Wprowadzone zmiany - am.szczecin.pl · Web viewAsertywność. Metody dydaktyczne. Wykład...

Program nauczania 2007 (Transport Morskie - studia niestacjonarne)

Akademia Morska w Szczecinie

Program nauczania2007

Obowiązuje od roku akademickiego 2007/2008

Kierunek - nawigacjaspecjalność: transport morskistudia 1.stopnia (inżynierskie)

NIESTACJONARNE

Obowiązuje od roku akademickiego 2007/2008


Redakcja

Wydziałowa komisja ds. programów nauczania na kierunku nawigacjaw składzie:

Dziekan Wydziału Nawigacyjnegodr hab. inż. kpt.ż.w. Stefan Trzeciak prof. AM (przewodniczący)

dr inż. st. of.. Jarosław Artyszuk – Prodziekan ds. Studiów Niestacjonarnychmgr inż. kpt.ż.w. January Szafraniak – Prodziekan ds. Studiów Stacjonarnych

Opracowanie siatki godzin i treści programowychdr hab. inż. kpt.ż.w. Stefan Trzeciak, prof. AM – dziekan, dr inż. st. of. Jarosław Artyszuk - prodziekan, mgr inż. kpt.ż.w. January Szafraniak – prodziekan, dr inż. st. of. Janusz Uriasz – dyrektor INM, dr hab. inż. st. of. Lucjan Gucma – dyrektor IIRM, mgr inż. st. of. pokł. Jadwiga Grzeszak – kierownik ZNM, dr hab. inż. prof. AM Zbigniew Pietrzykowski – kierownik ZŁiCM, dr inż. Tomasz Cepowski – kierownik ZBiES, prof. dr hab. inż. Bernard Wiśniewski – kierownik ZMiO, dr inż. st. of. pokł. Marek Narękiewicz – kierownik ZIRM, mgr inż. st. of. pokł. Stefan Jankowski – kierownik ZUN, dr inż. st. of. wacht. Jacek Łubczonek – kierownik ZBN, dr inż. Marek Szulc – kierownik ZRM, dr hab. Czesława Christowa prof. AM – dyrektor IZT, mgr Elżbieta Plucińska – kierownik SNJO, dr Marian Zajączkowski – kierownik SWFiS

Skład komputerowy mgr Małgorzata Jankowska

dr inż. st .of. Jarosław Artyszuk, Prodziekan WN ds. Studiów Niestacjonarnych

Plan studiów zatwierdzony na posiedzeniu Rady Wydziału w dniu 12.12.2007r.Treści programowe zatwierdzone na posiedzeniu Rady Wydziału w dniu

23.01.2008r.

2 Obowiązuje od roku akademickiego 2007/2008


SPIS TREŚCI

Informacje o planach i programach studiów .......................................................................................5

Sylwetka absolwenta ...........................................................................................................................5

SZCZEGÓŁOWY PROGRAM NAUCZANIA

Wprowadzone zmiany .........................................................................................................................9

Plan studiów ......................................................................................................................................10

Wykaz praktyk zawodowych, kursów podstawowych i specjalistycznych.......................................11

PRZEDMIOTY

1. Język angielski ...........................................................................................................................132. Elementy ekonomii ....................................................................................................................153. Podstawy organizacji i zarządzania ...........................................................................................174. Psychologia zachowań ludzkich ................................................................................................195. Ochrona własności intelektualnej ..............................................................................................216. Technologia informacyjna .........................................................................................................237. Matematyka ................................................................................................................................258. Fizyka .........................................................................................................................................289. Informatyka ................................................................................................................................3110. Automatyka.................................................................................................................................3311. Elektrotechnika i elektronika .....................................................................................................3512. Konstrukcja maszyn i grafika inżynierska .................................................................................3813. Nawigacja ...................................................................................................................................4114. Meteorologia i oceanografia ......................................................................................................5115. Urządzenia nawigacyjne ............................................................................................................5416. Systemy informacji przestrzennej ..............................................................................................5917. Systemy transportowe ................................................................................................................6118. Eksploatacja techniczna środków transportu .............................................................................6319. Manewrowanie statkiem ............................................................................................................6520. Ratownictwo morskie ................................................................................................................6821. Łączność morska ........................................................................................................................7222. Bezpieczeństwo nawigacji .........................................................................................................7523. Budowa i stateczność statku ......................................................................................................7924. Siłownie okrętowe ......................................................................................................................8525. Przewozy morskie ......................................................................................................................8726. Zarządzanie statkiem ..................................................................................................................9127. Bezpieczeństwo statku ...............................................................................................................9428. Prawo morskie ............................................................................................................................9729. Ochrona środowiska morskiego .................................................................................................9930. Seminarium dyplomowe ..........................................................................................................101

31. Program praktyk zawodowych .................................................................................................103



WYDZIAŁ NAWIGACYJNYKIERUNEK NAWIGACJA

SPECJALNOŚĆ: TRANSPORT MORSKISTUDIA 1. STOPNIA NIESTACJONARNE

INFORMACJE O PLANACH I PROGRAMACH STUDIÓW

Celem czteroletnich studiów 1. stopnia niestacjonarnych, podobnie jak stacjonarnych, jest wykształcenie wysokokwalifikowanych kadr oficerskich przygotowanych do współczesnych i przyszłościowych wymagań floty transportowej. Zakres nauczania jest zgodny z Konwencją STCW 78/95 mającej zastosowanie wobec osób pełniących na statku funkcje oficerskie.

Program studiów obejmuje 4 lata zajęć dydaktycznych. Wymaganą przed przystąpieniem do egzaminu dyplomowego minimum 6. miesięczną praktykę na statkach o poj. brutto 500 i więcej w żegludze międzynarodowej studenci realizują we własnym zakresie między sesjami zjazdowymi. W danym roku jest przewidziana pojedyncza sesja zjazdowa trwająca do 10 tygodni. Program studiów zawiera 30 przedmiotów realizowanych w ciągu 1830 godzin, z czego na przedmioty kształcenia ogólnego przypada 189 godzin, na przedmioty podstawowe 246 godzin, zaś na przedmioty kierunkowe 1395 godzin. 104 godziny z przedmiotów kierunkowych przypada na 2 częściowo odpłatne kursy specjalistyczne STCW wymagane przy podejmowaniu pracy na morzu.

Egzaminowi bądź zaliczeniu podlegają wszystkie przedmioty objęte planem studiów, z wyjątkiem kursów specjalistycznych (zgrupowań), gdzie jest wymagane okazanie odpowiedniego świadectwa przeszkolenia.

Student przed przystąpieniem do egzaminu inżynierskiego jest zobowiązany do złożenia pracy dyplomowej oraz sprawozdania z praktyki morskiej.

Absolwent otrzymuje tytuł zawodowy inżyniera.Po spełnieniu wymagań określonych rozporządzeniem Ministra Infrastruktury w zakresie

wyszkolenia i kwalifikacji zawodowych marynarzy, absolwenci specjalności Transport Morski uzyskują kwalifikacje uprawniające do pełnienia na statku funkcji oficerskich na poziomie operacyjnym (oficer wachtowy) oraz na poziomie zarządzania (starszy oficer i kapitan).

SYLWETKA ABSOLWENTA

Absolwenci Wydziału Nawigacyjnego specjalności Transport Morski, są przygotowani do pracy w charakterze oficerów pokładowych na statkach morskich oraz komórkach organizacyjnych związanych z żeglugą oraz szeroko rozumianą gospodarką morską.

Charakteryzuje ich: dobre przygotowanie zawodowe, nowoczesna wiedza techniczna, dobra znajomość języka angielskiego, umiejętność samokształcenia, umiejętność wdrażania postępu technicznego, sprawność fizyczna i manualna, odporność na stresy, umiejętność pracy zespołowej, wysokie poczucie obowiązku i odpowiedzialności.



SZCZEGÓŁOWY PROGRAM NAUCZANIA

STUDIA 1. STOPNIA NIESTACJONARNE



Wprowadzone zmiany

Data Charakter zmiany Zakres

RW 14.01.2009r. Przewozy morskie- dodano temat wykładów (15): „Inspekcja oraz raport dotyczący wad i uszkodzeń przestrzeni ładunkowych, pokryw ładowni i zbiorników balastowych. Cele i zadania „Programu rozszerzonych przeglądów”.

Przewozy morskie- rok IV, zajęcia audytoryjne, str. 89.

RW 09.12.2009r. Urządzenia nawigacyjne 1. Zmianę (likwidację) realizacji zgrupowania w wymiarze 38 godzin z zakresu kursu wykorzystania radaru i ARPA – poziom zarządzania.2. Wprowadzić w plan studiów III roku i zrealizować w roku akademickim 2009/2010 – (A) 30 godzin z zakresu wykorzystania radaru i ARPA poziom operacyjny3. Wprowadzić w plan studiów IV roku i zrealizować w roku akademickim 2010/2011 – (L) 36 godzin z zakresu wykorzystania radaru i ARPA poziom operacyjny.

RW 19.01.2011R. Manewrowanie statkiem III r.w r.ak. 2010/2011-25h AIVr.w r.ak. 2011/2012-15h AIVr.w r.ak. 2010/2011-20h A

RW 19.10.2011R. URZĄDZENIA NAWIGACYJNE III R. A – 14H,L-7H 2011/2012IVR. A-16H, L-30H 2012/2013IVR 2011/2012 REALIZUJE PLAN ZATWIERDZONY NA RW 19.01.2011R.



WYKAZ PRAKTYK ZAWODOWYCH, KURSÓW PODSTAWOWYCH I SPECJALISTYCZNYCH

Studia niestacjonarne na kierunku nawigacja specjalność transport morski obejmują co najmniej 6 miesięcy praktyki pływania na statkach o pojemności brutto 500 i więcej w żegludze międzynarodowej, realizowanej przez studentów w okresach między sesjami zjazdowymi.

Warunkiem podjęcia praktyki (pracy na morzu) jest m.in. ukończenie następujących kursów podstawowych (AM wm. lub ośrodek upoważniony), które są również wymagane przed przystąpieniem do egzaminu dyplomowego inżynierskiego:

indywidualne techniki ratownicze, ochrona przeciwpożarowa stopnia podstawowego, elementarne zasady udzielania pierwszej pomocy medycznej, bezpieczeństwo własne i odpowiedzialność wspólna, wykorzystanie radaru i ARPA na poziomie operacyjnym (ujęte w programie nauczania), wykorzystanie radaru i ARPA na poziomie zarządzania (ujęte w programie nauczania), ECDIS (ujęte w programie nauczania), GMDSS i GOC (ujęte w programie nauczania), HAZMAT (ujęte w programie nauczania), Ratownik Morski.



1. Przedmiot: JĘZYK ANGIELSKI Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie

Wydział NawigacyjnyKierunek NAWIGACJA

Specjalność TRANSPORT MORSKITryb studiów niestacjonarne

PLAN ZAJĘĆ PROGRAMOWYCH

Rok Liczba tygodni w roku

Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10 30E 1II 10 30E 1III 10 30E 1IV 10 36E 2

Przedmioty wprowadzające i inne wymagania-

Założenia i cele przedmiotu

Po wysłuchaniu wykładów i odbyciu zajęć ćwiczeniowych bądź laboratoryjnych student powinien:

Znać język angielski w stopniu umożliwiającym poprawne funkcjonowanie w zawodzie tzn. sytuacje dnia codziennego, terminologię morską, zastosowanie rejestru nautycznego języka angielskiego w porozumiewaniu się w sprawach zawodowych.

Umieć odczytywać informacje z publikacji nautycznych, rozumieć treści informacji meteorologicznych i ostrzeżeń nawigacyjnych, prowadzić komunikację z innymi statkami i stacjami brzegowymi w zakresie bezpieczeństwa statku, akcji SAR; odruchowo stosować IMO Standard Communication Phrases.

Treści programowe

ROK I JĘZYK ANGIELSKI LABORATORYJNE 30 GODZ.

nr tabeli i zagadnienia w Rozporządzeniu MI

1. Gramatyka - czasy: Simple Present, Present Continuous, Simple Past, Past Continuous, Simple Future.

2. Język morski - standardowe wiadomości: pilna i bezpieczeństwa, budowa statku, standardowe komendy na ster, człowiek za burtą, wzywanie pomocy, porozumiewanie się w niebezpieczeństwie, porozumiewanie się w trakcie SAR.

2.3.3.3,5,6,7,12.2.2.6.4.

.ROK II JĘZYK ANGIELSKI LABORATORYJNE 30 GODZ.


1. Gramatyka - must, can, have to, czasy: Present Perfect, Past Perfect2. Język morski - podróż i środki transportu, sprzęt nawigacyjny,

bezpieczeństwo na statku – łączność SAR; Pilotaż – wzywanie, przywoływanie i zdawanie pilota; Standardowe Zwroty Porozumiewania się z VTS. Współpraca z helikopterem; zwalczanie pożaru na statku.

2.3.3.1,5,11,132.2.6.6



ROK III JĘZYK ANGIELSKI LABORATORYJNE 30 GODZ.


1. Gramatyka - strona bierna, okresy warunkowe2. Język morski – środki transportu, typy statków, kotwiczenie, do- i

odchodzenie od nabrzeża, obojowanie, symbole i skróty stosowane na mapach brytyjskich, bezpieczeństwo na statku, przeładunki.

2.3.3.1,3,5,6,8,132.2.6.1,4

3. Język morski – pogoda, bezpieczeństwo załogi i pasażerów (w tym medyczne) IMO Standardowe Zwroty Porozumiewania się na Morzu, ładunki i operacje przeładunkowe, łączność VTS.

2.3.3.2,4,7,9,11,12,13,142.2.6.1,2,5,6

ROK IV JĘZYK ANGIELSKI LABORATORYJNE 36 GODZ.


1. Gramatyka – Zasady pisania fachowych dokumentów i zasady czytania ze zrozumieniem.

2. Język morski – Ćwiczenia na rozumienie i utrzymywanie łączności radiowej na wszystkie poprzednie tematy zawodowe IMO – „Utopia” + całe „Standardowe Zwroty Porozumiewania się na Morzu IMO”. Oryginalne programy meteorologiczne, ostrzeżenia nawigacyjne, „Wiadomości Żeglarskie”, „Spis Radiostacji nautycznych”, „Spis Świateł”.

2.3.3.3,4,6,7,11,12,132.2.6.1,4,6

3. Język morski – Locja „Saling Directions”, Konosament, umowa czarterowa, korespondencja biznesowa.

2.3.3.14.2.2.6.2,3,5

Metody dydaktyczne

Wykłady, ćwiczenia komunikacyjne, ćwiczenia audio w laboratorium językowym, ćwiczenia audiowizualne w laboratorium komputerowym, prezentacje DVD – wszystko opatrzone odpowiednim komentarzem językowym z ćwiczeniami typu – drills.

Forma i warunki zaliczenia przedmiotu

Zaliczenia pisemne w formie testów oraz zaliczenia ustne z materiału komunikacyjnego w trakcie zajęć. Egzamin - część pisemna i ustna.

Literatura podstawowa

1. H. Świątkiewicz, Zb. Tamilin: Selected English Grammar Problems in Exercises.2. Standardowe Zwroty Porozumiewania się na Morzu.3. Peter van Kluijven: An English Course for Students at Maritime Colleges and for On-Board Training –

IMLP.4. E. Plucińska, H. Świątkiewicz: Nautical Publications in Practical Navigation.5. English for Seafarers – Marlins, część I i II.6. B. Katarzyńska: Ship’s Corespondence.7. H. Jędraszczak, J. Roenig: Communicative Exercises in IMO Standard Maritime Vocabulary.8. M. Gunia, K. Mastalerz: SMCP via Verb Forms.

Literatura uzupełniająca

1. Admirality List of Lights and Fog Signals.2. Admirality List of Radio Signals.3. Weekly and Annual Notices to Mariners.4. Sailing Directions.5. CD and DVD materiały dotyczące Bezpieczeństwa Żeglugi, Pomocy Medycznej, Akcji p.poż., VTS itd..



2. Przedmiot: ELEMENTY EKONOMIIJednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10 18 3III 10IV 10

Przedmioty wprowadzające i inne wymagania

Podstawy organizacji i zarządzania, psychologia zachowań ludzkich, matematyka, informatyka.



Znać istotę, cele i prawidłowości gospodarowania; podstawowe systemy ekonomiczne; gospodarowanie w warunkach zagrożeń ekologicznych; tworzenie, ewidencję i podział dochodu narodowego; problematykę wzrostu gospodarczego; podstawowe kategorie i mechanizm rynkowy; teorie wyboru konsumenta; funkcjonowanie przedsiębiorstw w gospodarce rynkowej; rynku pieniężnego; rynku kapitałowego; rynku pracy; problemy globalizacji gospodarki światowej; rolę państwa w procesie transformacji systemowej.

Umieć wyjaśnić podstawowe kategorie ekonomiczne; określić związki zachodzące miedzy procesami w makro- i mikroskali; scharakteryzować rolę rynku w procesie gospodarowania; określić rolę poszczególnych podmiotów w procesie gospodarowania; wyjaśnić uwarunkowania współczesnych procesów rozwojowych.

Treści programowe

ROK II ELEMENTY EKONOMII AUDYTORYJNE 18 GODZ.

1. Istota, cele i prawidłowości gospodarowania, gospodarka jako system ekonomiczny, charakterystyka podstawowych systemów ekonomicznych, gospodarowanie w warunkach zagrożeń ekologicznych.

2. Tworzenie, ewidencja i podział dochodu narodowego, budżet państwa i polityka fiskalna, wzrost gospodarczy.

3. Gospodarka światowa, globalizacja gospodarki światowej, główne problemy rozwoju współczesnego świata.

4. Rola państwa w gospodarce rynkowej, opcje i dylematy transformacji polskiego systemu gospodarczego.

5. Gospodarka rynkowa; segmenty rynku, podstawowe kategorie i uczestnicy rynku, teoria wyboru konsumenta, mechanizm rynkowy.

6. Funkcjonowanie przedsiębiorstw w gospodarce rynkowej; formy przedsiębiorstw, efektywność działania przedsiębiorstwa, strategie rozwoju przedsiębiorstwa.

7. Funkcjonowanie rynku pieniężno-kapitałowego; pieniądz – ewolucja pieniądza i jego funkcji, podstawowe operacje na rynku pieniężnym, funkcje, zadania i cele banków, rynek papierów wartościowych, funkcjonowanie giełdy.



8. Rynek pracy; podaż i popyt na pracę; bezrobocie jako przejaw nierównowagi na rynku pracy, rodzaje, przyczyny i skutki bezrobocia, bezrobocie a inflacja.

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny, dyskusja.


Zaliczenie pisemne - omówienie wybranych zagadnień.


1. Milewski R.: Podstawy ekonomii, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 20012. Marciniak S.: Makro i mikroekonomia - Podstawowe problemy, Wydawnictwo Naukowe PWN,

Warszawa 20013. Grzywacz W.: Podstawy makroekonomii, Wyd. PTE, Szczecin 20024. Grzywacz W.: Podstawy mikroekonomii, Wyd. PTE, Szczecin 2003


1. Kamerschen D.R., McKenzie R.B., Nardinelli C.: Ekonomia, Gdańsk 1991.2. Beksiak J.: Ekonomia, Warszawa 2000.3. Begg D., Fischer S., Dornbusch R.: Ekonomia, PWE, Warszawa 2001.4. Samuelson P.A., Nordhaus W.D.: Ekonomia, PWN, Warszawa 1995.5. Barro R.J.: Makroekonomia, PWE, Warszawa 1997.6. Hall R.E., Taylor J.B.: Makroekonomia, PWN, Warszawa 1997.7. Mansfirld E., Podstawy makroekonomii. Agencja Wydawnicza Placet, 2002.8. Próchnicki L.: Zrozumieć gospodarkę. Makroekonomia, Zachodniopomorska Szkoła Biznesu, Szczecin

2000.9. Grzelak A., Leźnicka A.: Makroekonomia, PTE, Szczecin 1999.10. Begg D., Fischer S., Dornbusch R.: Ekonomia t. 1 oraz t. 3 (Zbiór zadań), PWE, Warszawa 2000.11. Czarny E., Nojszewska E.: Mikroekonomia oraz Zbiór zadań, PWE, Warszawa 1997.12. Samuelson W.F.: Ekonomia menedżerska, PWE, Warszawa 1998.



3. Przedmiot: PODSTAWY ORGANIZACJI I ZARZĄDZANIAJednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10III 10IV 10 9 1


Podstawy prawa i etyki.



Znać teorie organizacji i zarządzania, ich genezę i rozwój, pojęcia związane z dziedziną organizacji i zarządzania, zagadnienia związane z cyklem organizacyjnym oraz podziałem pracy, teorię struktur, pojęcie efektywności działań zorganizowanych, struktury systemu zarządzania, funkcje zarządzania (planowanie, organizowanie, motywowanie i kontrolowanie), metody i style zarządzania zasobami ludzkimi, zasady tworzenia grup i zespołów, teorię podejmowania decyzji, etapy i modele procesów decyzyjnych, systemy informacyjne zarządzania, podstawy zarządzania nieruchomościami.

Umieć przeprowadzać analizę porównawczą struktur organizacyjnych wybranych firm, poddać ocenie procedurę realizacji celu na dowolnie wybranym przykładzie, dokonać analizy procesu decyzyjnego, przeprowadzić symulację skutków podjętych decyzji na wybranym przykładzie, efektywnie zarządzać przedsiębiorstwem i nieruchomościami.

Treści programowe

ROK IV PODSTAWY ORGANIZACJI I ZARZĄDZANIA AUDYTORYJNE 9 GODZ.

1. Przedmiot, zakres i cel nauki o organizacji i zarządzaniu. Teoretyczne podstawy organizacji i zarządzania. Analiza pojęć

2. Cykl organizacyjny. Działanie zorganizowane i jego cechy. Działanie indywidualne i zespołowe. Podział pracy, specjalizacja, standaryzacja. Synergia i efekt organizacyjny

3. Teorie struktur. Podstawowe typy struktur. Kryteria doboru struktur organizacyjnych. Zmiany organizacyjne

4. Model systemu zarządzania. Struktura funkcjonalna, własnościowa, organizacyjna, informacyjna, przestrzenna systemu zarządzania

5. Funkcje zarządzania. Charakterystyka funkcji planowania, organizowania, motywowania, przewodzenia, kontrolowania

6. Kadry i gospodarka zasobami ludzkimi7. Metody i style zarządzania



8. podstawy teorii podejmowania decyzji. Podstawowe modele procesów decyzyjnych. Ryzyko decyzyjne. Sfery odpowiedzialności w zarządzaniu

9. Organizacja i zarządzanie przedsiębiorstwem10. Czynniki konkurencyjności i rozwoju przedsiębiorstw11. Metody analizy strategicznej organizacji gospodarczych. Zarządzanie strategiczne i bieżące

przedsiębiorstwem12. Wycena i zarządzanie wartością przedsiębiorstwa13. Etyka w biznesie. Kodeksy etyczne przedsiębiorstw14. Model zawodowy i osobowy menedżera. Zarządzanie czasem15. Kierunki rozwoju nauki o organizacji i zarządzaniu

Metody dydaktyczne

Wykład w formie prezentacji multimedialnej.




1. Stoner J.A.F., Kierowanie, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 20012. Griffin R.W., Podstawy zarządzania organizacjami; Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 20043. Drucker P.F., Menedżer skuteczny, Wydawnictwo MT Biznes Sp. z o.o., Czarnów 20044. Strategor, Zarządzanie firmą. Strategie, struktury, decyzje, tożsamość, Polskie Wydawnictwo

Ekonomiczne, Warszawa 19995. Wycena i zarządzanie wartością firmy, praca zbiorowa pod redakcją A. Szablowskiego i R. Tuzimka,

Wydawnictwo Poltext, Warszawa 2004


1. Christowa-Dobrowolska M., Konkurencyjność portów morskich basenu Morza Bałtyckiego, Wydawnictwo Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2007

2. Model inżynierii finansowania budowy statków w polskich stoczniach i ich zakupu przez polskich armatorów, praca zbiorowa pod redakcją Cz. Christowej, Wydawnictwo Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2007

3. Christowa Cz., Podstawy budowy i funkcjonowania portowych centrów logistycznych. Zachodniopomorskie Centrum Logistyczne - Port Szczecin, Wydawnictwo Akademii Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2005



4. Przedmiot: PSYCHOLOGIA ZACHOWAŃ LUDZKICHJednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10 9 1III 10IV 10


Podstawy psychologii, podstawy filozofii, podstawy zarządzania i organizacji, psychologia i socjologii pracy, bezpieczeństwo pracy, ergonomia.



Znać główne psychologiczne koncepcje człowieka (psychoanaliza, behawioryzm, psychologia humanistyczna); podstawowe pojęcia z zakresu psychologii (inteligencja, emocje, temperament, charakter, osobowość, motywacja stres, frustracja); główne rodzaje komunikacji (komunikacja werbalna, niewerbalna); wpływ sytuacji zewnętrznej na zachowanie człowieka; wpływ grupy na zachowanie się człowieka (zespół zadaniowy, grupa koleżeńska, tłum); zjawisko i dynamika reagowania na stres (stres poznawczy, emocjonalny, rozwojowy, sytuacyjny); proces adaptacji i jego strukturę (fazy przystosowania rzeczywistego, objawy adaptacji pozornej; źródła i przyczyny błędów w zachowaniu się człowieka (niezawodność człowieka); funkcje człowieka w procesie działania (energetyczna, wykonawcza, sterownicza i koncepcyjna); granice przystosowania i wydolności człowieka (zmęczenie, znużenie, wyczerpanie); zasady higieny psychicznej (racjonalne planowanie własnych zadań, wybór optymalnych strategii działań koniecznych); podstawy projektowania własnego rozwoju (tworzenie hierarchii celów osobistych); zasady etyki pracy (kodeksy honorowe, reguły moralne).

Umieć przeprowadzić obserwację dowolnego zjawiska z zastosowaniem różnych sposobów rejestracji danych; interpretować dane i określać ich użyteczność ze względu na cel działania; przygotować plan: referatu, zebrania, narady, zaplanować i zorganizować dowolne zdarzenie; wypowiadać się publicznie w roli referenta i dyskutanta; rozpoznawać objawy zmęczenia; definiować potrzeby i cele w aspekcie rozwoju osobowości.

Treści programowe

ROK II PSYCHOLOGIA ZACHOWAŃ LUDZKICH AUDYTORYJNE 9 GODZ.

1. Przedmiot i metody psychologii.2. Proces poznawczy – percepcja.3. Psychologiczne aspekty procesu motywacyjnego.4. Psychologia procesu decyzyjnego.5. Emocje.



6. Osobowość – rozwój.7. Stres.8. Adaptacja.9. Niezawodność człowieka.10. Czynniki ergonomiczne w projektowaniu procesu pracy.11. Usprawnienia pracy: mechanizacja, automatyzacja, robotyzacja.12. Praca umysłowa.13. Organizacja pracy własnej.14. Higiena psychiczna.15. Porozumiewanie się ludzi.16. Asertywność.

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny, dyskusja, pogadanka, burza mózgów, kwestionariusz, test.


Zaliczenie pisemne lub ustne - omówienie wybranych zagadnień.


1. Zimbardo P. „Psychologia i życie”, GWP, Gdańsk 20022. Sternberg R. „Wprowadzenie do psychologii”, WSiP, Warszawa 19993. Myers D. „Psychologia społeczna”, Zysk i S-ka, Warszawa 20034. Szacka B. „Wprowadzenie do socjologii”, Oficyna Naukowa, Warszawa 20035. Argyle M. „Psychologia stosunków międzyludzkich”, PWN, Warszawa 19916. Wykowska M. „Ergonomia”, http:/ergonomia.imir.agh.edu.pl, (strona www)7. Dobek-Ostrowska B. „Podstawy komunikowania społecznego”, Astrum, Wrocław 2004


1. Doliński D. „Techniki wpływu społecznego”, Wyd. Nauk. Scholar, Warszawa 20062. Cialdini R. „Wywieranie wpływu na ludzi. Teoria i praktyka”, GWP, Gdańsk 20073. Tyszka T. „Psychologiczne pułapki oceniania i podejmowania decyzji”,GWP, Gdańsk 20004. Griffin E. „Podstawy komunikacji społecznej”, GWP, Gdańsk 20035. Elliot A. „Człowiek istota społeczna”, PWN, Warszawa 20066. Ratajczak Z. ”Niezawodność człowieka w pracy”, PWN, Warszawa 19887. Terelak J. „Psychologia pracy i bezrobocia”, Warszawa 19938. Kowal E. „Ekonomiczno-społeczne aspekty ergonomii”, PWN, W-wa-Poznań 20029. Korodecka D. „Bezpieczeństwo pracy i ergonomia”, CIOP, Warszawa 199910. Charaktery - miesięcznik11. Personel, Zastosowania ergonomii-czasopisma



5. Przedmiot: OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJJednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie







-



Znać podstawowe założenia i regulacje ustawy z dnia 04.02.1994r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, w tym zakres podmiotowy i przedmiotowy regulacji.

Umieć ustalić, czy dany przejaw ludzkiej działalności jest przedmiotem prawa autorskiego; rozstrzygnąć, czy w danym przypadku może zaistnieć naruszenie tego prawa.

Treści programowe

ROK IV OCHRONA WŁASNOŚCI INTELEKTUALNEJ AUDYTORYJNE 9 GODZ.

1. Przedmiot prawa autorskiego.2. Podmioty prawa autorskiego 3. Treść prawa autorskiego.4. Czas trwania praw autorskich5. Przejście praw autorskich6. Ochrona praw majątkowych7. Ochrona praw niemajątkowych8. Szczególny status utworów audiowizualnych9. Programy komputerowe jako przedmiot prawa autorskiego10. Prawa pokrewne

Metody dydaktyczne

Wykład informacyjny, dyskusja.






1. Barta J., Czajkowska- Dąbrowska M., Ćwiąkalski Z., Markiewicz R., Traple E., Prawo autorskie i prawa pokrewne, Kraków 2005 r.

2. R. Golat, Prawo autorskie i prawa pokrewne, Warszawa 2006 r.


1. Matlak A., Prawo autorskie w społeczeństwie informacyjnym, Kraków 2004 r. 2. Leksykon własności przemysłowej i intelektualnej, red. A. Szewc, Warszawa 2003 r. 3. Porzeck B.Prawo autorskie i prasowe, Warszawa 2005 r.



