Zeszyty metodyczne dla nauczycieli wychowania...

1

Zeszyty metodyczne dla nauczycieli wychowania przedszkolnego

dotyczące spektakli „Cztery pory roku”

oraz „Ngoma – tańczący słoń”

2

Wstęp

Drodzy nauczyciele, rodzice!

Dziecko od początki słyszy muzykę. Ta pierwsza to bicie serca mamy.

Wszystko wokół nas tworzy muzykę. Kompozytorzy słyszą ją bardzo wyraźnie.

Dźwięki „sklejają”, tworząc wspaniałe kompozycje muzyczne. Ciągle zachwycają

nas Puccini i Vivaldi… Muzyka to uporządkowane dźwięki. Dziecko czuje się

bezpieczne w uporządkowanym świecie. Ważne jest więc, byśmy wprowadzali

naszych milusińskich w świat opery i operetki, można to zrobić, przyjeżdżając

z nimi na spektakle w ramach programu „mini-Puccini”.

Aby dzieciom jeszcze bardziej otworzyć drzwi Opery szczecińskiej przygotowaliśmy

dla państwa – drodzy nauczyciele i rodzice – scenariusze zajęć, które można

wykorzystać, przygotowując dzieci do obejrzenia naszych spektakli.

Zaproponowane zajęcia wprowadzają w tematykę spektakli. Nie zdradzają

wszystkiego, ale uchylają rąbka tajemnicy. Zachęcamy do wykorzystania gotowego

narzędzia, które daje możliwość przygotowania dzieci od odbioru, lepszego

zrozumienia tego, co usłyszą i zobaczą na scenie.

Magdalena Siewier – autorka scenariuszy

3

Scenariusz zajęć nr 1 towarzyszący spektaklowi „Cztery pory roku” Pomysł i reżyseria: Agnieszka Czekierda Scenografia: Agnieszka Czekierda i Joanna Gawrońska Premiera 13.10.2013

Spektakl dla najmłodszych widzów (1-5 lat)

oparty na motywach koncertów skrzypcowych

Vivaldiego.

Spotkanie najmłodszych widzów z muzyką

i tańcem dostosowane do możliwości

percepcyjnych odbiorcy.

4

Scenariusz nr 1

Temat główny: Cztery pory roku.

Temat zajęcia: „Cztery pory roku w kolorach i ubiorze”.

Cele ogólne:

• utrwalenie charakterystycznych cech pór roku,

• umożliwienie dzieciom ekspresji, spostrzeżeń i przeżyć poprzez użycie werbalnych i

niewerbalnych środków wyrazu,

• rozwijanie twórczej inwencji plastycznej,

• ćwiczenia sprawności samoobsługowych,

• rozwijanie umiejętności dbania o własne zdrowie.

Cele operacyjne:

• Dziecko:

• uważnie wysłucha wiersza,

• zna nazwy pór roku,

• wykazuje dużą wiedzę na temat jesieni (lub innej wybranej przez nauczyciela pory roku na

dane zajęcia),

• określa charakterystyczne cechy pór roku (kolory, zjawiska pogodowe, zmiany w przyrodzie,

ubiór),

5

• twórczo myśli i działa w różnych zabawach,

• odpowiada chętnie na pytania zadawane przez nauczyciela,

• prawidłowo wykonuje czynności związane z określonym poleceniem-hasłem,

• tworzy pracę plastyczną na zadany temat,

• dobiera ubrania do pory roku,

• klasyfikuje i przyporządkowuje obrazki odpowiednio do pór roku,

• rozróżnia zdania prawdziwe i fałszywe,

• współdziała w grupie.

Metody pracy:

• słowne – rozmowa, żywe słowo,

• czynne – zadania stawiane dziecku, kierowanie własną aktywnością dziecka,

• oglądowe – udostępnianie sztuki, obserwacji i pokazu.

Formy pracy:

• zbiorowa – praca w małej i dużej grupie,

• indywidualna – praca samodzielna.

Środki i materiały dydaktyczne:

• wiersze o porach roku,

• obrazki – wiosna, lato, jesień, zima; kartoniki, na których pokazane są przedmioty lub rzeczy

związane z określoną porą roku,

6

• chusta animacyjna,

• ubrania na każdą porę roku,

• koszyczki (lub kawałki materiału w kolorach pór roku),

• instrumenty,

• CD z muzyką z przedstawienia „Cztery pory roku” (lub utwór „Cztery pory roku” A. Vivaldiego,

piosenki lub inne wybrane przez nauczyciela utwory związane z porami roku), odtwarzacz CD,

• karty pracy – plansze z postaciami dzieci i ubiorami na każdą porę roku.

