BADANIA MODUŁU KIEROWANIA RAKIETY WIRUJĄCEJ Z …użytkowych uzyskiwanych przez zmodernizowany...
Transcript of BADANIA MODUŁU KIEROWANIA RAKIETY WIRUJĄCEJ Z …użytkowych uzyskiwanych przez zmodernizowany...
1
INSTYTUT TECHNICZNY WOJSK LOTNICZYCH
Rozprawa doktorska
mgr inż Janusz NOGA
BADANIA MODUŁU KIEROWANIA
RAKIETY WIRUJĄCEJ
Z ELEKTRYCZNYM NAPĘDEM STEROacuteW
Promotor
prof dr hab inż Andrzej ŻYLUK
Promotor pomocniczy
dr inż Krzysztof MOTYL
WARSZAWA 2019
2
Podziękowania
Prof dr hab inż Zbigniewowi Puzewiczowi ndash za zainteresowanie mnie problematyką
przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu
możliwościami jej praktycznego zastosowania w polskich siłach zbrojnych wskazanie
interesującego tematu pracy oraz wszechstronną pomoc
dr hab inż Janowi Owsikowi ndash za wspoacutełpracę w realizacji tematu pracy prowadzeniu
badań oraz w wyjaśnianiu metod diagnostycznych stosowanych w badaniach
Zespołowi BUMAR Amunicja w osobach inż Andrzej Piątek Dyrektor ds Techniczno-
Produkcyjnych mgr inż Maciej Moskalewicz Dyrektor Zespołu Konstrukcyjnego Andrzej
Patek Kierownik Działu Rozwoju i Wdrożeń za pomoc techniczną w konstrukcji
demonstratora oraz udostępnieniu aparatury pomiarowej do przeprowadzenia badań
3
SPIS TREŚCI
Wykaz ważniejszych oznaczeń indeksoacutew i skroacutetoacutew 6
1 WSTĘP 9
11 Wprowadzenie 9
12 Cel pracy 9
13 Tezy pracy 10
14 Zakres zrealizowanych prac 11
15 Aktualność podjętego tematu hellip 11
I CZĘŚĆ TEORETYCZNA
2
ANALIZA PRZENOŚNYCH PRZECIWLOTNICZYCH ZESTAWOacuteW
RAKIETOWYCH BLISKIEGO ZASIĘGUhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 12
21 Wprowadzenie 12
22 Rosyjskie przeciwlotnicze zestawy rakietowe pierwszej generacjihelliphelliphelliphelliphellip 13
23 Przeciwlotnicze zestawy rakietowe Igła-1 i Igła 19
24 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Grom hellip 26
25 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Mistral hellip 36
26 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Javelin 37
27 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Stinger 38
28 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy RBS-70 40
29 Podsumowanie 41
3
SYSTEMY STEROWANIA PRZECIWLOTNICZYMI WIRUJĄCYMI
POCISKAMI RAKIETOWYMIhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 43
31 Wprowadzenie 43
32 Jednokanałowy system sterowania przerzutowego 44
321 Idea jednokanałowego sterowania przerzutowego 44
322 Przykład rozwiązania technicznego sterowania jednokanałowegohelliphelliphelliphellip 49
33 Dwukanałowy system sterowania przerzutowegohelliphelliphellip 57
34 Jednokanałowy system sterowania proporcjonalnego 59
35 Podsumowanie 61
II CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNO-TECHNOLOGICZNA
4
ANALIZA I OPTYMALIZACJA ROZWIĄZAŃ TECHNICZNYCH
I KONSTRUKCYJNYCH PRZEDZIAŁU STEROWANIA Z
ELEKTRYCZNYM PROPORCJONALNYM WYCHYLANIEM STEROacuteWhellip
63
41 Koncepcja bloku steroacutew 63
42 Opracowanie wymagań dla przedziału sterowania z gazodynamicznym
sterowaniemhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 65
43 Założenia do opracowania przedziału sterowania z napędem elektrycznym
połączonego z aerodynamicznym i gazodynamicznym sterowaniem dla
zestawu GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
73
431 Wymagania taktyczno-technicznehellip 73
432 Wymagania dotyczące sposoboacutew zabezpieczeniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 76
433 Wymagania dotyczące surowcoacutew materiałoacutew i akcesorioacutewhelliphelliphelliphelliphelliphellip 76
534 Wymagania dotyczące konserwacji opakowania i oznakowaniahelliphelliphelliphelliphellip 76
435 Wymagania specjalnehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 76
4
5 MODEL MATEMATYCZNY I METODY KONTROLI PARAMETROacuteW
PRZEDZIAŁU STEROWANIA Z NAPĘDEM ELEKTRYCZNYMhelliphelliphelliphellip 77
51 Wprowadzeniehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 77
52 Parametry przedziału sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 77
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 79
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego przedziału sterowaniahelliphelliphelliphellip 82
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego przedziału sterowaniahelliphellip 82
542 Opracowanie schematu elektrycznego przedziału sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphellip 87
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego przedziału sterowania 88
544 Ocena parametroacutew elektrycznego przedziału sterowania na podstawie
wynikoacutew modelowania matematycznegohelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 92
III CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 BADANIE WPŁYWU ELEMENTOacuteW KONSTRUKCJI MODELU GROM
NA JEGO CHARAKTERYSTYKI AERODYNAMICZNEhelliphelliphelliphelliphellip 94
61 Wprowadzeniehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 94
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu
GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 94
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 98
64 Metrologiczne zabezpieczenie badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 100
7
BADANIA DEMONSTRATORA BLOKU STEROacuteW Z ELEKTRYCZNYM
PROPORCJONALNYM WYCHYLANIEM STEROacuteWhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
101
71 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 101
711 Obiekt badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 101
712 Przebieg badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 103 7121 Sprawdzenie montażu elektrycznegohelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 104
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 105
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowejhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 106
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
713 Wnioski z badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do wyrobu
GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
721 Przedmiot badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazemhelliphelliphelliphellip 109
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 111
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 112
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki 114
5
722 Metodyka wykonywania badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7221 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazemhelliphelliphelliphelliphellip 116
7222 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7223 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatkihelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 117
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym
zaelaborowany w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem helliphelliphellip 118
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew
z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew GROM-Mhelliphelliphelliphellip 125
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego
z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew GROM-Mhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
129
8
PODSUMOWANE I WNIOSKIhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 131
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania
i konstrukcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
132
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM-Mhelliphelliphellip 134
83 Wnioski końcowehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
9
LITERATURAhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 135
6
WYKAZ WAŻNIEJSZYCH OZNACZEŃ INDEKSOacuteW I SKROacuteTOacuteW
A Oznaczenia
a - wektor przyspieszenia pocisku rakietowego
a - prędkość dźwięku
xT - położenie środka masy na osi podłużnej modelu przedmuchowego
xцдz położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie kąta ataku
xцдy - położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie prostopadłej kąta ataku
xśm yśm zśm - wspoacutełrzędne środka masy pocisku rakietowego w układzie związanym
z początkiem pocisku
xśp yśp zśp - wspoacutełrzędne środka parcia rakiety względem bazy pomiarowej
xśps - wspoacutełrzędna środka parcia steroacutew
xs - wspoacutełrzędna przyłożenia gazodynamicznej siły sterującej w początkowej
fazie lotu
- odpowiednio kąt natarcia i kąt ślizgu
p - przestrzenny kąt natarcia (kąt nutacji)
- faza sygnału naprowadzania
δ - kąt wychylenia steroacutew
st - faza sygnału stabilizacji
B INDEKSY
śm - wielkości dotyczące środka masy pocisku
śp - wielkości dotyczące środka parcia
s - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi steroacutew
st - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi statecznikoacutew
d - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi
destabilizatoroacutew
C SKROacuteTY
deg - jednostka kąta lub temperatury (stopień)
NAA - Normalna Atmosfera Artyleryjska
loc - linia obserwacji celu
NAA - obiekt latający
z-p - rakieta klasy ziemia ndash powietrze
PPRTW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym w wyrzutni
PPRW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy zaelaborowany w wyrzutni
PPRNW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany w wyrzutni
PPRN - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany
PPR - przeciwlotniczy pocisk rakietowy
PPZR - przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy
PK - przedział kierowania
MS - mechanizm startowy
NBZ - naziemny blok zasilania
GSN - głowica samonaprowadzająca
KS - kanał śledzenia GSN
7
KP - kanał pomocniczy GSN
JK - służby kontroli jakości
RSKP - ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa
AKP - aparatura kontrolno-pomiarowa
ICR-S - imitator celu realnego stacjonarny
EC - natężenie promieniowania od celu
EZ - natężenie promieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
ET - natężenie promieniowania od tła
Zł2 - złącze drugie (płytka G 2000360) łączące wyrzutnię z NBZ
Zł3 - złącze trzecie (płytka G 2000160) łączące wyrzutnię z MS
PB - program badań
PSS - prochowy silnik sterujący
ZPSS - zapłonnik prochowego silnika sterującego
ŁPSS - ładunek prochowego silnika sterującego
8
Niniejsza rozprawa doktorska w założeniu miała utylitarny cel końcowy ktoacuterym była analiza
opracowanie i badania przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem
steroacutew
Obiektem prowadzonej modernizacji był pocisk przeciwlotniczy bardzo kroacutetkiego
zasięgu GROM Zestaw przeciwlotniczy ktoacuterego pocisk GROM jest podstawowym
elementem został opracowany od podstaw w Polsce i jest produkowany przez
przedsiębiorstwa krajowego przemysłu obronnego Odbiorcą tego nowoczesnego produktu
jest Wojsko Polskie oraz w mniejszej ilości jest obiektem eksportu do kilku krajoacutew
Realizacja tego zagadnienia obejmowała analizę przedziału sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew a od strony eksperymentalnej wymagała opracowania
wykonania oraz zbadania przedziału sterowania w realnym pocisku rakietowym
Złożoność konstrukcji samonaprowadzającego się na cel przeciwlotniczego pocisku
rakietowego wymagania stawiane przez badania eksperymentalne oraz pionierski charakter
realizowanego projektu uczyniły realizację części konstrukcyjnej pracy zadaniem bardzo
trudnym W części pomiarowej oproacutecz uruchomienia i odpowiedniego zsynchronizowania
poszczegoacutelnych elementoacutew zestawu zadaniem złożonym i pracochłonnym przedsięwzięciem
było przeprowadzenie optymalizacji przedziału sterowania pod kątem parametroacutew
użytkowych uzyskiwanych przez zmodernizowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy
Przedstawiona rozprawa analizuje złożone zjawiska fizyczne zachodzące
w trakcie naddźwiękowego lotu pocisku przeciwlotniczego oraz sposoby eliminacji efektoacutew
niekorzystnych obniżających jego parametry zasięgowe i średnią prędkość Przedstawiono
informację o trendach rozwoju przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo
kroacutetkiego zasięgu innowacyjną dojrzałą technologicznie wersję przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym oraz wyniki badań diagnostycznych stosowanych w trakcie lotu rakiety oraz
uzyskanych w badaniach na stacjonarnych stanowiskach pomiarowych
9
1 WSTĘP
11 Wprowadzenie
Możliwość zastosowania sterowania proporcjonalnego w przenośnych
przeciwlotniczych zestawach rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu pojawiła się z chwilą
opanowania technologii wykonywania małych bezszczotkowych krokowych silnikoacutew
elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą szybkością działania oraz
wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu dzięki wykorzystaniu do sterowania układoacutew
mikroprocesorowych
Zastosowanie bezszczotkowych silnikoacutew krokowych w układach napędu steroacutew
umożliwia zastąpienie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych
sterowaniem proporcjonalnym polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew w odpo-
wiednim kierunku w zależności od potrzebnej chwilowej wartości siły sterującej
12 Cel pracy
Celem pracy było opracowanie wykonanie oraz badanie nowego elementu rakiety
przeciwlotniczej tj bloku sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew
ktoacutery po zastosowaniu w przenośnym przeciwlotniczym zestawie rakietowym bardzo
kroacutetkiego zasięgu typu GROM daje gwarancję otrzymania rakiety o parametrach
przewyższających wspoacutełczesny poziom rozwoju tego typu pociskoacutew
Nakreślony cel i głoacutewne zadania niniejszej pracy wyznaczają jej układ Całość pracy
podzielono na trzy zasadnicze części Część pierwsza obejmującą rozdziały 2 i 3 pracy
zawiera analizę teoretyczną i literaturową systemu sterowania proporcjonalnego w ktoacuterej
przedstawiono
analizę konstrukcyjną wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego
zasięgu zwracając szczegoacutelną uwagę na wykorzystywane w nich systemy sterowania
rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody naprowadzania
analizę najczęściej stosowanych systemoacutew sterowania
Część ta wyjaśnia ideę jednokanałowego sterowania proporcjonalnego jego wady i zalety
obszary zastosowań oraz określa ilościowe roacuteżnice między sterowaniem proporcjonalnym
i przerzutowym
Druga część pracy (konstrukcyjno-technologiczna) obejmuje rozdziały 4 i 5 W tej
części opisano następujące zagadnienia
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
model matematyczny i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania z napędem
elektrycznym
W trzeciej części rozprawy opisano szeroko zakrojone badania laboratoryjne w celu
określenia własności elektromechanicznych modelu nowego przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym Przeprowadzono roacutewnież badania w locie pocisku GROM-M w warunkach
10
poligonu zakładowego oraz na poligonie przeciwlotniczym z kompletnym modelem pocisku
GROM-M z nowym elektrycznym napędem steroacutew Wyniki kompleksowych badań własności
zmodernizowanego przedziału steroacutew opisano w rozdz 6 i 7 gdzie zamieszczono
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
badania wpływu elementoacutew konstrukcji pocisku GROM na jego charakterystyki
aerodynamiczne
badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew na stanowisku SKPM-1
badania przedziału kierowania z demonstratorem steroacutew z elektrycznym proporcjo-
nalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego z demonstratorem bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
analizę układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew pocisku GROM
Rozprawę zakończono podsumowaniem i wnioskami ukierunkowanymi na prace
rozwojowe pocisku Grom o podwyższonych parametrach zasięgowych
13 TEZA PRACY
Z analizy literatury światowej opisującej wspoacutełczesne pociski przeciwlotnicze bardzo
kroacutetkiego zasięgu wynika że wspoacutełczesne zestawy osiągnęły kres możliwości zasięgowych
(pułap zasięg średnia prędkość) Poprawa tych parametroacutew wymaga zaprojektowania
nowych modułoacutew pocisku prowadzących do zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych Jedną
z możliwych droacuteg definiuje następująca teza
Zwiększenie strefy rażenia i poprawa dokładności naprowadzania pocisku rakietowego
na cel termiczny są możliwe przez implementację bloku sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku przeciwlotniczym GROM
Podstawowym celem przedstawionej rozprawy doktorskiej z powyżej sformułowaną
tezą jest wykazanie przydatności i zalet zaprojektowanego i wykonanego przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku GROM W
szczegoacutelności
wytworzenie przedziału steroacutew ktoacutery zapewni zwiększenie strefy rażenia zestawu
przeciwlotniczego GROM-M poprawiając jednocześnie dokładność naprowadzania
pocisku na cel oraz zwiększenie jego zasięgu
poroacutewnanie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych ze
sterowaniem proporcjonalnym - polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew
w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej
wykazując konkurencyjność sterowania elektrycznego proporcjonalnego ze względu na
jego własności użytkowe prostotę rozwiązania technicznego oraz wymaganej mocy
elektrycznej z pokładowego źroacutedła zasilania pocisku
11
14 Zakres zrealizowanych prac
W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych w ramach planowanej strategii
rozwoju polskich sił zbrojnych Pionierski charakter wielu przedstawionych problemoacutew
zmuszał do przeprowadzenia wielu badań i prac aplikacyjnych od podstaw Rozpoczynano je
dysponując skromną bazą technologiczną i doświadczalną Stanowiska badawcze do oceny
charakterystyk elektromechanicznych budowano na podstawie doświadczeń z programu
GROM W rozprawie przedstawiono przeważnie ostatnie ogniwa w łańcuchu prac nad danym
problemem prezentując pozytywny wynik lub najlepszą wersję opracowanych podzespołoacutew
W rezultacie doprowadziły one do powstania modelu nowej wersji przenośnego przeciw-
lotniczego zestawu rakietowego bardzo kroacutetkiego zasięgu typu GROM-M
W podziękowaniu zamieszczonym na początku rozprawy składam wyrazy uznania za
udzieloną przez wielu wspoacutełpracownikoacutew pomoc Całość projektu realizowana była przez
duży zespoacuteł badawczy i produkcyjny głoacutewnie z WAT oraz MESKO SA ktoacuterym to zespołem
miałem zaszczyt i przyjemność kierować pełniąc rolę głoacutewnego konstruktora kierownika
planowania badań laboratoryjnych i poligonowych oraz koordynatora merytorycznego całego
projektu
15 Aktualność podjętego tematu
Temat pracy jest ściśle związany z programem realizacji strategii rozwoju sił
zbrojnych na lata najbliższe
Oryginalność niniejszej rozprawy polega na
opracowaniu wykonaniu i weryfikacji doświadczalnej kompletnych zestawoacutew bloku
steroacutew
zastosowaniu powstałych urządzeń w przenośnym przeciwlotniczym zestawie
rakietowym bardzo kroacutetkiego zasięgu GROM
opracowaniu i zastosowaniu zestawoacutew diagnostycznych do pomiaru parametroacutew bloku
sterowania
W czasie rozpoczynania tematu nieznane były bądź posiadano niewiele informacji
literaturowych o zrealizowanych w rozprawie rozwiązaniach konstrukcyjnych Przedstawione
w niniejszej rozprawie wyniki badań stanowią zdaniem autora istotną nowość i dostarczają
wielu cennych informacji w projektowaniu nowych wyroboacutew w obszarze przenośnych
przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu
12
I CZĘŚĆ TEORETYCZNA
2 Analiza przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bliskiego
zasięgu
21 Wprowadzenie
Przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe (Man Portable Air-Defence System -
MANPADS) o zasięgu nieprzekraczającym obecnie 7000 m należą do najbardziej
rozpowszechnionych rakietowych środkoacutew ogniowych obrony przeciwlotniczej wojsk [1-4]
W konstrukcji tej broni można wyroacuteżnić następujące linie rozwojowe
amerykańską Redeye Stinger (rys 21)
angielską Blowpipe Jevelin Starburst Starstreak
francuską Mistral
rosyjską Strzała Igła (rys 22)
szwedzką RBS-70 RBS-90
polską GROM
Dwie głoacutewne linie rozwojowe MANPADS (rys 21 i 22) wytyczone przez
amerykańskie i rosyjskie biura konstrukcyjne są bliźniaczo podobnymi stosującymi podobne
rozwiązania techniczne w poszczegoacutelnych układach budowy zaroacutewno rakiety jak i wyrzutni
Rys 21 Linia rozwojowa amerykańskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Stinger
Rys 22 Linia rozwojowa rosyjskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Igła
13
22 ROSYJSKIE PRZECIWLOTNICZE ZESTAWY RAKIETOWE PIERWSZEJ
GENERACJI
Zespołem ktoacutery podjął się opracowania pierwszego radzieckiego przenośnego
przeciwlotniczego zestawu rakietowego było Biuro Konstrukcyjne Budowy Maszyn
z Kołomny [5 6] Wzorcem konstrukcyjnym dla Strzały-2 był amerykański zestaw Red Eye
ktoacuterego pocisk naprowadzany był za pomocą głowicy reagującej na ciepło emitowane przez
cel [7-8]
Rys 23 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32 Strzała-2
a - pocisk rakietowy b ndash wyrzutnia c - mechanizm startowy Ia - koordynator celu Ib - blok
elektroniki sterowania I - głowica samonaprowadzająca II - przedział sterowania III - głowica
bojowa IVa - silnik marszowy IVb - silnik startowy IV - przedział napędowy
1 - pokrywa przednia 2 - mechanizm uderzeniowy 3 ndash muszka 4 - źroacutedło zasilania wyrzutni
5 ndash szczerbinka 6 - pokrywa złącza pokładowego 7 - złącze mechanizmu startowego 8 - pas nośny
9 - rura wyrzutni 10 - złącze 11 - bezpiecznik przed strzałem przypadkowym 12 ndash spust 13 ndash styki
14 ndash chwyt 15 - zespoacuteł stykowy 16 - blok elektroniki 17 - złącze kontrolne 18 - stopka 19 - głośnik
20 - rygiel mechanizmu startowego
Zestaw 9K32 bdquoStrzała-2rdquo składa się z samonaprowadzającego się na cel pocisku
rakietowego 9M32 znajdującego się w hermetycznej rurze wyrzutni 9P54 źroacutedła zasilania
9B17 oraz mechanizmu startowego 9P53 (rys 23) Kontener transportowo-startowy 9P54 był
urządzeniem jednorazowego użytku wykonanym z laminatu szklanego z przymocowanym do
niego termicznym źroacutedłem zasilania mechanizmu startowego 9B17 ndash także jednorazowym
ale z możliwością wymiany W warunkach fabrycznych możliwa była ponowna elaboracja
kontenera ndash wtedy na jego korpusie były malowane paski informujące o ilości takich
elaboracji Częścią kontenera był też przymocowany do wylotu jego rury blok służący do
bdquorozkręceniardquo żyroskopu głowicy oraz proste przeziernikowe przyrządy celownicze
14
Mechanizm startowy 9P53 jest urządzeniem wielokrotnego użytku i służy do przygotowania
pocisku do startu (uruchamia i sprawdza poszczegoacutelne jego zespoły) i spowodowania
odpalenia pocisku Zawiera on blok elektroniki mechanizm spustowo-zabezpieczający
i sygnalizator dźwiękowy
Samonaprowadzający się na cel pocisk przeciwlotniczy 9M32 składa się z czterech
połączonych ze sobą przedziałoacutew
głowicowego wyposażonego w termiczną głowicę samonaprowadzającą
sterowania gdzie znajduje się aparatura sterowania lotem pocisku rakietowego
bojowego do ktoacuterego zaelaborowano ładunek odłamkowo-zapalający o działaniu
kumulacyjnym wraz z zapalnikiem
napędowego z silnikiem startowym i marszowym oraz zespołem dysz i statecznikoacutew
Napęd pocisku zapewniały silniki na stały materiał pędny ndash startowy całkowicie
spalający się w rurze-prowadnicy i dwustopniowy marszowy Silnik startowy zaroacutewno
napędza pocisk nadając mu w chwili wyjścia z prowadnicy prędkość około 28 ms jak
i nadaje mu ruch obrotowy na skutek skośnego ustawienia dysz wylotowych Rotacja pocisku
podtrzymywana jest na torze lotu przez skośne ustawienie stabilizatoroacutew Aby gazy prochowe
nie oddziaływały na strzelającego silnik startowy kończył pracę w rurowej prowadnicy i gazy
nie wydostawały się na zewnątrz rury Dla bezpieczeństwa operatora silnik marszowy
rozpoczynał pracę dopiero w odległości około 5 metroacutew od wyrzutni Jego pierwszy stopień
rozpędzał rakietę do prędkości 430 ms drugi podtrzymywał tę prędkość w czasie lotu
Stabilizację pocisku rakietowego zapewniały cztery składane do przodu w położeniu
transportowym stateczniki ktoacutere pod działaniem układu sprężyn otwierały się po wyjściu
rakiety z wyrzutni rurowej
Głowica bojowa pocisku rakietowego 9M32 ma masę 117 kg (w tym 370 g to masa
kruszącego materiału wybuchowego) i charakteryzuje ją działanie odłamkowo-burząco-
kumulacyjne Detonację ładunku zapewniał zapalnik uderzeniowy dający możliwość
zniszczenia czy poważnego uszkodzenia celu tylko przy bezpośrednim trafieniu
Opracowaniem głowicy samonaprowadzającej zajęło się leningradzki instytut OKB-
357 Przy pracach nad nią wykorzystano doświadczenia zdobyte przy konstruowaniu
analogicznych układoacutew samonaprowadzania dla rakiet powietrze-powietrze K-13 i K-8MT
Głowica dla Strzały-2 powtarzała ich układ konstrukcyjny ale ważyła jedynie 12 kg i miała
średnicę zewnętrzną zaledwie 72 mm W charakterze detektora promieniowania podczerwo-
nego wykorzystano element z siarczku ołowiu pracujący w zakresie długości fali 17divide28 μm
Kąt widzenia głowicy wynosił około 19deg a kątowa prędkość śledzenia celu podczas startu
około 6degs Takie parametry pozwalały na zwalczanie szybkich celoacutew jedynie z tylnej
poacutełsfery gdy głowica była skierowana niemal bezpośrednio na dysze silnikoacutew celu Dużym
ograniczeniem w zastosowaniu pocisku rakietowego była podatność głowicy na wszelkie
zakłoacutecenia początkowo głoacutewnie naturalne Tak więc zabronione było jego odpalanie w stre-
fie kątoacutew około 20deg w stosunku do tarczy słońca a kąt nachylenia wyrzutni w stosunku do
ziemi musiał być większy niż 5deg ponieważ głowica mogła naprowadzić pocisk na cel o naj-
większym kontraście termicznym ktoacuterym niekoniecznie musiał być samolot przeciwnika
Sekwencja czynności do wystrzelenia z wyrzutni Strzała-2 wygląda w następujący
sposoacuteb po wzrokowym wykryciu celu strzelec włącza elektryczne źroacutedło zasilania ktoacutere
zasila bloki elektroniczne mechanizmu startowego oraz mechanizm rozkręcający rotor
15
żyroskopu głowicy Po około pięciu sekundach głowica jest zdolna do uchwycenia celu
a moment przechwycenia sygnalizowany jest akustycznie i optycznie lampką w polu
widzenia operatora Cały proces poszukiwania i przechwycenia celu nie może trwać dłużej
niż 40 sekund taki jest bowiem czas pracy baterii zasilającej Po lekkim naciśnięciu przycisku
startowego następuje odblokowanie platformy żyroskopowej dzięki czemu głowica może
rozpocząć śledzenie celu Po silnym naciśnięciu spustu układ elektryczny powoduje inicjację
pracy silnika startowego ktoacutery wyrzuca pocisk rakietowy z wyrzutni i nadaje mu prędkość
ok 28 ms W odległości ok 5 metroacutew od wyrzutni rozpoczyna pracę silnik marszowy
odblokowują się też podwoacutejne zabezpieczenia zapalnika Jeśli w ciągu 11divide14 sekund od
startu pocisk nie trafi w cel samolikwidator spowoduje detonację głowicy bojowej
Zestaw 9K32 jest przeznaczony do zwalczania nisko lecących celoacutew przede
wszystkim z tylnej poacutełsfery (na kursie oddalania) w warunkach widzialności optycznej
Zestaw ma możliwość zwalczanie celoacutew powietrznych wykonujących manewry i celoacutew
nieruchomych Podstawowym rodzajem startu miały być odpalenia z tylnej poacutełsfery do
wszystkich samolotoacutew oraz śmigłowcoacutew lecących z prędkością do 950 kmgodz Starty do
celoacutew zbliżających się (z przedniej poacutełsfery) można było dokonywać tylko do śmigłowcoacutew
i samolotoacutew tłokowych lecących z prędkościami do 550 kmgodz
Zestawy 9K32 Strzała-2 zostały wprowadzone na uzbrojenie Armii Radzieckiej
w 1967 roku a już dwa lata poacuteźniej brały udział w walkach egipsko-izraelskich na wyspie
Synaj W 1971 roku użyto ich po raz pierwszy w Wietnamie gdzie efektem ich użycia było
co najmniej kilkadziesiąt zestrzelonych i kilkaset uszkodzonych amerykańskich samolotoacutew
i śmigłowcoacutew Zastosowanie Strzał-2 na polu walki pozwoliło na zdobycie cennych
doświadczeń eksploatacyjnych i sformułowanie wymagań dla dalszej modernizacji zestawu
Uzyskane doświadczenia z eksploatacji zestawu w jednostkach oraz bojowego użycia
wykazały liczne niedostatki systemu Zbyt mała była czułość głowicy i jej odporność na
zakłoacutecenia - tak sztuczne jak i naturalne Roacutewnież fakt dostosowania systemu tylko do
zwalczania szybkich celoacutew z tylnej poacutełsfery ograniczał skuteczność - trafienie pocisku
w część ogonową celu tam gdzie znajdowały się emitujące ciepło dysze silnikoacutew ale z kolei
nie było układoacutew i zespołoacutew istotnych z punktu widzenia żywotności samolotu nie musiało
wcale prowadzić do zniszczenia celu Spowodowane przez Strzały-2 uszkodzenia często
mogły być naprawione nawet w warunkach polowych W związku z tym już w październiku
1968 r zalecono rozpoczęcie prac modernizacyjnych Ich głoacutewnymi założeniami było
uproszczenie i skroacutecenie cyklu strzelania poprzez automatyzację procesu przechwycenia celu
i odpalenia pocisku rakietowego poprawienie selekcji celoacutew na tle zakłoacuteceń stacjonarnych
wyeliminowanie możliwości odpalenia do celoacutew znajdujących się poza strefą skutecznego
rażenia a także rozszerzenie tej strefy Zakładano także umożliwienie zwalczania celoacutew
lecących z prędkością 260 ms z tylnej poacutełsfery oraz samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew
lecących z prędkością 150 ms na kursach spotkaniowych Poprawiono także poprzez
wprowadzenia filtra w detektorze odporność głowicy na naturalne zakłoacutecenia szczegoacutelnie
podczas zachmurzenia Mimo wszystko podstawowych wad a więc braku możliwości
przechwycenia celoacutew znajdujących się na kątach w granicach 20-30deg od słońca czy też
wrażliwości na pułapki termiczne nie wyeliminowano
Zmodernizowany zestaw ktoacutery otrzymał oznaczenie 9K32M Strzała-2M [4] został
przyjęty na uzbrojenie w 1970 r Zastosowano w nim nowy pocisk rakietowy 9M32M
16
umieszczony w kontenerze 9P54M i wspoacutełpracujący z nowym mechanizmem startowym
9P58 (rys 24) Ze względu na modyfikacje w układzie elektrycznym nie było w zmoder-
nizowanym zestawie możliwe wykorzystanie kontenera ze starszym pociskiem rakietowym
Zewnętrznie oba zestawy roacuteżniły się nieco szczegoacutełami konstrukcyjnymi mechanizmu
startowego i tej części wyrzutni ktoacutera bezpośrednio z nim sąsiadowała (rys 25)
Rys 24 Mechanizm startowy 9P58 wraz z opakowaniem transportowym i futerałem
do przenoszenia
Rys 25 Poroacutewnanie przenośnych rakietowych zestawoacutew przeciwlotniczych 9K32 (u goacutery)
9K32M (po środku) i 9K34 (na dole)
17
Roacutewnolegle z pracami modernizacyjnymi ktoacutere doprowadziły do powstania Strzały-2M
rozpoczęto studia nad głębszą modernizacją zestawu Temat oznaczony Strzała-3 został
zatwierdzony w 1968 r Radykalną poprawę parametroacutew miała zapewnić nowa głowica
samonaprowadzająca ktoacuterą opracowywało biuro konstrukcyjne zakładoacutew Arsenał w Kijowie
Koordynatorem prac pozostało KBM w Kołomnie
Proacuteby prototypoacutew prowadzone były w latach 1972divide73 r po ich zakończeniu zestaw
został przyjęty w 1974 r do uzbrojenia jako 9K34 Strzała-3
Tabela 21
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych
pierwszej generacji
Nazwa systemu Strzała 2 Strzała 2M Strzała 3
Oznaczenie systemu 9K32 9K32M 9K34
Oznaczenie kontenera startowego 9P54 9P54M 9P59
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P53 9P58 9P58M
Oznaczenie rakiety 9M32 9M32M 9M36
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1968 1970 1974
Masa w położeniu bojowym [kg] 145 15 16
Masa pocisku rakietowego [kg] 92 985 103
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 117
Długość pocisku rakietowego [mm] 1443 1438 1470
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1490 1490 ok1500
Średnia prędkość pocisku rakietowego [ms] 430 430 400
Strefa rażenia odległość [m] 800divide3400 500divide4200 500divide4100
Strefa rażenia wysokość [m] 50divide2000 50divide2300 15divide2200
Prędkość celu oddalającego się [ms] 220 260 260
Prędkość zbliżającego się [ms] - 150 310
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu 1 rakieta typu
myśliwiec odrzutowy z tylnej poacutełsfery 019divide025 022divide025 031divide033
Przy zwalczaniu samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew 30divide3000 m
Nowa głowica oznaczona 9E45 miała w poroacutewnaniu z głowicą 9E46 Strzały-2M
dwukrotnie czulszy detektor - działający w zakresie 35divide50 μm dzięki temu większą
odporność na zakłoacutecenia jak roacutewnież umożliwiała użycie zestawu w gorszych warunkach
atmosferycznych (deszcz śnieg duże zapylenie powietrza) W znacznie większym stopniu
wyeliminowano wrażliwość głowicy na zakłoacutecenia naturalne a więc na przykład tarczę
18
słoneczną czy też odbicie słońca od chmur Głowica przeszukiwała przestrzeń w zakresie
kąta 40deg na każdą stronę
Głowica 9E45 pozwoliła także w dużym stopniu poprawić zdolność zwalczania
szybkich samolotoacutew na kursach spotkaniowych (tabela 21) Prędkość celoacutew zwalczanych
w takich warunkach mogła wynosić do 310 ms a maksymalna odległość celu wzrosła do
2500 m Cel taki moacutegł manewrować z przeciążeniem do 3 g Strzelanie do celoacutew na kursach
spotkaniowych uprościło także zastosowanie układu określającego strefę odpalenia na
podstawie poziomu sygnału odbitego od celu trafiającego do głowicy naprowadzania po
rozpoczęciu śledzenia Jeśli sygnał był zbyt słaby - czyli odległość była zbyt duża lub zbyt
silny - odległość zbyt mała z punktu widzenia czasu reakcji systemu automat startowy
blokował start pocisku
Poprawę efektywności stosowania zestawoacutew 9K32M proacutebowano poprawić roacutewnież
wprowadzając urządzenia wykrywające nadlatujące samoloty przeciwnika System
o kryptonimie Pelengator (rys 26) wykrywał emisje radiolokatoroacutew pokładowych
i radiolokacyjnych wysokościomierzy maszyn przeciwnika i na tej podstawie miał określać
kierunek zbliżającego się celu
Rys 26 System Pelengator wraz z zestawem 9K32M Strzała-2M
Wcześniejsze wykrycie zbliżającej się emisji elektromagnetycznej dawało operatorowi
możliwość wcześniejszego włączenia zasilania zestawu i dodatkowe kilkanaście sekund na
skupienie się na wzrokowej identyfikacji i przechwyceniu celu Antena Pelengatora
mocowana była do hełmu operatora reszta aparatury wraz ze źroacutedłem zasilania mieściła się
w torbie przenoszonej na ramieniu żołnierza Wykrycie emisji sygnalizowane było
akustycznie Skuteczność Pelengatora nie była zbyt wysoka szczegoacutelnie że nie wszystkie cele
emitowały fale elektromagnetyczne brak było także możliwości wcześniejszego określenia
przynależności państwowej wykrytego celu
Poprawę parametroacutew układu naprowadzania uzyskano wprowadzając układ chłodzenia
detektora ktoacuterego czynnik roboczy - ciekły azot znajdujący się pod dużym ciśnieniem
umieszczony został w kulistym zespolonym z termiczną baterią zbiorniku (oznaczenie bloku
19
zbiornika i baterii - 9P51) zamontowanym w miejscu dotychczasowej baterii 9B17
Właśnie obecność kulistego zbiornika azotu ktoacuterego oś jest roacutewnoległa do osi
pojemnika-wyrzutni na pierwszy rzut oka pozwala odroacuteżnić zestaw Strzała-3 od poprzednich
wersji (rys 25) Zmiany w głowicy i układzie zasilania spowodowały konieczność
wprowadzenia nowego pojemnika-wyrzutni 9P59 i zmodernizowanego urządzenia startowego
9P58M O ile zmianie uległ układ naprowadzania rakiety Strzały-3 ktoacuterą oznaczono 9M36
i część osprzętu wyrzutni to cała rakietowa część zestawu wraz z blokiem sterowania
głowicą bojową i układem napędowym pozostały praktycznie niezmienione w poroacutewnaniu
z rakietą 9M32M Stąd też jej nieco gorsze z racji wzrostu masy pocisku charakterystyki
dynamiczne Właśnie to oraz wysoka cena zestawu spowodowało że Strzała-3 nie uzyskała
większej popularności poza granicami ZSRR [9]
23 Przeciwlotnicze zestawy rakietowe Igła-1 i Igła
Pomimo że Strzała-3 miała znacząco lepsze charakterystyki niż poprzednie wersje
wojskowi nadal zwracali uwagę na liczne ograniczenia zestawu 9K34 przede wszystkim
wrażliwość na celowe zakłoacutecenia - pułapki termiczne i promienniki mikrofalowe Nadal nie
wyeliminowano też do końca wpływu zakłoacuteceń naturalnych szczegoacutelnie przy zwalczaniu
celoacutew na kursach spotkaniowych Przed perspektywicznymi zestawami tej klasy stawiano też
wymagania możliwości zwalczania celoacutew w nocy zmniejszenia ogoacutelnej masy i poprawy
charakterystyk eksploatacyjnych a także włączenia go w systemy wykrywania rozpoznania
przynależności państwowej i kierowania ogniem środkami OPL
Na podstawie tych uwag zostały sformułowane i zatwierdzone w 1971 roku wymagania
dla przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego drugiej generacji ktoacutery otrzymał
kryptonim Igła [10-12] Za priorytet uznano w nich poprawę rozdzielczości głowicy w celu
zwiększenia jej odporności na sztuczne zakłoacutecenia i umożliwienia selekcji celu na tle
zakłoacuteceń zapewnienie automatycznego rozpoznawania przynależności celu (dotychczas
strzelec określał ją wizualnie) a także włączenie zestawoacutew przenośnych w taktyczny system
kierowania ogniem obrony przeciwlotniczej i zapewnienie strzelcom odpowiednio wczesnego
dopływu informacji o celach Wymagano także zwiększenia zasięgu i pułapu skutecznego
użycia zestawu szczegoacutelnie przy zwalczaniu celoacutew na kursach spotkaniowych oraz poprawy
skuteczności głowicy bojowej Zmiany te nie mogły w znaczący sposoacuteb wpłynąć na zwię-
kszenie masy i gabarytoacutew zestawu
Opracowanie zestawu 9K38 z pociskiem rakietowym 9M39 polecono KBM zaś nowej
głowicy samonaprowadzania leningradzkim zakładom LOMO Igła miała być zestawem
zupełnie nowym i opracowywanym od podstaw mimo że nie odżegnywano się od ogoacutelnej
koncepcji i pewnych rozwiązań typowych dla zestawoacutew pierwszej generacji Wraz
z zestawem miał być opracowany min blok identyfikacji bdquoswoacutej-obcy (Instytut Naukowo-
Badawczy Przyrządoacutew Pomiarowych Ministerstwa Przemysłu Radiowego) oraz przenośny
planszet indykacji sytuacji powietrznej (Centralne Biuro Konstrukcyjne Przyrządoacutew
Ministerstwa Przemysłu Obronnego)
Z uwagi na przeciągające się prace badawcze nad opracowaniem nowych technologii
potrzebnych do skonstruowania odpowiednio czułej odpornej na zakłoacutecenia i niezawodnej
głowicy naprowadzającej jednocześnie mieszczącej się w pocisku o średnicy 72 mm w 1978
20
roku wojsko zrezygnowało z części wymagań aby moacutec uzyskać uproszczoną wersję zestawu
Tak powstały zestaw oznaczony jako Igła-1 składał się z nowej głowicy bojowej silnika
bloku sterowania i mechanizmu startowego ale zastosowana została w niej zmodyfikowana
głowica naprowadzania 9E45 (rys 27) pochodząca od Strzały-3 Jednocześnie prace nad
docelowym wariantem zestawu 9K38 Igła miały być intensywnie kontynuowane Tak
opracowana wyrzutnia została poddana badaniom w 1980 roku a już rok poacuteźniej zestaw
o symbolu 9K310 Igła-1 został wprowadzony na uzbrojenie Armii Radzieckiej [5] W jego
skład wchodził pocisk rakietowy 9M313 umieszczony w jednorazowym pojemniku-wyrzutni
9P322 mechanizm startowy 9P519 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcy 1L14
oraz planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
Rys 27 Głowica samonaprowadzania 9E45 wraz z wyrzutnią zestawu 9K310 Igła-1
Charakterystyki głowicy w stosunku do zestawu Strzała-3 pozostały praktycznie
niezmienione Podstawową modyfikacją było wprowadzenie w niej dodatkowego układu
logicznego wydającego komendę korekty kursu pocisku na pierwszym etapie lotu tuż po
zejściu z wyrzutni Miało to na celu poprawę dynamiki naprowadzenia na wyliczony punkt
spotkania pocisku z celem w początkowym trudno sterowalnym aerodynamicznie okresie
ruchu pocisku rakietowego Korekta pocisku była realizowana przez impuls miniaturowych
silnikoacutew na stały materiał pędny swego rodzaju silnika korekcyjnego umieszczonego w prze-
dziale sterowania Na wyrzutni dodano roacutewnież elektroniczny przełącznik reżimoacutew pracy
bdquopogoń-spotkanie Zmianie uległ roacutewnież blok baterii i zbiornika azotu - nowy nosi
oznaczenie 9B238 a jego oś jest odchylona w doacuteł od osi wyrzutni
Znaczącą poprawę charakterystyk lotnych ndash zasięgu pułapu wzrostu prędkości rakiety
możliwości zwalczania celoacutew poruszających się z prędkościami naddźwiękowymi także na
kursach spotkaniowych uzyskano stosując nowy dwuzakresowy silnik rakietowy o większym
impulsie i czasie pracy Niezależny od silnika marszowego jest silnik startowy zapewniający
wyrzucenie pocisku z wyrzutni odrzucany jest po zakończeniu swojej pracy Zmodyfikowano
także układ aerodynamiczny i blok sterowania pocisku rakietowego Ma on w tej wersji
oproacutecz dwoacutech powierzchni sterowych roacutewnież dwa składane destabilizatory Mają one za
21
zadanie poprawić manewrowość pocisku poprzez zwiększenie efektywności samych steroacutew
przy wykonywaniu manewroacutew na dużych kątach natarcia Skośnie ustawione destabilizatory
podtrzymują roacutewnież na torze lotu ruch wirowy pocisku wokoacuteł własnej osi Zamocowane
w pobliżu dyszy silnika stateczniki w stanie złożonym przylegają do bokoacutew korpusu
W centralnej części owiewki głowicy naprowadzania umieszczony został niewielki stożkowy
grot wsparty na trzech prętach ktoacuterego zadaniem jest zmniejszenie oporoacutew
aerodynamicznych przy prędkościach naddźwiękowych Stożkowa osłona grota z przodu
wyrzutni-pojemnika jest głoacutewnym elementem identyfikacyjnym Igły-1
Z układem napędowym rakiety ściśle wiąże się także problem zwiększenia skuteczności
głowicy bojowej - chociaż ma ona taką samą masę i ładunek bojowy jak w Strzałach -22M3
Charakteryzuje się większą zdolnością rażenia z racji nowego materiału wybuchowego
i układu detonującego Z zapalnikiem połączony jest także generator powodujący roacutewnoległą
z ładunkiem głowicy bojowej detonację resztek paliwa silnika marszowego W znaczący
sposoacuteb wpływa to na efekt niszczący jako że w zależności od odległości do celu masa
niespalonego paliwa rakietowego może wynosić nawet ponad 1-2 kg
Zupełnie nową jakość nadało zestawowi zintegrowanie z systemem rozpoznawczym
IFF oraz dodanie przenośnego planszetu indykacji sytuacji powietrznej To pierwsze
urządzenie oznaczone jako 1L14 zostało wbudowane w urządzenie startowe Interrogator
zaczyna działać automatycznie w momencie uchwycenia celu przez głowicę i blokuje start
jeśli śledzony jest własny obiekt latający Układ działa w zakresie 20-30deg w azymucie i 70deg
w elewacji W przypadku gdy w tym wycinku przestrzeni znajdzie się oproacutecz właściwego
celu także własny statek latający operator ma możliwość ręcznego odłączenia blokady startu
pocisku rakietowego Skuteczność układu rozpoznania bdquoswoacutej-obcyrdquo producent określa na
90 Na planszecie indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1 (rys 28) obecność celu jest
sygnalizowana zapaleniem się znacznika na ekranie Może on wyświetlać informacje o czte-
rech celach przy tym podawana jest informacja o ich przynależności państwowej i kursie
względem pozycji pododdziału przeciwlotniczego z dokładnością do 1000 m na odległości
i 5-25deg w azymucie Warunkiem skutecznego wykorzystania urządzenia jest jego
topograficzne dowiązanie na podstawie danych uzyskanych ze wspoacutełpracującego wozu
dowodzenia i wskazań kompasu Informacja o sytuacji powietrznej jest transmitowana do
planszetu kodowanym łączem radiowym z punktu kierowania ogniem OPL wyższego
szczebla znajdującego się w odległości do 10 km
Planszet obsługuje dowoacutedca drużyny przeciwlotniczej będący jednocześnie jednym
z jej strzelcoacutew Dysponuje on radiostacją R-147 za pośrednictwem ktoacuterej przydziela cele do
zwalczania strzelcom posiadającym odbiorniki R-147P oczywiście - w razie potrzeby - może
także przekazywać je głosem Wykorzystanie planszetu pozwala na wykrycie przez
pojedynczego strzelca nadlatującego celu znajdującego się w odległości ok 5 km z 90
prawdopodobieństwem Wcześniej prawdopodobieństwo to wynosiło 40-50 dla odległości
3-4 km Podczas proacuteb drużyna przeciwlotnicza kierując się wskazaniami planszetu nie
wykryła jedynie 3 z 50 celoacutew w strefie swojej odpowiedzialności zaś bez jego pomocy aż 20
Poza podstawowym wariantem Igły-1 znane są jeszcze dwie jej modyfikacje Igła-1E
oraz Igła-1M obie przeznaczone dla odbiorcoacutew zagranicznych Igła-1E (zestaw 9K310E) to
wariant w ktoacuterym konfigurację urządzenia rozpoznawczego bdquoswoacutej-obcyrdquo można dostosować
do wymagań zamawiającego (np zamiast wspoacutełpracy z radzieckimrosyjskim układem Parol
22
może on działać w standardzie NATO) - urządzenie startowe tej wersji oznaczono 9P519-1
Rys 28 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
1 - antena odbiorcza 2 - instrukcja obsługi 3 - pokrętło 4 - manipulatory obsługi planszetu
5 - potencjometry topodowiązania 6 - tablica wskaźnikoacutew 7 - wyświetlacz sytuacji taktycznej
8 - głośnik 9 - zewnętrzne źroacutedło zasilania
Igła-1M nie posiada układu rozpoznawczego stąd też występował tam inny wariant
urządzenie startowego - 9P519-2 W konstrukcji wersji eksportowych zastosowano także
pewne uproszczenia między innymi brak w nich układu detonującego resztki paliwa
rakietowego roacutewnolegle z pobudzeniem głowicy bojowej (pocisk rakietowy zestawoacutew Igła-
1ElM ma najprawdopodobniej oznaczenie 9M313-1) Wraz z zestawem Igła-1 opracowano
roacutewnież nowe urządzenie kontrolne 9W866 (rys 29) oraz trenażer 9F730
Rys 29 Urządzenie kontrolne 9W866 do zestawu Igła-1
23
Zestaw 9K310 był wykorzystywany w kilku konfliktach zbrojnych (np w czasie
pierwszej wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku oraz w 1995 roku w Jugosławii) gdzie miał
okazję udowodnić swą wysoką skuteczność w warunkach bojowych niszcząc lub
uszkadzając co najmniej kilkanaście samolotoacutew i śmigłowcoacutew
W 1982 roku po ponad 10 latach prac rozpoczęły się proacuteby poligonowe zestawu 9K38
Igła ktoacutery został ostatecznie przyjęty do uzbrojenia w 1983 r W skład zestawu wchodził
pocisk rakietowy 9M39 umieszczony w pojemniku-wyrzutni 9P39 mechanizm startowy
9P516 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo 1L14 Urządzenie startowe
pozwala na odpalanie pociskoacutew zaroacutewno z pojemnika 9P39 jak i 9P322 zestawu 9K310
Kolejną modyfikacją jest także wprowadzenie planszetu 1L110 (rys 210) prezentującego
sytuację powietrzną w promieniu 125 km na innego typu wskaźniku niż w 1L15-1
Informacja o sytuacji może być przekazywana drogą przewodową do wskaźnikoacutew
zamontowanych bezpośrednio na wyrzutniach
Rys 210 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L110
Igła wyposażona została w docelową dwuzakresową głowicę samonaprowadzania
9E410 z chłodzonym układem detektoroacutew opracowaną w leningradzkim LOMO Producent
podaje że jej parametry w zakresie czułości ośmiokrotnie przewyższają głowicę Strzały-2M
i dwukrotnie Igły-1 W poroacutewnaniu z układem naprowadzania Igły-1 nowa głowica 9E410
(rys 211) zapewnia znacznie większe możliwości zwalczania celoacutew na kursach
spotkaniowych (co umożliwia ich zniszczenie jeszcze przed przeprowadzeniem przez nie
ataku) ale przede wszystkim umożliwia selekcję celu na tle zakłoacuteceń zaroacutewno
pirotechnicznych pułapek termicznych jak i błyskoacutew promiennikoacutew mikrofalowych
Podczas proacuteb uzyskano prawdopodobieństwo zniszczenia zbliżającego się celu
pierwszym pociskiem rakietowym wynoszące 031 (cel oddalający się - 024) przy odpalaniu
przez cel co najmniej 6 pułapek termicznych w interwale czasowym 03 sekundy Ich łączna
moc termiczna przewyższała tę emitowaną przez cel sześciokrotnie Układy logiczne głowicy
umożliwiają także przeniesienie punktu trafienia z okolic dysz na środek celu co w dużym
stopniu zwiększa efekt rażący głowicy bojowej Zmiana głowicy wymusiła także pewne
modyfikacje bloku sterowania pociskiem rakietowym Zmiany dotknęły także aerodynamikę
24
pocisku rakietowego - zmniejszający opoacuter aerodynamiczny stożkowy grot podtrzymywany
trzema prętami został zastąpiony kilkucentymetrowym pojedynczym grotem - swego rodzaju
bdquoigłąrdquo - mocowanym centralnie do owiewki głowicy naprowadzania
Rys 211 Koordynator śledzący i głowica samonaprowadzania 9E4110 zestawu Igła
Zastosowanie w głowicy pocisku 9K310 Igła-1 chłodzonego azotem detektora opartego
o InSb pozwoliło znacząco zwiększyć jej czułość w stosunku do starszych typoacutew głowic
W zestawie 9K38 Igła oproacutecz chłodzonego azotem detektora na InSb wchodzi także
niechłodzony czujnik oparty o PbS Ten detektor pozwala dzięki dwuspektralnej obserwacji
celu wyeliminować lub poważnie ograniczyć skuteczność działania celoacutew pozornych w tym
przede wszystkim pułapek termicznych stosowanych przez obiekty latające do samoobrony
Pod koniec lat 90-tych XX wieku podjęto prace modernizacyjne ktoacutere miały polegać na
opracowaniu lekkiego pocisku przeciwlotniczego ktoacutery moacutegłby zwalczać bezpilotowe statki
latające pociski manewrujące oraz amunicję inteligentną Tę wersję zestawu ndash oznaczoną
9K338 Igła-S ndash (rys 212 i 213) przyjęto na uzbrojenie armii rosyjskiej w 2004 roku
Rys 212 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S oraz pocisk rakietowy 9M342
25
Rys 213 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S
Elementy bojowe kompleksu 9K338 i schematu doprowadzenia azotu
1 ndash pocisk rakietowy 9M342 2 ndash rura 9P338 3 ndash wtyczka 4 ndash rozetka 5 ndash mechanizm startowy
9P552 6 ndash naziemne źroacutedło zasilania 9B238-1 7 ndash fotoodbiornik FP-1 8 ndash rurka do podawania azotu
9 ndash sztucer
O tym zestawie brak jest szczegoacutełowych informacji dotyczących zastosowanych w nim
rozwiązań konstrukcyjnych a te publikowane często roacuteżnią się w prezentowanych szczegoacute-
łach Zastosowanie cięższej ważącej ponad 25 kg elaborowanej heksogenem głowicy
bojowej 9N330 w połączeniu z zapalnikiem o działaniu bezwładnościowym i zbliżeniowym
znacząco zwiększyło jej skuteczność rażenia Przedstawione powyżej zdjęcie (rys 212)
wskazuje że w części bojowej zapalnika znajdują się bdquookienkardquo ktoacutere mogą być elementami
optycznego czujnika zbliżeniowego Kształt i analogiczne wyprofilowanie oraz rozmiesz-
czenie czterech powierzchni sterowych wokoacuteł głowicy mogą wskazywać że w Strzale-S być
może zastosowano dwukanałowy system sterowania (cztery stery ndash dwa w kanale kierunku
i dwa w kanale pochylenia) W odroacuteżnieniu od Igły stosowany jest jednokanałowy system
sterowania (dwa stery i dwa destabilizatory)
Nowy silnik rakietowy o wyższym impulsie całkowitym ciśnienia pozwolił zwiększyć
średnią prędkość pocisku na torze lotu oraz wydłużyć do ponad 6 km jego zasięg Poprawa
czułości detektoroacutew promieniowania umożliwiła zestawowi 9K338 zwalczanie klasycznych
celoacutew powietrznych z każdej strony i w każdych warunkach atmosferycznych Według
producenta IgłandashS może roacutewnież zwalczać bezpilotowe aparaty latające amunicje inteli-
gentną oraz pociski samosterujące przy czym poprawiono w niej odporność na termiczne
i mikrofalowe cele pozorne
Poroacutewnując przeciwlotnicze pociski rakietowe z zestawoacutew Igła (rys 214) narzuca się
podobieństwo stosowanych w nich układoacutew konstrukcyjnych oraz ewolucyjne podejście do
procesu ich modernizacji Podparty na sztywnych drutach stożek osłaniający głowice został
zastąpiony w kolejnych wersjach centralnie mocowanym do owiewki trzpieniem Pojawienie
się bdquookienekrdquo w pobliżu głowicy bojowej pocisku 9M342 może sugerować zastosowanie
zapalnika zbliżeniowego dzięki czemu prawdopodobieństwo trafienia przez pocisk w okre-
ślony cel znacząco by wzrosło Roacutewnież w konstrukcji pocisku 9K338 daje się zauważyć
oproacutecz zwiększenia ładunku napędowego dążenie do zwiększenia prędkości i manewrowości
pocisku (skośnie ścięte powierzchnie czołowe statecznikoacutew)
26
Rys 214 Pociski rakietowe stosowane w zestawach Igła
Charakterystyki użytkowe poroacutewnywalnych wzoroacutew uzbrojenia przeciwlotniczego wskazują
że w dziedzinie tego typu uzbrojenia nie da się już radykalnie poprawić ich efektywności
ogniowej bez zwiększania wymiaroacutew i masy pociskoacutew
24 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Grom
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM został opracowany w Polsce
w ramach programu bdquoNowoczesne technologie systemu obrony przeciwlotniczej GROMrdquo
ktoacuterego realizację rozpoczęto pod koniec 1992 roku [13-15] Efektem pierwszego etapu prac
był zestaw pod nazwą GROM-I zawierający obok oryginalnych nowoopracowanych
zespołoacutew roacutewnież elementy pochodzące z radzieckiego przenośnego przeciwlotniczego
zestawu rakietowego Igła (stąd w nazwie zestawu litera I) W celu zmniejszenia podatności
pocisku na zakłoacutecenia oraz pułapki termiczne w jego głowicy zastosowano dwa kanały
śledzące Dużą czułość głowicy oraz niewrażliwość na warunki atmosferyczne osiągnięto
dzięki schłodzeniu detektora przed startem pocisku do temperatury -196ordmC GROM-I
wprowadzono na uzbrojenie Wojska Polskiego w 1995 roku
Zestaw przeznaczony jest do rażenia samolotoacutew odrzutowych turbośmigłowych
i tłokowych a także śmigłowcoacutew na kursach spotkaniowych i pościgowych w warunkach
atmosferycznych i sztucznych zakłoacuteceń cieplnych Pocisk może zwalczać cele na
wysokościach od 10 m do 3500 m a jego zasięg maksymalny wynosi 5200 m Mała
wysokość minimalna pozwala efektywnie zwalczać śmigłowce atakujące cele pociskami
przeciwpancernymi Pocisk na torze lotu ma prędkość maksymalną w granicach 600divide640 ms
co pozwala zwalczać samoloty poruszające się z prędkością do 400 ms (przy locie
spotkaniowym) lub 320 ms (przy locie pościgowym) [16-20]
Zestaw bazuje na zaczerpniętym z Igły układzie aerodynamicznym (klasyczny układ
bdquokaczkardquo - w przedniej części stery aerodynamiczne a z tyłu cztery stabilizatory) oraz
koncepcji rozmieszczenia i wspoacutełdziałania poszczegoacutelnych modułoacutew składowych W zesta-
wie przesunięto oś celowania w stosunku do osi wyrzutni pod kątem 10deg Jest to konieczne ze
względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas startu pocisku do
27
celoacutew nisko lecących Na początkowym odcinku lotu sterowanie aerodynamiczne
wspomagane jest gazodynamicznie poprzez działanie prochowego silnika sterującego (PSS)
Poprawę dynamiki naprowadzania realizuje układ logiczny wypracowujący tuż po starcie
dodatkową komendę zwrotu rakiety w wyliczony punkt spotkania pocisku z celem a także
elektroniczny przełącznik wariantoacutew naprowadzania bdquopogoń-spotkanie Następną cechą
zestawu jest wprowadzenie na ostatnim odcinku toru lotu pocisku przesunięcia punktu
trafienia co skutkuje rażeniem bardziej wrażliwych zespołoacutew samolotu
Zestaw GROM składa się z mechanizmu startowego i pocisku rakietowego
umieszczonego w prowadnicy wyrzutni Mechanizm startowy (rys 215) przeznaczony jest
do przygotowania i dokonania startu pocisku rakietowego Najważniejsze funkcje
realizowane w mechanizmie startowym sprowadzają się do rozkręcenia wirnika
żyroskopu
i odblokowania jego głowicy sygnalizacji pojawienia się celu w polu widzenia głowicy
i dokonania analizy sygnałoacutew odebranych z głowicy doprowadzenia w odpowiedniej
kolejności napięć do elementoacutew pirotechnicznych w pocisku rakietowym odłączenia przed
startem pocisku naziemnego źroacutedła zasilania i przejście na zasilanie pokładowe
doprowadzenie do głowicy napięcia polaryzacji niezbędnego do stabilnego śledzenia celu
w czasie oddziaływania przeciążeń startowych oraz przekształcanie napięć na potrzeby
głowicy Wszystkie te funkcje realizowane są w sposoacuteb odpowiednio zaprogramowany za
pośre-dnictwem bloku elektroniki i pośredniczącego w przekazywaniu sygnałoacutew złącza
Elementami umożliwiającymi wspoacutełpracę operatora wyrzutni z wyrzutnią jest język spustowy
oraz przełączniki na mechanizmie startowym i rurze wyrzutni
Rys 215 Mechanizm startowy przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
28
Zadaniem wyrzutni (rys 216) jest zapewnienie wycelowania i bezpiecznego startu
pocisku rakietowego a także odzyskanie silnika startowego Jednocześnie służy ona jako
opakowanie pocisku w czasie eksploatacji Blok rozbiegu i synchronizacji razem z blokiem
czujnikoacutew wyrzutni i cewkami obrotu głowicy zapewniają rozpędzenie żyroskopu do
wymaganej prędkości obrotowej i odłączenie urządzenia rozbiegu po osiągnięciu
odpowiedniej częstotliwości Rozpędzenie żyroskopu umożliwia wzajemne oddziaływanie
zmiennego pola elektrycznego cewek obrotu głowicy (wytwarzanego po doprowadzeniu do
nich napięcia komutacyjnego z bloku rozbiegu) z polem magnetycznym magnesu wirnika
żyroskopu w wyniku czego wytwarza się moment obrotowy Gdy wirnik osiągnie
wymaganą szybkość wirowania blok rozbiegu odłącza się Dalsze podtrzymywanie rotacji
wirnika w wymaganym zakresie zapewnia głowica samonaprowadzania Zamontowany na
wyrzutni zespoacuteł czujnikoacutew przeznaczony jest roacutewnież do ustawienia wirnika żyroskopu pod
kątem 10deg do osi pocisku
Rys 216 Wyrzutnia przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Na rurowej wyrzutni zamontowane są ponadto mechaniczne przyrządy celownicze
ktoacutere ułatwiają namierzanie celu przez głowicę samonaprowadzającą Wsporniki celownika
ustawione są w taki sposoacuteb aby oś celowania była nachylona do osi wyrzutni pod kątem 10deg
Jest to konieczne ze względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas
startoacutew pocisku rakietowego do celu nisko lecącego W tylnej części celownika zamontowana
jest lampka ktoacutera służy do oceny pewności uchwycenia przez głowicę samonaprowa-
dzającą celu Z lewej strony wyrzutni umiejscowiony jest przełącznik trybu naprowadzania
pocisku ndash możliwy jest wyboacuter zwalczania celu na kursie pościgu lub spotkania ndash oraz dźwi-
gnia do odryglowania pocisku i uaktywnienia źroacutedła zasilania
Na wyrzutni znajduje się gniazdo do przyłączenia naziemnego bloku zasilania (rys
217) Znajduje się w nim zbiornik ciśnieniowy gdzie zgromadzono sprężony do 35 MPa
azot ktoacutery służy do chłodzenia detektora podczerwieni zamontowanego w głowicy
samonaprowadzania Takie ciśnienie pozwala uzyskać temperaturę skraplania azotu roacutewną
196deg C Oproacutecz gazu w walcowej części bloku znajduje się termochemiczne źroacutedło energii
29
elektrycznej ktoacutere zasila aparaturę wyrzutni i do chwili aktywowania źroacutedła zasilania w po-
cisku pokładową aparaturę pocisku Bateria termochemiczna aktywowana jest pirotech-
nicznie
Rys 217 Naziemny blok zasilania przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Przeciwlotniczy pocisk rakietowy GROM (rys 218) [8] składa się z połączonych ze
sobą następujących przedziałoacutew
optycznej głowicy samonaprowadzającej (rys 219)
przedziału steroacutew (rys 220)
głowicy bojowej z zapalnikiem (rys 221)
silnika marszowego i startowego (rys 222)
oraz zespołu statecznikoacutew (rys 223)
Rys 218 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy Grom
Optyczna głowica samonaprowadzająca (rys 219) służy do przechwycenia i auto-
matycznego śledzenia celu (na podstawie emisji jego promieniowania cieplnego) pomiaru
30
prędkości kątowej linii celowania i kształtowania sygnału sterującego proporcjonalnego do
prędkości kątowej linii celowania Głowica pracuje w dwoacutech zakresach widma promienio-
wania a pozyskiwanie i obroacutebka sygnałoacutew odbywa się sposobem cyfrowym Taka
architektura głowicy sprawia że pocisk rakietowy GROM jest odporny na pułapki termiczne
ktoacutere oddalają się od wcześniej śledzonego celu głoacutewnego
Rys 219 Optyczna głowica samonaprowadzająca pocisku rakietowego Grom
1 - nasadka aerodynamiczna 2 - koordynator 3 - blok elektroniki 4 - kadłub 5 - układ chłodzenia
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego GROM jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do wartości
prędkości kątowej zmiany linii wizowania (linii obserwacji celu loc) Istotą tej metody jest
sprowadzenie do zera prędkości kątowej linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku
rakietowego z celem w tzw punkcie wyprzedzonym W początkowej fazie pocisk rakietowy
nie kieruje się do punktu wyprzedzonego lecz jego lot jest programowany w celu uzyskania
odpowiednich kątoacutew wyprzedzenia i przewyższenia W wyniku tego zabiegu prędkość
kątowa jest roacuteżna od zera przez co głowica samonaprowadzająca na podstawie pomiaru tej
prędkości wypracowuje odpowiedni sygnał kierowania
Metoda proporcjonalnej nawigacji w systemie naprowadzania z głowicą samona-
prowadzającą zapewnia trafienie pociskiem w pobliżu najbardziej kontrastujących cieplnie
elementoacutew konstrukcji celu Podczas strzelania do samolotoacutew odrzutowych środek trafień
leży w rejonie wylotu dyszy silnika Konstrukcja wspoacutełczesnych samolotoacutew jest taka że rejon
wylotu dyszy jest mało wrażliwym obszarem dla rakiety o małej zdolności rażenia głowicy
bojowej Aby zwiększyć skuteczność rażenia w pocisku przewidziano system przesunięcia
środka trafień w kierunku lotu samolotu tzn w jego kadłub System przesunięcia wypra-
cowuje dodatkowy sygnał ktoacutery odchyla pocisk od wylotu dyszy w stronę kadłuba samolotu
Przedział steroacutew (rys 220) wyposażono w zespoacuteł sterujący ze sterami pokładowe źroacutedło
zasilania (składające się z prądnicy i stabilizatora-prostownika) czujnik prędkości kątowej
wzmacniacz prochowy akumulator ciśnienia prochowy silnik sterujący z dyszami zespoacuteł
odbezpieczającym i dwa destabilizatory
W przedziale steroacutew znajduje się aparatura sterująca lotem pocisku rakietowego Jako
miernik prędkości kątowej linii obserwacji celu stosuje się dwukanałową żyroskopową
głowicę samonaprowadzającą W założeniu budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę
jedno-kanałowego sterowania obracającym się pociskiem rakietowym z pracującym w ukła-
dzie przekaźnikowym zespołem sterującym umożliwiającym działanie siły sterującej w pożą-
31
danym kierunku Idea sterowania jednokanałowego jest analogiczna jak w zestawie 9K32
Jednak w przypadku GROMA podobnie jak to miało miejsce w Igle zastosowano
dodatkowo silnik sterujący z dyszami ktoacutere mają za zadanie wspomagać manewrowanie
pociskiem w zakresie małych prędkości lotu tuż po jego starcie Wypływające z dysz gazy
prochowe generują niewielkie impulsy ciągu wspomagające stery ktoacutere w przypadku niskich
prędkości lotu nie są w stanie wytworzyć niezbędnej do efektywnego sterowania pociskiem
rakietowym siły aerodynamicznej Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci
do wybranego punktu spotkania a prędkość kątowa linii celowania nie jest roacutewna zeru
Głowica mierzy tę prędkość kątową i - proporcjonalnie do jej wartości - kształtuje komendę
sterowania Wykonując tę komendę stery powodują powstanie siły sterującej w pożądanym
kierunku Pod działaniem siły sterującej pocisk obraca się wokoacuteł środka masy pojawiają się
przy tym kąty natarcia lub ślizgu w wyniku czego powstaje wynikowa siła nośna
zmieniająca trajektorię lotu pocisku rakietowego w kierunku zmniejszenia do zera prędkości
kątowej linii obserwacji celu
a) b)
Rys 220 Przedział steroacutew pocisku rakietowego Grom
1 - wzmacniacz 2 - zespoacuteł sterujący 3 - prochowy silnik sterujący 4 - prochowy akumulator
ciśnienia 5 - stabilizator-prostownik 6 ndash prądnic 7 - rozetka 8 ndash stery 9 ndash destabilizator 10 - czujnik
prędkości kątowej
Głowica bojowa (rys 221) przeznaczona jest do rażenia celoacutew powietrznych lub
uniemożliwiania im wykonanie zadań bojowych Czynnikiem rażącym głowicy bojowej jest
burzące działanie fali uderzeniowej produktoacutew jej detonacji i resztek paliwa silnika
marszowego a także odłamkowe działanie elementoacutew powstających podczas detonacji
kadłuba Głowica wyposażona jest w zapalnik o działaniu bezwładnościowym ktoacutery spowo-
duje detonację po zadziałaniu stosunkowo niewielkiej siły bezwładności Oproacutecz tego jest
moduł indukcyjny pełniący funkcję zapalnika zbliżeniowego ndash przelatujący w pobliżu celu
pocisk rakietowy zostanie pobudzony przez zapalnik na skutek bdquowykryciardquo pola magne-
tycznego o większym natężeniu
Stosowany w rakiecie GROM układ napędowy na paliwo stałe przeznaczony jest do
wyrzucenia pocisku rakietowego z wyrzutni nadania mu niezbędnej prędkości obrotowej
rozpędzenia do prędkości marszowej i podtrzymywania tej prędkości w czasie lotu Składa
32
się on z silnika startowego (rys 222 po prawej) oraz dwuzakresowego jednokomorowego
silnika marszowego (rys 222 po lewej) Silnik marszowy spalając ładunek prochowy nadaje
pociskowi prędkość postępową blisko 30 ms a wypływające gazy prochowe przez ustawione
pod kątem dysze pozwalają uzyskać rotację około 20 obrs Ładunek silnika marszowego
spalając się w części bliższej dyszy w sposoacuteb progresywny szybko przyspiesza pocisk
rakietowy na torze lotu pozwalając osiągnąć mu prędkość ponad 650 ms Pozostała większa
część ładunku napędowego spala się neutralnie i dzięki temu pocisk na aktywnym odcinku
toru lotu utrzymuje prędkość zbliżoną do 650 ms
Rys 221 Głowica bojowa pocisku rakietowego GROM
Rys 222 Silnik marszowy (po lewej) i silnik startowy (z prawej) pocisku rakietowego Grom
A - otwory gwintowane 1 - dno 2 - druciki 3 - komora 4 - ładunek marszowy 5 - zapłonnik ładunku
marszowego 6 - dysza zmontowana 7 - zapłonnik płomieniowy opoacuteźnionego działania 8 - zaślepka
9 ndash przekaźnik ogniowy 10 - dysk 11 - ładunek startowy 12 - zapłonnik ładunku startowego
13 - komora 14 - przesłona 15 - zaślepka 16 - zespoacuteł dysz 17 - wiązka stykowa
Zespoacuteł statecznikoacutew służy do aerodynamicznej stabilizacji pocisku rakietowego
w czasie lotu wytworzenia siły nośnej (przy odpowiedniej prędkości i kącie natarcia) oraz
podtrzymania wymaganej prędkości obrotowej Zespoacuteł ten (rys 223) stanowią kadłub
cztery składane stateczniki i mechanizm ich unieruchamiania Każdy ze statecznikoacutew
zbudowany jest z płatoacutew ktoacutere są mocowane dwoma wkrętami do wkładek (przedniej
i tylnej) nałożonych na oś umieszczoną w otworze kadłuba
Sekwencja czynności startowych (rys 224) w zestawie GROM jest nieco inna jak
w zestawie 9K32M Pierwszą czynnością jest aktywowanie zewnętrznego źroacutedła zasilania
w energię elektryczną i czynnik chłodzący detektor głowicy Należy pamiętać że zestaw
33
będzie przygotowany do strzelania nie wcześniej niż po 6 s od uruchomienia źroacutedła
zasilania ktoacuterego czas działania wynosi 30 s Po uruchomieniu zasilania i układu dozowa-
nia gazu sprężony do 35 MPa azot wpływa do urządzenia chłodzącego głowicy jednocześnie
elektromagnes zwalnia rygiel pocisku rakietowego przez co pocisk rakietowy w wyrzutni jest
odryglowany W tym czasie do bloku czujnikoacutew wyrzutni i blokoacutew elektroniki mechanizmu
startowego przekazywane jest napięcie dzięki czemu następuje rozpędzanie wirnika żyrosko-
pu pokrycie się jego osi optycznej z osią celowniczą przyrządoacutew celowniczych a następnie
jego zablokowanie Rozpoczyna się obroacutebka sygnałoacutew pochodzących z głowicy samonapro-
wadzającej
Rys 223 Zespoacuteł statecznikoacutew pocisku rakietowego Grom
1 - płat 2 - wkładka przednia 3 -kadłub 4 - oś 5 - sprężyna 6 - rygiel 7 - wkręt 8 - wkładka tylna
B ndash występ
Start pocisku rakietowego do celu jest możliwy w systemie automatycznego
przechwycenia i startu lub w systemie poacutełautomatycznego przechwycenia i startu
W systemie automatycznym po włączeniu zasilania i wycelowaniu oraz naciśnięciu spustu do
oporu wirnik żyroskopu głowicy przestaje być blokowany i pojawiają się sygnały informacji
dźwiękowej i świetlnej Start jest możliwy wtedy gdy w ciągu 08 s po uruchomieniu spustu
do oporu sygnał od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością
kątową nie mniejszą niż 4degs oraz prędkość kątowa linii obserwacji celu nie przekracza 12degs
a kąt między osią wirnika żyroskopu i osią celowniczą wyrzutni jest mniejszy niż 2deg Po
spełnieniu tych warunkoacutew uaktywniane jest pokładowe źroacutedło zasilania a następnie (po
czasie ok 07 s niezbędnym do osiągnięcia jego wymaganych parametroacutew pracy) przekazy-
wany jest impuls elektryczny do silnika startowego Po sygnale od czujnika układu
blokowania i hermetyzacji oraz po otwarciu pokrywy zaczyna działać silnik ktoacutery nadaje
pociskowi niezbędną prędkość wylotową z wyrzutni oraz obrotową wokoacuteł osi podłużnej
34
W tym czasie w wyrzutni następuje ścięcie rurki doprowadzającej sprężony azot do głowicy
rozłączenie złącza elektrycznego pocisku z wyrzutnią oraz zerwanie przewodoacutew
zapłonowych Silnik startowy kończy swą pracę w wyrzutni i jest w niej zatrzymywany za
pomocą tulejki wychwytującej oraz rozprężnego pierścienia zatrzymującego Podczas ruchu
pocisku wewnątrz wyrzutni odblokowywane są stateczniki stery i destabilizatory w zespole
steroacutew ktoacutere po zejściu pocisku z wyrzutni rozkładają się
Rys 224 Algorytm czynności startowych przy strzelaniu z zestawu GROM
W systemie poacutełautomatycznym - po włączeniu zasilania pocisku rakietowego
wycelowaniu i uruchomieniu spustu do położenia pośredniego - wirnik żyroskopu zostaje
odblokowany i pojawiają się sygnały informacji dźwiękowej i świetlnej Start w tym systemie
jest możliwy jeżeli w ciągu 06 s po uruchomieniu spustu do położenia pośredniego sygnał
od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością kątową nie mniejszą
niż 4degs prędkość kątowa linii celowania jest nie większa niż 12degs a kąt między osią wirnika
żyroskopu i osią celowniczą na wyrzutni jest mniejszy od 2deg
Po zejściu pocisku z wyrzutni w odległości około 55 m włącza się silnik marszowy
Rozpędza on pocisk rakietowy do prędkości marszowej i podtrzymuje ją w locie Jego rotację
podtrzymuje skośne ustawienie powierzchni destabilizatoroacutew i zespołu statecznikoacutew Po
rozłożeniu się steroacutew rozpoczyna się proces uzbrajania zapalnika i zostaje zapalony
pirotechniczny opoacuteźniacz mechanizmu samolikwidacji Uzbrojenie zapalnika następuje po
czasie około l divide 19 s
Śledząc cel głowica samonaprowadzania tworzy sumaryczny sygnał sterujący ktoacutery
przekazywany do zespołu steroacutew zapewnia sterowanie w locie W razie utraty celu wirnik
żyroskopu głowicy samonaprowadzającej w obu systemach ustawia się automatycznie
w położeniu pierwotnym
Po trafieniu pociskiem rakietowym w cel zapalnik pobudza głowicę bojową i następuje
detonacja jej ładunku kruszącego oraz ewentualnych resztek paliwa z silnika marszowego
W razie nietrafienia w cel po upływie 14divide17 s spali się opoacuteźniacz pirotechniczny
35
mechanizmu samolikwidacji powodując zadziałanie detonatora oraz analogiczne działanie
głowicy bojowej
Do wykonywania obsługiwania technicznego elementoacutew zestawu przeznaczona jest
ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa 9W866E Obsługiwanie techniczne zestawu z użyciem
tej stacji 9W866E zapewnia specjalistyczny pododdział
Tabela 22
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych drugiej
generacji i zestawu GROM
Nazwa systemu Igła-1 Igła Igła-S Grom-I Grom-M
Oznaczenie systemu 9K310 9K38 9K338
Oznaczenie kontenera startowego 9P322 9P39
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P519 9P516-1 9P522 MS Grom
Oznaczenie pocisku rakietowego 9M313 9M39 9M342
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1981 1983 2004 1995 2010
Masa w położeniu bojowym [kg] 1795 179 190 165 169
Masa pocisku rakietowego [kg] 108 108 117 105 107
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 250 127 200
Długość pocisku rakietowego [mm] 1673 1638 1625 1648 1596
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1700 1708 1708 ok1700
Średnia prędkość pocisku rakietowego
[ms] 600 600 600 650 660
Strefa rażenia odległość [m] 500divide5200 500divide5200 500divide5200 400divide5200 400divide6000
Strefa rażenia wysokość [m 10divide2500 10divide2500 10divide3500 10divide3500 10divide3500
Prędkość celu oddalającego się [ms] 320 320 320 320 360
Prędkość celu zbliżającego się [ms] 360 360 400 400 400
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery bez
zakłoacuteceń
044-059 045-063 - gt06 07
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery z
zakłoacuteceniami
lt01 031 - 04 -
Według danych ZM Mesko
36
25 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Mistral
Mistral to przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu opracowany
i produkowany od 1988 roku przez francuską firmę MATRA Występuje w licznych wersjach
wyrzutni min Mistral MANPADS ALAMO ATLAS ALBI SANTAL SIMBAD
i SADRAL przy czym każdy z nich jest wyposażony w ten sam pocisk samonaprowadzający
się na cel
Najprostszym zestawem jest Mistral MANPADS [21] - odpowiednik przenośnych
zestawoacutew przeciwlotniczych takich jak Strzała-2 Javelin i RBS-70 Składa się on z pocisku
umieszczonego w pojemniku startowym oraz wyrzutni Wyrzutnia ma elementy zamocowania
pocisku mechanizm odpalający celownik dzienno-nocny i układ mikroprocesorowy do
określania danych przedstartowych Pocisk jest odpalany z pojemnika za pomocą silnika
startowego natomiast silnik marszowy włącza się w odległości kilku metroacutew od stanowiska
startowego (rys 225) i zwiększa prędkość pocisku do 25 Ma Głowica detonuje przy
bezpośrednim zetknięciu się z celem lub w pobliżu po zadziałaniu laserowego zapalnika
zbliżeniowego
System naprowadzania pocisku jest wyposażony w mozaikowy detektor
promieniowania podczerwonego Dzięki specjalnemu układowi eliminującemu sygnały
z fałszywych źroacutedeł promieniowania pocisk jest mało wrażliwy na pułapki cieplne
Spośroacuted zestawoacutew przewoźnych najbardziej rozbudowanym jest SANTAL przezna-
czony przede wszystkim do osłony jednostek zmechanizowanych i pancernych w czasie
marszu Uzbrojenie zestawu stanowią dwie potroacutejne wyrzutnie pociskoacutew Mistral Do
obserwacji przestrzeni powietrznej i śledzenia celoacutew zastosowano dopplerowski radar oraz
system identyfikacji bdquoswoacutej-obcy
Dla jednostek pływających firma MATRA opracowała zestawy SIMBAD i SADRAL
Pierwszy z nich to ATLAS przystosowany do instalowania na małych okrętach bojowych
i pomocniczych Natomiast SADRAL to w pełni zautomatyzowany sterowany centralnie
zestaw przeciwlotniczy małego zasięgu Ma on stabilizowane stanowisko ogniowe sześć
wyrzutni rurowych kamerę telewizyjną i termowizyjną System naprowadzania jest
zintegrowany z okrętowym systemem śledzenia i identyfikacji celoacutew
Rys 225 Odpalanie pocisku rakietowego Mistral ndash moment odrzucenia silnika startowego
37
Mistral ATAM (Air-to Air-Missile) to wersja przystosowana do strzelania pociskami ze
śmigłowcoacutew (pociski zaopatrzono w specjalne osłony na głowice samonaprowadzające się)
Dzięki standardowej konstrukcji wyrzutni zestawy te mogą być instalowane na każdym
śmigłowcu używanym w NATO (np Gazelle PAH-1 PAH-2 Tiger AH-64A Apache)
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawoacutew Mistral masa pocisku - 195 kg
długość pocisku - 180 m kaliber pocisku - 90 mm średnia prędkość lotu pocisku - 850 ms
pułap - od 300 do 4500 m zasięg - od 500 do 6000 m
26 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Javelin
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu Javelin opracowany
został i produkowany jest przez angielską firmę Shorta Brothersa PLC Jest zmodernizowaną
wersją zestawu BLOWPIPE Umożliwia zwalczanie samolotoacutew i śmigłowcoacutew zaroacutewno
zbliżających się jak i oddalających się lecących na małych wysokościach Może występować
roacutewnież w wersjach wieloprowadnicowych jako Javelin LML V Javelin LML N i Spartan-
Javelin [22 23]
Zestaw Javelin składa się z zespołu kierowania i rurowego pojemnika z pociskiem
Zespoacuteł kierowania ma układ odpalania żyroskopowo stabilizowany układ obserwacji
i celowania blok elektroniczny (na bazie mikroprocesora) przełącznik funkcji zapalnika
przycisk startu joystik sterowany kciukiem przełącznik wyboru kanału transmisji i układ
automatycznej korekcji wiatru
Pocisk rakietowy znajdujący się w pojemniku rurowym składa się z głowicy
odłamkowo-kumulacyjnej zapalnika zbliżeniowego i kontaktowego silnika startowego
i marszowego czterech steroacutew aerodynamicznych statecznikoacutew oraz smugacza Pocisk jest
odpalany z pojemnika za pomocą silnika startowego działającego tylko w rurze wyrzutni
Następnie w bezpiecznej odległości od operatora uruchamia się silnik marszowy
Pocisk ma smukły cylindryczny kadłub zakończony z przodu ostrołukiem Cechą
charakterystyczną pocisku jest to że część wierzchołka ze sterami typu delta może się
obracać niezależnie od reszty kadłuba Stateczniki umieszczono na przesuwnym pierścieniu
ktoacutery w pojemniku znajduje się w części głowicowej Po odpaleniu stateczniki
przemieszczają się w kierunku tylnej części pocisku a po wylocie z kontenera rozkładają się
na pełną rozpiętość
Przygotowanie zestawu do strzelania polega na połączeniu zespołu kierowania
z pojemnikiem rurowym Następnie operator umieszcza zestaw na ramieniu kieruje go na cel
a po naciśnięciu na język spustowy utrzymuje bdquokrzyż celownika na celu W zależności od
odchylenia pocisku od linii celowania wypracowane przez aparaturę sygnały sterujące są
przesyłane do pocisku drogą radiową
Znamienną cechą wieloprowadnicowych zestawoacutew Javelin LML (Lightweight Multiple
Launcher) jest troacutejpojemnikowa wyrzutnia i standardowy zespoacuteł kierowania W wersji
przenośnej zestaw spoczywa na podstawie troacutejnożnej natomiast wersja LML V (vehicle)
przeznaczona dla transporteroacutew opancerzonych jest zmontowana na ruchomej obrotnicy (o
kącie obrotu 60deg) zawierającej uchwyt do obracania i hamulec blokujący uchwyt na kierunku
celu
Dla armii brytyjskiej opracowuje się zestaw bdquoSpartan-Javelin składający się
z transportera opancerzonego Alvis Spartan wraz z czterema pociskami na wyrzutni
38
i ośmioma wewnątrz transportera Wykrywanie i śledzenie celu będzie się odbywa z zewnątrz
przedziału przy użyciu celownika panoramicznego
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawu Javelin masa kompletnego
przenośnego zestawu - 34 kg masa pocisku - 6 kg masa zespołu kierowania - 14 kg długość
pocisku - 1400 mm kaliber pocisku - 76 mm kąt podniesienia wyrzutni LML - od 10deg do
45deg zasięg pocisku - od 300 do 5000 m wysokość przechwytywania celu - 2000 m średnia
prędkość pocisku ndash 410 ms
27 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Stinger
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy FIM-92 Stinger [24] został opracowany
i jest produkowany przez Raytheon Missile Systems oraz na licencji przez zakłady Dornier
w Niemczech System wszedł do służby w 1981 roku i obecnie występuje na uzbrojeniu
armii co najmniej 29 państw Jest przeznaczony do zwalczania samolotoacutew i śmigłowcoacutew
lecących
z dużą prędkością na małej wysokości w zasięgu widzialności operatora Oproacutecz ręcznej
wyrzutni pociski FIM-92 mogą być też odpalane z roacuteżnych platform mobilnych np z pojazdu
kołowego M1097 Avenger oraz gąsienicowego M6 Linebacker Do wersji przenośnej
wyrzutni istnieje łatwy w montażu moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo dla ktoacuterego zasilanie
i podłączany przewodem moduł interrogatora przenosi operator
Pociski zestawu FIM-92 mają typowy w tej klasie układ konstrukcyjny (rys 226)
z zespołem głowicy samonaprowadzania w przedniej części blokiem steroacutew głowicą bojową
i przedziałem napędowym w tylnej części Sposoacuteb odpalania jest roacutewnież klasyczny i odbywa
się w dwoacutech etapach w pierwszej fazie uruchamia się mały silnik startowy ktoacutery
oddziaływując ciśnieniem ponad 40 MPa wyrzuca pocisk na odległość bezpieczną dla
operatora Dopiero wtedy uruchamiany jest drugi silnik na paliwo stałe ktoacutery nadaje
pociskowi prędkość ponad 22 Macha
W zależności od okresu w ktoacuterym produkowane były zestawy występują one
w roacuteżnych konfiguracjach wyposażenia i oprogramowania Na uzbrojeniu wojsk lądowych
i piechoty morskiej Stanoacutew zjednoczonych aktualnie występują w czterech konfiguracjach
Basic Passive Optical Seeker Technique (POST) Reprogramable Micro Processor (RMP)
RMP Block I Pociski rakietowe wszystkich systemoacutew są kompatybilne ze sobą i mogą być
odpalane z każdego typu wyrzutni Skonstruowany w latach siedemdziesiątych FIM-92A
Stinger zastąpił wcześniejszą wersję roacutewnież naprowadzaną na podczerwień FIM-43A
Redeye
W stosunku do poprzednika Stinger FIM-92A charakteryzował się większą czułością
głowicy i odpornością na zakłoacutecanie Dalsze udoskonalenie systemu naprowadzającego
pocisk na cel spowodowało powstanie w 1983 roku wariantu FIM-92B znanego roacutewnież jako
Stinger Post (o polepszonych możliwościach naprowadzania na cel ndash zastosowano dualną
głowicę samonaprowadzania) W wersji FIM-92BC głowica samonaprowadzania bazuje na
detektorze z InSb ktoacutery dla osiągnięcia lepszej czułości chłodzony jest argonem Zbiornik
czynnika chłodzącego znajduje się w mechanizmie startowym Dwuzakresowa głowica
(pracująca w podczerwieni na fali o długości 35-50 μm i w nadfiolecie na fali o długości
03-04 μm) wyposażona jest w typowy w tej klasie modulator sygnału od celu w postaci
39
rastra Wcześniejsza odmiana FIM-92A wyposażona jest w detektor pracujący tylko
w podczerwieni (działający na fali o długości 41divide44 μm) Kolejny wariant FIM-92C
wprowadzono do jednostek armii USA w 1989 Wariant C nazywany RMP wyposażony jest
w elektronikę ktoacuterą można przeprogramowywać i tym samym ulepszyć wyrzutnię bez
konieczności wprowadzania nowego typu pocisku Wkroacutetce jednak powstała wersja D
o zwiększonej odporności na zakłoacutecenia Wersja E (zwana roacutewnież Block I) weszła do
wyposażenia armii w roku 1995 Podobnie jak poprzednio zmianie uległy sensory
i oprogramowanie co zwiększyło skuteczność pocisku rakietowego wobec małych i trudnych
do namierzenia celoacutew charakteryzujących się niską sygnaturą termiczną Wprowadzenie
dalszych poprawek do oprogramowania zaowocowało powstaniem w 2001 roku wersji F
Obecnie wprowadzana jest wersja Block II o zwiększonych zdolnościach do działania w peł-
nym zakłoacuteceń środowisku i o zasięgu zwiększonym do 8 km
Rys 226 Zestaw przeciwlotniczy FIM-92 z interrogatorem systemu bdquoswoacutej-obcyrdquo
Zastosowana w pociskach FIM-92 głowica bojowa o masie do 3 kg zaelaborowana jest
ponad 450 gramami materiału wybuchowego co pozwala uzyskać silne dookoacutelne jej
działanie odłamkowe Wyposażona jest w zapalnik kontaktowy ze zwłoką co pozwala
pobudzić ładunek kruszący w chwili gdy pocisk częściowo spenetruje poszycie celu lub
bdquowlecirdquo w głąb silnika Gdy pocisk minie cel lub gdy zostanie zerwane naprowadzanie
zapalnik spowoduje zniszczenie pocisku po ustalonym czasie podyktowanym czasem
działania samolikwidatora (przeciętnie jest to czas około 20 sekund) Ze względoacutew
bezpieczeństwa minimalna odległość zwalczania celoacutew wynosi 200 m Podyktowane jest to
czasem kiedy mechanizm zabezpieczająco-uzbrajający zapalnika przejdzie w stan uzbrojenia
zdejmując wszystkie zabezpieczenia i uaktywniając mechanizm samolikwidacji
40
Zestaw w wersji FIM-92A charakteryzuje się zasięgiem maksymalnym
przekraczającym 4000 m ktoacutery w wersjach BC został zwiększony do 4800 m co pozwoliło
zwalczać cele na pułapach od 180 m do odpowiednio 3500 i 3800 metroacutew Najnowsze pociski
mają uzyskiwać zasięg nawet do 8 km Pocisk ma długość 152 m i średnicę 69 mm przy
rozpiętości stabilizatoroacutew 91 mm Masa samego pocisku wynosi 104 kg a z kompletną
wyrzutnią 157 kg Dodatkowy moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo waży około 26 kg zaś
zapasowy moduł z czynnikiem chłodzącym waży 04 kg Z uwagi na to że do zestawu może
być stosowanych kilka typoacutew pociskoacutew w dostępnej literaturze brak jest kompletu pewnych
informacji na temat szczegoacutełowych parametroacutew przyporządkowanych do konkretnej wersji
pocisku rakietowego
28 PRZECIWLOTNICZY ZESTAW RAKIETOWY RBS-70
RBS 70 to szwedzki przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy opracowany na
przełomie lat 60divide70 i produkowany przez Saab Bofors Dynamics [25] Miał on zastąpić
występujący na uzbrojeniu armii szwedzkiej zestaw rakietowy FIM-43A Redeye Pomimo
tego że ten ostatni wyznaczył trwałą tendencję w kierunku rozwoju tego typu uzbrojenia to
szwedzka konstrukcja charakteryzuje się zupełnie innymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi niż
Redeye
Pocisk rakietowy o średnicy 106 mm i długości 1318 mm wyposażony jest w dwa
silniki na paliwo stałe Roxel Epictete startowy i marszowy Ten pierwszy napędza 165 kg
pocisk do prędkości około 50 ms drugi zaś w ciągu 6 sekund działania przyspiesza go
i pozwala uzyskać oraz utrzymać prędkość ponad 580 ms Daje to możliwość zwalczać cele
na dystansie do ponad 4000 m (cel w trybie pogoni) i 7000 m (w trybie spotkania) dla
pułapoacutew działania celu od poziomu gruntu do 4000 m Pocisk jest w stanie skutecznie razić
cele znajdujące się w odle-głości co najmniej 200 m od stanowiska startowego Wynika to
z charakterystyk mechanizmu uzbrajania zapalnika ktoacutery po takim czasie jest w stanie
wykonać wszystkie sekwencje czynności zmierzających do zdjęcia zabezpieczeń w łańcuchu
ogniowym pocisku Pocisk zestawu RBS-70 może występować w trzech wersjach Mk 0 Mk
I i Mk II z ktoacuterych tylko ta ostatnia jest jeszcze w produkcji Ładunek bojowy w głowicy
składa się z ładunku kumulacyjnego i rozmieszczonych wokoacuteł wkładki kumulacyjne ponad
3000 wolframowych kulek W przypadku braku trafienia bezpośredniego kulki rażą cel
dookoacutelnie Aby uzyskać taki sposoacuteb rażenia w części głowicowej pocisku umiejscowiono
zapalnik zbliżeniowy Jest to możliwe z tego powodu że pocisk naprowadzany jest na cel
w trybie poacutełaktywnym gdzie na cel należy skierować wiązkę lasera i cały czas go oświetlać
a pocisk wykorzystując swoje pokładowe systemy detekcji wykrywa tę wiązkę i podąża
w niej do celu Algorytm naprowadzania jest tak skonstruowany aby skanując intensywność
wiązki lasera w roacuteżnych jej punktach pocisk zawsze kierował się do jej środka W ten sposoacuteb
mamy zapewnione trafienie pocisku w rejon podświetlania a nie w miejsce o największej
intensywności promieniowania Przy czym moc lasera jest na tyle niewielka że urządzenia
pokładowe samolotoacutew często nie są w stanie wykryć opromieniania laserem w czasie
naprowadzania Aby zapobiec zakłoacutecaniu sygnału z wyrzutni podczas odpalenia pocisku
uaktywniany jest zegar referencyjny ktoacutery jednoznacznie identyfikuje pochodzenie
odbieranych z wyrzutni sygnałoacutew
41
Podczas naprowadzania na cel rolą operatora jest śledzenie celu w ten sposoacuteb aby
znacznik celownika ndash środek wiązki lasera ndash znajdował się w miejscu gdzie powinien
uderzyć pocisk (rys 227) Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu manipulatora ktoacutery ułatwia
precyzyjne sterowanie zwierciadłem zamocowanym do stabilizowanej żyroskopowo
platformy Dzięki temu możemy zwalczać cele rażąc je w te miejsca gdzie ich odporność jest
najmniejsza (np kabiny pilotoacutew samolotoacutew transportowych itp) Kodowanie sygnału
laserowego uniemożliwia zakłoacutecanie naprowadzania pocisku ndash pocisk jest odporny na
wszelkiego rodzaju zakłoacutecenia aktywne w postaci flar i celoacutew pozornych a w razie pomyłki
i naprowadzania pocisku na cel własny zawsze jest możliwość przerwania ataku bądź
przechwycenie innego celu
Rys 227 Istota naprowadzania pocisku na cel oświetlony wiązką laserową (po lewej) oraz
detektory w części dennej pocisku Mk II z zestawu przeciwlotniczego RBS-70 (po prawej)
W konstrukcji pocisku zastosowano analogiczny moduł naprowadzania jak
w przeciwpancernym pocisku kierowanym Bill-2 gdzie w dennej jego części znajduje się
detektor promieniowania laserowego (rys 227) umożliwiający określenie położenia pocisku
w wiązce W tego typu konstrukcjach istotną rolę odgrywa wyszkolenie operatora od ktoacuterego
precyzyjnego oświetlenia celu zależy skuteczność działania zestawu Stąd w oprogramowaniu
wyrzutni znajduje się min trenażer ktoacutery umożliwia prowadzenie podświetlania wirtualnych
celoacutew w roacuteżnych sytuacjach taktycznych wykonujących w roacuteżnych warunkach atmosferycz-
nych manewry obronne
29 Podsumowanie
Wspoacutełczesne przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe w zdecydowanej większości
bazują na klasycznym ustanowionym przez amerykański zestaw FIM-43A Redeye układzie
42
konstrukcyjno-funkcjonalnym [26-28] W takich konstrukcjach pocisk rakietowy znajduje się
w prowadnicy wyrzutni a dołączany wielokrotnego użytku mechanizm startowy odpowiada
za całą sekwencję czynności przedstartowych i za odpalenie pocisku Sam pocisk składa się
z termicznej głowicy samonaprowadzania modułu steroacutew głowicy bojowej i podwoacutejnego
silnika rakietowego ndash startowego odpowiadającego za wyrzucenie na bezpieczną odległość
pocisku z wyrzutni oraz marszowego ndash zapewniającego mu wymagany zasięg i prędkość na
torze lotu Najczęściej pociski mają układ konstrukcyjny bdquokaczkardquo ze sterami umieszczonymi
z przodu a statecznikami w okolicach dyszy silnika Z uwagi na niewielkie przeciążenia
towarzyszące naprowadzaniu się na cel naprowadzane są one najczęściej metodą
proporcjonalnego zbliżania Z uwagi na niewielkie rozmiary pociskoacutew często występujący
ich ruch wirowy jak i brak miejsca na zajmujące znaczną przestrzeń mechanizmy sterowania
najczęstszym sposobem realizacji sterowania jest sterowanie jednokanałowe Przerzutowe
stery w zależności od fazy obrotu na skutek wytworzenia siły nośnej dokonują
w poszczegoacutelnych chwilach czasowych korekcji toru naprzemiennie w kanale kierunku
i pochylenia Przy czym w tej najliczniejszej grupie pociskoacutew rakietowych sygnał sterujący
wypracowywany jest na podstawie informacji z koordynatora nadążnego głowicy
samonaprowadzania Przytłaczającą większość na wspoacutełczesnym rynku zbrojeniowym
stanowią opisane powyżej zestawy lub licencyjne albo nieautoryzowane ich wersje
Znacznie rzadziej występują bdquonieklasycznerdquo rozwiązania w postaci naprowadzania
pocisku w wiązce laserowej (RBS-70) lub też przekazujące pociskowi uchyby od linii
celowania drogą radiową (Javelin) Te rozwiązania w odroacuteżnieniu od większości pociskoacutew
samonaprowadzających się na cel pozwalają w dowolnej chwili przerwać naprowadzanie lub
przejść do ataku na inny cel Po części też charakteryzują się mniejszą podatnością na
zakłoacutecenia naturalne i niektoacutere sztuczne Ich użycie cechuje jednak konieczność ciągłej
obserwacji i precyzyjnego śledzenia celu a w tym czasie operator jest narażony na
przeciwdziałanie przeciwnika i nie może razić kolejnego celu co może mieć miejsce
w przypadku pociskoacutew z termiczną głowicą samonaprowadzającą się na cel
Brak kompletnych informacji na temat rozwiązań konstrukcyjnych głowic
samonaprowadzania i mechanizmoacutew wykonawczych odpowiedzialnych za sterowanie nie
pozwala jednoznacznie stwierdzić ktoacutere zestawy charakteryzują się większą efektywnością
rażenia i jaki wpływ mają na nią poszczegoacutelne rozwiązania techniczne Niemniej
w przypadku każdej z konstrukcji można zaobserwować zbliżone tendencje w dziedzinie ich
rozwoju Należą do nich np zwiększenie maksymalnego zasięgu rażenia celu wyposażenie
zestawu w urządzenie zapytujące systemu bdquoswoacutejndashobcyrdquo poprawa zdolności rażenia głowic
bojowych maksymalna automatyzacja czynności przedstartowych integracja z istniejącymi
systemami obserwacji i kierowania ogniem oraz poprawa czułości detektoroacutew i zmniejszenie
ich podatności na zakłoacutecenia mogące wystąpić w realnych działaniach bojowych
Z uwagi na wysoką zdolność rażenia i potencjalnie duże zagrożenie w przypadku użycia
przeciwko celom cywilnym obroacutet i produkcja tego typu sprzętu jest ściśle nadzorowana
i limitowana przez organizacje międzynarodowe W związku z tym pojawiają się też bardziej
specyficzne wymagania jak np konieczność autoryzacji operatora przed podjęciem czynności
startowych czy też reprogramowalność pocisku po starcie Jednak pomimo tego z uwagi
przede wszystkim na swoje zalety i stosunkowo niewielkie rozmiary przenośne
przeciwlotnicze zestawy rakietowe będą w najbliższej przyszłości silnie rozwijane jako
43
środek bojowy ktoacutery ma za zadanie zwalczać nie tylko cele w postaci klasycznych
samolotoacutew bojowych ale przede wszystkim przyszłościowych bezpilotowych platform
bojowych [4 17-20]
3 Systemy sterowania przeciwlotniczymi wirującymi pociskami
rakietowymi
31 Wprowadzenie
Wprowadzanie pociskoacutew rakietowych w ruch wirowy dookoła osi podłużnej zaczęto
powszechnie stosować w latach 60-tych ubiegłego wieku z powodoacutew ekonomicznych Każdy
pocisk rakietowy charakteryzuje się mniejszą lub większą asymetrią opływu
aerodynamicznego a w konsekwencji powstaniem sił aerodynamicznych zakłoacutecających
założony tor lotu Należy podkreślić że asymetria może wynikać zaroacutewno z niedokładności
wykonania jak roacutewnież może być celowo wprowadzona przez konstruktora zmuszonego do
rozmieszczenia niesymetrycznych elementoacutew typu zaczepy do połączenia z prowadnicą
owiewki kabli anteny itp W obydwu przypadkach proacuteby jej wyeliminowania wiążą się
z nakładem pracy i kosztoacutew Jeszcze groźniejszym zjawiskiem jest asymetria ciągu silnika
rakietowego wynikająca zaroacutewno z niedokładności wykonania jak i ze zdeformowaniem
(wymywaniem) dysz silnikoacutew rakietowych na skutek oddziaływania strumienia gazoacutew
wylotowych Szczegoacutelnie niekorzystne jest deformowanie dysz polegające na przekształcenie
przekroju kołowego w nieregularny owal i w konsekwencji odchylenie kierunku
wypływających gazoacutew wylotowych oraz kierunku działania siły ciągu Wyeliminowanie lub
tylko ograniczenia zjawiska bdquowymywaniardquo dysz możliwe jest tylko poprzez wykonanie ich
z bardzo odpornych a zatem i bardzo drogich materiałoacutew
Wszystkie zasygnalizowane powyżej zjawiska powodują powstanie dodatkowych sił
oddziałujących na pocisk w czasie lotu Siły te można rozłożyć na składowe wzdłuż osi
podłużnej pocisku rakietowego i na składowe prostopadłe do osi pocisku Składowe podłużne
spowodują przede wszystkim zmianę prędkości postępowej pocisku natomiast składowe
poprzeczne będą wywoływać odchylanie toru lotu pocisku od toru żądanego Ponieważ jak
już wspomniano proacuteby wyeliminowania bądź tylko ograniczenia tego niekorzystnego wpły-
wu metodami poprawienia konstrukcji bądź dokładności wykonania wiążą się z nakładami
ekonomicznymi postanowiono zastosować inny sposoacuteb
Wprowadzenie pocisku w ruch wirowy dookoła osi podłużnej powinno spowodować
wzajemne kompensowanie się niekorzystnego oddziaływania składowych prostopadłych do
osi podłużnej pocisku gdyż składowe te roacutewnież będą wirować i nieustannie zmieniać
kierunek działania
Ruch wirowy spowoduje że składowa prostopadła będzie proacutebować odchylać pocisk
kolejno w goacuterę w prawo w doacuteł w lewo i znoacutew w goacuterę itd Jeśli tylko ruch wirowy będzie
dostatecznie szybki można mieć nadzieję że zanim pocisk zareaguje i zdąży odchylić się np
bdquow prawordquo już siła będzie proacutebować odchylić go bdquow lewordquo w rezultacie pocisk nie zdąży
zareagować na żadne z chwilowych oddziaływań ktoacutere będą się wzajemnie kompensować
i pocisk nie będzie się odchylał od żądanego toru lotu Można znaleźć opracowania
teoretyczne zgodnie z ktoacuterymi jeśli spełniony będzie warunek że prędkość obrotowa dookoła
44
osi podłużnej będzie o rząd wielkości (10 razy) większa od częstotliwości drgań własnych
bryły pocisku to pocisk nie zdąży reagować na zmianę kierunku działania składowej
prostopadłej [29-32]
Opisanego zjawiska nie należy mylić z tzw efektem giroskopowym Pociski
wystrzeliwane z gwintowanej broni lufowej wprowadzane są w szybki ruch wirowy wokoacuteł osi
podłużnej i wykorzystują tzw efekt giroskopowy polegający na zachowaniu niezmiennego
położenia kierunku osi obrotu co znakomicie stabilizuje pocisk w czasie lotu
i uodparnia go na wszelkie zakłoacutecenia W przypadku pociskoacutew rakietowych prędkość
wirowania jest zdecydowanie za mała aby efekt giroskopowy miał znaczenie praktyczne
32 Jednokanałowy system sterowania przerzutowego
321 Idea jednokanałowego sterowania przerzutowego
Zastosowanie ruchu obrotowego dookoła osi podłużnej eliminuje wprawdzie
niekorzystny wpływ omoacutewionych powyżej sił prostopadłych ale praktycznie uniemożliwiło
sterowanie według dotychczas stosowanych zasad W związku z tym opracowano teorię
dyskretnego jednokanałowego sterowania przerzutowego ktoacutere polega na kilkakrotnym
przerzucaniu steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie każdego pełnego obrotu
pocisku rakietowego [33-39]
Rys 31 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
Część goacuterna (a)ndash bez przerzutu część dolna (b) ndash jeden przerzut co 180
płaszczyzna przerzutu pionowa
y
z
y
z
a)
b)
45
Rysunek 31a symbolicznie przedstawia kolejne położenia wektora sił sterujących
w trakcie jednego obrotu Pojedyncze zakreskowanie całego okręgu oznacza że wektor siły
sterującej przebywał w każdym punkcie okręgu jeden raz podczas jednego obrotu
Intuicyjnie można stwierdzić że efekt działania siły sterującej będzie roacutewny zero
Potwierdzeniem powyższego stwierdzenia jest rzut wektora siły sterującej na osie układu
wspoacutełrzędnych związanego z pociskiem w taki sposoacuteb że oś Ox pokrywa się z osią podłużną
pocisku oś Oy jest skierowana zawsze pionowo do goacutery a oś Oz jest zawsze pozioma
i skierowana w prawo Zgodnie z definicją efekt oddziaływania sił sterujących jest
proporcjonalny do tzw siły efektywnej ktoacutera jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel rzutoacutew
wektora siły sterującej na osie układu Oxyz (rys 32)
Rys 32 Przebieg rzutoacutew wektora Fs na osie układu Oxyz - kolor czerwony ndash rzut na oś Oy
sterowanie w płaszczyźnie pionowej - kolor niebieski ndash rzut na oś Oz sterowanie w płaszczyźnie
poziomej
Jak wynika z rysunku algebraiczna suma poacutel jest roacutewna zero Gdyby można było
zmusić wektor sił sterujących do powrotu do położenia wyjściowego po wykonaniu obrotu
o 180deg i ponownego przebiegnięcia tej samej połoacutewki okręgu co poprzednio to niewątpliwie
otrzymalibyśmy wypadkową siłę sterującą roacuteżną od zera (rys 31b)
Gdyby można było zmuszać wektor sił sterujących do obiegania dwukrotnie w trakcie
jednego obrotu pocisku tej samej połoacutewki okręgu ale jednocześnie przesuwać o dowolny kąt
początek obiegu (fachowo nazywa się to obracaniem płaszczyzny przerzutu) to otrzymamy
wypadkową siłę sterującą skierowaną w dowolnym kierunku w zależności od potrzeb (rys
33)
W ten sposoacuteb rozwiązano jeden z dwoacutech podstawowych problemoacutew generowania sił
sterujących mianowicie kierunek i zwrot siły skierowane są na likwidację uchybu
określonego metodą naprowadzania Niestety pozostał drugi problem a mianowicie
konieczność zapewnienia proporcjonalności wartości efektywnej siły sterującej do uchybu
W celu analizy postawionego zagadnienia wprowadzono następujące definicje i oznaczenia
przedstawione na rys 34
Układ wspoacutełrzędnych OXYZ ktoacuterego początek umieszczony jest w punkcie startu oś
OX skierowana jest w cel i pokrywa się z linią wizowania (linia łącząca punkt naprowadzania
z celem) oś OY skierowana pionowo do goacutery a oś OZ pozioma i skierowana w prawo
Rysunek przedstawia widok z punktu naprowadzania Środek układu wspoacutełrzędnych
1
-1
14 28 42 560
rad
70
w1middot t1
46
reprezentuje środek celu punkt P - reprezentuje pocisk - kąt pomiędzy osią OY a
odcinkiem łączącym pocisk z linią obserwacji (odchyłką h)
Rys 33 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
ndash jeden przerzut co 180 płaszczyzna przerzutu pozioma
Rys 34 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Wprowadzamy funkcję sygnału sterującego
119865119894 = 1198801 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894 minus 120583) + 1198802 ∙ sin(2 ∙ 1205961 ∙ 119905119894) + 1198803 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894) (31)
gdzie
1198801= 1198960 ∙ ℎ
- amplituda sygnału sterowania
1198802= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału linearyzacji
0 le 1198801le 2 ∙ 1198802
1198803= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału kompensacji ciężaru
1205961 - prędkość obrotowa pocisku rakietowego dookoła osi
podłużnej
119905119894 - czas bieżący
y
z
Y
P
C
Z
h
47
1198960 - wspoacutełczynnik wzmocnienia
h - odchyłka pocisku od linii wizowania mierzona
prostopadle do tej linii
120583 - kąt pomiędzy osią OY a linią łączącą linię wizowania z
pociskiem (odchyłka h) mierzony w prawo od osi OY
Wprowadzenie sygnału kompensacji składowej grawitacyjnej ułatwia proces
naprowadzania ale przy założeniu że została ona prawidłowo dobrana nie wnosi ona nic
istotnego do prowadzonych rozważań
Wprowadzimy funkcję H o następującej charakterystyce
H = 1 gdy 0iF
H = -1 gdy 0iF
Funkcję H będziemy traktować jako sygnał sterujący wymuszający przerzut organoacutew
sterujących i w konsekwencji wektora siły sterującej w jedno z dwoacutech skrajnych położeń
Uzyskany efekt sterowania będzie zależał od stosunku czasu przebywania wektora sił
sterujących w przeciwstawnych skrajnych położeniach
Rys 35 Kolejne położenia wektora siły sterującej
Wyjaśnienia wymaga ograniczenie nałożone na goacuterną wartość 1U Wynika ono
z konieczności zachowania liniowej zależności siły sterującej od odchyłki h Parametry
układu muszą być tak dobrane aby dla maksymalnej dopuszczalnej wartości odchyłki h
wartość 1 22U U Po przekroczeniu tej wartości składowa 2U nie wpływa już na czas
przerzutu H zmienia się tylko pod wpływem składowej ( 1 1sin( )iU tw ) co 180deg siła
sterująca osiąga wartość maksymalną i dowolne zwiększanie odchyłki h nie jest w stanie jej
zmienić
Uproszczeniem niezbędnym dla wyjaśnienia sposobu generowania siły sterującej jest
założenie o natychmiastowym przerzucie wektora siły sterującej Czas przerzutu jest roacutewny
zero Przyjęcie takiego założenia nie ma wpływu na jakościowe przedstawienie problemu ale
problem zapewnienia odpowiedniego czasu przerzutu jest podstawowym problemem
dyskretnego sposobu sterowania Zgodnie z zasygnalizowanymi powyżej wymaganiami na
prędkość obrotową dookoła osi podłużnej powinna być ona 10-krotnie większa od
częstotliwości drgań własnych bryły pocisku Częstotliwość drgań własnych małych
y
t0 t2
t1
z
t11
t22 t00
t3
t33
48
pociskoacutew rakietowych zawiera się w granicach 2divide3Hz a to oznacza że prędkość obrotowa
powinna wynosić około 20divide30 obrotoacutew na sekundę Jak wynika z rys 35 dla realizacji
zaproponowanej metody generowania sił sterujących niezbędne jest dokonanie czterech
przerzutoacutew w trakcie jednego obrotu Tylko przy 20-tu obrotach na sekundę jeden obroacutet trwa
50 ms Ponieważ występują cztery przerzuty to możemy w przybliżeniu przyjąć że w trakcie
jednego obrotu wystąpią cztery oddzielne cykle (okresy generowania siły sterującej) Na
jeden cykl średnio przypada 125 ms ale w literaturze przedmiotu można spotkać teoretyczne
wymaganie aby czas przerzutu zawierał się w granicach 20 cyklu generowania siły [40]
Spełnienie takiego wymagania oznaczałoby że czas przerzutu musiałby zawierać się w
granicach 25 ms Jest to wymaganie trudne do zrealizowania w praktyce Po uwzględnieniu
ograniczeń przestrzeni ktoacuterą można wykorzystać do rozmieszczenia układoacutew napędu steroacutew
i ilości dysponowanej energii okazuje się że uzyskanie czasu przerzutu rzędu 10 ms jest
praktycznie granicą możliwości technicznych Stąd wynika ograniczenie takiego sposobu
sterowania do stosunkowo niewielkich obiektoacutew O ile można przerzucać w ciągu 10-ciu
milisekund małe stery aerodynamiczne bądź nasadki dysz silnika rakietowego to osiągnięcie
takiego czasu dla dużych powierzchni byłoby praktycznie niemożliwe Wiele lat
praktycznych doświadczeń z tego typu sposobem generowania sił sterujących pozwoliło na
zmniejszenie prędkości obrotowej dookoła osi podłużnej nawet dwukrotnie w stosunku do
wyżej wymienionych teoretycznych warunkoacutew Znane są rozwiązania gdzie zamiast
wymaganych 20-tu stosuje się 10 obrotoacutew na sekundę i wystarcza to do zapewnienia
odpowiedniej dokładności sterowania pociskami przeznaczonymi do zwalczania celoacutew
nieruchomych bądź poruszających się ze stosunkowo niewielkimi prędkościami ndash czołgi
pojazdy opancerzone barki desantowe
Zmniejszenie prędkości obrotowej wywołuje praktycznie niezauważalną
mimośrodowość trajektorii (lot po spirali) a znakomicie poprawia relację czas przerzutu do
cyklu generowania sił sterujących (jednego z czterech na jeden obroacutet)
Jeśli zdecydujemy się na metodę bezpośredniego naprowadzania to generowanie funkcji
sygnału sterującego w postaci (31) nie sprawia praktycznie żadnych problemoacutew
technicznych Potrzebne dane uchyb h i faza - określa w prosty sposoacuteb system sterowania
Goniometr mierzy kąt pomiędzy własną osią optyczną skierowaną w cel a linią goniometr-
pocisk wyznaczoną przez promieniowanie reflektora (smugacz diody laserowej bądź innego
źroacutedła promieniowania) oraz kąt Odległość D określana jest najczęściej jako iloczyn
średniej prędkości postępowej pocisku i czasu lotu Odchyłka h określana jest z zależności
ℎ = 119863 ∙ 119904119894119899120576 (32)
Pewną trudność stanowi precyzyjne określenie aktualnego kąta obrotu pocisku ( 1 itw )
Komutator związany z umieszczonym na pokładzie pocisku giroskopem wypracowuje ciąg
impulsoacutew prostokątnych co 90deg obrotu Ciąg ten jest przesyłany do układoacutew
wypracowywania sygnału iF a wartości pośrednie (pomiędzy 0divide90 90divide180 180divide270
i 270divide360) obliczane są jako iloczyn średniej prędkości obrotowej z poprzedniego okresu
przez czas
Na rys 35 przedstawiono zasadę wypracowywania wypadkowej siły sterującej
zmieniającej swoją wartość w zależności od wielkości odchyłki bdquohrdquo i kierunek działania
w zależności do kąta Przyjęto 1 2U U 0 Wektor rozpoczyna obroacutet w prawo od
49
położenia t0 Pomiędzy punktami t0 i t1 suma 1U i 2U jest dodatnia H = 1 wektor obiega łuk
pomiędzy punktami t0 i t1 W punkcie t1 suma 1U i 2U zmienia znak i H = -1 następuje
przerzut wektora do punktu t11 wektor obiega łuk pomiędzy t11 a t2 W chwili t2 następuje
kolejna zmiana znaku sumy i funkcji H oraz przerzut do t22 a następnie ruch po łuku t22 do t3
W chwili t3 następuje kolejny przerzut do t33 i ruch po łuku t33 do t00 gdzie cykl się zamyka
Otrzymaliśmy łuk okręgu t3ndasht11 na ktoacuterym wektor siły sterującej Fs nie przebywał w ogoacutele
łuki t11ndasht33 oraz t1ndasht3 na ktoacuterych wektor przebywał jednokrotnie i łuk t33ndasht1 na ktoacuterym wektor
przebywał dwukrotnie Idea opisywanej metody wypracowywania sił sterujących opiera się
na twierdzeniu że kąt rozwarcia sektora t33 ndash t1 będzie się zmieniał od 0 do 180deg w zależności
od stosunku 1U do 2U a w konsekwencji od bdquohrdquo natomiast jego oś symetrii czyli kierunek
siły wypadkowej będzie się zmieniał zgodnie ze zmianami kąta W rezultacie uzyskamy
siłę wypadkową skierowaną w kierunku zapewniającym likwidację uchybu h oraz o wartości
wprost proporcjonalnej do modułu h
Celem sprawdzenia powyższej tezy skorzystamy z definicji efektywnej siły sterującej
Wektor siły sterującej Fs rzutujemy na osie układu Oxyz - poacutełzwiązanego z pociskiem Oś Ox
pokrywa się z osią podłużną pocisku oś Oy jest skierowana prostopadle do goacutery a oś Oz
prostopadle w prawo Układ Oxyz nie obraca się dookoła osi podłużnej Efektywna siła
sterująca efF jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel pod krzywą rzutu wektora siły sterującej Fs
na osie układu Oxyz
Można ją roacutewnież zdefiniować jako siłę o stałej wartości takiej że iloczyn efF razy
czas działania (czas jednego obrotu) jest roacutewny określonej powyżej algebraicznej sumie poacutel
według następujących zależności (33)
119865119890119891119910 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199051
0
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 +int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
(33) 119865119890119891119911 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)
12059311199051
0
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 + int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
gdzie 1 2 3 t t t ewentualnie 4t ndash odpowiednio czasy przerzutu wektora sił sterujących
Przyjmuje się że skutek sterowania ndash zmiana kierunku lotu jest wprost proporcjonalny
do wartości efektywnej siły sterującej W niektoacuterych opracowaniach teoretycznych można
znaleźć twierdzenia że efekt działania dyskretnej siły sterującej na niektoacutere obiekty jest
większy niż roacutewnoważnej siły o stałej wartości - efektywnej siły sterującej Dla
przedstawianego problemu nie ma to praktycznie znaczenia ponieważ interesuje nas przede
wszystkim proporcjonalność siły efektywnej do odchyłki h Analizy teoretyczne wykazały że
efektywność sterowania jednokanałowego względem sterowania n-kanałowego (idealnego)
mierzona stosunkiem wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności - wynosi około
6165
322 Przykład rozwiązania technicznego sterowania jednokanałowego
Rozwiązanie techniczne sterowania jednokanałowego zostanie przedstawione na przy-
kładzie sterowania realizowanego w pocisku przeciwlotniczym Strzała-2 [7-8]
50
Głowica samonaprowadzająca tego pocisku stanowi żyroskopowy zespoacuteł śledzący
(nadążny) ktoacutery nieprzerwanie pokrywa oś optyczną obiektywu koordynatora przyjmującego
promieniowanie podczerwone od celu z kierunkiem na cel Składa się z dwoacutech głoacutewnych
zespołoacutew śledzącego koordynatora celu i z autopilota Śledzący koordynator celu w sposoacuteb
ciągły i automatyczny określa kąt rozbieżności między osią koordynatora a linią rakieta - cel
Aby uzyskać realnie proporcjonalne zbliżenie się pocisku rakietowego do celu oś
koordynatora w czasie naprowadzania powinna nieprzerwanie śledzić cel tj automatycznie
zajmować położenie na linii rakieta - cel Osiąga się to przez zastosowanie śledzącego
koordynatora celu składającego się z koordynatora właściwego i żyroskopowego układu
automatycznego śledze-nia celu (rys 36)
Rys 36 Schemat ideowy koordynatora śledzącego zastosowanego w przeciwlotniczym
zestawie rakietowym Strzała-2
Układ optyczny koordynatora oraz droga przebiegu promieniowania podczerwonego
schematycznie przedstawione zostały na rys 37 Obiektyw koordynatora składa się ze
zwierciadła głoacutewnego (6) przeciwzwierciadła (2) i soczewki korekcyjnej (3) W płaszczyźnie
ogniskowej układu optycznego koordynatora jest umieszczona tarcza modulująca raster (4)
za ktoacuterym bezpośrednio znajduje się fotorezystor (5) będący detektorem promieniowania
podczerwonego Obiektyw i raster są zamocowane na wirniku żyroskopu i obracają się razem
z nim przy czym oś optyczna obiektywu pokrywa się z osią obrotu wirnika żyroskopu
właściwego Owiewka (1) zabezpieczająca układ optyczny jest połączona z kadłubem
głowicy a detektor promieniowania może odchylać się razem z obiektywem względem osi
podłużnej głowicy samonaprowadzającej wokoacuteł środka płaszczyzny ogniskowej o kąt
namiaru (pelengacji)
Rys 37 Schemat układu optycznego koordynatora śledzącego (po lewej) oraz tarcza
modulująca raster zastosowana w pocisku rakietowym Strzała-2 (z prawej)
1 ndash owiewka 2 ndash przeciwzwierciadło 3 ndash soczewka korekcyjna 4 ndash tarcza modulująca raster
5 ndash opornik fotoelektryczny (detektor podczerwieni) 6 ndash zwierciadło magnetyczne (głoacutewne)
51
Gdy cel znajduje się w przedziałach pola widzenia koordynatora promieniowanie
cieplne od celu jest ogniskowane przez układ optyczny koordynatora w plamkę małych
rozmiaroacutew Jeżeli kierunek na cel zgadza się z osią optyczną obiektywu to przedstawienie
celu w postaci plamki skupia się w środku rastru ktoacutery stanowi płytkę płasko-roacutewnoległą
z rysunkiem przedstawiającym przezroczyste i nieprzezroczyste pola (rys 37)
Jeżeli jest rozbieżność kątowa między osią obiektywu a kierunkiem na cel plamka
zmienia położenie względem środka tarczy modulującej (rastru) Podczas obrotu tarczy
strumień cieplny od celu jest modulowany (przerywany) przez raster Na detektor padają
bdquozestawy impulsoacutew promieniowania podczerwonego ktoacuterych częstotliwość powtarzania
(rys 38) jest roacutewna częstotliwości obrotoacutew rastra f0 Częstotliwość zapełnienia zestawu
impulsoacutew roacutewna jest częstotliwości fn i zależy od liczby przezroczystych i nieprzezroczystych
poacutel na rysunku rastra Detektor przekształca wiązki impulsoacutew promieniowania cieplnego
w sygnał elektryczny ktoacutery zawiera informację o wielkości i kierunku rozbieżności kątowej
między osią optyczną obiektywu a kierunkiem na cel
Rys 38 Kształtowanie się sygnałoacutew sterujących w zależności od położenia celu względem osi
podłużnej pocisku rakietowego
4 - przebieg napięcia na wyjściu z detektora 5 - obwiednia zestawu impulsoacutew 6 - pierwsza
harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew
Na rysunku 38 są pokazane wykresy kształtowania sygnału na wyjściu fotorezystora
Za położenie wyjściowe odczytu przyjęto położenie rastra odpowiadające pokazanemu na rys
38a Początek i przerwanie modulacji związane jest z położeniem plamki na rastrze tj
położeniem celu w przestrzeni Przy przesunięciu plamki ze środka rastra w goacuterę wzdłuż osi
Y do położenia bdquo1rdquo napięcie uzyskane na wyjściu z detektora promieniowania będzie zgodne
z tym jakie przedstawione jest na rys 38b ndash krzywa bdquo4rdquo Po zwiększeniu kąta rozbieżności
gdy plamka przesunie się w położenie bdquo2rdquo (rys 38a) napięcie sygnału na wyjściu odbiornika
promieniowania będzie zgodne z rys 38c (krzywa bdquo4rdquo) Przy zmianie kierunku rozbieżności
(przemieszczenie plamki z punktu bdquo2rdquo do bdquo3rdquo) krzywa napięcia (rys 38d linia bdquo4rdquo) niejako
się przemieszcza po osi czasu o wielkość kąta fazowego C roacutewnego kątowi między osią OY
a prostą przeprowadzoną przez środek rastra i plamki Z analizy krzywych przedstawionych
52
na rys 38 wynika że długość zestawu impulsoacutew zależy od wielkości kąta 2α tj od
wielkości kąta rozbieżności a faza od kierunku rozbieżności
Z wyjścia detektora sygnał jest przesyłany do zespołu elektronowego koordynatora (rys
36) w ktoacuterym w kolejności zestawu impulsoacutew kształtuje się sygnał sterujący głowicy Tam
sygnał po wzmocnieniu i ograniczeniu jest przesyłany do detektora amplitudowego z filtrem
wygładzającym ktoacutery wydziela z zestawu impulsoacutew ich obwiednię (krzywa bdquo5rdquo na rys 38)
Dalej sygnał jest przesyłany do wzmacniacza wybierającego nastrojonego na częstotliwości
obrotu rastra Wzmacniacz wydziela pierwszą harmoniczną obwiedni zestawu impulsoacutew
(krzywa bdquo6rdquo na rys 38) ktoacuterej amplituda jest proporcjonalna do wielkości kąta rozbieżności
a faza zależy od kierunku rozbieżności Rysunek rastra wykonany jest w taki sposoacuteb aby
zapewnić w przedziale 35 pola widzenia koordynatora zależność liniową amplitudy
pierwszej harmonicznej obwiedni (obrysowej) - zestawu impulsoacutew na wyjściu wzmacniacza
wybierającego od wielkości kąta rozbieżności Poacutełkola tarczy modulującej zapewniają
niezbędną zależność długości zestawu impulsoacutew od wielkości kąta rozbieżności
Zabezpieczenie przed promieniowaniem tła (chmury prześwity w chmurach) zapewnia
podział rastra na sektory o małych rozmiarach kątowych poroacutewnywalnych z wymiarami
kątowymi celu W celu umożliwienia dokonywania selekcji celu od tła tj selekcji w dwoacutech
osiach wspoacutełrzędnych sektory rastra mają kształt krzywoliniowy Zakłoacutecenia powstające od
tła mają rozmiary w mierze kątowej przewyższające wymiary sektoroacutew W ten sposoacuteb
głębokość modulacji promieniowania podczerwonego od przedmiotoacutew terenowych będzie
mniejsza od głębokości modulacji od celu W ten sposoacuteb zapewnia się niezbędną selekcję
przestrzenną celu od przedmiotoacutew terenowych i tła
Pierwsza harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew jest sygnałem sterującym głowicy
ktoacutery po wzmocnieniu w zespole elektronowym (bdquonapięciowordquo i bdquomocowordquo) w postaci
odpowiedniej wartości prądu korekcji zostaje przesłany do autopilota (rys 36) w celu
kierowania sterami rakiety oraz do uzwojenia układu korekcyjnego Pod wpływem sygnału
sterującego powstaje w układzie korekcyjnym żyroskopu moment korekcyjny wywołujący
jego precesję (obroacutet osi wirnika) w kierunku celu likwidując rozbieżności kątowe (namiar
kątowy na cel) do zera
Elementem wykonawczym śledzącego koordynatora celu głowicy samonaprowadza-
jącej jest żyroskop trzystopniowy (rys 39a) Wirnik żyroskopu swobodnego ktoacuterego
podstawowym elementem jest magnes trwały (bdquo20rdquo na rys 39a) i ktoacutery jest jednocześnie
głoacutewnym zwierciadłem obiektywu jest umocowany w zawieszeniu przegubowym umożliwia-
jącym odchylenie w dowolnym kierunku o 40deg od wzdłużnej osi głowicy Podstawową
właściwością żyroskopu swobodnego jest to że oś własna obrotu jego wirnika zachowuje
niezmiennie swoacutej kierunek w przestrzeni Ponieważ oś optyczna obiektywu jest połączona
z osią obrotu wirnika więc przy wszystkich przechyłach i obrotach kadłuba pocisku
rakietowego pole widzenia głowicy samonaprowadzającej jest stabilizowane w przestrzeni
Wirnik żyroskopu jest umieszczony wewnątrz uzwojeń korekcyjnych (rys 39b)
i stanowi solenoid ktoacuterego oś jest zgodna z osią wzdłużną głowicy samonaprowadzającej
Podczas przepływu prądu w uzwojeniach korekcji powstaje w nich zmienne pulsujące
z częstotliwością powtarzania zestawu impulsoacutew pole magnetyczne W wyniku wzajemnego
oddziaływania obracającego się magnesu z pulsującym polem magnetycznym uzwojeń
53
korekcji będą oddziaływać na wirnik żyroskopu siły przyłożone do biegunoacutew magnesu
Ponieważ częstotliwość prądu korekcji odpowiada częstotliwości żyroskopu średnia wartość
w czasie sił wypadkowych będzie zachowywała niezmieniony swoacutej kierunek w przestrzeni do
punktu przyłożenia (wirnika żyroskopu) W celu uzyskania precesji żyroskopu w płaszczyźnie
kąta rozbieżności w kierunku jego zmniejszania moment korekcji powinien się znajdować
roacutewnież w płaszczyźnie kąta rozbieżności Kierunek momentu korekcji zależy od fazy prądu
w uzwojeniu korekcyjnym W związku z tym że w zespole elektronowym następuje zjawisko
opoacuteźniania sygnału sygnał sterujący na wyjściu zespołu elektronowego opoacuteźnia się w fazie
w stosunku do obwiedni zestawu na wyjściu opornika fotoelektrycznego W celu skompen-
sowania tego przesunięcia fazowego linia podziału rastra modulującego jest przesunięta
względem linii biegunoacutew magnesu zgodnie z kierunkiem obrotu wirnika żyroskopu o kąt
odpowiadający opoacuteźnieniu sygnału w zespole elektronowym
Rys 39 Żyroskop głowicy samonaprowadzania (a) oraz jej korpus z cewkami (b)
14 - zwierciadło 15 - soczewka korekcyjna 17 - przysłona 18 - raster 20 - zwierciadło-magnes 26 -
detektor 28 - cewka komutacji 34 - detektor podczerwieni 36 - cewka (uzwojenie) korekcji 37 -
cewka (uzwojenie) obrotoacutew 38 - cewka (uzwojenie) kompensacyjna 43 - cewka wyszukiwania
W celu zapewnienia celowania w czasie bdquouchwycenia obiektu powietrznego niezbędne
jest pokrycie osi optycznej obiektywu koordynatora z osią urządzenia celowniczego ktoacutera
jest roacutewnoległa do osi wzdłużnej rakiety W przypadku gdy cel będzie się znajdował w polu
widzenia urządzenia celowniczego roacutewnież będzie się znajdował w polu widzenia głowicy
samonaprowadzającej Dla zapewnienia automatycznego nieprzerwanego pokrywania osi
optycznej obiektywu z osią wzdłużną rakiety w czasie śledzenia celu konieczne jest
zastosowanie czujnika do mierzenia rozbieżności między tymi osiami Czujnikiem tym
mierzącym odchylenia żyroskopu od osi wzdłużnej rakiety jest uzwojenie namiarowe
(pelengacyjne) Oś uzwojenia namiarowego (pelengacyjnego) jest zgodna z osią wzdłużną
pocisku rakietowego Jeśli płaszczyzna obrotu magnesu wirnika żyroskopu zgadza się
z płaszczyzną zwojoacutew uzwojenia pelengacyjnego to siła elektromotoryczna powstająca
w uzwojeniu namiarowym jest roacutewna zeru W przypadku odchylenia osi żyroskopu o pewien
kąt od wzdłużnej osi głowicy powstaje SEM ktoacutera jednoznacznie wyznacza wielkość
i kierunek kąta rozbieżności (amplituda i faza SEM) Sygnał z uzwojenia namiarowego po
wzmocnieniu w zespole elektronowym koordynatora śledzącego zostaje przesłany do uzwoje-
nia korekcyjnego Pod wpływem działania momentu układu korekcyjnego żyroskop
54
rozpoczyna precesję w kierunku zmniejszenia kąta rozbieżności doprowadzając jego wartość
do zera
Blokowanie żyroskopu głowicy jest konieczne tyko w czasie celowania i po
uchwyceniu celu Zostaje ono wyłączone w momencie przejścia głowicy w tryb pracy
śledzenia
W czasie śledzenia celu gdy prędkość linii pocisk rakietowy cel nie roacutewna się zeru
głowica śledząca wypracowuje sygnały sterujące dla steroacutew rakiety ktoacutere są proporcjonalne
do kąta rozbieżności pomiędzy kierunkiem celu a osią optyczną obiektywu Z uwagi na roacuteżne
w czasie wartości momentoacutew sił korygujących aby nie następowało zmniejszanie
i zwiększanie prędkości obrotowych żyroskopu stosuje się układ stabilizacji jego obrotoacutew
Utrzymuje on stałą prędkość obrotową wirnika żyroskopu w stosunku do ziemi w odniesieniu
do kadłuba głowicy jego prędkość będzie zmienna ponieważ pocisk rakietowy obraca się ze
zmienną prędkością w przedziale 20divide10 obrs
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego Strzała-2 jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do bezwzględnej
prędkości kątowej obrotu linii wizowania pocisk-cel Istota metody polega na tym aby
sprowadzić do zera prędkość kątową linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku z celem
w tzw punkcie wyprzedzonym Schematy naprowadzania pocisku na cel według metody
proporcjonalnego zbliżenia na kursach spotkaniowym i pościgowym przedstawiono na
rys 310
Rys 310 Naprowadzanie się przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2 metodą
proporcjonalnej nawigacji na kursie pościgowym (a) i spotkaniowym (b)
Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci do wybranego punktu
spotkania lecz jego lot jest zaprogramowany w celu wypracowania kątoacutew wyprzedzenia
i przewyższenia Sterowanie gazodynamiczne z wykorzystaniem siły ciągu prochowego
silnika sterującego odbywa się według sygnału z uzwojenia namiaru sprzężonego
z podstawowym sygnałem sterowania stanowiąc w istocie układ sprzężony według kąta
namiaru (pelengu)
Układ sterowania lotem pocisku rakietowego jest przeznaczony do realizowania
określonego sposobu naprowadzania Jako miernik prędkości kątowej linii rakieta-cel
wykorzystuje się jednokanałową żyroskopową głowicą samonaprowadzającą Za podstawę
55
budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę jednokanałowego sterowania obracającym się
pociskiem z organem wykonawczym w postaci steroacutew pracujących w przekaźnikowym trybie
pracy Metoda sterowania jednokanałowego polega na tym że jeden organ wykonawczy
wykorzystując obroacutet pocisku wytwarza siłę sterowania w dowolnym kierunku przestrzeni
Najważniejszymi elementami wchodzącymi w skład przedziału sterowania są
prochowy akumulator ciśnienia turbogenerator oraz zespoacuteł sterujący (rys 311) Akumulator
ciśnienia zawiera w swoim wnętrzu ładunek prochowy ktoacutery pobudzony elektrycznym
zapłonnikiem spalając się generuje duże objętości gazoacutew prochowych Część z nich zasila
turbogenerator (jednofazowa prądnica synchroniczna ze wzbudzeniem od magnesoacutew stałych)
będący pokładowym źroacutedłem zasilania a część wykorzystywana jest przez zespoacuteł sterujący
w czasie lotu pocisku rakietowego Zespoacuteł sterujący odpowiedzialny jest za przerzucanie
steroacutew aerodynamicznych z jednego skrajnego położenia w drugie w czasie lotu pocisku Jest
to wzmacniacz gazowy elektrycznych sygnałoacutew sterujących wypracowanych przez głowicę
samonaprowadzającą Działa on pod wpływem dopływających z prochowego akumulatora
ciśnienia gazoacutew prochowych Po przesłaniu sygnałoacutew sterowania z głowicy samonapro-
wadzającej prąd przepływa kolejno do jednej lub drugiej cewki elektromagnesoacutew Zasilając
cewkę prądem kotwica z suwakiem (rys 311) zostaje przyciągnięta w stronę elektromagnesu
otwierając przejście gazu do lewej przestrzeni cylindra roboczego Pod wpływem ciśnienia
gazu tłok przesuwa się do prawego skrajnego położenia ciągnąc za sobą występ wodzidełka
(rys 311) i obraca je wraz ze sterami o 30deg
Rys 311 Zespoacuteł sterujący przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2
7 - cylinder roboczy z tłokiem 8 - ster 5 i 10 - cewki 11 - kotwica 13 - suwak 15 - filtr dokładnego
oczyszczania 21- wodzidełko
56
Gaz przepływający do ruchomej przestrzeni roboczej naciskając na suwak powoduje że
ster szybciej powraca do pierwotnego położenia niż by to miało miejsce poprzez
oddziaływanie cewki dzięki czemu uzyskuje się zwiększenie szybkości działania steroacutew
Aby uzyskać wymaganą trajektorię lotu pocisku rakietowego trzeba do zespołu
sterującego dostarczyć odpowiednie sygnały sterujące Jeśli do urządzenia sterowania
zostanie przesłany sygnał o jednakowej biegunowości (rys 312a) to stery będą się
znajdowały na jednym i tym samym położeniu a powstająca wypadkowa siła sterowania
w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru Jeśli do urządzenia sterowania zostanie
przesłany z częstotliwością obrotu rakiety sygnał dwubiegunowy (rys 312b) to stery będą
zmieniały położenie z jednego skrajnego do drugiego co poacuteł obrotu a powstająca w związku
z tym wypadkowa siła sterowania Rp osiągnie maksymalną wielkość
Kierunek siły napędowej Rp można zmieniać zmieniając fazę sygnału sterowania Na
rys 38b pokazany jest przypadek kiedy przerzut steroacutew dokonuje się podczas poziomego
położenia osi ich obrotu Przy tym wypadkowa siła sterowania skierowana jest w prawo
W celu uzyskania zależności proporcjonalnej siły sterowania od amplitudy sygnału
sterowania jest wprowadzona do układu sterowania linearyzacja wymuszona za pomocą
napięcia sinusoidalnego Sygnał linearyzacji Ul mający częstotliwość podwojoną sumuje się
z sygnałem sterowania Us w sumatorze autopilota głowicy samonaprowadzającej - tworząc
sygnał sumaryczny Usum Z wyjścia wzmacniacza mocy autopilota sygnał prostokątny Urm jest
przesyłany do zespołu sterującego W przypadku braku sygnału sterowania jest przesyłany do
zespołu steroacutew jeden sygnał linearyzacji (rys 312d) stery będą przerzucane co 90deg
i wypadkowa siła sterowania Rp w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru
Rys 312 Kształtowanie sygnałoacutew sterujących głowicy samonaprowadzania
57
W przypadku pojawienia się sygnału sterowania (rys 312e) przerzut steroacutew od
sumującego sygnału Usum będzie się odbywał także cztery razy w czasie obrotu co 90deg plusmnΔφ
co powoduje powstawanie siły wypadkowej Rp proporcjonalnej do amplitudy sterowania Us
Jeżeli siła sterowania R w początkowym momencie jest skierowana w stronę punktu bdquo1rdquo to
podczas obrotu rakiety zgodnie z ruchem wskazoacutewek zegara siła sterująca R przemieszcza się
od punktu 1 do punktu 2 (ponieważ sygnał sumujący Usum a zgodnie z tym sygnały Urm
między punktami 1 i 2 nie zmieniają biegunowości) W punkcie 2 zachodzi przerzut steroacutew
(sygnał Usum zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 2 do
położenia 21 Dalej siła sterowania przemieszcza się w kierunku punktu 3 (sygnał Usum
między punktami 21 i 3 nie zmienia biegunowości) W punkcie 3 następuje przerzut steroacutew
(zmienia się biegunowość sygnału Usum) i kierunek siły sterowania z położenia 3 przechodzi
do położenia 31 Następnie siła sterowania przemieszcza się do położenia punktu 4
(biegunowość sygnału Usum stała) W punkcie 4 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum
zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 4 do położenia 41
Siła sterowania przemieszcza się następnie w kierunku punktu 5 (biegunowość sygnału Usum
stała) W punkcie 5 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum zmienia biegunowość i kierunek
siły sterowania przechodzi z położenia 5 do położenia 51)
Jak widać z rys 312e podczas pełnego obrotu rakiety siła sterowania wypełnia
powierzchnie sektoroacutew ograniczone łukami 1-2 21-3 3
1-4 4
1-5 Sektory 2
1-l-4
1 i 4-3
1-2
wzajemnie się roacutewnoważą Niezroacutewnoważona pozostaje powierzchnia sektora ograniczonego
łukiem 41-2 Wielkość tej powierzchni zależy od amplitudy sygnału sterowania Us i określa
wielkość wypadkowej siły sterowania Kierunek osi symetrii sektora niezroacutewnoważonego
określa kierunek wypadkowej siły sterowania W ten sposoacuteb w jednokanałowej metodzie
kształtowania sygnału kierowania z wprowadzeniem sygnału linearyzacji wielkość
wypadkowej siły sterowania zależy od amplitudy a jej kierunek mdash od fazy sygnału
sterowania
33 Dwukanałowy system sterowania przerzutowego
Opisany w pkt 31 jednokanałowy układ wypracowywania sił sterujących według
metody bezpośredniego naprowadzania charakteryzuje się zaroacutewno prostotą samej
konstrukcji jak i sygnału sterującego niskimi kosztami wykonania niezawodnością działania
i wystarcza-jącą dokładnością Jedyną poważną wadą omawianego sposobu jest stosunkowo
mała efektywność Jak wykazały analizy teoretyczne maksymalny efektywny impuls
sterujący wynosi tylko 0636 Fs
Jedynym znanym sposobem wyeliminowania tej wady jest zastosowanie systemu
dwukanałowego Niestety poprawa efektywności wiąże się z innymi problemami przede
wszystkim z niezamierzonym wzajemnym oddziaływaniem kanałoacutew sterowania między sobą
Założenia wyjściowe dla systemu dwukanałowego są bardzo podobne do opisanych wcześniej
z tym że układ śledzenia określa niezależne odchyłki hy ndash w płaszczyźnie pionowej
i hz ndash w płaszczyźnie poziomej (rys 313)
Na podstawie odchyłek generowane są dwa niezależne sygnały sterujące Uy dla
płaszczyzny pionowej i Uz dla płaszczyzny poziomej Pocisk wyposażony jest w dwie pary
58
steroacutew zamieniających się rolami w miarę zmiany kąta obrotu pocisku (rys 314) ale zawsze
jedna z nich działa w płaszczyźnie pionowej ndash kanał pochylenia a druga w tym samym czasie
w płaszczyźnie poziomej ndash kanał kierunku Na rysunku 314a przedstawiono początkowe
położenie steroacutew Para steroacutew I-III przez następne 90deg obrotu w prawo może wypracowywać
siłę sterującą ktoacuterej wektor będzie obiegał ćwiartkę goacuterną lub dolną okręgu w zależności od
znaku sygnału w kanale pochylenia a zatem zostanie do niej podłączony sygnał pochylenia
Na rysunku wektor obiega goacuterną ćwiartkę ndash kolor czerwony
Rys 313 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Rys314 Przykładowa kolejność obiegania kolejnych ćwiartek przez wektory sił sterujących
od pary steroacutew I-III ndash kolor czerwony i pary II-IV ndash kolor niebieski
59
Analogicznie para steroacutew II-IV może generować wektor obiegający lewą lub prawą
ćwiartkę na rysunku ćwiartkę prawą ndash kolor niebieski Stery te przez następne 90deg obrotu
będą pełnić rolę steroacutew kierunku i będzie do niej podłączony sygnał kierunku Na rysunku
314b przedstawiono sytuację w ciągu następnych 90deg obrotu (90deg ndash 180deg) ndash siłę skierowaną
do goacutery wypracowują teraz stery II-IV i do nich zostanie teraz podłączony sygnał pochylenia
ndash stery zmieniły się rolami Rysunek 314c przedstawia sytuację w kolejnej ćwiartce (180deg ndash
270deg) stery znoacutew zamieniły się rolami Na rysunku 314d sytuacja zmieniła się o tyle że
w obydwu kanałach nastąpiła zmiana znaku sygnałoacutew sterujących i w konsekwencji wektor
obiega ćwiartkę dolną ndash pochylenie i lewą ndash kierunek W wyniku takiego sterowania w ciągu
jednego obrotu powstanie siła wypadkowa w kanale pochylenia skierowana do goacutery i roacutewna
50 wartości maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo i jedna ćwiartka bdquow doacutełrdquo Analogicznie
w kanale kierunku powstanie siła wypadkowa skierowana w prawo i roacutewna 50 wartości
maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquow prawordquo i jedna bdquow lewordquo
Rysunek 314 przedstawia tylko zasadę omawianej metody wypracowywania sił
sterujących sygnały sterujące mogą zmieniać znak przy dowolnym kącie obrotu
i w konsekwencji wypadkowa siła w każdym z kanałoacutew może przyjmować wartości od zera
do swojej wartości maksymalnej ndash np wszystkie cztery ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo
Analizy teoretyczne wykazały że efektywność sterowania dwukanałowego jest większa
niż sterowania jednokanałowego i względem sterowania n-kanałowego (mierzona stosunkiem
wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności) wynosi około 6165
34 JEDNOKANAŁOWY SYSTEM STEROWANIA PROPORCJONALNEGO
Podstawową wadą dyskretnych sposoboacutew wypracowywania sił sterujących (za pomocą
steroacutew przerzutowych) jest generowanie dużych oporoacutew aerodynamicznych bądź też strat
siły ciągu Stery aerodynamiczne lub ruchome nasadki dysz muszą wychylać się w skrajne
położenia niezależnie od potrzeb zmiany kierunku lotu i w trakcie całego lotu generują straty
natomiast uzyskana siła stanowi w najlepszym przypadku dla sterowania jednokanałowego
tylko około 64 siły wypracowywanej przez układ
Do niedawna jedynym znanym sposobem zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych było
zastosowanie sterowania dwukanałowego ktoacutere ze względu na większą efektywność
wytwarzania siły sterującej pozwalało zmniejszyć wartości kąta wychylenia steroacutew
przerzutowych a im mniejszy kąt przerzutu steroacutew tym mniejszy opoacuter aerodynamiczny
Szybki rozwoacutej ostatnimi czasy techniki mikroprocesorowej oraz bezszczotkowych
silnikoacutew elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą prędkością
działania oraz wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu umożliwił zastosowanie
w sterowaniu jednokanałowym proporcjonalnego wychylania steroacutew Istotą takiego
sterowania jest minimalizowanie oporoacutew aerodynamicznych rakiety wskutek zmniejszenia
kątoacutew wychylenia steroacutew (wartość kąta wychylenia steroacutew nie jest stała jak w sterowaniu
przerzutowym ale proporcjonalna do sygnału sterowania) oraz zminimalizowania ruchoacutew
poprzecznych rakiety podczas lotu w kierunku celu Możliwość proporcjonalnego wychylania
steroacutew nie wymaga już stosowania sygnału linearyzacji
60
Rys 315 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego
FS ndash filtr synchroniczny OD ndash ogranicznik dynamiczny NOP ndash układ nawrotu na odcinku
początkowym Kvn ndash przełącznik wspoacutełczynnika wzmocnienia dla pracy w reżimie bdquospotkanierdquo
i bdquopogońrdquoDF ndash detektor fazowy GNO ndash generator napięcia odniesienia Wp ndash filtr BL ndash blok
linearyzacji DPK ndash czujnik prędkości kątowych rakiety WM ndash wzmacniacz mocy BFS ndash blok
formowania sygnału jednokanałowego Upr ndash napięcie komendy programowej
Na rys 315 przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego natomiast na rys 316
przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym
systemem sterowania proporcjonalnego
61
Rys 316 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym systemem
sterowania proporcjonalnego
35 Podsumowanie
Większość wspoacutełczesnych przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych
bliskiego zasięgu wykorzystuje dyskretne sterowanie jednokanałowe polegające na
kilkakrotnym przerzucie steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie jednego
obrotu rakiety
Podstawową zaletą takiego rozwiązania jest prosta konstrukcja niski koszt wykonania
niezawodność działania i stosunkowo duża dokładność naprowadzania [41]
Podstawową wadą dyskretnego systemu jednokanałowego jest mała efektywność
sterowania oraz generowanie niepotrzebnych oporoacutew aerodynamicznych oraz sił
poprzecznych związanych z przerzutem steroacutew Niektoacutere z tych wad można wyeliminować
stosując dyskretne sterowanie dwukanałowe ale należy się woacutewczas liczyć z problemem
62
wzajemnego oddziaływania między kanałami oraz trudnościami technologicznymi wykonania
dwoacutech napędoacutew zamiast jednego dysponując bardzo ograniczoną przestrzenią w przedziale
steroacutew
Chcąc zwiększyć strefę rażenia zestawu a jednocześnie polepszyć dokładność
naprowadzania należałoby zastosować sterowanie proporcjonalne polegające na płynnym
wychylaniu się steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej wykorzystujące
w bloku napędu steroacutew np bezkolektorowe silniki elektryczne prądu stałego sterowane
mikroprocesorami
Likwidacja przerzucania steroacutew w systemie kierowania pozwoli przy okazji usunąć
dodatkową składową zakłoacuteceń wnoszoną pracą układu sterowania w obwoacuted kierowania
koordynatorem głowicy samonaprowadzającej
63
III CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNO-TECHNOLOGICZNA
4 Analiza i optymalizacja rozwiązań konstrukcyjnych bloku sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
41 Koncepcja bloku steroacutew
Blok sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew jest elementem
wykonawczym bloku kierowania przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M
realizującym funkcję autonomicznego i automatycznego naprowadzania pocisku na cel do
momentu trafienia na podstawie sygnałoacutew generowanych przez głowicę samonaprowadzającą
(GSN) Blok steroacutew z napędem elektrycznym stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z gazowym napędem steroacutew
Celem rozprawy jest opracowanie hybrydowego serwomechanizmu ze sterowaniem
aerodynamicznym i gazodynamicznym
Elementy składowe serwomechanizmu hybrydowego
1) układ elektryczny ze sterowaniem aerodynamicznym składający się z
- obudowy
- reduktora z elektrycznym silnikiem bezszczotkowym
- elektronicznego konwertera siłowego
- osi napędzającej dwa stery aerodynamiczne
- rozdzielacza i łożysk
2) układ sterowania gazodynamicznego pracujący w pierwszej sekundzie lotu pocisku
składający się z
- silnika prochowego generującego gazy
- zapłonnika
- filtra cząstek stałych
- przewodoacutew gazowych
Tradycyjne serwomechanizmy danej klasy rakiet sterowanych były wykonywane jako
siłowniki pneumatyczne Sterowanie kątowym położeniem steroacutew było realizowane w sposoacuteb
przekaźnikowy - za pomocą modulacji szerokości odstępoacutew czasowych położenia steroacutew
w obu skrajnych pozycjach względem położenia zerowego Taka metoda regulowania
tworzyła dodatkowy opoacuter strumienia powietrza a przekaźnikowe przełączanie wnosiło
składową błędu do układoacutew głowicy samonaprowadzającej
Jedną z metod realizacji sterowania serwomechanizmem wirujących rakiet małogabary-
towych jest elektryczne sterowanie wykorzystujące bezszczotkowy silnik elektryczny prądu
stałego z zastosowaniem rezonansowego sposobu sterowania Zapewniając elektromechanicz-
ny rezonans na częstotliwości obrotu rakiety można znacznie obniżyć wartość mocy potrzeb-
nej serwomechanizmowi jak roacutewnież wartość prądu zasilania i przesunięcia fazowego
Sterowanie silnikiem elektrycznym jest realizowane za pomocą siłowych układoacutew
elektrycznych z zastosowaniem sterowania mikroprocesorowego Jego możliwości pozwalają
realizować sterowanie proporcjonalne wyjściowych wspoacutełrzędnych serwomechanizmu
w szerokim zakresie z dużą prędkością kątową i wysoką dokładnością działania
64
W poroacutewnaniu z pneumatycznymi serwomechanizm elektryczny realizuje proporcjo-
nalne kątowe pozycjonowanie z liniową charakterystyką regulacyjną a brak drgań własnych
podnosi efektywność energetyczną całego systemu sterowania pocisku przez co wydłuża się
zasięg lotu i dokładność naprowadzania
Wykorzystanie sterowania mikroprocesorowego pozwala na elastyczną adaptację
serwomechanizmu w systemie sterowania oraz umożliwia zmianę filtroacutew korygujących i cha-
rakterystyk częstotliwościowych W celu podwyższenia niezawodności działania i warunkoacutew
bezpieczeństwa podczas startu mikroserwomechanizm ma wbudowane urządzenia kontroli
przedstartowej wspoacutełdziałające z systemem sterowania i elementami automatyki rakiety
Etapy projektowania bloku sterowania z elektrycznym napędem steroacutew
Etap 1 Określenie wymagań technicznych mikroserwomechanizmu koncepcja mikro-
serwomechanizmu wykonanie analiz rozwiązań konstrukcyjnych i schematoacutew
technicznych
Etap 2 Określenie charakterystyk aerodynamicznych pocisku na podstawie wynikoacutew
badań w tunelu aerodynamicznym wyboacuter schematu strukturalnego systemu
sterowania wykonanie modelowania matematycznego lotu modelu określenie
wymagań odnośnie dokładności działania i charakterystyk dynamicznych serwo-
mechanizmu sprecyzowanie wartości momentoacutew zawiasowych i sił działających
na stery wykonanie projektu konstrukcyjnego serwomechanizmu i stanowiska
kontrolnego
Etap 3 Wykonanie modeli doświadczalnych potwierdzenie charakterystyk technicznych
serwomechanizmu na podstawie badań na stanowisku kontrolnym w procesie
autonomicznego działania
Etap 4 Wykonanie modeli doświadczalnych wykorzystanie modeli do badań poligono-
wych w zestawie rakiety skorygowanie dokumentacji konstrukcyjnej na podstawie
wynikoacutew badań
Tabela 41
Poroacutewnanie parametroacutew i funkcji pneumatycznego i elektrycznego bloku steroacutew
Lp Parametr funkcja Blok steroacutew
pneumatycznych
Blok z napędem
elektrycznym
Uwagi
1 Napięcie źroacutedła zasilania +20-20 V 22-30 V
2 Gazodynamiczne sterowanie
rakietą w początkowej fazie lotu
07 s
min 1 s
3 Maksymalny kąt odchylenia steru plusmn 15deg plusmn 2 0 deg
4 Czas pracy baterii pokładowej
- w temp +50degC
- w temp -35degC
gt11 s
gt14 s
min 60 s
5 Sposoacuteb pracy siłownika
napędzającego stery
przekaźnikowe
wychylenie steroacutew
proporcjonalne
wychylenie steroacutew
6 Składane stery i destabilizatory
(chowane obrysie korpusu bloku)
jest
bd
Realne
technicznie
7 Uzbrojenie bloku bloku
bojowego po rozłożeniu steroacutew
jest bd Realne
technicznie
65
Tabela 42
Zestawienie zespołoacutew wspoacutelnych blokoacutew steroacutew pneumatycznego i elektrycznego
Lp
Nazwa zespołu
Oznaczenie
w bloku steroacutew
G1120000
Oznaczenie
w bloku z
napędem
elektrycznym
Uwagi
1
Prochowy Silnik Sterują-
cy (PSS) zawierający
- komorę
- ładunek prochowy
- zapłonnik
- przewody rurkowe
G1127000 -
2
Rozdzielacz gazu PSS - - W bloku G1120000 stanowi
podzespoacuteł siłownika
G1122000
3 Destabilizator G1120070 -
4 Tachometr G1124000 -
5 Wzmacniacz G1125000 -
6
Gniazdo G1126000 - Do elektrycznego połączenia
rakiety z wyrzutnią
7
Łączoacutewka G1120060 - Do elektrycznego połączenia
bloku steroacutew z GSN
Tabela 43
Zestawienie nowych zespołoacutew występujących w elektrycznym bloku steroacutew
Lp Nazwa zespołu Uwagi
1
Bateria Zapewniająca zasilanie zespołoacutew bloku steroacutew i
GSN od chwili startu rakiety do momentu
trafienia w cel
2
Elektryczny zespoacuteł sterowania
aerodynamicznego zawierający
- bezkolektorowy silnik elektryczny prądu
stałego z reduktorem
- oś z dwoma sterami
- elektroniczny poacutełprzewodnikowy
konwerter siłowy ze sterowaniem
procesorowym
- rozdzielacz gazu z łożyskami
Zapewniający podawanie gazoacutew prochowych
do dysz PSS zgodnie z programem sterowania
na początkowym odcinku toru lotu rakiety
42 Opracowanie wymagań dla bloku sterowania z gazodynamicznym sterowaniem
Zestaw bdquoGROMrdquo jako przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy jest przeznaczony
do zwalczania nisko lecących statkoacutew powietrznych samolotoacutew i śmigłowcoacutew Pocisk
rakietowy jest wystrzeliwany z jednorazowej wyrzutni rurowej umieszczanej na ramieniu
strzelca Dlatego najważniejszym wymogiem jest mała masa i wymiary pocisku Z drugiej
strony w celu zminimalizowania wpływu startującego z wyrzutni pocisku na strzelca należy
66
zapewnić niewielką prędkość startową co wymaga z kolei zastosowania w pocisku układu
steroacutew ze sterowaniem gazodynamicznym (GDS) Ponieważ skuteczność aerodynamicznych
powierzchni sterowych w początkowej fazie lotu pocisku jest niewystarczająca ze względu na
małą prędkość niezbędne jest sterowanie za pomocą efektywnego układu GDS
W pracy zdecydowano się na opracowanie sterowania hybrydowego składającego się
z układu gazodynamicznego sterowania w początkowej fazie lotu (do ok 1 sekundy od startu)
oraz układu sterowania aerodynamicznego z elektrycznym napędem steroacutew działającego
w dalszej fazie lotu pocisku do celu
Układ sterowania aerodynamicznego z napędem elektrycznym został zaprojektowany
z wykorzystaniem szybkiego bezszczotkowego silnika prądu stałego i siłowej techniki
poacutełprzewodnikowej ze sterowaniem mikroprocesorowym Jego możliwości pozwalają na
proporcjonalną kontrolę wspoacutełrzędnych wyjściowych elektrycznego bloku sterowania
w szerokim zakresie z dużą szybkością i wysoką dokładnością W poroacutewnaniu z blokiem
gazodynamicznym liniowość regulacji bez wprowadzania dodatkowych drgań poprawia
efektywność energetyczną całego systemu naprowadzania łącznie z głowicą samona-
prowadzającą
Analiza istniejących wersji rozwiązań technicznych blokoacutew ze sterowaniem gazodyna-
micznym (GDS) i wyboacuter wersji dla pocisku GROM
Analiza materiałoacutew uzyskanych w wyniku wyszukiwania informacji patentowych
wskazuje że opracowanie urządzeń z hybrydowym blokiem sterowania dla kierowanych
aparatoacutew latających (AL) stanowi aktualne i złożone wyzwanie naukowo-techniczne ktoacutere
wymaga rozwiązania problemoacutew mechaniki ośrodkoacutew ciągłych (aerodynamiki teoretycznej
i eksperymentalnej dynamiki gazu) mechaniki teoretycznej automatyki oraz inżynierii
materiałowej
Wiodącymi firmami w dziedzinie systemoacutew sterowania aero- i gazodynamicznego
(hybrydowego) są Thiokol Corporation (USA) LTV (USA) General Dynamics (USA)
Matra (Francja) Propulsion (Francja) Laboratorium badawcze w Sommersfield (Wielka
Brytania) British Aerospace public Limited comp (Wielka Brytania) British Aerocraft
(Wielka Brytania) Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoWympiełrdquo (Rosja)
Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoFakiełrdquo (Rosja) Państwowy Naukowo-Badawczy
Instytut Systemoacutew Lotnictwa (Rosja)
Urządzenia aero- i gazodynamicznego sterowania (AGDS) są coraz częściej wykorzy-
stywane w AL W pocisku rakietowym R-73 (Rosja) jest stosowany aero- i gazodynamiczny
system sterowania w pocisku rakietowym Mica (Francja) wykorzystany jest AGDS z dwoma
sterami w pocisku ASRAAM (Niemcy Anglia) w uzupełnieniu do aerodynamicznych steroacutew
pracuje się nad możliwością zastosowania urządzenia gazodynamicznego sterowania
Głoacutewne tendencje w zakresie poprawy charakterystyki AGDS to
1) zwiększenie wydajności tworzenia sił i momentoacutew kontroli przez roacutewnoczesne działanie
aerodynamicznych i gazodynamicznych urządzeń wykonawczych (zastosowanie aero-
i gazodynamicznego sterowania)
2) zmniejszenie strat siły ciągu silnika z powodu AGDS poprzez racjonalny wyboacuter rodzaju
i właściwości urządzeń wykonawczych
67
3) zmniejszenie zapotrzebowania na moc bloku sterowania powodującego korzystniejszy
doboacuter urządzeń wykonawczych
4) zmniejszenie masy i wymiaroacutew AGDS wskutek zastosowania aerodynamicznych
i gazodynamicznych urządzeń sterujących
5) uproszczenie konstrukcji i zwiększenie niezawodności urządzeń AGDS
Wymagania techniczne stawiane AGDS określono na podstawie badań roacuteżnych
urządzeń w wyrobach o podobnym przeznaczeniu wiodących firm krajowych
i zagranicznych ze szczegoacutelnym uwzględnieniem zastosowania w wysokomanewrowych AL
Głoacutewne parametry techniczne przyjęte dla nowoczesnych urządzeń AGDS są następujące
1) maksymalna wartość bocznej siły sterującej
2) liczba kanałoacutew sterowania - co najmniej 2
3) czas pracy AGDS nie mniejszy niż czas potrzebny do stabilizacji i sterowania rakiety
4) duża szybkość działania
5) mały moment zawiasowy
6) minimalne straty ciągu silnika sterującego (PSS)
7) minimalna masa i wymiary AGDS
Uzasadnienie wyboru przyjętego kierunku badań
Z wynikoacutew analizy literatury naukowo-technicznej wynika że wytworzenie sterujących
sił gazodynamicznych jest możliwe w następujący sposoacuteb
1) Sterowanie wektorem ciągu silnika sterującego poprzez zmianę kierunku strumienia
gazoacutew wylotowych (bez tworzenia skoku gęstości czyli fali uderzeniowej) Przykłady
realizacji tej metody są następujące
- AGDS z dyszą obrotową
- AGDS z deflektorem
- AGDS ze sterami gazowymi wewnątrz dyszy
2) Sterowanie wektorem ciągu poprzez stworzenie fali uderzeniowej w nadkrytycznej
części dyszy Przykładem tej metody są
- AGDS ze spojlerami
- AGDS z wydmuchem gazu lub cieczy do nadkrytycznej części dyszy
3) Sterowanie strumieniem gazu na powierzchnie AL Na przykład wykorzystując efekt
Coanda lub przez wydmuch gazu w celu stworzenia fali uderzeniowej strumieniem
naddźwiękowym na powierzchni opływu
4) Poprzez zastosowanie połączonych urządzeń hybrydowych (aero- i gazodynamicznych)
Przykładem takich urządzeń są aerodynamiczny ster z zamocowaną na stałe dyszą oraz
wspoacutełdziałanie steroacutew - aerodynamicznego i gazowego
Tabela 44 przedstawia klasyfikację sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił
sterowania i urządzeń do ich realizacji
68
Tabela 44
Klasyfikacja sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił sterowania
Kombinowa
ne sposoby
sterowania
Sterowanie
wektorowe ciągiem
silnika z
wykorzystaniem fali
uderzeniowej
Sterowanie wektorowe ciągiem silnika bez fali
uderzeniowej
Wydmuch
gazu na
obudowę
urządzenia
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z dy
szą kąto
wą
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z gazo
dy
nam
icznym
sterem
Sp
ojlery
zewn
ętrzne
Sp
ojlery
wew
nętrzn
e
Sp
ojlery
ku
bełk
ow
e
Wtry
sk g
azu p
łyn
neg
o
Naw
iew g
azu
Ob
roacutet p
on
addźw
ięko
wej części
dy
szy
Ob
roacutet p
od
dźw
ięko
wej części
dy
szy
Dy
sze obro
tow
e
Stery
gazo
we w
ewn
ętrzne
Stery
gazo
we zew
nętrzn
e
Blo
k w
ielod
yszo
wy
Dy
sze z uk
ośn
ym
wylo
tem
Kąto
we d
ysze o
bro
tow
e
Deflek
tory
Ob
roacutet g
łoacutew
neg
o siln
ika
Ob
roacutet siln
ikoacute
w k
orek
cyjn
ych
Wy
dm
uch
gazu
z niezależn
ego
gen
eratora g
azu
Wy
dm
uch
gazu
z silnik
a
Sposoby tworzenia sterujących sił aerodynamicznych są szczegoacutełowo opisane w litera-
turze dotyczącej aerodynamiki i konstrukcji [33] W punkcie tym analizuje się sposoby
tworzenia urządzeń sterowania aero- i gazodynamicznego tj stworzenia sterujących urządzeń
gazodynamicznych i ich połączenia ze znanymi aerodynamicznymi urządzeniami sterującymi
w celu zastosowania w rakietach kierowanych małych rozmiaroacutew
Analiza poroacutewnawcza roacuteżnych wariantoacutew rozwiązań technicznych
Badania przeprowadzone przez Laboratorium Badawcze Sommerfelda wykazują że
następujące typy AGDS są najbardziej perspektywiczne dla wysokomanewrowych AL
1) AGDS z dyszami obrotowymi
2) AGDS z wtryskiem cieczy
3) AGDS z nawiewem gazu
4) AGDS z nasadkami obrotowymi
5) AGDS z deflektorem
6) AGDS z wysuwanymi osłonami
7) AGDS ze spojlerami
Oproacutecz powyższych urządzeń rozważone zostało roacutewnież urządzenie AGDS ze sterami
gazowymi oraz w szczegoacutelności związanymi kinematycznie sterami aerodynamicznymi
i gazowymi (stosowane w pocisku rakietowym bdquoMicardquo (Francja)) jak roacutewnież urządzenia
łączące AGDS ze sterami aerodynamicznymi i stałymi dyszami z suwakowym sterowaniem
Urządzenia AGDS z dyszami obrotowymi mogą tworzyć stosunkowo duże boczne siły
sterujące Wymagają one jednak napędoacutew o dużej mocy Ponadto trudny jest wyboacuter
materiałoacutew do uszczelnień węzła obrotowego Jednym ze sposoboacutew zwiększenia
niezawodności pracy dysz obrotowych jest zastosowanie specjalnej konstrukcji mieszkowych
i elastycznych uszczelek
69
Sterowanie AL w trzech płaszczyznach ze stacjonarnymi dyszami obrotowymi
(z jednym stopniem swobody) może być zrealizowane jedynie przez cztery dysze
Urządzenia AGDS z wtryskiem płynnego gazu do naddźwiękowej części dyszy
z konstrukcyjnego punktu widzenia są względnie proste w poroacutewnaniu z innymi
urządzeniami Głoacutewną rolę w tworzeniu bocznej siły sterującej odgrywa utworzenie ukośnej
fali uderzeniowej Tabela 45 przedstawia jakościową ocenę specyfikacji roacuteżnych wersji
urządzeń AGDS
Tabela 45
Jakościowa ocena specyfikacji roacuteżnych wersji urządzeń AGDS
Wywiew gazu
na obudowę
Wywiew gazu z
silnika
Cechy Zalety Wady
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Prosta konstrukcja Niestałość sił
sterujących
Wywiew gazu z
niezależnego
generatora gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Zwiększenie wagi z
powodu generatora
gazu
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet silnikoacutew
korekcyjnych
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Skomplikowana
konstrukcja duża
waga
Obroacutet głoacutewnego
silnika
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 40 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Duża waga
ograniczenie
sterowania
Deflektory
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Małe wysiłki
odchylenia
Zanieczyszczenie i
wypalanie duża masa
Kątowe dysze
obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Duży zakres
odchylenia sił
sterujących
Straty w sile ciągu
Dysze ze ściętym
wylotem
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Ograniczona masa
Mała prędkość
działania złożoność
uszczelnień
Blok
wielodyszowy
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Proste i łatwe
sterowanie
Błąd centrowania siły
ciągu
Zewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 15 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
70
Wewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Dysze obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet
poddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Obroacutet w
ponaddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił steru-
jących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
z
wykorzystanie
m fali
uderzeniowej
Nawiew gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Skomplikowana
konstrukcja
Wtrysk gazu
płynnego
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Zwiększenie siły
sterującej dzięki
wtryskowi
utleniacza
Skomplikowana
konstrukcja
Spojlery kubłowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność Duże momenty
zawiasowe
Spojlery
wewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Duże siły sterujące
przy niewielkich
powierzchniach
sterujących
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Spojlery
zewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Duże siły sterujące
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Kombinowane
metody
sterowania
Ster aerodyna-
miczny połączony
ze sterem gazo-
dynamicznym
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Ster aerodyna-
miczny połączony
z dyszą kątową
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa Straty w sile ciągu
Ster
aerodynamiczny
połączony z
gazowym
urządzeniem
rozdzielającym
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
mniejsza masa
Skomplikowana
konstrukcja
71
Przy przechodzeniu strumienia głoacutewnego przez skok gęstości zwiększa się ciśnienie
statyczne w strumieniu i ciśnienie na części powierzchni dyszy W rezultacie powstaje siła
boczna AGDS z wtryskiem płynnego gazu są szeroko wykorzystywane w pociskach
rakietowych bdquoTitan-ZSrdquo bdquoMinuteman-2rdquo bdquoPolaris A-3rdquo bdquoSprintrdquo (USA) i MBM-1 (Francja)
Są one niezawodne i szybkie w działaniu Urządzenia takie wymagają pojemnika dla
wstrzykiwanego gazu co prowadzi do zwiększenia masy i wymiaroacutew konstrukcji
Urządzenia AGDS z nawiewem gazu do nadkrytycznej części dyszy charakteryzują się
dużą prędkością działania wymagają niewielkich działań w zakresie sterowania mają małą
masę Zasada ich pracy jest taka sama jak w AGDS z wtryskiem płynnego gazu
Strumień wtryskiwanego gazu ktoacutery wychodzi z komory lub kanału głoacutewnego silnika
lub samodzielnego generatora gazu tworzy na wewnętrznej powierzchni dyszy lokalną falę
uderzeniową Wykonanie takich urządzeń jest skomplikowane z powodu trudności
w wykonaniu dobrze funkcjonujących zaworoacutew z płynną zmianą zużycia wtoacuternego gazu
zgodnie z komendami systemu sterowania Problem wykonania takiego zaworu jest związany
wysoką temperaturą gazoacutew prochowych i obecnością w nich skondensowanych twardych
cząsteczek (tlenku glinu Al2O3) powodujących silną erozję dyszy
Urządzenia AGDS z zamocowaną na dyszy pierścieniową nasadką obrotową pozwalają
uzyskać znaczące kąty odchylenia wektora ciągu (do 30) ale mają duże momenty
zawiasowe i duże straty ciągu (do 15)
Urządzenia AGDS z deflektorem mogą być wykonane w kształcie walca lub ściętego
stożka Okrągłe deflektory są instalowane w zawiasie Deflektor w stanie spoczynku nie ma
kontaktu ze strumieniem gazu Przy skręcie pod kątem część deflektora wchodzi w strumień
gazu Na powierzchni styku powstają siły sterujące Deflektory charakteryzują się prostą
konstrukcją brakiem uszczelnień w ruchomych łączach Deflektory stwarzają duże siły
sterujące (do 28) Jednak takie urządzenia wymagają dużej mocy sterującej
Urządzenia AGDS z wysuwanymi osłonami mają prostą konstrukcję i niewielki ciężar
Głoacutewną ich zaletą jest niska utrata ciągu Wysuwane osłony tworzą siły sterujące (do 12)
Urządzenia te mają duże rozmiary z powodu wysuwania osłon
W urządzeniach AGDS ze spojlerami stosuje się cztery osłony (spojlery) ktoacutere przy
przemieszczaniu zakrywają część wylotu dyszy Przy wprowadzaniu spojleroacutew do strumienia
powstaje ukośna fala uderzeniowa w okolicy wylotu dyszy co prowadzi do nieroacutewno-
miernego rozłożenia na ścianach dyszy i pojawienia się bocznego elementu ciągu Spojlery
mogą przesuwać się w płaszczyźnie wylotu dyszy (normalne spojlery) i pod pewnym kątem
do wylotu dyszy (ukośne spojlery) W normalnych spojlerach siły boczne prawie liniowo
zależą od wysokości i wysunięcia Urządzenia gazodynamiczne ze spojlerami charakteryzują
się najmniejszymi z rozpatrywanych momentami zawiasowymi i prostą konstrukcją
Urządzenia AGDS z gazowymi sterami pozwalają uzyskać stosunkowo duże siły
sterowania (do 15 wartości ciągu silnika) i umożliwiają sterowanie w dwoacutech kanałach Ster
gazowy to profilowana płyta grafitowa ktoacutera jest zainstalowana w strumieniu gazu i ma
zdolność do obracania się wokoacuteł własnej osi poprzecznej do osi rakiety Siła sterująca
pojawia się po obrocie steru o wymagany kąt zgodnie z komendą systemu sterowania
Obecność steroacutew gazowych powoduje określone straty ciągu osiowego ( maxxR = 015)
72
najmniejsze przy braku sygnału sterującego ponieważ stery gazowe są stale w strumieniu
gazu
Kombinowana metoda sterowania (hybrydowa) w ktoacuterej stery aerodynamiczne są
połączone z generatorem gazu pozwala na zmniejszenie masy pocisku rakietowego poprzez
zastosowanie jednego silnika sterującego w zestawie AGDS Oproacutecz zmniejszenia masy oraz
wymiaroacutew zaletą AGDS w połączeniu z aerodynamicznym sterem i generatorem gazu (GG)
jest brak utraty ciągu głoacutewnego silnika Jednak potrzeba zastosowania mechanicznego
okablowania sterującego nieco komplikuje konstrukcję AGDS z powodu umieszczenia
wewnątrz rakiety przekładni a także prowadzi do luzoacutew i błędoacutew w kątach odchylenia
urządzeń sterujących AGDS w ktoacuterym aerodynamiczny ster połączony jest z dystrybutorem
gazu GG jest używane w pociskach ZUR 9M39 przenośnych systemoacutew obrony
przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
Oproacutecz omoacutewionych wyżej urządzeń obiektem zainteresowania jest także wtryskowy
system bdquoPif-Pafrdquo firmy bdquoAerospatialerdquo (Francja) ktoacutery składa się z dysz generatora gazu
i selektora [43] Wtryskowy system sterowania generuje moc do manewrowania za pomocą
dysz przez ktoacutere wypływają przetworzone produkty z generatora gazu dostarczane do dysz za
pomocą selektora zapewniającego dostawę gazu do dysz dla realizacji danego manewru
Czas reakcji systemu wtryskowego na komendę sterowania wynosi od 10 do 15 ms czyli
tylko 01 czasu reakcji klasycznego systemu sterowania z aerodynamicznymi powierz-
chniami Taki system jest autonomiczny i może działać zaroacutewno w początkowym jak
i końcowym odcinku lotu ale nie zapewnia liniowej charakterystyki sterowania
Wyboacuter wersji generatora gazu (GG) dla rakietowego zestawu GROM
Ze względu na fakt że pocisk rakietowy zestawu bdquoGromrdquo przeznaczony jest do
strzelania z wyrzutni ktoacuterą operator trzyma na ramieniu podstawowym jego warunkiem jest
mała waga i wymiary Na tej podstawie sensownym będzie zastosowanie na pocisku
kombinowanego AGDS przy ktoacuterym moment obrotowy jest przekazywany na aerodyna-
miczne stery i kinematycznie związane z nimi systemy kontroli GG za pośrednictwem
pojedynczego silnika sterującego
Jako prototyp urządzenia został wybrany AGDS pocisku ZUR 9M39 w przenośnych
systemach obrony przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
W pociskach 9M39 funkcjonuje gazowy napęd steroacutew ktoacutery steruje aerodynamicznymi
sterami i wspoacutełdziałający z nim prochowy generator gazu GG W celu zasilenia gazowego
napędu steroacutew i jednostki GG wykorzystywane są niezależne źroacutedła gazu (generator gazu
(PSS) i prochowy akumulator ciśnienia - PAC) Takie rozwiązanie zwiększa masę systemu
AGDS
Koncepcja konstrukcji hybrydowego napędu steroacutew dla pocisku GROM
W skład zaproponowanej innowacyjnej konstrukcji AGDS pocisku rakietowego
zestawu bdquoGromrdquo wchodzą następujące urządzenia
1) napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych PE-MP-1 w tym korpus reduktor
z silnikiem elektrycznym przetwornik oś z dwoma sterami aerodynamicznymi suwaka
i łożysk
73
2) napęd GG odpowiada napędowi z zestawu 9M313 składa się z silniczka prochowego
PSS zapalnika filtra i przewodoacutew rurowych
AGDS pocisku zestawu bdquoGromrdquo spełnia następujące wymagania techniczne
1) rozwijany ciąg GG w zakresie od 10 N do 14 N
2) czas pracy GG ndash rzędu 1 sek
3) maksymalny moment zawiasowy wspomagania działający na parę aerodynamicznych
steroacutew co najmniej 07 Nm maksymalny przeciwstawny moment co najmniej 07 Nm
4) maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych jest ograniczony punktami oporu
i wynosi plusmn 15 stopni
Tak więc zmodernizowany pocisk rakietowy zestawu GROM ma być sterowany
z wykorzystaniem napędu elektrycznego dla ktoacuterego źroacutedłem energii jak i dla pozostałych
pokładowych urządzeń (zasilanie GSN) jest jedna bateria termiczna Pozwala to na znaczące
zmniejszenie ciężaru i rozmiaroacutew elementoacutew konstrukcji systemu AGDS w poroacutewnaniu
z podobnym systemem pociskoacutew 9M39
43 Założenia taktyczno-techniczne do opracowania bloku steroacutew z napędem
hybrydowym połączonego z aerodynamicznym i gazodynamicznym sterowaniem
dla zestawu GROM
431 Wymagania taktyczno-techniczne
Model bloku napędowego powinien zawierać
a elektryczny napęd steroacutew EN-MP-1
b blok sterowania napędem BS-MP-1
c blok zasilania BZP-MP-1
d czujnik prędkości kątowych CPK-MP- 1
e silnik prochowy sterujący PSS-MP-1
Oznaczenia powyższe pochodzą z niejawnej dokumentacji konstrukcyjnej pocisku
GROM ndash własność MESKO SA
Wymagania techniczne dotyczące modułu napędowego
a Miniaturowy napęd jest przeznaczony do obracania sterami urządzenia zgodnie
z sygnałami analogowymi generowanymi przez system kontroli urządzenia
b Zakres zmiany sygnału sterującego od - 105 do 105 V
c Impedancja wyjściowa źroacutedła sygnału sterowania maks 150 Ω Impedancja wejściowa
miniaturowego napędu nie mniejsza niż 10 kΩ
d Maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych powinien być ograniczony punktami
oporu w zakresie od -15deg do + 15deg Błąd odliczenia nie większy niż 30rsquo
e Spadek przekształcenia miniaturowego napędu w zakresie (150 plusmn 015)ordmV
f Przesunięcie pozycji zerowej napędu pod wpływem sygnału sterującego roacutewnego (000
plusmn 001)0 - le 05
0
g Miniaturowy napęd przy sygnale sterującym roacutewnym 100 i zewnętrznym momencie
obciążenia w zakresie od - 05 Nm (moment przeciwdziałania) do +05 Nm (moment
wspomagający) musi zapewniać następujące częstotliwości
74
Częstotliwości Hz 10 15 20
Maksymalne opoacuteźnienia fazy (o) 10 20 45
Wzrost amplitudy charakterystyk amplitudowo-częstotliwościowych nie powinien
przekraczać 3 dB
h Maksymalny moment przeciwdziałania obciążenia na wale wyjściowym miniaturowego
napędu wynosi 07 Nm Maksymalny moment wspomagania obciążenia na wyjściowej
osi miniaturowego napędu wynosi 04 Nm
i Maksymalna prędkość osi nieobciążonego miniaturowego napędu przy napięciu zasilania
roacutewnym 24 V powinna odpowiadać 20000s
j Błąd statyczny napędu przy obciążeniu 05 Nm momentu obrotowego nie powinien
przekraczać 150
k W zakresie obrotu aerodynamicznych steroacutew od -80 do +8
0 przedział napędu GDU musi
zapewnić moment sterujący proporcjonalny do kąta obrotu aerodynamicznych steroacutew
z dopuszczalnym błędem plusmn 10
l Napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych powinien zapewniać co najmniej 30
sekundowy czas pracy
m Zasilanie napędu powinna zapewniać bateria termiczna o parametrach wymaganych
spełnienia powyższych warunkoacutew Bateria termiczna zapewnia min 10-letni okres
przechowywania w magazynie i 3-letni okres w warunkach eksploatacji bojowej
n Przed rozłożeniem steroacutew sygnał sterujący przekazywany do napędu powinien wynosić
0 plusmn 001 V
Wymagania dotyczące wytrzymałości i odporności na wstrząsy zewnętrzne
Miniaturowy napęd musi być trwały i odporny na działanie mechaniczne i czynniki
środowiskowe zgodnie z GOST 2039 304-76 wykonanie dla umiarkowanie-zimnego
klimatu z następującymi szczegoacutełami
a podwyższona temperatura otoczenia
- robocza + 500
- maksymalna + 650
b obniżona temperatura otoczenia
- robocza - 400
- maksymalna - 500
Wymagania dotyczące niezawodności
Niezawodność miniaturowego napędu określa się w następujący sposoacuteb
a Prawdopodobieństwo bezawaryjnej pracy przez 30 sekund od chwili uruchomienia
baterii - min 099
wyznaczony okres pracy - co najmniej 10 lat Wyznaczony okres pracy co najmniej
100 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
b Potwierdzenie wskaźnikoacutew wiarygodności
wskaźniki wiarygodności oparte są na obliczeniach statystycznych
75
Wymagania dotyczące działania łatwości obsługi technicznej naprawy
i przechowywania
a Podczas całego okresu przechowywania i stosowania w zestawie napęd elektryczny
(bateria silnik bezszczotkowy połączenia elektryczne) nie powinien wymagać
okresowych kontroli i prac konserwacyjnych
b Naprawy powinny być możliwe do wykonania w warunkach składnicy wojskowej
c Gwarantowany okres pracy co najmniej 8 lat Gwarantowany okres pracy w zestawie
co najmniej 10 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
Wymagania dotyczące transportu
Miniaturowy napęd elektryczny w standardowym opakowaniu i w zestawie bdquoGROMrdquo
powinien być przystosowany do transportu kolejowego wodnego i lotniczego bez
ograniczenia odległości transportu i szybkości ilości załadunkoacutew i rozładunkoacutew startoacutew
i lądowań transportu drogowego w standardowym opakowaniu - na odległość do 1000 km
Wymagania dotyczące bezpieczeństwa
Dokumentacja projektowa i instrukcje procesowe powinny zawierać środki zapewnienia
bezpieczeństwa w produkcji testowaniu i eksploatacji miniaturowego napędu zgodnie
z zasadami wykonywania prac z przedmiotami zawierającymi materiały wybuchowe
Wymagania dotyczące standaryzacji i unifikacji
a Wymagania w zakresie standaryzacji i unifikacji - zgodnie z obowiązującymi normami
wojskowymi oraz STANAG
b Nie są określone ilościowe wymagania odnośnie stopnia standaryzacji i unifikacji
Wymagania dotyczące technologii
a Konstrukcja miniaturowego napędu powinna zapewniać zdolność produkcyjną i łatwy
montaż wymienność zespołoacutew części i elementoacutew zgodnie z obowiązującymi normami
obronnych oraz STANAG
b Pracochłonność produkcji powinna być ograniczona do minimum
c Dokumentacja technologiczna powinna spełniać wymogi zestawu norm obronnych
Wymagania projektowe
a W zakresie wymagań projektowych i technologicznych miniaturowy silnik
elektryczny napędu steroacutew musi spełniać wymagania dokumentoacutew normatywnych
b Wymiary ogoacutelne i montażowe powinny być zgodne z dokumentacją konstrukcyjną
zestawu bdquoGROMrdquo
c Miniaturowy napęd elektryczny powinien być wymienny w zakresie wymiaroacutew
montażowych
Miniaturowy napęd elektryczny posiada metalizację zgodnie z obowiązującymi
normami obronnymi oraz STANAG
d Elementy powłok środki eksploatacyjne i uszczelniające stosowane w miniatu-
rowym napędzie elektrycznym muszą być odporne na działanie mikroorganizmoacutew
76
owadoacutew i gryzoni podczas przechowywania w magazynach w opakowaniu i eksplo-
atacji oraz w zestawie znajdującym się w kontenerze transportowym
e Opoacuter obwodoacutew elektrycznych i wytrzymałość izolacji powinny być zgodne
z obowiązującymi normami obronnymi oraz STANAG
5 MΩ w normalnych warunkach klimatycznych (przy temperaturze otoczenia od 288
K do 308 K wilgotności względnej od 45 do 80 i ciśnieniu atmosferycznym od
840 hPa do 1067 hPa)
1 MΩ w podwyższonej temperaturze otoczenia 338 K
100 kΩ przy dużej wilgotności 98 (przy temperaturze 308 K)
Izolacja obwodoacutew elektrycznych miniaturowego napędu musi wytrzymać bez awarii
w stanie spoczynku i w normalnych warunkach klimatycznych wpływ rzeczywistego napięcia
o wartości co najmniej 100 V podczas testoacutew w dużej wilgotności nie mniej niż 60 V
432 Wymagania dotyczące sposoboacutew zabezpieczenia
Wymagania metrologiczne
a Dokumentacja projektowa i technologiczna w trakcie opracowania musi być poddane
badaniom metrologicznym w przedsiębiorstwie produkcyjnym
b Metrologiczne zabezpieczenie produkcji testowania i eksploatacji miniaturowego
napędu powinno spełniać wymagania norm obronnych oraz STANAG
433 Wymagania dotyczące surowcoacutew materiałoacutew i akcesorioacutew
a Materiały i powłoki stosowane przy opracowaniu miniaturowego napędu z gazo-
dynamicznym sterowaniem muszą spełniać wymagania norm obronnych i STANAG
Zgoda na wykorzystanie materiałoacutew deficytowych powinna być uzyskana w ustalonym
trybie
b Elementy zakupione produkty w tym roacutewnież standardowe a także surowce materiały
i poacutełprodukty wykorzystywane do produkcji miniaturowych napędoacutew muszą spełniać
wymagania warunkoacutew technicznych norm obronnych i STANAG
434 Wymagania dotyczące konserwacji opakowania i oznakowania
a Opakowanie miniaturowego napędu i modelu proacutebnego powinno zapewnić ich
bezpieczeństwo podczas transportu zgodnie z normami państwowymi i branżowymi
(warunki transportu kolejowego) i przechowywania w warunkach magazynowych
b Opakowanie i oznakowanie miniaturowego napędu muszą być zgodne z normami
obronnymi i STANAG
435 Wymagania specjalne
Na etapie dokumentacji projektowej należy opracować roacutewnież dokumentację
stanowiska kontroli parametroacutew napędu elektrycznego
77
5 Model matematyczny i metody kontroli parametroacutew bloku sterowania
z napędem elektrycznym
51 Wprowadzenie
Zautomatyzowane bloki sterowania z napędem elektrycznym są głoacutewnym środkiem
napędowym większości maszyn roboczych i agregatoacutew technologicznych w przemyśle
maszynowym hutnictwie transporcie i innych gałęziach przemysłu Głoacutewną tendencją
w rozwoju elektrycznych blokoacutew sterowania jest znaczna komplikacja wykonywanych przez
nich funkcji a także komplikacja zasad dotyczących ruchu maszyn roboczych przy
jednoczesnym zwiększeniu wymagań w zakresie dokładności wykonywanych operacji
Prowadzi to nieuchronnie do jeszcze większego skomplikowania funkcjonalnych
i technicznych cech elementoacutew sterujących napędem i naturalnie wymaga wykorzystania
w nim narzędzi komputerowych co stymuluje rozwoacutej mikroprocesorowych sterownikoacutew
i metod projektowania wspomaganego komputerowo Do głoacutewnych powodoacutew wykorzystania
urządzeń i systemoacutew cyfrowych w siłownikach o napędzie elektrycznym należy zaliczyć
następujące zalety cyfrowych metod przedstawienia informacji
wysoka odporność na zakłoacutecenia w warunkach silnych poacutel elektromagnetycznych
prosta kontrola transmisji zapisu i przechowywania danych
możliwość dostosowania i rozbudowy systemoacutew cyfrowych bez konieczności
wprowadzania większych zmian do oryginalnego sprzętu poprzez przeprogramowanie
Wykonanie dokładnych i szybkich systemoacutew siłownikoacutew z napędem elektrycznym
jako podstawowego elementu automatyzacji procesoacutew i systemoacutew sterowania
zapewniających wysoką skuteczność produkcji jest aktualnym naukowo-technologicznym
wyzwaniem Rozwoacutej techniki mikroprocesorowej doprowadził do stworzenia napędoacutew
elektrycznych z bezpośrednim sterowaniem cyfrowym ktoacuterych udział w ogoacutelnej liczbie
napędoacutew sterowanych stale rośnie Zalety tych systemoacutew przyczyniły się do ich szerokiego
zastosowania w roacuteżnych cyfrowych układach sterujących
Poniżej przedstawiono podstawowe parametry bloku sterowania wymagane do
automatycznej ich kontroli oraz opracowano model matematyczny bloku sterowania
z napędem elektrycznym do oceny konwergencji parametroacutew w produkcji seryjnej
52 Parametry bloku sterowania
Jedną z głoacutewnych cech jak powinien posiadać napęd bloku sterowania jest określona
dokładna powtarzalność danych wejściowych Zadane działanie wejściowe i precyzja jego
powtoacuterzenia określają żądaną zasadę ruchu osi napędu układu sterowania Do najbardziej
charakterystycznych tryboacutew pracy na podstawie ktoacuterych dokonuje się oceny i analizy
poroacutewnawczej właściwości napędoacutew sterowania są
tryb statyczny
graniczny tryb dynamiczny
procesy przejściowe występujące jako reakcja napędu na wymuszenia skokowe
Statyczny tryb napędu ocenia się za pomocą danych obciążeniowych Pod danymi
obciążeniowymi należy rozumieć zależność szybkości urządzeń kontrolnych w procesie
przejściowym od chwili przyłożenia obciążenia Pokazują one jak zmieniają się wymagane
78
momenty obrotowe i prędkość kątowa osi napędzanej przy zadanym pełnym obciążeniu osi
momentem maksymalnym
Dane obciążeniowe określają maksymalny moment obrotowy osiągany przez napęd
oraz maksymalną prędkość obrotową nieobciążonej osi wyjściowej Charakterystyka siłowa
elektrycznego bloku sterowania wskazuje że jego moment obrotowy na osi steru ma
tendencję do nasycenia Nasycenie charakterystyki jest określane granicznym trybem
dynamicznym
Sumaryczne oddziaływanie momentoacutew zawiasowego siły bezwładności i sił tarcia na
oś napędową steroacutew (warstwy smaru) jest opisane za pomocą funkcji przenoszenia
obciążenia Funkcja przenoszenia jest badana za pomocą charakterystyk amplitudowo-
fazowych elektrycznego bloku sterowania
Charakterystyka amplitudowa określa zależność amplitudy drgań steru od częstotli-
wości sygnałoacutew sterowania Charakterystyka fazowo-częstotliwościowa określa zależność
opoacuteźnienia fazowego osi wyjściowej bloku sterowania od częstotliwości sygnałoacutew
sterowania
Charakterystyki amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe prezentują zmianę amplitudy
momentu osiąganego przez blok sterowania w funkcji częstotliwości Na podstawie tych
charakterystyk można stwierdzić że dla zakresu niskich częstotliwości elektryczny blok
sterowania pracuje przede wszystkim na całkowite obciążenie W zakresie częstotliwości
powyżej częstotliwości odcięcia blok sterowania pracuje na obciążeniu bezwładnościowym
(inercyjnym)
Procesy przejściowe pokazują najbardziej poglądowy obraz charakteru zmian para-
metroacutew bloku sterowania w ruchu
Z analizy procesoacutew przejściowych wynika że w procesie rozpędzania spadek napięcia
na silniku gwałtownie wzrasta tworząc moment napędowy niezbędny do pokonania
bezwładności steru Obciążenie zawiasowe na sterze jest w tym czasie niewielkie poacuteźniej
prędkość obrotowa steru osiąga wartość bliską maksymalnej dostępnej prędkości bloku
sterowania Kąt obrotu steru zwiększa się zgodnie z krzywą zbliżoną do ekspotencjalnej
z nałożonymi na nią drganiami
W procesie wzrostu prędkości obrotowej prąd w silniku generuje moment napędowy
mający na celu pokonanie momentu bezwładności steru Po rozpędzeniu moment zmienia
swoacutej znak na ujemny i blok sterowania pracuje w trybie hamowania pokonując ujemny
moment zawiasowy
W oparciu o powyższe tryby pracy elektrycznego bloku sterowania można określić
następujące parametry
maksymalny moment zawiasowy
maksymalną prędkość obrotową
roboczy zakres kątoacutew wychylenia steroacutew
zakres odtwarzanych częstotliwości
fazowe opoacuteźnienie osi wyjściowej
Sprawdzanie parametroacutew wyjściowych bloku sterowania wymaga użycia specjalistycz-
nego sprzętu kontroli parametroacutew stanu technicznego urządzenia
79
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowania
Wraz z coraz większą złożonością blokoacutew sterowania użytkownicy przykładają więcej
uwagi na kwestie projektowania zautomatyzowanych środkoacutew kontroli ich jakości Wynika to
przede wszystkim z dążenia do zachowania wyjściowych wskaźnikoacutew jakości podczas całego
okresu eksploatacyjnego Ponadto poszukuje się rozwiązań ktoacutere przy zachowaniu innych
istotnych warunkoacutew zapewnią wysoki poziom wiarygodności kontrolowanych parametroacutew
Na istotę problemoacutew kontroli składają się trzy kwestie
co kontrolować
jak kontrolować
kiedy kontrolować
Kontrola wymaganych parametroacutew wiąże się bezpośrednio z szeregiem problemoacutew i dlatego
w procesie obsługi technicznej pożądane jest kontrolowanie nie wskaźnikoacutew a dokładniej je
opisujących parametroacutew
Metody oceny wpływu kontrolowanych parametroacutew na wskaźniki jakości można
podzielić na następujące grupy
metoda modelowania naturalnego (fizycznego)
metoda modelowania za pomocą pętli symulacji
metoda modelowania cyfrowego
analityczna metoda analizy
Zastosowanie w zaawansowanych technicznie systemach pokładowych elektrycznych
blokoacutew sterowania wymaga badań stanu technicznego na roacuteżnych etapach cyklu życia
obejmując szeroki zakres kontroli parametroacutew znaczących dla stanu technicznego urządzenia
Stały i ciągły rozwoacutej i doskonalenie wykonawczych urządzeń pokładowych ma znaczący
wpływ na kształt i właściwości środkoacutew kontrolnych Cechy charakterystyczne obecnego
etapu rozwoju urządzeń pokładowych to szerokie wykorzystanie mikroprocesoroacutew i cyfro-
wych metod kontroli stosowanie systemoacutew możliwych do rekonfiguracji i adaptacji
opracowanie roacuteżnych algorytmoacutew przetwarzania danych cyfrowych Bardzo często powstaje
przy tym potrzeba powiązania systemoacutew cyfrowych i analogowych w systemy hybrydowe
Opracowanie systemoacutew sterowania dla wysokomanewrowego pocisku rakietowego
wymaga rozwiązania szeregu zadań
Pierwsze zadanie polega na jak najbardziej szczegoacutełowym i dokładnym poznaniu
urządzeń do kontroli badanych obiektoacutew Celem jest wyjaśnienie głoacutewnych cech urządzeń
kontroli i cech charakterystycznych procesoacutew zachodzących w nich podczas kontroli
Drugim zadaniem jest ustalenie liczby kontrolowanych parametroacutew i zakresoacutew ich
zmienności Parametry mogą być zaroacutewno wybrane przez projektanta systemu jak i jego
użytkownika
Trzecie zadanie związane jest z rzeczywistym istnieniem lub możliwością stworzenia
środkoacutew technicznych zapewniających kontrolę parametroacutew
Na podstawie powyższego można sformułować kluczowe zadania dotyczące procesu
sterowania urządzeniami pokładowymi pociskoacutew rakietowych
80
zaprojektowanie zbudowanie i zbadanie modeli bloku sterowania jako przedmiotu
kontroli
zaprojektowania zbudowanie i zbadanie modeli urządzeń kontroli elektrycznego bloku
sterowania
opracowanie i zbadanie programoacutew kontroli
Budowa i badania modeli elektrycznego bloku sterowania obejmują określenie zadań
kontroli możliwych kryterioacutew jakości dla realizacji tych zadań i możliwych wskaźnikoacutew
jakości obiektu
Budowa i badania modeli systemoacutew kontroli obejmują określenie zależności
charakterystyk parametroacutew obiektu oraz znalezienie warunkoacutew ktoacutere umożliwią określenie
wartości parametroacutew na podstawie charakterystyk
Badanie programoacutew kontroli jest niezbędne do określenia wpływu możliwych działań
na oprogramowanie opracowania kryterioacutew oceny programoacutew połączenia programoacutew
z błędami i kryteriami optymalności systemoacutew kontroli
Tak więc zadaniem kontroli stanu technicznego bloku steroacutew jest wyboacuter konkretnych
działań ktoacutere pozwolą odpowiedzieć na trzy pytania
co i jak badać aby określić właściwości systemu kontroli (analiza)
jak zbudować system kontroli aby spełniał określone kryteria (synteza)
do czego należy dążyć przy tworzeniu systemu kontroli w przyszłości (idealny system)
i obecnie (optymalny system)
Wprowadzenie zautomatyzowanych lub automatycznych środkoacutew kontroli na roacuteżnych
etapach cyklu rozwoju może zapewnić jednolitość metod i urządzeń kontrolnych zwiększyć
obiektywność wynikoacutew kontroli i zapewnić odpowiedni poziom bezawaryjności dzięki
okresowej obsłudze urządzenia
Aby sfinalizować opracowanie bloku sterowania przed testowaniem przeprowadza się
modelowanie z wykorzystaniem wzorca lub rzeczywistego bloku systemu sterowania
W procesie symulacji komputer generuje sygnały czujnikoacutew zgodnie z aktualną pozycją
aparatu latającego (AL) w przestrzeni i przekazuje je na wejścia systemu sterowania sygnały
wyjściowe są tworzone z uwzględnieniem zadanych odchyleń steroacutew Kąty odchylenia
aerodynamicznych powierzchni sterowych pocisku są określane poprzez pomiar napięcia na
potencjometrach sprzężenia zwrotnego bloku sterowania
Wartości danych napięć po przetworzeniu analogowo-cyfrowym są przekazywane do
komputera pokładowego przeliczane na wartości kątowe i wykorzystane do symulacji lotu
AL
W ten sposoacuteb stanowisko modelowania (SM) jest przeznaczone do badania procesoacutew
pracy systemoacutew sterowania bezzałogowych statkoacutew powietrznych opisywanych przez
skomplikowane systemy roacutewnań roacuteżniczkowych Głoacutewną zaletą takich kompleksoacutew jest
możliwość uzyskania parametroacutew procesoacutew w czasie rzeczywistym niezależnie od
złożoności danego układu roacutewnań roacuteżniczkowych ze względu na wysoką prędkość
przetwarzania informacji
Stanowisko modelowania (SM) zapewnia rozwiązanie następujących kwestii
wypracowanie funkcjonowania kanałoacutew systemu sterowania w trybie stabilizacji
81
wypracowanie funkcjonowania systemu sterowania w trybie naprowadzania
Stanowisko modelowania składa się z aparatury i oprogramowania Schemat blokowy
SM jest przedstawiony na rys 51
Stanowisko do przeprowadzenia modelowania obejmuje następujące urządzenia
stanowisko modelowania w tym komputer osobisty karta wielokanałowego
przetwornika analogowo-cyfrowego (PAC) karta wielokanałowego przetwornika
cyfrowo-analogowego (PCA) karta kontrolera wejściawyjścia kanału cyfrowego
(KWeWy) kontroler sygnałoacutew cyfrowych (KSC)
badany system sterowania (autopilot)
przedział sterowania z blokiem napędowym
źroacutedła zasilania (zasilacze) badanego systemu sterowania i bloku napędowego
pulpit zdalnego sterowania SM
Rys 51 Schemat blokowy stanowiska modelowania (SM)
Sterowanie SM jest prowadzone przez operatora poprzez pulpit sterowania ktoacutery
wyświetla punkty kontroli sygnałoacutew analogowych Stanowisko pozwala na maksymalne
wykorzystanie rzeczywistego sprzętu systemu sterowania do wypracowania funkcjonowania
obiektu w roacuteżnych trybach aplikacji
SM daje możliwość modelowania pracy w następujących konfiguracjach
stanowisko ndash blok sterowania
stanowisko ndash system sterowania
stanowisko ndash system sterowania ndash blok sterowania
W pierwszym etapie symulacji badane jest funkcjonowanie stanowiska SM i jego
programu kontroli przy czym czujniki informacji podstawowej głowica samonaprowadza-
jąca system sterowania i siłowniki są symulowane przez modele matematyczne W drugim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku sterowania W trzecim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku systemu sterowania
82
W czwartym etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska systemu
sterowania i bloku sterowania
Wykorzystanie badanego bloku sterowania jest określane przez zadania rozwiązywane
w SM i stan gotowości reprezentowany przez jej część materialną
Pracę czujnikoacutew informacji podstawowej głowicy samonaprowadzającej symuluje się
odpowiednimi modelami matematycznymi w programie sterowania stanowiącego część
oprogramowania kompleksu Funkcjonowanie czujnikoacutew rzeczywistych bez sprzętu specjal-
nego można sprawdzić tylko funkcjonalnie podczas testowania wartości zerowych sygnałoacutew
wyjściowych z czujnikoacutew i jakościowo podczas testowania zasady zgodności znakoacutew
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego bloku sterowania
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego bloku sterowania
Blok steroacutew jest organem wykonawczym systemu sterowania określającym
charakterystyki dynamiczne kierowanego AL Charakterystycznym trybem pracy śledzącego
układu sterowania w systemie kierowania obracającego się obiektu jest wypracowanie
sygnału harmonicznego o wystarczająco dużej amplitudzie ktoacuterego częstotliwość jest roacutewna
częstotliwości obrotoacutew obiektu
120575119911119886119889 = 119860 ∙ sin(120596 ∙ 119905) (51)
gdzie
120575119911119886119889 - wypracowane przez system sterowania zadane odchylenie steru
A - amplituda sygnału wejściowego
120596 - częstotliwość kątowa 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 119899 n - częstotliwość obrotoacutew pocisku
t - czas bieżący
Podczas lotu obiektu po trajektorii amplituda kąta wychylenia steru może się zmieniać
w zakresie -20 do 20deg częstotliwość obrotu pocisku od 5 do 15 obrs Przy harmonicznej
zasadzie sterowania prędkość kątowa steru wynosi
= 119860 ∙ 120596 ∙ cos(120596 ∙ 119905)
Dla 119860 = 20119900 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 15 asymp 100119904minus1 = 2000119900119887119903119904
Uwzględniając powyższe parametry blokowi steroacutew stawiane są wysokie wymagania
dotyczące prędkości kątowej jego osi steroacutew przy czym oddziałują na niego aerodynamiczny
moment zawiasowy i siły bezwładności elementoacutew ruchomych w tym steroacutew Biorąc pod
uwagę pasmo przenoszenia kanału sterowania (kilka Hz) oraz częstotliwość przekładania
steroacutew na skutek obrotu można wnioskować że pasmo przenoszenia bloku steroacutew jest
zależna od częstotliwości obrotoacutew obiektu Modelowanie matematyczne procesu
naprowadzania AL sugeruje że w celu zapewnienia odpowiedniej jakości sterowania
opoacuteźnienie fazy systemu sterowania przez przełożenie steroacutew nie powinno przekraczać 30deg
83
Jeśli weźmiemy pod uwagę że pole informacji sterowania z powodu przechyłu
wyrzutni może być przesunięte o kąt do plusmn 15deg jak roacutewnież może wystąpić fazowe
zniekształcenie sygnału wprowadzane przez filtr na wejściu bloku sterowania to opoacuteźnienie
fazowe wprowadzane przez blok sterowania do pętli sterowania na częstotliwości obrotu
pocisku nie powinno być większe niż 10deg
Prędkość kątowa osi napędowej steroacutew i opoacuteźnienie fazowe napędu z maksymalną
prędkością obrotoacutew są głoacutewnymi parametrami ktoacutere określają jego charakterystyki
dynamiczne Przy określaniu parametroacutew bloku sterowania kryteriami głoacutewnymi są jego
charakterystyki dynamiczne zużycie energii masa i wymiary
Projektowanie bloku steroacutew i wyboacuter jego parametroacutew zależy przede wszystkim od
działających na stery obciążeń aerodynamicznych dopuszczalnej wielkości i wagi bloku
wymagań dotyczących niezawodności i szybkości działania
Generalnie struktura zużycie energii i konstrukcja bloku steroacutew zależy od typu AL
obciążeń działających na wyjściowe osie sterowania oraz szybkości działania systemu
sterowania
Jednym ze sposoboacutew wykonania bloku steroacutew dla wirujących pociskoacutew rakietowych
kroacutetkiego zasięgu jest blok sterowania z napędem elektrycznym z zastosowaniem krokowego
silnika bezszczotkowego prądu stałego z wykorzystaniem rezonansowej metody sterowania
Istota rezonansowej metody sterowania blokiem steroacutew jest następująca Obciążenia
bezwładnościowe działające na silnik wykonawczy bloku steroacutew zależą głoacutewnie od
momentoacutew bezwładności silnika przekładni i steroacutew Wypracowując sygnał harmoniczny
tAzad sin wymagana moc mechaniczna napędu harmР obliczana jest według wzoru
119875ℎ119886119903119898 = 05 ∙ 1198602 ∙ 120596 ∙ |119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| ∙ [minus119879119890119896119908 ∙ 120596 ∙ 119904119894119892119899(119870119911 + 1198690 ∙ 120596
2) + radic1 + 1198791198901198961199082 ∙ 1205962] (52)
gdzie
119870119911 - wspoacutełczynnik momentu zawiasowego
1198690 - moment bezwładności obciążenia
119879119890119896119908 - ekwiwalentna stała czasu bloku steroacutew
sign - funkcja znaku
Jednocześnie moc silnika wykonawczego musi spełniać następującą zależność
119875119908 ge 119875ℎ119886119903119898
gdzie 119875119908 ndash moc silnika wykonawczego
Dla harmonicznego sygnału sterującego obciążenia bezwładności mogą być
kompensowane przez specjalny imitator obciążenia pozwalający zapewnić pracę bloku
sterowania pod warunkiem że całkowite obciążenia bezwładności i zawiasowe są zbliżone do
zera
84
|119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| asymp 0 (53)
gdzie
119870119911 = 119870119911119886 + 119870119904119900
119870119911119886 - wspoacutełczynnik aerodynamicznego momentu zawiasowego steru
119870119904119900 - wspoacutełczynnik momentu symulatora obciążenia
119869119900 - moment bezwładności obciążenia bloku sterowania
Rysunek 52 przedstawia wykresy charakteryzujące zależność wymaganej mocy bloku
sterowania od wartości całkowitego wspoacutełczynnika momentu zawiasowego działającego na
stery przy roacuteżnej częstotliwości obrotu Wykresy pokazują że sztywność mechaniczna
symulatora obciążenia musi być tak dobrana aby zapewnić rezonans mechaniczny przy
średniej częstotliwości obrotoacutew AL oraz by częstotliwość rezonansu mechanicznego była jak
najwyższa Potrzebna moc mechaniczna bloku sterowania pozostaje praktycznie niezmienna
w odniesieniu do częstotliwości rezonansu mechanicznego Graniczną wartość całkowitego
obciążenia zawiasowego ustala się na podstawie wymaganej mocy silnika wykonawczego
Rys 52 Zależność wymaganej mocy napędu od wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
Na rys 53 przedstawiono wpływ prędkości obrotowej i wspoacutełczynnika momentu
zawiasowego na natężenie prądu zasilania bloku sterowania Zapewnienie rezonansu
elektromechanicznego na prędkości obrotowej AL pozwala znacznie zmniejszyć zaroacutewno
moc potrzebną do zasilania bloku sterowania jak i poboacuter prądu oraz opoacuteźnienie fazowe
Wysokie wymagania wobec charakterystyki dynamicznej bloku sterowania w szczegoacutel-
ności jego charakterystyk amplitudowych i fazowo-częstotliwościowych są zapewnione
poprzez małą bezwładność wirnika w silniku elektrycznym i dużą prędkość kątową osi steroacutew
z uwzględnieniem działania przekładni bloku sterowania 120596119898119886119909 Moment rozruchu bloku
85
sterowania 119872119908 powinien przewyższać 15divide2 razy maksymalny moment zawiasowy spowodo-
wany działaniem sił aerodynamicznych i bezwładności na stery
Rys 5 3 Wpływ wspoacutełczynnika momentu zawiasowego i prędkości obrotowej pocisku na poboacuter
prądu przez blok steroacutew
Analiza blokoacutew steroacutew opracowanych dla pociskoacutew wirujących pozwala ustalić
parametry charakteryzujące warunki ich pracy
- aerodynamiczny moment zawiasowy na obu sterach
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
- maksymalną siłę ścinania
- moment bezwładności steru
- moment tarcia na osi
- maksymalny kąt wychylenia steroacutew
- zasadę wypracowania sygnału wejściowego
Wyboru parametroacutew bloku sterowania dokonuje się zazwyczaj w następującej
kolejności
1 Maksymalny moment zawiasowy jest określany na podstawie analizy właściwości
aerodynamicznych obiektu
2 Potrzebne maksymalne minimalne i średnie prędkości kątowe steroacutew są określane na
podstawie warunkoacutew lotu w sposoacuteb następujący
а) średnia kątowa prędkość bloku sterowania
120596119904119903 =1
119879int 120596(119905)119889119905 =
119879
0
4 ∙ 1198600 ∙ 119899 (54)
gdzie
T - okres obrotu pocisku
120596(119905) - chwilowa prędkość kątowa pocisku
1198600 - maksymalne odchylenie steru
86
b) maksymalna prędkość kątowa
120596119898119886119909 = 2 ∙ 120587 ∙ 1198600 ∙ 119899 (55)
3 Określa się potrzebną moc zasilania bloku sterowania i wybiera się moc silnika
elektrycznego
119875119908 =119872119908 ∙ 120596119898119886119909
4
(56)
4 Przełożenie przekładni wybiera się w następujący sposoacuteb
Dopuszczalne maksymalne i minimalne wartości przełożenia przy znanym maksymalnym
momencie zawiasowym danych źroacutedła zasilania i silnika są określane na podstawie wyrażeń
(57) (58)
119895119898119886119909 =119880119911119886119904
119862119890 ∙ 120596119898119886119909
(57)
119895119898119894119899 =119872119898119886119909 ∙ 119877119905119880119911119886119904 ∙ 119862119872
(58)
gdzie
119880119911119886119904 - napięcie zasilania
119862119872 119862119890 - wspoacutełczynniki momentu i przeciw siły elektromotorycznej
119877119905 - opoacuter uzwojenia twornika
119895119898119894119899 119895119898119886119909 - odpowiednio dopuszczalny minimalny i maksymalny wspoacutełczynnik redukcji
119872119898119886119909 - maksymalny moment zawiasowy obciążenia
Przełożenie przekładni jest wybierane z zakresu
119895119898119886119909 gt 119895 gt 119895119898119894119899
Według wzoru (53) oblicza się całkowity wspoacutełczynnik momentu zawiasowego 119870119911 ktoacutery
zapewnia minimalną potrzebną moc
119870119911 = 1198690 ∙ 1205962 asymp 2 ∙ 120587 ∙ 1198992 ∙ 119869119905 ∙ 119895
2
gdzie
1198690 - całkowity moment bezwładności obciążenia przyłożony do wału napędu
119869119905 - moment bezwładności wirnika silnika
Znając zakresy prędkości obrotowych pocisku i działających aerodynamicznych
momentoacutew zawiasowych wybiera się sztywność symulatora obciążenia Po wstępnych
obliczeniach przeprowadza się modelowanie matematyczne oraz określa się charakterystyki
amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe bloku sterowania
Blok sterowania składa się z następujących elementoacutew
- filtra wejściowego
- korektora sygnału błędu
87
- wstępnego wzmacniacza sygnału błędu
- wzmacniacza mocy
- silnika wykonawczego
- potencjometru sprzężenia zwrotnego
- sprężynowego symulatora obciążenia zawiasowego
542 Opracowanie schematu elektrycznego bloku sterowania
Schemat elektrycznego bloku steroacutew przedstawiono na rys 54
W bloku steroacutew może być zastosowane zaroacutewno pozycyjne sprzężenie zwrotne jak
i prędkościowe sprzężenie zwrotne poprawiające stabilność bloku steroacutew co zapewnia się
wyborem parametroacutew elementu korekcyjnego
Proponuje się zastosować przedział liniowy z pozycyjnym sprzężeniem zwrotnym
i całkująco-roacuteżniczkującym elementem korekcyjnym Parametry układu określa się w
procesie modelowania matematycznego Na wejściu bloku sterowania zastosowano filtr
aperiodyczny
Wyboacuter silnika wykonawczego pomimo znanej mocy zależy od napięcia zasilania
oporności układu twornika wspoacutełczynnikoacutew przeciw siły elektromotorycznej i momentu
obrotowego jak roacutewnież momentu bezwładności wirnika
Rys 54 Schemat funkcjonalny elektrycznego bloku steroacutew
119877119905 ndash opoacuter uzwojenia twornika 119869119905ndash moment bezwładności twornika silnika 1198690ndash moment bezwładności
obciążenia 119869119889ndash doprowadzony moment bezwładności 119871119905ndash indukcyjność uzwojenia twornika silnika
wykonawczego 119880119904119904 ndash sygnał sterujący silnika wykonawczego 119872119904 ndash moment obrotowy rozwijany
przez silnik wykonawczy 1198720 ndash moment obciążenia pozycyjnego 119862119872 119862119890 ndash wspoacutełczynniki momentu
obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej 119895 ndash przełożenie przekładni 119870119905119903 ndash wspoacutełczynnik
proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia w ruchu i bezruchu 119870119911 ndash wspoacutełczynnik momentu
pozycyjnego 1198791 1198792 ndash stałe czasowe elementu korekcji 119879119891 ndash stała czasowa filtru wejściowego 120575119904 ndash
88
kąt skrętu steru 119880119901119904119911 ndash sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego 119870119901119904119911 ndash wspoacutełczynnik pozycyjnego
sprzężenia zwrotnego 119880119904119905 ndash sygnał sterujący
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego bloku sterowania
Model matematyczny bloku sterowania składa się z następującego układu roacutewnań
(59divide536)
иwtct RRRR (59)
otd JjJJ 2 (510)
t
tt
R
LТ (511)
psz
spszs
pszpsz
sign )(50 (512)
f
wewewe
Тdt
d 0 (513)
pszwe (514)
2
11
Tdt
d (515)
11
12 Tdt
d (516)
222
221
12
2
12
)(
0
dlasignU
dlaU
dla
U
zas
zasss
(517)
t
t
ct
еss
t
Т
iR
jСU
dt
di
1
(518)
2
махtмахtogr
t
iiiii
(519)
jniСМ ogr
tмs (520)
szo КM (521)
trtrtr МКМ (522)
))()1)(1()(()( 3212123 ossosp МКMsignKKsignКМКMKMM (523)
opd МММ (524)
21jJ
Me
t
s (525)
89
o
d
I
Me 2
(526)
d
ot
J
JjJ 2
2
13
(527)
)(1( 221 h
dt
dsignsignK
(528)
)1))((1( 132 КММКMsignsignK tros (529)
)))1)(((1( 4211413 vKeesignKsignsignК ss (530)
)(1( 21
4h
dt
d
dt
dsignsignK s
(531)
1311
31 )1()( eК
J
J
dt
dRQK
dt
d
d
osc
(532)
))1()(1()( 222232
2
13
2
QKKeКJ
jJ
dt
dRQK
dt
d
d
tsc (533)
2
dt
d s (534)
)()1()1( 3323 cc
d
dsc QKКQJ
ММKK
dt
d
(535)
311211 ))(( QKvsign
dt
dss
s
(536)
W roacutewnaniach tych wykorzystano następujące oznaczenia
tR - opoacuter uzwojenia twornika
wR - opoacuter wyjściowych przełącznikoacutew wzmacniacza
иR - opoacuter wewnętrzny zasilacza
ctR - całkowity opoacuter układu twornikowego
tJ - moment bezwładności twornika silnika
oJ - moment bezwładności obciążenia
dJ - doprowadzony moment bezwładności
tL - indukcyjność uzwojenia twornika silnika wykonawczego
psz - dyskretność pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
zasU - napięcie zasilania
ssU - sygnał sterujący silnika wykonawczego
ti - prąd w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
ogr
ti - prąd ograniczenia w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
maxi - ograniczenie prądu twornika silnika wykonawczego
sМ - moment obrotowy rozwijany przez silnik wykonawczy
oМ - moment obciążenia pozycyjnego
tbМ - moment tarcia w bezruchu
90
trМ - moment tarcia w ruchu
pM - moment obciążenia z uwzględnieniem nieciągłości połączeń
1cM - doprowadzony moment obrotowy na osi bloku steroacutew
ем СС - wspoacutełczynniki momentu obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej
j - przełożenie przekładni
n - sprawność przekładni
trK - wspoacutełczynnik proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia
w ruchu i bezruchu
41КК - wspoacutełczynniki nieciągłości struktury
zК - wspoacutełczynnik momentu pozycyjnego
1e - przyspieszenie kątowe elementu prowadzącego
2е - przyspieszenie kątowe elementu napędzanego
s - kąt skrętu steru
1s - luka kątowa między elementami
v - połowa maksymalnej wartości luzu wału wyjściowego
1 - szerokość strefy martwej przedwzmacniacza
2 - szerokość strefy liniowej przedwzmacniacza
21 TT - stałe czasowe elementu korekcji
fТ - stała czasowa filtru wejściowego
0we - sygnał wejściowy
we - sygnał na wyjściu filtra
psz - sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
p - prędkość kątowa początku wspoacutelnego ruchu
prowadzącego i napędzanego elementu
с - prędkość kątowa wspoacutelnego ruchu prowadzącego i napędzanego elementu
1 - prędkość kątowa prowadzącego elementu
2 - prędkość kątowa napędzanego elementu
- sygnał błędu
1 - pośrednia wartość sygnału błędu
2 - sygnał na wyjściu elementu korekcji
R - wspoacutełczynnik odtwarzania przy zderzeniu elementoacutew
h - krok całkowania
Q - odwrotność h
Dany model matematyczny jest używany przy wyborze parametroacutew i analizie jakości
działania elektrycznego bloku sterowania
Wyniki modelowania elektrycznego bloku sterowania
Z analizy przestawionego poniżej wykresu na rys 55 wynika że napęd z przełożeniem 36
praktycznie nie posiada zapasu momentu obrotowego ale ma znacznie większy zapas
prędkości Najbardziej celowym jest wybrać reduktor o przełożeniu 65
91
Rys 55 Mechaniczne charakterystyki napędu
1 ndash wymagana charakterystyka mechaniczna obciążenia napędu 2 ndash graniczna charakterystyka mecha-
nicznego obciążenia napędu zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 36 V i
przy napięciu nominalnym 27 V 3 - graniczna charakterystyka mechanicznego obciążenia napędu
zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 65 i przy napięciu nominalnym 27 V
W procesie matematycznego modelowania i obliczeń fazowo-częstotliwościowych
charakterystyk napędu określono że w całym zakresie częstotliwości i momentoacutew
zawiasowych (obrotowych) posiada tylko nieznaczne zniekształcenia amplitudowe i fazowe
Określenie czasu procesu przejściowego Reakcja napędu na skokowe oddziaływanie przy
braku i obecności momentu obrotowego pokazuje że stała czasu napędu wynosi 65divide7 ms
Dla zabezpieczenia stabilności napędu przy odpracowaniu reakcji na skokowe i harmoniczne
sygnały wejściowe w strukturze napędu w kanale sygnału błędy są eliminowanie przez
korekcyjny człon całkująco-roacuteżniczkujący W związku ze zmniejszeniem stałej czasu silnika
w poroacutewnaniu z analogiem zmieniała się stała czasu licznika tego członu i stała T1=00035 s
i T2=00007 s
Wnioski
Wskutek przeprowadzenia wstępnych obliczeń otrzymano następujące zakresy parametroacutew
zakres przełożeń reduktora roacutewny od 22divide196 Wybrane przełożenia napędu reduktora
36 nie są bliskie optymalnemu rozwiązaniu
elektromechaniczna stała czasu napędu wyliczona na podstawie wstępnych danych
wejściowych jest roacutewna 66 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 24 Hz
statyczny błąd napędu nie przekracza 05 stopnia
dla stabilnej pracy napędu do struktury napędu wprowadzono człon całkująco-
roacuteżniczkujący ze stałą czasu T1=0002 s w liczniku i T2=00007 s w mianowniku
1
2
3
M [Nm]
W [0s]
3500
3000
3500
2000
1500
1000
500
0 05 1 15 2 25 3 350
92
dla zabezpieczenia stabilności napędu szerokość liniowej strefy przedwzmacniacza
powinna wynosić 15divide2 stopni
dla zabezpieczenia połączenia napędu z systemem cyfrowego sterowania na wejściu
napędu powinien być wprowadzony filtr II rzędu o stałej czasu 0001s
544 Ocena parametroacutew elektrycznego bloku sterowania na podstawie wynikoacutew
modelowania matematycznego
Modelowanie matematyczne funkcjonowania AL pozwala sformułować następujące
wymagania w odniesieniu do charakterystyk bloku sterowania
1 Zakres zmian prędkości obrotowej rakiety - 6divide20 obrs
2 Obciążenia działające na oś steroacutew bloku sterowania
- maksymalny moment zawiasowy działający na stery - 10 Nm
- maksymalny wspomagający moment zawiasowy działający na stery - 03 Nm
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego od +002 (wspomagający) do
006 (przeciwdziałający) Nmo
- moment tarcia na osi nie więcej niż 01 Nm
- maksymalna siła ścinania działająca na jeden ster nie więcej niż 170 N i przyłożona
w osi steru
3 Maksymalny kąt odchylenia steru z gazodynamicznym sterowaniem musi wynosić +20
stopni
4 Napięcie źroacutedła zasilania od 27 do 30V
5 Przy podaniu na wejście bloku sterowania sygnału harmonicznego opoacuteźnienie fazy dla
wszystkich warunkoacutew pracy nie powinno przekraczać
- 4deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 6deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 12deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 15deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
6 Zniekształcenia amplitudy nie powinny przekraczać 3 dB
7 Błąd statyczny przy obciążeniu elementu wyjściowego maksymalnym momentem
zawiasowym nie może przekraczać 15deg
Takie wymagania co do parametroacutew wobec bloku sterowania zapewnią
1 Zakres przełożeń reduktora roacutewny 20divide60 Wybrane przełożenie przekładni bloku
sterowania 35 jest bliskie optymalnego
2 Elektromechaniczna stała czasowa bloku sterowania obliczona na podstawie wstępnych
danych wyjściowych wynosi 75 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 20 Hz
3 W celu zapewnienia pracy bloku sterowania w roboczym zakresie częstotliwości
niezbędne jest wykorzystanie sprężynowego obciążnika
4 Z analizy wynika że w celu zapewnienia wymagań charakterystyk fazowo-
częstotliwościowych sztywność sprężynowego obciążnika powinna wynosić 0025divide0035
Nmo przy tym opoacuteźnienia faz po podaniu na wejście bloku sterowania sygnału
93
harmonicznego o amplitudzie 85V (10 stopni) i napięciu 25V mają charakterystyki nie
gorsze niż
- 3deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 5deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 7deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 8deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
co spełnia wymagania stawiane blokowi sterowania
5 Błąd statyczny steroacutew bloku sterowania nie przekracza 15deg
6 W celu stabilnej pracy bloku sterowania do jego struktury wprowadzono korekcyjny
element całkująco-roacuteżniczkujący ze stałą czasową T1 = 0002 s w liczniku i T2 = 00007 s
w mianowniku
7 W celu zapewnienia stabilności bloku sterowania szerokość liniowej strefy przed-
wzmacniacza powinna wynosić 125divide15deg
8 Aby zapewnić sprzężenie bloku sterowania z cyfrowym systemem sterowania na wejściu
bloku należy wprowadzić drugi filtr ze stałą czasową 0001 s
94
IV CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 Badanie wpływu elementoacutew konstrukcji modelu rakiety GROM na jego
charakterystyki aerodynamiczne
61 Wprowadzenie
W tunelu aerodynamicznym prędkości poddźwiękowych i naddźwiękowych T-6 HAI
wykonano badania charakterystyk aerodynamicznych modelu rakiety GROM wykorzystując
wagi aerodynamiczne AWT-6
Określenie charakterystyk aerodynamicznych wykonywano w kilku kierunkach Po
pierwsze otrzymano charakterystyki aerodynamiczne korpusu jak roacutewnież korpusu
z powierzchniami nośnymi dla liczb Macha 05 08 10 115 i 20 w zakresie kątoacutew natarcia
(ataku) od -4deg do 16deg Charakterystyki otrzymano dla dwoacutech położeń powierzchni nośnych
w tunelu - dla γ=0deg i γ=45deg Pełne zestawienie badań przeprowadzono dla zerowego
wychylenia steroacutew dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Pozostała część badań to określenie wpływu
wychylenia steroacutew wysokości na charakter zmiany wspoacutełczynnikoacutew sił i momentoacutew
aerodynamicznych Badania dla prędkości wyrażonej liczbą Macha 05 08 10 115 i 20
wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew wysokości w zakresie od 0deg do +15deg z krokiem 5deg
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku
GROM
Zdjęcie modelu badań przedstawiono na rys 61 Na rys 62 przedstawiono schemat
aerodynamiczny modelu ktoacutery odwzorowuje pocisk GROM w skali 12
Rys 61 Zdjęcie modelu badań
95
- charakterystyczna długość L=7765 mm
- charakterystyczna powierzchnia S=000101736 Φ =36 mm
- X - środka masy 395 od początku igły
Rys 62 Aerodynamiczny schemat modelu rakiety GROM z powierzchniami nośnymi
i sterującymi
Rys 63 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=0deg
96
Rys 64 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=12deg
Schemat aerodynamiczny modelu jest wykonany zgodnie z układem aerodynamicznym
bdquokaczkardquo Na części nosowej nasadkę aerodynamiczną jak w realnym pocisku Cztery
stateczniki znajdują się w tylnej (ogonowej) części modelu przy tym γ=0 odpowiada takiemu
położeniu statecznikoacutew przy ktoacuterym para statecznikoacutew znajduje się w płaszczyźnie
pionowej Powierzchnie steroacutew znajdują się w płaszczyźnie poziomej Za pomocą urządzenia
wstawianego kąt ustawienia steroacutew można zmieniać skokowo w przedziale od 0deg do 15deg
z krokiem 5deg W płaszczyźnie poziomej z przesunięciem względem płaszczyzny pionowej
umieszcza się destabilizatory (rys 62)
Model naddźwiękowej części tunelu z wstawkami dysz dla M=15 przedstawiono na
rys 63 i 64
Jak pokazano na rys 62 obroacutet w przechyle o 45deg przeprowadza się zgodnie z ruchem
wskazoacutewek zegara przy obserwacji modelu z przodu
Celem badań było uzyskanie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku GROM
w wariancie z powierzchniami sterującymi i nośnymi metodą wagową w zakresie liczb
Macha od 05 do 20 (M=05 08 10 115 20) przy zmianie kąta natarcia od -4deg do 16deg
Miejscem przeprowadzenia badań był tunel aerodynamiczny T-6 HAI Badania
i opracowanie wynikoacutew przeprowadzono zgodnie z przyjętą w HAI metodyką
Tunel aerodynamiczny T-6 HAI z częścią roboczą 06x06m jest kanałem okresowego
działania z zakresem roboczym liczb Macha od 05 do 40 Przy pracy w obszarze pod-
dźwiękowych i dźwiękowych prędkości w dyszach umieszcza się perforowane wstawki
o stopniu perforacji 24 (rys 65) ktoacutere pozwalają zmniejszyć wpływ krawędzi i uniknąć
zamykania części roboczej w obszarze prędkości przydźwiękowych kiedy na modelach poja-
97
wiają się obszary z prędkościami naddźwiękowymi Liczby Macha w tych reżimach zmienia-
ją się w sposoacuteb ciągły poprzez zmianę ciśnienia w komorze tunelu aerodynamicznego
Rys 65 Perforowane płyty w tunelu aerodynamicznym
W celu uniknięcia przepływu powietrza między ściankami komory ciśnienia
i wstawkami dysz istnieje system hermetyzacji bazujący na podaniu sprężonego powietrza
pod dysze i gumowe uszczelki wmontowane w powierzchnię boczną wstawki
W celu kompensacji narastania warstwy przygranicznej goacuterny i dolny panel części
roboczej ustawia się pod kątem rozwarcia strumienia 1deg Roacutewnoległość dwu pionowych
ścianek trzeba zachować w celu przeprowadzenia obserwacji optycznych
W celu przeprowadzenia badań tunel aerodynamiczny T-6 jest wyposażony
w mechaniczne automatyczne wagi aerodynamiczne AWT-6 przeznaczone do bezpośrednie-
go pomiaru sił (XYZ) i momentoacutew (Mx My Mz) działających na model w układzie
wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Każdy element wagi ma cztery zakresy pomiarowe
Zmiany zakresu dokonuje się drogą zmiany ciężaru roacutewnoważącego obciążenie
Liczbę Macha i opoacuter w roboczej części tunelu aerodynamicznego wylicza się
z wynikoacutew pomiaru ciśnienia statycznego w części roboczej i pełnego ciśnienia całkowitego
w komorze tunelu Statyczne i całkowite ciśnienie określa się przez pomiar parametroacutew
strumienia (PPS) PPS mierzy ciśnienia absolutne ktoacutere wykorzystuje się do określenia
parametroacutew strumienia
Ze stosunku ciśnień całkowitego i statycznego określa się prędkość strumienia
powietrza wyrażonego liczbą Macha zgodnie z formułą (61)
98
119872 = radic5 ∙ [(119901119900
119901119904119905)
27frasl
minus 1] (61)
gdzie 119901119900- ciśnienie całkowite
119901119904119905- ciśnienie statyczne
Zmierzony opoacuter aerodynamiczny wyraża się w postaci następującej
119902 = 07 ∙ 1198722 ∙ 119901119904119905 (62)
Do otrzymanych wynikoacutew parametroacutew strumienia wprowadza się poprawki na
wspoacutełczynnik pola ktoacutery określa się w rezultacie badania pola ciśnień statycznych za pomocą
wielokrotnego sondowania ciśnienia statycznego
Wartości oporoacutew zmieniają się w zależności od rodzaju pracy urządzenia od 11270 do
67000 Nm2
Model umieszcza się w strumieniu przy pomocy tylnego (ogonowego) poziomego
uchwytu ktoacutery umocowany jest bezpośrednio do stabilnego zawieszenia
Liczby Re obliczone dla odcinka tunelu o długości 1 m przyjmują wartości od
112x106 do 226x106
Badania aerodynamiczne przeprowadzono dla prędkości wyrażonej liczbą Macha roacutewną
05 09 115 15 20 i 30 w zakresie kątoacutew natarcia od -4deg do 16deg z krokiem 2deg
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badań
Wyniki badań eksperymentalnych przedstawiono w załącznikach A i B w postaci wy-
kresoacutew i tabel w układzie wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Przy obliczaniu wspoacuteł-
czynnikoacutew aerodynamicznych za obszar charakterystyczny przyjmowano środek korpusu
modelu za charakterystyczny wymiar liniowy przyjmowano długość korpusu modelu
Przy opracowaniu danych eksperymentalnych w uzyskane wyniki wnoszono poprawki
na wzajemny wpływ składowych wag tj obudowę elementoacutew wagi i elementy zawieszenia
jak roacutewnież na skos strumienia w części roboczej tunelu aerodynamicznego
Dla modelu pocisku GROM przekroacutej poprzeczny korpusu wynosi S=000101736 m2
długość korpusu l=07765 m Wspoacutełczynniki momentoacutew obliczone w stosunku do środka
masy położonego w odległości 0395 m od noska igły co w jednostkach względnych wynosi
119909119879 =05087
1 1 1 1 ndash 0
Kąt przechylenia pocisku rakietowego
Rodzaj powierzchni nośnych
Rodzaj steroacutew
Wariant destabilizatoroacutew
Rodzaj korpusu
Rys 66 Kodowanie czteroznakowe modelu pocisku rakietowego
99
Przykład 1 1111-45 - model zawierający korpus destabilizatory stery skrzydła zadany kąt
przechylenia 45 stopni
Przykład 2 1011-90 - model zawierający korpus stery skrzydła zadany kąt przechylenia 90
stopni
Program badań i numery protokołoacutew badań dla modelu GROM-M przedstawiono
w tabeli 61
Dla oznaczenia stanu modeli wprowadzono kodowanie czteroznakowe rys 66
w ktoacuterym pierwsza cyfra oznacza rodzaj korpusu pocisku druga cyfra oznacza wariant
destabilizatoroacutew trzecia cyfra wskazuje na rodzaj powierzchni steroacutew i czwarta - określa
rodzaj powierzchni nośnych
Dla modelu pocisku GROM badano jeden rodzaj korpusu jeden rodzaj powierzchni
nośnych i jeden wariant steroacutew kierowania
Przy nieobecności elementu modelu w oznaczeniu stanu pojawia się 0
Tabela 61
Program badań modelu rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 HLI
γ M
deg 05 08 10 115 20
Korpus
1000 0 235205 235204 235203 235202 235604
Korp + Pnoś 0 235103 235102 235104 235105 235605
1001 45 235109 235108 235107 235106 235606
δ=0o
1111-0 0
234802
234805 234801 234803 234804 235607
δ =0deg
1111-45 45 234807 234806 234808 234809 235608
δ =0deg
1111-90 90 234813 234812 234811 234810 235609
δ =5deg
1111-0 0
234910
234914
234909
234913 234911 234912 235701
δ =10deg
1111-0 0 234908 234907 234906 234905 235702
δ =15deg
1111-0 0
234814
234902 234901 234903 234904 235703
δ =0o-D
1011-45 45 235111 235110 235112 235201 235704
Zakres kątoacutew ataku od -4deg do 16deg Δα = 2deg
Badanie aerodynamicznych charakterystyk korpusu z powierzchniami nośnymi
Badanie aerodynamicznych charakterystyk izolowanego korpusu i korpusu
z powierzchniami nośnymi przeprowadzono w szerokim zakresie liczb Macha od M=05 do
M=20 Charakterystyki aerodynamiczne korpusu z powierzchniami nośnymi otrzymano dla
100
dwoacutech kątoacutew przechyłu γ=0deg i γ=45deg Z wykresoacutew na rysunkach A6 ndash A10 (załącznik A)
wynika że przy wszystkich badanych liczbach Macha kąt przechylenia ma wpływ na
właściwości nośne korpusu z powierzchniami nośnymi dla wszystkich zakresoacutew badanych
kątoacutew natarcia Przy γ=0deg wspoacutełczynnik siły nośnej jest większy niż dla γ=45deg odpowiednio
stateczność kombinacji korpus + powierzchnie nośne dla γ=0deg jest większa (załącznik A
rysunki A26 ndash A30) Z rysunkoacutew tych wynika że przy przejściu w obszar naddźwiękowych
liczb Macha stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi zmniejsza się
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
ze sterami niewychylonymi wykonano dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Z wykresoacutew zależności
wspoacutełczynnika siły nośnej od kąta ataku (załącznik A rysunki A46 ndash A50) wynika że jak
i dla korpusu z powierzchniami nośnymi obserwuje się zmianę właściwości nośnych modelu
i zapasu statycznej stateczności
Poroacutewnanie wspoacutełczynnikoacutew aerodynamicznych dwoacutech badań modelu pełnego dla
kąta zerowego odchylenia steroacutew i M=05 pokazuje dobrą powtarzalność wynikoacutew
eksperymentu (załącznik A rysunki A41 A46 A66)
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
dla liczb Macha od 05 do 20 wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew 0deg +5deg +10deg i +15deg Za
kąt dodatni odchylenia przyjmuje się taki kąt ktoacutery prowadzi do dodatniego zwiększenia siły
nośnej Dla liczb Macha roacutewnych 05 i 08 otrzymano charakterystyki aerodynamiczne dla
kąta wychylenia steroacutew δ=-15deg Wyniki badań eksperymentalnych wpływu odchylenia steroacutew
przedstawiono na rysunkach 86 120 (załącznik 22)
Jak wynika z rysunkoacutew A85ndashA87 (załącznik A) efektywność steroacutew w obszarze
prędkości poddźwiękowych i okołodźwiękowych przy dodatnich kątach natarcia ze
zwiększeniem kąta wychylenia steroacutew silnie się zmniejsza Dla M=2 jak pokazano na
rysunku A88 przyrost wspoacutełczynnika siły nośnej obserwuje się dla wszystkich badanych
kątoacutew wychylenia steroacutew w całym zakresie kątoacutew natarcia
64 Metrologiczne zabezpieczenie badań
Działalność laboratorium dopuszcza się na podstawie protokołu odbioru laboratorioacutew
aerodynamicznych na bazie tuneli aerodynamicznych T-3 T-4 i tunelu T-6 prędkości
naddźwiękowych Państwowego Uniwersytetu Aerokosmicznego zatwierdzonego przez
Państwowy Komitet Polityki Przemysłowej Ukrainy z dnia 29062001
Błąd bezwzględny ΔM pomiaru liczby M określano zgodnie z metodyką obroacutebki
wynikoacutew pomiaroacutew pośrednich następująco (63)
∆119872 = radic(120597119872
1205971198750)
2
∙ ∆11987502 + (
120597119872
120597119875119904119905)
2
∙ ∆1198751199041199052
(63)
101
gdzie (120597119872
1205971198750) (
120597119872
120597119875119904119905) ndash pochodne cząstkowe funkcji 119872 = 119891(1198750 119875119904119905) względem 119875119900 i 119875119904119905
∆1198750 ∆119875119904119905 ndash błędy bezwzględne wynikoacutew pomiaroacutew 1198750 119875119904119905
Wyniki obliczeń wartości ∆1198750 = ∆119875119904119905 = 01 przedstawiono w tabeli 62 w postaci
błędu względnego (64)
120575119872 =∆119872
119872∙ 100
(64)
Tabela 62
Błąd pomiaru liczby M
M ΔM 120633119924
050 00028 056
060 00023 038
070 00019 027
080 00017 021
090 00015 017
095 00015 016
100 00014 014
105 00014 013
110 00014 013
115 00014 012
Wnioski
Na podstawie analizy danych eksperymentalnych można wyciągnąć wniosek że dla
wszystkich badanych liczb Macha kąt przechylenia pocisku rakietowego ma wpływ na nośne
właściwości korpusu z powierzchniami nośnymi w całym badanym zakresie kątoacutew natarcia
Przy przepływie naddźwiękowym dla maksymalnej prędkości pocisku Grom (M=2)
stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi jak i całego modelu zmniejsza się
Efektywność steroacutew zmniejsza się poczynając od dodatnich kątoacutew natarcia dla
poddźwiękowych i okołodźwiękowych prędkościach lotu
7 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew
71 Badanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1
711 Obiekt badań
Obiektem badań jest demonstrator (model) bloku steroacutew stanowiący podzespoacuteł prze-
działu kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego Zestawu Rakietowego GROM
102
Do badań przeznaczono pojedynczy modelu elektromechanicznego bloku steroacutew
wykonanego zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną
Blok z napędem elektrycznym steroacutew (rys 71) stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z napędem gazowym Blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
realizuje funkcje zaroacutewno aerodynamicznego jak roacutewnież gazodynamicznego sterowania
pociskiem (napęd hybrydowy) Sterowanie gazodynamiczne trwa przez 07 s od momentu
startu następnie sterowanie przejmuje układ z napędem elektrycznym
Rys 71 Blok steroacutew z napędem elektrycznym
Rys 72 Serwomechanizm elektryczny bloku steroacutew
103
W skład hybrydowego bloku steroacutew wchodzą następujące zespoły
- serwomechanizm (stery silnik elektryczny i przekładnia mechaniczna) rys 72
- prochowy silnik sterujący (PSS) pracujący w początkowej fazie lotu
- nadajnik prędkości kątowych (NPK)
- zespoacuteł destabilizatora
- bateria termiczna
- układ elektroniczny (wzmacniacz przetwornica napięcia)
- złącza elektryczne (do łączenia z GSN i wyrzutnią)
Wprowadzenie do konfiguracji pocisku rakietowego zestawu GROM hybrydowego
bloku sterowania wyeliminuje konieczność stosowania prochowego akumulatora ciśnienia
(PAC) wraz z turbogeneratorem stanowiących pokładowe źroacutedło zasilania aparatury pocisku
Celem badań była ocena rozwiązania konstrukcyjnego hybrydowego bloku steroacutew pod
względem
- poprawności działania modelu bloku steroacutew w trakcie badań stacjonarnych
w warunkach zakładowych
- sprawdzenia parametroacutew technicznych modelu bloku steroacutew
- ustalenia czy blok steroacutew można przeznaczyć do montażu w zespołach wyższego rzędu
pocisku rakietowego GROM
Model bloku steroacutew oceniano na podstawie wymagań dotyczących parametroacutew
funkcjonowania bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
przedstawionych w dokumencie pn bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja
obsługirdquo W ramach przygotowania badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie
i stanowisko SKPM-1
712 Przebieg badań
W trakcie badań modelu bloku steroacutew GROM wykonanego zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano sprawdzenie parametroacutew technicznych na stanowisku SKPM-1
(rys 73) ktoacuterych zakres przedstawiono w punkcie 714
Rys 73 Stanowisko SKPM-1
104
Stanowisko SKPM-1 przeznaczone jest do sprawdzenia regulacji i przeprowadzenia
badań bloku elektromechanicznego steroacutew Badania wykonano zgodnie z wymaganiami oraz
instrukcją bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja obsługirdquo Sprawdzenia
wykonywane są przy pomocy programu MPexe zainstalowanego na komputerze
stanowiącym wyposażenie stanowiska
7121 Sprawdzenie montażu elektrycznego
Sprawdzenie połączeń elektrycznych pomiędzy złączami elektrycznymi i łączoacutewką
bloku steroacutew wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie połączenia elektryczne nie powinny posiadać przerw
Rys 74 Wynik pomiaru poprawności montażu elektrycznego bloku steroacutew
Wynik sprawdzenia przedstawiono na rys 74 Kolorem żoacutełtym oznaczono poprawnie
wykonane połączenia elektryczne pomiędzy poszczegoacutelnymi stykami złącz W przypadku
nieprawidłowo wykonanych połączeń elektrycznych oznaczenie ma kolor czerwony
Wynik badania - pozytywny
105
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalny kąt wychylenia steroacutew powinien mieścić się w zakresie od
-(15plusmn05)deg do +(15plusmn05)deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rysunkach 75 76 i 77
Rys 75 Wynik pomiaru maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Rys 76 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część goacuterna)
106
Rys 77 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część dolna)
Wynik badania ndash negatywny Uzyskane wartości kąta wychylenia steroacutew nie spełniają
wymagania -(15plusmn05)deg i +(15plusmn05)deg (rys 76 i 77)
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowej
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymagania
1 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego o amplitudzie
67 V i obciążeniu steroacutew zewnętrznym momentem w zakresie -05 Nm do +05 Nm
charakterystykę amplitudową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 83
Tabela 73
Parametry charakterystyki amplitudowej bloku steroacutew
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesuniecie fazowe deg 10 20 45
2 Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
3 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
Wyniki badania przedstawiono na rys 78
Rys 78 Okno dialogowe z wynikami pomiaru charakterystyk bloku steroacutew
107
Wynik badania - pozytywny
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału
sterującego (000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
Wynik badania przedstawiono na rys 79
Rys 79 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Wynik badania ndash negatywny Uzyskana wartość przesunięcia zerowego położenia steroacutew
przekracza wymaganą wartość (rys 79)
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 710
Rys 710 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Wynik badania - pozytywny
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien
wynosić max 15deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 711
108
Rys 711 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru błędu statycznego bloku steroacutew
Wynik badania - pozytywny
713 Wnioski z badań
1 W związku z negatywnym wynikiem badania wg p 7122 zdemontowano blok steroacutew
w celu sprawdzenia przyczyny ograniczenia wychylania steroacutew W przypadku
możliwości usunięcia niezgodności należy przeprowadzić naprawę zespołu Zmiany
uwzględniono w dokumentacji bloku steroacutew
2 Uwzględniając rozbieżności uzyskanych wynikoacutew w stosunku do wymagań podczas
badania zgodnie z p 7124 przeprowadzono regulacje położenia potencjometru
serwomechanizmu
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do pocisku GROM
1 Maksymalny kat wychylenia steroacutew aerodynamicznych powinien mieścić się w zakresie
od ndash(15 plusmn05)deg do +(15 plusmn05)deg
2 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
3 Przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału sterującego
(000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
4 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego
o amplitudzie 67 V i obciążeniu steroacutew momentem w zakresie od -05 Nm do 05 Nm
charakterystykę częstotliwościową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 74
Tabela 74
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesunięcie fazowe o 10 20 45
Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
5 Maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
6 Błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien wynosić max
15deg
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutew
721 Przedmiot badań
109
Program badań dotyczy elektromechanicznego modelu bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew ktoacutery stanowi element przedziału kierowania
w konfiguracji przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM
Celem badań jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu sterowania
gazodynamicznego od prochowego silnika sterującego sprawdzenie czasu osiągniecia
parametroacutew pracy przez baterie BTR-07 sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu baterią BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni
Do badań przygotowano
ndash blok steroacutew elektromechaniczny (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną)
z baterią BTR-07 ndash 2 szt
ndash serwomechanizm (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną) ndash 1 szt
ndash ŁPSS ndash 2 szt
ndash ZPSS ndash 2 szt
Szczegoacutełową kompletację wyroboacutew i wyposażenia stanowiskowego przedstawiono
w pkt 7211 7212 7213 7214
Wyroby do badań przygotowały ZM Mesko Ładunki ŁPSS nie powinny posiadać
żadnych wad stwierdzonych metodą rentgenografii i kontrolą wzrokową (nieciągłości masy
paliwa pęknięcia pęcherze wykruszenia inhibitora itp) ktoacutere mogą mieć negatywny wpływ
na charakterystyki balistyki wewnętrznej PSS
ŁPSS i ZPSS przeznaczone do badań przedstawia się wraz z orzeczeniem
potwierdzającym ich jakość
Badania przeprowadzano w trzech etapach
etap I ndash badania serwomechanizmu
etap II ndash badania bloku steroacutew
etap III ndash badanie strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Celem badania (Etap I- rys 712) jest określenie poprawności funkcjonowania układu PSS
i synchronizacji sygnałoacutew sterujących rozdzielaczem gazoacutew PSS Założone przy tym
wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus serwomechanizm
minus kadłub z kroacuteccem
minus korpus
minus instalacja sprężonego powietrza umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
110
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym wynosi od -05
Nm do 05 Nm
minus zasilacz do zasilania stanowiska SKPM-1 o napięciu stałym 27plusmn3V Zasilanie bloku
steroacutew realizowane jest ze stanowiska SKPM-1
Rys 712 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
W trakcie badań rejestrowano następujące sygnały pomiarowe
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał o położeniu steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment włączenia zasilania napięciem stałym 27plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p = 43plusmn04 MPa
minus to + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
111
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem z baterii
BTR-07
Celem badania (Etap II rys 713) jest sprawdzenie czasu osiągnięcia parametroacutew pracy
przez baterię BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu baterią BTR-07 Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus bateria BTR-07 powinna uzyskiwać parametry pracy w czasie nie dłuższym niż 09 s
minus napięcie powinno utrzymywać się w przedziale 24-33 V przez czas min 30 s
Rys 713 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew
112
minus instalacja azotowa (lub powietrzna) umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa przez czas 30 s Zasilanie sprężonym gazem jest realizowane przez
podłączenie do kadłuba na stanowisku St-1222
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania St-1222
minus impuls obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm na
stanowisku zapłonowym baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie
1A) Zapłon baterii ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PAC Zasilanie bloku steroacutew
realizowane jest z baterii BTR-07
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych na stanowisku St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią
minus rejestracja sygnału sterującego podawanego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment aktywacji baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 MPa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Celem badania (Etap II rys 714) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu napięciem baterii BTR-07 i działającym układzie sterowania
gazodynamicznego PSS Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus czas funkcjonowania bloku steroacutew powinien wynosić min 30 s
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i zapłonnikiem ZPSS
minus stanowisko do badań bloku steroacutew przy zasilaniu gorącym gazem
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do
05 Nm na stanowisku St-1222
minus impuls zapłonowy baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie 1 A)
z obwodu PAC stanowiska St-1222 Zasilanie bloku steroacutew realizowane jest z baterii
BTR- 07
minus impuls zapłonowy zapłonnika PSS o parametrach z obwodu PSS stanowiska St-1222
(prąd zapłonu 06plusmn003A) Zapłon spłonki PSS ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PSS
113
Rys 714 Schemat blokowy układu do sprawdzania pocisku Grom badanego przy zasilaniu
gorącym gazem
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych ndash stanowisko St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) (z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią)
minus rejestracja sygnału sterującego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew
minus to ndash aktywacja baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash aktywacja zapłonnika PSS ndash obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
114
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Celem badania (Etap III rys 715) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni Założonym przy tym
wymaganiem jest maksymalne wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego z GSN
w czasie 0-1 s od momentu startu rakiety
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - maksymalny sygnał
sterujący po 1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew)
blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
przedział telemetryczny
makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
silnik startowy
wyrzutnia
minus mechanizm startowy (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną sekwencję od momen-
tu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Parametry wyjściowe (rejestracja sygnałoacutew z pokładu rakiety)
minus kanał podstawowy GSN
minus kanał pomocniczy GSN
minus sygnał sterujący z GSN
minus sygnał z potencjometru PUN bloku steroacutew
minus sygnał z tachometru bloku steroacutew
Uwaga Algorytm startu rakiety ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt 7211
7212 7213 niniejszego programu badań
115
Rys 715 Schemat badania pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
(z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki)
116
722 Metodyka wykonywania badań
7221 Badanie serwomechanizmu ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Zespoły do badania (Etap I rys 812) wg P 7211 zamocowano zgodnie
z instrukcją na stanowisku pomiarowym St-1222 oraz wykonać niezbędne połączenia
elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus sterujący na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash włączenie zasilania napięciem stałym 27 plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus t o + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7222 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badania (Etap II rys 713) zamontowano na stanowisku pomiarowym
St-1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon
PACrdquo stanowiska St-1222 oraz wykonać połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKMP-1
(w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska ST-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus przebieg w czasie napięcia baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7223 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badań (Etap II rys 714) zamontowano na stanowisku pomiarowym St-
1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon PACrdquo
stanowiska St-1222 oraz podłączono zapłonnik PSS do obwodu bdquozapłon PSSrdquo stanowiska
St-1222 Stanowisko powinno uwzględniać odstęp czasowy pomiędzy momentem inicjacji
baterii BTR-07 a odpaleniem zapłonnika PSS zgodnie opisaną poniżej sekwencją Następnie
117
wykonano połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał
sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus napięcie wyjściowe (przebieg w funkcji czasu) baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontować obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączyć kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash impuls zapłonu na zapłonnik PSS ndash przez obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonać zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Zmontować przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