6. Przedmiot: TECHNOLOGIA INFORMACYJNAJednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie







Matematyka, elektronika, informatyka, nawigacja



Znać terminologię, podstawowe zagadnienia dotyczące sprzętu, oprogramowania i metod technologii informacyjnych; stosowane rozwiązania w zakresie: przetwarzania dźwięku i obrazu, typy i formaty danych multimedialnych, rodzaje komunikacji, standardy transmisji danych, trendy dotyczące sprzętu i oprogramowania, przedmiot i metody informatyki; klasyfikację środków technicznych, budowę sprzętu komputerowego; rodzaje, zadania i możliwości wykorzystania sieci komputerowych; rodzaje, zadania i możliwości wykorzystania sieci komputerowych; rodzaje usług sieciowych; podział oprogramowania, przykłady oprogramowania systemowego i użytkowego; podstawy programowania komputerów; metody algorytmizacji; podstawowe pojęcia z zakresu sztucznej inteligencji; rodzaje, budowę i zasady tworzenia systemu informatycznego; zastosowania informatyki w gospodarce morskiej; tendencje rozwojowe w informatyce; podstawowe zagadnienia prawne: problemy związane z ochroną danych.

Umieć korzystać z dostępnych technologii informacyjnych w zakresie pozyskiwania, gromadzenia, zarządzania i wymiany informacji, obsługiwać komputer i urządzenia peryferyjne; obsługiwać terminal lokalnej sieci komputerowej; korzystać z usług sieci komputerowych; analizować i dobierać metody rozwiązania problemu; ocenić poprawność rozwiązania problemu.

Treści programowe

ROK IV TECHNOLOGIA INFORMACYJNA AUDYTORYJNE 18 GODZ.

1. Źródła informacji - ilość informacji, kodowanie, kompresja, dekompresja, archiwizacja informacji.

2. Środki i standardy przekazywania informacji. Formaty danych.3. Standardy transmisji danych. Stosowane rozwiązania w zakresie transmisji danych. Metody

transmisji dźwięku. Metody transmisji obrazu4. Przedmiot i metody informatyki. Podstawowe pojęcia.5. Społeczeństwo informacyjne: społeczeństwo wiedzy, świat cyfrowy, dokumenty cyfrowe,

systemy obiegu dokumentów.6. Środki techniczne. Klasyfikacja środków technicznych. Reprezentacja danych w systemach

komputerowych. Klasyfikacja sprzętu komputerowego.



7. Sprzęt komputerowy. 8. Sieci komputerowe. Internet. Usługi sieciowe 9. Oprogramowanie systemowe, 10. Oprogramowanie użytkowe. 11. Programowanie – fazy programowania. 12. Systemy informatyczne. Struktura procesu tworzenia systemu informatycznego. 13. Zastosowania informatyki w gospodarce morskiej. 14. Wybrane zagadnienia prawne: prawa autorskie, bezpieczeństwo danych.15. Tendencje rozwojowe w informatyce.16. Algorytmy. Projektowanie i analiza algorytmów .Schemat blokowy. 17. Struktura programu (VBA, Delphi, C, Java, VB), edycja, kompilacja, uruchomienie

programu. Śledzenie programu. Instrukcje wejścia/wyjścia.. Typy danych, struktury danych, zmienne, Instrukcja podstawienia. Wyrażenia arytmetyczne i logiczne.

18. Instrukcje warunkowe i wyboru, Instrukcje iteracyjne, zmienne indeksowe. 19. Procedury i funkcje. Funkcje i algorytmy rekurencyjne. Pliki. Operacje na plikach.20. Elementarne przykłady algorytmów.21. Wybrane zagadnienia prawne. 22. Bezpieczeństwo danych. 23. Zastosowania informatyki w gospodarce morskiej. 24. Wybrane zagadnienia sztucznej inteligencji. 25. Tendencje rozwojowe w informatyce.

Metody dydaktyczne

Wykład w formie prezentacji multimedialnej z komentarzem, wspomagany innymi środkami audiowizualnymi.


Zaliczenie pisemne (test metodą krótkich odpowiedzi) i ustne.


1. Brookshear G. J.: Informatyka w ogólnym zarysie. Warszawa, WNT, 20032. Niedzielska E.: Wstęp do Informatyki. PWE, Warszawa, 19943. Stefanowicz B.: Informatyka w ogólnym zarysie. AOW PLJ, 19984. Aho A., Hopcroft J. E., Ullman J., Projektowanie i analiza algorytmów, Helion 20035. Dunsmore B, Skandier T., Technologie telekomunikacyjne, MIKOM 20036. Harel D. : Rzecz o istocie informatyki. Algorytmika. WNT, Warszawa, 2000 7. Niezgoda M, Haber L. H., Społeczeństwo informacyjne, aspekty funkcjonalne i dysfunkcjonalne, 20078. Sikorski W., Podstawy technik informatycznych, PWN 20069. Sommerville I.: Inżynieria oprogramowania. WNT, Warszawa, 2003


1. Metzger P.: Anatomia PC. Helion, Gliwice, 20062. Harel D.: Rzecz o istocie informatyki – Algorytmika. WNT, Warszawa, 20003. Tanenbaum A. S., Sieci komputerowe. Helion, Gliwice, 20044. Davidson J, Peters J., Voice over IP, MIKOM 20055. Dijkstra E. W.: Umiejętnosć programowania. WNT, Warszawa, 19786. Furmanek S., Zdrojewski K., Akademia sieci Cisco. HP IT. Technologia Informacyjna. Cz. 1, Cz.2,

MIKOM 20057. Roshan P., Leary Bezprzewodowe sieci LAN 802.11, PWN 20068. Wojtachnik R., Elektroniczna wymiana dokumentów, MIKOM 2004



7. Przedmiot: MATEMATYKA Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10 18E 36 8II 10 8E 18 4III 10IV 10


Matematyka na poziomie szkoły średniej.



Znać definicje i twierdzenia dotyczące zbioru liczb zespolonych, macierzy, wyznaczników i układów równań liniowych; rachunek wektorowy, równania płaszczyzny i prostej w przestrzeni R3

definicje i twierdzenia dotyczące wszechstronnego badania przebiegu zmienności funkcji jednej zmiennej rzeczywistej; podstawy rachunku różniczkowego i całkowego funkcji wielu zmiennych; podstawy rachunku całkowego (całka nieoznaczona, całka oznaczona, całki wielokrotne i krzywoliniowe); kryteria zbieżności szeregów liczbowych i funkcyjnych; sposoby rozwiązywania równań różniczkowych zwyczajnych; elementy rachunku prawdopodobieństwa; podstawy teorii estymacji statystycznej i weryfikacji hipotez statystycznych.

Umieć wykonywać działania na liczbach zespolonych, macierzach, obliczać wyznaczniki i rozwiązywać układy równań liniowych; przeprowadzić wszechstronne badania funkcji jednej zmiennej; zastosowania geometryczne rachunku różniczkowego i całkowego; badać zbieżność szeregów, rozwijać funkcje w szereg Taylora; rozwiązywać równania różniczkowe zwyczajne metodą kwadratur; obliczać prawdopodobieństwo zdarzeń losowych; wyznaczać estymatory i przedziały ufności, stosować testy statystyczne do weryfikacji hipotez statystycznych.

Treści programowe

ROK I MATEMATYKA AUDYTORYJNE 18 GODZ.

1. Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej rzeczywistej: wiadomości uzupełniające dotyczące granic ciągów i granic funkcji, funkcje cyklometryczne, pochodna i różniczka funkcji, pochodne i różniczki wyższych rzędów, twierdzenia o wartości średniej, wzór Taylora, monotoniczność, ekstrema, wypukłość, wklęsłość, punkty przegięcia, asymptoty, reguły de L’ Hospitala, badania przebiegu zmienności funkcji.

2. Rachunek całkowy funkcji jednej zmiennej: całka nieoznaczona, podstawowe metody i twierdzenia całkowania, całka oznaczona Riemanna, definicja całki oznaczonej, własności, twierdzenie Newtona – Leibniza, całki niewłaściwe, zastosowanie całki oznaczonej w geometrii.



3. Rachunek różniczkowy i całkowy funkcji wielu zmiennych: definicja funkcji dwóch zmiennych, granica, ciągłość, pochodne cząstkowe i różniczka zupełna, pochodne cząstkowe i różniczki zupełne wyższych rzędów, wzór Taylora, ekstrema funkcji wielu zmiennych, definicja i własności całki podwójnej i całki potrójnej, zamiana całek wielokrotnych na całki iterowane, całki krzywoliniowe niekierowane i skierowane, twierdzenie Greena.

4. Zbiór liczb zespolonych: definicja liczby zespolonej, postać kartezjańska i trygonometryczna liczby zespolonej, działania na liczbach zespolonych.

5. Macierze i wyznaczniki: definicja i rodzaje macierzy, algebra macierzy, definicja i własności wyznacznika, rząd macierzy, macierz odwrotna.

6. Układy równań liniowych: wzory Cramera, metoda macierzowa, twierdzenia Kroneckera-Capellego.

7. Elementy geometrii analitycznej w przestrzeni R3: rachunek wektorowy, równania płaszczyzny i prostej, powierzchnie stopnia drugiego.

8. Szeregi liczbowe i funkcyjne: definicja szeregu liczbowego, kryteria zbieżności szeregów o wyrazach dodatnich, szeregi przemienne, szeregi warunkowo i bezwzględnie zbieżne, ciągi i szeregi funkcyjne, zbieżność i jednostajna zbieżność ciągu i szeregu funkcyjne, szeregi potęgowe, szereg Taylora.

ROK I MATEMATYKA ĆWICZENIOWE 36 GODZ.

Rozwiązywanie zadań z zakresu tematyki audytoryjnej.

ROK II MATEMATYKA AUDYTORYJNE 8 GODZ.

1. Równania różniczkowe zwyczajne; wybrane typy równań różniczkowych pierwszego rzędu (np. równania o zmiennych rozdzielonych, równania jednorodne, równania liniowe), równania różniczkowe drugiego rzędu, przypadki szczególne, równania różniczkowe liniowe drugiego rzędu o stałych współczynnikach

2. Rachunek prawdopodobieństwa: zdarzenia elementarne, zdarzenia losowe, definicja i własności prawdopodobieństwa, prawdopodobieństwo warunkowe, niezależność zdarzeń losowych, schemat Bernoulliego, prawdopodobieństwo całkowite, wzór Bayesu, zmienne losowe, rozkłady prawdopodobieństwa zmiennych losowych, parametry zmiennych losowych, zmienne losowe dwuwymiarowe, zmienne losowe skorelowane niezależność zmiennych losowych.,

3. Podstawy statystyki matematycznej; podstawowe pojęcia i twierdzenia, wybrane rozkłady prawdopodobieństwa występujące w statystyce matematycznej, estymatory, przedziały ufności, weryfikacja hipotez statystycznych, testy statystyczne. i ich podstawowe własności, przedziały ufności, hipotezy statystyczne, weryfikacja hipotez statystycznych, podstawowe testy statystyczne.

ROK II MATEMATYKA ĆWICZENIOWE 18 GODZ.

Rozwiązywanie zadań z zakresu tematyki audytoryjnej.

Metody dydaktyczne

Wykład z wykorzystaniem środków wizualnych. Ćwiczenia - prezentacja wybranych rozwiązań, samodzielne wykonywanie zadań pod nadzorem.


Ćwiczenia - kolokwia pisemne (rozwiązywanie zadań) po zakończeniu danej partii materiału. Wykład - egzamin pisemny lub ustny.




1. Zbiór zadań z matematyki. Skrypt pod redakcją R. Krupińskiego. Dział Wydawnictw AM w Szczecinie, 2004 r.

2. R. Krupiński, Z, Zalewski: Rachunek prawdopodobieństwa. Skrypt dla studentów WSM w Szczecinie.3. R. Krupiński, Z. Zalewski: Podstawy statystyki matematycznej. Skrypt dla studentów WSM w

Szczecinie, 1988.4. R. Krupiński, L. Kasyk: Poradnik matematyczny. Skrypt dla studentów AM w Szczecinie, 2004.5. R. Krupiński: Repetytorium z matematyki, Skrypt dla studentów AM w Szczecinie, 2004.6. K. Winnicki, M. Landowski: Matematyka – skrypt dla studentów AM w Szczecinie, 2005.


-



8. Przedmiot: FIZYKA Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10 9 9 9 4II 10 9E 9 3III 10IV 10


Fizyka na poziomie szkoły średniej.



Znać jednostki podstawowe układu SI i podstawy metrologii; podstawowe definicje i równania objęte programem nauczania; zasady budowy i działania podstawowego sprzętu laboratoryjnego; swobodne posługiwanie się wybranymi urządzeniami kontrolno-pomiarowymi; kojarzenie zjawisk fizycznych z określonymi urządzeniami stosowanymi w technice; inne zagadnienia przewidziane w programie, a potrzebne przyszłemu nawigatorowi w praktyce morskiej.

Umieć korzystać z literatury potrzebnej do rozwiązywania określonych zagadnień technicznych, a nawet naukowych; formułować własne poglądy na temat funkcjonowania aparatury na bazie podstawowych praw fizyki; rozwiązywać zadania tekstowe oraz problemy wynikające z potrzeb badawczych oraz technicznych; wiązać wiedzę fizyczną z zagadnieniami technicznymi.

Treści programowe

ROK I FIZYKA AUDYTORYJNE 9 GODZ.

1. Układ inercjalny, kinematyka punktu materialnego, zasady dynamiki Newtona, równania ruchu Newtona, ruch w jednorodnym polu grawitacyjnym, jednostki siły.

2. Prawo powszechnego ciążenia. 3. Dynamika układu punktów materialnych, równania ruchu Newtona, środek masy,

twierdzenie o ruchu środka masy.4. Zasada zachowania pędu. 5. Moment siły i moment pędu, zasada zachowania momentu pędu dla układu punktów

materialnych, siły centralne.6. Prawa Keplera.7. Energia kinetyczna i potencjalna, praca mechaniczna, siły konserwatywne, zasada

zachowania energii mechanicznej. 8. Dynamika ciała sztywnego, prędkość kątowa i przyspieszenie kątowe, moment pędu bryły

w ruchu obrotowym, moment bezwładności, twierdzenie Steinera, energia kinetyczna ruchu obrotowego, teoria żyroskopu, zasady dynamiki Newtona w odniesieniu do bryły sztywnej.



9. Drganie harmoniczne proste, definicja geometryczna, matematyczna i fizyczna, pojęcie siły sprężystej, całkowita energia w ruchu drgającym, składanie drgań równoległych i prostopadłych.

10. Ruch drgający tłumiony. 11. Drgania wymuszone, rezonans mechaniczny. 12. Ruch falowy, fala mechaniczna podłużna i poprzeczna, fala harmoniczna płaska, równanie

falowe, parametry opisujące fale, zasada Huygensa i zasada superpozycji, źródła koherentne i zjawisko interferencji fal, interferencja na dwóch szczelinach, fala stojąca.

13. Podstawy akustyki.

ROK I FIZYKA ĆWICZENIOWE 9 GODZ.

Ćwiczenia rachunkowe obejmują zagadnienia z zakresu tematyki realizowanej na zajęciach audytoryjnych.

ROK I FIZYKA LABORATORYJNE 9 GODZ.

1. Wyznaczanie przyspieszenia ziemskiego przy pomocy wahadła rewersyjnego.2. Wyznaczanie ciepła topnienia i parowania.3. Badania drgań własnych struny metodą rezonansu.4. Wyznaczanie modułu sztywności przy pomocy wahadła torsyjnego.5. Wyznaczanie momentu bezwładności żyroskopu.6. Wyznaczanie stosunku cp/cV.

7. Wyznaczanie logarytmicznego dekrementu tłumienia.8. Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu.9. Pomiar lepkości dynamicznej oraz zależność lepkości od temperatury.

ROK II FIZYKA AUDYTORYJNE 9 GODZ.

1. Ciecz doskonała, ciecz rzeczywista, lepkość cieczy, hydrostatyka, dynamika cieczy, równanie Bernoulli’ego, jednostki ciśnienia.

2. Kinetyczno-molekularna teoria gazów, gaz doskonały i rzeczywisty, podstawowe związki między parametrami makro- i mikroskopowymi, prawo Bunsena, rozkład prędkości Maxwella.

3. I zasada termodynamiki, energia wewnętrzna, praca, ciepło, mechaniczny równoważnik ciepła, ciepło właściwe gazów doskonałych, przemiana adiabatyczna.

4. II zasada termodynamiki, procesy odwracalne i nieodwracalne, ilustracja II zasady termodynamiki w oparciu o cykl Carnota.

5. Elektryczność i magnetyzm, elektrostatyka, ładunki elektryczne, prawo Coulomba, natężenie pola elektrycznego, materia w polu elektrycznym, wektor indukcji elektrycznej, strumień indukcji i prawo Gaussa dla ładunków elektrycznych, napięcie i potencjał elektryczny, prąd elektryczny, siła elektromotoryczna, prawo Ohma, prawa Kirchhoffa, pole magnetyczne, prawo Lorentza i reguła Ampera, definicja indukcji magnetycznej i natężenia pola magnetycznego, uogólnione prawo Ampera, magnetostatyka, SEM indukcji i uogólnione prawo Faradaya, fale elektromagnetyczne.

6. Szczególna teoria względności, układ inercjalny, zasada względności, transformacja Galileusza, doświadczenie Michelsona – Morleya, postulat o stałości prędkości światła, transformacja Lorentza, dylatacja czasu i kontrakcja długości, doświadczenia potwierdzające teorię względności, paradoksy i zagadki.

7. Wybrane zagadnienia fizyki kwantowej i jądrowej, hipoteza Plancka, promieniowanie termiczne ciał.

ROK II FIZYKA LABORATORYJNE 9 GODZ.

1. Badanie zależności oporu metalu i półprzewodnika od temperatury.



2. Pomiar rezystancji metodą mostkową.3. Badanie ruchu ramki galwanometru.4. Wyznaczanie prędkości dźwięku w powietrzu przy pomocy interferometru Qinckego.5. Wyznaczanie częstości generatora metodą obserwacji krzywych Lissajous i dudnień.6. Wyznaczanie temperatury Curie ferrytu..7. Wyznaczanie podstawowych parametrów ferromagnetyka.8. Wyznaczanie współczynnika rozszerzalności liniowej ciał stałych metodą elektryczną.9. Pomiar siły elektromotorycznej ogniwa.

Metody dydaktyczne

Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Ćwiczenia w formie rachunkowej. Zajęcia laboratoryjne - samodzielne wykonywanie doświadczeń na stanowiskach laboratoryjnych według ustalonego programu i instrukcji.


Wykłady - zaliczenie/egzamin w formie pisemnej, omówienie wybranych zagadnień. Ćwiczenia - zaliczenie pisemne, samodzielne rozwiązanie zadań. Laboratoria - ocena przygotowania teoretycznego do każdego doświadczenia, tzw. "wejściówek", oraz ocena sprawozdań.


1. Cz. Bobrowski: Fizyka - krótki kurs. WNT 2004.2. J. Kirkiewicz, J. Chrzanowski, B. Bieg, R. Pikuła: Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. I, Szczecin 2001

(WSM Szczecin).3. Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki. Cz. II pod redakcją J. Kirkiewicza. Szczecin 2003 (WSM Szczecin).4. K. Jezierski, B. Kołodka, K. Sierański: Zadania z rozwiązaniami – skrypt do ćwiczeń z fizyki dla

studentów I roku Wyższych Uczelni, Część I i II, Oficyna Wydawnicza Scripta, Wrocław 2000.


1. J. Massalski, M. Massalska: Fizyka dla inżynierów. Cz. I. WNT 2005.2. T. Dryński, Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki, wyd. VII, PWN, Warszawa 1977.3. D. Halliday, R. Resnick, J. Walker: Podstawy fizyki. Zbiór zadań. PWN 2005.



9. Przedmiot: INFORMATYKA Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10 20 3II 10III 10 20 2IV 10


Matematyka, elektronika.



Znać podstawowe pojęcia, przedmiot i metody informatyki; klasyfikację środków technicznych, budowę sprzętu komputerowego; rodzaje, zadania i możliwości wykorzystania sieci komputerowych; rodzaje, zadania i możliwości wykorzystania sieci komputerowych; rodzaje usług sieciowych; podział oprogramowania, przykłady oprogramowania systemowego i użytkowego; podstawy programowania komputerów; metody algorytmizacji; zastosowania informatyki w gospodarce morskiej.

Umieć obsługiwać komputer i urządzenia peryferyjne; obsługiwać terminal lokalnej sieci komputerowej; stosować polecenia systemu operacyjnego; korzystać z usług sieci komputerowych; stosować podstawowe techniki algorytmiczne do precyzowania zapisu algorytmu; dobierać struktury danych w zależności od rodzaju wielkości występujących w algorytmach i wykonywanych na nich operacjach; poprawnie dobierać i stosować podstawowe instrukcje programowania; korzystać z podstawowych możliwości zintegrowanego systemu programowania; czytać, analizować uruchamiać i testować programy; obsługiwać edytor tekstów oraz redagować przy jego pomocy tekst; obsługiwać arkusz kalkulacyjny oraz wykonywać przy jego pomocy obliczenia i prezentować wyniki w postaci graficznej; obsługiwać zintegrowany system baz danych; definiować oraz wykonywać podstawowe operacje na bazie danych, formułować zapytania, tworzyć formularze oraz raporty; wykorzystać poznane oprogramowanie do rozwiązania problemów; analizować i dobierać metody rozwiązania problemu; ocenić poprawność rozwiązania problemu.

Treści programowe

ROK I INFORMATYKA LABORATORYJNE 20 GODZ.


1. Budowa zestawu komputerowego klasy PC 2.3.12a.2. System operacyjny MS Windows 2.3.12b.3. Obsługa wybranych programów narzędziowych 2.3.12c.4. Edytor tekstu MS Word 2.3.12d, 2.2.16b.5. Sieci komputerowe – LAN 2.3.12g.



6. Sieci komputerowe –Internet, WWW, FTP, poczta elektroniczna wyszukiwanie informacji 2.2.16a.

7. Arkusz kalkulacyjny MS Excel 2.3.12e, 2.2.16c.8. Bazy danych – MS Access 2.3.12f, 2.2.16d.

ROK III INFORMATYKA LABORATORYJNE 20 GODZ.


1. Grafika prezentacyjna – MS PowerPoint 2.2.16f.2. Algorytmy 2.2.16f.3. Instrukcja warunkowa IF z warunkami złożonymi, zastosowanie

operatorów logicznych, instrukcje zagnieżdżone 2.2.16f.

4. Pętla FOR 2.2.16f.5. Pętla DO/LOOP 2.2.16f.6. Zmienne indeksowe 2.2.16f.7. Pętle –ćwiczenia, procedury i funkcje, deklaracja, zastosowanie 2.2.16f.8. Pętle – ćwiczenia, zmienne złożone (wektor), współpraca z arkuszem 2.2.16f.9. Pętle zagnieżdżone, zmienne złożone (tablice) 2.2.16f.10. Operacje na plikach danych 2.2.16f.11. Projekt – zadanie problemowe 2.2.16e.

Metody dydaktyczne

Ćwiczenia praktyczne przy komputerze - rozwiązywanie zadań i problemów.


Ocena samodzielnego wykonania zadanych problemów. Przygotowanie projektu na zadany temat z prezentacją multimedialną.


1. Weverka P., Reid D. A.: Word 2000 - Kompendium wiedzy. PLJ, 19992. Walkenbach J. : Biblia: Excel 2000. Helion, Gliwice, 19993. Forte S.: Access 2000. Księga eksperta. Helion, Gliwice, 20014. Elmasri R., Navathe S., Wprowadzenie do systemów baz danych. Helion, Gliwice, 20055. Walkenbach J.: Microsoft Excel 2000 Visual Basic Programowanie. READ ME, 20006. Hindle T.: Sztuka prezentacji. Wiedza i Życie, Warszawa, 2000


1. Kowalczyk G: Word 2000 PL. Ćwiczenia praktyczne. Helion, Gliwice, 20012. Kowalczyk G. : Excel 2000 PL. Ćwiczenia praktyczne. Helion, Gliwice, 20003. Graff J.: Access 2000PL. Ćwiczenia praktyczne. Helion, Gliwice 2000.4. Snarska A.: Makropolecenia w Excelu. Ćwiczenia z ... Mikom, Warszawa, 20035. Treichel W.: Ćwiczenia z Visual Basic. Mikom, 20016. Frenki D.: PowerPoint 2000. Ćwiczenia praktyczne. Helion, Gliwice, 2001



10. Przedmiot: AUTOMATYKA Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10III 10 9 9 2IV 10


Fizyka, matematyka, urządzenia nawigacyjne, informatyka.



Znać podstawowe pojęcia z zakresu automatyki; charakterystyki i własności podstawowych elementów liniowych automatyki; struktury i zasady pracy układów regulacji automatycznej; struktury i zasady pracy komputerowych układów i systemów automatyki na statku.

Umieć interpretować zjawiska zachodzące w liniowych i cyfrowych układach regulacji automatycznej; wyznaczać nastawy regulatorów i oceniać wpływ zmian poszczególnych parametrów układów regulacji na ich zachowanie.

Treści programowe

ROK III AUTOMATYKA AUDYTORYJNE 9 GODZ.


1. Podstawowe pojęcia z zakresu automatyki. Struktura i zasada działania oraz schemat blokowy układu automatycznej regulacji kąta kursu statku.

3.2.2.e

2. Przetwarzanie sygnałów w automatyce. Transmitancja operatorowa i widmowa oraz charakterystyki czasowe elementów i układów. -

3. Charakterystyki i własności podstawowych elementów liniowych. -4. Regulatory analogowe ciągłe - charakterystki, własności, dobór nastaw. -5. Wymagania stawiane układom regulacji (stabilność i jakość regulacji). -6. Podstawowe pojęcia techniki cyfrowej w automatyce. -7. Okrętowe komputerowe układy i systemy automatyki. -

ROK III AUTOMATYKA LABORATORYJNE 9 GODZ.


1. Analiza pracy systemów zdalnego sterowania zespołem napędowym statku ze śrubą stałą i nastawną z mostka. 3.1.9.g

2. Badanie własności regulatorów analogowych i cyfrowych. -



3. Analiza ciągłego układu regulacji nadążnej/stałowartościowej. -4. Synteza logicznych układów kombinacyjnych. 2.3.11.1.j,k.5. Synteza logicznych układów sekwencyjnych. 2.3.11.1.j,k.6. Modelowanie układu regulacji kąta kursu statku w MATLAB-ie. 3.2.2.e7. Inteligentne urządzenia automatyki. -

Metody dydaktyczne

Wykłady z wykorzystaniem pomocy audiowizualnych. Zajęcia laboratoryjne - wykonywanie eksperymentów (w tym symulacyjnych) na stanowiskach laboratoryjnych.


Wykłady - zaliczenie pisemne. Laboratoria - ocena przygotowania teoretycznego do ćwiczeń laboratoryjnych, tzw. "wejściówek", oraz sprawozdań.


1. Brzózka J., Ćwiczenia z automatyki w MATLAB-ie i Simulinku, EDU MIKOM, Warszawa 1997.2. Brzózka J., Regulatory i układy automatyki, MIKOM, Warszawa 2004.3. Urbaniak A., Podstawy automatyki, Wyd. PP, Poznań 2001.4. Mazurek J. i inni, Podstawy automatyki, Oficyna Wyd. PW, Warszawa 2002.5. Bohdanowicz J., Kostecki M., Podstawy automatyki dla oficerów statków morskich, Wyd. Morskie,

Gdańsk 1980.


1. Brzózka J., Regulatory cyfrowe w automatyce, MIKOM, Warszawa 2002.2. Kaczorek T., Podstawy teorii sterowania, WNT, Warszawa 2005.3. Szcześniak J., Zdalne sterowanie silnikiem głównym na statkach ze śrubą stałą, skrypt wydany przez

Fundację Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2002.4. Szcześniak J.: Zdalne sterowanie zespołem napędowym na statkach ze śrubą nastawną, skrypt wydany

przez Fundację Rozwoju Wyższej Szkoły Morskiej w Szczecinie, Szczecin 2002.



11. Przedmiot: ELEKTROTECHNIKA I ELEKTRONIKAJednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie







Fizyka, matematyka.



Znać (elektrotechnika) podstawowe pojęcia i prawa oraz jednostki wielkości elektrycznych; podstawy miernictwa elektrycznego; obwody i elementy RLC obwodów elektrycznych prądu stałego i zmiennego; parametry pola elektrycznego i magnetycznego; zjawisko indukcji elektromagnetycznej oraz samoindukcji; pojęcie mocy czynnej i biernej; rezonans prądów i napięć w obwodach elektrycznych; podstawy wytwarzania i rozdziału energii elektrycznej na statku; budowę i zasadę działania okrętowych zespołów prądotwórczych oraz ich współpracę równoległą; sposoby ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym; (elektronika) podstawowe pojęcia z zakresu elektroniki; strukturę sygnałów elektrycznych; podstawowe zasady przetwarzania sygnałów; zasady modulacji, detekcji i przemiany częstotliwości; blokową budowę zasilaczy, wzmacniaczy i generatorów; zasady tworzenia obrazów na ekranie lampy oscyloskopowej i radaroskopowej; podstawowe pojęcia techniki cyfrowej; charakterystyki i własności podstawowych elementów liniowych automatyki; struktury i zasady pracy układów regulacji automatycznej; struktury i zasady pracy komputerowych układów i systemów automatyki na statku.

Umieć dokonywać pomiarów natężenia prądu, napięcia, częstotliwości, oporności; interpretować obrazy na ekranie oscyloskopu i radaru; diagnozować niesprawność poszczególnych bloków urządzeń elektronicznych na statku; dokonywać prawidłowych połączeń podstawowych bloków elektronicznych, jak zasilacze, generatory, wzmacniacze; interpretować zjawiska zachodzące w liniowych i cyfrowych układach regulacji automatycznej; wyznaczać nastawy regulatorów i oceniać wpływ zmian poszczególnych parametrów układów regulacji na ich zachowanie.

Treści programowe

ROK III ELEKTROTECHNIKA I ELEKTRONIKA AUDYTORYJNE 18 GODZ.


1. Wiadomości ogólne: napięcie, natężenie, SEM żródła napięcia; obwody prądu stałego-prawa Ohma i Kirchhoffa; energia i moc w obwodach pradu stałego (1h).

2. Rodzaje, zasada działania i eksploatacja akumulatorów okrętowych (1h).



3. Obwody prądu przemiennego-pojęcia podstawowe, obwody RLC, reaktancja, impedancja, moc czynna, bierna i pozorna, wartość skuteczna i średnia prądu przemiennego, zjawisko indukcji elektromagnetycznej i samoindukcji (2h).

4. Obwody trójfazowe: sieci lądowe i okrętowe, ich parametry, sposoby łączenia oraz moc odbiorników trójfazowych (1h).

5. Pomiary wielkości elektrycznych:- oznaczenia i zasada działania podstawo-wych przyrządów pomiarowych; pomiary parametrów elektrycznych elementów RLC w obwodach elektrycznych (1,5 h).

