"Uważajcie na samych siebie li

1 na

całe stado". -Dz. 20:28

Podrt:cznik Kursu Służby Królestwa (ks79)

KURS SŁUŻBY KRÓLESTWA

Lekcja 6

(a) 'Przykładaj się do nauczani:l' (l Tym. 4:13,NW)

(b) Nauczanie poszdególnych osób

Lekcja 7

(a) Jak możemy pomagać jedni drugim w pracy ewangelizacyjnej

(b) Osobiste interesowanie się drugimi (Filip. 2:4)

SJ'RONA

93

96

99

104

· oBjAŚNIENIE KURSU (Słowo wstępne)

Podręcznik · "Kursu. Służby Królestwa" (ks79) zawiera uzupełnienie materiału zawartego, w -podręczniku Kursu Służ., by Królestwa (ks77). Nosi taki· sam tytuł "Uwazajcie na samych siebie i na całe stado" (Dzieje 20:28).

Kurs dla .starszych w latach 1979/ 80 obejmie niniejsze uzupełnienie (ks79) oraz pewne fragment)\ pierwszego pod­ręcznika z roku 1977 (ks77). Kurs w latach 1979/80 J>ędzie 15-godzinnym przes~koleniem starszycl\, podobnie jak to było podczas szkolenia w roku 1977/78. Oto plan kursu 1979/80:

Prowadzi wykładowca Uwagi wstępne

(Wykorzystaj słowo Słowo wstępne z (~s79) 1/4 godziny A

Lekcja 2(a) (ks77) ll/4 godziny A Lekcja 2(b) (ks77) 11/2 'godziny B

(c) Dyskusje pominięto Lekcja 6(a) (ks79) 2 godziny. A Lt}kcja 6(b) (ks79) 2 godziny B Lekcja 3(a) (ks77) 11 / 2 godziny A Lekcja 3(b) (ks77) 11/2 g'odziny B Lekcja 7(~) (ks79) 2 godziny A Lekcja 7(b) (ks79) 2 godziny B Końcowa powtó~ka ustna

Dyskusja l/2 godziny A ę

Końcowe przymówienia wykła,dowców 1/2 godziny A B

Ogółem 15 godzin 91

92

DO UCZESTNIKA: Niniejszy materiał dodatkowy przygó--. towano pod nadzorem Ciała Kierowniczego. Ma on na celu pouczenie stru:szych i udzielenie im rad, żeby mogli jeszcze skuteczniej, nauczać i przew<Xlzić zbOrowi w działalności. ewangeliz'acyjnej w polu. Największy pożytek z tego Kursu Służby Królestwa będzie rpożna odnieść wtedy, gdy każdy starszy przed przyjścieni na lekcję przeczyta sobie uważnie szkice i przygotuje · się do ud~iału w dyskusjach. W miarę możliwości wykładowcy postarają się udostępnić podręczni~ ki nieco wcześniej. W czasie kursu nie trzeba si~ zbytnio niepokoić ani żywić jakichś obaw. Spotykacie się z wykła­.dowcami i. twoimi współstarszymi jako dojrzali bracia, aby .obopólnie. odnieść korzyści duc.howe i do:z;nać pokrzepienia (Rzym. l: 12).

DO W,YKLADOWCÓW: Gdzie tylko jest to możliwe, każdy taki kurs gla starszych powinno prowadzić d;wóch wykła­dowców. Obaj mają być obecni na · każdej lekcji. Wykład0wcy będą prowadzić zajęcia na przamian i każdy przeprowac!zi jednakową. liczbę lekc.)i. Obaj wezmą udział 'ł'. koilcowej po­wtórce ustnej oraz wygłoszą rrzemów.ienia końcowe ·W osta­tniej godzinie tego specjalnego kursu. Między pószczególny­·mi tematami proponujemy lO-minutowe przerwy.

Podręcznik przewiduje, że niektórzy uczestnicy kursu będą mogfi zademonstrować, jak oni by nauczali pojedyncze

. osoby lub udzielali im rad w różnych. sytuacjach, w jakie mogą się uwikłać głosiciele ,w zborze. Wykładowcy przydzie­lą te zadania poszczególnym uczestnikom kursu dostatecznie wcześnie, żeby mogli się należycie przygotować i pokaza-5, jak oni by postąpili w takich .sytuacja~h.

