Wnioski: Zastosowanie pozakonazolu w profilaktyce pierwotnej i wtórnej u chorych poddawanych alloHSCT jest bezpiecznąi skuteczną metodą terapeutyczną. Właściwy dobór chorych do tego rodzaju profilaktyki wymaga dalszych badań.

http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.209

Wykorzystanie techniki multiplex real-time PCR w diagnostyce różnicowej krwotocznego zapalenia pęcherzamoczowego u pacjentów po przeszczepieniu allogenicznych komórek krwiotwórczych

A. Tomaszewska 1,4,*, T. Dzieciątkowski 2,4, S. Rynans 2,4, M. Przybylski 2,4, K. Hałaburda 3,4, G. Młynarczyk 2,4,W.W. Jędrzejczak 3,4, B. Mariańska 1,4

1 Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Klinika Transplantacji Komórek Krwiotwórczych, Warszawa, Polska2Katedra i Zakład Mikrobiologii Lekarskiej WUM, Warszawa, Polska3Międzywydziałowe Studium Biotechnologii SGGW, Warszawa, Polska4Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych WUM, Warszawa, Polska*Autor prezentujący i do korespondencji.Adres email: agnieszka_tomaszewska@onet.eu

Wstęp: Krwotoczne zapalenie pęcherza moczowego (haemorrhagic cystistis; HC) jest poważnym i czasami zagrażającym życiupowikłaniem u chorych po transplantacji allogenicznych krwiotwórczych komórek macierzystych (alloHSCT). Najczęściej jestspowodowane toksycznym działaniem zastosowanych leków i ich metabolitów oraz zakażeniem wirusami: polyoma BK (BKV),ludzkim adenowirusem (HAdV) i wirusem cytomegalii (CMV). Podstawowym celem prezentowanej pracy było opracowaniemetody jednoczesnego wykrywania DNA BKV i AdV techniką real time qPCR u biorców alloHSCT, u których rozpoznanokrwotoczne zapalenie pęcherza moczowego.Materiał i metody: Analizą objęto próbki krwi i moczu 56 pacjentów po alloHSCT z różnie nasilonymi objawami krwotocznegozapalenia pęcherza moczowego w okresie od +40. do +80. doby po przeszczepieniu. Przy użyciu techniki ilościowego badaniareal time PCR jednocześnie oceniano obecność DNA HAdV i BKV w 73 próbkach surowicy i 116 próbkach moczu.Wyniki: W surowicy 27 (48%) pacjentów stwierdzono obecność DNA badanych wirusów: BKV u 8 (14%) biorców a HAdV – u 19(34%). W moczu wykryto odpowiednio: BKV u 21 (38%) pacjentów, HAdV u 53 (95%). Liczba kopii ocenianych wirusóww próbkach surowicy wynosiła 300–1500 kopii/ml, natomiast moczu – 700–18 000 kopii/ml. HAdV stwierdzano częściejw krwotocznym zapaleniu pęcherza o późnych objawach. Nie obserwowano powikłań śmiertelnych.Wnioski: Metoda jednoczesnego badania DNA BKV/HAdV okazała się przydatna do diagnostyki i monitorowania pacjentówz krwotocznym zapaleniem pęcherza moczowego po alloHSCT. W badanej grupie HAdV był zdecydowaniem częściejobserwowanym czynnikiem etiologicznym krwotocznego zapalenia pęcherza moczowego, jednocześnie u ponad 30% chorychz HC stwierdzano wiremię HAdV. W celu pełnej oceny klinicznej przydatności prezentowanej metody niezbędne są dalszeprospektywne badania.

http://dx.doi.org/10.1016/j.achaem.2013.07.210

Monitorowanie zakażenia HHV-7 u pacjentów po transplantacji krwiotwórczych komórekmacierzystych – ocena przydatności klinicznej

A. Tomaszewska 1,*, T. Dzieciątkowski 2, K. Hałaburda 3, A. Kryśko 4, S. Rynans 2, M. Przybylski 2,B. Nasiłowska-Adamska 1, K. Piekarska 5, G. Młynarczyk 2, B. Mariańska 1

1 Instytut Hematologii i Transfuzjologii, Klinika Transplantacji Komórek Krwiotwórczych, Warszawa, Polska2Katedra i Zakład Mikrobiologii Lekarskiej WUM, Warszawa, Polska3Katedra i Klinika Hematologii, Onkologii i Chorób Wewnętrznych WUM, Warszawa, Polska4Międzywydziałowe Studium Biotechnologii SGGW, Warszawa, Polska5 II Wydział Lekarski WUM, Warszawa, Polska*Autor prezentujący i do korespondencji.Adres email: agnieszka_tomaszewska@onet.eu

Wstęp: Ludzki herpeswirus typu 7 (HHV-7), podobnie jak wirus HHV-6 czy CMV (HHV-5), należy do podrodzinyb-herpeswirusów. Grupą chorych szczególnie narażonych na reaktywację zakażenia b-herpeswirusami są pacjenci poallotransplantacjach krwiotwórczych komórek macierzystych (alloHSCT). Zasady monitorowania i terapii zakażenia CMVu biorców przeszczepów komórkowych i narządowych są powszechnie znane. Nie istnieją natomiast wytyczne dotyczącemonitorowania zakażenia HHV-6 i HHV-7 w tej grupie pacjentów. Z pojedynczych doniesień wynika, że zakażeniaposzczególnymi b-herpeswirusami mogą występować równocześnie. W kilku pracach opisano koinfekcję HHV-7 z zakażeniemCMV, a co ważniejsze pojawiają się doniesienia o znaczeniu reaktywacji HHV-7 jako zwiastuna wystąpienia zakażenia CMV.

a c t a h a ema t o l o g i c a p o l on i c a 4 4 s ( 2 0 1 3 ) 1 5 2 – 1 6 7 165