6. Maszyny elektryczne prądu stałego:-konstrukcja, zasada działania, rodzaje i podstawowe charakterystyki maszyn prądu stałego (1h).

7. Maszyny elektryczne prądu przemiennego:- maszyny asynchroniczne, budowa i zasada działania oraz jej praca silnikowa; maszyny synchroniczne, budowa i zasada działania oraz jej praca generatorowa (2h).

8. Transformatory:- budowa i zasada działania oraz stany pracy trafo (1,5 h). -

9. Elektrotechnika okrętowa:9.1. wytwarzanie i dystrybucja energii elektrycznej na statku;9.2. zasilanie awaryjne, uruchamianie agregatu awaryjnego (3 h).

2.2.9.8.a2.2.9.8.b

10. Ochrona przeciwporażeniowa: - zagrożenie porażeniowe i środki ochrony przeciwporażeniowej w sieciach a) z uziemionym punktem zerowym; b) izolowawanym punktem zerowym (1h).

11. Sygnały elektryczne. -12. Elementy RLC. 2.3.11.1.a.13. Elementy półprzewodnikowe. 2.3.11.1.b,f.14. Analiza widmowa sygnałów. -15. Propagacja fal radiowych. 2.3.11.1.l.16. Modulacja amplitudy. 2.3.11.1.m.17. Modulacja częstotliwosci i fazy. 2.3.11.1.m.18. Demodulacja -19. Wzmacniacze. 2.3.11.1.c.20. Ujemne sprzężenie zwrotne. 2.3.11.1.d.21. Generatory. 2.3.11.1.h.22. Podstawy techniki impulsowej i cyfrowej. 2.3.11.1.j,k.23. Zasilacze. 2.3.11.1.g.

ROK III ELEKTROTECHNIKA I ELEKTRONIKA LABORATORYJNE 18 GODZ.


1. Szkolenie BHP elektryczne, regulamin laboratorium oraz organizacja zajęć ( bloki 2-wu godzinne co drugi tydzień ).Warunki zaliczenia.

2. Pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu stałego. 2.2.9.8.b.3. Pomiary wielkości elektrycznych w obwodach prądu zmiennego.4. Badanie silnika prądu stałego.5. Badanie silników asynchronicznych: klatkowych i pierścieniowych.6. Badanie generatorów synchronicznych oraz ich zabezpieczeń. 2.2.9.8.a.7. Ochrona przeciwporażeniowa.8. Wybrane przyrządy laboratoryjne (generatory, oscyloskopy, mierniki

analogowe i cyfrowe).

-

9. Badanie obwodów rezonansowych RLC. 2.3.11.1.a.10. Badanie elementów półprzewodnikowych. 2.3.11.1.b,f.11. Pomiary oscyloskopowe. -12. Badanie zasilacza stabilizowanego. 2.3.11.1.g.13. Badanie symulacyjne modulacji amplitudy, częstotliwości i fazy. 2.3.11.1.m.14. Badanie generatorów. 2.3.11.1.h.15. Badanie wzmacniaczy szerokopasmowych i wąskopasmowych. 2.3.11.1.c.



16. Badanie wzmacniacza operacyjnego. 2.3.11.1.c.17. Badanie symulacyjne filtrów. -18. Pomiar przesunięcia fazowego. -19. Badanie układów logicznych. 2.3.11.1.j,k.

Metody dydaktyczne

Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Laboratoria - wykonywanie doświadczeń (w tym symulacyjnych) na stanowiskach laboratoryjnych.


Wykład - zaliczenie pisemne i ustne. Laboratoria - według oceny przygotowania teoretycznego do poszczególnych ćwiczeń, tzw. "wejściówek", oraz sprawozdań.


1. R. Białek, K. Gnat – „Elektrotechnika dla studentów Wydziału Nawigacyjnego”; skrypt WSM Szczecin 2000

2. K. Gnat, D. Tarnapowicz, R. Żełudziewicz – „Laboratorium elektrotechniki dla studentów Wydziału Nawigacyjnego”; skrypt WSM Szczecin 2000

3. „Elementy i układy elektroniczne w pytaniach i odpowiedziach” – M. Rusek, J. Pasierbiński, WNT 1997.

4. „Elektronika w pytaniach i odpowiedziach” – J. Chabłowski, W. Skulimowski, WNT 1982.


1. E. Koziej, B. Sochoń – Elektrotechnika i elektronika. Warszawa 19862. F. Przeździecki - Elektrotechnika i elektronika . Warszawa, PWN 1985r.3. W. Jabłoński – Elektrotechnika z automatyką. WSiP Warszawa 19964. Gil A. – Podstawy elektroniki i energoelektroniki. WSM Gdynia 19985. „Elektronika w laboratorium Naukowym” - T. Stacewicz, A. Kotlicki, PWN 1994.6. „Podstawy elektroniki” – A. Rusek, WSiP 1989.7. „Podstawy elektrotechniki” - M. Pilawski WSiP 1982.8. „Podstawy elektroniki i energoelektroniki” – J. Jaczewski, A. Opolski, J. Stolz, WNT 1981.9. „ Układy półprzewodnikowe” U. Tietze, Ch. Schenk, WNT 1987.10. „Elektrotechnika i elektronika dla nieelektryków”, Praca zbiorowa, WNT 2006. 11. „Regulacja w układzie automatyki przemysłowej” – J. Brzóska Skrypt WSM 1996.12. „Podstawy automatyki dla oficerów statków morskich”, J. Bohdanowicz, M. Kostecki Wyd. Morskie

1980.



12. Przedmiot: KONSTRUKCJA MASZYN I GRAFIKA INŻYNIERSKAJednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10 9 9 9 4III 10IV 10


Matematyka, fizyka, informatyka.



Znać zasady rzutowania prostokątnego, przekroje i przenikanie brył, zasady aksonometrii, podstawowe uproszczenia rysunkowe, zasady zapisu układu wymiarów, podstawowe połączenia rozłączne i nierozłączne, charakterystyczne cechy rysunków wykonawczych i złożeniowych, zastosowanie programów grupy CAD do tworzenia i edycji rysunków konstrukcyjnych, pojęcie maszyny, podział maszyn według przeznaczenia, zasady działania i rodzaju energii, zasady konstrukcji, osie i wały, łożyskowanie, sprzęgła i hamulce, przekładnie, podstawy teoretyczne dotyczące wytrzymałości materiałów i wytrzymałości zmęczeniowej elementów maszyn.

Umieć interpretować dokumentację techniczną urządzeń mechanicznych, odwzorowywać i wymiarować elementy części maszyn, przedstawić konstrukcję w formie szkicu, tworzyć i edytować rysunek techniczny za pomocą oprogramowania CAD.

Treści programowe

ROK II KONSTRUKCJA MASZYN I GRAFIKA INŻYNIERSKA AUDYTORYJNE 9 GODZ.

1. Zasady rzutowania prostokątnego.2. Przekroje i przenikanie brył, aksonometria.3. Uproszczenia rysunkowe.4. Zapis układu wymiarów.5. Połączenia rozłączne i nierozłączne. 6. Charakterystyczne cechy rysunków wykonawczych i złożeniowych.7. Zastosowanie programów grupy CAD do tworzenia i edycji rysunków konstrukcyjnych.8. Pojęcie maszyny, podział maszyn według przeznaczenia.9. Zasady działania i rodzaju energii.10. Zasady konstrukcji.11. Osie i wały, łożyskowanie, sprzęgła i hamulce, przekładnie.12. Wytrzymałość materiałów.13. Wytrzymałość zmęczeniowa elementów maszyn.



ROK II KONSTRUKCJA MASZYN I GRAFIKA INŻYNIERSKA ĆWICZENIOWE 9 GODZ.

1. Maszyny proste – analiza i obliczenia2. Obliczanie wytrzymałości połączeń nitowych3. Obliczanie wytrzymałości osi i wałów4. Obliczanie łożysk5. Obliczanie wymiarów kół walcowych6. Normalizacja i zasady doboru sprzęgieł.

ROK II KONSTRUKCJA MASZYN I GRAFIKA INŻYNIERSKA LABORATORYJNE 9 GODZ.

1. Praktyczne wykonywanie rzutów, widoków pomocniczych, szczegółów, przekrojów i kładów, wyrwań elementów części maszyn.

2. Wymiarowanie części maszyn.3. Przedstawienie konstrukcji w formie szkicu.4. Wykorzystanie programu z grupy CAD do zapisu konstrukcji:5. Interfejs programu,6. Operacje dyskowe,7. Tworzenie i edycja obiektów,8. Wymiarowanie obiektów,9. Przygotowanie rysunku do wydruku.10. Analiza dokumentacji technicznej urządzeń mechanicznych.

Metody dydaktyczne

Wykład w formie prezentacji multimedialnej z komentarzem, wspomagany innymi środkami audiowizualnymi. Ćwiczenia o charakterze rachunkowym. Laboratoria w oparciu o wybrane oprogramowanie CAD wspomagane środkami audiowizualnymi, urządzenia pomiarowe, elementy części maszyn i modele brył. Forma i warunki zaliczenia przedmiotu

Wykłady - zaliczenie pisemne (omówienie wybranych zagadnień); ćwiczenia - zaliczenie pisemne, samodzielne rozwiązywanie zadań rachunkowych; laboratoria - ocena sprawozdań.


1. Dobrzański T: Rysunek techniczny maszynowy Warszawa: OWPW 20042. Osiński Z.: Podstawy konstrukcji maszyn. Warszawa: PWN 1999. 3. Metelkin J., Setman A., Zdrojewski P.: MegaCAD, Wydawnictwo Helion4. Grzybowski L.: Geometria wykreślna. Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie. Szczecin 2002


1. Paprocki K.: Rysunek techniczny, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 19992. Buksiński T., Szpecht A.: Rysunek techniczny, Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 19993. J. Bajkowski: Podstawy zapisu konstrukcji. Warszawa: OWPW 2005.4. Dietrich M. (red.) Podstawy konstrukcji maszyn. Tomy 1 – 3. WNT, Warszawa, 19995. Dobrzański T: Rysunek techniczny, WNT Warszawa 19986. Andrzejowski Z., Pawłowski W., Przewłocki S.: Geometria wykreślna: konstrukcje podstawowe z

przykładami zastosowań, Politechnika Łódzka, Łódź 19977. Bieliński A.: Geometria wykreślna. Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa

20058. Błach A.: Inżynierska geometria wykreślna : podstawy i zastosowania. Wydaw. Politechniki Śląskiej,

Gliwice 20029. Januszewski B.: Geometria wykreślna : teoretyczne podstawy rysunku technicznego. Oficyna

Wydaw. Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów 1999



10. Kaczyński R., Nowakowski J.A., Sajewicz E.: Grafika inżynierska Cz. 1, Geometria wykreślna - ćwiczenia projektowe.: Politechnika Białostocka, Białystok 2001.

11. Karcz Z.: Geometria wykreślna. Politechnika Lubelska, Lublin 199912. Koczyk H.: Geometria wykreślna : metoda Monge'a i aksonometria. Cz. 2. Rozwiązania

zadań. :Wydaw. Naukowe PWN, Warszawa 199813. Geometria wykreślna w zadaniach : praca zbiorowa / pod red. Stefana Przewłockiego ; zespół

autorski Zdzisław Andrzejowski [et al.].: Politechnika Łódzka, Łódź 199914. Mierzejewski W.: Geometria wykreślna. Politechnika Warszawska, Warszawa 1994.



13. Przedmiot: NAWIGACJAJednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10 45E 60 14II 10 30E 15 45 13III 10 27E 45 10IV 10 40E 15 55 10


Meteorologia i oceanografia, urządzenia nawigacyjne, manewrowanie statkiem, bezpieczeństwo nawigacji, bezpieczeństwo statku



Znać teorię i praktykę nawigacji morskiej poszerzoną o niezbędną wiedzę z zakresu kartografii, geodezji, kosmografii; metody planowania żeglugi w rejonach przybrzeżnych oraz metody optymalizacji i planowania podróży oceanicznych; metody bezpiecznego prowadzenia nawigacji w strefie przybrzeżnej i na akwenach ograniczonych; sposoby efektywnego prowadzenia statków na trasach oceanicznych z uwzględnieniem czynników hydrometeorologicznych i eksploatacyjnych.

Umieć korzystać z map, publikacji i informacji nawigacyjnych zarówno na etapie planowania jak i realizacji podróży; prowadzić prawidłową korektę map i publikacji nawigacyjnych; planować i prowadzić żeglugę po loksodromie i ortodromie; dokonywać obliczeń pływowych; prowadzić zliczenie uwzględniające oddziaływanie wiatru i prądu; prawidłowo identyfikować obiekty nawigacyjne i korzystać z oznakowania nawigacyjnego; określać pozycję obserwowaną; szacować dokładność zliczenia i pozycji obserwowanych; określać błędy urządzeń nawigacyjnych oraz uwzględniać je podczas prowadzenia nawigacji; wykorzystywać mapy elektroniczne i zintegrowane systemy prowadzenia nawigacji; realizować obliczenia nawigacyjne wykorzystując technikę komputerową; właściwie wywiązywać się z nawigacyjnych obowiązków oficera wachtowego zgodnie z wymaganiami Konwencji STCW.

Treści programowe

ROK I NAWIGACJA AUDYTORYJNE 45 GODZ.


PODSTAWY NAWIGACJI 1. Kształt i wymiary Ziemi, układy odniesienia i współrzędnych, horyzont i

widnokrąg.1.1. Podstawowe linie i płaszczyzny na powierzchni Ziemi.1.2. Geodezyjne układy odniesienia współrzędnych – lokalne i

geocentryczne.1.3. Układy współrzędnych na elipsoidzie i kuli.

2.3.1.2.a.



1.4. Współrzędne geograficzne. Różnice szerokości i długości geograficznej.

1.5. Morskie jednostki miar, odniesienie do układu SI.1.6. Zboczenie nawigacyjne. Żegluga po południku i

równoleżniku.2. Określanie odległości.

2.1. Oddziaływanie prądu i wiatru na statek. Pojęcia: kąt drogi nad dnem KDd, kąt drogi po wodzie KDw, kurs rzeczywisty KR, dryf, znos.

2.2. Określanie przebytej drogi, pomiar prędkości po wodzie i nad dnem.

2.3.1.2.c.

3. Określanie kierunku, kurs, namiar i kąt kursowy.3.1. Systemy wyrażania kierunków: pełny, połówkowy,

ćwiartkowy i rumbowy.2.3.1.2.b.

4. Magnetyzm Ziemi i statku, deklinacja, dewiacja.4.1. Kursy i namiary kompasowe, magnetyczne i

żyrokompasowe, poprawka żyrokompasu.2.3.1.5.a.

5. Zamiana kierunków kompasowych i żyrokompasowych na rzeczywiste 2.3.1.5.d.6. Określanie: deklinacji, całkowitej poprawki kompasu magnetycznego i

poprawki żyrokompasu. 2.3.1.5.e.

7. Korzystanie ze spisu świateł.7.1. Charakterystyki świateł nawigacyjnych. 7.2. Widnokrąg, horyzont, odległość do widnokręgu, zasięgi

widoczności świateł nawigacyjnych i obiektów

2.3.1.2.g.

DEWIACJA 1. Kompas magnetyczny, krzywa dewiacji. 2.3.1.5.b.2. Dewiacja kompasu magnetycznego:3. własności magnetyczne stali okrętowej, rodzaje magnetyzmu 4. statkowego, typy stali miękkiej w kadłubie statku.

2.2.3.2.a.

5. Składowe P, Q i R natężenia pola magnetyzmu statkowego. 2.2.3.2.b.6. Dewiacja półokrężna, ćwierćokrężna i stała. 2.2.3.2.c.7. Wzór Archibalda Smitha, współczynniki dewiacji statku

nieprzechylonego: A,B, C, D i E. 2.2.3.2.d.

8. Dewiacja przechyłowa. 2.2.3.2.e.9. Metody określania dewiacji kompasu, tabela dewiacji. 2.2.3.2.f.10. Kompensacja dewiacji kompasu. 2.2.3.2.g.11. Usytuowanie kompasu na statku, wymagania dla kompasu. 2.2.3.2.h.

KARTOGRAFIA NAWIGACYJNA1. Morskie mapy papierowe i elektroniczne

1.1. Opracowanie, redagowanie i wydawanie map nawigacyjnych w wersji papierowej i cyfrowej.

1.2. Morskie mapy tematyczne i pomocnicze.1.3. Podstawowe wiadomości o mapach: numeracja map, tytuł,

legenda, skala, datowanie map, zero mapy, poziomy odniesienia wysokości.

1.4. Korzystanie z map nawigacyjnych: oznakowanie nawigacyjne, system oznakowania nawigacyjnego IALA, poprawianie map. 1.4.1. Zasady korzystania z Admiralty Notices to Mariners,

Cumulatives List of Admiralty Notices to Mariners, Annual Summary of Admiralty Notices to Mariners oraz Wiadomości Żeglarskich BHMW. Zasady korekty map.

2.3.1.2.d.

2.3.1.2.g.

2. Odwzorowania kartograficzne.2.1. Klasyfikacja odwzorowań kartograficznych:

2.1.1. odwzorowania walcowe (Merkatora, Gaussa-Krugera);

2.1.2. odwzorowania azymutalne: normalne, ukośne oraz stereograficzne;

2.1.3. odwzorowania stożkowe.2.2. Powiększona szerokość.

2.2.1.5.



ROK I NAWIGACJA LABORATORYJNE 60 GODZ.


PODSTAWY NAWIGACJI 1. Rozwiązywanie zadań nawigacyjnych na papierowej mapie

nawigacyjnej.1.1. Obliczanie różnic szerokości i długości geograficznej. 1.2. Wstępne prace na mapach nawigacyjnych-posługiwanie się

trójkątami nawigacyjnymi, cyrklem, liniami równoległymi, nanoszenie i odczytywanie współrzędnych punktów na mapie nawigacyjnej, określanie odległości i prędkości, kreślenie i odczytywanie kierunków.

1.3. Zamiana jednostek miar stosowanych w nawigacji.

2.3.1.2.k.

2. Żegluga po równoleżniku i południku, zboczenie nawigacyjne i jego zamiana na różnicę długości geograficznej. 2.3.1.2.j.

3. Określanie kierunku: kurs, namiar i kąt kursowy. 2.3.1.2.b.3.1. Zamiana kierunków kompasowych i żyrokompasowych na

rzeczywiste. 2.3.1.5.d.

3.2. Określanie: deklinacji, całkowitej poprawki kompasu magnetycznego i poprawki żyrokompasu. 2.3.1.5.e.

DEWIACJA KOMPASU MAGNETYCZNEGO 1. Kompas magnetyczny, krzywa dewiacji. 2.3.1.5.b.2. Dewiacja półokrężna, ćwierćokrężna i stała. 2.2.3.2.c.3. Metody określania dewiacji kompasu, tabela dewiacji. 2.2.3.2.f.4. Kompensacja dewiacji kompasu. 2.2.3.2.g.

KARTOGRAFIA NAWIGACYJNA1. Korzystanie z map, spisu świateł i innych wydawnictw, oznakowanie

nawigacyjne, poprawianie map. 1.1. Identyfikacja charakterystyk świateł nawigacyjnych –

ćwiczenia na symulatorze.1.2. Identyfikacja oznakowania w systemie IALA –ćwiczenia na

symulatorze.1.3. Spis świateł i sygnałów mgłowych. 1.4. Obliczanie: odległości do widnokręgu, zasięgów

widoczności obiektów i świateł nawigacyjnych.1.5. Uaktualnianie treści map polskich i brytyjskich na podstawie

Wiadomości Żeglarskich i Admiralty Notices to Mariners.1.6. Korzystanie z locji, Catalogue of Admiralty Charts and

Publications i Katalogu map i publikacji BHMW.

2.3.1.2.g.

2. Korzystanie z map pilotowych ( Routeing Charts ). 2.2.1.2.3. Rozwiązywanie zadań nawigacyjnych na papierowej mapie

nawigacyjnej.3.1. Znaki i skróty stosowane na mapach polskich i brytyjskich.3.2. Czytanie treści map brytyjskich i polskich. 3.3. Identyfikacja świateł i oznakowania nawigacyjnego na mapie

morskiej.3.4. Odczyt i nanoszenie sektorów, świateł kierunkowych,

nabieżników.3.5. Posługiwanie się mapami innych państw.3.6. Prace na mapach nawigacyjnych- nanoszenie i odczytywanie

współrzędnych punktów, określanie odległości, kreślenie i odczytywanie kierunków.

2.3.1.2.k.

4. Odwzorowania kartograficzne: walcowe (Merkatora, Gaussa-Krugera), azymutalne: normalne, ukośne oraz stereograficzne, stożkowe,4.1. Powiększona szerokość.4.2. Konstrukcja siatki kartograficznej w odwzorowaniu

2.2.1.5.



Merkatora – metody graficzne i analityczne.4.3. Zastosowanie arkuszy zliczeniowych ( Plottings)

ROK II NAWIGACJA AUDYTORYJNE 30 GODZ.


1. ŻEGLUGA PO LOKSODROMIE I ORTODROMIE, NAWIGACJA ZLICZENIOWA.1.1. Żegluga po loksodromie. Trójkąt loksodromiczny, drogowy i

Merkatora.1.2. Zliczenie matematyczne proste i złożone.1.3. Problemy żeglugi po loksodromie.

2.3.1.2.f.2.2.1.7.

1.4. Elementy ortodromy. 1.5. Zmiana kąta drogi o 10.1.6. Zbieżność południków i poprawka loksodromiczna.1.7. Przebieg ortodromy na mapie Merkatora.1.8. Wykorzystanie mapy gnomonicznej do określania elementów

ortodromy.1.9. Żegluga mieszana.

2. LINIA POZYCYJNA I POZYCJA2.1. Nawigacja zliczeniowa.2.2. Pozycja zliczona statku2.3. Uwzględnianie oddziaływania wiatru i prądu podczas żeglugi2.4. Linie pozycyjne i ich rodzaje2.5. Zasady doboru obiektów i technika wykonywania pomiarów

z wykorzystaniem klasycznych i technicznych środków wyposażenia nawigacyjnego.

2.6. Wyznaczanie pozycji obserwowanej statku z jednego lub kilku obiektów

2.7. Zastosowanie linii pozycyjnych do określania granic niebezpieczeństw nawigacyjnych.

2.8. Całkowity znos.2.9. Nawigacyjne przygotowanie przejścia morzem.

2.3.1.2.e.

3. DOKŁADNOŚCI LINII POZYCYJNYCH I POZYCJI STATKU.Dokładności pomiarów nawigacyjnych. Ocena dokładności linii pozycyjnych. Metody oceny dokładności pozycji statku. Analiza dokładności pozycji statku określonej różnymi metodami nawigacyjnymi. Normy i standardy oceny dokładności pozycji statku.

2.2.1.6.

ROK II NAWIGACJA ĆWICZENIOWE 15 GODZ.


1. PODSTAWY TRYGONOMETRII SFERYCZNEJ. Obliczenia praktyczne w zakresie stosowanym w astronawigacji i nawigacji z wykorzystaniem tablic nawigacyjnych i kalkulatora.

Trójkąt sferyczny. Wzory: sinusów, cosinusów i semiversusów. Analogie Nepera. Trójkąt sferyczny prostokątny.

2. Rozwiązywanie I i II problemu żeglugi po loksodromie

2.3.10

ROK II NAWIGACJA LABORATORYJNE 45 GODZ.


1. ŻEGLUGA PO LOKSODROMIE I ORTODROMIE, NAWIGACJA ZLICZENIOWA, UŻYCIE KALKULATORA, TABLIC I MAP GNOMONICZNYCH DO OKREŚLANIA

2.3.1.2.j2.2.1.7.



ELEMENTÓW ORTODROMY.1.1. Zliczenie matematyczne proste i złożone.1.2. Rozwiązywanie I i II problemu żeglugi po loksodromie.1.3. Obliczanie elementów ortodromy wzorami i tablicami.1.4. Zmiana kąta drogi o 10.1.5. Zbieżność południków i poprawka loksodromiczna.1.6. Wykreślanie ortodromy na mapie Merkatora.1.7. Wykorzystanie mapy gnomonicznej do określania elementów

ortodromy.1.8. Żegluga mieszana.

2. ROZWIĄZYWANIE ZADAŃ NAWIGACYJNYCH NA PAPIEROWEJ MAPIE NAWIGACYJNEJ.

2.1. Wykreślanie pozycji zliczonej statku z uwzględnieniem oddziaływania wiatru i prądu.

2.2. Wyznaczanie momentów wystąpienia trawersu i odległości minimalnej.

2.3. Kreślenie linii pozycyjnych.2.4. Wyznaczanie pozycji obserwowanych statku z jednego lub

kilku obiektów.2.5. Rozwiązywanie kompleksowych zadań nawigacyjnych na

mapach.2.6. Wykorzystanie linii pozycyjnych dla określania

niebezpieczeństw nawigacyjnych.

2.3.1.2.k.

3. DOKŁADNOŚCI LINII POZYCYJNYCH I POZYCJI STATKU.3.1. Określenie błędów pomiarów nawigacyjnych na różnym

poziomie ufności. 3.2. Określanie dokładności pozycji przy wykorzystaniu metody

błędu kołowego na 95 % poziomie ufności dla różnych ilości linii pozycyjnych i metod nawigacyjnych.

2.2.1.6.

ROK III NAWIGACJA AUDYTORYJNE 27 GODZ.


PŁYWY I PRĄDY PŁYWOWE 1. Podstawowe definicje związane z pływami. Krzywa pływów i jej

elementy. Zero mapy (rejon pływowy i bezpływowe). Głębokości na mapie morskiej a aktualna głębokość akwenu.

2.3.1.2.h.

2. Geneza pływów. Zarys statycznej teorii pływów. Siły pływotwórcze. Elipsa pływów. Ruch wirowy Ziemi. Ruch Księżyca i Słońca a zjawisko pływów (zmiana deklinacji, zmiana faz, zmiana odległości). Podział i charakterystyka pływów; syzygijne, kwadraturowe, pośrednie oraz półdobowe, dobowe, mieszane. Dobowe wykresy pływów.

2.3.1.2.h.

3. Dynamika pływów. Długość i prędkość rozchodzenia się fali pływowej. Wpływ konfiguracji dna morskiego i wybrzeża na zjawisko pływów. Zmiana głębokości. Interferencja fal. Fala stojąca wykształcona w wyniku oddziaływania sił pływotwórczych. Zjawisko rezonansu. Powstawanie układów amfidromicznych. Efekty płytkowodzia. Fala pływowa na rzekach. Wpływ warunków hydrometeorologicznych na zjawisko pływów.

2.3.1.2.h.

4. Uproszczona metoda analizy harmonicznej pływów. Składowe harmoniczne, argumenty astronomiczne, stałe harmoniczne. 2.3.1.2.h.

5. Wydawnictwa zawierające informacje o pływach; tablice pływów, mapy nawigacyjne. Mapy pływów – metody obliczeniowe, dokładność przepowiedni.

2.2.1.8.

6. Prądy pływowe podział i charakterystyka. Prądy wirowe i zwrotne. Prądy o charakterze półdobowym, dobowym i mieszanym. Wykresy prądów pływowych. Wpływ konfiguracji dna morskiego i wybrzeża na zjawisko prądów pływowych.

2.3.1.8.



7. Wydawnictwa zawierające informacje o prądach pływowych: tablice, atlasy, mapy prądów pływowych, mapy nawigacyjne – zasady korzystania.

2.3.1.8.

PLANOWANIE PODRÓŻY 8. Wymogi formalne planowania podróży.

8.1. Zalecenia zawarte w rozdziale V Konwencji SOLAS prawidło 34, zgodnie z Aneksem 25 rezolucji IMO A. 893 (21) dotyczącym gromadzenia wszystkich niezbędnych informacji zamierzonej podróży lub przejścia, szczegółowego zaplanowania drogi morskiej statku od „nabrzeża do nabrzeża” oraz procesu realizacji planu i jego monitorowanie.

8.2. Wymogi zawarte w Konwencji STCW dotyczące oficerów i załogi, wyposażenia statku, systemu ISM, jak również te, dotyczące planowania podróży.

2.2.1.3.

9. Źródła informacji niezbędne do opracowania planu przejścia nawigacyjnego.

9.1. Mapy.9.2. Wydawnictwa.9.3. Wiadomości żeglarskie.9.4. Radiowe ostrzeżenia nawigacyjne.9.5. Dane dotyczące statku

2.2.1.2.

10. Korekta map i wydawnictw nawigacyjnych. 2.3.1.2.g.11. Proces planowania żeglugi.

11.1. Obowiązki oficera wachtowego na różnych etapach realizacji podróży z uwzględnieniem aspektu ochrony środowiska.

11.2. Procedury wachtowe i awaryjne.11.3. Sposób główny i pomocniczy jak również częstotliwość

określania pozycja na różnych etapach podróży.

2.2.1.3.

12. Planowanie podróży oceanicznej i na akwenach otwartych.12.1. Wybór trasy uwzględniając rodzaj żeglugi.12.2. Poszukiwanie i ratownictwo.12.3. Korzystanie z ośrodków lądowych pogodowego prowadzenia

statków.

2.2.1.3.

13. Planowanie podróży w obszarach ograniczonych.13.1. Organizacja pracy zespołowej na mostku.13.2. Sposoby kontroli pozycji na wodach przybrzeżnych i

pilotowych (limiting danger lines / no-go areas, transits / ranges, leading lines, parallel indexing).

13.3. Kontrola pozycji wg współrzędnych brzegowych i torowych.

2.2.1.3.

14. Modyfikacja planu podróży w trakcie jego realizacji. Plan awaryjny. 2.2.1.3.15. Systemy meldunkowe. 2.2.1.4.16. Dzienniki okrętowe. 2.2.1.1., 2.3.1.2.i.

ROK III NAWIGACJA LABORATORYJNE 45 GODZ.


PŁYWY I PRĄDY PŁYWOWE 1. Wykorzystanie publikacji ATT oraz map nawigacyjnych. Akweny

pływowe i bezpływowe, zero mapy, określenie wysokości pływu, poziomy pływowe. Krzywa pływów i jej elementy; woda wysoka, woda niska, skok pływu, średni skok dnia, wysokość pływu w dowolnym momencie, wzniesienie pływu, czas trwania pływu, okres pływu. Prognoza pływów.

2.3.1.2.h.



2. ATT – porty zasadnicze. Czas prognozy (strefowy, letni). Czas trwania opadania i wznoszenia pływów, skoki. Średni skok dnia. Głębokość akwenu przy wodzie wysokiej i niskiej. Kotwiczenie. Obliczanie wysokości pływu w czasie pomiędzy wodą wysoką i wodą niską. Aktualna głębokość akwenu, redukcja sondy. Określenie czasu wystąpienia wymaganej wysokości pływu (okno pływu). Podejście do portu, przejście nad płycizną, próba samodzielnego zejścia z mielizny. Korygowanie wzniesienia świateł, wysokości podanych na mapie, pionowego prześwitu pod mostem itd.

