1

Gazetka SP nr 11 im. Jana Pawła II

w Siedlcach, ul. Wiśniowa 5

rok szkolny 2010/2011

KKWWIIEECCIIEEŃŃ 22001111

WW ttyymm nnuummeerrzzee

mm.. iinn..::

Impuls

Żywa lekcja historii

SPARTAKIADA

ZERÓWKOWICZÓW

Konkurs recytatorski

w Mokobodach

6. rocznica śmierci

Jana Pawła II

Wyniki szkolnych

konkursów

Z ziemi włoskiej

do Polski…

Koleżeństwo i przyjaźń

w moim życiu

Dzieci dla Jana

Pawła II

Wiktoria pisze

wiersze…

Tradycje i obyczaje

wielkanocne

„Lustro”

Krzyżówka

Na stole święcone, a obok baranek,

koszyczek pełny barwnych pisanek

i tak znamienne w polskim krajobrazie

w bukiecie srebrzyste, wiosenne bazie …

Radosnych Świąt Wielkanocnych

życzy

redakcja Wiśniowych Wieści

2

W marcu uczniowie klas IV-VI wraz

z opiekunami udali się do siedleckiego kina na film

dokumentalny "Jan Paweł II. Szukałem Was...".

Mieliśmy okazję, aby jeszcze lepiej poznać

naszego Patrona i zobaczyć Go w różnych

sytuacjach życiowych.

W marcowy weekend 25-27 III w Siedlcach

odbył się turniej półfinałowy o awans do 1.

Centralnej Ligi Koszykówki Kobiet. W ostatnim

dniu rozgrywek zespół „Impuls” zaprezentował

nowe układy taneczne. Okazało się, że siedlecka

publiczność jest nieoceniona. Burzliwe brawa

dodawały energii tancerzom, a reakcje widzów

sprawiły, że Impulsiaki z wielką sympatią będą

wspominać to niedzielne popołudnie.

30 marca 2011 r. do naszej szkoły dotarli

dwaj zacni rycerze z grupy Rekonstrukto.

Zaproszeni goście barwnymi opowieściami

przybliżyli uczniom z klas czwartych i piątych życie

średniowiecznych rycerzy. W zbrojach

zaprezentowali walkę na miecze. Ich pojedynek

wywołał burzę oklasków wśród zgromadzonych

uczniów. Rycerze do zabawy wciągnęli także

widzów.

Jeden z czwartoklasistów, wyposażony w hełm,

tarczę i miecz spróbował swoich sił w walce

z rycerzem z grupy artystycznej.

Niektórzy uczniowie mieli okazję dzierżyć w swych

dłoniach prawdziwą średniowieczną broń: korbacze,

nadziaki, buzdygany, miecze i topory.

Największy aplauz wśród zgromadzonych zyskał

pomysł zakucia w dyby ucznia, który miał najniższą

ocenę z zachowania. Śmiałek z czwartej klasy,

nieświadom tego, co będzie go czekało, sam się

zgłosił do zabawy. Jak się potem okazało, musiał

przyrzec wobec zebranych, że poprawi swoje

zachowanie, a na koniec roku z historii będzie miał

piątkę. Ta żywa lekcja historii bardzo się spodobała

naszym uczniom. M.B.

3

22 marca 2011 r. w Szkole Podstawowej nr 10

w Siedlcach odbyły się zawody sportowe dla dzieci

5- i 6-letnich z oddziałów przedszkolnych pt.

"WITAMY WIOSNĘ NA SPORTOWO -

SPARTAKIADA ZERÓWKOWICZÓW."

. Olimpiada objęta była patronatem Pana Wojciecha

Kudelskiego Prezydenta Miasta Siedlce.

Dzieci z naszej szkoły również brały w niej

udział. Wszyscy doskonale się bawili, choć

rywalizacja była zacięta. Zawodnicy dzielnie

walczyli o zajęcie najwyższego miejsca

w różnych konkurencjach sportowych.