Miejsce zajęcia: sala.

Przebieg:

1. Powitanie.

Ustawienie w kole. Zaśpiewanie piosenki „Wszyscy są, witam was, na zabawę nadszedł czas, jestem

ja, jesteś ty, raz, dwa, trzy”.

2. Poszukiwanie w sali rozrzuconych emblematów pór roku i położenie ich przy właściwym

obrazku:

wiosna – tulipany, trawa;

lato – słoneczka, motyle, łąka pełna kwiatów,

jesień – liście, kalosze, parasol,

zima – gwiazdki śniegowe, bałwanki, czapki i skarpetki.

7

3. Zabawa z chustą animacyjną.

Wszyscy trzymają chustę i tańczą w koło przy muzyce („Cztery pory roku” A. Vivaldiego), w czasie

kolejnych przerw:

- witają się pod chustą dzieci, które trzymają kolor zielony – wiosna,

- witają się pod chustą dzieci, które trzymają kolor żółty – lato,

- witają się pod chustą dzieci, które trzymają kolor czerwony – jesień,

- witają się pod chustą dzieci, które trzymają kolor niebieski – zima.

Po skończonej zabawie kładą chustę na dywanie.

4. Słuchanie wierszy o porach roku („Zbiór utworów wierszowanych na każdą porę roku”,

Magdalena Glabiszewska). Wszyscy siadają wokół chusty w kole. W tle słychać muzykę.

ZIMA

Gdy opadły wszystkie liście,

Nadeszła zima, oczywiście!

Wietrzyk wieje, śnieżek prószy,

Dzieciom marzną nosy, uszy.

Czas wyciągnąć szale, czapki,

I te w groszki, i te w kratki.

8

Długie noce, krótkie ranki,

Ale można iść na sanki!

Dzieci śnieżki wciąż rzucają,

Mroźnej zimie się nie dają!

Taka zabawa to wielka gratka,

Potem ogrzeje gorąca herbatka.

WIOSNA

Piękna, zielona i bardzo radosna,

Taka jest właśnie Pani Wiosna!

Przybywa do nas po śnieżnej zimie,

Gdy mroźny czas na stałe minie.

Chowamy czapki i ciepłe kozaki,

Obserwujemy lecące ptaki.

Gdy nadchodzą wiosenne miesiące,

Budzi się życie w parku i na łące.

9

WAKACJE

Wakacje to wspaniały czas,

Góry, morze, słońce, las.

Na łące za motylem biegamy,

Zabaw nigdy dość nie mamy!

Zimnymi lodami się zajadamy,

Gdy na ochłodę ochotę mamy.

Na plaży w piasku się bawimy,

Pływamy w morzu, niczym delfiny!

JESIEŃ

Wiele grzybów rośnie w lesie,

Bo już przyszła Pani Jesień.

Pada deszczyk, wiatr powiewa,

Lecą krople, szumią drzewa.

Wkładam czapkę i sweterek,

Chętnie idę na spacerek.

Wezmę parasol i kalosze,

Bo być mokrym – ja nie znoszę.

•

10

Rozmowa.

• Ile jest pór roku?

• Wymień cztery pory roku.

• W jakie kolory ubierają się pory roku? (wybrane: biały (niebieski – dla chusty), zielony, żółty,

czerwony).

• Kiedy zakwitają tulipany?

• Kiedy ubieramy czapki i rękawiczki?

• Kiedy liście stają się kolorowe i spadają z drzew?

Zadaniem dzieci jest pozbieranie rozrzuconych symboli do koszyczków.

Koszyczki stoją pod obrazkami odpowiednich pór roku.

5. Umiemy się dobrze ubrać na każdą porę roku – dbamy o swoje zdrowie.

Dzieci siedzą w kole. Nauczyciel przynosi na środek różne ubrania na każdą porę roku.

Wszystkie dzieci wybierają jakąś część garderoby i zakładają ją na siebie. Ubrane dzieci stają przy

rozstawionych w sali obrazkach z porą roku właściwą dla ubioru. Nauczyciel nagradza dzieci

naklejkami za dobranie ubranka do pory roku.

