Protokół nr 5/XLVII/2009

posiedzenia Senatu Politechniki Warszawskiej w dniu 28 stycznia 2009 r.

1. Otwarcie posiedzenia i przyjęcie porządku obrad Rektor Politechniki Warszawskiej prof. dr hab. inż. W. KURNIK, otwierając piąte w tej kadencji posiedzenie Senatu naszej Uczelni powitał wszystkich członków i gości Senatu, w tym nowych senatorów studenckich. Rektor poinformował, że swoją nieobecność na posiedzeniu zgłosili: Prorektor prof. W. Wieczorek z powodu urlopu, prof. J. Kubissa oraz dr B. Kuca- z powodu choroby, dr D. Turlej z powodu wyjazdu zagranicznego oraz mgr J. Dolecka, która wyjechała z drużyną siatkarzy w roli trenera.

Rektor poinformował, że:

W dniu 1 stycznia 2009 r. zmarł w wieku 77 lat prof. nzw. dr hab. Bogusław Gdowski, emerytowany profesor Politechniki Warszawskiej. Specjalista z dziedziny kartografii matematycznej i zastosowania matematyki, współautor wielu podręczników i zbiorów zadań z matematyki dla kandydatów na wyższe uczelnie. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Krzyżem Zasługi, prawy człowiek, ceniony nauczyciel akademicki, sercem i pracą oddany młodzieży. Dnia 20 stycznia 2009 r. zmarł w wieku 78 lat prof. dr hab. inż. Wojciech Osiecki, zasłużony Profesor Wydziału Samochodów i Maszyn Roboczych naszej Uczelni. Doktor honoris causa Politechniki Świętokrzyskiej i Politechniki Łódzkiej. Odznaczony Krzyżami Komandorskim, Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Wybitny polski mechanik i specjalista w zakresie dynamiki maszyn i teorii drgań oraz sterowania pociskami rakietowymi. Autor wielu prac naukowych. Dnia 26 stycznia 2009 r. zmarł w Stanach Zjednoczonych w wieku 86 lat prof. dr inż. Stanisław Wójcicki, wieloletni nauczyciel akademicki Wydziału Mechanicznego Energetyki i Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. Zastępca Dyrektora Instytutu Techniki Cieplnej w latach 1973-76, Kierownik Zakładu Silników Lotniczych w latach 1969-81. Wybitny Uczony, autorytet z dziedziny spalania, odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, prawy człowiek, znakomity pedagog, sercem i pracą oddany młodzieży. Senat uczcił chwilą ciszy pamięć Zmarłych profesorów. Rektor prof. W. KURNIK zaproponował następujące poprawki w porządku obrad:

- Ze względów formalnych zmianę sformułowania punktu 12, który miałby po korekcie brzmienie: „Podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy wieloletniej dzierżawy działki stanowiącej część nieruchomości PW w Płocku i na obciążenie tej nieruchomości hipoteką kaucyjną”.

- Rezygnację z punktów 13 i 20. Punkt 13 dotyczył uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy o wieloletnią dzierżawę części budynku PW przy ul. Mochnackiego 10 w Warszawie firmie, z którą przeprowadzono negocjacje. Ponieważ rozważana jest również możliwość utworzenia ZOZ-u niepublicznego na bazie pomieszczeń przy ul. Mochnackiego zajmowanych aktualnie przez ZOZ publiczny, zasadna wydaje się być uwaga Senackiej Komisji ds. Mienia i Finansów, żeby się zbyt nie śpieszyć z umową na wynajęcie piętra, ponieważ mogłoby się ono znaleźć w środku obszaru, który by ewentualnie należał do ZOZ-u niepublicznego. Przychylając się do tego postulatu i uwag Komisji Rektor zaproponował przeniesienie tego punktu na następne posiedzenie Senatu.

Punkt 20 dotyczył zgody na zawarcie umowy generalnej o współpracy między Politechniką Warszawską a Uniwersytetem Warszawskim. Senat już wyrażał zgodę na cząstkową umowę dotycząca współpracy w zakresie kryminalistyki. Potrzebne jest

stanowisko w sprawie generalnej umowy, ale ponieważ studenci i inne osoby zgłaszały postulaty dotyczące uzupełnienia projektu tekstu tej umowy, co wymaga uzgodnienia z naszymi partnerami z Uniwersytetu, sprawa musi zostać odłożona.

Rektor zapytał o ewentualne inne poprawki, a wobec ich braku zapytał, kto jest za przyjęciem skorygowanego porządku obrad. Senat przyjął następujący porządek obrad: 1. Otwarcie posiedzenia i przyjęcie porządku obrad. 2. Wręczenie nominacji profesorskich. 3. Powołanie komisji skrutacyjnej. 4. Komunikat o nadanych stopniach naukowych doktora i doktora habilitowanego. 5. Informacje Rektora. 6. Podjęcie uchwał w sprawach osobowych: 6.1. zaopiniowanie wniosku dziekana Wydziału EiTI o mianowanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego na 5 lat dr hab. inż. Anatolija Płatonowa 6.2. zaopiniowanie wniosku dziekana Wydziału IŚ o mianowanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego na 5 lat dr hab. inż. Jarosława Zawadzkiego 7. Informacja o postępach w przygotowaniach do inwestycji: - gmachu Wydziału MiNI, - kompleksu sportowego PW. 8. Informacja o realizacji projektu "SOSNA". 9. Informacja o realizacji projektu "Program rozwojowy PW". 10. Podjęcie uchwały w sprawie korekty budżetu PW na 2008 rok. 11. Podjęcie uchwały w sprawie korekty planu rzeczowo-finansowego PW na 2008 rok. 12. Podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy wieloletniej dzierżawy działki stanowiącej część nieruchomości PW w Płocku i na obciążenie tej nieruchomości hipoteką kaucyjną. 13. Podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy dzierżawy części budynku PW przy ul. Mochnackiego 10 w Warszawie. 14. Zmiany w składzie komisji senackich. 15. Wybór członków Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej ds. Studentów i Doktorantów. 16. Podjęcie uchwały w sprawie zmiany nazwy makrokierunku studiów na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych, ustalenia jego obszaru kształcenia oraz uchwalenia planów studiów i programów nauczania na tym makrokierunku. 17. Podjęcie uchwały w sprawie zmian organizacyjnych na Wydziale Architektury. 18. Podjęcie uchwały w sprawie zmian organizacyjnych na Wydziale IChiP. 19. Podjęcie uchwały w sprawie zmian organizacyjnych na Wydziale IL. 20. Podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy generalnej o współpracy między Politechniką Warszawską a Uniwersytetem Warszawskim. 21. Podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy o współpracy między PW a: -ParisTech (Paris Institute of Technology) we Francji, -National Taipei University of Technology w Tajwanie. 22. Podjęcie uchwały w sprawie tablicy upamiętniającej wkład pracowników Wydziału GiK prof. dr Tadeusza Lazzariniego i dr Zbigniewa Andersa w powstanie Ośrodka Szkoleniowego PW w Grybowie. 23. Podjęcie uchwały w sprawie tablicy upamiętniającej doc. mgr inż. Zbigniewa

Lewandowskiego żołnierza Armii Krajowej i pracownika naukowego PW. 24. Sprawy wniesione i interpelacje. 25. Przyjęcie protokołu posiedzenia Senatu w dn. 17.12.2008r. 26. Wolne wnioski. 27. Zamknięcie obrad. Rektor prof. W. KURNIK powitał serdecznie nowych senatorów studenckich, którzy pojawili się w

związku z ostatnimi wyborami w Samorządzie Studentów PW. Rektor poprosił dotychczasowego Przewodniczącego Samorządu o dokonanie prezentacji następczyni p. Natalii Greniewskiej, a nową Przewodniczącą o prezentację nowych członków Senatu.

Przewodniczący Samorządu Studentów M. GAJDA wyjaśnił, że z jednej strony z ulgą, a z drugiej z

żalem kończy dwie kadencje pracy w funkcji Przewodniczącego. Spora część senatorów studenckich ubiegłej kadencji kończy swoją roczną lub dwuletnią działalność. Na ostatnim posiedzeniu Parlamentu studenci wybrali nowych senatorów studenckich. Nową Przewodniczącą została Natalia Greniewska z Wydziału MEiL. M. Gajda podziękował w imieniu swoim i pozostałych senatorów studenckich za otwartość Senatu na inicjatywy studenckie. Wyraził też nadzieję, że ustępujący senatorzy pozytywnie wpisali się w prace Senatu i całej społeczności akademickiej.

Nowa Przewodnicząca Samorządu Studentów Natalia GRENIEWSKA przywitała członków Senatu,

jednocześnie dziękując Michałowi Gajdzie i wszystkim osobom, z którymi współpracowała przez ostatni rok. Następnie przedstawiła nowych przedstawicieli studenckich w Senacie: - Magda Ziółkowska - Przewodnicząca Komisji Dydaktycznej - Ewa Pawlak - Przewodnicząca Komisji Sportu i Turystyki (po raz drugi) - Żaneta Markowska – wolny senator - Witold Zagórski - Przewodniczący Komisji Socjalnej (po raz drugi) - Przemysław Kornatowski - Przewodniczący Komisji Zagranicznej (po raz drugi) - Paweł Rzążewski - Przewodniczący Komisji Finansowo-Gospodarczej - Kamil Lubikowski - Przewodniczący Komisji Domów Studenckich - Mateusz Wawrzyniuk – Przewodniczący Komisji Kultury - Dominik Suligowski – senator studencki - Adam Łęski– senator studencki - Maciej Dukata– senator studencki - Piotr Kraszewski – senator studencki

Rektor prof. W. KURNIK w imieniu Senatu powitał nowych senatorów i życzył im sukcesów w pracy na rzecz środowiska studenckiego i całej Uczelni. Następnie Rektor na ręce dotychczasowego Przewodniczącego złożył serdeczne gratulacje i podziękowanie za wielki wkład pracy senatorów studenckich we wszystkie podejmowane działania, za ich aktywność i dojrzałość. Rektor wręczył kończącym prace w Senacie studentom podziękowania na piśmie i symboliczne drobiazgi.

Rektor prof. W. KURNIK przypomniał, że zmienił się również przedstawiciel doktorantów w Senacie.

Rektor serdecznie podziękował dotychczasowemu przedstawicielowi p. mgr inż. Maciejowi Szwastowi i powitał nowego przedstawiciela doktorantów, mgr inż. Piotra Kozę z Wydziału Geodezji i Kartografii.

Senat oklaskami pożegnał odchodzących i powitał nowych senatorów. 2. Wręczenie nominacji profesorskich.

Na stanowisko profesora zwyczajnego został mianowany przez Rektora PW:

od dnia 1 stycznia 2009 r.

- prof. dr hab. inż. Adam Gryff-Keller na Wydziale Chemicznym

Na stanowisko profesora nadzwyczajnego - na czas nieokreślony zostali mianowany przez Rektora PW:

od dnia 1 stycznia 2009 r.

- prof. dr hab. inż. Wojciech Wróblewski na Wydziale Chemicznym w Instytucie Biotechnologii

- prof. nzw. dr hab. inż. Krzysztof Kałużyński

na Wydziale Mechatroniki w Instytucie Metrologii i Inżynierii Biomedycznej

- prof. nzw. dr hab. inż. Andrzej Pochanke na Wydziale Elektrycznym w Instytucie Maszyn Elektrycznych

- prof. nzw. dr hab. inż. Marian Rosiński

na Wydziale Inżynierii Środowiska

Na stanowisko profesora nadzwyczajnego – od dnia 1 stycznia 2009 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. zostali mianowani przez Rektora PW:

- dr hab. inż. Gerard Cybulski na Wydziale Mechatroniki w Instytucie Metrologii i Inżynierii Biomedycznej

- dr hab. inż. Ewa Niewiadomska-Szynkiewicz na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych w Instytucie Automatyki i Informatyki Stosowanej

- dr hab. inż. Mieczysław Prystupa na Wydziale Zarządzania

Rektor prof. W. KURNIK w imieniu Senatu Politechniki Warszawskiej podziękował i pogratulował

profesorom sukcesu, jakim jest nominacja na kolejne stanowiska profesorskie i życzył wielu następnych sukcesów i satysfakcji z pracy w naszej Uczelni.

3. Powołanie komisji skrutacyjnej Senat powołał Komisję Skrutacyjną w składzie:

- prof. dr hab. inż. Stanisław Wincenciak – przewodniczący - doc. dr inż. Jerzy Wyborski - Adam Łęski - Mateusz Wawrzyniuk

4. Komunikat o nadanych stopniach naukowych doktora i doktora habilitowanego. Prorektor prof. T. KULIK zauważył, że ze względu na okres świąteczno-noworoczny obie listy są

krótkie. Lista nadanych stopni doktora liczy 8 pozycji, wyróżniają się tu 2 wydziały: Chemiczny oraz Matematyki i Nauk Informacyjnych – po 2 doktorów, a cztery wydziały po jednym: Geodezji i Kartografii, Elektryczny, Mechatronika i Inżynieria Środowiska. Spośród 8 doktoratów tylko jeden był napisany w języku angielskim, a jedna osoba, przedstawiciel Austriackiej Akademii Nauk jest spoza

słuchaczy studiów doktoranckich. Na liście nadanych stopni doktora habilitowanego jest to tylko 1 pozycja z Wydziału EiTI. Prorektor pogratulował dziekanom w/wym. wydziałów.

Dziekan prof. H. KISILOWSKA przypomniała, że w poprzednich kadencjach był dobry zwyczaj

podawania również doktoratów i habilitacji nadanych poza PW. Są to zarówno promotorzy jak pracownicy PW, a na innej uczelni też mogą się nie zmieścić w statystyce. Np. na Wydziale Administracji dr Wilkowska-Kołakowska bardzo dobrze obroniła doktorat z prawa na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Rektor prof. W. KURNIK podziękował bardzo za tę uwagę i poprosił Prorektora prof. T. Kulika o

uwzględnianie w informacjach wszystkich osób, które uzyskały stopnie, zarówno na PW, jak i na inny uczelniach.

Prorektor prof. T. KULIK zwrócił się z prośbą do wszystkich kierowników jednostek o informowanie

Biura ds. Nauki o takich przypadkach. 5. Informacje Rektora. Rektor prof. W. KURNIK przypomniał o rozłożonej na stołach wersji drukowanej zawierającej

informacje o wydarzeniach, jakie miały miejsce od ostatniego posiedzenia Senatu. Jednocześnie zwrócił uwagę na inicjatywę Konfederacji Pracodawców Polskich dotyczącą nawiązania formalnej współpracy z Politechniką Warszawską. W czasie spotkania Rektora z Prezydentem tej organizacji omówione zostały możliwości bliższej współpracy, a w dniu Senatu Rektor otrzymał formalne pismo w tej sprawie. Rektor przypomniał, że Konfederacja Pracodawców Polskich jest największą i najstarszą organizacją pracodawców w Polsce, powstałą w listopadzie 1989 r.. Rozmowy dotyczyły również obchodów 20-lecia Konfederacji, które odbędą się w naszej Dużej Auli. Konfederacja reprezentuje blisko 6 tys. firm od małych przedsiębiorstw po największe w skali kraju, również takie, które skutecznie konkurują na światowych rynkach. Przedsiębiorstwa zrzeszone w KPP zatrudniają przeszło 2 mln pracowników. Zdecydowana większość z nich, 82%, to firmy prywatne. Od roku 1990 r. KPP reprezentuje polskich pracodawców w Międzynarodowej Organizacji Pracy. Rektor zacytował fragmenty pisma od Prezydenta Konfederacji p. Andrzeja Malinowskiego: „Dziękując za spotkanie w dniu 27 stycznia 2009 r. chciałem potwierdzić wolę Konfederacji Pracodawców Polskich dotyczącą współpracy z Politechniką Warszawską, KPP jest zainteresowana: 1. możliwością wspólnego organizowania warsztatów i szkoleń w obszarach innowacyjności, przedsiębiorczości i w transferze technologii; 2. włączeniem się w dyskusję nad programami nauki studentów w odniesieniu do potrzeb członków Konfederacji; 3. przyjmowaniem studentów na praktyki. Szczególnymi obszarami współpracy mogą być: energetyka jądrowa, alternatywne źródła energii, w tym biomasa, wiatr, słońce, wodór, podziemne przetwarzanie węgla, inżynieria biomedyczna, biotechnologia, inżynieria materiałowa. KPP będzie zachęcać swoich członków do włączenia się w prace badawcze i wdrożeniowe. KPP jest zainteresowana stworzeniem z Politechniką Warszawską think tanku-u, którego obszarem byłaby innowacyjność, przedsiębiorczość i transfer technologii.” Zdaniem Rektora, to bardzo interesująca propozycja dla naszych studentów, która bardzo dobrze wpisuje się w naszą politykę rozwijania innowacyjności i przedsiębiorczości, co ma związek z utworzonym ostatnio Wydziałem Zarządzania.

Prorektor prof. T. KULIK przekazał informacje z Biura ds. Nauki na temat ostatniego, XXXVI Konkursu na granty promotorskie i habilitacyjne. Na 133 złożone wnioski rekomendacje otrzymały 64 z nich. Decyzję podejmuje Minister, ale Prorektor wyraził nadzieję, że tak jak w 2008 roku rozbieżność między listą rekomendowanych a podpisanych nie będzie duża. W poprzednim Konkursie na rekomendowanych 50 projektów Pani Minister podpisała 47, czyli wskaźnik wyniósł 94%. Przez dwa kolejne lata wskaźnik ten wynosił 73%. Prorektor pogratulował wydziałom, które wśród projektów

własnych przodują w 2 konkurencjach. Wydział EiTI ma 7 zarekomendowanych projektów, SiMR – 6, Inż. Produkcji – 4. W konkurencji projektów promotorskich na 24 zarekomendowane projekty Wydział Inż. Produkcji ma 6, Fizyki– 4 i EiTI – 3. Jak zwykle mamy mało projektów habilitacyjnych, bo tylko 3. W perspektywie 3 ostatnich konkursów wskaźnik sukcesu rośnie, bo 64 projekty ze 133 to 48%, pół roku temu – 44%, rok temu – 38%. Największy wskaźnik sukcesu mamy w grantach promotorskich; bo w tej chwili to prawie 70%, a najniższy w habilitacyjnych bo tylko 3 z 9 złożonych zostało zarekomendowanych do finansowania. Prorektor przypomniał, że 31 stycznia mija termin składania wniosków do kolejnego konkursu. Jednocześnie zachęcił do składania wniosków o nagrody, np. Wydziału IV Nauk Technicznych, któremu szefuje prof. W. Włosiński z Wydz. Inż. Produkcji, gdzie termin składania wniosków mija 30 kwietnia. We wszystkich konkursach o nagrody nasza aktywność nie jest za wysoka. Np. prof. W. Włosiński, Przewodniczący Jury Nagrody Fiata poinformował, że złożono mało wniosków w tym Konkursie. Inne uczelnie są bardzo aktywne w podaży wniosków o nagrody, natomiast nasza Uczelnia powinna się bardziej zaktywizować. Termin składania wniosków o Nagrody Prezesa Rady Ministrów jest krótki, bo do końca stycznia, ale gdyby ktoś miał dobrego kandydata, to w ciągu tych kilku dni można taki wniosek przygotować. Prorektor zaapelował o zwiększenie aktywności w tym zakresie, bo potem w różnych statystykach i rankingach jest to brane pod uwagę.

