Adobe InDesign lab. 3 Jacek Wiślicki, Paweł Kośla

strona 1 z 9

Spis treści 1. Zaawansowane techniki pracy ...................................................................................................... 2

1.1. Tekst z wypełnieniem ............................................................................................................ 2

1.2. Stosowanie przeźroczystości i oblewania tekstem ................................................................ 6

Adobe InDesign lab. 3 Jacek Wiślicki, Paweł Kośla

strona 2 z 9

1. Zaawansowane techniki pracy1 W poprzednich instrukcjach dowiedzieliście się Państwo w jaki sposób umieszczać w dokumentach InDesign grafikę, tekst, definiować układ strony, pracować ze wzorcami i stylami. Zdobyte umiejętności pozwalają na tworzenie profesjonalnych dokumentów przeznaczonych do publikacji.

Jednak InDesign posiada jeszcze wiele funkcji, o których do tej pory nie wspomniano – zostaną omówione w bieżącej instrukcji.

Wiele opisanych technik pracy ma zastosowanie także w innych aplikacjach Adobe, a szczególnie w Illustratorze, który także opiera się na operacjach wektorowych.

1.1. Tekst z wypełnieniem

Rys. 1: Cel ćwiczenia

Ćwiczenie prezentuje przykładową technikę tworzenia ozdobnych napisów – mogą one zostać wykorzystane na przykład jako tytuł artykułu.

Rozpoczynamy od utworzenia ramki tekstowej, w której wpisujemy jednoliniowy napis, np. jak na Rys. 2 (pogrubionymi, drukowanymi literami). Opisana technika zadziała także dla tekstów wieloliniowych, jednak w chwili obecnej dla uproszczenia nie będziemy ich rozpatrywać.

Rys. 2: Początek ćwiczenia

Zamieńmy napis na linie (Tekst → Zamień na krzywe). Pamiętajmy, że od tego momentu utracimy możliwość edycji tekstu – wszystkie ustawienia (treść, parametry czcionki) powinny być więc ostatecznie.

Zaznaczając obiekt krzywych wstawmy jakiś obraz fotograficzny (Plik → Umieść). Obraz powinien znaleźć się wewnątrz kształtów liter, jak na Rys. 3.

Rys. 3: Obraz w napisie

Jak widać na Rys. 3, obraz jest zbyt mały żeby wypełnić cały napis. Szczęśliwie istnieje możliwość przeskalowania go do odpowiedniej wielkości. W tym celu użyjmy narzędzia bezpośredniego zaznaczania (biała strzałka).

Dodajmy jeszcze jakiś kontur do krzywych (za pomocą palety Obrys) – efekt powinien wyglądać jak na Rys. 4.

Rys. 4: Zakończony napis

1 Obrazy pochodza ze strony http://www.sxc.hu/

Adobe InDesign lab. 3 Jacek Wiślicki, Paweł Kośla

strona 3 z 9

Jeszcze ciekawszy efekt osiągniemy, kiedy każda litera będzie posiadała inne wypełnienie i/lub kontur. Przed wykonaniem tego zadania (przed umieszczeniem obrazu, zgodnie z powyższymi krokami) powinniśmy rozdzielić poszczególne litery (Obiekt → Ścieżki → Zwolnij ścieżkę złożoną). Jak widać na Rys. 5, wszystkie krzywe stały się niezależnymi ścieżkami. Efektem niepożądanym (przynajmniej dla tego projektu) jest zniknięcie „otworów” w literach O, A, R.

Rys. 5: Niezależne ścieżki

Rys. 5a: Edycja pojedynczej litery

Rys. 5b: Przypadek schowanych otworów pod literą

„Otwory” te możemy łatwo odtworzyć przez operację odjęcia poszczególnych kształtów (Obiekt → Filtry ścieżek → Odjęcie – działanie jak w palecie Pathfinder w Illustratorze). Operacje otwierania otworów wykonujemy na zaznaczonych pojedynczo literach (Rys. 5a). Jeśli po operacji zwolnienia ścieżek nasze litery A, O, R wyglądają jak na Rys. 5b, musimy zastosować polecenie Obiekt → Filtry ścieżek → Odjęcie spodu. Związane jest to z różnym ułożeniem kształtów litery i otworu (otwór pod literą) co jest zależne od wybranego kroju pisma.