11

7. Zabawa dydaktyczna

„Prawda – fałsz”. Dzieci siedzą w kole. Rozróżnianie zdań prawdziwych i fałszywych. Gdy zdanie

jest prawdziwe, świeci słoneczko (dzieci machają rączkami nad głowami). Gdy fałszywe, nadciągają

chmury (dzieci zakrywają twarz dłońmi). Nauczycielka mówi następujące zdania, a dzieci określają,

czy zdanie jest prawdziwe, czy fałszywe, pokazując odpowiednią buźkę.

Teraz jest wiosna (zima, lato, jesień – w zależności od pory roku) ( prawda).

Wiosną jeździmy na sankach (fałsz).

Latem lepimy bałwanka (fałsz).

W maju jak w raju (prawda).

Tulipany to kwiaty jesieni (fałsz).

W marcu jak w garncu (prawda).

Zimą pływamy kajakiem (fałsz).

Przebiśniegi to kwiaty wiosny (prawda).

Jesienią sady się rumienią (prawda).

Kwiecień plecień, bo przeplata trochę zimy, trochę lata (prawda).

Zimą kwitną kwiaty (fałsz).

Zimą zjeżdżamy na sankach (prawda).

12

7. Karty pracy dla dzieci.

Dzieci podchodzą do stoliczków, na których leżą obrazki przedstawiające postaci dziecka i ubranka.

Dziecko dobiera ubranka zgodnie z wybraną porą roku, nakleja je na postać i koloruje rysunek.

Pokolorowany rysunek zanosi pod obrazek z odpowiednią porą roku.

8. Podsumowanie zajęcia.

– Wysłuchanie piosenki „ Cztery piłki” lub marsz w rytm wystukiwany na tamburynie.

Rozmowa z dziećmi:

• O czym dzisiaj rozmawialiśmy? (pory roku).

• Jakie mamy pory roku?

9. Zakończenie piosenką:

„Wszyscy są, żegnam was, zabawę już skończyć czas, jestem ja, jesteś ty, raz, dwa, trzy”.

13

Scenariusz nr 2

Temat globalny: Cztery pory roku.

Temat zajęcia: „Cztery pory roku w kolorach i tańcu”.

• Cele ogólne:

- utrwalenie charakterystycznych cech pór roku,

- umożliwienie dzieciom ekspresji, spostrzeżeń i przeżyć poprzez użycie werbalnych i

niewerbalnych środków wyrazu,

- rozwijanie twórczej inwencji plastycznej.

• Cele operacyjne:

• Dziecko:

• - uważnie wysłucha wiersza,

• - zna nazwy pór roku,

• - wykazuje dużą wiedzę na temat wiosny (lub innej wybranej przez nauczyciela pory roku na

dane zajęcia),

• - określa charakterystyczne cechy pór roku (kolory, zjawiska pogodowe, zmiany w przyrodzie),

• - twórczo myśli i działa w różnych zabawach,

• - odpowiada chętnie na pytania zadawane przez nauczyciela,

14

• dzieli wyrazy na sylaby,

• prawidłowo wykonuje czynności związane z określonym poleceniem w formie hasła,

• tworzy pracę plastyczną na zadany temat,

• rozpoznaje melodię związaną z porą roku,

• tworzy inscenizację muzyczno-ruchową związaną z daną porą roku,

• zgodnie współdziała w grupie.

Metody pracy:




Formy pracy:



15

Środki i materiały dydaktyczne:

• obrazy pokazujące 4 pory roku,

• chusta animacyjna,

• chusty lub apaszki po dwie dla każdego dziecka,

• kartoniki, na których pokazane są przedmioty lub rzeczy związane z określoną porą roku,

• CD – muzyka z przedstawienia „Cztery pory roku” (lub utwór „Cztery pory roku” A. Vivaldi,

piosenka „Cztery piłki”, marsz lub inne wybrane przez nauczyciela utwory związane z porami

roku), odtwarzacz CD,

karty pracy,

• bibuła, farby, nożyczki, klej, biały i kolorowy brystol, rolki od papieru toaletowego, talerzyki

papierowe okrągłe białe (lub koła z brystolu) – w zależności od tego, jaką pracę plastyczną

dzieci będą wykonywały: wiosną – tulipany w trawie, latem – motyle, jesienią – parasole, zimą

– śnieżynki, bałwanki.

Miejsce zajęcia: sala.

16

1. Powitanie piosenką pt.: „Chodźcie wszyscy tu do koła, zabawimy się wesoło” lub:

„Dzień dobry, dzień dobry wszyscy się witamy,

dzień dobry, dzień dobry, dobry humor mamy,

dzień dobry, dzień dobry, słońce jasno świeci,

dzień dobry, dzień dobry, pani wita dzieci,

dzień dobry, dzień dobry, jest bardzo wesoło,

dzień dobry, dzień dobry, zróbmy wszyscy koło,

dzień dobry, dzień dobry, podaj prawą rękę,

dzień dobry, dzień dobry, zaśpiewaj piosenkę.

