ADSUM 182

ADSUM

VADEMECUM LITURGICZNO – DUSZPASTERSKIE Parafii Św. Jerzego, męczennika i Podwyższenia Krzyża Św.

we Wrocławiu – Brochowie NIEDZIELA

MIŁOSIERDZIA BOŻEGO Nr 182. * 07. kwietnia 2013 r. * Rok V.

BYĆ

SOLA

ZIEMI !

Pan mój

i Bóg mój!

WYDAWCA VADEMECUM: ADSUM Parafia pw. św. Jerzego, męczennika

i Podwyższenia Krzyża Świętego

ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW

Tel. 713 – 433 – 521

Konto: PKO BP 52 1020 5226 0000 6102 0311 4345 Informujemy, że przybliżone koszty egzemplarza ADSUM wynoszą ok. 3 zł.

Dziękujemy jednocześnie za wszelkie ofiary na FUNDUSZ WYDAWNICZY.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Prosimy o pomoc dla posługiwania

Parafialnej Świetlicy Środowiskowej Duszpasterstwo Rzymsko-Katolickiej

Parafii pw. św. Jerzego

ul. Biegła 3; 52-115 WROCŁAW – BROCHÓW

Konto: BS 64 9575 0004 0046 6499 2000 0010

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * NASI PARTNERZY i PRZYJACIELE MEDIALNI

NIEDZIELNY

}

Komentarze liturgiczne za „Ewangelia 2013”; Autor: Ks. Maciej WAROWNY => Edycja Świętego Pawła

oraz Miesięcznikiem „ŻYWE SŁOWO” => Wydawnictwo eSPe w Krakowie.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

DYŻUR W KANCELARII PARAFIALNEJ 1. => czwartek w godzinach od 16.00 do 17.30; 2. => sobota w godzinach od 8.00 do 10.00; 3. => zawsze, w sprawach pilnych (wezwanie do chorego lub pogrzeb); 4. => w uroczystości przypadające w dni dyżuru, tj. w czwartek lub

w sobotę, kancelaria parafialna nieczynna!

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE !

1. Sakrament Chrztu św. – jeśli nie liczyć zagrożenia śmiercią – udzielany

jest podczas Mszy św. o godz. 12.00, w ostatnią niedzielę miesiąca;

2. Rodziców oraz chrzestnych obowiązuje udział w katechezie przed-

chrzcielnej odbywającej się zwykle w czwartek przed ostatnią niedzielą miesiąca o godz. 18.00 lub o 18.30 - informacja w bieżących ogłoszeniach;

3. Chrzestni spoza Parafii winni dostarczyć ZGODĘ NA PEŁNIENIE PO-

SŁUGI chrzestnych wydaną przez Księdza proboszcza własnej Parafii.

UWAGA! Nie jest to równoznaczne ze świadectwem bierzmowania;

PORZĄDEK MSZY ŚWIĘTYCH 1. w dni powszednie, Msze św. sprawowane są o godz.: 7.00 i 18.00;

2. w uroczystości i święta przypadające w dni powszednie

Msze św. sprawowane są o godz.: 7.00; 9.00; (16.30); i o 18.00;

3. niedzielne Msze św. sprawowane są:

wigilijna, w sobotę o 18.00 oraz o 19.00 w kaplicy szpitalnej;

w niedzielę zaś o 7.30; 9.00; 10.30; 12.00- suma oraz o 18.00; i 20.00;

INNE => WAŻNE! 1. Czuwanie różańcowe: kwadrans przed poranną i wieczorną Mszą św.;

2. Dzień Miłosierdzia Bożego: trzeci piątek każdego miesiąca;

3. Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy: środa o godz. 18.00;

4. Parafialny Dzień Świętości Życia: 25. lub 26. dzień każdego miesiąca;

5. Dzień Skupienia wszystkich Wspólnot Pobożnych: 1. sobota m-ca: 7.30 - 9.00;

6. Parafialny Dzień chorych i służby Zdrowia: 23. dzień każdego miesiąca;

7. Comiesięczna Msza św. wypominkowa: ostatni piątek miesiąca o godz. 18.00;

OKAZJA DO SPOWIEDZI ŚW. 1. w dni powszednie, zwykle ok. 15 min. przed Mszą św. o godz. 7.00 i 18.00;

2. w uroczystości i święta podczas Mszy św.;

3. w pierwszy czwartek i piątek miesiąca od 17.30 do 18.00;

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

CODZIENNA ADORACJA

NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU

KAPLICA ADORACJI

1. etap => 7.30 – 9.00

2. etap => 15.00 – 17.30

15.00 => Koronka

do Miłosierdzia Bożego

POGOTOWIE EUCHARYSTYCZNE

Zainteresowanych posługą Szafarzy Nadzwyczajnych Komunii św., pro-

simy o telefoniczne zgłoszenie – najpóźniej na dwie godziny przed Mszą św.

w danym dniu – pod jeden z podanych niżej numerów telefonu:

P. Adam => Tel. 720 – 578 – 253

Rejony:

16., i 17. =>

BIEŃKOWICE: Arabska; Marsowa; Palestyńska; Sadowa; Wesołowskiego; Boiskowa; Bukszpanowa; Jemeńska; Jordańska; Lisia; 50. Bohaterów;

Ziemniaczana; BROCHÓW: Mościckiego: 45. - 51;

P. Henryk => Tel. 604 – 170 – 625

Rejony:

11., 12. i 13. =>

Aleja Róż; Bengalska; Mandżurska; Mościckiego: 45.; Piwniczna;

Plac Indyjski; Społeczna; Tybetańska;

P. Jan => Tel. 509 – 689 – 099

Rejony:

15., i 18. =>

IWINY: Brochowska: 5A. - 25., 4B. – 22.; Bukszpanowa; Kwiatowa; Makowa; Morelowa; Ogrodowa; Polna; Spokojna; Wiosenna;

BROCHÓW: Filipińska; Koreańska: 53. - 89., 62A. – 68.;

P. Krzysztof => Tel. 505 – 515 – 221

Rejony:

10., 14., i 15. =>

Chmurna; Iracka; Koreańska: 1. – 51. 2. – 60A.; Nepalska; Perska;

Woskowa;

P. Krzysztof => Tel. 503 – 526 – 898

Rejony:

7., 8., 9., =>

Afgańska; Birmańska; Centralna: 15. – 21A.; Chińska; Mościckiego: 36. – 44.; Plac Mongolski; Polna; Pakistańska; 3. Maja; Tatarska; Wietnamska;

P. Mateusz => Tel. 788 – 805 – 251

Rejony:

2., 3., i 4., =>

Cedrowa; Brochowska; Leonarda da Vinci; Mościckiego: 1. – 35.; Pionierów;

Syjamska; Topolowa; Wileńska;

P. Piotr => Tel. 795 – 553 – 235

Rejony:

4., 5., i 6. =>

Osiedla: PARKOWE i GRAFITOWE; Biegła; Centralna: 1. – 11A., 22. – 36.;

Japońska; Laotańska; ul. Semaforowa; Warszawska; Węgierska; Wiaduktowa;

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Katechizm Kościoła Katolickiego

Wierzę w…

Katecheza 7. WYZNANIE WIARY ?

Natchnienie Pisma Świętego

1. Gdy mówimy o natchnieniu, mamy najczęściej na myśli poetę albo też ko-goś, kto pod wpływem jakiejś nadnaturalnej mocy przepowiada przyszłość (szcze-gólnym przypadkiem jest tu wieszcz – „natchniony poeta”, „poeta prorok”). Jedna z definicji „natchnienia”, którą podaje słownik języka polskiego, to „myśl, pobudka, podnieta, idea, pomysł zaczerpnięte skądś, powstałe pod czyimś wpływem albo pod wpływem czegoś, pobudzające kogoś do działania”. Te znane pojęcia mogą z jednej strony pomagać nam w rozumieniu, czym jest natchnienie Pisma Świętego,

z drugiej zaś – przeszkadzać. Pomagać – bo pokazują że natchnienie pochodzi z jakiegoś zewnętrznego źródła, niezależnego od tego, kto zapisuje natchnione słowa; przeszkadzać – bo zdaje się czynić z piszącego jedynie bierne, bezwolne narzędzie.

2. Co oznacza, że księgi Pisma Świętego są natchnione? Najogólniej rzecz biorąc, oznacza to, że ich autorem jest Bóg. Katechizm Kościoła Katolickiego powtarza za Konstytucją o Objawieniu Soboru Watykańskiego II: „Święta Matka

Kościół uważa, na podstawie wiary apostolskiej, księgi tak Starego, jak Nowe-go Testamentu w całości, ze wszystkimi ich częściami za święte i kanoniczne,

dlatego że spisane pod natchnieniem Ducha Świętego, Boga mają za autora i jako takie zostały Kościołowi przekazane” (KKK 105).

Jeśli Bóg jest autorem Biblii, to znaczy, że miał On wpływ na wydarzenia, któ-re opisują poszczególne księgi, wybrał i przygotował ludzi, którzy o tych wydarze-niach opowiadali, a w ostatnim etapie wpływał na wolę i rozum tych, którzy święte księgi spisywali. Nie oznacza to jednak, że ich wola i rozum były wyłączone, tak, że spisywali księgi „automatycznie”, niejako „pod dyktando”. Używali oni bowiem wie-dzy, jaką dysponowali, i własnych zdolności literackich. „Do sporządzenia ksiąg świętych Bóg wybrał ludzi, którymi posłużył się jako używającymi swoich zdolności i sił, by dzięki Jego działaniu w nich i przez nich oni sami jako prawdziwi autorzy przekazali na piśmie to wszystko, i tylko to, czego On chciał” (KKK 106).

3. Z tego, że to Bóg jest autorem Biblii wynikają jej przymioty: świętość i nieomylność (prawdziwość). Krytycy zarzucają Biblii, że niekiedy ukazywane są w niej sceny niemoralne, grzechy. Zatem według nich albo Biblii daleko do świętości, albo przynajmniej niektórym jej częściom trzeba odmówić natchnienia. Świętość Biblii nie oznacza jednak, że nie ma w niej scen opisujących grzech człowieka, ale że Biblia nigdy grzechu nie pochwala. Nie należy też traktować Pisma Świętego jako podręcznika wiadomości geograficznych czy przyrodniczych (choć i takie dane się w nim znajdują), lecz jako księgę zbawienia. Dlatego Katechizm wyjaśnia, iż „należy

uznawać, że Biblia w sposób pewny, wiernie i bez błędu uczy prawdy, jaka z woli Bożej miała być przez Pismo Święte utrwalona dla naszego zbawienia” (KKK 107).