Rozkład lekcji może być elastyczny. Gdy kurs odbędzie się przy końcu tygodnia, może tryvać osiem i· pół godziny w sobotę, a sześć i pół godziny w niedzielę . Mdżna ~ tei 1pd­dzielić ~ateriał na pięć częś~i i wtedy kurs trwałby po· trży godziny każdego wieczora. Biuro odd.ziału tak opracuje plan lekcji, żeby go jak najściślej dopasować do miejscowych warunków. ·

Lekcja 6 (a)

'PrzykładaJ się do nauczania' (1Tym.4:13,11W)

Gdy będziemy dobrymi nauczycielami, możemy pomóc bra­ciom i innym ludziom uzyskać życie wieczne (l Tym. 4:16). Konieczne jest do tego ciągłe· wysilanie się, spostrzega­wczość i modlitwa. "Chrześcijańskiego nadzorcę Tymote­usza Paweł napominał: "Przykładaj się do ( ... ) nauczania" (l Tym. 4:13). Chcąc mieć · w tym powodzenie, musimy wi-4zieć przed sobą cel -musimy być 'pochłonięci' pomaganiem innym w uzyskaniu życia (l Tym. 4:15).

Do poruszenia serc słuchacza konieczne jest umiejętne posługiwanie się Biblią. Biblia jako natchnione Słowo Boże pobudza do działania niezależnie od tego, czy nauczamy grupy ludzi, czy . pojedyncze osoby. Niemniej jednak po­uczani muszą pojąć zawarte w niej informacje. Muszą się zorientować, dlaczego dany materiał odnosi się do nich i jak mogą go wykorzystać we własnym życiu. Dlatego wszys­cy chrześcijańscy starsi ·muszą się modlić i dokładać starań, by ciągle u!'epszać swoją zdolność nauczania.

EFEKTYWNE POSLUGIWANIE SIĘ BIBLI~ PRZY NAUCZANIU '

Biblia przemawia człowiekowi do serca jak żadne tnne dzieło literackie (Hebr. 4:1~; Ps. 19:8-10). ·

Uznają jej wartość nawet ludzie spoza zboru chrześci­

jańskiego.

"Jest taka książka, jedna jedyna, która ujmuje wszy­stkie wzloty i upadki natury ludzkiej: Biblia zalicza się do tych. fundamentalnych •. rzeczy ( ... ) które nigdy

93

94

się nie starzeją ani nie tracą na aktualności" (The Greatest Book in the World, cytowana w Strażnicy ang. z r. 1977 na s. 291).

Encycloapedia Britannica opisuje Biblię jako 'ksi"ę­gozbiór rpający chyba największą moc odziaływania w całych dziejach ludzkości'.

Jeżeli jalćo starsi rzeczywiście i szczerze uznajemy wiel­ką wartość Pisma Świętego, uwidoczni się · to w Mszych przemówieniach, w rozmowach prywatnych' i na zebraniach.

Czy nauczamy większe grono ludzi, czy pojedyncze oso­by, pragniemy ich przekonać nie tylko o tym, co Biblia mówi, lecz też dlaczego jest to najlepsze. ·

Nie wystarczy przeczytać kilka wersetów biblijnych i licztć na to, że słuchacze pojmą ich sens.

Gdy nauczamy i udzielamy rad, trzymajmy się tego, co mówi Słowo .Boże (Jer. 10:23, 24).

Jako ludzie niedoskonali jesteśmy skłonpi ulegać grze­sznemu wpływowi · własnego ciała, świeckiego otoczenia oraz dawniejszych błędnych nauk (l Kor. 4:6, 7).

Zawsze kładź nacisk na to, co mówi Biblia, i wyjaśniaj, jak zasady biblijne powinny kierować naszym postępowa­nierp w każdej sytuacji (Jana 7:16-18).

Powinniśmy wi.ęc przekonywać ludzi, opierając nasze wywody na kluczowych wersetach biblijnych (Dzieje 17 :2, 3).