Spartakiada przebiegała w wesołej atmosferze,

a każdy uczestnik otrzymał pamiątkowy medal. E.L.

W finale Diecezjalnego Konkursu

Recytatorskiego „Pamięci Jana Pawła II”

w Publicznej Szkole Podstawowej w Mokobodach

wzięło udział 95 uczniów z 17 placówek

oświatowych.

Spotkanie przebiegało w miłej i przyjaznej

atmosferze. Wysłuchaliśmy wielu pięknych

utworów w równie pięknym, pełnym zaangażowania

wykonaniu.

Jury bardzo wysoko oceniło występy

uczniów z naszej szkoły.

I miejsce w kategorii klas 0-I zajął

Błażej Wyrębiak z klasy “0”b. Wśród uczniów

klas II-III najwyżej oceniono Artura

Dybowskiego, ucznia klasy IId.

Laureaci otrzymali dyplomy i upominki.

Młodym recytatorom gratulujemy sukcesu!

Jego niezwykła osobowość, naturalność,

otwartość i poczucie humoru łączyły ludzi na

wszystkich kontynentach. Był przywódcą

duchowym i autorytetem moralnym.

W sobotę 2 kwietnia minęła 6. rocznica

śmierci naszego Wielkiego Rodaka. W południe

mieszkańcy Siedlec zebrali się pod pomnikiem

Papieża, składali kwiaty, zapalali znicze, modlili

się. Nie zabrakło pocztów sztandarowych

siedleckich szkół.

4

Na skwerze Jana Pawła II zebrano się

również wieczorem. Podczas czuwania

modlitewnego, przygotowanego przez Katolickie

Liceum im. Świętej Rodziny w Siedlcach,

śpiewano ulubione pieśni Papieża, przypominano

fragmenty Jego twórczości. Program artystyczny

tego wieczoru zakończyła młodzież z doskonale

znanego siedlczanom zespołu "Światełko."

O 21.37 godzinę śmierci Jana Pawła II

upamiętniło zatrzymanie zegara na wieży Muzeum

Regionalnego.

4 kwietnia wszyscy spotkaliśmy się na

apelu szkolnym, by przypomnieć postać naszego

Patrona i wysłuchać "Wspomnień o Janie Pawle

II", przygotowanych przez uczniów klasy Vd.

DDzziieeńń ZZiieemmii, znany też

jako Światowy Dzień Ziemi, to nazwa

akcji prowadzonych corocznie wiosną –

u nas obchodzony jest 22 kwietnia.

Święto ma na celu krzewienie kultury

i postaw ekologicznych oraz

uświadamianie problemów związanych

z ekologią.

I miejsce - Oliwia Świętochowska, kl. IId

II miejsce - Wiktoria Trybuńko, kl. Ib Wiktoria Kubaj, kl. Ie

III miejsce - Eliza Rucińska, kl. IIc

Wyróżnienia:

Ignacy Dąbkowski, kl. IId

Wiktoria Proskura, kl. Ie

Michał Rostkowski, kl. Id Mateusz Radzikowski, kl. IIb

Klasy I - III

I miejsce - Wiktoria Dmowska, kl. IIIa

II miejsce - Klaudia Malesa, kl. IId

II miejsce - Alicja Cabaj, kl. Ib

III miejsce - Dominika Składanowska, kl. IIId

Wyróżnienie:

Julia Sawicka, kl. Ia

Wiktoria Proskura, kl. I e

Eliza Rucińska, IIc

Katarzyna Wereszczyńska, kl. IId

Maja Alba, kl. Ib

Julia Alba, kl. IIIe

Klasa „0” A

I miejsce - Damian Składanowski, kl 0a

II miejsce - Aleksandra Wereszczyńska

III miejsce - Monika Gołuch

III miejsce - Kamila Zagalska

Wyróżnienie:

Kinga Szczepańska

Andżelika Aleksandrowicz

5

Biały orzeł, biel i czerwień, hymn państwowy

to polskie symbole narodowe. Szczególną rolę dla

narodu, zwłaszcza w okresie rozbiorów, odgrywały

pieśni patriotyczne. Zagrzewały do walki, rozbudzały

nadzieję, podtrzymywały na duchu. Niektóre z nich

pełniły w różnych okresach historii Polski rolę

hymnu państwowego.