„W Piśmie Świętym – stwierdza dalej Katechizm - Bóg mówi do człowieka na sposób ludzki. Aby dobrze interpretować Pismo Święte, trzeba więc zwracać uwagę na to, co autorzy ludzcy rzeczywiście zamierzali powiedzieć i co Bóg chciał

nam ukazać przez ich słowa” (KKK 109). Podczas czytania Biblii powinniśmy zatem uwzględnić okoliczności kultury i czasu, w którym powstawały poszczególne księgi. Powinniśmy nadto znać ich rodzaje literackie, a także przyjęte w czasach, gdy po-wstawały, sposoby myślenia, mówienia i opowiadania (KKK 110). Musimy także zwracać uwagę na treść i jedność całego Pisma Świętego, czytać je w „żywej tradycji całego Kościoła” oraz uwzględniać tzw. analogię wiary, czyli spójność prawd obja-wionych między sobą, gdyż Bóg, który jest autorem Biblii i który objawił nam prawdy wiary, nie może przeczyć sam sobie (KKK 111-114).

Czy mam w domu Pismo Święte? Jak często do niego zaglądam? Czy traktuję je jako skierowane do mnie natchnione Słowo Boże, czy jak każdą inną książkę?

4. Zapamiętajmy: Księgi Pisma Świętego są natchnione, to znaczy, że ich autorem jest Bóg. Z tego faktu wynikają dwa przymioty Biblii: świętość (to znaczy, że nie naucza ona rzeczy niemoralnych) oraz nieomylność (to znaczy,

że podaje prawdę, potrzebną człowiekowi do zbawienia). Ponieważ słowo Boże zostało nam przekazane „na sposób ludzki”, dlatego

aby dobrze je zrozumieć, należy z jednej strony czytać je z wiarą, a z drugiej stale pogłębiać swoją wiedzę biblijną.

Ks. Tomasz Opaliński

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Rozważanie Duszpasterskie

Obrzędy wstępne: „Panie, zmiłuj się… ”

Wspólnym śpiewem: „Panie, zmiłuj się nad nami…” cała wspólnota zgro-madzona na Mszy św. uwielbia obecnego pośród niej Chrystusa. Od początku celebracji Eucharystii jesteśmy świadomi, że stajemy wobec wielkiego misterium

obecności Boga, którego celem jest zbawienie człowieka oraz włączenie go w wielkie dzieła zbawcze dokonane przez Jezusa. Z drugiej strony, przez akt pokutny czło-wiek uznając prawdę o sobie i swojej grzeszności ma świadomość, że jest niegodny uczestniczyć w Bożych tajemnicach. Z takim przekonaniem każdy uczestnik Mszy

św. uwielbia Chrystusa śpiewając „Panie, zmiłuj się nad nami…”. Śpiew: Kyrie, eleison („Panie, zmiłuj się nad nami…”) tkwi korzeniami w świec-

kich i religijnych zwyczajach przedchrześcijańskich. W starożytności czciciele „Nie-zwyciężonego Słońca”, wznosili ten okrzyk każdego ranka na cześć wschodzącego słońca. Natomiast w starożytnym Rzymie Kyrie eleison wołano na cześć nowego władcy, cesarza oraz by uczcić dowódcę wracającego ze zwycięskiej wojny. W po-chodzie zwycięskiego wodza na Kapitol kroczyli senatorowie, urzędnicy, niesiono maski i figury przedstawiające pojmanych wrogów. Wódz wjeżdżał na rydwanie zaprzężonym w cztery białe konie, w uroczystym stroju, w wieńcu laurowym trzy-mając w ręku berło. Podczas tego uroczystego pochodu zgromadzony lud rzymski wznosił okrzyki, pozdrawiając zwycięzcę Kyrie eleison. Wołanie to oznaczało „Niech żyje król, niech żyje na wieki”. Ponadto okrzykiem tym wyrażano podziw i uwielbie-nie dla władcy oraz uznawano i podziwiano jego potęgę i moc. Lud jakby oddawał

się w niewolę zwycięskiemu wodzowi, czy nowemu cesarzowi. Tylko pod ich opieką czuł się bezpieczny. W tym kontekście można powiedzieć, że okrzyk: „Panie, zmiłuj się nad nami…” był jednocześnie prośbą o miłosierdzie i o opiekę.

Dla chrześcijan zwycięskim wodzem, władcą i słońcem jest Chrystus. Prze-jęto, więc ten okrzyk, aby uwielbiać obecnego we Mszy św. zmartwychwstałego Chrystusa, aby Jemu całkowicie się oddać w opiekę. Okrzyk ten ma w sobie coś z wołania Dobrego Łotra: „Panie, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego kró-lestwa”. Wołając „Panie, zmiłuj się nad nami…”, chrześcijanin uczestniczący we Mszy wyraża swoją całkowitą zależność od Chrystusa. Jezus Chrystus jest jedynym Panem i Zbawicielem i tylko On może dać człowiekowi całkowite poczucie bezpie-czeństwa, ponieważ pokonał największych wrogów człowieka: grzech i śmierć. W Eucharystii przychodzi do nas Chrystus w swej Bożej chwale. Jako Król odwie-dza swoje „miasto” oraz swój lud i stąd jest uroczyście witany radosnym wołaniem Kyrie eleison. On wkracza pomiędzy nas jako Słońce, które jest źródłem wielkiego światła oświecającego drogi zbawienia.

Aklamacja: Kyrie eleison używana dzisiaj we Mszy św. stanowi pozostałość dłuż-szej litanii składającej się z rozmaitych wezwań, na które lud odpowiadał zawsze tą samą aklamacją. Litania ta wzięta z liturgii wschodnich w Rzymie została przyjęta około roku 500. Prawdopodobnie papież Grzegorz Wielki zniósł litanię zachowując

jedynie odpowiedź Kyrie eleison kilkakrotnie powtarzane. W VIII wieku pojawił się przepis nakazujący śpiewać trzy razy Kyrie eleison, trzy razy Christe eleison i znów trzy razy Kyrie. Obecnie aklamacja może być śpiewana lub recytowana w następu-

jący sposób: dwa razy „Panie, zmiłuj się nad nami…”, dwa razy „Chryste, zmiłuj się nad nami…” i znów dwa razy „Panie, zmiłuj się nad nami…”.

Ks. dr Dariusz KWIATKOWSKI VD-316

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Papież Franciszek, do Polaków

Audiencja środowa

03. kwietnia 2013

Witam polskich pielgrzymów. Drodzy bracia i siostry, przeżywa-

jąc – w tych dniach szczególnie – spotkanie ze zmartwychwstałym

Panem, pozwólcie, aby Jego blask przeniknął wasze umysły i serca,

i by przemieniała was Jego moc, abyście byli świadkami wiary wobec współczesnego świata. Niech życie wasze i waszych rodzin napełnia radość wielkanocnego

poranka! Niech Bóg wam błogosławi!


Franciszek I

KATECHEZA

NA ROK WIARY Środa - 03. kwietnia 2013 r.

Drodzy Bracia i Siostry, dzień dobry! Dzisiaj powracamy do katechez Roku Wiary. W Credo, w na-

szym wyznaniu wiary powtarzamy następujące słowa: „Zmartwychwstał dnia trzeciego, jak oznajmia Pismo”. Świętujemy właśnie to wydarzenie: Zmartwychwstanie Jezusa, centrum orędzia chrześcijańskiego, które rozbrzmiewało od sa-mych początków i zostało przekazane, aby dotarło aż do nas. Święty Paweł pisze do chrześci-jan Koryntu: „Przekazałem wam na początku to, co przejąłem: że Chrystus umarł - zgodnie z Pismem - za nasze grzechy, że został pogrzebany, że zmartwychwstał trzeciego dnia, zgod-nie z Pismem: i że ukazał się Kefasowi, a potem Dwunastu” (1 Kor 15, 3-5). To krótkie wyzna-nie wiary ogłasza właśnie tajemnicę paschalną, wraz z pierwszymi ukazaniami się zmar-twychwstałego Chrystusa Piotrowi i Dwunastu: śmierć i zmartwychwstanie Jezusa są wręcz istotą naszej nadziei. Bez tej wiary w śmierć i zmartwychwstanie Jezusa słaba byłaby nasza nadzieja, nie byłaby nawet nadzieją. To właśnie śmierć i zmartwychwstanie Jezusa są istotą naszej nadziei. Apostoł mówi: „A jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara i aż dotąd pozostajecie w swoich grzechach” (w. 17). Niestety często usiłowano za-ciemniać wiarę w zmartwychwstanie Jezusa, a także między samych wiernych wkradły się wątpliwości. Wiara nieco rozwodniona, nie jest to wiara mocna. Dzieje się tak z powodu powierzchowności, czasami indyferentyzmu, ponieważ ludzie zajęci są tysiącami spraw uwa-żanych niekiedy za ważniejsze niż wiara, lub z wyłącznie horyzontalnej wizji życia. Ale to właśnie zmartwychwstanie otwiera nas na większą nadzieję, ponieważ otwiera nasze życie

i życie świata na wieczną przyszłość Boga, na pełne szczęście, na pewność, że zło, grzech, śmierć można pokonać. Prowadzi to do większej ufności w codziennej rzeczywistości, podej-ścia do niej z odwagą i zaangażowaniem. Zmartwychwstanie Chrystusa oświeca nowym świa-tłem te codzienne realia. Zmartwychwstanie Chrystusa jest naszą mocą!

Zastanówmy się, jak jest nam przekazywana prawda wiary o Zmartwychwstaniu Chrystu-sa? W Nowym Testamencie istnieją dwa rodzaje świadectw: niektóre przybrały formę wy-znania wiary, to znaczy formuł syntetycznych, wskazujących istotę wiary. Natomiast inne mają formę opowiadania o wydarzeniu zmartwychwstania i powiązanych z nim faktach. Pierwsza forma wyznania wiary to na przykład ta, którą co dopiero wysłuchaliśmy (1 Kor 15, 3-5) lub z Listu do Rzymian, gdzie św. Paweł pisze: „Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie” (Rz 10,9). Od początków Kościoła mocna i wyraźna była wiara w prawdę tajemni-cy śmierci i zmartwychwstania Jezusa.