Niech starsi zademonstrują, jak by uczyli głosicieli wycią­gania 'wniosków z zasad biblijnych, które wchodzą w grę w poniższych sytuacjach: /Do każdej z tych sześciu sytu­acji wyzn~cz. jakiś czas wcześniej po dwóch różnych star­szych; każd.y ma udzielić rady w ciągu 4 minut. Wyznaczo­ny bra~ ma naucżaĆ korzystając częściowo z podanego tu materiału. Po każdej parze pokazÓo/ niech bracia podadzą dodatkowe uv.vagi/.

l. Czy mam się rozwieść z moim . niewierzącym partnerem

95

małżeńskim? (l Kor. 7:3-5, 12-16; Mat. 19:9; Efez. 4:32; zob. też Przebudźcie si~! nr 16, s. 2, 3).

2. Czy mam iść do liceum, czy do szkoły zawodowej? (l Tvm. 5:8; 6:20; Kol. 2:8; Efez . 4:28; zob. też Strażnic~ 11/XCVIII, s. ~3).

3. Czy byłyby jakieś zastrzeżenia pr:r.eciw zapuszczeniu brody? / lub przeciw jakiemuś ubiorowi noszonemu w wa­szej okolicy/ (Kapł. 19:27; 2 Kor. 6:3, 4; Rzym. 15:3; zob. też Strażnicę 9/XCV, s. 5, 6; 21/XCVIII, s. 4, 5).

4. Co mal!l zr.obić , gdy brat nie dotrzymał umowy, którą z nim zawarłem? (Jer. ·32 :6:14; Mat. 5:37, 23-25; 18:15-17; 1 Kor. 6: l-_7; Efez . 4:2~; zob. też Strażnicę 18/XCIV, s. 22, 23).

5. Czy mogę otworzyć interes z niewierzącym? (Prz. 13:20; l Tym. 5:8; 6:7-10; 2 Tym. 2:4).

6 Jak dalece mogę utrzymywać kontakt z moim wykluczo­nym krewnym? (Powt. Pr . . 13:6-9; Efez, 6:2, 4; 1 'fym. 3:4, 5, 12; 2 Jana 7-ll /podkreśl z naciskiem, że okolicz­ności bywają różne/).

Lekcja 6 (b)

lauczanie poszczeg61aych os6b

/Krótkie uwagi wstępne do tej lekcJi przygotuje wykładowca. Postara się obudzić zainteresowanie tematemr'.

NAUCZANIE Z MYŚL~· O KORZYŚCIACH DUCHOWYCH

Wcześniejsze przygotowanie się jest zazwyczaj bardzo po­żyteczne, nawet jeśli masz już bogate doświadczenie.

Czasami jednak może się ktoś zwrócić do ciebie prawie lub w ogóle bez uprzedzenia.

Jeśli tylko pozwolą na to warunki, dobrze jest naszkicować sobie główne myśli.

Gdyby w toku dyskusji zaszła taka potrzeba, bądź gotów dopasować się do sytuacji.

Szkic powinien zawierać stosowne wersety biblijhe oraz trzeba wiedzieć, jak je zastosować.

Bądź zdecydowany za,brać się do rozmowy i robić co trzeba.

Niektórzy starsi ociągają się z udzieleniem rad; zwlekają z przystąpieniem do działania lub wręcz uchylają się od tego. Nie c'hcą wziąć na siebie odpowiedzialności.

Poczuwaj się. do obowiązku i wiernie g~ wypełni:aj.

Miej na uwadze korzyści duchowe danej osoby, a nie 'tylko temat lub materiał, który ma być omówiony (Filip. 2:4).

Starsi, którzy są na zażyłej stopie z głosicielami i dobrze i"ch znają, mają znacznie ułatwione zadanie (Porównaj 1 Tesaloniczan 2:5-12).

Czasami dobrze jest rozpocząć rozmowę · modlitwą (Efez. 6:18).

96

97 Niec~ t~<?je ~zyste polludki staną si~ widoczne .w zacho-.

wamu Imow1e.

Bądź uczynny; chodzi o więź z ] ehową.

Staraj s i~ rozbudzać U . danej osoby chęć wysłuchania cię i współpracy z tobą. Wzniecaj w niej miłoś_ć do tego, co doqre, oraz pragnienie pOdobania się Jehowie (2 Siu~. 1,2: 1-7).