2. Zabawy z chustą animacyjną. Nauczyciel mówi do dzieci:

Posłuchajcie dzieci,

już spadochron do nas leci,

kolorami wita nas,

cały roczek spotkać czas.

Zielony to wiosna,

żółty lata czas,

czerwony liść jesieni,

a zima to niebieska woda w śnieżynki zmieniona.

17

Wszyscy trzymają chustę i tańczą w koło przy muzyce („Cztery pory roku” Vivaldi), podczas

kolejnych przerw:

- witają się pod chustą dzieci, które trzymają kolor zielony – wiosna,

- witają się pod chustą dzieci, które trzymają kolor żółty – lato,

- witają się pod chustą dzieci, które trzymają kolor czerwony – jesień,

- witają się pod chustą dzieci, które trzymają kolor niebieski – zima.

Po skończonej zabawie kładą chustę na dywanie.

3. Słuchanie wiersza A. Kuhn „Cztery pory roku”.

Wszyscy siadają wokół chusty w kole. W tle słychać muzykę.

To jest zima w sukni białej,

Sypie śniegiem na świat cały.

A malutkie te dziewczynki,

To córeczki jej, śnieżynki,

One tańczą i śpiewają,

Ziemię puszkiem otulają.

(Nauczyciel rozrzuca śnieżynki na niebieskich kolorach chusty).

18

Spłynęły lody rzeką, słoneczko wyżej świeci,

Minęła zima, nadchodzi wiosna, cieszą się dzieci.

Jej sukienka – łąka zielona,

A pomocnik to wesoły wiatr.

Zaraz czar się tu wielki dokona,

Zbudzi ze snu tulipany i świat.

(Nauczyciel rozrzuca tulipany na zielonych kolorach chusty).

Słoneczko grzeje wciąż mocniej,

Zaraz się lato rozpocznie.

Ma dla wszystkich złote plaże,

Chłód jeziora, w lesie cień,

Krótkie noce pod namiotem

I słoneczny długi dzień.

A dla dzieci jakie ma atrakcje?

Dla dzieci – słoneczne wakacje!

(Nauczyciel rozrzuca słoneczka na żółtych kolorach chusty).

19

Już coraz dłuższe noce,

Już dojrzewają owoce,

Jesień maluje liście kolorowo,

Na czerwono i pomarańczowo.

Słonko świeci, gdy ona się śmieje.

Kiedy płacze, to deszcz leje.

(Nauczyciel rozrzuca kolorowe liście na czerwonych kolorach chusty).

Zadaniem dzieci jest pozbieranie rozrzuconych symboli do koszyczków. Koszyczki stoją pod

obrazkami odpowiednich pór roku. Nauczyciel zbiera chustę.

4. Dzieci odpowiadają na pytania zadawane przez nauczyciela dotyczące wiersza

i pór roku.

• Jakie znacie pory roku?

• Jaka jest teraz pora roku?

• Kiedy lecą śnieżynki z chmur?

• Kiedy lubi często padać deszcz?

• Kiedy biegamy po łące i łapiemy motyle?

20

5. Zabawa czterech pór roku – zabawa dydaktyczna.

Dzieci są podzielone na 4 grupy odpowiadające porom roku, siedzą w kołach na dywanie.

Nauczyciel pokazuje odpowiedni obrazek, mówiąc:

Wiosna, lato, jesień, zima krążą dookoła.

Zgadnij, jaka pora roku do zabawy woła.

Dzieci reprezentujące daną porę roku wstają i poruszają się w rytm muzyki (improwizują). Kiedy

muzyka cichnie, dzieci wracają do poprzedniego stanu, czyli siadają na dywanie. Nauczyciel

wywołuje kolejne pory roku.

6. Nauczyciel rozdaje dzieciom chusty z organzy lub apaszki przyniesione przez

dzieci.

Mówi, że bardzo mu się podobały improwizacje dzieci do muzyki, i chce, aby dzieci zatańczyły to, co

on będzie opowiadać. Nauczyciel wybiera odpowiednią muzykę i zaczyna opowieść muzyczną:

• Wyobraź sobie że jesteś maleńkim ziarenkiem przykrytym ziemią (dziecko skulone leży pod

chustą). Całą zimną zimę leżałeś w ziemi i czekałeś na ciepłe promyki słońca. Dni mijały.

