1

2

Przemysław Vniegowski Kilka pytau młodego człowieka o swoje powołanie

Przemysław ｪniegowski Kilka pytau młodego człowieka o swoje powołanie Wydanie II © 2011 Przemysław Sniegowski

przememk249@onet.eu Warszawa 2011

ZdjPcie na okładce pochodzi z: http://smmk.pl/wp-content/uploads/2010/05/droga-powo%C5%82ania.jpg

3

SPIS TREVCIŚ I. Wprowadzenie

II. Czym jest powołanie?

2.1.powołanie kapłaMskie 2.2.powołanie zakonne

III. Po czym poznać, do czego jestem powołany?

IV. Jak przyj>ć Boce wezwanie? Maryja Dziewica

wzorem poddania siC woli Ojca.

V. Czy wpisze siC w to Boce zadanie?

VI. Kilka myWli o powołaniu zakonnym.

4

BIBLIOGRAFIA:

1) Biblia Jerozolimska, Pallottinum, PoznaM 20061; 2) Benedykt XVI, Homilia na placu sanktuarium

Maryjnego, w: M. G. Masciarelli, Znak Niewiasty, tłum. W. Szymona, eSPe, Kraków 2008ś

3) Benedykt XVI, List na rozpoczCcie roku kapłaMskiego z okazji 150 rocznicy dies natalis WwiCtego proboszcza z Ars, AA. s.c., 2009;

4) Cole B., Conner P., Pełnia chrzeWcijaMstwa, tłum. A. M. Nowak, D. Dowjat, W drodze, PoznaM 1997ś

5) Eugeniusz M., Z tchnieniem Ducha, tłum. A. Stopa, W Dorze, PoznaM 1994ś

6) Frassinetti G., Jezus Chrystus wzór kapłana, tłum. A. Bakalarz, Byblos, Tarnów 1996ś

7) Jan Paweł II, List Apostolski z okazji MiCdzynarodowego Roku Młodziecy, w: Nauka KoWcioła o powołaniach duchownych, Gniezno 1995;

8) Jan Paweł II, Pastores Dabo Vobis, w: Nauka KoWcioła o powołaniach duchownych,, Gniezno 1995;

9) Jan Paweł II, Vita Consecrata, Posynodalna Adhortacja Apostolska, Pallotinum, PoznaM 1996ś

10) Jan Paweł II, Wierni zadaniu Wieczernika, List Ojca VwiCtego Jana Pawła II do kapłanów na Wielki Czwartek 2000 roku, Kai, Jerozolima 2000;

11) Klaret A. M., Autobiografia, tłum. R. Orge, Wrocław 1987

12) Miecznikowski S., `ródła odnowy zakonnej, Oficyna Przegl>du Powszechnego, Warszawa 1993ś

13) Montonati, Rozpalił płomieM wiary, tłum. K. Stopa, Salwator, Kraków 2009ś

5

14) Paweł VI, OrCdzie na VIII Wwiatowy dzieM modlitw o powołania, w: Nauka KoWcioła o powołaniach duchownych, Gniezno 1995;

15) Paweł VI, OrCdzie na XV Vwiatowy ŹzieM Modlitw o Powołania, w: Nauka KoWcioła o powołaniach duchownych, Gaudentinum, Gniezno 1995;

16) Staniek E., KoWciół i Sakramenty, wydawnictwo Ww. Stanisława, Kraków 1995ś

17) Teresa od Dzieci>tka Jezus, O powołaniu rps. kaz., w: W heroicznym porywie miłoWci, Podkowa LeWna 2007.

6

I. Wprowadzenie

Młody człowiek w pewnym momencie swojego krótkiego dotychczas cycia staje przed trudnym wyborem. Wybór ten nie jest łatwy, trzeba powiedzieć, ce jest on dla kacdego wyj>tkowo trudny, oczywiWcie dla tego, kto traktuje swoje cycie powacnie, kto nie cyje zasad> „jakoW to bCdzie”.

Wybór ten dotyczy bezpoWrednio samego cycia. Od wczesnych dosyć lat w człowieku pojawiaj> siC marzenia, nie dojrzałe jeszcze „plany” na przyszłoWć. Plany te czCsto siC zmieniaj>, jak i zreszt> całe dziecko.

