V NIEDZIELA ZWYKŁA ROK C NR 178 — 7 LUTEGO 2016

2

Drodzy Czytelnicy!

Przed nami Wielki Post. W tym roku nadszedł bardzo szybko. Dopiero co w uszach mamy jeszcze śpiew kolęd i widok choinek i szopki bożonarodzeniowej a przed nami już Droga Krzyżowa, Gorzkie Żale i reko-lekcje. W najnowszym numerze „Budujemy Kościół” po refleksjach jeszcze pokolędowych proponujemy wam garść artykułów które wprowadzą nas w ten kolejny czas pokuty, nawrócenia i pracy nad sobą. Nie bój się ! Zaryzykuj i Nawróć się! Bóg jest Miłosierny, On na Ciebie Czeka!

Ks. Piotr Paszko, redaktor naczelny

Całodzienna Adoracja Najświętszego Sakramentu

jako wynagrodzenie za grzechy popełnione w karna-

wale i ku ożywieniu naszej pobożności oraz przygo-

towaniu do pokutnego okresu Wielkiego Postu.

NIEDZIELA 7.02.2016 r. 1330 – 1400 ADORACJA W CISZY 1400 Klub Seniora 1430 Rodzina Radio Maryja 1500 GODZINA MIŁOSIERDZIA 1530 III Zakon św. Franciszka i Róże Różańcowe 1600 Rodzice z dziećmi 1630 Nabożeństwo Eucharystyczne

PONIEDZIAŁEK 8.02.2016 r. 900 Wojska Polskiego 1000 Konopnickiej, Lompy, Matejki 1100 Mat. Boczna, Chopina, Szpitalna 1200 Dworcowa, Braci Pisko 1300 Wieczorka 1400 III Zakon św. Franciszka i Róże Różańcowe 1500 Godzina Miłosierdzia - Rodzina Radio Maryja 1600 Wyzwolenia, Mieszkańcy domów obok kościoła 1700 Bierzmowańcy i młodzież 1730 Nabożeństwo eucharystyczne 1800 Msza Święta

WTOREK 9.02.2016 r. 900 Wyzwolenia i Wojska Polskiego 1000 Konopnickiej, Lompy, Matejki 1100 Mat. Boczna, Chopina, Szpitalna 1200 Dworcowa, Braci Pisko 1300 Wieczorka, Mieszkańcy domów obok kościoła 1400 III Zakon św. Franciszka i Róże Różańcowe 1500 Godzina Miłosierdzia - Rodzina Radio Maryja 1600 Dzieci I-Komunijne 1700 Odnowa w Duchu Świętym 1730 Nabożeństwo eucharystyczne

1800 Msza Święta

3

1. Zebranie rodziców dzieci I-Komunijnych w niedzielę (7 II) o godz. 18.00 w kaplicy. 2. Całodzienna Adoracja Najświętszego Sakramentu, zwana tradycyjnie Nabożeństwem 40-

godzinnym odbywa się przed rozpoczęciem Wielkiego Postu. Chcemy prosić o owocne przeżycie Wielkiego Postu.

Rozpoczęcie Adoracji w niedzielę po ostatniej Mszy Świętej ok. 12.30; w poniedziałek i wtorek od 9.00 do 18.00.

Adoracja dla rodziców z dziećmi w niedzielę o 16.00. Adoracja dla młodzieży i przygotowujących się do bierzmowania w poniedziałek o 17.00. Adoracja dla dzieci I-Komunijnych we wtorek o 16.00 z poświęceniem książeczek „Drogi do nieba”. We wtorek o 17.30 Nowenna do MBNP połączona z Nabożeństwem Eucharystycznym. 3. ŚRODA POPIELCOWA (10 II) Msze Święte o 6.30, 9.00; 17.00-dla dzieci (w czwartek nie będzie Mszy

szkolnej); i o 18.00. Podczas każdej Mszy Świętej będzie obrzęd posypania popiołem. W tym dniu obowiązuje post i abstynencja od pokarmów mięsnych (tradycyjnie określany jako: post

