R A C H U N E K S U M I E N I A I. DZIĘKCZYNIENIE „w każdym położeniu dziękujcie, taka jest wola Boża w Jezusie Chrystusie względem nas"

(1Tes 5,l8) Dziękczynienie jest akceptacją życia, należy do istoty wiary. Dziękować - to sprawiać

komuś przyjemność. Istotą dziękczynienia jest dzielić się radością życia z drugim. Czy odkryliśmy radość życia? Co było łaską dzisiejszego dnia? Co mi Bóg dzisiaj powiedział?

Dziękczynienia za trudne sprawy! Dziękczynienie jest najlepszym lekarstwem na zakompleksienie.

II. PROŚBA O ŚWIATŁO

Prośba o poznanie swoich grzechów. Nam nie zależy, aby poznać swój grzech, bo nie prosimy o światło. Jeżeli chcemy przejrzystości wewnętrznej, musimy prosić o poznanie siebie - o światło. Inteligencja może służyć do większego zakłamania, a intuicja do sądzenia. Potrzebne jest spojrzenie na Boga, na świat i na siebie, spojrzenie otwartych oczu czystego serca. Bez oświecającej łaski Boga ten rodzaj spojrzenia jest niemożliwy, dlatego należy prosić o światło, aby Duch Święty pomógł nam zobaczyć pełniej samych siebie, tak jak on nas widzi.

III. PRZEGLĄD KONKRETNYCH CZYNÓW

Żądać od duszy swojej zdania sprawy, żądać - to pożądać, wielkie duchowe pragnienie. Więź z Bogiem zależy od tego pożądania. RS nie jest uleganiem wewnętrznemu policjantowi. RS jest dialogiem o miłości Bożej do nas i naszej do Boga. Nie ma tutaj uczucia obowiązku, pożądanie obejmuje czuły czas od wstania do snu. Z miłości nie można wyłączyć ani jednej godziny. Miłość jest sposobem istnienia. ,

K o l e j n o ś ć b a d a n i a s u m i e n i a : • c o d o m y ś l i Myśli - w sensie biblijnym - to, co rodzi się w sercu to, co jest we wnętrzu. Najpierw do świata wewnętrznego. Pragnienia, uczucia, rozeznawanie duchowe. Liczy się źródło: skąd dana myśl? Dokąd ta myśl prowadzi? Motywacja jest bardzo ważna. Co mną dzisiaj rządziło? Przyjąć myśli pragnienia od dobrego ducha, odrzucić od złego ducha. Kryterium rozeznawania są owoce pewnych pragnień. • c o d o s ł ó w Nasze słowa nie będą zrozumiane, jeżeli nie zrozumiemy naszych myśli naszych uczuć. Nie można tłumaczyć wszystko szatanem, bo często kuszą nas własne namiętności. • c o d o u c z y n k ó w Uczynki trzeba rozważać w perspektywie myśli, trzeba pytać o motywację. Mogą być uczynki dobre na zewnątrz, a motywacja może być robaczywa. Nie dać się nabrać na same gesty,

na same słowa, nie badając serca. Z zewnątrz fakty nie zawsze świadczą o sercu, a tu mogą być rany: Twoje uczucia, nastroje, pragnienia - należy zbadać, na ile damy radę motywację. IV. SKRUCHA I ŻAL ZA GRZECHY

Prośba o przebaczenie naszych grzechów, Przebaczenie jest darem wymiennym, trzeba przyjąć i dać. 1 . T r z e b a n a j p i e r w p r z e b a c z y ć P a n u B o g u . Jeżeli życie jest ciężkie, nie chce się żyć - udzielić Bogu „kredytu zaufania". Pan Jezus na krzyż poniósł nasze nadużycie wolności - Jezus na krzyżu jest wielkim „gestem Boga". 2 . U d z i e l i ć p r z e b a c z e n i a l u d z i o m . Pojednanie z ludźmi zaczyna się od przebaczenie tym, którzy nas skrzywdz ili, trzeba ich zobaczyć jako biednych, którzy zrzucili na nas swoją biedę, trzeba to zrozumieć, że wszyscy jesteśmy biedni. Bez poczucia winy zobaczyć biedę naszych rodziców, te okruchy miłości -nikt z nas nie jest kochany jak powinien, zrozumieć siebie, rodziców, udzielić przebaczenie szystkim. Trzeba się przyznać, co nas boli dopiero wtedy można przejść do drugiego etapu prosić o przebaczenie! 3 . K a ż d y , k t o z o s t a ł s k r z y w d z o n y s t a j e s i ę k r z y w d z i c i e l e m . Odnaleźć ludzi, których krzywdziłeś. Krzywda nie polega na zaplanowanej złości, często polega na niekontrolowanej własnej biedzie i ubóstwie ducha. Prosić o przebaczenie tzn. zapomnieć, wziąć na siebie ciężar, prosić, aby nikt ci nie odpłacał złem za zło. Przebaczać tzn. nie odpłacać złem! 4 . P r z e b a c z y ć s o b i e . Mój bunt przeciw Panu Bogu, w czym powinienem zaufać Bogu? Czego sobie jeszcze nie przebaczyłem? (wygląd, grzechy). Prośmy o zrozumienie, że takie warunki, jakie mamy, gdzie i kim jesteśmy, że w tym jest jakiś sens - Boży sens. Pokój wewnętrzny jest owocem przebaczenia we wszystkie strony. V. POSTANOWIENIE POPRAWY

Postanowienie poprawy jest owocem prawdziwego żalu za grzechy. „POSTANOWIĆ POPRAWĘ PRZY BOŻEJ ŁASCE" - nie chodzi tylko w postanowieniu poprawy o decyzję woli, ale na równi z nią konieczne jest powierzenie naszej przyszłości lasce Boga. Mocna decyzja woli odnosi się najpierw nie do samego grzechu, ale do unikania „okoliczności", które wprowadzają w stan namiętności, a w konsekwencji w grzech. Dialog z namiętnością jest już w jakimś sensie przegraną człowieka.

Tak doświadczany żal za grzechy i postanowienie poprawy staje się źródłem wewnętrznej wolności - przeszłości ciążących, przyszłych - lęki. Do Boga należy czas człowieka, każdy czas: przeszły, teraźniejszy i przyszły.

BEZ CODZIENNEGO RACHUNKU SUMIENIA NIE MA PRAWDZIWEGO POSTĘPU DUCHOWEGO.