Ustawa z dnia 24 września 2010 r. o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym, oraz

Ustawa z dnia 24 września 2010 r. o zmianie ustawyo rybactwie śródlądowym,

oraz konsekwencje jej wprowadzenia.

Zmiany dla uprawnionego do rybactwa.

Departament Rybołówstwa MRiRW

Spała, 9 grudnia 2010

Przebieg procesu legislacyjnego ustawa z dnia 24 września 2010 r. o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym

1) W Departamencie Rybołówstwa w Wydziale Rybactwa Śródlądowego w roku 2008 przygotowano projekt ustawy o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym wykonujący obowiązki nałożone na Polskę rozporządzeniami wspólnotowymi, w zakresie rybactwa śródlądowego, dotyczącymi ochrony i odbudowy zasobów węgorza europejskiego[1] wykorzystywania gatunków obcych w chowie i hodowli ryb[2] oraz zbierania danych statystycznych w zakresie chowu i hodowli ryb [3].

2) Pismem z dnia 19 sierpnia projekt przekazano do uzgodnień wewnątrzresortowych, które zakończono w dniu 26 sierpnia 2008 r.

3) W dniu 10 września 2008 r. projekt ustawy uwzględniający uwagi przekazane przez komórki organizacyjne MRiRW Departament Rybołówstwa przekazał do Departamentu Prawno-Legislacyjnego (uzyskano akceptację Dep. Prawno-Legislacyjnego oraz Sekretarza Stanu w MRiRW Pana Kazimierza Plocke).

[1] Rozporządzenie Rady (WE) nr 1100/2007 z dnia 18 września 2007 r. ustanawiające środki służące odbudowie zasobów węgorza europejskiego (Dz. Urz. UE L 168 z 22.09.2007, str. 17).

[2] Rozporządzenie Rady (WE) nr 708/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie wykorzystania w akwakulturze gatunków obcych i niewystępujących miejscowo (Dz. Urz. UE L 248 z 28.09. 2007, str. 1).

[3] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego I Rady (WE) nr 762/2008 z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie przekazywania przez państwa członkowskie statystyk w dziedzinie akwakultury, uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 788/96 (Dz. Urz. UE L z 13.08.2008, str. 1).

•


4) Projekt ustawy o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym, stosownie do uchwały Nr 49 Rady Ministrów z dnia 19 marca 2002 r. Regulamin pracy rady Ministrów (M. P. Nr 13, poz. 221, z późn. zm.) w dniu 19 listopada 2008 r. został przesłany do konsultacji społecznych.

W trakcie ich trwania organizacje rybackie działające w obszarze rybactwa śródlądowego zgłosiły szereg uwag. Zgodnie z ich oczekiwaniami, w celu uzgodnienia wspólnego stanowiska odnośnie zaproponowanych zmian,

- w dniach 16 grudnia 2008 r. i 13 stycznia 2009 r. zorganizowano spotkania konsultacyjne.

- Dodatkowo w dniu 29 stycznia 2009 r. w odbyła się konferencja podsumowująca przeprowadzone prace uzgodnieniowe.

Wprowadzono zmiany, które obejmowały art. 7, art. 8, art. 20, art. 23 ustawy oraz jej przepisy karne.


5) tekst projektu ustawy został zamieszczony na stronie internetowej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi w Biuletynie Informacji Publicznej i każdorazowo aktualizowany po wprowadzeniu poprawek do projektu.

Zaczęły wpływać uwagi do projektu od osób i podmiotów zainteresowanych pracami nad ustawą.

W trakcie prac nad projektem ustawy, po zamieszczeniu tekstu projektu w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, stosownie do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414), zainteresowanie pracami nad projektem ustawy o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym, w trybie art. 7 ustawy o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa, zgłosiło dziewięć podmiotów.