ścisły). W Popielec zbiórka do puszek na pomoc naszym misjonarzom w Togo. Środa Popielcowa rozpoczyna Wielki Post, czas pokuty i nawrócenia. Przez cały Wielki Post obowią-

zuje czas powstrzymania się od udziału w zabawach, zgodnie z IV przykazaniem kościelnym. W Wiel-kim Poście przez rozważanie Męki Pańskiej pragniemy prosić o przemianę naszych serc. Dlatego za-chęcamy do licznego udziału w NABOŻEŃSTWACH PASYJNYCH:

GORZKIE ŻALE niedziela 16.15 - kazanie pasyjne wygłosi ks. Michał Zurzycki, wikary z Parafii Św. Mikołaja.

DROGA KRZYŻOWA piątek 17.15; przedtem czytanie wypominek za zmarłych; wypominki składamy w zakrystii.

DROGA KRZYŻOWA ULCAMI MIASTA – 18 marca; rozpoczęcie po Mszy Świętej o 18.00 w naszym kościele.

4. Spowiedź św. w sobotę od 17.30. 5. KATECHEZA DLA DOROSŁYCH 7 lutego i 6 marca o godz. 15.00 (temat i cel katechezy na naszej stro-

nie internetowej parafii). 6. Spotkanie Ruchu Komunia i Wyzwolenie (Comunione e Liberazione) 9 II (wtorek) o godz. 19.00 – za-

praszamy osoby, które miały kontakt z Ruchem i chciałyby konty-nuować. Zapraszam też osoby nowe, które chciałyby wrastać przez to doświadczenie wiary.

Msza św. w 11 rocz. śm. Sługi Bożego ks. Luigi Giussaniego i XXXI rocz. zatwierdzenia przez Stolicę Ap. Bractwa Comunione e Libera-zione 16 lutego o godz. 18.00.

7. Spotkanie III Zakonu św. Franciszka 14 lutego o godz. 15.00 oraz 13 marca o godz. 15.00. 8. Msza Święta chrzcielna: 14 lutego i 13 marca o godz. 13.00; nauka przed chrzcielna czwartek 11 lutego i 10 marca o godz.

18.30. 9. Wymiana tajemnic różańcowych 6 marca o godz. 15.00. 10. Przedświąteczne odwiedziny chorych – 19 marca od godz. 8.00 –

na zgłoszenia. 11. REKOLEKCJE PARAFIALNE od III Niedzieli Wielkiego Postu – od 27

II do 2 III br. poprowadzi o. Andrzej Konopka dominikanin – przeor klasztoru i sanktuarium w Gidlach (program rekolekcji poniżej).

12. REKOLEKCJE SZKOLNE dla dzieci ze Szkół Podstawowych nr 4 i nr 6 od 16-18 III br. prowadzi ks. Kazimierz Tomasiak.

4

ZAPROSZENIE NA REKOLEKCJE

Bardzo gorąco zapraszam Was Wszystkich do przeżycia Rekolekcji Wielkopostnych. Przybędę do Was z Gidel

od Matki Miłosierdzia, która przynosi uzdrowienie dla oczu i wszelkich chorób. Przybędę do Was w Roku Mi-

łosierdzia, aby rozdawać łaskę od Pana. Tak bardzo potrzebujemy tej Bożej łaski, abyśmy przejrzeli. Aby łuski

spadły nam z oczu. Abyśmy zobaczyli ten świat w Bożym świetle. Przyjdźcie do Mnie Wszyscy, którzy utrudzeni i

obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Przyjdźcie do Mnie wszyscy, a znajdziecie ukojenie dla dusz Waszych.

o. Andrzej Konopka OP

Rekolekcje Wielkopostne w Roku Miłosierdzia 27.02-2.03.2016 r.

Prowadzi. o. Andrzej Konopka OP

Sobota 27.02.2016r.

