autor: Katarzyna Jakubek kl. II „c”

Anoreksja, czyli jadłowstręt psychiczny, jest to choroba o podłożu psychicznym. Objawia się silną obawą przed utyciem prowadzącą do unikania jedzenia. Osoby chore postrzegają siebie jako dużo grubsze i brzydsze niż są w rzeczywistości, nierzadko czują wstręt do swojego ciała i mają zaniżone poczucie własnej wartości. Często też stwierdzają, że są syte, zanim zaczną jeść.

brak apetytu i niepohamowany wstręt do jedzenia silny lęk przed przybraniem na wadze lub otyłością wskaźnik BMI jest równy lub mniejszy od 17,5 nadmiernie intensywne ćwiczenia fizyczne mające poprawić figurę u kobiet często następuje zatrzymanie miesiączki lub różne inne

zaburzenia cyklu menstruacyjnego, zmiany wielkości jajników, macicy i cech śluzówki pochwy

odsuwanie się od innych, tracenie przyjaciół zaburzenia układu trawiennego zanik tkanki tłuszczowej i masy mięśniowej zmiany w układzie kostnym, osteoporoza wraz z rozwojem choroby charakterystyczna jest coraz większa

drażliwość, trudno jest porozmawiać z osobą chorą

Kłopoty w domu - zbyt duże wymagania ze strony rodziców, zaburzenia poczucia tożsamości, negatywne myślenie i postrzeganie siebie, nadmierny perfekcjonizm.

Lęk przed "dorosłością" - część kobiet cierpiących z powodu anoreksji boi się dojrzałości fizycznej i psychicznej. W wyniku unikania jedzenia sylwetka pozostaje podobna do dziecka przed okresem pokwitania, miesiączka nie pojawia się lub zanika.

Niezadowolenie z figury - prowadzi do obsesyjnego myślenia o jedzeniu i strachu przed przybraniem na wadze, co powoduje stosowanie diet odchudzających zwiększających ryzyko zaburzeń jedzenia.

Niska samoocena i brak wiary w siebie - osoby chore są solidne, koncentrują się na nauce, cechuje je duża potrzeba sukcesu, ale także niepewność, lęk przed niepowodzeniami, nadmierny krytycyzm wobec siebie.

zaburzenia czynności wielu narządów i układów infekcje zagrożenia życia samobójstwa zakłócenia biochemiczne organizmu

Psychoterapia- terapia indywidualna- terapia grupowa- terapia rodzinna

Leczenie szpitalneNietypowe formy leczenia: leczenie hipnozą, technika

Alexandra, farmakoterapia

Bulimia, podobnie jak anoreksja jest chorobą o podłożu psychicznym. Są to okresowe napady żarłoczności z utratą kontroli nad ilością spożywanych pokarmów - są to ataki przymusu jedzenia, nad którymi chory nie potrafi zapanować. Cierpiący na bulimię czują się głodni nawet bezpośrednio po jedzeniu. Bulimia jest tez czasem określana jako wilczy głód, wilczy apetyt.

Bulimia, podobnie jak anoreksja, zwykle zaczyna się od niezadowolenia ze swojego wyglądu oraz obawami co do własnych wymiarów i wagi.

przewlekle podniesiony poziom hormonów stresu

zaburzenia poziomu greliny, hormonu odpowiedzialnego m.in. za odczuwanie głodu i szybkość metabolizmu

niska samoocena i brak akceptacji ze strony rówieśników

podłoże genetyczne

Odchudzanie się i stosowanie coraz to bardziej restrykcyjnych ograniczeń.

Osoby chore traktują jedzenie jako przyjemność, na którą nie mogą sobie pozwolić.

Silna wola czasem słabnie i bulimicy doznają nagłych ataków głodu, w czasie których pochłaniają dosłownie wszystko.Ogromne porcje jedzenia składają się z różnorodnych, często niezdrowych produktów.

Kiedy łaknienie zostanie zaspokojone, najczęściej pojawia się poczucie winy, które prowadzi do zwracania pokarmu poprzez wymuszanie wymiotów lub przyjmowanie środków przeczyszczających.

niepokój, utrudnienie kontaktu ze znajomymi i rodziną, depresja

zmęczenie, ospałość i zły nastrójodwodnienia, zgagi, choroby dziąseł i zębów,

awitaminoza lub zaburzenia pracy sercaosłabienia mięśni, zaburzenia pracy jelit i

nerek oraz napady padaczkowe

Terapia poznawczo-behawioralnaTerapia interpersonalnaTerapia rodzinyTerapia psychodynamicznaPodejście zintegrowaneTerapia wg modelu Maudsley

Źródła: - www.abcanoreksja.pl-www.bulimia.mam-efke.pl- www.bulimia.net.pl-www.anoreksja.org-www.anoreksja.net