(Etap III rys 715)
minus GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - sygnał maksymalny po
1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew
minus blok steroacutew G 1120000M zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
minus przedział telemetryczny
minus makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
minus silnik startowy G 1400000
minus wyrzutnia G 2000000
Przygotować do badań pomiaroacutew i rejestracji
minus mechanizm startowy G 4000000 (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną
sekwencję od momentu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika
startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Odpalić pocisk i zarejestrować wyniki badania
Uwaga Algorytm startu pocisku ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt
82218222 i 8223 niniejszej metodyki badań
Badania wykonano w trybie badań zgodnym z normą obronną NO-06-A1052005
118
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym zaelaborowany
w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem
Program badań strzelaniem dotyczy rakiety przeciwlotniczej GROM-M wyposażonej
w hybrydowy blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew z prze-
działem telemetrycznym zaelaborowany w etatowej wyrzutni Forma i treść niniejszego
programu badań określenia i oznaczenia są zgodne z normami obronnymi od NO-06-
A1012005 do NO-06-A1082005
Celem badań poligonowych była ocena rozwiązania technicznego demonstratora
przeciwlotniczego pocisku rakietowego w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem seroacutew wyposażonego w przedział telemetryczny (PPRTW)
przeznaczonego do przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego (PPZR) GROM-M
pod względem
minus poprawności działania (realizowanie przewidzianych funkcji)
minus sprawdzenia wytrzymałości konstrukcji w badaniach poligonowych strzelaniem
Miejsce badań
Centralny Poligon Wojsk Lądowych Drawsko Pomorskie
Wymagania techniczne
1 Zestaw i demonstrator PPR powinny funkcjonować prawidłowo podczas startu w czasie
lotu do celu i po uderzeniu w cel
minus przy starcie parametry przedstartowe powinny spełniać wymagania określone dla
wydania decyzji o podaniu sygnałoacutew startowych
minus odległość PPR od wyrzutni w chwili zadziałania silnika marszowego - lSM powinna być
nie mniejsza niż 55 m
minus prędkość średnia PPR między 3 s a 4 s lotu - vM powinna być nie mniejsza niż 580 ms
minus po starcie PPR powinien naprowadzać się na cel składowe uchyboacutew w układzie
wspoacutełrzędnych względnych (w płaszczyźnie poprzecznej do wektora prędkości PPR)
w warunkach badań poligonowych powinny mieścić się w obszarach podanych
w kolumnie 4 tabeli 85
minus niedopuszczalne jest rozerwanie silnika marszowego
2 Wyroby przeznaczone do strzelań powinny
minus posiadać orzeczenie potwierdzające zgodność z wymaganiami niniejszego programu
badań
minus przechodzić z wynikiem pozytywnym test na aparaturze kontrolno-pomiarowej (AKP)
RSKP oraz na stanowiskach eksperymentalnych uzyskując ocenę ogoacutelną określającą go
jako wyroacuteb sprawny
3 Wyroby G 1000TZWM powinny spełniać wymagania niniejszego programu badań
G1000TZWM PBS co powinno być potwierdzone odpowiednimi zapisami w orze-
czeniu
4 Wyroby G1000TZWM powinny spełniać wymagania dokumentacji konstrukcyjnej
119
Tabela 75
Uchyby dla warunkoacutew badań poligonowych
Lp Warunki badań
Określenie uchybu według rys 716
Położenie przyjęte za
kryterium trafienia celu
Położenie przyjęte za
kryterium poprawnego
działania pocisku
1 2 3 4
1 Strzelanie do ICP w locie na
kursach zbliżania i oddalania Obszar O1 według rys 816 Obszar O2 według rys 816
2 Strzelanie do celu stacjonarnego
ICR-S (strzelanie wariantowe) Obszar O1 według rys 817 obszar O2 według rys 817
Zasady wykonania badań
Zasady ogoacutelne
minus Wyroby badano zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym programie badań oraz
metodyką opracowaną przez instytucję obsługującą ośrodek poligonowy Badania
wykonuje instytucja obsługująca ośrodek poligonowy na terenie ośrodka poligonowego
minus W badaniach poligonowych wyroby poddaje się badaniom w proacutebie strzelaniem Inne
proacuteby polowe wykonuje się według odrębnych programoacutew badań
minus Wyroby do badań strzelaniem skompletowano zgodnie z wymaganiami programu badań
oraz dokumentacją konstrukcyjną
minus W proacutebce pobranej do badań strzelaniem przygotowano 2 sztuki wyroboacutew do proacuteb
z telemetrią montując w miejsce przedziału bojowego przedział telemetryczny
z urządzeniem pomiarowo-nadawczym wg dokumentacji konstrukcyjnej
Zakres badań
Zakres i kolejność proacuteb strzelaniem pociskoacutew na poligonie określa tabela 76
Tabela 76
Zakres i kolejność proacuteb w badaniach poligonowych
Lp Proacuteba
Numer punktu
wymagań
technicznych
warunkoacutew
badań
kryterioacute
w oceny
1 Sprawdzenie stanu dostawy
2 - -
2 Sprawdzenie sprawności technicznej modeli
wyroboacutew na AKP RSKP lub na stanowiskach
eksperymentalnych
-
-
3 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania
(spotkanie)
1 2 21
4 Strzelanie do ICP na kursie oddalania ( pościg)
5 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S
(strzelanie wariantowe)
1 4 41
120
Zestawienie charakterystyk obszaroacutew
ParametrObszar a
x
y (z)
O
O
1
2
2granica obszaru O
1granica obszaru O
a a
centrum indykacji
centrum obszaroacutew
a
a (a )
p
centrum indykacji
z
y
35 m 15 m 23 m
67 m 40 m 60 m
3 m
423 m
x y z xp
x
y
x
z
xy
z
vw
ay
za
granica obszaru O
granica obszaru O
1
2
a) b)
c)
Objaśnienia
x - oś prędkości względnej celu i pocisku (bdquo+rdquondash zgodny ze zwrotem prędkości
celu względem pocisku)
y - oś pionowa
z - oś pozioma
Δx Δy Δz - uchyby w osiach x y z
vw - wektor prędkości względnej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85
ax ay az - poacutełosie elips obszaroacutew rozrzutu w osiach x y z w układzie związanym
z prędkością względną
px - przesunięcie centrum elips w osi x
(∆119961 minus 119953119961)120784
119938119961120784
+∆119962120784
119938119962120784
+∆119963120784
119938119963120784
le 120783
Rys 716 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do celu ruchomego
a) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji) w płaszczyźnie poprzecznej do
prędkości pocisku (względnej) b) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji)
w płaszczyznach roacutewnoległych do prędkości pocisku (względnej) c) układ wspoacutełrzędnych do
określenia obszaroacutew
121
Objaśnienia
Δy - uchyb w osi pionowej
Δz - uchyb w osi poziomej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100 (kryterium trafienia)
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85 (kryterium
poprawnego działania)
Rys 717 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do ICR-S
Kompletacja wyroboacutew
W badaniach poligonowych strzelaniem poddano proacutebom dwa wyroby z przedziałem
telemetrycznym ndash 2 sztuki
Kompletacja - wyroby z przedziałem telemetrycznym
Wyroby z przedziałem telemetrycznym zostaną skompletowane z następujących zespołoacutew
przedział kierowania (z blokiem steroacutew elektromechanicznym) przedział telemetryczny
silnik marszowy blok statecznikoacutew silnik startowy i wyrzutnia
122
Warunki prowadzenia badań
1 Warunki ogoacutelne
minus Do pomiaru parametroacutew i charakterystyk wyroboacutew stosowano zalegalizowane
przyrządy i aparaturę
minus Wszystkie proacuteby wykonywano w warunkach otoczenia jeśli szczegoacutełowe metodyki nie
stanowią inaczej przy następujących ograniczeniach
prędkość wiatru przyziemnego nie większa niż 25 ms
kąt między kierunkami na słońce i strzelania nie mniejszy niż 25o
natężenie promieniowania od tła ET(KS) nie większe niż 2 microWm2
Warunki normalne określono według normy NO-06-A1052005 punkt 222
minus W czasie proacuteb i sprawdzeń ściśle przestrzegano zasad BHP obowiązujących
w ośrodku poligonowym na stanowiskach badawczych i podczas eksploatacji
aparatury a w szczegoacutelności przepisoacutew dotyczących obchodzenia się z wyrobami
zawierającymi środki pirotechniczne i materiały wybuchowe Szczegoacutelną uwagę
zwroacutecono na ochronę przed oddziaływaniem statycznych ładunkoacutew elektrycznych
W czasie prac nie wymagających bezpośredniego dostępu do stykoacutew złącz (Zł2 i Zł3)
oraz podczas transportu i przechowywania wyroacuteb miał nałożone wszystkie pokrywki
i NBZ lub korek technologiczny Pokrywkę przednią nakładano dopiero po całkowitym
zatrzymaniu się obrotoacutew wirnika żyroskopu
minus Operatorzy obsługujący strzelania byli przeszkoleni zgodnie z obowiązującymi
przepisami i posiadali zezwolenie na prowadzenie strzelania wystawione przez
instytucję wykonującą badania poligonowe
minus W trakcie badań przestrzegano następujących zasad
czas nieprzerwanej pracy układu chłodzenia - 1 minuta przerwa w pracy 5 min
przy włączonym układzie chłodzenia niedopuszczalne jest zamykanie w GSN
zaworu wylotu azotu
minus Azot stosowany przy sprawdzeniach powinien spełniać następujące wymagania
czystość azotu ciekłego nie mniej niż 98 objętości
zawartość cząstek stałych powyżej 5 m - niedopuszczalna
temperatura punktu rosy azotu powinna wynosić nie więcej niż -65C przy ciśnieniu
147 MPa
minus Strzelania rakiety Grom wykonuje się do celoacutew nieruchomych ze stanowiska
stacjonarnego
minus W przypadku strzelania do celu z wysokotemperaturowym źroacutedłem promieniowania
(smugacze) wyłączyno układ selekcji zakłoacuteceń termicznych przez naciśnięcie przycisku
SELEKTOR na klawiaturze MS
minus W badaniach strzelaniem czas od nakłucia NBZ do momentu zejścia pocisku nie
powinien przekraczać 25 s
minus Strzelanie wykonuje się przy użyciu mechanizmu startowego dostosowanego do
wspoacutełpracy z komputerem i umożliwiającego rejestrację parametroacutew przedstartowych
oraz warunkoacutew podania sygnałoacutew startu
minus Natężenie promieniowania od celu tła i zakłoacuteceń rejestrowano przy pomocy przyrządu
123
do mierzenia natężenia promieniowania
2 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 800 - 2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 300 - 600 m
minus prędkość celu w chwili spotkania z pociskiem 150 - 400 ms
minus natężenie promieniowania od celu
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -35oC do -11oC
EC(KS) ge 5 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -10oC do +30oC
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od +31oC do +50oC
minus tryb pracy GSN - S (spotkanie - nie naciska się przycisku S-P na wyrzutni)
minus mechanizm startowy MS G 4000000 dostosowany do wspoacutełpracy z komputerem
i zapisu parametroacutew przedstartowych
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy przy odległości do celu 2000divide3000 m
21 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie) ndash kryteria oceny wymagania
wg tabeli 76
3 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 1000divide2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 400divide1500 m
minus prędkość celu na parametrze 180divide360 ms
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 40 μWm2
minus tryb pracy GSN P (pościg - nacisnąć przycisk S-P na wyrzutni)
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy nie wcześniej niż 1 s po przejściu celu przez
parametr
31 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg) ndash kryteria oceny - wymagania wg
tabeli 76
4 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S w obecności zakłoacuteceń termicznych (strzelanie
wariantowe)
minus rodzaj celu nieruchomy promiennik z urządzeniem do wyrzucania zakłoacuteceń
termicznych (ICR-S)
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy
minus odległość do celu 1500divide 2000 m
minus wysokość celu nad ziemią 10divide12 m
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 10 microWm2
124
minus podczas celowania pocisk plotn naprowadzano na cel z goacuternej poacutełsfery
minus tryb pracy GSN S (spotkanie - nie naciskać przycisku S-P na wyrzutni)
minus układ selekcji zakłoacuteceń termicznych WŁĄCZONY (nie wolno nacisnąć przycisku
SELEKTOR na MS)
minus rodzaj pracy MS RĘCZNY
minus moment naciśnięcia języka spustowego do oporu po uchwyceniu celu na 15 s przed
wyrzuceniem pierwszego zakłoacutecenia termicznego
minus charakterystyka zakłoacutecania
zakłoacutecenia termiczne wyrzucano po zejściu pocisku co 1 ndash 15 s
liczba wyrzucanych zakłoacuteceń termicznych 4 szt
stosunek natężenie promieniowania od zakłoacutecenia w stosunku do natężenia celu
powinien spełniać warunek EZ(KS)EC(KS) 8
typ zakłoacuteceń termicznych PPI-26 lub inne roacutewnoważne
41 Strzelanie do celu stacjonarnego w obecności zakłoacuteceń termicznych - kryteria oceny
minus wymagania wg tabeli 76
minus prędkość rakiety podczas trafienia w cel nie mniejsza niż 400 ms
minus wyboacuter celu realnego ignorowanie zakłoacuteceń
Zbieranie i przygotowanie danych z pomiaroacutew
Podczas badań strzelaniem zebrano dane określające następujące charakterystyki lotu
minus kierunkowa odległość do celu jego wysokość i parametr w chwili startu pocisku
minus odległość od stanowiska w chwili zadziałania silnika marszowego
minus czas pracy silnika marszowego
minus prędkość pocisku na torze lotu
minus prędkość kątowa linii wizowania i jej składowe
minus uchyby i ich składowe
minus kierunkowa odległość pocisku i jego wysokość w chwili spotkania z celem
minus kąt między kierunkiem wektora prędkości pocisku i kierunkiem linii wizowania
Na stanowisku startowym zebrano następujące dane do określenia parametroacutew
przedstartowych
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) i od tła ET(KS) podczas lotu pocisku
minus moment uruchomienia NBZ
minus moment osiągnięcia parametroacutew pracy
minus sygnały położenia języka spustowego (rozaretowanie zezwolenie na start)
minus sygnał wyłączenia selektora
minus prędkość kątowa śledzenia od momentu rozaretowania do startu
minus stosunek sygnałoacutew od celu i tła
minus sygnały z KS i KP
minus sygnał namiar
minus sygnał korekcja
minus sygnał aretowania
125
minus moment startu
minus informacja o stanie warunkoacutew startu
minus sygnał z przycisku S-P
Po zakończeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań ktoacutere powinno zawierać
zestawienia zebranych danych i wynikoacutew wszystkich wykonanych proacuteb oraz wynik ogoacutelny
badań
Rys 718 Strefy bezpieczeństwa strzelań
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew GROM-M
Obiektem badań jest przedział kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego
Zestawu Rakietowego GROM-M wyposażony w demonstrator (model) bloku steroacutew z elek-
trycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
126
Kompletacja pocisku Grom wyznaczonego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt przedziału kierowania wyposażonego w demonstrator
bloku steroacutew elektromechanicznego wykonanego według opracowanej dokumentacji
konstrukcyjnej i 2 szt głowicy samonaprowadzającej GSN przystosowanej do wspoacutełpracy
z ww blokiem steroacutew Konfigurację przedziałoacutew kierowania przedstawiono w tabeli 77
Tabela 77
Konfiguracja przedziałoacutew kierowania przeznaczonych do badań
Lp Nr przedziału kierowania
G 1100000M
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego G 112000M
Nr GSN
G 1110000
Uwagi
1 059M 3 0410-059
2 070M 4 0410-070
Celem badań było
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKD
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKU
Przebieg badań
Do badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie i stanowiska KPA-FKD i KPA-FKU
W trakcie badań przedziałoacutew kierowania GROM-M zmontowanych zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano badania zgodnie z zapisami Warunkoacutew Technicznych ktoacuterych
zakres przedstawiono poniżej
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKD
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcją PK-I1 w zakresie poniższych wymagań
Rys 718 Stanowisko KPA-FKD
127
Pomiar wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartość wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp kanału tachometru
przy ekwatorialnej prędkości kątowej ωe= 0 degs i częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinna zawierać się w granicach plusmn 005
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Pomiar wartości zmiany wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp
Wymaganie zmiana wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp w kanale tachometru przy
zmianie ekwatorialnej prędkości kątowej ωe stanowiska od +120os do -120os i częstotliwości
obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinna wynosić maks 01 przy tym zmiana
wspoacutełczynnika sygnału kursu ΔKp powinna wynosić 06 plusmn 01
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKU
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcja PK-I2 w zakresie poniższych wymagań
Rys 719 Stanowisko KPA-FKU
Rys 720 Przedział kierowania na stanowisku KPA-FKU
128
Sprawdzenie prędkości kątowej śledzenia celu
Wymaganie GSN w zestawie przedziału kierowania przy pracy z zewnętrznego
źroacutedła zasilania i odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza powinna zapewniać
następujące prędkości kątowe śledzenia
minus |ωs| le 4os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 425 μWm2 dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus |ωs| le 12os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 40 μWm2 dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie maksymalnej prędkości kątowej śledzenia celu w obecności zakłoacuteceń
termalnych
Wymaganie moduł prędkości kątowej śledzenia |ωs| przy pracy z zewnętrznego źroacutedła
zasilania odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza włączonym selektorze
kącie namiaru N = +5o częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinien
wynosić minimum 4os przy natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) = 10 plusmn 2 μWm2 dla
kursoacutew zbliżania (w systemie S) po przejściu przez pole widzenia czterech imitatoroacutew
zakłoacuteceń jeden za drugim co 03 s w płaszczyźnie śledzenia ze względną prędkością kątową
ω = 1os przy warunku że
119864119911(119870119878)
119864119888(119870119878)= 10 plusmn 2
gdzie
Ez(KS) ndash natężenie napromieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
Przy wyłączonym selektorze powinna nastąpić utrata celu przy obecności zakłoacuteceń
w polu widzenia GSN
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew przy częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinny spełniać następujące warunki
a) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn3os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i kącie namiaru N = +185o dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale pochylenia |ΔKp|le 01 ndash przy zmianie kierunku obrotoacutew stanowiska
minus w kanale kursu Kk le 09 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
b) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 075os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm 2 i namiarze N = +185o
minus w kanale kursu Kk = 06 plusmn 015 (Kk dla obliczenia warunku podanego w pkt d) przy
kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
c) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 15os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i namiarze N = +185o dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
minus w kanale kursu Kk =055 plusmn 015 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
129
d) przy prędkości kątowej śledzenia GSN ωs = 0os i kącie namiaru N = 30deg dla kursoacutew
zbliżania (w systemie S)
minus wartość modułu fałszywego wspoacutełczynnika sygnału
1198700 = radic1198701198962 + 119870119901
2
powinna wynosić nie więcej niż 23 Kk (wartość wspoacutełczynnika sygnału w kanale kursu
określona w pkt b dla obliczeń)
e) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = 0os natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) =
40 μWm2 i namiarze N = 135o oraz braku sygnału zejścia (przy włączonym układzie
sterowania na odcinku początkowym) dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale kursu Kk le 088 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp = 0 plusmn 015
po włączeniu sygnału zejścia (po wyłączeniu układu sterowania na odcinku początko-
wym) w ciągu 05divide30 s od momentu włączenia sygnału zejścia (wyłączenia układu
sterowania na odcinku początkowym)
minus w kanale kursu Kk le 033 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp le 033
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M z demon-
stratorem bloku steroacutew z elektrycznym napędem
Obiekt badań
Obiektem badań jest pocisk przeciwlotniczy GROM-M wyposażony w demonstrator
bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew Pocisk rakietowy
posiada przedział telemetryczny w celu rejestracji parametroacutew pracy podzespołoacutew rakiety
przed startem i na trajektorii lotu
Kompletacja rakiety Grom przedstawionego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt pociskoacutew rakietowych w wyrzutni wyposażonych
w demonstrator bloku steroacutew elektromechanicznego i przedział telemetryczny wykonanych
zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną Konfiguracje wyroboacutew przedstawiono w tabeli 78
Tabela 78
Konfiguracja wyroboacutew GROM-M przeznaczonych do badań poligonowych
Lp Nr pocisku
G 1000
TZWM
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego
G 112000M
Nr GSN
G1110000
Nr
wyrzutni
Nr przedziału
telemetrycznego
1 059M 3 0410-059 1675 P 162011
2 070M 4 0410-070 1837 P 192011
130
Cel badań
Celem badań była ocena rozwiązania technicznego demonstratora przeciwlotniczego
pocisku rakietowego GROM-M w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew pod względem poprawności działania i wytrzymałości konstrukcji
w badaniach strzelaniem
Pociski rakietowe w wyrzutni wyposażone w demonstrator bloku steroacutew z napędem
elektrycznym oraz zawierające pokładowy przedział telemetryczny oceniano na podstawie
wymagań zawartych w programie badań strzelaniem Badania poligonowe przeprowadzono
w Ośrodku Badań Dynamicznych WITU na poligonie CSWL Drawsko Pomorskie
Przebieg badań
W trakcie badań pociskoacutew przeciwlotniczych GROM-M prowadzono strzelania
z zastosowaniem mechanizmu startowego G 4000000 nr produkcyjny 010 w następującej
kolejności
Strzał 1 ndash wyroacuteb nr 059M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym na kursie pościgowym z wyłączonym
selektorem w GSN
Strzał 2 ndash wyroacuteb nr 070M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym (flara) na kursie pościgowym z wyłączo-
nym selektorem w GSN
Wnioski z badań poligonowych
1 Przebieg badań i zarejestrowane wyniki proacuteb strzelaniem wskazują na prawidłowe
funkcjonowanie przedziału kierowania w zakresie pracy steroacutew oraz wypracowania
sygnałoacutew sterujących i poziomu wartości tych sygnałoacutew
2 Pomiary telemetryczne wykazały prawidłowe działanie układu sterowania na
początkowym odcinku lotu tjpodczas pracy prochowego silnika sterującego (PSS)
3 Wyniki pomiaroacutew telemetrycznych na dalszym odcinku lotu wykazały że uzyskano
wzrost prędkości maksymalnej pocisku o 50 ms w pierwszym strzale i 65 ms w drugim
strzale Wzrost prędkości maksymalnej pocisku z badanym blokiem steroacutew z napędem
elektrycznym wynosi 10 w stosunku do pocisku standardowego
131
8 Podsumowanie i wnioski
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania i konstru-
kcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
W wyniku analizy wynikoacutew badań parametroacutew użytkowych demonstratora bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew na stanowisku kontroli
parametroacutew SKPM-1 przeprowadzono demontaż bloku steroacutew w celu jego regulacji i korekty
wykonania elementoacutew Na zdemontowanych podzespołach przeprowadzono prace ktoacuterych
celem było zapewnienie wychylenia steroacutew do skrajnego położenia (skorygowano kształt
korpusu serwomechanizmu i elementoacutew przekładni mechanicznej) oraz regulacji położenia
potencjometru serwomechanizmu podającego sygnał położenia steroacutew (skorygowano
położenie potencjometru względem korpusu serwomechanizmu)
Wykorzystując wyniki badań poligonowych opracowano bdquoAnalizę układu rozdzielacza
PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew rakiety GROM-Mrdquo
Celem analizy było poroacutewnanie nowego układu proporcjonalnego sterowania elektro-
mechanicznego z dotychczasowym układem gazodynamicznego sterowania przerzutowego
(PAC) zachowując w obu wersjach gazodynamiczny układ wspomagania sterowania w po-
cząstkowej fazie lotu (PSS) W analizie podano wymiary konstrukcyjne rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS i wielkość szczelin wypływu gazoacutew przy roacutewnych kątach wychylenia
steroacutew
Na podstawie wynikoacutew badań poligonowych w celu sprawdzenia poprawności
funkcjonowania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew opracowano program badań pn bdquoBlok steroacutew elektromechaniczny Program badań
modelu GROM-Mrdquo Program badań modelu bloku steroacutew elektromechanicznego obejmuje
swoim zakresem przeprowadzenie badań w trzech etapach
I Badania serwomechanizmu wraz z prochowym silnikiem sterującym (PSS) jako
podzespołoacutew bloku steroacutew
II Badania bloku steroacutew
III Badania strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew elektromechaniczny
Badanie wg etapu I miało na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu
prochowego silnika sterującego (PSS) wspoacutełpracującego z serwomechanizmem w warunkach
symulacji jego pracy poprzez zasilanie sprężonym powietrzem
Etap II badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu układu PSS sprężonym powietrzem z uruchomionym pokładowym źroacutedłem
zasilania ktoacutere stanowi bateria termiczna oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
bloku steroacutew przy zasilaniu układu PSS gazami prochowymi pochodzącymi z ładunku PSS
z jednoczesnym uruchomieniem baterii termicznej
Etap III badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania przedziału
kierowania (GSN z blokiem steroacutew) pocisku przeciwlotniczego w momencie startu rakiety
i wyjścia z wyrzutni w proacutebie strzelaniem
Na podstawie doświadczenia z montażu demonstratora przedziału sterowania
i wynikoacutew prowadzonych badań wprowadzono korektę dokumentacji konstrukcyjnej w zakre-
132
sie wykonania części podzespołoacutew i ich montażu w zespołach wyższego rzędu
Wprowadzone zmiany dotyczą
układu rozdzielacza gazoacutew prochowych i zespołu dysz PSS
wykonania elementoacutew serwomechanizmu takich jak korpus goleń elementy przekładni
mechanicznej
montażu wzmacniacza tachometru w obudowie bloku steroacutew
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew
Analizę przeprowadzono posiłkując się opracowanie ZEK WAT [43] W opracowaniu
przedstawiono analizę wymiarową konstrukcji elementoacutew rozdzielacza prochowego silnika
sterującego (PSS) oraz wspoacutełpracę ww elementoacutew
W tabeli 81 przedstawiono zakres zasadniczych zmian w układzie rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS tj w korpusie serwomechanizmu i tulejce rozdzielacza elektromecha-
nicznego bloku steroacutew
W tabeli 82 przedstawiono schemat wspoacutełpracy elementoacutew rozdzielacza gazoacutew PSS
w oparciu o korpus serwomechanizmu i tulejkę elektromechanicznego bloku steroacutew oraz
poroacutewnano z analogicznie wspoacutełpracującymi elementami w bloku steroacutew pierwotnym
W analizie posłużono się charakterystycznymi wartościami kąta wychylenia steroacutew
przedstawionymi w opracowaniu [43] Analizę przeprowadzono dla wymiaroacutew nominalnych
obu elementoacutew
Tabela 81
Poroacutewnanie wymiaroacutew rozdzielacza PPS bloku steroacutew elektromechanicznego
133
Tabela 82
Analiza pracy rozdzielacza PPS bloku steroacutew (dla wymiaroacutew nominalnych)
Jak wynika z analizy przedstawionej w tabeli 82 w układzie rozdzielacza PSS przed
zmianami konstrukcyjnymi szerokość otworu wypływu gazoacutew prochowych wynosi 0246
mm a po zmianach ten sam wymiar ma wartość 062 mm w każdym z otworoacutew rozdzielacza
gazoacutew PSS przy zerowym kącie wychylenia steroacutew (w rozwiązaniu konstrukcyjnym
pierwotnego bloku steroacutew szerokość tego otworu wynosi 0587 mm) W kolejnych fazach
wychylenia steroacutew szerokość otworu wylotowego gazoacutew PSS odpowiednio wzrasta
w stosunku do rozwiązania przed zmianami
Minimalny luz w rozdzielaczu gazu PSS określany w opracowaniu [18] jako minimalna
szczelina przewidziana konstrukcyjnie wynoszący 005 mm a maksymalnie 0076 mm
w pierwotnym bloku steroacutew wynika z tolerancji pasowania tulejki rozdzielającej gaz i otworu
w obudowie siłownika Analogiczny luz wynikający z pasowania tych samych elementoacutew
w bloku steroacutew elektromechanicznym wynosi minimum 0006 mm i maksymalnie 0035 mm
134
83 WNIOSKI KOŃCOWE
Przedmiotem rozprawy było rozwiązanie zagadnienia sterowania proporcjonalnego
przenośnym przeciwlotniczym zestawem rakietowym GROM-M polegającym na płynnym
wychylaniu się steroacutew w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej Zastosowanie takiego rozwiązania w układach napędu steroacutew eliminuje dotychczas
stosowane sterowanie jednokanałowe w postaci steroacutew przerzutowych
Realizując cel rozprawy wykonano
analizę wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego zasięgu wykorzy-
stywane w nich systemy sterowania rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody
naprowadzania
opracowanie modelu matematycznego dynamiki lotu lekkiej rakiety przeciwlotniczej
sterowanej proporcjonalnie oraz sterami przerzutowym
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
opracowanie modelu matematycznego i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania
z napędem elektrycznym
opracowanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
Z rezultatoacutew przeprowadzonych prac badawczych wynikają następujące wnioski
1 Przedstawione w rozprawie doktorskiej wyniki badań demonstratora bloku steroacutew z elektrycz-
nym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew potwierdziły celowość jego konstrukcji i budowy
a także prawidłowość kierunku rozwoju pocisku przeciwlotniczego klasy MANPADS
2 Przeprowadzone badania poligonowe wykazały że pocisk przeciwlotniczy GROM
z elektrycznym napędem steroacutew uzyskał większą o 10 prędkość maksymalną w stosunku do
pocisku standardowego co zwiększa strefę rażenia zestawu przeciwlotniczego GROM
3 Zastąpienie układu przerzucania steroacutew w położenia skrajne w dotychczasowym bloku
sterowania pocisku GROM elektrycznym układem sterowania pozwoliła usunąć dodatkową
akustyczną składową zakłoacuteceń wnoszoną ruchami steroacutew w obwoacuted kierowania koordynatorem
głowicy samonaprowadzającej co skutkuje poprawą dokładności naprowadzania pocisku
GROM na cel powietrzny
4 Poroacutewnanie dotychczasowego sterowania przerzutowego w pocisku GROM z zaproponowa-
nym w rozprawie płynnym wychylaniem steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej wykazało przewagę nowego rozwiązania technicznego pod względem uzyskanych
parametroacutew bojowych poboru mocy elektrycznej i niezawodności pracy
135
LITERATURA
[1]
Tamberg S Tendencje rozwojowe przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew
rakietowych Materiały VI Międzynarodowej Konferencji Uzbrojeniowej
bdquoNaukowe aspekty techniki uzbrojeniardquo Waplewo 2006
[2] Maślanka S Przeciwlotnicze zestawy rakietowe a zagrożenie powietrzne
Przegląd Sił Powietrznych maj 2008 r
[3]
Sienicki K Podciechowski M Przeciwlotnicze zestawy rakietowe bliskiego
i średniego zasięgu Nowoczesne technologie systemoacutew uzbrojenia ndash monografia
pod redakcją gen prof Z Mierczyka WAT 2010 s 429divide445
[4]
Noga J Motyl K Zygmunt B Sienicki K Puzewicz Z Blaim Z Analiza
możliwości niszczenia pociskoacutew manewrujących przez zestawy MANPADS
rozdział w monografii pt Wyzwania i rozwoacutej obrony powietrznej
Rzeczypospolitej Polskiej ndash obronność RP XXI wieku Wydawnictwo Akademii
Sztuki Wojennej Rembertoacutew 2018 str 265divide294
[5] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz I NTW
1199
[6] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz II NTW
1299
[7]
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32M (Strzała-2M) Opis
i użytkowanie Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Służby Uzbrojenia
i Elektroniki Warszawa 1975
[8] 9К32М ЗРК Стрела-2М Переносной зенитный комплекс Стрела-2М
(9К32М)
[9] 9К34 ЗРК Стрела-3 Памятка стрелку изделия 9К34rdquo 1977
[10] httpenwikipediaorgwiki9K38_Igla
[11] Акулов В И Байдаков А Г Васильев bdquoТехническая подготовка командира
взвода пзрк 9К38 laquoИглаraquo ИЕrdquo Томском 2011
[12] httpwwwkbmruenproductionpzrk362html dostęp 2019-04-03
[13] Cieślikowska M Moskalewicz M Nowe technologie w zestawie
przeciwlotniczym Grom Raport WTO 999
[14] Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM Instrukcja Cz 1 Budowa
i użytkowanie zestawu Dowoacutedztwo Wojsk Lądowych Warszawa 2009
[15] httpplwikipediaorgwikiGrom_(przeciwlotniczy_zestaw_rakietowy)
[16] httpenwikipediaorgwikiMan-portable_air-defense_systems
[17]
Noga J Motyl K Makowski M Zygmunt B Puzewicz Z A Concept for
Striking Range Improvement of the GROMPIORUN Man-Portable Air-Defence
System Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 1(27) 2017 s 55divide70
[18]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Koncepcja zmian
parametroacutew balistycznych PPZR Grom do zwalczania pociskoacutew manewrujących
Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 4(30) 2017 s 111divide122
136
[19]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Problemy wykrywania
i zwalczania pociskoacutew manewrujących typu Cruise Konferencja Naukowo-
Techniczna Radiolokacji Konferencja Urządzenia i Systemy Radiolokacyjne
14divide16112017
[20]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Interception and
combat of cruise missles by GROM MANPADS Proceedings of SPIE (Society of
photo-optical instrumentation engineers) Vol 10715 2018 s 6 ISBN
9781510619968
[21] httpwwwarmy-technologycomprojectsmistral-missile
[22] httpwwweliteukforcesinfoweaponsjavelin dostęp 2019-04-03
[23] httpzonwarrugranatometpzrkJavelinhtml dostęp 2019-04-03
[24] httpenwikipediaorgwikiFIM-92_Stinger
[25] httpwwwmilitary-quotescomforumswedish-rbs-70-missile-drawings-
t20753html dostęp 2019-04-03
[26] aquellasarmasdeguerrawordpresscom20111217el-misil-blowpipe-britanico
dostęp 2019-04-03
[27] httpzonwarrugranatometpzrkStarstreakhtml dostęp 2019-04-03
[28] httpwwwthinkdefencecoukuk-complex-weaponsstarstreak-high-velocity-
missile-hvm dostęp 2019-04-03
[29] Демидов В П Кутыев Н С Управление зенитными ракеами Военное
Издательство Москва 1989
[30] Дмитриевский A A Баллистика и навигация ракет Машиностроение
Москва 1985
[31] Лебедевм A A Чернобровкин Л С Динамика полета Машиностроение
Москва 1973
[32]
Vogt R Głębocki R Jednokanałowy nieciągły w działaniu system
naprowadzania obiektu latającego do celu VIII Ogoacutelnopolska Konferencja
bdquoMechanika w lotnictwierdquo Warszawa 1998
[33] Коростелев О П Теоретические основы проектирования ствольных
управляемых ракет Киев Издателъство Defence Express Library 2007
[34] Dmitrijewskij A A Ballistika i nawigacija rakiet Maszinostrojenije Moskwa
1985
[35] Vogt R Sterowanie statkoacutew powietrznych Wydawnictwo Politechniki Warszaw-
skiej Warszawa 1987
[36] Koruba Z Osiecki J W Budowa dynamika i nawigacja wybranych broni
precyzyjnego rażenia Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej Kielce 2006
[37] Derek A Systemy sterowania rakiet WAT Warszawa 1979
[38]
Vogt R Głębocki R Dynamika lotu przy nieciągłych impulsowych wymu-
szeniach sterujących VII Ogoacutelnopolska Konferencja bdquoMechanika w lotnictwierdquo
Warszawa 1996
[39] Głębocki R Dynamika impulsowego naprowadzania małych obiektoacutew przy
pomocy rakietowych silnikoacutew korekcyjnych Rozprawa doktorska Politechnika
137
Warszawska MEiL Warszawa 2000
[40] Głębocki R Vogt R Systemy sterowania lotem bomb i pociskoacutew inteligentnych
Automation 2009 Pomiary Automatyka Robotyka 22019 s 667divide676
[41] McCorkle WC Future missile system trends (US) and their impact on aero-
dynamic technology RTO NATO publication 2008
[42]
Gapiński D Krzysztofik I Koruba Z Multi-channel passive short-range anti-
aircraft defence system Mechanical Systems and Signal Processing 98 2018 s
802-815
[43]
Opracowanie ZEK WAT Pomiary telemetryczne rakiet z modelami silnikoacutew
marszowych i modelami blokoacutew sterowania z układem elektrycznym propor-
cjonalnego wychylania steroacutew Praca zbiorowa pod red J Nogi 2012
- 1_Wstęp_20_09_2019
- 2_Część teoretyczna_20_09_2019
- 3_Część konstrukcyjno_technologiczna_20_09_2019
- 4_Część eksperymentalna_20_09_2019
- 5_Podsumowanie_20_09_2019
- 6_Literatura_20_09_2019
-
2
Podziękowania
Prof dr hab inż Zbigniewowi Puzewiczowi ndash za zainteresowanie mnie problematyką
przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu
możliwościami jej praktycznego zastosowania w polskich siłach zbrojnych wskazanie
interesującego tematu pracy oraz wszechstronną pomoc
dr hab inż Janowi Owsikowi ndash za wspoacutełpracę w realizacji tematu pracy prowadzeniu
badań oraz w wyjaśnianiu metod diagnostycznych stosowanych w badaniach
Zespołowi BUMAR Amunicja w osobach inż Andrzej Piątek Dyrektor ds Techniczno-
Produkcyjnych mgr inż Maciej Moskalewicz Dyrektor Zespołu Konstrukcyjnego Andrzej
Patek Kierownik Działu Rozwoju i Wdrożeń za pomoc techniczną w konstrukcji
demonstratora oraz udostępnieniu aparatury pomiarowej do przeprowadzenia badań
3
SPIS TREŚCI
Wykaz ważniejszych oznaczeń indeksoacutew i skroacutetoacutew 6
1 WSTĘP 9
11 Wprowadzenie 9
12 Cel pracy 9
13 Tezy pracy 10
14 Zakres zrealizowanych prac 11
15 Aktualność podjętego tematu hellip 11
I CZĘŚĆ TEORETYCZNA
2
ANALIZA PRZENOŚNYCH PRZECIWLOTNICZYCH ZESTAWOacuteW
RAKIETOWYCH BLISKIEGO ZASIĘGUhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 12
21 Wprowadzenie 12
22 Rosyjskie przeciwlotnicze zestawy rakietowe pierwszej generacjihelliphelliphelliphelliphellip 13
23 Przeciwlotnicze zestawy rakietowe Igła-1 i Igła 19
24 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Grom hellip 26
25 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Mistral hellip 36
26 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Javelin 37
27 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Stinger 38
28 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy RBS-70 40
29 Podsumowanie 41
3
SYSTEMY STEROWANIA PRZECIWLOTNICZYMI WIRUJĄCYMI
POCISKAMI RAKIETOWYMIhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 43
31 Wprowadzenie 43
32 Jednokanałowy system sterowania przerzutowego 44
321 Idea jednokanałowego sterowania przerzutowego 44
322 Przykład rozwiązania technicznego sterowania jednokanałowegohelliphelliphelliphellip 49
33 Dwukanałowy system sterowania przerzutowegohelliphelliphellip 57
34 Jednokanałowy system sterowania proporcjonalnego 59
35 Podsumowanie 61
II CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNO-TECHNOLOGICZNA
4
ANALIZA I OPTYMALIZACJA ROZWIĄZAŃ TECHNICZNYCH
I KONSTRUKCYJNYCH PRZEDZIAŁU STEROWANIA Z
ELEKTRYCZNYM PROPORCJONALNYM WYCHYLANIEM STEROacuteWhellip
63
41 Koncepcja bloku steroacutew 63
42 Opracowanie wymagań dla przedziału sterowania z gazodynamicznym
sterowaniemhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 65
43 Założenia do opracowania przedziału sterowania z napędem elektrycznym
połączonego z aerodynamicznym i gazodynamicznym sterowaniem dla
zestawu GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
73
431 Wymagania taktyczno-technicznehellip 73
432 Wymagania dotyczące sposoboacutew zabezpieczeniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 76
433 Wymagania dotyczące surowcoacutew materiałoacutew i akcesorioacutewhelliphelliphelliphelliphelliphellip 76
534 Wymagania dotyczące konserwacji opakowania i oznakowaniahelliphelliphelliphelliphellip 76
435 Wymagania specjalnehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 76
4
5 MODEL MATEMATYCZNY I METODY KONTROLI PARAMETROacuteW
PRZEDZIAŁU STEROWANIA Z NAPĘDEM ELEKTRYCZNYMhelliphelliphelliphellip 77
51 Wprowadzeniehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 77
52 Parametry przedziału sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 77
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 79
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego przedziału sterowaniahelliphelliphelliphellip 82
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego przedziału sterowaniahelliphellip 82
542 Opracowanie schematu elektrycznego przedziału sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphellip 87
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego przedziału sterowania 88
544 Ocena parametroacutew elektrycznego przedziału sterowania na podstawie
wynikoacutew modelowania matematycznegohelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 92
III CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 BADANIE WPŁYWU ELEMENTOacuteW KONSTRUKCJI MODELU GROM
NA JEGO CHARAKTERYSTYKI AERODYNAMICZNEhelliphelliphelliphelliphellip 94
61 Wprowadzeniehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 94
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu
GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 94
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 98
64 Metrologiczne zabezpieczenie badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 100
7
BADANIA DEMONSTRATORA BLOKU STEROacuteW Z ELEKTRYCZNYM
PROPORCJONALNYM WYCHYLANIEM STEROacuteWhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
101
71 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 101
711 Obiekt badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 101
712 Przebieg badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 103 7121 Sprawdzenie montażu elektrycznegohelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 104
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 105
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowejhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 106
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
713 Wnioski z badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do wyrobu
GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
721 Przedmiot badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazemhelliphelliphelliphellip 109
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 111
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 112
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki 114
5
722 Metodyka wykonywania badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7221 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazemhelliphelliphelliphelliphellip 116
7222 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7223 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatkihelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 117
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym
zaelaborowany w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem helliphelliphellip 118
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew
z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew GROM-Mhelliphelliphelliphellip 125
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego
z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew GROM-Mhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
129
8
PODSUMOWANE I WNIOSKIhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 131
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania
i konstrukcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
132
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM-Mhelliphelliphellip 134
83 Wnioski końcowehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
9
LITERATURAhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 135
6
WYKAZ WAŻNIEJSZYCH OZNACZEŃ INDEKSOacuteW I SKROacuteTOacuteW
A Oznaczenia
a - wektor przyspieszenia pocisku rakietowego
a - prędkość dźwięku
xT - położenie środka masy na osi podłużnej modelu przedmuchowego
xцдz położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie kąta ataku
xцдy - położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie prostopadłej kąta ataku
xśm yśm zśm - wspoacutełrzędne środka masy pocisku rakietowego w układzie związanym
z początkiem pocisku
xśp yśp zśp - wspoacutełrzędne środka parcia rakiety względem bazy pomiarowej
xśps - wspoacutełrzędna środka parcia steroacutew
xs - wspoacutełrzędna przyłożenia gazodynamicznej siły sterującej w początkowej
fazie lotu
- odpowiednio kąt natarcia i kąt ślizgu
p - przestrzenny kąt natarcia (kąt nutacji)
- faza sygnału naprowadzania
δ - kąt wychylenia steroacutew
st - faza sygnału stabilizacji
B INDEKSY
śm - wielkości dotyczące środka masy pocisku
śp - wielkości dotyczące środka parcia
s - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi steroacutew
st - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi statecznikoacutew
d - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi
destabilizatoroacutew
C SKROacuteTY
deg - jednostka kąta lub temperatury (stopień)
NAA - Normalna Atmosfera Artyleryjska
loc - linia obserwacji celu
NAA - obiekt latający
z-p - rakieta klasy ziemia ndash powietrze
PPRTW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym w wyrzutni
PPRW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy zaelaborowany w wyrzutni
PPRNW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany w wyrzutni
PPRN - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany
PPR - przeciwlotniczy pocisk rakietowy
PPZR - przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy
PK - przedział kierowania
MS - mechanizm startowy
NBZ - naziemny blok zasilania
GSN - głowica samonaprowadzająca
KS - kanał śledzenia GSN
7
KP - kanał pomocniczy GSN
JK - służby kontroli jakości
RSKP - ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa
AKP - aparatura kontrolno-pomiarowa
ICR-S - imitator celu realnego stacjonarny
EC - natężenie promieniowania od celu
EZ - natężenie promieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
ET - natężenie promieniowania od tła
Zł2 - złącze drugie (płytka G 2000360) łączące wyrzutnię z NBZ
Zł3 - złącze trzecie (płytka G 2000160) łączące wyrzutnię z MS
PB - program badań
PSS - prochowy silnik sterujący
ZPSS - zapłonnik prochowego silnika sterującego
ŁPSS - ładunek prochowego silnika sterującego
8
Niniejsza rozprawa doktorska w założeniu miała utylitarny cel końcowy ktoacuterym była analiza
opracowanie i badania przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem
steroacutew
Obiektem prowadzonej modernizacji był pocisk przeciwlotniczy bardzo kroacutetkiego
zasięgu GROM Zestaw przeciwlotniczy ktoacuterego pocisk GROM jest podstawowym
elementem został opracowany od podstaw w Polsce i jest produkowany przez
przedsiębiorstwa krajowego przemysłu obronnego Odbiorcą tego nowoczesnego produktu
jest Wojsko Polskie oraz w mniejszej ilości jest obiektem eksportu do kilku krajoacutew
Realizacja tego zagadnienia obejmowała analizę przedziału sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew a od strony eksperymentalnej wymagała opracowania
wykonania oraz zbadania przedziału sterowania w realnym pocisku rakietowym
Złożoność konstrukcji samonaprowadzającego się na cel przeciwlotniczego pocisku
rakietowego wymagania stawiane przez badania eksperymentalne oraz pionierski charakter
realizowanego projektu uczyniły realizację części konstrukcyjnej pracy zadaniem bardzo
trudnym W części pomiarowej oproacutecz uruchomienia i odpowiedniego zsynchronizowania
poszczegoacutelnych elementoacutew zestawu zadaniem złożonym i pracochłonnym przedsięwzięciem
było przeprowadzenie optymalizacji przedziału sterowania pod kątem parametroacutew
użytkowych uzyskiwanych przez zmodernizowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy
Przedstawiona rozprawa analizuje złożone zjawiska fizyczne zachodzące
w trakcie naddźwiękowego lotu pocisku przeciwlotniczego oraz sposoby eliminacji efektoacutew
niekorzystnych obniżających jego parametry zasięgowe i średnią prędkość Przedstawiono
informację o trendach rozwoju przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo
kroacutetkiego zasięgu innowacyjną dojrzałą technologicznie wersję przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym oraz wyniki badań diagnostycznych stosowanych w trakcie lotu rakiety oraz
uzyskanych w badaniach na stacjonarnych stanowiskach pomiarowych
9
1 WSTĘP
11 Wprowadzenie
Możliwość zastosowania sterowania proporcjonalnego w przenośnych
przeciwlotniczych zestawach rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu pojawiła się z chwilą
opanowania technologii wykonywania małych bezszczotkowych krokowych silnikoacutew
elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą szybkością działania oraz
wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu dzięki wykorzystaniu do sterowania układoacutew
mikroprocesorowych
Zastosowanie bezszczotkowych silnikoacutew krokowych w układach napędu steroacutew
umożliwia zastąpienie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych
sterowaniem proporcjonalnym polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew w odpo-
wiednim kierunku w zależności od potrzebnej chwilowej wartości siły sterującej
12 Cel pracy
Celem pracy było opracowanie wykonanie oraz badanie nowego elementu rakiety
przeciwlotniczej tj bloku sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew
ktoacutery po zastosowaniu w przenośnym przeciwlotniczym zestawie rakietowym bardzo
kroacutetkiego zasięgu typu GROM daje gwarancję otrzymania rakiety o parametrach
przewyższających wspoacutełczesny poziom rozwoju tego typu pociskoacutew
Nakreślony cel i głoacutewne zadania niniejszej pracy wyznaczają jej układ Całość pracy
podzielono na trzy zasadnicze części Część pierwsza obejmującą rozdziały 2 i 3 pracy
zawiera analizę teoretyczną i literaturową systemu sterowania proporcjonalnego w ktoacuterej
przedstawiono
analizę konstrukcyjną wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego
zasięgu zwracając szczegoacutelną uwagę na wykorzystywane w nich systemy sterowania
rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody naprowadzania
analizę najczęściej stosowanych systemoacutew sterowania
Część ta wyjaśnia ideę jednokanałowego sterowania proporcjonalnego jego wady i zalety
obszary zastosowań oraz określa ilościowe roacuteżnice między sterowaniem proporcjonalnym
i przerzutowym
Druga część pracy (konstrukcyjno-technologiczna) obejmuje rozdziały 4 i 5 W tej
części opisano następujące zagadnienia
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
model matematyczny i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania z napędem
elektrycznym
W trzeciej części rozprawy opisano szeroko zakrojone badania laboratoryjne w celu
określenia własności elektromechanicznych modelu nowego przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym Przeprowadzono roacutewnież badania w locie pocisku GROM-M w warunkach
10
poligonu zakładowego oraz na poligonie przeciwlotniczym z kompletnym modelem pocisku
GROM-M z nowym elektrycznym napędem steroacutew Wyniki kompleksowych badań własności
zmodernizowanego przedziału steroacutew opisano w rozdz 6 i 7 gdzie zamieszczono
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
badania wpływu elementoacutew konstrukcji pocisku GROM na jego charakterystyki
aerodynamiczne
badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew na stanowisku SKPM-1
badania przedziału kierowania z demonstratorem steroacutew z elektrycznym proporcjo-
nalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego z demonstratorem bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
analizę układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew pocisku GROM
Rozprawę zakończono podsumowaniem i wnioskami ukierunkowanymi na prace
rozwojowe pocisku Grom o podwyższonych parametrach zasięgowych
13 TEZA PRACY
Z analizy literatury światowej opisującej wspoacutełczesne pociski przeciwlotnicze bardzo
kroacutetkiego zasięgu wynika że wspoacutełczesne zestawy osiągnęły kres możliwości zasięgowych
(pułap zasięg średnia prędkość) Poprawa tych parametroacutew wymaga zaprojektowania
nowych modułoacutew pocisku prowadzących do zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych Jedną
z możliwych droacuteg definiuje następująca teza
Zwiększenie strefy rażenia i poprawa dokładności naprowadzania pocisku rakietowego
na cel termiczny są możliwe przez implementację bloku sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku przeciwlotniczym GROM
Podstawowym celem przedstawionej rozprawy doktorskiej z powyżej sformułowaną
tezą jest wykazanie przydatności i zalet zaprojektowanego i wykonanego przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku GROM W
szczegoacutelności
wytworzenie przedziału steroacutew ktoacutery zapewni zwiększenie strefy rażenia zestawu
przeciwlotniczego GROM-M poprawiając jednocześnie dokładność naprowadzania
pocisku na cel oraz zwiększenie jego zasięgu
poroacutewnanie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych ze
sterowaniem proporcjonalnym - polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew
w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej
wykazując konkurencyjność sterowania elektrycznego proporcjonalnego ze względu na
jego własności użytkowe prostotę rozwiązania technicznego oraz wymaganej mocy
elektrycznej z pokładowego źroacutedła zasilania pocisku
11
14 Zakres zrealizowanych prac
W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych w ramach planowanej strategii
rozwoju polskich sił zbrojnych Pionierski charakter wielu przedstawionych problemoacutew
zmuszał do przeprowadzenia wielu badań i prac aplikacyjnych od podstaw Rozpoczynano je
dysponując skromną bazą technologiczną i doświadczalną Stanowiska badawcze do oceny
charakterystyk elektromechanicznych budowano na podstawie doświadczeń z programu
GROM W rozprawie przedstawiono przeważnie ostatnie ogniwa w łańcuchu prac nad danym
problemem prezentując pozytywny wynik lub najlepszą wersję opracowanych podzespołoacutew
W rezultacie doprowadziły one do powstania modelu nowej wersji przenośnego przeciw-
lotniczego zestawu rakietowego bardzo kroacutetkiego zasięgu typu GROM-M
W podziękowaniu zamieszczonym na początku rozprawy składam wyrazy uznania za
udzieloną przez wielu wspoacutełpracownikoacutew pomoc Całość projektu realizowana była przez
duży zespoacuteł badawczy i produkcyjny głoacutewnie z WAT oraz MESKO SA ktoacuterym to zespołem
miałem zaszczyt i przyjemność kierować pełniąc rolę głoacutewnego konstruktora kierownika
planowania badań laboratoryjnych i poligonowych oraz koordynatora merytorycznego całego
projektu
15 Aktualność podjętego tematu
Temat pracy jest ściśle związany z programem realizacji strategii rozwoju sił
zbrojnych na lata najbliższe
Oryginalność niniejszej rozprawy polega na
opracowaniu wykonaniu i weryfikacji doświadczalnej kompletnych zestawoacutew bloku
steroacutew
zastosowaniu powstałych urządzeń w przenośnym przeciwlotniczym zestawie
rakietowym bardzo kroacutetkiego zasięgu GROM
opracowaniu i zastosowaniu zestawoacutew diagnostycznych do pomiaru parametroacutew bloku
sterowania
W czasie rozpoczynania tematu nieznane były bądź posiadano niewiele informacji
literaturowych o zrealizowanych w rozprawie rozwiązaniach konstrukcyjnych Przedstawione
w niniejszej rozprawie wyniki badań stanowią zdaniem autora istotną nowość i dostarczają
wielu cennych informacji w projektowaniu nowych wyroboacutew w obszarze przenośnych
przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu
12
I CZĘŚĆ TEORETYCZNA
2 Analiza przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bliskiego
zasięgu
21 Wprowadzenie
Przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe (Man Portable Air-Defence System -
MANPADS) o zasięgu nieprzekraczającym obecnie 7000 m należą do najbardziej
rozpowszechnionych rakietowych środkoacutew ogniowych obrony przeciwlotniczej wojsk [1-4]
W konstrukcji tej broni można wyroacuteżnić następujące linie rozwojowe
amerykańską Redeye Stinger (rys 21)
angielską Blowpipe Jevelin Starburst Starstreak
francuską Mistral
rosyjską Strzała Igła (rys 22)
szwedzką RBS-70 RBS-90
polską GROM
Dwie głoacutewne linie rozwojowe MANPADS (rys 21 i 22) wytyczone przez
amerykańskie i rosyjskie biura konstrukcyjne są bliźniaczo podobnymi stosującymi podobne
rozwiązania techniczne w poszczegoacutelnych układach budowy zaroacutewno rakiety jak i wyrzutni
Rys 21 Linia rozwojowa amerykańskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Stinger
Rys 22 Linia rozwojowa rosyjskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Igła
13
22 ROSYJSKIE PRZECIWLOTNICZE ZESTAWY RAKIETOWE PIERWSZEJ
GENERACJI
Zespołem ktoacutery podjął się opracowania pierwszego radzieckiego przenośnego
przeciwlotniczego zestawu rakietowego było Biuro Konstrukcyjne Budowy Maszyn
z Kołomny [5 6] Wzorcem konstrukcyjnym dla Strzały-2 był amerykański zestaw Red Eye
ktoacuterego pocisk naprowadzany był za pomocą głowicy reagującej na ciepło emitowane przez
cel [7-8]
Rys 23 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32 Strzała-2
a - pocisk rakietowy b ndash wyrzutnia c - mechanizm startowy Ia - koordynator celu Ib - blok
elektroniki sterowania I - głowica samonaprowadzająca II - przedział sterowania III - głowica
bojowa IVa - silnik marszowy IVb - silnik startowy IV - przedział napędowy
1 - pokrywa przednia 2 - mechanizm uderzeniowy 3 ndash muszka 4 - źroacutedło zasilania wyrzutni
5 ndash szczerbinka 6 - pokrywa złącza pokładowego 7 - złącze mechanizmu startowego 8 - pas nośny
9 - rura wyrzutni 10 - złącze 11 - bezpiecznik przed strzałem przypadkowym 12 ndash spust 13 ndash styki
14 ndash chwyt 15 - zespoacuteł stykowy 16 - blok elektroniki 17 - złącze kontrolne 18 - stopka 19 - głośnik
20 - rygiel mechanizmu startowego
Zestaw 9K32 bdquoStrzała-2rdquo składa się z samonaprowadzającego się na cel pocisku
rakietowego 9M32 znajdującego się w hermetycznej rurze wyrzutni 9P54 źroacutedła zasilania
9B17 oraz mechanizmu startowego 9P53 (rys 23) Kontener transportowo-startowy 9P54 był
urządzeniem jednorazowego użytku wykonanym z laminatu szklanego z przymocowanym do
niego termicznym źroacutedłem zasilania mechanizmu startowego 9B17 ndash także jednorazowym
ale z możliwością wymiany W warunkach fabrycznych możliwa była ponowna elaboracja
kontenera ndash wtedy na jego korpusie były malowane paski informujące o ilości takich
elaboracji Częścią kontenera był też przymocowany do wylotu jego rury blok służący do
bdquorozkręceniardquo żyroskopu głowicy oraz proste przeziernikowe przyrządy celownicze
14
Mechanizm startowy 9P53 jest urządzeniem wielokrotnego użytku i służy do przygotowania
pocisku do startu (uruchamia i sprawdza poszczegoacutelne jego zespoły) i spowodowania
odpalenia pocisku Zawiera on blok elektroniki mechanizm spustowo-zabezpieczający
i sygnalizator dźwiękowy
Samonaprowadzający się na cel pocisk przeciwlotniczy 9M32 składa się z czterech
połączonych ze sobą przedziałoacutew
głowicowego wyposażonego w termiczną głowicę samonaprowadzającą
sterowania gdzie znajduje się aparatura sterowania lotem pocisku rakietowego
bojowego do ktoacuterego zaelaborowano ładunek odłamkowo-zapalający o działaniu
kumulacyjnym wraz z zapalnikiem
napędowego z silnikiem startowym i marszowym oraz zespołem dysz i statecznikoacutew
Napęd pocisku zapewniały silniki na stały materiał pędny ndash startowy całkowicie
spalający się w rurze-prowadnicy i dwustopniowy marszowy Silnik startowy zaroacutewno
napędza pocisk nadając mu w chwili wyjścia z prowadnicy prędkość około 28 ms jak
i nadaje mu ruch obrotowy na skutek skośnego ustawienia dysz wylotowych Rotacja pocisku
podtrzymywana jest na torze lotu przez skośne ustawienie stabilizatoroacutew Aby gazy prochowe
nie oddziaływały na strzelającego silnik startowy kończył pracę w rurowej prowadnicy i gazy
nie wydostawały się na zewnątrz rury Dla bezpieczeństwa operatora silnik marszowy
rozpoczynał pracę dopiero w odległości około 5 metroacutew od wyrzutni Jego pierwszy stopień
rozpędzał rakietę do prędkości 430 ms drugi podtrzymywał tę prędkość w czasie lotu
Stabilizację pocisku rakietowego zapewniały cztery składane do przodu w położeniu
transportowym stateczniki ktoacutere pod działaniem układu sprężyn otwierały się po wyjściu
rakiety z wyrzutni rurowej
Głowica bojowa pocisku rakietowego 9M32 ma masę 117 kg (w tym 370 g to masa
kruszącego materiału wybuchowego) i charakteryzuje ją działanie odłamkowo-burząco-
kumulacyjne Detonację ładunku zapewniał zapalnik uderzeniowy dający możliwość
zniszczenia czy poważnego uszkodzenia celu tylko przy bezpośrednim trafieniu
Opracowaniem głowicy samonaprowadzającej zajęło się leningradzki instytut OKB-
357 Przy pracach nad nią wykorzystano doświadczenia zdobyte przy konstruowaniu
analogicznych układoacutew samonaprowadzania dla rakiet powietrze-powietrze K-13 i K-8MT
Głowica dla Strzały-2 powtarzała ich układ konstrukcyjny ale ważyła jedynie 12 kg i miała
średnicę zewnętrzną zaledwie 72 mm W charakterze detektora promieniowania podczerwo-
nego wykorzystano element z siarczku ołowiu pracujący w zakresie długości fali 17divide28 μm
Kąt widzenia głowicy wynosił około 19deg a kątowa prędkość śledzenia celu podczas startu
około 6degs Takie parametry pozwalały na zwalczanie szybkich celoacutew jedynie z tylnej
poacutełsfery gdy głowica była skierowana niemal bezpośrednio na dysze silnikoacutew celu Dużym
ograniczeniem w zastosowaniu pocisku rakietowego była podatność głowicy na wszelkie
zakłoacutecenia początkowo głoacutewnie naturalne Tak więc zabronione było jego odpalanie w stre-
fie kątoacutew około 20deg w stosunku do tarczy słońca a kąt nachylenia wyrzutni w stosunku do
ziemi musiał być większy niż 5deg ponieważ głowica mogła naprowadzić pocisk na cel o naj-
większym kontraście termicznym ktoacuterym niekoniecznie musiał być samolot przeciwnika
Sekwencja czynności do wystrzelenia z wyrzutni Strzała-2 wygląda w następujący
sposoacuteb po wzrokowym wykryciu celu strzelec włącza elektryczne źroacutedło zasilania ktoacutere
zasila bloki elektroniczne mechanizmu startowego oraz mechanizm rozkręcający rotor
15
żyroskopu głowicy Po około pięciu sekundach głowica jest zdolna do uchwycenia celu
a moment przechwycenia sygnalizowany jest akustycznie i optycznie lampką w polu
widzenia operatora Cały proces poszukiwania i przechwycenia celu nie może trwać dłużej
niż 40 sekund taki jest bowiem czas pracy baterii zasilającej Po lekkim naciśnięciu przycisku
startowego następuje odblokowanie platformy żyroskopowej dzięki czemu głowica może
rozpocząć śledzenie celu Po silnym naciśnięciu spustu układ elektryczny powoduje inicjację
pracy silnika startowego ktoacutery wyrzuca pocisk rakietowy z wyrzutni i nadaje mu prędkość
ok 28 ms W odległości ok 5 metroacutew od wyrzutni rozpoczyna pracę silnik marszowy
odblokowują się też podwoacutejne zabezpieczenia zapalnika Jeśli w ciągu 11divide14 sekund od
startu pocisk nie trafi w cel samolikwidator spowoduje detonację głowicy bojowej
Zestaw 9K32 jest przeznaczony do zwalczania nisko lecących celoacutew przede
wszystkim z tylnej poacutełsfery (na kursie oddalania) w warunkach widzialności optycznej
Zestaw ma możliwość zwalczanie celoacutew powietrznych wykonujących manewry i celoacutew
nieruchomych Podstawowym rodzajem startu miały być odpalenia z tylnej poacutełsfery do
wszystkich samolotoacutew oraz śmigłowcoacutew lecących z prędkością do 950 kmgodz Starty do
celoacutew zbliżających się (z przedniej poacutełsfery) można było dokonywać tylko do śmigłowcoacutew
i samolotoacutew tłokowych lecących z prędkościami do 550 kmgodz
Zestawy 9K32 Strzała-2 zostały wprowadzone na uzbrojenie Armii Radzieckiej
w 1967 roku a już dwa lata poacuteźniej brały udział w walkach egipsko-izraelskich na wyspie
Synaj W 1971 roku użyto ich po raz pierwszy w Wietnamie gdzie efektem ich użycia było
co najmniej kilkadziesiąt zestrzelonych i kilkaset uszkodzonych amerykańskich samolotoacutew
i śmigłowcoacutew Zastosowanie Strzał-2 na polu walki pozwoliło na zdobycie cennych
doświadczeń eksploatacyjnych i sformułowanie wymagań dla dalszej modernizacji zestawu
Uzyskane doświadczenia z eksploatacji zestawu w jednostkach oraz bojowego użycia
wykazały liczne niedostatki systemu Zbyt mała była czułość głowicy i jej odporność na
zakłoacutecenia - tak sztuczne jak i naturalne Roacutewnież fakt dostosowania systemu tylko do
zwalczania szybkich celoacutew z tylnej poacutełsfery ograniczał skuteczność - trafienie pocisku
w część ogonową celu tam gdzie znajdowały się emitujące ciepło dysze silnikoacutew ale z kolei
nie było układoacutew i zespołoacutew istotnych z punktu widzenia żywotności samolotu nie musiało
wcale prowadzić do zniszczenia celu Spowodowane przez Strzały-2 uszkodzenia często
mogły być naprawione nawet w warunkach polowych W związku z tym już w październiku
1968 r zalecono rozpoczęcie prac modernizacyjnych Ich głoacutewnymi założeniami było
uproszczenie i skroacutecenie cyklu strzelania poprzez automatyzację procesu przechwycenia celu
i odpalenia pocisku rakietowego poprawienie selekcji celoacutew na tle zakłoacuteceń stacjonarnych
wyeliminowanie możliwości odpalenia do celoacutew znajdujących się poza strefą skutecznego
rażenia a także rozszerzenie tej strefy Zakładano także umożliwienie zwalczania celoacutew
lecących z prędkością 260 ms z tylnej poacutełsfery oraz samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew
lecących z prędkością 150 ms na kursach spotkaniowych Poprawiono także poprzez
wprowadzenia filtra w detektorze odporność głowicy na naturalne zakłoacutecenia szczegoacutelnie
podczas zachmurzenia Mimo wszystko podstawowych wad a więc braku możliwości
przechwycenia celoacutew znajdujących się na kątach w granicach 20-30deg od słońca czy też
wrażliwości na pułapki termiczne nie wyeliminowano
Zmodernizowany zestaw ktoacutery otrzymał oznaczenie 9K32M Strzała-2M [4] został
przyjęty na uzbrojenie w 1970 r Zastosowano w nim nowy pocisk rakietowy 9M32M
16
umieszczony w kontenerze 9P54M i wspoacutełpracujący z nowym mechanizmem startowym
9P58 (rys 24) Ze względu na modyfikacje w układzie elektrycznym nie było w zmoder-
nizowanym zestawie możliwe wykorzystanie kontenera ze starszym pociskiem rakietowym
Zewnętrznie oba zestawy roacuteżniły się nieco szczegoacutełami konstrukcyjnymi mechanizmu
startowego i tej części wyrzutni ktoacutera bezpośrednio z nim sąsiadowała (rys 25)
Rys 24 Mechanizm startowy 9P58 wraz z opakowaniem transportowym i futerałem
do przenoszenia
Rys 25 Poroacutewnanie przenośnych rakietowych zestawoacutew przeciwlotniczych 9K32 (u goacutery)
9K32M (po środku) i 9K34 (na dole)
17
Roacutewnolegle z pracami modernizacyjnymi ktoacutere doprowadziły do powstania Strzały-2M
rozpoczęto studia nad głębszą modernizacją zestawu Temat oznaczony Strzała-3 został
zatwierdzony w 1968 r Radykalną poprawę parametroacutew miała zapewnić nowa głowica
samonaprowadzająca ktoacuterą opracowywało biuro konstrukcyjne zakładoacutew Arsenał w Kijowie
Koordynatorem prac pozostało KBM w Kołomnie
Proacuteby prototypoacutew prowadzone były w latach 1972divide73 r po ich zakończeniu zestaw
został przyjęty w 1974 r do uzbrojenia jako 9K34 Strzała-3
Tabela 21
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych
pierwszej generacji
Nazwa systemu Strzała 2 Strzała 2M Strzała 3
Oznaczenie systemu 9K32 9K32M 9K34
Oznaczenie kontenera startowego 9P54 9P54M 9P59
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P53 9P58 9P58M
Oznaczenie rakiety 9M32 9M32M 9M36
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1968 1970 1974
Masa w położeniu bojowym [kg] 145 15 16
Masa pocisku rakietowego [kg] 92 985 103
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 117
Długość pocisku rakietowego [mm] 1443 1438 1470
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1490 1490 ok1500
Średnia prędkość pocisku rakietowego [ms] 430 430 400
Strefa rażenia odległość [m] 800divide3400 500divide4200 500divide4100
Strefa rażenia wysokość [m] 50divide2000 50divide2300 15divide2200
Prędkość celu oddalającego się [ms] 220 260 260
Prędkość zbliżającego się [ms] - 150 310
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu 1 rakieta typu
myśliwiec odrzutowy z tylnej poacutełsfery 019divide025 022divide025 031divide033
Przy zwalczaniu samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew 30divide3000 m
Nowa głowica oznaczona 9E45 miała w poroacutewnaniu z głowicą 9E46 Strzały-2M
dwukrotnie czulszy detektor - działający w zakresie 35divide50 μm dzięki temu większą
odporność na zakłoacutecenia jak roacutewnież umożliwiała użycie zestawu w gorszych warunkach
atmosferycznych (deszcz śnieg duże zapylenie powietrza) W znacznie większym stopniu
wyeliminowano wrażliwość głowicy na zakłoacutecenia naturalne a więc na przykład tarczę
18
słoneczną czy też odbicie słońca od chmur Głowica przeszukiwała przestrzeń w zakresie
kąta 40deg na każdą stronę
Głowica 9E45 pozwoliła także w dużym stopniu poprawić zdolność zwalczania
szybkich samolotoacutew na kursach spotkaniowych (tabela 21) Prędkość celoacutew zwalczanych
w takich warunkach mogła wynosić do 310 ms a maksymalna odległość celu wzrosła do
2500 m Cel taki moacutegł manewrować z przeciążeniem do 3 g Strzelanie do celoacutew na kursach
spotkaniowych uprościło także zastosowanie układu określającego strefę odpalenia na
podstawie poziomu sygnału odbitego od celu trafiającego do głowicy naprowadzania po
rozpoczęciu śledzenia Jeśli sygnał był zbyt słaby - czyli odległość była zbyt duża lub zbyt
silny - odległość zbyt mała z punktu widzenia czasu reakcji systemu automat startowy
blokował start pocisku
Poprawę efektywności stosowania zestawoacutew 9K32M proacutebowano poprawić roacutewnież
wprowadzając urządzenia wykrywające nadlatujące samoloty przeciwnika System
o kryptonimie Pelengator (rys 26) wykrywał emisje radiolokatoroacutew pokładowych
i radiolokacyjnych wysokościomierzy maszyn przeciwnika i na tej podstawie miał określać
kierunek zbliżającego się celu
Rys 26 System Pelengator wraz z zestawem 9K32M Strzała-2M
Wcześniejsze wykrycie zbliżającej się emisji elektromagnetycznej dawało operatorowi
możliwość wcześniejszego włączenia zasilania zestawu i dodatkowe kilkanaście sekund na
skupienie się na wzrokowej identyfikacji i przechwyceniu celu Antena Pelengatora
mocowana była do hełmu operatora reszta aparatury wraz ze źroacutedłem zasilania mieściła się
w torbie przenoszonej na ramieniu żołnierza Wykrycie emisji sygnalizowane było
akustycznie Skuteczność Pelengatora nie była zbyt wysoka szczegoacutelnie że nie wszystkie cele
emitowały fale elektromagnetyczne brak było także możliwości wcześniejszego określenia
przynależności państwowej wykrytego celu
Poprawę parametroacutew układu naprowadzania uzyskano wprowadzając układ chłodzenia
detektora ktoacuterego czynnik roboczy - ciekły azot znajdujący się pod dużym ciśnieniem
umieszczony został w kulistym zespolonym z termiczną baterią zbiorniku (oznaczenie bloku
19
zbiornika i baterii - 9P51) zamontowanym w miejscu dotychczasowej baterii 9B17
Właśnie obecność kulistego zbiornika azotu ktoacuterego oś jest roacutewnoległa do osi
pojemnika-wyrzutni na pierwszy rzut oka pozwala odroacuteżnić zestaw Strzała-3 od poprzednich
wersji (rys 25) Zmiany w głowicy i układzie zasilania spowodowały konieczność
wprowadzenia nowego pojemnika-wyrzutni 9P59 i zmodernizowanego urządzenia startowego
9P58M O ile zmianie uległ układ naprowadzania rakiety Strzały-3 ktoacuterą oznaczono 9M36
i część osprzętu wyrzutni to cała rakietowa część zestawu wraz z blokiem sterowania
głowicą bojową i układem napędowym pozostały praktycznie niezmienione w poroacutewnaniu
z rakietą 9M32M Stąd też jej nieco gorsze z racji wzrostu masy pocisku charakterystyki
dynamiczne Właśnie to oraz wysoka cena zestawu spowodowało że Strzała-3 nie uzyskała
większej popularności poza granicami ZSRR [9]
23 Przeciwlotnicze zestawy rakietowe Igła-1 i Igła
Pomimo że Strzała-3 miała znacząco lepsze charakterystyki niż poprzednie wersje
wojskowi nadal zwracali uwagę na liczne ograniczenia zestawu 9K34 przede wszystkim
wrażliwość na celowe zakłoacutecenia - pułapki termiczne i promienniki mikrofalowe Nadal nie
wyeliminowano też do końca wpływu zakłoacuteceń naturalnych szczegoacutelnie przy zwalczaniu
celoacutew na kursach spotkaniowych Przed perspektywicznymi zestawami tej klasy stawiano też
wymagania możliwości zwalczania celoacutew w nocy zmniejszenia ogoacutelnej masy i poprawy
charakterystyk eksploatacyjnych a także włączenia go w systemy wykrywania rozpoznania
przynależności państwowej i kierowania ogniem środkami OPL
Na podstawie tych uwag zostały sformułowane i zatwierdzone w 1971 roku wymagania
dla przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego drugiej generacji ktoacutery otrzymał
kryptonim Igła [10-12] Za priorytet uznano w nich poprawę rozdzielczości głowicy w celu
zwiększenia jej odporności na sztuczne zakłoacutecenia i umożliwienia selekcji celu na tle
zakłoacuteceń zapewnienie automatycznego rozpoznawania przynależności celu (dotychczas
strzelec określał ją wizualnie) a także włączenie zestawoacutew przenośnych w taktyczny system
kierowania ogniem obrony przeciwlotniczej i zapewnienie strzelcom odpowiednio wczesnego
dopływu informacji o celach Wymagano także zwiększenia zasięgu i pułapu skutecznego
użycia zestawu szczegoacutelnie przy zwalczaniu celoacutew na kursach spotkaniowych oraz poprawy
skuteczności głowicy bojowej Zmiany te nie mogły w znaczący sposoacuteb wpłynąć na zwię-
kszenie masy i gabarytoacutew zestawu
Opracowanie zestawu 9K38 z pociskiem rakietowym 9M39 polecono KBM zaś nowej
głowicy samonaprowadzania leningradzkim zakładom LOMO Igła miała być zestawem
zupełnie nowym i opracowywanym od podstaw mimo że nie odżegnywano się od ogoacutelnej
koncepcji i pewnych rozwiązań typowych dla zestawoacutew pierwszej generacji Wraz
z zestawem miał być opracowany min blok identyfikacji bdquoswoacutej-obcy (Instytut Naukowo-
Badawczy Przyrządoacutew Pomiarowych Ministerstwa Przemysłu Radiowego) oraz przenośny
planszet indykacji sytuacji powietrznej (Centralne Biuro Konstrukcyjne Przyrządoacutew
Ministerstwa Przemysłu Obronnego)
Z uwagi na przeciągające się prace badawcze nad opracowaniem nowych technologii
potrzebnych do skonstruowania odpowiednio czułej odpornej na zakłoacutecenia i niezawodnej
głowicy naprowadzającej jednocześnie mieszczącej się w pocisku o średnicy 72 mm w 1978
20
roku wojsko zrezygnowało z części wymagań aby moacutec uzyskać uproszczoną wersję zestawu
Tak powstały zestaw oznaczony jako Igła-1 składał się z nowej głowicy bojowej silnika
bloku sterowania i mechanizmu startowego ale zastosowana została w niej zmodyfikowana
głowica naprowadzania 9E45 (rys 27) pochodząca od Strzały-3 Jednocześnie prace nad
docelowym wariantem zestawu 9K38 Igła miały być intensywnie kontynuowane Tak
opracowana wyrzutnia została poddana badaniom w 1980 roku a już rok poacuteźniej zestaw
o symbolu 9K310 Igła-1 został wprowadzony na uzbrojenie Armii Radzieckiej [5] W jego
skład wchodził pocisk rakietowy 9M313 umieszczony w jednorazowym pojemniku-wyrzutni
9P322 mechanizm startowy 9P519 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcy 1L14
oraz planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
Rys 27 Głowica samonaprowadzania 9E45 wraz z wyrzutnią zestawu 9K310 Igła-1
Charakterystyki głowicy w stosunku do zestawu Strzała-3 pozostały praktycznie
niezmienione Podstawową modyfikacją było wprowadzenie w niej dodatkowego układu
logicznego wydającego komendę korekty kursu pocisku na pierwszym etapie lotu tuż po
zejściu z wyrzutni Miało to na celu poprawę dynamiki naprowadzenia na wyliczony punkt
spotkania pocisku z celem w początkowym trudno sterowalnym aerodynamicznie okresie
ruchu pocisku rakietowego Korekta pocisku była realizowana przez impuls miniaturowych
silnikoacutew na stały materiał pędny swego rodzaju silnika korekcyjnego umieszczonego w prze-
dziale sterowania Na wyrzutni dodano roacutewnież elektroniczny przełącznik reżimoacutew pracy
bdquopogoń-spotkanie Zmianie uległ roacutewnież blok baterii i zbiornika azotu - nowy nosi
oznaczenie 9B238 a jego oś jest odchylona w doacuteł od osi wyrzutni
Znaczącą poprawę charakterystyk lotnych ndash zasięgu pułapu wzrostu prędkości rakiety
możliwości zwalczania celoacutew poruszających się z prędkościami naddźwiękowymi także na
kursach spotkaniowych uzyskano stosując nowy dwuzakresowy silnik rakietowy o większym
impulsie i czasie pracy Niezależny od silnika marszowego jest silnik startowy zapewniający
wyrzucenie pocisku z wyrzutni odrzucany jest po zakończeniu swojej pracy Zmodyfikowano
także układ aerodynamiczny i blok sterowania pocisku rakietowego Ma on w tej wersji
oproacutecz dwoacutech powierzchni sterowych roacutewnież dwa składane destabilizatory Mają one za
21
zadanie poprawić manewrowość pocisku poprzez zwiększenie efektywności samych steroacutew
przy wykonywaniu manewroacutew na dużych kątach natarcia Skośnie ustawione destabilizatory
podtrzymują roacutewnież na torze lotu ruch wirowy pocisku wokoacuteł własnej osi Zamocowane
w pobliżu dyszy silnika stateczniki w stanie złożonym przylegają do bokoacutew korpusu
W centralnej części owiewki głowicy naprowadzania umieszczony został niewielki stożkowy
grot wsparty na trzech prętach ktoacuterego zadaniem jest zmniejszenie oporoacutew
aerodynamicznych przy prędkościach naddźwiękowych Stożkowa osłona grota z przodu
wyrzutni-pojemnika jest głoacutewnym elementem identyfikacyjnym Igły-1
Z układem napędowym rakiety ściśle wiąże się także problem zwiększenia skuteczności
głowicy bojowej - chociaż ma ona taką samą masę i ładunek bojowy jak w Strzałach -22M3
Charakteryzuje się większą zdolnością rażenia z racji nowego materiału wybuchowego
i układu detonującego Z zapalnikiem połączony jest także generator powodujący roacutewnoległą
z ładunkiem głowicy bojowej detonację resztek paliwa silnika marszowego W znaczący
sposoacuteb wpływa to na efekt niszczący jako że w zależności od odległości do celu masa
niespalonego paliwa rakietowego może wynosić nawet ponad 1-2 kg
Zupełnie nową jakość nadało zestawowi zintegrowanie z systemem rozpoznawczym
IFF oraz dodanie przenośnego planszetu indykacji sytuacji powietrznej To pierwsze
urządzenie oznaczone jako 1L14 zostało wbudowane w urządzenie startowe Interrogator
zaczyna działać automatycznie w momencie uchwycenia celu przez głowicę i blokuje start
jeśli śledzony jest własny obiekt latający Układ działa w zakresie 20-30deg w azymucie i 70deg
w elewacji W przypadku gdy w tym wycinku przestrzeni znajdzie się oproacutecz właściwego
celu także własny statek latający operator ma możliwość ręcznego odłączenia blokady startu
pocisku rakietowego Skuteczność układu rozpoznania bdquoswoacutej-obcyrdquo producent określa na
90 Na planszecie indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1 (rys 28) obecność celu jest
sygnalizowana zapaleniem się znacznika na ekranie Może on wyświetlać informacje o czte-
rech celach przy tym podawana jest informacja o ich przynależności państwowej i kursie
względem pozycji pododdziału przeciwlotniczego z dokładnością do 1000 m na odległości
i 5-25deg w azymucie Warunkiem skutecznego wykorzystania urządzenia jest jego
topograficzne dowiązanie na podstawie danych uzyskanych ze wspoacutełpracującego wozu
dowodzenia i wskazań kompasu Informacja o sytuacji powietrznej jest transmitowana do
planszetu kodowanym łączem radiowym z punktu kierowania ogniem OPL wyższego
szczebla znajdującego się w odległości do 10 km
Planszet obsługuje dowoacutedca drużyny przeciwlotniczej będący jednocześnie jednym
z jej strzelcoacutew Dysponuje on radiostacją R-147 za pośrednictwem ktoacuterej przydziela cele do
zwalczania strzelcom posiadającym odbiorniki R-147P oczywiście - w razie potrzeby - może
także przekazywać je głosem Wykorzystanie planszetu pozwala na wykrycie przez
pojedynczego strzelca nadlatującego celu znajdującego się w odległości ok 5 km z 90
prawdopodobieństwem Wcześniej prawdopodobieństwo to wynosiło 40-50 dla odległości
3-4 km Podczas proacuteb drużyna przeciwlotnicza kierując się wskazaniami planszetu nie
wykryła jedynie 3 z 50 celoacutew w strefie swojej odpowiedzialności zaś bez jego pomocy aż 20
Poza podstawowym wariantem Igły-1 znane są jeszcze dwie jej modyfikacje Igła-1E
oraz Igła-1M obie przeznaczone dla odbiorcoacutew zagranicznych Igła-1E (zestaw 9K310E) to
wariant w ktoacuterym konfigurację urządzenia rozpoznawczego bdquoswoacutej-obcyrdquo można dostosować
do wymagań zamawiającego (np zamiast wspoacutełpracy z radzieckimrosyjskim układem Parol
22
może on działać w standardzie NATO) - urządzenie startowe tej wersji oznaczono 9P519-1
Rys 28 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
1 - antena odbiorcza 2 - instrukcja obsługi 3 - pokrętło 4 - manipulatory obsługi planszetu
5 - potencjometry topodowiązania 6 - tablica wskaźnikoacutew 7 - wyświetlacz sytuacji taktycznej
8 - głośnik 9 - zewnętrzne źroacutedło zasilania
Igła-1M nie posiada układu rozpoznawczego stąd też występował tam inny wariant
urządzenie startowego - 9P519-2 W konstrukcji wersji eksportowych zastosowano także
pewne uproszczenia między innymi brak w nich układu detonującego resztki paliwa
rakietowego roacutewnolegle z pobudzeniem głowicy bojowej (pocisk rakietowy zestawoacutew Igła-
1ElM ma najprawdopodobniej oznaczenie 9M313-1) Wraz z zestawem Igła-1 opracowano
roacutewnież nowe urządzenie kontrolne 9W866 (rys 29) oraz trenażer 9F730
Rys 29 Urządzenie kontrolne 9W866 do zestawu Igła-1
23
Zestaw 9K310 był wykorzystywany w kilku konfliktach zbrojnych (np w czasie
pierwszej wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku oraz w 1995 roku w Jugosławii) gdzie miał
okazję udowodnić swą wysoką skuteczność w warunkach bojowych niszcząc lub
uszkadzając co najmniej kilkanaście samolotoacutew i śmigłowcoacutew
W 1982 roku po ponad 10 latach prac rozpoczęły się proacuteby poligonowe zestawu 9K38
Igła ktoacutery został ostatecznie przyjęty do uzbrojenia w 1983 r W skład zestawu wchodził
pocisk rakietowy 9M39 umieszczony w pojemniku-wyrzutni 9P39 mechanizm startowy
9P516 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo 1L14 Urządzenie startowe
pozwala na odpalanie pociskoacutew zaroacutewno z pojemnika 9P39 jak i 9P322 zestawu 9K310
Kolejną modyfikacją jest także wprowadzenie planszetu 1L110 (rys 210) prezentującego
sytuację powietrzną w promieniu 125 km na innego typu wskaźniku niż w 1L15-1
Informacja o sytuacji może być przekazywana drogą przewodową do wskaźnikoacutew
zamontowanych bezpośrednio na wyrzutniach
Rys 210 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L110
Igła wyposażona została w docelową dwuzakresową głowicę samonaprowadzania
9E410 z chłodzonym układem detektoroacutew opracowaną w leningradzkim LOMO Producent
podaje że jej parametry w zakresie czułości ośmiokrotnie przewyższają głowicę Strzały-2M
i dwukrotnie Igły-1 W poroacutewnaniu z układem naprowadzania Igły-1 nowa głowica 9E410
(rys 211) zapewnia znacznie większe możliwości zwalczania celoacutew na kursach
spotkaniowych (co umożliwia ich zniszczenie jeszcze przed przeprowadzeniem przez nie
ataku) ale przede wszystkim umożliwia selekcję celu na tle zakłoacuteceń zaroacutewno
pirotechnicznych pułapek termicznych jak i błyskoacutew promiennikoacutew mikrofalowych
Podczas proacuteb uzyskano prawdopodobieństwo zniszczenia zbliżającego się celu
pierwszym pociskiem rakietowym wynoszące 031 (cel oddalający się - 024) przy odpalaniu
przez cel co najmniej 6 pułapek termicznych w interwale czasowym 03 sekundy Ich łączna
moc termiczna przewyższała tę emitowaną przez cel sześciokrotnie Układy logiczne głowicy
umożliwiają także przeniesienie punktu trafienia z okolic dysz na środek celu co w dużym
stopniu zwiększa efekt rażący głowicy bojowej Zmiana głowicy wymusiła także pewne
modyfikacje bloku sterowania pociskiem rakietowym Zmiany dotknęły także aerodynamikę
24
pocisku rakietowego - zmniejszający opoacuter aerodynamiczny stożkowy grot podtrzymywany
trzema prętami został zastąpiony kilkucentymetrowym pojedynczym grotem - swego rodzaju
bdquoigłąrdquo - mocowanym centralnie do owiewki głowicy naprowadzania
Rys 211 Koordynator śledzący i głowica samonaprowadzania 9E4110 zestawu Igła
Zastosowanie w głowicy pocisku 9K310 Igła-1 chłodzonego azotem detektora opartego
o InSb pozwoliło znacząco zwiększyć jej czułość w stosunku do starszych typoacutew głowic
W zestawie 9K38 Igła oproacutecz chłodzonego azotem detektora na InSb wchodzi także
niechłodzony czujnik oparty o PbS Ten detektor pozwala dzięki dwuspektralnej obserwacji
celu wyeliminować lub poważnie ograniczyć skuteczność działania celoacutew pozornych w tym
przede wszystkim pułapek termicznych stosowanych przez obiekty latające do samoobrony
Pod koniec lat 90-tych XX wieku podjęto prace modernizacyjne ktoacutere miały polegać na
opracowaniu lekkiego pocisku przeciwlotniczego ktoacutery moacutegłby zwalczać bezpilotowe statki
latające pociski manewrujące oraz amunicję inteligentną Tę wersję zestawu ndash oznaczoną
9K338 Igła-S ndash (rys 212 i 213) przyjęto na uzbrojenie armii rosyjskiej w 2004 roku
Rys 212 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S oraz pocisk rakietowy 9M342
25
Rys 213 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S
Elementy bojowe kompleksu 9K338 i schematu doprowadzenia azotu
1 ndash pocisk rakietowy 9M342 2 ndash rura 9P338 3 ndash wtyczka 4 ndash rozetka 5 ndash mechanizm startowy
9P552 6 ndash naziemne źroacutedło zasilania 9B238-1 7 ndash fotoodbiornik FP-1 8 ndash rurka do podawania azotu
9 ndash sztucer
O tym zestawie brak jest szczegoacutełowych informacji dotyczących zastosowanych w nim
rozwiązań konstrukcyjnych a te publikowane często roacuteżnią się w prezentowanych szczegoacute-
łach Zastosowanie cięższej ważącej ponad 25 kg elaborowanej heksogenem głowicy
bojowej 9N330 w połączeniu z zapalnikiem o działaniu bezwładnościowym i zbliżeniowym
znacząco zwiększyło jej skuteczność rażenia Przedstawione powyżej zdjęcie (rys 212)
wskazuje że w części bojowej zapalnika znajdują się bdquookienkardquo ktoacutere mogą być elementami
optycznego czujnika zbliżeniowego Kształt i analogiczne wyprofilowanie oraz rozmiesz-
czenie czterech powierzchni sterowych wokoacuteł głowicy mogą wskazywać że w Strzale-S być
może zastosowano dwukanałowy system sterowania (cztery stery ndash dwa w kanale kierunku
i dwa w kanale pochylenia) W odroacuteżnieniu od Igły stosowany jest jednokanałowy system
sterowania (dwa stery i dwa destabilizatory)
Nowy silnik rakietowy o wyższym impulsie całkowitym ciśnienia pozwolił zwiększyć
średnią prędkość pocisku na torze lotu oraz wydłużyć do ponad 6 km jego zasięg Poprawa
czułości detektoroacutew promieniowania umożliwiła zestawowi 9K338 zwalczanie klasycznych
celoacutew powietrznych z każdej strony i w każdych warunkach atmosferycznych Według
producenta IgłandashS może roacutewnież zwalczać bezpilotowe aparaty latające amunicje inteli-
gentną oraz pociski samosterujące przy czym poprawiono w niej odporność na termiczne
i mikrofalowe cele pozorne
Poroacutewnując przeciwlotnicze pociski rakietowe z zestawoacutew Igła (rys 214) narzuca się
podobieństwo stosowanych w nich układoacutew konstrukcyjnych oraz ewolucyjne podejście do
procesu ich modernizacji Podparty na sztywnych drutach stożek osłaniający głowice został
zastąpiony w kolejnych wersjach centralnie mocowanym do owiewki trzpieniem Pojawienie
się bdquookienekrdquo w pobliżu głowicy bojowej pocisku 9M342 może sugerować zastosowanie
zapalnika zbliżeniowego dzięki czemu prawdopodobieństwo trafienia przez pocisk w okre-
ślony cel znacząco by wzrosło Roacutewnież w konstrukcji pocisku 9K338 daje się zauważyć
oproacutecz zwiększenia ładunku napędowego dążenie do zwiększenia prędkości i manewrowości
pocisku (skośnie ścięte powierzchnie czołowe statecznikoacutew)
26
Rys 214 Pociski rakietowe stosowane w zestawach Igła
Charakterystyki użytkowe poroacutewnywalnych wzoroacutew uzbrojenia przeciwlotniczego wskazują
że w dziedzinie tego typu uzbrojenia nie da się już radykalnie poprawić ich efektywności
ogniowej bez zwiększania wymiaroacutew i masy pociskoacutew
24 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Grom
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM został opracowany w Polsce
w ramach programu bdquoNowoczesne technologie systemu obrony przeciwlotniczej GROMrdquo
ktoacuterego realizację rozpoczęto pod koniec 1992 roku [13-15] Efektem pierwszego etapu prac
był zestaw pod nazwą GROM-I zawierający obok oryginalnych nowoopracowanych
zespołoacutew roacutewnież elementy pochodzące z radzieckiego przenośnego przeciwlotniczego
zestawu rakietowego Igła (stąd w nazwie zestawu litera I) W celu zmniejszenia podatności
pocisku na zakłoacutecenia oraz pułapki termiczne w jego głowicy zastosowano dwa kanały
śledzące Dużą czułość głowicy oraz niewrażliwość na warunki atmosferyczne osiągnięto
dzięki schłodzeniu detektora przed startem pocisku do temperatury -196ordmC GROM-I
wprowadzono na uzbrojenie Wojska Polskiego w 1995 roku
Zestaw przeznaczony jest do rażenia samolotoacutew odrzutowych turbośmigłowych
i tłokowych a także śmigłowcoacutew na kursach spotkaniowych i pościgowych w warunkach
atmosferycznych i sztucznych zakłoacuteceń cieplnych Pocisk może zwalczać cele na
wysokościach od 10 m do 3500 m a jego zasięg maksymalny wynosi 5200 m Mała
wysokość minimalna pozwala efektywnie zwalczać śmigłowce atakujące cele pociskami
przeciwpancernymi Pocisk na torze lotu ma prędkość maksymalną w granicach 600divide640 ms
co pozwala zwalczać samoloty poruszające się z prędkością do 400 ms (przy locie
spotkaniowym) lub 320 ms (przy locie pościgowym) [16-20]
Zestaw bazuje na zaczerpniętym z Igły układzie aerodynamicznym (klasyczny układ
bdquokaczkardquo - w przedniej części stery aerodynamiczne a z tyłu cztery stabilizatory) oraz
koncepcji rozmieszczenia i wspoacutełdziałania poszczegoacutelnych modułoacutew składowych W zesta-
wie przesunięto oś celowania w stosunku do osi wyrzutni pod kątem 10deg Jest to konieczne ze
względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas startu pocisku do
27
celoacutew nisko lecących Na początkowym odcinku lotu sterowanie aerodynamiczne
wspomagane jest gazodynamicznie poprzez działanie prochowego silnika sterującego (PSS)
Poprawę dynamiki naprowadzania realizuje układ logiczny wypracowujący tuż po starcie
dodatkową komendę zwrotu rakiety w wyliczony punkt spotkania pocisku z celem a także
elektroniczny przełącznik wariantoacutew naprowadzania bdquopogoń-spotkanie Następną cechą
zestawu jest wprowadzenie na ostatnim odcinku toru lotu pocisku przesunięcia punktu
trafienia co skutkuje rażeniem bardziej wrażliwych zespołoacutew samolotu
Zestaw GROM składa się z mechanizmu startowego i pocisku rakietowego
umieszczonego w prowadnicy wyrzutni Mechanizm startowy (rys 215) przeznaczony jest
do przygotowania i dokonania startu pocisku rakietowego Najważniejsze funkcje
realizowane w mechanizmie startowym sprowadzają się do rozkręcenia wirnika
żyroskopu
i odblokowania jego głowicy sygnalizacji pojawienia się celu w polu widzenia głowicy
i dokonania analizy sygnałoacutew odebranych z głowicy doprowadzenia w odpowiedniej
kolejności napięć do elementoacutew pirotechnicznych w pocisku rakietowym odłączenia przed
startem pocisku naziemnego źroacutedła zasilania i przejście na zasilanie pokładowe
doprowadzenie do głowicy napięcia polaryzacji niezbędnego do stabilnego śledzenia celu
w czasie oddziaływania przeciążeń startowych oraz przekształcanie napięć na potrzeby
głowicy Wszystkie te funkcje realizowane są w sposoacuteb odpowiednio zaprogramowany za
pośre-dnictwem bloku elektroniki i pośredniczącego w przekazywaniu sygnałoacutew złącza
Elementami umożliwiającymi wspoacutełpracę operatora wyrzutni z wyrzutnią jest język spustowy
oraz przełączniki na mechanizmie startowym i rurze wyrzutni
Rys 215 Mechanizm startowy przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
28
Zadaniem wyrzutni (rys 216) jest zapewnienie wycelowania i bezpiecznego startu
pocisku rakietowego a także odzyskanie silnika startowego Jednocześnie służy ona jako
opakowanie pocisku w czasie eksploatacji Blok rozbiegu i synchronizacji razem z blokiem
czujnikoacutew wyrzutni i cewkami obrotu głowicy zapewniają rozpędzenie żyroskopu do
wymaganej prędkości obrotowej i odłączenie urządzenia rozbiegu po osiągnięciu
odpowiedniej częstotliwości Rozpędzenie żyroskopu umożliwia wzajemne oddziaływanie
zmiennego pola elektrycznego cewek obrotu głowicy (wytwarzanego po doprowadzeniu do
nich napięcia komutacyjnego z bloku rozbiegu) z polem magnetycznym magnesu wirnika
żyroskopu w wyniku czego wytwarza się moment obrotowy Gdy wirnik osiągnie
wymaganą szybkość wirowania blok rozbiegu odłącza się Dalsze podtrzymywanie rotacji
wirnika w wymaganym zakresie zapewnia głowica samonaprowadzania Zamontowany na
wyrzutni zespoacuteł czujnikoacutew przeznaczony jest roacutewnież do ustawienia wirnika żyroskopu pod
kątem 10deg do osi pocisku
Rys 216 Wyrzutnia przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Na rurowej wyrzutni zamontowane są ponadto mechaniczne przyrządy celownicze
ktoacutere ułatwiają namierzanie celu przez głowicę samonaprowadzającą Wsporniki celownika
ustawione są w taki sposoacuteb aby oś celowania była nachylona do osi wyrzutni pod kątem 10deg
Jest to konieczne ze względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas
startoacutew pocisku rakietowego do celu nisko lecącego W tylnej części celownika zamontowana
jest lampka ktoacutera służy do oceny pewności uchwycenia przez głowicę samonaprowa-
dzającą celu Z lewej strony wyrzutni umiejscowiony jest przełącznik trybu naprowadzania
pocisku ndash możliwy jest wyboacuter zwalczania celu na kursie pościgu lub spotkania ndash oraz dźwi-
gnia do odryglowania pocisku i uaktywnienia źroacutedła zasilania
Na wyrzutni znajduje się gniazdo do przyłączenia naziemnego bloku zasilania (rys
217) Znajduje się w nim zbiornik ciśnieniowy gdzie zgromadzono sprężony do 35 MPa
azot ktoacutery służy do chłodzenia detektora podczerwieni zamontowanego w głowicy
samonaprowadzania Takie ciśnienie pozwala uzyskać temperaturę skraplania azotu roacutewną
196deg C Oproacutecz gazu w walcowej części bloku znajduje się termochemiczne źroacutedło energii
29
elektrycznej ktoacutere zasila aparaturę wyrzutni i do chwili aktywowania źroacutedła zasilania w po-
cisku pokładową aparaturę pocisku Bateria termochemiczna aktywowana jest pirotech-
nicznie
Rys 217 Naziemny blok zasilania przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Przeciwlotniczy pocisk rakietowy GROM (rys 218) [8] składa się z połączonych ze
sobą następujących przedziałoacutew
optycznej głowicy samonaprowadzającej (rys 219)
przedziału steroacutew (rys 220)
głowicy bojowej z zapalnikiem (rys 221)
silnika marszowego i startowego (rys 222)
oraz zespołu statecznikoacutew (rys 223)
Rys 218 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy Grom
Optyczna głowica samonaprowadzająca (rys 219) służy do przechwycenia i auto-
matycznego śledzenia celu (na podstawie emisji jego promieniowania cieplnego) pomiaru
30
prędkości kątowej linii celowania i kształtowania sygnału sterującego proporcjonalnego do
prędkości kątowej linii celowania Głowica pracuje w dwoacutech zakresach widma promienio-
wania a pozyskiwanie i obroacutebka sygnałoacutew odbywa się sposobem cyfrowym Taka
architektura głowicy sprawia że pocisk rakietowy GROM jest odporny na pułapki termiczne
ktoacutere oddalają się od wcześniej śledzonego celu głoacutewnego
Rys 219 Optyczna głowica samonaprowadzająca pocisku rakietowego Grom
1 - nasadka aerodynamiczna 2 - koordynator 3 - blok elektroniki 4 - kadłub 5 - układ chłodzenia
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego GROM jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do wartości
prędkości kątowej zmiany linii wizowania (linii obserwacji celu loc) Istotą tej metody jest
sprowadzenie do zera prędkości kątowej linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku
rakietowego z celem w tzw punkcie wyprzedzonym W początkowej fazie pocisk rakietowy
nie kieruje się do punktu wyprzedzonego lecz jego lot jest programowany w celu uzyskania
odpowiednich kątoacutew wyprzedzenia i przewyższenia W wyniku tego zabiegu prędkość
kątowa jest roacuteżna od zera przez co głowica samonaprowadzająca na podstawie pomiaru tej
prędkości wypracowuje odpowiedni sygnał kierowania
Metoda proporcjonalnej nawigacji w systemie naprowadzania z głowicą samona-
prowadzającą zapewnia trafienie pociskiem w pobliżu najbardziej kontrastujących cieplnie
elementoacutew konstrukcji celu Podczas strzelania do samolotoacutew odrzutowych środek trafień
leży w rejonie wylotu dyszy silnika Konstrukcja wspoacutełczesnych samolotoacutew jest taka że rejon
wylotu dyszy jest mało wrażliwym obszarem dla rakiety o małej zdolności rażenia głowicy
bojowej Aby zwiększyć skuteczność rażenia w pocisku przewidziano system przesunięcia
środka trafień w kierunku lotu samolotu tzn w jego kadłub System przesunięcia wypra-
cowuje dodatkowy sygnał ktoacutery odchyla pocisk od wylotu dyszy w stronę kadłuba samolotu
Przedział steroacutew (rys 220) wyposażono w zespoacuteł sterujący ze sterami pokładowe źroacutedło
zasilania (składające się z prądnicy i stabilizatora-prostownika) czujnik prędkości kątowej
wzmacniacz prochowy akumulator ciśnienia prochowy silnik sterujący z dyszami zespoacuteł
odbezpieczającym i dwa destabilizatory
W przedziale steroacutew znajduje się aparatura sterująca lotem pocisku rakietowego Jako
miernik prędkości kątowej linii obserwacji celu stosuje się dwukanałową żyroskopową
głowicę samonaprowadzającą W założeniu budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę
jedno-kanałowego sterowania obracającym się pociskiem rakietowym z pracującym w ukła-
dzie przekaźnikowym zespołem sterującym umożliwiającym działanie siły sterującej w pożą-
31
danym kierunku Idea sterowania jednokanałowego jest analogiczna jak w zestawie 9K32
Jednak w przypadku GROMA podobnie jak to miało miejsce w Igle zastosowano
dodatkowo silnik sterujący z dyszami ktoacutere mają za zadanie wspomagać manewrowanie
pociskiem w zakresie małych prędkości lotu tuż po jego starcie Wypływające z dysz gazy
prochowe generują niewielkie impulsy ciągu wspomagające stery ktoacutere w przypadku niskich
prędkości lotu nie są w stanie wytworzyć niezbędnej do efektywnego sterowania pociskiem
rakietowym siły aerodynamicznej Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci
do wybranego punktu spotkania a prędkość kątowa linii celowania nie jest roacutewna zeru
Głowica mierzy tę prędkość kątową i - proporcjonalnie do jej wartości - kształtuje komendę
sterowania Wykonując tę komendę stery powodują powstanie siły sterującej w pożądanym
kierunku Pod działaniem siły sterującej pocisk obraca się wokoacuteł środka masy pojawiają się
przy tym kąty natarcia lub ślizgu w wyniku czego powstaje wynikowa siła nośna
zmieniająca trajektorię lotu pocisku rakietowego w kierunku zmniejszenia do zera prędkości
kątowej linii obserwacji celu
a) b)
Rys 220 Przedział steroacutew pocisku rakietowego Grom
1 - wzmacniacz 2 - zespoacuteł sterujący 3 - prochowy silnik sterujący 4 - prochowy akumulator
ciśnienia 5 - stabilizator-prostownik 6 ndash prądnic 7 - rozetka 8 ndash stery 9 ndash destabilizator 10 - czujnik
prędkości kątowej
Głowica bojowa (rys 221) przeznaczona jest do rażenia celoacutew powietrznych lub
uniemożliwiania im wykonanie zadań bojowych Czynnikiem rażącym głowicy bojowej jest
burzące działanie fali uderzeniowej produktoacutew jej detonacji i resztek paliwa silnika
marszowego a także odłamkowe działanie elementoacutew powstających podczas detonacji
kadłuba Głowica wyposażona jest w zapalnik o działaniu bezwładnościowym ktoacutery spowo-
duje detonację po zadziałaniu stosunkowo niewielkiej siły bezwładności Oproacutecz tego jest
moduł indukcyjny pełniący funkcję zapalnika zbliżeniowego ndash przelatujący w pobliżu celu
pocisk rakietowy zostanie pobudzony przez zapalnik na skutek bdquowykryciardquo pola magne-
tycznego o większym natężeniu
Stosowany w rakiecie GROM układ napędowy na paliwo stałe przeznaczony jest do
wyrzucenia pocisku rakietowego z wyrzutni nadania mu niezbędnej prędkości obrotowej
rozpędzenia do prędkości marszowej i podtrzymywania tej prędkości w czasie lotu Składa
32
się on z silnika startowego (rys 222 po prawej) oraz dwuzakresowego jednokomorowego
silnika marszowego (rys 222 po lewej) Silnik marszowy spalając ładunek prochowy nadaje
pociskowi prędkość postępową blisko 30 ms a wypływające gazy prochowe przez ustawione
pod kątem dysze pozwalają uzyskać rotację około 20 obrs Ładunek silnika marszowego
spalając się w części bliższej dyszy w sposoacuteb progresywny szybko przyspiesza pocisk
rakietowy na torze lotu pozwalając osiągnąć mu prędkość ponad 650 ms Pozostała większa
część ładunku napędowego spala się neutralnie i dzięki temu pocisk na aktywnym odcinku
toru lotu utrzymuje prędkość zbliżoną do 650 ms
Rys 221 Głowica bojowa pocisku rakietowego GROM
Rys 222 Silnik marszowy (po lewej) i silnik startowy (z prawej) pocisku rakietowego Grom
A - otwory gwintowane 1 - dno 2 - druciki 3 - komora 4 - ładunek marszowy 5 - zapłonnik ładunku
marszowego 6 - dysza zmontowana 7 - zapłonnik płomieniowy opoacuteźnionego działania 8 - zaślepka
9 ndash przekaźnik ogniowy 10 - dysk 11 - ładunek startowy 12 - zapłonnik ładunku startowego
13 - komora 14 - przesłona 15 - zaślepka 16 - zespoacuteł dysz 17 - wiązka stykowa
Zespoacuteł statecznikoacutew służy do aerodynamicznej stabilizacji pocisku rakietowego
w czasie lotu wytworzenia siły nośnej (przy odpowiedniej prędkości i kącie natarcia) oraz
podtrzymania wymaganej prędkości obrotowej Zespoacuteł ten (rys 223) stanowią kadłub
cztery składane stateczniki i mechanizm ich unieruchamiania Każdy ze statecznikoacutew
zbudowany jest z płatoacutew ktoacutere są mocowane dwoma wkrętami do wkładek (przedniej
i tylnej) nałożonych na oś umieszczoną w otworze kadłuba
Sekwencja czynności startowych (rys 224) w zestawie GROM jest nieco inna jak
w zestawie 9K32M Pierwszą czynnością jest aktywowanie zewnętrznego źroacutedła zasilania
w energię elektryczną i czynnik chłodzący detektor głowicy Należy pamiętać że zestaw
33
będzie przygotowany do strzelania nie wcześniej niż po 6 s od uruchomienia źroacutedła
zasilania ktoacuterego czas działania wynosi 30 s Po uruchomieniu zasilania i układu dozowa-
nia gazu sprężony do 35 MPa azot wpływa do urządzenia chłodzącego głowicy jednocześnie
elektromagnes zwalnia rygiel pocisku rakietowego przez co pocisk rakietowy w wyrzutni jest
odryglowany W tym czasie do bloku czujnikoacutew wyrzutni i blokoacutew elektroniki mechanizmu
startowego przekazywane jest napięcie dzięki czemu następuje rozpędzanie wirnika żyrosko-
pu pokrycie się jego osi optycznej z osią celowniczą przyrządoacutew celowniczych a następnie
jego zablokowanie Rozpoczyna się obroacutebka sygnałoacutew pochodzących z głowicy samonapro-
wadzającej
Rys 223 Zespoacuteł statecznikoacutew pocisku rakietowego Grom
1 - płat 2 - wkładka przednia 3 -kadłub 4 - oś 5 - sprężyna 6 - rygiel 7 - wkręt 8 - wkładka tylna
B ndash występ
Start pocisku rakietowego do celu jest możliwy w systemie automatycznego
przechwycenia i startu lub w systemie poacutełautomatycznego przechwycenia i startu
W systemie automatycznym po włączeniu zasilania i wycelowaniu oraz naciśnięciu spustu do
oporu wirnik żyroskopu głowicy przestaje być blokowany i pojawiają się sygnały informacji
dźwiękowej i świetlnej Start jest możliwy wtedy gdy w ciągu 08 s po uruchomieniu spustu
do oporu sygnał od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością
kątową nie mniejszą niż 4degs oraz prędkość kątowa linii obserwacji celu nie przekracza 12degs
a kąt między osią wirnika żyroskopu i osią celowniczą wyrzutni jest mniejszy niż 2deg Po
spełnieniu tych warunkoacutew uaktywniane jest pokładowe źroacutedło zasilania a następnie (po
czasie ok 07 s niezbędnym do osiągnięcia jego wymaganych parametroacutew pracy) przekazy-
wany jest impuls elektryczny do silnika startowego Po sygnale od czujnika układu
blokowania i hermetyzacji oraz po otwarciu pokrywy zaczyna działać silnik ktoacutery nadaje
pociskowi niezbędną prędkość wylotową z wyrzutni oraz obrotową wokoacuteł osi podłużnej
34
W tym czasie w wyrzutni następuje ścięcie rurki doprowadzającej sprężony azot do głowicy
rozłączenie złącza elektrycznego pocisku z wyrzutnią oraz zerwanie przewodoacutew
zapłonowych Silnik startowy kończy swą pracę w wyrzutni i jest w niej zatrzymywany za
pomocą tulejki wychwytującej oraz rozprężnego pierścienia zatrzymującego Podczas ruchu
pocisku wewnątrz wyrzutni odblokowywane są stateczniki stery i destabilizatory w zespole
steroacutew ktoacutere po zejściu pocisku z wyrzutni rozkładają się
Rys 224 Algorytm czynności startowych przy strzelaniu z zestawu GROM
W systemie poacutełautomatycznym - po włączeniu zasilania pocisku rakietowego
wycelowaniu i uruchomieniu spustu do położenia pośredniego - wirnik żyroskopu zostaje
odblokowany i pojawiają się sygnały informacji dźwiękowej i świetlnej Start w tym systemie
jest możliwy jeżeli w ciągu 06 s po uruchomieniu spustu do położenia pośredniego sygnał
od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością kątową nie mniejszą
niż 4degs prędkość kątowa linii celowania jest nie większa niż 12degs a kąt między osią wirnika
żyroskopu i osią celowniczą na wyrzutni jest mniejszy od 2deg
Po zejściu pocisku z wyrzutni w odległości około 55 m włącza się silnik marszowy
Rozpędza on pocisk rakietowy do prędkości marszowej i podtrzymuje ją w locie Jego rotację
podtrzymuje skośne ustawienie powierzchni destabilizatoroacutew i zespołu statecznikoacutew Po
rozłożeniu się steroacutew rozpoczyna się proces uzbrajania zapalnika i zostaje zapalony
pirotechniczny opoacuteźniacz mechanizmu samolikwidacji Uzbrojenie zapalnika następuje po
czasie około l divide 19 s
Śledząc cel głowica samonaprowadzania tworzy sumaryczny sygnał sterujący ktoacutery
przekazywany do zespołu steroacutew zapewnia sterowanie w locie W razie utraty celu wirnik
żyroskopu głowicy samonaprowadzającej w obu systemach ustawia się automatycznie
w położeniu pierwotnym
Po trafieniu pociskiem rakietowym w cel zapalnik pobudza głowicę bojową i następuje
detonacja jej ładunku kruszącego oraz ewentualnych resztek paliwa z silnika marszowego
W razie nietrafienia w cel po upływie 14divide17 s spali się opoacuteźniacz pirotechniczny
35
mechanizmu samolikwidacji powodując zadziałanie detonatora oraz analogiczne działanie
głowicy bojowej
Do wykonywania obsługiwania technicznego elementoacutew zestawu przeznaczona jest
ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa 9W866E Obsługiwanie techniczne zestawu z użyciem
tej stacji 9W866E zapewnia specjalistyczny pododdział
Tabela 22
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych drugiej
generacji i zestawu GROM
Nazwa systemu Igła-1 Igła Igła-S Grom-I Grom-M
Oznaczenie systemu 9K310 9K38 9K338
Oznaczenie kontenera startowego 9P322 9P39
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P519 9P516-1 9P522 MS Grom
Oznaczenie pocisku rakietowego 9M313 9M39 9M342
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1981 1983 2004 1995 2010
Masa w położeniu bojowym [kg] 1795 179 190 165 169
Masa pocisku rakietowego [kg] 108 108 117 105 107
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 250 127 200
Długość pocisku rakietowego [mm] 1673 1638 1625 1648 1596
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1700 1708 1708 ok1700
Średnia prędkość pocisku rakietowego
[ms] 600 600 600 650 660
Strefa rażenia odległość [m] 500divide5200 500divide5200 500divide5200 400divide5200 400divide6000
Strefa rażenia wysokość [m 10divide2500 10divide2500 10divide3500 10divide3500 10divide3500
Prędkość celu oddalającego się [ms] 320 320 320 320 360
Prędkość celu zbliżającego się [ms] 360 360 400 400 400
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery bez
zakłoacuteceń
044-059 045-063 - gt06 07
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery z
zakłoacuteceniami
lt01 031 - 04 -
Według danych ZM Mesko
36
25 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Mistral
Mistral to przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu opracowany
i produkowany od 1988 roku przez francuską firmę MATRA Występuje w licznych wersjach
wyrzutni min Mistral MANPADS ALAMO ATLAS ALBI SANTAL SIMBAD
i SADRAL przy czym każdy z nich jest wyposażony w ten sam pocisk samonaprowadzający
się na cel
Najprostszym zestawem jest Mistral MANPADS [21] - odpowiednik przenośnych
zestawoacutew przeciwlotniczych takich jak Strzała-2 Javelin i RBS-70 Składa się on z pocisku
umieszczonego w pojemniku startowym oraz wyrzutni Wyrzutnia ma elementy zamocowania
pocisku mechanizm odpalający celownik dzienno-nocny i układ mikroprocesorowy do
określania danych przedstartowych Pocisk jest odpalany z pojemnika za pomocą silnika
startowego natomiast silnik marszowy włącza się w odległości kilku metroacutew od stanowiska
startowego (rys 225) i zwiększa prędkość pocisku do 25 Ma Głowica detonuje przy
bezpośrednim zetknięciu się z celem lub w pobliżu po zadziałaniu laserowego zapalnika
zbliżeniowego
System naprowadzania pocisku jest wyposażony w mozaikowy detektor
promieniowania podczerwonego Dzięki specjalnemu układowi eliminującemu sygnały
z fałszywych źroacutedeł promieniowania pocisk jest mało wrażliwy na pułapki cieplne
Spośroacuted zestawoacutew przewoźnych najbardziej rozbudowanym jest SANTAL przezna-
czony przede wszystkim do osłony jednostek zmechanizowanych i pancernych w czasie
marszu Uzbrojenie zestawu stanowią dwie potroacutejne wyrzutnie pociskoacutew Mistral Do
obserwacji przestrzeni powietrznej i śledzenia celoacutew zastosowano dopplerowski radar oraz
system identyfikacji bdquoswoacutej-obcy
Dla jednostek pływających firma MATRA opracowała zestawy SIMBAD i SADRAL
Pierwszy z nich to ATLAS przystosowany do instalowania na małych okrętach bojowych
i pomocniczych Natomiast SADRAL to w pełni zautomatyzowany sterowany centralnie
zestaw przeciwlotniczy małego zasięgu Ma on stabilizowane stanowisko ogniowe sześć
wyrzutni rurowych kamerę telewizyjną i termowizyjną System naprowadzania jest
zintegrowany z okrętowym systemem śledzenia i identyfikacji celoacutew
Rys 225 Odpalanie pocisku rakietowego Mistral ndash moment odrzucenia silnika startowego
37
Mistral ATAM (Air-to Air-Missile) to wersja przystosowana do strzelania pociskami ze
śmigłowcoacutew (pociski zaopatrzono w specjalne osłony na głowice samonaprowadzające się)
Dzięki standardowej konstrukcji wyrzutni zestawy te mogą być instalowane na każdym
śmigłowcu używanym w NATO (np Gazelle PAH-1 PAH-2 Tiger AH-64A Apache)
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawoacutew Mistral masa pocisku - 195 kg
długość pocisku - 180 m kaliber pocisku - 90 mm średnia prędkość lotu pocisku - 850 ms
pułap - od 300 do 4500 m zasięg - od 500 do 6000 m
26 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Javelin
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu Javelin opracowany
został i produkowany jest przez angielską firmę Shorta Brothersa PLC Jest zmodernizowaną
wersją zestawu BLOWPIPE Umożliwia zwalczanie samolotoacutew i śmigłowcoacutew zaroacutewno
zbliżających się jak i oddalających się lecących na małych wysokościach Może występować
roacutewnież w wersjach wieloprowadnicowych jako Javelin LML V Javelin LML N i Spartan-
Javelin [22 23]
Zestaw Javelin składa się z zespołu kierowania i rurowego pojemnika z pociskiem
Zespoacuteł kierowania ma układ odpalania żyroskopowo stabilizowany układ obserwacji
i celowania blok elektroniczny (na bazie mikroprocesora) przełącznik funkcji zapalnika
przycisk startu joystik sterowany kciukiem przełącznik wyboru kanału transmisji i układ
automatycznej korekcji wiatru
Pocisk rakietowy znajdujący się w pojemniku rurowym składa się z głowicy
odłamkowo-kumulacyjnej zapalnika zbliżeniowego i kontaktowego silnika startowego
i marszowego czterech steroacutew aerodynamicznych statecznikoacutew oraz smugacza Pocisk jest
odpalany z pojemnika za pomocą silnika startowego działającego tylko w rurze wyrzutni
Następnie w bezpiecznej odległości od operatora uruchamia się silnik marszowy
Pocisk ma smukły cylindryczny kadłub zakończony z przodu ostrołukiem Cechą
charakterystyczną pocisku jest to że część wierzchołka ze sterami typu delta może się
obracać niezależnie od reszty kadłuba Stateczniki umieszczono na przesuwnym pierścieniu
ktoacutery w pojemniku znajduje się w części głowicowej Po odpaleniu stateczniki
przemieszczają się w kierunku tylnej części pocisku a po wylocie z kontenera rozkładają się
na pełną rozpiętość
Przygotowanie zestawu do strzelania polega na połączeniu zespołu kierowania
z pojemnikiem rurowym Następnie operator umieszcza zestaw na ramieniu kieruje go na cel
a po naciśnięciu na język spustowy utrzymuje bdquokrzyż celownika na celu W zależności od
odchylenia pocisku od linii celowania wypracowane przez aparaturę sygnały sterujące są
przesyłane do pocisku drogą radiową
Znamienną cechą wieloprowadnicowych zestawoacutew Javelin LML (Lightweight Multiple
Launcher) jest troacutejpojemnikowa wyrzutnia i standardowy zespoacuteł kierowania W wersji
przenośnej zestaw spoczywa na podstawie troacutejnożnej natomiast wersja LML V (vehicle)
przeznaczona dla transporteroacutew opancerzonych jest zmontowana na ruchomej obrotnicy (o
kącie obrotu 60deg) zawierającej uchwyt do obracania i hamulec blokujący uchwyt na kierunku
celu
Dla armii brytyjskiej opracowuje się zestaw bdquoSpartan-Javelin składający się
z transportera opancerzonego Alvis Spartan wraz z czterema pociskami na wyrzutni
38
i ośmioma wewnątrz transportera Wykrywanie i śledzenie celu będzie się odbywa z zewnątrz
przedziału przy użyciu celownika panoramicznego
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawu Javelin masa kompletnego
przenośnego zestawu - 34 kg masa pocisku - 6 kg masa zespołu kierowania - 14 kg długość
pocisku - 1400 mm kaliber pocisku - 76 mm kąt podniesienia wyrzutni LML - od 10deg do
45deg zasięg pocisku - od 300 do 5000 m wysokość przechwytywania celu - 2000 m średnia
prędkość pocisku ndash 410 ms
27 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Stinger
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy FIM-92 Stinger [24] został opracowany
i jest produkowany przez Raytheon Missile Systems oraz na licencji przez zakłady Dornier
w Niemczech System wszedł do służby w 1981 roku i obecnie występuje na uzbrojeniu
armii co najmniej 29 państw Jest przeznaczony do zwalczania samolotoacutew i śmigłowcoacutew
lecących
z dużą prędkością na małej wysokości w zasięgu widzialności operatora Oproacutecz ręcznej
wyrzutni pociski FIM-92 mogą być też odpalane z roacuteżnych platform mobilnych np z pojazdu
kołowego M1097 Avenger oraz gąsienicowego M6 Linebacker Do wersji przenośnej
wyrzutni istnieje łatwy w montażu moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo dla ktoacuterego zasilanie
i podłączany przewodem moduł interrogatora przenosi operator
Pociski zestawu FIM-92 mają typowy w tej klasie układ konstrukcyjny (rys 226)
z zespołem głowicy samonaprowadzania w przedniej części blokiem steroacutew głowicą bojową
i przedziałem napędowym w tylnej części Sposoacuteb odpalania jest roacutewnież klasyczny i odbywa
się w dwoacutech etapach w pierwszej fazie uruchamia się mały silnik startowy ktoacutery
oddziaływując ciśnieniem ponad 40 MPa wyrzuca pocisk na odległość bezpieczną dla
operatora Dopiero wtedy uruchamiany jest drugi silnik na paliwo stałe ktoacutery nadaje
pociskowi prędkość ponad 22 Macha
W zależności od okresu w ktoacuterym produkowane były zestawy występują one
w roacuteżnych konfiguracjach wyposażenia i oprogramowania Na uzbrojeniu wojsk lądowych
i piechoty morskiej Stanoacutew zjednoczonych aktualnie występują w czterech konfiguracjach
Basic Passive Optical Seeker Technique (POST) Reprogramable Micro Processor (RMP)
RMP Block I Pociski rakietowe wszystkich systemoacutew są kompatybilne ze sobą i mogą być
odpalane z każdego typu wyrzutni Skonstruowany w latach siedemdziesiątych FIM-92A
Stinger zastąpił wcześniejszą wersję roacutewnież naprowadzaną na podczerwień FIM-43A
Redeye
W stosunku do poprzednika Stinger FIM-92A charakteryzował się większą czułością
głowicy i odpornością na zakłoacutecanie Dalsze udoskonalenie systemu naprowadzającego
pocisk na cel spowodowało powstanie w 1983 roku wariantu FIM-92B znanego roacutewnież jako
Stinger Post (o polepszonych możliwościach naprowadzania na cel ndash zastosowano dualną
głowicę samonaprowadzania) W wersji FIM-92BC głowica samonaprowadzania bazuje na
detektorze z InSb ktoacutery dla osiągnięcia lepszej czułości chłodzony jest argonem Zbiornik
czynnika chłodzącego znajduje się w mechanizmie startowym Dwuzakresowa głowica
(pracująca w podczerwieni na fali o długości 35-50 μm i w nadfiolecie na fali o długości
03-04 μm) wyposażona jest w typowy w tej klasie modulator sygnału od celu w postaci
39
rastra Wcześniejsza odmiana FIM-92A wyposażona jest w detektor pracujący tylko
w podczerwieni (działający na fali o długości 41divide44 μm) Kolejny wariant FIM-92C
wprowadzono do jednostek armii USA w 1989 Wariant C nazywany RMP wyposażony jest
w elektronikę ktoacuterą można przeprogramowywać i tym samym ulepszyć wyrzutnię bez
konieczności wprowadzania nowego typu pocisku Wkroacutetce jednak powstała wersja D
o zwiększonej odporności na zakłoacutecenia Wersja E (zwana roacutewnież Block I) weszła do
wyposażenia armii w roku 1995 Podobnie jak poprzednio zmianie uległy sensory
i oprogramowanie co zwiększyło skuteczność pocisku rakietowego wobec małych i trudnych
do namierzenia celoacutew charakteryzujących się niską sygnaturą termiczną Wprowadzenie
dalszych poprawek do oprogramowania zaowocowało powstaniem w 2001 roku wersji F
Obecnie wprowadzana jest wersja Block II o zwiększonych zdolnościach do działania w peł-
nym zakłoacuteceń środowisku i o zasięgu zwiększonym do 8 km
Rys 226 Zestaw przeciwlotniczy FIM-92 z interrogatorem systemu bdquoswoacutej-obcyrdquo
Zastosowana w pociskach FIM-92 głowica bojowa o masie do 3 kg zaelaborowana jest
ponad 450 gramami materiału wybuchowego co pozwala uzyskać silne dookoacutelne jej
działanie odłamkowe Wyposażona jest w zapalnik kontaktowy ze zwłoką co pozwala
pobudzić ładunek kruszący w chwili gdy pocisk częściowo spenetruje poszycie celu lub
bdquowlecirdquo w głąb silnika Gdy pocisk minie cel lub gdy zostanie zerwane naprowadzanie
zapalnik spowoduje zniszczenie pocisku po ustalonym czasie podyktowanym czasem
działania samolikwidatora (przeciętnie jest to czas około 20 sekund) Ze względoacutew
bezpieczeństwa minimalna odległość zwalczania celoacutew wynosi 200 m Podyktowane jest to
czasem kiedy mechanizm zabezpieczająco-uzbrajający zapalnika przejdzie w stan uzbrojenia
zdejmując wszystkie zabezpieczenia i uaktywniając mechanizm samolikwidacji
40
Zestaw w wersji FIM-92A charakteryzuje się zasięgiem maksymalnym
przekraczającym 4000 m ktoacutery w wersjach BC został zwiększony do 4800 m co pozwoliło
zwalczać cele na pułapach od 180 m do odpowiednio 3500 i 3800 metroacutew Najnowsze pociski
mają uzyskiwać zasięg nawet do 8 km Pocisk ma długość 152 m i średnicę 69 mm przy
rozpiętości stabilizatoroacutew 91 mm Masa samego pocisku wynosi 104 kg a z kompletną
wyrzutnią 157 kg Dodatkowy moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo waży około 26 kg zaś
zapasowy moduł z czynnikiem chłodzącym waży 04 kg Z uwagi na to że do zestawu może
być stosowanych kilka typoacutew pociskoacutew w dostępnej literaturze brak jest kompletu pewnych
informacji na temat szczegoacutełowych parametroacutew przyporządkowanych do konkretnej wersji
pocisku rakietowego
28 PRZECIWLOTNICZY ZESTAW RAKIETOWY RBS-70
RBS 70 to szwedzki przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy opracowany na
przełomie lat 60divide70 i produkowany przez Saab Bofors Dynamics [25] Miał on zastąpić
występujący na uzbrojeniu armii szwedzkiej zestaw rakietowy FIM-43A Redeye Pomimo
tego że ten ostatni wyznaczył trwałą tendencję w kierunku rozwoju tego typu uzbrojenia to
szwedzka konstrukcja charakteryzuje się zupełnie innymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi niż
Redeye
Pocisk rakietowy o średnicy 106 mm i długości 1318 mm wyposażony jest w dwa
silniki na paliwo stałe Roxel Epictete startowy i marszowy Ten pierwszy napędza 165 kg
pocisk do prędkości około 50 ms drugi zaś w ciągu 6 sekund działania przyspiesza go
i pozwala uzyskać oraz utrzymać prędkość ponad 580 ms Daje to możliwość zwalczać cele
na dystansie do ponad 4000 m (cel w trybie pogoni) i 7000 m (w trybie spotkania) dla
pułapoacutew działania celu od poziomu gruntu do 4000 m Pocisk jest w stanie skutecznie razić
cele znajdujące się w odle-głości co najmniej 200 m od stanowiska startowego Wynika to
z charakterystyk mechanizmu uzbrajania zapalnika ktoacutery po takim czasie jest w stanie
wykonać wszystkie sekwencje czynności zmierzających do zdjęcia zabezpieczeń w łańcuchu
ogniowym pocisku Pocisk zestawu RBS-70 może występować w trzech wersjach Mk 0 Mk
I i Mk II z ktoacuterych tylko ta ostatnia jest jeszcze w produkcji Ładunek bojowy w głowicy
składa się z ładunku kumulacyjnego i rozmieszczonych wokoacuteł wkładki kumulacyjne ponad
3000 wolframowych kulek W przypadku braku trafienia bezpośredniego kulki rażą cel
dookoacutelnie Aby uzyskać taki sposoacuteb rażenia w części głowicowej pocisku umiejscowiono
zapalnik zbliżeniowy Jest to możliwe z tego powodu że pocisk naprowadzany jest na cel
w trybie poacutełaktywnym gdzie na cel należy skierować wiązkę lasera i cały czas go oświetlać
a pocisk wykorzystując swoje pokładowe systemy detekcji wykrywa tę wiązkę i podąża
w niej do celu Algorytm naprowadzania jest tak skonstruowany aby skanując intensywność
wiązki lasera w roacuteżnych jej punktach pocisk zawsze kierował się do jej środka W ten sposoacuteb
mamy zapewnione trafienie pocisku w rejon podświetlania a nie w miejsce o największej
intensywności promieniowania Przy czym moc lasera jest na tyle niewielka że urządzenia
pokładowe samolotoacutew często nie są w stanie wykryć opromieniania laserem w czasie
naprowadzania Aby zapobiec zakłoacutecaniu sygnału z wyrzutni podczas odpalenia pocisku
uaktywniany jest zegar referencyjny ktoacutery jednoznacznie identyfikuje pochodzenie
odbieranych z wyrzutni sygnałoacutew
41
Podczas naprowadzania na cel rolą operatora jest śledzenie celu w ten sposoacuteb aby
znacznik celownika ndash środek wiązki lasera ndash znajdował się w miejscu gdzie powinien
uderzyć pocisk (rys 227) Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu manipulatora ktoacutery ułatwia
precyzyjne sterowanie zwierciadłem zamocowanym do stabilizowanej żyroskopowo
platformy Dzięki temu możemy zwalczać cele rażąc je w te miejsca gdzie ich odporność jest
najmniejsza (np kabiny pilotoacutew samolotoacutew transportowych itp) Kodowanie sygnału
laserowego uniemożliwia zakłoacutecanie naprowadzania pocisku ndash pocisk jest odporny na
wszelkiego rodzaju zakłoacutecenia aktywne w postaci flar i celoacutew pozornych a w razie pomyłki
i naprowadzania pocisku na cel własny zawsze jest możliwość przerwania ataku bądź
przechwycenie innego celu
Rys 227 Istota naprowadzania pocisku na cel oświetlony wiązką laserową (po lewej) oraz
detektory w części dennej pocisku Mk II z zestawu przeciwlotniczego RBS-70 (po prawej)
W konstrukcji pocisku zastosowano analogiczny moduł naprowadzania jak
w przeciwpancernym pocisku kierowanym Bill-2 gdzie w dennej jego części znajduje się
detektor promieniowania laserowego (rys 227) umożliwiający określenie położenia pocisku
w wiązce W tego typu konstrukcjach istotną rolę odgrywa wyszkolenie operatora od ktoacuterego
precyzyjnego oświetlenia celu zależy skuteczność działania zestawu Stąd w oprogramowaniu
wyrzutni znajduje się min trenażer ktoacutery umożliwia prowadzenie podświetlania wirtualnych
celoacutew w roacuteżnych sytuacjach taktycznych wykonujących w roacuteżnych warunkach atmosferycz-
nych manewry obronne
29 Podsumowanie
Wspoacutełczesne przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe w zdecydowanej większości
bazują na klasycznym ustanowionym przez amerykański zestaw FIM-43A Redeye układzie
42
konstrukcyjno-funkcjonalnym [26-28] W takich konstrukcjach pocisk rakietowy znajduje się
w prowadnicy wyrzutni a dołączany wielokrotnego użytku mechanizm startowy odpowiada
za całą sekwencję czynności przedstartowych i za odpalenie pocisku Sam pocisk składa się
z termicznej głowicy samonaprowadzania modułu steroacutew głowicy bojowej i podwoacutejnego
silnika rakietowego ndash startowego odpowiadającego za wyrzucenie na bezpieczną odległość
pocisku z wyrzutni oraz marszowego ndash zapewniającego mu wymagany zasięg i prędkość na
torze lotu Najczęściej pociski mają układ konstrukcyjny bdquokaczkardquo ze sterami umieszczonymi
z przodu a statecznikami w okolicach dyszy silnika Z uwagi na niewielkie przeciążenia
towarzyszące naprowadzaniu się na cel naprowadzane są one najczęściej metodą
proporcjonalnego zbliżania Z uwagi na niewielkie rozmiary pociskoacutew często występujący
ich ruch wirowy jak i brak miejsca na zajmujące znaczną przestrzeń mechanizmy sterowania
najczęstszym sposobem realizacji sterowania jest sterowanie jednokanałowe Przerzutowe
stery w zależności od fazy obrotu na skutek wytworzenia siły nośnej dokonują
w poszczegoacutelnych chwilach czasowych korekcji toru naprzemiennie w kanale kierunku
i pochylenia Przy czym w tej najliczniejszej grupie pociskoacutew rakietowych sygnał sterujący
wypracowywany jest na podstawie informacji z koordynatora nadążnego głowicy
samonaprowadzania Przytłaczającą większość na wspoacutełczesnym rynku zbrojeniowym
stanowią opisane powyżej zestawy lub licencyjne albo nieautoryzowane ich wersje
Znacznie rzadziej występują bdquonieklasycznerdquo rozwiązania w postaci naprowadzania
pocisku w wiązce laserowej (RBS-70) lub też przekazujące pociskowi uchyby od linii
celowania drogą radiową (Javelin) Te rozwiązania w odroacuteżnieniu od większości pociskoacutew
samonaprowadzających się na cel pozwalają w dowolnej chwili przerwać naprowadzanie lub
przejść do ataku na inny cel Po części też charakteryzują się mniejszą podatnością na
zakłoacutecenia naturalne i niektoacutere sztuczne Ich użycie cechuje jednak konieczność ciągłej
obserwacji i precyzyjnego śledzenia celu a w tym czasie operator jest narażony na
przeciwdziałanie przeciwnika i nie może razić kolejnego celu co może mieć miejsce
w przypadku pociskoacutew z termiczną głowicą samonaprowadzającą się na cel
Brak kompletnych informacji na temat rozwiązań konstrukcyjnych głowic
samonaprowadzania i mechanizmoacutew wykonawczych odpowiedzialnych za sterowanie nie
pozwala jednoznacznie stwierdzić ktoacutere zestawy charakteryzują się większą efektywnością
rażenia i jaki wpływ mają na nią poszczegoacutelne rozwiązania techniczne Niemniej
w przypadku każdej z konstrukcji można zaobserwować zbliżone tendencje w dziedzinie ich
rozwoju Należą do nich np zwiększenie maksymalnego zasięgu rażenia celu wyposażenie
zestawu w urządzenie zapytujące systemu bdquoswoacutejndashobcyrdquo poprawa zdolności rażenia głowic
bojowych maksymalna automatyzacja czynności przedstartowych integracja z istniejącymi
systemami obserwacji i kierowania ogniem oraz poprawa czułości detektoroacutew i zmniejszenie
ich podatności na zakłoacutecenia mogące wystąpić w realnych działaniach bojowych
Z uwagi na wysoką zdolność rażenia i potencjalnie duże zagrożenie w przypadku użycia
przeciwko celom cywilnym obroacutet i produkcja tego typu sprzętu jest ściśle nadzorowana
i limitowana przez organizacje międzynarodowe W związku z tym pojawiają się też bardziej
specyficzne wymagania jak np konieczność autoryzacji operatora przed podjęciem czynności
startowych czy też reprogramowalność pocisku po starcie Jednak pomimo tego z uwagi
przede wszystkim na swoje zalety i stosunkowo niewielkie rozmiary przenośne
przeciwlotnicze zestawy rakietowe będą w najbliższej przyszłości silnie rozwijane jako
43
środek bojowy ktoacutery ma za zadanie zwalczać nie tylko cele w postaci klasycznych
samolotoacutew bojowych ale przede wszystkim przyszłościowych bezpilotowych platform
bojowych [4 17-20]
3 Systemy sterowania przeciwlotniczymi wirującymi pociskami
rakietowymi
31 Wprowadzenie
Wprowadzanie pociskoacutew rakietowych w ruch wirowy dookoła osi podłużnej zaczęto
powszechnie stosować w latach 60-tych ubiegłego wieku z powodoacutew ekonomicznych Każdy
pocisk rakietowy charakteryzuje się mniejszą lub większą asymetrią opływu
aerodynamicznego a w konsekwencji powstaniem sił aerodynamicznych zakłoacutecających
założony tor lotu Należy podkreślić że asymetria może wynikać zaroacutewno z niedokładności
wykonania jak roacutewnież może być celowo wprowadzona przez konstruktora zmuszonego do
rozmieszczenia niesymetrycznych elementoacutew typu zaczepy do połączenia z prowadnicą
owiewki kabli anteny itp W obydwu przypadkach proacuteby jej wyeliminowania wiążą się
z nakładem pracy i kosztoacutew Jeszcze groźniejszym zjawiskiem jest asymetria ciągu silnika
rakietowego wynikająca zaroacutewno z niedokładności wykonania jak i ze zdeformowaniem
(wymywaniem) dysz silnikoacutew rakietowych na skutek oddziaływania strumienia gazoacutew
wylotowych Szczegoacutelnie niekorzystne jest deformowanie dysz polegające na przekształcenie
przekroju kołowego w nieregularny owal i w konsekwencji odchylenie kierunku
wypływających gazoacutew wylotowych oraz kierunku działania siły ciągu Wyeliminowanie lub
tylko ograniczenia zjawiska bdquowymywaniardquo dysz możliwe jest tylko poprzez wykonanie ich
z bardzo odpornych a zatem i bardzo drogich materiałoacutew
Wszystkie zasygnalizowane powyżej zjawiska powodują powstanie dodatkowych sił
oddziałujących na pocisk w czasie lotu Siły te można rozłożyć na składowe wzdłuż osi
podłużnej pocisku rakietowego i na składowe prostopadłe do osi pocisku Składowe podłużne
spowodują przede wszystkim zmianę prędkości postępowej pocisku natomiast składowe
poprzeczne będą wywoływać odchylanie toru lotu pocisku od toru żądanego Ponieważ jak
już wspomniano proacuteby wyeliminowania bądź tylko ograniczenia tego niekorzystnego wpły-
wu metodami poprawienia konstrukcji bądź dokładności wykonania wiążą się z nakładami
ekonomicznymi postanowiono zastosować inny sposoacuteb
Wprowadzenie pocisku w ruch wirowy dookoła osi podłużnej powinno spowodować
wzajemne kompensowanie się niekorzystnego oddziaływania składowych prostopadłych do
osi podłużnej pocisku gdyż składowe te roacutewnież będą wirować i nieustannie zmieniać
kierunek działania
Ruch wirowy spowoduje że składowa prostopadła będzie proacutebować odchylać pocisk
kolejno w goacuterę w prawo w doacuteł w lewo i znoacutew w goacuterę itd Jeśli tylko ruch wirowy będzie
dostatecznie szybki można mieć nadzieję że zanim pocisk zareaguje i zdąży odchylić się np
bdquow prawordquo już siła będzie proacutebować odchylić go bdquow lewordquo w rezultacie pocisk nie zdąży
zareagować na żadne z chwilowych oddziaływań ktoacutere będą się wzajemnie kompensować
i pocisk nie będzie się odchylał od żądanego toru lotu Można znaleźć opracowania
teoretyczne zgodnie z ktoacuterymi jeśli spełniony będzie warunek że prędkość obrotowa dookoła
44
osi podłużnej będzie o rząd wielkości (10 razy) większa od częstotliwości drgań własnych
bryły pocisku to pocisk nie zdąży reagować na zmianę kierunku działania składowej
prostopadłej [29-32]
Opisanego zjawiska nie należy mylić z tzw efektem giroskopowym Pociski
wystrzeliwane z gwintowanej broni lufowej wprowadzane są w szybki ruch wirowy wokoacuteł osi
podłużnej i wykorzystują tzw efekt giroskopowy polegający na zachowaniu niezmiennego
położenia kierunku osi obrotu co znakomicie stabilizuje pocisk w czasie lotu
i uodparnia go na wszelkie zakłoacutecenia W przypadku pociskoacutew rakietowych prędkość
wirowania jest zdecydowanie za mała aby efekt giroskopowy miał znaczenie praktyczne
32 Jednokanałowy system sterowania przerzutowego
321 Idea jednokanałowego sterowania przerzutowego
Zastosowanie ruchu obrotowego dookoła osi podłużnej eliminuje wprawdzie
niekorzystny wpływ omoacutewionych powyżej sił prostopadłych ale praktycznie uniemożliwiło
sterowanie według dotychczas stosowanych zasad W związku z tym opracowano teorię
dyskretnego jednokanałowego sterowania przerzutowego ktoacutere polega na kilkakrotnym
przerzucaniu steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie każdego pełnego obrotu
pocisku rakietowego [33-39]
Rys 31 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
Część goacuterna (a)ndash bez przerzutu część dolna (b) ndash jeden przerzut co 180
płaszczyzna przerzutu pionowa
y
z
y
z
a)
b)
45
Rysunek 31a symbolicznie przedstawia kolejne położenia wektora sił sterujących
w trakcie jednego obrotu Pojedyncze zakreskowanie całego okręgu oznacza że wektor siły
sterującej przebywał w każdym punkcie okręgu jeden raz podczas jednego obrotu
Intuicyjnie można stwierdzić że efekt działania siły sterującej będzie roacutewny zero
Potwierdzeniem powyższego stwierdzenia jest rzut wektora siły sterującej na osie układu
wspoacutełrzędnych związanego z pociskiem w taki sposoacuteb że oś Ox pokrywa się z osią podłużną
pocisku oś Oy jest skierowana zawsze pionowo do goacutery a oś Oz jest zawsze pozioma
i skierowana w prawo Zgodnie z definicją efekt oddziaływania sił sterujących jest
proporcjonalny do tzw siły efektywnej ktoacutera jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel rzutoacutew
wektora siły sterującej na osie układu Oxyz (rys 32)
Rys 32 Przebieg rzutoacutew wektora Fs na osie układu Oxyz - kolor czerwony ndash rzut na oś Oy
sterowanie w płaszczyźnie pionowej - kolor niebieski ndash rzut na oś Oz sterowanie w płaszczyźnie
poziomej
Jak wynika z rysunku algebraiczna suma poacutel jest roacutewna zero Gdyby można było
zmusić wektor sił sterujących do powrotu do położenia wyjściowego po wykonaniu obrotu
o 180deg i ponownego przebiegnięcia tej samej połoacutewki okręgu co poprzednio to niewątpliwie
otrzymalibyśmy wypadkową siłę sterującą roacuteżną od zera (rys 31b)
Gdyby można było zmuszać wektor sił sterujących do obiegania dwukrotnie w trakcie
jednego obrotu pocisku tej samej połoacutewki okręgu ale jednocześnie przesuwać o dowolny kąt
początek obiegu (fachowo nazywa się to obracaniem płaszczyzny przerzutu) to otrzymamy
wypadkową siłę sterującą skierowaną w dowolnym kierunku w zależności od potrzeb (rys
33)
W ten sposoacuteb rozwiązano jeden z dwoacutech podstawowych problemoacutew generowania sił
sterujących mianowicie kierunek i zwrot siły skierowane są na likwidację uchybu
określonego metodą naprowadzania Niestety pozostał drugi problem a mianowicie
konieczność zapewnienia proporcjonalności wartości efektywnej siły sterującej do uchybu
W celu analizy postawionego zagadnienia wprowadzono następujące definicje i oznaczenia
przedstawione na rys 34
Układ wspoacutełrzędnych OXYZ ktoacuterego początek umieszczony jest w punkcie startu oś
OX skierowana jest w cel i pokrywa się z linią wizowania (linia łącząca punkt naprowadzania
z celem) oś OY skierowana pionowo do goacutery a oś OZ pozioma i skierowana w prawo
Rysunek przedstawia widok z punktu naprowadzania Środek układu wspoacutełrzędnych
1
-1
14 28 42 560
rad
70
w1middot t1
46
reprezentuje środek celu punkt P - reprezentuje pocisk - kąt pomiędzy osią OY a
odcinkiem łączącym pocisk z linią obserwacji (odchyłką h)
Rys 33 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
ndash jeden przerzut co 180 płaszczyzna przerzutu pozioma
Rys 34 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Wprowadzamy funkcję sygnału sterującego
119865119894 = 1198801 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894 minus 120583) + 1198802 ∙ sin(2 ∙ 1205961 ∙ 119905119894) + 1198803 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894) (31)
gdzie
1198801= 1198960 ∙ ℎ
- amplituda sygnału sterowania
1198802= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału linearyzacji
0 le 1198801le 2 ∙ 1198802
1198803= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału kompensacji ciężaru
1205961 - prędkość obrotowa pocisku rakietowego dookoła osi
podłużnej
119905119894 - czas bieżący
y
z
Y
P
C
Z
h
47
1198960 - wspoacutełczynnik wzmocnienia
h - odchyłka pocisku od linii wizowania mierzona
prostopadle do tej linii
120583 - kąt pomiędzy osią OY a linią łączącą linię wizowania z
pociskiem (odchyłka h) mierzony w prawo od osi OY
Wprowadzenie sygnału kompensacji składowej grawitacyjnej ułatwia proces
naprowadzania ale przy założeniu że została ona prawidłowo dobrana nie wnosi ona nic
istotnego do prowadzonych rozważań
Wprowadzimy funkcję H o następującej charakterystyce
H = 1 gdy 0iF
H = -1 gdy 0iF
Funkcję H będziemy traktować jako sygnał sterujący wymuszający przerzut organoacutew
sterujących i w konsekwencji wektora siły sterującej w jedno z dwoacutech skrajnych położeń
Uzyskany efekt sterowania będzie zależał od stosunku czasu przebywania wektora sił
sterujących w przeciwstawnych skrajnych położeniach
Rys 35 Kolejne położenia wektora siły sterującej
Wyjaśnienia wymaga ograniczenie nałożone na goacuterną wartość 1U Wynika ono
z konieczności zachowania liniowej zależności siły sterującej od odchyłki h Parametry
układu muszą być tak dobrane aby dla maksymalnej dopuszczalnej wartości odchyłki h
wartość 1 22U U Po przekroczeniu tej wartości składowa 2U nie wpływa już na czas
przerzutu H zmienia się tylko pod wpływem składowej ( 1 1sin( )iU tw ) co 180deg siła
sterująca osiąga wartość maksymalną i dowolne zwiększanie odchyłki h nie jest w stanie jej
zmienić
Uproszczeniem niezbędnym dla wyjaśnienia sposobu generowania siły sterującej jest
założenie o natychmiastowym przerzucie wektora siły sterującej Czas przerzutu jest roacutewny
zero Przyjęcie takiego założenia nie ma wpływu na jakościowe przedstawienie problemu ale
problem zapewnienia odpowiedniego czasu przerzutu jest podstawowym problemem
dyskretnego sposobu sterowania Zgodnie z zasygnalizowanymi powyżej wymaganiami na
prędkość obrotową dookoła osi podłużnej powinna być ona 10-krotnie większa od
częstotliwości drgań własnych bryły pocisku Częstotliwość drgań własnych małych
y
t0 t2
t1
z
t11
t22 t00
t3
t33
48
pociskoacutew rakietowych zawiera się w granicach 2divide3Hz a to oznacza że prędkość obrotowa
powinna wynosić około 20divide30 obrotoacutew na sekundę Jak wynika z rys 35 dla realizacji
zaproponowanej metody generowania sił sterujących niezbędne jest dokonanie czterech
przerzutoacutew w trakcie jednego obrotu Tylko przy 20-tu obrotach na sekundę jeden obroacutet trwa
50 ms Ponieważ występują cztery przerzuty to możemy w przybliżeniu przyjąć że w trakcie
jednego obrotu wystąpią cztery oddzielne cykle (okresy generowania siły sterującej) Na
jeden cykl średnio przypada 125 ms ale w literaturze przedmiotu można spotkać teoretyczne
wymaganie aby czas przerzutu zawierał się w granicach 20 cyklu generowania siły [40]
Spełnienie takiego wymagania oznaczałoby że czas przerzutu musiałby zawierać się w
granicach 25 ms Jest to wymaganie trudne do zrealizowania w praktyce Po uwzględnieniu
ograniczeń przestrzeni ktoacuterą można wykorzystać do rozmieszczenia układoacutew napędu steroacutew
i ilości dysponowanej energii okazuje się że uzyskanie czasu przerzutu rzędu 10 ms jest
praktycznie granicą możliwości technicznych Stąd wynika ograniczenie takiego sposobu
sterowania do stosunkowo niewielkich obiektoacutew O ile można przerzucać w ciągu 10-ciu
milisekund małe stery aerodynamiczne bądź nasadki dysz silnika rakietowego to osiągnięcie
takiego czasu dla dużych powierzchni byłoby praktycznie niemożliwe Wiele lat
praktycznych doświadczeń z tego typu sposobem generowania sił sterujących pozwoliło na
zmniejszenie prędkości obrotowej dookoła osi podłużnej nawet dwukrotnie w stosunku do
wyżej wymienionych teoretycznych warunkoacutew Znane są rozwiązania gdzie zamiast
wymaganych 20-tu stosuje się 10 obrotoacutew na sekundę i wystarcza to do zapewnienia
odpowiedniej dokładności sterowania pociskami przeznaczonymi do zwalczania celoacutew
nieruchomych bądź poruszających się ze stosunkowo niewielkimi prędkościami ndash czołgi
pojazdy opancerzone barki desantowe
Zmniejszenie prędkości obrotowej wywołuje praktycznie niezauważalną
mimośrodowość trajektorii (lot po spirali) a znakomicie poprawia relację czas przerzutu do
cyklu generowania sił sterujących (jednego z czterech na jeden obroacutet)
Jeśli zdecydujemy się na metodę bezpośredniego naprowadzania to generowanie funkcji
sygnału sterującego w postaci (31) nie sprawia praktycznie żadnych problemoacutew
technicznych Potrzebne dane uchyb h i faza - określa w prosty sposoacuteb system sterowania
Goniometr mierzy kąt pomiędzy własną osią optyczną skierowaną w cel a linią goniometr-
pocisk wyznaczoną przez promieniowanie reflektora (smugacz diody laserowej bądź innego
źroacutedła promieniowania) oraz kąt Odległość D określana jest najczęściej jako iloczyn
średniej prędkości postępowej pocisku i czasu lotu Odchyłka h określana jest z zależności
ℎ = 119863 ∙ 119904119894119899120576 (32)
Pewną trudność stanowi precyzyjne określenie aktualnego kąta obrotu pocisku ( 1 itw )
Komutator związany z umieszczonym na pokładzie pocisku giroskopem wypracowuje ciąg
impulsoacutew prostokątnych co 90deg obrotu Ciąg ten jest przesyłany do układoacutew
wypracowywania sygnału iF a wartości pośrednie (pomiędzy 0divide90 90divide180 180divide270
i 270divide360) obliczane są jako iloczyn średniej prędkości obrotowej z poprzedniego okresu
przez czas
Na rys 35 przedstawiono zasadę wypracowywania wypadkowej siły sterującej
zmieniającej swoją wartość w zależności od wielkości odchyłki bdquohrdquo i kierunek działania
w zależności do kąta Przyjęto 1 2U U 0 Wektor rozpoczyna obroacutet w prawo od
49
położenia t0 Pomiędzy punktami t0 i t1 suma 1U i 2U jest dodatnia H = 1 wektor obiega łuk
pomiędzy punktami t0 i t1 W punkcie t1 suma 1U i 2U zmienia znak i H = -1 następuje
przerzut wektora do punktu t11 wektor obiega łuk pomiędzy t11 a t2 W chwili t2 następuje
kolejna zmiana znaku sumy i funkcji H oraz przerzut do t22 a następnie ruch po łuku t22 do t3
W chwili t3 następuje kolejny przerzut do t33 i ruch po łuku t33 do t00 gdzie cykl się zamyka
Otrzymaliśmy łuk okręgu t3ndasht11 na ktoacuterym wektor siły sterującej Fs nie przebywał w ogoacutele
łuki t11ndasht33 oraz t1ndasht3 na ktoacuterych wektor przebywał jednokrotnie i łuk t33ndasht1 na ktoacuterym wektor
przebywał dwukrotnie Idea opisywanej metody wypracowywania sił sterujących opiera się
na twierdzeniu że kąt rozwarcia sektora t33 ndash t1 będzie się zmieniał od 0 do 180deg w zależności
od stosunku 1U do 2U a w konsekwencji od bdquohrdquo natomiast jego oś symetrii czyli kierunek
siły wypadkowej będzie się zmieniał zgodnie ze zmianami kąta W rezultacie uzyskamy
siłę wypadkową skierowaną w kierunku zapewniającym likwidację uchybu h oraz o wartości
wprost proporcjonalnej do modułu h
Celem sprawdzenia powyższej tezy skorzystamy z definicji efektywnej siły sterującej
Wektor siły sterującej Fs rzutujemy na osie układu Oxyz - poacutełzwiązanego z pociskiem Oś Ox
pokrywa się z osią podłużną pocisku oś Oy jest skierowana prostopadle do goacutery a oś Oz
prostopadle w prawo Układ Oxyz nie obraca się dookoła osi podłużnej Efektywna siła
sterująca efF jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel pod krzywą rzutu wektora siły sterującej Fs
na osie układu Oxyz
Można ją roacutewnież zdefiniować jako siłę o stałej wartości takiej że iloczyn efF razy
czas działania (czas jednego obrotu) jest roacutewny określonej powyżej algebraicznej sumie poacutel
według następujących zależności (33)
119865119890119891119910 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199051
0
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 +int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
(33) 119865119890119891119911 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)
12059311199051
0
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 + int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
gdzie 1 2 3 t t t ewentualnie 4t ndash odpowiednio czasy przerzutu wektora sił sterujących
Przyjmuje się że skutek sterowania ndash zmiana kierunku lotu jest wprost proporcjonalny
do wartości efektywnej siły sterującej W niektoacuterych opracowaniach teoretycznych można
znaleźć twierdzenia że efekt działania dyskretnej siły sterującej na niektoacutere obiekty jest
większy niż roacutewnoważnej siły o stałej wartości - efektywnej siły sterującej Dla
przedstawianego problemu nie ma to praktycznie znaczenia ponieważ interesuje nas przede
wszystkim proporcjonalność siły efektywnej do odchyłki h Analizy teoretyczne wykazały że
efektywność sterowania jednokanałowego względem sterowania n-kanałowego (idealnego)
mierzona stosunkiem wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności - wynosi około
6165
322 Przykład rozwiązania technicznego sterowania jednokanałowego
Rozwiązanie techniczne sterowania jednokanałowego zostanie przedstawione na przy-
kładzie sterowania realizowanego w pocisku przeciwlotniczym Strzała-2 [7-8]
50
Głowica samonaprowadzająca tego pocisku stanowi żyroskopowy zespoacuteł śledzący
(nadążny) ktoacutery nieprzerwanie pokrywa oś optyczną obiektywu koordynatora przyjmującego
promieniowanie podczerwone od celu z kierunkiem na cel Składa się z dwoacutech głoacutewnych
zespołoacutew śledzącego koordynatora celu i z autopilota Śledzący koordynator celu w sposoacuteb
ciągły i automatyczny określa kąt rozbieżności między osią koordynatora a linią rakieta - cel
Aby uzyskać realnie proporcjonalne zbliżenie się pocisku rakietowego do celu oś
koordynatora w czasie naprowadzania powinna nieprzerwanie śledzić cel tj automatycznie
zajmować położenie na linii rakieta - cel Osiąga się to przez zastosowanie śledzącego
koordynatora celu składającego się z koordynatora właściwego i żyroskopowego układu
automatycznego śledze-nia celu (rys 36)
Rys 36 Schemat ideowy koordynatora śledzącego zastosowanego w przeciwlotniczym
zestawie rakietowym Strzała-2
Układ optyczny koordynatora oraz droga przebiegu promieniowania podczerwonego
schematycznie przedstawione zostały na rys 37 Obiektyw koordynatora składa się ze
zwierciadła głoacutewnego (6) przeciwzwierciadła (2) i soczewki korekcyjnej (3) W płaszczyźnie
ogniskowej układu optycznego koordynatora jest umieszczona tarcza modulująca raster (4)
za ktoacuterym bezpośrednio znajduje się fotorezystor (5) będący detektorem promieniowania
podczerwonego Obiektyw i raster są zamocowane na wirniku żyroskopu i obracają się razem
z nim przy czym oś optyczna obiektywu pokrywa się z osią obrotu wirnika żyroskopu
właściwego Owiewka (1) zabezpieczająca układ optyczny jest połączona z kadłubem
głowicy a detektor promieniowania może odchylać się razem z obiektywem względem osi
podłużnej głowicy samonaprowadzającej wokoacuteł środka płaszczyzny ogniskowej o kąt
namiaru (pelengacji)
Rys 37 Schemat układu optycznego koordynatora śledzącego (po lewej) oraz tarcza
modulująca raster zastosowana w pocisku rakietowym Strzała-2 (z prawej)
1 ndash owiewka 2 ndash przeciwzwierciadło 3 ndash soczewka korekcyjna 4 ndash tarcza modulująca raster
5 ndash opornik fotoelektryczny (detektor podczerwieni) 6 ndash zwierciadło magnetyczne (głoacutewne)
51
Gdy cel znajduje się w przedziałach pola widzenia koordynatora promieniowanie
cieplne od celu jest ogniskowane przez układ optyczny koordynatora w plamkę małych
rozmiaroacutew Jeżeli kierunek na cel zgadza się z osią optyczną obiektywu to przedstawienie
celu w postaci plamki skupia się w środku rastru ktoacutery stanowi płytkę płasko-roacutewnoległą
z rysunkiem przedstawiającym przezroczyste i nieprzezroczyste pola (rys 37)
Jeżeli jest rozbieżność kątowa między osią obiektywu a kierunkiem na cel plamka
zmienia położenie względem środka tarczy modulującej (rastru) Podczas obrotu tarczy
strumień cieplny od celu jest modulowany (przerywany) przez raster Na detektor padają
bdquozestawy impulsoacutew promieniowania podczerwonego ktoacuterych częstotliwość powtarzania
(rys 38) jest roacutewna częstotliwości obrotoacutew rastra f0 Częstotliwość zapełnienia zestawu
impulsoacutew roacutewna jest częstotliwości fn i zależy od liczby przezroczystych i nieprzezroczystych
poacutel na rysunku rastra Detektor przekształca wiązki impulsoacutew promieniowania cieplnego
w sygnał elektryczny ktoacutery zawiera informację o wielkości i kierunku rozbieżności kątowej
między osią optyczną obiektywu a kierunkiem na cel
Rys 38 Kształtowanie się sygnałoacutew sterujących w zależności od położenia celu względem osi
podłużnej pocisku rakietowego
4 - przebieg napięcia na wyjściu z detektora 5 - obwiednia zestawu impulsoacutew 6 - pierwsza
harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew
Na rysunku 38 są pokazane wykresy kształtowania sygnału na wyjściu fotorezystora
Za położenie wyjściowe odczytu przyjęto położenie rastra odpowiadające pokazanemu na rys
38a Początek i przerwanie modulacji związane jest z położeniem plamki na rastrze tj
położeniem celu w przestrzeni Przy przesunięciu plamki ze środka rastra w goacuterę wzdłuż osi
Y do położenia bdquo1rdquo napięcie uzyskane na wyjściu z detektora promieniowania będzie zgodne
z tym jakie przedstawione jest na rys 38b ndash krzywa bdquo4rdquo Po zwiększeniu kąta rozbieżności
gdy plamka przesunie się w położenie bdquo2rdquo (rys 38a) napięcie sygnału na wyjściu odbiornika
promieniowania będzie zgodne z rys 38c (krzywa bdquo4rdquo) Przy zmianie kierunku rozbieżności
(przemieszczenie plamki z punktu bdquo2rdquo do bdquo3rdquo) krzywa napięcia (rys 38d linia bdquo4rdquo) niejako
się przemieszcza po osi czasu o wielkość kąta fazowego C roacutewnego kątowi między osią OY
a prostą przeprowadzoną przez środek rastra i plamki Z analizy krzywych przedstawionych
52
na rys 38 wynika że długość zestawu impulsoacutew zależy od wielkości kąta 2α tj od
wielkości kąta rozbieżności a faza od kierunku rozbieżności
Z wyjścia detektora sygnał jest przesyłany do zespołu elektronowego koordynatora (rys
36) w ktoacuterym w kolejności zestawu impulsoacutew kształtuje się sygnał sterujący głowicy Tam
sygnał po wzmocnieniu i ograniczeniu jest przesyłany do detektora amplitudowego z filtrem
wygładzającym ktoacutery wydziela z zestawu impulsoacutew ich obwiednię (krzywa bdquo5rdquo na rys 38)
Dalej sygnał jest przesyłany do wzmacniacza wybierającego nastrojonego na częstotliwości
obrotu rastra Wzmacniacz wydziela pierwszą harmoniczną obwiedni zestawu impulsoacutew
(krzywa bdquo6rdquo na rys 38) ktoacuterej amplituda jest proporcjonalna do wielkości kąta rozbieżności
a faza zależy od kierunku rozbieżności Rysunek rastra wykonany jest w taki sposoacuteb aby
zapewnić w przedziale 35 pola widzenia koordynatora zależność liniową amplitudy
pierwszej harmonicznej obwiedni (obrysowej) - zestawu impulsoacutew na wyjściu wzmacniacza
wybierającego od wielkości kąta rozbieżności Poacutełkola tarczy modulującej zapewniają
niezbędną zależność długości zestawu impulsoacutew od wielkości kąta rozbieżności
Zabezpieczenie przed promieniowaniem tła (chmury prześwity w chmurach) zapewnia
podział rastra na sektory o małych rozmiarach kątowych poroacutewnywalnych z wymiarami
kątowymi celu W celu umożliwienia dokonywania selekcji celu od tła tj selekcji w dwoacutech
osiach wspoacutełrzędnych sektory rastra mają kształt krzywoliniowy Zakłoacutecenia powstające od
tła mają rozmiary w mierze kątowej przewyższające wymiary sektoroacutew W ten sposoacuteb
głębokość modulacji promieniowania podczerwonego od przedmiotoacutew terenowych będzie
mniejsza od głębokości modulacji od celu W ten sposoacuteb zapewnia się niezbędną selekcję
przestrzenną celu od przedmiotoacutew terenowych i tła
Pierwsza harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew jest sygnałem sterującym głowicy
ktoacutery po wzmocnieniu w zespole elektronowym (bdquonapięciowordquo i bdquomocowordquo) w postaci
odpowiedniej wartości prądu korekcji zostaje przesłany do autopilota (rys 36) w celu
kierowania sterami rakiety oraz do uzwojenia układu korekcyjnego Pod wpływem sygnału
sterującego powstaje w układzie korekcyjnym żyroskopu moment korekcyjny wywołujący
jego precesję (obroacutet osi wirnika) w kierunku celu likwidując rozbieżności kątowe (namiar
kątowy na cel) do zera
Elementem wykonawczym śledzącego koordynatora celu głowicy samonaprowadza-
jącej jest żyroskop trzystopniowy (rys 39a) Wirnik żyroskopu swobodnego ktoacuterego
podstawowym elementem jest magnes trwały (bdquo20rdquo na rys 39a) i ktoacutery jest jednocześnie
głoacutewnym zwierciadłem obiektywu jest umocowany w zawieszeniu przegubowym umożliwia-
jącym odchylenie w dowolnym kierunku o 40deg od wzdłużnej osi głowicy Podstawową
właściwością żyroskopu swobodnego jest to że oś własna obrotu jego wirnika zachowuje
niezmiennie swoacutej kierunek w przestrzeni Ponieważ oś optyczna obiektywu jest połączona
z osią obrotu wirnika więc przy wszystkich przechyłach i obrotach kadłuba pocisku
rakietowego pole widzenia głowicy samonaprowadzającej jest stabilizowane w przestrzeni
Wirnik żyroskopu jest umieszczony wewnątrz uzwojeń korekcyjnych (rys 39b)
i stanowi solenoid ktoacuterego oś jest zgodna z osią wzdłużną głowicy samonaprowadzającej
Podczas przepływu prądu w uzwojeniach korekcji powstaje w nich zmienne pulsujące
z częstotliwością powtarzania zestawu impulsoacutew pole magnetyczne W wyniku wzajemnego
oddziaływania obracającego się magnesu z pulsującym polem magnetycznym uzwojeń
53
korekcji będą oddziaływać na wirnik żyroskopu siły przyłożone do biegunoacutew magnesu
Ponieważ częstotliwość prądu korekcji odpowiada częstotliwości żyroskopu średnia wartość
w czasie sił wypadkowych będzie zachowywała niezmieniony swoacutej kierunek w przestrzeni do
punktu przyłożenia (wirnika żyroskopu) W celu uzyskania precesji żyroskopu w płaszczyźnie
kąta rozbieżności w kierunku jego zmniejszania moment korekcji powinien się znajdować
roacutewnież w płaszczyźnie kąta rozbieżności Kierunek momentu korekcji zależy od fazy prądu
w uzwojeniu korekcyjnym W związku z tym że w zespole elektronowym następuje zjawisko
opoacuteźniania sygnału sygnał sterujący na wyjściu zespołu elektronowego opoacuteźnia się w fazie
w stosunku do obwiedni zestawu na wyjściu opornika fotoelektrycznego W celu skompen-
sowania tego przesunięcia fazowego linia podziału rastra modulującego jest przesunięta
względem linii biegunoacutew magnesu zgodnie z kierunkiem obrotu wirnika żyroskopu o kąt
odpowiadający opoacuteźnieniu sygnału w zespole elektronowym
Rys 39 Żyroskop głowicy samonaprowadzania (a) oraz jej korpus z cewkami (b)
14 - zwierciadło 15 - soczewka korekcyjna 17 - przysłona 18 - raster 20 - zwierciadło-magnes 26 -
detektor 28 - cewka komutacji 34 - detektor podczerwieni 36 - cewka (uzwojenie) korekcji 37 -
cewka (uzwojenie) obrotoacutew 38 - cewka (uzwojenie) kompensacyjna 43 - cewka wyszukiwania
W celu zapewnienia celowania w czasie bdquouchwycenia obiektu powietrznego niezbędne
jest pokrycie osi optycznej obiektywu koordynatora z osią urządzenia celowniczego ktoacutera
jest roacutewnoległa do osi wzdłużnej rakiety W przypadku gdy cel będzie się znajdował w polu
widzenia urządzenia celowniczego roacutewnież będzie się znajdował w polu widzenia głowicy
samonaprowadzającej Dla zapewnienia automatycznego nieprzerwanego pokrywania osi
optycznej obiektywu z osią wzdłużną rakiety w czasie śledzenia celu konieczne jest
zastosowanie czujnika do mierzenia rozbieżności między tymi osiami Czujnikiem tym
mierzącym odchylenia żyroskopu od osi wzdłużnej rakiety jest uzwojenie namiarowe
(pelengacyjne) Oś uzwojenia namiarowego (pelengacyjnego) jest zgodna z osią wzdłużną
pocisku rakietowego Jeśli płaszczyzna obrotu magnesu wirnika żyroskopu zgadza się
z płaszczyzną zwojoacutew uzwojenia pelengacyjnego to siła elektromotoryczna powstająca
w uzwojeniu namiarowym jest roacutewna zeru W przypadku odchylenia osi żyroskopu o pewien
kąt od wzdłużnej osi głowicy powstaje SEM ktoacutera jednoznacznie wyznacza wielkość
i kierunek kąta rozbieżności (amplituda i faza SEM) Sygnał z uzwojenia namiarowego po
wzmocnieniu w zespole elektronowym koordynatora śledzącego zostaje przesłany do uzwoje-
nia korekcyjnego Pod wpływem działania momentu układu korekcyjnego żyroskop
54
rozpoczyna precesję w kierunku zmniejszenia kąta rozbieżności doprowadzając jego wartość
do zera
Blokowanie żyroskopu głowicy jest konieczne tyko w czasie celowania i po
uchwyceniu celu Zostaje ono wyłączone w momencie przejścia głowicy w tryb pracy
śledzenia
W czasie śledzenia celu gdy prędkość linii pocisk rakietowy cel nie roacutewna się zeru
głowica śledząca wypracowuje sygnały sterujące dla steroacutew rakiety ktoacutere są proporcjonalne
do kąta rozbieżności pomiędzy kierunkiem celu a osią optyczną obiektywu Z uwagi na roacuteżne
w czasie wartości momentoacutew sił korygujących aby nie następowało zmniejszanie
i zwiększanie prędkości obrotowych żyroskopu stosuje się układ stabilizacji jego obrotoacutew
Utrzymuje on stałą prędkość obrotową wirnika żyroskopu w stosunku do ziemi w odniesieniu
do kadłuba głowicy jego prędkość będzie zmienna ponieważ pocisk rakietowy obraca się ze
zmienną prędkością w przedziale 20divide10 obrs
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego Strzała-2 jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do bezwzględnej
prędkości kątowej obrotu linii wizowania pocisk-cel Istota metody polega na tym aby
sprowadzić do zera prędkość kątową linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku z celem
w tzw punkcie wyprzedzonym Schematy naprowadzania pocisku na cel według metody
proporcjonalnego zbliżenia na kursach spotkaniowym i pościgowym przedstawiono na
rys 310
Rys 310 Naprowadzanie się przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2 metodą
proporcjonalnej nawigacji na kursie pościgowym (a) i spotkaniowym (b)
Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci do wybranego punktu
spotkania lecz jego lot jest zaprogramowany w celu wypracowania kątoacutew wyprzedzenia
i przewyższenia Sterowanie gazodynamiczne z wykorzystaniem siły ciągu prochowego
silnika sterującego odbywa się według sygnału z uzwojenia namiaru sprzężonego
z podstawowym sygnałem sterowania stanowiąc w istocie układ sprzężony według kąta
namiaru (pelengu)
Układ sterowania lotem pocisku rakietowego jest przeznaczony do realizowania
określonego sposobu naprowadzania Jako miernik prędkości kątowej linii rakieta-cel
wykorzystuje się jednokanałową żyroskopową głowicą samonaprowadzającą Za podstawę
55
budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę jednokanałowego sterowania obracającym się
pociskiem z organem wykonawczym w postaci steroacutew pracujących w przekaźnikowym trybie
pracy Metoda sterowania jednokanałowego polega na tym że jeden organ wykonawczy
wykorzystując obroacutet pocisku wytwarza siłę sterowania w dowolnym kierunku przestrzeni
Najważniejszymi elementami wchodzącymi w skład przedziału sterowania są
prochowy akumulator ciśnienia turbogenerator oraz zespoacuteł sterujący (rys 311) Akumulator
ciśnienia zawiera w swoim wnętrzu ładunek prochowy ktoacutery pobudzony elektrycznym
zapłonnikiem spalając się generuje duże objętości gazoacutew prochowych Część z nich zasila
turbogenerator (jednofazowa prądnica synchroniczna ze wzbudzeniem od magnesoacutew stałych)
będący pokładowym źroacutedłem zasilania a część wykorzystywana jest przez zespoacuteł sterujący
w czasie lotu pocisku rakietowego Zespoacuteł sterujący odpowiedzialny jest za przerzucanie
steroacutew aerodynamicznych z jednego skrajnego położenia w drugie w czasie lotu pocisku Jest
to wzmacniacz gazowy elektrycznych sygnałoacutew sterujących wypracowanych przez głowicę
samonaprowadzającą Działa on pod wpływem dopływających z prochowego akumulatora
ciśnienia gazoacutew prochowych Po przesłaniu sygnałoacutew sterowania z głowicy samonapro-
wadzającej prąd przepływa kolejno do jednej lub drugiej cewki elektromagnesoacutew Zasilając
cewkę prądem kotwica z suwakiem (rys 311) zostaje przyciągnięta w stronę elektromagnesu
otwierając przejście gazu do lewej przestrzeni cylindra roboczego Pod wpływem ciśnienia
gazu tłok przesuwa się do prawego skrajnego położenia ciągnąc za sobą występ wodzidełka
(rys 311) i obraca je wraz ze sterami o 30deg
Rys 311 Zespoacuteł sterujący przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2
7 - cylinder roboczy z tłokiem 8 - ster 5 i 10 - cewki 11 - kotwica 13 - suwak 15 - filtr dokładnego
oczyszczania 21- wodzidełko
56
Gaz przepływający do ruchomej przestrzeni roboczej naciskając na suwak powoduje że
ster szybciej powraca do pierwotnego położenia niż by to miało miejsce poprzez
oddziaływanie cewki dzięki czemu uzyskuje się zwiększenie szybkości działania steroacutew
Aby uzyskać wymaganą trajektorię lotu pocisku rakietowego trzeba do zespołu
sterującego dostarczyć odpowiednie sygnały sterujące Jeśli do urządzenia sterowania
zostanie przesłany sygnał o jednakowej biegunowości (rys 312a) to stery będą się
znajdowały na jednym i tym samym położeniu a powstająca wypadkowa siła sterowania
w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru Jeśli do urządzenia sterowania zostanie
przesłany z częstotliwością obrotu rakiety sygnał dwubiegunowy (rys 312b) to stery będą
zmieniały położenie z jednego skrajnego do drugiego co poacuteł obrotu a powstająca w związku
z tym wypadkowa siła sterowania Rp osiągnie maksymalną wielkość
Kierunek siły napędowej Rp można zmieniać zmieniając fazę sygnału sterowania Na
rys 38b pokazany jest przypadek kiedy przerzut steroacutew dokonuje się podczas poziomego
położenia osi ich obrotu Przy tym wypadkowa siła sterowania skierowana jest w prawo
W celu uzyskania zależności proporcjonalnej siły sterowania od amplitudy sygnału
sterowania jest wprowadzona do układu sterowania linearyzacja wymuszona za pomocą
napięcia sinusoidalnego Sygnał linearyzacji Ul mający częstotliwość podwojoną sumuje się
z sygnałem sterowania Us w sumatorze autopilota głowicy samonaprowadzającej - tworząc
sygnał sumaryczny Usum Z wyjścia wzmacniacza mocy autopilota sygnał prostokątny Urm jest
przesyłany do zespołu sterującego W przypadku braku sygnału sterowania jest przesyłany do
zespołu steroacutew jeden sygnał linearyzacji (rys 312d) stery będą przerzucane co 90deg
i wypadkowa siła sterowania Rp w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru
Rys 312 Kształtowanie sygnałoacutew sterujących głowicy samonaprowadzania
57
W przypadku pojawienia się sygnału sterowania (rys 312e) przerzut steroacutew od
sumującego sygnału Usum będzie się odbywał także cztery razy w czasie obrotu co 90deg plusmnΔφ
co powoduje powstawanie siły wypadkowej Rp proporcjonalnej do amplitudy sterowania Us
Jeżeli siła sterowania R w początkowym momencie jest skierowana w stronę punktu bdquo1rdquo to
podczas obrotu rakiety zgodnie z ruchem wskazoacutewek zegara siła sterująca R przemieszcza się
od punktu 1 do punktu 2 (ponieważ sygnał sumujący Usum a zgodnie z tym sygnały Urm
między punktami 1 i 2 nie zmieniają biegunowości) W punkcie 2 zachodzi przerzut steroacutew
(sygnał Usum zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 2 do
położenia 21 Dalej siła sterowania przemieszcza się w kierunku punktu 3 (sygnał Usum
między punktami 21 i 3 nie zmienia biegunowości) W punkcie 3 następuje przerzut steroacutew
(zmienia się biegunowość sygnału Usum) i kierunek siły sterowania z położenia 3 przechodzi
do położenia 31 Następnie siła sterowania przemieszcza się do położenia punktu 4
(biegunowość sygnału Usum stała) W punkcie 4 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum
zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 4 do położenia 41
Siła sterowania przemieszcza się następnie w kierunku punktu 5 (biegunowość sygnału Usum
stała) W punkcie 5 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum zmienia biegunowość i kierunek
siły sterowania przechodzi z położenia 5 do położenia 51)
Jak widać z rys 312e podczas pełnego obrotu rakiety siła sterowania wypełnia
powierzchnie sektoroacutew ograniczone łukami 1-2 21-3 3
1-4 4
1-5 Sektory 2
1-l-4
1 i 4-3
1-2
wzajemnie się roacutewnoważą Niezroacutewnoważona pozostaje powierzchnia sektora ograniczonego
łukiem 41-2 Wielkość tej powierzchni zależy od amplitudy sygnału sterowania Us i określa
wielkość wypadkowej siły sterowania Kierunek osi symetrii sektora niezroacutewnoważonego
określa kierunek wypadkowej siły sterowania W ten sposoacuteb w jednokanałowej metodzie
kształtowania sygnału kierowania z wprowadzeniem sygnału linearyzacji wielkość
wypadkowej siły sterowania zależy od amplitudy a jej kierunek mdash od fazy sygnału
sterowania
33 Dwukanałowy system sterowania przerzutowego
Opisany w pkt 31 jednokanałowy układ wypracowywania sił sterujących według
metody bezpośredniego naprowadzania charakteryzuje się zaroacutewno prostotą samej
konstrukcji jak i sygnału sterującego niskimi kosztami wykonania niezawodnością działania
i wystarcza-jącą dokładnością Jedyną poważną wadą omawianego sposobu jest stosunkowo
mała efektywność Jak wykazały analizy teoretyczne maksymalny efektywny impuls
sterujący wynosi tylko 0636 Fs
Jedynym znanym sposobem wyeliminowania tej wady jest zastosowanie systemu
dwukanałowego Niestety poprawa efektywności wiąże się z innymi problemami przede
wszystkim z niezamierzonym wzajemnym oddziaływaniem kanałoacutew sterowania między sobą
Założenia wyjściowe dla systemu dwukanałowego są bardzo podobne do opisanych wcześniej
z tym że układ śledzenia określa niezależne odchyłki hy ndash w płaszczyźnie pionowej
i hz ndash w płaszczyźnie poziomej (rys 313)
Na podstawie odchyłek generowane są dwa niezależne sygnały sterujące Uy dla
płaszczyzny pionowej i Uz dla płaszczyzny poziomej Pocisk wyposażony jest w dwie pary
58
steroacutew zamieniających się rolami w miarę zmiany kąta obrotu pocisku (rys 314) ale zawsze
jedna z nich działa w płaszczyźnie pionowej ndash kanał pochylenia a druga w tym samym czasie
w płaszczyźnie poziomej ndash kanał kierunku Na rysunku 314a przedstawiono początkowe
położenie steroacutew Para steroacutew I-III przez następne 90deg obrotu w prawo może wypracowywać
siłę sterującą ktoacuterej wektor będzie obiegał ćwiartkę goacuterną lub dolną okręgu w zależności od
znaku sygnału w kanale pochylenia a zatem zostanie do niej podłączony sygnał pochylenia
Na rysunku wektor obiega goacuterną ćwiartkę ndash kolor czerwony
Rys 313 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Rys314 Przykładowa kolejność obiegania kolejnych ćwiartek przez wektory sił sterujących
od pary steroacutew I-III ndash kolor czerwony i pary II-IV ndash kolor niebieski
59
Analogicznie para steroacutew II-IV może generować wektor obiegający lewą lub prawą
ćwiartkę na rysunku ćwiartkę prawą ndash kolor niebieski Stery te przez następne 90deg obrotu
będą pełnić rolę steroacutew kierunku i będzie do niej podłączony sygnał kierunku Na rysunku
314b przedstawiono sytuację w ciągu następnych 90deg obrotu (90deg ndash 180deg) ndash siłę skierowaną
do goacutery wypracowują teraz stery II-IV i do nich zostanie teraz podłączony sygnał pochylenia
ndash stery zmieniły się rolami Rysunek 314c przedstawia sytuację w kolejnej ćwiartce (180deg ndash
270deg) stery znoacutew zamieniły się rolami Na rysunku 314d sytuacja zmieniła się o tyle że
w obydwu kanałach nastąpiła zmiana znaku sygnałoacutew sterujących i w konsekwencji wektor
obiega ćwiartkę dolną ndash pochylenie i lewą ndash kierunek W wyniku takiego sterowania w ciągu
jednego obrotu powstanie siła wypadkowa w kanale pochylenia skierowana do goacutery i roacutewna
50 wartości maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo i jedna ćwiartka bdquow doacutełrdquo Analogicznie
w kanale kierunku powstanie siła wypadkowa skierowana w prawo i roacutewna 50 wartości
maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquow prawordquo i jedna bdquow lewordquo
Rysunek 314 przedstawia tylko zasadę omawianej metody wypracowywania sił
sterujących sygnały sterujące mogą zmieniać znak przy dowolnym kącie obrotu
i w konsekwencji wypadkowa siła w każdym z kanałoacutew może przyjmować wartości od zera
do swojej wartości maksymalnej ndash np wszystkie cztery ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo
Analizy teoretyczne wykazały że efektywność sterowania dwukanałowego jest większa
niż sterowania jednokanałowego i względem sterowania n-kanałowego (mierzona stosunkiem
wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności) wynosi około 6165
34 JEDNOKANAŁOWY SYSTEM STEROWANIA PROPORCJONALNEGO
Podstawową wadą dyskretnych sposoboacutew wypracowywania sił sterujących (za pomocą
steroacutew przerzutowych) jest generowanie dużych oporoacutew aerodynamicznych bądź też strat
siły ciągu Stery aerodynamiczne lub ruchome nasadki dysz muszą wychylać się w skrajne
położenia niezależnie od potrzeb zmiany kierunku lotu i w trakcie całego lotu generują straty
natomiast uzyskana siła stanowi w najlepszym przypadku dla sterowania jednokanałowego
tylko około 64 siły wypracowywanej przez układ
Do niedawna jedynym znanym sposobem zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych było
zastosowanie sterowania dwukanałowego ktoacutere ze względu na większą efektywność
wytwarzania siły sterującej pozwalało zmniejszyć wartości kąta wychylenia steroacutew
przerzutowych a im mniejszy kąt przerzutu steroacutew tym mniejszy opoacuter aerodynamiczny
Szybki rozwoacutej ostatnimi czasy techniki mikroprocesorowej oraz bezszczotkowych
silnikoacutew elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą prędkością
działania oraz wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu umożliwił zastosowanie
w sterowaniu jednokanałowym proporcjonalnego wychylania steroacutew Istotą takiego
sterowania jest minimalizowanie oporoacutew aerodynamicznych rakiety wskutek zmniejszenia
kątoacutew wychylenia steroacutew (wartość kąta wychylenia steroacutew nie jest stała jak w sterowaniu
przerzutowym ale proporcjonalna do sygnału sterowania) oraz zminimalizowania ruchoacutew
poprzecznych rakiety podczas lotu w kierunku celu Możliwość proporcjonalnego wychylania
steroacutew nie wymaga już stosowania sygnału linearyzacji
60
Rys 315 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego
FS ndash filtr synchroniczny OD ndash ogranicznik dynamiczny NOP ndash układ nawrotu na odcinku
początkowym Kvn ndash przełącznik wspoacutełczynnika wzmocnienia dla pracy w reżimie bdquospotkanierdquo
i bdquopogońrdquoDF ndash detektor fazowy GNO ndash generator napięcia odniesienia Wp ndash filtr BL ndash blok
linearyzacji DPK ndash czujnik prędkości kątowych rakiety WM ndash wzmacniacz mocy BFS ndash blok
formowania sygnału jednokanałowego Upr ndash napięcie komendy programowej
Na rys 315 przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego natomiast na rys 316
przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym
systemem sterowania proporcjonalnego
61
Rys 316 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym systemem
sterowania proporcjonalnego
35 Podsumowanie
Większość wspoacutełczesnych przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych
bliskiego zasięgu wykorzystuje dyskretne sterowanie jednokanałowe polegające na
kilkakrotnym przerzucie steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie jednego
obrotu rakiety
Podstawową zaletą takiego rozwiązania jest prosta konstrukcja niski koszt wykonania
niezawodność działania i stosunkowo duża dokładność naprowadzania [41]
Podstawową wadą dyskretnego systemu jednokanałowego jest mała efektywność
sterowania oraz generowanie niepotrzebnych oporoacutew aerodynamicznych oraz sił
poprzecznych związanych z przerzutem steroacutew Niektoacutere z tych wad można wyeliminować
stosując dyskretne sterowanie dwukanałowe ale należy się woacutewczas liczyć z problemem
62
wzajemnego oddziaływania między kanałami oraz trudnościami technologicznymi wykonania
dwoacutech napędoacutew zamiast jednego dysponując bardzo ograniczoną przestrzenią w przedziale
steroacutew
Chcąc zwiększyć strefę rażenia zestawu a jednocześnie polepszyć dokładność
naprowadzania należałoby zastosować sterowanie proporcjonalne polegające na płynnym
wychylaniu się steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej wykorzystujące
w bloku napędu steroacutew np bezkolektorowe silniki elektryczne prądu stałego sterowane
mikroprocesorami
Likwidacja przerzucania steroacutew w systemie kierowania pozwoli przy okazji usunąć
dodatkową składową zakłoacuteceń wnoszoną pracą układu sterowania w obwoacuted kierowania
koordynatorem głowicy samonaprowadzającej
63
III CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNO-TECHNOLOGICZNA
4 Analiza i optymalizacja rozwiązań konstrukcyjnych bloku sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
41 Koncepcja bloku steroacutew
Blok sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew jest elementem
wykonawczym bloku kierowania przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M
realizującym funkcję autonomicznego i automatycznego naprowadzania pocisku na cel do
momentu trafienia na podstawie sygnałoacutew generowanych przez głowicę samonaprowadzającą
(GSN) Blok steroacutew z napędem elektrycznym stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z gazowym napędem steroacutew
Celem rozprawy jest opracowanie hybrydowego serwomechanizmu ze sterowaniem
aerodynamicznym i gazodynamicznym
Elementy składowe serwomechanizmu hybrydowego
1) układ elektryczny ze sterowaniem aerodynamicznym składający się z
- obudowy
- reduktora z elektrycznym silnikiem bezszczotkowym
- elektronicznego konwertera siłowego
- osi napędzającej dwa stery aerodynamiczne
- rozdzielacza i łożysk
2) układ sterowania gazodynamicznego pracujący w pierwszej sekundzie lotu pocisku
składający się z
- silnika prochowego generującego gazy
- zapłonnika
- filtra cząstek stałych
- przewodoacutew gazowych
Tradycyjne serwomechanizmy danej klasy rakiet sterowanych były wykonywane jako
siłowniki pneumatyczne Sterowanie kątowym położeniem steroacutew było realizowane w sposoacuteb
przekaźnikowy - za pomocą modulacji szerokości odstępoacutew czasowych położenia steroacutew
w obu skrajnych pozycjach względem położenia zerowego Taka metoda regulowania
tworzyła dodatkowy opoacuter strumienia powietrza a przekaźnikowe przełączanie wnosiło
składową błędu do układoacutew głowicy samonaprowadzającej
Jedną z metod realizacji sterowania serwomechanizmem wirujących rakiet małogabary-
towych jest elektryczne sterowanie wykorzystujące bezszczotkowy silnik elektryczny prądu
stałego z zastosowaniem rezonansowego sposobu sterowania Zapewniając elektromechanicz-
ny rezonans na częstotliwości obrotu rakiety można znacznie obniżyć wartość mocy potrzeb-
nej serwomechanizmowi jak roacutewnież wartość prądu zasilania i przesunięcia fazowego
Sterowanie silnikiem elektrycznym jest realizowane za pomocą siłowych układoacutew
elektrycznych z zastosowaniem sterowania mikroprocesorowego Jego możliwości pozwalają
realizować sterowanie proporcjonalne wyjściowych wspoacutełrzędnych serwomechanizmu
w szerokim zakresie z dużą prędkością kątową i wysoką dokładnością działania
64
W poroacutewnaniu z pneumatycznymi serwomechanizm elektryczny realizuje proporcjo-
nalne kątowe pozycjonowanie z liniową charakterystyką regulacyjną a brak drgań własnych
podnosi efektywność energetyczną całego systemu sterowania pocisku przez co wydłuża się
zasięg lotu i dokładność naprowadzania
Wykorzystanie sterowania mikroprocesorowego pozwala na elastyczną adaptację
serwomechanizmu w systemie sterowania oraz umożliwia zmianę filtroacutew korygujących i cha-
rakterystyk częstotliwościowych W celu podwyższenia niezawodności działania i warunkoacutew
bezpieczeństwa podczas startu mikroserwomechanizm ma wbudowane urządzenia kontroli
przedstartowej wspoacutełdziałające z systemem sterowania i elementami automatyki rakiety
Etapy projektowania bloku sterowania z elektrycznym napędem steroacutew
Etap 1 Określenie wymagań technicznych mikroserwomechanizmu koncepcja mikro-
serwomechanizmu wykonanie analiz rozwiązań konstrukcyjnych i schematoacutew
technicznych
Etap 2 Określenie charakterystyk aerodynamicznych pocisku na podstawie wynikoacutew
badań w tunelu aerodynamicznym wyboacuter schematu strukturalnego systemu
sterowania wykonanie modelowania matematycznego lotu modelu określenie
wymagań odnośnie dokładności działania i charakterystyk dynamicznych serwo-
mechanizmu sprecyzowanie wartości momentoacutew zawiasowych i sił działających
na stery wykonanie projektu konstrukcyjnego serwomechanizmu i stanowiska
kontrolnego
Etap 3 Wykonanie modeli doświadczalnych potwierdzenie charakterystyk technicznych
serwomechanizmu na podstawie badań na stanowisku kontrolnym w procesie
autonomicznego działania
Etap 4 Wykonanie modeli doświadczalnych wykorzystanie modeli do badań poligono-
wych w zestawie rakiety skorygowanie dokumentacji konstrukcyjnej na podstawie
wynikoacutew badań
Tabela 41
Poroacutewnanie parametroacutew i funkcji pneumatycznego i elektrycznego bloku steroacutew
Lp Parametr funkcja Blok steroacutew
pneumatycznych
Blok z napędem
elektrycznym
Uwagi
1 Napięcie źroacutedła zasilania +20-20 V 22-30 V
2 Gazodynamiczne sterowanie
rakietą w początkowej fazie lotu
07 s
min 1 s
3 Maksymalny kąt odchylenia steru plusmn 15deg plusmn 2 0 deg
4 Czas pracy baterii pokładowej
- w temp +50degC
- w temp -35degC
gt11 s
gt14 s
min 60 s
5 Sposoacuteb pracy siłownika
napędzającego stery
przekaźnikowe
wychylenie steroacutew
proporcjonalne
wychylenie steroacutew
6 Składane stery i destabilizatory
(chowane obrysie korpusu bloku)
jest
bd
Realne
technicznie
7 Uzbrojenie bloku bloku
bojowego po rozłożeniu steroacutew
jest bd Realne
technicznie
65
Tabela 42
Zestawienie zespołoacutew wspoacutelnych blokoacutew steroacutew pneumatycznego i elektrycznego
Lp
Nazwa zespołu
Oznaczenie
w bloku steroacutew
G1120000
Oznaczenie
w bloku z
napędem
elektrycznym
Uwagi
1
Prochowy Silnik Sterują-
cy (PSS) zawierający
- komorę
- ładunek prochowy
- zapłonnik
- przewody rurkowe
G1127000 -
2
Rozdzielacz gazu PSS - - W bloku G1120000 stanowi
podzespoacuteł siłownika
G1122000
3 Destabilizator G1120070 -
4 Tachometr G1124000 -
5 Wzmacniacz G1125000 -
6
Gniazdo G1126000 - Do elektrycznego połączenia
rakiety z wyrzutnią
7
Łączoacutewka G1120060 - Do elektrycznego połączenia
bloku steroacutew z GSN
Tabela 43
Zestawienie nowych zespołoacutew występujących w elektrycznym bloku steroacutew
Lp Nazwa zespołu Uwagi
1
Bateria Zapewniająca zasilanie zespołoacutew bloku steroacutew i
GSN od chwili startu rakiety do momentu
trafienia w cel
2
Elektryczny zespoacuteł sterowania
aerodynamicznego zawierający
- bezkolektorowy silnik elektryczny prądu
stałego z reduktorem
- oś z dwoma sterami
- elektroniczny poacutełprzewodnikowy
konwerter siłowy ze sterowaniem
procesorowym
- rozdzielacz gazu z łożyskami
Zapewniający podawanie gazoacutew prochowych
do dysz PSS zgodnie z programem sterowania
na początkowym odcinku toru lotu rakiety
42 Opracowanie wymagań dla bloku sterowania z gazodynamicznym sterowaniem
Zestaw bdquoGROMrdquo jako przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy jest przeznaczony
do zwalczania nisko lecących statkoacutew powietrznych samolotoacutew i śmigłowcoacutew Pocisk
rakietowy jest wystrzeliwany z jednorazowej wyrzutni rurowej umieszczanej na ramieniu
strzelca Dlatego najważniejszym wymogiem jest mała masa i wymiary pocisku Z drugiej
strony w celu zminimalizowania wpływu startującego z wyrzutni pocisku na strzelca należy
66
zapewnić niewielką prędkość startową co wymaga z kolei zastosowania w pocisku układu
steroacutew ze sterowaniem gazodynamicznym (GDS) Ponieważ skuteczność aerodynamicznych
powierzchni sterowych w początkowej fazie lotu pocisku jest niewystarczająca ze względu na
małą prędkość niezbędne jest sterowanie za pomocą efektywnego układu GDS
W pracy zdecydowano się na opracowanie sterowania hybrydowego składającego się
z układu gazodynamicznego sterowania w początkowej fazie lotu (do ok 1 sekundy od startu)
oraz układu sterowania aerodynamicznego z elektrycznym napędem steroacutew działającego
w dalszej fazie lotu pocisku do celu
Układ sterowania aerodynamicznego z napędem elektrycznym został zaprojektowany
z wykorzystaniem szybkiego bezszczotkowego silnika prądu stałego i siłowej techniki
poacutełprzewodnikowej ze sterowaniem mikroprocesorowym Jego możliwości pozwalają na
proporcjonalną kontrolę wspoacutełrzędnych wyjściowych elektrycznego bloku sterowania
w szerokim zakresie z dużą szybkością i wysoką dokładnością W poroacutewnaniu z blokiem
gazodynamicznym liniowość regulacji bez wprowadzania dodatkowych drgań poprawia
efektywność energetyczną całego systemu naprowadzania łącznie z głowicą samona-
prowadzającą
Analiza istniejących wersji rozwiązań technicznych blokoacutew ze sterowaniem gazodyna-
micznym (GDS) i wyboacuter wersji dla pocisku GROM
Analiza materiałoacutew uzyskanych w wyniku wyszukiwania informacji patentowych
wskazuje że opracowanie urządzeń z hybrydowym blokiem sterowania dla kierowanych
aparatoacutew latających (AL) stanowi aktualne i złożone wyzwanie naukowo-techniczne ktoacutere
wymaga rozwiązania problemoacutew mechaniki ośrodkoacutew ciągłych (aerodynamiki teoretycznej
i eksperymentalnej dynamiki gazu) mechaniki teoretycznej automatyki oraz inżynierii
materiałowej
Wiodącymi firmami w dziedzinie systemoacutew sterowania aero- i gazodynamicznego
(hybrydowego) są Thiokol Corporation (USA) LTV (USA) General Dynamics (USA)
Matra (Francja) Propulsion (Francja) Laboratorium badawcze w Sommersfield (Wielka
Brytania) British Aerospace public Limited comp (Wielka Brytania) British Aerocraft
(Wielka Brytania) Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoWympiełrdquo (Rosja)
Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoFakiełrdquo (Rosja) Państwowy Naukowo-Badawczy
Instytut Systemoacutew Lotnictwa (Rosja)
Urządzenia aero- i gazodynamicznego sterowania (AGDS) są coraz częściej wykorzy-
stywane w AL W pocisku rakietowym R-73 (Rosja) jest stosowany aero- i gazodynamiczny
system sterowania w pocisku rakietowym Mica (Francja) wykorzystany jest AGDS z dwoma
sterami w pocisku ASRAAM (Niemcy Anglia) w uzupełnieniu do aerodynamicznych steroacutew
pracuje się nad możliwością zastosowania urządzenia gazodynamicznego sterowania
Głoacutewne tendencje w zakresie poprawy charakterystyki AGDS to
1) zwiększenie wydajności tworzenia sił i momentoacutew kontroli przez roacutewnoczesne działanie
aerodynamicznych i gazodynamicznych urządzeń wykonawczych (zastosowanie aero-
i gazodynamicznego sterowania)
2) zmniejszenie strat siły ciągu silnika z powodu AGDS poprzez racjonalny wyboacuter rodzaju
i właściwości urządzeń wykonawczych
67
3) zmniejszenie zapotrzebowania na moc bloku sterowania powodującego korzystniejszy
doboacuter urządzeń wykonawczych
4) zmniejszenie masy i wymiaroacutew AGDS wskutek zastosowania aerodynamicznych
i gazodynamicznych urządzeń sterujących
5) uproszczenie konstrukcji i zwiększenie niezawodności urządzeń AGDS
Wymagania techniczne stawiane AGDS określono na podstawie badań roacuteżnych
urządzeń w wyrobach o podobnym przeznaczeniu wiodących firm krajowych
i zagranicznych ze szczegoacutelnym uwzględnieniem zastosowania w wysokomanewrowych AL
Głoacutewne parametry techniczne przyjęte dla nowoczesnych urządzeń AGDS są następujące
1) maksymalna wartość bocznej siły sterującej
2) liczba kanałoacutew sterowania - co najmniej 2
3) czas pracy AGDS nie mniejszy niż czas potrzebny do stabilizacji i sterowania rakiety
4) duża szybkość działania
5) mały moment zawiasowy
6) minimalne straty ciągu silnika sterującego (PSS)
7) minimalna masa i wymiary AGDS
Uzasadnienie wyboru przyjętego kierunku badań
Z wynikoacutew analizy literatury naukowo-technicznej wynika że wytworzenie sterujących
sił gazodynamicznych jest możliwe w następujący sposoacuteb
1) Sterowanie wektorem ciągu silnika sterującego poprzez zmianę kierunku strumienia
gazoacutew wylotowych (bez tworzenia skoku gęstości czyli fali uderzeniowej) Przykłady
realizacji tej metody są następujące
- AGDS z dyszą obrotową
- AGDS z deflektorem
- AGDS ze sterami gazowymi wewnątrz dyszy
2) Sterowanie wektorem ciągu poprzez stworzenie fali uderzeniowej w nadkrytycznej
części dyszy Przykładem tej metody są
- AGDS ze spojlerami
- AGDS z wydmuchem gazu lub cieczy do nadkrytycznej części dyszy
3) Sterowanie strumieniem gazu na powierzchnie AL Na przykład wykorzystując efekt
Coanda lub przez wydmuch gazu w celu stworzenia fali uderzeniowej strumieniem
naddźwiękowym na powierzchni opływu
4) Poprzez zastosowanie połączonych urządzeń hybrydowych (aero- i gazodynamicznych)
Przykładem takich urządzeń są aerodynamiczny ster z zamocowaną na stałe dyszą oraz
wspoacutełdziałanie steroacutew - aerodynamicznego i gazowego
Tabela 44 przedstawia klasyfikację sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił
sterowania i urządzeń do ich realizacji
68
Tabela 44
Klasyfikacja sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił sterowania
Kombinowa
ne sposoby
sterowania
Sterowanie
wektorowe ciągiem
silnika z
wykorzystaniem fali
uderzeniowej
Sterowanie wektorowe ciągiem silnika bez fali
uderzeniowej
Wydmuch
gazu na
obudowę
urządzenia
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z dy
szą kąto
wą
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z gazo
dy
nam
icznym
sterem
Sp
ojlery
zewn
ętrzne
Sp
ojlery
wew
nętrzn
e
Sp
ojlery
ku
bełk
ow
e
Wtry
sk g
azu p
łyn
neg
o
Naw
iew g
azu
Ob
roacutet p
on
addźw
ięko
wej części
dy
szy
Ob
roacutet p
od
dźw
ięko
wej części
dy
szy
Dy
sze obro
tow
e
Stery
gazo
we w
ewn
ętrzne
Stery
gazo
we zew
nętrzn
e
Blo
k w
ielod
yszo
wy
Dy
sze z uk
ośn
ym
wylo
tem
Kąto
we d
ysze o
bro
tow
e
Deflek
tory
Ob
roacutet g
łoacutew
neg
o siln
ika
Ob
roacutet siln
ikoacute
w k
orek
cyjn
ych
Wy
dm
uch
gazu
z niezależn
ego
gen
eratora g
azu
Wy
dm
uch
gazu
z silnik
a
Sposoby tworzenia sterujących sił aerodynamicznych są szczegoacutełowo opisane w litera-
turze dotyczącej aerodynamiki i konstrukcji [33] W punkcie tym analizuje się sposoby
tworzenia urządzeń sterowania aero- i gazodynamicznego tj stworzenia sterujących urządzeń
gazodynamicznych i ich połączenia ze znanymi aerodynamicznymi urządzeniami sterującymi
w celu zastosowania w rakietach kierowanych małych rozmiaroacutew
Analiza poroacutewnawcza roacuteżnych wariantoacutew rozwiązań technicznych
Badania przeprowadzone przez Laboratorium Badawcze Sommerfelda wykazują że
następujące typy AGDS są najbardziej perspektywiczne dla wysokomanewrowych AL
1) AGDS z dyszami obrotowymi
2) AGDS z wtryskiem cieczy
3) AGDS z nawiewem gazu
4) AGDS z nasadkami obrotowymi
5) AGDS z deflektorem
6) AGDS z wysuwanymi osłonami
7) AGDS ze spojlerami
Oproacutecz powyższych urządzeń rozważone zostało roacutewnież urządzenie AGDS ze sterami
gazowymi oraz w szczegoacutelności związanymi kinematycznie sterami aerodynamicznymi
i gazowymi (stosowane w pocisku rakietowym bdquoMicardquo (Francja)) jak roacutewnież urządzenia
łączące AGDS ze sterami aerodynamicznymi i stałymi dyszami z suwakowym sterowaniem
Urządzenia AGDS z dyszami obrotowymi mogą tworzyć stosunkowo duże boczne siły
sterujące Wymagają one jednak napędoacutew o dużej mocy Ponadto trudny jest wyboacuter
materiałoacutew do uszczelnień węzła obrotowego Jednym ze sposoboacutew zwiększenia
niezawodności pracy dysz obrotowych jest zastosowanie specjalnej konstrukcji mieszkowych
i elastycznych uszczelek
69
Sterowanie AL w trzech płaszczyznach ze stacjonarnymi dyszami obrotowymi
(z jednym stopniem swobody) może być zrealizowane jedynie przez cztery dysze
Urządzenia AGDS z wtryskiem płynnego gazu do naddźwiękowej części dyszy
z konstrukcyjnego punktu widzenia są względnie proste w poroacutewnaniu z innymi
urządzeniami Głoacutewną rolę w tworzeniu bocznej siły sterującej odgrywa utworzenie ukośnej
fali uderzeniowej Tabela 45 przedstawia jakościową ocenę specyfikacji roacuteżnych wersji
urządzeń AGDS
Tabela 45
Jakościowa ocena specyfikacji roacuteżnych wersji urządzeń AGDS
Wywiew gazu
na obudowę
Wywiew gazu z
silnika
Cechy Zalety Wady
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Prosta konstrukcja Niestałość sił
sterujących
Wywiew gazu z
niezależnego
generatora gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Zwiększenie wagi z
powodu generatora
gazu
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet silnikoacutew
korekcyjnych
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Skomplikowana
konstrukcja duża
waga
Obroacutet głoacutewnego
silnika
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 40 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Duża waga
ograniczenie
sterowania
Deflektory
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Małe wysiłki
odchylenia
Zanieczyszczenie i
wypalanie duża masa
Kątowe dysze
obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Duży zakres
odchylenia sił
sterujących
Straty w sile ciągu
Dysze ze ściętym
wylotem
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Ograniczona masa
Mała prędkość
działania złożoność
uszczelnień
Blok
wielodyszowy
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Proste i łatwe
sterowanie
Błąd centrowania siły
ciągu
Zewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 15 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
70
Wewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Dysze obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet
poddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Obroacutet w
ponaddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił steru-
jących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
z
wykorzystanie
m fali
uderzeniowej
Nawiew gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Skomplikowana
konstrukcja
Wtrysk gazu
płynnego
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Zwiększenie siły
sterującej dzięki
wtryskowi
utleniacza
Skomplikowana
konstrukcja
Spojlery kubłowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność Duże momenty
zawiasowe
Spojlery
wewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Duże siły sterujące
przy niewielkich
powierzchniach
sterujących
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Spojlery
zewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Duże siły sterujące
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Kombinowane
metody
sterowania
Ster aerodyna-
miczny połączony
ze sterem gazo-
dynamicznym
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Ster aerodyna-
miczny połączony
z dyszą kątową
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa Straty w sile ciągu
Ster
aerodynamiczny
połączony z
gazowym
urządzeniem
rozdzielającym
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
mniejsza masa
Skomplikowana
konstrukcja
71
Przy przechodzeniu strumienia głoacutewnego przez skok gęstości zwiększa się ciśnienie
statyczne w strumieniu i ciśnienie na części powierzchni dyszy W rezultacie powstaje siła
boczna AGDS z wtryskiem płynnego gazu są szeroko wykorzystywane w pociskach
rakietowych bdquoTitan-ZSrdquo bdquoMinuteman-2rdquo bdquoPolaris A-3rdquo bdquoSprintrdquo (USA) i MBM-1 (Francja)
Są one niezawodne i szybkie w działaniu Urządzenia takie wymagają pojemnika dla
wstrzykiwanego gazu co prowadzi do zwiększenia masy i wymiaroacutew konstrukcji
Urządzenia AGDS z nawiewem gazu do nadkrytycznej części dyszy charakteryzują się
dużą prędkością działania wymagają niewielkich działań w zakresie sterowania mają małą
masę Zasada ich pracy jest taka sama jak w AGDS z wtryskiem płynnego gazu
Strumień wtryskiwanego gazu ktoacutery wychodzi z komory lub kanału głoacutewnego silnika
lub samodzielnego generatora gazu tworzy na wewnętrznej powierzchni dyszy lokalną falę
uderzeniową Wykonanie takich urządzeń jest skomplikowane z powodu trudności
w wykonaniu dobrze funkcjonujących zaworoacutew z płynną zmianą zużycia wtoacuternego gazu
zgodnie z komendami systemu sterowania Problem wykonania takiego zaworu jest związany
wysoką temperaturą gazoacutew prochowych i obecnością w nich skondensowanych twardych
cząsteczek (tlenku glinu Al2O3) powodujących silną erozję dyszy
Urządzenia AGDS z zamocowaną na dyszy pierścieniową nasadką obrotową pozwalają
uzyskać znaczące kąty odchylenia wektora ciągu (do 30) ale mają duże momenty
zawiasowe i duże straty ciągu (do 15)
Urządzenia AGDS z deflektorem mogą być wykonane w kształcie walca lub ściętego
stożka Okrągłe deflektory są instalowane w zawiasie Deflektor w stanie spoczynku nie ma
kontaktu ze strumieniem gazu Przy skręcie pod kątem część deflektora wchodzi w strumień
gazu Na powierzchni styku powstają siły sterujące Deflektory charakteryzują się prostą
konstrukcją brakiem uszczelnień w ruchomych łączach Deflektory stwarzają duże siły
sterujące (do 28) Jednak takie urządzenia wymagają dużej mocy sterującej
Urządzenia AGDS z wysuwanymi osłonami mają prostą konstrukcję i niewielki ciężar
Głoacutewną ich zaletą jest niska utrata ciągu Wysuwane osłony tworzą siły sterujące (do 12)
Urządzenia te mają duże rozmiary z powodu wysuwania osłon
W urządzeniach AGDS ze spojlerami stosuje się cztery osłony (spojlery) ktoacutere przy
przemieszczaniu zakrywają część wylotu dyszy Przy wprowadzaniu spojleroacutew do strumienia
powstaje ukośna fala uderzeniowa w okolicy wylotu dyszy co prowadzi do nieroacutewno-
miernego rozłożenia na ścianach dyszy i pojawienia się bocznego elementu ciągu Spojlery
mogą przesuwać się w płaszczyźnie wylotu dyszy (normalne spojlery) i pod pewnym kątem
do wylotu dyszy (ukośne spojlery) W normalnych spojlerach siły boczne prawie liniowo
zależą od wysokości i wysunięcia Urządzenia gazodynamiczne ze spojlerami charakteryzują
się najmniejszymi z rozpatrywanych momentami zawiasowymi i prostą konstrukcją
Urządzenia AGDS z gazowymi sterami pozwalają uzyskać stosunkowo duże siły
sterowania (do 15 wartości ciągu silnika) i umożliwiają sterowanie w dwoacutech kanałach Ster
gazowy to profilowana płyta grafitowa ktoacutera jest zainstalowana w strumieniu gazu i ma
zdolność do obracania się wokoacuteł własnej osi poprzecznej do osi rakiety Siła sterująca
pojawia się po obrocie steru o wymagany kąt zgodnie z komendą systemu sterowania
Obecność steroacutew gazowych powoduje określone straty ciągu osiowego ( maxxR = 015)
72
najmniejsze przy braku sygnału sterującego ponieważ stery gazowe są stale w strumieniu
gazu
Kombinowana metoda sterowania (hybrydowa) w ktoacuterej stery aerodynamiczne są
połączone z generatorem gazu pozwala na zmniejszenie masy pocisku rakietowego poprzez
zastosowanie jednego silnika sterującego w zestawie AGDS Oproacutecz zmniejszenia masy oraz
wymiaroacutew zaletą AGDS w połączeniu z aerodynamicznym sterem i generatorem gazu (GG)
jest brak utraty ciągu głoacutewnego silnika Jednak potrzeba zastosowania mechanicznego
okablowania sterującego nieco komplikuje konstrukcję AGDS z powodu umieszczenia
wewnątrz rakiety przekładni a także prowadzi do luzoacutew i błędoacutew w kątach odchylenia
urządzeń sterujących AGDS w ktoacuterym aerodynamiczny ster połączony jest z dystrybutorem
gazu GG jest używane w pociskach ZUR 9M39 przenośnych systemoacutew obrony
przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
Oproacutecz omoacutewionych wyżej urządzeń obiektem zainteresowania jest także wtryskowy
system bdquoPif-Pafrdquo firmy bdquoAerospatialerdquo (Francja) ktoacutery składa się z dysz generatora gazu
i selektora [43] Wtryskowy system sterowania generuje moc do manewrowania za pomocą
dysz przez ktoacutere wypływają przetworzone produkty z generatora gazu dostarczane do dysz za
pomocą selektora zapewniającego dostawę gazu do dysz dla realizacji danego manewru
Czas reakcji systemu wtryskowego na komendę sterowania wynosi od 10 do 15 ms czyli
tylko 01 czasu reakcji klasycznego systemu sterowania z aerodynamicznymi powierz-
chniami Taki system jest autonomiczny i może działać zaroacutewno w początkowym jak
i końcowym odcinku lotu ale nie zapewnia liniowej charakterystyki sterowania
Wyboacuter wersji generatora gazu (GG) dla rakietowego zestawu GROM
Ze względu na fakt że pocisk rakietowy zestawu bdquoGromrdquo przeznaczony jest do
strzelania z wyrzutni ktoacuterą operator trzyma na ramieniu podstawowym jego warunkiem jest
mała waga i wymiary Na tej podstawie sensownym będzie zastosowanie na pocisku
kombinowanego AGDS przy ktoacuterym moment obrotowy jest przekazywany na aerodyna-
miczne stery i kinematycznie związane z nimi systemy kontroli GG za pośrednictwem
pojedynczego silnika sterującego
Jako prototyp urządzenia został wybrany AGDS pocisku ZUR 9M39 w przenośnych
systemach obrony przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
W pociskach 9M39 funkcjonuje gazowy napęd steroacutew ktoacutery steruje aerodynamicznymi
sterami i wspoacutełdziałający z nim prochowy generator gazu GG W celu zasilenia gazowego
napędu steroacutew i jednostki GG wykorzystywane są niezależne źroacutedła gazu (generator gazu
(PSS) i prochowy akumulator ciśnienia - PAC) Takie rozwiązanie zwiększa masę systemu
AGDS
Koncepcja konstrukcji hybrydowego napędu steroacutew dla pocisku GROM
W skład zaproponowanej innowacyjnej konstrukcji AGDS pocisku rakietowego
zestawu bdquoGromrdquo wchodzą następujące urządzenia
1) napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych PE-MP-1 w tym korpus reduktor
z silnikiem elektrycznym przetwornik oś z dwoma sterami aerodynamicznymi suwaka
i łożysk
73
2) napęd GG odpowiada napędowi z zestawu 9M313 składa się z silniczka prochowego
PSS zapalnika filtra i przewodoacutew rurowych
AGDS pocisku zestawu bdquoGromrdquo spełnia następujące wymagania techniczne
1) rozwijany ciąg GG w zakresie od 10 N do 14 N
2) czas pracy GG ndash rzędu 1 sek
3) maksymalny moment zawiasowy wspomagania działający na parę aerodynamicznych
steroacutew co najmniej 07 Nm maksymalny przeciwstawny moment co najmniej 07 Nm
4) maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych jest ograniczony punktami oporu
i wynosi plusmn 15 stopni
Tak więc zmodernizowany pocisk rakietowy zestawu GROM ma być sterowany
z wykorzystaniem napędu elektrycznego dla ktoacuterego źroacutedłem energii jak i dla pozostałych
pokładowych urządzeń (zasilanie GSN) jest jedna bateria termiczna Pozwala to na znaczące
zmniejszenie ciężaru i rozmiaroacutew elementoacutew konstrukcji systemu AGDS w poroacutewnaniu
z podobnym systemem pociskoacutew 9M39
43 Założenia taktyczno-techniczne do opracowania bloku steroacutew z napędem
hybrydowym połączonego z aerodynamicznym i gazodynamicznym sterowaniem
dla zestawu GROM
431 Wymagania taktyczno-techniczne
Model bloku napędowego powinien zawierać
a elektryczny napęd steroacutew EN-MP-1
b blok sterowania napędem BS-MP-1
c blok zasilania BZP-MP-1
d czujnik prędkości kątowych CPK-MP- 1
e silnik prochowy sterujący PSS-MP-1
Oznaczenia powyższe pochodzą z niejawnej dokumentacji konstrukcyjnej pocisku
GROM ndash własność MESKO SA
Wymagania techniczne dotyczące modułu napędowego
a Miniaturowy napęd jest przeznaczony do obracania sterami urządzenia zgodnie
z sygnałami analogowymi generowanymi przez system kontroli urządzenia
b Zakres zmiany sygnału sterującego od - 105 do 105 V
c Impedancja wyjściowa źroacutedła sygnału sterowania maks 150 Ω Impedancja wejściowa
miniaturowego napędu nie mniejsza niż 10 kΩ
d Maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych powinien być ograniczony punktami
oporu w zakresie od -15deg do + 15deg Błąd odliczenia nie większy niż 30rsquo
e Spadek przekształcenia miniaturowego napędu w zakresie (150 plusmn 015)ordmV
f Przesunięcie pozycji zerowej napędu pod wpływem sygnału sterującego roacutewnego (000
plusmn 001)0 - le 05
0
g Miniaturowy napęd przy sygnale sterującym roacutewnym 100 i zewnętrznym momencie
obciążenia w zakresie od - 05 Nm (moment przeciwdziałania) do +05 Nm (moment
wspomagający) musi zapewniać następujące częstotliwości
74
Częstotliwości Hz 10 15 20
Maksymalne opoacuteźnienia fazy (o) 10 20 45
Wzrost amplitudy charakterystyk amplitudowo-częstotliwościowych nie powinien
przekraczać 3 dB
h Maksymalny moment przeciwdziałania obciążenia na wale wyjściowym miniaturowego
napędu wynosi 07 Nm Maksymalny moment wspomagania obciążenia na wyjściowej
osi miniaturowego napędu wynosi 04 Nm
i Maksymalna prędkość osi nieobciążonego miniaturowego napędu przy napięciu zasilania
roacutewnym 24 V powinna odpowiadać 20000s
j Błąd statyczny napędu przy obciążeniu 05 Nm momentu obrotowego nie powinien
przekraczać 150
k W zakresie obrotu aerodynamicznych steroacutew od -80 do +8
0 przedział napędu GDU musi
zapewnić moment sterujący proporcjonalny do kąta obrotu aerodynamicznych steroacutew
z dopuszczalnym błędem plusmn 10
l Napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych powinien zapewniać co najmniej 30
sekundowy czas pracy
m Zasilanie napędu powinna zapewniać bateria termiczna o parametrach wymaganych
spełnienia powyższych warunkoacutew Bateria termiczna zapewnia min 10-letni okres
przechowywania w magazynie i 3-letni okres w warunkach eksploatacji bojowej
n Przed rozłożeniem steroacutew sygnał sterujący przekazywany do napędu powinien wynosić
0 plusmn 001 V
Wymagania dotyczące wytrzymałości i odporności na wstrząsy zewnętrzne
Miniaturowy napęd musi być trwały i odporny na działanie mechaniczne i czynniki
środowiskowe zgodnie z GOST 2039 304-76 wykonanie dla umiarkowanie-zimnego
klimatu z następującymi szczegoacutełami
a podwyższona temperatura otoczenia
- robocza + 500
- maksymalna + 650
b obniżona temperatura otoczenia
- robocza - 400
- maksymalna - 500
Wymagania dotyczące niezawodności
Niezawodność miniaturowego napędu określa się w następujący sposoacuteb
a Prawdopodobieństwo bezawaryjnej pracy przez 30 sekund od chwili uruchomienia
baterii - min 099
wyznaczony okres pracy - co najmniej 10 lat Wyznaczony okres pracy co najmniej
100 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
b Potwierdzenie wskaźnikoacutew wiarygodności
wskaźniki wiarygodności oparte są na obliczeniach statystycznych
75
Wymagania dotyczące działania łatwości obsługi technicznej naprawy
i przechowywania
a Podczas całego okresu przechowywania i stosowania w zestawie napęd elektryczny
(bateria silnik bezszczotkowy połączenia elektryczne) nie powinien wymagać
okresowych kontroli i prac konserwacyjnych
b Naprawy powinny być możliwe do wykonania w warunkach składnicy wojskowej
c Gwarantowany okres pracy co najmniej 8 lat Gwarantowany okres pracy w zestawie
co najmniej 10 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
Wymagania dotyczące transportu
Miniaturowy napęd elektryczny w standardowym opakowaniu i w zestawie bdquoGROMrdquo
powinien być przystosowany do transportu kolejowego wodnego i lotniczego bez
ograniczenia odległości transportu i szybkości ilości załadunkoacutew i rozładunkoacutew startoacutew
i lądowań transportu drogowego w standardowym opakowaniu - na odległość do 1000 km
Wymagania dotyczące bezpieczeństwa
Dokumentacja projektowa i instrukcje procesowe powinny zawierać środki zapewnienia
bezpieczeństwa w produkcji testowaniu i eksploatacji miniaturowego napędu zgodnie
z zasadami wykonywania prac z przedmiotami zawierającymi materiały wybuchowe
Wymagania dotyczące standaryzacji i unifikacji
a Wymagania w zakresie standaryzacji i unifikacji - zgodnie z obowiązującymi normami
wojskowymi oraz STANAG
b Nie są określone ilościowe wymagania odnośnie stopnia standaryzacji i unifikacji
Wymagania dotyczące technologii
a Konstrukcja miniaturowego napędu powinna zapewniać zdolność produkcyjną i łatwy
montaż wymienność zespołoacutew części i elementoacutew zgodnie z obowiązującymi normami
obronnych oraz STANAG
b Pracochłonność produkcji powinna być ograniczona do minimum
c Dokumentacja technologiczna powinna spełniać wymogi zestawu norm obronnych
Wymagania projektowe
a W zakresie wymagań projektowych i technologicznych miniaturowy silnik
elektryczny napędu steroacutew musi spełniać wymagania dokumentoacutew normatywnych
b Wymiary ogoacutelne i montażowe powinny być zgodne z dokumentacją konstrukcyjną
zestawu bdquoGROMrdquo
c Miniaturowy napęd elektryczny powinien być wymienny w zakresie wymiaroacutew
montażowych
Miniaturowy napęd elektryczny posiada metalizację zgodnie z obowiązującymi
normami obronnymi oraz STANAG
d Elementy powłok środki eksploatacyjne i uszczelniające stosowane w miniatu-
rowym napędzie elektrycznym muszą być odporne na działanie mikroorganizmoacutew
76
owadoacutew i gryzoni podczas przechowywania w magazynach w opakowaniu i eksplo-
atacji oraz w zestawie znajdującym się w kontenerze transportowym
e Opoacuter obwodoacutew elektrycznych i wytrzymałość izolacji powinny być zgodne
z obowiązującymi normami obronnymi oraz STANAG
5 MΩ w normalnych warunkach klimatycznych (przy temperaturze otoczenia od 288
K do 308 K wilgotności względnej od 45 do 80 i ciśnieniu atmosferycznym od
840 hPa do 1067 hPa)
1 MΩ w podwyższonej temperaturze otoczenia 338 K
100 kΩ przy dużej wilgotności 98 (przy temperaturze 308 K)
Izolacja obwodoacutew elektrycznych miniaturowego napędu musi wytrzymać bez awarii
w stanie spoczynku i w normalnych warunkach klimatycznych wpływ rzeczywistego napięcia
o wartości co najmniej 100 V podczas testoacutew w dużej wilgotności nie mniej niż 60 V
432 Wymagania dotyczące sposoboacutew zabezpieczenia
Wymagania metrologiczne
a Dokumentacja projektowa i technologiczna w trakcie opracowania musi być poddane
badaniom metrologicznym w przedsiębiorstwie produkcyjnym
b Metrologiczne zabezpieczenie produkcji testowania i eksploatacji miniaturowego
napędu powinno spełniać wymagania norm obronnych oraz STANAG
433 Wymagania dotyczące surowcoacutew materiałoacutew i akcesorioacutew
a Materiały i powłoki stosowane przy opracowaniu miniaturowego napędu z gazo-
dynamicznym sterowaniem muszą spełniać wymagania norm obronnych i STANAG
Zgoda na wykorzystanie materiałoacutew deficytowych powinna być uzyskana w ustalonym
trybie
b Elementy zakupione produkty w tym roacutewnież standardowe a także surowce materiały
i poacutełprodukty wykorzystywane do produkcji miniaturowych napędoacutew muszą spełniać
wymagania warunkoacutew technicznych norm obronnych i STANAG
434 Wymagania dotyczące konserwacji opakowania i oznakowania
a Opakowanie miniaturowego napędu i modelu proacutebnego powinno zapewnić ich
bezpieczeństwo podczas transportu zgodnie z normami państwowymi i branżowymi
(warunki transportu kolejowego) i przechowywania w warunkach magazynowych
b Opakowanie i oznakowanie miniaturowego napędu muszą być zgodne z normami
obronnymi i STANAG
435 Wymagania specjalne
Na etapie dokumentacji projektowej należy opracować roacutewnież dokumentację
stanowiska kontroli parametroacutew napędu elektrycznego
77
5 Model matematyczny i metody kontroli parametroacutew bloku sterowania
z napędem elektrycznym
51 Wprowadzenie
Zautomatyzowane bloki sterowania z napędem elektrycznym są głoacutewnym środkiem
napędowym większości maszyn roboczych i agregatoacutew technologicznych w przemyśle
maszynowym hutnictwie transporcie i innych gałęziach przemysłu Głoacutewną tendencją
w rozwoju elektrycznych blokoacutew sterowania jest znaczna komplikacja wykonywanych przez
nich funkcji a także komplikacja zasad dotyczących ruchu maszyn roboczych przy
jednoczesnym zwiększeniu wymagań w zakresie dokładności wykonywanych operacji
Prowadzi to nieuchronnie do jeszcze większego skomplikowania funkcjonalnych
i technicznych cech elementoacutew sterujących napędem i naturalnie wymaga wykorzystania
w nim narzędzi komputerowych co stymuluje rozwoacutej mikroprocesorowych sterownikoacutew
i metod projektowania wspomaganego komputerowo Do głoacutewnych powodoacutew wykorzystania
urządzeń i systemoacutew cyfrowych w siłownikach o napędzie elektrycznym należy zaliczyć
następujące zalety cyfrowych metod przedstawienia informacji
wysoka odporność na zakłoacutecenia w warunkach silnych poacutel elektromagnetycznych
prosta kontrola transmisji zapisu i przechowywania danych
możliwość dostosowania i rozbudowy systemoacutew cyfrowych bez konieczności
wprowadzania większych zmian do oryginalnego sprzętu poprzez przeprogramowanie
Wykonanie dokładnych i szybkich systemoacutew siłownikoacutew z napędem elektrycznym
jako podstawowego elementu automatyzacji procesoacutew i systemoacutew sterowania
zapewniających wysoką skuteczność produkcji jest aktualnym naukowo-technologicznym
wyzwaniem Rozwoacutej techniki mikroprocesorowej doprowadził do stworzenia napędoacutew
elektrycznych z bezpośrednim sterowaniem cyfrowym ktoacuterych udział w ogoacutelnej liczbie
napędoacutew sterowanych stale rośnie Zalety tych systemoacutew przyczyniły się do ich szerokiego
zastosowania w roacuteżnych cyfrowych układach sterujących
Poniżej przedstawiono podstawowe parametry bloku sterowania wymagane do
automatycznej ich kontroli oraz opracowano model matematyczny bloku sterowania
z napędem elektrycznym do oceny konwergencji parametroacutew w produkcji seryjnej
52 Parametry bloku sterowania
Jedną z głoacutewnych cech jak powinien posiadać napęd bloku sterowania jest określona
dokładna powtarzalność danych wejściowych Zadane działanie wejściowe i precyzja jego
powtoacuterzenia określają żądaną zasadę ruchu osi napędu układu sterowania Do najbardziej
charakterystycznych tryboacutew pracy na podstawie ktoacuterych dokonuje się oceny i analizy
poroacutewnawczej właściwości napędoacutew sterowania są
tryb statyczny
graniczny tryb dynamiczny
procesy przejściowe występujące jako reakcja napędu na wymuszenia skokowe
Statyczny tryb napędu ocenia się za pomocą danych obciążeniowych Pod danymi
obciążeniowymi należy rozumieć zależność szybkości urządzeń kontrolnych w procesie
przejściowym od chwili przyłożenia obciążenia Pokazują one jak zmieniają się wymagane
78
momenty obrotowe i prędkość kątowa osi napędzanej przy zadanym pełnym obciążeniu osi
momentem maksymalnym
Dane obciążeniowe określają maksymalny moment obrotowy osiągany przez napęd
oraz maksymalną prędkość obrotową nieobciążonej osi wyjściowej Charakterystyka siłowa
elektrycznego bloku sterowania wskazuje że jego moment obrotowy na osi steru ma
tendencję do nasycenia Nasycenie charakterystyki jest określane granicznym trybem
dynamicznym
Sumaryczne oddziaływanie momentoacutew zawiasowego siły bezwładności i sił tarcia na
oś napędową steroacutew (warstwy smaru) jest opisane za pomocą funkcji przenoszenia
obciążenia Funkcja przenoszenia jest badana za pomocą charakterystyk amplitudowo-
fazowych elektrycznego bloku sterowania
Charakterystyka amplitudowa określa zależność amplitudy drgań steru od częstotli-
wości sygnałoacutew sterowania Charakterystyka fazowo-częstotliwościowa określa zależność
opoacuteźnienia fazowego osi wyjściowej bloku sterowania od częstotliwości sygnałoacutew
sterowania
Charakterystyki amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe prezentują zmianę amplitudy
momentu osiąganego przez blok sterowania w funkcji częstotliwości Na podstawie tych
charakterystyk można stwierdzić że dla zakresu niskich częstotliwości elektryczny blok
sterowania pracuje przede wszystkim na całkowite obciążenie W zakresie częstotliwości
powyżej częstotliwości odcięcia blok sterowania pracuje na obciążeniu bezwładnościowym
(inercyjnym)
Procesy przejściowe pokazują najbardziej poglądowy obraz charakteru zmian para-
metroacutew bloku sterowania w ruchu
Z analizy procesoacutew przejściowych wynika że w procesie rozpędzania spadek napięcia
na silniku gwałtownie wzrasta tworząc moment napędowy niezbędny do pokonania
bezwładności steru Obciążenie zawiasowe na sterze jest w tym czasie niewielkie poacuteźniej
prędkość obrotowa steru osiąga wartość bliską maksymalnej dostępnej prędkości bloku
sterowania Kąt obrotu steru zwiększa się zgodnie z krzywą zbliżoną do ekspotencjalnej
z nałożonymi na nią drganiami
W procesie wzrostu prędkości obrotowej prąd w silniku generuje moment napędowy
mający na celu pokonanie momentu bezwładności steru Po rozpędzeniu moment zmienia
swoacutej znak na ujemny i blok sterowania pracuje w trybie hamowania pokonując ujemny
moment zawiasowy
W oparciu o powyższe tryby pracy elektrycznego bloku sterowania można określić
następujące parametry
maksymalny moment zawiasowy
maksymalną prędkość obrotową
roboczy zakres kątoacutew wychylenia steroacutew
zakres odtwarzanych częstotliwości
fazowe opoacuteźnienie osi wyjściowej
Sprawdzanie parametroacutew wyjściowych bloku sterowania wymaga użycia specjalistycz-
nego sprzętu kontroli parametroacutew stanu technicznego urządzenia
79
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowania
Wraz z coraz większą złożonością blokoacutew sterowania użytkownicy przykładają więcej
uwagi na kwestie projektowania zautomatyzowanych środkoacutew kontroli ich jakości Wynika to
przede wszystkim z dążenia do zachowania wyjściowych wskaźnikoacutew jakości podczas całego
okresu eksploatacyjnego Ponadto poszukuje się rozwiązań ktoacutere przy zachowaniu innych
istotnych warunkoacutew zapewnią wysoki poziom wiarygodności kontrolowanych parametroacutew
Na istotę problemoacutew kontroli składają się trzy kwestie
co kontrolować
jak kontrolować
kiedy kontrolować
Kontrola wymaganych parametroacutew wiąże się bezpośrednio z szeregiem problemoacutew i dlatego
w procesie obsługi technicznej pożądane jest kontrolowanie nie wskaźnikoacutew a dokładniej je
opisujących parametroacutew
Metody oceny wpływu kontrolowanych parametroacutew na wskaźniki jakości można
podzielić na następujące grupy
metoda modelowania naturalnego (fizycznego)
metoda modelowania za pomocą pętli symulacji
metoda modelowania cyfrowego
analityczna metoda analizy
Zastosowanie w zaawansowanych technicznie systemach pokładowych elektrycznych
blokoacutew sterowania wymaga badań stanu technicznego na roacuteżnych etapach cyklu życia
obejmując szeroki zakres kontroli parametroacutew znaczących dla stanu technicznego urządzenia
Stały i ciągły rozwoacutej i doskonalenie wykonawczych urządzeń pokładowych ma znaczący
wpływ na kształt i właściwości środkoacutew kontrolnych Cechy charakterystyczne obecnego
etapu rozwoju urządzeń pokładowych to szerokie wykorzystanie mikroprocesoroacutew i cyfro-
wych metod kontroli stosowanie systemoacutew możliwych do rekonfiguracji i adaptacji
opracowanie roacuteżnych algorytmoacutew przetwarzania danych cyfrowych Bardzo często powstaje
przy tym potrzeba powiązania systemoacutew cyfrowych i analogowych w systemy hybrydowe
Opracowanie systemoacutew sterowania dla wysokomanewrowego pocisku rakietowego
wymaga rozwiązania szeregu zadań
Pierwsze zadanie polega na jak najbardziej szczegoacutełowym i dokładnym poznaniu
urządzeń do kontroli badanych obiektoacutew Celem jest wyjaśnienie głoacutewnych cech urządzeń
kontroli i cech charakterystycznych procesoacutew zachodzących w nich podczas kontroli
Drugim zadaniem jest ustalenie liczby kontrolowanych parametroacutew i zakresoacutew ich
zmienności Parametry mogą być zaroacutewno wybrane przez projektanta systemu jak i jego
użytkownika
Trzecie zadanie związane jest z rzeczywistym istnieniem lub możliwością stworzenia
środkoacutew technicznych zapewniających kontrolę parametroacutew
Na podstawie powyższego można sformułować kluczowe zadania dotyczące procesu
sterowania urządzeniami pokładowymi pociskoacutew rakietowych
80
zaprojektowanie zbudowanie i zbadanie modeli bloku sterowania jako przedmiotu
kontroli
zaprojektowania zbudowanie i zbadanie modeli urządzeń kontroli elektrycznego bloku
sterowania
opracowanie i zbadanie programoacutew kontroli
Budowa i badania modeli elektrycznego bloku sterowania obejmują określenie zadań
kontroli możliwych kryterioacutew jakości dla realizacji tych zadań i możliwych wskaźnikoacutew
jakości obiektu
Budowa i badania modeli systemoacutew kontroli obejmują określenie zależności
charakterystyk parametroacutew obiektu oraz znalezienie warunkoacutew ktoacutere umożliwią określenie
wartości parametroacutew na podstawie charakterystyk
Badanie programoacutew kontroli jest niezbędne do określenia wpływu możliwych działań
na oprogramowanie opracowania kryterioacutew oceny programoacutew połączenia programoacutew
z błędami i kryteriami optymalności systemoacutew kontroli
Tak więc zadaniem kontroli stanu technicznego bloku steroacutew jest wyboacuter konkretnych
działań ktoacutere pozwolą odpowiedzieć na trzy pytania
co i jak badać aby określić właściwości systemu kontroli (analiza)
jak zbudować system kontroli aby spełniał określone kryteria (synteza)
do czego należy dążyć przy tworzeniu systemu kontroli w przyszłości (idealny system)
i obecnie (optymalny system)
Wprowadzenie zautomatyzowanych lub automatycznych środkoacutew kontroli na roacuteżnych
etapach cyklu rozwoju może zapewnić jednolitość metod i urządzeń kontrolnych zwiększyć
obiektywność wynikoacutew kontroli i zapewnić odpowiedni poziom bezawaryjności dzięki
okresowej obsłudze urządzenia
Aby sfinalizować opracowanie bloku sterowania przed testowaniem przeprowadza się
modelowanie z wykorzystaniem wzorca lub rzeczywistego bloku systemu sterowania
W procesie symulacji komputer generuje sygnały czujnikoacutew zgodnie z aktualną pozycją
aparatu latającego (AL) w przestrzeni i przekazuje je na wejścia systemu sterowania sygnały
wyjściowe są tworzone z uwzględnieniem zadanych odchyleń steroacutew Kąty odchylenia
aerodynamicznych powierzchni sterowych pocisku są określane poprzez pomiar napięcia na
potencjometrach sprzężenia zwrotnego bloku sterowania
Wartości danych napięć po przetworzeniu analogowo-cyfrowym są przekazywane do
komputera pokładowego przeliczane na wartości kątowe i wykorzystane do symulacji lotu
AL
W ten sposoacuteb stanowisko modelowania (SM) jest przeznaczone do badania procesoacutew
pracy systemoacutew sterowania bezzałogowych statkoacutew powietrznych opisywanych przez
skomplikowane systemy roacutewnań roacuteżniczkowych Głoacutewną zaletą takich kompleksoacutew jest
możliwość uzyskania parametroacutew procesoacutew w czasie rzeczywistym niezależnie od
złożoności danego układu roacutewnań roacuteżniczkowych ze względu na wysoką prędkość
przetwarzania informacji
Stanowisko modelowania (SM) zapewnia rozwiązanie następujących kwestii
wypracowanie funkcjonowania kanałoacutew systemu sterowania w trybie stabilizacji
81
wypracowanie funkcjonowania systemu sterowania w trybie naprowadzania
Stanowisko modelowania składa się z aparatury i oprogramowania Schemat blokowy
SM jest przedstawiony na rys 51
Stanowisko do przeprowadzenia modelowania obejmuje następujące urządzenia
stanowisko modelowania w tym komputer osobisty karta wielokanałowego
przetwornika analogowo-cyfrowego (PAC) karta wielokanałowego przetwornika
cyfrowo-analogowego (PCA) karta kontrolera wejściawyjścia kanału cyfrowego
(KWeWy) kontroler sygnałoacutew cyfrowych (KSC)
badany system sterowania (autopilot)
przedział sterowania z blokiem napędowym
źroacutedła zasilania (zasilacze) badanego systemu sterowania i bloku napędowego
pulpit zdalnego sterowania SM
Rys 51 Schemat blokowy stanowiska modelowania (SM)
Sterowanie SM jest prowadzone przez operatora poprzez pulpit sterowania ktoacutery
wyświetla punkty kontroli sygnałoacutew analogowych Stanowisko pozwala na maksymalne
wykorzystanie rzeczywistego sprzętu systemu sterowania do wypracowania funkcjonowania
obiektu w roacuteżnych trybach aplikacji
SM daje możliwość modelowania pracy w następujących konfiguracjach
stanowisko ndash blok sterowania
stanowisko ndash system sterowania
stanowisko ndash system sterowania ndash blok sterowania
W pierwszym etapie symulacji badane jest funkcjonowanie stanowiska SM i jego
programu kontroli przy czym czujniki informacji podstawowej głowica samonaprowadza-
jąca system sterowania i siłowniki są symulowane przez modele matematyczne W drugim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku sterowania W trzecim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku systemu sterowania
82
W czwartym etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska systemu
sterowania i bloku sterowania
Wykorzystanie badanego bloku sterowania jest określane przez zadania rozwiązywane
w SM i stan gotowości reprezentowany przez jej część materialną
Pracę czujnikoacutew informacji podstawowej głowicy samonaprowadzającej symuluje się
odpowiednimi modelami matematycznymi w programie sterowania stanowiącego część
oprogramowania kompleksu Funkcjonowanie czujnikoacutew rzeczywistych bez sprzętu specjal-
nego można sprawdzić tylko funkcjonalnie podczas testowania wartości zerowych sygnałoacutew
wyjściowych z czujnikoacutew i jakościowo podczas testowania zasady zgodności znakoacutew
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego bloku sterowania
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego bloku sterowania
Blok steroacutew jest organem wykonawczym systemu sterowania określającym
charakterystyki dynamiczne kierowanego AL Charakterystycznym trybem pracy śledzącego
układu sterowania w systemie kierowania obracającego się obiektu jest wypracowanie
sygnału harmonicznego o wystarczająco dużej amplitudzie ktoacuterego częstotliwość jest roacutewna
częstotliwości obrotoacutew obiektu
120575119911119886119889 = 119860 ∙ sin(120596 ∙ 119905) (51)
gdzie
120575119911119886119889 - wypracowane przez system sterowania zadane odchylenie steru
A - amplituda sygnału wejściowego
120596 - częstotliwość kątowa 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 119899 n - częstotliwość obrotoacutew pocisku
t - czas bieżący
Podczas lotu obiektu po trajektorii amplituda kąta wychylenia steru może się zmieniać
w zakresie -20 do 20deg częstotliwość obrotu pocisku od 5 do 15 obrs Przy harmonicznej
zasadzie sterowania prędkość kątowa steru wynosi
= 119860 ∙ 120596 ∙ cos(120596 ∙ 119905)
Dla 119860 = 20119900 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 15 asymp 100119904minus1 = 2000119900119887119903119904
Uwzględniając powyższe parametry blokowi steroacutew stawiane są wysokie wymagania
dotyczące prędkości kątowej jego osi steroacutew przy czym oddziałują na niego aerodynamiczny
moment zawiasowy i siły bezwładności elementoacutew ruchomych w tym steroacutew Biorąc pod
uwagę pasmo przenoszenia kanału sterowania (kilka Hz) oraz częstotliwość przekładania
steroacutew na skutek obrotu można wnioskować że pasmo przenoszenia bloku steroacutew jest
zależna od częstotliwości obrotoacutew obiektu Modelowanie matematyczne procesu
naprowadzania AL sugeruje że w celu zapewnienia odpowiedniej jakości sterowania
opoacuteźnienie fazy systemu sterowania przez przełożenie steroacutew nie powinno przekraczać 30deg
83
Jeśli weźmiemy pod uwagę że pole informacji sterowania z powodu przechyłu
wyrzutni może być przesunięte o kąt do plusmn 15deg jak roacutewnież może wystąpić fazowe
zniekształcenie sygnału wprowadzane przez filtr na wejściu bloku sterowania to opoacuteźnienie
fazowe wprowadzane przez blok sterowania do pętli sterowania na częstotliwości obrotu
pocisku nie powinno być większe niż 10deg
Prędkość kątowa osi napędowej steroacutew i opoacuteźnienie fazowe napędu z maksymalną
prędkością obrotoacutew są głoacutewnymi parametrami ktoacutere określają jego charakterystyki
dynamiczne Przy określaniu parametroacutew bloku sterowania kryteriami głoacutewnymi są jego
charakterystyki dynamiczne zużycie energii masa i wymiary
Projektowanie bloku steroacutew i wyboacuter jego parametroacutew zależy przede wszystkim od
działających na stery obciążeń aerodynamicznych dopuszczalnej wielkości i wagi bloku
wymagań dotyczących niezawodności i szybkości działania
Generalnie struktura zużycie energii i konstrukcja bloku steroacutew zależy od typu AL
obciążeń działających na wyjściowe osie sterowania oraz szybkości działania systemu
sterowania
Jednym ze sposoboacutew wykonania bloku steroacutew dla wirujących pociskoacutew rakietowych
kroacutetkiego zasięgu jest blok sterowania z napędem elektrycznym z zastosowaniem krokowego
silnika bezszczotkowego prądu stałego z wykorzystaniem rezonansowej metody sterowania
Istota rezonansowej metody sterowania blokiem steroacutew jest następująca Obciążenia
bezwładnościowe działające na silnik wykonawczy bloku steroacutew zależą głoacutewnie od
momentoacutew bezwładności silnika przekładni i steroacutew Wypracowując sygnał harmoniczny
tAzad sin wymagana moc mechaniczna napędu harmР obliczana jest według wzoru
119875ℎ119886119903119898 = 05 ∙ 1198602 ∙ 120596 ∙ |119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| ∙ [minus119879119890119896119908 ∙ 120596 ∙ 119904119894119892119899(119870119911 + 1198690 ∙ 120596
2) + radic1 + 1198791198901198961199082 ∙ 1205962] (52)
gdzie
119870119911 - wspoacutełczynnik momentu zawiasowego
1198690 - moment bezwładności obciążenia
119879119890119896119908 - ekwiwalentna stała czasu bloku steroacutew
sign - funkcja znaku
Jednocześnie moc silnika wykonawczego musi spełniać następującą zależność
119875119908 ge 119875ℎ119886119903119898
gdzie 119875119908 ndash moc silnika wykonawczego
Dla harmonicznego sygnału sterującego obciążenia bezwładności mogą być
kompensowane przez specjalny imitator obciążenia pozwalający zapewnić pracę bloku
sterowania pod warunkiem że całkowite obciążenia bezwładności i zawiasowe są zbliżone do
zera
84
|119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| asymp 0 (53)
gdzie
119870119911 = 119870119911119886 + 119870119904119900
119870119911119886 - wspoacutełczynnik aerodynamicznego momentu zawiasowego steru
119870119904119900 - wspoacutełczynnik momentu symulatora obciążenia
119869119900 - moment bezwładności obciążenia bloku sterowania
Rysunek 52 przedstawia wykresy charakteryzujące zależność wymaganej mocy bloku
sterowania od wartości całkowitego wspoacutełczynnika momentu zawiasowego działającego na
stery przy roacuteżnej częstotliwości obrotu Wykresy pokazują że sztywność mechaniczna
symulatora obciążenia musi być tak dobrana aby zapewnić rezonans mechaniczny przy
średniej częstotliwości obrotoacutew AL oraz by częstotliwość rezonansu mechanicznego była jak
najwyższa Potrzebna moc mechaniczna bloku sterowania pozostaje praktycznie niezmienna
w odniesieniu do częstotliwości rezonansu mechanicznego Graniczną wartość całkowitego
obciążenia zawiasowego ustala się na podstawie wymaganej mocy silnika wykonawczego
Rys 52 Zależność wymaganej mocy napędu od wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
Na rys 53 przedstawiono wpływ prędkości obrotowej i wspoacutełczynnika momentu
zawiasowego na natężenie prądu zasilania bloku sterowania Zapewnienie rezonansu
elektromechanicznego na prędkości obrotowej AL pozwala znacznie zmniejszyć zaroacutewno
moc potrzebną do zasilania bloku sterowania jak i poboacuter prądu oraz opoacuteźnienie fazowe
Wysokie wymagania wobec charakterystyki dynamicznej bloku sterowania w szczegoacutel-
ności jego charakterystyk amplitudowych i fazowo-częstotliwościowych są zapewnione
poprzez małą bezwładność wirnika w silniku elektrycznym i dużą prędkość kątową osi steroacutew
z uwzględnieniem działania przekładni bloku sterowania 120596119898119886119909 Moment rozruchu bloku
85
sterowania 119872119908 powinien przewyższać 15divide2 razy maksymalny moment zawiasowy spowodo-
wany działaniem sił aerodynamicznych i bezwładności na stery
Rys 5 3 Wpływ wspoacutełczynnika momentu zawiasowego i prędkości obrotowej pocisku na poboacuter
prądu przez blok steroacutew
Analiza blokoacutew steroacutew opracowanych dla pociskoacutew wirujących pozwala ustalić
parametry charakteryzujące warunki ich pracy
- aerodynamiczny moment zawiasowy na obu sterach
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
- maksymalną siłę ścinania
- moment bezwładności steru
- moment tarcia na osi
- maksymalny kąt wychylenia steroacutew
- zasadę wypracowania sygnału wejściowego
Wyboru parametroacutew bloku sterowania dokonuje się zazwyczaj w następującej
kolejności
1 Maksymalny moment zawiasowy jest określany na podstawie analizy właściwości
aerodynamicznych obiektu
2 Potrzebne maksymalne minimalne i średnie prędkości kątowe steroacutew są określane na
podstawie warunkoacutew lotu w sposoacuteb następujący
а) średnia kątowa prędkość bloku sterowania
120596119904119903 =1
119879int 120596(119905)119889119905 =
119879
0
4 ∙ 1198600 ∙ 119899 (54)
gdzie
T - okres obrotu pocisku
120596(119905) - chwilowa prędkość kątowa pocisku
1198600 - maksymalne odchylenie steru
86
b) maksymalna prędkość kątowa
120596119898119886119909 = 2 ∙ 120587 ∙ 1198600 ∙ 119899 (55)
3 Określa się potrzebną moc zasilania bloku sterowania i wybiera się moc silnika
elektrycznego
119875119908 =119872119908 ∙ 120596119898119886119909
4
(56)
4 Przełożenie przekładni wybiera się w następujący sposoacuteb
Dopuszczalne maksymalne i minimalne wartości przełożenia przy znanym maksymalnym
momencie zawiasowym danych źroacutedła zasilania i silnika są określane na podstawie wyrażeń
(57) (58)
119895119898119886119909 =119880119911119886119904
119862119890 ∙ 120596119898119886119909
(57)
119895119898119894119899 =119872119898119886119909 ∙ 119877119905119880119911119886119904 ∙ 119862119872
(58)
gdzie
119880119911119886119904 - napięcie zasilania
119862119872 119862119890 - wspoacutełczynniki momentu i przeciw siły elektromotorycznej
119877119905 - opoacuter uzwojenia twornika
119895119898119894119899 119895119898119886119909 - odpowiednio dopuszczalny minimalny i maksymalny wspoacutełczynnik redukcji
119872119898119886119909 - maksymalny moment zawiasowy obciążenia
Przełożenie przekładni jest wybierane z zakresu
119895119898119886119909 gt 119895 gt 119895119898119894119899
Według wzoru (53) oblicza się całkowity wspoacutełczynnik momentu zawiasowego 119870119911 ktoacutery
zapewnia minimalną potrzebną moc
119870119911 = 1198690 ∙ 1205962 asymp 2 ∙ 120587 ∙ 1198992 ∙ 119869119905 ∙ 119895
2
gdzie
1198690 - całkowity moment bezwładności obciążenia przyłożony do wału napędu
119869119905 - moment bezwładności wirnika silnika
Znając zakresy prędkości obrotowych pocisku i działających aerodynamicznych
momentoacutew zawiasowych wybiera się sztywność symulatora obciążenia Po wstępnych
obliczeniach przeprowadza się modelowanie matematyczne oraz określa się charakterystyki
amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe bloku sterowania
Blok sterowania składa się z następujących elementoacutew
- filtra wejściowego
- korektora sygnału błędu
87
- wstępnego wzmacniacza sygnału błędu
- wzmacniacza mocy
- silnika wykonawczego
- potencjometru sprzężenia zwrotnego
- sprężynowego symulatora obciążenia zawiasowego
542 Opracowanie schematu elektrycznego bloku sterowania
Schemat elektrycznego bloku steroacutew przedstawiono na rys 54
W bloku steroacutew może być zastosowane zaroacutewno pozycyjne sprzężenie zwrotne jak
i prędkościowe sprzężenie zwrotne poprawiające stabilność bloku steroacutew co zapewnia się
wyborem parametroacutew elementu korekcyjnego
Proponuje się zastosować przedział liniowy z pozycyjnym sprzężeniem zwrotnym
i całkująco-roacuteżniczkującym elementem korekcyjnym Parametry układu określa się w
procesie modelowania matematycznego Na wejściu bloku sterowania zastosowano filtr
aperiodyczny
Wyboacuter silnika wykonawczego pomimo znanej mocy zależy od napięcia zasilania
oporności układu twornika wspoacutełczynnikoacutew przeciw siły elektromotorycznej i momentu
obrotowego jak roacutewnież momentu bezwładności wirnika
Rys 54 Schemat funkcjonalny elektrycznego bloku steroacutew
119877119905 ndash opoacuter uzwojenia twornika 119869119905ndash moment bezwładności twornika silnika 1198690ndash moment bezwładności
obciążenia 119869119889ndash doprowadzony moment bezwładności 119871119905ndash indukcyjność uzwojenia twornika silnika
wykonawczego 119880119904119904 ndash sygnał sterujący silnika wykonawczego 119872119904 ndash moment obrotowy rozwijany
przez silnik wykonawczy 1198720 ndash moment obciążenia pozycyjnego 119862119872 119862119890 ndash wspoacutełczynniki momentu
obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej 119895 ndash przełożenie przekładni 119870119905119903 ndash wspoacutełczynnik
proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia w ruchu i bezruchu 119870119911 ndash wspoacutełczynnik momentu
pozycyjnego 1198791 1198792 ndash stałe czasowe elementu korekcji 119879119891 ndash stała czasowa filtru wejściowego 120575119904 ndash
88
kąt skrętu steru 119880119901119904119911 ndash sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego 119870119901119904119911 ndash wspoacutełczynnik pozycyjnego
sprzężenia zwrotnego 119880119904119905 ndash sygnał sterujący
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego bloku sterowania
Model matematyczny bloku sterowania składa się z następującego układu roacutewnań
(59divide536)
иwtct RRRR (59)
otd JjJJ 2 (510)
t
tt
R
LТ (511)
psz
spszs
pszpsz
sign )(50 (512)
f
wewewe
Тdt
d 0 (513)
pszwe (514)
2
11
Tdt
d (515)
11
12 Tdt
d (516)
222
221
12
2
12
)(
0
dlasignU
dlaU
dla
U
zas
zasss
(517)
t
t
ct
еss
t
Т
iR
jСU
dt
di
1
(518)
2
махtмахtogr
t
iiiii
(519)
jniСМ ogr
tмs (520)
szo КM (521)
trtrtr МКМ (522)
))()1)(1()(()( 3212123 ossosp МКMsignKKsignКМКMKMM (523)
opd МММ (524)
21jJ
Me
t
s (525)
89
o
d
I
Me 2
(526)
d
ot
J
JjJ 2
2
13
(527)
)(1( 221 h
dt
dsignsignK
(528)
)1))((1( 132 КММКMsignsignK tros (529)
)))1)(((1( 4211413 vKeesignKsignsignК ss (530)
)(1( 21
4h
dt
d
dt
dsignsignK s
(531)
1311
31 )1()( eК
J
J
dt
dRQK
dt
d
d
osc
(532)
))1()(1()( 222232
2
13
2
QKKeКJ
jJ
dt
dRQK
dt
d
d
tsc (533)
2
dt
d s (534)
)()1()1( 3323 cc
d
dsc QKКQJ
ММKK
dt
d
(535)
311211 ))(( QKvsign
dt
dss
s
(536)
W roacutewnaniach tych wykorzystano następujące oznaczenia
tR - opoacuter uzwojenia twornika
wR - opoacuter wyjściowych przełącznikoacutew wzmacniacza
иR - opoacuter wewnętrzny zasilacza
ctR - całkowity opoacuter układu twornikowego
tJ - moment bezwładności twornika silnika
oJ - moment bezwładności obciążenia
dJ - doprowadzony moment bezwładności
tL - indukcyjność uzwojenia twornika silnika wykonawczego
psz - dyskretność pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
zasU - napięcie zasilania
ssU - sygnał sterujący silnika wykonawczego
ti - prąd w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
