Biuletyn Ambasady RP w Buenos Aires - grudzień

Ambasada RP w Buenos Aires Embajada de Polonia en Buenos Aires | .

BIULETYN NR 2/2015

AMBASADA RP W BUENOS AIRES

●

EMBAJADA DE POLONIA EN BUENOS AIRES

WARSZAWA JEST W MODZIE!

¡Varsovia está de moda!

W SERCU BARRIO PARQUE

Embajada de Polonia en Buenos Aires

„NIECH SCZEZNĄ ARTYŚCI” TADEUSZA KANTORA

W BUENOS AIRES „Que revienten los artistas”

de Tadeusz Kantor en Buenos Aires

MENDOZA DLA DWOJGA Mendoza para dos

FILOZOFIA I TEATR KANTORA La filosofía y el teatro de Kantor

WINO POLSKIE Vino con aires polacos

2. | Ambasada RP w Buenos Aires Embajada de Polonia en Buenos Aires

sumario SPIS TREŚCI WARSZAWA JEST W MODZIE! / ¡Varsovia está de moda! 4 „NIECH SCZEZNĄ ARTYŚCI” TADEUSZA KANTORA W BUENOS AIRES / „Que revienten los artistas” de Tadeusz Kantor en Buenos Aires 11 MENDOZA DLA DWOJGA / Mendoza para dos 14 W SERCU BARRIO PARQUE / Embajada de Polonia 20 WINO POLSKIE / Vino con aires polacos 24 FILOZOFIA I TEATR KANTORA / La filosofía y el teatro de Kantor 30

Wydawca: Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Buenos Aires Redakcja: Maja Tyborska, Paweł Majkut Projekt graficzny i wykonanie: Joanna Orłowska Tłumaczenie tekstów: Maja Tyborska, Barbara Kamiński Alejandro Maria de Aguado 2870 C1425 CEB Buenos Aires

Telefon: +54 11 48081700 Faks: +54 11 48081701 [email protected] [email protected] www.buenosaires.msz.gov.pl /embajada.de.polonia @PLenArgentina

Fot. na okładce Carlos Furman

Ambasada RP w Buenos Aires Embajada de Polonia en Buenos Aires | 3.

indroducción |

ończąc rok z drugą odsłoną Biuletynu ambasady warto

przypomnieć, że w 2015 r. miały miejsce ważne rocznice

związane z polskim teatrem – 250. rocznica teatru

publicznego w Polsce i istnienia Teatru Narodowego, 130. rocznica

urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza „Witkacego” oraz 100. rocznica

urodzin Tadeusza Kantora. W związku z nimi, w przeciągu ostatniego

roku, zarówno w Polsce, jak i za granicą, miało miejsce szereg ważnych

inicjatyw kulturalnych, upamiętniających historię polskiego teatru.

Wśród wydarzeń zrealizowanych przez ambasadę warto wymienić m.in.

wystawy fotografii Witkacego, współpracę z Międzynarodowym

Festiwalem Teatralnym FIBA, czy też Dni Kantora - seminaria, spotkania,

happeningi i performance, nawiązujące do twórczości genialnego

wizjonera współczesnego teatru. Tadeusz Kantor, obok Jerzego

Grotowskiego, wywarł bodaj największy wpływ na współczesną scenę

teatralną Argentyny. Do dzisiaj wspominane są dwie sztuki Kantora

zrealizowane w Buenos Aires: „Wielopole, Wielopole” w 1984 r. i „Niech

sczezną artyści” trzy lata później. Wspomnienie ze spotkania z Mistrzem

w 1987r. przedstawia w swoim tekście Carlos Furman, argentyński artysta

i fotograf, związany w latach 80. ubiegłego wieku z Teatrem San Martín.

Teatr, oprócz swych funkcji artystycznych, oczyszczających, odgrywa

istotną rolę komentatora czasów nam współczesnych. Nigdy nie zapomnę

np. genialnej kreacji Gustawa Holoubka w spektaklu Ugo Bettiego „Trąd w

pałacu sprawiedliwości”, którego przesłanie pozostaje jak najbardziej

aktualne.

Paweł Majkut I sekretarz ambasady RP w Buenos Aires

Terminado este año con la segunda edición del

Boletín, vale la pena recordar que en el año

2015 tuvieron lugar los importantes aniversa-

rios relacionados con el teatro polaco: el 250

aniversario de teatro público en Polonia y el

Teatro Nacional, el 130 aniversario de naci-

miento del Stanisław Ignacy Witkiewicz

“Witkacy” y el 100 aniversario de nacimiento de

Tadeusz Kantor. Por lo tanto, durante este año

se han realizado tanto en Polonia como en el

exterior, muchas iniciativas culturales conme-

morando la historia del teatro polaco.

En el marco de las actividades organizados por

la Embajada de Polonia, hay que nombrar entre

otras las muestras fotográficas de Witkacy, la

cooperación con el “Festival Internacional de

Buenos Aires FIBA” y los Días de Kantor – semi-

narios, encuentros, happenings, performance

que se referían a las obras de este ingenioso

visiona-rio del teatro contemporáneo. Tadeusz

Kantor, junto con Jerzy Grotowski, dio el mayor

impacto a la contemporánea escena teatral en

Argentina. Hasta ahora siempre se destacan

dos muestras de Kantor realizadas en Buenos

Aires: “Wielopole, Wielopole” en 1984 y “Que

revienten los artistas” tras años después. El

recuerdo del encuentro con el maestro describe

en su texto Carlos Furman, el artista y fotógrafo

argentino, vinculado en los años 80. Del siglo

pasado con el Teatro San Martín.

El teatro, aparte de sus funciones artísticas,

purificadoras, toma el rol muy importante sien-

do comentador de los tiempos contemporá-

neos. Nunca me olvido por ejemplo de la ge-

nial creación de Gustaw Holoubek en el espec-

táculo de Ugo Betti “Corrupción en el Palacio de

Justicia”, cuyo mensaje sigue siendo actual.

https://es.wikipedia.org/wiki/Corrupci%C3%B3n_en_el_Palacio_de_Justicia

https://es.wikipedia.org/wiki/Corrupci%C3%B3n_en_el_Palacio_de_Justicia


Warszawa jest w modzie! ¡Varsovia está de moda! TEKST | Ana Wajszczuk ZDJĘCIA | M. Cieszewski/polska.pl


W

arszawa bez wątpienia jest w modzie.

Wszystkie przewodniki turystyczne

zachwycają się kosmopolityczną at-

mosferą panująca w polskiej stolicy. Ten klimat

można poczuć, przechadzając się tam i z powrotem

przez eleganckie Krakowskie Przedmieście, czy w w

okolicach zabytkowego Rynku Starego Miasta, kiedy

cały rok turyści rozglądają się z ciekawością

pomiędzy kawiarnianymi ogródkami, sklepami z

pamiątkami i antykwariatami. Wyjątkowość

Warszawy można poczuć podczas spaceru po odno-

wionych bulwarach przy brzegu Wisły, czy też

przekraczając jeden z licznych mostów prowad-

zących do dzielnicy Praga, pełnej restauracji i desig-

nerskich sklepów. Można to dostrzec w centrach

handlowych, pełnych luksusowych marek, a nawet

w darmowych przewodnikach w języku angielskim,

dotyczących wydarzeń kulturalnych jak Warsaw

Insider, bądź też w internetowym wydaniu

Culture.pl.Jest to widoczne również w życiu nocnym,

jak i na przyjęciach Tradycyjnej Kuchni Polskiej, dziś

będącej mieszanką tradycji i nowych tendencji

kulinarnych.● Es un hecho: Varsovia está de moda.

Lo dicen las guías de viaje que se deslumbran por el

aire cosmopolita de la capital polaca. Se siente en-

tre el incesante ir y venir de la elegante avenida

Krakowskie Przedmieście. Se ve en las inmediacio-

nes del Rynek Starego Miasta, la plaza del casco

antiguo, donde todo el año los turistas curiosean

entre las terrazas llenas de flores de los cafés, las

tiendas de souvenirs y los locales de antigüedades.

Se nota caminando los renovados bulevares a orillas

del río Vístula; e incluso cruzando alguno de los

puentes hacia el barrio de Praga, en la orilla derecha

de Varsovia, donde los suburbios están dando paso

a los restaurantes y las tiendas de diseño. Se percibe

en los centros comerciales con marcas de lujo, en

las guías gratuitas en inglés sobre eventos y cultura

local – como la imprescindible Warsaw Insider o la

revista online Culture.pl; en su vida nocturna, en los

banquetes de la Tradycyna Kuchnia Polska (cocina

tradicional polaca) mezclada hoy con las nuevas

tendencias.

Dostrzega się przede wszystkim to, co wcześniej

było niedostrzegalne: Warszawa jest niczym Fenix

Europy Środkowej. Po zakończeniu II Wojny

Światowej, dawna, wytworna stolica została

zrównana z ziemią: 85% budynków zostało

zniszczonych, a nieliczni, którzy przeżyli, zostali

wyrzuceni z miasta. Siedemdziesiąt lat później, po

szarej dobie komunizmu, Warszawa odradza się,

odzyskując dawną chlubę i splendor z zaskakującym

nowoczesnym akcentem. ● Pero se nota, por sobre

todo, porque antes no se notaba: Varsovia es el ave

Fénix de Europa Central. Cuando la Segunda Guerra

Mundial terminó, la otrora sofisticada capital de

Polonia había sido reducida a una tierra baldía: el

85% de sus edificios destruidos, los pocos sobrevi-

vientes expulsados. Setenta años después, y pasa-


Varsovia |

dos los años grises del período comunista, la exqui-

sitez de Varsovia renace, recuperando el esplendor

de antaño con un giro moderno que sorprende.

Dziś Warszawa przypomina mieszankę miasta

wyjętego z kart baśni braci Grimm i nowoczesności,

konserwując budynki modernistyczne z czasów

komunizmu i zestawiając je z nowoczesną

architekturą: drapaczami chmur czy centrum

handlowym Złote Tarasy. Jego szklane przestrzenie

kontrastują z sąsiednim Pałacem Kultury i Nauki,

najbardziej charakterystycznym dla Warszawy

budynkiem, będącym przykładem architektury

socrealizmu. Architektura lat 50. i 60. dzisiaj wraca

do mody, jak choćby bar Cuda na Kiju, znajdujący

się w dawnej siedzibie partii komunistycznej przy

rondzie Charlesa de Gaulle; czy budynki w pobliżu

modnego placu Zbawiciela pełne barów i

restauracji.

Po drugiej stronie rzeki, te ślady „realizmu

socjalistycznego” widać na przykładzie jaskrawego

Muzeum Neonu we wnętrzach Fabryki SoHo –

siedziby restauracji i sklepów designerskich oraz

Muzeum Komunizmu, gdzie można zobaczyć

przedmioty życia codziennego z poprzedniej epoki.

W SoHo Factory organizowane jest jedno z

najważniejszych wydarzeń w polskim przemyśle

modowym: Mercedes Benz Fashion Weekend,

podczas którego podziwiać można pokazy zarówno

lokalnych, jak i zagranicznych projektantów. Kolejną

ciekawą inicjatywą, której nie wolno przegapić jest

„Inkubator pomysłów” Hush Warszawa, którego

zimowa edycja odbywa się w grudniu we wnętrzach

Stadionu Narodowego oraz na warszawskiej Pradze,

gdzie pracuje wielu polskich projektantów mody. ●

Hoy Varsovia luce como una mezcla de pueblito de

cuento de los hermanos Grimm y ciudad moderna,

que también conserva algunos edificios modernitas

de la arquitectura soviética junto a nuevos rascacie-

DZIŚ WARSZAWA PRZYPOMINA MIESZANKĘ MIASTA WYJĘTEGO

Z BAŚNI BRACI GRIMM I NOWOCZESNOŚCI

●

HOY VARSOVIA LUCE COMO UNA MEZCLA DE PUEBLITO

DE CUENTO DE LOS HERMANOS GRIMM Y CIUDAD MODERNA


POLSKIE ZAKĄTKI | varsovia

los y centros comerciales como Złote Tarasy. Sus

cúpulas vidriadas contrastan con el cercano Palacio

de la Cultura y la Ciencia, el edificio de estilo

“realista socialista” más distintivo de Varsovia. Mu-

cha de la arquitectura que se construyó en los años

50 y 60 hoy se resignifica en lugares de moda: por

ejemplo el bar Cuda Na Kiju, situado dentro del im-

ponente edificio que albergaba los cuarteles del Par-

tido Comunista en la rotonda Charles de Gaulle; o en

los alrededores de la Plaza Zbawiciela, rodeada de

bares y restaurantes.