Kierownik Biura Rektora mgr inż. M. SOŁTYSKI , Sekretarz Jury Konkursu o Nagrodę Siemensa, w

nawiązaniu do wypowiedzi Prorektora T. Kulika, zaapelował o zgłaszanie wniosków do tego Konkursu, gdzie termin upływa 28 lutego. W poprzednich latach nasza Uczelnia miała bardzo ładne osiągnięcia, a ostatnio wniosków jest bardzo mało.

Dziekan prof. J. BAJKOWSKI poinformował, że na Wydziale SiMR odbył się finał XII edycji

Konkursu na najlepszą pracę magisterską, który odbywa się pod patronatem Jego Magnificencji Rektora PW i honorowym patronatem Premiera W. Pawlaka. W Konkursie startowało 30 osób, w finale znalazło się ok. 10 i wszyscy finaliści dostali nagrody. Dzięki bardzo wielu sponsorom część nagród została skierowana na działalność Koła Naukowego.

Prof. J. MODELSKI zwrócił uwagę, że promocja Politechniki poprzez siatkówkę jest ostatnio

znakomita i pogratulował p. mgr J. Doleckiej. Rektor prof. W. KURNIK dołączył się do gratulacji, tym bardziej, że drużyna boryka się z trudnościami

związanymi z chorobą trenera. Drużyna nie traci animuszu i walczy z najlepszymi, ostatnio przegrała wprawdzie 2:3, ale z drugą drużyną w tabeli.

6. Podjęcie uchwał w sprawach osobowych: Prorektor prof. R. GAWROŃSKI poinformował, że obie sprawy osobowe to wnioski o mianowanie na

stanowisko profesora nadzwyczajnego na okres 5 lat. Członkowie Senatu otrzymali dokumentację tych wniosków. Senacka Komisja ds. Kadr opiniowała te sprawy, końcowe wnioski są wyświetlone. Prorektor poprosił Przewodniczącego Komisji o przybliżenie tych wniosków.

Prof. J. LEWANDOWSKI poinformował, że Komisja zapoznała się z dorobkiem kandydatów w

zakresie działalności naukowej, dydaktycznej, osiągnięć w kształceniu kadry oraz pozycji naukowej i poparła obydwa wnioski bez zastrzeżeń.

6.1. zaopiniowanie wniosku dziekana Wydziału EiTI o mianowanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego na 5 lat dr hab. inż. Anatolija Płatonowa

tak nie wstrz. nieważ. dr hab. inż. Anatolij Płatonow 54 1 6 0

6.2. zaopiniowanie wniosku dziekana Wydziału IŚ o mianowanie na stanowisko profesora nadzwyczajnego na 5 lat dr hab. inż. Jarosława Zawadzkiego

tak nie wstrz. nieważ. dr hab. inż. Jarosław Zawadzki 53 2 5 0

W głosowaniu wzięło udział 61 członków Senatu. Senat przyjął uchwałę nr 42 /XLVII/2009. 7. Informacja o postępach w przygotowaniach do inwestycji:

- gmachu Wydziału MiNI, - kompleksu sportowego PW.

Rektor prof. W. KURNIK oddał głos Kanclerzowi PW. Kanclerz dr inż. K. DZIEDZIC przypomniał, że jakiś czas temu rozpoczęte zostały prace nad dwoma

dużymi inwestycjami: gmachem dla Wydziału Matematyki i Nauk Informacyjnych oraz kompleksem sportowym PW, gdzie w pierwszej fazie miała być to tylko hala, a faza kolejna to cały kompleks. Kanclerz poprosił mgr S. Borzemskiego, Kierownika Działu Przygotowania Inwestycji o krótkie przybliżenie obu inwestycji i informację, w jakiej fazie prac jesteśmy na dzień dzisiejszy.

Mgr S. BORZEMSKI poinformował, że pierwsza inwestycja to gmach dla Wydziału Matematyki i

Nauk Informacyjnych. 6 marca 2008 r. Minister Rozwoju Regionalnego wydał obwieszczenie, w którym podał listę projektów indywidualnych dla Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko. W załączniku tego Obwieszczenia w punkcie 214 znajduje się projekt Politechniki Warszawskiej- budowa gmachu dla Wydziału Matematyki i Nauk Informacyjnych. Projekt ten jest realizowany w ramach priorytetu 13.1 Infrastruktura szkolnictwa wyższego Obiekt zlokalizowany zostanie na Terenie Głównym przy ul. Koszykowej. Jest to działka nr ewidencyjny 1 w obrębie 5-05-05, w kompleksie zamkniętym ulicami: Koszykową, Noakowskiego, Nowowiejską i Al. Niepodległości. Mgr S. Borzemski przedstawił plan sytuacyjny oraz wizualizację komputerową obiektu zlokalizowanego między Gmachem Nowej Kreślarni i budynkiem mieszkalnym Koszykowa 75, Gmachem Technologii Chemicznej, Gmachem Elektrotechniki i Gmachem Fizyki. Zadanie realizowane jest w oparciu o umowę dotyczącą przygotowania projektu indywidualnego zawartą 7 lipca 2008 r. pomiędzy MNiSzW a Politechniką Warszawską. Koszt projektu w kwocie 39,58 mln zł jest kosztem szacunkowym zawartym w preumowie. Zapewne nie jest to koszt ostateczny realizacji tego zadania. W tejże preumowie zawarte są terminy przygotowania tego projektu: I kwartał 2009 to przygotowanie całego projektu z terminem złożenia wniosku o dofinansowanie – 31 marca br.. Wniosek ten powinien już zawierać projekt budowlany i pozwolenie na budowę. Termin rozpoczęcia realizacji projektu, czyli po podpisaniu umowy o dofinansowanie – II kwartał 2009 r., z tym, że do końca września 2009 r. będą trwały prace projektowe związane z wykonaniem projektu wykonawczego, natomiast w IV kwartale 2009 r. podjęte zostaną działania mające na celu wyłonienie wykonawcy robót budowlanych. Termin zakończenia realizacji wszystkich prac przewidziany jest na koniec 2011 r. W dniu 2 kwietnia 2008 r. zostało wszczęte ponowne postępowanie administracyjne w sprawie ustalenia lokalizacji celu publicznego. Mgr S. Borzemski zwrócił uwagę na wyraz „ponowne”. Politechnika Warszawska dysponuje 2 lokalizacjami: jedna na styku ulic Chałubińskiego i Koszykowej, która ze względu na specyficzne laboratoria Wydziału Chemicznego, szczególnie Centrum Syntezy Materiałów Wysokoenergetycznych, nie mogła być zrealizowana. Stąd konieczność powtórzenia wniosku i decyzja o ustaleniu celu publicznego, która zapadła 27 sierpnia 2008 r. Program funkcjonalno-użytkowy budynku Wydziału MiNI został opracowany przez zespół projektowy z Wydziału Architektury pod przewodnictwem prof. L. Kłosiewicza. W dniu 19.12.2008 r. została zawarta umowa pomiędzy

Politechniką Warszawską a Biurem Architektonicznym DEDEKO o wykonanie prac projektowych z następującymi terminami realizacji: projekt budowlany – 12 lutego br., projekt wykonawczy – 30 września br.. Konieczność uzyskania ponownej lokalizacji celu publicznego spowodowała, że Uczelnia musiała odstąpić od przeprowadzenia konkursu i wyłoniła wykonawcę prac projektowych w trybie przetargu nieograniczonego, gdzie określono dwa kryteria: cena wykonania zadania ( 40 %) i koncepcja tego obiektu ( 60 %). Wygrało Biuro Architektoniczne DEDEKO. Mgr S. Borzemski zaprezentował podstawowe dane liczbowe projektowanego obiektu: powierzchnia zajętego terenu: ok. 2600 m2, pow. zabudowy: ok. 1650 m2, pow. użytkowa: ok. 9300 m2, pow. całkowita: ok. 11200 m2. Wysokość zabudowy- 6 kondygnacji została narzucona wytycznymi Stołecznego Konserwatora Zabytków, który stwierdził, że budynek nie powinien wyróżniać się od pozostałych na Terenie Głównym choć wiadomo, że Gmach Inż. Środowiska jest zdecydowanie wyższy, bo ma 9 kondygnacji. Aktualnie zakończony i odebrany jest projekt koncepcyjny, rozpoczęto prace nad projektem budowlanym. W ostatnich dniach odbyło się spotkanie u Naczelnika Wydziału Architektury Dzielnicy Śródmieście w sprawie ustalenia procedur pozwalających na jak najszybsze uzyskanie pozwolenia na budowę. Inwestycja ta jest kontrolowana przez Ośrodek Przetwarzania Informacji, jednostkę przy Ministrze NiSzW, uprawomocnioną do monitorowania wszystkich kluczowych obiektów prowadzonych przez uczelnie wyższe. Drugim obiektem w realizacji jest Centrum Sportowe PW. Tu problem jest fakt, że nie jest zamknięta jeszcze struktura finansowania całego zadania, ponieważ nie ma priorytetu w ramach funduszy unijnych, do którego można by się było odnieść. Wobec powyższego rozpoczęte są prace projektowe finansowane z własnych środków Uczelni, uruchomione Decyzją Rektora nr 39 w dniu 31 marca 2008 r. Obiekt zostanie zlokalizowany przy ul. Batorego 12 w Warszawie na terenie dzielnicy Śródmieście, działka nr ewidencyjny 1 w obrębie 5-05-05 oraz w części działek 23 i 26 w obrębie 5-05-09. Cały projekt obejmuje stadion sportowy wraz z trybunami, halę sportową oraz kompleks basenów. Decyzja o lokalizacji celu publicznego została uzyskana 28 marca 2007 r. Projekt koncepcyjny został zaakceptowany przez Rektora w maju 2008 r. po konsultacji z zespołem profesorskim powołanym przez JM Rektora: prof. L. Kłosiewicz, prof. K. Kucza-Kuczyński i prof. M. Kysiak. W oparciu o projekt koncepcyjny opracowano program funkcjonalno-użytkowy. Program opracował zespół pod przewodnictwem pracownika Wydziału Architektury dr inż. P. Trębacza. W dniu 23 października 2008 r. pomiędzy Politechnika Warszawską a biurem architektonicznym Neo-inwest została zawarta umowa o wykonanie prac projektowych z następującymi terminami realizacji: projekt budowlany 23 lutego br., projekt wykonawczy wraz z kompleksowymi opracowaniami kosztowymi – 23 czerwca br.. Podstawowe dane dotyczące obiektu: pow. działki – ponad 41 tys.m2 , wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej– ponad 30%; liczba miejsc postojowych – 127, zdeterminowana faktem wytycznych zagospodarowania tego terenu ustalonych przez dzielnicę. Parametry budynku to pow. netto podziemna – 5300 m2 ; nadziemna – 9500 m2 ; pow. użytkowa 9800 m2 ; liczba miejsc na trybunach sali sportowej 1176 z możliwością rozbudowania o kolejne 468 miejsc. Liczba miejsc na trybunie pływalni – 192; na trybunie stadionu – 660, kubatura 123 m3. Obiekt ten ma za zadanie przede wszystkim spełniać warunki dydaktyki prowadzonej przez Studium Wychowania Fizycznego i Sportu PW, a także stanowić bazę dla zespołu Politechnika Warszawska Osram JW. Construction. Następnie mgr S. Borzemski przedstawił rzut sytuacyjny kompleksu, widoki elewacji, kondygnacje, basen, przekroje.

Kanclerz dr K. DZIEDZIC podkreślił, że umowy z wykonawcami projektów pozwalają na wgląd w

projekty na poszczególnych etapach i wykonawcy konsultują z nami zmiany. Rektor prof. W. KURNIK zapytał, czy ktoś chciałby zabrać głos. Prof. M. KUJAWIŃSKA stwierdziła, że budzi Jej prywatny wewnętrzny sprzeciw niszczenie naszego

największego historycznego majątku, czyli historycznego kompleksu Kampusu Centralnego przez zabudowę tego typu. Z drugiej strony zgadza się z absolutną potrzebą budowy tego budynku. Zdaniem

p. Profesor jest dużo terenów Uczelni, które spełniałyby warunki dla budowy gmachu Matematyki, jak chociażby jednopiętrowa stołówka. Prof. M. Kujawińska zapytała, jakie były przesłanki zgody Senatu poprzedniej kadencji.

Prof. S. WRONA stwierdził, że odczuwa podobne rozterki jak prof. M. Kujawińska jeżeli chodzi o

gmach Wydziału MiNI na historycznym Terenie Głównym. Od samego początku dziwił się, że są tu planowane takie inwestycje. Po wielu dyskusjach i rozmowach, m.in. z Rektorem i z p. Dziekan Wydziału MiNI doszedł do wniosku, że mimo tej rozterki sprawa jest już przesądzona umową finansową. Trzeba będzie śledzić przebieg tej inwestycji i próbować złagodzić skutki tej decyzji, natomiast absolutnie trzeba by uniknąć następnych tego typu decyzji na tym Terenie. Utrudnieniem jest tu fakt, że na tę decyzję lokalizacyjną zgodził się Konserwator Zabytków, czyli być może nasze zastrzeżenia są natury bardziej sentymentalnej niż merytorycznej. Profesor nie jest tego pewien do końca, bo Konserwator Zabytków traktuje często bardzo formalnie swoje opinie i patrzy, na ile są one niezgodne z jakimiś doktrynami czy ogólnymi założeniami obiektów historycznych, a nie patrzy na walory użytkowe czy inne. Natomiast sprawa Kompleksu sportowego została skierowana pod obrady Senackiej Komisji ds. Rozwoju Kampusów Akademickich, gdzie po prezentacji obiektu odbyła się bardzo szeroka i ożywiona dyskusja. Dominującym elementem tej dyskusji było pytanie, czy przyjęta forma stosowania przetargów na projekty architektoniczne zamiast konkursów jest formą prawidłową i nam odpowiadającą. Komisja zdecydowanie uważa, że na przyszłość powinniśmy takiej drogi unikać. Końcowe wnioski z dyskusji to: „Podjęcie konkretnych działań w sprawie realizacji planowanego od kilkudziesięciu lat zespołu sportowego PW...zasługuje na duże uznanie”. Na pewno inwestycja ta jest potrzebna, dotychczasowe próby się nie powiodły, może tym razem się uda, łączymy z tym duże nadzieje. Podnoszona była kwestia, czy wielkość przyjętego programu użytkowego zwłaszcza wymiary basenu (25m) są na miarę największej uczelni technicznej w Polsce. Obiekt ten będzie nam służył kilkadziesiąt lat. Komisja znalazła rozwiązanie tego problemu. W przyszłości można potraktować ten obiekt jako pierwszy etap całego kompleksu, który powinien być rozbudowywany na terenach, które, zdaniem Komisji, są do pozyskania w najbliższym sąsiedztwie. Rozważana była możliwość zburzenia budynku Stodoły i na to miejsce zbudowania nowego Klubu w dużym zespole sportowym. Dziekan przypomniał, że Stodoła miała już wiele lokalizacji, na początku rzeczywiście była stodołą i jej prestiż nie ucierpiałby, gdyby została wybudowana jeszcze raz. Jest tu mowa o perspektywie 20-30 lat. Poruszona została również kwestia wysokości kosztów eksploatacyjnych i źródeł ich finansowania, zwłaszcza w okresie letnim. Obiekt ten powinien spełniać standardy, które uczyniłyby go atrakcyjnym dla ewentualnego wynajmowania czy użyczania innym użytkownikom w okresie, kiedy będzie nam mniej potrzebny. Została również zgłoszona wątpliwość, czy wyrażanie opinii Komisji po rozstrzygnięciu przetargu na projekt może mieć jakikolwiek wpływ na kształt realizacji tej inwestycji. Podkreślono też konieczność wprowadzenia właściwych procedur planowania i przygotowania nowych inwestycji Politechniki Warszawskiej, w tym trybu ogłaszania konkursów projektowych a nie przetargów i właściwego momentu wyrażania opinii w tych sprawach przez Senacką Komisję ds. Rozwoju Kampusów akademickich a potem przez Senat. Projekty powinny być prezentowane Komisji i Senatowi na etapie powstawania założeń projektowych, a nie dopiero po rozstrzygnięciu przetargu czy konkursu. Ogólnie opinia Komisji jest pozytywna, ale Komisja ostrzega przed następnymi krokami w tym trybie.

Prof. J. LEWANDOWSKI podkreślił, że nie budzi wątpliwości potrzeba inwestowania, budowania

nowych gmachów, w szczególności dla wydziałów, które ich nie mają. Ale budzi jego niepokój fakt, że przez 6 lat pracy Profesora w Senacie nie było dyskusji, jak teren, który posiadamy można w sposób efektywny zagospodarować. Referowane i omawiane są pojedyncze projekty i czasami Profesor czuje się stawiany w sytuacji bez wyjścia. Podstawowy argument już się pojawił, że nie możemy nic zmienić, bo stracimy pieniądze. Profesor nie chciałby, żeby nasze wnuki i dzieci kiedyś wytykały nas palcami, tak jak wytykają na Terenie Głównym obecność gmachu Inżynierii Środowiska. On też był projektowany zgodnie z obowiązującymi zasadami sztuki architektonicznej, miał być nowoczesnym, współczesnym budynkiem, a jest to coś, co szpeci nasz teren. Profesor chciałby, żeby naprawdę

możliwie szybko spróbować opracować plan zagospodarowania terenów Politechniki: jakie są możliwości stawiania budynków, żebyśmy nie rozpatrywali każdego budynku indywidualnie i nie byli stawiani w takiej sytuacji, jak w tej chwili. Kolejny budynek czyli CEZAMAT, wstępnie informowano Senat, że ma być zlokalizowany na Terenie Głównym Bis, nagle, bez dyskusji i bez uzasadnienia przeniesiony na Teren Południowy. Nawet jeśli Senat nie musi się na ten temat wypowiadać, zdaniem Profesora nie powinniśmy dyskutować nad pojedynczymi projektami bez przyjrzenia się i zaakceptowania jako społeczność generalnego planu zagospodarowania naszych terenów. Profesor zaapelował też, abyśmy nie budowali hali sportowej, z której potem warszawiacy będą się śmiali. Dziwnie wygląda projekt, gdy koło hali na 1000 miejsc, gdzie ma grać pierwszoligowa drużyna, projektuje się 100 miejsc parkingowych. Profesor rozumie, że parking jest kosztem, ale chyba projekt powinien być bardziej realistyczny.

