W SZKOLE RADOŚCI I SŁOŃCA GAZETKA SZKOŁY PODSTAWOWEJ nr 159 SIÓSTR URSZULANEK UNII RZYMSKIEJ w KRAKOWIE

8/243/2019

ŚWIĘTA WIELKIEJ NOCY, będące kulminacyjnym momentem w życiu

liturgicznym Kościoła, są najważniejszym wydarzeniem religijnym, pamiątką

męki i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa dla wszystkich chrześcijan.

Towarzyszy im wiele polskich tradycji. Wielkanocne zwyczaje wywodzą się w

znacznej mierze z obrzędów ludowych.

Triduum Paschalne rozpoczyna Wielki Czwartek, kiedy to milkną dzwony

zastępowane przez drewniane kołatki, w Wielki Piątek buduje się groby

Pańskie, do dziś pozostał zwyczaj ich nawiedzania. W Wielki Piątek obowiązuje

wszystkich, bez względu na wiek, ścisły post. Wielką Sobotę odbywa się

zwyczaj święcenia potraw, wśród których nie może brakować najbardziej

charakterystycznego składnika potraw wielkanocnych – jajek. Zwyczaj

zdobienia jaj znany jest od starożytności. Jaja wykorzystywano jako świąteczne

prezenty czy formę zabawy w bitki, turlając je po stole sprawdzano, które jajko

ma mocniejszą skorupkę. Zwyczaj lanego poniedziałku, zwany również

polewanką, wiąże się z afirmacją wody jako źródła życia dla odradzającej się po

zimie ziemi. W drugi dzień świąt wybrać się należy

na Kopiec Kraka – Rękawkę lub na tzw. Emaus,

gdzie odbywa się odpust.

Michael Jordan

Urodził się 17 lutego 1963 w Nowym Jorku

Wzrost: 1,98 m

Były koszykarz, grał w lidze BULLS i NBA.

Michael Jeffrey Jordan – amerykański koszykarz występujący na pozycji

rzucającego obrońcy, sześciokrotny mistrz NBA, dwukrotny złoty medalista

olimpijski, członek Koszykarskiej Galerii

Sław. Od 2006 współwłaściciel klubu

Charlotte Hornets.

Michael Jordan zajął drugie miejsce (za

Babe Ruthem) w plebiscycie Associated

Press na największych sportowców XX

wieku.

Ta sama agencja wybrała go najlepszym

koszykarzem XX wieku.

W głosowaniu telewizji ESPN grupa

dziennikarzy, sportowców i działaczy wybrała Jordana największym

sportowcem Ameryki Północnej XX wieku (przed Babe Ruthem i

Muhammadem Ali).

Sportowa emerytura

Michael Jordan jest stałym uczestnikiem pokazowych

turniejów golfa, promuje odzież sportową Jordan Brand,

jeździ także na motocyklach. Od 2004 r. jest właścicielem

profesjonalnego zespołu motocyklowego. Zajmuje się także działalnością charytatywną.

W czerwcu 2006 Jordan stał się właścicielem części

udziałów oraz członkiem zarządu ds. operacji koszykarskich w klubie NBA Charlotte Bobcats.

11 września 2009 Jordan został włączony do Basketball Hall of Fame Fanka koszykówki

ROZKWITA WIOSNA

W kwietniowym numerze zapraszamy do poetyckiego kącika klasy 6a!

Marek Pilśniak

ROZKWITA -

czyli się budzi

budzi się do życia

co by było za lato

co by były za wakacje

gdyby nic nie rozkwitło

WIOSNA –

po zimie

przed latem

po zimnie

przed gorącem

pomiędzy

Wiktor Korkuć

ROZKWITA-

Otwiera się na świat

Budzi się

Bo tak

Bo nie

Bo lubi

Kacper Kuczmański

ROZKWITA-

Duże kwiatki

ciekawe zagadki.

Radość tryska

słońce błyska.