Kolejny modowy teren to Śródmieście i Plac Trzech

Krzyży. Tam znajduje się wiele outletów znanych

marek, takich jak Valentino czy Burberry,

sąsiadujących z pracowniami polskich projektantów

przy ulicy Mokotowskiej, jak Ania Kuczyńska,

nazywaną przez prestiżowy magazyn Wallpaper

„polską gwiazdą”. Przystanki obowiązkowe to

należąca do Magdy Gessler słynna restauracja Ale

Gloria, gdzie można skosztować kawioru i blinów

oraz niewielka, urządzona we francuskim stylu

knajpka Przegryź, miejsce spotkań pisarzy i artystów

z charakterystyczną, szykowną, paryską atmosferą.●

Otro lugar que respira moda en el distrito de Śród-

mieście, el centro de la ciudad, es la plaza Trzech

Krzyży, donde las tiendas multimarca – con firmas

como Valentino o Burberry - se cruzan con los loca-

les de diseño de la calle Mokotowska, como el de

Ania Kuczyńska, la “estrella polaca” según la presti-

giosa revista Wallpaper. Una parada obligada: caviar

y blinis en el barroco AleGloria, de la restaurateur

más famosa del país, Magda Glesser, o en el diminu-

to Przegryź, frecuentado por escritores y artistas,

con aires chic de café parisino.

Sztuka kucharska święci triumfy w Warszawie. Poza

klasycznymi restauracjami, takimi jak elegancki

Belweder w Ogrodach Łazienkowskich,

zaprojektowany przez scenografa z Opery

Narodowej, można polecić dwie restauracje

wyróżnione przez kucharskich krytyków: Salto, gdzie

szefem kuchni jest Argentyńczyk Martin Gimenez

Castro—zwycięzca pierwszej edycji programu Top

Chef i uwielbiana Ateleier Amaro, uhonorowana już

drugą prestiżową gwiazdką Michelin,

charakteryzująca się oryginalną mieszanka kuchni

molekularnej z tradycyjną, w oparciu o lokalne

produkty. ● La gastronomía está viviendo un gran

momento en Varsovia. Además de restaurantes ya

Stadion Narodowy w Warszawoe

● Estadio Nacional en Varsovia


POLSKIE ZAKĄTKI | varsovia

clásicos, como el elegantísimo Belvedere en los jar-

dines de Łazienki, diseñado por el escenógrafo de la

Ópera Nacional, en las cercanías del parque hay

otros dos restaurantes aclamados por la crítica: Sal-

to, que comanda el chef argentino Martín Giménez

Castro—ganador de la primera edición en Polonia del

programa de televisión Top Chef y el muy requerido

Atelier Amaro, con su segunda estrella Michelin con-

secutiva que premia una cocina que combina lo mo-

lecular con la mejor tradición de los productos loca-

les.

Podobnie jak nowojorski Williamsburg czy londyński

Shoreditch, dzielnica Praga po drugiej stronie rzeki w

ostatnich latach stała się jednym z najmodniejszych

terenów zdobytych przez artystów i projektantów.

Po tej stronie mostu Poniatowskiego na szerokich

plażach znajduje się klub Temat Rzeka, a latem

można spacerować ulicą Francuską po

rezydencjonalnej dzielnicy Saska Kępa. Na obiad

można się wybrać do legendarnego już Domu

Polskiego lub spróbować lekkiej kuchni w nowej

wegetariańskiej restauracji Think Love Juices,

należącej do słynnej modelki Anny Jagodzińskiej,

specjalizującej się w sokach owocowych. ● Como

Williamsburg en New York o Shoreditch en Londres,

también Praga, del otro lado del río, se está convir-

tiendo en un barrio de moda, donde artistas y dise-

ñadores están plantando bandera. Cruzando el puen-

te Poniatowski, las playas se ensanchan y después de

asolearse en algún club de playa como Temat Rzeka

si es verano, se puede dar un paseo por la calle Fran-

cuska, en el barrio residencial de Saska Kępa. Para

almorzar, está el legendario brunch del restaurante

Dom Polski o una parada liviana en Think Love Juices,

el restaurante vegetariano de la top model Anna

Jagodzińska, que hace furor con sus jugos.

Życie nocne, w trakcie ciepłych miesięcy, toczy się w

nadwiślańskich barach na plaży: ponad 20 znajduje

się przy brzegach Wisły. Począwszy od BarKa, jak

sama nazwa wskazuję znajdujący się na barce aż po

Cud nad Wisłą, miejscem znanym ze znakomitych

imprez z muzyką elektroniczną i niedzielnych

wieczorków jazzowych. Koncert żeńskiego retro

zespołu jazzowego Singing Birds, nawiązującego w

swojej stylistyce do muzyki lat 50-tych, jest

niewątpliwie wydarzeniem, za którym warto się

rozglądać. A grać mogą zarówno w słynnym studiu

Polskiego Radia jak i ukrytym jazzowym barze. ●

● Orange Warsaw Festival


La movida nocturna, durante los meses de calor,

está en los bares de playa: más de veinte se alinean

en la costa del Vístula, desde BarKa - dentro de una

embarcación - hasta Cud nad Wisła, sede de famo-

sas fiestas electrónicas pero también de tardes de

jazz en domingo. Un concierto de las Singin´Birds, el

trío femenino que emula las bandas de chicas de los

años 50`, le da otro giro al concepto vintage y vale la

pena estar atento a sus conciertos: pueden tocar en

los famosos estudios de Polska Radio pero también

en algún bar de jazz escondido.

Dandys Bar & Art. Cafe, znajdujący się przy modnej

ulicy Pięknej, jest również dobrą okazją do wypicia

eleganckiego drinka i spróbowania słynnej, polskiej

wódki, podobnie jak Column Bar w hotelu Bristol,

będący znakomitym dziełem w stylu Art Nouveau.

Otwarty od ponad stu lat, Bristol jest wręcz

wszechstronną instytucją artystyczną i typowym

przykładem epoki modernizmu. Wieczorny drink

popijany na jednym z jego tarasów z widokiem na

przepiękny Nowy Świat powoduje, że kiedy zapalają

się pierwsze światła, dwa odrębne światy: klasyczny

i nowoczesny, romantyczny i minimalistyczny tworzą

wyjątkowy klimat miasta, do którego zawsze będzie

się chciało wracać. ● Dandys Bar & Art Cafe, en la

muy trendy calle Piękna (bella), es también una op-

ción elegante donde tomar un cóctel o probar los

famosos vodka polacos, al igual que el Column Bar

del Hotel Bristol, una obra maestra del estilo art

nouveau. Abierto hace más de un siglo, el hotel es

toda una institución en Varsovia y epítome de su

belle époque. Un cóctel al atardecer en su terraza,

sobre la preciosa calle Nowy Świat, cuando se en-

cienden las primeras luces, es sentir que uno está en

una mezcla de mundos donde lo clásico y lo moder-

no, lo romántico y lo minimalista forman el espíritu

de una ciudad donde siempre se querrá volver.

ANA WAJSZCZUK jest dziennikarką argentyńską. Od 2008 r. pracuje jako szefowa działu prasowego w grupie wydawniczej Grupo Planeta.

Współpracuje z najważniejszymi dziennikami argentyńskimi: La Nacion i Pagina 12 oraz wydawnictwem Penguin Random House.

Dzięki wsparciu ambasady i MSZ RP w 2015 r. Ana Wajszczuk zrealizowała wizytę studyjną do Polski.

Celem wizyty było zebranie materiału reporterskiego do skończenia książki nt. Powstania Warszawskiego.

Ana Wajszuk es una periodista argentina. Desde el año 2008 trabaja como la directora de la sección de prensa en el editorial Grupo Planeta.

Colabora con los periódicos más grandes de Argentina: La Nacion y Pagina12 y también con el editorial Penguin Random Hause. Gracias por

el apoyo de la embajada y la Cancillería Polaca en el año 2015 Ana Wajszczuk realizó su primera visita en Polonia,

cual objetivo fue reunir el material periodístico para terminar su libro sobre El Levantamiento de Varsovia.


NIKT NIE MA WĄTPLIWOŚCI, ŻE OBECNOŚĆ TADEUSZA KANTORA W POŁOWIE LAT

80. W BUENOS AIRES OKAZAŁA SIĘ PUNKTEM ZWROTNYM DLA NOWYCH POKOLEŃ

TEATRU ARGENTYŃSKIEGO. NA MNIE OSOBIŚCIE NAJWIĘKSZE CHYBA WRAŻENIE

WYWARŁ ARTYZM JEGO PRZEDSTAWIEŃ — URZEKŁ MNIE SPOSÓB, W JAKI

OPOWIADAŁ HISTORIE NA SCENIE, A PAMIĘTNE ZDJĘCIE, KTÓRE ZROBIŁEM MU

PODCZAS JEDNEJ Z PRÓB, STAŁO SIĘ KAMIENIEM MILOWYM W MOJEJ KARIERZE

FOTOGRAFA TEATRALNEGO.

NADIE PUEDE OBJETAR QUE LA PRESENCIA DEL MAESTRO TADEUSZ KANTOR A ME-

DIADOS DE LOS 80 EN BUENOS AIRES FUE UN PUNTO DE INFLEXIÓN PARA LAS NUE-

VAS GENERACIONES DEL TEATRO ARGENTINO, QUIZÁ EN ESE MOMENTO LO MÁS

CONMOVEDOR FUE EL HECHO ARTÍSTICO COMO TAL Y SU MANERA DE CONTAR

HISTORIAS SOBRE UN ESCENARIO, PERO INDUDABLEMENTE EL RETRATO MEMORA-

BLE QUE ME TOME EN UNOS DE SUS ENSAYOS MARCO UN PUNTO PRIMORDIAL EN

MI VIDA COMO FOTÓGRAFO DE TEATRO

.

Tekst i zdjęcia: Carlos Furman

„NIECH SCZEZNĄ ARTYŚCI”

TADEUSZA KANTORA W BUENOS AIRES

„Que revienten los artistas” de Tadeusz Kantor en Buenos Aires


Oto moja historia:

Jest rok 1984. Właśnie rozpoczynam prace w laboratorium

fotograficznym Teatru San Martin, gdy, jednym z owych

dziwnych zrządzeń losu, grupa teatralna Tadeusza Kantora

wystawia sztukę „Wielopole, Wielopole”. Ówczesny szef

działu fotografii nie mógł akurat tamtej nocy zostać w teatrze,

więc poprosił mnie, abym go zastąpił, na co zgodziłem się z

wielkim entuzjazmem.

Gwoli wyjaśnienia: w wieku 24 lat moje doświadczenie jako

fotografa praktycznie nie istniało, nie miałem więc pojęcia, co

może wydarzyć się owej nocy, której nigdy nie zapomnę…

Obrazy, które pojawiały się na scenie zawładnęły mną do tego

stopnia, że nie byłem prawie w stanie robić zdjęć. Mogłem

tylko bez końca podziwiać tę cudowną i poruszającą kreację,

którą miałem przed oczami. Jakieś zdjęcie, rzecz jasna, udało

mi się wykonać i cały ten materiał trafił do Archiwum Teatru

San Martin.

