WYBÓR METODY USTALANIA OPŁATY ZA GOSPODAROWANIE ODPADAMI KOMUNALNYMI
OD LICZBY MIESZKAŃCÓW ZA
• metoda zapewnia rzeczywiste wyliczenie opłaty,
• zgodność z zasadą „zanieczyszczający płaci”,
• najwyższa akceptowalność społeczna,
• do 1/01/2014r. możemy bazować na rejestrach mieszkańców – ewidencja meldunkowa (baza PESEL).
PRZECIW
• nieszczelność systemu – ilość mieszkańców możliwa do określenia wyłącznie na podstawie deklaracji o wysokości opłaty,
• trudność w ustaleniu liczby osób przebywającej w danej nieruchomości (np. wynajmujący stancje, nie zameldowani) i jej weryfikacja,
• zmienna liczba mieszkańców zamieszkujących daną nieruchomość (migracje, urodzenia, zgony, małżeństwa) – konsekwencją ponowne deklaracje korygujące,
• zaniżona liczba osób (bez meldunków, wynajmujących stancje) spowoduje
zawyżenie stawki opłaty.
WYBÓR METODY USTALANIA OPŁATY ZA GOSPODAROWANIE ODPADAMI KOMUNALNYMI
OD POWIERZCHNI LOKALU MIESZKALNEGO ZA
• metoda stabilna, rzadko będą składane deklaracje korygujące,
• stosunkowa łatwość wymiaru i egzekucji,• możliwość weryfikacji danych w rejestrze gruntów i
budynków,• przejrzystość naliczania opłaty, • bardzo przydatna we
wspólnotach mieszkaniowych.
PRZECIW
• metoda nie zapewnia wyliczenia opłaty proporcjonalnej do ilości wytwarzanych odpadów,
• brak związku z zasadą „zanieczyszczający płaci”,
• możliwe duże obciążenie dla osób samotnych, np. emerytów zajmujących duże nieruchomości,
• budzi najwięcej kontrowersji i sprzeciwów społecznych.
WYBÓR METODY USTALANIA OPŁATY ZA GOSPODAROWANIE ODPADAMI KOMUNALNYMI
OD ILOŚCI ZUŻYTEJ WODY ZA
• metoda powinna zapewnić proporcjonalne wyliczenie opłaty
• miara od której trudno „uciec” podatnikowi – korzystna w przypadku gmin o dużych sezonowych zmianach osób przebywających (np. miejscowości letniskowe),
• oszczędność wody przez użytkowników.
PRZECIW• metoda możliwa do wprowadzenia wyłącznie w gminach
gdzie 100% budynków jest zaopatrzonych w liczniki (brak liczników wody we wszystkich gospodarstwach domowych)
• często będą składane deklaracje korygujące • brak związku z zasadą „zanieczyszczający płaci”, • ustawa nie precyzuje czy opłatę należy wnosić wg zużycia
wody zimnej czy ciepłej, • zużywanie wody na podlewanie ogródków, trawników, mycie
samochodów, problem z uwzględnieniem wody zużytej do podlewania ogródków – należałoby stosować rozwiązanie podobne do służącego określaniu ilości ścieków,
• mieszkańcy zabudowy wielorodzinnej płacą za wodę ciepła i zimną (oddzielne liczniki) – różny sposób dystrybucji wody,
• poszkodowane osoby zużywające więcej wody, • wywołuje sprzeciw społeczny, • niekontrolowany wyciek wody opomiarowanej (awarie
systemu wodociągowego),
• utrudnienie rozliczania poboru wody na węzłach grupowych.
WYBÓR METODY USTALANIA OPŁATY ZA GOSPODAROWANIE ODPADAMI KOMUNALNYMI
OD GOSPODARSTWA DOMOWEGO ZA
• system ryczałtowy budzi mniej sprzeciwów i kontrowersji,
• obniżenie kosztów utrzymania systemu (mniej pracowników do weryfikacji),
• rzadko będą składane deklaracje korygujące,
• stosunkowa łatwość wymiaru i egzekucji, • możliwość weryfikacji danych
w rejestrze gruntów i budynków, • łatwość naliczania opłaty, stopnia
ściągalności, • metoda najbardziej stabilna.
PRZECIW
• brak precyzyjnej definicji gospodarstwa domowego (odwołanie m.in. do definicji GUS),
• metoda nie zapewnia proporcjonalnego wyliczenia opłaty,
• metoda nie odzwierciedla ilości odpadów wytwarzanych przez osoby zamieszkujące nieruchomość,
• relatywnie wysokie koszty dla niezamożnych mieszkańców miasta,
• metoda dla gospodarstw domowych na terenach wiejskich,
• wywołuje sprzeciw społeczny (nie jest zależna od ilości osób zamieszkujących daną nieruchomość).
Top Related