Twoja postawa powinna. być nacechowana życzliwością, · delikatno~cią, godnością; nie ma być szorstka, wyniosła

ani bezwzględna (Gal. 6: l).

Wytwórz atmosferę porozumienia . .Wciągaj daną oS'Obę do rozmowy. Pobudzaj ją do myślenia, wyciągania wniosków oraz · do usłuchania udzielonych rad.

Staraj się zauważyć, jak reaguje twój rozmówca i czy rada trafiła w sedno. Czy gotów jest usłuchać rady.? (Prz. 19:20).

Wszystko to wymaga cierpliwości i wyrozumiałości.

Czasami może być potrzebne zdobycie się na stanowczość (Tyt. 1:9, 13; Koh. 12:11).

NAUCZANIE TYCH, KTÓRZY POPADLI W TRUDNOŚCI

St<araj się poznać wszystkie fakty (Powt. Pr . . 13:15). Za­chęcaj 'd'aną osobę do swobodnego wypowiadania się. Za­dawaj pytania, aby uąskać j~sny obraz całej sprawy, ale unikaj stwarzania pozorów, że prowadzisz śledztwo.

Zaczekaj z udzielaniem rad, dopóki nie wysłuchasz wszy­stkiego do końca (Prz. 18:13).

Osobie odmi.ennej płci najlepiej jest udzielać rad w obec­ności drugiego brata.

Bądź przezor,ny, gdy masz do czynienia z osobą znaną z bra-

98 ku szczerości; w takim wypad~ również przyda się obec­ność inneg-O starszego (Prz. 3 :32).

Niekiedy może być wystawiona na próbę twoja ·cierpliwość.

Nie daj się ponieść uczuciom (2 Tym. 2:24, 25).

Oprócz niżej wymienionych czterech sytuacji pomyśl o jeszcze innych, w których można by zastosować powyższe sugestie /ByJoby dobrze, gdyby wykładowca wyznaczył już jakiś czas wcześniej po dwóch staiszych dla każdej z niżej opiaa11ych czterech sytuacji ; żeby każdy z osobna udzielił w 5 minutach stosownych rad. Wykładowca może też przy­gotować jeszcze trzy inne sytuacje spotykane w miejsco­wym terenie. Wyznacz trzech starszych, żeby każdy z nich udzielił S-minutowej ra:dy do jednej z tych trzech sytuacji. Zachęć wszystkich, aby uzupełnili te rady, gdy będą oma­wiane poszczególne sytuacje/.

l. Brat opuszcza zebrania. i dowiedziałeś, się, że czę­sto bywa na wąt~liwej wartości filmach. Jak do niego podejdziesz i co mu powiesz? /Postępuje niemądrze, wbrew wypowiedzi z Filipian 4:8/.

2. Siostra, która prze::~tała głosić, powzięła decyzję, że nie chce mieć nic do czynienia z organizacją /Za­chęć, by się nie odł.ąqała; przykład: Jana 6:66~9/.

3. Sługę pomocniczego widziano, jak pal ił papierosa w pracy. On twierdzi, że zdarzyło się to tylko dwa razy /Czy nie wpada w nałóg? l Tym. 5:20/.

4. Brat odszedł od swej oddanej Bogu żony i widziano go kilka razy w towarzystwie kobiety światowej /Nie jest wolny, aby mógł nawiązywać takie kontakty; l Kor. 7:10,11 /.

NAUCZANIE WŁASNYM PRZYKŁADEM

Wypowiadane słowa oraz umiejętność nauczania nie na wiele się zdadzą, jeżeli starszy nie daje dobrego przykła-

99

du. Paweł podkreślił wagę tej sprawy w Rzymian 2:21-23; l Tymoteusza 4:12, 13.

Nie odstępuj od dobrego zwyczaju studiowania. Studiuj Bi­blię oraz publikacje Towarzystwa. Okazuj wiarę w Jana 17:3.

Jeśli sam ~iesz poważnie traktować i wprowadzać w czyn to, czego uczysz innych, to staniesz się dobrym nauczy­cielem (Luk. 6:46-49).