Kilka dni później miałem robić wszystkim uczestnikom grupy

fotografie do wiz, niezbędnych w podróży do kolejnego kraju.

W momencie kiedy ich ujrzałem ogarnęła mnie dziwna

mieszanka uczuć, emocji i nostalgii, bo ich twarze, kostiumy,

gesty i język natychmiast przywiodły mi na pamięć moich

dziadków, już nieżyjących, urodzonych w Polsce, którzy

uciekając przed wojną trafili do Argentyny.

Kiedy ekipa Tadeusza Kantora już wyjechała, obiecałem sobie,

że jeśli kiedykolwiek wrócą do mojego kraju, postaram się

przygotować cały projekt fotograficzny o Cricot 2.

Trzy lata później wrócili ze sztuką „Niech sczezną artyści”.

Potrzebowałem zgody Mistrza na fotografowanie, bo Kantor

nie pozwalał na obecność żadnych fotografów w trakcie pracy

i wtedy właśnie wydarzyło się coś zupełnie niespodziewanego.

Na próbie generalnej sztuki „Niech sczezną artyści” kilku

fotografów dostało pozwolenie na realizację zdjęć i pojawiała

się nadzwyczajna okazja do sfotografowania Kantora

siedzącego na krześle z papierosem, w trakcie próby. Kiedy

następnego dnia Kantor ujrzał to zdjęcie, chciał poznać jego

autora. Zrobiłem więc odbitkę i w noc premiery zaniosłem mu

ją do garderoby.

Przy pomocy tłumacza zaczęliśmy rozmawiać i wówczas

zapytał: Co mogę dla ciebie zrobić? Wiedziałem, że to moja

jedyna okazja i odrzekłem: Chcę robić zdjęcia na wszystkich

Pana przedstawieniach, na co odpowiedział: W porządku, ale

jeżeli cię zobaczę albo usłyszę, wyproszę cię z sali.

Prawdę mówiąc, nigdy nie dowiem się, czy w czasie tych

zaczarowanych nocy zobaczył mnie albo usłyszał, ale nie miało

to już dla mnie znaczenia. Zdjęcia zostały zrobione i dziś,

magicznym zrządzeniem losu, jestem w Krakowie

przedstawiając tę właśnie wystawę.

Esta es mi historia:

En el año 1984 ingreso como laboratorista fotográfico al Tea-

tro San Martin, por esas casualidades de la vida La compañía

de Tadeusz Kantor, estrenaba a los pocos días la obra del tea-

tro “Wielopole, Wielopole”. El entonces Jefe de Fotografía del

teatro no podía quedarse esa noche del estreno para realizar

las fotos y me pido si yo podía hacerlo, hecho que acepte con

mucho entusiasmo.

Quiero aclarar que mi experiencia en la fotografía teatral a los

24 años era casi inexistente por lo tanto no tenía la idea que

iba a suceder esa noche, lo que jamás olvidaré. Las imágenes

que sucedían en el escenario me invadían minuto a minuto y

me era casi imposible sacar fotos. No podía dejar de contem-

plar este acto creativo maravilloso y tan conmovedor que pe-

netraba mis ojos. Lógicamente algunas fotos saque y este ma-

terial quedó como archivo fotográfico del Teatro San Martin.

Días después tuve que hacer unos retratos fotográficos de

toda la compañía para un visado que precisaba para ir a otro

país al cual se dirigían después de sus presentación de Buenos

Aires, sucedió que en el momento que estuvieron en frente a

mí me invadió una sensación y combinación de emoción y

nostalgia descomunal ya que sus rostros, sus vestimentas, sus

gestos y su idioma me trajeron inmediatamente a la memoria

el recuerdo de mis 4 abuelos, ya fallecidos, nacidos en Polonia

y que llegaron a la Argentina escapando de la guerra.

Cuando marcharon de Nuestra ciudad me prometí y propuse

que si llegaban a volver algún día a mi tierra, iba a intentar

hacer un trabajo fotográfico sobre el Cricot 2.

Tres años después la compañía volvió con la obra “Que revien-

ten los artistas”. Necesitaba el permiso del Maestro Tadeusz

Kantor para realizar mi trabajo ya que Kantor no permitía la

presencia de ningún fotógrafo durante sus obras, y así fue

como sucedió lo inesperado… En un ensayo general de la obra

“Que revienten los artistas” estábamos, autorizados algunos

fotógrafos para realizar imágenes y sucedió algo extraordina-

rio el hecho de poder tomar ese retrato de Kantor sentado en

una silla fumando durante el ensayo. Cuando al día siguiente

Kantor vio ese retrato pidió conocer al fotógrafo que lo había

tomado. Fue así que le hice una copia fotográfica y se la lleve

de regalo al camarín la noche del estreno.

Por medio de un traductor comenzamos a conversar y él me

dijo: “¿Qué puedo hacer yo por vos?” Sabía que era esa mi

oportunidad y le conteste: “Quiero sacar fotos en todas sus

funciones”, y él me contesto “No hay ningún problema, pero

si te veo o escucho te voy a pedir que te retires de la sala.”

La verdad es que nunca supe durante esas noches mágicas si

me escuchó o me vio sacar fotos, pero eso ya no importaba.

Las fotos estaban realizadas y hoy mágicamente estoy en Cra-

covia haciendo esta exposición.


tadeusz kantor|

Zdjęcia autorstwa Carlosa Furmana pochodzą z otwarcia wystawy jego fotografii „Niech sczezną artyści”

Tadeusza Kantora w Ośrodku Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora CRICOTEKA w Krakowie w 2007 r.

Fotograf i artysta argentyński. Brał udział w licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych zarówno

w Argentynie, jak i zagranicą (m.in. w Kolumbii, Brazylii, Hiszpanii i na Kubie).

W 2007 r. w Ośrodku Dokumentacji Sztuki Tadeusza Kantora w Krakowie została zrealizowana wystawa

jego fotografii „Niech sczezną artyści” Tadeusza Kantora.

Fotógrafo y artista argentino; participó en numerosas muestras individuales y colectivas en Argentina

y expuso sus trabajos en Colombia, Brasil, Cuba, España).

En 2007 el Centro de Documentación del Arte de Tadeusz Kantor de Cracovia inauguro la exposición

de sus fotografías: „Que revienten los artistas” de Tadeusz Kantor.

Fot. Paweł Majkut: wystawa fotografii S. I. Witkiewicza -Witkacego podczas Dni Polskich w Mendozie, 2015 r.

| Fot. Pawel Majkut: exposición de fotografías de S. I. Witkiewicz – Witkacy en las Jornadas Polacas

en Mendoza, 2015

http://m.in/


MENDOZA DLA DWOJGA Mendoza para dos MENDOZA JEST WINNĄ STOLICĄ ARGENTYNY. ZAZWYCZAJ

KOJARZONA ZE SZCZEPEM MALBEC, MA JEDNAK ZNACZNIE

WIĘKSZY POTENCJAŁ I WIELE RODZAJÓW WIN

DO ZAPROPONOWANIA. POZNANIE TEGO REGIONU I JEGO

UROKÓW OKAZAŁO SIĘ BYĆ DOSKONAŁYM POMYSŁEM NA

SPĘDZENIE POŚLUBNEGO WEEKENDU ● Mendoza es la capital del

vino en Argentina. En general, se asocia con el Malbec, pero tiene

un gran potencial y muchos más tipos de vinos para ofrecer.

Conocer esta región de Argentina y sus encantos nos parecía

a nosotros una gran idea para pasar un fin de semana romántico.

Okolice Mendozy to właściwie pustynia. Aby zatem móc założyć tam winnice,

ludzie musieli sami stworzyć coś na kształt oazy. Przy ponad trzystu słonecznych

dniach w roku, klimat zachodniej ściany Argentyny wyjątkowo sprzyja winiarstwu.

Podczas argentyńskiej kolacji, do asado podawane jest zwłaszcza wino czerwone

(nazywane tutaj vino tinto). Z produkcji win białych znana jest z kolei północna

Argentyna - okolice Salty. Z taką podstawową wiedzą, nieskrywaną sympatią do

wina i ciekawi miejsca, gdzie u stóp zapierających dech w piersiach Andów

powstaje ten boski napój, wybraliśmy się na romantyczny długi weekend do

Mendozy. ● La región de Mendoza es en realidad un desierto. Así que para poder

establecer bodegas allá, la gente tenía que crear por sí misma un verdadero oasis.

Con más de 300 días de sol al año, el clima de Argentina es favorable para

la viticultura. En la mesa argentina, con asado, aterriza especialmente el vino rojo

(acá se llama vino tinto). Por la producción de vinos blancos se conoce el norte de

Argentina – la región de Salta. Con este conocimiento básico, una simpatía

no disimulada por el vino y con curiosidad por el lugar donde, al pie de los Andes

impresionantes, se creó la bebida divina – viajamos por el fin de semana romántico

a Mendoza.


Dzień Pierwszego dnia wybraliśmy się miejsowym

autobuesem do Maipú, wioski oddalonej kilkanaście

kilometrów od stolicy prowincji Mendoza (o tej

samej nazwie co jej stolica). Nie byliśmy pewni gdzie

wysiąść, jednak kierowca autobusu dokładnie

wiedział, gdzie ma wysadzić turystów poszukujących

winnej przygody. Będąc na miejscu trzeba było

stawić czoła lokalnej rywalizacji firm wynajmujących

rowery. Ceny są konkurencyjne i podpowiadano

nam, żeby przed podjęciem decyzji sprawdzić stan

opon w obydwu miejscach. Nie mieliśmy tego

dylematu ponieważ okazało się, że w feriado jedna z

firm nie pracowała. U przemiłego Pana

Hugo (znanego podobono w całej wsi!) stał gotowy -

jakby właśnie na nas czekał - tandem. Choć nigdy

wcześniej nie jechaliśmy takim wynalazkiem,

byliśmy gotowi spróbować! I tak przygotowani, z

mapą w ręce ruszyliśmy po przygodę! Okazało się,

że Mendoza to miejsce znane też z produkcji oliwy.

W wielu miejscach można było więc posmakować

zarówno oliwy jak i pasty z oliwek. Prawdziwą

niespodzianką była dla nas marmolada, robiona na

bazie wina Malbec. ● El primer día fuimos a Maipú,

un pueblo a pocos kilómetros de Mendoza. No está-

bamos seguros de dónde bajar, pero el conductor

del autobús sabía exactamente dónde bajan los tu-

ristas en busca de las aventuras del vino. En Maipú

nos encontramos con la competencia de las empre-

sas locales de alquiler de bicicletas. Los precios eran

competitivos y nos decían que lo más importante

era comparar los neumáticos de las bicicletas en los

dos lugares. No teníamos este dilema porque a cau-

sa del feriado una estaba cerrada. El simpático Sr.