ogr
ti - prąd ograniczenia w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
maxi - ograniczenie prądu twornika silnika wykonawczego
sМ - moment obrotowy rozwijany przez silnik wykonawczy
oМ - moment obciążenia pozycyjnego
tbМ - moment tarcia w bezruchu
90
trМ - moment tarcia w ruchu
pM - moment obciążenia z uwzględnieniem nieciągłości połączeń
1cM - doprowadzony moment obrotowy na osi bloku steroacutew
ем СС - wspoacutełczynniki momentu obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej
j - przełożenie przekładni
n - sprawność przekładni
trK - wspoacutełczynnik proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia
w ruchu i bezruchu
41КК - wspoacutełczynniki nieciągłości struktury
zК - wspoacutełczynnik momentu pozycyjnego
1e - przyspieszenie kątowe elementu prowadzącego
2е - przyspieszenie kątowe elementu napędzanego
s - kąt skrętu steru
1s - luka kątowa między elementami
v - połowa maksymalnej wartości luzu wału wyjściowego
1 - szerokość strefy martwej przedwzmacniacza
2 - szerokość strefy liniowej przedwzmacniacza
21 TT - stałe czasowe elementu korekcji
fТ - stała czasowa filtru wejściowego
0we - sygnał wejściowy
we - sygnał na wyjściu filtra
psz - sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
p - prędkość kątowa początku wspoacutelnego ruchu
prowadzącego i napędzanego elementu
с - prędkość kątowa wspoacutelnego ruchu prowadzącego i napędzanego elementu
1 - prędkość kątowa prowadzącego elementu
2 - prędkość kątowa napędzanego elementu
- sygnał błędu
1 - pośrednia wartość sygnału błędu
2 - sygnał na wyjściu elementu korekcji
R - wspoacutełczynnik odtwarzania przy zderzeniu elementoacutew
h - krok całkowania
Q - odwrotność h
Dany model matematyczny jest używany przy wyborze parametroacutew i analizie jakości
działania elektrycznego bloku sterowania
Wyniki modelowania elektrycznego bloku sterowania
Z analizy przestawionego poniżej wykresu na rys 55 wynika że napęd z przełożeniem 36
praktycznie nie posiada zapasu momentu obrotowego ale ma znacznie większy zapas
prędkości Najbardziej celowym jest wybrać reduktor o przełożeniu 65
91
Rys 55 Mechaniczne charakterystyki napędu
1 ndash wymagana charakterystyka mechaniczna obciążenia napędu 2 ndash graniczna charakterystyka mecha-
nicznego obciążenia napędu zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 36 V i
przy napięciu nominalnym 27 V 3 - graniczna charakterystyka mechanicznego obciążenia napędu
zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 65 i przy napięciu nominalnym 27 V
W procesie matematycznego modelowania i obliczeń fazowo-częstotliwościowych
charakterystyk napędu określono że w całym zakresie częstotliwości i momentoacutew
zawiasowych (obrotowych) posiada tylko nieznaczne zniekształcenia amplitudowe i fazowe
Określenie czasu procesu przejściowego Reakcja napędu na skokowe oddziaływanie przy
braku i obecności momentu obrotowego pokazuje że stała czasu napędu wynosi 65divide7 ms
Dla zabezpieczenia stabilności napędu przy odpracowaniu reakcji na skokowe i harmoniczne
sygnały wejściowe w strukturze napędu w kanale sygnału błędy są eliminowanie przez
korekcyjny człon całkująco-roacuteżniczkujący W związku ze zmniejszeniem stałej czasu silnika
w poroacutewnaniu z analogiem zmieniała się stała czasu licznika tego członu i stała T1=00035 s
i T2=00007 s
Wnioski
Wskutek przeprowadzenia wstępnych obliczeń otrzymano następujące zakresy parametroacutew
zakres przełożeń reduktora roacutewny od 22divide196 Wybrane przełożenia napędu reduktora
36 nie są bliskie optymalnemu rozwiązaniu
elektromechaniczna stała czasu napędu wyliczona na podstawie wstępnych danych
wejściowych jest roacutewna 66 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 24 Hz
statyczny błąd napędu nie przekracza 05 stopnia
dla stabilnej pracy napędu do struktury napędu wprowadzono człon całkująco-
roacuteżniczkujący ze stałą czasu T1=0002 s w liczniku i T2=00007 s w mianowniku
1
2
3
M [Nm]
W [0s]
3500
3000
3500
2000
1500
1000
500
0 05 1 15 2 25 3 350
92
dla zabezpieczenia stabilności napędu szerokość liniowej strefy przedwzmacniacza
powinna wynosić 15divide2 stopni
dla zabezpieczenia połączenia napędu z systemem cyfrowego sterowania na wejściu
napędu powinien być wprowadzony filtr II rzędu o stałej czasu 0001s
544 Ocena parametroacutew elektrycznego bloku sterowania na podstawie wynikoacutew
modelowania matematycznego
Modelowanie matematyczne funkcjonowania AL pozwala sformułować następujące
wymagania w odniesieniu do charakterystyk bloku sterowania
1 Zakres zmian prędkości obrotowej rakiety - 6divide20 obrs
2 Obciążenia działające na oś steroacutew bloku sterowania
- maksymalny moment zawiasowy działający na stery - 10 Nm
- maksymalny wspomagający moment zawiasowy działający na stery - 03 Nm
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego od +002 (wspomagający) do
006 (przeciwdziałający) Nmo
- moment tarcia na osi nie więcej niż 01 Nm
- maksymalna siła ścinania działająca na jeden ster nie więcej niż 170 N i przyłożona
w osi steru
3 Maksymalny kąt odchylenia steru z gazodynamicznym sterowaniem musi wynosić +20
stopni
4 Napięcie źroacutedła zasilania od 27 do 30V
5 Przy podaniu na wejście bloku sterowania sygnału harmonicznego opoacuteźnienie fazy dla
wszystkich warunkoacutew pracy nie powinno przekraczać
- 4deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 6deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 12deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 15deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
6 Zniekształcenia amplitudy nie powinny przekraczać 3 dB
7 Błąd statyczny przy obciążeniu elementu wyjściowego maksymalnym momentem
zawiasowym nie może przekraczać 15deg
Takie wymagania co do parametroacutew wobec bloku sterowania zapewnią
1 Zakres przełożeń reduktora roacutewny 20divide60 Wybrane przełożenie przekładni bloku
sterowania 35 jest bliskie optymalnego
2 Elektromechaniczna stała czasowa bloku sterowania obliczona na podstawie wstępnych
danych wyjściowych wynosi 75 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 20 Hz
3 W celu zapewnienia pracy bloku sterowania w roboczym zakresie częstotliwości
niezbędne jest wykorzystanie sprężynowego obciążnika
4 Z analizy wynika że w celu zapewnienia wymagań charakterystyk fazowo-
częstotliwościowych sztywność sprężynowego obciążnika powinna wynosić 0025divide0035
Nmo przy tym opoacuteźnienia faz po podaniu na wejście bloku sterowania sygnału
93
harmonicznego o amplitudzie 85V (10 stopni) i napięciu 25V mają charakterystyki nie
gorsze niż
- 3deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 5deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 7deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 8deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
co spełnia wymagania stawiane blokowi sterowania
5 Błąd statyczny steroacutew bloku sterowania nie przekracza 15deg
6 W celu stabilnej pracy bloku sterowania do jego struktury wprowadzono korekcyjny
element całkująco-roacuteżniczkujący ze stałą czasową T1 = 0002 s w liczniku i T2 = 00007 s
w mianowniku
7 W celu zapewnienia stabilności bloku sterowania szerokość liniowej strefy przed-
wzmacniacza powinna wynosić 125divide15deg
8 Aby zapewnić sprzężenie bloku sterowania z cyfrowym systemem sterowania na wejściu
bloku należy wprowadzić drugi filtr ze stałą czasową 0001 s
94
IV CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 Badanie wpływu elementoacutew konstrukcji modelu rakiety GROM na jego
charakterystyki aerodynamiczne
61 Wprowadzenie
W tunelu aerodynamicznym prędkości poddźwiękowych i naddźwiękowych T-6 HAI
wykonano badania charakterystyk aerodynamicznych modelu rakiety GROM wykorzystując
wagi aerodynamiczne AWT-6
Określenie charakterystyk aerodynamicznych wykonywano w kilku kierunkach Po
pierwsze otrzymano charakterystyki aerodynamiczne korpusu jak roacutewnież korpusu
z powierzchniami nośnymi dla liczb Macha 05 08 10 115 i 20 w zakresie kątoacutew natarcia
(ataku) od -4deg do 16deg Charakterystyki otrzymano dla dwoacutech położeń powierzchni nośnych
w tunelu - dla γ=0deg i γ=45deg Pełne zestawienie badań przeprowadzono dla zerowego
wychylenia steroacutew dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Pozostała część badań to określenie wpływu
wychylenia steroacutew wysokości na charakter zmiany wspoacutełczynnikoacutew sił i momentoacutew
aerodynamicznych Badania dla prędkości wyrażonej liczbą Macha 05 08 10 115 i 20
wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew wysokości w zakresie od 0deg do +15deg z krokiem 5deg
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku
GROM
Zdjęcie modelu badań przedstawiono na rys 61 Na rys 62 przedstawiono schemat
aerodynamiczny modelu ktoacutery odwzorowuje pocisk GROM w skali 12
Rys 61 Zdjęcie modelu badań
95
- charakterystyczna długość L=7765 mm
- charakterystyczna powierzchnia S=000101736 Φ =36 mm
- X - środka masy 395 od początku igły
Rys 62 Aerodynamiczny schemat modelu rakiety GROM z powierzchniami nośnymi
i sterującymi
Rys 63 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=0deg
96
Rys 64 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=12deg
Schemat aerodynamiczny modelu jest wykonany zgodnie z układem aerodynamicznym
bdquokaczkardquo Na części nosowej nasadkę aerodynamiczną jak w realnym pocisku Cztery
stateczniki znajdują się w tylnej (ogonowej) części modelu przy tym γ=0 odpowiada takiemu
położeniu statecznikoacutew przy ktoacuterym para statecznikoacutew znajduje się w płaszczyźnie
pionowej Powierzchnie steroacutew znajdują się w płaszczyźnie poziomej Za pomocą urządzenia
wstawianego kąt ustawienia steroacutew można zmieniać skokowo w przedziale od 0deg do 15deg
z krokiem 5deg W płaszczyźnie poziomej z przesunięciem względem płaszczyzny pionowej
umieszcza się destabilizatory (rys 62)
Model naddźwiękowej części tunelu z wstawkami dysz dla M=15 przedstawiono na
rys 63 i 64
Jak pokazano na rys 62 obroacutet w przechyle o 45deg przeprowadza się zgodnie z ruchem
wskazoacutewek zegara przy obserwacji modelu z przodu
Celem badań było uzyskanie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku GROM
w wariancie z powierzchniami sterującymi i nośnymi metodą wagową w zakresie liczb
Macha od 05 do 20 (M=05 08 10 115 20) przy zmianie kąta natarcia od -4deg do 16deg
Miejscem przeprowadzenia badań był tunel aerodynamiczny T-6 HAI Badania
i opracowanie wynikoacutew przeprowadzono zgodnie z przyjętą w HAI metodyką
Tunel aerodynamiczny T-6 HAI z częścią roboczą 06x06m jest kanałem okresowego
działania z zakresem roboczym liczb Macha od 05 do 40 Przy pracy w obszarze pod-
dźwiękowych i dźwiękowych prędkości w dyszach umieszcza się perforowane wstawki
o stopniu perforacji 24 (rys 65) ktoacutere pozwalają zmniejszyć wpływ krawędzi i uniknąć
zamykania części roboczej w obszarze prędkości przydźwiękowych kiedy na modelach poja-
97
wiają się obszary z prędkościami naddźwiękowymi Liczby Macha w tych reżimach zmienia-
ją się w sposoacuteb ciągły poprzez zmianę ciśnienia w komorze tunelu aerodynamicznego
Rys 65 Perforowane płyty w tunelu aerodynamicznym
W celu uniknięcia przepływu powietrza między ściankami komory ciśnienia
i wstawkami dysz istnieje system hermetyzacji bazujący na podaniu sprężonego powietrza
pod dysze i gumowe uszczelki wmontowane w powierzchnię boczną wstawki
W celu kompensacji narastania warstwy przygranicznej goacuterny i dolny panel części
roboczej ustawia się pod kątem rozwarcia strumienia 1deg Roacutewnoległość dwu pionowych
ścianek trzeba zachować w celu przeprowadzenia obserwacji optycznych
W celu przeprowadzenia badań tunel aerodynamiczny T-6 jest wyposażony
w mechaniczne automatyczne wagi aerodynamiczne AWT-6 przeznaczone do bezpośrednie-
go pomiaru sił (XYZ) i momentoacutew (Mx My Mz) działających na model w układzie
wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Każdy element wagi ma cztery zakresy pomiarowe
Zmiany zakresu dokonuje się drogą zmiany ciężaru roacutewnoważącego obciążenie
Liczbę Macha i opoacuter w roboczej części tunelu aerodynamicznego wylicza się
z wynikoacutew pomiaru ciśnienia statycznego w części roboczej i pełnego ciśnienia całkowitego
w komorze tunelu Statyczne i całkowite ciśnienie określa się przez pomiar parametroacutew
strumienia (PPS) PPS mierzy ciśnienia absolutne ktoacutere wykorzystuje się do określenia
parametroacutew strumienia
Ze stosunku ciśnień całkowitego i statycznego określa się prędkość strumienia
powietrza wyrażonego liczbą Macha zgodnie z formułą (61)
98
119872 = radic5 ∙ [(119901119900
119901119904119905)
27frasl
minus 1] (61)
gdzie 119901119900- ciśnienie całkowite
119901119904119905- ciśnienie statyczne
Zmierzony opoacuter aerodynamiczny wyraża się w postaci następującej
119902 = 07 ∙ 1198722 ∙ 119901119904119905 (62)
Do otrzymanych wynikoacutew parametroacutew strumienia wprowadza się poprawki na
wspoacutełczynnik pola ktoacutery określa się w rezultacie badania pola ciśnień statycznych za pomocą
wielokrotnego sondowania ciśnienia statycznego
Wartości oporoacutew zmieniają się w zależności od rodzaju pracy urządzenia od 11270 do
67000 Nm2
Model umieszcza się w strumieniu przy pomocy tylnego (ogonowego) poziomego
uchwytu ktoacutery umocowany jest bezpośrednio do stabilnego zawieszenia
Liczby Re obliczone dla odcinka tunelu o długości 1 m przyjmują wartości od
112x106 do 226x106
Badania aerodynamiczne przeprowadzono dla prędkości wyrażonej liczbą Macha roacutewną
05 09 115 15 20 i 30 w zakresie kątoacutew natarcia od -4deg do 16deg z krokiem 2deg
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badań
Wyniki badań eksperymentalnych przedstawiono w załącznikach A i B w postaci wy-
kresoacutew i tabel w układzie wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Przy obliczaniu wspoacuteł-
czynnikoacutew aerodynamicznych za obszar charakterystyczny przyjmowano środek korpusu
modelu za charakterystyczny wymiar liniowy przyjmowano długość korpusu modelu
Przy opracowaniu danych eksperymentalnych w uzyskane wyniki wnoszono poprawki
na wzajemny wpływ składowych wag tj obudowę elementoacutew wagi i elementy zawieszenia
jak roacutewnież na skos strumienia w części roboczej tunelu aerodynamicznego
Dla modelu pocisku GROM przekroacutej poprzeczny korpusu wynosi S=000101736 m2
długość korpusu l=07765 m Wspoacutełczynniki momentoacutew obliczone w stosunku do środka
masy położonego w odległości 0395 m od noska igły co w jednostkach względnych wynosi
119909119879 =05087
1 1 1 1 ndash 0
Kąt przechylenia pocisku rakietowego
Rodzaj powierzchni nośnych
Rodzaj steroacutew
Wariant destabilizatoroacutew
Rodzaj korpusu
Rys 66 Kodowanie czteroznakowe modelu pocisku rakietowego
99
Przykład 1 1111-45 - model zawierający korpus destabilizatory stery skrzydła zadany kąt
przechylenia 45 stopni
Przykład 2 1011-90 - model zawierający korpus stery skrzydła zadany kąt przechylenia 90
stopni
Program badań i numery protokołoacutew badań dla modelu GROM-M przedstawiono
w tabeli 61
Dla oznaczenia stanu modeli wprowadzono kodowanie czteroznakowe rys 66
w ktoacuterym pierwsza cyfra oznacza rodzaj korpusu pocisku druga cyfra oznacza wariant
destabilizatoroacutew trzecia cyfra wskazuje na rodzaj powierzchni steroacutew i czwarta - określa
rodzaj powierzchni nośnych
Dla modelu pocisku GROM badano jeden rodzaj korpusu jeden rodzaj powierzchni
nośnych i jeden wariant steroacutew kierowania
Przy nieobecności elementu modelu w oznaczeniu stanu pojawia się 0
Tabela 61
Program badań modelu rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 HLI
γ M
deg 05 08 10 115 20
Korpus
1000 0 235205 235204 235203 235202 235604
Korp + Pnoś 0 235103 235102 235104 235105 235605
1001 45 235109 235108 235107 235106 235606
δ=0o
1111-0 0
234802
234805 234801 234803 234804 235607
δ =0deg
1111-45 45 234807 234806 234808 234809 235608
δ =0deg
1111-90 90 234813 234812 234811 234810 235609
δ =5deg
1111-0 0
234910
234914
234909
234913 234911 234912 235701
δ =10deg
1111-0 0 234908 234907 234906 234905 235702
δ =15deg
1111-0 0
234814
234902 234901 234903 234904 235703
δ =0o-D
1011-45 45 235111 235110 235112 235201 235704
Zakres kątoacutew ataku od -4deg do 16deg Δα = 2deg
Badanie aerodynamicznych charakterystyk korpusu z powierzchniami nośnymi
Badanie aerodynamicznych charakterystyk izolowanego korpusu i korpusu
z powierzchniami nośnymi przeprowadzono w szerokim zakresie liczb Macha od M=05 do
M=20 Charakterystyki aerodynamiczne korpusu z powierzchniami nośnymi otrzymano dla
100
dwoacutech kątoacutew przechyłu γ=0deg i γ=45deg Z wykresoacutew na rysunkach A6 ndash A10 (załącznik A)
wynika że przy wszystkich badanych liczbach Macha kąt przechylenia ma wpływ na
właściwości nośne korpusu z powierzchniami nośnymi dla wszystkich zakresoacutew badanych
kątoacutew natarcia Przy γ=0deg wspoacutełczynnik siły nośnej jest większy niż dla γ=45deg odpowiednio
stateczność kombinacji korpus + powierzchnie nośne dla γ=0deg jest większa (załącznik A
rysunki A26 ndash A30) Z rysunkoacutew tych wynika że przy przejściu w obszar naddźwiękowych
liczb Macha stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi zmniejsza się
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
ze sterami niewychylonymi wykonano dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Z wykresoacutew zależności
wspoacutełczynnika siły nośnej od kąta ataku (załącznik A rysunki A46 ndash A50) wynika że jak
i dla korpusu z powierzchniami nośnymi obserwuje się zmianę właściwości nośnych modelu
i zapasu statycznej stateczności
Poroacutewnanie wspoacutełczynnikoacutew aerodynamicznych dwoacutech badań modelu pełnego dla
kąta zerowego odchylenia steroacutew i M=05 pokazuje dobrą powtarzalność wynikoacutew
eksperymentu (załącznik A rysunki A41 A46 A66)
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
dla liczb Macha od 05 do 20 wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew 0deg +5deg +10deg i +15deg Za
kąt dodatni odchylenia przyjmuje się taki kąt ktoacutery prowadzi do dodatniego zwiększenia siły
nośnej Dla liczb Macha roacutewnych 05 i 08 otrzymano charakterystyki aerodynamiczne dla
kąta wychylenia steroacutew δ=-15deg Wyniki badań eksperymentalnych wpływu odchylenia steroacutew
przedstawiono na rysunkach 86 120 (załącznik 22)
Jak wynika z rysunkoacutew A85ndashA87 (załącznik A) efektywność steroacutew w obszarze
prędkości poddźwiękowych i okołodźwiękowych przy dodatnich kątach natarcia ze
zwiększeniem kąta wychylenia steroacutew silnie się zmniejsza Dla M=2 jak pokazano na
rysunku A88 przyrost wspoacutełczynnika siły nośnej obserwuje się dla wszystkich badanych
kątoacutew wychylenia steroacutew w całym zakresie kątoacutew natarcia
64 Metrologiczne zabezpieczenie badań
Działalność laboratorium dopuszcza się na podstawie protokołu odbioru laboratorioacutew
aerodynamicznych na bazie tuneli aerodynamicznych T-3 T-4 i tunelu T-6 prędkości
naddźwiękowych Państwowego Uniwersytetu Aerokosmicznego zatwierdzonego przez
Państwowy Komitet Polityki Przemysłowej Ukrainy z dnia 29062001
Błąd bezwzględny ΔM pomiaru liczby M określano zgodnie z metodyką obroacutebki
wynikoacutew pomiaroacutew pośrednich następująco (63)
∆119872 = radic(120597119872
1205971198750)
2
∙ ∆11987502 + (
120597119872
120597119875119904119905)
2
∙ ∆1198751199041199052
(63)
101
gdzie (120597119872
1205971198750) (
120597119872
120597119875119904119905) ndash pochodne cząstkowe funkcji 119872 = 119891(1198750 119875119904119905) względem 119875119900 i 119875119904119905
∆1198750 ∆119875119904119905 ndash błędy bezwzględne wynikoacutew pomiaroacutew 1198750 119875119904119905
Wyniki obliczeń wartości ∆1198750 = ∆119875119904119905 = 01 przedstawiono w tabeli 62 w postaci
błędu względnego (64)
120575119872 =∆119872
119872∙ 100
(64)
Tabela 62
Błąd pomiaru liczby M
M ΔM 120633119924
050 00028 056
060 00023 038
070 00019 027
080 00017 021
090 00015 017
095 00015 016
100 00014 014
105 00014 013
110 00014 013
115 00014 012
Wnioski
Na podstawie analizy danych eksperymentalnych można wyciągnąć wniosek że dla
wszystkich badanych liczb Macha kąt przechylenia pocisku rakietowego ma wpływ na nośne
właściwości korpusu z powierzchniami nośnymi w całym badanym zakresie kątoacutew natarcia
Przy przepływie naddźwiękowym dla maksymalnej prędkości pocisku Grom (M=2)
stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi jak i całego modelu zmniejsza się
Efektywność steroacutew zmniejsza się poczynając od dodatnich kątoacutew natarcia dla
poddźwiękowych i okołodźwiękowych prędkościach lotu
7 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew
71 Badanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1
711 Obiekt badań
Obiektem badań jest demonstrator (model) bloku steroacutew stanowiący podzespoacuteł prze-
działu kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego Zestawu Rakietowego GROM
102
Do badań przeznaczono pojedynczy modelu elektromechanicznego bloku steroacutew
wykonanego zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną
Blok z napędem elektrycznym steroacutew (rys 71) stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z napędem gazowym Blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
realizuje funkcje zaroacutewno aerodynamicznego jak roacutewnież gazodynamicznego sterowania
pociskiem (napęd hybrydowy) Sterowanie gazodynamiczne trwa przez 07 s od momentu
startu następnie sterowanie przejmuje układ z napędem elektrycznym
Rys 71 Blok steroacutew z napędem elektrycznym
Rys 72 Serwomechanizm elektryczny bloku steroacutew
103
W skład hybrydowego bloku steroacutew wchodzą następujące zespoły
- serwomechanizm (stery silnik elektryczny i przekładnia mechaniczna) rys 72
- prochowy silnik sterujący (PSS) pracujący w początkowej fazie lotu
- nadajnik prędkości kątowych (NPK)
- zespoacuteł destabilizatora
- bateria termiczna
- układ elektroniczny (wzmacniacz przetwornica napięcia)
- złącza elektryczne (do łączenia z GSN i wyrzutnią)
Wprowadzenie do konfiguracji pocisku rakietowego zestawu GROM hybrydowego
bloku sterowania wyeliminuje konieczność stosowania prochowego akumulatora ciśnienia
(PAC) wraz z turbogeneratorem stanowiących pokładowe źroacutedło zasilania aparatury pocisku
Celem badań była ocena rozwiązania konstrukcyjnego hybrydowego bloku steroacutew pod
względem
- poprawności działania modelu bloku steroacutew w trakcie badań stacjonarnych
w warunkach zakładowych
- sprawdzenia parametroacutew technicznych modelu bloku steroacutew
- ustalenia czy blok steroacutew można przeznaczyć do montażu w zespołach wyższego rzędu
pocisku rakietowego GROM
Model bloku steroacutew oceniano na podstawie wymagań dotyczących parametroacutew
funkcjonowania bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
przedstawionych w dokumencie pn bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja
obsługirdquo W ramach przygotowania badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie
i stanowisko SKPM-1
712 Przebieg badań
W trakcie badań modelu bloku steroacutew GROM wykonanego zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano sprawdzenie parametroacutew technicznych na stanowisku SKPM-1
(rys 73) ktoacuterych zakres przedstawiono w punkcie 714
Rys 73 Stanowisko SKPM-1
104
Stanowisko SKPM-1 przeznaczone jest do sprawdzenia regulacji i przeprowadzenia
badań bloku elektromechanicznego steroacutew Badania wykonano zgodnie z wymaganiami oraz
instrukcją bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja obsługirdquo Sprawdzenia
wykonywane są przy pomocy programu MPexe zainstalowanego na komputerze
stanowiącym wyposażenie stanowiska
7121 Sprawdzenie montażu elektrycznego
Sprawdzenie połączeń elektrycznych pomiędzy złączami elektrycznymi i łączoacutewką
bloku steroacutew wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie połączenia elektryczne nie powinny posiadać przerw
Rys 74 Wynik pomiaru poprawności montażu elektrycznego bloku steroacutew
Wynik sprawdzenia przedstawiono na rys 74 Kolorem żoacutełtym oznaczono poprawnie
wykonane połączenia elektryczne pomiędzy poszczegoacutelnymi stykami złącz W przypadku
nieprawidłowo wykonanych połączeń elektrycznych oznaczenie ma kolor czerwony
Wynik badania - pozytywny
105
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalny kąt wychylenia steroacutew powinien mieścić się w zakresie od
-(15plusmn05)deg do +(15plusmn05)deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rysunkach 75 76 i 77
Rys 75 Wynik pomiaru maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Rys 76 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część goacuterna)
106
Rys 77 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część dolna)
Wynik badania ndash negatywny Uzyskane wartości kąta wychylenia steroacutew nie spełniają
wymagania -(15plusmn05)deg i +(15plusmn05)deg (rys 76 i 77)
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowej
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymagania
1 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego o amplitudzie
67 V i obciążeniu steroacutew zewnętrznym momentem w zakresie -05 Nm do +05 Nm
charakterystykę amplitudową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 83
Tabela 73
Parametry charakterystyki amplitudowej bloku steroacutew
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesuniecie fazowe deg 10 20 45
2 Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
3 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
Wyniki badania przedstawiono na rys 78
Rys 78 Okno dialogowe z wynikami pomiaru charakterystyk bloku steroacutew
107
Wynik badania - pozytywny
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału
sterującego (000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
Wynik badania przedstawiono na rys 79
Rys 79 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Wynik badania ndash negatywny Uzyskana wartość przesunięcia zerowego położenia steroacutew
przekracza wymaganą wartość (rys 79)
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 710
Rys 710 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Wynik badania - pozytywny
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien
wynosić max 15deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 711
108
Rys 711 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru błędu statycznego bloku steroacutew
Wynik badania - pozytywny
713 Wnioski z badań
1 W związku z negatywnym wynikiem badania wg p 7122 zdemontowano blok steroacutew
w celu sprawdzenia przyczyny ograniczenia wychylania steroacutew W przypadku
możliwości usunięcia niezgodności należy przeprowadzić naprawę zespołu Zmiany
uwzględniono w dokumentacji bloku steroacutew
2 Uwzględniając rozbieżności uzyskanych wynikoacutew w stosunku do wymagań podczas
badania zgodnie z p 7124 przeprowadzono regulacje położenia potencjometru
serwomechanizmu
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do pocisku GROM
1 Maksymalny kat wychylenia steroacutew aerodynamicznych powinien mieścić się w zakresie
od ndash(15 plusmn05)deg do +(15 plusmn05)deg
2 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
3 Przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału sterującego
(000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
4 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego
o amplitudzie 67 V i obciążeniu steroacutew momentem w zakresie od -05 Nm do 05 Nm
charakterystykę częstotliwościową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 74
Tabela 74
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesunięcie fazowe o 10 20 45
Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
5 Maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
6 Błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien wynosić max
15deg
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutew
721 Przedmiot badań
109
Program badań dotyczy elektromechanicznego modelu bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew ktoacutery stanowi element przedziału kierowania
w konfiguracji przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM
Celem badań jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu sterowania
gazodynamicznego od prochowego silnika sterującego sprawdzenie czasu osiągniecia
parametroacutew pracy przez baterie BTR-07 sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu baterią BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni
Do badań przygotowano
ndash blok steroacutew elektromechaniczny (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną)
z baterią BTR-07 ndash 2 szt
ndash serwomechanizm (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną) ndash 1 szt
ndash ŁPSS ndash 2 szt
ndash ZPSS ndash 2 szt
Szczegoacutełową kompletację wyroboacutew i wyposażenia stanowiskowego przedstawiono
w pkt 7211 7212 7213 7214
Wyroby do badań przygotowały ZM Mesko Ładunki ŁPSS nie powinny posiadać
żadnych wad stwierdzonych metodą rentgenografii i kontrolą wzrokową (nieciągłości masy
paliwa pęknięcia pęcherze wykruszenia inhibitora itp) ktoacutere mogą mieć negatywny wpływ
na charakterystyki balistyki wewnętrznej PSS
ŁPSS i ZPSS przeznaczone do badań przedstawia się wraz z orzeczeniem
potwierdzającym ich jakość
Badania przeprowadzano w trzech etapach
etap I ndash badania serwomechanizmu
etap II ndash badania bloku steroacutew
etap III ndash badanie strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Celem badania (Etap I- rys 712) jest określenie poprawności funkcjonowania układu PSS
i synchronizacji sygnałoacutew sterujących rozdzielaczem gazoacutew PSS Założone przy tym
wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus serwomechanizm
minus kadłub z kroacuteccem
minus korpus
minus instalacja sprężonego powietrza umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
110
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym wynosi od -05
Nm do 05 Nm
minus zasilacz do zasilania stanowiska SKPM-1 o napięciu stałym 27plusmn3V Zasilanie bloku
steroacutew realizowane jest ze stanowiska SKPM-1
Rys 712 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
W trakcie badań rejestrowano następujące sygnały pomiarowe
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał o położeniu steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment włączenia zasilania napięciem stałym 27plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p = 43plusmn04 MPa
minus to + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
111
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem z baterii
BTR-07
Celem badania (Etap II rys 713) jest sprawdzenie czasu osiągnięcia parametroacutew pracy
przez baterię BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu baterią BTR-07 Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus bateria BTR-07 powinna uzyskiwać parametry pracy w czasie nie dłuższym niż 09 s
minus napięcie powinno utrzymywać się w przedziale 24-33 V przez czas min 30 s
Rys 713 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew
112
minus instalacja azotowa (lub powietrzna) umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa przez czas 30 s Zasilanie sprężonym gazem jest realizowane przez
podłączenie do kadłuba na stanowisku St-1222
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania St-1222
minus impuls obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm na
stanowisku zapłonowym baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie
1A) Zapłon baterii ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PAC Zasilanie bloku steroacutew
realizowane jest z baterii BTR-07
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych na stanowisku St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią
minus rejestracja sygnału sterującego podawanego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment aktywacji baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 MPa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Celem badania (Etap II rys 714) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu napięciem baterii BTR-07 i działającym układzie sterowania
gazodynamicznego PSS Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus czas funkcjonowania bloku steroacutew powinien wynosić min 30 s
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i zapłonnikiem ZPSS
minus stanowisko do badań bloku steroacutew przy zasilaniu gorącym gazem
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do
05 Nm na stanowisku St-1222
minus impuls zapłonowy baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie 1 A)
z obwodu PAC stanowiska St-1222 Zasilanie bloku steroacutew realizowane jest z baterii
BTR- 07
minus impuls zapłonowy zapłonnika PSS o parametrach z obwodu PSS stanowiska St-1222
(prąd zapłonu 06plusmn003A) Zapłon spłonki PSS ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PSS
113
Rys 714 Schemat blokowy układu do sprawdzania pocisku Grom badanego przy zasilaniu
gorącym gazem
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych ndash stanowisko St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) (z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią)
minus rejestracja sygnału sterującego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew
minus to ndash aktywacja baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash aktywacja zapłonnika PSS ndash obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
114
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Celem badania (Etap III rys 715) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni Założonym przy tym
wymaganiem jest maksymalne wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego z GSN
w czasie 0-1 s od momentu startu rakiety
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - maksymalny sygnał
sterujący po 1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew)
blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
przedział telemetryczny
makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
silnik startowy
wyrzutnia
minus mechanizm startowy (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną sekwencję od momen-
tu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Parametry wyjściowe (rejestracja sygnałoacutew z pokładu rakiety)
minus kanał podstawowy GSN
minus kanał pomocniczy GSN
minus sygnał sterujący z GSN
minus sygnał z potencjometru PUN bloku steroacutew
minus sygnał z tachometru bloku steroacutew
Uwaga Algorytm startu rakiety ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt 7211
7212 7213 niniejszego programu badań
115
Rys 715 Schemat badania pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
(z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki)
116
722 Metodyka wykonywania badań
7221 Badanie serwomechanizmu ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Zespoły do badania (Etap I rys 812) wg P 7211 zamocowano zgodnie
z instrukcją na stanowisku pomiarowym St-1222 oraz wykonać niezbędne połączenia
elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus sterujący na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash włączenie zasilania napięciem stałym 27 plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus t o + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7222 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badania (Etap II rys 713) zamontowano na stanowisku pomiarowym
St-1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon
PACrdquo stanowiska St-1222 oraz wykonać połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKMP-1
(w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska ST-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus przebieg w czasie napięcia baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7223 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badań (Etap II rys 714) zamontowano na stanowisku pomiarowym St-
1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon PACrdquo
stanowiska St-1222 oraz podłączono zapłonnik PSS do obwodu bdquozapłon PSSrdquo stanowiska
St-1222 Stanowisko powinno uwzględniać odstęp czasowy pomiędzy momentem inicjacji
baterii BTR-07 a odpaleniem zapłonnika PSS zgodnie opisaną poniżej sekwencją Następnie
117
wykonano połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał
sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus napięcie wyjściowe (przebieg w funkcji czasu) baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontować obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączyć kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash impuls zapłonu na zapłonnik PSS ndash przez obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonać zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Zmontować przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
(Etap III rys 715)
minus GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - sygnał maksymalny po
1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew
minus blok steroacutew G 1120000M zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
minus przedział telemetryczny
minus makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
minus silnik startowy G 1400000
minus wyrzutnia G 2000000
Przygotować do badań pomiaroacutew i rejestracji
minus mechanizm startowy G 4000000 (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną
sekwencję od momentu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika
startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Odpalić pocisk i zarejestrować wyniki badania
Uwaga Algorytm startu pocisku ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt
82218222 i 8223 niniejszej metodyki badań
Badania wykonano w trybie badań zgodnym z normą obronną NO-06-A1052005
118
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym zaelaborowany
w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem
Program badań strzelaniem dotyczy rakiety przeciwlotniczej GROM-M wyposażonej
w hybrydowy blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew z prze-
działem telemetrycznym zaelaborowany w etatowej wyrzutni Forma i treść niniejszego
programu badań określenia i oznaczenia są zgodne z normami obronnymi od NO-06-
A1012005 do NO-06-A1082005
Celem badań poligonowych była ocena rozwiązania technicznego demonstratora
przeciwlotniczego pocisku rakietowego w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem seroacutew wyposażonego w przedział telemetryczny (PPRTW)
przeznaczonego do przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego (PPZR) GROM-M
pod względem
minus poprawności działania (realizowanie przewidzianych funkcji)
minus sprawdzenia wytrzymałości konstrukcji w badaniach poligonowych strzelaniem
Miejsce badań
Centralny Poligon Wojsk Lądowych Drawsko Pomorskie
Wymagania techniczne
1 Zestaw i demonstrator PPR powinny funkcjonować prawidłowo podczas startu w czasie
lotu do celu i po uderzeniu w cel
minus przy starcie parametry przedstartowe powinny spełniać wymagania określone dla
wydania decyzji o podaniu sygnałoacutew startowych
minus odległość PPR od wyrzutni w chwili zadziałania silnika marszowego - lSM powinna być
nie mniejsza niż 55 m
minus prędkość średnia PPR między 3 s a 4 s lotu - vM powinna być nie mniejsza niż 580 ms
minus po starcie PPR powinien naprowadzać się na cel składowe uchyboacutew w układzie
wspoacutełrzędnych względnych (w płaszczyźnie poprzecznej do wektora prędkości PPR)
w warunkach badań poligonowych powinny mieścić się w obszarach podanych
w kolumnie 4 tabeli 85
minus niedopuszczalne jest rozerwanie silnika marszowego
2 Wyroby przeznaczone do strzelań powinny
minus posiadać orzeczenie potwierdzające zgodność z wymaganiami niniejszego programu
badań
minus przechodzić z wynikiem pozytywnym test na aparaturze kontrolno-pomiarowej (AKP)
RSKP oraz na stanowiskach eksperymentalnych uzyskując ocenę ogoacutelną określającą go
jako wyroacuteb sprawny
3 Wyroby G 1000TZWM powinny spełniać wymagania niniejszego programu badań
G1000TZWM PBS co powinno być potwierdzone odpowiednimi zapisami w orze-
czeniu
4 Wyroby G1000TZWM powinny spełniać wymagania dokumentacji konstrukcyjnej
119
Tabela 75
Uchyby dla warunkoacutew badań poligonowych
Lp Warunki badań
Określenie uchybu według rys 716
Położenie przyjęte za
kryterium trafienia celu
Położenie przyjęte za
kryterium poprawnego
działania pocisku
1 2 3 4
1 Strzelanie do ICP w locie na
kursach zbliżania i oddalania Obszar O1 według rys 816 Obszar O2 według rys 816
2 Strzelanie do celu stacjonarnego
ICR-S (strzelanie wariantowe) Obszar O1 według rys 817 obszar O2 według rys 817
Zasady wykonania badań
Zasady ogoacutelne
minus Wyroby badano zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym programie badań oraz
metodyką opracowaną przez instytucję obsługującą ośrodek poligonowy Badania
wykonuje instytucja obsługująca ośrodek poligonowy na terenie ośrodka poligonowego
minus W badaniach poligonowych wyroby poddaje się badaniom w proacutebie strzelaniem Inne
proacuteby polowe wykonuje się według odrębnych programoacutew badań
minus Wyroby do badań strzelaniem skompletowano zgodnie z wymaganiami programu badań
oraz dokumentacją konstrukcyjną
minus W proacutebce pobranej do badań strzelaniem przygotowano 2 sztuki wyroboacutew do proacuteb
z telemetrią montując w miejsce przedziału bojowego przedział telemetryczny
z urządzeniem pomiarowo-nadawczym wg dokumentacji konstrukcyjnej
Zakres badań
Zakres i kolejność proacuteb strzelaniem pociskoacutew na poligonie określa tabela 76
Tabela 76
Zakres i kolejność proacuteb w badaniach poligonowych
Lp Proacuteba
Numer punktu
wymagań
technicznych
warunkoacutew
badań
kryterioacute
w oceny
1 Sprawdzenie stanu dostawy
2 - -
2 Sprawdzenie sprawności technicznej modeli
wyroboacutew na AKP RSKP lub na stanowiskach
eksperymentalnych
-
-
3 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania
(spotkanie)
1 2 21
4 Strzelanie do ICP na kursie oddalania ( pościg)
5 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S
(strzelanie wariantowe)
1 4 41
120
Zestawienie charakterystyk obszaroacutew
ParametrObszar a
x
y (z)
O
O
1
2
2granica obszaru O
1granica obszaru O
a a
centrum indykacji
centrum obszaroacutew
a
a (a )
p
centrum indykacji
z
y
35 m 15 m 23 m
67 m 40 m 60 m
3 m
423 m
x y z xp
x
y
x
z
xy
z
vw
ay
za
granica obszaru O
granica obszaru O
1
2
a) b)
c)
Objaśnienia
x - oś prędkości względnej celu i pocisku (bdquo+rdquondash zgodny ze zwrotem prędkości
celu względem pocisku)
y - oś pionowa
z - oś pozioma
Δx Δy Δz - uchyby w osiach x y z
vw - wektor prędkości względnej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85
ax ay az - poacutełosie elips obszaroacutew rozrzutu w osiach x y z w układzie związanym
z prędkością względną
px - przesunięcie centrum elips w osi x
(∆119961 minus 119953119961)120784
119938119961120784
+∆119962120784
119938119962120784
+∆119963120784
119938119963120784
le 120783
Rys 716 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do celu ruchomego
a) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji) w płaszczyźnie poprzecznej do
prędkości pocisku (względnej) b) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji)
w płaszczyznach roacutewnoległych do prędkości pocisku (względnej) c) układ wspoacutełrzędnych do
określenia obszaroacutew
121
Objaśnienia
Δy - uchyb w osi pionowej
Δz - uchyb w osi poziomej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100 (kryterium trafienia)
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85 (kryterium
poprawnego działania)
Rys 717 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do ICR-S
Kompletacja wyroboacutew
W badaniach poligonowych strzelaniem poddano proacutebom dwa wyroby z przedziałem
telemetrycznym ndash 2 sztuki
Kompletacja - wyroby z przedziałem telemetrycznym
Wyroby z przedziałem telemetrycznym zostaną skompletowane z następujących zespołoacutew
przedział kierowania (z blokiem steroacutew elektromechanicznym) przedział telemetryczny
silnik marszowy blok statecznikoacutew silnik startowy i wyrzutnia
122
Warunki prowadzenia badań
1 Warunki ogoacutelne
minus Do pomiaru parametroacutew i charakterystyk wyroboacutew stosowano zalegalizowane
przyrządy i aparaturę
minus Wszystkie proacuteby wykonywano w warunkach otoczenia jeśli szczegoacutełowe metodyki nie
stanowią inaczej przy następujących ograniczeniach
prędkość wiatru przyziemnego nie większa niż 25 ms
kąt między kierunkami na słońce i strzelania nie mniejszy niż 25o
natężenie promieniowania od tła ET(KS) nie większe niż 2 microWm2
Warunki normalne określono według normy NO-06-A1052005 punkt 222
minus W czasie proacuteb i sprawdzeń ściśle przestrzegano zasad BHP obowiązujących
w ośrodku poligonowym na stanowiskach badawczych i podczas eksploatacji
aparatury a w szczegoacutelności przepisoacutew dotyczących obchodzenia się z wyrobami
zawierającymi środki pirotechniczne i materiały wybuchowe Szczegoacutelną uwagę
zwroacutecono na ochronę przed oddziaływaniem statycznych ładunkoacutew elektrycznych
W czasie prac nie wymagających bezpośredniego dostępu do stykoacutew złącz (Zł2 i Zł3)
oraz podczas transportu i przechowywania wyroacuteb miał nałożone wszystkie pokrywki
i NBZ lub korek technologiczny Pokrywkę przednią nakładano dopiero po całkowitym
zatrzymaniu się obrotoacutew wirnika żyroskopu
minus Operatorzy obsługujący strzelania byli przeszkoleni zgodnie z obowiązującymi
przepisami i posiadali zezwolenie na prowadzenie strzelania wystawione przez
instytucję wykonującą badania poligonowe
minus W trakcie badań przestrzegano następujących zasad
czas nieprzerwanej pracy układu chłodzenia - 1 minuta przerwa w pracy 5 min
przy włączonym układzie chłodzenia niedopuszczalne jest zamykanie w GSN
zaworu wylotu azotu
minus Azot stosowany przy sprawdzeniach powinien spełniać następujące wymagania
czystość azotu ciekłego nie mniej niż 98 objętości
zawartość cząstek stałych powyżej 5 m - niedopuszczalna
temperatura punktu rosy azotu powinna wynosić nie więcej niż -65C przy ciśnieniu
147 MPa
minus Strzelania rakiety Grom wykonuje się do celoacutew nieruchomych ze stanowiska
stacjonarnego
minus W przypadku strzelania do celu z wysokotemperaturowym źroacutedłem promieniowania
(smugacze) wyłączyno układ selekcji zakłoacuteceń termicznych przez naciśnięcie przycisku
SELEKTOR na klawiaturze MS
minus W badaniach strzelaniem czas od nakłucia NBZ do momentu zejścia pocisku nie
powinien przekraczać 25 s
minus Strzelanie wykonuje się przy użyciu mechanizmu startowego dostosowanego do
wspoacutełpracy z komputerem i umożliwiającego rejestrację parametroacutew przedstartowych
oraz warunkoacutew podania sygnałoacutew startu
minus Natężenie promieniowania od celu tła i zakłoacuteceń rejestrowano przy pomocy przyrządu
123
do mierzenia natężenia promieniowania
2 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 800 - 2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 300 - 600 m
minus prędkość celu w chwili spotkania z pociskiem 150 - 400 ms
minus natężenie promieniowania od celu
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -35oC do -11oC
EC(KS) ge 5 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -10oC do +30oC
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od +31oC do +50oC
minus tryb pracy GSN - S (spotkanie - nie naciska się przycisku S-P na wyrzutni)
minus mechanizm startowy MS G 4000000 dostosowany do wspoacutełpracy z komputerem
i zapisu parametroacutew przedstartowych
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy przy odległości do celu 2000divide3000 m
21 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie) ndash kryteria oceny wymagania
wg tabeli 76
3 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 1000divide2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 400divide1500 m
minus prędkość celu na parametrze 180divide360 ms
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 40 μWm2
minus tryb pracy GSN P (pościg - nacisnąć przycisk S-P na wyrzutni)
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy nie wcześniej niż 1 s po przejściu celu przez
parametr
31 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg) ndash kryteria oceny - wymagania wg
tabeli 76
4 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S w obecności zakłoacuteceń termicznych (strzelanie
wariantowe)
minus rodzaj celu nieruchomy promiennik z urządzeniem do wyrzucania zakłoacuteceń
termicznych (ICR-S)
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy
minus odległość do celu 1500divide 2000 m
minus wysokość celu nad ziemią 10divide12 m
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 10 microWm2
124
minus podczas celowania pocisk plotn naprowadzano na cel z goacuternej poacutełsfery
minus tryb pracy GSN S (spotkanie - nie naciskać przycisku S-P na wyrzutni)
minus układ selekcji zakłoacuteceń termicznych WŁĄCZONY (nie wolno nacisnąć przycisku
SELEKTOR na MS)
minus rodzaj pracy MS RĘCZNY
minus moment naciśnięcia języka spustowego do oporu po uchwyceniu celu na 15 s przed
wyrzuceniem pierwszego zakłoacutecenia termicznego
minus charakterystyka zakłoacutecania
zakłoacutecenia termiczne wyrzucano po zejściu pocisku co 1 ndash 15 s
liczba wyrzucanych zakłoacuteceń termicznych 4 szt
stosunek natężenie promieniowania od zakłoacutecenia w stosunku do natężenia celu
powinien spełniać warunek EZ(KS)EC(KS) 8
typ zakłoacuteceń termicznych PPI-26 lub inne roacutewnoważne
41 Strzelanie do celu stacjonarnego w obecności zakłoacuteceń termicznych - kryteria oceny
minus wymagania wg tabeli 76
minus prędkość rakiety podczas trafienia w cel nie mniejsza niż 400 ms
minus wyboacuter celu realnego ignorowanie zakłoacuteceń
Zbieranie i przygotowanie danych z pomiaroacutew
Podczas badań strzelaniem zebrano dane określające następujące charakterystyki lotu
minus kierunkowa odległość do celu jego wysokość i parametr w chwili startu pocisku
minus odległość od stanowiska w chwili zadziałania silnika marszowego
minus czas pracy silnika marszowego
minus prędkość pocisku na torze lotu
minus prędkość kątowa linii wizowania i jej składowe
minus uchyby i ich składowe
minus kierunkowa odległość pocisku i jego wysokość w chwili spotkania z celem
minus kąt między kierunkiem wektora prędkości pocisku i kierunkiem linii wizowania
Na stanowisku startowym zebrano następujące dane do określenia parametroacutew
przedstartowych
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) i od tła ET(KS) podczas lotu pocisku
minus moment uruchomienia NBZ
minus moment osiągnięcia parametroacutew pracy
minus sygnały położenia języka spustowego (rozaretowanie zezwolenie na start)
minus sygnał wyłączenia selektora
minus prędkość kątowa śledzenia od momentu rozaretowania do startu
minus stosunek sygnałoacutew od celu i tła
minus sygnały z KS i KP
minus sygnał namiar
minus sygnał korekcja
minus sygnał aretowania
125
minus moment startu
minus informacja o stanie warunkoacutew startu
minus sygnał z przycisku S-P
Po zakończeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań ktoacutere powinno zawierać
zestawienia zebranych danych i wynikoacutew wszystkich wykonanych proacuteb oraz wynik ogoacutelny
badań
Rys 718 Strefy bezpieczeństwa strzelań
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew GROM-M
Obiektem badań jest przedział kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego
Zestawu Rakietowego GROM-M wyposażony w demonstrator (model) bloku steroacutew z elek-
trycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
126
Kompletacja pocisku Grom wyznaczonego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt przedziału kierowania wyposażonego w demonstrator
bloku steroacutew elektromechanicznego wykonanego według opracowanej dokumentacji
konstrukcyjnej i 2 szt głowicy samonaprowadzającej GSN przystosowanej do wspoacutełpracy
z ww blokiem steroacutew Konfigurację przedziałoacutew kierowania przedstawiono w tabeli 77
Tabela 77
Konfiguracja przedziałoacutew kierowania przeznaczonych do badań
Lp Nr przedziału kierowania
G 1100000M
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego G 112000M
Nr GSN
G 1110000
Uwagi
1 059M 3 0410-059
2 070M 4 0410-070
Celem badań było
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKD
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKU
Przebieg badań
Do badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie i stanowiska KPA-FKD i KPA-FKU
W trakcie badań przedziałoacutew kierowania GROM-M zmontowanych zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano badania zgodnie z zapisami Warunkoacutew Technicznych ktoacuterych
zakres przedstawiono poniżej
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKD
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcją PK-I1 w zakresie poniższych wymagań
Rys 718 Stanowisko KPA-FKD
127
Pomiar wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartość wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp kanału tachometru
przy ekwatorialnej prędkości kątowej ωe= 0 degs i częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinna zawierać się w granicach plusmn 005
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Pomiar wartości zmiany wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp
Wymaganie zmiana wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp w kanale tachometru przy
zmianie ekwatorialnej prędkości kątowej ωe stanowiska od +120os do -120os i częstotliwości
obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinna wynosić maks 01 przy tym zmiana
wspoacutełczynnika sygnału kursu ΔKp powinna wynosić 06 plusmn 01
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKU
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcja PK-I2 w zakresie poniższych wymagań
Rys 719 Stanowisko KPA-FKU
Rys 720 Przedział kierowania na stanowisku KPA-FKU
128
Sprawdzenie prędkości kątowej śledzenia celu
Wymaganie GSN w zestawie przedziału kierowania przy pracy z zewnętrznego
źroacutedła zasilania i odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza powinna zapewniać
następujące prędkości kątowe śledzenia
minus |ωs| le 4os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 425 μWm2 dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus |ωs| le 12os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 40 μWm2 dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie maksymalnej prędkości kątowej śledzenia celu w obecności zakłoacuteceń
termalnych
Wymaganie moduł prędkości kątowej śledzenia |ωs| przy pracy z zewnętrznego źroacutedła
zasilania odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza włączonym selektorze
kącie namiaru N = +5o częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinien
wynosić minimum 4os przy natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) = 10 plusmn 2 μWm2 dla
kursoacutew zbliżania (w systemie S) po przejściu przez pole widzenia czterech imitatoroacutew
zakłoacuteceń jeden za drugim co 03 s w płaszczyźnie śledzenia ze względną prędkością kątową
ω = 1os przy warunku że
119864119911(119870119878)
119864119888(119870119878)= 10 plusmn 2
gdzie
Ez(KS) ndash natężenie napromieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
Przy wyłączonym selektorze powinna nastąpić utrata celu przy obecności zakłoacuteceń
w polu widzenia GSN
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew przy częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinny spełniać następujące warunki
a) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn3os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i kącie namiaru N = +185o dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale pochylenia |ΔKp|le 01 ndash przy zmianie kierunku obrotoacutew stanowiska
minus w kanale kursu Kk le 09 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
b) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 075os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm 2 i namiarze N = +185o
minus w kanale kursu Kk = 06 plusmn 015 (Kk dla obliczenia warunku podanego w pkt d) przy
kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
c) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 15os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i namiarze N = +185o dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
minus w kanale kursu Kk =055 plusmn 015 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
129
d) przy prędkości kątowej śledzenia GSN ωs = 0os i kącie namiaru N = 30deg dla kursoacutew
zbliżania (w systemie S)
minus wartość modułu fałszywego wspoacutełczynnika sygnału
1198700 = radic1198701198962 + 119870119901
2
powinna wynosić nie więcej niż 23 Kk (wartość wspoacutełczynnika sygnału w kanale kursu
określona w pkt b dla obliczeń)
e) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = 0os natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) =
40 μWm2 i namiarze N = 135o oraz braku sygnału zejścia (przy włączonym układzie
sterowania na odcinku początkowym) dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale kursu Kk le 088 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp = 0 plusmn 015
po włączeniu sygnału zejścia (po wyłączeniu układu sterowania na odcinku początko-
wym) w ciągu 05divide30 s od momentu włączenia sygnału zejścia (wyłączenia układu
sterowania na odcinku początkowym)
minus w kanale kursu Kk le 033 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp le 033
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M z demon-
stratorem bloku steroacutew z elektrycznym napędem
Obiekt badań
Obiektem badań jest pocisk przeciwlotniczy GROM-M wyposażony w demonstrator
bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew Pocisk rakietowy
posiada przedział telemetryczny w celu rejestracji parametroacutew pracy podzespołoacutew rakiety
przed startem i na trajektorii lotu
Kompletacja rakiety Grom przedstawionego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt pociskoacutew rakietowych w wyrzutni wyposażonych
w demonstrator bloku steroacutew elektromechanicznego i przedział telemetryczny wykonanych
zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną Konfiguracje wyroboacutew przedstawiono w tabeli 78
Tabela 78
Konfiguracja wyroboacutew GROM-M przeznaczonych do badań poligonowych
Lp Nr pocisku
G 1000
TZWM
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego
G 112000M
Nr GSN
G1110000
Nr
wyrzutni
Nr przedziału
telemetrycznego
1 059M 3 0410-059 1675 P 162011
2 070M 4 0410-070 1837 P 192011
130
Cel badań
Celem badań była ocena rozwiązania technicznego demonstratora przeciwlotniczego
pocisku rakietowego GROM-M w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew pod względem poprawności działania i wytrzymałości konstrukcji
w badaniach strzelaniem
Pociski rakietowe w wyrzutni wyposażone w demonstrator bloku steroacutew z napędem
elektrycznym oraz zawierające pokładowy przedział telemetryczny oceniano na podstawie
wymagań zawartych w programie badań strzelaniem Badania poligonowe przeprowadzono
w Ośrodku Badań Dynamicznych WITU na poligonie CSWL Drawsko Pomorskie
Przebieg badań
W trakcie badań pociskoacutew przeciwlotniczych GROM-M prowadzono strzelania
z zastosowaniem mechanizmu startowego G 4000000 nr produkcyjny 010 w następującej
kolejności
Strzał 1 ndash wyroacuteb nr 059M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym na kursie pościgowym z wyłączonym
selektorem w GSN
Strzał 2 ndash wyroacuteb nr 070M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym (flara) na kursie pościgowym z wyłączo-
nym selektorem w GSN
Wnioski z badań poligonowych
1 Przebieg badań i zarejestrowane wyniki proacuteb strzelaniem wskazują na prawidłowe
funkcjonowanie przedziału kierowania w zakresie pracy steroacutew oraz wypracowania
sygnałoacutew sterujących i poziomu wartości tych sygnałoacutew
2 Pomiary telemetryczne wykazały prawidłowe działanie układu sterowania na
początkowym odcinku lotu tjpodczas pracy prochowego silnika sterującego (PSS)
3 Wyniki pomiaroacutew telemetrycznych na dalszym odcinku lotu wykazały że uzyskano
wzrost prędkości maksymalnej pocisku o 50 ms w pierwszym strzale i 65 ms w drugim
strzale Wzrost prędkości maksymalnej pocisku z badanym blokiem steroacutew z napędem
elektrycznym wynosi 10 w stosunku do pocisku standardowego
131
8 Podsumowanie i wnioski
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania i konstru-
kcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
W wyniku analizy wynikoacutew badań parametroacutew użytkowych demonstratora bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew na stanowisku kontroli
parametroacutew SKPM-1 przeprowadzono demontaż bloku steroacutew w celu jego regulacji i korekty
wykonania elementoacutew Na zdemontowanych podzespołach przeprowadzono prace ktoacuterych
celem było zapewnienie wychylenia steroacutew do skrajnego położenia (skorygowano kształt
korpusu serwomechanizmu i elementoacutew przekładni mechanicznej) oraz regulacji położenia
potencjometru serwomechanizmu podającego sygnał położenia steroacutew (skorygowano
położenie potencjometru względem korpusu serwomechanizmu)
Wykorzystując wyniki badań poligonowych opracowano bdquoAnalizę układu rozdzielacza
PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew rakiety GROM-Mrdquo
Celem analizy było poroacutewnanie nowego układu proporcjonalnego sterowania elektro-
mechanicznego z dotychczasowym układem gazodynamicznego sterowania przerzutowego
(PAC) zachowując w obu wersjach gazodynamiczny układ wspomagania sterowania w po-
cząstkowej fazie lotu (PSS) W analizie podano wymiary konstrukcyjne rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS i wielkość szczelin wypływu gazoacutew przy roacutewnych kątach wychylenia
steroacutew
Na podstawie wynikoacutew badań poligonowych w celu sprawdzenia poprawności
funkcjonowania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew opracowano program badań pn bdquoBlok steroacutew elektromechaniczny Program badań
modelu GROM-Mrdquo Program badań modelu bloku steroacutew elektromechanicznego obejmuje
swoim zakresem przeprowadzenie badań w trzech etapach
I Badania serwomechanizmu wraz z prochowym silnikiem sterującym (PSS) jako
podzespołoacutew bloku steroacutew
II Badania bloku steroacutew
III Badania strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew elektromechaniczny
Badanie wg etapu I miało na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu
prochowego silnika sterującego (PSS) wspoacutełpracującego z serwomechanizmem w warunkach
symulacji jego pracy poprzez zasilanie sprężonym powietrzem
Etap II badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu układu PSS sprężonym powietrzem z uruchomionym pokładowym źroacutedłem
zasilania ktoacutere stanowi bateria termiczna oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
bloku steroacutew przy zasilaniu układu PSS gazami prochowymi pochodzącymi z ładunku PSS
z jednoczesnym uruchomieniem baterii termicznej
Etap III badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania przedziału
kierowania (GSN z blokiem steroacutew) pocisku przeciwlotniczego w momencie startu rakiety
i wyjścia z wyrzutni w proacutebie strzelaniem
Na podstawie doświadczenia z montażu demonstratora przedziału sterowania
i wynikoacutew prowadzonych badań wprowadzono korektę dokumentacji konstrukcyjnej w zakre-
132
sie wykonania części podzespołoacutew i ich montażu w zespołach wyższego rzędu
Wprowadzone zmiany dotyczą
układu rozdzielacza gazoacutew prochowych i zespołu dysz PSS
wykonania elementoacutew serwomechanizmu takich jak korpus goleń elementy przekładni
mechanicznej
montażu wzmacniacza tachometru w obudowie bloku steroacutew
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew
Analizę przeprowadzono posiłkując się opracowanie ZEK WAT [43] W opracowaniu
przedstawiono analizę wymiarową konstrukcji elementoacutew rozdzielacza prochowego silnika
sterującego (PSS) oraz wspoacutełpracę ww elementoacutew
W tabeli 81 przedstawiono zakres zasadniczych zmian w układzie rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS tj w korpusie serwomechanizmu i tulejce rozdzielacza elektromecha-
nicznego bloku steroacutew
W tabeli 82 przedstawiono schemat wspoacutełpracy elementoacutew rozdzielacza gazoacutew PSS
w oparciu o korpus serwomechanizmu i tulejkę elektromechanicznego bloku steroacutew oraz
poroacutewnano z analogicznie wspoacutełpracującymi elementami w bloku steroacutew pierwotnym
W analizie posłużono się charakterystycznymi wartościami kąta wychylenia steroacutew
przedstawionymi w opracowaniu [43] Analizę przeprowadzono dla wymiaroacutew nominalnych
obu elementoacutew
Tabela 81
Poroacutewnanie wymiaroacutew rozdzielacza PPS bloku steroacutew elektromechanicznego
133
Tabela 82
Analiza pracy rozdzielacza PPS bloku steroacutew (dla wymiaroacutew nominalnych)
Jak wynika z analizy przedstawionej w tabeli 82 w układzie rozdzielacza PSS przed
zmianami konstrukcyjnymi szerokość otworu wypływu gazoacutew prochowych wynosi 0246
mm a po zmianach ten sam wymiar ma wartość 062 mm w każdym z otworoacutew rozdzielacza
gazoacutew PSS przy zerowym kącie wychylenia steroacutew (w rozwiązaniu konstrukcyjnym
pierwotnego bloku steroacutew szerokość tego otworu wynosi 0587 mm) W kolejnych fazach
wychylenia steroacutew szerokość otworu wylotowego gazoacutew PSS odpowiednio wzrasta
w stosunku do rozwiązania przed zmianami
Minimalny luz w rozdzielaczu gazu PSS określany w opracowaniu [18] jako minimalna
szczelina przewidziana konstrukcyjnie wynoszący 005 mm a maksymalnie 0076 mm
w pierwotnym bloku steroacutew wynika z tolerancji pasowania tulejki rozdzielającej gaz i otworu
w obudowie siłownika Analogiczny luz wynikający z pasowania tych samych elementoacutew
w bloku steroacutew elektromechanicznym wynosi minimum 0006 mm i maksymalnie 0035 mm
134
83 WNIOSKI KOŃCOWE
Przedmiotem rozprawy było rozwiązanie zagadnienia sterowania proporcjonalnego
przenośnym przeciwlotniczym zestawem rakietowym GROM-M polegającym na płynnym
wychylaniu się steroacutew w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej Zastosowanie takiego rozwiązania w układach napędu steroacutew eliminuje dotychczas
stosowane sterowanie jednokanałowe w postaci steroacutew przerzutowych
Realizując cel rozprawy wykonano
analizę wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego zasięgu wykorzy-
stywane w nich systemy sterowania rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody
naprowadzania
opracowanie modelu matematycznego dynamiki lotu lekkiej rakiety przeciwlotniczej
sterowanej proporcjonalnie oraz sterami przerzutowym
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
opracowanie modelu matematycznego i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania
z napędem elektrycznym
opracowanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
Z rezultatoacutew przeprowadzonych prac badawczych wynikają następujące wnioski
1 Przedstawione w rozprawie doktorskiej wyniki badań demonstratora bloku steroacutew z elektrycz-
nym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew potwierdziły celowość jego konstrukcji i budowy
a także prawidłowość kierunku rozwoju pocisku przeciwlotniczego klasy MANPADS
2 Przeprowadzone badania poligonowe wykazały że pocisk przeciwlotniczy GROM
z elektrycznym napędem steroacutew uzyskał większą o 10 prędkość maksymalną w stosunku do
pocisku standardowego co zwiększa strefę rażenia zestawu przeciwlotniczego GROM
3 Zastąpienie układu przerzucania steroacutew w położenia skrajne w dotychczasowym bloku
sterowania pocisku GROM elektrycznym układem sterowania pozwoliła usunąć dodatkową
akustyczną składową zakłoacuteceń wnoszoną ruchami steroacutew w obwoacuted kierowania koordynatorem
głowicy samonaprowadzającej co skutkuje poprawą dokładności naprowadzania pocisku
GROM na cel powietrzny
4 Poroacutewnanie dotychczasowego sterowania przerzutowego w pocisku GROM z zaproponowa-
nym w rozprawie płynnym wychylaniem steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej wykazało przewagę nowego rozwiązania technicznego pod względem uzyskanych
parametroacutew bojowych poboru mocy elektrycznej i niezawodności pracy
135
LITERATURA
[1]
Tamberg S Tendencje rozwojowe przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew
rakietowych Materiały VI Międzynarodowej Konferencji Uzbrojeniowej
bdquoNaukowe aspekty techniki uzbrojeniardquo Waplewo 2006
[2] Maślanka S Przeciwlotnicze zestawy rakietowe a zagrożenie powietrzne
Przegląd Sił Powietrznych maj 2008 r
[3]
Sienicki K Podciechowski M Przeciwlotnicze zestawy rakietowe bliskiego
i średniego zasięgu Nowoczesne technologie systemoacutew uzbrojenia ndash monografia
pod redakcją gen prof Z Mierczyka WAT 2010 s 429divide445
[4]
Noga J Motyl K Zygmunt B Sienicki K Puzewicz Z Blaim Z Analiza
możliwości niszczenia pociskoacutew manewrujących przez zestawy MANPADS
rozdział w monografii pt Wyzwania i rozwoacutej obrony powietrznej
Rzeczypospolitej Polskiej ndash obronność RP XXI wieku Wydawnictwo Akademii
Sztuki Wojennej Rembertoacutew 2018 str 265divide294
[5] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz I NTW
1199
[6] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz II NTW
1299
[7]
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32M (Strzała-2M) Opis
i użytkowanie Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Służby Uzbrojenia
i Elektroniki Warszawa 1975
[8] 9К32М ЗРК Стрела-2М Переносной зенитный комплекс Стрела-2М
(9К32М)
[9] 9К34 ЗРК Стрела-3 Памятка стрелку изделия 9К34rdquo 1977
[10] httpenwikipediaorgwiki9K38_Igla
[11] Акулов В И Байдаков А Г Васильев bdquoТехническая подготовка командира
взвода пзрк 9К38 laquoИглаraquo ИЕrdquo Томском 2011
[12] httpwwwkbmruenproductionpzrk362html dostęp 2019-04-03
[13] Cieślikowska M Moskalewicz M Nowe technologie w zestawie
przeciwlotniczym Grom Raport WTO 999
[14] Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM Instrukcja Cz 1 Budowa
i użytkowanie zestawu Dowoacutedztwo Wojsk Lądowych Warszawa 2009
[15] httpplwikipediaorgwikiGrom_(przeciwlotniczy_zestaw_rakietowy)
[16] httpenwikipediaorgwikiMan-portable_air-defense_systems
[17]
Noga J Motyl K Makowski M Zygmunt B Puzewicz Z A Concept for
Striking Range Improvement of the GROMPIORUN Man-Portable Air-Defence
System Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 1(27) 2017 s 55divide70
[18]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Koncepcja zmian
parametroacutew balistycznych PPZR Grom do zwalczania pociskoacutew manewrujących
Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 4(30) 2017 s 111divide122
136
[19]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Problemy wykrywania
i zwalczania pociskoacutew manewrujących typu Cruise Konferencja Naukowo-
Techniczna Radiolokacji Konferencja Urządzenia i Systemy Radiolokacyjne
14divide16112017
[20]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Interception and
combat of cruise missles by GROM MANPADS Proceedings of SPIE (Society of
photo-optical instrumentation engineers) Vol 10715 2018 s 6 ISBN
9781510619968
[21] httpwwwarmy-technologycomprojectsmistral-missile
[22] httpwwweliteukforcesinfoweaponsjavelin dostęp 2019-04-03
[23] httpzonwarrugranatometpzrkJavelinhtml dostęp 2019-04-03
[24] httpenwikipediaorgwikiFIM-92_Stinger
[25] httpwwwmilitary-quotescomforumswedish-rbs-70-missile-drawings-
t20753html dostęp 2019-04-03
[26] aquellasarmasdeguerrawordpresscom20111217el-misil-blowpipe-britanico
dostęp 2019-04-03
[27] httpzonwarrugranatometpzrkStarstreakhtml dostęp 2019-04-03
[28] httpwwwthinkdefencecoukuk-complex-weaponsstarstreak-high-velocity-
missile-hvm dostęp 2019-04-03
[29] Демидов В П Кутыев Н С Управление зенитными ракеами Военное
Издательство Москва 1989
[30] Дмитриевский A A Баллистика и навигация ракет Машиностроение
Москва 1985
[31] Лебедевм A A Чернобровкин Л С Динамика полета Машиностроение
Москва 1973
[32]
Vogt R Głębocki R Jednokanałowy nieciągły w działaniu system
naprowadzania obiektu latającego do celu VIII Ogoacutelnopolska Konferencja
bdquoMechanika w lotnictwierdquo Warszawa 1998
[33] Коростелев О П Теоретические основы проектирования ствольных
управляемых ракет Киев Издателъство Defence Express Library 2007
[34] Dmitrijewskij A A Ballistika i nawigacija rakiet Maszinostrojenije Moskwa
1985
[35] Vogt R Sterowanie statkoacutew powietrznych Wydawnictwo Politechniki Warszaw-
skiej Warszawa 1987
[36] Koruba Z Osiecki J W Budowa dynamika i nawigacja wybranych broni
precyzyjnego rażenia Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej Kielce 2006
[37] Derek A Systemy sterowania rakiet WAT Warszawa 1979
[38]
Vogt R Głębocki R Dynamika lotu przy nieciągłych impulsowych wymu-
szeniach sterujących VII Ogoacutelnopolska Konferencja bdquoMechanika w lotnictwierdquo
Warszawa 1996
[39] Głębocki R Dynamika impulsowego naprowadzania małych obiektoacutew przy
pomocy rakietowych silnikoacutew korekcyjnych Rozprawa doktorska Politechnika
137
Warszawska MEiL Warszawa 2000
[40] Głębocki R Vogt R Systemy sterowania lotem bomb i pociskoacutew inteligentnych
Automation 2009 Pomiary Automatyka Robotyka 22019 s 667divide676
[41] McCorkle WC Future missile system trends (US) and their impact on aero-
dynamic technology RTO NATO publication 2008
[42]
Gapiński D Krzysztofik I Koruba Z Multi-channel passive short-range anti-
aircraft defence system Mechanical Systems and Signal Processing 98 2018 s
802-815
[43]
Opracowanie ZEK WAT Pomiary telemetryczne rakiet z modelami silnikoacutew
marszowych i modelami blokoacutew sterowania z układem elektrycznym propor-
cjonalnego wychylania steroacutew Praca zbiorowa pod red J Nogi 2012
- 1_Wstęp_20_09_2019
- 2_Część teoretyczna_20_09_2019
- 3_Część konstrukcyjno_technologiczna_20_09_2019
- 4_Część eksperymentalna_20_09_2019
- 5_Podsumowanie_20_09_2019
- 6_Literatura_20_09_2019
-
3
SPIS TREŚCI
Wykaz ważniejszych oznaczeń indeksoacutew i skroacutetoacutew 6
1 WSTĘP 9
11 Wprowadzenie 9
12 Cel pracy 9
13 Tezy pracy 10
14 Zakres zrealizowanych prac 11
15 Aktualność podjętego tematu hellip 11
I CZĘŚĆ TEORETYCZNA
2
ANALIZA PRZENOŚNYCH PRZECIWLOTNICZYCH ZESTAWOacuteW
RAKIETOWYCH BLISKIEGO ZASIĘGUhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 12
21 Wprowadzenie 12
22 Rosyjskie przeciwlotnicze zestawy rakietowe pierwszej generacjihelliphelliphelliphelliphellip 13
23 Przeciwlotnicze zestawy rakietowe Igła-1 i Igła 19
24 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Grom hellip 26
25 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Mistral hellip 36
26 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Javelin 37
27 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Stinger 38
28 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy RBS-70 40
29 Podsumowanie 41
3
SYSTEMY STEROWANIA PRZECIWLOTNICZYMI WIRUJĄCYMI
POCISKAMI RAKIETOWYMIhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 43
31 Wprowadzenie 43
32 Jednokanałowy system sterowania przerzutowego 44
321 Idea jednokanałowego sterowania przerzutowego 44
322 Przykład rozwiązania technicznego sterowania jednokanałowegohelliphelliphelliphellip 49
33 Dwukanałowy system sterowania przerzutowegohelliphelliphellip 57
34 Jednokanałowy system sterowania proporcjonalnego 59
35 Podsumowanie 61
II CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNO-TECHNOLOGICZNA
4
ANALIZA I OPTYMALIZACJA ROZWIĄZAŃ TECHNICZNYCH
I KONSTRUKCYJNYCH PRZEDZIAŁU STEROWANIA Z
ELEKTRYCZNYM PROPORCJONALNYM WYCHYLANIEM STEROacuteWhellip
63
41 Koncepcja bloku steroacutew 63
42 Opracowanie wymagań dla przedziału sterowania z gazodynamicznym
sterowaniemhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 65
43 Założenia do opracowania przedziału sterowania z napędem elektrycznym
połączonego z aerodynamicznym i gazodynamicznym sterowaniem dla
zestawu GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
73
431 Wymagania taktyczno-technicznehellip 73
432 Wymagania dotyczące sposoboacutew zabezpieczeniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 76
433 Wymagania dotyczące surowcoacutew materiałoacutew i akcesorioacutewhelliphelliphelliphelliphelliphellip 76
534 Wymagania dotyczące konserwacji opakowania i oznakowaniahelliphelliphelliphelliphellip 76
435 Wymagania specjalnehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 76
4
5 MODEL MATEMATYCZNY I METODY KONTROLI PARAMETROacuteW
PRZEDZIAŁU STEROWANIA Z NAPĘDEM ELEKTRYCZNYMhelliphelliphelliphellip 77
51 Wprowadzeniehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 77
52 Parametry przedziału sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 77
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 79
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego przedziału sterowaniahelliphelliphelliphellip 82
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego przedziału sterowaniahelliphellip 82
542 Opracowanie schematu elektrycznego przedziału sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphellip 87
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego przedziału sterowania 88
544 Ocena parametroacutew elektrycznego przedziału sterowania na podstawie
wynikoacutew modelowania matematycznegohelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 92
III CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 BADANIE WPŁYWU ELEMENTOacuteW KONSTRUKCJI MODELU GROM
NA JEGO CHARAKTERYSTYKI AERODYNAMICZNEhelliphelliphelliphelliphellip 94
61 Wprowadzeniehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 94
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu
GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 94
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 98
64 Metrologiczne zabezpieczenie badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 100
7
BADANIA DEMONSTRATORA BLOKU STEROacuteW Z ELEKTRYCZNYM
PROPORCJONALNYM WYCHYLANIEM STEROacuteWhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
101
71 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 101
711 Obiekt badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 101
712 Przebieg badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 103 7121 Sprawdzenie montażu elektrycznegohelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 104
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 105
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowejhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 106
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
713 Wnioski z badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do wyrobu
GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
721 Przedmiot badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazemhelliphelliphelliphellip 109
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 111
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 112
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki 114
5
722 Metodyka wykonywania badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7221 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazemhelliphelliphelliphelliphellip 116
7222 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7223 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatkihelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 117
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym
zaelaborowany w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem helliphelliphellip 118
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew
z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew GROM-Mhelliphelliphelliphellip 125
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego
z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew GROM-Mhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
129
8
PODSUMOWANE I WNIOSKIhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 131
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania
i konstrukcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
132
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM-Mhelliphelliphellip 134
83 Wnioski końcowehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
9
LITERATURAhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 135
6
WYKAZ WAŻNIEJSZYCH OZNACZEŃ INDEKSOacuteW I SKROacuteTOacuteW
A Oznaczenia
a - wektor przyspieszenia pocisku rakietowego
a - prędkość dźwięku
xT - położenie środka masy na osi podłużnej modelu przedmuchowego
xцдz położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie kąta ataku
xцдy - położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie prostopadłej kąta ataku
xśm yśm zśm - wspoacutełrzędne środka masy pocisku rakietowego w układzie związanym
z początkiem pocisku
xśp yśp zśp - wspoacutełrzędne środka parcia rakiety względem bazy pomiarowej
xśps - wspoacutełrzędna środka parcia steroacutew
xs - wspoacutełrzędna przyłożenia gazodynamicznej siły sterującej w początkowej
fazie lotu
- odpowiednio kąt natarcia i kąt ślizgu
p - przestrzenny kąt natarcia (kąt nutacji)
- faza sygnału naprowadzania
δ - kąt wychylenia steroacutew
st - faza sygnału stabilizacji
B INDEKSY
śm - wielkości dotyczące środka masy pocisku
śp - wielkości dotyczące środka parcia
s - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi steroacutew
st - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi statecznikoacutew
d - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi
destabilizatoroacutew
C SKROacuteTY
deg - jednostka kąta lub temperatury (stopień)
NAA - Normalna Atmosfera Artyleryjska
loc - linia obserwacji celu
NAA - obiekt latający
z-p - rakieta klasy ziemia ndash powietrze
PPRTW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym w wyrzutni
PPRW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy zaelaborowany w wyrzutni
PPRNW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany w wyrzutni
PPRN - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany
PPR - przeciwlotniczy pocisk rakietowy
PPZR - przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy
PK - przedział kierowania
MS - mechanizm startowy
NBZ - naziemny blok zasilania
GSN - głowica samonaprowadzająca
KS - kanał śledzenia GSN
7
KP - kanał pomocniczy GSN
JK - służby kontroli jakości
RSKP - ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa
AKP - aparatura kontrolno-pomiarowa
ICR-S - imitator celu realnego stacjonarny
EC - natężenie promieniowania od celu
EZ - natężenie promieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
ET - natężenie promieniowania od tła
Zł2 - złącze drugie (płytka G 2000360) łączące wyrzutnię z NBZ
Zł3 - złącze trzecie (płytka G 2000160) łączące wyrzutnię z MS
PB - program badań
PSS - prochowy silnik sterujący
ZPSS - zapłonnik prochowego silnika sterującego
ŁPSS - ładunek prochowego silnika sterującego
8
Niniejsza rozprawa doktorska w założeniu miała utylitarny cel końcowy ktoacuterym była analiza
opracowanie i badania przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem
steroacutew
Obiektem prowadzonej modernizacji był pocisk przeciwlotniczy bardzo kroacutetkiego
zasięgu GROM Zestaw przeciwlotniczy ktoacuterego pocisk GROM jest podstawowym
elementem został opracowany od podstaw w Polsce i jest produkowany przez
przedsiębiorstwa krajowego przemysłu obronnego Odbiorcą tego nowoczesnego produktu
jest Wojsko Polskie oraz w mniejszej ilości jest obiektem eksportu do kilku krajoacutew
Realizacja tego zagadnienia obejmowała analizę przedziału sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew a od strony eksperymentalnej wymagała opracowania
wykonania oraz zbadania przedziału sterowania w realnym pocisku rakietowym
Złożoność konstrukcji samonaprowadzającego się na cel przeciwlotniczego pocisku
rakietowego wymagania stawiane przez badania eksperymentalne oraz pionierski charakter
realizowanego projektu uczyniły realizację części konstrukcyjnej pracy zadaniem bardzo
trudnym W części pomiarowej oproacutecz uruchomienia i odpowiedniego zsynchronizowania
poszczegoacutelnych elementoacutew zestawu zadaniem złożonym i pracochłonnym przedsięwzięciem
było przeprowadzenie optymalizacji przedziału sterowania pod kątem parametroacutew
użytkowych uzyskiwanych przez zmodernizowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy
Przedstawiona rozprawa analizuje złożone zjawiska fizyczne zachodzące
w trakcie naddźwiękowego lotu pocisku przeciwlotniczego oraz sposoby eliminacji efektoacutew
niekorzystnych obniżających jego parametry zasięgowe i średnią prędkość Przedstawiono
informację o trendach rozwoju przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo
kroacutetkiego zasięgu innowacyjną dojrzałą technologicznie wersję przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym oraz wyniki badań diagnostycznych stosowanych w trakcie lotu rakiety oraz
uzyskanych w badaniach na stacjonarnych stanowiskach pomiarowych
9
1 WSTĘP
11 Wprowadzenie
Możliwość zastosowania sterowania proporcjonalnego w przenośnych
przeciwlotniczych zestawach rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu pojawiła się z chwilą
opanowania technologii wykonywania małych bezszczotkowych krokowych silnikoacutew
elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą szybkością działania oraz
wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu dzięki wykorzystaniu do sterowania układoacutew
mikroprocesorowych
Zastosowanie bezszczotkowych silnikoacutew krokowych w układach napędu steroacutew
umożliwia zastąpienie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych
sterowaniem proporcjonalnym polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew w odpo-
wiednim kierunku w zależności od potrzebnej chwilowej wartości siły sterującej
12 Cel pracy
Celem pracy było opracowanie wykonanie oraz badanie nowego elementu rakiety
przeciwlotniczej tj bloku sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew
ktoacutery po zastosowaniu w przenośnym przeciwlotniczym zestawie rakietowym bardzo
kroacutetkiego zasięgu typu GROM daje gwarancję otrzymania rakiety o parametrach
przewyższających wspoacutełczesny poziom rozwoju tego typu pociskoacutew
Nakreślony cel i głoacutewne zadania niniejszej pracy wyznaczają jej układ Całość pracy
podzielono na trzy zasadnicze części Część pierwsza obejmującą rozdziały 2 i 3 pracy
zawiera analizę teoretyczną i literaturową systemu sterowania proporcjonalnego w ktoacuterej
przedstawiono
analizę konstrukcyjną wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego
zasięgu zwracając szczegoacutelną uwagę na wykorzystywane w nich systemy sterowania
rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody naprowadzania
analizę najczęściej stosowanych systemoacutew sterowania
Część ta wyjaśnia ideę jednokanałowego sterowania proporcjonalnego jego wady i zalety
obszary zastosowań oraz określa ilościowe roacuteżnice między sterowaniem proporcjonalnym
i przerzutowym
Druga część pracy (konstrukcyjno-technologiczna) obejmuje rozdziały 4 i 5 W tej
części opisano następujące zagadnienia
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
model matematyczny i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania z napędem
elektrycznym
W trzeciej części rozprawy opisano szeroko zakrojone badania laboratoryjne w celu
określenia własności elektromechanicznych modelu nowego przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym Przeprowadzono roacutewnież badania w locie pocisku GROM-M w warunkach
10
poligonu zakładowego oraz na poligonie przeciwlotniczym z kompletnym modelem pocisku
GROM-M z nowym elektrycznym napędem steroacutew Wyniki kompleksowych badań własności
zmodernizowanego przedziału steroacutew opisano w rozdz 6 i 7 gdzie zamieszczono
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
badania wpływu elementoacutew konstrukcji pocisku GROM na jego charakterystyki
aerodynamiczne
badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew na stanowisku SKPM-1
badania przedziału kierowania z demonstratorem steroacutew z elektrycznym proporcjo-
nalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego z demonstratorem bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
analizę układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew pocisku GROM
Rozprawę zakończono podsumowaniem i wnioskami ukierunkowanymi na prace
rozwojowe pocisku Grom o podwyższonych parametrach zasięgowych
13 TEZA PRACY
Z analizy literatury światowej opisującej wspoacutełczesne pociski przeciwlotnicze bardzo
kroacutetkiego zasięgu wynika że wspoacutełczesne zestawy osiągnęły kres możliwości zasięgowych
(pułap zasięg średnia prędkość) Poprawa tych parametroacutew wymaga zaprojektowania
nowych modułoacutew pocisku prowadzących do zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych Jedną
z możliwych droacuteg definiuje następująca teza
Zwiększenie strefy rażenia i poprawa dokładności naprowadzania pocisku rakietowego
na cel termiczny są możliwe przez implementację bloku sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku przeciwlotniczym GROM
Podstawowym celem przedstawionej rozprawy doktorskiej z powyżej sformułowaną
tezą jest wykazanie przydatności i zalet zaprojektowanego i wykonanego przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku GROM W
szczegoacutelności
wytworzenie przedziału steroacutew ktoacutery zapewni zwiększenie strefy rażenia zestawu
przeciwlotniczego GROM-M poprawiając jednocześnie dokładność naprowadzania
pocisku na cel oraz zwiększenie jego zasięgu
poroacutewnanie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych ze
sterowaniem proporcjonalnym - polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew
w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej
wykazując konkurencyjność sterowania elektrycznego proporcjonalnego ze względu na
jego własności użytkowe prostotę rozwiązania technicznego oraz wymaganej mocy
elektrycznej z pokładowego źroacutedła zasilania pocisku
11
14 Zakres zrealizowanych prac
W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych w ramach planowanej strategii
rozwoju polskich sił zbrojnych Pionierski charakter wielu przedstawionych problemoacutew
zmuszał do przeprowadzenia wielu badań i prac aplikacyjnych od podstaw Rozpoczynano je
dysponując skromną bazą technologiczną i doświadczalną Stanowiska badawcze do oceny
charakterystyk elektromechanicznych budowano na podstawie doświadczeń z programu
GROM W rozprawie przedstawiono przeważnie ostatnie ogniwa w łańcuchu prac nad danym
problemem prezentując pozytywny wynik lub najlepszą wersję opracowanych podzespołoacutew
W rezultacie doprowadziły one do powstania modelu nowej wersji przenośnego przeciw-
lotniczego zestawu rakietowego bardzo kroacutetkiego zasięgu typu GROM-M
W podziękowaniu zamieszczonym na początku rozprawy składam wyrazy uznania za
udzieloną przez wielu wspoacutełpracownikoacutew pomoc Całość projektu realizowana była przez
duży zespoacuteł badawczy i produkcyjny głoacutewnie z WAT oraz MESKO SA ktoacuterym to zespołem
miałem zaszczyt i przyjemność kierować pełniąc rolę głoacutewnego konstruktora kierownika
planowania badań laboratoryjnych i poligonowych oraz koordynatora merytorycznego całego
projektu
15 Aktualność podjętego tematu
Temat pracy jest ściśle związany z programem realizacji strategii rozwoju sił
zbrojnych na lata najbliższe
Oryginalność niniejszej rozprawy polega na
opracowaniu wykonaniu i weryfikacji doświadczalnej kompletnych zestawoacutew bloku
steroacutew
zastosowaniu powstałych urządzeń w przenośnym przeciwlotniczym zestawie
rakietowym bardzo kroacutetkiego zasięgu GROM
opracowaniu i zastosowaniu zestawoacutew diagnostycznych do pomiaru parametroacutew bloku
sterowania
W czasie rozpoczynania tematu nieznane były bądź posiadano niewiele informacji
literaturowych o zrealizowanych w rozprawie rozwiązaniach konstrukcyjnych Przedstawione
w niniejszej rozprawie wyniki badań stanowią zdaniem autora istotną nowość i dostarczają
wielu cennych informacji w projektowaniu nowych wyroboacutew w obszarze przenośnych
przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu
12
I CZĘŚĆ TEORETYCZNA
2 Analiza przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bliskiego
zasięgu
21 Wprowadzenie
Przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe (Man Portable Air-Defence System -
MANPADS) o zasięgu nieprzekraczającym obecnie 7000 m należą do najbardziej
rozpowszechnionych rakietowych środkoacutew ogniowych obrony przeciwlotniczej wojsk [1-4]
W konstrukcji tej broni można wyroacuteżnić następujące linie rozwojowe
amerykańską Redeye Stinger (rys 21)
angielską Blowpipe Jevelin Starburst Starstreak
francuską Mistral
rosyjską Strzała Igła (rys 22)
szwedzką RBS-70 RBS-90
polską GROM
Dwie głoacutewne linie rozwojowe MANPADS (rys 21 i 22) wytyczone przez
amerykańskie i rosyjskie biura konstrukcyjne są bliźniaczo podobnymi stosującymi podobne
rozwiązania techniczne w poszczegoacutelnych układach budowy zaroacutewno rakiety jak i wyrzutni
Rys 21 Linia rozwojowa amerykańskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Stinger
Rys 22 Linia rozwojowa rosyjskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Igła
13
22 ROSYJSKIE PRZECIWLOTNICZE ZESTAWY RAKIETOWE PIERWSZEJ
GENERACJI
Zespołem ktoacutery podjął się opracowania pierwszego radzieckiego przenośnego
przeciwlotniczego zestawu rakietowego było Biuro Konstrukcyjne Budowy Maszyn
z Kołomny [5 6] Wzorcem konstrukcyjnym dla Strzały-2 był amerykański zestaw Red Eye
ktoacuterego pocisk naprowadzany był za pomocą głowicy reagującej na ciepło emitowane przez
cel [7-8]
Rys 23 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32 Strzała-2
a - pocisk rakietowy b ndash wyrzutnia c - mechanizm startowy Ia - koordynator celu Ib - blok
elektroniki sterowania I - głowica samonaprowadzająca II - przedział sterowania III - głowica
bojowa IVa - silnik marszowy IVb - silnik startowy IV - przedział napędowy
1 - pokrywa przednia 2 - mechanizm uderzeniowy 3 ndash muszka 4 - źroacutedło zasilania wyrzutni
5 ndash szczerbinka 6 - pokrywa złącza pokładowego 7 - złącze mechanizmu startowego 8 - pas nośny
9 - rura wyrzutni 10 - złącze 11 - bezpiecznik przed strzałem przypadkowym 12 ndash spust 13 ndash styki
14 ndash chwyt 15 - zespoacuteł stykowy 16 - blok elektroniki 17 - złącze kontrolne 18 - stopka 19 - głośnik
20 - rygiel mechanizmu startowego
Zestaw 9K32 bdquoStrzała-2rdquo składa się z samonaprowadzającego się na cel pocisku
rakietowego 9M32 znajdującego się w hermetycznej rurze wyrzutni 9P54 źroacutedła zasilania
9B17 oraz mechanizmu startowego 9P53 (rys 23) Kontener transportowo-startowy 9P54 był
urządzeniem jednorazowego użytku wykonanym z laminatu szklanego z przymocowanym do
niego termicznym źroacutedłem zasilania mechanizmu startowego 9B17 ndash także jednorazowym
ale z możliwością wymiany W warunkach fabrycznych możliwa była ponowna elaboracja
kontenera ndash wtedy na jego korpusie były malowane paski informujące o ilości takich
elaboracji Częścią kontenera był też przymocowany do wylotu jego rury blok służący do
bdquorozkręceniardquo żyroskopu głowicy oraz proste przeziernikowe przyrządy celownicze
14
Mechanizm startowy 9P53 jest urządzeniem wielokrotnego użytku i służy do przygotowania
pocisku do startu (uruchamia i sprawdza poszczegoacutelne jego zespoły) i spowodowania
odpalenia pocisku Zawiera on blok elektroniki mechanizm spustowo-zabezpieczający
i sygnalizator dźwiękowy
Samonaprowadzający się na cel pocisk przeciwlotniczy 9M32 składa się z czterech
połączonych ze sobą przedziałoacutew
głowicowego wyposażonego w termiczną głowicę samonaprowadzającą
sterowania gdzie znajduje się aparatura sterowania lotem pocisku rakietowego
bojowego do ktoacuterego zaelaborowano ładunek odłamkowo-zapalający o działaniu
kumulacyjnym wraz z zapalnikiem
napędowego z silnikiem startowym i marszowym oraz zespołem dysz i statecznikoacutew
Napęd pocisku zapewniały silniki na stały materiał pędny ndash startowy całkowicie
spalający się w rurze-prowadnicy i dwustopniowy marszowy Silnik startowy zaroacutewno
napędza pocisk nadając mu w chwili wyjścia z prowadnicy prędkość około 28 ms jak
i nadaje mu ruch obrotowy na skutek skośnego ustawienia dysz wylotowych Rotacja pocisku
podtrzymywana jest na torze lotu przez skośne ustawienie stabilizatoroacutew Aby gazy prochowe
nie oddziaływały na strzelającego silnik startowy kończył pracę w rurowej prowadnicy i gazy
nie wydostawały się na zewnątrz rury Dla bezpieczeństwa operatora silnik marszowy
rozpoczynał pracę dopiero w odległości około 5 metroacutew od wyrzutni Jego pierwszy stopień
rozpędzał rakietę do prędkości 430 ms drugi podtrzymywał tę prędkość w czasie lotu
Stabilizację pocisku rakietowego zapewniały cztery składane do przodu w położeniu
transportowym stateczniki ktoacutere pod działaniem układu sprężyn otwierały się po wyjściu
rakiety z wyrzutni rurowej
Głowica bojowa pocisku rakietowego 9M32 ma masę 117 kg (w tym 370 g to masa
kruszącego materiału wybuchowego) i charakteryzuje ją działanie odłamkowo-burząco-
kumulacyjne Detonację ładunku zapewniał zapalnik uderzeniowy dający możliwość
zniszczenia czy poważnego uszkodzenia celu tylko przy bezpośrednim trafieniu
Opracowaniem głowicy samonaprowadzającej zajęło się leningradzki instytut OKB-
357 Przy pracach nad nią wykorzystano doświadczenia zdobyte przy konstruowaniu
analogicznych układoacutew samonaprowadzania dla rakiet powietrze-powietrze K-13 i K-8MT
Głowica dla Strzały-2 powtarzała ich układ konstrukcyjny ale ważyła jedynie 12 kg i miała
średnicę zewnętrzną zaledwie 72 mm W charakterze detektora promieniowania podczerwo-
nego wykorzystano element z siarczku ołowiu pracujący w zakresie długości fali 17divide28 μm
Kąt widzenia głowicy wynosił około 19deg a kątowa prędkość śledzenia celu podczas startu
około 6degs Takie parametry pozwalały na zwalczanie szybkich celoacutew jedynie z tylnej
poacutełsfery gdy głowica była skierowana niemal bezpośrednio na dysze silnikoacutew celu Dużym
ograniczeniem w zastosowaniu pocisku rakietowego była podatność głowicy na wszelkie
zakłoacutecenia początkowo głoacutewnie naturalne Tak więc zabronione było jego odpalanie w stre-
fie kątoacutew około 20deg w stosunku do tarczy słońca a kąt nachylenia wyrzutni w stosunku do
ziemi musiał być większy niż 5deg ponieważ głowica mogła naprowadzić pocisk na cel o naj-
większym kontraście termicznym ktoacuterym niekoniecznie musiał być samolot przeciwnika
Sekwencja czynności do wystrzelenia z wyrzutni Strzała-2 wygląda w następujący
sposoacuteb po wzrokowym wykryciu celu strzelec włącza elektryczne źroacutedło zasilania ktoacutere
zasila bloki elektroniczne mechanizmu startowego oraz mechanizm rozkręcający rotor
15
żyroskopu głowicy Po około pięciu sekundach głowica jest zdolna do uchwycenia celu
a moment przechwycenia sygnalizowany jest akustycznie i optycznie lampką w polu
widzenia operatora Cały proces poszukiwania i przechwycenia celu nie może trwać dłużej
niż 40 sekund taki jest bowiem czas pracy baterii zasilającej Po lekkim naciśnięciu przycisku
startowego następuje odblokowanie platformy żyroskopowej dzięki czemu głowica może
rozpocząć śledzenie celu Po silnym naciśnięciu spustu układ elektryczny powoduje inicjację
pracy silnika startowego ktoacutery wyrzuca pocisk rakietowy z wyrzutni i nadaje mu prędkość
ok 28 ms W odległości ok 5 metroacutew od wyrzutni rozpoczyna pracę silnik marszowy
odblokowują się też podwoacutejne zabezpieczenia zapalnika Jeśli w ciągu 11divide14 sekund od
startu pocisk nie trafi w cel samolikwidator spowoduje detonację głowicy bojowej
Zestaw 9K32 jest przeznaczony do zwalczania nisko lecących celoacutew przede
wszystkim z tylnej poacutełsfery (na kursie oddalania) w warunkach widzialności optycznej
Zestaw ma możliwość zwalczanie celoacutew powietrznych wykonujących manewry i celoacutew
nieruchomych Podstawowym rodzajem startu miały być odpalenia z tylnej poacutełsfery do
wszystkich samolotoacutew oraz śmigłowcoacutew lecących z prędkością do 950 kmgodz Starty do
celoacutew zbliżających się (z przedniej poacutełsfery) można było dokonywać tylko do śmigłowcoacutew
i samolotoacutew tłokowych lecących z prędkościami do 550 kmgodz
Zestawy 9K32 Strzała-2 zostały wprowadzone na uzbrojenie Armii Radzieckiej
w 1967 roku a już dwa lata poacuteźniej brały udział w walkach egipsko-izraelskich na wyspie
Synaj W 1971 roku użyto ich po raz pierwszy w Wietnamie gdzie efektem ich użycia było
co najmniej kilkadziesiąt zestrzelonych i kilkaset uszkodzonych amerykańskich samolotoacutew
i śmigłowcoacutew Zastosowanie Strzał-2 na polu walki pozwoliło na zdobycie cennych
doświadczeń eksploatacyjnych i sformułowanie wymagań dla dalszej modernizacji zestawu
Uzyskane doświadczenia z eksploatacji zestawu w jednostkach oraz bojowego użycia
wykazały liczne niedostatki systemu Zbyt mała była czułość głowicy i jej odporność na
zakłoacutecenia - tak sztuczne jak i naturalne Roacutewnież fakt dostosowania systemu tylko do
zwalczania szybkich celoacutew z tylnej poacutełsfery ograniczał skuteczność - trafienie pocisku
w część ogonową celu tam gdzie znajdowały się emitujące ciepło dysze silnikoacutew ale z kolei
nie było układoacutew i zespołoacutew istotnych z punktu widzenia żywotności samolotu nie musiało
wcale prowadzić do zniszczenia celu Spowodowane przez Strzały-2 uszkodzenia często
mogły być naprawione nawet w warunkach polowych W związku z tym już w październiku
1968 r zalecono rozpoczęcie prac modernizacyjnych Ich głoacutewnymi założeniami było
uproszczenie i skroacutecenie cyklu strzelania poprzez automatyzację procesu przechwycenia celu
i odpalenia pocisku rakietowego poprawienie selekcji celoacutew na tle zakłoacuteceń stacjonarnych
wyeliminowanie możliwości odpalenia do celoacutew znajdujących się poza strefą skutecznego
rażenia a także rozszerzenie tej strefy Zakładano także umożliwienie zwalczania celoacutew
lecących z prędkością 260 ms z tylnej poacutełsfery oraz samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew
lecących z prędkością 150 ms na kursach spotkaniowych Poprawiono także poprzez
wprowadzenia filtra w detektorze odporność głowicy na naturalne zakłoacutecenia szczegoacutelnie
podczas zachmurzenia Mimo wszystko podstawowych wad a więc braku możliwości
przechwycenia celoacutew znajdujących się na kątach w granicach 20-30deg od słońca czy też
wrażliwości na pułapki termiczne nie wyeliminowano
Zmodernizowany zestaw ktoacutery otrzymał oznaczenie 9K32M Strzała-2M [4] został
przyjęty na uzbrojenie w 1970 r Zastosowano w nim nowy pocisk rakietowy 9M32M
16
umieszczony w kontenerze 9P54M i wspoacutełpracujący z nowym mechanizmem startowym
9P58 (rys 24) Ze względu na modyfikacje w układzie elektrycznym nie było w zmoder-
nizowanym zestawie możliwe wykorzystanie kontenera ze starszym pociskiem rakietowym
Zewnętrznie oba zestawy roacuteżniły się nieco szczegoacutełami konstrukcyjnymi mechanizmu
startowego i tej części wyrzutni ktoacutera bezpośrednio z nim sąsiadowała (rys 25)
Rys 24 Mechanizm startowy 9P58 wraz z opakowaniem transportowym i futerałem
do przenoszenia
Rys 25 Poroacutewnanie przenośnych rakietowych zestawoacutew przeciwlotniczych 9K32 (u goacutery)
9K32M (po środku) i 9K34 (na dole)
17
Roacutewnolegle z pracami modernizacyjnymi ktoacutere doprowadziły do powstania Strzały-2M
rozpoczęto studia nad głębszą modernizacją zestawu Temat oznaczony Strzała-3 został
zatwierdzony w 1968 r Radykalną poprawę parametroacutew miała zapewnić nowa głowica
samonaprowadzająca ktoacuterą opracowywało biuro konstrukcyjne zakładoacutew Arsenał w Kijowie
Koordynatorem prac pozostało KBM w Kołomnie
Proacuteby prototypoacutew prowadzone były w latach 1972divide73 r po ich zakończeniu zestaw
został przyjęty w 1974 r do uzbrojenia jako 9K34 Strzała-3
Tabela 21
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych
pierwszej generacji
Nazwa systemu Strzała 2 Strzała 2M Strzała 3
Oznaczenie systemu 9K32 9K32M 9K34
Oznaczenie kontenera startowego 9P54 9P54M 9P59
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P53 9P58 9P58M
Oznaczenie rakiety 9M32 9M32M 9M36
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1968 1970 1974
Masa w położeniu bojowym [kg] 145 15 16
Masa pocisku rakietowego [kg] 92 985 103
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 117
Długość pocisku rakietowego [mm] 1443 1438 1470
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1490 1490 ok1500
Średnia prędkość pocisku rakietowego [ms] 430 430 400
Strefa rażenia odległość [m] 800divide3400 500divide4200 500divide4100
Strefa rażenia wysokość [m] 50divide2000 50divide2300 15divide2200
Prędkość celu oddalającego się [ms] 220 260 260
Prędkość zbliżającego się [ms] - 150 310
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu 1 rakieta typu
myśliwiec odrzutowy z tylnej poacutełsfery 019divide025 022divide025 031divide033
Przy zwalczaniu samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew 30divide3000 m
Nowa głowica oznaczona 9E45 miała w poroacutewnaniu z głowicą 9E46 Strzały-2M
dwukrotnie czulszy detektor - działający w zakresie 35divide50 μm dzięki temu większą
odporność na zakłoacutecenia jak roacutewnież umożliwiała użycie zestawu w gorszych warunkach
atmosferycznych (deszcz śnieg duże zapylenie powietrza) W znacznie większym stopniu
wyeliminowano wrażliwość głowicy na zakłoacutecenia naturalne a więc na przykład tarczę
18
słoneczną czy też odbicie słońca od chmur Głowica przeszukiwała przestrzeń w zakresie
kąta 40deg na każdą stronę
Głowica 9E45 pozwoliła także w dużym stopniu poprawić zdolność zwalczania
szybkich samolotoacutew na kursach spotkaniowych (tabela 21) Prędkość celoacutew zwalczanych
w takich warunkach mogła wynosić do 310 ms a maksymalna odległość celu wzrosła do
2500 m Cel taki moacutegł manewrować z przeciążeniem do 3 g Strzelanie do celoacutew na kursach
spotkaniowych uprościło także zastosowanie układu określającego strefę odpalenia na
podstawie poziomu sygnału odbitego od celu trafiającego do głowicy naprowadzania po
rozpoczęciu śledzenia Jeśli sygnał był zbyt słaby - czyli odległość była zbyt duża lub zbyt
silny - odległość zbyt mała z punktu widzenia czasu reakcji systemu automat startowy
blokował start pocisku
Poprawę efektywności stosowania zestawoacutew 9K32M proacutebowano poprawić roacutewnież
wprowadzając urządzenia wykrywające nadlatujące samoloty przeciwnika System
o kryptonimie Pelengator (rys 26) wykrywał emisje radiolokatoroacutew pokładowych
i radiolokacyjnych wysokościomierzy maszyn przeciwnika i na tej podstawie miał określać
kierunek zbliżającego się celu
Rys 26 System Pelengator wraz z zestawem 9K32M Strzała-2M
Wcześniejsze wykrycie zbliżającej się emisji elektromagnetycznej dawało operatorowi
możliwość wcześniejszego włączenia zasilania zestawu i dodatkowe kilkanaście sekund na
skupienie się na wzrokowej identyfikacji i przechwyceniu celu Antena Pelengatora
mocowana była do hełmu operatora reszta aparatury wraz ze źroacutedłem zasilania mieściła się
w torbie przenoszonej na ramieniu żołnierza Wykrycie emisji sygnalizowane było
akustycznie Skuteczność Pelengatora nie była zbyt wysoka szczegoacutelnie że nie wszystkie cele
emitowały fale elektromagnetyczne brak było także możliwości wcześniejszego określenia
przynależności państwowej wykrytego celu
Poprawę parametroacutew układu naprowadzania uzyskano wprowadzając układ chłodzenia
detektora ktoacuterego czynnik roboczy - ciekły azot znajdujący się pod dużym ciśnieniem
umieszczony został w kulistym zespolonym z termiczną baterią zbiorniku (oznaczenie bloku
19
zbiornika i baterii - 9P51) zamontowanym w miejscu dotychczasowej baterii 9B17
Właśnie obecność kulistego zbiornika azotu ktoacuterego oś jest roacutewnoległa do osi
pojemnika-wyrzutni na pierwszy rzut oka pozwala odroacuteżnić zestaw Strzała-3 od poprzednich
wersji (rys 25) Zmiany w głowicy i układzie zasilania spowodowały konieczność
wprowadzenia nowego pojemnika-wyrzutni 9P59 i zmodernizowanego urządzenia startowego
9P58M O ile zmianie uległ układ naprowadzania rakiety Strzały-3 ktoacuterą oznaczono 9M36
i część osprzętu wyrzutni to cała rakietowa część zestawu wraz z blokiem sterowania
głowicą bojową i układem napędowym pozostały praktycznie niezmienione w poroacutewnaniu
z rakietą 9M32M Stąd też jej nieco gorsze z racji wzrostu masy pocisku charakterystyki
dynamiczne Właśnie to oraz wysoka cena zestawu spowodowało że Strzała-3 nie uzyskała
większej popularności poza granicami ZSRR [9]
23 Przeciwlotnicze zestawy rakietowe Igła-1 i Igła
Pomimo że Strzała-3 miała znacząco lepsze charakterystyki niż poprzednie wersje
wojskowi nadal zwracali uwagę na liczne ograniczenia zestawu 9K34 przede wszystkim
wrażliwość na celowe zakłoacutecenia - pułapki termiczne i promienniki mikrofalowe Nadal nie
wyeliminowano też do końca wpływu zakłoacuteceń naturalnych szczegoacutelnie przy zwalczaniu
celoacutew na kursach spotkaniowych Przed perspektywicznymi zestawami tej klasy stawiano też
wymagania możliwości zwalczania celoacutew w nocy zmniejszenia ogoacutelnej masy i poprawy
charakterystyk eksploatacyjnych a także włączenia go w systemy wykrywania rozpoznania
przynależności państwowej i kierowania ogniem środkami OPL
Na podstawie tych uwag zostały sformułowane i zatwierdzone w 1971 roku wymagania
dla przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego drugiej generacji ktoacutery otrzymał
kryptonim Igła [10-12] Za priorytet uznano w nich poprawę rozdzielczości głowicy w celu
zwiększenia jej odporności na sztuczne zakłoacutecenia i umożliwienia selekcji celu na tle
zakłoacuteceń zapewnienie automatycznego rozpoznawania przynależności celu (dotychczas
strzelec określał ją wizualnie) a także włączenie zestawoacutew przenośnych w taktyczny system
kierowania ogniem obrony przeciwlotniczej i zapewnienie strzelcom odpowiednio wczesnego
dopływu informacji o celach Wymagano także zwiększenia zasięgu i pułapu skutecznego
użycia zestawu szczegoacutelnie przy zwalczaniu celoacutew na kursach spotkaniowych oraz poprawy
skuteczności głowicy bojowej Zmiany te nie mogły w znaczący sposoacuteb wpłynąć na zwię-
kszenie masy i gabarytoacutew zestawu
Opracowanie zestawu 9K38 z pociskiem rakietowym 9M39 polecono KBM zaś nowej
głowicy samonaprowadzania leningradzkim zakładom LOMO Igła miała być zestawem
zupełnie nowym i opracowywanym od podstaw mimo że nie odżegnywano się od ogoacutelnej
koncepcji i pewnych rozwiązań typowych dla zestawoacutew pierwszej generacji Wraz
z zestawem miał być opracowany min blok identyfikacji bdquoswoacutej-obcy (Instytut Naukowo-
Badawczy Przyrządoacutew Pomiarowych Ministerstwa Przemysłu Radiowego) oraz przenośny
planszet indykacji sytuacji powietrznej (Centralne Biuro Konstrukcyjne Przyrządoacutew
Ministerstwa Przemysłu Obronnego)
Z uwagi na przeciągające się prace badawcze nad opracowaniem nowych technologii
potrzebnych do skonstruowania odpowiednio czułej odpornej na zakłoacutecenia i niezawodnej
głowicy naprowadzającej jednocześnie mieszczącej się w pocisku o średnicy 72 mm w 1978
20
roku wojsko zrezygnowało z części wymagań aby moacutec uzyskać uproszczoną wersję zestawu
Tak powstały zestaw oznaczony jako Igła-1 składał się z nowej głowicy bojowej silnika
bloku sterowania i mechanizmu startowego ale zastosowana została w niej zmodyfikowana
głowica naprowadzania 9E45 (rys 27) pochodząca od Strzały-3 Jednocześnie prace nad
docelowym wariantem zestawu 9K38 Igła miały być intensywnie kontynuowane Tak
opracowana wyrzutnia została poddana badaniom w 1980 roku a już rok poacuteźniej zestaw
o symbolu 9K310 Igła-1 został wprowadzony na uzbrojenie Armii Radzieckiej [5] W jego
skład wchodził pocisk rakietowy 9M313 umieszczony w jednorazowym pojemniku-wyrzutni
9P322 mechanizm startowy 9P519 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcy 1L14
oraz planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
Rys 27 Głowica samonaprowadzania 9E45 wraz z wyrzutnią zestawu 9K310 Igła-1
Charakterystyki głowicy w stosunku do zestawu Strzała-3 pozostały praktycznie
niezmienione Podstawową modyfikacją było wprowadzenie w niej dodatkowego układu
logicznego wydającego komendę korekty kursu pocisku na pierwszym etapie lotu tuż po
zejściu z wyrzutni Miało to na celu poprawę dynamiki naprowadzenia na wyliczony punkt
spotkania pocisku z celem w początkowym trudno sterowalnym aerodynamicznie okresie
ruchu pocisku rakietowego Korekta pocisku była realizowana przez impuls miniaturowych
silnikoacutew na stały materiał pędny swego rodzaju silnika korekcyjnego umieszczonego w prze-
dziale sterowania Na wyrzutni dodano roacutewnież elektroniczny przełącznik reżimoacutew pracy
bdquopogoń-spotkanie Zmianie uległ roacutewnież blok baterii i zbiornika azotu - nowy nosi
oznaczenie 9B238 a jego oś jest odchylona w doacuteł od osi wyrzutni
Znaczącą poprawę charakterystyk lotnych ndash zasięgu pułapu wzrostu prędkości rakiety
możliwości zwalczania celoacutew poruszających się z prędkościami naddźwiękowymi także na
kursach spotkaniowych uzyskano stosując nowy dwuzakresowy silnik rakietowy o większym
impulsie i czasie pracy Niezależny od silnika marszowego jest silnik startowy zapewniający
wyrzucenie pocisku z wyrzutni odrzucany jest po zakończeniu swojej pracy Zmodyfikowano
także układ aerodynamiczny i blok sterowania pocisku rakietowego Ma on w tej wersji
oproacutecz dwoacutech powierzchni sterowych roacutewnież dwa składane destabilizatory Mają one za
21
zadanie poprawić manewrowość pocisku poprzez zwiększenie efektywności samych steroacutew
przy wykonywaniu manewroacutew na dużych kątach natarcia Skośnie ustawione destabilizatory
podtrzymują roacutewnież na torze lotu ruch wirowy pocisku wokoacuteł własnej osi Zamocowane
w pobliżu dyszy silnika stateczniki w stanie złożonym przylegają do bokoacutew korpusu
W centralnej części owiewki głowicy naprowadzania umieszczony został niewielki stożkowy
grot wsparty na trzech prętach ktoacuterego zadaniem jest zmniejszenie oporoacutew
aerodynamicznych przy prędkościach naddźwiękowych Stożkowa osłona grota z przodu
wyrzutni-pojemnika jest głoacutewnym elementem identyfikacyjnym Igły-1
Z układem napędowym rakiety ściśle wiąże się także problem zwiększenia skuteczności
głowicy bojowej - chociaż ma ona taką samą masę i ładunek bojowy jak w Strzałach -22M3
Charakteryzuje się większą zdolnością rażenia z racji nowego materiału wybuchowego
i układu detonującego Z zapalnikiem połączony jest także generator powodujący roacutewnoległą
z ładunkiem głowicy bojowej detonację resztek paliwa silnika marszowego W znaczący
sposoacuteb wpływa to na efekt niszczący jako że w zależności od odległości do celu masa
niespalonego paliwa rakietowego może wynosić nawet ponad 1-2 kg
Zupełnie nową jakość nadało zestawowi zintegrowanie z systemem rozpoznawczym
IFF oraz dodanie przenośnego planszetu indykacji sytuacji powietrznej To pierwsze
urządzenie oznaczone jako 1L14 zostało wbudowane w urządzenie startowe Interrogator
zaczyna działać automatycznie w momencie uchwycenia celu przez głowicę i blokuje start
jeśli śledzony jest własny obiekt latający Układ działa w zakresie 20-30deg w azymucie i 70deg
w elewacji W przypadku gdy w tym wycinku przestrzeni znajdzie się oproacutecz właściwego
celu także własny statek latający operator ma możliwość ręcznego odłączenia blokady startu
pocisku rakietowego Skuteczność układu rozpoznania bdquoswoacutej-obcyrdquo producent określa na
90 Na planszecie indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1 (rys 28) obecność celu jest
sygnalizowana zapaleniem się znacznika na ekranie Może on wyświetlać informacje o czte-
rech celach przy tym podawana jest informacja o ich przynależności państwowej i kursie
względem pozycji pododdziału przeciwlotniczego z dokładnością do 1000 m na odległości
i 5-25deg w azymucie Warunkiem skutecznego wykorzystania urządzenia jest jego
topograficzne dowiązanie na podstawie danych uzyskanych ze wspoacutełpracującego wozu
dowodzenia i wskazań kompasu Informacja o sytuacji powietrznej jest transmitowana do
planszetu kodowanym łączem radiowym z punktu kierowania ogniem OPL wyższego
szczebla znajdującego się w odległości do 10 km
Planszet obsługuje dowoacutedca drużyny przeciwlotniczej będący jednocześnie jednym
z jej strzelcoacutew Dysponuje on radiostacją R-147 za pośrednictwem ktoacuterej przydziela cele do
zwalczania strzelcom posiadającym odbiorniki R-147P oczywiście - w razie potrzeby - może
także przekazywać je głosem Wykorzystanie planszetu pozwala na wykrycie przez
pojedynczego strzelca nadlatującego celu znajdującego się w odległości ok 5 km z 90
prawdopodobieństwem Wcześniej prawdopodobieństwo to wynosiło 40-50 dla odległości
3-4 km Podczas proacuteb drużyna przeciwlotnicza kierując się wskazaniami planszetu nie
wykryła jedynie 3 z 50 celoacutew w strefie swojej odpowiedzialności zaś bez jego pomocy aż 20
Poza podstawowym wariantem Igły-1 znane są jeszcze dwie jej modyfikacje Igła-1E
oraz Igła-1M obie przeznaczone dla odbiorcoacutew zagranicznych Igła-1E (zestaw 9K310E) to
wariant w ktoacuterym konfigurację urządzenia rozpoznawczego bdquoswoacutej-obcyrdquo można dostosować
do wymagań zamawiającego (np zamiast wspoacutełpracy z radzieckimrosyjskim układem Parol
22
może on działać w standardzie NATO) - urządzenie startowe tej wersji oznaczono 9P519-1
Rys 28 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
1 - antena odbiorcza 2 - instrukcja obsługi 3 - pokrętło 4 - manipulatory obsługi planszetu
5 - potencjometry topodowiązania 6 - tablica wskaźnikoacutew 7 - wyświetlacz sytuacji taktycznej
8 - głośnik 9 - zewnętrzne źroacutedło zasilania
Igła-1M nie posiada układu rozpoznawczego stąd też występował tam inny wariant
urządzenie startowego - 9P519-2 W konstrukcji wersji eksportowych zastosowano także
pewne uproszczenia między innymi brak w nich układu detonującego resztki paliwa
rakietowego roacutewnolegle z pobudzeniem głowicy bojowej (pocisk rakietowy zestawoacutew Igła-
1ElM ma najprawdopodobniej oznaczenie 9M313-1) Wraz z zestawem Igła-1 opracowano
roacutewnież nowe urządzenie kontrolne 9W866 (rys 29) oraz trenażer 9F730
Rys 29 Urządzenie kontrolne 9W866 do zestawu Igła-1
23
Zestaw 9K310 był wykorzystywany w kilku konfliktach zbrojnych (np w czasie
pierwszej wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku oraz w 1995 roku w Jugosławii) gdzie miał
okazję udowodnić swą wysoką skuteczność w warunkach bojowych niszcząc lub
uszkadzając co najmniej kilkanaście samolotoacutew i śmigłowcoacutew
W 1982 roku po ponad 10 latach prac rozpoczęły się proacuteby poligonowe zestawu 9K38
Igła ktoacutery został ostatecznie przyjęty do uzbrojenia w 1983 r W skład zestawu wchodził
pocisk rakietowy 9M39 umieszczony w pojemniku-wyrzutni 9P39 mechanizm startowy
9P516 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo 1L14 Urządzenie startowe
pozwala na odpalanie pociskoacutew zaroacutewno z pojemnika 9P39 jak i 9P322 zestawu 9K310
Kolejną modyfikacją jest także wprowadzenie planszetu 1L110 (rys 210) prezentującego
sytuację powietrzną w promieniu 125 km na innego typu wskaźniku niż w 1L15-1
Informacja o sytuacji może być przekazywana drogą przewodową do wskaźnikoacutew
zamontowanych bezpośrednio na wyrzutniach
Rys 210 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L110
Igła wyposażona została w docelową dwuzakresową głowicę samonaprowadzania
9E410 z chłodzonym układem detektoroacutew opracowaną w leningradzkim LOMO Producent
podaje że jej parametry w zakresie czułości ośmiokrotnie przewyższają głowicę Strzały-2M
i dwukrotnie Igły-1 W poroacutewnaniu z układem naprowadzania Igły-1 nowa głowica 9E410
(rys 211) zapewnia znacznie większe możliwości zwalczania celoacutew na kursach
spotkaniowych (co umożliwia ich zniszczenie jeszcze przed przeprowadzeniem przez nie
ataku) ale przede wszystkim umożliwia selekcję celu na tle zakłoacuteceń zaroacutewno
pirotechnicznych pułapek termicznych jak i błyskoacutew promiennikoacutew mikrofalowych
Podczas proacuteb uzyskano prawdopodobieństwo zniszczenia zbliżającego się celu
pierwszym pociskiem rakietowym wynoszące 031 (cel oddalający się - 024) przy odpalaniu
przez cel co najmniej 6 pułapek termicznych w interwale czasowym 03 sekundy Ich łączna
moc termiczna przewyższała tę emitowaną przez cel sześciokrotnie Układy logiczne głowicy
umożliwiają także przeniesienie punktu trafienia z okolic dysz na środek celu co w dużym
stopniu zwiększa efekt rażący głowicy bojowej Zmiana głowicy wymusiła także pewne
modyfikacje bloku sterowania pociskiem rakietowym Zmiany dotknęły także aerodynamikę
24
pocisku rakietowego - zmniejszający opoacuter aerodynamiczny stożkowy grot podtrzymywany
trzema prętami został zastąpiony kilkucentymetrowym pojedynczym grotem - swego rodzaju
bdquoigłąrdquo - mocowanym centralnie do owiewki głowicy naprowadzania
Rys 211 Koordynator śledzący i głowica samonaprowadzania 9E4110 zestawu Igła
Zastosowanie w głowicy pocisku 9K310 Igła-1 chłodzonego azotem detektora opartego
o InSb pozwoliło znacząco zwiększyć jej czułość w stosunku do starszych typoacutew głowic
W zestawie 9K38 Igła oproacutecz chłodzonego azotem detektora na InSb wchodzi także
niechłodzony czujnik oparty o PbS Ten detektor pozwala dzięki dwuspektralnej obserwacji
celu wyeliminować lub poważnie ograniczyć skuteczność działania celoacutew pozornych w tym
przede wszystkim pułapek termicznych stosowanych przez obiekty latające do samoobrony
Pod koniec lat 90-tych XX wieku podjęto prace modernizacyjne ktoacutere miały polegać na
opracowaniu lekkiego pocisku przeciwlotniczego ktoacutery moacutegłby zwalczać bezpilotowe statki
latające pociski manewrujące oraz amunicję inteligentną Tę wersję zestawu ndash oznaczoną
9K338 Igła-S ndash (rys 212 i 213) przyjęto na uzbrojenie armii rosyjskiej w 2004 roku
Rys 212 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S oraz pocisk rakietowy 9M342
25
Rys 213 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S
Elementy bojowe kompleksu 9K338 i schematu doprowadzenia azotu
1 ndash pocisk rakietowy 9M342 2 ndash rura 9P338 3 ndash wtyczka 4 ndash rozetka 5 ndash mechanizm startowy
9P552 6 ndash naziemne źroacutedło zasilania 9B238-1 7 ndash fotoodbiornik FP-1 8 ndash rurka do podawania azotu
9 ndash sztucer
O tym zestawie brak jest szczegoacutełowych informacji dotyczących zastosowanych w nim
rozwiązań konstrukcyjnych a te publikowane często roacuteżnią się w prezentowanych szczegoacute-
łach Zastosowanie cięższej ważącej ponad 25 kg elaborowanej heksogenem głowicy
bojowej 9N330 w połączeniu z zapalnikiem o działaniu bezwładnościowym i zbliżeniowym
znacząco zwiększyło jej skuteczność rażenia Przedstawione powyżej zdjęcie (rys 212)
wskazuje że w części bojowej zapalnika znajdują się bdquookienkardquo ktoacutere mogą być elementami
optycznego czujnika zbliżeniowego Kształt i analogiczne wyprofilowanie oraz rozmiesz-
czenie czterech powierzchni sterowych wokoacuteł głowicy mogą wskazywać że w Strzale-S być
może zastosowano dwukanałowy system sterowania (cztery stery ndash dwa w kanale kierunku
i dwa w kanale pochylenia) W odroacuteżnieniu od Igły stosowany jest jednokanałowy system
sterowania (dwa stery i dwa destabilizatory)
Nowy silnik rakietowy o wyższym impulsie całkowitym ciśnienia pozwolił zwiększyć
średnią prędkość pocisku na torze lotu oraz wydłużyć do ponad 6 km jego zasięg Poprawa
czułości detektoroacutew promieniowania umożliwiła zestawowi 9K338 zwalczanie klasycznych
celoacutew powietrznych z każdej strony i w każdych warunkach atmosferycznych Według
producenta IgłandashS może roacutewnież zwalczać bezpilotowe aparaty latające amunicje inteli-
gentną oraz pociski samosterujące przy czym poprawiono w niej odporność na termiczne
i mikrofalowe cele pozorne
Poroacutewnując przeciwlotnicze pociski rakietowe z zestawoacutew Igła (rys 214) narzuca się
podobieństwo stosowanych w nich układoacutew konstrukcyjnych oraz ewolucyjne podejście do
procesu ich modernizacji Podparty na sztywnych drutach stożek osłaniający głowice został
zastąpiony w kolejnych wersjach centralnie mocowanym do owiewki trzpieniem Pojawienie
się bdquookienekrdquo w pobliżu głowicy bojowej pocisku 9M342 może sugerować zastosowanie
zapalnika zbliżeniowego dzięki czemu prawdopodobieństwo trafienia przez pocisk w okre-
ślony cel znacząco by wzrosło Roacutewnież w konstrukcji pocisku 9K338 daje się zauważyć
oproacutecz zwiększenia ładunku napędowego dążenie do zwiększenia prędkości i manewrowości
pocisku (skośnie ścięte powierzchnie czołowe statecznikoacutew)
26
Rys 214 Pociski rakietowe stosowane w zestawach Igła
Charakterystyki użytkowe poroacutewnywalnych wzoroacutew uzbrojenia przeciwlotniczego wskazują
że w dziedzinie tego typu uzbrojenia nie da się już radykalnie poprawić ich efektywności
ogniowej bez zwiększania wymiaroacutew i masy pociskoacutew
24 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Grom
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM został opracowany w Polsce
w ramach programu bdquoNowoczesne technologie systemu obrony przeciwlotniczej GROMrdquo
ktoacuterego realizację rozpoczęto pod koniec 1992 roku [13-15] Efektem pierwszego etapu prac
był zestaw pod nazwą GROM-I zawierający obok oryginalnych nowoopracowanych
zespołoacutew roacutewnież elementy pochodzące z radzieckiego przenośnego przeciwlotniczego
zestawu rakietowego Igła (stąd w nazwie zestawu litera I) W celu zmniejszenia podatności
pocisku na zakłoacutecenia oraz pułapki termiczne w jego głowicy zastosowano dwa kanały
śledzące Dużą czułość głowicy oraz niewrażliwość na warunki atmosferyczne osiągnięto
dzięki schłodzeniu detektora przed startem pocisku do temperatury -196ordmC GROM-I
wprowadzono na uzbrojenie Wojska Polskiego w 1995 roku
Zestaw przeznaczony jest do rażenia samolotoacutew odrzutowych turbośmigłowych
i tłokowych a także śmigłowcoacutew na kursach spotkaniowych i pościgowych w warunkach
atmosferycznych i sztucznych zakłoacuteceń cieplnych Pocisk może zwalczać cele na
wysokościach od 10 m do 3500 m a jego zasięg maksymalny wynosi 5200 m Mała
wysokość minimalna pozwala efektywnie zwalczać śmigłowce atakujące cele pociskami
przeciwpancernymi Pocisk na torze lotu ma prędkość maksymalną w granicach 600divide640 ms
co pozwala zwalczać samoloty poruszające się z prędkością do 400 ms (przy locie
spotkaniowym) lub 320 ms (przy locie pościgowym) [16-20]
Zestaw bazuje na zaczerpniętym z Igły układzie aerodynamicznym (klasyczny układ
bdquokaczkardquo - w przedniej części stery aerodynamiczne a z tyłu cztery stabilizatory) oraz
koncepcji rozmieszczenia i wspoacutełdziałania poszczegoacutelnych modułoacutew składowych W zesta-
wie przesunięto oś celowania w stosunku do osi wyrzutni pod kątem 10deg Jest to konieczne ze
względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas startu pocisku do
27
celoacutew nisko lecących Na początkowym odcinku lotu sterowanie aerodynamiczne
wspomagane jest gazodynamicznie poprzez działanie prochowego silnika sterującego (PSS)
Poprawę dynamiki naprowadzania realizuje układ logiczny wypracowujący tuż po starcie
dodatkową komendę zwrotu rakiety w wyliczony punkt spotkania pocisku z celem a także
elektroniczny przełącznik wariantoacutew naprowadzania bdquopogoń-spotkanie Następną cechą
zestawu jest wprowadzenie na ostatnim odcinku toru lotu pocisku przesunięcia punktu
trafienia co skutkuje rażeniem bardziej wrażliwych zespołoacutew samolotu
Zestaw GROM składa się z mechanizmu startowego i pocisku rakietowego
umieszczonego w prowadnicy wyrzutni Mechanizm startowy (rys 215) przeznaczony jest
do przygotowania i dokonania startu pocisku rakietowego Najważniejsze funkcje
realizowane w mechanizmie startowym sprowadzają się do rozkręcenia wirnika
żyroskopu
i odblokowania jego głowicy sygnalizacji pojawienia się celu w polu widzenia głowicy
i dokonania analizy sygnałoacutew odebranych z głowicy doprowadzenia w odpowiedniej
kolejności napięć do elementoacutew pirotechnicznych w pocisku rakietowym odłączenia przed
startem pocisku naziemnego źroacutedła zasilania i przejście na zasilanie pokładowe
doprowadzenie do głowicy napięcia polaryzacji niezbędnego do stabilnego śledzenia celu
w czasie oddziaływania przeciążeń startowych oraz przekształcanie napięć na potrzeby
głowicy Wszystkie te funkcje realizowane są w sposoacuteb odpowiednio zaprogramowany za
pośre-dnictwem bloku elektroniki i pośredniczącego w przekazywaniu sygnałoacutew złącza
Elementami umożliwiającymi wspoacutełpracę operatora wyrzutni z wyrzutnią jest język spustowy
oraz przełączniki na mechanizmie startowym i rurze wyrzutni
Rys 215 Mechanizm startowy przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
28
Zadaniem wyrzutni (rys 216) jest zapewnienie wycelowania i bezpiecznego startu
pocisku rakietowego a także odzyskanie silnika startowego Jednocześnie służy ona jako
opakowanie pocisku w czasie eksploatacji Blok rozbiegu i synchronizacji razem z blokiem
czujnikoacutew wyrzutni i cewkami obrotu głowicy zapewniają rozpędzenie żyroskopu do
wymaganej prędkości obrotowej i odłączenie urządzenia rozbiegu po osiągnięciu
odpowiedniej częstotliwości Rozpędzenie żyroskopu umożliwia wzajemne oddziaływanie
zmiennego pola elektrycznego cewek obrotu głowicy (wytwarzanego po doprowadzeniu do
nich napięcia komutacyjnego z bloku rozbiegu) z polem magnetycznym magnesu wirnika
żyroskopu w wyniku czego wytwarza się moment obrotowy Gdy wirnik osiągnie
wymaganą szybkość wirowania blok rozbiegu odłącza się Dalsze podtrzymywanie rotacji
wirnika w wymaganym zakresie zapewnia głowica samonaprowadzania Zamontowany na
wyrzutni zespoacuteł czujnikoacutew przeznaczony jest roacutewnież do ustawienia wirnika żyroskopu pod
kątem 10deg do osi pocisku
Rys 216 Wyrzutnia przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Na rurowej wyrzutni zamontowane są ponadto mechaniczne przyrządy celownicze
ktoacutere ułatwiają namierzanie celu przez głowicę samonaprowadzającą Wsporniki celownika
ustawione są w taki sposoacuteb aby oś celowania była nachylona do osi wyrzutni pod kątem 10deg
Jest to konieczne ze względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas
startoacutew pocisku rakietowego do celu nisko lecącego W tylnej części celownika zamontowana
jest lampka ktoacutera służy do oceny pewności uchwycenia przez głowicę samonaprowa-
dzającą celu Z lewej strony wyrzutni umiejscowiony jest przełącznik trybu naprowadzania
pocisku ndash możliwy jest wyboacuter zwalczania celu na kursie pościgu lub spotkania ndash oraz dźwi-
gnia do odryglowania pocisku i uaktywnienia źroacutedła zasilania
Na wyrzutni znajduje się gniazdo do przyłączenia naziemnego bloku zasilania (rys
217) Znajduje się w nim zbiornik ciśnieniowy gdzie zgromadzono sprężony do 35 MPa
azot ktoacutery służy do chłodzenia detektora podczerwieni zamontowanego w głowicy
samonaprowadzania Takie ciśnienie pozwala uzyskać temperaturę skraplania azotu roacutewną
196deg C Oproacutecz gazu w walcowej części bloku znajduje się termochemiczne źroacutedło energii
29
elektrycznej ktoacutere zasila aparaturę wyrzutni i do chwili aktywowania źroacutedła zasilania w po-
cisku pokładową aparaturę pocisku Bateria termochemiczna aktywowana jest pirotech-
nicznie
Rys 217 Naziemny blok zasilania przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Przeciwlotniczy pocisk rakietowy GROM (rys 218) [8] składa się z połączonych ze
sobą następujących przedziałoacutew
optycznej głowicy samonaprowadzającej (rys 219)
przedziału steroacutew (rys 220)
głowicy bojowej z zapalnikiem (rys 221)
silnika marszowego i startowego (rys 222)
oraz zespołu statecznikoacutew (rys 223)
Rys 218 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy Grom
Optyczna głowica samonaprowadzająca (rys 219) służy do przechwycenia i auto-
matycznego śledzenia celu (na podstawie emisji jego promieniowania cieplnego) pomiaru
30
prędkości kątowej linii celowania i kształtowania sygnału sterującego proporcjonalnego do
prędkości kątowej linii celowania Głowica pracuje w dwoacutech zakresach widma promienio-
wania a pozyskiwanie i obroacutebka sygnałoacutew odbywa się sposobem cyfrowym Taka
architektura głowicy sprawia że pocisk rakietowy GROM jest odporny na pułapki termiczne
ktoacutere oddalają się od wcześniej śledzonego celu głoacutewnego
Rys 219 Optyczna głowica samonaprowadzająca pocisku rakietowego Grom
1 - nasadka aerodynamiczna 2 - koordynator 3 - blok elektroniki 4 - kadłub 5 - układ chłodzenia
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego GROM jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do wartości
prędkości kątowej zmiany linii wizowania (linii obserwacji celu loc) Istotą tej metody jest
sprowadzenie do zera prędkości kątowej linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku
rakietowego z celem w tzw punkcie wyprzedzonym W początkowej fazie pocisk rakietowy
nie kieruje się do punktu wyprzedzonego lecz jego lot jest programowany w celu uzyskania
odpowiednich kątoacutew wyprzedzenia i przewyższenia W wyniku tego zabiegu prędkość
kątowa jest roacuteżna od zera przez co głowica samonaprowadzająca na podstawie pomiaru tej
prędkości wypracowuje odpowiedni sygnał kierowania
Metoda proporcjonalnej nawigacji w systemie naprowadzania z głowicą samona-
prowadzającą zapewnia trafienie pociskiem w pobliżu najbardziej kontrastujących cieplnie
elementoacutew konstrukcji celu Podczas strzelania do samolotoacutew odrzutowych środek trafień
leży w rejonie wylotu dyszy silnika Konstrukcja wspoacutełczesnych samolotoacutew jest taka że rejon
wylotu dyszy jest mało wrażliwym obszarem dla rakiety o małej zdolności rażenia głowicy
bojowej Aby zwiększyć skuteczność rażenia w pocisku przewidziano system przesunięcia
środka trafień w kierunku lotu samolotu tzn w jego kadłub System przesunięcia wypra-
cowuje dodatkowy sygnał ktoacutery odchyla pocisk od wylotu dyszy w stronę kadłuba samolotu
Przedział steroacutew (rys 220) wyposażono w zespoacuteł sterujący ze sterami pokładowe źroacutedło
zasilania (składające się z prądnicy i stabilizatora-prostownika) czujnik prędkości kątowej
wzmacniacz prochowy akumulator ciśnienia prochowy silnik sterujący z dyszami zespoacuteł
odbezpieczającym i dwa destabilizatory
W przedziale steroacutew znajduje się aparatura sterująca lotem pocisku rakietowego Jako
miernik prędkości kątowej linii obserwacji celu stosuje się dwukanałową żyroskopową
głowicę samonaprowadzającą W założeniu budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę
jedno-kanałowego sterowania obracającym się pociskiem rakietowym z pracującym w ukła-
dzie przekaźnikowym zespołem sterującym umożliwiającym działanie siły sterującej w pożą-
31
danym kierunku Idea sterowania jednokanałowego jest analogiczna jak w zestawie 9K32
Jednak w przypadku GROMA podobnie jak to miało miejsce w Igle zastosowano
dodatkowo silnik sterujący z dyszami ktoacutere mają za zadanie wspomagać manewrowanie
pociskiem w zakresie małych prędkości lotu tuż po jego starcie Wypływające z dysz gazy
prochowe generują niewielkie impulsy ciągu wspomagające stery ktoacutere w przypadku niskich
prędkości lotu nie są w stanie wytworzyć niezbędnej do efektywnego sterowania pociskiem
rakietowym siły aerodynamicznej Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci
do wybranego punktu spotkania a prędkość kątowa linii celowania nie jest roacutewna zeru
Głowica mierzy tę prędkość kątową i - proporcjonalnie do jej wartości - kształtuje komendę
sterowania Wykonując tę komendę stery powodują powstanie siły sterującej w pożądanym
kierunku Pod działaniem siły sterującej pocisk obraca się wokoacuteł środka masy pojawiają się
przy tym kąty natarcia lub ślizgu w wyniku czego powstaje wynikowa siła nośna
zmieniająca trajektorię lotu pocisku rakietowego w kierunku zmniejszenia do zera prędkości
kątowej linii obserwacji celu
a) b)
Rys 220 Przedział steroacutew pocisku rakietowego Grom
1 - wzmacniacz 2 - zespoacuteł sterujący 3 - prochowy silnik sterujący 4 - prochowy akumulator
ciśnienia 5 - stabilizator-prostownik 6 ndash prądnic 7 - rozetka 8 ndash stery 9 ndash destabilizator 10 - czujnik
prędkości kątowej
Głowica bojowa (rys 221) przeznaczona jest do rażenia celoacutew powietrznych lub
uniemożliwiania im wykonanie zadań bojowych Czynnikiem rażącym głowicy bojowej jest
burzące działanie fali uderzeniowej produktoacutew jej detonacji i resztek paliwa silnika
marszowego a także odłamkowe działanie elementoacutew powstających podczas detonacji
kadłuba Głowica wyposażona jest w zapalnik o działaniu bezwładnościowym ktoacutery spowo-
duje detonację po zadziałaniu stosunkowo niewielkiej siły bezwładności Oproacutecz tego jest
moduł indukcyjny pełniący funkcję zapalnika zbliżeniowego ndash przelatujący w pobliżu celu
pocisk rakietowy zostanie pobudzony przez zapalnik na skutek bdquowykryciardquo pola magne-
tycznego o większym natężeniu
Stosowany w rakiecie GROM układ napędowy na paliwo stałe przeznaczony jest do
wyrzucenia pocisku rakietowego z wyrzutni nadania mu niezbędnej prędkości obrotowej
rozpędzenia do prędkości marszowej i podtrzymywania tej prędkości w czasie lotu Składa
32
się on z silnika startowego (rys 222 po prawej) oraz dwuzakresowego jednokomorowego
silnika marszowego (rys 222 po lewej) Silnik marszowy spalając ładunek prochowy nadaje
pociskowi prędkość postępową blisko 30 ms a wypływające gazy prochowe przez ustawione
pod kątem dysze pozwalają uzyskać rotację około 20 obrs Ładunek silnika marszowego
spalając się w części bliższej dyszy w sposoacuteb progresywny szybko przyspiesza pocisk
rakietowy na torze lotu pozwalając osiągnąć mu prędkość ponad 650 ms Pozostała większa
część ładunku napędowego spala się neutralnie i dzięki temu pocisk na aktywnym odcinku
toru lotu utrzymuje prędkość zbliżoną do 650 ms
Rys 221 Głowica bojowa pocisku rakietowego GROM
Rys 222 Silnik marszowy (po lewej) i silnik startowy (z prawej) pocisku rakietowego Grom
A - otwory gwintowane 1 - dno 2 - druciki 3 - komora 4 - ładunek marszowy 5 - zapłonnik ładunku
marszowego 6 - dysza zmontowana 7 - zapłonnik płomieniowy opoacuteźnionego działania 8 - zaślepka
9 ndash przekaźnik ogniowy 10 - dysk 11 - ładunek startowy 12 - zapłonnik ładunku startowego
13 - komora 14 - przesłona 15 - zaślepka 16 - zespoacuteł dysz 17 - wiązka stykowa
Zespoacuteł statecznikoacutew służy do aerodynamicznej stabilizacji pocisku rakietowego
w czasie lotu wytworzenia siły nośnej (przy odpowiedniej prędkości i kącie natarcia) oraz
podtrzymania wymaganej prędkości obrotowej Zespoacuteł ten (rys 223) stanowią kadłub
cztery składane stateczniki i mechanizm ich unieruchamiania Każdy ze statecznikoacutew
zbudowany jest z płatoacutew ktoacutere są mocowane dwoma wkrętami do wkładek (przedniej
i tylnej) nałożonych na oś umieszczoną w otworze kadłuba
Sekwencja czynności startowych (rys 224) w zestawie GROM jest nieco inna jak
w zestawie 9K32M Pierwszą czynnością jest aktywowanie zewnętrznego źroacutedła zasilania
w energię elektryczną i czynnik chłodzący detektor głowicy Należy pamiętać że zestaw
33
będzie przygotowany do strzelania nie wcześniej niż po 6 s od uruchomienia źroacutedła
zasilania ktoacuterego czas działania wynosi 30 s Po uruchomieniu zasilania i układu dozowa-
nia gazu sprężony do 35 MPa azot wpływa do urządzenia chłodzącego głowicy jednocześnie
elektromagnes zwalnia rygiel pocisku rakietowego przez co pocisk rakietowy w wyrzutni jest
odryglowany W tym czasie do bloku czujnikoacutew wyrzutni i blokoacutew elektroniki mechanizmu
startowego przekazywane jest napięcie dzięki czemu następuje rozpędzanie wirnika żyrosko-
pu pokrycie się jego osi optycznej z osią celowniczą przyrządoacutew celowniczych a następnie
jego zablokowanie Rozpoczyna się obroacutebka sygnałoacutew pochodzących z głowicy samonapro-
wadzającej
Rys 223 Zespoacuteł statecznikoacutew pocisku rakietowego Grom
1 - płat 2 - wkładka przednia 3 -kadłub 4 - oś 5 - sprężyna 6 - rygiel 7 - wkręt 8 - wkładka tylna
B ndash występ
Start pocisku rakietowego do celu jest możliwy w systemie automatycznego
przechwycenia i startu lub w systemie poacutełautomatycznego przechwycenia i startu
W systemie automatycznym po włączeniu zasilania i wycelowaniu oraz naciśnięciu spustu do
oporu wirnik żyroskopu głowicy przestaje być blokowany i pojawiają się sygnały informacji
dźwiękowej i świetlnej Start jest możliwy wtedy gdy w ciągu 08 s po uruchomieniu spustu
do oporu sygnał od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością
kątową nie mniejszą niż 4degs oraz prędkość kątowa linii obserwacji celu nie przekracza 12degs
a kąt między osią wirnika żyroskopu i osią celowniczą wyrzutni jest mniejszy niż 2deg Po
spełnieniu tych warunkoacutew uaktywniane jest pokładowe źroacutedło zasilania a następnie (po
czasie ok 07 s niezbędnym do osiągnięcia jego wymaganych parametroacutew pracy) przekazy-
wany jest impuls elektryczny do silnika startowego Po sygnale od czujnika układu
blokowania i hermetyzacji oraz po otwarciu pokrywy zaczyna działać silnik ktoacutery nadaje
pociskowi niezbędną prędkość wylotową z wyrzutni oraz obrotową wokoacuteł osi podłużnej
34
W tym czasie w wyrzutni następuje ścięcie rurki doprowadzającej sprężony azot do głowicy
rozłączenie złącza elektrycznego pocisku z wyrzutnią oraz zerwanie przewodoacutew
zapłonowych Silnik startowy kończy swą pracę w wyrzutni i jest w niej zatrzymywany za
pomocą tulejki wychwytującej oraz rozprężnego pierścienia zatrzymującego Podczas ruchu
pocisku wewnątrz wyrzutni odblokowywane są stateczniki stery i destabilizatory w zespole
steroacutew ktoacutere po zejściu pocisku z wyrzutni rozkładają się
Rys 224 Algorytm czynności startowych przy strzelaniu z zestawu GROM
W systemie poacutełautomatycznym - po włączeniu zasilania pocisku rakietowego
wycelowaniu i uruchomieniu spustu do położenia pośredniego - wirnik żyroskopu zostaje
odblokowany i pojawiają się sygnały informacji dźwiękowej i świetlnej Start w tym systemie
jest możliwy jeżeli w ciągu 06 s po uruchomieniu spustu do położenia pośredniego sygnał
od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością kątową nie mniejszą
niż 4degs prędkość kątowa linii celowania jest nie większa niż 12degs a kąt między osią wirnika
żyroskopu i osią celowniczą na wyrzutni jest mniejszy od 2deg
Po zejściu pocisku z wyrzutni w odległości około 55 m włącza się silnik marszowy
Rozpędza on pocisk rakietowy do prędkości marszowej i podtrzymuje ją w locie Jego rotację
podtrzymuje skośne ustawienie powierzchni destabilizatoroacutew i zespołu statecznikoacutew Po
rozłożeniu się steroacutew rozpoczyna się proces uzbrajania zapalnika i zostaje zapalony
pirotechniczny opoacuteźniacz mechanizmu samolikwidacji Uzbrojenie zapalnika następuje po
czasie około l divide 19 s
Śledząc cel głowica samonaprowadzania tworzy sumaryczny sygnał sterujący ktoacutery
przekazywany do zespołu steroacutew zapewnia sterowanie w locie W razie utraty celu wirnik
żyroskopu głowicy samonaprowadzającej w obu systemach ustawia się automatycznie
w położeniu pierwotnym
Po trafieniu pociskiem rakietowym w cel zapalnik pobudza głowicę bojową i następuje
detonacja jej ładunku kruszącego oraz ewentualnych resztek paliwa z silnika marszowego
W razie nietrafienia w cel po upływie 14divide17 s spali się opoacuteźniacz pirotechniczny
35
mechanizmu samolikwidacji powodując zadziałanie detonatora oraz analogiczne działanie
głowicy bojowej
Do wykonywania obsługiwania technicznego elementoacutew zestawu przeznaczona jest
ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa 9W866E Obsługiwanie techniczne zestawu z użyciem
tej stacji 9W866E zapewnia specjalistyczny pododdział
Tabela 22
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych drugiej
generacji i zestawu GROM
Nazwa systemu Igła-1 Igła Igła-S Grom-I Grom-M
Oznaczenie systemu 9K310 9K38 9K338
Oznaczenie kontenera startowego 9P322 9P39
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P519 9P516-1 9P522 MS Grom
Oznaczenie pocisku rakietowego 9M313 9M39 9M342
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1981 1983 2004 1995 2010
Masa w położeniu bojowym [kg] 1795 179 190 165 169
Masa pocisku rakietowego [kg] 108 108 117 105 107
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 250 127 200
Długość pocisku rakietowego [mm] 1673 1638 1625 1648 1596
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1700 1708 1708 ok1700
Średnia prędkość pocisku rakietowego
[ms] 600 600 600 650 660
Strefa rażenia odległość [m] 500divide5200 500divide5200 500divide5200 400divide5200 400divide6000
Strefa rażenia wysokość [m 10divide2500 10divide2500 10divide3500 10divide3500 10divide3500
Prędkość celu oddalającego się [ms] 320 320 320 320 360
Prędkość celu zbliżającego się [ms] 360 360 400 400 400
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery bez
zakłoacuteceń
044-059 045-063 - gt06 07
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery z
zakłoacuteceniami
lt01 031 - 04 -
Według danych ZM Mesko
36
25 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Mistral
Mistral to przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu opracowany
i produkowany od 1988 roku przez francuską firmę MATRA Występuje w licznych wersjach
wyrzutni min Mistral MANPADS ALAMO ATLAS ALBI SANTAL SIMBAD
i SADRAL przy czym każdy z nich jest wyposażony w ten sam pocisk samonaprowadzający
się na cel
Najprostszym zestawem jest Mistral MANPADS [21] - odpowiednik przenośnych
zestawoacutew przeciwlotniczych takich jak Strzała-2 Javelin i RBS-70 Składa się on z pocisku
umieszczonego w pojemniku startowym oraz wyrzutni Wyrzutnia ma elementy zamocowania
pocisku mechanizm odpalający celownik dzienno-nocny i układ mikroprocesorowy do
określania danych przedstartowych Pocisk jest odpalany z pojemnika za pomocą silnika
startowego natomiast silnik marszowy włącza się w odległości kilku metroacutew od stanowiska
startowego (rys 225) i zwiększa prędkość pocisku do 25 Ma Głowica detonuje przy
bezpośrednim zetknięciu się z celem lub w pobliżu po zadziałaniu laserowego zapalnika
zbliżeniowego
System naprowadzania pocisku jest wyposażony w mozaikowy detektor
promieniowania podczerwonego Dzięki specjalnemu układowi eliminującemu sygnały
z fałszywych źroacutedeł promieniowania pocisk jest mało wrażliwy na pułapki cieplne
Spośroacuted zestawoacutew przewoźnych najbardziej rozbudowanym jest SANTAL przezna-
czony przede wszystkim do osłony jednostek zmechanizowanych i pancernych w czasie
marszu Uzbrojenie zestawu stanowią dwie potroacutejne wyrzutnie pociskoacutew Mistral Do
obserwacji przestrzeni powietrznej i śledzenia celoacutew zastosowano dopplerowski radar oraz
system identyfikacji bdquoswoacutej-obcy
Dla jednostek pływających firma MATRA opracowała zestawy SIMBAD i SADRAL
Pierwszy z nich to ATLAS przystosowany do instalowania na małych okrętach bojowych
i pomocniczych Natomiast SADRAL to w pełni zautomatyzowany sterowany centralnie
zestaw przeciwlotniczy małego zasięgu Ma on stabilizowane stanowisko ogniowe sześć
wyrzutni rurowych kamerę telewizyjną i termowizyjną System naprowadzania jest
zintegrowany z okrętowym systemem śledzenia i identyfikacji celoacutew
Rys 225 Odpalanie pocisku rakietowego Mistral ndash moment odrzucenia silnika startowego
37
Mistral ATAM (Air-to Air-Missile) to wersja przystosowana do strzelania pociskami ze
śmigłowcoacutew (pociski zaopatrzono w specjalne osłony na głowice samonaprowadzające się)
Dzięki standardowej konstrukcji wyrzutni zestawy te mogą być instalowane na każdym
śmigłowcu używanym w NATO (np Gazelle PAH-1 PAH-2 Tiger AH-64A Apache)
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawoacutew Mistral masa pocisku - 195 kg
długość pocisku - 180 m kaliber pocisku - 90 mm średnia prędkość lotu pocisku - 850 ms
pułap - od 300 do 4500 m zasięg - od 500 do 6000 m
26 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Javelin
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu Javelin opracowany
został i produkowany jest przez angielską firmę Shorta Brothersa PLC Jest zmodernizowaną
wersją zestawu BLOWPIPE Umożliwia zwalczanie samolotoacutew i śmigłowcoacutew zaroacutewno
zbliżających się jak i oddalających się lecących na małych wysokościach Może występować
roacutewnież w wersjach wieloprowadnicowych jako Javelin LML V Javelin LML N i Spartan-
Javelin [22 23]
Zestaw Javelin składa się z zespołu kierowania i rurowego pojemnika z pociskiem
Zespoacuteł kierowania ma układ odpalania żyroskopowo stabilizowany układ obserwacji
i celowania blok elektroniczny (na bazie mikroprocesora) przełącznik funkcji zapalnika
przycisk startu joystik sterowany kciukiem przełącznik wyboru kanału transmisji i układ
automatycznej korekcji wiatru
Pocisk rakietowy znajdujący się w pojemniku rurowym składa się z głowicy
odłamkowo-kumulacyjnej zapalnika zbliżeniowego i kontaktowego silnika startowego
i marszowego czterech steroacutew aerodynamicznych statecznikoacutew oraz smugacza Pocisk jest
odpalany z pojemnika za pomocą silnika startowego działającego tylko w rurze wyrzutni
Następnie w bezpiecznej odległości od operatora uruchamia się silnik marszowy
Pocisk ma smukły cylindryczny kadłub zakończony z przodu ostrołukiem Cechą
charakterystyczną pocisku jest to że część wierzchołka ze sterami typu delta może się
obracać niezależnie od reszty kadłuba Stateczniki umieszczono na przesuwnym pierścieniu
ktoacutery w pojemniku znajduje się w części głowicowej Po odpaleniu stateczniki
przemieszczają się w kierunku tylnej części pocisku a po wylocie z kontenera rozkładają się
na pełną rozpiętość
Przygotowanie zestawu do strzelania polega na połączeniu zespołu kierowania
z pojemnikiem rurowym Następnie operator umieszcza zestaw na ramieniu kieruje go na cel
a po naciśnięciu na język spustowy utrzymuje bdquokrzyż celownika na celu W zależności od
odchylenia pocisku od linii celowania wypracowane przez aparaturę sygnały sterujące są
przesyłane do pocisku drogą radiową
Znamienną cechą wieloprowadnicowych zestawoacutew Javelin LML (Lightweight Multiple
Launcher) jest troacutejpojemnikowa wyrzutnia i standardowy zespoacuteł kierowania W wersji
przenośnej zestaw spoczywa na podstawie troacutejnożnej natomiast wersja LML V (vehicle)
przeznaczona dla transporteroacutew opancerzonych jest zmontowana na ruchomej obrotnicy (o
kącie obrotu 60deg) zawierającej uchwyt do obracania i hamulec blokujący uchwyt na kierunku
celu
Dla armii brytyjskiej opracowuje się zestaw bdquoSpartan-Javelin składający się
z transportera opancerzonego Alvis Spartan wraz z czterema pociskami na wyrzutni
38
i ośmioma wewnątrz transportera Wykrywanie i śledzenie celu będzie się odbywa z zewnątrz
przedziału przy użyciu celownika panoramicznego
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawu Javelin masa kompletnego
przenośnego zestawu - 34 kg masa pocisku - 6 kg masa zespołu kierowania - 14 kg długość
pocisku - 1400 mm kaliber pocisku - 76 mm kąt podniesienia wyrzutni LML - od 10deg do
45deg zasięg pocisku - od 300 do 5000 m wysokość przechwytywania celu - 2000 m średnia
prędkość pocisku ndash 410 ms
27 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Stinger
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy FIM-92 Stinger [24] został opracowany
i jest produkowany przez Raytheon Missile Systems oraz na licencji przez zakłady Dornier
w Niemczech System wszedł do służby w 1981 roku i obecnie występuje na uzbrojeniu
armii co najmniej 29 państw Jest przeznaczony do zwalczania samolotoacutew i śmigłowcoacutew
lecących
z dużą prędkością na małej wysokości w zasięgu widzialności operatora Oproacutecz ręcznej
wyrzutni pociski FIM-92 mogą być też odpalane z roacuteżnych platform mobilnych np z pojazdu
kołowego M1097 Avenger oraz gąsienicowego M6 Linebacker Do wersji przenośnej
wyrzutni istnieje łatwy w montażu moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo dla ktoacuterego zasilanie
i podłączany przewodem moduł interrogatora przenosi operator
Pociski zestawu FIM-92 mają typowy w tej klasie układ konstrukcyjny (rys 226)
z zespołem głowicy samonaprowadzania w przedniej części blokiem steroacutew głowicą bojową
i przedziałem napędowym w tylnej części Sposoacuteb odpalania jest roacutewnież klasyczny i odbywa
się w dwoacutech etapach w pierwszej fazie uruchamia się mały silnik startowy ktoacutery
oddziaływując ciśnieniem ponad 40 MPa wyrzuca pocisk na odległość bezpieczną dla
operatora Dopiero wtedy uruchamiany jest drugi silnik na paliwo stałe ktoacutery nadaje
pociskowi prędkość ponad 22 Macha
W zależności od okresu w ktoacuterym produkowane były zestawy występują one
w roacuteżnych konfiguracjach wyposażenia i oprogramowania Na uzbrojeniu wojsk lądowych
i piechoty morskiej Stanoacutew zjednoczonych aktualnie występują w czterech konfiguracjach
Basic Passive Optical Seeker Technique (POST) Reprogramable Micro Processor (RMP)
RMP Block I Pociski rakietowe wszystkich systemoacutew są kompatybilne ze sobą i mogą być
odpalane z każdego typu wyrzutni Skonstruowany w latach siedemdziesiątych FIM-92A
Stinger zastąpił wcześniejszą wersję roacutewnież naprowadzaną na podczerwień FIM-43A
Redeye
W stosunku do poprzednika Stinger FIM-92A charakteryzował się większą czułością
głowicy i odpornością na zakłoacutecanie Dalsze udoskonalenie systemu naprowadzającego
pocisk na cel spowodowało powstanie w 1983 roku wariantu FIM-92B znanego roacutewnież jako
Stinger Post (o polepszonych możliwościach naprowadzania na cel ndash zastosowano dualną
głowicę samonaprowadzania) W wersji FIM-92BC głowica samonaprowadzania bazuje na
detektorze z InSb ktoacutery dla osiągnięcia lepszej czułości chłodzony jest argonem Zbiornik
czynnika chłodzącego znajduje się w mechanizmie startowym Dwuzakresowa głowica
(pracująca w podczerwieni na fali o długości 35-50 μm i w nadfiolecie na fali o długości
03-04 μm) wyposażona jest w typowy w tej klasie modulator sygnału od celu w postaci
39
rastra Wcześniejsza odmiana FIM-92A wyposażona jest w detektor pracujący tylko
w podczerwieni (działający na fali o długości 41divide44 μm) Kolejny wariant FIM-92C
wprowadzono do jednostek armii USA w 1989 Wariant C nazywany RMP wyposażony jest
w elektronikę ktoacuterą można przeprogramowywać i tym samym ulepszyć wyrzutnię bez
konieczności wprowadzania nowego typu pocisku Wkroacutetce jednak powstała wersja D
o zwiększonej odporności na zakłoacutecenia Wersja E (zwana roacutewnież Block I) weszła do
wyposażenia armii w roku 1995 Podobnie jak poprzednio zmianie uległy sensory
i oprogramowanie co zwiększyło skuteczność pocisku rakietowego wobec małych i trudnych
do namierzenia celoacutew charakteryzujących się niską sygnaturą termiczną Wprowadzenie
dalszych poprawek do oprogramowania zaowocowało powstaniem w 2001 roku wersji F
Obecnie wprowadzana jest wersja Block II o zwiększonych zdolnościach do działania w peł-
nym zakłoacuteceń środowisku i o zasięgu zwiększonym do 8 km
Rys 226 Zestaw przeciwlotniczy FIM-92 z interrogatorem systemu bdquoswoacutej-obcyrdquo
Zastosowana w pociskach FIM-92 głowica bojowa o masie do 3 kg zaelaborowana jest
ponad 450 gramami materiału wybuchowego co pozwala uzyskać silne dookoacutelne jej
działanie odłamkowe Wyposażona jest w zapalnik kontaktowy ze zwłoką co pozwala
pobudzić ładunek kruszący w chwili gdy pocisk częściowo spenetruje poszycie celu lub
bdquowlecirdquo w głąb silnika Gdy pocisk minie cel lub gdy zostanie zerwane naprowadzanie
zapalnik spowoduje zniszczenie pocisku po ustalonym czasie podyktowanym czasem
działania samolikwidatora (przeciętnie jest to czas około 20 sekund) Ze względoacutew
bezpieczeństwa minimalna odległość zwalczania celoacutew wynosi 200 m Podyktowane jest to
czasem kiedy mechanizm zabezpieczająco-uzbrajający zapalnika przejdzie w stan uzbrojenia
zdejmując wszystkie zabezpieczenia i uaktywniając mechanizm samolikwidacji
40
Zestaw w wersji FIM-92A charakteryzuje się zasięgiem maksymalnym
przekraczającym 4000 m ktoacutery w wersjach BC został zwiększony do 4800 m co pozwoliło
zwalczać cele na pułapach od 180 m do odpowiednio 3500 i 3800 metroacutew Najnowsze pociski
mają uzyskiwać zasięg nawet do 8 km Pocisk ma długość 152 m i średnicę 69 mm przy
rozpiętości stabilizatoroacutew 91 mm Masa samego pocisku wynosi 104 kg a z kompletną
wyrzutnią 157 kg Dodatkowy moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo waży około 26 kg zaś
zapasowy moduł z czynnikiem chłodzącym waży 04 kg Z uwagi na to że do zestawu może
być stosowanych kilka typoacutew pociskoacutew w dostępnej literaturze brak jest kompletu pewnych
informacji na temat szczegoacutełowych parametroacutew przyporządkowanych do konkretnej wersji
pocisku rakietowego
28 PRZECIWLOTNICZY ZESTAW RAKIETOWY RBS-70
RBS 70 to szwedzki przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy opracowany na
przełomie lat 60divide70 i produkowany przez Saab Bofors Dynamics [25] Miał on zastąpić
występujący na uzbrojeniu armii szwedzkiej zestaw rakietowy FIM-43A Redeye Pomimo
tego że ten ostatni wyznaczył trwałą tendencję w kierunku rozwoju tego typu uzbrojenia to
szwedzka konstrukcja charakteryzuje się zupełnie innymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi niż
Redeye
Pocisk rakietowy o średnicy 106 mm i długości 1318 mm wyposażony jest w dwa
silniki na paliwo stałe Roxel Epictete startowy i marszowy Ten pierwszy napędza 165 kg
pocisk do prędkości około 50 ms drugi zaś w ciągu 6 sekund działania przyspiesza go
i pozwala uzyskać oraz utrzymać prędkość ponad 580 ms Daje to możliwość zwalczać cele
na dystansie do ponad 4000 m (cel w trybie pogoni) i 7000 m (w trybie spotkania) dla
pułapoacutew działania celu od poziomu gruntu do 4000 m Pocisk jest w stanie skutecznie razić
cele znajdujące się w odle-głości co najmniej 200 m od stanowiska startowego Wynika to
z charakterystyk mechanizmu uzbrajania zapalnika ktoacutery po takim czasie jest w stanie
wykonać wszystkie sekwencje czynności zmierzających do zdjęcia zabezpieczeń w łańcuchu
ogniowym pocisku Pocisk zestawu RBS-70 może występować w trzech wersjach Mk 0 Mk
I i Mk II z ktoacuterych tylko ta ostatnia jest jeszcze w produkcji Ładunek bojowy w głowicy
składa się z ładunku kumulacyjnego i rozmieszczonych wokoacuteł wkładki kumulacyjne ponad
3000 wolframowych kulek W przypadku braku trafienia bezpośredniego kulki rażą cel
dookoacutelnie Aby uzyskać taki sposoacuteb rażenia w części głowicowej pocisku umiejscowiono
zapalnik zbliżeniowy Jest to możliwe z tego powodu że pocisk naprowadzany jest na cel
w trybie poacutełaktywnym gdzie na cel należy skierować wiązkę lasera i cały czas go oświetlać
a pocisk wykorzystując swoje pokładowe systemy detekcji wykrywa tę wiązkę i podąża
w niej do celu Algorytm naprowadzania jest tak skonstruowany aby skanując intensywność
wiązki lasera w roacuteżnych jej punktach pocisk zawsze kierował się do jej środka W ten sposoacuteb
mamy zapewnione trafienie pocisku w rejon podświetlania a nie w miejsce o największej
intensywności promieniowania Przy czym moc lasera jest na tyle niewielka że urządzenia
pokładowe samolotoacutew często nie są w stanie wykryć opromieniania laserem w czasie
naprowadzania Aby zapobiec zakłoacutecaniu sygnału z wyrzutni podczas odpalenia pocisku
uaktywniany jest zegar referencyjny ktoacutery jednoznacznie identyfikuje pochodzenie
odbieranych z wyrzutni sygnałoacutew
41
Podczas naprowadzania na cel rolą operatora jest śledzenie celu w ten sposoacuteb aby
znacznik celownika ndash środek wiązki lasera ndash znajdował się w miejscu gdzie powinien
uderzyć pocisk (rys 227) Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu manipulatora ktoacutery ułatwia
precyzyjne sterowanie zwierciadłem zamocowanym do stabilizowanej żyroskopowo
platformy Dzięki temu możemy zwalczać cele rażąc je w te miejsca gdzie ich odporność jest
najmniejsza (np kabiny pilotoacutew samolotoacutew transportowych itp) Kodowanie sygnału
laserowego uniemożliwia zakłoacutecanie naprowadzania pocisku ndash pocisk jest odporny na
wszelkiego rodzaju zakłoacutecenia aktywne w postaci flar i celoacutew pozornych a w razie pomyłki
i naprowadzania pocisku na cel własny zawsze jest możliwość przerwania ataku bądź
przechwycenie innego celu
Rys 227 Istota naprowadzania pocisku na cel oświetlony wiązką laserową (po lewej) oraz
detektory w części dennej pocisku Mk II z zestawu przeciwlotniczego RBS-70 (po prawej)
W konstrukcji pocisku zastosowano analogiczny moduł naprowadzania jak
w przeciwpancernym pocisku kierowanym Bill-2 gdzie w dennej jego części znajduje się
detektor promieniowania laserowego (rys 227) umożliwiający określenie położenia pocisku
w wiązce W tego typu konstrukcjach istotną rolę odgrywa wyszkolenie operatora od ktoacuterego
precyzyjnego oświetlenia celu zależy skuteczność działania zestawu Stąd w oprogramowaniu
wyrzutni znajduje się min trenażer ktoacutery umożliwia prowadzenie podświetlania wirtualnych
celoacutew w roacuteżnych sytuacjach taktycznych wykonujących w roacuteżnych warunkach atmosferycz-
nych manewry obronne
29 Podsumowanie
Wspoacutełczesne przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe w zdecydowanej większości
bazują na klasycznym ustanowionym przez amerykański zestaw FIM-43A Redeye układzie
42
konstrukcyjno-funkcjonalnym [26-28] W takich konstrukcjach pocisk rakietowy znajduje się
w prowadnicy wyrzutni a dołączany wielokrotnego użytku mechanizm startowy odpowiada
za całą sekwencję czynności przedstartowych i za odpalenie pocisku Sam pocisk składa się
z termicznej głowicy samonaprowadzania modułu steroacutew głowicy bojowej i podwoacutejnego
silnika rakietowego ndash startowego odpowiadającego za wyrzucenie na bezpieczną odległość
pocisku z wyrzutni oraz marszowego ndash zapewniającego mu wymagany zasięg i prędkość na
torze lotu Najczęściej pociski mają układ konstrukcyjny bdquokaczkardquo ze sterami umieszczonymi
z przodu a statecznikami w okolicach dyszy silnika Z uwagi na niewielkie przeciążenia
towarzyszące naprowadzaniu się na cel naprowadzane są one najczęściej metodą
proporcjonalnego zbliżania Z uwagi na niewielkie rozmiary pociskoacutew często występujący
ich ruch wirowy jak i brak miejsca na zajmujące znaczną przestrzeń mechanizmy sterowania
najczęstszym sposobem realizacji sterowania jest sterowanie jednokanałowe Przerzutowe
stery w zależności od fazy obrotu na skutek wytworzenia siły nośnej dokonują
w poszczegoacutelnych chwilach czasowych korekcji toru naprzemiennie w kanale kierunku
i pochylenia Przy czym w tej najliczniejszej grupie pociskoacutew rakietowych sygnał sterujący
wypracowywany jest na podstawie informacji z koordynatora nadążnego głowicy
samonaprowadzania Przytłaczającą większość na wspoacutełczesnym rynku zbrojeniowym
stanowią opisane powyżej zestawy lub licencyjne albo nieautoryzowane ich wersje
Znacznie rzadziej występują bdquonieklasycznerdquo rozwiązania w postaci naprowadzania
pocisku w wiązce laserowej (RBS-70) lub też przekazujące pociskowi uchyby od linii
celowania drogą radiową (Javelin) Te rozwiązania w odroacuteżnieniu od większości pociskoacutew
samonaprowadzających się na cel pozwalają w dowolnej chwili przerwać naprowadzanie lub
przejść do ataku na inny cel Po części też charakteryzują się mniejszą podatnością na
zakłoacutecenia naturalne i niektoacutere sztuczne Ich użycie cechuje jednak konieczność ciągłej
obserwacji i precyzyjnego śledzenia celu a w tym czasie operator jest narażony na
przeciwdziałanie przeciwnika i nie może razić kolejnego celu co może mieć miejsce
w przypadku pociskoacutew z termiczną głowicą samonaprowadzającą się na cel
Brak kompletnych informacji na temat rozwiązań konstrukcyjnych głowic
samonaprowadzania i mechanizmoacutew wykonawczych odpowiedzialnych za sterowanie nie
pozwala jednoznacznie stwierdzić ktoacutere zestawy charakteryzują się większą efektywnością
rażenia i jaki wpływ mają na nią poszczegoacutelne rozwiązania techniczne Niemniej
w przypadku każdej z konstrukcji można zaobserwować zbliżone tendencje w dziedzinie ich
rozwoju Należą do nich np zwiększenie maksymalnego zasięgu rażenia celu wyposażenie
zestawu w urządzenie zapytujące systemu bdquoswoacutejndashobcyrdquo poprawa zdolności rażenia głowic
bojowych maksymalna automatyzacja czynności przedstartowych integracja z istniejącymi
systemami obserwacji i kierowania ogniem oraz poprawa czułości detektoroacutew i zmniejszenie
ich podatności na zakłoacutecenia mogące wystąpić w realnych działaniach bojowych
Z uwagi na wysoką zdolność rażenia i potencjalnie duże zagrożenie w przypadku użycia
przeciwko celom cywilnym obroacutet i produkcja tego typu sprzętu jest ściśle nadzorowana
i limitowana przez organizacje międzynarodowe W związku z tym pojawiają się też bardziej
specyficzne wymagania jak np konieczność autoryzacji operatora przed podjęciem czynności
startowych czy też reprogramowalność pocisku po starcie Jednak pomimo tego z uwagi
przede wszystkim na swoje zalety i stosunkowo niewielkie rozmiary przenośne
przeciwlotnicze zestawy rakietowe będą w najbliższej przyszłości silnie rozwijane jako
43
środek bojowy ktoacutery ma za zadanie zwalczać nie tylko cele w postaci klasycznych
samolotoacutew bojowych ale przede wszystkim przyszłościowych bezpilotowych platform
bojowych [4 17-20]
3 Systemy sterowania przeciwlotniczymi wirującymi pociskami
rakietowymi
31 Wprowadzenie
Wprowadzanie pociskoacutew rakietowych w ruch wirowy dookoła osi podłużnej zaczęto
powszechnie stosować w latach 60-tych ubiegłego wieku z powodoacutew ekonomicznych Każdy
pocisk rakietowy charakteryzuje się mniejszą lub większą asymetrią opływu
aerodynamicznego a w konsekwencji powstaniem sił aerodynamicznych zakłoacutecających
założony tor lotu Należy podkreślić że asymetria może wynikać zaroacutewno z niedokładności
wykonania jak roacutewnież może być celowo wprowadzona przez konstruktora zmuszonego do
rozmieszczenia niesymetrycznych elementoacutew typu zaczepy do połączenia z prowadnicą
owiewki kabli anteny itp W obydwu przypadkach proacuteby jej wyeliminowania wiążą się
z nakładem pracy i kosztoacutew Jeszcze groźniejszym zjawiskiem jest asymetria ciągu silnika
rakietowego wynikająca zaroacutewno z niedokładności wykonania jak i ze zdeformowaniem
(wymywaniem) dysz silnikoacutew rakietowych na skutek oddziaływania strumienia gazoacutew
wylotowych Szczegoacutelnie niekorzystne jest deformowanie dysz polegające na przekształcenie
przekroju kołowego w nieregularny owal i w konsekwencji odchylenie kierunku
wypływających gazoacutew wylotowych oraz kierunku działania siły ciągu Wyeliminowanie lub
tylko ograniczenia zjawiska bdquowymywaniardquo dysz możliwe jest tylko poprzez wykonanie ich
z bardzo odpornych a zatem i bardzo drogich materiałoacutew
Wszystkie zasygnalizowane powyżej zjawiska powodują powstanie dodatkowych sił
oddziałujących na pocisk w czasie lotu Siły te można rozłożyć na składowe wzdłuż osi
podłużnej pocisku rakietowego i na składowe prostopadłe do osi pocisku Składowe podłużne
spowodują przede wszystkim zmianę prędkości postępowej pocisku natomiast składowe
poprzeczne będą wywoływać odchylanie toru lotu pocisku od toru żądanego Ponieważ jak
już wspomniano proacuteby wyeliminowania bądź tylko ograniczenia tego niekorzystnego wpły-
wu metodami poprawienia konstrukcji bądź dokładności wykonania wiążą się z nakładami
ekonomicznymi postanowiono zastosować inny sposoacuteb
Wprowadzenie pocisku w ruch wirowy dookoła osi podłużnej powinno spowodować
wzajemne kompensowanie się niekorzystnego oddziaływania składowych prostopadłych do
osi podłużnej pocisku gdyż składowe te roacutewnież będą wirować i nieustannie zmieniać
kierunek działania
Ruch wirowy spowoduje że składowa prostopadła będzie proacutebować odchylać pocisk
kolejno w goacuterę w prawo w doacuteł w lewo i znoacutew w goacuterę itd Jeśli tylko ruch wirowy będzie
dostatecznie szybki można mieć nadzieję że zanim pocisk zareaguje i zdąży odchylić się np
bdquow prawordquo już siła będzie proacutebować odchylić go bdquow lewordquo w rezultacie pocisk nie zdąży
zareagować na żadne z chwilowych oddziaływań ktoacutere będą się wzajemnie kompensować
i pocisk nie będzie się odchylał od żądanego toru lotu Można znaleźć opracowania
teoretyczne zgodnie z ktoacuterymi jeśli spełniony będzie warunek że prędkość obrotowa dookoła
44
osi podłużnej będzie o rząd wielkości (10 razy) większa od częstotliwości drgań własnych
bryły pocisku to pocisk nie zdąży reagować na zmianę kierunku działania składowej
prostopadłej [29-32]
Opisanego zjawiska nie należy mylić z tzw efektem giroskopowym Pociski
wystrzeliwane z gwintowanej broni lufowej wprowadzane są w szybki ruch wirowy wokoacuteł osi
podłużnej i wykorzystują tzw efekt giroskopowy polegający na zachowaniu niezmiennego
położenia kierunku osi obrotu co znakomicie stabilizuje pocisk w czasie lotu
i uodparnia go na wszelkie zakłoacutecenia W przypadku pociskoacutew rakietowych prędkość
wirowania jest zdecydowanie za mała aby efekt giroskopowy miał znaczenie praktyczne
32 Jednokanałowy system sterowania przerzutowego
321 Idea jednokanałowego sterowania przerzutowego
Zastosowanie ruchu obrotowego dookoła osi podłużnej eliminuje wprawdzie
niekorzystny wpływ omoacutewionych powyżej sił prostopadłych ale praktycznie uniemożliwiło
sterowanie według dotychczas stosowanych zasad W związku z tym opracowano teorię
dyskretnego jednokanałowego sterowania przerzutowego ktoacutere polega na kilkakrotnym
przerzucaniu steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie każdego pełnego obrotu
pocisku rakietowego [33-39]
Rys 31 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
Część goacuterna (a)ndash bez przerzutu część dolna (b) ndash jeden przerzut co 180
płaszczyzna przerzutu pionowa
y
z
y
z
a)
b)
45
Rysunek 31a symbolicznie przedstawia kolejne położenia wektora sił sterujących
w trakcie jednego obrotu Pojedyncze zakreskowanie całego okręgu oznacza że wektor siły
sterującej przebywał w każdym punkcie okręgu jeden raz podczas jednego obrotu
Intuicyjnie można stwierdzić że efekt działania siły sterującej będzie roacutewny zero
Potwierdzeniem powyższego stwierdzenia jest rzut wektora siły sterującej na osie układu
wspoacutełrzędnych związanego z pociskiem w taki sposoacuteb że oś Ox pokrywa się z osią podłużną
pocisku oś Oy jest skierowana zawsze pionowo do goacutery a oś Oz jest zawsze pozioma
i skierowana w prawo Zgodnie z definicją efekt oddziaływania sił sterujących jest
proporcjonalny do tzw siły efektywnej ktoacutera jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel rzutoacutew
wektora siły sterującej na osie układu Oxyz (rys 32)
Rys 32 Przebieg rzutoacutew wektora Fs na osie układu Oxyz - kolor czerwony ndash rzut na oś Oy
sterowanie w płaszczyźnie pionowej - kolor niebieski ndash rzut na oś Oz sterowanie w płaszczyźnie
poziomej
Jak wynika z rysunku algebraiczna suma poacutel jest roacutewna zero Gdyby można było
zmusić wektor sił sterujących do powrotu do położenia wyjściowego po wykonaniu obrotu
o 180deg i ponownego przebiegnięcia tej samej połoacutewki okręgu co poprzednio to niewątpliwie
otrzymalibyśmy wypadkową siłę sterującą roacuteżną od zera (rys 31b)
Gdyby można było zmuszać wektor sił sterujących do obiegania dwukrotnie w trakcie
jednego obrotu pocisku tej samej połoacutewki okręgu ale jednocześnie przesuwać o dowolny kąt
początek obiegu (fachowo nazywa się to obracaniem płaszczyzny przerzutu) to otrzymamy
wypadkową siłę sterującą skierowaną w dowolnym kierunku w zależności od potrzeb (rys
33)
W ten sposoacuteb rozwiązano jeden z dwoacutech podstawowych problemoacutew generowania sił
sterujących mianowicie kierunek i zwrot siły skierowane są na likwidację uchybu
określonego metodą naprowadzania Niestety pozostał drugi problem a mianowicie
konieczność zapewnienia proporcjonalności wartości efektywnej siły sterującej do uchybu
W celu analizy postawionego zagadnienia wprowadzono następujące definicje i oznaczenia
przedstawione na rys 34
Układ wspoacutełrzędnych OXYZ ktoacuterego początek umieszczony jest w punkcie startu oś
OX skierowana jest w cel i pokrywa się z linią wizowania (linia łącząca punkt naprowadzania
z celem) oś OY skierowana pionowo do goacutery a oś OZ pozioma i skierowana w prawo
Rysunek przedstawia widok z punktu naprowadzania Środek układu wspoacutełrzędnych
1
-1
14 28 42 560
rad
70
w1middot t1
46
reprezentuje środek celu punkt P - reprezentuje pocisk - kąt pomiędzy osią OY a
odcinkiem łączącym pocisk z linią obserwacji (odchyłką h)
Rys 33 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
ndash jeden przerzut co 180 płaszczyzna przerzutu pozioma
Rys 34 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Wprowadzamy funkcję sygnału sterującego
119865119894 = 1198801 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894 minus 120583) + 1198802 ∙ sin(2 ∙ 1205961 ∙ 119905119894) + 1198803 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894) (31)
gdzie
1198801= 1198960 ∙ ℎ
- amplituda sygnału sterowania
1198802= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału linearyzacji
0 le 1198801le 2 ∙ 1198802
1198803= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału kompensacji ciężaru
1205961 - prędkość obrotowa pocisku rakietowego dookoła osi
podłużnej
119905119894 - czas bieżący
y
z
Y
P
C
Z
h
47
1198960 - wspoacutełczynnik wzmocnienia
h - odchyłka pocisku od linii wizowania mierzona
prostopadle do tej linii
120583 - kąt pomiędzy osią OY a linią łączącą linię wizowania z
pociskiem (odchyłka h) mierzony w prawo od osi OY
Wprowadzenie sygnału kompensacji składowej grawitacyjnej ułatwia proces
naprowadzania ale przy założeniu że została ona prawidłowo dobrana nie wnosi ona nic
istotnego do prowadzonych rozważań
Wprowadzimy funkcję H o następującej charakterystyce
H = 1 gdy 0iF
H = -1 gdy 0iF
Funkcję H będziemy traktować jako sygnał sterujący wymuszający przerzut organoacutew
sterujących i w konsekwencji wektora siły sterującej w jedno z dwoacutech skrajnych położeń
Uzyskany efekt sterowania będzie zależał od stosunku czasu przebywania wektora sił
sterujących w przeciwstawnych skrajnych położeniach
Rys 35 Kolejne położenia wektora siły sterującej
Wyjaśnienia wymaga ograniczenie nałożone na goacuterną wartość 1U Wynika ono
z konieczności zachowania liniowej zależności siły sterującej od odchyłki h Parametry
układu muszą być tak dobrane aby dla maksymalnej dopuszczalnej wartości odchyłki h
wartość 1 22U U Po przekroczeniu tej wartości składowa 2U nie wpływa już na czas
przerzutu H zmienia się tylko pod wpływem składowej ( 1 1sin( )iU tw ) co 180deg siła
sterująca osiąga wartość maksymalną i dowolne zwiększanie odchyłki h nie jest w stanie jej
zmienić
Uproszczeniem niezbędnym dla wyjaśnienia sposobu generowania siły sterującej jest
założenie o natychmiastowym przerzucie wektora siły sterującej Czas przerzutu jest roacutewny
zero Przyjęcie takiego założenia nie ma wpływu na jakościowe przedstawienie problemu ale
problem zapewnienia odpowiedniego czasu przerzutu jest podstawowym problemem
dyskretnego sposobu sterowania Zgodnie z zasygnalizowanymi powyżej wymaganiami na
prędkość obrotową dookoła osi podłużnej powinna być ona 10-krotnie większa od
częstotliwości drgań własnych bryły pocisku Częstotliwość drgań własnych małych
y
t0 t2
t1
z
t11
t22 t00
t3
t33
48
pociskoacutew rakietowych zawiera się w granicach 2divide3Hz a to oznacza że prędkość obrotowa
powinna wynosić około 20divide30 obrotoacutew na sekundę Jak wynika z rys 35 dla realizacji
zaproponowanej metody generowania sił sterujących niezbędne jest dokonanie czterech
przerzutoacutew w trakcie jednego obrotu Tylko przy 20-tu obrotach na sekundę jeden obroacutet trwa
50 ms Ponieważ występują cztery przerzuty to możemy w przybliżeniu przyjąć że w trakcie
jednego obrotu wystąpią cztery oddzielne cykle (okresy generowania siły sterującej) Na
jeden cykl średnio przypada 125 ms ale w literaturze przedmiotu można spotkać teoretyczne
wymaganie aby czas przerzutu zawierał się w granicach 20 cyklu generowania siły [40]
Spełnienie takiego wymagania oznaczałoby że czas przerzutu musiałby zawierać się w
granicach 25 ms Jest to wymaganie trudne do zrealizowania w praktyce Po uwzględnieniu
ograniczeń przestrzeni ktoacuterą można wykorzystać do rozmieszczenia układoacutew napędu steroacutew
i ilości dysponowanej energii okazuje się że uzyskanie czasu przerzutu rzędu 10 ms jest
praktycznie granicą możliwości technicznych Stąd wynika ograniczenie takiego sposobu
sterowania do stosunkowo niewielkich obiektoacutew O ile można przerzucać w ciągu 10-ciu
milisekund małe stery aerodynamiczne bądź nasadki dysz silnika rakietowego to osiągnięcie
takiego czasu dla dużych powierzchni byłoby praktycznie niemożliwe Wiele lat
praktycznych doświadczeń z tego typu sposobem generowania sił sterujących pozwoliło na
zmniejszenie prędkości obrotowej dookoła osi podłużnej nawet dwukrotnie w stosunku do
wyżej wymienionych teoretycznych warunkoacutew Znane są rozwiązania gdzie zamiast
wymaganych 20-tu stosuje się 10 obrotoacutew na sekundę i wystarcza to do zapewnienia
odpowiedniej dokładności sterowania pociskami przeznaczonymi do zwalczania celoacutew
nieruchomych bądź poruszających się ze stosunkowo niewielkimi prędkościami ndash czołgi
pojazdy opancerzone barki desantowe
Zmniejszenie prędkości obrotowej wywołuje praktycznie niezauważalną
mimośrodowość trajektorii (lot po spirali) a znakomicie poprawia relację czas przerzutu do
cyklu generowania sił sterujących (jednego z czterech na jeden obroacutet)
Jeśli zdecydujemy się na metodę bezpośredniego naprowadzania to generowanie funkcji
sygnału sterującego w postaci (31) nie sprawia praktycznie żadnych problemoacutew
technicznych Potrzebne dane uchyb h i faza - określa w prosty sposoacuteb system sterowania
Goniometr mierzy kąt pomiędzy własną osią optyczną skierowaną w cel a linią goniometr-
pocisk wyznaczoną przez promieniowanie reflektora (smugacz diody laserowej bądź innego
źroacutedła promieniowania) oraz kąt Odległość D określana jest najczęściej jako iloczyn
średniej prędkości postępowej pocisku i czasu lotu Odchyłka h określana jest z zależności
ℎ = 119863 ∙ 119904119894119899120576 (32)
Pewną trudność stanowi precyzyjne określenie aktualnego kąta obrotu pocisku ( 1 itw )
Komutator związany z umieszczonym na pokładzie pocisku giroskopem wypracowuje ciąg
impulsoacutew prostokątnych co 90deg obrotu Ciąg ten jest przesyłany do układoacutew
wypracowywania sygnału iF a wartości pośrednie (pomiędzy 0divide90 90divide180 180divide270
i 270divide360) obliczane są jako iloczyn średniej prędkości obrotowej z poprzedniego okresu
przez czas
Na rys 35 przedstawiono zasadę wypracowywania wypadkowej siły sterującej
zmieniającej swoją wartość w zależności od wielkości odchyłki bdquohrdquo i kierunek działania
w zależności do kąta Przyjęto 1 2U U 0 Wektor rozpoczyna obroacutet w prawo od
49
położenia t0 Pomiędzy punktami t0 i t1 suma 1U i 2U jest dodatnia H = 1 wektor obiega łuk
pomiędzy punktami t0 i t1 W punkcie t1 suma 1U i 2U zmienia znak i H = -1 następuje
przerzut wektora do punktu t11 wektor obiega łuk pomiędzy t11 a t2 W chwili t2 następuje
kolejna zmiana znaku sumy i funkcji H oraz przerzut do t22 a następnie ruch po łuku t22 do t3
W chwili t3 następuje kolejny przerzut do t33 i ruch po łuku t33 do t00 gdzie cykl się zamyka
Otrzymaliśmy łuk okręgu t3ndasht11 na ktoacuterym wektor siły sterującej Fs nie przebywał w ogoacutele
łuki t11ndasht33 oraz t1ndasht3 na ktoacuterych wektor przebywał jednokrotnie i łuk t33ndasht1 na ktoacuterym wektor
przebywał dwukrotnie Idea opisywanej metody wypracowywania sił sterujących opiera się
na twierdzeniu że kąt rozwarcia sektora t33 ndash t1 będzie się zmieniał od 0 do 180deg w zależności
od stosunku 1U do 2U a w konsekwencji od bdquohrdquo natomiast jego oś symetrii czyli kierunek
siły wypadkowej będzie się zmieniał zgodnie ze zmianami kąta W rezultacie uzyskamy
siłę wypadkową skierowaną w kierunku zapewniającym likwidację uchybu h oraz o wartości
wprost proporcjonalnej do modułu h
Celem sprawdzenia powyższej tezy skorzystamy z definicji efektywnej siły sterującej
Wektor siły sterującej Fs rzutujemy na osie układu Oxyz - poacutełzwiązanego z pociskiem Oś Ox
pokrywa się z osią podłużną pocisku oś Oy jest skierowana prostopadle do goacutery a oś Oz
prostopadle w prawo Układ Oxyz nie obraca się dookoła osi podłużnej Efektywna siła
sterująca efF jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel pod krzywą rzutu wektora siły sterującej Fs
na osie układu Oxyz
Można ją roacutewnież zdefiniować jako siłę o stałej wartości takiej że iloczyn efF razy
czas działania (czas jednego obrotu) jest roacutewny określonej powyżej algebraicznej sumie poacutel
według następujących zależności (33)
119865119890119891119910 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199051
0
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 +int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
(33) 119865119890119891119911 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)
12059311199051
0
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 + int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
gdzie 1 2 3 t t t ewentualnie 4t ndash odpowiednio czasy przerzutu wektora sił sterujących
Przyjmuje się że skutek sterowania ndash zmiana kierunku lotu jest wprost proporcjonalny
do wartości efektywnej siły sterującej W niektoacuterych opracowaniach teoretycznych można
znaleźć twierdzenia że efekt działania dyskretnej siły sterującej na niektoacutere obiekty jest
większy niż roacutewnoważnej siły o stałej wartości - efektywnej siły sterującej Dla
przedstawianego problemu nie ma to praktycznie znaczenia ponieważ interesuje nas przede
wszystkim proporcjonalność siły efektywnej do odchyłki h Analizy teoretyczne wykazały że
efektywność sterowania jednokanałowego względem sterowania n-kanałowego (idealnego)
mierzona stosunkiem wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności - wynosi około
6165
322 Przykład rozwiązania technicznego sterowania jednokanałowego
Rozwiązanie techniczne sterowania jednokanałowego zostanie przedstawione na przy-
kładzie sterowania realizowanego w pocisku przeciwlotniczym Strzała-2 [7-8]
50
Głowica samonaprowadzająca tego pocisku stanowi żyroskopowy zespoacuteł śledzący
(nadążny) ktoacutery nieprzerwanie pokrywa oś optyczną obiektywu koordynatora przyjmującego
promieniowanie podczerwone od celu z kierunkiem na cel Składa się z dwoacutech głoacutewnych
zespołoacutew śledzącego koordynatora celu i z autopilota Śledzący koordynator celu w sposoacuteb
ciągły i automatyczny określa kąt rozbieżności między osią koordynatora a linią rakieta - cel
Aby uzyskać realnie proporcjonalne zbliżenie się pocisku rakietowego do celu oś
koordynatora w czasie naprowadzania powinna nieprzerwanie śledzić cel tj automatycznie
zajmować położenie na linii rakieta - cel Osiąga się to przez zastosowanie śledzącego
koordynatora celu składającego się z koordynatora właściwego i żyroskopowego układu
automatycznego śledze-nia celu (rys 36)
Rys 36 Schemat ideowy koordynatora śledzącego zastosowanego w przeciwlotniczym
zestawie rakietowym Strzała-2
Układ optyczny koordynatora oraz droga przebiegu promieniowania podczerwonego
schematycznie przedstawione zostały na rys 37 Obiektyw koordynatora składa się ze
zwierciadła głoacutewnego (6) przeciwzwierciadła (2) i soczewki korekcyjnej (3) W płaszczyźnie
ogniskowej układu optycznego koordynatora jest umieszczona tarcza modulująca raster (4)
za ktoacuterym bezpośrednio znajduje się fotorezystor (5) będący detektorem promieniowania
podczerwonego Obiektyw i raster są zamocowane na wirniku żyroskopu i obracają się razem
z nim przy czym oś optyczna obiektywu pokrywa się z osią obrotu wirnika żyroskopu
właściwego Owiewka (1) zabezpieczająca układ optyczny jest połączona z kadłubem
głowicy a detektor promieniowania może odchylać się razem z obiektywem względem osi
podłużnej głowicy samonaprowadzającej wokoacuteł środka płaszczyzny ogniskowej o kąt
namiaru (pelengacji)
Rys 37 Schemat układu optycznego koordynatora śledzącego (po lewej) oraz tarcza
modulująca raster zastosowana w pocisku rakietowym Strzała-2 (z prawej)
1 ndash owiewka 2 ndash przeciwzwierciadło 3 ndash soczewka korekcyjna 4 ndash tarcza modulująca raster
5 ndash opornik fotoelektryczny (detektor podczerwieni) 6 ndash zwierciadło magnetyczne (głoacutewne)
51
Gdy cel znajduje się w przedziałach pola widzenia koordynatora promieniowanie
cieplne od celu jest ogniskowane przez układ optyczny koordynatora w plamkę małych
rozmiaroacutew Jeżeli kierunek na cel zgadza się z osią optyczną obiektywu to przedstawienie
celu w postaci plamki skupia się w środku rastru ktoacutery stanowi płytkę płasko-roacutewnoległą
z rysunkiem przedstawiającym przezroczyste i nieprzezroczyste pola (rys 37)
Jeżeli jest rozbieżność kątowa między osią obiektywu a kierunkiem na cel plamka
zmienia położenie względem środka tarczy modulującej (rastru) Podczas obrotu tarczy
strumień cieplny od celu jest modulowany (przerywany) przez raster Na detektor padają
bdquozestawy impulsoacutew promieniowania podczerwonego ktoacuterych częstotliwość powtarzania
(rys 38) jest roacutewna częstotliwości obrotoacutew rastra f0 Częstotliwość zapełnienia zestawu
impulsoacutew roacutewna jest częstotliwości fn i zależy od liczby przezroczystych i nieprzezroczystych
poacutel na rysunku rastra Detektor przekształca wiązki impulsoacutew promieniowania cieplnego
w sygnał elektryczny ktoacutery zawiera informację o wielkości i kierunku rozbieżności kątowej
między osią optyczną obiektywu a kierunkiem na cel
Rys 38 Kształtowanie się sygnałoacutew sterujących w zależności od położenia celu względem osi
podłużnej pocisku rakietowego
4 - przebieg napięcia na wyjściu z detektora 5 - obwiednia zestawu impulsoacutew 6 - pierwsza
harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew
Na rysunku 38 są pokazane wykresy kształtowania sygnału na wyjściu fotorezystora
Za położenie wyjściowe odczytu przyjęto położenie rastra odpowiadające pokazanemu na rys
38a Początek i przerwanie modulacji związane jest z położeniem plamki na rastrze tj
położeniem celu w przestrzeni Przy przesunięciu plamki ze środka rastra w goacuterę wzdłuż osi
Y do położenia bdquo1rdquo napięcie uzyskane na wyjściu z detektora promieniowania będzie zgodne
z tym jakie przedstawione jest na rys 38b ndash krzywa bdquo4rdquo Po zwiększeniu kąta rozbieżności
gdy plamka przesunie się w położenie bdquo2rdquo (rys 38a) napięcie sygnału na wyjściu odbiornika
promieniowania będzie zgodne z rys 38c (krzywa bdquo4rdquo) Przy zmianie kierunku rozbieżności
(przemieszczenie plamki z punktu bdquo2rdquo do bdquo3rdquo) krzywa napięcia (rys 38d linia bdquo4rdquo) niejako
się przemieszcza po osi czasu o wielkość kąta fazowego C roacutewnego kątowi między osią OY
a prostą przeprowadzoną przez środek rastra i plamki Z analizy krzywych przedstawionych
52
na rys 38 wynika że długość zestawu impulsoacutew zależy od wielkości kąta 2α tj od
wielkości kąta rozbieżności a faza od kierunku rozbieżności
Z wyjścia detektora sygnał jest przesyłany do zespołu elektronowego koordynatora (rys
36) w ktoacuterym w kolejności zestawu impulsoacutew kształtuje się sygnał sterujący głowicy Tam
sygnał po wzmocnieniu i ograniczeniu jest przesyłany do detektora amplitudowego z filtrem
wygładzającym ktoacutery wydziela z zestawu impulsoacutew ich obwiednię (krzywa bdquo5rdquo na rys 38)
Dalej sygnał jest przesyłany do wzmacniacza wybierającego nastrojonego na częstotliwości
obrotu rastra Wzmacniacz wydziela pierwszą harmoniczną obwiedni zestawu impulsoacutew
(krzywa bdquo6rdquo na rys 38) ktoacuterej amplituda jest proporcjonalna do wielkości kąta rozbieżności
a faza zależy od kierunku rozbieżności Rysunek rastra wykonany jest w taki sposoacuteb aby
zapewnić w przedziale 35 pola widzenia koordynatora zależność liniową amplitudy
pierwszej harmonicznej obwiedni (obrysowej) - zestawu impulsoacutew na wyjściu wzmacniacza
wybierającego od wielkości kąta rozbieżności Poacutełkola tarczy modulującej zapewniają
niezbędną zależność długości zestawu impulsoacutew od wielkości kąta rozbieżności
Zabezpieczenie przed promieniowaniem tła (chmury prześwity w chmurach) zapewnia
podział rastra na sektory o małych rozmiarach kątowych poroacutewnywalnych z wymiarami
kątowymi celu W celu umożliwienia dokonywania selekcji celu od tła tj selekcji w dwoacutech
osiach wspoacutełrzędnych sektory rastra mają kształt krzywoliniowy Zakłoacutecenia powstające od
tła mają rozmiary w mierze kątowej przewyższające wymiary sektoroacutew W ten sposoacuteb
głębokość modulacji promieniowania podczerwonego od przedmiotoacutew terenowych będzie
mniejsza od głębokości modulacji od celu W ten sposoacuteb zapewnia się niezbędną selekcję
przestrzenną celu od przedmiotoacutew terenowych i tła
Pierwsza harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew jest sygnałem sterującym głowicy
ktoacutery po wzmocnieniu w zespole elektronowym (bdquonapięciowordquo i bdquomocowordquo) w postaci
odpowiedniej wartości prądu korekcji zostaje przesłany do autopilota (rys 36) w celu
kierowania sterami rakiety oraz do uzwojenia układu korekcyjnego Pod wpływem sygnału
sterującego powstaje w układzie korekcyjnym żyroskopu moment korekcyjny wywołujący
jego precesję (obroacutet osi wirnika) w kierunku celu likwidując rozbieżności kątowe (namiar
kątowy na cel) do zera
Elementem wykonawczym śledzącego koordynatora celu głowicy samonaprowadza-
jącej jest żyroskop trzystopniowy (rys 39a) Wirnik żyroskopu swobodnego ktoacuterego
podstawowym elementem jest magnes trwały (bdquo20rdquo na rys 39a) i ktoacutery jest jednocześnie
głoacutewnym zwierciadłem obiektywu jest umocowany w zawieszeniu przegubowym umożliwia-
jącym odchylenie w dowolnym kierunku o 40deg od wzdłużnej osi głowicy Podstawową
właściwością żyroskopu swobodnego jest to że oś własna obrotu jego wirnika zachowuje
niezmiennie swoacutej kierunek w przestrzeni Ponieważ oś optyczna obiektywu jest połączona
z osią obrotu wirnika więc przy wszystkich przechyłach i obrotach kadłuba pocisku
rakietowego pole widzenia głowicy samonaprowadzającej jest stabilizowane w przestrzeni
Wirnik żyroskopu jest umieszczony wewnątrz uzwojeń korekcyjnych (rys 39b)
i stanowi solenoid ktoacuterego oś jest zgodna z osią wzdłużną głowicy samonaprowadzającej
Podczas przepływu prądu w uzwojeniach korekcji powstaje w nich zmienne pulsujące
z częstotliwością powtarzania zestawu impulsoacutew pole magnetyczne W wyniku wzajemnego
oddziaływania obracającego się magnesu z pulsującym polem magnetycznym uzwojeń
53
korekcji będą oddziaływać na wirnik żyroskopu siły przyłożone do biegunoacutew magnesu
Ponieważ częstotliwość prądu korekcji odpowiada częstotliwości żyroskopu średnia wartość
w czasie sił wypadkowych będzie zachowywała niezmieniony swoacutej kierunek w przestrzeni do
punktu przyłożenia (wirnika żyroskopu) W celu uzyskania precesji żyroskopu w płaszczyźnie
kąta rozbieżności w kierunku jego zmniejszania moment korekcji powinien się znajdować
roacutewnież w płaszczyźnie kąta rozbieżności Kierunek momentu korekcji zależy od fazy prądu
w uzwojeniu korekcyjnym W związku z tym że w zespole elektronowym następuje zjawisko
opoacuteźniania sygnału sygnał sterujący na wyjściu zespołu elektronowego opoacuteźnia się w fazie
w stosunku do obwiedni zestawu na wyjściu opornika fotoelektrycznego W celu skompen-
sowania tego przesunięcia fazowego linia podziału rastra modulującego jest przesunięta
względem linii biegunoacutew magnesu zgodnie z kierunkiem obrotu wirnika żyroskopu o kąt
odpowiadający opoacuteźnieniu sygnału w zespole elektronowym
Rys 39 Żyroskop głowicy samonaprowadzania (a) oraz jej korpus z cewkami (b)
14 - zwierciadło 15 - soczewka korekcyjna 17 - przysłona 18 - raster 20 - zwierciadło-magnes 26 -
detektor 28 - cewka komutacji 34 - detektor podczerwieni 36 - cewka (uzwojenie) korekcji 37 -
cewka (uzwojenie) obrotoacutew 38 - cewka (uzwojenie) kompensacyjna 43 - cewka wyszukiwania
W celu zapewnienia celowania w czasie bdquouchwycenia obiektu powietrznego niezbędne
jest pokrycie osi optycznej obiektywu koordynatora z osią urządzenia celowniczego ktoacutera
jest roacutewnoległa do osi wzdłużnej rakiety W przypadku gdy cel będzie się znajdował w polu
widzenia urządzenia celowniczego roacutewnież będzie się znajdował w polu widzenia głowicy
samonaprowadzającej Dla zapewnienia automatycznego nieprzerwanego pokrywania osi
optycznej obiektywu z osią wzdłużną rakiety w czasie śledzenia celu konieczne jest
zastosowanie czujnika do mierzenia rozbieżności między tymi osiami Czujnikiem tym
mierzącym odchylenia żyroskopu od osi wzdłużnej rakiety jest uzwojenie namiarowe
(pelengacyjne) Oś uzwojenia namiarowego (pelengacyjnego) jest zgodna z osią wzdłużną
pocisku rakietowego Jeśli płaszczyzna obrotu magnesu wirnika żyroskopu zgadza się
z płaszczyzną zwojoacutew uzwojenia pelengacyjnego to siła elektromotoryczna powstająca
w uzwojeniu namiarowym jest roacutewna zeru W przypadku odchylenia osi żyroskopu o pewien
kąt od wzdłużnej osi głowicy powstaje SEM ktoacutera jednoznacznie wyznacza wielkość
i kierunek kąta rozbieżności (amplituda i faza SEM) Sygnał z uzwojenia namiarowego po
wzmocnieniu w zespole elektronowym koordynatora śledzącego zostaje przesłany do uzwoje-
nia korekcyjnego Pod wpływem działania momentu układu korekcyjnego żyroskop
54
rozpoczyna precesję w kierunku zmniejszenia kąta rozbieżności doprowadzając jego wartość
do zera
Blokowanie żyroskopu głowicy jest konieczne tyko w czasie celowania i po
uchwyceniu celu Zostaje ono wyłączone w momencie przejścia głowicy w tryb pracy
śledzenia
W czasie śledzenia celu gdy prędkość linii pocisk rakietowy cel nie roacutewna się zeru
głowica śledząca wypracowuje sygnały sterujące dla steroacutew rakiety ktoacutere są proporcjonalne
do kąta rozbieżności pomiędzy kierunkiem celu a osią optyczną obiektywu Z uwagi na roacuteżne
w czasie wartości momentoacutew sił korygujących aby nie następowało zmniejszanie
i zwiększanie prędkości obrotowych żyroskopu stosuje się układ stabilizacji jego obrotoacutew
Utrzymuje on stałą prędkość obrotową wirnika żyroskopu w stosunku do ziemi w odniesieniu
do kadłuba głowicy jego prędkość będzie zmienna ponieważ pocisk rakietowy obraca się ze
zmienną prędkością w przedziale 20divide10 obrs
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego Strzała-2 jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do bezwzględnej
prędkości kątowej obrotu linii wizowania pocisk-cel Istota metody polega na tym aby
sprowadzić do zera prędkość kątową linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku z celem
w tzw punkcie wyprzedzonym Schematy naprowadzania pocisku na cel według metody
proporcjonalnego zbliżenia na kursach spotkaniowym i pościgowym przedstawiono na
rys 310
Rys 310 Naprowadzanie się przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2 metodą
proporcjonalnej nawigacji na kursie pościgowym (a) i spotkaniowym (b)
Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci do wybranego punktu
spotkania lecz jego lot jest zaprogramowany w celu wypracowania kątoacutew wyprzedzenia
i przewyższenia Sterowanie gazodynamiczne z wykorzystaniem siły ciągu prochowego
silnika sterującego odbywa się według sygnału z uzwojenia namiaru sprzężonego
z podstawowym sygnałem sterowania stanowiąc w istocie układ sprzężony według kąta
namiaru (pelengu)
Układ sterowania lotem pocisku rakietowego jest przeznaczony do realizowania
określonego sposobu naprowadzania Jako miernik prędkości kątowej linii rakieta-cel
wykorzystuje się jednokanałową żyroskopową głowicą samonaprowadzającą Za podstawę
55
budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę jednokanałowego sterowania obracającym się
pociskiem z organem wykonawczym w postaci steroacutew pracujących w przekaźnikowym trybie
pracy Metoda sterowania jednokanałowego polega na tym że jeden organ wykonawczy
wykorzystując obroacutet pocisku wytwarza siłę sterowania w dowolnym kierunku przestrzeni
Najważniejszymi elementami wchodzącymi w skład przedziału sterowania są
prochowy akumulator ciśnienia turbogenerator oraz zespoacuteł sterujący (rys 311) Akumulator
ciśnienia zawiera w swoim wnętrzu ładunek prochowy ktoacutery pobudzony elektrycznym
zapłonnikiem spalając się generuje duże objętości gazoacutew prochowych Część z nich zasila
turbogenerator (jednofazowa prądnica synchroniczna ze wzbudzeniem od magnesoacutew stałych)
będący pokładowym źroacutedłem zasilania a część wykorzystywana jest przez zespoacuteł sterujący
w czasie lotu pocisku rakietowego Zespoacuteł sterujący odpowiedzialny jest za przerzucanie
steroacutew aerodynamicznych z jednego skrajnego położenia w drugie w czasie lotu pocisku Jest
to wzmacniacz gazowy elektrycznych sygnałoacutew sterujących wypracowanych przez głowicę
samonaprowadzającą Działa on pod wpływem dopływających z prochowego akumulatora
ciśnienia gazoacutew prochowych Po przesłaniu sygnałoacutew sterowania z głowicy samonapro-
wadzającej prąd przepływa kolejno do jednej lub drugiej cewki elektromagnesoacutew Zasilając
cewkę prądem kotwica z suwakiem (rys 311) zostaje przyciągnięta w stronę elektromagnesu
otwierając przejście gazu do lewej przestrzeni cylindra roboczego Pod wpływem ciśnienia
gazu tłok przesuwa się do prawego skrajnego położenia ciągnąc za sobą występ wodzidełka
(rys 311) i obraca je wraz ze sterami o 30deg
Rys 311 Zespoacuteł sterujący przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2
7 - cylinder roboczy z tłokiem 8 - ster 5 i 10 - cewki 11 - kotwica 13 - suwak 15 - filtr dokładnego
oczyszczania 21- wodzidełko
56
Gaz przepływający do ruchomej przestrzeni roboczej naciskając na suwak powoduje że
ster szybciej powraca do pierwotnego położenia niż by to miało miejsce poprzez
oddziaływanie cewki dzięki czemu uzyskuje się zwiększenie szybkości działania steroacutew
Aby uzyskać wymaganą trajektorię lotu pocisku rakietowego trzeba do zespołu
sterującego dostarczyć odpowiednie sygnały sterujące Jeśli do urządzenia sterowania
zostanie przesłany sygnał o jednakowej biegunowości (rys 312a) to stery będą się
znajdowały na jednym i tym samym położeniu a powstająca wypadkowa siła sterowania
w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru Jeśli do urządzenia sterowania zostanie
przesłany z częstotliwością obrotu rakiety sygnał dwubiegunowy (rys 312b) to stery będą
zmieniały położenie z jednego skrajnego do drugiego co poacuteł obrotu a powstająca w związku
z tym wypadkowa siła sterowania Rp osiągnie maksymalną wielkość
Kierunek siły napędowej Rp można zmieniać zmieniając fazę sygnału sterowania Na
rys 38b pokazany jest przypadek kiedy przerzut steroacutew dokonuje się podczas poziomego
położenia osi ich obrotu Przy tym wypadkowa siła sterowania skierowana jest w prawo
W celu uzyskania zależności proporcjonalnej siły sterowania od amplitudy sygnału
sterowania jest wprowadzona do układu sterowania linearyzacja wymuszona za pomocą
napięcia sinusoidalnego Sygnał linearyzacji Ul mający częstotliwość podwojoną sumuje się
z sygnałem sterowania Us w sumatorze autopilota głowicy samonaprowadzającej - tworząc
sygnał sumaryczny Usum Z wyjścia wzmacniacza mocy autopilota sygnał prostokątny Urm jest
przesyłany do zespołu sterującego W przypadku braku sygnału sterowania jest przesyłany do
zespołu steroacutew jeden sygnał linearyzacji (rys 312d) stery będą przerzucane co 90deg
i wypadkowa siła sterowania Rp w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru
Rys 312 Kształtowanie sygnałoacutew sterujących głowicy samonaprowadzania
57
W przypadku pojawienia się sygnału sterowania (rys 312e) przerzut steroacutew od
sumującego sygnału Usum będzie się odbywał także cztery razy w czasie obrotu co 90deg plusmnΔφ
co powoduje powstawanie siły wypadkowej Rp proporcjonalnej do amplitudy sterowania Us
Jeżeli siła sterowania R w początkowym momencie jest skierowana w stronę punktu bdquo1rdquo to
podczas obrotu rakiety zgodnie z ruchem wskazoacutewek zegara siła sterująca R przemieszcza się
od punktu 1 do punktu 2 (ponieważ sygnał sumujący Usum a zgodnie z tym sygnały Urm
między punktami 1 i 2 nie zmieniają biegunowości) W punkcie 2 zachodzi przerzut steroacutew
(sygnał Usum zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 2 do
położenia 21 Dalej siła sterowania przemieszcza się w kierunku punktu 3 (sygnał Usum
między punktami 21 i 3 nie zmienia biegunowości) W punkcie 3 następuje przerzut steroacutew
(zmienia się biegunowość sygnału Usum) i kierunek siły sterowania z położenia 3 przechodzi
do położenia 31 Następnie siła sterowania przemieszcza się do położenia punktu 4
(biegunowość sygnału Usum stała) W punkcie 4 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum
zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 4 do położenia 41
Siła sterowania przemieszcza się następnie w kierunku punktu 5 (biegunowość sygnału Usum
stała) W punkcie 5 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum zmienia biegunowość i kierunek
siły sterowania przechodzi z położenia 5 do położenia 51)
Jak widać z rys 312e podczas pełnego obrotu rakiety siła sterowania wypełnia
powierzchnie sektoroacutew ograniczone łukami 1-2 21-3 3
1-4 4
1-5 Sektory 2
1-l-4
1 i 4-3
1-2
wzajemnie się roacutewnoważą Niezroacutewnoważona pozostaje powierzchnia sektora ograniczonego
łukiem 41-2 Wielkość tej powierzchni zależy od amplitudy sygnału sterowania Us i określa
wielkość wypadkowej siły sterowania Kierunek osi symetrii sektora niezroacutewnoważonego
określa kierunek wypadkowej siły sterowania W ten sposoacuteb w jednokanałowej metodzie
kształtowania sygnału kierowania z wprowadzeniem sygnału linearyzacji wielkość
wypadkowej siły sterowania zależy od amplitudy a jej kierunek mdash od fazy sygnału
sterowania
33 Dwukanałowy system sterowania przerzutowego
Opisany w pkt 31 jednokanałowy układ wypracowywania sił sterujących według
metody bezpośredniego naprowadzania charakteryzuje się zaroacutewno prostotą samej
konstrukcji jak i sygnału sterującego niskimi kosztami wykonania niezawodnością działania
i wystarcza-jącą dokładnością Jedyną poważną wadą omawianego sposobu jest stosunkowo
mała efektywność Jak wykazały analizy teoretyczne maksymalny efektywny impuls
sterujący wynosi tylko 0636 Fs
Jedynym znanym sposobem wyeliminowania tej wady jest zastosowanie systemu
dwukanałowego Niestety poprawa efektywności wiąże się z innymi problemami przede
wszystkim z niezamierzonym wzajemnym oddziaływaniem kanałoacutew sterowania między sobą
Założenia wyjściowe dla systemu dwukanałowego są bardzo podobne do opisanych wcześniej
z tym że układ śledzenia określa niezależne odchyłki hy ndash w płaszczyźnie pionowej
i hz ndash w płaszczyźnie poziomej (rys 313)
Na podstawie odchyłek generowane są dwa niezależne sygnały sterujące Uy dla
płaszczyzny pionowej i Uz dla płaszczyzny poziomej Pocisk wyposażony jest w dwie pary
58
steroacutew zamieniających się rolami w miarę zmiany kąta obrotu pocisku (rys 314) ale zawsze
jedna z nich działa w płaszczyźnie pionowej ndash kanał pochylenia a druga w tym samym czasie
w płaszczyźnie poziomej ndash kanał kierunku Na rysunku 314a przedstawiono początkowe
położenie steroacutew Para steroacutew I-III przez następne 90deg obrotu w prawo może wypracowywać
siłę sterującą ktoacuterej wektor będzie obiegał ćwiartkę goacuterną lub dolną okręgu w zależności od
znaku sygnału w kanale pochylenia a zatem zostanie do niej podłączony sygnał pochylenia
Na rysunku wektor obiega goacuterną ćwiartkę ndash kolor czerwony
Rys 313 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Rys314 Przykładowa kolejność obiegania kolejnych ćwiartek przez wektory sił sterujących
od pary steroacutew I-III ndash kolor czerwony i pary II-IV ndash kolor niebieski
59
Analogicznie para steroacutew II-IV może generować wektor obiegający lewą lub prawą
ćwiartkę na rysunku ćwiartkę prawą ndash kolor niebieski Stery te przez następne 90deg obrotu
będą pełnić rolę steroacutew kierunku i będzie do niej podłączony sygnał kierunku Na rysunku
314b przedstawiono sytuację w ciągu następnych 90deg obrotu (90deg ndash 180deg) ndash siłę skierowaną
do goacutery wypracowują teraz stery II-IV i do nich zostanie teraz podłączony sygnał pochylenia
ndash stery zmieniły się rolami Rysunek 314c przedstawia sytuację w kolejnej ćwiartce (180deg ndash
270deg) stery znoacutew zamieniły się rolami Na rysunku 314d sytuacja zmieniła się o tyle że
w obydwu kanałach nastąpiła zmiana znaku sygnałoacutew sterujących i w konsekwencji wektor
obiega ćwiartkę dolną ndash pochylenie i lewą ndash kierunek W wyniku takiego sterowania w ciągu
jednego obrotu powstanie siła wypadkowa w kanale pochylenia skierowana do goacutery i roacutewna
50 wartości maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo i jedna ćwiartka bdquow doacutełrdquo Analogicznie
w kanale kierunku powstanie siła wypadkowa skierowana w prawo i roacutewna 50 wartości
maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquow prawordquo i jedna bdquow lewordquo
Rysunek 314 przedstawia tylko zasadę omawianej metody wypracowywania sił
sterujących sygnały sterujące mogą zmieniać znak przy dowolnym kącie obrotu
i w konsekwencji wypadkowa siła w każdym z kanałoacutew może przyjmować wartości od zera
do swojej wartości maksymalnej ndash np wszystkie cztery ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo
Analizy teoretyczne wykazały że efektywność sterowania dwukanałowego jest większa
niż sterowania jednokanałowego i względem sterowania n-kanałowego (mierzona stosunkiem
wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności) wynosi około 6165
34 JEDNOKANAŁOWY SYSTEM STEROWANIA PROPORCJONALNEGO
Podstawową wadą dyskretnych sposoboacutew wypracowywania sił sterujących (za pomocą
steroacutew przerzutowych) jest generowanie dużych oporoacutew aerodynamicznych bądź też strat
siły ciągu Stery aerodynamiczne lub ruchome nasadki dysz muszą wychylać się w skrajne
położenia niezależnie od potrzeb zmiany kierunku lotu i w trakcie całego lotu generują straty
natomiast uzyskana siła stanowi w najlepszym przypadku dla sterowania jednokanałowego
tylko około 64 siły wypracowywanej przez układ
Do niedawna jedynym znanym sposobem zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych było
zastosowanie sterowania dwukanałowego ktoacutere ze względu na większą efektywność
wytwarzania siły sterującej pozwalało zmniejszyć wartości kąta wychylenia steroacutew
przerzutowych a im mniejszy kąt przerzutu steroacutew tym mniejszy opoacuter aerodynamiczny
Szybki rozwoacutej ostatnimi czasy techniki mikroprocesorowej oraz bezszczotkowych
silnikoacutew elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą prędkością
działania oraz wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu umożliwił zastosowanie
w sterowaniu jednokanałowym proporcjonalnego wychylania steroacutew Istotą takiego
sterowania jest minimalizowanie oporoacutew aerodynamicznych rakiety wskutek zmniejszenia
kątoacutew wychylenia steroacutew (wartość kąta wychylenia steroacutew nie jest stała jak w sterowaniu
przerzutowym ale proporcjonalna do sygnału sterowania) oraz zminimalizowania ruchoacutew
poprzecznych rakiety podczas lotu w kierunku celu Możliwość proporcjonalnego wychylania
steroacutew nie wymaga już stosowania sygnału linearyzacji
60
Rys 315 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego
FS ndash filtr synchroniczny OD ndash ogranicznik dynamiczny NOP ndash układ nawrotu na odcinku
początkowym Kvn ndash przełącznik wspoacutełczynnika wzmocnienia dla pracy w reżimie bdquospotkanierdquo
i bdquopogońrdquoDF ndash detektor fazowy GNO ndash generator napięcia odniesienia Wp ndash filtr BL ndash blok
linearyzacji DPK ndash czujnik prędkości kątowych rakiety WM ndash wzmacniacz mocy BFS ndash blok
formowania sygnału jednokanałowego Upr ndash napięcie komendy programowej
Na rys 315 przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego natomiast na rys 316
przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym
systemem sterowania proporcjonalnego
61
Rys 316 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym systemem
sterowania proporcjonalnego
35 Podsumowanie
Większość wspoacutełczesnych przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych
bliskiego zasięgu wykorzystuje dyskretne sterowanie jednokanałowe polegające na
kilkakrotnym przerzucie steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie jednego
obrotu rakiety
Podstawową zaletą takiego rozwiązania jest prosta konstrukcja niski koszt wykonania
niezawodność działania i stosunkowo duża dokładność naprowadzania [41]
Podstawową wadą dyskretnego systemu jednokanałowego jest mała efektywność
sterowania oraz generowanie niepotrzebnych oporoacutew aerodynamicznych oraz sił
poprzecznych związanych z przerzutem steroacutew Niektoacutere z tych wad można wyeliminować
stosując dyskretne sterowanie dwukanałowe ale należy się woacutewczas liczyć z problemem
62
wzajemnego oddziaływania między kanałami oraz trudnościami technologicznymi wykonania
dwoacutech napędoacutew zamiast jednego dysponując bardzo ograniczoną przestrzenią w przedziale
steroacutew
Chcąc zwiększyć strefę rażenia zestawu a jednocześnie polepszyć dokładność
naprowadzania należałoby zastosować sterowanie proporcjonalne polegające na płynnym
wychylaniu się steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej wykorzystujące
w bloku napędu steroacutew np bezkolektorowe silniki elektryczne prądu stałego sterowane
mikroprocesorami
Likwidacja przerzucania steroacutew w systemie kierowania pozwoli przy okazji usunąć
dodatkową składową zakłoacuteceń wnoszoną pracą układu sterowania w obwoacuted kierowania
koordynatorem głowicy samonaprowadzającej
63
III CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNO-TECHNOLOGICZNA
4 Analiza i optymalizacja rozwiązań konstrukcyjnych bloku sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
41 Koncepcja bloku steroacutew
Blok sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew jest elementem
wykonawczym bloku kierowania przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M
realizującym funkcję autonomicznego i automatycznego naprowadzania pocisku na cel do
momentu trafienia na podstawie sygnałoacutew generowanych przez głowicę samonaprowadzającą
(GSN) Blok steroacutew z napędem elektrycznym stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z gazowym napędem steroacutew
Celem rozprawy jest opracowanie hybrydowego serwomechanizmu ze sterowaniem
aerodynamicznym i gazodynamicznym
Elementy składowe serwomechanizmu hybrydowego
1) układ elektryczny ze sterowaniem aerodynamicznym składający się z
- obudowy
- reduktora z elektrycznym silnikiem bezszczotkowym
- elektronicznego konwertera siłowego
- osi napędzającej dwa stery aerodynamiczne
- rozdzielacza i łożysk
2) układ sterowania gazodynamicznego pracujący w pierwszej sekundzie lotu pocisku
składający się z
- silnika prochowego generującego gazy
- zapłonnika
- filtra cząstek stałych
- przewodoacutew gazowych
Tradycyjne serwomechanizmy danej klasy rakiet sterowanych były wykonywane jako
siłowniki pneumatyczne Sterowanie kątowym położeniem steroacutew było realizowane w sposoacuteb
przekaźnikowy - za pomocą modulacji szerokości odstępoacutew czasowych położenia steroacutew
w obu skrajnych pozycjach względem położenia zerowego Taka metoda regulowania
tworzyła dodatkowy opoacuter strumienia powietrza a przekaźnikowe przełączanie wnosiło
składową błędu do układoacutew głowicy samonaprowadzającej
Jedną z metod realizacji sterowania serwomechanizmem wirujących rakiet małogabary-
towych jest elektryczne sterowanie wykorzystujące bezszczotkowy silnik elektryczny prądu
stałego z zastosowaniem rezonansowego sposobu sterowania Zapewniając elektromechanicz-
ny rezonans na częstotliwości obrotu rakiety można znacznie obniżyć wartość mocy potrzeb-
nej serwomechanizmowi jak roacutewnież wartość prądu zasilania i przesunięcia fazowego
Sterowanie silnikiem elektrycznym jest realizowane za pomocą siłowych układoacutew
elektrycznych z zastosowaniem sterowania mikroprocesorowego Jego możliwości pozwalają
realizować sterowanie proporcjonalne wyjściowych wspoacutełrzędnych serwomechanizmu
w szerokim zakresie z dużą prędkością kątową i wysoką dokładnością działania
64
W poroacutewnaniu z pneumatycznymi serwomechanizm elektryczny realizuje proporcjo-
nalne kątowe pozycjonowanie z liniową charakterystyką regulacyjną a brak drgań własnych
podnosi efektywność energetyczną całego systemu sterowania pocisku przez co wydłuża się
zasięg lotu i dokładność naprowadzania
Wykorzystanie sterowania mikroprocesorowego pozwala na elastyczną adaptację
serwomechanizmu w systemie sterowania oraz umożliwia zmianę filtroacutew korygujących i cha-
rakterystyk częstotliwościowych W celu podwyższenia niezawodności działania i warunkoacutew
bezpieczeństwa podczas startu mikroserwomechanizm ma wbudowane urządzenia kontroli
przedstartowej wspoacutełdziałające z systemem sterowania i elementami automatyki rakiety
Etapy projektowania bloku sterowania z elektrycznym napędem steroacutew
Etap 1 Określenie wymagań technicznych mikroserwomechanizmu koncepcja mikro-
serwomechanizmu wykonanie analiz rozwiązań konstrukcyjnych i schematoacutew
technicznych
Etap 2 Określenie charakterystyk aerodynamicznych pocisku na podstawie wynikoacutew
badań w tunelu aerodynamicznym wyboacuter schematu strukturalnego systemu
sterowania wykonanie modelowania matematycznego lotu modelu określenie
wymagań odnośnie dokładności działania i charakterystyk dynamicznych serwo-
mechanizmu sprecyzowanie wartości momentoacutew zawiasowych i sił działających
na stery wykonanie projektu konstrukcyjnego serwomechanizmu i stanowiska
kontrolnego
Etap 3 Wykonanie modeli doświadczalnych potwierdzenie charakterystyk technicznych
serwomechanizmu na podstawie badań na stanowisku kontrolnym w procesie
autonomicznego działania
Etap 4 Wykonanie modeli doświadczalnych wykorzystanie modeli do badań poligono-
wych w zestawie rakiety skorygowanie dokumentacji konstrukcyjnej na podstawie
wynikoacutew badań
Tabela 41
Poroacutewnanie parametroacutew i funkcji pneumatycznego i elektrycznego bloku steroacutew
Lp Parametr funkcja Blok steroacutew
pneumatycznych
Blok z napędem
elektrycznym
Uwagi
1 Napięcie źroacutedła zasilania +20-20 V 22-30 V
2 Gazodynamiczne sterowanie
rakietą w początkowej fazie lotu
07 s
min 1 s
3 Maksymalny kąt odchylenia steru plusmn 15deg plusmn 2 0 deg
4 Czas pracy baterii pokładowej
- w temp +50degC
- w temp -35degC
gt11 s
gt14 s
min 60 s
5 Sposoacuteb pracy siłownika
napędzającego stery
przekaźnikowe
wychylenie steroacutew
proporcjonalne
wychylenie steroacutew
6 Składane stery i destabilizatory
(chowane obrysie korpusu bloku)
jest
bd
Realne
technicznie
7 Uzbrojenie bloku bloku
bojowego po rozłożeniu steroacutew
jest bd Realne
technicznie
65
Tabela 42
Zestawienie zespołoacutew wspoacutelnych blokoacutew steroacutew pneumatycznego i elektrycznego
Lp
Nazwa zespołu
Oznaczenie
w bloku steroacutew
G1120000
Oznaczenie
w bloku z
napędem
elektrycznym
Uwagi
1
Prochowy Silnik Sterują-
cy (PSS) zawierający
- komorę
- ładunek prochowy
- zapłonnik
- przewody rurkowe
G1127000 -
2
Rozdzielacz gazu PSS - - W bloku G1120000 stanowi
podzespoacuteł siłownika
G1122000
3 Destabilizator G1120070 -
4 Tachometr G1124000 -
5 Wzmacniacz G1125000 -
6
Gniazdo G1126000 - Do elektrycznego połączenia
rakiety z wyrzutnią
7
Łączoacutewka G1120060 - Do elektrycznego połączenia
bloku steroacutew z GSN
Tabela 43
Zestawienie nowych zespołoacutew występujących w elektrycznym bloku steroacutew
Lp Nazwa zespołu Uwagi
1
Bateria Zapewniająca zasilanie zespołoacutew bloku steroacutew i
GSN od chwili startu rakiety do momentu
trafienia w cel
2
Elektryczny zespoacuteł sterowania
aerodynamicznego zawierający
- bezkolektorowy silnik elektryczny prądu
stałego z reduktorem
- oś z dwoma sterami
- elektroniczny poacutełprzewodnikowy
konwerter siłowy ze sterowaniem
procesorowym
- rozdzielacz gazu z łożyskami
Zapewniający podawanie gazoacutew prochowych
do dysz PSS zgodnie z programem sterowania
na początkowym odcinku toru lotu rakiety
42 Opracowanie wymagań dla bloku sterowania z gazodynamicznym sterowaniem
Zestaw bdquoGROMrdquo jako przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy jest przeznaczony
do zwalczania nisko lecących statkoacutew powietrznych samolotoacutew i śmigłowcoacutew Pocisk
rakietowy jest wystrzeliwany z jednorazowej wyrzutni rurowej umieszczanej na ramieniu
strzelca Dlatego najważniejszym wymogiem jest mała masa i wymiary pocisku Z drugiej
strony w celu zminimalizowania wpływu startującego z wyrzutni pocisku na strzelca należy
66
zapewnić niewielką prędkość startową co wymaga z kolei zastosowania w pocisku układu
steroacutew ze sterowaniem gazodynamicznym (GDS) Ponieważ skuteczność aerodynamicznych
powierzchni sterowych w początkowej fazie lotu pocisku jest niewystarczająca ze względu na
małą prędkość niezbędne jest sterowanie za pomocą efektywnego układu GDS
W pracy zdecydowano się na opracowanie sterowania hybrydowego składającego się
z układu gazodynamicznego sterowania w początkowej fazie lotu (do ok 1 sekundy od startu)
oraz układu sterowania aerodynamicznego z elektrycznym napędem steroacutew działającego
w dalszej fazie lotu pocisku do celu
Układ sterowania aerodynamicznego z napędem elektrycznym został zaprojektowany
z wykorzystaniem szybkiego bezszczotkowego silnika prądu stałego i siłowej techniki
poacutełprzewodnikowej ze sterowaniem mikroprocesorowym Jego możliwości pozwalają na
proporcjonalną kontrolę wspoacutełrzędnych wyjściowych elektrycznego bloku sterowania
w szerokim zakresie z dużą szybkością i wysoką dokładnością W poroacutewnaniu z blokiem
gazodynamicznym liniowość regulacji bez wprowadzania dodatkowych drgań poprawia
efektywność energetyczną całego systemu naprowadzania łącznie z głowicą samona-
prowadzającą
Analiza istniejących wersji rozwiązań technicznych blokoacutew ze sterowaniem gazodyna-
micznym (GDS) i wyboacuter wersji dla pocisku GROM
Analiza materiałoacutew uzyskanych w wyniku wyszukiwania informacji patentowych
wskazuje że opracowanie urządzeń z hybrydowym blokiem sterowania dla kierowanych
aparatoacutew latających (AL) stanowi aktualne i złożone wyzwanie naukowo-techniczne ktoacutere
wymaga rozwiązania problemoacutew mechaniki ośrodkoacutew ciągłych (aerodynamiki teoretycznej
i eksperymentalnej dynamiki gazu) mechaniki teoretycznej automatyki oraz inżynierii
materiałowej
Wiodącymi firmami w dziedzinie systemoacutew sterowania aero- i gazodynamicznego
(hybrydowego) są Thiokol Corporation (USA) LTV (USA) General Dynamics (USA)
Matra (Francja) Propulsion (Francja) Laboratorium badawcze w Sommersfield (Wielka
Brytania) British Aerospace public Limited comp (Wielka Brytania) British Aerocraft
(Wielka Brytania) Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoWympiełrdquo (Rosja)
Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoFakiełrdquo (Rosja) Państwowy Naukowo-Badawczy
Instytut Systemoacutew Lotnictwa (Rosja)
Urządzenia aero- i gazodynamicznego sterowania (AGDS) są coraz częściej wykorzy-
stywane w AL W pocisku rakietowym R-73 (Rosja) jest stosowany aero- i gazodynamiczny
system sterowania w pocisku rakietowym Mica (Francja) wykorzystany jest AGDS z dwoma
sterami w pocisku ASRAAM (Niemcy Anglia) w uzupełnieniu do aerodynamicznych steroacutew
pracuje się nad możliwością zastosowania urządzenia gazodynamicznego sterowania
Głoacutewne tendencje w zakresie poprawy charakterystyki AGDS to
1) zwiększenie wydajności tworzenia sił i momentoacutew kontroli przez roacutewnoczesne działanie
aerodynamicznych i gazodynamicznych urządzeń wykonawczych (zastosowanie aero-
i gazodynamicznego sterowania)
2) zmniejszenie strat siły ciągu silnika z powodu AGDS poprzez racjonalny wyboacuter rodzaju
i właściwości urządzeń wykonawczych
67
3) zmniejszenie zapotrzebowania na moc bloku sterowania powodującego korzystniejszy
doboacuter urządzeń wykonawczych
4) zmniejszenie masy i wymiaroacutew AGDS wskutek zastosowania aerodynamicznych
i gazodynamicznych urządzeń sterujących
5) uproszczenie konstrukcji i zwiększenie niezawodności urządzeń AGDS
Wymagania techniczne stawiane AGDS określono na podstawie badań roacuteżnych
urządzeń w wyrobach o podobnym przeznaczeniu wiodących firm krajowych
i zagranicznych ze szczegoacutelnym uwzględnieniem zastosowania w wysokomanewrowych AL
Głoacutewne parametry techniczne przyjęte dla nowoczesnych urządzeń AGDS są następujące
1) maksymalna wartość bocznej siły sterującej
2) liczba kanałoacutew sterowania - co najmniej 2
3) czas pracy AGDS nie mniejszy niż czas potrzebny do stabilizacji i sterowania rakiety
4) duża szybkość działania
5) mały moment zawiasowy
6) minimalne straty ciągu silnika sterującego (PSS)
7) minimalna masa i wymiary AGDS
Uzasadnienie wyboru przyjętego kierunku badań
Z wynikoacutew analizy literatury naukowo-technicznej wynika że wytworzenie sterujących
sił gazodynamicznych jest możliwe w następujący sposoacuteb
1) Sterowanie wektorem ciągu silnika sterującego poprzez zmianę kierunku strumienia
gazoacutew wylotowych (bez tworzenia skoku gęstości czyli fali uderzeniowej) Przykłady
realizacji tej metody są następujące
- AGDS z dyszą obrotową
- AGDS z deflektorem
- AGDS ze sterami gazowymi wewnątrz dyszy
2) Sterowanie wektorem ciągu poprzez stworzenie fali uderzeniowej w nadkrytycznej
części dyszy Przykładem tej metody są
- AGDS ze spojlerami
- AGDS z wydmuchem gazu lub cieczy do nadkrytycznej części dyszy
3) Sterowanie strumieniem gazu na powierzchnie AL Na przykład wykorzystując efekt
Coanda lub przez wydmuch gazu w celu stworzenia fali uderzeniowej strumieniem
naddźwiękowym na powierzchni opływu
4) Poprzez zastosowanie połączonych urządzeń hybrydowych (aero- i gazodynamicznych)
Przykładem takich urządzeń są aerodynamiczny ster z zamocowaną na stałe dyszą oraz
wspoacutełdziałanie steroacutew - aerodynamicznego i gazowego
Tabela 44 przedstawia klasyfikację sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił
sterowania i urządzeń do ich realizacji
68
Tabela 44
Klasyfikacja sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił sterowania
Kombinowa
ne sposoby
sterowania
Sterowanie
wektorowe ciągiem
silnika z
wykorzystaniem fali
uderzeniowej
Sterowanie wektorowe ciągiem silnika bez fali
uderzeniowej
Wydmuch
gazu na
obudowę
urządzenia
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z dy
szą kąto
wą
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z gazo
dy
nam
icznym
sterem
Sp
ojlery
zewn
ętrzne
Sp
ojlery
wew
nętrzn
e
Sp
ojlery
ku
bełk
ow
e
Wtry
sk g
azu p
łyn
neg
o
Naw
iew g
azu
Ob
roacutet p
on
addźw
ięko
wej części
dy
szy
Ob
roacutet p
od
dźw
ięko
wej części
dy
szy
Dy
sze obro
tow
e
Stery
gazo
we w
ewn
ętrzne
Stery
gazo
we zew
nętrzn
e
Blo
k w
ielod
yszo
wy
Dy
sze z uk
ośn
ym
wylo
tem
Kąto
we d
ysze o
bro
tow
e
Deflek
tory
Ob
roacutet g
łoacutew
neg
o siln
ika
Ob
roacutet siln
ikoacute
w k
orek
cyjn
ych
Wy
dm
uch
gazu
z niezależn
ego
gen
eratora g
azu
Wy
dm
uch
gazu
z silnik
a
Sposoby tworzenia sterujących sił aerodynamicznych są szczegoacutełowo opisane w litera-
turze dotyczącej aerodynamiki i konstrukcji [33] W punkcie tym analizuje się sposoby
tworzenia urządzeń sterowania aero- i gazodynamicznego tj stworzenia sterujących urządzeń
gazodynamicznych i ich połączenia ze znanymi aerodynamicznymi urządzeniami sterującymi
w celu zastosowania w rakietach kierowanych małych rozmiaroacutew
Analiza poroacutewnawcza roacuteżnych wariantoacutew rozwiązań technicznych
Badania przeprowadzone przez Laboratorium Badawcze Sommerfelda wykazują że
następujące typy AGDS są najbardziej perspektywiczne dla wysokomanewrowych AL
1) AGDS z dyszami obrotowymi
2) AGDS z wtryskiem cieczy
3) AGDS z nawiewem gazu
4) AGDS z nasadkami obrotowymi
5) AGDS z deflektorem
6) AGDS z wysuwanymi osłonami
7) AGDS ze spojlerami
Oproacutecz powyższych urządzeń rozważone zostało roacutewnież urządzenie AGDS ze sterami
gazowymi oraz w szczegoacutelności związanymi kinematycznie sterami aerodynamicznymi
i gazowymi (stosowane w pocisku rakietowym bdquoMicardquo (Francja)) jak roacutewnież urządzenia
łączące AGDS ze sterami aerodynamicznymi i stałymi dyszami z suwakowym sterowaniem
Urządzenia AGDS z dyszami obrotowymi mogą tworzyć stosunkowo duże boczne siły
sterujące Wymagają one jednak napędoacutew o dużej mocy Ponadto trudny jest wyboacuter
materiałoacutew do uszczelnień węzła obrotowego Jednym ze sposoboacutew zwiększenia
niezawodności pracy dysz obrotowych jest zastosowanie specjalnej konstrukcji mieszkowych
i elastycznych uszczelek
69
Sterowanie AL w trzech płaszczyznach ze stacjonarnymi dyszami obrotowymi
(z jednym stopniem swobody) może być zrealizowane jedynie przez cztery dysze
Urządzenia AGDS z wtryskiem płynnego gazu do naddźwiękowej części dyszy
z konstrukcyjnego punktu widzenia są względnie proste w poroacutewnaniu z innymi
urządzeniami Głoacutewną rolę w tworzeniu bocznej siły sterującej odgrywa utworzenie ukośnej
fali uderzeniowej Tabela 45 przedstawia jakościową ocenę specyfikacji roacuteżnych wersji
urządzeń AGDS
Tabela 45
Jakościowa ocena specyfikacji roacuteżnych wersji urządzeń AGDS
Wywiew gazu
na obudowę
Wywiew gazu z
silnika
Cechy Zalety Wady
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Prosta konstrukcja Niestałość sił
sterujących
Wywiew gazu z
niezależnego
generatora gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Zwiększenie wagi z
powodu generatora
gazu
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet silnikoacutew
korekcyjnych
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Skomplikowana
konstrukcja duża
waga
Obroacutet głoacutewnego
silnika
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 40 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Duża waga
ograniczenie
sterowania
Deflektory
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Małe wysiłki
odchylenia
Zanieczyszczenie i
wypalanie duża masa
Kątowe dysze
obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Duży zakres
odchylenia sił
sterujących
Straty w sile ciągu
Dysze ze ściętym
wylotem
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Ograniczona masa
Mała prędkość
działania złożoność
uszczelnień
Blok
wielodyszowy
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Proste i łatwe
sterowanie
Błąd centrowania siły
ciągu
Zewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 15 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
70
Wewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Dysze obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet
poddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Obroacutet w
ponaddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił steru-
jących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
z
wykorzystanie
m fali
uderzeniowej
Nawiew gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Skomplikowana
konstrukcja
Wtrysk gazu
płynnego
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Zwiększenie siły
sterującej dzięki
wtryskowi
utleniacza
Skomplikowana
konstrukcja
Spojlery kubłowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność Duże momenty
zawiasowe
Spojlery
wewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Duże siły sterujące
przy niewielkich
powierzchniach
sterujących
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Spojlery
zewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Duże siły sterujące
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Kombinowane
metody
sterowania
Ster aerodyna-
miczny połączony
ze sterem gazo-
dynamicznym
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Ster aerodyna-
miczny połączony
z dyszą kątową
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa Straty w sile ciągu
Ster
aerodynamiczny
połączony z
gazowym
urządzeniem
rozdzielającym
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
mniejsza masa
Skomplikowana
konstrukcja
71
Przy przechodzeniu strumienia głoacutewnego przez skok gęstości zwiększa się ciśnienie
statyczne w strumieniu i ciśnienie na części powierzchni dyszy W rezultacie powstaje siła
boczna AGDS z wtryskiem płynnego gazu są szeroko wykorzystywane w pociskach
rakietowych bdquoTitan-ZSrdquo bdquoMinuteman-2rdquo bdquoPolaris A-3rdquo bdquoSprintrdquo (USA) i MBM-1 (Francja)
Są one niezawodne i szybkie w działaniu Urządzenia takie wymagają pojemnika dla
wstrzykiwanego gazu co prowadzi do zwiększenia masy i wymiaroacutew konstrukcji
Urządzenia AGDS z nawiewem gazu do nadkrytycznej części dyszy charakteryzują się
dużą prędkością działania wymagają niewielkich działań w zakresie sterowania mają małą
masę Zasada ich pracy jest taka sama jak w AGDS z wtryskiem płynnego gazu
Strumień wtryskiwanego gazu ktoacutery wychodzi z komory lub kanału głoacutewnego silnika
lub samodzielnego generatora gazu tworzy na wewnętrznej powierzchni dyszy lokalną falę
uderzeniową Wykonanie takich urządzeń jest skomplikowane z powodu trudności
w wykonaniu dobrze funkcjonujących zaworoacutew z płynną zmianą zużycia wtoacuternego gazu
zgodnie z komendami systemu sterowania Problem wykonania takiego zaworu jest związany
wysoką temperaturą gazoacutew prochowych i obecnością w nich skondensowanych twardych
cząsteczek (tlenku glinu Al2O3) powodujących silną erozję dyszy
Urządzenia AGDS z zamocowaną na dyszy pierścieniową nasadką obrotową pozwalają
uzyskać znaczące kąty odchylenia wektora ciągu (do 30) ale mają duże momenty
zawiasowe i duże straty ciągu (do 15)
Urządzenia AGDS z deflektorem mogą być wykonane w kształcie walca lub ściętego
stożka Okrągłe deflektory są instalowane w zawiasie Deflektor w stanie spoczynku nie ma
kontaktu ze strumieniem gazu Przy skręcie pod kątem część deflektora wchodzi w strumień
gazu Na powierzchni styku powstają siły sterujące Deflektory charakteryzują się prostą
konstrukcją brakiem uszczelnień w ruchomych łączach Deflektory stwarzają duże siły
sterujące (do 28) Jednak takie urządzenia wymagają dużej mocy sterującej
Urządzenia AGDS z wysuwanymi osłonami mają prostą konstrukcję i niewielki ciężar
Głoacutewną ich zaletą jest niska utrata ciągu Wysuwane osłony tworzą siły sterujące (do 12)
Urządzenia te mają duże rozmiary z powodu wysuwania osłon
W urządzeniach AGDS ze spojlerami stosuje się cztery osłony (spojlery) ktoacutere przy
przemieszczaniu zakrywają część wylotu dyszy Przy wprowadzaniu spojleroacutew do strumienia
powstaje ukośna fala uderzeniowa w okolicy wylotu dyszy co prowadzi do nieroacutewno-
miernego rozłożenia na ścianach dyszy i pojawienia się bocznego elementu ciągu Spojlery
mogą przesuwać się w płaszczyźnie wylotu dyszy (normalne spojlery) i pod pewnym kątem
do wylotu dyszy (ukośne spojlery) W normalnych spojlerach siły boczne prawie liniowo
zależą od wysokości i wysunięcia Urządzenia gazodynamiczne ze spojlerami charakteryzują
się najmniejszymi z rozpatrywanych momentami zawiasowymi i prostą konstrukcją
Urządzenia AGDS z gazowymi sterami pozwalają uzyskać stosunkowo duże siły
sterowania (do 15 wartości ciągu silnika) i umożliwiają sterowanie w dwoacutech kanałach Ster
gazowy to profilowana płyta grafitowa ktoacutera jest zainstalowana w strumieniu gazu i ma
zdolność do obracania się wokoacuteł własnej osi poprzecznej do osi rakiety Siła sterująca
pojawia się po obrocie steru o wymagany kąt zgodnie z komendą systemu sterowania
Obecność steroacutew gazowych powoduje określone straty ciągu osiowego ( maxxR = 015)
72
najmniejsze przy braku sygnału sterującego ponieważ stery gazowe są stale w strumieniu
gazu
Kombinowana metoda sterowania (hybrydowa) w ktoacuterej stery aerodynamiczne są
połączone z generatorem gazu pozwala na zmniejszenie masy pocisku rakietowego poprzez
zastosowanie jednego silnika sterującego w zestawie AGDS Oproacutecz zmniejszenia masy oraz
wymiaroacutew zaletą AGDS w połączeniu z aerodynamicznym sterem i generatorem gazu (GG)
jest brak utraty ciągu głoacutewnego silnika Jednak potrzeba zastosowania mechanicznego
okablowania sterującego nieco komplikuje konstrukcję AGDS z powodu umieszczenia
wewnątrz rakiety przekładni a także prowadzi do luzoacutew i błędoacutew w kątach odchylenia
urządzeń sterujących AGDS w ktoacuterym aerodynamiczny ster połączony jest z dystrybutorem
gazu GG jest używane w pociskach ZUR 9M39 przenośnych systemoacutew obrony
przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
Oproacutecz omoacutewionych wyżej urządzeń obiektem zainteresowania jest także wtryskowy
system bdquoPif-Pafrdquo firmy bdquoAerospatialerdquo (Francja) ktoacutery składa się z dysz generatora gazu
i selektora [43] Wtryskowy system sterowania generuje moc do manewrowania za pomocą
dysz przez ktoacutere wypływają przetworzone produkty z generatora gazu dostarczane do dysz za
pomocą selektora zapewniającego dostawę gazu do dysz dla realizacji danego manewru
Czas reakcji systemu wtryskowego na komendę sterowania wynosi od 10 do 15 ms czyli
tylko 01 czasu reakcji klasycznego systemu sterowania z aerodynamicznymi powierz-
chniami Taki system jest autonomiczny i może działać zaroacutewno w początkowym jak
i końcowym odcinku lotu ale nie zapewnia liniowej charakterystyki sterowania
Wyboacuter wersji generatora gazu (GG) dla rakietowego zestawu GROM
Ze względu na fakt że pocisk rakietowy zestawu bdquoGromrdquo przeznaczony jest do
strzelania z wyrzutni ktoacuterą operator trzyma na ramieniu podstawowym jego warunkiem jest
mała waga i wymiary Na tej podstawie sensownym będzie zastosowanie na pocisku
kombinowanego AGDS przy ktoacuterym moment obrotowy jest przekazywany na aerodyna-
miczne stery i kinematycznie związane z nimi systemy kontroli GG za pośrednictwem
pojedynczego silnika sterującego
Jako prototyp urządzenia został wybrany AGDS pocisku ZUR 9M39 w przenośnych
systemach obrony przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
W pociskach 9M39 funkcjonuje gazowy napęd steroacutew ktoacutery steruje aerodynamicznymi
sterami i wspoacutełdziałający z nim prochowy generator gazu GG W celu zasilenia gazowego
napędu steroacutew i jednostki GG wykorzystywane są niezależne źroacutedła gazu (generator gazu
(PSS) i prochowy akumulator ciśnienia - PAC) Takie rozwiązanie zwiększa masę systemu
AGDS
Koncepcja konstrukcji hybrydowego napędu steroacutew dla pocisku GROM
W skład zaproponowanej innowacyjnej konstrukcji AGDS pocisku rakietowego
zestawu bdquoGromrdquo wchodzą następujące urządzenia
1) napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych PE-MP-1 w tym korpus reduktor
z silnikiem elektrycznym przetwornik oś z dwoma sterami aerodynamicznymi suwaka
i łożysk
73
2) napęd GG odpowiada napędowi z zestawu 9M313 składa się z silniczka prochowego
PSS zapalnika filtra i przewodoacutew rurowych
AGDS pocisku zestawu bdquoGromrdquo spełnia następujące wymagania techniczne
1) rozwijany ciąg GG w zakresie od 10 N do 14 N
2) czas pracy GG ndash rzędu 1 sek
3) maksymalny moment zawiasowy wspomagania działający na parę aerodynamicznych
steroacutew co najmniej 07 Nm maksymalny przeciwstawny moment co najmniej 07 Nm
4) maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych jest ograniczony punktami oporu
i wynosi plusmn 15 stopni
Tak więc zmodernizowany pocisk rakietowy zestawu GROM ma być sterowany
z wykorzystaniem napędu elektrycznego dla ktoacuterego źroacutedłem energii jak i dla pozostałych
pokładowych urządzeń (zasilanie GSN) jest jedna bateria termiczna Pozwala to na znaczące
zmniejszenie ciężaru i rozmiaroacutew elementoacutew konstrukcji systemu AGDS w poroacutewnaniu
z podobnym systemem pociskoacutew 9M39