2.3.1.2.h.

3. Obliczanie prognozy pływów dla portów dołączonych. Zadania pływowe. 2.2.1.8.

4. Uproszczona metoda harmoniczna prognozowania pływów – graficzna i z wykorzystaniem kalkulatora. Automatyzacja obliczeń pływowych. Programy pływowe na PC (wersja BA – DB 550 i DB 560).

2.3.1.2.h.

5. Obliczanie wysokości pływu na morzu otwartym. 2.3.1.8.6. Określanie parametrów prądów: kierunku i prędkości prądu, czasu

trwania, bezruchu prądu. Informacje o prądach pływowych na mapach nawigacyjnych. Wykorzystanie atlasów, tablic, diagramów, locji.

2.3.1.8.

7. Wykorzystanie Internetu w zakresie informacji o pływach i prądach pływowych (służby hydrograficzne), zastosowanie programów wersji PC do określania prognozy pływów i prądów pływowych.

2.3.1.8.

PLANOWANIE PODRÓŻY 8. Wykorzystanie źródeł informacji niezbędnych do opracowania planu

podróży.

8.1. Mapy drogowe, trasowe, locje, spis świateł i sygnałów mgłowych, spis radiosygnałów, tablic pływów i atlasów prądów pływowych.

8.2. Ocean Passages for the World, IMO Ship’s Routeing, Mariner’s Handbook, Guide to Port Entry.

8.3. Wiadomości żeglarskie.8.4. Radiowe ostrzeżenia nawigacyjne.8.5. Dane dotyczące statku.

2.2.1.3.2.2.1.2.

9. Planowanie podróży morskiej na akwenach oceanicznych na przykładzie przejścia Oceanu Atlantyckiego między wskazanymi pozycjami.

9.1. Wybór map i wydawnictw.9.2. Wybór trasy z uwzględnieniem rodzaju żeglugi, warunków

hydro-

9.3. meteorologicznych, wskazań eksploatacyjnych.

9.4. Sumaryczna odległość i czas przejścia dla założonej prędkości.

9.5. Możliwość odbioru informacji pogodowych, ostrzeżeń nawigacyjnych.

9.6. Systemy meldunkowe.

2.2.1.3.

10. Praktyczne opracowanie planu przejścia Kanału Angielskiego z wykorzystaniem mapy Mariner’s Routeing Guide, jak również niezbędnych map i wydawnictw nawigacyjnych.

2.2.1.3.



11. Planowanie podróży w żegludze przybrzeżnej i na wodach ograniczonych.

11.1. Wybór map i wydawnictw.11.2. Wybór trasy z uwzględnieniem zapasu wody pod stępką,

możliwości określania pozycji statku, wskazania niebezpiecznych namiarów itd..

11.3. Odległości między punktami zwrotu i czasy ich osiągnięcia dla założonej prędkości.

11.4. Określenie prognozy pływu i prądu pływowego dla określonego akwenu.

11.5. Planowanie redukcji prędkości.11.6. Wyznaczanie punktów zgłoszeniowych: dotyczące ruchu

statków, pilotażu, ochrony środowiska, ratownictwa.11.7. Wskazanie pozycji zmiany mapy.

2.2.1.3.

12. Samodzielne opracowanie planu podróży od „nabrzeża do nabrzeża” z wyszczególnieniem wszystkich map i pomocy nawigacyjnych. Wykreślenie kursów na mapie papierowej z zaznaczeniem wszystkich niezbędnych informacji, łącznie z planem awaryjnym.

2.3.1.2.k.

13. Aktualizacja map i wydawnictw nawigacyjnych. 2.3.1.2.g.14. Prowadzenie dokumentacji wachtowej. 2.3.1.2.i.15. Automatyzacja obliczeń nawigacyjnych. 2.2.1.9.

ROK IV NAWIGACJA AUDYTORYJNE 40 GODZ.


ASTRONAWIGACJA 1. Wiadomości ogólne o układzie słonecznym. Sfera niebieska – pojęcia

podstawowe.2.3.1.1a,b.

2. Układy współrzędnych astronomicznych: horyzontalny (poziomy), równikowy I i II (godzinny i ekwinokcjalny). Rzut zenitalny i biegunowy.

2.3.1.1a,b.

3. Trójkąt sferyczny-paralaktyczny i jego graficzne i analityczne rozwiązywanie. Pozorny ruch dobowy ciał niebieskich i zjawiska szczególne towarzyszące temu ruchowi. Ruchy Słońca i Księżyca.

2.2.2.1.2.3.1.1a,b.

4. Nauka o czasie: czas gwiazdowy, równanie czasu gwiazdowego, czas słoneczny prawdziwy i średni. Zależność czasu od długości geograficznej. Strefy czasowe.

2.2.2.7.2.3.1.1.d.

5. Budowa i wykorzystanie Morskiego Rocznika Astronomicznego 2.2.2.32.3.1.1.e.

6. Budowa i teoria sekstantu. Poprawianie zmierzonych sekstantem wysokości ciał niebieskich

2.2.2.5.2.3.1.1.c.

7. Rzut ciała niebieskiego na powierzchnię kuli ziemskiej. Pojęcie AKP i alp. Metoda bezpośredniego wykreślania AKP.

2.2.2.8.2.3.1.1.f.

8. Metody wyznaczania współrzędnych geograficznych punktu wytycznego (H, B i L)

2.2.2.8.2.3.1.1.f.

9. Budowa i wykorzystanie tablic astronawigacyjnych 2.2.2.8.2.3.1.1.f.

10. Identyfikacja ciał niebieskich (gwiazd i planet) oraz przygotowanie porannej i wieczornej obserwacji astronomicznej. 2.2.2.2.

11. Pozycja z jednoczesnych i nie jednoczesnych obserwacji ciał niebieskich oraz jej dokładność

2.2.2.8.2.3.1.1.f.

12. Dobowy cykl obserwacji astronomicznych.2.3.1.1.f.2.2.2.4.2.2.2.6.

13. Astronomiczne metody obliczania całkowitej poprawki kompasu magnetycznego.

2.2.2.3.2.3.1.1.e.

14. Algorytmizacja obliczeń astronawigacyjnych 2.2.2.8.2.3.1.1e,f.

15. ECDIS 2.2.3.1.c.



15.1. Standaryzacja systemów ECDIS.15.2. Różnice między ECDIS, RCDS i ECS. 15.3. Ograniczenia systemu ECDIS pracującego w trybie RCDS.15.4. Planowanie, monitorowanie i rejestracja podróży w

systemach ECDIS.16. WYBÓR OCEANICZNEJ TRASY POGODOWEJ

16.1. Warunki hydrometeorologiczne ograniczające wybór drogi statku.

16.2. Trasy pogodowe

2.2.1.2.2.3.2.4.

ROK IV NAWIGACJA ĆWICZENIOWE 15 GODZ.


1. Rzut zenitalny. Systemy liczenia azymutów. Rzut biegunowy. Zależność kata godzinnego od długości geograficznej. Analityczne i graficzne rozwiązywanie trójkątów paralaktycznych.

2.2.2.3,4.2.3.1.1.f.

2. Zależności geometryczne i trygonometryczne w pozornym ruchu dobowym ciał niebieskich - planetarium

2.2.2.3,4.2.3.1.1f,g.

3. Cykl obserwacji dobowych i określanie cp kompasu magnetycznego. 2.2.2.2-3,4,5,6.2.3.1.1.e,f,g,h.

4. Algorytmizacja obliczeń astronawigacyjnych 2.2.2.2-3,4,5,6.2.3.1.1.e,f,g,h.

ROK IV NAWIGACJA LABORATORYJNE 55 GODZ.


1. Zależność kata godzinnego od długości geograficznej. Analityczne i graficzne rozwiązywanie trójkątów paralaktycznych.

2.2.2.3,4.2.3.1.1.f.

2. Zależności geometryczne i trygonometryczne w pozornym ruchu dobowym ciał niebieskich.

2.2.2.3,4.2.3.1.1f,g.

3. Zamiana czasów. MRA – obliczanie miejscowych katów godzinnych i deklinacji ciał niebieskich w funkcji czasu obserwacji; obliczanie momentów wystąpienia określonych zjawisk astronomicznych w czasie uniwersalnym i strefowym w funkcji pozycji obserwatora

2.2.2.3-4,6.2.3.1.1e,f.

4. Sekstant-technika pomiaru wysokości oraz określanie jego błędów zmiennych. Poprawianie zmierzonych sekstantem wysokości ciał niebieskich z wykorzystaniem MRA i tablic nawigacyjnych

2.2.2.5.2.3.1.1.e.

5. Obliczanie i wykreślanie elementów alp metodą wysokościową (arkusz zliczeniowy)

2.2.2.4-5,8.2.3.1.1e,f.

6. Identyfikacja ciał niebieskich (gwiazd i planet) sposobem analitycznym, tablicowym oraz przy użyciu identyfikatorów

2.2.2.2.2.3.1.1.e.

7. Obliczanie i wykreślanie alp metodą szerokościową: B z górnej i dolnej kulminacji oraz z pomiaru wysokości gwiazdy Polarnej (arkusz zliczeniowy)

2.2.2.4-5,6.2.3.1.1-e,f.

8. Obliczanie i wykreślanie alp metodą przypołudnikowa i długościową (arkusz zliczeniowy)

2.2.2.4-5,6.2.3.1.1.e,f.

9. Pozycja obserwowana z jednoczesnych i niejednoczesnych obserwacji ciał niebieskich- sprowadzanie do wspólnego zenitu.

2.2.2.2-3,4,5,6.2.3.1.1.e,f,g,h.

10. Zadania kompleksowe z wykorzystaniem tablic astronomicznych. 2.2.2.2-3,4,5,6.2.3.1.1.e,f,g,h.

11. ECDIS ORAZ KOMPLEKSOWE ZADANIA NAWIGACYJNE NA MAPIE NAWIGACYJNEJ

11.1. Prezentacja danych ECDIS.11.2. Prezentacja danych SENC.11.3. Informacje locyjne o planowanej i realizowanej trasie.11.4. Planowanie podróży z wykorzystaniem ECDIS.11.5. Kontrola drogi statku po zaplanowanej trasie.

2.2.3.1.c2.3.1.4.h2.3.1.2.k



11.6. Dokumentacja podróży, użycie radaru i ARPA.11.7. Wykorzystanie map rastrowych w monitorowaniu i

planowaniu tras.11.8. Nawigacja pilotowa z wykorzystaniem ECDIS.11.9. Kompleksowe zadania nawigacyjne na mapie

papierowej.12. WYBÓR OCEANICZNEJ TRASY POGODOWEJ (4 GODZ. )

12.1. Żegluga statku w lodach - planowanie podróży statku w obszarach występowania lodu pochodzenia morskiego i lądowego- interpretacja map.

12.2. Oblodzenie statku - prognozowanie możliwości oblodzenia statku na podstawie nomogramów.

2.2.1.2.

12.3. TRASY POGODOWE Programy komputerowe uwzględniających warunki pogodowe dla potrzeb planowania podróży statków.

2.3.2.4.

Metody dydaktyczne

Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Zajęcia ćwiczeniowe i laboratoryjne - samodzielna praca studentów na wydawnictwach nawigacyjnych z wykorzystaniem przyrządów nawigacyjnych i programów komputerowych.


Wykład - egzamin pisemny (dotyczy też zagadnień z zajęć ćwiczeniowych i laboratoryjnych). Ćwiczenia/laboratoria - ocena samodzielnie rozwiązywanych zadań nawigacyjnych.

Literatura podstawowa1. Bowditch N. "American Practical Navigation " Edition 20022. BRIDGE PROCEDURES GUIDE, 4TH. ED., International Chamber of Shipping 20073. Gucma St., „Podstawy teorii linii pozycyjnych i dokładności w nawigacji morskiej”, WSM Szczecin

1995.4. House D.J. "Navigation for Masters", Witcher Co. Ltd., London, 1998.5. Jurdziński M. „Podstawy nawigacji morskiej”, Akademia Morska w Gdyni, Gdynia, 2003.6. Klekowski St.,Trygonometria nautyczna, WSM, Szczecin 19957. Skóra K., Wiśniewski B.„Pływy i prądy pływowe”, Wyd. Akademia Morska w Szczecinie, 2006.8. Switft A.J. Bridge Team Management a Practical Guide”, The Nautical Institute London 1993. 9. Weintrit A. "Aktualizacja map i wydawnictw nawigacyjnych" , Wydawnictwo WSM ,Gdynia 200410. Wisła S., Podstawy matematyczne morskich map nawigacyjnych, Szczecin 1985.11. Wiśniewski B.- Optymalizacja drogi morskiej statku, Wydawnictwo AM Szczecin, 198612. Wiśniewski B.- Problemy wyboru drogi morskiej statku, Wydawnictwo Morskie ,Gdańsk 199113. Wolski A. "Pozycja terrestryczna statku", Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa, 2001.14. Wolski A. "Żegluga po ortodromie i loksodromie", Oficyna Wydawnicza PW, Warszawa, 2000.15. Wróbel F. „Nawigacja morska. Zadania z objaśnieniami”, Trademar, Gdynia 2006.16. Wróbel F. „Vademecum nawigatora”, Trademar, Gdynia 2006.

Literatura uzupełniająca1. Biernacki F.: Podstawy teorii odwzorowań kartograficznych, PWN 1973.2. Gajderowicz I., Kartografia matematyczna dla geodetów, podręcznik, Wydawnictwo ART., Olsztyn,

1991. 3. Gucma S. „Nawigacja pilotażowa”, Gdańsk 2004.4. How to Keep Your Admiralty Charts Up-To-Date, NP. 294. 20055. Jurdziński M. „Planowanie nawigacji w obszarach ograniczonych”, Wyd. WSM Gdynia 1999.6. Jurdziński M. „Procedury wachtowe i awaryjne w nawigacji morskiej”, WSM Gdynia 2001.7. Weintrit A,”Elektroniczna mapa nawigacyjna- przewodnik do ćwiczeń „WSM Gdynia 19998. Weintrit A. „Zestaw pytań testowych z nawigacji morskiej”, Fundacja WSM Gdynia, Gdynia 2005.9. Weintrit A.,P. Dziula,W. Morgaś -Obsługa i wykorzystanie systemu ECDIS - przewodnik do ćwiczeń na

symulatorze AM Gdynia 2004



14. Przedmiot: METEOROLOGIA I OCEANOGRAFIA Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10 30E 15 6III 10 24E 14 5IV 10


Nawigacja, ratownictwo morskie, bezpieczeństwo nawigacji, przewozy morskie, ochrona środowiska.



Znać zarys procesów i elementów determinujących pogodę; charakterystykę różnych systemów pogodowych; meteorologiczne instrumenty i ich zastosowanie; podstawy teoretyczne z zakresu oceanografii; organizację służb meteorologicznych i systemy nadawania prognoz pogody; wydawnictwa nautyczne.

Umieć interpretować obserwacje meteorologiczne dokonane bezpośrednio na statku oraz otrzymane w komunikatach; odczytywać informacje z map pogodowych i falowania; decydując o bezpieczeństwie statku wziąć pod uwagę warunki klimatyczne rejonu żeglugi, prognozy pogody, prądy oceaniczne, obecność lodów; wykorzystywać stosowne publikacje nautyczne; procedurę przygotowywania depesz meteorologicznych.

Treści programowe

ROK II METEOROLOGIA I OCEANOGRAFIA AUDYTORYJNE 30 GODZ.


1. Statkowe urządzenia meteorologiczne 2.3.1.6.2. Atmosfera ziemska 2.3.1.6.3. Wiatr 2.3.1.6.4. Chmury i opady atmosferyczne 2.3.1.6.5. Widzialność 2.3.1.6.6. Układy wiatrów i ciśnienia nad oceanami 2.3.1.6.7. Fronty atmosferyczne i układy baryczne, cyklony tropikalne 2.3.1.6.8. Służba pogody dla żeglugi, odbiór informacji meteorologicznej na statku 2.3.1.6.9. Sporządzanie statkowych obserwacji hydrometeorologicznych 2.3.1.6.

ROK II METEOROLOGIA I OCEANOGRAFIA LABORATORYJNE 15 GODZ.




1. Statkowe urządzenia meteorologiczne 2.3.1.62. Atmosfera ziemska 2.3.1.63. Wiatr 2.3.1.64. Chmury i opady atmosferyczne 2.3.1.65. Widzialność 2.3.1.66. Układy wiatrów i ciśnienia nad oceanami 2.3.1.67. Fronty atmosferyczne i układy baryczne, cyklony tropikalne 2.3.1.68. Służba pogody dla żeglugi, odbiór informacji meteorologicznej na statku 2.3.1.69. Sporządzanie statkowych obserwacji hydrometeorologicznych 2.3.1.6

ROK III METEOROLOGIA I OCEANOGRAFIA AUDYTORYJNE 24 GODZ.


1. Zgłaszanie statkowych obserwacji hydrometeorologicznych. 2.3.1.6, 2.2.4.2. Interpretacja i wykorzystanie informacji meteorologicznej na statku,

prognozowanie pogody. 2.3.1.6, 2.2.4.

3. Prądy morskie. 2.3.1.6, 2.2.4.4. Zmiany poziomu morza, falowanie wiatrowe. 2.3.1.6, 2.2.4.5. Zjawiska lodowe. 2.3.1.6, 2.2.4.6. Mapy synoptyczne i prognozowanie pogody: 2.3.1.6, 2.2.4

6.1. ogólna cyrkulacja atmosfery 2.3.1.6, 2.2.4.6.2. główne masy powietrza – pogoda 2.3.1.6, 2.2.46.3. mapy synoptyczne 2.3.1.6, 2.2.4.6.4. faksymile – rodzaje map, symbole 2.3.1.6, 2.2.4.6.5. zjawiska lodowe 2.3.1.6, 2.2.4.

7. Fronty atmosferyczne, układy baryczne: 2.3.1.6, 2.2.4.7.1. fronty atmosferyczne 2.3.1.6, 2.2.4.7.2. niże 2.3.1.6, 2.2.4.7.3. wyże 2.3.1.6, 2.2.4.7.4. sztormy tropikalne 2.3.1.6, 2.2.4.

8. Prądy oceaniczne powierzchniowe 2.3.1.6, 2.2.4.9. Uwzględnianie warunków meteorologicznych i falowania przy

planowaniu podróży 2.3.1.6, 2.2.4.

10. Wpływ warunków meteorologicznych na zjawisko pływów. 2.3.1.6, 2.2.411. Wahania poziomu morza: 2.3.1.6, 2.2.4.

11.1. tsunami 2.3.1.6, 2.2.4.11.2. wezbrania i obniżenia sztormowe 2.3.1.6, 2.2.4.11.3. sejsze 2.3.1.6, 2.2.4.

ROK III METEOROLOGIA I OCEANOGRAFIA LABORATORYJNE 14 GODZ.


1. Zgłaszanie statkowych obserwacji hydrometeorologicznych. 2.3.1.6, 2.2.4.2. Interpretacja i wykorzystanie informacji meteorologicznej na statku,

prognozowanie pogody. 2.3.1.6, 2.2.4.

3. Prądy morskie. 2.3.1.6, 2.2.4.4. Zmiany poziomu morza, falowanie wiatrowe. 2.3.1.6, 2.2.4.5. Zjawiska lodowe. 2.3.1.6, 2.2.4.6. Mapy synoptyczne i prognozowanie pogody: 2.3.1.6, 2.2.4.

6.1. ogólna cyrkulacja atmosfery 2.3.1.6, 2.2.4.6.2. główne masy powietrza – pogoda 2.3.1.6, 2.2.4.6.3. mapy synoptyczne 2.3.1.6, 2.2.4.6.4. faksymile – rodzaje map, symbole 2.3.1.6, 2.2.4.



6.5. zjawiska lodowe 2.3.1.6, 2.2.4.7. Fronty atmosferyczne, układy baryczne: 2.3.1.6, 2.2.4.

7.1. fronty atmosferyczne 2.3.1.6, 2.2.4.7.2. niże 2.3.1.6, 2.2.4.7.3. wyże 2.3.1.6, 2.2.4.7.4. sztormy tropikalne 2.3.1.6, 2.2.4.

8. Prądy oceaniczne powierzchniowe 2.3.1.6, 2.2.4.9. Uwzględnianie warunków meteorologicznych i falowania przy

planowaniu podróży 2.3.1.6, 2.2.4.

10. Wpływ warunków meteorologicznych na zjawisko pływów. 2.3.1.6, 2.2.4.11. Wahania poziomu morza: 2.3.1.6, 2.2.4.

11.4. tsunami 2.3.1.6, 2.2.4.11.5. wezbrania i obniżenia sztormowe 2.3.1.6, 2.2.4.11.6. sejsze 2.3.1.6, 2.2.4.

Metody dydaktyczne

Wykład w formie prezentacji multimedialnej z komentarzem, wspomagany innymi środkami audiowizualnymi. Laboratoria - samodzielna praca na materiałach meteorologicznych.


Wykłady – egzamin w formie pisemnej.Laboratorium – ocena sprawozdań z wykonanych zadań.

Literatura podstawowa1. Admiralty List of Radio Signals, 2005.2. Holec M., Tymański P., Podstawy meteorologii i nawigacji meteorologicznej, Wydawnictwo Morskie,

Gdańsk 1985.3. Holec M., Wiśniewski B., Zarys oceanografii cz. I, Statyka morza, Wyd. WSM w Gdyni, Gdynia 1983.4. Trzeciak S., Meteorologia morska z oceanografią, Wyd. PWN, Warszawa 2006.5. Wiśniewski B., Holec M., Zarys oceanografii cz. II, Dynamika morza, Wyd. WSM w Gdyni, Gdynia

1983.6. Wiśniewski B., Grzelak Z., Mapy faksymilowe w nawigacji morskiej, Wyd. Morskie, Gdańsk 1981.7. Wiśniewski B., Falowanie wiatrowe, Wyd. US, Szczecin 2001.

Literatura uzupełniająca1. Defaut A., Physical Oceanography, Pergamon Rev, 1961.2. Łomniewski K., Oceanografia fizyczna, PWN, Warszawa 1969.3. Skóra K., Wiśniewski B., Pływy i prądy pływowe, Wyd. AM, Szczecin 2006.4. Wiśniewski B., Problemy wyboru drogi morskiej statku, Wyd. Morskie, Gdańsk 1990.5. Zakrzewski W., Zjawiska lodowe na morzach, Wyd. Morskie, Gdańsk 1982.



15. Przedmiot: URZĄDZENIA NAWIGACYJNEJednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C L ZI 10 27E 21 7II 10 28E 17 6III 10 66 9IV 10 38 4


Nawigacja, bezpieczeństwo nawigacji, elektronika, fizyka, matematyka, automatyka.



Znać Elektronawigacja: budowę i zasadę działania żyrokompasów i repetytorów żyro; źródła błędów żyrokompasu i ich eliminację; budowę i zasadę działania autopilotów; metody regulacji autopilotów; zasady pomiaru prędkości; budowę i zasadę działania logów mechanicznych, ciśnieniowych, elektromagnetycznych, dopplerowskich, specjalnych; błędy logów, ich źródła i metody kalibracji; teorie dotyczącą rozchodzenia się fal elektromagnetycznych (hydroakustycznych) w środowisku wodnym; zasady pomiaru głębokości z wykorzystaniem echosondy; budowę i zasady działania echosond nawigacyjnych; błędy pomiaru głębokości, ich źródła, oraz metody eliminowania; cyfrowe oraz analogowe metody rejestracji danych z logów, żyrokompasów, echosond i innych urządzeń nawigacyjnych; podstawowe metody wymiany informacji pomiędzy urządzeniami nawigacyjnymi – protokół NMEA; budowę, zasadę działania i dokładności: żyroskopów MEMS, żyroskopów optycznych; zastosowania żyroskopów optycznych i MEMS w systemach nawigacyjnych; budowę i zastosowanie kompasów elektronicznych typu: Fluxgate, AMR; zasady działania systemów nawigacji inercyjnej (INS); systemy dynamicznego pozycjonowania; wymogi dokładnościowe instytucji klasyfikacyjnych stawiane urządzeniom nawigacyjnym.Radionawigacja: teorię propagacji fal elektromagnetycznych; parametry fal radiowych; pojęcie czasu w radionawigacji, jego wzorce i skale; pojęcie linii pozycyjnej w radionawigacji i podział systemów radionawigacyjnych ze względu na mierzony parametr; teorię układów odniesienia pozycji; teorię radionamierzania, budowę oraz zasadę działania radionawigacyjnych systemów naziemnych (stadiometrycznych na przykładzie systemu SYLEDIS i hiperbolicznych na przykładzie systemów SYLEDIS, LORAN-C) i satelitarnych (GPS, Glonass, Galileo); podstawowe różnice pomiędzy poszczególnymi systemami radionawigacyjnymi i stosowanymi w tych systemach metodami określania pozycji; dokładności określania pozycji oraz wektora ruchu w systemach radionawigacyjnych; rodzaje i zasady technik różnicowych korekty pozycji; parametry niezawodnościowe systemów radionawigacyjnych; wydawnictwa radionawigacyjne i ich strukturę tematyczną; techniki planowania trasy oraz zapisu i wyświetlania informacji nawigacyjnej w odbiornikach systemów radionawigacyjnych.Radiolokacja: właściwości propagacyjne mikrofal w stopniu pozwalającym na zrozumienie zjawisk rozchodzenia się i odbijania fal elektromagnetycznych zakresu radarowego; zasadę pracy radaru wg schematu blokowego w stopniu pozwalającym na zrozumienie działania jego wszystkich elementów



regulacyjnych i ich wpływu na obraz radarowy; sposoby wykonywania pomiarów radarowych, ich błędy i dokładności; problemy wykrywania związane z zasięgiem, refrakcją, szeroko rozumianymi cieniami i kształtem charakterystyki antenowej oraz sposoby ich minimalizacji; rodzaje zniekształceń i zakłóceń, ich przyczyny i sposoby reakcji na ich obecność; algorytmy obróbki cyfrowej obrazu radarowego i ich ocenę pod kątem nawigacyjnego wykorzystania radaru; podstawy diagnozowania i lokalizacji uszkodzeń w radarach; rodzaje i zasady działania urządzeń współpracujących z radarem; wpływ mikrofal na organizm ludzki, dokumenty związane z zakupem i eksploatacją radaru.

Umieć Elektronawigacja: obsługiwać podstawowe typy żyrokompasów nawigacyjnych, autopilotów, logów i echosond nawigacyjnych; skalibrować żyrokompas, repetytor żyro, log; interpretować błędy żyrokompasu; wykorzystać nastawy regulacyjne autopilotów w zależności od warunków nawigacyjnych; interpretować nastawy autopilota; wprowadzić parametry pracy do echosondy; odczytać głębokość z echosondy nawigacyjnej; zarejestrować obraz i wartość głębokości w echosondzie; przeprowadzić podstawową kalibrację i ocenę dokładności echosondy nawigacyjnej.Radionawigacja: terminologię angielską stosowaną w odbiornikach systemów pozycyjnych; odczytać i zastosować informacje zawarte w wydawnictwach radionawigacyjnych, w szczególności w ALRS (Admiralty List of Radiosignals); określić pozycję obserwowaną w wybranym układzie odniesienia za pomocą odbiorników radionawigacyjnych systemów naziemnych i satelitarnych; zweryfikować dokładność wskazywanej pozycji i jakość odbieranego sygnału; wprowadzić parametry wymagane w odbiornikach poszczególnych systemów; wprowadzić dane punktów drogowych i zaprogramować trasy oraz alarmy nawigacyjne; zinterpretować informację nawigacyjną prezentowaną na wskaźniku odbiornika systemu pozycyjnego; prowadzić nawigację po zaprogramowanej trasie w odbiorniku zintegrowanym o różnej złożoności: kompas + log + odbiornik systemu radionawigacyjnego + ENC (electronic navigation chart) + AIS (automatic identification system).Radiolokacja: włączać i wstępnie regulować radar; dobierać właściwie położenia elementów regulacyjnych stosownie do wykonywanego zadania, w tym wpływać na wykrywalność, rozmiary ech oraz rozróżnialności; sprawnie identyfikować echa obiektów na ekranie na podstawie mapy nawigacyjnej bądź obserwacji wzrokowej; interpretować poprawnie obraz radarowy w tym w warunkach zniekształceń i zakłóceń z szacowaniem położenia, kursu, prędkości, odległości najmniejszego zbliżenia i czasu do osiągnięcia tej odległości; biegle wykonywać pomiary radarowe dostępnymi metodami minimalizując błędy i określać pozycje obserwowane; obsługiwać funkcje nakresowe dostępne w radarze ze zrozumieniem, stosując się do algorytmów postępowania podanych w instrukcji radaru; rozpoznawać i wykorzystywać sygnały urządzeń współpracujących z radarem; diagnozować stan sprawności radaru i wstępnie lokalizować miejsca wystąpienia uszkodzeń; posługiwać się dokumentami związanymi z morskim radarem nawigacyjnym.

Kurs nawigacji radarowej, nakresów radarowych oraz wykorzystania ARPA – poziom operacyjny oraz zarządzania– po wykonaniu przewidzianych programem zajęć student powinien:

Znać zasady działania radaru, czynniki wpływające na działanie i dokładność pracy radaru; sposoby interpretacji informacji radarowej; zasady sporządzania nakresów radarowych i ich dokładność; sposoby wykorzystania radaru w nawigacji; wymagania IMO dot. urządzeń ARPA; niebezpieczeństwo wynikające ze zbytniego zaufania do danych ARPA; podstawowe typy urządzeń; możliwości, ograniczenia błędy urządzeń ARPA; przepisy MDM dotyczące wykorzystania urządzeń radarowych.

Umieć włączyć i wyregulować wskaźnik radarowy, interpretować obraz radarowy; określić pozycję statku za pomocą radaru; stosować technikę linii równoległych; sporządzać zakresy względne i rzeczywiste; uzyskiwać informacje o obiektach widocznych na ekranie radaru; oceniać sytuację kolizyjną; zaplanować i wykonać manewr antykolizyjny oraz sprawdzić skuteczność podjętych działań; zainicjować śledzenie obiektu; uzyskać i właściwie zinterpretować informacje wypracowane przez system ARPA; zasymulować manewr antykolizyjny; wykorzystać dodatkowe funkcje nawigacyjne dostępne w ARPA.



Treści programowe

ROK I URZĄDZENIA NAWIGACYJNE AUDYTORYJNE 27 GODZ.


1. Podstawy teorii, budowy i zasady działania żyrokompasów. 2.3.1.5.c.2. Błędy żyrokompasów, sprawdzanie i korekta. 2.3.1.5.c.3. Obsługa żyrokompasu, repetytora żyrokompasu. 2.3.1.5.c.4. Autopiloty – budowa, zasada działania i obsługi – ustawienia

parametrów.2.3.1.3.c.2.2.3.1.h.