Hugo (aparentemente conocido por todo el pueblo)

ya nos esperaba con un tándem! Por supuesto que

nunca habíamos conducido esta invención, ¡¿pero

por qué no ahora?! ¡Ya estábamos listos para la

aventura! Las bodegas y bares de vinos que visita-

mos ese día insistieron en la degustación. Además

de los vinos, Mendoza es también el lugar de la pro-

ducción de aceitunas. En muchos lugares que pasa-

mos, se puede degustar aceite de oliva y pasta de

aceitunas. La verdadera sorpresa para nosotros fue

la mermelada, sobre la base de vino Malbec.

http://mrhugobikes.com/


Na naszym tandemie odwiedziliśmy tego dnia pięć

winnic: te młodsze i te z długą tradycją, duże i małe,

tzw. boutiques. Nasz tandem spisywał się idealnie a

pogoda dopisywała. Niedoświadczeni w

degustowaniu wina, mogliśmy kierując się własnymi

preferencjami ocenić, które smakują nam bardziej a

które mniej. Z każdą winiarnią zwalnialiśmy nieco

tempo, czas płynął leniwie, słońce miło grzało,

wiosenny wiatr owiewał nam twarze i

doświadczaliśmy tego przyjemnego uczucia

beztroski. Po drodze zawieraliśmy znajomości z

osobami, które tak jak my, pokonywały na rowerach

odległości między winnicami. Taka wycieczka

okazała się mieć niezaprzeczalne walory natury

towarzyskiej! Rozpieszczaliśmy nasze kubki

smakowe słuchając historii nowej znajomej z

Brazylii i pary Irlandczyków, którzy odbywali właśnie

podróż po Ameryce Południowej. Po tej wycieczce

nabraliśmy jeszcze większej ochoty na poznawanie

tajników produkcji wina… ● En nuestro tándem visi-

tamos ese día cinco bodegas: las más jóvenes y las

de mayor edad – con una larga tradición, grandes y

pequeñas – que se llaman las boutiques. Nuestro

tándem nos quedaba muy bien y el tiempo era per-

fecto. Sin experiencia en la degustación de vinos,

podríamos evaluar cuales nos gustaban más y cuá-

les no, sin sugestionarnos por nada. Con cada bode-

ga disminuimos un poco el ritmo, el tiempo pasaba

despacio, el sol brillaba agradable, la brisa de pri-

mavera soplaba en nuestras caras y estábamos vi-

viendo este momento extraordinario – sin preocupa-

ciones y con alegría. En el camino conocimos mucha

gente, que recorría en bicicleta la distancia entre las

bodegas. ¡Este viaje resultó tener las innegables

ventajas de

carácter social!

Mimábamos

nuestras papi-

las gustativas

escuchando la

historia de

nuestra nueva

amiga de Brasil

y una pareja

irlandesa, que

actualmente

está haciendo un viaje por América del Sur. Después

de este viaje desarrollamos un mayor deseo de co-

nocer los secretos de la producción de vino, pero eso

ya estaba previsto para el día siguiente...

mendoza para dos|

Dzień Żeby zaś nie wyjechać z Mendozy jedynie z wiedzą,

którą ze sobą przywieźliśmy, na kolejny dzień

zaplanowaliśmy wycieczkę zorganizowaną przez

biuro podróży. Jednak i tym razem, chcieliśmy aby

przekazywana nam wiedza była w formie nie tylko

suchej teorii. Dla stawiających pierwsze kroki w

świecie wina, najlepszą miała okazać się wycieczka

do Lujan de Cuyo, oddalonego o 20 km drogi od

Mendozy. Ceny za taką wycieczkę w agencjach

turystycznych są niemałe, wybraliśmy więc taką

która w planie wycieczki oprócz degustacji i lunchu

przewiduje też dodatkowe aktywności w trakcie

dnia. ● Y para no dejar Mendoza sólo con el cono-

cimiento que habíamos traído, al otro día fuimos

por un viaje organizado por una agencia de viajes.

Pero esta vez también queríamos saber más que

sólo la teoría. Para dar los primeros pasos en el

mundo del vino, lo mejor es Luján de Cuyo, situado

a 20 km de Mendoza. Los precios de las agencias

turísticas son considerables, así que elegimos una

agencia que ofrece degustación y almuerzo y adi-

cionalmente muchas actividades durante el día.


W Lujan de Cuyo były winiarnie takie, o które

troszczą się argentyńskie rodziny od pokoleń i taka,

którą kilkanaście lat temu kupiła para Francuzów i

wyjechała z Francji, żeby oddać się sztuce winiarstwa

w odległej od Argentynie. Sztuki winiarstwa można

uczyć się przez całe życie. W Argentynie jest kilka

szkół które oferują edukację w tym zakresie (rodzaj

polskiego technikum). Produkcja wina daje

niesamowicie wiele możliwości: smak może zmieniać

się w zależności od szczepu, czasu zbioru, okresu

leżakowania (wino młode i tzw. reserva), aż po

rodzaj drewna beczki, w której odbywa się proces

fermentacji (może być to dąb amerykański bądź

francuski). Tym razem przewodniczka próbowała jak

najlepiej wytłumaczyć nam tajniki produkcji wina. W

każdej winiarni był też przewodnik z niej

pochodzący, który dorzucał coś od siebie. ● En Luján

de Cuyo hay familias argentinas que se dedican a la

producción de vino durante generaciones, pero visi-

tamos también una familia francesa que, hace varios

años, decidió dedicarse al arte de la viticultura en la

lejana Argentina. El arte de la elaboración del vino se

puede aprender durante toda la vida. En Argentina

hay varias escuelas que ofrecen educación en esta

área. La producción de vino ofrece demasiadas opor-

tunidades: el sabor puede variar dependiendo de la

cepa, del tiempo de la cosecha, del período de fer-

mentación (vino joven o Reserva) o también del tipo

de madera de la barrica, en que se realiza el proceso

(puede ser de roble americano o francés). Esta vez

nuestro guía intentó explicar los secretos de la pro-

ducción de vino. Cada bodega tiene también su pro-

pio guía, que agregaba información adicional.

W trakcie wycieczki odbyliśmy lekcję parowania

wina z jedzeniem. Okazuje się być wiele innych

sposobów niż tradycyjne spojrzenie: czerwone wino

do czerwonego mięsa a białe do ryby i owoców

morza. Najważniejsze są doznania smakowe! Można

łączyć wino i jedzenie tak, aby struktury i smaki się

uzupełniały - tak jak surowy i ostry Cabernet

Sauvignon z czerwonym mięsem lub tak, aby w

ustach powstawały zupełnie nowe smaki. W innej

winnicy mieliśmy okazję zrobić własnego blenda,

czyli wino-mieszankę różnych szczepów, w

proporcjach jakie podpowiadała nam intuicja. ●

Durante el recorrido tuvimos una lección de marida-

je de vino con la comida. Nos sorprendió que hay

muchas otras maneras que la forma tradicional: el

vino tinto con la carne roja y blanco con pescados o

pollo. ¡Lo más importante es la sensación en la boca,

el sabor! Se puede combinar vino y comida para que


Joanna Orłowska freelancer, konsultant marketingowy; z zawodu dziennikarz, z zamiłowania prowadzi blog podróżniczy

Petitsplaisirs.eu, interesuje się zarządzaniem i produkcją mody, obecnie mieszka w Buenos Aires.

Freelancer—consultant de marketing; periodista de profesión, de pasión escribe un blog Petitsplaisirs.eu sobre sus viajes

Se interesa por la producción de moda. Actualmente vive en Buenos Aires.

mendoza para dos|

la estructura y los sabores se complementen – como

el picante Cabernet Sauvignon y la carne o, para for-

mar los sabores completamente nuevos en la boca –

como Chardonnay y pastel de choclo. En otra bodega

tuvimos la oportunidad de hacer nuestro propio

blend, vino-mezcla de diferentes cepas en proporcio-

nes que la intuición nos estaba diciendo.

AROMAT WINA MOŻNA INTERPRETOWAĆ NA

WIELE SPOSOBÓW: CZEKOLADA, WANILIA,

PIEPRZ, OWOCE LEŚNE CYTRUSY… FRANCUSKI

DĄB NADAJE WINU AROMATY PIKANTNE I

OSTRE, AMERYKAŃSKI ZAŚ WSZYSTKO, CO

SŁODKIE. KAŻDY ROCZNIK JEST INNY, KAŻDA

BUTELKA NIEPOWTARZALNA. NIESKOŃCZONE

SCENARIUSZE PRODUKCJI WINA SĄ

INTRYGUJĄCE I CHYBA BŁAŚNIE POŁKNĘLIŚMY

BAKCYLA! PO TAK SPĘDZONYM WEEKENDZIE, Z

GŁOWAMI PEŁNYMI NOWYCH INFORMACJI, W

BŁOGIM NASTROJU WRÓCILIŚMY DO BUENOS

AIRES. DALEKO NAM JESZCZE DO ZNAWCÓW

WINA, ALE JESTEŚMY DUŻO BARDZIEJ

ŚWIADOMI I SPRAGNIENI KOLEJNYCH,

WINNYCH DOZNAŃ. ● EL AROMA DEL VINO SE

PUEDE INTERPRETAR DE MUCHAS MANERAS:

CHOCOLATE, VANILIA, PIMIENTA, BAYAS, CÍTRI-

COS… EL ROBLE FRANCÉS DA AL VINO AROMAS

PICANTES Y FUERTES, Y EL AMERICANO—TODO

LO DULCE. CADA AÑO ES DIFERENTE, CADA BO-

TELLA—ÚNICA. ¡LOS INFINITOS ESCENARIOS DE

PRODUCCIÓN DE VINO SON INTRIGANTES Y

CREO QUE ME CONTAGIÉ DE LA FASCINACIÓN

POR EL VINO! DESPUÉS DE ESTE FIN DE SEMA-

NA, CON LA CABEZA LLENA DE NUEVA INFOR-

MACIÓN Y MUY FELIZ, REGRESAMOS A BUENOS

AIRES. ¡TODAVÍA ESTAMOS LEJOS DE SER EX-

PERTOS DEL VINO, PERO SOMOS MUCHO MÁS

CONCIENTES Y TENEMOS APETITO POR MÁS!


W sercu Barrio Parque

Embajada de Polonia en Buenos Aires

LATA DWUDZIESTE XX WIEKU TO BEZ WĄTPIENIA OKRES ARCHITEKTONICZNEJ ŚWIETNOŚCI BUENOS AIRES. ARGENTYNA BYŁA UWAŻANA ZA JEDEN Z NAJBOGATSZYCH KRAJÓW NA ŚWIECIE, I W DALSZYM CIĄGU MOŻE POSZCZYCIĆ SIĘ REPREZENTACYJNĄ STOLICĄ. ● Los años 20 del siglo XX fueron, sin duda, una época de esplendor arquitectónico de Buenos Aires. Argentina era considerada uno de los países más ricos del mundo y en día de hoy su capital representativa, sigue siendo destacada.

TEKST I ZDJĘCIA ● Maja Tyborska

Miasto stało się upragnionym, nietkniętym terenem, w

którym można było skutecznie aplikować nowe pomysły

urbanizacyjne i architektoniczne, w Europie niemożliwe już

do realizacji. Duża dawka swobody, ale przede wszystkim

nieograniczone środki finansowe wyższej klasy społecznej,

stworzyły eklektyczny i bogaty obraz miasta, trafnie

nazywany Paryżem Ameryki Południowej. Już wówczas

La ciudad se convirtió en un terreno deseado e intacto,

dónde efectivamente se podía aplicar las nuevas ideas ar-

quitectónicas y urbanísticas, lo que en Europa ya fue irreali-

zable. Una gran libertad, pero sobretodo los infinitos recur-

sos financieros de la clase social más alta, han creado una

imagen ecléctica de la ciudad, con toda la razón llamada el

París de América de Sur. En aquellos tiempos se podría per-


w sercu barrio parque|

można było zauważyć podział na bogatą północ, zamieszkaną

przez majętnych przedsiębiorców, głównie o europejskim

rodowodzie i biedniejsze południe, gdzie budowano

skromniejsze osiedla dla przybywających na statkach ubogich

imigrantów. Im dalej od słynnego portu - dzisiaj kolorowej i

turystycznej La Boca, tym drożej i bardziej ekskluzywnie.

Jedną z najpiękniejszych północnych dzielnic Buenos Aires, jest

niewątpliwie Palermo Chico z częścią Barrio Parque,

zaprojektowaną przez francuskiego designera Charlesa Thaysa,

który nowatorsko jak na tamte czasy łączył architekturę z

krajobrazem. Jego wizja opierała się na malowniczych, krętych,

szerokich uliczkach, przy których znajdowały się przestronne i

bogate rezydencje. Oddzielone od siebie jedynie bujnymi

ogrodami, zapewniały integralność całej przestrzeni, która

sprawiała wrażenie uporządkowanej, ale nie monotonnej. Co

ciekawe „rewolucja” stylowa miała dosłownie powierzchowny

charakter, bowiem większość konstrukcji mieszkalnych

pozostała zgodna z „klasycznym” kanonem XIX-go wieku,

ograniczając się jedynie do zmiany dekoracji.