Lekcja 7 (a)

Jak możemy pomagać jedni drugim w pracy ewangelizacyjnej

Wszyscy potrzebujemy siebie nawzajem (l Kor. 12:21-23). W zborze starsi powinni ożywiać ducha budowania jedni drugich do ochotnego udziału w pracy ewangelizacyjnej \(1 Tes. 5:11"13). Jedną z najlepszych metod czynienia tego jest dawanie dobrego przykładu w służbie oraz życzliwe pomaganie drugim.

Jest jeszcze dużo do zrobienia pod względem pomagania wszystkim, żeby służyli według swoich najlepszych możli­wości i chęci (Tes. 4:1). Starsi powinni czujnie upatrywać możl~wości korzystania z pomocy sług pomocniczych, pio­nierów, wiernych sióstr i młodzieży w zmierzaniu do tego celu. Młodzież, nowi, chorzy, 9soby w podeszłym wieku, ułomne lub nieczynne mają rozmaite potrzeby. Pornocy mogą potrzebować nawet słudzy pomocniczy i nicktórzy starsi. Możemy być przekonani, że Jehowa pobłogosławi nasze .s~zere wysiłki w pomaganiu sobie wzajemnie, żebyśmy wszyscy mieli udział w ratowaniu drugich (Hebr. 11:6).

100

CZY DZIAŁALNOŚĆ EWANGELIZACYJN<4

OD DRZWI DO DRZWI

MOŻNA UDOKUMENTOWAĆ BlBL1<4?

(Zobacz Strażnią 5/CI). Czy werset z Dziejó!" Apostolskich 20:20, 2~ odnosi się

do naszej_ pracy od drzwi do drzwi?

Je żel i tak, to w jaki sposób? (Zobacz stronę .. , par. 17).

Jak werset z Apokalipsy 14:6-8 znajduje zastosowanie do głoszenia "od domu do domu" po całym świecie? (Zobacz stronę .. , par. 16 i 17).

SZKOLENIE SŁUG POMOCNICZYCH

Grono wybranych mężczyzn, którzy pracują z nadzorcami i są szkoleni do wzięcia na siebie większej odpowiedzial­ności (Filip. l: l).

Kiedy możemy ich szkolić i zachęcać?

Będziemy kłaść nacisk na udział w· służbie polowej pierw­szej niedzieli każdego mie~iąca.

Dobrze jest konkretnie umawiać się do pracy .z różnymi sługami pomocniczymi. To się naprawdę sowicie opłaca.

Jak można im pomagać?

W służbie polowej, w pracy od drzwi do drzwi wielu musi jeszcze opanować sztukę pr_owadzenia rozmowy: Bądź elastyczny, dostosowuj się do różnych sytuacji, umiej podtrzymać zainteresowanie i zorientować się, gdzie można rozpocząć studium. ·

Na pr-zykład można udyć sług pomocniczych, jak się za­chowywać mniej oficjalnie w pracy od drzwi do drzwi.

Życzliwym odnoszeniem się do ludzi dajemy im odczuć, że ich miłujemy. Unikajmy wywołania wrażenia, że im

101 wygłaszamy kazanie lub chcemy im coś "wcisnąć" (2 Kor. 2: 17).

Proponujmy coś do czytania zgodnie . z przemyślanymi sugestiąroi podawanymi w Naszej . Służbie Królestwa.

W drodze od jednego domu do drugiego można analizować poszczególne sytuacje, wykorzystująe czas na zastana­wianie się, co można by jeszcze . ulepszyć. ·

Pokaż praktycznie, jak inożna pomóc słudze pomocniczemu w niżej opisanych sytuacjach: ·;Wyznacz z góry starszych, którzy mają wziąć udział w tych dwóch pokazach/.

l. Sługa pomocniczy, .który dobrze wykonuje swoje obo­wiązki i:. poczuwa się do odpowiedżialności w zborze (Przykład: dobrze prowadzi zapiski o ~pracowaniu tere­nu), ale jest słaby w pracy od domu do domu i nie od­czuwa w służbie polowej zbyt wielkiej radości.

