SPEKTAKLE KONKURSOWE 8. ITSelF:

Lulu z Seminarium im. Maksa Reinhardta w Wiedniu, Austria

Circum Mortis z Wyższej Szkoły Sztuk i Rzemiosł LUCA w Leuven, Belgia

Absolutne szczęście muchy albo ostatnia mistyfikacja Salvadora Dalego z Akademii Muzycznej i Teatralnej im. Leoša Janáčka w Brnie, Czechy

Potworek  z Wyższej Szkoły Sztuk Dramatycznych w Sewilii, Hiszpania

Śniąc śmierć w śniegu z Uniwersytetu Soore w Teheranie, Iran

Przeznaczone do likwidacji z Litewskiej Akademii Muzycznej i Teatralnej w Wilnie,

Litwa 

W pogoni za szczęściem z Bawarskiej Akademii Teatralnej im. Augusta Everdinga

w Monachium, Niemcy Kamień z Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona

Schillera w Łodzi, Polska Mistrz i Małgorzata z Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza

w Warszawie, Polska Zima w czerwieni z Instytutu Teatralnego i Filmowego im. Lee Strasberga w Nowym

Jorku, USA Bastards in the Mind z Akademii Teatralnej “Sofia Amandolea” w Rzymie, Włochy 

OFF: In treatment, Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie

Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku, Polska Moje opus magnum, El Local/CAET we współpracy z Generalitat de Catalunya,

Hiszpania 

Mała Syrenka: Wesele z Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza

w Warszawie, Polska Pogorzelisko z Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie,

Polska

SPEKTAKL OTWARCIA: Parawan w reżyserii Andrzeja Strzeleckiego, Akademia Teatralna

im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Polska

Frank Wedekind

Lulu

Austria

Seminarium im. Maksa Reinhardta w Wiedniu

reżyseria David Stöhr

dramaturgia Dirk Brauner

scenografia Sarah Sassen

kostiumy Agnes Burghardt

muzyka Bernhard Eder

obsada Pauline Fusban (Martha), Marie-Louise Stockinger (Lulu), Stefan Gorski (Alwa), Lennart Lemster (Schwarz), Samouil Stoyanov (Goll / Langweiler), Andrei Viorel Tacu (Jack), Luka Vlatkovic (Schigolch), Lukas Watzl (Schön)

premiera 16.10.2014

czas trwania 100 min.

30.06

Akademia Teatralna ‒ Sala im. J. Kreczmara

18:00

W Lulu, tytułowej bohaterce, łączy się dziewczęca niewinność i drapieżna seksualność. Jest obiektem miłości i nienawiści, pożądania i wstrętu, fascynuje zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Nikt jednak nie jest w stanie jej zaspokoić, wszyscy, którzy próbują, kolejno padają jej ofiarą. Popełniane przez nią zbrodnie zmuszają ją do ucieczki z Berlina przez Paryż do Londynu, gdzie ginie z rąk swojego ostatniego kochanka ‒ Kuby Rozpruwacza. Premierom sztuk Franka Wedekinda Duch ziemi

i Puszka Pandory, składających się na dylogię Lulu, towarzyszyły głośne skandale. Rozsławiła je niema ekranizacja Georga W. Pabsta (1929) z Louise Brooks w roli tytułowej, której kreacja stworzyła obowiązujący przez dekady wizerunek femme fatale. W swoim spektaklu studenci Seminarium im. Maksa Reinhardta podejmują grę z ikonicznymi przedstawieniami kobiet fatalnych.

Seminarium im. Maksa Reinhardta w Wiedniu powstało w roku 1928 z inicjatywy Maksa Reinhardta, jednego z najwybitniejszych inscenizatorów niemieckiego teatru, a także nauczyciela kilku pokoleń aktorów i reżyserów zarówno teatralnych, jak i filmowych, m.in. Conrada Veidta, Friedricha W. Murnaua, Marlene Dietrich i Leni Riefenstahl. Początkowo Seminarium mieściło się w cesarskim Schönbrunner Schlosstheater. W roku 1940 przeniosło się do pobliskiego Palais Cumberland. Obecnie funkcjonuje przy wiedeńskim Uniwersytecie Muzyki i Sztuk Dramatycznych. Spektakle dyplomowe powróciły na scenę Schlosstheater, ale Seminarium ma do dyspozycji dwie sceny studyjne. Uczelnia prowadzi dwa Wydziały: Aktorski i Reżyserii. Nauka trwa cztery lata. Po ukończeniu drugiego semestru studenci dokonują wyboru spośród szerokiego wachlarza rozmaitych specjalizacji aktorskich i reżyserskich. Wyjątkowość kształcenia polega na utrzymywaniu równowagi pomiędzy przedmiotami praktycznymi i teoretycznymi, a przede wszystkim na ścisłej współpracy obydwu wydziałów, nie tylko na scenie, lecz także przez cały proces powstawania spektaklu, począwszy od wyboru i analizy tekstu dramatycznego. Do grona wykładowców Seminarium należy wielu wybitnych artystów teatralnych i filmowych, m.in. Karlheinz Hackl, István Szabó, Klaus Maria Brandauer.

Studenci Seminarium im. Maksa Reinhardta gościli na ITSelF trzykrotnie. Zaprezentowali spektakle: Bambiland wg Elfriede Jelinek (reż. Philipp Hauß, 2007), Tango Gombrowicz wg Dziennika Witolda Gombrowicza (reż. Mikołaj Grabowski, 2009) i Chudy żołnierzyk wg Hanocha Levina (reż. Hannan Ishay, 2011).

wg Tadeusza Kantora

Circum Mortis (Sic!)