43 Założenia taktyczno-techniczne do opracowania bloku steroacutew z napędem
hybrydowym połączonego z aerodynamicznym i gazodynamicznym sterowaniem
dla zestawu GROM
431 Wymagania taktyczno-techniczne
Model bloku napędowego powinien zawierać
a elektryczny napęd steroacutew EN-MP-1
b blok sterowania napędem BS-MP-1
c blok zasilania BZP-MP-1
d czujnik prędkości kątowych CPK-MP- 1
e silnik prochowy sterujący PSS-MP-1
Oznaczenia powyższe pochodzą z niejawnej dokumentacji konstrukcyjnej pocisku
GROM ndash własność MESKO SA
Wymagania techniczne dotyczące modułu napędowego
a Miniaturowy napęd jest przeznaczony do obracania sterami urządzenia zgodnie
z sygnałami analogowymi generowanymi przez system kontroli urządzenia
b Zakres zmiany sygnału sterującego od - 105 do 105 V
c Impedancja wyjściowa źroacutedła sygnału sterowania maks 150 Ω Impedancja wejściowa
miniaturowego napędu nie mniejsza niż 10 kΩ
d Maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych powinien być ograniczony punktami
oporu w zakresie od -15deg do + 15deg Błąd odliczenia nie większy niż 30rsquo
e Spadek przekształcenia miniaturowego napędu w zakresie (150 plusmn 015)ordmV
f Przesunięcie pozycji zerowej napędu pod wpływem sygnału sterującego roacutewnego (000
plusmn 001)0 - le 05
0
g Miniaturowy napęd przy sygnale sterującym roacutewnym 100 i zewnętrznym momencie
obciążenia w zakresie od - 05 Nm (moment przeciwdziałania) do +05 Nm (moment
wspomagający) musi zapewniać następujące częstotliwości
74
Częstotliwości Hz 10 15 20
Maksymalne opoacuteźnienia fazy (o) 10 20 45
Wzrost amplitudy charakterystyk amplitudowo-częstotliwościowych nie powinien
przekraczać 3 dB
h Maksymalny moment przeciwdziałania obciążenia na wale wyjściowym miniaturowego
napędu wynosi 07 Nm Maksymalny moment wspomagania obciążenia na wyjściowej
osi miniaturowego napędu wynosi 04 Nm
i Maksymalna prędkość osi nieobciążonego miniaturowego napędu przy napięciu zasilania
roacutewnym 24 V powinna odpowiadać 20000s
j Błąd statyczny napędu przy obciążeniu 05 Nm momentu obrotowego nie powinien
przekraczać 150
k W zakresie obrotu aerodynamicznych steroacutew od -80 do +8
0 przedział napędu GDU musi
zapewnić moment sterujący proporcjonalny do kąta obrotu aerodynamicznych steroacutew
z dopuszczalnym błędem plusmn 10
l Napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych powinien zapewniać co najmniej 30
sekundowy czas pracy
m Zasilanie napędu powinna zapewniać bateria termiczna o parametrach wymaganych
spełnienia powyższych warunkoacutew Bateria termiczna zapewnia min 10-letni okres
przechowywania w magazynie i 3-letni okres w warunkach eksploatacji bojowej
n Przed rozłożeniem steroacutew sygnał sterujący przekazywany do napędu powinien wynosić
0 plusmn 001 V
Wymagania dotyczące wytrzymałości i odporności na wstrząsy zewnętrzne
Miniaturowy napęd musi być trwały i odporny na działanie mechaniczne i czynniki
środowiskowe zgodnie z GOST 2039 304-76 wykonanie dla umiarkowanie-zimnego
klimatu z następującymi szczegoacutełami
a podwyższona temperatura otoczenia
- robocza + 500
- maksymalna + 650
b obniżona temperatura otoczenia
- robocza - 400
- maksymalna - 500
Wymagania dotyczące niezawodności
Niezawodność miniaturowego napędu określa się w następujący sposoacuteb
a Prawdopodobieństwo bezawaryjnej pracy przez 30 sekund od chwili uruchomienia
baterii - min 099
wyznaczony okres pracy - co najmniej 10 lat Wyznaczony okres pracy co najmniej
100 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
b Potwierdzenie wskaźnikoacutew wiarygodności
wskaźniki wiarygodności oparte są na obliczeniach statystycznych
75
Wymagania dotyczące działania łatwości obsługi technicznej naprawy
i przechowywania
a Podczas całego okresu przechowywania i stosowania w zestawie napęd elektryczny
(bateria silnik bezszczotkowy połączenia elektryczne) nie powinien wymagać
okresowych kontroli i prac konserwacyjnych
b Naprawy powinny być możliwe do wykonania w warunkach składnicy wojskowej
c Gwarantowany okres pracy co najmniej 8 lat Gwarantowany okres pracy w zestawie
co najmniej 10 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
Wymagania dotyczące transportu
Miniaturowy napęd elektryczny w standardowym opakowaniu i w zestawie bdquoGROMrdquo
powinien być przystosowany do transportu kolejowego wodnego i lotniczego bez
ograniczenia odległości transportu i szybkości ilości załadunkoacutew i rozładunkoacutew startoacutew
i lądowań transportu drogowego w standardowym opakowaniu - na odległość do 1000 km
Wymagania dotyczące bezpieczeństwa
Dokumentacja projektowa i instrukcje procesowe powinny zawierać środki zapewnienia
bezpieczeństwa w produkcji testowaniu i eksploatacji miniaturowego napędu zgodnie
z zasadami wykonywania prac z przedmiotami zawierającymi materiały wybuchowe
Wymagania dotyczące standaryzacji i unifikacji
a Wymagania w zakresie standaryzacji i unifikacji - zgodnie z obowiązującymi normami
wojskowymi oraz STANAG
b Nie są określone ilościowe wymagania odnośnie stopnia standaryzacji i unifikacji
Wymagania dotyczące technologii
a Konstrukcja miniaturowego napędu powinna zapewniać zdolność produkcyjną i łatwy
montaż wymienność zespołoacutew części i elementoacutew zgodnie z obowiązującymi normami
obronnych oraz STANAG
b Pracochłonność produkcji powinna być ograniczona do minimum
c Dokumentacja technologiczna powinna spełniać wymogi zestawu norm obronnych
Wymagania projektowe
a W zakresie wymagań projektowych i technologicznych miniaturowy silnik
elektryczny napędu steroacutew musi spełniać wymagania dokumentoacutew normatywnych
b Wymiary ogoacutelne i montażowe powinny być zgodne z dokumentacją konstrukcyjną
zestawu bdquoGROMrdquo
c Miniaturowy napęd elektryczny powinien być wymienny w zakresie wymiaroacutew
montażowych
Miniaturowy napęd elektryczny posiada metalizację zgodnie z obowiązującymi
normami obronnymi oraz STANAG
d Elementy powłok środki eksploatacyjne i uszczelniające stosowane w miniatu-
rowym napędzie elektrycznym muszą być odporne na działanie mikroorganizmoacutew
76
owadoacutew i gryzoni podczas przechowywania w magazynach w opakowaniu i eksplo-
atacji oraz w zestawie znajdującym się w kontenerze transportowym
e Opoacuter obwodoacutew elektrycznych i wytrzymałość izolacji powinny być zgodne
z obowiązującymi normami obronnymi oraz STANAG
5 MΩ w normalnych warunkach klimatycznych (przy temperaturze otoczenia od 288
K do 308 K wilgotności względnej od 45 do 80 i ciśnieniu atmosferycznym od
840 hPa do 1067 hPa)
1 MΩ w podwyższonej temperaturze otoczenia 338 K
100 kΩ przy dużej wilgotności 98 (przy temperaturze 308 K)
Izolacja obwodoacutew elektrycznych miniaturowego napędu musi wytrzymać bez awarii
w stanie spoczynku i w normalnych warunkach klimatycznych wpływ rzeczywistego napięcia
o wartości co najmniej 100 V podczas testoacutew w dużej wilgotności nie mniej niż 60 V
432 Wymagania dotyczące sposoboacutew zabezpieczenia
Wymagania metrologiczne
a Dokumentacja projektowa i technologiczna w trakcie opracowania musi być poddane
badaniom metrologicznym w przedsiębiorstwie produkcyjnym
b Metrologiczne zabezpieczenie produkcji testowania i eksploatacji miniaturowego
napędu powinno spełniać wymagania norm obronnych oraz STANAG
433 Wymagania dotyczące surowcoacutew materiałoacutew i akcesorioacutew
a Materiały i powłoki stosowane przy opracowaniu miniaturowego napędu z gazo-
dynamicznym sterowaniem muszą spełniać wymagania norm obronnych i STANAG
Zgoda na wykorzystanie materiałoacutew deficytowych powinna być uzyskana w ustalonym
trybie
b Elementy zakupione produkty w tym roacutewnież standardowe a także surowce materiały
i poacutełprodukty wykorzystywane do produkcji miniaturowych napędoacutew muszą spełniać
wymagania warunkoacutew technicznych norm obronnych i STANAG
434 Wymagania dotyczące konserwacji opakowania i oznakowania
a Opakowanie miniaturowego napędu i modelu proacutebnego powinno zapewnić ich
bezpieczeństwo podczas transportu zgodnie z normami państwowymi i branżowymi
(warunki transportu kolejowego) i przechowywania w warunkach magazynowych
b Opakowanie i oznakowanie miniaturowego napędu muszą być zgodne z normami
obronnymi i STANAG
435 Wymagania specjalne
Na etapie dokumentacji projektowej należy opracować roacutewnież dokumentację
stanowiska kontroli parametroacutew napędu elektrycznego
77
5 Model matematyczny i metody kontroli parametroacutew bloku sterowania
z napędem elektrycznym
51 Wprowadzenie
Zautomatyzowane bloki sterowania z napędem elektrycznym są głoacutewnym środkiem
napędowym większości maszyn roboczych i agregatoacutew technologicznych w przemyśle
maszynowym hutnictwie transporcie i innych gałęziach przemysłu Głoacutewną tendencją
w rozwoju elektrycznych blokoacutew sterowania jest znaczna komplikacja wykonywanych przez
nich funkcji a także komplikacja zasad dotyczących ruchu maszyn roboczych przy
jednoczesnym zwiększeniu wymagań w zakresie dokładności wykonywanych operacji
Prowadzi to nieuchronnie do jeszcze większego skomplikowania funkcjonalnych
i technicznych cech elementoacutew sterujących napędem i naturalnie wymaga wykorzystania
w nim narzędzi komputerowych co stymuluje rozwoacutej mikroprocesorowych sterownikoacutew
i metod projektowania wspomaganego komputerowo Do głoacutewnych powodoacutew wykorzystania
urządzeń i systemoacutew cyfrowych w siłownikach o napędzie elektrycznym należy zaliczyć
następujące zalety cyfrowych metod przedstawienia informacji
wysoka odporność na zakłoacutecenia w warunkach silnych poacutel elektromagnetycznych
prosta kontrola transmisji zapisu i przechowywania danych
możliwość dostosowania i rozbudowy systemoacutew cyfrowych bez konieczności
wprowadzania większych zmian do oryginalnego sprzętu poprzez przeprogramowanie
Wykonanie dokładnych i szybkich systemoacutew siłownikoacutew z napędem elektrycznym
jako podstawowego elementu automatyzacji procesoacutew i systemoacutew sterowania
zapewniających wysoką skuteczność produkcji jest aktualnym naukowo-technologicznym
wyzwaniem Rozwoacutej techniki mikroprocesorowej doprowadził do stworzenia napędoacutew
elektrycznych z bezpośrednim sterowaniem cyfrowym ktoacuterych udział w ogoacutelnej liczbie
napędoacutew sterowanych stale rośnie Zalety tych systemoacutew przyczyniły się do ich szerokiego
zastosowania w roacuteżnych cyfrowych układach sterujących
Poniżej przedstawiono podstawowe parametry bloku sterowania wymagane do
automatycznej ich kontroli oraz opracowano model matematyczny bloku sterowania
z napędem elektrycznym do oceny konwergencji parametroacutew w produkcji seryjnej
52 Parametry bloku sterowania
Jedną z głoacutewnych cech jak powinien posiadać napęd bloku sterowania jest określona
dokładna powtarzalność danych wejściowych Zadane działanie wejściowe i precyzja jego
powtoacuterzenia określają żądaną zasadę ruchu osi napędu układu sterowania Do najbardziej
charakterystycznych tryboacutew pracy na podstawie ktoacuterych dokonuje się oceny i analizy
poroacutewnawczej właściwości napędoacutew sterowania są
tryb statyczny
graniczny tryb dynamiczny
procesy przejściowe występujące jako reakcja napędu na wymuszenia skokowe
Statyczny tryb napędu ocenia się za pomocą danych obciążeniowych Pod danymi
obciążeniowymi należy rozumieć zależność szybkości urządzeń kontrolnych w procesie
przejściowym od chwili przyłożenia obciążenia Pokazują one jak zmieniają się wymagane
78
momenty obrotowe i prędkość kątowa osi napędzanej przy zadanym pełnym obciążeniu osi
momentem maksymalnym
Dane obciążeniowe określają maksymalny moment obrotowy osiągany przez napęd
oraz maksymalną prędkość obrotową nieobciążonej osi wyjściowej Charakterystyka siłowa
elektrycznego bloku sterowania wskazuje że jego moment obrotowy na osi steru ma
tendencję do nasycenia Nasycenie charakterystyki jest określane granicznym trybem
dynamicznym
Sumaryczne oddziaływanie momentoacutew zawiasowego siły bezwładności i sił tarcia na
oś napędową steroacutew (warstwy smaru) jest opisane za pomocą funkcji przenoszenia
obciążenia Funkcja przenoszenia jest badana za pomocą charakterystyk amplitudowo-
fazowych elektrycznego bloku sterowania
Charakterystyka amplitudowa określa zależność amplitudy drgań steru od częstotli-
wości sygnałoacutew sterowania Charakterystyka fazowo-częstotliwościowa określa zależność
opoacuteźnienia fazowego osi wyjściowej bloku sterowania od częstotliwości sygnałoacutew
sterowania
Charakterystyki amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe prezentują zmianę amplitudy
momentu osiąganego przez blok sterowania w funkcji częstotliwości Na podstawie tych
charakterystyk można stwierdzić że dla zakresu niskich częstotliwości elektryczny blok
sterowania pracuje przede wszystkim na całkowite obciążenie W zakresie częstotliwości
powyżej częstotliwości odcięcia blok sterowania pracuje na obciążeniu bezwładnościowym
(inercyjnym)
Procesy przejściowe pokazują najbardziej poglądowy obraz charakteru zmian para-
metroacutew bloku sterowania w ruchu
Z analizy procesoacutew przejściowych wynika że w procesie rozpędzania spadek napięcia
na silniku gwałtownie wzrasta tworząc moment napędowy niezbędny do pokonania
bezwładności steru Obciążenie zawiasowe na sterze jest w tym czasie niewielkie poacuteźniej
prędkość obrotowa steru osiąga wartość bliską maksymalnej dostępnej prędkości bloku
sterowania Kąt obrotu steru zwiększa się zgodnie z krzywą zbliżoną do ekspotencjalnej
z nałożonymi na nią drganiami
W procesie wzrostu prędkości obrotowej prąd w silniku generuje moment napędowy
mający na celu pokonanie momentu bezwładności steru Po rozpędzeniu moment zmienia
swoacutej znak na ujemny i blok sterowania pracuje w trybie hamowania pokonując ujemny
moment zawiasowy
W oparciu o powyższe tryby pracy elektrycznego bloku sterowania można określić
następujące parametry
maksymalny moment zawiasowy
maksymalną prędkość obrotową
roboczy zakres kątoacutew wychylenia steroacutew
zakres odtwarzanych częstotliwości
fazowe opoacuteźnienie osi wyjściowej
Sprawdzanie parametroacutew wyjściowych bloku sterowania wymaga użycia specjalistycz-
nego sprzętu kontroli parametroacutew stanu technicznego urządzenia
79
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowania
Wraz z coraz większą złożonością blokoacutew sterowania użytkownicy przykładają więcej
uwagi na kwestie projektowania zautomatyzowanych środkoacutew kontroli ich jakości Wynika to
przede wszystkim z dążenia do zachowania wyjściowych wskaźnikoacutew jakości podczas całego
okresu eksploatacyjnego Ponadto poszukuje się rozwiązań ktoacutere przy zachowaniu innych
istotnych warunkoacutew zapewnią wysoki poziom wiarygodności kontrolowanych parametroacutew
Na istotę problemoacutew kontroli składają się trzy kwestie
co kontrolować
jak kontrolować
kiedy kontrolować
Kontrola wymaganych parametroacutew wiąże się bezpośrednio z szeregiem problemoacutew i dlatego
w procesie obsługi technicznej pożądane jest kontrolowanie nie wskaźnikoacutew a dokładniej je
opisujących parametroacutew
Metody oceny wpływu kontrolowanych parametroacutew na wskaźniki jakości można
podzielić na następujące grupy
metoda modelowania naturalnego (fizycznego)
metoda modelowania za pomocą pętli symulacji
metoda modelowania cyfrowego
analityczna metoda analizy
Zastosowanie w zaawansowanych technicznie systemach pokładowych elektrycznych
blokoacutew sterowania wymaga badań stanu technicznego na roacuteżnych etapach cyklu życia
obejmując szeroki zakres kontroli parametroacutew znaczących dla stanu technicznego urządzenia
Stały i ciągły rozwoacutej i doskonalenie wykonawczych urządzeń pokładowych ma znaczący
wpływ na kształt i właściwości środkoacutew kontrolnych Cechy charakterystyczne obecnego
etapu rozwoju urządzeń pokładowych to szerokie wykorzystanie mikroprocesoroacutew i cyfro-
wych metod kontroli stosowanie systemoacutew możliwych do rekonfiguracji i adaptacji
opracowanie roacuteżnych algorytmoacutew przetwarzania danych cyfrowych Bardzo często powstaje
przy tym potrzeba powiązania systemoacutew cyfrowych i analogowych w systemy hybrydowe
Opracowanie systemoacutew sterowania dla wysokomanewrowego pocisku rakietowego
wymaga rozwiązania szeregu zadań
Pierwsze zadanie polega na jak najbardziej szczegoacutełowym i dokładnym poznaniu
urządzeń do kontroli badanych obiektoacutew Celem jest wyjaśnienie głoacutewnych cech urządzeń
kontroli i cech charakterystycznych procesoacutew zachodzących w nich podczas kontroli
Drugim zadaniem jest ustalenie liczby kontrolowanych parametroacutew i zakresoacutew ich
zmienności Parametry mogą być zaroacutewno wybrane przez projektanta systemu jak i jego
użytkownika
Trzecie zadanie związane jest z rzeczywistym istnieniem lub możliwością stworzenia
środkoacutew technicznych zapewniających kontrolę parametroacutew
Na podstawie powyższego można sformułować kluczowe zadania dotyczące procesu
sterowania urządzeniami pokładowymi pociskoacutew rakietowych
80
zaprojektowanie zbudowanie i zbadanie modeli bloku sterowania jako przedmiotu
kontroli
zaprojektowania zbudowanie i zbadanie modeli urządzeń kontroli elektrycznego bloku
sterowania
opracowanie i zbadanie programoacutew kontroli
Budowa i badania modeli elektrycznego bloku sterowania obejmują określenie zadań
kontroli możliwych kryterioacutew jakości dla realizacji tych zadań i możliwych wskaźnikoacutew
jakości obiektu
Budowa i badania modeli systemoacutew kontroli obejmują określenie zależności
charakterystyk parametroacutew obiektu oraz znalezienie warunkoacutew ktoacutere umożliwią określenie
wartości parametroacutew na podstawie charakterystyk
Badanie programoacutew kontroli jest niezbędne do określenia wpływu możliwych działań
na oprogramowanie opracowania kryterioacutew oceny programoacutew połączenia programoacutew
z błędami i kryteriami optymalności systemoacutew kontroli
Tak więc zadaniem kontroli stanu technicznego bloku steroacutew jest wyboacuter konkretnych
działań ktoacutere pozwolą odpowiedzieć na trzy pytania
co i jak badać aby określić właściwości systemu kontroli (analiza)
jak zbudować system kontroli aby spełniał określone kryteria (synteza)
do czego należy dążyć przy tworzeniu systemu kontroli w przyszłości (idealny system)
i obecnie (optymalny system)
Wprowadzenie zautomatyzowanych lub automatycznych środkoacutew kontroli na roacuteżnych
etapach cyklu rozwoju może zapewnić jednolitość metod i urządzeń kontrolnych zwiększyć
obiektywność wynikoacutew kontroli i zapewnić odpowiedni poziom bezawaryjności dzięki
okresowej obsłudze urządzenia
Aby sfinalizować opracowanie bloku sterowania przed testowaniem przeprowadza się
modelowanie z wykorzystaniem wzorca lub rzeczywistego bloku systemu sterowania
W procesie symulacji komputer generuje sygnały czujnikoacutew zgodnie z aktualną pozycją
aparatu latającego (AL) w przestrzeni i przekazuje je na wejścia systemu sterowania sygnały
wyjściowe są tworzone z uwzględnieniem zadanych odchyleń steroacutew Kąty odchylenia
aerodynamicznych powierzchni sterowych pocisku są określane poprzez pomiar napięcia na
potencjometrach sprzężenia zwrotnego bloku sterowania
Wartości danych napięć po przetworzeniu analogowo-cyfrowym są przekazywane do
komputera pokładowego przeliczane na wartości kątowe i wykorzystane do symulacji lotu
AL
W ten sposoacuteb stanowisko modelowania (SM) jest przeznaczone do badania procesoacutew
pracy systemoacutew sterowania bezzałogowych statkoacutew powietrznych opisywanych przez
skomplikowane systemy roacutewnań roacuteżniczkowych Głoacutewną zaletą takich kompleksoacutew jest
możliwość uzyskania parametroacutew procesoacutew w czasie rzeczywistym niezależnie od
złożoności danego układu roacutewnań roacuteżniczkowych ze względu na wysoką prędkość
przetwarzania informacji
Stanowisko modelowania (SM) zapewnia rozwiązanie następujących kwestii
wypracowanie funkcjonowania kanałoacutew systemu sterowania w trybie stabilizacji
81
wypracowanie funkcjonowania systemu sterowania w trybie naprowadzania
Stanowisko modelowania składa się z aparatury i oprogramowania Schemat blokowy
SM jest przedstawiony na rys 51
Stanowisko do przeprowadzenia modelowania obejmuje następujące urządzenia
stanowisko modelowania w tym komputer osobisty karta wielokanałowego
przetwornika analogowo-cyfrowego (PAC) karta wielokanałowego przetwornika
cyfrowo-analogowego (PCA) karta kontrolera wejściawyjścia kanału cyfrowego
(KWeWy) kontroler sygnałoacutew cyfrowych (KSC)
badany system sterowania (autopilot)
przedział sterowania z blokiem napędowym
źroacutedła zasilania (zasilacze) badanego systemu sterowania i bloku napędowego
pulpit zdalnego sterowania SM
Rys 51 Schemat blokowy stanowiska modelowania (SM)
Sterowanie SM jest prowadzone przez operatora poprzez pulpit sterowania ktoacutery
wyświetla punkty kontroli sygnałoacutew analogowych Stanowisko pozwala na maksymalne
wykorzystanie rzeczywistego sprzętu systemu sterowania do wypracowania funkcjonowania
obiektu w roacuteżnych trybach aplikacji
SM daje możliwość modelowania pracy w następujących konfiguracjach
stanowisko ndash blok sterowania
stanowisko ndash system sterowania
stanowisko ndash system sterowania ndash blok sterowania
W pierwszym etapie symulacji badane jest funkcjonowanie stanowiska SM i jego
programu kontroli przy czym czujniki informacji podstawowej głowica samonaprowadza-
jąca system sterowania i siłowniki są symulowane przez modele matematyczne W drugim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku sterowania W trzecim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku systemu sterowania
82
W czwartym etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska systemu
sterowania i bloku sterowania
Wykorzystanie badanego bloku sterowania jest określane przez zadania rozwiązywane
w SM i stan gotowości reprezentowany przez jej część materialną
Pracę czujnikoacutew informacji podstawowej głowicy samonaprowadzającej symuluje się
odpowiednimi modelami matematycznymi w programie sterowania stanowiącego część
oprogramowania kompleksu Funkcjonowanie czujnikoacutew rzeczywistych bez sprzętu specjal-
nego można sprawdzić tylko funkcjonalnie podczas testowania wartości zerowych sygnałoacutew
wyjściowych z czujnikoacutew i jakościowo podczas testowania zasady zgodności znakoacutew
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego bloku sterowania
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego bloku sterowania
Blok steroacutew jest organem wykonawczym systemu sterowania określającym
charakterystyki dynamiczne kierowanego AL Charakterystycznym trybem pracy śledzącego
układu sterowania w systemie kierowania obracającego się obiektu jest wypracowanie
sygnału harmonicznego o wystarczająco dużej amplitudzie ktoacuterego częstotliwość jest roacutewna
częstotliwości obrotoacutew obiektu
120575119911119886119889 = 119860 ∙ sin(120596 ∙ 119905) (51)
gdzie
120575119911119886119889 - wypracowane przez system sterowania zadane odchylenie steru
A - amplituda sygnału wejściowego
120596 - częstotliwość kątowa 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 119899 n - częstotliwość obrotoacutew pocisku
t - czas bieżący
Podczas lotu obiektu po trajektorii amplituda kąta wychylenia steru może się zmieniać
w zakresie -20 do 20deg częstotliwość obrotu pocisku od 5 do 15 obrs Przy harmonicznej
zasadzie sterowania prędkość kątowa steru wynosi
= 119860 ∙ 120596 ∙ cos(120596 ∙ 119905)
Dla 119860 = 20119900 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 15 asymp 100119904minus1 = 2000119900119887119903119904
Uwzględniając powyższe parametry blokowi steroacutew stawiane są wysokie wymagania
dotyczące prędkości kątowej jego osi steroacutew przy czym oddziałują na niego aerodynamiczny
moment zawiasowy i siły bezwładności elementoacutew ruchomych w tym steroacutew Biorąc pod
uwagę pasmo przenoszenia kanału sterowania (kilka Hz) oraz częstotliwość przekładania
steroacutew na skutek obrotu można wnioskować że pasmo przenoszenia bloku steroacutew jest
zależna od częstotliwości obrotoacutew obiektu Modelowanie matematyczne procesu
naprowadzania AL sugeruje że w celu zapewnienia odpowiedniej jakości sterowania
opoacuteźnienie fazy systemu sterowania przez przełożenie steroacutew nie powinno przekraczać 30deg
83
Jeśli weźmiemy pod uwagę że pole informacji sterowania z powodu przechyłu
wyrzutni może być przesunięte o kąt do plusmn 15deg jak roacutewnież może wystąpić fazowe
zniekształcenie sygnału wprowadzane przez filtr na wejściu bloku sterowania to opoacuteźnienie
fazowe wprowadzane przez blok sterowania do pętli sterowania na częstotliwości obrotu
pocisku nie powinno być większe niż 10deg
Prędkość kątowa osi napędowej steroacutew i opoacuteźnienie fazowe napędu z maksymalną
prędkością obrotoacutew są głoacutewnymi parametrami ktoacutere określają jego charakterystyki
dynamiczne Przy określaniu parametroacutew bloku sterowania kryteriami głoacutewnymi są jego
charakterystyki dynamiczne zużycie energii masa i wymiary
Projektowanie bloku steroacutew i wyboacuter jego parametroacutew zależy przede wszystkim od
działających na stery obciążeń aerodynamicznych dopuszczalnej wielkości i wagi bloku
wymagań dotyczących niezawodności i szybkości działania
Generalnie struktura zużycie energii i konstrukcja bloku steroacutew zależy od typu AL
obciążeń działających na wyjściowe osie sterowania oraz szybkości działania systemu
sterowania
Jednym ze sposoboacutew wykonania bloku steroacutew dla wirujących pociskoacutew rakietowych
kroacutetkiego zasięgu jest blok sterowania z napędem elektrycznym z zastosowaniem krokowego
silnika bezszczotkowego prądu stałego z wykorzystaniem rezonansowej metody sterowania
Istota rezonansowej metody sterowania blokiem steroacutew jest następująca Obciążenia
bezwładnościowe działające na silnik wykonawczy bloku steroacutew zależą głoacutewnie od
momentoacutew bezwładności silnika przekładni i steroacutew Wypracowując sygnał harmoniczny
tAzad sin wymagana moc mechaniczna napędu harmР obliczana jest według wzoru
119875ℎ119886119903119898 = 05 ∙ 1198602 ∙ 120596 ∙ |119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| ∙ [minus119879119890119896119908 ∙ 120596 ∙ 119904119894119892119899(119870119911 + 1198690 ∙ 120596
2) + radic1 + 1198791198901198961199082 ∙ 1205962] (52)
gdzie
119870119911 - wspoacutełczynnik momentu zawiasowego
1198690 - moment bezwładności obciążenia
119879119890119896119908 - ekwiwalentna stała czasu bloku steroacutew
sign - funkcja znaku
Jednocześnie moc silnika wykonawczego musi spełniać następującą zależność
119875119908 ge 119875ℎ119886119903119898
gdzie 119875119908 ndash moc silnika wykonawczego
Dla harmonicznego sygnału sterującego obciążenia bezwładności mogą być
kompensowane przez specjalny imitator obciążenia pozwalający zapewnić pracę bloku
sterowania pod warunkiem że całkowite obciążenia bezwładności i zawiasowe są zbliżone do
zera
84
|119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| asymp 0 (53)
gdzie
119870119911 = 119870119911119886 + 119870119904119900
119870119911119886 - wspoacutełczynnik aerodynamicznego momentu zawiasowego steru
119870119904119900 - wspoacutełczynnik momentu symulatora obciążenia
119869119900 - moment bezwładności obciążenia bloku sterowania
Rysunek 52 przedstawia wykresy charakteryzujące zależność wymaganej mocy bloku
sterowania od wartości całkowitego wspoacutełczynnika momentu zawiasowego działającego na
stery przy roacuteżnej częstotliwości obrotu Wykresy pokazują że sztywność mechaniczna
symulatora obciążenia musi być tak dobrana aby zapewnić rezonans mechaniczny przy
średniej częstotliwości obrotoacutew AL oraz by częstotliwość rezonansu mechanicznego była jak
najwyższa Potrzebna moc mechaniczna bloku sterowania pozostaje praktycznie niezmienna
w odniesieniu do częstotliwości rezonansu mechanicznego Graniczną wartość całkowitego
obciążenia zawiasowego ustala się na podstawie wymaganej mocy silnika wykonawczego
Rys 52 Zależność wymaganej mocy napędu od wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
Na rys 53 przedstawiono wpływ prędkości obrotowej i wspoacutełczynnika momentu
zawiasowego na natężenie prądu zasilania bloku sterowania Zapewnienie rezonansu
elektromechanicznego na prędkości obrotowej AL pozwala znacznie zmniejszyć zaroacutewno
moc potrzebną do zasilania bloku sterowania jak i poboacuter prądu oraz opoacuteźnienie fazowe
Wysokie wymagania wobec charakterystyki dynamicznej bloku sterowania w szczegoacutel-
ności jego charakterystyk amplitudowych i fazowo-częstotliwościowych są zapewnione
poprzez małą bezwładność wirnika w silniku elektrycznym i dużą prędkość kątową osi steroacutew
z uwzględnieniem działania przekładni bloku sterowania 120596119898119886119909 Moment rozruchu bloku
85
sterowania 119872119908 powinien przewyższać 15divide2 razy maksymalny moment zawiasowy spowodo-
wany działaniem sił aerodynamicznych i bezwładności na stery
Rys 5 3 Wpływ wspoacutełczynnika momentu zawiasowego i prędkości obrotowej pocisku na poboacuter
prądu przez blok steroacutew
Analiza blokoacutew steroacutew opracowanych dla pociskoacutew wirujących pozwala ustalić
parametry charakteryzujące warunki ich pracy
- aerodynamiczny moment zawiasowy na obu sterach
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
- maksymalną siłę ścinania
- moment bezwładności steru
- moment tarcia na osi
- maksymalny kąt wychylenia steroacutew
- zasadę wypracowania sygnału wejściowego
Wyboru parametroacutew bloku sterowania dokonuje się zazwyczaj w następującej
kolejności
1 Maksymalny moment zawiasowy jest określany na podstawie analizy właściwości
aerodynamicznych obiektu
2 Potrzebne maksymalne minimalne i średnie prędkości kątowe steroacutew są określane na
podstawie warunkoacutew lotu w sposoacuteb następujący
а) średnia kątowa prędkość bloku sterowania
120596119904119903 =1
119879int 120596(119905)119889119905 =
119879
0
4 ∙ 1198600 ∙ 119899 (54)
gdzie
T - okres obrotu pocisku
120596(119905) - chwilowa prędkość kątowa pocisku
1198600 - maksymalne odchylenie steru
86
b) maksymalna prędkość kątowa
120596119898119886119909 = 2 ∙ 120587 ∙ 1198600 ∙ 119899 (55)
3 Określa się potrzebną moc zasilania bloku sterowania i wybiera się moc silnika
elektrycznego
119875119908 =119872119908 ∙ 120596119898119886119909
4
(56)
4 Przełożenie przekładni wybiera się w następujący sposoacuteb
Dopuszczalne maksymalne i minimalne wartości przełożenia przy znanym maksymalnym
momencie zawiasowym danych źroacutedła zasilania i silnika są określane na podstawie wyrażeń
(57) (58)
119895119898119886119909 =119880119911119886119904
119862119890 ∙ 120596119898119886119909
(57)
119895119898119894119899 =119872119898119886119909 ∙ 119877119905119880119911119886119904 ∙ 119862119872
(58)
gdzie
119880119911119886119904 - napięcie zasilania
119862119872 119862119890 - wspoacutełczynniki momentu i przeciw siły elektromotorycznej
119877119905 - opoacuter uzwojenia twornika
119895119898119894119899 119895119898119886119909 - odpowiednio dopuszczalny minimalny i maksymalny wspoacutełczynnik redukcji
119872119898119886119909 - maksymalny moment zawiasowy obciążenia
Przełożenie przekładni jest wybierane z zakresu
119895119898119886119909 gt 119895 gt 119895119898119894119899
Według wzoru (53) oblicza się całkowity wspoacutełczynnik momentu zawiasowego 119870119911 ktoacutery
zapewnia minimalną potrzebną moc
119870119911 = 1198690 ∙ 1205962 asymp 2 ∙ 120587 ∙ 1198992 ∙ 119869119905 ∙ 119895
2
gdzie
1198690 - całkowity moment bezwładności obciążenia przyłożony do wału napędu
119869119905 - moment bezwładności wirnika silnika
Znając zakresy prędkości obrotowych pocisku i działających aerodynamicznych
momentoacutew zawiasowych wybiera się sztywność symulatora obciążenia Po wstępnych
obliczeniach przeprowadza się modelowanie matematyczne oraz określa się charakterystyki
amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe bloku sterowania
Blok sterowania składa się z następujących elementoacutew
- filtra wejściowego
- korektora sygnału błędu
87
- wstępnego wzmacniacza sygnału błędu
- wzmacniacza mocy
- silnika wykonawczego
- potencjometru sprzężenia zwrotnego
- sprężynowego symulatora obciążenia zawiasowego
542 Opracowanie schematu elektrycznego bloku sterowania
Schemat elektrycznego bloku steroacutew przedstawiono na rys 54
W bloku steroacutew może być zastosowane zaroacutewno pozycyjne sprzężenie zwrotne jak
i prędkościowe sprzężenie zwrotne poprawiające stabilność bloku steroacutew co zapewnia się
wyborem parametroacutew elementu korekcyjnego
Proponuje się zastosować przedział liniowy z pozycyjnym sprzężeniem zwrotnym
i całkująco-roacuteżniczkującym elementem korekcyjnym Parametry układu określa się w
procesie modelowania matematycznego Na wejściu bloku sterowania zastosowano filtr
aperiodyczny
Wyboacuter silnika wykonawczego pomimo znanej mocy zależy od napięcia zasilania
oporności układu twornika wspoacutełczynnikoacutew przeciw siły elektromotorycznej i momentu
obrotowego jak roacutewnież momentu bezwładności wirnika
Rys 54 Schemat funkcjonalny elektrycznego bloku steroacutew
119877119905 ndash opoacuter uzwojenia twornika 119869119905ndash moment bezwładności twornika silnika 1198690ndash moment bezwładności
obciążenia 119869119889ndash doprowadzony moment bezwładności 119871119905ndash indukcyjność uzwojenia twornika silnika
wykonawczego 119880119904119904 ndash sygnał sterujący silnika wykonawczego 119872119904 ndash moment obrotowy rozwijany
przez silnik wykonawczy 1198720 ndash moment obciążenia pozycyjnego 119862119872 119862119890 ndash wspoacutełczynniki momentu
obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej 119895 ndash przełożenie przekładni 119870119905119903 ndash wspoacutełczynnik
proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia w ruchu i bezruchu 119870119911 ndash wspoacutełczynnik momentu
pozycyjnego 1198791 1198792 ndash stałe czasowe elementu korekcji 119879119891 ndash stała czasowa filtru wejściowego 120575119904 ndash
88
kąt skrętu steru 119880119901119904119911 ndash sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego 119870119901119904119911 ndash wspoacutełczynnik pozycyjnego
sprzężenia zwrotnego 119880119904119905 ndash sygnał sterujący
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego bloku sterowania
Model matematyczny bloku sterowania składa się z następującego układu roacutewnań
(59divide536)
иwtct RRRR (59)
otd JjJJ 2 (510)
t
tt
R
LТ (511)
psz
spszs
pszpsz
sign )(50 (512)
f
wewewe
Тdt
d 0 (513)
pszwe (514)
2
11
Tdt
d (515)
11
12 Tdt
d (516)
222
221
12
2
12
)(
0
dlasignU
dlaU
dla
U
zas
zasss
(517)
t
t
ct
еss
t
Т
iR
jСU
dt
di
1
(518)
2
махtмахtogr
t
iiiii
(519)
jniСМ ogr
tмs (520)
szo КM (521)
trtrtr МКМ (522)
))()1)(1()(()( 3212123 ossosp МКMsignKKsignКМКMKMM (523)
opd МММ (524)
21jJ
Me
t
s (525)
89
o
d
I
Me 2
(526)
d
ot
J
JjJ 2
2
13
(527)
)(1( 221 h
dt
dsignsignK
(528)
)1))((1( 132 КММКMsignsignK tros (529)
)))1)(((1( 4211413 vKeesignKsignsignК ss (530)
)(1( 21
4h
dt
d
dt
dsignsignK s
(531)
1311
31 )1()( eК
J
J
dt
dRQK
dt
d
d
osc
(532)
))1()(1()( 222232
2
13
2
QKKeКJ
jJ
dt
dRQK
dt
d
d
tsc (533)
2
dt
d s (534)
)()1()1( 3323 cc
d
dsc QKКQJ
ММKK
dt
d
(535)
311211 ))(( QKvsign
dt
dss
s
(536)
W roacutewnaniach tych wykorzystano następujące oznaczenia
tR - opoacuter uzwojenia twornika
wR - opoacuter wyjściowych przełącznikoacutew wzmacniacza
иR - opoacuter wewnętrzny zasilacza
ctR - całkowity opoacuter układu twornikowego
tJ - moment bezwładności twornika silnika
oJ - moment bezwładności obciążenia
dJ - doprowadzony moment bezwładności
tL - indukcyjność uzwojenia twornika silnika wykonawczego
psz - dyskretność pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
zasU - napięcie zasilania
ssU - sygnał sterujący silnika wykonawczego
ti - prąd w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
ogr
ti - prąd ograniczenia w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
maxi - ograniczenie prądu twornika silnika wykonawczego
sМ - moment obrotowy rozwijany przez silnik wykonawczy
oМ - moment obciążenia pozycyjnego
tbМ - moment tarcia w bezruchu
90
trМ - moment tarcia w ruchu
pM - moment obciążenia z uwzględnieniem nieciągłości połączeń
1cM - doprowadzony moment obrotowy na osi bloku steroacutew
ем СС - wspoacutełczynniki momentu obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej
j - przełożenie przekładni
n - sprawność przekładni
trK - wspoacutełczynnik proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia
w ruchu i bezruchu
41КК - wspoacutełczynniki nieciągłości struktury
zК - wspoacutełczynnik momentu pozycyjnego
1e - przyspieszenie kątowe elementu prowadzącego
2е - przyspieszenie kątowe elementu napędzanego
s - kąt skrętu steru
1s - luka kątowa między elementami
v - połowa maksymalnej wartości luzu wału wyjściowego
1 - szerokość strefy martwej przedwzmacniacza
2 - szerokość strefy liniowej przedwzmacniacza
21 TT - stałe czasowe elementu korekcji
fТ - stała czasowa filtru wejściowego
0we - sygnał wejściowy
we - sygnał na wyjściu filtra
psz - sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
p - prędkość kątowa początku wspoacutelnego ruchu
prowadzącego i napędzanego elementu
с - prędkość kątowa wspoacutelnego ruchu prowadzącego i napędzanego elementu
1 - prędkość kątowa prowadzącego elementu
2 - prędkość kątowa napędzanego elementu
- sygnał błędu
1 - pośrednia wartość sygnału błędu
2 - sygnał na wyjściu elementu korekcji
R - wspoacutełczynnik odtwarzania przy zderzeniu elementoacutew
h - krok całkowania
Q - odwrotność h
Dany model matematyczny jest używany przy wyborze parametroacutew i analizie jakości
działania elektrycznego bloku sterowania
Wyniki modelowania elektrycznego bloku sterowania
Z analizy przestawionego poniżej wykresu na rys 55 wynika że napęd z przełożeniem 36
praktycznie nie posiada zapasu momentu obrotowego ale ma znacznie większy zapas
prędkości Najbardziej celowym jest wybrać reduktor o przełożeniu 65
91
Rys 55 Mechaniczne charakterystyki napędu
1 ndash wymagana charakterystyka mechaniczna obciążenia napędu 2 ndash graniczna charakterystyka mecha-
nicznego obciążenia napędu zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 36 V i
przy napięciu nominalnym 27 V 3 - graniczna charakterystyka mechanicznego obciążenia napędu
zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 65 i przy napięciu nominalnym 27 V
W procesie matematycznego modelowania i obliczeń fazowo-częstotliwościowych
charakterystyk napędu określono że w całym zakresie częstotliwości i momentoacutew
zawiasowych (obrotowych) posiada tylko nieznaczne zniekształcenia amplitudowe i fazowe
Określenie czasu procesu przejściowego Reakcja napędu na skokowe oddziaływanie przy
braku i obecności momentu obrotowego pokazuje że stała czasu napędu wynosi 65divide7 ms
Dla zabezpieczenia stabilności napędu przy odpracowaniu reakcji na skokowe i harmoniczne
sygnały wejściowe w strukturze napędu w kanale sygnału błędy są eliminowanie przez
korekcyjny człon całkująco-roacuteżniczkujący W związku ze zmniejszeniem stałej czasu silnika
w poroacutewnaniu z analogiem zmieniała się stała czasu licznika tego członu i stała T1=00035 s
i T2=00007 s
Wnioski
Wskutek przeprowadzenia wstępnych obliczeń otrzymano następujące zakresy parametroacutew
zakres przełożeń reduktora roacutewny od 22divide196 Wybrane przełożenia napędu reduktora
36 nie są bliskie optymalnemu rozwiązaniu
elektromechaniczna stała czasu napędu wyliczona na podstawie wstępnych danych
wejściowych jest roacutewna 66 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 24 Hz
statyczny błąd napędu nie przekracza 05 stopnia
dla stabilnej pracy napędu do struktury napędu wprowadzono człon całkująco-
roacuteżniczkujący ze stałą czasu T1=0002 s w liczniku i T2=00007 s w mianowniku
1
2
3
M [Nm]
W [0s]
3500
3000
3500
2000
1500
1000
500
0 05 1 15 2 25 3 350
92
dla zabezpieczenia stabilności napędu szerokość liniowej strefy przedwzmacniacza
powinna wynosić 15divide2 stopni
dla zabezpieczenia połączenia napędu z systemem cyfrowego sterowania na wejściu
napędu powinien być wprowadzony filtr II rzędu o stałej czasu 0001s
544 Ocena parametroacutew elektrycznego bloku sterowania na podstawie wynikoacutew
modelowania matematycznego
Modelowanie matematyczne funkcjonowania AL pozwala sformułować następujące
wymagania w odniesieniu do charakterystyk bloku sterowania
1 Zakres zmian prędkości obrotowej rakiety - 6divide20 obrs
2 Obciążenia działające na oś steroacutew bloku sterowania
- maksymalny moment zawiasowy działający na stery - 10 Nm
- maksymalny wspomagający moment zawiasowy działający na stery - 03 Nm
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego od +002 (wspomagający) do
006 (przeciwdziałający) Nmo
- moment tarcia na osi nie więcej niż 01 Nm
- maksymalna siła ścinania działająca na jeden ster nie więcej niż 170 N i przyłożona
w osi steru
3 Maksymalny kąt odchylenia steru z gazodynamicznym sterowaniem musi wynosić +20
stopni
4 Napięcie źroacutedła zasilania od 27 do 30V
5 Przy podaniu na wejście bloku sterowania sygnału harmonicznego opoacuteźnienie fazy dla
wszystkich warunkoacutew pracy nie powinno przekraczać
- 4deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 6deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 12deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 15deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
6 Zniekształcenia amplitudy nie powinny przekraczać 3 dB
7 Błąd statyczny przy obciążeniu elementu wyjściowego maksymalnym momentem
zawiasowym nie może przekraczać 15deg
Takie wymagania co do parametroacutew wobec bloku sterowania zapewnią
1 Zakres przełożeń reduktora roacutewny 20divide60 Wybrane przełożenie przekładni bloku
sterowania 35 jest bliskie optymalnego
2 Elektromechaniczna stała czasowa bloku sterowania obliczona na podstawie wstępnych
danych wyjściowych wynosi 75 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 20 Hz
3 W celu zapewnienia pracy bloku sterowania w roboczym zakresie częstotliwości
niezbędne jest wykorzystanie sprężynowego obciążnika
4 Z analizy wynika że w celu zapewnienia wymagań charakterystyk fazowo-
częstotliwościowych sztywność sprężynowego obciążnika powinna wynosić 0025divide0035
Nmo przy tym opoacuteźnienia faz po podaniu na wejście bloku sterowania sygnału
93
harmonicznego o amplitudzie 85V (10 stopni) i napięciu 25V mają charakterystyki nie
gorsze niż
- 3deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 5deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 7deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 8deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
co spełnia wymagania stawiane blokowi sterowania
5 Błąd statyczny steroacutew bloku sterowania nie przekracza 15deg
6 W celu stabilnej pracy bloku sterowania do jego struktury wprowadzono korekcyjny
element całkująco-roacuteżniczkujący ze stałą czasową T1 = 0002 s w liczniku i T2 = 00007 s
w mianowniku
7 W celu zapewnienia stabilności bloku sterowania szerokość liniowej strefy przed-
wzmacniacza powinna wynosić 125divide15deg
8 Aby zapewnić sprzężenie bloku sterowania z cyfrowym systemem sterowania na wejściu
bloku należy wprowadzić drugi filtr ze stałą czasową 0001 s
94
IV CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 Badanie wpływu elementoacutew konstrukcji modelu rakiety GROM na jego
charakterystyki aerodynamiczne
61 Wprowadzenie
W tunelu aerodynamicznym prędkości poddźwiękowych i naddźwiękowych T-6 HAI
wykonano badania charakterystyk aerodynamicznych modelu rakiety GROM wykorzystując
wagi aerodynamiczne AWT-6
Określenie charakterystyk aerodynamicznych wykonywano w kilku kierunkach Po
pierwsze otrzymano charakterystyki aerodynamiczne korpusu jak roacutewnież korpusu
z powierzchniami nośnymi dla liczb Macha 05 08 10 115 i 20 w zakresie kątoacutew natarcia
(ataku) od -4deg do 16deg Charakterystyki otrzymano dla dwoacutech położeń powierzchni nośnych
w tunelu - dla γ=0deg i γ=45deg Pełne zestawienie badań przeprowadzono dla zerowego
wychylenia steroacutew dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Pozostała część badań to określenie wpływu
wychylenia steroacutew wysokości na charakter zmiany wspoacutełczynnikoacutew sił i momentoacutew
aerodynamicznych Badania dla prędkości wyrażonej liczbą Macha 05 08 10 115 i 20
wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew wysokości w zakresie od 0deg do +15deg z krokiem 5deg
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku
GROM
Zdjęcie modelu badań przedstawiono na rys 61 Na rys 62 przedstawiono schemat
aerodynamiczny modelu ktoacutery odwzorowuje pocisk GROM w skali 12
Rys 61 Zdjęcie modelu badań
95
- charakterystyczna długość L=7765 mm
- charakterystyczna powierzchnia S=000101736 Φ =36 mm
- X - środka masy 395 od początku igły
Rys 62 Aerodynamiczny schemat modelu rakiety GROM z powierzchniami nośnymi
i sterującymi
Rys 63 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=0deg
96
Rys 64 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=12deg
Schemat aerodynamiczny modelu jest wykonany zgodnie z układem aerodynamicznym
bdquokaczkardquo Na części nosowej nasadkę aerodynamiczną jak w realnym pocisku Cztery
stateczniki znajdują się w tylnej (ogonowej) części modelu przy tym γ=0 odpowiada takiemu
położeniu statecznikoacutew przy ktoacuterym para statecznikoacutew znajduje się w płaszczyźnie
pionowej Powierzchnie steroacutew znajdują się w płaszczyźnie poziomej Za pomocą urządzenia
wstawianego kąt ustawienia steroacutew można zmieniać skokowo w przedziale od 0deg do 15deg
z krokiem 5deg W płaszczyźnie poziomej z przesunięciem względem płaszczyzny pionowej
umieszcza się destabilizatory (rys 62)
Model naddźwiękowej części tunelu z wstawkami dysz dla M=15 przedstawiono na
rys 63 i 64
Jak pokazano na rys 62 obroacutet w przechyle o 45deg przeprowadza się zgodnie z ruchem
wskazoacutewek zegara przy obserwacji modelu z przodu
Celem badań było uzyskanie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku GROM
w wariancie z powierzchniami sterującymi i nośnymi metodą wagową w zakresie liczb
Macha od 05 do 20 (M=05 08 10 115 20) przy zmianie kąta natarcia od -4deg do 16deg
Miejscem przeprowadzenia badań był tunel aerodynamiczny T-6 HAI Badania
i opracowanie wynikoacutew przeprowadzono zgodnie z przyjętą w HAI metodyką
Tunel aerodynamiczny T-6 HAI z częścią roboczą 06x06m jest kanałem okresowego
działania z zakresem roboczym liczb Macha od 05 do 40 Przy pracy w obszarze pod-
dźwiękowych i dźwiękowych prędkości w dyszach umieszcza się perforowane wstawki
o stopniu perforacji 24 (rys 65) ktoacutere pozwalają zmniejszyć wpływ krawędzi i uniknąć
zamykania części roboczej w obszarze prędkości przydźwiękowych kiedy na modelach poja-
97
wiają się obszary z prędkościami naddźwiękowymi Liczby Macha w tych reżimach zmienia-
ją się w sposoacuteb ciągły poprzez zmianę ciśnienia w komorze tunelu aerodynamicznego
Rys 65 Perforowane płyty w tunelu aerodynamicznym
W celu uniknięcia przepływu powietrza między ściankami komory ciśnienia
i wstawkami dysz istnieje system hermetyzacji bazujący na podaniu sprężonego powietrza
pod dysze i gumowe uszczelki wmontowane w powierzchnię boczną wstawki
W celu kompensacji narastania warstwy przygranicznej goacuterny i dolny panel części
roboczej ustawia się pod kątem rozwarcia strumienia 1deg Roacutewnoległość dwu pionowych
ścianek trzeba zachować w celu przeprowadzenia obserwacji optycznych
W celu przeprowadzenia badań tunel aerodynamiczny T-6 jest wyposażony
w mechaniczne automatyczne wagi aerodynamiczne AWT-6 przeznaczone do bezpośrednie-
go pomiaru sił (XYZ) i momentoacutew (Mx My Mz) działających na model w układzie
wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Każdy element wagi ma cztery zakresy pomiarowe
Zmiany zakresu dokonuje się drogą zmiany ciężaru roacutewnoważącego obciążenie
Liczbę Macha i opoacuter w roboczej części tunelu aerodynamicznego wylicza się
z wynikoacutew pomiaru ciśnienia statycznego w części roboczej i pełnego ciśnienia całkowitego
w komorze tunelu Statyczne i całkowite ciśnienie określa się przez pomiar parametroacutew
strumienia (PPS) PPS mierzy ciśnienia absolutne ktoacutere wykorzystuje się do określenia
parametroacutew strumienia
Ze stosunku ciśnień całkowitego i statycznego określa się prędkość strumienia
powietrza wyrażonego liczbą Macha zgodnie z formułą (61)
98
119872 = radic5 ∙ [(119901119900
119901119904119905)
27frasl
minus 1] (61)
gdzie 119901119900- ciśnienie całkowite
119901119904119905- ciśnienie statyczne
Zmierzony opoacuter aerodynamiczny wyraża się w postaci następującej
119902 = 07 ∙ 1198722 ∙ 119901119904119905 (62)
Do otrzymanych wynikoacutew parametroacutew strumienia wprowadza się poprawki na
wspoacutełczynnik pola ktoacutery określa się w rezultacie badania pola ciśnień statycznych za pomocą
wielokrotnego sondowania ciśnienia statycznego
Wartości oporoacutew zmieniają się w zależności od rodzaju pracy urządzenia od 11270 do
67000 Nm2
Model umieszcza się w strumieniu przy pomocy tylnego (ogonowego) poziomego
uchwytu ktoacutery umocowany jest bezpośrednio do stabilnego zawieszenia
Liczby Re obliczone dla odcinka tunelu o długości 1 m przyjmują wartości od
112x106 do 226x106
Badania aerodynamiczne przeprowadzono dla prędkości wyrażonej liczbą Macha roacutewną
05 09 115 15 20 i 30 w zakresie kątoacutew natarcia od -4deg do 16deg z krokiem 2deg
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badań
Wyniki badań eksperymentalnych przedstawiono w załącznikach A i B w postaci wy-
kresoacutew i tabel w układzie wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Przy obliczaniu wspoacuteł-
czynnikoacutew aerodynamicznych za obszar charakterystyczny przyjmowano środek korpusu
modelu za charakterystyczny wymiar liniowy przyjmowano długość korpusu modelu
Przy opracowaniu danych eksperymentalnych w uzyskane wyniki wnoszono poprawki
na wzajemny wpływ składowych wag tj obudowę elementoacutew wagi i elementy zawieszenia
jak roacutewnież na skos strumienia w części roboczej tunelu aerodynamicznego
Dla modelu pocisku GROM przekroacutej poprzeczny korpusu wynosi S=000101736 m2
długość korpusu l=07765 m Wspoacutełczynniki momentoacutew obliczone w stosunku do środka
masy położonego w odległości 0395 m od noska igły co w jednostkach względnych wynosi
119909119879 =05087
1 1 1 1 ndash 0
Kąt przechylenia pocisku rakietowego
Rodzaj powierzchni nośnych
Rodzaj steroacutew
Wariant destabilizatoroacutew
Rodzaj korpusu
Rys 66 Kodowanie czteroznakowe modelu pocisku rakietowego
99
Przykład 1 1111-45 - model zawierający korpus destabilizatory stery skrzydła zadany kąt
przechylenia 45 stopni
Przykład 2 1011-90 - model zawierający korpus stery skrzydła zadany kąt przechylenia 90
stopni
Program badań i numery protokołoacutew badań dla modelu GROM-M przedstawiono
w tabeli 61
Dla oznaczenia stanu modeli wprowadzono kodowanie czteroznakowe rys 66
w ktoacuterym pierwsza cyfra oznacza rodzaj korpusu pocisku druga cyfra oznacza wariant
destabilizatoroacutew trzecia cyfra wskazuje na rodzaj powierzchni steroacutew i czwarta - określa
rodzaj powierzchni nośnych
Dla modelu pocisku GROM badano jeden rodzaj korpusu jeden rodzaj powierzchni
nośnych i jeden wariant steroacutew kierowania
Przy nieobecności elementu modelu w oznaczeniu stanu pojawia się 0
Tabela 61
Program badań modelu rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 HLI
γ M
deg 05 08 10 115 20
Korpus
1000 0 235205 235204 235203 235202 235604
Korp + Pnoś 0 235103 235102 235104 235105 235605
1001 45 235109 235108 235107 235106 235606
δ=0o
1111-0 0
234802
234805 234801 234803 234804 235607
δ =0deg
1111-45 45 234807 234806 234808 234809 235608
δ =0deg
1111-90 90 234813 234812 234811 234810 235609
δ =5deg
1111-0 0
234910
234914
234909
234913 234911 234912 235701
δ =10deg
1111-0 0 234908 234907 234906 234905 235702
δ =15deg
1111-0 0
234814
234902 234901 234903 234904 235703
δ =0o-D
1011-45 45 235111 235110 235112 235201 235704
Zakres kątoacutew ataku od -4deg do 16deg Δα = 2deg
Badanie aerodynamicznych charakterystyk korpusu z powierzchniami nośnymi
Badanie aerodynamicznych charakterystyk izolowanego korpusu i korpusu
z powierzchniami nośnymi przeprowadzono w szerokim zakresie liczb Macha od M=05 do
M=20 Charakterystyki aerodynamiczne korpusu z powierzchniami nośnymi otrzymano dla
100
dwoacutech kątoacutew przechyłu γ=0deg i γ=45deg Z wykresoacutew na rysunkach A6 ndash A10 (załącznik A)
wynika że przy wszystkich badanych liczbach Macha kąt przechylenia ma wpływ na
właściwości nośne korpusu z powierzchniami nośnymi dla wszystkich zakresoacutew badanych
kątoacutew natarcia Przy γ=0deg wspoacutełczynnik siły nośnej jest większy niż dla γ=45deg odpowiednio
stateczność kombinacji korpus + powierzchnie nośne dla γ=0deg jest większa (załącznik A
rysunki A26 ndash A30) Z rysunkoacutew tych wynika że przy przejściu w obszar naddźwiękowych
liczb Macha stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi zmniejsza się
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
ze sterami niewychylonymi wykonano dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Z wykresoacutew zależności
wspoacutełczynnika siły nośnej od kąta ataku (załącznik A rysunki A46 ndash A50) wynika że jak
i dla korpusu z powierzchniami nośnymi obserwuje się zmianę właściwości nośnych modelu
i zapasu statycznej stateczności
Poroacutewnanie wspoacutełczynnikoacutew aerodynamicznych dwoacutech badań modelu pełnego dla
kąta zerowego odchylenia steroacutew i M=05 pokazuje dobrą powtarzalność wynikoacutew
eksperymentu (załącznik A rysunki A41 A46 A66)
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
dla liczb Macha od 05 do 20 wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew 0deg +5deg +10deg i +15deg Za
kąt dodatni odchylenia przyjmuje się taki kąt ktoacutery prowadzi do dodatniego zwiększenia siły
nośnej Dla liczb Macha roacutewnych 05 i 08 otrzymano charakterystyki aerodynamiczne dla
kąta wychylenia steroacutew δ=-15deg Wyniki badań eksperymentalnych wpływu odchylenia steroacutew
przedstawiono na rysunkach 86 120 (załącznik 22)
Jak wynika z rysunkoacutew A85ndashA87 (załącznik A) efektywność steroacutew w obszarze
prędkości poddźwiękowych i okołodźwiękowych przy dodatnich kątach natarcia ze
zwiększeniem kąta wychylenia steroacutew silnie się zmniejsza Dla M=2 jak pokazano na
rysunku A88 przyrost wspoacutełczynnika siły nośnej obserwuje się dla wszystkich badanych
kątoacutew wychylenia steroacutew w całym zakresie kątoacutew natarcia
64 Metrologiczne zabezpieczenie badań
Działalność laboratorium dopuszcza się na podstawie protokołu odbioru laboratorioacutew
aerodynamicznych na bazie tuneli aerodynamicznych T-3 T-4 i tunelu T-6 prędkości
naddźwiękowych Państwowego Uniwersytetu Aerokosmicznego zatwierdzonego przez
Państwowy Komitet Polityki Przemysłowej Ukrainy z dnia 29062001
Błąd bezwzględny ΔM pomiaru liczby M określano zgodnie z metodyką obroacutebki
wynikoacutew pomiaroacutew pośrednich następująco (63)
∆119872 = radic(120597119872
1205971198750)
2
∙ ∆11987502 + (
120597119872
120597119875119904119905)
2
∙ ∆1198751199041199052
(63)
101
gdzie (120597119872
1205971198750) (
120597119872
120597119875119904119905) ndash pochodne cząstkowe funkcji 119872 = 119891(1198750 119875119904119905) względem 119875119900 i 119875119904119905
∆1198750 ∆119875119904119905 ndash błędy bezwzględne wynikoacutew pomiaroacutew 1198750 119875119904119905
Wyniki obliczeń wartości ∆1198750 = ∆119875119904119905 = 01 przedstawiono w tabeli 62 w postaci
błędu względnego (64)
120575119872 =∆119872
119872∙ 100
(64)
Tabela 62
Błąd pomiaru liczby M
M ΔM 120633119924
050 00028 056
060 00023 038
070 00019 027
080 00017 021
090 00015 017
095 00015 016
100 00014 014
105 00014 013
110 00014 013
115 00014 012
Wnioski
Na podstawie analizy danych eksperymentalnych można wyciągnąć wniosek że dla
wszystkich badanych liczb Macha kąt przechylenia pocisku rakietowego ma wpływ na nośne
właściwości korpusu z powierzchniami nośnymi w całym badanym zakresie kątoacutew natarcia
Przy przepływie naddźwiękowym dla maksymalnej prędkości pocisku Grom (M=2)
stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi jak i całego modelu zmniejsza się
Efektywność steroacutew zmniejsza się poczynając od dodatnich kątoacutew natarcia dla
poddźwiękowych i okołodźwiękowych prędkościach lotu
7 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew
71 Badanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1
711 Obiekt badań
Obiektem badań jest demonstrator (model) bloku steroacutew stanowiący podzespoacuteł prze-
działu kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego Zestawu Rakietowego GROM
102
Do badań przeznaczono pojedynczy modelu elektromechanicznego bloku steroacutew
wykonanego zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną
Blok z napędem elektrycznym steroacutew (rys 71) stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z napędem gazowym Blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
realizuje funkcje zaroacutewno aerodynamicznego jak roacutewnież gazodynamicznego sterowania
pociskiem (napęd hybrydowy) Sterowanie gazodynamiczne trwa przez 07 s od momentu
startu następnie sterowanie przejmuje układ z napędem elektrycznym
Rys 71 Blok steroacutew z napędem elektrycznym
Rys 72 Serwomechanizm elektryczny bloku steroacutew
103
W skład hybrydowego bloku steroacutew wchodzą następujące zespoły
- serwomechanizm (stery silnik elektryczny i przekładnia mechaniczna) rys 72
- prochowy silnik sterujący (PSS) pracujący w początkowej fazie lotu
- nadajnik prędkości kątowych (NPK)
- zespoacuteł destabilizatora
- bateria termiczna
- układ elektroniczny (wzmacniacz przetwornica napięcia)
- złącza elektryczne (do łączenia z GSN i wyrzutnią)
Wprowadzenie do konfiguracji pocisku rakietowego zestawu GROM hybrydowego
bloku sterowania wyeliminuje konieczność stosowania prochowego akumulatora ciśnienia
(PAC) wraz z turbogeneratorem stanowiących pokładowe źroacutedło zasilania aparatury pocisku
Celem badań była ocena rozwiązania konstrukcyjnego hybrydowego bloku steroacutew pod
względem
- poprawności działania modelu bloku steroacutew w trakcie badań stacjonarnych
w warunkach zakładowych
- sprawdzenia parametroacutew technicznych modelu bloku steroacutew
- ustalenia czy blok steroacutew można przeznaczyć do montażu w zespołach wyższego rzędu
pocisku rakietowego GROM
Model bloku steroacutew oceniano na podstawie wymagań dotyczących parametroacutew
funkcjonowania bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
przedstawionych w dokumencie pn bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja
obsługirdquo W ramach przygotowania badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie
i stanowisko SKPM-1
712 Przebieg badań
W trakcie badań modelu bloku steroacutew GROM wykonanego zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano sprawdzenie parametroacutew technicznych na stanowisku SKPM-1
(rys 73) ktoacuterych zakres przedstawiono w punkcie 714
Rys 73 Stanowisko SKPM-1
104
Stanowisko SKPM-1 przeznaczone jest do sprawdzenia regulacji i przeprowadzenia
badań bloku elektromechanicznego steroacutew Badania wykonano zgodnie z wymaganiami oraz
instrukcją bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja obsługirdquo Sprawdzenia
wykonywane są przy pomocy programu MPexe zainstalowanego na komputerze
stanowiącym wyposażenie stanowiska
7121 Sprawdzenie montażu elektrycznego
Sprawdzenie połączeń elektrycznych pomiędzy złączami elektrycznymi i łączoacutewką
bloku steroacutew wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie połączenia elektryczne nie powinny posiadać przerw
Rys 74 Wynik pomiaru poprawności montażu elektrycznego bloku steroacutew
Wynik sprawdzenia przedstawiono na rys 74 Kolorem żoacutełtym oznaczono poprawnie
wykonane połączenia elektryczne pomiędzy poszczegoacutelnymi stykami złącz W przypadku
nieprawidłowo wykonanych połączeń elektrycznych oznaczenie ma kolor czerwony
Wynik badania - pozytywny
105
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalny kąt wychylenia steroacutew powinien mieścić się w zakresie od
-(15plusmn05)deg do +(15plusmn05)deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rysunkach 75 76 i 77
Rys 75 Wynik pomiaru maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Rys 76 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część goacuterna)
106
Rys 77 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część dolna)
Wynik badania ndash negatywny Uzyskane wartości kąta wychylenia steroacutew nie spełniają
wymagania -(15plusmn05)deg i +(15plusmn05)deg (rys 76 i 77)
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowej
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymagania
1 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego o amplitudzie
67 V i obciążeniu steroacutew zewnętrznym momentem w zakresie -05 Nm do +05 Nm
charakterystykę amplitudową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 83
Tabela 73
Parametry charakterystyki amplitudowej bloku steroacutew
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesuniecie fazowe deg 10 20 45
2 Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
3 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
Wyniki badania przedstawiono na rys 78
Rys 78 Okno dialogowe z wynikami pomiaru charakterystyk bloku steroacutew
107
Wynik badania - pozytywny
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału
sterującego (000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
Wynik badania przedstawiono na rys 79
Rys 79 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Wynik badania ndash negatywny Uzyskana wartość przesunięcia zerowego położenia steroacutew
przekracza wymaganą wartość (rys 79)
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 710
Rys 710 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Wynik badania - pozytywny
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien
wynosić max 15deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 711
108
Rys 711 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru błędu statycznego bloku steroacutew
Wynik badania - pozytywny
713 Wnioski z badań
1 W związku z negatywnym wynikiem badania wg p 7122 zdemontowano blok steroacutew
w celu sprawdzenia przyczyny ograniczenia wychylania steroacutew W przypadku
możliwości usunięcia niezgodności należy przeprowadzić naprawę zespołu Zmiany
uwzględniono w dokumentacji bloku steroacutew
2 Uwzględniając rozbieżności uzyskanych wynikoacutew w stosunku do wymagań podczas
badania zgodnie z p 7124 przeprowadzono regulacje położenia potencjometru
serwomechanizmu
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do pocisku GROM
1 Maksymalny kat wychylenia steroacutew aerodynamicznych powinien mieścić się w zakresie
od ndash(15 plusmn05)deg do +(15 plusmn05)deg
2 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
3 Przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału sterującego
(000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
4 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego
o amplitudzie 67 V i obciążeniu steroacutew momentem w zakresie od -05 Nm do 05 Nm
charakterystykę częstotliwościową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 74
Tabela 74
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesunięcie fazowe o 10 20 45
Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
5 Maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
6 Błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien wynosić max
15deg
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutew
721 Przedmiot badań
109
Program badań dotyczy elektromechanicznego modelu bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew ktoacutery stanowi element przedziału kierowania
w konfiguracji przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM
Celem badań jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu sterowania
gazodynamicznego od prochowego silnika sterującego sprawdzenie czasu osiągniecia
parametroacutew pracy przez baterie BTR-07 sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu baterią BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni
Do badań przygotowano
ndash blok steroacutew elektromechaniczny (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną)
z baterią BTR-07 ndash 2 szt
ndash serwomechanizm (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną) ndash 1 szt
ndash ŁPSS ndash 2 szt
ndash ZPSS ndash 2 szt
Szczegoacutełową kompletację wyroboacutew i wyposażenia stanowiskowego przedstawiono
w pkt 7211 7212 7213 7214
Wyroby do badań przygotowały ZM Mesko Ładunki ŁPSS nie powinny posiadać
żadnych wad stwierdzonych metodą rentgenografii i kontrolą wzrokową (nieciągłości masy
paliwa pęknięcia pęcherze wykruszenia inhibitora itp) ktoacutere mogą mieć negatywny wpływ
na charakterystyki balistyki wewnętrznej PSS
ŁPSS i ZPSS przeznaczone do badań przedstawia się wraz z orzeczeniem
potwierdzającym ich jakość
Badania przeprowadzano w trzech etapach
etap I ndash badania serwomechanizmu
etap II ndash badania bloku steroacutew
etap III ndash badanie strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Celem badania (Etap I- rys 712) jest określenie poprawności funkcjonowania układu PSS
i synchronizacji sygnałoacutew sterujących rozdzielaczem gazoacutew PSS Założone przy tym
wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus serwomechanizm
minus kadłub z kroacuteccem
minus korpus
minus instalacja sprężonego powietrza umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
110
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym wynosi od -05
Nm do 05 Nm
minus zasilacz do zasilania stanowiska SKPM-1 o napięciu stałym 27plusmn3V Zasilanie bloku
steroacutew realizowane jest ze stanowiska SKPM-1
Rys 712 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
W trakcie badań rejestrowano następujące sygnały pomiarowe
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał o położeniu steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment włączenia zasilania napięciem stałym 27plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p = 43plusmn04 MPa
minus to + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
111
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem z baterii
BTR-07
Celem badania (Etap II rys 713) jest sprawdzenie czasu osiągnięcia parametroacutew pracy
przez baterię BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu baterią BTR-07 Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus bateria BTR-07 powinna uzyskiwać parametry pracy w czasie nie dłuższym niż 09 s
minus napięcie powinno utrzymywać się w przedziale 24-33 V przez czas min 30 s
Rys 713 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew
112
minus instalacja azotowa (lub powietrzna) umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa przez czas 30 s Zasilanie sprężonym gazem jest realizowane przez
podłączenie do kadłuba na stanowisku St-1222
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania St-1222
minus impuls obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm na
stanowisku zapłonowym baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie
1A) Zapłon baterii ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PAC Zasilanie bloku steroacutew
realizowane jest z baterii BTR-07
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych na stanowisku St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią
minus rejestracja sygnału sterującego podawanego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment aktywacji baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 MPa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Celem badania (Etap II rys 714) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu napięciem baterii BTR-07 i działającym układzie sterowania
gazodynamicznego PSS Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus czas funkcjonowania bloku steroacutew powinien wynosić min 30 s
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i zapłonnikiem ZPSS
minus stanowisko do badań bloku steroacutew przy zasilaniu gorącym gazem
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do
05 Nm na stanowisku St-1222
minus impuls zapłonowy baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie 1 A)
z obwodu PAC stanowiska St-1222 Zasilanie bloku steroacutew realizowane jest z baterii
BTR- 07
minus impuls zapłonowy zapłonnika PSS o parametrach z obwodu PSS stanowiska St-1222
(prąd zapłonu 06plusmn003A) Zapłon spłonki PSS ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PSS
113
Rys 714 Schemat blokowy układu do sprawdzania pocisku Grom badanego przy zasilaniu
gorącym gazem
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych ndash stanowisko St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) (z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią)
minus rejestracja sygnału sterującego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew
minus to ndash aktywacja baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash aktywacja zapłonnika PSS ndash obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
114
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Celem badania (Etap III rys 715) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni Założonym przy tym
wymaganiem jest maksymalne wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego z GSN
w czasie 0-1 s od momentu startu rakiety
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - maksymalny sygnał
sterujący po 1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew)
blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
przedział telemetryczny
makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
silnik startowy
wyrzutnia
minus mechanizm startowy (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną sekwencję od momen-
tu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Parametry wyjściowe (rejestracja sygnałoacutew z pokładu rakiety)
minus kanał podstawowy GSN
minus kanał pomocniczy GSN
minus sygnał sterujący z GSN
minus sygnał z potencjometru PUN bloku steroacutew
minus sygnał z tachometru bloku steroacutew
Uwaga Algorytm startu rakiety ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt 7211
7212 7213 niniejszego programu badań
115
Rys 715 Schemat badania pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
(z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki)
116
722 Metodyka wykonywania badań
7221 Badanie serwomechanizmu ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Zespoły do badania (Etap I rys 812) wg P 7211 zamocowano zgodnie
z instrukcją na stanowisku pomiarowym St-1222 oraz wykonać niezbędne połączenia
elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus sterujący na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash włączenie zasilania napięciem stałym 27 plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus t o + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7222 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badania (Etap II rys 713) zamontowano na stanowisku pomiarowym
St-1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon
PACrdquo stanowiska St-1222 oraz wykonać połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKMP-1
(w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska ST-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus przebieg w czasie napięcia baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7223 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badań (Etap II rys 714) zamontowano na stanowisku pomiarowym St-
1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon PACrdquo
stanowiska St-1222 oraz podłączono zapłonnik PSS do obwodu bdquozapłon PSSrdquo stanowiska
St-1222 Stanowisko powinno uwzględniać odstęp czasowy pomiędzy momentem inicjacji
baterii BTR-07 a odpaleniem zapłonnika PSS zgodnie opisaną poniżej sekwencją Następnie
117
wykonano połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał
sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus napięcie wyjściowe (przebieg w funkcji czasu) baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontować obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączyć kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash impuls zapłonu na zapłonnik PSS ndash przez obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonać zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Zmontować przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
(Etap III rys 715)
minus GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - sygnał maksymalny po
1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew
minus blok steroacutew G 1120000M zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
minus przedział telemetryczny
minus makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
minus silnik startowy G 1400000
minus wyrzutnia G 2000000
Przygotować do badań pomiaroacutew i rejestracji
minus mechanizm startowy G 4000000 (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną
sekwencję od momentu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika
startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Odpalić pocisk i zarejestrować wyniki badania
Uwaga Algorytm startu pocisku ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt
82218222 i 8223 niniejszej metodyki badań
Badania wykonano w trybie badań zgodnym z normą obronną NO-06-A1052005
118
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym zaelaborowany
w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem
Program badań strzelaniem dotyczy rakiety przeciwlotniczej GROM-M wyposażonej
w hybrydowy blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew z prze-
działem telemetrycznym zaelaborowany w etatowej wyrzutni Forma i treść niniejszego
programu badań określenia i oznaczenia są zgodne z normami obronnymi od NO-06-
A1012005 do NO-06-A1082005
Celem badań poligonowych była ocena rozwiązania technicznego demonstratora
przeciwlotniczego pocisku rakietowego w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem seroacutew wyposażonego w przedział telemetryczny (PPRTW)
przeznaczonego do przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego (PPZR) GROM-M
pod względem
minus poprawności działania (realizowanie przewidzianych funkcji)
minus sprawdzenia wytrzymałości konstrukcji w badaniach poligonowych strzelaniem
Miejsce badań
Centralny Poligon Wojsk Lądowych Drawsko Pomorskie
Wymagania techniczne
1 Zestaw i demonstrator PPR powinny funkcjonować prawidłowo podczas startu w czasie
lotu do celu i po uderzeniu w cel
minus przy starcie parametry przedstartowe powinny spełniać wymagania określone dla
wydania decyzji o podaniu sygnałoacutew startowych
minus odległość PPR od wyrzutni w chwili zadziałania silnika marszowego - lSM powinna być
nie mniejsza niż 55 m
minus prędkość średnia PPR między 3 s a 4 s lotu - vM powinna być nie mniejsza niż 580 ms
minus po starcie PPR powinien naprowadzać się na cel składowe uchyboacutew w układzie
wspoacutełrzędnych względnych (w płaszczyźnie poprzecznej do wektora prędkości PPR)
w warunkach badań poligonowych powinny mieścić się w obszarach podanych
w kolumnie 4 tabeli 85
minus niedopuszczalne jest rozerwanie silnika marszowego
2 Wyroby przeznaczone do strzelań powinny
minus posiadać orzeczenie potwierdzające zgodność z wymaganiami niniejszego programu
badań
minus przechodzić z wynikiem pozytywnym test na aparaturze kontrolno-pomiarowej (AKP)
RSKP oraz na stanowiskach eksperymentalnych uzyskując ocenę ogoacutelną określającą go
jako wyroacuteb sprawny
3 Wyroby G 1000TZWM powinny spełniać wymagania niniejszego programu badań
G1000TZWM PBS co powinno być potwierdzone odpowiednimi zapisami w orze-
czeniu
4 Wyroby G1000TZWM powinny spełniać wymagania dokumentacji konstrukcyjnej
119
Tabela 75
Uchyby dla warunkoacutew badań poligonowych
Lp Warunki badań
Określenie uchybu według rys 716
Położenie przyjęte za
kryterium trafienia celu
Położenie przyjęte za
kryterium poprawnego
działania pocisku
1 2 3 4
1 Strzelanie do ICP w locie na
kursach zbliżania i oddalania Obszar O1 według rys 816 Obszar O2 według rys 816
2 Strzelanie do celu stacjonarnego
ICR-S (strzelanie wariantowe) Obszar O1 według rys 817 obszar O2 według rys 817
Zasady wykonania badań
Zasady ogoacutelne
minus Wyroby badano zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym programie badań oraz
metodyką opracowaną przez instytucję obsługującą ośrodek poligonowy Badania
wykonuje instytucja obsługująca ośrodek poligonowy na terenie ośrodka poligonowego
minus W badaniach poligonowych wyroby poddaje się badaniom w proacutebie strzelaniem Inne
proacuteby polowe wykonuje się według odrębnych programoacutew badań
minus Wyroby do badań strzelaniem skompletowano zgodnie z wymaganiami programu badań
oraz dokumentacją konstrukcyjną
minus W proacutebce pobranej do badań strzelaniem przygotowano 2 sztuki wyroboacutew do proacuteb
z telemetrią montując w miejsce przedziału bojowego przedział telemetryczny
z urządzeniem pomiarowo-nadawczym wg dokumentacji konstrukcyjnej
Zakres badań
Zakres i kolejność proacuteb strzelaniem pociskoacutew na poligonie określa tabela 76
Tabela 76
Zakres i kolejność proacuteb w badaniach poligonowych
Lp Proacuteba
Numer punktu
wymagań
technicznych
warunkoacutew
badań
kryterioacute
w oceny
1 Sprawdzenie stanu dostawy
2 - -
2 Sprawdzenie sprawności technicznej modeli
wyroboacutew na AKP RSKP lub na stanowiskach
eksperymentalnych
-
-
3 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania
(spotkanie)
1 2 21
4 Strzelanie do ICP na kursie oddalania ( pościg)
5 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S
(strzelanie wariantowe)
1 4 41
120
Zestawienie charakterystyk obszaroacutew
ParametrObszar a
x
y (z)
O
O
1
2
2granica obszaru O
1granica obszaru O
a a
centrum indykacji
centrum obszaroacutew
a
a (a )
p
centrum indykacji
z
y
35 m 15 m 23 m
67 m 40 m 60 m
3 m
423 m
x y z xp
x
y
x
z
xy
z
vw
ay
za
granica obszaru O
granica obszaru O
1
2
a) b)
c)
Objaśnienia
x - oś prędkości względnej celu i pocisku (bdquo+rdquondash zgodny ze zwrotem prędkości
celu względem pocisku)
y - oś pionowa
z - oś pozioma
Δx Δy Δz - uchyby w osiach x y z
vw - wektor prędkości względnej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85
ax ay az - poacutełosie elips obszaroacutew rozrzutu w osiach x y z w układzie związanym
z prędkością względną
px - przesunięcie centrum elips w osi x
(∆119961 minus 119953119961)120784
119938119961120784
+∆119962120784
119938119962120784
+∆119963120784
119938119963120784
le 120783
Rys 716 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do celu ruchomego
a) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji) w płaszczyźnie poprzecznej do
prędkości pocisku (względnej) b) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji)
w płaszczyznach roacutewnoległych do prędkości pocisku (względnej) c) układ wspoacutełrzędnych do
określenia obszaroacutew
121
Objaśnienia
Δy - uchyb w osi pionowej
Δz - uchyb w osi poziomej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100 (kryterium trafienia)
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85 (kryterium
poprawnego działania)
Rys 717 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do ICR-S
Kompletacja wyroboacutew
W badaniach poligonowych strzelaniem poddano proacutebom dwa wyroby z przedziałem
telemetrycznym ndash 2 sztuki
Kompletacja - wyroby z przedziałem telemetrycznym
Wyroby z przedziałem telemetrycznym zostaną skompletowane z następujących zespołoacutew
przedział kierowania (z blokiem steroacutew elektromechanicznym) przedział telemetryczny
silnik marszowy blok statecznikoacutew silnik startowy i wyrzutnia
122
Warunki prowadzenia badań
1 Warunki ogoacutelne
minus Do pomiaru parametroacutew i charakterystyk wyroboacutew stosowano zalegalizowane
przyrządy i aparaturę
minus Wszystkie proacuteby wykonywano w warunkach otoczenia jeśli szczegoacutełowe metodyki nie
stanowią inaczej przy następujących ograniczeniach
prędkość wiatru przyziemnego nie większa niż 25 ms
kąt między kierunkami na słońce i strzelania nie mniejszy niż 25o
natężenie promieniowania od tła ET(KS) nie większe niż 2 microWm2
Warunki normalne określono według normy NO-06-A1052005 punkt 222
minus W czasie proacuteb i sprawdzeń ściśle przestrzegano zasad BHP obowiązujących
w ośrodku poligonowym na stanowiskach badawczych i podczas eksploatacji
aparatury a w szczegoacutelności przepisoacutew dotyczących obchodzenia się z wyrobami
zawierającymi środki pirotechniczne i materiały wybuchowe Szczegoacutelną uwagę
zwroacutecono na ochronę przed oddziaływaniem statycznych ładunkoacutew elektrycznych
W czasie prac nie wymagających bezpośredniego dostępu do stykoacutew złącz (Zł2 i Zł3)
oraz podczas transportu i przechowywania wyroacuteb miał nałożone wszystkie pokrywki
i NBZ lub korek technologiczny Pokrywkę przednią nakładano dopiero po całkowitym
zatrzymaniu się obrotoacutew wirnika żyroskopu
minus Operatorzy obsługujący strzelania byli przeszkoleni zgodnie z obowiązującymi
przepisami i posiadali zezwolenie na prowadzenie strzelania wystawione przez
instytucję wykonującą badania poligonowe
minus W trakcie badań przestrzegano następujących zasad
czas nieprzerwanej pracy układu chłodzenia - 1 minuta przerwa w pracy 5 min
przy włączonym układzie chłodzenia niedopuszczalne jest zamykanie w GSN
zaworu wylotu azotu
minus Azot stosowany przy sprawdzeniach powinien spełniać następujące wymagania
czystość azotu ciekłego nie mniej niż 98 objętości
zawartość cząstek stałych powyżej 5 m - niedopuszczalna
temperatura punktu rosy azotu powinna wynosić nie więcej niż -65C przy ciśnieniu
147 MPa
minus Strzelania rakiety Grom wykonuje się do celoacutew nieruchomych ze stanowiska
stacjonarnego
minus W przypadku strzelania do celu z wysokotemperaturowym źroacutedłem promieniowania
(smugacze) wyłączyno układ selekcji zakłoacuteceń termicznych przez naciśnięcie przycisku
SELEKTOR na klawiaturze MS
minus W badaniach strzelaniem czas od nakłucia NBZ do momentu zejścia pocisku nie
powinien przekraczać 25 s
minus Strzelanie wykonuje się przy użyciu mechanizmu startowego dostosowanego do
wspoacutełpracy z komputerem i umożliwiającego rejestrację parametroacutew przedstartowych
oraz warunkoacutew podania sygnałoacutew startu
minus Natężenie promieniowania od celu tła i zakłoacuteceń rejestrowano przy pomocy przyrządu
123
do mierzenia natężenia promieniowania
2 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 800 - 2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 300 - 600 m
minus prędkość celu w chwili spotkania z pociskiem 150 - 400 ms
minus natężenie promieniowania od celu
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -35oC do -11oC
EC(KS) ge 5 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -10oC do +30oC
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od +31oC do +50oC
minus tryb pracy GSN - S (spotkanie - nie naciska się przycisku S-P na wyrzutni)
minus mechanizm startowy MS G 4000000 dostosowany do wspoacutełpracy z komputerem
i zapisu parametroacutew przedstartowych
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy przy odległości do celu 2000divide3000 m
21 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie) ndash kryteria oceny wymagania
wg tabeli 76
3 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 1000divide2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 400divide1500 m
minus prędkość celu na parametrze 180divide360 ms
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 40 μWm2
minus tryb pracy GSN P (pościg - nacisnąć przycisk S-P na wyrzutni)
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy nie wcześniej niż 1 s po przejściu celu przez
parametr
31 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg) ndash kryteria oceny - wymagania wg
tabeli 76
4 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S w obecności zakłoacuteceń termicznych (strzelanie
wariantowe)
minus rodzaj celu nieruchomy promiennik z urządzeniem do wyrzucania zakłoacuteceń
termicznych (ICR-S)
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy
minus odległość do celu 1500divide 2000 m
minus wysokość celu nad ziemią 10divide12 m
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 10 microWm2
124
minus podczas celowania pocisk plotn naprowadzano na cel z goacuternej poacutełsfery
minus tryb pracy GSN S (spotkanie - nie naciskać przycisku S-P na wyrzutni)
minus układ selekcji zakłoacuteceń termicznych WŁĄCZONY (nie wolno nacisnąć przycisku
SELEKTOR na MS)
minus rodzaj pracy MS RĘCZNY
minus moment naciśnięcia języka spustowego do oporu po uchwyceniu celu na 15 s przed
wyrzuceniem pierwszego zakłoacutecenia termicznego
minus charakterystyka zakłoacutecania
zakłoacutecenia termiczne wyrzucano po zejściu pocisku co 1 ndash 15 s
liczba wyrzucanych zakłoacuteceń termicznych 4 szt
stosunek natężenie promieniowania od zakłoacutecenia w stosunku do natężenia celu
powinien spełniać warunek EZ(KS)EC(KS) 8
typ zakłoacuteceń termicznych PPI-26 lub inne roacutewnoważne
41 Strzelanie do celu stacjonarnego w obecności zakłoacuteceń termicznych - kryteria oceny
minus wymagania wg tabeli 76
minus prędkość rakiety podczas trafienia w cel nie mniejsza niż 400 ms
minus wyboacuter celu realnego ignorowanie zakłoacuteceń
Zbieranie i przygotowanie danych z pomiaroacutew
Podczas badań strzelaniem zebrano dane określające następujące charakterystyki lotu
minus kierunkowa odległość do celu jego wysokość i parametr w chwili startu pocisku
minus odległość od stanowiska w chwili zadziałania silnika marszowego
minus czas pracy silnika marszowego
minus prędkość pocisku na torze lotu
minus prędkość kątowa linii wizowania i jej składowe
minus uchyby i ich składowe
minus kierunkowa odległość pocisku i jego wysokość w chwili spotkania z celem
minus kąt między kierunkiem wektora prędkości pocisku i kierunkiem linii wizowania
Na stanowisku startowym zebrano następujące dane do określenia parametroacutew
przedstartowych
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) i od tła ET(KS) podczas lotu pocisku
minus moment uruchomienia NBZ
minus moment osiągnięcia parametroacutew pracy
minus sygnały położenia języka spustowego (rozaretowanie zezwolenie na start)
minus sygnał wyłączenia selektora
minus prędkość kątowa śledzenia od momentu rozaretowania do startu
minus stosunek sygnałoacutew od celu i tła
minus sygnały z KS i KP
minus sygnał namiar
minus sygnał korekcja
minus sygnał aretowania
125
minus moment startu
minus informacja o stanie warunkoacutew startu
minus sygnał z przycisku S-P
Po zakończeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań ktoacutere powinno zawierać
zestawienia zebranych danych i wynikoacutew wszystkich wykonanych proacuteb oraz wynik ogoacutelny
badań
Rys 718 Strefy bezpieczeństwa strzelań
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew GROM-M
Obiektem badań jest przedział kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego
Zestawu Rakietowego GROM-M wyposażony w demonstrator (model) bloku steroacutew z elek-
trycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
126
Kompletacja pocisku Grom wyznaczonego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt przedziału kierowania wyposażonego w demonstrator
bloku steroacutew elektromechanicznego wykonanego według opracowanej dokumentacji
konstrukcyjnej i 2 szt głowicy samonaprowadzającej GSN przystosowanej do wspoacutełpracy
z ww blokiem steroacutew Konfigurację przedziałoacutew kierowania przedstawiono w tabeli 77
Tabela 77
Konfiguracja przedziałoacutew kierowania przeznaczonych do badań
Lp Nr przedziału kierowania
G 1100000M
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego G 112000M
Nr GSN
G 1110000
Uwagi
1 059M 3 0410-059
2 070M 4 0410-070
Celem badań było
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKD
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKU
Przebieg badań
Do badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie i stanowiska KPA-FKD i KPA-FKU
W trakcie badań przedziałoacutew kierowania GROM-M zmontowanych zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano badania zgodnie z zapisami Warunkoacutew Technicznych ktoacuterych
zakres przedstawiono poniżej
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKD
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcją PK-I1 w zakresie poniższych wymagań
Rys 718 Stanowisko KPA-FKD
127
Pomiar wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartość wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp kanału tachometru
przy ekwatorialnej prędkości kątowej ωe= 0 degs i częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinna zawierać się w granicach plusmn 005
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Pomiar wartości zmiany wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp
Wymaganie zmiana wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp w kanale tachometru przy
zmianie ekwatorialnej prędkości kątowej ωe stanowiska od +120os do -120os i częstotliwości
obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinna wynosić maks 01 przy tym zmiana
wspoacutełczynnika sygnału kursu ΔKp powinna wynosić 06 plusmn 01
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKU
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcja PK-I2 w zakresie poniższych wymagań
Rys 719 Stanowisko KPA-FKU
Rys 720 Przedział kierowania na stanowisku KPA-FKU
128
Sprawdzenie prędkości kątowej śledzenia celu
Wymaganie GSN w zestawie przedziału kierowania przy pracy z zewnętrznego
źroacutedła zasilania i odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza powinna zapewniać
następujące prędkości kątowe śledzenia
minus |ωs| le 4os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 425 μWm2 dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus |ωs| le 12os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 40 μWm2 dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie maksymalnej prędkości kątowej śledzenia celu w obecności zakłoacuteceń
termalnych
Wymaganie moduł prędkości kątowej śledzenia |ωs| przy pracy z zewnętrznego źroacutedła
zasilania odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza włączonym selektorze
kącie namiaru N = +5o częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinien
wynosić minimum 4os przy natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) = 10 plusmn 2 μWm2 dla
kursoacutew zbliżania (w systemie S) po przejściu przez pole widzenia czterech imitatoroacutew
zakłoacuteceń jeden za drugim co 03 s w płaszczyźnie śledzenia ze względną prędkością kątową
ω = 1os przy warunku że
119864119911(119870119878)
119864119888(119870119878)= 10 plusmn 2
gdzie
Ez(KS) ndash natężenie napromieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
Przy wyłączonym selektorze powinna nastąpić utrata celu przy obecności zakłoacuteceń
w polu widzenia GSN
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew przy częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinny spełniać następujące warunki
a) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn3os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i kącie namiaru N = +185o dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale pochylenia |ΔKp|le 01 ndash przy zmianie kierunku obrotoacutew stanowiska
minus w kanale kursu Kk le 09 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
b) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 075os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm 2 i namiarze N = +185o
minus w kanale kursu Kk = 06 plusmn 015 (Kk dla obliczenia warunku podanego w pkt d) przy
kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
c) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 15os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i namiarze N = +185o dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
minus w kanale kursu Kk =055 plusmn 015 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
129
d) przy prędkości kątowej śledzenia GSN ωs = 0os i kącie namiaru N = 30deg dla kursoacutew
zbliżania (w systemie S)
minus wartość modułu fałszywego wspoacutełczynnika sygnału
1198700 = radic1198701198962 + 119870119901
2
powinna wynosić nie więcej niż 23 Kk (wartość wspoacutełczynnika sygnału w kanale kursu
określona w pkt b dla obliczeń)
e) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = 0os natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) =
40 μWm2 i namiarze N = 135o oraz braku sygnału zejścia (przy włączonym układzie
sterowania na odcinku początkowym) dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale kursu Kk le 088 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp = 0 plusmn 015
po włączeniu sygnału zejścia (po wyłączeniu układu sterowania na odcinku początko-
wym) w ciągu 05divide30 s od momentu włączenia sygnału zejścia (wyłączenia układu
sterowania na odcinku początkowym)
minus w kanale kursu Kk le 033 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp le 033
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M z demon-
stratorem bloku steroacutew z elektrycznym napędem
Obiekt badań
Obiektem badań jest pocisk przeciwlotniczy GROM-M wyposażony w demonstrator
bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew Pocisk rakietowy
posiada przedział telemetryczny w celu rejestracji parametroacutew pracy podzespołoacutew rakiety
przed startem i na trajektorii lotu
Kompletacja rakiety Grom przedstawionego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt pociskoacutew rakietowych w wyrzutni wyposażonych
w demonstrator bloku steroacutew elektromechanicznego i przedział telemetryczny wykonanych
zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną Konfiguracje wyroboacutew przedstawiono w tabeli 78
Tabela 78
Konfiguracja wyroboacutew GROM-M przeznaczonych do badań poligonowych
Lp Nr pocisku
G 1000
TZWM
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego
G 112000M
Nr GSN
G1110000
Nr
wyrzutni
Nr przedziału
telemetrycznego
1 059M 3 0410-059 1675 P 162011
2 070M 4 0410-070 1837 P 192011
130
Cel badań
Celem badań była ocena rozwiązania technicznego demonstratora przeciwlotniczego
pocisku rakietowego GROM-M w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew pod względem poprawności działania i wytrzymałości konstrukcji
w badaniach strzelaniem
Pociski rakietowe w wyrzutni wyposażone w demonstrator bloku steroacutew z napędem
elektrycznym oraz zawierające pokładowy przedział telemetryczny oceniano na podstawie
wymagań zawartych w programie badań strzelaniem Badania poligonowe przeprowadzono
w Ośrodku Badań Dynamicznych WITU na poligonie CSWL Drawsko Pomorskie
Przebieg badań
W trakcie badań pociskoacutew przeciwlotniczych GROM-M prowadzono strzelania
z zastosowaniem mechanizmu startowego G 4000000 nr produkcyjny 010 w następującej
kolejności
Strzał 1 ndash wyroacuteb nr 059M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym na kursie pościgowym z wyłączonym
selektorem w GSN
Strzał 2 ndash wyroacuteb nr 070M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym (flara) na kursie pościgowym z wyłączo-
nym selektorem w GSN
Wnioski z badań poligonowych
1 Przebieg badań i zarejestrowane wyniki proacuteb strzelaniem wskazują na prawidłowe
funkcjonowanie przedziału kierowania w zakresie pracy steroacutew oraz wypracowania
sygnałoacutew sterujących i poziomu wartości tych sygnałoacutew
2 Pomiary telemetryczne wykazały prawidłowe działanie układu sterowania na
początkowym odcinku lotu tjpodczas pracy prochowego silnika sterującego (PSS)
3 Wyniki pomiaroacutew telemetrycznych na dalszym odcinku lotu wykazały że uzyskano
wzrost prędkości maksymalnej pocisku o 50 ms w pierwszym strzale i 65 ms w drugim
strzale Wzrost prędkości maksymalnej pocisku z badanym blokiem steroacutew z napędem
elektrycznym wynosi 10 w stosunku do pocisku standardowego
131
8 Podsumowanie i wnioski
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania i konstru-
kcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
W wyniku analizy wynikoacutew badań parametroacutew użytkowych demonstratora bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew na stanowisku kontroli
parametroacutew SKPM-1 przeprowadzono demontaż bloku steroacutew w celu jego regulacji i korekty
wykonania elementoacutew Na zdemontowanych podzespołach przeprowadzono prace ktoacuterych
celem było zapewnienie wychylenia steroacutew do skrajnego położenia (skorygowano kształt
korpusu serwomechanizmu i elementoacutew przekładni mechanicznej) oraz regulacji położenia
potencjometru serwomechanizmu podającego sygnał położenia steroacutew (skorygowano
położenie potencjometru względem korpusu serwomechanizmu)
Wykorzystując wyniki badań poligonowych opracowano bdquoAnalizę układu rozdzielacza
PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew rakiety GROM-Mrdquo
Celem analizy było poroacutewnanie nowego układu proporcjonalnego sterowania elektro-
mechanicznego z dotychczasowym układem gazodynamicznego sterowania przerzutowego
(PAC) zachowując w obu wersjach gazodynamiczny układ wspomagania sterowania w po-
cząstkowej fazie lotu (PSS) W analizie podano wymiary konstrukcyjne rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS i wielkość szczelin wypływu gazoacutew przy roacutewnych kątach wychylenia
steroacutew
Na podstawie wynikoacutew badań poligonowych w celu sprawdzenia poprawności
funkcjonowania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew opracowano program badań pn bdquoBlok steroacutew elektromechaniczny Program badań
modelu GROM-Mrdquo Program badań modelu bloku steroacutew elektromechanicznego obejmuje
swoim zakresem przeprowadzenie badań w trzech etapach
I Badania serwomechanizmu wraz z prochowym silnikiem sterującym (PSS) jako
podzespołoacutew bloku steroacutew
II Badania bloku steroacutew
III Badania strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew elektromechaniczny
Badanie wg etapu I miało na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu
prochowego silnika sterującego (PSS) wspoacutełpracującego z serwomechanizmem w warunkach
symulacji jego pracy poprzez zasilanie sprężonym powietrzem
Etap II badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu układu PSS sprężonym powietrzem z uruchomionym pokładowym źroacutedłem
zasilania ktoacutere stanowi bateria termiczna oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
bloku steroacutew przy zasilaniu układu PSS gazami prochowymi pochodzącymi z ładunku PSS
z jednoczesnym uruchomieniem baterii termicznej
Etap III badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania przedziału
kierowania (GSN z blokiem steroacutew) pocisku przeciwlotniczego w momencie startu rakiety
i wyjścia z wyrzutni w proacutebie strzelaniem
Na podstawie doświadczenia z montażu demonstratora przedziału sterowania
i wynikoacutew prowadzonych badań wprowadzono korektę dokumentacji konstrukcyjnej w zakre-
132
sie wykonania części podzespołoacutew i ich montażu w zespołach wyższego rzędu
Wprowadzone zmiany dotyczą
układu rozdzielacza gazoacutew prochowych i zespołu dysz PSS
wykonania elementoacutew serwomechanizmu takich jak korpus goleń elementy przekładni
mechanicznej
montażu wzmacniacza tachometru w obudowie bloku steroacutew
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew
Analizę przeprowadzono posiłkując się opracowanie ZEK WAT [43] W opracowaniu
przedstawiono analizę wymiarową konstrukcji elementoacutew rozdzielacza prochowego silnika
sterującego (PSS) oraz wspoacutełpracę ww elementoacutew
W tabeli 81 przedstawiono zakres zasadniczych zmian w układzie rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS tj w korpusie serwomechanizmu i tulejce rozdzielacza elektromecha-
nicznego bloku steroacutew
W tabeli 82 przedstawiono schemat wspoacutełpracy elementoacutew rozdzielacza gazoacutew PSS
w oparciu o korpus serwomechanizmu i tulejkę elektromechanicznego bloku steroacutew oraz
poroacutewnano z analogicznie wspoacutełpracującymi elementami w bloku steroacutew pierwotnym
W analizie posłużono się charakterystycznymi wartościami kąta wychylenia steroacutew
przedstawionymi w opracowaniu [43] Analizę przeprowadzono dla wymiaroacutew nominalnych
obu elementoacutew
Tabela 81
Poroacutewnanie wymiaroacutew rozdzielacza PPS bloku steroacutew elektromechanicznego
133
Tabela 82
Analiza pracy rozdzielacza PPS bloku steroacutew (dla wymiaroacutew nominalnych)
Jak wynika z analizy przedstawionej w tabeli 82 w układzie rozdzielacza PSS przed
zmianami konstrukcyjnymi szerokość otworu wypływu gazoacutew prochowych wynosi 0246
mm a po zmianach ten sam wymiar ma wartość 062 mm w każdym z otworoacutew rozdzielacza
gazoacutew PSS przy zerowym kącie wychylenia steroacutew (w rozwiązaniu konstrukcyjnym
pierwotnego bloku steroacutew szerokość tego otworu wynosi 0587 mm) W kolejnych fazach
wychylenia steroacutew szerokość otworu wylotowego gazoacutew PSS odpowiednio wzrasta
w stosunku do rozwiązania przed zmianami
Minimalny luz w rozdzielaczu gazu PSS określany w opracowaniu [18] jako minimalna
szczelina przewidziana konstrukcyjnie wynoszący 005 mm a maksymalnie 0076 mm
w pierwotnym bloku steroacutew wynika z tolerancji pasowania tulejki rozdzielającej gaz i otworu
w obudowie siłownika Analogiczny luz wynikający z pasowania tych samych elementoacutew
w bloku steroacutew elektromechanicznym wynosi minimum 0006 mm i maksymalnie 0035 mm
134
83 WNIOSKI KOŃCOWE
Przedmiotem rozprawy było rozwiązanie zagadnienia sterowania proporcjonalnego
przenośnym przeciwlotniczym zestawem rakietowym GROM-M polegającym na płynnym
wychylaniu się steroacutew w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej Zastosowanie takiego rozwiązania w układach napędu steroacutew eliminuje dotychczas
stosowane sterowanie jednokanałowe w postaci steroacutew przerzutowych
Realizując cel rozprawy wykonano
analizę wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego zasięgu wykorzy-
stywane w nich systemy sterowania rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody
naprowadzania
opracowanie modelu matematycznego dynamiki lotu lekkiej rakiety przeciwlotniczej
sterowanej proporcjonalnie oraz sterami przerzutowym
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
opracowanie modelu matematycznego i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania
z napędem elektrycznym
opracowanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
Z rezultatoacutew przeprowadzonych prac badawczych wynikają następujące wnioski
1 Przedstawione w rozprawie doktorskiej wyniki badań demonstratora bloku steroacutew z elektrycz-
nym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew potwierdziły celowość jego konstrukcji i budowy
a także prawidłowość kierunku rozwoju pocisku przeciwlotniczego klasy MANPADS
2 Przeprowadzone badania poligonowe wykazały że pocisk przeciwlotniczy GROM
z elektrycznym napędem steroacutew uzyskał większą o 10 prędkość maksymalną w stosunku do
pocisku standardowego co zwiększa strefę rażenia zestawu przeciwlotniczego GROM
3 Zastąpienie układu przerzucania steroacutew w położenia skrajne w dotychczasowym bloku
sterowania pocisku GROM elektrycznym układem sterowania pozwoliła usunąć dodatkową
akustyczną składową zakłoacuteceń wnoszoną ruchami steroacutew w obwoacuted kierowania koordynatorem
głowicy samonaprowadzającej co skutkuje poprawą dokładności naprowadzania pocisku
GROM na cel powietrzny
4 Poroacutewnanie dotychczasowego sterowania przerzutowego w pocisku GROM z zaproponowa-
nym w rozprawie płynnym wychylaniem steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej wykazało przewagę nowego rozwiązania technicznego pod względem uzyskanych
parametroacutew bojowych poboru mocy elektrycznej i niezawodności pracy
135
LITERATURA
[1]
Tamberg S Tendencje rozwojowe przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew
rakietowych Materiały VI Międzynarodowej Konferencji Uzbrojeniowej
bdquoNaukowe aspekty techniki uzbrojeniardquo Waplewo 2006
[2] Maślanka S Przeciwlotnicze zestawy rakietowe a zagrożenie powietrzne
Przegląd Sił Powietrznych maj 2008 r
[3]
Sienicki K Podciechowski M Przeciwlotnicze zestawy rakietowe bliskiego
i średniego zasięgu Nowoczesne technologie systemoacutew uzbrojenia ndash monografia
pod redakcją gen prof Z Mierczyka WAT 2010 s 429divide445
[4]
Noga J Motyl K Zygmunt B Sienicki K Puzewicz Z Blaim Z Analiza
możliwości niszczenia pociskoacutew manewrujących przez zestawy MANPADS
rozdział w monografii pt Wyzwania i rozwoacutej obrony powietrznej
Rzeczypospolitej Polskiej ndash obronność RP XXI wieku Wydawnictwo Akademii
Sztuki Wojennej Rembertoacutew 2018 str 265divide294
[5] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz I NTW
1199
[6] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz II NTW
1299
[7]
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32M (Strzała-2M) Opis
i użytkowanie Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Służby Uzbrojenia
i Elektroniki Warszawa 1975
[8] 9К32М ЗРК Стрела-2М Переносной зенитный комплекс Стрела-2М
(9К32М)
[9] 9К34 ЗРК Стрела-3 Памятка стрелку изделия 9К34rdquo 1977
[10] httpenwikipediaorgwiki9K38_Igla
[11] Акулов В И Байдаков А Г Васильев bdquoТехническая подготовка командира
взвода пзрк 9К38 laquoИглаraquo ИЕrdquo Томском 2011
[12] httpwwwkbmruenproductionpzrk362html dostęp 2019-04-03
[13] Cieślikowska M Moskalewicz M Nowe technologie w zestawie
przeciwlotniczym Grom Raport WTO 999
[14] Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM Instrukcja Cz 1 Budowa
i użytkowanie zestawu Dowoacutedztwo Wojsk Lądowych Warszawa 2009
[15] httpplwikipediaorgwikiGrom_(przeciwlotniczy_zestaw_rakietowy)
[16] httpenwikipediaorgwikiMan-portable_air-defense_systems
[17]
Noga J Motyl K Makowski M Zygmunt B Puzewicz Z A Concept for
Striking Range Improvement of the GROMPIORUN Man-Portable Air-Defence
System Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 1(27) 2017 s 55divide70
[18]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Koncepcja zmian
parametroacutew balistycznych PPZR Grom do zwalczania pociskoacutew manewrujących
Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 4(30) 2017 s 111divide122
136
[19]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Problemy wykrywania
i zwalczania pociskoacutew manewrujących typu Cruise Konferencja Naukowo-
Techniczna Radiolokacji Konferencja Urządzenia i Systemy Radiolokacyjne
14divide16112017
[20]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Interception and
combat of cruise missles by GROM MANPADS Proceedings of SPIE (Society of
photo-optical instrumentation engineers) Vol 10715 2018 s 6 ISBN
9781510619968
[21] httpwwwarmy-technologycomprojectsmistral-missile
[22] httpwwweliteukforcesinfoweaponsjavelin dostęp 2019-04-03
[23] httpzonwarrugranatometpzrkJavelinhtml dostęp 2019-04-03
[24] httpenwikipediaorgwikiFIM-92_Stinger
[25] httpwwwmilitary-quotescomforumswedish-rbs-70-missile-drawings-
t20753html dostęp 2019-04-03
[26] aquellasarmasdeguerrawordpresscom20111217el-misil-blowpipe-britanico
dostęp 2019-04-03
[27] httpzonwarrugranatometpzrkStarstreakhtml dostęp 2019-04-03
[28] httpwwwthinkdefencecoukuk-complex-weaponsstarstreak-high-velocity-
missile-hvm dostęp 2019-04-03
[29] Демидов В П Кутыев Н С Управление зенитными ракеами Военное
Издательство Москва 1989
[30] Дмитриевский A A Баллистика и навигация ракет Машиностроение
Москва 1985
[31] Лебедевм A A Чернобровкин Л С Динамика полета Машиностроение
Москва 1973
[32]
Vogt R Głębocki R Jednokanałowy nieciągły w działaniu system
naprowadzania obiektu latającego do celu VIII Ogoacutelnopolska Konferencja
bdquoMechanika w lotnictwierdquo Warszawa 1998
[33] Коростелев О П Теоретические основы проектирования ствольных
управляемых ракет Киев Издателъство Defence Express Library 2007
[34] Dmitrijewskij A A Ballistika i nawigacija rakiet Maszinostrojenije Moskwa
1985
[35] Vogt R Sterowanie statkoacutew powietrznych Wydawnictwo Politechniki Warszaw-
skiej Warszawa 1987
[36] Koruba Z Osiecki J W Budowa dynamika i nawigacja wybranych broni
precyzyjnego rażenia Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej Kielce 2006
[37] Derek A Systemy sterowania rakiet WAT Warszawa 1979
[38]
Vogt R Głębocki R Dynamika lotu przy nieciągłych impulsowych wymu-
szeniach sterujących VII Ogoacutelnopolska Konferencja bdquoMechanika w lotnictwierdquo
Warszawa 1996
[39] Głębocki R Dynamika impulsowego naprowadzania małych obiektoacutew przy
pomocy rakietowych silnikoacutew korekcyjnych Rozprawa doktorska Politechnika
137
Warszawska MEiL Warszawa 2000
[40] Głębocki R Vogt R Systemy sterowania lotem bomb i pociskoacutew inteligentnych
Automation 2009 Pomiary Automatyka Robotyka 22019 s 667divide676
[41] McCorkle WC Future missile system trends (US) and their impact on aero-
dynamic technology RTO NATO publication 2008
[42]
Gapiński D Krzysztofik I Koruba Z Multi-channel passive short-range anti-
aircraft defence system Mechanical Systems and Signal Processing 98 2018 s
802-815
[43]
Opracowanie ZEK WAT Pomiary telemetryczne rakiet z modelami silnikoacutew
marszowych i modelami blokoacutew sterowania z układem elektrycznym propor-
cjonalnego wychylania steroacutew Praca zbiorowa pod red J Nogi 2012
- 1_Wstęp_20_09_2019
- 2_Część teoretyczna_20_09_2019
- 3_Część konstrukcyjno_technologiczna_20_09_2019
- 4_Część eksperymentalna_20_09_2019
- 5_Podsumowanie_20_09_2019
- 6_Literatura_20_09_2019
-
4
5 MODEL MATEMATYCZNY I METODY KONTROLI PARAMETROacuteW
PRZEDZIAŁU STEROWANIA Z NAPĘDEM ELEKTRYCZNYMhelliphelliphelliphellip 77
51 Wprowadzeniehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 77
52 Parametry przedziału sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 77
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 79
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego przedziału sterowaniahelliphelliphelliphellip 82
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego przedziału sterowaniahelliphellip 82
542 Opracowanie schematu elektrycznego przedziału sterowaniahelliphelliphelliphelliphelliphellip 87
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego przedziału sterowania 88
544 Ocena parametroacutew elektrycznego przedziału sterowania na podstawie
wynikoacutew modelowania matematycznegohelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 92
III CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 BADANIE WPŁYWU ELEMENTOacuteW KONSTRUKCJI MODELU GROM
NA JEGO CHARAKTERYSTYKI AERODYNAMICZNEhelliphelliphelliphelliphellip 94
61 Wprowadzeniehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 94
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu
GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 94
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 98
64 Metrologiczne zabezpieczenie badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 100
7
BADANIA DEMONSTRATORA BLOKU STEROacuteW Z ELEKTRYCZNYM
PROPORCJONALNYM WYCHYLANIEM STEROacuteWhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
101
71 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 101
711 Obiekt badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 101
712 Przebieg badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 103 7121 Sprawdzenie montażu elektrycznegohelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 104
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 105
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowejhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 106
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 107
713 Wnioski z badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do wyrobu
GROMhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
721 Przedmiot badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 108
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazemhelliphelliphelliphellip 109
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 111
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 112
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki 114
5
722 Metodyka wykonywania badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7221 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazemhelliphelliphelliphelliphellip 116
7222 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7223 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatkihelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 117
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym
zaelaborowany w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem helliphelliphellip 118
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew
z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew GROM-Mhelliphelliphelliphellip 125
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego
z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew GROM-Mhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
129
8
PODSUMOWANE I WNIOSKIhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 131
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania
i konstrukcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
132
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM-Mhelliphelliphellip 134
83 Wnioski końcowehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
9
LITERATURAhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 135
6
WYKAZ WAŻNIEJSZYCH OZNACZEŃ INDEKSOacuteW I SKROacuteTOacuteW
A Oznaczenia
a - wektor przyspieszenia pocisku rakietowego
a - prędkość dźwięku
xT - położenie środka masy na osi podłużnej modelu przedmuchowego
xцдz położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie kąta ataku
xцдy - położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie prostopadłej kąta ataku
xśm yśm zśm - wspoacutełrzędne środka masy pocisku rakietowego w układzie związanym
z początkiem pocisku
xśp yśp zśp - wspoacutełrzędne środka parcia rakiety względem bazy pomiarowej
xśps - wspoacutełrzędna środka parcia steroacutew
xs - wspoacutełrzędna przyłożenia gazodynamicznej siły sterującej w początkowej
fazie lotu
- odpowiednio kąt natarcia i kąt ślizgu
p - przestrzenny kąt natarcia (kąt nutacji)
- faza sygnału naprowadzania
δ - kąt wychylenia steroacutew
st - faza sygnału stabilizacji
B INDEKSY
śm - wielkości dotyczące środka masy pocisku
śp - wielkości dotyczące środka parcia
s - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi steroacutew
st - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi statecznikoacutew
d - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi
destabilizatoroacutew
C SKROacuteTY
deg - jednostka kąta lub temperatury (stopień)
NAA - Normalna Atmosfera Artyleryjska
loc - linia obserwacji celu
NAA - obiekt latający
z-p - rakieta klasy ziemia ndash powietrze
PPRTW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym w wyrzutni
PPRW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy zaelaborowany w wyrzutni
PPRNW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany w wyrzutni
PPRN - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany
PPR - przeciwlotniczy pocisk rakietowy
PPZR - przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy
PK - przedział kierowania
MS - mechanizm startowy
NBZ - naziemny blok zasilania
GSN - głowica samonaprowadzająca
KS - kanał śledzenia GSN
7
KP - kanał pomocniczy GSN
JK - służby kontroli jakości
RSKP - ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa
AKP - aparatura kontrolno-pomiarowa
ICR-S - imitator celu realnego stacjonarny
EC - natężenie promieniowania od celu
EZ - natężenie promieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
ET - natężenie promieniowania od tła
Zł2 - złącze drugie (płytka G 2000360) łączące wyrzutnię z NBZ
Zł3 - złącze trzecie (płytka G 2000160) łączące wyrzutnię z MS
PB - program badań
PSS - prochowy silnik sterujący
ZPSS - zapłonnik prochowego silnika sterującego
ŁPSS - ładunek prochowego silnika sterującego
8
Niniejsza rozprawa doktorska w założeniu miała utylitarny cel końcowy ktoacuterym była analiza
opracowanie i badania przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem
steroacutew
Obiektem prowadzonej modernizacji był pocisk przeciwlotniczy bardzo kroacutetkiego
zasięgu GROM Zestaw przeciwlotniczy ktoacuterego pocisk GROM jest podstawowym
elementem został opracowany od podstaw w Polsce i jest produkowany przez
przedsiębiorstwa krajowego przemysłu obronnego Odbiorcą tego nowoczesnego produktu
jest Wojsko Polskie oraz w mniejszej ilości jest obiektem eksportu do kilku krajoacutew
Realizacja tego zagadnienia obejmowała analizę przedziału sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew a od strony eksperymentalnej wymagała opracowania
wykonania oraz zbadania przedziału sterowania w realnym pocisku rakietowym
Złożoność konstrukcji samonaprowadzającego się na cel przeciwlotniczego pocisku
rakietowego wymagania stawiane przez badania eksperymentalne oraz pionierski charakter
realizowanego projektu uczyniły realizację części konstrukcyjnej pracy zadaniem bardzo
trudnym W części pomiarowej oproacutecz uruchomienia i odpowiedniego zsynchronizowania
poszczegoacutelnych elementoacutew zestawu zadaniem złożonym i pracochłonnym przedsięwzięciem
było przeprowadzenie optymalizacji przedziału sterowania pod kątem parametroacutew
użytkowych uzyskiwanych przez zmodernizowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy
Przedstawiona rozprawa analizuje złożone zjawiska fizyczne zachodzące
w trakcie naddźwiękowego lotu pocisku przeciwlotniczego oraz sposoby eliminacji efektoacutew
niekorzystnych obniżających jego parametry zasięgowe i średnią prędkość Przedstawiono
informację o trendach rozwoju przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo
kroacutetkiego zasięgu innowacyjną dojrzałą technologicznie wersję przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym oraz wyniki badań diagnostycznych stosowanych w trakcie lotu rakiety oraz
uzyskanych w badaniach na stacjonarnych stanowiskach pomiarowych
9
1 WSTĘP
11 Wprowadzenie
Możliwość zastosowania sterowania proporcjonalnego w przenośnych
przeciwlotniczych zestawach rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu pojawiła się z chwilą
opanowania technologii wykonywania małych bezszczotkowych krokowych silnikoacutew
elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą szybkością działania oraz
wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu dzięki wykorzystaniu do sterowania układoacutew
mikroprocesorowych
Zastosowanie bezszczotkowych silnikoacutew krokowych w układach napędu steroacutew
umożliwia zastąpienie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych
sterowaniem proporcjonalnym polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew w odpo-
wiednim kierunku w zależności od potrzebnej chwilowej wartości siły sterującej
12 Cel pracy
Celem pracy było opracowanie wykonanie oraz badanie nowego elementu rakiety
przeciwlotniczej tj bloku sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew
ktoacutery po zastosowaniu w przenośnym przeciwlotniczym zestawie rakietowym bardzo
kroacutetkiego zasięgu typu GROM daje gwarancję otrzymania rakiety o parametrach
przewyższających wspoacutełczesny poziom rozwoju tego typu pociskoacutew
Nakreślony cel i głoacutewne zadania niniejszej pracy wyznaczają jej układ Całość pracy
podzielono na trzy zasadnicze części Część pierwsza obejmującą rozdziały 2 i 3 pracy
zawiera analizę teoretyczną i literaturową systemu sterowania proporcjonalnego w ktoacuterej
przedstawiono
analizę konstrukcyjną wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego
zasięgu zwracając szczegoacutelną uwagę na wykorzystywane w nich systemy sterowania
rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody naprowadzania
analizę najczęściej stosowanych systemoacutew sterowania
Część ta wyjaśnia ideę jednokanałowego sterowania proporcjonalnego jego wady i zalety
obszary zastosowań oraz określa ilościowe roacuteżnice między sterowaniem proporcjonalnym
i przerzutowym
Druga część pracy (konstrukcyjno-technologiczna) obejmuje rozdziały 4 i 5 W tej
części opisano następujące zagadnienia
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
model matematyczny i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania z napędem
elektrycznym
W trzeciej części rozprawy opisano szeroko zakrojone badania laboratoryjne w celu
określenia własności elektromechanicznych modelu nowego przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym Przeprowadzono roacutewnież badania w locie pocisku GROM-M w warunkach
10
poligonu zakładowego oraz na poligonie przeciwlotniczym z kompletnym modelem pocisku
GROM-M z nowym elektrycznym napędem steroacutew Wyniki kompleksowych badań własności
zmodernizowanego przedziału steroacutew opisano w rozdz 6 i 7 gdzie zamieszczono
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
badania wpływu elementoacutew konstrukcji pocisku GROM na jego charakterystyki
aerodynamiczne
badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew na stanowisku SKPM-1
badania przedziału kierowania z demonstratorem steroacutew z elektrycznym proporcjo-
nalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego z demonstratorem bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
analizę układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew pocisku GROM
Rozprawę zakończono podsumowaniem i wnioskami ukierunkowanymi na prace
rozwojowe pocisku Grom o podwyższonych parametrach zasięgowych
13 TEZA PRACY
Z analizy literatury światowej opisującej wspoacutełczesne pociski przeciwlotnicze bardzo
kroacutetkiego zasięgu wynika że wspoacutełczesne zestawy osiągnęły kres możliwości zasięgowych
(pułap zasięg średnia prędkość) Poprawa tych parametroacutew wymaga zaprojektowania
nowych modułoacutew pocisku prowadzących do zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych Jedną
z możliwych droacuteg definiuje następująca teza
Zwiększenie strefy rażenia i poprawa dokładności naprowadzania pocisku rakietowego
na cel termiczny są możliwe przez implementację bloku sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku przeciwlotniczym GROM
Podstawowym celem przedstawionej rozprawy doktorskiej z powyżej sformułowaną
tezą jest wykazanie przydatności i zalet zaprojektowanego i wykonanego przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku GROM W
szczegoacutelności
wytworzenie przedziału steroacutew ktoacutery zapewni zwiększenie strefy rażenia zestawu
przeciwlotniczego GROM-M poprawiając jednocześnie dokładność naprowadzania
pocisku na cel oraz zwiększenie jego zasięgu
poroacutewnanie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych ze
sterowaniem proporcjonalnym - polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew
w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej
wykazując konkurencyjność sterowania elektrycznego proporcjonalnego ze względu na
jego własności użytkowe prostotę rozwiązania technicznego oraz wymaganej mocy
elektrycznej z pokładowego źroacutedła zasilania pocisku
11
14 Zakres zrealizowanych prac
W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych w ramach planowanej strategii
rozwoju polskich sił zbrojnych Pionierski charakter wielu przedstawionych problemoacutew
zmuszał do przeprowadzenia wielu badań i prac aplikacyjnych od podstaw Rozpoczynano je
dysponując skromną bazą technologiczną i doświadczalną Stanowiska badawcze do oceny
charakterystyk elektromechanicznych budowano na podstawie doświadczeń z programu
GROM W rozprawie przedstawiono przeważnie ostatnie ogniwa w łańcuchu prac nad danym
problemem prezentując pozytywny wynik lub najlepszą wersję opracowanych podzespołoacutew
W rezultacie doprowadziły one do powstania modelu nowej wersji przenośnego przeciw-
lotniczego zestawu rakietowego bardzo kroacutetkiego zasięgu typu GROM-M
W podziękowaniu zamieszczonym na początku rozprawy składam wyrazy uznania za
udzieloną przez wielu wspoacutełpracownikoacutew pomoc Całość projektu realizowana była przez
duży zespoacuteł badawczy i produkcyjny głoacutewnie z WAT oraz MESKO SA ktoacuterym to zespołem
miałem zaszczyt i przyjemność kierować pełniąc rolę głoacutewnego konstruktora kierownika
planowania badań laboratoryjnych i poligonowych oraz koordynatora merytorycznego całego
projektu
15 Aktualność podjętego tematu
Temat pracy jest ściśle związany z programem realizacji strategii rozwoju sił
zbrojnych na lata najbliższe
Oryginalność niniejszej rozprawy polega na
opracowaniu wykonaniu i weryfikacji doświadczalnej kompletnych zestawoacutew bloku
steroacutew
zastosowaniu powstałych urządzeń w przenośnym przeciwlotniczym zestawie
rakietowym bardzo kroacutetkiego zasięgu GROM
opracowaniu i zastosowaniu zestawoacutew diagnostycznych do pomiaru parametroacutew bloku
sterowania
W czasie rozpoczynania tematu nieznane były bądź posiadano niewiele informacji
literaturowych o zrealizowanych w rozprawie rozwiązaniach konstrukcyjnych Przedstawione
w niniejszej rozprawie wyniki badań stanowią zdaniem autora istotną nowość i dostarczają
wielu cennych informacji w projektowaniu nowych wyroboacutew w obszarze przenośnych
przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu
12
I CZĘŚĆ TEORETYCZNA
2 Analiza przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bliskiego
zasięgu
21 Wprowadzenie
Przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe (Man Portable Air-Defence System -
MANPADS) o zasięgu nieprzekraczającym obecnie 7000 m należą do najbardziej
rozpowszechnionych rakietowych środkoacutew ogniowych obrony przeciwlotniczej wojsk [1-4]
W konstrukcji tej broni można wyroacuteżnić następujące linie rozwojowe
amerykańską Redeye Stinger (rys 21)
angielską Blowpipe Jevelin Starburst Starstreak
francuską Mistral
rosyjską Strzała Igła (rys 22)
szwedzką RBS-70 RBS-90
polską GROM
Dwie głoacutewne linie rozwojowe MANPADS (rys 21 i 22) wytyczone przez
amerykańskie i rosyjskie biura konstrukcyjne są bliźniaczo podobnymi stosującymi podobne
rozwiązania techniczne w poszczegoacutelnych układach budowy zaroacutewno rakiety jak i wyrzutni
Rys 21 Linia rozwojowa amerykańskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Stinger
Rys 22 Linia rozwojowa rosyjskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Igła
13
22 ROSYJSKIE PRZECIWLOTNICZE ZESTAWY RAKIETOWE PIERWSZEJ
GENERACJI
Zespołem ktoacutery podjął się opracowania pierwszego radzieckiego przenośnego
przeciwlotniczego zestawu rakietowego było Biuro Konstrukcyjne Budowy Maszyn
z Kołomny [5 6] Wzorcem konstrukcyjnym dla Strzały-2 był amerykański zestaw Red Eye
ktoacuterego pocisk naprowadzany był za pomocą głowicy reagującej na ciepło emitowane przez
cel [7-8]
Rys 23 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32 Strzała-2
a - pocisk rakietowy b ndash wyrzutnia c - mechanizm startowy Ia - koordynator celu Ib - blok
elektroniki sterowania I - głowica samonaprowadzająca II - przedział sterowania III - głowica
bojowa IVa - silnik marszowy IVb - silnik startowy IV - przedział napędowy
1 - pokrywa przednia 2 - mechanizm uderzeniowy 3 ndash muszka 4 - źroacutedło zasilania wyrzutni
5 ndash szczerbinka 6 - pokrywa złącza pokładowego 7 - złącze mechanizmu startowego 8 - pas nośny
9 - rura wyrzutni 10 - złącze 11 - bezpiecznik przed strzałem przypadkowym 12 ndash spust 13 ndash styki
14 ndash chwyt 15 - zespoacuteł stykowy 16 - blok elektroniki 17 - złącze kontrolne 18 - stopka 19 - głośnik
20 - rygiel mechanizmu startowego
Zestaw 9K32 bdquoStrzała-2rdquo składa się z samonaprowadzającego się na cel pocisku
rakietowego 9M32 znajdującego się w hermetycznej rurze wyrzutni 9P54 źroacutedła zasilania
9B17 oraz mechanizmu startowego 9P53 (rys 23) Kontener transportowo-startowy 9P54 był
urządzeniem jednorazowego użytku wykonanym z laminatu szklanego z przymocowanym do
niego termicznym źroacutedłem zasilania mechanizmu startowego 9B17 ndash także jednorazowym
ale z możliwością wymiany W warunkach fabrycznych możliwa była ponowna elaboracja
kontenera ndash wtedy na jego korpusie były malowane paski informujące o ilości takich
elaboracji Częścią kontenera był też przymocowany do wylotu jego rury blok służący do
bdquorozkręceniardquo żyroskopu głowicy oraz proste przeziernikowe przyrządy celownicze
14
Mechanizm startowy 9P53 jest urządzeniem wielokrotnego użytku i służy do przygotowania
pocisku do startu (uruchamia i sprawdza poszczegoacutelne jego zespoły) i spowodowania
odpalenia pocisku Zawiera on blok elektroniki mechanizm spustowo-zabezpieczający
i sygnalizator dźwiękowy
Samonaprowadzający się na cel pocisk przeciwlotniczy 9M32 składa się z czterech
połączonych ze sobą przedziałoacutew
głowicowego wyposażonego w termiczną głowicę samonaprowadzającą
sterowania gdzie znajduje się aparatura sterowania lotem pocisku rakietowego
bojowego do ktoacuterego zaelaborowano ładunek odłamkowo-zapalający o działaniu
kumulacyjnym wraz z zapalnikiem
napędowego z silnikiem startowym i marszowym oraz zespołem dysz i statecznikoacutew
Napęd pocisku zapewniały silniki na stały materiał pędny ndash startowy całkowicie
spalający się w rurze-prowadnicy i dwustopniowy marszowy Silnik startowy zaroacutewno
napędza pocisk nadając mu w chwili wyjścia z prowadnicy prędkość około 28 ms jak
i nadaje mu ruch obrotowy na skutek skośnego ustawienia dysz wylotowych Rotacja pocisku
podtrzymywana jest na torze lotu przez skośne ustawienie stabilizatoroacutew Aby gazy prochowe
nie oddziaływały na strzelającego silnik startowy kończył pracę w rurowej prowadnicy i gazy
nie wydostawały się na zewnątrz rury Dla bezpieczeństwa operatora silnik marszowy
rozpoczynał pracę dopiero w odległości około 5 metroacutew od wyrzutni Jego pierwszy stopień
rozpędzał rakietę do prędkości 430 ms drugi podtrzymywał tę prędkość w czasie lotu
Stabilizację pocisku rakietowego zapewniały cztery składane do przodu w położeniu
transportowym stateczniki ktoacutere pod działaniem układu sprężyn otwierały się po wyjściu
rakiety z wyrzutni rurowej
Głowica bojowa pocisku rakietowego 9M32 ma masę 117 kg (w tym 370 g to masa
kruszącego materiału wybuchowego) i charakteryzuje ją działanie odłamkowo-burząco-
kumulacyjne Detonację ładunku zapewniał zapalnik uderzeniowy dający możliwość
zniszczenia czy poważnego uszkodzenia celu tylko przy bezpośrednim trafieniu
Opracowaniem głowicy samonaprowadzającej zajęło się leningradzki instytut OKB-
357 Przy pracach nad nią wykorzystano doświadczenia zdobyte przy konstruowaniu
analogicznych układoacutew samonaprowadzania dla rakiet powietrze-powietrze K-13 i K-8MT
Głowica dla Strzały-2 powtarzała ich układ konstrukcyjny ale ważyła jedynie 12 kg i miała
średnicę zewnętrzną zaledwie 72 mm W charakterze detektora promieniowania podczerwo-
nego wykorzystano element z siarczku ołowiu pracujący w zakresie długości fali 17divide28 μm
Kąt widzenia głowicy wynosił około 19deg a kątowa prędkość śledzenia celu podczas startu
około 6degs Takie parametry pozwalały na zwalczanie szybkich celoacutew jedynie z tylnej
poacutełsfery gdy głowica była skierowana niemal bezpośrednio na dysze silnikoacutew celu Dużym
ograniczeniem w zastosowaniu pocisku rakietowego była podatność głowicy na wszelkie
zakłoacutecenia początkowo głoacutewnie naturalne Tak więc zabronione było jego odpalanie w stre-
fie kątoacutew około 20deg w stosunku do tarczy słońca a kąt nachylenia wyrzutni w stosunku do
ziemi musiał być większy niż 5deg ponieważ głowica mogła naprowadzić pocisk na cel o naj-
większym kontraście termicznym ktoacuterym niekoniecznie musiał być samolot przeciwnika
Sekwencja czynności do wystrzelenia z wyrzutni Strzała-2 wygląda w następujący
sposoacuteb po wzrokowym wykryciu celu strzelec włącza elektryczne źroacutedło zasilania ktoacutere
zasila bloki elektroniczne mechanizmu startowego oraz mechanizm rozkręcający rotor
15
żyroskopu głowicy Po około pięciu sekundach głowica jest zdolna do uchwycenia celu
a moment przechwycenia sygnalizowany jest akustycznie i optycznie lampką w polu
widzenia operatora Cały proces poszukiwania i przechwycenia celu nie może trwać dłużej
niż 40 sekund taki jest bowiem czas pracy baterii zasilającej Po lekkim naciśnięciu przycisku
startowego następuje odblokowanie platformy żyroskopowej dzięki czemu głowica może
rozpocząć śledzenie celu Po silnym naciśnięciu spustu układ elektryczny powoduje inicjację
pracy silnika startowego ktoacutery wyrzuca pocisk rakietowy z wyrzutni i nadaje mu prędkość
ok 28 ms W odległości ok 5 metroacutew od wyrzutni rozpoczyna pracę silnik marszowy
odblokowują się też podwoacutejne zabezpieczenia zapalnika Jeśli w ciągu 11divide14 sekund od
startu pocisk nie trafi w cel samolikwidator spowoduje detonację głowicy bojowej
Zestaw 9K32 jest przeznaczony do zwalczania nisko lecących celoacutew przede
wszystkim z tylnej poacutełsfery (na kursie oddalania) w warunkach widzialności optycznej
Zestaw ma możliwość zwalczanie celoacutew powietrznych wykonujących manewry i celoacutew
nieruchomych Podstawowym rodzajem startu miały być odpalenia z tylnej poacutełsfery do
wszystkich samolotoacutew oraz śmigłowcoacutew lecących z prędkością do 950 kmgodz Starty do
celoacutew zbliżających się (z przedniej poacutełsfery) można było dokonywać tylko do śmigłowcoacutew
i samolotoacutew tłokowych lecących z prędkościami do 550 kmgodz
Zestawy 9K32 Strzała-2 zostały wprowadzone na uzbrojenie Armii Radzieckiej
w 1967 roku a już dwa lata poacuteźniej brały udział w walkach egipsko-izraelskich na wyspie
Synaj W 1971 roku użyto ich po raz pierwszy w Wietnamie gdzie efektem ich użycia było
co najmniej kilkadziesiąt zestrzelonych i kilkaset uszkodzonych amerykańskich samolotoacutew
i śmigłowcoacutew Zastosowanie Strzał-2 na polu walki pozwoliło na zdobycie cennych
doświadczeń eksploatacyjnych i sformułowanie wymagań dla dalszej modernizacji zestawu
Uzyskane doświadczenia z eksploatacji zestawu w jednostkach oraz bojowego użycia
wykazały liczne niedostatki systemu Zbyt mała była czułość głowicy i jej odporność na
zakłoacutecenia - tak sztuczne jak i naturalne Roacutewnież fakt dostosowania systemu tylko do
zwalczania szybkich celoacutew z tylnej poacutełsfery ograniczał skuteczność - trafienie pocisku
w część ogonową celu tam gdzie znajdowały się emitujące ciepło dysze silnikoacutew ale z kolei
nie było układoacutew i zespołoacutew istotnych z punktu widzenia żywotności samolotu nie musiało
wcale prowadzić do zniszczenia celu Spowodowane przez Strzały-2 uszkodzenia często
mogły być naprawione nawet w warunkach polowych W związku z tym już w październiku
1968 r zalecono rozpoczęcie prac modernizacyjnych Ich głoacutewnymi założeniami było
uproszczenie i skroacutecenie cyklu strzelania poprzez automatyzację procesu przechwycenia celu
i odpalenia pocisku rakietowego poprawienie selekcji celoacutew na tle zakłoacuteceń stacjonarnych
wyeliminowanie możliwości odpalenia do celoacutew znajdujących się poza strefą skutecznego
rażenia a także rozszerzenie tej strefy Zakładano także umożliwienie zwalczania celoacutew
lecących z prędkością 260 ms z tylnej poacutełsfery oraz samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew
lecących z prędkością 150 ms na kursach spotkaniowych Poprawiono także poprzez
wprowadzenia filtra w detektorze odporność głowicy na naturalne zakłoacutecenia szczegoacutelnie
podczas zachmurzenia Mimo wszystko podstawowych wad a więc braku możliwości
przechwycenia celoacutew znajdujących się na kątach w granicach 20-30deg od słońca czy też
wrażliwości na pułapki termiczne nie wyeliminowano
Zmodernizowany zestaw ktoacutery otrzymał oznaczenie 9K32M Strzała-2M [4] został
przyjęty na uzbrojenie w 1970 r Zastosowano w nim nowy pocisk rakietowy 9M32M
16
umieszczony w kontenerze 9P54M i wspoacutełpracujący z nowym mechanizmem startowym
9P58 (rys 24) Ze względu na modyfikacje w układzie elektrycznym nie było w zmoder-
nizowanym zestawie możliwe wykorzystanie kontenera ze starszym pociskiem rakietowym
Zewnętrznie oba zestawy roacuteżniły się nieco szczegoacutełami konstrukcyjnymi mechanizmu
startowego i tej części wyrzutni ktoacutera bezpośrednio z nim sąsiadowała (rys 25)
Rys 24 Mechanizm startowy 9P58 wraz z opakowaniem transportowym i futerałem
do przenoszenia
Rys 25 Poroacutewnanie przenośnych rakietowych zestawoacutew przeciwlotniczych 9K32 (u goacutery)
9K32M (po środku) i 9K34 (na dole)
17
Roacutewnolegle z pracami modernizacyjnymi ktoacutere doprowadziły do powstania Strzały-2M
rozpoczęto studia nad głębszą modernizacją zestawu Temat oznaczony Strzała-3 został
zatwierdzony w 1968 r Radykalną poprawę parametroacutew miała zapewnić nowa głowica
samonaprowadzająca ktoacuterą opracowywało biuro konstrukcyjne zakładoacutew Arsenał w Kijowie
Koordynatorem prac pozostało KBM w Kołomnie
Proacuteby prototypoacutew prowadzone były w latach 1972divide73 r po ich zakończeniu zestaw
został przyjęty w 1974 r do uzbrojenia jako 9K34 Strzała-3
Tabela 21
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych
pierwszej generacji
Nazwa systemu Strzała 2 Strzała 2M Strzała 3
Oznaczenie systemu 9K32 9K32M 9K34
Oznaczenie kontenera startowego 9P54 9P54M 9P59
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P53 9P58 9P58M
Oznaczenie rakiety 9M32 9M32M 9M36
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1968 1970 1974
Masa w położeniu bojowym [kg] 145 15 16
Masa pocisku rakietowego [kg] 92 985 103
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 117
Długość pocisku rakietowego [mm] 1443 1438 1470
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1490 1490 ok1500
Średnia prędkość pocisku rakietowego [ms] 430 430 400
Strefa rażenia odległość [m] 800divide3400 500divide4200 500divide4100
Strefa rażenia wysokość [m] 50divide2000 50divide2300 15divide2200
Prędkość celu oddalającego się [ms] 220 260 260
Prędkość zbliżającego się [ms] - 150 310
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu 1 rakieta typu
myśliwiec odrzutowy z tylnej poacutełsfery 019divide025 022divide025 031divide033
Przy zwalczaniu samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew 30divide3000 m
Nowa głowica oznaczona 9E45 miała w poroacutewnaniu z głowicą 9E46 Strzały-2M
dwukrotnie czulszy detektor - działający w zakresie 35divide50 μm dzięki temu większą
odporność na zakłoacutecenia jak roacutewnież umożliwiała użycie zestawu w gorszych warunkach
atmosferycznych (deszcz śnieg duże zapylenie powietrza) W znacznie większym stopniu
wyeliminowano wrażliwość głowicy na zakłoacutecenia naturalne a więc na przykład tarczę
18
słoneczną czy też odbicie słońca od chmur Głowica przeszukiwała przestrzeń w zakresie
kąta 40deg na każdą stronę
Głowica 9E45 pozwoliła także w dużym stopniu poprawić zdolność zwalczania
szybkich samolotoacutew na kursach spotkaniowych (tabela 21) Prędkość celoacutew zwalczanych
w takich warunkach mogła wynosić do 310 ms a maksymalna odległość celu wzrosła do
2500 m Cel taki moacutegł manewrować z przeciążeniem do 3 g Strzelanie do celoacutew na kursach
spotkaniowych uprościło także zastosowanie układu określającego strefę odpalenia na
podstawie poziomu sygnału odbitego od celu trafiającego do głowicy naprowadzania po
rozpoczęciu śledzenia Jeśli sygnał był zbyt słaby - czyli odległość była zbyt duża lub zbyt
silny - odległość zbyt mała z punktu widzenia czasu reakcji systemu automat startowy
blokował start pocisku
Poprawę efektywności stosowania zestawoacutew 9K32M proacutebowano poprawić roacutewnież
wprowadzając urządzenia wykrywające nadlatujące samoloty przeciwnika System
o kryptonimie Pelengator (rys 26) wykrywał emisje radiolokatoroacutew pokładowych
i radiolokacyjnych wysokościomierzy maszyn przeciwnika i na tej podstawie miał określać
kierunek zbliżającego się celu
Rys 26 System Pelengator wraz z zestawem 9K32M Strzała-2M
Wcześniejsze wykrycie zbliżającej się emisji elektromagnetycznej dawało operatorowi
możliwość wcześniejszego włączenia zasilania zestawu i dodatkowe kilkanaście sekund na
skupienie się na wzrokowej identyfikacji i przechwyceniu celu Antena Pelengatora
mocowana była do hełmu operatora reszta aparatury wraz ze źroacutedłem zasilania mieściła się
w torbie przenoszonej na ramieniu żołnierza Wykrycie emisji sygnalizowane było
akustycznie Skuteczność Pelengatora nie była zbyt wysoka szczegoacutelnie że nie wszystkie cele
emitowały fale elektromagnetyczne brak było także możliwości wcześniejszego określenia
przynależności państwowej wykrytego celu
Poprawę parametroacutew układu naprowadzania uzyskano wprowadzając układ chłodzenia
detektora ktoacuterego czynnik roboczy - ciekły azot znajdujący się pod dużym ciśnieniem
umieszczony został w kulistym zespolonym z termiczną baterią zbiorniku (oznaczenie bloku
19
zbiornika i baterii - 9P51) zamontowanym w miejscu dotychczasowej baterii 9B17
Właśnie obecność kulistego zbiornika azotu ktoacuterego oś jest roacutewnoległa do osi
pojemnika-wyrzutni na pierwszy rzut oka pozwala odroacuteżnić zestaw Strzała-3 od poprzednich
wersji (rys 25) Zmiany w głowicy i układzie zasilania spowodowały konieczność
wprowadzenia nowego pojemnika-wyrzutni 9P59 i zmodernizowanego urządzenia startowego
9P58M O ile zmianie uległ układ naprowadzania rakiety Strzały-3 ktoacuterą oznaczono 9M36
i część osprzętu wyrzutni to cała rakietowa część zestawu wraz z blokiem sterowania
głowicą bojową i układem napędowym pozostały praktycznie niezmienione w poroacutewnaniu
z rakietą 9M32M Stąd też jej nieco gorsze z racji wzrostu masy pocisku charakterystyki
dynamiczne Właśnie to oraz wysoka cena zestawu spowodowało że Strzała-3 nie uzyskała
większej popularności poza granicami ZSRR [9]
23 Przeciwlotnicze zestawy rakietowe Igła-1 i Igła
Pomimo że Strzała-3 miała znacząco lepsze charakterystyki niż poprzednie wersje
wojskowi nadal zwracali uwagę na liczne ograniczenia zestawu 9K34 przede wszystkim
wrażliwość na celowe zakłoacutecenia - pułapki termiczne i promienniki mikrofalowe Nadal nie
wyeliminowano też do końca wpływu zakłoacuteceń naturalnych szczegoacutelnie przy zwalczaniu
celoacutew na kursach spotkaniowych Przed perspektywicznymi zestawami tej klasy stawiano też
wymagania możliwości zwalczania celoacutew w nocy zmniejszenia ogoacutelnej masy i poprawy
charakterystyk eksploatacyjnych a także włączenia go w systemy wykrywania rozpoznania
przynależności państwowej i kierowania ogniem środkami OPL
Na podstawie tych uwag zostały sformułowane i zatwierdzone w 1971 roku wymagania
dla przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego drugiej generacji ktoacutery otrzymał
kryptonim Igła [10-12] Za priorytet uznano w nich poprawę rozdzielczości głowicy w celu
zwiększenia jej odporności na sztuczne zakłoacutecenia i umożliwienia selekcji celu na tle
zakłoacuteceń zapewnienie automatycznego rozpoznawania przynależności celu (dotychczas
strzelec określał ją wizualnie) a także włączenie zestawoacutew przenośnych w taktyczny system
kierowania ogniem obrony przeciwlotniczej i zapewnienie strzelcom odpowiednio wczesnego
dopływu informacji o celach Wymagano także zwiększenia zasięgu i pułapu skutecznego
użycia zestawu szczegoacutelnie przy zwalczaniu celoacutew na kursach spotkaniowych oraz poprawy
skuteczności głowicy bojowej Zmiany te nie mogły w znaczący sposoacuteb wpłynąć na zwię-
kszenie masy i gabarytoacutew zestawu
Opracowanie zestawu 9K38 z pociskiem rakietowym 9M39 polecono KBM zaś nowej
głowicy samonaprowadzania leningradzkim zakładom LOMO Igła miała być zestawem
zupełnie nowym i opracowywanym od podstaw mimo że nie odżegnywano się od ogoacutelnej
koncepcji i pewnych rozwiązań typowych dla zestawoacutew pierwszej generacji Wraz
z zestawem miał być opracowany min blok identyfikacji bdquoswoacutej-obcy (Instytut Naukowo-
Badawczy Przyrządoacutew Pomiarowych Ministerstwa Przemysłu Radiowego) oraz przenośny
planszet indykacji sytuacji powietrznej (Centralne Biuro Konstrukcyjne Przyrządoacutew
Ministerstwa Przemysłu Obronnego)
Z uwagi na przeciągające się prace badawcze nad opracowaniem nowych technologii
potrzebnych do skonstruowania odpowiednio czułej odpornej na zakłoacutecenia i niezawodnej
głowicy naprowadzającej jednocześnie mieszczącej się w pocisku o średnicy 72 mm w 1978
20
roku wojsko zrezygnowało z części wymagań aby moacutec uzyskać uproszczoną wersję zestawu
Tak powstały zestaw oznaczony jako Igła-1 składał się z nowej głowicy bojowej silnika
bloku sterowania i mechanizmu startowego ale zastosowana została w niej zmodyfikowana
głowica naprowadzania 9E45 (rys 27) pochodząca od Strzały-3 Jednocześnie prace nad
docelowym wariantem zestawu 9K38 Igła miały być intensywnie kontynuowane Tak
opracowana wyrzutnia została poddana badaniom w 1980 roku a już rok poacuteźniej zestaw
o symbolu 9K310 Igła-1 został wprowadzony na uzbrojenie Armii Radzieckiej [5] W jego
skład wchodził pocisk rakietowy 9M313 umieszczony w jednorazowym pojemniku-wyrzutni
9P322 mechanizm startowy 9P519 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcy 1L14
oraz planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
Rys 27 Głowica samonaprowadzania 9E45 wraz z wyrzutnią zestawu 9K310 Igła-1
Charakterystyki głowicy w stosunku do zestawu Strzała-3 pozostały praktycznie
niezmienione Podstawową modyfikacją było wprowadzenie w niej dodatkowego układu
logicznego wydającego komendę korekty kursu pocisku na pierwszym etapie lotu tuż po
zejściu z wyrzutni Miało to na celu poprawę dynamiki naprowadzenia na wyliczony punkt
spotkania pocisku z celem w początkowym trudno sterowalnym aerodynamicznie okresie
ruchu pocisku rakietowego Korekta pocisku była realizowana przez impuls miniaturowych
silnikoacutew na stały materiał pędny swego rodzaju silnika korekcyjnego umieszczonego w prze-
dziale sterowania Na wyrzutni dodano roacutewnież elektroniczny przełącznik reżimoacutew pracy
bdquopogoń-spotkanie Zmianie uległ roacutewnież blok baterii i zbiornika azotu - nowy nosi
oznaczenie 9B238 a jego oś jest odchylona w doacuteł od osi wyrzutni
Znaczącą poprawę charakterystyk lotnych ndash zasięgu pułapu wzrostu prędkości rakiety
możliwości zwalczania celoacutew poruszających się z prędkościami naddźwiękowymi także na
kursach spotkaniowych uzyskano stosując nowy dwuzakresowy silnik rakietowy o większym
impulsie i czasie pracy Niezależny od silnika marszowego jest silnik startowy zapewniający
wyrzucenie pocisku z wyrzutni odrzucany jest po zakończeniu swojej pracy Zmodyfikowano
także układ aerodynamiczny i blok sterowania pocisku rakietowego Ma on w tej wersji
oproacutecz dwoacutech powierzchni sterowych roacutewnież dwa składane destabilizatory Mają one za
21
zadanie poprawić manewrowość pocisku poprzez zwiększenie efektywności samych steroacutew
przy wykonywaniu manewroacutew na dużych kątach natarcia Skośnie ustawione destabilizatory
podtrzymują roacutewnież na torze lotu ruch wirowy pocisku wokoacuteł własnej osi Zamocowane
w pobliżu dyszy silnika stateczniki w stanie złożonym przylegają do bokoacutew korpusu
W centralnej części owiewki głowicy naprowadzania umieszczony został niewielki stożkowy
grot wsparty na trzech prętach ktoacuterego zadaniem jest zmniejszenie oporoacutew
aerodynamicznych przy prędkościach naddźwiękowych Stożkowa osłona grota z przodu
wyrzutni-pojemnika jest głoacutewnym elementem identyfikacyjnym Igły-1
Z układem napędowym rakiety ściśle wiąże się także problem zwiększenia skuteczności
głowicy bojowej - chociaż ma ona taką samą masę i ładunek bojowy jak w Strzałach -22M3
Charakteryzuje się większą zdolnością rażenia z racji nowego materiału wybuchowego
i układu detonującego Z zapalnikiem połączony jest także generator powodujący roacutewnoległą
z ładunkiem głowicy bojowej detonację resztek paliwa silnika marszowego W znaczący
sposoacuteb wpływa to na efekt niszczący jako że w zależności od odległości do celu masa
niespalonego paliwa rakietowego może wynosić nawet ponad 1-2 kg
Zupełnie nową jakość nadało zestawowi zintegrowanie z systemem rozpoznawczym
IFF oraz dodanie przenośnego planszetu indykacji sytuacji powietrznej To pierwsze
urządzenie oznaczone jako 1L14 zostało wbudowane w urządzenie startowe Interrogator
zaczyna działać automatycznie w momencie uchwycenia celu przez głowicę i blokuje start
jeśli śledzony jest własny obiekt latający Układ działa w zakresie 20-30deg w azymucie i 70deg
w elewacji W przypadku gdy w tym wycinku przestrzeni znajdzie się oproacutecz właściwego
celu także własny statek latający operator ma możliwość ręcznego odłączenia blokady startu
pocisku rakietowego Skuteczność układu rozpoznania bdquoswoacutej-obcyrdquo producent określa na
90 Na planszecie indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1 (rys 28) obecność celu jest
sygnalizowana zapaleniem się znacznika na ekranie Może on wyświetlać informacje o czte-
rech celach przy tym podawana jest informacja o ich przynależności państwowej i kursie
względem pozycji pododdziału przeciwlotniczego z dokładnością do 1000 m na odległości
i 5-25deg w azymucie Warunkiem skutecznego wykorzystania urządzenia jest jego
topograficzne dowiązanie na podstawie danych uzyskanych ze wspoacutełpracującego wozu
dowodzenia i wskazań kompasu Informacja o sytuacji powietrznej jest transmitowana do
planszetu kodowanym łączem radiowym z punktu kierowania ogniem OPL wyższego
szczebla znajdującego się w odległości do 10 km
Planszet obsługuje dowoacutedca drużyny przeciwlotniczej będący jednocześnie jednym
z jej strzelcoacutew Dysponuje on radiostacją R-147 za pośrednictwem ktoacuterej przydziela cele do
zwalczania strzelcom posiadającym odbiorniki R-147P oczywiście - w razie potrzeby - może
także przekazywać je głosem Wykorzystanie planszetu pozwala na wykrycie przez
pojedynczego strzelca nadlatującego celu znajdującego się w odległości ok 5 km z 90
prawdopodobieństwem Wcześniej prawdopodobieństwo to wynosiło 40-50 dla odległości
3-4 km Podczas proacuteb drużyna przeciwlotnicza kierując się wskazaniami planszetu nie
wykryła jedynie 3 z 50 celoacutew w strefie swojej odpowiedzialności zaś bez jego pomocy aż 20
Poza podstawowym wariantem Igły-1 znane są jeszcze dwie jej modyfikacje Igła-1E
oraz Igła-1M obie przeznaczone dla odbiorcoacutew zagranicznych Igła-1E (zestaw 9K310E) to
wariant w ktoacuterym konfigurację urządzenia rozpoznawczego bdquoswoacutej-obcyrdquo można dostosować
do wymagań zamawiającego (np zamiast wspoacutełpracy z radzieckimrosyjskim układem Parol
22
może on działać w standardzie NATO) - urządzenie startowe tej wersji oznaczono 9P519-1
Rys 28 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
1 - antena odbiorcza 2 - instrukcja obsługi 3 - pokrętło 4 - manipulatory obsługi planszetu
5 - potencjometry topodowiązania 6 - tablica wskaźnikoacutew 7 - wyświetlacz sytuacji taktycznej
8 - głośnik 9 - zewnętrzne źroacutedło zasilania
Igła-1M nie posiada układu rozpoznawczego stąd też występował tam inny wariant
urządzenie startowego - 9P519-2 W konstrukcji wersji eksportowych zastosowano także
pewne uproszczenia między innymi brak w nich układu detonującego resztki paliwa
rakietowego roacutewnolegle z pobudzeniem głowicy bojowej (pocisk rakietowy zestawoacutew Igła-
1ElM ma najprawdopodobniej oznaczenie 9M313-1) Wraz z zestawem Igła-1 opracowano
roacutewnież nowe urządzenie kontrolne 9W866 (rys 29) oraz trenażer 9F730
Rys 29 Urządzenie kontrolne 9W866 do zestawu Igła-1
23
Zestaw 9K310 był wykorzystywany w kilku konfliktach zbrojnych (np w czasie
pierwszej wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku oraz w 1995 roku w Jugosławii) gdzie miał
okazję udowodnić swą wysoką skuteczność w warunkach bojowych niszcząc lub
uszkadzając co najmniej kilkanaście samolotoacutew i śmigłowcoacutew
W 1982 roku po ponad 10 latach prac rozpoczęły się proacuteby poligonowe zestawu 9K38
Igła ktoacutery został ostatecznie przyjęty do uzbrojenia w 1983 r W skład zestawu wchodził
pocisk rakietowy 9M39 umieszczony w pojemniku-wyrzutni 9P39 mechanizm startowy
9P516 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo 1L14 Urządzenie startowe
pozwala na odpalanie pociskoacutew zaroacutewno z pojemnika 9P39 jak i 9P322 zestawu 9K310
Kolejną modyfikacją jest także wprowadzenie planszetu 1L110 (rys 210) prezentującego
sytuację powietrzną w promieniu 125 km na innego typu wskaźniku niż w 1L15-1
Informacja o sytuacji może być przekazywana drogą przewodową do wskaźnikoacutew
zamontowanych bezpośrednio na wyrzutniach
Rys 210 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L110
Igła wyposażona została w docelową dwuzakresową głowicę samonaprowadzania
9E410 z chłodzonym układem detektoroacutew opracowaną w leningradzkim LOMO Producent
podaje że jej parametry w zakresie czułości ośmiokrotnie przewyższają głowicę Strzały-2M
i dwukrotnie Igły-1 W poroacutewnaniu z układem naprowadzania Igły-1 nowa głowica 9E410
(rys 211) zapewnia znacznie większe możliwości zwalczania celoacutew na kursach
spotkaniowych (co umożliwia ich zniszczenie jeszcze przed przeprowadzeniem przez nie
ataku) ale przede wszystkim umożliwia selekcję celu na tle zakłoacuteceń zaroacutewno
pirotechnicznych pułapek termicznych jak i błyskoacutew promiennikoacutew mikrofalowych
Podczas proacuteb uzyskano prawdopodobieństwo zniszczenia zbliżającego się celu
pierwszym pociskiem rakietowym wynoszące 031 (cel oddalający się - 024) przy odpalaniu
przez cel co najmniej 6 pułapek termicznych w interwale czasowym 03 sekundy Ich łączna
moc termiczna przewyższała tę emitowaną przez cel sześciokrotnie Układy logiczne głowicy
umożliwiają także przeniesienie punktu trafienia z okolic dysz na środek celu co w dużym
stopniu zwiększa efekt rażący głowicy bojowej Zmiana głowicy wymusiła także pewne
modyfikacje bloku sterowania pociskiem rakietowym Zmiany dotknęły także aerodynamikę
24
pocisku rakietowego - zmniejszający opoacuter aerodynamiczny stożkowy grot podtrzymywany
trzema prętami został zastąpiony kilkucentymetrowym pojedynczym grotem - swego rodzaju
bdquoigłąrdquo - mocowanym centralnie do owiewki głowicy naprowadzania
Rys 211 Koordynator śledzący i głowica samonaprowadzania 9E4110 zestawu Igła
Zastosowanie w głowicy pocisku 9K310 Igła-1 chłodzonego azotem detektora opartego
o InSb pozwoliło znacząco zwiększyć jej czułość w stosunku do starszych typoacutew głowic
W zestawie 9K38 Igła oproacutecz chłodzonego azotem detektora na InSb wchodzi także
niechłodzony czujnik oparty o PbS Ten detektor pozwala dzięki dwuspektralnej obserwacji
celu wyeliminować lub poważnie ograniczyć skuteczność działania celoacutew pozornych w tym
przede wszystkim pułapek termicznych stosowanych przez obiekty latające do samoobrony
Pod koniec lat 90-tych XX wieku podjęto prace modernizacyjne ktoacutere miały polegać na
opracowaniu lekkiego pocisku przeciwlotniczego ktoacutery moacutegłby zwalczać bezpilotowe statki
latające pociski manewrujące oraz amunicję inteligentną Tę wersję zestawu ndash oznaczoną
9K338 Igła-S ndash (rys 212 i 213) przyjęto na uzbrojenie armii rosyjskiej w 2004 roku
Rys 212 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S oraz pocisk rakietowy 9M342
25
Rys 213 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S
Elementy bojowe kompleksu 9K338 i schematu doprowadzenia azotu
1 ndash pocisk rakietowy 9M342 2 ndash rura 9P338 3 ndash wtyczka 4 ndash rozetka 5 ndash mechanizm startowy
9P552 6 ndash naziemne źroacutedło zasilania 9B238-1 7 ndash fotoodbiornik FP-1 8 ndash rurka do podawania azotu
9 ndash sztucer
O tym zestawie brak jest szczegoacutełowych informacji dotyczących zastosowanych w nim
rozwiązań konstrukcyjnych a te publikowane często roacuteżnią się w prezentowanych szczegoacute-
łach Zastosowanie cięższej ważącej ponad 25 kg elaborowanej heksogenem głowicy
bojowej 9N330 w połączeniu z zapalnikiem o działaniu bezwładnościowym i zbliżeniowym
znacząco zwiększyło jej skuteczność rażenia Przedstawione powyżej zdjęcie (rys 212)
wskazuje że w części bojowej zapalnika znajdują się bdquookienkardquo ktoacutere mogą być elementami
optycznego czujnika zbliżeniowego Kształt i analogiczne wyprofilowanie oraz rozmiesz-
czenie czterech powierzchni sterowych wokoacuteł głowicy mogą wskazywać że w Strzale-S być
może zastosowano dwukanałowy system sterowania (cztery stery ndash dwa w kanale kierunku
i dwa w kanale pochylenia) W odroacuteżnieniu od Igły stosowany jest jednokanałowy system
sterowania (dwa stery i dwa destabilizatory)
Nowy silnik rakietowy o wyższym impulsie całkowitym ciśnienia pozwolił zwiększyć
średnią prędkość pocisku na torze lotu oraz wydłużyć do ponad 6 km jego zasięg Poprawa
czułości detektoroacutew promieniowania umożliwiła zestawowi 9K338 zwalczanie klasycznych
celoacutew powietrznych z każdej strony i w każdych warunkach atmosferycznych Według
producenta IgłandashS może roacutewnież zwalczać bezpilotowe aparaty latające amunicje inteli-
gentną oraz pociski samosterujące przy czym poprawiono w niej odporność na termiczne
i mikrofalowe cele pozorne
Poroacutewnując przeciwlotnicze pociski rakietowe z zestawoacutew Igła (rys 214) narzuca się
podobieństwo stosowanych w nich układoacutew konstrukcyjnych oraz ewolucyjne podejście do
procesu ich modernizacji Podparty na sztywnych drutach stożek osłaniający głowice został
zastąpiony w kolejnych wersjach centralnie mocowanym do owiewki trzpieniem Pojawienie
się bdquookienekrdquo w pobliżu głowicy bojowej pocisku 9M342 może sugerować zastosowanie
zapalnika zbliżeniowego dzięki czemu prawdopodobieństwo trafienia przez pocisk w okre-
ślony cel znacząco by wzrosło Roacutewnież w konstrukcji pocisku 9K338 daje się zauważyć
oproacutecz zwiększenia ładunku napędowego dążenie do zwiększenia prędkości i manewrowości
pocisku (skośnie ścięte powierzchnie czołowe statecznikoacutew)
26
Rys 214 Pociski rakietowe stosowane w zestawach Igła
Charakterystyki użytkowe poroacutewnywalnych wzoroacutew uzbrojenia przeciwlotniczego wskazują
że w dziedzinie tego typu uzbrojenia nie da się już radykalnie poprawić ich efektywności
ogniowej bez zwiększania wymiaroacutew i masy pociskoacutew
24 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Grom
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM został opracowany w Polsce
w ramach programu bdquoNowoczesne technologie systemu obrony przeciwlotniczej GROMrdquo
ktoacuterego realizację rozpoczęto pod koniec 1992 roku [13-15] Efektem pierwszego etapu prac
był zestaw pod nazwą GROM-I zawierający obok oryginalnych nowoopracowanych
zespołoacutew roacutewnież elementy pochodzące z radzieckiego przenośnego przeciwlotniczego
zestawu rakietowego Igła (stąd w nazwie zestawu litera I) W celu zmniejszenia podatności
pocisku na zakłoacutecenia oraz pułapki termiczne w jego głowicy zastosowano dwa kanały
śledzące Dużą czułość głowicy oraz niewrażliwość na warunki atmosferyczne osiągnięto
dzięki schłodzeniu detektora przed startem pocisku do temperatury -196ordmC GROM-I
wprowadzono na uzbrojenie Wojska Polskiego w 1995 roku
Zestaw przeznaczony jest do rażenia samolotoacutew odrzutowych turbośmigłowych
i tłokowych a także śmigłowcoacutew na kursach spotkaniowych i pościgowych w warunkach
atmosferycznych i sztucznych zakłoacuteceń cieplnych Pocisk może zwalczać cele na
wysokościach od 10 m do 3500 m a jego zasięg maksymalny wynosi 5200 m Mała
wysokość minimalna pozwala efektywnie zwalczać śmigłowce atakujące cele pociskami
przeciwpancernymi Pocisk na torze lotu ma prędkość maksymalną w granicach 600divide640 ms
co pozwala zwalczać samoloty poruszające się z prędkością do 400 ms (przy locie
spotkaniowym) lub 320 ms (przy locie pościgowym) [16-20]
Zestaw bazuje na zaczerpniętym z Igły układzie aerodynamicznym (klasyczny układ
bdquokaczkardquo - w przedniej części stery aerodynamiczne a z tyłu cztery stabilizatory) oraz
koncepcji rozmieszczenia i wspoacutełdziałania poszczegoacutelnych modułoacutew składowych W zesta-
wie przesunięto oś celowania w stosunku do osi wyrzutni pod kątem 10deg Jest to konieczne ze
względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas startu pocisku do
27
celoacutew nisko lecących Na początkowym odcinku lotu sterowanie aerodynamiczne
wspomagane jest gazodynamicznie poprzez działanie prochowego silnika sterującego (PSS)
Poprawę dynamiki naprowadzania realizuje układ logiczny wypracowujący tuż po starcie
dodatkową komendę zwrotu rakiety w wyliczony punkt spotkania pocisku z celem a także
elektroniczny przełącznik wariantoacutew naprowadzania bdquopogoń-spotkanie Następną cechą
zestawu jest wprowadzenie na ostatnim odcinku toru lotu pocisku przesunięcia punktu
trafienia co skutkuje rażeniem bardziej wrażliwych zespołoacutew samolotu
Zestaw GROM składa się z mechanizmu startowego i pocisku rakietowego
umieszczonego w prowadnicy wyrzutni Mechanizm startowy (rys 215) przeznaczony jest
do przygotowania i dokonania startu pocisku rakietowego Najważniejsze funkcje
realizowane w mechanizmie startowym sprowadzają się do rozkręcenia wirnika
żyroskopu
i odblokowania jego głowicy sygnalizacji pojawienia się celu w polu widzenia głowicy
i dokonania analizy sygnałoacutew odebranych z głowicy doprowadzenia w odpowiedniej
kolejności napięć do elementoacutew pirotechnicznych w pocisku rakietowym odłączenia przed
startem pocisku naziemnego źroacutedła zasilania i przejście na zasilanie pokładowe
doprowadzenie do głowicy napięcia polaryzacji niezbędnego do stabilnego śledzenia celu
w czasie oddziaływania przeciążeń startowych oraz przekształcanie napięć na potrzeby
głowicy Wszystkie te funkcje realizowane są w sposoacuteb odpowiednio zaprogramowany za
pośre-dnictwem bloku elektroniki i pośredniczącego w przekazywaniu sygnałoacutew złącza
Elementami umożliwiającymi wspoacutełpracę operatora wyrzutni z wyrzutnią jest język spustowy
oraz przełączniki na mechanizmie startowym i rurze wyrzutni
Rys 215 Mechanizm startowy przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
28
Zadaniem wyrzutni (rys 216) jest zapewnienie wycelowania i bezpiecznego startu
pocisku rakietowego a także odzyskanie silnika startowego Jednocześnie służy ona jako
opakowanie pocisku w czasie eksploatacji Blok rozbiegu i synchronizacji razem z blokiem
czujnikoacutew wyrzutni i cewkami obrotu głowicy zapewniają rozpędzenie żyroskopu do
wymaganej prędkości obrotowej i odłączenie urządzenia rozbiegu po osiągnięciu
odpowiedniej częstotliwości Rozpędzenie żyroskopu umożliwia wzajemne oddziaływanie
zmiennego pola elektrycznego cewek obrotu głowicy (wytwarzanego po doprowadzeniu do
nich napięcia komutacyjnego z bloku rozbiegu) z polem magnetycznym magnesu wirnika
żyroskopu w wyniku czego wytwarza się moment obrotowy Gdy wirnik osiągnie
wymaganą szybkość wirowania blok rozbiegu odłącza się Dalsze podtrzymywanie rotacji
wirnika w wymaganym zakresie zapewnia głowica samonaprowadzania Zamontowany na
wyrzutni zespoacuteł czujnikoacutew przeznaczony jest roacutewnież do ustawienia wirnika żyroskopu pod
kątem 10deg do osi pocisku
Rys 216 Wyrzutnia przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Na rurowej wyrzutni zamontowane są ponadto mechaniczne przyrządy celownicze
ktoacutere ułatwiają namierzanie celu przez głowicę samonaprowadzającą Wsporniki celownika
ustawione są w taki sposoacuteb aby oś celowania była nachylona do osi wyrzutni pod kątem 10deg
Jest to konieczne ze względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas
startoacutew pocisku rakietowego do celu nisko lecącego W tylnej części celownika zamontowana
jest lampka ktoacutera służy do oceny pewności uchwycenia przez głowicę samonaprowa-
dzającą celu Z lewej strony wyrzutni umiejscowiony jest przełącznik trybu naprowadzania
pocisku ndash możliwy jest wyboacuter zwalczania celu na kursie pościgu lub spotkania ndash oraz dźwi-
gnia do odryglowania pocisku i uaktywnienia źroacutedła zasilania
Na wyrzutni znajduje się gniazdo do przyłączenia naziemnego bloku zasilania (rys
217) Znajduje się w nim zbiornik ciśnieniowy gdzie zgromadzono sprężony do 35 MPa
azot ktoacutery służy do chłodzenia detektora podczerwieni zamontowanego w głowicy
samonaprowadzania Takie ciśnienie pozwala uzyskać temperaturę skraplania azotu roacutewną
196deg C Oproacutecz gazu w walcowej części bloku znajduje się termochemiczne źroacutedło energii
29
elektrycznej ktoacutere zasila aparaturę wyrzutni i do chwili aktywowania źroacutedła zasilania w po-
cisku pokładową aparaturę pocisku Bateria termochemiczna aktywowana jest pirotech-
nicznie
Rys 217 Naziemny blok zasilania przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Przeciwlotniczy pocisk rakietowy GROM (rys 218) [8] składa się z połączonych ze
sobą następujących przedziałoacutew
optycznej głowicy samonaprowadzającej (rys 219)
przedziału steroacutew (rys 220)
głowicy bojowej z zapalnikiem (rys 221)
silnika marszowego i startowego (rys 222)
oraz zespołu statecznikoacutew (rys 223)
Rys 218 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy Grom
Optyczna głowica samonaprowadzająca (rys 219) służy do przechwycenia i auto-
matycznego śledzenia celu (na podstawie emisji jego promieniowania cieplnego) pomiaru
30
prędkości kątowej linii celowania i kształtowania sygnału sterującego proporcjonalnego do
prędkości kątowej linii celowania Głowica pracuje w dwoacutech zakresach widma promienio-
wania a pozyskiwanie i obroacutebka sygnałoacutew odbywa się sposobem cyfrowym Taka
architektura głowicy sprawia że pocisk rakietowy GROM jest odporny na pułapki termiczne
ktoacutere oddalają się od wcześniej śledzonego celu głoacutewnego
Rys 219 Optyczna głowica samonaprowadzająca pocisku rakietowego Grom
1 - nasadka aerodynamiczna 2 - koordynator 3 - blok elektroniki 4 - kadłub 5 - układ chłodzenia
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego GROM jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do wartości
prędkości kątowej zmiany linii wizowania (linii obserwacji celu loc) Istotą tej metody jest
sprowadzenie do zera prędkości kątowej linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku
rakietowego z celem w tzw punkcie wyprzedzonym W początkowej fazie pocisk rakietowy
nie kieruje się do punktu wyprzedzonego lecz jego lot jest programowany w celu uzyskania
odpowiednich kątoacutew wyprzedzenia i przewyższenia W wyniku tego zabiegu prędkość
kątowa jest roacuteżna od zera przez co głowica samonaprowadzająca na podstawie pomiaru tej
prędkości wypracowuje odpowiedni sygnał kierowania
Metoda proporcjonalnej nawigacji w systemie naprowadzania z głowicą samona-
prowadzającą zapewnia trafienie pociskiem w pobliżu najbardziej kontrastujących cieplnie
elementoacutew konstrukcji celu Podczas strzelania do samolotoacutew odrzutowych środek trafień
leży w rejonie wylotu dyszy silnika Konstrukcja wspoacutełczesnych samolotoacutew jest taka że rejon
wylotu dyszy jest mało wrażliwym obszarem dla rakiety o małej zdolności rażenia głowicy
bojowej Aby zwiększyć skuteczność rażenia w pocisku przewidziano system przesunięcia
środka trafień w kierunku lotu samolotu tzn w jego kadłub System przesunięcia wypra-
cowuje dodatkowy sygnał ktoacutery odchyla pocisk od wylotu dyszy w stronę kadłuba samolotu
Przedział steroacutew (rys 220) wyposażono w zespoacuteł sterujący ze sterami pokładowe źroacutedło
zasilania (składające się z prądnicy i stabilizatora-prostownika) czujnik prędkości kątowej
wzmacniacz prochowy akumulator ciśnienia prochowy silnik sterujący z dyszami zespoacuteł
odbezpieczającym i dwa destabilizatory
W przedziale steroacutew znajduje się aparatura sterująca lotem pocisku rakietowego Jako
miernik prędkości kątowej linii obserwacji celu stosuje się dwukanałową żyroskopową
głowicę samonaprowadzającą W założeniu budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę
jedno-kanałowego sterowania obracającym się pociskiem rakietowym z pracującym w ukła-
dzie przekaźnikowym zespołem sterującym umożliwiającym działanie siły sterującej w pożą-
31
danym kierunku Idea sterowania jednokanałowego jest analogiczna jak w zestawie 9K32
Jednak w przypadku GROMA podobnie jak to miało miejsce w Igle zastosowano
dodatkowo silnik sterujący z dyszami ktoacutere mają za zadanie wspomagać manewrowanie
pociskiem w zakresie małych prędkości lotu tuż po jego starcie Wypływające z dysz gazy
prochowe generują niewielkie impulsy ciągu wspomagające stery ktoacutere w przypadku niskich
prędkości lotu nie są w stanie wytworzyć niezbędnej do efektywnego sterowania pociskiem
rakietowym siły aerodynamicznej Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci
do wybranego punktu spotkania a prędkość kątowa linii celowania nie jest roacutewna zeru
Głowica mierzy tę prędkość kątową i - proporcjonalnie do jej wartości - kształtuje komendę
sterowania Wykonując tę komendę stery powodują powstanie siły sterującej w pożądanym
kierunku Pod działaniem siły sterującej pocisk obraca się wokoacuteł środka masy pojawiają się
przy tym kąty natarcia lub ślizgu w wyniku czego powstaje wynikowa siła nośna
zmieniająca trajektorię lotu pocisku rakietowego w kierunku zmniejszenia do zera prędkości
kątowej linii obserwacji celu
a) b)
Rys 220 Przedział steroacutew pocisku rakietowego Grom
1 - wzmacniacz 2 - zespoacuteł sterujący 3 - prochowy silnik sterujący 4 - prochowy akumulator
ciśnienia 5 - stabilizator-prostownik 6 ndash prądnic 7 - rozetka 8 ndash stery 9 ndash destabilizator 10 - czujnik
prędkości kątowej
Głowica bojowa (rys 221) przeznaczona jest do rażenia celoacutew powietrznych lub
uniemożliwiania im wykonanie zadań bojowych Czynnikiem rażącym głowicy bojowej jest
burzące działanie fali uderzeniowej produktoacutew jej detonacji i resztek paliwa silnika
marszowego a także odłamkowe działanie elementoacutew powstających podczas detonacji
kadłuba Głowica wyposażona jest w zapalnik o działaniu bezwładnościowym ktoacutery spowo-
duje detonację po zadziałaniu stosunkowo niewielkiej siły bezwładności Oproacutecz tego jest
moduł indukcyjny pełniący funkcję zapalnika zbliżeniowego ndash przelatujący w pobliżu celu
pocisk rakietowy zostanie pobudzony przez zapalnik na skutek bdquowykryciardquo pola magne-
tycznego o większym natężeniu
Stosowany w rakiecie GROM układ napędowy na paliwo stałe przeznaczony jest do
wyrzucenia pocisku rakietowego z wyrzutni nadania mu niezbędnej prędkości obrotowej
rozpędzenia do prędkości marszowej i podtrzymywania tej prędkości w czasie lotu Składa
32
się on z silnika startowego (rys 222 po prawej) oraz dwuzakresowego jednokomorowego
silnika marszowego (rys 222 po lewej) Silnik marszowy spalając ładunek prochowy nadaje
pociskowi prędkość postępową blisko 30 ms a wypływające gazy prochowe przez ustawione
pod kątem dysze pozwalają uzyskać rotację około 20 obrs Ładunek silnika marszowego
spalając się w części bliższej dyszy w sposoacuteb progresywny szybko przyspiesza pocisk
rakietowy na torze lotu pozwalając osiągnąć mu prędkość ponad 650 ms Pozostała większa
część ładunku napędowego spala się neutralnie i dzięki temu pocisk na aktywnym odcinku
toru lotu utrzymuje prędkość zbliżoną do 650 ms
Rys 221 Głowica bojowa pocisku rakietowego GROM
Rys 222 Silnik marszowy (po lewej) i silnik startowy (z prawej) pocisku rakietowego Grom
A - otwory gwintowane 1 - dno 2 - druciki 3 - komora 4 - ładunek marszowy 5 - zapłonnik ładunku
marszowego 6 - dysza zmontowana 7 - zapłonnik płomieniowy opoacuteźnionego działania 8 - zaślepka
9 ndash przekaźnik ogniowy 10 - dysk 11 - ładunek startowy 12 - zapłonnik ładunku startowego
13 - komora 14 - przesłona 15 - zaślepka 16 - zespoacuteł dysz 17 - wiązka stykowa
Zespoacuteł statecznikoacutew służy do aerodynamicznej stabilizacji pocisku rakietowego
w czasie lotu wytworzenia siły nośnej (przy odpowiedniej prędkości i kącie natarcia) oraz
podtrzymania wymaganej prędkości obrotowej Zespoacuteł ten (rys 223) stanowią kadłub
cztery składane stateczniki i mechanizm ich unieruchamiania Każdy ze statecznikoacutew
zbudowany jest z płatoacutew ktoacutere są mocowane dwoma wkrętami do wkładek (przedniej
i tylnej) nałożonych na oś umieszczoną w otworze kadłuba
Sekwencja czynności startowych (rys 224) w zestawie GROM jest nieco inna jak
w zestawie 9K32M Pierwszą czynnością jest aktywowanie zewnętrznego źroacutedła zasilania
w energię elektryczną i czynnik chłodzący detektor głowicy Należy pamiętać że zestaw
33
będzie przygotowany do strzelania nie wcześniej niż po 6 s od uruchomienia źroacutedła
zasilania ktoacuterego czas działania wynosi 30 s Po uruchomieniu zasilania i układu dozowa-
nia gazu sprężony do 35 MPa azot wpływa do urządzenia chłodzącego głowicy jednocześnie
elektromagnes zwalnia rygiel pocisku rakietowego przez co pocisk rakietowy w wyrzutni jest
odryglowany W tym czasie do bloku czujnikoacutew wyrzutni i blokoacutew elektroniki mechanizmu
startowego przekazywane jest napięcie dzięki czemu następuje rozpędzanie wirnika żyrosko-
pu pokrycie się jego osi optycznej z osią celowniczą przyrządoacutew celowniczych a następnie
jego zablokowanie Rozpoczyna się obroacutebka sygnałoacutew pochodzących z głowicy samonapro-
wadzającej
Rys 223 Zespoacuteł statecznikoacutew pocisku rakietowego Grom
1 - płat 2 - wkładka przednia 3 -kadłub 4 - oś 5 - sprężyna 6 - rygiel 7 - wkręt 8 - wkładka tylna
B ndash występ
Start pocisku rakietowego do celu jest możliwy w systemie automatycznego
przechwycenia i startu lub w systemie poacutełautomatycznego przechwycenia i startu
W systemie automatycznym po włączeniu zasilania i wycelowaniu oraz naciśnięciu spustu do
oporu wirnik żyroskopu głowicy przestaje być blokowany i pojawiają się sygnały informacji
dźwiękowej i świetlnej Start jest możliwy wtedy gdy w ciągu 08 s po uruchomieniu spustu
do oporu sygnał od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością
kątową nie mniejszą niż 4degs oraz prędkość kątowa linii obserwacji celu nie przekracza 12degs
a kąt między osią wirnika żyroskopu i osią celowniczą wyrzutni jest mniejszy niż 2deg Po
spełnieniu tych warunkoacutew uaktywniane jest pokładowe źroacutedło zasilania a następnie (po
czasie ok 07 s niezbędnym do osiągnięcia jego wymaganych parametroacutew pracy) przekazy-
wany jest impuls elektryczny do silnika startowego Po sygnale od czujnika układu
blokowania i hermetyzacji oraz po otwarciu pokrywy zaczyna działać silnik ktoacutery nadaje
pociskowi niezbędną prędkość wylotową z wyrzutni oraz obrotową wokoacuteł osi podłużnej
34
W tym czasie w wyrzutni następuje ścięcie rurki doprowadzającej sprężony azot do głowicy
rozłączenie złącza elektrycznego pocisku z wyrzutnią oraz zerwanie przewodoacutew
zapłonowych Silnik startowy kończy swą pracę w wyrzutni i jest w niej zatrzymywany za
pomocą tulejki wychwytującej oraz rozprężnego pierścienia zatrzymującego Podczas ruchu
pocisku wewnątrz wyrzutni odblokowywane są stateczniki stery i destabilizatory w zespole
steroacutew ktoacutere po zejściu pocisku z wyrzutni rozkładają się
Rys 224 Algorytm czynności startowych przy strzelaniu z zestawu GROM
W systemie poacutełautomatycznym - po włączeniu zasilania pocisku rakietowego
wycelowaniu i uruchomieniu spustu do położenia pośredniego - wirnik żyroskopu zostaje
odblokowany i pojawiają się sygnały informacji dźwiękowej i świetlnej Start w tym systemie
jest możliwy jeżeli w ciągu 06 s po uruchomieniu spustu do położenia pośredniego sygnał
od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością kątową nie mniejszą
niż 4degs prędkość kątowa linii celowania jest nie większa niż 12degs a kąt między osią wirnika
żyroskopu i osią celowniczą na wyrzutni jest mniejszy od 2deg
Po zejściu pocisku z wyrzutni w odległości około 55 m włącza się silnik marszowy
Rozpędza on pocisk rakietowy do prędkości marszowej i podtrzymuje ją w locie Jego rotację
podtrzymuje skośne ustawienie powierzchni destabilizatoroacutew i zespołu statecznikoacutew Po
rozłożeniu się steroacutew rozpoczyna się proces uzbrajania zapalnika i zostaje zapalony
pirotechniczny opoacuteźniacz mechanizmu samolikwidacji Uzbrojenie zapalnika następuje po
czasie około l divide 19 s
Śledząc cel głowica samonaprowadzania tworzy sumaryczny sygnał sterujący ktoacutery
przekazywany do zespołu steroacutew zapewnia sterowanie w locie W razie utraty celu wirnik
żyroskopu głowicy samonaprowadzającej w obu systemach ustawia się automatycznie
w położeniu pierwotnym
Po trafieniu pociskiem rakietowym w cel zapalnik pobudza głowicę bojową i następuje
detonacja jej ładunku kruszącego oraz ewentualnych resztek paliwa z silnika marszowego
W razie nietrafienia w cel po upływie 14divide17 s spali się opoacuteźniacz pirotechniczny
35
mechanizmu samolikwidacji powodując zadziałanie detonatora oraz analogiczne działanie
głowicy bojowej
Do wykonywania obsługiwania technicznego elementoacutew zestawu przeznaczona jest
ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa 9W866E Obsługiwanie techniczne zestawu z użyciem
tej stacji 9W866E zapewnia specjalistyczny pododdział
Tabela 22
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych drugiej
generacji i zestawu GROM
Nazwa systemu Igła-1 Igła Igła-S Grom-I Grom-M
Oznaczenie systemu 9K310 9K38 9K338
Oznaczenie kontenera startowego 9P322 9P39
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P519 9P516-1 9P522 MS Grom
Oznaczenie pocisku rakietowego 9M313 9M39 9M342
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1981 1983 2004 1995 2010
Masa w położeniu bojowym [kg] 1795 179 190 165 169
Masa pocisku rakietowego [kg] 108 108 117 105 107
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 250 127 200
Długość pocisku rakietowego [mm] 1673 1638 1625 1648 1596
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1700 1708 1708 ok1700
Średnia prędkość pocisku rakietowego
[ms] 600 600 600 650 660
Strefa rażenia odległość [m] 500divide5200 500divide5200 500divide5200 400divide5200 400divide6000
Strefa rażenia wysokość [m 10divide2500 10divide2500 10divide3500 10divide3500 10divide3500
Prędkość celu oddalającego się [ms] 320 320 320 320 360
Prędkość celu zbliżającego się [ms] 360 360 400 400 400
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery bez
zakłoacuteceń
044-059 045-063 - gt06 07
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery z
zakłoacuteceniami
lt01 031 - 04 -
Według danych ZM Mesko
36
25 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Mistral
Mistral to przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu opracowany
i produkowany od 1988 roku przez francuską firmę MATRA Występuje w licznych wersjach
wyrzutni min Mistral MANPADS ALAMO ATLAS ALBI SANTAL SIMBAD
i SADRAL przy czym każdy z nich jest wyposażony w ten sam pocisk samonaprowadzający
się na cel
Najprostszym zestawem jest Mistral MANPADS [21] - odpowiednik przenośnych
zestawoacutew przeciwlotniczych takich jak Strzała-2 Javelin i RBS-70 Składa się on z pocisku
umieszczonego w pojemniku startowym oraz wyrzutni Wyrzutnia ma elementy zamocowania
pocisku mechanizm odpalający celownik dzienno-nocny i układ mikroprocesorowy do
określania danych przedstartowych Pocisk jest odpalany z pojemnika za pomocą silnika
startowego natomiast silnik marszowy włącza się w odległości kilku metroacutew od stanowiska
startowego (rys 225) i zwiększa prędkość pocisku do 25 Ma Głowica detonuje przy
bezpośrednim zetknięciu się z celem lub w pobliżu po zadziałaniu laserowego zapalnika
zbliżeniowego
System naprowadzania pocisku jest wyposażony w mozaikowy detektor
promieniowania podczerwonego Dzięki specjalnemu układowi eliminującemu sygnały
z fałszywych źroacutedeł promieniowania pocisk jest mało wrażliwy na pułapki cieplne
Spośroacuted zestawoacutew przewoźnych najbardziej rozbudowanym jest SANTAL przezna-
czony przede wszystkim do osłony jednostek zmechanizowanych i pancernych w czasie
marszu Uzbrojenie zestawu stanowią dwie potroacutejne wyrzutnie pociskoacutew Mistral Do
obserwacji przestrzeni powietrznej i śledzenia celoacutew zastosowano dopplerowski radar oraz
system identyfikacji bdquoswoacutej-obcy
Dla jednostek pływających firma MATRA opracowała zestawy SIMBAD i SADRAL
Pierwszy z nich to ATLAS przystosowany do instalowania na małych okrętach bojowych
i pomocniczych Natomiast SADRAL to w pełni zautomatyzowany sterowany centralnie
zestaw przeciwlotniczy małego zasięgu Ma on stabilizowane stanowisko ogniowe sześć
wyrzutni rurowych kamerę telewizyjną i termowizyjną System naprowadzania jest
zintegrowany z okrętowym systemem śledzenia i identyfikacji celoacutew
Rys 225 Odpalanie pocisku rakietowego Mistral ndash moment odrzucenia silnika startowego
37
Mistral ATAM (Air-to Air-Missile) to wersja przystosowana do strzelania pociskami ze
śmigłowcoacutew (pociski zaopatrzono w specjalne osłony na głowice samonaprowadzające się)
Dzięki standardowej konstrukcji wyrzutni zestawy te mogą być instalowane na każdym
śmigłowcu używanym w NATO (np Gazelle PAH-1 PAH-2 Tiger AH-64A Apache)
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawoacutew Mistral masa pocisku - 195 kg
długość pocisku - 180 m kaliber pocisku - 90 mm średnia prędkość lotu pocisku - 850 ms
pułap - od 300 do 4500 m zasięg - od 500 do 6000 m
26 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Javelin
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu Javelin opracowany
został i produkowany jest przez angielską firmę Shorta Brothersa PLC Jest zmodernizowaną
wersją zestawu BLOWPIPE Umożliwia zwalczanie samolotoacutew i śmigłowcoacutew zaroacutewno
zbliżających się jak i oddalających się lecących na małych wysokościach Może występować
roacutewnież w wersjach wieloprowadnicowych jako Javelin LML V Javelin LML N i Spartan-
Javelin [22 23]
Zestaw Javelin składa się z zespołu kierowania i rurowego pojemnika z pociskiem
Zespoacuteł kierowania ma układ odpalania żyroskopowo stabilizowany układ obserwacji
i celowania blok elektroniczny (na bazie mikroprocesora) przełącznik funkcji zapalnika
przycisk startu joystik sterowany kciukiem przełącznik wyboru kanału transmisji i układ
automatycznej korekcji wiatru
Pocisk rakietowy znajdujący się w pojemniku rurowym składa się z głowicy
odłamkowo-kumulacyjnej zapalnika zbliżeniowego i kontaktowego silnika startowego
i marszowego czterech steroacutew aerodynamicznych statecznikoacutew oraz smugacza Pocisk jest
odpalany z pojemnika za pomocą silnika startowego działającego tylko w rurze wyrzutni
Następnie w bezpiecznej odległości od operatora uruchamia się silnik marszowy
Pocisk ma smukły cylindryczny kadłub zakończony z przodu ostrołukiem Cechą
charakterystyczną pocisku jest to że część wierzchołka ze sterami typu delta może się
obracać niezależnie od reszty kadłuba Stateczniki umieszczono na przesuwnym pierścieniu
ktoacutery w pojemniku znajduje się w części głowicowej Po odpaleniu stateczniki
przemieszczają się w kierunku tylnej części pocisku a po wylocie z kontenera rozkładają się
na pełną rozpiętość
Przygotowanie zestawu do strzelania polega na połączeniu zespołu kierowania
z pojemnikiem rurowym Następnie operator umieszcza zestaw na ramieniu kieruje go na cel
a po naciśnięciu na język spustowy utrzymuje bdquokrzyż celownika na celu W zależności od
odchylenia pocisku od linii celowania wypracowane przez aparaturę sygnały sterujące są
przesyłane do pocisku drogą radiową
Znamienną cechą wieloprowadnicowych zestawoacutew Javelin LML (Lightweight Multiple
Launcher) jest troacutejpojemnikowa wyrzutnia i standardowy zespoacuteł kierowania W wersji
przenośnej zestaw spoczywa na podstawie troacutejnożnej natomiast wersja LML V (vehicle)
przeznaczona dla transporteroacutew opancerzonych jest zmontowana na ruchomej obrotnicy (o
kącie obrotu 60deg) zawierającej uchwyt do obracania i hamulec blokujący uchwyt na kierunku
celu
Dla armii brytyjskiej opracowuje się zestaw bdquoSpartan-Javelin składający się
z transportera opancerzonego Alvis Spartan wraz z czterema pociskami na wyrzutni
38
i ośmioma wewnątrz transportera Wykrywanie i śledzenie celu będzie się odbywa z zewnątrz
przedziału przy użyciu celownika panoramicznego
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawu Javelin masa kompletnego
przenośnego zestawu - 34 kg masa pocisku - 6 kg masa zespołu kierowania - 14 kg długość
pocisku - 1400 mm kaliber pocisku - 76 mm kąt podniesienia wyrzutni LML - od 10deg do
45deg zasięg pocisku - od 300 do 5000 m wysokość przechwytywania celu - 2000 m średnia
prędkość pocisku ndash 410 ms
27 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Stinger
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy FIM-92 Stinger [24] został opracowany
i jest produkowany przez Raytheon Missile Systems oraz na licencji przez zakłady Dornier
w Niemczech System wszedł do służby w 1981 roku i obecnie występuje na uzbrojeniu
armii co najmniej 29 państw Jest przeznaczony do zwalczania samolotoacutew i śmigłowcoacutew
lecących
z dużą prędkością na małej wysokości w zasięgu widzialności operatora Oproacutecz ręcznej
wyrzutni pociski FIM-92 mogą być też odpalane z roacuteżnych platform mobilnych np z pojazdu
kołowego M1097 Avenger oraz gąsienicowego M6 Linebacker Do wersji przenośnej
wyrzutni istnieje łatwy w montażu moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo dla ktoacuterego zasilanie
i podłączany przewodem moduł interrogatora przenosi operator
Pociski zestawu FIM-92 mają typowy w tej klasie układ konstrukcyjny (rys 226)
z zespołem głowicy samonaprowadzania w przedniej części blokiem steroacutew głowicą bojową
i przedziałem napędowym w tylnej części Sposoacuteb odpalania jest roacutewnież klasyczny i odbywa
się w dwoacutech etapach w pierwszej fazie uruchamia się mały silnik startowy ktoacutery
oddziaływując ciśnieniem ponad 40 MPa wyrzuca pocisk na odległość bezpieczną dla
operatora Dopiero wtedy uruchamiany jest drugi silnik na paliwo stałe ktoacutery nadaje
pociskowi prędkość ponad 22 Macha
W zależności od okresu w ktoacuterym produkowane były zestawy występują one
w roacuteżnych konfiguracjach wyposażenia i oprogramowania Na uzbrojeniu wojsk lądowych
i piechoty morskiej Stanoacutew zjednoczonych aktualnie występują w czterech konfiguracjach
Basic Passive Optical Seeker Technique (POST) Reprogramable Micro Processor (RMP)
RMP Block I Pociski rakietowe wszystkich systemoacutew są kompatybilne ze sobą i mogą być
odpalane z każdego typu wyrzutni Skonstruowany w latach siedemdziesiątych FIM-92A
Stinger zastąpił wcześniejszą wersję roacutewnież naprowadzaną na podczerwień FIM-43A
Redeye
W stosunku do poprzednika Stinger FIM-92A charakteryzował się większą czułością
głowicy i odpornością na zakłoacutecanie Dalsze udoskonalenie systemu naprowadzającego
pocisk na cel spowodowało powstanie w 1983 roku wariantu FIM-92B znanego roacutewnież jako
Stinger Post (o polepszonych możliwościach naprowadzania na cel ndash zastosowano dualną
głowicę samonaprowadzania) W wersji FIM-92BC głowica samonaprowadzania bazuje na
detektorze z InSb ktoacutery dla osiągnięcia lepszej czułości chłodzony jest argonem Zbiornik
czynnika chłodzącego znajduje się w mechanizmie startowym Dwuzakresowa głowica
(pracująca w podczerwieni na fali o długości 35-50 μm i w nadfiolecie na fali o długości
03-04 μm) wyposażona jest w typowy w tej klasie modulator sygnału od celu w postaci
39
rastra Wcześniejsza odmiana FIM-92A wyposażona jest w detektor pracujący tylko
w podczerwieni (działający na fali o długości 41divide44 μm) Kolejny wariant FIM-92C
wprowadzono do jednostek armii USA w 1989 Wariant C nazywany RMP wyposażony jest
w elektronikę ktoacuterą można przeprogramowywać i tym samym ulepszyć wyrzutnię bez
konieczności wprowadzania nowego typu pocisku Wkroacutetce jednak powstała wersja D
o zwiększonej odporności na zakłoacutecenia Wersja E (zwana roacutewnież Block I) weszła do
wyposażenia armii w roku 1995 Podobnie jak poprzednio zmianie uległy sensory
i oprogramowanie co zwiększyło skuteczność pocisku rakietowego wobec małych i trudnych
do namierzenia celoacutew charakteryzujących się niską sygnaturą termiczną Wprowadzenie
dalszych poprawek do oprogramowania zaowocowało powstaniem w 2001 roku wersji F
Obecnie wprowadzana jest wersja Block II o zwiększonych zdolnościach do działania w peł-
nym zakłoacuteceń środowisku i o zasięgu zwiększonym do 8 km
Rys 226 Zestaw przeciwlotniczy FIM-92 z interrogatorem systemu bdquoswoacutej-obcyrdquo
Zastosowana w pociskach FIM-92 głowica bojowa o masie do 3 kg zaelaborowana jest
ponad 450 gramami materiału wybuchowego co pozwala uzyskać silne dookoacutelne jej
działanie odłamkowe Wyposażona jest w zapalnik kontaktowy ze zwłoką co pozwala
pobudzić ładunek kruszący w chwili gdy pocisk częściowo spenetruje poszycie celu lub
bdquowlecirdquo w głąb silnika Gdy pocisk minie cel lub gdy zostanie zerwane naprowadzanie
zapalnik spowoduje zniszczenie pocisku po ustalonym czasie podyktowanym czasem
działania samolikwidatora (przeciętnie jest to czas około 20 sekund) Ze względoacutew
bezpieczeństwa minimalna odległość zwalczania celoacutew wynosi 200 m Podyktowane jest to
czasem kiedy mechanizm zabezpieczająco-uzbrajający zapalnika przejdzie w stan uzbrojenia
zdejmując wszystkie zabezpieczenia i uaktywniając mechanizm samolikwidacji
40
Zestaw w wersji FIM-92A charakteryzuje się zasięgiem maksymalnym
przekraczającym 4000 m ktoacutery w wersjach BC został zwiększony do 4800 m co pozwoliło
zwalczać cele na pułapach od 180 m do odpowiednio 3500 i 3800 metroacutew Najnowsze pociski
mają uzyskiwać zasięg nawet do 8 km Pocisk ma długość 152 m i średnicę 69 mm przy
rozpiętości stabilizatoroacutew 91 mm Masa samego pocisku wynosi 104 kg a z kompletną
wyrzutnią 157 kg Dodatkowy moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo waży około 26 kg zaś
zapasowy moduł z czynnikiem chłodzącym waży 04 kg Z uwagi na to że do zestawu może
być stosowanych kilka typoacutew pociskoacutew w dostępnej literaturze brak jest kompletu pewnych
informacji na temat szczegoacutełowych parametroacutew przyporządkowanych do konkretnej wersji
pocisku rakietowego
28 PRZECIWLOTNICZY ZESTAW RAKIETOWY RBS-70
RBS 70 to szwedzki przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy opracowany na
przełomie lat 60divide70 i produkowany przez Saab Bofors Dynamics [25] Miał on zastąpić
występujący na uzbrojeniu armii szwedzkiej zestaw rakietowy FIM-43A Redeye Pomimo
tego że ten ostatni wyznaczył trwałą tendencję w kierunku rozwoju tego typu uzbrojenia to
szwedzka konstrukcja charakteryzuje się zupełnie innymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi niż
Redeye
Pocisk rakietowy o średnicy 106 mm i długości 1318 mm wyposażony jest w dwa
silniki na paliwo stałe Roxel Epictete startowy i marszowy Ten pierwszy napędza 165 kg
pocisk do prędkości około 50 ms drugi zaś w ciągu 6 sekund działania przyspiesza go
i pozwala uzyskać oraz utrzymać prędkość ponad 580 ms Daje to możliwość zwalczać cele
na dystansie do ponad 4000 m (cel w trybie pogoni) i 7000 m (w trybie spotkania) dla
pułapoacutew działania celu od poziomu gruntu do 4000 m Pocisk jest w stanie skutecznie razić
cele znajdujące się w odle-głości co najmniej 200 m od stanowiska startowego Wynika to
z charakterystyk mechanizmu uzbrajania zapalnika ktoacutery po takim czasie jest w stanie
wykonać wszystkie sekwencje czynności zmierzających do zdjęcia zabezpieczeń w łańcuchu
ogniowym pocisku Pocisk zestawu RBS-70 może występować w trzech wersjach Mk 0 Mk
I i Mk II z ktoacuterych tylko ta ostatnia jest jeszcze w produkcji Ładunek bojowy w głowicy
składa się z ładunku kumulacyjnego i rozmieszczonych wokoacuteł wkładki kumulacyjne ponad
3000 wolframowych kulek W przypadku braku trafienia bezpośredniego kulki rażą cel
dookoacutelnie Aby uzyskać taki sposoacuteb rażenia w części głowicowej pocisku umiejscowiono
zapalnik zbliżeniowy Jest to możliwe z tego powodu że pocisk naprowadzany jest na cel
w trybie poacutełaktywnym gdzie na cel należy skierować wiązkę lasera i cały czas go oświetlać
a pocisk wykorzystując swoje pokładowe systemy detekcji wykrywa tę wiązkę i podąża
w niej do celu Algorytm naprowadzania jest tak skonstruowany aby skanując intensywność
wiązki lasera w roacuteżnych jej punktach pocisk zawsze kierował się do jej środka W ten sposoacuteb
mamy zapewnione trafienie pocisku w rejon podświetlania a nie w miejsce o największej
intensywności promieniowania Przy czym moc lasera jest na tyle niewielka że urządzenia
pokładowe samolotoacutew często nie są w stanie wykryć opromieniania laserem w czasie
naprowadzania Aby zapobiec zakłoacutecaniu sygnału z wyrzutni podczas odpalenia pocisku
uaktywniany jest zegar referencyjny ktoacutery jednoznacznie identyfikuje pochodzenie
odbieranych z wyrzutni sygnałoacutew
41
Podczas naprowadzania na cel rolą operatora jest śledzenie celu w ten sposoacuteb aby
znacznik celownika ndash środek wiązki lasera ndash znajdował się w miejscu gdzie powinien
uderzyć pocisk (rys 227) Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu manipulatora ktoacutery ułatwia
precyzyjne sterowanie zwierciadłem zamocowanym do stabilizowanej żyroskopowo
platformy Dzięki temu możemy zwalczać cele rażąc je w te miejsca gdzie ich odporność jest
najmniejsza (np kabiny pilotoacutew samolotoacutew transportowych itp) Kodowanie sygnału
laserowego uniemożliwia zakłoacutecanie naprowadzania pocisku ndash pocisk jest odporny na
wszelkiego rodzaju zakłoacutecenia aktywne w postaci flar i celoacutew pozornych a w razie pomyłki
i naprowadzania pocisku na cel własny zawsze jest możliwość przerwania ataku bądź
przechwycenie innego celu
Rys 227 Istota naprowadzania pocisku na cel oświetlony wiązką laserową (po lewej) oraz
detektory w części dennej pocisku Mk II z zestawu przeciwlotniczego RBS-70 (po prawej)
W konstrukcji pocisku zastosowano analogiczny moduł naprowadzania jak
w przeciwpancernym pocisku kierowanym Bill-2 gdzie w dennej jego części znajduje się
detektor promieniowania laserowego (rys 227) umożliwiający określenie położenia pocisku
w wiązce W tego typu konstrukcjach istotną rolę odgrywa wyszkolenie operatora od ktoacuterego
precyzyjnego oświetlenia celu zależy skuteczność działania zestawu Stąd w oprogramowaniu
wyrzutni znajduje się min trenażer ktoacutery umożliwia prowadzenie podświetlania wirtualnych
celoacutew w roacuteżnych sytuacjach taktycznych wykonujących w roacuteżnych warunkach atmosferycz-
nych manewry obronne
29 Podsumowanie
Wspoacutełczesne przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe w zdecydowanej większości
bazują na klasycznym ustanowionym przez amerykański zestaw FIM-43A Redeye układzie
42
konstrukcyjno-funkcjonalnym [26-28] W takich konstrukcjach pocisk rakietowy znajduje się
w prowadnicy wyrzutni a dołączany wielokrotnego użytku mechanizm startowy odpowiada
za całą sekwencję czynności przedstartowych i za odpalenie pocisku Sam pocisk składa się
z termicznej głowicy samonaprowadzania modułu steroacutew głowicy bojowej i podwoacutejnego
silnika rakietowego ndash startowego odpowiadającego za wyrzucenie na bezpieczną odległość
pocisku z wyrzutni oraz marszowego ndash zapewniającego mu wymagany zasięg i prędkość na
torze lotu Najczęściej pociski mają układ konstrukcyjny bdquokaczkardquo ze sterami umieszczonymi
z przodu a statecznikami w okolicach dyszy silnika Z uwagi na niewielkie przeciążenia
towarzyszące naprowadzaniu się na cel naprowadzane są one najczęściej metodą
proporcjonalnego zbliżania Z uwagi na niewielkie rozmiary pociskoacutew często występujący
ich ruch wirowy jak i brak miejsca na zajmujące znaczną przestrzeń mechanizmy sterowania
najczęstszym sposobem realizacji sterowania jest sterowanie jednokanałowe Przerzutowe
stery w zależności od fazy obrotu na skutek wytworzenia siły nośnej dokonują
w poszczegoacutelnych chwilach czasowych korekcji toru naprzemiennie w kanale kierunku
i pochylenia Przy czym w tej najliczniejszej grupie pociskoacutew rakietowych sygnał sterujący
wypracowywany jest na podstawie informacji z koordynatora nadążnego głowicy
samonaprowadzania Przytłaczającą większość na wspoacutełczesnym rynku zbrojeniowym
stanowią opisane powyżej zestawy lub licencyjne albo nieautoryzowane ich wersje
Znacznie rzadziej występują bdquonieklasycznerdquo rozwiązania w postaci naprowadzania
pocisku w wiązce laserowej (RBS-70) lub też przekazujące pociskowi uchyby od linii
celowania drogą radiową (Javelin) Te rozwiązania w odroacuteżnieniu od większości pociskoacutew
samonaprowadzających się na cel pozwalają w dowolnej chwili przerwać naprowadzanie lub
przejść do ataku na inny cel Po części też charakteryzują się mniejszą podatnością na
zakłoacutecenia naturalne i niektoacutere sztuczne Ich użycie cechuje jednak konieczność ciągłej
obserwacji i precyzyjnego śledzenia celu a w tym czasie operator jest narażony na
przeciwdziałanie przeciwnika i nie może razić kolejnego celu co może mieć miejsce
w przypadku pociskoacutew z termiczną głowicą samonaprowadzającą się na cel
Brak kompletnych informacji na temat rozwiązań konstrukcyjnych głowic
samonaprowadzania i mechanizmoacutew wykonawczych odpowiedzialnych za sterowanie nie
pozwala jednoznacznie stwierdzić ktoacutere zestawy charakteryzują się większą efektywnością
rażenia i jaki wpływ mają na nią poszczegoacutelne rozwiązania techniczne Niemniej
w przypadku każdej z konstrukcji można zaobserwować zbliżone tendencje w dziedzinie ich
rozwoju Należą do nich np zwiększenie maksymalnego zasięgu rażenia celu wyposażenie
zestawu w urządzenie zapytujące systemu bdquoswoacutejndashobcyrdquo poprawa zdolności rażenia głowic
bojowych maksymalna automatyzacja czynności przedstartowych integracja z istniejącymi
systemami obserwacji i kierowania ogniem oraz poprawa czułości detektoroacutew i zmniejszenie
ich podatności na zakłoacutecenia mogące wystąpić w realnych działaniach bojowych
Z uwagi na wysoką zdolność rażenia i potencjalnie duże zagrożenie w przypadku użycia
przeciwko celom cywilnym obroacutet i produkcja tego typu sprzętu jest ściśle nadzorowana
i limitowana przez organizacje międzynarodowe W związku z tym pojawiają się też bardziej
specyficzne wymagania jak np konieczność autoryzacji operatora przed podjęciem czynności
startowych czy też reprogramowalność pocisku po starcie Jednak pomimo tego z uwagi
przede wszystkim na swoje zalety i stosunkowo niewielkie rozmiary przenośne
przeciwlotnicze zestawy rakietowe będą w najbliższej przyszłości silnie rozwijane jako
43
środek bojowy ktoacutery ma za zadanie zwalczać nie tylko cele w postaci klasycznych
samolotoacutew bojowych ale przede wszystkim przyszłościowych bezpilotowych platform
bojowych [4 17-20]
3 Systemy sterowania przeciwlotniczymi wirującymi pociskami
rakietowymi
31 Wprowadzenie
Wprowadzanie pociskoacutew rakietowych w ruch wirowy dookoła osi podłużnej zaczęto
powszechnie stosować w latach 60-tych ubiegłego wieku z powodoacutew ekonomicznych Każdy
pocisk rakietowy charakteryzuje się mniejszą lub większą asymetrią opływu
aerodynamicznego a w konsekwencji powstaniem sił aerodynamicznych zakłoacutecających
założony tor lotu Należy podkreślić że asymetria może wynikać zaroacutewno z niedokładności
wykonania jak roacutewnież może być celowo wprowadzona przez konstruktora zmuszonego do
rozmieszczenia niesymetrycznych elementoacutew typu zaczepy do połączenia z prowadnicą
owiewki kabli anteny itp W obydwu przypadkach proacuteby jej wyeliminowania wiążą się
z nakładem pracy i kosztoacutew Jeszcze groźniejszym zjawiskiem jest asymetria ciągu silnika
rakietowego wynikająca zaroacutewno z niedokładności wykonania jak i ze zdeformowaniem
(wymywaniem) dysz silnikoacutew rakietowych na skutek oddziaływania strumienia gazoacutew
wylotowych Szczegoacutelnie niekorzystne jest deformowanie dysz polegające na przekształcenie
przekroju kołowego w nieregularny owal i w konsekwencji odchylenie kierunku
wypływających gazoacutew wylotowych oraz kierunku działania siły ciągu Wyeliminowanie lub
tylko ograniczenia zjawiska bdquowymywaniardquo dysz możliwe jest tylko poprzez wykonanie ich
z bardzo odpornych a zatem i bardzo drogich materiałoacutew
Wszystkie zasygnalizowane powyżej zjawiska powodują powstanie dodatkowych sił
oddziałujących na pocisk w czasie lotu Siły te można rozłożyć na składowe wzdłuż osi
podłużnej pocisku rakietowego i na składowe prostopadłe do osi pocisku Składowe podłużne
spowodują przede wszystkim zmianę prędkości postępowej pocisku natomiast składowe
poprzeczne będą wywoływać odchylanie toru lotu pocisku od toru żądanego Ponieważ jak
już wspomniano proacuteby wyeliminowania bądź tylko ograniczenia tego niekorzystnego wpły-
wu metodami poprawienia konstrukcji bądź dokładności wykonania wiążą się z nakładami
ekonomicznymi postanowiono zastosować inny sposoacuteb
Wprowadzenie pocisku w ruch wirowy dookoła osi podłużnej powinno spowodować
wzajemne kompensowanie się niekorzystnego oddziaływania składowych prostopadłych do
osi podłużnej pocisku gdyż składowe te roacutewnież będą wirować i nieustannie zmieniać
kierunek działania
Ruch wirowy spowoduje że składowa prostopadła będzie proacutebować odchylać pocisk
kolejno w goacuterę w prawo w doacuteł w lewo i znoacutew w goacuterę itd Jeśli tylko ruch wirowy będzie
dostatecznie szybki można mieć nadzieję że zanim pocisk zareaguje i zdąży odchylić się np
bdquow prawordquo już siła będzie proacutebować odchylić go bdquow lewordquo w rezultacie pocisk nie zdąży
zareagować na żadne z chwilowych oddziaływań ktoacutere będą się wzajemnie kompensować
i pocisk nie będzie się odchylał od żądanego toru lotu Można znaleźć opracowania
teoretyczne zgodnie z ktoacuterymi jeśli spełniony będzie warunek że prędkość obrotowa dookoła
44
osi podłużnej będzie o rząd wielkości (10 razy) większa od częstotliwości drgań własnych
bryły pocisku to pocisk nie zdąży reagować na zmianę kierunku działania składowej
prostopadłej [29-32]
Opisanego zjawiska nie należy mylić z tzw efektem giroskopowym Pociski
wystrzeliwane z gwintowanej broni lufowej wprowadzane są w szybki ruch wirowy wokoacuteł osi
podłużnej i wykorzystują tzw efekt giroskopowy polegający na zachowaniu niezmiennego
położenia kierunku osi obrotu co znakomicie stabilizuje pocisk w czasie lotu
i uodparnia go na wszelkie zakłoacutecenia W przypadku pociskoacutew rakietowych prędkość
wirowania jest zdecydowanie za mała aby efekt giroskopowy miał znaczenie praktyczne
32 Jednokanałowy system sterowania przerzutowego
321 Idea jednokanałowego sterowania przerzutowego
Zastosowanie ruchu obrotowego dookoła osi podłużnej eliminuje wprawdzie
niekorzystny wpływ omoacutewionych powyżej sił prostopadłych ale praktycznie uniemożliwiło
sterowanie według dotychczas stosowanych zasad W związku z tym opracowano teorię
dyskretnego jednokanałowego sterowania przerzutowego ktoacutere polega na kilkakrotnym
przerzucaniu steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie każdego pełnego obrotu
pocisku rakietowego [33-39]
Rys 31 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
Część goacuterna (a)ndash bez przerzutu część dolna (b) ndash jeden przerzut co 180
płaszczyzna przerzutu pionowa
y
z
y
z
a)
b)
45
Rysunek 31a symbolicznie przedstawia kolejne położenia wektora sił sterujących
w trakcie jednego obrotu Pojedyncze zakreskowanie całego okręgu oznacza że wektor siły
sterującej przebywał w każdym punkcie okręgu jeden raz podczas jednego obrotu
Intuicyjnie można stwierdzić że efekt działania siły sterującej będzie roacutewny zero
Potwierdzeniem powyższego stwierdzenia jest rzut wektora siły sterującej na osie układu
wspoacutełrzędnych związanego z pociskiem w taki sposoacuteb że oś Ox pokrywa się z osią podłużną
pocisku oś Oy jest skierowana zawsze pionowo do goacutery a oś Oz jest zawsze pozioma
i skierowana w prawo Zgodnie z definicją efekt oddziaływania sił sterujących jest
proporcjonalny do tzw siły efektywnej ktoacutera jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel rzutoacutew
wektora siły sterującej na osie układu Oxyz (rys 32)
Rys 32 Przebieg rzutoacutew wektora Fs na osie układu Oxyz - kolor czerwony ndash rzut na oś Oy
sterowanie w płaszczyźnie pionowej - kolor niebieski ndash rzut na oś Oz sterowanie w płaszczyźnie
poziomej
Jak wynika z rysunku algebraiczna suma poacutel jest roacutewna zero Gdyby można było
zmusić wektor sił sterujących do powrotu do położenia wyjściowego po wykonaniu obrotu
o 180deg i ponownego przebiegnięcia tej samej połoacutewki okręgu co poprzednio to niewątpliwie
otrzymalibyśmy wypadkową siłę sterującą roacuteżną od zera (rys 31b)
Gdyby można było zmuszać wektor sił sterujących do obiegania dwukrotnie w trakcie
jednego obrotu pocisku tej samej połoacutewki okręgu ale jednocześnie przesuwać o dowolny kąt
początek obiegu (fachowo nazywa się to obracaniem płaszczyzny przerzutu) to otrzymamy
wypadkową siłę sterującą skierowaną w dowolnym kierunku w zależności od potrzeb (rys
33)
W ten sposoacuteb rozwiązano jeden z dwoacutech podstawowych problemoacutew generowania sił
sterujących mianowicie kierunek i zwrot siły skierowane są na likwidację uchybu
określonego metodą naprowadzania Niestety pozostał drugi problem a mianowicie
konieczność zapewnienia proporcjonalności wartości efektywnej siły sterującej do uchybu
W celu analizy postawionego zagadnienia wprowadzono następujące definicje i oznaczenia
przedstawione na rys 34
Układ wspoacutełrzędnych OXYZ ktoacuterego początek umieszczony jest w punkcie startu oś
OX skierowana jest w cel i pokrywa się z linią wizowania (linia łącząca punkt naprowadzania
z celem) oś OY skierowana pionowo do goacutery a oś OZ pozioma i skierowana w prawo
Rysunek przedstawia widok z punktu naprowadzania Środek układu wspoacutełrzędnych
1
-1
14 28 42 560
rad
70
w1middot t1
46
reprezentuje środek celu punkt P - reprezentuje pocisk - kąt pomiędzy osią OY a
odcinkiem łączącym pocisk z linią obserwacji (odchyłką h)
Rys 33 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
ndash jeden przerzut co 180 płaszczyzna przerzutu pozioma
Rys 34 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Wprowadzamy funkcję sygnału sterującego
119865119894 = 1198801 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894 minus 120583) + 1198802 ∙ sin(2 ∙ 1205961 ∙ 119905119894) + 1198803 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894) (31)
gdzie
1198801= 1198960 ∙ ℎ
- amplituda sygnału sterowania
1198802= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału linearyzacji
0 le 1198801le 2 ∙ 1198802
1198803= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału kompensacji ciężaru
1205961 - prędkość obrotowa pocisku rakietowego dookoła osi
podłużnej
119905119894 - czas bieżący
y
z
Y
P
C
Z
h
47
1198960 - wspoacutełczynnik wzmocnienia
h - odchyłka pocisku od linii wizowania mierzona
prostopadle do tej linii
120583 - kąt pomiędzy osią OY a linią łączącą linię wizowania z
pociskiem (odchyłka h) mierzony w prawo od osi OY
Wprowadzenie sygnału kompensacji składowej grawitacyjnej ułatwia proces
naprowadzania ale przy założeniu że została ona prawidłowo dobrana nie wnosi ona nic
istotnego do prowadzonych rozważań
Wprowadzimy funkcję H o następującej charakterystyce
H = 1 gdy 0iF
H = -1 gdy 0iF
Funkcję H będziemy traktować jako sygnał sterujący wymuszający przerzut organoacutew
sterujących i w konsekwencji wektora siły sterującej w jedno z dwoacutech skrajnych położeń
Uzyskany efekt sterowania będzie zależał od stosunku czasu przebywania wektora sił
sterujących w przeciwstawnych skrajnych położeniach
Rys 35 Kolejne położenia wektora siły sterującej
Wyjaśnienia wymaga ograniczenie nałożone na goacuterną wartość 1U Wynika ono
z konieczności zachowania liniowej zależności siły sterującej od odchyłki h Parametry
układu muszą być tak dobrane aby dla maksymalnej dopuszczalnej wartości odchyłki h
wartość 1 22U U Po przekroczeniu tej wartości składowa 2U nie wpływa już na czas
przerzutu H zmienia się tylko pod wpływem składowej ( 1 1sin( )iU tw ) co 180deg siła
sterująca osiąga wartość maksymalną i dowolne zwiększanie odchyłki h nie jest w stanie jej
zmienić
Uproszczeniem niezbędnym dla wyjaśnienia sposobu generowania siły sterującej jest
założenie o natychmiastowym przerzucie wektora siły sterującej Czas przerzutu jest roacutewny
zero Przyjęcie takiego założenia nie ma wpływu na jakościowe przedstawienie problemu ale
problem zapewnienia odpowiedniego czasu przerzutu jest podstawowym problemem
dyskretnego sposobu sterowania Zgodnie z zasygnalizowanymi powyżej wymaganiami na
prędkość obrotową dookoła osi podłużnej powinna być ona 10-krotnie większa od
częstotliwości drgań własnych bryły pocisku Częstotliwość drgań własnych małych
y
t0 t2
t1
z
t11
t22 t00
t3
t33
48
pociskoacutew rakietowych zawiera się w granicach 2divide3Hz a to oznacza że prędkość obrotowa
powinna wynosić około 20divide30 obrotoacutew na sekundę Jak wynika z rys 35 dla realizacji
zaproponowanej metody generowania sił sterujących niezbędne jest dokonanie czterech
przerzutoacutew w trakcie jednego obrotu Tylko przy 20-tu obrotach na sekundę jeden obroacutet trwa
50 ms Ponieważ występują cztery przerzuty to możemy w przybliżeniu przyjąć że w trakcie
jednego obrotu wystąpią cztery oddzielne cykle (okresy generowania siły sterującej) Na
jeden cykl średnio przypada 125 ms ale w literaturze przedmiotu można spotkać teoretyczne
wymaganie aby czas przerzutu zawierał się w granicach 20 cyklu generowania siły [40]
Spełnienie takiego wymagania oznaczałoby że czas przerzutu musiałby zawierać się w
granicach 25 ms Jest to wymaganie trudne do zrealizowania w praktyce Po uwzględnieniu
ograniczeń przestrzeni ktoacuterą można wykorzystać do rozmieszczenia układoacutew napędu steroacutew
i ilości dysponowanej energii okazuje się że uzyskanie czasu przerzutu rzędu 10 ms jest
praktycznie granicą możliwości technicznych Stąd wynika ograniczenie takiego sposobu
sterowania do stosunkowo niewielkich obiektoacutew O ile można przerzucać w ciągu 10-ciu
milisekund małe stery aerodynamiczne bądź nasadki dysz silnika rakietowego to osiągnięcie
takiego czasu dla dużych powierzchni byłoby praktycznie niemożliwe Wiele lat
praktycznych doświadczeń z tego typu sposobem generowania sił sterujących pozwoliło na
zmniejszenie prędkości obrotowej dookoła osi podłużnej nawet dwukrotnie w stosunku do
wyżej wymienionych teoretycznych warunkoacutew Znane są rozwiązania gdzie zamiast
wymaganych 20-tu stosuje się 10 obrotoacutew na sekundę i wystarcza to do zapewnienia
odpowiedniej dokładności sterowania pociskami przeznaczonymi do zwalczania celoacutew
nieruchomych bądź poruszających się ze stosunkowo niewielkimi prędkościami ndash czołgi
pojazdy opancerzone barki desantowe
Zmniejszenie prędkości obrotowej wywołuje praktycznie niezauważalną
mimośrodowość trajektorii (lot po spirali) a znakomicie poprawia relację czas przerzutu do
cyklu generowania sił sterujących (jednego z czterech na jeden obroacutet)
Jeśli zdecydujemy się na metodę bezpośredniego naprowadzania to generowanie funkcji
sygnału sterującego w postaci (31) nie sprawia praktycznie żadnych problemoacutew
technicznych Potrzebne dane uchyb h i faza - określa w prosty sposoacuteb system sterowania
Goniometr mierzy kąt pomiędzy własną osią optyczną skierowaną w cel a linią goniometr-
pocisk wyznaczoną przez promieniowanie reflektora (smugacz diody laserowej bądź innego
źroacutedła promieniowania) oraz kąt Odległość D określana jest najczęściej jako iloczyn
średniej prędkości postępowej pocisku i czasu lotu Odchyłka h określana jest z zależności
ℎ = 119863 ∙ 119904119894119899120576 (32)
Pewną trudność stanowi precyzyjne określenie aktualnego kąta obrotu pocisku ( 1 itw )
Komutator związany z umieszczonym na pokładzie pocisku giroskopem wypracowuje ciąg
impulsoacutew prostokątnych co 90deg obrotu Ciąg ten jest przesyłany do układoacutew
wypracowywania sygnału iF a wartości pośrednie (pomiędzy 0divide90 90divide180 180divide270
i 270divide360) obliczane są jako iloczyn średniej prędkości obrotowej z poprzedniego okresu
przez czas
Na rys 35 przedstawiono zasadę wypracowywania wypadkowej siły sterującej
zmieniającej swoją wartość w zależności od wielkości odchyłki bdquohrdquo i kierunek działania
w zależności do kąta Przyjęto 1 2U U 0 Wektor rozpoczyna obroacutet w prawo od
49
położenia t0 Pomiędzy punktami t0 i t1 suma 1U i 2U jest dodatnia H = 1 wektor obiega łuk
pomiędzy punktami t0 i t1 W punkcie t1 suma 1U i 2U zmienia znak i H = -1 następuje
przerzut wektora do punktu t11 wektor obiega łuk pomiędzy t11 a t2 W chwili t2 następuje
kolejna zmiana znaku sumy i funkcji H oraz przerzut do t22 a następnie ruch po łuku t22 do t3
W chwili t3 następuje kolejny przerzut do t33 i ruch po łuku t33 do t00 gdzie cykl się zamyka
Otrzymaliśmy łuk okręgu t3ndasht11 na ktoacuterym wektor siły sterującej Fs nie przebywał w ogoacutele
łuki t11ndasht33 oraz t1ndasht3 na ktoacuterych wektor przebywał jednokrotnie i łuk t33ndasht1 na ktoacuterym wektor
przebywał dwukrotnie Idea opisywanej metody wypracowywania sił sterujących opiera się
na twierdzeniu że kąt rozwarcia sektora t33 ndash t1 będzie się zmieniał od 0 do 180deg w zależności
od stosunku 1U do 2U a w konsekwencji od bdquohrdquo natomiast jego oś symetrii czyli kierunek
siły wypadkowej będzie się zmieniał zgodnie ze zmianami kąta W rezultacie uzyskamy
siłę wypadkową skierowaną w kierunku zapewniającym likwidację uchybu h oraz o wartości
wprost proporcjonalnej do modułu h
Celem sprawdzenia powyższej tezy skorzystamy z definicji efektywnej siły sterującej
Wektor siły sterującej Fs rzutujemy na osie układu Oxyz - poacutełzwiązanego z pociskiem Oś Ox
pokrywa się z osią podłużną pocisku oś Oy jest skierowana prostopadle do goacutery a oś Oz
prostopadle w prawo Układ Oxyz nie obraca się dookoła osi podłużnej Efektywna siła
sterująca efF jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel pod krzywą rzutu wektora siły sterującej Fs
na osie układu Oxyz
Można ją roacutewnież zdefiniować jako siłę o stałej wartości takiej że iloczyn efF razy
czas działania (czas jednego obrotu) jest roacutewny określonej powyżej algebraicznej sumie poacutel
według następujących zależności (33)
119865119890119891119910 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199051
0
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 +int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
(33) 119865119890119891119911 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)
12059311199051
0
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 + int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
gdzie 1 2 3 t t t ewentualnie 4t ndash odpowiednio czasy przerzutu wektora sił sterujących
Przyjmuje się że skutek sterowania ndash zmiana kierunku lotu jest wprost proporcjonalny
do wartości efektywnej siły sterującej W niektoacuterych opracowaniach teoretycznych można
znaleźć twierdzenia że efekt działania dyskretnej siły sterującej na niektoacutere obiekty jest
większy niż roacutewnoważnej siły o stałej wartości - efektywnej siły sterującej Dla
przedstawianego problemu nie ma to praktycznie znaczenia ponieważ interesuje nas przede
wszystkim proporcjonalność siły efektywnej do odchyłki h Analizy teoretyczne wykazały że
efektywność sterowania jednokanałowego względem sterowania n-kanałowego (idealnego)
mierzona stosunkiem wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności - wynosi około
6165
322 Przykład rozwiązania technicznego sterowania jednokanałowego
Rozwiązanie techniczne sterowania jednokanałowego zostanie przedstawione na przy-
kładzie sterowania realizowanego w pocisku przeciwlotniczym Strzała-2 [7-8]
50
Głowica samonaprowadzająca tego pocisku stanowi żyroskopowy zespoacuteł śledzący
(nadążny) ktoacutery nieprzerwanie pokrywa oś optyczną obiektywu koordynatora przyjmującego
promieniowanie podczerwone od celu z kierunkiem na cel Składa się z dwoacutech głoacutewnych
zespołoacutew śledzącego koordynatora celu i z autopilota Śledzący koordynator celu w sposoacuteb
ciągły i automatyczny określa kąt rozbieżności między osią koordynatora a linią rakieta - cel
Aby uzyskać realnie proporcjonalne zbliżenie się pocisku rakietowego do celu oś
koordynatora w czasie naprowadzania powinna nieprzerwanie śledzić cel tj automatycznie
zajmować położenie na linii rakieta - cel Osiąga się to przez zastosowanie śledzącego
koordynatora celu składającego się z koordynatora właściwego i żyroskopowego układu
automatycznego śledze-nia celu (rys 36)
Rys 36 Schemat ideowy koordynatora śledzącego zastosowanego w przeciwlotniczym
zestawie rakietowym Strzała-2
Układ optyczny koordynatora oraz droga przebiegu promieniowania podczerwonego
schematycznie przedstawione zostały na rys 37 Obiektyw koordynatora składa się ze
zwierciadła głoacutewnego (6) przeciwzwierciadła (2) i soczewki korekcyjnej (3) W płaszczyźnie
ogniskowej układu optycznego koordynatora jest umieszczona tarcza modulująca raster (4)
za ktoacuterym bezpośrednio znajduje się fotorezystor (5) będący detektorem promieniowania
podczerwonego Obiektyw i raster są zamocowane na wirniku żyroskopu i obracają się razem
z nim przy czym oś optyczna obiektywu pokrywa się z osią obrotu wirnika żyroskopu
właściwego Owiewka (1) zabezpieczająca układ optyczny jest połączona z kadłubem
głowicy a detektor promieniowania może odchylać się razem z obiektywem względem osi
podłużnej głowicy samonaprowadzającej wokoacuteł środka płaszczyzny ogniskowej o kąt
namiaru (pelengacji)
Rys 37 Schemat układu optycznego koordynatora śledzącego (po lewej) oraz tarcza
modulująca raster zastosowana w pocisku rakietowym Strzała-2 (z prawej)
1 ndash owiewka 2 ndash przeciwzwierciadło 3 ndash soczewka korekcyjna 4 ndash tarcza modulująca raster
5 ndash opornik fotoelektryczny (detektor podczerwieni) 6 ndash zwierciadło magnetyczne (głoacutewne)
51
Gdy cel znajduje się w przedziałach pola widzenia koordynatora promieniowanie
cieplne od celu jest ogniskowane przez układ optyczny koordynatora w plamkę małych
rozmiaroacutew Jeżeli kierunek na cel zgadza się z osią optyczną obiektywu to przedstawienie
celu w postaci plamki skupia się w środku rastru ktoacutery stanowi płytkę płasko-roacutewnoległą
z rysunkiem przedstawiającym przezroczyste i nieprzezroczyste pola (rys 37)
Jeżeli jest rozbieżność kątowa między osią obiektywu a kierunkiem na cel plamka
zmienia położenie względem środka tarczy modulującej (rastru) Podczas obrotu tarczy
strumień cieplny od celu jest modulowany (przerywany) przez raster Na detektor padają
bdquozestawy impulsoacutew promieniowania podczerwonego ktoacuterych częstotliwość powtarzania
(rys 38) jest roacutewna częstotliwości obrotoacutew rastra f0 Częstotliwość zapełnienia zestawu
impulsoacutew roacutewna jest częstotliwości fn i zależy od liczby przezroczystych i nieprzezroczystych
poacutel na rysunku rastra Detektor przekształca wiązki impulsoacutew promieniowania cieplnego
w sygnał elektryczny ktoacutery zawiera informację o wielkości i kierunku rozbieżności kątowej
między osią optyczną obiektywu a kierunkiem na cel
Rys 38 Kształtowanie się sygnałoacutew sterujących w zależności od położenia celu względem osi
podłużnej pocisku rakietowego
4 - przebieg napięcia na wyjściu z detektora 5 - obwiednia zestawu impulsoacutew 6 - pierwsza
harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew
Na rysunku 38 są pokazane wykresy kształtowania sygnału na wyjściu fotorezystora
Za położenie wyjściowe odczytu przyjęto położenie rastra odpowiadające pokazanemu na rys
38a Początek i przerwanie modulacji związane jest z położeniem plamki na rastrze tj
położeniem celu w przestrzeni Przy przesunięciu plamki ze środka rastra w goacuterę wzdłuż osi
Y do położenia bdquo1rdquo napięcie uzyskane na wyjściu z detektora promieniowania będzie zgodne
z tym jakie przedstawione jest na rys 38b ndash krzywa bdquo4rdquo Po zwiększeniu kąta rozbieżności
gdy plamka przesunie się w położenie bdquo2rdquo (rys 38a) napięcie sygnału na wyjściu odbiornika
promieniowania będzie zgodne z rys 38c (krzywa bdquo4rdquo) Przy zmianie kierunku rozbieżności
(przemieszczenie plamki z punktu bdquo2rdquo do bdquo3rdquo) krzywa napięcia (rys 38d linia bdquo4rdquo) niejako
się przemieszcza po osi czasu o wielkość kąta fazowego C roacutewnego kątowi między osią OY
a prostą przeprowadzoną przez środek rastra i plamki Z analizy krzywych przedstawionych
52
na rys 38 wynika że długość zestawu impulsoacutew zależy od wielkości kąta 2α tj od
wielkości kąta rozbieżności a faza od kierunku rozbieżności
Z wyjścia detektora sygnał jest przesyłany do zespołu elektronowego koordynatora (rys
36) w ktoacuterym w kolejności zestawu impulsoacutew kształtuje się sygnał sterujący głowicy Tam
sygnał po wzmocnieniu i ograniczeniu jest przesyłany do detektora amplitudowego z filtrem
wygładzającym ktoacutery wydziela z zestawu impulsoacutew ich obwiednię (krzywa bdquo5rdquo na rys 38)
Dalej sygnał jest przesyłany do wzmacniacza wybierającego nastrojonego na częstotliwości
obrotu rastra Wzmacniacz wydziela pierwszą harmoniczną obwiedni zestawu impulsoacutew
(krzywa bdquo6rdquo na rys 38) ktoacuterej amplituda jest proporcjonalna do wielkości kąta rozbieżności
a faza zależy od kierunku rozbieżności Rysunek rastra wykonany jest w taki sposoacuteb aby
zapewnić w przedziale 35 pola widzenia koordynatora zależność liniową amplitudy
pierwszej harmonicznej obwiedni (obrysowej) - zestawu impulsoacutew na wyjściu wzmacniacza
wybierającego od wielkości kąta rozbieżności Poacutełkola tarczy modulującej zapewniają
niezbędną zależność długości zestawu impulsoacutew od wielkości kąta rozbieżności
Zabezpieczenie przed promieniowaniem tła (chmury prześwity w chmurach) zapewnia
podział rastra na sektory o małych rozmiarach kątowych poroacutewnywalnych z wymiarami
kątowymi celu W celu umożliwienia dokonywania selekcji celu od tła tj selekcji w dwoacutech
osiach wspoacutełrzędnych sektory rastra mają kształt krzywoliniowy Zakłoacutecenia powstające od
tła mają rozmiary w mierze kątowej przewyższające wymiary sektoroacutew W ten sposoacuteb
głębokość modulacji promieniowania podczerwonego od przedmiotoacutew terenowych będzie
mniejsza od głębokości modulacji od celu W ten sposoacuteb zapewnia się niezbędną selekcję
przestrzenną celu od przedmiotoacutew terenowych i tła
Pierwsza harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew jest sygnałem sterującym głowicy
ktoacutery po wzmocnieniu w zespole elektronowym (bdquonapięciowordquo i bdquomocowordquo) w postaci
odpowiedniej wartości prądu korekcji zostaje przesłany do autopilota (rys 36) w celu
kierowania sterami rakiety oraz do uzwojenia układu korekcyjnego Pod wpływem sygnału
sterującego powstaje w układzie korekcyjnym żyroskopu moment korekcyjny wywołujący
jego precesję (obroacutet osi wirnika) w kierunku celu likwidując rozbieżności kątowe (namiar
kątowy na cel) do zera
Elementem wykonawczym śledzącego koordynatora celu głowicy samonaprowadza-
jącej jest żyroskop trzystopniowy (rys 39a) Wirnik żyroskopu swobodnego ktoacuterego
podstawowym elementem jest magnes trwały (bdquo20rdquo na rys 39a) i ktoacutery jest jednocześnie
głoacutewnym zwierciadłem obiektywu jest umocowany w zawieszeniu przegubowym umożliwia-
jącym odchylenie w dowolnym kierunku o 40deg od wzdłużnej osi głowicy Podstawową
właściwością żyroskopu swobodnego jest to że oś własna obrotu jego wirnika zachowuje
niezmiennie swoacutej kierunek w przestrzeni Ponieważ oś optyczna obiektywu jest połączona
z osią obrotu wirnika więc przy wszystkich przechyłach i obrotach kadłuba pocisku
rakietowego pole widzenia głowicy samonaprowadzającej jest stabilizowane w przestrzeni
Wirnik żyroskopu jest umieszczony wewnątrz uzwojeń korekcyjnych (rys 39b)
i stanowi solenoid ktoacuterego oś jest zgodna z osią wzdłużną głowicy samonaprowadzającej
Podczas przepływu prądu w uzwojeniach korekcji powstaje w nich zmienne pulsujące
z częstotliwością powtarzania zestawu impulsoacutew pole magnetyczne W wyniku wzajemnego
oddziaływania obracającego się magnesu z pulsującym polem magnetycznym uzwojeń
53
korekcji będą oddziaływać na wirnik żyroskopu siły przyłożone do biegunoacutew magnesu
Ponieważ częstotliwość prądu korekcji odpowiada częstotliwości żyroskopu średnia wartość
w czasie sił wypadkowych będzie zachowywała niezmieniony swoacutej kierunek w przestrzeni do
punktu przyłożenia (wirnika żyroskopu) W celu uzyskania precesji żyroskopu w płaszczyźnie
kąta rozbieżności w kierunku jego zmniejszania moment korekcji powinien się znajdować
roacutewnież w płaszczyźnie kąta rozbieżności Kierunek momentu korekcji zależy od fazy prądu
w uzwojeniu korekcyjnym W związku z tym że w zespole elektronowym następuje zjawisko
opoacuteźniania sygnału sygnał sterujący na wyjściu zespołu elektronowego opoacuteźnia się w fazie
w stosunku do obwiedni zestawu na wyjściu opornika fotoelektrycznego W celu skompen-
sowania tego przesunięcia fazowego linia podziału rastra modulującego jest przesunięta
względem linii biegunoacutew magnesu zgodnie z kierunkiem obrotu wirnika żyroskopu o kąt
odpowiadający opoacuteźnieniu sygnału w zespole elektronowym
Rys 39 Żyroskop głowicy samonaprowadzania (a) oraz jej korpus z cewkami (b)
14 - zwierciadło 15 - soczewka korekcyjna 17 - przysłona 18 - raster 20 - zwierciadło-magnes 26 -
detektor 28 - cewka komutacji 34 - detektor podczerwieni 36 - cewka (uzwojenie) korekcji 37 -
cewka (uzwojenie) obrotoacutew 38 - cewka (uzwojenie) kompensacyjna 43 - cewka wyszukiwania
W celu zapewnienia celowania w czasie bdquouchwycenia obiektu powietrznego niezbędne
jest pokrycie osi optycznej obiektywu koordynatora z osią urządzenia celowniczego ktoacutera
jest roacutewnoległa do osi wzdłużnej rakiety W przypadku gdy cel będzie się znajdował w polu
widzenia urządzenia celowniczego roacutewnież będzie się znajdował w polu widzenia głowicy
samonaprowadzającej Dla zapewnienia automatycznego nieprzerwanego pokrywania osi
optycznej obiektywu z osią wzdłużną rakiety w czasie śledzenia celu konieczne jest
zastosowanie czujnika do mierzenia rozbieżności między tymi osiami Czujnikiem tym
mierzącym odchylenia żyroskopu od osi wzdłużnej rakiety jest uzwojenie namiarowe
(pelengacyjne) Oś uzwojenia namiarowego (pelengacyjnego) jest zgodna z osią wzdłużną
pocisku rakietowego Jeśli płaszczyzna obrotu magnesu wirnika żyroskopu zgadza się
z płaszczyzną zwojoacutew uzwojenia pelengacyjnego to siła elektromotoryczna powstająca
w uzwojeniu namiarowym jest roacutewna zeru W przypadku odchylenia osi żyroskopu o pewien
kąt od wzdłużnej osi głowicy powstaje SEM ktoacutera jednoznacznie wyznacza wielkość
i kierunek kąta rozbieżności (amplituda i faza SEM) Sygnał z uzwojenia namiarowego po
wzmocnieniu w zespole elektronowym koordynatora śledzącego zostaje przesłany do uzwoje-
nia korekcyjnego Pod wpływem działania momentu układu korekcyjnego żyroskop
54
rozpoczyna precesję w kierunku zmniejszenia kąta rozbieżności doprowadzając jego wartość
do zera
Blokowanie żyroskopu głowicy jest konieczne tyko w czasie celowania i po
uchwyceniu celu Zostaje ono wyłączone w momencie przejścia głowicy w tryb pracy
śledzenia
W czasie śledzenia celu gdy prędkość linii pocisk rakietowy cel nie roacutewna się zeru
głowica śledząca wypracowuje sygnały sterujące dla steroacutew rakiety ktoacutere są proporcjonalne
do kąta rozbieżności pomiędzy kierunkiem celu a osią optyczną obiektywu Z uwagi na roacuteżne
w czasie wartości momentoacutew sił korygujących aby nie następowało zmniejszanie
i zwiększanie prędkości obrotowych żyroskopu stosuje się układ stabilizacji jego obrotoacutew
Utrzymuje on stałą prędkość obrotową wirnika żyroskopu w stosunku do ziemi w odniesieniu
do kadłuba głowicy jego prędkość będzie zmienna ponieważ pocisk rakietowy obraca się ze
zmienną prędkością w przedziale 20divide10 obrs
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego Strzała-2 jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do bezwzględnej
prędkości kątowej obrotu linii wizowania pocisk-cel Istota metody polega na tym aby
sprowadzić do zera prędkość kątową linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku z celem
w tzw punkcie wyprzedzonym Schematy naprowadzania pocisku na cel według metody
proporcjonalnego zbliżenia na kursach spotkaniowym i pościgowym przedstawiono na
rys 310
Rys 310 Naprowadzanie się przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2 metodą
proporcjonalnej nawigacji na kursie pościgowym (a) i spotkaniowym (b)
Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci do wybranego punktu
spotkania lecz jego lot jest zaprogramowany w celu wypracowania kątoacutew wyprzedzenia
i przewyższenia Sterowanie gazodynamiczne z wykorzystaniem siły ciągu prochowego
silnika sterującego odbywa się według sygnału z uzwojenia namiaru sprzężonego
z podstawowym sygnałem sterowania stanowiąc w istocie układ sprzężony według kąta
namiaru (pelengu)
Układ sterowania lotem pocisku rakietowego jest przeznaczony do realizowania
określonego sposobu naprowadzania Jako miernik prędkości kątowej linii rakieta-cel
wykorzystuje się jednokanałową żyroskopową głowicą samonaprowadzającą Za podstawę
55
budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę jednokanałowego sterowania obracającym się
pociskiem z organem wykonawczym w postaci steroacutew pracujących w przekaźnikowym trybie
pracy Metoda sterowania jednokanałowego polega na tym że jeden organ wykonawczy
wykorzystując obroacutet pocisku wytwarza siłę sterowania w dowolnym kierunku przestrzeni
Najważniejszymi elementami wchodzącymi w skład przedziału sterowania są
prochowy akumulator ciśnienia turbogenerator oraz zespoacuteł sterujący (rys 311) Akumulator
ciśnienia zawiera w swoim wnętrzu ładunek prochowy ktoacutery pobudzony elektrycznym
zapłonnikiem spalając się generuje duże objętości gazoacutew prochowych Część z nich zasila
turbogenerator (jednofazowa prądnica synchroniczna ze wzbudzeniem od magnesoacutew stałych)
będący pokładowym źroacutedłem zasilania a część wykorzystywana jest przez zespoacuteł sterujący
w czasie lotu pocisku rakietowego Zespoacuteł sterujący odpowiedzialny jest za przerzucanie
steroacutew aerodynamicznych z jednego skrajnego położenia w drugie w czasie lotu pocisku Jest
to wzmacniacz gazowy elektrycznych sygnałoacutew sterujących wypracowanych przez głowicę
samonaprowadzającą Działa on pod wpływem dopływających z prochowego akumulatora
ciśnienia gazoacutew prochowych Po przesłaniu sygnałoacutew sterowania z głowicy samonapro-
wadzającej prąd przepływa kolejno do jednej lub drugiej cewki elektromagnesoacutew Zasilając
cewkę prądem kotwica z suwakiem (rys 311) zostaje przyciągnięta w stronę elektromagnesu
otwierając przejście gazu do lewej przestrzeni cylindra roboczego Pod wpływem ciśnienia
gazu tłok przesuwa się do prawego skrajnego położenia ciągnąc za sobą występ wodzidełka
(rys 311) i obraca je wraz ze sterami o 30deg
Rys 311 Zespoacuteł sterujący przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2
7 - cylinder roboczy z tłokiem 8 - ster 5 i 10 - cewki 11 - kotwica 13 - suwak 15 - filtr dokładnego
oczyszczania 21- wodzidełko
56
Gaz przepływający do ruchomej przestrzeni roboczej naciskając na suwak powoduje że
ster szybciej powraca do pierwotnego położenia niż by to miało miejsce poprzez
oddziaływanie cewki dzięki czemu uzyskuje się zwiększenie szybkości działania steroacutew
Aby uzyskać wymaganą trajektorię lotu pocisku rakietowego trzeba do zespołu
sterującego dostarczyć odpowiednie sygnały sterujące Jeśli do urządzenia sterowania
zostanie przesłany sygnał o jednakowej biegunowości (rys 312a) to stery będą się
znajdowały na jednym i tym samym położeniu a powstająca wypadkowa siła sterowania
w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru Jeśli do urządzenia sterowania zostanie
przesłany z częstotliwością obrotu rakiety sygnał dwubiegunowy (rys 312b) to stery będą
zmieniały położenie z jednego skrajnego do drugiego co poacuteł obrotu a powstająca w związku
z tym wypadkowa siła sterowania Rp osiągnie maksymalną wielkość
Kierunek siły napędowej Rp można zmieniać zmieniając fazę sygnału sterowania Na
rys 38b pokazany jest przypadek kiedy przerzut steroacutew dokonuje się podczas poziomego
położenia osi ich obrotu Przy tym wypadkowa siła sterowania skierowana jest w prawo
W celu uzyskania zależności proporcjonalnej siły sterowania od amplitudy sygnału
sterowania jest wprowadzona do układu sterowania linearyzacja wymuszona za pomocą
napięcia sinusoidalnego Sygnał linearyzacji Ul mający częstotliwość podwojoną sumuje się
z sygnałem sterowania Us w sumatorze autopilota głowicy samonaprowadzającej - tworząc
sygnał sumaryczny Usum Z wyjścia wzmacniacza mocy autopilota sygnał prostokątny Urm jest
przesyłany do zespołu sterującego W przypadku braku sygnału sterowania jest przesyłany do
zespołu steroacutew jeden sygnał linearyzacji (rys 312d) stery będą przerzucane co 90deg
i wypadkowa siła sterowania Rp w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru
Rys 312 Kształtowanie sygnałoacutew sterujących głowicy samonaprowadzania
57
W przypadku pojawienia się sygnału sterowania (rys 312e) przerzut steroacutew od
sumującego sygnału Usum będzie się odbywał także cztery razy w czasie obrotu co 90deg plusmnΔφ
co powoduje powstawanie siły wypadkowej Rp proporcjonalnej do amplitudy sterowania Us
Jeżeli siła sterowania R w początkowym momencie jest skierowana w stronę punktu bdquo1rdquo to
podczas obrotu rakiety zgodnie z ruchem wskazoacutewek zegara siła sterująca R przemieszcza się
od punktu 1 do punktu 2 (ponieważ sygnał sumujący Usum a zgodnie z tym sygnały Urm
między punktami 1 i 2 nie zmieniają biegunowości) W punkcie 2 zachodzi przerzut steroacutew
(sygnał Usum zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 2 do
położenia 21 Dalej siła sterowania przemieszcza się w kierunku punktu 3 (sygnał Usum
między punktami 21 i 3 nie zmienia biegunowości) W punkcie 3 następuje przerzut steroacutew
(zmienia się biegunowość sygnału Usum) i kierunek siły sterowania z położenia 3 przechodzi
do położenia 31 Następnie siła sterowania przemieszcza się do położenia punktu 4
(biegunowość sygnału Usum stała) W punkcie 4 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum
zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 4 do położenia 41
Siła sterowania przemieszcza się następnie w kierunku punktu 5 (biegunowość sygnału Usum
stała) W punkcie 5 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum zmienia biegunowość i kierunek
siły sterowania przechodzi z położenia 5 do położenia 51)
Jak widać z rys 312e podczas pełnego obrotu rakiety siła sterowania wypełnia
powierzchnie sektoroacutew ograniczone łukami 1-2 21-3 3
1-4 4
1-5 Sektory 2
1-l-4
1 i 4-3
1-2
wzajemnie się roacutewnoważą Niezroacutewnoważona pozostaje powierzchnia sektora ograniczonego
łukiem 41-2 Wielkość tej powierzchni zależy od amplitudy sygnału sterowania Us i określa
wielkość wypadkowej siły sterowania Kierunek osi symetrii sektora niezroacutewnoważonego
określa kierunek wypadkowej siły sterowania W ten sposoacuteb w jednokanałowej metodzie
kształtowania sygnału kierowania z wprowadzeniem sygnału linearyzacji wielkość
wypadkowej siły sterowania zależy od amplitudy a jej kierunek mdash od fazy sygnału
sterowania
33 Dwukanałowy system sterowania przerzutowego
Opisany w pkt 31 jednokanałowy układ wypracowywania sił sterujących według
metody bezpośredniego naprowadzania charakteryzuje się zaroacutewno prostotą samej
konstrukcji jak i sygnału sterującego niskimi kosztami wykonania niezawodnością działania
i wystarcza-jącą dokładnością Jedyną poważną wadą omawianego sposobu jest stosunkowo