6) Projekt ustawy skonsultowany z organizacjami społeczno-

zawodowymi po weryfikacji Departamentu Prawno-

Legislacyjnego i ponownym podpisaniu w dniu 20 lutego 2009 r.

oraz akceptacji przez Sekretarza Stanu w MRiRW Pana

Kazimierza Plocke, został przesłany 24 lutego 2009 r. do

Ministra Członka Rady Ministrów Pana Michała Boniego do

zaopiniowania oceny skutków regulacji (OSR). Odpowiedź z

uwagami uzyskano pismem z dnia z dnia 10 marca 2009 r.


7) 16 marca 2009 r. projekt ustawy z naniesionymi poprawkami

(wypracowany wspólnie z pracownikiem Departamentu P-L),

w celu skierowania na ścisłe Kierownictwo MRiRW

przekazano do weryfikacji przez Dyrektora Departamentu

Prawno-Legislacyjnego .

W wyniku ustaleń kierownictwa Departamentu Prawno-

Legislacyjnego projekt uległ weryfikacji.


8) W dniu 15 lipca 2009 r. projekt ustawy przekazano do

uzgodnień międzyresortowych. Ponieważ zgłoszono szereg

uwag do niniejszego projektu, w dniu 11 września 2009 r.

odbyła się konferencja uzgodnieniowa z przedstawicielami

resortów.

9) Projekt ustawy został także skonsultowany z Komisją Wspólną

Rządu i Samorządu Terytorialnego i w dniu 26 sierpnia 2009 r.

pozytywnie przez nią zaopiniowany.


10) W dniu 9 października 2009 r. projekt ustawy został przyjęty na

posiedzeniu Komitetu Europejskiego Rady Ministrów i rekomendowany

Stałemu Komitetowi Rady Ministrów. (ponownie zgłoszone zostały uwagi przez Ministerstwo

Finansów, Rządowe Centrum Legislacji oraz Ministerstwo Rozwoju Regionalnego)

11) Stały Komitet Rady Ministrów dniu 29 października 2009 r. rozpatrzył i

przyjął projekt.

12) W dniu 9 grudnia 2009 r. odbyła się Komisja Prawnicza.

13) Po naniesieniu poprawek do projektu przesłano go pod obrady Rady

Ministrów, gdzie w dniu 29 grudnia 2009 r. został przyjęty.

14) Projekt ustawy wraz z projektami aktów wykonawczych przekazano w dniu

1 kwietnia 2010 r. do rozpatrzenia Sejmowi Rzeczypospolitej Polskiej.


• I CZYTANIE W KOMISJACH odbyło się : 24-06-2010

• PRACA W KOMISJACH PO I CZYTANIU

• II CZYTANIE NA POSIEDZENIU SEJMU pos. nr 71 dn. 22-07-2010 decyzja : skierowano ponownie do komisji w celu przedstawienia sprawozdania skierowano do : Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

• PRACA W KOMISJACH PO II CZYTANIU

• III CZYTANIE NA POSIEDZENIU SEJMU pos. nr 72 dn. 05-08-2010

• Ustawę przekazano Prezydentowi i Marszałkowi Senatu dnia 6.08.2010

• STANOWISKO SENATU uchwała Senatu : 16-08-2010 wniósł poprawki skierowano : dnia 17-08-2010 do Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi

• PRACA W KOMISJACH NAD STANOWISKIEM SENATU z dn. 21-09-2010

• ROZPATRYWANIE NA FORUM SEJMU STANOWISKA SENATU pos. nr 74 dn. 24-09-2010 przyjęto poprawki

• Ustawę przekazano Prezydentowi do podpisu dnia 28-09-2010


Podczas prac nad projektem ustawy w Sejmie Komisja Rolnictwa i Rozwoju Wsi wprowadziła do projektu trzy poprawki.

1- W art. 4 ust. 3 wprowadzono zapis gwarantujący prawo pierwszeństwa do zawarcia umowy na rybackie korzystanie z wód na dalszy okres osobie będącej stroną dotychczasowej umowy.