WIOSNA-

Ciepła czas

nudów trzask.

Idę w gaj

zobaczyć raj.

Andrzej Seweryniak

ROZKWITA –

ale co to znaczy

to moment

to chwila

kiedy coś obudzone pięknieje

WIOSNA –

to droga

przygotowanie

radość z przychodzącego lata

kwitnące bzy

wiosna – wonna radosna

WIOSNA –

Rutinoskorbin

Nie Lubię

Kfiotki

Wielkanoc

Poprawki Majowe

,,Bumblebee’’

Niestety film Bumblebee jest już

wyświetlany w niewielu krakowskich

kinach, a wart jest zobaczenia.

Jest to niesamowita jak również

wzruszająca historia o zagubionym

robocie, który przybywa ze zniszczonej planety z nadzieją

zamieszkania na Ziemi. Najpierw

musi zmagać się śledzącymi go

bezlitosnymi Decptikonami, którzy

chcą go zniszczyć.

Niespodziewanie na swojej drodze

spotyka dziewczynę Charlie, która

pomaga mu poznać ludzki świat,

emocje, obyczaje. Film ten opowiada o

niezwykłej przyjaźni miedzy człowiekiem a maszyną, poświęceniu,

umiejętności rozwiązywania problemów, a także … miłości.

Warto go zobaczyć.

Przyjaciel kina 😊

Łajka, pies w kosmosie Łajka (Szczekaczka) była suczką, mieszańcem. Została

wystrzelona 3 listopada 1957 na orbitę

okołoziemską w radzieckim satelicie

Sputnik 2. Kiedy wysłano ją w kosmos

miała ok. 2 lata.

Przed lotem przeszła wielomiesięczne ciężkie testy w

urządzeniach imitujących warunki kosmiczne. Łajka znosiła je

bardzo dobrze, więc została wybrana z

pośród 10 innych psów i … poleciała w

kosmos.

Chwilę po starcie tętno przyspieszyło

jej do 240 uderzeń na minutę. Według

różnych źródeł w kosmosie przeżyła

niestety od kilku godzin do kilku dni.

Padła gdy w kabinie statku

kosmicznego

zrobiło się za

gorąco.

W kwietniu 2008

Łajka została uhonorowana dwumetrowym

pomnikiem przedstawiającym rakietę

kosmiczną przechodzącą w ludzką dłoń,

na której stoi Łajka. Pomnik znajduje się

nieopodal Państwowego Instytutu

Badawczego Medycyny Wojskowej

Rosyjskiego Ministerstwa Obrony w

Moskwie. Asia

NICK VUJICIC

CZYLI WYBITNA POSTAĆ, KTÓREJ NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ NIE

PRZESZKODZIŁA W OSIĄGNIĘCIU WIELKICH CELÓW.

KIM JEST NICK VUJICIC?

Nick jest australijskim ewangelizatorem i

mówcą motywacyjnym urodzonym z rzadką

chorobą znaną jako zespół tetra-amelia, czyli

całkowitym wrodzonym brakiem kończyn. Na

całym świecie prowadzi wykłady na temat

niepełnosprawności, motywacji i wiary w

Boga.

DZIECIŃSTWO

W szkole był poniżany przez kolegów, przez co

miał depresję i myśli samobójcze. Później jednak zrozumiał, że może

inspirować innych, dawać im wiarę i nadzieję!

JAK POKONAŁ SWOJĄ NIEPEŁNOSPRAWNOŚĆ?

Nauczył się samodzielnie wykonywać wszystkie niezbędne, codzienne

czynności: pisać używając palców u stopy, używać komputera, a nawet

surfować czy grać na perkusji. Dzięki swojej inności, Vujicic inspiruje teraz

miliony ludzi na całym świecie i zmienia ich życia. Grał w filmie, napisał książkę,

a także odwiedził wiele krajów świata i przemawiał w nich do ludzi.