Dzisiaj chciałbym się jednak skoncentrować na drugiej formie: na świadectwach w formie opowiadania, które spotykamy w ewangeliach. Przede wszystkim zauważmy, że pierwszymi świadkami tego wydarzenia były kobiety. O świcie udały się do grobu, aby namaścić ciało Jezusa i znalazły pierwszy znak: pusty grób (por. Mk 16,1). Potem następuje spotkanie z wy-słannikiem Boga, który ogłasza: Jezusa z Nazaretu, ukrzyżowanego, nie ma tutaj, zmar-twychwstał (por. w. 5-6). Kobiety pobudza miłość i potrafią przyjąć tę wieść z wiarą: wierzą, i niezwłocznie przekazują tę wieść, nie trzymają jej dla siebie. Nie można pohamować rado-ści, wypływającej z tego, że wiedzą, iż Jezus żyje, z nadziei napełniającej ich serca. Powinno to także zachodzić w naszym życiu. Wierzymy w Zmartwychwstałego, który zwyciężył zło i śmierć! Miejmy odwagę, by „wyjść na zewnątrz”, by nieść tę radość i to światło we wszyst-kie miejsca naszego życia! Zmartwychwstanie Chrystusa jest naszą największą pewnością. Jest najcenniejszym skarbem. Jakże nie dzielić z innymi tego skarbu, tej pewności! Nie jest on tylko dla nas! Jest po to, aby go przekazywać, dawać innymi, dzielić go z innymi! Na tym polega właściwe nam świadectwo!

Chciałbym podkreślić jeszcze jeden element. W wyznaniach wiary Nowego Testamentu, jako świadkowie zmartwychwstania wymieniani są tylko mężczyźni, apostołowie, ale nie kobiety. Dzieje się tak dlatego, że według prawa żydowskiego kobiety i dzieci nie mogły być solidnymi i wiarygodnymi świadkami. Natomiast w Ewangeliach kobiety odgrywają rolę pierwszoplanową, fundamentalną. Możemy tu dostrzec element przemawiający za histo-rycznością zmartwychwstania: gdyby to był fakt wymyślony, w kontekście tamtego czasu, nie byłby powiązany ze świadectwem kobiet. Natomiast ewangeliści opowiadają jedynie to, co się wydarzyło: to kobiety są pierwszymi świadkami. Fakt ten mówi nam, że Bóg nie wybiera według ludzkich kryteriów: pierwszymi świadkami narodzin Jezusa są pasterze, ludzie prości i pokorni; pierwszymi świadkami zmartwychwstania są kobiety. To właśnie jest piękne! Jest to właśnie misją kobiet- nieprawdaż! Matek, kobiet – składanie świadectwa swoim dzieciom, wnukom, że Jezus żyje, jest Żyjącym, Zmartwychwstałym. Mamy i kobiety – naprzód, nieście to świadectwo! Dla Boga liczy się serce, jak bardzo jesteśmy na Niego otwarci, czy jesteśmy jak ufne dzieci. Ale fakt ten każe się nam też zastanowić nad tym, że kobiety w Kościele i na drodze wiary, miały i mają także dzisiaj szczególną rolę w otwieraniu bram dla Pana, do naśladowania Go i w przekazywaniu Jego oblicza, ponieważ spojrzenie wiary zawsze po-trzebuje prostego i głębokiego spojrzenia miłości. Apostołom i uczniom trudniej niż kobietom uwierzyć w Zmartwychwstałego: Piotr biegnie do grobu, ale zatrzymuje się przy pustym gro-bie. Tomasz musi dotknąć rękoma ran ciała Jezusa. Także na naszej drodze wiary ważna jest

świadomość i poczucie, że Bóg nas miłuje, nie lękanie się, aby Go kochać: wiarę wyznaje się ustami i sercem, słowem i miłością.

Po ukazaniu się kobietom mają miejsce następne. Jezus staje się obecny w nowy sposób: jest On ukrzyżowanym, ale Jego ciało jest chwalebne. Nie powrócił do życia ziemskiego, lecz jest to nowa kondycja. Na początku nie rozpoznają Go, i jedynie poprzez Jego słowa i gesty otwierają się ich oczy. Spotkanie ze Zmartwychwstałym nadało ową moc ich wierze i dostar-czyło jej niewzruszonego fundamentu. Także i my możemy napotkać wiele znaków, w któ-rych daje się rozpoznać Zmartwychwstały: Pismo Święte, Eucharystia, inne sakramenty; miło-sierdzie, które przynoszą promień zmartwychwstania. Pozwólmy się oświecić Zmartwych-wstaniem Chrystusa, pozwólmy się przekształcić Jego mocą, aby także za naszym pośrednic-twem w świecie oznaki śmierci ustąpiły przed znakami życia.

Dostrzegłem, że jest tu na placu obecnych tak wielu młodych. Wzywam was: nieście w świat tę pewność: Pan żyje i kroczy obok nas na drodze życia! To jest wasza misja! Nieście w świat tę nadzieję! Bądźcie zakotwiczeni w tej nadziei! Jej kotwica zarzucona jest w niebie, mocno trzymajcie się tej liny i nieście w świat nadzieję! Będąc świadkami Jezusa nieście w świat świadectwo, że Jezus żyje, a to da nam nadzieję, da nadzieję temu światu, który się nieco zestarzał z powodu wojen, zła i grzechu. Naprzód młodzieży!


Rozważanie papieskie po modlitwie Regina Caeli… w poniedziałek wielkanocny 01. kwietnia 2013

Drodzy Bracia i Siostry,

Wszystkim życzę Wesołych Świąt! Dziękuję

wam, że także i dziś przybyliście tak licznie, aby

dzielić radość Zmartwychwstania Pańskiego,

centralnej tajemnicy naszej wiary. Oby moc

zmartwychwstania Chrystusa mogła dotrzeć

do każdego człowieka - zwłaszcza tych, którzy

cierpią - i wszystkich sytuacji, w których najbar-

dziej potrzebne jest zaufanie i nadzieja.

Chrystus zwyciężył zło w sposób pełny i defi-

nitywny, ale do nas, ludzi każdego czasu, należy przyjęcie tego zwycięstwa w naszym życiu i w konkretnych realiach dziejów oraz życia społecz-

nego. Z tego względu wydaje mi się ważne podkreślenie tego, o co prosimy dzisiaj Boga w litur-

gii: „Boże, Ty przez chrzest nieustannie pomnażasz liczbę dzieci swojego Kościoła, spraw, aby

Twoi wierni przestrzegali w życiu zobowiązań płynących z sakramentu, który z wiarą przyjęli”

(kolekta Poniedziałku oktawy Wielkanocnej).

To prawda, Chrzest, który nas czyni dziećmi Bożymi, Eucharystia jednocząca nas z Chry-

stusem, powinny stać się życiem, to znaczy przekładać się na postawy, zachowania, gesty, wybo-

ry. Łaska zawarta w sakramentach Wielkanocnych jest ogromnym potencjałem odnowy

w życiu osobistym, rodzinnym, odnowy stosunków społecznych. Ale wszystko przechodzi przez

ludzkie serce: jeśli pozwolę, by dotarła do mnie łaska Chrystusa Zmartwychwstałego, jeśli

pozwolę, by zmieniła mnie w tym aspekcie, który nie jest dobry, który może wyrządzić krzywdę

mnie i innym ludziom, to pozwalam, aby zwycięstwo Chrystusa utrwaliło się w moim życiu, by

poszerzyło się jego dobroczynne działanie. To jest moc łaski! Bez łaski nic nie możemy uczynić.

Bez łaski nic nie możemy uczynić. A z łaską Chrztu św. i Komunii Świętej mogę stać się narzę-

dziem Bożego miłosierdzia. Tego wspaniałego Bożego miłosierdzia!

Naszym codziennym trudem, powiedziałbym: naszą codzienną radością, jest – drodzy bra-

cia i siostry - wyrażanie w życiu sakramentu, który otrzymaliśmy! Radości poczucia, że jeste-

śmy narzędziami łaski Chrystusa, jak szczepy winnego krzewu, którym jest sam Chrystus,

ożywiane sokami Jego Ducha!

Módlmy się wspólnie, w imię Pana który umarł i zmartwychwstał, a także za wstawiennic-

twem Najświętszej Maryi, aby Misterium Paschalne mogło dokonywać dzieła głęboko w nas i w

naszych czasach, żeby nienawiść ustąpiła miłości, kłamstwo prawdzie, zemsta - przebaczeniu,

smutek - radości.


PRZEDŁUŻENIE MIŁOSIERNYCH DŁONI BOGA List Episkopatu Polski na Niedzielę Miłosierdzia Bożego 2013

1. ŹRÓDŁO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA

Zmartwychwstały Chrystus pozdrawia nas dziś trzykrotnie wymownymi słowa-

mi: Pokój wam! Ukazując zaś swym uczniom przebite ręce i bok dodaje: Weźmijcie

Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzy-

macie, są im zatrzymane (J 20, 22b-23). W przeżywanym Roku Wiary słowa te stają

się zwiastunem prawdziwego pokoju serca oraz tej nadziei, która ma swoje źródło

w tajemnicy krzyżowej drogi, męki i śmierci Jezusa, a nade wszystko Jego chwa-

lebnego zmartwychwstania. Miłosierny Pan daje nam udział w swoim zwycięstwie

nad śmiercią, grzechem i Szatanem. W spotkaniu zaś z Tomaszem Apostołem wzy-

wa nas do żywej wiary, która nie potrzebuje zewnętrznych dowodów, lecz harmonii

umysłu i serca ucznia – z umysłem i sercem Mistrza!

Na przełomie tysiącleci, podczas kanonizacji Siostry Faustyny Kowalskiej, bł.

Jan Paweł II zaprosił także nas do spotkania z Miłosiernym Panem. Stawiał wów-

czas wobec wiernych całego świata zasadnicze pytanie o przyszłość, chcąc nam

ukazać także jasne światło nadziei: „Co przyniosą nam nadchodzące lata? Jaka

będzie przyszłość człowieka na ziemi? Nie jest nam dane to wiedzieć. Jest jednak

pewne, że obok kolejnych sukcesów nie zabraknie niestety także doświadczeń bole-

snych. Ale światło Bożego Miłosierdzia, które Bóg zechciał niejako powierzyć światu

na nowo poprzez charyzmat Siostry Faustyny, będzie rozjaśniało ludzkie drogi

w trzecim tysiącleciu.”

„Konieczne jest jednak – mówił nasz Błogosławiony Papież – aby ludzkość, po-

dobnie jak niegdyś apostołowie, przyjęła dziś w wieczerniku dziejów Chrystusa

zmartwychwstałego, który pokazuje rany po ukrzyżowaniu i powtarza: Pokój wam!

Trzeba, aby ludzkość pozwoliła się ogarnąć i przeniknąć Duchowi Świętemu, które-

go daje jej zmartwychwstały Chrystus. To Duch leczy rany serca, obala mury od-

gradzające nas od Boga i od siebie nawzajem, pozwala znów cieszyć się miłością

Ojca i zarazem braterską jednością.”

