„BIEDRONECZKA” Gazetka przedszkola nr 5

w Żorach

Wydanie wiosenne

2017

Opracowała: Marzena Marczak

Katarzyna Dubas

Zdrowych i pogodnych świąt Wielkanocnych,

obfitości na świątecznym stole,

smacznego jajka

oraz wiosennego nastroju

w rodzinnym gronie

życzy

Dyrekcja i Grono Pedagogiczne

Przedszkola nr 5 w Żorach

KALENDARZ PRZEDSZKOLNYCH WYDARZEŃ

To już było:

„Podziel się słodyczami” – zbiórka słodyczy na rzecz żorskiego OIKu.

„ Jasełka” – grupowe spotkania świąteczne.

„Bal karnawałowy” - zabawy taneczne przy udziale muzyki.

Co nas czeka:

„Mali giganci”- konkurs talentów dziecięcych.

„Mój bohater literacki”- konkurs plastyczny.

Powitanie wiosny

M. Konopnicka

Leci pliszka

spod kamyczka:

- Jak się macie dzieci!

Już przybyła

wiosna miła,

już słoneczko świeci!

Poszły rzeki w

świat daleki,

płyną het - do morza;

A ja śpiewam,

a ja lecę,

gdzie ta ranna zorza!

Kochani Rodzice!

Nie kreskówki, gry komputerowe, nauka literek, ale... jazda na rowerze,

wąchanie kwiatków, głaskanie psa, przytulanie się, zabawa na huśtawce,

wspólne pieczenie i gotowanie, codzienne zadania ćwiczące samodzielność,

oraz zabawy w przestrzeni i oczywiście głośne czytanie, które rozwija

wyobraźnię. Te czynności naturalnie poprzez wiele zmysłów stymulują mózg,

wpływając na powstawanie coraz to nowych neuronów, dzięki którym potem

czytanie czy nauka matematyki będzie przyjemnością. Jak łatwo zauważyć

wielozmysłowe poznawanie świata łączy się z równoczesnym szeroko

rozumianym wychowaniem. Trzeba bowiem pamiętać, że im dziecko jest

mniejsze tym ściślej związane są ze sobą procesy edukacji i wychowania.

Wystarczy uświadomić sobie, że dla trzylatka włożenie ubrania jest takim

samym zadaniem jak rozwiązanie problemu matematycznego dla ucznia,

ponieważ jedno i drugie stawia opór i wymaga wysiłku.

Zabawa w służbie wychowania

Poniżej przedstawiamy kilka zabaw, które pomogą wyrobić w dzieciach cechy

charakteryzujące człowieka zaradnego, pogodnego, radzącego sobie z

przeciwnościami życiowymi.

EMPATIA

„Rozmowa zabawek"

Warto „przegadać" problem lub sytuację, z którą dziecko nie może dać sobie

rady przy pomocy ulubionych zabawek dziecka. Mogą to być sytuacje, które

zaobserwowaliśmy sami np. konflikty między rodzeństwem lub upieranie się

przy zakupie czegoś w sklepie albo problemy, które przekaże nam nauczycielka

w przedszkolu. Najmniejszym dzieciom trzeba najpierw pokazać „rozmowę" w

formie inscenizacji.

NIEZALEŻNOŚĆ, SAMODZIELNOŚĆ, PEWNOŚĆ SIEBIE

„Już potrafię"

Zaplanuj w cyklu np. tygodniowym zabawę w „Już potrafię". Poproś, aby Twoje

dziecko wymieniło czynności, które już potrafi wykonać samodzielnie. Czy czuje

się dumne z tego powodu? Jakie nowe umiejętności opanowało w określonym

czasie? Rozmawiaj o tym, że nabywanie nowych trudnych umiejętności zawsze

zabiera sporo czasu i dorośli również muszą uczyć się nowych rzeczy całe życie.

Pamiętaj, że dla dziecka „trudne" są całkiem inne rzeczy niż dla Ciebie np. dla 3,

4 - latka mistrzostwem świata jest przewracanie ubrań na prawą stronę czy

właściwe trzymanie narzędzia do rysowania. Dlatego dziel oczywiste dla ciebie

czynności na małe „cząstki" np. umiejętność samodzielnego jedzenia na:

odpowiednią postawę przy jedzeniu, trzymanie łyżki, widelca, kubeczka,

oddzielanie części potrawy od całości...

