Powrót do korzeni

Historia regionu Drzewo nie może żyć bez korzeni, człowiek, który nie zna historii swojej

rodziny, swojego miejsca zamieszkania, to człowiek „ubogi”. My jako uczniowie

klasy V chcemy poznać swoich przodków i historię naszej miejscowości (swojego

miejsca zamieszkania). Pragniemy wiedzieć jakie były ich tradycje, stroje, muzyka, kultura, transport, czym się

posługiwali w gospodarstwie. Chcielibyśmy również spróbować, zasmakować w potrawach, które

gotowali nasi pradziadkowie, prababcie.

Istnieje legenda, która głosi w jaki sposób powstały Domanice. Otóż pewien jeździec, który podobno nazywał się Domanowiec, w połowie szesnastego wieku przejeżdżał przez teren, na którym obecnie leżą Domanice i tak zafascynował się naszymi pięknymi krajobrazami, że postanowił się osiedlić na tej ziemi. Właśnie od nazwiska Domanowiec pochodzi nazwa naszej wsi, która z czasem przekształciła się w nazwę Domanice.

Jak powstały Domanice

Znacznie wcześniej od Domanic istniały już Łupiny i Jastrzębie. Od roku 1531 nazwa Jastrzębie powtarza się przy kilku wsiach: Jastrzębie Daćbogi, Jastrzębie Łupiny, Jastrzębie Płudy (współcześnie Pluty), Jastrzębie Rochna (później już nie wspominane), Jastrzębie Śmiary i Jastrzębie Tworki.

Pierwsze wzmianki o istnieniu samodzielnej parafii w Domanicach, należącej do dekanatu łukowskiego, pochodzą z 1747 roku. Dnia 31 lipca 1848r. drewniany kościół w Domanicach uległ pożarowi. Wraz z kościołem spłonął cenny wizerunek Matki Boskiej. W tym samym roku zaczęto budowę kościoła murowanego. Został on konsekrowany w 1859 r., a w czasie budowy, nabożeństwa odbywały się w tymczasowej kaplicy postawionej na cmentarzu. Proboszczem naszej parafii od 1907- 1919r. był Paweł Skwar. Była to osoba tak impulsywna, że wspomnienia o jego charakterze przetrwały dziesięciolecia.

Historia kościoła

Kościół Nawiedzenia N.M.P w Domanicach z 1850 roku został wpisany na listę obiektów zabytkowych

Ołtarz główny w kościele pod wezwaniem N.M.P w Domanicach

Jeden z wielu witraży w

kościele w Domanicach,

które ufundowali parafianie.

Widok na organy w kościele w

Domanicach

Organy znajdujące się w kościele w Domanicach

Stara plebania w Domanicach, w której obecnie odbywają się zajęcia świetlicowe dla dzieci i młodzieży

Miejsca historyczne

Na naszej ziemi jest wiele miejsc zroszonych krwią naszych przodków walczących o wolność Ojczyzny.

Kapliczka postawiona w hołdzie żołnierzom poległym w bitwie Domanice 10.04.1831r. znajduje się przy drodze do Czach

Pomnik upamiętniający odzyskanie niepodległości 11 listopada 1918

roku, a obok grób nieznanych żołnierzy, którzy polegli w 1939r.

Główny grób żołnierzy poległych pod Domanicami 14 września 1939

roku.

Zdjęcia z dawnych lat

Tak wyglądała dawna droga w Domanicach (nie było asfaltu ani

chodników)

Tak w dawnych czasach ubierano dzieci.

Dawny strój ślubny kobiety i mężczyzny.

Tak dawniej cięto drzewo

Dom w Domanicach, którego już nie ma.

Pani Olesia, która mieszkała w tym domu.

Zespół Trzy Pokolenia, założony przez Marię Uziębło.

Balia i tara do prania.

Dawny motor SHL

Dawne stroje mężczyzn

Zbieranie słomy po młóceniu

Zdjęcie z I komunii z dawnym proboszczem i wikarym naszej parafii .

Festyn w niedokończonym Domu Kultury, który zbudowano wysiłkiem społeczności

lokalnej. Obecnie mieści się tu Urząd Gminy Domanice.

Młyn na Podzdroju przed pożarem.

Młyn po pożarze

Stara stodoła znajdująca się na oddalonych łąkach.

Biała lniana koszula ze

stójką.

Wełniana kamizelka noszona była najczęściej w kolorach zielonym lub czerwonym.

Białe lniane spodnie.

Ludowy strój męski

Strój ludowy żeński Bluzka biała

z lnu

Spódnica w czarno - czerwoną kratę.

Fartuch

Gorset

Wykonały:Anna

ZarankiewiczJoanna

Stolarczyk