Znaczenie występowania alfaherpeswirusów HHV-1 i HHV-2 u biorców allogenicznych krwiotwórczych...
1
Znaczenie występowania alfaherpeswirusów HHV-1 i HHV-2 u biorców allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych A. Tomaszewska 1, *, T. Dzieciątkowski 2 , K. Moćko 3 , A. Majewska 2 , S. Rynans 2 , M. Przybylski 2 , K. Hałaburda 4 , G. Basak 4 , B. Nasiłowska-Adamska 1 , G. Młynarczyk 2 , W.W. Jędrzejczak 4 , B. Mariańska 1 1 Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Klinika Transplantacji Komórek Krwiotwórczych, Warszawa, Polska 2 Katedra i Zakład Mikrobiologii Lekarskiej WUM, Warszawa, Polska 3 Międzywydziałowe Studium Biotechnologii SGGW, Warszawa, Polska 4 Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych WUM, Warszawa, Polska *Autor prezentujący i do korespondencji. Adres email: [email protected] Wstęp: Wirusy opryszczki pospolitej HHV-1 i HHV-2 (human herpesvirus)są powszechnymi patogenami u ludzi, powodującymi głównie zapalenia na granicy błon śluzowych i skóry. U chorych będących w stanie immunosupresji, np. poddawanych procedurze przeszczepienia allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych (alloHSCT), mogą być przyczyną bardzo poważnych, w tym potencjalnie śmiertelnych, powikłań. Celem prezentowanej pracy była ocena występowania przeciwciał IgG i IgM przeciw HHV-1 i HHV-2 u pacjentów w okresie przedprzeszczepowym oraz monitorowanie DNA HHV-1 i HHV-2 do +100. doby po transplantacji. Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddano surowice 54 pacjentów po alloHSCT przeprowadzonych w latach 2010– 2012 w KTKK IH i T oraz w WUM. Wszyscy chorzy otrzymywali acyklowir doustnie lub dożylnie w ramach klasycznej profilaktyki. Oznaczenia miana swoistych przeciwciał IgM i IgG przeciw HHV-1 i HHV-2 przeprowadzono testem ELISA (Bioactivia Diagnostica GmbH). Natomiast badania DNA wirusów wykonano metodą multiplex real-time PCR (qPCR). Wyniki: W okresie przedprzeszczepowym stwierdzono przeciwciała IgG przeciw HHV-1 u 47 pacjentów (87%) a przeciw HHV-2 u 3 pacjentów (5,5%). U żadnego chorego nie wykryto przeciwciał klasy IgM. Natomiast DNA HHV-1 wykryto u 15 (27,8%) pacjentów po przeszczepieniu, u większości między +21. a +45. dobą po alloHSCT, w liczbie 1,12 10 2 –2,86 10 3 kopii/ml. U wszystkich obserwowano gorączkę o nieustalonej etiologii, a u 8 chorych objawy aGvHD. Nie stwierdzono obecności DNA HHV-2 w żadnej z badanych próbek. Wnioski: Występowanie przeciwciał przeciw HHV-1/2 jest powszechne u chorych poddawanych procedurze alloHSCT. Mimo klasycznej profilaktyki acyklowirem u części pacjentów dochodzi do replikacji wirusa we wczesnym okresie poprzeszczepo- wym, co może prowadzić do poważnych powikłań. http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.208 Zastosowanie pozakonazolu w profilaktyce przeciwgrzybiczej u chorych poddawanych procedurze przeszczepienia allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych – doświadczenia własne A. Tomaszewska *, B. Nasiłowska-Adamska, A. Szczepiński, B. Mariańska Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Klinika Transplantacji Komórek Krwiotwórczych, Warszawa, Polska *Autor prezentujący i do korespondencji. Adres email: [email protected] Wstęp: Mimo niewątliwego postępu w diagnostyce i terapii, inwazyjne zakażenia grzybicze (IFIs; invasive fungal infections) nadal pozostają jedną z głównych przyczyn śmiertelności u chorych poddawanych intensywnej chemioterapii oraz procedurom przeszczepienia allogenicznych komórek krwiotwórczych (alloHSCT). Celem prezentowanej pracy była ocena skuteczności zastosowania pozakonazolu w profilaktyce pierwotnej i wtórnej u biorców alloHSCT. Materiał i metody: Analizie poddano 44 pacjentów, u których stosowano pozakonazol w profilaktyce pierwotnej (n = 24) lub wtórnej (n = 20) po alloHSCT przeprowadzonych w latach 2010–2012. W grupie chorych poddanych