Belgia

Wyższa Szkoła Sztuk i Rzemiosł LUCA w Leuven

reżyseria Johan Knuts

dramaturgia Johan de Boose

scenografia Barbara Vandendriessche

choreografia Luc Devreese

obsada Laurian Callebaut, Heleen Desmet, Emma De Saedeleir, Amber Janssens, Anke Jochems, Tine Roggeman, Matthias Van de Brul, Lynn Van den Broeck, Sander Van den Broeck, Janna Van Mingeroet, Charlotte Verlinden, Maxime Waladi, Charlotte Wellens

premiera 25.11.2014

czas trwania 105 min.

1.07

Akademia Teatralna ‒ Teatr Collegium Nobilium

15:00

Podczas seminarium Melancholia albo sztuka braku studenci LUCA zapoznali się z osobą i twórczością Tadeusza Kantora. Fascynacja ideą Teatru Śmierci zaskutkowała wyjazdem naukowym do Cricoteki i warsztatem teatralnym pod kierunkiem Teresy i Andrzeja Wełmińskich. W ich wyniku w 2014 roku powstał

spektakl Prochy, poświęcony pamięci pierwszej wojny światowej w Leuven. Grupa pod opieką reżysera Johana Knutsa kontynuuje tamto doświadczenie w swoim najnowszym przedstawieniu, wykorzystującym niektóre metody pracy Kantora, a także improwizacje i gry o surrealistycznym rodowodzie. Grany prawie bez słów Krąg śmierci (tak!) to autorski, bardzo formalny spektakl, którego głównymi tematami są obecność śmierci, rekonstruowanie wspomnień i mierzenie się z tym, co wyparte.

Wyższa Szkoła Sztuk i Rzemiosł LUCA w Leuven to jedyna we Flandrii uczelnia o profilu ściśle artystycznym. Jej początki sięgają roku 1995, kiedy z połączenia ośmiu belgijskich uczelni powstała Wyższa Szkoła Nauk i Sztuk (WENK). W roku 2011 dołączyła do nich i objęła przewodnictwo szkoła Sint-Lukas z Brukseli, w roku 2012 zmieniono nazwę na tę, która obowiązuje do dzisiaj. Kierownictwo i część wydziałów ma swoją siedzibę w Brukseli, najważniejsze filie mieszczą się w Gandawie i Leuven. LUCA oferuje studia na poziomie licencjackim i magisterskim na ośmiu kierunkach: wzornictwa, sztuk plastycznych, fotografii, architektury wnętrz, sztuk audiowizualnych, sztuk dramatycznych, muzyki, architektury; prowadzi też studia doktoranckie i podyplomowe oraz kursy pedagogiczne. Kształcenie na wydziale sztuk dramatycznych na poziomie licencjackim opiera się na szeroko rozumianej pracy z tekstem i treningu praktycznym, obejmującym różne techniki aktorskie. Program uzupełniają kursy scenograficzne i muzyczne, a także przedmioty teoretyczne, jak np. podstawy teorii komunikacji. Studia na poziomie magisterskim polegają w znacznym stopniu na pracy nad samodzielnym przedstawieniem autorskim – od koncepcji, przez kwerendy, próby, współpracę ze scenografem, dramaturgiem, kompozytorem, aż po publiczny pokaz będący częścią obrony dyplomu.

Oxana Smilková

Absolutne szczęście muchy albo ostatnia mistyfikacja Salvadora Dalego

Czechy

Akademia Muzyczna i Teatralna im. Leoša Janáčka w Brnie

reżyseria Oxana Smilková

scenariusz Oxana Smilková

dramaturgia Dagmar Haladová

scenografia Jevgenij Kulikov

kostiumy Marta Kolocová, Veronika Jurdová

choreografia Hana Halberstadt

obsada Ondřej Dvořák, Michaela Foitová, Juraj Háder, David Janošek, Barbora Nesvadbová, Daniel Ondráček, Tereza Slavkovská, Petra Staňková, Jiří Svoboda, Milada Vyhnálková.

premiera 12.10.2014

czas trwania 90 min.

30.06

Teatr Narodowy ‒ Scena przy Wierzbowej

16:00

Absolutne szczęście muchy... to surrealistyczna podróż, podczas której artysta musi stanąć oko w oko z tworami własnej wyobraźni, zarówno tymi ucieleśnionymi w dziełach, jak i tymi na zawsze pozostającymi w sferze idei. Konfrontuje się także z innymi twórcami ‒ którzy wpłynęli na niego i na których on wpłynął. Bohaterem jest Salvador Dalí, artysta, który nie tylko tworzył wybitne dzieła jako malarz i jako poeta, lecz także reżyserował życie swoje i swoich najbliższych. Spektakl ma strukturę wielopłaszczyznowego kolażu ‒ plastycznego i literackiego. Studenci JAMU próbują zmierzyć się w nim z jedną z największych artystycznych legend XX wieku, a jednocześnie przedstawić istotę procesu twórczego.