OTWARTOŚĆ, CIEKAWOŚĆ, ZAINTERESOWANIE

„Domowa encyklopedia wiedzy"

Załóż encyklopedię wiedzy. Musi to być gruby notes, albo segregator

podzielony na poszczególne litery. Cyklicznie wpisuj do niego to, czego nowego

dowiedziały się dzieci. Przy każdym wpisie notuj datę. Raz na jakiś czas czytaj

dziecku zapisy z wybranych przez nie liter.

PRAWOŚĆ, UCZCIWOŚĆ, PRAWDOMÓWNOŚĆ

„Wykrywacz kłamstw"

Zaprojektuj i zrób „wykrywacz kłamstw". Opowiedz jak działa prawdziwy

wykrywacz. Jeśli podejrzewasz, że dziecko nie mówi prawdy użyj „wykrywacza".

Uwaga! Nie wolno nikomu zarzucać kłamstwa, jeżeli nie ma się absolutnej

pewności, co do tego. Najsłynniejszym „wykrywaczem kłamstwa" domowego

wyrobu jest ten użyty Adama z powieści „Szatan z ósmej klasy" Makuszyńskiego,

(kto nie wie, o co chodzi, odsyłam do lektury). Ja opracowałam na własny użytek

opracowałam inny sposób - mówię swoim osobistym dzieciom, że każda mama

ma specjalną umiejętność odgadywania prawdy patrząc w oczy swojemu dziecku.

Naprawdę działa już na trzecim „przypadku"!

POCZUCIE HUMORU, POGODA DUCHA

„Nonsensy"

Czytaj dziecku śmieszne wiersze mogą to być utwory Doroty Gellner, Brzechwy

lub Tuwima. Zadawaj dziecku nonsesowne pytania np., „Co by było, gdyby

każdy człowiek nosił na plecach domek jak ślimak?"

ZWYCZAJE I TRADYCJE WIELKANOCNE

Wielkanoc to najstarsze i najważniejsze święto w religii chrześcijańskiej.

W Wielką Niedzielę dzwony w kościele ogłaszają światu, że Chrystus

zmartwychwstał. Cała rodzina zasiada do uroczystego śniadania. Na

wielkanocnym stole stoi koszyczek, a w nim cukrowy baranek, pisanki i pokarmy

poświęcone w Wielka Sobotę. Wszyscy dzielą się jajkiem, życząc sobie

pomyślności, zdrowia i błogosławieństwa Bożego. Z Wielkanocą wiąże się wiele

pięknych legend i ludowych zwyczajów. Przypomnijmy niektóre z nich, te

związane z jajkiem. Właśnie ono, raz w roku, na Wielkanoc, występuje w głównej

roli!

„JAJKOWE” PRZESĄDY

Jajko to znak wszelkiego początku, narodzin i zmartwychwstania. W ludowych

wierzeniach jajko było lekarstwem na choroby, chroniło przed pożarem i złymi

duchami, zapewniało urodzaj w polu i ogrodzie, a nawet powodzenie w miłości.

Wierzono, ze jajko ma znaczenie magiczne, dlatego używano go jako kamienia

węgielnego przy budowie nowych domów. Taczanie jaja po ciele chorego miało

"wlewać" w niego nowe siły. Noworodka myło się w wodzie, do której wkładano,

poza innymi przedmiotami mającymi zapewnić szczęście i bogactwo, również

jajo. Wydmuszki pisanek wielkanocnych położone pod drzewami owocowymi

miały chronić je przed szkodnikami. Wierzono, że wrzucone w płomienie ugaszą

pożar. Święconym jajkiem dotykano zwierząt gospodarskich co miało ochronić

przed chorobami. Pisankę zakopywano pod progiem domu w celu zagrodzenia

dostępu siłom nieczystym.