2- W art. 8 w ust. 1 dodano pkt 3a, który daje możliwość dodatkowej ochrony ryb przez zastosowanie limitów połowu na łowisku, natomiast

3- w art. 10 w ust. 1 pkt 1 dokonano uszczegółowienia zapisów.


Prezydent podpisał ustawę dnia 13.10.2010 r.

Ustawę ogłoszono 27 października 2010 r.

w Dz. U. Nr 200, poz. 1322

Ustawa obowiązuje od 27 listopada 2010 r.

Zmiany wprowadzone do ustawy o rybactwie śródlądowym:

• Nowe obowiązki wynikające z wejścia w życie ustawy z dnia 24 września 2010 r. o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym

(Dz. U. 2010 nr 200 poz. 1322)


• Nowe art. 2a-2d dotyczą ochrony i odbudowy zasobów ryb w tym tworzenia odpowiednich programów, analizy ich wdrażania i przekazywania sprawozdań. Zgodnie z przepisem przejściowym (art. 2 noweli) Plan gospodarowania zasobami węgorza, o którym mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 1100/2007 z dnia 18 września 2007 r. ustanawiającego środki służące odbudowie zasobów węgorza europejskiego, przekazany Komisji Europejskiej do zatwierdzenia przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, uznaje się za program ochrony i odbudowy zasobów ryb. Nowe przepisy art. 2c oraz art. 2d ust. 2 i 3 ustawy o rybactwie śródlądowym stosuje się odpowiednio [co oznacza konieczność wydania rozporządzenia wdrażającego plan; oraz przygotowywanie sprawozdań odpowiednim organom UE;

• przepis art. 2d ust. 3 zobowiązuje podmioty objęte programem do podejmowania działań przewidzianych w programie i współpracy z organami kontrolnymi. Ścisła współpraca MRiRW oraz IRŚ i MIR będzie niezbędna dla właściwej realizacji tego przepisu.


• Drugim elementem powiązanym z Planem węgorzowym a wynikającym z ustawy jest obowiązek wystąpienia do uprawnionych jednostek o wydania nowej opinii dla operatów rybackich ustanowionych na wodach, które są objęte planem (de facto dotyczy to wszystkich operatów). Odpowiednie przepisy ujęte są w art. 4 noweli:.

• Art. 4. 1. Operat rybacki sporządzony i pozytywnie zaopiniowany przez uprawnioną jednostkę, przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zachowuje ważność, z zastrzeżeniem ust. 2, oraz art. 6b i 6c ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym dodanych niniejszą ustawą, do dnia upływu terminu, o którym mowa w art. 6a ust. 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, liczonego od dnia wydania pozytywnej opinii o operacie rybackim.

• 2. Operat rybacki, o którym mowa w ust. 1, sporządzony dla obwodu rybackiego, którego wody są objęte programem ochrony i odbudowy zasobów ryb, wymaga uzyskania nowej opinii. Opinia jest wydawana w zakresie zgodności z tym programem.


3. Uprawniony do rybactwa jest obowiązany wystąpić o wydanie opinii, o której mowa w ust. 2, w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie aktu prawnego wprowadzającego program ochrony i odbudowy zasobów ryb.

4. Na wniosek uprawnionego do rybactwa, złożony po otrzymaniu pozytywnej opinii, o której mowa w ust. 2, organ administracji publicznej, z którym uprawniony do rybactwa zawarł umowę, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, dokonuje zmian w tej umowie w takim zakresie, jaki jest niezbędny do dostosowania zasad prowadzenia gospodarki rybackiej w obwodzie rybackim do rodzaju, zakresu lub harmonogramu działań podstawowych określonych w programie ochrony i odbudowy zasobów ryb.


• Następnym zagadnieniem, które będzie zależeć od RZGW i KZGW, jest kwestia możliwości przeredagowania operatów rybackich, w taki sposób żeby w związku ze zwiększonymi zarybieniami węgorzem zmodyfikować pozostałą gospodarkę zarybieniową i umowę zawartą z RZGW (art. 4 ust. 4 praktycznie zobowiązuje do tego dyrektora RZGW).