Trudno powiedzieć kiedy zaczyna siC dojrzałe myWlenie o przyszłoWci. Twierdzi siC, ce bardziej wiarygodne ambicje, zamierzenia pojawiaj> siC w starszym wieku, tzn. ok. 20 roku cycia wzwyc. Twierdzi siC równiec, ce najbardziej odpowiednio do planów na przyszłoWć podchodzi człowiek po jakimW dłucszym doWwiadczeniu dotychczasowego cycia, tzn. człowiek po skoMczonej szkole, studiach i jakimW stacu pracy. Dzisiaj, jeWli chodzi o seminaria duchowne czy zakony, pojawił siC zauwacalny wzrost kandydatów po studiach, w póaniejszym wieku nic tym bezpoWrednio po szkole. Zjawisko to interpretuje siC jako coW dobrego dla formaterów, poniewac tacy kandydaci s> juc bardziej doWwiadczeni w cyciu, s> bardziej Wwiadomi tego, co zostawiaj> i cechuj> siC wiCksz> stabilnoWci> w wyborze. OczywiWcie tego schematu nie mocna przykładać do kacdego jednakowo. Zdarza siC i tak, ce nie jeden osiemnastolatek jest bardziej dojrzały od kogoW starszego od siebie.

W pracy tej pojawiaj> siC niektóre wacne pytania, nurtuj>ce nie jednego młodego, wchodz>cego w okres, w którym musi wybrać to, kim chce być. OczywiWcie taka decyzja wi>ce siC z pytaniem, kim mogC być? Tzn., jakie

7

mam predyspozycje, jakie mogC wyrobić, do czego one mnie uzdalniaj>. Praca ta bardziej zwrócona jest do czytelników, których myWli zwracaj> siC ku cyciu zakonnemu i kapłaMskiemu.

OczywiWcie, nie jednemu wydaje siC, ce zadawanie tego typu pytaM sobie powoduje jakieW ograniczenie. Nie jeden uwaca, ce dopuszczanie do siebie myWli, ic mocna odpowiedzieć Bogu „tak”, zabiera wolnoWć. W tym momencie trzeba zadać pytanieś czym jest wolnoWć, co ona zakłada? W dzisiejszym Wwiecie wielu młodych z lCku przed ogromem zadania zagłusza w sobie te pytania. W tym momencie trzeba powiedzieć wprost, człowiek nie Wwiadomie odchodzi od prawdziwej wolnoWci a obiera sobie wolnoWć wykreowan> na ograniczonym rozumie ludzkim. żdzie człowiek zazna prawdziwej wolnoWci? Tylko Chrystus jest prawdziw>, bezgraniczn> wolnoWci>, dla kacdego jednakow>, nie ma u Niego cyda czy greka, kacdy jest wolny! „Wszyscy jesteWmy kimW jednym w Chrystusie Jezusie”1.

Zadawanie pytaM jest dobrym znakiem. Wszystko, co otacza człowieka, cały Wwiat zmusza do zadawania pytaM. Człowiek zadaje tec pytania o przyszłoWć swojego cyciaś kim jestem, jak mogC siC wpisać w rzeczywistoWć, w której cyjC, co mogC wykorzystać z niej do mojego wzrostu, co moce mi zaszkodzić, co mogC dać? Człowiek potrzebuje odpowiednich warunków, Wrodków do tego, by podj>ć decyzjC i wzrastać na obranej drodze. Wszystkie formy cycia słuc> drugiemu człowiekowi, z tym młody człowiek powinien siC zapoznać. To, co nie jest słucebne, nie pochodzi od Boga. Człowiek powinien to mieć na uwadze, szczególnie w okresie podejmowania decyzji o swojej przyszłoWci. OczywiWcie, nie wszystko od razu jest takie, jakie być powinno. U pocz>tków nie wszystko jeszcze w młodym człowieku jest dojrzałe,

1 Gal 3, 28

8

podjCta droga w póaniejszym czasie pozwala na oczyszczenie tego, co jest na niej zbCdne, nie do koMca dojrzałe.

Zadawanie pytaM o swoje powołanie, szukanie odpowiedzi, to wszystko odbywa siC w dialogu z Tym, który powołuje. Ten okres poszukiwania przypomina scenC zwiastowania. OczywiWcie zwiastowanie było krótkie w stosunku do nie jednego podejmowania decyzji na przyszłoWć, ale zarówno jak w przypadku Maryi, tak i w przypadku kacdego z nas dokonuje siC dialog, rozmowa z bywym Bogiem. Zarówno w zwiastowaniu jak i w naszym wyborze wybrzmiewa „tak” dla Boga. OczywiWcie tego „tak” nie zawsze u kacdego słychać. Człowiek ma woln> rCkC, Bóg nie zmusza do niczego a raczej nie zmusza do szczCWcia, jeWli człowiek go nie chce, bo czy nie jest szczCWciem podjCte zadanie, które powierzył ci Ten, który znał ciC juc przed narodzeniem na ten Wwiat, który ukochał ciC niepowtarzaln>, bezgraniczn> miłoWci>?