Akademia Muzyczna i Teatralna w Brnie (JAMU) została założona w roku 1946. Nosi imię czeskiego kompozytora i etnografa Leoša Janačka. Mieści się w zabytkowym gmachu dawnego niemieckiego gimnazjum, które kończyli m.in. Adolf Loos i Alfons Mucha. Przez długi czas JAMU pozostawała na marginesie czeskiego szkolnictwa artystycznego, ale od zmiany ustrojowej w latach osiemdziesiątych przeżywa dynamiczny rozwój związany z rozbudową kadry i nawiązywaniem szerokiej współpracy międzynarodowej. Zmiany te spowodowały, że obok Wydziału Teatralnego praskiej Akademii Sztuk Scenicznych (DAMU) stanowi obecnie drugą najważniejszą uczelnię tego typu w Czechach. Prowadzi trzy Wydziały: Muzyczny, Teatralny i Filmowy, oferujące studia na poziomie licencjackim, magisterskim i doktoranckim. Efekty prac studentów można oglądać od roku 1952 na scenie Studia Marta (repertuar dramatyczny), a od roku 2012 także na scenie Divadla na Orlí (repertuar operowy i muzyczny), co daje około dwudziestu premier rocznie. Od roku 1990 uczelnia organizuje coroczny festiwal szkół teatralnych Setkání/Encounter. Honorowymi profesorami JAMU są m.in. Václav Havel i Tom Stoppard.

Studenci JAMU gościli na ITSelF trzykrotnie. Zaprezentowali spektakle: Eugeniusz Oniegin wg Aleksandra Puszkina (reż. Martin Cicvak, 2002), Zwierzę wg Michaiła Gindina i Vladimira Sinakevicia (reż. Siergiej Fiedotow, 2003) i Zagłada ludu albo Moja wątroba jest bez sensu wg Wernera Schwaba (reż. Ivan Buraj, 2011).

La Tarara Teatro

Potworek

Hiszpania

Wyższa Szkoła Sztuk Dramatycznych w Sewilli

reżyseria zespół

scenariusz zespół

scenografia José María Paredes

obsada Mery Delgado (matka), Carlos Agudo (ojciec), Ivan Fernandez (syn)

premiera 16.01.2015

czas trwania 60 min.

26.06

Akademia Teatralna, Sala im. Jana Kreczmara

18:00

Tytułowy potworek to dwudziestosiedmioletni chłopak. Metrykalnie dorosły, ale o umyśle pięciolatka i zdeformowanym ciele. Matka, była tancerka baletowa, ma obsesję na punkcie fizycznego piękna. Ojciec nie żyje, ale w nocy przychodzi do domu, aby musztrować syna. Chłopak, tresowany przez rodziców, widzących w jego kalectwie własne, wypierane i nieakceptowane, niedoskonałości, wyrasta na potwora, w swojej niewinności jednak zdecydowanie bardziej ludzkiego niż ci, którzy go otaczają. Autorski spektakl, inspirowany w równym stopniu teatrem absurdu Samuela Becketta i Eugène’a Ionesco, co obecnymi w popkulturze motywami freak-show

z Dziwolągami Toda Browninga na czele, to groteskowe widowisko, przewrotne i okrutne, choć niepozbawione czułości.

Wyższa Szkoła Sztuk Dramatycznych w Sewilli to jedna z trzech szkół teatralnych na terenie Andaluzji, zrzeszonych w ogólnokrajowym związku wyższych uczelni artystycznych (EEAASS). Jej początki sięgają roku 1933, kiedy m.in. przy wsparciu Federica Garcíi Lorki założono Konserwatorium Państwowe, szkołę muzyczną z elementami kształcenia teatralnego: podstawami aktorstwa, deklamacją, impostacją. Oferta Konserwatorium bogaciła się z czasem, ciążąca w stronę teatru, wzbogaciła się z czasem o elementy innych sztuk: baletu, tańca nowoczesnego i tradycyjnego tańca hiszpańskiego, szermierki historycznej. Od lat pięćdziesiątych do osiemdziesiątych trwał rozdział szkoły muzycznej i teatralnej aż wreszcie w roku 1994 ostatecznie uformował się program ESAD w jej obecnym, ściśle teatralnym kształcie. Od roku 2002 szkoła prowadzi dwa Wydziały: Aktorstwa Dramatycznego i Scenografii. Studia trwają cztery lata. Oprócz kierunkowych przedmiotów praktycznych, takich jak świadomość ciała, akrobatyka czy przygotowanie wokalne, studenci obu wydziałów poznają podstawy historii i teorii teatru i dramatu, a także innych sztuk. Na czwartym roku pojawiają się też obowiązkowe przedmioty z zakresu teorii komunikacji, pedagogiki teatralnej, a nawet podstaw marketingu i zarządzania instytucjami kultury.

wg Tuncera Cücenoğlu

Śniąc śmierć w śniegu

Iran

Uniwersytet Soore w Teheranie

reżyseria Jaber Ramezani

scenariusz Payam Saeedi

scenografia Shima Mirhamidi

muzyka Pouya Poramin

obsada Hassan Behnam Khaniki (Talaz), Soheil Larijani (człowiek wilk), Mohammad Sadegh Maleki (il Arkha), Seyedeh Shima Mirhamidi (Sayrash), Maryam Normohammadi (Yashar)

premiera 1.11.2014

czas trwania 70 min.

28.06

Akademia Sztuk Pięknych, Aula

17:00

W górskiej wiosce życie toczy się spokojnie i radośnie, poza porą zimową, gdy wszystko zamiera w niespokojnym śnie, strachu przed nagłą śmiercią, która w każdej chwili może zejść z gór wraz ze zwałami śniegu. Wściekły żywioł może rozpętać nawet jeden głośniejszy dźwięk, a co dopiero pierwszy krzyk dziecka. Dlatego każda kobieta, która zacznie rodzić, zanim nadejdzie wiosna, musi zostać pogrzebana żywcem. Studenci pod kierunkiem młodego reżysera Jabera Ramezaniego

przygotowali niezwykłą adaptację dramatu Tuncera Cücenoğlu Lawina, wykreślając z niego prawie wszystkie słowa. Śniąc śmierć w śniegu to hipnotyczne widowisko, rozgrywane na klaustrofobicznej scenie w pełnej napięcia ciszy.