Apel, poświęcony polskim symbolom

państwowym, przygotowali i przedstawili uczniowie

klasy 4f. Wysłuchaliśmy m. in. wykonania

chóralnego „Gaude Mater Polonia”, „Bogurodzicy”

i „Roty”. Na zakończenie wykonawcy wspólnie

z widownią odśpiewali trzy zwrotki hymnu

państwowego „Mazurek Dąbrowskiego”.

KKoolleeżżeeńńssttwwoo ii pprrzzyyjjaaźźńń ww mmooiimm żżyycciiuu – to temat

rozstrzygniętego właśnie konkursu literackiego dla uczniów klas IV-VI. Spośród wielu

ciekawych prac jury wyróżniło utwory następujących autorów:

- Julii Kadej z klasy IV b – I miejsce,

- Jakuba Krasuskiego z klasy V d – I miejsce,

- Aleksandy Wysokińskiej z klasy IV b – II miejsce,

- Weroniki Tymoszuk z klasy V d – III miejsce,

- Jakuba Kordeckiego z klasy IV f – wyróżnienie.

Kiedy wokół jest wesoło,

Słychać żarty, śmiech wokoło.

Kiedy lekko ci na duszy,

Koleżanek krąg jest duży.

Lecz gdy przyjdzie taki dzień,

Że smutku krąg zatoczy cień,

Śmiech ustaje i zabawy,

Łza się kręci, są obawy.

Wtedy rozejrzyj się dokoła,

Kto przy tobie schyli czoła.

Kto uroni z tobą łzę?

Kto ci powie: „Nie martw się”?

I uśmiechnie się do ciebie,

Zawsze ci pomoże w biedzie.

Wtedy nie bój się w świecie złym

Przyjacielem go nazwać swym.

Julia Kadej, kl. IVb

Koleżeństwo, przyjaźń, a także rodzina,

To wielkie wartości, a nie jakaś kpina.

Potrzebują one ciągłej pielęgnacji,

Dając w zamian za to dużo satysfakcji.

Z kolegą – kompanem jakiś czas się znamy,

Przy każdym spotkaniu serdecznie witamy.

Przyjaciel natomiast zna me tajemnice,

W chwilach złych i trudnych to na niego liczę.

W obecności obu czuję się jak w niebie,

Bo wiem, że mogę liczyć nie tylko na siebie.

Zazdrość między nami wcale nie istnieje,

Ja się cieszę, kiedy on się śmieje.

Aleksandra Wysokińska, kl. IVb

6

Moja przyjaciółka Aga

Zawsze mi pomaga.

Często mnie odwiedza,

Udziela mi się jej wiedza.

Razem się bawimy,

Podobnie myślimy.

Śpiewamy i gramy,

Bo to uwielbiamy.

Kochamy zwierzęta:

Aga lubi koty i ich psoty.

Ja mam psy i ryby,

Rozmawiam z nimi na niby.

Nasza przyjaźń trwa cztery lata

I trwać będzie do końca świata.

My o nią dbamy,

Zawsze się wspieramy.

Weronika Tymoszuk, kl. Vd

Przyjaciele

Przyjaciel bliski memu sercu jest.

On bardzo lubi mnie.

Na dobre i na złe.

Jest zawsze obok mnie.

Pomocną dłoń podaje mi.

On wspiera mnie ze wszystkich sił.

Na imię ma PRZYJACIEL.

Jakub Kordecki, kl. IVf

Postanowiliśmy opublikować także wybrane fragmenty nienagrodzonych prac, w których

autorzy pięknie piszą o przyjaźni.