1800 Msza św. – rozpoczęcie Rekolekcji

Niedziela 28.02.2016r.

Nauka dla wszystkich na Mszach Świętych

o godz. 700, 830, 1000, 1100, 1130, 1700.

1500 Nauka stanowa dla kobiet.

1615 Gorzkie Żale z kazaniem pasyjnym.

Poniedziałek 29.02.2016r.

900 i 1800 Msza Święta z nauką dla wszystkich.

1900 Nauka stanowa dla mężczyzn.

Wtorek 1.03.2016r.

900 i 1800 Msza Święta z nauką dla wszystkich.

1100 Msza Św. dla chorych z udzieleniem sakramentu chorych i błogosławieństwem.

po Mszy Św. o. rekolekcjonista odwiedzi w domach chorych, którzy nie mogą przyjść na mszę św.

po Mszy Św. także spotkanie dla chorych w świetlicy Caritas

1900 Nauka stanowa dla młodzieży (zapraszamy także gimnazjalistów!).

Środa 2.03.2016r.

900 i 1800 Msza Św. z nauką dla wszystkich na zakończenie rekolekcji.

SPOWIEDŹ ŚWIĘTA W CZASIE REKOLEKCJI

Codziennie od 8.00 - 9.00 i 17.00 - 18.00

REKOLEKCJE DLA STUDENTÓW W KLUCZBORKU 11-13.03.2016r.

Zapraszam studentów na rekolekcje weekendowe w Kluczborku w domu OO. Sercanów; rozpoczęcie

11.03 o 19.00, zakończenie 13.03 w niedzielę obiadem.

Studentów gotowych i chętnych na wyjazd zapraszam na spotkanie ze studentami z Krakowa na te-

mat rekolekcji 26.02. w piątek o 19.00 w naszym domu parafialnym.

Zgłoszenia, pytania, informacje u ks. Jerzego Krawczyka, e-mail: jurekra.lub@gmail.com

5

Jak ksiądz widzi naszą parafię po 20 latach?