Uniwersytet Soore w Teheranie został założony w 1993 roku przez Organizację Sztuki Islamskiej w Iranie. Przyjmuje studentów na podstawie krajowych egzaminów. Oferuje studia na poziomie licencjackim i magisterskim, w zakresie rożnych dziedzin sztuki: teatru, muzyki, architektury, rzeźby, grafiki, sztuk pięknych i literatury dramatycznej. Na arenie międzynarodowej znany jest jako jedna z najlepszych uczelni artystycznych w Iranie.

Studenci Uniwersytetu Soore w Teheranie gościli na ITSelF ze spektaklem Drużyna pływacka wg scenariusza i w reżyserii Jabera Ramezaniego w roku 2013.

Tennessee Williams

Przeznaczone do likwidacji

Litwa

Litewska Akademia Muzyczna i Teatralna w Wilnie

reżyseria Felicija Feifere

choreografia Marijanas Staniulenas

projekcje wideo Rimas Sakalauskas

reżyseria świateł Andrius Stasiulis

obsada Igoris Abramovičius (Tom), Edita Gončarova (Miss Preston), Jelena Orlova (Willie)

premiera 2.06.2014

czas trwania 60 min.

27.06

Teatr Narodowy, Scena Studio

14:00

Amerykańska prowincja w dobie Wielkiego Kryzysu. Przy prowadzących donikąd torach kolejowych bawi się dziewczynka. Jeszcze niedawno jej rodzice prowadzili dobrze prosperujący przydworcowy pensjonat, obecnie przeznaczony do likwidacji. Jej starsza siostra, zmęczona byciem zabawką dla pracowników kolei, uciekła do Nowego Orleanu, gdzie czekały ją kolejne rozczarowania i upokorzenia; w końcu zmarła na gruźlicę. Dziewczynka, trzynastoletnia Willie chce wyjechać tak jak siostra,

choć wie, że zapłaciła ona wysoką cenę za wolność w brutalnym męskim świecie. Jednoaktówka Tennessee Williamsa uchodzi za jedną z najtrudniejszych sztuk w jego dorobku. W Polsce nigdy nie wydana, znana jest dzięki swobodnej ekranizacji Sydneya Pollacka (1966) z brawurową rolą Roberta Redforda.

Litewska Akademia Muzyczna i Teatralna w Wilnie (LMTA) powstałaz przekształcenia Narodowego Konserwatorium w Litewską Akademię Muzyczną (1992) i rozbudowania jej oferty programowej o kierunki teatralne (2004). Jest obecnie jedyną na Litwie państwową szkołą wyższą kształcącą wykwalifikowanych specjalistów w czterech dziedzinach: muzyce, teatrze, sztukach plastycznych i sztukach multimedialnych, na poziomie licencjackim i magisterskim. Od 2011 roku oferuje również czteroletnie studia doktoranckie z zakresu muzykologii i teatrologii, a także dwuletnie podyplomowe studia przeznaczone dla reżyserów, kompozytorów i dyrektorów instytucji kultury. Kładzie nacisk na wymianę międzynarodową nie tylko studentów, lecz także wykładowców, dbając o rozwój kadr i wypracowywanie metod szkolnictwa artystycznego. Ponadto misją LMTA jest wspieranie rozwoju kultury litewskiej poprzez budowanie aktywnego, kreatywnego i artystycznego partnerstwa z lokalnymi i międzynarodowymi instytucjami. Istotnym aspektem jej działalności jest tworzenie warunków do rozwoju muzykologii, teatrologii i filmoznawstwa oraz organizowanie licznych wydarzeń dla lokalnej społeczności: przedstawień teatralnych i tanecznych, pokazów filmowych, koncertów, festiwali, otwartych wykładów i kursów, klubów dyskusyjnych, warsztatów dla dzieci.

Studenci LMTA gościli na ITSelF trzykrotnie. Zaprezentowali spektakle: Kompozycja nr 218 (reż. Algis Mazika, 2002), Do trzeciego kura wg Wasilija Szukszyna (reż. Dalia Tamulevičiutė, 2003) i Bracia Karamazow wg Fiodora Dostojewskiego (reż. Silva Krivickienė, 2013).

Ingrid Lausund

W pogoni za szczęściem

Niemcy

Bawarska Akademia Teatralna im. Augusta Everdinga w Monachium

reżyseria Mario Andersen, Katja Wachter

scenografia Mario Andersen, Katja Wachter

choreografia Katja Wachter

kostiumy Christina Vogel

dramaturgia Tamara Bauer

reżyseria światła Peter Platz

reżyseria dźwięku Miriam Reinhardt

obsada Svetlana Bielievtsova, Sebastian Giregel, Daniel Holzberg, Barbara Krzoska, Olga von Luckwald, Maren Pertiet, Klaus Steinbacher, Jakob Tögel

premiera 9.12.2014

czas trwania 85 min.