W czasie kolejnych dni Wielkiego Postu, który przeżywaliśmy, próbowaliśmy,

z pomocą Bożej łaski, obalić mury odgradzające nas od Boga i siebie nawzajem.

Wciąż trzeba nam jednak Bożej pomocy, aby uleczyć rany serca i w pełni cieszyć się

miłością Boga oraz braterską jednością naszych sióstr i braci.

2. KSZTAŁTOWANIE WYOBRAŹNI MIŁOSIERDZIA

Od roku 2000 dzisiejsza uroczystość przeżywana jest w całym Kościele jako

„Niedziela Miłosierdzia Bożego”. Co roku liturgia tego dnia niejako wytycza nam

szlak miłosierdzia. Jest to szlak, który odbudowuje prawdziwą więź człowieka

z Bogiem, a równocześnie tworzy między ludźmi nowe, cenne relacje: przebaczenia,

miłości i braterskiej solidarności. „Nie jest łatwo – jak mówił bł. Jan Paweł II – mi-

łować miłością głęboką, która polega na autentycznym składaniu daru z siebie. Tej

miłości można nauczyć się jedynie wnikając w tajemnicę miłości Boga. Wpatrując

się w Niego, jednocząc się z Jego ojcowskim Sercem, stajemy się zdolni patrzeć na

braci nowymi oczyma, w postawie bezinteresowności i solidarności, hojności i prze-

baczenia. Tym wszystkim jest właśnie miłosierdzie!”

Uważne spojrzenie w oczy Jezusa Miłosiernego jest wezwaniem do tego, by i na-

sze spojrzenie na bliźnich stawało się coraz bardziej miłosierne. Przebite ręce i sto-

py Jezusa uświadamiają nam, że nie tylko słowa, ale i konkretne czyny miłosierdzia

będą świadectwem naszego dojrzewania w szkole Jezusa Miłosiernego. On z obrazu:

Jezu, ufam Tobie, niejako wychodzi ku nam, pragnie spotkać się z każdym osobi-

ście w realiach codziennego życia. Dyskretnie pyta o teraźniejszość i przyszłość

naszych rodzin, parafii, wspólnot, relacji małżeńskich, sąsiedzkich, o atmosferę

w miejscach pracy. Stawia pytanie o przeżywanie cierpienia, samotności i niepew-

ności o kolejny dzień. Do postawy miłosierdzia musimy ciągle dorastać przy Sercu

Jezusa Miłosiernego!

Od tego roku właśnie Niedziela Miłosierdzia Bożego będzie rozpoczynać, obcho-

dzony do tej pory w październiku, Tydzień Miłosierdzia. Hasłem tegorocznego Tygo-

dnia są słowa: Wiara żywa uczynkami. W życiu Kościoła, oprócz liturgii i głoszenia

Słowa, właśnie posługa miłości stanowi jedną z najważniejszych jego cech. I nawet

gdyby wspaniale działały różne organizacje i fundacje charytatywne, nikt nie może

wyręczyć Kościoła w posłudze miłości. Jej nazwa w języku łacińskim brzmi CARI-

TAS. Papież Benedykt XVI napisał:

„Miłość – caritas – zawsze będzie konieczna, również w najbardziej sprawiedliwej

społeczności. Nie ma takiego sprawiedliwego porządku państwowego, który mógłby

sprawić, że posługa miłości byłaby zbędna. (…) Zawsze będzie istniało cierpienie,

które potrzebuje pocieszenia i pomocy. Zawsze będzie samotność. Zawsze będą

sytuacje materialnej potrzeby, w których konieczna jest pomoc w duchu konkretnej

miłości bliźniego” (Deus caritas est, 28). Ten sam Papież, podczas spotkania z cho-

rymi w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach, zwracając się do osób,

które posługują wśród nich, powiedział wprost: „…ręce ludzi, którzy wam pomagają

w imię miłosierdzia, niech będą przedłużeniem tych Bożych dłoni.” Tak więc z do-

świadczenia Bożej miłości rodzi się pragnienie, by samemu – na miarę swoich moż-

liwości – okazywać miłosierdzie bliźnim.

3. MIŁOSIERDZIE POPRZEZ CZYN, SŁOWO I MODLITWĘ

Caritas – taką też nazwę nosi kościelna organizacja charytatywna, która w spo-

sób zorganizowany i systematyczny pomaga potrzebującym na całym świecie.

Trudno wymienić wszystkie jej działania, jednak warto wiedzieć o tych najważniej-

szych: okna życia dla porzuconych nowo narodzonych dzieci, leczenie i rehabilitacja

chorych, domy dla bezdomnych, opieka nad uchodźcami, dożywianie głodnych,

natychmiastowa i długofalowa pomoc dla ofiar kataklizmów, wspieranie bezrobot-

nych, wakacje dla dzieci ubogich. Nie chodzi jednak o swego rodzaju opiekę spo-

łeczną, jednorazową akcję, lecz o misję, która polega na autentycznej trosce o god-

ność każdego człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci. Caritas – miłość miło-

sierna należy do misji Kościoła, tak samo jak głoszenie Słowa i wychwalanie Boga

w liturgii.

Misja Caritas to więc ogrom działań, wielki rozmach i szeroka fala najróżniejszej

pomocy, udzielanej codziennie na wszystkich kontynentach, systematycznie i czę-

sto bez żadnego rozgłosu. Przypominamy o tym, ponieważ dzisiejsza niedziela jest

jednocześnie świętem Caritas. Każdy z nas może być dziś dumny, że jest częścią

Kościoła, w łonie którego dzieje się tak wiele dobra. Możemy dzisiaj dziękować Bogu

za tysiące pracowników i wolontariuszy Caritas, dla których zapłatą za pracę jest

często uśmiech i radość osób obdarowanych. Ich codzienna, systematyczna

i w cichości wykonywana posługa sprawia, że Caritas cieszy się ogromnym autory-

tetem na całym świecie.

To właśnie dlatego darczyńcy z wielkim zaufaniem wspierają Caritas, wiedząc,

że darowane dobra trafią tam, gdzie naprawdę są potrzebne. Cieszy fakt, że wielu

wiernych w Polsce z zaufaniem przekazuje 1% z podatku, wspierając w ten sposób

działalność charytatywną Kościoła. Caritas jako organizacja, a także poszczególni

jej pracownicy i wolontariusze są bardzo cenieni w swoich środowiskach. Ogrom

czynionego dobra zdumiewa i pokazuje troskę chrześcijan o wszystkich potrzebują-

cych.

Kościół zabiega jednak, aby dzieła charytatywne były przepełnione autentycz-

nym duchem ewangelicznym. Zachęcamy, aby w każdej parafii powstały parafialne

oddziały Caritas lub im podobne. Mogą się one przyczynić do kształtowania posta-

wy miłosierdzia i wychowywania w duchu autentycznej miłości bliźniego. Wyrażamy

szczere uznanie i wdzięczność wszystkim zaangażowanym w charytatywną działal-

ność, a zwłaszcza parafialnym, szkolnym i akademickim zespołom Caritas.

4. Z BOŻYM I LUDZKIM MIŁOSIERDZIEM W CODZIENNE ŻYCIE

Zmartwychwstały Chrystus poucza nas o potrzebie miłosierdzia i wzywa do czy-

nienia miłosierdzia. Żywa wiara przynagla nas, abyśmy na serio potraktowali słowa

naszego Mistrza: Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią

(Mt 5,7). Wyrazem dojrzałej wiary są bowiem konkretne czyny miłosierdzia. Przy-

pomina nam o nich hasło tegorocznego Tygodnia Miłosierdzia: Wiara żywa uczyn-

kami. Niech więc świętowanie dzisiejszej niedzieli umocni nasze serca Bożą łaską,

abyśmy nieśli Boże miłosierdzie do bliźnich przez konkretne czyny, dobre słowo

oraz wytrwałą modlitwę o miłosierdzie dla nas i świata całego!

W tej codziennej posłudze niech nam towarzyszą słowa św. Siostry Faustyny:

„Dopomóż mi, Panie, aby ręce moje były miłosierne i pełne dobrych uczynków, bym

tylko umiała czynić dobrze bliźniemu, na siebie przyjmować cięższe, mozolniejsze

prace. Dopomóż mi, aby nogi moje były miłosierne, bym zawsze śpieszyła z pomocą

bliźnim, opanowując swoje własne znużenie i zmęczenie. Prawdziwe moje odpocz-

nienie jest w usłużności bliźnim. Dopomóż mi, Panie, aby serce moje było miłosier-

ne, bym czuła ze wszystkimi cierpieniami bliźnich. Nikomu nie odmówię serca swe-

go” (Dz. 163).

Na trud wypełniania tego chrześcijańskiego zadania udzielamy pasterskiego bło-

gosławieństwa.

Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi

obecni na 361. Zebraniu Plenarnym

Konferencji Episkopatu Polski Warszawa, dnia 06. marca 2013 r.

69. Tydzień Miłosierdzia: 7. - 13. IV 2013 r.

WIARA ŻYWA

UCZYNKAMI

* Dziś i za tydzień, na zakończenie

tegorocznego Tygodnia Miłosierdzia

po zakończeniu każdej Mszy św.

zbiórka do puszek. Imieniem Caritas

i naszym własnym bardzo dziękuje-

my za każdy życzliwy gest pomocy;

Tegoroczny, Tydzień Miłosierdzia, ma wzmocnić świadectwo polskich

katolików wobec niewierzących oraz budzić sumienia i przypomnieć

wiernym, że mają troszczyć się o ludzi potrzebujących.

Tygodniowi, który po raz pierwszy rozpocznie się w Niedzielę Miło-

sierdzia Bożego, towarzyszyć będzie hasło: „Wiara żywa uczynkami”.

Zgodnie z sugestią Komisji Charytatywnej Konferencji Episkopatu Pol-

ski, w poszczególne dni tygodnia wiernym zalecana jest medytacja nad

„uczynkami miłości co do duszy”


UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE - ZAPRASZAMY!