Rezydencje o prywatnym charakterze, w tej chwili w większość

siedziby ambasad oraz instytucji państwowych, łączyła

francuska myśl architektoniczna o nazwie „hotel perticulier”.

Jednym z najbardziej reprezentatywnych przykładów tego

typu jest obecnie budynek Ambasady Polskiej, mieszczący się

w sercu ekskluzywnego Barrio Parque. Zbudowany w 1912

roku doskonale odzwierciedla paryskie tendencje sprzed

pierwszej wojny światowej, cechując się wyjątkową elegancją

w kompozycji fasady i dbałością o detale dekoracyjne.

Elewacja przepruta rzędami wysokich okien, posiada ciągłą i

płynnie przechodzącą powierzchnię, oraz widoczne

zamiłowanie do miękkich i krzywych linii. Budynek można

podzielić na trzy części, które odpowiadają przede wszystkim

potrzebom ówczesnych właścicieli. Reprezentacyjny parter, z

przestronna klatką schodową, oraz trzema salonami, jadalnią

cibir la división entre la rica parte norteña, habitada por los

opulentos empresarios principalmente de origen europeo, y la

más pobre sur, donde se construía las viviendas modestas pa-

ra los inmigrantes que llegaban en los barcos. Hasta más lejos

del famoso puerto, hoy turística y colorida La Boca, más caro y

más exclusivo.

Uno de los distritos más hermosos del Norte del Buenos Aires

es indudable el Palermo Chico con parte del Barrio Parque

diseñado por el Francés Charles Thays. De una manera innova-

dora para su época trataba de conectar la arquitectura con el

paisaje. Su visión proponía una imagen pintoresca, con las

calles irregulares y anchas junto con las espaciosas y esplendi-

das residencias. Separadas solamente por los jardines exube-

rantes, garantizaban la integridad visual de todo el espacio,

regular pero no monótona. Curiosamente, la "revolución" del

estilo tenía literalmente el carácter superficial, dado que la

mayor parte de las construcciones seguía conforme a los cáno-

nes clásicos del siglo XIX, limitándose solamente a un cambio

de decoraciones.

Las residencias de carácter privado, en este momento la ma-

yoría las sedes de embajada y las instituciones del Estado, re-

flejaban la idea arquitectónica francésa llamada “hotel perticu-

lier”. Uno de los ejemplos más representativos es la Embajada

de Polonia, ubicada en el corazón del exclusivo Barrio Parque.

Edificio construido en 1912, muestra perfectamente las ten-

dencias parisinas antes de la Primera Guerra Mundial, caracte-

rizadas por una elegancia excepcional en la composición de la

fachada y la atención a los detalles decorativos

La elevación está compuesta de las ventanas altas y conserva

una superficie fluida con la visible pasión por las líneas y cur-

vas suaves. El edificio se puede dividir en tres partes, que co-

rresponden principalmente a las necesidades de los propieta-

rios, entonces. La representable planta baja con una amplia

escalera y tres salones, un comedor y una terraza con acceso


w sercu barrio parque|

oraz tarasem z wyjściem na wąski ogród, stanowił część

oficjalną domu, w której przyjmowano gości i organizowano

przyjęcia. Wnętrza cechuje użycie najwyższej jakości

materiałów: marmurów, drewna, szkła. Motywy zdobnicze

obejmują także detale wykończenia budynku, takie jak klamki

czy balustrady schodów.

Całość została zaprojektowana przez szanowaną firmę

dekoratorska Jansen, która swoje pomysły opierał na

płynnych liniach, odważnym zestawieniu kolorów i

materiałów, co odpowiadało najnowszej modzie na zmysłowe

art nouveau. Główna ideą artystyczną była unifikacja

wszystkich dziedzin sztuki: malarstwa, rzeźby i architektury

oraz położenia nacisku na zdobnictwo, będące do tej pory

poza główną kategorią sztuki. Drugie piętro, stanowiło

prywatną przestrzeń rodziny, znacznie różniło się od

luksusowego parteru. Zrezygnowano z dekoracji stawiając na

przede wszystkim praktyczny układ przestronnych,

połączonych ze sobą pomieszczeń, z wejściem na wspólny

taras. Skromne niskie poddasze było zarezerwowane dla

służby.

Rezydencja należąca dzisiaj do Ambasady Polskiej,

charakteryzowała się wyjątkową pieczołowitością i

wyrafinowaniem dekoracyjnym. Projekt zyskał uznanie w

środowisku architektonicznym, czego dowodem jest

prestiżowa nagroda przyznawana przez władze miasta, dla

najpiękniejszej fasady w Buenos Aires w 1915 roku. Jej

projektantem oraz właścicielem był jeden z najsłynniejszych

argentyńskich architektów Eduardo M. Lanus. Eduardo M.

Lanus ukończył wydział inżynierii na Uniwersytecie Buenos

Aires, a następnie studiował architekturę na prestiżowej

paryskiej Szkole Sztuk Pięknych. Po powrocie zaczął

współpracować z francuskim architektem Pablo Harym,

tworząc na wiele lat jeden z najbardziej pracowitych duetów

architektonicznych w Buenos Aires. Obaj będąc na bieżąco z

aktualnymi nurtami w sztuce i architekturze postanawiają

wykorzystać modele europejskie, znajdując podatny ku temu

finansowy grunt. Wyższa klasa portenos z zainteresowaniem

śledziła najnowsze tendencje w sztuce art nouvaeu,

dostrzegając w nowym stylu własne odbicie. Oderwanie od

przeszłości, nowatorskość, kreatywność a jednocześnie ciągłe

przyglądanie się porzuconej Europie, składały się na

argentyńską mentalność początku XX wieku. ●

al jardín estrecho, era la parte oficial de la casa, donde se reci-

bía a los invitados y organizaban los banquetes. El interior

está caracterizado por el uso de materiales de primera cali-

dad: mármol, madera y vidrio. Los motivos decorativos inclu-

yen hasta los detalles de los acabados del edifico, tales como

picaportes de puertas y pasamanos de las escaleras.

Todo fue diseñado por la respetada empresa decoradora Jan-

sen, que fundamenta sus ideas en líneas fluidas y una atrevida

combinación de los colores y los materiales, equivalentes a la

última moda de sensula art noveau. La principal idea artística

fue fundada en la unificación de todas las áreas del arte: pin-

tura, escultura, arquitectura con un énfasis especial en la or-

namentación, que fuera de las principales categorías de arte.

El segundo piso consistía un espacio privado de la familia, muy

diferente de la lujosa planta baja. La decoración fue reducida,

con el enfoque sobre todo en el diseño práctico de los espa-

cios amplios y conectados entre sí, con una entrada a la terra-

za compartida. Un sencillo ático estaba reservado para los

empleados.

La residencia que hoy pertenece a la Embajada de Polonia, fue

especialmente alabada por una precisión excepcional y sofisti-

cada decoración. El proyecto fue reconocido por el ambiente

arquitectónico, lo que comprueba el prestigioso premio con-

cedido por las autoridades de la ciudad, para la fachada más

bonita en Buenos Aires en el año 1915. Con razón, dado que

su diseñador y el dueño era uno de los más famosos arquitec-

tos argentinos, Eduardo M. Lanus.

Eduardo M. Lanus se graduó en la facultad de ingeniería de la

Universidad de Buenos Aires y posteriormente estudió arqui-

tectura en la prestigiosa Escuela de Bellas Artes en París. Des-

pués de su regreso, empezó a colaborar con el arquitecto

francés Pablo Hary, creando durante muchos años, uno de los

dúos arquitectónicos más emprendedor de Buenos Aires. Ya

que ambos estaban al día con las tendencias actuales en el

arte y la arquitectura, decidieron implementar los modelos

europeos en el lugar financieramente propicio. La clase alta

de los porteños seguía con gran interés las últimas tendencias

en el art nouveau, viendo en ese estilo nuevo sus propios re-

flejos. Distanciamiento del pasado, innovación, creatividad y

al mismo tiempo las miradas hacia la Europa dejada, todo lo

que formó la mentalidad argentina en los principios del siglo

XX. ●

Maja Tyborska—z zawodu historyk sztuki, obecnie pracuje w Ambasadzie Polskiej w Buenos Aires.

De profesión historiadora del arte, actualmente trabaja en la Embajada de Polonia en Buenos Aires.


WINO POLSKIE Vino con aires polacos

DLA WIELU POLSKIE WINO MOŻE WYDAWAĆ SIĘ POMYSŁEM KARKOŁOMNYM, CZYMŚ, CZEMU ODDAJĄ

SIĘ LUDZIE POSZUKUJĄCY MASOCHISTYCZNYCH PRZYJEMNOŚCI PŁYNĄCYCH Z WALKI Z KLIMATEM,

PAŃSTWEM I TYSIĄCEM INNYCH PROBLEMÓW. ● El concepto vino polaco me parecía algo descabellado,

una aventura a la que - a mi entender en aquél entonces, se entregaba la gente que buscaba satisfacer sus

placeres masoquistas derivados de la lucha contra el estado, el clima y miles de otros problemas.

TEKST I ZDJĘCIA | Tomasz Bomba

Srebrna Góra

Muszę przyznać, że sam padłem ofiarą

takiego myślenia do czasu kiedy

spróbowałem win robionych przez

Mariusza i Sylwię Paciurów.

Spodziewałem się wina pełnego

defektów. I co? Otóż nie. Wino było

solidne - widać, że mają pasję oraz

wiedzą co chcą osiągnąć. Zaskoczeniem

okazało się wino czerwone. Z uwagi na

Pero estas ideas cambiaron cuando

probé los vinos elaborados por Mariusz

y Sylvia Paciur. Esperaba un vino lleno

de defectos, y ¿Qué sucedió? El “no”

se transformó en un “sí”, ya que el vino

resultó ser sólido y sin defectos. Es

evidente que esta pareja tiene la pa-

sión necesaria y la idea bien clara de lo

que quieren hacer, y por sobre todo,

que lo quieren hacer bien.

Lo que más me sorprendió fue el vino

tinto y su graduación alcohólica. Debi-

do al clima polaco, me parecía imposi-

ble hacer un vino tinto con cuerpo.

Pensé que tal vez algún Pinot... pero al

probar uno de sus tintos me encontré

con un vino expresivo con aromas bien

desarrollados y con una graduación


vino con aires polacos |

klimat wydawało mi się niemożliwe

zrobienie pełnokrwistego wina

czerwonego w Polsce. Jedno z

czerwonych win, którego spróbowałem

było winem pełnym, wyrazistym, z

dobrze rozwiniętymi aromatami i, co

mnie najbardziej zdziwiło, wysokim

poziomem alkoholu—całe 15 procent,

co jednak nie raziło ponieważ był on

dobrze zintegrowany z całością.

POWRÓT DO TERAŹNIEJSZOŚCI I

TENDENCJE

Jak to zwykle z powrotami po długim

niebycie bywa - był i będzie trudny.

Polskie winiarstwo jest nadal w swojej

wstępnej fazie rozwoju i widać tu

wszystkie przypadłości wieku

dziecinnego.

Problemem był i nadal jest - choć w

mniejszym stopniu - przypadkowy

wybór siedlisk, błędy w winifikacji,

niesprzyjający klimat oraz

skomplikowane wymogi formalne.

Widać jednakże rosnącą

profesjonalizację polskich winiarzy,

przynajmniej tych ze ścisłej czołówki.

Niesamowita też jest pasja, która ich

napędza. To ona, w połączeniu z

wiedzą, którą zdobywają w praktyce,

kursach doskonalących oraz dzięki

wymianie doświadczeń—także z

winiarzami z innych krajów—zaczyna

dawać coraz bardziej interesujące

rezultaty.