PISANKOWE ZWYCZAJE

W różnych krajach świętowanie z jajkami wygląda inaczej. W Holandii dzieci

szukają jajek ukrytych w domu, we Francji w ogrodzie. W Niemczech

pomalowane na zielono jajka wręcza się przyjaciołom, w Szwecji zaś cała rodzina

z ochotą bawi się w "taczanki". W Bułgarii czerwone wielkanocne jajka maluje

się w Wielki Czwartek albo w Wielki Piątek. Pierwszym umalowanym na

czerwono jajkiem babcia kreśli znak krzyża na czołach dzieci, żeby były zdrowe

i rumiane przez cały rok. To jajko kładzie się przed domową ikoną, w skrzyni z

wianem dziewczyny albo zakopuje się na środku pola, żeby chroniło je przed

gradem.

WRÓZBY WIELKANOCNE

Wielkanocne święta przypadają w tym samym czasie co pradawne obchody

wiosennego przesilenia. Wiele obyczajów wywodzi się z wcześniejszych

rytuałów pogańskich. Podobnie jak kiedyś czci się ogień ,wodę i nowe życie,

symbolizowane przez jajko i młode rośliny. W Wielki Czwartek, Wielki Piątek i

Wielka Sobotę woda miała moc magiczną. Potwierdzało to święcenie w Wielką

Sobotę wody przynoszonej przez wiernych i kropienie nią potem domowników,

zwierząt, domu oraz zabudowań gospodarskich. Wiara w moc wody świeconej w

Wielka Sobotę była i jest nadal bardzo silna. Przywracała zdrowie chorym, była

konieczna przy błogosławieństwie nowożeńców i noworodków, a nawet do

pokropienia zbóż i ziemniaków przed siewem i sadzeniem. W Wielki Czwartek i

Wielki Piątek nie wolno było rozpalać ognia w piecu. Jedzono wiec postne

potrawy przygotowane wcześniej. Ogień był niezbędny nie tylko do ogrzania się

i ugotowania jadła, lecz także do oczyszczenia od złych mocy. W Wielka Środę

na granicy wsi rozpalano siedem ognisk, by ogień symbolicznie ochronił

domostwa od pożaru. Zanim dogasły, zabierano z nich szczapy i przenoszono

nimi zarzewie do domów, gdzie rozpalano na nowo wygaszone wcześniej

paleniska, odradzając w ten sposób ochronną moc domowego ogniska. W Wielką

Sobotę niesiono do kościoła święconkę. Były to nie jak dziś małe koszyczki, ale

kosze, w których mieścił się m.in. bochen chleba. Gdy gospodynie wyłożyły

bochny do święcenia, liczono, ile wśród nich jest przypalonych. Jeżeli było takich

więcej niż 24, wróżyło to skwarne lato. Święcone jadło miało wielką moc, nie

wyrzucano nawet kości. Dane psu chroniły go przed wścieklizną.

PISANKI – SZCZĘŚCIE ZAMKNIĘTE W SKORUPKACH

Zdobione świąteczne jajka to tradycja starsza niż chrześcijaństwo.

Pojawiała się u Persów, Chińczyków i Fenicjan. Najwcześniejsze znalezione na

terenie Polski pochodzą z X w., ale prawdopodobnie Słowianie wcześniej znali

kult jajka jako symbolu odradzającego się życia. Choć z jajkiem wiąże się wiele

przesadów i zwyczajów, w których nie zawsze pełni ono role pozytywną, jajka

święcone przynoszą samo dobro, a odkąd znajdą się w domu, sprowadzają pod

dach szczęście. Podzielenie się świeconym jajkiem z bliskimi umacnia więzi i

broni rodzinę przed złymi wpływami z zewnątrz, zapewnia jej też nowe siły

witalne i zdrowie. Dotykanie zwierząt gospodarskich świeconym jajkiem chroni

je przed chorobami i urokami. Moc świeconego jajka jest tak silna i dobroczynna,

ze nawet skorupki pełnią ważną rolę w świątecznych rytuałach domowych. Jeżeli

kury dostaną do zjedzenia skorupki po święconych jajkach, dobrze się niosą i nie

gubią jajek. Zgniecione skorupki rozsypywano wokół domu, by zapewnić mu

ochronę, zakopywano w narożnikach pól, żeby zwiększyć urodzaj, a nawet

przyczepiano do drzwi wejściowych, aby przyczyniały się do spokoju

domowników.

