58

DYREKTYWA RADYz 10 lutego 1975 r.

w sprawie zbli¿enia ustawodawstw pañstw cz³onkowskich w zakresie stosowania zasady równego wynagradzania kobiet i mê¿czyzn

(75/117/ EWG)

RADA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzglêdniaj¹c Traktat ustanawiaj¹cy Europejsk¹ Wspólnotê Gospodarcz¹, a w szczególno�ci jego art.100,uwzglêdniaj¹c wniosek Komisji,uwzglêdniaj¹c opiniê Parlamentu Europejskiego

1,

oraz opiniê Komitetu Ekonomiczno-Spo³ecznego2,

a tak¿e maj¹c na uwadze, ¿e:

realizacja zasady równego wynagradzania kobiet i mê¿czyzn, zawarta w art. 119. Traktatu, stanowi integraln¹ czê�æprocesu ustanowienia i funkcjonowania wspólnego rynku;

odpowiedzialno�æ za zapewnienie stosowania tej zasady poprzez odpowiednie ustawodawstwo, akty wykonawcze iadministracyjne nale¿y przede wszystkim do pañstw cz³onkowskich;

w uchwale Rady z 21 stycznia 1974 roku3 w sprawie programu dzia³añ w sferze spo³ecznej, której celem by³o wyrównanie

warunków ¿ycia i pracy przy utrzymaniu osi¹gniêtej poprawy oraz zapewnienie zrównowa¿onego rozwoju gospodarcze-go i spo³ecznego Wspólnoty, uznano priorytetowy charakter dzia³añ na rzecz kobiet w zakresie dostêpu do zatrudnienia,szkoleñ zawodowych i awansów, oraz w zakresie warunków pracy i wynagrodzenia;

jest po¿¹dane, by wa¿ne ustawy mog³y mieæ wsparcie w normach u³atwiaj¹cych praktyczne stosowanie zasady równo�ciw taki sposób, by wszyscy pracownicy we Wspólnocie mogli korzystaæ z ochrony w tym zakresie;

w dalszym ci¹gu utrzymuje siê zró¿nicowanie miêdzy pañstwami cz³onkowskimi, mimo wysi³ków podejmowanych narzecz wykonania uchwa³y konferencji pañstw cz³onkowskich z 30 grudnia 1961 r., dotycz¹cej wyrównania wynagrodze-nia kobiet i mê¿czyzn, i ¿e wynika st¹d potrzeba zbli¿enia miêdzy obowi¹zuj¹cymi w pañstwach cz³onkowskich przepi-sami dotycz¹cymi stosowania zasady równego wynagradzania;

PRZYJMUJE NINIEJSZ¥ DYREKTYWÊ

Artyku³ 1

Zasada równego wynagradzenia kobiet i mê¿czyzn, przedstawiona w zarysie w art. 199 Traktatu, nazywana dalej �zasad¹równego wynagrodzenia�, oznacza eliminacjê jakiejkolwiek dyskryminacji ze wzglêdu na p³eæ w odniesieniu do wszyst-kich sk³adników i warunków wynagrodzenia w przypadku wykonywania takiej samej pracy lub pracy o tej samej warto�ci.W szczególno�ci, w przypadku, w którym system klasyfikacji zawodowej jest wykorzystywany w celu okre�lenia wysoko-�ci wynagrodzenia, system ten musi byæ oparty na kryteriach wspólnych dla pracuj¹cych kobiet i mê¿czyzn oraz skon-struowany w sposób wykluczaj¹cy dyskryminacjê ze wzglêdu na p³eæ.

Artyku³ 2

Pañstwa cz³onkowskie wprowadzaj¹ do krajowych porz¹dków prawnych rozwi¹zania niezbêdne dla umo¿liwienia ka¿de-mu pracownikowi, który czuje siê poszkodowany z powodu niezastosowania w stosunku do niego zasady równegowynagrodzenia, dochodzenia swoich praw przed s¹dem po ewentualnym zwróceniu siê do innych w³a�ciwych w³adz.

Artyku³ 3

Pañstwa cz³onkowskie znosz¹ wszelk¹ dyskryminacjê miêdzy kobietami i mê¿czyznami, która wynika z postanowieñ ustaw,aktów wykonawczych i administracyjnych sprzecznych z zasad¹ równego wynagrodzenia.

Artyku³ 4

59

Pañstwa cz³onkowskie podejmuj¹ kroki niezbêdne do uniewa¿nienia, og³oszenia za niewa¿ne lub zmiany postanowieñzawartych w uk³adach zbiorowych, siatkach p³ac, umowach p³acowych lub indywidualnych umowach o pracê, które s¹sprzeczne z zasad¹ równego wynagrodzenia.

Artyku³ 5

Pañstwa cz³onkowskie podejm¹ dzia³ania i wprowadz¹ �rodki prawne niezbêdne do uchronienia pracowników przedwypowiedzeniem przez pracodawcê pracy w reakcji na skargê z³o¿on¹ na szczeblu przedsiêbiorstwa lub na skargê s¹dow¹zmierzaj¹c¹ do wymuszenia przestrzegania zasady równego wynagrodzenia.

Artyku³ 6

Pañstwa cz³onkowskie, w zale¿no�ci od ich sytuacji wewnêtrznej i systemu prawnego, bêd¹ podejmowaæ dzia³ania i stosowaæ�rodki prawne niezbêdne dla zagwarantowania stosowania zasady równego wynagrodzenia. Do pañstw nale¿y zapewnieniedostêpnych i skutecznych �rodków zapewniaj¹cych przestrzeganie tej zasady.

Artyku³ 7

Pañstwa cz³onkowskie do³o¿¹ starañ, by przepisy wydane w zgodzie z niniejsz¹ dyrektyw¹ i odpowiednie ju¿ obowi¹zu-j¹ce przepisy by³y podawane do wiadomo�ci pracowników z wykorzystaniem wszelkich odpowiednich �rodków, naprzyk³ad w miejscu ich pracy.

Artyku³ 8

2. Pañstwa cz³onkowskie wprowadz¹ w ¿ycie ustawy, akty wykonawcze i administracyjne niezbêdne dla osi¹gniêcia zgod-no�ci z niniejsz¹ dyrektyw¹ w ci¹gu jednego roku od jej notyfikacji i poinformuj¹ o tym niezw³ocznie Komisjê.

3. Pañstwa cz³onkowskie przeka¿¹ Komisji teksty ustaw, aktów wykonawczych i administracyjnych przyjmowane wzakresie objêtym niniejsz¹ dyrektyw¹.

Artyku³ 9

W ci¹gu dwóch lat od up³ywu jednego roku, o którym mowa w art. 8., pañstwa cz³onkowskie przeka¿¹ Komisji wszelkieniezbêdne informacje umo¿liwiaj¹ce jej przygotowanie raportu na temat stosowania niniejszej dyrektywy w celu przedsta-wienia go Radzie.

Artyku³ 10

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do pañstw cz³onkowskich.

Sporz¹dzono w Brukseli, 10 lutego 1975 r.

W imieniu RadyG. FITZGERALDPrzewodnicz¹cy

1 Dz.U. WE nr C 55, z 13.05.1974, str. 43.2 Dz.U. WE nr C 88, z 26.07.1974, str. 7.3 Dz.U. WE nr C 13, z 12.02.1974, str. 1.