* W okresie wielkanocnym, tzn. aż do niedzieli Zesłania Ducha Święte-

go, codziennie o 12.00 modlimy się modlitwą: Regina caeli;

08. kwietnia – PONIEDZIAŁEK Zwiastowanie Pańskie => Uroczystość

W poniedziałek chcemy przywołać w naszej pamięci uczynek miłosierdzia względem

duszy, który w tradycyjnej wersji katechizmowej brzmi: grzeszących upominać. Zna-

mienne jest pouczenie Katechizmu Kościoła Katolickiego: „Grzech jest czynem osobi-

stym; co więcej ponosimy odpowiedzialność za grzechy popełnione przez innych, gdy

w nich współdziałamy: uczestnicząc w nich bezpośrednio i dobrowolnie; nakazując je,

zalecając, pochwalając lub aprobując; nie wyjaśniając ich lub nie przeszkadzając im,

mimo że jesteśmy do tego zobowiązani; chroniąc tych, którzy popełniają zło” (KKK

1868). Przez usta proroka Ezechiela Pan Bóg wyraźnie zleca nam obowiązek upomnienia

bezbożnego grzesznika i dodaje, że zaniedbanie tego obowiązku obarcza nas odpowie-

dzialnością za jego potępienie wieczne (por. Ez 3, 18-19). Również Jezus zachęcał swo-

ich uczniów do praktykowania upomnienia braterskiego (por. Mt 18, 15-17), a w scenie

oczyszczenia świątyni jerozolimskiej pokazał, jak trzeba być radykalnym w walce

ze złem (por. J 2, 13-16). Czasem fałszywa troska o dobre samopoczucie bliźniego oraz

zwyczajny lęk przed odrzuceniem naszej dezaprobaty jego grzesznych czynów blokuje

w nas podjęcie prawdziwej troski o zbawienie bliźniego. Do upomnienia bliskiej nam

osoby potrzeba odwagi, wielkiej miłości oraz przekonania, że zbawienie wieczne jest

najwyższym dobrem, jakie człowiek jest w stanie osiągnąć.


25. marca 1995 r. Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił encyklikę

EVANGELIUM VITAE (Ewangelia życia) o wartości i nienaruszalności

życia ludzkiego.

Podkreślając szczególnie znaczenie tej daty, Papież powiedział:

Wybrałem tę datę dlatego, że nabiera ona szczególnego znaczenia

właśnie w kontekście życia. W chwili Zwiastowania Maryja Dzie-

wica przyjmuje nowinę o swoim Bożym macierzyństwie. Wypowie-

dziane przez nią TAK jest kumulacją wszystkich TAK, które każda

matka wypowiada wobec życia własnego dziecka.

Maryjo, Matko Stwórcy życia, Matko żyjących, pomóż całej

ludzkości coraz bardziej cenić wielki dar życia. W 1998 r. na wezwanie Jana Pawła II zawarte w encyklice EVANGELIUM VITAE,

Konferencja Episkopatu Polski ustanowiła 25. marca DNIEM ŚWIĘTOŚCI ŻYCIA.

Od ustanowienia Dnia Świętości Życia, na trzy dni wcześniej - tym razem od piątku, 05. kwietnia - wierni Kościołowi, ze szczególnym otwarciem pochylamy się w refleksji i modlitwie nad tajemnicą daru życia. Chcemy wielbić Boga i dziękować Mu za otrzymane życie oraz błagać, byśmy, tak my sami, jak i ci z którymi żyjemy, także i ci, za których odpowiadamy, nie zmarnowali tego daru. Dziękujemy też Bogu za tych wszystkich, którymi zechciał się posłużyć darząc nas życiem i pomagając je ukształtować. To jest nasze duchowe przygotowanie do uroczystości Zwiastowania Pańskiego.

W tych dniach też ponawia się, adresowane do każdego z nas, wezwanie do włączenia się i zaangażowania w ważne dzieła, na rzecz obrony i czci dla świętości życia. Należy do nich przede wszystkim dzieło tzw. Duchowej Adopcji dziecka poczętego.

Podobnie ważną jest swojego rodzaju adopcja dzieci, mło-dzieży i osób chorych, sędziwych i samotnych naszego środowi-ska. Wielu z nich żyje jak gdyby nie miało swoich bliskich, swo-jej Rodziny, Rodziców. Są dramatycznie pozostawiani sami so-bie. Co najwyżej, niektórzy młodzi, obdarzeni dla tzw. „świętego spokoju Rodziców” obfitym kieszonkowym.

Ostatnio, częstym sposobem zaangażowania się na rzecz pro-mocji życia bywa też adopcja dzieci w krajach misyjnych.

W wielu środowiskach, wierzący katolicy włączają się też rok-rocznie w to świętowanie – godnym podziwu i wartym zachęty i zaproszenia – gestem oddania krwi. Znane są również decyzje –

podejmowane także w tym czasie – związane z pośmiertnym zadysponowaniem swoich organów dla pomocy czy ratowania komuś życia czy zdrowia.

Znajdźmy dla siebie jakąś formę włączenia się do naszej uroczystości. W każdej godzinie i minucie, gdzieś na świecie, umierają najmniejsi i najbar-

dziej bezbronni - nie narodzone dzieci. One wołają o pomoc również do Ciebie. Nie zwlekaj. Możesz się przyczynić do ich ocalenia, podejmując Duchową Adopcję.

W 1987 r. ojcowie paulini w kościele Świętego Ducha w War-

szawie rozpoczęli dzieło Duchowej Adopcji, które miało być jedną

z form wypełniania Jasnogórskich Ślubów Narodu Polskiego.

Ruch Duchowej Adopcji pochodzi z Fatimy, gdzie został zaini-

cjowany przez Błękitną Armię Matki Bożej Fatimskiej jako odpo-

wiedź na wezwanie Matki Bożej do modlitwy, pokuty i zadość-

uczynienia za grzechy, które najbardziej ranią Jej Niepokalane

Serce. Duchową Adopcję propagowaną w Polsce pobłogosławił

Ojciec Święty Jan Paweł II w liście skierowanym do ks. prałata Franciszka KOŁACZA, Krajowego Moderatora Ruchu Domowego Kościoła.

Zasady Duchowej Adopcji są proste. Jest to modlitewne zobowiązanie - złożone najlepiej

przy ołtarzu - podjęte przez konkretną osobę w intencji jednego dziecka zagrożonego zabiciem

w łonie matki. Imię tego dziecka jest znane jedynie Bogu. Przez dziewięć miesięcy osoba podej-

mująca Duchową Adopcję ogarnia modlitwą dziecko i jego rodziców, prosząc Boga o szczęśliwe

jego narodzenie. W ten sposób staje się duchowym Rodzicem tego dziecka. Na modlitwę Du-

chowej Adopcji składa się jeden dziesiątek Różańca Świętego, codzienna modlitwa adopcyjna

oraz dodatkowa dowolna ofiara czy wyrzeczenie - jak post lub walka z nałogiem. Duchową Adopcję może podjąć każdy. Najpierw można objąć modlitwą tylko jedno dziecko.

Po jej zakończeniu można adoptować duchowo kolejne, pod warunkiem dopełnienia po-

przednich zobowiązań. Należy pamiętać o codziennym wypełnianiu przyrzeczeń, w razie jedno-

razowego zapomnienia trzeba wydłużyć okres modlitwy o jeden zapomniany dzień. W przypad-

ku dłuższej przerwy, modlitwę trzeba podjąć na nowo od początku.


09. kwietnia – WTOREK

KARTKA Z HISTORII:

1241 - zm. Henryk II POBOŻNY, książę wrocławski, krakowski i wielkopolski (ur. 1196);

1241 - I najazd mongolski na Polskę: miała miejsce bitwa pod Legnicą;

1626 - zm. FRANCIS BACON, angielski filozof (ur. 1561); 1757 - ur. Wojciech BOGUSŁAWSKI aktor, dyrektor teatru, dramatopisarz (zm. 1829);

1865 - zakończenie wojny secesyjnej w Stanach Zjednoczonych;

1901 - ur. Stanisław WIGURA, polski pilot, inżynier lotniczy (zm. 1932);

1918 - odbyły się wybory do Rady Stanu Królestwa Polskiego;

1941 - Hitlerowcy utworzyli getto w Częstochowie;

1945 - zm. DIETRICH BONHOEFFER, wrocławski teolog luterański (ur. 1906);

1953 - zm. Stanisław WOJCIECHOWSKI, polski polityk, prezydent Polski (ur. 1869);

1968 - zm. Zofia KOSSAK-SZCZUCKA, pisarka (ur. 1890);

1992 - zm. Alfred SZKLARSKI, pisarz (ur. 1912);

2003 - II wojna w Zatoce Perskiej: wojska amerykańskie przejęły kontrolę w Bagdadzie;

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

We wtorek w modlitewnej medytacji pomyślimy, w jaki sposób można pouczać bliź-

nich z miłością? Niewiedza osłabia w niektórych sytuacjach odpowiedzialność moralną,

ale istnieje także niewiedza zawiniona, która jeszcze zwiększa odpowiedzialność czło-wieka przed Bogiem. Stwórca stworzył nas jako istoty rozumne, zdolne do poszukiwania prawdy, dlatego obowiązkiem człowieka jest zdobywanie wiedzy, zwłaszcza wiedzy po-trzebnej nam do osiągnięcia zbawienia wiecznego. Nawet człowiek niepełnosprawny

intelektualnie jest w stanie pojąć najważniejsze prawdy wiary i poznać podstawowe środki zbawienia. Niestety zaniedbania w zakresie wiedzy religijnej mogą blokować człowieka na poznanie Boga i Jego względem ludzi miłości oraz co gorsza, uniemożli-wiają życie w komunii z Bogiem. Taki stan wystawia człowieka na niebezpieczeństwo

utraty zbawienia na całą wieczność. Stąd tak ważny uczynek pouczenia bliźniego o Bogu, Jego zbawczej woli oraz propozycji trwania w miłości Bożej na wieki. Współcze-śnie mamy duże opory przed pouczaniem kogokolwiek. Wolność wyniesiona do najwyż-szej cnoty blokuje nas na podjęcie dialogu z bliską nam osobą na temat najżywotniej-

szej dla niej sprawy. Trzeba modlitwy do Ducha Świętego, aby z odwagą i mądrością pomóc bliźniemu podjąć dialog zbawczy z Bogiem.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

SŁOWO BOŻE NA DZIŚ:

Dz 4, 32-37; – Jeden duch i jedno serce wspólnoty chrześcijańskiej

Pełna jest ziemia łaskawości Pana lub ALLELUJA => Ps 33, 4-5.18-20.22.;

J 3, 7-15; – Trzeba się powtórnie narodzić

Wiara w ukrzyżowanego. Ziemski sposób myślenia zawodzi wszędzie tam, gdzie mamy do czynienia z tajemnicą krzyża. A to o niej Jezus mówi Nikodemowi, podkre-ślając konieczność wywyższenia Syna Człowieczego. Nowe narodziny to nie tylko ryt sakramentalny, chrzest dający nowe życie, ale też rozpoczęcie od nowa swego życia i oparcie go na nieznanym dotąd fundamencie – miłości Boga dającego się człowie-kowi na krzyżu. Przekraczając ludzką logikę i ludzkie siły, krzyż w życiu chrześcijani-na staje się miejscem spotkania z łaską Boga, który posyła swego Ducha i daje nam już na ziemi żyć życiem wiecznym.

