Wywiad z Kacprem Elsnerem

Zdjęcie 1: Bartek i Kacper razem.

Bartek: Dzień dobry. Chciałbym przeprowadzić wywiad pt.: ,,Młody z wielkimi pasjami''.

Kacper: Mam 24 lata, ale w środku wciąż czuję się młody :).

B: Co spowodowało, że wybrałeś kierunek studiów mechatronika?

K: Sięgamy bardzo szybko do sedna sprawy, czyli zbyt duża paleta jeżeli chodzi o moje zainteresowania. Nie byłem pewien co chcę robić w przyszłości, w jaki sposób zarabiać, w jaki sposób realizować swoje pasje i co będzie dla mnie najlepsze. Byłem w liceum na profilu matematyczno - fizyczno - chemicznym i to była naturalna kolej rzeczy. Już wcześniej w gimnazjum myślałem, jakie przedmioty mnie interesują i była to matematyka i fizyka. Matematyka dobrze mi szła i szybko odkryłem, że stosując reguły matematyczne można

rozwiązywać problemy, które stawiają przed nami różne inne dziedziny nauki. Póki co moim największym osiągnięciem naukowym jest ukończenie studiów, co nie było takie proste. Studiowałem 5 lat, w trakcie których zmieściłem również 4 lata szkoły muzycznej. Konkretne osiągnięcia ze studiów na Politechnice, które mnie rozwinęły i dowartościowały moje ego to stworzenie prostej aplikacji na komputer napisanej w języku C++ z bibliotekami Qt. Było to elektroniczne pianinko, w którym można klikać myszką poszczególne dźwięki, można zmieniać barwy, regulować głośność oraz stosować funkcje pedału sostenuto - tak jak w prawdziwym fortepianie.

B: Czy pracowałeś jeszcze nad jakimiś ciekawymi projektami?

K: Tak to były projekty związane z dronami. Pierwszy projekt polegał na tym, że wspólnie z kolegą musieliśmy stworzyć drona w ramach przedmiotu na studiach pt. ,,Interdyscyplinarny projekt zespołowy". Dron miał za zadanie utrzymywać swoją pozycje w płaszczyźnie poziomej na podstawie danych z czujnika sensorycznego i myszki komputerowej. Było to trudne zadanie, ale udało nam się je zrealizować. Quadrocopter stabilizował swoje położenie i nie trzeba było nim sterować, żeby wisiał w jednym miejscu. Natomiast moja praca inżynierska to "Interaktywny system wizyjny do zdalnie sterowanych maszyn latających". Chodziło o to, że kamerka zamontowana na zdalnie sterowanym samolocie miała poruszać się jak głowa operatora, który miał założony gogle wirtualnej rzeczywistości. Sterowanie działało na podstawie odczytów z czujnika akcelerometrycznego .

B: Czy łatwo jest samemu skonstruować drona?

K: To wszystko zależy od tego, od czego będziesz zaczynać. Dzisiaj bardzo łatwo skonstruować drona, jeśli zamówisz sobie odpowiednie części. Można zamówić w Polsce lub w Chinach, bo tam jest taniej. Każdy projekt inżynierski możesz zacząć od różnego etapu i użyć do tego różnych części i różnych sposobów wykonania. Musisz wybadać co ci się najbardziej opłaca, ile masz pieniędzy i jakie założenia projektowe musisz spełnić. Najbardziej wysublimowane rozwiązanie jest wtedy, gdy robisz coś od podstaw, gdy konstruujesz płytki elektroniczne, kiedy kupujesz osobno każdy mikroprocesor, montujesz to samemu i programujesz wszystko od podstaw. Gdy w ten sposób zbudujesz drona to odczuwasz największą satysfakcje. Natomiast dzisiaj można kupić tanio gotowe elementy, które wystarczy umiejętnie polutować, co też wymaga umiejętności, których trzeba się nauczyć. Złożenie i skonfigurowanie drona w ten sposób może zająć zaledwie około 2 godzin. Mnie pół roku zajęło skonstruowanie drona od podstaw.

B: Zajmujesz się samolotami i paralotniami. Skąd to zamiłowanie?

