Isaac Newton - angielski fizyk, matematyk, astronom, filozof, historyk, badacz Biblii i alchemik. W swoim słynnym dziele Philosophiae naturalis principia mathematica (1687 r.) przedstawił prawo powszechnego ciążenia, a także prawa ruchu leżące u podstaw mechaniki klasycznej. Niezależnie od Gottfrieda Leibniza przyczynił się do rozwoju rachunku różniczkowego i całkowego.

Urodził się w Woolsthorpe koło Colsterworth, w hrabstwie Lincolnshire. Ojciec Isaaca, również Isaac, zmarł na trzy miesiące przed narodzinami syna. Dwa lata później jego matka Hannah wyszła za mąż ponownie za Barnabasa Smitha, i opuściła syna pozostawiając go pod opieką babci. Newton pobierał nauki w Grantham Grammar School. W 1661 r. rozpoczął edukację w Trinity College w Cambridge. Wkrótce po tym, jak Newton uzyskał stopień naukowy w 1665 r., uniwersytet został zamknięty z powodu zarazy. Przez następne dwa lata Newton pracował w zaciszu domowym nad rachunkiem różniczkowym i całkowym, a także optyką i grawitacją. 29 października 1669 został wybrany profesorem matematyki na katedrze Lucasa (Lucasian Professor

of Mathematics) na uniwersytecie w Cambridge.

Jako pierwszy wykazał, że te same prawa rządzą ruchem ciał na Ziemi jak i ruchem ciał niebieskich. Jego dociekania doprowadziły do rewolucji naukowej i przyjęcia teorii heliocentryzmu.

Podał matematyczne uzasadnienie dla praw Keplera. Głosił, że światło ma naturę korpuskularną, czyli że

składa się z cząstek.

Rozwinął prawo stygnięcia. Sformułował twierdzenie o dwumianie i zasady

zachowania pędu oraz momentu pędu. Zajmował się też pomiarami prędkości dźwięku w

powietrzu i ogłosił teorię pochodzenia gwiazd. Był twórcą rachunku wariacyjnego. Jako pierwszy opisał matematycznie zjawisko pływów

morskich.

Prawa ruchu i powszechnego ciążenia dostarczyły podstaw do przewidywania sytuacji w szerokim obszarze działań zarówno nauki jak i inżynierii, zwłaszcza do przewidywań ruchu ciał niebieskich. Jego wkład w analizę matematyczną stał się podstawą do tworzenia teorii naukowych. Wreszcie, połączył ze sobą wiele odrębnych faktów z zakresu fizyki, które były odkryte wcześniej w jeden wspólny zbiór praw. Z tych powodów jest uważany za największego i najbardziej błyskotliwego naukowca i jedną z najbardziej wpływowych osób w całej historii.

Method of Fluxions (1671) De motu corporum in gyrum (1684) Philosophiae naturalis principia mathematica (1687) Opticks (1704) Arithmetica universalis (1707) An Historical Account of Two Notable Corruptions of

Scripture(1754)

Opublikowane pośmiertnie w 1728: Short Chronicle, The System of the World, Optical Lectures, Universal Arithmetic, The Chronology of Ancient Kingdoms, Amended

De mundi systemate.

Absolutny, prawdziwy i matematyczny czas sam z siebie i ze swojej własnej natury płynie równo i bez związku z czymkolwiek zewnętrznym.

Co my wiemy, to tylko kropelka. Czego nie wiemy, to cały ocean. Nie wiem, jak wyglądam w oczach świata, lecz dla siebie jestem

tylko chłopcem bawiącym się na morskim brzegu, pochylającym się i znajdującym piękniejszą muszelkę lub kamień gładszy niż inne, podczas gdy wielki ocean prawdy jest ciągle zakryty przede mną.

Ludzie budują za dużo murów, a za mało mostów.