Ziemia i śnieg jak kołderka osłaniały cię przed zimnem. Ale już ci było trochę smutno i nudno

(dziecko trochę wierci się pod przykryciem i zasypia znowu).

21

Bałeś się jednak ruszyć z obawy przed zimnem. Pewnego dnia śniegi stopniały. A przez następne

dni słoneczko grzało ziemię, pod którą śpisz. Cieplutkie promienie połaskotały cię i zacząłeś rosnąć.

Najpierw wypuściłeś jedną rączkę – mały listeczek. Potem drugą. Aż wreszcie pokazałeś pączki

kwiatków (dziecko podnosi się powoli). Nareszcie rozkwitłeś i wiatr zaczął tańczyć z tobą pośród

źdźbeł trawy (dziecko zaczyna wyginać się, machając chustami). Łąkę, na której mieszkasz,

odwiedza motyl (dziecko zamienia się w latającego pięknego motyla, który lata po całe sali). Motyle

bardzo lubią wypijać nektar z kwiatów, a kwiaty lubią odwiedziny motyli. Kolorowe motylki

wybierają sobie najpiękniejsze kwiaty i siadają na nie. Pięknie trzepoczą skrzydłami. Ale co to?

Dni stają się coraz chłodniejsze, deszcze padają coraz częściej. Z kwiatka opadły płatki i liście.

Wysypały się nasionka do ziemi… Ciiii! Idzie zima (dzieci zastygają pod chustami).

• Opowieść o spadającej śnieżynce, która staje się częścią bałwanka.

• Opowieść o kolorowych liściach….. według pomysłu nauczyciela i pory roku.

7. Dzieci siadają na dywanie i dzielą na sylaby nazwy pór roku (wiosna, lato, jesień, zima),

kolory pór roku (niebieski i biały, zielony, żłóty, czerwony i pomarańczowy), symbole pór roku

(motyl, kwiat, kalosze, parasol, śnieżynki, deszcz, burza, słońce chmura, sweterek, szalik…).

22

8. Dzieci wykonują prace plastyczne zgodnie z przygotowanymi przez nauczyciela materiałami:

wiosną – tulipany w trawie, latem – motyle, jesienią – parasole, zimą – śnieżynki lub bałwanki.

9. Podsumowanie zajęć: Dzieci tworzą z nauczycielem galerię wykonanych prac i tańczą taniec

z chustami według swojej inwencji.

10. Pożegnanie: zakończenie piosenką: „Wszyscy są, żegnam was, zabawę już skończyć czas,

jestem ja, jesteś ty, raz, dwa, trzy”.

23

Scenariusz lekcji nr 2 towarzyszący spektaklowi „Ngoma tańczący słoń” Scenariusz, reżyseria, choreografia: Karol Urbański Premiera 13.10.2012

Słoń, który tańczy? To przecież niemożliwe. Słonie tego

nie potrafią.

A jednak… Jeśli się coś kocha i czegoś pragnie, to na

pewno można to osiągnąć – uważa Ngoma i wie, co

mówi, bo taniec to jego pasja. Dzięki niej poczuł się

szczęśliwy. Razem z nim wielką moc i radość tańca

mogą odkryć też widzowie. Tańczyć może każdy, jeśli

tylko chce. Warto poszukać rytmu w sobie – z pomocą

Ngomy i jego przyjaciół każdemu uda się odkryć tę

pasję w sobie. Spektakl został przygotowany z myślą o

najmłodszych i ma formę interaktywnej zabawy w

taniec.

24

Scenariusz nr 1

Temat zajęcia: Wyrażanie uczuć mimiką, gestem i ruchem.

Cel ogólny: rozpoznawanie, nazywanie i wyrażanie podstawowych uczuć i emocji.

Cele operacyjne:

Dziecko:

• nazywa emocje,

• rozróżnia dobre i złe emocje,

• próbuje określać przyczyny stanów emocjonalnych,

• wyraża uczucia mimiką, gestem, ruchem,

• wyraża radość ze współdziałania w grupie,

• odpowiada na pytania nauczyciela,

• tworzy pracę plastyczną na dany temat.

Metody pracy:




25

Formy pracy:



Środki dydaktyczne:

• Sylweta drzewa na plakacie lub w D3, liście z papieru – zielone i w jesiennych kolorach,

pacynka jeża, papierowe listki z narysowanymi minami, obrazki z twarzami wyrażającymi

różne stany emocjonalne, obrazki z dziećmi tańczącymi i płaczącymi, papierowe medale na

sznurku – uśmiechnięte buzie, piłeczki, CD z muzyką: radosną, smutną, ciepłą i miłą, groźną,

odtwarzacz CD, chusta animacyjna.