ŚMIGUS DYNGUS CZYLI POMYŚLNOŚĆ NA MOKRO

Oblewanie się nawzajem woda w poniedziałek wielkanocny (nazywany z tej

okazji Świętym Lejkiem) to również zwyczaj stary i wywodzący się

najprawdopodobniej z obrzędów związanych z wiarą w dobroczynne właściwości

wody. Był przy tym i jest doskonałą zabawą dla całej rodziny, a także okazją dla

psotników, by płatać figle w zgodzie z ludową tradycją. Polewano się różnie, na

dworach paroma kropelkami wody perfumowanej, na wsiach wiadrami i

konewkami. Niejedna panna została nawet wepchnięta do rzeki czy koryta z

wodą. Mimo pisków i wrzasków dziewczęta nie narzekały, że je oblewano.

Wierzono bowiem powszechnie, że woda w wielkanocny poniedziałek "przyda

licu gładkości i rumieńca". Ponadto liczba kawalerów, uganiających się za

dziewczyną z wiadrami, świadczyła o jej atrakcyjności. Gospodarze również nie

zabraniali oblewania swoich córek, bo dla ojca przemoczenie córki do suchej nitki

wróżyło urodzaj i pożytek z gospodarskich zwierząt. Znacznie wzrastały też

szanse panienki na korzystne zamążpójście. Nie trzeba było się wstydzić mokrego

ubrania; wstydziły się te panny, których nikt nie chciał oblewać! Chłopcy starali

się polać woda jak najwięcej dziewcząt, by zapewnić sobie pomyślny rok, a ten,

który nie zdołał oblać żadnej, był uważany za pechowca. Wiara w dobroczynną

moc polewania wodą była tak silna, że dziewczyny same polewały skrzynię ze

swoją ślubną wyprawą, żeby dobytku przybywało.

KUCHCIKOWO

„Wesoła myszka”

Będziesz potrzebować:

- jajko na twardo

- rzodkiewka

- szczypior

- dwa ziarnka pieprzu

- nożyk

Wykonanie:

Ugotowane jajko to ciałko myszki. Rzodkiewkę pokrój na plasterki - dwa

"półplasterki" to uszy wesołej myszki, trzeci - jej uśmiech. Aby umieścić je na

tułowiu myszki zrób nożykiem delikatne nacięcia na jajku (nie za duże - by

rzodkiewka nie wypadła...) Ostrożnie umieść w otworkach plasterki rzodkiewki.

Teraz zajmij się ogonkiem - wybierz najładniejszy kawałek szczypiorku, skróć

go. W jajku zrób nacięcie i umieść w nim ogonek myszki. Czas na oczy - ziarnka

pieprzu powinno udać się "wepchnąć" w jajko bez robienia otworków.

Teraz możesz zjeść myszkę lub przyozdobić nią wielkanocny stół.

„Kocia kanapka”

Będziesz potrzebować:

- pieczywo

- masło

- szynkę - ser żółty

- zielonego ogórka

- szczypiorek

- owoce czarnej porzeczki lub jagody

- kawalątek czerwonej papryki

Wykonanie:

Bułkę lub kromkę chleba smarujemy masłem i nakładamy na nią szynkę i żółty

ser. Z zielonego ogórka wycinamy krążek-plasterek to będzie głowa kotka. Oczy

robimy z porzeczek, uszy z kawałków ogórka, a wąsy ze szczypiorku.

Dodatkowo z maleńkiego kawałka papryki możemy zrobić buźkę kota. I nasza

smakowita kanapka gotowa :)

DZIECI SA WAŻNE

Inteligencje wielorakie to teoria opracowana na początku lat 80 XX wieku

przez amerykańskiego psychologa Howarda Gardnera. Wg niego każdy

człowiek posiada wszystkie rodzaje inteligencji, rozwinięte w różnym stopniu.