Przyjaciel pomoże w potrzebie

I nigdy nie opuści Ciebie.

Gdy jest Ci źle i smutno czasem,

On mówi: „Nie martw się – jesteśmy razem.”

Prawdziwego przyjaciela mieć –

to wspaniała sprawa,

bo wtedy w życiu lepiej i łatwiej się układa.

Julia Wnuk, kl. IV b

Przyjaźń – to jest prawda, wierność,

Przyjaźń – to jest sens życia,

To jest coś do odkrycia.

Karolina Komarowska, kl. VI b

Nasza przyjaźń jest piękna i szczera.

Dobrze mieć swojego przyjaciela!

Paulina Radzikowska, klasa IV b

Dzięki bliskim osobom nie jesteśmy samotni

i mamy gdzie szukać wsparcia.

Przyjaźń musi być obustronna.

Nie wolno tylko wymagać i oczekiwać dobroci.

Pomimo że przyjaźń jest wymagająca

i czasami trudna,

nie wyobrażam sobie bez niej życia.

Agata Gawron, kl. VI b

7

*** Ta historia wydarzyła się naprawdę. Jest to opowieść

o przyjaźni z bezdomnym psem, który od wielu miesięcy stał się

moim nieodłącznym towarzyszem.

Wszystko pamiętam dokładnie. Był czwartkowy wieczór.

Leżałem w łóżku. Nie mogłem zasnąć. Wyjrzałem przez okno.

Ogromne, białe płatki śniegu tańczyły w powietrzu, wirując jak

baletnice. Miasto zasypiało, a ja nie mogłem. Rozmyślałem

o jutrzejszym konkursie plastycznym. Działo się ze mną coś

dziwnego. Kiedy zamknąłem oczy, widziałem gwiaździste niebo.

Moją uwagę przyciągnął jego nienaturalny kolor. Do opisania był

trudny. Ze strachu szybko otworzyłem oczy. Rodzice już spali.

Gdzieś w oddali słychać było przejeżdżające samochody.

Nagle usłyszałem dobiegające zza okna dziwne skomlenie

i ujadanie zwierzęcia. Szybkim ruchem zeskoczyłem z łóżka

i wyjrzałem przez okno. Przez chwilę rozglądałem się, skąd dochodzą te dźwięki.

Przerażony obudziłem tatę. Ze zdenerwowania nie mogłem wydusić z siebie ani słowa. Ujadanie i pisk były

coraz głośniejsze. Obudziła się także mama. Wspólnie postanowiliśmy wyjść na podwórko i zobaczyć,

co się dzieje. Ku naszemu zdziwieniu, ujrzeliśmy psa. Cały trząsł się z zimna i skomlał. Kiedy podeszliśmy

bliżej, wtulił się w moje nogi. Tata stwierdził, że to młoda suczka i w dodatku kundel. Dla mnie nie miało

to wielkiego znaczenia. Bez wahania poprosiłem rodziców, aby przygarnąć tę biedną sierotę, która była

piękna. Złotobrązowa kuleczka z czarnymi jak węgielki, przestraszonymi oczkami, błagalnie zerkała na

mnie, jakby prosiła o pomoc. Rodzice nie odmówili. Roxi, tak nazwałem swojego przyjaciela, szybko

przyzwyczaiła się do nowego domu i szczerze pokochała mamę, tatę i mnie. Na takiego pieska czekałem

wieki.

Teraz Roxi jest dorosłym, średniej wielkości psem. Sięga mi mniej więcej do kolan. Ma wspaniałe

złociste futro i puszysty, lisi ogon. Zimą chodzi w płaszczyku. Na początku go nie lubiła, ale kiedy

zorientowała się, że okrycie chroni ją przed zimnem, zaakceptowała je. Na szyi zawsze ma zieloną obrożę

z ukrytą w srebrnej kuleczce kartką z moim nazwiskiem i numerem telefonu. Roxi

to mądry piesek. Słyszy, kiedy ktoś zbliża się do naszego domu

i wtedy głośno szczeka. Kiedy zorientuje się, że to ktoś

z domowników, nie robi hałasu. Roxi od kilkunastu miesięcy stała się

moim nieodłącznym towarzyszem. Jestem jej panem i władcą. Mam wielki

szacunek dla tego zwierzęcia. Kiedy patrzę na nią, jak podaje łapkę,

jak waruje, gdy chodzi wdzięcznie przy mojej nodze, jestem dumny.