Przebieg zajęć:

1. Powitanie: wspólnie zaśpiewanie piosenki na melodię „Panie Janie”:

Witaj Kasiu (Aniu, Krzysiu… dla każdego dziecka lub kilkorga dzieci naraz)

Jak się masz, jak się masz,

Bardzo cię lubimy, bardzo cię lubimy,

Bądź wśród nas, bądź wśród nas.

26

2. Zabawy z chustą animacyjną:

• budowanie dobrej atmosfery, zadowolenia ze współpracy w grupie – jednoczesne podnoszenie

chusty do góry i opuszczanie jej,

• machanie kolegom i koleżankom raz ręką prawą, raz lewą, gdy chusta jest podniesiona,

• przebieganie pod chustą dzieci w taki sposób:

• te, które trzymają chustę za część zieloną, ruszają na hasło „wiatr porusza zielonymi listkami”,

te, które trzymają część czerwoną i żółtą, ruszają na hasło „wiatr zrywa liście jesienią”, i kolor

niebieski – hasło „pada deszcz”.

3. Dzieci siadają wokół chusty, by wysłuchać opowiadania i wykonać polecenia. Nauczyciel

opowiada, wykorzystując przygotowane rekwizyty, a dzieci słuchają. Potem rozmawiają o tym,

co przeżywały listeczki. Nauczyciel proponuje dzieciom, by każde było listkiem i by robiło to, co

robią listki w opowiadaniu. Przy dźwiękach lasu nauczyciel opowiada jeszcze raz, a dzieci imitują

ruch liści.

W lesie rosło piękne drzewo. Drzewo uśmiechało się, gdyż rosło wśród innych drzew, a bardzo

lubiło towarzystwo (dzieci uśmiechają się do siebie). Razem z innymi drzewami kołysało konarami,

gdy wiał wiatr psotnik (dzieci podnoszą w górę ręce i poruszają nimi jak konarami, szumiąc jak

wiatr). Wiosną na drzewie pojawiały się listeczki i wesoło całymi dniami tańczyły na wietrze (dzieci

wstają i uśmiechając się, lekko poruszają rączkami).

27

• Podczas ogromnej wichury i ulewy listki na drzewie były przerażone (dzieci pokazują mimiką

przerażenie). Przyklejały się do siebie dzięki kropelkom wody i pocieszały się wzajemnie

(dziecko przytula sąsiada i głaszczą się po głowach). Bywały także takie dni, gdy smutne listki

wołały „pić, pić…” (dzieci robią smutne minki). Tak było, gdy słońce świeciło już wiele dni, a

na niebie nie było ani jednej chmurki z deszczem. Wtedy słoneczko wołało do siebie deszczowe

chmurki z ciepłym wietrzykiem i tańczyły wraz z listkami wesoły taniec (uśmiechnięte dzieci

wstają i trzymając się za ręce, tańczą). Widać było, że listki lubią swoje drzewo i kochają się.

Mijały miesiące… przyszła jesień. Listkom zrobiło się zimno i zaczęły ze złości zmieniać kolory

na żółty, czerwony, pomarańczowy i brązowy (dzieci robią minę pełną złości). Zaczęły spadać z

drzewa (dzieci wirują i kulą się na podłodze). Każdy listek był smutny, oderwany od swoich

braci. Pod drzewo przydreptał jeżyk. Zobaczył porozrzucane listki. Zebrał je na jedno miejsce,

myśląc: „będę miał wspaniałe zimowe legowisko”. Listki też ucieszyły się i zaczęły wesoło

szeleścić: będziemy razem… całą zimę, jeszcze będziemy razem (dzieci zwijają się w kulki

jedna obok drugiej, nauczyciel przykrywa dzieci-listki chustą).

4. Dzieci odpowiadają na pytania:

• co jest bohaterem opowiadania?

• jakie uczucia targały listkami?

• co sprawiało im radość, a co smuciło, złościło?

• kiedy czuły się szczęśliwe?

• pokaż miną smutek, radość, złość, miłość,

28

• pokaż ruchem smutek, radość, złość, miłość,

• jak smutek można zamienić w radość?

• nauczycielka pyta dzieci, czy wiedzą, co może sprawić, że jest ona radosna, uśmiechnięta i

zadowolona, kiedy przebywa razem z nimi.