27.06

Akademia Teatralna, Teatr Collegium Nobilium

17:00

Sztuka Ingrid Lausund podejmuje wątek bezwarunkowej pogoni za szczęściem, która jest jedną z największych obsesji dzisiejszego społeczeństwa. Mówi o próbach

i błędach, nadziejach i lękach, jakie towarzyszą nam w codziennym dążeniu do osiągnięcia satysfakcji i zadowolenia, często mylnie utożsamianych z życiowym spełnieniem. Sceniczny monolog, przeznaczony w oryginale dla jednego aktora, tu został rozpisany na osiem głosów. Każdy z nich przedstawia inny aspekt osoby osobowości, a także kreuje wyobrażone postaci, które bohater spotyka wewnątrz swojego umysłu podczas konfrontacji z samym sobą. Spektakl z elementami performansu i tańca, z wykonywaną na żywo muzyką, powstał w znacznym stopniu dzięki improwizacjom aktorskim.

Bawarska Akademia Teatralna w Monachium (BTAE) została założona w 1993 roku. Nosi imię Augusta Everdinga, niemieckiego reżysera operowego i wieloletniego dyrektora generalnego teatrów bawarskich. Z jego inicjatywy w roku 1988 wyremontowano zniszczony podczas wojny zabytkowy gmach Prinzregententheater, który stał się siedzibą szkoły. Obecnie mieszczą się tam trzy sceny: operowa, dramatyczna i studyjna oraz sale wykładowe. BTAE prowadzi studia w ramach ośmiu specjalizacji: aktorstwo, reżyseria, opera, musical, scenografia, dramaturgia, charakteryzacja i krytyka. Kładzie nacisk na ścisłe powiązanie praktyki z teorią, uznając, że wszechstronne interdyscyplinarne wykształcenie artysty i wsparcie jego warsztatu znajomością idei i dyskursów humanistycznych jest niezbędne we współczesnym teatrze. W ciągu roku akademickiego studenci przygotowują około czterdziestu przedstawień, z których połowa jest prezentowana publicznie w regularnym cyklu repertuarowym na scenach teatru szkolnego. Od roku 2012 w BTAE funkcjonuje rozbudowany system stypendialny, który gwarantuje środki na zgłaszane przez studentów projekty artystyczne, także o charakterze interdyscyplinarnym i międzynarodowym.

Marius von Mayenburg

Kamień

Polska

Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Teatralna i Telewizyjna im. Leona Schillera w Łodzi

reżyseria Grzegorz Wiśniewski

scenografia Grzegorz Wiśniewski

opracowanie muzyczne Rafał Kowalczyk

obsada Alicja Juszkiewicz (Mieze), Maciej Miszczak (Wolfgang), Paulina Nadel (Stefanie), Anita Tomczak (Heidrun), Kaja Walden (Hanna), Barbara Wypych (Witha)

premiera 4.10.2014

czas trwania 100 min.

28.06

Akademia Teatralna, Teatr Collegium Nobilium

20:00

Drezno, rok 1933, 1953, 1978, 1993... Przedwojenna kamienica w ciągu pół wieku trzykrotnie przechodzi z rąk do rąk, a każdy mieszkaniec dokłada do niej swoją historię. To, kto jest ofiarą, kto katem, a kto bohaterem ‒ i jakim bohaterem ‒ zależy wyłącznie od przyjętej wersji opowieści. Kluczem do rozszyfrowania rodzinnej historii, wielokrotnie fałszowanej, pełnej tajemnic i niedomówień, są zakopane w ogrodzie pod kamieniem listy. Sztuka młodego dramatopisarza i reżysera Mariusa von

Mayenburga to zarazem kryminalna zagadka, jak i metafora skomplikowanej historii dwudziestowiecznych Niemiec. Jej akcja rozgrywa się w jednym miejscu, ale w czterech różnych momentach historycznych ‒ niemal jednocześnie, co stanowi wielkie wyzwanie dla aktorów.

Państwowa Wyższa Szkoła Filmowa, Telewizyjna i Teatralna im. Leona Schillera w Łodzi powstała w 1948 roku w miejscu, w którym działało pierwsze w Polsce centrum produkcji filmowej, z czasem przekształcone w prężnie działającą Wytwórnię Filmów Fabularnych. Swoim studentom oddaje do dyspozycji najnowszy sprzęt filmowy, hale zdjęciowe i pracownie komputerowe. Prowadzi cztery wydziały: Reżyserii Filmowej i Telewizyjnej, Operatorski i Realizacji Telewizyjnej, Organizacji Sztuki Filmowej i Aktorski. W związku z rozwojem technologii i rynku medialnego oferuje nowe kierunki, takie jak produkcja filmowa, montaż, scenariusz, fotografia, media cyfrowe, dziennikarstwo telewizyjne. Szkoła bierze udział we wszystkich liczących się międzynarodowych festiwalach filmowych. Filmy studentów PWSFTViT pokazywane są m.in. w Cannes, Monachium, Nowym Jorku, Oberhausen, Mannheim czy Poitiers. Jej absolwentami jest wielu wybitnych aktorów i reżyserów znanych w Polsce i zagranicą wśród nich m.in. Andrzej Wajda, Krzysztof Kieślowski, Roman Polański, Małgorzata Szumowska, Sławomir Idziak, Janusz Gajos, Zbigniew Zamachowski.

Studenci PWSFTviT gościli na ITSelF trzykrotnie. Zaprezentowali spektakle: Łoże wg Sergi Belbela (reż. Karolina Szymczyk, 2005), Cztery wg Niepokojów wychowanka Törlessa Roberta Musila (reż. Szymon Kaczmarek, 2009) i Shopping and Fucking wg Marka Ravenhilla (reż. Grzegorz Wiśniewski, 2013).