2 .. Sługa pomocniczy, którego rodzinet · zaczyna tiacić usposobienie duchowe. 0: mało dba o studiowanie z nimi. Sam chętnie bierze udział w służbie polowej, al-e nigdy nie zabi.era ze sobą żony ani dzieci. lch stosunki domowe nie sprzyjają wytworzeniu . uszczęśl.iwiającej atmosfery rodzinnej. Rozważcie l Tymoteusza 5:8 i Efuzjan 6:4.

WSPIERANIE l ZACH~CANIE,NASZYCH PIONIEROW

Starsi mogą dużo pomóc pionierom. Jak każdy z nas, bywają zniechęceni i borykają się z różnymi trudnościami.

Rozmawiaj z nimi, 'żebyś wiedział, co robią i jak sobie radzą. ] est jednak różnica między .zwykłym przeprowa­dzeniem . rozmowy a osobistym interesowaniem się ich potrzebami (Filip. 2:3, 4).

Jak można pomóc zniechęconemu pionierowi w następujących okoliczności ach, gdy ...

Mało Judzi zastaje w domach, · tak iż może porozmawiać

Łyl'ko z nielicznymi mieszkańcami swego teręnu?

102 Rozpowszechnia bardzo mało literatury?

Odnosi wrażenie, że zbór wcale go nie ceni?

Zastanawia się, czy rze~zywiście coś zdziałał? Najczęściej musi pracow!J..Ć sam?

Rodzina w ogóle nie idzie na rękę pionierowi. Może nawet robi mu trudności. Co wtedy można by zrobić?

Pionier pracuje niało skutecznie. ] ak można mu pomóc ...

W pracy od drzwi do drzwi? W śvłiadczep.iu nieoficjalnym?

W dokonywaniu odwiedzin ponownyoh?

w· prowadzeniu domowych studiów biblijnych?

Co pewien czas Towarzystwo kieruje do pionierów list. Dlaczeka jest to zachętą dla pionierów, gdy wybrani starsi spotykają się z nimi, żeby omó~ić ten Hst?

Nadzorcy obwodu okazują szczegółne zaintet;esowanie pio­meraml.

] ak starsi mogliby współpracować z nadzorc:ą obwodu przed jego wizytą, podczas niej i po wizycie, aby pio­nierzy odnieśli z takiej wizyty jak największy· .pożytek i znaleźli szdególną zachętę?

] ak starsi mogliby współpracować z pionierem, żeby po­móc mu odnieść jak najwięcej pożytku z wizyty nadzórcy obwodu?

_STOPNIOWE POMAGANIE NOWYM Nowych trzeba uczyć prawdy, a ponadto trzeba ich szkolić

w po_sługiwaniu się w służbie pólowej tym, czego się już nauczyli (Kol. 2:6, 7).

Co ci przywodzi _na myśl s.łowo "szkolenie"?

Czy mOżna przysposabiać ucznia do :myślenia o szerzeniu "dobrej nowiny", zanim się go zaprosi do służby polo­wej? ·W jaki sposób? -

103

Czy starsi powinni trzy,mać rękę na pulsie na tym etapie duchowego rozwoju zainteresowanego? Dlaczego? Jak to robić?

Ważne jest wyrabianie od samego początku dobrych przyzwy­czajeń w odniesieniu d~ służby polowej .

Jak sądzisz, czy gdy się kogoś nauc.zy dobrego planowa­nia pracy, będzie się tego trzymać? Dlaczego?

CO' wobec tego można by zrobić, aby mu zapewnić takie dobre przeszkolenie ze strony ...

Jego nauczyciela?

Starszych?

llllllych głosicieli?

Czy zapisanie się do Szkoły Teokratycznej pomoże mu pra­cować skuteczniej w służbie polowej? Od czego to będzie zależne? (Poradnik, lekcja 19, s. 96). Jak. można go do tego zachęcić?

Na jakie przeszkolenie w służbie p01ow6j może liczyć?

Jak utrzymywanie łączności z ośrodkiem służby pomoże mu w pracy ewangelizacyjnej? / Powstaje serdeczna zażyłość.

Dogodne możliwości/ .

Lekcja 7 (b)

Osobiste interesowanie się di'UIImi (AIIJ-2:4)

/Krótkie uwagi W$tępne do tej lekcji przygotuje wykładowca. Postara się obudzić zainteresowanie tematem/.