Zawsze chciałem mieć pieska, ale rodzicom ten pomysł niezbyt się

podobał. Twierdzili, że pewnie nie będę się nim zajmował

i wszystkie obowiązki spadną na nich. Przyznali, że się mylili. Bardzo

kocham swoją Roxi. Wbrew temu, co przewidywali, codziennie wstaję

wcześnie, aby wyjść na spacer i nakarmić ją. Regularnie odwiedzam

weterynarza. Dbam o swojego psa najlepiej, jak potrafię.

Mój pies to prawdziwy przyjaciel. Kiedyś może wiódł

beztroskie życie, może był źle traktowany, może przemierzył i dalekie

krainy, aby spotkać właśnie mnie i mój wspaniały, ciepły dom.

Warto jest mieć takiego przyjaciela, który zawsze jest przy mnie,

gdy go potrzebuję. Przyjaźń jest jedną z najwspanialszych więzi w naszym życiu.

Cóż mógłby zrobić człowiek samotny?

Jakub Krasuski, kl. Vd

8

Ojcze Święty

Byłeś dla nas przykładem,

Światłem dla zagubionych.

I odszedłeś. Dlaczego?

Jak mamy teraz żyć?

Jak mamy żyć bez Ciebie?

Przecież Ty nas wszystkiego nauczyłeś.

Ty nauczyłeś nas kochać drugiego człowieka

i przebaczać.

Odszedłeś do wieczności.

Odszedłeś od nas.

Dzisiaj idziemy po śladach Twoich stóp,

lecz brak nam Ciebie.

Twojej wiary, miłości i radości.

Wojtek Kołodziejak, kl. III b

Nasz Papież

Jesteś światłem oświecającym

nam drogę do nieba

wielkim człowiekiem, wzorem,

autorytetem

uczyłeś nas wiary, miłości, dobroci

lękając się, szukam oparcia w mądrym

uśmiechu Twoim

lecz Ciebie już nie ma

zostaniesz w naszej pamięci

w sercach naszych

zostanie Twój ciepły głos i słowa

Twoja postać w naszych oczach.

Olivier Dang, kl. III b

Kocham Cię za to

Jestem dobrym człowiekiem

Nauczyłeś mnie miłości.

Byłem lekkim człowiekiem

Bo ty uskrzydliłeś mnie.

Zbyt daleko odszedłem

A Ty zatrzymałeś mnie.

Jesteś patronem naszej szkoły

Bo byłeś wybitny i uczony.

Marcin Borkowski, kl. III b

Jan Paweł II naszym Ojcem

Ty nauczyłeś mnie jak kochać ludzi.

Nauczyłeś mnie cierpliwości i pracowitości.

Ty byłeś człowiekiem kochającym

dzieci, młodzież i dorosłych.

Ojcze Święty, naucz mnie tak samo żyć

jak Ty żyłeś i cierpiałeś.

Martyna Matuła, kl. III b

Jan Paweł II

Janie Pawle II, dziękuję

Ci za miłość do

drugiego człowieka, za

wrażliwość i dobroć…

Za dzień, w którym

pierwszy raz Cię zobaczyłam.

Kocham Cię za

przykład,

który nam pokazałeś…

Kochany Papieżu,

naśladuję Cię i

bardzo Cię kocham.

Dziękuję Ci za to,

że mogę być Twoją

uczennicą, wierzę, bo

Ty mnie tego nauczyłeś.