Michaił Bułhakow

Mistrz i Małgorzata

Polska

Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie

reżyseria Waldemar Raźniak

scenariusz Waldemar Raźniak

scenografia Urszula Bartos-Gęsikowska

kostiumy Martyna Kander

muzyka Karol Nepelski

ruch sceniczny Liwia Bargieł

asystent reżysera Łukasz Borkowski

obsada Kamil M. Banasiak (Piłat), Łukasz Borkowski (Berlioz, Hella, Mikojan), Kim Grygierzec (Natasza, Kaganowicz), Maciej Hanczewski (M, Jeszua Ha-Nocri), Eryk Kulm (Woland, Strawiński), Mateusz Łapka (Iwan Bezdomny, Mateusz Lewita, Żdanow), Katarzyna Pośpiech (Małgorzata, Jelena), Aleksander Sosiński (Behemot, Jagoda), Jowita Stępniak (Azazello, Woroszyłow), Malwina Turek (Korowiow, Mołotow), Katarzyna Ucherska (Stalin)

premiera 9.01.2015

czas trwania 180 min.

30.06

Akademia Teatralna ‒ Teatr Collegium Nobilium

20:30

Jak bardzo rzeczywistość NEP-u różni się od współczesności? Czy można mówić o wolności jednostki, o demokracji? Jak mają się w niej odnaleźć artyści? Jaką rolę odgrywają religia i Bóg? Czy punkowy performans na tle ikonostasu jest wyrazem bezsilności, wołaniem o pomoc czy początkiem nowej rewolucji? W świecie pozbawionym uniwersalnych wartości jedyną szansą na włączenie metafizyki w proces duchowego odrodzenia człowieka może okazać pakt z diabłem. Kim jest Woland w XXI wieku? Spektakl dyplomowy na motywach powieści Michaiła Bułhakowa to studium zmagań jednostki z systemem – nie tylko totalitarnym.

Adam Rapp

Zima w czerwieni

Stany Zjednoczone

Instytut Teatralny i Filmowy im. Lee Strasberga w Nowym Jorku

reżyseria Laura Savia

scenografia Gabriel Firestone

kostiumy Jana Bergstedt

reżyseria światła i dźwięku Eric Mercado

choreografia walk Lisa Kopitsky

muzyka Andrew Butler

obsada Sean Borderes (Davis), Shannon Spangler (Christina), Mike Turner (Matt)

premiera 12.03.2015

czas trwania 110 min.

29.06

Teatr Narodowy, Scena Studio

20:30

Matt i Davis znają się jeszcze ze studiów. Pierwszy jest początkującym dramatopisarzem, któremu wciąż nie udaje się osiągnąć sukcesu. Drugi to energiczny wydawca, w agresywny i cyniczny sposób wykorzystujący swoich

autorów. Kiedy po kolejnych niepowodzeniach i odejściu dziewczyny Matt wpada w depresję, David proponuje mu wspólny wyjazd do Holandii. Ich pełna niedomówień przyjaźń komplikuje się jeszcze bardziej, gdy wkracza w nią Christina, młoda dziewczyna z amsterdamskiej dzielnicy czerwonych latarni. Kontrowersyjna sztuka o lęku ‒ przed samotnością, ale i przed intymnością, za którą Adam Rapp otrzymał w 2006 roku nominację do nagrody Pulitzera.

Instytut Teatralny i Filmowy im. Lee Strasberga (TFI) przy 15 Ulicy w Nowym Jorku to jedna z najważniejszych szkół aktorskich w Stanach Zjednoczonych, wyznaczająca standardy dla artystów Hollywood i Broadwayu. Pozostaje punktem odniesienia także dla twórców funkcjonujących poza głównym nurtem amerykańskiej sceny i ekranu. Została założona w roku 1961 przez Lee Strasberga, aktora, reżysera i pedagoga, który osobiście wychował trzy pokolenia aktorów – od Marylin Monroe i Jamesa Deana do Mickeya Rourke’a i Angeliny Jolie. Podstawą kształcenia w Instytucie jest tzw. metoda Strasberga, wyprowadzona z systemu Konstantego Stanisławskiego. Zakłada ona realistyczny styl gry, oparty na psychologicznym konstruowaniu postaci. Oprócz regularnych czteroletnich studiów aktorskich, reżyserskich i producenckich uczelnia oferuje również rozmaite kursy i warsztaty aktorskie o rożnym stopniu intensywności i zaawansowania, m.in. przeznaczony dla dzieci i młodzieży w wieku od siedmiu do osiemnastu lat program Young Actors. Instytut posiada swoją filię w Los Angeles. Od śmierci Strasberga w roku 1982 jest prowadzony przez wdowę Annę Strasberg. Do najsłynniejszych absolwentów szkoły należą m.in.: Robert DeNiro, Al Pacino, Barbara Streisand, Paul Newman, Gene Wilder, Jane Fonda, Christopher Walken, Julia Roberts, Harvey Keitel, Uma Thurman i Scarlett Johansson.

Studenci Instytutu Teatralnego i Filmowego im. Lee Strasberga gościli na ITSelF ze spektaklem Kapelusz pełen deszczu wg Michaela V. Gazza w reżyserii Johanny McKeon w roku 2011.