5. Nauczyciel pokazuje ilustracje z minami dzieci, dzieci nazywają minę – radość, złość,

smutek, ciekawość, zmęczenie… Wybrane dzieci, stając przed grupą, pokazują gestem i mimiką np.

smutek, radość, nie chcę, daj mi…

6. Dzieci wykonują sylwety zielonych lub kolorowych liści z minkami. Liść podkładają pod kartkę, a

na kartce rysują miękką kredką lub kilkoma kredkami do uzyskania odbicia liścia. Dorysowują

liściom minki. Tworzą galerię listków o buziach pełnych emocji.

7. Ewaluacja: dzieci wybierają medale z uśmiechniętymi buziami, jeśli zajęcia im się podobały,

lub ze smutnymi buziami, jeśli zajęcia nie przypadły im do gustu.

8. Zakończenie zajęć piosenką

Chodźcie wszyscy tu do koła, pożegnamy się wesoło,

Dobrze razem było nam, tara rara ram tam tam.

29

Scenariusz nr 2

Temat zajęć: Balonowy świat moich pasji.

Cel ogólny:

• zapewnienie dziecku lepszych szans edukacyjnych poprzez wspieranie jego ciekawości,

aktywności, zainteresowań i pasji .

Cele operacyjne:

Dziecko

• nazywa swoje pasje i marzenia, kim będzie w przyszłości,

• opowiada o swojej pasji,

• prezentuje swoje umiejętności – rysowanie, budowanie z klocków, śpiewanie…,

• słucha opowiadania nauczyciela,

• odpowiada na pytania związane z usłyszanym opowiadaniem,

• uczestniczy w scenkach pantomimicznych.

Metody pracy:


• czynne – zadań stawianych dziecku, kierowania własną aktywnością dziecka,


30

Formy pracy:



Środki dydaktyczne:

• Opowiadanie pt. „W przedszkolu wesołej Niny”, obrazki z dziećmi tańczącymi, rysującymi,

budującymi i postać pani Ani do ilustracji opowiadania, CD z muzyką do tańca, który dzieci

lubią wykonywać w grupie, odtwarzacz CD, kredki i kartki, farby, ciastolina lub plastelina,

klocki, układanki (inne przedmioty, którymi lubią dzieci bawić się w przedszkolu), kolorowe

chusty z organzy.

Przebieg:

• Powitanie: piosenka „Wszyscy są, witam was…” Dzieci śpiewają piosenkę wesoło, cicho,

głośno, szeptem.

• Nauczyciel czyta opowiadanie o Ninie.

• Nina była wesołą, rezolutną dziewczynką. Bardzo lubiła chodzić do przedszkola. Miała tam

wiele koleżanek. Najbardziej przyjaźniła się z Zosią. Pewnego dnia mama Niny, odbierając ją z

przedszkola, powiedziała z tajemniczą miną:

31

• – Ninko, dziś zabieram cię w bardzo szczególne miejsce.

• – Gdzie, gdzie, Mamusiu? – pytała Nina, wesoło podskakując wokół mamy.

• – Zobaczysz, trochę cierpliwości. Przecież wiesz, że cierpliwość jest c…

• – Tak, tak, wiem, mamo – przerwała Nina. – Cierpliwość jest cnotą i trzeba ją ćwiczyć,

cierpliwość jest cnotą i trzeba ją ćwiczyć – śpiewała i podskakiwała dziewczynka .

• – No właśnie – uśmiechnęła się mama do swojej niecierpliwej szczebiotki i razem wsiadły

do autobusu, bo właśnie nadjechał.

• Jechały parę przystanków. Nina lubiła obserwować ludzi chodzących po chodnikach i ciągle

mówiła do mamy: „zobacz, zobacz”. Nareszcie mama powiedział: „wysiadamy”.

• – Ooo! – wykrzyknęła Nina. – Tutaj Zosia chodzi na zajęcia taneczne, mamo.

• – Tak, kochanie – odparła mama. – Ty także dziś będziesz tańczyć!

• – Jak wspaniale, już nie mogę się doczekać – szczebiotała Nina.

• – Popatrz, mamo, jest i Zosia!

• I rzeczywiście Nina tańczyła tego popołudnia nie tylko na zajęciach, ale i później cały

wieczór w domu. Następnego dnia razem z Zosią pobiegły do pani Ani w przedszkolu i

podekscytowane opowiadały, na jakich fajnych zajęciach wczoraj były. Pani Ania

zaproponowała Zosi i Ninie, by pokazały w grupie taniec, którego się razem nauczyły.