Dziękuję

za Serce, które jest

pełne miłości do

innych ludzi.

Gabriela Jędrzejczyk, kl. III b

9

Idziemy w ślad za Janem Pawłem II

Kocham, dziękuję za to wszystko, co robiłeś

i za to, co dla mnie zrobiłeś.

Tyle nas nauczyłeś,

bo Słowo Boże głosiłeś.

Dużo, dużo żyłeś

i dużo, dużo uczyłeś.

Ty bardziej kochałeś drugiego człowieka

niż siebie samego.

Marysia Adamczyk, kl. III b

Dziękuję Ci

Ojcze Święty, dziękuję Ci

za te dary, które nam

dałeś…

Za to, że jesteś naszym przykładem.

Bez Ciebie drugi człowiek byłby dla nas…

Nikim!

To uczucie pomagania

innym jest cudowne!

Twój testament-

staramy się go wypełniać, lecz nie

zawsze udaje się nam to…

Więc starajmy się nie

odchodzić od Boga…

Sprowadź nas na drogę

Miłosierdzia i przykazań

Bożych…

Jakub Omelańczuk, kl. III b

Jesteśmy uczniami Jana Pawła II

Ojcze Święty,

Papieżu Pielgrzymie,

Modlimy się za Ciebie,

Nigdy o Tobie nie zapomnimy.

Ty wszystkich ludzi na świecie kochałeś,

Dobry przykład nam dawałeś.

W sercach naszych pozostaniesz na zawsze.

Jakub Mitrzak, kl. III b

Nie mogę się nadziwić…

Jesteś promykiem oświecającym

moją drogę,

która bez Ciebie

jest ciemna i zagubiona.

Zawsze się uśmiechasz,

kochasz i pomagasz.

Trudne chwile

są przy Tobie miłe i nie bolą.

Ojcze, jesteś przy mnie zawsze,

więc naucz mnie kochać ludzi

i być takim jak Ty.

Bo wtedy moje życie

będzie wesołe i piękne.

To jest piękne, Ojcze,

To dobro i ta miłość,

którą podarowałeś ludziom.

Nie mogę się nadziwić, jak to robiłeś.

Sylwia Korniluk, kl. III b

Jestem dzieckiem Jana Pawła II

Ojcze Święty,

Jesteś przykładem dla całego świata.

Jesteś dla mnie miłością i radością.

Jesteś jak największy skarb,

jak największy dar

dla wszystkich ludzi.

Ojcze Święty,

Czemu od nas odszedłeś?

Dominik Wereszko, kl. III b

Jan Paweł II

Jan Paweł II- człowiek dobrze znany,

Był przez każdego człowieka kochany.

Lubił dzieci, lubił młodzież,

Nosił białą długą odzież.

Był w Krakowie, w Częstochowie,

Był też w Siedlcach i Kijowie.

Zwiedził Azję, Amerykę,

Europę i Afrykę.

Często modlił się do Boga

O to, by nikt nie miał go za wroga.

Karolina Komarowska, kl. VI b

10

Ty i ja

Byłem pod sercem mamy,

Kiedy umierałeś.

Przez jej oczy, uszy i ręce

Do mnie przemawiałeś.

Teraz zawsze poznaję

Twój głos, postać i twarz.

Głęboko w moim sercu

Swój wizerunek masz.

Kiedy będę dorosły,

Memu synkowi opowiem,

Że, cierpiąc i chorując,

Prosiłeś o moje zdrowie.

Ostatnia karta Twej Księgi

Jest pierwszą w życiu mym.

Milczysz. Uwielbiam ciszę.

Ty - Ojciec, ja - Twój syn.

Anna Wyrębiak

„Mój wymarzony króliczek”

Koleżanki mają pieski i kotki,

A ja bym chciała królika,

który radośnie by fikał.

Na razie mam go w wyobraźni,

on się ze mną przyjaźni.

„Kotek i myszka”

Pewnego dnia mały kotek

pierwszy raz wskoczył na płotek.