Przyjdź Duchu Odnowicielu, napełnij moje serce Twymi darami, abym wierząc w Chrystusa Ukrzyżowanego, miał życie wieczne.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

INTENCJE MSZALNE

7.00 } w int. ............................................................................................... /brak intencji/;

18.00 }

w int. Małgorzaty, o rozeznanie drogi;

}

w int. śp. Felicji BIELECKIEJ => /intencja Sióstr Róży M.B. Kalwaryjskiej/;


10. kwietnia – ŚRODA

KARTKA Z HISTORII:

1525 - w Krakowie książę pruski Albrecht HOHENZOLLERN złożył hołd lenny;

1838 - ur. Frank BALDWIN, wynalazca i konstruktor maszyn liczących (zm. 1925);

1849 - Walter HUNT wynalazł agrafkę;

1864 - aresztowanie przez rosyjską policję dyktatora powstania Romualda TRAUGUTTA;

1912 - z Southampton w Wielkiej Brytanii wypłynął RMS TITANIC w swój dziewiczy rejs;

1947 - ur. Halina FRĄCKOWIAK, polska piosenkarka;

1954 - zm. Auguste Marie Louis LUMIÈRE, francuski pionier kinematografii (ur. 1862);

1970 - oficjalnie rozwiązano zespół THE BEATLES; 2004 - zm. Jacek KACZMARSKI, polski poeta i kompozytor (ur. 1957);

2010 - Katastrofa smoleńska - samolot Tu-154M z członkami delegacji państwowej

na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej na czele z prezydentem Rzeczypospolitej

Polskiej, prof. Lechem KACZYŃSKIM i Jego małżonką, rozbił się podczas podchodzenia

do lądowania na lotnisku w Smoleńsku. Zginęło 96 osób;

Wieczne odpoczywanie, racz im dać Panie,

a światłość wiekuista niechaj im świeci, na wieki!

W środę zastanowimy się, w jaki sposób możemy pocieszyć strapionych bliźnich.

Gdy rozejrzymy się wokół siebie, znajdziemy w kręgu rodziny, sąsiadów, przyjaciół, kolegów i koleżanek z pracy, w swoim środowisku zamieszkania wielu ludzi strapio-nych. Niektórzy cierpią z powodu bezrobocia, inni przeżywają frustracje w zakładzie

pracy, wielu małżonków doświadcza kryzysu miłości a niekiedy nawet zdrady małżeń-skiej, rodzice przeżywają dramaty w relacjach ze swoimi dziećmi itd., itp. Krzywdy, cierpienia fizyczne i duchowe, traumy po śmierci najbliższych osób są powodem zmar-twienia, strapienia, a niekiedy nawet depresji naszych braci i sióstr. Wyobraźnia miło-

sierdzia podpowie nam, jak w konkretnej sytuacji otoczyć ich miłością i znaleźć odpo-wiedni sposób pocieszenia. Wzorem pocieszyciela jest dla nas Jezus, który potrafił w każdej sytuacji znaleźć odpowiednie słowo, gest lub czyn pocieszenia. Nawet wisząc

na krzyżu, pocieszył Dobrego Łotra i przywrócił mu utraconą nadzieję.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


Dz 5, 17-26; – Cudowne uwolnienie Apostołów

Biedak zawołał i Pan go wysłuchał lub ALLELUJA => Ps 105, 1-4.8-9.

J 3, 16-21; – Bóg posłał swego Syna, aby świat został zbawiony

Sąd Świata. Życie w ciemnościach wydaje się nieznośne, trudne do wyobrażenia. A jednak ciemności, o których mówi Jezus, są udziałem wielkich rzesz, również po-bożnych chrześcijan, którym także się zdarza, że nie tęsknią za światłem przyniesio-nym przez Jezusa. To światło bowiem rozświetla najciemniejsze zakamarki naszych dusz, wydobywa na wierzch nasz egoizm, grzech, wewnętrzne zakłamanie. Tym świa-tłem jest Jezus i dlatego wielu woli nie zbliżać się zanadto do Niego. Ale On nie chce nas potępiać, Jego sąd pragnie nas uniewinnić, dać nam życie i nadzieję, lecz nie może się to dokonać bez światła ukazującego prawdę o naszym życiu.

Zabierz, Panie, lęk przed światłem, przed odkrywaniem mych słabości i lęków, przed rozświetlaniem ciemności, które są we mnie.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

INTENCJE MSZALNE

7.00 } w int. śp. Ks. Stanisława HLIBOWSKIEGO;

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

16.30 => GODZINA DUSZPASTERSKA

Spotkanie grupy młodszej, tj. uczniów klas 3. i 4.

Szkoły Podstawowej.

Prosimy, aby traktowane zostały jako obowiązkowe.

18.00 }

w intencji Ojczyzny => dziękczynno - błagalna;

}

w int. śp. Janiny WIŚNIEWSKIEJ; /intencja Sąsiadów z ul. 3-go Maja 6B/;

}

Intencje Mszy św. nowennowej:

w int. Ojca świętego Franciszka I;

w int. biskupów, kapłanów, diakonów, kleryków, sióstr oraz liczne i święte

powołania kapłańskie i zakonne, także z naszej Parafii;

w int. beatyfikacji Sługi Bożego ks. Aleksandra ZIENKIEWICZA „Wujka”;

w int. Ojczyzny i Kościoła św. w Polsce oraz o szacunek dla Krzyża Św.;

w int. o błogosławieństwo dla małżeństw i Rodzin naszej Parafii;

w int. dzieła Parafialnej Peregrynacji Relikwii Krzyża Świętego;

w int. Przyjaciół i Dobrodziejów naszej Parafii;

w int. uczniów i pracowników Przedszkoli, Szkół, Uczelni

i wszelkich Instytucji służących dzieciom i młodzieży naszej Parafii;

w int. wspólnot pobożnych naszej Parafii: Rodziny Różańcowej,

Rodziny Rodzin, S.L.O., E.R.M., chóru parafialnego i Scholi;

w int. chorych, cierpiących i samotnych – także z naszego Szpitala;

w int. Brochowskiej służby zdrowia oraz wszystkich opiekunów chorych;

w int. społeczności Brochowskich i wrocławskich Kolejarzy;

w int. społeczności Brochowskich Romów;

w int. o pracę dla bezrobotnych i pomyślność dla pracodawców;

w intencjach wszystkich uczestników Nowenny do M.B. Nieustającej Pomocy;

w intencjach uczestników Brochowskiej Adoracji Najświętszego Sakramentu;

w int. tych wszystkich, którzy prosili nas o modlitewną pamięć

i tych, którym ją obiecaliśmy;

w int. zmarłych naszych Rodziców, Krewnych, Przyjaciół i Dobrodziejów;

Korzystając z troskliwej opieki Matki Bożej,

uczymy się wrażliwości na potrzeby naszych bliź-

nich. Wyrazem tej troski jest m.in. gest ofiary.

Taca zbierana podczas Mszy św. „nowennowej”

przeznaczona jest na cele charytatywne.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE - ZAPRASZAMY!

21.00 => APEL JASNOGÓRSKI

10. dnia każdego miesiąca w sposób szczególny

pamiętamy w modlitwach o naszej Ojczyźnie, m.in.

włączając się do wspólnego Apelu Jasnogórskiego.

ZAPRASZAMY DO UDZIAŁU!


11. kwietnia – CZWARTEK

KARTKA Z HISTORII:

570 - ur. MAHOMET, prorok, twórca islamu (zm. 632);

1079 - zm. św. Stanisław ze SZCZEPANOWA, biskup krakowski, patron Polski (ur. 1030);

1852 - ur. Leon WYCZÓŁKOWSKI, malarz i grafik (zm. 1936);

1939 - Adolf HITLER podpisał „Fall Weiss” - plan niemieckiej agresji na Polskę; 1940 - ur. Władysław KOMAR, mistrz Polski w pchnięciu kulą, mistrz olimpijski (zm. 1998);

1945 - wyzwolono obóz koncentracyjny w Buchenwaldzie;

1963 - papież Jan XXIII opublikował encyklikę PACEM IN TERRIS;

1970 - wystartowała misja APOLLO 13;

1990 - uchylono ustawę o kontroli publikacji i widowisk (cenzury);

1997 - sejm uchwalił ustawę lustracyjną.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

Czwartek jest dniem ustanowienia sakramentu kapłaństwa. Ponieważ ostatnio pada zwłaszcza w mediach wiele oskarżeń odnoszonych do ogółu księży, często niewinnych

i wiernie wypełniających swoją służbę w Winnicy Pańskiej, rozważymy w łączności z niesłusznie oskarżanymi uczynek: krzywdy cierpliwie znosić. Wiele krzywdy

doświadczają również zdradzeni i opuszczeni małżonkowie, maltretowane dzieci z ro-dzin dysfunkcyjnych, samotni starcy opuszczeni przez najbliższych, bezrobotni lub źle wynagradzani robotnicy i wiele innych osób. Krzywda to szkoda moralna, fizyczna lub materialna wyrządzona komuś niezasłużenie, nieszczęście lub obraza dotykająca kogoś

niesłusznie. Co to znaczy znosić krzywdę cierpliwie? Cierpliwość nie oznacza ani bier-ności ani naiwności, oznacza raczej powstrzymanie się z motywu miłości bliźniego od słusznego karania lub odwetu. Cierpliwość to także opanowanie smutku wśród cier-pień i przezwyciężenie paraliżującego zniechęcenia. Krzywda staje się bowiem niekiedy

zadaniem polegającym na opracowaniu skutecznej strategii pomocy krzywdzicielowi w duchu chrześcijańskiej odpowiedzialności za bliźniego.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


Dz 5, 27-33; – Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa

Biedak zawołał i Pan go wysłuchał lub ALLELUJA => Ps 34, 2.9.17-20.

J 3, 31-36; – Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne

Dramat Boga. Dzięki przyjęciu przez Jezusa ludzkiej natury możemy obrazowo mówić o cierpieniu Boga. Jego przyczyną jest odrzucenie Go przez człowieka. Ale to „cierpienie odrzuconego Boga” staje się największym dramatem człowieka. Odrzuca-jąc świadectwo Jezusa o Ojcu, człowiek pozbawia się życia wiecznego, niszczy to, co jest jego najgłębszym pragnieniem – miłość. Pozbawia się zdolności kochania i nie dostrzega darmowej i bezwarunkowej miłości ze strony Boga. Człowiekowi wydaje się, że staje się niezależny, wolny, a w rzeczywistości okazuje się niewolnikiem swo-ich namiętności i lęków.