Wiele się zmieniło po 20 latach. Wtedy odpra-wialiśmy tylko w kaplicy i było ciasno. Teraz mamy piękny i potężny kościół, wyposażony w ołtarze, ławki. Dzisiaj wszyscy mogą się w nim pomieścić. Pasterka zrobiła na mnie ogromne wrażenie - ok. 3 000 wier-nych! Są drogi, parkingi, piękne obejście. Powstały też w parafii nowe wspólnoty. Ukształtowały się pewne obyczaje, tradycje. To wszystko domaga się prowa-dzenia, aby mogło się dalej rozwijać i żyć. Widzę też, jak przez te lata parafia się zestarzała. Wtedy w większości domów były dzieci, a teraz pozostali tylko rodzice, a dzieci już „wyfrunęły z domowego gniazda”. Niektórzy pojechali zagranicę, ale wielu tutaj pozostało. Ucieszyło mnie to, że mamy sporo pięknych, młodych małżeństw, rodzin, wywodzących się z Pysko-wic i spoza. Mówili: tutaj się dobrze mieszka. Wszystko jest blisko żłobek, przedszkola, szkoły, praca, skle-py, kościół, dlatego się tutaj sprowadziliśmy. Środowisko jest przyjazne dla młodych rodzin. To dobry znak dla przyszłości Pyskowic. Widzę, jak wielki potencjał tkwi w parafii. Wielu z was mnie zna z dawnych lat, więc mamy dobry punkt wyjścia. Chciałbym do młodych małżeństw skierować konkretną propozycję spo-tkań, aby wam towarzyszyć na tym etapie Waszego życia. Chciałbym z Wami się spotkać i na ten temat porozmawiać. Czy wy widzicie taką potrzebę? Widzę, też jak wiele zmieniło się w środowisku pracy. Wtedy było dużo bezrobotnych, wielu na przestojach w Bumarze. Wiele zakładów wtedy było w kryzysie, wiele upadało. Dzisiaj widać, że przybyło nowych miejsc pracy, bo powstały nowe zakłady na strefie w Gliwicach ale i w Pyskowicach. Rzadko, aby ludzie byli zadowoleni z wynagrodzenia. Ale widzę tu ogromną zmianę, bo jednak ta praca jest. W Byto-miu było gorzej z pracą, bo gdy zamknięto kopalnie, to nie powstały nowe miejsca pracy. We Wrocławiu też na początku były niskie stawki, ale z czasem, gdy rozwinął się rynek pracy, to pracodawcy musieli pod-nieść stawki roboczo-godzin, bo za niższe stawki trudno było znaleźć dobrego pracownika. Miejmy nadzie-ję, że i tu rynek pracy będzie się dalej rozwijał, aby rodziny miały zapewnione bezpieczeństwo. Mówiłem w kazaniu, że widzę wiele lęku i niepokoju w ludzkich sercach. Z czego to wynika? Z małego po-czucia bezpieczeństwa? Z braku stabilności życia? Z budowania życia na kruchym fundamencie? Z tych nieustannych zmian? Żyjemy dzisiaj w takich okolicznościach i w nich trzeba nam codziennie zdawać egza-min z wiary. Czy Chrystus jest tym sposobem na życie, które daje pokój sercu i rodzinie? To trzeba spraw-dzać przez doświadczenie. Świadomość przynależności do Jezusa, który do końca mnie umiłował, nie mo-że być tylko teoretyczna. Potrzebuje zakorzenienia przez ludzkie więzi, przez konkretną wspólnotę życia i wiary. Gdy jestem ogarnięty miłością bliskich i miłością Boga, to odczuwam pokój, że jestem na swoim miejscu. Miłość Chrystusa przychodzi przez ludzkie spotkania. Dla mnie ona się objawiła przez miłość taty i mamy, mojego rodzeństwa, potem przyjaciół, kapłanów, sióstr i braci w wierze, przez tych, których Pan Bóg postawił na mojej drodze. Teraz wy jesteście tymi moimi bliskimi. Jesteśmy sobie dani, aby się wspo-magać na drodze dojrzewania w wierze. Wyruszyliśmy na kolędę, aby lepiej się poznać. Aby te nasze więzy były bliższe, bardziej rodzinne. Aby zo-baczyć, czym żyjecie i jak Wam towarzyszyć w dojrzewaniu w wierze. Widzę, że po 20 latach parafia się bardziej zintegrowała. Wtedy bardzo często słyszeliśmy: „My chodzimy do Mikołaja”. A dzisiaj? Wielu mówi „ my chodzimy już do Pawła, mamy swój kościół”. Są jeszcze rejony, gdzie ktoś mówi „my dalej chodzimy do Mikołaja”. Nie ma sensu walczyć z wiatrakami. Ważniejsze jest, aby nasza rodzina parafialna dalej się rozwijała i była żywa. Aby dawała oparcie i światło dla życia. Kryte-rium właściwym, czy dobrze wykorzystaliśmy te 20 lat, to, czy dzisiaj Pan Jezus jest nam bliższy, bo tylko On daje pokój sercu.

ks. Jerzy Krawczyk

6

Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy...

Czyż nie jest raczej ten post, który wybieram: rozerwać kajdany zła, rozwiązać więzy niewoli, wypuścić wolno uciśnionych i wszelkie jarzmo połamać; dzielić swój chleb z głodnym, wprowadzić w dom biednych tułaczy, nagiego, którego ujrzysz, przyodziać i nie odwrócić się od współziomków.

Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i umyj twarz, aby nie ludziom

pokazać że pościsz, ale Ojcu Twojemu...

W powyższych słowach Bóg otwiera przed nami swoje serce, i pokazuje sedno postu. Zbadaj

swoje serce w świetle tych słów i podejmij decyzję, aby podjąć post, który wybrał Bóg.