Wszystkie inteligencje współpracują ze sobą w różnych konfiguracjach, można

rozwijać je poprzez różnorodne ćwiczenia.

Teoria wielorakich inteligencji wyróżnia 8 typów inteligencji:

językowa - charakterystyczne jest zainteresowanie światem słowa,

mówionego i pisanego, umiejętność wypowiadania się i logicznego

ujmowania zdarzeń; wrażliwość na rymy, znaczenie słów, dźwięki.

Świat odbierany i rozumiany jest poprzez słowo.

matematyczno – logiczna - charakterystyczne jest zainteresowanie

światem przedmiotów, symboli liczbowych i operacji

matematycznych. Świat odbierany i rozumiany jest poprzez liczby

oraz ciągi zdarzeń.

ruchowa - charakterystyczna jest zdolność wykorzystywania własnego

ciała, ukierunkowanego ruchu oraz sprawne posługiwanie się

przedmiotami. Świat odbierany i rozumiany jest poprzez ruch i kontakt

fizyczny.

wizualno – przestrzenna - charakterystyczna jest zdolność do

tworzenia w umyśle obrazów, relacji przestrzennych oraz wizualizacji.

Świat odbierany i rozumiany jest poprzez obraz i formy przestrzenne.

muzyczna - charakterystyczna jest łatwość percepcji i tworzenia

muzyki, muzykalność, dostrzeganie i rozumienie struktury utworów

muzycznych . Świat odbierany i rozumiany jest poprzez dźwięki, rytm,

melodie i kompozycję.

przyrodnicza - charakterystyczna jest duża wrażliwość, zdolność

dostrzegania wzorców w naturze, rozpoznawania i kategoryzowania

przedmiotów oraz świata fauny i flory. Świat odbierany jest poprzez

naturalne środowisko i otoczenie.

intrapersonalna - charakterystyczna jest wysoka samoświadomość,

zdolność do refleksji nad sobą, własnym zachowaniem i

postępowaniem, motywacją i emocjami, tworzenie adekwatnego

obrazu siebie i poszukiwanie odpowiedzi na trudne pytania. Świat

postrzegany jest przez pryzmat własnej osoby.

interpersonalna - charakterystyczna jest zdolność do wchodzenia w

interakcje z innymi, rozumienia innych ludzi, współodczuwania oraz

umiejętność komunikowania się, negocjowania i wypracowywania

kompromisów. Świat postrzegany jest poprzez pryzmat drugiego

człowieka.

Inteligencja językowa – sylwetka dziecka:

lubi mówić, opowiadać i słuchać opowieści, jasno wypowiada się i spisuje

swoje myśli, używa bogatego słownictwa, potrafi tworzyć opowiadania i

oryginalne historie, ma łatwość uczenia się języków obcych, jest wrażliwe

na rytmy, dźwięki, ma dobrą pamięć słuchową, chętnie i często zadaje

pytania, ma dobrą pamięć do imion, nazw, zapamiętuje trudne słowa, lubi

recytować wiersze, łatwo zapamiętuje, wcześnie podejmuje próby

czytania.

Rozwijanie inteligencji językowej :

zgadywanki, gry słowne

czytanie bajek

śpiewanie, recytacja wierszy

rozmowy z dzieckiem

opowiadanie bajek przez dziecko /kończenie rozpoczętych bajek,

historyjek przez dziecko

wymyślanie opowiadań

wyrażanie zdania na dany temat

zadawanie dziecku pytań

Inteligencja matematyczno – logiczna sylwetka dziecka:

myśli logicznie, lubi ustaloną kolejność i porządek rzeczy, precyzyjne instrukcje,

jest konkretne i dociekliwe, lubi badać i zbierać informacje, lubi gry logiczne,

łamigłówki i zagadki,, umiejętnie szereguje, klasyfikuje i wnioskuje, z łatwością

dostrzega związki przyczynowo – skutkowe, zadaje wiele pytań dotyczących

otaczającego świata, chętnie rozwiązuje problemy, lubi przeliczać różne rzeczy,

napotkane przedmioty klasyfikuje lub grupuje wg jakieś zasady czy cechy,

rozumie znaczenie symboli, jest dokładne i zorganizowane.