Ojcze, który z miłości dzielisz się ze mną swoim życiem, zsyłaj mi Ducha Świętego, abym zawsze był posłuszny Twoim natchnieniom, abym czynił Twoją wolę.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

INTENCJE MSZALNE


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

16.30 => GODZINA DUSZPASTERSKA

Spotkanie grupy starszej, tj. uczniów klas 5. i 6.

Szkoły Podstawowej. Prosimy, aby traktowane zostały

jako obowiązkowe.

Na spotkaniach sprawdzana będzie obecność, która

brana będzie pod uwagę w ocenie aktywności ucznia.

Jak zawsze też, będziemy mocno wdzięczni Rodzi-

com za każde życzliwe zaangażowanie się w to dzieło.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

18.00 }

w int. P. Anieli SZEWCZYK => dziękczynno - błagalna;

}

w int. śp. Katarzyny TELEMBI, w 13. rocznicę śmierci;

PARAFIALNY

KATECHUMENAT BIERZMOWANIOWY

W każdy drugi czwartek miesiąca Mszą św.

o godz. 18.00 rozpoczyna się spotkanie młodzieży

gimnazjalnej klas 1. i 2. Wpisane są one w trzyletnią

drogę przygotowania do sakramentu bierzmowania.


12. kwietnia – PIĄTEK

KARTKA Z HISTORII:

1684 - zm. Nicola AMATI, włoski lutnik, nauczyciel Antonio STRADIVARIEGO (ur. 1596);

1961 - Jurij GAGARIN, kosmonauta rosyjski, odbył w WOSTOKU pierwszy lot na orbicie

okołoziemskiej. To pierwszy w dziejach ludzkości lot człowieka w przestrzeni kosmicznej;

1981 - odbyła się pierwsza misja promu kosmicznego COLUMBIA;

1991 - podpisano akt założycielski Giełdy Papierów Wartościowych w Warszawie;

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

W piątek – w dzień męki i śmierci krzyżowej naszego Mistrza – zechcemy przypo-mnieć przesłanie uczynku miłosierdzia: urazy chętnie darować. Pierwszy emocjonal-

ny odruch po doznanej krzywdzie podpowiada konieczność zemsty. Tymczasem Bóg już na kartach Starego Testamentu wzywa nas słowami: „Nie będziesz szukał pomsty, nie

będziesz żywił urazy do synów twego ludu, ale będziesz miłował bliźniego jak siebie samego” (Kpł 19, 18). Darowanie win i urazów jest możliwe pod warunkiem zatopienia

ich w morzu miłosierdzia Bożego. Przykładem dla nas jest sam Bóg, o którym Jezus

powiedział, że jest względem nas Ojcem miłosiernym (por. Łk 6, 36). Moc potrzebna do wybaczenia winowajcom wyświadczonego nam zła wypływa z Chrystusowego krzyża. Również sakramentalne przebaczenie ma swoje źródło w męce i śmierci odkupieńczej naszego Zbawiciela. Jezus nie tylko wzywa do przebaczenia krzywd aż 77 razy, co

w języku biblijnym oznacza zawsze i bez żadnych ograniczeń, ale daje także łaskę do wykonania tego uczynku, dlatego ewangeliczna zdolność wybaczenia win karmi się wytrwałą modlitwą. Ponadto darowanie win i zapomnienie urazów jest warunkiem otrzymania przebaczenia ze strony Boga: „Odpuść nam nasze winy, jako i my odpusz-

czamy naszym winowajcom”.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


Dz 5, 34-42; – Nie można zniszczyć dzieła pochodzącego od Boga

Jednego pragnę: mieszkać w domu Pana lub ALLELUJA => Ps 27, 1.4.13-14.

J 6, 1-15; – Rozmnożenie chleba

Król inny niż wszyscy. Każda rewolucja, każdy współczesny totalitaryzm składa-ją obietnice, że chleba będzie dość dla wszystkich. A Jezus w momencie, kiedy rze-czywiście dał chleb do sytości wszystkim, oddala się, nie chce być uznany za króla. Ale przyjdzie moment, kiedy jasno wyzna, że jest królem. Jego królowanie nie przy-nosi człowiekowi chleba za darmo i do syta, ale odpowiedź na pytanie o sens ludzkie-go trudu i cierpienia. Jezus ma moc przemieniać ludzkie pragnienie bycia kochanym, sprowadzone do pełnego brzucha, w prawdziwe szczęście tych, którzy potrafią ko-chać, powierzając się całkowicie miłości Boga.

Jezu, naucz mnie iść za Tobą bez szukania darmowego chleba, ale z najgłębszym pragnieniem życia w prawdzie i akceptacji mojej ludzkiej kondycji.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

INTENCJE MSZALNE


18.00 }

w int. śp. Reginy DATA, w 30. dniu po śmierci; /intencja uczestników pogrzebu/;

}

w int. śp. Ireny MADEJ, w 1. rocznicę śmierci;


13. kwietnia – SOBOTA

KARTKA Z HISTORII:

1059 - Papież Mikołaj II na synodzie laterańskim promulgował dekret IN NOMINE DOMINI,

którym przyznał prawo wyboru papieża kolegium kardynalskiemu;

1742 - Premiera Mesjasza Georga Friedricha HÄNDLA w Dublinie;

1883 - Profesorowie Uniwersytetu Jagiellońskiego, Zygmunt WRÓBLEWSKI

i Karol OLSZEWSKI, jako pierwsi na świecie dokonali skroplenia azotu;

1892 - ur. Robert WATSON-WATT, szkocki inżynier, wynalazca radaru (zm. 1973);

1904 - papież Pius X zatwierdził święto Matki Boskiej Częstochowskiej; 1943 - Niemcy podali informację o odkryciu grobów 12 000 polskich oficerów w Katyniu;

1957 - Kościół Mariacki odzyskał skradziony przez Niemców ołtarz Wita STWOSZA;

1986 - Jan Paweł II jako pierwszy papież odwiedził synagogę;

W sobotę, w dzień Najświętszej Maryi Panny – naszej Przewodniczki w pielgrzymce wiary, rozważymy, jak wielkim dobrodziejstwem i przejawem miłości miłosiernej jest modlitwa za żywych i umarłych bliźnich. Modlitwa okazuje się wielką pomocą,

a niekiedy jedyną możliwą pomocą, człowiekowi, który już nie jest w stanie przyjąć żadnej innej formy pomocy. Umieranie jest trudnym przejściem z tego świata do innego

tajemniczego świata, ale chyba najbardziej bolesna jest śmierć w samotności. Dlatego trzymając w jednej ręce różaniec a w drugiej rękę umierającego brata lub siostry wyko-nujemy niezwykle ważny uczynek miłosierdzia chrześcijańskiego. Ponadto szczera modlitwa z ubogimi tego świata może również bogatych przybliżyć do Boga, który

w Chrystusie dla nas „stał się ubogim, aby nas swoim ubóstwem ubogacić” (2 Kor 8, 9).

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


Dz 6, 1-7; – Ustanowienie pierwszych diakonów

Okaż swą łaskę ufającym Tobie lub ALLELUJA => Ps 33, 1-2.4-5.18-18.

J 6, 16-21; – Jezus chodzi po wodzie

Panie, gdzie jesteś? Chyba każdy wierzący w obliczu poważnych trudności, py-tań o sens cierpienia, o swoje powołanie, zwraca się do Jezusa: „Gdzie jesteś? Dla-czego nie widzę Cię przy mnie? Dlaczego mnie zostawiasz samego, abym w czasie burzy wiosłował pod wiatr?”. Ewangelista Jan notuje, że to nie burza i noc przeraziły uczniów, ale widok Jezusa, który kroczy po wzburzonym jeziorze. Ta katecheza niesie dwa główne przesłania: po pierwsze, że Jezus jest Panem ponad wszelkimi burzami naszego życia, a po drugie, że Jezus pragnie naszego zaufania, bo to dzięki Niemu dostajemy się na drugi brzeg – do życia wiecznego z Nim.

Panie, w obliczu przeciwnych wiatrów i fal, daj mi pewność Twojej obecności i odwagę podejmowania najtrudniejszych wyzwań.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

INTENCJE MSZALNE * Dziś Międzynarodowy Dzień Pamięci Ofiar Zbrodni Katyńskiej –

uwzględnijmy tę intencję w naszych modlitwach, pamiętając zarówno

o ofiarach, jak i ich oprawcach.


* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

12.00 => Zbiórka Służby Liturgicznej Ołtarza

=> ministrantów * W szczególny sposób zapraszamy do włączenia się

do grona ministrantów wszystkich chłopców, którzy

przystąpili już do 1. Komunii św.

UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE!

Fatimskie spotkania Matki Bożej miały miejsce od 13. maja

do 13. października 1917 roku. Na ten wzór, każdego roku w tym

samym okresie, tj. od maja do października, sprawowane są

w wielu Parafiach nabożeństwa fatimskie. Są jednak i takie

do których chcielibyśmy dołączyć się także i my, w których Mat-

ka Boża Fatimska odbiera cześć każdego 13. dnia przez cały rok.

W tym duchu najserdeczniej

ZAPRASZAMY 17.00 => Poprzedzimy dziś wieczorną

Mszę św. udając się z procesją fatimską wo-

kół świątyni, lub gdy zawiedzie pogoda we-

wnątrz naszej świątyni parafialnej.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

18.00 => Msza św. Rodziców,

Rodzin, Wychowawców i Nauczycieli

DZIECI KOMUNIJNYCH

tj. Uczniów klas 1. i 2. Szkoły Podstawowej

18.00 }

w int. śp. Ewy SNOPEK, w 9. rocznicę śmierci, Wacława SNOPEK, w 5. rocznicę śmierci

oraz wszystkich zmarłych z Rodzin: SZARZYŃSKICH i SNOPKÓW;

19.00 } Szpital: w intencji Parafian => dziękczynno - błagalna;

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

V. NIEDZIELA

BIBLIJNA

WPROWADZENIE LITURGICZNO – DUSZPASTERSKIE:

Pomysłodawcami tej inicjatywy są moderatorzy DZIEŁA BIBLIJNEGO IM.