Dziekan prof. A. KOCAŃDA poparł uwagę prof. J. Lewandowskiego dotyczącą wielkości sali. Sam był

siatkarzem, m.in. grał w I-ligowym AZS AWF na Bielanach, gdzie były ogromne problemy z miejscem dla widzów. Teraz siatkówka jest jeszcze bardziej popularna, nasza drużyna promuje nas w fantastyczny sposób, a my zamykamy im możliwość rozwoju. Dziekan zaapelował o korekty projektu w tym duchu, jeśli to jeszcze możliwe.

Dziekan prof. J. SZMIDT zwrócił uwagę, że działania w sprawie budynku MiNI i CEZAMAT były

wynikiem pojawienia się funduszy strukturalnych. W przypadku CEZAMAT-u decyzję sięgnięcia po 100 mln. Euro trzeba było podjąć w ciągu 3 tygodni. W wyniku dyskusji zapadła decyzja o lokalizacji na Terenie Bis, co było przedstawiane na posiedzeniu Senatu. W wyniku analiz technicznych, urbanistycznych i architektonicznych okazało się, że lokalizacja ta nie spełnia warunków technicznych. W konsekwencji trzeba było sięgnąć po teren we władaniu Uczelni, który spełniałby warunki techniczne tak, aby była możliwa lokalizacja bardzo skomplikowanego technologicznie budynku. W wyniku analiz przeprowadzonych przez zespół tym terenem okazał się teren na którym powstaje CEZAMAT. Dziekan wie, że tak nie powinno być, że decyzje powinny być podejmowane w spokoju, z rozwagą, żeby był czas na szczegółowe analizy. Natomiast w tej chwili, w odczuciu Dziekana, odnosząc się generalnie do spraw inwestycyjnych, fundamentalną sprawą jest pozyskanie terenu i uregulowanie stanów prawnych. To nie są sprawy proste, często dotyczą interesów stron trzecich, dużych pieniędzy, więc nie zawsze mogą być omawiane publicznie, toczą się one w kancelariach prawniczych, które próbują dokonać ruchów porządkujących te sprawy. I wówczas będzie czas na długofalowe planowanie rozwoju Politechniki. Komisja ds. Kampusów będzie miała tu bardzo dużo do roboty. Natomiast dziś czas jest taki jaki jest, są pieniądze strukturalne, jeśli dziś nie sięgniemy po nie, to ich nie będzie. Jeśli był dostępny teren, Konserwator Zabytków się zgodził, mamy nazwiska profesorów architektów najlepszego Wydziału Architektury w tej części Europy, to Dziekan nie czuje się uprawniony, żeby z nimi dyskutować, czy ten budynek ma tam być czy nie. Będzie patrzył z nostalgią, bo wolałby mieć zielony teren przed oknami, ale taka jest potrzeba czasu, aby podejmować decyzje w sposób, który nie zawsze nam się do końca podoba. Zdaniem Dziekana powinniśmy poprzeć władze rektorskie w działaniach związanych z wykorzystaniem możliwości, jakie stwarzają nam fundusze strukturalne.

Przewodnicząca Samorządu Studentów N. GRENIEWSKA stwierdziła, że budowa kompleksu

sportowego jest dla studentów bardzo ważna zwłaszcza w czasie, gdy SWFiS ma problem z obsługą wszystkich zajęć. Natomiast nie powinno się to dziać kosztem Stodoły, która jest Centralnym Klubem Studentów PW, symbolem znanym w całej Polsce.

Prorektor prof. J. KIJEŃSKI zauważył, że Jemu też nie podoba się lokalizacja budynku MiNI, ale

musimy być zdecydowanie konsekwentni. Nic się w Uczelni nie dzieje bez wiedzy i zgody Senatu. Za jego zgodą jakieś działania zostały przedsięwzięte i uzyskały akceptację. Prorektor przyłączył się do głosu Dziekana prof. J. Szmidta, że sytuacja jest taka jaka jest i środków finansowych bardzo szybko

nie będzie. Inwestycje zaczęte z funduszy strukturalnych będą finansowane, natomiast w sytuacji dziury budżetowej nie należy spodziewać się nowych środków. Prorektor zaapelował, żeby Senat nie stawiał przeszkód, tylko realizował to, do czego się już zobowiązał w poprzedniej kadencji. Zdecydowanie Senat powinien wesprzeć władze i Kanclerza w działaniu, żeby oba projekty były realizowane. Oba projekty są ważne. Pierwsza sprawa to potrzeby bardzo ważnego dla Uczelni Wydziału, druga sprawa to potrzeby młodzieży, propagowanie sportowego trybu życia. Budujmy, ale dążmy do tego abyśmy mogli wpływać na to, jaka będzie bryła budynku MINI. Prorektor zaapelował do Dziekana S. Wrony o nadzór, bo niejednokrotnie wielkie „chały” były firmowane przez wielkie nazwiska, jak np. bunkier przed Politechniką. Nie jest tu argumentem, że skoro Konserwator Zabytków tak uważa, to obiekt naprawdę pasuje do otoczenia. W Akademii jest jeszcze tradycja, sentyment i należy ich bronić. Ale sytuacja jest jaka jest i sprawa biegnie w sposób absolutnie formalny, parlamentarny. Natomiast Profesor nawiązał do sprawy planu zagospodarowania terenów PW. Kilka lat wcześniej był Zespół ds. Kampusów, również pod przewodnictwem prof. S. Wrony, który prezentował dosyć rozbudowany projekt zagospodarowania. Skoro mamy takie plany, nie należy marnotrawić wysiłku intelektualnego, sięgnąć do przeszłości i zobaczyć jak plany te mają się do sytuacji obecnej.

Dziekan prof. H. KISILOWSKA przypomniała, że kiedy w okresie międzywojennym budowano z

szarych cegiełek gmachy MEiL-u i Technologii Chemicznej, również trwała dyskusja, że nie pasują one do zabytkowej części, a wszyscy już do nich przywykli.

Rektor prof. W. KURNIK dodał, że na terenie projektowanego budynku MiNI był w latach 20-tych

planowany budynek, tylko nie został on nigdy zrealizowany. Dziekan prof. H. ZOBEL, jako użytkownik jednego z nowszych gmachów zwrócił uwagę, że obok

sentymentów historycznych, nie należy zapominać o stanie technicznym niektórych budynków. Budynki Inż. Środowiska i Inż. Lądowej są w najgorszym stanie technicznym, w zasadzie nadają się do wyburzenia. Dziekani łatają i reperują, ale stan techniczny tych budynków jest zdecydowanie gorszy niż np. Gmachu Głównego. Dziekan właśnie ogłasza przetarg na wykonanie ekspertyzy budynku Inż. Lądowej. Chce, żeby ekspertyzę zrobili pracownicy spoza Jego Wydziału, żeby to była ocena obiektywna. Dziekan nie kwestionuje podjętych decyzji, trzeba brnąć w budynek MiNI czy następne. Dziekan chciałby jednak zobaczyć podobną prezentacje dotyczącą budynku CEZAMAT-u, jak on jest projektowany, opiniowany itd. Dziekan jest wiceprzewodniczącym Senackiej Komisji ds. Rozwoju Kampusów, gdzie odbyło się wiele dyskusji. Dziekan złożył wniosek, żeby władze Uczelni wysupłały kilkaset tys. zł na ogłoszenie konkursów architektonicznych na każdy z 4 kampusów, w tym 2 kampusy, czyli Kampus Główny i Południowy na zasadzie uzupełnienia. Natomiast Teren Główny Bis wymaga solidnego przemyślenia. Dziekan powiedział, że poważny deweloper francuski zaproponował, że odkupi budynek Inż. Lądowej za naprawdę wielkie pieniądze, wybuduje nowy budynek dla Wydziału na obecnym parkingu, a sam przejmie teren od Trasy Łazienkowskiej. Mamy jeszcze 10 ha w czwartym Kampusie- Poleczki. Po wyjaśnieniu spraw prawnych, tam też należy pomyśleć o kompleksowym zagospodarowaniu. Naprawdę trzeba się zastanowić nad zagospodarowaniem wszystkich tych kampusów, bo inaczej będą powtarzać się sytuacje, że musimy w ciągu 3 tygodni podejmować decyzję.

Prof. J. LEWANDOWSKI w pełni poparł wniosek Dziekana prof. H. Zobla. Profesor uważa tego typu

działania za absolutnie konieczne i chciałby, żebyśmy mówiąc o kolejnej inwestycji mieli wyniki tego konkursu i przygotowane plany zagospodarowania naszych terenów.

Rektor prof. W. KURNIK zauważył, że taki właśnie był powód powołania przez Senat Komisji ds.

Rozwoju Kampusów Akademickich z przewodniczącym, który był kiedyś przewodniczącym takiej komisji, żeby podkreślić ciągłość wszystkich działań Uczelni w tej sprawie. Rolą Komisji, jednym z jej zadań, jest opracowanie koncepcji inwestycyjnej Politechniki Warszawskiej na 20 lat do przodu. Chcemy to zrobić porządnie, spokojnie i bez pośpiechu. Ale z tego planowania musimy wyłączyć te

projekty, które wymagają niezwłocznych decyzji, bo inaczej zmarnujemy szansę finansowania. Czy dla spokoju sumienia, że będziemy powoli procedować i rozwijać dyskusję, mamy położyć na szali utratę 2 czy 3 ważnych inwestycji? Jeśli nie my złożymy wniosek, to złożą go inni. Budżet Unii Europejskiej po 2013 r. nie będzie już tak korzystny i możemy pozostać przy naszych rozważaniach i wspaniałych projektach, a inni będą budować. Rektor zaapelował o świadomość dylematu z którym musi się zmierzyć.

8. Informacja o realizacji projektu "SOSNA".

Prorektor prof. T. KULIK przypomniał, że projekt „SOSNA“ opracowywany jest z trzema uczelniami:

Uniwersytetem Jagiellońskim, Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej oraz Uniwersytetem Śląskim. Prorektor poprosił o szczegóły Kierownika Projektu, p. W. Listowskiego.

Pan W. LISTOWSKI przedstawił, co się zmieniło w ciągu trzech miesięcy od poprzedniej prezentacji.

Przypomniał, że Konsorcjum wdrażające projekt podpisało umowę z czterema uczelniami, nazywanymi 4U. W czasie ich ostatniego spotkania podsumowano wspólne problemy i sukcesy czy też porażki w ramach realizacji tego systemu. Zastanawiano się co zrobić, żeby zwiększyć dynamizm, a jednocześnie spożytkować wzajemne doświadczenia, które każda uczelnia ma trochę inne. W najbliższym czasie planowane jest też spotkanie JM Rektora z Prezesami firm SAP, Siemensa i ASECO, które z nami współpracują w sprawach dotyczących zarówno aneksów do umowy i spraw formalnych jak też najważniejszych rzeczy, wprowadzenia systemu Kampus na Uczelni i uruchamiania całego systemu. Wizyta referencyjna na Uniwersytecie w New Castle ma na celu dalsze rozeznanie w sprawie Kampusa jako kluczowego obszaru Uczelni. Na wszystkich pozostałych uczelniach system już pracuje, a my próbujemy nadgonić, ale trzymając się zasady „lepiej lepiej niż szybciej”. Wszystkie uczelnie praktycznie borykają się z tymi samymi problemami. Sprawy formalne: będziemy musieli przygotować i podpisać wspólnie aneks dotyczący płatności, ponieważ mamy pewne rozbieżności tu i w harmonogramie wdrożenia oraz podjęcia oficjalnych prac wdrożeniowych w zakresie Campus Management, czyli zarządzania kampusem. Umowa mówi, że my wdrażamy, natomiast mamy prawo do wypowiedzenia tej części wdrożenia. Powinniśmy podjąć świadomie decyzję, że wdrażamy, a nie realizujemy ten projekt przez tzw. zasiedzenie. Następnie p. W. Listowski przedstawił propozycje terminu startu produkcyjnego, po okresie rozpoznania stanu konfiguracji i stopnia przygotowania. Wówczas będziemy mogli rozmawiać o terminach startowych, zamknięciu I kwartału w starych systemach i rozpoczęciu z nowym kwartałem pracy w pewnych obszarach zwanych blokiem finansowym. Przedstawił również blok kadrowo-płacowy, oraz co nam przeszkadza w planowaniu harmonogramu. Trwa dyskusja z firmą wdrażającą w zakresach takich jak rekrutacja, badania naukowe, inwestycje, zamówienia publiczne. Trwają dyskusje, żeby uczelnia dostała najlepszy produkt, a nie taki, który jest tylko standardowym rozwiązaniem modułów SAP-owskich. Zespół zastanawia się nad wyborem jednostki, która ruszyłaby z pierwszym obszarem dotyczącym zarządzania tokiem studiów. Została przygotowana prezentacja prototypu systemu, który miał pokazać, w jaki sposób będzie budowany plan studiów łącznie z analizą i dostępem przez studentów do programu, ocen, systemu rejestracji. Ten prototyp pozwoli nam dojrzeć światło w tunelu, że system jest w stanie sprostać tak skomplikowanej materii jaką jest dynamiczny tok studiów. W ciągu minionych 3 miesięcy przemodelowany został cały zrobiony przez firmę sposób testowania, moduł po module. Pan W. Listowski patrzy z podziwem na zespół finansowy, który dźwiga ciężar przetestowania bardzo złożonej funkcjonalności związanej z nietypową obsługą takiej materii jaką jest uczelnia. Te testy potwierdziły, że pierwotne terminy, o których mówiliśmy 3 miesiące temu są nierealne. W zakresie przygotowania środowiska produkcyjnego i szkoleniowego, dzięki dobrym relacjom z Wydziałem GiK podpisywane jest porozumienie, które doprecyzowuje relacje. Będziemy mieli sensowną serwerownie dla projektu, w której Centralny Ośrodek Informatyki będzie mógł zainstalować zakupione urządzenia. Jednocześnie warto podkreślić, że zamknięto etap przygotowania sal szkoleniowych, czyli rozbudowy środowiska, które będzie istotne tuż przed wdrożeniem systemu. Dzięki Wydziałowi Chemicznemu uzyskano

dodatkową powierzchnię na przygotowanie sal szkoleniowych, które praktycznie z nowym rokiem są gotowe i będzie można je zacząć eksploatować.

Prorektor prof. J. KIJEŃSKI zauważył, że drugi raz Senat słucha prezentacji dotyczącej realizacji

projektu związanego ze Zintegrowanym Systemem Informatycznym. Było wiadomo, zanim projekt wystartował, że dynamiczny tok studiów, obsługa finansów, kadry, płace uczelni to sprawy niesłychanie skomplikowane. Drugi raz w karierze Profesor jest szefem jednostki uczelnianej, kierował dużym instytutem naukowo-badawczym i wie, że Zarzadzanie nauczaniem i nauką jest niesłychanie skomplikowane i myśli, że podpisując tę umowę również to wszyscy wiedzieliśmy. Wobec tego fakt, że firma realizująca kontrakt jest zdziwiona trudnościami jest nieprzekonywujący. Prorektor zapytał Kierownika projektu, dlaczego my jesteśmy ciągle w przedziale otwartym stąd do nieskończoności. Jest mowa o wybranych pozytywnych efektach, cząstkowych akcjach itd., a wciąż brak precyzyjnych terminów. Prorektor zapytał, czy gdyby w prywatnej firmie p. W. Listowski miał pracą i materialnie odpowiadać za to, że w marcu zadanie przewidziane harmonogramem będzie do końca wykonane, czy odpowiedziałby „tak” czy „nie” .

Pan W. LISTOWSKI odpowiedział, że dysponując władzą i mocą prywatnego właściciela

odpowiedziałby „tak”, a w sytuacji uczelni mamy parę innych elementów, które przeszkadzają. Faktem jest, że wykonawcy, kto by nie wygrał, przecierają oczy, gdy dotykają materii zwanej uczelnią i dotyczy to wszystkich czterech podmiotów, które biorą udział we wdrożeniu. Niektóre uczelnie poszły na „rozpoznanie bojem”, czyli startujemy i próbujemy, a w międzyczasie się uczymy. Prowadzenie projektu na tej zasadzie kosztuje energię, siły i morale. Patrząc na doświadczenie i przykłady innych staraliśmy się nie popełnić tego błędu i nie iść do przodu za wszelką cenę, dopóki materia nie zostanie dobrze opisana. Nic nam nie pomoże zaklinanie, wykonawca musi się też tej uczelni nauczyć, żeby dać nam produkt taki jaki chcemy. Ważne jest, że powstały dokumenty związane z analizą wszystkich procesów zachodzących w Uczelni. Dzięki temu mamy dokumentację i wiemy do czego zmierzamy. Natomiast są tu czynniki zależne od wielu rzeczy, również od naszej własnej inercji, bo Uczelnia jest bardzo duża i ma swoje tempo postępowania. Również tempo realizacji zadań przez naszego partnera jest trudne. Firma Siemens jest przez nas bardzo często słusznie krytykowana za pewne rzeczy, które robi nie tak, jak byśmy sobie wyobrażali. Natomiast zainteresowanie centrali Siemensa po to, żeby stać się centrum wiedzy o tym, jak wykorzystać system SAP do budowy systemu zarządzania uczelnią w całej Europie jest tak silne, że próbują wrzucić tu bardzo duże środki. Jest to jakby wartość dodana w całym projekcie. P. W. Listowski podkreślił, że nasza umowa przewidywała, że na wdrożenie tego systemu mamy 5 lat. Założenie to zostało później bardzo ambitnie zmienione, że w ciągu roku się uda.