Rozwijanie inteligencji logiczno - matematycznej:

zagadki pobudzające myślenie

zadania matematyczne, gry liczbowe

samodzielne rozwiązywanie problemów

liczenie

układnie historyjek obrazkowych

wymyślanie, co by było gdyby …

wspólne gotowanie, przygotowanie posiłków

majsterkowanie

Inteligencja ruchowa, sylwetka dziecka:

lubi ćwiczenia fizyczne, zabawy ruchowe, potrafi własnym ciałem wyrażać

emocje, łatwo się uczy różnych sprawności ruchowych, przoduje wśród

rówieśników w sportach, ma dobre wyczucie odległości i przestrzeni, jest

uzdolnione manualnie, sprawnie posługuje się przedmiotami, ma dobrą

koordynację ruchową, wykorzystuje ruch w sposób celowy i świadomy, posiada

dobre wyczucie własnego ciała, chętnie wykonuje różne prace ręczne. W czasie

rozmowy używają mowy ciała, gestykulują.

Rozwijanie inteligencji ruchowej:

uprawianie sportu

uczestnictwo w zajęciach artystycznych

łączenie ruchu z nowymi wiadomościami

zagadki ruchowe (kalambury)

zabawy z przyborem do ćwiczeń

nauka tańców

wyrażanie swoich emocji za pomocą ruchu

udział w przedstawieniach teatralnych

Inteligencja wizualno – przestrzenna, sylwetka dziecka:

ma zdolność dostrzegania szczegółów otaczającego świata, jest wrażliwe na

kształty, linie, przestrzeń, kolory „myśli obrazami’, ma pamięć obrazową, lubi

bawić się układankami, mapami, labiryntami, lubi rysować, rzeźbić, wycinać,

lepić, modelować, tworzyć przestrzenne formy, ma dobrze rozwinięty zmysł

dotyku, łatwo odnajduje drogę w nowym miejscu, szybko uczy się korzystać

z map, diagramów, tabel, rozumie schematy rysunkowe, lubi rozkładać różne

rzeczy na części i potrafi złożyć ją z powrotem, lubi sprawdzać w jaki sposób

coś działa, chętnie słucha czytanego tekstu, gdy jest on ilustrowany.

Rozwijanie inteligencji wizualno - przestrzennej

wykonywanie prac plastycznych

poznanie różnych technik plastycznych

sklejanie modeli

układnie puzzli, kloców

lepienie z plasteliny

oglądnie ilustracji

wypowiadanie się na temat wycieczek, wypraw

Inteligencja muzyczna, sylwetka dziecka:

łączy muzykę z emocjami i własnym nastrojem, ma poczucie rytmu i z

łatwością zapamiętuje rytmy i rymy, lubi śpiewać, chętnie uczy się przy

muzyce, „zamienia” w muzykę wszystko co robi, jest wrażliwe na wszelkie

dźwięki, ma dobry słuch muzyczny, lubi słuchać muzyki, ma swoje

ulubione piosenki, melodie, utwory nuci, mruczy, podśpiewuje podczas

zabawy, samodzielnie komponuje melodie, próbuje grać na instrumentach

muzycznych, lubi wydobywać dźwięki z przedmiotów „niemuzycznych”.

Rozwijanie inteligencji muzycznej

łączenie z muzyką wszystko, co tylko się da

wyróżnianie i nazywanie dźwięków z otoczenia (podczas spaceru)

prezentowanie swoich umiejętności przed szerszą publicznością

zamienianie w piosenki wiadomości do zapamiętywania

wymyślanie rymowanek i piosenek

słuchanie różnorodnej muzyki

Inteligencja przyrodnicza, sylwetka dziecka:

jest ciekawe świata „rozumie” świat roślin i zwierząt, lubi przebywać na

świeżym powietrzu, lubi samodzielnie eksperymentować, doświadczać,

pasjonuje się ekologią, klasyfikuje przedmioty w hierarchie, dostrzega

zależności i wzorce w przyrodzie, obserwuje, rozpoznaje i kategoryzuje

świat roślin i zwierząt, fascynuje go otaczający świat, kolekcjonuje okazy

przyrodnicze, zbiera albumy, obrazki czy książki o tematyce przyrodniczej,

są zainteresowane zjawiskami przyrodniczymi, fizycznymi, chemicznymi

dobrze opiekują się zwierzątkiem czy roślinką, mają własny „ogródek” w

doniczce.