WINO I JEGO STYL

Chłodny klimat determinuje w dużym

stopniu dobór szczepów, które są

nasadzane w Polsce. W regionach o

stosunkowo cieplejszym klimacie takich

jak Zielona Góra oraz Dolny Śląsk

łatwiej jest stosować odmiany należące

do winorośli właściwej (Vitis vinifera)

cenionej za swoje szlachetne aromaty

natomiast w regionach o klimacie

chłodniejszym takich jak Podkarpacie

przeważać będą hybrydy czyli odmiany

powstałe w wyniku skrzyżowania

winorośli właściwej Vitis vinfera z

gatunkami winorośli odpornymi na

mrozy czy też choroby jak Vitis

rupestris etc.

Wina czerwone są najbardziej

przystosowane do warunków Polskich

to krzyżówki - wcześnie dojrzewające

Rondo oraz Regent. Dają wina ciemne i

skoncentrowane o większej zawartości

alkoholu niż można by to oczekiwać

biorąc pod uwagę warunki klimatyczne.

Styl wina to wina owocowe, ale też

stosuje się chipsy dębowe oraz w

ograniczonym stopniu beczki, z uwagi

na koszt oraz relatywny brak

doświadczenia w ich użyciu.

Z innych szczepów mających duży

potencjał to Zweigelt i Dornfelder oraz

Carbernet Cortis y Cabernet Dorsa—

wszystkie one to krzyżówki stworzone

w XX wieku w Austrii i Niemczech.

alcohólica. Debido al clima polaco, me

parecía imposible hacer un vino tinto

con cuerpo. Pensé que tal vez algún

Pinot... pero al probar uno de sus tintos

me encontré con un vino expresivo con

aromas bien desarrollados y con una

graduación alcohólica de 15% grados -

que no molestaba para nada ya que

estaba bien integrada en el vino.

Esta experiencia, sin lugar a dudas,

sacudió mis estereotipos sobre el “Vino

hecho en Polonia”.

UN POCO DE HISTORIA

La vitivinicultura en el territorio polaco

tiene una larga historia. El vino dejó

una huella en la denominación de algu-

nas aldeas, como por ejemplo

“Winogrady”, “Winiary” y “Winnica”.

Sin embargo, desde el siglo XVI, debido

a las guerras y a la importación de vi-

nos procedentes de países con un cli-

ma más favorable, disminuyó gradual-

mente la vitivinicultura en Polonia.

VOLVER AL PRESENTE

Y NUEVAS TENDENCIAS

Por lo general los regresos no son fáci-

les y mucho menos después de haber

pasado tanto tiempo. La vitivinicultura

polaca está todavía en sus primeras

etapas de desarrollo y se pueden ver

aquí todas las dificultades de su infan-

cia.

El problema era, y continúa siendo

aunque en menor medida, la selección

aleatoria de las parcelas para el cultivo,

insuficientes conocimientos agronómi-

cos, errores en la vinificación. A esto

hay que añadir, por supuesto, el clima

desfavorable y requisitos burocráticos

excesivamente complicados que pue-

den ser atendidos por un pequeño nú-

mero de productores.

Sin embargo, cabe destacar una profe-

sionalización creciente de los vitivini-

cultores de Polonia, por lo menos en

los líderes.

VINO Y SU ESTILO

El clima frío determina en gran medida

la selección de cepas que se cultivan en

Polonia. En las regiones con el clima

relativamente cálido como Zielona Gó-

ra y Dolny Śląsk, se dan más fácilmente

las variedades de Vitis vinifera valora-

das por sus características nobles.

Mientras que en las regiones con clima

más frío, como Podkarpacie, prevale-

cen los híbridos—variedades resultan-

tes de un cruce entre Vitis vinfera y de

vides resistentes a las heladas o tantas

enfermedades como la Vitis rupestris.

CHŁODNY KLIMAT DETERMINUJE W DUŻYM STOPNIU DOBÓR

SZCZEPÓW, KTÓRE SĄ NASADZANE W POLSCE.

EL CLIMA FRÍO DETERMINA EN GRAN MEDIDA LA SELECCIÓN

DE CEPAS QUE SE CULTÍVAN EN POLONIA.


Wina białe wytrawne wg. Wojciecha

Bońkowskiego stanowią wyzwanie

ponieważ trzeba tu zbilansować

kwasowość i konieczność długiego

dojrzewania co w relatywnie

zmiennym klimacie może stanowić

problem. Stosowane odmiany to

modny obecnie Riesling, Chardonnay,

mający duży potencjał Silvaner czy

Pinot Blanc oraz krzyżówki takie jak:

Seyval Blanc, Johanniter oraz Hibernal.

Wina białe półwytrawne i słodkie

cieszą sie popularnością gdyż

konsument w Polsce nadal ma problem

z zaakceptowaniem kwasowości w

winie. Wyższa zawartość cukru

resztkowego czyni wino bardziej

przyjaznym dla przeciętnego

konsumenta.

Wina różowe stanowią silny trend w

winiarstwie polskim z powodu

trudności w produkcji dobrych win

czerwonych. Wytwarzane są zarówno

wina wytrawne, jak i te zawierające

cukier resztkowy ze szczepów takich

jak Rondo, Regent, Leon Millot i

Marechal Foch.

REGIONY

Istniejące obecnie regiony winiarskie w

Polsce pokrywają się z historycznym

obszarem geograficznym, na którym

uprawiana była winorośl: Zielona Góra,

Dolny Śląsk, Małopolska, Podkarpacie,

Małopolski przełom Wisły i

Sandomierszczyzna.

WINNICE

Winnice wymienione poniżej należą do

czołówki winnic w Polsce - przegląd ten

Vino tinto—las cepas que mejor se

adaptan a las condiciones climáticas

polacas son las variedades Rondo-de

maduración temprana y Regent. Am-

bas producen vinos de color oscuro y

concentrados, con un alto contenido

de alcohol—lo que no cabría esperar

teniendo en cuenta las condiciones

climáticas.

Vino blanco seco tiene mucho poten-

cial en Polonia. Según Wojciech

Bońkowski de Winicjatywa, el vino

blanco es un desafío porque hay que

llegar a un equilibrio entre la acidez y

la necesidad de maduración, lo que en

un clima relativamente variable puede

ser un gran problema.

Vinos blancos semisecos y semidulces

son populares porque los consumido-

res polacos todavía tienen problemas

con la aceptación de la acidez en el

vino. El azúcar residual presente en

estos vinos hace que resulten más ami-

gables para el consumidor medio.

Vinos rosados representan una fuerte

tendencia en la elaboración del vino en

Polonia, debido a la dificultad en la

producción de buenos vinos tintos.

Derivan de las cepas como Rondo, Re-

gent, Leon Millot y Marechal Foch.

LAS REGIONES

Las regiones vitivinícolas que existen

en Polonia coinciden con la zona geo-

gráfica donde históricamente se culti-

varon las uvas: Zielona Góra, Dolny

Śląsk, Małopolska, Podkarpacie,

Małopolski przełom Wisły y Sando-

mierz.

BODEGAS

Las bodegas que figuran a continuación

pertenecen a las mejores en Polonia -

sin embargo, existe toda una lista de

bodegas de buena calidad que no po-

demos atender en este artículo. Estos

proyectos son obra de personas sin

cuya pasión y compromiso no hubiera

sido posible el rápido progreso de la

elaboración del vino de Polonia. Refle-

jan diferentes puntos de referencia en

el mundo del vino, capacidad financie-

ra y aspiraciones de sus creadores.

ISTNIEJĄCE OBECNIE REGIONY WINIARSKIE W POLSCE POKRYWAJĄ SIĘ

Z HISTORYCZNYM OBSZAREM GEOGRAFICZNYM, NA KTÓRYM

UPRAWIANO WINOROŚL.

LAS REGIONES VITIVINÍCOLAS EXISTEN EN POLONIA COINCIDEN CON LA

ZONA GEOGRÁFICA DONDE HISTÓRICAMENTE SE CULTIVARON LAS UVAS.

Dom Bliskowice


vino con aires polacos |

konieczności jest bardzo ograniczony.

Projekty te są dziełem ludzi za nim

stojących, bez których zaangażowania

nie byłby możliwy tak szybki postęp

polskiego winiarstwa. Odzwierciedlają

one ich możliwości finansowe, punkty

odniesienia w świecie wina oraz

aspiracje.

WINNICA SREBRNA GÓRA

Bardzo dojrzały projekt winiarski i

jedna z największych winnic w Polsce.

Położony na obszarze 24 ha w

przepięknej dolinie Wisły. Jest

rezultatem pasji dwóch przyjaciół

Mirosława Jaxy Kwiatkowskiego i

Mikołaja Tyca. Fascynacja mineralnymi

winami Niemiec, Austrii, Francji, Włoch

oraz Węgier na pewno odbija się w ich

kredo, które kładzie nacisk na

tworzenie win oddających

wyjątkowość siedliska i wyrażających

indywidualny charakter szczepów tam

uprawianych. A miejsce jest szczególne

i zobowiązuje—stary klasztor

Kamedułów na Bielanach w Krakowie

mający długą historię „winną”,

sięgającą X wieku. Winnica położona

na glebach zbliżonych charakterem do

Alzacji i Chablis oraz swoisty

mikroklimat pozwala na produkcję win

wysokiej jakości, które powstają pod

okiem enologa Agnieszki Wyrobek-

Rousseau. Wina na bazie odmian

szlachetnych i hybryd powstają w

stalowych tankach oraz niektóre są

starzone w beczce dębowej - Cabernet

Cortis oraz w beczce akacjowo-

dębowej - Seyval Blanc Reserve.

DOM BLISKOWICE

Winnica o powierzchni 4,5 ha.

założona w 2009 roku na skarpie

pradoliny Wisły. Ambicją winiarzy jest

produkcja limitowanych ilości wina

mającego swój niepowtarzalny styl i

charakter. Kierują swój produkt do

konsumentów chcących alternatywy

dla powtarzalnych win z tradycyjnych

regionów winiarskich. Wina, które ich

inspirują to wina naturalne z Burgundii,

Rodanu, Banylus czy Rousillion.

Wina z których są dumni to Johanniter

winifikowany w stalowym tanku oraz

czerwony kupaż Caberneta Cortisa z

Regentem, starzony w używanej

beczce przez 6 miesięcy.

Kiedy zadałem im pytanie dotyczące

przyszłości odpowiedź, którą dostałem

potwierdza dynamikę widoczną w

Polskim winiarstwie: „To jest prędkość

rakiety, dynamiczny rozwój, poprawa

jakości i ilości winnic jest

nieprawdopodobna. Prezentowaliśmy

nasze wina na Raw Fair w Londynie i

Wiedniu bez żadnych kompleksów”.

SREBRNA GÓRA

Es un proyecto muy maduro y uno de

los viñedos más grandes de Polonia

con una producción anual de 60 mil

botellas al año 2015. El viñedo está

situado en un hermoso valle a orillas

del Vístula, sobre una superficie de 24

ha. Es el resultado de la pasión de dos

amigos; Jaxy Mirosław Kwiatkowski y

Nicholas Tyca. La fascinación por los

vinos minerales de Alemania, Austria,

Francia, Italia y Hungría ciertamente se

refleja en su credo que pone énfasis en

la creación de vinos que expresan el

terruño y la individualidad de las cepas

que se cultivan allí. El lugar en sí mis-

mo es especial - la bodega está situada

en el Monasterio Camaldolese de Bie-

lany, Cracovia, con una larga historia

vitivinícola que se remonta al siglo X.

Los suelos son similares en carácter a

Alsacia y Chablis, y el viñedo dispone

de un microclima único que permite la

producción de vinos de alta calidad. A

todo esto, se suma el trabajo de Ag-

nieszka Wyrobek-Rousseau, una de las

enólogas más destacadas de Polonia.

El vino es producido en tanques de

acero y algunos son envejecidos en

barricas de roble Cabernet Cortis y

barricas de accai-roble Seyval Blanc

Reserva.