5. Alarmy autopilota, testowanie. 2.3.1.3.c.2.2.3.1.h.

6. Pomiar prędkości – zasady. 2.3.1.3.b.7. Logi mechaniczne, ciśnieniowe, elektromagnetyczne, dopplerowskie

i specjalne – zasady działania, błędy.2.3.1.3.b.,2.2.3.1.f

8. Zasada pomiaru głębokości. 2.3.1.3.a.9. Echosondy nawigacyjne - typy, zasada działania, obsługa, błędy,

dokładności.2.3.1.3.a.2.2.3.1.g.

10. Zjawiska wykorzystywane do uzyskania kierunku w kompasach elektronicznych, żyrokompasach MEMS i optycznych.

2.3.1.5.f.2.2.3.1.e.

ROK I URZĄDZENIA NAWIGACYJNE LABORATORYJNE 21 GODZ.


1. Budowa żyrokompasu i kuli żyrokompasowej. 2.3.1.5.c.2. Kalibracja wskazań żyrokompasu, kompas elektroniczny 2.3.1.5.c., 2.2.3.1e3. Charakterystyki i zasady regulacji autopilotów. 2.3.1.3.c., 2.2.3.1h4. Ocena dokładności sterowania za pomocą autopilota. 2.3.1.3.c.5. Budowa i zasady eksploatacji logów – korekta wskazań. 2.3.1.3.e., 2.2.3.1f6. Budowa i zasady obsługi echosond nawigacyjnych. 2.3.1.3.d.7. Interpretacja wskazań echosondy nawigacyjnej. 2.3.1.3.d.

ROK II URZĄDZENIA NAWIGACYJNE AUDYTORYJNE 28 GODZ.


1. Parametry fali elektromagnetycznej w zastosowaniu nawigacyjnym. 2.3.1.4.a.2. Propagacja fal radiowych – podział widma fal. 2.3.1.4.a.3. Wzorce i skale czasu w systemach radionawigacyjnych. -

4. Linia pozycyjna w radionawigacji i podział systemów radionawigacyjnych.

2.3.1.4.b.2.3.1.4.d.2.3.1.4.f.

5. Układy odniesienia pozycji. 2.3.1.4.b.2.3.1.4.d.

6. System hiperboliczny Loran-C – budowa, zasada działania, zasięg, dokładność, poprawki.

2.3.1.4.c.2.2.3.1.a.

7. System satelitarny GPS – budowa, zasada działania, dokładność. 2.3.1.4.e.2.2.3.1.b.

8. System satelitarny GLONASS – budowa, zasada działania, dokładność. 2.3.1.4.d.2.2.3.1.b.

9. System satelitarny Galileo – budowa, zasada działania, dokładność. 2.3.1.4.d.2.2.3.1.b.

10. Wersje różnicowe GNSS (DGNSS) – metody, zasady działania, dokładności.

2.3.1.4.e.2.2.3.1.b.

11. Europejski system nawigacyjny Eurofix – budowa, zasada działania, zasięg, dokładność.

2.3.1.4.c.2.2.3.1.a.



12. Pilotażowe systemy radionawigacyjne bliskiego zasięgu – budowa, zasady działania, dokładności.

2.3.1.4.g.2.2.3.1.d.

13. Systemy nawigacji zintegrowanej 2.3.1.4.h.2.2.3.1.i.

ROK II URZĄDZENIA NAWIGACYJNE LABORATORYJNE 17 GODZ.


1. Wydawnictwa radionawigacyjne polskie i angielskie – ALRS. 2.3.1.4.c.2.3.1.4.e.

2. Procedura uruchomienia i regulacji podstawowej odbiorników systemów radionawigacyjnych.

2.3.1.4.c.2.3.1.4.e.

3. Prezentacja informacji w odbiornikach systemów radionawigacyjnych. 2.3.1.4.c.2.3.1.4.e.

4. Kontrola poprawności pracy odbiorników systemów radionawigacyjnych.

2.3.1.4.e.2.2.3.1.a.2.2.3.1.b.

5. Metody poprawienia dokładności parametrów wektora stanu statku wyznaczanych przez odbiorniki systemów radionawigacyjnych.

2.3.1.4.e.2.2.3.1.a.2.2.3.1.b.

6. Programowanie parametrów trasy i prowadzenie nawigacji w odbiornikach systemów radionawigacyjnych.

2.3.1.4.e.2.3.1.4.c.

7. Programowanie parametrów pracy i prowadzenie nawigacji przy pomocy zintegrowanego zestawu nadawczo-odbiorczego DGNSS/AIS. 2.3.1.4.h.

8. Ocena dokładności wskazań odbiorników systemu hiperbolicznego Loran-C. 2.2.3.1.a.

9. Ocena dokładności wskazań odbiorników systemów satelitarnych GNSS. 2.2.3.1.b.

10. Radionamierzanie w paśmie UKF 2.3.1.4.f.

ROK III URZĄDZENIA NAWIGACYJNE - 'ARPA P.OPERACYJNY'

ZGRUPOWANIE 66 GODZ.

KURS WYKORZYSTANIA RADARU I ARPA – POZIOM OPERACYJNY (wg Rozp. Ministra tab. 8.8, 31h/A+35h/C) realizowany w Studium Doskonalenia Kadr Oficerskich Akademii Morskiej w Szczecinie (częściowa odpłatność), rozliczenie studenta następuje na podstawie okazania oryginału odpowiedniego świadectwa przeszkolenia.

ROK IV URZĄDZENIA NAWIGACYJNE- 'ARPA P. ZARZĄDZANIA'

ZGRUPOWANIE 38 GODZ.

KURS WYKORZYSTANIA RADARU I ARPA – POZIOM ZARZĄDZANIA (wg Rozp. Ministra tab. 8..9, 10h/A+28h/C) realizowany w Studium Doskonalenia Kadr Oficerskich Akademii Morskiej w Szczecinie (częściowa odpłatność), rozliczenie studenta następuje na podstawie okazania oryginału odpowiedniego świadectwa przeszkolenia

Metody dydaktyczne

Wykład - w formie prezentacji multimedialnej lub z wykorzystaniem innych środków audiowizualnych.Laboratoria - wykonywanie doświadczeń na rzeczywistych urządzeniach nawigacyjnych.


Wykład - egzamin pisemny, test metodą krótkich odpowiedzi. Laboratoria - ocena przygotowania teoretycznego, tzw. "wejściówek", oraz sprawozdań z ćwiczeń.



Literatura podsatwowa

1. Felski Andrzej, „Pomiar prędkości okrętu” – AMW Gdynia 1998.2. Gucma Maciej, Montewka Jakub, Zieziula Antoni, „Urządzenia nawigacji technicznej; Fundacja

Rozwoju AM w Szczecinie 2005.3. Gucma Maciej, Montewka Jakub, „Podstawy morskiej nawigacji inercyjnej”; AM w Szczecinie 2006.4. Krajczyński Edward, „Kompasy żyroskopowe” Wyd. Morskie Gdańsk 1987.5. Krajczyński Edward, „Urządzenia hydroakustyczne w nawigacji” Wyd. Morskie 1980.6. Wyszkowski Sławomir, „Autopiloty okrętowe”; Wyd. Morskie Gdańsk 1982.7. Ackroyd N., Lorimer R. : Global navigation - a GPS user’s guide. Lloyd’s of London Press LTD,

London 1990.8. Januszewski J., Szymoński M. : Systemy hiperboliczne w nawigacji morskiej. Wyd. Morskie, Gdańsk

1982.9. Januszewski J.: Systemy satelitarne GPS, Galileo i inne, PWN, Warszawa 2006.10. Specht, C., System GPS, Biblioteka Nawigacji nr 1, Bernardinum, Pelplin 2007.11. Łucznik M., Witkowski J.: Morskie radary nawigacyjne. WM, Gdańsk 1983. 12. Bole A. G.: Radar and ARPA Manual. CIL, Great Britain 1992.13. Kabaciński J., Trojanowski J.: Wykorzystanie radaru w warunkach ograniczonej widoczności. WSM,

Szczecin 1995.14. Juszkiewicz W.: ARPA radar z automatycznym śledzeniem echa. WSM Szczecin, 199515. Wawruch R.: ARPA zasada działania i wykorzystania. WSM, Gdynia 1998.16. Puchalski J., Poradnik ratownika morskiego, TRADEMAR, Gdynia 2001.17. Duda D., Ratowanie życia ludzkiego na morzu, WSM Gdynia, Gdynia 1988.


1. Kon W.: Wykorzystanie radaru do zapobiegania zderzeniom. WM Gdańsk, 1983.2. Poinc W., Duda D., Ratownictwo morskie, Wyd. Morskie, Gdańsk 1978.3. Puścian J., Podstawy ratownictwa na morzu, ODERRARUM, Szczecin 1993.4. Międzynarodowy lotniczy i morski poradnik poszukiwania i ratowania (IAMSAR), TRADEMAR,

Gdynia 2001.



16. Przedmiot: SYSTEMY INFORMACJI PRZESTRZENNEJ Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie







Informatyka, nawigacja.



Znać zasady i metody korzystania z systemów GIS stosowanych w nawigacji; zasady stosowania standardów techniczno-eksploatacyjnych opracowanych dla potrzeb wymiany i wizualizacji danych kartograficznych.

Umieć wykorzystywać systemy informacji przestrzennych w nawigacji.

Treści programowe

ROK III SYSTEMY INFORMACJI PRZESTRZENNEJ AUDYTORYJNE 9 GODZ.

1. Istota systemów informacji przestrzennej. Podstawowe pojęcia, standardy i bazy danych GIS. 2. Zasady i przykłady zastosowania GIS w nawigacji.3. Projektowanie systemów geoinformatycznych.4. Modele danych GIS: rastrowe i wektorowe. Warstwy, obiekty, atrybuty.5. Sposoby pozyskiwania i selekcji informacji. Digitalizacja i ocena jakościowa danych. 6. Analizy przestrzenne. Generalizacja i wizualizacja. Regulacje prawne i normy techniczne. 7. Oprogramowanie stosowane w GIS – kategorie programów GIS, rodzaje systemów GIS,

rodzaje programów wspomagających GIS, cechy charakterystyczne pakietów GIS, przyszłość oprogramowania GIS, przegląd pakietów oprogramowania GIS.

ROK III SYSTEMY INFORMACJI PRZESTRZENNEJ LABORATORYJNE 9 GODZ.

1. Zapoznanie się z podstawowymi narzędziami programu ArcGIS – krótki kurs początkowy.2. Tworzenie map numerycznych. 3. Dołączanie danych tabelarycznych do mapy.4. Adresy i inne sposoby określania położenia na mapie.5. Prezentacja danych przy użyciu symboli graficznych.6. Opisywanie map przy użyciu tekstu i grafik.7. Prezentacja danych za pomocą wykresów.8. Wybór odwzorowania. Komponowanie mapy.



Metody dydaktyczne

Wykład w formie prezentacji multimedialnej z komentarzem, wspomagany innymi środkami audiowizualnymi. Laboratoria w oparciu o wybrane oprogramowanie geoinformacyjne wspomagane środkami audiowizualnymi.


Audytorium – pisemne zaliczenie - test metodą krótkich odpowiedzi.Laboratorium – wykonanie i zreferowanie dedykowanego projektu w wybranym oprogramowaniu.


1. Bielecka E., Systemy informacji geograficznej. Teoria i zastosowania. Wydawnictwo PJWSTK, Warszawa 2006.

2. Burrough P., McDonnell A., Principles of Geographical Information Systems. Oxford University Press, New York 2004.

3. Davis D., GIS dla każdego. Wydawnictwo MICON, Warszawa 2004.4. Eckes K., Modele i analizy w systemach informacji przestrzennej. Wydawnictwa AGH, Kraków 2006.5. El-Sheimy N., Valeo C., Habib A., Digital Terrain Modelling. Acquisition, manipulation, and

applikations. Artech House, Boston 2005.6. Gaździcki J., Leksykon Geomatyczny. Polskie Towarzystwo Informacji Przestrzennej, Warszawa 2003.7. Kraak M., Ormeling F., Kartografia, wizualizacja danych przestrzennych, PWN, 1998.8. Kwiecień J., Systemy informacji geograficznej. Podstawy. Wydawnictwo ATR w Bydgoszczy,

Bydgoszcz 2004.9. Li Z., Zhu Q., Gold Ch., Digital Terrain Modeling. Principles and methodology. CRC PRESS, Boca

Raton 2005.10. Litwin L., Myrda G., Systemy Informacji Geograficznej. Zarządzanie danymi przestrzennymi w GIS,

SIP, SIT, LIS. Wydawnictwo HELION, 200511. Longley P., Goodchil M., Maguire D., Hind. D., GIS teoria i praktyka. PWN Warszawa 2006.12. Magnuszewski A., GIS w geografii fizycznej. PWN, 1999.13. Makowski A. (red.) System informacji topograficznej kraju. Teoretyczne i metodyczne opracowanie

koncepcyjne. Oficyna wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 2005.14. Stateczny A. (red.), Metody nawigacji porównawczej. Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk 2004.15. Stateczny A., Nawigacja porównawcza. Gdańskie Towarzystwo Naukowe, Gdańsk 2001.


1. Główny Geodeta Kraju – Instrukcje techniczne.2. Normy ISO z serii 19100.3. Materiały konferencyjne w tym konferencji PTIP.4. Podręczniki elektroniczne do wybranego oprogramowania GIS.5. Strony internetowe producentów oprogramowania GIS.6. Portale geoinformacyjne.



17. Przedmiot: SYSTEMY TRANSPORTOWE Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10III 10 9 1IV 10


Eksploatacja techniczna środków transportu, przewozy morskie.



Znać istotę systemów transportowych, organizację i technologie przewozu ładunków i pasażerów, zarządzanie infrastrukturą i środkami transportu, normy bezpieczeństwa w systemach transportowych, funkcjonowanie służb: eksploatacyjnych, dyspozytorskich oraz podstawy systemów meldunkowych i zarządzania ruchem w nawigacji.

Umieć organizować i koordynować przewozy ładunków i pasażerów, dokonywać doboru środków transportu do przewidzianych zadań, ocenić stopień bezpieczeństwa przewozu oraz operować systemami meldunkowymi i zarządzania ruchem, projektować ogniwa (podsystemy) systemu transportowego i zarządzania nimi.

Treści programowe

ROK III SYSTEMY TRANSPORTOWE AUDYTORYJNE 9 GODZ.

1.Rodzaje i ocena systemów transportowych. 2.Organizacja i technologia przewozu ładunków i osób.3.Procedury i dokumenty4.Zarządzanie infrastrukturą.5.Zarządzanie środkami transportu.6.Określenie norm i ocena bezpieczeństwa w systemach transportowych.7.Służba eksploatacyjna i dyspozytorska w systemach transportowych.8.Systemy meldunkowe i zarządzania ruchem w nawigacji

Metody dydaktyczne

Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych






1. Rydzkowski W., Wojewódzka-Król K.: Transport. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 20052. Brodecki Z.: Infrastruktura. Wydawnictwo Prawnicze Lexis Nexis, Warszawa 20043. Downar W.: System transportowy. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 20064. Chuchla Z.: Zarządzanie morskim statkiem transportowym oraz jego eksploatacja. Akademia Morska w

Gdyni, 2005


1. Flejterski S. i inni: Współczesna ekonomika usług. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 20052. Piskozub A.: Gałęzie transportu w zintegrowanym systemie transportowym. WKiŁ, Warszawa 19973. Neider J.: Transport w handlu międzynarodowym. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2006



17. Przedmiot: EKSPLOATACJA TECHNICZNA ŚRODKÓW TRANSPORTU Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10III 10 9 1IV 10


Matematyka, fizyka, elementy ekonomii, systemy transportowe, przewozy morskie.



Znać podstawowe pojęcia teorii eksploatacji, zdarzenia występujące w trakcie procesów użytkowania i obsługiwania obiektów technicznych, czynniki i procesy wymuszające zmiany stanu technicznego urządzeń, metody racjonalizacji przebiegu procesów i struktury systemów eksploatacji środków transportu.

Umieć formułować, identyfikować, analizować i rozwiązywać problemy występujące w procesach użytkowania i obsługi środków transportu oraz złożonych z nich systemów w aspekcie jakościowym i ilościowym, dokonywać podstawowych obliczeń racjonalizujących procesy i systemy eksploatacji środków transportu, planować i nadzorować zadania obsługowe dla zapewnienia niezawodnej eksploatacji środków transportu.

Treści programowe

ROK III EKSPLOATACJA TECHNICZNA ŚRODKÓW TRANSPORTU

AUDYTORYJNE 9 GODZ.

1.Przedmiot, zakres i cel nauczania eksploatacji technicznej środków transportu. 2.Podejście systemowe w eksploatacji.3.Modele prakseologiczne eksploatacji środków transportu. 4.Aspekty techniczne eksploatacji środków transportu. 5.Problemy ekonomiczne eksploatacji środków transportu.6.Procesy i systemy użytkowania, ich identyfikacja i charakterystyki ilościowe.7.Optymalizacja użytkowania w systemach transportowych8.Czynniki i procesy wymuszające zmiany stanu technicznego urządzeń – rodzaje uszkodzeń.9.Niezawodność eksploatacyjna środków transportu. 10. Podstawy diagnostyki środków transportu.11. Procesy i systemy obsługiwania, ich identyfikacja i charakterystyki ilościowe.12. Optymalizacja obsługiwania w systemach transportowych13. Kierowanie eksploatacją środków transportu14. Modelowanie i optymalizacja procesów i systemów eksploatacji.



Metody dydaktyczne

Wykład wspomagany środkami audiowizualnymi.


Zaliczenie pisemne w formie testu.


1. Transport - praca zbiorowa pod red. W. Rydzykowskiego i K. Wojewódzkeij-Król , PWN Warszawa 2007.

2. Podstawy zarządzania transportem w przykładach – I. Dembińska-Cyran, M. Gubała, ILM Poznań 2003.3. Eksploatacja techniczna i naprawa, - Uzdowski M., Abramek K., Garczyński K., Warszawa 2003


1. Sterowanie i zarządzanie eksploatacją systemów technicznych – praca zbiorowa pod red. ST. Ziemby PWN Warszawa 1985..

2. Zarządzanie eksploatacją systemów technicznych – T. Mazur, A. Małek , WNT Warszawa 1979.3. Metodologia badań eksploatacji systemów technicznych, Cygan Z., Sienkiewicz P., Wojtczak J., W-wa

19944. Sterowanie eksploatacją systemów technicznych”, Cygan Z., (pr. zespołowa pod red.), PAN Warszawa

19905. Teoria eksploatacji pojazdów, Hebda M., Mazur T., Pelc H., Warszawa 19786. Obliczenia elementów systemu eksploatacji kolejowych pojazdów szynowych, Marciniak J., Radom 1995 7. Metody badań modelowych systemu eksploatacji pojazdów, Piszczek W., Głowacki B., Warszawa 1979



18. Przedmiot: MANEWROWANIE STATKIEM Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10III 10 20 3IV 10 20E 25 5


Fizyka, matematyka, nawigacja, budowa i stateczność statku, meteorologia i oceanografia, ratownictwo morskie.



Znać znać mechanikę manewrowania statkiem (m.in. układ sił i momentów) oraz zalecenia (strategie) manewrowe w przypadku typowych manewrów, w zakresie umożliwiającym samodzielne rozwiązywanie problemów manewrowych dla aktualnych warunków statek-akwen-środowisko i optymalizację tych rozwiązań.

Umieć posługiwać się dostępnymi źródłami o oddziaływaniach dynamicznych w manewrowaniu, stosować ewentualną symulację ruchu, obserwować (czuć) stan ruchu jednostki w czasie manewru, przewidywać bezwładność ruchu, oceniać (dobierać) moment i wielkość nastaw napędu i steru.

Treści programowe

ROK III MANEWROWANIE STATKIEM AUDYTORYJNE 20 GODZ.Teoria manewrowania


1. Wprowadzenie do teorii manewrowania, aktualny stan badań. Podział ruchów statku, kinematyka ruchów manewrowych statku (kąt dryfu, chwilowy środek obrotu, przestrzeń manewrowa)

2.2.8.20.

2. Równania różniczkowe ruchów manewrowych statku, rola symulacji ruchu, metody przybliżone określania parametrów cyrkulacji

2.3.5.2.2.2.8.3.

3. Siły i momenty kadłuba, opór statku.2.2.8.1.2.3.5.3.2.3.5.8.

4. Siły i momenty śruby okrętowej (napór, moment, boczne działanie śruby), rodzaje śrub.

2.2.8.1.

5. Siły i momenty steru, rodzaje sterów. Nietypowe urządzenia napędowo-sterowe.

2.2.8.1.

6. Sterowanie silnikiem głównym, moc napędu. Podział prędkości. 2.3.5.9.

7. Teoria manewrów silnych. 2.2.8.1.2.3.5.3.

8. Hamowanie swobodne i aktywne, przyspieszanie. 2.2.8.3.



2.3.5.2.9. Efekty płytkowodzia – aspekty kinematyczne i dynamiczne. 2.2.8.5.10. Efekt brzegowy – aspekty kinematyczne i dynamiczne. 2.2.8.5.11. Siły i momenty wiatru. 2.3.5.3.12. Siły i momenty fali (pierwszego i drugiego rzędu). 2.3.5.3.13. Oddziaływania prądu. 2.3.5.3.14. Dryf statku przy awarii napędu. -15. Oddziaływania statek-statek (mijanie, wyprzedzanie, statek zacumowany,

tranzyt). 2.3.5.7.

16. Pozostałe efekty dynamiczne: kotwice, cumy, holowniki, stery strumieniowe, odbojnice. -

17. Próby manewrowe, standardy manewrowe i informacyjne, stateczność kursowa i zwrotność.

2.2.8.2.2.3.5.1.

18. Osiadanie statku w ruchu, zapas wody pod stępką. 2.2.8.20. 2.3.5.5.

19. Jednostki specjalne. -

ROK IV MANEWROWANIE STATKIEM AUDYTORYJNE 20 GODZ.Praktyka manewrowania


1. Wprowadzenie do praktyki manewrowania. -2. Ocena stanu ruchu jednostki. -3. Podstawowe zasady manewrowania (krótki przegląd efektów

kinematycznych i dynamicznych). -

4. Manewry w warunkach „człowiek za burtą”. 2.2.8.7.2.3.5.4.

5. Manewry kotwiczenia.2.2.8.13.2.2.8.20.2.3.5.6.

6. Podejmowanie pilota. 2.2.8.6.

7. Samodzielne cumowanie statkiem jednośrubowym. 2.2.8.12.2.3.5.6.

8. Cumowanie dużych statków. 2.2.8.12.2.3.5.6.

9. Cumowanie statkiem dwuśrubowym. 2.2.8.12.2.3.5.6.

10. Wykorzystanie kotwicy w manewrach cumowania. 2.2.8.12.

11. Holowanie portowe i morskie, współpraca z holownikami. 2.2.8.19.2.2.8.20.

12. Manewry specjalne (VTS, akcje ratownicze, dokowanie, zwrot ze stałą prędkością kątową)

2.2.8.4.2.2.8.14.2.2.8.16.2.2.8.18.

13. Postój statku na cumach. 2.2.8.20.14. Manewrowanie w sztormie. 2.2.8.15.15. Manewrowanie w lodach. 2.2.8.17.

ROK IV MANEWROWANIE STATKIEM LABORATORYJNE 25 GODZ.


PRAKTYCZNE WYKONYWANIE MANEWRÓW NA SYMULATORACH MANEWROWYCH (WIZYJNYM I PC):

1. Manewry „człowiek za burtą”. 2.2.8.7, 2.2.8.11.2. Żegluga kanałem płytkowodnym (chwilowy środek obrotu, manewry

silne, efekt brzegowy i płytkowodzia). 2.2.8.8, 2.2.8.9.

3. Mijanie i wyprzedzanie w kanale. 2.2.8.5.4. Samodzielne cumowanie statku jednośrubowego bez steru 2.2.8.12.



strumieniowego.5. Kotwiczenie w celu postoju. 2.2.8.13.6. Sztormowanie 2.2.8.15.7. Akcje ratownicze 2.2.8.16.8. Sytuacje ekstremalne 2.2.8.10.9. Podejmowanie pilota, systemy VTS 2.2.8.6, 2.2.8.18.10. Charakterystyki i próby manewrowe, standardy IMO 2.2.8.2.

Metody dydaktyczne

Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Zajęcia laboratoryjne realizowane w zespole symulatorów manewrowych CIRM.


Zajęcia audytoryjne - zaliczenie/egzamin w formie pisemnego testu. Zajęcia laboratoryjne - ocena wykonania zadanych manewrów.


1. Dudziak J.: Teoria okrętu. Wyd. Morskie, Gdańsk, 1988.2. Nowicki A.: Manewrowanie statkiem w warunkach specjalnych. Oderraum, Szczecin 1992.3. Nowicki A.: Wiedza o manewrowaniu statkami morskimi (Podstawy teorii i praktyki). Trademar, Gdynia,

1999 (też Wyd. Morskie, 1978).4. Welnicki W.: Sterowność okrętu. PWN, Warszawa, 1966.5. Brix J. (red.): Manoeuvring Technical Manual. Seehafen Verlag, Hamburg 1993.6. IMO: Standards for Ship Manoeuvrability. Res. IMO MSC.137(76), MSC 76/23/Add.1 - Annex 6,

London, 2002.7. Lewis E.V. (red.): Principles of Naval Architecture (vol. III - Motions in Waves and Controllability).

SNAME, Jersey City, 1989.8. Clark I.C.: Ship Dynamics for Mariners. The Nautical Institute, London, 2005.


1. Artyszuk J.: Laboratorium manewrowania statkiem - przewodnik metodyczny. Opracowanie niepublikowane, ZIRM, AM, Szczecin, 2005.

2. Hensen H.: Tug Use in Port (A Practical Guide). The Nautical Institute, London, 1997.3. OCIMF: Anchoring Systems and Procedures for Large Tankers. Witherby & Co., London, 1982.4. McDowell C.A.: Anchoring Large Vessels - a New Approach. The Nautical Institute, London, 2000.5. Hensen H.: Manoeuvring Single Screw Vessels Fitted with Controllable Pitch Propellers in Confined

Waters. The Nautical Institute, London, 1994.6. Chachulski K.: Podstawy napędu okrętowego. Wyd. Morskie, Gdańsk, 1988.



20. Przedmiot: RATOWNICTWO MORSKIE Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10III 10 42E 12 7IV 10


Manewrowanie statkiem, budowa i stateczność statku, kurs indywidualnych technik ratowniczych, łączność morska.



Znać zadania, zasady prawne i organizacyjne ratownictwa życia i mienia na morzu; zasady pracy globalnych systemów i polskiego systemu poszukiwania i ratownictwa morskiego (AMVER, COSPAS-SARSAT i MROK); podstawowe charakterystyki techniczne środków SAR; zasady umów ratowniczych i współdziałania z ratownikami; organizację statkowej służby ratowniczej w sytuacji bezpośredniego zagrożenia statku i załogi (mielizna, przeciek, zderzenie, poszukiwanie i ratownictwo ludzi).

Umieć posługiwać się międzynarodowymi procedurami współdziałania i koordynacji w ratownictwie morskim; oraz procedurami awaryjnymi statku związanymi z ratownictwem życia i mienia na morzu; obsługiwać sprzęt i jednostki ratunkowe; wykonywać obliczenia ratownicze.

Treści programowe

ROK III RATOWNICTWO MORSKIE AUDYTORYJNE 42 GODZ.


1. Zagadnienia wstępne 2.3.2.6.1.1. Podstawy prawne poszukiwania, ratowania życia i ratownictwa na

morzu -

1.2. Organizacja Morskiej Służby Poszukiwania i Ratownictwa w Polsce i na świecie. -

2. Wyposażenie ratunkowe statku – Konwencja SOLAS i Międzynarodowy kodeks środków ratunkowych LSA 2.3.2.6.

2.1. Wyposażenie łodzi i tratw ratunkowych oraz łodzi ratowniczych. -

2.2. Systemy wodowania łodzi, tratw ratunkowych i szybkich ratowniczych. -

3. Postępowanie w sytuacjach zagrożenia życia, opieka nad pasażerami 2.3.2.7.3.1. Systemy i sposoby alarmowania o niebezpieczeństwie na

morzu. -



3.2. Plan postępowania w sytuacjach zagrożenia załogi i pasażerów, rozkłady alarmowe alarmy i procedury bezpieczeństwa.

-

3.3. Opieka nad pasażerami w sytuacjach zagrożenia -3.4. Metody ewakuacji ludzi z zagrożonych statków towarowych -3.5. Metody ewakuacji ludzi z zagrożonych statków pasażerskich

i promów -

3.6. Zachowanie się rozbitków na statkowych środkach ratunkowych. -

3.7. Zasady przetrwania człowieka w morzu. -3.8. Manewry i zwroty statku wykonywane w celu podjęcia

człowieka za burtą. -

4. Prowadzenie akcji poszukiwawczo ratowniczych na morzu. 2.2.5.11.4.1. Międzynarodowa konwencja o poszukiwaniu i ratownictwie

morskim SAR -

4.2. Międzynarodowy lotniczy i morski poradnik poszukiwania i ratowania IAMSAR. -

4.3. Organizacja, koordynacja i łączność podczas akcji SAR. -4.4. Wykorzystanie lotnictwa, floty i stacji brzegowych w akcjach

SAR. -

4.5. Plany współdziałania statku pasażerskiego ze służbą SAR wg wymagań IMO -

4.6. Zasady ewakuacji ludzi ze statku przez statki ratownicze. -4.7. Zasady ewakuacji ludzi ze statku przez helikopter. -4.8. Manewry i współdziałanie statków oraz lotnictwa w akcji

SAR -

4.9. Wyposażenia i wykorzystanie BSRM w akcjach ewakuacji i SAR. -

5. Postępowanie w innych sytuacjach zagrożenia dla statku i załogi 2.3.2.8.2.2.5.6-9.

5.1. Postępowanie bezpośrednio przed i po zderzeniu -5.2. Postępowanie po wejściu na mieliznę -5.3. Postępowanie w przypadku pożaru na statku lub eksplozji -5.4. Damage Control Plan -5.5. Postępowanie w przypadku ataku terrorystycznego lub

napadu zbrojnego -

5.6. Postępowanie w sytuacjach zagrożenia w porcie i na redach -5.7. Sterowanie awaryjne -

6. Organizacja ochrony przeciwpożarowej na statku 2.3.2.8.d.6.1. plan ochrony przeciwpożarowej -6.2. Instalacje pożarowe na statku w świetle wymagań konwencji

SOLAS -

6.3. Sprzęt pożarniczy -6.4. Taktyka walki z pożarami na statku -6.5. Profilaktyka przeciwpożarowa na statku -

7. Zasady wykorzystania wyposażenia statkowego w walce o niezatapialność statku. 2.2.5.5-6.

7.1. Kalkulacje pływalności statku po kolizji z obiektami pływającymi. -

7.2. Ocena nacisku na grunt i punktu podparcia po wejściu statku na mieliznę. -

7.3. Ocena możliwości samodzielnego zejścia statku z mielizny. -7.4. Środki ostrożności przy osadzaniu statku na mieliźnie -

8. Ratownictwo mienia na morzu 2.2.5.10.2.3.2.8g.

8.1. Międzynarodowa konwencja SALVAGE -8.2. Kwalifikacja, rodzaje i zakres usług ratowniczych. -8.3. Wyposażenie i metody specjalistyczne stosowane przez

ratowników. -

8.4. Umowa o ratownictwie i jej realizacja. Ocena, koszty i -



wynagrodzenie za ratownictwo. 8.5. Udział załogi statku w akcji ratowniczej, rola i

odpowiedzialność kapitana. -

8.6. Przygotowanie statków i załogi do operacji holowania. -8.7. Urządzenia do awaryjnego holowania zbiornikowców i

techniki realizacji operacji ratowniczej -

8.8. Ratownictwo statków uwięzionych w lodach i oblodzonych. -

9. Służba poszukiwania i ratownictwa w Polsce i na świecie 2.3.2.5,10.2.2.5.12.

9.1. MSPiR oraz Krajowy System Ratowniczo-Gaśniczy -9.2. Organizacja Brzegowych Stacji Ratownictwa Morskiego w

Polsce i na świecie -

9.3. Globalne systemy SAR – AMVER, Cospas-Sarsat, GMDSS. -9.4. Krajowa i światowe organizacje armatorów ratowników

morskich. -

9.5. Współpraca międzynarodowa służb ratowniczych -9.6. Arbitraż morski w Polsce i na świecie, działania prewencyjne -9.7. Zmęczenie członka załogi a bezpieczeństwo żeglugi -

ROK III RATOWNICTWO MORSKIE LABORATORYJNE 12 GODZ.