Rozwijanie inteligencji przyrodniczej:

prowadzenie hodowli roślin (obserwacja)

wykonywanie doświadczeń

spacery i wycieczki

oglądanie programów przyrodniczych

posiadanie własnego zwierzątka

odwiedzanie ogrodów zoologicznych, wystaw przyrodniczych itp..

Inteligencja intrapersonalna, sylwetka dziecka:

lubi pracować samodzielnie, zna i wykorzystuje swoje mocne strony,

buduje wewnętrzną motywację, poszukuje odpowiedzi na „trudne” pytania,

samodzielnie wyznacza i jasno precyzuje cele własne, chętnie przebywa

samo, wykonuje wtedy ulubione zajęcia jest zaradne, niezależne, umie

wyrazić swoje uczucia, lubi decydować o sobie.

Rozwijanie inteligencji interpersonalnej:

samodzielne wybieranie nowych zadań

samodzielne planowanie swojej pracy

gry i zabawy powinny być specjalnie dla niego zindywidualizowane

wyznaczenie własnego miejsca pracy

wypowiadanie swoich opinii

uwrażliwienie na potrzeby innych poprzez dobór tekstów literackich

Inteligencja interpersonalna sylwetka dziecka:

lubi i potrafi pracować w grupie, łatwo nawiązuje kontakty społeczne, ma

zdolności przywódcze, jest komunikatywne, potrafi słuchać innych,

zachowuje asertywność przy konfrontacji, jest lubiane przez rówieśników,

dba o dobre relacje z innymi osobami, patrzy na świat oczyma drugiego

człowieka, wczuwa się w sytuacje i problemy innych, potrafi rozwiązywać

konflikty.

Rozwijanie inteligencji interpersonalnej:

zabawy w większym gronie

uczenie się dzieci od siebie nawzajem

oglądnie ilustracji, książek połączone z rozmową na temat uczuć i

myśli przedstawionych osób

powierzenie obowiązków i zadań do wykonania.

DLACZEGO WARTO CZYTAĆ DZIECIOM?

Nie da się ukryć faktu, że żyjemy w cywilizacji telewizyjnej. Wszechogarniający

pośpiech, stres, przytłaczająca ilość informacji, nieustający rozwój wiedzy, rynku

pracy i branży informatycznej powoduje, że dzieciństwo naszych dzieci

zdecydowanie różni się od beztroskich chwil, które pamiętamy my. Nie trzeba

wskazywać na ogrom zmian w komunikacji między ludźmi, bo sami

doświadczamy tego na co dzień.

I pada pytanie: w jaki sposób można zatrzymać się, by choć na chwilę być przy

dziecku i pomóc mu w zrozumieniu trudnego dla niego świata?

Można bawić się, grać, organizować ciekawe spotkania, zabierać na wycieczki.

Ale jest coś, co nie wymaga ani dużych pieniędzy, ani też wielkiej organizacji.

Coś, co można robić każdego dnia i nigdy się nie znudzi. Można z dzieckiem…

czytać!

Na pozór czynność banalna, zwyczajna – ot takie czytanie. Ale zastanówcie się,

jakie korzyści niesie za sobą głośne czytanie dzieciom?

Wierzcie nam na słowo - korzyści z czytania bajek są ogromne. Przede wszystkim

dlatego, że jest to jeden z tych momentów dnia, kiedy rodzic jest tylko dla

dziecka, kiedy dziecko słyszy jego kojący głos i wie, że ma uwagę rodzica na sto

procent. Jak zauważają pedagodzy i psycholodzy – czytanie to doskonała forma

mądrego kontaktu z dzieckiem.