... niech się Twoja wola spełnia na ziemi, tak jak w niebie (Mt 6,10b)

Myśląc o tych słowach modlitwy Pańskiej, przypomina mi się dowcip: Pe-

wien ksiądz rozmawia z bardzo zmęczoną życiem staruszką. W pewnym mo-

mencie, chcąc ją pocieszyć mówi, że w niebie to już będzie miała dobrze. Ona

jednak gwałtownie zaprzeczyła mówiąc: NIE! Widząc zaś zdziwienie księdza

dopowiada: No bo przecież jako w niebie tak i na ziemi.

Wypowiadając słowa Modlitwy Pańskiej, często bierzemy mały oddech po

słowach "bądź wola Twoja" co sprawia, że dzielimy na dwie oddzielne części

słowa Jezusa zapisane w Ewangelii św. Mateusza w 6 rozdziale wers 10b.

Słyszymy więc: "bądź wola Twoja" oraz po przerwie " jako w niebie tak i na

ziemi". "Wiara zaś rodzi się z tego, co się słyszy" pisze św. Paweł. Może więc

być tak, że nasza wiara jest zbliżona do wyobrażeń staruszki z dowcipu.

Tymczasem na kartach Pisma Świętego odkrywamy prawdziwy charakter Boga i Jego zamiary względem nas. Bóg objawia się jako Jahwe-Jireh: Bóg, który zaopatruje (Rdz 22,14), Jahwe - Rapha: "Bóg, który leczy" (Wj 15,26), Jahwe-Rohi: Pan moim pasterzem (Ps 23,1), Jahwe-Szalom: Pan jest pokojem (Sdz 6,24). Jeremiasz zapisał słowa Boga (Jr 29,11): "Jestem bo-wiem świadomy zamiarów, jakie zamyślam co do was - wyrocznia Pana - zamiarów pełnych pokoju, a nie zguby, by zapewnić wam przyszłość, jakiej oczekujecie". Bóg jest wierny i nigdy nie zmienia swojego zdania ani swoich planów względem nas. Nie mówi raz TAK, a za chwilę NIE. Św. Paweł pisze (2Kor 1,19-20): "Syn Boży, Chrystus Jezus, Ten, którego głosiłem wam ja i Sylwan, i Tymoteusz, nie był "tak" i "nie", lecz dokonało się w Nim "tak". Albowiem ile tyl-ko obietnic Bożych, wszystkie są "tak" w Nim."

Nie sadzajmy Boga na ławie oskarżonych, widząc wokoło i doświadczając na sobie zło. Jego niezmienną wolą jest, aby na ziemi działo się tak jak w niebie. Z tym zamiarem, z miłości, stworzył świat i każdego z nas. Nie zmienił tego nawet nasz grzech. Jezus, który nas wybawił od skutków grzechu, wykorzystywał każdą okazję, aby pokazać jaka jest wola Ojca. Prawie 40% swojego czasu Jezus poświęcił, aby nam ją objawić poprzez uzdrowienia, uwolnienia, wskrzeszenia... Bóg bowiem jest miłośnikiem życia. On śmierci nie uczynił.

Tak więc bez przerwy (również tej na mały oddech), z wiarą wołaj do Boga: "niech się Twoja wola spełnia na ziemi, tak jak w niebie" i oglądaj jak Boże królestwo staje się w twoim życiu i wokół nas. Pamiętaj On jest Bogiem po twojej stronie!

Norbert

7

W każdy piątek Wielkiego Postu przechodzimy stacjami Drogi Krzyżowej wspominając męczeńską

śmierć Chrystusa. Jest jednak jedna taka Droga, która była naocznym świadkiem tych zdarzeń. To

Via Dolorosa w Jerozolimie.

Rozważania męki Pańskiej należałoby zacząć w Ogrodzie Oliwnym, gdzie Jezus na modlitwie przygotowy-

wał się do tego co miało nastąpić następnego dnia. Rozpościera się stąd widok na Starą Jerozolimę, na

Wzgórze Świątynne. W czasach Chrystusa widoczna pewnie była również Golgota. Co musiał czuć Bóg-

Człowiek widząc miejsce swojej przyszłej kaźni? Ogromne wrażenie robią również stare drzewa oliwne

w Ogrodzie Getsemani, których wiek datowany jest na ponad 2000 lat. Czyżby widziały zdradę Judasza?