• Istnieje możliwość zmiany umów agencyjnych w taki sposób, by ograniczyć wielkość wpłat pieniężnych do maksymalnie obecnie obowiązującej kwoty (opłata roczna nie większa niż równowartość 0,5 dt żyta/ha ) a pozostałą cześć pieniężną czynszu przeznaczyć na materiał zarybieniowy (węgorz), który wprowadzony do wód Skarbu Państwa przecież również jest obciążeniem publiczno-prawnym. Rozwiązałoby to problem w szczególności tych użytkowników/dzierżawców, którzy cierpią z powodu znacznych zmian cen zboża (pszenicy) nie powiązanych ze zmianami cen ryb. Wydaje się, że udałoby się porozumieć w tym zakresie z RZGW.


• Po pierwsze dzięki przeglądowi operatów pod kątem zgodności z celami Planu gospodarowania zasobami węgorza istnieje możliwość zapewnienia lepszego ujęcia w operatach gospodarki zarybieniowej tym gatunkiem (jeżeli jest to uzasadnione z biologicznego punktu widzenia konieczność prowadzenia zarybień z odpowiednio elastycznym podejściem: a więc ujęcie rzeczowe (różne sortymenty szklisty i obsadowy) i finansowe) a także zweryfikowania kwestii zasadności pełnego przegradzania koryt rzecznych na odpływach z obwodów, odniesienia się do urządzeń hydrotechnicznych negatywnie oddziałujących na stan zasobów węgorza itp.


Art. 5. 1. Uprawniony do rybactwa jest obowiązany na wniosek właściwego dyrektora regionalnego zarządu gospodarki wodnej, w terminie miesiąca od dnia otrzymania wniosku, przekazać do katastru wodnego kopię operatu rybackiego, który został sporządzony i pozytywnie zaopiniowany przez uprawnioną jednostkę przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Do kopii operatu rybackiego dołącza się kopię opinii.

2. Obowiązek, o którym mowa w ust. 1, nie dotyczy uprawnionego do rybactwa, który przekazał kopię operatu rybackiego wraz z kopią opinii przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, zgodnie z umową, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym.

I. Prowadzenie prac legislacyjnych nad wydaniem nowych aktów prawnych wynikających z wprowadzenia zmian do ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 189, poz. 1471):

a) rozporządzenia ministra właściwego do spraw rybołówstwa wprowadzające „Plan Gospodarowania Zasobami Węgorza w Polsce” (art. 2c ust. 3 zmienionej ustawy o rybactwie śródlądowym);

b) rozporządzenia w sprawie wykazu gatunków ryb uznanych za nierodzime, dla których nie jest wymagane zezwolenie na ich wprowadzanie polegające na zarybieniu powierzchniowych wód śródlądowych oraz do obiektów chowu i hodowli ryb, warunków tego wprowadzenia oraz wykazu gatunków ryb uznanych za rodzime (art. 3f zmienionej ustawy o rybactwie śródlądowym);

c) rozporządzenia w sprawie sposobu wnoszenia opłat za zezwolenia na prowadzenie działań z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy (art. 3h ust. 4 zmienionej ustawy o rybactwie śródlądowym);

d) rozporządzenia w sprawie sposobu prowadzenia dokumentacji gospodarki rybackiej (art. 4a ust. 2 zmienionej ustawy o rybactwie śródlądowym);

e) rozporządzenia w sprawie oceny wypełniania obowiązku prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej (art. 6 ust. 4 zmienionej ustawy o rybactwie śródlądowym).