profilaktyce wtórnej podczas uprzednio stosowanego leczenia cytostatycznego rozpoznawano następujące kategorie IFIs: możliwe u 9 pacjentów, prawdopodobne u 7 oraz potwierdzone u 4. U większości chorych (n = 31) wskazaniem do alloHSCT było rozpoznanie ostrej białaczki; u 36 zastosowano kondycjonowanie mieloablacyjne; u 27 – materiał przeszczepowy pochodził od dawcy niespok- rewnionego. Pozakonazol w postaci zawiesiny doustnej stosowano w dawce 3 200 mg, w wybranych przypadkach 2 400 mg. Wyniki: W analizowanej grupie pacjentów rozpoznano jeden przypadek potwierdzonego inwazyjnego zakażenia grzybiczego u biorcy, u którego stosowano intensywną sterydoterapię z powodu ostrej GvHD – odcewnikowe zakażenie Candida albicans z fungemią. Natomiast u drugiego pacjenta, który zmarł w +23. dobie po MUDalloPBSCT z powodu krwotoku płucnego bez cech regeneracji układu krwiotwórczego, obraz radiologiczny sugerował grzybicze zapalenie płuc, ale w badaniach mikrobio- logicznych wyhodowano Stenotrophomonas maltophilia. U pozostałych 42 pacjentów nie obserwowano IFIs w okresie około- i poprzeszczepowym. Nie odnotowano również działań niepożądanych stosowanej terapii. acta haematologica polonica 44s (2013) 152–167 164
Transcript of Znaczenie występowania alfaherpeswirusów HHV-1 i HHV-2 u biorców allogenicznych krwiotwórczych...
Znaczenie występowania alfaherpeswirusów HHV-1 i HHV-2 u biorców allogenicznych krwiotwórczychkomórek macierzystych
A. Tomaszewska 1,*, T. Dzieciątkowski 2, K. Moćko 3, A. Majewska 2, S. Rynans 2, M. Przybylski 2, K. Hałaburda 4,G. Basak 4, B. Nasiłowska-Adamska 1, G. Młynarczyk 2, W.W. Jędrzejczak 4, B. Mariańska 1
1 Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Klinika Transplantacji Komórek Krwiotwórczych, Warszawa, Polska2Katedra i Zakład Mikrobiologii Lekarskiej WUM, Warszawa, Polska3Międzywydziałowe Studium Biotechnologii SGGW, Warszawa, Polska4Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych WUM, Warszawa, Polska*Autor prezentujący i do korespondencji.Adres email: [email protected]
Wstęp: Wirusy opryszczki pospolitej HHV-1 i HHV-2 (human herpesvirus) są powszechnymi patogenami u ludzi, powodującymigłównie zapalenia na granicy błon śluzowych i skóry. U chorych będących w stanie immunosupresji, np. poddawanychprocedurze przeszczepienia allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych (alloHSCT), mogą być przyczyną bardzopoważnych, w tym potencjalnie śmiertelnych, powikłań. Celem prezentowanej pracy była ocena występowania przeciwciałIgG i IgM przeciw HHV-1 i HHV-2 u pacjentów w okresie przedprzeszczepowym oraz monitorowanie DNA HHV-1 i HHV-2 do+100. doby po transplantacji.Materiał i metody: Retrospektywnej analizie poddano surowice 54 pacjentów po alloHSCT przeprowadzonych w latach 2010–2012 w KTKK IH i T oraz w WUM. Wszyscy chorzy otrzymywali acyklowir doustnie lub dożylnie w ramach klasycznejprofilaktyki. Oznaczenia miana swoistych przeciwciał IgM i IgG przeciw HHV-1 i HHV-2 przeprowadzono testem ELISA(Bioactivia Diagnostica GmbH). Natomiast badania DNA wirusów wykonano metodą multiplex real-time PCR (qPCR).Wyniki: W okresie przedprzeszczepowym stwierdzono przeciwciała IgG przeciw HHV-1 u 47 pacjentów (87%) a przeciw HHV-2u 3 pacjentów (5,5%). U żadnego chorego nie wykryto przeciwciał klasy IgM. Natomiast DNA HHV-1 wykryto u 15 (27,8%)pacjentów po przeszczepieniu, u większości między +21. a +45. dobą po alloHSCT, w liczbie 1,12 � 102–2,86 � 103 kopii/ml.U wszystkich obserwowano gorączkę o nieustalonej etiologii, a u 8 chorych objawy aGvHD. Nie stwierdzono obecności DNAHHV-2 w żadnej z badanych próbek.Wnioski: Występowanie przeciwciał przeciw HHV-1/2 jest powszechne u chorych poddawanych procedurze alloHSCT. Mimoklasycznej profilaktyki acyklowirem u części pacjentów dochodzi do replikacji wirusa we wczesnym okresie poprzeszczepo-wym, co może prowadzić do poważnych powikłań.