JANA PAWŁA II. Celem TYGODNIA BIBLIJNEGO jest pogłębianie rozumienia

Objawienia Pańskiego w świetle Pisma Świętego zgodnie z nauką Kościoła oraz

kształtowanie duchowości i kultury biblijnej

w duszpasterstwie, szczególnie kaznodziej-

stwie i katechezie, a także w indywidualnej

formacji wiernych. W parafiach i dekanatach

lub na szczeblu diecezjalnym organizowane

są regularne warsztaty biblijne, Szkoły Sło-

wa Bożego, kręgi biblijne czy spotkania

ze Słowem Bożym metodą lectio divina.

Inspiracją do powstania DZIEŁA był list

apostolski TERTIO MILLENNIO ADVENIENTE

Jana Pawła II, a zwłaszcza dokument Papie-

skiej Komisji Biblijnej pt. O INTERPRETACJI

BIBLII W KOŚCIELE, który oprócz wskazania

nowych metod interpretacji Biblii, mówi

także o konieczności szukania sensu du-

chowego, odnoszącego się do życia chrześci-

janina i do życia Kościoła, a co za tym idzie

- duchowości biblijnej.

Dzisiejsza niedziela rozpoczyna też

5. OGÓLNOPOLSKI TYDZIEŃ BIBLIJNY.


14. kwietnia – 3. NIEDZIELA

WIELKANOCNA -> BIBLIJNA

KARTKA Z HISTORII:

966 - Chrzest Polski - Książę Mieszko I wraz z dworem przyjął chrzest;

1759 - zm. GEORG FRIEDRICH HÄNDEL, niemiecki kompozytor i organista (ur. 1685);

1912 - RMS TITANIC zderzył się z górą lodową i zatonął;

1917 - zm. Ludwik ZAMENHOF, polski lekarz, twórca języka esperanto (ur. 1859);

1925 - rząd Władysława Grabskiego dokonał reformy walutowej, wprowadzając w miejsce marki polskiej nowy środek płatniczy - złoty polski;

1950 - podpisano porozumienie między Episkopatem a Rządem RP;

1996 - proklamowano Dzień Ludzi Bezdomnych;

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

ODKRYJ i PRZEMYŚL !

Nieznajomość Pisma Świętego, jest nieznajomością Chrystusa.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


Dz 5, 27b-32.40b-41; – Cierpienie dla imienia Jezus

Czy można milczeć będąc uczniem Chrystusa? Apostołowie nie

mieli tego dylematu i głosili dobrą nowinę o Chrystusie zmar-twychwstałym mimo zakazów Sanhendrynu. Ten jednak, kto chce

głosić Chrystusa, musi zdawać sobie sprawę, że nie można tego robić „bezkarnie”. Świadczenie o Chrystusie w konsekwencji zaw-sze prowadzi do cierpienia. Co więcej, cierpienie dla imienia Pana

jest wyrazem chrześcijańskiej godności.

Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś => Ps 30(29), 2.4-6b.11.12a.13b.

Chrystus zmartwychwstały pociąga za sobą wszystkich umarłych. Ich przeznaczeniem

nie jest już kraina śmierci, lecz kraina życia. Dzięki Niemu żałobny lament zamienia się w taniec wesela. Psalmista zaprasza nas, byśmy - choć przecież jeszcze jesteśmy śmiertelni - już dzisiaj odłożyli na bok żałobne pieśni, a rozpoczęli śpiewanie radosnych pieśni ocalo-

nych od śmierci.

Ap 5, 11-14; – Chwała Baranka

Święty Jan w proroczej wizji opisuje ceremonię intronizacji Baranka, który obejmuje na-

leżną mu władzę na niebie i na ziemi. Całe stworzenie przez swoich przedstawicieli oddaje mu pokłon i przyłącza się do pieśni uwielbienia i chwały. "Amen" wypowiadane przez czwo-ro zwierząt jest potwierdzeniem uznania władzy Baranka nad całym kosmosem. „Amen”

wypowiedziane przez nas podczas przyjmowania Ciała Pańskiego jest naszym oddaniem się we władanie Barankowi.

J 21, 1-19; – Trzecie zjawienie się Zmartwychwstałego Apostołom

Jezus zmartwychwstały objawia się swoim uczniom. Ten trzeci raz jest decydujący.

Znów, tak jak przy powołaniu, spotkanie odbywa się nad jeziorem przy połowie ryb. Po nieudanym, nocnym połowie ryb Jezus przybywa uczniom z pomocą. Tym samym uświada-mia im, że tylko dzięki Niemu ich działanie może przynieść owoc, i to owoc bardzo obfity.

Słowa Ewangelii według św. Jana (21, 1 - 19)

Jezus ukazał się znowu nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: „Idę łowić ryby”. Odpowiedzieli mu: „Idziemy i my z tobą”. Wyszli więc

i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli,

że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: „Dzieci, czy nie macie nic do jedzenia?”. Odpowiedzieli Mu: „Nie”.

On rzekł do nich: „Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie”. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć.

Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus mi-łował: „To jest Pan!”. Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę, był bo-wiem prawie nagi, i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko, tylko około dwustu łokci.

A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi wę-

gle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: „Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili”. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomi-mo tak wielkiej ilości sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: „Chodźcie, posilcie się!”. Żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: „Kto Ty jesteś?”, bo

wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im, podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał. A gdy spożyli śniadanie, rzekł Jezus do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana,

czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś baranki moje”.

I powtórnie powiedział do niego: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Odparł Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”.

Rzekł do niego: „Paś owce moje”. Powiedział mu po raz trzeci: „Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?”

Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: „Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego Jezus: „Paś owce moje.

Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz”.

To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy

to rzekł do niego: „Pójdź za Mną!”.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Powrót do miłości. W trudnych momentach życia pojawia się pragnienie powrotu

do czasów i miejsc, w których czuliśmy się szczęśliwi. Stąd nostalgia za domem ro-dzinnym, wspominanie starych dobrych czasów… Uczniowie w obliczu śmierci Jezu-sa w podobny sposób wracają do tego, co robili wcześniej, co dawało im satysfakcję. Jeszcze nie rozumieją, jaka czeka ich przyszłość i co mają robić. I to wówczas Jezus pokazuje im fiasko powrotu do starych dobrych czasów. Oni zostali wezwani, aby iść za Jezusem. Dlatego powrót do poprzedniego życia, życie wspomnieniami, jest nie-możliwy. Piotr oraz pozostali uczniowie otrzymują nowy fundament pod swoją egzy-stencję – relację miłości do Zbawiciela. Miłości, która nie gorszy się zdradą ani słabo-ścią, która nie liczy na ludzkie siły i deklaracje, miłości, na której Piotr będzie budował nie tylko swoją przyszłość, ale także przyszłość całego Kościoła.

Wobec pokus powrotu do przeszłości i lęku przed tym, co mnie czeka, spraw, abym znalazł odpowiedź na pytanie o to, czy Cię kocham. Daj doświadczyć, jak wielka jest Twoja miłość i jak trwałym fundamentem może się stać pod całe moje życie.

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Papieski komentarz do Liturgii Słowa:.

Podczas ostatnich spotkań z Apostołami Jezus dokonuje defini-tywnego powierzenia im (i Kościołowi) misji ewangelizacji świata poprzez niesienie orędzia Jego słowa i daru Jego łaski. Ukazując się Apostołom na Morzu Tyberiadzkim, wtedy gdy nastąpił cudow-

ny połów ryb - symbol i zapowiedź owocności misji - Jezus chce skierować ich myśli ku czekającemu ich dziełu. Potwierdzeniem tego jest powierzenie szczególnej misji Piotrowi: „Czy miłujesz Mnie? Ty wiesz! Paś baranki moje! Paś owce moje!”. Jan zapisał,

że „to już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał”. Tym razem nie tylko rozpoznali Go: „To jest Pan!”; ale też zrozu-mieli, że to, co zdarzyło się i zdarzy w owych dniach paschalnych, włącza ich wszyst-kich - a zwłaszcza Piotra - w budowę nowej ery, która w ów wielkanocny poranek się rozpoczęła. (22. lutego 1989)

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * INTENCJE MSZALNE

* Dziś, na zakończenie 69. Tygodnia Miłosierdzia, podobnie jak w nie-

dzielę minioną, będziemy mieli sposobność wsparcia wszystkich dzieł

charytatywnych prowadzonych przez Caritas diecezjalną i parafialną.

Każdemu, kto uzna za stosowne włączenie się do tego dzieła wspólnej

odpowiedzialności, z serca dziękujemy.

7.30 }

w int. śp. Julianny i Władysława BORKOWSKICH oraz Heleny BARTOSIEWICZ;

9.00 }

w int. śp. Antoniny, w 8. rocznicę śmierci i Mariana, w 30. rocznicę śmierci

oraz wszystkich zmarłych z Rodziny CZEPIK;

10.30 }

w int. śp. Anastazji, Mikołaja i Kazimiery WASYŁEJKO;

12.00 }

w int. śp. Seweryna, Leszka i Wojciecha;

* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *

18.00 =>

Msza św. młodych

=> Młodych naszej Parafii zapraszamy do współ-

tworzenia wieczornej Mszy św. niedzielnej.

18.00

}

w int. Krystyny JASTRZĘBSKIEJ, w 85. rocznicę urodzin => dziękczynno - błagalna;

20.00 }

w int. śp. Janiny KOBEL, w 8. rocznicę śmierci;


ZAPOWIEDZI PRZEDMAŁŻEŃSKIE! Do sakramentu małżeństwa przygotowują się:

NARZECZONY NARZECZONA Zapow.

Iwo - Krzysztof RUTAŃSKI

Wrocław, Koreańska Joanna - Agnieszka PRUS

Wrocław, Milicka 3.

Maciej BECMER

Wrocław, Łęczycka Dominika PIOTROWSKA

Wrocław, Tatarska 3.

Polecając modlitwie przygotowujących się do małżeństwa przypominamy, że ktokolwiek wie-

działby o jakichkolwiek przeszkodach uniemożliwiających pobłogosławienie wyżej wspomnianych

związków, w sumieniu zobowiązany jest powiadomić o tym tutejsze duszpasterstwo.


UWAGA – PAMIĘTAJ – WAŻNE!

Dziękując P.T. Twórcom dzieła, informujemy, że dostęp-

na jest już internetowa wersja naszego parafialnego Vade-

mecum: ADSUM. Można ją odnaleźć pod adresem:

www.eadsum.org Zachęcamy do stałego korzystania z ofiarowanego nam

bezpośredniego dostępu do bieżących informacji a jedno-

cześnie z serca życzmy sobie, aby pomogły nam w budowa-

niu trwałej jedności parafialnej.

ADSUM 182

Documents

Transcript of ADSUM 182