Celem nadrzędnym projektu było stworzenie miejsca o wyjątkowym charakterze i atmosferze, które

nie tylko zapewni turystom ofertę noclegową oraz zrealizuje potrzebę wyposażenia ośrodka miejskiego,

jakim jest Piotrków Trybunalski w ważne usługi konferencyjne, ale i dzięki przyjętym rozwiązaniom

funkcjonalnym stanie się miejscem przyjaznym również dla mieszkańców miasta, stwarzając możliwość

organizacji imprez integrujących lokalną społeczność np. wystaw, dancingów, kameralnych koncertów.

Projektowana przestrzeń, ponadto, ma być możliwie otwarta na światło i otaczającą przyrodę. Widoczne

z wnętrza przestrzenie rekreacyjne nad „Bugajem” będą zachęcać do spacerów i podejmowania

rozmaitych form wypoczynku związanych z wyjątkowym otoczeniem, w jakim projektowano. Idea otwarcia

widokowego odzwierciedlona została w geometrii budynku. Z pokoi hotelowych, jak i hallu głównego, oraz

najważniejszych stref kojarzonych z wypoczynkiem i relaksem takich jak sale restauracyjne roztaczają się

widoki na zieleń i jezioro, a także dalszą perspektywę miasta, która z kolei sygnalizuje w pewnym sensie

podmiejskość otoczenia w jakim przyszło się znaleźć. Ta widzialna bliskość miasta być może zachęci wielu

przybyłych z daleka np. w celach konferencji czy sympozjów do odbycia spaceru na przecież nie tak odległą

piotrkowską starówkę.

Kolejnym ważnym założeniem było rozważne wpisanie obiektu w zastany kontekst pod względem

przyrodniczym, topograficznym i urbanistycznym. Ze względu na ochronę wartości istniejącego

środowiska przyrodniczego zdecydowałam się zaprojektować obiekt w raczej zwartym zespole w

wybranej części działki dając tym samym możliwość pozostawienia dużej części terenu w stanie

nienaruszonym, co z kolei stwarza możliwość zagospodarowania w przyszłości reszty obszaru na cele

związane z terenową rekreacją. Kolejną zaletą doboru takiej lokalizacji jest zminimalizowanie długości i

powierzchni potrzebnych dróg dojazdowych. Posadowienie obiektu w wybranej lokalizacji, na możliwie

płaskim terenie ogranicza ilość niezbędnych robót ziemnych. Pod względem urbanistycznym obiekt

potraktowano zachowawczo dopasowując się do zastanego ładu przestrzennego, sytuując zarówno

ściany ograniczające kubaturę, jak i elementy wyposażenia terenu w układzie równoległym do jednej lub

drugiej z linii ograniczających zabudowę. Zabieg ten sprawił, że układ urbanistyczny projektowanego

założenia jest kontynuacją stanu zastanego otoczenia. Jedynie zieleń rozmieszczana jest w sposób

swobodny nawiązując i będąc jednocześnie uzupełnieniem typu zadrzewienia zastanego na działce.