Prorektor prof. T. KULIK podkreślił, że jakość jest ważniejsza niż terminy i harmonogramy, które są tu

tak wyśrubowane i są także formą nacisku na wdrażających, żeby jak najszybciej to się dokonało. Dziekan prof. K. LEWENSTEIN wyraził obawę, że Siemens na naszych barkach uczy się programu

Campus. Czy w takim razie będzie nam płacił za tę naukę? Do tej pory nasze zobowiązania w stosunku do firmy powinny być zerowe, albo ujemne, bo cierpimy wszyscy z powodu braku oprogramowania systemowego.

Pan W. LISTOWSKI wyjaśnił, że gdybyśmy chcieli wdrożyć zaproponowany przez firmę SAP System

Campus Management, mielibyśmy standardowy model uczelni i tu oni by się nie musieli uczyć, po prostu by wdrożyli uczelnię na standard niemiecki, tak jak to sobie wyobrażają twórcy. A tego nie chcemy, bo nasza Uczelnia jest inna i ten proces zawsze będzie procesem dochodzenia, nie piszemy programu wg własnych założeń, tylko zmieniamy system, który jest systemem zintegrowanym i ma pewne założenia, które trzeba pozmieniać w trakcie wymiany doświadczeń pomiędzy uczelnia a wykonawcą.

Prof. J. LEWANDOWSKI zauważył, że 3 miesiące temu byliśmy w takiej samej sytuacji. Zakres zadań, które miały być gotowe na 1 stycznia ma być gotowy za kolejne 3 miesiące czyli na marzec/kwiecień. Można spodziewać się, że dokładnie za 3 miesiące będziemy w takiej samej sytuacji. Pojawi się kolejny termin. Stwierdzenia, że Firma nie wiedziała, co to jest kampus, że inny jest system, itp. słyszymy od 3 lat i właściwie nie widać żadnego kroku do przodu. Tego typu prezentacji można by się spodziewać miesiąc po rozpoczęciu projektu, a ten projekt jest realizowany ok. 3 lata. Senat w sposób pośredni wziął odpowiedzialność za wdrażanie i realizację tej umowy. Zdaniem Profesora jest pora, żeby z poziomu Senatu powołać zespół, który by się przyjrzał sposobowi realizacji tego projektu. Nie można akceptować argumentu, że to trwa tak długo, bo jest inne niż standardowe projekty realizowane przez Siemensa, bo dokładnie takie same argumenty słyszeliśmy 3 lata temu.

Pan W. LISTOWSKI wyjaśnił, że stopień szczegółowości tej prezentacji nie oddaje tego co się dzieje i

podkreślił, że w styczniu został zamknięty bardzo duży dokument związany z trwającą od początku projektu analizą przedwdrożeniową systemu Kampus. Ten duży i obszerny dokument powstał dzięki wysiłkowi wielu prodziekanów ds. nauczania, którzy pracowali po to, żeby opisać dokładnie model zarządzania uczelnią w tym obszarze. Ten proces trwał, drobiazgowo i detalicznie został opisany każdy element funkcjonowania Uczelni, a to wymaga czasu. Niedoszacowanie pierwotnych terminów, obiecywanie, że można zrobić i wdrożyć system w ciągu roku było niepoważne i z definicji skazane na porażkę. Pan W. Listowski zobowiązał się, że nie będziemy szli na rozpoznanie bojem, bo wtedy uczelnia stanie, bo nie będzie mogła realizować podstawowych zadań. Japończycy jak budują skrzyżowanie wielkich dróg, to budują 3 tygodnie, ale 5 lat się przygotowują, po to żeby nie zakłócić ruchu. Jest to jedna z zasad, która obowiązuje również przy wprowadzaniu projektów informatycznych. Zdaniem p. W. Listowskiego od początku ten projekt był niedoszacowany w sensie terminów, właśnie ze względu na specyfikę. Każda z uczelni ma inne rozwiązania. Nie można też oczekiwać, że wszyscy powinni znać każdą organizację. Organizacja musi sprzedać wiedzę o sobie. To jest ten pierwszy element, kluczowy mechanizm, który zamknęliśmy w styczniu. Gdybyśmy poszli z wdrożeniem modułów finansowych, kadrowych i płacowych bez należytego przygotowania, to p. Kwestor do dziś ma wątpliwości czy jesteśmy w stanie zdążyć ze wszystkim. Nie tylko Siemens nie potrafi i nie wie, my też jako Uczelnia nie jesteśmy w stanie pewnych rzeczy rozwiązać i dookreślić w terminie, my też dostarczamy informacje miesiąc, dwa, trzy lub pół roku później.

Doc. J. WYBORSKI wyraził rozczarowanie prezentacją, której poziom ogólności nie przystaje do

poziomu problemów. W prezentacji zabrakło przedstawienia problemów. Doc. J. Wyborski zapytał, co znaczy wdrożenie systemu finansowego w terminie marzec/kwiecień. Czy to znaczy, że Siemens przystąpi do próby wdrażania, czyli że zamykamy dotychczasowe systemy i działamy w nowym. Zdaniem doc. J. Wyborskiego nie ma szans, żeby ten system ruszył w marcu. Docent chciałby usłyszeć od służb finansowych jaki jest realny termin wdrożenia modułu finansowego oraz zapytał, kiedy będzie szkolenie użytkowników systemu, w szczególności czy podany termin 3 miesięcy do uruchomienia modułu finansowego obejmuje szkolenie służb finansowych w jednostkach. Nie jest to system tak prosty, że wystarczą 2-3 dni i księgowa rozpocznie pracę z nowym systemem. Docent uważa, że służby finansowe doskonale zdają sobie z tego sprawę i z olbrzymich trudności jakie są związane z wprowadzeniem nowego systemu. Termin marzec, kiedy zamyka się budżet, to najgorszy moment, kiedy można oderwać pracowników sekcji finansowych do szkolenia. Zdaniem doc. J. Wyborskiego podawanie terminu wdrożenia modułu finansowego w kwietniu jest mamieniem Senatu. Doc. J. Wyborski czuje się zdezorientowany, jego zdaniem nie wiemy, jakie są szanse i zagrożenia wprowadzenia tego systemu. W prezentacji nie było nic na temat zagrożeń realizacji tego systemu. Nie tylko kiedy, ale czy w ogóle system zostanie wdrożony. Zdaniem doc. J. Wyborskiego sytuacja jest dramatyczna, bo, tak jak powiedział prof. J. Lewandowski, jeżeli chodzi o informacje, jesteśmy w tym samym miejscu co 3 miesiące wcześniej. Nie wiadomo co prezentowane hasła znaczą i jaki jest realny stan prac. Nie wiadomo, która jednostka będzie wdrażać jako pierwsza Campus Management, kiedy ten pilotaż zostanie uruchomiony: 1 września czy 1 października ? Docent uważa, że podane terminy są

nierealne. Tak samo jak nierealne okazały się terminy podane na październikowym posiedzeniu Senatu, co przewidywał docent Wyborski 3 miesiące temu. I jakie w związku z tym wyciągamy wnioski z sytuacji, którą zastaliśmy? Czekamy na następną relację za 3 miesiące? I poznamy nowe terminy, a nie dowiemy się dlaczego poprzednie nie zostały dotrzymane. Dzisiejsza ogólnikowa prezentacja dużo mówi o tragizmie sytuacji w jakiej się znaleźliśmy. Wydaje się, że czas najwyższy, żeby Senat zajął się tą sprawą poważnie, bo sytuacja jest naprawdę dramatyczna. Padło zdanie, zdawkowe ale ważne, że w systemie SAP jest moduł Campus Management i firma wdrażająca zgłaszając się do przetargu uważała, że łatwo dostosuje gotowy moduł, tak jak w uniwersytecie niemieckim. Czy to jest poważne podejście firmy do przetargu? Dobrze, że został przygotowany wspomniany wielki dokument, który nie pójdzie na marne, bo jakiś system musimy wdrożyć, natomiast doc. J. Wyborski nie jest pewien, czy to będzie ten system. Co mają robić dziekani, którzy nie mają, albo nie konserwowali programów do obsługi studentów? Jak długo mają czekać? Czy na to uzyskali dziś odpowiedź? A może powinni wdrożyć tymczasowo jakiś system, który przetrwa przez 4 lata, bo wcześniej nie ma szans na system uczelniany. Tak jak mówi prof. J. Kijeński – gdzie jest horyzont końcowy? Niewiele załatwi przyjazd dyrektorów czy wyjazd i oglądanie, jak działa system Campusu Management? Po tylu latach pracy? Czy to nagle uzdrowi sytuację? Od tego wielkiego dokumentu, który jest, do wdrożenia droga daleka. Jeden drobny, ale charakterystyczny szczegół: do kodowania programu studiów narzucono warunek 14 znaków i dodatkowo wykonawca mówi, że nie jest w stanie tego kontrolować, jak to jest wprowadzane, a także odpowiednio filtrować. Każdy, kto cokolwiek wie na temat informatyki, wie że o takie szczególiki będziemy się wykładać, bo wykonawca chciał nas dostosować do systemu, który miał. Próbujemy się nie dać i słusznie, ale gdzie jest kompromis, jak daleko my możemy się dać wtłoczyć w to co się nam proponuje? Jeżeli mamy rezygnować z Campus Management i wdrażać resztę, to gdzie jest system zintegrowany, o który chodziło? Zdaniem Docenta czas dojrzał do poważnych decyzji. Oczekuje przedstawienia realnych terminów, łącznie z podaniem harmonogramu, np. dotyczącego najwcześniej wdrażanego modułu finansowego. A także podania informacji, kiedy ruszą szkolenia końcowych użytkowników tego modułu?

Prorektor prof. T. KULIK przypomniał, że żadna uczelnia jeszcze nie wdrożyła takiego zintegrowanego

systemu. Jest to prototyp, a prototyp powstaje długo. Zgodnie z procedurą wygrało to Konsorcjum dlatego, że drugie nie dostarczyło jednego świstka, że chce jeszcze uczestniczyć w procesie przetargowym. Problem jest w systemie wyłaniania firm. Za wynegocjowane pieniądze firma nie jest w stanie zaoferować odpowiedniej liczby konsultantów na odpowiednim poziomie. W związku z tym toczy się to tak jak się toczy. Uniwersytet Jagielloński wdrożył system finansowy rok temu i przez cały rok system nie funkcjonuje tak jak powinien. Zatem co z tego, że oni wdrożyli. Przyciskanie i wymaganie deklaracji i sztywnych terminów nie jest rozwiązaniem. Zdaniem Prorektora najlepszym rozwiązaniem byłoby, gdybyśmy sami pisali i wdrażali ten program, ale niestety nasza ekipa przyszła, kiedy procedura przetargowa była już w toku.

Dziekan prof. J. SZAWŁOWSKI zapytał, czy, z punktu widzenia własnej sieci teletechniczno-

informatycznej, jesteśmy przygotowani na uruchomienie tego programu. Czy istniejąca sieć przeniesie obciążenie programu i komunikacji pomiędzy wydziałami a centralą. Dziekan zaeksperymentował, ma pocztę wydziałową na serwerze COI, a awarie gonią awarie. Wydziały, które nie przeniosły serwera na serwer COI pracują spokojnie, natomiast Dziekan praktycznie raz w tygodniu musi interweniować, bo coś nie działa. Jeśli tak to ma działać w ramach systemu, to uruchamianie go mija się z celem, bo sprawność powinna być głównym elementem gwarancji bezpieczeństwa całego systemu.

Mgr. S. PRZEKOPIAK przypomniał podobną dyskusję w poprzednim roku, w wyniku której przy tak

kontrowersyjnych i ostrych stanowiskach podjęto decyzję o niezależnym audycie zewnętrznym, aby rozwiać szereg niepewności, utwierdzić nas w pewnych zdaniach, dobrych dla Uczelni czy złych, bo i dobre i złe są wiadomościami, które mają posłużyć do podjęcia dalszych kroków. Mgr S. Przekopiak zapytał, co z tym audytem.

Prorektor prof. T. KULIK potwierdził, że były rozmowy o audycie, ale występujemy jako konsorcjum 4 uczelni, a nasi partnerzy te propozycje odrzucili. Natomiast we wszystkich działaniach z konsorcjum wdrażającym staramy się uzgodnić wspólny front.

Doc. J. WYBORSKI sprostował, że nie naciskał na przyśpieszenie terminów, tylko chciałby uzyskać

terminy realne. A jeżeli jakiś termin jest pokazywany, to co on oznacza, jakie są szanse i jakie zagrożenia w jego dotrzymaniu. Druga niepokojąca sprawa, to po co planujemy wkrótce inwestycje w sprzęt, skoro do wdrożenia systemu i jego działania droga daleka. Żeby nie było tak, że kupimy sprzęt, tylko na program jaki ma na nim działać będziemy czekać dwa lata i przez ten czas sprzęt się zdekapitalizuje. Doc. J. Wyborski złożył interpelację, żeby na najbliższym posiedzeniu Senackiej Komisji ds. Mienia i Finansów zostały przedstawione informacje o aspektach finansowych projektu, zarówno o wydatkach poniesionych jak i spodziewanych na najbliższe dwa lata.

Dziekan prof. A. KOCAŃDA też wyraził zaniepokojenie informacjami, które nie podają nam

jednoznacznych terminów, a co więcej przez wielu dyskutantów są wskazane jako nierealne. Na Wydziale Inż. Produkcji w ostatnich latach nakładem dużych środków statutowych wydziału powstał system do obsługi dziekanatu– DINEX. Funkcjonuje świetnie, w tej chwili używany jest przez 2 wydziały, również przez Wydział Zarządzania, z którego pochodzi większość osób zaangażowanych w utworzenie tego systemu. Drogą nieoficjalną zgłaszają się do obu Dziekanów inni dziekani, z prośbą o udostępnienie tego systemu. Wydział jest w kłopotliwej sytuacji, bo jest pytanie, ile jeszcze czasu Wydział będzie go używać, czy ma go modyfikować, bo są takie możliwości. Jeżeli np. za kilka miesięcy wejdzie system obsługi dziekanatów, jako jeden z elementów systemu uczelnianego, to działania Wydziału byłyby bezprzedmiotowe. Zatem Dziekan zaapelował o konkretne terminy.

Prorektor prof. T. KULIK stwierdził, że terminu nikt nie poda precyzyjnie. Prorektor pamięta

wystąpienia ministrów nauki, którzy prognozowali 3% PKB na naukę, ciągle jesteśmy na 0,3%. W związku z tym, terminu nie zna nikt.

Pan W. LISTOWSKI wyjaśnił, że jeśli chodzi o termin wdrożenia systemu obsługi studiów, jest on

istotny w kontekście informacji o zamknięciu analizy przedwdrożeniowej, która się toczyła 2 lata. W tej chwili Siemens przygotowuje propozycję harmonogramu wdrożenia systemu Campus. Ma ją w ciągu 2 tygodni przedstawić do dyskusji i wówczas będzie można powiedzieć, jak można zaplanować sprawy związane z zarządzaniem Campusem. Żeby móc mówić o wdrożeniu Campusa, musza być uruchomione elementy podstawowe, czyli finanse oraz system płacowy i kadrowy. Problem kadrowy jest kluczowy ze względu na rozbieżne regulacje prawne i wymagania wobec nauczycieli akademickich i nienauczycieli. Wymagania europejskie w odniesieniu do projektów, to kolejne nietypowe rozwiązania, które muszą być zaimplementowane, żeby system funkcjonował. Ważne jest, jeżeli mówimy o rozbudowywaniu systemów zewnętrznych, że musimy je integrować z systemami finansowymi, płacowymi itd. A to stanowi bardzo dużo pracy dla wszystkich wydziałów. Dzięki temu, że wszystko będzie w jednym zintegrowanym systemie, wiele rzeczy będzie przechodziło automatycznie, ale pod spodem jest cała rzeka finansowa i kadrowa, które bardzo ściśle się ze sobą łączą. Dojście do docelowej wizji, czyli systemu zintegrowanego wymaga czasu. W umowie głównej pierwotnej zapisano 5 lat dojścia do wdrożenia. Uniwersytet Jagielloński ma podobne horyzonty czasowe. P. W. Listowski nie jest przygotowany na bardzo szczegółową dyskusję o problemach, gdyż miała to być krótka informacja o tym co jest. Jest gotów wziąć udział w długiej, szczerej dyskusji na temat problemów i zagrożeń, ale będzie to rozmowa do bólu szczera. Uczelnia nie jest święta przy realizacji pewnych zadań i też nie zawsze jesteśmy skłonni do pewnych ustępstw jako organizacja. P. W. Listowski zgadza się w pełni z doc. J. Wyborskim, że przygotowanie szkoleń, to bardzo duża praca logistyczna. Dlatego zrobiono wspomnianą dywersyfikację funkcjonalną, bo gdyby szkolono w zakresie wszystkich funkcjonalności na raz, trzeba byłoby szkolić jednocześnie 3 000 pracowników, co nie jest możliwe. Są dwie szkoły przechodzenia na nowy system. Albo wyłączymy stary i pracujemy w jednym,

jest to szkoła bazująca na tym, że system musi być bardzo dobrze przetestowany i musimy być bardzo pewni swego. Druga opcja to praca na dwóch systemach jednocześnie, ale wtedy ludzie musza te same operacje robić w 2 systemach, co daje nam gwarancję, że są one zrobione dobrze, bo nam się pokrywają w obu systemach. Jest to możliwe na krótką metę, bo po co najwyżej miesiącu ludzie nie wytrzymują fizycznie i psychicznie i odpuszczają stary system. Więc częściej praktykowaną metodą jest wyłączenie starego i przejście na nowy system. Oczywiście zrobienie tego w środku roku jest dodatkową komplikacją. Ale tak naprawdę w każdym momencie można podać kilka powodów, które nam będą przeszkadzały w przejściu na nowy system.

Prof. J. LEWANDOWSKI złożył formalny wniosek, żeby na następnym posiedzeniu Senatu, lutowym

czy marcowym, kierownictwo projektu przedstawiło do bólu szczery materiał, z w miarę realnymi terminami, zagrożeniami, problemami i popełnionymi błędami i co zrobiono, żeby je wyeliminować i nie powtarzać.