Obowiązki

Zmiany wprowadzone do ustawy o rybactwie śródlądowym:Nowe obowiązki wynikające z wdrożenia do ustawy rozporządzenia Rady (WE) nr 708/2007 w sprawie wykorzystania w akwakulturze gatunków obcych i niewystępujących miejscowo:1.utworzenie i obsługa zespołu ekspertów do spraw związanych z wydawaniem zezwoleń w zakresie wykorzystania ryb gatunków obcych oraz ryb niewystępujących miejscowo, jako organu opiniodawczo-doradczego ministra właściwego do spraw rybołówstwa;2.wydawanie zezwoleń, w drodze decyzji administracyjnej, na działania z wykorzystaniem ryb gatunków obcych:

a) w obiektach chowu i hodowli, jako nowe zadanie;b) w zarybianiu wód śródlądowych, zgodnie z nowo wprowadzoną

procedurą;3. prowadzenie rejestru wprowadzeń i przeniesień ryb gatunków obcych wykorzystywanych w akwakulturze i wprowadzonych do powierzchniowych wód śródlądowych na które wydano zezwolenia, przy czym niezbędna jest aktualizacja rejestru oraz jego bezpłatne udostępnianie państwom członkowskim i opinii publicznej. W kontekście planowanych zmian do przepisów Wspólnotowych niezbędne będzie rozszerzenie prowadzenia rejestru o wykaz zamkniętych zakładów akwakultury.

Rozporządzenia wykonawcze

• art. 3h ust. 4 zawiera upoważnienie dla ministra właściwego ds. rybołówstwa do określenia w drodze rozporządzenia sposobu wnoszenia opłat za zezwolenia na prowadzenie działań z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy.

Mając na względzie zapewnienie skutecznego uiszczania opłat, ustalono, że obowiązek wniesienia opłaty za zezwolenia na działanie z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy, powstaje z chwilą złożenia wniosku o wydanie zezwolenia. W przypadku, gdy zespół ekspertów ustali, że do wydania decyzji, niezbędne jest przeprowadzenie oceny ryzyka ekologicznego, pozostała część należnej opłaty, wnoszona jest niezwłocznie po przekazaniu wnioskodawcy tej informacji.

Projekt rozporządzenia w sprawie sposobu wnoszenia opłat za zezwolenia na prowadzenie działań z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy

zawiera ustalenie, że opłaty stanowiąc dochód budżetu państwa, będą wnoszone na rachunek bankowy lub w kasie urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw rybołówstwa, tj. organu wydającego zezwolenie.

W projekcie rozporządzenia wskazano również, że dowód potwierdzający wniesienie opłat wnioskodawca będzie dołączał do wniosku.


Projekt z dnia 7 grudnia 2010 r.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI1)

z dnia ……………………………….. 2010 r.

w sprawie sposobu wnoszenia opłat za zezwolenia na prowadzenie działań z wykorzystaniem ryb gatunku uznanego za nierodzimy

Na podstawie art. 3h ust. 4 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 189,

poz. 1471, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 200, poz. 1322) zarządza się, co następuje:

§ 1. 1. Opłata za wydanie zezwolenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, zwanej dalej „ustawą”, jest wnoszona wraz z wnioskiem o wydanie tego zezwolenia w wysokości połowy opłaty określonej w art. 3h ust. 1 pkt 1 ustawy.

2. W przypadku konieczności przeprowadzenia oceny ryzyka ekologicznego pozostałą część opłaty, o której mowa w art. 3h ust. 1 pkt 1 ustawy, jest wnoszona niezwłocznie po przekazaniu wnioskodawcy informacji o konieczności przeprowadzenia tej oceny.

§ 2. Opłata za przedłużenie okresu ważności zezwolenia, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy, jest wnoszona wraz z tym wnioskiem.

§ 3. Opłaty wymienione w § 1 i 2, są wnoszone na rachunek bankowy lub w kasie urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw rybołówstwa.

§ 4. Dowód potwierdzający wniesienie opłat wymienionych w § 1 i 2, wnioskodawca dołącza do wniosku.