Przede wszystkim dlatego, że czytanie buduje wspomnianą wcześniej więź

miedzy rodzicami a dzieckiem. Głośne czytanie bez pośpiechu będzie kojarzone

z chwilami przyjemności, gdy dziecko czuje się bezpiecznie. Czytanie rozwija

język, przyczynia się do budowania bogatszych zdań o poprawnej budowie, uczy

myślenia, rozwija wyobraźnię i ukierunkowuje zainteresowania. Poprzez

możliwość nabywania nowej wiedzy, ogromnie stymuluje rozwój i pracę mózgu.

Pozwala poczuć i doświadczyć tego, czego dziecko samo nie jest w stanie zdobyć.

Czytanie wpływa też na rozwój emocjonalny – uczy postaw i wartości, rozwija

wyobraźnię i empatię, wzmacnia samouznanie, zachęca do refleksji

nad własnymi czynami i słowami. Kontakt z książką pozwala również

na obcowanie z pięknymi ilustracjami, które powinny przykuwać uwagę dziecka,

bo to właśnie ilustracją „czyta” dziecko. Ilustracje pozwalają również na szybszą

naukę bajki i możliwość opowiadania jej samodzielnie przez dziecko.

Wspólne czytanie (w przeciwieństwie do wspólnego oglądania bajek)

to czynność, która nie pozwala na bierność i skupienie uwagi wyłącznie

na obrazach. Czytanie to ważny czas, gdy skupiamy uwagę na przeżyciach, kiedy

dziecko czuje, że dorosły jest jego przewodnikiem przeżywającym podobnie jak

ono. Dzięki temu dziecko może „przepracować” bodźce, ocenić, zastanowić się

nad ważną dla niego sprawą i ustosunkować się do niej. Dzięki temu uczy się

przeżywać emocje w sposób bezpieczny.

Podczas czytania możemy sobie pozwolić na zmiany tonu głosu, wybrane przez

nas elementy gestykulacji, które urozmaicają czytanie i czynią z niego

niewyobrażalną przygodę przeżywaną wspólnie przez dziecko i rodzica.

Książki, które proponujemy dzieciom do głośnego czytania powinny być „o

czymś istotnym”. Warte uwagi są te, które objaśniają mu świat, rozwijają ważną

umiejętność lub cechę, a do tego napisane są językiem poprawnym i są

dostosowane do wieku dziecka. Książki, które wybieramy nie powinny wzbudzać

lęków i niepokoju. Przeciwnie – ważne, by zawarty w nich przekaz był

pozytywny: wskazywał pożądane zachowania i postawy oraz uczył szacunku

do świata.

Wielość i różnorodność oferowanych pozycji literatury dziecięcej pozwala

na wybór książek przez dzieci czy rodziców. Są osoby, które przy wyborze

kierują się ceną, ilustracjami, motywem przewodnim lub modą, jednak warto

przejrzeć wybieraną literaturę pod kątem poziomu treści, wiedzy i rozrywki. Nie

wybierajmy tych, które zawierają stereotypy związane z płcią, narodowością czy

rasą. Nie sięgajmy po te, które zawierają niejasny przekaz moralny lub wskazują,

że złe zachowanie jest nagradzane lub prowadzi do osiągnięcia sukcesu. Czytanie

wpływa bowiem na postrzeganie świata przez dzieci, ich postawy i system

wartości. Dlatego też tak ważne jest, by dostosować czytane treści do wieku,

wrażliwości i stopnia dojrzałości emocjonalnej.

Czytanie dziecku ma również ogromny wpływ na kształtowanie nawyku czytania

samodzielnego w późniejszym życiu oraz chroni od uzależnienia od mass

mediów. Jeśli chcemy, by dziecko odnosiło sukcesy w szkole i w życiu, rozwijało

się intelektualnie i emocjonalnie, pomóżmy mu czytając – bez względu na naszą

sytuację rodzinną, czy materialną. Jeśli do czytania wybierzemy teksty czytane

przez nas w czasie dzieciństwa – możemy pokazać historię swojego życia,

pokazać świat sprzed lat. Zwiększamy tym samym prawdopodobieństwo,

że tradycja rodzinnego czytania będzie w przyszłości kontynuowana przez nasze

dzieci.

Życzymy więc miłego wspólnego czytania!

POKOLORUJ