Prorektor prof. T. KULIK zaproponował, żeby tym apelem zamknąć ten punkt programu. Kwestor mgr J. BAJKOWSKA stwierdziła, że ciężar wdrożenia pewnych modułów spoczywa w

większości na pracownikach kwestury, a doc. J. Wyborski prosił o informację z tego punktu widzenia. Pani Kwestor, choć nie jest członkiem zespołu wdrażającego, czasami chodzi na poważniejsze spotkania i uważa, że podane terminy są absolutnie nierealne. Tak naprawdę myśmy organizowali spotkania, konsultanci nic nie zapisywali, po trzy razy się zmieniali i dopiero może od 2 miesięcy naprawdę konfigurują system. Do Kierownika zgłoszono, że pracownicy kwestury mogą testować określone wprowadzanie faktur. Pani Kwestor pół dnia spędziła na spotkaniu, gdzie okazało się, że konsultanci z 2 zespołów zaczęli rozmawiać ze sobą i z zespołami, dano pracownikom testy do sprawdzania, natomiast podstawowe pojęcia nie były wyjaśnione i skonfigurowane. Z tego wynika, że nic nie jest zapisane i skonfigurowane, ani nie jest wyjaśnione pracownikom. Tak naprawdę niewiele zostało zrobione i terminy marcowe czy kwietniowe są nierealne.

Prorektor prof. T. KULIK przyznając, że problem nr 1 jest liczba i jakość konsultantów, zaproponował

zamknąć tę dyskusję. Doc. J. WYBORSKI podziękował p. Kwestor za głos. My nie możemy milczeć, musimy działać. O

tym, że liczba i jakość konsultantów jest problemem wiemy od 1,5 roku. Doc. J. Wyborski wie to z własnego doświadczenia, bo początkowo uczestniczył w spotkaniach zespołu mającego pomóc wdrożyć moduł obsługi toku studiów. Nakład pracy włożony przez Uczelnię nie pójdzie na marne, bo procesy i uzgodnienia zostaną. Natomiast Docent powtórzył pytanie: czy to aby na pewno ten system? Jeśli chodzi o przetarg, to były osoby, które chciały, żeby to był SAP, choć wydaje się, że nie jest to dla nas najlepszy system. Problem jest jednak, ile winy jest po stronie konsultantów i wykonawcy, a ile po naszej i naszego nieprzygotowania do wdrażania tego projektu. My też nie byliśmy należycie do tego przygotowani. Nie mammy się bzdurnymi terminami, jeśli terminy są nieprawdziwe to ich nie podawajmy. Zdaniem doc. J. Wyborskiego świeżo powołana przez JM Rektora Rektorska Komisja ds. Informatyzacji Uczelni, jako grupa osób niezaangażowana w projekt powinna przyjrzeć się bliżej postępowi prac.. Bo czas na naprawdę poważną decyzję. Jakie są szanse, w jakim terminie i w jakim zakresie na wdrożenie systemu informatycznego. Może trzeba, za obopólną zgodą, zerwać umowę.

Prorektor prof. T. KULIK podziękował Kierownikowi i wszystkim dyskutantom. 9. Informacja o realizacji projektu "Program rozwojowy PW".

Prorektor prof. F. KROK przypomniał, że o projekcie „ Program rozwojowy PW” w zakresie kształcenia, finansowanym ze środków strukturalnych Senat był informowany kilkakrotnie. Radości z pozyskanych rekordowo wysokich środków towarzyszy świadomość, że realizacja tego projektu nie jest łatwa, są to pieniądze trudne do rozliczenia. Należy pamiętać, że jest to jeden z pierwszych tak dużych projektów, realizowanych w skali całej Uczelni, przedsięwzięcie integrujące wszystkie jednostki. Wiele z tych trudności trudno było antycypować, nie tylko w naszej Uczelni, ale również Ministerstwo było w dużym stopniu nieprzygotowane, nie uzyskiwaliśmy wiele odpowiedzi na pytania, które tam kierowaliśmy. Ponieważ w grudniu minął już pierwszy okres sprawozdawczy, zespół odpowiedzialny za ten Projekt chciałby przedstawić, jak wygląda jego realizacja.

Prof. M. JAROSZ- Przewodniczący Rady Programowej projektu „ Program rozwojowy PW”

przypomniał, że to prawie rok temu Senat rozpoczął dyskusję, czy i jak przygotowywać wniosek, co w nim zawrzeć. Podjęto decyzję, że będzie to projekt wspólny Politechniki Warszawskiej, który ma doprowadzić do rozwoju naszej Uczelni. Potem było przygotowanie wniosku, radość z pozyskania środkowi i okres pozornego spokoju, czyli początek realizacji Projektu. Dla tego celu JM Rektor zdecydował o powołaniu 2 ciał: Rady Programowej Projektu, czyli swoistej rady nadzorczej i Biura ds. Projektu, czyli biura wykonawczego odpowiedzialnego za obsługę tego przedsięwzięcia. Sercem Projektu są wszyscy, którzy przygotowali i złożyli wniosek, wzięli za niego odpowiedzialność i którzy teraz realizują go w poszczególnych zadaniach. W dniu 26 września JM Rektor powołał Rade Programową. Jej obszar działania, to bieżąca kontrola i poszukiwanie dróg rozwiązania problemów oraz działanie oceniające sprawozdania kierownika i formułowanie zaleceń. Prace nad próbami dostosowania prawodawstwa, stanu prawnego PW dla potrzeb Projektu tak, żeby uczynić możliwym wykonywanie jego zadań i wydatkowanie środków, rozpoczęły się w marcu ubiegłego roku, czyli kiedy jeszcze nie było wiadomo, czy środki będziemy posiadać. Kiedy już się wydawało, że wszystko wiemy, podpisane zostały odpowiednie zarządzenia, decyzje i uchwały Senatu, nadeszło życie i środki. Wtedy okazało się, że diabeł tkwi w szczegółach i że wykorzystanie środków wymaga dalszych, bardzo detalicznych, drobnych czasami uszczegółowień przepisów. Tak np. podział środków na część bezpośrednią i pośrednią sprawiał duże problemy, które rozwiązywano w wyniku wielogodzinnych dyskusji kompetentnych osób, skutkujących podejmowaniem odpowiednich decyzji. Poważniejszym problemem, którym musiała zajmować się Rada była próba analizy utrudnień, analizy życia Politechniki Warszawskiej, które nie jest czasami przyjazne realizatorom Projektu. Tu poszukiwano przyczyn trudności pojawiających się zarówno w sobie tzn. w tej części, która obsługiwać miała Projekt, jak i w części wykonawczej, wśród wykonawców Projektu. Analizy Rady zakończyły się przedłożeniem pewnych propozycji JM Rektorowi, a także sformułowaniem zaleceń dla Kierownika Projektu, którym było przygotowanie zasad, procedur funkcjonowania Kierownika Projektu oraz kierownika zadania. Najważniejszymi w tej chwili sprawami wydaje się być przeanalizowanie przyczyn konieczności zwrotu pewnej części środków przewidzianych do wydatkowania na rok 2008, ale też przeanalizowanie realności zadań zaplanowanych na rok 2009, aby uniknąć błędów popełnianych w I etapie realizacji Projektu. Prof. M. Jarosz zaapelował o pomoc w ocenie realności realizacji zadań i zwrócił się do dziekanów, kierowników zadań i wszystkich zaangażowanych służb Politechniki o przedstawianie Radzie wszelkich problemów, którymi Rada powinna się zająć. Następnie Profesor poprosił dr R. Ruzika o przedstawienie części wykonawczej.

Dr inż. R. RUZIK- Kierownik Projektu, po wysłuchaniu burzliwej dyskusji na temat realizacji Projektu

‘SOSNA”, przyznał, że w projekcie „Program rozwojowy PW” też nie byliśmy przygotowani na uruchomienie tak dużego projektu. Jak wspomniał Prorektor prof. F. Krok jest to pierwszy tak duży projekt w Uczelni, stąd też pojawiło się wiele problemów, z którymi się wciąż borykamy i mamy pewne opóźnienia w zakresie jego realizacji. Projekt składa się z 55 zadań: 3 realizowane są przez Biuro Projektu, 44 przez 16 wydziałów i 8 zadań przez inne jednostki. Dr R. Ruzik przedstawiał informacje o Projekcie na wrześniowym posiedzeniu Senatu, kiedy byliśmy na etapie tuż po podpisaniu umowy, więc de facto zaczynaliśmy jego realizację. Od tego momentu była decyzja o powołaniu Rady

Programowej Projektu, Uchwała senatu i Zarządzenie Rektora w sprawie utworzenia Biura , oraz Zarządzenie w sprawie trybu finansowania realizacji Projektu, na podstawie którego zostały podpisane porozumienia z kierownikami jednostek, czy też decyzje Rektora o przekazaniu środków do dyspozycji przede wszystkim dla Biura Projektu. Odbyło się długie i burzliwe spotkanie z jednostkami, poruszono wiele spraw i problemów, które później starano się rozwiązywać. Odbyły się posiedzenia Rady Programowej, na których zostało przedstawione bieżące sprawozdanie z realizacji Projektu i wszelkie problemy. Kierownik Projektu zwrócił się z prośbą do Przewodniczącego Rady o wsparcie w realizacji Projektu i wdrażaniu wszelkich niezbędnych przepisów i zaleceń. Mamy już za sobą pierwszy okres rozliczeniowy, od września do grudnia, gdyż rozliczamy się co 3 miesiące. Nie był to może zbyt intensywny okres, bo umowa została podpisana 19 września, ale już pewne zadania zostały podjęte, szczególnie w listopadzie i te informacje znalazły się w w/wym. sprawozdaniu. Nie ma jeszcze informacji z Ministerstwa, jak nasze sprawozdanie zostało ocenione, mimo iż termin odpowiedzi ze strony Ministerstwa minął, bo mają na to 20 dni a minęło 27. Zakończone też zostało rozliczenie środków przeznaczonych na rok 2008. Pierwotnie zaplanowaliśmy bardzo optymistycznie, co było błędem na etapie wnioskowania, że uda nam się przez te 3-4 miesiące wydać aż 5,5 mln. Już na początku października musieliśmy zgłosić, jakiej ilości środków nie będziemy w stanie wydać w 2008 r. Po informacjach z poszczególnych jednostek zostało zgłoszone do Ministerstwa przesunięcie ponad 3, 3 mln, a jeszcze na 2008 wciąż pozostało ponad 2 mln zł. Z tych 2 mln zł wydaliśmy niespełna 1, 6 mln zł a ponad 570 tys.. zł nie zostało wydatkowane, co zgodnie z zapisami umowy, musieliśmy zwrócić na konto Ministerstwa do 15 stycznia. Zwrot ten był skutkiem problemów, które napotkaliśmy na etapie realizacji. Gdyby rok wcześniej nie podjęto pewnych działań, nie wiedząc jeszcze o tym, czy otrzymamy te środki, ale pomału przystosowując się do realizacji, to jeszcze więcej tych środków pozostałoby niewykorzystanych. Nawet w momencie, kiedy udało nam się ustalić pewne rzeczy, rzeczywistość weryfikowała niektóre elementy. 3,3 mln zł zostało przesunięte na 2009 r. więc przy wcześniej zaplanowanych 22 mln mamy w sumie do wydania niebagatelną kwotę ponad 25 mln zł. Dr R. Ruzik wyraził nadzieję, że teraz kiedy już wiemy z jakimi problemami się borykamy, kiedy staramy się je rozwiązywać, będziemy w stanie wydać te 25 mln zł i jak najmniej będzie trzeba zwrócić. Jednostki realizują swoje zadania, część jednostek uruchomiła je w styczniu, więc rok 2009 jest de facto najbardziej intensywnym, jeśli chodzi o realizację tego Projektu. Trzy zadania są realizowane centralnie. Pierwsze z nich to zadanie Centrum Współpracy Międzynarodowej, czyli podniesienie poziomu międzynarodowej oferty edukacyjnej Uczelni, gdzie Dyrektor dr M. Polak podejmuje bardzo wiele trudu i wysiłku, żeby rzeczywiście to zadanie było jak najlepiej realizowane. Próbuje włączyć w to zadanie jednostki, które na etapie wnioskowania nie włączyły się w przygotowanie tego zadania, ponieważ ta część centralna jest dla całej Uczelni. Dr R. Ruzik zaapelował do wszystkich jednostek o kontakt z CWM i włączenie się w realizację tego zadania. Jeżeli wszystkie zadania byłby realizowane tak jak to w CWM, to dr R. Ruzik spałby o wiele spokojniej. Na ręce Dyrektora CWM dr R. Ruzik złożył gratulacje za stworzenie tak dobrego zespołu, który realizuje to zadanie. Kolejne zadanie to kursy językowe dla pracowników i doktorantów oferowane przez Studium Języków Obcych. Ogłoszenia pojawiły się na stronie internetowej SJO, pracownicy mogą się zgłaszać, zajęcia zostaną uruchomione już w lutym. Trzecie centralne zadanie to oferta Centrum Studiów Zaawansowanych, czyli programy stypendialne, tzw. stacjonarne i wyjazdowe. Zostały ogłoszone i już zebrane wnioski w 4 konkursach na stypendia dla doktorantów, dla młodych doktorów, wyjazdowe naukowe stypendia dla doktorantów i takie same dla pracowników. Ulotki były rozpowszechnione na całej Uczelni, konkursy już zostały zakończone, teraz komisja konkursowa podjęła się trudu oceny tych wniosków. W ciągu 2-3 tygodni pierwsze wyniki tych konkursów powinny ujrzeć światło dzienne. Problemów pojawia się co niemiara, czasami w najmniej oczekiwanych miejscach. Jednym z nich jest brak wyraźnego wsparcia ze strony Ministerstwa, które samo też uczy się pewnych rzeczy i nie chce podejmować się odpowiedzialności i wydawać opinii na pewne tematy. Odpowiedź na pierwsze oficjalne pismo z wieloma pytaniami była bardzo lakoniczna, w zasadzie nic nie pomagająca. Teraz już 1,5 miesiąca czekamy na odpowiedź na kolejne pismo. Biuro zajmuje się zatem próbami dostosowania przepisów i wyjaśnianiem wielu spraw na bieżąco. Pojawiły się pierwsze sygnały i próby zmiany pierwotnych założeń i realizacji zadań przez jednostki, Biuro jest na etapie analizowania tych zgłoszeń. Będą rozmowy z Rektorem w jaki sposób

ewentualne zmiany wprowadzać i Biuro będzie rozmawiać z jednostkami, które takie sygnały zgłaszają. Dr R. Ruzik podkreślił, że pracownicy zaangażowani od strony finansowej w realizację Projektu skarżą się na słabą komunikację pomiędzy Kierownikami zadań a pełnomocnikami kwestora. Pojawiło się wiele niedomówień i nieścisłości, a w konsekwencji problemów. Jest pewien element i zagrożenie, tzn. skupianie realizacji zadań wokół wąskiej grupy osób. Wynika to niewątpliwie z próby opierania realizacji zadań na osobach kompetentnych i zaufanych, jednak nie można tego za bardzo zawężać, bo w momencie ewentualnej kontroli na pewno pojawią się pytania co do czasu poświęconego przez danego pracownika na realizację tego wszystkiego, czego się podjął, czyli jego podstawowych obowiązków i tych, które wynikają z realizacji Projektu. Zbyt duża liczba zadań podejmowanych przez pojedynczych pracowników może zostać źle odebrana. Problemy są różne, chociażby dokonywanie płatności z innego rachunku, złe dekretowanie dokumentów czy też nieszczęśliwe niedopilnowanie wypłat w grudniu, w styczniu niektóre jednostki przynosiły faktury za grudzień, choć już od września sygnalizowano, że wszystkie wypłaty mają wyjść do końca grudnia, więc teraz już nie ma możliwości sfinansowania tych wypłat. Były też nieoczekiwane przypadki, takie jak np. nieodebranie pieniędzy w banku do końca roku. Są opracowywane procedury realizacji Projektu, kilkunastostronicowy dokument. Zespół jest na etapie konsultacji. Dr R. Ruzik wyraził nadzieję, że w niedługim czasie te procedury zostaną wprowadzone Zarządzeniem Rektora. 10 lutego br.. odbędzie się spotkanie z jednostkami realizującymi Projekt, gdzie zostaną szczegółowo omówione te zagadnienia. Po kolejnym okresie 3 miesięcy sprawozdanie do Ministerstwa zostanie złożone w marcu. Rada i Biuro chcą powoli podjąć się analizy realizacji zadań w wybranych jednostkach zarówno pod kątem finansowym, jak i wszystkich wymaganych dokumentów, a także spojrzeć na merytoryczną jakość realizacji tych zadań. Po wielu perturbacjach Biuro ma swoją siedzibę, a pracownicy Biura są do dyspozycji.

Prorektor prof. F. KROK podziękował dr R. Ruzikowi i wniósł uzupełnienie w sprawie studiów w

języku angielskim, która stanowi duży obszar Projektu. Przypomniał, że uchwałę o uruchomieniu kierunku studiów, niezależnie od formy, podejmuje zawsze Senat. W poprzedniej kadencji w 2 przypadkach, pomimo że taki kierunek na wydziałach był, Senat zatwierdzał kierunki w języku angielskim. Było to Mechanical Engineering, które trochę się różni od mechaniki i budowy maszyn, która jest na różnych wydziałach. Drugim międzywydziałowym kierunkiem była Energetyka w języku angielskim. Uruchomienie specjalności natomiast jest w kompetencji rad wydziału. W ramach realizowanego Projektu pojawiły się nowe ciekawe specjalności, takie jak Aerospace Engineering na I i II stopniu oraz Power Engineering na Wydziale MEiL, Environmental Engineering na Wydziale Inż. Środowiska. Są również zgłoszenia z Wydziału Mechatroniki. Choć zatwierdzanie specjalności jest w kompetencji Rady Wydziału Prorektor zaapelował o zgłaszanie ich do Rektora, aby można przedstawić je Senatowi.

Dziekan prof. J. BANASZEK stwierdził, że choć sprawa specjalności leży w kompetencjach rady

wydziału, to w gestii Senatu jest kwestia rekrutacji. Dziekan musi naruszyć Uchwałę Senatu w sprawie warunków i trybu rekrutacji na studia w r. ak. 2009/2010, bo zgodnie z nią na MEiLu na te dwa kierunki, czyli Energetykę oraz Lotnictwo przyjmujemy wszystkich na I rok, czyli nie na kierunki, tylko na wydział. Dziekan zapytał, czy nie powinno być korekty lub odrębnej uchwały Senatu dotyczącej tej sprawy.

