Wspomnienie pośmiertne: prof. dr hab. Gerhardt Kittel – przyjaciel polskich foniatrów
Transcript of Wspomnienie pośmiertne: prof. dr hab. Gerhardt Kittel – przyjaciel polskich foniatrów
166
Smutkiem napełniła nas wiadomość, że 9 listopada 2011 r. zmarł prof. dr hab. med. Gerhardt Kittel emerytowany wieloletni kierownik Oddziału Foniatrii i Pedoaudiologii Kliniki Otolaryngologicznej Uniwersytetu w Erlangen. Urodził się 4 marca 1925 r. w Berolzheim koło Baden, ukończył Wydział Lekarski Uniwersytetu w Wurzbur-gu w 1951 r. Od 1960 r. związany z Kliniką Otola-ryngologiczną w Erlangen. Habilitował się w 1967 r. w oparciu o pracę The hypoxydosis of the Cochlea. W 1978 r powołany na stanowisko profesora i kierow-nika samodzielnego oddziału foniatrii i pedoaudiologii. Oddział ten zlokalizowany w 2-piętrowym budynku przy Bohlenplatz 1 stał się szybko jednym z najważ-niejszych akademickich ośrodków zajmujących się zaburzeniami procesu komunikatywnego. Labora-torium audiologiczne wyposażone w doskonałą apa-raturę umożliwiało analizę potencjałów wywołanych w układzie słuchowym. W pracowni badań głosowych przeprowadzano szeroki zakres analiz głosowych. Po raz pierwszy opracowano układ do wideolaryngostro-boskopii kolorowej. Z inicjatywy prof. Kittela powstała szkoła logopedyczna, którą kierował i o której wysoki poziom kształcenia dbał. Jeden z nas miał możność w czasie pobytu stypendialnego DAAD obserwować egzamin państwowy dla logopedów z zakresu fonia-trii i audiologii dziecięcej i był pod wrażeniem bardzo wysokiego poziomu i wiedzy zdających.
Dorobek naukowy profesora Kittela obejmuje prze-szło 200 pozycji, w tym wiele rozdziałów w klasycznych akademickich podręcznikach niemieckich.
Prof. dr Gerhard Kittel był założycielem w 1983 r. Niemieckiego Towarzystwa Foniatrów i Pedoaudiologów (DGPP). W dorocznych zjazdach naukowych prawie zawsze uczestniczyli koleżanki i koledzy z poznań-skiej Kliniki Foniatrii i Audiologii, a obaj autorzy tego wspomnienia zostali członkami honorowymi DGPP. Dla młodych naukowców ufundował medal i nagrodę Hanny i Gerhardta Kittelów. W latach 1976–1995 prof. Kittel był jednym z redaktorów „Sprache – Stimme – Gehör” (Thieme Verlag). Najważniejszym wkładem prof. dr. Gerhardta Kittela w rozwój europejskiej fo-niatrii była współinicjatywa powołania europejskiego towarzystwa. Należał wraz z profesorami Peterem Biesalskim (Mainz), Duszanem Cvejovicem (Belgrad) i Oskarem Schindlerem (Turyn) do ojców założycieli Unii Europejskich Foniatrów (UEP). Odegrała ona kapitalną rolę w rozwoju tej medycznej specjalności,
a przede wszystkim w integracji foniatrów w trudnym politycznie okresie podziału Europy na dwa bloki. W czasie kongresów UEP organizowanych na zmia-nę w strefie dolarowej i rublowej nawiązywały się serdeczne i wręcz przyjacielskie kontakty pomiędzy ośrodkami polskimi i europejskimi. Wspominamy do-skonale zorganizowany XV Kongres UEP w Erlangen w 1988 r., na którym przedstawialiśmy wyniki badań klinicznych i akustycznych w mutacji perwersyjnej. Szczególnie uroczyste było międzynarodowe sympo-zjum poświęcone akustycznej diagnostyce różnicowej dysfonii organicznych i czynnościowych zorganizo-wane dla uczczenia 65. rocznicy urodzin Profesora i jego przejścia na emeryturę. W czasie uroczystego bankietu Jubilat odczytał okolicznościowy poemat własnego autorstwa o przemijaniu.
Prof. Gerhard Kittel często bywał na zjazdach otolaryngologicznych i foniatrycznych w Polsce. Kilka razy gościł w poznańskiej Klinie Foniatrii i Audiologii. Otrzymał medal Karola Marcinkowskiego za zasługi dla naszej Katedry. Na 34. Zjeździe Polskiego Towarzy-stwa Otolaryngologicznego w Gdańsku w 1989 r. na wniosek Sekcji Foniatrycznej Prof. dr Gerhardt Kittel otrzymał dyplom członka honorowego Towarzystwa.
Gerhardt był zaprzyjaźniony z autorami tych wspo-mnień. Bywaliśmy w jego pięknym domu położonym na lesistym wzniesieniu pod Erlangen, w Rathsbergu, Zum Aussichtsturm. Serdeczną atmosferę zapewniała jego małżonka dr med. Hanna Kittel, także laryngolog, prowadząca gabinet prywatny w centrum Erlangen, właściwie doskonale wyposażoną małą poliklinikę, i operująca w Waldkrankenhaus. Mieli dwóch wspa-niałych synów: Larsa i Karstena.
Gerhardt lubił chwalić się kolekcją kilkudziesięciu rozmaitych butelek ze szlachetnymi trunkami otrzy-manymi od gości z całej Europy. Miał szerokie zainte-resowania humanistyczne. Sam pisał wiersze, kolek-cjonował malarstwo przede wszystkim XIX-wiecznej szkoły monachijskiej.W ostatnich latach miał kłopoty ze wzrokiem, chorował. Był człowiekiem niezwykle ser-decznym, koleżeńskim i empatycznym. Wielokrotnie zapraszał do przyjazdu do Erlangen z gościną w jego pięknej willi w Rathsbergu.
Prof. dr hab. Gerhardt Kittel przeszedł do historii jako jeden z filarów europejskiej foniatrii i pozostanie w naszej pamięci jako wybitny uczony i niezawod-ny przyjaciel.