ZACHĘ:CANIE NASZEJ MŁODZIEŻY

Na młodych ludzi jest dziś wywierany ogromny nacisk i muszą się zm;1gać z różnymi trudnościami.

Rodziny potrzebują dużo zachęty do stwarz(l.nia serdecz­hej atmosfery, tak potrzebnej do wzrostu młodzieży ..

Powinniśmy starać się oddziaływać za pośrednictwem głów rodzin, pomagając im stwierdzić, czy stan duchowy ich dzieci jest zadowalający(~ Jana 4).

Nie chcemy dopuścić do tego, żeby nasze kilkunastolatki, rzec by można, wychodziły tylnymi drzwiami, podczas gdy my pomagamy nowym ·i zachęcaJDy ich, żeby wcho­dzili przez drzwi frontowe. Zdarza się to nazbyt często i sygnalizuje potrzebę. poważnego zainteresowania się przez starszych problemami· rodzin.

Od ojców, którzy są stMszymi, oczekuje się, że przy uma­wianiu się z głosicielami do służby polowej nie będą po­mijać szkolenia własnych dzieci, tylko dadzą mu pierw­szeństwo.

Jak starsi l słudzy pomocniczy mogą wziąć "pod swe skrzy­dła" młodZież z rodzin, · w których tylko jedno z rodziców jest w prawdzie?.

Jak starsi i rodzice _mogą kształtować stosunek młodzieży do pełnoczasowej służby ewangelizacyjnej?

104

105

Jak służba pionierska, choćby się nie stała zajęciem na całe życie, przygotowuje do prowadzenia ustabilizowanego. chrześcijańskiego ży.cia rodzinnego oraz do wypełnienia przypad~j~cej w nim roli?

Pomagaj · młodym wyrob.lć sobie szerszy pogląd · na trwałe korzyści płynące z konsekwentnego angażowania się w pra­cy ewangelizacyjnej.

W tym celu możemy pomóc naszej młodzieży, żeby z radością brała energiczny udział w pracy ewangelizacyjnej.

Zachęcaj młodych do dzielenia się prawdą w szkole; mają tam jedyne w swoim rOdzaju pole działania.

Niektóre dzieci pozostawiają na ławkach jakieś publika­cje lub książkę Młodość i mają piękne doświadczenia.

Fionierzy, nadzorcy obwodu i inni odpowiedzialni bracia, którzy mogą się tym zająć, mogliby urządzać po lekcjach szkolnych zbiórki do służby polowej.

Możemy dążyć do tego, żeby służba polowa była dla mło­dych radosnym, dającym satysfakcję i wzbogacającym duchowo przeżyciem; pochwalcie ich, gdy robią postępy.

Na zebraniach .młodzi mogą opowiadać swoje doświadcze­nia, aby zachęcać drugich.

Niech starsi omc)wią niżej wymienibne sytuacje i jakie by­łoby najlepsze wyjście z nich: /Wyznacz jakiś czas wcześ­niej czterech starszych, żeby każdy z ·nich omówił w 5 mi'­nutach jedną z niżej opisanych sytuacji. Zarezerwuj trochę czasu na wypowiedzi obecnych/.

l. Młoda osoba interesuje się płcią odmienną i ciągnie ją do świeckiego towarzystwa i do wzorowania się na nim (1 Kor. 7:39).

2. Młoda osoba ma niewierzącego rodzica; który nę. wszy­stko pozwala .(Pr.z. 29:15,21).

3. KŁoś, kto mało udziela się w służbie 'polowej, myśłi

106

poważnie p zawarctu związku małżeńskiego (l Tym. 3:4, s~ 13).

4. W zborże jest triało młodzieży i ktoś żali się: "Nie mam w zborze r,ówieśników, z którymi mógłbym utrzymy­wać koleżeńskie stosunki, więc pozostają mi tylko świa­towi koledzy szkolili" (Rodz. 34: l, 2).

POMAGANIE OSOBOM STARSZYM, UPOŚLEDZONYM l CHORYM

Jak można iść za przykładem Jehowy w troszczeniu się o wierne osoby, które potrzebują pomocy? (Ps. 92: 14-16; 41:2-4; Kapł..l9:32).

Jak różni członkowie zboru mogą pomagać takim . osobom, żeby mogły brać udział w pracy ewangelizacyjnej!?