DOM BLISKOWICE

Los productores de Dom Bliskowice

son una alternativa para los consumi-

dores que no quieren vinos repetitivos

de las regiones tradicionales. Con un

viñedo de una superficie de 4,5 ha y

con una ubicación que proporciona

excelentes condiciones para el cultivo

de uvas – un valle a orillas del Vístula,

producen cantidades limitadas para

garantizar vinos con carácter, estilo

irrepetible, biodinámicos y con la me-

nor intervención química posible.

WINNICA PŁOCHOCKICH

Bárbara y Marcin Płochoccy fundaron

su primer viñedo en el año 2002. Era

una afición que más tarde se convirtió

en una forma de vida. En 2005 com-

praron una granja en Sandomierz, don-

de plantaron un viñedo que actual-

mente ocupa 4 ha. Las parcelas, relati-

vamente pequeñas, se encuentran

llenas de diferentes variedades con las

que experimentan para seleccionar las

variedades que mejor se adapten a las

condiciones del terrno. Merece la pena

mencionar su vino “Marszellus” hecho

con la variedad de Marechal Foch y su

semiseco blanco “Volcán Inspira 2012”

hecho con la variedad de Sibera.


WINNICA PŁOCHOCKICH

Barbara i Marcin Płochoccy założyli

swoją pierwszą winnicę w 2002 r. Było

to hobby, które później przerodziło się

w sposób na życie. W 2005 roku kupili

gospodarstwo rolne w Sandomierzu

gdzie obecnie winnica zajmuje 4 ha. Jak

wszędzie relatywnie mała działka jest

pełna różnych odmian, z którymi

eksperymentują, aby wyselekcjonować

odmiany najlepiej odpowiadające

warunkom siedliska. Na wyróżnienie

zasługują tu wina takie jak Marszellus z

odmiany Marechal Foch oraz białe

półwytrawne Inspira Volcano 2012 z

odmiany Sibera.

Ostatnio do stalowych tanków oraz

beczek dołączyły gruzińskie Kvevri

(amfory) sprowadzone do Polski przy

współudziale Pawła Woźniaka z Krako

Slow Wines w Krakowie.

WINNICA MIŁOSZ

Winnica o powierzchni 3,5 h położona

w Zielonej Górze gdzie tradycja uprawy

winorośli sięga XII wieku. Winnica ta

dzięki relatywnie „ciepłemu klimatowi”

oferuje dobre możliwości upraw

odmian Vitits vinifera takich jak: Pinot

Noir, Pinot Blanc, Pinot Gris,

Traminera, i Rieslinga. Wzorcami dla

winiarzy z Winnicy Miłosz jest

Burgundia ze swoim Pinotem oraz

Chablis, ale też Szampania. Są słusznie

dumni ze swojego Pinota oraz wina

musującego wytwarzanego metodą

tradycyjną. Robią wina w stali lub 4-5

letnim dębie, aby utrzymać istotę wina

powstającego w tym siedlisku.

WINNICA NAD JAREM

Malutka rodzinna winnica Mateusza i

Sylwii Paciurów zlokalizowana w

Sandomierskim Regionie Winiarskim.

Lubią wina ekstraktywne, aromatyczne

(między innymi intensywnego

Malbeca) i to też jest widoczne w ich

produktach. Wina warte spróbowania

to Regelt 2013 i ich wino różowe

również z 2013.

Polskie winiarstwo dopiero się tworzy i

trudno porównywać go do winiarstwa

ze starych krajów winiarskich i chyba

też nie ma takiej potrzeby.

Widząc jego rozwój nie mam

wątpliwości, że dobre Polskie wina nie

mają się czego wstydzić-oczywiście

należy brać tu pod uwagę skalę

produkcji- oraz że w miarę upływu

czasu będziemy mogli znaleźć coraz

więcej ciekawych win

wyprodukowanych w Polsce.

Últimamente, a los tanques de acero y

barriles usados en la vinificación se

agregaron ánforas traídas con la ayuda

de Paweł Wozniak de Krako Slow

Wines de Cracovia.

WINNICA MIŁOSZ

La bodega de 3,5 ha ubicadas en Zielo-

na Gora, donde la tradición de la vitivi-

nicultura se remonta al siglo XII. Este

viñedo, gracias a un clima relativamen-

te “cálido", ofrece buenas oportunida-

des de cultivo para las variedades de

Vitits viníferas como el Pinot Noir, Pi-

not Blanc, Pinot Gris, Traminer y Ries-

ling. Para los productores de la bodega

Miłosz, sus puntos de referencia son

los vinos de Borgoña con su Pinots y

Chablis, pero también los vinos de

Champaña. Es así que están orgullosos

de su Pinot y de su vino espumoso,

producido con el método tradicional.

WINNICA NAD JAREM

Una pequeña bodega familiar de Ma-

teusz y Sylvia Paciurów . La viña se en-

cuentra en la región vinícola de Sando-

mierz. Les gustan de vinos intensos,

aromáticos, extractivos, incluyendo un

intenso Malbec y estos gustos se refle-

jan en su producto. Vale la pena men-

cionar su Regelt y su vino rosado de

2013.

Artykuł nie mógłby powstać bez pomocy Wojciecha Bońkowskiego z Winicjatywa.pl

(naprawdę serdeczne podziękowania za tak fantastyczną pomoc),

Moniki Bielka-Vescovi z Krakowskiej Szkoły Sommelierów,

Macieja Sokołowskiego Ms-sommelier.pl oraz winiarzy, bez których nie byłoby o czym

pisać: Mirosław Jaxa Kwiatkowski, Winnica Srebrna Góra, Winnicasrebrnagora.pl,

Maciej Sondij, Dom Bliskowice, Dombliskowice.pl,

Marcin i Barbara Płochoccy, Winnica Płochockich, Winnicaplochockich.pl,

Krzysztof Fedorowicz, Winnica Miłosz, Winnicamilosza.com.pl

i Mateusz i Sylwia Paciura, Winnica nad Jarem, Facebook.com/winnicanadjarem/

● Este artículo no hubiera sido posible sin la ayuda de Wojciech Bońkowski de Winicjatywa (una ayuda fantástica),

Monika Bielka-Vescovi de la Escuela de Sommeliers de Cracovia, Maciej Sokolowski y los viñateros sin cuyo trabajo no habría

nada que escribir: Mirosław Jaxa Kwiatkowski de Winnica Srebrna Góra, Maciej Sondij de Dom Bliskowice,

Maricin y Barbara Płochoccy de Winnica Płochockich,

Krzysztof Fedorovich Winnica Milosz y Mateusz y Sylvia Paciura Winnica nad Jarem.

Winnica Nad Jarem

http://winicjatywa.pl/

http://www.dombliskowice.pl/

http://winnicaplochockich.pl/

http://winnicamilosza.com.pl/

https://www.facebook.com/winnicanadjarem/


Winnica Miłosz

vino con aires poalcos |

TOMASZ BOMBA Sommelier prowadzący wspólnie z Claudią Piva projekt Food and Wine Spirit

oraz Tour Manager w Rimac.com.pl Mieszka obiecnie w Buenos Aires.

Sommelier y Tour Manager en Rimac.com.pl Junto con Claudia Piva realiza un proyecto

Comida y Vino espíritu.


FILOZOFIA I TEATR KANTORA

La filosofía y el teatro de Kantor

Człowiek związany z kulturą tech-

nologii uważa, że może

rywalizować z Bogiem, a wyzywa

go trzymając w jednej ręce

urządzenie, które w kilka sekund łączy go z drugim

końcem świata, je-dnocześnie może zrobić sobie

zdjęcie i je wysłać. To nasycenie wyraża się w

zatłoczonym teatrze. Tam, gdzie niegdyś była w

dusza, dziś jest iluzja rzucona w otchłań z cielesną

zwinnością, techno-logia wirtualna, dźwięku,

organizmów latających w przestrzeni i tego

wszystkiego co olśniewa widza. To tak, jakby za

każdą sztuczką mogłaby pojawić się nowa, i tak w

nieskończoność. Ta świecąca wirtuo-zeria powoduje

zanik zasadniczej pustki wokół wid-za, dokuczając

mu arogancko, poprzez wypełnienie go nadzieją.

El hombre ligado a la cultura tecnológica cree com-

petir con Dios, lo desafía depositando en una mano

un aparato que lo vincula al mundo, que lo conecta

en segundos con el otro extremo del planeta y hasta

puede fotografiarse y enviar imágenes. Esta satura-

ción se expresa en un teatro lleno. Allí en donde en

otrora estaba el alma hoy está la ilusión lanzada al

aire con la destreza de los cuerpos, la tecnología de

lo virtual, del sonido, de organismos que vuelan por

el aire y todo aquello que deslumbra al espectador.

Es como si detrás de cada truco hubiese la posibili-

dad de uno nuevo, y así hasta el infinito. Estas va-

riantes encendidas de virtuosismo hacen desapare-

cer el vacío esencial del espectador, lo burlan col-

mándolo de presuntuosas esperanzas.

UCZESTNICZYMY W EPOCE. JESTEŚMY NIĄ. DAREMNA PRÓBA WYJŚCIA NA POWIERZCHNIĘ. ŚWIEŻE

POWIETRZE ODNAWIA FUNKCJONALNOŚĆŚ MYŚLENIA I NAWET JEŚLI BĘDZIEMY ĆWICZYĆ NASZ BUNT,

NIESTETY AKCEPTUJEMY, NIE BEZ BÓLU, ŻE POSIADAMY ŚLADY RTĘCI I INNYCH TOKSYCZNCH SUBSTANCJI

WE KRWI. ● Asistimos a una época. Somos la época. El vano intento por salir a la superficie. El aire

fresco renueva la funcionalidad del pensamiento y aunque ejercitemos nuestra rebelión, desgra-

ciadamente aceptamos, no sin dolor, tener rastros de institucionalidad como mercurio y otras sus-

tancias tóxicas en la sangre.

TEKST | Marcos Rosenzvaig

ZDJĘCIA | Alejandro Genes

C


Benjamin spotkał w więzieniu filozofa - Augustyna

Blanqui. Ten swoisty, uwięziony Diogenes napisał

książkę pt. Wieczność przez gwiazdy. W książce

rozwija swoją teorię, która zaprzecza koncepcji czasu

historycznego jako postępu. Ta przewrotna i kłamliwa

myśl widząca w postępie wielką przygodę

współczesnej iluzji została przez Blanquiego

odrzucona. Wątpi, że postęp techniczny przyczynia się

do ukojenia bólu człowieka na ziemi, spowodowanego

jego przyjściem na świat. Potrzebą nowego stulecia

jest oferowanie nowego, nie zważając na to, że nowe

jest zawsze stare a stare jest nieustannie nowe. Ta

myśl eksploduje szeregiem złudzeń obciążonych

przyszłością i wiarą w postęp. Brecht, Stanisławski, czy

też ewentualnie autorzy gniewu, tacy jak Tennessee

Williams i Arthur Miller, wszyscy nienagannie

poruszają się w powietrzu w estetyce, która reperuje

życie, tak jak śmierć z nadziei.

Kantor i Grotowski, obaj polscy geniusze, znajdują w

duszy żyzne pokłady do rozwoju, pochodzące od

uniwersalnych mitów, niezbędne minerały, aby

myśleć o teatrze przeciwnym do przepełnionego

imperium technologicznego, a raczej, o teatrze, który

kpi z całej pomysłowości technologii, przeciwstawiając

jej elementarne prawa fizyki takie jak dźwignia, koło

pasowe i ruch. Kpina, ironia z całej współczesnej

cywilizacji, która ignoruje, że to, co nowe, ukrywa

niczym przekleństwo, wieczną konieczność

powtarzania tego samego. Kantor odnajduje wiele

elementów w romantyzmie, które pomagają w

adaptacji cywilizacji współczesnej: jednym z nich są

Benjamin encontró a un filósofo en prisión llamado

Agustín Blanqui. Esta especie de Diógenes encarcelado

escribió un libro llamado Eternidad por los astros. Allí

desarrolla su teoría negando la concepción del tiempo

histórico como progreso. Esa idea mentirosa y perver-

sa de ver en el progreso la gran aventura de la ilusión

moderna es la que Blanqui rechaza. Él pone en duda

que los adelantos técnicos contribuyan a reparar el

dolor del hombre sobre la tierra, otorguen consuelo al

desconsuelo de haber nacido. La necesidad del nuevo

siglo es brindar lo nuevo, ignorando que lo nuevo es

siempre viejo, y lo viejo, continuamente nuevo. Esta

idea dinamita toda una serie de vanas ilusiones carga-

das de futuro y de fe en el progreso. Brecht, Stanis-

lavski, y si se quiere los autores de la ira, como Ten-

nessee Williams y Arthur Miller, todos, indefectible-

mente, vuelan por los aires frente a una estética que

repara en la vida como la muerte de toda esperanza.