Widział tam malutką myszkę,

myśli: „Chciałbym ją na łyżkę”.

Gonił myszkę raz po raz,

a myszka nóżki za pas.

Wskoczyła myszka do dziurki,

kotek chowa swe pazurki.

I tak kończy się historia,

napisała ją Wiktoria.

Wiktoria Górecka, kl. IV e

Chleb lub pascha. Dawniej zamiast chleba

święcono wyłącznie paschę . Pascha to wypiek

z mąki, drożdży (lub zakwasu), imbiru, liści

bobkowych i szafranu. Wypiek ten można

udekorować krzyżem lub koroną cierniową

wykonaną np. z gałązek. Zwyczajowo pascha

miała kształt okrągły. Jest symbolem Chrystusa

jako Chleba Życia.

Jajka wielkanocne - kolorowe pisanki,

wydmuszki, kraszanki, wyklejanki itp. Jajko jest

symbolem początku, nowego życia, narodzin

oraz zmartwychwstania.

Sól jest symbolem trwałości, nieśmiertelności

oraz ochrony życia ludzkiego. Zapewnia

zdrowie duchowe ludziom

oraz całemu społeczeństwu.

Sól jest również symbolem

gościnności oraz przymierza

między człowiekiem

a Bogiem. Soli przypisuje

się również właściwości lecznicze, zatem jest

ona symbolem nawrócenia oraz oczyszczenia

serca.

Wędlina - szynka, kiełbasa, mięso oraz wędliny

są symbolem dobrobytu, dostatku.

11

Chrzan - kiedyś rozpoczynano śniadanie

wielkanocne od zjedzenia całej laski chrzanu,

który jest symbolem pokonania goryczy męki

Chrystusa.

Babka wielkanocna jest symbolem

umiejętności oraz doskonałości. Tradycyjnie

powinien być to wypiek

własny.

Baranek albo króliczek

wielkanocny (z masła,

ciasta, cukru, czekolady)

jest symbolem Baranka

Bożego, ofiary. Chrystus umarł na krzyżu za

grzechy ludzi. Swoją śmierć przyjął pokornie jak

baranek.

Wielkanoc w innych językach: angielski: Easter

czeski: Velikonoce

francuski: Pâques

hiszpański: Pascua

litewski: Velykos

łaciński: Pascha

niemiecki: Ostern

rosyjski: Пасха

włoski: Pasqua

Śmigus – dyngus to słowa często pojawiające

się w świątecznym okresie. Używamy ich przy

okazji składania życzeń lub pisania

świątecznych kartek, często nie zastanawiając

się nad tym, skąd wzięła się ta dość śmieszna,

a jednocześnie tajemnicza nazwa.

Tymczasem okazuje się, że do XV w.

dyngus i śmigus były dwoma odrębnymi

zwyczajami. Śmigus polegał na symbolicznym

biciu, np. witkami wierzby po nogach,

a następnie oblewaniu wodą. Celem było

oczyszczenie się z brudu i przygotowanie duszy

do zbliżającej się wiosny. Z biegiem czasu na

zwyczaj śmigusa nałożył się zwyczaj tzw.

dyngusowania, który dawał możliwość

wykupienia się pisankami z podwójnego lania.

Pierwsze udokumentowane wzmianki

o zwyczajach śmigusowo-dyngusowych

w Polsce datuje się na XV

w. Inne źródła podają,

że zwyczaj ten był

praktykowany na ziemiach

polskich już ok. 760 r. n.e. Niegdyś śmigus – dyngus był zwyczajem praktykowanym jedynie na wsiach. Sądziło się, że oblewanie wodą ma zapobiegać chorobom. Dlatego „wodnym celem” częściej stawały się młode panny niż mężczyźni. Obecnie jest to zwyczaj spotykany również w miastach. Śmigus-dyngus praktykowany jest przez wszystkich: zarówno młodszych, jak i starszych. Bo jak nie wykorzystać jedynego dnia w roku, kiedy możemy oblewać się zupełnie bezkarnie i bez większych konsekwencji?