Schodząc z Góry Oliwnej, by dotrzeć do pierwszej stacji Drogi Krzyżowej, trzeba przejść przez Bramę

Lwów, nazywaną również Bramą św. Szczepana. To prawdopodobnie tutaj ukamienowano pierwszego

męczennika za wiarę w Chrystusa. Kilka kroków dalej mijamy dom rodzinny Maryi – dziś Bazylikę św. An-

ny. Tu się urodziła, spędziła dzieciństwo, tu też czekała na wyrok na Jej Synu. Idąc dalej trafiamy w końcu

na dziedziniec twierdzy Antonia. Mieszkali tu żołnierze rzymscy. Według tradycji przebywał tu również

Poncjusz Piłat. Dziś w tych murach mieści się szkoła muzułmańska. Tutaj pielgrzymi biorą na swoje ramio-

na wynajęte krzyże i udają się dalej Via Dolorosą.

Dochodzimy do stacji III – bez wątpienia najpiękniejszej na całej Drodze. Kaplica z przepięknym freskiem

przedstawiającym pogrążone w smutku anioły pochylone nad Jezusem po raz pierwszy upadającym pod

ciężarem krzyża, została odbudowa-

na przez polskich żołnierzy gen. An-

dersa. Jest to wotum wdzięczności

za przeżycie sowieckich łagrów.

Przy kaplicy stoi zawsze policja i żoł-

nierze izraelscy. Wszak zaczyna się

tu dzielnica muzułmańska. Ruch jest

większy, kupcy ciągle przewożą ja-

kieś towary na wózkach, gwar nie

pozwala skupić się na modlitwie. Ko-

lejne stacje Drogi Krzyżowej musimy

przejść wąskimi uliczkami targowi-

ska, zaczepiani przez arabskich kup-

ców, kuszeni aromatycznymi przy-

prawami, dywanami, złotem i różań-

cami. Przechodząc obok z krzyżem

wyczuwa się ich lekceważący wzrok,

obojętność wobec krzyża. Nikt nie

przerywa swoich codziennych czynności. Sacrum miesza się z profanum. Ten moment Drogi, mimo że

utrudnia nam modlitwę to jednak pozwala na chwilę refleksji. Jak tłum reagował na Jezusa? Z jaką pogar-

dą musiał się spotkać? Ile razy ja sam staję się wobec śmierci Chrystusa obojętnym gapiem?

W całym tym zgiełku łatwo jest przegapić kolejne stacje Drogi Krzyżowej. Trudno je zauważyć – nie ma tu

kapliczek, rzeźb do jakich jesteśmy przyzwyczajeni. Zazwyczaj są to tylko tabliczki z numerami. Od stacji

piątej droga prowadzi coraz bardziej w górę. Niezbyt stromo, ale dla umęczonego i ubiczowanego Jezusa

musiał to być ogromny trud. Bardzo śliskie kamienie pod stopami nie ułatwiają zadania pielgrzymom, co

dopiero ociekającemu krwią Chrystusowi. Na szczycie tej uliczki czeka już Golgota.

Nasuwa się pytanie – czy stąpamy po tych samych kamieniach co On? Czy przechadzamy się tymi samy-

mi uliczkami? Jerozolima wielokrotnie była niszczona i przebudowywana. Droga, którą przechodzą co roku

tysiące pielgrzymów jest symboliczna. Na końcu jednak czeka nas prawdziwie pusty Grób Pański.

Monika Bialas (cdn.)

8

- Myśl! Myśl! Myśl! – Jacek chodził po pokoju i w głębokim zamyśleniu stukał się po czole.