mała efektywność Jak wykazały analizy teoretyczne maksymalny efektywny impuls
sterujący wynosi tylko 0636 Fs
Jedynym znanym sposobem wyeliminowania tej wady jest zastosowanie systemu
dwukanałowego Niestety poprawa efektywności wiąże się z innymi problemami przede
wszystkim z niezamierzonym wzajemnym oddziaływaniem kanałoacutew sterowania między sobą
Założenia wyjściowe dla systemu dwukanałowego są bardzo podobne do opisanych wcześniej
z tym że układ śledzenia określa niezależne odchyłki hy ndash w płaszczyźnie pionowej
i hz ndash w płaszczyźnie poziomej (rys 313)
Na podstawie odchyłek generowane są dwa niezależne sygnały sterujące Uy dla
płaszczyzny pionowej i Uz dla płaszczyzny poziomej Pocisk wyposażony jest w dwie pary
58
steroacutew zamieniających się rolami w miarę zmiany kąta obrotu pocisku (rys 314) ale zawsze
jedna z nich działa w płaszczyźnie pionowej ndash kanał pochylenia a druga w tym samym czasie
w płaszczyźnie poziomej ndash kanał kierunku Na rysunku 314a przedstawiono początkowe
położenie steroacutew Para steroacutew I-III przez następne 90deg obrotu w prawo może wypracowywać
siłę sterującą ktoacuterej wektor będzie obiegał ćwiartkę goacuterną lub dolną okręgu w zależności od
znaku sygnału w kanale pochylenia a zatem zostanie do niej podłączony sygnał pochylenia
Na rysunku wektor obiega goacuterną ćwiartkę ndash kolor czerwony
Rys 313 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Rys314 Przykładowa kolejność obiegania kolejnych ćwiartek przez wektory sił sterujących
od pary steroacutew I-III ndash kolor czerwony i pary II-IV ndash kolor niebieski
59
Analogicznie para steroacutew II-IV może generować wektor obiegający lewą lub prawą
ćwiartkę na rysunku ćwiartkę prawą ndash kolor niebieski Stery te przez następne 90deg obrotu
będą pełnić rolę steroacutew kierunku i będzie do niej podłączony sygnał kierunku Na rysunku
314b przedstawiono sytuację w ciągu następnych 90deg obrotu (90deg ndash 180deg) ndash siłę skierowaną
do goacutery wypracowują teraz stery II-IV i do nich zostanie teraz podłączony sygnał pochylenia
ndash stery zmieniły się rolami Rysunek 314c przedstawia sytuację w kolejnej ćwiartce (180deg ndash
270deg) stery znoacutew zamieniły się rolami Na rysunku 314d sytuacja zmieniła się o tyle że
w obydwu kanałach nastąpiła zmiana znaku sygnałoacutew sterujących i w konsekwencji wektor
obiega ćwiartkę dolną ndash pochylenie i lewą ndash kierunek W wyniku takiego sterowania w ciągu
jednego obrotu powstanie siła wypadkowa w kanale pochylenia skierowana do goacutery i roacutewna
50 wartości maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo i jedna ćwiartka bdquow doacutełrdquo Analogicznie
w kanale kierunku powstanie siła wypadkowa skierowana w prawo i roacutewna 50 wartości
maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquow prawordquo i jedna bdquow lewordquo
Rysunek 314 przedstawia tylko zasadę omawianej metody wypracowywania sił
sterujących sygnały sterujące mogą zmieniać znak przy dowolnym kącie obrotu
i w konsekwencji wypadkowa siła w każdym z kanałoacutew może przyjmować wartości od zera
do swojej wartości maksymalnej ndash np wszystkie cztery ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo
Analizy teoretyczne wykazały że efektywność sterowania dwukanałowego jest większa
niż sterowania jednokanałowego i względem sterowania n-kanałowego (mierzona stosunkiem
wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności) wynosi około 6165
34 JEDNOKANAŁOWY SYSTEM STEROWANIA PROPORCJONALNEGO
Podstawową wadą dyskretnych sposoboacutew wypracowywania sił sterujących (za pomocą
steroacutew przerzutowych) jest generowanie dużych oporoacutew aerodynamicznych bądź też strat
siły ciągu Stery aerodynamiczne lub ruchome nasadki dysz muszą wychylać się w skrajne
położenia niezależnie od potrzeb zmiany kierunku lotu i w trakcie całego lotu generują straty
natomiast uzyskana siła stanowi w najlepszym przypadku dla sterowania jednokanałowego
tylko około 64 siły wypracowywanej przez układ
Do niedawna jedynym znanym sposobem zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych było
zastosowanie sterowania dwukanałowego ktoacutere ze względu na większą efektywność
wytwarzania siły sterującej pozwalało zmniejszyć wartości kąta wychylenia steroacutew
przerzutowych a im mniejszy kąt przerzutu steroacutew tym mniejszy opoacuter aerodynamiczny
Szybki rozwoacutej ostatnimi czasy techniki mikroprocesorowej oraz bezszczotkowych
silnikoacutew elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą prędkością
działania oraz wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu umożliwił zastosowanie
w sterowaniu jednokanałowym proporcjonalnego wychylania steroacutew Istotą takiego
sterowania jest minimalizowanie oporoacutew aerodynamicznych rakiety wskutek zmniejszenia
kątoacutew wychylenia steroacutew (wartość kąta wychylenia steroacutew nie jest stała jak w sterowaniu
przerzutowym ale proporcjonalna do sygnału sterowania) oraz zminimalizowania ruchoacutew
poprzecznych rakiety podczas lotu w kierunku celu Możliwość proporcjonalnego wychylania
steroacutew nie wymaga już stosowania sygnału linearyzacji
60
Rys 315 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego
FS ndash filtr synchroniczny OD ndash ogranicznik dynamiczny NOP ndash układ nawrotu na odcinku
początkowym Kvn ndash przełącznik wspoacutełczynnika wzmocnienia dla pracy w reżimie bdquospotkanierdquo
i bdquopogońrdquoDF ndash detektor fazowy GNO ndash generator napięcia odniesienia Wp ndash filtr BL ndash blok
linearyzacji DPK ndash czujnik prędkości kątowych rakiety WM ndash wzmacniacz mocy BFS ndash blok
formowania sygnału jednokanałowego Upr ndash napięcie komendy programowej
Na rys 315 przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego natomiast na rys 316
przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym
systemem sterowania proporcjonalnego
61
Rys 316 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym systemem
sterowania proporcjonalnego
35 Podsumowanie
Większość wspoacutełczesnych przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych
bliskiego zasięgu wykorzystuje dyskretne sterowanie jednokanałowe polegające na
kilkakrotnym przerzucie steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie jednego
obrotu rakiety
Podstawową zaletą takiego rozwiązania jest prosta konstrukcja niski koszt wykonania
niezawodność działania i stosunkowo duża dokładność naprowadzania [41]
Podstawową wadą dyskretnego systemu jednokanałowego jest mała efektywność
sterowania oraz generowanie niepotrzebnych oporoacutew aerodynamicznych oraz sił
poprzecznych związanych z przerzutem steroacutew Niektoacutere z tych wad można wyeliminować
stosując dyskretne sterowanie dwukanałowe ale należy się woacutewczas liczyć z problemem
62
wzajemnego oddziaływania między kanałami oraz trudnościami technologicznymi wykonania
dwoacutech napędoacutew zamiast jednego dysponując bardzo ograniczoną przestrzenią w przedziale
steroacutew
Chcąc zwiększyć strefę rażenia zestawu a jednocześnie polepszyć dokładność
naprowadzania należałoby zastosować sterowanie proporcjonalne polegające na płynnym
wychylaniu się steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej wykorzystujące
w bloku napędu steroacutew np bezkolektorowe silniki elektryczne prądu stałego sterowane
mikroprocesorami
Likwidacja przerzucania steroacutew w systemie kierowania pozwoli przy okazji usunąć
dodatkową składową zakłoacuteceń wnoszoną pracą układu sterowania w obwoacuted kierowania
koordynatorem głowicy samonaprowadzającej
63
III CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNO-TECHNOLOGICZNA
4 Analiza i optymalizacja rozwiązań konstrukcyjnych bloku sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
41 Koncepcja bloku steroacutew
Blok sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew jest elementem
wykonawczym bloku kierowania przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M
realizującym funkcję autonomicznego i automatycznego naprowadzania pocisku na cel do
momentu trafienia na podstawie sygnałoacutew generowanych przez głowicę samonaprowadzającą
(GSN) Blok steroacutew z napędem elektrycznym stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z gazowym napędem steroacutew
Celem rozprawy jest opracowanie hybrydowego serwomechanizmu ze sterowaniem
aerodynamicznym i gazodynamicznym
Elementy składowe serwomechanizmu hybrydowego
1) układ elektryczny ze sterowaniem aerodynamicznym składający się z
- obudowy
- reduktora z elektrycznym silnikiem bezszczotkowym
- elektronicznego konwertera siłowego
- osi napędzającej dwa stery aerodynamiczne
- rozdzielacza i łożysk
2) układ sterowania gazodynamicznego pracujący w pierwszej sekundzie lotu pocisku
składający się z
- silnika prochowego generującego gazy
- zapłonnika
- filtra cząstek stałych
- przewodoacutew gazowych
Tradycyjne serwomechanizmy danej klasy rakiet sterowanych były wykonywane jako
siłowniki pneumatyczne Sterowanie kątowym położeniem steroacutew było realizowane w sposoacuteb
przekaźnikowy - za pomocą modulacji szerokości odstępoacutew czasowych położenia steroacutew
w obu skrajnych pozycjach względem położenia zerowego Taka metoda regulowania
tworzyła dodatkowy opoacuter strumienia powietrza a przekaźnikowe przełączanie wnosiło
składową błędu do układoacutew głowicy samonaprowadzającej
Jedną z metod realizacji sterowania serwomechanizmem wirujących rakiet małogabary-
towych jest elektryczne sterowanie wykorzystujące bezszczotkowy silnik elektryczny prądu
stałego z zastosowaniem rezonansowego sposobu sterowania Zapewniając elektromechanicz-
ny rezonans na częstotliwości obrotu rakiety można znacznie obniżyć wartość mocy potrzeb-
nej serwomechanizmowi jak roacutewnież wartość prądu zasilania i przesunięcia fazowego
Sterowanie silnikiem elektrycznym jest realizowane za pomocą siłowych układoacutew
elektrycznych z zastosowaniem sterowania mikroprocesorowego Jego możliwości pozwalają
realizować sterowanie proporcjonalne wyjściowych wspoacutełrzędnych serwomechanizmu
w szerokim zakresie z dużą prędkością kątową i wysoką dokładnością działania
64
W poroacutewnaniu z pneumatycznymi serwomechanizm elektryczny realizuje proporcjo-
nalne kątowe pozycjonowanie z liniową charakterystyką regulacyjną a brak drgań własnych
podnosi efektywność energetyczną całego systemu sterowania pocisku przez co wydłuża się
zasięg lotu i dokładność naprowadzania
Wykorzystanie sterowania mikroprocesorowego pozwala na elastyczną adaptację
serwomechanizmu w systemie sterowania oraz umożliwia zmianę filtroacutew korygujących i cha-
rakterystyk częstotliwościowych W celu podwyższenia niezawodności działania i warunkoacutew
bezpieczeństwa podczas startu mikroserwomechanizm ma wbudowane urządzenia kontroli
przedstartowej wspoacutełdziałające z systemem sterowania i elementami automatyki rakiety
Etapy projektowania bloku sterowania z elektrycznym napędem steroacutew
Etap 1 Określenie wymagań technicznych mikroserwomechanizmu koncepcja mikro-
serwomechanizmu wykonanie analiz rozwiązań konstrukcyjnych i schematoacutew
technicznych
Etap 2 Określenie charakterystyk aerodynamicznych pocisku na podstawie wynikoacutew
badań w tunelu aerodynamicznym wyboacuter schematu strukturalnego systemu
sterowania wykonanie modelowania matematycznego lotu modelu określenie
wymagań odnośnie dokładności działania i charakterystyk dynamicznych serwo-
mechanizmu sprecyzowanie wartości momentoacutew zawiasowych i sił działających
na stery wykonanie projektu konstrukcyjnego serwomechanizmu i stanowiska
kontrolnego
Etap 3 Wykonanie modeli doświadczalnych potwierdzenie charakterystyk technicznych
serwomechanizmu na podstawie badań na stanowisku kontrolnym w procesie
autonomicznego działania
Etap 4 Wykonanie modeli doświadczalnych wykorzystanie modeli do badań poligono-
wych w zestawie rakiety skorygowanie dokumentacji konstrukcyjnej na podstawie
wynikoacutew badań
Tabela 41
Poroacutewnanie parametroacutew i funkcji pneumatycznego i elektrycznego bloku steroacutew
Lp Parametr funkcja Blok steroacutew
pneumatycznych
Blok z napędem
elektrycznym
Uwagi
1 Napięcie źroacutedła zasilania +20-20 V 22-30 V
2 Gazodynamiczne sterowanie
rakietą w początkowej fazie lotu
07 s
min 1 s
3 Maksymalny kąt odchylenia steru plusmn 15deg plusmn 2 0 deg
4 Czas pracy baterii pokładowej
- w temp +50degC
- w temp -35degC
gt11 s
gt14 s
min 60 s
5 Sposoacuteb pracy siłownika
napędzającego stery
przekaźnikowe
wychylenie steroacutew
proporcjonalne
wychylenie steroacutew
6 Składane stery i destabilizatory
(chowane obrysie korpusu bloku)
jest
bd
Realne
technicznie
7 Uzbrojenie bloku bloku
bojowego po rozłożeniu steroacutew
jest bd Realne
technicznie
65
Tabela 42
Zestawienie zespołoacutew wspoacutelnych blokoacutew steroacutew pneumatycznego i elektrycznego
Lp
Nazwa zespołu
Oznaczenie
w bloku steroacutew
G1120000
Oznaczenie
w bloku z
napędem
elektrycznym
Uwagi
1
Prochowy Silnik Sterują-
cy (PSS) zawierający
- komorę
- ładunek prochowy
- zapłonnik
- przewody rurkowe
G1127000 -
2
Rozdzielacz gazu PSS - - W bloku G1120000 stanowi
podzespoacuteł siłownika
G1122000
3 Destabilizator G1120070 -
4 Tachometr G1124000 -
5 Wzmacniacz G1125000 -
6
Gniazdo G1126000 - Do elektrycznego połączenia
rakiety z wyrzutnią
7
Łączoacutewka G1120060 - Do elektrycznego połączenia
bloku steroacutew z GSN
Tabela 43
Zestawienie nowych zespołoacutew występujących w elektrycznym bloku steroacutew
Lp Nazwa zespołu Uwagi
1
Bateria Zapewniająca zasilanie zespołoacutew bloku steroacutew i
GSN od chwili startu rakiety do momentu
trafienia w cel
2
Elektryczny zespoacuteł sterowania
aerodynamicznego zawierający
- bezkolektorowy silnik elektryczny prądu
stałego z reduktorem
- oś z dwoma sterami
- elektroniczny poacutełprzewodnikowy
konwerter siłowy ze sterowaniem
procesorowym
- rozdzielacz gazu z łożyskami
Zapewniający podawanie gazoacutew prochowych
do dysz PSS zgodnie z programem sterowania
na początkowym odcinku toru lotu rakiety
42 Opracowanie wymagań dla bloku sterowania z gazodynamicznym sterowaniem
Zestaw bdquoGROMrdquo jako przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy jest przeznaczony
do zwalczania nisko lecących statkoacutew powietrznych samolotoacutew i śmigłowcoacutew Pocisk
rakietowy jest wystrzeliwany z jednorazowej wyrzutni rurowej umieszczanej na ramieniu
strzelca Dlatego najważniejszym wymogiem jest mała masa i wymiary pocisku Z drugiej
strony w celu zminimalizowania wpływu startującego z wyrzutni pocisku na strzelca należy
66
zapewnić niewielką prędkość startową co wymaga z kolei zastosowania w pocisku układu
steroacutew ze sterowaniem gazodynamicznym (GDS) Ponieważ skuteczność aerodynamicznych
powierzchni sterowych w początkowej fazie lotu pocisku jest niewystarczająca ze względu na
małą prędkość niezbędne jest sterowanie za pomocą efektywnego układu GDS
W pracy zdecydowano się na opracowanie sterowania hybrydowego składającego się
z układu gazodynamicznego sterowania w początkowej fazie lotu (do ok 1 sekundy od startu)
oraz układu sterowania aerodynamicznego z elektrycznym napędem steroacutew działającego
w dalszej fazie lotu pocisku do celu
Układ sterowania aerodynamicznego z napędem elektrycznym został zaprojektowany
z wykorzystaniem szybkiego bezszczotkowego silnika prądu stałego i siłowej techniki
poacutełprzewodnikowej ze sterowaniem mikroprocesorowym Jego możliwości pozwalają na
proporcjonalną kontrolę wspoacutełrzędnych wyjściowych elektrycznego bloku sterowania
w szerokim zakresie z dużą szybkością i wysoką dokładnością W poroacutewnaniu z blokiem
gazodynamicznym liniowość regulacji bez wprowadzania dodatkowych drgań poprawia
efektywność energetyczną całego systemu naprowadzania łącznie z głowicą samona-
prowadzającą
Analiza istniejących wersji rozwiązań technicznych blokoacutew ze sterowaniem gazodyna-
micznym (GDS) i wyboacuter wersji dla pocisku GROM
Analiza materiałoacutew uzyskanych w wyniku wyszukiwania informacji patentowych
wskazuje że opracowanie urządzeń z hybrydowym blokiem sterowania dla kierowanych
aparatoacutew latających (AL) stanowi aktualne i złożone wyzwanie naukowo-techniczne ktoacutere
wymaga rozwiązania problemoacutew mechaniki ośrodkoacutew ciągłych (aerodynamiki teoretycznej
i eksperymentalnej dynamiki gazu) mechaniki teoretycznej automatyki oraz inżynierii
materiałowej
Wiodącymi firmami w dziedzinie systemoacutew sterowania aero- i gazodynamicznego
(hybrydowego) są Thiokol Corporation (USA) LTV (USA) General Dynamics (USA)
Matra (Francja) Propulsion (Francja) Laboratorium badawcze w Sommersfield (Wielka
Brytania) British Aerospace public Limited comp (Wielka Brytania) British Aerocraft
(Wielka Brytania) Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoWympiełrdquo (Rosja)
Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoFakiełrdquo (Rosja) Państwowy Naukowo-Badawczy
Instytut Systemoacutew Lotnictwa (Rosja)
Urządzenia aero- i gazodynamicznego sterowania (AGDS) są coraz częściej wykorzy-
stywane w AL W pocisku rakietowym R-73 (Rosja) jest stosowany aero- i gazodynamiczny
system sterowania w pocisku rakietowym Mica (Francja) wykorzystany jest AGDS z dwoma
sterami w pocisku ASRAAM (Niemcy Anglia) w uzupełnieniu do aerodynamicznych steroacutew
pracuje się nad możliwością zastosowania urządzenia gazodynamicznego sterowania
Głoacutewne tendencje w zakresie poprawy charakterystyki AGDS to
1) zwiększenie wydajności tworzenia sił i momentoacutew kontroli przez roacutewnoczesne działanie
aerodynamicznych i gazodynamicznych urządzeń wykonawczych (zastosowanie aero-
i gazodynamicznego sterowania)
2) zmniejszenie strat siły ciągu silnika z powodu AGDS poprzez racjonalny wyboacuter rodzaju
i właściwości urządzeń wykonawczych
67
3) zmniejszenie zapotrzebowania na moc bloku sterowania powodującego korzystniejszy
doboacuter urządzeń wykonawczych
4) zmniejszenie masy i wymiaroacutew AGDS wskutek zastosowania aerodynamicznych
i gazodynamicznych urządzeń sterujących
5) uproszczenie konstrukcji i zwiększenie niezawodności urządzeń AGDS
Wymagania techniczne stawiane AGDS określono na podstawie badań roacuteżnych
urządzeń w wyrobach o podobnym przeznaczeniu wiodących firm krajowych
i zagranicznych ze szczegoacutelnym uwzględnieniem zastosowania w wysokomanewrowych AL
Głoacutewne parametry techniczne przyjęte dla nowoczesnych urządzeń AGDS są następujące
1) maksymalna wartość bocznej siły sterującej
2) liczba kanałoacutew sterowania - co najmniej 2
3) czas pracy AGDS nie mniejszy niż czas potrzebny do stabilizacji i sterowania rakiety
4) duża szybkość działania
5) mały moment zawiasowy
6) minimalne straty ciągu silnika sterującego (PSS)
7) minimalna masa i wymiary AGDS
Uzasadnienie wyboru przyjętego kierunku badań
Z wynikoacutew analizy literatury naukowo-technicznej wynika że wytworzenie sterujących
sił gazodynamicznych jest możliwe w następujący sposoacuteb
1) Sterowanie wektorem ciągu silnika sterującego poprzez zmianę kierunku strumienia
gazoacutew wylotowych (bez tworzenia skoku gęstości czyli fali uderzeniowej) Przykłady
realizacji tej metody są następujące
- AGDS z dyszą obrotową
- AGDS z deflektorem
- AGDS ze sterami gazowymi wewnątrz dyszy
2) Sterowanie wektorem ciągu poprzez stworzenie fali uderzeniowej w nadkrytycznej
części dyszy Przykładem tej metody są
- AGDS ze spojlerami
- AGDS z wydmuchem gazu lub cieczy do nadkrytycznej części dyszy
3) Sterowanie strumieniem gazu na powierzchnie AL Na przykład wykorzystując efekt
Coanda lub przez wydmuch gazu w celu stworzenia fali uderzeniowej strumieniem
naddźwiękowym na powierzchni opływu
4) Poprzez zastosowanie połączonych urządzeń hybrydowych (aero- i gazodynamicznych)
Przykładem takich urządzeń są aerodynamiczny ster z zamocowaną na stałe dyszą oraz
wspoacutełdziałanie steroacutew - aerodynamicznego i gazowego
Tabela 44 przedstawia klasyfikację sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił
sterowania i urządzeń do ich realizacji
68
Tabela 44
Klasyfikacja sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił sterowania
Kombinowa
ne sposoby
sterowania
Sterowanie
wektorowe ciągiem
silnika z
wykorzystaniem fali
uderzeniowej
Sterowanie wektorowe ciągiem silnika bez fali
uderzeniowej
Wydmuch
gazu na
obudowę
urządzenia
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z dy
szą kąto
wą
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z gazo
dy
nam
icznym
sterem
Sp
ojlery
zewn
ętrzne
Sp
ojlery
wew
nętrzn
e
Sp
ojlery
ku
bełk
ow
e
Wtry
sk g
azu p
łyn
neg
o
Naw
iew g
azu
Ob
roacutet p
on
addźw
ięko
wej części
dy
szy
Ob
roacutet p
od
dźw
ięko
wej części
dy
szy
Dy
sze obro
tow
e
Stery
gazo
we w
ewn
ętrzne
Stery
gazo
we zew
nętrzn
e
Blo
k w
ielod
yszo
wy
Dy
sze z uk
ośn
ym
wylo
tem
Kąto
we d
ysze o
bro
tow
e
Deflek
tory
Ob
roacutet g
łoacutew
neg
o siln
ika
Ob
roacutet siln
ikoacute
w k
orek
cyjn
ych
Wy
dm
uch
gazu
z niezależn
ego
gen
eratora g
azu
Wy
dm
uch
gazu
z silnik
a
Sposoby tworzenia sterujących sił aerodynamicznych są szczegoacutełowo opisane w litera-
turze dotyczącej aerodynamiki i konstrukcji [33] W punkcie tym analizuje się sposoby
tworzenia urządzeń sterowania aero- i gazodynamicznego tj stworzenia sterujących urządzeń
gazodynamicznych i ich połączenia ze znanymi aerodynamicznymi urządzeniami sterującymi
w celu zastosowania w rakietach kierowanych małych rozmiaroacutew
Analiza poroacutewnawcza roacuteżnych wariantoacutew rozwiązań technicznych
Badania przeprowadzone przez Laboratorium Badawcze Sommerfelda wykazują że
następujące typy AGDS są najbardziej perspektywiczne dla wysokomanewrowych AL
1) AGDS z dyszami obrotowymi
2) AGDS z wtryskiem cieczy
3) AGDS z nawiewem gazu
4) AGDS z nasadkami obrotowymi
5) AGDS z deflektorem
6) AGDS z wysuwanymi osłonami
7) AGDS ze spojlerami
Oproacutecz powyższych urządzeń rozważone zostało roacutewnież urządzenie AGDS ze sterami
gazowymi oraz w szczegoacutelności związanymi kinematycznie sterami aerodynamicznymi
i gazowymi (stosowane w pocisku rakietowym bdquoMicardquo (Francja)) jak roacutewnież urządzenia
łączące AGDS ze sterami aerodynamicznymi i stałymi dyszami z suwakowym sterowaniem
Urządzenia AGDS z dyszami obrotowymi mogą tworzyć stosunkowo duże boczne siły
sterujące Wymagają one jednak napędoacutew o dużej mocy Ponadto trudny jest wyboacuter
materiałoacutew do uszczelnień węzła obrotowego Jednym ze sposoboacutew zwiększenia
niezawodności pracy dysz obrotowych jest zastosowanie specjalnej konstrukcji mieszkowych
i elastycznych uszczelek
69
Sterowanie AL w trzech płaszczyznach ze stacjonarnymi dyszami obrotowymi
(z jednym stopniem swobody) może być zrealizowane jedynie przez cztery dysze
Urządzenia AGDS z wtryskiem płynnego gazu do naddźwiękowej części dyszy
z konstrukcyjnego punktu widzenia są względnie proste w poroacutewnaniu z innymi
urządzeniami Głoacutewną rolę w tworzeniu bocznej siły sterującej odgrywa utworzenie ukośnej
fali uderzeniowej Tabela 45 przedstawia jakościową ocenę specyfikacji roacuteżnych wersji
urządzeń AGDS
Tabela 45
Jakościowa ocena specyfikacji roacuteżnych wersji urządzeń AGDS
Wywiew gazu
na obudowę
Wywiew gazu z
silnika
Cechy Zalety Wady
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Prosta konstrukcja Niestałość sił
sterujących
Wywiew gazu z
niezależnego
generatora gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Zwiększenie wagi z
powodu generatora
gazu
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet silnikoacutew
korekcyjnych
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Skomplikowana
konstrukcja duża
waga
Obroacutet głoacutewnego
silnika
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 40 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Duża waga
ograniczenie
sterowania
Deflektory
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Małe wysiłki
odchylenia
Zanieczyszczenie i
wypalanie duża masa
Kątowe dysze
obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Duży zakres
odchylenia sił
sterujących
Straty w sile ciągu
Dysze ze ściętym
wylotem
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Ograniczona masa
Mała prędkość
działania złożoność
uszczelnień
Blok
wielodyszowy
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Proste i łatwe
sterowanie
Błąd centrowania siły
ciągu
Zewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 15 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
70
Wewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Dysze obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet
poddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Obroacutet w
ponaddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił steru-
jących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
z
wykorzystanie
m fali
uderzeniowej
Nawiew gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Skomplikowana
konstrukcja
Wtrysk gazu
płynnego
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Zwiększenie siły
sterującej dzięki
wtryskowi
utleniacza
Skomplikowana
konstrukcja
Spojlery kubłowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność Duże momenty
zawiasowe
Spojlery
wewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Duże siły sterujące
przy niewielkich
powierzchniach
sterujących
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Spojlery
zewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Duże siły sterujące
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Kombinowane
metody
sterowania
Ster aerodyna-
miczny połączony
ze sterem gazo-
dynamicznym
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Ster aerodyna-
miczny połączony
z dyszą kątową
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa Straty w sile ciągu
Ster
aerodynamiczny
połączony z
gazowym
urządzeniem
rozdzielającym
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
mniejsza masa
Skomplikowana
konstrukcja
71
Przy przechodzeniu strumienia głoacutewnego przez skok gęstości zwiększa się ciśnienie
statyczne w strumieniu i ciśnienie na części powierzchni dyszy W rezultacie powstaje siła
boczna AGDS z wtryskiem płynnego gazu są szeroko wykorzystywane w pociskach
rakietowych bdquoTitan-ZSrdquo bdquoMinuteman-2rdquo bdquoPolaris A-3rdquo bdquoSprintrdquo (USA) i MBM-1 (Francja)
Są one niezawodne i szybkie w działaniu Urządzenia takie wymagają pojemnika dla
wstrzykiwanego gazu co prowadzi do zwiększenia masy i wymiaroacutew konstrukcji
Urządzenia AGDS z nawiewem gazu do nadkrytycznej części dyszy charakteryzują się
dużą prędkością działania wymagają niewielkich działań w zakresie sterowania mają małą
masę Zasada ich pracy jest taka sama jak w AGDS z wtryskiem płynnego gazu
Strumień wtryskiwanego gazu ktoacutery wychodzi z komory lub kanału głoacutewnego silnika
lub samodzielnego generatora gazu tworzy na wewnętrznej powierzchni dyszy lokalną falę
uderzeniową Wykonanie takich urządzeń jest skomplikowane z powodu trudności
w wykonaniu dobrze funkcjonujących zaworoacutew z płynną zmianą zużycia wtoacuternego gazu
zgodnie z komendami systemu sterowania Problem wykonania takiego zaworu jest związany
wysoką temperaturą gazoacutew prochowych i obecnością w nich skondensowanych twardych
cząsteczek (tlenku glinu Al2O3) powodujących silną erozję dyszy
Urządzenia AGDS z zamocowaną na dyszy pierścieniową nasadką obrotową pozwalają
uzyskać znaczące kąty odchylenia wektora ciągu (do 30) ale mają duże momenty
zawiasowe i duże straty ciągu (do 15)
Urządzenia AGDS z deflektorem mogą być wykonane w kształcie walca lub ściętego
stożka Okrągłe deflektory są instalowane w zawiasie Deflektor w stanie spoczynku nie ma
kontaktu ze strumieniem gazu Przy skręcie pod kątem część deflektora wchodzi w strumień
gazu Na powierzchni styku powstają siły sterujące Deflektory charakteryzują się prostą
konstrukcją brakiem uszczelnień w ruchomych łączach Deflektory stwarzają duże siły
sterujące (do 28) Jednak takie urządzenia wymagają dużej mocy sterującej
Urządzenia AGDS z wysuwanymi osłonami mają prostą konstrukcję i niewielki ciężar
Głoacutewną ich zaletą jest niska utrata ciągu Wysuwane osłony tworzą siły sterujące (do 12)
Urządzenia te mają duże rozmiary z powodu wysuwania osłon
W urządzeniach AGDS ze spojlerami stosuje się cztery osłony (spojlery) ktoacutere przy
przemieszczaniu zakrywają część wylotu dyszy Przy wprowadzaniu spojleroacutew do strumienia
powstaje ukośna fala uderzeniowa w okolicy wylotu dyszy co prowadzi do nieroacutewno-
miernego rozłożenia na ścianach dyszy i pojawienia się bocznego elementu ciągu Spojlery
mogą przesuwać się w płaszczyźnie wylotu dyszy (normalne spojlery) i pod pewnym kątem
do wylotu dyszy (ukośne spojlery) W normalnych spojlerach siły boczne prawie liniowo
zależą od wysokości i wysunięcia Urządzenia gazodynamiczne ze spojlerami charakteryzują
się najmniejszymi z rozpatrywanych momentami zawiasowymi i prostą konstrukcją
Urządzenia AGDS z gazowymi sterami pozwalają uzyskać stosunkowo duże siły
sterowania (do 15 wartości ciągu silnika) i umożliwiają sterowanie w dwoacutech kanałach Ster
gazowy to profilowana płyta grafitowa ktoacutera jest zainstalowana w strumieniu gazu i ma
zdolność do obracania się wokoacuteł własnej osi poprzecznej do osi rakiety Siła sterująca
pojawia się po obrocie steru o wymagany kąt zgodnie z komendą systemu sterowania
Obecność steroacutew gazowych powoduje określone straty ciągu osiowego ( maxxR = 015)
72
najmniejsze przy braku sygnału sterującego ponieważ stery gazowe są stale w strumieniu
gazu
Kombinowana metoda sterowania (hybrydowa) w ktoacuterej stery aerodynamiczne są
połączone z generatorem gazu pozwala na zmniejszenie masy pocisku rakietowego poprzez
zastosowanie jednego silnika sterującego w zestawie AGDS Oproacutecz zmniejszenia masy oraz
wymiaroacutew zaletą AGDS w połączeniu z aerodynamicznym sterem i generatorem gazu (GG)
jest brak utraty ciągu głoacutewnego silnika Jednak potrzeba zastosowania mechanicznego
okablowania sterującego nieco komplikuje konstrukcję AGDS z powodu umieszczenia
wewnątrz rakiety przekładni a także prowadzi do luzoacutew i błędoacutew w kątach odchylenia
urządzeń sterujących AGDS w ktoacuterym aerodynamiczny ster połączony jest z dystrybutorem
gazu GG jest używane w pociskach ZUR 9M39 przenośnych systemoacutew obrony
przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
Oproacutecz omoacutewionych wyżej urządzeń obiektem zainteresowania jest także wtryskowy
system bdquoPif-Pafrdquo firmy bdquoAerospatialerdquo (Francja) ktoacutery składa się z dysz generatora gazu
i selektora [43] Wtryskowy system sterowania generuje moc do manewrowania za pomocą
dysz przez ktoacutere wypływają przetworzone produkty z generatora gazu dostarczane do dysz za
pomocą selektora zapewniającego dostawę gazu do dysz dla realizacji danego manewru
Czas reakcji systemu wtryskowego na komendę sterowania wynosi od 10 do 15 ms czyli
tylko 01 czasu reakcji klasycznego systemu sterowania z aerodynamicznymi powierz-
chniami Taki system jest autonomiczny i może działać zaroacutewno w początkowym jak
i końcowym odcinku lotu ale nie zapewnia liniowej charakterystyki sterowania
Wyboacuter wersji generatora gazu (GG) dla rakietowego zestawu GROM
Ze względu na fakt że pocisk rakietowy zestawu bdquoGromrdquo przeznaczony jest do
strzelania z wyrzutni ktoacuterą operator trzyma na ramieniu podstawowym jego warunkiem jest
mała waga i wymiary Na tej podstawie sensownym będzie zastosowanie na pocisku
kombinowanego AGDS przy ktoacuterym moment obrotowy jest przekazywany na aerodyna-
miczne stery i kinematycznie związane z nimi systemy kontroli GG za pośrednictwem
pojedynczego silnika sterującego
Jako prototyp urządzenia został wybrany AGDS pocisku ZUR 9M39 w przenośnych
systemach obrony przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
W pociskach 9M39 funkcjonuje gazowy napęd steroacutew ktoacutery steruje aerodynamicznymi
sterami i wspoacutełdziałający z nim prochowy generator gazu GG W celu zasilenia gazowego
napędu steroacutew i jednostki GG wykorzystywane są niezależne źroacutedła gazu (generator gazu
(PSS) i prochowy akumulator ciśnienia - PAC) Takie rozwiązanie zwiększa masę systemu
AGDS
Koncepcja konstrukcji hybrydowego napędu steroacutew dla pocisku GROM
W skład zaproponowanej innowacyjnej konstrukcji AGDS pocisku rakietowego
zestawu bdquoGromrdquo wchodzą następujące urządzenia
1) napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych PE-MP-1 w tym korpus reduktor
z silnikiem elektrycznym przetwornik oś z dwoma sterami aerodynamicznymi suwaka
i łożysk
73
2) napęd GG odpowiada napędowi z zestawu 9M313 składa się z silniczka prochowego
PSS zapalnika filtra i przewodoacutew rurowych
AGDS pocisku zestawu bdquoGromrdquo spełnia następujące wymagania techniczne
1) rozwijany ciąg GG w zakresie od 10 N do 14 N
2) czas pracy GG ndash rzędu 1 sek
3) maksymalny moment zawiasowy wspomagania działający na parę aerodynamicznych
steroacutew co najmniej 07 Nm maksymalny przeciwstawny moment co najmniej 07 Nm
4) maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych jest ograniczony punktami oporu
i wynosi plusmn 15 stopni
Tak więc zmodernizowany pocisk rakietowy zestawu GROM ma być sterowany
z wykorzystaniem napędu elektrycznego dla ktoacuterego źroacutedłem energii jak i dla pozostałych
pokładowych urządzeń (zasilanie GSN) jest jedna bateria termiczna Pozwala to na znaczące
zmniejszenie ciężaru i rozmiaroacutew elementoacutew konstrukcji systemu AGDS w poroacutewnaniu
z podobnym systemem pociskoacutew 9M39
43 Założenia taktyczno-techniczne do opracowania bloku steroacutew z napędem
hybrydowym połączonego z aerodynamicznym i gazodynamicznym sterowaniem
dla zestawu GROM
431 Wymagania taktyczno-techniczne
Model bloku napędowego powinien zawierać
a elektryczny napęd steroacutew EN-MP-1
b blok sterowania napędem BS-MP-1
c blok zasilania BZP-MP-1
d czujnik prędkości kątowych CPK-MP- 1
e silnik prochowy sterujący PSS-MP-1
Oznaczenia powyższe pochodzą z niejawnej dokumentacji konstrukcyjnej pocisku
GROM ndash własność MESKO SA
Wymagania techniczne dotyczące modułu napędowego
a Miniaturowy napęd jest przeznaczony do obracania sterami urządzenia zgodnie
z sygnałami analogowymi generowanymi przez system kontroli urządzenia
b Zakres zmiany sygnału sterującego od - 105 do 105 V
c Impedancja wyjściowa źroacutedła sygnału sterowania maks 150 Ω Impedancja wejściowa
miniaturowego napędu nie mniejsza niż 10 kΩ
d Maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych powinien być ograniczony punktami
oporu w zakresie od -15deg do + 15deg Błąd odliczenia nie większy niż 30rsquo
e Spadek przekształcenia miniaturowego napędu w zakresie (150 plusmn 015)ordmV
f Przesunięcie pozycji zerowej napędu pod wpływem sygnału sterującego roacutewnego (000
plusmn 001)0 - le 05
0
g Miniaturowy napęd przy sygnale sterującym roacutewnym 100 i zewnętrznym momencie
obciążenia w zakresie od - 05 Nm (moment przeciwdziałania) do +05 Nm (moment
wspomagający) musi zapewniać następujące częstotliwości
74
Częstotliwości Hz 10 15 20
Maksymalne opoacuteźnienia fazy (o) 10 20 45
Wzrost amplitudy charakterystyk amplitudowo-częstotliwościowych nie powinien
przekraczać 3 dB
h Maksymalny moment przeciwdziałania obciążenia na wale wyjściowym miniaturowego
napędu wynosi 07 Nm Maksymalny moment wspomagania obciążenia na wyjściowej
osi miniaturowego napędu wynosi 04 Nm
i Maksymalna prędkość osi nieobciążonego miniaturowego napędu przy napięciu zasilania
roacutewnym 24 V powinna odpowiadać 20000s
j Błąd statyczny napędu przy obciążeniu 05 Nm momentu obrotowego nie powinien
przekraczać 150
k W zakresie obrotu aerodynamicznych steroacutew od -80 do +8
0 przedział napędu GDU musi
zapewnić moment sterujący proporcjonalny do kąta obrotu aerodynamicznych steroacutew
z dopuszczalnym błędem plusmn 10
l Napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych powinien zapewniać co najmniej 30
sekundowy czas pracy
m Zasilanie napędu powinna zapewniać bateria termiczna o parametrach wymaganych
spełnienia powyższych warunkoacutew Bateria termiczna zapewnia min 10-letni okres
przechowywania w magazynie i 3-letni okres w warunkach eksploatacji bojowej
n Przed rozłożeniem steroacutew sygnał sterujący przekazywany do napędu powinien wynosić
0 plusmn 001 V
Wymagania dotyczące wytrzymałości i odporności na wstrząsy zewnętrzne
Miniaturowy napęd musi być trwały i odporny na działanie mechaniczne i czynniki
środowiskowe zgodnie z GOST 2039 304-76 wykonanie dla umiarkowanie-zimnego
klimatu z następującymi szczegoacutełami
a podwyższona temperatura otoczenia
- robocza + 500
- maksymalna + 650
b obniżona temperatura otoczenia
- robocza - 400
- maksymalna - 500
Wymagania dotyczące niezawodności
Niezawodność miniaturowego napędu określa się w następujący sposoacuteb
a Prawdopodobieństwo bezawaryjnej pracy przez 30 sekund od chwili uruchomienia
baterii - min 099
wyznaczony okres pracy - co najmniej 10 lat Wyznaczony okres pracy co najmniej
100 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
b Potwierdzenie wskaźnikoacutew wiarygodności
wskaźniki wiarygodności oparte są na obliczeniach statystycznych
75
Wymagania dotyczące działania łatwości obsługi technicznej naprawy
i przechowywania
a Podczas całego okresu przechowywania i stosowania w zestawie napęd elektryczny
(bateria silnik bezszczotkowy połączenia elektryczne) nie powinien wymagać
okresowych kontroli i prac konserwacyjnych
b Naprawy powinny być możliwe do wykonania w warunkach składnicy wojskowej
c Gwarantowany okres pracy co najmniej 8 lat Gwarantowany okres pracy w zestawie
co najmniej 10 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
Wymagania dotyczące transportu
Miniaturowy napęd elektryczny w standardowym opakowaniu i w zestawie bdquoGROMrdquo
powinien być przystosowany do transportu kolejowego wodnego i lotniczego bez
ograniczenia odległości transportu i szybkości ilości załadunkoacutew i rozładunkoacutew startoacutew
i lądowań transportu drogowego w standardowym opakowaniu - na odległość do 1000 km
Wymagania dotyczące bezpieczeństwa
Dokumentacja projektowa i instrukcje procesowe powinny zawierać środki zapewnienia
bezpieczeństwa w produkcji testowaniu i eksploatacji miniaturowego napędu zgodnie
z zasadami wykonywania prac z przedmiotami zawierającymi materiały wybuchowe
Wymagania dotyczące standaryzacji i unifikacji
a Wymagania w zakresie standaryzacji i unifikacji - zgodnie z obowiązującymi normami
wojskowymi oraz STANAG
b Nie są określone ilościowe wymagania odnośnie stopnia standaryzacji i unifikacji
Wymagania dotyczące technologii
a Konstrukcja miniaturowego napędu powinna zapewniać zdolność produkcyjną i łatwy
montaż wymienność zespołoacutew części i elementoacutew zgodnie z obowiązującymi normami
obronnych oraz STANAG
b Pracochłonność produkcji powinna być ograniczona do minimum
c Dokumentacja technologiczna powinna spełniać wymogi zestawu norm obronnych
Wymagania projektowe
a W zakresie wymagań projektowych i technologicznych miniaturowy silnik
elektryczny napędu steroacutew musi spełniać wymagania dokumentoacutew normatywnych
b Wymiary ogoacutelne i montażowe powinny być zgodne z dokumentacją konstrukcyjną
zestawu bdquoGROMrdquo
c Miniaturowy napęd elektryczny powinien być wymienny w zakresie wymiaroacutew
montażowych
Miniaturowy napęd elektryczny posiada metalizację zgodnie z obowiązującymi
normami obronnymi oraz STANAG
d Elementy powłok środki eksploatacyjne i uszczelniające stosowane w miniatu-
rowym napędzie elektrycznym muszą być odporne na działanie mikroorganizmoacutew
76
owadoacutew i gryzoni podczas przechowywania w magazynach w opakowaniu i eksplo-
atacji oraz w zestawie znajdującym się w kontenerze transportowym
e Opoacuter obwodoacutew elektrycznych i wytrzymałość izolacji powinny być zgodne
z obowiązującymi normami obronnymi oraz STANAG
5 MΩ w normalnych warunkach klimatycznych (przy temperaturze otoczenia od 288
K do 308 K wilgotności względnej od 45 do 80 i ciśnieniu atmosferycznym od
840 hPa do 1067 hPa)
1 MΩ w podwyższonej temperaturze otoczenia 338 K
100 kΩ przy dużej wilgotności 98 (przy temperaturze 308 K)
Izolacja obwodoacutew elektrycznych miniaturowego napędu musi wytrzymać bez awarii
w stanie spoczynku i w normalnych warunkach klimatycznych wpływ rzeczywistego napięcia
o wartości co najmniej 100 V podczas testoacutew w dużej wilgotności nie mniej niż 60 V
432 Wymagania dotyczące sposoboacutew zabezpieczenia
Wymagania metrologiczne
a Dokumentacja projektowa i technologiczna w trakcie opracowania musi być poddane
badaniom metrologicznym w przedsiębiorstwie produkcyjnym
b Metrologiczne zabezpieczenie produkcji testowania i eksploatacji miniaturowego
napędu powinno spełniać wymagania norm obronnych oraz STANAG
433 Wymagania dotyczące surowcoacutew materiałoacutew i akcesorioacutew
a Materiały i powłoki stosowane przy opracowaniu miniaturowego napędu z gazo-
dynamicznym sterowaniem muszą spełniać wymagania norm obronnych i STANAG
Zgoda na wykorzystanie materiałoacutew deficytowych powinna być uzyskana w ustalonym
trybie
b Elementy zakupione produkty w tym roacutewnież standardowe a także surowce materiały
i poacutełprodukty wykorzystywane do produkcji miniaturowych napędoacutew muszą spełniać
wymagania warunkoacutew technicznych norm obronnych i STANAG
434 Wymagania dotyczące konserwacji opakowania i oznakowania
a Opakowanie miniaturowego napędu i modelu proacutebnego powinno zapewnić ich
bezpieczeństwo podczas transportu zgodnie z normami państwowymi i branżowymi
(warunki transportu kolejowego) i przechowywania w warunkach magazynowych
b Opakowanie i oznakowanie miniaturowego napędu muszą być zgodne z normami
obronnymi i STANAG
435 Wymagania specjalne
Na etapie dokumentacji projektowej należy opracować roacutewnież dokumentację
stanowiska kontroli parametroacutew napędu elektrycznego
77
5 Model matematyczny i metody kontroli parametroacutew bloku sterowania
z napędem elektrycznym
51 Wprowadzenie
Zautomatyzowane bloki sterowania z napędem elektrycznym są głoacutewnym środkiem
napędowym większości maszyn roboczych i agregatoacutew technologicznych w przemyśle
maszynowym hutnictwie transporcie i innych gałęziach przemysłu Głoacutewną tendencją
w rozwoju elektrycznych blokoacutew sterowania jest znaczna komplikacja wykonywanych przez
nich funkcji a także komplikacja zasad dotyczących ruchu maszyn roboczych przy
jednoczesnym zwiększeniu wymagań w zakresie dokładności wykonywanych operacji
Prowadzi to nieuchronnie do jeszcze większego skomplikowania funkcjonalnych
i technicznych cech elementoacutew sterujących napędem i naturalnie wymaga wykorzystania
w nim narzędzi komputerowych co stymuluje rozwoacutej mikroprocesorowych sterownikoacutew
i metod projektowania wspomaganego komputerowo Do głoacutewnych powodoacutew wykorzystania
urządzeń i systemoacutew cyfrowych w siłownikach o napędzie elektrycznym należy zaliczyć
następujące zalety cyfrowych metod przedstawienia informacji
wysoka odporność na zakłoacutecenia w warunkach silnych poacutel elektromagnetycznych
prosta kontrola transmisji zapisu i przechowywania danych
możliwość dostosowania i rozbudowy systemoacutew cyfrowych bez konieczności
wprowadzania większych zmian do oryginalnego sprzętu poprzez przeprogramowanie
Wykonanie dokładnych i szybkich systemoacutew siłownikoacutew z napędem elektrycznym
jako podstawowego elementu automatyzacji procesoacutew i systemoacutew sterowania
zapewniających wysoką skuteczność produkcji jest aktualnym naukowo-technologicznym
wyzwaniem Rozwoacutej techniki mikroprocesorowej doprowadził do stworzenia napędoacutew
elektrycznych z bezpośrednim sterowaniem cyfrowym ktoacuterych udział w ogoacutelnej liczbie
napędoacutew sterowanych stale rośnie Zalety tych systemoacutew przyczyniły się do ich szerokiego
zastosowania w roacuteżnych cyfrowych układach sterujących
Poniżej przedstawiono podstawowe parametry bloku sterowania wymagane do
automatycznej ich kontroli oraz opracowano model matematyczny bloku sterowania
z napędem elektrycznym do oceny konwergencji parametroacutew w produkcji seryjnej
52 Parametry bloku sterowania
Jedną z głoacutewnych cech jak powinien posiadać napęd bloku sterowania jest określona
dokładna powtarzalność danych wejściowych Zadane działanie wejściowe i precyzja jego
powtoacuterzenia określają żądaną zasadę ruchu osi napędu układu sterowania Do najbardziej
charakterystycznych tryboacutew pracy na podstawie ktoacuterych dokonuje się oceny i analizy
poroacutewnawczej właściwości napędoacutew sterowania są
tryb statyczny
graniczny tryb dynamiczny
procesy przejściowe występujące jako reakcja napędu na wymuszenia skokowe
Statyczny tryb napędu ocenia się za pomocą danych obciążeniowych Pod danymi
obciążeniowymi należy rozumieć zależność szybkości urządzeń kontrolnych w procesie
przejściowym od chwili przyłożenia obciążenia Pokazują one jak zmieniają się wymagane
78
momenty obrotowe i prędkość kątowa osi napędzanej przy zadanym pełnym obciążeniu osi
momentem maksymalnym
Dane obciążeniowe określają maksymalny moment obrotowy osiągany przez napęd
oraz maksymalną prędkość obrotową nieobciążonej osi wyjściowej Charakterystyka siłowa
elektrycznego bloku sterowania wskazuje że jego moment obrotowy na osi steru ma
tendencję do nasycenia Nasycenie charakterystyki jest określane granicznym trybem
dynamicznym
Sumaryczne oddziaływanie momentoacutew zawiasowego siły bezwładności i sił tarcia na
oś napędową steroacutew (warstwy smaru) jest opisane za pomocą funkcji przenoszenia
obciążenia Funkcja przenoszenia jest badana za pomocą charakterystyk amplitudowo-
fazowych elektrycznego bloku sterowania
Charakterystyka amplitudowa określa zależność amplitudy drgań steru od częstotli-
wości sygnałoacutew sterowania Charakterystyka fazowo-częstotliwościowa określa zależność
opoacuteźnienia fazowego osi wyjściowej bloku sterowania od częstotliwości sygnałoacutew
sterowania
Charakterystyki amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe prezentują zmianę amplitudy
momentu osiąganego przez blok sterowania w funkcji częstotliwości Na podstawie tych
charakterystyk można stwierdzić że dla zakresu niskich częstotliwości elektryczny blok
sterowania pracuje przede wszystkim na całkowite obciążenie W zakresie częstotliwości
powyżej częstotliwości odcięcia blok sterowania pracuje na obciążeniu bezwładnościowym
(inercyjnym)
Procesy przejściowe pokazują najbardziej poglądowy obraz charakteru zmian para-
metroacutew bloku sterowania w ruchu
Z analizy procesoacutew przejściowych wynika że w procesie rozpędzania spadek napięcia
na silniku gwałtownie wzrasta tworząc moment napędowy niezbędny do pokonania
bezwładności steru Obciążenie zawiasowe na sterze jest w tym czasie niewielkie poacuteźniej
prędkość obrotowa steru osiąga wartość bliską maksymalnej dostępnej prędkości bloku
sterowania Kąt obrotu steru zwiększa się zgodnie z krzywą zbliżoną do ekspotencjalnej
z nałożonymi na nią drganiami
W procesie wzrostu prędkości obrotowej prąd w silniku generuje moment napędowy
mający na celu pokonanie momentu bezwładności steru Po rozpędzeniu moment zmienia
swoacutej znak na ujemny i blok sterowania pracuje w trybie hamowania pokonując ujemny
moment zawiasowy
W oparciu o powyższe tryby pracy elektrycznego bloku sterowania można określić
następujące parametry
maksymalny moment zawiasowy
maksymalną prędkość obrotową
roboczy zakres kątoacutew wychylenia steroacutew
zakres odtwarzanych częstotliwości
fazowe opoacuteźnienie osi wyjściowej
Sprawdzanie parametroacutew wyjściowych bloku sterowania wymaga użycia specjalistycz-
nego sprzętu kontroli parametroacutew stanu technicznego urządzenia
79
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowania
Wraz z coraz większą złożonością blokoacutew sterowania użytkownicy przykładają więcej
uwagi na kwestie projektowania zautomatyzowanych środkoacutew kontroli ich jakości Wynika to
przede wszystkim z dążenia do zachowania wyjściowych wskaźnikoacutew jakości podczas całego
okresu eksploatacyjnego Ponadto poszukuje się rozwiązań ktoacutere przy zachowaniu innych
istotnych warunkoacutew zapewnią wysoki poziom wiarygodności kontrolowanych parametroacutew
Na istotę problemoacutew kontroli składają się trzy kwestie
co kontrolować
jak kontrolować
kiedy kontrolować
Kontrola wymaganych parametroacutew wiąże się bezpośrednio z szeregiem problemoacutew i dlatego
w procesie obsługi technicznej pożądane jest kontrolowanie nie wskaźnikoacutew a dokładniej je
opisujących parametroacutew
Metody oceny wpływu kontrolowanych parametroacutew na wskaźniki jakości można
podzielić na następujące grupy
metoda modelowania naturalnego (fizycznego)
metoda modelowania za pomocą pętli symulacji
metoda modelowania cyfrowego
analityczna metoda analizy
Zastosowanie w zaawansowanych technicznie systemach pokładowych elektrycznych
blokoacutew sterowania wymaga badań stanu technicznego na roacuteżnych etapach cyklu życia
obejmując szeroki zakres kontroli parametroacutew znaczących dla stanu technicznego urządzenia
Stały i ciągły rozwoacutej i doskonalenie wykonawczych urządzeń pokładowych ma znaczący
wpływ na kształt i właściwości środkoacutew kontrolnych Cechy charakterystyczne obecnego
etapu rozwoju urządzeń pokładowych to szerokie wykorzystanie mikroprocesoroacutew i cyfro-
wych metod kontroli stosowanie systemoacutew możliwych do rekonfiguracji i adaptacji
opracowanie roacuteżnych algorytmoacutew przetwarzania danych cyfrowych Bardzo często powstaje
przy tym potrzeba powiązania systemoacutew cyfrowych i analogowych w systemy hybrydowe
Opracowanie systemoacutew sterowania dla wysokomanewrowego pocisku rakietowego
wymaga rozwiązania szeregu zadań
Pierwsze zadanie polega na jak najbardziej szczegoacutełowym i dokładnym poznaniu
urządzeń do kontroli badanych obiektoacutew Celem jest wyjaśnienie głoacutewnych cech urządzeń
kontroli i cech charakterystycznych procesoacutew zachodzących w nich podczas kontroli
Drugim zadaniem jest ustalenie liczby kontrolowanych parametroacutew i zakresoacutew ich
zmienności Parametry mogą być zaroacutewno wybrane przez projektanta systemu jak i jego
użytkownika
Trzecie zadanie związane jest z rzeczywistym istnieniem lub możliwością stworzenia
środkoacutew technicznych zapewniających kontrolę parametroacutew
Na podstawie powyższego można sformułować kluczowe zadania dotyczące procesu
sterowania urządzeniami pokładowymi pociskoacutew rakietowych
80
zaprojektowanie zbudowanie i zbadanie modeli bloku sterowania jako przedmiotu
kontroli
zaprojektowania zbudowanie i zbadanie modeli urządzeń kontroli elektrycznego bloku
sterowania
opracowanie i zbadanie programoacutew kontroli
Budowa i badania modeli elektrycznego bloku sterowania obejmują określenie zadań
kontroli możliwych kryterioacutew jakości dla realizacji tych zadań i możliwych wskaźnikoacutew
jakości obiektu
Budowa i badania modeli systemoacutew kontroli obejmują określenie zależności
charakterystyk parametroacutew obiektu oraz znalezienie warunkoacutew ktoacutere umożliwią określenie
wartości parametroacutew na podstawie charakterystyk
Badanie programoacutew kontroli jest niezbędne do określenia wpływu możliwych działań
na oprogramowanie opracowania kryterioacutew oceny programoacutew połączenia programoacutew
z błędami i kryteriami optymalności systemoacutew kontroli
Tak więc zadaniem kontroli stanu technicznego bloku steroacutew jest wyboacuter konkretnych
działań ktoacutere pozwolą odpowiedzieć na trzy pytania
co i jak badać aby określić właściwości systemu kontroli (analiza)
jak zbudować system kontroli aby spełniał określone kryteria (synteza)
do czego należy dążyć przy tworzeniu systemu kontroli w przyszłości (idealny system)
i obecnie (optymalny system)
Wprowadzenie zautomatyzowanych lub automatycznych środkoacutew kontroli na roacuteżnych
etapach cyklu rozwoju może zapewnić jednolitość metod i urządzeń kontrolnych zwiększyć
obiektywność wynikoacutew kontroli i zapewnić odpowiedni poziom bezawaryjności dzięki
okresowej obsłudze urządzenia
Aby sfinalizować opracowanie bloku sterowania przed testowaniem przeprowadza się
modelowanie z wykorzystaniem wzorca lub rzeczywistego bloku systemu sterowania
W procesie symulacji komputer generuje sygnały czujnikoacutew zgodnie z aktualną pozycją
aparatu latającego (AL) w przestrzeni i przekazuje je na wejścia systemu sterowania sygnały
wyjściowe są tworzone z uwzględnieniem zadanych odchyleń steroacutew Kąty odchylenia
aerodynamicznych powierzchni sterowych pocisku są określane poprzez pomiar napięcia na
potencjometrach sprzężenia zwrotnego bloku sterowania
Wartości danych napięć po przetworzeniu analogowo-cyfrowym są przekazywane do
komputera pokładowego przeliczane na wartości kątowe i wykorzystane do symulacji lotu
AL
W ten sposoacuteb stanowisko modelowania (SM) jest przeznaczone do badania procesoacutew
pracy systemoacutew sterowania bezzałogowych statkoacutew powietrznych opisywanych przez
skomplikowane systemy roacutewnań roacuteżniczkowych Głoacutewną zaletą takich kompleksoacutew jest
możliwość uzyskania parametroacutew procesoacutew w czasie rzeczywistym niezależnie od
złożoności danego układu roacutewnań roacuteżniczkowych ze względu na wysoką prędkość
przetwarzania informacji
Stanowisko modelowania (SM) zapewnia rozwiązanie następujących kwestii
wypracowanie funkcjonowania kanałoacutew systemu sterowania w trybie stabilizacji
81
wypracowanie funkcjonowania systemu sterowania w trybie naprowadzania
Stanowisko modelowania składa się z aparatury i oprogramowania Schemat blokowy
SM jest przedstawiony na rys 51
Stanowisko do przeprowadzenia modelowania obejmuje następujące urządzenia
stanowisko modelowania w tym komputer osobisty karta wielokanałowego
przetwornika analogowo-cyfrowego (PAC) karta wielokanałowego przetwornika
cyfrowo-analogowego (PCA) karta kontrolera wejściawyjścia kanału cyfrowego
(KWeWy) kontroler sygnałoacutew cyfrowych (KSC)
badany system sterowania (autopilot)
przedział sterowania z blokiem napędowym
źroacutedła zasilania (zasilacze) badanego systemu sterowania i bloku napędowego
pulpit zdalnego sterowania SM
Rys 51 Schemat blokowy stanowiska modelowania (SM)
Sterowanie SM jest prowadzone przez operatora poprzez pulpit sterowania ktoacutery
wyświetla punkty kontroli sygnałoacutew analogowych Stanowisko pozwala na maksymalne
wykorzystanie rzeczywistego sprzętu systemu sterowania do wypracowania funkcjonowania
obiektu w roacuteżnych trybach aplikacji
SM daje możliwość modelowania pracy w następujących konfiguracjach
stanowisko ndash blok sterowania
stanowisko ndash system sterowania
stanowisko ndash system sterowania ndash blok sterowania
W pierwszym etapie symulacji badane jest funkcjonowanie stanowiska SM i jego
programu kontroli przy czym czujniki informacji podstawowej głowica samonaprowadza-
jąca system sterowania i siłowniki są symulowane przez modele matematyczne W drugim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku sterowania W trzecim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku systemu sterowania
82
W czwartym etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska systemu
sterowania i bloku sterowania
Wykorzystanie badanego bloku sterowania jest określane przez zadania rozwiązywane
w SM i stan gotowości reprezentowany przez jej część materialną
Pracę czujnikoacutew informacji podstawowej głowicy samonaprowadzającej symuluje się
odpowiednimi modelami matematycznymi w programie sterowania stanowiącego część
oprogramowania kompleksu Funkcjonowanie czujnikoacutew rzeczywistych bez sprzętu specjal-
nego można sprawdzić tylko funkcjonalnie podczas testowania wartości zerowych sygnałoacutew
wyjściowych z czujnikoacutew i jakościowo podczas testowania zasady zgodności znakoacutew
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego bloku sterowania
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego bloku sterowania
Blok steroacutew jest organem wykonawczym systemu sterowania określającym
charakterystyki dynamiczne kierowanego AL Charakterystycznym trybem pracy śledzącego
układu sterowania w systemie kierowania obracającego się obiektu jest wypracowanie
sygnału harmonicznego o wystarczająco dużej amplitudzie ktoacuterego częstotliwość jest roacutewna
częstotliwości obrotoacutew obiektu
120575119911119886119889 = 119860 ∙ sin(120596 ∙ 119905) (51)
gdzie
120575119911119886119889 - wypracowane przez system sterowania zadane odchylenie steru
A - amplituda sygnału wejściowego
120596 - częstotliwość kątowa 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 119899 n - częstotliwość obrotoacutew pocisku
t - czas bieżący
Podczas lotu obiektu po trajektorii amplituda kąta wychylenia steru może się zmieniać
w zakresie -20 do 20deg częstotliwość obrotu pocisku od 5 do 15 obrs Przy harmonicznej
zasadzie sterowania prędkość kątowa steru wynosi
= 119860 ∙ 120596 ∙ cos(120596 ∙ 119905)
Dla 119860 = 20119900 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 15 asymp 100119904minus1 = 2000119900119887119903119904
Uwzględniając powyższe parametry blokowi steroacutew stawiane są wysokie wymagania
dotyczące prędkości kątowej jego osi steroacutew przy czym oddziałują na niego aerodynamiczny
moment zawiasowy i siły bezwładności elementoacutew ruchomych w tym steroacutew Biorąc pod
uwagę pasmo przenoszenia kanału sterowania (kilka Hz) oraz częstotliwość przekładania
steroacutew na skutek obrotu można wnioskować że pasmo przenoszenia bloku steroacutew jest
zależna od częstotliwości obrotoacutew obiektu Modelowanie matematyczne procesu
naprowadzania AL sugeruje że w celu zapewnienia odpowiedniej jakości sterowania
opoacuteźnienie fazy systemu sterowania przez przełożenie steroacutew nie powinno przekraczać 30deg
83
Jeśli weźmiemy pod uwagę że pole informacji sterowania z powodu przechyłu
wyrzutni może być przesunięte o kąt do plusmn 15deg jak roacutewnież może wystąpić fazowe
zniekształcenie sygnału wprowadzane przez filtr na wejściu bloku sterowania to opoacuteźnienie
fazowe wprowadzane przez blok sterowania do pętli sterowania na częstotliwości obrotu
pocisku nie powinno być większe niż 10deg
Prędkość kątowa osi napędowej steroacutew i opoacuteźnienie fazowe napędu z maksymalną
prędkością obrotoacutew są głoacutewnymi parametrami ktoacutere określają jego charakterystyki
dynamiczne Przy określaniu parametroacutew bloku sterowania kryteriami głoacutewnymi są jego
charakterystyki dynamiczne zużycie energii masa i wymiary
Projektowanie bloku steroacutew i wyboacuter jego parametroacutew zależy przede wszystkim od
działających na stery obciążeń aerodynamicznych dopuszczalnej wielkości i wagi bloku
wymagań dotyczących niezawodności i szybkości działania
Generalnie struktura zużycie energii i konstrukcja bloku steroacutew zależy od typu AL
obciążeń działających na wyjściowe osie sterowania oraz szybkości działania systemu
sterowania
Jednym ze sposoboacutew wykonania bloku steroacutew dla wirujących pociskoacutew rakietowych
kroacutetkiego zasięgu jest blok sterowania z napędem elektrycznym z zastosowaniem krokowego
silnika bezszczotkowego prądu stałego z wykorzystaniem rezonansowej metody sterowania
Istota rezonansowej metody sterowania blokiem steroacutew jest następująca Obciążenia
bezwładnościowe działające na silnik wykonawczy bloku steroacutew zależą głoacutewnie od
momentoacutew bezwładności silnika przekładni i steroacutew Wypracowując sygnał harmoniczny
tAzad sin wymagana moc mechaniczna napędu harmР obliczana jest według wzoru
119875ℎ119886119903119898 = 05 ∙ 1198602 ∙ 120596 ∙ |119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| ∙ [minus119879119890119896119908 ∙ 120596 ∙ 119904119894119892119899(119870119911 + 1198690 ∙ 120596
2) + radic1 + 1198791198901198961199082 ∙ 1205962] (52)
gdzie
119870119911 - wspoacutełczynnik momentu zawiasowego
1198690 - moment bezwładności obciążenia
119879119890119896119908 - ekwiwalentna stała czasu bloku steroacutew
sign - funkcja znaku
Jednocześnie moc silnika wykonawczego musi spełniać następującą zależność
119875119908 ge 119875ℎ119886119903119898
gdzie 119875119908 ndash moc silnika wykonawczego
Dla harmonicznego sygnału sterującego obciążenia bezwładności mogą być
kompensowane przez specjalny imitator obciążenia pozwalający zapewnić pracę bloku
sterowania pod warunkiem że całkowite obciążenia bezwładności i zawiasowe są zbliżone do
zera
84
|119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| asymp 0 (53)
gdzie
119870119911 = 119870119911119886 + 119870119904119900
119870119911119886 - wspoacutełczynnik aerodynamicznego momentu zawiasowego steru
119870119904119900 - wspoacutełczynnik momentu symulatora obciążenia
119869119900 - moment bezwładności obciążenia bloku sterowania
Rysunek 52 przedstawia wykresy charakteryzujące zależność wymaganej mocy bloku
sterowania od wartości całkowitego wspoacutełczynnika momentu zawiasowego działającego na
stery przy roacuteżnej częstotliwości obrotu Wykresy pokazują że sztywność mechaniczna
symulatora obciążenia musi być tak dobrana aby zapewnić rezonans mechaniczny przy
średniej częstotliwości obrotoacutew AL oraz by częstotliwość rezonansu mechanicznego była jak
najwyższa Potrzebna moc mechaniczna bloku sterowania pozostaje praktycznie niezmienna
w odniesieniu do częstotliwości rezonansu mechanicznego Graniczną wartość całkowitego
obciążenia zawiasowego ustala się na podstawie wymaganej mocy silnika wykonawczego
Rys 52 Zależność wymaganej mocy napędu od wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
Na rys 53 przedstawiono wpływ prędkości obrotowej i wspoacutełczynnika momentu
zawiasowego na natężenie prądu zasilania bloku sterowania Zapewnienie rezonansu
elektromechanicznego na prędkości obrotowej AL pozwala znacznie zmniejszyć zaroacutewno
moc potrzebną do zasilania bloku sterowania jak i poboacuter prądu oraz opoacuteźnienie fazowe
Wysokie wymagania wobec charakterystyki dynamicznej bloku sterowania w szczegoacutel-
ności jego charakterystyk amplitudowych i fazowo-częstotliwościowych są zapewnione
poprzez małą bezwładność wirnika w silniku elektrycznym i dużą prędkość kątową osi steroacutew
z uwzględnieniem działania przekładni bloku sterowania 120596119898119886119909 Moment rozruchu bloku
85
sterowania 119872119908 powinien przewyższać 15divide2 razy maksymalny moment zawiasowy spowodo-
wany działaniem sił aerodynamicznych i bezwładności na stery
Rys 5 3 Wpływ wspoacutełczynnika momentu zawiasowego i prędkości obrotowej pocisku na poboacuter
prądu przez blok steroacutew
Analiza blokoacutew steroacutew opracowanych dla pociskoacutew wirujących pozwala ustalić
parametry charakteryzujące warunki ich pracy
- aerodynamiczny moment zawiasowy na obu sterach
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
- maksymalną siłę ścinania
- moment bezwładności steru
- moment tarcia na osi
- maksymalny kąt wychylenia steroacutew
- zasadę wypracowania sygnału wejściowego
Wyboru parametroacutew bloku sterowania dokonuje się zazwyczaj w następującej
kolejności
1 Maksymalny moment zawiasowy jest określany na podstawie analizy właściwości
aerodynamicznych obiektu
2 Potrzebne maksymalne minimalne i średnie prędkości kątowe steroacutew są określane na
podstawie warunkoacutew lotu w sposoacuteb następujący
а) średnia kątowa prędkość bloku sterowania
120596119904119903 =1
119879int 120596(119905)119889119905 =
119879
0
4 ∙ 1198600 ∙ 119899 (54)
gdzie
T - okres obrotu pocisku
120596(119905) - chwilowa prędkość kątowa pocisku
1198600 - maksymalne odchylenie steru
86
b) maksymalna prędkość kątowa
120596119898119886119909 = 2 ∙ 120587 ∙ 1198600 ∙ 119899 (55)
3 Określa się potrzebną moc zasilania bloku sterowania i wybiera się moc silnika
elektrycznego
119875119908 =119872119908 ∙ 120596119898119886119909
4
(56)
4 Przełożenie przekładni wybiera się w następujący sposoacuteb
Dopuszczalne maksymalne i minimalne wartości przełożenia przy znanym maksymalnym
momencie zawiasowym danych źroacutedła zasilania i silnika są określane na podstawie wyrażeń
(57) (58)
119895119898119886119909 =119880119911119886119904
119862119890 ∙ 120596119898119886119909
(57)
119895119898119894119899 =119872119898119886119909 ∙ 119877119905119880119911119886119904 ∙ 119862119872
(58)
gdzie
119880119911119886119904 - napięcie zasilania
119862119872 119862119890 - wspoacutełczynniki momentu i przeciw siły elektromotorycznej
119877119905 - opoacuter uzwojenia twornika
119895119898119894119899 119895119898119886119909 - odpowiednio dopuszczalny minimalny i maksymalny wspoacutełczynnik redukcji
119872119898119886119909 - maksymalny moment zawiasowy obciążenia
Przełożenie przekładni jest wybierane z zakresu
119895119898119886119909 gt 119895 gt 119895119898119894119899
Według wzoru (53) oblicza się całkowity wspoacutełczynnik momentu zawiasowego 119870119911 ktoacutery
zapewnia minimalną potrzebną moc
119870119911 = 1198690 ∙ 1205962 asymp 2 ∙ 120587 ∙ 1198992 ∙ 119869119905 ∙ 119895
2
gdzie
1198690 - całkowity moment bezwładności obciążenia przyłożony do wału napędu
119869119905 - moment bezwładności wirnika silnika
Znając zakresy prędkości obrotowych pocisku i działających aerodynamicznych
momentoacutew zawiasowych wybiera się sztywność symulatora obciążenia Po wstępnych
obliczeniach przeprowadza się modelowanie matematyczne oraz określa się charakterystyki
amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe bloku sterowania
Blok sterowania składa się z następujących elementoacutew
- filtra wejściowego
- korektora sygnału błędu
87
- wstępnego wzmacniacza sygnału błędu
- wzmacniacza mocy
- silnika wykonawczego
- potencjometru sprzężenia zwrotnego
- sprężynowego symulatora obciążenia zawiasowego
542 Opracowanie schematu elektrycznego bloku sterowania
Schemat elektrycznego bloku steroacutew przedstawiono na rys 54
W bloku steroacutew może być zastosowane zaroacutewno pozycyjne sprzężenie zwrotne jak
i prędkościowe sprzężenie zwrotne poprawiające stabilność bloku steroacutew co zapewnia się
wyborem parametroacutew elementu korekcyjnego
Proponuje się zastosować przedział liniowy z pozycyjnym sprzężeniem zwrotnym
i całkująco-roacuteżniczkującym elementem korekcyjnym Parametry układu określa się w
procesie modelowania matematycznego Na wejściu bloku sterowania zastosowano filtr
aperiodyczny
Wyboacuter silnika wykonawczego pomimo znanej mocy zależy od napięcia zasilania
oporności układu twornika wspoacutełczynnikoacutew przeciw siły elektromotorycznej i momentu
obrotowego jak roacutewnież momentu bezwładności wirnika
Rys 54 Schemat funkcjonalny elektrycznego bloku steroacutew
119877119905 ndash opoacuter uzwojenia twornika 119869119905ndash moment bezwładności twornika silnika 1198690ndash moment bezwładności
obciążenia 119869119889ndash doprowadzony moment bezwładności 119871119905ndash indukcyjność uzwojenia twornika silnika
wykonawczego 119880119904119904 ndash sygnał sterujący silnika wykonawczego 119872119904 ndash moment obrotowy rozwijany
przez silnik wykonawczy 1198720 ndash moment obciążenia pozycyjnego 119862119872 119862119890 ndash wspoacutełczynniki momentu
obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej 119895 ndash przełożenie przekładni 119870119905119903 ndash wspoacutełczynnik
proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia w ruchu i bezruchu 119870119911 ndash wspoacutełczynnik momentu
pozycyjnego 1198791 1198792 ndash stałe czasowe elementu korekcji 119879119891 ndash stała czasowa filtru wejściowego 120575119904 ndash
88
kąt skrętu steru 119880119901119904119911 ndash sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego 119870119901119904119911 ndash wspoacutełczynnik pozycyjnego
sprzężenia zwrotnego 119880119904119905 ndash sygnał sterujący
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego bloku sterowania
Model matematyczny bloku sterowania składa się z następującego układu roacutewnań
(59divide536)
иwtct RRRR (59)
otd JjJJ 2 (510)
t
tt
R
LТ (511)
psz
spszs
pszpsz
sign )(50 (512)
f
wewewe
Тdt
d 0 (513)
pszwe (514)
2
11
Tdt
d (515)
11
12 Tdt
d (516)
222
221
12
2
12
)(
0
dlasignU
dlaU
dla
U
zas
zasss
(517)
t
t
ct
еss
t
Т
iR
jСU
dt
di
1
(518)
2
махtмахtogr
t
iiiii
(519)
jniСМ ogr
tмs (520)
szo КM (521)
trtrtr МКМ (522)
))()1)(1()(()( 3212123 ossosp МКMsignKKsignКМКMKMM (523)
opd МММ (524)
21jJ
Me
t
s (525)
89
o
d
I
Me 2
(526)
d
ot
J
JjJ 2
2
13
(527)
)(1( 221 h
dt
dsignsignK
(528)
)1))((1( 132 КММКMsignsignK tros (529)
)))1)(((1( 4211413 vKeesignKsignsignК ss (530)
)(1( 21
4h
dt
d
dt
dsignsignK s
(531)
1311
31 )1()( eК
J
J
dt
dRQK
dt
d
d
osc
(532)
))1()(1()( 222232
2
13
2
QKKeКJ
jJ
dt
dRQK
dt
d
d
tsc (533)
2
dt
d s (534)
)()1()1( 3323 cc
d
dsc QKКQJ
ММKK
dt
d
(535)
311211 ))(( QKvsign
dt
dss
s
(536)
W roacutewnaniach tych wykorzystano następujące oznaczenia
tR - opoacuter uzwojenia twornika
wR - opoacuter wyjściowych przełącznikoacutew wzmacniacza
иR - opoacuter wewnętrzny zasilacza
ctR - całkowity opoacuter układu twornikowego
tJ - moment bezwładności twornika silnika
oJ - moment bezwładności obciążenia
dJ - doprowadzony moment bezwładności
tL - indukcyjność uzwojenia twornika silnika wykonawczego
psz - dyskretność pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
zasU - napięcie zasilania
ssU - sygnał sterujący silnika wykonawczego
ti - prąd w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
ogr
ti - prąd ograniczenia w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
maxi - ograniczenie prądu twornika silnika wykonawczego
sМ - moment obrotowy rozwijany przez silnik wykonawczy
oМ - moment obciążenia pozycyjnego
tbМ - moment tarcia w bezruchu
90
trМ - moment tarcia w ruchu
pM - moment obciążenia z uwzględnieniem nieciągłości połączeń
1cM - doprowadzony moment obrotowy na osi bloku steroacutew
ем СС - wspoacutełczynniki momentu obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej
j - przełożenie przekładni
n - sprawność przekładni
trK - wspoacutełczynnik proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia
w ruchu i bezruchu
41КК - wspoacutełczynniki nieciągłości struktury
zК - wspoacutełczynnik momentu pozycyjnego
1e - przyspieszenie kątowe elementu prowadzącego
2е - przyspieszenie kątowe elementu napędzanego
s - kąt skrętu steru
1s - luka kątowa między elementami
v - połowa maksymalnej wartości luzu wału wyjściowego
1 - szerokość strefy martwej przedwzmacniacza
2 - szerokość strefy liniowej przedwzmacniacza
21 TT - stałe czasowe elementu korekcji
fТ - stała czasowa filtru wejściowego
0we - sygnał wejściowy
we - sygnał na wyjściu filtra
psz - sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
p - prędkość kątowa początku wspoacutelnego ruchu
prowadzącego i napędzanego elementu
с - prędkość kątowa wspoacutelnego ruchu prowadzącego i napędzanego elementu
1 - prędkość kątowa prowadzącego elementu
2 - prędkość kątowa napędzanego elementu
- sygnał błędu
1 - pośrednia wartość sygnału błędu
2 - sygnał na wyjściu elementu korekcji
R - wspoacutełczynnik odtwarzania przy zderzeniu elementoacutew
h - krok całkowania
Q - odwrotność h
Dany model matematyczny jest używany przy wyborze parametroacutew i analizie jakości
działania elektrycznego bloku sterowania
Wyniki modelowania elektrycznego bloku sterowania
Z analizy przestawionego poniżej wykresu na rys 55 wynika że napęd z przełożeniem 36
praktycznie nie posiada zapasu momentu obrotowego ale ma znacznie większy zapas
prędkości Najbardziej celowym jest wybrać reduktor o przełożeniu 65
91
Rys 55 Mechaniczne charakterystyki napędu
1 ndash wymagana charakterystyka mechaniczna obciążenia napędu 2 ndash graniczna charakterystyka mecha-
nicznego obciążenia napędu zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 36 V i
przy napięciu nominalnym 27 V 3 - graniczna charakterystyka mechanicznego obciążenia napędu
zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 65 i przy napięciu nominalnym 27 V
W procesie matematycznego modelowania i obliczeń fazowo-częstotliwościowych
charakterystyk napędu określono że w całym zakresie częstotliwości i momentoacutew
zawiasowych (obrotowych) posiada tylko nieznaczne zniekształcenia amplitudowe i fazowe
Określenie czasu procesu przejściowego Reakcja napędu na skokowe oddziaływanie przy
braku i obecności momentu obrotowego pokazuje że stała czasu napędu wynosi 65divide7 ms
Dla zabezpieczenia stabilności napędu przy odpracowaniu reakcji na skokowe i harmoniczne
sygnały wejściowe w strukturze napędu w kanale sygnału błędy są eliminowanie przez
korekcyjny człon całkująco-roacuteżniczkujący W związku ze zmniejszeniem stałej czasu silnika
w poroacutewnaniu z analogiem zmieniała się stała czasu licznika tego członu i stała T1=00035 s
i T2=00007 s
Wnioski
Wskutek przeprowadzenia wstępnych obliczeń otrzymano następujące zakresy parametroacutew
zakres przełożeń reduktora roacutewny od 22divide196 Wybrane przełożenia napędu reduktora
36 nie są bliskie optymalnemu rozwiązaniu
elektromechaniczna stała czasu napędu wyliczona na podstawie wstępnych danych
wejściowych jest roacutewna 66 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 24 Hz
statyczny błąd napędu nie przekracza 05 stopnia
dla stabilnej pracy napędu do struktury napędu wprowadzono człon całkująco-
roacuteżniczkujący ze stałą czasu T1=0002 s w liczniku i T2=00007 s w mianowniku
1
2
3
M [Nm]
W [0s]
3500
3000
3500
2000
1500
1000
500
0 05 1 15 2 25 3 350
92
dla zabezpieczenia stabilności napędu szerokość liniowej strefy przedwzmacniacza
powinna wynosić 15divide2 stopni
dla zabezpieczenia połączenia napędu z systemem cyfrowego sterowania na wejściu
napędu powinien być wprowadzony filtr II rzędu o stałej czasu 0001s
544 Ocena parametroacutew elektrycznego bloku sterowania na podstawie wynikoacutew
modelowania matematycznego
Modelowanie matematyczne funkcjonowania AL pozwala sformułować następujące
wymagania w odniesieniu do charakterystyk bloku sterowania
1 Zakres zmian prędkości obrotowej rakiety - 6divide20 obrs
2 Obciążenia działające na oś steroacutew bloku sterowania
- maksymalny moment zawiasowy działający na stery - 10 Nm
- maksymalny wspomagający moment zawiasowy działający na stery - 03 Nm
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego od +002 (wspomagający) do
006 (przeciwdziałający) Nmo
- moment tarcia na osi nie więcej niż 01 Nm
- maksymalna siła ścinania działająca na jeden ster nie więcej niż 170 N i przyłożona
w osi steru
3 Maksymalny kąt odchylenia steru z gazodynamicznym sterowaniem musi wynosić +20
stopni
4 Napięcie źroacutedła zasilania od 27 do 30V
5 Przy podaniu na wejście bloku sterowania sygnału harmonicznego opoacuteźnienie fazy dla
wszystkich warunkoacutew pracy nie powinno przekraczać
- 4deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 6deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 12deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 15deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
6 Zniekształcenia amplitudy nie powinny przekraczać 3 dB
7 Błąd statyczny przy obciążeniu elementu wyjściowego maksymalnym momentem
zawiasowym nie może przekraczać 15deg
Takie wymagania co do parametroacutew wobec bloku sterowania zapewnią
1 Zakres przełożeń reduktora roacutewny 20divide60 Wybrane przełożenie przekładni bloku
sterowania 35 jest bliskie optymalnego
2 Elektromechaniczna stała czasowa bloku sterowania obliczona na podstawie wstępnych
danych wyjściowych wynosi 75 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 20 Hz
3 W celu zapewnienia pracy bloku sterowania w roboczym zakresie częstotliwości
niezbędne jest wykorzystanie sprężynowego obciążnika
4 Z analizy wynika że w celu zapewnienia wymagań charakterystyk fazowo-
częstotliwościowych sztywność sprężynowego obciążnika powinna wynosić 0025divide0035
Nmo przy tym opoacuteźnienia faz po podaniu na wejście bloku sterowania sygnału
93
harmonicznego o amplitudzie 85V (10 stopni) i napięciu 25V mają charakterystyki nie
gorsze niż
- 3deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 5deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 7deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 8deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
co spełnia wymagania stawiane blokowi sterowania
5 Błąd statyczny steroacutew bloku sterowania nie przekracza 15deg
6 W celu stabilnej pracy bloku sterowania do jego struktury wprowadzono korekcyjny
element całkująco-roacuteżniczkujący ze stałą czasową T1 = 0002 s w liczniku i T2 = 00007 s
w mianowniku
7 W celu zapewnienia stabilności bloku sterowania szerokość liniowej strefy przed-
wzmacniacza powinna wynosić 125divide15deg
8 Aby zapewnić sprzężenie bloku sterowania z cyfrowym systemem sterowania na wejściu
bloku należy wprowadzić drugi filtr ze stałą czasową 0001 s
94
IV CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 Badanie wpływu elementoacutew konstrukcji modelu rakiety GROM na jego
charakterystyki aerodynamiczne
61 Wprowadzenie
W tunelu aerodynamicznym prędkości poddźwiękowych i naddźwiękowych T-6 HAI
wykonano badania charakterystyk aerodynamicznych modelu rakiety GROM wykorzystując
wagi aerodynamiczne AWT-6
Określenie charakterystyk aerodynamicznych wykonywano w kilku kierunkach Po
pierwsze otrzymano charakterystyki aerodynamiczne korpusu jak roacutewnież korpusu
z powierzchniami nośnymi dla liczb Macha 05 08 10 115 i 20 w zakresie kątoacutew natarcia
(ataku) od -4deg do 16deg Charakterystyki otrzymano dla dwoacutech położeń powierzchni nośnych
w tunelu - dla γ=0deg i γ=45deg Pełne zestawienie badań przeprowadzono dla zerowego
wychylenia steroacutew dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Pozostała część badań to określenie wpływu
wychylenia steroacutew wysokości na charakter zmiany wspoacutełczynnikoacutew sił i momentoacutew
aerodynamicznych Badania dla prędkości wyrażonej liczbą Macha 05 08 10 115 i 20
wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew wysokości w zakresie od 0deg do +15deg z krokiem 5deg
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku
GROM
Zdjęcie modelu badań przedstawiono na rys 61 Na rys 62 przedstawiono schemat
aerodynamiczny modelu ktoacutery odwzorowuje pocisk GROM w skali 12
Rys 61 Zdjęcie modelu badań
95
- charakterystyczna długość L=7765 mm
- charakterystyczna powierzchnia S=000101736 Φ =36 mm
- X - środka masy 395 od początku igły
Rys 62 Aerodynamiczny schemat modelu rakiety GROM z powierzchniami nośnymi
i sterującymi
Rys 63 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=0deg
96
Rys 64 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=12deg
Schemat aerodynamiczny modelu jest wykonany zgodnie z układem aerodynamicznym
bdquokaczkardquo Na części nosowej nasadkę aerodynamiczną jak w realnym pocisku Cztery
stateczniki znajdują się w tylnej (ogonowej) części modelu przy tym γ=0 odpowiada takiemu
położeniu statecznikoacutew przy ktoacuterym para statecznikoacutew znajduje się w płaszczyźnie
pionowej Powierzchnie steroacutew znajdują się w płaszczyźnie poziomej Za pomocą urządzenia
wstawianego kąt ustawienia steroacutew można zmieniać skokowo w przedziale od 0deg do 15deg
z krokiem 5deg W płaszczyźnie poziomej z przesunięciem względem płaszczyzny pionowej
umieszcza się destabilizatory (rys 62)
Model naddźwiękowej części tunelu z wstawkami dysz dla M=15 przedstawiono na
rys 63 i 64
Jak pokazano na rys 62 obroacutet w przechyle o 45deg przeprowadza się zgodnie z ruchem
wskazoacutewek zegara przy obserwacji modelu z przodu
Celem badań było uzyskanie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku GROM
w wariancie z powierzchniami sterującymi i nośnymi metodą wagową w zakresie liczb
Macha od 05 do 20 (M=05 08 10 115 20) przy zmianie kąta natarcia od -4deg do 16deg
Miejscem przeprowadzenia badań był tunel aerodynamiczny T-6 HAI Badania
i opracowanie wynikoacutew przeprowadzono zgodnie z przyjętą w HAI metodyką
Tunel aerodynamiczny T-6 HAI z częścią roboczą 06x06m jest kanałem okresowego
działania z zakresem roboczym liczb Macha od 05 do 40 Przy pracy w obszarze pod-
dźwiękowych i dźwiękowych prędkości w dyszach umieszcza się perforowane wstawki
o stopniu perforacji 24 (rys 65) ktoacutere pozwalają zmniejszyć wpływ krawędzi i uniknąć
zamykania części roboczej w obszarze prędkości przydźwiękowych kiedy na modelach poja-
97
wiają się obszary z prędkościami naddźwiękowymi Liczby Macha w tych reżimach zmienia-
ją się w sposoacuteb ciągły poprzez zmianę ciśnienia w komorze tunelu aerodynamicznego
Rys 65 Perforowane płyty w tunelu aerodynamicznym
W celu uniknięcia przepływu powietrza między ściankami komory ciśnienia
i wstawkami dysz istnieje system hermetyzacji bazujący na podaniu sprężonego powietrza
pod dysze i gumowe uszczelki wmontowane w powierzchnię boczną wstawki
W celu kompensacji narastania warstwy przygranicznej goacuterny i dolny panel części
roboczej ustawia się pod kątem rozwarcia strumienia 1deg Roacutewnoległość dwu pionowych
ścianek trzeba zachować w celu przeprowadzenia obserwacji optycznych
W celu przeprowadzenia badań tunel aerodynamiczny T-6 jest wyposażony
w mechaniczne automatyczne wagi aerodynamiczne AWT-6 przeznaczone do bezpośrednie-
go pomiaru sił (XYZ) i momentoacutew (Mx My Mz) działających na model w układzie
wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Każdy element wagi ma cztery zakresy pomiarowe
Zmiany zakresu dokonuje się drogą zmiany ciężaru roacutewnoważącego obciążenie
Liczbę Macha i opoacuter w roboczej części tunelu aerodynamicznego wylicza się
z wynikoacutew pomiaru ciśnienia statycznego w części roboczej i pełnego ciśnienia całkowitego
w komorze tunelu Statyczne i całkowite ciśnienie określa się przez pomiar parametroacutew
strumienia (PPS) PPS mierzy ciśnienia absolutne ktoacutere wykorzystuje się do określenia
parametroacutew strumienia
Ze stosunku ciśnień całkowitego i statycznego określa się prędkość strumienia
powietrza wyrażonego liczbą Macha zgodnie z formułą (61)
98
119872 = radic5 ∙ [(119901119900
119901119904119905)
27frasl
minus 1] (61)
gdzie 119901119900- ciśnienie całkowite
119901119904119905- ciśnienie statyczne
Zmierzony opoacuter aerodynamiczny wyraża się w postaci następującej
119902 = 07 ∙ 1198722 ∙ 119901119904119905 (62)
Do otrzymanych wynikoacutew parametroacutew strumienia wprowadza się poprawki na
wspoacutełczynnik pola ktoacutery określa się w rezultacie badania pola ciśnień statycznych za pomocą
wielokrotnego sondowania ciśnienia statycznego
Wartości oporoacutew zmieniają się w zależności od rodzaju pracy urządzenia od 11270 do
67000 Nm2
Model umieszcza się w strumieniu przy pomocy tylnego (ogonowego) poziomego
uchwytu ktoacutery umocowany jest bezpośrednio do stabilnego zawieszenia
Liczby Re obliczone dla odcinka tunelu o długości 1 m przyjmują wartości od
112x106 do 226x106
Badania aerodynamiczne przeprowadzono dla prędkości wyrażonej liczbą Macha roacutewną
05 09 115 15 20 i 30 w zakresie kątoacutew natarcia od -4deg do 16deg z krokiem 2deg
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badań
Wyniki badań eksperymentalnych przedstawiono w załącznikach A i B w postaci wy-
kresoacutew i tabel w układzie wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Przy obliczaniu wspoacuteł-
czynnikoacutew aerodynamicznych za obszar charakterystyczny przyjmowano środek korpusu
modelu za charakterystyczny wymiar liniowy przyjmowano długość korpusu modelu
Przy opracowaniu danych eksperymentalnych w uzyskane wyniki wnoszono poprawki
na wzajemny wpływ składowych wag tj obudowę elementoacutew wagi i elementy zawieszenia
jak roacutewnież na skos strumienia w części roboczej tunelu aerodynamicznego
Dla modelu pocisku GROM przekroacutej poprzeczny korpusu wynosi S=000101736 m2
długość korpusu l=07765 m Wspoacutełczynniki momentoacutew obliczone w stosunku do środka
masy położonego w odległości 0395 m od noska igły co w jednostkach względnych wynosi
119909119879 =05087
1 1 1 1 ndash 0
Kąt przechylenia pocisku rakietowego
Rodzaj powierzchni nośnych
Rodzaj steroacutew
Wariant destabilizatoroacutew
Rodzaj korpusu
Rys 66 Kodowanie czteroznakowe modelu pocisku rakietowego
99
Przykład 1 1111-45 - model zawierający korpus destabilizatory stery skrzydła zadany kąt
przechylenia 45 stopni
Przykład 2 1011-90 - model zawierający korpus stery skrzydła zadany kąt przechylenia 90
stopni
Program badań i numery protokołoacutew badań dla modelu GROM-M przedstawiono
w tabeli 61
Dla oznaczenia stanu modeli wprowadzono kodowanie czteroznakowe rys 66
w ktoacuterym pierwsza cyfra oznacza rodzaj korpusu pocisku druga cyfra oznacza wariant
destabilizatoroacutew trzecia cyfra wskazuje na rodzaj powierzchni steroacutew i czwarta - określa
rodzaj powierzchni nośnych
Dla modelu pocisku GROM badano jeden rodzaj korpusu jeden rodzaj powierzchni
nośnych i jeden wariant steroacutew kierowania
Przy nieobecności elementu modelu w oznaczeniu stanu pojawia się 0
Tabela 61
Program badań modelu rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 HLI
γ M
deg 05 08 10 115 20
Korpus
1000 0 235205 235204 235203 235202 235604
Korp + Pnoś 0 235103 235102 235104 235105 235605
1001 45 235109 235108 235107 235106 235606
δ=0o
1111-0 0
234802
234805 234801 234803 234804 235607
δ =0deg
1111-45 45 234807 234806 234808 234809 235608
δ =0deg
1111-90 90 234813 234812 234811 234810 235609
δ =5deg
1111-0 0
234910
234914
234909
234913 234911 234912 235701
δ =10deg
1111-0 0 234908 234907 234906 234905 235702
δ =15deg
1111-0 0
234814
234902 234901 234903 234904 235703
δ =0o-D
1011-45 45 235111 235110 235112 235201 235704
Zakres kątoacutew ataku od -4deg do 16deg Δα = 2deg
Badanie aerodynamicznych charakterystyk korpusu z powierzchniami nośnymi
Badanie aerodynamicznych charakterystyk izolowanego korpusu i korpusu
z powierzchniami nośnymi przeprowadzono w szerokim zakresie liczb Macha od M=05 do
M=20 Charakterystyki aerodynamiczne korpusu z powierzchniami nośnymi otrzymano dla
100
dwoacutech kątoacutew przechyłu γ=0deg i γ=45deg Z wykresoacutew na rysunkach A6 ndash A10 (załącznik A)
wynika że przy wszystkich badanych liczbach Macha kąt przechylenia ma wpływ na
właściwości nośne korpusu z powierzchniami nośnymi dla wszystkich zakresoacutew badanych
kątoacutew natarcia Przy γ=0deg wspoacutełczynnik siły nośnej jest większy niż dla γ=45deg odpowiednio
stateczność kombinacji korpus + powierzchnie nośne dla γ=0deg jest większa (załącznik A
rysunki A26 ndash A30) Z rysunkoacutew tych wynika że przy przejściu w obszar naddźwiękowych
liczb Macha stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi zmniejsza się
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
ze sterami niewychylonymi wykonano dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Z wykresoacutew zależności
wspoacutełczynnika siły nośnej od kąta ataku (załącznik A rysunki A46 ndash A50) wynika że jak
i dla korpusu z powierzchniami nośnymi obserwuje się zmianę właściwości nośnych modelu
i zapasu statycznej stateczności
Poroacutewnanie wspoacutełczynnikoacutew aerodynamicznych dwoacutech badań modelu pełnego dla
kąta zerowego odchylenia steroacutew i M=05 pokazuje dobrą powtarzalność wynikoacutew
eksperymentu (załącznik A rysunki A41 A46 A66)
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
dla liczb Macha od 05 do 20 wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew 0deg +5deg +10deg i +15deg Za
kąt dodatni odchylenia przyjmuje się taki kąt ktoacutery prowadzi do dodatniego zwiększenia siły
nośnej Dla liczb Macha roacutewnych 05 i 08 otrzymano charakterystyki aerodynamiczne dla
kąta wychylenia steroacutew δ=-15deg Wyniki badań eksperymentalnych wpływu odchylenia steroacutew
przedstawiono na rysunkach 86 120 (załącznik 22)
Jak wynika z rysunkoacutew A85ndashA87 (załącznik A) efektywność steroacutew w obszarze
prędkości poddźwiękowych i okołodźwiękowych przy dodatnich kątach natarcia ze
zwiększeniem kąta wychylenia steroacutew silnie się zmniejsza Dla M=2 jak pokazano na
rysunku A88 przyrost wspoacutełczynnika siły nośnej obserwuje się dla wszystkich badanych
kątoacutew wychylenia steroacutew w całym zakresie kątoacutew natarcia
64 Metrologiczne zabezpieczenie badań
Działalność laboratorium dopuszcza się na podstawie protokołu odbioru laboratorioacutew
aerodynamicznych na bazie tuneli aerodynamicznych T-3 T-4 i tunelu T-6 prędkości
naddźwiękowych Państwowego Uniwersytetu Aerokosmicznego zatwierdzonego przez
Państwowy Komitet Polityki Przemysłowej Ukrainy z dnia 29062001
Błąd bezwzględny ΔM pomiaru liczby M określano zgodnie z metodyką obroacutebki
wynikoacutew pomiaroacutew pośrednich następująco (63)
∆119872 = radic(120597119872
1205971198750)
2
∙ ∆11987502 + (
120597119872
120597119875119904119905)
2
∙ ∆1198751199041199052
(63)
101
gdzie (120597119872
1205971198750) (
120597119872
120597119875119904119905) ndash pochodne cząstkowe funkcji 119872 = 119891(1198750 119875119904119905) względem 119875119900 i 119875119904119905
∆1198750 ∆119875119904119905 ndash błędy bezwzględne wynikoacutew pomiaroacutew 1198750 119875119904119905
Wyniki obliczeń wartości ∆1198750 = ∆119875119904119905 = 01 przedstawiono w tabeli 62 w postaci
błędu względnego (64)
120575119872 =∆119872
119872∙ 100
(64)
Tabela 62
Błąd pomiaru liczby M
M ΔM 120633119924
050 00028 056
060 00023 038
070 00019 027
080 00017 021
090 00015 017
095 00015 016
100 00014 014
105 00014 013
110 00014 013
115 00014 012
Wnioski
Na podstawie analizy danych eksperymentalnych można wyciągnąć wniosek że dla
wszystkich badanych liczb Macha kąt przechylenia pocisku rakietowego ma wpływ na nośne
właściwości korpusu z powierzchniami nośnymi w całym badanym zakresie kątoacutew natarcia
Przy przepływie naddźwiękowym dla maksymalnej prędkości pocisku Grom (M=2)
stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi jak i całego modelu zmniejsza się
Efektywność steroacutew zmniejsza się poczynając od dodatnich kątoacutew natarcia dla
poddźwiękowych i okołodźwiękowych prędkościach lotu
7 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew
71 Badanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1
711 Obiekt badań
Obiektem badań jest demonstrator (model) bloku steroacutew stanowiący podzespoacuteł prze-
działu kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego Zestawu Rakietowego GROM
102
Do badań przeznaczono pojedynczy modelu elektromechanicznego bloku steroacutew
wykonanego zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną
Blok z napędem elektrycznym steroacutew (rys 71) stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z napędem gazowym Blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
realizuje funkcje zaroacutewno aerodynamicznego jak roacutewnież gazodynamicznego sterowania
pociskiem (napęd hybrydowy) Sterowanie gazodynamiczne trwa przez 07 s od momentu
startu następnie sterowanie przejmuje układ z napędem elektrycznym
Rys 71 Blok steroacutew z napędem elektrycznym
Rys 72 Serwomechanizm elektryczny bloku steroacutew
103
W skład hybrydowego bloku steroacutew wchodzą następujące zespoły
- serwomechanizm (stery silnik elektryczny i przekładnia mechaniczna) rys 72
- prochowy silnik sterujący (PSS) pracujący w początkowej fazie lotu
- nadajnik prędkości kątowych (NPK)
- zespoacuteł destabilizatora
- bateria termiczna
- układ elektroniczny (wzmacniacz przetwornica napięcia)
- złącza elektryczne (do łączenia z GSN i wyrzutnią)
Wprowadzenie do konfiguracji pocisku rakietowego zestawu GROM hybrydowego
bloku sterowania wyeliminuje konieczność stosowania prochowego akumulatora ciśnienia
(PAC) wraz z turbogeneratorem stanowiących pokładowe źroacutedło zasilania aparatury pocisku
Celem badań była ocena rozwiązania konstrukcyjnego hybrydowego bloku steroacutew pod
względem
- poprawności działania modelu bloku steroacutew w trakcie badań stacjonarnych
w warunkach zakładowych
- sprawdzenia parametroacutew technicznych modelu bloku steroacutew
- ustalenia czy blok steroacutew można przeznaczyć do montażu w zespołach wyższego rzędu
pocisku rakietowego GROM
Model bloku steroacutew oceniano na podstawie wymagań dotyczących parametroacutew
funkcjonowania bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
przedstawionych w dokumencie pn bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja
obsługirdquo W ramach przygotowania badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie
i stanowisko SKPM-1
712 Przebieg badań
W trakcie badań modelu bloku steroacutew GROM wykonanego zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano sprawdzenie parametroacutew technicznych na stanowisku SKPM-1
(rys 73) ktoacuterych zakres przedstawiono w punkcie 714
Rys 73 Stanowisko SKPM-1
104
Stanowisko SKPM-1 przeznaczone jest do sprawdzenia regulacji i przeprowadzenia
badań bloku elektromechanicznego steroacutew Badania wykonano zgodnie z wymaganiami oraz
instrukcją bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja obsługirdquo Sprawdzenia
wykonywane są przy pomocy programu MPexe zainstalowanego na komputerze
stanowiącym wyposażenie stanowiska
7121 Sprawdzenie montażu elektrycznego
Sprawdzenie połączeń elektrycznych pomiędzy złączami elektrycznymi i łączoacutewką
bloku steroacutew wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie połączenia elektryczne nie powinny posiadać przerw
Rys 74 Wynik pomiaru poprawności montażu elektrycznego bloku steroacutew
Wynik sprawdzenia przedstawiono na rys 74 Kolorem żoacutełtym oznaczono poprawnie
wykonane połączenia elektryczne pomiędzy poszczegoacutelnymi stykami złącz W przypadku
nieprawidłowo wykonanych połączeń elektrycznych oznaczenie ma kolor czerwony
Wynik badania - pozytywny
105
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalny kąt wychylenia steroacutew powinien mieścić się w zakresie od
-(15plusmn05)deg do +(15plusmn05)deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rysunkach 75 76 i 77
Rys 75 Wynik pomiaru maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Rys 76 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część goacuterna)
106
Rys 77 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część dolna)
Wynik badania ndash negatywny Uzyskane wartości kąta wychylenia steroacutew nie spełniają
wymagania -(15plusmn05)deg i +(15plusmn05)deg (rys 76 i 77)
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowej
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymagania
1 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego o amplitudzie
67 V i obciążeniu steroacutew zewnętrznym momentem w zakresie -05 Nm do +05 Nm
charakterystykę amplitudową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 83
Tabela 73
Parametry charakterystyki amplitudowej bloku steroacutew
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesuniecie fazowe deg 10 20 45
2 Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
3 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
Wyniki badania przedstawiono na rys 78
Rys 78 Okno dialogowe z wynikami pomiaru charakterystyk bloku steroacutew
107
Wynik badania - pozytywny
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału
sterującego (000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
Wynik badania przedstawiono na rys 79
Rys 79 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Wynik badania ndash negatywny Uzyskana wartość przesunięcia zerowego położenia steroacutew
przekracza wymaganą wartość (rys 79)
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 710
Rys 710 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Wynik badania - pozytywny
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien
wynosić max 15deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 711
108
Rys 711 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru błędu statycznego bloku steroacutew
Wynik badania - pozytywny
713 Wnioski z badań
1 W związku z negatywnym wynikiem badania wg p 7122 zdemontowano blok steroacutew
w celu sprawdzenia przyczyny ograniczenia wychylania steroacutew W przypadku
możliwości usunięcia niezgodności należy przeprowadzić naprawę zespołu Zmiany
uwzględniono w dokumentacji bloku steroacutew
2 Uwzględniając rozbieżności uzyskanych wynikoacutew w stosunku do wymagań podczas
badania zgodnie z p 7124 przeprowadzono regulacje położenia potencjometru
serwomechanizmu
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do pocisku GROM
1 Maksymalny kat wychylenia steroacutew aerodynamicznych powinien mieścić się w zakresie
od ndash(15 plusmn05)deg do +(15 plusmn05)deg
2 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
3 Przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału sterującego
(000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
4 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego
o amplitudzie 67 V i obciążeniu steroacutew momentem w zakresie od -05 Nm do 05 Nm
charakterystykę częstotliwościową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 74
Tabela 74
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesunięcie fazowe o 10 20 45
Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
5 Maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
6 Błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien wynosić max
15deg
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutew
721 Przedmiot badań
109
Program badań dotyczy elektromechanicznego modelu bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew ktoacutery stanowi element przedziału kierowania
w konfiguracji przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM
Celem badań jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu sterowania
gazodynamicznego od prochowego silnika sterującego sprawdzenie czasu osiągniecia
parametroacutew pracy przez baterie BTR-07 sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu baterią BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni
Do badań przygotowano
ndash blok steroacutew elektromechaniczny (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną)
z baterią BTR-07 ndash 2 szt
ndash serwomechanizm (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną) ndash 1 szt
ndash ŁPSS ndash 2 szt
ndash ZPSS ndash 2 szt
Szczegoacutełową kompletację wyroboacutew i wyposażenia stanowiskowego przedstawiono
w pkt 7211 7212 7213 7214
Wyroby do badań przygotowały ZM Mesko Ładunki ŁPSS nie powinny posiadać
żadnych wad stwierdzonych metodą rentgenografii i kontrolą wzrokową (nieciągłości masy
paliwa pęknięcia pęcherze wykruszenia inhibitora itp) ktoacutere mogą mieć negatywny wpływ
na charakterystyki balistyki wewnętrznej PSS
ŁPSS i ZPSS przeznaczone do badań przedstawia się wraz z orzeczeniem
potwierdzającym ich jakość
Badania przeprowadzano w trzech etapach
etap I ndash badania serwomechanizmu
etap II ndash badania bloku steroacutew
etap III ndash badanie strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Celem badania (Etap I- rys 712) jest określenie poprawności funkcjonowania układu PSS
i synchronizacji sygnałoacutew sterujących rozdzielaczem gazoacutew PSS Założone przy tym
wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus serwomechanizm
minus kadłub z kroacuteccem
minus korpus
minus instalacja sprężonego powietrza umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
110
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym wynosi od -05
Nm do 05 Nm
minus zasilacz do zasilania stanowiska SKPM-1 o napięciu stałym 27plusmn3V Zasilanie bloku
steroacutew realizowane jest ze stanowiska SKPM-1
Rys 712 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
W trakcie badań rejestrowano następujące sygnały pomiarowe
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał o położeniu steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment włączenia zasilania napięciem stałym 27plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p = 43plusmn04 MPa
minus to + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
111
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem z baterii
BTR-07
Celem badania (Etap II rys 713) jest sprawdzenie czasu osiągnięcia parametroacutew pracy
przez baterię BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu baterią BTR-07 Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus bateria BTR-07 powinna uzyskiwać parametry pracy w czasie nie dłuższym niż 09 s
minus napięcie powinno utrzymywać się w przedziale 24-33 V przez czas min 30 s
Rys 713 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew
112
minus instalacja azotowa (lub powietrzna) umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa przez czas 30 s Zasilanie sprężonym gazem jest realizowane przez
podłączenie do kadłuba na stanowisku St-1222
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania St-1222
minus impuls obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm na
stanowisku zapłonowym baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie
1A) Zapłon baterii ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PAC Zasilanie bloku steroacutew
realizowane jest z baterii BTR-07
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych na stanowisku St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią
minus rejestracja sygnału sterującego podawanego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment aktywacji baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 MPa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Celem badania (Etap II rys 714) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu napięciem baterii BTR-07 i działającym układzie sterowania
gazodynamicznego PSS Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus czas funkcjonowania bloku steroacutew powinien wynosić min 30 s
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i zapłonnikiem ZPSS
minus stanowisko do badań bloku steroacutew przy zasilaniu gorącym gazem
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do
05 Nm na stanowisku St-1222
minus impuls zapłonowy baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie 1 A)
z obwodu PAC stanowiska St-1222 Zasilanie bloku steroacutew realizowane jest z baterii
BTR- 07
minus impuls zapłonowy zapłonnika PSS o parametrach z obwodu PSS stanowiska St-1222
(prąd zapłonu 06plusmn003A) Zapłon spłonki PSS ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PSS
113
Rys 714 Schemat blokowy układu do sprawdzania pocisku Grom badanego przy zasilaniu
gorącym gazem
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych ndash stanowisko St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) (z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią)
minus rejestracja sygnału sterującego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew
minus to ndash aktywacja baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash aktywacja zapłonnika PSS ndash obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
114
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Celem badania (Etap III rys 715) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni Założonym przy tym
wymaganiem jest maksymalne wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego z GSN
w czasie 0-1 s od momentu startu rakiety
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - maksymalny sygnał
sterujący po 1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew)
blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
przedział telemetryczny
makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
silnik startowy
wyrzutnia
minus mechanizm startowy (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną sekwencję od momen-
tu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Parametry wyjściowe (rejestracja sygnałoacutew z pokładu rakiety)
minus kanał podstawowy GSN
minus kanał pomocniczy GSN
minus sygnał sterujący z GSN
minus sygnał z potencjometru PUN bloku steroacutew
minus sygnał z tachometru bloku steroacutew
Uwaga Algorytm startu rakiety ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt 7211
7212 7213 niniejszego programu badań
115
Rys 715 Schemat badania pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
(z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki)
116
722 Metodyka wykonywania badań
7221 Badanie serwomechanizmu ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Zespoły do badania (Etap I rys 812) wg P 7211 zamocowano zgodnie
z instrukcją na stanowisku pomiarowym St-1222 oraz wykonać niezbędne połączenia
elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus sterujący na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash włączenie zasilania napięciem stałym 27 plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus t o + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7222 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badania (Etap II rys 713) zamontowano na stanowisku pomiarowym
St-1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon
PACrdquo stanowiska St-1222 oraz wykonać połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKMP-1
(w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska ST-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus przebieg w czasie napięcia baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7223 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badań (Etap II rys 714) zamontowano na stanowisku pomiarowym St-
1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon PACrdquo
stanowiska St-1222 oraz podłączono zapłonnik PSS do obwodu bdquozapłon PSSrdquo stanowiska
St-1222 Stanowisko powinno uwzględniać odstęp czasowy pomiędzy momentem inicjacji
baterii BTR-07 a odpaleniem zapłonnika PSS zgodnie opisaną poniżej sekwencją Następnie
117
wykonano połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał
sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus napięcie wyjściowe (przebieg w funkcji czasu) baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontować obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączyć kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash impuls zapłonu na zapłonnik PSS ndash przez obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonać zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Zmontować przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
(Etap III rys 715)
minus GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - sygnał maksymalny po
1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew
minus blok steroacutew G 1120000M zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
minus przedział telemetryczny
minus makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
minus silnik startowy G 1400000
minus wyrzutnia G 2000000
Przygotować do badań pomiaroacutew i rejestracji
minus mechanizm startowy G 4000000 (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną
sekwencję od momentu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika
startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Odpalić pocisk i zarejestrować wyniki badania
Uwaga Algorytm startu pocisku ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt
82218222 i 8223 niniejszej metodyki badań
Badania wykonano w trybie badań zgodnym z normą obronną NO-06-A1052005
118
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym zaelaborowany
w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem
Program badań strzelaniem dotyczy rakiety przeciwlotniczej GROM-M wyposażonej
w hybrydowy blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew z prze-
działem telemetrycznym zaelaborowany w etatowej wyrzutni Forma i treść niniejszego
programu badań określenia i oznaczenia są zgodne z normami obronnymi od NO-06-
A1012005 do NO-06-A1082005
Celem badań poligonowych była ocena rozwiązania technicznego demonstratora
przeciwlotniczego pocisku rakietowego w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem seroacutew wyposażonego w przedział telemetryczny (PPRTW)
przeznaczonego do przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego (PPZR) GROM-M
pod względem
minus poprawności działania (realizowanie przewidzianych funkcji)
minus sprawdzenia wytrzymałości konstrukcji w badaniach poligonowych strzelaniem
Miejsce badań
Centralny Poligon Wojsk Lądowych Drawsko Pomorskie
Wymagania techniczne
1 Zestaw i demonstrator PPR powinny funkcjonować prawidłowo podczas startu w czasie
lotu do celu i po uderzeniu w cel
minus przy starcie parametry przedstartowe powinny spełniać wymagania określone dla
wydania decyzji o podaniu sygnałoacutew startowych
minus odległość PPR od wyrzutni w chwili zadziałania silnika marszowego - lSM powinna być
nie mniejsza niż 55 m
minus prędkość średnia PPR między 3 s a 4 s lotu - vM powinna być nie mniejsza niż 580 ms
minus po starcie PPR powinien naprowadzać się na cel składowe uchyboacutew w układzie
wspoacutełrzędnych względnych (w płaszczyźnie poprzecznej do wektora prędkości PPR)
w warunkach badań poligonowych powinny mieścić się w obszarach podanych
w kolumnie 4 tabeli 85
minus niedopuszczalne jest rozerwanie silnika marszowego
2 Wyroby przeznaczone do strzelań powinny
minus posiadać orzeczenie potwierdzające zgodność z wymaganiami niniejszego programu
badań
minus przechodzić z wynikiem pozytywnym test na aparaturze kontrolno-pomiarowej (AKP)
RSKP oraz na stanowiskach eksperymentalnych uzyskując ocenę ogoacutelną określającą go
jako wyroacuteb sprawny
3 Wyroby G 1000TZWM powinny spełniać wymagania niniejszego programu badań
G1000TZWM PBS co powinno być potwierdzone odpowiednimi zapisami w orze-
czeniu
4 Wyroby G1000TZWM powinny spełniać wymagania dokumentacji konstrukcyjnej
119
Tabela 75
Uchyby dla warunkoacutew badań poligonowych
Lp Warunki badań
Określenie uchybu według rys 716
Położenie przyjęte za
kryterium trafienia celu
Położenie przyjęte za
kryterium poprawnego
działania pocisku
1 2 3 4
1 Strzelanie do ICP w locie na
kursach zbliżania i oddalania Obszar O1 według rys 816 Obszar O2 według rys 816
2 Strzelanie do celu stacjonarnego
ICR-S (strzelanie wariantowe) Obszar O1 według rys 817 obszar O2 według rys 817
Zasady wykonania badań
Zasady ogoacutelne
minus Wyroby badano zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym programie badań oraz
metodyką opracowaną przez instytucję obsługującą ośrodek poligonowy Badania
wykonuje instytucja obsługująca ośrodek poligonowy na terenie ośrodka poligonowego
minus W badaniach poligonowych wyroby poddaje się badaniom w proacutebie strzelaniem Inne
proacuteby polowe wykonuje się według odrębnych programoacutew badań
minus Wyroby do badań strzelaniem skompletowano zgodnie z wymaganiami programu badań
oraz dokumentacją konstrukcyjną
minus W proacutebce pobranej do badań strzelaniem przygotowano 2 sztuki wyroboacutew do proacuteb
z telemetrią montując w miejsce przedziału bojowego przedział telemetryczny
z urządzeniem pomiarowo-nadawczym wg dokumentacji konstrukcyjnej
Zakres badań
Zakres i kolejność proacuteb strzelaniem pociskoacutew na poligonie określa tabela 76
Tabela 76
Zakres i kolejność proacuteb w badaniach poligonowych
Lp Proacuteba
Numer punktu
wymagań
technicznych
warunkoacutew
badań
kryterioacute
w oceny
1 Sprawdzenie stanu dostawy
2 - -
2 Sprawdzenie sprawności technicznej modeli
wyroboacutew na AKP RSKP lub na stanowiskach
eksperymentalnych
-
-
3 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania
(spotkanie)
1 2 21
4 Strzelanie do ICP na kursie oddalania ( pościg)
5 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S
(strzelanie wariantowe)
1 4 41
120
Zestawienie charakterystyk obszaroacutew
ParametrObszar a
x
y (z)
O
O
1
2
2granica obszaru O
1granica obszaru O
a a
centrum indykacji
centrum obszaroacutew
a
a (a )
p
centrum indykacji
z
y
35 m 15 m 23 m
67 m 40 m 60 m
3 m
423 m
x y z xp
x
y
x
z
xy
z
vw
ay
za
granica obszaru O
granica obszaru O
1
2
a) b)
c)
Objaśnienia
x - oś prędkości względnej celu i pocisku (bdquo+rdquondash zgodny ze zwrotem prędkości
celu względem pocisku)
y - oś pionowa
z - oś pozioma
Δx Δy Δz - uchyby w osiach x y z
vw - wektor prędkości względnej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85
ax ay az - poacutełosie elips obszaroacutew rozrzutu w osiach x y z w układzie związanym
z prędkością względną
px - przesunięcie centrum elips w osi x
(∆119961 minus 119953119961)120784
119938119961120784
+∆119962120784
119938119962120784
+∆119963120784
119938119963120784
le 120783
Rys 716 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do celu ruchomego
a) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji) w płaszczyźnie poprzecznej do
prędkości pocisku (względnej) b) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji)
w płaszczyznach roacutewnoległych do prędkości pocisku (względnej) c) układ wspoacutełrzędnych do
określenia obszaroacutew
121
Objaśnienia
Δy - uchyb w osi pionowej
Δz - uchyb w osi poziomej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100 (kryterium trafienia)
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85 (kryterium
poprawnego działania)
Rys 717 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do ICR-S
Kompletacja wyroboacutew
W badaniach poligonowych strzelaniem poddano proacutebom dwa wyroby z przedziałem
telemetrycznym ndash 2 sztuki
Kompletacja - wyroby z przedziałem telemetrycznym
Wyroby z przedziałem telemetrycznym zostaną skompletowane z następujących zespołoacutew
przedział kierowania (z blokiem steroacutew elektromechanicznym) przedział telemetryczny
silnik marszowy blok statecznikoacutew silnik startowy i wyrzutnia
122
Warunki prowadzenia badań
1 Warunki ogoacutelne
minus Do pomiaru parametroacutew i charakterystyk wyroboacutew stosowano zalegalizowane
przyrządy i aparaturę
minus Wszystkie proacuteby wykonywano w warunkach otoczenia jeśli szczegoacutełowe metodyki nie
stanowią inaczej przy następujących ograniczeniach
prędkość wiatru przyziemnego nie większa niż 25 ms
kąt między kierunkami na słońce i strzelania nie mniejszy niż 25o
natężenie promieniowania od tła ET(KS) nie większe niż 2 microWm2
Warunki normalne określono według normy NO-06-A1052005 punkt 222
minus W czasie proacuteb i sprawdzeń ściśle przestrzegano zasad BHP obowiązujących
w ośrodku poligonowym na stanowiskach badawczych i podczas eksploatacji
aparatury a w szczegoacutelności przepisoacutew dotyczących obchodzenia się z wyrobami
zawierającymi środki pirotechniczne i materiały wybuchowe Szczegoacutelną uwagę
zwroacutecono na ochronę przed oddziaływaniem statycznych ładunkoacutew elektrycznych
W czasie prac nie wymagających bezpośredniego dostępu do stykoacutew złącz (Zł2 i Zł3)
oraz podczas transportu i przechowywania wyroacuteb miał nałożone wszystkie pokrywki
i NBZ lub korek technologiczny Pokrywkę przednią nakładano dopiero po całkowitym
zatrzymaniu się obrotoacutew wirnika żyroskopu
minus Operatorzy obsługujący strzelania byli przeszkoleni zgodnie z obowiązującymi
przepisami i posiadali zezwolenie na prowadzenie strzelania wystawione przez
instytucję wykonującą badania poligonowe
minus W trakcie badań przestrzegano następujących zasad
czas nieprzerwanej pracy układu chłodzenia - 1 minuta przerwa w pracy 5 min
przy włączonym układzie chłodzenia niedopuszczalne jest zamykanie w GSN
zaworu wylotu azotu
minus Azot stosowany przy sprawdzeniach powinien spełniać następujące wymagania
czystość azotu ciekłego nie mniej niż 98 objętości
zawartość cząstek stałych powyżej 5 m - niedopuszczalna
temperatura punktu rosy azotu powinna wynosić nie więcej niż -65C przy ciśnieniu
147 MPa
minus Strzelania rakiety Grom wykonuje się do celoacutew nieruchomych ze stanowiska
stacjonarnego
minus W przypadku strzelania do celu z wysokotemperaturowym źroacutedłem promieniowania
(smugacze) wyłączyno układ selekcji zakłoacuteceń termicznych przez naciśnięcie przycisku
SELEKTOR na klawiaturze MS
minus W badaniach strzelaniem czas od nakłucia NBZ do momentu zejścia pocisku nie
powinien przekraczać 25 s
minus Strzelanie wykonuje się przy użyciu mechanizmu startowego dostosowanego do
wspoacutełpracy z komputerem i umożliwiającego rejestrację parametroacutew przedstartowych
oraz warunkoacutew podania sygnałoacutew startu
minus Natężenie promieniowania od celu tła i zakłoacuteceń rejestrowano przy pomocy przyrządu
123
do mierzenia natężenia promieniowania
2 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 800 - 2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 300 - 600 m
minus prędkość celu w chwili spotkania z pociskiem 150 - 400 ms
minus natężenie promieniowania od celu
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -35oC do -11oC
EC(KS) ge 5 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -10oC do +30oC
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od +31oC do +50oC
minus tryb pracy GSN - S (spotkanie - nie naciska się przycisku S-P na wyrzutni)
minus mechanizm startowy MS G 4000000 dostosowany do wspoacutełpracy z komputerem
i zapisu parametroacutew przedstartowych
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy przy odległości do celu 2000divide3000 m
21 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie) ndash kryteria oceny wymagania
wg tabeli 76
3 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 1000divide2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 400divide1500 m
minus prędkość celu na parametrze 180divide360 ms
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 40 μWm2
minus tryb pracy GSN P (pościg - nacisnąć przycisk S-P na wyrzutni)
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy nie wcześniej niż 1 s po przejściu celu przez
parametr
31 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg) ndash kryteria oceny - wymagania wg
tabeli 76
4 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S w obecności zakłoacuteceń termicznych (strzelanie
wariantowe)
minus rodzaj celu nieruchomy promiennik z urządzeniem do wyrzucania zakłoacuteceń
termicznych (ICR-S)
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy
minus odległość do celu 1500divide 2000 m
minus wysokość celu nad ziemią 10divide12 m
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 10 microWm2
124
minus podczas celowania pocisk plotn naprowadzano na cel z goacuternej poacutełsfery
minus tryb pracy GSN S (spotkanie - nie naciskać przycisku S-P na wyrzutni)
minus układ selekcji zakłoacuteceń termicznych WŁĄCZONY (nie wolno nacisnąć przycisku
SELEKTOR na MS)
minus rodzaj pracy MS RĘCZNY
minus moment naciśnięcia języka spustowego do oporu po uchwyceniu celu na 15 s przed
wyrzuceniem pierwszego zakłoacutecenia termicznego
minus charakterystyka zakłoacutecania
zakłoacutecenia termiczne wyrzucano po zejściu pocisku co 1 ndash 15 s
liczba wyrzucanych zakłoacuteceń termicznych 4 szt
stosunek natężenie promieniowania od zakłoacutecenia w stosunku do natężenia celu
powinien spełniać warunek EZ(KS)EC(KS) 8
typ zakłoacuteceń termicznych PPI-26 lub inne roacutewnoważne
41 Strzelanie do celu stacjonarnego w obecności zakłoacuteceń termicznych - kryteria oceny
minus wymagania wg tabeli 76
minus prędkość rakiety podczas trafienia w cel nie mniejsza niż 400 ms
minus wyboacuter celu realnego ignorowanie zakłoacuteceń
Zbieranie i przygotowanie danych z pomiaroacutew
Podczas badań strzelaniem zebrano dane określające następujące charakterystyki lotu
minus kierunkowa odległość do celu jego wysokość i parametr w chwili startu pocisku
minus odległość od stanowiska w chwili zadziałania silnika marszowego
minus czas pracy silnika marszowego
minus prędkość pocisku na torze lotu
minus prędkość kątowa linii wizowania i jej składowe
minus uchyby i ich składowe
minus kierunkowa odległość pocisku i jego wysokość w chwili spotkania z celem
minus kąt między kierunkiem wektora prędkości pocisku i kierunkiem linii wizowania
Na stanowisku startowym zebrano następujące dane do określenia parametroacutew
przedstartowych
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) i od tła ET(KS) podczas lotu pocisku
minus moment uruchomienia NBZ
minus moment osiągnięcia parametroacutew pracy
minus sygnały położenia języka spustowego (rozaretowanie zezwolenie na start)
minus sygnał wyłączenia selektora
minus prędkość kątowa śledzenia od momentu rozaretowania do startu
minus stosunek sygnałoacutew od celu i tła
minus sygnały z KS i KP
minus sygnał namiar
minus sygnał korekcja
minus sygnał aretowania
125
minus moment startu
minus informacja o stanie warunkoacutew startu
minus sygnał z przycisku S-P
Po zakończeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań ktoacutere powinno zawierać
zestawienia zebranych danych i wynikoacutew wszystkich wykonanych proacuteb oraz wynik ogoacutelny
badań
Rys 718 Strefy bezpieczeństwa strzelań
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew GROM-M
Obiektem badań jest przedział kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego
Zestawu Rakietowego GROM-M wyposażony w demonstrator (model) bloku steroacutew z elek-
trycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
126
Kompletacja pocisku Grom wyznaczonego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt przedziału kierowania wyposażonego w demonstrator
bloku steroacutew elektromechanicznego wykonanego według opracowanej dokumentacji
konstrukcyjnej i 2 szt głowicy samonaprowadzającej GSN przystosowanej do wspoacutełpracy
z ww blokiem steroacutew Konfigurację przedziałoacutew kierowania przedstawiono w tabeli 77
Tabela 77
Konfiguracja przedziałoacutew kierowania przeznaczonych do badań
Lp Nr przedziału kierowania
G 1100000M
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego G 112000M
Nr GSN
G 1110000
Uwagi
1 059M 3 0410-059
2 070M 4 0410-070
Celem badań było
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKD
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKU
Przebieg badań
Do badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie i stanowiska KPA-FKD i KPA-FKU
W trakcie badań przedziałoacutew kierowania GROM-M zmontowanych zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano badania zgodnie z zapisami Warunkoacutew Technicznych ktoacuterych
zakres przedstawiono poniżej
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKD
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcją PK-I1 w zakresie poniższych wymagań
Rys 718 Stanowisko KPA-FKD
127
Pomiar wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartość wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp kanału tachometru
przy ekwatorialnej prędkości kątowej ωe= 0 degs i częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinna zawierać się w granicach plusmn 005
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Pomiar wartości zmiany wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp
Wymaganie zmiana wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp w kanale tachometru przy
zmianie ekwatorialnej prędkości kątowej ωe stanowiska od +120os do -120os i częstotliwości
obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinna wynosić maks 01 przy tym zmiana
wspoacutełczynnika sygnału kursu ΔKp powinna wynosić 06 plusmn 01
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKU
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcja PK-I2 w zakresie poniższych wymagań
Rys 719 Stanowisko KPA-FKU
Rys 720 Przedział kierowania na stanowisku KPA-FKU
128
Sprawdzenie prędkości kątowej śledzenia celu
Wymaganie GSN w zestawie przedziału kierowania przy pracy z zewnętrznego
źroacutedła zasilania i odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza powinna zapewniać
następujące prędkości kątowe śledzenia
minus |ωs| le 4os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 425 μWm2 dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus |ωs| le 12os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 40 μWm2 dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie maksymalnej prędkości kątowej śledzenia celu w obecności zakłoacuteceń
termalnych
Wymaganie moduł prędkości kątowej śledzenia |ωs| przy pracy z zewnętrznego źroacutedła
zasilania odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza włączonym selektorze
kącie namiaru N = +5o częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinien
wynosić minimum 4os przy natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) = 10 plusmn 2 μWm2 dla
kursoacutew zbliżania (w systemie S) po przejściu przez pole widzenia czterech imitatoroacutew
zakłoacuteceń jeden za drugim co 03 s w płaszczyźnie śledzenia ze względną prędkością kątową
ω = 1os przy warunku że
119864119911(119870119878)
119864119888(119870119878)= 10 plusmn 2
gdzie
Ez(KS) ndash natężenie napromieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
Przy wyłączonym selektorze powinna nastąpić utrata celu przy obecności zakłoacuteceń
w polu widzenia GSN
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew przy częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinny spełniać następujące warunki
a) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn3os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i kącie namiaru N = +185o dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale pochylenia |ΔKp|le 01 ndash przy zmianie kierunku obrotoacutew stanowiska
minus w kanale kursu Kk le 09 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
b) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 075os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm 2 i namiarze N = +185o
minus w kanale kursu Kk = 06 plusmn 015 (Kk dla obliczenia warunku podanego w pkt d) przy
kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
c) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 15os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i namiarze N = +185o dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
minus w kanale kursu Kk =055 plusmn 015 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
129
d) przy prędkości kątowej śledzenia GSN ωs = 0os i kącie namiaru N = 30deg dla kursoacutew
zbliżania (w systemie S)
minus wartość modułu fałszywego wspoacutełczynnika sygnału
1198700 = radic1198701198962 + 119870119901
2
powinna wynosić nie więcej niż 23 Kk (wartość wspoacutełczynnika sygnału w kanale kursu
określona w pkt b dla obliczeń)
e) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = 0os natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) =
40 μWm2 i namiarze N = 135o oraz braku sygnału zejścia (przy włączonym układzie
sterowania na odcinku początkowym) dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale kursu Kk le 088 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp = 0 plusmn 015
po włączeniu sygnału zejścia (po wyłączeniu układu sterowania na odcinku początko-
wym) w ciągu 05divide30 s od momentu włączenia sygnału zejścia (wyłączenia układu
sterowania na odcinku początkowym)
minus w kanale kursu Kk le 033 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp le 033
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M z demon-
stratorem bloku steroacutew z elektrycznym napędem
Obiekt badań
Obiektem badań jest pocisk przeciwlotniczy GROM-M wyposażony w demonstrator
bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew Pocisk rakietowy
posiada przedział telemetryczny w celu rejestracji parametroacutew pracy podzespołoacutew rakiety
przed startem i na trajektorii lotu
Kompletacja rakiety Grom przedstawionego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt pociskoacutew rakietowych w wyrzutni wyposażonych
w demonstrator bloku steroacutew elektromechanicznego i przedział telemetryczny wykonanych
zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną Konfiguracje wyroboacutew przedstawiono w tabeli 78
Tabela 78
Konfiguracja wyroboacutew GROM-M przeznaczonych do badań poligonowych
Lp Nr pocisku
G 1000
TZWM
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego
G 112000M
Nr GSN
G1110000
Nr
wyrzutni
Nr przedziału
telemetrycznego
1 059M 3 0410-059 1675 P 162011
2 070M 4 0410-070 1837 P 192011
130
Cel badań
Celem badań była ocena rozwiązania technicznego demonstratora przeciwlotniczego
pocisku rakietowego GROM-M w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew pod względem poprawności działania i wytrzymałości konstrukcji
w badaniach strzelaniem
Pociski rakietowe w wyrzutni wyposażone w demonstrator bloku steroacutew z napędem
elektrycznym oraz zawierające pokładowy przedział telemetryczny oceniano na podstawie
wymagań zawartych w programie badań strzelaniem Badania poligonowe przeprowadzono
w Ośrodku Badań Dynamicznych WITU na poligonie CSWL Drawsko Pomorskie
Przebieg badań
W trakcie badań pociskoacutew przeciwlotniczych GROM-M prowadzono strzelania
z zastosowaniem mechanizmu startowego G 4000000 nr produkcyjny 010 w następującej
kolejności
Strzał 1 ndash wyroacuteb nr 059M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym na kursie pościgowym z wyłączonym
selektorem w GSN
Strzał 2 ndash wyroacuteb nr 070M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym (flara) na kursie pościgowym z wyłączo-
nym selektorem w GSN
Wnioski z badań poligonowych
1 Przebieg badań i zarejestrowane wyniki proacuteb strzelaniem wskazują na prawidłowe
funkcjonowanie przedziału kierowania w zakresie pracy steroacutew oraz wypracowania
sygnałoacutew sterujących i poziomu wartości tych sygnałoacutew
2 Pomiary telemetryczne wykazały prawidłowe działanie układu sterowania na
początkowym odcinku lotu tjpodczas pracy prochowego silnika sterującego (PSS)
3 Wyniki pomiaroacutew telemetrycznych na dalszym odcinku lotu wykazały że uzyskano
wzrost prędkości maksymalnej pocisku o 50 ms w pierwszym strzale i 65 ms w drugim
strzale Wzrost prędkości maksymalnej pocisku z badanym blokiem steroacutew z napędem
elektrycznym wynosi 10 w stosunku do pocisku standardowego
131
8 Podsumowanie i wnioski
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania i konstru-
kcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
W wyniku analizy wynikoacutew badań parametroacutew użytkowych demonstratora bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew na stanowisku kontroli
parametroacutew SKPM-1 przeprowadzono demontaż bloku steroacutew w celu jego regulacji i korekty
wykonania elementoacutew Na zdemontowanych podzespołach przeprowadzono prace ktoacuterych
celem było zapewnienie wychylenia steroacutew do skrajnego położenia (skorygowano kształt
korpusu serwomechanizmu i elementoacutew przekładni mechanicznej) oraz regulacji położenia
potencjometru serwomechanizmu podającego sygnał położenia steroacutew (skorygowano
położenie potencjometru względem korpusu serwomechanizmu)
Wykorzystując wyniki badań poligonowych opracowano bdquoAnalizę układu rozdzielacza
PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew rakiety GROM-Mrdquo
Celem analizy było poroacutewnanie nowego układu proporcjonalnego sterowania elektro-
mechanicznego z dotychczasowym układem gazodynamicznego sterowania przerzutowego
(PAC) zachowując w obu wersjach gazodynamiczny układ wspomagania sterowania w po-
cząstkowej fazie lotu (PSS) W analizie podano wymiary konstrukcyjne rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS i wielkość szczelin wypływu gazoacutew przy roacutewnych kątach wychylenia
steroacutew
Na podstawie wynikoacutew badań poligonowych w celu sprawdzenia poprawności
funkcjonowania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew opracowano program badań pn bdquoBlok steroacutew elektromechaniczny Program badań
modelu GROM-Mrdquo Program badań modelu bloku steroacutew elektromechanicznego obejmuje
swoim zakresem przeprowadzenie badań w trzech etapach
I Badania serwomechanizmu wraz z prochowym silnikiem sterującym (PSS) jako
podzespołoacutew bloku steroacutew
II Badania bloku steroacutew
III Badania strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew elektromechaniczny
Badanie wg etapu I miało na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu
prochowego silnika sterującego (PSS) wspoacutełpracującego z serwomechanizmem w warunkach
symulacji jego pracy poprzez zasilanie sprężonym powietrzem
Etap II badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu układu PSS sprężonym powietrzem z uruchomionym pokładowym źroacutedłem
zasilania ktoacutere stanowi bateria termiczna oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
bloku steroacutew przy zasilaniu układu PSS gazami prochowymi pochodzącymi z ładunku PSS
z jednoczesnym uruchomieniem baterii termicznej
Etap III badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania przedziału
kierowania (GSN z blokiem steroacutew) pocisku przeciwlotniczego w momencie startu rakiety
i wyjścia z wyrzutni w proacutebie strzelaniem
Na podstawie doświadczenia z montażu demonstratora przedziału sterowania
i wynikoacutew prowadzonych badań wprowadzono korektę dokumentacji konstrukcyjnej w zakre-
132
sie wykonania części podzespołoacutew i ich montażu w zespołach wyższego rzędu
Wprowadzone zmiany dotyczą
układu rozdzielacza gazoacutew prochowych i zespołu dysz PSS
wykonania elementoacutew serwomechanizmu takich jak korpus goleń elementy przekładni
mechanicznej
montażu wzmacniacza tachometru w obudowie bloku steroacutew
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew
Analizę przeprowadzono posiłkując się opracowanie ZEK WAT [43] W opracowaniu
przedstawiono analizę wymiarową konstrukcji elementoacutew rozdzielacza prochowego silnika
sterującego (PSS) oraz wspoacutełpracę ww elementoacutew
W tabeli 81 przedstawiono zakres zasadniczych zmian w układzie rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS tj w korpusie serwomechanizmu i tulejce rozdzielacza elektromecha-
nicznego bloku steroacutew
W tabeli 82 przedstawiono schemat wspoacutełpracy elementoacutew rozdzielacza gazoacutew PSS
w oparciu o korpus serwomechanizmu i tulejkę elektromechanicznego bloku steroacutew oraz
poroacutewnano z analogicznie wspoacutełpracującymi elementami w bloku steroacutew pierwotnym
W analizie posłużono się charakterystycznymi wartościami kąta wychylenia steroacutew
przedstawionymi w opracowaniu [43] Analizę przeprowadzono dla wymiaroacutew nominalnych
obu elementoacutew
Tabela 81
Poroacutewnanie wymiaroacutew rozdzielacza PPS bloku steroacutew elektromechanicznego
133
Tabela 82
Analiza pracy rozdzielacza PPS bloku steroacutew (dla wymiaroacutew nominalnych)
Jak wynika z analizy przedstawionej w tabeli 82 w układzie rozdzielacza PSS przed
zmianami konstrukcyjnymi szerokość otworu wypływu gazoacutew prochowych wynosi 0246
mm a po zmianach ten sam wymiar ma wartość 062 mm w każdym z otworoacutew rozdzielacza
gazoacutew PSS przy zerowym kącie wychylenia steroacutew (w rozwiązaniu konstrukcyjnym
pierwotnego bloku steroacutew szerokość tego otworu wynosi 0587 mm) W kolejnych fazach
wychylenia steroacutew szerokość otworu wylotowego gazoacutew PSS odpowiednio wzrasta
w stosunku do rozwiązania przed zmianami
Minimalny luz w rozdzielaczu gazu PSS określany w opracowaniu [18] jako minimalna
szczelina przewidziana konstrukcyjnie wynoszący 005 mm a maksymalnie 0076 mm
w pierwotnym bloku steroacutew wynika z tolerancji pasowania tulejki rozdzielającej gaz i otworu
w obudowie siłownika Analogiczny luz wynikający z pasowania tych samych elementoacutew
w bloku steroacutew elektromechanicznym wynosi minimum 0006 mm i maksymalnie 0035 mm
134
83 WNIOSKI KOŃCOWE
Przedmiotem rozprawy było rozwiązanie zagadnienia sterowania proporcjonalnego
przenośnym przeciwlotniczym zestawem rakietowym GROM-M polegającym na płynnym
wychylaniu się steroacutew w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej Zastosowanie takiego rozwiązania w układach napędu steroacutew eliminuje dotychczas
stosowane sterowanie jednokanałowe w postaci steroacutew przerzutowych
Realizując cel rozprawy wykonano
analizę wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego zasięgu wykorzy-
stywane w nich systemy sterowania rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody
naprowadzania
opracowanie modelu matematycznego dynamiki lotu lekkiej rakiety przeciwlotniczej
sterowanej proporcjonalnie oraz sterami przerzutowym
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
opracowanie modelu matematycznego i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania
z napędem elektrycznym
opracowanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
Z rezultatoacutew przeprowadzonych prac badawczych wynikają następujące wnioski
1 Przedstawione w rozprawie doktorskiej wyniki badań demonstratora bloku steroacutew z elektrycz-
nym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew potwierdziły celowość jego konstrukcji i budowy
a także prawidłowość kierunku rozwoju pocisku przeciwlotniczego klasy MANPADS
2 Przeprowadzone badania poligonowe wykazały że pocisk przeciwlotniczy GROM
z elektrycznym napędem steroacutew uzyskał większą o 10 prędkość maksymalną w stosunku do
pocisku standardowego co zwiększa strefę rażenia zestawu przeciwlotniczego GROM
3 Zastąpienie układu przerzucania steroacutew w położenia skrajne w dotychczasowym bloku
sterowania pocisku GROM elektrycznym układem sterowania pozwoliła usunąć dodatkową
akustyczną składową zakłoacuteceń wnoszoną ruchami steroacutew w obwoacuted kierowania koordynatorem
głowicy samonaprowadzającej co skutkuje poprawą dokładności naprowadzania pocisku
GROM na cel powietrzny
4 Poroacutewnanie dotychczasowego sterowania przerzutowego w pocisku GROM z zaproponowa-
nym w rozprawie płynnym wychylaniem steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej wykazało przewagę nowego rozwiązania technicznego pod względem uzyskanych
parametroacutew bojowych poboru mocy elektrycznej i niezawodności pracy
135
LITERATURA
[1]
Tamberg S Tendencje rozwojowe przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew
rakietowych Materiały VI Międzynarodowej Konferencji Uzbrojeniowej
bdquoNaukowe aspekty techniki uzbrojeniardquo Waplewo 2006
[2] Maślanka S Przeciwlotnicze zestawy rakietowe a zagrożenie powietrzne
Przegląd Sił Powietrznych maj 2008 r
[3]
Sienicki K Podciechowski M Przeciwlotnicze zestawy rakietowe bliskiego
i średniego zasięgu Nowoczesne technologie systemoacutew uzbrojenia ndash monografia
pod redakcją gen prof Z Mierczyka WAT 2010 s 429divide445
[4]
Noga J Motyl K Zygmunt B Sienicki K Puzewicz Z Blaim Z Analiza
możliwości niszczenia pociskoacutew manewrujących przez zestawy MANPADS
rozdział w monografii pt Wyzwania i rozwoacutej obrony powietrznej
Rzeczypospolitej Polskiej ndash obronność RP XXI wieku Wydawnictwo Akademii
Sztuki Wojennej Rembertoacutew 2018 str 265divide294
[5] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz I NTW
1199
[6] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz II NTW
1299
[7]
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32M (Strzała-2M) Opis
i użytkowanie Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Służby Uzbrojenia
i Elektroniki Warszawa 1975
[8] 9К32М ЗРК Стрела-2М Переносной зенитный комплекс Стрела-2М
(9К32М)
[9] 9К34 ЗРК Стрела-3 Памятка стрелку изделия 9К34rdquo 1977
[10] httpenwikipediaorgwiki9K38_Igla
[11] Акулов В И Байдаков А Г Васильев bdquoТехническая подготовка командира
взвода пзрк 9К38 laquoИглаraquo ИЕrdquo Томском 2011
[12] httpwwwkbmruenproductionpzrk362html dostęp 2019-04-03
[13] Cieślikowska M Moskalewicz M Nowe technologie w zestawie
przeciwlotniczym Grom Raport WTO 999
[14] Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM Instrukcja Cz 1 Budowa
i użytkowanie zestawu Dowoacutedztwo Wojsk Lądowych Warszawa 2009
[15] httpplwikipediaorgwikiGrom_(przeciwlotniczy_zestaw_rakietowy)
[16] httpenwikipediaorgwikiMan-portable_air-defense_systems
[17]
Noga J Motyl K Makowski M Zygmunt B Puzewicz Z A Concept for
Striking Range Improvement of the GROMPIORUN Man-Portable Air-Defence
System Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 1(27) 2017 s 55divide70
[18]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Koncepcja zmian
parametroacutew balistycznych PPZR Grom do zwalczania pociskoacutew manewrujących
Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 4(30) 2017 s 111divide122
136
[19]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Problemy wykrywania
i zwalczania pociskoacutew manewrujących typu Cruise Konferencja Naukowo-
Techniczna Radiolokacji Konferencja Urządzenia i Systemy Radiolokacyjne
14divide16112017
[20]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Interception and
combat of cruise missles by GROM MANPADS Proceedings of SPIE (Society of
photo-optical instrumentation engineers) Vol 10715 2018 s 6 ISBN
9781510619968
[21] httpwwwarmy-technologycomprojectsmistral-missile
[22] httpwwweliteukforcesinfoweaponsjavelin dostęp 2019-04-03
[23] httpzonwarrugranatometpzrkJavelinhtml dostęp 2019-04-03
[24] httpenwikipediaorgwikiFIM-92_Stinger
[25] httpwwwmilitary-quotescomforumswedish-rbs-70-missile-drawings-
t20753html dostęp 2019-04-03
[26] aquellasarmasdeguerrawordpresscom20111217el-misil-blowpipe-britanico
dostęp 2019-04-03
[27] httpzonwarrugranatometpzrkStarstreakhtml dostęp 2019-04-03
[28] httpwwwthinkdefencecoukuk-complex-weaponsstarstreak-high-velocity-
missile-hvm dostęp 2019-04-03
[29] Демидов В П Кутыев Н С Управление зенитными ракеами Военное
Издательство Москва 1989
[30] Дмитриевский A A Баллистика и навигация ракет Машиностроение
Москва 1985
[31] Лебедевм A A Чернобровкин Л С Динамика полета Машиностроение
Москва 1973
[32]
Vogt R Głębocki R Jednokanałowy nieciągły w działaniu system
naprowadzania obiektu latającego do celu VIII Ogoacutelnopolska Konferencja
bdquoMechanika w lotnictwierdquo Warszawa 1998
[33] Коростелев О П Теоретические основы проектирования ствольных
управляемых ракет Киев Издателъство Defence Express Library 2007
[34] Dmitrijewskij A A Ballistika i nawigacija rakiet Maszinostrojenije Moskwa
1985
[35] Vogt R Sterowanie statkoacutew powietrznych Wydawnictwo Politechniki Warszaw-
skiej Warszawa 1987
[36] Koruba Z Osiecki J W Budowa dynamika i nawigacja wybranych broni
precyzyjnego rażenia Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej Kielce 2006
[37] Derek A Systemy sterowania rakiet WAT Warszawa 1979
[38]
Vogt R Głębocki R Dynamika lotu przy nieciągłych impulsowych wymu-
szeniach sterujących VII Ogoacutelnopolska Konferencja bdquoMechanika w lotnictwierdquo
Warszawa 1996
[39] Głębocki R Dynamika impulsowego naprowadzania małych obiektoacutew przy
pomocy rakietowych silnikoacutew korekcyjnych Rozprawa doktorska Politechnika
137
Warszawska MEiL Warszawa 2000
[40] Głębocki R Vogt R Systemy sterowania lotem bomb i pociskoacutew inteligentnych
Automation 2009 Pomiary Automatyka Robotyka 22019 s 667divide676
[41] McCorkle WC Future missile system trends (US) and their impact on aero-
dynamic technology RTO NATO publication 2008
[42]
Gapiński D Krzysztofik I Koruba Z Multi-channel passive short-range anti-
aircraft defence system Mechanical Systems and Signal Processing 98 2018 s
802-815
[43]
Opracowanie ZEK WAT Pomiary telemetryczne rakiet z modelami silnikoacutew
marszowych i modelami blokoacutew sterowania z układem elektrycznym propor-
cjonalnego wychylania steroacutew Praca zbiorowa pod red J Nogi 2012
- 1_Wstęp_20_09_2019
- 2_Część teoretyczna_20_09_2019
- 3_Część konstrukcyjno_technologiczna_20_09_2019
- 4_Część eksperymentalna_20_09_2019
- 5_Podsumowanie_20_09_2019
- 6_Literatura_20_09_2019
-
5
722 Metodyka wykonywania badańhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7221 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazemhelliphelliphelliphelliphellip 116
7222 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7223 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07helliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 116
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatkihelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 117
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym
zaelaborowany w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem helliphelliphellip 118
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew
z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew GROM-Mhelliphelliphelliphellip 125
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego
z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew GROM-Mhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
129
8
PODSUMOWANE I WNIOSKIhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 131
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania
i konstrukcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutewhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
132
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM-Mhelliphelliphellip 134
83 Wnioski końcowehelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip
9
LITERATURAhelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphelliphellip 135
6
WYKAZ WAŻNIEJSZYCH OZNACZEŃ INDEKSOacuteW I SKROacuteTOacuteW
A Oznaczenia
a - wektor przyspieszenia pocisku rakietowego
a - prędkość dźwięku
xT - położenie środka masy na osi podłużnej modelu przedmuchowego
xцдz położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie kąta ataku
xцдy - położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie prostopadłej kąta ataku
xśm yśm zśm - wspoacutełrzędne środka masy pocisku rakietowego w układzie związanym
z początkiem pocisku
xśp yśp zśp - wspoacutełrzędne środka parcia rakiety względem bazy pomiarowej
xśps - wspoacutełrzędna środka parcia steroacutew
xs - wspoacutełrzędna przyłożenia gazodynamicznej siły sterującej w początkowej
fazie lotu
- odpowiednio kąt natarcia i kąt ślizgu
p - przestrzenny kąt natarcia (kąt nutacji)
- faza sygnału naprowadzania
δ - kąt wychylenia steroacutew
st - faza sygnału stabilizacji
B INDEKSY
śm - wielkości dotyczące środka masy pocisku
śp - wielkości dotyczące środka parcia
s - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi steroacutew
st - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi statecznikoacutew
d - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi
destabilizatoroacutew
C SKROacuteTY
deg - jednostka kąta lub temperatury (stopień)
NAA - Normalna Atmosfera Artyleryjska
loc - linia obserwacji celu
NAA - obiekt latający
z-p - rakieta klasy ziemia ndash powietrze
PPRTW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym w wyrzutni
PPRW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy zaelaborowany w wyrzutni
PPRNW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany w wyrzutni
PPRN - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany
PPR - przeciwlotniczy pocisk rakietowy
PPZR - przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy
PK - przedział kierowania
MS - mechanizm startowy
NBZ - naziemny blok zasilania
GSN - głowica samonaprowadzająca
KS - kanał śledzenia GSN
7
KP - kanał pomocniczy GSN
JK - służby kontroli jakości
RSKP - ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa
AKP - aparatura kontrolno-pomiarowa
ICR-S - imitator celu realnego stacjonarny
EC - natężenie promieniowania od celu
EZ - natężenie promieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
ET - natężenie promieniowania od tła
Zł2 - złącze drugie (płytka G 2000360) łączące wyrzutnię z NBZ
Zł3 - złącze trzecie (płytka G 2000160) łączące wyrzutnię z MS
PB - program badań
PSS - prochowy silnik sterujący
ZPSS - zapłonnik prochowego silnika sterującego
ŁPSS - ładunek prochowego silnika sterującego
8
Niniejsza rozprawa doktorska w założeniu miała utylitarny cel końcowy ktoacuterym była analiza
opracowanie i badania przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem
steroacutew
Obiektem prowadzonej modernizacji był pocisk przeciwlotniczy bardzo kroacutetkiego
zasięgu GROM Zestaw przeciwlotniczy ktoacuterego pocisk GROM jest podstawowym
elementem został opracowany od podstaw w Polsce i jest produkowany przez
przedsiębiorstwa krajowego przemysłu obronnego Odbiorcą tego nowoczesnego produktu
jest Wojsko Polskie oraz w mniejszej ilości jest obiektem eksportu do kilku krajoacutew
Realizacja tego zagadnienia obejmowała analizę przedziału sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew a od strony eksperymentalnej wymagała opracowania
wykonania oraz zbadania przedziału sterowania w realnym pocisku rakietowym
Złożoność konstrukcji samonaprowadzającego się na cel przeciwlotniczego pocisku
rakietowego wymagania stawiane przez badania eksperymentalne oraz pionierski charakter
realizowanego projektu uczyniły realizację części konstrukcyjnej pracy zadaniem bardzo
trudnym W części pomiarowej oproacutecz uruchomienia i odpowiedniego zsynchronizowania
poszczegoacutelnych elementoacutew zestawu zadaniem złożonym i pracochłonnym przedsięwzięciem
było przeprowadzenie optymalizacji przedziału sterowania pod kątem parametroacutew
użytkowych uzyskiwanych przez zmodernizowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy
Przedstawiona rozprawa analizuje złożone zjawiska fizyczne zachodzące
w trakcie naddźwiękowego lotu pocisku przeciwlotniczego oraz sposoby eliminacji efektoacutew
niekorzystnych obniżających jego parametry zasięgowe i średnią prędkość Przedstawiono
informację o trendach rozwoju przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo
kroacutetkiego zasięgu innowacyjną dojrzałą technologicznie wersję przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym oraz wyniki badań diagnostycznych stosowanych w trakcie lotu rakiety oraz
uzyskanych w badaniach na stacjonarnych stanowiskach pomiarowych
9
1 WSTĘP
11 Wprowadzenie
Możliwość zastosowania sterowania proporcjonalnego w przenośnych
przeciwlotniczych zestawach rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu pojawiła się z chwilą
opanowania technologii wykonywania małych bezszczotkowych krokowych silnikoacutew
elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą szybkością działania oraz
wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu dzięki wykorzystaniu do sterowania układoacutew
mikroprocesorowych
Zastosowanie bezszczotkowych silnikoacutew krokowych w układach napędu steroacutew
umożliwia zastąpienie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych
sterowaniem proporcjonalnym polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew w odpo-
wiednim kierunku w zależności od potrzebnej chwilowej wartości siły sterującej
12 Cel pracy
Celem pracy było opracowanie wykonanie oraz badanie nowego elementu rakiety
przeciwlotniczej tj bloku sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew
ktoacutery po zastosowaniu w przenośnym przeciwlotniczym zestawie rakietowym bardzo
kroacutetkiego zasięgu typu GROM daje gwarancję otrzymania rakiety o parametrach
przewyższających wspoacutełczesny poziom rozwoju tego typu pociskoacutew
Nakreślony cel i głoacutewne zadania niniejszej pracy wyznaczają jej układ Całość pracy
podzielono na trzy zasadnicze części Część pierwsza obejmującą rozdziały 2 i 3 pracy
zawiera analizę teoretyczną i literaturową systemu sterowania proporcjonalnego w ktoacuterej
przedstawiono
analizę konstrukcyjną wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego
zasięgu zwracając szczegoacutelną uwagę na wykorzystywane w nich systemy sterowania
rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody naprowadzania
analizę najczęściej stosowanych systemoacutew sterowania
Część ta wyjaśnia ideę jednokanałowego sterowania proporcjonalnego jego wady i zalety
obszary zastosowań oraz określa ilościowe roacuteżnice między sterowaniem proporcjonalnym
i przerzutowym
Druga część pracy (konstrukcyjno-technologiczna) obejmuje rozdziały 4 i 5 W tej
części opisano następujące zagadnienia
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
model matematyczny i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania z napędem
elektrycznym
W trzeciej części rozprawy opisano szeroko zakrojone badania laboratoryjne w celu
określenia własności elektromechanicznych modelu nowego przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym Przeprowadzono roacutewnież badania w locie pocisku GROM-M w warunkach
10
poligonu zakładowego oraz na poligonie przeciwlotniczym z kompletnym modelem pocisku
GROM-M z nowym elektrycznym napędem steroacutew Wyniki kompleksowych badań własności
zmodernizowanego przedziału steroacutew opisano w rozdz 6 i 7 gdzie zamieszczono
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
badania wpływu elementoacutew konstrukcji pocisku GROM na jego charakterystyki
aerodynamiczne
badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew na stanowisku SKPM-1
badania przedziału kierowania z demonstratorem steroacutew z elektrycznym proporcjo-
nalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego z demonstratorem bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
analizę układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew pocisku GROM
Rozprawę zakończono podsumowaniem i wnioskami ukierunkowanymi na prace
rozwojowe pocisku Grom o podwyższonych parametrach zasięgowych
13 TEZA PRACY
Z analizy literatury światowej opisującej wspoacutełczesne pociski przeciwlotnicze bardzo
kroacutetkiego zasięgu wynika że wspoacutełczesne zestawy osiągnęły kres możliwości zasięgowych
(pułap zasięg średnia prędkość) Poprawa tych parametroacutew wymaga zaprojektowania
nowych modułoacutew pocisku prowadzących do zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych Jedną
z możliwych droacuteg definiuje następująca teza
Zwiększenie strefy rażenia i poprawa dokładności naprowadzania pocisku rakietowego
na cel termiczny są możliwe przez implementację bloku sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku przeciwlotniczym GROM
Podstawowym celem przedstawionej rozprawy doktorskiej z powyżej sformułowaną
tezą jest wykazanie przydatności i zalet zaprojektowanego i wykonanego przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku GROM W
szczegoacutelności
wytworzenie przedziału steroacutew ktoacutery zapewni zwiększenie strefy rażenia zestawu
przeciwlotniczego GROM-M poprawiając jednocześnie dokładność naprowadzania
pocisku na cel oraz zwiększenie jego zasięgu
poroacutewnanie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych ze
sterowaniem proporcjonalnym - polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew
w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej
wykazując konkurencyjność sterowania elektrycznego proporcjonalnego ze względu na
jego własności użytkowe prostotę rozwiązania technicznego oraz wymaganej mocy
elektrycznej z pokładowego źroacutedła zasilania pocisku
11
14 Zakres zrealizowanych prac
W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych w ramach planowanej strategii
rozwoju polskich sił zbrojnych Pionierski charakter wielu przedstawionych problemoacutew
zmuszał do przeprowadzenia wielu badań i prac aplikacyjnych od podstaw Rozpoczynano je
dysponując skromną bazą technologiczną i doświadczalną Stanowiska badawcze do oceny
charakterystyk elektromechanicznych budowano na podstawie doświadczeń z programu
GROM W rozprawie przedstawiono przeważnie ostatnie ogniwa w łańcuchu prac nad danym
problemem prezentując pozytywny wynik lub najlepszą wersję opracowanych podzespołoacutew
W rezultacie doprowadziły one do powstania modelu nowej wersji przenośnego przeciw-
lotniczego zestawu rakietowego bardzo kroacutetkiego zasięgu typu GROM-M
W podziękowaniu zamieszczonym na początku rozprawy składam wyrazy uznania za
udzieloną przez wielu wspoacutełpracownikoacutew pomoc Całość projektu realizowana była przez
duży zespoacuteł badawczy i produkcyjny głoacutewnie z WAT oraz MESKO SA ktoacuterym to zespołem
miałem zaszczyt i przyjemność kierować pełniąc rolę głoacutewnego konstruktora kierownika
planowania badań laboratoryjnych i poligonowych oraz koordynatora merytorycznego całego
projektu
15 Aktualność podjętego tematu
Temat pracy jest ściśle związany z programem realizacji strategii rozwoju sił
zbrojnych na lata najbliższe
Oryginalność niniejszej rozprawy polega na
opracowaniu wykonaniu i weryfikacji doświadczalnej kompletnych zestawoacutew bloku
steroacutew
zastosowaniu powstałych urządzeń w przenośnym przeciwlotniczym zestawie
rakietowym bardzo kroacutetkiego zasięgu GROM
opracowaniu i zastosowaniu zestawoacutew diagnostycznych do pomiaru parametroacutew bloku
sterowania
W czasie rozpoczynania tematu nieznane były bądź posiadano niewiele informacji
literaturowych o zrealizowanych w rozprawie rozwiązaniach konstrukcyjnych Przedstawione
w niniejszej rozprawie wyniki badań stanowią zdaniem autora istotną nowość i dostarczają
wielu cennych informacji w projektowaniu nowych wyroboacutew w obszarze przenośnych
przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu
12
I CZĘŚĆ TEORETYCZNA
2 Analiza przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bliskiego
zasięgu
21 Wprowadzenie
Przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe (Man Portable Air-Defence System -
MANPADS) o zasięgu nieprzekraczającym obecnie 7000 m należą do najbardziej
rozpowszechnionych rakietowych środkoacutew ogniowych obrony przeciwlotniczej wojsk [1-4]
W konstrukcji tej broni można wyroacuteżnić następujące linie rozwojowe
amerykańską Redeye Stinger (rys 21)
angielską Blowpipe Jevelin Starburst Starstreak
francuską Mistral
rosyjską Strzała Igła (rys 22)
szwedzką RBS-70 RBS-90
polską GROM
Dwie głoacutewne linie rozwojowe MANPADS (rys 21 i 22) wytyczone przez
amerykańskie i rosyjskie biura konstrukcyjne są bliźniaczo podobnymi stosującymi podobne
rozwiązania techniczne w poszczegoacutelnych układach budowy zaroacutewno rakiety jak i wyrzutni
Rys 21 Linia rozwojowa amerykańskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Stinger
Rys 22 Linia rozwojowa rosyjskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Igła
13
22 ROSYJSKIE PRZECIWLOTNICZE ZESTAWY RAKIETOWE PIERWSZEJ
GENERACJI
Zespołem ktoacutery podjął się opracowania pierwszego radzieckiego przenośnego
przeciwlotniczego zestawu rakietowego było Biuro Konstrukcyjne Budowy Maszyn
z Kołomny [5 6] Wzorcem konstrukcyjnym dla Strzały-2 był amerykański zestaw Red Eye
ktoacuterego pocisk naprowadzany był za pomocą głowicy reagującej na ciepło emitowane przez
cel [7-8]
Rys 23 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32 Strzała-2
a - pocisk rakietowy b ndash wyrzutnia c - mechanizm startowy Ia - koordynator celu Ib - blok
elektroniki sterowania I - głowica samonaprowadzająca II - przedział sterowania III - głowica
bojowa IVa - silnik marszowy IVb - silnik startowy IV - przedział napędowy
1 - pokrywa przednia 2 - mechanizm uderzeniowy 3 ndash muszka 4 - źroacutedło zasilania wyrzutni
5 ndash szczerbinka 6 - pokrywa złącza pokładowego 7 - złącze mechanizmu startowego 8 - pas nośny
9 - rura wyrzutni 10 - złącze 11 - bezpiecznik przed strzałem przypadkowym 12 ndash spust 13 ndash styki
14 ndash chwyt 15 - zespoacuteł stykowy 16 - blok elektroniki 17 - złącze kontrolne 18 - stopka 19 - głośnik
20 - rygiel mechanizmu startowego
Zestaw 9K32 bdquoStrzała-2rdquo składa się z samonaprowadzającego się na cel pocisku
rakietowego 9M32 znajdującego się w hermetycznej rurze wyrzutni 9P54 źroacutedła zasilania
9B17 oraz mechanizmu startowego 9P53 (rys 23) Kontener transportowo-startowy 9P54 był
urządzeniem jednorazowego użytku wykonanym z laminatu szklanego z przymocowanym do
niego termicznym źroacutedłem zasilania mechanizmu startowego 9B17 ndash także jednorazowym
ale z możliwością wymiany W warunkach fabrycznych możliwa była ponowna elaboracja
kontenera ndash wtedy na jego korpusie były malowane paski informujące o ilości takich
elaboracji Częścią kontenera był też przymocowany do wylotu jego rury blok służący do
bdquorozkręceniardquo żyroskopu głowicy oraz proste przeziernikowe przyrządy celownicze
14
Mechanizm startowy 9P53 jest urządzeniem wielokrotnego użytku i służy do przygotowania
pocisku do startu (uruchamia i sprawdza poszczegoacutelne jego zespoły) i spowodowania
odpalenia pocisku Zawiera on blok elektroniki mechanizm spustowo-zabezpieczający
i sygnalizator dźwiękowy
Samonaprowadzający się na cel pocisk przeciwlotniczy 9M32 składa się z czterech
połączonych ze sobą przedziałoacutew
głowicowego wyposażonego w termiczną głowicę samonaprowadzającą
sterowania gdzie znajduje się aparatura sterowania lotem pocisku rakietowego
bojowego do ktoacuterego zaelaborowano ładunek odłamkowo-zapalający o działaniu
kumulacyjnym wraz z zapalnikiem
napędowego z silnikiem startowym i marszowym oraz zespołem dysz i statecznikoacutew
Napęd pocisku zapewniały silniki na stały materiał pędny ndash startowy całkowicie
spalający się w rurze-prowadnicy i dwustopniowy marszowy Silnik startowy zaroacutewno
napędza pocisk nadając mu w chwili wyjścia z prowadnicy prędkość około 28 ms jak
i nadaje mu ruch obrotowy na skutek skośnego ustawienia dysz wylotowych Rotacja pocisku
podtrzymywana jest na torze lotu przez skośne ustawienie stabilizatoroacutew Aby gazy prochowe
nie oddziaływały na strzelającego silnik startowy kończył pracę w rurowej prowadnicy i gazy
nie wydostawały się na zewnątrz rury Dla bezpieczeństwa operatora silnik marszowy
rozpoczynał pracę dopiero w odległości około 5 metroacutew od wyrzutni Jego pierwszy stopień
rozpędzał rakietę do prędkości 430 ms drugi podtrzymywał tę prędkość w czasie lotu
Stabilizację pocisku rakietowego zapewniały cztery składane do przodu w położeniu
transportowym stateczniki ktoacutere pod działaniem układu sprężyn otwierały się po wyjściu
rakiety z wyrzutni rurowej
Głowica bojowa pocisku rakietowego 9M32 ma masę 117 kg (w tym 370 g to masa
kruszącego materiału wybuchowego) i charakteryzuje ją działanie odłamkowo-burząco-
kumulacyjne Detonację ładunku zapewniał zapalnik uderzeniowy dający możliwość
zniszczenia czy poważnego uszkodzenia celu tylko przy bezpośrednim trafieniu
Opracowaniem głowicy samonaprowadzającej zajęło się leningradzki instytut OKB-
357 Przy pracach nad nią wykorzystano doświadczenia zdobyte przy konstruowaniu
analogicznych układoacutew samonaprowadzania dla rakiet powietrze-powietrze K-13 i K-8MT
Głowica dla Strzały-2 powtarzała ich układ konstrukcyjny ale ważyła jedynie 12 kg i miała
średnicę zewnętrzną zaledwie 72 mm W charakterze detektora promieniowania podczerwo-
nego wykorzystano element z siarczku ołowiu pracujący w zakresie długości fali 17divide28 μm
Kąt widzenia głowicy wynosił około 19deg a kątowa prędkość śledzenia celu podczas startu
około 6degs Takie parametry pozwalały na zwalczanie szybkich celoacutew jedynie z tylnej
poacutełsfery gdy głowica była skierowana niemal bezpośrednio na dysze silnikoacutew celu Dużym
ograniczeniem w zastosowaniu pocisku rakietowego była podatność głowicy na wszelkie
zakłoacutecenia początkowo głoacutewnie naturalne Tak więc zabronione było jego odpalanie w stre-
fie kątoacutew około 20deg w stosunku do tarczy słońca a kąt nachylenia wyrzutni w stosunku do
ziemi musiał być większy niż 5deg ponieważ głowica mogła naprowadzić pocisk na cel o naj-
większym kontraście termicznym ktoacuterym niekoniecznie musiał być samolot przeciwnika
Sekwencja czynności do wystrzelenia z wyrzutni Strzała-2 wygląda w następujący
sposoacuteb po wzrokowym wykryciu celu strzelec włącza elektryczne źroacutedło zasilania ktoacutere
zasila bloki elektroniczne mechanizmu startowego oraz mechanizm rozkręcający rotor
15
żyroskopu głowicy Po około pięciu sekundach głowica jest zdolna do uchwycenia celu
a moment przechwycenia sygnalizowany jest akustycznie i optycznie lampką w polu
widzenia operatora Cały proces poszukiwania i przechwycenia celu nie może trwać dłużej
niż 40 sekund taki jest bowiem czas pracy baterii zasilającej Po lekkim naciśnięciu przycisku
startowego następuje odblokowanie platformy żyroskopowej dzięki czemu głowica może
rozpocząć śledzenie celu Po silnym naciśnięciu spustu układ elektryczny powoduje inicjację
pracy silnika startowego ktoacutery wyrzuca pocisk rakietowy z wyrzutni i nadaje mu prędkość
ok 28 ms W odległości ok 5 metroacutew od wyrzutni rozpoczyna pracę silnik marszowy
odblokowują się też podwoacutejne zabezpieczenia zapalnika Jeśli w ciągu 11divide14 sekund od
startu pocisk nie trafi w cel samolikwidator spowoduje detonację głowicy bojowej
Zestaw 9K32 jest przeznaczony do zwalczania nisko lecących celoacutew przede
wszystkim z tylnej poacutełsfery (na kursie oddalania) w warunkach widzialności optycznej
Zestaw ma możliwość zwalczanie celoacutew powietrznych wykonujących manewry i celoacutew
nieruchomych Podstawowym rodzajem startu miały być odpalenia z tylnej poacutełsfery do
wszystkich samolotoacutew oraz śmigłowcoacutew lecących z prędkością do 950 kmgodz Starty do
celoacutew zbliżających się (z przedniej poacutełsfery) można było dokonywać tylko do śmigłowcoacutew
i samolotoacutew tłokowych lecących z prędkościami do 550 kmgodz
Zestawy 9K32 Strzała-2 zostały wprowadzone na uzbrojenie Armii Radzieckiej
w 1967 roku a już dwa lata poacuteźniej brały udział w walkach egipsko-izraelskich na wyspie
Synaj W 1971 roku użyto ich po raz pierwszy w Wietnamie gdzie efektem ich użycia było
co najmniej kilkadziesiąt zestrzelonych i kilkaset uszkodzonych amerykańskich samolotoacutew
i śmigłowcoacutew Zastosowanie Strzał-2 na polu walki pozwoliło na zdobycie cennych
doświadczeń eksploatacyjnych i sformułowanie wymagań dla dalszej modernizacji zestawu
Uzyskane doświadczenia z eksploatacji zestawu w jednostkach oraz bojowego użycia
wykazały liczne niedostatki systemu Zbyt mała była czułość głowicy i jej odporność na
zakłoacutecenia - tak sztuczne jak i naturalne Roacutewnież fakt dostosowania systemu tylko do
zwalczania szybkich celoacutew z tylnej poacutełsfery ograniczał skuteczność - trafienie pocisku
w część ogonową celu tam gdzie znajdowały się emitujące ciepło dysze silnikoacutew ale z kolei
nie było układoacutew i zespołoacutew istotnych z punktu widzenia żywotności samolotu nie musiało
wcale prowadzić do zniszczenia celu Spowodowane przez Strzały-2 uszkodzenia często
mogły być naprawione nawet w warunkach polowych W związku z tym już w październiku
1968 r zalecono rozpoczęcie prac modernizacyjnych Ich głoacutewnymi założeniami było
uproszczenie i skroacutecenie cyklu strzelania poprzez automatyzację procesu przechwycenia celu
i odpalenia pocisku rakietowego poprawienie selekcji celoacutew na tle zakłoacuteceń stacjonarnych
wyeliminowanie możliwości odpalenia do celoacutew znajdujących się poza strefą skutecznego
rażenia a także rozszerzenie tej strefy Zakładano także umożliwienie zwalczania celoacutew
lecących z prędkością 260 ms z tylnej poacutełsfery oraz samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew
lecących z prędkością 150 ms na kursach spotkaniowych Poprawiono także poprzez
wprowadzenia filtra w detektorze odporność głowicy na naturalne zakłoacutecenia szczegoacutelnie
podczas zachmurzenia Mimo wszystko podstawowych wad a więc braku możliwości
przechwycenia celoacutew znajdujących się na kątach w granicach 20-30deg od słońca czy też
wrażliwości na pułapki termiczne nie wyeliminowano
Zmodernizowany zestaw ktoacutery otrzymał oznaczenie 9K32M Strzała-2M [4] został
przyjęty na uzbrojenie w 1970 r Zastosowano w nim nowy pocisk rakietowy 9M32M
16
umieszczony w kontenerze 9P54M i wspoacutełpracujący z nowym mechanizmem startowym
9P58 (rys 24) Ze względu na modyfikacje w układzie elektrycznym nie było w zmoder-
nizowanym zestawie możliwe wykorzystanie kontenera ze starszym pociskiem rakietowym
Zewnętrznie oba zestawy roacuteżniły się nieco szczegoacutełami konstrukcyjnymi mechanizmu
startowego i tej części wyrzutni ktoacutera bezpośrednio z nim sąsiadowała (rys 25)
Rys 24 Mechanizm startowy 9P58 wraz z opakowaniem transportowym i futerałem
do przenoszenia
Rys 25 Poroacutewnanie przenośnych rakietowych zestawoacutew przeciwlotniczych 9K32 (u goacutery)
9K32M (po środku) i 9K34 (na dole)
17
Roacutewnolegle z pracami modernizacyjnymi ktoacutere doprowadziły do powstania Strzały-2M
rozpoczęto studia nad głębszą modernizacją zestawu Temat oznaczony Strzała-3 został
zatwierdzony w 1968 r Radykalną poprawę parametroacutew miała zapewnić nowa głowica
samonaprowadzająca ktoacuterą opracowywało biuro konstrukcyjne zakładoacutew Arsenał w Kijowie
Koordynatorem prac pozostało KBM w Kołomnie
Proacuteby prototypoacutew prowadzone były w latach 1972divide73 r po ich zakończeniu zestaw
został przyjęty w 1974 r do uzbrojenia jako 9K34 Strzała-3
Tabela 21
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych
pierwszej generacji
Nazwa systemu Strzała 2 Strzała 2M Strzała 3
Oznaczenie systemu 9K32 9K32M 9K34
Oznaczenie kontenera startowego 9P54 9P54M 9P59
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P53 9P58 9P58M
Oznaczenie rakiety 9M32 9M32M 9M36
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1968 1970 1974
Masa w położeniu bojowym [kg] 145 15 16
Masa pocisku rakietowego [kg] 92 985 103
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 117
Długość pocisku rakietowego [mm] 1443 1438 1470
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1490 1490 ok1500
Średnia prędkość pocisku rakietowego [ms] 430 430 400
Strefa rażenia odległość [m] 800divide3400 500divide4200 500divide4100
Strefa rażenia wysokość [m] 50divide2000 50divide2300 15divide2200
Prędkość celu oddalającego się [ms] 220 260 260
Prędkość zbliżającego się [ms] - 150 310
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu 1 rakieta typu
myśliwiec odrzutowy z tylnej poacutełsfery 019divide025 022divide025 031divide033
Przy zwalczaniu samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew 30divide3000 m
Nowa głowica oznaczona 9E45 miała w poroacutewnaniu z głowicą 9E46 Strzały-2M
dwukrotnie czulszy detektor - działający w zakresie 35divide50 μm dzięki temu większą
odporność na zakłoacutecenia jak roacutewnież umożliwiała użycie zestawu w gorszych warunkach
atmosferycznych (deszcz śnieg duże zapylenie powietrza) W znacznie większym stopniu
wyeliminowano wrażliwość głowicy na zakłoacutecenia naturalne a więc na przykład tarczę
18
słoneczną czy też odbicie słońca od chmur Głowica przeszukiwała przestrzeń w zakresie
kąta 40deg na każdą stronę
Głowica 9E45 pozwoliła także w dużym stopniu poprawić zdolność zwalczania
szybkich samolotoacutew na kursach spotkaniowych (tabela 21) Prędkość celoacutew zwalczanych
w takich warunkach mogła wynosić do 310 ms a maksymalna odległość celu wzrosła do
2500 m Cel taki moacutegł manewrować z przeciążeniem do 3 g Strzelanie do celoacutew na kursach
spotkaniowych uprościło także zastosowanie układu określającego strefę odpalenia na
podstawie poziomu sygnału odbitego od celu trafiającego do głowicy naprowadzania po
rozpoczęciu śledzenia Jeśli sygnał był zbyt słaby - czyli odległość była zbyt duża lub zbyt
silny - odległość zbyt mała z punktu widzenia czasu reakcji systemu automat startowy
blokował start pocisku
Poprawę efektywności stosowania zestawoacutew 9K32M proacutebowano poprawić roacutewnież
wprowadzając urządzenia wykrywające nadlatujące samoloty przeciwnika System
o kryptonimie Pelengator (rys 26) wykrywał emisje radiolokatoroacutew pokładowych
i radiolokacyjnych wysokościomierzy maszyn przeciwnika i na tej podstawie miał określać
kierunek zbliżającego się celu
Rys 26 System Pelengator wraz z zestawem 9K32M Strzała-2M
Wcześniejsze wykrycie zbliżającej się emisji elektromagnetycznej dawało operatorowi
możliwość wcześniejszego włączenia zasilania zestawu i dodatkowe kilkanaście sekund na
skupienie się na wzrokowej identyfikacji i przechwyceniu celu Antena Pelengatora
mocowana była do hełmu operatora reszta aparatury wraz ze źroacutedłem zasilania mieściła się
w torbie przenoszonej na ramieniu żołnierza Wykrycie emisji sygnalizowane było
akustycznie Skuteczność Pelengatora nie była zbyt wysoka szczegoacutelnie że nie wszystkie cele
emitowały fale elektromagnetyczne brak było także możliwości wcześniejszego określenia
przynależności państwowej wykrytego celu
Poprawę parametroacutew układu naprowadzania uzyskano wprowadzając układ chłodzenia
detektora ktoacuterego czynnik roboczy - ciekły azot znajdujący się pod dużym ciśnieniem
umieszczony został w kulistym zespolonym z termiczną baterią zbiorniku (oznaczenie bloku
19
zbiornika i baterii - 9P51) zamontowanym w miejscu dotychczasowej baterii 9B17
Właśnie obecność kulistego zbiornika azotu ktoacuterego oś jest roacutewnoległa do osi
pojemnika-wyrzutni na pierwszy rzut oka pozwala odroacuteżnić zestaw Strzała-3 od poprzednich
wersji (rys 25) Zmiany w głowicy i układzie zasilania spowodowały konieczność
wprowadzenia nowego pojemnika-wyrzutni 9P59 i zmodernizowanego urządzenia startowego
9P58M O ile zmianie uległ układ naprowadzania rakiety Strzały-3 ktoacuterą oznaczono 9M36
i część osprzętu wyrzutni to cała rakietowa część zestawu wraz z blokiem sterowania
głowicą bojową i układem napędowym pozostały praktycznie niezmienione w poroacutewnaniu
z rakietą 9M32M Stąd też jej nieco gorsze z racji wzrostu masy pocisku charakterystyki
dynamiczne Właśnie to oraz wysoka cena zestawu spowodowało że Strzała-3 nie uzyskała
większej popularności poza granicami ZSRR [9]
23 Przeciwlotnicze zestawy rakietowe Igła-1 i Igła
Pomimo że Strzała-3 miała znacząco lepsze charakterystyki niż poprzednie wersje
wojskowi nadal zwracali uwagę na liczne ograniczenia zestawu 9K34 przede wszystkim
wrażliwość na celowe zakłoacutecenia - pułapki termiczne i promienniki mikrofalowe Nadal nie
wyeliminowano też do końca wpływu zakłoacuteceń naturalnych szczegoacutelnie przy zwalczaniu
celoacutew na kursach spotkaniowych Przed perspektywicznymi zestawami tej klasy stawiano też
wymagania możliwości zwalczania celoacutew w nocy zmniejszenia ogoacutelnej masy i poprawy
charakterystyk eksploatacyjnych a także włączenia go w systemy wykrywania rozpoznania
przynależności państwowej i kierowania ogniem środkami OPL
Na podstawie tych uwag zostały sformułowane i zatwierdzone w 1971 roku wymagania
dla przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego drugiej generacji ktoacutery otrzymał
kryptonim Igła [10-12] Za priorytet uznano w nich poprawę rozdzielczości głowicy w celu
zwiększenia jej odporności na sztuczne zakłoacutecenia i umożliwienia selekcji celu na tle
zakłoacuteceń zapewnienie automatycznego rozpoznawania przynależności celu (dotychczas
strzelec określał ją wizualnie) a także włączenie zestawoacutew przenośnych w taktyczny system
kierowania ogniem obrony przeciwlotniczej i zapewnienie strzelcom odpowiednio wczesnego
dopływu informacji o celach Wymagano także zwiększenia zasięgu i pułapu skutecznego
użycia zestawu szczegoacutelnie przy zwalczaniu celoacutew na kursach spotkaniowych oraz poprawy
skuteczności głowicy bojowej Zmiany te nie mogły w znaczący sposoacuteb wpłynąć na zwię-
kszenie masy i gabarytoacutew zestawu
Opracowanie zestawu 9K38 z pociskiem rakietowym 9M39 polecono KBM zaś nowej
głowicy samonaprowadzania leningradzkim zakładom LOMO Igła miała być zestawem
zupełnie nowym i opracowywanym od podstaw mimo że nie odżegnywano się od ogoacutelnej
koncepcji i pewnych rozwiązań typowych dla zestawoacutew pierwszej generacji Wraz
z zestawem miał być opracowany min blok identyfikacji bdquoswoacutej-obcy (Instytut Naukowo-
Badawczy Przyrządoacutew Pomiarowych Ministerstwa Przemysłu Radiowego) oraz przenośny
planszet indykacji sytuacji powietrznej (Centralne Biuro Konstrukcyjne Przyrządoacutew
Ministerstwa Przemysłu Obronnego)
Z uwagi na przeciągające się prace badawcze nad opracowaniem nowych technologii
potrzebnych do skonstruowania odpowiednio czułej odpornej na zakłoacutecenia i niezawodnej
głowicy naprowadzającej jednocześnie mieszczącej się w pocisku o średnicy 72 mm w 1978
20
roku wojsko zrezygnowało z części wymagań aby moacutec uzyskać uproszczoną wersję zestawu
Tak powstały zestaw oznaczony jako Igła-1 składał się z nowej głowicy bojowej silnika
bloku sterowania i mechanizmu startowego ale zastosowana została w niej zmodyfikowana
głowica naprowadzania 9E45 (rys 27) pochodząca od Strzały-3 Jednocześnie prace nad
docelowym wariantem zestawu 9K38 Igła miały być intensywnie kontynuowane Tak
opracowana wyrzutnia została poddana badaniom w 1980 roku a już rok poacuteźniej zestaw
o symbolu 9K310 Igła-1 został wprowadzony na uzbrojenie Armii Radzieckiej [5] W jego
skład wchodził pocisk rakietowy 9M313 umieszczony w jednorazowym pojemniku-wyrzutni
9P322 mechanizm startowy 9P519 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcy 1L14
oraz planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
Rys 27 Głowica samonaprowadzania 9E45 wraz z wyrzutnią zestawu 9K310 Igła-1
Charakterystyki głowicy w stosunku do zestawu Strzała-3 pozostały praktycznie
niezmienione Podstawową modyfikacją było wprowadzenie w niej dodatkowego układu
logicznego wydającego komendę korekty kursu pocisku na pierwszym etapie lotu tuż po
zejściu z wyrzutni Miało to na celu poprawę dynamiki naprowadzenia na wyliczony punkt
spotkania pocisku z celem w początkowym trudno sterowalnym aerodynamicznie okresie
ruchu pocisku rakietowego Korekta pocisku była realizowana przez impuls miniaturowych
silnikoacutew na stały materiał pędny swego rodzaju silnika korekcyjnego umieszczonego w prze-
dziale sterowania Na wyrzutni dodano roacutewnież elektroniczny przełącznik reżimoacutew pracy
bdquopogoń-spotkanie Zmianie uległ roacutewnież blok baterii i zbiornika azotu - nowy nosi
oznaczenie 9B238 a jego oś jest odchylona w doacuteł od osi wyrzutni
Znaczącą poprawę charakterystyk lotnych ndash zasięgu pułapu wzrostu prędkości rakiety
możliwości zwalczania celoacutew poruszających się z prędkościami naddźwiękowymi także na
kursach spotkaniowych uzyskano stosując nowy dwuzakresowy silnik rakietowy o większym
impulsie i czasie pracy Niezależny od silnika marszowego jest silnik startowy zapewniający
wyrzucenie pocisku z wyrzutni odrzucany jest po zakończeniu swojej pracy Zmodyfikowano
także układ aerodynamiczny i blok sterowania pocisku rakietowego Ma on w tej wersji
oproacutecz dwoacutech powierzchni sterowych roacutewnież dwa składane destabilizatory Mają one za
21
zadanie poprawić manewrowość pocisku poprzez zwiększenie efektywności samych steroacutew
przy wykonywaniu manewroacutew na dużych kątach natarcia Skośnie ustawione destabilizatory
podtrzymują roacutewnież na torze lotu ruch wirowy pocisku wokoacuteł własnej osi Zamocowane
w pobliżu dyszy silnika stateczniki w stanie złożonym przylegają do bokoacutew korpusu
W centralnej części owiewki głowicy naprowadzania umieszczony został niewielki stożkowy
grot wsparty na trzech prętach ktoacuterego zadaniem jest zmniejszenie oporoacutew
aerodynamicznych przy prędkościach naddźwiękowych Stożkowa osłona grota z przodu
wyrzutni-pojemnika jest głoacutewnym elementem identyfikacyjnym Igły-1
Z układem napędowym rakiety ściśle wiąże się także problem zwiększenia skuteczności
głowicy bojowej - chociaż ma ona taką samą masę i ładunek bojowy jak w Strzałach -22M3
Charakteryzuje się większą zdolnością rażenia z racji nowego materiału wybuchowego
i układu detonującego Z zapalnikiem połączony jest także generator powodujący roacutewnoległą
z ładunkiem głowicy bojowej detonację resztek paliwa silnika marszowego W znaczący
sposoacuteb wpływa to na efekt niszczący jako że w zależności od odległości do celu masa
niespalonego paliwa rakietowego może wynosić nawet ponad 1-2 kg
Zupełnie nową jakość nadało zestawowi zintegrowanie z systemem rozpoznawczym
IFF oraz dodanie przenośnego planszetu indykacji sytuacji powietrznej To pierwsze
urządzenie oznaczone jako 1L14 zostało wbudowane w urządzenie startowe Interrogator
zaczyna działać automatycznie w momencie uchwycenia celu przez głowicę i blokuje start
jeśli śledzony jest własny obiekt latający Układ działa w zakresie 20-30deg w azymucie i 70deg
w elewacji W przypadku gdy w tym wycinku przestrzeni znajdzie się oproacutecz właściwego
celu także własny statek latający operator ma możliwość ręcznego odłączenia blokady startu
pocisku rakietowego Skuteczność układu rozpoznania bdquoswoacutej-obcyrdquo producent określa na
90 Na planszecie indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1 (rys 28) obecność celu jest
sygnalizowana zapaleniem się znacznika na ekranie Może on wyświetlać informacje o czte-
rech celach przy tym podawana jest informacja o ich przynależności państwowej i kursie
względem pozycji pododdziału przeciwlotniczego z dokładnością do 1000 m na odległości
i 5-25deg w azymucie Warunkiem skutecznego wykorzystania urządzenia jest jego
topograficzne dowiązanie na podstawie danych uzyskanych ze wspoacutełpracującego wozu
dowodzenia i wskazań kompasu Informacja o sytuacji powietrznej jest transmitowana do
planszetu kodowanym łączem radiowym z punktu kierowania ogniem OPL wyższego
szczebla znajdującego się w odległości do 10 km
Planszet obsługuje dowoacutedca drużyny przeciwlotniczej będący jednocześnie jednym
z jej strzelcoacutew Dysponuje on radiostacją R-147 za pośrednictwem ktoacuterej przydziela cele do
zwalczania strzelcom posiadającym odbiorniki R-147P oczywiście - w razie potrzeby - może
także przekazywać je głosem Wykorzystanie planszetu pozwala na wykrycie przez
pojedynczego strzelca nadlatującego celu znajdującego się w odległości ok 5 km z 90
prawdopodobieństwem Wcześniej prawdopodobieństwo to wynosiło 40-50 dla odległości
3-4 km Podczas proacuteb drużyna przeciwlotnicza kierując się wskazaniami planszetu nie
wykryła jedynie 3 z 50 celoacutew w strefie swojej odpowiedzialności zaś bez jego pomocy aż 20
Poza podstawowym wariantem Igły-1 znane są jeszcze dwie jej modyfikacje Igła-1E
oraz Igła-1M obie przeznaczone dla odbiorcoacutew zagranicznych Igła-1E (zestaw 9K310E) to
wariant w ktoacuterym konfigurację urządzenia rozpoznawczego bdquoswoacutej-obcyrdquo można dostosować
do wymagań zamawiającego (np zamiast wspoacutełpracy z radzieckimrosyjskim układem Parol
22
może on działać w standardzie NATO) - urządzenie startowe tej wersji oznaczono 9P519-1
Rys 28 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
1 - antena odbiorcza 2 - instrukcja obsługi 3 - pokrętło 4 - manipulatory obsługi planszetu
5 - potencjometry topodowiązania 6 - tablica wskaźnikoacutew 7 - wyświetlacz sytuacji taktycznej
8 - głośnik 9 - zewnętrzne źroacutedło zasilania
Igła-1M nie posiada układu rozpoznawczego stąd też występował tam inny wariant
urządzenie startowego - 9P519-2 W konstrukcji wersji eksportowych zastosowano także
pewne uproszczenia między innymi brak w nich układu detonującego resztki paliwa
rakietowego roacutewnolegle z pobudzeniem głowicy bojowej (pocisk rakietowy zestawoacutew Igła-
1ElM ma najprawdopodobniej oznaczenie 9M313-1) Wraz z zestawem Igła-1 opracowano
roacutewnież nowe urządzenie kontrolne 9W866 (rys 29) oraz trenażer 9F730
Rys 29 Urządzenie kontrolne 9W866 do zestawu Igła-1
23
Zestaw 9K310 był wykorzystywany w kilku konfliktach zbrojnych (np w czasie
pierwszej wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku oraz w 1995 roku w Jugosławii) gdzie miał
okazję udowodnić swą wysoką skuteczność w warunkach bojowych niszcząc lub
uszkadzając co najmniej kilkanaście samolotoacutew i śmigłowcoacutew
W 1982 roku po ponad 10 latach prac rozpoczęły się proacuteby poligonowe zestawu 9K38
Igła ktoacutery został ostatecznie przyjęty do uzbrojenia w 1983 r W skład zestawu wchodził
pocisk rakietowy 9M39 umieszczony w pojemniku-wyrzutni 9P39 mechanizm startowy
9P516 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo 1L14 Urządzenie startowe
pozwala na odpalanie pociskoacutew zaroacutewno z pojemnika 9P39 jak i 9P322 zestawu 9K310
Kolejną modyfikacją jest także wprowadzenie planszetu 1L110 (rys 210) prezentującego
sytuację powietrzną w promieniu 125 km na innego typu wskaźniku niż w 1L15-1
Informacja o sytuacji może być przekazywana drogą przewodową do wskaźnikoacutew
zamontowanych bezpośrednio na wyrzutniach
Rys 210 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L110
Igła wyposażona została w docelową dwuzakresową głowicę samonaprowadzania
9E410 z chłodzonym układem detektoroacutew opracowaną w leningradzkim LOMO Producent
podaje że jej parametry w zakresie czułości ośmiokrotnie przewyższają głowicę Strzały-2M
i dwukrotnie Igły-1 W poroacutewnaniu z układem naprowadzania Igły-1 nowa głowica 9E410
(rys 211) zapewnia znacznie większe możliwości zwalczania celoacutew na kursach
spotkaniowych (co umożliwia ich zniszczenie jeszcze przed przeprowadzeniem przez nie
ataku) ale przede wszystkim umożliwia selekcję celu na tle zakłoacuteceń zaroacutewno
pirotechnicznych pułapek termicznych jak i błyskoacutew promiennikoacutew mikrofalowych
Podczas proacuteb uzyskano prawdopodobieństwo zniszczenia zbliżającego się celu
pierwszym pociskiem rakietowym wynoszące 031 (cel oddalający się - 024) przy odpalaniu
przez cel co najmniej 6 pułapek termicznych w interwale czasowym 03 sekundy Ich łączna
moc termiczna przewyższała tę emitowaną przez cel sześciokrotnie Układy logiczne głowicy
umożliwiają także przeniesienie punktu trafienia z okolic dysz na środek celu co w dużym
stopniu zwiększa efekt rażący głowicy bojowej Zmiana głowicy wymusiła także pewne
modyfikacje bloku sterowania pociskiem rakietowym Zmiany dotknęły także aerodynamikę
24
pocisku rakietowego - zmniejszający opoacuter aerodynamiczny stożkowy grot podtrzymywany
trzema prętami został zastąpiony kilkucentymetrowym pojedynczym grotem - swego rodzaju
bdquoigłąrdquo - mocowanym centralnie do owiewki głowicy naprowadzania
Rys 211 Koordynator śledzący i głowica samonaprowadzania 9E4110 zestawu Igła
Zastosowanie w głowicy pocisku 9K310 Igła-1 chłodzonego azotem detektora opartego
o InSb pozwoliło znacząco zwiększyć jej czułość w stosunku do starszych typoacutew głowic
W zestawie 9K38 Igła oproacutecz chłodzonego azotem detektora na InSb wchodzi także
niechłodzony czujnik oparty o PbS Ten detektor pozwala dzięki dwuspektralnej obserwacji
celu wyeliminować lub poważnie ograniczyć skuteczność działania celoacutew pozornych w tym
przede wszystkim pułapek termicznych stosowanych przez obiekty latające do samoobrony
Pod koniec lat 90-tych XX wieku podjęto prace modernizacyjne ktoacutere miały polegać na
opracowaniu lekkiego pocisku przeciwlotniczego ktoacutery moacutegłby zwalczać bezpilotowe statki
latające pociski manewrujące oraz amunicję inteligentną Tę wersję zestawu ndash oznaczoną
9K338 Igła-S ndash (rys 212 i 213) przyjęto na uzbrojenie armii rosyjskiej w 2004 roku
Rys 212 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S oraz pocisk rakietowy 9M342
25
Rys 213 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S
Elementy bojowe kompleksu 9K338 i schematu doprowadzenia azotu
1 ndash pocisk rakietowy 9M342 2 ndash rura 9P338 3 ndash wtyczka 4 ndash rozetka 5 ndash mechanizm startowy
9P552 6 ndash naziemne źroacutedło zasilania 9B238-1 7 ndash fotoodbiornik FP-1 8 ndash rurka do podawania azotu
9 ndash sztucer
O tym zestawie brak jest szczegoacutełowych informacji dotyczących zastosowanych w nim
rozwiązań konstrukcyjnych a te publikowane często roacuteżnią się w prezentowanych szczegoacute-
łach Zastosowanie cięższej ważącej ponad 25 kg elaborowanej heksogenem głowicy
bojowej 9N330 w połączeniu z zapalnikiem o działaniu bezwładnościowym i zbliżeniowym
znacząco zwiększyło jej skuteczność rażenia Przedstawione powyżej zdjęcie (rys 212)
wskazuje że w części bojowej zapalnika znajdują się bdquookienkardquo ktoacutere mogą być elementami
optycznego czujnika zbliżeniowego Kształt i analogiczne wyprofilowanie oraz rozmiesz-
czenie czterech powierzchni sterowych wokoacuteł głowicy mogą wskazywać że w Strzale-S być
może zastosowano dwukanałowy system sterowania (cztery stery ndash dwa w kanale kierunku
i dwa w kanale pochylenia) W odroacuteżnieniu od Igły stosowany jest jednokanałowy system
sterowania (dwa stery i dwa destabilizatory)
Nowy silnik rakietowy o wyższym impulsie całkowitym ciśnienia pozwolił zwiększyć
średnią prędkość pocisku na torze lotu oraz wydłużyć do ponad 6 km jego zasięg Poprawa
czułości detektoroacutew promieniowania umożliwiła zestawowi 9K338 zwalczanie klasycznych
celoacutew powietrznych z każdej strony i w każdych warunkach atmosferycznych Według
producenta IgłandashS może roacutewnież zwalczać bezpilotowe aparaty latające amunicje inteli-
gentną oraz pociski samosterujące przy czym poprawiono w niej odporność na termiczne
i mikrofalowe cele pozorne
Poroacutewnując przeciwlotnicze pociski rakietowe z zestawoacutew Igła (rys 214) narzuca się
podobieństwo stosowanych w nich układoacutew konstrukcyjnych oraz ewolucyjne podejście do
procesu ich modernizacji Podparty na sztywnych drutach stożek osłaniający głowice został
zastąpiony w kolejnych wersjach centralnie mocowanym do owiewki trzpieniem Pojawienie
się bdquookienekrdquo w pobliżu głowicy bojowej pocisku 9M342 może sugerować zastosowanie
zapalnika zbliżeniowego dzięki czemu prawdopodobieństwo trafienia przez pocisk w okre-
ślony cel znacząco by wzrosło Roacutewnież w konstrukcji pocisku 9K338 daje się zauważyć
oproacutecz zwiększenia ładunku napędowego dążenie do zwiększenia prędkości i manewrowości
pocisku (skośnie ścięte powierzchnie czołowe statecznikoacutew)
26
Rys 214 Pociski rakietowe stosowane w zestawach Igła
Charakterystyki użytkowe poroacutewnywalnych wzoroacutew uzbrojenia przeciwlotniczego wskazują
że w dziedzinie tego typu uzbrojenia nie da się już radykalnie poprawić ich efektywności
ogniowej bez zwiększania wymiaroacutew i masy pociskoacutew
24 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Grom
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM został opracowany w Polsce
w ramach programu bdquoNowoczesne technologie systemu obrony przeciwlotniczej GROMrdquo
ktoacuterego realizację rozpoczęto pod koniec 1992 roku [13-15] Efektem pierwszego etapu prac
był zestaw pod nazwą GROM-I zawierający obok oryginalnych nowoopracowanych
zespołoacutew roacutewnież elementy pochodzące z radzieckiego przenośnego przeciwlotniczego
zestawu rakietowego Igła (stąd w nazwie zestawu litera I) W celu zmniejszenia podatności
pocisku na zakłoacutecenia oraz pułapki termiczne w jego głowicy zastosowano dwa kanały
śledzące Dużą czułość głowicy oraz niewrażliwość na warunki atmosferyczne osiągnięto
dzięki schłodzeniu detektora przed startem pocisku do temperatury -196ordmC GROM-I
wprowadzono na uzbrojenie Wojska Polskiego w 1995 roku
Zestaw przeznaczony jest do rażenia samolotoacutew odrzutowych turbośmigłowych
i tłokowych a także śmigłowcoacutew na kursach spotkaniowych i pościgowych w warunkach
atmosferycznych i sztucznych zakłoacuteceń cieplnych Pocisk może zwalczać cele na
wysokościach od 10 m do 3500 m a jego zasięg maksymalny wynosi 5200 m Mała
wysokość minimalna pozwala efektywnie zwalczać śmigłowce atakujące cele pociskami
przeciwpancernymi Pocisk na torze lotu ma prędkość maksymalną w granicach 600divide640 ms
co pozwala zwalczać samoloty poruszające się z prędkością do 400 ms (przy locie
spotkaniowym) lub 320 ms (przy locie pościgowym) [16-20]
Zestaw bazuje na zaczerpniętym z Igły układzie aerodynamicznym (klasyczny układ
bdquokaczkardquo - w przedniej części stery aerodynamiczne a z tyłu cztery stabilizatory) oraz
koncepcji rozmieszczenia i wspoacutełdziałania poszczegoacutelnych modułoacutew składowych W zesta-
wie przesunięto oś celowania w stosunku do osi wyrzutni pod kątem 10deg Jest to konieczne ze
względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas startu pocisku do
27
celoacutew nisko lecących Na początkowym odcinku lotu sterowanie aerodynamiczne
wspomagane jest gazodynamicznie poprzez działanie prochowego silnika sterującego (PSS)
Poprawę dynamiki naprowadzania realizuje układ logiczny wypracowujący tuż po starcie
dodatkową komendę zwrotu rakiety w wyliczony punkt spotkania pocisku z celem a także
elektroniczny przełącznik wariantoacutew naprowadzania bdquopogoń-spotkanie Następną cechą
zestawu jest wprowadzenie na ostatnim odcinku toru lotu pocisku przesunięcia punktu
trafienia co skutkuje rażeniem bardziej wrażliwych zespołoacutew samolotu
Zestaw GROM składa się z mechanizmu startowego i pocisku rakietowego
umieszczonego w prowadnicy wyrzutni Mechanizm startowy (rys 215) przeznaczony jest
do przygotowania i dokonania startu pocisku rakietowego Najważniejsze funkcje
realizowane w mechanizmie startowym sprowadzają się do rozkręcenia wirnika
żyroskopu
i odblokowania jego głowicy sygnalizacji pojawienia się celu w polu widzenia głowicy
i dokonania analizy sygnałoacutew odebranych z głowicy doprowadzenia w odpowiedniej
kolejności napięć do elementoacutew pirotechnicznych w pocisku rakietowym odłączenia przed
startem pocisku naziemnego źroacutedła zasilania i przejście na zasilanie pokładowe
doprowadzenie do głowicy napięcia polaryzacji niezbędnego do stabilnego śledzenia celu
w czasie oddziaływania przeciążeń startowych oraz przekształcanie napięć na potrzeby
głowicy Wszystkie te funkcje realizowane są w sposoacuteb odpowiednio zaprogramowany za
pośre-dnictwem bloku elektroniki i pośredniczącego w przekazywaniu sygnałoacutew złącza
Elementami umożliwiającymi wspoacutełpracę operatora wyrzutni z wyrzutnią jest język spustowy
oraz przełączniki na mechanizmie startowym i rurze wyrzutni
Rys 215 Mechanizm startowy przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
28
Zadaniem wyrzutni (rys 216) jest zapewnienie wycelowania i bezpiecznego startu
pocisku rakietowego a także odzyskanie silnika startowego Jednocześnie służy ona jako
opakowanie pocisku w czasie eksploatacji Blok rozbiegu i synchronizacji razem z blokiem
czujnikoacutew wyrzutni i cewkami obrotu głowicy zapewniają rozpędzenie żyroskopu do
wymaganej prędkości obrotowej i odłączenie urządzenia rozbiegu po osiągnięciu
odpowiedniej częstotliwości Rozpędzenie żyroskopu umożliwia wzajemne oddziaływanie
zmiennego pola elektrycznego cewek obrotu głowicy (wytwarzanego po doprowadzeniu do
nich napięcia komutacyjnego z bloku rozbiegu) z polem magnetycznym magnesu wirnika
żyroskopu w wyniku czego wytwarza się moment obrotowy Gdy wirnik osiągnie
wymaganą szybkość wirowania blok rozbiegu odłącza się Dalsze podtrzymywanie rotacji
wirnika w wymaganym zakresie zapewnia głowica samonaprowadzania Zamontowany na
wyrzutni zespoacuteł czujnikoacutew przeznaczony jest roacutewnież do ustawienia wirnika żyroskopu pod
kątem 10deg do osi pocisku
Rys 216 Wyrzutnia przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Na rurowej wyrzutni zamontowane są ponadto mechaniczne przyrządy celownicze
ktoacutere ułatwiają namierzanie celu przez głowicę samonaprowadzającą Wsporniki celownika
ustawione są w taki sposoacuteb aby oś celowania była nachylona do osi wyrzutni pod kątem 10deg
Jest to konieczne ze względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas
startoacutew pocisku rakietowego do celu nisko lecącego W tylnej części celownika zamontowana
jest lampka ktoacutera służy do oceny pewności uchwycenia przez głowicę samonaprowa-
dzającą celu Z lewej strony wyrzutni umiejscowiony jest przełącznik trybu naprowadzania
pocisku ndash możliwy jest wyboacuter zwalczania celu na kursie pościgu lub spotkania ndash oraz dźwi-
gnia do odryglowania pocisku i uaktywnienia źroacutedła zasilania
Na wyrzutni znajduje się gniazdo do przyłączenia naziemnego bloku zasilania (rys
217) Znajduje się w nim zbiornik ciśnieniowy gdzie zgromadzono sprężony do 35 MPa
azot ktoacutery służy do chłodzenia detektora podczerwieni zamontowanego w głowicy
samonaprowadzania Takie ciśnienie pozwala uzyskać temperaturę skraplania azotu roacutewną
196deg C Oproacutecz gazu w walcowej części bloku znajduje się termochemiczne źroacutedło energii
29
elektrycznej ktoacutere zasila aparaturę wyrzutni i do chwili aktywowania źroacutedła zasilania w po-
cisku pokładową aparaturę pocisku Bateria termochemiczna aktywowana jest pirotech-
nicznie
Rys 217 Naziemny blok zasilania przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Przeciwlotniczy pocisk rakietowy GROM (rys 218) [8] składa się z połączonych ze
sobą następujących przedziałoacutew
optycznej głowicy samonaprowadzającej (rys 219)
przedziału steroacutew (rys 220)
głowicy bojowej z zapalnikiem (rys 221)
silnika marszowego i startowego (rys 222)
oraz zespołu statecznikoacutew (rys 223)
Rys 218 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy Grom
Optyczna głowica samonaprowadzająca (rys 219) służy do przechwycenia i auto-
matycznego śledzenia celu (na podstawie emisji jego promieniowania cieplnego) pomiaru
30
prędkości kątowej linii celowania i kształtowania sygnału sterującego proporcjonalnego do
prędkości kątowej linii celowania Głowica pracuje w dwoacutech zakresach widma promienio-
wania a pozyskiwanie i obroacutebka sygnałoacutew odbywa się sposobem cyfrowym Taka
architektura głowicy sprawia że pocisk rakietowy GROM jest odporny na pułapki termiczne
ktoacutere oddalają się od wcześniej śledzonego celu głoacutewnego
Rys 219 Optyczna głowica samonaprowadzająca pocisku rakietowego Grom
1 - nasadka aerodynamiczna 2 - koordynator 3 - blok elektroniki 4 - kadłub 5 - układ chłodzenia
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego GROM jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do wartości
prędkości kątowej zmiany linii wizowania (linii obserwacji celu loc) Istotą tej metody jest
sprowadzenie do zera prędkości kątowej linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku
rakietowego z celem w tzw punkcie wyprzedzonym W początkowej fazie pocisk rakietowy
nie kieruje się do punktu wyprzedzonego lecz jego lot jest programowany w celu uzyskania
odpowiednich kątoacutew wyprzedzenia i przewyższenia W wyniku tego zabiegu prędkość
kątowa jest roacuteżna od zera przez co głowica samonaprowadzająca na podstawie pomiaru tej
prędkości wypracowuje odpowiedni sygnał kierowania
Metoda proporcjonalnej nawigacji w systemie naprowadzania z głowicą samona-
prowadzającą zapewnia trafienie pociskiem w pobliżu najbardziej kontrastujących cieplnie
elementoacutew konstrukcji celu Podczas strzelania do samolotoacutew odrzutowych środek trafień
leży w rejonie wylotu dyszy silnika Konstrukcja wspoacutełczesnych samolotoacutew jest taka że rejon
wylotu dyszy jest mało wrażliwym obszarem dla rakiety o małej zdolności rażenia głowicy
bojowej Aby zwiększyć skuteczność rażenia w pocisku przewidziano system przesunięcia
środka trafień w kierunku lotu samolotu tzn w jego kadłub System przesunięcia wypra-
cowuje dodatkowy sygnał ktoacutery odchyla pocisk od wylotu dyszy w stronę kadłuba samolotu
Przedział steroacutew (rys 220) wyposażono w zespoacuteł sterujący ze sterami pokładowe źroacutedło
zasilania (składające się z prądnicy i stabilizatora-prostownika) czujnik prędkości kątowej
wzmacniacz prochowy akumulator ciśnienia prochowy silnik sterujący z dyszami zespoacuteł
odbezpieczającym i dwa destabilizatory
W przedziale steroacutew znajduje się aparatura sterująca lotem pocisku rakietowego Jako
miernik prędkości kątowej linii obserwacji celu stosuje się dwukanałową żyroskopową
głowicę samonaprowadzającą W założeniu budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę
jedno-kanałowego sterowania obracającym się pociskiem rakietowym z pracującym w ukła-
dzie przekaźnikowym zespołem sterującym umożliwiającym działanie siły sterującej w pożą-
31
danym kierunku Idea sterowania jednokanałowego jest analogiczna jak w zestawie 9K32
Jednak w przypadku GROMA podobnie jak to miało miejsce w Igle zastosowano
dodatkowo silnik sterujący z dyszami ktoacutere mają za zadanie wspomagać manewrowanie
pociskiem w zakresie małych prędkości lotu tuż po jego starcie Wypływające z dysz gazy
prochowe generują niewielkie impulsy ciągu wspomagające stery ktoacutere w przypadku niskich
prędkości lotu nie są w stanie wytworzyć niezbędnej do efektywnego sterowania pociskiem
rakietowym siły aerodynamicznej Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci
do wybranego punktu spotkania a prędkość kątowa linii celowania nie jest roacutewna zeru
Głowica mierzy tę prędkość kątową i - proporcjonalnie do jej wartości - kształtuje komendę
sterowania Wykonując tę komendę stery powodują powstanie siły sterującej w pożądanym
kierunku Pod działaniem siły sterującej pocisk obraca się wokoacuteł środka masy pojawiają się
przy tym kąty natarcia lub ślizgu w wyniku czego powstaje wynikowa siła nośna
zmieniająca trajektorię lotu pocisku rakietowego w kierunku zmniejszenia do zera prędkości
kątowej linii obserwacji celu
a) b)
Rys 220 Przedział steroacutew pocisku rakietowego Grom
1 - wzmacniacz 2 - zespoacuteł sterujący 3 - prochowy silnik sterujący 4 - prochowy akumulator
ciśnienia 5 - stabilizator-prostownik 6 ndash prądnic 7 - rozetka 8 ndash stery 9 ndash destabilizator 10 - czujnik
prędkości kątowej
Głowica bojowa (rys 221) przeznaczona jest do rażenia celoacutew powietrznych lub
uniemożliwiania im wykonanie zadań bojowych Czynnikiem rażącym głowicy bojowej jest
burzące działanie fali uderzeniowej produktoacutew jej detonacji i resztek paliwa silnika
marszowego a także odłamkowe działanie elementoacutew powstających podczas detonacji
kadłuba Głowica wyposażona jest w zapalnik o działaniu bezwładnościowym ktoacutery spowo-
duje detonację po zadziałaniu stosunkowo niewielkiej siły bezwładności Oproacutecz tego jest
moduł indukcyjny pełniący funkcję zapalnika zbliżeniowego ndash przelatujący w pobliżu celu
pocisk rakietowy zostanie pobudzony przez zapalnik na skutek bdquowykryciardquo pola magne-
tycznego o większym natężeniu
Stosowany w rakiecie GROM układ napędowy na paliwo stałe przeznaczony jest do
wyrzucenia pocisku rakietowego z wyrzutni nadania mu niezbędnej prędkości obrotowej
rozpędzenia do prędkości marszowej i podtrzymywania tej prędkości w czasie lotu Składa
32
się on z silnika startowego (rys 222 po prawej) oraz dwuzakresowego jednokomorowego
silnika marszowego (rys 222 po lewej) Silnik marszowy spalając ładunek prochowy nadaje
pociskowi prędkość postępową blisko 30 ms a wypływające gazy prochowe przez ustawione
pod kątem dysze pozwalają uzyskać rotację około 20 obrs Ładunek silnika marszowego
spalając się w części bliższej dyszy w sposoacuteb progresywny szybko przyspiesza pocisk
rakietowy na torze lotu pozwalając osiągnąć mu prędkość ponad 650 ms Pozostała większa
część ładunku napędowego spala się neutralnie i dzięki temu pocisk na aktywnym odcinku
toru lotu utrzymuje prędkość zbliżoną do 650 ms
Rys 221 Głowica bojowa pocisku rakietowego GROM
Rys 222 Silnik marszowy (po lewej) i silnik startowy (z prawej) pocisku rakietowego Grom
A - otwory gwintowane 1 - dno 2 - druciki 3 - komora 4 - ładunek marszowy 5 - zapłonnik ładunku
marszowego 6 - dysza zmontowana 7 - zapłonnik płomieniowy opoacuteźnionego działania 8 - zaślepka
9 ndash przekaźnik ogniowy 10 - dysk 11 - ładunek startowy 12 - zapłonnik ładunku startowego
13 - komora 14 - przesłona 15 - zaślepka 16 - zespoacuteł dysz 17 - wiązka stykowa
Zespoacuteł statecznikoacutew służy do aerodynamicznej stabilizacji pocisku rakietowego
w czasie lotu wytworzenia siły nośnej (przy odpowiedniej prędkości i kącie natarcia) oraz
podtrzymania wymaganej prędkości obrotowej Zespoacuteł ten (rys 223) stanowią kadłub
cztery składane stateczniki i mechanizm ich unieruchamiania Każdy ze statecznikoacutew
zbudowany jest z płatoacutew ktoacutere są mocowane dwoma wkrętami do wkładek (przedniej
i tylnej) nałożonych na oś umieszczoną w otworze kadłuba
Sekwencja czynności startowych (rys 224) w zestawie GROM jest nieco inna jak
w zestawie 9K32M Pierwszą czynnością jest aktywowanie zewnętrznego źroacutedła zasilania
w energię elektryczną i czynnik chłodzący detektor głowicy Należy pamiętać że zestaw
33
będzie przygotowany do strzelania nie wcześniej niż po 6 s od uruchomienia źroacutedła
zasilania ktoacuterego czas działania wynosi 30 s Po uruchomieniu zasilania i układu dozowa-
nia gazu sprężony do 35 MPa azot wpływa do urządzenia chłodzącego głowicy jednocześnie
elektromagnes zwalnia rygiel pocisku rakietowego przez co pocisk rakietowy w wyrzutni jest
odryglowany W tym czasie do bloku czujnikoacutew wyrzutni i blokoacutew elektroniki mechanizmu
startowego przekazywane jest napięcie dzięki czemu następuje rozpędzanie wirnika żyrosko-
pu pokrycie się jego osi optycznej z osią celowniczą przyrządoacutew celowniczych a następnie
jego zablokowanie Rozpoczyna się obroacutebka sygnałoacutew pochodzących z głowicy samonapro-
wadzającej
Rys 223 Zespoacuteł statecznikoacutew pocisku rakietowego Grom
1 - płat 2 - wkładka przednia 3 -kadłub 4 - oś 5 - sprężyna 6 - rygiel 7 - wkręt 8 - wkładka tylna
B ndash występ
Start pocisku rakietowego do celu jest możliwy w systemie automatycznego
przechwycenia i startu lub w systemie poacutełautomatycznego przechwycenia i startu
W systemie automatycznym po włączeniu zasilania i wycelowaniu oraz naciśnięciu spustu do
oporu wirnik żyroskopu głowicy przestaje być blokowany i pojawiają się sygnały informacji
dźwiękowej i świetlnej Start jest możliwy wtedy gdy w ciągu 08 s po uruchomieniu spustu
do oporu sygnał od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością
kątową nie mniejszą niż 4degs oraz prędkość kątowa linii obserwacji celu nie przekracza 12degs
a kąt między osią wirnika żyroskopu i osią celowniczą wyrzutni jest mniejszy niż 2deg Po
spełnieniu tych warunkoacutew uaktywniane jest pokładowe źroacutedło zasilania a następnie (po
czasie ok 07 s niezbędnym do osiągnięcia jego wymaganych parametroacutew pracy) przekazy-
wany jest impuls elektryczny do silnika startowego Po sygnale od czujnika układu
blokowania i hermetyzacji oraz po otwarciu pokrywy zaczyna działać silnik ktoacutery nadaje
pociskowi niezbędną prędkość wylotową z wyrzutni oraz obrotową wokoacuteł osi podłużnej
34
W tym czasie w wyrzutni następuje ścięcie rurki doprowadzającej sprężony azot do głowicy
rozłączenie złącza elektrycznego pocisku z wyrzutnią oraz zerwanie przewodoacutew
zapłonowych Silnik startowy kończy swą pracę w wyrzutni i jest w niej zatrzymywany za
pomocą tulejki wychwytującej oraz rozprężnego pierścienia zatrzymującego Podczas ruchu
pocisku wewnątrz wyrzutni odblokowywane są stateczniki stery i destabilizatory w zespole
steroacutew ktoacutere po zejściu pocisku z wyrzutni rozkładają się
Rys 224 Algorytm czynności startowych przy strzelaniu z zestawu GROM
W systemie poacutełautomatycznym - po włączeniu zasilania pocisku rakietowego
wycelowaniu i uruchomieniu spustu do położenia pośredniego - wirnik żyroskopu zostaje
odblokowany i pojawiają się sygnały informacji dźwiękowej i świetlnej Start w tym systemie
jest możliwy jeżeli w ciągu 06 s po uruchomieniu spustu do położenia pośredniego sygnał
od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością kątową nie mniejszą
niż 4degs prędkość kątowa linii celowania jest nie większa niż 12degs a kąt między osią wirnika
żyroskopu i osią celowniczą na wyrzutni jest mniejszy od 2deg
Po zejściu pocisku z wyrzutni w odległości około 55 m włącza się silnik marszowy
Rozpędza on pocisk rakietowy do prędkości marszowej i podtrzymuje ją w locie Jego rotację
podtrzymuje skośne ustawienie powierzchni destabilizatoroacutew i zespołu statecznikoacutew Po
rozłożeniu się steroacutew rozpoczyna się proces uzbrajania zapalnika i zostaje zapalony
pirotechniczny opoacuteźniacz mechanizmu samolikwidacji Uzbrojenie zapalnika następuje po
czasie około l divide 19 s
Śledząc cel głowica samonaprowadzania tworzy sumaryczny sygnał sterujący ktoacutery
przekazywany do zespołu steroacutew zapewnia sterowanie w locie W razie utraty celu wirnik
żyroskopu głowicy samonaprowadzającej w obu systemach ustawia się automatycznie
w położeniu pierwotnym
Po trafieniu pociskiem rakietowym w cel zapalnik pobudza głowicę bojową i następuje
detonacja jej ładunku kruszącego oraz ewentualnych resztek paliwa z silnika marszowego
W razie nietrafienia w cel po upływie 14divide17 s spali się opoacuteźniacz pirotechniczny
35
mechanizmu samolikwidacji powodując zadziałanie detonatora oraz analogiczne działanie
głowicy bojowej
Do wykonywania obsługiwania technicznego elementoacutew zestawu przeznaczona jest
ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa 9W866E Obsługiwanie techniczne zestawu z użyciem
tej stacji 9W866E zapewnia specjalistyczny pododdział
Tabela 22
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych drugiej
generacji i zestawu GROM
Nazwa systemu Igła-1 Igła Igła-S Grom-I Grom-M
Oznaczenie systemu 9K310 9K38 9K338
Oznaczenie kontenera startowego 9P322 9P39
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P519 9P516-1 9P522 MS Grom
Oznaczenie pocisku rakietowego 9M313 9M39 9M342
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1981 1983 2004 1995 2010
Masa w położeniu bojowym [kg] 1795 179 190 165 169
Masa pocisku rakietowego [kg] 108 108 117 105 107
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 250 127 200
Długość pocisku rakietowego [mm] 1673 1638 1625 1648 1596
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1700 1708 1708 ok1700
Średnia prędkość pocisku rakietowego
[ms] 600 600 600 650 660
Strefa rażenia odległość [m] 500divide5200 500divide5200 500divide5200 400divide5200 400divide6000
Strefa rażenia wysokość [m 10divide2500 10divide2500 10divide3500 10divide3500 10divide3500
Prędkość celu oddalającego się [ms] 320 320 320 320 360
Prędkość celu zbliżającego się [ms] 360 360 400 400 400
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery bez
zakłoacuteceń
044-059 045-063 - gt06 07
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery z
zakłoacuteceniami
lt01 031 - 04 -
Według danych ZM Mesko
36
25 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Mistral
Mistral to przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu opracowany
i produkowany od 1988 roku przez francuską firmę MATRA Występuje w licznych wersjach
wyrzutni min Mistral MANPADS ALAMO ATLAS ALBI SANTAL SIMBAD
i SADRAL przy czym każdy z nich jest wyposażony w ten sam pocisk samonaprowadzający
się na cel
Najprostszym zestawem jest Mistral MANPADS [21] - odpowiednik przenośnych
zestawoacutew przeciwlotniczych takich jak Strzała-2 Javelin i RBS-70 Składa się on z pocisku
umieszczonego w pojemniku startowym oraz wyrzutni Wyrzutnia ma elementy zamocowania
pocisku mechanizm odpalający celownik dzienno-nocny i układ mikroprocesorowy do
określania danych przedstartowych Pocisk jest odpalany z pojemnika za pomocą silnika
startowego natomiast silnik marszowy włącza się w odległości kilku metroacutew od stanowiska
startowego (rys 225) i zwiększa prędkość pocisku do 25 Ma Głowica detonuje przy
bezpośrednim zetknięciu się z celem lub w pobliżu po zadziałaniu laserowego zapalnika
zbliżeniowego
System naprowadzania pocisku jest wyposażony w mozaikowy detektor
promieniowania podczerwonego Dzięki specjalnemu układowi eliminującemu sygnały
z fałszywych źroacutedeł promieniowania pocisk jest mało wrażliwy na pułapki cieplne
Spośroacuted zestawoacutew przewoźnych najbardziej rozbudowanym jest SANTAL przezna-
czony przede wszystkim do osłony jednostek zmechanizowanych i pancernych w czasie
marszu Uzbrojenie zestawu stanowią dwie potroacutejne wyrzutnie pociskoacutew Mistral Do
obserwacji przestrzeni powietrznej i śledzenia celoacutew zastosowano dopplerowski radar oraz
system identyfikacji bdquoswoacutej-obcy
Dla jednostek pływających firma MATRA opracowała zestawy SIMBAD i SADRAL
Pierwszy z nich to ATLAS przystosowany do instalowania na małych okrętach bojowych
i pomocniczych Natomiast SADRAL to w pełni zautomatyzowany sterowany centralnie
zestaw przeciwlotniczy małego zasięgu Ma on stabilizowane stanowisko ogniowe sześć
wyrzutni rurowych kamerę telewizyjną i termowizyjną System naprowadzania jest
zintegrowany z okrętowym systemem śledzenia i identyfikacji celoacutew
Rys 225 Odpalanie pocisku rakietowego Mistral ndash moment odrzucenia silnika startowego
37
Mistral ATAM (Air-to Air-Missile) to wersja przystosowana do strzelania pociskami ze
śmigłowcoacutew (pociski zaopatrzono w specjalne osłony na głowice samonaprowadzające się)
Dzięki standardowej konstrukcji wyrzutni zestawy te mogą być instalowane na każdym
śmigłowcu używanym w NATO (np Gazelle PAH-1 PAH-2 Tiger AH-64A Apache)
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawoacutew Mistral masa pocisku - 195 kg
długość pocisku - 180 m kaliber pocisku - 90 mm średnia prędkość lotu pocisku - 850 ms
pułap - od 300 do 4500 m zasięg - od 500 do 6000 m
26 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Javelin
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu Javelin opracowany
został i produkowany jest przez angielską firmę Shorta Brothersa PLC Jest zmodernizowaną
wersją zestawu BLOWPIPE Umożliwia zwalczanie samolotoacutew i śmigłowcoacutew zaroacutewno
zbliżających się jak i oddalających się lecących na małych wysokościach Może występować
roacutewnież w wersjach wieloprowadnicowych jako Javelin LML V Javelin LML N i Spartan-
Javelin [22 23]
Zestaw Javelin składa się z zespołu kierowania i rurowego pojemnika z pociskiem
Zespoacuteł kierowania ma układ odpalania żyroskopowo stabilizowany układ obserwacji
i celowania blok elektroniczny (na bazie mikroprocesora) przełącznik funkcji zapalnika
przycisk startu joystik sterowany kciukiem przełącznik wyboru kanału transmisji i układ
automatycznej korekcji wiatru
Pocisk rakietowy znajdujący się w pojemniku rurowym składa się z głowicy
odłamkowo-kumulacyjnej zapalnika zbliżeniowego i kontaktowego silnika startowego
i marszowego czterech steroacutew aerodynamicznych statecznikoacutew oraz smugacza Pocisk jest
odpalany z pojemnika za pomocą silnika startowego działającego tylko w rurze wyrzutni
Następnie w bezpiecznej odległości od operatora uruchamia się silnik marszowy
Pocisk ma smukły cylindryczny kadłub zakończony z przodu ostrołukiem Cechą
charakterystyczną pocisku jest to że część wierzchołka ze sterami typu delta może się
obracać niezależnie od reszty kadłuba Stateczniki umieszczono na przesuwnym pierścieniu
ktoacutery w pojemniku znajduje się w części głowicowej Po odpaleniu stateczniki
przemieszczają się w kierunku tylnej części pocisku a po wylocie z kontenera rozkładają się
na pełną rozpiętość
Przygotowanie zestawu do strzelania polega na połączeniu zespołu kierowania
z pojemnikiem rurowym Następnie operator umieszcza zestaw na ramieniu kieruje go na cel
a po naciśnięciu na język spustowy utrzymuje bdquokrzyż celownika na celu W zależności od
odchylenia pocisku od linii celowania wypracowane przez aparaturę sygnały sterujące są
przesyłane do pocisku drogą radiową
Znamienną cechą wieloprowadnicowych zestawoacutew Javelin LML (Lightweight Multiple
Launcher) jest troacutejpojemnikowa wyrzutnia i standardowy zespoacuteł kierowania W wersji
przenośnej zestaw spoczywa na podstawie troacutejnożnej natomiast wersja LML V (vehicle)
przeznaczona dla transporteroacutew opancerzonych jest zmontowana na ruchomej obrotnicy (o
kącie obrotu 60deg) zawierającej uchwyt do obracania i hamulec blokujący uchwyt na kierunku
celu
Dla armii brytyjskiej opracowuje się zestaw bdquoSpartan-Javelin składający się
z transportera opancerzonego Alvis Spartan wraz z czterema pociskami na wyrzutni
38
i ośmioma wewnątrz transportera Wykrywanie i śledzenie celu będzie się odbywa z zewnątrz
przedziału przy użyciu celownika panoramicznego
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawu Javelin masa kompletnego
przenośnego zestawu - 34 kg masa pocisku - 6 kg masa zespołu kierowania - 14 kg długość
pocisku - 1400 mm kaliber pocisku - 76 mm kąt podniesienia wyrzutni LML - od 10deg do
45deg zasięg pocisku - od 300 do 5000 m wysokość przechwytywania celu - 2000 m średnia
prędkość pocisku ndash 410 ms
27 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Stinger
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy FIM-92 Stinger [24] został opracowany
i jest produkowany przez Raytheon Missile Systems oraz na licencji przez zakłady Dornier
w Niemczech System wszedł do służby w 1981 roku i obecnie występuje na uzbrojeniu
armii co najmniej 29 państw Jest przeznaczony do zwalczania samolotoacutew i śmigłowcoacutew
lecących
z dużą prędkością na małej wysokości w zasięgu widzialności operatora Oproacutecz ręcznej
wyrzutni pociski FIM-92 mogą być też odpalane z roacuteżnych platform mobilnych np z pojazdu
kołowego M1097 Avenger oraz gąsienicowego M6 Linebacker Do wersji przenośnej
wyrzutni istnieje łatwy w montażu moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo dla ktoacuterego zasilanie
i podłączany przewodem moduł interrogatora przenosi operator
Pociski zestawu FIM-92 mają typowy w tej klasie układ konstrukcyjny (rys 226)
z zespołem głowicy samonaprowadzania w przedniej części blokiem steroacutew głowicą bojową
i przedziałem napędowym w tylnej części Sposoacuteb odpalania jest roacutewnież klasyczny i odbywa
się w dwoacutech etapach w pierwszej fazie uruchamia się mały silnik startowy ktoacutery
oddziaływując ciśnieniem ponad 40 MPa wyrzuca pocisk na odległość bezpieczną dla
operatora Dopiero wtedy uruchamiany jest drugi silnik na paliwo stałe ktoacutery nadaje
pociskowi prędkość ponad 22 Macha
W zależności od okresu w ktoacuterym produkowane były zestawy występują one
w roacuteżnych konfiguracjach wyposażenia i oprogramowania Na uzbrojeniu wojsk lądowych
i piechoty morskiej Stanoacutew zjednoczonych aktualnie występują w czterech konfiguracjach
Basic Passive Optical Seeker Technique (POST) Reprogramable Micro Processor (RMP)
RMP Block I Pociski rakietowe wszystkich systemoacutew są kompatybilne ze sobą i mogą być
odpalane z każdego typu wyrzutni Skonstruowany w latach siedemdziesiątych FIM-92A
Stinger zastąpił wcześniejszą wersję roacutewnież naprowadzaną na podczerwień FIM-43A
Redeye
W stosunku do poprzednika Stinger FIM-92A charakteryzował się większą czułością
głowicy i odpornością na zakłoacutecanie Dalsze udoskonalenie systemu naprowadzającego
pocisk na cel spowodowało powstanie w 1983 roku wariantu FIM-92B znanego roacutewnież jako
Stinger Post (o polepszonych możliwościach naprowadzania na cel ndash zastosowano dualną
głowicę samonaprowadzania) W wersji FIM-92BC głowica samonaprowadzania bazuje na
detektorze z InSb ktoacutery dla osiągnięcia lepszej czułości chłodzony jest argonem Zbiornik
czynnika chłodzącego znajduje się w mechanizmie startowym Dwuzakresowa głowica
(pracująca w podczerwieni na fali o długości 35-50 μm i w nadfiolecie na fali o długości
03-04 μm) wyposażona jest w typowy w tej klasie modulator sygnału od celu w postaci
39
rastra Wcześniejsza odmiana FIM-92A wyposażona jest w detektor pracujący tylko
w podczerwieni (działający na fali o długości 41divide44 μm) Kolejny wariant FIM-92C
wprowadzono do jednostek armii USA w 1989 Wariant C nazywany RMP wyposażony jest
w elektronikę ktoacuterą można przeprogramowywać i tym samym ulepszyć wyrzutnię bez
konieczności wprowadzania nowego typu pocisku Wkroacutetce jednak powstała wersja D
o zwiększonej odporności na zakłoacutecenia Wersja E (zwana roacutewnież Block I) weszła do
wyposażenia armii w roku 1995 Podobnie jak poprzednio zmianie uległy sensory
i oprogramowanie co zwiększyło skuteczność pocisku rakietowego wobec małych i trudnych
do namierzenia celoacutew charakteryzujących się niską sygnaturą termiczną Wprowadzenie
dalszych poprawek do oprogramowania zaowocowało powstaniem w 2001 roku wersji F
Obecnie wprowadzana jest wersja Block II o zwiększonych zdolnościach do działania w peł-
nym zakłoacuteceń środowisku i o zasięgu zwiększonym do 8 km
Rys 226 Zestaw przeciwlotniczy FIM-92 z interrogatorem systemu bdquoswoacutej-obcyrdquo
Zastosowana w pociskach FIM-92 głowica bojowa o masie do 3 kg zaelaborowana jest
ponad 450 gramami materiału wybuchowego co pozwala uzyskać silne dookoacutelne jej
działanie odłamkowe Wyposażona jest w zapalnik kontaktowy ze zwłoką co pozwala
pobudzić ładunek kruszący w chwili gdy pocisk częściowo spenetruje poszycie celu lub
bdquowlecirdquo w głąb silnika Gdy pocisk minie cel lub gdy zostanie zerwane naprowadzanie
zapalnik spowoduje zniszczenie pocisku po ustalonym czasie podyktowanym czasem
działania samolikwidatora (przeciętnie jest to czas około 20 sekund) Ze względoacutew
bezpieczeństwa minimalna odległość zwalczania celoacutew wynosi 200 m Podyktowane jest to
czasem kiedy mechanizm zabezpieczająco-uzbrajający zapalnika przejdzie w stan uzbrojenia
zdejmując wszystkie zabezpieczenia i uaktywniając mechanizm samolikwidacji
40
Zestaw w wersji FIM-92A charakteryzuje się zasięgiem maksymalnym
przekraczającym 4000 m ktoacutery w wersjach BC został zwiększony do 4800 m co pozwoliło
zwalczać cele na pułapach od 180 m do odpowiednio 3500 i 3800 metroacutew Najnowsze pociski
mają uzyskiwać zasięg nawet do 8 km Pocisk ma długość 152 m i średnicę 69 mm przy
rozpiętości stabilizatoroacutew 91 mm Masa samego pocisku wynosi 104 kg a z kompletną
wyrzutnią 157 kg Dodatkowy moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo waży około 26 kg zaś
zapasowy moduł z czynnikiem chłodzącym waży 04 kg Z uwagi na to że do zestawu może
być stosowanych kilka typoacutew pociskoacutew w dostępnej literaturze brak jest kompletu pewnych
informacji na temat szczegoacutełowych parametroacutew przyporządkowanych do konkretnej wersji
pocisku rakietowego
28 PRZECIWLOTNICZY ZESTAW RAKIETOWY RBS-70
RBS 70 to szwedzki przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy opracowany na
przełomie lat 60divide70 i produkowany przez Saab Bofors Dynamics [25] Miał on zastąpić
występujący na uzbrojeniu armii szwedzkiej zestaw rakietowy FIM-43A Redeye Pomimo
tego że ten ostatni wyznaczył trwałą tendencję w kierunku rozwoju tego typu uzbrojenia to
szwedzka konstrukcja charakteryzuje się zupełnie innymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi niż
Redeye
Pocisk rakietowy o średnicy 106 mm i długości 1318 mm wyposażony jest w dwa
silniki na paliwo stałe Roxel Epictete startowy i marszowy Ten pierwszy napędza 165 kg
pocisk do prędkości około 50 ms drugi zaś w ciągu 6 sekund działania przyspiesza go
i pozwala uzyskać oraz utrzymać prędkość ponad 580 ms Daje to możliwość zwalczać cele
na dystansie do ponad 4000 m (cel w trybie pogoni) i 7000 m (w trybie spotkania) dla
pułapoacutew działania celu od poziomu gruntu do 4000 m Pocisk jest w stanie skutecznie razić
cele znajdujące się w odle-głości co najmniej 200 m od stanowiska startowego Wynika to
z charakterystyk mechanizmu uzbrajania zapalnika ktoacutery po takim czasie jest w stanie
wykonać wszystkie sekwencje czynności zmierzających do zdjęcia zabezpieczeń w łańcuchu
ogniowym pocisku Pocisk zestawu RBS-70 może występować w trzech wersjach Mk 0 Mk
I i Mk II z ktoacuterych tylko ta ostatnia jest jeszcze w produkcji Ładunek bojowy w głowicy
składa się z ładunku kumulacyjnego i rozmieszczonych wokoacuteł wkładki kumulacyjne ponad
3000 wolframowych kulek W przypadku braku trafienia bezpośredniego kulki rażą cel
dookoacutelnie Aby uzyskać taki sposoacuteb rażenia w części głowicowej pocisku umiejscowiono
zapalnik zbliżeniowy Jest to możliwe z tego powodu że pocisk naprowadzany jest na cel
w trybie poacutełaktywnym gdzie na cel należy skierować wiązkę lasera i cały czas go oświetlać
a pocisk wykorzystując swoje pokładowe systemy detekcji wykrywa tę wiązkę i podąża
w niej do celu Algorytm naprowadzania jest tak skonstruowany aby skanując intensywność
wiązki lasera w roacuteżnych jej punktach pocisk zawsze kierował się do jej środka W ten sposoacuteb
mamy zapewnione trafienie pocisku w rejon podświetlania a nie w miejsce o największej
intensywności promieniowania Przy czym moc lasera jest na tyle niewielka że urządzenia
pokładowe samolotoacutew często nie są w stanie wykryć opromieniania laserem w czasie
naprowadzania Aby zapobiec zakłoacutecaniu sygnału z wyrzutni podczas odpalenia pocisku
uaktywniany jest zegar referencyjny ktoacutery jednoznacznie identyfikuje pochodzenie
odbieranych z wyrzutni sygnałoacutew
41
Podczas naprowadzania na cel rolą operatora jest śledzenie celu w ten sposoacuteb aby
znacznik celownika ndash środek wiązki lasera ndash znajdował się w miejscu gdzie powinien
uderzyć pocisk (rys 227) Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu manipulatora ktoacutery ułatwia
precyzyjne sterowanie zwierciadłem zamocowanym do stabilizowanej żyroskopowo
platformy Dzięki temu możemy zwalczać cele rażąc je w te miejsca gdzie ich odporność jest
najmniejsza (np kabiny pilotoacutew samolotoacutew transportowych itp) Kodowanie sygnału
laserowego uniemożliwia zakłoacutecanie naprowadzania pocisku ndash pocisk jest odporny na
wszelkiego rodzaju zakłoacutecenia aktywne w postaci flar i celoacutew pozornych a w razie pomyłki
i naprowadzania pocisku na cel własny zawsze jest możliwość przerwania ataku bądź
przechwycenie innego celu
Rys 227 Istota naprowadzania pocisku na cel oświetlony wiązką laserową (po lewej) oraz
detektory w części dennej pocisku Mk II z zestawu przeciwlotniczego RBS-70 (po prawej)
W konstrukcji pocisku zastosowano analogiczny moduł naprowadzania jak
w przeciwpancernym pocisku kierowanym Bill-2 gdzie w dennej jego części znajduje się
detektor promieniowania laserowego (rys 227) umożliwiający określenie położenia pocisku
w wiązce W tego typu konstrukcjach istotną rolę odgrywa wyszkolenie operatora od ktoacuterego
precyzyjnego oświetlenia celu zależy skuteczność działania zestawu Stąd w oprogramowaniu
wyrzutni znajduje się min trenażer ktoacutery umożliwia prowadzenie podświetlania wirtualnych
celoacutew w roacuteżnych sytuacjach taktycznych wykonujących w roacuteżnych warunkach atmosferycz-
nych manewry obronne
29 Podsumowanie
Wspoacutełczesne przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe w zdecydowanej większości
bazują na klasycznym ustanowionym przez amerykański zestaw FIM-43A Redeye układzie
42
konstrukcyjno-funkcjonalnym [26-28] W takich konstrukcjach pocisk rakietowy znajduje się
w prowadnicy wyrzutni a dołączany wielokrotnego użytku mechanizm startowy odpowiada
za całą sekwencję czynności przedstartowych i za odpalenie pocisku Sam pocisk składa się
z termicznej głowicy samonaprowadzania modułu steroacutew głowicy bojowej i podwoacutejnego
silnika rakietowego ndash startowego odpowiadającego za wyrzucenie na bezpieczną odległość
pocisku z wyrzutni oraz marszowego ndash zapewniającego mu wymagany zasięg i prędkość na
torze lotu Najczęściej pociski mają układ konstrukcyjny bdquokaczkardquo ze sterami umieszczonymi
z przodu a statecznikami w okolicach dyszy silnika Z uwagi na niewielkie przeciążenia
towarzyszące naprowadzaniu się na cel naprowadzane są one najczęściej metodą
proporcjonalnego zbliżania Z uwagi na niewielkie rozmiary pociskoacutew często występujący
ich ruch wirowy jak i brak miejsca na zajmujące znaczną przestrzeń mechanizmy sterowania
najczęstszym sposobem realizacji sterowania jest sterowanie jednokanałowe Przerzutowe
stery w zależności od fazy obrotu na skutek wytworzenia siły nośnej dokonują
w poszczegoacutelnych chwilach czasowych korekcji toru naprzemiennie w kanale kierunku
i pochylenia Przy czym w tej najliczniejszej grupie pociskoacutew rakietowych sygnał sterujący
wypracowywany jest na podstawie informacji z koordynatora nadążnego głowicy
samonaprowadzania Przytłaczającą większość na wspoacutełczesnym rynku zbrojeniowym
stanowią opisane powyżej zestawy lub licencyjne albo nieautoryzowane ich wersje
Znacznie rzadziej występują bdquonieklasycznerdquo rozwiązania w postaci naprowadzania
pocisku w wiązce laserowej (RBS-70) lub też przekazujące pociskowi uchyby od linii
celowania drogą radiową (Javelin) Te rozwiązania w odroacuteżnieniu od większości pociskoacutew
samonaprowadzających się na cel pozwalają w dowolnej chwili przerwać naprowadzanie lub
przejść do ataku na inny cel Po części też charakteryzują się mniejszą podatnością na
zakłoacutecenia naturalne i niektoacutere sztuczne Ich użycie cechuje jednak konieczność ciągłej
obserwacji i precyzyjnego śledzenia celu a w tym czasie operator jest narażony na
przeciwdziałanie przeciwnika i nie może razić kolejnego celu co może mieć miejsce
w przypadku pociskoacutew z termiczną głowicą samonaprowadzającą się na cel
Brak kompletnych informacji na temat rozwiązań konstrukcyjnych głowic
samonaprowadzania i mechanizmoacutew wykonawczych odpowiedzialnych za sterowanie nie
pozwala jednoznacznie stwierdzić ktoacutere zestawy charakteryzują się większą efektywnością
rażenia i jaki wpływ mają na nią poszczegoacutelne rozwiązania techniczne Niemniej
w przypadku każdej z konstrukcji można zaobserwować zbliżone tendencje w dziedzinie ich
rozwoju Należą do nich np zwiększenie maksymalnego zasięgu rażenia celu wyposażenie
zestawu w urządzenie zapytujące systemu bdquoswoacutejndashobcyrdquo poprawa zdolności rażenia głowic
bojowych maksymalna automatyzacja czynności przedstartowych integracja z istniejącymi
systemami obserwacji i kierowania ogniem oraz poprawa czułości detektoroacutew i zmniejszenie
ich podatności na zakłoacutecenia mogące wystąpić w realnych działaniach bojowych
Z uwagi na wysoką zdolność rażenia i potencjalnie duże zagrożenie w przypadku użycia
przeciwko celom cywilnym obroacutet i produkcja tego typu sprzętu jest ściśle nadzorowana
i limitowana przez organizacje międzynarodowe W związku z tym pojawiają się też bardziej
specyficzne wymagania jak np konieczność autoryzacji operatora przed podjęciem czynności
startowych czy też reprogramowalność pocisku po starcie Jednak pomimo tego z uwagi
przede wszystkim na swoje zalety i stosunkowo niewielkie rozmiary przenośne
przeciwlotnicze zestawy rakietowe będą w najbliższej przyszłości silnie rozwijane jako
43
środek bojowy ktoacutery ma za zadanie zwalczać nie tylko cele w postaci klasycznych
samolotoacutew bojowych ale przede wszystkim przyszłościowych bezpilotowych platform
bojowych [4 17-20]
3 Systemy sterowania przeciwlotniczymi wirującymi pociskami
rakietowymi
31 Wprowadzenie
Wprowadzanie pociskoacutew rakietowych w ruch wirowy dookoła osi podłużnej zaczęto
powszechnie stosować w latach 60-tych ubiegłego wieku z powodoacutew ekonomicznych Każdy
pocisk rakietowy charakteryzuje się mniejszą lub większą asymetrią opływu
aerodynamicznego a w konsekwencji powstaniem sił aerodynamicznych zakłoacutecających
założony tor lotu Należy podkreślić że asymetria może wynikać zaroacutewno z niedokładności
wykonania jak roacutewnież może być celowo wprowadzona przez konstruktora zmuszonego do
rozmieszczenia niesymetrycznych elementoacutew typu zaczepy do połączenia z prowadnicą
owiewki kabli anteny itp W obydwu przypadkach proacuteby jej wyeliminowania wiążą się
z nakładem pracy i kosztoacutew Jeszcze groźniejszym zjawiskiem jest asymetria ciągu silnika
rakietowego wynikająca zaroacutewno z niedokładności wykonania jak i ze zdeformowaniem
(wymywaniem) dysz silnikoacutew rakietowych na skutek oddziaływania strumienia gazoacutew
wylotowych Szczegoacutelnie niekorzystne jest deformowanie dysz polegające na przekształcenie
przekroju kołowego w nieregularny owal i w konsekwencji odchylenie kierunku
wypływających gazoacutew wylotowych oraz kierunku działania siły ciągu Wyeliminowanie lub
tylko ograniczenia zjawiska bdquowymywaniardquo dysz możliwe jest tylko poprzez wykonanie ich
z bardzo odpornych a zatem i bardzo drogich materiałoacutew
Wszystkie zasygnalizowane powyżej zjawiska powodują powstanie dodatkowych sił
oddziałujących na pocisk w czasie lotu Siły te można rozłożyć na składowe wzdłuż osi
podłużnej pocisku rakietowego i na składowe prostopadłe do osi pocisku Składowe podłużne
spowodują przede wszystkim zmianę prędkości postępowej pocisku natomiast składowe
poprzeczne będą wywoływać odchylanie toru lotu pocisku od toru żądanego Ponieważ jak
już wspomniano proacuteby wyeliminowania bądź tylko ograniczenia tego niekorzystnego wpły-
wu metodami poprawienia konstrukcji bądź dokładności wykonania wiążą się z nakładami
ekonomicznymi postanowiono zastosować inny sposoacuteb
Wprowadzenie pocisku w ruch wirowy dookoła osi podłużnej powinno spowodować
wzajemne kompensowanie się niekorzystnego oddziaływania składowych prostopadłych do
osi podłużnej pocisku gdyż składowe te roacutewnież będą wirować i nieustannie zmieniać
kierunek działania
Ruch wirowy spowoduje że składowa prostopadła będzie proacutebować odchylać pocisk
kolejno w goacuterę w prawo w doacuteł w lewo i znoacutew w goacuterę itd Jeśli tylko ruch wirowy będzie
dostatecznie szybki można mieć nadzieję że zanim pocisk zareaguje i zdąży odchylić się np
bdquow prawordquo już siła będzie proacutebować odchylić go bdquow lewordquo w rezultacie pocisk nie zdąży
zareagować na żadne z chwilowych oddziaływań ktoacutere będą się wzajemnie kompensować
i pocisk nie będzie się odchylał od żądanego toru lotu Można znaleźć opracowania
teoretyczne zgodnie z ktoacuterymi jeśli spełniony będzie warunek że prędkość obrotowa dookoła
44
osi podłużnej będzie o rząd wielkości (10 razy) większa od częstotliwości drgań własnych
bryły pocisku to pocisk nie zdąży reagować na zmianę kierunku działania składowej
prostopadłej [29-32]
Opisanego zjawiska nie należy mylić z tzw efektem giroskopowym Pociski
wystrzeliwane z gwintowanej broni lufowej wprowadzane są w szybki ruch wirowy wokoacuteł osi
podłużnej i wykorzystują tzw efekt giroskopowy polegający na zachowaniu niezmiennego
położenia kierunku osi obrotu co znakomicie stabilizuje pocisk w czasie lotu
i uodparnia go na wszelkie zakłoacutecenia W przypadku pociskoacutew rakietowych prędkość
wirowania jest zdecydowanie za mała aby efekt giroskopowy miał znaczenie praktyczne
32 Jednokanałowy system sterowania przerzutowego
321 Idea jednokanałowego sterowania przerzutowego
Zastosowanie ruchu obrotowego dookoła osi podłużnej eliminuje wprawdzie
niekorzystny wpływ omoacutewionych powyżej sił prostopadłych ale praktycznie uniemożliwiło
sterowanie według dotychczas stosowanych zasad W związku z tym opracowano teorię
dyskretnego jednokanałowego sterowania przerzutowego ktoacutere polega na kilkakrotnym
przerzucaniu steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie każdego pełnego obrotu
pocisku rakietowego [33-39]
Rys 31 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
Część goacuterna (a)ndash bez przerzutu część dolna (b) ndash jeden przerzut co 180
płaszczyzna przerzutu pionowa
y
z
y
z
a)
b)
45
Rysunek 31a symbolicznie przedstawia kolejne położenia wektora sił sterujących
w trakcie jednego obrotu Pojedyncze zakreskowanie całego okręgu oznacza że wektor siły
sterującej przebywał w każdym punkcie okręgu jeden raz podczas jednego obrotu
Intuicyjnie można stwierdzić że efekt działania siły sterującej będzie roacutewny zero
Potwierdzeniem powyższego stwierdzenia jest rzut wektora siły sterującej na osie układu
wspoacutełrzędnych związanego z pociskiem w taki sposoacuteb że oś Ox pokrywa się z osią podłużną
pocisku oś Oy jest skierowana zawsze pionowo do goacutery a oś Oz jest zawsze pozioma
i skierowana w prawo Zgodnie z definicją efekt oddziaływania sił sterujących jest
proporcjonalny do tzw siły efektywnej ktoacutera jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel rzutoacutew
wektora siły sterującej na osie układu Oxyz (rys 32)
Rys 32 Przebieg rzutoacutew wektora Fs na osie układu Oxyz - kolor czerwony ndash rzut na oś Oy
sterowanie w płaszczyźnie pionowej - kolor niebieski ndash rzut na oś Oz sterowanie w płaszczyźnie
poziomej
Jak wynika z rysunku algebraiczna suma poacutel jest roacutewna zero Gdyby można było
zmusić wektor sił sterujących do powrotu do położenia wyjściowego po wykonaniu obrotu
o 180deg i ponownego przebiegnięcia tej samej połoacutewki okręgu co poprzednio to niewątpliwie
otrzymalibyśmy wypadkową siłę sterującą roacuteżną od zera (rys 31b)
Gdyby można było zmuszać wektor sił sterujących do obiegania dwukrotnie w trakcie
jednego obrotu pocisku tej samej połoacutewki okręgu ale jednocześnie przesuwać o dowolny kąt