K: Pierwszą stycznością z obiektami latającym były latawce mojego brata, później kółko modelarskie i samoloty do składania. No i później z przyjacielem zacząłem latać na latawcach dość dużych od 3 m2 do nawet 20 m2 przy czym następowało to etapami. Tak duże latawce są w stanie unieść człowieka na kilka metrów przy odpowiednim wietrze. Później były paralotnie. Zrobiłem kurs paralotniarski w Czechach. Kurs trwał 10 dni i to jest wystarczające,

żeby nauczyć się latać. Niestety miałem wypadek i złamałem kręgosłup. Na szczęście bez uszkodzenia rdzenia kręgowego. Dziś już nie odczuwam skutków tego zdarzenia. Wypadek nie zniechęcił mnie do latania, wręcz przeciwnie zamarzyłem, aby latać na czymś większym. Chciałbym kiedyś zostać pilotem linii pasażerskich, ale niestety wymaga to nie tylko zdolności, ale i sporych funduszy.

B: Jakie obecnie posiadasz uprawnienia?

K: Na razie posiadam licencje pilota paralotni klasy A i B.

B: Wiem, że zajmowałeś się również reżyserowaniem filmów. Jak to się zaczęło i skąd czerpałeś tematy?

K: Pierwsze moje zabawy z reżyserią filmów zaczęły się w liceum, kiedy to nasza pani nauczycielka zaproponowała nam udział w ogólnopolskim konkursie filmowym i to miał być 15-to minutowy film fantasy. Nagraliśmy z kolegami i koleżankami odpowiednie sceny, a potem przez miesiąc montowałem ten materiał dodając komputerowo efekty specjalne. Wyszło to tak dobrze, że wygraliśmy ten konkurs. Największym zyskiem całej tej zabawy było to, że nauczyłem się techniki montażowej. Następnym tematem był film użytkowy. Potrzebowaliśmy film o Białym Dunajcu. Nie było ściśle określonego tematu, tylko że miał przedstawiać jedną z chat. Zebrałem informacje od ludzi na jej temat, co o niej sądzą i stworzyłem scenariusz. Potem nakręcony materiał poukładałem, zmontowałem i również udało się konkurs wygrać.

B: Ostatnio Twoją pasją jest również śpiewanie. Jak to się zaczęło?

K: Zainteresowanie śpiewem zaczęło się dawno temu w scholach przykościelnych. Będąc jeszcze w gimnazjum moja siostra zaprosiła mnie na warsztaty do Lublina, bym usłyszał jak może brzmieć dobry śpiew liturgiczny. Wtedy mnie to zafascynowało. Też chciałem tak śpiewać. Polifonia, 4 głosowe pieśni - coś wspaniałego. Zacząłem śpiewać regularnie. Zacząłem jeździć na warsztaty do Drohiczyna na tzw. Drohiczyńskie Warsztaty Muzyki Liturgicznej. Nagraliśmy kilka płyt. Potem po I roku studiów na Politechnice Wrocławskiej dostałem się na Wydział Wokalny Państwowej Szkoły Muzycznej II-go stopnia im. Ryszarda Bukowskiego we Wrocławiu. Pod przewodnictwem pana Tomasza Huka uczyłem się 4 lata. Byłem też jednym z członków chóru u pana Piotra Rubika. Śpiewałem również u pani Anny Marii Mbayo gospel. Wielkim wyróżnieniem było dla mnie śpiewanie w grupie młodzieży na Światowych Dniach Młodzieży w Krakowie dla samego papieża Franciszka.

Zdjęcie 2: Okładka płyty, w której nagraniu uczestniczył Kacper.

B: Jak widzę obszar Twoich zainteresowań jest ogromny. Co zamierzasz robić w przyszłości?

K: Nie mam jeszcze dokładnie sprecyzowanego planu na przyszłość. Mam duży wachlarz możliwości. Najbardziej marzę o karierze pilota. Jak na razie rozpoczynam pracę związaną z mechatroniką i dalej chcę kontynuować naukę. Muzykować zawodowo raczej nie będę. Śpiewanie i reżyserkę traktuje jako moje hobby. Czas pokaże jaką drogą ostatecznie podążę.

B: Dziękuję za ciekawą rozmowę.

K: Ja też dziękuję. Mam nadzieję, że nasza rozmowa kogoś zainteresuje.