1. Organizacja akcji poszukiwawczo-ratowniczej- IAMSAR 2.2.5.13.2. Organizacja akcji poszukiwawczo-ratowniczej: IAMSAR- ćwiczenia na

symulatorze 2.3.2.9.

3. Postępowanie w sytuacjach zagrożenia, opieka nad pasażerami (ćwiczenia na statku m/s Nawigator XXI lub symulatorze): 2.3.2.7.

3.1. plan postępowania w sytuacjach zagrożenia, rozkłady alarmowe, obowiązki członków załogi,

3.2. opieka nad pasażerami w sytuacjach zagrożenia.4. Wykorzystanie standardowej dokumentacji statku w obliczeniach

ratowniczych.4.1. Obliczenia hydrauliczne związane i niezatapialnością. 4.2. Obliczenia hydrauliczne związane ze szczelnością kadłuba.4.3. Obliczenia nacisku na grunt i punktu podparcia statku na

mieliźnie. 4.4. Sprawdzenie stateczności statku na mieliźnie.4.5. Obliczenia siły koniecznej do ściągnięcia statku z mielizny.

Metody dydaktyczne

Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Zajęcia laboratoryjne - wykorzystanie symulatora oraz zadania rachunkowe.


Wykład - egzamin pisemny (omówienie zagadnień i zadania do rozwiązania). Laboratoria - ocena sprawozdań, pisemne zaliczenie końcowe.


1. IAMSAR - Międzynarodowy lotniczy i morski poradnik poszukiwania i ratownictwa. Tom III – Środki mobilne. Wyd. Tredmar, Gdynia 2005 r.

2. Kodeks Morski. 2001r. Wyd. Morskie Gdynia3. LSA - Międzynarodowy Kodeks Środków Ratunkowych.. Wyd. PRS, Gdynia 2004 r.4. Puchalski J.: Poradnik Ratownika Morskiego . Wyd. Tredmar, Gdynia 2004 r.5. SOLAS – Międzynarodowa Konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu. Wyd. PRS Gdynia 2004 r




1. Duda D. PoincW.: Ratownictwo morskie.Tom I Wyd. Morskie , Gdynia 1975 r. 2. Bachur J. Duda D: Ściąganie statku z mielizny . Wyd. WSM Gdynia 19743. Na ratunek. Magazyn służb ratujących życie. Miesięcznik od 2007 r4. Poinc W.: Ratownictwo morskie Tom II . Wyd. Morskie , Gdynia 1968 r.5. Puścian J.: Podstawy ratownictwa na morzu . Wyd. Oderraum. Szczecin 1993 r.6. Sawicki J.K. (redaktor): Polskie Ratownictwo Okrętowe 1951-2001 .”Zarys działalności. Wyd. Morskie ,

Gdynia 2002 r.



21. Przedmiot: ŁĄCZNOŚĆ MORSKA Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10 9 1II 10III 10 26E 3IV 10


Elektronika, informatyka, urządzenia nawigacji, ratownictwo morskie, bezpieczeństwo nawigacji.



Znać zasady organizacji łączności morskiej; propagację fal radiowych; systemy antenowe; stosowane emisje, oznaczenia, wymagane szerokości pasm; obowiązki radiooperatorów; dokumenty radiostacji statkowych; wydawnictwa i publikacje niezbędne do prowadzenia łączności; systemy i podsystemy składowe gmdss i zasady ich pracy, MKS, zasady sygnalizacji, kod Morse’a.

Umieć posługiwać się wydawnictwami i publikacjami niezbędnymi do prowadzenia łączności; obsługiwać urządzenia łączności; testować i konserwować sprzęt radiokomunikacyjny; prowadzić łączność: niebezpieczeństwa, dla zapewnienia bezpieczeństwa, medyczną, eksploatacyjną, ogólną.

Treści programowe

ROK I ŁĄCZNOŚĆ MORSKA AUDYTORYJNE 9 GODZ.


1. Podstawy prawne organizacji łączności morskiej. -2. Dokumenty i publikacje. -3. MKS, sygnalizacja flagami, użycie sygnałów. 2.3.4.2.4. Wymagania funkcjonalne systemu GMDSS. -5. Podział wód morskich na obszary GMDSS. -6. Stosowane częstotliwości. -7. Propagacja fal radiowych. -8. Emisje, oznaczenia, wymagana szerokość pasma. -9. Wyposażenie radiowe statku w systemie GMDSS. -10. System cyfrowego selektywnego wywołania. -11. System Inmarsat. -12. Systemy morskich informacji bezpieczeństwa -13. Personel radiowy. -14. Nasłuch. -15. Alarmowanie. -16. Potwierdzanie odbioru alarmu. -17. Korespondencja w niebezpieczeństwie. -



18. Zadania i obowiązki służby radiowej. -19. Odbiór i nadawanie alfabetem Morse’a. 2.3.4.1.20. Łączność w niebezpieczeństwie. -21. Systemy lokalizacji i naprowadzania. -22. Łączność bezpieczeństwa – medyczna, morskie informacje

bezpieczeństwa, systemy meldunkowe. 2.3.4.3.

23. Łączność ogólna. -24. Systemy antenowe. -25. Zasilanie urządzeń radiowych. -26. Testowanie urządzeń radiowych. -27. Inspekcje w radiostacji okrętowej. -

ROK III ŁĄCZNOŚĆ MORSKA LABORATORYJNE 26 GODZ.


1. Posługiwanie się wydawnictwami i publikacjami dla celów radiokomunikacji. -

2. MKS - sygnalizacja flagami, użycie sygnałów literowych. 2.3.4.2.3. Łączność radiotelefoniczna w paśmie VHF. -4. Łączność radiotelefoniczna w paśmie MF i HF. -5. Wykorzystanie systemu Cyfrowego Selektywnego Wywołania w paśmie

VHF. -

6. Wykorzystanie systemu Cyfrowego Selektywnego Wywołania w paśmie MF/HF. -

7. Odbiór informacji pogodowych z wykorzystaniem radiofaksymili. -8. Odbiór informacji MSI z wykorzystaniem systemu NAVTEX. -9. Łączność w systemie Inmarsat -10. Łączność radioteleksowa. -11. Odbiór i nadawanie alfabetem Morse’a 2.3.4.1.12. Łączność w niebezpieczeństwie w paśmie VHF, MF i HF. -13. Opuszczenie statku. -14. Łączność pilna w paśmie VHF, MF i HF. -15. Łączność dla zapewnienia bezpieczeństwa w paśmie VHF, MF i HF. -16. Procedury i zasady łączności w systemie INMARSAT – C. -17. Procedury i zasady łączności w systemie INMARSAT – B. -18. Łączność medyczna – wykorzystanie MKS. 2.3.7.1.19. Procedury w łączności rutynowej z wykorzystaniem wszystkich

urządzeń łączności radiowej. 2.3.7.2.

Metody dydaktyczne

Wykłady – z użyciem środków audiowizualnych.Laboratorium – ćwiczenia laboratoryjne z wykorzystaniem symulatora i urządzeń rzeczywistych prowadzone według ustalonego programu i instrukcji.


Wykład - zaliczenie pisemne. Laboratorium – zaliczenie ustne, ocena umiejętności obsługi wybranych urządzeń łączności. Egzamin pisemny z całości przedmiotu.


1. „Manual for use by the Maritime Mobile and Maritime Mobile-Satellite Services” International Telecommunication Union.

2. „International Convention Safety of Life at Sea”. International Maritime Organization.3. „International STCW Convention”. International Maritime Organization. 4. „International Code of Signals”. International Maritime Organization.



5. „IAMSAR Manual”. International Aeronautical and Maritime Search and Rescue Manual, vol. III. Mobile Facilities. IMO/ICAO, London/Montreal, 1998.

6. „Manual for Search and Rescue”. International Maritime Organization.7. „Standard Maritime Vocabulary”. International Maritime Organization8. „Radio Regulations”. International Telecommunication Union.9. „Łączność w niebezpieczeństwie GMDSS”. Wiesław Salmonowicz. Wyd. Dział Wydawnictw Akademii

Morskiej. Szczecin 2005.10. „System GMDSS regulaminy, procedury i obsługa”. Jerzy Czajkowski. Wyd. Skryba. Gdańsk 2002.


1. „Przepisy Radiokomunikacyjne w morskiej służbie ruchomej”. Karol Korcz. Wyd. Studium Doskonalenia Kadr S.C. Gdynia 1995.

2. „Okrętowe urządzenia antenowe”. Daniel J.Bem, Olgierd Teisseyre. Wydawnictwo Morskie Gdańsk. 1976.

3. „Łączność morska – sygnalizacja (zagadnienia wybrane)”. Jacek Biniek. Wyd. Wyższa Szkoła Morska. Gdynia 1993.

4. „Standardowe zwroty porozumiewania się na morzu”. Wyd. Dział Wydawnictw Wyższej Szkoły Morskiej. Szczecin 1997.



22. Przedmiot: BEZPIECZEŃSTWO NAWIGACJI Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10 12 7 3II 10III 10IV 10 36E 14 5


Nawigacja, urządzenia nawigacyjne, manewrowanie statkiem, bezpieczeństwo statku, inżynieria ruchu morskiego, sterowanie ruchem statków.



Znać obowiązki oficera podczas pełnienia wachty, zakres stosowania przepisów prawa drogi, charakterystykę świateł i znaków, zasady prowadzenia obserwacji, rolę i znaczenie przepisów miejscowych, zdolności manewrowe statku, zastosowanie i ograniczenia urządzeń technicznych.

Umieć stosować przepisy prawa drogi, rozpoznawać statek na podstawie świateł lub znaków dziennych i oceniać jego możliwości manewrowe, ocenić sytuację na podstawie słyszanych sygnałów manewrowych, ostrzegawczych i zwrócenia uwagi, rozpoznać statek i ocenić sytuację na podstawie słyszanych sygnałów mgłowych, prawidłowo przyjąć i zdać wachtę, właściwie wykorzystać dostępne urządzenia techniczne i dokonać prawidłowego podziału czynności wśród członków wachty, prawidłowo ocenić bezpieczeństwo nawigacji podczas pełnienia wachty.

Treści programowe

ROK I BEZPIECZEŃSTWO NAWIGACJI AUDYTORYJNE 12 GODZ.


1. POJĘCIE, CEL I ZNACZENIE MPDM 2.3.2.1.1.1. Wiadomości ogólne. Rys historyczny. Współczesne przepisy

o zapobieganiu zderzeniom na morzu. Definicje pojęć wg Prawidła 3.

2.3.2.1.

2. ŚWIATŁA I ZNAKI 2.3.2.1.2.1. Zakres zastosowania, sektory pionowe i poziome, barwa,

zasięg widzialności, rozmieszczenie pionowe i poziome 2.3.2.1.

2.2. Statki o napędzie mechanicznym w drodze. 2.3.2.1.2.3. Holowanie i pchanie 2.3.2.1.2.4. Statki żaglowe i wiosłowe w drodze 2.3.2.1.2.5. Statki zajęte połowem w drodze i na kotwicy, dodatkowe 2.3.2.1.



światła statków łowiących blisko siebie2.6. Statki o ograniczonej zdolności manewrowej i statki nie

odpowiadające za swoje ruchy. 2.3.2.1.

2.7. Statki ograniczone zanurzeniem 2.3.2.1.2.8. Statki pilotowe 2.3.2.1.2.9. Statki zakotwiczone i na mieliźnie 2.3.2.1.

3. SYGNAŁY DŹWIĘKOWE I ŚWIETLNE 2.3.2.1.3.1. Wyposażenie w środki do sygnalizacji 2.3.2.1.3.2. Sygnały statków widzących się wzajemnie 2.3.2.1.3.3. Sygnały statków w ograniczonej widzialności 2.3.2.1.3.4. Znaczenie sygnałów i sposób ich nadawania 2.3.2.1.

4. SYGNAŁY WZYWANIA POMOCY 2.3.2.1.4.1. Podział, znaczenie, postępowanie po odebraniu sygnału 2.3.2.1.

ROK I BEZPIECZEŃSTWO NAWIGACJI LABORATORYJNE 7 GODZ.


1. ŚWIATŁA POZYCYJNE I CHARAKTERYSTYKA STATKÓW (SYMULATOR) 2.3.2.1.1.1. Ćwiczenia na symulatorze świateł, rozpoznawanie statków na

podstawie widzianych świateł – rodzaj statku, wykonywana czynność, wielkość, kąt widzenia.

2.3.2.1.

2. ZNAKI DZIENNE (SYMULATOR) 2.3.2.1.2.1. Znaczenie znaków i ich rozmieszczenia 2.3.2.1.2.2. Rozpoznawanie statków na podstawie znaków dziennych 2.3.2.1.

3. SYGNAŁY DŹWIĘKOWE (SYMULATOR) 2.3.2.1.3.1. Sygnały manewrowe i ostrzegawcze 2.3.2.1.3.2. Sygnały mgłowe 2.3.2.1.3.3. Sygnały wzywania pomocy 2.3.2.1.

ROK IV BEZPIECZEŃSTWO NAWIGACJI AUDYTORYJNE 36 GODZ.


1. POSTANOWIENIA OGÓLNE, ODPOWIEDZIALNOŚĆ, DEFINICJE I OKREŚLENIA 2.3.2.1.1.1. Odpowiedzialność za zaniedbanie przestrzegania MPDM,

zwykła praktyka morska, uwzględnienie okoliczności i możliwości manewrowych statków, odstępstwa od prawideł.

2.3.2.1.

2. OBSERWACJA 2.3.2.1.2.1. Cel obserwacji, zakres, rodzaje i sposoby prowadzenia

obserwacji w różnych warunkach widzialności 2.3.2.1.

3. SZYBKOŚĆ BEZPIECZNA 2.3.2.1.3.1. Pojęcie szybkości bezpiecznej i czynniki warunkujące jej

wartość 2.3.2.1.

4. RYZYKO ZDERZENIA, DZIAŁANIE W CELU UNIKNIĘCIA ZDERZENIA 2.3.2.1.4.1. Ocena istnienia ryzyka zderzenia w różnych warunkach

widzialności 2.3.2.1.

4.2. Charakterystyka działania podjętego w celu uniknięcia zderzenia, sprawdzenie skuteczności tego działania, znaczenie pojęcia „nie przeszkadzać”

2.3.2.1.

5. WĄSKIE PRZEJŚCIA I SYSTEMY ROZGRANICZENIA RUCHU 2.3.2.1.5.1. Pojęcie i elementy składowe systemu rozgraniczenia ruchu,

reguły zachowania się, stosowanie prawideł wymijania 2.3.2.1.

6. STATKI WIDZĄCE SIĘ WZAJEMNIE 2.3.2.1.6.1. Warunki stosowania prawideł wymijania statków widzących

się wzajemnie 2.3.2.1.

6.2. Zasada ograniczonego zaufania, działanie skoordynowane, ocena zdolności manewrowych 2.3.2.1.

6.3. Rodzaje spotkań statków, stosowanie odpowiednich prawideł 2.3.2.1.



wymijania w zależności od rodzaju spotkania, ustalenie pierwszeństwa drogi

7. POSTĘPOWANIE STATKU USTĘPUJĄCEGO I MAJĄCEGO PIERWSZEŃSTWO DROGI

2.3.2.1.

8. OGRANICZONA WIDZIALNOŚĆ 2.3.2.1.8.1. Zasady zachowania się statków 2.3.2.1.8.2. Postępowanie w zależności od położenia echa wykrytego

statku za pomocą radaru lub po usłyszeniu sygnału mgłowego, sytuacja nadmiernego zbliżenia

2.3.2.1.

8.3. Manewrowanie kursem i szybkością 2.3.2.1.9. ZASADY PEŁNIENIA WACHTY 2.3.2.2.

9.1. Objęcie i przekazywanie wachty – podział obowiązków 2.3.2.2.9.2. Wachta morska 2.3.2.2.9.3. Wachta portowa 2.3.2.2.

10. EFEKTYWNE PROCEDURY WACHTOWE 2.3.2.3.10.1. Organizacja i pełnienie wachty 2.3.2.3.10.2. Podział obowiązków 2.3.2.3.10.3. Obsada wachty morskiej zależnie od warunków 2.3.2.3.10.4. Rejestracja ruchu statków – zapisy w D.O. i innych

dokumentach 2.3.2.3.

10.5. Sytuacje awaryjne w czasie wachty: zasady postępowania 2.3.2.3.10.6. Postępowanie, dokumentacja, zabezpieczenie dowodów po

wypadku 2.3.2.3.

11. Odpowiedzialność za zaniedbanie przestrzegania prawideł MPDM, zwykła praktyka morska, uwzględnienie szczególnych okoliczności danej sytuacji i możliwości manewrowych statków, odstępstwa od prawideł.

2.2.5.1.

12. Przepisy miejscowe, znaczenie, znajomość i konieczność przestrzegania, źródła informacji 2.2.5.2.

13. Zasady pełnienia wachty nawigacyjnej 2.2.5.3.14. Kierowanie wachtą nawigacyjną, procedury wachtowe 2.2.5.4.

ROK IV BEZPIECZEŃSTWO NAWIGACJI LABORATORYJNE 14 GODZ.Symulator CIRM

nr tabeli i zagadnieniaw Rozporządzeniu MI

1. RYZYKO ZDERZENIA I DZIAŁANIE W CELU UNIKNIĘCIA ZDERZENIA, USTALANIE SZYBKOŚCI BEZPIECZNEJ, WŁAŚCIWA OBSERWACJA. 2.3.2.1.

1.1. Pełna ocena sytuacji wokół statku, stwierdzenie istnienia ryzyka zderzenia, podjęcie właściwego działania i sprawdzenia jego skuteczności.

2.3.2.1.

2. SYSTEMY ROZGRANICZANIA RUCHU. 2.3.2.1.2.1. Zachowanie statków korzystających z systemów

rozgraniczenia ruchu – podejmowanie manewrów antykolizyjnych

2.3.2.1.

3. ZACHOWANIE SIĘ STATKÓW WIDZĄCYCH SIĘ WZAJEMNIE 2.3.2.1.3.1. Żegluga przy dobrej widzialności, mijanie się statków w

różnych sytuacjach spotkaniowych. 2.3.2.1.

4. OGRANICZONA WIDZIALNOŚĆ 2.3.2.1.4.1. Zasady postępowania i manewrowania statkiem w warunkach

ograniczonej widzialności na akwenie otwartym, umiejętność interpretacji obrazu radarowego

2.3.2.1.

4.2. Zasady postępowania i manewrowania statkiem w warunkach ograniczonej widzialności na akwenie ograniczonym 2.3.2.1.

5. Pełnienie wachty – obowiązki, podział czynności 2.3.2.1.6. Kierowanie wachtą nawigacyjną, procedury wachtowe 2.2.5.4.

Metody dydaktyczne



Wykład w formie prezentacji komputerowej z komentarzem. Laboratoria - nabywanie umiejętności z wykorzystywaniem dedykowanego oprogramowania komputerowego oraz symulatorów.


Wykład - zaliczenie/egzamin w formie pisemnej. Laboratoria - zaliczenia pisemne i ustne.

Literatura podstawowa1. Rymarz W. Międzynarodowe przepisy o zapobieganiu zderzeniom na morzu. WM 1983.2. Rymarz W. Międzynarodowe prawo drogi morskiej. WM 1985.3. Rymarz W. Podręcznik międzynarodowego prawa drogi morskiej. Wydawnictwo TRADEMAR 1995,

1996.4. Jurdziński M. Procedury wachtowe i awaryjne w nawigacji morskiej. Gdynia 1995.5. Walczak A. Poradnik postępowania na mostku. Zeszyty nautyczne nr 3. WSM Szczecin 1993.

Literatura uzupełniająca1. Międzynarodowe przepisy o zapobieganiu zderzeniom na morzu. Tekst jednolity. WSM 19932. Konwencja o szkoleniu i kwalifikacjach oficerów STCW-78/95. 3. Kodeks morski - ustawa z dn.1.12.1961 (Dz. U. z 1998 r Nr 10, poz. 36)4. Łusznikow E., Ferlas Z.: Bezpieczeństwo żeglugi. WSM Szczecin



23. Przedmiot: BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10 45E 38 12II 10 75E 58 19III 10IV 10


Język angielski, matematyka, fizyka, informatyka, konstrukcja maszyn i grafika inżynierska.



Znać zasady działalności instytucji klasyfikacyjnych; charakterystyki eksploatacyjne podstawowych typów statków; podstawowe materiały używane do budowy kadłubów; nazewnictwo i typowe rozwiązania węzłów konstrukcyjnych kadłuba; urządzenia pokładowe – zasady budowy i obsługi; podstawy teoretyczne w zakresie stateczności statków; elementy dokumentacji w zakresie budowy i stateczności statków; procedury kontroli stateczności oraz wytrzymałości lokalnej i ogólnej kadłuba.

Umieć czytać i posługiwać się rysunkami konstrukcyjnymi statku; obliczać przebiegi sił tnących i momentów gnących kadłub; wykonać obliczenia związane ze statecznością statku; interpretować dokumentację statecznościowo-ładunkową.

Treści programowe

ROK I BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU AUDYTORYJNE 45 GODZ.


1. Instytucje klasyfikacyjne, klasa statku, wymagania klasyfikacyjne 2.3.8.1.a.2. Wymiary główne, podstawowe charakterystyki i parametry eksploatacyjne statku 2.3.8.1.b.

3. Konstrukcja kadłuba, wybrane węzły konstrukcyjne:3.1. układy wiązań kadłuba,3.2. pas poszycia i jego usztywnienie jako podstawowy węzeł

konstrukcyjny,3.3. zład poprzeczny statku, zład wzdłużny statku:3.4. nazewnictwo poszczególnych elementów konstrukcyjnych,3.5. konstrukcja dna podwójnego, burt, pokładów

2.3.8.1.c.

4. Grodzie 2.3.8.1.b, 2.2.12.3.5. Plany ogólne różnych typów statków 2.3.8.1.b.6. Konstrukcja dziobu i rufy 2.3.8.1.e.7. Urządzenie sterowe i śruba napędowa 2.3.8.1.g.8. Materiały stosowane przy budowie statku: 2.2.12.1.



8.1. rodzaje stali, 8.2. zasady użycia stali, aluminium i żeliwa,8.3. wpływ rodzaju stali na ciężar i wytrzymałość konstrukcji8.4. zasady nadzoru towarzystw klasyfikacyjnych.

9. Prace spawalnicze:9.1. przygotowanie stali do spawania,9.2. rodzaje spawów,9.3. wadliwe spawy,9.4. nadzór towarzystw klasyfikacyjnych,9.5. gazowe cięcie metalu.

2.2.12.2.

10. Drzwi wodoszczelne i strugoszczelne. 2.2.12 4.11. Linie ładunkowe, znak wolnej burty, skale zanurzenia, odczytywanie

zanurzeń. 2.3.8.1.h.

12. Inspekcje wymagane przez Konwencję LL i dokowanie statku. 2.2.12 6.13. Metody całkowania przybliżonego. 2.2.12 7.14. Wytrzymałość kadłuba, siły tnące, momenty gnące, momenty skręcające,

ugięcie kadłuba, wytrzymałość lokalna. 2.3.8.1.d, 2.2.12.24.

15. Wyposażenie kadłuba:15.1. zamknięcia ładowni i międzypokładów,15.2. wyposażenie cumownicze: polery, kluzy, przewłoki zwykłe i

rolkowe, wciągarki,15.3. urządzenia kotwiczne, komora łańcucha kotwicznego,15.4. zabezpieczanie kotwic, stopowanie lin,15.5. masztówki, maszty, bomy i dźwigi pokładowe,15.6. systemy: balastowy, zęzowy, odpowietrzające, sondażowe.

2.3.8.1.f.

16. Korozja kadłuba, metody zapobiegawcze. 2.3.8.1.i, 2.2.12.5.

ROK I BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU LABORATORYJNE 38 GODZ.


1. Wymiary główne, podstawowe charakterystyki i parametry eksploatacyjne statku. 2.3.8.1.b.

2. Rozplanowanie przestrzenne różnych typów statku. 2.3.8.1.b.3. Zastosowanie metod całkowania przybliżonego do obliczania pola

powierzchni wodnicy. 2.2.12.7.

4. Analiza skali Bonjeana, obliczanie krzywej wyporu. 2.3.8.1.d, 2.2.12.24.5. Obliczanie przebiegu sił tnących i momentów gnących dla równomiernie

obciążonego pontonu prostopadłościennego. 2.3.8.1.d, 2.2.12.24.

6. Wpływ rozmieszczenia ładunku na przebiegi sił tnących i momentów gnących. 2.3.8.1.d, 2.2.12.24.

7. Oprogramowanie komputerowe do kontroli wytrzymałości ogólnej i lokalnej statku.

2.3.8.1.d.2.2.12.24.

8. Konstrukcja kadłuba, wybrane węzły konstrukcyjne, konstrukcja pokładów, burt, dna podwójnego, grodzi, skrajnika dziobowego i rufowego, złady poprzeczne i zład wzdłużny.

2.3.8.1.c, 2.3.8.1.e.2.2.12.3.

9. Przepisy klasyfikacyjne 2.3.8.1.a.10. Plan zbiorników 2.3.8.1.b, 2.3.8.1.f.11. Wyposażenie kadłuba:

11.1. zamknięcia ładowni i międzypokładów,11.2. wyposażenie cumownicze: polery, kluzy, przewłoki zwykłe i

rolkowe, wciągarki,11.3. urządzenia kotwiczne, komora łańcucha kotwicznego,11.4. zabezpieczanie kotwic, stopowanie lin,11.5. masztówki, maszty, bomy i dźwigi pokładowe,11.6. systemy: balastowy, zęzowy, odpowietrzające, sondażowe.

2.3.8.1.f.

17. Sprzęt pokładowy 1.1.6.118. Konserwacja statku 1.1.6.2



ROK II BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU AUDYTORYJNE 75 GODZ.


1. Równowaga statku pływającego swobodnie:1.1. wyporność i pływalność,1.2. środek ciężkości i środek wyporu,1.3. zastosowanie prawa Archimedesa i prawa Newtona.

2.3.8.2.a.

2. Charakterystyki geometrii kadłuba, krzywe hydrostatyczne, pantokareny 2.2.12.10.3. Równowaga statku pod działaniem zewnętrznego momentu

przechylającego o charakterze statycznym:3.1. linia działania siły wyporu i siły ciężkości,3.2. ramię stateczności kształtu i ramię stateczności ciężaru,3.3. ramię prostujące.

2.2.12.10.2.3.8.2.e.

4. Krzywa ramion prostujących:4.1. pantokareny jako wykres opisujący przebieg linii działania siły

wyporu.4.2. metodyka obliczania – tabela używana do obliczeń,4.3. typowy przebieg,4.4. interpretacja fizyczna.

2.2.12.10.2.2.12.14.

5. Obliczanie masy i współrzędnych środka masy (ciężkości) statku:5.1. pojęcie momentu statycznego masyw układzie współrzędnych,5.2. tabela używana do obliczenia współrzędnych masy statku

2.3.8.2.b.

6. Zmiana wyporu i współrzędnych środka ciężkości statku:6.1. przyjęcie, zdjęcie lub przesunięcie ładunku,6.2. poprawka na swobodne powierzchnie cieczy,6.3. wpływ ładunków podwieszonych,6.4. wpływ oblodzenia.

2.2.12.9.2.2.12.20.2.3.8.2.c.2.3.8.2.g.

7. Początkowa wysokość metacentryczna:7.1. pojęcie metacentrum,7.2. interpretacja fizyczna i geometryczna,7.3. procedura obliczeń.

2.2.12.13.2.3.8.2.d.

8. Zjawisko pochylania statku momentem zewnętrznym o charakterze dynamicznym:

8.1. pojęcie pracy ramienia prostującego – ramię stateczności dynamicznej,

8.2. interpretacja fizyczna i geometryczna,8.3. metoda obliczania krzywej ramion stateczności dynamicznej.

2.2.12.19.2.3.8.2.h.

9. Kryteria stateczności statku nieuszkodzonego:9.1. Intact Stability Code – rezolucja IMO A.7499.2. kryteria PRS9.3. krzywa dopuszczalnych wzniesień środka ciężkości statku.

2.2.12.12.2.2.12.23.2.3.8.2.i.2.3.8.2.j.

10. Stateczność przy przewozie ziarna 2.2.12.26.2.3.8.2.n.

11. Obliczanie kąta przechyłu:11.1. metody obliczeń kąta przechyłu i zmiany kąta przechyłu,11.2. praca bomem ciężkim,11.3. przechył spowodowany ujemną początkową wysokością

metacentryczną.

2.2.12.15.2.2.12.16.2.2.12.17.2.3.8.2.f.