Fabio Omodei

Bastards in the Mind

Włochy

Akademia Teatralna „Sofia Amendolea” w Rzymie

reżyseria Fabio Omodei

choreografia Fabio Omodei

kostiumy Monica Raponi

obsada Gioele Barone, Roberto Bonfantini, Luisa Casasanta, Aurora Di Gioia, Francesca Gargano, Valentina Guaetta, Miriam Messina, Giorgia Narcisi, Luca Pastore, Marina Pucci, Lodovico Zago

premiera 9.05.2014

czas trwania 60 min.

29.06

Akademia Teatralna, Teatr Collegium Nobilium

18:00

Życie każdego człowieka to perfekcyjnie działający mechanizm zegarowy. Wskazówki precyzyjnie odmierzają czas, aby każde wydarzenie nastąpiło we właściwym momencie: narodziny, dzieciństwo, dojrzewanie, przyjaźnie, pierwsza miłość, pierwsze rozczarowanie ‒ aż do śmierci. Tytułowe sukinsyny to strażnicy w klatce umysłu, którzy pilnują, aby nic nie zakłócało prawidłowego funkcjonowania mechanizmu. Każda próba zmiany tempa ruchu wskazówek zegara jest brutalnie karana. Oniryczny spektakl taneczny włoskich studentów był wielokrotnie

nagradzany na międzynarodowych festiwalach teatralnych, m.in. w Wilnie i Tangerze (Vilnius International Theater Forum Festival, Festival International du Theatre Universitarie de Tangier).

Akademia Teatralna „Sofia Amendolea” w Rzymie powstała w 2007 roku z inicjatywy Fabia Omodei, reżysera i dyrektora artystycznego międzynarodowego festiwalu szkół teatralnych Roma Teatro Festival (od 2003 roku). Prowadzi trzy Wydziały: Aktorski, Ciała i Ruchu oraz Teorii i Krytyki. Podczas trzyletniego kursu studenci odbywają zajęcia praktyczne m.in. ze świadomości ciała, komedii dell’arte, interpretacji tekstu, poznają także historię teatru czy podstawy scenografii i kostiumografii. Szkoła ukierunkowana przede wszystkim na kształcenie w aktorstwie formalnym kładzie nacisk na wymianę międzynarodową, która umożliwia studentom poznanie różnych technik teatralnych, a także zdobycie doświadczenia niezbędnego do swobodnego przekraczania językowych, kulturowych i estetycznych barier. Realizuje eksperymentalne projekty, często angażując do nich grupy osób wykluczonych społecznie. Podczas studiów adepci występują na scenach rzymskich teatrów Eliseo i Quirino, a ich spektakle dyplomowe są zapraszane na liczne zagraniczne festiwale, m.in. do: Marakeszu, Brna, Montrealu, Stambułu, Belgradu i Wilna, i często nagradzane.

Studenci Akademii Teatralnej „Sofia Amendolea” gościli na ITSelF trzykrotnie. Zaprezentowali spektakle: Koszmary obozu koncentracyjnego (2007), Źli ludzie w Guantanamo (2011) i Barwy egzekucji (2013) wg scenariuszy i w reżyserii Fabia Omodei.

na podstawie serialu HBO

In Treatment

Polska

Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku

reżyseria Łukasz Lewandowski

scenariusz zespół

scenografia, światło, projekcje Monika Nyckowska

muzyka Sigur Rós

obsada Małgorzata Chrzanowska (Sophie), Urszula Chrzanowska (Sophie), Daria Głowacka (April), Michał Karczewski (Jake), Anna Lipińska (Laura), Bartłomiej Olszewski (Jake), Julia Sacharczuk (Mia), Małgorzata Stróżek (Sophie, Amy)

premiera 23.11.2014

czas trwania 100 min.

29.06

Akademia Teatralna, Sala Gimnastyczna

16:00

Na żółtej pluszowej kanapie ląduje dziewięć osób. Zwykle pojedynczo, czasem we dwoje. Siadają, rozsiadają się, kładą albo zakładają nogi na oparcie. I opowiadają o swoim przegranym życiu, kryzysie w związku, problemach w pracy, zawiedzionych ambicjach, nieuleczalnej chorobie. Wyrzucają z siebie ból, gorycz, pretensje, miotają oskarżenia ‒ prosto w nas, bo to my w tym gabinecie jesteśmy psychoanalitykiem. Terapia według popularnego serialu HBO to niezwykły spektakl dyplomowy, na który składa się siedem krótkich monodramów i jedna scena dwójkowa. Studenci IV roku Wydziału Sztuki Lalkarskiej grają brawurowo, nie zasłaniając się przedmiotem czy

maską, choć ich aktorstwo nie jest pozbawione precyzyjnie wypracowanej formy.

David Espinosa

Moje opus magnum

Hiszpania

El Local we współpracy z Generalitat de Catalunya

idea David Espinosa

wykonanie David Espinosa, Cia Hekinah Degul

scenografia David Espinosa

muzyka Santos Martines, David Espinosa

współpraca Africa Navarro

premiera 21.03.2012

czas trwania 60 min.

1.07

Akademia Teatralna, Sala Koło

18:30

Moje opus magnum to teatr wszechogarniający, widowisko na trzystu aktorów, orkiestrę wojskową, zespół rockowy, zwierzęta, samochody, a nawet helikopter... w skali 1:87. David Espinosa buduje teatralną utopię: tak mógłby wyglądać teatr, gdyby artysta nie był ograniczony przez środki finansowe, przepisy prawne, sytuację polityczną, społeczną i ekonomiczną ‒ i nie zastanawiał się, jak rozwiązywać piętrzące się problemy, tylko mógł puścić wodze fantazji i oddać się szaleństwu tworzenia. Rozgrywający się na blacie stołu performans jest nie tylko głosem w dyskusji o miejscu artysty i kultury w świecie rządzonym prawami rynku, lecz także popisem aktorskiej wirtuozerii w animowaniu przedmiotów.