Kantor y Grotowski, ambos genios polacos, encuen-

tran en el alma el yacimiento fértil para desplegar, a

partir de los mitos universales, los minerales necesa-

rios para pensar un teatro contrario a lo lleno, al im-

perio tecnológico, y sí, un teatro que echa burla a esa

inventiva tecnológica oponiéndole las leyes más ele-

mentales de la física como la palanca, la polea y el

movimiento. Una burla, una ironía a toda una civiliza-

ción moderna que ignora que lo nuevo esconde, como

una maldición, la eterna repetición de lo mismo. Kan-

tor encuentra en el Romanticismo muchos elementos

como para apartarse de la civilización moderna: los

maniquíes son uno de ellos, el leiv motiv musical

Para matarse hace falta tener algo que matar o por lo menos hacerse cómplice de la propia negación. Precipitarse a la muerte significaría

identificarse con algo, ceder a la seriedad, arruinar la ironía.

Cioran, E., ejercicios de admiración y otros textos, Tusquets editores, Barcelona, 1995, P. 101.


teatr kantora |

manekiny, muzyczny motyw przewodni spektaklu

„Umarłej klasy ”.

Postacie Kantora tęsknią za możnością życia. Są

istotami, które wydają się jak gdyby przeszły

bezpośrednio od urodzenia do śmierci. Bez przyszłości

starają się znaleźć sobie miejsce w przestrzeni, aby

utrzymać masę ciała, najwygodniej jak to możliwe. Są

odpadami, a właściwie łatami, pomylonymi jedynie

de “La clase muerta”.

Los personajes de Kantor se extrañan de estar vivos.

Son seres que parecen haber pasado del nacimiento a

la muerte. Sin futuro tratan de acomodarse en un es-

pacio para poder sostener el peso del cuerpo lo más

cómodamente posible. Son desechos, o bien están

remendados, confundidos con maniquíes, conservan

algún aire para la articulación de algunas partes del

z manekinami, zachowują trochę powietrza, by

połączyć pewne części ciała i wykonać kilka gestów. Ale

odpady, resztki człowieka zachowały miejsce w piekle,

znajdującym się za drzwiami, tam gdzie kończy się

scena. Istoty te działają zgodnie z przeznaczeniem, a

nie wiarą. Samo istnienie eliminuje wszelkie myśli o

ucieczce. Żyć oznacza kłamstwo i okłamywanie siebie,

stąd znaczenie, jakie przypisuje postaci Don Kichota,

którego kontrastem jest Chrystus, posiadający wiarę w

przyszłość. Kantor kreuje wizerunek Don Kichota wraz z

kośćmi Rocinante, kiedy wprowadza tego cudownego

konia w „Niech sczezną artyści”, mimo, że została

wykonana przez Kantora w czasie kiedy był

scenografem - przed pracą z CRICOT 2 - nad musicalem

"Człowiek z La Manchy".

Te uniwersalne istoty Kantor stawia na scenie. Gdybym

miał wybrać kogoś podobnego, wybrałbym Becketta,

choć Vladimir, Estragón, Ham y Clov są trochę bardziej

żywi rozmyślając o banałach, śmiejąc się oraz

zdumiewając i, od czasu do czasu, pogardliwie rzucając

paradoksy, czy wyrocznie.

W nieskończoność wycofują się i zaprzeczają sobie

wzajemnie z obawy przed pogrążeniem się w prawdzie.

Ani jedni, ani drudzy nie mają się czego nauczyć.

Postacie Kantora romantycznie przeżywają od nowa

stare historie, a postacie Becketta nie zachowują

nawet tchu romantyczności, nie mają nic do

zapamiętania i nic do ponownego przeżycia, jedynie

wykonują to, co jest od nich oczekiwane. Są

uszczypliwe i cyniczne, czasami narzekają i tym

sposobem życie toczy się dalej na tej długiej,

cuerpo y de la gestualidad. Pero el desperdicio, el

desecho del hombre conservan un espacio en el in-

fierno ubicado detrás de las puertas, hacia donde ter-

mina el escenario. Estos seres trabajan para el destino,

no por una creencia. La propia existencia elimina cual-

quier pensamiento de escapatoria. Vivir significa men-

tir y mentirse, de allí la importancia que cobra en el

mundo la figura de Don Quijote, la contraposición es el

Cristo que alberga la fe en el futuro. Kantor crea la

imagen de Don Quijote con los huesos de Rocinante,

introduce ese caballo milagroso en “Que revienten los

artistas”. Aunque había sido realizada por Kantor en su

época de escenógrafo -antes de sus trabajos con el

CRICOT 2- para la comedia musical “El hombre de la

mancha”.

Estos seres universales son los que pone Kantor en el

escenario. Y si tuviera que ubicar un parecido, elegiría

a Beckett, aunque los Vladimir, Estragón, Ham y Clov

están un poco más vivos rumiando futilidades, risue-

ños o estupefactos y, de vez en cuando, por desprecio,

lanzan algunas paradojas, algunos oráculos. Ellos se

retractan y contradicen indefinidamente por temor a

hundirse en alguna verdad. Ni unos ni otros tienen algo

que aprender. Los personaje de Kantor reviven román-

ticamente viejas historias; los de Beckett, ni siquiera

conservan un hálito romántico, nada tienen que recor-

dar, ni volver a vivir, solo hacen que esperan, son mor-

daces, cínicos, de vez en cuando se quejan, y de esta

manera la vida continúa por ese largo camino empe-

drado.

Los muertos y los vivos no dejan de confundirse. Y es


brukowanej drodze. Nie sposób nie pomylić żywych z

martwymi. Człowiek martwy jest tak podobny do

żywego, że Kantor tam właśnie odnajduje

niesamowity paradoks, nad którym pracuje. Jedynie

istnieją, do niczego nie dążąc. Nieobecni dla samych

siebie czasem odtwarzają wydarzenia, które miały

wpływ na ich życie. Obok nich są również przedmioty,

które im towarzyszą. Kantor bada duszę tych,

pozbawionych właściwości przedmiotów; obiektów

znalezionych i rzuconych w świat odpadów, tak jak

nasze ciała, tak jak wszystko to, co otacza świat i nie

wiemy kiedy zniknie bez pozostawienia

jakiegokolwiek śladu czy wrażenia że coś, kiedyś,

gdzieś istniało.

„W każdej rzeczy jest istota, która cierpi…

wspomnienie palców, zapachu, obrazu. Nasze rzeczy

umierają z nami, ale z nami nie zostają pochowane.”

Postacie nie są w stanie zakończyć swoich czynności

właśnie dlatego, że cięcie uniemożliwia im ukazanie

kolejnego kroku, a widz jest tym, którego wyobraźnia

wypełnia swoją własną pustkę i wylewa energię przed

imperium sztuki. Żadnych refleksji, nic podobnego,

zatraca się bez odnalezienia się, zagubiony od

narodzin.

que el muerto se parece tanto al vivo que Kantor en-

cuentra allí una divina paradoja para trabajar. Ellos

están allí, no aspiran a nada. Ausentes de sí mismos a

veces reproducen hechos que marcaron sus vidas. Y

junto a ellos están también los objetos que los acom-

pañaron. Kantor investiga el alma de esos objetos

desprovistos de utilidad; ese objeto encontrado lanza-

do al desperdicio del mundo como nuestros cuerpos,

como todo lo que circunda al mundo que en breve,

no sabemos cuándo, desaparecerá sin dejar siquiera

un hálito, una percepción de que algo estuvo allí, al-

guna vez, en algún tiempo.

“En cada objeto hay un ser que sufre… el recuerdo de

unos dedos, de un olor, de una imagen. Nuestras co-

sas mueren con nosotros, pero no las entierran con

nosotros”.

Los personajes no pueden acabar una tarea, justa-

mente por eso, el corte les impide mostrar el paso

siguiente y el espectador es quien llena con la imagi-

nación su propio vacío, se reconoce amputado y vuel-

ca su energía en dejarse someter al imperio de una

obra. No reflexiona brechtianamente, nada de eso, se

pierde sin reconocer hallarse perdido desde su naci-

miento.

En cada objeto hay un ser que sufre… el recuerdo de unos dedos, de un olor, de una imagen.

Nuestras cosas mueren con nosotros, pero no la entierran con

nosotros. Darwix, M., La huella de la mariposa, Pretexto, Valencia, 2013

Marcos Rosenzviag—argentyński dramaturg, eseista, reżyser teatralny, nauczyciel. Wydał kilkadziesiąt esejów, książek i szkiców teatralnych (m.in. Niyinsky, Regreso a casa, Ya se hizo usted su fotografía?, Matadero Capital Federal, Qué dificil es decir te quiero y El Sacrificio entre otras). Realizował sztuki teatralne w Szwecji, Hiszpanii, Włoszech, Buenos Aires i Tucumán. Po pobycie artystycznym w Polsce i współpracy z grupą Cricot opublikował kilka esejów nt. teatru Tadeusza Kantora (El teatro de Tadeusz Kantor y Tadeusz Kantor o los espejos de la muerte). Dramaturgo, ensayista, director teatral, profesor y doctor en Letras. Algunas de sus obras publicadas son Niyinsky, Regreso a casa, Ya se hizo usted su fotografía?, Matadero Capital Federal, Qué dificil es decir te quiero y El Sacrificio entre otras. Ha dirigido y actuado en Suecia, España e Italia, Buenos Aires y Tucumán. Ha publicado los ensayos El teatro de Tadeusz Kantor, luego de su experiencia en Polonia junto al grupo Cricot (El teatro de Tadeusz Kantor y Tadeusz Kantor o los espejos de la muerte).

http://m.in/


Fot.

M.

Cie

sze

wsk

i/P

ols

ka.p

l

Zainteresowanych, ze znajomością języka hiszpańskiego zapraszamy tdo przesyłania zgłoszeń na adres:

[email protected]

Praktyki w Ambasadzie RP

w Buenos Aires Pasantías en la Embajada de Polonia, Buenos Aires

Chcesz poznać pracę polskich dyplomatów w Argentynie?

Interesuje Cię polityka zagraniczna i stosunki międzynarodowe?

A może zastanawiasz się nad pracą w dyplomacji?

Zapraszamy do odbycia praktyki studenckiej lub absolwenckiej w Ambasadzie

Rzeczypospolitej Polskiej w Buenos Aires.

¿Quieres conocer el trabajo de los diplomáticos polacos en la Argentina?

¿Te interesan las relaciones internacionales?

Te invitamos a aplicar para nuestras pasantías

en la Embajada de Polonia en Buenos Aires.

Les informamos que existe la posibilidad de hacer una pasantía en la Embajada de la Republica de Polonia

en Buenos Aires para estudiantes y graduados. Es recomendable el conocimiento básico del idioma polaco.

Todos los documentos necesarios se deben enviar a: [email protected], siguiendo

las instrucciones de la página web del Ministerio de Asuntos Exteriores de la República de Polonia.

Biuletyn Ambasady RP w Buenos Aires - grudzień

Documents

Transcript of Biuletyn Ambasady RP w Buenos Aires - grudzień