12. Próba przechyłów. 2.2.12.21.13. Obliczanie przegłębienia statku oraz zanurzeń dziobu i rufy:

13.1. pojęcie jednostkowego momentu przegłębiającego,13.2. poprawki na przegłębienie,13.3. wykorzystanie arkusza krzywych hydrostatycznych,13.4. wykorzystanie arkusza Firsowa.

2.2.12.15.2.2.12.16.2.2.12.18.2.3.8.2.k.

14. Zmiana zanurzenia średniego i przegłębienia po: przyjęciu, zdjęciu lub przesunięciu ładunku:

14.1. metodyka obliczeń,14.2. wykorzystanie dokumentacji statku,14.3. załadunek „końcówki”.

2.2.12.17.



15. Wpływ gęstości wody zaburtowej na położenie równowagi i stateczność statku.

2.2.12.8.2.3.8.2.l.

16. Przegląd metod kontroli stateczności stosowanych w eksploatacji statku. 2.2.12.22.2.3.8.2.r.

17. Urządzenia wykorzystywane do kontroli stateczności. 2.2.12.25.18. Informacja o stateczności dla kapitana i jej wykorzystanie. 2.2.12.11.19. Określanie masy ładunku na podstawie pomiaru zanurzeń 2.2.12.33, 2.3.8.2.o.20. Planowanie stanu załadowania statku z uwzględnieniem. in.:

20.1. współczynnika sztauerskiego ładunku,20.2. kryteriów stateczności,20.3. wytycznych informacji o stateczności,20.4. długości podróży,20.5. ograniczeń zanurzeniowych oraz gęstości wody w porcie

wyjścia i w porcie docelowym.

2.2.12.31.

21. Ruch statku na fali:21.1. zjawiska towarzyszące kołysaniom,21.2. rezonans i warunki jego wystąpienia,21.3. obliczanie amplitud kołysań i przyspieszeń,21.4. krótkoterminowa prognoza kołysań bocznych21.5. sposoby zapobiegania nadmiernym kołysaniom,21.6. stabilizacja kołysań.

2.2.12.28.2.2.12.29.

22. Stateczność statku na fali nadążającej. 2.2.12.30.23. Stateczność statku podpartego:

23.1. dokowanie,23.2. mielizna

2.2.12.27.

24. Niezatapialność statku:24.1. klasa niezatapialności, stopień zatapialności, linia graniczna

pokład grodziowy, współczynnik podziału grodziowego, standardowe rozmiary uszkodzeń,

24.2. wymagania Konwencji SOLAS, LL oraz PRS

2.2.12.34.

25. Metoda przyjętego ciężaru26. Metoda stałej wyporności:

26.1. zastosowanie twierdzenia Steinera do obliczania momentu bezwładności wodnicy uszkodzonej,

26.2. obliczenia wzniesienia punktu metacentrycznego po zalaniu przedziału wodoszczelnego,

26.3. obliczanie położenia równowagi po zalaniu przedziału wodoszczelnego.

2.2.12.35.2.2.12.36.

27. Kryteria stateczności z zatopionym przedziałem wodoszczelnym, informacja o niezatapialności dla kapitana, plan zabezpieczenia pływalności.

2.2.12.37.

28. Postępowanie w przypadku częściowej utraty pływalności. 2.3.8.2.m.

ROK II BUDOWA I STATECZNOŚĆ STATKU LABORATORYJNE 58 GODZ.


4. Obliczanie współrzędnych środka ciężkości oraz wyporności statku. 2.3.8.2.p, 2.3.8.2.q.5. Obliczanie zmiany współrzędnych środka ciężkości statku w wyniku

operacji na masach: przyjęcie, odjęcie, przesuniecie. 2.3.8.2.c.

6. Obliczanie poprawki na swobodne powierzchnie cieczy. 2.2.12.9, 2.3.8.2.g.7. Obliczanie wyporności oraz współrzędnych środka ciężkości statku w

różnych stanach załadowania.2.3.8.2.c, 2.3.8.2.g.2.3.8.2.p, 2.3.8.2.q.

8. Obliczanie początkowej wysokości metacentrycznej i ramion prostujących. 2.2.12.13, 2.2.12.14.2.3.8.2.e.

9. Obliczanie pól pod krzywą Reeda; kryteria statecznościowe. 2.2.12.23, 2.3.8.2.h.10. Kryterium pogodowe wg IMO (Rez. A.749) 2.2.12.19, 2.3.8.2.h.11. Obliczanie stateczności przy przewozie ziarna. 2.2.12.26, 2.3.8.2.n.

12. Ocena stateczności statku w określonym stanie załadowania. 2.3.8.2.e, 2.3.8.2.h.2.3.8.2.j.



13. Obliczanie przechyłu statku i jego korekta. 2.2.12.16, 2.2.12.17.2.3.8.2.f.

14. Operacje bomem ciężkim. 2.2.12.17.15. Stateczność wzdłużna, obliczanie przegłębienia statku. 2.2.12.16, 2.3.8.2.k.16. Zmiana przegłębienia i zanurzeń podczas operacji ładunkowych i

balastowych. 2.2.12.17.

17. Obliczanie zanurzenia dziobu i rufy w planowanym stanie załadowania. 2.2.12.18.18. Wpływ gęstości wody zaburtowej na zanurzenie statku. 2.3.8.2.l.19. Planowanie stanu załadowania statku z uwzględnieniem:

19.1. współczynnika sztauerskiego ładunku,19.2. kryteriów stateczności,19.3. wytycznych w informacji o stateczności,19.4. długości podróży,19.5. ograniczeń zanurzeniowych oraz gęstości wody w porcie 19.6. wyjścia i w porcie docelowym.

2.2.12.31.

20. Urządzenie i programy wykorzystywane do obliczeń statecznościowych i do kontroli stateczności, wykorzystanie programów komputerowych do planowania, oceny i optymalizacji stanu załadowania.

2.2.12.25.

21. Wpływ stanu załadowania i prędkości statku oraz stanu morza i kąta kursowego fali na ruch statku na fali oraz jego stateczność – analiza z wykorzystaniem programu komputerowego.

2.2.12.32.

22. Obliczanie ilości ładunku na podstawie pomiaru zanurzeń – draft survey. 2.2.12.33, 2.3.8.2.o.23. Ocena możliwości zejścia statku z mielizny 2.2.12.27.24. Obliczanie parametrów statku po zalaniu przedziału wodoszczelnego

metodą stałej wyporności24.1. zastosowanie twierdzenia Steinera do obliczeń momentów

bezwładności powierzchni,24.2. obliczanie stateczności początkowej i przechyłu statku,24.3. obliczanie przegłębienia i zanurzeń statku.

2.2.12.35.2.2.12.36.

25. Kryteria stateczności statku z zatopionym przedziałem wodoszczelnym, informacja o niezatapialności dla kapitana statku, plan zabezpieczenia pływalności.

2.2.12.37.

26. Stateczność statku na fali nadążającej. 2.2.12.30.27. Ruch statku na fali i jego wpływ na stateczność statku oraz wytrzymałość

kadłuba i mocowań ładunku:27.1. zjawiska towarzyszące kołysaniu,27.2. rezonans i warunki jego wystąpienia,27.3. obliczanie amplitudy kołysań i przyśpieszeń kadłuba,27.4. sposoby zapobiegania nadmiernym kołysaniom.

2.2.12.28.

Metody dydaktyczne

Wykład w formie prezentacji multimedialnej z komentarzem, wspomagany innymi środkami audiowizualnymi. Laboratorium z wykorzystaniem specjalistycznego oprogramowania komputerowego


Wykład – egzamin w formie pisemnej i ustnej. Laboratorium – ocena sprawozdań, końcowy test zaliczający.


1. Szozda Zbigniew, Stateczność statku morskiego, Akademia Morska w Szczecinie, Szczecin 2004 r.2. International Maritime Organization, Code on Intact Stability for All Types of Chips Covered by IMO

Instruments, Resolution A. 749 (18), London 1995 r.3. Międzynarodowa Organizacja Morska, Międzynarodowa konwencja o bezpieczeństwie życia w morzu,

1974, Tekst ujednolicony, 1998, Polski Rejestr Statków, Gdańsk 1998 r.4. Dudziak Jan, Teoria okrętu, Biblioteka okrętownictwa, Wydawnictwo morskie, Gdańsk 1988 r.




1. Międzynarodowa Organizacja Morska, Międzynarodowa konwencja o liniach ładunkowych, Polski Rejestr Statków, Gdańsk 1974 r.

2. Polski Rejestr Statków, Przepisy klasyfikacji i budowy statków morskich, część IV stateczność, część V niezatapialność, Gdańsk 1986 r.

3. Poradnik okrętownictwa, Tom II – teoria okretu, Wydawnictwo Morskie, Gdynia 1960 r.4. Bogunki Dariusz, Czarnecki Stanisław, Geometria kształtu kadłuba, Biblioteka okrętownictwa,

Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1983r.5. Kabaciński Jerzy, Stateczność i niezatapialność statku, Akademia Morska w Szczecinie,

Szczecin 1993 r.6. Kabaciński Jerzy, Stateczność i niezatapialność statku – zbiór zadań, załączniki, Akademia Morska w

Szczecinie, Szczecin 1994 r.



24. Przedmiot: SIŁOWNIE OKRĘTOWE Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie







Fizyka, matematyka, rysunek techniczny, elektrotechnika i elektronika, automatyka okrętowa, manewrowanie, ochrona środowiska.



Znać podstawowe urządzenia i systemy okrętowych układów energetycznych i elektroenergetycznych; zadania, rodzaje i podstawy budowy siłowni okrętowych; podstawowe wiadomości o współpracy układu silnik-śruba-kadłub; podstawowe systemy okrętowe: zęzowy, balastowy, paliwowy, wody słodkiej, sanitarny, parowy; okrętowe zespoły prądotwórcze główne i awaryjne, budowę i przeznaczenie głównych i pomocniczych instalacji okrętowych.

Umieć rozpoznać fizycznie elementy okrętowych układów energetycznych i elektroenergetycznych; umieć czytać rysunki techniczne siłowni i ich systemów; ocenić możliwości pracy układu napędowego danego rodzaju siłowni; ocenić wpływ warunków eksploatacyjnych na pracę układu napędowego; ocenić zachowanie się statku przy manewrze z „cała naprzód” na „cała wstecz” dla danego rodzaju układu napędowego; dokonać oceny możliwości pracy i obsługi systemu zęzowego, balastowego i paliwowego; prawidłowo odczytać stan pracy elektrowni okrętowej; umieć korzystać z literatury potrzebnej do rozwiązania określonych zagadnień technicznych.

Treści programowe

ROK III SIŁOWNIE OKRĘTOWE AUDYTORYJNE 15 GODZ.


1. Systemy napędowe: 2.2.9.1.1.1. silnik spalinowy 2.2.9.1.a.1.2. turbina parowa 2.2.9.1.b.1.3. śruba i wał śrubowy 2.2.9.1.c.1.4. sterowanie SG z mostka nawigacyjnego. 2.2.9.1.d.

2. Urządzenia i mechanizmy pomocnicze. 2.2.9.2.3. Mechanizmy pokładowe. 2.2.9.3.4. Systemy okrętowe: 2.2.9.4.

4.1. balastowy 2.2.9.4.a.4.2. wody słodkiej i sanitarnej 2.2.9.4.b.



4.3. zęzowy 2.2.9.4.c.4.4. paliwowy, plan bunkrowania. 2.2.9.4.d.

5. Książka zapisów olejowych. 2.2.9.5.6. Stery strumieniowe. 2.2.9.6.7. Pędniki. 2.2.9.7.

ROK III SIŁOWNIE OKRĘTOWE LABORATORYJNE 5 GODZ.


1. Systemy napędowe: 2.2.9.1.- silnik spalinowy 2.2.9.1.a.- turbina parowa 2.2.9.1.b.- śruba i wał śrubowy 2.2.9.1.c.- sterowanie SG z mostka nawigacyjnego. 2.2.9.1.d.

2. Urządzenia i mechanizmy pomocnicze. 2.2.9.2.3. Mechanizmy pokładowe. 2.2.9.3.4. Systemy okrętowe: 2.2.9.4.

- balastowy 2.2.9.4.a.- wody słodkiej i sanitarnej 2.2.9.4.b.- zwęzowy 2.2.9.4.c.- paliwowy, plan bunkrowania. 2.2.9.4.d.



25. Przedmiot: PRZEWOZY MORSKIE Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10 15 2II 10III 10 30E 20 6IV 10 30E 14 4


Matematyka, fizyka, budowa i stateczność statku, informatyka.



Znać istotę i zakres ładunkoznawstwa; klasyfikację ładunków i szkód ładunkowych; kodeksy dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych; problemy związane z przewozem wybranych ładunków takich jak: zboże, drewno, węgiel, koncentraty rud, ciężkie sztuki nietypowe; terminologię związaną z kontenerowym systemem transportowym; problematykę poziomego systemu załadunku statku ro-ro; zagadnienia dotyczące przewozu ładunków płynnych.

Umieć obliczyć ilość ładunku na podstawie zanurzenia statku; dobrać stosowną dokumentację i korzystać z niej w celu dokonania obliczeń związanych z załadunkiem, balastowaniem i wytrzymałością kadłuba statku; dokonać oceny zagrożenia podczas planowania przewozu ładunków niebezpiecznych; zaplanować załadunek statku zbożem, drewnem, rudą; sporządzić plan ładunkowy wybranego statku w oparciu o typowe założenia; dokonać sporządzenia algorytmu służącego rozliczeniu ładunków płynnych na zbiornikowcach.

Treści programowe

ROK I PRZEWOZY MORSKIE AUDYTORYJNE 15 GODZ.


1. Istota i zakres ładunkoznawstwa. -2. Klasyfikacja ładunków ze względu na różne kryteria. -3. Charakterystyka właściwości ładunków istotnych w transporcie morskim. -4. Jednostki ładunkowe w transporcie morskim. -5. Ładunki masowe suche. Kodeks BC. 2.3.6.4.6. Ładunki niebezpieczne:

6.1. Kodeks IMDG:6.1.1. budowa i zasady korzystania,6.1.2. podział ładunków niebezpiecznych na klasy,6.1.3. 6.1.3.opakowania i oznakowanie ładunków

niebezpiecznych poszczególnych klas,6.1.4. zasady separacji,

6.2. środki ostrożności przy przeładunku i przewozie,

2.3.6.7.



6.3. EMS, MFAG.7. Ochrona ładunków masowych i drobnicowych w transporcie morskim

z uwzględnieniem ich właściwości. Środki ostrożności przy fumigacji ładowni.

2.2.10.5.2.2.10.3.h.

8. Procedury dostawy, kontroli ilościowej i jakościowej oraz odbioru ładunku. 2.2.10.3.c.

9. Czynniki wpływające na zmianę jakości ładunków w procesie transportowym. -

10. Szkody ładunkowe. 2.3.6.14.

ROK III PRZEWOZY MORSKIE AUDYTORYJNE 30 GODZ.


1. Eksploatacja masowców. Plan ładunkowy masowca. 2.3.6.4.b.2. Technologia przewozu wybranych ładunków masowych: węgiel, rudy,

koncentraty rud, stal, siarka. 2.3.6.4.

3. Przewóz ziarna luzem. 2.3.6-5, 2.2.10.5d.4. Eksploatacja drobnicowców. Plan ładunkowy drobnicowca. 2.2.10.8.5. Przewóz i mocowanie sztuk ciężkich. 2.2.10.3.b.6. Zasady przewozu i mocowania ładunków pokładowych (w tym drewna). 2.3.6.2.7. Mocowanie ładunku na statku. 2.3.6.1.8. Eksploatacja chłodniowców. Ładunki chłodzone. 2.3.6.6.d.9. Opieka nad ładunkiem. 2.3.6.6.

9.1. Przygotowanie ładowni do operacji przeładunkowych i kontrola po ich zakończeniu, 2.2.10.3.d.

9.2. Separacja ładunkowa, -9.3. Zasady wentylacji ładowni, mikroklimat ładowni. -

10. Przewóz ładunków niebezpiecznych: 2.2.10.5.b,c.10.1. ładunki niebezpieczne w opakowaniach, -10.2. ładunki masowe suche. -

11. Statkowe urządzenia i osprzęt przeładunkowy:11.1. rodzaje i przeznaczenie,11.2. obsługa, instrukcje, BHP przy przeładunkach.

2.3.6.8.

12. Wykresy statecznościowe i przegłębień oraz urządzenia obliczające naprężenia kadłuba. 2.2.10.2.

ROK III PRZEWOZY MORSKIE LABORATORYJNE 20 GODZ.


1. Wykorzystanie przepisów międzynarodowych, kodeksów i poradników dotyczących przewozu ładunków niebezpiecznych. 2.3.6.7.

2. Wpływ ładunku i operacji przeładunkowych na zanurzenie, przegłębienie

i stateczność statku.2.3.6.12.

3. Obliczanie ładunku na podstawie odczytu zanurzenia statku – draft survey. 2.3.6.12.

4. Sporządzanie planu ładunkowego masowca. Planowanie kolejności załadunku. 2.3.6.13, 2.2.10.2.

5. Planowanie załadunku ziarna luzem. Wykorzystanie formularzy obliczeniowych. 2.3.6.13.

6. Sporządzanie planu ładunkowego drobnicowca. 2.2.10.8.7. Planowanie załadunku drewna. 2.3.6.3.a.8. Rozwiązanie końcówki załadunku. 2.3.6.13.9. Statkowe urządzenia i osprzęt przeładunkowy. Obsługa, instrukcje, BHP

przy przeładunkach. 2.3.6.8.



ROK IV PRZEWOZY MORSKIE AUDYTORYJNE 30 GODZ.


1. Kontenery:1.1. rodzaje,1.2. planowanie przeładunku,1.3. mocowanie.

2.3.6.3.

2. Kontenerowy system transportowy. Plan ładunkowy kontenerowca. 2.2.10.6.3. Statek ro-ro, system poziomego ładowania, plan ładunkowy statku ro-ro. 2.2.10.7.4. Przewóz ładunków płynnych. Mycie zbiorników. Przepisy o ochronie

środowiska. 2.3.6.10.

5. Atmosfera w zbiornikach ładunkowych w różnych fazach eksploatacji statku. System gazu obojętnego. 2.2.10.4.

6. Eksploatacja zbiornikowców. Zawartość i zastosowanie ISGOTT. 2.2.10.4.7. Eksploatacja chemikaliowców. 2.2.10.4.8. Eksploatacja gazowców. Operacje przeładunkowe. 2.2.10.4.9. Rozliczenie przyjętego ładunku płynnego. Raport ulażowy. 2.2.10.4.10. Dokumentacja ładunkowa, elementy Konwencji FAL. 2.3.6.9.11. Środki ostrożności przy wchodzeniu do pomieszczeń zamkniętych lub

zanieczyszczonych. 2.3.6.11.

12. Wymagania dotyczące urządzeń i sprzętu przeładunkowego oraz ich obsługi, utrzymania i kontroli. 2.2.10.3.e,f.

13. Wymagania dotyczące utrzymania i kontroli pokryw lukowych. 2.2.10.3.g.14. Zastosowanie przepisów międzynarodowych, kodeksów i poradników

dotyczących bezpieczeństwa statku i ładunku. 2.2.10.1.

ROK IV PRZEWOZY MORSKIE LABORATORYJNE 14 GODZ.


1. Planowanie załadunku kontenerów z uwzględnieniem rotacji portów. 2.2.10.6.2. Sporządzanie planu ładunkowego kontenerowca. 2.2.10.2,6.3. Sporządzanie planu ładunkowego statku ro-ro. 2.2.10.7.4. Obliczanie ilości ładunków płynnych. Raport ulażowy. 2.3.6.12.5. Sporządzanie planu ładunkowego zbiornikowca. 2.3.6.13, 2.2.10.2.6. Wykresy statecznościowe i przegłębień oraz urządzenia obliczające

naprężenia kadłuba. 2.2.10.2.

Metody dydaktyczne

Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych. Laboratoria - zadania rachunkowe, w tym z wykorzystaniem oprogramowania komputerowego.


Zajęcia audytoryjne: zaliczenie/egzamin pisemny. Zajęcia laboratoryjne: ocena sprawozdań z wykonanych zadań, pisemne zaliczenie końcowe.


1. Code International Maritime Dangerous Goods Code, IMDG,2. Code of Safe Practice for Solid Bulk Cargoes, BC Code,3. International Safety Guide for Oil Tankers and Terminals, ISGOTT, 4. Code of Practice for the Safe Loading and Unloading of Bulk Carriers, BLU Code,5. International Maritime Dangerous Goods Code, IMDG Code,6. International Convention on Load Lines, LL7. International Code For The Safe Carriage of Grain in Bulk, International Grain Code,8. Code of Safe Practice for Ship Carrying Timber Deck Cargoes



9. International Convention for Safe Containers, CSC10. Code of Safe Practice for Cargo Stowage and Securing, CSS11. International Code for the Construction and Equipment of Ship Carrying Dangerous Chemicals in Bulk,

IBC,12. International Code for the Construction and Equipment of Ship Carrying Liquefied Gases in Bulk, IGC,13. Praca zbiorowa pod redakcją R. Leśmian-Kordas, Metody oceny jakości i bezpieczeństwa ładunków

w transporcie morskim, Akademia Morska, Szczecin, 2006.


1. W. Wiąckiewicz., Podstawy pływalności i stateczności statków handlowych, Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia 2006.

2. W. Wiąckiewicz., Zanurzenia statku w czasie eksploatacji, Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia 2004.

3. Sz. Milewski., Słownik morski angielsko – polski, i polsko - angielski”, Wydawnictwo morskie, Gdańsk 1981.

4. B. Wiśnicki., Vademecum konteneryzacji, Wydawnictwo LINK, Szczecin 2006.5. T. Pilawski., Przewóz towarów statkami morskimi, Wydawnictwo Uczelniane WSM, Gdynia 1984.6. M.Popek., Towary niebezpieczne w transporcie morskim, Wydawnictwo Akademii Morskiej, Gdynia

2006.7. J. Włodarski., Bezpieczeństwo operacji ładunkowych na zbiornikowcach, Wydawnictwa Fundacji

Rozwoju Akademii Morskiej, Gdynia 2001.8. Wiewióra A., Wesołek Z., Puchalski J., Ropa naftowa w transporcie morskim, Trademar, Gdynia 2007.9. L. Grzybowski, B. Łączyński, J. Puchalski., Kontenery w transporcie morskim, Trademar, Gdynia 1997.10. K. Puchała, J. Puchalski, A. Śliwiński., Statki poziomego ładowani, Trademar, Gdynia 2004.11. M. Jurdziński, J.Kabaciński., Określanie masy ładunku na podstawie zanurzenia statku, Wydawnictwo

Uczelniane WSM, Gdynia 1999.12. M. Judziński., Podstawy bezpiecznej eksploatacji masowców, Fundacja Rozwoju Akademii Morskiej,

Gdynia 2001.13. J.Puchalski., Drewno, celuloza, papier w transporcie morskim, Trademar ,Gdynia 1999.14. Studziński A.., Eksploatacja chłodniowców, Trademar, Gdynia 2005.15. Starosta A., Plan ładunkowy statku handlowego, Akademia Morska ,Gdynia 2006.16. Łączyński B.., Przewozy Morskie cz.1, Akademia Morska, Gdynia 2007.17. Z. Szozda., Stateczność statku morskiego, Akademia Morska, Szczecin 2004.18. J. Kabaciński., Stateczność i niezatapialność statku, Wyższa Szkoła Morska, Szczecin 1999.19. J. Kabaciński., Stateczność i niezatapialność statku” – zbiór zadań, Wyższa Szkoła Morska, Szczecin

1999.20. Ładunki okrętowe - poradnik encyklopedyczny, Polskie Towarzystwo Towaroznawcze - Oddział Morski,

Sopot 1994.



26. Przedmiot: ZARZĄDZANIE STATKIEM Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie







Język angielski, przewozy morskie, bezpieczeństwo statku, psychologia zachowań ludzkich, prawo morskie, podstawy organizacji i zarządzania.



Znać parametry eksploatacyjne statków, dokumentację statku, formy eksploatacji statku, problemy organizacji przewozów i dokumentowania przewozów, problemy współpracy statek–port, port–armator, statek–usługowcy, problemy związane z kierowaniem załogą statku.

Umieć interpretować dokumentację statku, tworzyć i interpretować dokumenty związane z przewozem, organizować pracę na statku.

Treści programowe

ROK IV ZARZĄDZANIE STATKIEM AUDYTORYJNE 18 GODZ.


1. Podstawowe parametry techniczno-eksploatacyjne statków i ich cechy indywidualne. -

2. Podstawowe i pochodne formy eksploatacji statku. -3. Organizacja i dokumentacja przewozów w żegludze liniowej: 2.2.15.2.

3.1. umowa bukingowa, -3.2. lista ładunkowa, -3.3. kwit kontrolny, -3.4. kwit sternika, -3.5. konosament, -3.6. morski list przewozowy, -3.7. manifest, -3.8. pozostałe dokumenty. -

4. Organizacja i dokumentacja przewozów czarterowych: 2.2.15.3.4.1. umowa czarterowa, -4.2. rodzaje czarterów, -4.3. notisy, -4.4. nota gotowości, -4.5. zestawienie faktów, -



4.6. taśma czasu, -4.7. rozliczenie czasu dozwolonego, -4.8. laydays, -4.9. laytime, -4.10. pozostałe dokumenty. -

5. Eksploatacja statku w czarterze na czas. -6. Dokumenty i certyfikaty morskiego statku transportowego wynikające z

Konwencji SOLAS 74/78, Load Lines 66, MARPOL 73/78, Tonnage 69, CLC 69, ILO 147, WHO, Kodów: BC, IMDG, BCH, GC i in.:

2.2.15.1.

6.1. legitymacyjne, -6.2. klasyfikacyjne, -6.3. bezpieczeństwa, -6.4. sanitarne, -6.5. załogowe, -6.6. ładunkowe, -6.7. pasażerskie. -

7. Dzienniki i Książki ze szczególnym uwzględnieniem Dziennika Okrętowego. -

8. Pozostałe dokumenty. -9. Odprawy portowe, inspekcje, współpraca w porcie. 2.2.15.4.

9.1. Konwencja FAL 65. Procedury i dokumenty związane z odprawą statku na wejściu, wyjściu i w tranzycie. -

9.2. inspekcje9.3. współpraca w porcie

10. Kierowanie ludźmi w różnych sytuacjach. -10.1. Formy kierowania ludźmi (przewodzenie, dowodzenie,

zarządzanie). -

10.2. Metody kierowania ludźmi. -10.3. Ocenianie pracowników. -10.4. Zasady nagradzania i karania. -10.5. Stosunki międzyludzkie – komunikacja. -

11. Organizacja załogi statku. 2.2.15.6.12. Kierowanie załogą statku 2.2.15.5.

a. zasady kontroli dyscypliny i utrzymywania dobrych stosunków międzyludzkich

b. cechy załogi -c. autorytet -d. zachowanie się w grupie -e. warunki zatrudnienia

13. Kierowanie ludźmi na statku morskim w sytuacjach kryzysowych – stres sytuacyjny. -

14. Planowanie budżetu statku: 2.2.15.7.14.1. zamówienia w poszczególnych działach, -14.2. rozliczenia kosztów, -14.3. prowadzenie kasy na statku, -14.4. współpraca z armatorem, agentem i czarterującym w

zakresie realizacji budżetu statku. -

15. Wykorzystanie komputera do obliczeń ekonomicznych na statku. -16. Koszty w żegludze morskiej: -

16.1. klasyfikacja kosztów, -16.2. czynniki kształtujące wysokość podstawowych

składników kosztów, -

16.3. wpływ kierownictwa statku i załogi na wysokość niektórych składników kosztów. -

17. Ceny w żegludze morskiej: -- wahania cen w żegludze morskiej. -

18. Rynek frachtowy: -- wpływy frachtowe. -



Metody dydaktyczne

Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych.


Wykład - zaliczenie pisemne w formie testu.


1. Malcom Maclachlan., The Shipmaster’s buisness kompanion, wyd. The Nautical Institut 1998.2. Harvey Wiliams., Chartering Documents, Wyd. CLP London, Honkong 1999.3. Gorton L., Ihre R., Sandevarn A., Shipbooking and Chartering practice, Wyd. LLP London, Honkong

1999.4. Łopuski J., (red.), Prawo Morskie, Wyd. Oficyna Branta, Toruń tom I – 1996, tom II – 1998 (część I),

tom II – 2000 (część II).5. Kodeks morski – aktualne wydanie.6. Chuchla (red.), Zarządzanie morskim statkiem transportowym oraz jego eksploatacja, Wyd. AM Gdynia,

Gdynia 2005.7. Kujawa J., (red.), Organizacja i technika transportu morskiego, Wyd. UG, Gdańsk 2004.


1. Trelak J. F., Stres psychologiczny, Wyd. Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 1995.2. Plopa M., Stres w izolacji morskiej. Psychologiczne uwarunkowania. Wyd. U. G., Gdańsk 1996.3. L. Grzybowski, B. Łączyński, J. Puchalski., Kontenery w transporcie morskim, Trademar, Gdynia 1997,4. J.Puchalski., Drewno, celuloza, papier w transporcie morskim, Trademar ,Gdynia 1999,5. Studziński.A., Eksploatacja chłodniowców, Trademar, Gdynia 2005,6. Wiewióra A., Wesołek Z., Puchalski J., Ropa naftowa w transporcie morskim, Trademar, Gdynia 20077. K. Puchała, J. Puchalski, A. Śliwiński., Statki poziomego ładowani, Trademar, Gdynia 2004,8. Stoner J. A. F., Frejman R.E., Gilbert D., Kierowanie, PWN, Warszawa 1998.9. Czermiński A., Czerska M., Nogalski B., Rytka R., Organizacja i zarządzanie, Wyd. UG, Gdańsk 199810. Adamie M., Kożusznik B., Zarządzanie zasobami ludzkimi, Aktor-Kerator-Inspirator, Wyd. AKADE,

Katowice 2000.11. Sz. Milewski., Słownik morski angielsko – polski, i polsko - angielski”, Wydawnictwo morskie, Gdańsk

1981,12. Ładunki okrętowe - poradnik encyklopedyczny, Polskie Towarzystwo Towaroznawcze - Oddział Morski,

Sopot 1994.



27. Przedmiot: BEZPIECZEŃSTWO STATKU Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10 12 2II 10III 10IV 10 25 3


Prawo morskie, prawo pracy, ratownictwo morskie.



Znać zasady zawierania umów o pracę na statkach, zagrożenia wypadkowe na statkach, rozkłady alarmowe, procedury powypadkowe, akty prawne - konwencje, rezolucje, kodeksy i podstawowe wymagania z nich wynikające, procedury awaryjne, kodeks zarządzania bezpieczeństwem i jakością w odniesieniu do statku i armatora.