Czy masz jakieś dośW:iadczenia, Ittór~ ł1y wskazywały, jalć to wychodzi na dobre?

CO Z TI:MI, ł(TÓRZY PRZESTALI BYĆ Ał\TYWNI?

N'ajpierw . ustal, dlaczego dana osoba nie jest już aktywna. Może przynaglano ją do słuiby polowej, choć ni~ była

.należycie przygotowana. ] ej serce nie było przy tej . pra~y.

Najlepiej podejśĆ do sprawy życzliwie.

Najważn'iejsze · je~t szczere zainteresowanie się wiarą tej osoby oraz tym, jak można by jej pomóc zacieśnić więź z Jehową. Gdy ta więź wytworzy się znowu, będzie można podjąć Odpowiednie kroki, żeby doprowadzić do uaktywnienia takiej osoby.

Niech . starsi przedyskutują i zademonstrują, jak .pomóc tym, którzy ki!!dyś byli aktywni, ale ' teraz należą do jednej z niżej wymienionych .kategor,ii: /Wyznacz ja~iś czas

107

wcześniej . po dwóch starszych, żeby rozważyli ze sobą i zademonstrowali mniej więcej w S minutach, jak można postąpić w t~kich sytuacjach/.

l. Ktoś uważa, że kładzie się zbyt wielki naci.sk na głoszenie.

2. Komuś nie sprawia radości służenie Jehowie .

3. Ktoś uważa, że nas interesuje tylko jego sprawozdanie ze. służby.

ROLA NADZORCY SLUŻBY. W UMACNIANIU DUCHA EWANGELIZACYJNEGO

. Wszyscy starsi powinni być przykładni w służbie polowej ale nadzorcy służby powinno sz.czególnie zależeć na .oży­wianiu działalności ewangelizacyjnej.

Razem ze współstarszyrni będzie stale podkreślał pilną potrzebę brania udziału w pracy ewangelizacyjnej:

Na spotkaniach starszych.

Gdy odwiedza ośrodki służby.

W rozmowach z poszczególnymi starszymi, prowadzonymi w razie nieodzownej po~zeby.

Własnym dobrym przykładem oraz właściwą postawą wobec służby polowej (l Kor. 4:17; 11:1).

Dlaczego warto si~ zająć niżej Wymienionymi sprawami podczas wizyty ·w każdym ośrodku służby?

Przejrzenie kart służby głosicieli.

Przykłady:

Siostra pracuje przeciętnie po 40 godzin w miesiącu, ale jej dzieci są słabe v1 prawdzie . . Dlaczego ma takie trudności?

Brat już 5 ·czy 6 miesięcy nie bierze udziału w służ­bie polowej. Co można by zrobić?

108

Umawianie się do pracy z różnymi głosicielami.

Omówienie działalności w polu oraz potrzeb duchowych ośrodka, z nadzorcą -tego ośrodka.

Dlaczego poruszenie przez nadzorcę służby 'w przemówieniu wygłaszanym do 'odwiedzanego ośrodka takich spraw, jak wyszczególni.one poniżej, może być bardzo pożyteczne ...

Bibli-jna postawa wobec głoszenia?

Nagrąda ·za pełnienie służby z całej duszy?

Jakie praktyczne pomysły ośrodek mógłby wykorzystać w służbie polowej? ·

Przykłady:

Wstępy; notowanie i ponowne zac~odzenie do miesz­kań zamkniętych; tematy, które mogą trafiać ludz~om do przekol).ania; ·. jak reagować na · r6żne poglitdy mieszkańców terenu.

Wskazówki co do zakładania i prowadzenia studiów biblijn">:ch.

Budujące doświadczenia ze służby.

A może masz na myśli inne sprawy, które należałoby uwzględnić w tych przemówieniach?·

Co musi zrobić nadzorca służby, żeby jęgo 15-minutowe prz'emówienia przyn_osiły pożytek?

Nądzorcy służby powinni korzystać z możliwości posługi­w~ia· . si.ę pionierami, sługami pomocniczymi · i innymi brać­mi do pobudzania zboru i udzielania mu praktycznej pomocy w działalności ewangelizacyjnej.