Ten niezwykły człowiek powiedział kiedyś: ,,Nie

koncentrujcie się w życiu na ograniczeniach, lecz

na możliwościach”. I tego należy się trzymać!

Antonina

Puszysty w świecie zwierząt W tym artykule opowiem wam o krabie tęczowym. Sam mam w domu takiego

kraba, który ma na imię Zaimek.

Kraby te pochodzą z północno-zachodniej, cześć

Ameryki Południowej znajdują się również w

Morzu Karaibskim oraz w podzwrotnikowej

części Oceanu Atlantyckiego. Ich średnia

wielkość to około 10 do 14 cm. Są koloru

granatowego z elementami pomarańczowymi,

zależy to między innymi od tego w jakim krab

jest okresie życia oraz od jego pożywienia. Posiadają też 2 pary szczypiec,

większa służy krabowi do obrony. Mają także bardzo charakterystyczne,

wystające oczy, rogówka otacza je dookoła, tak że krab tęczowy może widzieć

nawet z tyłu. Posiadają także wewnętrzne skrzela, które pozwalają im bez

problemu oddychać zarówno w wodzie, jak i na lądzie. Kraby tęczowe są

drapieżne, lecz dla człowieka całkowicie niegroźne. Prowadzą całodobowy tryb

życia, ale ich aktywność wzmaga się późnym wieczorem oraz wczesnym

rankiem. Czasami gdy posprzątam mu akwarium biega po tym akwarium

i wszystko rozwala. W warunkach hodowlanych żyją 5-6 lat, a w warunkach

naturalnych dożywają nawet 10 lat. Kraby cierpliwie przystosowują się do

warunków życia w akwarium. Pracowicie budują kryjówki przesuwając nawet

kamieniste podłoże. Kraby tęczowe nawet 20 razy w życiu zmieniają swój

pancerz na większy, co umożliwia im wzrost. Na okres zmiany pancerza robią

się bardzo leniwe, przestają jeść i najczęściej ukrywają się w wodzie. Pod

starym pancerzem zaczyna wtedy rosnąć nowy, a kiedy jest on już

wystarczająco duży, krab po prostu z niego wychodzi. Zjada stary pancerz, który

uzupełnia jego braki w pożywieniu, dodaje mu wapnia i witamin. Samo

zrzucenie pancerza trwa od 30 minut do kilku godzin, jednak stwardnienie

nowego może trwać nawet przez 3 dni. Kraby tęczowe są przysmakiem

Karaibów i innych tubylców z Ameryki Południowej. Są jedzone na surowo lub

smażone nad ogniskiem. Dosyć częstym zjawiskiem u kraba tęczowego jest

autotomia. Oznacza to, że w razie szczególnego niebezpieczeństwa krab

odrzuca swoje odnóże; drapieżnik zadowala się nim, a krab uchodzi z życiem.

Odnóże takie najczęściej całkowicie odrasta po 2-3 zmianach pancerza.

Historia Dżoka jest przez niektórych uważana wręcz za jedną z

legend Krakowa. Opowiada o psie – czarnym mieszańcu –

którego właściciel w tragicznych okolicznościach zmarł na

zawał serca w pobliżu ronda

Grunwaldzkiego. Pies czekał tam na

swojego pana. Dokarmiany przez

mieszkańców Krakowa, budził

zdziwienie i sympatię. Po około roku

oczekiwania pozwolił się przygarnąć

nowej właścicielce, Marii Müller

(wdowie po Władysławie Müllerze).

Kobieta zmarła w 1998, zaś zwierzę

uciekło , wałęsając się po terenach

kolejowych, zginęło pod kołami jadącego pociągu.

Pies Dżok.

Najwierniejszy z wiernych, symbol psiej wierności. Przez rok

/1990–1991/ oczekiwał na rondzie Grunwaldzkim na swojego

pana, który w tym miejscu zmarł.