początek obiegu (fachowo nazywa się to obracaniem płaszczyzny przerzutu) to otrzymamy
wypadkową siłę sterującą skierowaną w dowolnym kierunku w zależności od potrzeb (rys
33)
W ten sposoacuteb rozwiązano jeden z dwoacutech podstawowych problemoacutew generowania sił
sterujących mianowicie kierunek i zwrot siły skierowane są na likwidację uchybu
określonego metodą naprowadzania Niestety pozostał drugi problem a mianowicie
konieczność zapewnienia proporcjonalności wartości efektywnej siły sterującej do uchybu
W celu analizy postawionego zagadnienia wprowadzono następujące definicje i oznaczenia
przedstawione na rys 34
Układ wspoacutełrzędnych OXYZ ktoacuterego początek umieszczony jest w punkcie startu oś
OX skierowana jest w cel i pokrywa się z linią wizowania (linia łącząca punkt naprowadzania
z celem) oś OY skierowana pionowo do goacutery a oś OZ pozioma i skierowana w prawo
Rysunek przedstawia widok z punktu naprowadzania Środek układu wspoacutełrzędnych
1
-1
14 28 42 560
rad
70
w1middot t1
46
reprezentuje środek celu punkt P - reprezentuje pocisk - kąt pomiędzy osią OY a
odcinkiem łączącym pocisk z linią obserwacji (odchyłką h)
Rys 33 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
ndash jeden przerzut co 180 płaszczyzna przerzutu pozioma
Rys 34 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Wprowadzamy funkcję sygnału sterującego
119865119894 = 1198801 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894 minus 120583) + 1198802 ∙ sin(2 ∙ 1205961 ∙ 119905119894) + 1198803 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894) (31)
gdzie
1198801= 1198960 ∙ ℎ
- amplituda sygnału sterowania
1198802= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału linearyzacji
0 le 1198801le 2 ∙ 1198802
1198803= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału kompensacji ciężaru
1205961 - prędkość obrotowa pocisku rakietowego dookoła osi
podłużnej
119905119894 - czas bieżący
y
z
Y
P
C
Z
h
47
1198960 - wspoacutełczynnik wzmocnienia
h - odchyłka pocisku od linii wizowania mierzona
prostopadle do tej linii
120583 - kąt pomiędzy osią OY a linią łączącą linię wizowania z
pociskiem (odchyłka h) mierzony w prawo od osi OY
Wprowadzenie sygnału kompensacji składowej grawitacyjnej ułatwia proces
naprowadzania ale przy założeniu że została ona prawidłowo dobrana nie wnosi ona nic
istotnego do prowadzonych rozważań
Wprowadzimy funkcję H o następującej charakterystyce
H = 1 gdy 0iF
H = -1 gdy 0iF
Funkcję H będziemy traktować jako sygnał sterujący wymuszający przerzut organoacutew
sterujących i w konsekwencji wektora siły sterującej w jedno z dwoacutech skrajnych położeń
Uzyskany efekt sterowania będzie zależał od stosunku czasu przebywania wektora sił
sterujących w przeciwstawnych skrajnych położeniach
Rys 35 Kolejne położenia wektora siły sterującej
Wyjaśnienia wymaga ograniczenie nałożone na goacuterną wartość 1U Wynika ono
z konieczności zachowania liniowej zależności siły sterującej od odchyłki h Parametry
układu muszą być tak dobrane aby dla maksymalnej dopuszczalnej wartości odchyłki h
wartość 1 22U U Po przekroczeniu tej wartości składowa 2U nie wpływa już na czas
przerzutu H zmienia się tylko pod wpływem składowej ( 1 1sin( )iU tw ) co 180deg siła
sterująca osiąga wartość maksymalną i dowolne zwiększanie odchyłki h nie jest w stanie jej
zmienić
Uproszczeniem niezbędnym dla wyjaśnienia sposobu generowania siły sterującej jest
założenie o natychmiastowym przerzucie wektora siły sterującej Czas przerzutu jest roacutewny
zero Przyjęcie takiego założenia nie ma wpływu na jakościowe przedstawienie problemu ale
problem zapewnienia odpowiedniego czasu przerzutu jest podstawowym problemem
dyskretnego sposobu sterowania Zgodnie z zasygnalizowanymi powyżej wymaganiami na
prędkość obrotową dookoła osi podłużnej powinna być ona 10-krotnie większa od
częstotliwości drgań własnych bryły pocisku Częstotliwość drgań własnych małych
y
t0 t2
t1
z
t11
t22 t00
t3
t33
48
pociskoacutew rakietowych zawiera się w granicach 2divide3Hz a to oznacza że prędkość obrotowa
powinna wynosić około 20divide30 obrotoacutew na sekundę Jak wynika z rys 35 dla realizacji
zaproponowanej metody generowania sił sterujących niezbędne jest dokonanie czterech
przerzutoacutew w trakcie jednego obrotu Tylko przy 20-tu obrotach na sekundę jeden obroacutet trwa
50 ms Ponieważ występują cztery przerzuty to możemy w przybliżeniu przyjąć że w trakcie
jednego obrotu wystąpią cztery oddzielne cykle (okresy generowania siły sterującej) Na
jeden cykl średnio przypada 125 ms ale w literaturze przedmiotu można spotkać teoretyczne
wymaganie aby czas przerzutu zawierał się w granicach 20 cyklu generowania siły [40]
Spełnienie takiego wymagania oznaczałoby że czas przerzutu musiałby zawierać się w
granicach 25 ms Jest to wymaganie trudne do zrealizowania w praktyce Po uwzględnieniu
ograniczeń przestrzeni ktoacuterą można wykorzystać do rozmieszczenia układoacutew napędu steroacutew
i ilości dysponowanej energii okazuje się że uzyskanie czasu przerzutu rzędu 10 ms jest
praktycznie granicą możliwości technicznych Stąd wynika ograniczenie takiego sposobu
sterowania do stosunkowo niewielkich obiektoacutew O ile można przerzucać w ciągu 10-ciu
milisekund małe stery aerodynamiczne bądź nasadki dysz silnika rakietowego to osiągnięcie
takiego czasu dla dużych powierzchni byłoby praktycznie niemożliwe Wiele lat
praktycznych doświadczeń z tego typu sposobem generowania sił sterujących pozwoliło na
zmniejszenie prędkości obrotowej dookoła osi podłużnej nawet dwukrotnie w stosunku do
wyżej wymienionych teoretycznych warunkoacutew Znane są rozwiązania gdzie zamiast
wymaganych 20-tu stosuje się 10 obrotoacutew na sekundę i wystarcza to do zapewnienia
odpowiedniej dokładności sterowania pociskami przeznaczonymi do zwalczania celoacutew
nieruchomych bądź poruszających się ze stosunkowo niewielkimi prędkościami ndash czołgi
pojazdy opancerzone barki desantowe
Zmniejszenie prędkości obrotowej wywołuje praktycznie niezauważalną
mimośrodowość trajektorii (lot po spirali) a znakomicie poprawia relację czas przerzutu do
cyklu generowania sił sterujących (jednego z czterech na jeden obroacutet)
Jeśli zdecydujemy się na metodę bezpośredniego naprowadzania to generowanie funkcji
sygnału sterującego w postaci (31) nie sprawia praktycznie żadnych problemoacutew
technicznych Potrzebne dane uchyb h i faza - określa w prosty sposoacuteb system sterowania
Goniometr mierzy kąt pomiędzy własną osią optyczną skierowaną w cel a linią goniometr-
pocisk wyznaczoną przez promieniowanie reflektora (smugacz diody laserowej bądź innego
źroacutedła promieniowania) oraz kąt Odległość D określana jest najczęściej jako iloczyn
średniej prędkości postępowej pocisku i czasu lotu Odchyłka h określana jest z zależności
ℎ = 119863 ∙ 119904119894119899120576 (32)
Pewną trudność stanowi precyzyjne określenie aktualnego kąta obrotu pocisku ( 1 itw )
Komutator związany z umieszczonym na pokładzie pocisku giroskopem wypracowuje ciąg
impulsoacutew prostokątnych co 90deg obrotu Ciąg ten jest przesyłany do układoacutew
wypracowywania sygnału iF a wartości pośrednie (pomiędzy 0divide90 90divide180 180divide270
i 270divide360) obliczane są jako iloczyn średniej prędkości obrotowej z poprzedniego okresu
przez czas
Na rys 35 przedstawiono zasadę wypracowywania wypadkowej siły sterującej
zmieniającej swoją wartość w zależności od wielkości odchyłki bdquohrdquo i kierunek działania
w zależności do kąta Przyjęto 1 2U U 0 Wektor rozpoczyna obroacutet w prawo od
49
położenia t0 Pomiędzy punktami t0 i t1 suma 1U i 2U jest dodatnia H = 1 wektor obiega łuk
pomiędzy punktami t0 i t1 W punkcie t1 suma 1U i 2U zmienia znak i H = -1 następuje
przerzut wektora do punktu t11 wektor obiega łuk pomiędzy t11 a t2 W chwili t2 następuje
kolejna zmiana znaku sumy i funkcji H oraz przerzut do t22 a następnie ruch po łuku t22 do t3
W chwili t3 następuje kolejny przerzut do t33 i ruch po łuku t33 do t00 gdzie cykl się zamyka
Otrzymaliśmy łuk okręgu t3ndasht11 na ktoacuterym wektor siły sterującej Fs nie przebywał w ogoacutele
łuki t11ndasht33 oraz t1ndasht3 na ktoacuterych wektor przebywał jednokrotnie i łuk t33ndasht1 na ktoacuterym wektor
przebywał dwukrotnie Idea opisywanej metody wypracowywania sił sterujących opiera się
na twierdzeniu że kąt rozwarcia sektora t33 ndash t1 będzie się zmieniał od 0 do 180deg w zależności
od stosunku 1U do 2U a w konsekwencji od bdquohrdquo natomiast jego oś symetrii czyli kierunek
siły wypadkowej będzie się zmieniał zgodnie ze zmianami kąta W rezultacie uzyskamy
siłę wypadkową skierowaną w kierunku zapewniającym likwidację uchybu h oraz o wartości
wprost proporcjonalnej do modułu h
Celem sprawdzenia powyższej tezy skorzystamy z definicji efektywnej siły sterującej
Wektor siły sterującej Fs rzutujemy na osie układu Oxyz - poacutełzwiązanego z pociskiem Oś Ox
pokrywa się z osią podłużną pocisku oś Oy jest skierowana prostopadle do goacutery a oś Oz
prostopadle w prawo Układ Oxyz nie obraca się dookoła osi podłużnej Efektywna siła
sterująca efF jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel pod krzywą rzutu wektora siły sterującej Fs
na osie układu Oxyz
Można ją roacutewnież zdefiniować jako siłę o stałej wartości takiej że iloczyn efF razy
czas działania (czas jednego obrotu) jest roacutewny określonej powyżej algebraicznej sumie poacutel
według następujących zależności (33)
119865119890119891119910 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199051
0
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 +int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
(33) 119865119890119891119911 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)
12059311199051
0
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 + int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
gdzie 1 2 3 t t t ewentualnie 4t ndash odpowiednio czasy przerzutu wektora sił sterujących
Przyjmuje się że skutek sterowania ndash zmiana kierunku lotu jest wprost proporcjonalny
do wartości efektywnej siły sterującej W niektoacuterych opracowaniach teoretycznych można
znaleźć twierdzenia że efekt działania dyskretnej siły sterującej na niektoacutere obiekty jest
większy niż roacutewnoważnej siły o stałej wartości - efektywnej siły sterującej Dla
przedstawianego problemu nie ma to praktycznie znaczenia ponieważ interesuje nas przede
wszystkim proporcjonalność siły efektywnej do odchyłki h Analizy teoretyczne wykazały że
efektywność sterowania jednokanałowego względem sterowania n-kanałowego (idealnego)
mierzona stosunkiem wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności - wynosi około
6165
322 Przykład rozwiązania technicznego sterowania jednokanałowego
Rozwiązanie techniczne sterowania jednokanałowego zostanie przedstawione na przy-
kładzie sterowania realizowanego w pocisku przeciwlotniczym Strzała-2 [7-8]
50
Głowica samonaprowadzająca tego pocisku stanowi żyroskopowy zespoacuteł śledzący
(nadążny) ktoacutery nieprzerwanie pokrywa oś optyczną obiektywu koordynatora przyjmującego
promieniowanie podczerwone od celu z kierunkiem na cel Składa się z dwoacutech głoacutewnych
zespołoacutew śledzącego koordynatora celu i z autopilota Śledzący koordynator celu w sposoacuteb
ciągły i automatyczny określa kąt rozbieżności między osią koordynatora a linią rakieta - cel
Aby uzyskać realnie proporcjonalne zbliżenie się pocisku rakietowego do celu oś
koordynatora w czasie naprowadzania powinna nieprzerwanie śledzić cel tj automatycznie
zajmować położenie na linii rakieta - cel Osiąga się to przez zastosowanie śledzącego
koordynatora celu składającego się z koordynatora właściwego i żyroskopowego układu
automatycznego śledze-nia celu (rys 36)
Rys 36 Schemat ideowy koordynatora śledzącego zastosowanego w przeciwlotniczym
zestawie rakietowym Strzała-2
Układ optyczny koordynatora oraz droga przebiegu promieniowania podczerwonego
schematycznie przedstawione zostały na rys 37 Obiektyw koordynatora składa się ze
zwierciadła głoacutewnego (6) przeciwzwierciadła (2) i soczewki korekcyjnej (3) W płaszczyźnie
ogniskowej układu optycznego koordynatora jest umieszczona tarcza modulująca raster (4)
za ktoacuterym bezpośrednio znajduje się fotorezystor (5) będący detektorem promieniowania
podczerwonego Obiektyw i raster są zamocowane na wirniku żyroskopu i obracają się razem
z nim przy czym oś optyczna obiektywu pokrywa się z osią obrotu wirnika żyroskopu
właściwego Owiewka (1) zabezpieczająca układ optyczny jest połączona z kadłubem
głowicy a detektor promieniowania może odchylać się razem z obiektywem względem osi
podłużnej głowicy samonaprowadzającej wokoacuteł środka płaszczyzny ogniskowej o kąt
namiaru (pelengacji)
Rys 37 Schemat układu optycznego koordynatora śledzącego (po lewej) oraz tarcza
modulująca raster zastosowana w pocisku rakietowym Strzała-2 (z prawej)
1 ndash owiewka 2 ndash przeciwzwierciadło 3 ndash soczewka korekcyjna 4 ndash tarcza modulująca raster
5 ndash opornik fotoelektryczny (detektor podczerwieni) 6 ndash zwierciadło magnetyczne (głoacutewne)
51
Gdy cel znajduje się w przedziałach pola widzenia koordynatora promieniowanie
cieplne od celu jest ogniskowane przez układ optyczny koordynatora w plamkę małych
rozmiaroacutew Jeżeli kierunek na cel zgadza się z osią optyczną obiektywu to przedstawienie
celu w postaci plamki skupia się w środku rastru ktoacutery stanowi płytkę płasko-roacutewnoległą
z rysunkiem przedstawiającym przezroczyste i nieprzezroczyste pola (rys 37)
Jeżeli jest rozbieżność kątowa między osią obiektywu a kierunkiem na cel plamka
zmienia położenie względem środka tarczy modulującej (rastru) Podczas obrotu tarczy
strumień cieplny od celu jest modulowany (przerywany) przez raster Na detektor padają
bdquozestawy impulsoacutew promieniowania podczerwonego ktoacuterych częstotliwość powtarzania
(rys 38) jest roacutewna częstotliwości obrotoacutew rastra f0 Częstotliwość zapełnienia zestawu
impulsoacutew roacutewna jest częstotliwości fn i zależy od liczby przezroczystych i nieprzezroczystych
poacutel na rysunku rastra Detektor przekształca wiązki impulsoacutew promieniowania cieplnego
w sygnał elektryczny ktoacutery zawiera informację o wielkości i kierunku rozbieżności kątowej
między osią optyczną obiektywu a kierunkiem na cel
Rys 38 Kształtowanie się sygnałoacutew sterujących w zależności od położenia celu względem osi
podłużnej pocisku rakietowego
4 - przebieg napięcia na wyjściu z detektora 5 - obwiednia zestawu impulsoacutew 6 - pierwsza
harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew
Na rysunku 38 są pokazane wykresy kształtowania sygnału na wyjściu fotorezystora
Za położenie wyjściowe odczytu przyjęto położenie rastra odpowiadające pokazanemu na rys
38a Początek i przerwanie modulacji związane jest z położeniem plamki na rastrze tj
położeniem celu w przestrzeni Przy przesunięciu plamki ze środka rastra w goacuterę wzdłuż osi
Y do położenia bdquo1rdquo napięcie uzyskane na wyjściu z detektora promieniowania będzie zgodne
z tym jakie przedstawione jest na rys 38b ndash krzywa bdquo4rdquo Po zwiększeniu kąta rozbieżności
gdy plamka przesunie się w położenie bdquo2rdquo (rys 38a) napięcie sygnału na wyjściu odbiornika
promieniowania będzie zgodne z rys 38c (krzywa bdquo4rdquo) Przy zmianie kierunku rozbieżności
(przemieszczenie plamki z punktu bdquo2rdquo do bdquo3rdquo) krzywa napięcia (rys 38d linia bdquo4rdquo) niejako
się przemieszcza po osi czasu o wielkość kąta fazowego C roacutewnego kątowi między osią OY
a prostą przeprowadzoną przez środek rastra i plamki Z analizy krzywych przedstawionych
52
na rys 38 wynika że długość zestawu impulsoacutew zależy od wielkości kąta 2α tj od
wielkości kąta rozbieżności a faza od kierunku rozbieżności
Z wyjścia detektora sygnał jest przesyłany do zespołu elektronowego koordynatora (rys
36) w ktoacuterym w kolejności zestawu impulsoacutew kształtuje się sygnał sterujący głowicy Tam
sygnał po wzmocnieniu i ograniczeniu jest przesyłany do detektora amplitudowego z filtrem
wygładzającym ktoacutery wydziela z zestawu impulsoacutew ich obwiednię (krzywa bdquo5rdquo na rys 38)
Dalej sygnał jest przesyłany do wzmacniacza wybierającego nastrojonego na częstotliwości
obrotu rastra Wzmacniacz wydziela pierwszą harmoniczną obwiedni zestawu impulsoacutew
(krzywa bdquo6rdquo na rys 38) ktoacuterej amplituda jest proporcjonalna do wielkości kąta rozbieżności
a faza zależy od kierunku rozbieżności Rysunek rastra wykonany jest w taki sposoacuteb aby
zapewnić w przedziale 35 pola widzenia koordynatora zależność liniową amplitudy
pierwszej harmonicznej obwiedni (obrysowej) - zestawu impulsoacutew na wyjściu wzmacniacza
wybierającego od wielkości kąta rozbieżności Poacutełkola tarczy modulującej zapewniają
niezbędną zależność długości zestawu impulsoacutew od wielkości kąta rozbieżności
Zabezpieczenie przed promieniowaniem tła (chmury prześwity w chmurach) zapewnia
podział rastra na sektory o małych rozmiarach kątowych poroacutewnywalnych z wymiarami
kątowymi celu W celu umożliwienia dokonywania selekcji celu od tła tj selekcji w dwoacutech
osiach wspoacutełrzędnych sektory rastra mają kształt krzywoliniowy Zakłoacutecenia powstające od
tła mają rozmiary w mierze kątowej przewyższające wymiary sektoroacutew W ten sposoacuteb
głębokość modulacji promieniowania podczerwonego od przedmiotoacutew terenowych będzie
mniejsza od głębokości modulacji od celu W ten sposoacuteb zapewnia się niezbędną selekcję
przestrzenną celu od przedmiotoacutew terenowych i tła
Pierwsza harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew jest sygnałem sterującym głowicy
ktoacutery po wzmocnieniu w zespole elektronowym (bdquonapięciowordquo i bdquomocowordquo) w postaci
odpowiedniej wartości prądu korekcji zostaje przesłany do autopilota (rys 36) w celu
kierowania sterami rakiety oraz do uzwojenia układu korekcyjnego Pod wpływem sygnału
sterującego powstaje w układzie korekcyjnym żyroskopu moment korekcyjny wywołujący
jego precesję (obroacutet osi wirnika) w kierunku celu likwidując rozbieżności kątowe (namiar
kątowy na cel) do zera
Elementem wykonawczym śledzącego koordynatora celu głowicy samonaprowadza-
jącej jest żyroskop trzystopniowy (rys 39a) Wirnik żyroskopu swobodnego ktoacuterego
podstawowym elementem jest magnes trwały (bdquo20rdquo na rys 39a) i ktoacutery jest jednocześnie
głoacutewnym zwierciadłem obiektywu jest umocowany w zawieszeniu przegubowym umożliwia-
jącym odchylenie w dowolnym kierunku o 40deg od wzdłużnej osi głowicy Podstawową
właściwością żyroskopu swobodnego jest to że oś własna obrotu jego wirnika zachowuje
niezmiennie swoacutej kierunek w przestrzeni Ponieważ oś optyczna obiektywu jest połączona
z osią obrotu wirnika więc przy wszystkich przechyłach i obrotach kadłuba pocisku
rakietowego pole widzenia głowicy samonaprowadzającej jest stabilizowane w przestrzeni
Wirnik żyroskopu jest umieszczony wewnątrz uzwojeń korekcyjnych (rys 39b)
i stanowi solenoid ktoacuterego oś jest zgodna z osią wzdłużną głowicy samonaprowadzającej
Podczas przepływu prądu w uzwojeniach korekcji powstaje w nich zmienne pulsujące
z częstotliwością powtarzania zestawu impulsoacutew pole magnetyczne W wyniku wzajemnego
oddziaływania obracającego się magnesu z pulsującym polem magnetycznym uzwojeń
53
korekcji będą oddziaływać na wirnik żyroskopu siły przyłożone do biegunoacutew magnesu
Ponieważ częstotliwość prądu korekcji odpowiada częstotliwości żyroskopu średnia wartość
w czasie sił wypadkowych będzie zachowywała niezmieniony swoacutej kierunek w przestrzeni do
punktu przyłożenia (wirnika żyroskopu) W celu uzyskania precesji żyroskopu w płaszczyźnie
kąta rozbieżności w kierunku jego zmniejszania moment korekcji powinien się znajdować
roacutewnież w płaszczyźnie kąta rozbieżności Kierunek momentu korekcji zależy od fazy prądu
w uzwojeniu korekcyjnym W związku z tym że w zespole elektronowym następuje zjawisko
opoacuteźniania sygnału sygnał sterujący na wyjściu zespołu elektronowego opoacuteźnia się w fazie
w stosunku do obwiedni zestawu na wyjściu opornika fotoelektrycznego W celu skompen-
sowania tego przesunięcia fazowego linia podziału rastra modulującego jest przesunięta
względem linii biegunoacutew magnesu zgodnie z kierunkiem obrotu wirnika żyroskopu o kąt
odpowiadający opoacuteźnieniu sygnału w zespole elektronowym
Rys 39 Żyroskop głowicy samonaprowadzania (a) oraz jej korpus z cewkami (b)
14 - zwierciadło 15 - soczewka korekcyjna 17 - przysłona 18 - raster 20 - zwierciadło-magnes 26 -
detektor 28 - cewka komutacji 34 - detektor podczerwieni 36 - cewka (uzwojenie) korekcji 37 -
cewka (uzwojenie) obrotoacutew 38 - cewka (uzwojenie) kompensacyjna 43 - cewka wyszukiwania
W celu zapewnienia celowania w czasie bdquouchwycenia obiektu powietrznego niezbędne
jest pokrycie osi optycznej obiektywu koordynatora z osią urządzenia celowniczego ktoacutera
jest roacutewnoległa do osi wzdłużnej rakiety W przypadku gdy cel będzie się znajdował w polu
widzenia urządzenia celowniczego roacutewnież będzie się znajdował w polu widzenia głowicy
samonaprowadzającej Dla zapewnienia automatycznego nieprzerwanego pokrywania osi
optycznej obiektywu z osią wzdłużną rakiety w czasie śledzenia celu konieczne jest
zastosowanie czujnika do mierzenia rozbieżności między tymi osiami Czujnikiem tym
mierzącym odchylenia żyroskopu od osi wzdłużnej rakiety jest uzwojenie namiarowe
(pelengacyjne) Oś uzwojenia namiarowego (pelengacyjnego) jest zgodna z osią wzdłużną
pocisku rakietowego Jeśli płaszczyzna obrotu magnesu wirnika żyroskopu zgadza się
z płaszczyzną zwojoacutew uzwojenia pelengacyjnego to siła elektromotoryczna powstająca
w uzwojeniu namiarowym jest roacutewna zeru W przypadku odchylenia osi żyroskopu o pewien
kąt od wzdłużnej osi głowicy powstaje SEM ktoacutera jednoznacznie wyznacza wielkość
i kierunek kąta rozbieżności (amplituda i faza SEM) Sygnał z uzwojenia namiarowego po
wzmocnieniu w zespole elektronowym koordynatora śledzącego zostaje przesłany do uzwoje-
nia korekcyjnego Pod wpływem działania momentu układu korekcyjnego żyroskop
54
rozpoczyna precesję w kierunku zmniejszenia kąta rozbieżności doprowadzając jego wartość
do zera
Blokowanie żyroskopu głowicy jest konieczne tyko w czasie celowania i po
uchwyceniu celu Zostaje ono wyłączone w momencie przejścia głowicy w tryb pracy
śledzenia
W czasie śledzenia celu gdy prędkość linii pocisk rakietowy cel nie roacutewna się zeru
głowica śledząca wypracowuje sygnały sterujące dla steroacutew rakiety ktoacutere są proporcjonalne
do kąta rozbieżności pomiędzy kierunkiem celu a osią optyczną obiektywu Z uwagi na roacuteżne
w czasie wartości momentoacutew sił korygujących aby nie następowało zmniejszanie
i zwiększanie prędkości obrotowych żyroskopu stosuje się układ stabilizacji jego obrotoacutew
Utrzymuje on stałą prędkość obrotową wirnika żyroskopu w stosunku do ziemi w odniesieniu
do kadłuba głowicy jego prędkość będzie zmienna ponieważ pocisk rakietowy obraca się ze
zmienną prędkością w przedziale 20divide10 obrs
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego Strzała-2 jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do bezwzględnej
prędkości kątowej obrotu linii wizowania pocisk-cel Istota metody polega na tym aby
sprowadzić do zera prędkość kątową linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku z celem
w tzw punkcie wyprzedzonym Schematy naprowadzania pocisku na cel według metody
proporcjonalnego zbliżenia na kursach spotkaniowym i pościgowym przedstawiono na
rys 310
Rys 310 Naprowadzanie się przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2 metodą
proporcjonalnej nawigacji na kursie pościgowym (a) i spotkaniowym (b)
Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci do wybranego punktu
spotkania lecz jego lot jest zaprogramowany w celu wypracowania kątoacutew wyprzedzenia
i przewyższenia Sterowanie gazodynamiczne z wykorzystaniem siły ciągu prochowego
silnika sterującego odbywa się według sygnału z uzwojenia namiaru sprzężonego
z podstawowym sygnałem sterowania stanowiąc w istocie układ sprzężony według kąta
namiaru (pelengu)
Układ sterowania lotem pocisku rakietowego jest przeznaczony do realizowania
określonego sposobu naprowadzania Jako miernik prędkości kątowej linii rakieta-cel
wykorzystuje się jednokanałową żyroskopową głowicą samonaprowadzającą Za podstawę
55
budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę jednokanałowego sterowania obracającym się
pociskiem z organem wykonawczym w postaci steroacutew pracujących w przekaźnikowym trybie
pracy Metoda sterowania jednokanałowego polega na tym że jeden organ wykonawczy
wykorzystując obroacutet pocisku wytwarza siłę sterowania w dowolnym kierunku przestrzeni
Najważniejszymi elementami wchodzącymi w skład przedziału sterowania są
prochowy akumulator ciśnienia turbogenerator oraz zespoacuteł sterujący (rys 311) Akumulator
ciśnienia zawiera w swoim wnętrzu ładunek prochowy ktoacutery pobudzony elektrycznym
zapłonnikiem spalając się generuje duże objętości gazoacutew prochowych Część z nich zasila
turbogenerator (jednofazowa prądnica synchroniczna ze wzbudzeniem od magnesoacutew stałych)
będący pokładowym źroacutedłem zasilania a część wykorzystywana jest przez zespoacuteł sterujący
w czasie lotu pocisku rakietowego Zespoacuteł sterujący odpowiedzialny jest za przerzucanie
steroacutew aerodynamicznych z jednego skrajnego położenia w drugie w czasie lotu pocisku Jest
to wzmacniacz gazowy elektrycznych sygnałoacutew sterujących wypracowanych przez głowicę
samonaprowadzającą Działa on pod wpływem dopływających z prochowego akumulatora
ciśnienia gazoacutew prochowych Po przesłaniu sygnałoacutew sterowania z głowicy samonapro-
wadzającej prąd przepływa kolejno do jednej lub drugiej cewki elektromagnesoacutew Zasilając
cewkę prądem kotwica z suwakiem (rys 311) zostaje przyciągnięta w stronę elektromagnesu
otwierając przejście gazu do lewej przestrzeni cylindra roboczego Pod wpływem ciśnienia
gazu tłok przesuwa się do prawego skrajnego położenia ciągnąc za sobą występ wodzidełka
(rys 311) i obraca je wraz ze sterami o 30deg
Rys 311 Zespoacuteł sterujący przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2
7 - cylinder roboczy z tłokiem 8 - ster 5 i 10 - cewki 11 - kotwica 13 - suwak 15 - filtr dokładnego
oczyszczania 21- wodzidełko
56
Gaz przepływający do ruchomej przestrzeni roboczej naciskając na suwak powoduje że
ster szybciej powraca do pierwotnego położenia niż by to miało miejsce poprzez
oddziaływanie cewki dzięki czemu uzyskuje się zwiększenie szybkości działania steroacutew
Aby uzyskać wymaganą trajektorię lotu pocisku rakietowego trzeba do zespołu
sterującego dostarczyć odpowiednie sygnały sterujące Jeśli do urządzenia sterowania
zostanie przesłany sygnał o jednakowej biegunowości (rys 312a) to stery będą się
znajdowały na jednym i tym samym położeniu a powstająca wypadkowa siła sterowania
w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru Jeśli do urządzenia sterowania zostanie
przesłany z częstotliwością obrotu rakiety sygnał dwubiegunowy (rys 312b) to stery będą
zmieniały położenie z jednego skrajnego do drugiego co poacuteł obrotu a powstająca w związku
z tym wypadkowa siła sterowania Rp osiągnie maksymalną wielkość
Kierunek siły napędowej Rp można zmieniać zmieniając fazę sygnału sterowania Na
rys 38b pokazany jest przypadek kiedy przerzut steroacutew dokonuje się podczas poziomego
położenia osi ich obrotu Przy tym wypadkowa siła sterowania skierowana jest w prawo
W celu uzyskania zależności proporcjonalnej siły sterowania od amplitudy sygnału
sterowania jest wprowadzona do układu sterowania linearyzacja wymuszona za pomocą
napięcia sinusoidalnego Sygnał linearyzacji Ul mający częstotliwość podwojoną sumuje się
z sygnałem sterowania Us w sumatorze autopilota głowicy samonaprowadzającej - tworząc
sygnał sumaryczny Usum Z wyjścia wzmacniacza mocy autopilota sygnał prostokątny Urm jest
przesyłany do zespołu sterującego W przypadku braku sygnału sterowania jest przesyłany do
zespołu steroacutew jeden sygnał linearyzacji (rys 312d) stery będą przerzucane co 90deg
i wypadkowa siła sterowania Rp w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru
Rys 312 Kształtowanie sygnałoacutew sterujących głowicy samonaprowadzania
57
W przypadku pojawienia się sygnału sterowania (rys 312e) przerzut steroacutew od
sumującego sygnału Usum będzie się odbywał także cztery razy w czasie obrotu co 90deg plusmnΔφ
co powoduje powstawanie siły wypadkowej Rp proporcjonalnej do amplitudy sterowania Us
Jeżeli siła sterowania R w początkowym momencie jest skierowana w stronę punktu bdquo1rdquo to
podczas obrotu rakiety zgodnie z ruchem wskazoacutewek zegara siła sterująca R przemieszcza się
od punktu 1 do punktu 2 (ponieważ sygnał sumujący Usum a zgodnie z tym sygnały Urm
między punktami 1 i 2 nie zmieniają biegunowości) W punkcie 2 zachodzi przerzut steroacutew
(sygnał Usum zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 2 do
położenia 21 Dalej siła sterowania przemieszcza się w kierunku punktu 3 (sygnał Usum
między punktami 21 i 3 nie zmienia biegunowości) W punkcie 3 następuje przerzut steroacutew
(zmienia się biegunowość sygnału Usum) i kierunek siły sterowania z położenia 3 przechodzi
do położenia 31 Następnie siła sterowania przemieszcza się do położenia punktu 4
(biegunowość sygnału Usum stała) W punkcie 4 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum
zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 4 do położenia 41
Siła sterowania przemieszcza się następnie w kierunku punktu 5 (biegunowość sygnału Usum
stała) W punkcie 5 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum zmienia biegunowość i kierunek
siły sterowania przechodzi z położenia 5 do położenia 51)
Jak widać z rys 312e podczas pełnego obrotu rakiety siła sterowania wypełnia
powierzchnie sektoroacutew ograniczone łukami 1-2 21-3 3
1-4 4
1-5 Sektory 2
1-l-4
1 i 4-3
1-2
wzajemnie się roacutewnoważą Niezroacutewnoważona pozostaje powierzchnia sektora ograniczonego
łukiem 41-2 Wielkość tej powierzchni zależy od amplitudy sygnału sterowania Us i określa
wielkość wypadkowej siły sterowania Kierunek osi symetrii sektora niezroacutewnoważonego
określa kierunek wypadkowej siły sterowania W ten sposoacuteb w jednokanałowej metodzie
kształtowania sygnału kierowania z wprowadzeniem sygnału linearyzacji wielkość
wypadkowej siły sterowania zależy od amplitudy a jej kierunek mdash od fazy sygnału
sterowania
33 Dwukanałowy system sterowania przerzutowego
Opisany w pkt 31 jednokanałowy układ wypracowywania sił sterujących według
metody bezpośredniego naprowadzania charakteryzuje się zaroacutewno prostotą samej
konstrukcji jak i sygnału sterującego niskimi kosztami wykonania niezawodnością działania
i wystarcza-jącą dokładnością Jedyną poważną wadą omawianego sposobu jest stosunkowo
mała efektywność Jak wykazały analizy teoretyczne maksymalny efektywny impuls
sterujący wynosi tylko 0636 Fs
Jedynym znanym sposobem wyeliminowania tej wady jest zastosowanie systemu
dwukanałowego Niestety poprawa efektywności wiąże się z innymi problemami przede
wszystkim z niezamierzonym wzajemnym oddziaływaniem kanałoacutew sterowania między sobą
Założenia wyjściowe dla systemu dwukanałowego są bardzo podobne do opisanych wcześniej
z tym że układ śledzenia określa niezależne odchyłki hy ndash w płaszczyźnie pionowej
i hz ndash w płaszczyźnie poziomej (rys 313)
Na podstawie odchyłek generowane są dwa niezależne sygnały sterujące Uy dla
płaszczyzny pionowej i Uz dla płaszczyzny poziomej Pocisk wyposażony jest w dwie pary
58
steroacutew zamieniających się rolami w miarę zmiany kąta obrotu pocisku (rys 314) ale zawsze
jedna z nich działa w płaszczyźnie pionowej ndash kanał pochylenia a druga w tym samym czasie
w płaszczyźnie poziomej ndash kanał kierunku Na rysunku 314a przedstawiono początkowe
położenie steroacutew Para steroacutew I-III przez następne 90deg obrotu w prawo może wypracowywać
siłę sterującą ktoacuterej wektor będzie obiegał ćwiartkę goacuterną lub dolną okręgu w zależności od
znaku sygnału w kanale pochylenia a zatem zostanie do niej podłączony sygnał pochylenia
Na rysunku wektor obiega goacuterną ćwiartkę ndash kolor czerwony
Rys 313 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Rys314 Przykładowa kolejność obiegania kolejnych ćwiartek przez wektory sił sterujących
od pary steroacutew I-III ndash kolor czerwony i pary II-IV ndash kolor niebieski
59
Analogicznie para steroacutew II-IV może generować wektor obiegający lewą lub prawą
ćwiartkę na rysunku ćwiartkę prawą ndash kolor niebieski Stery te przez następne 90deg obrotu
będą pełnić rolę steroacutew kierunku i będzie do niej podłączony sygnał kierunku Na rysunku
314b przedstawiono sytuację w ciągu następnych 90deg obrotu (90deg ndash 180deg) ndash siłę skierowaną
do goacutery wypracowują teraz stery II-IV i do nich zostanie teraz podłączony sygnał pochylenia
ndash stery zmieniły się rolami Rysunek 314c przedstawia sytuację w kolejnej ćwiartce (180deg ndash
270deg) stery znoacutew zamieniły się rolami Na rysunku 314d sytuacja zmieniła się o tyle że
w obydwu kanałach nastąpiła zmiana znaku sygnałoacutew sterujących i w konsekwencji wektor
obiega ćwiartkę dolną ndash pochylenie i lewą ndash kierunek W wyniku takiego sterowania w ciągu
jednego obrotu powstanie siła wypadkowa w kanale pochylenia skierowana do goacutery i roacutewna
50 wartości maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo i jedna ćwiartka bdquow doacutełrdquo Analogicznie
w kanale kierunku powstanie siła wypadkowa skierowana w prawo i roacutewna 50 wartości
maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquow prawordquo i jedna bdquow lewordquo
Rysunek 314 przedstawia tylko zasadę omawianej metody wypracowywania sił
sterujących sygnały sterujące mogą zmieniać znak przy dowolnym kącie obrotu
i w konsekwencji wypadkowa siła w każdym z kanałoacutew może przyjmować wartości od zera
do swojej wartości maksymalnej ndash np wszystkie cztery ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo
Analizy teoretyczne wykazały że efektywność sterowania dwukanałowego jest większa
niż sterowania jednokanałowego i względem sterowania n-kanałowego (mierzona stosunkiem
wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności) wynosi około 6165
34 JEDNOKANAŁOWY SYSTEM STEROWANIA PROPORCJONALNEGO
Podstawową wadą dyskretnych sposoboacutew wypracowywania sił sterujących (za pomocą
steroacutew przerzutowych) jest generowanie dużych oporoacutew aerodynamicznych bądź też strat
siły ciągu Stery aerodynamiczne lub ruchome nasadki dysz muszą wychylać się w skrajne
położenia niezależnie od potrzeb zmiany kierunku lotu i w trakcie całego lotu generują straty
natomiast uzyskana siła stanowi w najlepszym przypadku dla sterowania jednokanałowego
tylko około 64 siły wypracowywanej przez układ
Do niedawna jedynym znanym sposobem zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych było
zastosowanie sterowania dwukanałowego ktoacutere ze względu na większą efektywność
wytwarzania siły sterującej pozwalało zmniejszyć wartości kąta wychylenia steroacutew
przerzutowych a im mniejszy kąt przerzutu steroacutew tym mniejszy opoacuter aerodynamiczny
Szybki rozwoacutej ostatnimi czasy techniki mikroprocesorowej oraz bezszczotkowych
silnikoacutew elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą prędkością
działania oraz wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu umożliwił zastosowanie
w sterowaniu jednokanałowym proporcjonalnego wychylania steroacutew Istotą takiego
sterowania jest minimalizowanie oporoacutew aerodynamicznych rakiety wskutek zmniejszenia
kątoacutew wychylenia steroacutew (wartość kąta wychylenia steroacutew nie jest stała jak w sterowaniu
przerzutowym ale proporcjonalna do sygnału sterowania) oraz zminimalizowania ruchoacutew
poprzecznych rakiety podczas lotu w kierunku celu Możliwość proporcjonalnego wychylania
steroacutew nie wymaga już stosowania sygnału linearyzacji
60
Rys 315 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego
FS ndash filtr synchroniczny OD ndash ogranicznik dynamiczny NOP ndash układ nawrotu na odcinku
początkowym Kvn ndash przełącznik wspoacutełczynnika wzmocnienia dla pracy w reżimie bdquospotkanierdquo
i bdquopogońrdquoDF ndash detektor fazowy GNO ndash generator napięcia odniesienia Wp ndash filtr BL ndash blok
linearyzacji DPK ndash czujnik prędkości kątowych rakiety WM ndash wzmacniacz mocy BFS ndash blok
formowania sygnału jednokanałowego Upr ndash napięcie komendy programowej
Na rys 315 przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego natomiast na rys 316
przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym
systemem sterowania proporcjonalnego
61
Rys 316 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym systemem
sterowania proporcjonalnego
35 Podsumowanie
Większość wspoacutełczesnych przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych
bliskiego zasięgu wykorzystuje dyskretne sterowanie jednokanałowe polegające na
kilkakrotnym przerzucie steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie jednego
obrotu rakiety
Podstawową zaletą takiego rozwiązania jest prosta konstrukcja niski koszt wykonania
niezawodność działania i stosunkowo duża dokładność naprowadzania [41]
Podstawową wadą dyskretnego systemu jednokanałowego jest mała efektywność
sterowania oraz generowanie niepotrzebnych oporoacutew aerodynamicznych oraz sił
poprzecznych związanych z przerzutem steroacutew Niektoacutere z tych wad można wyeliminować
stosując dyskretne sterowanie dwukanałowe ale należy się woacutewczas liczyć z problemem
62
wzajemnego oddziaływania między kanałami oraz trudnościami technologicznymi wykonania
dwoacutech napędoacutew zamiast jednego dysponując bardzo ograniczoną przestrzenią w przedziale
steroacutew
Chcąc zwiększyć strefę rażenia zestawu a jednocześnie polepszyć dokładność
naprowadzania należałoby zastosować sterowanie proporcjonalne polegające na płynnym
wychylaniu się steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej wykorzystujące
w bloku napędu steroacutew np bezkolektorowe silniki elektryczne prądu stałego sterowane
mikroprocesorami
Likwidacja przerzucania steroacutew w systemie kierowania pozwoli przy okazji usunąć
dodatkową składową zakłoacuteceń wnoszoną pracą układu sterowania w obwoacuted kierowania
koordynatorem głowicy samonaprowadzającej
63
III CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNO-TECHNOLOGICZNA
4 Analiza i optymalizacja rozwiązań konstrukcyjnych bloku sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
41 Koncepcja bloku steroacutew
Blok sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew jest elementem
wykonawczym bloku kierowania przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M
realizującym funkcję autonomicznego i automatycznego naprowadzania pocisku na cel do
momentu trafienia na podstawie sygnałoacutew generowanych przez głowicę samonaprowadzającą
(GSN) Blok steroacutew z napędem elektrycznym stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z gazowym napędem steroacutew
Celem rozprawy jest opracowanie hybrydowego serwomechanizmu ze sterowaniem
aerodynamicznym i gazodynamicznym
Elementy składowe serwomechanizmu hybrydowego
1) układ elektryczny ze sterowaniem aerodynamicznym składający się z
- obudowy
- reduktora z elektrycznym silnikiem bezszczotkowym
- elektronicznego konwertera siłowego
- osi napędzającej dwa stery aerodynamiczne
- rozdzielacza i łożysk
2) układ sterowania gazodynamicznego pracujący w pierwszej sekundzie lotu pocisku
składający się z
- silnika prochowego generującego gazy
- zapłonnika
- filtra cząstek stałych
- przewodoacutew gazowych
Tradycyjne serwomechanizmy danej klasy rakiet sterowanych były wykonywane jako
siłowniki pneumatyczne Sterowanie kątowym położeniem steroacutew było realizowane w sposoacuteb
przekaźnikowy - za pomocą modulacji szerokości odstępoacutew czasowych położenia steroacutew
w obu skrajnych pozycjach względem położenia zerowego Taka metoda regulowania
tworzyła dodatkowy opoacuter strumienia powietrza a przekaźnikowe przełączanie wnosiło
składową błędu do układoacutew głowicy samonaprowadzającej
Jedną z metod realizacji sterowania serwomechanizmem wirujących rakiet małogabary-
towych jest elektryczne sterowanie wykorzystujące bezszczotkowy silnik elektryczny prądu
stałego z zastosowaniem rezonansowego sposobu sterowania Zapewniając elektromechanicz-
ny rezonans na częstotliwości obrotu rakiety można znacznie obniżyć wartość mocy potrzeb-
nej serwomechanizmowi jak roacutewnież wartość prądu zasilania i przesunięcia fazowego
Sterowanie silnikiem elektrycznym jest realizowane za pomocą siłowych układoacutew
elektrycznych z zastosowaniem sterowania mikroprocesorowego Jego możliwości pozwalają
realizować sterowanie proporcjonalne wyjściowych wspoacutełrzędnych serwomechanizmu
w szerokim zakresie z dużą prędkością kątową i wysoką dokładnością działania
64
W poroacutewnaniu z pneumatycznymi serwomechanizm elektryczny realizuje proporcjo-
nalne kątowe pozycjonowanie z liniową charakterystyką regulacyjną a brak drgań własnych
podnosi efektywność energetyczną całego systemu sterowania pocisku przez co wydłuża się
zasięg lotu i dokładność naprowadzania
Wykorzystanie sterowania mikroprocesorowego pozwala na elastyczną adaptację
serwomechanizmu w systemie sterowania oraz umożliwia zmianę filtroacutew korygujących i cha-
rakterystyk częstotliwościowych W celu podwyższenia niezawodności działania i warunkoacutew
bezpieczeństwa podczas startu mikroserwomechanizm ma wbudowane urządzenia kontroli
przedstartowej wspoacutełdziałające z systemem sterowania i elementami automatyki rakiety
Etapy projektowania bloku sterowania z elektrycznym napędem steroacutew
Etap 1 Określenie wymagań technicznych mikroserwomechanizmu koncepcja mikro-
serwomechanizmu wykonanie analiz rozwiązań konstrukcyjnych i schematoacutew
technicznych
Etap 2 Określenie charakterystyk aerodynamicznych pocisku na podstawie wynikoacutew
badań w tunelu aerodynamicznym wyboacuter schematu strukturalnego systemu
sterowania wykonanie modelowania matematycznego lotu modelu określenie
wymagań odnośnie dokładności działania i charakterystyk dynamicznych serwo-
mechanizmu sprecyzowanie wartości momentoacutew zawiasowych i sił działających
na stery wykonanie projektu konstrukcyjnego serwomechanizmu i stanowiska
kontrolnego
Etap 3 Wykonanie modeli doświadczalnych potwierdzenie charakterystyk technicznych
serwomechanizmu na podstawie badań na stanowisku kontrolnym w procesie
autonomicznego działania
Etap 4 Wykonanie modeli doświadczalnych wykorzystanie modeli do badań poligono-
wych w zestawie rakiety skorygowanie dokumentacji konstrukcyjnej na podstawie
wynikoacutew badań
Tabela 41
Poroacutewnanie parametroacutew i funkcji pneumatycznego i elektrycznego bloku steroacutew
Lp Parametr funkcja Blok steroacutew
pneumatycznych
Blok z napędem
elektrycznym
Uwagi
1 Napięcie źroacutedła zasilania +20-20 V 22-30 V
2 Gazodynamiczne sterowanie
rakietą w początkowej fazie lotu
07 s
min 1 s
3 Maksymalny kąt odchylenia steru plusmn 15deg plusmn 2 0 deg
4 Czas pracy baterii pokładowej
- w temp +50degC
- w temp -35degC
gt11 s
gt14 s
min 60 s
5 Sposoacuteb pracy siłownika
napędzającego stery
przekaźnikowe
wychylenie steroacutew
proporcjonalne
wychylenie steroacutew
6 Składane stery i destabilizatory
(chowane obrysie korpusu bloku)
jest
bd
Realne
technicznie
7 Uzbrojenie bloku bloku
bojowego po rozłożeniu steroacutew
jest bd Realne
technicznie
65
Tabela 42
Zestawienie zespołoacutew wspoacutelnych blokoacutew steroacutew pneumatycznego i elektrycznego
Lp
Nazwa zespołu
Oznaczenie
w bloku steroacutew
G1120000
Oznaczenie
w bloku z
napędem
elektrycznym
Uwagi
1
Prochowy Silnik Sterują-
cy (PSS) zawierający
- komorę
- ładunek prochowy
- zapłonnik
- przewody rurkowe
G1127000 -
2
Rozdzielacz gazu PSS - - W bloku G1120000 stanowi
podzespoacuteł siłownika
G1122000
3 Destabilizator G1120070 -
4 Tachometr G1124000 -
5 Wzmacniacz G1125000 -
6
Gniazdo G1126000 - Do elektrycznego połączenia
rakiety z wyrzutnią
7
Łączoacutewka G1120060 - Do elektrycznego połączenia
bloku steroacutew z GSN
Tabela 43
Zestawienie nowych zespołoacutew występujących w elektrycznym bloku steroacutew
Lp Nazwa zespołu Uwagi
1
Bateria Zapewniająca zasilanie zespołoacutew bloku steroacutew i
GSN od chwili startu rakiety do momentu
trafienia w cel
2
Elektryczny zespoacuteł sterowania
aerodynamicznego zawierający
- bezkolektorowy silnik elektryczny prądu
stałego z reduktorem
- oś z dwoma sterami
- elektroniczny poacutełprzewodnikowy
konwerter siłowy ze sterowaniem
procesorowym
- rozdzielacz gazu z łożyskami
Zapewniający podawanie gazoacutew prochowych
do dysz PSS zgodnie z programem sterowania
na początkowym odcinku toru lotu rakiety
42 Opracowanie wymagań dla bloku sterowania z gazodynamicznym sterowaniem
Zestaw bdquoGROMrdquo jako przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy jest przeznaczony
do zwalczania nisko lecących statkoacutew powietrznych samolotoacutew i śmigłowcoacutew Pocisk
rakietowy jest wystrzeliwany z jednorazowej wyrzutni rurowej umieszczanej na ramieniu
strzelca Dlatego najważniejszym wymogiem jest mała masa i wymiary pocisku Z drugiej
strony w celu zminimalizowania wpływu startującego z wyrzutni pocisku na strzelca należy
66
zapewnić niewielką prędkość startową co wymaga z kolei zastosowania w pocisku układu
steroacutew ze sterowaniem gazodynamicznym (GDS) Ponieważ skuteczność aerodynamicznych
powierzchni sterowych w początkowej fazie lotu pocisku jest niewystarczająca ze względu na
małą prędkość niezbędne jest sterowanie za pomocą efektywnego układu GDS
W pracy zdecydowano się na opracowanie sterowania hybrydowego składającego się
z układu gazodynamicznego sterowania w początkowej fazie lotu (do ok 1 sekundy od startu)
oraz układu sterowania aerodynamicznego z elektrycznym napędem steroacutew działającego
w dalszej fazie lotu pocisku do celu
Układ sterowania aerodynamicznego z napędem elektrycznym został zaprojektowany
z wykorzystaniem szybkiego bezszczotkowego silnika prądu stałego i siłowej techniki
poacutełprzewodnikowej ze sterowaniem mikroprocesorowym Jego możliwości pozwalają na
proporcjonalną kontrolę wspoacutełrzędnych wyjściowych elektrycznego bloku sterowania
w szerokim zakresie z dużą szybkością i wysoką dokładnością W poroacutewnaniu z blokiem
gazodynamicznym liniowość regulacji bez wprowadzania dodatkowych drgań poprawia
efektywność energetyczną całego systemu naprowadzania łącznie z głowicą samona-
prowadzającą
Analiza istniejących wersji rozwiązań technicznych blokoacutew ze sterowaniem gazodyna-
micznym (GDS) i wyboacuter wersji dla pocisku GROM
Analiza materiałoacutew uzyskanych w wyniku wyszukiwania informacji patentowych
wskazuje że opracowanie urządzeń z hybrydowym blokiem sterowania dla kierowanych
aparatoacutew latających (AL) stanowi aktualne i złożone wyzwanie naukowo-techniczne ktoacutere
wymaga rozwiązania problemoacutew mechaniki ośrodkoacutew ciągłych (aerodynamiki teoretycznej
i eksperymentalnej dynamiki gazu) mechaniki teoretycznej automatyki oraz inżynierii
materiałowej
Wiodącymi firmami w dziedzinie systemoacutew sterowania aero- i gazodynamicznego
(hybrydowego) są Thiokol Corporation (USA) LTV (USA) General Dynamics (USA)
Matra (Francja) Propulsion (Francja) Laboratorium badawcze w Sommersfield (Wielka
Brytania) British Aerospace public Limited comp (Wielka Brytania) British Aerocraft
(Wielka Brytania) Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoWympiełrdquo (Rosja)
Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoFakiełrdquo (Rosja) Państwowy Naukowo-Badawczy
Instytut Systemoacutew Lotnictwa (Rosja)
Urządzenia aero- i gazodynamicznego sterowania (AGDS) są coraz częściej wykorzy-
stywane w AL W pocisku rakietowym R-73 (Rosja) jest stosowany aero- i gazodynamiczny
system sterowania w pocisku rakietowym Mica (Francja) wykorzystany jest AGDS z dwoma
sterami w pocisku ASRAAM (Niemcy Anglia) w uzupełnieniu do aerodynamicznych steroacutew
pracuje się nad możliwością zastosowania urządzenia gazodynamicznego sterowania
Głoacutewne tendencje w zakresie poprawy charakterystyki AGDS to
1) zwiększenie wydajności tworzenia sił i momentoacutew kontroli przez roacutewnoczesne działanie
aerodynamicznych i gazodynamicznych urządzeń wykonawczych (zastosowanie aero-
i gazodynamicznego sterowania)
2) zmniejszenie strat siły ciągu silnika z powodu AGDS poprzez racjonalny wyboacuter rodzaju
i właściwości urządzeń wykonawczych
67
3) zmniejszenie zapotrzebowania na moc bloku sterowania powodującego korzystniejszy
doboacuter urządzeń wykonawczych
4) zmniejszenie masy i wymiaroacutew AGDS wskutek zastosowania aerodynamicznych
i gazodynamicznych urządzeń sterujących
5) uproszczenie konstrukcji i zwiększenie niezawodności urządzeń AGDS
Wymagania techniczne stawiane AGDS określono na podstawie badań roacuteżnych
urządzeń w wyrobach o podobnym przeznaczeniu wiodących firm krajowych
i zagranicznych ze szczegoacutelnym uwzględnieniem zastosowania w wysokomanewrowych AL
Głoacutewne parametry techniczne przyjęte dla nowoczesnych urządzeń AGDS są następujące
1) maksymalna wartość bocznej siły sterującej
2) liczba kanałoacutew sterowania - co najmniej 2
3) czas pracy AGDS nie mniejszy niż czas potrzebny do stabilizacji i sterowania rakiety
4) duża szybkość działania
5) mały moment zawiasowy
6) minimalne straty ciągu silnika sterującego (PSS)
7) minimalna masa i wymiary AGDS
Uzasadnienie wyboru przyjętego kierunku badań
Z wynikoacutew analizy literatury naukowo-technicznej wynika że wytworzenie sterujących
sił gazodynamicznych jest możliwe w następujący sposoacuteb
1) Sterowanie wektorem ciągu silnika sterującego poprzez zmianę kierunku strumienia
gazoacutew wylotowych (bez tworzenia skoku gęstości czyli fali uderzeniowej) Przykłady
realizacji tej metody są następujące
- AGDS z dyszą obrotową
- AGDS z deflektorem
- AGDS ze sterami gazowymi wewnątrz dyszy
2) Sterowanie wektorem ciągu poprzez stworzenie fali uderzeniowej w nadkrytycznej
części dyszy Przykładem tej metody są
- AGDS ze spojlerami
- AGDS z wydmuchem gazu lub cieczy do nadkrytycznej części dyszy
3) Sterowanie strumieniem gazu na powierzchnie AL Na przykład wykorzystując efekt
Coanda lub przez wydmuch gazu w celu stworzenia fali uderzeniowej strumieniem
naddźwiękowym na powierzchni opływu
4) Poprzez zastosowanie połączonych urządzeń hybrydowych (aero- i gazodynamicznych)
Przykładem takich urządzeń są aerodynamiczny ster z zamocowaną na stałe dyszą oraz
wspoacutełdziałanie steroacutew - aerodynamicznego i gazowego
Tabela 44 przedstawia klasyfikację sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił
sterowania i urządzeń do ich realizacji
68
Tabela 44
Klasyfikacja sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił sterowania
Kombinowa
ne sposoby
sterowania
Sterowanie
wektorowe ciągiem
silnika z
wykorzystaniem fali
uderzeniowej
Sterowanie wektorowe ciągiem silnika bez fali
uderzeniowej
Wydmuch
gazu na
obudowę
urządzenia
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z dy
szą kąto
wą
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z gazo
dy
nam
icznym
sterem
Sp
ojlery
zewn
ętrzne
Sp
ojlery
wew
nętrzn
e
Sp
ojlery
ku
bełk
ow
e
Wtry
sk g
azu p
łyn
neg
o
Naw
iew g
azu
Ob
roacutet p
on
addźw
ięko
wej części
dy
szy
Ob
roacutet p
od
dźw
ięko
wej części
dy
szy
Dy
sze obro
tow
e
Stery
gazo
we w
ewn
ętrzne
Stery
gazo
we zew
nętrzn
e
Blo
k w
ielod
yszo
wy
Dy
sze z uk
ośn
ym
wylo
tem
Kąto
we d
ysze o
bro
tow
e
Deflek
tory
Ob
roacutet g
łoacutew
neg
o siln
ika
Ob
roacutet siln
ikoacute
w k
orek
cyjn
ych
Wy
dm
uch
gazu
z niezależn
ego
gen
eratora g
azu
Wy
dm
uch
gazu
z silnik
a
Sposoby tworzenia sterujących sił aerodynamicznych są szczegoacutełowo opisane w litera-
turze dotyczącej aerodynamiki i konstrukcji [33] W punkcie tym analizuje się sposoby
tworzenia urządzeń sterowania aero- i gazodynamicznego tj stworzenia sterujących urządzeń
gazodynamicznych i ich połączenia ze znanymi aerodynamicznymi urządzeniami sterującymi
w celu zastosowania w rakietach kierowanych małych rozmiaroacutew
Analiza poroacutewnawcza roacuteżnych wariantoacutew rozwiązań technicznych
Badania przeprowadzone przez Laboratorium Badawcze Sommerfelda wykazują że
następujące typy AGDS są najbardziej perspektywiczne dla wysokomanewrowych AL
1) AGDS z dyszami obrotowymi
2) AGDS z wtryskiem cieczy
3) AGDS z nawiewem gazu
4) AGDS z nasadkami obrotowymi
5) AGDS z deflektorem
6) AGDS z wysuwanymi osłonami
7) AGDS ze spojlerami
Oproacutecz powyższych urządzeń rozważone zostało roacutewnież urządzenie AGDS ze sterami
gazowymi oraz w szczegoacutelności związanymi kinematycznie sterami aerodynamicznymi
i gazowymi (stosowane w pocisku rakietowym bdquoMicardquo (Francja)) jak roacutewnież urządzenia
łączące AGDS ze sterami aerodynamicznymi i stałymi dyszami z suwakowym sterowaniem
Urządzenia AGDS z dyszami obrotowymi mogą tworzyć stosunkowo duże boczne siły
sterujące Wymagają one jednak napędoacutew o dużej mocy Ponadto trudny jest wyboacuter
materiałoacutew do uszczelnień węzła obrotowego Jednym ze sposoboacutew zwiększenia
niezawodności pracy dysz obrotowych jest zastosowanie specjalnej konstrukcji mieszkowych
i elastycznych uszczelek
69
Sterowanie AL w trzech płaszczyznach ze stacjonarnymi dyszami obrotowymi
(z jednym stopniem swobody) może być zrealizowane jedynie przez cztery dysze
Urządzenia AGDS z wtryskiem płynnego gazu do naddźwiękowej części dyszy
z konstrukcyjnego punktu widzenia są względnie proste w poroacutewnaniu z innymi
urządzeniami Głoacutewną rolę w tworzeniu bocznej siły sterującej odgrywa utworzenie ukośnej
fali uderzeniowej Tabela 45 przedstawia jakościową ocenę specyfikacji roacuteżnych wersji
urządzeń AGDS
Tabela 45
Jakościowa ocena specyfikacji roacuteżnych wersji urządzeń AGDS
Wywiew gazu
na obudowę
Wywiew gazu z
silnika
Cechy Zalety Wady
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Prosta konstrukcja Niestałość sił
sterujących
Wywiew gazu z
niezależnego
generatora gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Zwiększenie wagi z
powodu generatora
gazu
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet silnikoacutew
korekcyjnych
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Skomplikowana
konstrukcja duża
waga
Obroacutet głoacutewnego
silnika
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 40 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Duża waga
ograniczenie
sterowania
Deflektory
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Małe wysiłki
odchylenia
Zanieczyszczenie i
wypalanie duża masa
Kątowe dysze
obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Duży zakres
odchylenia sił
sterujących
Straty w sile ciągu
Dysze ze ściętym
wylotem
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Ograniczona masa
Mała prędkość
działania złożoność
uszczelnień
Blok
wielodyszowy
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Proste i łatwe
sterowanie
Błąd centrowania siły
ciągu
Zewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 15 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
70
Wewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Dysze obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet
poddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Obroacutet w
ponaddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił steru-
jących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
z
wykorzystanie
m fali
uderzeniowej
Nawiew gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Skomplikowana
konstrukcja
Wtrysk gazu
płynnego
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Zwiększenie siły
sterującej dzięki
wtryskowi
utleniacza
Skomplikowana
konstrukcja
Spojlery kubłowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność Duże momenty
zawiasowe
Spojlery
wewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Duże siły sterujące
przy niewielkich
powierzchniach
sterujących
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Spojlery
zewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Duże siły sterujące
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Kombinowane
metody
sterowania
Ster aerodyna-
miczny połączony
ze sterem gazo-
dynamicznym
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Ster aerodyna-
miczny połączony
z dyszą kątową
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa Straty w sile ciągu
Ster
aerodynamiczny
połączony z
gazowym
urządzeniem
rozdzielającym
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
mniejsza masa
Skomplikowana
konstrukcja
71
Przy przechodzeniu strumienia głoacutewnego przez skok gęstości zwiększa się ciśnienie
statyczne w strumieniu i ciśnienie na części powierzchni dyszy W rezultacie powstaje siła
boczna AGDS z wtryskiem płynnego gazu są szeroko wykorzystywane w pociskach
rakietowych bdquoTitan-ZSrdquo bdquoMinuteman-2rdquo bdquoPolaris A-3rdquo bdquoSprintrdquo (USA) i MBM-1 (Francja)
Są one niezawodne i szybkie w działaniu Urządzenia takie wymagają pojemnika dla
wstrzykiwanego gazu co prowadzi do zwiększenia masy i wymiaroacutew konstrukcji
Urządzenia AGDS z nawiewem gazu do nadkrytycznej części dyszy charakteryzują się
dużą prędkością działania wymagają niewielkich działań w zakresie sterowania mają małą
masę Zasada ich pracy jest taka sama jak w AGDS z wtryskiem płynnego gazu
Strumień wtryskiwanego gazu ktoacutery wychodzi z komory lub kanału głoacutewnego silnika
lub samodzielnego generatora gazu tworzy na wewnętrznej powierzchni dyszy lokalną falę
uderzeniową Wykonanie takich urządzeń jest skomplikowane z powodu trudności
w wykonaniu dobrze funkcjonujących zaworoacutew z płynną zmianą zużycia wtoacuternego gazu
zgodnie z komendami systemu sterowania Problem wykonania takiego zaworu jest związany
wysoką temperaturą gazoacutew prochowych i obecnością w nich skondensowanych twardych
cząsteczek (tlenku glinu Al2O3) powodujących silną erozję dyszy
Urządzenia AGDS z zamocowaną na dyszy pierścieniową nasadką obrotową pozwalają
uzyskać znaczące kąty odchylenia wektora ciągu (do 30) ale mają duże momenty
zawiasowe i duże straty ciągu (do 15)
Urządzenia AGDS z deflektorem mogą być wykonane w kształcie walca lub ściętego
stożka Okrągłe deflektory są instalowane w zawiasie Deflektor w stanie spoczynku nie ma
kontaktu ze strumieniem gazu Przy skręcie pod kątem część deflektora wchodzi w strumień
gazu Na powierzchni styku powstają siły sterujące Deflektory charakteryzują się prostą
konstrukcją brakiem uszczelnień w ruchomych łączach Deflektory stwarzają duże siły
sterujące (do 28) Jednak takie urządzenia wymagają dużej mocy sterującej
Urządzenia AGDS z wysuwanymi osłonami mają prostą konstrukcję i niewielki ciężar
Głoacutewną ich zaletą jest niska utrata ciągu Wysuwane osłony tworzą siły sterujące (do 12)
Urządzenia te mają duże rozmiary z powodu wysuwania osłon
W urządzeniach AGDS ze spojlerami stosuje się cztery osłony (spojlery) ktoacutere przy
przemieszczaniu zakrywają część wylotu dyszy Przy wprowadzaniu spojleroacutew do strumienia
powstaje ukośna fala uderzeniowa w okolicy wylotu dyszy co prowadzi do nieroacutewno-
miernego rozłożenia na ścianach dyszy i pojawienia się bocznego elementu ciągu Spojlery
mogą przesuwać się w płaszczyźnie wylotu dyszy (normalne spojlery) i pod pewnym kątem
do wylotu dyszy (ukośne spojlery) W normalnych spojlerach siły boczne prawie liniowo
zależą od wysokości i wysunięcia Urządzenia gazodynamiczne ze spojlerami charakteryzują
się najmniejszymi z rozpatrywanych momentami zawiasowymi i prostą konstrukcją
Urządzenia AGDS z gazowymi sterami pozwalają uzyskać stosunkowo duże siły
sterowania (do 15 wartości ciągu silnika) i umożliwiają sterowanie w dwoacutech kanałach Ster
gazowy to profilowana płyta grafitowa ktoacutera jest zainstalowana w strumieniu gazu i ma
zdolność do obracania się wokoacuteł własnej osi poprzecznej do osi rakiety Siła sterująca
pojawia się po obrocie steru o wymagany kąt zgodnie z komendą systemu sterowania
Obecność steroacutew gazowych powoduje określone straty ciągu osiowego ( maxxR = 015)
72
najmniejsze przy braku sygnału sterującego ponieważ stery gazowe są stale w strumieniu
gazu
Kombinowana metoda sterowania (hybrydowa) w ktoacuterej stery aerodynamiczne są
połączone z generatorem gazu pozwala na zmniejszenie masy pocisku rakietowego poprzez
zastosowanie jednego silnika sterującego w zestawie AGDS Oproacutecz zmniejszenia masy oraz
wymiaroacutew zaletą AGDS w połączeniu z aerodynamicznym sterem i generatorem gazu (GG)
jest brak utraty ciągu głoacutewnego silnika Jednak potrzeba zastosowania mechanicznego
okablowania sterującego nieco komplikuje konstrukcję AGDS z powodu umieszczenia
wewnątrz rakiety przekładni a także prowadzi do luzoacutew i błędoacutew w kątach odchylenia
urządzeń sterujących AGDS w ktoacuterym aerodynamiczny ster połączony jest z dystrybutorem
gazu GG jest używane w pociskach ZUR 9M39 przenośnych systemoacutew obrony
przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
Oproacutecz omoacutewionych wyżej urządzeń obiektem zainteresowania jest także wtryskowy
system bdquoPif-Pafrdquo firmy bdquoAerospatialerdquo (Francja) ktoacutery składa się z dysz generatora gazu
i selektora [43] Wtryskowy system sterowania generuje moc do manewrowania za pomocą
dysz przez ktoacutere wypływają przetworzone produkty z generatora gazu dostarczane do dysz za
pomocą selektora zapewniającego dostawę gazu do dysz dla realizacji danego manewru
Czas reakcji systemu wtryskowego na komendę sterowania wynosi od 10 do 15 ms czyli
tylko 01 czasu reakcji klasycznego systemu sterowania z aerodynamicznymi powierz-
chniami Taki system jest autonomiczny i może działać zaroacutewno w początkowym jak
i końcowym odcinku lotu ale nie zapewnia liniowej charakterystyki sterowania
Wyboacuter wersji generatora gazu (GG) dla rakietowego zestawu GROM
Ze względu na fakt że pocisk rakietowy zestawu bdquoGromrdquo przeznaczony jest do
strzelania z wyrzutni ktoacuterą operator trzyma na ramieniu podstawowym jego warunkiem jest
mała waga i wymiary Na tej podstawie sensownym będzie zastosowanie na pocisku
kombinowanego AGDS przy ktoacuterym moment obrotowy jest przekazywany na aerodyna-
miczne stery i kinematycznie związane z nimi systemy kontroli GG za pośrednictwem
pojedynczego silnika sterującego
Jako prototyp urządzenia został wybrany AGDS pocisku ZUR 9M39 w przenośnych
systemach obrony przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
W pociskach 9M39 funkcjonuje gazowy napęd steroacutew ktoacutery steruje aerodynamicznymi
sterami i wspoacutełdziałający z nim prochowy generator gazu GG W celu zasilenia gazowego
napędu steroacutew i jednostki GG wykorzystywane są niezależne źroacutedła gazu (generator gazu
(PSS) i prochowy akumulator ciśnienia - PAC) Takie rozwiązanie zwiększa masę systemu
AGDS
Koncepcja konstrukcji hybrydowego napędu steroacutew dla pocisku GROM
W skład zaproponowanej innowacyjnej konstrukcji AGDS pocisku rakietowego
zestawu bdquoGromrdquo wchodzą następujące urządzenia
1) napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych PE-MP-1 w tym korpus reduktor
z silnikiem elektrycznym przetwornik oś z dwoma sterami aerodynamicznymi suwaka
i łożysk
73
2) napęd GG odpowiada napędowi z zestawu 9M313 składa się z silniczka prochowego
PSS zapalnika filtra i przewodoacutew rurowych
AGDS pocisku zestawu bdquoGromrdquo spełnia następujące wymagania techniczne
1) rozwijany ciąg GG w zakresie od 10 N do 14 N
2) czas pracy GG ndash rzędu 1 sek
3) maksymalny moment zawiasowy wspomagania działający na parę aerodynamicznych
steroacutew co najmniej 07 Nm maksymalny przeciwstawny moment co najmniej 07 Nm
4) maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych jest ograniczony punktami oporu
i wynosi plusmn 15 stopni
Tak więc zmodernizowany pocisk rakietowy zestawu GROM ma być sterowany
z wykorzystaniem napędu elektrycznego dla ktoacuterego źroacutedłem energii jak i dla pozostałych
pokładowych urządzeń (zasilanie GSN) jest jedna bateria termiczna Pozwala to na znaczące
zmniejszenie ciężaru i rozmiaroacutew elementoacutew konstrukcji systemu AGDS w poroacutewnaniu
z podobnym systemem pociskoacutew 9M39
43 Założenia taktyczno-techniczne do opracowania bloku steroacutew z napędem
hybrydowym połączonego z aerodynamicznym i gazodynamicznym sterowaniem
dla zestawu GROM
431 Wymagania taktyczno-techniczne
Model bloku napędowego powinien zawierać
a elektryczny napęd steroacutew EN-MP-1
b blok sterowania napędem BS-MP-1
c blok zasilania BZP-MP-1
d czujnik prędkości kątowych CPK-MP- 1
e silnik prochowy sterujący PSS-MP-1
Oznaczenia powyższe pochodzą z niejawnej dokumentacji konstrukcyjnej pocisku
GROM ndash własność MESKO SA
Wymagania techniczne dotyczące modułu napędowego
a Miniaturowy napęd jest przeznaczony do obracania sterami urządzenia zgodnie
z sygnałami analogowymi generowanymi przez system kontroli urządzenia
b Zakres zmiany sygnału sterującego od - 105 do 105 V
c Impedancja wyjściowa źroacutedła sygnału sterowania maks 150 Ω Impedancja wejściowa
miniaturowego napędu nie mniejsza niż 10 kΩ
d Maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych powinien być ograniczony punktami
oporu w zakresie od -15deg do + 15deg Błąd odliczenia nie większy niż 30rsquo
e Spadek przekształcenia miniaturowego napędu w zakresie (150 plusmn 015)ordmV
f Przesunięcie pozycji zerowej napędu pod wpływem sygnału sterującego roacutewnego (000
plusmn 001)0 - le 05
0
g Miniaturowy napęd przy sygnale sterującym roacutewnym 100 i zewnętrznym momencie
obciążenia w zakresie od - 05 Nm (moment przeciwdziałania) do +05 Nm (moment
wspomagający) musi zapewniać następujące częstotliwości
74
Częstotliwości Hz 10 15 20
Maksymalne opoacuteźnienia fazy (o) 10 20 45
Wzrost amplitudy charakterystyk amplitudowo-częstotliwościowych nie powinien
przekraczać 3 dB
h Maksymalny moment przeciwdziałania obciążenia na wale wyjściowym miniaturowego
napędu wynosi 07 Nm Maksymalny moment wspomagania obciążenia na wyjściowej
osi miniaturowego napędu wynosi 04 Nm
i Maksymalna prędkość osi nieobciążonego miniaturowego napędu przy napięciu zasilania
roacutewnym 24 V powinna odpowiadać 20000s
j Błąd statyczny napędu przy obciążeniu 05 Nm momentu obrotowego nie powinien
przekraczać 150
k W zakresie obrotu aerodynamicznych steroacutew od -80 do +8
0 przedział napędu GDU musi
zapewnić moment sterujący proporcjonalny do kąta obrotu aerodynamicznych steroacutew
z dopuszczalnym błędem plusmn 10
l Napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych powinien zapewniać co najmniej 30
sekundowy czas pracy
m Zasilanie napędu powinna zapewniać bateria termiczna o parametrach wymaganych
spełnienia powyższych warunkoacutew Bateria termiczna zapewnia min 10-letni okres
przechowywania w magazynie i 3-letni okres w warunkach eksploatacji bojowej
n Przed rozłożeniem steroacutew sygnał sterujący przekazywany do napędu powinien wynosić
0 plusmn 001 V
Wymagania dotyczące wytrzymałości i odporności na wstrząsy zewnętrzne
Miniaturowy napęd musi być trwały i odporny na działanie mechaniczne i czynniki
środowiskowe zgodnie z GOST 2039 304-76 wykonanie dla umiarkowanie-zimnego
klimatu z następującymi szczegoacutełami
a podwyższona temperatura otoczenia
- robocza + 500
- maksymalna + 650
b obniżona temperatura otoczenia
- robocza - 400
- maksymalna - 500
Wymagania dotyczące niezawodności
Niezawodność miniaturowego napędu określa się w następujący sposoacuteb
a Prawdopodobieństwo bezawaryjnej pracy przez 30 sekund od chwili uruchomienia
baterii - min 099
wyznaczony okres pracy - co najmniej 10 lat Wyznaczony okres pracy co najmniej
100 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
b Potwierdzenie wskaźnikoacutew wiarygodności
wskaźniki wiarygodności oparte są na obliczeniach statystycznych
75
Wymagania dotyczące działania łatwości obsługi technicznej naprawy
i przechowywania
a Podczas całego okresu przechowywania i stosowania w zestawie napęd elektryczny
(bateria silnik bezszczotkowy połączenia elektryczne) nie powinien wymagać
okresowych kontroli i prac konserwacyjnych
b Naprawy powinny być możliwe do wykonania w warunkach składnicy wojskowej
c Gwarantowany okres pracy co najmniej 8 lat Gwarantowany okres pracy w zestawie
co najmniej 10 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
Wymagania dotyczące transportu
Miniaturowy napęd elektryczny w standardowym opakowaniu i w zestawie bdquoGROMrdquo
powinien być przystosowany do transportu kolejowego wodnego i lotniczego bez
ograniczenia odległości transportu i szybkości ilości załadunkoacutew i rozładunkoacutew startoacutew
i lądowań transportu drogowego w standardowym opakowaniu - na odległość do 1000 km
Wymagania dotyczące bezpieczeństwa
Dokumentacja projektowa i instrukcje procesowe powinny zawierać środki zapewnienia
bezpieczeństwa w produkcji testowaniu i eksploatacji miniaturowego napędu zgodnie
z zasadami wykonywania prac z przedmiotami zawierającymi materiały wybuchowe
Wymagania dotyczące standaryzacji i unifikacji
a Wymagania w zakresie standaryzacji i unifikacji - zgodnie z obowiązującymi normami
wojskowymi oraz STANAG
b Nie są określone ilościowe wymagania odnośnie stopnia standaryzacji i unifikacji
Wymagania dotyczące technologii
a Konstrukcja miniaturowego napędu powinna zapewniać zdolność produkcyjną i łatwy
montaż wymienność zespołoacutew części i elementoacutew zgodnie z obowiązującymi normami
obronnych oraz STANAG
b Pracochłonność produkcji powinna być ograniczona do minimum
c Dokumentacja technologiczna powinna spełniać wymogi zestawu norm obronnych
Wymagania projektowe
a W zakresie wymagań projektowych i technologicznych miniaturowy silnik
elektryczny napędu steroacutew musi spełniać wymagania dokumentoacutew normatywnych
b Wymiary ogoacutelne i montażowe powinny być zgodne z dokumentacją konstrukcyjną
zestawu bdquoGROMrdquo
c Miniaturowy napęd elektryczny powinien być wymienny w zakresie wymiaroacutew
montażowych
Miniaturowy napęd elektryczny posiada metalizację zgodnie z obowiązującymi
normami obronnymi oraz STANAG
d Elementy powłok środki eksploatacyjne i uszczelniające stosowane w miniatu-
rowym napędzie elektrycznym muszą być odporne na działanie mikroorganizmoacutew
76
owadoacutew i gryzoni podczas przechowywania w magazynach w opakowaniu i eksplo-
atacji oraz w zestawie znajdującym się w kontenerze transportowym
e Opoacuter obwodoacutew elektrycznych i wytrzymałość izolacji powinny być zgodne
z obowiązującymi normami obronnymi oraz STANAG
5 MΩ w normalnych warunkach klimatycznych (przy temperaturze otoczenia od 288
K do 308 K wilgotności względnej od 45 do 80 i ciśnieniu atmosferycznym od
840 hPa do 1067 hPa)
1 MΩ w podwyższonej temperaturze otoczenia 338 K
100 kΩ przy dużej wilgotności 98 (przy temperaturze 308 K)
Izolacja obwodoacutew elektrycznych miniaturowego napędu musi wytrzymać bez awarii
w stanie spoczynku i w normalnych warunkach klimatycznych wpływ rzeczywistego napięcia
o wartości co najmniej 100 V podczas testoacutew w dużej wilgotności nie mniej niż 60 V
432 Wymagania dotyczące sposoboacutew zabezpieczenia
Wymagania metrologiczne
a Dokumentacja projektowa i technologiczna w trakcie opracowania musi być poddane
badaniom metrologicznym w przedsiębiorstwie produkcyjnym
b Metrologiczne zabezpieczenie produkcji testowania i eksploatacji miniaturowego
napędu powinno spełniać wymagania norm obronnych oraz STANAG
433 Wymagania dotyczące surowcoacutew materiałoacutew i akcesorioacutew
a Materiały i powłoki stosowane przy opracowaniu miniaturowego napędu z gazo-
dynamicznym sterowaniem muszą spełniać wymagania norm obronnych i STANAG
Zgoda na wykorzystanie materiałoacutew deficytowych powinna być uzyskana w ustalonym
trybie
b Elementy zakupione produkty w tym roacutewnież standardowe a także surowce materiały
i poacutełprodukty wykorzystywane do produkcji miniaturowych napędoacutew muszą spełniać
wymagania warunkoacutew technicznych norm obronnych i STANAG
434 Wymagania dotyczące konserwacji opakowania i oznakowania
a Opakowanie miniaturowego napędu i modelu proacutebnego powinno zapewnić ich
bezpieczeństwo podczas transportu zgodnie z normami państwowymi i branżowymi
(warunki transportu kolejowego) i przechowywania w warunkach magazynowych
b Opakowanie i oznakowanie miniaturowego napędu muszą być zgodne z normami
obronnymi i STANAG
435 Wymagania specjalne
Na etapie dokumentacji projektowej należy opracować roacutewnież dokumentację
stanowiska kontroli parametroacutew napędu elektrycznego
77
5 Model matematyczny i metody kontroli parametroacutew bloku sterowania
z napędem elektrycznym
51 Wprowadzenie
Zautomatyzowane bloki sterowania z napędem elektrycznym są głoacutewnym środkiem
napędowym większości maszyn roboczych i agregatoacutew technologicznych w przemyśle
maszynowym hutnictwie transporcie i innych gałęziach przemysłu Głoacutewną tendencją
w rozwoju elektrycznych blokoacutew sterowania jest znaczna komplikacja wykonywanych przez
nich funkcji a także komplikacja zasad dotyczących ruchu maszyn roboczych przy
jednoczesnym zwiększeniu wymagań w zakresie dokładności wykonywanych operacji
Prowadzi to nieuchronnie do jeszcze większego skomplikowania funkcjonalnych
i technicznych cech elementoacutew sterujących napędem i naturalnie wymaga wykorzystania
w nim narzędzi komputerowych co stymuluje rozwoacutej mikroprocesorowych sterownikoacutew
i metod projektowania wspomaganego komputerowo Do głoacutewnych powodoacutew wykorzystania
urządzeń i systemoacutew cyfrowych w siłownikach o napędzie elektrycznym należy zaliczyć
następujące zalety cyfrowych metod przedstawienia informacji
wysoka odporność na zakłoacutecenia w warunkach silnych poacutel elektromagnetycznych
prosta kontrola transmisji zapisu i przechowywania danych
możliwość dostosowania i rozbudowy systemoacutew cyfrowych bez konieczności
wprowadzania większych zmian do oryginalnego sprzętu poprzez przeprogramowanie
Wykonanie dokładnych i szybkich systemoacutew siłownikoacutew z napędem elektrycznym
jako podstawowego elementu automatyzacji procesoacutew i systemoacutew sterowania
zapewniających wysoką skuteczność produkcji jest aktualnym naukowo-technologicznym
wyzwaniem Rozwoacutej techniki mikroprocesorowej doprowadził do stworzenia napędoacutew
elektrycznych z bezpośrednim sterowaniem cyfrowym ktoacuterych udział w ogoacutelnej liczbie
napędoacutew sterowanych stale rośnie Zalety tych systemoacutew przyczyniły się do ich szerokiego
zastosowania w roacuteżnych cyfrowych układach sterujących
Poniżej przedstawiono podstawowe parametry bloku sterowania wymagane do
automatycznej ich kontroli oraz opracowano model matematyczny bloku sterowania
z napędem elektrycznym do oceny konwergencji parametroacutew w produkcji seryjnej
52 Parametry bloku sterowania
Jedną z głoacutewnych cech jak powinien posiadać napęd bloku sterowania jest określona
dokładna powtarzalność danych wejściowych Zadane działanie wejściowe i precyzja jego
powtoacuterzenia określają żądaną zasadę ruchu osi napędu układu sterowania Do najbardziej
charakterystycznych tryboacutew pracy na podstawie ktoacuterych dokonuje się oceny i analizy
poroacutewnawczej właściwości napędoacutew sterowania są
tryb statyczny
graniczny tryb dynamiczny
procesy przejściowe występujące jako reakcja napędu na wymuszenia skokowe
Statyczny tryb napędu ocenia się za pomocą danych obciążeniowych Pod danymi
obciążeniowymi należy rozumieć zależność szybkości urządzeń kontrolnych w procesie
przejściowym od chwili przyłożenia obciążenia Pokazują one jak zmieniają się wymagane
78
momenty obrotowe i prędkość kątowa osi napędzanej przy zadanym pełnym obciążeniu osi
momentem maksymalnym
Dane obciążeniowe określają maksymalny moment obrotowy osiągany przez napęd
oraz maksymalną prędkość obrotową nieobciążonej osi wyjściowej Charakterystyka siłowa
elektrycznego bloku sterowania wskazuje że jego moment obrotowy na osi steru ma
tendencję do nasycenia Nasycenie charakterystyki jest określane granicznym trybem
dynamicznym
Sumaryczne oddziaływanie momentoacutew zawiasowego siły bezwładności i sił tarcia na
oś napędową steroacutew (warstwy smaru) jest opisane za pomocą funkcji przenoszenia
obciążenia Funkcja przenoszenia jest badana za pomocą charakterystyk amplitudowo-
fazowych elektrycznego bloku sterowania
Charakterystyka amplitudowa określa zależność amplitudy drgań steru od częstotli-
wości sygnałoacutew sterowania Charakterystyka fazowo-częstotliwościowa określa zależność
opoacuteźnienia fazowego osi wyjściowej bloku sterowania od częstotliwości sygnałoacutew
sterowania
Charakterystyki amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe prezentują zmianę amplitudy
momentu osiąganego przez blok sterowania w funkcji częstotliwości Na podstawie tych
charakterystyk można stwierdzić że dla zakresu niskich częstotliwości elektryczny blok
sterowania pracuje przede wszystkim na całkowite obciążenie W zakresie częstotliwości
powyżej częstotliwości odcięcia blok sterowania pracuje na obciążeniu bezwładnościowym
(inercyjnym)
Procesy przejściowe pokazują najbardziej poglądowy obraz charakteru zmian para-
metroacutew bloku sterowania w ruchu
Z analizy procesoacutew przejściowych wynika że w procesie rozpędzania spadek napięcia
na silniku gwałtownie wzrasta tworząc moment napędowy niezbędny do pokonania
bezwładności steru Obciążenie zawiasowe na sterze jest w tym czasie niewielkie poacuteźniej
prędkość obrotowa steru osiąga wartość bliską maksymalnej dostępnej prędkości bloku
sterowania Kąt obrotu steru zwiększa się zgodnie z krzywą zbliżoną do ekspotencjalnej
z nałożonymi na nią drganiami
W procesie wzrostu prędkości obrotowej prąd w silniku generuje moment napędowy
mający na celu pokonanie momentu bezwładności steru Po rozpędzeniu moment zmienia
swoacutej znak na ujemny i blok sterowania pracuje w trybie hamowania pokonując ujemny
moment zawiasowy
W oparciu o powyższe tryby pracy elektrycznego bloku sterowania można określić
następujące parametry
maksymalny moment zawiasowy
maksymalną prędkość obrotową
roboczy zakres kątoacutew wychylenia steroacutew
zakres odtwarzanych częstotliwości
fazowe opoacuteźnienie osi wyjściowej
Sprawdzanie parametroacutew wyjściowych bloku sterowania wymaga użycia specjalistycz-
nego sprzętu kontroli parametroacutew stanu technicznego urządzenia
79
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowania
Wraz z coraz większą złożonością blokoacutew sterowania użytkownicy przykładają więcej
uwagi na kwestie projektowania zautomatyzowanych środkoacutew kontroli ich jakości Wynika to
przede wszystkim z dążenia do zachowania wyjściowych wskaźnikoacutew jakości podczas całego
okresu eksploatacyjnego Ponadto poszukuje się rozwiązań ktoacutere przy zachowaniu innych
istotnych warunkoacutew zapewnią wysoki poziom wiarygodności kontrolowanych parametroacutew
Na istotę problemoacutew kontroli składają się trzy kwestie
co kontrolować
jak kontrolować
kiedy kontrolować
Kontrola wymaganych parametroacutew wiąże się bezpośrednio z szeregiem problemoacutew i dlatego
w procesie obsługi technicznej pożądane jest kontrolowanie nie wskaźnikoacutew a dokładniej je
opisujących parametroacutew
Metody oceny wpływu kontrolowanych parametroacutew na wskaźniki jakości można
podzielić na następujące grupy
metoda modelowania naturalnego (fizycznego)
metoda modelowania za pomocą pętli symulacji
metoda modelowania cyfrowego
analityczna metoda analizy
Zastosowanie w zaawansowanych technicznie systemach pokładowych elektrycznych
blokoacutew sterowania wymaga badań stanu technicznego na roacuteżnych etapach cyklu życia
obejmując szeroki zakres kontroli parametroacutew znaczących dla stanu technicznego urządzenia
Stały i ciągły rozwoacutej i doskonalenie wykonawczych urządzeń pokładowych ma znaczący
wpływ na kształt i właściwości środkoacutew kontrolnych Cechy charakterystyczne obecnego
etapu rozwoju urządzeń pokładowych to szerokie wykorzystanie mikroprocesoroacutew i cyfro-
wych metod kontroli stosowanie systemoacutew możliwych do rekonfiguracji i adaptacji
opracowanie roacuteżnych algorytmoacutew przetwarzania danych cyfrowych Bardzo często powstaje
przy tym potrzeba powiązania systemoacutew cyfrowych i analogowych w systemy hybrydowe
Opracowanie systemoacutew sterowania dla wysokomanewrowego pocisku rakietowego
wymaga rozwiązania szeregu zadań
Pierwsze zadanie polega na jak najbardziej szczegoacutełowym i dokładnym poznaniu
urządzeń do kontroli badanych obiektoacutew Celem jest wyjaśnienie głoacutewnych cech urządzeń
kontroli i cech charakterystycznych procesoacutew zachodzących w nich podczas kontroli
Drugim zadaniem jest ustalenie liczby kontrolowanych parametroacutew i zakresoacutew ich
zmienności Parametry mogą być zaroacutewno wybrane przez projektanta systemu jak i jego
użytkownika
Trzecie zadanie związane jest z rzeczywistym istnieniem lub możliwością stworzenia
środkoacutew technicznych zapewniających kontrolę parametroacutew
Na podstawie powyższego można sformułować kluczowe zadania dotyczące procesu
sterowania urządzeniami pokładowymi pociskoacutew rakietowych
80
zaprojektowanie zbudowanie i zbadanie modeli bloku sterowania jako przedmiotu
kontroli
zaprojektowania zbudowanie i zbadanie modeli urządzeń kontroli elektrycznego bloku
sterowania
opracowanie i zbadanie programoacutew kontroli
Budowa i badania modeli elektrycznego bloku sterowania obejmują określenie zadań
kontroli możliwych kryterioacutew jakości dla realizacji tych zadań i możliwych wskaźnikoacutew
jakości obiektu
Budowa i badania modeli systemoacutew kontroli obejmują określenie zależności
charakterystyk parametroacutew obiektu oraz znalezienie warunkoacutew ktoacutere umożliwią określenie
wartości parametroacutew na podstawie charakterystyk
Badanie programoacutew kontroli jest niezbędne do określenia wpływu możliwych działań
na oprogramowanie opracowania kryterioacutew oceny programoacutew połączenia programoacutew
z błędami i kryteriami optymalności systemoacutew kontroli
Tak więc zadaniem kontroli stanu technicznego bloku steroacutew jest wyboacuter konkretnych
działań ktoacutere pozwolą odpowiedzieć na trzy pytania
co i jak badać aby określić właściwości systemu kontroli (analiza)
jak zbudować system kontroli aby spełniał określone kryteria (synteza)
do czego należy dążyć przy tworzeniu systemu kontroli w przyszłości (idealny system)
i obecnie (optymalny system)
Wprowadzenie zautomatyzowanych lub automatycznych środkoacutew kontroli na roacuteżnych
etapach cyklu rozwoju może zapewnić jednolitość metod i urządzeń kontrolnych zwiększyć
obiektywność wynikoacutew kontroli i zapewnić odpowiedni poziom bezawaryjności dzięki
okresowej obsłudze urządzenia
Aby sfinalizować opracowanie bloku sterowania przed testowaniem przeprowadza się
modelowanie z wykorzystaniem wzorca lub rzeczywistego bloku systemu sterowania
W procesie symulacji komputer generuje sygnały czujnikoacutew zgodnie z aktualną pozycją
aparatu latającego (AL) w przestrzeni i przekazuje je na wejścia systemu sterowania sygnały
wyjściowe są tworzone z uwzględnieniem zadanych odchyleń steroacutew Kąty odchylenia
aerodynamicznych powierzchni sterowych pocisku są określane poprzez pomiar napięcia na
potencjometrach sprzężenia zwrotnego bloku sterowania
Wartości danych napięć po przetworzeniu analogowo-cyfrowym są przekazywane do
komputera pokładowego przeliczane na wartości kątowe i wykorzystane do symulacji lotu
AL
W ten sposoacuteb stanowisko modelowania (SM) jest przeznaczone do badania procesoacutew
pracy systemoacutew sterowania bezzałogowych statkoacutew powietrznych opisywanych przez
skomplikowane systemy roacutewnań roacuteżniczkowych Głoacutewną zaletą takich kompleksoacutew jest
możliwość uzyskania parametroacutew procesoacutew w czasie rzeczywistym niezależnie od
złożoności danego układu roacutewnań roacuteżniczkowych ze względu na wysoką prędkość
przetwarzania informacji
Stanowisko modelowania (SM) zapewnia rozwiązanie następujących kwestii
wypracowanie funkcjonowania kanałoacutew systemu sterowania w trybie stabilizacji
81
wypracowanie funkcjonowania systemu sterowania w trybie naprowadzania
Stanowisko modelowania składa się z aparatury i oprogramowania Schemat blokowy
SM jest przedstawiony na rys 51
Stanowisko do przeprowadzenia modelowania obejmuje następujące urządzenia
stanowisko modelowania w tym komputer osobisty karta wielokanałowego
przetwornika analogowo-cyfrowego (PAC) karta wielokanałowego przetwornika
cyfrowo-analogowego (PCA) karta kontrolera wejściawyjścia kanału cyfrowego
(KWeWy) kontroler sygnałoacutew cyfrowych (KSC)
badany system sterowania (autopilot)
przedział sterowania z blokiem napędowym
źroacutedła zasilania (zasilacze) badanego systemu sterowania i bloku napędowego
pulpit zdalnego sterowania SM
Rys 51 Schemat blokowy stanowiska modelowania (SM)
Sterowanie SM jest prowadzone przez operatora poprzez pulpit sterowania ktoacutery
wyświetla punkty kontroli sygnałoacutew analogowych Stanowisko pozwala na maksymalne
wykorzystanie rzeczywistego sprzętu systemu sterowania do wypracowania funkcjonowania
obiektu w roacuteżnych trybach aplikacji
SM daje możliwość modelowania pracy w następujących konfiguracjach
stanowisko ndash blok sterowania
stanowisko ndash system sterowania
stanowisko ndash system sterowania ndash blok sterowania
W pierwszym etapie symulacji badane jest funkcjonowanie stanowiska SM i jego
programu kontroli przy czym czujniki informacji podstawowej głowica samonaprowadza-
jąca system sterowania i siłowniki są symulowane przez modele matematyczne W drugim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku sterowania W trzecim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku systemu sterowania
82
W czwartym etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska systemu
sterowania i bloku sterowania
Wykorzystanie badanego bloku sterowania jest określane przez zadania rozwiązywane
w SM i stan gotowości reprezentowany przez jej część materialną
Pracę czujnikoacutew informacji podstawowej głowicy samonaprowadzającej symuluje się
odpowiednimi modelami matematycznymi w programie sterowania stanowiącego część
oprogramowania kompleksu Funkcjonowanie czujnikoacutew rzeczywistych bez sprzętu specjal-
nego można sprawdzić tylko funkcjonalnie podczas testowania wartości zerowych sygnałoacutew
wyjściowych z czujnikoacutew i jakościowo podczas testowania zasady zgodności znakoacutew
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego bloku sterowania
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego bloku sterowania
Blok steroacutew jest organem wykonawczym systemu sterowania określającym
charakterystyki dynamiczne kierowanego AL Charakterystycznym trybem pracy śledzącego
układu sterowania w systemie kierowania obracającego się obiektu jest wypracowanie
sygnału harmonicznego o wystarczająco dużej amplitudzie ktoacuterego częstotliwość jest roacutewna
częstotliwości obrotoacutew obiektu
120575119911119886119889 = 119860 ∙ sin(120596 ∙ 119905) (51)
gdzie
120575119911119886119889 - wypracowane przez system sterowania zadane odchylenie steru
A - amplituda sygnału wejściowego
120596 - częstotliwość kątowa 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 119899 n - częstotliwość obrotoacutew pocisku
t - czas bieżący
Podczas lotu obiektu po trajektorii amplituda kąta wychylenia steru może się zmieniać
w zakresie -20 do 20deg częstotliwość obrotu pocisku od 5 do 15 obrs Przy harmonicznej
zasadzie sterowania prędkość kątowa steru wynosi
= 119860 ∙ 120596 ∙ cos(120596 ∙ 119905)
Dla 119860 = 20119900 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 15 asymp 100119904minus1 = 2000119900119887119903119904
Uwzględniając powyższe parametry blokowi steroacutew stawiane są wysokie wymagania
dotyczące prędkości kątowej jego osi steroacutew przy czym oddziałują na niego aerodynamiczny
moment zawiasowy i siły bezwładności elementoacutew ruchomych w tym steroacutew Biorąc pod
uwagę pasmo przenoszenia kanału sterowania (kilka Hz) oraz częstotliwość przekładania
steroacutew na skutek obrotu można wnioskować że pasmo przenoszenia bloku steroacutew jest
zależna od częstotliwości obrotoacutew obiektu Modelowanie matematyczne procesu
naprowadzania AL sugeruje że w celu zapewnienia odpowiedniej jakości sterowania
opoacuteźnienie fazy systemu sterowania przez przełożenie steroacutew nie powinno przekraczać 30deg
83
Jeśli weźmiemy pod uwagę że pole informacji sterowania z powodu przechyłu
wyrzutni może być przesunięte o kąt do plusmn 15deg jak roacutewnież może wystąpić fazowe
zniekształcenie sygnału wprowadzane przez filtr na wejściu bloku sterowania to opoacuteźnienie
fazowe wprowadzane przez blok sterowania do pętli sterowania na częstotliwości obrotu
pocisku nie powinno być większe niż 10deg
Prędkość kątowa osi napędowej steroacutew i opoacuteźnienie fazowe napędu z maksymalną
prędkością obrotoacutew są głoacutewnymi parametrami ktoacutere określają jego charakterystyki
dynamiczne Przy określaniu parametroacutew bloku sterowania kryteriami głoacutewnymi są jego
charakterystyki dynamiczne zużycie energii masa i wymiary
Projektowanie bloku steroacutew i wyboacuter jego parametroacutew zależy przede wszystkim od
działających na stery obciążeń aerodynamicznych dopuszczalnej wielkości i wagi bloku
wymagań dotyczących niezawodności i szybkości działania
Generalnie struktura zużycie energii i konstrukcja bloku steroacutew zależy od typu AL
obciążeń działających na wyjściowe osie sterowania oraz szybkości działania systemu
sterowania
Jednym ze sposoboacutew wykonania bloku steroacutew dla wirujących pociskoacutew rakietowych
kroacutetkiego zasięgu jest blok sterowania z napędem elektrycznym z zastosowaniem krokowego
silnika bezszczotkowego prądu stałego z wykorzystaniem rezonansowej metody sterowania
Istota rezonansowej metody sterowania blokiem steroacutew jest następująca Obciążenia
bezwładnościowe działające na silnik wykonawczy bloku steroacutew zależą głoacutewnie od
momentoacutew bezwładności silnika przekładni i steroacutew Wypracowując sygnał harmoniczny
tAzad sin wymagana moc mechaniczna napędu harmР obliczana jest według wzoru
119875ℎ119886119903119898 = 05 ∙ 1198602 ∙ 120596 ∙ |119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| ∙ [minus119879119890119896119908 ∙ 120596 ∙ 119904119894119892119899(119870119911 + 1198690 ∙ 120596
2) + radic1 + 1198791198901198961199082 ∙ 1205962] (52)
gdzie
119870119911 - wspoacutełczynnik momentu zawiasowego
1198690 - moment bezwładności obciążenia
119879119890119896119908 - ekwiwalentna stała czasu bloku steroacutew
sign - funkcja znaku
Jednocześnie moc silnika wykonawczego musi spełniać następującą zależność
119875119908 ge 119875ℎ119886119903119898
gdzie 119875119908 ndash moc silnika wykonawczego
Dla harmonicznego sygnału sterującego obciążenia bezwładności mogą być
kompensowane przez specjalny imitator obciążenia pozwalający zapewnić pracę bloku
sterowania pod warunkiem że całkowite obciążenia bezwładności i zawiasowe są zbliżone do
zera
84
|119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| asymp 0 (53)
gdzie
119870119911 = 119870119911119886 + 119870119904119900
119870119911119886 - wspoacutełczynnik aerodynamicznego momentu zawiasowego steru
119870119904119900 - wspoacutełczynnik momentu symulatora obciążenia
119869119900 - moment bezwładności obciążenia bloku sterowania
Rysunek 52 przedstawia wykresy charakteryzujące zależność wymaganej mocy bloku
sterowania od wartości całkowitego wspoacutełczynnika momentu zawiasowego działającego na
stery przy roacuteżnej częstotliwości obrotu Wykresy pokazują że sztywność mechaniczna
symulatora obciążenia musi być tak dobrana aby zapewnić rezonans mechaniczny przy
średniej częstotliwości obrotoacutew AL oraz by częstotliwość rezonansu mechanicznego była jak
najwyższa Potrzebna moc mechaniczna bloku sterowania pozostaje praktycznie niezmienna
w odniesieniu do częstotliwości rezonansu mechanicznego Graniczną wartość całkowitego
obciążenia zawiasowego ustala się na podstawie wymaganej mocy silnika wykonawczego
Rys 52 Zależność wymaganej mocy napędu od wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
Na rys 53 przedstawiono wpływ prędkości obrotowej i wspoacutełczynnika momentu
zawiasowego na natężenie prądu zasilania bloku sterowania Zapewnienie rezonansu
elektromechanicznego na prędkości obrotowej AL pozwala znacznie zmniejszyć zaroacutewno
moc potrzebną do zasilania bloku sterowania jak i poboacuter prądu oraz opoacuteźnienie fazowe
Wysokie wymagania wobec charakterystyki dynamicznej bloku sterowania w szczegoacutel-
ności jego charakterystyk amplitudowych i fazowo-częstotliwościowych są zapewnione
poprzez małą bezwładność wirnika w silniku elektrycznym i dużą prędkość kątową osi steroacutew
z uwzględnieniem działania przekładni bloku sterowania 120596119898119886119909 Moment rozruchu bloku
85
sterowania 119872119908 powinien przewyższać 15divide2 razy maksymalny moment zawiasowy spowodo-
wany działaniem sił aerodynamicznych i bezwładności na stery
Rys 5 3 Wpływ wspoacutełczynnika momentu zawiasowego i prędkości obrotowej pocisku na poboacuter
prądu przez blok steroacutew
Analiza blokoacutew steroacutew opracowanych dla pociskoacutew wirujących pozwala ustalić
parametry charakteryzujące warunki ich pracy
- aerodynamiczny moment zawiasowy na obu sterach
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
- maksymalną siłę ścinania
- moment bezwładności steru
- moment tarcia na osi
- maksymalny kąt wychylenia steroacutew
- zasadę wypracowania sygnału wejściowego
Wyboru parametroacutew bloku sterowania dokonuje się zazwyczaj w następującej
kolejności
1 Maksymalny moment zawiasowy jest określany na podstawie analizy właściwości
aerodynamicznych obiektu
2 Potrzebne maksymalne minimalne i średnie prędkości kątowe steroacutew są określane na
podstawie warunkoacutew lotu w sposoacuteb następujący
а) średnia kątowa prędkość bloku sterowania
120596119904119903 =1
119879int 120596(119905)119889119905 =
119879
0
4 ∙ 1198600 ∙ 119899 (54)
gdzie
T - okres obrotu pocisku
120596(119905) - chwilowa prędkość kątowa pocisku
1198600 - maksymalne odchylenie steru
86
b) maksymalna prędkość kątowa
120596119898119886119909 = 2 ∙ 120587 ∙ 1198600 ∙ 119899 (55)
3 Określa się potrzebną moc zasilania bloku sterowania i wybiera się moc silnika
elektrycznego
119875119908 =119872119908 ∙ 120596119898119886119909
4
(56)
4 Przełożenie przekładni wybiera się w następujący sposoacuteb
Dopuszczalne maksymalne i minimalne wartości przełożenia przy znanym maksymalnym
momencie zawiasowym danych źroacutedła zasilania i silnika są określane na podstawie wyrażeń
(57) (58)
119895119898119886119909 =119880119911119886119904
119862119890 ∙ 120596119898119886119909
(57)
119895119898119894119899 =119872119898119886119909 ∙ 119877119905119880119911119886119904 ∙ 119862119872
(58)
gdzie
119880119911119886119904 - napięcie zasilania
119862119872 119862119890 - wspoacutełczynniki momentu i przeciw siły elektromotorycznej
119877119905 - opoacuter uzwojenia twornika
119895119898119894119899 119895119898119886119909 - odpowiednio dopuszczalny minimalny i maksymalny wspoacutełczynnik redukcji
119872119898119886119909 - maksymalny moment zawiasowy obciążenia
Przełożenie przekładni jest wybierane z zakresu
119895119898119886119909 gt 119895 gt 119895119898119894119899
Według wzoru (53) oblicza się całkowity wspoacutełczynnik momentu zawiasowego 119870119911 ktoacutery
zapewnia minimalną potrzebną moc
119870119911 = 1198690 ∙ 1205962 asymp 2 ∙ 120587 ∙ 1198992 ∙ 119869119905 ∙ 119895
2
gdzie
1198690 - całkowity moment bezwładności obciążenia przyłożony do wału napędu
119869119905 - moment bezwładności wirnika silnika
Znając zakresy prędkości obrotowych pocisku i działających aerodynamicznych
momentoacutew zawiasowych wybiera się sztywność symulatora obciążenia Po wstępnych
obliczeniach przeprowadza się modelowanie matematyczne oraz określa się charakterystyki
amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe bloku sterowania
Blok sterowania składa się z następujących elementoacutew
- filtra wejściowego
- korektora sygnału błędu
87
- wstępnego wzmacniacza sygnału błędu
- wzmacniacza mocy
- silnika wykonawczego
- potencjometru sprzężenia zwrotnego
- sprężynowego symulatora obciążenia zawiasowego
542 Opracowanie schematu elektrycznego bloku sterowania
Schemat elektrycznego bloku steroacutew przedstawiono na rys 54
W bloku steroacutew może być zastosowane zaroacutewno pozycyjne sprzężenie zwrotne jak
i prędkościowe sprzężenie zwrotne poprawiające stabilność bloku steroacutew co zapewnia się
wyborem parametroacutew elementu korekcyjnego
Proponuje się zastosować przedział liniowy z pozycyjnym sprzężeniem zwrotnym
i całkująco-roacuteżniczkującym elementem korekcyjnym Parametry układu określa się w
procesie modelowania matematycznego Na wejściu bloku sterowania zastosowano filtr
aperiodyczny
Wyboacuter silnika wykonawczego pomimo znanej mocy zależy od napięcia zasilania
oporności układu twornika wspoacutełczynnikoacutew przeciw siły elektromotorycznej i momentu
obrotowego jak roacutewnież momentu bezwładności wirnika
Rys 54 Schemat funkcjonalny elektrycznego bloku steroacutew
119877119905 ndash opoacuter uzwojenia twornika 119869119905ndash moment bezwładności twornika silnika 1198690ndash moment bezwładności
obciążenia 119869119889ndash doprowadzony moment bezwładności 119871119905ndash indukcyjność uzwojenia twornika silnika
wykonawczego 119880119904119904 ndash sygnał sterujący silnika wykonawczego 119872119904 ndash moment obrotowy rozwijany
przez silnik wykonawczy 1198720 ndash moment obciążenia pozycyjnego 119862119872 119862119890 ndash wspoacutełczynniki momentu
obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej 119895 ndash przełożenie przekładni 119870119905119903 ndash wspoacutełczynnik
proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia w ruchu i bezruchu 119870119911 ndash wspoacutełczynnik momentu
pozycyjnego 1198791 1198792 ndash stałe czasowe elementu korekcji 119879119891 ndash stała czasowa filtru wejściowego 120575119904 ndash
88
kąt skrętu steru 119880119901119904119911 ndash sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego 119870119901119904119911 ndash wspoacutełczynnik pozycyjnego
sprzężenia zwrotnego 119880119904119905 ndash sygnał sterujący
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego bloku sterowania
Model matematyczny bloku sterowania składa się z następującego układu roacutewnań
(59divide536)
иwtct RRRR (59)
otd JjJJ 2 (510)
t
tt
R
LТ (511)
psz
spszs
pszpsz
sign )(50 (512)
f
wewewe
Тdt
d 0 (513)
pszwe (514)
2
11
Tdt
d (515)
11
12 Tdt
d (516)
222
221
12
2
12
)(
0
dlasignU
dlaU
dla
U
zas
zasss
(517)
t
t
ct
еss
t
Т
iR
jСU
dt
di
1
(518)
2
махtмахtogr
t
iiiii
(519)
jniСМ ogr
tмs (520)
szo КM (521)
trtrtr МКМ (522)
))()1)(1()(()( 3212123 ossosp МКMsignKKsignКМКMKMM (523)
opd МММ (524)
21jJ
Me
t
s (525)
89
o
d
I
Me 2
(526)
d
ot
J
JjJ 2
2
13
(527)
)(1( 221 h
dt
dsignsignK
(528)
)1))((1( 132 КММКMsignsignK tros (529)
)))1)(((1( 4211413 vKeesignKsignsignК ss (530)
)(1( 21
4h
dt
d
dt
dsignsignK s
(531)
1311
31 )1()( eК
J
J
dt
dRQK
dt
d
d
osc
(532)
))1()(1()( 222232
2
13
2
QKKeКJ
jJ
dt
dRQK
dt
d
d
tsc (533)
2
dt
d s (534)
)()1()1( 3323 cc
d
dsc QKКQJ
ММKK
dt
d
(535)
311211 ))(( QKvsign
dt
dss
s
(536)
W roacutewnaniach tych wykorzystano następujące oznaczenia
tR - opoacuter uzwojenia twornika
wR - opoacuter wyjściowych przełącznikoacutew wzmacniacza
иR - opoacuter wewnętrzny zasilacza
ctR - całkowity opoacuter układu twornikowego
tJ - moment bezwładności twornika silnika
oJ - moment bezwładności obciążenia
dJ - doprowadzony moment bezwładności
tL - indukcyjność uzwojenia twornika silnika wykonawczego
psz - dyskretność pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
zasU - napięcie zasilania
ssU - sygnał sterujący silnika wykonawczego
ti - prąd w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
ogr
ti - prąd ograniczenia w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
maxi - ograniczenie prądu twornika silnika wykonawczego
sМ - moment obrotowy rozwijany przez silnik wykonawczy
oМ - moment obciążenia pozycyjnego
tbМ - moment tarcia w bezruchu
90
trМ - moment tarcia w ruchu
pM - moment obciążenia z uwzględnieniem nieciągłości połączeń
1cM - doprowadzony moment obrotowy na osi bloku steroacutew
ем СС - wspoacutełczynniki momentu obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej
j - przełożenie przekładni
n - sprawność przekładni
trK - wspoacutełczynnik proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia
w ruchu i bezruchu
41КК - wspoacutełczynniki nieciągłości struktury
zК - wspoacutełczynnik momentu pozycyjnego
1e - przyspieszenie kątowe elementu prowadzącego
2е - przyspieszenie kątowe elementu napędzanego
s - kąt skrętu steru
1s - luka kątowa między elementami
v - połowa maksymalnej wartości luzu wału wyjściowego
1 - szerokość strefy martwej przedwzmacniacza
2 - szerokość strefy liniowej przedwzmacniacza
21 TT - stałe czasowe elementu korekcji
fТ - stała czasowa filtru wejściowego
0we - sygnał wejściowy
we - sygnał na wyjściu filtra
psz - sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
p - prędkość kątowa początku wspoacutelnego ruchu
prowadzącego i napędzanego elementu
с - prędkość kątowa wspoacutelnego ruchu prowadzącego i napędzanego elementu
1 - prędkość kątowa prowadzącego elementu
2 - prędkość kątowa napędzanego elementu
- sygnał błędu
1 - pośrednia wartość sygnału błędu
2 - sygnał na wyjściu elementu korekcji
R - wspoacutełczynnik odtwarzania przy zderzeniu elementoacutew
h - krok całkowania
Q - odwrotność h
Dany model matematyczny jest używany przy wyborze parametroacutew i analizie jakości
działania elektrycznego bloku sterowania
Wyniki modelowania elektrycznego bloku sterowania
Z analizy przestawionego poniżej wykresu na rys 55 wynika że napęd z przełożeniem 36
praktycznie nie posiada zapasu momentu obrotowego ale ma znacznie większy zapas
prędkości Najbardziej celowym jest wybrać reduktor o przełożeniu 65
91
Rys 55 Mechaniczne charakterystyki napędu
1 ndash wymagana charakterystyka mechaniczna obciążenia napędu 2 ndash graniczna charakterystyka mecha-
nicznego obciążenia napędu zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 36 V i
przy napięciu nominalnym 27 V 3 - graniczna charakterystyka mechanicznego obciążenia napędu
zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 65 i przy napięciu nominalnym 27 V
W procesie matematycznego modelowania i obliczeń fazowo-częstotliwościowych
charakterystyk napędu określono że w całym zakresie częstotliwości i momentoacutew
zawiasowych (obrotowych) posiada tylko nieznaczne zniekształcenia amplitudowe i fazowe
Określenie czasu procesu przejściowego Reakcja napędu na skokowe oddziaływanie przy
braku i obecności momentu obrotowego pokazuje że stała czasu napędu wynosi 65divide7 ms
Dla zabezpieczenia stabilności napędu przy odpracowaniu reakcji na skokowe i harmoniczne
sygnały wejściowe w strukturze napędu w kanale sygnału błędy są eliminowanie przez
korekcyjny człon całkująco-roacuteżniczkujący W związku ze zmniejszeniem stałej czasu silnika
w poroacutewnaniu z analogiem zmieniała się stała czasu licznika tego członu i stała T1=00035 s
i T2=00007 s
Wnioski
Wskutek przeprowadzenia wstępnych obliczeń otrzymano następujące zakresy parametroacutew
zakres przełożeń reduktora roacutewny od 22divide196 Wybrane przełożenia napędu reduktora
36 nie są bliskie optymalnemu rozwiązaniu
elektromechaniczna stała czasu napędu wyliczona na podstawie wstępnych danych
wejściowych jest roacutewna 66 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 24 Hz
statyczny błąd napędu nie przekracza 05 stopnia
dla stabilnej pracy napędu do struktury napędu wprowadzono człon całkująco-
roacuteżniczkujący ze stałą czasu T1=0002 s w liczniku i T2=00007 s w mianowniku
1
2
3
M [Nm]
W [0s]
3500
3000
3500
2000
1500
1000
500
0 05 1 15 2 25 3 350
92
dla zabezpieczenia stabilności napędu szerokość liniowej strefy przedwzmacniacza
powinna wynosić 15divide2 stopni
dla zabezpieczenia połączenia napędu z systemem cyfrowego sterowania na wejściu
napędu powinien być wprowadzony filtr II rzędu o stałej czasu 0001s
544 Ocena parametroacutew elektrycznego bloku sterowania na podstawie wynikoacutew
modelowania matematycznego
Modelowanie matematyczne funkcjonowania AL pozwala sformułować następujące
wymagania w odniesieniu do charakterystyk bloku sterowania
1 Zakres zmian prędkości obrotowej rakiety - 6divide20 obrs
2 Obciążenia działające na oś steroacutew bloku sterowania
- maksymalny moment zawiasowy działający na stery - 10 Nm
- maksymalny wspomagający moment zawiasowy działający na stery - 03 Nm
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego od +002 (wspomagający) do
006 (przeciwdziałający) Nmo
- moment tarcia na osi nie więcej niż 01 Nm
- maksymalna siła ścinania działająca na jeden ster nie więcej niż 170 N i przyłożona
w osi steru
3 Maksymalny kąt odchylenia steru z gazodynamicznym sterowaniem musi wynosić +20
stopni
4 Napięcie źroacutedła zasilania od 27 do 30V
5 Przy podaniu na wejście bloku sterowania sygnału harmonicznego opoacuteźnienie fazy dla
wszystkich warunkoacutew pracy nie powinno przekraczać
- 4deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 6deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 12deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 15deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
6 Zniekształcenia amplitudy nie powinny przekraczać 3 dB
7 Błąd statyczny przy obciążeniu elementu wyjściowego maksymalnym momentem
zawiasowym nie może przekraczać 15deg
Takie wymagania co do parametroacutew wobec bloku sterowania zapewnią
1 Zakres przełożeń reduktora roacutewny 20divide60 Wybrane przełożenie przekładni bloku
sterowania 35 jest bliskie optymalnego
2 Elektromechaniczna stała czasowa bloku sterowania obliczona na podstawie wstępnych
danych wyjściowych wynosi 75 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 20 Hz
3 W celu zapewnienia pracy bloku sterowania w roboczym zakresie częstotliwości
niezbędne jest wykorzystanie sprężynowego obciążnika
4 Z analizy wynika że w celu zapewnienia wymagań charakterystyk fazowo-
częstotliwościowych sztywność sprężynowego obciążnika powinna wynosić 0025divide0035
Nmo przy tym opoacuteźnienia faz po podaniu na wejście bloku sterowania sygnału
93
harmonicznego o amplitudzie 85V (10 stopni) i napięciu 25V mają charakterystyki nie
gorsze niż
- 3deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 5deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 7deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 8deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
co spełnia wymagania stawiane blokowi sterowania
5 Błąd statyczny steroacutew bloku sterowania nie przekracza 15deg
6 W celu stabilnej pracy bloku sterowania do jego struktury wprowadzono korekcyjny
element całkująco-roacuteżniczkujący ze stałą czasową T1 = 0002 s w liczniku i T2 = 00007 s
w mianowniku
7 W celu zapewnienia stabilności bloku sterowania szerokość liniowej strefy przed-
wzmacniacza powinna wynosić 125divide15deg
8 Aby zapewnić sprzężenie bloku sterowania z cyfrowym systemem sterowania na wejściu
bloku należy wprowadzić drugi filtr ze stałą czasową 0001 s
94
IV CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 Badanie wpływu elementoacutew konstrukcji modelu rakiety GROM na jego
charakterystyki aerodynamiczne
61 Wprowadzenie
W tunelu aerodynamicznym prędkości poddźwiękowych i naddźwiękowych T-6 HAI
wykonano badania charakterystyk aerodynamicznych modelu rakiety GROM wykorzystując
wagi aerodynamiczne AWT-6
Określenie charakterystyk aerodynamicznych wykonywano w kilku kierunkach Po
pierwsze otrzymano charakterystyki aerodynamiczne korpusu jak roacutewnież korpusu
z powierzchniami nośnymi dla liczb Macha 05 08 10 115 i 20 w zakresie kątoacutew natarcia
(ataku) od -4deg do 16deg Charakterystyki otrzymano dla dwoacutech położeń powierzchni nośnych
w tunelu - dla γ=0deg i γ=45deg Pełne zestawienie badań przeprowadzono dla zerowego
wychylenia steroacutew dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Pozostała część badań to określenie wpływu
wychylenia steroacutew wysokości na charakter zmiany wspoacutełczynnikoacutew sił i momentoacutew
aerodynamicznych Badania dla prędkości wyrażonej liczbą Macha 05 08 10 115 i 20
wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew wysokości w zakresie od 0deg do +15deg z krokiem 5deg
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku
GROM
Zdjęcie modelu badań przedstawiono na rys 61 Na rys 62 przedstawiono schemat
aerodynamiczny modelu ktoacutery odwzorowuje pocisk GROM w skali 12
Rys 61 Zdjęcie modelu badań
95
- charakterystyczna długość L=7765 mm
- charakterystyczna powierzchnia S=000101736 Φ =36 mm
- X - środka masy 395 od początku igły
Rys 62 Aerodynamiczny schemat modelu rakiety GROM z powierzchniami nośnymi
i sterującymi
Rys 63 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=0deg
96
Rys 64 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=12deg
Schemat aerodynamiczny modelu jest wykonany zgodnie z układem aerodynamicznym
bdquokaczkardquo Na części nosowej nasadkę aerodynamiczną jak w realnym pocisku Cztery
stateczniki znajdują się w tylnej (ogonowej) części modelu przy tym γ=0 odpowiada takiemu
położeniu statecznikoacutew przy ktoacuterym para statecznikoacutew znajduje się w płaszczyźnie
pionowej Powierzchnie steroacutew znajdują się w płaszczyźnie poziomej Za pomocą urządzenia
wstawianego kąt ustawienia steroacutew można zmieniać skokowo w przedziale od 0deg do 15deg
z krokiem 5deg W płaszczyźnie poziomej z przesunięciem względem płaszczyzny pionowej
umieszcza się destabilizatory (rys 62)
Model naddźwiękowej części tunelu z wstawkami dysz dla M=15 przedstawiono na
rys 63 i 64
Jak pokazano na rys 62 obroacutet w przechyle o 45deg przeprowadza się zgodnie z ruchem
wskazoacutewek zegara przy obserwacji modelu z przodu
Celem badań było uzyskanie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku GROM
w wariancie z powierzchniami sterującymi i nośnymi metodą wagową w zakresie liczb
Macha od 05 do 20 (M=05 08 10 115 20) przy zmianie kąta natarcia od -4deg do 16deg
Miejscem przeprowadzenia badań był tunel aerodynamiczny T-6 HAI Badania
i opracowanie wynikoacutew przeprowadzono zgodnie z przyjętą w HAI metodyką
Tunel aerodynamiczny T-6 HAI z częścią roboczą 06x06m jest kanałem okresowego
działania z zakresem roboczym liczb Macha od 05 do 40 Przy pracy w obszarze pod-
dźwiękowych i dźwiękowych prędkości w dyszach umieszcza się perforowane wstawki
o stopniu perforacji 24 (rys 65) ktoacutere pozwalają zmniejszyć wpływ krawędzi i uniknąć
zamykania części roboczej w obszarze prędkości przydźwiękowych kiedy na modelach poja-
97
wiają się obszary z prędkościami naddźwiękowymi Liczby Macha w tych reżimach zmienia-
ją się w sposoacuteb ciągły poprzez zmianę ciśnienia w komorze tunelu aerodynamicznego
Rys 65 Perforowane płyty w tunelu aerodynamicznym
W celu uniknięcia przepływu powietrza między ściankami komory ciśnienia
i wstawkami dysz istnieje system hermetyzacji bazujący na podaniu sprężonego powietrza
pod dysze i gumowe uszczelki wmontowane w powierzchnię boczną wstawki
W celu kompensacji narastania warstwy przygranicznej goacuterny i dolny panel części
roboczej ustawia się pod kątem rozwarcia strumienia 1deg Roacutewnoległość dwu pionowych
ścianek trzeba zachować w celu przeprowadzenia obserwacji optycznych
W celu przeprowadzenia badań tunel aerodynamiczny T-6 jest wyposażony
w mechaniczne automatyczne wagi aerodynamiczne AWT-6 przeznaczone do bezpośrednie-
go pomiaru sił (XYZ) i momentoacutew (Mx My Mz) działających na model w układzie
wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Każdy element wagi ma cztery zakresy pomiarowe
Zmiany zakresu dokonuje się drogą zmiany ciężaru roacutewnoważącego obciążenie
Liczbę Macha i opoacuter w roboczej części tunelu aerodynamicznego wylicza się
z wynikoacutew pomiaru ciśnienia statycznego w części roboczej i pełnego ciśnienia całkowitego
w komorze tunelu Statyczne i całkowite ciśnienie określa się przez pomiar parametroacutew
strumienia (PPS) PPS mierzy ciśnienia absolutne ktoacutere wykorzystuje się do określenia
parametroacutew strumienia
Ze stosunku ciśnień całkowitego i statycznego określa się prędkość strumienia
powietrza wyrażonego liczbą Macha zgodnie z formułą (61)
98
119872 = radic5 ∙ [(119901119900
119901119904119905)
27frasl
minus 1] (61)
gdzie 119901119900- ciśnienie całkowite
119901119904119905- ciśnienie statyczne
Zmierzony opoacuter aerodynamiczny wyraża się w postaci następującej
119902 = 07 ∙ 1198722 ∙ 119901119904119905 (62)
Do otrzymanych wynikoacutew parametroacutew strumienia wprowadza się poprawki na
wspoacutełczynnik pola ktoacutery określa się w rezultacie badania pola ciśnień statycznych za pomocą
wielokrotnego sondowania ciśnienia statycznego
Wartości oporoacutew zmieniają się w zależności od rodzaju pracy urządzenia od 11270 do
67000 Nm2
Model umieszcza się w strumieniu przy pomocy tylnego (ogonowego) poziomego
uchwytu ktoacutery umocowany jest bezpośrednio do stabilnego zawieszenia
Liczby Re obliczone dla odcinka tunelu o długości 1 m przyjmują wartości od
112x106 do 226x106
Badania aerodynamiczne przeprowadzono dla prędkości wyrażonej liczbą Macha roacutewną
05 09 115 15 20 i 30 w zakresie kątoacutew natarcia od -4deg do 16deg z krokiem 2deg
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badań
Wyniki badań eksperymentalnych przedstawiono w załącznikach A i B w postaci wy-
kresoacutew i tabel w układzie wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Przy obliczaniu wspoacuteł-
czynnikoacutew aerodynamicznych za obszar charakterystyczny przyjmowano środek korpusu
modelu za charakterystyczny wymiar liniowy przyjmowano długość korpusu modelu
Przy opracowaniu danych eksperymentalnych w uzyskane wyniki wnoszono poprawki
na wzajemny wpływ składowych wag tj obudowę elementoacutew wagi i elementy zawieszenia
jak roacutewnież na skos strumienia w części roboczej tunelu aerodynamicznego
Dla modelu pocisku GROM przekroacutej poprzeczny korpusu wynosi S=000101736 m2
długość korpusu l=07765 m Wspoacutełczynniki momentoacutew obliczone w stosunku do środka
masy położonego w odległości 0395 m od noska igły co w jednostkach względnych wynosi
119909119879 =05087
1 1 1 1 ndash 0
Kąt przechylenia pocisku rakietowego
Rodzaj powierzchni nośnych
Rodzaj steroacutew
Wariant destabilizatoroacutew
Rodzaj korpusu
Rys 66 Kodowanie czteroznakowe modelu pocisku rakietowego
99
Przykład 1 1111-45 - model zawierający korpus destabilizatory stery skrzydła zadany kąt
przechylenia 45 stopni
Przykład 2 1011-90 - model zawierający korpus stery skrzydła zadany kąt przechylenia 90
stopni
Program badań i numery protokołoacutew badań dla modelu GROM-M przedstawiono
w tabeli 61
Dla oznaczenia stanu modeli wprowadzono kodowanie czteroznakowe rys 66
w ktoacuterym pierwsza cyfra oznacza rodzaj korpusu pocisku druga cyfra oznacza wariant
destabilizatoroacutew trzecia cyfra wskazuje na rodzaj powierzchni steroacutew i czwarta - określa
rodzaj powierzchni nośnych
Dla modelu pocisku GROM badano jeden rodzaj korpusu jeden rodzaj powierzchni
nośnych i jeden wariant steroacutew kierowania
Przy nieobecności elementu modelu w oznaczeniu stanu pojawia się 0
Tabela 61
Program badań modelu rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 HLI
γ M
deg 05 08 10 115 20
Korpus
1000 0 235205 235204 235203 235202 235604
Korp + Pnoś 0 235103 235102 235104 235105 235605
1001 45 235109 235108 235107 235106 235606
δ=0o
1111-0 0
234802
234805 234801 234803 234804 235607
δ =0deg
1111-45 45 234807 234806 234808 234809 235608
δ =0deg
1111-90 90 234813 234812 234811 234810 235609
δ =5deg
1111-0 0
234910
234914
234909
234913 234911 234912 235701
δ =10deg
1111-0 0 234908 234907 234906 234905 235702
δ =15deg
1111-0 0
234814
234902 234901 234903 234904 235703
δ =0o-D
1011-45 45 235111 235110 235112 235201 235704
Zakres kątoacutew ataku od -4deg do 16deg Δα = 2deg
Badanie aerodynamicznych charakterystyk korpusu z powierzchniami nośnymi
Badanie aerodynamicznych charakterystyk izolowanego korpusu i korpusu
z powierzchniami nośnymi przeprowadzono w szerokim zakresie liczb Macha od M=05 do
M=20 Charakterystyki aerodynamiczne korpusu z powierzchniami nośnymi otrzymano dla
100
dwoacutech kątoacutew przechyłu γ=0deg i γ=45deg Z wykresoacutew na rysunkach A6 ndash A10 (załącznik A)
wynika że przy wszystkich badanych liczbach Macha kąt przechylenia ma wpływ na
właściwości nośne korpusu z powierzchniami nośnymi dla wszystkich zakresoacutew badanych
kątoacutew natarcia Przy γ=0deg wspoacutełczynnik siły nośnej jest większy niż dla γ=45deg odpowiednio
stateczność kombinacji korpus + powierzchnie nośne dla γ=0deg jest większa (załącznik A
rysunki A26 ndash A30) Z rysunkoacutew tych wynika że przy przejściu w obszar naddźwiękowych
liczb Macha stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi zmniejsza się
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
ze sterami niewychylonymi wykonano dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Z wykresoacutew zależności
wspoacutełczynnika siły nośnej od kąta ataku (załącznik A rysunki A46 ndash A50) wynika że jak
i dla korpusu z powierzchniami nośnymi obserwuje się zmianę właściwości nośnych modelu
i zapasu statycznej stateczności
Poroacutewnanie wspoacutełczynnikoacutew aerodynamicznych dwoacutech badań modelu pełnego dla
kąta zerowego odchylenia steroacutew i M=05 pokazuje dobrą powtarzalność wynikoacutew
eksperymentu (załącznik A rysunki A41 A46 A66)
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
dla liczb Macha od 05 do 20 wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew 0deg +5deg +10deg i +15deg Za
kąt dodatni odchylenia przyjmuje się taki kąt ktoacutery prowadzi do dodatniego zwiększenia siły
nośnej Dla liczb Macha roacutewnych 05 i 08 otrzymano charakterystyki aerodynamiczne dla
kąta wychylenia steroacutew δ=-15deg Wyniki badań eksperymentalnych wpływu odchylenia steroacutew
przedstawiono na rysunkach 86 120 (załącznik 22)
Jak wynika z rysunkoacutew A85ndashA87 (załącznik A) efektywność steroacutew w obszarze
prędkości poddźwiękowych i okołodźwiękowych przy dodatnich kątach natarcia ze
zwiększeniem kąta wychylenia steroacutew silnie się zmniejsza Dla M=2 jak pokazano na
rysunku A88 przyrost wspoacutełczynnika siły nośnej obserwuje się dla wszystkich badanych
kątoacutew wychylenia steroacutew w całym zakresie kątoacutew natarcia
64 Metrologiczne zabezpieczenie badań
Działalność laboratorium dopuszcza się na podstawie protokołu odbioru laboratorioacutew
aerodynamicznych na bazie tuneli aerodynamicznych T-3 T-4 i tunelu T-6 prędkości
naddźwiękowych Państwowego Uniwersytetu Aerokosmicznego zatwierdzonego przez
Państwowy Komitet Polityki Przemysłowej Ukrainy z dnia 29062001
Błąd bezwzględny ΔM pomiaru liczby M określano zgodnie z metodyką obroacutebki
wynikoacutew pomiaroacutew pośrednich następująco (63)
∆119872 = radic(120597119872
1205971198750)
2
∙ ∆11987502 + (
120597119872
120597119875119904119905)
2
∙ ∆1198751199041199052
(63)
101
gdzie (120597119872
1205971198750) (
120597119872
120597119875119904119905) ndash pochodne cząstkowe funkcji 119872 = 119891(1198750 119875119904119905) względem 119875119900 i 119875119904119905
∆1198750 ∆119875119904119905 ndash błędy bezwzględne wynikoacutew pomiaroacutew 1198750 119875119904119905
Wyniki obliczeń wartości ∆1198750 = ∆119875119904119905 = 01 przedstawiono w tabeli 62 w postaci
błędu względnego (64)
120575119872 =∆119872
119872∙ 100
(64)
Tabela 62
Błąd pomiaru liczby M
M ΔM 120633119924
050 00028 056
060 00023 038
070 00019 027
080 00017 021
090 00015 017
095 00015 016
100 00014 014
105 00014 013
110 00014 013
115 00014 012
Wnioski
Na podstawie analizy danych eksperymentalnych można wyciągnąć wniosek że dla
wszystkich badanych liczb Macha kąt przechylenia pocisku rakietowego ma wpływ na nośne
właściwości korpusu z powierzchniami nośnymi w całym badanym zakresie kątoacutew natarcia
Przy przepływie naddźwiękowym dla maksymalnej prędkości pocisku Grom (M=2)
stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi jak i całego modelu zmniejsza się
Efektywność steroacutew zmniejsza się poczynając od dodatnich kątoacutew natarcia dla
poddźwiękowych i okołodźwiękowych prędkościach lotu
7 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew
71 Badanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1
711 Obiekt badań
Obiektem badań jest demonstrator (model) bloku steroacutew stanowiący podzespoacuteł prze-
działu kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego Zestawu Rakietowego GROM
102
Do badań przeznaczono pojedynczy modelu elektromechanicznego bloku steroacutew
wykonanego zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną
Blok z napędem elektrycznym steroacutew (rys 71) stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z napędem gazowym Blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
realizuje funkcje zaroacutewno aerodynamicznego jak roacutewnież gazodynamicznego sterowania
pociskiem (napęd hybrydowy) Sterowanie gazodynamiczne trwa przez 07 s od momentu
startu następnie sterowanie przejmuje układ z napędem elektrycznym
Rys 71 Blok steroacutew z napędem elektrycznym
Rys 72 Serwomechanizm elektryczny bloku steroacutew
103
W skład hybrydowego bloku steroacutew wchodzą następujące zespoły
- serwomechanizm (stery silnik elektryczny i przekładnia mechaniczna) rys 72
- prochowy silnik sterujący (PSS) pracujący w początkowej fazie lotu
- nadajnik prędkości kątowych (NPK)
- zespoacuteł destabilizatora
- bateria termiczna
- układ elektroniczny (wzmacniacz przetwornica napięcia)
- złącza elektryczne (do łączenia z GSN i wyrzutnią)
Wprowadzenie do konfiguracji pocisku rakietowego zestawu GROM hybrydowego
bloku sterowania wyeliminuje konieczność stosowania prochowego akumulatora ciśnienia
(PAC) wraz z turbogeneratorem stanowiących pokładowe źroacutedło zasilania aparatury pocisku
Celem badań była ocena rozwiązania konstrukcyjnego hybrydowego bloku steroacutew pod
względem
- poprawności działania modelu bloku steroacutew w trakcie badań stacjonarnych
w warunkach zakładowych
- sprawdzenia parametroacutew technicznych modelu bloku steroacutew
- ustalenia czy blok steroacutew można przeznaczyć do montażu w zespołach wyższego rzędu
pocisku rakietowego GROM
Model bloku steroacutew oceniano na podstawie wymagań dotyczących parametroacutew
funkcjonowania bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
przedstawionych w dokumencie pn bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja
obsługirdquo W ramach przygotowania badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie
i stanowisko SKPM-1
712 Przebieg badań
W trakcie badań modelu bloku steroacutew GROM wykonanego zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano sprawdzenie parametroacutew technicznych na stanowisku SKPM-1
(rys 73) ktoacuterych zakres przedstawiono w punkcie 714
Rys 73 Stanowisko SKPM-1
104
Stanowisko SKPM-1 przeznaczone jest do sprawdzenia regulacji i przeprowadzenia
badań bloku elektromechanicznego steroacutew Badania wykonano zgodnie z wymaganiami oraz
instrukcją bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja obsługirdquo Sprawdzenia
wykonywane są przy pomocy programu MPexe zainstalowanego na komputerze
stanowiącym wyposażenie stanowiska
7121 Sprawdzenie montażu elektrycznego
Sprawdzenie połączeń elektrycznych pomiędzy złączami elektrycznymi i łączoacutewką
bloku steroacutew wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie połączenia elektryczne nie powinny posiadać przerw
Rys 74 Wynik pomiaru poprawności montażu elektrycznego bloku steroacutew
Wynik sprawdzenia przedstawiono na rys 74 Kolorem żoacutełtym oznaczono poprawnie
wykonane połączenia elektryczne pomiędzy poszczegoacutelnymi stykami złącz W przypadku
nieprawidłowo wykonanych połączeń elektrycznych oznaczenie ma kolor czerwony
Wynik badania - pozytywny
105
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalny kąt wychylenia steroacutew powinien mieścić się w zakresie od
-(15plusmn05)deg do +(15plusmn05)deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rysunkach 75 76 i 77
Rys 75 Wynik pomiaru maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Rys 76 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część goacuterna)
106
Rys 77 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część dolna)
Wynik badania ndash negatywny Uzyskane wartości kąta wychylenia steroacutew nie spełniają
wymagania -(15plusmn05)deg i +(15plusmn05)deg (rys 76 i 77)
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowej
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymagania
1 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego o amplitudzie
67 V i obciążeniu steroacutew zewnętrznym momentem w zakresie -05 Nm do +05 Nm
charakterystykę amplitudową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 83
Tabela 73
Parametry charakterystyki amplitudowej bloku steroacutew
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesuniecie fazowe deg 10 20 45
2 Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
3 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
Wyniki badania przedstawiono na rys 78
Rys 78 Okno dialogowe z wynikami pomiaru charakterystyk bloku steroacutew
107
Wynik badania - pozytywny
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału
sterującego (000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
Wynik badania przedstawiono na rys 79
Rys 79 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Wynik badania ndash negatywny Uzyskana wartość przesunięcia zerowego położenia steroacutew
przekracza wymaganą wartość (rys 79)
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 710
Rys 710 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Wynik badania - pozytywny
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien
wynosić max 15deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 711
108
Rys 711 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru błędu statycznego bloku steroacutew
Wynik badania - pozytywny
713 Wnioski z badań
1 W związku z negatywnym wynikiem badania wg p 7122 zdemontowano blok steroacutew
w celu sprawdzenia przyczyny ograniczenia wychylania steroacutew W przypadku
możliwości usunięcia niezgodności należy przeprowadzić naprawę zespołu Zmiany
uwzględniono w dokumentacji bloku steroacutew
2 Uwzględniając rozbieżności uzyskanych wynikoacutew w stosunku do wymagań podczas
badania zgodnie z p 7124 przeprowadzono regulacje położenia potencjometru
serwomechanizmu
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do pocisku GROM
1 Maksymalny kat wychylenia steroacutew aerodynamicznych powinien mieścić się w zakresie
od ndash(15 plusmn05)deg do +(15 plusmn05)deg
2 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
3 Przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału sterującego
(000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
4 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego
o amplitudzie 67 V i obciążeniu steroacutew momentem w zakresie od -05 Nm do 05 Nm
charakterystykę częstotliwościową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 74
Tabela 74
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesunięcie fazowe o 10 20 45
Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
5 Maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
6 Błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien wynosić max
15deg
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutew
721 Przedmiot badań
109
Program badań dotyczy elektromechanicznego modelu bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew ktoacutery stanowi element przedziału kierowania
w konfiguracji przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM
Celem badań jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu sterowania
gazodynamicznego od prochowego silnika sterującego sprawdzenie czasu osiągniecia
parametroacutew pracy przez baterie BTR-07 sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu baterią BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni
Do badań przygotowano
ndash blok steroacutew elektromechaniczny (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną)
z baterią BTR-07 ndash 2 szt
ndash serwomechanizm (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną) ndash 1 szt
ndash ŁPSS ndash 2 szt
ndash ZPSS ndash 2 szt
Szczegoacutełową kompletację wyroboacutew i wyposażenia stanowiskowego przedstawiono
w pkt 7211 7212 7213 7214
Wyroby do badań przygotowały ZM Mesko Ładunki ŁPSS nie powinny posiadać
żadnych wad stwierdzonych metodą rentgenografii i kontrolą wzrokową (nieciągłości masy
paliwa pęknięcia pęcherze wykruszenia inhibitora itp) ktoacutere mogą mieć negatywny wpływ
na charakterystyki balistyki wewnętrznej PSS
ŁPSS i ZPSS przeznaczone do badań przedstawia się wraz z orzeczeniem
potwierdzającym ich jakość
Badania przeprowadzano w trzech etapach
etap I ndash badania serwomechanizmu
etap II ndash badania bloku steroacutew
etap III ndash badanie strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Celem badania (Etap I- rys 712) jest określenie poprawności funkcjonowania układu PSS
i synchronizacji sygnałoacutew sterujących rozdzielaczem gazoacutew PSS Założone przy tym
wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus serwomechanizm
minus kadłub z kroacuteccem
minus korpus
minus instalacja sprężonego powietrza umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
110
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym wynosi od -05
Nm do 05 Nm
minus zasilacz do zasilania stanowiska SKPM-1 o napięciu stałym 27plusmn3V Zasilanie bloku
steroacutew realizowane jest ze stanowiska SKPM-1
Rys 712 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
W trakcie badań rejestrowano następujące sygnały pomiarowe
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał o położeniu steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment włączenia zasilania napięciem stałym 27plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p = 43plusmn04 MPa
minus to + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
111
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem z baterii
BTR-07
Celem badania (Etap II rys 713) jest sprawdzenie czasu osiągnięcia parametroacutew pracy
przez baterię BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu baterią BTR-07 Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus bateria BTR-07 powinna uzyskiwać parametry pracy w czasie nie dłuższym niż 09 s
minus napięcie powinno utrzymywać się w przedziale 24-33 V przez czas min 30 s
Rys 713 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew
112
minus instalacja azotowa (lub powietrzna) umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa przez czas 30 s Zasilanie sprężonym gazem jest realizowane przez
podłączenie do kadłuba na stanowisku St-1222
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania St-1222
minus impuls obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm na
stanowisku zapłonowym baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie
1A) Zapłon baterii ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PAC Zasilanie bloku steroacutew
realizowane jest z baterii BTR-07
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych na stanowisku St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią
minus rejestracja sygnału sterującego podawanego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment aktywacji baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 MPa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Celem badania (Etap II rys 714) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu napięciem baterii BTR-07 i działającym układzie sterowania
gazodynamicznego PSS Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus czas funkcjonowania bloku steroacutew powinien wynosić min 30 s
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i zapłonnikiem ZPSS
minus stanowisko do badań bloku steroacutew przy zasilaniu gorącym gazem
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do
05 Nm na stanowisku St-1222
minus impuls zapłonowy baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie 1 A)
z obwodu PAC stanowiska St-1222 Zasilanie bloku steroacutew realizowane jest z baterii
BTR- 07
minus impuls zapłonowy zapłonnika PSS o parametrach z obwodu PSS stanowiska St-1222
(prąd zapłonu 06plusmn003A) Zapłon spłonki PSS ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PSS
113
Rys 714 Schemat blokowy układu do sprawdzania pocisku Grom badanego przy zasilaniu
gorącym gazem
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych ndash stanowisko St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) (z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią)
minus rejestracja sygnału sterującego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew
minus to ndash aktywacja baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash aktywacja zapłonnika PSS ndash obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
114
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Celem badania (Etap III rys 715) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni Założonym przy tym
wymaganiem jest maksymalne wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego z GSN
w czasie 0-1 s od momentu startu rakiety
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - maksymalny sygnał
sterujący po 1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew)
blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
przedział telemetryczny
makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
silnik startowy
wyrzutnia
minus mechanizm startowy (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną sekwencję od momen-
tu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Parametry wyjściowe (rejestracja sygnałoacutew z pokładu rakiety)
minus kanał podstawowy GSN
minus kanał pomocniczy GSN
minus sygnał sterujący z GSN
minus sygnał z potencjometru PUN bloku steroacutew
minus sygnał z tachometru bloku steroacutew
Uwaga Algorytm startu rakiety ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt 7211
7212 7213 niniejszego programu badań
115
Rys 715 Schemat badania pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
(z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki)
116
722 Metodyka wykonywania badań
7221 Badanie serwomechanizmu ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Zespoły do badania (Etap I rys 812) wg P 7211 zamocowano zgodnie
z instrukcją na stanowisku pomiarowym St-1222 oraz wykonać niezbędne połączenia
elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus sterujący na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash włączenie zasilania napięciem stałym 27 plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus t o + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7222 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badania (Etap II rys 713) zamontowano na stanowisku pomiarowym
St-1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon
PACrdquo stanowiska St-1222 oraz wykonać połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKMP-1
(w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska ST-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus przebieg w czasie napięcia baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7223 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badań (Etap II rys 714) zamontowano na stanowisku pomiarowym St-
1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon PACrdquo
stanowiska St-1222 oraz podłączono zapłonnik PSS do obwodu bdquozapłon PSSrdquo stanowiska
St-1222 Stanowisko powinno uwzględniać odstęp czasowy pomiędzy momentem inicjacji
baterii BTR-07 a odpaleniem zapłonnika PSS zgodnie opisaną poniżej sekwencją Następnie
117
wykonano połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał
sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus napięcie wyjściowe (przebieg w funkcji czasu) baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontować obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączyć kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash impuls zapłonu na zapłonnik PSS ndash przez obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonać zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Zmontować przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
(Etap III rys 715)
minus GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - sygnał maksymalny po
1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew
minus blok steroacutew G 1120000M zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
minus przedział telemetryczny
minus makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
minus silnik startowy G 1400000
minus wyrzutnia G 2000000
Przygotować do badań pomiaroacutew i rejestracji
minus mechanizm startowy G 4000000 (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną
sekwencję od momentu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika
startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Odpalić pocisk i zarejestrować wyniki badania
Uwaga Algorytm startu pocisku ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt
82218222 i 8223 niniejszej metodyki badań
Badania wykonano w trybie badań zgodnym z normą obronną NO-06-A1052005
118
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym zaelaborowany
w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem
Program badań strzelaniem dotyczy rakiety przeciwlotniczej GROM-M wyposażonej
w hybrydowy blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew z prze-
działem telemetrycznym zaelaborowany w etatowej wyrzutni Forma i treść niniejszego
programu badań określenia i oznaczenia są zgodne z normami obronnymi od NO-06-
A1012005 do NO-06-A1082005
Celem badań poligonowych była ocena rozwiązania technicznego demonstratora
przeciwlotniczego pocisku rakietowego w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem seroacutew wyposażonego w przedział telemetryczny (PPRTW)
przeznaczonego do przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego (PPZR) GROM-M
pod względem
minus poprawności działania (realizowanie przewidzianych funkcji)
minus sprawdzenia wytrzymałości konstrukcji w badaniach poligonowych strzelaniem
Miejsce badań
Centralny Poligon Wojsk Lądowych Drawsko Pomorskie
Wymagania techniczne
1 Zestaw i demonstrator PPR powinny funkcjonować prawidłowo podczas startu w czasie
lotu do celu i po uderzeniu w cel
minus przy starcie parametry przedstartowe powinny spełniać wymagania określone dla
wydania decyzji o podaniu sygnałoacutew startowych
minus odległość PPR od wyrzutni w chwili zadziałania silnika marszowego - lSM powinna być
nie mniejsza niż 55 m
minus prędkość średnia PPR między 3 s a 4 s lotu - vM powinna być nie mniejsza niż 580 ms
minus po starcie PPR powinien naprowadzać się na cel składowe uchyboacutew w układzie
wspoacutełrzędnych względnych (w płaszczyźnie poprzecznej do wektora prędkości PPR)
w warunkach badań poligonowych powinny mieścić się w obszarach podanych
w kolumnie 4 tabeli 85
minus niedopuszczalne jest rozerwanie silnika marszowego
2 Wyroby przeznaczone do strzelań powinny
minus posiadać orzeczenie potwierdzające zgodność z wymaganiami niniejszego programu
badań
minus przechodzić z wynikiem pozytywnym test na aparaturze kontrolno-pomiarowej (AKP)
RSKP oraz na stanowiskach eksperymentalnych uzyskując ocenę ogoacutelną określającą go
jako wyroacuteb sprawny
3 Wyroby G 1000TZWM powinny spełniać wymagania niniejszego programu badań
G1000TZWM PBS co powinno być potwierdzone odpowiednimi zapisami w orze-
czeniu
4 Wyroby G1000TZWM powinny spełniać wymagania dokumentacji konstrukcyjnej
119
Tabela 75
Uchyby dla warunkoacutew badań poligonowych
Lp Warunki badań
Określenie uchybu według rys 716
Położenie przyjęte za
kryterium trafienia celu
Położenie przyjęte za
kryterium poprawnego
działania pocisku
1 2 3 4
1 Strzelanie do ICP w locie na
kursach zbliżania i oddalania Obszar O1 według rys 816 Obszar O2 według rys 816
2 Strzelanie do celu stacjonarnego
ICR-S (strzelanie wariantowe) Obszar O1 według rys 817 obszar O2 według rys 817
Zasady wykonania badań
Zasady ogoacutelne
minus Wyroby badano zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym programie badań oraz
metodyką opracowaną przez instytucję obsługującą ośrodek poligonowy Badania
wykonuje instytucja obsługująca ośrodek poligonowy na terenie ośrodka poligonowego
minus W badaniach poligonowych wyroby poddaje się badaniom w proacutebie strzelaniem Inne
proacuteby polowe wykonuje się według odrębnych programoacutew badań
minus Wyroby do badań strzelaniem skompletowano zgodnie z wymaganiami programu badań
oraz dokumentacją konstrukcyjną
minus W proacutebce pobranej do badań strzelaniem przygotowano 2 sztuki wyroboacutew do proacuteb
z telemetrią montując w miejsce przedziału bojowego przedział telemetryczny
z urządzeniem pomiarowo-nadawczym wg dokumentacji konstrukcyjnej
Zakres badań
Zakres i kolejność proacuteb strzelaniem pociskoacutew na poligonie określa tabela 76
Tabela 76
Zakres i kolejność proacuteb w badaniach poligonowych
Lp Proacuteba
Numer punktu
wymagań
technicznych
warunkoacutew
badań
kryterioacute
w oceny
1 Sprawdzenie stanu dostawy
2 - -
2 Sprawdzenie sprawności technicznej modeli
wyroboacutew na AKP RSKP lub na stanowiskach
eksperymentalnych
-
-
3 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania
(spotkanie)
1 2 21
4 Strzelanie do ICP na kursie oddalania ( pościg)
5 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S
(strzelanie wariantowe)
1 4 41
120
Zestawienie charakterystyk obszaroacutew
ParametrObszar a
x
y (z)
O
O
1
2
2granica obszaru O
1granica obszaru O
a a
centrum indykacji
centrum obszaroacutew
a
a (a )
p
centrum indykacji
z
y
35 m 15 m 23 m
67 m 40 m 60 m
3 m
423 m
x y z xp
x
y
x
z
xy
z
vw
ay
za
granica obszaru O
granica obszaru O
1
2
a) b)
c)
Objaśnienia
x - oś prędkości względnej celu i pocisku (bdquo+rdquondash zgodny ze zwrotem prędkości
celu względem pocisku)
y - oś pionowa
z - oś pozioma
Δx Δy Δz - uchyby w osiach x y z
vw - wektor prędkości względnej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85
ax ay az - poacutełosie elips obszaroacutew rozrzutu w osiach x y z w układzie związanym
z prędkością względną
px - przesunięcie centrum elips w osi x
(∆119961 minus 119953119961)120784
119938119961120784
+∆119962120784
119938119962120784
+∆119963120784
119938119963120784
le 120783
Rys 716 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do celu ruchomego
a) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji) w płaszczyźnie poprzecznej do
prędkości pocisku (względnej) b) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji)
w płaszczyznach roacutewnoległych do prędkości pocisku (względnej) c) układ wspoacutełrzędnych do
określenia obszaroacutew
121
Objaśnienia
Δy - uchyb w osi pionowej
Δz - uchyb w osi poziomej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100 (kryterium trafienia)
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85 (kryterium
poprawnego działania)
Rys 717 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do ICR-S
Kompletacja wyroboacutew
W badaniach poligonowych strzelaniem poddano proacutebom dwa wyroby z przedziałem
telemetrycznym ndash 2 sztuki
Kompletacja - wyroby z przedziałem telemetrycznym
Wyroby z przedziałem telemetrycznym zostaną skompletowane z następujących zespołoacutew
przedział kierowania (z blokiem steroacutew elektromechanicznym) przedział telemetryczny
silnik marszowy blok statecznikoacutew silnik startowy i wyrzutnia
122
Warunki prowadzenia badań
1 Warunki ogoacutelne
minus Do pomiaru parametroacutew i charakterystyk wyroboacutew stosowano zalegalizowane
przyrządy i aparaturę
minus Wszystkie proacuteby wykonywano w warunkach otoczenia jeśli szczegoacutełowe metodyki nie
stanowią inaczej przy następujących ograniczeniach
prędkość wiatru przyziemnego nie większa niż 25 ms
kąt między kierunkami na słońce i strzelania nie mniejszy niż 25o
natężenie promieniowania od tła ET(KS) nie większe niż 2 microWm2
Warunki normalne określono według normy NO-06-A1052005 punkt 222
minus W czasie proacuteb i sprawdzeń ściśle przestrzegano zasad BHP obowiązujących
w ośrodku poligonowym na stanowiskach badawczych i podczas eksploatacji
aparatury a w szczegoacutelności przepisoacutew dotyczących obchodzenia się z wyrobami
zawierającymi środki pirotechniczne i materiały wybuchowe Szczegoacutelną uwagę
zwroacutecono na ochronę przed oddziaływaniem statycznych ładunkoacutew elektrycznych
W czasie prac nie wymagających bezpośredniego dostępu do stykoacutew złącz (Zł2 i Zł3)
oraz podczas transportu i przechowywania wyroacuteb miał nałożone wszystkie pokrywki
i NBZ lub korek technologiczny Pokrywkę przednią nakładano dopiero po całkowitym
zatrzymaniu się obrotoacutew wirnika żyroskopu
minus Operatorzy obsługujący strzelania byli przeszkoleni zgodnie z obowiązującymi
przepisami i posiadali zezwolenie na prowadzenie strzelania wystawione przez
instytucję wykonującą badania poligonowe
minus W trakcie badań przestrzegano następujących zasad
czas nieprzerwanej pracy układu chłodzenia - 1 minuta przerwa w pracy 5 min
przy włączonym układzie chłodzenia niedopuszczalne jest zamykanie w GSN
zaworu wylotu azotu
minus Azot stosowany przy sprawdzeniach powinien spełniać następujące wymagania
czystość azotu ciekłego nie mniej niż 98 objętości
zawartość cząstek stałych powyżej 5 m - niedopuszczalna
temperatura punktu rosy azotu powinna wynosić nie więcej niż -65C przy ciśnieniu
147 MPa
minus Strzelania rakiety Grom wykonuje się do celoacutew nieruchomych ze stanowiska
stacjonarnego
minus W przypadku strzelania do celu z wysokotemperaturowym źroacutedłem promieniowania
(smugacze) wyłączyno układ selekcji zakłoacuteceń termicznych przez naciśnięcie przycisku
SELEKTOR na klawiaturze MS
minus W badaniach strzelaniem czas od nakłucia NBZ do momentu zejścia pocisku nie
powinien przekraczać 25 s
minus Strzelanie wykonuje się przy użyciu mechanizmu startowego dostosowanego do
wspoacutełpracy z komputerem i umożliwiającego rejestrację parametroacutew przedstartowych
oraz warunkoacutew podania sygnałoacutew startu
minus Natężenie promieniowania od celu tła i zakłoacuteceń rejestrowano przy pomocy przyrządu
123
do mierzenia natężenia promieniowania
2 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 800 - 2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 300 - 600 m
minus prędkość celu w chwili spotkania z pociskiem 150 - 400 ms
minus natężenie promieniowania od celu
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -35oC do -11oC
EC(KS) ge 5 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -10oC do +30oC
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od +31oC do +50oC
minus tryb pracy GSN - S (spotkanie - nie naciska się przycisku S-P na wyrzutni)
minus mechanizm startowy MS G 4000000 dostosowany do wspoacutełpracy z komputerem
i zapisu parametroacutew przedstartowych
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy przy odległości do celu 2000divide3000 m
21 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie) ndash kryteria oceny wymagania
wg tabeli 76
3 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 1000divide2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 400divide1500 m
minus prędkość celu na parametrze 180divide360 ms
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 40 μWm2
minus tryb pracy GSN P (pościg - nacisnąć przycisk S-P na wyrzutni)
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy nie wcześniej niż 1 s po przejściu celu przez
parametr
31 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg) ndash kryteria oceny - wymagania wg
tabeli 76
4 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S w obecności zakłoacuteceń termicznych (strzelanie
wariantowe)
minus rodzaj celu nieruchomy promiennik z urządzeniem do wyrzucania zakłoacuteceń
termicznych (ICR-S)
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy
minus odległość do celu 1500divide 2000 m
minus wysokość celu nad ziemią 10divide12 m
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 10 microWm2
124
minus podczas celowania pocisk plotn naprowadzano na cel z goacuternej poacutełsfery
minus tryb pracy GSN S (spotkanie - nie naciskać przycisku S-P na wyrzutni)
minus układ selekcji zakłoacuteceń termicznych WŁĄCZONY (nie wolno nacisnąć przycisku
SELEKTOR na MS)
minus rodzaj pracy MS RĘCZNY
minus moment naciśnięcia języka spustowego do oporu po uchwyceniu celu na 15 s przed
wyrzuceniem pierwszego zakłoacutecenia termicznego
minus charakterystyka zakłoacutecania
zakłoacutecenia termiczne wyrzucano po zejściu pocisku co 1 ndash 15 s
liczba wyrzucanych zakłoacuteceń termicznych 4 szt
stosunek natężenie promieniowania od zakłoacutecenia w stosunku do natężenia celu
powinien spełniać warunek EZ(KS)EC(KS) 8
typ zakłoacuteceń termicznych PPI-26 lub inne roacutewnoważne
41 Strzelanie do celu stacjonarnego w obecności zakłoacuteceń termicznych - kryteria oceny
minus wymagania wg tabeli 76
minus prędkość rakiety podczas trafienia w cel nie mniejsza niż 400 ms
minus wyboacuter celu realnego ignorowanie zakłoacuteceń
Zbieranie i przygotowanie danych z pomiaroacutew
Podczas badań strzelaniem zebrano dane określające następujące charakterystyki lotu
minus kierunkowa odległość do celu jego wysokość i parametr w chwili startu pocisku
minus odległość od stanowiska w chwili zadziałania silnika marszowego
minus czas pracy silnika marszowego
minus prędkość pocisku na torze lotu
minus prędkość kątowa linii wizowania i jej składowe
minus uchyby i ich składowe
minus kierunkowa odległość pocisku i jego wysokość w chwili spotkania z celem
minus kąt między kierunkiem wektora prędkości pocisku i kierunkiem linii wizowania
Na stanowisku startowym zebrano następujące dane do określenia parametroacutew
przedstartowych
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) i od tła ET(KS) podczas lotu pocisku
minus moment uruchomienia NBZ
minus moment osiągnięcia parametroacutew pracy
minus sygnały położenia języka spustowego (rozaretowanie zezwolenie na start)
minus sygnał wyłączenia selektora
minus prędkość kątowa śledzenia od momentu rozaretowania do startu
minus stosunek sygnałoacutew od celu i tła
minus sygnały z KS i KP
minus sygnał namiar
minus sygnał korekcja
minus sygnał aretowania
125
minus moment startu
minus informacja o stanie warunkoacutew startu
minus sygnał z przycisku S-P
Po zakończeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań ktoacutere powinno zawierać
zestawienia zebranych danych i wynikoacutew wszystkich wykonanych proacuteb oraz wynik ogoacutelny
badań
Rys 718 Strefy bezpieczeństwa strzelań
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew GROM-M
Obiektem badań jest przedział kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego
Zestawu Rakietowego GROM-M wyposażony w demonstrator (model) bloku steroacutew z elek-
trycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
126
Kompletacja pocisku Grom wyznaczonego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt przedziału kierowania wyposażonego w demonstrator
bloku steroacutew elektromechanicznego wykonanego według opracowanej dokumentacji
konstrukcyjnej i 2 szt głowicy samonaprowadzającej GSN przystosowanej do wspoacutełpracy
z ww blokiem steroacutew Konfigurację przedziałoacutew kierowania przedstawiono w tabeli 77
Tabela 77
Konfiguracja przedziałoacutew kierowania przeznaczonych do badań
Lp Nr przedziału kierowania
G 1100000M
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego G 112000M
Nr GSN
G 1110000
Uwagi
1 059M 3 0410-059
2 070M 4 0410-070
Celem badań było
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKD
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKU
Przebieg badań
Do badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie i stanowiska KPA-FKD i KPA-FKU
W trakcie badań przedziałoacutew kierowania GROM-M zmontowanych zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano badania zgodnie z zapisami Warunkoacutew Technicznych ktoacuterych
zakres przedstawiono poniżej
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKD
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcją PK-I1 w zakresie poniższych wymagań
Rys 718 Stanowisko KPA-FKD
127
Pomiar wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartość wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp kanału tachometru
przy ekwatorialnej prędkości kątowej ωe= 0 degs i częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinna zawierać się w granicach plusmn 005
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Pomiar wartości zmiany wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp
Wymaganie zmiana wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp w kanale tachometru przy
zmianie ekwatorialnej prędkości kątowej ωe stanowiska od +120os do -120os i częstotliwości
obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinna wynosić maks 01 przy tym zmiana
wspoacutełczynnika sygnału kursu ΔKp powinna wynosić 06 plusmn 01
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKU
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcja PK-I2 w zakresie poniższych wymagań
Rys 719 Stanowisko KPA-FKU
Rys 720 Przedział kierowania na stanowisku KPA-FKU
128
Sprawdzenie prędkości kątowej śledzenia celu
Wymaganie GSN w zestawie przedziału kierowania przy pracy z zewnętrznego
źroacutedła zasilania i odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza powinna zapewniać
następujące prędkości kątowe śledzenia
minus |ωs| le 4os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 425 μWm2 dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus |ωs| le 12os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 40 μWm2 dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie maksymalnej prędkości kątowej śledzenia celu w obecności zakłoacuteceń
termalnych
Wymaganie moduł prędkości kątowej śledzenia |ωs| przy pracy z zewnętrznego źroacutedła
zasilania odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza włączonym selektorze
kącie namiaru N = +5o częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinien
wynosić minimum 4os przy natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) = 10 plusmn 2 μWm2 dla
kursoacutew zbliżania (w systemie S) po przejściu przez pole widzenia czterech imitatoroacutew
zakłoacuteceń jeden za drugim co 03 s w płaszczyźnie śledzenia ze względną prędkością kątową
ω = 1os przy warunku że
119864119911(119870119878)
119864119888(119870119878)= 10 plusmn 2
gdzie
Ez(KS) ndash natężenie napromieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
Przy wyłączonym selektorze powinna nastąpić utrata celu przy obecności zakłoacuteceń
w polu widzenia GSN
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew przy częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinny spełniać następujące warunki
a) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn3os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i kącie namiaru N = +185o dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale pochylenia |ΔKp|le 01 ndash przy zmianie kierunku obrotoacutew stanowiska
minus w kanale kursu Kk le 09 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
b) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 075os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm 2 i namiarze N = +185o
minus w kanale kursu Kk = 06 plusmn 015 (Kk dla obliczenia warunku podanego w pkt d) przy
kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
c) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 15os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i namiarze N = +185o dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
minus w kanale kursu Kk =055 plusmn 015 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
129
d) przy prędkości kątowej śledzenia GSN ωs = 0os i kącie namiaru N = 30deg dla kursoacutew
zbliżania (w systemie S)
minus wartość modułu fałszywego wspoacutełczynnika sygnału
1198700 = radic1198701198962 + 119870119901
2
powinna wynosić nie więcej niż 23 Kk (wartość wspoacutełczynnika sygnału w kanale kursu
określona w pkt b dla obliczeń)
e) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = 0os natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) =
40 μWm2 i namiarze N = 135o oraz braku sygnału zejścia (przy włączonym układzie
sterowania na odcinku początkowym) dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale kursu Kk le 088 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp = 0 plusmn 015
po włączeniu sygnału zejścia (po wyłączeniu układu sterowania na odcinku początko-
wym) w ciągu 05divide30 s od momentu włączenia sygnału zejścia (wyłączenia układu
sterowania na odcinku początkowym)
minus w kanale kursu Kk le 033 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp le 033
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M z demon-
stratorem bloku steroacutew z elektrycznym napędem
Obiekt badań
Obiektem badań jest pocisk przeciwlotniczy GROM-M wyposażony w demonstrator
bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew Pocisk rakietowy
posiada przedział telemetryczny w celu rejestracji parametroacutew pracy podzespołoacutew rakiety
przed startem i na trajektorii lotu
Kompletacja rakiety Grom przedstawionego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt pociskoacutew rakietowych w wyrzutni wyposażonych
w demonstrator bloku steroacutew elektromechanicznego i przedział telemetryczny wykonanych
zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną Konfiguracje wyroboacutew przedstawiono w tabeli 78
Tabela 78
Konfiguracja wyroboacutew GROM-M przeznaczonych do badań poligonowych
Lp Nr pocisku
G 1000
TZWM
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego
G 112000M
Nr GSN
G1110000
Nr
wyrzutni
Nr przedziału
telemetrycznego
1 059M 3 0410-059 1675 P 162011
2 070M 4 0410-070 1837 P 192011
130
Cel badań
Celem badań była ocena rozwiązania technicznego demonstratora przeciwlotniczego
pocisku rakietowego GROM-M w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew pod względem poprawności działania i wytrzymałości konstrukcji
w badaniach strzelaniem
Pociski rakietowe w wyrzutni wyposażone w demonstrator bloku steroacutew z napędem
elektrycznym oraz zawierające pokładowy przedział telemetryczny oceniano na podstawie
wymagań zawartych w programie badań strzelaniem Badania poligonowe przeprowadzono
w Ośrodku Badań Dynamicznych WITU na poligonie CSWL Drawsko Pomorskie
Przebieg badań
W trakcie badań pociskoacutew przeciwlotniczych GROM-M prowadzono strzelania
z zastosowaniem mechanizmu startowego G 4000000 nr produkcyjny 010 w następującej
kolejności
Strzał 1 ndash wyroacuteb nr 059M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym na kursie pościgowym z wyłączonym
selektorem w GSN
Strzał 2 ndash wyroacuteb nr 070M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym (flara) na kursie pościgowym z wyłączo-
nym selektorem w GSN
Wnioski z badań poligonowych
1 Przebieg badań i zarejestrowane wyniki proacuteb strzelaniem wskazują na prawidłowe
funkcjonowanie przedziału kierowania w zakresie pracy steroacutew oraz wypracowania
sygnałoacutew sterujących i poziomu wartości tych sygnałoacutew
2 Pomiary telemetryczne wykazały prawidłowe działanie układu sterowania na
początkowym odcinku lotu tjpodczas pracy prochowego silnika sterującego (PSS)
3 Wyniki pomiaroacutew telemetrycznych na dalszym odcinku lotu wykazały że uzyskano
wzrost prędkości maksymalnej pocisku o 50 ms w pierwszym strzale i 65 ms w drugim
strzale Wzrost prędkości maksymalnej pocisku z badanym blokiem steroacutew z napędem
elektrycznym wynosi 10 w stosunku do pocisku standardowego
131
8 Podsumowanie i wnioski
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania i konstru-
kcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
W wyniku analizy wynikoacutew badań parametroacutew użytkowych demonstratora bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew na stanowisku kontroli
parametroacutew SKPM-1 przeprowadzono demontaż bloku steroacutew w celu jego regulacji i korekty
wykonania elementoacutew Na zdemontowanych podzespołach przeprowadzono prace ktoacuterych
celem było zapewnienie wychylenia steroacutew do skrajnego położenia (skorygowano kształt
korpusu serwomechanizmu i elementoacutew przekładni mechanicznej) oraz regulacji położenia
potencjometru serwomechanizmu podającego sygnał położenia steroacutew (skorygowano
położenie potencjometru względem korpusu serwomechanizmu)
Wykorzystując wyniki badań poligonowych opracowano bdquoAnalizę układu rozdzielacza
PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew rakiety GROM-Mrdquo
Celem analizy było poroacutewnanie nowego układu proporcjonalnego sterowania elektro-
mechanicznego z dotychczasowym układem gazodynamicznego sterowania przerzutowego
(PAC) zachowując w obu wersjach gazodynamiczny układ wspomagania sterowania w po-
cząstkowej fazie lotu (PSS) W analizie podano wymiary konstrukcyjne rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS i wielkość szczelin wypływu gazoacutew przy roacutewnych kątach wychylenia
steroacutew
Na podstawie wynikoacutew badań poligonowych w celu sprawdzenia poprawności
funkcjonowania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew opracowano program badań pn bdquoBlok steroacutew elektromechaniczny Program badań
modelu GROM-Mrdquo Program badań modelu bloku steroacutew elektromechanicznego obejmuje
swoim zakresem przeprowadzenie badań w trzech etapach
I Badania serwomechanizmu wraz z prochowym silnikiem sterującym (PSS) jako
podzespołoacutew bloku steroacutew
II Badania bloku steroacutew
III Badania strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew elektromechaniczny
Badanie wg etapu I miało na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu
prochowego silnika sterującego (PSS) wspoacutełpracującego z serwomechanizmem w warunkach
symulacji jego pracy poprzez zasilanie sprężonym powietrzem
Etap II badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu układu PSS sprężonym powietrzem z uruchomionym pokładowym źroacutedłem
zasilania ktoacutere stanowi bateria termiczna oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
bloku steroacutew przy zasilaniu układu PSS gazami prochowymi pochodzącymi z ładunku PSS
z jednoczesnym uruchomieniem baterii termicznej
Etap III badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania przedziału
kierowania (GSN z blokiem steroacutew) pocisku przeciwlotniczego w momencie startu rakiety
i wyjścia z wyrzutni w proacutebie strzelaniem
Na podstawie doświadczenia z montażu demonstratora przedziału sterowania
i wynikoacutew prowadzonych badań wprowadzono korektę dokumentacji konstrukcyjnej w zakre-
132
sie wykonania części podzespołoacutew i ich montażu w zespołach wyższego rzędu
Wprowadzone zmiany dotyczą
układu rozdzielacza gazoacutew prochowych i zespołu dysz PSS
wykonania elementoacutew serwomechanizmu takich jak korpus goleń elementy przekładni
mechanicznej
montażu wzmacniacza tachometru w obudowie bloku steroacutew
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew
Analizę przeprowadzono posiłkując się opracowanie ZEK WAT [43] W opracowaniu
przedstawiono analizę wymiarową konstrukcji elementoacutew rozdzielacza prochowego silnika
sterującego (PSS) oraz wspoacutełpracę ww elementoacutew
W tabeli 81 przedstawiono zakres zasadniczych zmian w układzie rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS tj w korpusie serwomechanizmu i tulejce rozdzielacza elektromecha-
nicznego bloku steroacutew
W tabeli 82 przedstawiono schemat wspoacutełpracy elementoacutew rozdzielacza gazoacutew PSS
w oparciu o korpus serwomechanizmu i tulejkę elektromechanicznego bloku steroacutew oraz
poroacutewnano z analogicznie wspoacutełpracującymi elementami w bloku steroacutew pierwotnym
W analizie posłużono się charakterystycznymi wartościami kąta wychylenia steroacutew
przedstawionymi w opracowaniu [43] Analizę przeprowadzono dla wymiaroacutew nominalnych
obu elementoacutew
Tabela 81
Poroacutewnanie wymiaroacutew rozdzielacza PPS bloku steroacutew elektromechanicznego
133
Tabela 82
Analiza pracy rozdzielacza PPS bloku steroacutew (dla wymiaroacutew nominalnych)
Jak wynika z analizy przedstawionej w tabeli 82 w układzie rozdzielacza PSS przed
zmianami konstrukcyjnymi szerokość otworu wypływu gazoacutew prochowych wynosi 0246
mm a po zmianach ten sam wymiar ma wartość 062 mm w każdym z otworoacutew rozdzielacza
gazoacutew PSS przy zerowym kącie wychylenia steroacutew (w rozwiązaniu konstrukcyjnym
pierwotnego bloku steroacutew szerokość tego otworu wynosi 0587 mm) W kolejnych fazach
wychylenia steroacutew szerokość otworu wylotowego gazoacutew PSS odpowiednio wzrasta
w stosunku do rozwiązania przed zmianami
Minimalny luz w rozdzielaczu gazu PSS określany w opracowaniu [18] jako minimalna
szczelina przewidziana konstrukcyjnie wynoszący 005 mm a maksymalnie 0076 mm
w pierwotnym bloku steroacutew wynika z tolerancji pasowania tulejki rozdzielającej gaz i otworu
w obudowie siłownika Analogiczny luz wynikający z pasowania tych samych elementoacutew
w bloku steroacutew elektromechanicznym wynosi minimum 0006 mm i maksymalnie 0035 mm
134
83 WNIOSKI KOŃCOWE
Przedmiotem rozprawy było rozwiązanie zagadnienia sterowania proporcjonalnego
przenośnym przeciwlotniczym zestawem rakietowym GROM-M polegającym na płynnym
wychylaniu się steroacutew w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej Zastosowanie takiego rozwiązania w układach napędu steroacutew eliminuje dotychczas
stosowane sterowanie jednokanałowe w postaci steroacutew przerzutowych
Realizując cel rozprawy wykonano
analizę wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego zasięgu wykorzy-
stywane w nich systemy sterowania rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody
naprowadzania
opracowanie modelu matematycznego dynamiki lotu lekkiej rakiety przeciwlotniczej
sterowanej proporcjonalnie oraz sterami przerzutowym
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
opracowanie modelu matematycznego i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania
z napędem elektrycznym
opracowanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
Z rezultatoacutew przeprowadzonych prac badawczych wynikają następujące wnioski
1 Przedstawione w rozprawie doktorskiej wyniki badań demonstratora bloku steroacutew z elektrycz-
nym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew potwierdziły celowość jego konstrukcji i budowy
a także prawidłowość kierunku rozwoju pocisku przeciwlotniczego klasy MANPADS
2 Przeprowadzone badania poligonowe wykazały że pocisk przeciwlotniczy GROM
z elektrycznym napędem steroacutew uzyskał większą o 10 prędkość maksymalną w stosunku do
pocisku standardowego co zwiększa strefę rażenia zestawu przeciwlotniczego GROM
3 Zastąpienie układu przerzucania steroacutew w położenia skrajne w dotychczasowym bloku
sterowania pocisku GROM elektrycznym układem sterowania pozwoliła usunąć dodatkową
akustyczną składową zakłoacuteceń wnoszoną ruchami steroacutew w obwoacuted kierowania koordynatorem
głowicy samonaprowadzającej co skutkuje poprawą dokładności naprowadzania pocisku
GROM na cel powietrzny
4 Poroacutewnanie dotychczasowego sterowania przerzutowego w pocisku GROM z zaproponowa-
nym w rozprawie płynnym wychylaniem steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej wykazało przewagę nowego rozwiązania technicznego pod względem uzyskanych
parametroacutew bojowych poboru mocy elektrycznej i niezawodności pracy
135
LITERATURA
[1]
Tamberg S Tendencje rozwojowe przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew
rakietowych Materiały VI Międzynarodowej Konferencji Uzbrojeniowej
bdquoNaukowe aspekty techniki uzbrojeniardquo Waplewo 2006
[2] Maślanka S Przeciwlotnicze zestawy rakietowe a zagrożenie powietrzne
Przegląd Sił Powietrznych maj 2008 r
[3]
Sienicki K Podciechowski M Przeciwlotnicze zestawy rakietowe bliskiego
i średniego zasięgu Nowoczesne technologie systemoacutew uzbrojenia ndash monografia
pod redakcją gen prof Z Mierczyka WAT 2010 s 429divide445
[4]
Noga J Motyl K Zygmunt B Sienicki K Puzewicz Z Blaim Z Analiza
możliwości niszczenia pociskoacutew manewrujących przez zestawy MANPADS
rozdział w monografii pt Wyzwania i rozwoacutej obrony powietrznej
Rzeczypospolitej Polskiej ndash obronność RP XXI wieku Wydawnictwo Akademii
Sztuki Wojennej Rembertoacutew 2018 str 265divide294
[5] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz I NTW
1199
[6] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz II NTW
1299
[7]
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32M (Strzała-2M) Opis
i użytkowanie Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Służby Uzbrojenia
i Elektroniki Warszawa 1975
[8] 9К32М ЗРК Стрела-2М Переносной зенитный комплекс Стрела-2М
(9К32М)
[9] 9К34 ЗРК Стрела-3 Памятка стрелку изделия 9К34rdquo 1977
[10] httpenwikipediaorgwiki9K38_Igla
[11] Акулов В И Байдаков А Г Васильев bdquoТехническая подготовка командира
взвода пзрк 9К38 laquoИглаraquo ИЕrdquo Томском 2011
[12] httpwwwkbmruenproductionpzrk362html dostęp 2019-04-03
[13] Cieślikowska M Moskalewicz M Nowe technologie w zestawie
przeciwlotniczym Grom Raport WTO 999
[14] Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM Instrukcja Cz 1 Budowa
i użytkowanie zestawu Dowoacutedztwo Wojsk Lądowych Warszawa 2009
[15] httpplwikipediaorgwikiGrom_(przeciwlotniczy_zestaw_rakietowy)
[16] httpenwikipediaorgwikiMan-portable_air-defense_systems
[17]
Noga J Motyl K Makowski M Zygmunt B Puzewicz Z A Concept for
Striking Range Improvement of the GROMPIORUN Man-Portable Air-Defence
System Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 1(27) 2017 s 55divide70
[18]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Koncepcja zmian
parametroacutew balistycznych PPZR Grom do zwalczania pociskoacutew manewrujących
Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 4(30) 2017 s 111divide122
136
[19]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Problemy wykrywania
i zwalczania pociskoacutew manewrujących typu Cruise Konferencja Naukowo-
Techniczna Radiolokacji Konferencja Urządzenia i Systemy Radiolokacyjne
14divide16112017
[20]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Interception and
combat of cruise missles by GROM MANPADS Proceedings of SPIE (Society of
photo-optical instrumentation engineers) Vol 10715 2018 s 6 ISBN
9781510619968
[21] httpwwwarmy-technologycomprojectsmistral-missile
[22] httpwwweliteukforcesinfoweaponsjavelin dostęp 2019-04-03
[23] httpzonwarrugranatometpzrkJavelinhtml dostęp 2019-04-03
[24] httpenwikipediaorgwikiFIM-92_Stinger
[25] httpwwwmilitary-quotescomforumswedish-rbs-70-missile-drawings-
t20753html dostęp 2019-04-03
[26] aquellasarmasdeguerrawordpresscom20111217el-misil-blowpipe-britanico
dostęp 2019-04-03
[27] httpzonwarrugranatometpzrkStarstreakhtml dostęp 2019-04-03
[28] httpwwwthinkdefencecoukuk-complex-weaponsstarstreak-high-velocity-
missile-hvm dostęp 2019-04-03
[29] Демидов В П Кутыев Н С Управление зенитными ракеами Военное
Издательство Москва 1989
[30] Дмитриевский A A Баллистика и навигация ракет Машиностроение
Москва 1985
[31] Лебедевм A A Чернобровкин Л С Динамика полета Машиностроение
Москва 1973
[32]
Vogt R Głębocki R Jednokanałowy nieciągły w działaniu system
naprowadzania obiektu latającego do celu VIII Ogoacutelnopolska Konferencja
bdquoMechanika w lotnictwierdquo Warszawa 1998
[33] Коростелев О П Теоретические основы проектирования ствольных
управляемых ракет Киев Издателъство Defence Express Library 2007
[34] Dmitrijewskij A A Ballistika i nawigacija rakiet Maszinostrojenije Moskwa
1985
[35] Vogt R Sterowanie statkoacutew powietrznych Wydawnictwo Politechniki Warszaw-
skiej Warszawa 1987
[36] Koruba Z Osiecki J W Budowa dynamika i nawigacja wybranych broni
precyzyjnego rażenia Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej Kielce 2006
[37] Derek A Systemy sterowania rakiet WAT Warszawa 1979
[38]
Vogt R Głębocki R Dynamika lotu przy nieciągłych impulsowych wymu-
szeniach sterujących VII Ogoacutelnopolska Konferencja bdquoMechanika w lotnictwierdquo
Warszawa 1996
[39] Głębocki R Dynamika impulsowego naprowadzania małych obiektoacutew przy
pomocy rakietowych silnikoacutew korekcyjnych Rozprawa doktorska Politechnika
137
Warszawska MEiL Warszawa 2000
[40] Głębocki R Vogt R Systemy sterowania lotem bomb i pociskoacutew inteligentnych
Automation 2009 Pomiary Automatyka Robotyka 22019 s 667divide676
[41] McCorkle WC Future missile system trends (US) and their impact on aero-
dynamic technology RTO NATO publication 2008
[42]
Gapiński D Krzysztofik I Koruba Z Multi-channel passive short-range anti-
aircraft defence system Mechanical Systems and Signal Processing 98 2018 s
802-815
[43]
Opracowanie ZEK WAT Pomiary telemetryczne rakiet z modelami silnikoacutew
marszowych i modelami blokoacutew sterowania z układem elektrycznym propor-
cjonalnego wychylania steroacutew Praca zbiorowa pod red J Nogi 2012
- 1_Wstęp_20_09_2019
- 2_Część teoretyczna_20_09_2019
- 3_Część konstrukcyjno_technologiczna_20_09_2019
- 4_Część eksperymentalna_20_09_2019
- 5_Podsumowanie_20_09_2019
- 6_Literatura_20_09_2019
-
6
WYKAZ WAŻNIEJSZYCH OZNACZEŃ INDEKSOacuteW I SKROacuteTOacuteW
A Oznaczenia
a - wektor przyspieszenia pocisku rakietowego
a - prędkość dźwięku
xT - położenie środka masy na osi podłużnej modelu przedmuchowego
xцдz położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie kąta ataku
xцдy - położenie środka ciśnienia w płaszczyźnie prostopadłej kąta ataku
xśm yśm zśm - wspoacutełrzędne środka masy pocisku rakietowego w układzie związanym
z początkiem pocisku
xśp yśp zśp - wspoacutełrzędne środka parcia rakiety względem bazy pomiarowej
xśps - wspoacutełrzędna środka parcia steroacutew
xs - wspoacutełrzędna przyłożenia gazodynamicznej siły sterującej w początkowej
fazie lotu
- odpowiednio kąt natarcia i kąt ślizgu
p - przestrzenny kąt natarcia (kąt nutacji)
- faza sygnału naprowadzania
δ - kąt wychylenia steroacutew
st - faza sygnału stabilizacji
B INDEKSY
śm - wielkości dotyczące środka masy pocisku
śp - wielkości dotyczące środka parcia
s - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi steroacutew
st - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi statecznikoacutew
d - wielkości związane ze wspoacutełczynnikami aerodynamicznymi
destabilizatoroacutew
C SKROacuteTY
deg - jednostka kąta lub temperatury (stopień)
NAA - Normalna Atmosfera Artyleryjska
loc - linia obserwacji celu
NAA - obiekt latający
z-p - rakieta klasy ziemia ndash powietrze
PPRTW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym w wyrzutni
PPRW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy zaelaborowany w wyrzutni
PPRNW - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany w wyrzutni
PPRN - przeciwlotniczy pocisk rakietowy niezaelaborowany
PPR - przeciwlotniczy pocisk rakietowy
PPZR - przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy
PK - przedział kierowania
MS - mechanizm startowy
NBZ - naziemny blok zasilania
GSN - głowica samonaprowadzająca
KS - kanał śledzenia GSN
7
KP - kanał pomocniczy GSN
JK - służby kontroli jakości
RSKP - ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa
AKP - aparatura kontrolno-pomiarowa
ICR-S - imitator celu realnego stacjonarny
EC - natężenie promieniowania od celu
EZ - natężenie promieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
ET - natężenie promieniowania od tła
Zł2 - złącze drugie (płytka G 2000360) łączące wyrzutnię z NBZ
Zł3 - złącze trzecie (płytka G 2000160) łączące wyrzutnię z MS
PB - program badań
PSS - prochowy silnik sterujący
ZPSS - zapłonnik prochowego silnika sterującego
ŁPSS - ładunek prochowego silnika sterującego
8
Niniejsza rozprawa doktorska w założeniu miała utylitarny cel końcowy ktoacuterym była analiza
opracowanie i badania przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem
steroacutew
Obiektem prowadzonej modernizacji był pocisk przeciwlotniczy bardzo kroacutetkiego
zasięgu GROM Zestaw przeciwlotniczy ktoacuterego pocisk GROM jest podstawowym
elementem został opracowany od podstaw w Polsce i jest produkowany przez
przedsiębiorstwa krajowego przemysłu obronnego Odbiorcą tego nowoczesnego produktu
jest Wojsko Polskie oraz w mniejszej ilości jest obiektem eksportu do kilku krajoacutew
Realizacja tego zagadnienia obejmowała analizę przedziału sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew a od strony eksperymentalnej wymagała opracowania
wykonania oraz zbadania przedziału sterowania w realnym pocisku rakietowym
Złożoność konstrukcji samonaprowadzającego się na cel przeciwlotniczego pocisku
rakietowego wymagania stawiane przez badania eksperymentalne oraz pionierski charakter
realizowanego projektu uczyniły realizację części konstrukcyjnej pracy zadaniem bardzo
trudnym W części pomiarowej oproacutecz uruchomienia i odpowiedniego zsynchronizowania
poszczegoacutelnych elementoacutew zestawu zadaniem złożonym i pracochłonnym przedsięwzięciem
było przeprowadzenie optymalizacji przedziału sterowania pod kątem parametroacutew
użytkowych uzyskiwanych przez zmodernizowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy
Przedstawiona rozprawa analizuje złożone zjawiska fizyczne zachodzące
w trakcie naddźwiękowego lotu pocisku przeciwlotniczego oraz sposoby eliminacji efektoacutew
niekorzystnych obniżających jego parametry zasięgowe i średnią prędkość Przedstawiono
informację o trendach rozwoju przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo
kroacutetkiego zasięgu innowacyjną dojrzałą technologicznie wersję przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym oraz wyniki badań diagnostycznych stosowanych w trakcie lotu rakiety oraz
uzyskanych w badaniach na stacjonarnych stanowiskach pomiarowych
9
1 WSTĘP
11 Wprowadzenie
Możliwość zastosowania sterowania proporcjonalnego w przenośnych
przeciwlotniczych zestawach rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu pojawiła się z chwilą
opanowania technologii wykonywania małych bezszczotkowych krokowych silnikoacutew
elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą szybkością działania oraz
wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu dzięki wykorzystaniu do sterowania układoacutew
mikroprocesorowych
Zastosowanie bezszczotkowych silnikoacutew krokowych w układach napędu steroacutew
umożliwia zastąpienie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych
sterowaniem proporcjonalnym polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew w odpo-
wiednim kierunku w zależności od potrzebnej chwilowej wartości siły sterującej
12 Cel pracy
Celem pracy było opracowanie wykonanie oraz badanie nowego elementu rakiety
przeciwlotniczej tj bloku sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew
ktoacutery po zastosowaniu w przenośnym przeciwlotniczym zestawie rakietowym bardzo
kroacutetkiego zasięgu typu GROM daje gwarancję otrzymania rakiety o parametrach
przewyższających wspoacutełczesny poziom rozwoju tego typu pociskoacutew
Nakreślony cel i głoacutewne zadania niniejszej pracy wyznaczają jej układ Całość pracy
podzielono na trzy zasadnicze części Część pierwsza obejmującą rozdziały 2 i 3 pracy
zawiera analizę teoretyczną i literaturową systemu sterowania proporcjonalnego w ktoacuterej
przedstawiono
analizę konstrukcyjną wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego
zasięgu zwracając szczegoacutelną uwagę na wykorzystywane w nich systemy sterowania
rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody naprowadzania
analizę najczęściej stosowanych systemoacutew sterowania
Część ta wyjaśnia ideę jednokanałowego sterowania proporcjonalnego jego wady i zalety
obszary zastosowań oraz określa ilościowe roacuteżnice między sterowaniem proporcjonalnym
i przerzutowym
Druga część pracy (konstrukcyjno-technologiczna) obejmuje rozdziały 4 i 5 W tej
części opisano następujące zagadnienia
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
model matematyczny i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania z napędem
elektrycznym
W trzeciej części rozprawy opisano szeroko zakrojone badania laboratoryjne w celu
określenia własności elektromechanicznych modelu nowego przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym Przeprowadzono roacutewnież badania w locie pocisku GROM-M w warunkach
10
poligonu zakładowego oraz na poligonie przeciwlotniczym z kompletnym modelem pocisku
GROM-M z nowym elektrycznym napędem steroacutew Wyniki kompleksowych badań własności
zmodernizowanego przedziału steroacutew opisano w rozdz 6 i 7 gdzie zamieszczono
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
badania wpływu elementoacutew konstrukcji pocisku GROM na jego charakterystyki
aerodynamiczne
badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew na stanowisku SKPM-1
badania przedziału kierowania z demonstratorem steroacutew z elektrycznym proporcjo-
nalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego z demonstratorem bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
analizę układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew pocisku GROM
Rozprawę zakończono podsumowaniem i wnioskami ukierunkowanymi na prace
rozwojowe pocisku Grom o podwyższonych parametrach zasięgowych
13 TEZA PRACY
Z analizy literatury światowej opisującej wspoacutełczesne pociski przeciwlotnicze bardzo
kroacutetkiego zasięgu wynika że wspoacutełczesne zestawy osiągnęły kres możliwości zasięgowych
(pułap zasięg średnia prędkość) Poprawa tych parametroacutew wymaga zaprojektowania
nowych modułoacutew pocisku prowadzących do zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych Jedną
z możliwych droacuteg definiuje następująca teza
Zwiększenie strefy rażenia i poprawa dokładności naprowadzania pocisku rakietowego
na cel termiczny są możliwe przez implementację bloku sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku przeciwlotniczym GROM
Podstawowym celem przedstawionej rozprawy doktorskiej z powyżej sformułowaną
tezą jest wykazanie przydatności i zalet zaprojektowanego i wykonanego przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku GROM W
szczegoacutelności
wytworzenie przedziału steroacutew ktoacutery zapewni zwiększenie strefy rażenia zestawu
przeciwlotniczego GROM-M poprawiając jednocześnie dokładność naprowadzania
pocisku na cel oraz zwiększenie jego zasięgu
poroacutewnanie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych ze
sterowaniem proporcjonalnym - polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew
w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej
wykazując konkurencyjność sterowania elektrycznego proporcjonalnego ze względu na
jego własności użytkowe prostotę rozwiązania technicznego oraz wymaganej mocy
elektrycznej z pokładowego źroacutedła zasilania pocisku
11
14 Zakres zrealizowanych prac
W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych w ramach planowanej strategii
rozwoju polskich sił zbrojnych Pionierski charakter wielu przedstawionych problemoacutew
zmuszał do przeprowadzenia wielu badań i prac aplikacyjnych od podstaw Rozpoczynano je
dysponując skromną bazą technologiczną i doświadczalną Stanowiska badawcze do oceny
charakterystyk elektromechanicznych budowano na podstawie doświadczeń z programu
GROM W rozprawie przedstawiono przeważnie ostatnie ogniwa w łańcuchu prac nad danym
problemem prezentując pozytywny wynik lub najlepszą wersję opracowanych podzespołoacutew
W rezultacie doprowadziły one do powstania modelu nowej wersji przenośnego przeciw-
lotniczego zestawu rakietowego bardzo kroacutetkiego zasięgu typu GROM-M
W podziękowaniu zamieszczonym na początku rozprawy składam wyrazy uznania za
udzieloną przez wielu wspoacutełpracownikoacutew pomoc Całość projektu realizowana była przez
duży zespoacuteł badawczy i produkcyjny głoacutewnie z WAT oraz MESKO SA ktoacuterym to zespołem
miałem zaszczyt i przyjemność kierować pełniąc rolę głoacutewnego konstruktora kierownika
planowania badań laboratoryjnych i poligonowych oraz koordynatora merytorycznego całego
projektu
15 Aktualność podjętego tematu
Temat pracy jest ściśle związany z programem realizacji strategii rozwoju sił
zbrojnych na lata najbliższe
Oryginalność niniejszej rozprawy polega na
opracowaniu wykonaniu i weryfikacji doświadczalnej kompletnych zestawoacutew bloku
steroacutew
zastosowaniu powstałych urządzeń w przenośnym przeciwlotniczym zestawie
rakietowym bardzo kroacutetkiego zasięgu GROM
opracowaniu i zastosowaniu zestawoacutew diagnostycznych do pomiaru parametroacutew bloku
sterowania
W czasie rozpoczynania tematu nieznane były bądź posiadano niewiele informacji
literaturowych o zrealizowanych w rozprawie rozwiązaniach konstrukcyjnych Przedstawione
w niniejszej rozprawie wyniki badań stanowią zdaniem autora istotną nowość i dostarczają
wielu cennych informacji w projektowaniu nowych wyroboacutew w obszarze przenośnych
przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu
12
I CZĘŚĆ TEORETYCZNA
2 Analiza przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bliskiego
zasięgu
21 Wprowadzenie
Przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe (Man Portable Air-Defence System -
MANPADS) o zasięgu nieprzekraczającym obecnie 7000 m należą do najbardziej
rozpowszechnionych rakietowych środkoacutew ogniowych obrony przeciwlotniczej wojsk [1-4]
W konstrukcji tej broni można wyroacuteżnić następujące linie rozwojowe
amerykańską Redeye Stinger (rys 21)
angielską Blowpipe Jevelin Starburst Starstreak
francuską Mistral
rosyjską Strzała Igła (rys 22)
szwedzką RBS-70 RBS-90
polską GROM
Dwie głoacutewne linie rozwojowe MANPADS (rys 21 i 22) wytyczone przez
amerykańskie i rosyjskie biura konstrukcyjne są bliźniaczo podobnymi stosującymi podobne
rozwiązania techniczne w poszczegoacutelnych układach budowy zaroacutewno rakiety jak i wyrzutni
Rys 21 Linia rozwojowa amerykańskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Stinger
Rys 22 Linia rozwojowa rosyjskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Igła
13
22 ROSYJSKIE PRZECIWLOTNICZE ZESTAWY RAKIETOWE PIERWSZEJ
GENERACJI
Zespołem ktoacutery podjął się opracowania pierwszego radzieckiego przenośnego
przeciwlotniczego zestawu rakietowego było Biuro Konstrukcyjne Budowy Maszyn
z Kołomny [5 6] Wzorcem konstrukcyjnym dla Strzały-2 był amerykański zestaw Red Eye
ktoacuterego pocisk naprowadzany był za pomocą głowicy reagującej na ciepło emitowane przez
cel [7-8]
Rys 23 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32 Strzała-2
a - pocisk rakietowy b ndash wyrzutnia c - mechanizm startowy Ia - koordynator celu Ib - blok
elektroniki sterowania I - głowica samonaprowadzająca II - przedział sterowania III - głowica
bojowa IVa - silnik marszowy IVb - silnik startowy IV - przedział napędowy
1 - pokrywa przednia 2 - mechanizm uderzeniowy 3 ndash muszka 4 - źroacutedło zasilania wyrzutni
5 ndash szczerbinka 6 - pokrywa złącza pokładowego 7 - złącze mechanizmu startowego 8 - pas nośny
9 - rura wyrzutni 10 - złącze 11 - bezpiecznik przed strzałem przypadkowym 12 ndash spust 13 ndash styki
14 ndash chwyt 15 - zespoacuteł stykowy 16 - blok elektroniki 17 - złącze kontrolne 18 - stopka 19 - głośnik
20 - rygiel mechanizmu startowego
Zestaw 9K32 bdquoStrzała-2rdquo składa się z samonaprowadzającego się na cel pocisku
rakietowego 9M32 znajdującego się w hermetycznej rurze wyrzutni 9P54 źroacutedła zasilania
9B17 oraz mechanizmu startowego 9P53 (rys 23) Kontener transportowo-startowy 9P54 był
urządzeniem jednorazowego użytku wykonanym z laminatu szklanego z przymocowanym do
niego termicznym źroacutedłem zasilania mechanizmu startowego 9B17 ndash także jednorazowym
ale z możliwością wymiany W warunkach fabrycznych możliwa była ponowna elaboracja
kontenera ndash wtedy na jego korpusie były malowane paski informujące o ilości takich
elaboracji Częścią kontenera był też przymocowany do wylotu jego rury blok służący do
bdquorozkręceniardquo żyroskopu głowicy oraz proste przeziernikowe przyrządy celownicze
14
Mechanizm startowy 9P53 jest urządzeniem wielokrotnego użytku i służy do przygotowania
pocisku do startu (uruchamia i sprawdza poszczegoacutelne jego zespoły) i spowodowania
odpalenia pocisku Zawiera on blok elektroniki mechanizm spustowo-zabezpieczający
i sygnalizator dźwiękowy
Samonaprowadzający się na cel pocisk przeciwlotniczy 9M32 składa się z czterech
połączonych ze sobą przedziałoacutew
głowicowego wyposażonego w termiczną głowicę samonaprowadzającą
sterowania gdzie znajduje się aparatura sterowania lotem pocisku rakietowego
bojowego do ktoacuterego zaelaborowano ładunek odłamkowo-zapalający o działaniu
kumulacyjnym wraz z zapalnikiem
napędowego z silnikiem startowym i marszowym oraz zespołem dysz i statecznikoacutew
Napęd pocisku zapewniały silniki na stały materiał pędny ndash startowy całkowicie
spalający się w rurze-prowadnicy i dwustopniowy marszowy Silnik startowy zaroacutewno
napędza pocisk nadając mu w chwili wyjścia z prowadnicy prędkość około 28 ms jak
i nadaje mu ruch obrotowy na skutek skośnego ustawienia dysz wylotowych Rotacja pocisku
podtrzymywana jest na torze lotu przez skośne ustawienie stabilizatoroacutew Aby gazy prochowe
nie oddziaływały na strzelającego silnik startowy kończył pracę w rurowej prowadnicy i gazy
nie wydostawały się na zewnątrz rury Dla bezpieczeństwa operatora silnik marszowy
rozpoczynał pracę dopiero w odległości około 5 metroacutew od wyrzutni Jego pierwszy stopień
rozpędzał rakietę do prędkości 430 ms drugi podtrzymywał tę prędkość w czasie lotu
Stabilizację pocisku rakietowego zapewniały cztery składane do przodu w położeniu
transportowym stateczniki ktoacutere pod działaniem układu sprężyn otwierały się po wyjściu
rakiety z wyrzutni rurowej
Głowica bojowa pocisku rakietowego 9M32 ma masę 117 kg (w tym 370 g to masa
kruszącego materiału wybuchowego) i charakteryzuje ją działanie odłamkowo-burząco-
kumulacyjne Detonację ładunku zapewniał zapalnik uderzeniowy dający możliwość
zniszczenia czy poważnego uszkodzenia celu tylko przy bezpośrednim trafieniu
Opracowaniem głowicy samonaprowadzającej zajęło się leningradzki instytut OKB-
357 Przy pracach nad nią wykorzystano doświadczenia zdobyte przy konstruowaniu
analogicznych układoacutew samonaprowadzania dla rakiet powietrze-powietrze K-13 i K-8MT
Głowica dla Strzały-2 powtarzała ich układ konstrukcyjny ale ważyła jedynie 12 kg i miała
średnicę zewnętrzną zaledwie 72 mm W charakterze detektora promieniowania podczerwo-
nego wykorzystano element z siarczku ołowiu pracujący w zakresie długości fali 17divide28 μm
Kąt widzenia głowicy wynosił około 19deg a kątowa prędkość śledzenia celu podczas startu
około 6degs Takie parametry pozwalały na zwalczanie szybkich celoacutew jedynie z tylnej
poacutełsfery gdy głowica była skierowana niemal bezpośrednio na dysze silnikoacutew celu Dużym
ograniczeniem w zastosowaniu pocisku rakietowego była podatność głowicy na wszelkie
zakłoacutecenia początkowo głoacutewnie naturalne Tak więc zabronione było jego odpalanie w stre-
fie kątoacutew około 20deg w stosunku do tarczy słońca a kąt nachylenia wyrzutni w stosunku do
ziemi musiał być większy niż 5deg ponieważ głowica mogła naprowadzić pocisk na cel o naj-
większym kontraście termicznym ktoacuterym niekoniecznie musiał być samolot przeciwnika
Sekwencja czynności do wystrzelenia z wyrzutni Strzała-2 wygląda w następujący
sposoacuteb po wzrokowym wykryciu celu strzelec włącza elektryczne źroacutedło zasilania ktoacutere
zasila bloki elektroniczne mechanizmu startowego oraz mechanizm rozkręcający rotor
15
żyroskopu głowicy Po około pięciu sekundach głowica jest zdolna do uchwycenia celu
a moment przechwycenia sygnalizowany jest akustycznie i optycznie lampką w polu
widzenia operatora Cały proces poszukiwania i przechwycenia celu nie może trwać dłużej
niż 40 sekund taki jest bowiem czas pracy baterii zasilającej Po lekkim naciśnięciu przycisku
startowego następuje odblokowanie platformy żyroskopowej dzięki czemu głowica może
rozpocząć śledzenie celu Po silnym naciśnięciu spustu układ elektryczny powoduje inicjację
pracy silnika startowego ktoacutery wyrzuca pocisk rakietowy z wyrzutni i nadaje mu prędkość
ok 28 ms W odległości ok 5 metroacutew od wyrzutni rozpoczyna pracę silnik marszowy
odblokowują się też podwoacutejne zabezpieczenia zapalnika Jeśli w ciągu 11divide14 sekund od
startu pocisk nie trafi w cel samolikwidator spowoduje detonację głowicy bojowej
Zestaw 9K32 jest przeznaczony do zwalczania nisko lecących celoacutew przede
wszystkim z tylnej poacutełsfery (na kursie oddalania) w warunkach widzialności optycznej
Zestaw ma możliwość zwalczanie celoacutew powietrznych wykonujących manewry i celoacutew
nieruchomych Podstawowym rodzajem startu miały być odpalenia z tylnej poacutełsfery do
wszystkich samolotoacutew oraz śmigłowcoacutew lecących z prędkością do 950 kmgodz Starty do
celoacutew zbliżających się (z przedniej poacutełsfery) można było dokonywać tylko do śmigłowcoacutew
i samolotoacutew tłokowych lecących z prędkościami do 550 kmgodz
Zestawy 9K32 Strzała-2 zostały wprowadzone na uzbrojenie Armii Radzieckiej
w 1967 roku a już dwa lata poacuteźniej brały udział w walkach egipsko-izraelskich na wyspie
Synaj W 1971 roku użyto ich po raz pierwszy w Wietnamie gdzie efektem ich użycia było
co najmniej kilkadziesiąt zestrzelonych i kilkaset uszkodzonych amerykańskich samolotoacutew
i śmigłowcoacutew Zastosowanie Strzał-2 na polu walki pozwoliło na zdobycie cennych
doświadczeń eksploatacyjnych i sformułowanie wymagań dla dalszej modernizacji zestawu
Uzyskane doświadczenia z eksploatacji zestawu w jednostkach oraz bojowego użycia
wykazały liczne niedostatki systemu Zbyt mała była czułość głowicy i jej odporność na
zakłoacutecenia - tak sztuczne jak i naturalne Roacutewnież fakt dostosowania systemu tylko do
zwalczania szybkich celoacutew z tylnej poacutełsfery ograniczał skuteczność - trafienie pocisku
w część ogonową celu tam gdzie znajdowały się emitujące ciepło dysze silnikoacutew ale z kolei
nie było układoacutew i zespołoacutew istotnych z punktu widzenia żywotności samolotu nie musiało
wcale prowadzić do zniszczenia celu Spowodowane przez Strzały-2 uszkodzenia często
mogły być naprawione nawet w warunkach polowych W związku z tym już w październiku
1968 r zalecono rozpoczęcie prac modernizacyjnych Ich głoacutewnymi założeniami było
uproszczenie i skroacutecenie cyklu strzelania poprzez automatyzację procesu przechwycenia celu
i odpalenia pocisku rakietowego poprawienie selekcji celoacutew na tle zakłoacuteceń stacjonarnych
wyeliminowanie możliwości odpalenia do celoacutew znajdujących się poza strefą skutecznego
rażenia a także rozszerzenie tej strefy Zakładano także umożliwienie zwalczania celoacutew
lecących z prędkością 260 ms z tylnej poacutełsfery oraz samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew
lecących z prędkością 150 ms na kursach spotkaniowych Poprawiono także poprzez
wprowadzenia filtra w detektorze odporność głowicy na naturalne zakłoacutecenia szczegoacutelnie
podczas zachmurzenia Mimo wszystko podstawowych wad a więc braku możliwości
przechwycenia celoacutew znajdujących się na kątach w granicach 20-30deg od słońca czy też
wrażliwości na pułapki termiczne nie wyeliminowano
Zmodernizowany zestaw ktoacutery otrzymał oznaczenie 9K32M Strzała-2M [4] został
przyjęty na uzbrojenie w 1970 r Zastosowano w nim nowy pocisk rakietowy 9M32M
16
umieszczony w kontenerze 9P54M i wspoacutełpracujący z nowym mechanizmem startowym
9P58 (rys 24) Ze względu na modyfikacje w układzie elektrycznym nie było w zmoder-
nizowanym zestawie możliwe wykorzystanie kontenera ze starszym pociskiem rakietowym
Zewnętrznie oba zestawy roacuteżniły się nieco szczegoacutełami konstrukcyjnymi mechanizmu
startowego i tej części wyrzutni ktoacutera bezpośrednio z nim sąsiadowała (rys 25)
Rys 24 Mechanizm startowy 9P58 wraz z opakowaniem transportowym i futerałem
do przenoszenia
Rys 25 Poroacutewnanie przenośnych rakietowych zestawoacutew przeciwlotniczych 9K32 (u goacutery)
9K32M (po środku) i 9K34 (na dole)
17
Roacutewnolegle z pracami modernizacyjnymi ktoacutere doprowadziły do powstania Strzały-2M
rozpoczęto studia nad głębszą modernizacją zestawu Temat oznaczony Strzała-3 został
zatwierdzony w 1968 r Radykalną poprawę parametroacutew miała zapewnić nowa głowica
samonaprowadzająca ktoacuterą opracowywało biuro konstrukcyjne zakładoacutew Arsenał w Kijowie
Koordynatorem prac pozostało KBM w Kołomnie
Proacuteby prototypoacutew prowadzone były w latach 1972divide73 r po ich zakończeniu zestaw
został przyjęty w 1974 r do uzbrojenia jako 9K34 Strzała-3
Tabela 21
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych
pierwszej generacji
Nazwa systemu Strzała 2 Strzała 2M Strzała 3
Oznaczenie systemu 9K32 9K32M 9K34
Oznaczenie kontenera startowego 9P54 9P54M 9P59
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P53 9P58 9P58M
Oznaczenie rakiety 9M32 9M32M 9M36
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1968 1970 1974
Masa w położeniu bojowym [kg] 145 15 16
Masa pocisku rakietowego [kg] 92 985 103
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 117
Długość pocisku rakietowego [mm] 1443 1438 1470
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1490 1490 ok1500
Średnia prędkość pocisku rakietowego [ms] 430 430 400
Strefa rażenia odległość [m] 800divide3400 500divide4200 500divide4100
Strefa rażenia wysokość [m] 50divide2000 50divide2300 15divide2200
Prędkość celu oddalającego się [ms] 220 260 260
Prędkość zbliżającego się [ms] - 150 310
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu 1 rakieta typu
myśliwiec odrzutowy z tylnej poacutełsfery 019divide025 022divide025 031divide033
Przy zwalczaniu samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew 30divide3000 m
Nowa głowica oznaczona 9E45 miała w poroacutewnaniu z głowicą 9E46 Strzały-2M
dwukrotnie czulszy detektor - działający w zakresie 35divide50 μm dzięki temu większą
odporność na zakłoacutecenia jak roacutewnież umożliwiała użycie zestawu w gorszych warunkach
atmosferycznych (deszcz śnieg duże zapylenie powietrza) W znacznie większym stopniu
wyeliminowano wrażliwość głowicy na zakłoacutecenia naturalne a więc na przykład tarczę
18
słoneczną czy też odbicie słońca od chmur Głowica przeszukiwała przestrzeń w zakresie
kąta 40deg na każdą stronę
Głowica 9E45 pozwoliła także w dużym stopniu poprawić zdolność zwalczania
szybkich samolotoacutew na kursach spotkaniowych (tabela 21) Prędkość celoacutew zwalczanych
w takich warunkach mogła wynosić do 310 ms a maksymalna odległość celu wzrosła do
2500 m Cel taki moacutegł manewrować z przeciążeniem do 3 g Strzelanie do celoacutew na kursach
spotkaniowych uprościło także zastosowanie układu określającego strefę odpalenia na
podstawie poziomu sygnału odbitego od celu trafiającego do głowicy naprowadzania po
rozpoczęciu śledzenia Jeśli sygnał był zbyt słaby - czyli odległość była zbyt duża lub zbyt
silny - odległość zbyt mała z punktu widzenia czasu reakcji systemu automat startowy
blokował start pocisku
Poprawę efektywności stosowania zestawoacutew 9K32M proacutebowano poprawić roacutewnież
wprowadzając urządzenia wykrywające nadlatujące samoloty przeciwnika System
o kryptonimie Pelengator (rys 26) wykrywał emisje radiolokatoroacutew pokładowych
i radiolokacyjnych wysokościomierzy maszyn przeciwnika i na tej podstawie miał określać
kierunek zbliżającego się celu
Rys 26 System Pelengator wraz z zestawem 9K32M Strzała-2M
Wcześniejsze wykrycie zbliżającej się emisji elektromagnetycznej dawało operatorowi
możliwość wcześniejszego włączenia zasilania zestawu i dodatkowe kilkanaście sekund na
skupienie się na wzrokowej identyfikacji i przechwyceniu celu Antena Pelengatora
mocowana była do hełmu operatora reszta aparatury wraz ze źroacutedłem zasilania mieściła się
w torbie przenoszonej na ramieniu żołnierza Wykrycie emisji sygnalizowane było
akustycznie Skuteczność Pelengatora nie była zbyt wysoka szczegoacutelnie że nie wszystkie cele
emitowały fale elektromagnetyczne brak było także możliwości wcześniejszego określenia
przynależności państwowej wykrytego celu
Poprawę parametroacutew układu naprowadzania uzyskano wprowadzając układ chłodzenia
detektora ktoacuterego czynnik roboczy - ciekły azot znajdujący się pod dużym ciśnieniem
umieszczony został w kulistym zespolonym z termiczną baterią zbiorniku (oznaczenie bloku
19
zbiornika i baterii - 9P51) zamontowanym w miejscu dotychczasowej baterii 9B17
Właśnie obecność kulistego zbiornika azotu ktoacuterego oś jest roacutewnoległa do osi
pojemnika-wyrzutni na pierwszy rzut oka pozwala odroacuteżnić zestaw Strzała-3 od poprzednich
wersji (rys 25) Zmiany w głowicy i układzie zasilania spowodowały konieczność
wprowadzenia nowego pojemnika-wyrzutni 9P59 i zmodernizowanego urządzenia startowego
9P58M O ile zmianie uległ układ naprowadzania rakiety Strzały-3 ktoacuterą oznaczono 9M36
i część osprzętu wyrzutni to cała rakietowa część zestawu wraz z blokiem sterowania
głowicą bojową i układem napędowym pozostały praktycznie niezmienione w poroacutewnaniu
z rakietą 9M32M Stąd też jej nieco gorsze z racji wzrostu masy pocisku charakterystyki
dynamiczne Właśnie to oraz wysoka cena zestawu spowodowało że Strzała-3 nie uzyskała
większej popularności poza granicami ZSRR [9]
23 Przeciwlotnicze zestawy rakietowe Igła-1 i Igła
Pomimo że Strzała-3 miała znacząco lepsze charakterystyki niż poprzednie wersje
wojskowi nadal zwracali uwagę na liczne ograniczenia zestawu 9K34 przede wszystkim
wrażliwość na celowe zakłoacutecenia - pułapki termiczne i promienniki mikrofalowe Nadal nie
wyeliminowano też do końca wpływu zakłoacuteceń naturalnych szczegoacutelnie przy zwalczaniu
celoacutew na kursach spotkaniowych Przed perspektywicznymi zestawami tej klasy stawiano też
wymagania możliwości zwalczania celoacutew w nocy zmniejszenia ogoacutelnej masy i poprawy
charakterystyk eksploatacyjnych a także włączenia go w systemy wykrywania rozpoznania
przynależności państwowej i kierowania ogniem środkami OPL
Na podstawie tych uwag zostały sformułowane i zatwierdzone w 1971 roku wymagania
dla przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego drugiej generacji ktoacutery otrzymał
kryptonim Igła [10-12] Za priorytet uznano w nich poprawę rozdzielczości głowicy w celu
zwiększenia jej odporności na sztuczne zakłoacutecenia i umożliwienia selekcji celu na tle
zakłoacuteceń zapewnienie automatycznego rozpoznawania przynależności celu (dotychczas
strzelec określał ją wizualnie) a także włączenie zestawoacutew przenośnych w taktyczny system
kierowania ogniem obrony przeciwlotniczej i zapewnienie strzelcom odpowiednio wczesnego
dopływu informacji o celach Wymagano także zwiększenia zasięgu i pułapu skutecznego
użycia zestawu szczegoacutelnie przy zwalczaniu celoacutew na kursach spotkaniowych oraz poprawy
skuteczności głowicy bojowej Zmiany te nie mogły w znaczący sposoacuteb wpłynąć na zwię-
kszenie masy i gabarytoacutew zestawu
Opracowanie zestawu 9K38 z pociskiem rakietowym 9M39 polecono KBM zaś nowej
głowicy samonaprowadzania leningradzkim zakładom LOMO Igła miała być zestawem
zupełnie nowym i opracowywanym od podstaw mimo że nie odżegnywano się od ogoacutelnej
koncepcji i pewnych rozwiązań typowych dla zestawoacutew pierwszej generacji Wraz
z zestawem miał być opracowany min blok identyfikacji bdquoswoacutej-obcy (Instytut Naukowo-
Badawczy Przyrządoacutew Pomiarowych Ministerstwa Przemysłu Radiowego) oraz przenośny
planszet indykacji sytuacji powietrznej (Centralne Biuro Konstrukcyjne Przyrządoacutew
Ministerstwa Przemysłu Obronnego)
Z uwagi na przeciągające się prace badawcze nad opracowaniem nowych technologii
potrzebnych do skonstruowania odpowiednio czułej odpornej na zakłoacutecenia i niezawodnej
głowicy naprowadzającej jednocześnie mieszczącej się w pocisku o średnicy 72 mm w 1978
20
roku wojsko zrezygnowało z części wymagań aby moacutec uzyskać uproszczoną wersję zestawu
Tak powstały zestaw oznaczony jako Igła-1 składał się z nowej głowicy bojowej silnika
bloku sterowania i mechanizmu startowego ale zastosowana została w niej zmodyfikowana
głowica naprowadzania 9E45 (rys 27) pochodząca od Strzały-3 Jednocześnie prace nad
docelowym wariantem zestawu 9K38 Igła miały być intensywnie kontynuowane Tak
opracowana wyrzutnia została poddana badaniom w 1980 roku a już rok poacuteźniej zestaw
o symbolu 9K310 Igła-1 został wprowadzony na uzbrojenie Armii Radzieckiej [5] W jego
skład wchodził pocisk rakietowy 9M313 umieszczony w jednorazowym pojemniku-wyrzutni
9P322 mechanizm startowy 9P519 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcy 1L14
oraz planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
Rys 27 Głowica samonaprowadzania 9E45 wraz z wyrzutnią zestawu 9K310 Igła-1
Charakterystyki głowicy w stosunku do zestawu Strzała-3 pozostały praktycznie
niezmienione Podstawową modyfikacją było wprowadzenie w niej dodatkowego układu
logicznego wydającego komendę korekty kursu pocisku na pierwszym etapie lotu tuż po
zejściu z wyrzutni Miało to na celu poprawę dynamiki naprowadzenia na wyliczony punkt
spotkania pocisku z celem w początkowym trudno sterowalnym aerodynamicznie okresie
ruchu pocisku rakietowego Korekta pocisku była realizowana przez impuls miniaturowych
silnikoacutew na stały materiał pędny swego rodzaju silnika korekcyjnego umieszczonego w prze-
dziale sterowania Na wyrzutni dodano roacutewnież elektroniczny przełącznik reżimoacutew pracy
bdquopogoń-spotkanie Zmianie uległ roacutewnież blok baterii i zbiornika azotu - nowy nosi
oznaczenie 9B238 a jego oś jest odchylona w doacuteł od osi wyrzutni
Znaczącą poprawę charakterystyk lotnych ndash zasięgu pułapu wzrostu prędkości rakiety
możliwości zwalczania celoacutew poruszających się z prędkościami naddźwiękowymi także na
kursach spotkaniowych uzyskano stosując nowy dwuzakresowy silnik rakietowy o większym
impulsie i czasie pracy Niezależny od silnika marszowego jest silnik startowy zapewniający
wyrzucenie pocisku z wyrzutni odrzucany jest po zakończeniu swojej pracy Zmodyfikowano
także układ aerodynamiczny i blok sterowania pocisku rakietowego Ma on w tej wersji
oproacutecz dwoacutech powierzchni sterowych roacutewnież dwa składane destabilizatory Mają one za
21
zadanie poprawić manewrowość pocisku poprzez zwiększenie efektywności samych steroacutew
przy wykonywaniu manewroacutew na dużych kątach natarcia Skośnie ustawione destabilizatory
podtrzymują roacutewnież na torze lotu ruch wirowy pocisku wokoacuteł własnej osi Zamocowane
w pobliżu dyszy silnika stateczniki w stanie złożonym przylegają do bokoacutew korpusu
W centralnej części owiewki głowicy naprowadzania umieszczony został niewielki stożkowy
grot wsparty na trzech prętach ktoacuterego zadaniem jest zmniejszenie oporoacutew
aerodynamicznych przy prędkościach naddźwiękowych Stożkowa osłona grota z przodu
wyrzutni-pojemnika jest głoacutewnym elementem identyfikacyjnym Igły-1
Z układem napędowym rakiety ściśle wiąże się także problem zwiększenia skuteczności
głowicy bojowej - chociaż ma ona taką samą masę i ładunek bojowy jak w Strzałach -22M3
Charakteryzuje się większą zdolnością rażenia z racji nowego materiału wybuchowego
i układu detonującego Z zapalnikiem połączony jest także generator powodujący roacutewnoległą
z ładunkiem głowicy bojowej detonację resztek paliwa silnika marszowego W znaczący
sposoacuteb wpływa to na efekt niszczący jako że w zależności od odległości do celu masa
niespalonego paliwa rakietowego może wynosić nawet ponad 1-2 kg
Zupełnie nową jakość nadało zestawowi zintegrowanie z systemem rozpoznawczym
IFF oraz dodanie przenośnego planszetu indykacji sytuacji powietrznej To pierwsze
urządzenie oznaczone jako 1L14 zostało wbudowane w urządzenie startowe Interrogator
zaczyna działać automatycznie w momencie uchwycenia celu przez głowicę i blokuje start
jeśli śledzony jest własny obiekt latający Układ działa w zakresie 20-30deg w azymucie i 70deg
w elewacji W przypadku gdy w tym wycinku przestrzeni znajdzie się oproacutecz właściwego
celu także własny statek latający operator ma możliwość ręcznego odłączenia blokady startu
pocisku rakietowego Skuteczność układu rozpoznania bdquoswoacutej-obcyrdquo producent określa na
90 Na planszecie indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1 (rys 28) obecność celu jest
sygnalizowana zapaleniem się znacznika na ekranie Może on wyświetlać informacje o czte-
rech celach przy tym podawana jest informacja o ich przynależności państwowej i kursie
względem pozycji pododdziału przeciwlotniczego z dokładnością do 1000 m na odległości
i 5-25deg w azymucie Warunkiem skutecznego wykorzystania urządzenia jest jego
topograficzne dowiązanie na podstawie danych uzyskanych ze wspoacutełpracującego wozu
dowodzenia i wskazań kompasu Informacja o sytuacji powietrznej jest transmitowana do
planszetu kodowanym łączem radiowym z punktu kierowania ogniem OPL wyższego
szczebla znajdującego się w odległości do 10 km
Planszet obsługuje dowoacutedca drużyny przeciwlotniczej będący jednocześnie jednym
z jej strzelcoacutew Dysponuje on radiostacją R-147 za pośrednictwem ktoacuterej przydziela cele do
zwalczania strzelcom posiadającym odbiorniki R-147P oczywiście - w razie potrzeby - może
także przekazywać je głosem Wykorzystanie planszetu pozwala na wykrycie przez
pojedynczego strzelca nadlatującego celu znajdującego się w odległości ok 5 km z 90
prawdopodobieństwem Wcześniej prawdopodobieństwo to wynosiło 40-50 dla odległości
3-4 km Podczas proacuteb drużyna przeciwlotnicza kierując się wskazaniami planszetu nie
wykryła jedynie 3 z 50 celoacutew w strefie swojej odpowiedzialności zaś bez jego pomocy aż 20
Poza podstawowym wariantem Igły-1 znane są jeszcze dwie jej modyfikacje Igła-1E
oraz Igła-1M obie przeznaczone dla odbiorcoacutew zagranicznych Igła-1E (zestaw 9K310E) to
wariant w ktoacuterym konfigurację urządzenia rozpoznawczego bdquoswoacutej-obcyrdquo można dostosować
do wymagań zamawiającego (np zamiast wspoacutełpracy z radzieckimrosyjskim układem Parol
22
może on działać w standardzie NATO) - urządzenie startowe tej wersji oznaczono 9P519-1
Rys 28 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
1 - antena odbiorcza 2 - instrukcja obsługi 3 - pokrętło 4 - manipulatory obsługi planszetu
5 - potencjometry topodowiązania 6 - tablica wskaźnikoacutew 7 - wyświetlacz sytuacji taktycznej
8 - głośnik 9 - zewnętrzne źroacutedło zasilania
Igła-1M nie posiada układu rozpoznawczego stąd też występował tam inny wariant
urządzenie startowego - 9P519-2 W konstrukcji wersji eksportowych zastosowano także
pewne uproszczenia między innymi brak w nich układu detonującego resztki paliwa
rakietowego roacutewnolegle z pobudzeniem głowicy bojowej (pocisk rakietowy zestawoacutew Igła-
1ElM ma najprawdopodobniej oznaczenie 9M313-1) Wraz z zestawem Igła-1 opracowano
roacutewnież nowe urządzenie kontrolne 9W866 (rys 29) oraz trenażer 9F730
Rys 29 Urządzenie kontrolne 9W866 do zestawu Igła-1
23
Zestaw 9K310 był wykorzystywany w kilku konfliktach zbrojnych (np w czasie
pierwszej wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku oraz w 1995 roku w Jugosławii) gdzie miał
okazję udowodnić swą wysoką skuteczność w warunkach bojowych niszcząc lub
uszkadzając co najmniej kilkanaście samolotoacutew i śmigłowcoacutew
W 1982 roku po ponad 10 latach prac rozpoczęły się proacuteby poligonowe zestawu 9K38
Igła ktoacutery został ostatecznie przyjęty do uzbrojenia w 1983 r W skład zestawu wchodził
pocisk rakietowy 9M39 umieszczony w pojemniku-wyrzutni 9P39 mechanizm startowy
9P516 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo 1L14 Urządzenie startowe
pozwala na odpalanie pociskoacutew zaroacutewno z pojemnika 9P39 jak i 9P322 zestawu 9K310
Kolejną modyfikacją jest także wprowadzenie planszetu 1L110 (rys 210) prezentującego
sytuację powietrzną w promieniu 125 km na innego typu wskaźniku niż w 1L15-1
Informacja o sytuacji może być przekazywana drogą przewodową do wskaźnikoacutew
zamontowanych bezpośrednio na wyrzutniach
Rys 210 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L110
Igła wyposażona została w docelową dwuzakresową głowicę samonaprowadzania
9E410 z chłodzonym układem detektoroacutew opracowaną w leningradzkim LOMO Producent
podaje że jej parametry w zakresie czułości ośmiokrotnie przewyższają głowicę Strzały-2M
i dwukrotnie Igły-1 W poroacutewnaniu z układem naprowadzania Igły-1 nowa głowica 9E410
(rys 211) zapewnia znacznie większe możliwości zwalczania celoacutew na kursach
spotkaniowych (co umożliwia ich zniszczenie jeszcze przed przeprowadzeniem przez nie
ataku) ale przede wszystkim umożliwia selekcję celu na tle zakłoacuteceń zaroacutewno
pirotechnicznych pułapek termicznych jak i błyskoacutew promiennikoacutew mikrofalowych
Podczas proacuteb uzyskano prawdopodobieństwo zniszczenia zbliżającego się celu
pierwszym pociskiem rakietowym wynoszące 031 (cel oddalający się - 024) przy odpalaniu
przez cel co najmniej 6 pułapek termicznych w interwale czasowym 03 sekundy Ich łączna
moc termiczna przewyższała tę emitowaną przez cel sześciokrotnie Układy logiczne głowicy
umożliwiają także przeniesienie punktu trafienia z okolic dysz na środek celu co w dużym
stopniu zwiększa efekt rażący głowicy bojowej Zmiana głowicy wymusiła także pewne
modyfikacje bloku sterowania pociskiem rakietowym Zmiany dotknęły także aerodynamikę
24
pocisku rakietowego - zmniejszający opoacuter aerodynamiczny stożkowy grot podtrzymywany
trzema prętami został zastąpiony kilkucentymetrowym pojedynczym grotem - swego rodzaju
bdquoigłąrdquo - mocowanym centralnie do owiewki głowicy naprowadzania
Rys 211 Koordynator śledzący i głowica samonaprowadzania 9E4110 zestawu Igła
Zastosowanie w głowicy pocisku 9K310 Igła-1 chłodzonego azotem detektora opartego
o InSb pozwoliło znacząco zwiększyć jej czułość w stosunku do starszych typoacutew głowic
W zestawie 9K38 Igła oproacutecz chłodzonego azotem detektora na InSb wchodzi także
niechłodzony czujnik oparty o PbS Ten detektor pozwala dzięki dwuspektralnej obserwacji
celu wyeliminować lub poważnie ograniczyć skuteczność działania celoacutew pozornych w tym
przede wszystkim pułapek termicznych stosowanych przez obiekty latające do samoobrony
Pod koniec lat 90-tych XX wieku podjęto prace modernizacyjne ktoacutere miały polegać na
opracowaniu lekkiego pocisku przeciwlotniczego ktoacutery moacutegłby zwalczać bezpilotowe statki
latające pociski manewrujące oraz amunicję inteligentną Tę wersję zestawu ndash oznaczoną
9K338 Igła-S ndash (rys 212 i 213) przyjęto na uzbrojenie armii rosyjskiej w 2004 roku
Rys 212 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S oraz pocisk rakietowy 9M342
25
Rys 213 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S
Elementy bojowe kompleksu 9K338 i schematu doprowadzenia azotu
1 ndash pocisk rakietowy 9M342 2 ndash rura 9P338 3 ndash wtyczka 4 ndash rozetka 5 ndash mechanizm startowy
9P552 6 ndash naziemne źroacutedło zasilania 9B238-1 7 ndash fotoodbiornik FP-1 8 ndash rurka do podawania azotu
9 ndash sztucer
O tym zestawie brak jest szczegoacutełowych informacji dotyczących zastosowanych w nim
rozwiązań konstrukcyjnych a te publikowane często roacuteżnią się w prezentowanych szczegoacute-
łach Zastosowanie cięższej ważącej ponad 25 kg elaborowanej heksogenem głowicy
bojowej 9N330 w połączeniu z zapalnikiem o działaniu bezwładnościowym i zbliżeniowym
znacząco zwiększyło jej skuteczność rażenia Przedstawione powyżej zdjęcie (rys 212)
wskazuje że w części bojowej zapalnika znajdują się bdquookienkardquo ktoacutere mogą być elementami
optycznego czujnika zbliżeniowego Kształt i analogiczne wyprofilowanie oraz rozmiesz-
czenie czterech powierzchni sterowych wokoacuteł głowicy mogą wskazywać że w Strzale-S być
może zastosowano dwukanałowy system sterowania (cztery stery ndash dwa w kanale kierunku
i dwa w kanale pochylenia) W odroacuteżnieniu od Igły stosowany jest jednokanałowy system
sterowania (dwa stery i dwa destabilizatory)
Nowy silnik rakietowy o wyższym impulsie całkowitym ciśnienia pozwolił zwiększyć
średnią prędkość pocisku na torze lotu oraz wydłużyć do ponad 6 km jego zasięg Poprawa
czułości detektoroacutew promieniowania umożliwiła zestawowi 9K338 zwalczanie klasycznych
celoacutew powietrznych z każdej strony i w każdych warunkach atmosferycznych Według
producenta IgłandashS może roacutewnież zwalczać bezpilotowe aparaty latające amunicje inteli-
gentną oraz pociski samosterujące przy czym poprawiono w niej odporność na termiczne
i mikrofalowe cele pozorne
Poroacutewnując przeciwlotnicze pociski rakietowe z zestawoacutew Igła (rys 214) narzuca się
podobieństwo stosowanych w nich układoacutew konstrukcyjnych oraz ewolucyjne podejście do
procesu ich modernizacji Podparty na sztywnych drutach stożek osłaniający głowice został
zastąpiony w kolejnych wersjach centralnie mocowanym do owiewki trzpieniem Pojawienie
się bdquookienekrdquo w pobliżu głowicy bojowej pocisku 9M342 może sugerować zastosowanie
zapalnika zbliżeniowego dzięki czemu prawdopodobieństwo trafienia przez pocisk w okre-
ślony cel znacząco by wzrosło Roacutewnież w konstrukcji pocisku 9K338 daje się zauważyć
oproacutecz zwiększenia ładunku napędowego dążenie do zwiększenia prędkości i manewrowości
pocisku (skośnie ścięte powierzchnie czołowe statecznikoacutew)
26
Rys 214 Pociski rakietowe stosowane w zestawach Igła
Charakterystyki użytkowe poroacutewnywalnych wzoroacutew uzbrojenia przeciwlotniczego wskazują
że w dziedzinie tego typu uzbrojenia nie da się już radykalnie poprawić ich efektywności
ogniowej bez zwiększania wymiaroacutew i masy pociskoacutew
24 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Grom
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM został opracowany w Polsce
w ramach programu bdquoNowoczesne technologie systemu obrony przeciwlotniczej GROMrdquo
ktoacuterego realizację rozpoczęto pod koniec 1992 roku [13-15] Efektem pierwszego etapu prac
był zestaw pod nazwą GROM-I zawierający obok oryginalnych nowoopracowanych
zespołoacutew roacutewnież elementy pochodzące z radzieckiego przenośnego przeciwlotniczego
zestawu rakietowego Igła (stąd w nazwie zestawu litera I) W celu zmniejszenia podatności
pocisku na zakłoacutecenia oraz pułapki termiczne w jego głowicy zastosowano dwa kanały
śledzące Dużą czułość głowicy oraz niewrażliwość na warunki atmosferyczne osiągnięto
dzięki schłodzeniu detektora przed startem pocisku do temperatury -196ordmC GROM-I
wprowadzono na uzbrojenie Wojska Polskiego w 1995 roku
Zestaw przeznaczony jest do rażenia samolotoacutew odrzutowych turbośmigłowych
i tłokowych a także śmigłowcoacutew na kursach spotkaniowych i pościgowych w warunkach
atmosferycznych i sztucznych zakłoacuteceń cieplnych Pocisk może zwalczać cele na
wysokościach od 10 m do 3500 m a jego zasięg maksymalny wynosi 5200 m Mała
wysokość minimalna pozwala efektywnie zwalczać śmigłowce atakujące cele pociskami
przeciwpancernymi Pocisk na torze lotu ma prędkość maksymalną w granicach 600divide640 ms
co pozwala zwalczać samoloty poruszające się z prędkością do 400 ms (przy locie
spotkaniowym) lub 320 ms (przy locie pościgowym) [16-20]
Zestaw bazuje na zaczerpniętym z Igły układzie aerodynamicznym (klasyczny układ
bdquokaczkardquo - w przedniej części stery aerodynamiczne a z tyłu cztery stabilizatory) oraz
koncepcji rozmieszczenia i wspoacutełdziałania poszczegoacutelnych modułoacutew składowych W zesta-
wie przesunięto oś celowania w stosunku do osi wyrzutni pod kątem 10deg Jest to konieczne ze
względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas startu pocisku do
27
celoacutew nisko lecących Na początkowym odcinku lotu sterowanie aerodynamiczne
wspomagane jest gazodynamicznie poprzez działanie prochowego silnika sterującego (PSS)
Poprawę dynamiki naprowadzania realizuje układ logiczny wypracowujący tuż po starcie
dodatkową komendę zwrotu rakiety w wyliczony punkt spotkania pocisku z celem a także
elektroniczny przełącznik wariantoacutew naprowadzania bdquopogoń-spotkanie Następną cechą
zestawu jest wprowadzenie na ostatnim odcinku toru lotu pocisku przesunięcia punktu
trafienia co skutkuje rażeniem bardziej wrażliwych zespołoacutew samolotu
Zestaw GROM składa się z mechanizmu startowego i pocisku rakietowego
umieszczonego w prowadnicy wyrzutni Mechanizm startowy (rys 215) przeznaczony jest
do przygotowania i dokonania startu pocisku rakietowego Najważniejsze funkcje
realizowane w mechanizmie startowym sprowadzają się do rozkręcenia wirnika
żyroskopu
i odblokowania jego głowicy sygnalizacji pojawienia się celu w polu widzenia głowicy
i dokonania analizy sygnałoacutew odebranych z głowicy doprowadzenia w odpowiedniej
kolejności napięć do elementoacutew pirotechnicznych w pocisku rakietowym odłączenia przed
startem pocisku naziemnego źroacutedła zasilania i przejście na zasilanie pokładowe
doprowadzenie do głowicy napięcia polaryzacji niezbędnego do stabilnego śledzenia celu
w czasie oddziaływania przeciążeń startowych oraz przekształcanie napięć na potrzeby
głowicy Wszystkie te funkcje realizowane są w sposoacuteb odpowiednio zaprogramowany za
pośre-dnictwem bloku elektroniki i pośredniczącego w przekazywaniu sygnałoacutew złącza
Elementami umożliwiającymi wspoacutełpracę operatora wyrzutni z wyrzutnią jest język spustowy
oraz przełączniki na mechanizmie startowym i rurze wyrzutni
Rys 215 Mechanizm startowy przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
28
Zadaniem wyrzutni (rys 216) jest zapewnienie wycelowania i bezpiecznego startu
pocisku rakietowego a także odzyskanie silnika startowego Jednocześnie służy ona jako
opakowanie pocisku w czasie eksploatacji Blok rozbiegu i synchronizacji razem z blokiem
czujnikoacutew wyrzutni i cewkami obrotu głowicy zapewniają rozpędzenie żyroskopu do
wymaganej prędkości obrotowej i odłączenie urządzenia rozbiegu po osiągnięciu
odpowiedniej częstotliwości Rozpędzenie żyroskopu umożliwia wzajemne oddziaływanie
zmiennego pola elektrycznego cewek obrotu głowicy (wytwarzanego po doprowadzeniu do
nich napięcia komutacyjnego z bloku rozbiegu) z polem magnetycznym magnesu wirnika
żyroskopu w wyniku czego wytwarza się moment obrotowy Gdy wirnik osiągnie
wymaganą szybkość wirowania blok rozbiegu odłącza się Dalsze podtrzymywanie rotacji
wirnika w wymaganym zakresie zapewnia głowica samonaprowadzania Zamontowany na
wyrzutni zespoacuteł czujnikoacutew przeznaczony jest roacutewnież do ustawienia wirnika żyroskopu pod
kątem 10deg do osi pocisku
Rys 216 Wyrzutnia przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Na rurowej wyrzutni zamontowane są ponadto mechaniczne przyrządy celownicze
ktoacutere ułatwiają namierzanie celu przez głowicę samonaprowadzającą Wsporniki celownika
ustawione są w taki sposoacuteb aby oś celowania była nachylona do osi wyrzutni pod kątem 10deg
Jest to konieczne ze względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas
startoacutew pocisku rakietowego do celu nisko lecącego W tylnej części celownika zamontowana
jest lampka ktoacutera służy do oceny pewności uchwycenia przez głowicę samonaprowa-
dzającą celu Z lewej strony wyrzutni umiejscowiony jest przełącznik trybu naprowadzania
pocisku ndash możliwy jest wyboacuter zwalczania celu na kursie pościgu lub spotkania ndash oraz dźwi-
gnia do odryglowania pocisku i uaktywnienia źroacutedła zasilania
Na wyrzutni znajduje się gniazdo do przyłączenia naziemnego bloku zasilania (rys
217) Znajduje się w nim zbiornik ciśnieniowy gdzie zgromadzono sprężony do 35 MPa
azot ktoacutery służy do chłodzenia detektora podczerwieni zamontowanego w głowicy
samonaprowadzania Takie ciśnienie pozwala uzyskać temperaturę skraplania azotu roacutewną
196deg C Oproacutecz gazu w walcowej części bloku znajduje się termochemiczne źroacutedło energii
29
elektrycznej ktoacutere zasila aparaturę wyrzutni i do chwili aktywowania źroacutedła zasilania w po-
cisku pokładową aparaturę pocisku Bateria termochemiczna aktywowana jest pirotech-
nicznie
Rys 217 Naziemny blok zasilania przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Przeciwlotniczy pocisk rakietowy GROM (rys 218) [8] składa się z połączonych ze
sobą następujących przedziałoacutew
optycznej głowicy samonaprowadzającej (rys 219)
przedziału steroacutew (rys 220)
głowicy bojowej z zapalnikiem (rys 221)
silnika marszowego i startowego (rys 222)
oraz zespołu statecznikoacutew (rys 223)
Rys 218 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy Grom
Optyczna głowica samonaprowadzająca (rys 219) służy do przechwycenia i auto-
matycznego śledzenia celu (na podstawie emisji jego promieniowania cieplnego) pomiaru
30
prędkości kątowej linii celowania i kształtowania sygnału sterującego proporcjonalnego do
prędkości kątowej linii celowania Głowica pracuje w dwoacutech zakresach widma promienio-
wania a pozyskiwanie i obroacutebka sygnałoacutew odbywa się sposobem cyfrowym Taka
architektura głowicy sprawia że pocisk rakietowy GROM jest odporny na pułapki termiczne
ktoacutere oddalają się od wcześniej śledzonego celu głoacutewnego
Rys 219 Optyczna głowica samonaprowadzająca pocisku rakietowego Grom
1 - nasadka aerodynamiczna 2 - koordynator 3 - blok elektroniki 4 - kadłub 5 - układ chłodzenia
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego GROM jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do wartości
prędkości kątowej zmiany linii wizowania (linii obserwacji celu loc) Istotą tej metody jest
sprowadzenie do zera prędkości kątowej linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku
rakietowego z celem w tzw punkcie wyprzedzonym W początkowej fazie pocisk rakietowy
nie kieruje się do punktu wyprzedzonego lecz jego lot jest programowany w celu uzyskania
odpowiednich kątoacutew wyprzedzenia i przewyższenia W wyniku tego zabiegu prędkość
kątowa jest roacuteżna od zera przez co głowica samonaprowadzająca na podstawie pomiaru tej
prędkości wypracowuje odpowiedni sygnał kierowania
Metoda proporcjonalnej nawigacji w systemie naprowadzania z głowicą samona-
prowadzającą zapewnia trafienie pociskiem w pobliżu najbardziej kontrastujących cieplnie
elementoacutew konstrukcji celu Podczas strzelania do samolotoacutew odrzutowych środek trafień
leży w rejonie wylotu dyszy silnika Konstrukcja wspoacutełczesnych samolotoacutew jest taka że rejon
wylotu dyszy jest mało wrażliwym obszarem dla rakiety o małej zdolności rażenia głowicy
bojowej Aby zwiększyć skuteczność rażenia w pocisku przewidziano system przesunięcia
środka trafień w kierunku lotu samolotu tzn w jego kadłub System przesunięcia wypra-
cowuje dodatkowy sygnał ktoacutery odchyla pocisk od wylotu dyszy w stronę kadłuba samolotu
Przedział steroacutew (rys 220) wyposażono w zespoacuteł sterujący ze sterami pokładowe źroacutedło
zasilania (składające się z prądnicy i stabilizatora-prostownika) czujnik prędkości kątowej
wzmacniacz prochowy akumulator ciśnienia prochowy silnik sterujący z dyszami zespoacuteł
odbezpieczającym i dwa destabilizatory
W przedziale steroacutew znajduje się aparatura sterująca lotem pocisku rakietowego Jako
miernik prędkości kątowej linii obserwacji celu stosuje się dwukanałową żyroskopową
głowicę samonaprowadzającą W założeniu budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę
jedno-kanałowego sterowania obracającym się pociskiem rakietowym z pracującym w ukła-
dzie przekaźnikowym zespołem sterującym umożliwiającym działanie siły sterującej w pożą-
31
danym kierunku Idea sterowania jednokanałowego jest analogiczna jak w zestawie 9K32
Jednak w przypadku GROMA podobnie jak to miało miejsce w Igle zastosowano
dodatkowo silnik sterujący z dyszami ktoacutere mają za zadanie wspomagać manewrowanie
pociskiem w zakresie małych prędkości lotu tuż po jego starcie Wypływające z dysz gazy
prochowe generują niewielkie impulsy ciągu wspomagające stery ktoacutere w przypadku niskich
prędkości lotu nie są w stanie wytworzyć niezbędnej do efektywnego sterowania pociskiem
rakietowym siły aerodynamicznej Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci
do wybranego punktu spotkania a prędkość kątowa linii celowania nie jest roacutewna zeru
Głowica mierzy tę prędkość kątową i - proporcjonalnie do jej wartości - kształtuje komendę
sterowania Wykonując tę komendę stery powodują powstanie siły sterującej w pożądanym
kierunku Pod działaniem siły sterującej pocisk obraca się wokoacuteł środka masy pojawiają się
przy tym kąty natarcia lub ślizgu w wyniku czego powstaje wynikowa siła nośna
zmieniająca trajektorię lotu pocisku rakietowego w kierunku zmniejszenia do zera prędkości
kątowej linii obserwacji celu
a) b)
Rys 220 Przedział steroacutew pocisku rakietowego Grom
1 - wzmacniacz 2 - zespoacuteł sterujący 3 - prochowy silnik sterujący 4 - prochowy akumulator
ciśnienia 5 - stabilizator-prostownik 6 ndash prądnic 7 - rozetka 8 ndash stery 9 ndash destabilizator 10 - czujnik
prędkości kątowej
Głowica bojowa (rys 221) przeznaczona jest do rażenia celoacutew powietrznych lub
uniemożliwiania im wykonanie zadań bojowych Czynnikiem rażącym głowicy bojowej jest
burzące działanie fali uderzeniowej produktoacutew jej detonacji i resztek paliwa silnika
marszowego a także odłamkowe działanie elementoacutew powstających podczas detonacji
kadłuba Głowica wyposażona jest w zapalnik o działaniu bezwładnościowym ktoacutery spowo-
duje detonację po zadziałaniu stosunkowo niewielkiej siły bezwładności Oproacutecz tego jest
moduł indukcyjny pełniący funkcję zapalnika zbliżeniowego ndash przelatujący w pobliżu celu
pocisk rakietowy zostanie pobudzony przez zapalnik na skutek bdquowykryciardquo pola magne-
tycznego o większym natężeniu
Stosowany w rakiecie GROM układ napędowy na paliwo stałe przeznaczony jest do
wyrzucenia pocisku rakietowego z wyrzutni nadania mu niezbędnej prędkości obrotowej
rozpędzenia do prędkości marszowej i podtrzymywania tej prędkości w czasie lotu Składa
32
się on z silnika startowego (rys 222 po prawej) oraz dwuzakresowego jednokomorowego
silnika marszowego (rys 222 po lewej) Silnik marszowy spalając ładunek prochowy nadaje
pociskowi prędkość postępową blisko 30 ms a wypływające gazy prochowe przez ustawione
pod kątem dysze pozwalają uzyskać rotację około 20 obrs Ładunek silnika marszowego
spalając się w części bliższej dyszy w sposoacuteb progresywny szybko przyspiesza pocisk
rakietowy na torze lotu pozwalając osiągnąć mu prędkość ponad 650 ms Pozostała większa
część ładunku napędowego spala się neutralnie i dzięki temu pocisk na aktywnym odcinku
toru lotu utrzymuje prędkość zbliżoną do 650 ms
Rys 221 Głowica bojowa pocisku rakietowego GROM
Rys 222 Silnik marszowy (po lewej) i silnik startowy (z prawej) pocisku rakietowego Grom
A - otwory gwintowane 1 - dno 2 - druciki 3 - komora 4 - ładunek marszowy 5 - zapłonnik ładunku
marszowego 6 - dysza zmontowana 7 - zapłonnik płomieniowy opoacuteźnionego działania 8 - zaślepka
9 ndash przekaźnik ogniowy 10 - dysk 11 - ładunek startowy 12 - zapłonnik ładunku startowego
13 - komora 14 - przesłona 15 - zaślepka 16 - zespoacuteł dysz 17 - wiązka stykowa
Zespoacuteł statecznikoacutew służy do aerodynamicznej stabilizacji pocisku rakietowego
w czasie lotu wytworzenia siły nośnej (przy odpowiedniej prędkości i kącie natarcia) oraz
podtrzymania wymaganej prędkości obrotowej Zespoacuteł ten (rys 223) stanowią kadłub
cztery składane stateczniki i mechanizm ich unieruchamiania Każdy ze statecznikoacutew
zbudowany jest z płatoacutew ktoacutere są mocowane dwoma wkrętami do wkładek (przedniej
i tylnej) nałożonych na oś umieszczoną w otworze kadłuba
Sekwencja czynności startowych (rys 224) w zestawie GROM jest nieco inna jak
w zestawie 9K32M Pierwszą czynnością jest aktywowanie zewnętrznego źroacutedła zasilania
w energię elektryczną i czynnik chłodzący detektor głowicy Należy pamiętać że zestaw
33
będzie przygotowany do strzelania nie wcześniej niż po 6 s od uruchomienia źroacutedła
zasilania ktoacuterego czas działania wynosi 30 s Po uruchomieniu zasilania i układu dozowa-
nia gazu sprężony do 35 MPa azot wpływa do urządzenia chłodzącego głowicy jednocześnie
elektromagnes zwalnia rygiel pocisku rakietowego przez co pocisk rakietowy w wyrzutni jest
odryglowany W tym czasie do bloku czujnikoacutew wyrzutni i blokoacutew elektroniki mechanizmu
startowego przekazywane jest napięcie dzięki czemu następuje rozpędzanie wirnika żyrosko-
pu pokrycie się jego osi optycznej z osią celowniczą przyrządoacutew celowniczych a następnie
jego zablokowanie Rozpoczyna się obroacutebka sygnałoacutew pochodzących z głowicy samonapro-
wadzającej
Rys 223 Zespoacuteł statecznikoacutew pocisku rakietowego Grom
1 - płat 2 - wkładka przednia 3 -kadłub 4 - oś 5 - sprężyna 6 - rygiel 7 - wkręt 8 - wkładka tylna
B ndash występ
Start pocisku rakietowego do celu jest możliwy w systemie automatycznego
przechwycenia i startu lub w systemie poacutełautomatycznego przechwycenia i startu
W systemie automatycznym po włączeniu zasilania i wycelowaniu oraz naciśnięciu spustu do
oporu wirnik żyroskopu głowicy przestaje być blokowany i pojawiają się sygnały informacji
dźwiękowej i świetlnej Start jest możliwy wtedy gdy w ciągu 08 s po uruchomieniu spustu
do oporu sygnał od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością
kątową nie mniejszą niż 4degs oraz prędkość kątowa linii obserwacji celu nie przekracza 12degs
a kąt między osią wirnika żyroskopu i osią celowniczą wyrzutni jest mniejszy niż 2deg Po
spełnieniu tych warunkoacutew uaktywniane jest pokładowe źroacutedło zasilania a następnie (po
czasie ok 07 s niezbędnym do osiągnięcia jego wymaganych parametroacutew pracy) przekazy-
wany jest impuls elektryczny do silnika startowego Po sygnale od czujnika układu
blokowania i hermetyzacji oraz po otwarciu pokrywy zaczyna działać silnik ktoacutery nadaje
pociskowi niezbędną prędkość wylotową z wyrzutni oraz obrotową wokoacuteł osi podłużnej
34
W tym czasie w wyrzutni następuje ścięcie rurki doprowadzającej sprężony azot do głowicy
rozłączenie złącza elektrycznego pocisku z wyrzutnią oraz zerwanie przewodoacutew
zapłonowych Silnik startowy kończy swą pracę w wyrzutni i jest w niej zatrzymywany za
pomocą tulejki wychwytującej oraz rozprężnego pierścienia zatrzymującego Podczas ruchu
pocisku wewnątrz wyrzutni odblokowywane są stateczniki stery i destabilizatory w zespole
steroacutew ktoacutere po zejściu pocisku z wyrzutni rozkładają się
Rys 224 Algorytm czynności startowych przy strzelaniu z zestawu GROM
W systemie poacutełautomatycznym - po włączeniu zasilania pocisku rakietowego