Prorektor prof. F. KROK zaproponował przyjrzenie się temu na lutowym posiedzeniu Senatu. Prof. M. KUJAWIŃSKA nawiązała do wspomnianego przez dr R. Ruzika zagrożenia, na które wiele

osób już się natknęło. Z punktu widzenia kadr miesiąc ma 157 godzin. Jeżeli odliczymy godziny, które przypadają na pełne pensum dydaktyczne, to zostaje do realizacji zadań innych niż dydaktyczne ok. 50-60 godzin. Dotyczy on osób, które pracują już w jakimś projekcie europejskim, teraz mają wykonać pewne zadania w Kapitale Ludzkim, a jeszcze są w jakimś projekcie strukturalnym. Część kierowników jednostek, którzy przyglądają się temu dokładnie, mówi, że nie może dopuścić niektórych osób z

powodu przekroczenia godzin. Powstaje problem, sygnalizowany jakiś czas temu w związku z realizacją innych projektów europejskich, ewentualnego czasowego zwolnienia z pewnej części pensum. Formalnie podchodząc, kierownicy jednostek powiedzieli „nie”. Praca w 2 projektach, zgodnie z wypełnianymi kartami pracy, nie jest możliwa, bo podlicza się wszystkie godziny i można wypłacić tylko określone pieniądze. Nie odnosi się to do grantów ministerialnych i projektów programu ramowego. Byłoby zatem dobrze, gdyby ta sprawa została globalnie uregulowana. Zazwyczaj tak jest, że pewne osoby są bardziej aktywne, i te które prowadzą programy europejskie, równocześnie bardzo często muszą przygotować podręczniki w Kapitale Ludzkim.

Prorektor prof. F. KROK przypomniał, że są jeszcze inne formy wynagradzania takie jak np. umowa

cywilno-prawna, która jednak stwarza pewne trudności. Prof. J. MODELSKI przyznał, że ten bardzo duży projekt, na ok. 80-90 mln zł na 4 lata, daje Uczelni

ogromną szansę. Na posiedzeniach Senatu jednak nie powinniśmy używać języka roboczego i mówić ile zdążyliśmy lub nie zdążyliśmy wydać. Powinniśmy raczej mówić, co zdążyliśmy zrealizować. Prorektor prof. F. Krok i prof. M. Jarosz podkreślali ogromny wysiłek wielu ludzi i duży sukces. Natomiast powinniśmy pomyśleć, gdy po tych 4 latach staniemy na tej Sali i powiemy: to nas kosztowało tyle milionów, jakie są nasze największe osiągnięcia, w czym to pomogło. Profesor ma wrażenie, że poza wymienionym przez Rektora uruchomieniem studiów anglojęzycznych na wielu wydziałach, które w perspektywie kolejnych lat być może zaprocentują i dadzą nam studentów, nie będzie żadnych konkretnych osiągnięć. Prof. J. Modelski zaapelował, żeby nie było to łatanie biedy, rozmienienie się na drobne, ale, żeby z tego powstało coś konkretnego. Profesor oczekiwałby od Kierownika Projektu wymienienia, jakie będą najważniejsze 4 przewidywane osiągnięcia w perspektywie 4 lat.

Prorektor prof. F. KROK zauważył, że nie jest możliwe jakieś łatanie dziur. Jest to program złożony

dokładnie wg planu i nie można przeznaczać środków na cokolwiek innego. Sama realizacja programu będzie tym osiągnięciem.

Prof. J. LEWANDOWSKI podejmując problem poruszony przez prof. M. Kujawińską, stwierdził, że on

istnieje i że przydałoby się, żeby interpretacja możliwości płacenia i wydawania tych środków trafiła na biurka dyrektorów instytutów, żeby nie było tak, że jeden dyrektor coś robi a drugi nie. Wydaje się, że warto byłoby też w szybkim trybie dość przystąpić do wspominanego niejednokrotnie na Senacie zadania, czyli opracowania własnego systemu płac. Wobec złożoności zadań i mając do dyspozycji określone środki czasami stajemy w sytuacji irracjonalnej. Powinny być urealnione stawki za godzinę, aby nie były naliczane tysiące godzin miesięcznie, bo ten problem będzie narastał.

Prorektor prof. F. KROK zauważył, że takich irracjonalnie niskich stawek nie ma, a tymi problemami

kierownictwo uczelni dzieliło się już z kierownikami jednostek, aby jak najszerzej informować i zasięgać opinii.

10. Podjęcie uchwały w sprawie korekty budżetu PW na 2008 rok. Rektor prof. W. KURNIK przypomniał, że Punkt 10 i 11 można potraktować łącznie, gdyż są to dwa

różne ujęcia tej samej sprawy, jedno na nasze potrzeby, drugie dla Ministerstwa. Rektor poprosił Kanclerza o przedstawienie sprawy.

Kanclerz dr K. DZIEDZIC wyjaśnił, że korekta budżetu na rok 2008 w styczniu 2009 r. ma charakter

kończący budżet roku 2008, porządkując wszelkiego rodzaju statystyki liczbowe dotyczące poszczególnych pozycji. Kanclerz przedstawił zmiany spowodowane przeniesieniami poszczególnych

kwot. W obszarze dydaktyki różnica między wrześniową korektą a bieżącą wynika z dodatkowej dotacji Ministerstwa na kształcenie studentów w kwocie 480 tys. zł; dotacji na przysposobienie obronne – 53 tys. zł; oraz dodatkowej dotacji z Urzędu Miasta dla Szkoły Nauk Technicznych i Społecznych w Płocku – 18 tys. zł. Nastąpiło zmniejszenie planowanych opłat za usługi edukacyjne. We wrześniu zakładaliśmy ich zwiększenie, jednak realna wartość wynikająca z przeniesienia na rok następny jest o 6 mln niższa. Powodem kolejnego zmniejszenia był m.in. fakt, o którym mówił prof. M. Jarosz i dr R. Ruzik, czyli kwestia zmniejszenia przychodów w wyniku przesunięcia 3,3 mln zł w ramach Programu Kapitał Ludzki oraz innych przychodów. Przychody związane z badaniami naukowymi to decyzje ministerialne. Pozostałe dochody to zwiększenie planowanych dochodów finansowych o 1 mln zł, zwiększenie pozostałych dochodów operacyjnych o 2 mln zł. We wrześniu Rezerwa Rektora została zasilona kwotą prawie 8 mln zł, przeznaczoną na sfinansowanie podwyżek wynagrodzeń. Rezerwa Rektora wzbogaciła się w międzyczasie o 480 tys. zł, czyli dodatkową dotację na kształcenie studentów. Odpisy na koszty ogólne to kwota 1 mln 149,8 tys. zł, dotacja na sfinansowanie podwyżki wynagrodzeń również. Tu zaistniała konieczność zwiększenia stałych składników wynagrodzeń osobowych, w wyniku indywidualnych decyzji podwyżkowych oraz zwiększenie zatrudnienia o ok. 50 osób, co wynika z obsługi m.in. omawianych wcześniej projektów. Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych w konsekwencji akcji podwyżkowej wzrósł o kwotę 224 tys. zł. W Funduszu Pomocy Materialnej dla Studentów i Doktorantów, w wyniku zatwierdzenia planów rzeczowo-finansowych, nastąpił wzrost w planowanych przychodach domów studenckich oraz ich rozliczenie w obszarze kosztów. Centralny Fundusz Pracowniczy został skorygowany w górę o 35 tys. zł ze względu na wyższe koszty w tym funduszu. Program Inwestycyjny: korekta polega na tym, że skoro Wydział Inż. Produkcji otrzymał z Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej kwotę 1 mln 125 tys. zł, zostało to zdjęte z dotacji ogólnej. Zmniejszenie środków zostało spowodowane przyznaniem z Urzędu miasta mniejszej niż była planowana kwoty dla SzNTiS w Płocku.

Prof. J. SZLAGOWSKI, Przewodniczący Senackiej Komisji ds. Mienia i Finansów poinformował, że

na posiedzeniu w dniu 21 stycznia br. był analizowany pełny budżet, czyli dokument taki, jak Senat uchwalał w maju z późniejszymi korektami, razem z projektem uchwały. Komisja po dyskusji oba dokumenty zaopiniowała pozytywnie, przy czym od tamtego czasu zmieniła się jedna rzecz, o której mówił dr R. Ruzik, tzn. została zmniejszona kwota przychodu o 575 tys. zł, które trzeba było odprowadzić do Ministerstwa. I w takiej formie Komisja zaopiniowała pozytywnie budżet na koniec roku 2008. Natomiast sposób realizacji budżetu będzie oceniany w marcu lub kwietniu, po uzyskaniu oceny audytorów, którzy będą badali bilans Uczelni. W imieniu Komisji Profesor wnioskuje do Senatu o przyjęcie korekty i uchwały z nią związanej. Profesor poprosił o pokazanie budżetu we właściwej formie, czyli załącznika do uchwały, gdyż Kanclerz pokazywał tylko różnice i zmiany.

Rektor prof. W. KURNIK spytał, czy ktoś chciałby zabrać głos, a ponieważ nie było chętnych

przeczytał treść projektu uchwały i poprosił o głosowanie. Senat przyjął uchwałę nr 43/XLVII/2009 jednomyślnie. 11. Podjęcie uchwały w sprawie korekty planu rzeczowo-finansowego PW na 2008 rok. Rektor prof. W. KURNIK przeczytał treść projektu uchwały i poprosił o głosowanie. Senat przyjął uchwałę nr 44/XLVII/2009 jednomyślnie. 12. Podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy wieloletniej dzierżawy działki stanowiącej część nieruchomości PW w Płocku i na obciążenie tej nieruchomości hipoteką kaucyjną.

Prorektor prof. R. GAWROŃSKI poprosił Prorektora prof. J. Kijeńskiego o przedstawienie szczegółów tej sprawy.

Prorektor prof. J. KIJEŃSKI przypomniał, że sprawa ta była już przedstawiana Senatowi w czerwcu

2007 r. i wtedy uzyskała częściowo pozytywną opinię. Natomiast były wątpliwości co do obciążenia majątku Politechniki Warszawskiej w Płocku hipoteką kaucyjną w wysokości 30 mln zł. Hipoteka kaucyjna to zobowiązanie ze strony właściciela dzierżawionego terenu do pokrycia szkód, które mogą wyniknąć z powodu braku realizacji inwestycji, która na tym dzierżawionym placu ma powstać z winy tego, który jest właścicielem gruntu. Z punktu widzenia naszego prawa nie ma znaczenia, czy obciążony jest cały majątek Politechniki, czy wydzielona działka. Ponieważ były wątpliwości, przeprowadzona została procedura wyłączenia i założenia hipoteki omawianej działki o pow. ok. 21 500 m2 Prorektor pokazał plan sytuacyjny, w tym działkę, na której w wyniku wcześniejszej dzierżawy powstało Centrum Handlowe Kaufland, przynoszące SzNTiS w Płocku ok. 315 tys. zł rocznie. Prorektor omówił szereg okoliczności towarzyszących temu terenowi, takich jak zagrożenie poprowadzeniem przez tę działkę linii tramwajowej czy zakusy inwestorów na ugór. Aby uniknąć ewentualnych roszczeń z powodu jakichś potrzeb wyższego rzędu prawa do działki, najlepszym rozwiązaniem dla Ośrodka Płockiego wydaje się byś wieloletnie wynajęcie tej działki pod utworzenie nowego centrum handlowego. Zainteresowanym jest tym inwestor, który wybudował już jeden Kaufland, obecnie kończy drugie centrum handlowe, także most płocki, więc jest to kontrahent odpowiedzialny, zobowiązania finansowe w stosunku do nas są regularnie płacone. Cena tej dzierżawy wg obecnego operatu szacunkowego mogłaby wzrosnąć z ok. 2,30 przy tej pierwszej działce, do ponad 3 zł za m2. Jest to cena maksymalna, jeżeli ją wynegocjujemy, to możemy oczekiwać, że dzierżawa przyniesie ok. 700 tys. zł rocznie, a może nawet więcej. Oprócz tego w ramach umowy dzierżawy Ośrodek oczekuje uporządkowania części naszego terenu, wykończenia parkingów, drogi dojazdowej, wyprostowania ciągu komunikacyjnego. Ponieważ inwestor ponownie się zgłosił, Ośrodek podjął sprawę, działka jest wydzielona, utworzono hipotekę i może ona być tą kaucją hipoteczną obciążona. Władze Ośrodka mają nadzieję, że uda się w umowie doprowadzić do tego, żeby w tym centrum powstał także duży fast food, czym zainteresowani są studenci, czyli, że udałoby się przy tej okazji zrealizować interes socjalny studentów i pracowników. Zagrożeń żadnych nie widać. Jeżeli Senat podejmie pomyślną dla Ośrodka uchwałę to będą prowadzone negocjacje dotyczące ceny. W obecnej sytuacji na rynku budowlanym są to negocjacje trudne, ale inwestor jest zdeterminowany. Określone też zostaną granice czasowe, które nie mogą się zbliżać do 30 lat, żeby nie było zasiedzenia. Ale te sprawy będą wynikiem negocjacji i przygotowania odpowiedniej umowy, a nie można rozpocząć negocjacji bez zgody Senatu. Prorektor zaapelował o podjęcie takiej uchwały.

Prof. J. SZLAGOWSKI- Przewodniczący Senackiej Komisji ds. Mienia i Finansów stwierdził, że

Komisja wysłuchała Prorektora prof. J. Kijeńskiego, który przedstawiał te problemy i w wyniku dyskusji, po pewnych zmianach dotyczących redakcji uchwały, jest ona przez Komisję pozytywnie rekomendowana.

Prorektor prof. R. GAWROŃSKI, wobec braku głosów w dyskusji odczytał treść projektu uchwały i poprosił o głosowanie. Senat przyjął uchwałę nr 45/XLVII/2009 przy 2 osobach wstrzymujących się. 13. Podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy dzierżawy części budynku PW przy ul. Mochnackiego 10 w Warszawie. 14. Zmiany w składzie komisji senackich.

Rektor prof. W. KURNIK wyjaśnił, że w konsekwencji wyboru nowych senatorów studenckich zaistniała konieczność dokonania odpowiednich zmian w składzie komisji senackich. Rektor poprosił o poprowadzenie tego punktu Prorektora F. Kroka.

Prorektor prof. F. KROK przedstawił propozycje zgłoszone przez studentów:

Senacka Komisja ds. Kształcenia - odchodzą: Monika Krasińska, Jan Krzysztoforski i Krystian Wardencki, - wchodzą: Magda Ziółkowska, Dominik Suligowski i Piotr Kraszewski; Senacka Komisja ds. Nauki - odchodzą: Monika Krasińska i Jan Krzysztoforski, - wchodzą: Magda Ziółkowska i Adam Łęski; Senacka Komisja ds. Organizacji Uczelni - odchodzą: Krzysztof Baczewski i Paweł Przybylski, - nowymi członkami są: Natalia Greniewska i Paweł Rzążewski; Senacka Komisja ds. Kadr - odchodzi Natalia Greniewska; - wchodzi Dominik Suligowski; Senacka Komisja ds. Mienia i Finansów - odchodzą: Krzysztof Baczewski, Konrad Bernaciak, Michał Gajda i Robert Grudzień; - nowymi członkami są: Natalia Greniewska, Maciej Dukata, Paweł Rzążewski i Kamil Lubikowski; Senacka Komisja ds. Współpracy z Zagranicą - odchodzi Mateusz Wawrzyniuk, - rozpoczyna pracę Piotr Kraszewski; Senacka Komisja ds. Etyki Zawodowej - kończy pracę Michał Gajda; - rozpoczyna Natalia Greniewska; Senacka Komisja ds. Historii Tradycji - kończą pracę: Natalia Greniewska i Ewa Pawlak, - rozpoczynają pracę: Mateusz Wawrzyniuk i Adam Łęski Senacka Komisja ds. Rozwoju Kampusów Akademickich - odchodzą: Konrad Bernaciak, Michał Gajda i Krystian Wardencki, - rozpoczynają pracę: Natalia Greniewska, Kamil Lubikowski i Żaneta Markowska.

Wobec braku uwag co do proponowanych zmian Prorektor poprosił o głosowanie en block. Po obliczeniu głosów Komisja Skrutacyjna podała wyniki głosowania: Głosów „za” - 58 Głosów „przeciw” - 0 Wstrzymujących się - 1 Nieważnych - 0 Obecnych - 59 Razem – 59 Senat przyjął uchwałę nr 46/XLVII/2009 15. Wybór członków Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej ds. Studentów i Doktorantów. Prorektor prof. F. KROK przypomniał, że na ostatnim posiedzeniu Senat głosował wybór członków

Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej ds. Studentów i Doktorantów. Wymaganą liczbę osób wybrano w grupie studentów i doktorantów. W grupie nauczycieli akademickich zostało wybranych 7 osób na wymagana liczbę 9. W związku z tym przeprowadzono dyskusję i ustalono, że nie będziemy wtedy przyjmować uchwały w pełnym brzmieniu, natomiast na dzisiejszym posiedzeniu dokonamy kolejnego

głosowania i podejmiemy uchwałę już nad pełnym składem Komisji. W wyniku głosowania na ostatnim Senacie największą liczbę głosów z 3 wytypowanych osób, otrzymali: prof. dr hab. inż. Janusz Mazur (28), dr hab. inż. Andrzej Kosior (30) i dr hab. inż. Maria Boszko (30). W związku z tym powinniśmy na dzisiejszym posiedzeniu wybrać 2 osoby 3 spośród w/wym., a potem przyjąć uchwałę w sprawie całej Komisji.

Po obliczeniu głosów Komisja Skrutacyjna podała wyniki głosowania: Wydział tak Prof. dr hab. inż. Janusz Mazur Elektryczny 43 Dr hab. inż. Andrzej Kosior Samochodów i Maszyn Roboczych 40 Dr hab. inż. Maria Boszko Szkoła Nauk Technicznych i Społecznych w Płocku 31

Oddano 60 głosów. Rektor prof. W. KURNIK odczytał pełną listę członków Odwoławczej Komisji Dyscyplinarnej ds. Studentów i Doktorantów i zapytał, kto jest za jej przyjęciem. Senat przyjął uchwałę nr 47/XLVII/2009. 16. Podjęcie uchwały w sprawie zmiany nazwy makrokierunku studiów na Wydziale Elektroniki i Technik Informacyjnych, ustalenia jego obszaru kształcenia oraz uchwalenia planów studiów i programów nauczania na tym makrokierunku. Rektor prof. W. KURNIK oddał głos Prorektorowi prof. F. Krokowi. Prorektor prof. F. KROK przekazał głos Dziekanowi EiTI prof. J. Szmidtowi, który zgłosił wniosek w

tej sprawie.