Skorygowany napis będzie się prezentował jak na Rys. 6.

Rys. 6: Skorygowane kształty napisu

Każda litera stanowi teraz niezależny kształt, któremu można nadać wypełnienie i kontur. Operację umieszczania grafiki wykonujemy oddzielnie dla każdego kształtu (umieszczany obraz możemy przesuwać, aby w literze pojawiła się jego „najlepsza” część). Efekt wypełnienia może wyglądać jak na Rys. 7

Rys. 7: Indywidualnie wypełnione litery

Kolejnym krokiem może być dodanie do liter konturu. Jeżeli chcemy, aby dla wszystkich był jednakowy, wygodnie będzie je zgrupować (Obiekt → Grupuj).

Poprzednio nadaliśmy prosty kontur – linię określonej grubości i koloru. Tym razem nadajmy kontur z gradientem, jak na Rys. 8.

Rys. 8: Kontur (obrys) z gradientem

Rys. 8 zawiera kontur grubości 2 pikseli o gradiencie pionowym od niebieskiego do czerwonego. Procedura tworzenia gradientu (nie tylko dla konturu) może się wydać nieco skomplikowana, dlatego jeżeli macie z nią Państwo problemy, proszę prześledzić poniższe kroki.

Adobe InDesign lab. 3 Jacek Wiślicki, Paweł Kośla

strona 4 z 9

Nadajmy kontur określonej grubości wypełniony kolorem (np. czarnym). Stan dolnej części przybornika i palety Obrys przedstawiony jest na Rys. 9.

\

Rys. 9: Początkowy etap tworzenia gradientu

Jak widać, obiekt jest w tej chwili pozbawiony wypełnienia (1), ma jednolity czarny kontur (2) grubości 2 pikseli (3). Pracując na ustawieniach konturu kliknijmy na przycisk (4) w przyborniku – włączymy w ten sposób kontur gradientowy (w analogiczny sposób moglibyśmy ustawić wypełnienie gradientowe).

W palecie gradientu (Rys. 10) widać, że mamy domyślnie ustawione kolory biały i czarny (1). Te same kolory maja odzwierciedlenie w ikonie konturu (2) i ikonie gradientu (3) w przyborniku. Jeżeli chcemy zmienić kolory początkowy lub końcowy gradientu, klikamy odpowiednio znacznik (4) lub (5) w palecie gradientu. W celu ustawienia koloru przechodzimy na paletę Kolor, gdzie wybieramy odpowiedni kolor. Po powrocie na paletę Gradient nowo wybrany kolor będzie już widoczny.

Rys. 10: Domyślny gradient czarno-biały

Kolejna ilustracja (Rys. 11) pokazuje kolor czerwony jako kolor początkowy gradientu. Zwróćmy uwagę na wskazanie koloru w miejscach (1), (2), (3) i (4).

1

2

4

3

2

3

5

4 1

Adobe InDesign lab. 3 Jacek Wiślicki, Paweł Kośla

strona 5 z 9

Rys. 11: Ustawienie koloru początkowego gradientu

W analogiczny sposób ustawiamy kolor końcowy gradientu – efekt jest pokazany na Rys. 12.

Rys. 12: Ustawienie koloru końcowego gradientu

Dalsze ustawienia gradientu są dostępne w palecie (np. kąt), jednak zazwyczaj najwygodniej jest zastosować gradient na obiekcie przy użyciu narzędzia gradientu . W naszym wypadku gradient powinien być pionowy.

Dodatkowym efektem może być cień napisu (Obiekt → Efekty → Cień).

Pewną modyfikację może stanowić tekst składający się z samego konturu z gradientem (nie powinniśmy wtedy umieszczać obrazów wewnątrz liter. Skopiuj napis i w nowym napisie usuń obrazy za pomocą narzędzia zaznaczania bezpośredniego). Efekt może wyglądać jak na Rys. 13 (dla lepszego widoku przełącz się na podgląd za pomocą odpowiedniego narzędzia lub Widok → Tryb ekranu → Podgląd).