wycelowaniu i uruchomieniu spustu do położenia pośredniego - wirnik żyroskopu zostaje
odblokowany i pojawiają się sygnały informacji dźwiękowej i świetlnej Start w tym systemie
jest możliwy jeżeli w ciągu 06 s po uruchomieniu spustu do położenia pośredniego sygnał
od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością kątową nie mniejszą
niż 4degs prędkość kątowa linii celowania jest nie większa niż 12degs a kąt między osią wirnika
żyroskopu i osią celowniczą na wyrzutni jest mniejszy od 2deg
Po zejściu pocisku z wyrzutni w odległości około 55 m włącza się silnik marszowy
Rozpędza on pocisk rakietowy do prędkości marszowej i podtrzymuje ją w locie Jego rotację
podtrzymuje skośne ustawienie powierzchni destabilizatoroacutew i zespołu statecznikoacutew Po
rozłożeniu się steroacutew rozpoczyna się proces uzbrajania zapalnika i zostaje zapalony
pirotechniczny opoacuteźniacz mechanizmu samolikwidacji Uzbrojenie zapalnika następuje po
czasie około l divide 19 s
Śledząc cel głowica samonaprowadzania tworzy sumaryczny sygnał sterujący ktoacutery
przekazywany do zespołu steroacutew zapewnia sterowanie w locie W razie utraty celu wirnik
żyroskopu głowicy samonaprowadzającej w obu systemach ustawia się automatycznie
w położeniu pierwotnym
Po trafieniu pociskiem rakietowym w cel zapalnik pobudza głowicę bojową i następuje
detonacja jej ładunku kruszącego oraz ewentualnych resztek paliwa z silnika marszowego
W razie nietrafienia w cel po upływie 14divide17 s spali się opoacuteźniacz pirotechniczny
35
mechanizmu samolikwidacji powodując zadziałanie detonatora oraz analogiczne działanie
głowicy bojowej
Do wykonywania obsługiwania technicznego elementoacutew zestawu przeznaczona jest
ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa 9W866E Obsługiwanie techniczne zestawu z użyciem
tej stacji 9W866E zapewnia specjalistyczny pododdział
Tabela 22
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych drugiej
generacji i zestawu GROM
Nazwa systemu Igła-1 Igła Igła-S Grom-I Grom-M
Oznaczenie systemu 9K310 9K38 9K338
Oznaczenie kontenera startowego 9P322 9P39
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P519 9P516-1 9P522 MS Grom
Oznaczenie pocisku rakietowego 9M313 9M39 9M342
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1981 1983 2004 1995 2010
Masa w położeniu bojowym [kg] 1795 179 190 165 169
Masa pocisku rakietowego [kg] 108 108 117 105 107
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 250 127 200
Długość pocisku rakietowego [mm] 1673 1638 1625 1648 1596
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1700 1708 1708 ok1700
Średnia prędkość pocisku rakietowego
[ms] 600 600 600 650 660
Strefa rażenia odległość [m] 500divide5200 500divide5200 500divide5200 400divide5200 400divide6000
Strefa rażenia wysokość [m 10divide2500 10divide2500 10divide3500 10divide3500 10divide3500
Prędkość celu oddalającego się [ms] 320 320 320 320 360
Prędkość celu zbliżającego się [ms] 360 360 400 400 400
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery bez
zakłoacuteceń
044-059 045-063 - gt06 07
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery z
zakłoacuteceniami
lt01 031 - 04 -
Według danych ZM Mesko
36
25 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Mistral
Mistral to przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu opracowany
i produkowany od 1988 roku przez francuską firmę MATRA Występuje w licznych wersjach
wyrzutni min Mistral MANPADS ALAMO ATLAS ALBI SANTAL SIMBAD
i SADRAL przy czym każdy z nich jest wyposażony w ten sam pocisk samonaprowadzający
się na cel
Najprostszym zestawem jest Mistral MANPADS [21] - odpowiednik przenośnych
zestawoacutew przeciwlotniczych takich jak Strzała-2 Javelin i RBS-70 Składa się on z pocisku
umieszczonego w pojemniku startowym oraz wyrzutni Wyrzutnia ma elementy zamocowania
pocisku mechanizm odpalający celownik dzienno-nocny i układ mikroprocesorowy do
określania danych przedstartowych Pocisk jest odpalany z pojemnika za pomocą silnika
startowego natomiast silnik marszowy włącza się w odległości kilku metroacutew od stanowiska
startowego (rys 225) i zwiększa prędkość pocisku do 25 Ma Głowica detonuje przy
bezpośrednim zetknięciu się z celem lub w pobliżu po zadziałaniu laserowego zapalnika
zbliżeniowego
System naprowadzania pocisku jest wyposażony w mozaikowy detektor
promieniowania podczerwonego Dzięki specjalnemu układowi eliminującemu sygnały
z fałszywych źroacutedeł promieniowania pocisk jest mało wrażliwy na pułapki cieplne
Spośroacuted zestawoacutew przewoźnych najbardziej rozbudowanym jest SANTAL przezna-
czony przede wszystkim do osłony jednostek zmechanizowanych i pancernych w czasie
marszu Uzbrojenie zestawu stanowią dwie potroacutejne wyrzutnie pociskoacutew Mistral Do
obserwacji przestrzeni powietrznej i śledzenia celoacutew zastosowano dopplerowski radar oraz
system identyfikacji bdquoswoacutej-obcy
Dla jednostek pływających firma MATRA opracowała zestawy SIMBAD i SADRAL
Pierwszy z nich to ATLAS przystosowany do instalowania na małych okrętach bojowych
i pomocniczych Natomiast SADRAL to w pełni zautomatyzowany sterowany centralnie
zestaw przeciwlotniczy małego zasięgu Ma on stabilizowane stanowisko ogniowe sześć
wyrzutni rurowych kamerę telewizyjną i termowizyjną System naprowadzania jest
zintegrowany z okrętowym systemem śledzenia i identyfikacji celoacutew
Rys 225 Odpalanie pocisku rakietowego Mistral ndash moment odrzucenia silnika startowego
37
Mistral ATAM (Air-to Air-Missile) to wersja przystosowana do strzelania pociskami ze
śmigłowcoacutew (pociski zaopatrzono w specjalne osłony na głowice samonaprowadzające się)
Dzięki standardowej konstrukcji wyrzutni zestawy te mogą być instalowane na każdym
śmigłowcu używanym w NATO (np Gazelle PAH-1 PAH-2 Tiger AH-64A Apache)
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawoacutew Mistral masa pocisku - 195 kg
długość pocisku - 180 m kaliber pocisku - 90 mm średnia prędkość lotu pocisku - 850 ms
pułap - od 300 do 4500 m zasięg - od 500 do 6000 m
26 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Javelin
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu Javelin opracowany
został i produkowany jest przez angielską firmę Shorta Brothersa PLC Jest zmodernizowaną
wersją zestawu BLOWPIPE Umożliwia zwalczanie samolotoacutew i śmigłowcoacutew zaroacutewno
zbliżających się jak i oddalających się lecących na małych wysokościach Może występować
roacutewnież w wersjach wieloprowadnicowych jako Javelin LML V Javelin LML N i Spartan-
Javelin [22 23]
Zestaw Javelin składa się z zespołu kierowania i rurowego pojemnika z pociskiem
Zespoacuteł kierowania ma układ odpalania żyroskopowo stabilizowany układ obserwacji
i celowania blok elektroniczny (na bazie mikroprocesora) przełącznik funkcji zapalnika
przycisk startu joystik sterowany kciukiem przełącznik wyboru kanału transmisji i układ
automatycznej korekcji wiatru
Pocisk rakietowy znajdujący się w pojemniku rurowym składa się z głowicy
odłamkowo-kumulacyjnej zapalnika zbliżeniowego i kontaktowego silnika startowego
i marszowego czterech steroacutew aerodynamicznych statecznikoacutew oraz smugacza Pocisk jest
odpalany z pojemnika za pomocą silnika startowego działającego tylko w rurze wyrzutni
Następnie w bezpiecznej odległości od operatora uruchamia się silnik marszowy
Pocisk ma smukły cylindryczny kadłub zakończony z przodu ostrołukiem Cechą
charakterystyczną pocisku jest to że część wierzchołka ze sterami typu delta może się
obracać niezależnie od reszty kadłuba Stateczniki umieszczono na przesuwnym pierścieniu
ktoacutery w pojemniku znajduje się w części głowicowej Po odpaleniu stateczniki
przemieszczają się w kierunku tylnej części pocisku a po wylocie z kontenera rozkładają się
na pełną rozpiętość
Przygotowanie zestawu do strzelania polega na połączeniu zespołu kierowania
z pojemnikiem rurowym Następnie operator umieszcza zestaw na ramieniu kieruje go na cel
a po naciśnięciu na język spustowy utrzymuje bdquokrzyż celownika na celu W zależności od
odchylenia pocisku od linii celowania wypracowane przez aparaturę sygnały sterujące są
przesyłane do pocisku drogą radiową
Znamienną cechą wieloprowadnicowych zestawoacutew Javelin LML (Lightweight Multiple
Launcher) jest troacutejpojemnikowa wyrzutnia i standardowy zespoacuteł kierowania W wersji
przenośnej zestaw spoczywa na podstawie troacutejnożnej natomiast wersja LML V (vehicle)
przeznaczona dla transporteroacutew opancerzonych jest zmontowana na ruchomej obrotnicy (o
kącie obrotu 60deg) zawierającej uchwyt do obracania i hamulec blokujący uchwyt na kierunku
celu
Dla armii brytyjskiej opracowuje się zestaw bdquoSpartan-Javelin składający się
z transportera opancerzonego Alvis Spartan wraz z czterema pociskami na wyrzutni
38
i ośmioma wewnątrz transportera Wykrywanie i śledzenie celu będzie się odbywa z zewnątrz
przedziału przy użyciu celownika panoramicznego
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawu Javelin masa kompletnego
przenośnego zestawu - 34 kg masa pocisku - 6 kg masa zespołu kierowania - 14 kg długość
pocisku - 1400 mm kaliber pocisku - 76 mm kąt podniesienia wyrzutni LML - od 10deg do
45deg zasięg pocisku - od 300 do 5000 m wysokość przechwytywania celu - 2000 m średnia
prędkość pocisku ndash 410 ms
27 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Stinger
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy FIM-92 Stinger [24] został opracowany
i jest produkowany przez Raytheon Missile Systems oraz na licencji przez zakłady Dornier
w Niemczech System wszedł do służby w 1981 roku i obecnie występuje na uzbrojeniu
armii co najmniej 29 państw Jest przeznaczony do zwalczania samolotoacutew i śmigłowcoacutew
lecących
z dużą prędkością na małej wysokości w zasięgu widzialności operatora Oproacutecz ręcznej
wyrzutni pociski FIM-92 mogą być też odpalane z roacuteżnych platform mobilnych np z pojazdu
kołowego M1097 Avenger oraz gąsienicowego M6 Linebacker Do wersji przenośnej
wyrzutni istnieje łatwy w montażu moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo dla ktoacuterego zasilanie
i podłączany przewodem moduł interrogatora przenosi operator
Pociski zestawu FIM-92 mają typowy w tej klasie układ konstrukcyjny (rys 226)
z zespołem głowicy samonaprowadzania w przedniej części blokiem steroacutew głowicą bojową
i przedziałem napędowym w tylnej części Sposoacuteb odpalania jest roacutewnież klasyczny i odbywa
się w dwoacutech etapach w pierwszej fazie uruchamia się mały silnik startowy ktoacutery
oddziaływując ciśnieniem ponad 40 MPa wyrzuca pocisk na odległość bezpieczną dla
operatora Dopiero wtedy uruchamiany jest drugi silnik na paliwo stałe ktoacutery nadaje
pociskowi prędkość ponad 22 Macha
W zależności od okresu w ktoacuterym produkowane były zestawy występują one
w roacuteżnych konfiguracjach wyposażenia i oprogramowania Na uzbrojeniu wojsk lądowych
i piechoty morskiej Stanoacutew zjednoczonych aktualnie występują w czterech konfiguracjach
Basic Passive Optical Seeker Technique (POST) Reprogramable Micro Processor (RMP)
RMP Block I Pociski rakietowe wszystkich systemoacutew są kompatybilne ze sobą i mogą być
odpalane z każdego typu wyrzutni Skonstruowany w latach siedemdziesiątych FIM-92A
Stinger zastąpił wcześniejszą wersję roacutewnież naprowadzaną na podczerwień FIM-43A
Redeye
W stosunku do poprzednika Stinger FIM-92A charakteryzował się większą czułością
głowicy i odpornością na zakłoacutecanie Dalsze udoskonalenie systemu naprowadzającego
pocisk na cel spowodowało powstanie w 1983 roku wariantu FIM-92B znanego roacutewnież jako
Stinger Post (o polepszonych możliwościach naprowadzania na cel ndash zastosowano dualną
głowicę samonaprowadzania) W wersji FIM-92BC głowica samonaprowadzania bazuje na
detektorze z InSb ktoacutery dla osiągnięcia lepszej czułości chłodzony jest argonem Zbiornik
czynnika chłodzącego znajduje się w mechanizmie startowym Dwuzakresowa głowica
(pracująca w podczerwieni na fali o długości 35-50 μm i w nadfiolecie na fali o długości
03-04 μm) wyposażona jest w typowy w tej klasie modulator sygnału od celu w postaci
39
rastra Wcześniejsza odmiana FIM-92A wyposażona jest w detektor pracujący tylko
w podczerwieni (działający na fali o długości 41divide44 μm) Kolejny wariant FIM-92C
wprowadzono do jednostek armii USA w 1989 Wariant C nazywany RMP wyposażony jest
w elektronikę ktoacuterą można przeprogramowywać i tym samym ulepszyć wyrzutnię bez
konieczności wprowadzania nowego typu pocisku Wkroacutetce jednak powstała wersja D
o zwiększonej odporności na zakłoacutecenia Wersja E (zwana roacutewnież Block I) weszła do
wyposażenia armii w roku 1995 Podobnie jak poprzednio zmianie uległy sensory
i oprogramowanie co zwiększyło skuteczność pocisku rakietowego wobec małych i trudnych
do namierzenia celoacutew charakteryzujących się niską sygnaturą termiczną Wprowadzenie
dalszych poprawek do oprogramowania zaowocowało powstaniem w 2001 roku wersji F
Obecnie wprowadzana jest wersja Block II o zwiększonych zdolnościach do działania w peł-
nym zakłoacuteceń środowisku i o zasięgu zwiększonym do 8 km
Rys 226 Zestaw przeciwlotniczy FIM-92 z interrogatorem systemu bdquoswoacutej-obcyrdquo
Zastosowana w pociskach FIM-92 głowica bojowa o masie do 3 kg zaelaborowana jest
ponad 450 gramami materiału wybuchowego co pozwala uzyskać silne dookoacutelne jej
działanie odłamkowe Wyposażona jest w zapalnik kontaktowy ze zwłoką co pozwala
pobudzić ładunek kruszący w chwili gdy pocisk częściowo spenetruje poszycie celu lub
bdquowlecirdquo w głąb silnika Gdy pocisk minie cel lub gdy zostanie zerwane naprowadzanie
zapalnik spowoduje zniszczenie pocisku po ustalonym czasie podyktowanym czasem
działania samolikwidatora (przeciętnie jest to czas około 20 sekund) Ze względoacutew
bezpieczeństwa minimalna odległość zwalczania celoacutew wynosi 200 m Podyktowane jest to
czasem kiedy mechanizm zabezpieczająco-uzbrajający zapalnika przejdzie w stan uzbrojenia
zdejmując wszystkie zabezpieczenia i uaktywniając mechanizm samolikwidacji
40
Zestaw w wersji FIM-92A charakteryzuje się zasięgiem maksymalnym
przekraczającym 4000 m ktoacutery w wersjach BC został zwiększony do 4800 m co pozwoliło
zwalczać cele na pułapach od 180 m do odpowiednio 3500 i 3800 metroacutew Najnowsze pociski
mają uzyskiwać zasięg nawet do 8 km Pocisk ma długość 152 m i średnicę 69 mm przy
rozpiętości stabilizatoroacutew 91 mm Masa samego pocisku wynosi 104 kg a z kompletną
wyrzutnią 157 kg Dodatkowy moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo waży około 26 kg zaś
zapasowy moduł z czynnikiem chłodzącym waży 04 kg Z uwagi na to że do zestawu może
być stosowanych kilka typoacutew pociskoacutew w dostępnej literaturze brak jest kompletu pewnych
informacji na temat szczegoacutełowych parametroacutew przyporządkowanych do konkretnej wersji
pocisku rakietowego
28 PRZECIWLOTNICZY ZESTAW RAKIETOWY RBS-70
RBS 70 to szwedzki przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy opracowany na
przełomie lat 60divide70 i produkowany przez Saab Bofors Dynamics [25] Miał on zastąpić
występujący na uzbrojeniu armii szwedzkiej zestaw rakietowy FIM-43A Redeye Pomimo
tego że ten ostatni wyznaczył trwałą tendencję w kierunku rozwoju tego typu uzbrojenia to
szwedzka konstrukcja charakteryzuje się zupełnie innymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi niż
Redeye
Pocisk rakietowy o średnicy 106 mm i długości 1318 mm wyposażony jest w dwa
silniki na paliwo stałe Roxel Epictete startowy i marszowy Ten pierwszy napędza 165 kg
pocisk do prędkości około 50 ms drugi zaś w ciągu 6 sekund działania przyspiesza go
i pozwala uzyskać oraz utrzymać prędkość ponad 580 ms Daje to możliwość zwalczać cele
na dystansie do ponad 4000 m (cel w trybie pogoni) i 7000 m (w trybie spotkania) dla
pułapoacutew działania celu od poziomu gruntu do 4000 m Pocisk jest w stanie skutecznie razić
cele znajdujące się w odle-głości co najmniej 200 m od stanowiska startowego Wynika to
z charakterystyk mechanizmu uzbrajania zapalnika ktoacutery po takim czasie jest w stanie
wykonać wszystkie sekwencje czynności zmierzających do zdjęcia zabezpieczeń w łańcuchu
ogniowym pocisku Pocisk zestawu RBS-70 może występować w trzech wersjach Mk 0 Mk
I i Mk II z ktoacuterych tylko ta ostatnia jest jeszcze w produkcji Ładunek bojowy w głowicy
składa się z ładunku kumulacyjnego i rozmieszczonych wokoacuteł wkładki kumulacyjne ponad
3000 wolframowych kulek W przypadku braku trafienia bezpośredniego kulki rażą cel
dookoacutelnie Aby uzyskać taki sposoacuteb rażenia w części głowicowej pocisku umiejscowiono
zapalnik zbliżeniowy Jest to możliwe z tego powodu że pocisk naprowadzany jest na cel
w trybie poacutełaktywnym gdzie na cel należy skierować wiązkę lasera i cały czas go oświetlać
a pocisk wykorzystując swoje pokładowe systemy detekcji wykrywa tę wiązkę i podąża
w niej do celu Algorytm naprowadzania jest tak skonstruowany aby skanując intensywność
wiązki lasera w roacuteżnych jej punktach pocisk zawsze kierował się do jej środka W ten sposoacuteb
mamy zapewnione trafienie pocisku w rejon podświetlania a nie w miejsce o największej
intensywności promieniowania Przy czym moc lasera jest na tyle niewielka że urządzenia
pokładowe samolotoacutew często nie są w stanie wykryć opromieniania laserem w czasie
naprowadzania Aby zapobiec zakłoacutecaniu sygnału z wyrzutni podczas odpalenia pocisku
uaktywniany jest zegar referencyjny ktoacutery jednoznacznie identyfikuje pochodzenie
odbieranych z wyrzutni sygnałoacutew
41
Podczas naprowadzania na cel rolą operatora jest śledzenie celu w ten sposoacuteb aby
znacznik celownika ndash środek wiązki lasera ndash znajdował się w miejscu gdzie powinien
uderzyć pocisk (rys 227) Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu manipulatora ktoacutery ułatwia
precyzyjne sterowanie zwierciadłem zamocowanym do stabilizowanej żyroskopowo
platformy Dzięki temu możemy zwalczać cele rażąc je w te miejsca gdzie ich odporność jest
najmniejsza (np kabiny pilotoacutew samolotoacutew transportowych itp) Kodowanie sygnału
laserowego uniemożliwia zakłoacutecanie naprowadzania pocisku ndash pocisk jest odporny na
wszelkiego rodzaju zakłoacutecenia aktywne w postaci flar i celoacutew pozornych a w razie pomyłki
i naprowadzania pocisku na cel własny zawsze jest możliwość przerwania ataku bądź
przechwycenie innego celu
Rys 227 Istota naprowadzania pocisku na cel oświetlony wiązką laserową (po lewej) oraz
detektory w części dennej pocisku Mk II z zestawu przeciwlotniczego RBS-70 (po prawej)
W konstrukcji pocisku zastosowano analogiczny moduł naprowadzania jak
w przeciwpancernym pocisku kierowanym Bill-2 gdzie w dennej jego części znajduje się
detektor promieniowania laserowego (rys 227) umożliwiający określenie położenia pocisku
w wiązce W tego typu konstrukcjach istotną rolę odgrywa wyszkolenie operatora od ktoacuterego
precyzyjnego oświetlenia celu zależy skuteczność działania zestawu Stąd w oprogramowaniu
wyrzutni znajduje się min trenażer ktoacutery umożliwia prowadzenie podświetlania wirtualnych
celoacutew w roacuteżnych sytuacjach taktycznych wykonujących w roacuteżnych warunkach atmosferycz-
nych manewry obronne
29 Podsumowanie
Wspoacutełczesne przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe w zdecydowanej większości
bazują na klasycznym ustanowionym przez amerykański zestaw FIM-43A Redeye układzie
42
konstrukcyjno-funkcjonalnym [26-28] W takich konstrukcjach pocisk rakietowy znajduje się
w prowadnicy wyrzutni a dołączany wielokrotnego użytku mechanizm startowy odpowiada
za całą sekwencję czynności przedstartowych i za odpalenie pocisku Sam pocisk składa się
z termicznej głowicy samonaprowadzania modułu steroacutew głowicy bojowej i podwoacutejnego
silnika rakietowego ndash startowego odpowiadającego za wyrzucenie na bezpieczną odległość
pocisku z wyrzutni oraz marszowego ndash zapewniającego mu wymagany zasięg i prędkość na
torze lotu Najczęściej pociski mają układ konstrukcyjny bdquokaczkardquo ze sterami umieszczonymi
z przodu a statecznikami w okolicach dyszy silnika Z uwagi na niewielkie przeciążenia
towarzyszące naprowadzaniu się na cel naprowadzane są one najczęściej metodą
proporcjonalnego zbliżania Z uwagi na niewielkie rozmiary pociskoacutew często występujący
ich ruch wirowy jak i brak miejsca na zajmujące znaczną przestrzeń mechanizmy sterowania
najczęstszym sposobem realizacji sterowania jest sterowanie jednokanałowe Przerzutowe
stery w zależności od fazy obrotu na skutek wytworzenia siły nośnej dokonują
w poszczegoacutelnych chwilach czasowych korekcji toru naprzemiennie w kanale kierunku
i pochylenia Przy czym w tej najliczniejszej grupie pociskoacutew rakietowych sygnał sterujący
wypracowywany jest na podstawie informacji z koordynatora nadążnego głowicy
samonaprowadzania Przytłaczającą większość na wspoacutełczesnym rynku zbrojeniowym
stanowią opisane powyżej zestawy lub licencyjne albo nieautoryzowane ich wersje
Znacznie rzadziej występują bdquonieklasycznerdquo rozwiązania w postaci naprowadzania
pocisku w wiązce laserowej (RBS-70) lub też przekazujące pociskowi uchyby od linii
celowania drogą radiową (Javelin) Te rozwiązania w odroacuteżnieniu od większości pociskoacutew
samonaprowadzających się na cel pozwalają w dowolnej chwili przerwać naprowadzanie lub
przejść do ataku na inny cel Po części też charakteryzują się mniejszą podatnością na
zakłoacutecenia naturalne i niektoacutere sztuczne Ich użycie cechuje jednak konieczność ciągłej
obserwacji i precyzyjnego śledzenia celu a w tym czasie operator jest narażony na
przeciwdziałanie przeciwnika i nie może razić kolejnego celu co może mieć miejsce
w przypadku pociskoacutew z termiczną głowicą samonaprowadzającą się na cel
Brak kompletnych informacji na temat rozwiązań konstrukcyjnych głowic
samonaprowadzania i mechanizmoacutew wykonawczych odpowiedzialnych za sterowanie nie
pozwala jednoznacznie stwierdzić ktoacutere zestawy charakteryzują się większą efektywnością
rażenia i jaki wpływ mają na nią poszczegoacutelne rozwiązania techniczne Niemniej
w przypadku każdej z konstrukcji można zaobserwować zbliżone tendencje w dziedzinie ich
rozwoju Należą do nich np zwiększenie maksymalnego zasięgu rażenia celu wyposażenie
zestawu w urządzenie zapytujące systemu bdquoswoacutejndashobcyrdquo poprawa zdolności rażenia głowic
bojowych maksymalna automatyzacja czynności przedstartowych integracja z istniejącymi
systemami obserwacji i kierowania ogniem oraz poprawa czułości detektoroacutew i zmniejszenie
ich podatności na zakłoacutecenia mogące wystąpić w realnych działaniach bojowych
Z uwagi na wysoką zdolność rażenia i potencjalnie duże zagrożenie w przypadku użycia
przeciwko celom cywilnym obroacutet i produkcja tego typu sprzętu jest ściśle nadzorowana
i limitowana przez organizacje międzynarodowe W związku z tym pojawiają się też bardziej
specyficzne wymagania jak np konieczność autoryzacji operatora przed podjęciem czynności
startowych czy też reprogramowalność pocisku po starcie Jednak pomimo tego z uwagi
przede wszystkim na swoje zalety i stosunkowo niewielkie rozmiary przenośne
przeciwlotnicze zestawy rakietowe będą w najbliższej przyszłości silnie rozwijane jako
43
środek bojowy ktoacutery ma za zadanie zwalczać nie tylko cele w postaci klasycznych
samolotoacutew bojowych ale przede wszystkim przyszłościowych bezpilotowych platform
bojowych [4 17-20]
3 Systemy sterowania przeciwlotniczymi wirującymi pociskami
rakietowymi
31 Wprowadzenie
Wprowadzanie pociskoacutew rakietowych w ruch wirowy dookoła osi podłużnej zaczęto
powszechnie stosować w latach 60-tych ubiegłego wieku z powodoacutew ekonomicznych Każdy
pocisk rakietowy charakteryzuje się mniejszą lub większą asymetrią opływu
aerodynamicznego a w konsekwencji powstaniem sił aerodynamicznych zakłoacutecających
założony tor lotu Należy podkreślić że asymetria może wynikać zaroacutewno z niedokładności
wykonania jak roacutewnież może być celowo wprowadzona przez konstruktora zmuszonego do
rozmieszczenia niesymetrycznych elementoacutew typu zaczepy do połączenia z prowadnicą
owiewki kabli anteny itp W obydwu przypadkach proacuteby jej wyeliminowania wiążą się
z nakładem pracy i kosztoacutew Jeszcze groźniejszym zjawiskiem jest asymetria ciągu silnika
rakietowego wynikająca zaroacutewno z niedokładności wykonania jak i ze zdeformowaniem
(wymywaniem) dysz silnikoacutew rakietowych na skutek oddziaływania strumienia gazoacutew
wylotowych Szczegoacutelnie niekorzystne jest deformowanie dysz polegające na przekształcenie
przekroju kołowego w nieregularny owal i w konsekwencji odchylenie kierunku
wypływających gazoacutew wylotowych oraz kierunku działania siły ciągu Wyeliminowanie lub
tylko ograniczenia zjawiska bdquowymywaniardquo dysz możliwe jest tylko poprzez wykonanie ich
z bardzo odpornych a zatem i bardzo drogich materiałoacutew
Wszystkie zasygnalizowane powyżej zjawiska powodują powstanie dodatkowych sił
oddziałujących na pocisk w czasie lotu Siły te można rozłożyć na składowe wzdłuż osi
podłużnej pocisku rakietowego i na składowe prostopadłe do osi pocisku Składowe podłużne
spowodują przede wszystkim zmianę prędkości postępowej pocisku natomiast składowe
poprzeczne będą wywoływać odchylanie toru lotu pocisku od toru żądanego Ponieważ jak
już wspomniano proacuteby wyeliminowania bądź tylko ograniczenia tego niekorzystnego wpły-
wu metodami poprawienia konstrukcji bądź dokładności wykonania wiążą się z nakładami
ekonomicznymi postanowiono zastosować inny sposoacuteb
Wprowadzenie pocisku w ruch wirowy dookoła osi podłużnej powinno spowodować
wzajemne kompensowanie się niekorzystnego oddziaływania składowych prostopadłych do
osi podłużnej pocisku gdyż składowe te roacutewnież będą wirować i nieustannie zmieniać
kierunek działania
Ruch wirowy spowoduje że składowa prostopadła będzie proacutebować odchylać pocisk
kolejno w goacuterę w prawo w doacuteł w lewo i znoacutew w goacuterę itd Jeśli tylko ruch wirowy będzie
dostatecznie szybki można mieć nadzieję że zanim pocisk zareaguje i zdąży odchylić się np
bdquow prawordquo już siła będzie proacutebować odchylić go bdquow lewordquo w rezultacie pocisk nie zdąży
zareagować na żadne z chwilowych oddziaływań ktoacutere będą się wzajemnie kompensować
i pocisk nie będzie się odchylał od żądanego toru lotu Można znaleźć opracowania
teoretyczne zgodnie z ktoacuterymi jeśli spełniony będzie warunek że prędkość obrotowa dookoła
44
osi podłużnej będzie o rząd wielkości (10 razy) większa od częstotliwości drgań własnych
bryły pocisku to pocisk nie zdąży reagować na zmianę kierunku działania składowej
prostopadłej [29-32]
Opisanego zjawiska nie należy mylić z tzw efektem giroskopowym Pociski
wystrzeliwane z gwintowanej broni lufowej wprowadzane są w szybki ruch wirowy wokoacuteł osi
podłużnej i wykorzystują tzw efekt giroskopowy polegający na zachowaniu niezmiennego
położenia kierunku osi obrotu co znakomicie stabilizuje pocisk w czasie lotu
i uodparnia go na wszelkie zakłoacutecenia W przypadku pociskoacutew rakietowych prędkość
wirowania jest zdecydowanie za mała aby efekt giroskopowy miał znaczenie praktyczne
32 Jednokanałowy system sterowania przerzutowego
321 Idea jednokanałowego sterowania przerzutowego
Zastosowanie ruchu obrotowego dookoła osi podłużnej eliminuje wprawdzie
niekorzystny wpływ omoacutewionych powyżej sił prostopadłych ale praktycznie uniemożliwiło
sterowanie według dotychczas stosowanych zasad W związku z tym opracowano teorię
dyskretnego jednokanałowego sterowania przerzutowego ktoacutere polega na kilkakrotnym
przerzucaniu steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie każdego pełnego obrotu
pocisku rakietowego [33-39]
Rys 31 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
Część goacuterna (a)ndash bez przerzutu część dolna (b) ndash jeden przerzut co 180
płaszczyzna przerzutu pionowa
y
z
y
z
a)
b)
45
Rysunek 31a symbolicznie przedstawia kolejne położenia wektora sił sterujących
w trakcie jednego obrotu Pojedyncze zakreskowanie całego okręgu oznacza że wektor siły
sterującej przebywał w każdym punkcie okręgu jeden raz podczas jednego obrotu
Intuicyjnie można stwierdzić że efekt działania siły sterującej będzie roacutewny zero
Potwierdzeniem powyższego stwierdzenia jest rzut wektora siły sterującej na osie układu
wspoacutełrzędnych związanego z pociskiem w taki sposoacuteb że oś Ox pokrywa się z osią podłużną
pocisku oś Oy jest skierowana zawsze pionowo do goacutery a oś Oz jest zawsze pozioma
i skierowana w prawo Zgodnie z definicją efekt oddziaływania sił sterujących jest
proporcjonalny do tzw siły efektywnej ktoacutera jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel rzutoacutew
wektora siły sterującej na osie układu Oxyz (rys 32)
Rys 32 Przebieg rzutoacutew wektora Fs na osie układu Oxyz - kolor czerwony ndash rzut na oś Oy
sterowanie w płaszczyźnie pionowej - kolor niebieski ndash rzut na oś Oz sterowanie w płaszczyźnie
poziomej
Jak wynika z rysunku algebraiczna suma poacutel jest roacutewna zero Gdyby można było
zmusić wektor sił sterujących do powrotu do położenia wyjściowego po wykonaniu obrotu
o 180deg i ponownego przebiegnięcia tej samej połoacutewki okręgu co poprzednio to niewątpliwie
otrzymalibyśmy wypadkową siłę sterującą roacuteżną od zera (rys 31b)
Gdyby można było zmuszać wektor sił sterujących do obiegania dwukrotnie w trakcie
jednego obrotu pocisku tej samej połoacutewki okręgu ale jednocześnie przesuwać o dowolny kąt
początek obiegu (fachowo nazywa się to obracaniem płaszczyzny przerzutu) to otrzymamy
wypadkową siłę sterującą skierowaną w dowolnym kierunku w zależności od potrzeb (rys
33)
W ten sposoacuteb rozwiązano jeden z dwoacutech podstawowych problemoacutew generowania sił
sterujących mianowicie kierunek i zwrot siły skierowane są na likwidację uchybu
określonego metodą naprowadzania Niestety pozostał drugi problem a mianowicie
konieczność zapewnienia proporcjonalności wartości efektywnej siły sterującej do uchybu
W celu analizy postawionego zagadnienia wprowadzono następujące definicje i oznaczenia
przedstawione na rys 34
Układ wspoacutełrzędnych OXYZ ktoacuterego początek umieszczony jest w punkcie startu oś
OX skierowana jest w cel i pokrywa się z linią wizowania (linia łącząca punkt naprowadzania
z celem) oś OY skierowana pionowo do goacutery a oś OZ pozioma i skierowana w prawo
Rysunek przedstawia widok z punktu naprowadzania Środek układu wspoacutełrzędnych
1
-1
14 28 42 560
rad
70
w1middot t1
46
reprezentuje środek celu punkt P - reprezentuje pocisk - kąt pomiędzy osią OY a
odcinkiem łączącym pocisk z linią obserwacji (odchyłką h)
Rys 33 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
ndash jeden przerzut co 180 płaszczyzna przerzutu pozioma
Rys 34 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Wprowadzamy funkcję sygnału sterującego
119865119894 = 1198801 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894 minus 120583) + 1198802 ∙ sin(2 ∙ 1205961 ∙ 119905119894) + 1198803 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894) (31)
gdzie
1198801= 1198960 ∙ ℎ
- amplituda sygnału sterowania
1198802= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału linearyzacji
0 le 1198801le 2 ∙ 1198802
1198803= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału kompensacji ciężaru
1205961 - prędkość obrotowa pocisku rakietowego dookoła osi
podłużnej
119905119894 - czas bieżący
y
z
Y
P
C
Z
h
47
1198960 - wspoacutełczynnik wzmocnienia
h - odchyłka pocisku od linii wizowania mierzona
prostopadle do tej linii
120583 - kąt pomiędzy osią OY a linią łączącą linię wizowania z
pociskiem (odchyłka h) mierzony w prawo od osi OY
Wprowadzenie sygnału kompensacji składowej grawitacyjnej ułatwia proces
naprowadzania ale przy założeniu że została ona prawidłowo dobrana nie wnosi ona nic
istotnego do prowadzonych rozważań
Wprowadzimy funkcję H o następującej charakterystyce
H = 1 gdy 0iF
H = -1 gdy 0iF
Funkcję H będziemy traktować jako sygnał sterujący wymuszający przerzut organoacutew
sterujących i w konsekwencji wektora siły sterującej w jedno z dwoacutech skrajnych położeń
Uzyskany efekt sterowania będzie zależał od stosunku czasu przebywania wektora sił
sterujących w przeciwstawnych skrajnych położeniach
Rys 35 Kolejne położenia wektora siły sterującej
Wyjaśnienia wymaga ograniczenie nałożone na goacuterną wartość 1U Wynika ono
z konieczności zachowania liniowej zależności siły sterującej od odchyłki h Parametry
układu muszą być tak dobrane aby dla maksymalnej dopuszczalnej wartości odchyłki h
wartość 1 22U U Po przekroczeniu tej wartości składowa 2U nie wpływa już na czas
przerzutu H zmienia się tylko pod wpływem składowej ( 1 1sin( )iU tw ) co 180deg siła
sterująca osiąga wartość maksymalną i dowolne zwiększanie odchyłki h nie jest w stanie jej
zmienić
Uproszczeniem niezbędnym dla wyjaśnienia sposobu generowania siły sterującej jest
założenie o natychmiastowym przerzucie wektora siły sterującej Czas przerzutu jest roacutewny
zero Przyjęcie takiego założenia nie ma wpływu na jakościowe przedstawienie problemu ale
problem zapewnienia odpowiedniego czasu przerzutu jest podstawowym problemem
dyskretnego sposobu sterowania Zgodnie z zasygnalizowanymi powyżej wymaganiami na
prędkość obrotową dookoła osi podłużnej powinna być ona 10-krotnie większa od
częstotliwości drgań własnych bryły pocisku Częstotliwość drgań własnych małych
y
t0 t2
t1
z
t11
t22 t00
t3
t33
48
pociskoacutew rakietowych zawiera się w granicach 2divide3Hz a to oznacza że prędkość obrotowa
powinna wynosić około 20divide30 obrotoacutew na sekundę Jak wynika z rys 35 dla realizacji
zaproponowanej metody generowania sił sterujących niezbędne jest dokonanie czterech
przerzutoacutew w trakcie jednego obrotu Tylko przy 20-tu obrotach na sekundę jeden obroacutet trwa
50 ms Ponieważ występują cztery przerzuty to możemy w przybliżeniu przyjąć że w trakcie
jednego obrotu wystąpią cztery oddzielne cykle (okresy generowania siły sterującej) Na
jeden cykl średnio przypada 125 ms ale w literaturze przedmiotu można spotkać teoretyczne
wymaganie aby czas przerzutu zawierał się w granicach 20 cyklu generowania siły [40]
Spełnienie takiego wymagania oznaczałoby że czas przerzutu musiałby zawierać się w
granicach 25 ms Jest to wymaganie trudne do zrealizowania w praktyce Po uwzględnieniu
ograniczeń przestrzeni ktoacuterą można wykorzystać do rozmieszczenia układoacutew napędu steroacutew
i ilości dysponowanej energii okazuje się że uzyskanie czasu przerzutu rzędu 10 ms jest
praktycznie granicą możliwości technicznych Stąd wynika ograniczenie takiego sposobu
sterowania do stosunkowo niewielkich obiektoacutew O ile można przerzucać w ciągu 10-ciu
milisekund małe stery aerodynamiczne bądź nasadki dysz silnika rakietowego to osiągnięcie
takiego czasu dla dużych powierzchni byłoby praktycznie niemożliwe Wiele lat
praktycznych doświadczeń z tego typu sposobem generowania sił sterujących pozwoliło na
zmniejszenie prędkości obrotowej dookoła osi podłużnej nawet dwukrotnie w stosunku do
wyżej wymienionych teoretycznych warunkoacutew Znane są rozwiązania gdzie zamiast
wymaganych 20-tu stosuje się 10 obrotoacutew na sekundę i wystarcza to do zapewnienia
odpowiedniej dokładności sterowania pociskami przeznaczonymi do zwalczania celoacutew
nieruchomych bądź poruszających się ze stosunkowo niewielkimi prędkościami ndash czołgi
pojazdy opancerzone barki desantowe
Zmniejszenie prędkości obrotowej wywołuje praktycznie niezauważalną
mimośrodowość trajektorii (lot po spirali) a znakomicie poprawia relację czas przerzutu do
cyklu generowania sił sterujących (jednego z czterech na jeden obroacutet)
Jeśli zdecydujemy się na metodę bezpośredniego naprowadzania to generowanie funkcji
sygnału sterującego w postaci (31) nie sprawia praktycznie żadnych problemoacutew
technicznych Potrzebne dane uchyb h i faza - określa w prosty sposoacuteb system sterowania
Goniometr mierzy kąt pomiędzy własną osią optyczną skierowaną w cel a linią goniometr-
pocisk wyznaczoną przez promieniowanie reflektora (smugacz diody laserowej bądź innego
źroacutedła promieniowania) oraz kąt Odległość D określana jest najczęściej jako iloczyn
średniej prędkości postępowej pocisku i czasu lotu Odchyłka h określana jest z zależności
ℎ = 119863 ∙ 119904119894119899120576 (32)
Pewną trudność stanowi precyzyjne określenie aktualnego kąta obrotu pocisku ( 1 itw )
Komutator związany z umieszczonym na pokładzie pocisku giroskopem wypracowuje ciąg
impulsoacutew prostokątnych co 90deg obrotu Ciąg ten jest przesyłany do układoacutew
wypracowywania sygnału iF a wartości pośrednie (pomiędzy 0divide90 90divide180 180divide270
i 270divide360) obliczane są jako iloczyn średniej prędkości obrotowej z poprzedniego okresu
przez czas
Na rys 35 przedstawiono zasadę wypracowywania wypadkowej siły sterującej
zmieniającej swoją wartość w zależności od wielkości odchyłki bdquohrdquo i kierunek działania
w zależności do kąta Przyjęto 1 2U U 0 Wektor rozpoczyna obroacutet w prawo od
49
położenia t0 Pomiędzy punktami t0 i t1 suma 1U i 2U jest dodatnia H = 1 wektor obiega łuk
pomiędzy punktami t0 i t1 W punkcie t1 suma 1U i 2U zmienia znak i H = -1 następuje
przerzut wektora do punktu t11 wektor obiega łuk pomiędzy t11 a t2 W chwili t2 następuje
kolejna zmiana znaku sumy i funkcji H oraz przerzut do t22 a następnie ruch po łuku t22 do t3
W chwili t3 następuje kolejny przerzut do t33 i ruch po łuku t33 do t00 gdzie cykl się zamyka
Otrzymaliśmy łuk okręgu t3ndasht11 na ktoacuterym wektor siły sterującej Fs nie przebywał w ogoacutele
łuki t11ndasht33 oraz t1ndasht3 na ktoacuterych wektor przebywał jednokrotnie i łuk t33ndasht1 na ktoacuterym wektor
przebywał dwukrotnie Idea opisywanej metody wypracowywania sił sterujących opiera się
na twierdzeniu że kąt rozwarcia sektora t33 ndash t1 będzie się zmieniał od 0 do 180deg w zależności
od stosunku 1U do 2U a w konsekwencji od bdquohrdquo natomiast jego oś symetrii czyli kierunek
siły wypadkowej będzie się zmieniał zgodnie ze zmianami kąta W rezultacie uzyskamy
siłę wypadkową skierowaną w kierunku zapewniającym likwidację uchybu h oraz o wartości
wprost proporcjonalnej do modułu h
Celem sprawdzenia powyższej tezy skorzystamy z definicji efektywnej siły sterującej
Wektor siły sterującej Fs rzutujemy na osie układu Oxyz - poacutełzwiązanego z pociskiem Oś Ox
pokrywa się z osią podłużną pocisku oś Oy jest skierowana prostopadle do goacutery a oś Oz
prostopadle w prawo Układ Oxyz nie obraca się dookoła osi podłużnej Efektywna siła
sterująca efF jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel pod krzywą rzutu wektora siły sterującej Fs
na osie układu Oxyz
Można ją roacutewnież zdefiniować jako siłę o stałej wartości takiej że iloczyn efF razy
czas działania (czas jednego obrotu) jest roacutewny określonej powyżej algebraicznej sumie poacutel
według następujących zależności (33)
119865119890119891119910 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199051
0
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 +int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
(33) 119865119890119891119911 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)
12059311199051
0
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 + int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
gdzie 1 2 3 t t t ewentualnie 4t ndash odpowiednio czasy przerzutu wektora sił sterujących
Przyjmuje się że skutek sterowania ndash zmiana kierunku lotu jest wprost proporcjonalny
do wartości efektywnej siły sterującej W niektoacuterych opracowaniach teoretycznych można
znaleźć twierdzenia że efekt działania dyskretnej siły sterującej na niektoacutere obiekty jest
większy niż roacutewnoważnej siły o stałej wartości - efektywnej siły sterującej Dla
przedstawianego problemu nie ma to praktycznie znaczenia ponieważ interesuje nas przede
wszystkim proporcjonalność siły efektywnej do odchyłki h Analizy teoretyczne wykazały że
efektywność sterowania jednokanałowego względem sterowania n-kanałowego (idealnego)
mierzona stosunkiem wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności - wynosi około
6165
322 Przykład rozwiązania technicznego sterowania jednokanałowego
Rozwiązanie techniczne sterowania jednokanałowego zostanie przedstawione na przy-
kładzie sterowania realizowanego w pocisku przeciwlotniczym Strzała-2 [7-8]
50
Głowica samonaprowadzająca tego pocisku stanowi żyroskopowy zespoacuteł śledzący
(nadążny) ktoacutery nieprzerwanie pokrywa oś optyczną obiektywu koordynatora przyjmującego
promieniowanie podczerwone od celu z kierunkiem na cel Składa się z dwoacutech głoacutewnych
zespołoacutew śledzącego koordynatora celu i z autopilota Śledzący koordynator celu w sposoacuteb
ciągły i automatyczny określa kąt rozbieżności między osią koordynatora a linią rakieta - cel
Aby uzyskać realnie proporcjonalne zbliżenie się pocisku rakietowego do celu oś
koordynatora w czasie naprowadzania powinna nieprzerwanie śledzić cel tj automatycznie
zajmować położenie na linii rakieta - cel Osiąga się to przez zastosowanie śledzącego
koordynatora celu składającego się z koordynatora właściwego i żyroskopowego układu
automatycznego śledze-nia celu (rys 36)
Rys 36 Schemat ideowy koordynatora śledzącego zastosowanego w przeciwlotniczym
zestawie rakietowym Strzała-2
Układ optyczny koordynatora oraz droga przebiegu promieniowania podczerwonego
schematycznie przedstawione zostały na rys 37 Obiektyw koordynatora składa się ze
zwierciadła głoacutewnego (6) przeciwzwierciadła (2) i soczewki korekcyjnej (3) W płaszczyźnie
ogniskowej układu optycznego koordynatora jest umieszczona tarcza modulująca raster (4)
za ktoacuterym bezpośrednio znajduje się fotorezystor (5) będący detektorem promieniowania
podczerwonego Obiektyw i raster są zamocowane na wirniku żyroskopu i obracają się razem
z nim przy czym oś optyczna obiektywu pokrywa się z osią obrotu wirnika żyroskopu
właściwego Owiewka (1) zabezpieczająca układ optyczny jest połączona z kadłubem
głowicy a detektor promieniowania może odchylać się razem z obiektywem względem osi
podłużnej głowicy samonaprowadzającej wokoacuteł środka płaszczyzny ogniskowej o kąt
namiaru (pelengacji)
Rys 37 Schemat układu optycznego koordynatora śledzącego (po lewej) oraz tarcza
modulująca raster zastosowana w pocisku rakietowym Strzała-2 (z prawej)
1 ndash owiewka 2 ndash przeciwzwierciadło 3 ndash soczewka korekcyjna 4 ndash tarcza modulująca raster
5 ndash opornik fotoelektryczny (detektor podczerwieni) 6 ndash zwierciadło magnetyczne (głoacutewne)
51
Gdy cel znajduje się w przedziałach pola widzenia koordynatora promieniowanie
cieplne od celu jest ogniskowane przez układ optyczny koordynatora w plamkę małych
rozmiaroacutew Jeżeli kierunek na cel zgadza się z osią optyczną obiektywu to przedstawienie
celu w postaci plamki skupia się w środku rastru ktoacutery stanowi płytkę płasko-roacutewnoległą
z rysunkiem przedstawiającym przezroczyste i nieprzezroczyste pola (rys 37)
Jeżeli jest rozbieżność kątowa między osią obiektywu a kierunkiem na cel plamka
zmienia położenie względem środka tarczy modulującej (rastru) Podczas obrotu tarczy
strumień cieplny od celu jest modulowany (przerywany) przez raster Na detektor padają
bdquozestawy impulsoacutew promieniowania podczerwonego ktoacuterych częstotliwość powtarzania
(rys 38) jest roacutewna częstotliwości obrotoacutew rastra f0 Częstotliwość zapełnienia zestawu
impulsoacutew roacutewna jest częstotliwości fn i zależy od liczby przezroczystych i nieprzezroczystych
poacutel na rysunku rastra Detektor przekształca wiązki impulsoacutew promieniowania cieplnego
w sygnał elektryczny ktoacutery zawiera informację o wielkości i kierunku rozbieżności kątowej
między osią optyczną obiektywu a kierunkiem na cel
Rys 38 Kształtowanie się sygnałoacutew sterujących w zależności od położenia celu względem osi
podłużnej pocisku rakietowego
4 - przebieg napięcia na wyjściu z detektora 5 - obwiednia zestawu impulsoacutew 6 - pierwsza
harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew
Na rysunku 38 są pokazane wykresy kształtowania sygnału na wyjściu fotorezystora
Za położenie wyjściowe odczytu przyjęto położenie rastra odpowiadające pokazanemu na rys
38a Początek i przerwanie modulacji związane jest z położeniem plamki na rastrze tj
położeniem celu w przestrzeni Przy przesunięciu plamki ze środka rastra w goacuterę wzdłuż osi
Y do położenia bdquo1rdquo napięcie uzyskane na wyjściu z detektora promieniowania będzie zgodne
z tym jakie przedstawione jest na rys 38b ndash krzywa bdquo4rdquo Po zwiększeniu kąta rozbieżności
gdy plamka przesunie się w położenie bdquo2rdquo (rys 38a) napięcie sygnału na wyjściu odbiornika
promieniowania będzie zgodne z rys 38c (krzywa bdquo4rdquo) Przy zmianie kierunku rozbieżności
(przemieszczenie plamki z punktu bdquo2rdquo do bdquo3rdquo) krzywa napięcia (rys 38d linia bdquo4rdquo) niejako
się przemieszcza po osi czasu o wielkość kąta fazowego C roacutewnego kątowi między osią OY
a prostą przeprowadzoną przez środek rastra i plamki Z analizy krzywych przedstawionych
52
na rys 38 wynika że długość zestawu impulsoacutew zależy od wielkości kąta 2α tj od
wielkości kąta rozbieżności a faza od kierunku rozbieżności
Z wyjścia detektora sygnał jest przesyłany do zespołu elektronowego koordynatora (rys
36) w ktoacuterym w kolejności zestawu impulsoacutew kształtuje się sygnał sterujący głowicy Tam
sygnał po wzmocnieniu i ograniczeniu jest przesyłany do detektora amplitudowego z filtrem
wygładzającym ktoacutery wydziela z zestawu impulsoacutew ich obwiednię (krzywa bdquo5rdquo na rys 38)
Dalej sygnał jest przesyłany do wzmacniacza wybierającego nastrojonego na częstotliwości
obrotu rastra Wzmacniacz wydziela pierwszą harmoniczną obwiedni zestawu impulsoacutew
(krzywa bdquo6rdquo na rys 38) ktoacuterej amplituda jest proporcjonalna do wielkości kąta rozbieżności
a faza zależy od kierunku rozbieżności Rysunek rastra wykonany jest w taki sposoacuteb aby
zapewnić w przedziale 35 pola widzenia koordynatora zależność liniową amplitudy
pierwszej harmonicznej obwiedni (obrysowej) - zestawu impulsoacutew na wyjściu wzmacniacza
wybierającego od wielkości kąta rozbieżności Poacutełkola tarczy modulującej zapewniają
niezbędną zależność długości zestawu impulsoacutew od wielkości kąta rozbieżności
Zabezpieczenie przed promieniowaniem tła (chmury prześwity w chmurach) zapewnia
podział rastra na sektory o małych rozmiarach kątowych poroacutewnywalnych z wymiarami
kątowymi celu W celu umożliwienia dokonywania selekcji celu od tła tj selekcji w dwoacutech
osiach wspoacutełrzędnych sektory rastra mają kształt krzywoliniowy Zakłoacutecenia powstające od
tła mają rozmiary w mierze kątowej przewyższające wymiary sektoroacutew W ten sposoacuteb
głębokość modulacji promieniowania podczerwonego od przedmiotoacutew terenowych będzie
mniejsza od głębokości modulacji od celu W ten sposoacuteb zapewnia się niezbędną selekcję
przestrzenną celu od przedmiotoacutew terenowych i tła
Pierwsza harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew jest sygnałem sterującym głowicy
ktoacutery po wzmocnieniu w zespole elektronowym (bdquonapięciowordquo i bdquomocowordquo) w postaci
odpowiedniej wartości prądu korekcji zostaje przesłany do autopilota (rys 36) w celu
kierowania sterami rakiety oraz do uzwojenia układu korekcyjnego Pod wpływem sygnału
sterującego powstaje w układzie korekcyjnym żyroskopu moment korekcyjny wywołujący
jego precesję (obroacutet osi wirnika) w kierunku celu likwidując rozbieżności kątowe (namiar
kątowy na cel) do zera
Elementem wykonawczym śledzącego koordynatora celu głowicy samonaprowadza-
jącej jest żyroskop trzystopniowy (rys 39a) Wirnik żyroskopu swobodnego ktoacuterego
podstawowym elementem jest magnes trwały (bdquo20rdquo na rys 39a) i ktoacutery jest jednocześnie
głoacutewnym zwierciadłem obiektywu jest umocowany w zawieszeniu przegubowym umożliwia-
jącym odchylenie w dowolnym kierunku o 40deg od wzdłużnej osi głowicy Podstawową
właściwością żyroskopu swobodnego jest to że oś własna obrotu jego wirnika zachowuje
niezmiennie swoacutej kierunek w przestrzeni Ponieważ oś optyczna obiektywu jest połączona
z osią obrotu wirnika więc przy wszystkich przechyłach i obrotach kadłuba pocisku
rakietowego pole widzenia głowicy samonaprowadzającej jest stabilizowane w przestrzeni
Wirnik żyroskopu jest umieszczony wewnątrz uzwojeń korekcyjnych (rys 39b)
i stanowi solenoid ktoacuterego oś jest zgodna z osią wzdłużną głowicy samonaprowadzającej
Podczas przepływu prądu w uzwojeniach korekcji powstaje w nich zmienne pulsujące
z częstotliwością powtarzania zestawu impulsoacutew pole magnetyczne W wyniku wzajemnego
oddziaływania obracającego się magnesu z pulsującym polem magnetycznym uzwojeń
53
korekcji będą oddziaływać na wirnik żyroskopu siły przyłożone do biegunoacutew magnesu
Ponieważ częstotliwość prądu korekcji odpowiada częstotliwości żyroskopu średnia wartość
w czasie sił wypadkowych będzie zachowywała niezmieniony swoacutej kierunek w przestrzeni do
punktu przyłożenia (wirnika żyroskopu) W celu uzyskania precesji żyroskopu w płaszczyźnie
kąta rozbieżności w kierunku jego zmniejszania moment korekcji powinien się znajdować
roacutewnież w płaszczyźnie kąta rozbieżności Kierunek momentu korekcji zależy od fazy prądu
w uzwojeniu korekcyjnym W związku z tym że w zespole elektronowym następuje zjawisko
opoacuteźniania sygnału sygnał sterujący na wyjściu zespołu elektronowego opoacuteźnia się w fazie
w stosunku do obwiedni zestawu na wyjściu opornika fotoelektrycznego W celu skompen-
sowania tego przesunięcia fazowego linia podziału rastra modulującego jest przesunięta
względem linii biegunoacutew magnesu zgodnie z kierunkiem obrotu wirnika żyroskopu o kąt
odpowiadający opoacuteźnieniu sygnału w zespole elektronowym
Rys 39 Żyroskop głowicy samonaprowadzania (a) oraz jej korpus z cewkami (b)
14 - zwierciadło 15 - soczewka korekcyjna 17 - przysłona 18 - raster 20 - zwierciadło-magnes 26 -
detektor 28 - cewka komutacji 34 - detektor podczerwieni 36 - cewka (uzwojenie) korekcji 37 -
cewka (uzwojenie) obrotoacutew 38 - cewka (uzwojenie) kompensacyjna 43 - cewka wyszukiwania
W celu zapewnienia celowania w czasie bdquouchwycenia obiektu powietrznego niezbędne
jest pokrycie osi optycznej obiektywu koordynatora z osią urządzenia celowniczego ktoacutera
jest roacutewnoległa do osi wzdłużnej rakiety W przypadku gdy cel będzie się znajdował w polu
widzenia urządzenia celowniczego roacutewnież będzie się znajdował w polu widzenia głowicy
samonaprowadzającej Dla zapewnienia automatycznego nieprzerwanego pokrywania osi
optycznej obiektywu z osią wzdłużną rakiety w czasie śledzenia celu konieczne jest
zastosowanie czujnika do mierzenia rozbieżności między tymi osiami Czujnikiem tym
mierzącym odchylenia żyroskopu od osi wzdłużnej rakiety jest uzwojenie namiarowe
(pelengacyjne) Oś uzwojenia namiarowego (pelengacyjnego) jest zgodna z osią wzdłużną
pocisku rakietowego Jeśli płaszczyzna obrotu magnesu wirnika żyroskopu zgadza się
z płaszczyzną zwojoacutew uzwojenia pelengacyjnego to siła elektromotoryczna powstająca
w uzwojeniu namiarowym jest roacutewna zeru W przypadku odchylenia osi żyroskopu o pewien
kąt od wzdłużnej osi głowicy powstaje SEM ktoacutera jednoznacznie wyznacza wielkość
i kierunek kąta rozbieżności (amplituda i faza SEM) Sygnał z uzwojenia namiarowego po
wzmocnieniu w zespole elektronowym koordynatora śledzącego zostaje przesłany do uzwoje-
nia korekcyjnego Pod wpływem działania momentu układu korekcyjnego żyroskop
54
rozpoczyna precesję w kierunku zmniejszenia kąta rozbieżności doprowadzając jego wartość
do zera
Blokowanie żyroskopu głowicy jest konieczne tyko w czasie celowania i po
uchwyceniu celu Zostaje ono wyłączone w momencie przejścia głowicy w tryb pracy
śledzenia
W czasie śledzenia celu gdy prędkość linii pocisk rakietowy cel nie roacutewna się zeru
głowica śledząca wypracowuje sygnały sterujące dla steroacutew rakiety ktoacutere są proporcjonalne
do kąta rozbieżności pomiędzy kierunkiem celu a osią optyczną obiektywu Z uwagi na roacuteżne
w czasie wartości momentoacutew sił korygujących aby nie następowało zmniejszanie
i zwiększanie prędkości obrotowych żyroskopu stosuje się układ stabilizacji jego obrotoacutew
Utrzymuje on stałą prędkość obrotową wirnika żyroskopu w stosunku do ziemi w odniesieniu
do kadłuba głowicy jego prędkość będzie zmienna ponieważ pocisk rakietowy obraca się ze
zmienną prędkością w przedziale 20divide10 obrs
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego Strzała-2 jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do bezwzględnej
prędkości kątowej obrotu linii wizowania pocisk-cel Istota metody polega na tym aby
sprowadzić do zera prędkość kątową linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku z celem
w tzw punkcie wyprzedzonym Schematy naprowadzania pocisku na cel według metody
proporcjonalnego zbliżenia na kursach spotkaniowym i pościgowym przedstawiono na
rys 310
Rys 310 Naprowadzanie się przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2 metodą
proporcjonalnej nawigacji na kursie pościgowym (a) i spotkaniowym (b)
Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci do wybranego punktu
spotkania lecz jego lot jest zaprogramowany w celu wypracowania kątoacutew wyprzedzenia
i przewyższenia Sterowanie gazodynamiczne z wykorzystaniem siły ciągu prochowego
silnika sterującego odbywa się według sygnału z uzwojenia namiaru sprzężonego
z podstawowym sygnałem sterowania stanowiąc w istocie układ sprzężony według kąta
namiaru (pelengu)
Układ sterowania lotem pocisku rakietowego jest przeznaczony do realizowania
określonego sposobu naprowadzania Jako miernik prędkości kątowej linii rakieta-cel
wykorzystuje się jednokanałową żyroskopową głowicą samonaprowadzającą Za podstawę
55
budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę jednokanałowego sterowania obracającym się
pociskiem z organem wykonawczym w postaci steroacutew pracujących w przekaźnikowym trybie
pracy Metoda sterowania jednokanałowego polega na tym że jeden organ wykonawczy
wykorzystując obroacutet pocisku wytwarza siłę sterowania w dowolnym kierunku przestrzeni
Najważniejszymi elementami wchodzącymi w skład przedziału sterowania są
prochowy akumulator ciśnienia turbogenerator oraz zespoacuteł sterujący (rys 311) Akumulator
ciśnienia zawiera w swoim wnętrzu ładunek prochowy ktoacutery pobudzony elektrycznym
zapłonnikiem spalając się generuje duże objętości gazoacutew prochowych Część z nich zasila
turbogenerator (jednofazowa prądnica synchroniczna ze wzbudzeniem od magnesoacutew stałych)
będący pokładowym źroacutedłem zasilania a część wykorzystywana jest przez zespoacuteł sterujący
w czasie lotu pocisku rakietowego Zespoacuteł sterujący odpowiedzialny jest za przerzucanie
steroacutew aerodynamicznych z jednego skrajnego położenia w drugie w czasie lotu pocisku Jest
to wzmacniacz gazowy elektrycznych sygnałoacutew sterujących wypracowanych przez głowicę
samonaprowadzającą Działa on pod wpływem dopływających z prochowego akumulatora
ciśnienia gazoacutew prochowych Po przesłaniu sygnałoacutew sterowania z głowicy samonapro-
wadzającej prąd przepływa kolejno do jednej lub drugiej cewki elektromagnesoacutew Zasilając
cewkę prądem kotwica z suwakiem (rys 311) zostaje przyciągnięta w stronę elektromagnesu
otwierając przejście gazu do lewej przestrzeni cylindra roboczego Pod wpływem ciśnienia
gazu tłok przesuwa się do prawego skrajnego położenia ciągnąc za sobą występ wodzidełka
(rys 311) i obraca je wraz ze sterami o 30deg
Rys 311 Zespoacuteł sterujący przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2
7 - cylinder roboczy z tłokiem 8 - ster 5 i 10 - cewki 11 - kotwica 13 - suwak 15 - filtr dokładnego
oczyszczania 21- wodzidełko
56
Gaz przepływający do ruchomej przestrzeni roboczej naciskając na suwak powoduje że
ster szybciej powraca do pierwotnego położenia niż by to miało miejsce poprzez
oddziaływanie cewki dzięki czemu uzyskuje się zwiększenie szybkości działania steroacutew
Aby uzyskać wymaganą trajektorię lotu pocisku rakietowego trzeba do zespołu
sterującego dostarczyć odpowiednie sygnały sterujące Jeśli do urządzenia sterowania
zostanie przesłany sygnał o jednakowej biegunowości (rys 312a) to stery będą się
znajdowały na jednym i tym samym położeniu a powstająca wypadkowa siła sterowania
w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru Jeśli do urządzenia sterowania zostanie
przesłany z częstotliwością obrotu rakiety sygnał dwubiegunowy (rys 312b) to stery będą
zmieniały położenie z jednego skrajnego do drugiego co poacuteł obrotu a powstająca w związku
z tym wypadkowa siła sterowania Rp osiągnie maksymalną wielkość
Kierunek siły napędowej Rp można zmieniać zmieniając fazę sygnału sterowania Na
rys 38b pokazany jest przypadek kiedy przerzut steroacutew dokonuje się podczas poziomego
położenia osi ich obrotu Przy tym wypadkowa siła sterowania skierowana jest w prawo
W celu uzyskania zależności proporcjonalnej siły sterowania od amplitudy sygnału
sterowania jest wprowadzona do układu sterowania linearyzacja wymuszona za pomocą
napięcia sinusoidalnego Sygnał linearyzacji Ul mający częstotliwość podwojoną sumuje się
z sygnałem sterowania Us w sumatorze autopilota głowicy samonaprowadzającej - tworząc
sygnał sumaryczny Usum Z wyjścia wzmacniacza mocy autopilota sygnał prostokątny Urm jest
przesyłany do zespołu sterującego W przypadku braku sygnału sterowania jest przesyłany do
zespołu steroacutew jeden sygnał linearyzacji (rys 312d) stery będą przerzucane co 90deg
i wypadkowa siła sterowania Rp w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru
Rys 312 Kształtowanie sygnałoacutew sterujących głowicy samonaprowadzania
57
W przypadku pojawienia się sygnału sterowania (rys 312e) przerzut steroacutew od
sumującego sygnału Usum będzie się odbywał także cztery razy w czasie obrotu co 90deg plusmnΔφ
co powoduje powstawanie siły wypadkowej Rp proporcjonalnej do amplitudy sterowania Us
Jeżeli siła sterowania R w początkowym momencie jest skierowana w stronę punktu bdquo1rdquo to
podczas obrotu rakiety zgodnie z ruchem wskazoacutewek zegara siła sterująca R przemieszcza się
od punktu 1 do punktu 2 (ponieważ sygnał sumujący Usum a zgodnie z tym sygnały Urm
między punktami 1 i 2 nie zmieniają biegunowości) W punkcie 2 zachodzi przerzut steroacutew
(sygnał Usum zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 2 do
położenia 21 Dalej siła sterowania przemieszcza się w kierunku punktu 3 (sygnał Usum
między punktami 21 i 3 nie zmienia biegunowości) W punkcie 3 następuje przerzut steroacutew
(zmienia się biegunowość sygnału Usum) i kierunek siły sterowania z położenia 3 przechodzi
do położenia 31 Następnie siła sterowania przemieszcza się do położenia punktu 4
(biegunowość sygnału Usum stała) W punkcie 4 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum
zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 4 do położenia 41
Siła sterowania przemieszcza się następnie w kierunku punktu 5 (biegunowość sygnału Usum
stała) W punkcie 5 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum zmienia biegunowość i kierunek
siły sterowania przechodzi z położenia 5 do położenia 51)
Jak widać z rys 312e podczas pełnego obrotu rakiety siła sterowania wypełnia
powierzchnie sektoroacutew ograniczone łukami 1-2 21-3 3
1-4 4
1-5 Sektory 2
1-l-4
1 i 4-3
1-2
wzajemnie się roacutewnoważą Niezroacutewnoważona pozostaje powierzchnia sektora ograniczonego
łukiem 41-2 Wielkość tej powierzchni zależy od amplitudy sygnału sterowania Us i określa
wielkość wypadkowej siły sterowania Kierunek osi symetrii sektora niezroacutewnoważonego
określa kierunek wypadkowej siły sterowania W ten sposoacuteb w jednokanałowej metodzie
kształtowania sygnału kierowania z wprowadzeniem sygnału linearyzacji wielkość
wypadkowej siły sterowania zależy od amplitudy a jej kierunek mdash od fazy sygnału
sterowania
33 Dwukanałowy system sterowania przerzutowego
Opisany w pkt 31 jednokanałowy układ wypracowywania sił sterujących według
metody bezpośredniego naprowadzania charakteryzuje się zaroacutewno prostotą samej
konstrukcji jak i sygnału sterującego niskimi kosztami wykonania niezawodnością działania
i wystarcza-jącą dokładnością Jedyną poważną wadą omawianego sposobu jest stosunkowo
mała efektywność Jak wykazały analizy teoretyczne maksymalny efektywny impuls
sterujący wynosi tylko 0636 Fs
Jedynym znanym sposobem wyeliminowania tej wady jest zastosowanie systemu
dwukanałowego Niestety poprawa efektywności wiąże się z innymi problemami przede
wszystkim z niezamierzonym wzajemnym oddziaływaniem kanałoacutew sterowania między sobą
Założenia wyjściowe dla systemu dwukanałowego są bardzo podobne do opisanych wcześniej
z tym że układ śledzenia określa niezależne odchyłki hy ndash w płaszczyźnie pionowej
i hz ndash w płaszczyźnie poziomej (rys 313)
Na podstawie odchyłek generowane są dwa niezależne sygnały sterujące Uy dla
płaszczyzny pionowej i Uz dla płaszczyzny poziomej Pocisk wyposażony jest w dwie pary
58
steroacutew zamieniających się rolami w miarę zmiany kąta obrotu pocisku (rys 314) ale zawsze
jedna z nich działa w płaszczyźnie pionowej ndash kanał pochylenia a druga w tym samym czasie
w płaszczyźnie poziomej ndash kanał kierunku Na rysunku 314a przedstawiono początkowe
położenie steroacutew Para steroacutew I-III przez następne 90deg obrotu w prawo może wypracowywać
siłę sterującą ktoacuterej wektor będzie obiegał ćwiartkę goacuterną lub dolną okręgu w zależności od
znaku sygnału w kanale pochylenia a zatem zostanie do niej podłączony sygnał pochylenia
Na rysunku wektor obiega goacuterną ćwiartkę ndash kolor czerwony
Rys 313 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Rys314 Przykładowa kolejność obiegania kolejnych ćwiartek przez wektory sił sterujących
od pary steroacutew I-III ndash kolor czerwony i pary II-IV ndash kolor niebieski
59
Analogicznie para steroacutew II-IV może generować wektor obiegający lewą lub prawą
ćwiartkę na rysunku ćwiartkę prawą ndash kolor niebieski Stery te przez następne 90deg obrotu
będą pełnić rolę steroacutew kierunku i będzie do niej podłączony sygnał kierunku Na rysunku
314b przedstawiono sytuację w ciągu następnych 90deg obrotu (90deg ndash 180deg) ndash siłę skierowaną
do goacutery wypracowują teraz stery II-IV i do nich zostanie teraz podłączony sygnał pochylenia
ndash stery zmieniły się rolami Rysunek 314c przedstawia sytuację w kolejnej ćwiartce (180deg ndash
270deg) stery znoacutew zamieniły się rolami Na rysunku 314d sytuacja zmieniła się o tyle że
w obydwu kanałach nastąpiła zmiana znaku sygnałoacutew sterujących i w konsekwencji wektor
obiega ćwiartkę dolną ndash pochylenie i lewą ndash kierunek W wyniku takiego sterowania w ciągu
jednego obrotu powstanie siła wypadkowa w kanale pochylenia skierowana do goacutery i roacutewna
50 wartości maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo i jedna ćwiartka bdquow doacutełrdquo Analogicznie
w kanale kierunku powstanie siła wypadkowa skierowana w prawo i roacutewna 50 wartości
maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquow prawordquo i jedna bdquow lewordquo
Rysunek 314 przedstawia tylko zasadę omawianej metody wypracowywania sił
sterujących sygnały sterujące mogą zmieniać znak przy dowolnym kącie obrotu
i w konsekwencji wypadkowa siła w każdym z kanałoacutew może przyjmować wartości od zera
do swojej wartości maksymalnej ndash np wszystkie cztery ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo
Analizy teoretyczne wykazały że efektywność sterowania dwukanałowego jest większa
niż sterowania jednokanałowego i względem sterowania n-kanałowego (mierzona stosunkiem
wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności) wynosi około 6165
34 JEDNOKANAŁOWY SYSTEM STEROWANIA PROPORCJONALNEGO
Podstawową wadą dyskretnych sposoboacutew wypracowywania sił sterujących (za pomocą
steroacutew przerzutowych) jest generowanie dużych oporoacutew aerodynamicznych bądź też strat
siły ciągu Stery aerodynamiczne lub ruchome nasadki dysz muszą wychylać się w skrajne
położenia niezależnie od potrzeb zmiany kierunku lotu i w trakcie całego lotu generują straty
natomiast uzyskana siła stanowi w najlepszym przypadku dla sterowania jednokanałowego
tylko około 64 siły wypracowywanej przez układ
Do niedawna jedynym znanym sposobem zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych było
zastosowanie sterowania dwukanałowego ktoacutere ze względu na większą efektywność
wytwarzania siły sterującej pozwalało zmniejszyć wartości kąta wychylenia steroacutew
przerzutowych a im mniejszy kąt przerzutu steroacutew tym mniejszy opoacuter aerodynamiczny
Szybki rozwoacutej ostatnimi czasy techniki mikroprocesorowej oraz bezszczotkowych
silnikoacutew elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą prędkością
działania oraz wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu umożliwił zastosowanie
w sterowaniu jednokanałowym proporcjonalnego wychylania steroacutew Istotą takiego
sterowania jest minimalizowanie oporoacutew aerodynamicznych rakiety wskutek zmniejszenia
kątoacutew wychylenia steroacutew (wartość kąta wychylenia steroacutew nie jest stała jak w sterowaniu
przerzutowym ale proporcjonalna do sygnału sterowania) oraz zminimalizowania ruchoacutew
poprzecznych rakiety podczas lotu w kierunku celu Możliwość proporcjonalnego wychylania
steroacutew nie wymaga już stosowania sygnału linearyzacji
60
Rys 315 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego
FS ndash filtr synchroniczny OD ndash ogranicznik dynamiczny NOP ndash układ nawrotu na odcinku
początkowym Kvn ndash przełącznik wspoacutełczynnika wzmocnienia dla pracy w reżimie bdquospotkanierdquo
i bdquopogońrdquoDF ndash detektor fazowy GNO ndash generator napięcia odniesienia Wp ndash filtr BL ndash blok
linearyzacji DPK ndash czujnik prędkości kątowych rakiety WM ndash wzmacniacz mocy BFS ndash blok
formowania sygnału jednokanałowego Upr ndash napięcie komendy programowej
Na rys 315 przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego natomiast na rys 316
przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym
systemem sterowania proporcjonalnego
61
Rys 316 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym systemem
sterowania proporcjonalnego
35 Podsumowanie
Większość wspoacutełczesnych przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych
bliskiego zasięgu wykorzystuje dyskretne sterowanie jednokanałowe polegające na
kilkakrotnym przerzucie steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie jednego
obrotu rakiety
Podstawową zaletą takiego rozwiązania jest prosta konstrukcja niski koszt wykonania
niezawodność działania i stosunkowo duża dokładność naprowadzania [41]
Podstawową wadą dyskretnego systemu jednokanałowego jest mała efektywność
sterowania oraz generowanie niepotrzebnych oporoacutew aerodynamicznych oraz sił
poprzecznych związanych z przerzutem steroacutew Niektoacutere z tych wad można wyeliminować
stosując dyskretne sterowanie dwukanałowe ale należy się woacutewczas liczyć z problemem
62
wzajemnego oddziaływania między kanałami oraz trudnościami technologicznymi wykonania
dwoacutech napędoacutew zamiast jednego dysponując bardzo ograniczoną przestrzenią w przedziale
steroacutew
Chcąc zwiększyć strefę rażenia zestawu a jednocześnie polepszyć dokładność
naprowadzania należałoby zastosować sterowanie proporcjonalne polegające na płynnym
wychylaniu się steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej wykorzystujące
w bloku napędu steroacutew np bezkolektorowe silniki elektryczne prądu stałego sterowane
mikroprocesorami
Likwidacja przerzucania steroacutew w systemie kierowania pozwoli przy okazji usunąć
dodatkową składową zakłoacuteceń wnoszoną pracą układu sterowania w obwoacuted kierowania
koordynatorem głowicy samonaprowadzającej
63
III CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNO-TECHNOLOGICZNA
4 Analiza i optymalizacja rozwiązań konstrukcyjnych bloku sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
41 Koncepcja bloku steroacutew
Blok sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew jest elementem
wykonawczym bloku kierowania przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M
realizującym funkcję autonomicznego i automatycznego naprowadzania pocisku na cel do
momentu trafienia na podstawie sygnałoacutew generowanych przez głowicę samonaprowadzającą
(GSN) Blok steroacutew z napędem elektrycznym stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z gazowym napędem steroacutew
Celem rozprawy jest opracowanie hybrydowego serwomechanizmu ze sterowaniem
aerodynamicznym i gazodynamicznym
Elementy składowe serwomechanizmu hybrydowego
1) układ elektryczny ze sterowaniem aerodynamicznym składający się z
- obudowy
- reduktora z elektrycznym silnikiem bezszczotkowym
- elektronicznego konwertera siłowego
- osi napędzającej dwa stery aerodynamiczne
- rozdzielacza i łożysk
2) układ sterowania gazodynamicznego pracujący w pierwszej sekundzie lotu pocisku
składający się z
- silnika prochowego generującego gazy
- zapłonnika
- filtra cząstek stałych
- przewodoacutew gazowych
Tradycyjne serwomechanizmy danej klasy rakiet sterowanych były wykonywane jako
siłowniki pneumatyczne Sterowanie kątowym położeniem steroacutew było realizowane w sposoacuteb
przekaźnikowy - za pomocą modulacji szerokości odstępoacutew czasowych położenia steroacutew
w obu skrajnych pozycjach względem położenia zerowego Taka metoda regulowania
tworzyła dodatkowy opoacuter strumienia powietrza a przekaźnikowe przełączanie wnosiło
składową błędu do układoacutew głowicy samonaprowadzającej
Jedną z metod realizacji sterowania serwomechanizmem wirujących rakiet małogabary-
towych jest elektryczne sterowanie wykorzystujące bezszczotkowy silnik elektryczny prądu
stałego z zastosowaniem rezonansowego sposobu sterowania Zapewniając elektromechanicz-
ny rezonans na częstotliwości obrotu rakiety można znacznie obniżyć wartość mocy potrzeb-
nej serwomechanizmowi jak roacutewnież wartość prądu zasilania i przesunięcia fazowego
Sterowanie silnikiem elektrycznym jest realizowane za pomocą siłowych układoacutew
elektrycznych z zastosowaniem sterowania mikroprocesorowego Jego możliwości pozwalają
realizować sterowanie proporcjonalne wyjściowych wspoacutełrzędnych serwomechanizmu
w szerokim zakresie z dużą prędkością kątową i wysoką dokładnością działania
64
W poroacutewnaniu z pneumatycznymi serwomechanizm elektryczny realizuje proporcjo-
nalne kątowe pozycjonowanie z liniową charakterystyką regulacyjną a brak drgań własnych
podnosi efektywność energetyczną całego systemu sterowania pocisku przez co wydłuża się
zasięg lotu i dokładność naprowadzania
Wykorzystanie sterowania mikroprocesorowego pozwala na elastyczną adaptację
serwomechanizmu w systemie sterowania oraz umożliwia zmianę filtroacutew korygujących i cha-
rakterystyk częstotliwościowych W celu podwyższenia niezawodności działania i warunkoacutew
bezpieczeństwa podczas startu mikroserwomechanizm ma wbudowane urządzenia kontroli
przedstartowej wspoacutełdziałające z systemem sterowania i elementami automatyki rakiety
Etapy projektowania bloku sterowania z elektrycznym napędem steroacutew
Etap 1 Określenie wymagań technicznych mikroserwomechanizmu koncepcja mikro-
serwomechanizmu wykonanie analiz rozwiązań konstrukcyjnych i schematoacutew
technicznych
Etap 2 Określenie charakterystyk aerodynamicznych pocisku na podstawie wynikoacutew
badań w tunelu aerodynamicznym wyboacuter schematu strukturalnego systemu
sterowania wykonanie modelowania matematycznego lotu modelu określenie
wymagań odnośnie dokładności działania i charakterystyk dynamicznych serwo-
mechanizmu sprecyzowanie wartości momentoacutew zawiasowych i sił działających
na stery wykonanie projektu konstrukcyjnego serwomechanizmu i stanowiska
kontrolnego
Etap 3 Wykonanie modeli doświadczalnych potwierdzenie charakterystyk technicznych
serwomechanizmu na podstawie badań na stanowisku kontrolnym w procesie
autonomicznego działania
Etap 4 Wykonanie modeli doświadczalnych wykorzystanie modeli do badań poligono-
wych w zestawie rakiety skorygowanie dokumentacji konstrukcyjnej na podstawie
wynikoacutew badań
Tabela 41
Poroacutewnanie parametroacutew i funkcji pneumatycznego i elektrycznego bloku steroacutew
Lp Parametr funkcja Blok steroacutew
pneumatycznych
Blok z napędem
elektrycznym
Uwagi
1 Napięcie źroacutedła zasilania +20-20 V 22-30 V
2 Gazodynamiczne sterowanie
rakietą w początkowej fazie lotu
07 s
min 1 s
3 Maksymalny kąt odchylenia steru plusmn 15deg plusmn 2 0 deg
4 Czas pracy baterii pokładowej
- w temp +50degC
- w temp -35degC
gt11 s
gt14 s
min 60 s
5 Sposoacuteb pracy siłownika
napędzającego stery
przekaźnikowe
wychylenie steroacutew
proporcjonalne
wychylenie steroacutew
6 Składane stery i destabilizatory
(chowane obrysie korpusu bloku)
jest
bd
Realne
technicznie
7 Uzbrojenie bloku bloku
bojowego po rozłożeniu steroacutew
jest bd Realne
technicznie
65
Tabela 42
Zestawienie zespołoacutew wspoacutelnych blokoacutew steroacutew pneumatycznego i elektrycznego
Lp
Nazwa zespołu
Oznaczenie
w bloku steroacutew
G1120000
Oznaczenie
w bloku z
napędem
elektrycznym
Uwagi
1
Prochowy Silnik Sterują-
cy (PSS) zawierający
- komorę
- ładunek prochowy
- zapłonnik
- przewody rurkowe
G1127000 -
2
Rozdzielacz gazu PSS - - W bloku G1120000 stanowi
podzespoacuteł siłownika
G1122000
3 Destabilizator G1120070 -
4 Tachometr G1124000 -
5 Wzmacniacz G1125000 -
6
Gniazdo G1126000 - Do elektrycznego połączenia
rakiety z wyrzutnią
7
Łączoacutewka G1120060 - Do elektrycznego połączenia
bloku steroacutew z GSN
Tabela 43
Zestawienie nowych zespołoacutew występujących w elektrycznym bloku steroacutew
Lp Nazwa zespołu Uwagi
1
Bateria Zapewniająca zasilanie zespołoacutew bloku steroacutew i
GSN od chwili startu rakiety do momentu
trafienia w cel
2
Elektryczny zespoacuteł sterowania
aerodynamicznego zawierający
- bezkolektorowy silnik elektryczny prądu
stałego z reduktorem
- oś z dwoma sterami
- elektroniczny poacutełprzewodnikowy
konwerter siłowy ze sterowaniem
procesorowym
- rozdzielacz gazu z łożyskami
Zapewniający podawanie gazoacutew prochowych
do dysz PSS zgodnie z programem sterowania
na początkowym odcinku toru lotu rakiety
42 Opracowanie wymagań dla bloku sterowania z gazodynamicznym sterowaniem
Zestaw bdquoGROMrdquo jako przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy jest przeznaczony
do zwalczania nisko lecących statkoacutew powietrznych samolotoacutew i śmigłowcoacutew Pocisk
rakietowy jest wystrzeliwany z jednorazowej wyrzutni rurowej umieszczanej na ramieniu
strzelca Dlatego najważniejszym wymogiem jest mała masa i wymiary pocisku Z drugiej
strony w celu zminimalizowania wpływu startującego z wyrzutni pocisku na strzelca należy
66
zapewnić niewielką prędkość startową co wymaga z kolei zastosowania w pocisku układu
steroacutew ze sterowaniem gazodynamicznym (GDS) Ponieważ skuteczność aerodynamicznych
powierzchni sterowych w początkowej fazie lotu pocisku jest niewystarczająca ze względu na
małą prędkość niezbędne jest sterowanie za pomocą efektywnego układu GDS
W pracy zdecydowano się na opracowanie sterowania hybrydowego składającego się
z układu gazodynamicznego sterowania w początkowej fazie lotu (do ok 1 sekundy od startu)
oraz układu sterowania aerodynamicznego z elektrycznym napędem steroacutew działającego
w dalszej fazie lotu pocisku do celu
Układ sterowania aerodynamicznego z napędem elektrycznym został zaprojektowany
z wykorzystaniem szybkiego bezszczotkowego silnika prądu stałego i siłowej techniki
poacutełprzewodnikowej ze sterowaniem mikroprocesorowym Jego możliwości pozwalają na
proporcjonalną kontrolę wspoacutełrzędnych wyjściowych elektrycznego bloku sterowania
w szerokim zakresie z dużą szybkością i wysoką dokładnością W poroacutewnaniu z blokiem
gazodynamicznym liniowość regulacji bez wprowadzania dodatkowych drgań poprawia
efektywność energetyczną całego systemu naprowadzania łącznie z głowicą samona-
prowadzającą
Analiza istniejących wersji rozwiązań technicznych blokoacutew ze sterowaniem gazodyna-
micznym (GDS) i wyboacuter wersji dla pocisku GROM
Analiza materiałoacutew uzyskanych w wyniku wyszukiwania informacji patentowych
wskazuje że opracowanie urządzeń z hybrydowym blokiem sterowania dla kierowanych
aparatoacutew latających (AL) stanowi aktualne i złożone wyzwanie naukowo-techniczne ktoacutere
wymaga rozwiązania problemoacutew mechaniki ośrodkoacutew ciągłych (aerodynamiki teoretycznej
i eksperymentalnej dynamiki gazu) mechaniki teoretycznej automatyki oraz inżynierii
materiałowej
Wiodącymi firmami w dziedzinie systemoacutew sterowania aero- i gazodynamicznego
(hybrydowego) są Thiokol Corporation (USA) LTV (USA) General Dynamics (USA)
Matra (Francja) Propulsion (Francja) Laboratorium badawcze w Sommersfield (Wielka
Brytania) British Aerospace public Limited comp (Wielka Brytania) British Aerocraft
(Wielka Brytania) Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoWympiełrdquo (Rosja)
Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoFakiełrdquo (Rosja) Państwowy Naukowo-Badawczy
Instytut Systemoacutew Lotnictwa (Rosja)
Urządzenia aero- i gazodynamicznego sterowania (AGDS) są coraz częściej wykorzy-
stywane w AL W pocisku rakietowym R-73 (Rosja) jest stosowany aero- i gazodynamiczny
system sterowania w pocisku rakietowym Mica (Francja) wykorzystany jest AGDS z dwoma
sterami w pocisku ASRAAM (Niemcy Anglia) w uzupełnieniu do aerodynamicznych steroacutew
pracuje się nad możliwością zastosowania urządzenia gazodynamicznego sterowania
Głoacutewne tendencje w zakresie poprawy charakterystyki AGDS to
1) zwiększenie wydajności tworzenia sił i momentoacutew kontroli przez roacutewnoczesne działanie
aerodynamicznych i gazodynamicznych urządzeń wykonawczych (zastosowanie aero-
i gazodynamicznego sterowania)
2) zmniejszenie strat siły ciągu silnika z powodu AGDS poprzez racjonalny wyboacuter rodzaju
i właściwości urządzeń wykonawczych
67
3) zmniejszenie zapotrzebowania na moc bloku sterowania powodującego korzystniejszy
doboacuter urządzeń wykonawczych
4) zmniejszenie masy i wymiaroacutew AGDS wskutek zastosowania aerodynamicznych
i gazodynamicznych urządzeń sterujących
5) uproszczenie konstrukcji i zwiększenie niezawodności urządzeń AGDS
Wymagania techniczne stawiane AGDS określono na podstawie badań roacuteżnych
urządzeń w wyrobach o podobnym przeznaczeniu wiodących firm krajowych
i zagranicznych ze szczegoacutelnym uwzględnieniem zastosowania w wysokomanewrowych AL
Głoacutewne parametry techniczne przyjęte dla nowoczesnych urządzeń AGDS są następujące
1) maksymalna wartość bocznej siły sterującej
2) liczba kanałoacutew sterowania - co najmniej 2
3) czas pracy AGDS nie mniejszy niż czas potrzebny do stabilizacji i sterowania rakiety
4) duża szybkość działania
5) mały moment zawiasowy
6) minimalne straty ciągu silnika sterującego (PSS)
7) minimalna masa i wymiary AGDS
Uzasadnienie wyboru przyjętego kierunku badań
Z wynikoacutew analizy literatury naukowo-technicznej wynika że wytworzenie sterujących
sił gazodynamicznych jest możliwe w następujący sposoacuteb
1) Sterowanie wektorem ciągu silnika sterującego poprzez zmianę kierunku strumienia
gazoacutew wylotowych (bez tworzenia skoku gęstości czyli fali uderzeniowej) Przykłady
realizacji tej metody są następujące
- AGDS z dyszą obrotową
- AGDS z deflektorem
- AGDS ze sterami gazowymi wewnątrz dyszy
2) Sterowanie wektorem ciągu poprzez stworzenie fali uderzeniowej w nadkrytycznej
części dyszy Przykładem tej metody są
- AGDS ze spojlerami
- AGDS z wydmuchem gazu lub cieczy do nadkrytycznej części dyszy
3) Sterowanie strumieniem gazu na powierzchnie AL Na przykład wykorzystując efekt
Coanda lub przez wydmuch gazu w celu stworzenia fali uderzeniowej strumieniem
naddźwiękowym na powierzchni opływu
4) Poprzez zastosowanie połączonych urządzeń hybrydowych (aero- i gazodynamicznych)
Przykładem takich urządzeń są aerodynamiczny ster z zamocowaną na stałe dyszą oraz
wspoacutełdziałanie steroacutew - aerodynamicznego i gazowego
Tabela 44 przedstawia klasyfikację sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił
sterowania i urządzeń do ich realizacji
68
Tabela 44
Klasyfikacja sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił sterowania
Kombinowa
ne sposoby
sterowania
Sterowanie
wektorowe ciągiem
silnika z
wykorzystaniem fali
uderzeniowej
Sterowanie wektorowe ciągiem silnika bez fali
uderzeniowej
Wydmuch
gazu na
obudowę
urządzenia
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z dy
szą kąto
wą
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z gazo
dy
nam
icznym
sterem
Sp
ojlery
zewn
ętrzne
Sp
ojlery
wew
nętrzn
e
Sp
ojlery
ku
bełk
ow
e
Wtry
sk g
azu p
łyn
neg
o
Naw
iew g
azu
Ob
roacutet p
on
addźw
ięko
wej części
dy
szy
Ob
roacutet p
od
dźw
ięko
wej części
dy
szy
Dy
sze obro
tow
e
Stery
gazo
we w
ewn
ętrzne
Stery
gazo
we zew
nętrzn
e
Blo
k w
ielod
yszo
wy
Dy
sze z uk
ośn
ym
wylo
tem
Kąto
we d
ysze o
bro
tow
e
Deflek
tory
Ob
roacutet g
łoacutew
neg
o siln
ika
Ob
roacutet siln
ikoacute
w k
orek
cyjn
ych
Wy
dm
uch
gazu
z niezależn
ego
gen
eratora g
azu
Wy
dm
uch
gazu
z silnik
a
Sposoby tworzenia sterujących sił aerodynamicznych są szczegoacutełowo opisane w litera-
turze dotyczącej aerodynamiki i konstrukcji [33] W punkcie tym analizuje się sposoby
tworzenia urządzeń sterowania aero- i gazodynamicznego tj stworzenia sterujących urządzeń
gazodynamicznych i ich połączenia ze znanymi aerodynamicznymi urządzeniami sterującymi
w celu zastosowania w rakietach kierowanych małych rozmiaroacutew
Analiza poroacutewnawcza roacuteżnych wariantoacutew rozwiązań technicznych
Badania przeprowadzone przez Laboratorium Badawcze Sommerfelda wykazują że
następujące typy AGDS są najbardziej perspektywiczne dla wysokomanewrowych AL
1) AGDS z dyszami obrotowymi
2) AGDS z wtryskiem cieczy
3) AGDS z nawiewem gazu
4) AGDS z nasadkami obrotowymi
5) AGDS z deflektorem
6) AGDS z wysuwanymi osłonami
7) AGDS ze spojlerami
Oproacutecz powyższych urządzeń rozważone zostało roacutewnież urządzenie AGDS ze sterami
gazowymi oraz w szczegoacutelności związanymi kinematycznie sterami aerodynamicznymi
i gazowymi (stosowane w pocisku rakietowym bdquoMicardquo (Francja)) jak roacutewnież urządzenia
łączące AGDS ze sterami aerodynamicznymi i stałymi dyszami z suwakowym sterowaniem
Urządzenia AGDS z dyszami obrotowymi mogą tworzyć stosunkowo duże boczne siły
sterujące Wymagają one jednak napędoacutew o dużej mocy Ponadto trudny jest wyboacuter
materiałoacutew do uszczelnień węzła obrotowego Jednym ze sposoboacutew zwiększenia
niezawodności pracy dysz obrotowych jest zastosowanie specjalnej konstrukcji mieszkowych
i elastycznych uszczelek
69
Sterowanie AL w trzech płaszczyznach ze stacjonarnymi dyszami obrotowymi
(z jednym stopniem swobody) może być zrealizowane jedynie przez cztery dysze
Urządzenia AGDS z wtryskiem płynnego gazu do naddźwiękowej części dyszy
z konstrukcyjnego punktu widzenia są względnie proste w poroacutewnaniu z innymi
urządzeniami Głoacutewną rolę w tworzeniu bocznej siły sterującej odgrywa utworzenie ukośnej
fali uderzeniowej Tabela 45 przedstawia jakościową ocenę specyfikacji roacuteżnych wersji
urządzeń AGDS
Tabela 45
Jakościowa ocena specyfikacji roacuteżnych wersji urządzeń AGDS
Wywiew gazu
na obudowę
Wywiew gazu z
silnika
Cechy Zalety Wady
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Prosta konstrukcja Niestałość sił
sterujących
Wywiew gazu z
niezależnego
generatora gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Zwiększenie wagi z
powodu generatora
gazu
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet silnikoacutew
korekcyjnych
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Skomplikowana
konstrukcja duża
waga
Obroacutet głoacutewnego
silnika
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 40 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Duża waga
ograniczenie
sterowania
Deflektory
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Małe wysiłki
odchylenia
Zanieczyszczenie i
wypalanie duża masa
Kątowe dysze
obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Duży zakres
odchylenia sił
sterujących
Straty w sile ciągu
Dysze ze ściętym
wylotem
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Ograniczona masa
Mała prędkość
działania złożoność
uszczelnień
Blok
wielodyszowy
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Proste i łatwe
sterowanie
Błąd centrowania siły
ciągu
Zewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 15 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
70
Wewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Dysze obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet
poddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Obroacutet w
ponaddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił steru-
jących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
z
wykorzystanie
m fali
uderzeniowej
Nawiew gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Skomplikowana
konstrukcja
Wtrysk gazu
płynnego
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Zwiększenie siły
sterującej dzięki
wtryskowi
utleniacza
Skomplikowana
konstrukcja
Spojlery kubłowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność Duże momenty
zawiasowe
Spojlery
wewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Duże siły sterujące
przy niewielkich
powierzchniach
sterujących
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Spojlery
zewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Duże siły sterujące
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Kombinowane
metody
sterowania
Ster aerodyna-
miczny połączony
ze sterem gazo-
dynamicznym
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Ster aerodyna-
miczny połączony
z dyszą kątową
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa Straty w sile ciągu
Ster
aerodynamiczny
połączony z
gazowym
urządzeniem
rozdzielającym
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
mniejsza masa
Skomplikowana
konstrukcja
71
Przy przechodzeniu strumienia głoacutewnego przez skok gęstości zwiększa się ciśnienie
statyczne w strumieniu i ciśnienie na części powierzchni dyszy W rezultacie powstaje siła
boczna AGDS z wtryskiem płynnego gazu są szeroko wykorzystywane w pociskach
rakietowych bdquoTitan-ZSrdquo bdquoMinuteman-2rdquo bdquoPolaris A-3rdquo bdquoSprintrdquo (USA) i MBM-1 (Francja)
Są one niezawodne i szybkie w działaniu Urządzenia takie wymagają pojemnika dla
wstrzykiwanego gazu co prowadzi do zwiększenia masy i wymiaroacutew konstrukcji
Urządzenia AGDS z nawiewem gazu do nadkrytycznej części dyszy charakteryzują się
dużą prędkością działania wymagają niewielkich działań w zakresie sterowania mają małą
masę Zasada ich pracy jest taka sama jak w AGDS z wtryskiem płynnego gazu
Strumień wtryskiwanego gazu ktoacutery wychodzi z komory lub kanału głoacutewnego silnika
lub samodzielnego generatora gazu tworzy na wewnętrznej powierzchni dyszy lokalną falę
uderzeniową Wykonanie takich urządzeń jest skomplikowane z powodu trudności
w wykonaniu dobrze funkcjonujących zaworoacutew z płynną zmianą zużycia wtoacuternego gazu
zgodnie z komendami systemu sterowania Problem wykonania takiego zaworu jest związany
wysoką temperaturą gazoacutew prochowych i obecnością w nich skondensowanych twardych
cząsteczek (tlenku glinu Al2O3) powodujących silną erozję dyszy
Urządzenia AGDS z zamocowaną na dyszy pierścieniową nasadką obrotową pozwalają
uzyskać znaczące kąty odchylenia wektora ciągu (do 30) ale mają duże momenty
zawiasowe i duże straty ciągu (do 15)
Urządzenia AGDS z deflektorem mogą być wykonane w kształcie walca lub ściętego
stożka Okrągłe deflektory są instalowane w zawiasie Deflektor w stanie spoczynku nie ma
kontaktu ze strumieniem gazu Przy skręcie pod kątem część deflektora wchodzi w strumień
gazu Na powierzchni styku powstają siły sterujące Deflektory charakteryzują się prostą
konstrukcją brakiem uszczelnień w ruchomych łączach Deflektory stwarzają duże siły
sterujące (do 28) Jednak takie urządzenia wymagają dużej mocy sterującej
Urządzenia AGDS z wysuwanymi osłonami mają prostą konstrukcję i niewielki ciężar
Głoacutewną ich zaletą jest niska utrata ciągu Wysuwane osłony tworzą siły sterujące (do 12)
Urządzenia te mają duże rozmiary z powodu wysuwania osłon
W urządzeniach AGDS ze spojlerami stosuje się cztery osłony (spojlery) ktoacutere przy
przemieszczaniu zakrywają część wylotu dyszy Przy wprowadzaniu spojleroacutew do strumienia
powstaje ukośna fala uderzeniowa w okolicy wylotu dyszy co prowadzi do nieroacutewno-
miernego rozłożenia na ścianach dyszy i pojawienia się bocznego elementu ciągu Spojlery
mogą przesuwać się w płaszczyźnie wylotu dyszy (normalne spojlery) i pod pewnym kątem
do wylotu dyszy (ukośne spojlery) W normalnych spojlerach siły boczne prawie liniowo
zależą od wysokości i wysunięcia Urządzenia gazodynamiczne ze spojlerami charakteryzują
się najmniejszymi z rozpatrywanych momentami zawiasowymi i prostą konstrukcją
Urządzenia AGDS z gazowymi sterami pozwalają uzyskać stosunkowo duże siły
sterowania (do 15 wartości ciągu silnika) i umożliwiają sterowanie w dwoacutech kanałach Ster
gazowy to profilowana płyta grafitowa ktoacutera jest zainstalowana w strumieniu gazu i ma
zdolność do obracania się wokoacuteł własnej osi poprzecznej do osi rakiety Siła sterująca
pojawia się po obrocie steru o wymagany kąt zgodnie z komendą systemu sterowania
Obecność steroacutew gazowych powoduje określone straty ciągu osiowego ( maxxR = 015)
72
najmniejsze przy braku sygnału sterującego ponieważ stery gazowe są stale w strumieniu
gazu
Kombinowana metoda sterowania (hybrydowa) w ktoacuterej stery aerodynamiczne są
połączone z generatorem gazu pozwala na zmniejszenie masy pocisku rakietowego poprzez
zastosowanie jednego silnika sterującego w zestawie AGDS Oproacutecz zmniejszenia masy oraz
wymiaroacutew zaletą AGDS w połączeniu z aerodynamicznym sterem i generatorem gazu (GG)
jest brak utraty ciągu głoacutewnego silnika Jednak potrzeba zastosowania mechanicznego
okablowania sterującego nieco komplikuje konstrukcję AGDS z powodu umieszczenia
wewnątrz rakiety przekładni a także prowadzi do luzoacutew i błędoacutew w kątach odchylenia
urządzeń sterujących AGDS w ktoacuterym aerodynamiczny ster połączony jest z dystrybutorem
gazu GG jest używane w pociskach ZUR 9M39 przenośnych systemoacutew obrony
przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
Oproacutecz omoacutewionych wyżej urządzeń obiektem zainteresowania jest także wtryskowy
system bdquoPif-Pafrdquo firmy bdquoAerospatialerdquo (Francja) ktoacutery składa się z dysz generatora gazu
i selektora [43] Wtryskowy system sterowania generuje moc do manewrowania za pomocą
dysz przez ktoacutere wypływają przetworzone produkty z generatora gazu dostarczane do dysz za
pomocą selektora zapewniającego dostawę gazu do dysz dla realizacji danego manewru
Czas reakcji systemu wtryskowego na komendę sterowania wynosi od 10 do 15 ms czyli
tylko 01 czasu reakcji klasycznego systemu sterowania z aerodynamicznymi powierz-
chniami Taki system jest autonomiczny i może działać zaroacutewno w początkowym jak
i końcowym odcinku lotu ale nie zapewnia liniowej charakterystyki sterowania
Wyboacuter wersji generatora gazu (GG) dla rakietowego zestawu GROM
Ze względu na fakt że pocisk rakietowy zestawu bdquoGromrdquo przeznaczony jest do
strzelania z wyrzutni ktoacuterą operator trzyma na ramieniu podstawowym jego warunkiem jest
mała waga i wymiary Na tej podstawie sensownym będzie zastosowanie na pocisku
kombinowanego AGDS przy ktoacuterym moment obrotowy jest przekazywany na aerodyna-
miczne stery i kinematycznie związane z nimi systemy kontroli GG za pośrednictwem
pojedynczego silnika sterującego
Jako prototyp urządzenia został wybrany AGDS pocisku ZUR 9M39 w przenośnych
systemach obrony przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
W pociskach 9M39 funkcjonuje gazowy napęd steroacutew ktoacutery steruje aerodynamicznymi
sterami i wspoacutełdziałający z nim prochowy generator gazu GG W celu zasilenia gazowego
napędu steroacutew i jednostki GG wykorzystywane są niezależne źroacutedła gazu (generator gazu
(PSS) i prochowy akumulator ciśnienia - PAC) Takie rozwiązanie zwiększa masę systemu
AGDS
Koncepcja konstrukcji hybrydowego napędu steroacutew dla pocisku GROM
W skład zaproponowanej innowacyjnej konstrukcji AGDS pocisku rakietowego
zestawu bdquoGromrdquo wchodzą następujące urządzenia
1) napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych PE-MP-1 w tym korpus reduktor
z silnikiem elektrycznym przetwornik oś z dwoma sterami aerodynamicznymi suwaka
i łożysk
73
2) napęd GG odpowiada napędowi z zestawu 9M313 składa się z silniczka prochowego
PSS zapalnika filtra i przewodoacutew rurowych
AGDS pocisku zestawu bdquoGromrdquo spełnia następujące wymagania techniczne
1) rozwijany ciąg GG w zakresie od 10 N do 14 N
2) czas pracy GG ndash rzędu 1 sek
3) maksymalny moment zawiasowy wspomagania działający na parę aerodynamicznych
steroacutew co najmniej 07 Nm maksymalny przeciwstawny moment co najmniej 07 Nm
4) maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych jest ograniczony punktami oporu
i wynosi plusmn 15 stopni
Tak więc zmodernizowany pocisk rakietowy zestawu GROM ma być sterowany
z wykorzystaniem napędu elektrycznego dla ktoacuterego źroacutedłem energii jak i dla pozostałych
pokładowych urządzeń (zasilanie GSN) jest jedna bateria termiczna Pozwala to na znaczące
zmniejszenie ciężaru i rozmiaroacutew elementoacutew konstrukcji systemu AGDS w poroacutewnaniu
z podobnym systemem pociskoacutew 9M39
43 Założenia taktyczno-techniczne do opracowania bloku steroacutew z napędem
hybrydowym połączonego z aerodynamicznym i gazodynamicznym sterowaniem
dla zestawu GROM
431 Wymagania taktyczno-techniczne
Model bloku napędowego powinien zawierać
a elektryczny napęd steroacutew EN-MP-1
b blok sterowania napędem BS-MP-1
c blok zasilania BZP-MP-1
d czujnik prędkości kątowych CPK-MP- 1
e silnik prochowy sterujący PSS-MP-1
Oznaczenia powyższe pochodzą z niejawnej dokumentacji konstrukcyjnej pocisku
GROM ndash własność MESKO SA
Wymagania techniczne dotyczące modułu napędowego
a Miniaturowy napęd jest przeznaczony do obracania sterami urządzenia zgodnie
z sygnałami analogowymi generowanymi przez system kontroli urządzenia
b Zakres zmiany sygnału sterującego od - 105 do 105 V
c Impedancja wyjściowa źroacutedła sygnału sterowania maks 150 Ω Impedancja wejściowa
miniaturowego napędu nie mniejsza niż 10 kΩ
d Maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych powinien być ograniczony punktami
oporu w zakresie od -15deg do + 15deg Błąd odliczenia nie większy niż 30rsquo
e Spadek przekształcenia miniaturowego napędu w zakresie (150 plusmn 015)ordmV
f Przesunięcie pozycji zerowej napędu pod wpływem sygnału sterującego roacutewnego (000
plusmn 001)0 - le 05
0
g Miniaturowy napęd przy sygnale sterującym roacutewnym 100 i zewnętrznym momencie
obciążenia w zakresie od - 05 Nm (moment przeciwdziałania) do +05 Nm (moment
wspomagający) musi zapewniać następujące częstotliwości
74
Częstotliwości Hz 10 15 20
Maksymalne opoacuteźnienia fazy (o) 10 20 45
Wzrost amplitudy charakterystyk amplitudowo-częstotliwościowych nie powinien
przekraczać 3 dB
h Maksymalny moment przeciwdziałania obciążenia na wale wyjściowym miniaturowego
napędu wynosi 07 Nm Maksymalny moment wspomagania obciążenia na wyjściowej
osi miniaturowego napędu wynosi 04 Nm
i Maksymalna prędkość osi nieobciążonego miniaturowego napędu przy napięciu zasilania
roacutewnym 24 V powinna odpowiadać 20000s
j Błąd statyczny napędu przy obciążeniu 05 Nm momentu obrotowego nie powinien
przekraczać 150
k W zakresie obrotu aerodynamicznych steroacutew od -80 do +8
0 przedział napędu GDU musi
zapewnić moment sterujący proporcjonalny do kąta obrotu aerodynamicznych steroacutew
z dopuszczalnym błędem plusmn 10
l Napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych powinien zapewniać co najmniej 30
sekundowy czas pracy
m Zasilanie napędu powinna zapewniać bateria termiczna o parametrach wymaganych
spełnienia powyższych warunkoacutew Bateria termiczna zapewnia min 10-letni okres
przechowywania w magazynie i 3-letni okres w warunkach eksploatacji bojowej
n Przed rozłożeniem steroacutew sygnał sterujący przekazywany do napędu powinien wynosić
0 plusmn 001 V
Wymagania dotyczące wytrzymałości i odporności na wstrząsy zewnętrzne
Miniaturowy napęd musi być trwały i odporny na działanie mechaniczne i czynniki
środowiskowe zgodnie z GOST 2039 304-76 wykonanie dla umiarkowanie-zimnego
klimatu z następującymi szczegoacutełami
a podwyższona temperatura otoczenia
- robocza + 500
- maksymalna + 650
b obniżona temperatura otoczenia
- robocza - 400
- maksymalna - 500
Wymagania dotyczące niezawodności
Niezawodność miniaturowego napędu określa się w następujący sposoacuteb
a Prawdopodobieństwo bezawaryjnej pracy przez 30 sekund od chwili uruchomienia
baterii - min 099
wyznaczony okres pracy - co najmniej 10 lat Wyznaczony okres pracy co najmniej
100 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
b Potwierdzenie wskaźnikoacutew wiarygodności
wskaźniki wiarygodności oparte są na obliczeniach statystycznych
75
Wymagania dotyczące działania łatwości obsługi technicznej naprawy
i przechowywania
a Podczas całego okresu przechowywania i stosowania w zestawie napęd elektryczny
(bateria silnik bezszczotkowy połączenia elektryczne) nie powinien wymagać
okresowych kontroli i prac konserwacyjnych
b Naprawy powinny być możliwe do wykonania w warunkach składnicy wojskowej
c Gwarantowany okres pracy co najmniej 8 lat Gwarantowany okres pracy w zestawie
co najmniej 10 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
Wymagania dotyczące transportu
Miniaturowy napęd elektryczny w standardowym opakowaniu i w zestawie bdquoGROMrdquo
powinien być przystosowany do transportu kolejowego wodnego i lotniczego bez
ograniczenia odległości transportu i szybkości ilości załadunkoacutew i rozładunkoacutew startoacutew
i lądowań transportu drogowego w standardowym opakowaniu - na odległość do 1000 km
Wymagania dotyczące bezpieczeństwa
Dokumentacja projektowa i instrukcje procesowe powinny zawierać środki zapewnienia
bezpieczeństwa w produkcji testowaniu i eksploatacji miniaturowego napędu zgodnie
z zasadami wykonywania prac z przedmiotami zawierającymi materiały wybuchowe
Wymagania dotyczące standaryzacji i unifikacji
a Wymagania w zakresie standaryzacji i unifikacji - zgodnie z obowiązującymi normami
wojskowymi oraz STANAG
b Nie są określone ilościowe wymagania odnośnie stopnia standaryzacji i unifikacji
Wymagania dotyczące technologii
a Konstrukcja miniaturowego napędu powinna zapewniać zdolność produkcyjną i łatwy
montaż wymienność zespołoacutew części i elementoacutew zgodnie z obowiązującymi normami
obronnych oraz STANAG
b Pracochłonność produkcji powinna być ograniczona do minimum
c Dokumentacja technologiczna powinna spełniać wymogi zestawu norm obronnych
Wymagania projektowe
a W zakresie wymagań projektowych i technologicznych miniaturowy silnik
elektryczny napędu steroacutew musi spełniać wymagania dokumentoacutew normatywnych
b Wymiary ogoacutelne i montażowe powinny być zgodne z dokumentacją konstrukcyjną
zestawu bdquoGROMrdquo
c Miniaturowy napęd elektryczny powinien być wymienny w zakresie wymiaroacutew
montażowych
Miniaturowy napęd elektryczny posiada metalizację zgodnie z obowiązującymi
normami obronnymi oraz STANAG
d Elementy powłok środki eksploatacyjne i uszczelniające stosowane w miniatu-
rowym napędzie elektrycznym muszą być odporne na działanie mikroorganizmoacutew
76
owadoacutew i gryzoni podczas przechowywania w magazynach w opakowaniu i eksplo-
atacji oraz w zestawie znajdującym się w kontenerze transportowym
e Opoacuter obwodoacutew elektrycznych i wytrzymałość izolacji powinny być zgodne
z obowiązującymi normami obronnymi oraz STANAG
5 MΩ w normalnych warunkach klimatycznych (przy temperaturze otoczenia od 288
K do 308 K wilgotności względnej od 45 do 80 i ciśnieniu atmosferycznym od
840 hPa do 1067 hPa)
1 MΩ w podwyższonej temperaturze otoczenia 338 K
100 kΩ przy dużej wilgotności 98 (przy temperaturze 308 K)
Izolacja obwodoacutew elektrycznych miniaturowego napędu musi wytrzymać bez awarii
w stanie spoczynku i w normalnych warunkach klimatycznych wpływ rzeczywistego napięcia
o wartości co najmniej 100 V podczas testoacutew w dużej wilgotności nie mniej niż 60 V
432 Wymagania dotyczące sposoboacutew zabezpieczenia
Wymagania metrologiczne
a Dokumentacja projektowa i technologiczna w trakcie opracowania musi być poddane
badaniom metrologicznym w przedsiębiorstwie produkcyjnym
b Metrologiczne zabezpieczenie produkcji testowania i eksploatacji miniaturowego
napędu powinno spełniać wymagania norm obronnych oraz STANAG
433 Wymagania dotyczące surowcoacutew materiałoacutew i akcesorioacutew
a Materiały i powłoki stosowane przy opracowaniu miniaturowego napędu z gazo-
dynamicznym sterowaniem muszą spełniać wymagania norm obronnych i STANAG
Zgoda na wykorzystanie materiałoacutew deficytowych powinna być uzyskana w ustalonym
trybie
b Elementy zakupione produkty w tym roacutewnież standardowe a także surowce materiały
i poacutełprodukty wykorzystywane do produkcji miniaturowych napędoacutew muszą spełniać
wymagania warunkoacutew technicznych norm obronnych i STANAG
434 Wymagania dotyczące konserwacji opakowania i oznakowania
a Opakowanie miniaturowego napędu i modelu proacutebnego powinno zapewnić ich
bezpieczeństwo podczas transportu zgodnie z normami państwowymi i branżowymi
(warunki transportu kolejowego) i przechowywania w warunkach magazynowych
b Opakowanie i oznakowanie miniaturowego napędu muszą być zgodne z normami
obronnymi i STANAG
435 Wymagania specjalne
Na etapie dokumentacji projektowej należy opracować roacutewnież dokumentację
stanowiska kontroli parametroacutew napędu elektrycznego
77
5 Model matematyczny i metody kontroli parametroacutew bloku sterowania
z napędem elektrycznym
51 Wprowadzenie
Zautomatyzowane bloki sterowania z napędem elektrycznym są głoacutewnym środkiem
napędowym większości maszyn roboczych i agregatoacutew technologicznych w przemyśle
maszynowym hutnictwie transporcie i innych gałęziach przemysłu Głoacutewną tendencją
w rozwoju elektrycznych blokoacutew sterowania jest znaczna komplikacja wykonywanych przez
nich funkcji a także komplikacja zasad dotyczących ruchu maszyn roboczych przy
jednoczesnym zwiększeniu wymagań w zakresie dokładności wykonywanych operacji
Prowadzi to nieuchronnie do jeszcze większego skomplikowania funkcjonalnych
i technicznych cech elementoacutew sterujących napędem i naturalnie wymaga wykorzystania
w nim narzędzi komputerowych co stymuluje rozwoacutej mikroprocesorowych sterownikoacutew
i metod projektowania wspomaganego komputerowo Do głoacutewnych powodoacutew wykorzystania
urządzeń i systemoacutew cyfrowych w siłownikach o napędzie elektrycznym należy zaliczyć
następujące zalety cyfrowych metod przedstawienia informacji
wysoka odporność na zakłoacutecenia w warunkach silnych poacutel elektromagnetycznych
prosta kontrola transmisji zapisu i przechowywania danych
możliwość dostosowania i rozbudowy systemoacutew cyfrowych bez konieczności
wprowadzania większych zmian do oryginalnego sprzętu poprzez przeprogramowanie
Wykonanie dokładnych i szybkich systemoacutew siłownikoacutew z napędem elektrycznym
jako podstawowego elementu automatyzacji procesoacutew i systemoacutew sterowania
zapewniających wysoką skuteczność produkcji jest aktualnym naukowo-technologicznym
wyzwaniem Rozwoacutej techniki mikroprocesorowej doprowadził do stworzenia napędoacutew
elektrycznych z bezpośrednim sterowaniem cyfrowym ktoacuterych udział w ogoacutelnej liczbie
napędoacutew sterowanych stale rośnie Zalety tych systemoacutew przyczyniły się do ich szerokiego
zastosowania w roacuteżnych cyfrowych układach sterujących
Poniżej przedstawiono podstawowe parametry bloku sterowania wymagane do
automatycznej ich kontroli oraz opracowano model matematyczny bloku sterowania
z napędem elektrycznym do oceny konwergencji parametroacutew w produkcji seryjnej
52 Parametry bloku sterowania
Jedną z głoacutewnych cech jak powinien posiadać napęd bloku sterowania jest określona
dokładna powtarzalność danych wejściowych Zadane działanie wejściowe i precyzja jego
powtoacuterzenia określają żądaną zasadę ruchu osi napędu układu sterowania Do najbardziej
charakterystycznych tryboacutew pracy na podstawie ktoacuterych dokonuje się oceny i analizy
poroacutewnawczej właściwości napędoacutew sterowania są
tryb statyczny
graniczny tryb dynamiczny
procesy przejściowe występujące jako reakcja napędu na wymuszenia skokowe
Statyczny tryb napędu ocenia się za pomocą danych obciążeniowych Pod danymi
obciążeniowymi należy rozumieć zależność szybkości urządzeń kontrolnych w procesie
przejściowym od chwili przyłożenia obciążenia Pokazują one jak zmieniają się wymagane
78
momenty obrotowe i prędkość kątowa osi napędzanej przy zadanym pełnym obciążeniu osi
momentem maksymalnym
Dane obciążeniowe określają maksymalny moment obrotowy osiągany przez napęd
oraz maksymalną prędkość obrotową nieobciążonej osi wyjściowej Charakterystyka siłowa
elektrycznego bloku sterowania wskazuje że jego moment obrotowy na osi steru ma
tendencję do nasycenia Nasycenie charakterystyki jest określane granicznym trybem
dynamicznym
Sumaryczne oddziaływanie momentoacutew zawiasowego siły bezwładności i sił tarcia na
oś napędową steroacutew (warstwy smaru) jest opisane za pomocą funkcji przenoszenia
obciążenia Funkcja przenoszenia jest badana za pomocą charakterystyk amplitudowo-
fazowych elektrycznego bloku sterowania
Charakterystyka amplitudowa określa zależność amplitudy drgań steru od częstotli-
wości sygnałoacutew sterowania Charakterystyka fazowo-częstotliwościowa określa zależność
opoacuteźnienia fazowego osi wyjściowej bloku sterowania od częstotliwości sygnałoacutew
sterowania
Charakterystyki amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe prezentują zmianę amplitudy
momentu osiąganego przez blok sterowania w funkcji częstotliwości Na podstawie tych
charakterystyk można stwierdzić że dla zakresu niskich częstotliwości elektryczny blok
sterowania pracuje przede wszystkim na całkowite obciążenie W zakresie częstotliwości
powyżej częstotliwości odcięcia blok sterowania pracuje na obciążeniu bezwładnościowym
(inercyjnym)
Procesy przejściowe pokazują najbardziej poglądowy obraz charakteru zmian para-
metroacutew bloku sterowania w ruchu
Z analizy procesoacutew przejściowych wynika że w procesie rozpędzania spadek napięcia
na silniku gwałtownie wzrasta tworząc moment napędowy niezbędny do pokonania
bezwładności steru Obciążenie zawiasowe na sterze jest w tym czasie niewielkie poacuteźniej
prędkość obrotowa steru osiąga wartość bliską maksymalnej dostępnej prędkości bloku
sterowania Kąt obrotu steru zwiększa się zgodnie z krzywą zbliżoną do ekspotencjalnej
z nałożonymi na nią drganiami
W procesie wzrostu prędkości obrotowej prąd w silniku generuje moment napędowy
mający na celu pokonanie momentu bezwładności steru Po rozpędzeniu moment zmienia
swoacutej znak na ujemny i blok sterowania pracuje w trybie hamowania pokonując ujemny
moment zawiasowy
W oparciu o powyższe tryby pracy elektrycznego bloku sterowania można określić
następujące parametry
maksymalny moment zawiasowy
maksymalną prędkość obrotową
roboczy zakres kątoacutew wychylenia steroacutew
zakres odtwarzanych częstotliwości
fazowe opoacuteźnienie osi wyjściowej
Sprawdzanie parametroacutew wyjściowych bloku sterowania wymaga użycia specjalistycz-
nego sprzętu kontroli parametroacutew stanu technicznego urządzenia
79
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowania
Wraz z coraz większą złożonością blokoacutew sterowania użytkownicy przykładają więcej
uwagi na kwestie projektowania zautomatyzowanych środkoacutew kontroli ich jakości Wynika to
przede wszystkim z dążenia do zachowania wyjściowych wskaźnikoacutew jakości podczas całego
okresu eksploatacyjnego Ponadto poszukuje się rozwiązań ktoacutere przy zachowaniu innych
istotnych warunkoacutew zapewnią wysoki poziom wiarygodności kontrolowanych parametroacutew
Na istotę problemoacutew kontroli składają się trzy kwestie
co kontrolować
jak kontrolować
kiedy kontrolować
Kontrola wymaganych parametroacutew wiąże się bezpośrednio z szeregiem problemoacutew i dlatego
w procesie obsługi technicznej pożądane jest kontrolowanie nie wskaźnikoacutew a dokładniej je
opisujących parametroacutew
Metody oceny wpływu kontrolowanych parametroacutew na wskaźniki jakości można
podzielić na następujące grupy
metoda modelowania naturalnego (fizycznego)
metoda modelowania za pomocą pętli symulacji
metoda modelowania cyfrowego
analityczna metoda analizy
Zastosowanie w zaawansowanych technicznie systemach pokładowych elektrycznych
blokoacutew sterowania wymaga badań stanu technicznego na roacuteżnych etapach cyklu życia
obejmując szeroki zakres kontroli parametroacutew znaczących dla stanu technicznego urządzenia
Stały i ciągły rozwoacutej i doskonalenie wykonawczych urządzeń pokładowych ma znaczący
wpływ na kształt i właściwości środkoacutew kontrolnych Cechy charakterystyczne obecnego
etapu rozwoju urządzeń pokładowych to szerokie wykorzystanie mikroprocesoroacutew i cyfro-
wych metod kontroli stosowanie systemoacutew możliwych do rekonfiguracji i adaptacji
opracowanie roacuteżnych algorytmoacutew przetwarzania danych cyfrowych Bardzo często powstaje
przy tym potrzeba powiązania systemoacutew cyfrowych i analogowych w systemy hybrydowe
Opracowanie systemoacutew sterowania dla wysokomanewrowego pocisku rakietowego
wymaga rozwiązania szeregu zadań
Pierwsze zadanie polega na jak najbardziej szczegoacutełowym i dokładnym poznaniu
urządzeń do kontroli badanych obiektoacutew Celem jest wyjaśnienie głoacutewnych cech urządzeń
kontroli i cech charakterystycznych procesoacutew zachodzących w nich podczas kontroli
Drugim zadaniem jest ustalenie liczby kontrolowanych parametroacutew i zakresoacutew ich
zmienności Parametry mogą być zaroacutewno wybrane przez projektanta systemu jak i jego
użytkownika
Trzecie zadanie związane jest z rzeczywistym istnieniem lub możliwością stworzenia
środkoacutew technicznych zapewniających kontrolę parametroacutew
Na podstawie powyższego można sformułować kluczowe zadania dotyczące procesu
sterowania urządzeniami pokładowymi pociskoacutew rakietowych
80
zaprojektowanie zbudowanie i zbadanie modeli bloku sterowania jako przedmiotu
kontroli
zaprojektowania zbudowanie i zbadanie modeli urządzeń kontroli elektrycznego bloku
sterowania
opracowanie i zbadanie programoacutew kontroli
Budowa i badania modeli elektrycznego bloku sterowania obejmują określenie zadań
kontroli możliwych kryterioacutew jakości dla realizacji tych zadań i możliwych wskaźnikoacutew
jakości obiektu
Budowa i badania modeli systemoacutew kontroli obejmują określenie zależności
charakterystyk parametroacutew obiektu oraz znalezienie warunkoacutew ktoacutere umożliwią określenie
wartości parametroacutew na podstawie charakterystyk
Badanie programoacutew kontroli jest niezbędne do określenia wpływu możliwych działań
na oprogramowanie opracowania kryterioacutew oceny programoacutew połączenia programoacutew
z błędami i kryteriami optymalności systemoacutew kontroli
Tak więc zadaniem kontroli stanu technicznego bloku steroacutew jest wyboacuter konkretnych
działań ktoacutere pozwolą odpowiedzieć na trzy pytania
co i jak badać aby określić właściwości systemu kontroli (analiza)
jak zbudować system kontroli aby spełniał określone kryteria (synteza)
do czego należy dążyć przy tworzeniu systemu kontroli w przyszłości (idealny system)
i obecnie (optymalny system)
Wprowadzenie zautomatyzowanych lub automatycznych środkoacutew kontroli na roacuteżnych
etapach cyklu rozwoju może zapewnić jednolitość metod i urządzeń kontrolnych zwiększyć
obiektywność wynikoacutew kontroli i zapewnić odpowiedni poziom bezawaryjności dzięki
okresowej obsłudze urządzenia
Aby sfinalizować opracowanie bloku sterowania przed testowaniem przeprowadza się
modelowanie z wykorzystaniem wzorca lub rzeczywistego bloku systemu sterowania
W procesie symulacji komputer generuje sygnały czujnikoacutew zgodnie z aktualną pozycją
aparatu latającego (AL) w przestrzeni i przekazuje je na wejścia systemu sterowania sygnały
wyjściowe są tworzone z uwzględnieniem zadanych odchyleń steroacutew Kąty odchylenia
aerodynamicznych powierzchni sterowych pocisku są określane poprzez pomiar napięcia na
potencjometrach sprzężenia zwrotnego bloku sterowania
Wartości danych napięć po przetworzeniu analogowo-cyfrowym są przekazywane do
komputera pokładowego przeliczane na wartości kątowe i wykorzystane do symulacji lotu
AL
W ten sposoacuteb stanowisko modelowania (SM) jest przeznaczone do badania procesoacutew
pracy systemoacutew sterowania bezzałogowych statkoacutew powietrznych opisywanych przez
skomplikowane systemy roacutewnań roacuteżniczkowych Głoacutewną zaletą takich kompleksoacutew jest
możliwość uzyskania parametroacutew procesoacutew w czasie rzeczywistym niezależnie od
złożoności danego układu roacutewnań roacuteżniczkowych ze względu na wysoką prędkość
przetwarzania informacji
Stanowisko modelowania (SM) zapewnia rozwiązanie następujących kwestii
wypracowanie funkcjonowania kanałoacutew systemu sterowania w trybie stabilizacji
81
wypracowanie funkcjonowania systemu sterowania w trybie naprowadzania
Stanowisko modelowania składa się z aparatury i oprogramowania Schemat blokowy
SM jest przedstawiony na rys 51
Stanowisko do przeprowadzenia modelowania obejmuje następujące urządzenia
stanowisko modelowania w tym komputer osobisty karta wielokanałowego
przetwornika analogowo-cyfrowego (PAC) karta wielokanałowego przetwornika
cyfrowo-analogowego (PCA) karta kontrolera wejściawyjścia kanału cyfrowego
(KWeWy) kontroler sygnałoacutew cyfrowych (KSC)
badany system sterowania (autopilot)
przedział sterowania z blokiem napędowym
źroacutedła zasilania (zasilacze) badanego systemu sterowania i bloku napędowego
pulpit zdalnego sterowania SM
Rys 51 Schemat blokowy stanowiska modelowania (SM)
Sterowanie SM jest prowadzone przez operatora poprzez pulpit sterowania ktoacutery
wyświetla punkty kontroli sygnałoacutew analogowych Stanowisko pozwala na maksymalne
wykorzystanie rzeczywistego sprzętu systemu sterowania do wypracowania funkcjonowania
obiektu w roacuteżnych trybach aplikacji
SM daje możliwość modelowania pracy w następujących konfiguracjach
stanowisko ndash blok sterowania
stanowisko ndash system sterowania
stanowisko ndash system sterowania ndash blok sterowania
W pierwszym etapie symulacji badane jest funkcjonowanie stanowiska SM i jego
programu kontroli przy czym czujniki informacji podstawowej głowica samonaprowadza-
jąca system sterowania i siłowniki są symulowane przez modele matematyczne W drugim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku sterowania W trzecim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku systemu sterowania
82
W czwartym etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska systemu
sterowania i bloku sterowania
Wykorzystanie badanego bloku sterowania jest określane przez zadania rozwiązywane
w SM i stan gotowości reprezentowany przez jej część materialną
Pracę czujnikoacutew informacji podstawowej głowicy samonaprowadzającej symuluje się
odpowiednimi modelami matematycznymi w programie sterowania stanowiącego część
oprogramowania kompleksu Funkcjonowanie czujnikoacutew rzeczywistych bez sprzętu specjal-
nego można sprawdzić tylko funkcjonalnie podczas testowania wartości zerowych sygnałoacutew
wyjściowych z czujnikoacutew i jakościowo podczas testowania zasady zgodności znakoacutew
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego bloku sterowania
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego bloku sterowania
Blok steroacutew jest organem wykonawczym systemu sterowania określającym
charakterystyki dynamiczne kierowanego AL Charakterystycznym trybem pracy śledzącego
układu sterowania w systemie kierowania obracającego się obiektu jest wypracowanie
sygnału harmonicznego o wystarczająco dużej amplitudzie ktoacuterego częstotliwość jest roacutewna
częstotliwości obrotoacutew obiektu
120575119911119886119889 = 119860 ∙ sin(120596 ∙ 119905) (51)
gdzie
120575119911119886119889 - wypracowane przez system sterowania zadane odchylenie steru
A - amplituda sygnału wejściowego
120596 - częstotliwość kątowa 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 119899 n - częstotliwość obrotoacutew pocisku
t - czas bieżący
Podczas lotu obiektu po trajektorii amplituda kąta wychylenia steru może się zmieniać
w zakresie -20 do 20deg częstotliwość obrotu pocisku od 5 do 15 obrs Przy harmonicznej
zasadzie sterowania prędkość kątowa steru wynosi
= 119860 ∙ 120596 ∙ cos(120596 ∙ 119905)
Dla 119860 = 20119900 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 15 asymp 100119904minus1 = 2000119900119887119903119904
Uwzględniając powyższe parametry blokowi steroacutew stawiane są wysokie wymagania
dotyczące prędkości kątowej jego osi steroacutew przy czym oddziałują na niego aerodynamiczny
moment zawiasowy i siły bezwładności elementoacutew ruchomych w tym steroacutew Biorąc pod
uwagę pasmo przenoszenia kanału sterowania (kilka Hz) oraz częstotliwość przekładania
steroacutew na skutek obrotu można wnioskować że pasmo przenoszenia bloku steroacutew jest
zależna od częstotliwości obrotoacutew obiektu Modelowanie matematyczne procesu
naprowadzania AL sugeruje że w celu zapewnienia odpowiedniej jakości sterowania
opoacuteźnienie fazy systemu sterowania przez przełożenie steroacutew nie powinno przekraczać 30deg
83
Jeśli weźmiemy pod uwagę że pole informacji sterowania z powodu przechyłu
wyrzutni może być przesunięte o kąt do plusmn 15deg jak roacutewnież może wystąpić fazowe
zniekształcenie sygnału wprowadzane przez filtr na wejściu bloku sterowania to opoacuteźnienie
fazowe wprowadzane przez blok sterowania do pętli sterowania na częstotliwości obrotu
pocisku nie powinno być większe niż 10deg
Prędkość kątowa osi napędowej steroacutew i opoacuteźnienie fazowe napędu z maksymalną
prędkością obrotoacutew są głoacutewnymi parametrami ktoacutere określają jego charakterystyki
dynamiczne Przy określaniu parametroacutew bloku sterowania kryteriami głoacutewnymi są jego
charakterystyki dynamiczne zużycie energii masa i wymiary
Projektowanie bloku steroacutew i wyboacuter jego parametroacutew zależy przede wszystkim od
działających na stery obciążeń aerodynamicznych dopuszczalnej wielkości i wagi bloku
wymagań dotyczących niezawodności i szybkości działania
Generalnie struktura zużycie energii i konstrukcja bloku steroacutew zależy od typu AL
obciążeń działających na wyjściowe osie sterowania oraz szybkości działania systemu
sterowania
Jednym ze sposoboacutew wykonania bloku steroacutew dla wirujących pociskoacutew rakietowych
kroacutetkiego zasięgu jest blok sterowania z napędem elektrycznym z zastosowaniem krokowego
silnika bezszczotkowego prądu stałego z wykorzystaniem rezonansowej metody sterowania
Istota rezonansowej metody sterowania blokiem steroacutew jest następująca Obciążenia
bezwładnościowe działające na silnik wykonawczy bloku steroacutew zależą głoacutewnie od
momentoacutew bezwładności silnika przekładni i steroacutew Wypracowując sygnał harmoniczny
tAzad sin wymagana moc mechaniczna napędu harmР obliczana jest według wzoru
119875ℎ119886119903119898 = 05 ∙ 1198602 ∙ 120596 ∙ |119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| ∙ [minus119879119890119896119908 ∙ 120596 ∙ 119904119894119892119899(119870119911 + 1198690 ∙ 120596
2) + radic1 + 1198791198901198961199082 ∙ 1205962] (52)
gdzie
119870119911 - wspoacutełczynnik momentu zawiasowego
1198690 - moment bezwładności obciążenia
119879119890119896119908 - ekwiwalentna stała czasu bloku steroacutew
sign - funkcja znaku
Jednocześnie moc silnika wykonawczego musi spełniać następującą zależność
119875119908 ge 119875ℎ119886119903119898
gdzie 119875119908 ndash moc silnika wykonawczego
Dla harmonicznego sygnału sterującego obciążenia bezwładności mogą być
kompensowane przez specjalny imitator obciążenia pozwalający zapewnić pracę bloku
sterowania pod warunkiem że całkowite obciążenia bezwładności i zawiasowe są zbliżone do
zera
84
|119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| asymp 0 (53)
gdzie
119870119911 = 119870119911119886 + 119870119904119900
119870119911119886 - wspoacutełczynnik aerodynamicznego momentu zawiasowego steru
119870119904119900 - wspoacutełczynnik momentu symulatora obciążenia
119869119900 - moment bezwładności obciążenia bloku sterowania
Rysunek 52 przedstawia wykresy charakteryzujące zależność wymaganej mocy bloku
sterowania od wartości całkowitego wspoacutełczynnika momentu zawiasowego działającego na
stery przy roacuteżnej częstotliwości obrotu Wykresy pokazują że sztywność mechaniczna
symulatora obciążenia musi być tak dobrana aby zapewnić rezonans mechaniczny przy
średniej częstotliwości obrotoacutew AL oraz by częstotliwość rezonansu mechanicznego była jak
najwyższa Potrzebna moc mechaniczna bloku sterowania pozostaje praktycznie niezmienna
w odniesieniu do częstotliwości rezonansu mechanicznego Graniczną wartość całkowitego
obciążenia zawiasowego ustala się na podstawie wymaganej mocy silnika wykonawczego
Rys 52 Zależność wymaganej mocy napędu od wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
Na rys 53 przedstawiono wpływ prędkości obrotowej i wspoacutełczynnika momentu
zawiasowego na natężenie prądu zasilania bloku sterowania Zapewnienie rezonansu
elektromechanicznego na prędkości obrotowej AL pozwala znacznie zmniejszyć zaroacutewno
moc potrzebną do zasilania bloku sterowania jak i poboacuter prądu oraz opoacuteźnienie fazowe
Wysokie wymagania wobec charakterystyki dynamicznej bloku sterowania w szczegoacutel-
ności jego charakterystyk amplitudowych i fazowo-częstotliwościowych są zapewnione
poprzez małą bezwładność wirnika w silniku elektrycznym i dużą prędkość kątową osi steroacutew
z uwzględnieniem działania przekładni bloku sterowania 120596119898119886119909 Moment rozruchu bloku
85
sterowania 119872119908 powinien przewyższać 15divide2 razy maksymalny moment zawiasowy spowodo-
wany działaniem sił aerodynamicznych i bezwładności na stery
Rys 5 3 Wpływ wspoacutełczynnika momentu zawiasowego i prędkości obrotowej pocisku na poboacuter
prądu przez blok steroacutew
Analiza blokoacutew steroacutew opracowanych dla pociskoacutew wirujących pozwala ustalić
parametry charakteryzujące warunki ich pracy
- aerodynamiczny moment zawiasowy na obu sterach
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
- maksymalną siłę ścinania
- moment bezwładności steru
- moment tarcia na osi
- maksymalny kąt wychylenia steroacutew
- zasadę wypracowania sygnału wejściowego
Wyboru parametroacutew bloku sterowania dokonuje się zazwyczaj w następującej
kolejności
1 Maksymalny moment zawiasowy jest określany na podstawie analizy właściwości
aerodynamicznych obiektu
2 Potrzebne maksymalne minimalne i średnie prędkości kątowe steroacutew są określane na
podstawie warunkoacutew lotu w sposoacuteb następujący
а) średnia kątowa prędkość bloku sterowania
120596119904119903 =1
119879int 120596(119905)119889119905 =
119879
0
4 ∙ 1198600 ∙ 119899 (54)
gdzie
T - okres obrotu pocisku
120596(119905) - chwilowa prędkość kątowa pocisku
1198600 - maksymalne odchylenie steru
86
b) maksymalna prędkość kątowa
120596119898119886119909 = 2 ∙ 120587 ∙ 1198600 ∙ 119899 (55)
3 Określa się potrzebną moc zasilania bloku sterowania i wybiera się moc silnika
elektrycznego
119875119908 =119872119908 ∙ 120596119898119886119909
4
(56)
4 Przełożenie przekładni wybiera się w następujący sposoacuteb
Dopuszczalne maksymalne i minimalne wartości przełożenia przy znanym maksymalnym
momencie zawiasowym danych źroacutedła zasilania i silnika są określane na podstawie wyrażeń
(57) (58)
119895119898119886119909 =119880119911119886119904
119862119890 ∙ 120596119898119886119909
(57)
119895119898119894119899 =119872119898119886119909 ∙ 119877119905119880119911119886119904 ∙ 119862119872
(58)
gdzie
119880119911119886119904 - napięcie zasilania
119862119872 119862119890 - wspoacutełczynniki momentu i przeciw siły elektromotorycznej
119877119905 - opoacuter uzwojenia twornika
119895119898119894119899 119895119898119886119909 - odpowiednio dopuszczalny minimalny i maksymalny wspoacutełczynnik redukcji
119872119898119886119909 - maksymalny moment zawiasowy obciążenia
Przełożenie przekładni jest wybierane z zakresu
119895119898119886119909 gt 119895 gt 119895119898119894119899
Według wzoru (53) oblicza się całkowity wspoacutełczynnik momentu zawiasowego 119870119911 ktoacutery
zapewnia minimalną potrzebną moc
119870119911 = 1198690 ∙ 1205962 asymp 2 ∙ 120587 ∙ 1198992 ∙ 119869119905 ∙ 119895
2
gdzie
1198690 - całkowity moment bezwładności obciążenia przyłożony do wału napędu
119869119905 - moment bezwładności wirnika silnika
Znając zakresy prędkości obrotowych pocisku i działających aerodynamicznych
momentoacutew zawiasowych wybiera się sztywność symulatora obciążenia Po wstępnych
obliczeniach przeprowadza się modelowanie matematyczne oraz określa się charakterystyki
amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe bloku sterowania
Blok sterowania składa się z następujących elementoacutew
- filtra wejściowego
- korektora sygnału błędu
87
- wstępnego wzmacniacza sygnału błędu
- wzmacniacza mocy
- silnika wykonawczego
- potencjometru sprzężenia zwrotnego
- sprężynowego symulatora obciążenia zawiasowego
542 Opracowanie schematu elektrycznego bloku sterowania
Schemat elektrycznego bloku steroacutew przedstawiono na rys 54
W bloku steroacutew może być zastosowane zaroacutewno pozycyjne sprzężenie zwrotne jak
i prędkościowe sprzężenie zwrotne poprawiające stabilność bloku steroacutew co zapewnia się
wyborem parametroacutew elementu korekcyjnego
Proponuje się zastosować przedział liniowy z pozycyjnym sprzężeniem zwrotnym
i całkująco-roacuteżniczkującym elementem korekcyjnym Parametry układu określa się w
procesie modelowania matematycznego Na wejściu bloku sterowania zastosowano filtr
aperiodyczny
Wyboacuter silnika wykonawczego pomimo znanej mocy zależy od napięcia zasilania
oporności układu twornika wspoacutełczynnikoacutew przeciw siły elektromotorycznej i momentu
obrotowego jak roacutewnież momentu bezwładności wirnika
Rys 54 Schemat funkcjonalny elektrycznego bloku steroacutew
119877119905 ndash opoacuter uzwojenia twornika 119869119905ndash moment bezwładności twornika silnika 1198690ndash moment bezwładności
obciążenia 119869119889ndash doprowadzony moment bezwładności 119871119905ndash indukcyjność uzwojenia twornika silnika
wykonawczego 119880119904119904 ndash sygnał sterujący silnika wykonawczego 119872119904 ndash moment obrotowy rozwijany
przez silnik wykonawczy 1198720 ndash moment obciążenia pozycyjnego 119862119872 119862119890 ndash wspoacutełczynniki momentu
obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej 119895 ndash przełożenie przekładni 119870119905119903 ndash wspoacutełczynnik
proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia w ruchu i bezruchu 119870119911 ndash wspoacutełczynnik momentu
pozycyjnego 1198791 1198792 ndash stałe czasowe elementu korekcji 119879119891 ndash stała czasowa filtru wejściowego 120575119904 ndash
88
kąt skrętu steru 119880119901119904119911 ndash sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego 119870119901119904119911 ndash wspoacutełczynnik pozycyjnego
sprzężenia zwrotnego 119880119904119905 ndash sygnał sterujący
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego bloku sterowania
Model matematyczny bloku sterowania składa się z następującego układu roacutewnań
(59divide536)
иwtct RRRR (59)
otd JjJJ 2 (510)
t
tt
R
LТ (511)
psz
spszs
pszpsz
sign )(50 (512)
f
wewewe
Тdt
d 0 (513)
pszwe (514)
2
11
Tdt
d (515)
11
12 Tdt
d (516)
222
221
12
2
12
)(
0
dlasignU
dlaU
dla
U
zas
zasss
(517)
t
t
ct
еss
t
Т
iR
jСU
dt
di
1
(518)
2
махtмахtogr
t
iiiii
(519)
jniСМ ogr
tмs (520)
szo КM (521)
trtrtr МКМ (522)
))()1)(1()(()( 3212123 ossosp МКMsignKKsignКМКMKMM (523)
opd МММ (524)
21jJ
Me
t
s (525)
89
o
d
I
Me 2
(526)
d
ot
J
JjJ 2
2
13
(527)
)(1( 221 h
dt
dsignsignK
(528)
)1))((1( 132 КММКMsignsignK tros (529)
)))1)(((1( 4211413 vKeesignKsignsignК ss (530)
)(1( 21
4h
dt
d
dt
dsignsignK s
(531)
1311
31 )1()( eК
J
J
dt
dRQK
dt
d
d
osc
(532)
))1()(1()( 222232
2
13
2
QKKeКJ
jJ
dt
dRQK
dt
d
d
tsc (533)
2
dt
d s (534)
)()1()1( 3323 cc
d
dsc QKКQJ
ММKK
dt
d
(535)
311211 ))(( QKvsign
dt
dss
s
(536)
W roacutewnaniach tych wykorzystano następujące oznaczenia
tR - opoacuter uzwojenia twornika
wR - opoacuter wyjściowych przełącznikoacutew wzmacniacza
иR - opoacuter wewnętrzny zasilacza
ctR - całkowity opoacuter układu twornikowego
tJ - moment bezwładności twornika silnika
oJ - moment bezwładności obciążenia
dJ - doprowadzony moment bezwładności
tL - indukcyjność uzwojenia twornika silnika wykonawczego
psz - dyskretność pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
zasU - napięcie zasilania
ssU - sygnał sterujący silnika wykonawczego
ti - prąd w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
ogr
ti - prąd ograniczenia w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
maxi - ograniczenie prądu twornika silnika wykonawczego
sМ - moment obrotowy rozwijany przez silnik wykonawczy
oМ - moment obciążenia pozycyjnego
tbМ - moment tarcia w bezruchu
90
trМ - moment tarcia w ruchu
pM - moment obciążenia z uwzględnieniem nieciągłości połączeń
1cM - doprowadzony moment obrotowy na osi bloku steroacutew
ем СС - wspoacutełczynniki momentu obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej
j - przełożenie przekładni
n - sprawność przekładni
trK - wspoacutełczynnik proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia
w ruchu i bezruchu
41КК - wspoacutełczynniki nieciągłości struktury
zК - wspoacutełczynnik momentu pozycyjnego
1e - przyspieszenie kątowe elementu prowadzącego
2е - przyspieszenie kątowe elementu napędzanego
s - kąt skrętu steru
1s - luka kątowa między elementami
v - połowa maksymalnej wartości luzu wału wyjściowego
1 - szerokość strefy martwej przedwzmacniacza
2 - szerokość strefy liniowej przedwzmacniacza
21 TT - stałe czasowe elementu korekcji
fТ - stała czasowa filtru wejściowego
0we - sygnał wejściowy
we - sygnał na wyjściu filtra
psz - sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
p - prędkość kątowa początku wspoacutelnego ruchu
prowadzącego i napędzanego elementu
с - prędkość kątowa wspoacutelnego ruchu prowadzącego i napędzanego elementu
1 - prędkość kątowa prowadzącego elementu
2 - prędkość kątowa napędzanego elementu
- sygnał błędu
1 - pośrednia wartość sygnału błędu
2 - sygnał na wyjściu elementu korekcji
R - wspoacutełczynnik odtwarzania przy zderzeniu elementoacutew
h - krok całkowania
Q - odwrotność h
Dany model matematyczny jest używany przy wyborze parametroacutew i analizie jakości
działania elektrycznego bloku sterowania
Wyniki modelowania elektrycznego bloku sterowania
Z analizy przestawionego poniżej wykresu na rys 55 wynika że napęd z przełożeniem 36
praktycznie nie posiada zapasu momentu obrotowego ale ma znacznie większy zapas
prędkości Najbardziej celowym jest wybrać reduktor o przełożeniu 65
91
Rys 55 Mechaniczne charakterystyki napędu
1 ndash wymagana charakterystyka mechaniczna obciążenia napędu 2 ndash graniczna charakterystyka mecha-
nicznego obciążenia napędu zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 36 V i
przy napięciu nominalnym 27 V 3 - graniczna charakterystyka mechanicznego obciążenia napędu
zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 65 i przy napięciu nominalnym 27 V
W procesie matematycznego modelowania i obliczeń fazowo-częstotliwościowych
charakterystyk napędu określono że w całym zakresie częstotliwości i momentoacutew
zawiasowych (obrotowych) posiada tylko nieznaczne zniekształcenia amplitudowe i fazowe
Określenie czasu procesu przejściowego Reakcja napędu na skokowe oddziaływanie przy
braku i obecności momentu obrotowego pokazuje że stała czasu napędu wynosi 65divide7 ms
Dla zabezpieczenia stabilności napędu przy odpracowaniu reakcji na skokowe i harmoniczne
sygnały wejściowe w strukturze napędu w kanale sygnału błędy są eliminowanie przez
korekcyjny człon całkująco-roacuteżniczkujący W związku ze zmniejszeniem stałej czasu silnika
w poroacutewnaniu z analogiem zmieniała się stała czasu licznika tego członu i stała T1=00035 s
i T2=00007 s
Wnioski
Wskutek przeprowadzenia wstępnych obliczeń otrzymano następujące zakresy parametroacutew
zakres przełożeń reduktora roacutewny od 22divide196 Wybrane przełożenia napędu reduktora
36 nie są bliskie optymalnemu rozwiązaniu
elektromechaniczna stała czasu napędu wyliczona na podstawie wstępnych danych
wejściowych jest roacutewna 66 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 24 Hz
statyczny błąd napędu nie przekracza 05 stopnia
dla stabilnej pracy napędu do struktury napędu wprowadzono człon całkująco-
roacuteżniczkujący ze stałą czasu T1=0002 s w liczniku i T2=00007 s w mianowniku
1
2
3
M [Nm]
W [0s]
3500
3000
3500
2000
1500
1000
500
0 05 1 15 2 25 3 350
92
dla zabezpieczenia stabilności napędu szerokość liniowej strefy przedwzmacniacza
powinna wynosić 15divide2 stopni
dla zabezpieczenia połączenia napędu z systemem cyfrowego sterowania na wejściu
napędu powinien być wprowadzony filtr II rzędu o stałej czasu 0001s
544 Ocena parametroacutew elektrycznego bloku sterowania na podstawie wynikoacutew
modelowania matematycznego
Modelowanie matematyczne funkcjonowania AL pozwala sformułować następujące
wymagania w odniesieniu do charakterystyk bloku sterowania
1 Zakres zmian prędkości obrotowej rakiety - 6divide20 obrs
2 Obciążenia działające na oś steroacutew bloku sterowania
- maksymalny moment zawiasowy działający na stery - 10 Nm
- maksymalny wspomagający moment zawiasowy działający na stery - 03 Nm
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego od +002 (wspomagający) do
006 (przeciwdziałający) Nmo
- moment tarcia na osi nie więcej niż 01 Nm
- maksymalna siła ścinania działająca na jeden ster nie więcej niż 170 N i przyłożona
w osi steru
3 Maksymalny kąt odchylenia steru z gazodynamicznym sterowaniem musi wynosić +20
stopni
4 Napięcie źroacutedła zasilania od 27 do 30V
5 Przy podaniu na wejście bloku sterowania sygnału harmonicznego opoacuteźnienie fazy dla
wszystkich warunkoacutew pracy nie powinno przekraczać
- 4deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 6deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 12deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 15deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
6 Zniekształcenia amplitudy nie powinny przekraczać 3 dB
7 Błąd statyczny przy obciążeniu elementu wyjściowego maksymalnym momentem
zawiasowym nie może przekraczać 15deg
Takie wymagania co do parametroacutew wobec bloku sterowania zapewnią
1 Zakres przełożeń reduktora roacutewny 20divide60 Wybrane przełożenie przekładni bloku
sterowania 35 jest bliskie optymalnego
2 Elektromechaniczna stała czasowa bloku sterowania obliczona na podstawie wstępnych
danych wyjściowych wynosi 75 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 20 Hz
3 W celu zapewnienia pracy bloku sterowania w roboczym zakresie częstotliwości
niezbędne jest wykorzystanie sprężynowego obciążnika
4 Z analizy wynika że w celu zapewnienia wymagań charakterystyk fazowo-
częstotliwościowych sztywność sprężynowego obciążnika powinna wynosić 0025divide0035
Nmo przy tym opoacuteźnienia faz po podaniu na wejście bloku sterowania sygnału
93
harmonicznego o amplitudzie 85V (10 stopni) i napięciu 25V mają charakterystyki nie
gorsze niż
- 3deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 5deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 7deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 8deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
co spełnia wymagania stawiane blokowi sterowania
5 Błąd statyczny steroacutew bloku sterowania nie przekracza 15deg
6 W celu stabilnej pracy bloku sterowania do jego struktury wprowadzono korekcyjny
element całkująco-roacuteżniczkujący ze stałą czasową T1 = 0002 s w liczniku i T2 = 00007 s
w mianowniku
7 W celu zapewnienia stabilności bloku sterowania szerokość liniowej strefy przed-
wzmacniacza powinna wynosić 125divide15deg
8 Aby zapewnić sprzężenie bloku sterowania z cyfrowym systemem sterowania na wejściu
bloku należy wprowadzić drugi filtr ze stałą czasową 0001 s
94
IV CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 Badanie wpływu elementoacutew konstrukcji modelu rakiety GROM na jego
charakterystyki aerodynamiczne
61 Wprowadzenie
W tunelu aerodynamicznym prędkości poddźwiękowych i naddźwiękowych T-6 HAI
wykonano badania charakterystyk aerodynamicznych modelu rakiety GROM wykorzystując
wagi aerodynamiczne AWT-6
Określenie charakterystyk aerodynamicznych wykonywano w kilku kierunkach Po
pierwsze otrzymano charakterystyki aerodynamiczne korpusu jak roacutewnież korpusu
z powierzchniami nośnymi dla liczb Macha 05 08 10 115 i 20 w zakresie kątoacutew natarcia
(ataku) od -4deg do 16deg Charakterystyki otrzymano dla dwoacutech położeń powierzchni nośnych
w tunelu - dla γ=0deg i γ=45deg Pełne zestawienie badań przeprowadzono dla zerowego
wychylenia steroacutew dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Pozostała część badań to określenie wpływu
wychylenia steroacutew wysokości na charakter zmiany wspoacutełczynnikoacutew sił i momentoacutew
aerodynamicznych Badania dla prędkości wyrażonej liczbą Macha 05 08 10 115 i 20
wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew wysokości w zakresie od 0deg do +15deg z krokiem 5deg
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku
GROM
Zdjęcie modelu badań przedstawiono na rys 61 Na rys 62 przedstawiono schemat
aerodynamiczny modelu ktoacutery odwzorowuje pocisk GROM w skali 12
Rys 61 Zdjęcie modelu badań
95
- charakterystyczna długość L=7765 mm
- charakterystyczna powierzchnia S=000101736 Φ =36 mm
- X - środka masy 395 od początku igły
Rys 62 Aerodynamiczny schemat modelu rakiety GROM z powierzchniami nośnymi
i sterującymi
Rys 63 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=0deg
96
Rys 64 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=12deg
Schemat aerodynamiczny modelu jest wykonany zgodnie z układem aerodynamicznym
bdquokaczkardquo Na części nosowej nasadkę aerodynamiczną jak w realnym pocisku Cztery
stateczniki znajdują się w tylnej (ogonowej) części modelu przy tym γ=0 odpowiada takiemu
położeniu statecznikoacutew przy ktoacuterym para statecznikoacutew znajduje się w płaszczyźnie
pionowej Powierzchnie steroacutew znajdują się w płaszczyźnie poziomej Za pomocą urządzenia
wstawianego kąt ustawienia steroacutew można zmieniać skokowo w przedziale od 0deg do 15deg
z krokiem 5deg W płaszczyźnie poziomej z przesunięciem względem płaszczyzny pionowej
umieszcza się destabilizatory (rys 62)
Model naddźwiękowej części tunelu z wstawkami dysz dla M=15 przedstawiono na
rys 63 i 64
Jak pokazano na rys 62 obroacutet w przechyle o 45deg przeprowadza się zgodnie z ruchem
wskazoacutewek zegara przy obserwacji modelu z przodu
Celem badań było uzyskanie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku GROM
w wariancie z powierzchniami sterującymi i nośnymi metodą wagową w zakresie liczb
Macha od 05 do 20 (M=05 08 10 115 20) przy zmianie kąta natarcia od -4deg do 16deg
Miejscem przeprowadzenia badań był tunel aerodynamiczny T-6 HAI Badania
i opracowanie wynikoacutew przeprowadzono zgodnie z przyjętą w HAI metodyką
Tunel aerodynamiczny T-6 HAI z częścią roboczą 06x06m jest kanałem okresowego
działania z zakresem roboczym liczb Macha od 05 do 40 Przy pracy w obszarze pod-
dźwiękowych i dźwiękowych prędkości w dyszach umieszcza się perforowane wstawki
o stopniu perforacji 24 (rys 65) ktoacutere pozwalają zmniejszyć wpływ krawędzi i uniknąć
zamykania części roboczej w obszarze prędkości przydźwiękowych kiedy na modelach poja-
97
wiają się obszary z prędkościami naddźwiękowymi Liczby Macha w tych reżimach zmienia-
ją się w sposoacuteb ciągły poprzez zmianę ciśnienia w komorze tunelu aerodynamicznego
Rys 65 Perforowane płyty w tunelu aerodynamicznym
W celu uniknięcia przepływu powietrza między ściankami komory ciśnienia
i wstawkami dysz istnieje system hermetyzacji bazujący na podaniu sprężonego powietrza
pod dysze i gumowe uszczelki wmontowane w powierzchnię boczną wstawki
W celu kompensacji narastania warstwy przygranicznej goacuterny i dolny panel części
roboczej ustawia się pod kątem rozwarcia strumienia 1deg Roacutewnoległość dwu pionowych
ścianek trzeba zachować w celu przeprowadzenia obserwacji optycznych
W celu przeprowadzenia badań tunel aerodynamiczny T-6 jest wyposażony
w mechaniczne automatyczne wagi aerodynamiczne AWT-6 przeznaczone do bezpośrednie-
go pomiaru sił (XYZ) i momentoacutew (Mx My Mz) działających na model w układzie
wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Każdy element wagi ma cztery zakresy pomiarowe
Zmiany zakresu dokonuje się drogą zmiany ciężaru roacutewnoważącego obciążenie
Liczbę Macha i opoacuter w roboczej części tunelu aerodynamicznego wylicza się
z wynikoacutew pomiaru ciśnienia statycznego w części roboczej i pełnego ciśnienia całkowitego
w komorze tunelu Statyczne i całkowite ciśnienie określa się przez pomiar parametroacutew
strumienia (PPS) PPS mierzy ciśnienia absolutne ktoacutere wykorzystuje się do określenia
parametroacutew strumienia
Ze stosunku ciśnień całkowitego i statycznego określa się prędkość strumienia
powietrza wyrażonego liczbą Macha zgodnie z formułą (61)
98
119872 = radic5 ∙ [(119901119900
119901119904119905)
27frasl
minus 1] (61)
gdzie 119901119900- ciśnienie całkowite
119901119904119905- ciśnienie statyczne
Zmierzony opoacuter aerodynamiczny wyraża się w postaci następującej
119902 = 07 ∙ 1198722 ∙ 119901119904119905 (62)
Do otrzymanych wynikoacutew parametroacutew strumienia wprowadza się poprawki na
wspoacutełczynnik pola ktoacutery określa się w rezultacie badania pola ciśnień statycznych za pomocą
wielokrotnego sondowania ciśnienia statycznego
Wartości oporoacutew zmieniają się w zależności od rodzaju pracy urządzenia od 11270 do
67000 Nm2
Model umieszcza się w strumieniu przy pomocy tylnego (ogonowego) poziomego
uchwytu ktoacutery umocowany jest bezpośrednio do stabilnego zawieszenia
Liczby Re obliczone dla odcinka tunelu o długości 1 m przyjmują wartości od
112x106 do 226x106
Badania aerodynamiczne przeprowadzono dla prędkości wyrażonej liczbą Macha roacutewną
05 09 115 15 20 i 30 w zakresie kątoacutew natarcia od -4deg do 16deg z krokiem 2deg
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badań
Wyniki badań eksperymentalnych przedstawiono w załącznikach A i B w postaci wy-
kresoacutew i tabel w układzie wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Przy obliczaniu wspoacuteł-
czynnikoacutew aerodynamicznych za obszar charakterystyczny przyjmowano środek korpusu
modelu za charakterystyczny wymiar liniowy przyjmowano długość korpusu modelu
Przy opracowaniu danych eksperymentalnych w uzyskane wyniki wnoszono poprawki
na wzajemny wpływ składowych wag tj obudowę elementoacutew wagi i elementy zawieszenia
jak roacutewnież na skos strumienia w części roboczej tunelu aerodynamicznego
Dla modelu pocisku GROM przekroacutej poprzeczny korpusu wynosi S=000101736 m2
długość korpusu l=07765 m Wspoacutełczynniki momentoacutew obliczone w stosunku do środka
masy położonego w odległości 0395 m od noska igły co w jednostkach względnych wynosi
119909119879 =05087
1 1 1 1 ndash 0
Kąt przechylenia pocisku rakietowego
Rodzaj powierzchni nośnych
Rodzaj steroacutew
Wariant destabilizatoroacutew
Rodzaj korpusu
Rys 66 Kodowanie czteroznakowe modelu pocisku rakietowego
99
Przykład 1 1111-45 - model zawierający korpus destabilizatory stery skrzydła zadany kąt
przechylenia 45 stopni
Przykład 2 1011-90 - model zawierający korpus stery skrzydła zadany kąt przechylenia 90
stopni
Program badań i numery protokołoacutew badań dla modelu GROM-M przedstawiono
w tabeli 61
Dla oznaczenia stanu modeli wprowadzono kodowanie czteroznakowe rys 66
w ktoacuterym pierwsza cyfra oznacza rodzaj korpusu pocisku druga cyfra oznacza wariant
destabilizatoroacutew trzecia cyfra wskazuje na rodzaj powierzchni steroacutew i czwarta - określa
rodzaj powierzchni nośnych
Dla modelu pocisku GROM badano jeden rodzaj korpusu jeden rodzaj powierzchni
nośnych i jeden wariant steroacutew kierowania
Przy nieobecności elementu modelu w oznaczeniu stanu pojawia się 0
Tabela 61
Program badań modelu rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 HLI
γ M
deg 05 08 10 115 20
Korpus
1000 0 235205 235204 235203 235202 235604
Korp + Pnoś 0 235103 235102 235104 235105 235605
1001 45 235109 235108 235107 235106 235606
δ=0o
1111-0 0
234802
234805 234801 234803 234804 235607
δ =0deg
1111-45 45 234807 234806 234808 234809 235608
δ =0deg
1111-90 90 234813 234812 234811 234810 235609
δ =5deg
1111-0 0
234910
234914
234909
234913 234911 234912 235701
δ =10deg
1111-0 0 234908 234907 234906 234905 235702
δ =15deg
1111-0 0
234814
234902 234901 234903 234904 235703
δ =0o-D
1011-45 45 235111 235110 235112 235201 235704
Zakres kątoacutew ataku od -4deg do 16deg Δα = 2deg
Badanie aerodynamicznych charakterystyk korpusu z powierzchniami nośnymi
Badanie aerodynamicznych charakterystyk izolowanego korpusu i korpusu
z powierzchniami nośnymi przeprowadzono w szerokim zakresie liczb Macha od M=05 do
M=20 Charakterystyki aerodynamiczne korpusu z powierzchniami nośnymi otrzymano dla
100
dwoacutech kątoacutew przechyłu γ=0deg i γ=45deg Z wykresoacutew na rysunkach A6 ndash A10 (załącznik A)
wynika że przy wszystkich badanych liczbach Macha kąt przechylenia ma wpływ na
właściwości nośne korpusu z powierzchniami nośnymi dla wszystkich zakresoacutew badanych
kątoacutew natarcia Przy γ=0deg wspoacutełczynnik siły nośnej jest większy niż dla γ=45deg odpowiednio
stateczność kombinacji korpus + powierzchnie nośne dla γ=0deg jest większa (załącznik A
rysunki A26 ndash A30) Z rysunkoacutew tych wynika że przy przejściu w obszar naddźwiękowych
liczb Macha stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi zmniejsza się
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
ze sterami niewychylonymi wykonano dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Z wykresoacutew zależności
wspoacutełczynnika siły nośnej od kąta ataku (załącznik A rysunki A46 ndash A50) wynika że jak
i dla korpusu z powierzchniami nośnymi obserwuje się zmianę właściwości nośnych modelu
i zapasu statycznej stateczności
Poroacutewnanie wspoacutełczynnikoacutew aerodynamicznych dwoacutech badań modelu pełnego dla
kąta zerowego odchylenia steroacutew i M=05 pokazuje dobrą powtarzalność wynikoacutew
eksperymentu (załącznik A rysunki A41 A46 A66)
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
dla liczb Macha od 05 do 20 wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew 0deg +5deg +10deg i +15deg Za
kąt dodatni odchylenia przyjmuje się taki kąt ktoacutery prowadzi do dodatniego zwiększenia siły
nośnej Dla liczb Macha roacutewnych 05 i 08 otrzymano charakterystyki aerodynamiczne dla
kąta wychylenia steroacutew δ=-15deg Wyniki badań eksperymentalnych wpływu odchylenia steroacutew
przedstawiono na rysunkach 86 120 (załącznik 22)
Jak wynika z rysunkoacutew A85ndashA87 (załącznik A) efektywność steroacutew w obszarze
prędkości poddźwiękowych i okołodźwiękowych przy dodatnich kątach natarcia ze
zwiększeniem kąta wychylenia steroacutew silnie się zmniejsza Dla M=2 jak pokazano na
rysunku A88 przyrost wspoacutełczynnika siły nośnej obserwuje się dla wszystkich badanych
kątoacutew wychylenia steroacutew w całym zakresie kątoacutew natarcia
64 Metrologiczne zabezpieczenie badań
Działalność laboratorium dopuszcza się na podstawie protokołu odbioru laboratorioacutew
aerodynamicznych na bazie tuneli aerodynamicznych T-3 T-4 i tunelu T-6 prędkości
naddźwiękowych Państwowego Uniwersytetu Aerokosmicznego zatwierdzonego przez
Państwowy Komitet Polityki Przemysłowej Ukrainy z dnia 29062001
Błąd bezwzględny ΔM pomiaru liczby M określano zgodnie z metodyką obroacutebki
wynikoacutew pomiaroacutew pośrednich następująco (63)
∆119872 = radic(120597119872
1205971198750)
2
∙ ∆11987502 + (
120597119872
120597119875119904119905)
2
∙ ∆1198751199041199052
(63)
101
gdzie (120597119872
1205971198750) (
120597119872
120597119875119904119905) ndash pochodne cząstkowe funkcji 119872 = 119891(1198750 119875119904119905) względem 119875119900 i 119875119904119905
∆1198750 ∆119875119904119905 ndash błędy bezwzględne wynikoacutew pomiaroacutew 1198750 119875119904119905
Wyniki obliczeń wartości ∆1198750 = ∆119875119904119905 = 01 przedstawiono w tabeli 62 w postaci
błędu względnego (64)
120575119872 =∆119872
119872∙ 100
(64)
Tabela 62
Błąd pomiaru liczby M
M ΔM 120633119924
050 00028 056
060 00023 038
070 00019 027
080 00017 021
090 00015 017
095 00015 016
100 00014 014
105 00014 013
110 00014 013
115 00014 012
Wnioski
Na podstawie analizy danych eksperymentalnych można wyciągnąć wniosek że dla
wszystkich badanych liczb Macha kąt przechylenia pocisku rakietowego ma wpływ na nośne
właściwości korpusu z powierzchniami nośnymi w całym badanym zakresie kątoacutew natarcia
Przy przepływie naddźwiękowym dla maksymalnej prędkości pocisku Grom (M=2)
stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi jak i całego modelu zmniejsza się
Efektywność steroacutew zmniejsza się poczynając od dodatnich kątoacutew natarcia dla
poddźwiękowych i okołodźwiękowych prędkościach lotu
7 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew
71 Badanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1
711 Obiekt badań
Obiektem badań jest demonstrator (model) bloku steroacutew stanowiący podzespoacuteł prze-
działu kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego Zestawu Rakietowego GROM
102
Do badań przeznaczono pojedynczy modelu elektromechanicznego bloku steroacutew
wykonanego zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną
Blok z napędem elektrycznym steroacutew (rys 71) stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z napędem gazowym Blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
realizuje funkcje zaroacutewno aerodynamicznego jak roacutewnież gazodynamicznego sterowania
pociskiem (napęd hybrydowy) Sterowanie gazodynamiczne trwa przez 07 s od momentu
startu następnie sterowanie przejmuje układ z napędem elektrycznym
Rys 71 Blok steroacutew z napędem elektrycznym
Rys 72 Serwomechanizm elektryczny bloku steroacutew
103
W skład hybrydowego bloku steroacutew wchodzą następujące zespoły
- serwomechanizm (stery silnik elektryczny i przekładnia mechaniczna) rys 72
- prochowy silnik sterujący (PSS) pracujący w początkowej fazie lotu
- nadajnik prędkości kątowych (NPK)
- zespoacuteł destabilizatora
- bateria termiczna
- układ elektroniczny (wzmacniacz przetwornica napięcia)
- złącza elektryczne (do łączenia z GSN i wyrzutnią)
Wprowadzenie do konfiguracji pocisku rakietowego zestawu GROM hybrydowego
bloku sterowania wyeliminuje konieczność stosowania prochowego akumulatora ciśnienia
(PAC) wraz z turbogeneratorem stanowiących pokładowe źroacutedło zasilania aparatury pocisku
Celem badań była ocena rozwiązania konstrukcyjnego hybrydowego bloku steroacutew pod
względem
- poprawności działania modelu bloku steroacutew w trakcie badań stacjonarnych
w warunkach zakładowych
- sprawdzenia parametroacutew technicznych modelu bloku steroacutew
- ustalenia czy blok steroacutew można przeznaczyć do montażu w zespołach wyższego rzędu
pocisku rakietowego GROM
Model bloku steroacutew oceniano na podstawie wymagań dotyczących parametroacutew
funkcjonowania bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
przedstawionych w dokumencie pn bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja
obsługirdquo W ramach przygotowania badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie
i stanowisko SKPM-1
712 Przebieg badań
W trakcie badań modelu bloku steroacutew GROM wykonanego zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano sprawdzenie parametroacutew technicznych na stanowisku SKPM-1
(rys 73) ktoacuterych zakres przedstawiono w punkcie 714
Rys 73 Stanowisko SKPM-1
104
Stanowisko SKPM-1 przeznaczone jest do sprawdzenia regulacji i przeprowadzenia
badań bloku elektromechanicznego steroacutew Badania wykonano zgodnie z wymaganiami oraz
instrukcją bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja obsługirdquo Sprawdzenia
wykonywane są przy pomocy programu MPexe zainstalowanego na komputerze
stanowiącym wyposażenie stanowiska
7121 Sprawdzenie montażu elektrycznego
Sprawdzenie połączeń elektrycznych pomiędzy złączami elektrycznymi i łączoacutewką
bloku steroacutew wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie połączenia elektryczne nie powinny posiadać przerw
Rys 74 Wynik pomiaru poprawności montażu elektrycznego bloku steroacutew
Wynik sprawdzenia przedstawiono na rys 74 Kolorem żoacutełtym oznaczono poprawnie
wykonane połączenia elektryczne pomiędzy poszczegoacutelnymi stykami złącz W przypadku
nieprawidłowo wykonanych połączeń elektrycznych oznaczenie ma kolor czerwony
Wynik badania - pozytywny
105
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalny kąt wychylenia steroacutew powinien mieścić się w zakresie od
-(15plusmn05)deg do +(15plusmn05)deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rysunkach 75 76 i 77
Rys 75 Wynik pomiaru maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Rys 76 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część goacuterna)
106
Rys 77 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część dolna)
Wynik badania ndash negatywny Uzyskane wartości kąta wychylenia steroacutew nie spełniają
wymagania -(15plusmn05)deg i +(15plusmn05)deg (rys 76 i 77)
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowej
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymagania
1 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego o amplitudzie
67 V i obciążeniu steroacutew zewnętrznym momentem w zakresie -05 Nm do +05 Nm
charakterystykę amplitudową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 83
Tabela 73
Parametry charakterystyki amplitudowej bloku steroacutew
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesuniecie fazowe deg 10 20 45
2 Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
3 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
Wyniki badania przedstawiono na rys 78
Rys 78 Okno dialogowe z wynikami pomiaru charakterystyk bloku steroacutew
107
Wynik badania - pozytywny
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału
sterującego (000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
Wynik badania przedstawiono na rys 79
Rys 79 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Wynik badania ndash negatywny Uzyskana wartość przesunięcia zerowego położenia steroacutew
przekracza wymaganą wartość (rys 79)
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 710
Rys 710 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Wynik badania - pozytywny
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien
wynosić max 15deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 711
108
Rys 711 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru błędu statycznego bloku steroacutew
Wynik badania - pozytywny
713 Wnioski z badań
1 W związku z negatywnym wynikiem badania wg p 7122 zdemontowano blok steroacutew
w celu sprawdzenia przyczyny ograniczenia wychylania steroacutew W przypadku
możliwości usunięcia niezgodności należy przeprowadzić naprawę zespołu Zmiany
uwzględniono w dokumentacji bloku steroacutew
2 Uwzględniając rozbieżności uzyskanych wynikoacutew w stosunku do wymagań podczas
badania zgodnie z p 7124 przeprowadzono regulacje położenia potencjometru
serwomechanizmu
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do pocisku GROM
1 Maksymalny kat wychylenia steroacutew aerodynamicznych powinien mieścić się w zakresie
od ndash(15 plusmn05)deg do +(15 plusmn05)deg
2 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
3 Przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału sterującego
(000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
4 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego
o amplitudzie 67 V i obciążeniu steroacutew momentem w zakresie od -05 Nm do 05 Nm
charakterystykę częstotliwościową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 74
Tabela 74
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesunięcie fazowe o 10 20 45
Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
5 Maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
6 Błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien wynosić max
15deg
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutew
721 Przedmiot badań
109
Program badań dotyczy elektromechanicznego modelu bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew ktoacutery stanowi element przedziału kierowania
w konfiguracji przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM
Celem badań jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu sterowania
gazodynamicznego od prochowego silnika sterującego sprawdzenie czasu osiągniecia
parametroacutew pracy przez baterie BTR-07 sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu baterią BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni
Do badań przygotowano
ndash blok steroacutew elektromechaniczny (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną)
z baterią BTR-07 ndash 2 szt
ndash serwomechanizm (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną) ndash 1 szt
ndash ŁPSS ndash 2 szt
ndash ZPSS ndash 2 szt
Szczegoacutełową kompletację wyroboacutew i wyposażenia stanowiskowego przedstawiono
w pkt 7211 7212 7213 7214
Wyroby do badań przygotowały ZM Mesko Ładunki ŁPSS nie powinny posiadać
żadnych wad stwierdzonych metodą rentgenografii i kontrolą wzrokową (nieciągłości masy
paliwa pęknięcia pęcherze wykruszenia inhibitora itp) ktoacutere mogą mieć negatywny wpływ
na charakterystyki balistyki wewnętrznej PSS
ŁPSS i ZPSS przeznaczone do badań przedstawia się wraz z orzeczeniem
potwierdzającym ich jakość
Badania przeprowadzano w trzech etapach
etap I ndash badania serwomechanizmu
etap II ndash badania bloku steroacutew
etap III ndash badanie strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Celem badania (Etap I- rys 712) jest określenie poprawności funkcjonowania układu PSS
i synchronizacji sygnałoacutew sterujących rozdzielaczem gazoacutew PSS Założone przy tym
wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus serwomechanizm
minus kadłub z kroacuteccem
minus korpus
minus instalacja sprężonego powietrza umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
110
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym wynosi od -05
Nm do 05 Nm
minus zasilacz do zasilania stanowiska SKPM-1 o napięciu stałym 27plusmn3V Zasilanie bloku
steroacutew realizowane jest ze stanowiska SKPM-1
Rys 712 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
W trakcie badań rejestrowano następujące sygnały pomiarowe
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał o położeniu steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment włączenia zasilania napięciem stałym 27plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p = 43plusmn04 MPa
minus to + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
111
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem z baterii
BTR-07
Celem badania (Etap II rys 713) jest sprawdzenie czasu osiągnięcia parametroacutew pracy
przez baterię BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu baterią BTR-07 Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus bateria BTR-07 powinna uzyskiwać parametry pracy w czasie nie dłuższym niż 09 s
minus napięcie powinno utrzymywać się w przedziale 24-33 V przez czas min 30 s
Rys 713 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew
112
minus instalacja azotowa (lub powietrzna) umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa przez czas 30 s Zasilanie sprężonym gazem jest realizowane przez
podłączenie do kadłuba na stanowisku St-1222
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania St-1222
minus impuls obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm na
stanowisku zapłonowym baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie
1A) Zapłon baterii ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PAC Zasilanie bloku steroacutew
realizowane jest z baterii BTR-07
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych na stanowisku St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią
minus rejestracja sygnału sterującego podawanego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment aktywacji baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 MPa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Celem badania (Etap II rys 714) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu napięciem baterii BTR-07 i działającym układzie sterowania
gazodynamicznego PSS Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus czas funkcjonowania bloku steroacutew powinien wynosić min 30 s
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i zapłonnikiem ZPSS
minus stanowisko do badań bloku steroacutew przy zasilaniu gorącym gazem
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do
05 Nm na stanowisku St-1222
minus impuls zapłonowy baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie 1 A)
z obwodu PAC stanowiska St-1222 Zasilanie bloku steroacutew realizowane jest z baterii
BTR- 07
minus impuls zapłonowy zapłonnika PSS o parametrach z obwodu PSS stanowiska St-1222
(prąd zapłonu 06plusmn003A) Zapłon spłonki PSS ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PSS
113
Rys 714 Schemat blokowy układu do sprawdzania pocisku Grom badanego przy zasilaniu
gorącym gazem
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych ndash stanowisko St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) (z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią)
minus rejestracja sygnału sterującego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew
minus to ndash aktywacja baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash aktywacja zapłonnika PSS ndash obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
114
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Celem badania (Etap III rys 715) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni Założonym przy tym
wymaganiem jest maksymalne wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego z GSN
w czasie 0-1 s od momentu startu rakiety
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - maksymalny sygnał
sterujący po 1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew)
blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
przedział telemetryczny
makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
silnik startowy
wyrzutnia
minus mechanizm startowy (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną sekwencję od momen-
tu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Parametry wyjściowe (rejestracja sygnałoacutew z pokładu rakiety)
minus kanał podstawowy GSN
minus kanał pomocniczy GSN
minus sygnał sterujący z GSN
minus sygnał z potencjometru PUN bloku steroacutew
minus sygnał z tachometru bloku steroacutew
Uwaga Algorytm startu rakiety ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt 7211
7212 7213 niniejszego programu badań
115
Rys 715 Schemat badania pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
(z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki)
116
722 Metodyka wykonywania badań
7221 Badanie serwomechanizmu ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Zespoły do badania (Etap I rys 812) wg P 7211 zamocowano zgodnie
z instrukcją na stanowisku pomiarowym St-1222 oraz wykonać niezbędne połączenia
elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus sterujący na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash włączenie zasilania napięciem stałym 27 plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus t o + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7222 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badania (Etap II rys 713) zamontowano na stanowisku pomiarowym
St-1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon
PACrdquo stanowiska St-1222 oraz wykonać połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKMP-1
(w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska ST-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus przebieg w czasie napięcia baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7223 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badań (Etap II rys 714) zamontowano na stanowisku pomiarowym St-
1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon PACrdquo
stanowiska St-1222 oraz podłączono zapłonnik PSS do obwodu bdquozapłon PSSrdquo stanowiska
St-1222 Stanowisko powinno uwzględniać odstęp czasowy pomiędzy momentem inicjacji
baterii BTR-07 a odpaleniem zapłonnika PSS zgodnie opisaną poniżej sekwencją Następnie
117
wykonano połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał
sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus napięcie wyjściowe (przebieg w funkcji czasu) baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontować obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączyć kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash impuls zapłonu na zapłonnik PSS ndash przez obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonać zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Zmontować przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
(Etap III rys 715)
minus GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - sygnał maksymalny po
1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew
minus blok steroacutew G 1120000M zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
minus przedział telemetryczny
minus makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
minus silnik startowy G 1400000
minus wyrzutnia G 2000000
Przygotować do badań pomiaroacutew i rejestracji
minus mechanizm startowy G 4000000 (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną
sekwencję od momentu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika
startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Odpalić pocisk i zarejestrować wyniki badania
Uwaga Algorytm startu pocisku ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt
82218222 i 8223 niniejszej metodyki badań
Badania wykonano w trybie badań zgodnym z normą obronną NO-06-A1052005
118
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym zaelaborowany
w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem
Program badań strzelaniem dotyczy rakiety przeciwlotniczej GROM-M wyposażonej
w hybrydowy blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew z prze-
działem telemetrycznym zaelaborowany w etatowej wyrzutni Forma i treść niniejszego
programu badań określenia i oznaczenia są zgodne z normami obronnymi od NO-06-
A1012005 do NO-06-A1082005
Celem badań poligonowych była ocena rozwiązania technicznego demonstratora
przeciwlotniczego pocisku rakietowego w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem seroacutew wyposażonego w przedział telemetryczny (PPRTW)
przeznaczonego do przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego (PPZR) GROM-M
pod względem
minus poprawności działania (realizowanie przewidzianych funkcji)
minus sprawdzenia wytrzymałości konstrukcji w badaniach poligonowych strzelaniem
Miejsce badań
Centralny Poligon Wojsk Lądowych Drawsko Pomorskie
Wymagania techniczne
1 Zestaw i demonstrator PPR powinny funkcjonować prawidłowo podczas startu w czasie
lotu do celu i po uderzeniu w cel
minus przy starcie parametry przedstartowe powinny spełniać wymagania określone dla
wydania decyzji o podaniu sygnałoacutew startowych
minus odległość PPR od wyrzutni w chwili zadziałania silnika marszowego - lSM powinna być
nie mniejsza niż 55 m
minus prędkość średnia PPR między 3 s a 4 s lotu - vM powinna być nie mniejsza niż 580 ms
minus po starcie PPR powinien naprowadzać się na cel składowe uchyboacutew w układzie
wspoacutełrzędnych względnych (w płaszczyźnie poprzecznej do wektora prędkości PPR)
w warunkach badań poligonowych powinny mieścić się w obszarach podanych
w kolumnie 4 tabeli 85
minus niedopuszczalne jest rozerwanie silnika marszowego
2 Wyroby przeznaczone do strzelań powinny
minus posiadać orzeczenie potwierdzające zgodność z wymaganiami niniejszego programu
badań
minus przechodzić z wynikiem pozytywnym test na aparaturze kontrolno-pomiarowej (AKP)
RSKP oraz na stanowiskach eksperymentalnych uzyskując ocenę ogoacutelną określającą go
jako wyroacuteb sprawny
3 Wyroby G 1000TZWM powinny spełniać wymagania niniejszego programu badań
G1000TZWM PBS co powinno być potwierdzone odpowiednimi zapisami w orze-
czeniu
4 Wyroby G1000TZWM powinny spełniać wymagania dokumentacji konstrukcyjnej
119
Tabela 75
Uchyby dla warunkoacutew badań poligonowych
Lp Warunki badań
Określenie uchybu według rys 716
Położenie przyjęte za
kryterium trafienia celu
Położenie przyjęte za
kryterium poprawnego
działania pocisku
1 2 3 4
1 Strzelanie do ICP w locie na
kursach zbliżania i oddalania Obszar O1 według rys 816 Obszar O2 według rys 816
2 Strzelanie do celu stacjonarnego
ICR-S (strzelanie wariantowe) Obszar O1 według rys 817 obszar O2 według rys 817
Zasady wykonania badań
Zasady ogoacutelne
minus Wyroby badano zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym programie badań oraz
metodyką opracowaną przez instytucję obsługującą ośrodek poligonowy Badania
wykonuje instytucja obsługująca ośrodek poligonowy na terenie ośrodka poligonowego
minus W badaniach poligonowych wyroby poddaje się badaniom w proacutebie strzelaniem Inne
proacuteby polowe wykonuje się według odrębnych programoacutew badań
minus Wyroby do badań strzelaniem skompletowano zgodnie z wymaganiami programu badań
oraz dokumentacją konstrukcyjną
minus W proacutebce pobranej do badań strzelaniem przygotowano 2 sztuki wyroboacutew do proacuteb
z telemetrią montując w miejsce przedziału bojowego przedział telemetryczny
z urządzeniem pomiarowo-nadawczym wg dokumentacji konstrukcyjnej
Zakres badań
Zakres i kolejność proacuteb strzelaniem pociskoacutew na poligonie określa tabela 76
Tabela 76
Zakres i kolejność proacuteb w badaniach poligonowych
Lp Proacuteba
Numer punktu
wymagań
technicznych
warunkoacutew
badań
kryterioacute
w oceny
1 Sprawdzenie stanu dostawy
2 - -
2 Sprawdzenie sprawności technicznej modeli
wyroboacutew na AKP RSKP lub na stanowiskach
eksperymentalnych
-
-
3 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania
(spotkanie)
1 2 21
4 Strzelanie do ICP na kursie oddalania ( pościg)
5 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S
(strzelanie wariantowe)
1 4 41
120
Zestawienie charakterystyk obszaroacutew
ParametrObszar a
x
y (z)
O
O
1
2
2granica obszaru O
1granica obszaru O
a a
centrum indykacji
centrum obszaroacutew
a
a (a )
p
centrum indykacji
z
y
35 m 15 m 23 m
67 m 40 m 60 m
3 m
423 m
x y z xp
x
y
x
z
xy
z
vw
ay
za
granica obszaru O
granica obszaru O
1
2
a) b)
c)
Objaśnienia
x - oś prędkości względnej celu i pocisku (bdquo+rdquondash zgodny ze zwrotem prędkości
celu względem pocisku)
y - oś pionowa
z - oś pozioma
Δx Δy Δz - uchyby w osiach x y z
vw - wektor prędkości względnej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85
ax ay az - poacutełosie elips obszaroacutew rozrzutu w osiach x y z w układzie związanym
z prędkością względną
px - przesunięcie centrum elips w osi x
(∆119961 minus 119953119961)120784
119938119961120784
+∆119962120784
119938119962120784
+∆119963120784
119938119963120784
le 120783
Rys 716 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do celu ruchomego
a) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji) w płaszczyźnie poprzecznej do
prędkości pocisku (względnej) b) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji)
w płaszczyznach roacutewnoległych do prędkości pocisku (względnej) c) układ wspoacutełrzędnych do
określenia obszaroacutew
121
Objaśnienia
Δy - uchyb w osi pionowej
Δz - uchyb w osi poziomej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100 (kryterium trafienia)
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85 (kryterium
poprawnego działania)
Rys 717 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do ICR-S
Kompletacja wyroboacutew
W badaniach poligonowych strzelaniem poddano proacutebom dwa wyroby z przedziałem
telemetrycznym ndash 2 sztuki
Kompletacja - wyroby z przedziałem telemetrycznym
Wyroby z przedziałem telemetrycznym zostaną skompletowane z następujących zespołoacutew
przedział kierowania (z blokiem steroacutew elektromechanicznym) przedział telemetryczny
silnik marszowy blok statecznikoacutew silnik startowy i wyrzutnia
122
Warunki prowadzenia badań
1 Warunki ogoacutelne
minus Do pomiaru parametroacutew i charakterystyk wyroboacutew stosowano zalegalizowane
przyrządy i aparaturę
minus Wszystkie proacuteby wykonywano w warunkach otoczenia jeśli szczegoacutełowe metodyki nie
stanowią inaczej przy następujących ograniczeniach
prędkość wiatru przyziemnego nie większa niż 25 ms
kąt między kierunkami na słońce i strzelania nie mniejszy niż 25o
natężenie promieniowania od tła ET(KS) nie większe niż 2 microWm2
Warunki normalne określono według normy NO-06-A1052005 punkt 222
minus W czasie proacuteb i sprawdzeń ściśle przestrzegano zasad BHP obowiązujących
w ośrodku poligonowym na stanowiskach badawczych i podczas eksploatacji
aparatury a w szczegoacutelności przepisoacutew dotyczących obchodzenia się z wyrobami
zawierającymi środki pirotechniczne i materiały wybuchowe Szczegoacutelną uwagę
zwroacutecono na ochronę przed oddziaływaniem statycznych ładunkoacutew elektrycznych
W czasie prac nie wymagających bezpośredniego dostępu do stykoacutew złącz (Zł2 i Zł3)
oraz podczas transportu i przechowywania wyroacuteb miał nałożone wszystkie pokrywki
i NBZ lub korek technologiczny Pokrywkę przednią nakładano dopiero po całkowitym
zatrzymaniu się obrotoacutew wirnika żyroskopu
minus Operatorzy obsługujący strzelania byli przeszkoleni zgodnie z obowiązującymi
przepisami i posiadali zezwolenie na prowadzenie strzelania wystawione przez
instytucję wykonującą badania poligonowe
minus W trakcie badań przestrzegano następujących zasad
czas nieprzerwanej pracy układu chłodzenia - 1 minuta przerwa w pracy 5 min
przy włączonym układzie chłodzenia niedopuszczalne jest zamykanie w GSN
zaworu wylotu azotu
minus Azot stosowany przy sprawdzeniach powinien spełniać następujące wymagania
czystość azotu ciekłego nie mniej niż 98 objętości
zawartość cząstek stałych powyżej 5 m - niedopuszczalna
temperatura punktu rosy azotu powinna wynosić nie więcej niż -65C przy ciśnieniu
147 MPa
minus Strzelania rakiety Grom wykonuje się do celoacutew nieruchomych ze stanowiska
stacjonarnego
minus W przypadku strzelania do celu z wysokotemperaturowym źroacutedłem promieniowania
(smugacze) wyłączyno układ selekcji zakłoacuteceń termicznych przez naciśnięcie przycisku
SELEKTOR na klawiaturze MS
minus W badaniach strzelaniem czas od nakłucia NBZ do momentu zejścia pocisku nie
powinien przekraczać 25 s
minus Strzelanie wykonuje się przy użyciu mechanizmu startowego dostosowanego do
wspoacutełpracy z komputerem i umożliwiającego rejestrację parametroacutew przedstartowych
oraz warunkoacutew podania sygnałoacutew startu
minus Natężenie promieniowania od celu tła i zakłoacuteceń rejestrowano przy pomocy przyrządu
123
do mierzenia natężenia promieniowania
2 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 800 - 2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 300 - 600 m
minus prędkość celu w chwili spotkania z pociskiem 150 - 400 ms
minus natężenie promieniowania od celu
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -35oC do -11oC
EC(KS) ge 5 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -10oC do +30oC
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od +31oC do +50oC
minus tryb pracy GSN - S (spotkanie - nie naciska się przycisku S-P na wyrzutni)
minus mechanizm startowy MS G 4000000 dostosowany do wspoacutełpracy z komputerem
i zapisu parametroacutew przedstartowych
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy przy odległości do celu 2000divide3000 m
21 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie) ndash kryteria oceny wymagania
wg tabeli 76
3 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 1000divide2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 400divide1500 m
minus prędkość celu na parametrze 180divide360 ms
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 40 μWm2
minus tryb pracy GSN P (pościg - nacisnąć przycisk S-P na wyrzutni)
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy nie wcześniej niż 1 s po przejściu celu przez
parametr
31 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg) ndash kryteria oceny - wymagania wg
tabeli 76
4 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S w obecności zakłoacuteceń termicznych (strzelanie
wariantowe)
minus rodzaj celu nieruchomy promiennik z urządzeniem do wyrzucania zakłoacuteceń
termicznych (ICR-S)
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy
minus odległość do celu 1500divide 2000 m
minus wysokość celu nad ziemią 10divide12 m
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 10 microWm2
124
minus podczas celowania pocisk plotn naprowadzano na cel z goacuternej poacutełsfery
minus tryb pracy GSN S (spotkanie - nie naciskać przycisku S-P na wyrzutni)
minus układ selekcji zakłoacuteceń termicznych WŁĄCZONY (nie wolno nacisnąć przycisku
SELEKTOR na MS)
minus rodzaj pracy MS RĘCZNY
minus moment naciśnięcia języka spustowego do oporu po uchwyceniu celu na 15 s przed
wyrzuceniem pierwszego zakłoacutecenia termicznego
minus charakterystyka zakłoacutecania
zakłoacutecenia termiczne wyrzucano po zejściu pocisku co 1 ndash 15 s
liczba wyrzucanych zakłoacuteceń termicznych 4 szt
stosunek natężenie promieniowania od zakłoacutecenia w stosunku do natężenia celu
powinien spełniać warunek EZ(KS)EC(KS) 8
typ zakłoacuteceń termicznych PPI-26 lub inne roacutewnoważne
41 Strzelanie do celu stacjonarnego w obecności zakłoacuteceń termicznych - kryteria oceny
minus wymagania wg tabeli 76
minus prędkość rakiety podczas trafienia w cel nie mniejsza niż 400 ms
minus wyboacuter celu realnego ignorowanie zakłoacuteceń
Zbieranie i przygotowanie danych z pomiaroacutew
Podczas badań strzelaniem zebrano dane określające następujące charakterystyki lotu
minus kierunkowa odległość do celu jego wysokość i parametr w chwili startu pocisku
minus odległość od stanowiska w chwili zadziałania silnika marszowego
minus czas pracy silnika marszowego
minus prędkość pocisku na torze lotu
minus prędkość kątowa linii wizowania i jej składowe
minus uchyby i ich składowe
minus kierunkowa odległość pocisku i jego wysokość w chwili spotkania z celem
minus kąt między kierunkiem wektora prędkości pocisku i kierunkiem linii wizowania
Na stanowisku startowym zebrano następujące dane do określenia parametroacutew
przedstartowych
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) i od tła ET(KS) podczas lotu pocisku
minus moment uruchomienia NBZ
minus moment osiągnięcia parametroacutew pracy
minus sygnały położenia języka spustowego (rozaretowanie zezwolenie na start)
minus sygnał wyłączenia selektora
minus prędkość kątowa śledzenia od momentu rozaretowania do startu
minus stosunek sygnałoacutew od celu i tła
minus sygnały z KS i KP
minus sygnał namiar
minus sygnał korekcja
minus sygnał aretowania
125
minus moment startu
minus informacja o stanie warunkoacutew startu
minus sygnał z przycisku S-P
Po zakończeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań ktoacutere powinno zawierać
zestawienia zebranych danych i wynikoacutew wszystkich wykonanych proacuteb oraz wynik ogoacutelny
badań
Rys 718 Strefy bezpieczeństwa strzelań
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew GROM-M
Obiektem badań jest przedział kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego
Zestawu Rakietowego GROM-M wyposażony w demonstrator (model) bloku steroacutew z elek-
trycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
126
Kompletacja pocisku Grom wyznaczonego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt przedziału kierowania wyposażonego w demonstrator
bloku steroacutew elektromechanicznego wykonanego według opracowanej dokumentacji
konstrukcyjnej i 2 szt głowicy samonaprowadzającej GSN przystosowanej do wspoacutełpracy
z ww blokiem steroacutew Konfigurację przedziałoacutew kierowania przedstawiono w tabeli 77
Tabela 77
Konfiguracja przedziałoacutew kierowania przeznaczonych do badań
Lp Nr przedziału kierowania
G 1100000M
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego G 112000M
Nr GSN
G 1110000
Uwagi
1 059M 3 0410-059
2 070M 4 0410-070
Celem badań było
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKD
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKU
Przebieg badań
Do badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie i stanowiska KPA-FKD i KPA-FKU
W trakcie badań przedziałoacutew kierowania GROM-M zmontowanych zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano badania zgodnie z zapisami Warunkoacutew Technicznych ktoacuterych
zakres przedstawiono poniżej
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKD
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcją PK-I1 w zakresie poniższych wymagań
Rys 718 Stanowisko KPA-FKD
127
Pomiar wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartość wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp kanału tachometru
przy ekwatorialnej prędkości kątowej ωe= 0 degs i częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinna zawierać się w granicach plusmn 005
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Pomiar wartości zmiany wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp
Wymaganie zmiana wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp w kanale tachometru przy
zmianie ekwatorialnej prędkości kątowej ωe stanowiska od +120os do -120os i częstotliwości
obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinna wynosić maks 01 przy tym zmiana
wspoacutełczynnika sygnału kursu ΔKp powinna wynosić 06 plusmn 01
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKU
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcja PK-I2 w zakresie poniższych wymagań
Rys 719 Stanowisko KPA-FKU
Rys 720 Przedział kierowania na stanowisku KPA-FKU
128
Sprawdzenie prędkości kątowej śledzenia celu
Wymaganie GSN w zestawie przedziału kierowania przy pracy z zewnętrznego
źroacutedła zasilania i odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza powinna zapewniać
następujące prędkości kątowe śledzenia
minus |ωs| le 4os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 425 μWm2 dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus |ωs| le 12os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 40 μWm2 dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie maksymalnej prędkości kątowej śledzenia celu w obecności zakłoacuteceń
termalnych
Wymaganie moduł prędkości kątowej śledzenia |ωs| przy pracy z zewnętrznego źroacutedła
zasilania odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza włączonym selektorze
kącie namiaru N = +5o częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinien
wynosić minimum 4os przy natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) = 10 plusmn 2 μWm2 dla
kursoacutew zbliżania (w systemie S) po przejściu przez pole widzenia czterech imitatoroacutew
zakłoacuteceń jeden za drugim co 03 s w płaszczyźnie śledzenia ze względną prędkością kątową
ω = 1os przy warunku że
119864119911(119870119878)
119864119888(119870119878)= 10 plusmn 2
gdzie
Ez(KS) ndash natężenie napromieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
Przy wyłączonym selektorze powinna nastąpić utrata celu przy obecności zakłoacuteceń
w polu widzenia GSN
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew przy częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinny spełniać następujące warunki
a) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn3os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i kącie namiaru N = +185o dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale pochylenia |ΔKp|le 01 ndash przy zmianie kierunku obrotoacutew stanowiska
minus w kanale kursu Kk le 09 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
b) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 075os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm 2 i namiarze N = +185o
minus w kanale kursu Kk = 06 plusmn 015 (Kk dla obliczenia warunku podanego w pkt d) przy
kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
c) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 15os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i namiarze N = +185o dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
minus w kanale kursu Kk =055 plusmn 015 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
129
d) przy prędkości kątowej śledzenia GSN ωs = 0os i kącie namiaru N = 30deg dla kursoacutew
zbliżania (w systemie S)
minus wartość modułu fałszywego wspoacutełczynnika sygnału
1198700 = radic1198701198962 + 119870119901
2
powinna wynosić nie więcej niż 23 Kk (wartość wspoacutełczynnika sygnału w kanale kursu
określona w pkt b dla obliczeń)
e) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = 0os natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) =
40 μWm2 i namiarze N = 135o oraz braku sygnału zejścia (przy włączonym układzie
sterowania na odcinku początkowym) dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale kursu Kk le 088 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp = 0 plusmn 015
po włączeniu sygnału zejścia (po wyłączeniu układu sterowania na odcinku początko-
wym) w ciągu 05divide30 s od momentu włączenia sygnału zejścia (wyłączenia układu
sterowania na odcinku początkowym)
minus w kanale kursu Kk le 033 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp le 033
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M z demon-
stratorem bloku steroacutew z elektrycznym napędem
Obiekt badań
Obiektem badań jest pocisk przeciwlotniczy GROM-M wyposażony w demonstrator
bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew Pocisk rakietowy
posiada przedział telemetryczny w celu rejestracji parametroacutew pracy podzespołoacutew rakiety
przed startem i na trajektorii lotu
Kompletacja rakiety Grom przedstawionego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt pociskoacutew rakietowych w wyrzutni wyposażonych
w demonstrator bloku steroacutew elektromechanicznego i przedział telemetryczny wykonanych
zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną Konfiguracje wyroboacutew przedstawiono w tabeli 78
Tabela 78
Konfiguracja wyroboacutew GROM-M przeznaczonych do badań poligonowych
Lp Nr pocisku
G 1000
TZWM
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego
G 112000M
Nr GSN
G1110000
Nr
wyrzutni
Nr przedziału
telemetrycznego
1 059M 3 0410-059 1675 P 162011
2 070M 4 0410-070 1837 P 192011
130
Cel badań
Celem badań była ocena rozwiązania technicznego demonstratora przeciwlotniczego
pocisku rakietowego GROM-M w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew pod względem poprawności działania i wytrzymałości konstrukcji
w badaniach strzelaniem
Pociski rakietowe w wyrzutni wyposażone w demonstrator bloku steroacutew z napędem
elektrycznym oraz zawierające pokładowy przedział telemetryczny oceniano na podstawie
wymagań zawartych w programie badań strzelaniem Badania poligonowe przeprowadzono
w Ośrodku Badań Dynamicznych WITU na poligonie CSWL Drawsko Pomorskie
Przebieg badań
W trakcie badań pociskoacutew przeciwlotniczych GROM-M prowadzono strzelania
z zastosowaniem mechanizmu startowego G 4000000 nr produkcyjny 010 w następującej
kolejności
Strzał 1 ndash wyroacuteb nr 059M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym na kursie pościgowym z wyłączonym
selektorem w GSN
Strzał 2 ndash wyroacuteb nr 070M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym (flara) na kursie pościgowym z wyłączo-
nym selektorem w GSN
Wnioski z badań poligonowych
1 Przebieg badań i zarejestrowane wyniki proacuteb strzelaniem wskazują na prawidłowe
funkcjonowanie przedziału kierowania w zakresie pracy steroacutew oraz wypracowania
sygnałoacutew sterujących i poziomu wartości tych sygnałoacutew
2 Pomiary telemetryczne wykazały prawidłowe działanie układu sterowania na
początkowym odcinku lotu tjpodczas pracy prochowego silnika sterującego (PSS)
3 Wyniki pomiaroacutew telemetrycznych na dalszym odcinku lotu wykazały że uzyskano
wzrost prędkości maksymalnej pocisku o 50 ms w pierwszym strzale i 65 ms w drugim
strzale Wzrost prędkości maksymalnej pocisku z badanym blokiem steroacutew z napędem
elektrycznym wynosi 10 w stosunku do pocisku standardowego
131
8 Podsumowanie i wnioski
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania i konstru-
kcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
W wyniku analizy wynikoacutew badań parametroacutew użytkowych demonstratora bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew na stanowisku kontroli
parametroacutew SKPM-1 przeprowadzono demontaż bloku steroacutew w celu jego regulacji i korekty
wykonania elementoacutew Na zdemontowanych podzespołach przeprowadzono prace ktoacuterych
celem było zapewnienie wychylenia steroacutew do skrajnego położenia (skorygowano kształt
korpusu serwomechanizmu i elementoacutew przekładni mechanicznej) oraz regulacji położenia
potencjometru serwomechanizmu podającego sygnał położenia steroacutew (skorygowano
położenie potencjometru względem korpusu serwomechanizmu)
Wykorzystując wyniki badań poligonowych opracowano bdquoAnalizę układu rozdzielacza
PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew rakiety GROM-Mrdquo
Celem analizy było poroacutewnanie nowego układu proporcjonalnego sterowania elektro-
mechanicznego z dotychczasowym układem gazodynamicznego sterowania przerzutowego
(PAC) zachowując w obu wersjach gazodynamiczny układ wspomagania sterowania w po-
cząstkowej fazie lotu (PSS) W analizie podano wymiary konstrukcyjne rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS i wielkość szczelin wypływu gazoacutew przy roacutewnych kątach wychylenia
steroacutew
Na podstawie wynikoacutew badań poligonowych w celu sprawdzenia poprawności
funkcjonowania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew opracowano program badań pn bdquoBlok steroacutew elektromechaniczny Program badań
modelu GROM-Mrdquo Program badań modelu bloku steroacutew elektromechanicznego obejmuje
swoim zakresem przeprowadzenie badań w trzech etapach
I Badania serwomechanizmu wraz z prochowym silnikiem sterującym (PSS) jako
podzespołoacutew bloku steroacutew
II Badania bloku steroacutew
III Badania strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew elektromechaniczny
Badanie wg etapu I miało na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu
prochowego silnika sterującego (PSS) wspoacutełpracującego z serwomechanizmem w warunkach
symulacji jego pracy poprzez zasilanie sprężonym powietrzem
Etap II badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu układu PSS sprężonym powietrzem z uruchomionym pokładowym źroacutedłem
zasilania ktoacutere stanowi bateria termiczna oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
bloku steroacutew przy zasilaniu układu PSS gazami prochowymi pochodzącymi z ładunku PSS
z jednoczesnym uruchomieniem baterii termicznej
Etap III badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania przedziału
kierowania (GSN z blokiem steroacutew) pocisku przeciwlotniczego w momencie startu rakiety
i wyjścia z wyrzutni w proacutebie strzelaniem
Na podstawie doświadczenia z montażu demonstratora przedziału sterowania
i wynikoacutew prowadzonych badań wprowadzono korektę dokumentacji konstrukcyjnej w zakre-
132
sie wykonania części podzespołoacutew i ich montażu w zespołach wyższego rzędu
Wprowadzone zmiany dotyczą
układu rozdzielacza gazoacutew prochowych i zespołu dysz PSS
wykonania elementoacutew serwomechanizmu takich jak korpus goleń elementy przekładni
mechanicznej
montażu wzmacniacza tachometru w obudowie bloku steroacutew
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew
Analizę przeprowadzono posiłkując się opracowanie ZEK WAT [43] W opracowaniu
przedstawiono analizę wymiarową konstrukcji elementoacutew rozdzielacza prochowego silnika
sterującego (PSS) oraz wspoacutełpracę ww elementoacutew
W tabeli 81 przedstawiono zakres zasadniczych zmian w układzie rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS tj w korpusie serwomechanizmu i tulejce rozdzielacza elektromecha-
nicznego bloku steroacutew
W tabeli 82 przedstawiono schemat wspoacutełpracy elementoacutew rozdzielacza gazoacutew PSS
w oparciu o korpus serwomechanizmu i tulejkę elektromechanicznego bloku steroacutew oraz
poroacutewnano z analogicznie wspoacutełpracującymi elementami w bloku steroacutew pierwotnym
W analizie posłużono się charakterystycznymi wartościami kąta wychylenia steroacutew
przedstawionymi w opracowaniu [43] Analizę przeprowadzono dla wymiaroacutew nominalnych
obu elementoacutew
Tabela 81
Poroacutewnanie wymiaroacutew rozdzielacza PPS bloku steroacutew elektromechanicznego
133
Tabela 82
Analiza pracy rozdzielacza PPS bloku steroacutew (dla wymiaroacutew nominalnych)
Jak wynika z analizy przedstawionej w tabeli 82 w układzie rozdzielacza PSS przed
zmianami konstrukcyjnymi szerokość otworu wypływu gazoacutew prochowych wynosi 0246
mm a po zmianach ten sam wymiar ma wartość 062 mm w każdym z otworoacutew rozdzielacza
gazoacutew PSS przy zerowym kącie wychylenia steroacutew (w rozwiązaniu konstrukcyjnym
pierwotnego bloku steroacutew szerokość tego otworu wynosi 0587 mm) W kolejnych fazach
wychylenia steroacutew szerokość otworu wylotowego gazoacutew PSS odpowiednio wzrasta
w stosunku do rozwiązania przed zmianami
Minimalny luz w rozdzielaczu gazu PSS określany w opracowaniu [18] jako minimalna
szczelina przewidziana konstrukcyjnie wynoszący 005 mm a maksymalnie 0076 mm
w pierwotnym bloku steroacutew wynika z tolerancji pasowania tulejki rozdzielającej gaz i otworu
w obudowie siłownika Analogiczny luz wynikający z pasowania tych samych elementoacutew
w bloku steroacutew elektromechanicznym wynosi minimum 0006 mm i maksymalnie 0035 mm
134
83 WNIOSKI KOŃCOWE
Przedmiotem rozprawy było rozwiązanie zagadnienia sterowania proporcjonalnego
przenośnym przeciwlotniczym zestawem rakietowym GROM-M polegającym na płynnym
wychylaniu się steroacutew w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej Zastosowanie takiego rozwiązania w układach napędu steroacutew eliminuje dotychczas
stosowane sterowanie jednokanałowe w postaci steroacutew przerzutowych
Realizując cel rozprawy wykonano
analizę wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego zasięgu wykorzy-
stywane w nich systemy sterowania rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody
naprowadzania
opracowanie modelu matematycznego dynamiki lotu lekkiej rakiety przeciwlotniczej
sterowanej proporcjonalnie oraz sterami przerzutowym
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
opracowanie modelu matematycznego i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania
z napędem elektrycznym
opracowanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
Z rezultatoacutew przeprowadzonych prac badawczych wynikają następujące wnioski
1 Przedstawione w rozprawie doktorskiej wyniki badań demonstratora bloku steroacutew z elektrycz-
nym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew potwierdziły celowość jego konstrukcji i budowy
a także prawidłowość kierunku rozwoju pocisku przeciwlotniczego klasy MANPADS
2 Przeprowadzone badania poligonowe wykazały że pocisk przeciwlotniczy GROM
z elektrycznym napędem steroacutew uzyskał większą o 10 prędkość maksymalną w stosunku do
pocisku standardowego co zwiększa strefę rażenia zestawu przeciwlotniczego GROM
3 Zastąpienie układu przerzucania steroacutew w położenia skrajne w dotychczasowym bloku
sterowania pocisku GROM elektrycznym układem sterowania pozwoliła usunąć dodatkową
akustyczną składową zakłoacuteceń wnoszoną ruchami steroacutew w obwoacuted kierowania koordynatorem
głowicy samonaprowadzającej co skutkuje poprawą dokładności naprowadzania pocisku
GROM na cel powietrzny
4 Poroacutewnanie dotychczasowego sterowania przerzutowego w pocisku GROM z zaproponowa-
nym w rozprawie płynnym wychylaniem steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej wykazało przewagę nowego rozwiązania technicznego pod względem uzyskanych
parametroacutew bojowych poboru mocy elektrycznej i niezawodności pracy
135
LITERATURA
[1]
Tamberg S Tendencje rozwojowe przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew
rakietowych Materiały VI Międzynarodowej Konferencji Uzbrojeniowej
bdquoNaukowe aspekty techniki uzbrojeniardquo Waplewo 2006
[2] Maślanka S Przeciwlotnicze zestawy rakietowe a zagrożenie powietrzne
Przegląd Sił Powietrznych maj 2008 r
[3]
Sienicki K Podciechowski M Przeciwlotnicze zestawy rakietowe bliskiego
i średniego zasięgu Nowoczesne technologie systemoacutew uzbrojenia ndash monografia
pod redakcją gen prof Z Mierczyka WAT 2010 s 429divide445
[4]
Noga J Motyl K Zygmunt B Sienicki K Puzewicz Z Blaim Z Analiza
możliwości niszczenia pociskoacutew manewrujących przez zestawy MANPADS
rozdział w monografii pt Wyzwania i rozwoacutej obrony powietrznej
Rzeczypospolitej Polskiej ndash obronność RP XXI wieku Wydawnictwo Akademii
Sztuki Wojennej Rembertoacutew 2018 str 265divide294
[5] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz I NTW
1199
[6] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz II NTW
1299
[7]
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32M (Strzała-2M) Opis
i użytkowanie Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Służby Uzbrojenia
i Elektroniki Warszawa 1975
[8] 9К32М ЗРК Стрела-2М Переносной зенитный комплекс Стрела-2М
(9К32М)
[9] 9К34 ЗРК Стрела-3 Памятка стрелку изделия 9К34rdquo 1977
[10] httpenwikipediaorgwiki9K38_Igla
[11] Акулов В И Байдаков А Г Васильев bdquoТехническая подготовка командира
взвода пзрк 9К38 laquoИглаraquo ИЕrdquo Томском 2011
[12] httpwwwkbmruenproductionpzrk362html dostęp 2019-04-03
[13] Cieślikowska M Moskalewicz M Nowe technologie w zestawie
przeciwlotniczym Grom Raport WTO 999
[14] Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM Instrukcja Cz 1 Budowa
i użytkowanie zestawu Dowoacutedztwo Wojsk Lądowych Warszawa 2009
[15] httpplwikipediaorgwikiGrom_(przeciwlotniczy_zestaw_rakietowy)
[16] httpenwikipediaorgwikiMan-portable_air-defense_systems
[17]
Noga J Motyl K Makowski M Zygmunt B Puzewicz Z A Concept for
Striking Range Improvement of the GROMPIORUN Man-Portable Air-Defence
System Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 1(27) 2017 s 55divide70
[18]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Koncepcja zmian
parametroacutew balistycznych PPZR Grom do zwalczania pociskoacutew manewrujących
Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 4(30) 2017 s 111divide122
136
[19]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Problemy wykrywania
i zwalczania pociskoacutew manewrujących typu Cruise Konferencja Naukowo-
Techniczna Radiolokacji Konferencja Urządzenia i Systemy Radiolokacyjne
14divide16112017
[20]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Interception and
combat of cruise missles by GROM MANPADS Proceedings of SPIE (Society of
photo-optical instrumentation engineers) Vol 10715 2018 s 6 ISBN
9781510619968
[21] httpwwwarmy-technologycomprojectsmistral-missile
[22] httpwwweliteukforcesinfoweaponsjavelin dostęp 2019-04-03
[23] httpzonwarrugranatometpzrkJavelinhtml dostęp 2019-04-03
[24] httpenwikipediaorgwikiFIM-92_Stinger
[25] httpwwwmilitary-quotescomforumswedish-rbs-70-missile-drawings-
t20753html dostęp 2019-04-03
[26] aquellasarmasdeguerrawordpresscom20111217el-misil-blowpipe-britanico
dostęp 2019-04-03
[27] httpzonwarrugranatometpzrkStarstreakhtml dostęp 2019-04-03
[28] httpwwwthinkdefencecoukuk-complex-weaponsstarstreak-high-velocity-
missile-hvm dostęp 2019-04-03
[29] Демидов В П Кутыев Н С Управление зенитными ракеами Военное
Издательство Москва 1989
[30] Дмитриевский A A Баллистика и навигация ракет Машиностроение
Москва 1985
[31] Лебедевм A A Чернобровкин Л С Динамика полета Машиностроение
Москва 1973
[32]
Vogt R Głębocki R Jednokanałowy nieciągły w działaniu system
naprowadzania obiektu latającego do celu VIII Ogoacutelnopolska Konferencja
bdquoMechanika w lotnictwierdquo Warszawa 1998
[33] Коростелев О П Теоретические основы проектирования ствольных
управляемых ракет Киев Издателъство Defence Express Library 2007
[34] Dmitrijewskij A A Ballistika i nawigacija rakiet Maszinostrojenije Moskwa
1985
[35] Vogt R Sterowanie statkoacutew powietrznych Wydawnictwo Politechniki Warszaw-
skiej Warszawa 1987
[36] Koruba Z Osiecki J W Budowa dynamika i nawigacja wybranych broni
precyzyjnego rażenia Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej Kielce 2006
[37] Derek A Systemy sterowania rakiet WAT Warszawa 1979
[38]
Vogt R Głębocki R Dynamika lotu przy nieciągłych impulsowych wymu-
szeniach sterujących VII Ogoacutelnopolska Konferencja bdquoMechanika w lotnictwierdquo
Warszawa 1996
[39] Głębocki R Dynamika impulsowego naprowadzania małych obiektoacutew przy
pomocy rakietowych silnikoacutew korekcyjnych Rozprawa doktorska Politechnika
137
Warszawska MEiL Warszawa 2000
[40] Głębocki R Vogt R Systemy sterowania lotem bomb i pociskoacutew inteligentnych
Automation 2009 Pomiary Automatyka Robotyka 22019 s 667divide676
[41] McCorkle WC Future missile system trends (US) and their impact on aero-
dynamic technology RTO NATO publication 2008
[42]
Gapiński D Krzysztofik I Koruba Z Multi-channel passive short-range anti-
aircraft defence system Mechanical Systems and Signal Processing 98 2018 s
802-815
[43]
Opracowanie ZEK WAT Pomiary telemetryczne rakiet z modelami silnikoacutew
marszowych i modelami blokoacutew sterowania z układem elektrycznym propor-
cjonalnego wychylania steroacutew Praca zbiorowa pod red J Nogi 2012
- 1_Wstęp_20_09_2019
- 2_Część teoretyczna_20_09_2019
- 3_Część konstrukcyjno_technologiczna_20_09_2019
- 4_Część eksperymentalna_20_09_2019
- 5_Podsumowanie_20_09_2019
- 6_Literatura_20_09_2019
-
7
KP - kanał pomocniczy GSN
JK - służby kontroli jakości
RSKP - ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa
AKP - aparatura kontrolno-pomiarowa
ICR-S - imitator celu realnego stacjonarny
EC - natężenie promieniowania od celu
EZ - natężenie promieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
ET - natężenie promieniowania od tła
Zł2 - złącze drugie (płytka G 2000360) łączące wyrzutnię z NBZ
Zł3 - złącze trzecie (płytka G 2000160) łączące wyrzutnię z MS
PB - program badań
PSS - prochowy silnik sterujący
ZPSS - zapłonnik prochowego silnika sterującego
ŁPSS - ładunek prochowego silnika sterującego
8
Niniejsza rozprawa doktorska w założeniu miała utylitarny cel końcowy ktoacuterym była analiza
opracowanie i badania przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem
steroacutew
Obiektem prowadzonej modernizacji był pocisk przeciwlotniczy bardzo kroacutetkiego
zasięgu GROM Zestaw przeciwlotniczy ktoacuterego pocisk GROM jest podstawowym
elementem został opracowany od podstaw w Polsce i jest produkowany przez
przedsiębiorstwa krajowego przemysłu obronnego Odbiorcą tego nowoczesnego produktu
jest Wojsko Polskie oraz w mniejszej ilości jest obiektem eksportu do kilku krajoacutew
Realizacja tego zagadnienia obejmowała analizę przedziału sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew a od strony eksperymentalnej wymagała opracowania
wykonania oraz zbadania przedziału sterowania w realnym pocisku rakietowym
Złożoność konstrukcji samonaprowadzającego się na cel przeciwlotniczego pocisku
rakietowego wymagania stawiane przez badania eksperymentalne oraz pionierski charakter
realizowanego projektu uczyniły realizację części konstrukcyjnej pracy zadaniem bardzo
trudnym W części pomiarowej oproacutecz uruchomienia i odpowiedniego zsynchronizowania
poszczegoacutelnych elementoacutew zestawu zadaniem złożonym i pracochłonnym przedsięwzięciem
było przeprowadzenie optymalizacji przedziału sterowania pod kątem parametroacutew
użytkowych uzyskiwanych przez zmodernizowany przeciwlotniczy pocisk rakietowy
Przedstawiona rozprawa analizuje złożone zjawiska fizyczne zachodzące
w trakcie naddźwiękowego lotu pocisku przeciwlotniczego oraz sposoby eliminacji efektoacutew
niekorzystnych obniżających jego parametry zasięgowe i średnią prędkość Przedstawiono
informację o trendach rozwoju przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo
kroacutetkiego zasięgu innowacyjną dojrzałą technologicznie wersję przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym oraz wyniki badań diagnostycznych stosowanych w trakcie lotu rakiety oraz
uzyskanych w badaniach na stacjonarnych stanowiskach pomiarowych
9
1 WSTĘP
11 Wprowadzenie
Możliwość zastosowania sterowania proporcjonalnego w przenośnych
przeciwlotniczych zestawach rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu pojawiła się z chwilą
opanowania technologii wykonywania małych bezszczotkowych krokowych silnikoacutew
elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą szybkością działania oraz
wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu dzięki wykorzystaniu do sterowania układoacutew
mikroprocesorowych
Zastosowanie bezszczotkowych silnikoacutew krokowych w układach napędu steroacutew
umożliwia zastąpienie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych
sterowaniem proporcjonalnym polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew w odpo-
wiednim kierunku w zależności od potrzebnej chwilowej wartości siły sterującej
12 Cel pracy
Celem pracy było opracowanie wykonanie oraz badanie nowego elementu rakiety
przeciwlotniczej tj bloku sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew
ktoacutery po zastosowaniu w przenośnym przeciwlotniczym zestawie rakietowym bardzo
kroacutetkiego zasięgu typu GROM daje gwarancję otrzymania rakiety o parametrach
przewyższających wspoacutełczesny poziom rozwoju tego typu pociskoacutew
Nakreślony cel i głoacutewne zadania niniejszej pracy wyznaczają jej układ Całość pracy
podzielono na trzy zasadnicze części Część pierwsza obejmującą rozdziały 2 i 3 pracy
zawiera analizę teoretyczną i literaturową systemu sterowania proporcjonalnego w ktoacuterej
przedstawiono
analizę konstrukcyjną wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego
zasięgu zwracając szczegoacutelną uwagę na wykorzystywane w nich systemy sterowania
rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody naprowadzania
analizę najczęściej stosowanych systemoacutew sterowania
Część ta wyjaśnia ideę jednokanałowego sterowania proporcjonalnego jego wady i zalety
obszary zastosowań oraz określa ilościowe roacuteżnice między sterowaniem proporcjonalnym
i przerzutowym
Druga część pracy (konstrukcyjno-technologiczna) obejmuje rozdziały 4 i 5 W tej
części opisano następujące zagadnienia
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
model matematyczny i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania z napędem
elektrycznym
W trzeciej części rozprawy opisano szeroko zakrojone badania laboratoryjne w celu
określenia własności elektromechanicznych modelu nowego przedziału steroacutew z napędem
elektrycznym Przeprowadzono roacutewnież badania w locie pocisku GROM-M w warunkach
10
poligonu zakładowego oraz na poligonie przeciwlotniczym z kompletnym modelem pocisku
GROM-M z nowym elektrycznym napędem steroacutew Wyniki kompleksowych badań własności
zmodernizowanego przedziału steroacutew opisano w rozdz 6 i 7 gdzie zamieszczono
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
badania wpływu elementoacutew konstrukcji pocisku GROM na jego charakterystyki
aerodynamiczne
badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew na stanowisku SKPM-1
badania przedziału kierowania z demonstratorem steroacutew z elektrycznym proporcjo-
nalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego z demonstratorem bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew pocisku GROM
analizę układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew pocisku GROM
Rozprawę zakończono podsumowaniem i wnioskami ukierunkowanymi na prace
rozwojowe pocisku Grom o podwyższonych parametrach zasięgowych
13 TEZA PRACY
Z analizy literatury światowej opisującej wspoacutełczesne pociski przeciwlotnicze bardzo
kroacutetkiego zasięgu wynika że wspoacutełczesne zestawy osiągnęły kres możliwości zasięgowych
(pułap zasięg średnia prędkość) Poprawa tych parametroacutew wymaga zaprojektowania
nowych modułoacutew pocisku prowadzących do zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych Jedną
z możliwych droacuteg definiuje następująca teza
Zwiększenie strefy rażenia i poprawa dokładności naprowadzania pocisku rakietowego
na cel termiczny są możliwe przez implementację bloku sterowania z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku przeciwlotniczym GROM
Podstawowym celem przedstawionej rozprawy doktorskiej z powyżej sformułowaną
tezą jest wykazanie przydatności i zalet zaprojektowanego i wykonanego przedziału
sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew w pocisku GROM W
szczegoacutelności
wytworzenie przedziału steroacutew ktoacutery zapewni zwiększenie strefy rażenia zestawu
przeciwlotniczego GROM-M poprawiając jednocześnie dokładność naprowadzania
pocisku na cel oraz zwiększenie jego zasięgu
poroacutewnanie sterowania jednokanałowego opartego na sterach przerzutowych ze
sterowaniem proporcjonalnym - polegającym na płynnym wychylaniu się steroacutew
w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej
wykazując konkurencyjność sterowania elektrycznego proporcjonalnego ze względu na
jego własności użytkowe prostotę rozwiązania technicznego oraz wymaganej mocy
elektrycznej z pokładowego źroacutedła zasilania pocisku
11
14 Zakres zrealizowanych prac
W pracy przedstawiono wyniki badań prowadzonych w ramach planowanej strategii
rozwoju polskich sił zbrojnych Pionierski charakter wielu przedstawionych problemoacutew
zmuszał do przeprowadzenia wielu badań i prac aplikacyjnych od podstaw Rozpoczynano je
dysponując skromną bazą technologiczną i doświadczalną Stanowiska badawcze do oceny
charakterystyk elektromechanicznych budowano na podstawie doświadczeń z programu
GROM W rozprawie przedstawiono przeważnie ostatnie ogniwa w łańcuchu prac nad danym
problemem prezentując pozytywny wynik lub najlepszą wersję opracowanych podzespołoacutew
W rezultacie doprowadziły one do powstania modelu nowej wersji przenośnego przeciw-
lotniczego zestawu rakietowego bardzo kroacutetkiego zasięgu typu GROM-M
W podziękowaniu zamieszczonym na początku rozprawy składam wyrazy uznania za
udzieloną przez wielu wspoacutełpracownikoacutew pomoc Całość projektu realizowana była przez
duży zespoacuteł badawczy i produkcyjny głoacutewnie z WAT oraz MESKO SA ktoacuterym to zespołem
miałem zaszczyt i przyjemność kierować pełniąc rolę głoacutewnego konstruktora kierownika
planowania badań laboratoryjnych i poligonowych oraz koordynatora merytorycznego całego
projektu
15 Aktualność podjętego tematu
Temat pracy jest ściśle związany z programem realizacji strategii rozwoju sił
zbrojnych na lata najbliższe
Oryginalność niniejszej rozprawy polega na
opracowaniu wykonaniu i weryfikacji doświadczalnej kompletnych zestawoacutew bloku
steroacutew
zastosowaniu powstałych urządzeń w przenośnym przeciwlotniczym zestawie
rakietowym bardzo kroacutetkiego zasięgu GROM
opracowaniu i zastosowaniu zestawoacutew diagnostycznych do pomiaru parametroacutew bloku
sterowania
W czasie rozpoczynania tematu nieznane były bądź posiadano niewiele informacji
literaturowych o zrealizowanych w rozprawie rozwiązaniach konstrukcyjnych Przedstawione
w niniejszej rozprawie wyniki badań stanowią zdaniem autora istotną nowość i dostarczają
wielu cennych informacji w projektowaniu nowych wyroboacutew w obszarze przenośnych
przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bardzo kroacutetkiego zasięgu
12
I CZĘŚĆ TEORETYCZNA
2 Analiza przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych bliskiego
zasięgu
21 Wprowadzenie
Przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe (Man Portable Air-Defence System -
MANPADS) o zasięgu nieprzekraczającym obecnie 7000 m należą do najbardziej
rozpowszechnionych rakietowych środkoacutew ogniowych obrony przeciwlotniczej wojsk [1-4]
W konstrukcji tej broni można wyroacuteżnić następujące linie rozwojowe
amerykańską Redeye Stinger (rys 21)
angielską Blowpipe Jevelin Starburst Starstreak
francuską Mistral
rosyjską Strzała Igła (rys 22)
szwedzką RBS-70 RBS-90
polską GROM
Dwie głoacutewne linie rozwojowe MANPADS (rys 21 i 22) wytyczone przez
amerykańskie i rosyjskie biura konstrukcyjne są bliźniaczo podobnymi stosującymi podobne
rozwiązania techniczne w poszczegoacutelnych układach budowy zaroacutewno rakiety jak i wyrzutni
Rys 21 Linia rozwojowa amerykańskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Stinger
Rys 22 Linia rozwojowa rosyjskich przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych Igła
13
22 ROSYJSKIE PRZECIWLOTNICZE ZESTAWY RAKIETOWE PIERWSZEJ
GENERACJI
Zespołem ktoacutery podjął się opracowania pierwszego radzieckiego przenośnego
przeciwlotniczego zestawu rakietowego było Biuro Konstrukcyjne Budowy Maszyn
z Kołomny [5 6] Wzorcem konstrukcyjnym dla Strzały-2 był amerykański zestaw Red Eye
ktoacuterego pocisk naprowadzany był za pomocą głowicy reagującej na ciepło emitowane przez
cel [7-8]
Rys 23 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32 Strzała-2
a - pocisk rakietowy b ndash wyrzutnia c - mechanizm startowy Ia - koordynator celu Ib - blok
elektroniki sterowania I - głowica samonaprowadzająca II - przedział sterowania III - głowica
bojowa IVa - silnik marszowy IVb - silnik startowy IV - przedział napędowy
1 - pokrywa przednia 2 - mechanizm uderzeniowy 3 ndash muszka 4 - źroacutedło zasilania wyrzutni
5 ndash szczerbinka 6 - pokrywa złącza pokładowego 7 - złącze mechanizmu startowego 8 - pas nośny
9 - rura wyrzutni 10 - złącze 11 - bezpiecznik przed strzałem przypadkowym 12 ndash spust 13 ndash styki
14 ndash chwyt 15 - zespoacuteł stykowy 16 - blok elektroniki 17 - złącze kontrolne 18 - stopka 19 - głośnik
20 - rygiel mechanizmu startowego
Zestaw 9K32 bdquoStrzała-2rdquo składa się z samonaprowadzającego się na cel pocisku
rakietowego 9M32 znajdującego się w hermetycznej rurze wyrzutni 9P54 źroacutedła zasilania
9B17 oraz mechanizmu startowego 9P53 (rys 23) Kontener transportowo-startowy 9P54 był
urządzeniem jednorazowego użytku wykonanym z laminatu szklanego z przymocowanym do
niego termicznym źroacutedłem zasilania mechanizmu startowego 9B17 ndash także jednorazowym
ale z możliwością wymiany W warunkach fabrycznych możliwa była ponowna elaboracja
kontenera ndash wtedy na jego korpusie były malowane paski informujące o ilości takich
elaboracji Częścią kontenera był też przymocowany do wylotu jego rury blok służący do
bdquorozkręceniardquo żyroskopu głowicy oraz proste przeziernikowe przyrządy celownicze
14
Mechanizm startowy 9P53 jest urządzeniem wielokrotnego użytku i służy do przygotowania
pocisku do startu (uruchamia i sprawdza poszczegoacutelne jego zespoły) i spowodowania
odpalenia pocisku Zawiera on blok elektroniki mechanizm spustowo-zabezpieczający
i sygnalizator dźwiękowy
Samonaprowadzający się na cel pocisk przeciwlotniczy 9M32 składa się z czterech
połączonych ze sobą przedziałoacutew
głowicowego wyposażonego w termiczną głowicę samonaprowadzającą
sterowania gdzie znajduje się aparatura sterowania lotem pocisku rakietowego
bojowego do ktoacuterego zaelaborowano ładunek odłamkowo-zapalający o działaniu
kumulacyjnym wraz z zapalnikiem
napędowego z silnikiem startowym i marszowym oraz zespołem dysz i statecznikoacutew
Napęd pocisku zapewniały silniki na stały materiał pędny ndash startowy całkowicie
spalający się w rurze-prowadnicy i dwustopniowy marszowy Silnik startowy zaroacutewno
napędza pocisk nadając mu w chwili wyjścia z prowadnicy prędkość około 28 ms jak
i nadaje mu ruch obrotowy na skutek skośnego ustawienia dysz wylotowych Rotacja pocisku
podtrzymywana jest na torze lotu przez skośne ustawienie stabilizatoroacutew Aby gazy prochowe
nie oddziaływały na strzelającego silnik startowy kończył pracę w rurowej prowadnicy i gazy
nie wydostawały się na zewnątrz rury Dla bezpieczeństwa operatora silnik marszowy
rozpoczynał pracę dopiero w odległości około 5 metroacutew od wyrzutni Jego pierwszy stopień
rozpędzał rakietę do prędkości 430 ms drugi podtrzymywał tę prędkość w czasie lotu
Stabilizację pocisku rakietowego zapewniały cztery składane do przodu w położeniu
transportowym stateczniki ktoacutere pod działaniem układu sprężyn otwierały się po wyjściu
rakiety z wyrzutni rurowej
Głowica bojowa pocisku rakietowego 9M32 ma masę 117 kg (w tym 370 g to masa
kruszącego materiału wybuchowego) i charakteryzuje ją działanie odłamkowo-burząco-
kumulacyjne Detonację ładunku zapewniał zapalnik uderzeniowy dający możliwość
zniszczenia czy poważnego uszkodzenia celu tylko przy bezpośrednim trafieniu
Opracowaniem głowicy samonaprowadzającej zajęło się leningradzki instytut OKB-
357 Przy pracach nad nią wykorzystano doświadczenia zdobyte przy konstruowaniu
analogicznych układoacutew samonaprowadzania dla rakiet powietrze-powietrze K-13 i K-8MT
Głowica dla Strzały-2 powtarzała ich układ konstrukcyjny ale ważyła jedynie 12 kg i miała
średnicę zewnętrzną zaledwie 72 mm W charakterze detektora promieniowania podczerwo-
nego wykorzystano element z siarczku ołowiu pracujący w zakresie długości fali 17divide28 μm
Kąt widzenia głowicy wynosił około 19deg a kątowa prędkość śledzenia celu podczas startu
około 6degs Takie parametry pozwalały na zwalczanie szybkich celoacutew jedynie z tylnej
poacutełsfery gdy głowica była skierowana niemal bezpośrednio na dysze silnikoacutew celu Dużym
ograniczeniem w zastosowaniu pocisku rakietowego była podatność głowicy na wszelkie
zakłoacutecenia początkowo głoacutewnie naturalne Tak więc zabronione było jego odpalanie w stre-
fie kątoacutew około 20deg w stosunku do tarczy słońca a kąt nachylenia wyrzutni w stosunku do
ziemi musiał być większy niż 5deg ponieważ głowica mogła naprowadzić pocisk na cel o naj-
większym kontraście termicznym ktoacuterym niekoniecznie musiał być samolot przeciwnika
Sekwencja czynności do wystrzelenia z wyrzutni Strzała-2 wygląda w następujący
sposoacuteb po wzrokowym wykryciu celu strzelec włącza elektryczne źroacutedło zasilania ktoacutere
zasila bloki elektroniczne mechanizmu startowego oraz mechanizm rozkręcający rotor
15
żyroskopu głowicy Po około pięciu sekundach głowica jest zdolna do uchwycenia celu
a moment przechwycenia sygnalizowany jest akustycznie i optycznie lampką w polu
widzenia operatora Cały proces poszukiwania i przechwycenia celu nie może trwać dłużej
niż 40 sekund taki jest bowiem czas pracy baterii zasilającej Po lekkim naciśnięciu przycisku
startowego następuje odblokowanie platformy żyroskopowej dzięki czemu głowica może
rozpocząć śledzenie celu Po silnym naciśnięciu spustu układ elektryczny powoduje inicjację
pracy silnika startowego ktoacutery wyrzuca pocisk rakietowy z wyrzutni i nadaje mu prędkość
ok 28 ms W odległości ok 5 metroacutew od wyrzutni rozpoczyna pracę silnik marszowy
odblokowują się też podwoacutejne zabezpieczenia zapalnika Jeśli w ciągu 11divide14 sekund od
startu pocisk nie trafi w cel samolikwidator spowoduje detonację głowicy bojowej
Zestaw 9K32 jest przeznaczony do zwalczania nisko lecących celoacutew przede
wszystkim z tylnej poacutełsfery (na kursie oddalania) w warunkach widzialności optycznej
Zestaw ma możliwość zwalczanie celoacutew powietrznych wykonujących manewry i celoacutew
nieruchomych Podstawowym rodzajem startu miały być odpalenia z tylnej poacutełsfery do
wszystkich samolotoacutew oraz śmigłowcoacutew lecących z prędkością do 950 kmgodz Starty do
celoacutew zbliżających się (z przedniej poacutełsfery) można było dokonywać tylko do śmigłowcoacutew
i samolotoacutew tłokowych lecących z prędkościami do 550 kmgodz
Zestawy 9K32 Strzała-2 zostały wprowadzone na uzbrojenie Armii Radzieckiej
w 1967 roku a już dwa lata poacuteźniej brały udział w walkach egipsko-izraelskich na wyspie
Synaj W 1971 roku użyto ich po raz pierwszy w Wietnamie gdzie efektem ich użycia było
co najmniej kilkadziesiąt zestrzelonych i kilkaset uszkodzonych amerykańskich samolotoacutew
i śmigłowcoacutew Zastosowanie Strzał-2 na polu walki pozwoliło na zdobycie cennych
doświadczeń eksploatacyjnych i sformułowanie wymagań dla dalszej modernizacji zestawu
Uzyskane doświadczenia z eksploatacji zestawu w jednostkach oraz bojowego użycia
wykazały liczne niedostatki systemu Zbyt mała była czułość głowicy i jej odporność na
zakłoacutecenia - tak sztuczne jak i naturalne Roacutewnież fakt dostosowania systemu tylko do
zwalczania szybkich celoacutew z tylnej poacutełsfery ograniczał skuteczność - trafienie pocisku
w część ogonową celu tam gdzie znajdowały się emitujące ciepło dysze silnikoacutew ale z kolei
nie było układoacutew i zespołoacutew istotnych z punktu widzenia żywotności samolotu nie musiało
wcale prowadzić do zniszczenia celu Spowodowane przez Strzały-2 uszkodzenia często
mogły być naprawione nawet w warunkach polowych W związku z tym już w październiku
1968 r zalecono rozpoczęcie prac modernizacyjnych Ich głoacutewnymi założeniami było
uproszczenie i skroacutecenie cyklu strzelania poprzez automatyzację procesu przechwycenia celu
i odpalenia pocisku rakietowego poprawienie selekcji celoacutew na tle zakłoacuteceń stacjonarnych
wyeliminowanie możliwości odpalenia do celoacutew znajdujących się poza strefą skutecznego
rażenia a także rozszerzenie tej strefy Zakładano także umożliwienie zwalczania celoacutew
lecących z prędkością 260 ms z tylnej poacutełsfery oraz samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew
lecących z prędkością 150 ms na kursach spotkaniowych Poprawiono także poprzez
wprowadzenia filtra w detektorze odporność głowicy na naturalne zakłoacutecenia szczegoacutelnie
podczas zachmurzenia Mimo wszystko podstawowych wad a więc braku możliwości
przechwycenia celoacutew znajdujących się na kątach w granicach 20-30deg od słońca czy też
wrażliwości na pułapki termiczne nie wyeliminowano
Zmodernizowany zestaw ktoacutery otrzymał oznaczenie 9K32M Strzała-2M [4] został
przyjęty na uzbrojenie w 1970 r Zastosowano w nim nowy pocisk rakietowy 9M32M
16
umieszczony w kontenerze 9P54M i wspoacutełpracujący z nowym mechanizmem startowym
9P58 (rys 24) Ze względu na modyfikacje w układzie elektrycznym nie było w zmoder-
nizowanym zestawie możliwe wykorzystanie kontenera ze starszym pociskiem rakietowym
Zewnętrznie oba zestawy roacuteżniły się nieco szczegoacutełami konstrukcyjnymi mechanizmu
startowego i tej części wyrzutni ktoacutera bezpośrednio z nim sąsiadowała (rys 25)
Rys 24 Mechanizm startowy 9P58 wraz z opakowaniem transportowym i futerałem
do przenoszenia
Rys 25 Poroacutewnanie przenośnych rakietowych zestawoacutew przeciwlotniczych 9K32 (u goacutery)
9K32M (po środku) i 9K34 (na dole)
17
Roacutewnolegle z pracami modernizacyjnymi ktoacutere doprowadziły do powstania Strzały-2M
rozpoczęto studia nad głębszą modernizacją zestawu Temat oznaczony Strzała-3 został
zatwierdzony w 1968 r Radykalną poprawę parametroacutew miała zapewnić nowa głowica
samonaprowadzająca ktoacuterą opracowywało biuro konstrukcyjne zakładoacutew Arsenał w Kijowie
Koordynatorem prac pozostało KBM w Kołomnie
Proacuteby prototypoacutew prowadzone były w latach 1972divide73 r po ich zakończeniu zestaw
został przyjęty w 1974 r do uzbrojenia jako 9K34 Strzała-3
Tabela 21
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych
pierwszej generacji
Nazwa systemu Strzała 2 Strzała 2M Strzała 3
Oznaczenie systemu 9K32 9K32M 9K34
Oznaczenie kontenera startowego 9P54 9P54M 9P59
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P53 9P58 9P58M
Oznaczenie rakiety 9M32 9M32M 9M36
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1968 1970 1974
Masa w położeniu bojowym [kg] 145 15 16
Masa pocisku rakietowego [kg] 92 985 103
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 117
Długość pocisku rakietowego [mm] 1443 1438 1470
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1490 1490 ok1500
Średnia prędkość pocisku rakietowego [ms] 430 430 400
Strefa rażenia odległość [m] 800divide3400 500divide4200 500divide4100
Strefa rażenia wysokość [m] 50divide2000 50divide2300 15divide2200
Prędkość celu oddalającego się [ms] 220 260 260
Prędkość zbliżającego się [ms] - 150 310
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu 1 rakieta typu
myśliwiec odrzutowy z tylnej poacutełsfery 019divide025 022divide025 031divide033
Przy zwalczaniu samolotoacutew tłokowych i śmigłowcoacutew 30divide3000 m
Nowa głowica oznaczona 9E45 miała w poroacutewnaniu z głowicą 9E46 Strzały-2M
dwukrotnie czulszy detektor - działający w zakresie 35divide50 μm dzięki temu większą
odporność na zakłoacutecenia jak roacutewnież umożliwiała użycie zestawu w gorszych warunkach
atmosferycznych (deszcz śnieg duże zapylenie powietrza) W znacznie większym stopniu
wyeliminowano wrażliwość głowicy na zakłoacutecenia naturalne a więc na przykład tarczę
18
słoneczną czy też odbicie słońca od chmur Głowica przeszukiwała przestrzeń w zakresie
kąta 40deg na każdą stronę
Głowica 9E45 pozwoliła także w dużym stopniu poprawić zdolność zwalczania
szybkich samolotoacutew na kursach spotkaniowych (tabela 21) Prędkość celoacutew zwalczanych
w takich warunkach mogła wynosić do 310 ms a maksymalna odległość celu wzrosła do
2500 m Cel taki moacutegł manewrować z przeciążeniem do 3 g Strzelanie do celoacutew na kursach
spotkaniowych uprościło także zastosowanie układu określającego strefę odpalenia na
podstawie poziomu sygnału odbitego od celu trafiającego do głowicy naprowadzania po
rozpoczęciu śledzenia Jeśli sygnał był zbyt słaby - czyli odległość była zbyt duża lub zbyt
silny - odległość zbyt mała z punktu widzenia czasu reakcji systemu automat startowy
blokował start pocisku
Poprawę efektywności stosowania zestawoacutew 9K32M proacutebowano poprawić roacutewnież
wprowadzając urządzenia wykrywające nadlatujące samoloty przeciwnika System
o kryptonimie Pelengator (rys 26) wykrywał emisje radiolokatoroacutew pokładowych
i radiolokacyjnych wysokościomierzy maszyn przeciwnika i na tej podstawie miał określać
kierunek zbliżającego się celu
Rys 26 System Pelengator wraz z zestawem 9K32M Strzała-2M
Wcześniejsze wykrycie zbliżającej się emisji elektromagnetycznej dawało operatorowi
możliwość wcześniejszego włączenia zasilania zestawu i dodatkowe kilkanaście sekund na
skupienie się na wzrokowej identyfikacji i przechwyceniu celu Antena Pelengatora
mocowana była do hełmu operatora reszta aparatury wraz ze źroacutedłem zasilania mieściła się
w torbie przenoszonej na ramieniu żołnierza Wykrycie emisji sygnalizowane było
akustycznie Skuteczność Pelengatora nie była zbyt wysoka szczegoacutelnie że nie wszystkie cele
emitowały fale elektromagnetyczne brak było także możliwości wcześniejszego określenia
przynależności państwowej wykrytego celu
Poprawę parametroacutew układu naprowadzania uzyskano wprowadzając układ chłodzenia
detektora ktoacuterego czynnik roboczy - ciekły azot znajdujący się pod dużym ciśnieniem
umieszczony został w kulistym zespolonym z termiczną baterią zbiorniku (oznaczenie bloku
19
zbiornika i baterii - 9P51) zamontowanym w miejscu dotychczasowej baterii 9B17
Właśnie obecność kulistego zbiornika azotu ktoacuterego oś jest roacutewnoległa do osi
pojemnika-wyrzutni na pierwszy rzut oka pozwala odroacuteżnić zestaw Strzała-3 od poprzednich
wersji (rys 25) Zmiany w głowicy i układzie zasilania spowodowały konieczność
wprowadzenia nowego pojemnika-wyrzutni 9P59 i zmodernizowanego urządzenia startowego
9P58M O ile zmianie uległ układ naprowadzania rakiety Strzały-3 ktoacuterą oznaczono 9M36
i część osprzętu wyrzutni to cała rakietowa część zestawu wraz z blokiem sterowania
głowicą bojową i układem napędowym pozostały praktycznie niezmienione w poroacutewnaniu
z rakietą 9M32M Stąd też jej nieco gorsze z racji wzrostu masy pocisku charakterystyki
dynamiczne Właśnie to oraz wysoka cena zestawu spowodowało że Strzała-3 nie uzyskała
większej popularności poza granicami ZSRR [9]
23 Przeciwlotnicze zestawy rakietowe Igła-1 i Igła
Pomimo że Strzała-3 miała znacząco lepsze charakterystyki niż poprzednie wersje
wojskowi nadal zwracali uwagę na liczne ograniczenia zestawu 9K34 przede wszystkim
wrażliwość na celowe zakłoacutecenia - pułapki termiczne i promienniki mikrofalowe Nadal nie
wyeliminowano też do końca wpływu zakłoacuteceń naturalnych szczegoacutelnie przy zwalczaniu
celoacutew na kursach spotkaniowych Przed perspektywicznymi zestawami tej klasy stawiano też
wymagania możliwości zwalczania celoacutew w nocy zmniejszenia ogoacutelnej masy i poprawy
charakterystyk eksploatacyjnych a także włączenia go w systemy wykrywania rozpoznania
przynależności państwowej i kierowania ogniem środkami OPL
Na podstawie tych uwag zostały sformułowane i zatwierdzone w 1971 roku wymagania
dla przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego drugiej generacji ktoacutery otrzymał
kryptonim Igła [10-12] Za priorytet uznano w nich poprawę rozdzielczości głowicy w celu
zwiększenia jej odporności na sztuczne zakłoacutecenia i umożliwienia selekcji celu na tle
zakłoacuteceń zapewnienie automatycznego rozpoznawania przynależności celu (dotychczas
strzelec określał ją wizualnie) a także włączenie zestawoacutew przenośnych w taktyczny system
kierowania ogniem obrony przeciwlotniczej i zapewnienie strzelcom odpowiednio wczesnego
dopływu informacji o celach Wymagano także zwiększenia zasięgu i pułapu skutecznego
użycia zestawu szczegoacutelnie przy zwalczaniu celoacutew na kursach spotkaniowych oraz poprawy
skuteczności głowicy bojowej Zmiany te nie mogły w znaczący sposoacuteb wpłynąć na zwię-
kszenie masy i gabarytoacutew zestawu
Opracowanie zestawu 9K38 z pociskiem rakietowym 9M39 polecono KBM zaś nowej
głowicy samonaprowadzania leningradzkim zakładom LOMO Igła miała być zestawem
zupełnie nowym i opracowywanym od podstaw mimo że nie odżegnywano się od ogoacutelnej
koncepcji i pewnych rozwiązań typowych dla zestawoacutew pierwszej generacji Wraz
z zestawem miał być opracowany min blok identyfikacji bdquoswoacutej-obcy (Instytut Naukowo-
Badawczy Przyrządoacutew Pomiarowych Ministerstwa Przemysłu Radiowego) oraz przenośny
planszet indykacji sytuacji powietrznej (Centralne Biuro Konstrukcyjne Przyrządoacutew
Ministerstwa Przemysłu Obronnego)
Z uwagi na przeciągające się prace badawcze nad opracowaniem nowych technologii
potrzebnych do skonstruowania odpowiednio czułej odpornej na zakłoacutecenia i niezawodnej
głowicy naprowadzającej jednocześnie mieszczącej się w pocisku o średnicy 72 mm w 1978
20
roku wojsko zrezygnowało z części wymagań aby moacutec uzyskać uproszczoną wersję zestawu
Tak powstały zestaw oznaczony jako Igła-1 składał się z nowej głowicy bojowej silnika
bloku sterowania i mechanizmu startowego ale zastosowana została w niej zmodyfikowana
głowica naprowadzania 9E45 (rys 27) pochodząca od Strzały-3 Jednocześnie prace nad
docelowym wariantem zestawu 9K38 Igła miały być intensywnie kontynuowane Tak
opracowana wyrzutnia została poddana badaniom w 1980 roku a już rok poacuteźniej zestaw
o symbolu 9K310 Igła-1 został wprowadzony na uzbrojenie Armii Radzieckiej [5] W jego
skład wchodził pocisk rakietowy 9M313 umieszczony w jednorazowym pojemniku-wyrzutni
9P322 mechanizm startowy 9P519 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcy 1L14
oraz planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
Rys 27 Głowica samonaprowadzania 9E45 wraz z wyrzutnią zestawu 9K310 Igła-1
Charakterystyki głowicy w stosunku do zestawu Strzała-3 pozostały praktycznie
niezmienione Podstawową modyfikacją było wprowadzenie w niej dodatkowego układu
logicznego wydającego komendę korekty kursu pocisku na pierwszym etapie lotu tuż po
zejściu z wyrzutni Miało to na celu poprawę dynamiki naprowadzenia na wyliczony punkt
spotkania pocisku z celem w początkowym trudno sterowalnym aerodynamicznie okresie
ruchu pocisku rakietowego Korekta pocisku była realizowana przez impuls miniaturowych
silnikoacutew na stały materiał pędny swego rodzaju silnika korekcyjnego umieszczonego w prze-
dziale sterowania Na wyrzutni dodano roacutewnież elektroniczny przełącznik reżimoacutew pracy
bdquopogoń-spotkanie Zmianie uległ roacutewnież blok baterii i zbiornika azotu - nowy nosi
oznaczenie 9B238 a jego oś jest odchylona w doacuteł od osi wyrzutni
Znaczącą poprawę charakterystyk lotnych ndash zasięgu pułapu wzrostu prędkości rakiety
możliwości zwalczania celoacutew poruszających się z prędkościami naddźwiękowymi także na
kursach spotkaniowych uzyskano stosując nowy dwuzakresowy silnik rakietowy o większym
impulsie i czasie pracy Niezależny od silnika marszowego jest silnik startowy zapewniający
wyrzucenie pocisku z wyrzutni odrzucany jest po zakończeniu swojej pracy Zmodyfikowano
także układ aerodynamiczny i blok sterowania pocisku rakietowego Ma on w tej wersji
oproacutecz dwoacutech powierzchni sterowych roacutewnież dwa składane destabilizatory Mają one za
21
zadanie poprawić manewrowość pocisku poprzez zwiększenie efektywności samych steroacutew
przy wykonywaniu manewroacutew na dużych kątach natarcia Skośnie ustawione destabilizatory
podtrzymują roacutewnież na torze lotu ruch wirowy pocisku wokoacuteł własnej osi Zamocowane
w pobliżu dyszy silnika stateczniki w stanie złożonym przylegają do bokoacutew korpusu
W centralnej części owiewki głowicy naprowadzania umieszczony został niewielki stożkowy
grot wsparty na trzech prętach ktoacuterego zadaniem jest zmniejszenie oporoacutew
aerodynamicznych przy prędkościach naddźwiękowych Stożkowa osłona grota z przodu
wyrzutni-pojemnika jest głoacutewnym elementem identyfikacyjnym Igły-1