Dziewczynki z pasją pokazywały swoje umiejętności. Tańczyły z chustami i wyglądały jakby

wiatr poruszał pięknymi roześmianymi kwiatami.

32

• Pani rozdała w grupie chusty i wszystkie dzieci tańczyły razem z Niną i Zosią. Po skończonej

zabawie Pani Ania powiedziała:

• – No, widzę, dziewczynki, że macie wspólną pasję.

• – Tak - chórem powiedziały Zosia i Nina.

• – Uczymy się też wielu nowych słów, jak: tempo, rytm, figura, akompaniatorka… I czasem

jesteśmy bardzo zmęczone, ale lubimy nasze zajęcia taneczne – dodała Nina.

• – Dzieci, a czy wy też macie jakieś pasje? – zapytała pani.

• – Ja bardzo lubię budowanie z klocków Lego – powiedział Wojtek.

• – Ja lubię wozy strażackie. Byłem z moim wujkiem w straży pożarnej. Bardzo mi się

podobało! – zawołał podekscytowany Piotrek.

• – Może będziesz w przyszłości strażakiem? – zapytała pani.

• – Ooo… Ale byłoby super! – rozmarzył się Piotrek

• – A ja lubię rysować i malować – powiedziała Kasia.

• – Rzeczywiście, Kasiu, to widać w twoich pracach plastycznych – przyznała pani. – Zawsze

warto mieć pasję i rozwijać ją. Może się zdarzyć, że dzisiejsza wasza pasja, kiedy

dorośniecie, będzie waszym zawodem, pracą. A jeśli nie, to nauczycie się wielu dobrych i

ważnych rzeczy – dodała.

33

3. Dzieci odpowiadają na pytania nauczyciela:

• dokąd pojechała z mamą Nina?

• co to jest pasja?

• jakie pasje miały dzieci w opowiadaniu?

• co wy bardzo lubicie robić?

4. Rozwijanie wyobraźni – łapanie marzeń. Dzień wcześniej nauczyciel wypytuje dzieci, co

lubią robić najbardziej. Zapisuje odpowiedzi na kartach i wkłada je do balonów. Z napompowanych

balonów robi bukiety zawieszone w sali. Nauczyciel mówi do dzieci: – Zabawimy się w kalambury,

to znaczy bez słów pokażemy, co lubimy robić. Po kolei chętne dzieci pokazują zajęcia opisane na

karteczce z pękniętego balonu. Grupa odgaduje, co dziecko lubi robić, jaka to pasja (gotowanie,

malowanie, budowanie ulic, lepienie z ciastoliny, układanie puzzli, jazda samochodami, budowanie

domów, fryzjerstwo, rysowanie, ogrodnictwo, robienie zdjęć…).

5. Zabawa ruchowa pt. „Taniec pełen pasji” – wykorzystanie podkładu muzycznego z

muzyką ulubionego tańca dzieci. Dzieci tańczą spontanicznie do usłyszanej melodii, a podczas

przerwy w muzyce stają w bezruchu, przyjmując pozycje przedstawiające to, co lubią robić

(młodszej grupie nauczyciel sam podaje propozycje: jesteśmy kierowcami, piekarzami,

tancerzami…).

34

6. Zajęcia plastyczno-konstrukcyjne przy stolikach. Nauczyciel przygotowuje kilka

propozycji zajęć dla dzieci. Każde dziecko podchodzi do wybranego stolika i robi to, co w

przedszkolu lubi robić najbardziej. Można przygotować stoliki: Rysowników, Malarski, Rzeźbiarzy,

Fryzjerski, Kucharski, Konstrukcyjny (klocki lego). Nauczyciel robi zdjęcia pracującym dzieciom.

Po skończonej pracy dzieci zanoszą swoje dzieła do galerii prac.

7. Na zakończenie zajęć dzieci tańczą machając chustami przy muzyce śpiewając Wszyscy są

żegnam was, kończy się zabawy czas. Jestem ja, jesteś ty, raz dwa trzy.

35

REZERWACJA BILETÓW

pon. – pt. w godz. 8-16

tel. (+48) 91 43 48 106

KASA CZYNNA:

pt. – pt. w godz 12 – 18

tel. (+48) 91 33 37 661

www.opera.szczecin.pl

Zeszyty metodyczne dla nauczycieli wychowania...

Documents

Transcript of Zeszyty metodyczne dla nauczycieli wychowania...