Umieć poprawnie interpretować zapisy zawarte w konwencjach, rezolucjach i kodeksach, stosować procedury awaryjne.

Treści programowe

ROK I BEZPIECZEŃSTWO STATKU AUDYTORYJNE 12 GODZ.


1. Ustawodawstwo pracy w Polsce i na świecie -2. Zakres działania i uprawnienia służby bhp i inspekcji pracy -3. Obowiązki i uprawnienia pracowników w świetle kodeksu pracy -4. Umowy o pracę -5. Instytucje powołane do rozstrzygania sporów wynikających ze stosunku

pracy -

6. Konwencja ILO w kontekście zatrudniania marynarzy -7. Kontakty z armatorami zagranicznymi -8. ITF – działalność w zakresie obrony praw marynarzy -9. Zasady bhp na statkach – akty prawne i zarządzenia armatorów -10. Wymagania bezpieczeństwa w czasie pracy na statku -11. Opieka nad pasażerami w sytuacjach zagrożenia 1.2.1012. Rozkłady alarmowe oraz plan postępowania w sytuacjach zagrożenia 1.2.1013. Zachowanie się w sytuacjach zagrożenia 1.2.10



14. Zmęczenie członka załogi a bezpieczeństwo statku 1.2.1015. Wyposażenie w sprzęt ochrony osobistej -16. Zagrożenia wypadkowe na statkach – przyczyny, miejsca, eliminowanie -17. Wypadki przy pracy i choroby zawodowe – procedura postępowania -18. Działalność zapobiegawcza w transporcie morskim -19. Ergonomia jako nauka interdyscyplinarna. Cele ergonomii. Ergonomia

koncepcyjna i korekcyjna20. Ergonomiczna analiza uciążliwości pracy. Ergonomia w kształtowaniu

warunków pracy21. Pracoholizm i lobbing w pracy, wypalenie zawodowe22. Opieka medyczna: 2.2.13.8.

22.1. Sygnały medyczne MKS, -22.2. MFAG. -

ROK IV BEZPIECZEŃSTWO STATKU AUDYTORYJNE 25 GODZ.


1. Pojęcie bezpieczeństwa statku, klasyfikacja bezpieczeństwa na morzu -2. Międzynarodowa Organizacja Morska (IMO) -

2.1. Struktura, -2.2. Uchwalanie dokumentów -

3. Wpływ czynnika ludzkiego na bezpieczeństwo statku -3.1. Szkolenie marynarzy (Konwencja STCW) 2.2.13.7.3.2. Wymagania krajowe w zakresie szkolenia marynarzy -3.3. Czynnik zmęczenia a bezpieczeństwa statku 2.2.13.9.3.4. Obsada statku i wachty -

4. Konwencja SOLAS -4.1. Wprowadzanie poprawek -4.2. Protokół 1988 (harmonizacja przeglądów i certyfikatów) -4.3. Konstrukcja i zasady korzystania -

5. Przepisy krajowe w zakresie bezpieczeństwa żeglugi -6. Międzynarodowy Kodeks zarządzania bezpieczeństwem statku (ISM

Code) 2.2.13.7.

7. Środki specjalne dla podniesienia bezpieczeństwa na morzu -8. Międzynarodowy Kodeks ochrony statków i portów (ISPS Code) -9. Dodatkowe środki bezpieczeństwa dla masowców -10. Wymagania zawarte w rozdziale III Konwencji SOLAS dotyczące

sprzętu ratunkowego oraz Kodeksu LSA. 2.2.13.1.

11. Ochrona życia ludzkiego: 2.2.13.2.11.1. Opieka nad pasażerami w sytuacjach zagrożenia, -11.2. Ratowanie osób ze statku w niebezpieczeństwie i z wraku, -11.3. „Człowiek za burtą”. -

12. Postępowanie w przypadku zagrożenia bezpieczeństwa statku (pożar, eksplozja, zalanie przedziału wodoszczelnego), opuszczenie statku. 2.2.13.3.

13. Plan postępowania w sytuacjach zagrożenia, obowiązki alarmowe członków załogi. 2.2.13.4.

14. Prawidło 29 rozdziału III Konwencji SOLAS „System wspomagania decyzyjnego kapitana statku pasażerskiego”. 2.2.13.5.

15. Szkolenia na statku: metody szkolenia, alarmy ćwiczebne. 2.2.13.6.

Metody dydaktyczne





Rok I - przygotowanie referatu na wybrany temat, pisemne zaliczenie – test metodą krótkich odpowiedzi.Rok IV - test wielokrotnego wyboru.


1. Ejsmont W.: Fizjologia pracy i ergonomia. Uniwersytet Gdański, Gdańsk, 1990.2. Łączyński B., Łączyński H.: Bezpieczna praca załóg pokładowych na statkach handlowych. Akademia

Morska w Gdyni, Gdynia, 2003.3. SOLAS – Międzynarodowa Konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu, 1974. PRS, Gdańsk, 2002.4. Tytyk E.: Projektowanie ergonomiczne. PWN, Warszawa, 2006.5. Międzynarodowa Konwencja o bezpieczeństwie życia na morzu – SOLAS 1974,6. Międzynarodowa Konwencja o wymaganiach w zakresie wyszkolenia marynarzy, wydawania świadectw

oraz pełnienia wacht 1978 z późniejszymi zmianami – STCW 1978,7. Wybrane rezolucje i inne dokumenty Międzynarodowej Organizacji Morskiej IMO,8. Ustawy i rozporządzenia dotyczące bezpieczeństwa statku.9. Procedury bezpieczeństwa stosowane na statkach.10. Dokumentacja statku w zakresie jego bezpieczeństwa.


1. Bechowska-Gebhardt A., Stalewski T.: Mobbing – patologia zarządzania personelem. Centrum Doradztwa i Informacji Difin sp. z o.o., Warszawa, 2004.

2. Kłosiński J., Szulc M.: Szkolenie i pełnienie wacht. Wyższa Szkoła Morska w Szczecinie, Szczecin, 2000.3. Kodeks Pracy (stan prawny na dzień 25.01.2002r), Wydawnictwo „Park” sp. z o.o., Bielsko Biała, 2002.4. Wykochowska M.: Ergonomia. Wydawnictwo AGH, 1994.5. Strony internetowe:6. http://www.cargolaw.com/

a. http://www.imo.orgb. http://ec.europa.eu/c. http://www.lr.org/d. http://www.emsa.eu.int/e. http://www.prs.plf. http://www.equasis.org


http://www.equasis.org/

http://www.prs.pl/

http://www.emsa.eu.int/

http://www.lr.org/

http://ec.europa.eu/

http://www.imo.org/

http://www.cargolaw.com/


28. Przedmiot: PRAWO MORSKIE Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie





Liczba godzin w roku ECTSA C LI 10II 10III 10IV 10 50E 5


-



Znać elementarny zarys wiedzy z zakresu prawa morskiego potrzebny do swobodnego poruszania się we wszystkich formach eksploatacyjnych statku; międzynarodowe konwencje, regulacje i zalecenia dotyczące bezpośrednio wykonywanych przez statek i jego załogę obowiązków i ich zakres odpowiedzialności; przepisy prawne związane z bezpieczeństwem statku, załogi, pasażerów i ładunku; ochronę zdrowia załogi; wymogi dotyczące działań prewencyjnych w zakresie ochrony środowiska; podstawowe pojęcia dotyczące ubezpieczeń morskich.

Umieć w praktyce morskiej prawidłowo zastosować posiadaną wiedzę; znać, rozumieć i stosować przepisy prawa morskiego.

Treści programowe

ROK IV PRAWO MORSKIE AUDYTORYJNE 50 GODZ.


1. Pojęcie, przedmiot, systematyka prawa morskiego. 2.3.9.12. Źródła prawa morskiego: krajowego i międzynarodowego. 2.3.9.1.2-3,5.3. Międzynarodowe organizacje morskie. 2.3.9.2-3,5.

4. Status prawny obszarów morskich. 2.2.14.10-11.2.3.9.3,5.

5. Przynależność państwowa statku. 2.2.14.8,11.2.3.9.2-3,5.

6. Rejestr okrętowy. 2.2.14.11.2.3.9.2,5.

7. Administracja morska. 2.2.14.11.2.3.9.2,5.

8. Izby morskie. 2.2.14.11. 2.3.9.2,5.

9. Morskie prawo pracy. 2.2.14.4,11.2.3.9.3-5.

10. Wypadki morskie. 2.2.14.1,5,11,18,19.



2.3.9.2-3,5.11. Prawa rzeczowe na statku. 2.3.9.2,5.

12. Przewóz ładunku morzem. 2.2.14.1-3,7,9,19.2.3.9.3,5.

13. Przewóz pasażerów drogą morską. 2.3.9.3,5.

14. Czarter na czas. 2.2.14.9.2.3.9.5.

15. Usługi agencyjne. Usługi maklerskie. Usługi holownicze. Usługi pilotowe.

2.3.9.5.2.2.14.11.

16. Ratownictwo morskie. 2.2.14.6.2.3.9.5.

17. Przedmiot i zakres ubezpieczeń morskich. 2.2.14.12.2.3.9.5.

18. Instytucje pomocnicze na rynku ubezpieczeń morskich. 2.2.14.17.2.3.9.5.

19. Ryzyko morskie i rodzaje ubezpieczeń morskich. 2.2.14.14.2.3.9.5.

20. Awaria wspólna. 2.2.14.9.2.3.9.5.

21. Umowa ubezpieczenia w kodeksie morskim. 2.2.14.16.2.3.9.5.

22. Polisa morska i jej rodzaje. 2.2.14.15.2.3.9.5.

23. Prawa i obowiązki stron umowy ubezpieczenia. 2.2.14.13.2.3.9.5.

Metody dydaktyczne

Wykład z wykorzystaniem środków audiowizualnych.


Egzamin pisemny.


1. Łopuski J., Prawo morskie, t. I, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 1996.2. Łopuski J., Prawo morskie, t. II/1, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 1998.3. Łopuski J., Prawo morskie, t. II/2, Oficyna Wydawnicza Branta, Bydgoszcz 2000.


1. Łukaszuk L., Międzynarodowe prawo morza, Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa 19972. Hebel A., Poradnik Ubezpieczeń Morskich, Wydawnictwo Foka, Szczecin 19953. Brodecki Z., Prawo ubezpieczeń morskich, Wydawnictwo Prawnicze LEX, Sopot 19994. Młynarczyk J., Prawo morskie Wydawnictwo ARCHE, Warszawa2002.



29. Przedmiot: OCHRONA ŚRODOWISKA MORSKIEGO Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie







Chemia, fizyka, nawigacja, ratownictwo morskie, budowa i stateczność statku, bezpieczeństwo statku, prawo morskie, ratownictwo ekologiczne.



Znać podstawowe pojęcia dotyczące ekologii morza, rodzaje zanieczyszczeń powstających na statku, ilościowe źródła zanieczyszczeń; przepisy prawa dotyczące zapobieganiu zanieczyszczeniom morza o zasięgu międzynarodowym, regionalnym i krajowym; zasady budowy i obsługi urządzeń okrętowych ochrony środowiska stosowanych na statkach morskich

Umieć obsługiwać urządzenia ochrony środowiska stosowane na statkach; poprawnie ocenić pracę urządzeń ochrony środowiska; prowadzić przewidzianą dla statku i wymaganą prawem dokumentację z zakresu ochrony środowiska

Treści programowe

ROK IV OCHRONA ŚRODOWISKA MORSKIEGO AUDYTORYJNE 17 GODZ.


1. Abiotyczne i biotyczne elementy biosfery oceanicznej 2.3.7.1.2. Rodzaje i źródła zanieczyszczeń morskich wg GESAMP. 2.2.11.1-3.3. Międzynarodowe przepisy o ochronie środowiska – konwencje:

Sztokholm, Rio de Janeiro, Kobe. Międzynarodowa współpraca w tym zakresie.

2.2.11.3.

4. Wybrane konwencje i porozumienia, ratyfikowane przez Polskę, mające znaczenie dla biosfery oceanu. 2.2.11.3.

5. Konwencja Genewska w sprawie zanieczyszczeń transgranicznych. -6. Konwencja Wiedeńska o ochronie warstwy ozonowej wraz

z poprawkami: Montreal, Londyn, Kopenhaga, Pekin. -

7. Przepisy prawne i konwencje dotyczące zanieczyszczenia morza – Intervention, CLC, LDC, normy IMO.

2.3.7.4-5, 2.2.11.3.b,c,d.

8. Rola i bieżące prace Komitetu Ochrony Środowiska Morskiego IMO dotyczące ochrony morza w skali międzynarodowej. 2.2.11.1-2.

9. Konwencja MARPOL, konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego, nowa Konwencja Helsińska. 2.2.11.3.a, 2.3.7.2-3,6.



10. Ramowa konwencja ONZ w sprawie zmian klimatu, z protokółem z Kyoto. -

11. Unijne przepisy dotyczące ochrony środowiska. 2.2.11.3.12. Polskie przepisy dotyczące ochrony środowiska. 2.2.11.3.13. Portowe przepisy dotyczące ochrony środowiska. 2.3.7.3.14. Bezpośrednie zagrożenie środowiska morskiego poprzez działalność

człowieka na morzu (transport morski, górnictwo morskie, rybołówstwo, rekreacja).

-

15. Środki i sposoby zwalczania zanieczyszczeń pochodzących ze statku. 2.2.11.1.16. Okrętowe urządzenia i systemy oczyszczające oraz zapobiegające

zanieczyszczaniu. 2.2.11.2.

17. Dokumentacja statku w zakresie ochrony środowiska morskiego, wymagane certyfikaty. 2.2.11.4.

Metody dydaktyczne



Przygotowanie referatu na wybrany temat. Pisemne zaliczenie – test metodą krótkich odpowiedzi.


1. Graczyk T., Piskorski Ł., Siemianowski R.: Ochrona środowiska morskiego przed zanieczyszczeniami z obiektów oceanotechnicznych. Politechnika Szczecińska, Szczecin, 2001.

2. HELCOM – Konwencja o ochronie środowiska morskiego obszaru Morza Bałtyckiego sporządzona w Helsinkach dnia 9 kwietnia 1992 r.. Dziennik Ustaw z dnia 14 kwietnia 2000 r. Nr 28 poz. 346, Warszawa, 2000.

3. Korzeniewski K.: Ochrona środowiska morskiego. Uniwersytet Gdański, Gdańsk, 1998.4. Lewandowski P.: Prawna ochrona wód morskich i śródlądowych przed zanieczyszczeniami. Uniwersytet

Gdański, Gdańsk, 1996.5. Międzynarodowa Konwencja o zapobieganiu zanieczyszczaniu morza przez statki (MARPOL 73/78)..

PRS, Gdańsk, 1997.6. Wiewióra A.: Ochrona środowiska morskiego w eksploatacji statków. Fundacja Rozwoju WSM,

Szczecin, 2003.


1. Kurnatowska A.: Ekologia. Jej związki z różnymi dziedzinami wiedzy. PWN, Warszawa – Łódź, 1997.2. Lewandowski W.: Proekologiczne odnawialne źródła energii. Wydawnictwo Naukowo-Techniczne,

Warszawa, 2007.3. Nestorowicz M.A.: Odpowiedzialność cywilna za zanieczyszczenie morza ze statków. Wydawnictwo

„Adam Marszałek”, Toruń, 2002.4. Stefanowicz T.: Wstęp do ekologii i podstaw ochrony środowiska. Politechnika Poznańska, Poznań, 1996.5. Wawrzyniak W.: Zanieczyszczenia mórz i oceanów. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu

Szczecińskiego, Szczecin, 2004.



30. Przedmiot: SEMINARIUM DYPLOMOWE Jednostka prowadząca kierunek Akademia Morska w Szczecinie







Nawigacja, bezpieczeństwo nawigacji i statku.



Znać procedury pisania pracy dyplomowej, podstawowe pojęcia metodologii badań naukowych z nawigacji morskiej, metody badań naukowych, metody opracowania badań empirycznych, zasady tworzenia modeli matematycznych.

Umieć posługiwać się tekstem naukowym, sporządzać notatki z literatury krajowej i zagranicznej, planować przeprowadzenie badań, stosować procedury i metody badawcze, opracować wyniki badań, sporządzać sprawozdanie z przeprowadzonych badań.

Treści programowe

ROK IV SEMINARIUM DYPLOMOWE ĆWICZENIOWE 12 GODZ.

Procedury pisania pracy dyplomowej. Prowadzenie zajęć w formie dyskusji nad referowanymi koncepcjami prac dyplomowych.

1. Koncepcja pracy dyplomowej.2. Znajomość literatury dotyczącej tematu pracy.3. Przyjęcie metody i procedury badawczej.4. Sformułowanie problemów i hipotez (głównych i szczegółowych).5. Przyjęcie zmiennych, wskaźników, obszarów badań itp.6. Plan pracy, prezentowanie treści merytorycznych z prowadzonych badań.7. Gromadzenie materiału badawczego.8. Analiza i opracowanie wyników badań.9. Wyprowadzenie wniosków.10. Schemat pracy dyplomowej w zakresie wymagań formalnych i edytorskich.11. Aktualizacja i poszerzanie programowej wiedzy studenta w zakresie tematyki pracy

dyplomowej.

Metody dydaktyczne

Ćwiczenia w formie seminaryjnej.




Ocena przygotowania i zreferowania koncepcji pracy dyplomowej.


CAMPEL CZ. Jak pisać i publikować pracę naukową. Politechnika Poznańska, Poznań, 1984.KRAJEWSKI M. Praca dyplomowa z elementami edytorstwa, WSHE, Włocławek, 1998.PYTKOWSKI W. Organizacja badań i ocena prac naukowych. - PWN, Warszawa, 1985.RAWA T. Metodyka wykonywania inżynierskich i magisterskich prac dyplomowych. - Wyd.

Art. Olsztyn, 1999.URBAŃSKI J. Wskazówki opracowania prac magisterskich w Instytucie Nawigacji i Hydrografii

WSMW, Gdynia 1978.WALCZAK A. Seminarium i praca dyplomowa z nawigacji. Wyd. WSM, Szczecin 1974.WALCZAK A. Rola seminarium dyplomowego w uczelniach morskich. Wyd. AM, Szczecin 2007.WALCZAK A. Zarys meteodologii badań naukowych w nawigacji morskiej. Wyd. Zapol, Szczecin

2005.


KAMIŃSKI S. Nauka i metoda. Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk. - Towarzystwo Naukowe KUL Lublin, 1992.

PABIS S. Metodologia i metody nauk empirycznych. - PWN, Warszawa, 1985.PIETER J. Ogólna metodologia pracy naukowej. - Ossolineum, Wrocław, 1967.WÓJCICKI R. Wykłady z metodologii nauk PWN, Warszawa, 1982.



MIEJSCE PRAKTYKI: Statki handlowe armatorów polskich i obcych o pojemności brutto 500 i wyższej, w dziale pokładowym, w żegludze międzynarodowej.

ZAŁOŻENIA PROGRAMOWE I ORGANIZACYJNEPraktyka ma na celu:

1. ugruntowanie wiadomości poznanych w trakcie studiów przez bezpośrednie wykorzystanie wiedzy teoretycznej w praktyce;

2. praktyczne zapoznanie się z elementami wiedzy zawodowej niezbędnej w pracy oficera wachtowego;3. doskonalenie umiejętności marynarskich;4. właściwe kształtowanie cech osobowych przyszłego oficera;5. wpajanie dobrej praktyki morskiej;6. nauka podstawowej wiedzy pokładowej ,obsługi osprzętu , BHP i zasad eksploatacji statku oraz

organizacji życia i pracy na statku;7. nabycie umiejętności określonych w „Książce praktyk morskich”.

PROGRAM INDYWIDUALNEJ PRAKTYKI MORSKIEJ

Program praktyki jest realizowany przez pełnienie wacht i służb oraz pracę na pokładzie w morzu oraz prace konserwacyjne na rzecz statku w porcie. Podczas praktyki student nabywa i zalicza umiejętności określone w „Książce praktyk morskich”.

1. Pełnienie wachtAsysta przy rzucaniu i podnoszeniu kotwicy

Asysta przy cumowaniu i odcumowywaniu na mostku ,dziobie i rufie. Pełnienie wachty kotwicznej pod nadzorem wykwalifikowanego oficera. Asysta oficerowi wachtowemu w obchodzie w morzu , na kotwicy i w porcie. Sterowanie ręczne. Prowadzenie obserwacji i zgłaszanie wykrytych obiektów, informowanie o ich kątach kursowych. Demonstrowanie poprawnej procedury obejmowania i przekazywania wachty:

w morzu; na kotwicy; w porcie.

Demonstrowanie znajomości i zrozumienia zasad bezpiecznego pełnienia wacht: w morzu; na kotwicy; w porcie.

Umiejętność sporządzania wpisów do dzienników i rozumienie znaczenia dokonanego wpisu. Znajomość i zrozumienie prawideł MPDM. Kontrola statku przed wypłynięciem i wypełnianie stosownej listy kontrolnej pod nadzorem starszego

oficera. Wypełnianie pod nadzorem wykwalifikowanego oficera listy kontrolnej przed wejściem do portu. Przygotowywanie pod nadzorem wykwalifikowanego oficera mostka nawigacyjnego przed

wypłynięciem z portu.

31. Przedmiot: PROGRAM PRAKTYK ZAWODOWYCH

Kierunek: NAWIGACJA, Specjalność: TM – PLAN ZAJĘĆ PROGRAMOWYCH

Rok Rodzaj praktyki Czas trwania

między sesjami zjazdowymi

(tj. kwiecień-styczeń) w całym okresie studiów

- praktyka rozliczana przed przystąpieniem do egzaminu dyplomowego

Indywidualna praktyka morska

6 miesięcy



Znajomość zalecanych procedur postępowania przy pogarszaniu się widzialności. Znajomość okoliczności, w których oficer wachtowy powinien zawiadomić kapitana. Znajomość obowiązków oficera wachtowego w czasie żeglugi z pilotem. Posiadanie gruntownej znajomości zaleceń dot. pełnienia wacht przez oficera.

2. Nawigacja Interpretacja symboli i skrótów na mapach morskich. Rozumienie zawartości i zasad stosowania:

Notices to Mariners; Sailing Directions; List of Lights & Fog Signals ; List of Radio Signals; Annual Summary of Notices to Mariners; Charts Catalogue; Navigational Warnings.

Wykreślanie i sprawdzanie KDd na mapach. Uwzględnianie deklinacji, dewiacji i pż. Kontrola i zgrywanie repetytorów żyrokompasu. Określanie dewiacji kompasu i sporządzanie wpisów do książki kompasu. Obliczanie: prędkości średniej, znosu całkowitego, KDd, ETA. Określanie namiarów optycznych i wykreślanie z nich pozycji. Wykreślanie pozycji z kątów poziomych. Prezentowanie znajomości systemu IALA. Uzyskiwanie linii pozycyjnych z kątów pionowych. Wybór map i pomocy nawigacyjnych na trasę rejsu. Poprawianie map i wydawnictw nawigacyjnych. Określanie cp kompasu za pomocą namiaru na słońce i gwiazdy. Szacowanie wartości i stosowanie poprawki na dryf i znos. Określanie pozycji zliczonej . Identyfikacja gwiazd i planet. Określanie błędu chronometru i dokonywanie wpisów do jego dziennika. Określanie błędów sekstantu i dokonywanie niezbędnych korekt. Używanie wydawnictw astronawigacyjnych. Uzyskiwanie linii pozycyjnych z obserwacji astronawigacyjnych. Określanie pozycji z kulminacji słońca.

3. Nawigacja radarowa i elektroniczna Włączanie i zadawanie parametrów pracy oraz znajomość zasad użycia i ograniczeń:

autopilota; rejestratora kursu; logu; echosondy; odbiornika GPS/DGPS; radaru; ARPA; ECDIS/RCDS, AIS.

Używanie radaru do nawigacji i unikania zderzeń oraz umiejętność: posługiwania się techniką linii równoległych; określania pozycji z namiarów i odległości.

Obsługa echosondy i wykorzystywanie informacji z niej otrzymanej. Wykonywanie nakresów radarowych w ruchu rzeczywistym i względnym. Sporządzanie meldunku radarowego z obserwacji radarowej. Używanie praktyczne ARPA do unikania zderzeń i nawigacji. Określanie pozycji za pomocą innych dostępnych pomocy elektronicznych.

4. Oceanografia i meteorologia Określanie:

temperatury wody morskiej, temperatury powietrza, kierunku, wysokości i długości fal wiatrowych i martwych, kierunku i prędkości wiatru, stanu morza, poprawionej wartości ciśnienia atmosferycznego i jego tendencji, widzialności, wilgotności powietrza.



Identyfikacja głównych rodzajów chmur i łączenie ich z rodzajem pogody. Obsługa znajdującego się na statku Navtexu i faxu do odbioru map pogodowych i odbiór

przykładowych informacji. Interpretacja i zastosowanie ostrzeżeń meterologicznych i map pogody. Rozpoznawanie potrzeby dostosowania kursu i/lub prędkości do stanu morza. Określanie prognozy pogody na podstawie danych dostępnych na statku- interpretacja map i

komunikatów.

6. Łączność Przed wyjściem w morze kontrola gotowości radiowej statku:

znajomość rozmieszczenia i stanu urządzeń radiowych, anten i akumulatorów; sprawdzenie czy statek jest wyposażony w wymagane dokumenty radiowe; sprawdzenie czy statek jest wyposażony w wymagane publikacje radiowe; sprawdzenie czy publikacje radiowe są poprawione; asysta oficerowi przy przygotowywaniu urządzeń radiowych; sprawdzanie stanu akumulatorów radiowych (napięcie, stan zacisków elektr.).

Pełnienie wachty radiowej na morzu: kontrola automatycznego nasłuchu urządzeń radiowych; sprawdzanie czy prowadzony jest nasłuch radiotelefoniczny; sprawdzanie czy drukarki są zaopatrzone w papier; pod nadzorem oficera poznawanie zasad alarmowania w niebezpieczeństwie; pod nadzorem oficera poznawanie urządzeń radiowych przeznaczonych do środków

ratunkowych; dobór informacji z publikacji w celu łączności z VTS i in.; wybór w publikacjach stacji nadających MSI; testowanie urządzeń radiowych pod nadzorem oficera; zapobieganie i odwoływanie alarmów fałszywych.

Pełnienie wachty portowej: znajomość zasad używania radiotelefonów do łączności wenątrzstatkowej; ładowanie baterii radiotelefonów.

6. Budowa statku i stateczność Zapoznanie się z:

schematami systemu balastowego; schematami systemów wody pitnej i sanitarnej; schematami zbiorników balastowych; planem ogólnym statku; informacją o stateczności i dokumentacją statecznościową.

Umiejętność odczytywania zanurzenia statku. Umiejętność sondowania zęz i balastów. Znajomość kryteriów stateczności statku. Wiedza o sposobach zapewniania odpowiedniego trymu i stateczności.

7. Przewóz i sztauowanie ładunku Umiejętność sporządzania raportu z przewozu i sztauowania ładunku podzielony na porty załadunku,

podróż oraz porty wyładunku. Znajomość procedur kontroli załadunku. Zapewnienie opieki nad ładunkiem podczas podróży. Nadzorowanie rozładunku.

8. Procedury w sytuacjach zagrożenia, ratowania życia, poszukiwania i ratowania

Znajomość przepisów armatorskich. Umiejętność przełączania sterowania ze stanowiska na mostku na stanowisko awaryjne. Umiejętność właściwego użycia ubrań ochronnych, kasków bezpieczeństwa, lin bezpieczeństwa i

uprzęży. Interpretacja oznakowania środków ratunkowych. Znajomość wymaganego wyposażenia łodzi ratowniczej i ratunkowej Asysta przy obsłudze: łodzi ratowniczej i ratunkowej, żurawików, urządzeń do opuszczania łodzi i

ich osprzętu, kół i pasów ratunkowych i innych środków ratunkowych.



Znajomość procedury MOB. Lokalizacja i znajomość zasad użycia: środków pirotechnicznych, EPIRB, SART, przenośnych

radiotelefonów awaryjnych. Asysta przy próbach urządzeń sterowych przed wyjściem w morze. Umiejętność przesondowania wszystkich zbiorników w przypadku podejrzenia uszkodzenia.

9. Manewrowanie statkiem Umiejętność wykorzystania dostępnych informacji dot.: cyrkulacji statku, inercyjnego i

wymuszonego zatrzymania statku. Rozumienie działania urządzenia sterowego i związanego z nim systemu alarmowego. Umiejętność oceny ograniczeń różnych metod systemów sterowania. Wskazanie, gdzie można znaleźć informacje o zdolności manewrowej statku. Umiejętność przeprowadzenia manewrów statku sterem i SG (pod nadzorem). Umiejętność przedstawienia poprawnych procedur cumowania i kotwiczenia statku. Pod nadzorem oficera: włączanie i obsługa wind cumowniczych i kotwicznych. Podawanie, wybieranie, stopowanie i obkładanie lin cumowniczych. Uczestnictwo w manewrach cumowniczych: na mostku, na dziobie i na rufie. Znajomość oznakowania łańcucha kotwicznego. Przygotowanie kotwicy do rzucenia. Wybieranie i zabezpieczanie kotwicy przed podróżą morską. Zabezpieczanie lin cumowniczych. Manewry ratownicze „Człowiek za burtą". Uczestnictwo w alarmie ćwiczebnym „Człowiek za burtą"- znajomość obowiązków członków załogi. Pod nadzorem oficera wykonanie manewrów ratowniczych celem podjęcia człowieka z wody. Przygotowanie do cumowania: cum, stoperów, świateł, środków łączności, znaków sygnałowych,

odbijaczy, itp. Przygotowanie trapu głównego i kładki. Pod nadzorem dokonanie inspekcji komory łańcuchowej, magazynku bosmańskiego i innych

pomieszczeń na dziobie.

10. Ochrona przeciwpożarowa i sprzęt pożarniczy

Znajomość planu ochrony przeciwpożarowej. Znajomość statkowego systemu ochrony przeciwpożarowej i instalacji gaśniczych. Znajomość wyposażenia sekcji p.poż.. Znajomość metod użycia różnych typów gaśnic przenośnych. Wiedza o użyciu i opiece nad aparatem oddechowym i ucieczkowym. Lokalizacja i umiejętność włączenia awaryjnej pompy p.poż.. Wykonywanie obchodów p.poż.. Pełnienie funkcji członka sekcji p.poż. w czasie alarmu ćwiczebnego.


Wprowadzone zmiany - am.szczecin.pl · Web viewAsertywność. Metody dydaktyczne. Wykład...

Documents

Transcript of Wprowadzone zmiany - am.szczecin.pl · Web viewAsertywność. Metody dydaktyczne. Wykład...