przygotowanie: Marta Gessek

Księga Hiobazawiera ją kanon biblijny żydowski i

chrześcijański

Księga Hiobaostała odnaleziona przez młodego pasterza w

1953 roku w Qmran wraz z innymi starożytnymi zwojami Pisma

Hsięga Hioba

proszę przypomnieć sobie historię Hioba…

Albrecht DurerGrafik i malarz niemiecki. Urodził się w roku 1471 w Norymberdze, zmarł w roku 1528 w Norymberdze. Był najwybitniejszym przedstawicielem północnoeuropejskiego renesansu. Grafika zajęła szczególne miejsce w jego twórczości. Dokonania, które zawarł on w swych miedziorytach, drzeworytach, suchorytach i akwafortach, stanowiły przełom w dziejach rytownictwa. Mając trzynaście lat Dürer namalował swój portret z lustra i był to pierwszy znany autoportret w historii malarstwa europejskiego.

„Hiob” Albrechra Durera ok. 1504 r.

zanalizuj rolę i

wymowę

drugiego planu

skomentuj rezygnację z realizmu w

przedstawieniu stroju kobiety

co wyrażają postawa, gesty i mimika obu postaci?

Jacek KaczmarskiUrodził się 22 marca 1957r. w Warszawie. W 1980 r. ukończył wydział polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Działalność artystyczną rozpoczął w połowie lat '70.W 1979 roku wraz z Przemkiem Gintrowskim i Zbyszkiem Łapińskim przygotowują swój pierwszy program "Mury". Następny wspólny programy to "Raj" napisany w rok 1980 do trzech wierszy Zbigniewa Herberta. W tym czasie Jacek zdobywa II nagrodę na festiwalu w Opolu, za "Epitafium dla Wysockiego". Nazywany był „bardem „Solidarności””, ponieważ jego twórczość była zawsze kontrapunktem dla PRL-u. Zmarł 10 kwietnia 2004

„Hiob” Jacka Kaczmarskiegosłowa: Jacek Kaczmarskimuzyka: Jacek Kaczmarski, Przemysław

Gintrowskiwykonanie: Jacek Kaczmarski, Przemysław

Gintrowski

Hiob Ta wyprawa była dla nas przyjemnością Kiedy z gór zeszliśmy w kwitnące doliny Parobcy porzucali domy broń i stada Obrońcy zginęli śmiercią bohaterską

Równaliśmy z ziemią winnice i zasiewy Nasze ręce dymiły ludzką krwią i tłuszczem I z całej krainie nie pozostał po nas Kamień na kamieniu ani zdrowy człowiek

Widzieliśmy łupów naszych właściciela Cały w strupach i wrzodach trwał w pogorzelisku Tuż przed naszym najazdem stracił wszystkie dzieci W gruzach domu przez piorun zburzonego w nocy Nie znał chyba ten człowiek łaski swego Boga Lecz wielbił Go nadal choć nieludzkim głosem Staliśmy milcząc dobić ktoś go chciał z litości Ale stracił śmiałość wobec takiej wiary

"Gdy zgwałcili mi żonę - sławię słodycz jej ciała Braci synów już nie ma - ja wciąż z nimi rozmawiam Roztrzaskali domostwo - ja kamienie całuję Zawlekli mnie na śmietnik - w słońce się wpatruję Zmiażdżyli mi podbrzusze - miłość nie da się zgubić Wyszarpali mi język - więc palcami coś mówię Wykłuli mi źrenice - myśl się z myślą zaplata

Dzięki Ci Boże stworzyłeś najpiękniejszy ze światów"*

Wódz gotowych na wszystko bitnych górskich plemion chciałbym być bogiem takich jak ten człowiek ludzi Jeden starczył by dźwignąć i utrzymać w górze Świat Boga i nicość przez Niego mu daną Chociaż zniszczyć Go jednym mógł wzruszeniem ramion |x2

"Gdy zgwałcili mi żonę - sławię słodycz jej ciała ..."

aluzjaw kontekście kulturowym: niejawne, ale jasne

dla adresata, napomknienie lub nawiązanie do jakiegoś dzieła, osoby, tendencji artystycznej itp..

intertekstualnośćzjawisko w kulturze, sfera relacji dzieła z innymi

dziełami, siatka odniesień, w której się dane dzieła znajdują, tekst w tekście. Metatekst oraz powiązania kulturowe powodują, że:

a) tekst nabiera walorów dialogicznych, dyskursywnych,

b) odbiorca rozumie dane dzieło tylko w kontekście innych, do których się ono odnosi. Poziom odbioru dzieła może mieć różne stopnie percepcji uzależnione od skojarzeń kulturowych, odniesień emocjonalno-intelektualnych odbiorcy; na oczach czytelnika-odbiorcy zostaje podjęta gra, np. akceptacja – negacja, gra z tekstem, gra z odbiorcą. Do intertekstualnych zabiegów należą m.in. parodia i pastisz

parafrazaprzeróbka utworu literackiego

wykorzystująca swobodnie, nierzadko żartobliwie jego treść i wątki za pomocą środków innych niż w pierwowzorze, zachowując jednak zasadnicze podobieństwo.

Parafraza łączy się często z uproszczeniem interpretacyjnym pierwowzoru bądź z rozwijaniem lub uzupełnianiem zawartych w nim myśli.

trawestacjaprzeróbka znanego utworu literackiego.

Zbliżona do parodii odmianaparafrazy. Zachowuje podstawowe cechy kompozycyjne oraz tematykę utworu poważnego, posługując się odmiennym stylem - rozśmieszającym, trywialnym, pospolitym lub nawet wulgarnym, sprzecznym z charakterem treści naśladowanego utworu. Bywają trawestacje mimowolne, wynikające z niewiedzy bądź literackiej nieudolności ich autorów.