Rozdział 5

„Co jest?!”

Ala i Aga wróciły do domku z zamiarem zapomnienia o wszystkim. Prezent położyły na

stoliczku i udały się w objęcia Morfeusza. Niestety, od razu w ich głowach zaczęły krążyć myśli

na temat dziwnego, nietypowego, wręcz podłego, zachowania ukochanej, cierpliwej, cudownej

drużynowej.

Następnego ranka dziewczynki mogły dłużej pospać , ponieważ, według rozpiski, którą

otrzymały, „Rude lisy” zatrudniały się dzisiaj w kuchni i marnowały sklepowe wysiłki pani

Siedleckiej.

Lekceważąc miły gest planoukładaczy, zwołały naradę o świcie.

-Coś jest nie halo- zaczęła Ala.

-Łaaa - ziewnęła Carla , która wyjątkowo się nie wyspała. –Uhm i co.

12

-Jak już mówiłam, coś jest nie halo.

-Tak, no i …- przeszkodziła Kasia.

-Tak, no i… chodzi o Żabę.

-Ktoś ci podrzucił , nie martw się, wyrzucę ją -zaproponowała Kasia.

-Chodzi o Ż A B Ę.

-Twierdzisz, że wielka, dam radę –Kasia udawała głupią.

-Żabę, czyli Hannę Laseczkę.

-Aaa -przytaknęły pozostałe druhny.

-Zaobserwowałyśmy z Agą u niej dziwne zachowanie .Wczoraj jak gdyby nigdy nic spławiła nas.

-Może chciało się jej spać-oponowała Carla.

-Nie wiem, może. Miejmy nadzieję , że jej przejdzie-przypuściła Ala. -Wczoraj dostałyśmy takie

coś-rozłożyła zawiniątko .

Rysunek planu .

-Jakie to strasznie wygniecione-spostrzegła Carla.

-Dziwne, przecież zawsze dostawałyśmy czyste, niewygniecione rozkłady zajęć itp.-kontynuowała

Kasia.

-Bałam się dotknąć-wyznała Agata.

-He, wiecie, że według tego czegoś mogłam jeszcze dwie godziny pozostać w objęciach

Morfeusza-zorientowała się Carla.-Czemu mnie obudziłyście?! Idę spać.

Carla wyglądała naprawdę koszmarnie. Jej piżamka w kotki, która zazwyczaj budziła

podziw koleżanek, była wygnieciona po niespokojnej nocy. Myślała o Alanie, bardzo za nim

tęskniła, martwiła się o niego. Był to wątły chłopiec, który w rzeczywistości był jej dwuletnim

braciszkiem. Niedawno zachorował na świńską grypę. Była to wielka tragedia dla całej rodziny,

której nadzieja ożyła pewnego przeciętnego dnia po badaniach .Lekarz stwierdził, że stan chłopca

się poprawia. Właśnie wczoraj mama Carli zadzwoniła z tą jakże radosną nowiną.

Cdn.

Fragment książki Magdaleny Kisielińskiej

„Lustro”

1.

2.

3.

4.

5.

6.

1. Kolorowe jajka.

2. Wielkanocny z uszami.

3. Wielka...

4. Żółte „dziecko” kury.

5. Do koszyczka wkładamy

kromkę...

6. Małe, puszyste „kulki” wierzby.

Rozwiąż krzyżówkę, hasłem jest

łacińska nazwa _ _ _ _ _ _

Opracowała Ewelina Nowakowska, kl. VIb

Gazetkę przygotował zespół redakcyjny w składzie: Ewelina Nowakowska, Karolina Komarowska, Joanna Męczyńska, Weronika Sołowińska, Magda Kisielińska, Paulina Dobrowolska, Anna Rytel pod opieką p. Marioli Bolesty i p. Haliny Maliszewskiej.