Dziekan Wydz. EiTI prof. J. SZMIDT wyjaśnił, że zgłoszony wniosek, zdecydowanie poparty na ostatnim posiedzeniu Rady Wydziału dotyczy trzech spraw, które w przypadku makrokierunku wymagają uchwały Senatu. We wszystkich tych trzech sprawach wydział ma pełne kompetencje do zatwierdzania programów studiów. Ustawa Prawo o szkolnictwie wyższym wymaga uchwały Senatu zwłaszcza wtedy, kiedy makrokierunki tworzone są z kierunków na różnych wydziałach. W tym przypadku jest to jeden wydział, ale zdaniem Dziekana decyzja jest nadal niezbywalną kompetencją Senatu. Proponowana uchwała doprowadza stan formalny do zgodności ze stanem faktycznym. W drodze ewolucji zniknęły z programów nauczania w obszarze Makrokierunku przedmioty dotyczące Automatyki i Robotyki, pozostały tylko: Elektronika i Telekomunikacja oraz Informatyka. W ubiegłym semestrze zostały zatwierdzone przez Radę Wydziału i skierowane do Senatu programy studiów na studiach I stopnia. Istnieją również programy studiów na studiach II stopnia uwzględniające fakt, że Makrokierunek składa się z dwóch kierunków: Elektronika i Telekomunikacja oraz Informatyka. Stąd propozycja i prośba do Senatu o zatwierdzenie tych programów studiów oraz przyjęcie, że w skład Makrokierunku wchodzą aktualnie dwa kierunki: Elektronika i Telekomunikacja oraz Informatyka. Na Wydziale odbyła się długotrwała i intensywna dyskusja nad nazwą Makrokierunku, również z Samorządem Studenckim, która zakończyła się wnioskiem, że poprzednia nazwa, która w jakimś sensie odpowiada być może za to, że po raz pierwszy od wielu lat makrokierunek pod poprzednią nazwą po raz pierwszy nie miał obsadzenia w 100%. Związane było to zapewne z identyfikacją co zawiera nazwa „Techniki Informacyjne”. Zniknęła także w międzyczasie z nazwy Makrokierunku Telekomunikacja. Doc. B. Utrysko na jednym z poprzednich posiedzeń Senatu wskazywał, że nie jest dobrze, iż na uczelni, na której istnieje jeden z najsilniejszych Instytutów Telekomunikacji w Polsce, tak naprawdę nigdzie w nazwie kierunku nie ma Telekomunikacji. W związku z tym Wydział postanowił ujawnić ten fakt, i zaproponował nową nazwę Makrokierunku wymieniając w kolejności alfabetycznej: Elektronika,

Informatyka i Telekomunikacja. Wydział kształci w zakresie Elektroniki, Informatyki i Telekomunikacji, na 5 specjalnościach. Wspólny ramowy program studiów na Makrokierunku ma różne przedmioty, w tym zaawansowane, obieralne itd.. Dziekan pokazał wykaz przedmiotów we wszystkich grupach. Materiały te były przedłożone wcześniej Senackiej Komisji ds. Kształcenia.

Prorektor prof. F. KROK, rozpoczynając dyskusję poprosił Przewodniczącego Senackiej Komisji ds.

Kształcenia prof. K. Lewensteina o przedstawienie opinii Komisji. Prof. K. LEWENSTEIN poinformował, że na posiedzeniu w dniu 14 stycznia br. sprawa ta była

referowana, współreferentami byli dr D. Turlej i dr Z. Mączeński oraz doc. B. Utrysko. Koreferentem był prof. R. Barlik. Po długiej dyskusji Komisja zdecydowała jednomyślnie poprzeć i zarekomendować te zmiany Senatowi.

Prorektor prof. F. KROK, wobec braku uwag poprosił o głosowanie. Senat przyjął uchwałę nr 48/XLVII/2009 jednomyślnie. Prorektor prof. F. KROK pogratulował Dziekanowi. Dziekan EiTI prof. J. SZMIDT podziękował Senatowi. 17. Podjęcie uchwały w sprawie zmian organizacyjnych na Wydziale Architektury. Rektor prof. W. KURNIK poprosił Prorektora prof. R. Gawrońskiego o poprowadzenie punktów 17,18

i 19. Prorektor prof. R. GAWROŃSKI poprosił Dziekana Wydziału Architektury prof. S. Wronę o

przedstawienie propozycji zmian. Dziekan prof. S. WRONA wyjaśnił, że reforma struktury na Wydziale Architektury rodziła się w

wielkich bólach. Problemy wynikały z 4 powodów. Pierwsza wersja nowej struktury organizacyjnej została zatwierdzona przez Radę Wydziału jeszcze w poprzedniej kadencji. Dziekan prof. S. Wrona, na początku kadencji, po raz pierwszy zaprezentował ją Komisji Senackiej. Koncepcja ta, która nie była zgodna z zapisami statutowymi, a bazowała raczej na zapisach statutowych mówiących o wyjątkowości pewnych sytuacji, nie znalazła akceptacji Komisji. Wspomniane 4 elementy, które bardzo komplikują sprawę jakichkolwiek zmian na Wydziale Architektury to m.in. blisko stuletnia tradycja Wydziału i związane z nią nazwy jednostek organizacyjnych. Powstawał problem, czy chcemy i możemy je likwidować tylko dlatego, że nie spełniają po tylu latach zapisów statutowych. Obowiązek dostosowania nowej struktury organizacyjnej do zapisów w Statucie PW został przez Radę Wydziału Architektury poddany dużej krytyce, gdyż zapisy dotyczące wymagań w stosunku do zakładów i katedr nie uwzględniają generalnie specyfiki wydziałów Uczelni, w tym Wydziału Architektury. Ale taki był zamysł tego Statutu, Dziekan był jednym z członków Komisji, która się tym zajmowała, był przeciwny, ale większość zdecydowała inaczej. Kolejnym elementem były osobiste interesy i preferencje poszczególnych kierowników dotychczasowych jednostek organizacyjnych. Nikt nie chciał likwidować własnej jednostki, przenosić się do innej i na nowo organizować swojej działalności na Wydziale. Ostatni elementem, który w końcu zdecydował o tym, że powstała koncepcja zaakceptowana przez Senacką Komisję, był interes przyszłego rozwoju Wydziału Architektury. W zasadzie to zdecydowało, jest to cel nadrzędny, który trzeba pogodzić z pozostałymi. Dziekan pokazał strukturę pierwotną: były to głównie katedry, rozpoznawane nie przez swoje nazwy, ale przez nazwiska kierujących nimi profesorów. Nie spełniały one obecnych zapisów statutowych. Było to 20 jednostek organizacyjnych, w tym 3 katedry i 17 zakładów. Jednym z mankamentów była zbyt duża liczba jednostek. Dziekan

przypomniał, że w latach 80-tych Wydział zlikwidował system instytutów, po czym nastąpiło rozdrobnienie jednostek organizacyjnych. W wyniku działań reformatorskich z 20 jednostek zostały 4: Katedra Urbanistyki i Gospodarki Przestrzennej i 3 Zakłady: Historii Architektury Powszechnej, Architektury Polskiej i Zakład Konserwacji Zabytków. Właśnie te 3 zakłady są związane ze 100-letnią tradycją Wydziału. Oprócz tych 4 zachowanych jednostek, udało się w drodze różnych negocjacji i zabiegów doprowadzić do utworzenia 11 nowych. Aby uzyskać tak trudny consensus, Dziekan doprowadził w pewnym momencie sprawę do paradoksu. Rada Wydziału podjęła uchwalę o zachowaniu katedr z katedralnymi zakładami, co było w niezgodzie ze Statutem. Po dyskusji na posiedzeniu Komisji Senackiej ustalono, że w takim razie powinno się oprzeć Wydział na organizacji samodzielnych pracowni, a nie zakładów i katedr i zrezygnować z tych dużych form. Ten ruch spowodował, że na następnej Radzie Wydziału zaczął się ruch odwrotny, oddolnego scalania się. Dziekan przedstawił propozycję struktury zawierającej 15 jednostek strukturalnych; 3 katedry, 8 zakładów i 4 samodzielne pracownie, co daje układ w całości wydziału bardzo logiczny. Wydział ma 4 pola działalności dydaktycznej i naukowej: architektura, urbanistyka, historia i jednostki techniczne: konstrukcje. Następnie Dziekan przedstawił szczegóły restrukturyzacji, w czasie której Dziekan również zrezygnował z własnego Zakładu Projektowania Architektonicznego Wspomaganego Komputerem. W tej chwili powstała w to miejsce Katedra Projektowania Architektonicznego, bez słów wspomagania komputerowego, bo w zasadzie już innego projektowania w architekturze nie ma, i do tego Wydział będzie zmierzać w przyszłości, m.in. przez udział w Programie Kapitał Ludzki, gdzie uruchamia nową specjalność w zakresie studiów anglojęzycznych.

Przewodniczący Senackiej Komisji ds. Organizacji Uczelni prof. J. MODELSKI wyjaśnił, że sprawa

zmian organizacyjnych na Wydziale Architektury zdominowała 2 kolejne posiedzenia Komisji, ale Komisja z dużym zadowoleniem przyjęła końcowy wniosek Dziekana, że w miejsce 20 będzie 11 jednostek. Samodzielne pracownie, które Dziekan pozostawił nie są jednostkami w myśl Statutu i Senat się tym jednostkami nie będzie zajmował, to jest tylko informacja Dziekana w tej sprawie. Być może w przyszłości te samodzielne pracownie włączą się do istniejących zakładów. Profesor podziękował Dziekanowi, który objął Wydział z uchwałą Rady Wydziału taką, której Komisja Senacka nie mogła poprzeć. Dochodzenie do consensusu nastąpiło w 3 etapach. Profesor miał przyjemność odbyć długą rozmowę z kierownictwem Wydziału i przyznaje, że jest to Wydział szczególny, do którego Statut PW rzeczywiście nie pasuje. Wydział ma ogromne tradycje. W drodze negocjacji doszło do sytuacji, że Dziekan zaproponował utworzenie 7 nowych jednostek, które spełniają wszystkie wymagania statutowe, sam dając znakomity przykład likwidując swój zakład. Z 4 jednostek, które pozostają, 2 nie spełniają wymagań statutowych. W jednym z zakładów jest 1 samodzielny pracownik, drugi na szczęście jest „w drodze”, bo habilitacja jest po pozytywnych recenzjach. Natomiast w drugim zakładzie Dziekan ma pewien plan i wnioskuje, żeby przedłużyć o 1,5 roku od dziś okres dochodzenia tej transformacji do modelu docelowego. Zdaniem Prof. J. Modelskiego Senat powinien w tym pomóc Dziekanowi. Komisja poparła jednomyślnie propozycję Dziekana, w tym prośbę o zgodę Senatu na dochodzenie do modelu docelowego w tych 2 zakładach jeszcze przez pewien okres.

Prorektor prof. R. GAWROŃSKI, zauważył, że w proponowanej uchwale o zmianach organizacyjnych

na Wydziale Architektury nie ma informacji o zakładach, które nie podlegają żadnym przekształceniom. Chodzi o te 3 zakłady, które będą dalej funkcjonować ze swoją nazwą, tyle że 2 z tych zakładów od ponad 2 lat nie spełniają wymagań statutowych. Senat powinien działać w trybie § 41 Statutu i te 2 jednostki również powinny podlegać przekształceniom, albo zniesieniu. Senacka Komisja ds. Organizacji Uczelni przychyliła się do sugestii, że można na razie zaakceptować istnienie takich zakładów. Sprawa ta wymaga dalszego działania i tu Dziekan zobowiązuje się, że w jakimś terminie wymagania statutowe zostaną spełnione. Tym niemniej nie mogą to być kolejne 2 lata, bo to już byłoby wtedy 4 lata niespełniania wymagań statutowych. Nie jest to przedmiotem uchwały Senatu o zmianach organizacyjnych. Prorektor zapytał, kto chciałby zabrać głos.

Dziekan prof. S. WRONA wyjaśnił, że od czasu, kiedy skierował ostateczny wniosek do władz Uczelni, sytuacja uległa zmianie i w jednym z tych zakładów kolokwium habilitacyjne jest wyznaczone na 10 lutego, czyli ten okres znacznie się skrócił. Natomiast w przypadku drugiego zakładu, jeszcze przed wakacjami będzie uruchamiana seria konkursów dla ściągnięcia pracowników. Trudno powiedzieć, kiedy będzie wynik. Te 2 lata, o które Dziekan prosił, to okres z marginesem bezpieczeństwa.

Prorektor prof. J. KIJEŃSKI, podzielając pogląd Prorektora prof. R. Gawrońskiego, że podejmowana w

tej chwili uchwała nie dotyczy tej sprawy, stwierdził, że w wypowiedzi przewodniczącego komisji prof. J. Modelskiego zabrakło Mu jednego: skoro jeden z wydziałów nie pasuje do Statutu, czy Statut do wydziału, to z tej właśnie Komisji powinien wypłynąć wniosek, że trzeba dokonać retuszy i zmian w zapisach statutowych. W żadnym układzie Senat nie ma nawet prawa podejmować uchwały, w której zgodzi się na prolongowanie na dalszy okres po upływie 2 lat które już upłynęły od momentu, kiedy te jednostki nie spełniają wymogów statutowych, wdrażania programu dostosowawczego. Senat nie ma takiej władzy, a nawet jeżeli podejmie taką uchwałę, to jest ona nieważna, bo sprzeczna z dokumentem wyższej rangi czyli ze Statutem PW. Reasumując, Prorektor również jest za rozwiązaniem kłopotów Wydziału Architektury, natomiast myśli, że należy taką inicjatywę ustawodawczą dokonania odpowiednich zmian zapisów w Statucie rozpocząć już teraz.

Prof. H. KISILOWSKA poparła stanowisko Prorektora prof. J. Kijeńskiego, że trzeba zastanowić się

nad pewnymi zmianami w Statucie. Ta sprawa, jednak nie jest sprzeczna ze Statutem, ponieważ przewiduje on sytuację, że Rektor może podjąć decyzję o dwuletniej karencji, jeśli jest ona uzasadniona.

Prorektor prof. R. GAWROŃSKI zacytował zapis § 41: „Jednostka organizacyjna nie spełniająca

warunków statutowych do jej utworzenia przez okres dłuższy niż 2 lata podlega zniesieniu lub przekształceniu”. Dziekan prof. H. Kisilowska powołuje się na przepis w § 33 ust. 3 że „w szczególnie uzasadnionych przypadkach Senat na wniosek Dziekana zaopiniowany przez Radę Wydziału może wyrazić zgodę na obniżenie wymagań o których mowa w ust. 2”. A ust. 2 brzmi: „Zakład może być utworzony, gdy będzie w nim zatrudnionych co najmniej 5 nauczycieli akademickich, w tym 2 osoby na stanowisku prof. zwyczajnego lub nadzwyczajnego”. Mowa tu jest o nowotworzonym, a nie istniejącym zakładzie.

Rektor prof. W. KURNIK stwierdził, że te dwa paragrafy trzeba czytać razem, ponieważ § 41, który

mówi o konieczności przekształcenia takiego zakładu odnosi się do wymagań stawianych tworzonej jednostce. Jeżeli zatem czytamy razem te dwa paragrafy, to Senat ma takie kompetencje, żeby w uzasadnionych przypadkach wyrazić zgodę na odstępstwa od wymagań w ust. 2. Rektor poprosił Mec. P. Militza o interpretację tych zapisów.

Mecenas P. MILITZ wyjaśnił, że zgodnie z cytowanymi przez Prorektora prof. R. Gawrońskiego

zapisami Statutu, Senat może obniżyć te wymagania dla nowo tworzonej jednostki. Zdaniem Mecenasa byłaby niezrozumiała sprzeczność między tymi dwoma zapisami, gdybyśmy z jednej strony dali 2 lata na doprowadzenie do zgodności ze Statutem, a z drugiej strony dla tej samej sytuacji dali Senatowi możliwość obniżenia wymagań. Któryś z tych przepisów musiałby być uznany za zbędny, gdyby dotyczyły one tej samej jednostki w tej samej sytuacji. Jeden dotyczy tworzenia, a drugi sytuacji trwałej.

Prof. J. MODELSKI wyjaśnił, że Komisja już od jakiegoś czasu zastanawia się nad inicjatywą

związaną z korektą czy modyfikacją Statutu. Na pytanie, czy będzie to wniosek Komisji Profesor odpowie na kolejnym posiedzeniu Senatu. Profesor poprosił Dziekanów, aby swoje uwagi w tej sprawie przekazywali albo przedstawicielom z wydziałów albo bezpośrednio do Profesora. Bardzo wiele

wniosków już wpłynęło i Komisja jest bardzo bliska podjęcia takiej inicjatywy. Z różnych stron padały wnioski, że Statut powinien być przejrzany od nowa i być może zmodyfikowany.

Jeśli chodzi o sprawę wymagań kadrowych, w uchwale tej sprawy nie ma, więc powinniśmy uchwałę jak najszybciej przegłosować, żeby Dziekan nie wycofał się z propozycji, które bardzo daleko poszły i znakomicie unowocześniły strukturę na Wydziale, dostosowując ją do wymogów Statutu. Sprawa tych 2 zakładów może być przedmiotem oddzielnej rozmowy czy uchwały, Dziekan może wystąpić o ich zniesienie, a następnie o utworzenie. Profesor zaznaczył, że jak zwykle w sprawach szczególnych, jeżeli jest pozytywna opinia Komisji i poparcie Senatu, to Rektor może dużo w takiej sprawie zadecydować i Profesor jest raczej za taką interpretacją. Nie chciałby namawiać nikogo do łamania prawa. Oczywiście można zakład znieść i utworzyć na nowo z obniżonymi kryteriami. Komisja i wiele osób, w tym kierownictwo Wydziału, włożyło bardzo wiele pracy, żeby rozwiązać problem. Profesor zaproponował, żeby pójść drogą zniesienia i potem utworzenia zakładu. Ale Profesor uważa, że można miesiąc poczekać z tym zakładem, w którym na luty jest wyznaczona obrona habilitacji. Nie bardzo jest uzasadnione znoszenie zakładu i tworzenie go w lutym, podczas gdy nie na wszystkich wydziałach zakłady spełniają wymogi statutowe. Profesor J. Modelski poprosił Rektora, żeby nie wnosił tej sprawy. W przypadku tego drugiego zakładu, który nie spełnia wymogów od 2 lat, można go rozwiązać i z powrotem powołać, ale Profesor nie chciałby w tej chwili tej sprawy wnosić.