Maciek wszedł do pokoju i przystanął zdezorientowany. Często przychodził po szkole do domu kuzyna, był od niego tylko rok starszy, więc bardzo dobrze się rozumieli. Jak zwykle po szkole przyszedł go odwiedzić, ale nikt nie powitał go w progu. Podejrzewał, ze ciocia wybrała się na zakupy, więc zaczął szukać Jacka po całym domu. Znalazł go w małym pokoju, który został urządzony na gabinet wujka, taty Jacka.

- Co ty wyprawiasz? – Spytał w końcu i usiadł na krześle przy biurku. Jacek dopiero teraz zorientował się, że oprócz niego ktoś jeszcze jest w pokoju.

- Och to ty… - Powitał kuzyna – Myślę… - Po czym kontynuował spacer.

- To akurat bardzo widoczny proces u ciebie – Maciek zaśmiał się, ale widząc urażoną minę kuzyna, zaraz przeprosił.

- Jeśli nie będziesz się już łaskawie ze mnie śmiał to ci powiem..- Odburknął

- Oj no dobrze, przepraszam, naprawdę jestem ciekawy i chętnie pomogę jeśli masz jakiś problem. – Jacek spojrzał na kuzyna z wdzięcznością, bardzo go lubił, był już w gimnazjum i był znacznie od niego mądrzej-szy, więc może faktycznie mu pomoże.

- Muszę coś wymyślić na Wielki Post… to musi być coś super! Żeby było widać, że naprawdę mi zależy! W tamtym roku nie jadłem słodyczy ale to banał… każdy tak robi… musze wymyślić coś czego jeszcze nie by-ło! – Maciek spojrzał na niego i zasmucił się, cieszył go entuzjazm kuzyna ale coś bardzo ważnego go mar-twiło.

- Jacek… Ale po co? – Spytał. Kuzyn ze zdziwienia spojrzał na niego i prychnął

- No jak to po co? Musze mieć jakieś postanowienie! Ale takie żeby każdy mnie podziwiał, że się go podją-łem! –

- Tak jak myślałem… - Maciek westchnął – Ty w cale nie rozumiesz sensu Wielkiego Postu.. Nie z takich powodów powinno się robić postanowienia… - Jacek usiadł naprzeciwko kuzyna czuł, że znowu mu coś umknęło.

- Przecież ty też robisz postanowienia na Wielki Post –

- Tak tylko z zupełnie innego powodu… Nie chce, żeby mnie ktoś podziwiał, chce się przybliżyć do Boga. –

- Przybliżyć do Boga… - Jacek otworzył szeroko oczy ze zdumienia – Ale jak to? –

- Widzisz, nazywa się to chyba „metanoją” co oznacza przemianę, nawrócenie naszego serca do Boga, zbli-żenie się do niego. Właśnie poprzez ograniczenie jedzeni i picia, większym skupieniu na modlitwie, przy-stąpieniu do sakramentu pokuty, braniu udziału w gorzkich żalach i drodze krzyżowej. Wszystko to jednak ma na celu nakierować nas w stronę Boga, jako tego, który może uleczyć nas z naszych grzechów i pychy.

Pomyśl co by się działo, gdyby chociaż raz w roku nie było takiego okresu? Stalibyśmy się głusi na obecność i potrzeby innych ludzi, wyja-łowilibyśmy się z człowieczeństwa. – Maciek spojrzał uważnie na kuzy-na, ten jęknął cicho i spuścił wzrok

- Znowu wszystko pomieszałem… - Jacek poczuł rękę Maćka na ramie-niu. Kuzyn uścisnął je pokrzepiająco

- Właśnie po to jest Wielki Post, żeby się nawrócić na właściwą drogę i czekać na zmartwychwstanie Chrystusa … Oho.. Chyba wróciła twoja mama… Pójdę się przywitać –

- Poczekaj! – Jacek zatrzymał kuzyna przy drzwiach – Dziękuję – Kuzyni uśmiechnęli się do siebie i wyszli z pokoju.