http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.208
Zastosowanie pozakonazolu w profilaktyce przeciwgrzybiczej u chorych poddawanych procedurzeprzeszczepienia allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych – doświadczenia własne
A. Tomaszewska *, B. Nasiłowska-Adamska, A. Szczepiński, B. MariańskaInstytut Hematologii i Transfuzjologii, Klinika Transplantacji Komórek Krwiotwórczych, Warszawa, Polska*Autor prezentujący i do korespondencji.Adres email: [email protected]
Wstęp: Mimo niewątliwego postępu w diagnostyce i terapii, inwazyjne zakażenia grzybicze (IFIs; invasive fungal infections)nadal pozostają jedną z głównych przyczyn śmiertelności u chorych poddawanych intensywnej chemioterapii orazprocedurom przeszczepienia allogenicznych komórek krwiotwórczych (alloHSCT). Celem prezentowanej pracy była ocenaskuteczności zastosowania pozakonazolu w profilaktyce pierwotnej i wtórnej u biorców alloHSCT.Materiał i metody: Analizie poddano 44 pacjentów, u których stosowano pozakonazol w profilaktyce pierwotnej (n = 24) lubwtórnej (n = 20) po alloHSCT przeprowadzonych w latach 2010–2012. W grupie chorych poddanych profilaktyce wtórnejpodczas uprzednio stosowanego leczenia cytostatycznego rozpoznawano następujące kategorie IFIs: możliwe u 9 pacjentów,prawdopodobne u 7 oraz potwierdzone u 4. U większości chorych (n = 31) wskazaniem do alloHSCT było rozpoznanie ostrejbiałaczki; u 36 zastosowano kondycjonowanie mieloablacyjne; u 27 – materiał przeszczepowy pochodził od dawcy niespok-rewnionego. Pozakonazol w postaci zawiesiny doustnej stosowano w dawce 3 � 200 mg, w wybranych przypadkach 2 � 400 mg.Wyniki: W analizowanej grupie pacjentów rozpoznano jeden przypadek potwierdzonego inwazyjnego zakażenia grzybiczegou biorcy, u którego stosowano intensywną sterydoterapię z powodu ostrej GvHD – odcewnikowe zakażenie Candida albicansz fungemią. Natomiast u drugiego pacjenta, który zmarł w +23. dobie po MUDalloPBSCT z powodu krwotoku płucnego bezcech regeneracji układu krwiotwórczego, obraz radiologiczny sugerował grzybicze zapalenie płuc, ale w badaniach mikrobio-logicznych wyhodowano Stenotrophomonas maltophilia. U pozostałych 42 pacjentów nie obserwowano IFIs w okresie około-i poprzeszczepowym. Nie odnotowano również działań niepożądanych stosowanej terapii.
a c t a h a ema t o l o g i c a p o l on i c a 4 4 s ( 2 0 1 3 ) 1 5 2 – 1 6 7164