Mała Syrenka: Wesele

Polska

Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Wydział Reżyserii

reżyseria Agata Dyczko

scenariusz Agata Dyczko, Dominika Biernat

scenografia Julita Goździk

kostiumy Tomasz Walesiak

muzyka Jan Ignacy Królikowski, Michał Jachura

obsada Michał Jachura, Martyna Kowalik, Justyna Kowalska, Dorota Krempa, Jan Ignacy Królikowski, Mateusz Weber

podziękowania: Marcin Jarnuszkiewcz, Dominika Biernat, Iza Szostak, Afrodyta Weselak, Monika Mara, Ola Zgłobica

premiera 1.02.2013

czas trwania 40 min.

27.06

Akademia Teatralna, Hall

20:00

Klasyczna baśń Hansa Christiana Andersena staje się dla twórców przedstawienia punktem wyjścia dla współczesnej opowieści o miłości, która nie może znaleźć spełnienia. Zamiast kostiumu romantycznej cudowności ‒ mamy kolorowe światła i baloniki, zastawiony jedzeniem i alkoholem szwedzki stół, w tle grany na żywo popularny przebój. Przestrzeń sali weselnej zmienia się w laboratorium pragnień i lęków bohaterki, jej intymności, wystawionej na nie zawsze życzliwe spojrzenia ‒ nasze, bo my także jesteśmy wśród zaproszonych na wesele gości. Spektakl, pierwotnie egzamin na Wydziale Reżyserii przygotowany pod opieką prof. Marcina Jarnuszkiewicza, prezentowany był m.in. na Forum Młodej Reżyserii w Krakowie

(2013) i Międzynarodowym Festiwalu Szkół Teatralnych Setkání/Encounter w Brnie (2015).

Wajdi Mouawad

Pogorzelisko

Polska

Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie

reżyseria Waldermar Raźniak

scenografia Katarzyna Sankowska, Joanna Załęska

muzyka Karol Nepelski

ruch sceniczny Liwia Bargieł

asystenci reżysera Daniella Tran Van, Łukasz Borkowski

obsada Karolina Bacia / Julia Łukowiak (Nawal), Łukasz Borkowski (Mężczyzna / Man), Maciej Cymorek (Nihad), Joanna Derengowska (Nihad), Jakub Gawlik (Wahab), Justyna Kowalska (Jeanne Marwan), Szymon Roszak (Hermile Lebel), Kamil Szklany (Ralph / Antoine), Wiktoria Wolańska (Sawda), Maciej Zuchowicz (Simon Marwan) & Anna Seniuk (Głos Naziry / Nazira’s Voice)

premiera 27.10.2014

czas trwania 90 min.

1.07

Teatr Narodowy, Scena Studio

18:30

Bliźnięta Jeanne i Simon, chcąc uregulować sprawy spadkowe, wybierają się wspólnie do notariusza. Tam dowiadują się, że aby mogli pochować swoją matkę i wykonać testament, muszą wypełnić jej ostatnią wolę: odszukać ojca, który wbrew ich wiedzy wciąż żyje, i brata, o którego istnieniu do tej pory nie mieli pojęcia. Powoli odsłania się przed nimi rodzinna tajemnica ‒ los uchodźców z Bliskiego Wschodu. Sztuka Wajdiego Mouawada to nie tylko poetycki komentarz do losów ludzi pokrzywdzonych przez wojnę, lecz także opowieść o trudnym i bolesnym poszukiwaniu tożsamości. Jej ekranizacja Incendies w reżyserii Denisa Villeneuve’a

(2010) otrzymała wiele nominacji do prestiżowych nagród filmowych. Spektakl powstał jako warsztat studentów III roku WA we współpracy ze studentami Wydziału Scenografii warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych.

Parawan

Polska

Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, Wydział Aktorski

reżyseria Andrzej Strzelecki

scenariusz Andrzej Strzelecki

muzyka Piotr Rubik

oprawa muzyczna i przygotowanie wokalne Marek Stefankiewicz

obsada Ewelina Bator, Dominika Kachlik, Olga Kalicka, Mateusz Kmiecik, Piotr Kruszewski, Aleksandar Milicević, Milena Olchowska, Hubert Paszkiewicz, Ewa Prus, Kamil Studnicki, Marta Wągrocka, Hubert Zapiór

premiera 30.01.2015

czas trwania 60 min.

26.06

Akademia Teatralna, Teatr Collegium Nobilium

20:00

Kiedy w mieszkaniu bohatera-literata zjawiają się niespodziewani goście, dociera do niego, że świat za jego oknem nagle zaczął się zmieniać. I chociaż goście starają się go przekonać, że to wszystko wyłącznie po to, by żyło mu się lepiej, on nie potrafi ‒ a może nie chce ‒ tego zaakceptować. Nie daje sobie rady z przystosowaniem się do nowych warunków, a łatwość, z jaką przychodzi to innym, tylko rozstraja mu nerwy. Spektakl warsztatowy studentów II roku Wydziału Aktorskiego to komedia muzyczna o trudnościach, z jakimi boryka się polski inteligent w procesie postępującej transformacji ustrojowej.