Rys. 13: Tekst z samego konturu

1

2 3

4

Adobe InDesign lab. 3 Jacek Wiślicki, Paweł Kośla

strona 6 z 9

1.2. Stosowanie prze źroczysto ści i oblewania tekstem

Rys. 14: Cel ćwiczenia

Rozpocznijmy od nowego dokumentu o rozmiarze A5 z uwzględnieniem 3 mm spadu. Wstawiamy obraz jako tło rozszerzając o spad (zalecane użycie wzorca strony). Zaznaczmy ten obraz i używając efektu przeźroczystości zmniejszmy jego krycie do ok. 30 % (Obiekt → Efekty → Przezroczystość). Rezultat pokazany jest na Rys. 15.

Rys. 15: Zmniejszenie krycia obrazu tła

Ustawienie obrazu tła jest częstą praktyka w materiałach reklamowych (projekt wygląda lepiej i przyciąga wzrok). Zmniejszenie krycia wynika z faktu, że zbyt intensywny obraz zmniejszy czytelność istotnych obiektów strony.

Umieszczamy na naszej stronie prostokątną ramkę używając narzędzia ramki , w której to umieścimy np. treść ogłoszenia. Jeżeli wypełnimy ją na biało, poprawimy czytelność tekstu. Wypełnienie ramki nadajemy z palety Próbki (kolor biały – papier), palety Kolor lub wywołując próbnik kolorów „dwuklikiem” na narzędziu wypełnienia. Przykładowe umiejscowienie ramki pokazane jest na Rys. 16.

Adobe InDesign lab. 3 Jacek Wiślicki, Paweł Kośla

strona 7 z 9

Rys. 16: Umiejscowienie ramki

W chwili obecnej ramka w nienaturalny sposób odcina się od tła. Zmniejszmy jej krycie na ok. 75 %.

Aby pozbyć się ostrych krawędzi (także nie wyglądają najlepiej), dodajmy obiektowi ramki odpowiednie wtapianie (Obiekt → Efekty → Wtapianie podstawowe). Ramka powinna wyglądać mniej więcej jak na Rys. 17.

Rys. 17: Wygląd ramki

Dodajmy teraz jakiś napis (narzędziem tekstu), np. jak na Rys. 18. Ramkę tekstową tworzymy „przeciągając” myszką. Kliknięcie nad naszym białym prostokątem spowoduje, że ramka prostokątna zamieni się na pole tekstowe co będzie efektem niekorzystnym (właściwości takie jak przeźroczystość czy wtapianie będą dotyczyły także tekstu, a tego chcemy uniknąć).

Rys. 18: Dodany tekst

Adobe InDesign lab. 3 Jacek Wiślicki, Paweł Kośla

strona 8 z 9

Umieśćmy na naszej stronie pierwszoplanowy wyraźny motyw kwiatowy. Obraz może być wstępnie obrobiony w programie do grafiki rastrowej (usunięcie tła), tymczasowo posłużymy się gotowym plikiem. Ustawmy dla obrazu pierwszoplanowego delikatne wtapianie, aby pozbyć się konturu z pozostałością tła. Proszę zwrócić uwagę na zachodzenie kwiatów na tekst (Rys. 19) – jest to ustawienie celowe.

Rys. 19: Motyw pierwszoplanowy

Wykorzystamy teraz funkcje opływania tekstu. Włączmy paletę Oblewanie tekstem (Rys. 20). Zaznaczmy kwiaty i wypróbujmy opcje oblewania dostępne w palecie.

Rys. 20: Paleta oblewania tekstem

Niestety, pomimo przeźroczystości obraz z kwiatami jest prostokątny i opływanie tekstu zachodzi wzdłuż jego krawędzi. Ażeby pokonać to ograniczenie dodajmy do projektu dodatkową ścieżkę (najwygodniej ołówkiem) stanowiącą oblewany obiekt, jak na Rys. 21.

Rys. 21: Ścieżka do oblewania tekstem

Adobe InDesign lab. 3 Jacek Wiślicki, Paweł Kośla

strona 9 z 9

Zaznaczmy tą ścieżkę i ponownie wybierzmy optymalną w naszym przypadku metodę oblewania. Powinniśmy otrzymać efekt jak na Rys. 22.

Ostatnim etapem pracy jest dodanie napisu tytułowego, np. jak na Rys. 23. Zastosowany został tu efekt cienia, który podnosi czytelność białej czcionki na jasnym tle. Oczywiście, dobór efektów jest zależny od Państwa inwencji.

Rys. 22: Efekt oblewania ścieżki

Rys. 23: Napis tytułowy

A oto efekt końcowy:

Rys. 24: Efekt końcowy ćwiczenia