Panika na podwórku Dziś za sprawą kogucika, na podwórku jest panika, przybiegł cały zadyszany.

“Stwora tam w ogrodzie mamy!

W cieniu drzew się wyleguje, na ofiary swe czatuje.

Wąsy takie ma długaśne, ruszał wąsiskami właśnie,

a ja myśląc, że dżdżownica, pociągnąłem. Jak zaryczał!

Skoczył! Łeb już w paszczy miałem - sił ostatkiem się wyrwałem.”

Mowę skończył, kury rzędem, do kurnika “fru!” Na grzędę. Na najwyższej usiadł w rogu,

przelękniony nieźle kogut.

I prosiaczki przestraszone, w chlewie, nura dały w słomę, miał też pietra kotek Mruczek, po drabinie na strych uciekł.

Szczeknął: “hau!, hau!” - “Cicho Burku, potwór gdzieś jest na podwórku.”

“Co za potwór?” - “Ten z ogródka, on nie omal zjadł kogutka.”

“Co ten kogut nabajdurzył,

przed czym kurak znowu stchórzył? Lepiej sprawdzić to kocurku, by ład wrócił na podwórku.

Na podwórko przyszedł Burek, nie ma prosiąt, ani kurek,

nawet kogut dziś nie pieje? Tak tu cicho...Co się dzieje?

Zobacz kocie, nie do wiary, to nie bestia a but stary,

gdy pociągnął za sznurówkę, trzewik wpadł na kura główkę.”

Przyniósł w zębach Burek buta i zawołał do koguta.

“Ja schwytałem już potwora, więc do zajęć wracać pora.”