Mecenas P. MILITZ wyjaśnił, że właściwe znaczenie § 41 Statutu PW odnosi się do 2 sytuacji. Po

pierwsze, gdy istniejąca jednostka przestaje spełniać wymagania statutowe, ale okres uzupełnienia ich nie może trwać więcej niż 2 lata. Po drugie, kiedy nowa jednostka jest tworzona z wykorzystaniem ust. 3 w obu paragrafach. Wtedy Senat tworzy taką nie spełniającą wymogów jednostkę, ale okres niespełnienia nie może trwać więcej niż 2 lata. Propozycja prof. J. Modelskiego, że zlikwidujemy i utworzymy nie jest metodą na obejście tego przepisu.

Prof. J. MODELSKI wyjaśnił, że nie wnosi tej sprawy. Sprawy zakładu z habilitacją w toku nie jest

wniesiona i nie ma jej w uchwale. Nad sprawą drugiego zakładu trzeba się będzie zastanowić później. Profesor zaapelował o przyjęcie uchwały w wersji zaproponowanej przez Dziekana, bo jest ona całkowicie zgodna ze Statutem

Prorektor prof. R. GAWROŃSKI zwrócił uwagę, że zapis § 41 kończący się: „..podlega zniesieniu lub

przekształceniu” oznacza pewien proces, który trwa w czasie. Zaproponowane przez Dziekana działania w stosunku do tych 2 zakładów pokazują, że jest zainicjowany proces przekształcania. Dlatego też nie ma o tej sprawie mowy w projekcie uchwały. Natomiast dobrze, że zostało to przedyskutowane, bo daje to obraz sytuacji dla innych wydziałów. Prorektor odczytał treść projektu uchwały i poprosił o głosowanie.

Senat przyjął uchwałę nr 49/ XLVII/2009 przy 13 głosach wstrzymujących się. 18. Podjęcie uchwały w sprawie zmian organizacyjnych na Wydziale IChiP. Dziekan IChiP prof. J. BAŁDYGA przestawił zmiany struktury Wydziału IChiP w celu dostosowania

jej do wymogów Statutu oraz dostosowania nazw zakładów do obszarów aktywności. Obecna struktura to 6 zakładów: Aparatury Procesowej, Kinetyki i Termodynamiki, Mechaniki Technicznej i Dynamiki Procesowej, Procesów Podstawowych oraz Zakładu Ochrony Środowiska, Reaktorów Chemicznych i Bioprocesów. Zaproponowano zmiany w 4 z tych zakładów. W Zakładzie Procesów Podstawowych i Ochrony Środowiska, gdzie kierownikiem jest prof. L. Gradoń mamy 4 osoby z habilitacją, a w Zakładzie Aparatury Procesowej jest 1 osoba z habilitacją. Dziekan zaproponował połączenie tych zakładów również ze względów merytorycznych, warto żeby procesy biegły w aparaturze, dotychczasowe rozdzielenie było dosyć sztuczne. Obecnie proponowana struktura to Katedra Inżynierii Procesów Zintegrowanych, gdyż liczba osób z habilitacją jest dostateczna do jej utworzenia. Druga

zmiana dotyczy Zakładu Reaktorów Chemicznych i Bioprocesów, gdzie sytuacja jest nieco bardziej skomplikowana. Jest tam jeden profesor, prof. K. Szewczyk. Konkurs wygrał prof. R. Ostaszewski, ale nie zgodził się na pewne wymagania dotyczące pierwszego miejsca pracy, Wydział zrezygnował z niego, jest zatrudniony tylko do 30 kwietnia, konkurs będzie kontynuowany. Natomiast Dziekan zaproponował zmianę nazwy zakładu, który nie zajmuje się już reaktorami. Jedyna osobą, która się nimi zajmowała w badaniach i dydaktyce był prof. R. Podhorecki. Proponowana nazwa to Zakład Biotechnologii i Inżynierii Bioprocesowej, wymaga to zatrudnienia jednej osoby z habilitacją, konkurs trwa. Trzecia sprawa to Zakład Mechaniki Technicznej i Dynamiki Procesowej, który ma wystarczającą liczbę osób z habilitacją, natomiast Wydział chce dopasować nazwę do aktualnej aktywności zakładu: Zakład Inżynierii i Dynamiki Reaktorów Chemicznych.

Prorektor prof. R. GAWROŃSKI poprosił o opinię Senackiej Komisji ds. Organizacji Uczelni. Przewodniczący Senackiej Komisji ds. Organizacji Uczelni prof. J. MODELSKI poinformował, że

Komisja omawiała sprawę na posiedzeniu 12 stycznia i jednomyślnie poparła proponowane zmiany. Prorektor prof. R. GAWROŃSKI zapytał, kto chciałby zabrać głos, a wobec braku chętnych odczytał

treść projektu uchwały i poprosił o głosowanie. Senat przyjął uchwałę nr 50/XLVII/2009 jednomyślnie. 19. Podjęcie uchwały w sprawie zmian organizacyjnych na Wydziale IL. Prorektor prof. R. GAWROŃSKI poprosił Dziekana prof. H. Zobla o przedstawienie problemu. Dziekan prof. H. ZOBEL wyjaśnił, że problem ciągnie się od 3 lat. Trzy lata temu były na Wydziale 4

instytuty. Pierwszy rozpadł się z powodu gwałtownego odejścia na emeryturę pracownika i zostały 2 zakłady. Drugi Instytut rozpadł się z identycznych powodów rok temu i z 3 zakładów zostały 2. Natomiast Instytut Mechaniki Konstrukcji Inżynierskich, choć spełnia wymogi, na wniosek pracowników 3 zakładów również się w tej chwili rozpada. Dodatkowo na Wydziale był jeszcze samodzielny zakład, który sam się zredukował do 5 pracowników, bez samodzielnego pracownika, w związku z tym Dziekan wnioskuje o zniesienie Instytutu Mechaniki Konstrukcji Inżynierskich oraz o utworzenie spełniającej wszystkie wymogi Katedry Mechaniki Budowli i Zastosowań Informatyki, utworzenie samodzielnego Zakładu Wytrzymałości Materiałów, Teorii Sprężystości i Teorii Plastyczności oraz przekształcenie Zakładu Mechaniki Teoretycznej w Zakład Mechaniki Teoretycznej i Mechaniki Nawierzchni Komunikacyjnych. Zakład ten wzmacnia się, przeszły do niego 2 osoby o mocno zaawansowanych habilitacjach i pracownicy tego zakładu wyrazili ochotę przejścia do Instytutu Dróg i Mostów, który byłby w tym momencie jedynym instytutem na Wydziale. W sondażu przeprowadzonym w tym Instytucie na 44 głosujących 43 osoby są za jego istnieniem. Dodatkowych 7 osób zdecydowanie wzmacnia ten Instytut. Reasumując, struktura Wydziału to 1 instytut 5-cio zakładowy, 2 katedry i 4 zakłady. W Instytucie Dróg i Mostów istnieje Zakład Inżynierskich Pomiarów Geodezyjnych, który nie spełnia wymogów statutowych. W związku z tym Dziekan wniósł o jego zniesienie. Wniosek został przegłosowany przez Rade Wydziału w dniu Senatu, bowiem problem pojawił się w trakcie dyskusji na posiedzenia senackiej Komisji ds. Organizacji Uczelni. W Instytucie Dróg i Mostów jest Zakład Inżynierii Komunikacyjnej zatrudniający ok. 18 pracowników, w tym tylko jednego profesora, natomiast w toku jest habilitacja, gdzie od co najmniej pół roku są 3 recenzje, a jednej Dziekan nie może się doprosić od prawie roku i żadne interwencje tu nie skutkują. W związku z tym Dziekan zwrócił się z prośbą o zastosowanie dokładnie takiego samego podejścia, jakie proponował prof. S. Wrona w przypadku swoich 2 zakładów. Na Wydziale Inżynierii Lądowej sprawa może się wyjaśnić w przypadku wpłynięcia brakującej recenzji.

Prof. J. MODELSKI poinformował, że w wyniku szczegółowej dyskusji na posiedzeniu 12 stycznia, Komisja wyraziła swoje jednomyślne poparcie dla wniosku Dziekana.

Prorektor prof. R. GAWROŃSKI zapytał, kto chciałby zabrać głos, a wobec braku

chętnych odczytał treść projektu uchwały i poprosił o głosowanie. Senat przyjął uchwałę nr 51/XLVII/2009 jednomyślnie. 20. Podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy generalnej o współpracy między Politechniką Warszawską a Uniwersytetem Warszawskim. 21. Podjęcie uchwały w sprawie wyrażenia zgody na zawarcie umowy o współpracy między PW a: - ParisTech (Paris Institute of Technology) we Francji, - National Taipei University of Technology w Tajwanie. Prorektor prof. T. KULIK wyjaśnił, że w przypadku ParisTech, czyli w zasadzie Konsorcjum 11

instytutów naukowo-edukacyjnych, istnieje już pewna współpraca w ramach programu ATHENS. Jest propozycja rozszerzenia tej współpracy również na obszar naukowy oraz wymiany studenckiej. Wnioskodawcą jest Dyrektor Centrum Współpracy Międzynarodowej i Jego Prorektor poprosił o przybliżenie tej inicjatywy.

Dyrektor CWM dr M. Polak wyjaśnił, że ParisTech to w zasadzie Konsorcjum 11 elitarnych szkół

francuskich o wysokiej randze nie tylko we Francji. Współpracujemy z nimi od prawie 2 lat w ramach Programu ATHENS. Program ten kwitnie, do naszej Uczelni od 2 lat przyjeżdża kilkudziesięciu studentów z całej Europy i my także wysyłamy do uczelni europejskich pokaźne grupy studentów. ParisTech to bardzo poważny głos opiniotwórczy na terenie nie tylko Francji, ale i całej Europy. Zależy nam bardzo, żeby ten opiniotwórczy głos wprowadzał nas w zagadnienia i struktury w tych dziedzinach badań, do których trudno nam się dostać, czyli w dziedzinie energetyki jądrowej i jej pochodnych. Dość mocno akcentowana jest przez ParisTech chęć współpracy, ostatnio delegacja kierownictwa ParisTech w Warszawie jednoznacznie potwierdziła możliwości rozwinięcia współpracy w bardzo szerokim stopniu.

Prof. Z. LONC- Przewodniczący Senackiej Komisji ds. Współpracy z Zagranicą stwierdził, że Komisja

po dyskusji na posiedzeniu 21 stycznia jednomyślnie poparła tę inicjatywę. Prorektor prof. T. KULIK zapytał, czy ktoś chciałby zabrać głos, a wobec braku chętnych poprosił o

głosowanie. Senat przyjął uchwałę nr 52/XLVII/2009 jednomyślnie. Prorektor prof. T. KULIK wyjaśnił, że druga umowa dotyczy Dalekiego Wschodu, wnioskodawcą jest

Dyrektor CWM dr M. Polak. Dr M. POLAK wyjaśnił, że Uczelnia z Taipei jest jedną z 2 najważniejszych uczelni technicznych na

Tajwanie. Zamiar współpracy z Tajwanem może się wydawać sytuacją nieco niezręczną. Chińska Republika Ludowa patrzy bardzo niechętnie na tego typu współpracę. Zasięgnięto opinii Ministerstwa Spraw Zagranicznych oraz MNiSzW i okazuje się, że współpraca z Tajwanem w zakresie nauki i badań jest wspierana. Warunek jest tylko jeden, nie możemy wkraczać w obszar współpracy politycznej. Inicjatywa w tej sprawie pochodzi od uczelni tajwańskiej, dwukrotnie już mieliśmy w tej sprawie

wizytę Politechnice Warszawskiej Prezydenta dr Tsu-Tian Lee. Zamierzamy już w tym roku uruchomić wymianę studencką w skromnym wymiarze, odpowiadającym na razie etapowi początkowemu, jest także mowa o silnym wejściu obydwu uczelni we współpracę w zakresie elektroniki, co jest sprawą naturalną, bo Tajwan jest potęgą elektroniczną. W czasie seminarium w Taipei w I połowie 2009 roku zostaną sprecyzowane kierunki współpracy naukowo-badawczej.

Prof. Z. LONC stwierdził, że również w tej sprawie Komisja Senacka opowiedziała się jednomyślnie za

podpisaniem umowy. Prorektor prof. T. KULIK spytał, czy ktoś chciałby zabrać głos, a wobec braku chętnych poprosił o

głosowanie treści uchwały wyświetlonej na ekranie. Senat przyjął uchwałę nr 53/ XLVII/ jednomyślnie. 22. Podjęcie uchwały w sprawie tablicy upamiętniającej wkład pracowników Wydziału GiK prof. dr Tadeusza Lazzariniego i dr Zbigniewa Andersa w powstanie Ośrodka Szkoleniowego PW w Grybowie. Rektor prof. W. KURNIK poprosił Dziekana prof. W. Prószyńskiego o zreferowanie sprawy Dziekan prof. W. PRÓSZYŃSKI wyjaśnił, że z okazji 35-lecia Ośrodka Szkoleniowego PW w

Grybowie, Rada Wydziału Geodezji i Kartografii uznała za stosowne upamiętnienie wkładu pracowników Wydziału w osobach prof. dr Tadeusza Lazzariniego, nestora polskiej szkoły geodezyjnych pomiarów przemieszczeń i dr Zbigniewa Andersa, pracownika jego zakładu. W/wym. osoby były inicjatorami powstania Ośrodka, prof. T. Lazzarini pozyskał pewne środki finansowe, a dr Z. Anders, który ukochał sobie ten ośrodek i nowosądecczyznę aktywnie asystował w procesie jego realizacji. Ośrodek jest własnością PW, administrowany jest w pełni przez Administrację Centralną. Wkład Wydziału GiK był w tym stadium początkowym, a od końca lat 50-tych Wydział organizuje tam ćwiczenia polowe. Wtedy były tam tylko baraki pozostawione przez stacjonującą tam jednostkę rakietową. Później regularnie odbywały się tam ćwiczenia dla studentów PW oraz AGH. Później ośrodek ten służył jako szkoleniowo-wypoczynkowy. Wydział GiK ma tam infrastrukturę dydaktyczną, jest tam punkt referencyjny europejskiej sieci satelitarnej, jest relikt geodezyjnej triangulacji dawnej, wieża triangulacyjna, traktowana pamiątkowo. Dziekan zwrócił się z prośbą o wyrażenie zgody na wmurowanie tablicy pamiątkowej w ścianę centralną głównego budynku.

Prof. H. ZOBEL, Przewodniczący Senackiej Komisji ds. Historii i Tradycji stwierdził, że Komisja

jednomyślnie poparła tę inicjatywę. Rektor prof. W. KURNIK zapytał o treść proponowanej tablicy. Dziekan prof. W. PRÓSZYŃSKI odczytał treść: „Ośrodek Szkoleniowy Politechniki Warszawskiej

powstały dzięki staraniom pracowników Wydziału Geodezji i Kartografii - prof. dr Tadeusza Lazzariniego i dr Zbigniewa Andersa. Dziekan i Rada Wydziału Geodezji i Kartografii Politechniki Warszawskiej”.

Prorektor prof. R. GAWROŃSKI przypomniał, że Ośrodek w Grybowie jest Ośrodkiem Szkoleniowo-

Wypoczynkowym. Dziekan prof. W. PRÓSZYŃSKI zauważył, że w swojej uchwale Wydział odniósł się do tego, w co

wkład mieli w/wym. profesorowie, bo wtedy była inna nazwa, ale można zmienić nazwę na obecną.

Rektor prof. W. KURNIK odczytał projekt uchwały i poprosił o głosowanie. Senat przyjął uchwałę nr 54/XLVII jednomyślnie. 23. Podjęcie uchwały w sprawie tablicy upamiętniającej doc. mgr inż. Zbigniewa Lewandowskiego żołnierza Armii Krajowej i pracownika naukowego PW. Rektor prof. W. KURNIK poprosił wnioskodawcę, Dziekana Wydziału Transportu, o zreferowanie tej

sprawy. Dziekan Wydziału Transportu prof. W. WAWRZYŃSKI poinformował, że sylwetka doc. Z.

Lewandowskiego jest znana na Politechnice, została upamiętniona w innych gmachach naszej Uczelni. Natomiast obecna inicjatywa to zamierzenie Związku Żołnierzy AK przeniesienia tablicy, która miała być zawieszona na budynku Dworca Warszawa Śródmieście. Doc. Z. Lewandowski miał związek z koleją , gdyż był zaangażowany w unieruchamianie węzłów kolejowych w czasach, kiedy było to cnotą. Żeby to unieruchamianie następowało, trzeba było doskonale znać infrastrukturę kolejową. Stąd Wydział Transportu uznaje, że doc. Z. Lewandowski znał się doskonale na transporcie. Tablica istnieje, ale została obudowana jakimiś budami i kramami. Umieszczenie tablicy na gmachu Transportu to zachowanie pamięci o tych, którzy mieli olbrzymie zasługi w walce o naszą wolność i niepodległość. Dziekan zaapelował o przychylenie się do wniosku.

Prof. H. ZOBEL - Przewodniczący Senackiej Komisji ds. Historii i Tradycji wyjaśnił, że była to nietypowa sytuacja. Komisja na posiedzeniu 27 grudnia została ustnie poinformowana o sytuacji, że tablica zawiśnie w niedobrym miejscu. Wydział Inżynierii Lądowej też mógłby być patronem tej tablicy, bo w Zakładzie Inżynierii Komunikacyjnej są drogi szynowe. Komisja jednomyślnie poparła inicjatywę. Pismo firmowane przez Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Zarządu Okręgu Warszawa, mówi: „Światowy Związek Żołnierzy Armii Krajowej Zarządu Okręgu Warszawa zwraca się z uprzejmą prośbą o wyrażenie zgody na umieszczenie na frontowej fasadzie Budynku