BłogosławionyEdmund

Bojanowski(1814 – 1871)

Serdecznie dobry

człowiek

„Każda dobra dusza jest jako ta świeca,która sama się spala,a innym przyświeca.”

Urodził sięw Grabonogu

w Wielkopolsce, w głęboko religijnej

i patriotycznej rodzinie

ziemiańskiej.

W wieku 4 latśmiertelnie

zachorował…

… i zostałuzdrowiony za

wstawiennictwemMatki Bożej.

Jako młodyczłowiek podjąłstudia najpierw

na Uniwersytecie

Wrocławskim…

…a po śmierciRodziców

kontynuował jena Uniwersytecie

w Berlinie.

Studiowałfilozofię,

historię sztuki,psychologię,

logikę i poezję.

Mimo wybitnych zdolności musiałprzerwać studiaz powodu bardzopoważnej choroby

płuc.

Po powrocie do rodzinnego Grabonoga

aktywnie włączył się w nurt pracy społecznej,

rozwijając szczególniedziałalność literacką.

W 1849 roku wybuchła

epidemia cholery, która

doprowadziła zubożałą

ludność wiejską do nieopisanej nędzyi osierociła wiele

dzieci.

Wówczas bł. Edmundz narażeniem życia i zdrowia,

dniem i nocą pielęgnował chorych. Za własne pieniądze kupował żywność i lekarstwaoraz sprowadzał do chorych lekarza i kapłana z posługą

sakramentalną.

„Nędzy trzebasamemu dotknąć”

Wszelkimi siłami dążył do tego, by przez

ożywienie tradycyjnych zwyczajów ludowych

podnieść poziom kultury i moralności

ludu wiejskiego.

… kochał ludzi…

…a szczególnie dzieci

Obejmował je troską

wychowawczą, organizując dla

nich tzw. Ochronki.

Ochronka w Podrzeczu

Sam opracował program pracy

wychowawczej, do której postanowił powołać dziewczęta

wiejskie.

3 maja 1850 r.założył żeńskie Zgromadzenie

ZakonneSióstr Służebniczek.

Gorąco pragnął zostać

kapłanem…

… ale Pan Bóg chciał go w stanie

świeckim uświęcić.

„Ja nic nie znaczę, Bóg kieruje wszystkim”.

Bł. Edmund Bojanowski

Człowiek głębokiej wiary…

żarliwej modlitwy…

„Modlitwa jest istotnym

nerwem chrześcijańskie

go życia.”

Niemal każdego dnia pokonywał 3 km

drogi, aby uczestniczyć

w Eucharystii na Świętej Górze.

Bezgranicznie ufał

Opatrzności Bożej

„Wieczorem do modlitw moich zwyczajnych,

dodałem serdeczne modły za dzień tak

szczęśliwie spędzony, w

którym mi Bóg tyle miłosierdzia i swej

Opatrzności okazał.”

Ostatnie miesiące życia

Edmund Bojanowskispędził na plebanii

swojego przyjaciela w Górce Duchownej.

„Miłosierdzie Boże

we wszystkim, co nas tylko

dotyka na ziemi.”

Zmarł7 sierpnia 1871

r.

W tym czasie Zgromadzenie miało 22 domy

i liczyło 98 sióstr.

Dziś charyzmat bł. Edmunda

realizuje ponad 3 tysiące Sióstr

w 25 krajach.

13.06.1999r. Ojciec Święty Jan Paweł II zaliczył

Edmunda do grona błogosławionych,

czyniąc go patronem laikatu.

„Ażeby ta wspaniała postać była dla nas natchnieniem . Bo święci są po to , żeby byli dla nas natchnieniem.”