Wpływ przesuszania podłoża na przeżywalność i migracje kiełży rodzimych oraz pochodzących

Wpływ przesuszania podłoża na przeżywalność i migracje

kiełży rodzimych oraz pochodzących z regionu pontokaspijskiego

http://www.paas.co.uk/2010/09/invasive-species-alert-dikerogammarus-villosus/

Dikerogammarus villosus

Małgorzata Poznańska *Jarosław Kobak *Maciej Krzyżyński *Tomasz Kakareko **

* Zakład Zoologii Bezkręgowców UMK w Toruniu

** Zakład Hydrobiologii UMK w Toruniu

Gammarus fossarum

Pontogammarus robustoides

Dikerogammarus haemobaphes

Dikerogammarus villosus

Wstęp

Rodzimy

Najbardziej inwazyjny

Nijaki

Piaskolubny

Cel pracy

Celem pracy było:• zbadanie przeżywalności kiełży w zależności od

uwodnienia podłoża piaszczystego• zbadanie możliwości migracji horyzontalnych i

pionowych pod wpływem przesuszania podłoża

wodaosady

Założenia

?Migracja horyzontalna w ślad za opadającą wodą

Pozostanie na miejscuŚmierć w przypadku dalszego przesuszania

Migracja w głąb osadów

ZałożeniaCo robić po obniżeniu się poziomu wody?

Przeżywalność

190 mm16

0 mm

45 m

m

piasek (20 mm)

woda (15 mm)

Introdukcja 5 kiełży

kuweta

Badania prowadziliśmy w 5 powtórzeniach

Stopniowe wysychanieCodzienne sprawdzanie przeżywalności kiełży i uwodnienia podłoża

Przeżywalność

Równoległa kontrola w kuwetach o stałym poziomie wody

kuweta

PrzeżywalnośćStopniowe wysychanieCodzienne sprawdzanie przeżywalności kiełży i uwodnienia podłoża

kuweta

Równoległa kontrola w kuwetach o stałym poziomie wody

Przeżywalność

Koniec eksperymentu po stwierdzeniu 100% śmiertelności kiełży

Stopniowe wysychanieCodzienne sprawdzanie przeżywalności kiełży i uwodnienia podłoża

Analizowana zmienna: uwodnienie podłoża, przy którym następowała 90% śmiertelność kiełży

kuweta

czas trwania: do 8 dni

G. fossarum

zawartość wody w podłożu, która powodowała 90% śmiertelność kiełży (%)

P. robustoides

D. haemobaphes

D. villosus

0 5 10 15

N = 5 x 5 osobników

95% przedział ufności

Probit analysis

* istotnie różne od pozostałych gatunków

PrzeżywalnośćLC 90 w odniesieniu do uwodnienia podłoża

• P. robustoides ginął przy niższym uwodnieniu podłoża niż pozostałe gatunki

• Brak istotnych różnic w śmiertelności kiełży w kontroli

1,8

9,8

7,1

10,5


Migracje horyzontalne

80 mm80 mm80 mm

120 m

m20

0 m

m

przegrody

piasek (15 mm)

woda (30 mm)

Po 24 h - podniesienie krawędzi akwariumMigracje horyzontalne

45 m

m15

mm

45 mm

Wyjęcie przegród

Migracje horyzontalnePo 24 h - podniesienie krawędzi akwarium

45 m

m

45 mm

15 m

m


Stopniowe wysychanie


Równoległa kontrola w akwariach o stałym poziomie wody


15 mm

strefa sucha strefa zalana

strefa z wodą interstycjalną


Koniec eksperymentu:• 3 strefy o jednakowej powierzchni • Po 7 dniach


17%18% 20%

Wstawienie przegród i sprawdzenie lokalizacji kiełży


strefa sucha strefa zalana

strefa z wodą interstycjalną

15 mm


17%18% 20%

*D.

haemobaphes

* *D.

villosus

* * * * *

G. fossarum

33%

P. robustoides33%

• Preferowały zalaną strefę • Preferowały zalaną strefę• Ginęły w strefie odsłoniętej

• Brak preferencji • Preferowały strefę z wodą interstycjalną

Migracje horyzontalneN = 5 x 10 osobników

istotne odstępstwo od rozkładu losowego (test t)

martwe

Migracje w głąb podłoża

120 mm

120 m

m

200

mm

piasek (150 mm)

woda (30 mm)




Po obniżeniu poziomu wody poniżej poziomu osadów:• Podzielenie osadów na warstwy 25 mm• Sprawdzenie położenia żywych kiełży



Czas trwania: 4-5 dni

• Tylko P. robustoides wykazywał tendencję do zakopywania się w podłożu

• Behawior ten był niezależny od przesuszania podłoża• Kiełże zakopywały się tuż pod powierzchnią piasku


0 20 40 60 80 100

G. fossarum

zakopane osobniki (%)

P. robustoides

D. haemobaphes

D. villosus

*

N = 5 x 5 osobników ANOVA:Różnice między gatunkami:F3, 27 = 19,7P < 0,0001Wpływ przesuszania podłoża nieistotny

istotnie różne od pozostałych gatunków (test Tukey’a)

zalana kontrola

wysychające podłoże

12%8%

73%78%

Podsumowanie i wnioski

Pontogammarus robustoides był najbardziej odporny na ubytek wody z podłoża. Przystosowaniem tego gatunku jest zagrzebywanie się tuż pod powierzchnią odsłoniętego piasku i czekanie na podniesienie poziomu wody.

Dikerogammarus villosus i Gammarus fossarum były najmniej odporne na ubytek wody z podłoża.

Dikerogammarus haemobaphes migrował za wodą. Osobniki, które nie przemieściły się, ginęły na odsłoniętym podłożu.Dikerogammarus villosus był znajdowany tam, gdzie wody nie było, ale podłoże było silnie uwodnione (strefa z wodą podsiąkową).

Przystosowaniem Gammarus fossarum jest migracja horyzontalna w ślad za opadającą wodą.

Dziękujemy za Dziękujemy za uwagę!uwagę!

Niniejsze badania zostały wsparte przez Uniwersytet Mikołaja Kopernika grant 308-B oraz przez Narodowe Centrum Nauki grant N N304 306840.

Poznańska M., Kakareko T., Krzyżyński M., Kobak J., 2012: Effect of substratum drying on the survival and migrations of Ponto-Caspian and native gammarids (Crustacea: Amphipoda). Hydrobiologia, DOI 10.1007/s10750-012-1218-6.

Wpływ przesuszania podłoża na przeżywalność i migracje kiełży rodzimych oraz pochodzących

Documents

Transcript of Wpływ przesuszania podłoża na przeżywalność i migracje kiełży rodzimych oraz pochodzących