Nowotestamentowy  Nowatorski  Nowych  ludzi  Naocznych  świadków  Bożych  dzieł  Niezależnych  służb  

Kazanie z 26.01.2014 r.

Bez wstydu ���ku wieczności

Pewnego  razu,  w  szabat,  Jezus  wstąpił  na  posiłek  do  domu  jednego  z  przywódców  faryzejskich.  Zebrani  tam  faryzeusze  uważnie  śledzili  Jego  poczynania.  Wówczas  stanął  przed  Nim  człowiek  cierpiący  na  puchlinę  wodną.    Na  jego  widok  Jezus  zapytał  znawców  Prawa  oraz  pozostałych  faryzeuszów:  Czy  uzdrawianie  w  szabat  jest  zgodne  z  Prawem,  czy  też  nie?  Lecz  oni  zamilkli.  Jezus  natomiast  przygarnął  chorego,  uzdrowił  go  i  odesłał.    Do  nich  zaś  powiedział:  Czy  któryś  z  was,  jeśli  mu  syn  lub  wół  wpadnie  do  studni,  nie  pośpieszy  go  wyciągać  nawet    w  dniu  szabatu?  I  nie  mieli  na  to  żadnej  odpowiedzi.  

Łk  14:1–6  

Następnie,  gdy  Jezus  spostrzegł,  że  zaproszeni  goście  wybierają  sobie  pierwsze  miejsca  przy  stole,  opowiedział  zebranym  taką  przypowieść:  Jeśli  ktoś  cię  zaprosi    na  wesele,  nie  siadaj  na  pierwszym  miejscu,  aby  czasem    nie  okazało  się,  że  wśród  zaproszonych  jest  ktoś  ważniejszy  od  ciebie.  Jeśli  jest,  to  ten,  który  zaprosił  was  obu,  może  podejść  i  powiedzieć:  Proszę,  ustąp  miejsca  tej  osobie.    I  zawstydzony  powędrujesz  na  koniec.  Gdy  otrzymasz  zaproszenie,  przyjdź  i  zajmij  raczej  ostatnie  miejsce.  Wtedy,  gdy  wejdzie  gospodarz,  możesz  usłyszeć:  Przyjacielu,  przesuń  się  wyżej!  W  ten  sposób  dostąpisz  wyróżnienia    na  oczach  wszystkich  gości.  Bo  każdy,  kto  się  wywyższa,  będzie  poniżony,  a  kto  się  poniża,  będzie  wywyższony.  

Łk  14:7–11  

Zwrócił  się  też  do  tego,  który  Go  zaprosił:  Gdy  urządzasz  uroczysty  obiad  lub  kolację,  nie  zapraszaj  jedynie  swoich  przyjaciół,  braci,  krewnych  lub  bogatych  sąsiadów,  bo  tacy  odwzajemnią  ci  się  i  w  ten  sposób  będziesz  miał  zapłatę.  Przeciwnie,  gdy  urządzasz  przyjęcie,  zapraszaj  ubogich,  ułomnych,  kulawych,  niewidomych.  Będziesz  szczęśliwy,  gdyż  nie  mają  dla  ciebie  nic  w  zamian;  swoją  zapłatę  otrzymasz  przy  zmartwychwstaniu  sprawiedliwych.  

Łk  14:12–14  

Na  te  słowa  jeden  z  obecnych  przy  stole  zwrócił  się    do  Jezusa:  Szczęśliwy  każdy,  kto  będzie  jadł  chleb    w  Królestwie  Bożym.  Jezus  mu  odpowiedział:  Pewien  człowiek  przygotowywał  wielkie  przyjęcie.  W  związku  z  tym  zaprosił  wielu  ludzi.  Gdy  wszystko  było  gotowe,  posłał  swego  sługę,  by  powiadomił  zaproszonych:  Możecie  się  już  schodzić  —  stół  zastawiony!  Wtedy  wszyscy  po  kolei  zaczęli  się  wymawiać.  Pierwszy  powiedział:  Właśnie  kupiłem  pole    i  muszę  dokonać  oględzin.  Przepraszam,  lecz  jak  sam  widzisz,  nie  mogę  przyjść.  Drugi  powiedział:  Kupiłem  pięć  zaprzęgów  wołów  i  właśnie  idę  je  wypróbować.  Przepraszam,  lecz  jak  sam  widzisz,  nie  mogę  przyjść.    

Łk  14:15–19  

Kolejny  powiedział:  Dopiero  co  się  ożeniłem,  dlatego  nie  przyjdę.  Po  powrocie  sługa  zawiadomił  o  tym  swego  pana.  Wtedy  pan  domu,  rozgniewany,  powiedział  do  sługi:    Wyjdź  więc  czym  prędzej  na  place,  odwiedź  miejskie  zaułki    i  sprowadź  mi  tu  ubogich,  niepełnosprawnych,  niewidomych  i  utykających.  Sługa  wykonał  polecenie,  wrócił  i  doniósł:  Panie,  postąpiłem  jak  kazałeś  i  wciąż  są  wolne  miejsca.  Wtedy  pan  polecił:  Wyjdź  więc  na  drogi  prowadzące  do  miasta,  idź  między  zagrody  i  przekonaj  napotkanych,  by  przyszli;  niech  mój  dom  będzie  pełny.    Bo  mówię  wam,  żaden  z  tych,  których  pierwotnie  zaprosiłem,  nie  posmakuje  potraw  na  tym  przyjęciu.  

Łk  14:20–24  

www.k5n.pl