Państwo Polska

Miejscowość Kraków

Miejsce bulwar Czerwieński

Typ pomnika

rzeźba

Projektant Bronisław Chromy

Data odsłonięcia

26 maja 2001

Asia

malarka

W szafirowym domu niedaleko miasta Meksyk żyła sobie dziewczynka o

imieniu Frida. Wyrosła na jedną z najsłynniejszych malarek dwudziestego

wieku. Kiedy miała 6 lat, zachorowała na polio. Wskutek choroby zaczęła

utykać, ale mimo to bawiła się, pływała i siłowała się jak wszystkie dzieci.

W wieku 18 lat przeżyła straszny wypadek autobusowy. Otarła się o śmierć i

leżała w łóżku przez kilka miesięcy. Jej mama zrobiła jej specjalną sztalugę,

ponieważ Frida nade wszystko kochała malować. Gdy wyzdrowiała, udała się

do najsłynniejszego meksykańskiego malarza, Diego Rivery.

- Czy moje obrazy się do czegoś nadają? – spytała.

Jej dzieła były niezwykłe: odważne, żywe i piękne. Rivera natychmiast uległ ich

urokowi – i zakochał się też we Fridzie. Diego i Frida wzięli ślub. On był

potężnym mężczyzną w kapeluszu z szerokim rondem, a ona wyglądała przy

nim jak drobinka. Ludzie nazywali ich „słoniem i gołębicą’’.

Frida namalowała w życiu setki wspaniałych autoportretów, na których jej

postać często otaczają jej domowe zwierzęta, zwłaszcza ptaki. Szafirowy dom

pozostaje takim, jakim go zostawiła: pełnym kolory, radości i kwiatów.

urodzona 06. 07.907 zmarła 13. 07.1954

„Stopy, a po cóż wy mi skoro mam skrzydła?’’

Frida Kahlo

Laura Baś

MERCEDES BENZ

SILVER LIGHTING

Producent Mercedes-Benz

zwany Mercedes-Benz

Silver Arrow

Produkcja 2011 (samochód

koncepcyjny) Samochód

sportowy klasy (S)

2-drzwiowy roadster w

stylu nadwozia

Mercedes-Benz Silver Lightning, zwany także Silver Arrow, to samochód

koncepcyjny zbudowany na 2011 Los Angeles Auto Show Design Challenge, gdzie

zdobył najlepszą nagrodę animacji za swój krótki film Silver Lightning. Został

stworzony przez Advanced Design Studio Mercedes-Benz w Carlsbad w

Kalifornii, który wcześniej również stworzył Mercedes-Benz Biome. Ten

samochód został zaprezentowany w popularnych mobilnych grach wyścigowych

Asphalt 8: Airborne i Asphalt Nitro.

Srebrna błyskawica czerpała ogromne inspiracje z samochodów wyścigowych

Silver Arrow z lat 30. XX wieku, przede wszystkim Mercedesa Benz W125

kierowanego przez Rudolfa Caracciola, który wygrał Grand Prix 1937, a także

słynnego Mercedes-Benz 300 SLR z 1955 roku, zaprojektowanego przez

Rudolfa Uhlenhauta. Na temat projektu wpływ miały także niektóre filmy

science fiction, takie jak Star Trek, Tron: Legacy i Star Wars: Episode II -

Attack of the Clones.

Elegancki, futurystyczny wygląd samochodu jest również wyposażony w

innowacyjne funkcje. Jego dach jest zbudowany z kilku kawałków małych, lekkich

kwadratów magnetycznych i wykorzystuje technologię Mag-Tech, która pozwala

im na połączenie się w twardy dach lub cofnięcie w celu przekształcenia

samochodu w roadstera. Koła wielokierunkowe pozwalają Silver Lightningowi

swobodnie sterować w dowolnym kierunku i są zamknięte w pierścieniach

zintegrowanych w głównym korpusie samochodu.

Adam