Z układem napędowym rakiety ściśle wiąże się także problem zwiększenia skuteczności
głowicy bojowej - chociaż ma ona taką samą masę i ładunek bojowy jak w Strzałach -22M3
Charakteryzuje się większą zdolnością rażenia z racji nowego materiału wybuchowego
i układu detonującego Z zapalnikiem połączony jest także generator powodujący roacutewnoległą
z ładunkiem głowicy bojowej detonację resztek paliwa silnika marszowego W znaczący
sposoacuteb wpływa to na efekt niszczący jako że w zależności od odległości do celu masa
niespalonego paliwa rakietowego może wynosić nawet ponad 1-2 kg
Zupełnie nową jakość nadało zestawowi zintegrowanie z systemem rozpoznawczym
IFF oraz dodanie przenośnego planszetu indykacji sytuacji powietrznej To pierwsze
urządzenie oznaczone jako 1L14 zostało wbudowane w urządzenie startowe Interrogator
zaczyna działać automatycznie w momencie uchwycenia celu przez głowicę i blokuje start
jeśli śledzony jest własny obiekt latający Układ działa w zakresie 20-30deg w azymucie i 70deg
w elewacji W przypadku gdy w tym wycinku przestrzeni znajdzie się oproacutecz właściwego
celu także własny statek latający operator ma możliwość ręcznego odłączenia blokady startu
pocisku rakietowego Skuteczność układu rozpoznania bdquoswoacutej-obcyrdquo producent określa na
90 Na planszecie indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1 (rys 28) obecność celu jest
sygnalizowana zapaleniem się znacznika na ekranie Może on wyświetlać informacje o czte-
rech celach przy tym podawana jest informacja o ich przynależności państwowej i kursie
względem pozycji pododdziału przeciwlotniczego z dokładnością do 1000 m na odległości
i 5-25deg w azymucie Warunkiem skutecznego wykorzystania urządzenia jest jego
topograficzne dowiązanie na podstawie danych uzyskanych ze wspoacutełpracującego wozu
dowodzenia i wskazań kompasu Informacja o sytuacji powietrznej jest transmitowana do
planszetu kodowanym łączem radiowym z punktu kierowania ogniem OPL wyższego
szczebla znajdującego się w odległości do 10 km
Planszet obsługuje dowoacutedca drużyny przeciwlotniczej będący jednocześnie jednym
z jej strzelcoacutew Dysponuje on radiostacją R-147 za pośrednictwem ktoacuterej przydziela cele do
zwalczania strzelcom posiadającym odbiorniki R-147P oczywiście - w razie potrzeby - może
także przekazywać je głosem Wykorzystanie planszetu pozwala na wykrycie przez
pojedynczego strzelca nadlatującego celu znajdującego się w odległości ok 5 km z 90
prawdopodobieństwem Wcześniej prawdopodobieństwo to wynosiło 40-50 dla odległości
3-4 km Podczas proacuteb drużyna przeciwlotnicza kierując się wskazaniami planszetu nie
wykryła jedynie 3 z 50 celoacutew w strefie swojej odpowiedzialności zaś bez jego pomocy aż 20
Poza podstawowym wariantem Igły-1 znane są jeszcze dwie jej modyfikacje Igła-1E
oraz Igła-1M obie przeznaczone dla odbiorcoacutew zagranicznych Igła-1E (zestaw 9K310E) to
wariant w ktoacuterym konfigurację urządzenia rozpoznawczego bdquoswoacutej-obcyrdquo można dostosować
do wymagań zamawiającego (np zamiast wspoacutełpracy z radzieckimrosyjskim układem Parol
22
może on działać w standardzie NATO) - urządzenie startowe tej wersji oznaczono 9P519-1
Rys 28 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L15-1
1 - antena odbiorcza 2 - instrukcja obsługi 3 - pokrętło 4 - manipulatory obsługi planszetu
5 - potencjometry topodowiązania 6 - tablica wskaźnikoacutew 7 - wyświetlacz sytuacji taktycznej
8 - głośnik 9 - zewnętrzne źroacutedło zasilania
Igła-1M nie posiada układu rozpoznawczego stąd też występował tam inny wariant
urządzenie startowego - 9P519-2 W konstrukcji wersji eksportowych zastosowano także
pewne uproszczenia między innymi brak w nich układu detonującego resztki paliwa
rakietowego roacutewnolegle z pobudzeniem głowicy bojowej (pocisk rakietowy zestawoacutew Igła-
1ElM ma najprawdopodobniej oznaczenie 9M313-1) Wraz z zestawem Igła-1 opracowano
roacutewnież nowe urządzenie kontrolne 9W866 (rys 29) oraz trenażer 9F730
Rys 29 Urządzenie kontrolne 9W866 do zestawu Igła-1
23
Zestaw 9K310 był wykorzystywany w kilku konfliktach zbrojnych (np w czasie
pierwszej wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku oraz w 1995 roku w Jugosławii) gdzie miał
okazję udowodnić swą wysoką skuteczność w warunkach bojowych niszcząc lub
uszkadzając co najmniej kilkanaście samolotoacutew i śmigłowcoacutew
W 1982 roku po ponad 10 latach prac rozpoczęły się proacuteby poligonowe zestawu 9K38
Igła ktoacutery został ostatecznie przyjęty do uzbrojenia w 1983 r W skład zestawu wchodził
pocisk rakietowy 9M39 umieszczony w pojemniku-wyrzutni 9P39 mechanizm startowy
9P516 z wbudowanym układem identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo 1L14 Urządzenie startowe
pozwala na odpalanie pociskoacutew zaroacutewno z pojemnika 9P39 jak i 9P322 zestawu 9K310
Kolejną modyfikacją jest także wprowadzenie planszetu 1L110 (rys 210) prezentującego
sytuację powietrzną w promieniu 125 km na innego typu wskaźniku niż w 1L15-1
Informacja o sytuacji może być przekazywana drogą przewodową do wskaźnikoacutew
zamontowanych bezpośrednio na wyrzutniach
Rys 210 Planszet indykacji sytuacji powietrznej 1L110
Igła wyposażona została w docelową dwuzakresową głowicę samonaprowadzania
9E410 z chłodzonym układem detektoroacutew opracowaną w leningradzkim LOMO Producent
podaje że jej parametry w zakresie czułości ośmiokrotnie przewyższają głowicę Strzały-2M
i dwukrotnie Igły-1 W poroacutewnaniu z układem naprowadzania Igły-1 nowa głowica 9E410
(rys 211) zapewnia znacznie większe możliwości zwalczania celoacutew na kursach
spotkaniowych (co umożliwia ich zniszczenie jeszcze przed przeprowadzeniem przez nie
ataku) ale przede wszystkim umożliwia selekcję celu na tle zakłoacuteceń zaroacutewno
pirotechnicznych pułapek termicznych jak i błyskoacutew promiennikoacutew mikrofalowych
Podczas proacuteb uzyskano prawdopodobieństwo zniszczenia zbliżającego się celu
pierwszym pociskiem rakietowym wynoszące 031 (cel oddalający się - 024) przy odpalaniu
przez cel co najmniej 6 pułapek termicznych w interwale czasowym 03 sekundy Ich łączna
moc termiczna przewyższała tę emitowaną przez cel sześciokrotnie Układy logiczne głowicy
umożliwiają także przeniesienie punktu trafienia z okolic dysz na środek celu co w dużym
stopniu zwiększa efekt rażący głowicy bojowej Zmiana głowicy wymusiła także pewne
modyfikacje bloku sterowania pociskiem rakietowym Zmiany dotknęły także aerodynamikę
24
pocisku rakietowego - zmniejszający opoacuter aerodynamiczny stożkowy grot podtrzymywany
trzema prętami został zastąpiony kilkucentymetrowym pojedynczym grotem - swego rodzaju
bdquoigłąrdquo - mocowanym centralnie do owiewki głowicy naprowadzania
Rys 211 Koordynator śledzący i głowica samonaprowadzania 9E4110 zestawu Igła
Zastosowanie w głowicy pocisku 9K310 Igła-1 chłodzonego azotem detektora opartego
o InSb pozwoliło znacząco zwiększyć jej czułość w stosunku do starszych typoacutew głowic
W zestawie 9K38 Igła oproacutecz chłodzonego azotem detektora na InSb wchodzi także
niechłodzony czujnik oparty o PbS Ten detektor pozwala dzięki dwuspektralnej obserwacji
celu wyeliminować lub poważnie ograniczyć skuteczność działania celoacutew pozornych w tym
przede wszystkim pułapek termicznych stosowanych przez obiekty latające do samoobrony
Pod koniec lat 90-tych XX wieku podjęto prace modernizacyjne ktoacutere miały polegać na
opracowaniu lekkiego pocisku przeciwlotniczego ktoacutery moacutegłby zwalczać bezpilotowe statki
latające pociski manewrujące oraz amunicję inteligentną Tę wersję zestawu ndash oznaczoną
9K338 Igła-S ndash (rys 212 i 213) przyjęto na uzbrojenie armii rosyjskiej w 2004 roku
Rys 212 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S oraz pocisk rakietowy 9M342
25
Rys 213 Zestaw przeciwlotniczy 9K338 Igła-S
Elementy bojowe kompleksu 9K338 i schematu doprowadzenia azotu
1 ndash pocisk rakietowy 9M342 2 ndash rura 9P338 3 ndash wtyczka 4 ndash rozetka 5 ndash mechanizm startowy
9P552 6 ndash naziemne źroacutedło zasilania 9B238-1 7 ndash fotoodbiornik FP-1 8 ndash rurka do podawania azotu
9 ndash sztucer
O tym zestawie brak jest szczegoacutełowych informacji dotyczących zastosowanych w nim
rozwiązań konstrukcyjnych a te publikowane często roacuteżnią się w prezentowanych szczegoacute-
łach Zastosowanie cięższej ważącej ponad 25 kg elaborowanej heksogenem głowicy
bojowej 9N330 w połączeniu z zapalnikiem o działaniu bezwładnościowym i zbliżeniowym
znacząco zwiększyło jej skuteczność rażenia Przedstawione powyżej zdjęcie (rys 212)
wskazuje że w części bojowej zapalnika znajdują się bdquookienkardquo ktoacutere mogą być elementami
optycznego czujnika zbliżeniowego Kształt i analogiczne wyprofilowanie oraz rozmiesz-
czenie czterech powierzchni sterowych wokoacuteł głowicy mogą wskazywać że w Strzale-S być
może zastosowano dwukanałowy system sterowania (cztery stery ndash dwa w kanale kierunku
i dwa w kanale pochylenia) W odroacuteżnieniu od Igły stosowany jest jednokanałowy system
sterowania (dwa stery i dwa destabilizatory)
Nowy silnik rakietowy o wyższym impulsie całkowitym ciśnienia pozwolił zwiększyć
średnią prędkość pocisku na torze lotu oraz wydłużyć do ponad 6 km jego zasięg Poprawa
czułości detektoroacutew promieniowania umożliwiła zestawowi 9K338 zwalczanie klasycznych
celoacutew powietrznych z każdej strony i w każdych warunkach atmosferycznych Według
producenta IgłandashS może roacutewnież zwalczać bezpilotowe aparaty latające amunicje inteli-
gentną oraz pociski samosterujące przy czym poprawiono w niej odporność na termiczne
i mikrofalowe cele pozorne
Poroacutewnując przeciwlotnicze pociski rakietowe z zestawoacutew Igła (rys 214) narzuca się
podobieństwo stosowanych w nich układoacutew konstrukcyjnych oraz ewolucyjne podejście do
procesu ich modernizacji Podparty na sztywnych drutach stożek osłaniający głowice został
zastąpiony w kolejnych wersjach centralnie mocowanym do owiewki trzpieniem Pojawienie
się bdquookienekrdquo w pobliżu głowicy bojowej pocisku 9M342 może sugerować zastosowanie
zapalnika zbliżeniowego dzięki czemu prawdopodobieństwo trafienia przez pocisk w okre-
ślony cel znacząco by wzrosło Roacutewnież w konstrukcji pocisku 9K338 daje się zauważyć
oproacutecz zwiększenia ładunku napędowego dążenie do zwiększenia prędkości i manewrowości
pocisku (skośnie ścięte powierzchnie czołowe statecznikoacutew)
26
Rys 214 Pociski rakietowe stosowane w zestawach Igła
Charakterystyki użytkowe poroacutewnywalnych wzoroacutew uzbrojenia przeciwlotniczego wskazują
że w dziedzinie tego typu uzbrojenia nie da się już radykalnie poprawić ich efektywności
ogniowej bez zwiększania wymiaroacutew i masy pociskoacutew
24 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Grom
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM został opracowany w Polsce
w ramach programu bdquoNowoczesne technologie systemu obrony przeciwlotniczej GROMrdquo
ktoacuterego realizację rozpoczęto pod koniec 1992 roku [13-15] Efektem pierwszego etapu prac
był zestaw pod nazwą GROM-I zawierający obok oryginalnych nowoopracowanych
zespołoacutew roacutewnież elementy pochodzące z radzieckiego przenośnego przeciwlotniczego
zestawu rakietowego Igła (stąd w nazwie zestawu litera I) W celu zmniejszenia podatności
pocisku na zakłoacutecenia oraz pułapki termiczne w jego głowicy zastosowano dwa kanały
śledzące Dużą czułość głowicy oraz niewrażliwość na warunki atmosferyczne osiągnięto
dzięki schłodzeniu detektora przed startem pocisku do temperatury -196ordmC GROM-I
wprowadzono na uzbrojenie Wojska Polskiego w 1995 roku
Zestaw przeznaczony jest do rażenia samolotoacutew odrzutowych turbośmigłowych
i tłokowych a także śmigłowcoacutew na kursach spotkaniowych i pościgowych w warunkach
atmosferycznych i sztucznych zakłoacuteceń cieplnych Pocisk może zwalczać cele na
wysokościach od 10 m do 3500 m a jego zasięg maksymalny wynosi 5200 m Mała
wysokość minimalna pozwala efektywnie zwalczać śmigłowce atakujące cele pociskami
przeciwpancernymi Pocisk na torze lotu ma prędkość maksymalną w granicach 600divide640 ms
co pozwala zwalczać samoloty poruszające się z prędkością do 400 ms (przy locie
spotkaniowym) lub 320 ms (przy locie pościgowym) [16-20]
Zestaw bazuje na zaczerpniętym z Igły układzie aerodynamicznym (klasyczny układ
bdquokaczkardquo - w przedniej części stery aerodynamiczne a z tyłu cztery stabilizatory) oraz
koncepcji rozmieszczenia i wspoacutełdziałania poszczegoacutelnych modułoacutew składowych W zesta-
wie przesunięto oś celowania w stosunku do osi wyrzutni pod kątem 10deg Jest to konieczne ze
względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas startu pocisku do
27
celoacutew nisko lecących Na początkowym odcinku lotu sterowanie aerodynamiczne
wspomagane jest gazodynamicznie poprzez działanie prochowego silnika sterującego (PSS)
Poprawę dynamiki naprowadzania realizuje układ logiczny wypracowujący tuż po starcie
dodatkową komendę zwrotu rakiety w wyliczony punkt spotkania pocisku z celem a także
elektroniczny przełącznik wariantoacutew naprowadzania bdquopogoń-spotkanie Następną cechą
zestawu jest wprowadzenie na ostatnim odcinku toru lotu pocisku przesunięcia punktu
trafienia co skutkuje rażeniem bardziej wrażliwych zespołoacutew samolotu
Zestaw GROM składa się z mechanizmu startowego i pocisku rakietowego
umieszczonego w prowadnicy wyrzutni Mechanizm startowy (rys 215) przeznaczony jest
do przygotowania i dokonania startu pocisku rakietowego Najważniejsze funkcje
realizowane w mechanizmie startowym sprowadzają się do rozkręcenia wirnika
żyroskopu
i odblokowania jego głowicy sygnalizacji pojawienia się celu w polu widzenia głowicy
i dokonania analizy sygnałoacutew odebranych z głowicy doprowadzenia w odpowiedniej
kolejności napięć do elementoacutew pirotechnicznych w pocisku rakietowym odłączenia przed
startem pocisku naziemnego źroacutedła zasilania i przejście na zasilanie pokładowe
doprowadzenie do głowicy napięcia polaryzacji niezbędnego do stabilnego śledzenia celu
w czasie oddziaływania przeciążeń startowych oraz przekształcanie napięć na potrzeby
głowicy Wszystkie te funkcje realizowane są w sposoacuteb odpowiednio zaprogramowany za
pośre-dnictwem bloku elektroniki i pośredniczącego w przekazywaniu sygnałoacutew złącza
Elementami umożliwiającymi wspoacutełpracę operatora wyrzutni z wyrzutnią jest język spustowy
oraz przełączniki na mechanizmie startowym i rurze wyrzutni
Rys 215 Mechanizm startowy przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
28
Zadaniem wyrzutni (rys 216) jest zapewnienie wycelowania i bezpiecznego startu
pocisku rakietowego a także odzyskanie silnika startowego Jednocześnie służy ona jako
opakowanie pocisku w czasie eksploatacji Blok rozbiegu i synchronizacji razem z blokiem
czujnikoacutew wyrzutni i cewkami obrotu głowicy zapewniają rozpędzenie żyroskopu do
wymaganej prędkości obrotowej i odłączenie urządzenia rozbiegu po osiągnięciu
odpowiedniej częstotliwości Rozpędzenie żyroskopu umożliwia wzajemne oddziaływanie
zmiennego pola elektrycznego cewek obrotu głowicy (wytwarzanego po doprowadzeniu do
nich napięcia komutacyjnego z bloku rozbiegu) z polem magnetycznym magnesu wirnika
żyroskopu w wyniku czego wytwarza się moment obrotowy Gdy wirnik osiągnie
wymaganą szybkość wirowania blok rozbiegu odłącza się Dalsze podtrzymywanie rotacji
wirnika w wymaganym zakresie zapewnia głowica samonaprowadzania Zamontowany na
wyrzutni zespoacuteł czujnikoacutew przeznaczony jest roacutewnież do ustawienia wirnika żyroskopu pod
kątem 10deg do osi pocisku
Rys 216 Wyrzutnia przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Na rurowej wyrzutni zamontowane są ponadto mechaniczne przyrządy celownicze
ktoacutere ułatwiają namierzanie celu przez głowicę samonaprowadzającą Wsporniki celownika
ustawione są w taki sposoacuteb aby oś celowania była nachylona do osi wyrzutni pod kątem 10deg
Jest to konieczne ze względu na wymoacuteg nadania odpowiedniego kąta przewyższenia podczas
startoacutew pocisku rakietowego do celu nisko lecącego W tylnej części celownika zamontowana
jest lampka ktoacutera służy do oceny pewności uchwycenia przez głowicę samonaprowa-
dzającą celu Z lewej strony wyrzutni umiejscowiony jest przełącznik trybu naprowadzania
pocisku ndash możliwy jest wyboacuter zwalczania celu na kursie pościgu lub spotkania ndash oraz dźwi-
gnia do odryglowania pocisku i uaktywnienia źroacutedła zasilania
Na wyrzutni znajduje się gniazdo do przyłączenia naziemnego bloku zasilania (rys
217) Znajduje się w nim zbiornik ciśnieniowy gdzie zgromadzono sprężony do 35 MPa
azot ktoacutery służy do chłodzenia detektora podczerwieni zamontowanego w głowicy
samonaprowadzania Takie ciśnienie pozwala uzyskać temperaturę skraplania azotu roacutewną
196deg C Oproacutecz gazu w walcowej części bloku znajduje się termochemiczne źroacutedło energii
29
elektrycznej ktoacutere zasila aparaturę wyrzutni i do chwili aktywowania źroacutedła zasilania w po-
cisku pokładową aparaturę pocisku Bateria termochemiczna aktywowana jest pirotech-
nicznie
Rys 217 Naziemny blok zasilania przeciwlotniczego zestawu rakietowego Grom
Przeciwlotniczy pocisk rakietowy GROM (rys 218) [8] składa się z połączonych ze
sobą następujących przedziałoacutew
optycznej głowicy samonaprowadzającej (rys 219)
przedziału steroacutew (rys 220)
głowicy bojowej z zapalnikiem (rys 221)
silnika marszowego i startowego (rys 222)
oraz zespołu statecznikoacutew (rys 223)
Rys 218 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy Grom
Optyczna głowica samonaprowadzająca (rys 219) służy do przechwycenia i auto-
matycznego śledzenia celu (na podstawie emisji jego promieniowania cieplnego) pomiaru
30
prędkości kątowej linii celowania i kształtowania sygnału sterującego proporcjonalnego do
prędkości kątowej linii celowania Głowica pracuje w dwoacutech zakresach widma promienio-
wania a pozyskiwanie i obroacutebka sygnałoacutew odbywa się sposobem cyfrowym Taka
architektura głowicy sprawia że pocisk rakietowy GROM jest odporny na pułapki termiczne
ktoacutere oddalają się od wcześniej śledzonego celu głoacutewnego
Rys 219 Optyczna głowica samonaprowadzająca pocisku rakietowego Grom
1 - nasadka aerodynamiczna 2 - koordynator 3 - blok elektroniki 4 - kadłub 5 - układ chłodzenia
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego GROM jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do wartości
prędkości kątowej zmiany linii wizowania (linii obserwacji celu loc) Istotą tej metody jest
sprowadzenie do zera prędkości kątowej linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku
rakietowego z celem w tzw punkcie wyprzedzonym W początkowej fazie pocisk rakietowy
nie kieruje się do punktu wyprzedzonego lecz jego lot jest programowany w celu uzyskania
odpowiednich kątoacutew wyprzedzenia i przewyższenia W wyniku tego zabiegu prędkość
kątowa jest roacuteżna od zera przez co głowica samonaprowadzająca na podstawie pomiaru tej
prędkości wypracowuje odpowiedni sygnał kierowania
Metoda proporcjonalnej nawigacji w systemie naprowadzania z głowicą samona-
prowadzającą zapewnia trafienie pociskiem w pobliżu najbardziej kontrastujących cieplnie
elementoacutew konstrukcji celu Podczas strzelania do samolotoacutew odrzutowych środek trafień
leży w rejonie wylotu dyszy silnika Konstrukcja wspoacutełczesnych samolotoacutew jest taka że rejon
wylotu dyszy jest mało wrażliwym obszarem dla rakiety o małej zdolności rażenia głowicy
bojowej Aby zwiększyć skuteczność rażenia w pocisku przewidziano system przesunięcia
środka trafień w kierunku lotu samolotu tzn w jego kadłub System przesunięcia wypra-
cowuje dodatkowy sygnał ktoacutery odchyla pocisk od wylotu dyszy w stronę kadłuba samolotu
Przedział steroacutew (rys 220) wyposażono w zespoacuteł sterujący ze sterami pokładowe źroacutedło
zasilania (składające się z prądnicy i stabilizatora-prostownika) czujnik prędkości kątowej
wzmacniacz prochowy akumulator ciśnienia prochowy silnik sterujący z dyszami zespoacuteł
odbezpieczającym i dwa destabilizatory
W przedziale steroacutew znajduje się aparatura sterująca lotem pocisku rakietowego Jako
miernik prędkości kątowej linii obserwacji celu stosuje się dwukanałową żyroskopową
głowicę samonaprowadzającą W założeniu budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę
jedno-kanałowego sterowania obracającym się pociskiem rakietowym z pracującym w ukła-
dzie przekaźnikowym zespołem sterującym umożliwiającym działanie siły sterującej w pożą-
31
danym kierunku Idea sterowania jednokanałowego jest analogiczna jak w zestawie 9K32
Jednak w przypadku GROMA podobnie jak to miało miejsce w Igle zastosowano
dodatkowo silnik sterujący z dyszami ktoacutere mają za zadanie wspomagać manewrowanie
pociskiem w zakresie małych prędkości lotu tuż po jego starcie Wypływające z dysz gazy
prochowe generują niewielkie impulsy ciągu wspomagające stery ktoacutere w przypadku niskich
prędkości lotu nie są w stanie wytworzyć niezbędnej do efektywnego sterowania pociskiem
rakietowym siły aerodynamicznej Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci
do wybranego punktu spotkania a prędkość kątowa linii celowania nie jest roacutewna zeru
Głowica mierzy tę prędkość kątową i - proporcjonalnie do jej wartości - kształtuje komendę
sterowania Wykonując tę komendę stery powodują powstanie siły sterującej w pożądanym
kierunku Pod działaniem siły sterującej pocisk obraca się wokoacuteł środka masy pojawiają się
przy tym kąty natarcia lub ślizgu w wyniku czego powstaje wynikowa siła nośna
zmieniająca trajektorię lotu pocisku rakietowego w kierunku zmniejszenia do zera prędkości
kątowej linii obserwacji celu
a) b)
Rys 220 Przedział steroacutew pocisku rakietowego Grom
1 - wzmacniacz 2 - zespoacuteł sterujący 3 - prochowy silnik sterujący 4 - prochowy akumulator
ciśnienia 5 - stabilizator-prostownik 6 ndash prądnic 7 - rozetka 8 ndash stery 9 ndash destabilizator 10 - czujnik
prędkości kątowej
Głowica bojowa (rys 221) przeznaczona jest do rażenia celoacutew powietrznych lub
uniemożliwiania im wykonanie zadań bojowych Czynnikiem rażącym głowicy bojowej jest
burzące działanie fali uderzeniowej produktoacutew jej detonacji i resztek paliwa silnika
marszowego a także odłamkowe działanie elementoacutew powstających podczas detonacji
kadłuba Głowica wyposażona jest w zapalnik o działaniu bezwładnościowym ktoacutery spowo-
duje detonację po zadziałaniu stosunkowo niewielkiej siły bezwładności Oproacutecz tego jest
moduł indukcyjny pełniący funkcję zapalnika zbliżeniowego ndash przelatujący w pobliżu celu
pocisk rakietowy zostanie pobudzony przez zapalnik na skutek bdquowykryciardquo pola magne-
tycznego o większym natężeniu
Stosowany w rakiecie GROM układ napędowy na paliwo stałe przeznaczony jest do
wyrzucenia pocisku rakietowego z wyrzutni nadania mu niezbędnej prędkości obrotowej
rozpędzenia do prędkości marszowej i podtrzymywania tej prędkości w czasie lotu Składa
32
się on z silnika startowego (rys 222 po prawej) oraz dwuzakresowego jednokomorowego
silnika marszowego (rys 222 po lewej) Silnik marszowy spalając ładunek prochowy nadaje
pociskowi prędkość postępową blisko 30 ms a wypływające gazy prochowe przez ustawione
pod kątem dysze pozwalają uzyskać rotację około 20 obrs Ładunek silnika marszowego
spalając się w części bliższej dyszy w sposoacuteb progresywny szybko przyspiesza pocisk
rakietowy na torze lotu pozwalając osiągnąć mu prędkość ponad 650 ms Pozostała większa
część ładunku napędowego spala się neutralnie i dzięki temu pocisk na aktywnym odcinku
toru lotu utrzymuje prędkość zbliżoną do 650 ms
Rys 221 Głowica bojowa pocisku rakietowego GROM
Rys 222 Silnik marszowy (po lewej) i silnik startowy (z prawej) pocisku rakietowego Grom
A - otwory gwintowane 1 - dno 2 - druciki 3 - komora 4 - ładunek marszowy 5 - zapłonnik ładunku
marszowego 6 - dysza zmontowana 7 - zapłonnik płomieniowy opoacuteźnionego działania 8 - zaślepka
9 ndash przekaźnik ogniowy 10 - dysk 11 - ładunek startowy 12 - zapłonnik ładunku startowego
13 - komora 14 - przesłona 15 - zaślepka 16 - zespoacuteł dysz 17 - wiązka stykowa
Zespoacuteł statecznikoacutew służy do aerodynamicznej stabilizacji pocisku rakietowego
w czasie lotu wytworzenia siły nośnej (przy odpowiedniej prędkości i kącie natarcia) oraz
podtrzymania wymaganej prędkości obrotowej Zespoacuteł ten (rys 223) stanowią kadłub
cztery składane stateczniki i mechanizm ich unieruchamiania Każdy ze statecznikoacutew
zbudowany jest z płatoacutew ktoacutere są mocowane dwoma wkrętami do wkładek (przedniej
i tylnej) nałożonych na oś umieszczoną w otworze kadłuba
Sekwencja czynności startowych (rys 224) w zestawie GROM jest nieco inna jak
w zestawie 9K32M Pierwszą czynnością jest aktywowanie zewnętrznego źroacutedła zasilania
w energię elektryczną i czynnik chłodzący detektor głowicy Należy pamiętać że zestaw
33
będzie przygotowany do strzelania nie wcześniej niż po 6 s od uruchomienia źroacutedła
zasilania ktoacuterego czas działania wynosi 30 s Po uruchomieniu zasilania i układu dozowa-
nia gazu sprężony do 35 MPa azot wpływa do urządzenia chłodzącego głowicy jednocześnie
elektromagnes zwalnia rygiel pocisku rakietowego przez co pocisk rakietowy w wyrzutni jest
odryglowany W tym czasie do bloku czujnikoacutew wyrzutni i blokoacutew elektroniki mechanizmu
startowego przekazywane jest napięcie dzięki czemu następuje rozpędzanie wirnika żyrosko-
pu pokrycie się jego osi optycznej z osią celowniczą przyrządoacutew celowniczych a następnie
jego zablokowanie Rozpoczyna się obroacutebka sygnałoacutew pochodzących z głowicy samonapro-
wadzającej
Rys 223 Zespoacuteł statecznikoacutew pocisku rakietowego Grom
1 - płat 2 - wkładka przednia 3 -kadłub 4 - oś 5 - sprężyna 6 - rygiel 7 - wkręt 8 - wkładka tylna
B ndash występ
Start pocisku rakietowego do celu jest możliwy w systemie automatycznego
przechwycenia i startu lub w systemie poacutełautomatycznego przechwycenia i startu
W systemie automatycznym po włączeniu zasilania i wycelowaniu oraz naciśnięciu spustu do
oporu wirnik żyroskopu głowicy przestaje być blokowany i pojawiają się sygnały informacji
dźwiękowej i świetlnej Start jest możliwy wtedy gdy w ciągu 08 s po uruchomieniu spustu
do oporu sygnał od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością
kątową nie mniejszą niż 4degs oraz prędkość kątowa linii obserwacji celu nie przekracza 12degs
a kąt między osią wirnika żyroskopu i osią celowniczą wyrzutni jest mniejszy niż 2deg Po
spełnieniu tych warunkoacutew uaktywniane jest pokładowe źroacutedło zasilania a następnie (po
czasie ok 07 s niezbędnym do osiągnięcia jego wymaganych parametroacutew pracy) przekazy-
wany jest impuls elektryczny do silnika startowego Po sygnale od czujnika układu
blokowania i hermetyzacji oraz po otwarciu pokrywy zaczyna działać silnik ktoacutery nadaje
pociskowi niezbędną prędkość wylotową z wyrzutni oraz obrotową wokoacuteł osi podłużnej
34
W tym czasie w wyrzutni następuje ścięcie rurki doprowadzającej sprężony azot do głowicy
rozłączenie złącza elektrycznego pocisku z wyrzutnią oraz zerwanie przewodoacutew
zapłonowych Silnik startowy kończy swą pracę w wyrzutni i jest w niej zatrzymywany za
pomocą tulejki wychwytującej oraz rozprężnego pierścienia zatrzymującego Podczas ruchu
pocisku wewnątrz wyrzutni odblokowywane są stateczniki stery i destabilizatory w zespole
steroacutew ktoacutere po zejściu pocisku z wyrzutni rozkładają się
Rys 224 Algorytm czynności startowych przy strzelaniu z zestawu GROM
W systemie poacutełautomatycznym - po włączeniu zasilania pocisku rakietowego
wycelowaniu i uruchomieniu spustu do położenia pośredniego - wirnik żyroskopu zostaje
odblokowany i pojawiają się sygnały informacji dźwiękowej i świetlnej Start w tym systemie
jest możliwy jeżeli w ciągu 06 s po uruchomieniu spustu do położenia pośredniego sygnał
od celu przewyższa sygnał od tła głowica śledzi cel lecący z prędkością kątową nie mniejszą
niż 4degs prędkość kątowa linii celowania jest nie większa niż 12degs a kąt między osią wirnika
żyroskopu i osią celowniczą na wyrzutni jest mniejszy od 2deg
Po zejściu pocisku z wyrzutni w odległości około 55 m włącza się silnik marszowy
Rozpędza on pocisk rakietowy do prędkości marszowej i podtrzymuje ją w locie Jego rotację
podtrzymuje skośne ustawienie powierzchni destabilizatoroacutew i zespołu statecznikoacutew Po
rozłożeniu się steroacutew rozpoczyna się proces uzbrajania zapalnika i zostaje zapalony
pirotechniczny opoacuteźniacz mechanizmu samolikwidacji Uzbrojenie zapalnika następuje po
czasie około l divide 19 s
Śledząc cel głowica samonaprowadzania tworzy sumaryczny sygnał sterujący ktoacutery
przekazywany do zespołu steroacutew zapewnia sterowanie w locie W razie utraty celu wirnik
żyroskopu głowicy samonaprowadzającej w obu systemach ustawia się automatycznie
w położeniu pierwotnym
Po trafieniu pociskiem rakietowym w cel zapalnik pobudza głowicę bojową i następuje
detonacja jej ładunku kruszącego oraz ewentualnych resztek paliwa z silnika marszowego
W razie nietrafienia w cel po upływie 14divide17 s spali się opoacuteźniacz pirotechniczny
35
mechanizmu samolikwidacji powodując zadziałanie detonatora oraz analogiczne działanie
głowicy bojowej
Do wykonywania obsługiwania technicznego elementoacutew zestawu przeznaczona jest
ruchoma stacja kontrolno-pomiarowa 9W866E Obsługiwanie techniczne zestawu z użyciem
tej stacji 9W866E zapewnia specjalistyczny pododdział
Tabela 22
Podstawowe dane taktyczno-techniczne radzieckich przenośnych zestawoacutew rakietowych drugiej
generacji i zestawu GROM
Nazwa systemu Igła-1 Igła Igła-S Grom-I Grom-M
Oznaczenie systemu 9K310 9K38 9K338
Oznaczenie kontenera startowego 9P322 9P39
Oznaczenie mechanizmu startowego 9P519 9P516-1 9P522 MS Grom
Oznaczenie pocisku rakietowego 9M313 9M39 9M342
Rok wprowadzenia do uzbrojenia 1981 1983 2004 1995 2010
Masa w położeniu bojowym [kg] 1795 179 190 165 169
Masa pocisku rakietowego [kg] 108 108 117 105 107
Masa głowicy bojowej [kg] 117 117 250 127 200
Długość pocisku rakietowego [mm] 1673 1638 1625 1648 1596
Średnica pocisku rakietowego [mm] 72 72 72 72 72
Długość wyrzutni [mm] 1700 1708 1708 ok1700
Średnia prędkość pocisku rakietowego
[ms] 600 600 600 650 660
Strefa rażenia odległość [m] 500divide5200 500divide5200 500divide5200 400divide5200 400divide6000
Strefa rażenia wysokość [m 10divide2500 10divide2500 10divide3500 10divide3500 10divide3500
Prędkość celu oddalającego się [ms] 320 320 320 320 360
Prędkość celu zbliżającego się [ms] 360 360 400 400 400
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery bez
zakłoacuteceń
044-059 045-063 - gt06 07
Prawdopodobieństwo zniszczenia celu
jednym pociskiem z tylnej poacutełsfery z
zakłoacuteceniami
lt01 031 - 04 -
Według danych ZM Mesko
36
25 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Mistral
Mistral to przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu opracowany
i produkowany od 1988 roku przez francuską firmę MATRA Występuje w licznych wersjach
wyrzutni min Mistral MANPADS ALAMO ATLAS ALBI SANTAL SIMBAD
i SADRAL przy czym każdy z nich jest wyposażony w ten sam pocisk samonaprowadzający
się na cel
Najprostszym zestawem jest Mistral MANPADS [21] - odpowiednik przenośnych
zestawoacutew przeciwlotniczych takich jak Strzała-2 Javelin i RBS-70 Składa się on z pocisku
umieszczonego w pojemniku startowym oraz wyrzutni Wyrzutnia ma elementy zamocowania
pocisku mechanizm odpalający celownik dzienno-nocny i układ mikroprocesorowy do
określania danych przedstartowych Pocisk jest odpalany z pojemnika za pomocą silnika
startowego natomiast silnik marszowy włącza się w odległości kilku metroacutew od stanowiska
startowego (rys 225) i zwiększa prędkość pocisku do 25 Ma Głowica detonuje przy
bezpośrednim zetknięciu się z celem lub w pobliżu po zadziałaniu laserowego zapalnika
zbliżeniowego
System naprowadzania pocisku jest wyposażony w mozaikowy detektor
promieniowania podczerwonego Dzięki specjalnemu układowi eliminującemu sygnały
z fałszywych źroacutedeł promieniowania pocisk jest mało wrażliwy na pułapki cieplne
Spośroacuted zestawoacutew przewoźnych najbardziej rozbudowanym jest SANTAL przezna-
czony przede wszystkim do osłony jednostek zmechanizowanych i pancernych w czasie
marszu Uzbrojenie zestawu stanowią dwie potroacutejne wyrzutnie pociskoacutew Mistral Do
obserwacji przestrzeni powietrznej i śledzenia celoacutew zastosowano dopplerowski radar oraz
system identyfikacji bdquoswoacutej-obcy
Dla jednostek pływających firma MATRA opracowała zestawy SIMBAD i SADRAL
Pierwszy z nich to ATLAS przystosowany do instalowania na małych okrętach bojowych
i pomocniczych Natomiast SADRAL to w pełni zautomatyzowany sterowany centralnie
zestaw przeciwlotniczy małego zasięgu Ma on stabilizowane stanowisko ogniowe sześć
wyrzutni rurowych kamerę telewizyjną i termowizyjną System naprowadzania jest
zintegrowany z okrętowym systemem śledzenia i identyfikacji celoacutew
Rys 225 Odpalanie pocisku rakietowego Mistral ndash moment odrzucenia silnika startowego
37
Mistral ATAM (Air-to Air-Missile) to wersja przystosowana do strzelania pociskami ze
śmigłowcoacutew (pociski zaopatrzono w specjalne osłony na głowice samonaprowadzające się)
Dzięki standardowej konstrukcji wyrzutni zestawy te mogą być instalowane na każdym
śmigłowcu używanym w NATO (np Gazelle PAH-1 PAH-2 Tiger AH-64A Apache)
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawoacutew Mistral masa pocisku - 195 kg
długość pocisku - 180 m kaliber pocisku - 90 mm średnia prędkość lotu pocisku - 850 ms
pułap - od 300 do 4500 m zasięg - od 500 do 6000 m
26 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Javelin
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy małego zasięgu Javelin opracowany
został i produkowany jest przez angielską firmę Shorta Brothersa PLC Jest zmodernizowaną
wersją zestawu BLOWPIPE Umożliwia zwalczanie samolotoacutew i śmigłowcoacutew zaroacutewno
zbliżających się jak i oddalających się lecących na małych wysokościach Może występować
roacutewnież w wersjach wieloprowadnicowych jako Javelin LML V Javelin LML N i Spartan-
Javelin [22 23]
Zestaw Javelin składa się z zespołu kierowania i rurowego pojemnika z pociskiem
Zespoacuteł kierowania ma układ odpalania żyroskopowo stabilizowany układ obserwacji
i celowania blok elektroniczny (na bazie mikroprocesora) przełącznik funkcji zapalnika
przycisk startu joystik sterowany kciukiem przełącznik wyboru kanału transmisji i układ
automatycznej korekcji wiatru
Pocisk rakietowy znajdujący się w pojemniku rurowym składa się z głowicy
odłamkowo-kumulacyjnej zapalnika zbliżeniowego i kontaktowego silnika startowego
i marszowego czterech steroacutew aerodynamicznych statecznikoacutew oraz smugacza Pocisk jest
odpalany z pojemnika za pomocą silnika startowego działającego tylko w rurze wyrzutni
Następnie w bezpiecznej odległości od operatora uruchamia się silnik marszowy
Pocisk ma smukły cylindryczny kadłub zakończony z przodu ostrołukiem Cechą
charakterystyczną pocisku jest to że część wierzchołka ze sterami typu delta może się
obracać niezależnie od reszty kadłuba Stateczniki umieszczono na przesuwnym pierścieniu
ktoacutery w pojemniku znajduje się w części głowicowej Po odpaleniu stateczniki
przemieszczają się w kierunku tylnej części pocisku a po wylocie z kontenera rozkładają się
na pełną rozpiętość
Przygotowanie zestawu do strzelania polega na połączeniu zespołu kierowania
z pojemnikiem rurowym Następnie operator umieszcza zestaw na ramieniu kieruje go na cel
a po naciśnięciu na język spustowy utrzymuje bdquokrzyż celownika na celu W zależności od
odchylenia pocisku od linii celowania wypracowane przez aparaturę sygnały sterujące są
przesyłane do pocisku drogą radiową
Znamienną cechą wieloprowadnicowych zestawoacutew Javelin LML (Lightweight Multiple
Launcher) jest troacutejpojemnikowa wyrzutnia i standardowy zespoacuteł kierowania W wersji
przenośnej zestaw spoczywa na podstawie troacutejnożnej natomiast wersja LML V (vehicle)
przeznaczona dla transporteroacutew opancerzonych jest zmontowana na ruchomej obrotnicy (o
kącie obrotu 60deg) zawierającej uchwyt do obracania i hamulec blokujący uchwyt na kierunku
celu
Dla armii brytyjskiej opracowuje się zestaw bdquoSpartan-Javelin składający się
z transportera opancerzonego Alvis Spartan wraz z czterema pociskami na wyrzutni
38
i ośmioma wewnątrz transportera Wykrywanie i śledzenie celu będzie się odbywa z zewnątrz
przedziału przy użyciu celownika panoramicznego
Podstawowe dane taktyczno-techniczne zestawu Javelin masa kompletnego
przenośnego zestawu - 34 kg masa pocisku - 6 kg masa zespołu kierowania - 14 kg długość
pocisku - 1400 mm kaliber pocisku - 76 mm kąt podniesienia wyrzutni LML - od 10deg do
45deg zasięg pocisku - od 300 do 5000 m wysokość przechwytywania celu - 2000 m średnia
prędkość pocisku ndash 410 ms
27 Przeciwlotniczy zestaw rakietowy Stinger
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy FIM-92 Stinger [24] został opracowany
i jest produkowany przez Raytheon Missile Systems oraz na licencji przez zakłady Dornier
w Niemczech System wszedł do służby w 1981 roku i obecnie występuje na uzbrojeniu
armii co najmniej 29 państw Jest przeznaczony do zwalczania samolotoacutew i śmigłowcoacutew
lecących
z dużą prędkością na małej wysokości w zasięgu widzialności operatora Oproacutecz ręcznej
wyrzutni pociski FIM-92 mogą być też odpalane z roacuteżnych platform mobilnych np z pojazdu
kołowego M1097 Avenger oraz gąsienicowego M6 Linebacker Do wersji przenośnej
wyrzutni istnieje łatwy w montażu moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo dla ktoacuterego zasilanie
i podłączany przewodem moduł interrogatora przenosi operator
Pociski zestawu FIM-92 mają typowy w tej klasie układ konstrukcyjny (rys 226)
z zespołem głowicy samonaprowadzania w przedniej części blokiem steroacutew głowicą bojową
i przedziałem napędowym w tylnej części Sposoacuteb odpalania jest roacutewnież klasyczny i odbywa
się w dwoacutech etapach w pierwszej fazie uruchamia się mały silnik startowy ktoacutery
oddziaływując ciśnieniem ponad 40 MPa wyrzuca pocisk na odległość bezpieczną dla
operatora Dopiero wtedy uruchamiany jest drugi silnik na paliwo stałe ktoacutery nadaje
pociskowi prędkość ponad 22 Macha
W zależności od okresu w ktoacuterym produkowane były zestawy występują one
w roacuteżnych konfiguracjach wyposażenia i oprogramowania Na uzbrojeniu wojsk lądowych
i piechoty morskiej Stanoacutew zjednoczonych aktualnie występują w czterech konfiguracjach
Basic Passive Optical Seeker Technique (POST) Reprogramable Micro Processor (RMP)
RMP Block I Pociski rakietowe wszystkich systemoacutew są kompatybilne ze sobą i mogą być
odpalane z każdego typu wyrzutni Skonstruowany w latach siedemdziesiątych FIM-92A
Stinger zastąpił wcześniejszą wersję roacutewnież naprowadzaną na podczerwień FIM-43A
Redeye
W stosunku do poprzednika Stinger FIM-92A charakteryzował się większą czułością
głowicy i odpornością na zakłoacutecanie Dalsze udoskonalenie systemu naprowadzającego
pocisk na cel spowodowało powstanie w 1983 roku wariantu FIM-92B znanego roacutewnież jako
Stinger Post (o polepszonych możliwościach naprowadzania na cel ndash zastosowano dualną
głowicę samonaprowadzania) W wersji FIM-92BC głowica samonaprowadzania bazuje na
detektorze z InSb ktoacutery dla osiągnięcia lepszej czułości chłodzony jest argonem Zbiornik
czynnika chłodzącego znajduje się w mechanizmie startowym Dwuzakresowa głowica
(pracująca w podczerwieni na fali o długości 35-50 μm i w nadfiolecie na fali o długości
03-04 μm) wyposażona jest w typowy w tej klasie modulator sygnału od celu w postaci
39
rastra Wcześniejsza odmiana FIM-92A wyposażona jest w detektor pracujący tylko
w podczerwieni (działający na fali o długości 41divide44 μm) Kolejny wariant FIM-92C
wprowadzono do jednostek armii USA w 1989 Wariant C nazywany RMP wyposażony jest
w elektronikę ktoacuterą można przeprogramowywać i tym samym ulepszyć wyrzutnię bez
konieczności wprowadzania nowego typu pocisku Wkroacutetce jednak powstała wersja D
o zwiększonej odporności na zakłoacutecenia Wersja E (zwana roacutewnież Block I) weszła do
wyposażenia armii w roku 1995 Podobnie jak poprzednio zmianie uległy sensory
i oprogramowanie co zwiększyło skuteczność pocisku rakietowego wobec małych i trudnych
do namierzenia celoacutew charakteryzujących się niską sygnaturą termiczną Wprowadzenie
dalszych poprawek do oprogramowania zaowocowało powstaniem w 2001 roku wersji F
Obecnie wprowadzana jest wersja Block II o zwiększonych zdolnościach do działania w peł-
nym zakłoacuteceń środowisku i o zasięgu zwiększonym do 8 km
Rys 226 Zestaw przeciwlotniczy FIM-92 z interrogatorem systemu bdquoswoacutej-obcyrdquo
Zastosowana w pociskach FIM-92 głowica bojowa o masie do 3 kg zaelaborowana jest
ponad 450 gramami materiału wybuchowego co pozwala uzyskać silne dookoacutelne jej
działanie odłamkowe Wyposażona jest w zapalnik kontaktowy ze zwłoką co pozwala
pobudzić ładunek kruszący w chwili gdy pocisk częściowo spenetruje poszycie celu lub
bdquowlecirdquo w głąb silnika Gdy pocisk minie cel lub gdy zostanie zerwane naprowadzanie
zapalnik spowoduje zniszczenie pocisku po ustalonym czasie podyktowanym czasem
działania samolikwidatora (przeciętnie jest to czas około 20 sekund) Ze względoacutew
bezpieczeństwa minimalna odległość zwalczania celoacutew wynosi 200 m Podyktowane jest to
czasem kiedy mechanizm zabezpieczająco-uzbrajający zapalnika przejdzie w stan uzbrojenia
zdejmując wszystkie zabezpieczenia i uaktywniając mechanizm samolikwidacji
40
Zestaw w wersji FIM-92A charakteryzuje się zasięgiem maksymalnym
przekraczającym 4000 m ktoacutery w wersjach BC został zwiększony do 4800 m co pozwoliło
zwalczać cele na pułapach od 180 m do odpowiednio 3500 i 3800 metroacutew Najnowsze pociski
mają uzyskiwać zasięg nawet do 8 km Pocisk ma długość 152 m i średnicę 69 mm przy
rozpiętości stabilizatoroacutew 91 mm Masa samego pocisku wynosi 104 kg a z kompletną
wyrzutnią 157 kg Dodatkowy moduł identyfikacji bdquoswoacutej-obcyrdquo waży około 26 kg zaś
zapasowy moduł z czynnikiem chłodzącym waży 04 kg Z uwagi na to że do zestawu może
być stosowanych kilka typoacutew pociskoacutew w dostępnej literaturze brak jest kompletu pewnych
informacji na temat szczegoacutełowych parametroacutew przyporządkowanych do konkretnej wersji
pocisku rakietowego
28 PRZECIWLOTNICZY ZESTAW RAKIETOWY RBS-70
RBS 70 to szwedzki przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy opracowany na
przełomie lat 60divide70 i produkowany przez Saab Bofors Dynamics [25] Miał on zastąpić
występujący na uzbrojeniu armii szwedzkiej zestaw rakietowy FIM-43A Redeye Pomimo
tego że ten ostatni wyznaczył trwałą tendencję w kierunku rozwoju tego typu uzbrojenia to
szwedzka konstrukcja charakteryzuje się zupełnie innymi rozwiązaniami konstrukcyjnymi niż
Redeye
Pocisk rakietowy o średnicy 106 mm i długości 1318 mm wyposażony jest w dwa
silniki na paliwo stałe Roxel Epictete startowy i marszowy Ten pierwszy napędza 165 kg
pocisk do prędkości około 50 ms drugi zaś w ciągu 6 sekund działania przyspiesza go
i pozwala uzyskać oraz utrzymać prędkość ponad 580 ms Daje to możliwość zwalczać cele
na dystansie do ponad 4000 m (cel w trybie pogoni) i 7000 m (w trybie spotkania) dla
pułapoacutew działania celu od poziomu gruntu do 4000 m Pocisk jest w stanie skutecznie razić
cele znajdujące się w odle-głości co najmniej 200 m od stanowiska startowego Wynika to
z charakterystyk mechanizmu uzbrajania zapalnika ktoacutery po takim czasie jest w stanie
wykonać wszystkie sekwencje czynności zmierzających do zdjęcia zabezpieczeń w łańcuchu
ogniowym pocisku Pocisk zestawu RBS-70 może występować w trzech wersjach Mk 0 Mk
I i Mk II z ktoacuterych tylko ta ostatnia jest jeszcze w produkcji Ładunek bojowy w głowicy
składa się z ładunku kumulacyjnego i rozmieszczonych wokoacuteł wkładki kumulacyjne ponad
3000 wolframowych kulek W przypadku braku trafienia bezpośredniego kulki rażą cel
dookoacutelnie Aby uzyskać taki sposoacuteb rażenia w części głowicowej pocisku umiejscowiono
zapalnik zbliżeniowy Jest to możliwe z tego powodu że pocisk naprowadzany jest na cel
w trybie poacutełaktywnym gdzie na cel należy skierować wiązkę lasera i cały czas go oświetlać
a pocisk wykorzystując swoje pokładowe systemy detekcji wykrywa tę wiązkę i podąża
w niej do celu Algorytm naprowadzania jest tak skonstruowany aby skanując intensywność
wiązki lasera w roacuteżnych jej punktach pocisk zawsze kierował się do jej środka W ten sposoacuteb
mamy zapewnione trafienie pocisku w rejon podświetlania a nie w miejsce o największej
intensywności promieniowania Przy czym moc lasera jest na tyle niewielka że urządzenia
pokładowe samolotoacutew często nie są w stanie wykryć opromieniania laserem w czasie
naprowadzania Aby zapobiec zakłoacutecaniu sygnału z wyrzutni podczas odpalenia pocisku
uaktywniany jest zegar referencyjny ktoacutery jednoznacznie identyfikuje pochodzenie
odbieranych z wyrzutni sygnałoacutew
41
Podczas naprowadzania na cel rolą operatora jest śledzenie celu w ten sposoacuteb aby
znacznik celownika ndash środek wiązki lasera ndash znajdował się w miejscu gdzie powinien
uderzyć pocisk (rys 227) Jest to możliwe dzięki wykorzystaniu manipulatora ktoacutery ułatwia
precyzyjne sterowanie zwierciadłem zamocowanym do stabilizowanej żyroskopowo
platformy Dzięki temu możemy zwalczać cele rażąc je w te miejsca gdzie ich odporność jest
najmniejsza (np kabiny pilotoacutew samolotoacutew transportowych itp) Kodowanie sygnału
laserowego uniemożliwia zakłoacutecanie naprowadzania pocisku ndash pocisk jest odporny na
wszelkiego rodzaju zakłoacutecenia aktywne w postaci flar i celoacutew pozornych a w razie pomyłki
i naprowadzania pocisku na cel własny zawsze jest możliwość przerwania ataku bądź
przechwycenie innego celu
Rys 227 Istota naprowadzania pocisku na cel oświetlony wiązką laserową (po lewej) oraz
detektory w części dennej pocisku Mk II z zestawu przeciwlotniczego RBS-70 (po prawej)
W konstrukcji pocisku zastosowano analogiczny moduł naprowadzania jak
w przeciwpancernym pocisku kierowanym Bill-2 gdzie w dennej jego części znajduje się
detektor promieniowania laserowego (rys 227) umożliwiający określenie położenia pocisku
w wiązce W tego typu konstrukcjach istotną rolę odgrywa wyszkolenie operatora od ktoacuterego
precyzyjnego oświetlenia celu zależy skuteczność działania zestawu Stąd w oprogramowaniu
wyrzutni znajduje się min trenażer ktoacutery umożliwia prowadzenie podświetlania wirtualnych
celoacutew w roacuteżnych sytuacjach taktycznych wykonujących w roacuteżnych warunkach atmosferycz-
nych manewry obronne
29 Podsumowanie
Wspoacutełczesne przenośne przeciwlotnicze zestawy rakietowe w zdecydowanej większości
bazują na klasycznym ustanowionym przez amerykański zestaw FIM-43A Redeye układzie
42
konstrukcyjno-funkcjonalnym [26-28] W takich konstrukcjach pocisk rakietowy znajduje się
w prowadnicy wyrzutni a dołączany wielokrotnego użytku mechanizm startowy odpowiada
za całą sekwencję czynności przedstartowych i za odpalenie pocisku Sam pocisk składa się
z termicznej głowicy samonaprowadzania modułu steroacutew głowicy bojowej i podwoacutejnego
silnika rakietowego ndash startowego odpowiadającego za wyrzucenie na bezpieczną odległość
pocisku z wyrzutni oraz marszowego ndash zapewniającego mu wymagany zasięg i prędkość na
torze lotu Najczęściej pociski mają układ konstrukcyjny bdquokaczkardquo ze sterami umieszczonymi
z przodu a statecznikami w okolicach dyszy silnika Z uwagi na niewielkie przeciążenia
towarzyszące naprowadzaniu się na cel naprowadzane są one najczęściej metodą
proporcjonalnego zbliżania Z uwagi na niewielkie rozmiary pociskoacutew często występujący
ich ruch wirowy jak i brak miejsca na zajmujące znaczną przestrzeń mechanizmy sterowania
najczęstszym sposobem realizacji sterowania jest sterowanie jednokanałowe Przerzutowe
stery w zależności od fazy obrotu na skutek wytworzenia siły nośnej dokonują
w poszczegoacutelnych chwilach czasowych korekcji toru naprzemiennie w kanale kierunku
i pochylenia Przy czym w tej najliczniejszej grupie pociskoacutew rakietowych sygnał sterujący
wypracowywany jest na podstawie informacji z koordynatora nadążnego głowicy
samonaprowadzania Przytłaczającą większość na wspoacutełczesnym rynku zbrojeniowym
stanowią opisane powyżej zestawy lub licencyjne albo nieautoryzowane ich wersje
Znacznie rzadziej występują bdquonieklasycznerdquo rozwiązania w postaci naprowadzania
pocisku w wiązce laserowej (RBS-70) lub też przekazujące pociskowi uchyby od linii
celowania drogą radiową (Javelin) Te rozwiązania w odroacuteżnieniu od większości pociskoacutew
samonaprowadzających się na cel pozwalają w dowolnej chwili przerwać naprowadzanie lub
przejść do ataku na inny cel Po części też charakteryzują się mniejszą podatnością na
zakłoacutecenia naturalne i niektoacutere sztuczne Ich użycie cechuje jednak konieczność ciągłej
obserwacji i precyzyjnego śledzenia celu a w tym czasie operator jest narażony na
przeciwdziałanie przeciwnika i nie może razić kolejnego celu co może mieć miejsce
w przypadku pociskoacutew z termiczną głowicą samonaprowadzającą się na cel
Brak kompletnych informacji na temat rozwiązań konstrukcyjnych głowic
samonaprowadzania i mechanizmoacutew wykonawczych odpowiedzialnych za sterowanie nie
pozwala jednoznacznie stwierdzić ktoacutere zestawy charakteryzują się większą efektywnością
rażenia i jaki wpływ mają na nią poszczegoacutelne rozwiązania techniczne Niemniej
w przypadku każdej z konstrukcji można zaobserwować zbliżone tendencje w dziedzinie ich
rozwoju Należą do nich np zwiększenie maksymalnego zasięgu rażenia celu wyposażenie
zestawu w urządzenie zapytujące systemu bdquoswoacutejndashobcyrdquo poprawa zdolności rażenia głowic
bojowych maksymalna automatyzacja czynności przedstartowych integracja z istniejącymi
systemami obserwacji i kierowania ogniem oraz poprawa czułości detektoroacutew i zmniejszenie
ich podatności na zakłoacutecenia mogące wystąpić w realnych działaniach bojowych
Z uwagi na wysoką zdolność rażenia i potencjalnie duże zagrożenie w przypadku użycia
przeciwko celom cywilnym obroacutet i produkcja tego typu sprzętu jest ściśle nadzorowana
i limitowana przez organizacje międzynarodowe W związku z tym pojawiają się też bardziej
specyficzne wymagania jak np konieczność autoryzacji operatora przed podjęciem czynności
startowych czy też reprogramowalność pocisku po starcie Jednak pomimo tego z uwagi
przede wszystkim na swoje zalety i stosunkowo niewielkie rozmiary przenośne
przeciwlotnicze zestawy rakietowe będą w najbliższej przyszłości silnie rozwijane jako
43
środek bojowy ktoacutery ma za zadanie zwalczać nie tylko cele w postaci klasycznych
samolotoacutew bojowych ale przede wszystkim przyszłościowych bezpilotowych platform
bojowych [4 17-20]
3 Systemy sterowania przeciwlotniczymi wirującymi pociskami
rakietowymi
31 Wprowadzenie
Wprowadzanie pociskoacutew rakietowych w ruch wirowy dookoła osi podłużnej zaczęto
powszechnie stosować w latach 60-tych ubiegłego wieku z powodoacutew ekonomicznych Każdy
pocisk rakietowy charakteryzuje się mniejszą lub większą asymetrią opływu
aerodynamicznego a w konsekwencji powstaniem sił aerodynamicznych zakłoacutecających
założony tor lotu Należy podkreślić że asymetria może wynikać zaroacutewno z niedokładności
wykonania jak roacutewnież może być celowo wprowadzona przez konstruktora zmuszonego do
rozmieszczenia niesymetrycznych elementoacutew typu zaczepy do połączenia z prowadnicą
owiewki kabli anteny itp W obydwu przypadkach proacuteby jej wyeliminowania wiążą się
z nakładem pracy i kosztoacutew Jeszcze groźniejszym zjawiskiem jest asymetria ciągu silnika
rakietowego wynikająca zaroacutewno z niedokładności wykonania jak i ze zdeformowaniem
(wymywaniem) dysz silnikoacutew rakietowych na skutek oddziaływania strumienia gazoacutew
wylotowych Szczegoacutelnie niekorzystne jest deformowanie dysz polegające na przekształcenie
przekroju kołowego w nieregularny owal i w konsekwencji odchylenie kierunku
wypływających gazoacutew wylotowych oraz kierunku działania siły ciągu Wyeliminowanie lub
tylko ograniczenia zjawiska bdquowymywaniardquo dysz możliwe jest tylko poprzez wykonanie ich
z bardzo odpornych a zatem i bardzo drogich materiałoacutew
Wszystkie zasygnalizowane powyżej zjawiska powodują powstanie dodatkowych sił
oddziałujących na pocisk w czasie lotu Siły te można rozłożyć na składowe wzdłuż osi
podłużnej pocisku rakietowego i na składowe prostopadłe do osi pocisku Składowe podłużne
spowodują przede wszystkim zmianę prędkości postępowej pocisku natomiast składowe
poprzeczne będą wywoływać odchylanie toru lotu pocisku od toru żądanego Ponieważ jak
już wspomniano proacuteby wyeliminowania bądź tylko ograniczenia tego niekorzystnego wpły-
wu metodami poprawienia konstrukcji bądź dokładności wykonania wiążą się z nakładami
ekonomicznymi postanowiono zastosować inny sposoacuteb
Wprowadzenie pocisku w ruch wirowy dookoła osi podłużnej powinno spowodować
wzajemne kompensowanie się niekorzystnego oddziaływania składowych prostopadłych do
osi podłużnej pocisku gdyż składowe te roacutewnież będą wirować i nieustannie zmieniać
kierunek działania
Ruch wirowy spowoduje że składowa prostopadła będzie proacutebować odchylać pocisk
kolejno w goacuterę w prawo w doacuteł w lewo i znoacutew w goacuterę itd Jeśli tylko ruch wirowy będzie
dostatecznie szybki można mieć nadzieję że zanim pocisk zareaguje i zdąży odchylić się np
bdquow prawordquo już siła będzie proacutebować odchylić go bdquow lewordquo w rezultacie pocisk nie zdąży
zareagować na żadne z chwilowych oddziaływań ktoacutere będą się wzajemnie kompensować
i pocisk nie będzie się odchylał od żądanego toru lotu Można znaleźć opracowania
teoretyczne zgodnie z ktoacuterymi jeśli spełniony będzie warunek że prędkość obrotowa dookoła
44
osi podłużnej będzie o rząd wielkości (10 razy) większa od częstotliwości drgań własnych
bryły pocisku to pocisk nie zdąży reagować na zmianę kierunku działania składowej
prostopadłej [29-32]
Opisanego zjawiska nie należy mylić z tzw efektem giroskopowym Pociski
wystrzeliwane z gwintowanej broni lufowej wprowadzane są w szybki ruch wirowy wokoacuteł osi
podłużnej i wykorzystują tzw efekt giroskopowy polegający na zachowaniu niezmiennego
położenia kierunku osi obrotu co znakomicie stabilizuje pocisk w czasie lotu
i uodparnia go na wszelkie zakłoacutecenia W przypadku pociskoacutew rakietowych prędkość
wirowania jest zdecydowanie za mała aby efekt giroskopowy miał znaczenie praktyczne
32 Jednokanałowy system sterowania przerzutowego
321 Idea jednokanałowego sterowania przerzutowego
Zastosowanie ruchu obrotowego dookoła osi podłużnej eliminuje wprawdzie
niekorzystny wpływ omoacutewionych powyżej sił prostopadłych ale praktycznie uniemożliwiło
sterowanie według dotychczas stosowanych zasad W związku z tym opracowano teorię
dyskretnego jednokanałowego sterowania przerzutowego ktoacutere polega na kilkakrotnym
przerzucaniu steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie każdego pełnego obrotu
pocisku rakietowego [33-39]
Rys 31 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
Część goacuterna (a)ndash bez przerzutu część dolna (b) ndash jeden przerzut co 180
płaszczyzna przerzutu pionowa
y
z
y
z
a)
b)
45
Rysunek 31a symbolicznie przedstawia kolejne położenia wektora sił sterujących
w trakcie jednego obrotu Pojedyncze zakreskowanie całego okręgu oznacza że wektor siły
sterującej przebywał w każdym punkcie okręgu jeden raz podczas jednego obrotu
Intuicyjnie można stwierdzić że efekt działania siły sterującej będzie roacutewny zero
Potwierdzeniem powyższego stwierdzenia jest rzut wektora siły sterującej na osie układu
wspoacutełrzędnych związanego z pociskiem w taki sposoacuteb że oś Ox pokrywa się z osią podłużną
pocisku oś Oy jest skierowana zawsze pionowo do goacutery a oś Oz jest zawsze pozioma
i skierowana w prawo Zgodnie z definicją efekt oddziaływania sił sterujących jest
proporcjonalny do tzw siły efektywnej ktoacutera jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel rzutoacutew
wektora siły sterującej na osie układu Oxyz (rys 32)
Rys 32 Przebieg rzutoacutew wektora Fs na osie układu Oxyz - kolor czerwony ndash rzut na oś Oy
sterowanie w płaszczyźnie pionowej - kolor niebieski ndash rzut na oś Oz sterowanie w płaszczyźnie
poziomej
Jak wynika z rysunku algebraiczna suma poacutel jest roacutewna zero Gdyby można było
zmusić wektor sił sterujących do powrotu do położenia wyjściowego po wykonaniu obrotu
o 180deg i ponownego przebiegnięcia tej samej połoacutewki okręgu co poprzednio to niewątpliwie
otrzymalibyśmy wypadkową siłę sterującą roacuteżną od zera (rys 31b)
Gdyby można było zmuszać wektor sił sterujących do obiegania dwukrotnie w trakcie
jednego obrotu pocisku tej samej połoacutewki okręgu ale jednocześnie przesuwać o dowolny kąt
początek obiegu (fachowo nazywa się to obracaniem płaszczyzny przerzutu) to otrzymamy
wypadkową siłę sterującą skierowaną w dowolnym kierunku w zależności od potrzeb (rys
33)
W ten sposoacuteb rozwiązano jeden z dwoacutech podstawowych problemoacutew generowania sił
sterujących mianowicie kierunek i zwrot siły skierowane są na likwidację uchybu
określonego metodą naprowadzania Niestety pozostał drugi problem a mianowicie
konieczność zapewnienia proporcjonalności wartości efektywnej siły sterującej do uchybu
W celu analizy postawionego zagadnienia wprowadzono następujące definicje i oznaczenia
przedstawione na rys 34
Układ wspoacutełrzędnych OXYZ ktoacuterego początek umieszczony jest w punkcie startu oś
OX skierowana jest w cel i pokrywa się z linią wizowania (linia łącząca punkt naprowadzania
z celem) oś OY skierowana pionowo do goacutery a oś OZ pozioma i skierowana w prawo
Rysunek przedstawia widok z punktu naprowadzania Środek układu wspoacutełrzędnych
1
-1
14 28 42 560
rad
70
w1middot t1
46
reprezentuje środek celu punkt P - reprezentuje pocisk - kąt pomiędzy osią OY a
odcinkiem łączącym pocisk z linią obserwacji (odchyłką h)
Rys 33 Miejsca przebywania wektora siły sterującej w trakcie jednego obrotu
ndash jeden przerzut co 180 płaszczyzna przerzutu pozioma
Rys 34 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Wprowadzamy funkcję sygnału sterującego
119865119894 = 1198801 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894 minus 120583) + 1198802 ∙ sin(2 ∙ 1205961 ∙ 119905119894) + 1198803 ∙ sin(1205961 ∙ 119905119894) (31)
gdzie
1198801= 1198960 ∙ ℎ
- amplituda sygnału sterowania
1198802= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału linearyzacji
0 le 1198801le 2 ∙ 1198802
1198803= 119888119900119899119904119905
- amplituda sygnału kompensacji ciężaru
1205961 - prędkość obrotowa pocisku rakietowego dookoła osi
podłużnej
119905119894 - czas bieżący
y
z
Y
P
C
Z
h
47
1198960 - wspoacutełczynnik wzmocnienia
h - odchyłka pocisku od linii wizowania mierzona
prostopadle do tej linii
120583 - kąt pomiędzy osią OY a linią łączącą linię wizowania z
pociskiem (odchyłka h) mierzony w prawo od osi OY
Wprowadzenie sygnału kompensacji składowej grawitacyjnej ułatwia proces
naprowadzania ale przy założeniu że została ona prawidłowo dobrana nie wnosi ona nic
istotnego do prowadzonych rozważań
Wprowadzimy funkcję H o następującej charakterystyce
H = 1 gdy 0iF
H = -1 gdy 0iF
Funkcję H będziemy traktować jako sygnał sterujący wymuszający przerzut organoacutew
sterujących i w konsekwencji wektora siły sterującej w jedno z dwoacutech skrajnych położeń
Uzyskany efekt sterowania będzie zależał od stosunku czasu przebywania wektora sił
sterujących w przeciwstawnych skrajnych położeniach
Rys 35 Kolejne położenia wektora siły sterującej
Wyjaśnienia wymaga ograniczenie nałożone na goacuterną wartość 1U Wynika ono
z konieczności zachowania liniowej zależności siły sterującej od odchyłki h Parametry
układu muszą być tak dobrane aby dla maksymalnej dopuszczalnej wartości odchyłki h
wartość 1 22U U Po przekroczeniu tej wartości składowa 2U nie wpływa już na czas
przerzutu H zmienia się tylko pod wpływem składowej ( 1 1sin( )iU tw ) co 180deg siła
sterująca osiąga wartość maksymalną i dowolne zwiększanie odchyłki h nie jest w stanie jej
zmienić
Uproszczeniem niezbędnym dla wyjaśnienia sposobu generowania siły sterującej jest
założenie o natychmiastowym przerzucie wektora siły sterującej Czas przerzutu jest roacutewny
zero Przyjęcie takiego założenia nie ma wpływu na jakościowe przedstawienie problemu ale
problem zapewnienia odpowiedniego czasu przerzutu jest podstawowym problemem
dyskretnego sposobu sterowania Zgodnie z zasygnalizowanymi powyżej wymaganiami na
prędkość obrotową dookoła osi podłużnej powinna być ona 10-krotnie większa od
częstotliwości drgań własnych bryły pocisku Częstotliwość drgań własnych małych
y
t0 t2
t1
z
t11
t22 t00
t3
t33
48
pociskoacutew rakietowych zawiera się w granicach 2divide3Hz a to oznacza że prędkość obrotowa
powinna wynosić około 20divide30 obrotoacutew na sekundę Jak wynika z rys 35 dla realizacji
zaproponowanej metody generowania sił sterujących niezbędne jest dokonanie czterech
przerzutoacutew w trakcie jednego obrotu Tylko przy 20-tu obrotach na sekundę jeden obroacutet trwa
50 ms Ponieważ występują cztery przerzuty to możemy w przybliżeniu przyjąć że w trakcie
jednego obrotu wystąpią cztery oddzielne cykle (okresy generowania siły sterującej) Na
jeden cykl średnio przypada 125 ms ale w literaturze przedmiotu można spotkać teoretyczne
wymaganie aby czas przerzutu zawierał się w granicach 20 cyklu generowania siły [40]
Spełnienie takiego wymagania oznaczałoby że czas przerzutu musiałby zawierać się w
granicach 25 ms Jest to wymaganie trudne do zrealizowania w praktyce Po uwzględnieniu
ograniczeń przestrzeni ktoacuterą można wykorzystać do rozmieszczenia układoacutew napędu steroacutew
i ilości dysponowanej energii okazuje się że uzyskanie czasu przerzutu rzędu 10 ms jest
praktycznie granicą możliwości technicznych Stąd wynika ograniczenie takiego sposobu
sterowania do stosunkowo niewielkich obiektoacutew O ile można przerzucać w ciągu 10-ciu
milisekund małe stery aerodynamiczne bądź nasadki dysz silnika rakietowego to osiągnięcie
takiego czasu dla dużych powierzchni byłoby praktycznie niemożliwe Wiele lat
praktycznych doświadczeń z tego typu sposobem generowania sił sterujących pozwoliło na
zmniejszenie prędkości obrotowej dookoła osi podłużnej nawet dwukrotnie w stosunku do
wyżej wymienionych teoretycznych warunkoacutew Znane są rozwiązania gdzie zamiast
wymaganych 20-tu stosuje się 10 obrotoacutew na sekundę i wystarcza to do zapewnienia
odpowiedniej dokładności sterowania pociskami przeznaczonymi do zwalczania celoacutew
nieruchomych bądź poruszających się ze stosunkowo niewielkimi prędkościami ndash czołgi
pojazdy opancerzone barki desantowe
Zmniejszenie prędkości obrotowej wywołuje praktycznie niezauważalną
mimośrodowość trajektorii (lot po spirali) a znakomicie poprawia relację czas przerzutu do
cyklu generowania sił sterujących (jednego z czterech na jeden obroacutet)
Jeśli zdecydujemy się na metodę bezpośredniego naprowadzania to generowanie funkcji
sygnału sterującego w postaci (31) nie sprawia praktycznie żadnych problemoacutew
technicznych Potrzebne dane uchyb h i faza - określa w prosty sposoacuteb system sterowania
Goniometr mierzy kąt pomiędzy własną osią optyczną skierowaną w cel a linią goniometr-
pocisk wyznaczoną przez promieniowanie reflektora (smugacz diody laserowej bądź innego
źroacutedła promieniowania) oraz kąt Odległość D określana jest najczęściej jako iloczyn
średniej prędkości postępowej pocisku i czasu lotu Odchyłka h określana jest z zależności
ℎ = 119863 ∙ 119904119894119899120576 (32)
Pewną trudność stanowi precyzyjne określenie aktualnego kąta obrotu pocisku ( 1 itw )
Komutator związany z umieszczonym na pokładzie pocisku giroskopem wypracowuje ciąg
impulsoacutew prostokątnych co 90deg obrotu Ciąg ten jest przesyłany do układoacutew
wypracowywania sygnału iF a wartości pośrednie (pomiędzy 0divide90 90divide180 180divide270
i 270divide360) obliczane są jako iloczyn średniej prędkości obrotowej z poprzedniego okresu
przez czas
Na rys 35 przedstawiono zasadę wypracowywania wypadkowej siły sterującej
zmieniającej swoją wartość w zależności od wielkości odchyłki bdquohrdquo i kierunek działania
w zależności do kąta Przyjęto 1 2U U 0 Wektor rozpoczyna obroacutet w prawo od
49
położenia t0 Pomiędzy punktami t0 i t1 suma 1U i 2U jest dodatnia H = 1 wektor obiega łuk
pomiędzy punktami t0 i t1 W punkcie t1 suma 1U i 2U zmienia znak i H = -1 następuje
przerzut wektora do punktu t11 wektor obiega łuk pomiędzy t11 a t2 W chwili t2 następuje
kolejna zmiana znaku sumy i funkcji H oraz przerzut do t22 a następnie ruch po łuku t22 do t3
W chwili t3 następuje kolejny przerzut do t33 i ruch po łuku t33 do t00 gdzie cykl się zamyka
Otrzymaliśmy łuk okręgu t3ndasht11 na ktoacuterym wektor siły sterującej Fs nie przebywał w ogoacutele
łuki t11ndasht33 oraz t1ndasht3 na ktoacuterych wektor przebywał jednokrotnie i łuk t33ndasht1 na ktoacuterym wektor
przebywał dwukrotnie Idea opisywanej metody wypracowywania sił sterujących opiera się
na twierdzeniu że kąt rozwarcia sektora t33 ndash t1 będzie się zmieniał od 0 do 180deg w zależności
od stosunku 1U do 2U a w konsekwencji od bdquohrdquo natomiast jego oś symetrii czyli kierunek
siły wypadkowej będzie się zmieniał zgodnie ze zmianami kąta W rezultacie uzyskamy
siłę wypadkową skierowaną w kierunku zapewniającym likwidację uchybu h oraz o wartości
wprost proporcjonalnej do modułu h
Celem sprawdzenia powyższej tezy skorzystamy z definicji efektywnej siły sterującej
Wektor siły sterującej Fs rzutujemy na osie układu Oxyz - poacutełzwiązanego z pociskiem Oś Ox
pokrywa się z osią podłużną pocisku oś Oy jest skierowana prostopadle do goacutery a oś Oz
prostopadle w prawo Układ Oxyz nie obraca się dookoła osi podłużnej Efektywna siła
sterująca efF jest roacutewna algebraicznej sumie poacutel pod krzywą rzutu wektora siły sterującej Fs
na osie układu Oxyz
Można ją roacutewnież zdefiniować jako siłę o stałej wartości takiej że iloczyn efF razy
czas działania (czas jednego obrotu) jest roacutewny określonej powyżej algebraicznej sumie poacutel
według następujących zależności (33)
119865119890119891119910 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199051
0
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 + int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 +int 119867 ∙ 119904119894119899(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
(33) 119865119890119891119911 = 119865119904 ∙ (int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)
12059311199051
0
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199052
12059311199051
119889119905 +int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)12059311199053
12059311199052
119889119905 + int 119867 ∙ 119888119900119904(1205931 ∙ 119905119894)2∙120587
12059311199053
119889119905)
gdzie 1 2 3 t t t ewentualnie 4t ndash odpowiednio czasy przerzutu wektora sił sterujących
Przyjmuje się że skutek sterowania ndash zmiana kierunku lotu jest wprost proporcjonalny
do wartości efektywnej siły sterującej W niektoacuterych opracowaniach teoretycznych można
znaleźć twierdzenia że efekt działania dyskretnej siły sterującej na niektoacutere obiekty jest
większy niż roacutewnoważnej siły o stałej wartości - efektywnej siły sterującej Dla
przedstawianego problemu nie ma to praktycznie znaczenia ponieważ interesuje nas przede
wszystkim proporcjonalność siły efektywnej do odchyłki h Analizy teoretyczne wykazały że
efektywność sterowania jednokanałowego względem sterowania n-kanałowego (idealnego)
mierzona stosunkiem wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności - wynosi około
6165
322 Przykład rozwiązania technicznego sterowania jednokanałowego
Rozwiązanie techniczne sterowania jednokanałowego zostanie przedstawione na przy-
kładzie sterowania realizowanego w pocisku przeciwlotniczym Strzała-2 [7-8]
50
Głowica samonaprowadzająca tego pocisku stanowi żyroskopowy zespoacuteł śledzący
(nadążny) ktoacutery nieprzerwanie pokrywa oś optyczną obiektywu koordynatora przyjmującego
promieniowanie podczerwone od celu z kierunkiem na cel Składa się z dwoacutech głoacutewnych
zespołoacutew śledzącego koordynatora celu i z autopilota Śledzący koordynator celu w sposoacuteb
ciągły i automatyczny określa kąt rozbieżności między osią koordynatora a linią rakieta - cel
Aby uzyskać realnie proporcjonalne zbliżenie się pocisku rakietowego do celu oś
koordynatora w czasie naprowadzania powinna nieprzerwanie śledzić cel tj automatycznie
zajmować położenie na linii rakieta - cel Osiąga się to przez zastosowanie śledzącego
koordynatora celu składającego się z koordynatora właściwego i żyroskopowego układu
automatycznego śledze-nia celu (rys 36)
Rys 36 Schemat ideowy koordynatora śledzącego zastosowanego w przeciwlotniczym
zestawie rakietowym Strzała-2
Układ optyczny koordynatora oraz droga przebiegu promieniowania podczerwonego
schematycznie przedstawione zostały na rys 37 Obiektyw koordynatora składa się ze
zwierciadła głoacutewnego (6) przeciwzwierciadła (2) i soczewki korekcyjnej (3) W płaszczyźnie
ogniskowej układu optycznego koordynatora jest umieszczona tarcza modulująca raster (4)
za ktoacuterym bezpośrednio znajduje się fotorezystor (5) będący detektorem promieniowania
podczerwonego Obiektyw i raster są zamocowane na wirniku żyroskopu i obracają się razem
z nim przy czym oś optyczna obiektywu pokrywa się z osią obrotu wirnika żyroskopu
właściwego Owiewka (1) zabezpieczająca układ optyczny jest połączona z kadłubem
głowicy a detektor promieniowania może odchylać się razem z obiektywem względem osi
podłużnej głowicy samonaprowadzającej wokoacuteł środka płaszczyzny ogniskowej o kąt
namiaru (pelengacji)
Rys 37 Schemat układu optycznego koordynatora śledzącego (po lewej) oraz tarcza
modulująca raster zastosowana w pocisku rakietowym Strzała-2 (z prawej)
1 ndash owiewka 2 ndash przeciwzwierciadło 3 ndash soczewka korekcyjna 4 ndash tarcza modulująca raster
5 ndash opornik fotoelektryczny (detektor podczerwieni) 6 ndash zwierciadło magnetyczne (głoacutewne)
51
Gdy cel znajduje się w przedziałach pola widzenia koordynatora promieniowanie
cieplne od celu jest ogniskowane przez układ optyczny koordynatora w plamkę małych
rozmiaroacutew Jeżeli kierunek na cel zgadza się z osią optyczną obiektywu to przedstawienie
celu w postaci plamki skupia się w środku rastru ktoacutery stanowi płytkę płasko-roacutewnoległą
z rysunkiem przedstawiającym przezroczyste i nieprzezroczyste pola (rys 37)
Jeżeli jest rozbieżność kątowa między osią obiektywu a kierunkiem na cel plamka
zmienia położenie względem środka tarczy modulującej (rastru) Podczas obrotu tarczy
strumień cieplny od celu jest modulowany (przerywany) przez raster Na detektor padają
bdquozestawy impulsoacutew promieniowania podczerwonego ktoacuterych częstotliwość powtarzania
(rys 38) jest roacutewna częstotliwości obrotoacutew rastra f0 Częstotliwość zapełnienia zestawu
impulsoacutew roacutewna jest częstotliwości fn i zależy od liczby przezroczystych i nieprzezroczystych
poacutel na rysunku rastra Detektor przekształca wiązki impulsoacutew promieniowania cieplnego
w sygnał elektryczny ktoacutery zawiera informację o wielkości i kierunku rozbieżności kątowej
między osią optyczną obiektywu a kierunkiem na cel
Rys 38 Kształtowanie się sygnałoacutew sterujących w zależności od położenia celu względem osi
podłużnej pocisku rakietowego
4 - przebieg napięcia na wyjściu z detektora 5 - obwiednia zestawu impulsoacutew 6 - pierwsza
harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew
Na rysunku 38 są pokazane wykresy kształtowania sygnału na wyjściu fotorezystora
Za położenie wyjściowe odczytu przyjęto położenie rastra odpowiadające pokazanemu na rys
38a Początek i przerwanie modulacji związane jest z położeniem plamki na rastrze tj
położeniem celu w przestrzeni Przy przesunięciu plamki ze środka rastra w goacuterę wzdłuż osi
Y do położenia bdquo1rdquo napięcie uzyskane na wyjściu z detektora promieniowania będzie zgodne
z tym jakie przedstawione jest na rys 38b ndash krzywa bdquo4rdquo Po zwiększeniu kąta rozbieżności
gdy plamka przesunie się w położenie bdquo2rdquo (rys 38a) napięcie sygnału na wyjściu odbiornika
promieniowania będzie zgodne z rys 38c (krzywa bdquo4rdquo) Przy zmianie kierunku rozbieżności
(przemieszczenie plamki z punktu bdquo2rdquo do bdquo3rdquo) krzywa napięcia (rys 38d linia bdquo4rdquo) niejako
się przemieszcza po osi czasu o wielkość kąta fazowego C roacutewnego kątowi między osią OY
a prostą przeprowadzoną przez środek rastra i plamki Z analizy krzywych przedstawionych
52
na rys 38 wynika że długość zestawu impulsoacutew zależy od wielkości kąta 2α tj od
wielkości kąta rozbieżności a faza od kierunku rozbieżności
Z wyjścia detektora sygnał jest przesyłany do zespołu elektronowego koordynatora (rys
36) w ktoacuterym w kolejności zestawu impulsoacutew kształtuje się sygnał sterujący głowicy Tam
sygnał po wzmocnieniu i ograniczeniu jest przesyłany do detektora amplitudowego z filtrem
wygładzającym ktoacutery wydziela z zestawu impulsoacutew ich obwiednię (krzywa bdquo5rdquo na rys 38)
Dalej sygnał jest przesyłany do wzmacniacza wybierającego nastrojonego na częstotliwości
obrotu rastra Wzmacniacz wydziela pierwszą harmoniczną obwiedni zestawu impulsoacutew
(krzywa bdquo6rdquo na rys 38) ktoacuterej amplituda jest proporcjonalna do wielkości kąta rozbieżności
a faza zależy od kierunku rozbieżności Rysunek rastra wykonany jest w taki sposoacuteb aby
zapewnić w przedziale 35 pola widzenia koordynatora zależność liniową amplitudy
pierwszej harmonicznej obwiedni (obrysowej) - zestawu impulsoacutew na wyjściu wzmacniacza
wybierającego od wielkości kąta rozbieżności Poacutełkola tarczy modulującej zapewniają
niezbędną zależność długości zestawu impulsoacutew od wielkości kąta rozbieżności
Zabezpieczenie przed promieniowaniem tła (chmury prześwity w chmurach) zapewnia
podział rastra na sektory o małych rozmiarach kątowych poroacutewnywalnych z wymiarami
kątowymi celu W celu umożliwienia dokonywania selekcji celu od tła tj selekcji w dwoacutech
osiach wspoacutełrzędnych sektory rastra mają kształt krzywoliniowy Zakłoacutecenia powstające od
tła mają rozmiary w mierze kątowej przewyższające wymiary sektoroacutew W ten sposoacuteb
głębokość modulacji promieniowania podczerwonego od przedmiotoacutew terenowych będzie
mniejsza od głębokości modulacji od celu W ten sposoacuteb zapewnia się niezbędną selekcję
przestrzenną celu od przedmiotoacutew terenowych i tła
Pierwsza harmoniczna obwiedni zestawu impulsoacutew jest sygnałem sterującym głowicy
ktoacutery po wzmocnieniu w zespole elektronowym (bdquonapięciowordquo i bdquomocowordquo) w postaci
odpowiedniej wartości prądu korekcji zostaje przesłany do autopilota (rys 36) w celu
kierowania sterami rakiety oraz do uzwojenia układu korekcyjnego Pod wpływem sygnału
sterującego powstaje w układzie korekcyjnym żyroskopu moment korekcyjny wywołujący
jego precesję (obroacutet osi wirnika) w kierunku celu likwidując rozbieżności kątowe (namiar
kątowy na cel) do zera
Elementem wykonawczym śledzącego koordynatora celu głowicy samonaprowadza-
jącej jest żyroskop trzystopniowy (rys 39a) Wirnik żyroskopu swobodnego ktoacuterego
podstawowym elementem jest magnes trwały (bdquo20rdquo na rys 39a) i ktoacutery jest jednocześnie
głoacutewnym zwierciadłem obiektywu jest umocowany w zawieszeniu przegubowym umożliwia-
jącym odchylenie w dowolnym kierunku o 40deg od wzdłużnej osi głowicy Podstawową
właściwością żyroskopu swobodnego jest to że oś własna obrotu jego wirnika zachowuje
niezmiennie swoacutej kierunek w przestrzeni Ponieważ oś optyczna obiektywu jest połączona
z osią obrotu wirnika więc przy wszystkich przechyłach i obrotach kadłuba pocisku
rakietowego pole widzenia głowicy samonaprowadzającej jest stabilizowane w przestrzeni
Wirnik żyroskopu jest umieszczony wewnątrz uzwojeń korekcyjnych (rys 39b)
i stanowi solenoid ktoacuterego oś jest zgodna z osią wzdłużną głowicy samonaprowadzającej
Podczas przepływu prądu w uzwojeniach korekcji powstaje w nich zmienne pulsujące
z częstotliwością powtarzania zestawu impulsoacutew pole magnetyczne W wyniku wzajemnego
oddziaływania obracającego się magnesu z pulsującym polem magnetycznym uzwojeń
53
korekcji będą oddziaływać na wirnik żyroskopu siły przyłożone do biegunoacutew magnesu
Ponieważ częstotliwość prądu korekcji odpowiada częstotliwości żyroskopu średnia wartość
w czasie sił wypadkowych będzie zachowywała niezmieniony swoacutej kierunek w przestrzeni do
punktu przyłożenia (wirnika żyroskopu) W celu uzyskania precesji żyroskopu w płaszczyźnie
kąta rozbieżności w kierunku jego zmniejszania moment korekcji powinien się znajdować
roacutewnież w płaszczyźnie kąta rozbieżności Kierunek momentu korekcji zależy od fazy prądu
w uzwojeniu korekcyjnym W związku z tym że w zespole elektronowym następuje zjawisko
opoacuteźniania sygnału sygnał sterujący na wyjściu zespołu elektronowego opoacuteźnia się w fazie
w stosunku do obwiedni zestawu na wyjściu opornika fotoelektrycznego W celu skompen-
sowania tego przesunięcia fazowego linia podziału rastra modulującego jest przesunięta
względem linii biegunoacutew magnesu zgodnie z kierunkiem obrotu wirnika żyroskopu o kąt
odpowiadający opoacuteźnieniu sygnału w zespole elektronowym
Rys 39 Żyroskop głowicy samonaprowadzania (a) oraz jej korpus z cewkami (b)
14 - zwierciadło 15 - soczewka korekcyjna 17 - przysłona 18 - raster 20 - zwierciadło-magnes 26 -
detektor 28 - cewka komutacji 34 - detektor podczerwieni 36 - cewka (uzwojenie) korekcji 37 -
cewka (uzwojenie) obrotoacutew 38 - cewka (uzwojenie) kompensacyjna 43 - cewka wyszukiwania
W celu zapewnienia celowania w czasie bdquouchwycenia obiektu powietrznego niezbędne
jest pokrycie osi optycznej obiektywu koordynatora z osią urządzenia celowniczego ktoacutera
jest roacutewnoległa do osi wzdłużnej rakiety W przypadku gdy cel będzie się znajdował w polu
widzenia urządzenia celowniczego roacutewnież będzie się znajdował w polu widzenia głowicy
samonaprowadzającej Dla zapewnienia automatycznego nieprzerwanego pokrywania osi
optycznej obiektywu z osią wzdłużną rakiety w czasie śledzenia celu konieczne jest
zastosowanie czujnika do mierzenia rozbieżności między tymi osiami Czujnikiem tym
mierzącym odchylenia żyroskopu od osi wzdłużnej rakiety jest uzwojenie namiarowe
(pelengacyjne) Oś uzwojenia namiarowego (pelengacyjnego) jest zgodna z osią wzdłużną
pocisku rakietowego Jeśli płaszczyzna obrotu magnesu wirnika żyroskopu zgadza się
z płaszczyzną zwojoacutew uzwojenia pelengacyjnego to siła elektromotoryczna powstająca
w uzwojeniu namiarowym jest roacutewna zeru W przypadku odchylenia osi żyroskopu o pewien
kąt od wzdłużnej osi głowicy powstaje SEM ktoacutera jednoznacznie wyznacza wielkość
i kierunek kąta rozbieżności (amplituda i faza SEM) Sygnał z uzwojenia namiarowego po
wzmocnieniu w zespole elektronowym koordynatora śledzącego zostaje przesłany do uzwoje-
nia korekcyjnego Pod wpływem działania momentu układu korekcyjnego żyroskop
54
rozpoczyna precesję w kierunku zmniejszenia kąta rozbieżności doprowadzając jego wartość
do zera
Blokowanie żyroskopu głowicy jest konieczne tyko w czasie celowania i po
uchwyceniu celu Zostaje ono wyłączone w momencie przejścia głowicy w tryb pracy
śledzenia
W czasie śledzenia celu gdy prędkość linii pocisk rakietowy cel nie roacutewna się zeru
głowica śledząca wypracowuje sygnały sterujące dla steroacutew rakiety ktoacutere są proporcjonalne
do kąta rozbieżności pomiędzy kierunkiem celu a osią optyczną obiektywu Z uwagi na roacuteżne
w czasie wartości momentoacutew sił korygujących aby nie następowało zmniejszanie
i zwiększanie prędkości obrotowych żyroskopu stosuje się układ stabilizacji jego obrotoacutew
Utrzymuje on stałą prędkość obrotową wirnika żyroskopu w stosunku do ziemi w odniesieniu
do kadłuba głowicy jego prędkość będzie zmienna ponieważ pocisk rakietowy obraca się ze
zmienną prędkością w przedziale 20divide10 obrs
Podstawową metodą naprowadzania pocisku rakietowego Strzała-2 jest metoda
proporcjonalnej nawigacji przy ktoacuterej sygnał sterujący jest proporcjonalny do bezwzględnej
prędkości kątowej obrotu linii wizowania pocisk-cel Istota metody polega na tym aby
sprowadzić do zera prędkość kątową linii wizowania co zapewnia spotkanie pocisku z celem
w tzw punkcie wyprzedzonym Schematy naprowadzania pocisku na cel według metody
proporcjonalnego zbliżenia na kursach spotkaniowym i pościgowym przedstawiono na
rys 310
Rys 310 Naprowadzanie się przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2 metodą
proporcjonalnej nawigacji na kursie pościgowym (a) i spotkaniowym (b)
Na początkowym odcinku trajektorii lotu pocisk nie leci do wybranego punktu
spotkania lecz jego lot jest zaprogramowany w celu wypracowania kątoacutew wyprzedzenia
i przewyższenia Sterowanie gazodynamiczne z wykorzystaniem siły ciągu prochowego
silnika sterującego odbywa się według sygnału z uzwojenia namiaru sprzężonego
z podstawowym sygnałem sterowania stanowiąc w istocie układ sprzężony według kąta
namiaru (pelengu)
Układ sterowania lotem pocisku rakietowego jest przeznaczony do realizowania
określonego sposobu naprowadzania Jako miernik prędkości kątowej linii rakieta-cel
wykorzystuje się jednokanałową żyroskopową głowicą samonaprowadzającą Za podstawę
55
budowy aparatury pokładowej przyjęto zasadę jednokanałowego sterowania obracającym się
pociskiem z organem wykonawczym w postaci steroacutew pracujących w przekaźnikowym trybie
pracy Metoda sterowania jednokanałowego polega na tym że jeden organ wykonawczy
wykorzystując obroacutet pocisku wytwarza siłę sterowania w dowolnym kierunku przestrzeni
Najważniejszymi elementami wchodzącymi w skład przedziału sterowania są
prochowy akumulator ciśnienia turbogenerator oraz zespoacuteł sterujący (rys 311) Akumulator
ciśnienia zawiera w swoim wnętrzu ładunek prochowy ktoacutery pobudzony elektrycznym
zapłonnikiem spalając się generuje duże objętości gazoacutew prochowych Część z nich zasila
turbogenerator (jednofazowa prądnica synchroniczna ze wzbudzeniem od magnesoacutew stałych)
będący pokładowym źroacutedłem zasilania a część wykorzystywana jest przez zespoacuteł sterujący
w czasie lotu pocisku rakietowego Zespoacuteł sterujący odpowiedzialny jest za przerzucanie
steroacutew aerodynamicznych z jednego skrajnego położenia w drugie w czasie lotu pocisku Jest
to wzmacniacz gazowy elektrycznych sygnałoacutew sterujących wypracowanych przez głowicę
samonaprowadzającą Działa on pod wpływem dopływających z prochowego akumulatora
ciśnienia gazoacutew prochowych Po przesłaniu sygnałoacutew sterowania z głowicy samonapro-
wadzającej prąd przepływa kolejno do jednej lub drugiej cewki elektromagnesoacutew Zasilając
cewkę prądem kotwica z suwakiem (rys 311) zostaje przyciągnięta w stronę elektromagnesu
otwierając przejście gazu do lewej przestrzeni cylindra roboczego Pod wpływem ciśnienia
gazu tłok przesuwa się do prawego skrajnego położenia ciągnąc za sobą występ wodzidełka
(rys 311) i obraca je wraz ze sterami o 30deg
Rys 311 Zespoacuteł sterujący przeciwlotniczego pocisku rakietowego Strzała-2
7 - cylinder roboczy z tłokiem 8 - ster 5 i 10 - cewki 11 - kotwica 13 - suwak 15 - filtr dokładnego
oczyszczania 21- wodzidełko
56
Gaz przepływający do ruchomej przestrzeni roboczej naciskając na suwak powoduje że
ster szybciej powraca do pierwotnego położenia niż by to miało miejsce poprzez
oddziaływanie cewki dzięki czemu uzyskuje się zwiększenie szybkości działania steroacutew
Aby uzyskać wymaganą trajektorię lotu pocisku rakietowego trzeba do zespołu
sterującego dostarczyć odpowiednie sygnały sterujące Jeśli do urządzenia sterowania
zostanie przesłany sygnał o jednakowej biegunowości (rys 312a) to stery będą się
znajdowały na jednym i tym samym położeniu a powstająca wypadkowa siła sterowania
w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru Jeśli do urządzenia sterowania zostanie
przesłany z częstotliwością obrotu rakiety sygnał dwubiegunowy (rys 312b) to stery będą
zmieniały położenie z jednego skrajnego do drugiego co poacuteł obrotu a powstająca w związku
z tym wypadkowa siła sterowania Rp osiągnie maksymalną wielkość
Kierunek siły napędowej Rp można zmieniać zmieniając fazę sygnału sterowania Na
rys 38b pokazany jest przypadek kiedy przerzut steroacutew dokonuje się podczas poziomego
położenia osi ich obrotu Przy tym wypadkowa siła sterowania skierowana jest w prawo
W celu uzyskania zależności proporcjonalnej siły sterowania od amplitudy sygnału
sterowania jest wprowadzona do układu sterowania linearyzacja wymuszona za pomocą
napięcia sinusoidalnego Sygnał linearyzacji Ul mający częstotliwość podwojoną sumuje się
z sygnałem sterowania Us w sumatorze autopilota głowicy samonaprowadzającej - tworząc
sygnał sumaryczny Usum Z wyjścia wzmacniacza mocy autopilota sygnał prostokątny Urm jest
przesyłany do zespołu sterującego W przypadku braku sygnału sterowania jest przesyłany do
zespołu steroacutew jeden sygnał linearyzacji (rys 312d) stery będą przerzucane co 90deg
i wypadkowa siła sterowania Rp w czasie jednego obrotu rakiety będzie roacutewna zeru
Rys 312 Kształtowanie sygnałoacutew sterujących głowicy samonaprowadzania
57
W przypadku pojawienia się sygnału sterowania (rys 312e) przerzut steroacutew od
sumującego sygnału Usum będzie się odbywał także cztery razy w czasie obrotu co 90deg plusmnΔφ
co powoduje powstawanie siły wypadkowej Rp proporcjonalnej do amplitudy sterowania Us
Jeżeli siła sterowania R w początkowym momencie jest skierowana w stronę punktu bdquo1rdquo to
podczas obrotu rakiety zgodnie z ruchem wskazoacutewek zegara siła sterująca R przemieszcza się
od punktu 1 do punktu 2 (ponieważ sygnał sumujący Usum a zgodnie z tym sygnały Urm
między punktami 1 i 2 nie zmieniają biegunowości) W punkcie 2 zachodzi przerzut steroacutew
(sygnał Usum zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 2 do
położenia 21 Dalej siła sterowania przemieszcza się w kierunku punktu 3 (sygnał Usum
między punktami 21 i 3 nie zmienia biegunowości) W punkcie 3 następuje przerzut steroacutew
(zmienia się biegunowość sygnału Usum) i kierunek siły sterowania z położenia 3 przechodzi
do położenia 31 Następnie siła sterowania przemieszcza się do położenia punktu 4
(biegunowość sygnału Usum stała) W punkcie 4 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum
zmienia biegunowość) i kierunek siły sterowania przechodzi z położenia 4 do położenia 41
Siła sterowania przemieszcza się następnie w kierunku punktu 5 (biegunowość sygnału Usum
stała) W punkcie 5 następuje przerzut steroacutew (sygnał Usum zmienia biegunowość i kierunek
siły sterowania przechodzi z położenia 5 do położenia 51)
Jak widać z rys 312e podczas pełnego obrotu rakiety siła sterowania wypełnia
powierzchnie sektoroacutew ograniczone łukami 1-2 21-3 3
1-4 4
1-5 Sektory 2
1-l-4
1 i 4-3
1-2
wzajemnie się roacutewnoważą Niezroacutewnoważona pozostaje powierzchnia sektora ograniczonego
łukiem 41-2 Wielkość tej powierzchni zależy od amplitudy sygnału sterowania Us i określa
wielkość wypadkowej siły sterowania Kierunek osi symetrii sektora niezroacutewnoważonego
określa kierunek wypadkowej siły sterowania W ten sposoacuteb w jednokanałowej metodzie
kształtowania sygnału kierowania z wprowadzeniem sygnału linearyzacji wielkość
wypadkowej siły sterowania zależy od amplitudy a jej kierunek mdash od fazy sygnału
sterowania
33 Dwukanałowy system sterowania przerzutowego
Opisany w pkt 31 jednokanałowy układ wypracowywania sił sterujących według
metody bezpośredniego naprowadzania charakteryzuje się zaroacutewno prostotą samej
konstrukcji jak i sygnału sterującego niskimi kosztami wykonania niezawodnością działania
i wystarcza-jącą dokładnością Jedyną poważną wadą omawianego sposobu jest stosunkowo
mała efektywność Jak wykazały analizy teoretyczne maksymalny efektywny impuls
sterujący wynosi tylko 0636 Fs
Jedynym znanym sposobem wyeliminowania tej wady jest zastosowanie systemu
dwukanałowego Niestety poprawa efektywności wiąże się z innymi problemami przede
wszystkim z niezamierzonym wzajemnym oddziaływaniem kanałoacutew sterowania między sobą
Założenia wyjściowe dla systemu dwukanałowego są bardzo podobne do opisanych wcześniej
z tym że układ śledzenia określa niezależne odchyłki hy ndash w płaszczyźnie pionowej
i hz ndash w płaszczyźnie poziomej (rys 313)
Na podstawie odchyłek generowane są dwa niezależne sygnały sterujące Uy dla
płaszczyzny pionowej i Uz dla płaszczyzny poziomej Pocisk wyposażony jest w dwie pary
58
steroacutew zamieniających się rolami w miarę zmiany kąta obrotu pocisku (rys 314) ale zawsze
jedna z nich działa w płaszczyźnie pionowej ndash kanał pochylenia a druga w tym samym czasie
w płaszczyźnie poziomej ndash kanał kierunku Na rysunku 314a przedstawiono początkowe
położenie steroacutew Para steroacutew I-III przez następne 90deg obrotu w prawo może wypracowywać
siłę sterującą ktoacuterej wektor będzie obiegał ćwiartkę goacuterną lub dolną okręgu w zależności od
znaku sygnału w kanale pochylenia a zatem zostanie do niej podłączony sygnał pochylenia
Na rysunku wektor obiega goacuterną ćwiartkę ndash kolor czerwony
Rys 313 Przedstawienie sytuacji widzianej przez aparaturę naprowadzania
Rys314 Przykładowa kolejność obiegania kolejnych ćwiartek przez wektory sił sterujących
od pary steroacutew I-III ndash kolor czerwony i pary II-IV ndash kolor niebieski
59
Analogicznie para steroacutew II-IV może generować wektor obiegający lewą lub prawą
ćwiartkę na rysunku ćwiartkę prawą ndash kolor niebieski Stery te przez następne 90deg obrotu
będą pełnić rolę steroacutew kierunku i będzie do niej podłączony sygnał kierunku Na rysunku
314b przedstawiono sytuację w ciągu następnych 90deg obrotu (90deg ndash 180deg) ndash siłę skierowaną
do goacutery wypracowują teraz stery II-IV i do nich zostanie teraz podłączony sygnał pochylenia
ndash stery zmieniły się rolami Rysunek 314c przedstawia sytuację w kolejnej ćwiartce (180deg ndash
270deg) stery znoacutew zamieniły się rolami Na rysunku 314d sytuacja zmieniła się o tyle że
w obydwu kanałach nastąpiła zmiana znaku sygnałoacutew sterujących i w konsekwencji wektor
obiega ćwiartkę dolną ndash pochylenie i lewą ndash kierunek W wyniku takiego sterowania w ciągu
jednego obrotu powstanie siła wypadkowa w kanale pochylenia skierowana do goacutery i roacutewna
50 wartości maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo i jedna ćwiartka bdquow doacutełrdquo Analogicznie
w kanale kierunku powstanie siła wypadkowa skierowana w prawo i roacutewna 50 wartości
maksymalnej ndash trzy ćwiartki bdquow prawordquo i jedna bdquow lewordquo
Rysunek 314 przedstawia tylko zasadę omawianej metody wypracowywania sił
sterujących sygnały sterujące mogą zmieniać znak przy dowolnym kącie obrotu
i w konsekwencji wypadkowa siła w każdym z kanałoacutew może przyjmować wartości od zera
do swojej wartości maksymalnej ndash np wszystkie cztery ćwiartki bdquodo goacuteryrdquo
Analizy teoretyczne wykazały że efektywność sterowania dwukanałowego jest większa
niż sterowania jednokanałowego i względem sterowania n-kanałowego (mierzona stosunkiem
wymiaroacutew odpowiadających im stref osiągalności) wynosi około 6165
34 JEDNOKANAŁOWY SYSTEM STEROWANIA PROPORCJONALNEGO
Podstawową wadą dyskretnych sposoboacutew wypracowywania sił sterujących (za pomocą
steroacutew przerzutowych) jest generowanie dużych oporoacutew aerodynamicznych bądź też strat
siły ciągu Stery aerodynamiczne lub ruchome nasadki dysz muszą wychylać się w skrajne
położenia niezależnie od potrzeb zmiany kierunku lotu i w trakcie całego lotu generują straty
natomiast uzyskana siła stanowi w najlepszym przypadku dla sterowania jednokanałowego
tylko około 64 siły wypracowywanej przez układ
Do niedawna jedynym znanym sposobem zmniejszenia oporoacutew aerodynamicznych było
zastosowanie sterowania dwukanałowego ktoacutere ze względu na większą efektywność
wytwarzania siły sterującej pozwalało zmniejszyć wartości kąta wychylenia steroacutew
przerzutowych a im mniejszy kąt przerzutu steroacutew tym mniejszy opoacuter aerodynamiczny
Szybki rozwoacutej ostatnimi czasy techniki mikroprocesorowej oraz bezszczotkowych
silnikoacutew elektrycznych prądu stałego charakteryzujących się bardzo dużą prędkością
działania oraz wysoką dokładnością ustawienia kąta obrotu umożliwił zastosowanie
w sterowaniu jednokanałowym proporcjonalnego wychylania steroacutew Istotą takiego
sterowania jest minimalizowanie oporoacutew aerodynamicznych rakiety wskutek zmniejszenia
kątoacutew wychylenia steroacutew (wartość kąta wychylenia steroacutew nie jest stała jak w sterowaniu
przerzutowym ale proporcjonalna do sygnału sterowania) oraz zminimalizowania ruchoacutew
poprzecznych rakiety podczas lotu w kierunku celu Możliwość proporcjonalnego wychylania
steroacutew nie wymaga już stosowania sygnału linearyzacji
60
Rys 315 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego
FS ndash filtr synchroniczny OD ndash ogranicznik dynamiczny NOP ndash układ nawrotu na odcinku
początkowym Kvn ndash przełącznik wspoacutełczynnika wzmocnienia dla pracy w reżimie bdquospotkanierdquo
i bdquopogońrdquoDF ndash detektor fazowy GNO ndash generator napięcia odniesienia Wp ndash filtr BL ndash blok
linearyzacji DPK ndash czujnik prędkości kątowych rakiety WM ndash wzmacniacz mocy BFS ndash blok
formowania sygnału jednokanałowego Upr ndash napięcie komendy programowej
Na rys 315 przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego
z jednokanałowym systemem sterowania przerzutowego natomiast na rys 316
przedstawiono schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym
systemem sterowania proporcjonalnego
61
Rys 316 Schemat strukturalny autopilota pocisku rakietowego z jednokanałowym systemem
sterowania proporcjonalnego
35 Podsumowanie
Większość wspoacutełczesnych przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew rakietowych
bliskiego zasięgu wykorzystuje dyskretne sterowanie jednokanałowe polegające na
kilkakrotnym przerzucie steroacutew w jedno z dwoacutech skrajnych położeń w trakcie jednego
obrotu rakiety
Podstawową zaletą takiego rozwiązania jest prosta konstrukcja niski koszt wykonania
niezawodność działania i stosunkowo duża dokładność naprowadzania [41]
Podstawową wadą dyskretnego systemu jednokanałowego jest mała efektywność
sterowania oraz generowanie niepotrzebnych oporoacutew aerodynamicznych oraz sił
poprzecznych związanych z przerzutem steroacutew Niektoacutere z tych wad można wyeliminować
stosując dyskretne sterowanie dwukanałowe ale należy się woacutewczas liczyć z problemem
62
wzajemnego oddziaływania między kanałami oraz trudnościami technologicznymi wykonania
dwoacutech napędoacutew zamiast jednego dysponując bardzo ograniczoną przestrzenią w przedziale
steroacutew
Chcąc zwiększyć strefę rażenia zestawu a jednocześnie polepszyć dokładność
naprowadzania należałoby zastosować sterowanie proporcjonalne polegające na płynnym
wychylaniu się steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły sterującej wykorzystujące
w bloku napędu steroacutew np bezkolektorowe silniki elektryczne prądu stałego sterowane
mikroprocesorami
Likwidacja przerzucania steroacutew w systemie kierowania pozwoli przy okazji usunąć
dodatkową składową zakłoacuteceń wnoszoną pracą układu sterowania w obwoacuted kierowania
koordynatorem głowicy samonaprowadzającej
63
III CZĘŚĆ KONSTRUKCYJNO-TECHNOLOGICZNA
4 Analiza i optymalizacja rozwiązań konstrukcyjnych bloku sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
41 Koncepcja bloku steroacutew
Blok sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew jest elementem
wykonawczym bloku kierowania przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M
realizującym funkcję autonomicznego i automatycznego naprowadzania pocisku na cel do
momentu trafienia na podstawie sygnałoacutew generowanych przez głowicę samonaprowadzającą
(GSN) Blok steroacutew z napędem elektrycznym stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z gazowym napędem steroacutew
Celem rozprawy jest opracowanie hybrydowego serwomechanizmu ze sterowaniem
aerodynamicznym i gazodynamicznym
Elementy składowe serwomechanizmu hybrydowego
1) układ elektryczny ze sterowaniem aerodynamicznym składający się z
- obudowy
- reduktora z elektrycznym silnikiem bezszczotkowym
- elektronicznego konwertera siłowego
- osi napędzającej dwa stery aerodynamiczne
- rozdzielacza i łożysk
2) układ sterowania gazodynamicznego pracujący w pierwszej sekundzie lotu pocisku
składający się z
- silnika prochowego generującego gazy
- zapłonnika
- filtra cząstek stałych
- przewodoacutew gazowych
Tradycyjne serwomechanizmy danej klasy rakiet sterowanych były wykonywane jako
siłowniki pneumatyczne Sterowanie kątowym położeniem steroacutew było realizowane w sposoacuteb
przekaźnikowy - za pomocą modulacji szerokości odstępoacutew czasowych położenia steroacutew
w obu skrajnych pozycjach względem położenia zerowego Taka metoda regulowania
tworzyła dodatkowy opoacuter strumienia powietrza a przekaźnikowe przełączanie wnosiło
składową błędu do układoacutew głowicy samonaprowadzającej
Jedną z metod realizacji sterowania serwomechanizmem wirujących rakiet małogabary-
towych jest elektryczne sterowanie wykorzystujące bezszczotkowy silnik elektryczny prądu
stałego z zastosowaniem rezonansowego sposobu sterowania Zapewniając elektromechanicz-
ny rezonans na częstotliwości obrotu rakiety można znacznie obniżyć wartość mocy potrzeb-
nej serwomechanizmowi jak roacutewnież wartość prądu zasilania i przesunięcia fazowego
Sterowanie silnikiem elektrycznym jest realizowane za pomocą siłowych układoacutew
elektrycznych z zastosowaniem sterowania mikroprocesorowego Jego możliwości pozwalają
realizować sterowanie proporcjonalne wyjściowych wspoacutełrzędnych serwomechanizmu
w szerokim zakresie z dużą prędkością kątową i wysoką dokładnością działania
64
W poroacutewnaniu z pneumatycznymi serwomechanizm elektryczny realizuje proporcjo-
nalne kątowe pozycjonowanie z liniową charakterystyką regulacyjną a brak drgań własnych
podnosi efektywność energetyczną całego systemu sterowania pocisku przez co wydłuża się
zasięg lotu i dokładność naprowadzania
Wykorzystanie sterowania mikroprocesorowego pozwala na elastyczną adaptację
serwomechanizmu w systemie sterowania oraz umożliwia zmianę filtroacutew korygujących i cha-
rakterystyk częstotliwościowych W celu podwyższenia niezawodności działania i warunkoacutew
bezpieczeństwa podczas startu mikroserwomechanizm ma wbudowane urządzenia kontroli
przedstartowej wspoacutełdziałające z systemem sterowania i elementami automatyki rakiety
Etapy projektowania bloku sterowania z elektrycznym napędem steroacutew
Etap 1 Określenie wymagań technicznych mikroserwomechanizmu koncepcja mikro-
serwomechanizmu wykonanie analiz rozwiązań konstrukcyjnych i schematoacutew
technicznych
Etap 2 Określenie charakterystyk aerodynamicznych pocisku na podstawie wynikoacutew
badań w tunelu aerodynamicznym wyboacuter schematu strukturalnego systemu
sterowania wykonanie modelowania matematycznego lotu modelu określenie
wymagań odnośnie dokładności działania i charakterystyk dynamicznych serwo-
mechanizmu sprecyzowanie wartości momentoacutew zawiasowych i sił działających
na stery wykonanie projektu konstrukcyjnego serwomechanizmu i stanowiska
kontrolnego
Etap 3 Wykonanie modeli doświadczalnych potwierdzenie charakterystyk technicznych
serwomechanizmu na podstawie badań na stanowisku kontrolnym w procesie
autonomicznego działania
Etap 4 Wykonanie modeli doświadczalnych wykorzystanie modeli do badań poligono-
wych w zestawie rakiety skorygowanie dokumentacji konstrukcyjnej na podstawie
wynikoacutew badań
Tabela 41
Poroacutewnanie parametroacutew i funkcji pneumatycznego i elektrycznego bloku steroacutew
Lp Parametr funkcja Blok steroacutew
pneumatycznych
Blok z napędem
elektrycznym
Uwagi
1 Napięcie źroacutedła zasilania +20-20 V 22-30 V
2 Gazodynamiczne sterowanie
rakietą w początkowej fazie lotu
07 s
min 1 s
3 Maksymalny kąt odchylenia steru plusmn 15deg plusmn 2 0 deg
4 Czas pracy baterii pokładowej
- w temp +50degC
- w temp -35degC
gt11 s
gt14 s
min 60 s
5 Sposoacuteb pracy siłownika
napędzającego stery
przekaźnikowe
wychylenie steroacutew
proporcjonalne
wychylenie steroacutew
6 Składane stery i destabilizatory
(chowane obrysie korpusu bloku)
jest
bd
Realne
technicznie
7 Uzbrojenie bloku bloku
bojowego po rozłożeniu steroacutew
jest bd Realne
technicznie
65
Tabela 42
Zestawienie zespołoacutew wspoacutelnych blokoacutew steroacutew pneumatycznego i elektrycznego
Lp
Nazwa zespołu
Oznaczenie
w bloku steroacutew
G1120000
Oznaczenie
w bloku z
napędem
elektrycznym
Uwagi
1
Prochowy Silnik Sterują-
cy (PSS) zawierający
- komorę
- ładunek prochowy
- zapłonnik
- przewody rurkowe
G1127000 -
2
Rozdzielacz gazu PSS - - W bloku G1120000 stanowi
podzespoacuteł siłownika
G1122000
3 Destabilizator G1120070 -
4 Tachometr G1124000 -
5 Wzmacniacz G1125000 -
6
Gniazdo G1126000 - Do elektrycznego połączenia
rakiety z wyrzutnią
7
Łączoacutewka G1120060 - Do elektrycznego połączenia
bloku steroacutew z GSN
Tabela 43
Zestawienie nowych zespołoacutew występujących w elektrycznym bloku steroacutew
Lp Nazwa zespołu Uwagi
1
Bateria Zapewniająca zasilanie zespołoacutew bloku steroacutew i
GSN od chwili startu rakiety do momentu
trafienia w cel
2
Elektryczny zespoacuteł sterowania
aerodynamicznego zawierający
- bezkolektorowy silnik elektryczny prądu
stałego z reduktorem
- oś z dwoma sterami
- elektroniczny poacutełprzewodnikowy
konwerter siłowy ze sterowaniem
procesorowym
- rozdzielacz gazu z łożyskami
Zapewniający podawanie gazoacutew prochowych
do dysz PSS zgodnie z programem sterowania
na początkowym odcinku toru lotu rakiety
42 Opracowanie wymagań dla bloku sterowania z gazodynamicznym sterowaniem
Zestaw bdquoGROMrdquo jako przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy jest przeznaczony
do zwalczania nisko lecących statkoacutew powietrznych samolotoacutew i śmigłowcoacutew Pocisk
rakietowy jest wystrzeliwany z jednorazowej wyrzutni rurowej umieszczanej na ramieniu
strzelca Dlatego najważniejszym wymogiem jest mała masa i wymiary pocisku Z drugiej
strony w celu zminimalizowania wpływu startującego z wyrzutni pocisku na strzelca należy
66
zapewnić niewielką prędkość startową co wymaga z kolei zastosowania w pocisku układu
steroacutew ze sterowaniem gazodynamicznym (GDS) Ponieważ skuteczność aerodynamicznych
powierzchni sterowych w początkowej fazie lotu pocisku jest niewystarczająca ze względu na
małą prędkość niezbędne jest sterowanie za pomocą efektywnego układu GDS
W pracy zdecydowano się na opracowanie sterowania hybrydowego składającego się
z układu gazodynamicznego sterowania w początkowej fazie lotu (do ok 1 sekundy od startu)
oraz układu sterowania aerodynamicznego z elektrycznym napędem steroacutew działającego
w dalszej fazie lotu pocisku do celu
Układ sterowania aerodynamicznego z napędem elektrycznym został zaprojektowany
z wykorzystaniem szybkiego bezszczotkowego silnika prądu stałego i siłowej techniki
poacutełprzewodnikowej ze sterowaniem mikroprocesorowym Jego możliwości pozwalają na
proporcjonalną kontrolę wspoacutełrzędnych wyjściowych elektrycznego bloku sterowania
w szerokim zakresie z dużą szybkością i wysoką dokładnością W poroacutewnaniu z blokiem
gazodynamicznym liniowość regulacji bez wprowadzania dodatkowych drgań poprawia
efektywność energetyczną całego systemu naprowadzania łącznie z głowicą samona-
prowadzającą
Analiza istniejących wersji rozwiązań technicznych blokoacutew ze sterowaniem gazodyna-
micznym (GDS) i wyboacuter wersji dla pocisku GROM
Analiza materiałoacutew uzyskanych w wyniku wyszukiwania informacji patentowych
wskazuje że opracowanie urządzeń z hybrydowym blokiem sterowania dla kierowanych
aparatoacutew latających (AL) stanowi aktualne i złożone wyzwanie naukowo-techniczne ktoacutere
wymaga rozwiązania problemoacutew mechaniki ośrodkoacutew ciągłych (aerodynamiki teoretycznej
i eksperymentalnej dynamiki gazu) mechaniki teoretycznej automatyki oraz inżynierii
materiałowej
Wiodącymi firmami w dziedzinie systemoacutew sterowania aero- i gazodynamicznego
(hybrydowego) są Thiokol Corporation (USA) LTV (USA) General Dynamics (USA)
Matra (Francja) Propulsion (Francja) Laboratorium badawcze w Sommersfield (Wielka
Brytania) British Aerospace public Limited comp (Wielka Brytania) British Aerocraft
(Wielka Brytania) Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoWympiełrdquo (Rosja)
Państwowe Biuro Inżynierii Mechanicznej bdquoFakiełrdquo (Rosja) Państwowy Naukowo-Badawczy
Instytut Systemoacutew Lotnictwa (Rosja)
Urządzenia aero- i gazodynamicznego sterowania (AGDS) są coraz częściej wykorzy-
stywane w AL W pocisku rakietowym R-73 (Rosja) jest stosowany aero- i gazodynamiczny
system sterowania w pocisku rakietowym Mica (Francja) wykorzystany jest AGDS z dwoma
sterami w pocisku ASRAAM (Niemcy Anglia) w uzupełnieniu do aerodynamicznych steroacutew
pracuje się nad możliwością zastosowania urządzenia gazodynamicznego sterowania
Głoacutewne tendencje w zakresie poprawy charakterystyki AGDS to
1) zwiększenie wydajności tworzenia sił i momentoacutew kontroli przez roacutewnoczesne działanie
aerodynamicznych i gazodynamicznych urządzeń wykonawczych (zastosowanie aero-
i gazodynamicznego sterowania)
2) zmniejszenie strat siły ciągu silnika z powodu AGDS poprzez racjonalny wyboacuter rodzaju
i właściwości urządzeń wykonawczych
67
3) zmniejszenie zapotrzebowania na moc bloku sterowania powodującego korzystniejszy
doboacuter urządzeń wykonawczych
4) zmniejszenie masy i wymiaroacutew AGDS wskutek zastosowania aerodynamicznych
i gazodynamicznych urządzeń sterujących
5) uproszczenie konstrukcji i zwiększenie niezawodności urządzeń AGDS
Wymagania techniczne stawiane AGDS określono na podstawie badań roacuteżnych
urządzeń w wyrobach o podobnym przeznaczeniu wiodących firm krajowych
i zagranicznych ze szczegoacutelnym uwzględnieniem zastosowania w wysokomanewrowych AL
Głoacutewne parametry techniczne przyjęte dla nowoczesnych urządzeń AGDS są następujące
1) maksymalna wartość bocznej siły sterującej
2) liczba kanałoacutew sterowania - co najmniej 2
3) czas pracy AGDS nie mniejszy niż czas potrzebny do stabilizacji i sterowania rakiety
4) duża szybkość działania
5) mały moment zawiasowy
6) minimalne straty ciągu silnika sterującego (PSS)
7) minimalna masa i wymiary AGDS
Uzasadnienie wyboru przyjętego kierunku badań
Z wynikoacutew analizy literatury naukowo-technicznej wynika że wytworzenie sterujących
sił gazodynamicznych jest możliwe w następujący sposoacuteb
1) Sterowanie wektorem ciągu silnika sterującego poprzez zmianę kierunku strumienia
gazoacutew wylotowych (bez tworzenia skoku gęstości czyli fali uderzeniowej) Przykłady
realizacji tej metody są następujące
- AGDS z dyszą obrotową
- AGDS z deflektorem
- AGDS ze sterami gazowymi wewnątrz dyszy
2) Sterowanie wektorem ciągu poprzez stworzenie fali uderzeniowej w nadkrytycznej
części dyszy Przykładem tej metody są
- AGDS ze spojlerami
- AGDS z wydmuchem gazu lub cieczy do nadkrytycznej części dyszy
3) Sterowanie strumieniem gazu na powierzchnie AL Na przykład wykorzystując efekt
Coanda lub przez wydmuch gazu w celu stworzenia fali uderzeniowej strumieniem
naddźwiękowym na powierzchni opływu
4) Poprzez zastosowanie połączonych urządzeń hybrydowych (aero- i gazodynamicznych)
Przykładem takich urządzeń są aerodynamiczny ster z zamocowaną na stałe dyszą oraz
wspoacutełdziałanie steroacutew - aerodynamicznego i gazowego
Tabela 44 przedstawia klasyfikację sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił
sterowania i urządzeń do ich realizacji
68
Tabela 44
Klasyfikacja sposoboacutew tworzenia gazodynamicznych sił sterowania
Kombinowa
ne sposoby
sterowania
Sterowanie
wektorowe ciągiem
silnika z
wykorzystaniem fali
uderzeniowej
Sterowanie wektorowe ciągiem silnika bez fali
uderzeniowej
Wydmuch
gazu na
obudowę
urządzenia
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z dy
szą kąto
wą
Aero
dy
nam
iczny
ster po
łączony
z gazo
dy
nam
icznym
sterem
Sp
ojlery
zewn
ętrzne
Sp
ojlery
wew
nętrzn
e
Sp
ojlery
ku
bełk
ow
e
Wtry
sk g
azu p
łyn
neg
o
Naw
iew g
azu
Ob
roacutet p
on
addźw
ięko
wej części
dy
szy
Ob
roacutet p
od
dźw
ięko
wej części
dy
szy
Dy
sze obro
tow
e
Stery
gazo
we w
ewn
ętrzne
Stery
gazo
we zew
nętrzn
e
Blo
k w
ielod
yszo
wy
Dy
sze z uk
ośn
ym
wylo
tem
Kąto
we d
ysze o
bro
tow
e
Deflek
tory
Ob
roacutet g
łoacutew
neg
o siln
ika
Ob
roacutet siln
ikoacute
w k
orek
cyjn
ych
Wy
dm
uch
gazu
z niezależn
ego
gen
eratora g
azu
Wy
dm
uch
gazu
z silnik
a
Sposoby tworzenia sterujących sił aerodynamicznych są szczegoacutełowo opisane w litera-
turze dotyczącej aerodynamiki i konstrukcji [33] W punkcie tym analizuje się sposoby
tworzenia urządzeń sterowania aero- i gazodynamicznego tj stworzenia sterujących urządzeń
gazodynamicznych i ich połączenia ze znanymi aerodynamicznymi urządzeniami sterującymi
w celu zastosowania w rakietach kierowanych małych rozmiaroacutew
Analiza poroacutewnawcza roacuteżnych wariantoacutew rozwiązań technicznych
Badania przeprowadzone przez Laboratorium Badawcze Sommerfelda wykazują że
następujące typy AGDS są najbardziej perspektywiczne dla wysokomanewrowych AL
1) AGDS z dyszami obrotowymi
2) AGDS z wtryskiem cieczy
3) AGDS z nawiewem gazu
4) AGDS z nasadkami obrotowymi
5) AGDS z deflektorem
6) AGDS z wysuwanymi osłonami
7) AGDS ze spojlerami
Oproacutecz powyższych urządzeń rozważone zostało roacutewnież urządzenie AGDS ze sterami
gazowymi oraz w szczegoacutelności związanymi kinematycznie sterami aerodynamicznymi
i gazowymi (stosowane w pocisku rakietowym bdquoMicardquo (Francja)) jak roacutewnież urządzenia
łączące AGDS ze sterami aerodynamicznymi i stałymi dyszami z suwakowym sterowaniem
Urządzenia AGDS z dyszami obrotowymi mogą tworzyć stosunkowo duże boczne siły
sterujące Wymagają one jednak napędoacutew o dużej mocy Ponadto trudny jest wyboacuter
materiałoacutew do uszczelnień węzła obrotowego Jednym ze sposoboacutew zwiększenia
niezawodności pracy dysz obrotowych jest zastosowanie specjalnej konstrukcji mieszkowych
i elastycznych uszczelek
69
Sterowanie AL w trzech płaszczyznach ze stacjonarnymi dyszami obrotowymi
(z jednym stopniem swobody) może być zrealizowane jedynie przez cztery dysze
Urządzenia AGDS z wtryskiem płynnego gazu do naddźwiękowej części dyszy
z konstrukcyjnego punktu widzenia są względnie proste w poroacutewnaniu z innymi
urządzeniami Głoacutewną rolę w tworzeniu bocznej siły sterującej odgrywa utworzenie ukośnej
fali uderzeniowej Tabela 45 przedstawia jakościową ocenę specyfikacji roacuteżnych wersji
urządzeń AGDS
Tabela 45
Jakościowa ocena specyfikacji roacuteżnych wersji urządzeń AGDS
Wywiew gazu
na obudowę
Wywiew gazu z
silnika
Cechy Zalety Wady
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Prosta konstrukcja Niestałość sił
sterujących
Wywiew gazu z
niezależnego
generatora gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Zwiększenie wagi z
powodu generatora
gazu
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet silnikoacutew
korekcyjnych
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Skomplikowana
konstrukcja duża
waga
Obroacutet głoacutewnego
silnika
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 40 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
silnika
Duża waga
ograniczenie
sterowania
Deflektory
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Małe wysiłki
odchylenia
Zanieczyszczenie i
wypalanie duża masa
Kątowe dysze
obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach 1017 od
osi
Duży zakres
odchylenia sił
sterujących
Straty w sile ciągu
Dysze ze ściętym
wylotem
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Ograniczona masa
Mała prędkość
działania złożoność
uszczelnień
Blok
wielodyszowy
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Proste i łatwe
sterowanie
Błąd centrowania siły
ciągu
Zewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 15 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
70
Wewnętrzne stery
gazowe
Tworzenie sił
sterujących w 3
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Dysze obrotowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
bez fali
uderzeniowej
Obroacutet
poddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Obroacutet w
ponaddźwiękowej
części dyszy
Tworzenie sił steru-
jących w dwoacutech
kanałach do 30 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Duże momenty
zawiasowe
złożoność
uszczelnień duża
masa
Wektorowe
sterowanie
ciągiem silnika
z
wykorzystanie
m fali
uderzeniowej
Nawiew gazu
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
Skomplikowana
konstrukcja
Wtrysk gazu
płynnego
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Zwiększenie siły
sterującej dzięki
wtryskowi
utleniacza
Skomplikowana
konstrukcja
Spojlery kubłowe
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Wysoka wydajność Duże momenty
zawiasowe
Spojlery
wewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 10 od
osi
Duże siły sterujące
przy niewielkich
powierzchniach
sterujących
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Spojlery
zewnętrzne
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 20 od
osi
Duże siły sterujące
Straty w ciągu
wypalanie
powierzchni
roboczych
Kombinowane
metody
sterowania
Ster aerodyna-
miczny połączony
ze sterem gazo-
dynamicznym
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa
Straty ciągu przy
zerowym sygnale
sterującym
Ster aerodyna-
miczny połączony
z dyszą kątową
Tworzenie sił sterują-
cych w 3 kanałach do
20 od osi
Mniejsza masa Straty w sile ciągu
Ster
aerodynamiczny
połączony z
gazowym
urządzeniem
rozdzielającym
Tworzenie sił
sterujących w dwoacutech
kanałach do 5 od
osi
Stworzenie sił
sterujących bez
straty siły ciągu
mniejsza masa
Skomplikowana
konstrukcja
71
Przy przechodzeniu strumienia głoacutewnego przez skok gęstości zwiększa się ciśnienie
statyczne w strumieniu i ciśnienie na części powierzchni dyszy W rezultacie powstaje siła
boczna AGDS z wtryskiem płynnego gazu są szeroko wykorzystywane w pociskach
rakietowych bdquoTitan-ZSrdquo bdquoMinuteman-2rdquo bdquoPolaris A-3rdquo bdquoSprintrdquo (USA) i MBM-1 (Francja)
Są one niezawodne i szybkie w działaniu Urządzenia takie wymagają pojemnika dla
wstrzykiwanego gazu co prowadzi do zwiększenia masy i wymiaroacutew konstrukcji
Urządzenia AGDS z nawiewem gazu do nadkrytycznej części dyszy charakteryzują się
dużą prędkością działania wymagają niewielkich działań w zakresie sterowania mają małą
masę Zasada ich pracy jest taka sama jak w AGDS z wtryskiem płynnego gazu
Strumień wtryskiwanego gazu ktoacutery wychodzi z komory lub kanału głoacutewnego silnika
lub samodzielnego generatora gazu tworzy na wewnętrznej powierzchni dyszy lokalną falę
uderzeniową Wykonanie takich urządzeń jest skomplikowane z powodu trudności
w wykonaniu dobrze funkcjonujących zaworoacutew z płynną zmianą zużycia wtoacuternego gazu
zgodnie z komendami systemu sterowania Problem wykonania takiego zaworu jest związany
wysoką temperaturą gazoacutew prochowych i obecnością w nich skondensowanych twardych
cząsteczek (tlenku glinu Al2O3) powodujących silną erozję dyszy
Urządzenia AGDS z zamocowaną na dyszy pierścieniową nasadką obrotową pozwalają
uzyskać znaczące kąty odchylenia wektora ciągu (do 30) ale mają duże momenty
zawiasowe i duże straty ciągu (do 15)
Urządzenia AGDS z deflektorem mogą być wykonane w kształcie walca lub ściętego
stożka Okrągłe deflektory są instalowane w zawiasie Deflektor w stanie spoczynku nie ma
kontaktu ze strumieniem gazu Przy skręcie pod kątem część deflektora wchodzi w strumień
gazu Na powierzchni styku powstają siły sterujące Deflektory charakteryzują się prostą
konstrukcją brakiem uszczelnień w ruchomych łączach Deflektory stwarzają duże siły
sterujące (do 28) Jednak takie urządzenia wymagają dużej mocy sterującej
Urządzenia AGDS z wysuwanymi osłonami mają prostą konstrukcję i niewielki ciężar
Głoacutewną ich zaletą jest niska utrata ciągu Wysuwane osłony tworzą siły sterujące (do 12)
Urządzenia te mają duże rozmiary z powodu wysuwania osłon
W urządzeniach AGDS ze spojlerami stosuje się cztery osłony (spojlery) ktoacutere przy
przemieszczaniu zakrywają część wylotu dyszy Przy wprowadzaniu spojleroacutew do strumienia
powstaje ukośna fala uderzeniowa w okolicy wylotu dyszy co prowadzi do nieroacutewno-
miernego rozłożenia na ścianach dyszy i pojawienia się bocznego elementu ciągu Spojlery
mogą przesuwać się w płaszczyźnie wylotu dyszy (normalne spojlery) i pod pewnym kątem
do wylotu dyszy (ukośne spojlery) W normalnych spojlerach siły boczne prawie liniowo
zależą od wysokości i wysunięcia Urządzenia gazodynamiczne ze spojlerami charakteryzują
się najmniejszymi z rozpatrywanych momentami zawiasowymi i prostą konstrukcją
Urządzenia AGDS z gazowymi sterami pozwalają uzyskać stosunkowo duże siły
sterowania (do 15 wartości ciągu silnika) i umożliwiają sterowanie w dwoacutech kanałach Ster
gazowy to profilowana płyta grafitowa ktoacutera jest zainstalowana w strumieniu gazu i ma
zdolność do obracania się wokoacuteł własnej osi poprzecznej do osi rakiety Siła sterująca
pojawia się po obrocie steru o wymagany kąt zgodnie z komendą systemu sterowania
Obecność steroacutew gazowych powoduje określone straty ciągu osiowego ( maxxR = 015)
72
najmniejsze przy braku sygnału sterującego ponieważ stery gazowe są stale w strumieniu
gazu
Kombinowana metoda sterowania (hybrydowa) w ktoacuterej stery aerodynamiczne są
połączone z generatorem gazu pozwala na zmniejszenie masy pocisku rakietowego poprzez
zastosowanie jednego silnika sterującego w zestawie AGDS Oproacutecz zmniejszenia masy oraz
wymiaroacutew zaletą AGDS w połączeniu z aerodynamicznym sterem i generatorem gazu (GG)
jest brak utraty ciągu głoacutewnego silnika Jednak potrzeba zastosowania mechanicznego
okablowania sterującego nieco komplikuje konstrukcję AGDS z powodu umieszczenia
wewnątrz rakiety przekładni a także prowadzi do luzoacutew i błędoacutew w kątach odchylenia
urządzeń sterujących AGDS w ktoacuterym aerodynamiczny ster połączony jest z dystrybutorem
gazu GG jest używane w pociskach ZUR 9M39 przenośnych systemoacutew obrony
przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
Oproacutecz omoacutewionych wyżej urządzeń obiektem zainteresowania jest także wtryskowy
system bdquoPif-Pafrdquo firmy bdquoAerospatialerdquo (Francja) ktoacutery składa się z dysz generatora gazu
i selektora [43] Wtryskowy system sterowania generuje moc do manewrowania za pomocą
dysz przez ktoacutere wypływają przetworzone produkty z generatora gazu dostarczane do dysz za
pomocą selektora zapewniającego dostawę gazu do dysz dla realizacji danego manewru
Czas reakcji systemu wtryskowego na komendę sterowania wynosi od 10 do 15 ms czyli
tylko 01 czasu reakcji klasycznego systemu sterowania z aerodynamicznymi powierz-
chniami Taki system jest autonomiczny i może działać zaroacutewno w początkowym jak
i końcowym odcinku lotu ale nie zapewnia liniowej charakterystyki sterowania
Wyboacuter wersji generatora gazu (GG) dla rakietowego zestawu GROM
Ze względu na fakt że pocisk rakietowy zestawu bdquoGromrdquo przeznaczony jest do
strzelania z wyrzutni ktoacuterą operator trzyma na ramieniu podstawowym jego warunkiem jest
mała waga i wymiary Na tej podstawie sensownym będzie zastosowanie na pocisku
kombinowanego AGDS przy ktoacuterym moment obrotowy jest przekazywany na aerodyna-
miczne stery i kinematycznie związane z nimi systemy kontroli GG za pośrednictwem
pojedynczego silnika sterującego
Jako prototyp urządzenia został wybrany AGDS pocisku ZUR 9M39 w przenośnych
systemach obrony przeciwlotniczej bdquoIgłardquo (Rosja)
W pociskach 9M39 funkcjonuje gazowy napęd steroacutew ktoacutery steruje aerodynamicznymi
sterami i wspoacutełdziałający z nim prochowy generator gazu GG W celu zasilenia gazowego
napędu steroacutew i jednostki GG wykorzystywane są niezależne źroacutedła gazu (generator gazu
(PSS) i prochowy akumulator ciśnienia - PAC) Takie rozwiązanie zwiększa masę systemu
AGDS
Koncepcja konstrukcji hybrydowego napędu steroacutew dla pocisku GROM
W skład zaproponowanej innowacyjnej konstrukcji AGDS pocisku rakietowego
zestawu bdquoGromrdquo wchodzą następujące urządzenia
1) napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych PE-MP-1 w tym korpus reduktor
z silnikiem elektrycznym przetwornik oś z dwoma sterami aerodynamicznymi suwaka
i łożysk
73
2) napęd GG odpowiada napędowi z zestawu 9M313 składa się z silniczka prochowego
PSS zapalnika filtra i przewodoacutew rurowych
AGDS pocisku zestawu bdquoGromrdquo spełnia następujące wymagania techniczne
1) rozwijany ciąg GG w zakresie od 10 N do 14 N
2) czas pracy GG ndash rzędu 1 sek
3) maksymalny moment zawiasowy wspomagania działający na parę aerodynamicznych
steroacutew co najmniej 07 Nm maksymalny przeciwstawny moment co najmniej 07 Nm
4) maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych jest ograniczony punktami oporu
i wynosi plusmn 15 stopni
Tak więc zmodernizowany pocisk rakietowy zestawu GROM ma być sterowany
z wykorzystaniem napędu elektrycznego dla ktoacuterego źroacutedłem energii jak i dla pozostałych
pokładowych urządzeń (zasilanie GSN) jest jedna bateria termiczna Pozwala to na znaczące
zmniejszenie ciężaru i rozmiaroacutew elementoacutew konstrukcji systemu AGDS w poroacutewnaniu
z podobnym systemem pociskoacutew 9M39
43 Założenia taktyczno-techniczne do opracowania bloku steroacutew z napędem
hybrydowym połączonego z aerodynamicznym i gazodynamicznym sterowaniem
dla zestawu GROM
431 Wymagania taktyczno-techniczne
Model bloku napędowego powinien zawierać
a elektryczny napęd steroacutew EN-MP-1
b blok sterowania napędem BS-MP-1
c blok zasilania BZP-MP-1
d czujnik prędkości kątowych CPK-MP- 1
e silnik prochowy sterujący PSS-MP-1
Oznaczenia powyższe pochodzą z niejawnej dokumentacji konstrukcyjnej pocisku
GROM ndash własność MESKO SA
Wymagania techniczne dotyczące modułu napędowego
a Miniaturowy napęd jest przeznaczony do obracania sterami urządzenia zgodnie
z sygnałami analogowymi generowanymi przez system kontroli urządzenia
b Zakres zmiany sygnału sterującego od - 105 do 105 V
c Impedancja wyjściowa źroacutedła sygnału sterowania maks 150 Ω Impedancja wejściowa
miniaturowego napędu nie mniejsza niż 10 kΩ
d Maksymalny kąt obrotu steroacutew aerodynamicznych powinien być ograniczony punktami
oporu w zakresie od -15deg do + 15deg Błąd odliczenia nie większy niż 30rsquo
e Spadek przekształcenia miniaturowego napędu w zakresie (150 plusmn 015)ordmV
f Przesunięcie pozycji zerowej napędu pod wpływem sygnału sterującego roacutewnego (000
plusmn 001)0 - le 05
0
g Miniaturowy napęd przy sygnale sterującym roacutewnym 100 i zewnętrznym momencie
obciążenia w zakresie od - 05 Nm (moment przeciwdziałania) do +05 Nm (moment
wspomagający) musi zapewniać następujące częstotliwości
74
Częstotliwości Hz 10 15 20
Maksymalne opoacuteźnienia fazy (o) 10 20 45
Wzrost amplitudy charakterystyk amplitudowo-częstotliwościowych nie powinien
przekraczać 3 dB
h Maksymalny moment przeciwdziałania obciążenia na wale wyjściowym miniaturowego
napędu wynosi 07 Nm Maksymalny moment wspomagania obciążenia na wyjściowej
osi miniaturowego napędu wynosi 04 Nm
i Maksymalna prędkość osi nieobciążonego miniaturowego napędu przy napięciu zasilania
roacutewnym 24 V powinna odpowiadać 20000s
j Błąd statyczny napędu przy obciążeniu 05 Nm momentu obrotowego nie powinien
przekraczać 150
k W zakresie obrotu aerodynamicznych steroacutew od -80 do +8
0 przedział napędu GDU musi
zapewnić moment sterujący proporcjonalny do kąta obrotu aerodynamicznych steroacutew
z dopuszczalnym błędem plusmn 10
l Napęd elektryczny steroacutew aerodynamicznych powinien zapewniać co najmniej 30
sekundowy czas pracy
m Zasilanie napędu powinna zapewniać bateria termiczna o parametrach wymaganych
spełnienia powyższych warunkoacutew Bateria termiczna zapewnia min 10-letni okres
przechowywania w magazynie i 3-letni okres w warunkach eksploatacji bojowej
n Przed rozłożeniem steroacutew sygnał sterujący przekazywany do napędu powinien wynosić
0 plusmn 001 V
Wymagania dotyczące wytrzymałości i odporności na wstrząsy zewnętrzne
Miniaturowy napęd musi być trwały i odporny na działanie mechaniczne i czynniki
środowiskowe zgodnie z GOST 2039 304-76 wykonanie dla umiarkowanie-zimnego
klimatu z następującymi szczegoacutełami
a podwyższona temperatura otoczenia
- robocza + 500
- maksymalna + 650
b obniżona temperatura otoczenia
- robocza - 400
- maksymalna - 500
Wymagania dotyczące niezawodności
Niezawodność miniaturowego napędu określa się w następujący sposoacuteb
a Prawdopodobieństwo bezawaryjnej pracy przez 30 sekund od chwili uruchomienia
baterii - min 099
wyznaczony okres pracy - co najmniej 10 lat Wyznaczony okres pracy co najmniej
100 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
b Potwierdzenie wskaźnikoacutew wiarygodności
wskaźniki wiarygodności oparte są na obliczeniach statystycznych
75
Wymagania dotyczące działania łatwości obsługi technicznej naprawy
i przechowywania
a Podczas całego okresu przechowywania i stosowania w zestawie napęd elektryczny
(bateria silnik bezszczotkowy połączenia elektryczne) nie powinien wymagać
okresowych kontroli i prac konserwacyjnych
b Naprawy powinny być możliwe do wykonania w warunkach składnicy wojskowej
c Gwarantowany okres pracy co najmniej 8 lat Gwarantowany okres pracy w zestawie
co najmniej 10 godzin (przy włączeniach po 30 sek z następującym ochłodzeniem do
temperatury otoczenia i częstotliwością sygnału sterującego do 10 Hz)
Wymagania dotyczące transportu
Miniaturowy napęd elektryczny w standardowym opakowaniu i w zestawie bdquoGROMrdquo
powinien być przystosowany do transportu kolejowego wodnego i lotniczego bez
ograniczenia odległości transportu i szybkości ilości załadunkoacutew i rozładunkoacutew startoacutew
i lądowań transportu drogowego w standardowym opakowaniu - na odległość do 1000 km
Wymagania dotyczące bezpieczeństwa
Dokumentacja projektowa i instrukcje procesowe powinny zawierać środki zapewnienia
bezpieczeństwa w produkcji testowaniu i eksploatacji miniaturowego napędu zgodnie
z zasadami wykonywania prac z przedmiotami zawierającymi materiały wybuchowe
Wymagania dotyczące standaryzacji i unifikacji
a Wymagania w zakresie standaryzacji i unifikacji - zgodnie z obowiązującymi normami
wojskowymi oraz STANAG
b Nie są określone ilościowe wymagania odnośnie stopnia standaryzacji i unifikacji
Wymagania dotyczące technologii
a Konstrukcja miniaturowego napędu powinna zapewniać zdolność produkcyjną i łatwy
montaż wymienność zespołoacutew części i elementoacutew zgodnie z obowiązującymi normami
obronnych oraz STANAG
b Pracochłonność produkcji powinna być ograniczona do minimum
c Dokumentacja technologiczna powinna spełniać wymogi zestawu norm obronnych
Wymagania projektowe
a W zakresie wymagań projektowych i technologicznych miniaturowy silnik
elektryczny napędu steroacutew musi spełniać wymagania dokumentoacutew normatywnych
b Wymiary ogoacutelne i montażowe powinny być zgodne z dokumentacją konstrukcyjną
zestawu bdquoGROMrdquo
c Miniaturowy napęd elektryczny powinien być wymienny w zakresie wymiaroacutew
montażowych
Miniaturowy napęd elektryczny posiada metalizację zgodnie z obowiązującymi
normami obronnymi oraz STANAG
d Elementy powłok środki eksploatacyjne i uszczelniające stosowane w miniatu-
rowym napędzie elektrycznym muszą być odporne na działanie mikroorganizmoacutew
76
owadoacutew i gryzoni podczas przechowywania w magazynach w opakowaniu i eksplo-
atacji oraz w zestawie znajdującym się w kontenerze transportowym
e Opoacuter obwodoacutew elektrycznych i wytrzymałość izolacji powinny być zgodne
z obowiązującymi normami obronnymi oraz STANAG
5 MΩ w normalnych warunkach klimatycznych (przy temperaturze otoczenia od 288
K do 308 K wilgotności względnej od 45 do 80 i ciśnieniu atmosferycznym od
840 hPa do 1067 hPa)
1 MΩ w podwyższonej temperaturze otoczenia 338 K
100 kΩ przy dużej wilgotności 98 (przy temperaturze 308 K)
Izolacja obwodoacutew elektrycznych miniaturowego napędu musi wytrzymać bez awarii
w stanie spoczynku i w normalnych warunkach klimatycznych wpływ rzeczywistego napięcia
o wartości co najmniej 100 V podczas testoacutew w dużej wilgotności nie mniej niż 60 V
432 Wymagania dotyczące sposoboacutew zabezpieczenia
Wymagania metrologiczne
a Dokumentacja projektowa i technologiczna w trakcie opracowania musi być poddane
badaniom metrologicznym w przedsiębiorstwie produkcyjnym
b Metrologiczne zabezpieczenie produkcji testowania i eksploatacji miniaturowego
napędu powinno spełniać wymagania norm obronnych oraz STANAG
433 Wymagania dotyczące surowcoacutew materiałoacutew i akcesorioacutew
a Materiały i powłoki stosowane przy opracowaniu miniaturowego napędu z gazo-
dynamicznym sterowaniem muszą spełniać wymagania norm obronnych i STANAG
Zgoda na wykorzystanie materiałoacutew deficytowych powinna być uzyskana w ustalonym
trybie
b Elementy zakupione produkty w tym roacutewnież standardowe a także surowce materiały
i poacutełprodukty wykorzystywane do produkcji miniaturowych napędoacutew muszą spełniać
wymagania warunkoacutew technicznych norm obronnych i STANAG
434 Wymagania dotyczące konserwacji opakowania i oznakowania
a Opakowanie miniaturowego napędu i modelu proacutebnego powinno zapewnić ich
bezpieczeństwo podczas transportu zgodnie z normami państwowymi i branżowymi
(warunki transportu kolejowego) i przechowywania w warunkach magazynowych
b Opakowanie i oznakowanie miniaturowego napędu muszą być zgodne z normami
obronnymi i STANAG
435 Wymagania specjalne
Na etapie dokumentacji projektowej należy opracować roacutewnież dokumentację
stanowiska kontroli parametroacutew napędu elektrycznego
77
5 Model matematyczny i metody kontroli parametroacutew bloku sterowania
z napędem elektrycznym
51 Wprowadzenie
Zautomatyzowane bloki sterowania z napędem elektrycznym są głoacutewnym środkiem
napędowym większości maszyn roboczych i agregatoacutew technologicznych w przemyśle
maszynowym hutnictwie transporcie i innych gałęziach przemysłu Głoacutewną tendencją
w rozwoju elektrycznych blokoacutew sterowania jest znaczna komplikacja wykonywanych przez
nich funkcji a także komplikacja zasad dotyczących ruchu maszyn roboczych przy
jednoczesnym zwiększeniu wymagań w zakresie dokładności wykonywanych operacji
Prowadzi to nieuchronnie do jeszcze większego skomplikowania funkcjonalnych
i technicznych cech elementoacutew sterujących napędem i naturalnie wymaga wykorzystania
w nim narzędzi komputerowych co stymuluje rozwoacutej mikroprocesorowych sterownikoacutew
i metod projektowania wspomaganego komputerowo Do głoacutewnych powodoacutew wykorzystania
urządzeń i systemoacutew cyfrowych w siłownikach o napędzie elektrycznym należy zaliczyć
następujące zalety cyfrowych metod przedstawienia informacji
wysoka odporność na zakłoacutecenia w warunkach silnych poacutel elektromagnetycznych
prosta kontrola transmisji zapisu i przechowywania danych
możliwość dostosowania i rozbudowy systemoacutew cyfrowych bez konieczności
wprowadzania większych zmian do oryginalnego sprzętu poprzez przeprogramowanie
Wykonanie dokładnych i szybkich systemoacutew siłownikoacutew z napędem elektrycznym
jako podstawowego elementu automatyzacji procesoacutew i systemoacutew sterowania
zapewniających wysoką skuteczność produkcji jest aktualnym naukowo-technologicznym
wyzwaniem Rozwoacutej techniki mikroprocesorowej doprowadził do stworzenia napędoacutew
elektrycznych z bezpośrednim sterowaniem cyfrowym ktoacuterych udział w ogoacutelnej liczbie
napędoacutew sterowanych stale rośnie Zalety tych systemoacutew przyczyniły się do ich szerokiego
zastosowania w roacuteżnych cyfrowych układach sterujących
Poniżej przedstawiono podstawowe parametry bloku sterowania wymagane do
automatycznej ich kontroli oraz opracowano model matematyczny bloku sterowania
z napędem elektrycznym do oceny konwergencji parametroacutew w produkcji seryjnej
52 Parametry bloku sterowania
Jedną z głoacutewnych cech jak powinien posiadać napęd bloku sterowania jest określona
dokładna powtarzalność danych wejściowych Zadane działanie wejściowe i precyzja jego
powtoacuterzenia określają żądaną zasadę ruchu osi napędu układu sterowania Do najbardziej
charakterystycznych tryboacutew pracy na podstawie ktoacuterych dokonuje się oceny i analizy
poroacutewnawczej właściwości napędoacutew sterowania są
tryb statyczny
graniczny tryb dynamiczny
procesy przejściowe występujące jako reakcja napędu na wymuszenia skokowe
Statyczny tryb napędu ocenia się za pomocą danych obciążeniowych Pod danymi
obciążeniowymi należy rozumieć zależność szybkości urządzeń kontrolnych w procesie
przejściowym od chwili przyłożenia obciążenia Pokazują one jak zmieniają się wymagane
78
momenty obrotowe i prędkość kątowa osi napędzanej przy zadanym pełnym obciążeniu osi
momentem maksymalnym
Dane obciążeniowe określają maksymalny moment obrotowy osiągany przez napęd
oraz maksymalną prędkość obrotową nieobciążonej osi wyjściowej Charakterystyka siłowa
elektrycznego bloku sterowania wskazuje że jego moment obrotowy na osi steru ma
tendencję do nasycenia Nasycenie charakterystyki jest określane granicznym trybem
dynamicznym
Sumaryczne oddziaływanie momentoacutew zawiasowego siły bezwładności i sił tarcia na
oś napędową steroacutew (warstwy smaru) jest opisane za pomocą funkcji przenoszenia
obciążenia Funkcja przenoszenia jest badana za pomocą charakterystyk amplitudowo-
fazowych elektrycznego bloku sterowania
Charakterystyka amplitudowa określa zależność amplitudy drgań steru od częstotli-
wości sygnałoacutew sterowania Charakterystyka fazowo-częstotliwościowa określa zależność
opoacuteźnienia fazowego osi wyjściowej bloku sterowania od częstotliwości sygnałoacutew
sterowania
Charakterystyki amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe prezentują zmianę amplitudy
momentu osiąganego przez blok sterowania w funkcji częstotliwości Na podstawie tych
charakterystyk można stwierdzić że dla zakresu niskich częstotliwości elektryczny blok
sterowania pracuje przede wszystkim na całkowite obciążenie W zakresie częstotliwości
powyżej częstotliwości odcięcia blok sterowania pracuje na obciążeniu bezwładnościowym
(inercyjnym)
Procesy przejściowe pokazują najbardziej poglądowy obraz charakteru zmian para-
metroacutew bloku sterowania w ruchu
Z analizy procesoacutew przejściowych wynika że w procesie rozpędzania spadek napięcia
na silniku gwałtownie wzrasta tworząc moment napędowy niezbędny do pokonania
bezwładności steru Obciążenie zawiasowe na sterze jest w tym czasie niewielkie poacuteźniej
prędkość obrotowa steru osiąga wartość bliską maksymalnej dostępnej prędkości bloku
sterowania Kąt obrotu steru zwiększa się zgodnie z krzywą zbliżoną do ekspotencjalnej
z nałożonymi na nią drganiami
W procesie wzrostu prędkości obrotowej prąd w silniku generuje moment napędowy
mający na celu pokonanie momentu bezwładności steru Po rozpędzeniu moment zmienia
swoacutej znak na ujemny i blok sterowania pracuje w trybie hamowania pokonując ujemny
moment zawiasowy
W oparciu o powyższe tryby pracy elektrycznego bloku sterowania można określić
następujące parametry
maksymalny moment zawiasowy
maksymalną prędkość obrotową
roboczy zakres kątoacutew wychylenia steroacutew
zakres odtwarzanych częstotliwości
fazowe opoacuteźnienie osi wyjściowej
Sprawdzanie parametroacutew wyjściowych bloku sterowania wymaga użycia specjalistycz-
nego sprzętu kontroli parametroacutew stanu technicznego urządzenia
79
53 Projekt aparatury do kontroli parametroacutew użytkowych elektrycznego bloku
sterowania
Wraz z coraz większą złożonością blokoacutew sterowania użytkownicy przykładają więcej
uwagi na kwestie projektowania zautomatyzowanych środkoacutew kontroli ich jakości Wynika to
przede wszystkim z dążenia do zachowania wyjściowych wskaźnikoacutew jakości podczas całego
okresu eksploatacyjnego Ponadto poszukuje się rozwiązań ktoacutere przy zachowaniu innych
istotnych warunkoacutew zapewnią wysoki poziom wiarygodności kontrolowanych parametroacutew
Na istotę problemoacutew kontroli składają się trzy kwestie
co kontrolować
jak kontrolować
kiedy kontrolować
Kontrola wymaganych parametroacutew wiąże się bezpośrednio z szeregiem problemoacutew i dlatego
w procesie obsługi technicznej pożądane jest kontrolowanie nie wskaźnikoacutew a dokładniej je
opisujących parametroacutew
Metody oceny wpływu kontrolowanych parametroacutew na wskaźniki jakości można
podzielić na następujące grupy
metoda modelowania naturalnego (fizycznego)
metoda modelowania za pomocą pętli symulacji
metoda modelowania cyfrowego
analityczna metoda analizy
Zastosowanie w zaawansowanych technicznie systemach pokładowych elektrycznych
blokoacutew sterowania wymaga badań stanu technicznego na roacuteżnych etapach cyklu życia
obejmując szeroki zakres kontroli parametroacutew znaczących dla stanu technicznego urządzenia
Stały i ciągły rozwoacutej i doskonalenie wykonawczych urządzeń pokładowych ma znaczący
wpływ na kształt i właściwości środkoacutew kontrolnych Cechy charakterystyczne obecnego
etapu rozwoju urządzeń pokładowych to szerokie wykorzystanie mikroprocesoroacutew i cyfro-
wych metod kontroli stosowanie systemoacutew możliwych do rekonfiguracji i adaptacji
opracowanie roacuteżnych algorytmoacutew przetwarzania danych cyfrowych Bardzo często powstaje
przy tym potrzeba powiązania systemoacutew cyfrowych i analogowych w systemy hybrydowe
Opracowanie systemoacutew sterowania dla wysokomanewrowego pocisku rakietowego
wymaga rozwiązania szeregu zadań
Pierwsze zadanie polega na jak najbardziej szczegoacutełowym i dokładnym poznaniu
urządzeń do kontroli badanych obiektoacutew Celem jest wyjaśnienie głoacutewnych cech urządzeń
kontroli i cech charakterystycznych procesoacutew zachodzących w nich podczas kontroli
Drugim zadaniem jest ustalenie liczby kontrolowanych parametroacutew i zakresoacutew ich
zmienności Parametry mogą być zaroacutewno wybrane przez projektanta systemu jak i jego
użytkownika
Trzecie zadanie związane jest z rzeczywistym istnieniem lub możliwością stworzenia
środkoacutew technicznych zapewniających kontrolę parametroacutew
Na podstawie powyższego można sformułować kluczowe zadania dotyczące procesu
sterowania urządzeniami pokładowymi pociskoacutew rakietowych
80
zaprojektowanie zbudowanie i zbadanie modeli bloku sterowania jako przedmiotu
kontroli
zaprojektowania zbudowanie i zbadanie modeli urządzeń kontroli elektrycznego bloku
sterowania
opracowanie i zbadanie programoacutew kontroli
Budowa i badania modeli elektrycznego bloku sterowania obejmują określenie zadań
kontroli możliwych kryterioacutew jakości dla realizacji tych zadań i możliwych wskaźnikoacutew
jakości obiektu
Budowa i badania modeli systemoacutew kontroli obejmują określenie zależności
charakterystyk parametroacutew obiektu oraz znalezienie warunkoacutew ktoacutere umożliwią określenie
wartości parametroacutew na podstawie charakterystyk
Badanie programoacutew kontroli jest niezbędne do określenia wpływu możliwych działań
na oprogramowanie opracowania kryterioacutew oceny programoacutew połączenia programoacutew
z błędami i kryteriami optymalności systemoacutew kontroli
Tak więc zadaniem kontroli stanu technicznego bloku steroacutew jest wyboacuter konkretnych
działań ktoacutere pozwolą odpowiedzieć na trzy pytania
co i jak badać aby określić właściwości systemu kontroli (analiza)
jak zbudować system kontroli aby spełniał określone kryteria (synteza)
do czego należy dążyć przy tworzeniu systemu kontroli w przyszłości (idealny system)
i obecnie (optymalny system)
Wprowadzenie zautomatyzowanych lub automatycznych środkoacutew kontroli na roacuteżnych
etapach cyklu rozwoju może zapewnić jednolitość metod i urządzeń kontrolnych zwiększyć
obiektywność wynikoacutew kontroli i zapewnić odpowiedni poziom bezawaryjności dzięki
okresowej obsłudze urządzenia
Aby sfinalizować opracowanie bloku sterowania przed testowaniem przeprowadza się
modelowanie z wykorzystaniem wzorca lub rzeczywistego bloku systemu sterowania
W procesie symulacji komputer generuje sygnały czujnikoacutew zgodnie z aktualną pozycją
aparatu latającego (AL) w przestrzeni i przekazuje je na wejścia systemu sterowania sygnały
wyjściowe są tworzone z uwzględnieniem zadanych odchyleń steroacutew Kąty odchylenia
aerodynamicznych powierzchni sterowych pocisku są określane poprzez pomiar napięcia na
potencjometrach sprzężenia zwrotnego bloku sterowania
Wartości danych napięć po przetworzeniu analogowo-cyfrowym są przekazywane do
komputera pokładowego przeliczane na wartości kątowe i wykorzystane do symulacji lotu
AL
W ten sposoacuteb stanowisko modelowania (SM) jest przeznaczone do badania procesoacutew
pracy systemoacutew sterowania bezzałogowych statkoacutew powietrznych opisywanych przez
skomplikowane systemy roacutewnań roacuteżniczkowych Głoacutewną zaletą takich kompleksoacutew jest
możliwość uzyskania parametroacutew procesoacutew w czasie rzeczywistym niezależnie od
złożoności danego układu roacutewnań roacuteżniczkowych ze względu na wysoką prędkość
przetwarzania informacji
Stanowisko modelowania (SM) zapewnia rozwiązanie następujących kwestii
wypracowanie funkcjonowania kanałoacutew systemu sterowania w trybie stabilizacji
81
wypracowanie funkcjonowania systemu sterowania w trybie naprowadzania
Stanowisko modelowania składa się z aparatury i oprogramowania Schemat blokowy
SM jest przedstawiony na rys 51
Stanowisko do przeprowadzenia modelowania obejmuje następujące urządzenia
stanowisko modelowania w tym komputer osobisty karta wielokanałowego
przetwornika analogowo-cyfrowego (PAC) karta wielokanałowego przetwornika
cyfrowo-analogowego (PCA) karta kontrolera wejściawyjścia kanału cyfrowego
(KWeWy) kontroler sygnałoacutew cyfrowych (KSC)
badany system sterowania (autopilot)
przedział sterowania z blokiem napędowym
źroacutedła zasilania (zasilacze) badanego systemu sterowania i bloku napędowego
pulpit zdalnego sterowania SM
Rys 51 Schemat blokowy stanowiska modelowania (SM)
Sterowanie SM jest prowadzone przez operatora poprzez pulpit sterowania ktoacutery
wyświetla punkty kontroli sygnałoacutew analogowych Stanowisko pozwala na maksymalne
wykorzystanie rzeczywistego sprzętu systemu sterowania do wypracowania funkcjonowania
obiektu w roacuteżnych trybach aplikacji
SM daje możliwość modelowania pracy w następujących konfiguracjach
stanowisko ndash blok sterowania
stanowisko ndash system sterowania
stanowisko ndash system sterowania ndash blok sterowania
W pierwszym etapie symulacji badane jest funkcjonowanie stanowiska SM i jego
programu kontroli przy czym czujniki informacji podstawowej głowica samonaprowadza-
jąca system sterowania i siłowniki są symulowane przez modele matematyczne W drugim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku sterowania W trzecim
etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska bloku systemu sterowania
82
W czwartym etapie badania przeprowadzane są po podłączeniu do stanowiska systemu
sterowania i bloku sterowania
Wykorzystanie badanego bloku sterowania jest określane przez zadania rozwiązywane
w SM i stan gotowości reprezentowany przez jej część materialną
Pracę czujnikoacutew informacji podstawowej głowicy samonaprowadzającej symuluje się
odpowiednimi modelami matematycznymi w programie sterowania stanowiącego część
oprogramowania kompleksu Funkcjonowanie czujnikoacutew rzeczywistych bez sprzętu specjal-
nego można sprawdzić tylko funkcjonalnie podczas testowania wartości zerowych sygnałoacutew
wyjściowych z czujnikoacutew i jakościowo podczas testowania zasady zgodności znakoacutew
54 Modelowanie matematyczne elektrycznego bloku sterowania
541 Wyboacuter parametroacutew podstawowych elektrycznego bloku sterowania
Blok steroacutew jest organem wykonawczym systemu sterowania określającym
charakterystyki dynamiczne kierowanego AL Charakterystycznym trybem pracy śledzącego
układu sterowania w systemie kierowania obracającego się obiektu jest wypracowanie
sygnału harmonicznego o wystarczająco dużej amplitudzie ktoacuterego częstotliwość jest roacutewna
częstotliwości obrotoacutew obiektu
120575119911119886119889 = 119860 ∙ sin(120596 ∙ 119905) (51)
gdzie
120575119911119886119889 - wypracowane przez system sterowania zadane odchylenie steru
A - amplituda sygnału wejściowego
120596 - częstotliwość kątowa 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 119899 n - częstotliwość obrotoacutew pocisku
t - czas bieżący
Podczas lotu obiektu po trajektorii amplituda kąta wychylenia steru może się zmieniać
w zakresie -20 do 20deg częstotliwość obrotu pocisku od 5 do 15 obrs Przy harmonicznej
zasadzie sterowania prędkość kątowa steru wynosi
= 119860 ∙ 120596 ∙ cos(120596 ∙ 119905)
Dla 119860 = 20119900 120596 = 2 ∙ 120587 ∙ 15 asymp 100119904minus1 = 2000119900119887119903119904
Uwzględniając powyższe parametry blokowi steroacutew stawiane są wysokie wymagania
dotyczące prędkości kątowej jego osi steroacutew przy czym oddziałują na niego aerodynamiczny
moment zawiasowy i siły bezwładności elementoacutew ruchomych w tym steroacutew Biorąc pod
uwagę pasmo przenoszenia kanału sterowania (kilka Hz) oraz częstotliwość przekładania
steroacutew na skutek obrotu można wnioskować że pasmo przenoszenia bloku steroacutew jest
zależna od częstotliwości obrotoacutew obiektu Modelowanie matematyczne procesu
naprowadzania AL sugeruje że w celu zapewnienia odpowiedniej jakości sterowania
opoacuteźnienie fazy systemu sterowania przez przełożenie steroacutew nie powinno przekraczać 30deg
83
Jeśli weźmiemy pod uwagę że pole informacji sterowania z powodu przechyłu
wyrzutni może być przesunięte o kąt do plusmn 15deg jak roacutewnież może wystąpić fazowe
zniekształcenie sygnału wprowadzane przez filtr na wejściu bloku sterowania to opoacuteźnienie
fazowe wprowadzane przez blok sterowania do pętli sterowania na częstotliwości obrotu
pocisku nie powinno być większe niż 10deg
Prędkość kątowa osi napędowej steroacutew i opoacuteźnienie fazowe napędu z maksymalną
prędkością obrotoacutew są głoacutewnymi parametrami ktoacutere określają jego charakterystyki
dynamiczne Przy określaniu parametroacutew bloku sterowania kryteriami głoacutewnymi są jego
charakterystyki dynamiczne zużycie energii masa i wymiary
Projektowanie bloku steroacutew i wyboacuter jego parametroacutew zależy przede wszystkim od
działających na stery obciążeń aerodynamicznych dopuszczalnej wielkości i wagi bloku
wymagań dotyczących niezawodności i szybkości działania
Generalnie struktura zużycie energii i konstrukcja bloku steroacutew zależy od typu AL
obciążeń działających na wyjściowe osie sterowania oraz szybkości działania systemu
sterowania
Jednym ze sposoboacutew wykonania bloku steroacutew dla wirujących pociskoacutew rakietowych
kroacutetkiego zasięgu jest blok sterowania z napędem elektrycznym z zastosowaniem krokowego
silnika bezszczotkowego prądu stałego z wykorzystaniem rezonansowej metody sterowania
Istota rezonansowej metody sterowania blokiem steroacutew jest następująca Obciążenia
bezwładnościowe działające na silnik wykonawczy bloku steroacutew zależą głoacutewnie od
momentoacutew bezwładności silnika przekładni i steroacutew Wypracowując sygnał harmoniczny
tAzad sin wymagana moc mechaniczna napędu harmР obliczana jest według wzoru
119875ℎ119886119903119898 = 05 ∙ 1198602 ∙ 120596 ∙ |119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| ∙ [minus119879119890119896119908 ∙ 120596 ∙ 119904119894119892119899(119870119911 + 1198690 ∙ 120596
2) + radic1 + 1198791198901198961199082 ∙ 1205962] (52)
gdzie
119870119911 - wspoacutełczynnik momentu zawiasowego
1198690 - moment bezwładności obciążenia
119879119890119896119908 - ekwiwalentna stała czasu bloku steroacutew
sign - funkcja znaku
Jednocześnie moc silnika wykonawczego musi spełniać następującą zależność
119875119908 ge 119875ℎ119886119903119898
gdzie 119875119908 ndash moc silnika wykonawczego
Dla harmonicznego sygnału sterującego obciążenia bezwładności mogą być
kompensowane przez specjalny imitator obciążenia pozwalający zapewnić pracę bloku
sterowania pod warunkiem że całkowite obciążenia bezwładności i zawiasowe są zbliżone do
zera
84
|119870119911 + 1198690 ∙ 1205962| asymp 0 (53)
gdzie
119870119911 = 119870119911119886 + 119870119904119900
119870119911119886 - wspoacutełczynnik aerodynamicznego momentu zawiasowego steru
119870119904119900 - wspoacutełczynnik momentu symulatora obciążenia
119869119900 - moment bezwładności obciążenia bloku sterowania
Rysunek 52 przedstawia wykresy charakteryzujące zależność wymaganej mocy bloku
sterowania od wartości całkowitego wspoacutełczynnika momentu zawiasowego działającego na
stery przy roacuteżnej częstotliwości obrotu Wykresy pokazują że sztywność mechaniczna
symulatora obciążenia musi być tak dobrana aby zapewnić rezonans mechaniczny przy
średniej częstotliwości obrotoacutew AL oraz by częstotliwość rezonansu mechanicznego była jak
najwyższa Potrzebna moc mechaniczna bloku sterowania pozostaje praktycznie niezmienna
w odniesieniu do częstotliwości rezonansu mechanicznego Graniczną wartość całkowitego
obciążenia zawiasowego ustala się na podstawie wymaganej mocy silnika wykonawczego
Rys 52 Zależność wymaganej mocy napędu od wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
Na rys 53 przedstawiono wpływ prędkości obrotowej i wspoacutełczynnika momentu
zawiasowego na natężenie prądu zasilania bloku sterowania Zapewnienie rezonansu
elektromechanicznego na prędkości obrotowej AL pozwala znacznie zmniejszyć zaroacutewno
moc potrzebną do zasilania bloku sterowania jak i poboacuter prądu oraz opoacuteźnienie fazowe
Wysokie wymagania wobec charakterystyki dynamicznej bloku sterowania w szczegoacutel-
ności jego charakterystyk amplitudowych i fazowo-częstotliwościowych są zapewnione
poprzez małą bezwładność wirnika w silniku elektrycznym i dużą prędkość kątową osi steroacutew
z uwzględnieniem działania przekładni bloku sterowania 120596119898119886119909 Moment rozruchu bloku
85
sterowania 119872119908 powinien przewyższać 15divide2 razy maksymalny moment zawiasowy spowodo-
wany działaniem sił aerodynamicznych i bezwładności na stery
Rys 5 3 Wpływ wspoacutełczynnika momentu zawiasowego i prędkości obrotowej pocisku na poboacuter
prądu przez blok steroacutew
Analiza blokoacutew steroacutew opracowanych dla pociskoacutew wirujących pozwala ustalić
parametry charakteryzujące warunki ich pracy
- aerodynamiczny moment zawiasowy na obu sterach
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego
- maksymalną siłę ścinania
- moment bezwładności steru
- moment tarcia na osi
- maksymalny kąt wychylenia steroacutew
- zasadę wypracowania sygnału wejściowego
Wyboru parametroacutew bloku sterowania dokonuje się zazwyczaj w następującej
kolejności
1 Maksymalny moment zawiasowy jest określany na podstawie analizy właściwości
aerodynamicznych obiektu
2 Potrzebne maksymalne minimalne i średnie prędkości kątowe steroacutew są określane na
podstawie warunkoacutew lotu w sposoacuteb następujący
а) średnia kątowa prędkość bloku sterowania
120596119904119903 =1
119879int 120596(119905)119889119905 =
119879
0
4 ∙ 1198600 ∙ 119899 (54)
gdzie
T - okres obrotu pocisku
120596(119905) - chwilowa prędkość kątowa pocisku
1198600 - maksymalne odchylenie steru
86
b) maksymalna prędkość kątowa
120596119898119886119909 = 2 ∙ 120587 ∙ 1198600 ∙ 119899 (55)
3 Określa się potrzebną moc zasilania bloku sterowania i wybiera się moc silnika
elektrycznego
119875119908 =119872119908 ∙ 120596119898119886119909
4
(56)
4 Przełożenie przekładni wybiera się w następujący sposoacuteb
Dopuszczalne maksymalne i minimalne wartości przełożenia przy znanym maksymalnym
momencie zawiasowym danych źroacutedła zasilania i silnika są określane na podstawie wyrażeń
(57) (58)
119895119898119886119909 =119880119911119886119904
119862119890 ∙ 120596119898119886119909
(57)
119895119898119894119899 =119872119898119886119909 ∙ 119877119905119880119911119886119904 ∙ 119862119872
(58)
gdzie
119880119911119886119904 - napięcie zasilania
119862119872 119862119890 - wspoacutełczynniki momentu i przeciw siły elektromotorycznej
119877119905 - opoacuter uzwojenia twornika
119895119898119894119899 119895119898119886119909 - odpowiednio dopuszczalny minimalny i maksymalny wspoacutełczynnik redukcji
119872119898119886119909 - maksymalny moment zawiasowy obciążenia
Przełożenie przekładni jest wybierane z zakresu
119895119898119886119909 gt 119895 gt 119895119898119894119899
Według wzoru (53) oblicza się całkowity wspoacutełczynnik momentu zawiasowego 119870119911 ktoacutery
zapewnia minimalną potrzebną moc
119870119911 = 1198690 ∙ 1205962 asymp 2 ∙ 120587 ∙ 1198992 ∙ 119869119905 ∙ 119895
2
gdzie
1198690 - całkowity moment bezwładności obciążenia przyłożony do wału napędu
119869119905 - moment bezwładności wirnika silnika
Znając zakresy prędkości obrotowych pocisku i działających aerodynamicznych
momentoacutew zawiasowych wybiera się sztywność symulatora obciążenia Po wstępnych
obliczeniach przeprowadza się modelowanie matematyczne oraz określa się charakterystyki
amplitudowe i fazowo-częstotliwościowe bloku sterowania
Blok sterowania składa się z następujących elementoacutew
- filtra wejściowego
- korektora sygnału błędu
87
- wstępnego wzmacniacza sygnału błędu
- wzmacniacza mocy
- silnika wykonawczego
- potencjometru sprzężenia zwrotnego
- sprężynowego symulatora obciążenia zawiasowego
542 Opracowanie schematu elektrycznego bloku sterowania
Schemat elektrycznego bloku steroacutew przedstawiono na rys 54
W bloku steroacutew może być zastosowane zaroacutewno pozycyjne sprzężenie zwrotne jak
i prędkościowe sprzężenie zwrotne poprawiające stabilność bloku steroacutew co zapewnia się
wyborem parametroacutew elementu korekcyjnego
Proponuje się zastosować przedział liniowy z pozycyjnym sprzężeniem zwrotnym
i całkująco-roacuteżniczkującym elementem korekcyjnym Parametry układu określa się w
procesie modelowania matematycznego Na wejściu bloku sterowania zastosowano filtr
aperiodyczny
Wyboacuter silnika wykonawczego pomimo znanej mocy zależy od napięcia zasilania
oporności układu twornika wspoacutełczynnikoacutew przeciw siły elektromotorycznej i momentu
obrotowego jak roacutewnież momentu bezwładności wirnika
Rys 54 Schemat funkcjonalny elektrycznego bloku steroacutew
119877119905 ndash opoacuter uzwojenia twornika 119869119905ndash moment bezwładności twornika silnika 1198690ndash moment bezwładności
obciążenia 119869119889ndash doprowadzony moment bezwładności 119871119905ndash indukcyjność uzwojenia twornika silnika
wykonawczego 119880119904119904 ndash sygnał sterujący silnika wykonawczego 119872119904 ndash moment obrotowy rozwijany
przez silnik wykonawczy 1198720 ndash moment obciążenia pozycyjnego 119862119872 119862119890 ndash wspoacutełczynniki momentu
obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej 119895 ndash przełożenie przekładni 119870119905119903 ndash wspoacutełczynnik
proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia w ruchu i bezruchu 119870119911 ndash wspoacutełczynnik momentu
pozycyjnego 1198791 1198792 ndash stałe czasowe elementu korekcji 119879119891 ndash stała czasowa filtru wejściowego 120575119904 ndash
88
kąt skrętu steru 119880119901119904119911 ndash sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego 119870119901119904119911 ndash wspoacutełczynnik pozycyjnego
sprzężenia zwrotnego 119880119904119905 ndash sygnał sterujący
543 Opracowanie modelu matematycznego elektrycznego bloku sterowania
Model matematyczny bloku sterowania składa się z następującego układu roacutewnań
(59divide536)
иwtct RRRR (59)
otd JjJJ 2 (510)
t
tt
R
LТ (511)
psz
spszs
pszpsz
sign )(50 (512)
f
wewewe
Тdt
d 0 (513)
pszwe (514)
2
11
Tdt
d (515)
11
12 Tdt
d (516)
222
221
12
2
12
)(
0
dlasignU
dlaU
dla
U
zas
zasss
(517)
t
t
ct
еss
t
Т
iR
jСU
dt
di
1
(518)
2
махtмахtogr
t
iiiii
(519)
jniСМ ogr
tмs (520)
szo КM (521)
trtrtr МКМ (522)
))()1)(1()(()( 3212123 ossosp МКMsignKKsignКМКMKMM (523)
opd МММ (524)
21jJ
Me
t
s (525)
89
o
d
I
Me 2
(526)
d
ot
J
JjJ 2
2
13
(527)
)(1( 221 h
dt
dsignsignK
(528)
)1))((1( 132 КММКMsignsignK tros (529)
)))1)(((1( 4211413 vKeesignKsignsignК ss (530)
)(1( 21
4h
dt
d
dt
dsignsignK s
(531)
1311
31 )1()( eК
J
J
dt
dRQK
dt
d
d
osc
(532)
))1()(1()( 222232
2
13
2
QKKeКJ
jJ
dt
dRQK
dt
d
d
tsc (533)
2
dt
d s (534)
)()1()1( 3323 cc
d
dsc QKКQJ
ММKK
dt
d
(535)
311211 ))(( QKvsign
dt
dss
s
(536)
W roacutewnaniach tych wykorzystano następujące oznaczenia
tR - opoacuter uzwojenia twornika
wR - opoacuter wyjściowych przełącznikoacutew wzmacniacza
иR - opoacuter wewnętrzny zasilacza
ctR - całkowity opoacuter układu twornikowego
tJ - moment bezwładności twornika silnika
oJ - moment bezwładności obciążenia
dJ - doprowadzony moment bezwładności
tL - indukcyjność uzwojenia twornika silnika wykonawczego
psz - dyskretność pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
zasU - napięcie zasilania
ssU - sygnał sterujący silnika wykonawczego
ti - prąd w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
ogr
ti - prąd ograniczenia w uzwojeniu twornika silnika wykonawczego
maxi - ograniczenie prądu twornika silnika wykonawczego
sМ - moment obrotowy rozwijany przez silnik wykonawczy
oМ - moment obciążenia pozycyjnego
tbМ - moment tarcia w bezruchu
90
trМ - moment tarcia w ruchu
pM - moment obciążenia z uwzględnieniem nieciągłości połączeń
1cM - doprowadzony moment obrotowy na osi bloku steroacutew
ем СС - wspoacutełczynniki momentu obrotowego i przeciw siły elektromotorycznej
j - przełożenie przekładni
n - sprawność przekładni
trK - wspoacutełczynnik proporcjonalności pomiędzy momentami tarcia
w ruchu i bezruchu
41КК - wspoacutełczynniki nieciągłości struktury
zК - wspoacutełczynnik momentu pozycyjnego
1e - przyspieszenie kątowe elementu prowadzącego
2е - przyspieszenie kątowe elementu napędzanego
s - kąt skrętu steru
1s - luka kątowa między elementami
v - połowa maksymalnej wartości luzu wału wyjściowego
1 - szerokość strefy martwej przedwzmacniacza
2 - szerokość strefy liniowej przedwzmacniacza
21 TT - stałe czasowe elementu korekcji
fТ - stała czasowa filtru wejściowego
0we - sygnał wejściowy
we - sygnał na wyjściu filtra
psz - sygnał pozycyjnego sprzężenia zwrotnego
p - prędkość kątowa początku wspoacutelnego ruchu
prowadzącego i napędzanego elementu
с - prędkość kątowa wspoacutelnego ruchu prowadzącego i napędzanego elementu
1 - prędkość kątowa prowadzącego elementu
2 - prędkość kątowa napędzanego elementu
- sygnał błędu
1 - pośrednia wartość sygnału błędu
2 - sygnał na wyjściu elementu korekcji
R - wspoacutełczynnik odtwarzania przy zderzeniu elementoacutew
h - krok całkowania
Q - odwrotność h
Dany model matematyczny jest używany przy wyborze parametroacutew i analizie jakości
działania elektrycznego bloku sterowania
Wyniki modelowania elektrycznego bloku sterowania
Z analizy przestawionego poniżej wykresu na rys 55 wynika że napęd z przełożeniem 36
praktycznie nie posiada zapasu momentu obrotowego ale ma znacznie większy zapas
prędkości Najbardziej celowym jest wybrać reduktor o przełożeniu 65
91
Rys 55 Mechaniczne charakterystyki napędu
1 ndash wymagana charakterystyka mechaniczna obciążenia napędu 2 ndash graniczna charakterystyka mecha-
nicznego obciążenia napędu zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 36 V i
przy napięciu nominalnym 27 V 3 - graniczna charakterystyka mechanicznego obciążenia napędu
zabezpieczona przy pomocy silnika z przekładnią o przełożeniu 65 i przy napięciu nominalnym 27 V
W procesie matematycznego modelowania i obliczeń fazowo-częstotliwościowych
charakterystyk napędu określono że w całym zakresie częstotliwości i momentoacutew
zawiasowych (obrotowych) posiada tylko nieznaczne zniekształcenia amplitudowe i fazowe
Określenie czasu procesu przejściowego Reakcja napędu na skokowe oddziaływanie przy
braku i obecności momentu obrotowego pokazuje że stała czasu napędu wynosi 65divide7 ms
Dla zabezpieczenia stabilności napędu przy odpracowaniu reakcji na skokowe i harmoniczne
sygnały wejściowe w strukturze napędu w kanale sygnału błędy są eliminowanie przez
korekcyjny człon całkująco-roacuteżniczkujący W związku ze zmniejszeniem stałej czasu silnika
w poroacutewnaniu z analogiem zmieniała się stała czasu licznika tego członu i stała T1=00035 s
i T2=00007 s
Wnioski
Wskutek przeprowadzenia wstępnych obliczeń otrzymano następujące zakresy parametroacutew
zakres przełożeń reduktora roacutewny od 22divide196 Wybrane przełożenia napędu reduktora
36 nie są bliskie optymalnemu rozwiązaniu
elektromechaniczna stała czasu napędu wyliczona na podstawie wstępnych danych
wejściowych jest roacutewna 66 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 24 Hz
statyczny błąd napędu nie przekracza 05 stopnia
dla stabilnej pracy napędu do struktury napędu wprowadzono człon całkująco-
roacuteżniczkujący ze stałą czasu T1=0002 s w liczniku i T2=00007 s w mianowniku
1
2
3
M [Nm]
W [0s]
3500
3000
3500
2000
1500
1000
500
0 05 1 15 2 25 3 350
92
dla zabezpieczenia stabilności napędu szerokość liniowej strefy przedwzmacniacza
powinna wynosić 15divide2 stopni
dla zabezpieczenia połączenia napędu z systemem cyfrowego sterowania na wejściu
napędu powinien być wprowadzony filtr II rzędu o stałej czasu 0001s
544 Ocena parametroacutew elektrycznego bloku sterowania na podstawie wynikoacutew
modelowania matematycznego
Modelowanie matematyczne funkcjonowania AL pozwala sformułować następujące
wymagania w odniesieniu do charakterystyk bloku sterowania
1 Zakres zmian prędkości obrotowej rakiety - 6divide20 obrs
2 Obciążenia działające na oś steroacutew bloku sterowania
- maksymalny moment zawiasowy działający na stery - 10 Nm
- maksymalny wspomagający moment zawiasowy działający na stery - 03 Nm
- zakres zmian wspoacutełczynnika momentu zawiasowego od +002 (wspomagający) do
006 (przeciwdziałający) Nmo
- moment tarcia na osi nie więcej niż 01 Nm
- maksymalna siła ścinania działająca na jeden ster nie więcej niż 170 N i przyłożona
w osi steru
3 Maksymalny kąt odchylenia steru z gazodynamicznym sterowaniem musi wynosić +20
stopni
4 Napięcie źroacutedła zasilania od 27 do 30V
5 Przy podaniu na wejście bloku sterowania sygnału harmonicznego opoacuteźnienie fazy dla
wszystkich warunkoacutew pracy nie powinno przekraczać
- 4deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 6deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 12deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 15deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
6 Zniekształcenia amplitudy nie powinny przekraczać 3 dB
7 Błąd statyczny przy obciążeniu elementu wyjściowego maksymalnym momentem
zawiasowym nie może przekraczać 15deg
Takie wymagania co do parametroacutew wobec bloku sterowania zapewnią
1 Zakres przełożeń reduktora roacutewny 20divide60 Wybrane przełożenie przekładni bloku
sterowania 35 jest bliskie optymalnego
2 Elektromechaniczna stała czasowa bloku sterowania obliczona na podstawie wstępnych
danych wyjściowych wynosi 75 ms co odpowiada częstotliwości odcięcia 20 Hz
3 W celu zapewnienia pracy bloku sterowania w roboczym zakresie częstotliwości
niezbędne jest wykorzystanie sprężynowego obciążnika
4 Z analizy wynika że w celu zapewnienia wymagań charakterystyk fazowo-
częstotliwościowych sztywność sprężynowego obciążnika powinna wynosić 0025divide0035
Nmo przy tym opoacuteźnienia faz po podaniu na wejście bloku sterowania sygnału
93
harmonicznego o amplitudzie 85V (10 stopni) i napięciu 25V mają charakterystyki nie
gorsze niż
- 3deg dla częstotliwości 6 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 5deg dla częstotliwości 10 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 7deg dla częstotliwości 12 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 8deg dla częstotliwości 15 Hz przy amplitudzie do 10deg
- 10deg dla częstotliwości 20 Hz przy amplitudzie do 10deg
co spełnia wymagania stawiane blokowi sterowania
5 Błąd statyczny steroacutew bloku sterowania nie przekracza 15deg
6 W celu stabilnej pracy bloku sterowania do jego struktury wprowadzono korekcyjny
element całkująco-roacuteżniczkujący ze stałą czasową T1 = 0002 s w liczniku i T2 = 00007 s
w mianowniku
7 W celu zapewnienia stabilności bloku sterowania szerokość liniowej strefy przed-
wzmacniacza powinna wynosić 125divide15deg
8 Aby zapewnić sprzężenie bloku sterowania z cyfrowym systemem sterowania na wejściu
bloku należy wprowadzić drugi filtr ze stałą czasową 0001 s
94
IV CZĘŚĆ EKSPERYMENTALNA
6 Badanie wpływu elementoacutew konstrukcji modelu rakiety GROM na jego
charakterystyki aerodynamiczne
61 Wprowadzenie
W tunelu aerodynamicznym prędkości poddźwiękowych i naddźwiękowych T-6 HAI
wykonano badania charakterystyk aerodynamicznych modelu rakiety GROM wykorzystując
wagi aerodynamiczne AWT-6
Określenie charakterystyk aerodynamicznych wykonywano w kilku kierunkach Po
pierwsze otrzymano charakterystyki aerodynamiczne korpusu jak roacutewnież korpusu
z powierzchniami nośnymi dla liczb Macha 05 08 10 115 i 20 w zakresie kątoacutew natarcia
(ataku) od -4deg do 16deg Charakterystyki otrzymano dla dwoacutech położeń powierzchni nośnych
w tunelu - dla γ=0deg i γ=45deg Pełne zestawienie badań przeprowadzono dla zerowego
wychylenia steroacutew dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Pozostała część badań to określenie wpływu
wychylenia steroacutew wysokości na charakter zmiany wspoacutełczynnikoacutew sił i momentoacutew
aerodynamicznych Badania dla prędkości wyrażonej liczbą Macha 05 08 10 115 i 20
wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew wysokości w zakresie od 0deg do +15deg z krokiem 5deg
62 Eksperymentalne określenie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku
GROM
Zdjęcie modelu badań przedstawiono na rys 61 Na rys 62 przedstawiono schemat
aerodynamiczny modelu ktoacutery odwzorowuje pocisk GROM w skali 12
Rys 61 Zdjęcie modelu badań
95
- charakterystyczna długość L=7765 mm
- charakterystyczna powierzchnia S=000101736 Φ =36 mm
- X - środka masy 395 od początku igły
Rys 62 Aerodynamiczny schemat modelu rakiety GROM z powierzchniami nośnymi
i sterującymi
Rys 63 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=0deg
96
Rys 64 Model rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 z naddźwiękową częścią
roboczą (M=15) dla kąta natarcia α=12deg
Schemat aerodynamiczny modelu jest wykonany zgodnie z układem aerodynamicznym
bdquokaczkardquo Na części nosowej nasadkę aerodynamiczną jak w realnym pocisku Cztery
stateczniki znajdują się w tylnej (ogonowej) części modelu przy tym γ=0 odpowiada takiemu
położeniu statecznikoacutew przy ktoacuterym para statecznikoacutew znajduje się w płaszczyźnie
pionowej Powierzchnie steroacutew znajdują się w płaszczyźnie poziomej Za pomocą urządzenia
wstawianego kąt ustawienia steroacutew można zmieniać skokowo w przedziale od 0deg do 15deg
z krokiem 5deg W płaszczyźnie poziomej z przesunięciem względem płaszczyzny pionowej
umieszcza się destabilizatory (rys 62)
Model naddźwiękowej części tunelu z wstawkami dysz dla M=15 przedstawiono na
rys 63 i 64
Jak pokazano na rys 62 obroacutet w przechyle o 45deg przeprowadza się zgodnie z ruchem
wskazoacutewek zegara przy obserwacji modelu z przodu
Celem badań było uzyskanie charakterystyk aerodynamicznych modelu pocisku GROM
w wariancie z powierzchniami sterującymi i nośnymi metodą wagową w zakresie liczb
Macha od 05 do 20 (M=05 08 10 115 20) przy zmianie kąta natarcia od -4deg do 16deg
Miejscem przeprowadzenia badań był tunel aerodynamiczny T-6 HAI Badania
i opracowanie wynikoacutew przeprowadzono zgodnie z przyjętą w HAI metodyką
Tunel aerodynamiczny T-6 HAI z częścią roboczą 06x06m jest kanałem okresowego
działania z zakresem roboczym liczb Macha od 05 do 40 Przy pracy w obszarze pod-
dźwiękowych i dźwiękowych prędkości w dyszach umieszcza się perforowane wstawki
o stopniu perforacji 24 (rys 65) ktoacutere pozwalają zmniejszyć wpływ krawędzi i uniknąć
zamykania części roboczej w obszarze prędkości przydźwiękowych kiedy na modelach poja-
97
wiają się obszary z prędkościami naddźwiękowymi Liczby Macha w tych reżimach zmienia-
ją się w sposoacuteb ciągły poprzez zmianę ciśnienia w komorze tunelu aerodynamicznego
Rys 65 Perforowane płyty w tunelu aerodynamicznym
W celu uniknięcia przepływu powietrza między ściankami komory ciśnienia
i wstawkami dysz istnieje system hermetyzacji bazujący na podaniu sprężonego powietrza
pod dysze i gumowe uszczelki wmontowane w powierzchnię boczną wstawki
W celu kompensacji narastania warstwy przygranicznej goacuterny i dolny panel części
roboczej ustawia się pod kątem rozwarcia strumienia 1deg Roacutewnoległość dwu pionowych
ścianek trzeba zachować w celu przeprowadzenia obserwacji optycznych
W celu przeprowadzenia badań tunel aerodynamiczny T-6 jest wyposażony
w mechaniczne automatyczne wagi aerodynamiczne AWT-6 przeznaczone do bezpośrednie-
go pomiaru sił (XYZ) i momentoacutew (Mx My Mz) działających na model w układzie
wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Każdy element wagi ma cztery zakresy pomiarowe
Zmiany zakresu dokonuje się drogą zmiany ciężaru roacutewnoważącego obciążenie
Liczbę Macha i opoacuter w roboczej części tunelu aerodynamicznego wylicza się
z wynikoacutew pomiaru ciśnienia statycznego w części roboczej i pełnego ciśnienia całkowitego
w komorze tunelu Statyczne i całkowite ciśnienie określa się przez pomiar parametroacutew
strumienia (PPS) PPS mierzy ciśnienia absolutne ktoacutere wykorzystuje się do określenia
parametroacutew strumienia
Ze stosunku ciśnień całkowitego i statycznego określa się prędkość strumienia
powietrza wyrażonego liczbą Macha zgodnie z formułą (61)
98
119872 = radic5 ∙ [(119901119900
119901119904119905)
27frasl
minus 1] (61)
gdzie 119901119900- ciśnienie całkowite
119901119904119905- ciśnienie statyczne
Zmierzony opoacuter aerodynamiczny wyraża się w postaci następującej
119902 = 07 ∙ 1198722 ∙ 119901119904119905 (62)
Do otrzymanych wynikoacutew parametroacutew strumienia wprowadza się poprawki na
wspoacutełczynnik pola ktoacutery określa się w rezultacie badania pola ciśnień statycznych za pomocą
wielokrotnego sondowania ciśnienia statycznego
Wartości oporoacutew zmieniają się w zależności od rodzaju pracy urządzenia od 11270 do
67000 Nm2
Model umieszcza się w strumieniu przy pomocy tylnego (ogonowego) poziomego
uchwytu ktoacutery umocowany jest bezpośrednio do stabilnego zawieszenia
Liczby Re obliczone dla odcinka tunelu o długości 1 m przyjmują wartości od
112x106 do 226x106
Badania aerodynamiczne przeprowadzono dla prędkości wyrażonej liczbą Macha roacutewną
05 09 115 15 20 i 30 w zakresie kątoacutew natarcia od -4deg do 16deg z krokiem 2deg
63 Opracowanie analiza i ocena wynikoacutew badań
Wyniki badań eksperymentalnych przedstawiono w załącznikach A i B w postaci wy-
kresoacutew i tabel w układzie wspoacutełrzędnych tunelu aerodynamicznego Przy obliczaniu wspoacuteł-
czynnikoacutew aerodynamicznych za obszar charakterystyczny przyjmowano środek korpusu
modelu za charakterystyczny wymiar liniowy przyjmowano długość korpusu modelu
Przy opracowaniu danych eksperymentalnych w uzyskane wyniki wnoszono poprawki
na wzajemny wpływ składowych wag tj obudowę elementoacutew wagi i elementy zawieszenia
jak roacutewnież na skos strumienia w części roboczej tunelu aerodynamicznego
Dla modelu pocisku GROM przekroacutej poprzeczny korpusu wynosi S=000101736 m2
długość korpusu l=07765 m Wspoacutełczynniki momentoacutew obliczone w stosunku do środka
masy położonego w odległości 0395 m od noska igły co w jednostkach względnych wynosi
119909119879 =05087
1 1 1 1 ndash 0
Kąt przechylenia pocisku rakietowego
Rodzaj powierzchni nośnych
Rodzaj steroacutew
Wariant destabilizatoroacutew
Rodzaj korpusu
Rys 66 Kodowanie czteroznakowe modelu pocisku rakietowego
99
Przykład 1 1111-45 - model zawierający korpus destabilizatory stery skrzydła zadany kąt
przechylenia 45 stopni
Przykład 2 1011-90 - model zawierający korpus stery skrzydła zadany kąt przechylenia 90
stopni
Program badań i numery protokołoacutew badań dla modelu GROM-M przedstawiono
w tabeli 61
Dla oznaczenia stanu modeli wprowadzono kodowanie czteroznakowe rys 66
w ktoacuterym pierwsza cyfra oznacza rodzaj korpusu pocisku druga cyfra oznacza wariant
destabilizatoroacutew trzecia cyfra wskazuje na rodzaj powierzchni steroacutew i czwarta - określa
rodzaj powierzchni nośnych
Dla modelu pocisku GROM badano jeden rodzaj korpusu jeden rodzaj powierzchni
nośnych i jeden wariant steroacutew kierowania
Przy nieobecności elementu modelu w oznaczeniu stanu pojawia się 0
Tabela 61
Program badań modelu rakiety GROM w tunelu aerodynamicznym T-6 HLI
γ M
deg 05 08 10 115 20
Korpus
1000 0 235205 235204 235203 235202 235604
Korp + Pnoś 0 235103 235102 235104 235105 235605
1001 45 235109 235108 235107 235106 235606
δ=0o
1111-0 0
234802
234805 234801 234803 234804 235607
δ =0deg
1111-45 45 234807 234806 234808 234809 235608
δ =0deg
1111-90 90 234813 234812 234811 234810 235609
δ =5deg
1111-0 0
234910
234914
234909
234913 234911 234912 235701
δ =10deg
1111-0 0 234908 234907 234906 234905 235702
δ =15deg
1111-0 0
234814
234902 234901 234903 234904 235703
δ =0o-D
1011-45 45 235111 235110 235112 235201 235704
Zakres kątoacutew ataku od -4deg do 16deg Δα = 2deg
Badanie aerodynamicznych charakterystyk korpusu z powierzchniami nośnymi
Badanie aerodynamicznych charakterystyk izolowanego korpusu i korpusu
z powierzchniami nośnymi przeprowadzono w szerokim zakresie liczb Macha od M=05 do
M=20 Charakterystyki aerodynamiczne korpusu z powierzchniami nośnymi otrzymano dla
100
dwoacutech kątoacutew przechyłu γ=0deg i γ=45deg Z wykresoacutew na rysunkach A6 ndash A10 (załącznik A)
wynika że przy wszystkich badanych liczbach Macha kąt przechylenia ma wpływ na
właściwości nośne korpusu z powierzchniami nośnymi dla wszystkich zakresoacutew badanych
kątoacutew natarcia Przy γ=0deg wspoacutełczynnik siły nośnej jest większy niż dla γ=45deg odpowiednio
stateczność kombinacji korpus + powierzchnie nośne dla γ=0deg jest większa (załącznik A
rysunki A26 ndash A30) Z rysunkoacutew tych wynika że przy przejściu w obszar naddźwiękowych
liczb Macha stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi zmniejsza się
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu kąta przechyłu na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
ze sterami niewychylonymi wykonano dla γ=0deg γ=45deg i γ=90deg Z wykresoacutew zależności
wspoacutełczynnika siły nośnej od kąta ataku (załącznik A rysunki A46 ndash A50) wynika że jak
i dla korpusu z powierzchniami nośnymi obserwuje się zmianę właściwości nośnych modelu
i zapasu statycznej stateczności
Poroacutewnanie wspoacutełczynnikoacutew aerodynamicznych dwoacutech badań modelu pełnego dla
kąta zerowego odchylenia steroacutew i M=05 pokazuje dobrą powtarzalność wynikoacutew
eksperymentu (załącznik A rysunki A41 A46 A66)
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu
Badanie wpływu odchylenia steroacutew na charakterystyki aerodynamiczne modelu pełnego
dla liczb Macha od 05 do 20 wykonano dla kątoacutew ustawienia steroacutew 0deg +5deg +10deg i +15deg Za
kąt dodatni odchylenia przyjmuje się taki kąt ktoacutery prowadzi do dodatniego zwiększenia siły
nośnej Dla liczb Macha roacutewnych 05 i 08 otrzymano charakterystyki aerodynamiczne dla
kąta wychylenia steroacutew δ=-15deg Wyniki badań eksperymentalnych wpływu odchylenia steroacutew
przedstawiono na rysunkach 86 120 (załącznik 22)
Jak wynika z rysunkoacutew A85ndashA87 (załącznik A) efektywność steroacutew w obszarze
prędkości poddźwiękowych i okołodźwiękowych przy dodatnich kątach natarcia ze
zwiększeniem kąta wychylenia steroacutew silnie się zmniejsza Dla M=2 jak pokazano na
rysunku A88 przyrost wspoacutełczynnika siły nośnej obserwuje się dla wszystkich badanych
kątoacutew wychylenia steroacutew w całym zakresie kątoacutew natarcia
64 Metrologiczne zabezpieczenie badań
Działalność laboratorium dopuszcza się na podstawie protokołu odbioru laboratorioacutew
aerodynamicznych na bazie tuneli aerodynamicznych T-3 T-4 i tunelu T-6 prędkości
naddźwiękowych Państwowego Uniwersytetu Aerokosmicznego zatwierdzonego przez
Państwowy Komitet Polityki Przemysłowej Ukrainy z dnia 29062001
Błąd bezwzględny ΔM pomiaru liczby M określano zgodnie z metodyką obroacutebki
wynikoacutew pomiaroacutew pośrednich następująco (63)
∆119872 = radic(120597119872
1205971198750)
2
∙ ∆11987502 + (
120597119872
120597119875119904119905)
2
∙ ∆1198751199041199052
(63)
101
gdzie (120597119872
1205971198750) (
120597119872
120597119875119904119905) ndash pochodne cząstkowe funkcji 119872 = 119891(1198750 119875119904119905) względem 119875119900 i 119875119904119905
∆1198750 ∆119875119904119905 ndash błędy bezwzględne wynikoacutew pomiaroacutew 1198750 119875119904119905
Wyniki obliczeń wartości ∆1198750 = ∆119875119904119905 = 01 przedstawiono w tabeli 62 w postaci
błędu względnego (64)
120575119872 =∆119872
119872∙ 100
(64)
Tabela 62
Błąd pomiaru liczby M
M ΔM 120633119924
050 00028 056
060 00023 038
070 00019 027
080 00017 021
090 00015 017
095 00015 016
100 00014 014
105 00014 013
110 00014 013
115 00014 012
Wnioski
Na podstawie analizy danych eksperymentalnych można wyciągnąć wniosek że dla
wszystkich badanych liczb Macha kąt przechylenia pocisku rakietowego ma wpływ na nośne
właściwości korpusu z powierzchniami nośnymi w całym badanym zakresie kątoacutew natarcia
Przy przepływie naddźwiękowym dla maksymalnej prędkości pocisku Grom (M=2)
stopień stateczności korpusu z powierzchniami nośnymi jak i całego modelu zmniejsza się
Efektywność steroacutew zmniejsza się poczynając od dodatnich kątoacutew natarcia dla
poddźwiękowych i okołodźwiękowych prędkościach lotu
7 Badania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew
71 Badanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew na stanowisku SKPM-1
711 Obiekt badań
Obiektem badań jest demonstrator (model) bloku steroacutew stanowiący podzespoacuteł prze-
działu kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego Zestawu Rakietowego GROM
102
Do badań przeznaczono pojedynczy modelu elektromechanicznego bloku steroacutew
wykonanego zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną
Blok z napędem elektrycznym steroacutew (rys 71) stanowi alternatywę dla bloku steroacutew
z napędem gazowym Blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
realizuje funkcje zaroacutewno aerodynamicznego jak roacutewnież gazodynamicznego sterowania
pociskiem (napęd hybrydowy) Sterowanie gazodynamiczne trwa przez 07 s od momentu
startu następnie sterowanie przejmuje układ z napędem elektrycznym
Rys 71 Blok steroacutew z napędem elektrycznym
Rys 72 Serwomechanizm elektryczny bloku steroacutew
103
W skład hybrydowego bloku steroacutew wchodzą następujące zespoły
- serwomechanizm (stery silnik elektryczny i przekładnia mechaniczna) rys 72
- prochowy silnik sterujący (PSS) pracujący w początkowej fazie lotu
- nadajnik prędkości kątowych (NPK)
- zespoacuteł destabilizatora
- bateria termiczna
- układ elektroniczny (wzmacniacz przetwornica napięcia)
- złącza elektryczne (do łączenia z GSN i wyrzutnią)
Wprowadzenie do konfiguracji pocisku rakietowego zestawu GROM hybrydowego
bloku sterowania wyeliminuje konieczność stosowania prochowego akumulatora ciśnienia
(PAC) wraz z turbogeneratorem stanowiących pokładowe źroacutedło zasilania aparatury pocisku
Celem badań była ocena rozwiązania konstrukcyjnego hybrydowego bloku steroacutew pod
względem
- poprawności działania modelu bloku steroacutew w trakcie badań stacjonarnych
w warunkach zakładowych
- sprawdzenia parametroacutew technicznych modelu bloku steroacutew
- ustalenia czy blok steroacutew można przeznaczyć do montażu w zespołach wyższego rzędu
pocisku rakietowego GROM
Model bloku steroacutew oceniano na podstawie wymagań dotyczących parametroacutew
funkcjonowania bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
przedstawionych w dokumencie pn bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja
obsługirdquo W ramach przygotowania badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie
i stanowisko SKPM-1
712 Przebieg badań
W trakcie badań modelu bloku steroacutew GROM wykonanego zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano sprawdzenie parametroacutew technicznych na stanowisku SKPM-1
(rys 73) ktoacuterych zakres przedstawiono w punkcie 714
Rys 73 Stanowisko SKPM-1
104
Stanowisko SKPM-1 przeznaczone jest do sprawdzenia regulacji i przeprowadzenia
badań bloku elektromechanicznego steroacutew Badania wykonano zgodnie z wymaganiami oraz
instrukcją bdquoStanowisko kontroli parametroacutew SKPM-1 Instrukcja obsługirdquo Sprawdzenia
wykonywane są przy pomocy programu MPexe zainstalowanego na komputerze
stanowiącym wyposażenie stanowiska
7121 Sprawdzenie montażu elektrycznego
Sprawdzenie połączeń elektrycznych pomiędzy złączami elektrycznymi i łączoacutewką
bloku steroacutew wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie połączenia elektryczne nie powinny posiadać przerw
Rys 74 Wynik pomiaru poprawności montażu elektrycznego bloku steroacutew
Wynik sprawdzenia przedstawiono na rys 74 Kolorem żoacutełtym oznaczono poprawnie
wykonane połączenia elektryczne pomiędzy poszczegoacutelnymi stykami złącz W przypadku
nieprawidłowo wykonanych połączeń elektrycznych oznaczenie ma kolor czerwony
Wynik badania - pozytywny
105
7122 Pomiar maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalny kąt wychylenia steroacutew powinien mieścić się w zakresie od
-(15plusmn05)deg do +(15plusmn05)deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rysunkach 75 76 i 77
Rys 75 Wynik pomiaru maksymalnego kąta wychylenia steroacutew
Rys 76 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część goacuterna)
106
Rys 77 Wycinek wykresu przedstawiającego maksymalne wychylenie steroacutew (część dolna)
Wynik badania ndash negatywny Uzyskane wartości kąta wychylenia steroacutew nie spełniają
wymagania -(15plusmn05)deg i +(15plusmn05)deg (rys 76 i 77)
7123 Pomiar nachylenia charakterystyki bloku steroacutew przesunięcia fazowego
i wzniosu charakterystyki amplitudowej
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymagania
1 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego o amplitudzie
67 V i obciążeniu steroacutew zewnętrznym momentem w zakresie -05 Nm do +05 Nm
charakterystykę amplitudową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 83
Tabela 73
Parametry charakterystyki amplitudowej bloku steroacutew
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesuniecie fazowe deg 10 20 45
2 Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
3 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
Wyniki badania przedstawiono na rys 78
Rys 78 Okno dialogowe z wynikami pomiaru charakterystyk bloku steroacutew
107
Wynik badania - pozytywny
7124 Pomiar wartości przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału
sterującego (000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
Wynik badania przedstawiono na rys 79
Rys 79 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru przesunięcia zerowego położenia steroacutew
Wynik badania ndash negatywny Uzyskana wartość przesunięcia zerowego położenia steroacutew
przekracza wymaganą wartość (rys 79)
7125 Pomiar maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 710
Rys 710 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru maksymalnej prędkości obrotowej steroacutew
Wynik badania - pozytywny
7126 Pomiar błędu statycznego bloku steroacutew
Sprawdzenie wykonano w trybie automatycznym
Wymaganie błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien
wynosić max 15deg
Wynik pomiaru przedstawiono na rys 711
108
Rys 711 Okno dialogowe z wynikiem pomiaru błędu statycznego bloku steroacutew
Wynik badania - pozytywny
713 Wnioski z badań
1 W związku z negatywnym wynikiem badania wg p 7122 zdemontowano blok steroacutew
w celu sprawdzenia przyczyny ograniczenia wychylania steroacutew W przypadku
możliwości usunięcia niezgodności należy przeprowadzić naprawę zespołu Zmiany
uwzględniono w dokumentacji bloku steroacutew
2 Uwzględniając rozbieżności uzyskanych wynikoacutew w stosunku do wymagań podczas
badania zgodnie z p 7124 przeprowadzono regulacje położenia potencjometru
serwomechanizmu
714 Wymagania techniczne na model elektromechaniczny steroacutew do pocisku GROM
1 Maksymalny kat wychylenia steroacutew aerodynamicznych powinien mieścić się w zakresie
od ndash(15 plusmn05)deg do +(15 plusmn05)deg
2 Nachylenie przemiany bloku steroacutew powinno wynosić (15plusmn015)deg V
3 Przesunięcie zerowego położenia steroacutew przy oddziaływaniu sygnału sterującego
(000plusmn001)V powinno wynosić max 05deg
4 Blok steroacutew powinien gwarantować przy oddziaływaniu sygnału sterującego
o amplitudzie 67 V i obciążeniu steroacutew momentem w zakresie od -05 Nm do 05 Nm
charakterystykę częstotliwościową ktoacuterej parametry przedstawiono w tabeli 74
Tabela 74
Częstotliwość Hz 10 15 20
Maksymalne przesunięcie fazowe o 10 20 45
Wznios charakterystyki amplitudowej powinien wynosić max 3 dB
5 Maksymalna prędkość obrotowa steroacutew przy nieobciążonym bloku steroacutew przy
napięciu ze źroacutedła zasilania 24 V powinna wynosić min 2000degs
6 Błąd statyczny bloku steroacutew przy obciążeniu momentem 05 Nm powinien wynosić max
15deg
72 Program badań elektromechanicznego modelu bloku steroacutew
721 Przedmiot badań
109
Program badań dotyczy elektromechanicznego modelu bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew ktoacutery stanowi element przedziału kierowania
w konfiguracji przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM
Celem badań jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu sterowania
gazodynamicznego od prochowego silnika sterującego sprawdzenie czasu osiągniecia
parametroacutew pracy przez baterie BTR-07 sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu baterią BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni
Do badań przygotowano
ndash blok steroacutew elektromechaniczny (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną)
z baterią BTR-07 ndash 2 szt
ndash serwomechanizm (wykonany zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną) ndash 1 szt
ndash ŁPSS ndash 2 szt
ndash ZPSS ndash 2 szt
Szczegoacutełową kompletację wyroboacutew i wyposażenia stanowiskowego przedstawiono
w pkt 7211 7212 7213 7214
Wyroby do badań przygotowały ZM Mesko Ładunki ŁPSS nie powinny posiadać
żadnych wad stwierdzonych metodą rentgenografii i kontrolą wzrokową (nieciągłości masy
paliwa pęknięcia pęcherze wykruszenia inhibitora itp) ktoacutere mogą mieć negatywny wpływ
na charakterystyki balistyki wewnętrznej PSS
ŁPSS i ZPSS przeznaczone do badań przedstawia się wraz z orzeczeniem
potwierdzającym ich jakość
Badania przeprowadzano w trzech etapach
etap I ndash badania serwomechanizmu
etap II ndash badania bloku steroacutew
etap III ndash badanie strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew
7211 Badanie serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Celem badania (Etap I- rys 712) jest określenie poprawności funkcjonowania układu PSS
i synchronizacji sygnałoacutew sterujących rozdzielaczem gazoacutew PSS Założone przy tym
wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus serwomechanizm
minus kadłub z kroacuteccem
minus korpus
minus instalacja sprężonego powietrza umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
110
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym wynosi od -05
Nm do 05 Nm
minus zasilacz do zasilania stanowiska SKPM-1 o napięciu stałym 27plusmn3V Zasilanie bloku
steroacutew realizowane jest ze stanowiska SKPM-1
Rys 712 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
W trakcie badań rejestrowano następujące sygnały pomiarowe
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał o położeniu steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment włączenia zasilania napięciem stałym 27plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p = 43plusmn04 MPa
minus to + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
111
7212 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem z baterii
BTR-07
Celem badania (Etap II rys 713) jest sprawdzenie czasu osiągnięcia parametroacutew pracy
przez baterię BTR-07 oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu baterią BTR-07 Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus bateria BTR-07 powinna uzyskiwać parametry pracy w czasie nie dłuższym niż 09 s
minus napięcie powinno utrzymywać się w przedziale 24-33 V przez czas min 30 s
Rys 713 Schemat badania serwomechanizmu proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew
112
minus instalacja azotowa (lub powietrzna) umożliwiająca zasilenie układu PSS ciśnieniem
p=43plusmn04 MPa przez czas 30 s Zasilanie sprężonym gazem jest realizowane przez
podłączenie do kadłuba na stanowisku St-1222
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania St-1222
minus impuls obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm na
stanowisku zapłonowym baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie
1A) Zapłon baterii ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PAC Zasilanie bloku steroacutew
realizowane jest z baterii BTR-07
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych na stanowisku St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią
minus rejestracja sygnału sterującego podawanego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew elektrycznych
minus to ndash moment aktywacji baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 MPa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
7213 Badanie bloku steroacutew proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Celem badania (Etap II rys 714) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku
steroacutew przy zasilaniu napięciem baterii BTR-07 i działającym układzie sterowania
gazodynamicznego PSS Założone przy tym wymagania to
minus wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego
minus otwieranie dysz PSS przy maksymalnym kącie wychylenia steroacutew zgodnie z fazą
sygnału sterującego
minus czas funkcjonowania bloku steroacutew powinien wynosić min 30 s
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i zapłonnikiem ZPSS
minus stanowisko do badań bloku steroacutew przy zasilaniu gorącym gazem
minus generator sygnału sterującego o następujących parametrach kształt sinusoidalny
amplituda 10V częstotliwość 15Hz Źroacutedłem sygnału sterującego jest stanowisko
SKPM-1 Podczas badania obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do
05 Nm na stanowisku St-1222
minus impuls zapłonowy baterii BTR-07 (parametry czas 01 s napięcie 4V natężenie 1 A)
z obwodu PAC stanowiska St-1222 Zasilanie bloku steroacutew realizowane jest z baterii
BTR- 07
minus impuls zapłonowy zapłonnika PSS o parametrach z obwodu PSS stanowiska St-1222
(prąd zapłonu 06plusmn003A) Zapłon spłonki PSS ze stanowiska St-1222 ndash obwoacuted PSS
113
Rys 714 Schemat blokowy układu do sprawdzania pocisku Grom badanego przy zasilaniu
gorącym gazem
Rejestracja sygnałoacutew pomiarowych ndash stanowisko St-1295
minus rejestracja przebiegu w czasie napięcia wyjściowego z baterii BTR-07 (styki nr 31 (+)
32 (-) gniazda Gn1) (z roacutewnoległą rejestracją na oscyloskopie z pamięcią)
minus rejestracja sygnału sterującego na stery
minus rejestracja sygnału położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus rejestracja sygnału czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Sekwencja aktywacji obwodoacutew
minus to ndash aktywacja baterii BTR-07 ndash obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash aktywacja zapłonnika PSS ndash obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
114
7214 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Celem badania (Etap III rys 715) jest sprawdzenie poprawności funkcjonowania
przedziału kierowania w momencie startu rakiety i wyjścia z wyrzutni Założonym przy tym
wymaganiem jest maksymalne wychylenie steroacutew zgodnie z fazą sygnału sterującego z GSN
w czasie 0-1 s od momentu startu rakiety
Do badań wymagana jest następująca kompletacja pocisku Grom
minus przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - maksymalny sygnał
sterujący po 1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew)
blok steroacutew zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
przedział telemetryczny
makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
silnik startowy
wyrzutnia
minus mechanizm startowy (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną sekwencję od momen-
tu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Parametry wyjściowe (rejestracja sygnałoacutew z pokładu rakiety)
minus kanał podstawowy GSN
minus kanał pomocniczy GSN
minus sygnał sterujący z GSN
minus sygnał z potencjometru PUN bloku steroacutew
minus sygnał z tachometru bloku steroacutew
Uwaga Algorytm startu rakiety ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt 7211
7212 7213 niniejszego programu badań
115
Rys 715 Schemat badania pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
(z przechwyceniem pocisku przy pomocy siatki)
116
722 Metodyka wykonywania badań
7221 Badanie serwomechanizmu ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem
Zespoły do badania (Etap I rys 812) wg P 7211 zamocowano zgodnie
z instrukcją na stanowisku pomiarowym St-1222 oraz wykonać niezbędne połączenia
elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus sterujący na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash włączenie zasilania napięciem stałym 27 plusmn3V ze stanowiska SKPM-1
minus to + minimum 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus t o + minimum 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7222 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu zimnym gazem i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badania (Etap II rys 713) zamontowano na stanowisku pomiarowym
St-1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon
PACrdquo stanowiska St-1222 oraz wykonać połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKMP-1
(w tym zasilanie i sygnał sterujący)
Do stanowiska ST-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus przebieg w czasie napięcia baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontowano obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączono kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie ciśnienia p=43plusmn04 Mpa ze stanowiska St-1222
minus to + 12s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonano zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7223 Badanie bloku steroacutew ndash proacuteba przy zasilaniu gorącym gazem PSS i napięciem
z baterii BTR-07
Blok steroacutew do badań (Etap II rys 714) zamontowano na stanowisku pomiarowym St-
1222 zgodnie z instrukcją Podłączono zapłonnik baterii BTR-07 do obwodu bdquozapłon PACrdquo
stanowiska St-1222 oraz podłączono zapłonnik PSS do obwodu bdquozapłon PSSrdquo stanowiska
St-1222 Stanowisko powinno uwzględniać odstęp czasowy pomiędzy momentem inicjacji
baterii BTR-07 a odpaleniem zapłonnika PSS zgodnie opisaną poniżej sekwencją Następnie
117
wykonano połączenia elektryczne ze stanowiskiem SKPM-1 (w tym zasilanie i sygnał
sterujący)
Do stanowiska St-1295 doprowadzono sygnały pomiarowe
minus napięcie wyjściowe (przebieg w funkcji czasu) baterii BTR-07
minus sygnał sterujący podawany na stery
minus sygnał położenia steroacutew (informacja o wychyleniu steroacutew)
minus sygnał czujnika ciśnienia na wylocie dysz PSS (kontrola otwarcia dysz)
Zamontować obciążenie steroacutew momentem przegubowym od -05 Nm do 05 Nm
Załączyć kolejno obwody elektryczne wg poniższej sekwencji
minus to ndash impuls zapłonu na baterie BTR-07 ndash przez obwoacuted PAC stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash impuls zapłonu na zapłonnik PSS ndash przez obwoacuted PSS stanowiska St-1222
minus to + 12 s ndash podanie sygnału sterującego na stery
Dokonać zapisu elektronicznego zarejestrowanych sygnałoacutew
7224 Badanie pocisku rakietowego z blokiem steroacutew w proacutebie strzelaniem
z wychwyceniem pocisku przy pomocy siatki
Zmontować przeciwlotniczy pocisk rakietowy w wyrzutni o następującej konfiguracji
(Etap III rys 715)
minus GSN ze zmianami w zakresie formy sygnału sterującego blokiem steroacutew
i zachowaniu sekwencji 0-1 s od inicjacji silnika startowego - sygnał maksymalny po
1 s ndash sygnał wg proporcjonalnego wychylania steroacutew
minus blok steroacutew G 1120000M zaelaborowany ładunkiem ŁPSS i ZPSS
minus przedział telemetryczny
minus makieta silnika marszowego z blokiem statecznikoacutew
minus silnik startowy G 1400000
minus wyrzutnia G 2000000
Przygotować do badań pomiaroacutew i rejestracji
minus mechanizm startowy G 4000000 (ze zmianami uwzgledniającymi wydłużoną
sekwencję od momentu podania impulsu na spłonkę baterii BTR-07 i spłonkę silnika
startowego)
minus stanowisko do zdalnego odpalenia pocisku
minus telemetryczne urządzenie odbiorcze
minus rejestrator sygnałoacutew z telemetrii
minus siatka do wychwycenia pocisku
minus kamera (do zdjęć szybkich) do filmowania przebiegu badania
Odpalić pocisk i zarejestrować wyniki badania
Uwaga Algorytm startu pocisku ustalono na podstawie wynikoacutew badań wg pkt
82218222 i 8223 niniejszej metodyki badań
Badania wykonano w trybie badań zgodnym z normą obronną NO-06-A1052005
118
73 Przeciwlotniczy pocisk rakietowy z przedziałem telemetrycznym zaelaborowany
w wyrzutni GROM-M Program badań strzelaniem
Program badań strzelaniem dotyczy rakiety przeciwlotniczej GROM-M wyposażonej
w hybrydowy blok steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychyleniem steroacutew z prze-
działem telemetrycznym zaelaborowany w etatowej wyrzutni Forma i treść niniejszego
programu badań określenia i oznaczenia są zgodne z normami obronnymi od NO-06-
A1012005 do NO-06-A1082005
Celem badań poligonowych była ocena rozwiązania technicznego demonstratora
przeciwlotniczego pocisku rakietowego w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychyleniem seroacutew wyposażonego w przedział telemetryczny (PPRTW)
przeznaczonego do przenośnego przeciwlotniczego zestawu rakietowego (PPZR) GROM-M
pod względem
minus poprawności działania (realizowanie przewidzianych funkcji)
minus sprawdzenia wytrzymałości konstrukcji w badaniach poligonowych strzelaniem
Miejsce badań
Centralny Poligon Wojsk Lądowych Drawsko Pomorskie
Wymagania techniczne
1 Zestaw i demonstrator PPR powinny funkcjonować prawidłowo podczas startu w czasie
lotu do celu i po uderzeniu w cel
minus przy starcie parametry przedstartowe powinny spełniać wymagania określone dla
wydania decyzji o podaniu sygnałoacutew startowych
minus odległość PPR od wyrzutni w chwili zadziałania silnika marszowego - lSM powinna być
nie mniejsza niż 55 m
minus prędkość średnia PPR między 3 s a 4 s lotu - vM powinna być nie mniejsza niż 580 ms
minus po starcie PPR powinien naprowadzać się na cel składowe uchyboacutew w układzie
wspoacutełrzędnych względnych (w płaszczyźnie poprzecznej do wektora prędkości PPR)
w warunkach badań poligonowych powinny mieścić się w obszarach podanych
w kolumnie 4 tabeli 85
minus niedopuszczalne jest rozerwanie silnika marszowego
2 Wyroby przeznaczone do strzelań powinny
minus posiadać orzeczenie potwierdzające zgodność z wymaganiami niniejszego programu
badań
minus przechodzić z wynikiem pozytywnym test na aparaturze kontrolno-pomiarowej (AKP)
RSKP oraz na stanowiskach eksperymentalnych uzyskując ocenę ogoacutelną określającą go
jako wyroacuteb sprawny
3 Wyroby G 1000TZWM powinny spełniać wymagania niniejszego programu badań
G1000TZWM PBS co powinno być potwierdzone odpowiednimi zapisami w orze-
czeniu
4 Wyroby G1000TZWM powinny spełniać wymagania dokumentacji konstrukcyjnej
119
Tabela 75
Uchyby dla warunkoacutew badań poligonowych
Lp Warunki badań
Określenie uchybu według rys 716
Położenie przyjęte za
kryterium trafienia celu
Położenie przyjęte za
kryterium poprawnego
działania pocisku
1 2 3 4
1 Strzelanie do ICP w locie na
kursach zbliżania i oddalania Obszar O1 według rys 816 Obszar O2 według rys 816
2 Strzelanie do celu stacjonarnego
ICR-S (strzelanie wariantowe) Obszar O1 według rys 817 obszar O2 według rys 817
Zasady wykonania badań
Zasady ogoacutelne
minus Wyroby badano zgodnie z zasadami określonymi w niniejszym programie badań oraz
metodyką opracowaną przez instytucję obsługującą ośrodek poligonowy Badania
wykonuje instytucja obsługująca ośrodek poligonowy na terenie ośrodka poligonowego
minus W badaniach poligonowych wyroby poddaje się badaniom w proacutebie strzelaniem Inne
proacuteby polowe wykonuje się według odrębnych programoacutew badań
minus Wyroby do badań strzelaniem skompletowano zgodnie z wymaganiami programu badań
oraz dokumentacją konstrukcyjną
minus W proacutebce pobranej do badań strzelaniem przygotowano 2 sztuki wyroboacutew do proacuteb
z telemetrią montując w miejsce przedziału bojowego przedział telemetryczny
z urządzeniem pomiarowo-nadawczym wg dokumentacji konstrukcyjnej
Zakres badań
Zakres i kolejność proacuteb strzelaniem pociskoacutew na poligonie określa tabela 76
Tabela 76
Zakres i kolejność proacuteb w badaniach poligonowych
Lp Proacuteba
Numer punktu
wymagań
technicznych
warunkoacutew
badań
kryterioacute
w oceny
1 Sprawdzenie stanu dostawy
2 - -
2 Sprawdzenie sprawności technicznej modeli
wyroboacutew na AKP RSKP lub na stanowiskach
eksperymentalnych
-
-
3 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania
(spotkanie)
1 2 21
4 Strzelanie do ICP na kursie oddalania ( pościg)
5 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S
(strzelanie wariantowe)
1 4 41
120
Zestawienie charakterystyk obszaroacutew
ParametrObszar a
x
y (z)
O
O
1
2
2granica obszaru O
1granica obszaru O
a a
centrum indykacji
centrum obszaroacutew
a
a (a )
p
centrum indykacji
z
y
35 m 15 m 23 m
67 m 40 m 60 m
3 m
423 m
x y z xp
x
y
x
z
xy
z
vw
ay
za
granica obszaru O
granica obszaru O
1
2
a) b)
c)
Objaśnienia
x - oś prędkości względnej celu i pocisku (bdquo+rdquondash zgodny ze zwrotem prędkości
celu względem pocisku)
y - oś pionowa
z - oś pozioma
Δx Δy Δz - uchyby w osiach x y z
vw - wektor prędkości względnej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85
ax ay az - poacutełosie elips obszaroacutew rozrzutu w osiach x y z w układzie związanym
z prędkością względną
px - przesunięcie centrum elips w osi x
(∆119961 minus 119953119961)120784
119938119961120784
+∆119962120784
119938119962120784
+∆119963120784
119938119963120784
le 120783
Rys 716 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do celu ruchomego
a) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji) w płaszczyźnie poprzecznej do
prędkości pocisku (względnej) b) widok obszaroacutew w układzie celu (związanym z centrum indykacji)
w płaszczyznach roacutewnoległych do prędkości pocisku (względnej) c) układ wspoacutełrzędnych do
określenia obszaroacutew
121
Objaśnienia
Δy - uchyb w osi pionowej
Δz - uchyb w osi poziomej
O1 - obszar stanowiący roacutewnoważny obrys celu prawdopodobieństwo trafienia
P = 100 (kryterium trafienia)
O2 - obszar dla ktoacuterego prawdopodobieństwo trafienia P = 85 (kryterium
poprawnego działania)
Rys 717 Obszary rozrzutu uchyboacutew stanowiące kryterium oceny demonstratora PPR przy
strzelaniu do ICR-S
Kompletacja wyroboacutew
W badaniach poligonowych strzelaniem poddano proacutebom dwa wyroby z przedziałem
telemetrycznym ndash 2 sztuki
Kompletacja - wyroby z przedziałem telemetrycznym
Wyroby z przedziałem telemetrycznym zostaną skompletowane z następujących zespołoacutew
przedział kierowania (z blokiem steroacutew elektromechanicznym) przedział telemetryczny
silnik marszowy blok statecznikoacutew silnik startowy i wyrzutnia
122
Warunki prowadzenia badań
1 Warunki ogoacutelne
minus Do pomiaru parametroacutew i charakterystyk wyroboacutew stosowano zalegalizowane
przyrządy i aparaturę
minus Wszystkie proacuteby wykonywano w warunkach otoczenia jeśli szczegoacutełowe metodyki nie
stanowią inaczej przy następujących ograniczeniach
prędkość wiatru przyziemnego nie większa niż 25 ms
kąt między kierunkami na słońce i strzelania nie mniejszy niż 25o
natężenie promieniowania od tła ET(KS) nie większe niż 2 microWm2
Warunki normalne określono według normy NO-06-A1052005 punkt 222
minus W czasie proacuteb i sprawdzeń ściśle przestrzegano zasad BHP obowiązujących
w ośrodku poligonowym na stanowiskach badawczych i podczas eksploatacji
aparatury a w szczegoacutelności przepisoacutew dotyczących obchodzenia się z wyrobami
zawierającymi środki pirotechniczne i materiały wybuchowe Szczegoacutelną uwagę
zwroacutecono na ochronę przed oddziaływaniem statycznych ładunkoacutew elektrycznych
W czasie prac nie wymagających bezpośredniego dostępu do stykoacutew złącz (Zł2 i Zł3)
oraz podczas transportu i przechowywania wyroacuteb miał nałożone wszystkie pokrywki
i NBZ lub korek technologiczny Pokrywkę przednią nakładano dopiero po całkowitym
zatrzymaniu się obrotoacutew wirnika żyroskopu
minus Operatorzy obsługujący strzelania byli przeszkoleni zgodnie z obowiązującymi
przepisami i posiadali zezwolenie na prowadzenie strzelania wystawione przez
instytucję wykonującą badania poligonowe
minus W trakcie badań przestrzegano następujących zasad
czas nieprzerwanej pracy układu chłodzenia - 1 minuta przerwa w pracy 5 min
przy włączonym układzie chłodzenia niedopuszczalne jest zamykanie w GSN
zaworu wylotu azotu
minus Azot stosowany przy sprawdzeniach powinien spełniać następujące wymagania
czystość azotu ciekłego nie mniej niż 98 objętości
zawartość cząstek stałych powyżej 5 m - niedopuszczalna
temperatura punktu rosy azotu powinna wynosić nie więcej niż -65C przy ciśnieniu
147 MPa
minus Strzelania rakiety Grom wykonuje się do celoacutew nieruchomych ze stanowiska
stacjonarnego
minus W przypadku strzelania do celu z wysokotemperaturowym źroacutedłem promieniowania
(smugacze) wyłączyno układ selekcji zakłoacuteceń termicznych przez naciśnięcie przycisku
SELEKTOR na klawiaturze MS
minus W badaniach strzelaniem czas od nakłucia NBZ do momentu zejścia pocisku nie
powinien przekraczać 25 s
minus Strzelanie wykonuje się przy użyciu mechanizmu startowego dostosowanego do
wspoacutełpracy z komputerem i umożliwiającego rejestrację parametroacutew przedstartowych
oraz warunkoacutew podania sygnałoacutew startu
minus Natężenie promieniowania od celu tła i zakłoacuteceń rejestrowano przy pomocy przyrządu
123
do mierzenia natężenia promieniowania
2 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 800 - 2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 300 - 600 m
minus prędkość celu w chwili spotkania z pociskiem 150 - 400 ms
minus natężenie promieniowania od celu
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -35oC do -11oC
EC(KS) ge 5 μWm2 przy temperaturze otoczenia od -10oC do +30oC
EC(KS) ge 8 μWm2 przy temperaturze otoczenia od +31oC do +50oC
minus tryb pracy GSN - S (spotkanie - nie naciska się przycisku S-P na wyrzutni)
minus mechanizm startowy MS G 4000000 dostosowany do wspoacutełpracy z komputerem
i zapisu parametroacutew przedstartowych
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy przy odległości do celu 2000divide3000 m
21 Strzelanie do ICP na kursie zbliżania (na spotkanie) ndash kryteria oceny wymagania
wg tabeli 76
3 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg)
minus rodzaj celu ruchomy z promiennikiem
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy lub wysokotemperaturowy
minus parametr celu 1000divide2000 m
minus wysokość celu na torze w chwili startu pocisku 400divide1500 m
minus prędkość celu na parametrze 180divide360 ms
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 40 μWm2
minus tryb pracy GSN P (pościg - nacisnąć przycisk S-P na wyrzutni)
minus rodzaj pracy MS AUTOMAT
minus moment naciśnięcia na język spustowy nie wcześniej niż 1 s po przejściu celu przez
parametr
31 Strzelanie do ICP na kursie oddalania (w pościg) ndash kryteria oceny - wymagania wg
tabeli 76
4 Strzelanie do celu stacjonarnego ICR-S w obecności zakłoacuteceń termicznych (strzelanie
wariantowe)
minus rodzaj celu nieruchomy promiennik z urządzeniem do wyrzucania zakłoacuteceń
termicznych (ICR-S)
minus rodzaj promiennika niskotemperaturowy
minus odległość do celu 1500divide 2000 m
minus wysokość celu nad ziemią 10divide12 m
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) 10 microWm2
124
minus podczas celowania pocisk plotn naprowadzano na cel z goacuternej poacutełsfery
minus tryb pracy GSN S (spotkanie - nie naciskać przycisku S-P na wyrzutni)
minus układ selekcji zakłoacuteceń termicznych WŁĄCZONY (nie wolno nacisnąć przycisku
SELEKTOR na MS)
minus rodzaj pracy MS RĘCZNY
minus moment naciśnięcia języka spustowego do oporu po uchwyceniu celu na 15 s przed
wyrzuceniem pierwszego zakłoacutecenia termicznego
minus charakterystyka zakłoacutecania
zakłoacutecenia termiczne wyrzucano po zejściu pocisku co 1 ndash 15 s
liczba wyrzucanych zakłoacuteceń termicznych 4 szt
stosunek natężenie promieniowania od zakłoacutecenia w stosunku do natężenia celu
powinien spełniać warunek EZ(KS)EC(KS) 8
typ zakłoacuteceń termicznych PPI-26 lub inne roacutewnoważne
41 Strzelanie do celu stacjonarnego w obecności zakłoacuteceń termicznych - kryteria oceny
minus wymagania wg tabeli 76
minus prędkość rakiety podczas trafienia w cel nie mniejsza niż 400 ms
minus wyboacuter celu realnego ignorowanie zakłoacuteceń
Zbieranie i przygotowanie danych z pomiaroacutew
Podczas badań strzelaniem zebrano dane określające następujące charakterystyki lotu
minus kierunkowa odległość do celu jego wysokość i parametr w chwili startu pocisku
minus odległość od stanowiska w chwili zadziałania silnika marszowego
minus czas pracy silnika marszowego
minus prędkość pocisku na torze lotu
minus prędkość kątowa linii wizowania i jej składowe
minus uchyby i ich składowe
minus kierunkowa odległość pocisku i jego wysokość w chwili spotkania z celem
minus kąt między kierunkiem wektora prędkości pocisku i kierunkiem linii wizowania
Na stanowisku startowym zebrano następujące dane do określenia parametroacutew
przedstartowych
minus natężenie promieniowania od celu EC(KS) i od tła ET(KS) podczas lotu pocisku
minus moment uruchomienia NBZ
minus moment osiągnięcia parametroacutew pracy
minus sygnały położenia języka spustowego (rozaretowanie zezwolenie na start)
minus sygnał wyłączenia selektora
minus prędkość kątowa śledzenia od momentu rozaretowania do startu
minus stosunek sygnałoacutew od celu i tła
minus sygnały z KS i KP
minus sygnał namiar
minus sygnał korekcja
minus sygnał aretowania
125
minus moment startu
minus informacja o stanie warunkoacutew startu
minus sygnał z przycisku S-P
Po zakończeniu badań sporządza się sprawozdanie z badań ktoacutere powinno zawierać
zestawienia zebranych danych i wynikoacutew wszystkich wykonanych proacuteb oraz wynik ogoacutelny
badań
Rys 718 Strefy bezpieczeństwa strzelań
74 Badania przedziału kierowania z demonstratorem bloku steroacutew z elektrycznym
proporcjonalnym wychylaniem steroacutew GROM-M
Obiektem badań jest przedział kierowania pocisku Przenośnego Przeciwlotniczego
Zestawu Rakietowego GROM-M wyposażony w demonstrator (model) bloku steroacutew z elek-
trycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
126
Kompletacja pocisku Grom wyznaczonego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt przedziału kierowania wyposażonego w demonstrator
bloku steroacutew elektromechanicznego wykonanego według opracowanej dokumentacji
konstrukcyjnej i 2 szt głowicy samonaprowadzającej GSN przystosowanej do wspoacutełpracy
z ww blokiem steroacutew Konfigurację przedziałoacutew kierowania przedstawiono w tabeli 77
Tabela 77
Konfiguracja przedziałoacutew kierowania przeznaczonych do badań
Lp Nr przedziału kierowania
G 1100000M
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego G 112000M
Nr GSN
G 1110000
Uwagi
1 059M 3 0410-059
2 070M 4 0410-070
Celem badań było
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKD
minus sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych przedziału kierowania na
aparaturze kontrolno-pomiarowej KPA-FKU
Przebieg badań
Do badań zabezpieczono niezbędne wyposażenie i stanowiska KPA-FKD i KPA-FKU
W trakcie badań przedziałoacutew kierowania GROM-M zmontowanych zgodnie z dokumentacją
konstrukcyjną wykonano badania zgodnie z zapisami Warunkoacutew Technicznych ktoacuterych
zakres przedstawiono poniżej
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKD
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcją PK-I1 w zakresie poniższych wymagań
Rys 718 Stanowisko KPA-FKD
127
Pomiar wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartość wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp kanału tachometru
przy ekwatorialnej prędkości kątowej ωe= 0 degs i częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinna zawierać się w granicach plusmn 005
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Pomiar wartości zmiany wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp
Wymaganie zmiana wspoacutełczynnika sygnału pochylenia ΔKp w kanale tachometru przy
zmianie ekwatorialnej prędkości kątowej ωe stanowiska od +120os do -120os i częstotliwości
obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinna wynosić maks 01 przy tym zmiana
wspoacutełczynnika sygnału kursu ΔKp powinna wynosić 06 plusmn 01
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie charakterystyk taktycznych i technicznych na stanowisku KPA-FKU
Sprawdzenie wykonano zgodnie z instrukcja PK-I2 w zakresie poniższych wymagań
Rys 719 Stanowisko KPA-FKU
Rys 720 Przedział kierowania na stanowisku KPA-FKU
128
Sprawdzenie prędkości kątowej śledzenia celu
Wymaganie GSN w zestawie przedziału kierowania przy pracy z zewnętrznego
źroacutedła zasilania i odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza powinna zapewniać
następujące prędkości kątowe śledzenia
minus |ωs| le 4os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 425 μWm2 dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus |ωs| le 12os w zwrocie dodatnim i ujemnym przy kącie namiaru N = +185o
częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz natężeniu napromieniowania
od celu Ec(KS) = 40 μWm2 dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie maksymalnej prędkości kątowej śledzenia celu w obecności zakłoacuteceń
termalnych
Wymaganie moduł prędkości kątowej śledzenia |ωs| przy pracy z zewnętrznego źroacutedła
zasilania odłączonym uzwojeniu zewnętrznym częstościomierza włączonym selektorze
kącie namiaru N = +5o częstotliwości obrotoacutew przedziału kierowania f = 15 Hz powinien
wynosić minimum 4os przy natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) = 10 plusmn 2 μWm2 dla
kursoacutew zbliżania (w systemie S) po przejściu przez pole widzenia czterech imitatoroacutew
zakłoacuteceń jeden za drugim co 03 s w płaszczyźnie śledzenia ze względną prędkością kątową
ω = 1os przy warunku że
119864119911(119870119878)
119864119888(119870119878)= 10 plusmn 2
gdzie
Ez(KS) ndash natężenie napromieniowania od zakłoacutecenia (celu fałszywego)
Przy wyłączonym selektorze powinna nastąpić utrata celu przy obecności zakłoacuteceń
w polu widzenia GSN
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
Sprawdzenie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew kursu Kk i pochylenia Kp
Wymaganie wartości wspoacutełczynnikoacutew sygnałoacutew przy częstotliwości obrotoacutew przedziału
kierowania f = 15 Hz powinny spełniać następujące warunki
a) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn3os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i kącie namiaru N = +185o dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale pochylenia |ΔKp|le 01 ndash przy zmianie kierunku obrotoacutew stanowiska
minus w kanale kursu Kk le 09 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
b) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 075os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm 2 i namiarze N = +185o
minus w kanale kursu Kk = 06 plusmn 015 (Kk dla obliczenia warunku podanego w pkt d) przy
kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
c) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = plusmn 15os natężeniu napromieniowania od celu
Ec(KS) = 40 μWm2 i namiarze N = +185o dla kursoacutew oddalania (w systemie P)
minus w kanale kursu Kk =055 plusmn 015 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo (w prawo)
129
d) przy prędkości kątowej śledzenia GSN ωs = 0os i kącie namiaru N = 30deg dla kursoacutew
zbliżania (w systemie S)
minus wartość modułu fałszywego wspoacutełczynnika sygnału
1198700 = radic1198701198962 + 119870119901
2
powinna wynosić nie więcej niż 23 Kk (wartość wspoacutełczynnika sygnału w kanale kursu
określona w pkt b dla obliczeń)
e) przy prędkości kątowej śledzenia ωs = 0os natężeniu napromieniowania od celu Ec(KS) =
40 μWm2 i namiarze N = 135o oraz braku sygnału zejścia (przy włączonym układzie
sterowania na odcinku początkowym) dla kursoacutew zbliżania (w systemie S)
minus w kanale kursu Kk le 088 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp = 0 plusmn 015
po włączeniu sygnału zejścia (po wyłączeniu układu sterowania na odcinku początko-
wym) w ciągu 05divide30 s od momentu włączenia sygnału zejścia (wyłączenia układu
sterowania na odcinku początkowym)
minus w kanale kursu Kk le 033 przy kierunku obrotoacutew stanowiska w lewo
minus w kanale pochylenia Kp le 033
Wynik pomiaroacutew zgodny z wymaganiami
75 Badania poligonowe przeciwlotniczego pocisku rakietowego GROM-M z demon-
stratorem bloku steroacutew z elektrycznym napędem
Obiekt badań
Obiektem badań jest pocisk przeciwlotniczy GROM-M wyposażony w demonstrator
bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew Pocisk rakietowy
posiada przedział telemetryczny w celu rejestracji parametroacutew pracy podzespołoacutew rakiety
przed startem i na trajektorii lotu
Kompletacja rakiety Grom przedstawionego do badań
Do badań przeznaczono 2 szt pociskoacutew rakietowych w wyrzutni wyposażonych
w demonstrator bloku steroacutew elektromechanicznego i przedział telemetryczny wykonanych
zgodnie z dokumentacją konstrukcyjną Konfiguracje wyroboacutew przedstawiono w tabeli 78
Tabela 78
Konfiguracja wyroboacutew GROM-M przeznaczonych do badań poligonowych
Lp Nr pocisku
G 1000
TZWM
Nr bloku steroacutew elektro-
mechanicznego
G 112000M
Nr GSN
G1110000
Nr
wyrzutni
Nr przedziału
telemetrycznego
1 059M 3 0410-059 1675 P 162011
2 070M 4 0410-070 1837 P 192011
130
Cel badań
Celem badań była ocena rozwiązania technicznego demonstratora przeciwlotniczego
pocisku rakietowego GROM-M w wyrzutni z blokiem steroacutew z elektrycznym proporcjonal-
nym wychylaniem steroacutew pod względem poprawności działania i wytrzymałości konstrukcji
w badaniach strzelaniem
Pociski rakietowe w wyrzutni wyposażone w demonstrator bloku steroacutew z napędem
elektrycznym oraz zawierające pokładowy przedział telemetryczny oceniano na podstawie
wymagań zawartych w programie badań strzelaniem Badania poligonowe przeprowadzono
w Ośrodku Badań Dynamicznych WITU na poligonie CSWL Drawsko Pomorskie
Przebieg badań
W trakcie badań pociskoacutew przeciwlotniczych GROM-M prowadzono strzelania
z zastosowaniem mechanizmu startowego G 4000000 nr produkcyjny 010 w następującej
kolejności
Strzał 1 ndash wyroacuteb nr 059M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym na kursie pościgowym z wyłączonym
selektorem w GSN
Strzał 2 ndash wyroacuteb nr 070M ndash strzelanie do celu poddźwiękowego ICP-89 z wysoko-
temperaturowym nabojem pirotechnicznym (flara) na kursie pościgowym z wyłączo-
nym selektorem w GSN
Wnioski z badań poligonowych
1 Przebieg badań i zarejestrowane wyniki proacuteb strzelaniem wskazują na prawidłowe
funkcjonowanie przedziału kierowania w zakresie pracy steroacutew oraz wypracowania
sygnałoacutew sterujących i poziomu wartości tych sygnałoacutew
2 Pomiary telemetryczne wykazały prawidłowe działanie układu sterowania na
początkowym odcinku lotu tjpodczas pracy prochowego silnika sterującego (PSS)
3 Wyniki pomiaroacutew telemetrycznych na dalszym odcinku lotu wykazały że uzyskano
wzrost prędkości maksymalnej pocisku o 50 ms w pierwszym strzale i 65 ms w drugim
strzale Wzrost prędkości maksymalnej pocisku z badanym blokiem steroacutew z napędem
elektrycznym wynosi 10 w stosunku do pocisku standardowego
131
8 Podsumowanie i wnioski
81 Analiza i ocena wynikoacutew badań oraz weryfikacja technologii wykonania i konstru-
kcji przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
W wyniku analizy wynikoacutew badań parametroacutew użytkowych demonstratora bloku
steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew na stanowisku kontroli
parametroacutew SKPM-1 przeprowadzono demontaż bloku steroacutew w celu jego regulacji i korekty
wykonania elementoacutew Na zdemontowanych podzespołach przeprowadzono prace ktoacuterych
celem było zapewnienie wychylenia steroacutew do skrajnego położenia (skorygowano kształt
korpusu serwomechanizmu i elementoacutew przekładni mechanicznej) oraz regulacji położenia
potencjometru serwomechanizmu podającego sygnał położenia steroacutew (skorygowano
położenie potencjometru względem korpusu serwomechanizmu)
Wykorzystując wyniki badań poligonowych opracowano bdquoAnalizę układu rozdzielacza
PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew rakiety GROM-Mrdquo
Celem analizy było poroacutewnanie nowego układu proporcjonalnego sterowania elektro-
mechanicznego z dotychczasowym układem gazodynamicznego sterowania przerzutowego
(PAC) zachowując w obu wersjach gazodynamiczny układ wspomagania sterowania w po-
cząstkowej fazie lotu (PSS) W analizie podano wymiary konstrukcyjne rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS i wielkość szczelin wypływu gazoacutew przy roacutewnych kątach wychylenia
steroacutew
Na podstawie wynikoacutew badań poligonowych w celu sprawdzenia poprawności
funkcjonowania demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew opracowano program badań pn bdquoBlok steroacutew elektromechaniczny Program badań
modelu GROM-Mrdquo Program badań modelu bloku steroacutew elektromechanicznego obejmuje
swoim zakresem przeprowadzenie badań w trzech etapach
I Badania serwomechanizmu wraz z prochowym silnikiem sterującym (PSS) jako
podzespołoacutew bloku steroacutew
II Badania bloku steroacutew
III Badania strzelaniem pocisku wyposażonego w blok steroacutew elektromechaniczny
Badanie wg etapu I miało na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania układu
prochowego silnika sterującego (PSS) wspoacutełpracującego z serwomechanizmem w warunkach
symulacji jego pracy poprzez zasilanie sprężonym powietrzem
Etap II badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania bloku steroacutew przy
zasilaniu układu PSS sprężonym powietrzem z uruchomionym pokładowym źroacutedłem
zasilania ktoacutere stanowi bateria termiczna oraz sprawdzenie poprawności funkcjonowania
bloku steroacutew przy zasilaniu układu PSS gazami prochowymi pochodzącymi z ładunku PSS
z jednoczesnym uruchomieniem baterii termicznej
Etap III badań miał na celu sprawdzenie poprawności funkcjonowania przedziału
kierowania (GSN z blokiem steroacutew) pocisku przeciwlotniczego w momencie startu rakiety
i wyjścia z wyrzutni w proacutebie strzelaniem
Na podstawie doświadczenia z montażu demonstratora przedziału sterowania
i wynikoacutew prowadzonych badań wprowadzono korektę dokumentacji konstrukcyjnej w zakre-
132
sie wykonania części podzespołoacutew i ich montażu w zespołach wyższego rzędu
Wprowadzone zmiany dotyczą
układu rozdzielacza gazoacutew prochowych i zespołu dysz PSS
wykonania elementoacutew serwomechanizmu takich jak korpus goleń elementy przekładni
mechanicznej
montażu wzmacniacza tachometru w obudowie bloku steroacutew
82 Analiza układu rozdzielacza PSS bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym
wychylaniem steroacutew
Analizę przeprowadzono posiłkując się opracowanie ZEK WAT [43] W opracowaniu
przedstawiono analizę wymiarową konstrukcji elementoacutew rozdzielacza prochowego silnika
sterującego (PSS) oraz wspoacutełpracę ww elementoacutew
W tabeli 81 przedstawiono zakres zasadniczych zmian w układzie rozdzielacza gazoacutew
prochowych PSS tj w korpusie serwomechanizmu i tulejce rozdzielacza elektromecha-
nicznego bloku steroacutew
W tabeli 82 przedstawiono schemat wspoacutełpracy elementoacutew rozdzielacza gazoacutew PSS
w oparciu o korpus serwomechanizmu i tulejkę elektromechanicznego bloku steroacutew oraz
poroacutewnano z analogicznie wspoacutełpracującymi elementami w bloku steroacutew pierwotnym
W analizie posłużono się charakterystycznymi wartościami kąta wychylenia steroacutew
przedstawionymi w opracowaniu [43] Analizę przeprowadzono dla wymiaroacutew nominalnych
obu elementoacutew
Tabela 81
Poroacutewnanie wymiaroacutew rozdzielacza PPS bloku steroacutew elektromechanicznego
133
Tabela 82
Analiza pracy rozdzielacza PPS bloku steroacutew (dla wymiaroacutew nominalnych)
Jak wynika z analizy przedstawionej w tabeli 82 w układzie rozdzielacza PSS przed
zmianami konstrukcyjnymi szerokość otworu wypływu gazoacutew prochowych wynosi 0246
mm a po zmianach ten sam wymiar ma wartość 062 mm w każdym z otworoacutew rozdzielacza
gazoacutew PSS przy zerowym kącie wychylenia steroacutew (w rozwiązaniu konstrukcyjnym
pierwotnego bloku steroacutew szerokość tego otworu wynosi 0587 mm) W kolejnych fazach
wychylenia steroacutew szerokość otworu wylotowego gazoacutew PSS odpowiednio wzrasta
w stosunku do rozwiązania przed zmianami
Minimalny luz w rozdzielaczu gazu PSS określany w opracowaniu [18] jako minimalna
szczelina przewidziana konstrukcyjnie wynoszący 005 mm a maksymalnie 0076 mm
w pierwotnym bloku steroacutew wynika z tolerancji pasowania tulejki rozdzielającej gaz i otworu
w obudowie siłownika Analogiczny luz wynikający z pasowania tych samych elementoacutew
w bloku steroacutew elektromechanicznym wynosi minimum 0006 mm i maksymalnie 0035 mm
134
83 WNIOSKI KOŃCOWE
Przedmiotem rozprawy było rozwiązanie zagadnienia sterowania proporcjonalnego
przenośnym przeciwlotniczym zestawem rakietowym GROM-M polegającym na płynnym
wychylaniu się steroacutew w odpowiednim kierunku w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej Zastosowanie takiego rozwiązania w układach napędu steroacutew eliminuje dotychczas
stosowane sterowanie jednokanałowe w postaci steroacutew przerzutowych
Realizując cel rozprawy wykonano
analizę wspoacutełczesnych zestawoacutew przeciwlotniczych bardzo kroacutetkiego zasięgu wykorzy-
stywane w nich systemy sterowania rodzaje napędoacutew steroacutew oraz stosowane metody
naprowadzania
opracowanie modelu matematycznego dynamiki lotu lekkiej rakiety przeciwlotniczej
sterowanej proporcjonalnie oraz sterami przerzutowym
analizę i optymalizację rozwiązań technicznych i konstrukcyjnych przedziału sterowania
z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
opracowanie modelu matematycznego i metody kontroli parametroacutew przedziału sterowania
z napędem elektrycznym
opracowanie demonstratora bloku steroacutew z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem
steroacutew
opracowanie i wykonanie stanowisk badawczych do badań demonstratora technologii
przedziału sterowania z elektrycznym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew
Z rezultatoacutew przeprowadzonych prac badawczych wynikają następujące wnioski
1 Przedstawione w rozprawie doktorskiej wyniki badań demonstratora bloku steroacutew z elektrycz-
nym proporcjonalnym wychylaniem steroacutew potwierdziły celowość jego konstrukcji i budowy
a także prawidłowość kierunku rozwoju pocisku przeciwlotniczego klasy MANPADS
2 Przeprowadzone badania poligonowe wykazały że pocisk przeciwlotniczy GROM
z elektrycznym napędem steroacutew uzyskał większą o 10 prędkość maksymalną w stosunku do
pocisku standardowego co zwiększa strefę rażenia zestawu przeciwlotniczego GROM
3 Zastąpienie układu przerzucania steroacutew w położenia skrajne w dotychczasowym bloku
sterowania pocisku GROM elektrycznym układem sterowania pozwoliła usunąć dodatkową
akustyczną składową zakłoacuteceń wnoszoną ruchami steroacutew w obwoacuted kierowania koordynatorem
głowicy samonaprowadzającej co skutkuje poprawą dokładności naprowadzania pocisku
GROM na cel powietrzny
4 Poroacutewnanie dotychczasowego sterowania przerzutowego w pocisku GROM z zaproponowa-
nym w rozprawie płynnym wychylaniem steroacutew w zależności od potrzebnej wartości siły
sterującej wykazało przewagę nowego rozwiązania technicznego pod względem uzyskanych
parametroacutew bojowych poboru mocy elektrycznej i niezawodności pracy
135
LITERATURA
[1]
Tamberg S Tendencje rozwojowe przenośnych przeciwlotniczych zestawoacutew
rakietowych Materiały VI Międzynarodowej Konferencji Uzbrojeniowej
bdquoNaukowe aspekty techniki uzbrojeniardquo Waplewo 2006
[2] Maślanka S Przeciwlotnicze zestawy rakietowe a zagrożenie powietrzne
Przegląd Sił Powietrznych maj 2008 r
[3]
Sienicki K Podciechowski M Przeciwlotnicze zestawy rakietowe bliskiego
i średniego zasięgu Nowoczesne technologie systemoacutew uzbrojenia ndash monografia
pod redakcją gen prof Z Mierczyka WAT 2010 s 429divide445
[4]
Noga J Motyl K Zygmunt B Sienicki K Puzewicz Z Blaim Z Analiza
możliwości niszczenia pociskoacutew manewrujących przez zestawy MANPADS
rozdział w monografii pt Wyzwania i rozwoacutej obrony powietrznej
Rzeczypospolitej Polskiej ndash obronność RP XXI wieku Wydawnictwo Akademii
Sztuki Wojennej Rembertoacutew 2018 str 265divide294
[5] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz I NTW
1199
[6] Kiński A Sowieckie przeciwlotnicze przenośne zestawy rakietowe cz II NTW
1299
[7]
Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy 9K32M (Strzała-2M) Opis
i użytkowanie Ministerstwo Obrony Narodowej Szefostwo Służby Uzbrojenia
i Elektroniki Warszawa 1975
[8] 9К32М ЗРК Стрела-2М Переносной зенитный комплекс Стрела-2М
(9К32М)
[9] 9К34 ЗРК Стрела-3 Памятка стрелку изделия 9К34rdquo 1977
[10] httpenwikipediaorgwiki9K38_Igla
[11] Акулов В И Байдаков А Г Васильев bdquoТехническая подготовка командира
взвода пзрк 9К38 laquoИглаraquo ИЕrdquo Томском 2011
[12] httpwwwkbmruenproductionpzrk362html dostęp 2019-04-03
[13] Cieślikowska M Moskalewicz M Nowe technologie w zestawie
przeciwlotniczym Grom Raport WTO 999
[14] Przenośny przeciwlotniczy zestaw rakietowy GROM Instrukcja Cz 1 Budowa
i użytkowanie zestawu Dowoacutedztwo Wojsk Lądowych Warszawa 2009
[15] httpplwikipediaorgwikiGrom_(przeciwlotniczy_zestaw_rakietowy)
[16] httpenwikipediaorgwikiMan-portable_air-defense_systems
[17]
Noga J Motyl K Makowski M Zygmunt B Puzewicz Z A Concept for
Striking Range Improvement of the GROMPIORUN Man-Portable Air-Defence
System Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 1(27) 2017 s 55divide70
[18]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Koncepcja zmian
parametroacutew balistycznych PPZR Grom do zwalczania pociskoacutew manewrujących
Problemy Mechatroniki Vol 8 nr 4(30) 2017 s 111divide122
136
[19]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Problemy wykrywania
i zwalczania pociskoacutew manewrujących typu Cruise Konferencja Naukowo-
Techniczna Radiolokacji Konferencja Urządzenia i Systemy Radiolokacyjne
14divide16112017
[20]
Noga J Motyl K Sienicki K Zygmunt B Puzewicz Z Interception and
combat of cruise missles by GROM MANPADS Proceedings of SPIE (Society of
photo-optical instrumentation engineers) Vol 10715 2018 s 6 ISBN
9781510619968
[21] httpwwwarmy-technologycomprojectsmistral-missile
[22] httpwwweliteukforcesinfoweaponsjavelin dostęp 2019-04-03
[23] httpzonwarrugranatometpzrkJavelinhtml dostęp 2019-04-03
[24] httpenwikipediaorgwikiFIM-92_Stinger
[25] httpwwwmilitary-quotescomforumswedish-rbs-70-missile-drawings-
t20753html dostęp 2019-04-03
[26] aquellasarmasdeguerrawordpresscom20111217el-misil-blowpipe-britanico
dostęp 2019-04-03
[27] httpzonwarrugranatometpzrkStarstreakhtml dostęp 2019-04-03
[28] httpwwwthinkdefencecoukuk-complex-weaponsstarstreak-high-velocity-
missile-hvm dostęp 2019-04-03
[29] Демидов В П Кутыев Н С Управление зенитными ракеами Военное
Издательство Москва 1989
[30] Дмитриевский A A Баллистика и навигация ракет Машиностроение
Москва 1985
[31] Лебедевм A A Чернобровкин Л С Динамика полета Машиностроение
Москва 1973
[32]
Vogt R Głębocki R Jednokanałowy nieciągły w działaniu system
naprowadzania obiektu latającego do celu VIII Ogoacutelnopolska Konferencja
bdquoMechanika w lotnictwierdquo Warszawa 1998
[33] Коростелев О П Теоретические основы проектирования ствольных
управляемых ракет Киев Издателъство Defence Express Library 2007
[34] Dmitrijewskij A A Ballistika i nawigacija rakiet Maszinostrojenije Moskwa
1985
[35] Vogt R Sterowanie statkoacutew powietrznych Wydawnictwo Politechniki Warszaw-
skiej Warszawa 1987
[36] Koruba Z Osiecki J W Budowa dynamika i nawigacja wybranych broni
precyzyjnego rażenia Wydawnictwo Politechniki Świętokrzyskiej Kielce 2006
[37] Derek A Systemy sterowania rakiet WAT Warszawa 1979
[38]
Vogt R Głębocki R Dynamika lotu przy nieciągłych impulsowych wymu-
szeniach sterujących VII Ogoacutelnopolska Konferencja bdquoMechanika w lotnictwierdquo
Warszawa 1996
[39] Głębocki R Dynamika impulsowego naprowadzania małych obiektoacutew przy
pomocy rakietowych silnikoacutew korekcyjnych Rozprawa doktorska Politechnika
137
Warszawska MEiL Warszawa 2000
[40] Głębocki R Vogt R Systemy sterowania lotem bomb i pociskoacutew inteligentnych
Automation 2009 Pomiary Automatyka Robotyka 22019 s 667divide676
[41] McCorkle WC Future missile system trends (US) and their impact on aero-
dynamic technology RTO NATO publication 2008
[42]
Gapiński D Krzysztofik I Koruba Z Multi-channel passive short-range anti-
aircraft defence system Mechanical Systems and Signal Processing 98 2018 s
802-815
[43]
Opracowanie ZEK WAT Pomiary telemetryczne rakiet z modelami silnikoacutew
marszowych i modelami blokoacutew sterowania z układem elektrycznym propor-
cjonalnego wychylania steroacutew Praca zbiorowa pod red J Nogi 2012
- 1_Wstęp_20_09_2019
- 2_Część teoretyczna_20_09_2019
- 3_Część konstrukcyjno_technologiczna_20_09_2019
- 4_Część eksperymentalna_20_09_2019
- 5_Podsumowanie_20_09_2019
- 6_Literatura_20_09_2019
-