§ 5. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

MINISTER ROLNICTWA

I ROZWOJU WSI


• na podstawie art. 3f ustawy o rybactwie śródlądowym minister właściwy do spraw rybołówstwa, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw środowiska został zobowiązany do określenia, w drodze rozporządzenia:

• wykazu gatunków ryb uznanych za nierodzime oraz warunki, w szczególności techniczne, organizacyjne lub gospodarcze, wprowadzania ryb tych gatunków do powierzchniowych wód śródlądowych oraz do obiektów chowu i hodowli, dla których nie jest wymagane zezwolenie,

• wykazu gatunków ryb uznanych za rodzime.

Projekt rozporządzenia w sprawie wykazu gatunków ryb uznanych za nierodzime, dla których nie jest wymagane zezwolenie na ich wprowadzanie polegające na zarybieniu powierzchniowych wód śródlądowych oraz do obiektów chowu i hodowli, warunków tego wprowadzenia oraz wykazu gatunków ryb uznanych za rodzime sporządzono mając na względzie potrzebę ochrony i utrzymania różnorodności biologicznej oraz konieczność zapobiegania negatywnemu wpływowi działań związanych z wprowadzeniem ryb gatunku obcego na środowisko, a także wyniki badań i dostępną wiedzę w zakresie stosowanych w rybactwie śródlądowym praktyk gospodarczych i ich potencjalnego wpływu na środowisko.


ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI1)

z dnia ……………………………….. 2010 r.

w sprawie wykazu gatunków ryb uznanych za nierodzime, dla których nie jest wymagane zezwolenie na ich wprowadzanie polegające na zarybieniu powierzchniowych wód śródlądowych oraz do obiektów chowu i

hodowli, warunków tego wprowadzenia oraz wykazu gatunków ryb uznanych za rodzime

Na podstawie art. 3f ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 189, poz. 1471, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 200, poz. 1322) zarządza się, co następuje:

§ 1. Rozporządzenie określa:

1. wykaz gatunków ryb uznanych za nierodzime, dla których nie jest wymagane zezwolenie na wprowadzenie polegające na zarybieniu powierzchniowych wód śródlądowych, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym, zwanej dalej „ustawą”;

2. wykaz gatunków ryb uznanych za nierodzime, dla których nie jest wymagane zezwolenie na wprowadzenie polegające na wykorzystaniu gatunków tych ryb w celu prowadzenia ich chowu lub hodowli, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy;

3. warunki wprowadzenia gatunków ryb uznanych za nierodzime, dla których nie jest wymagane zezwolenie, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy;

4. wykaz gatunków ryb i raków wód śródlądowych uznanych za rodzime.

§ 2. Wykaz gatunków, o którym mowa w § 1 pkt 1, jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.




• § 5. Wprowadzenie gatunków ryb uznanych za nierodzime wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia, może być dokonywane, jeżeli:

• 1) w operacie rybackim uwzględniono i uzasadniono wprowadzenie ryb tych gatunków, określono rodzaj i ilość materiału zarybieniowego oraz oceniono wpływ wprowadzenia na stan ekologiczny ekosystemów wodnych;

• 2) materiał zarybieniowy wprowadzanych gatunków ryb pochodzi z obiektu chowu lub hodowli ryb, w którym w ostatnich trzech latach od daty zarybienia nie stwierdzono występowania gatunku niedocelowego w rozumieniu art. 3 pkt 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 708/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie wykorzystania w akwakulturze gatunków obcych i niewystępujących miejscowo (Dz. Urz. UE L 168 z 28.06.2007, str. 1).

• § 6. 1. Wprowadzenie gatunków ryb uznanych za nierodzime wymienionych w załączniku nr 2 do rozporządzenia, może być dokonywane, jeżeli:

• 1) obiekt przeznaczony do chowu lub hodowli, do którego uprawniony do rybactwa wprowadza ryby, spełnia wymagania weterynaryjne określone dla danej działalności w zakresie chowu lub hodowli zwierząt akwakultury oraz rozrodu ryb;

• 2) obiekt przeznaczony do chowu lub hodowli, do którego uprawniony do rybactwa wprowadza ryby jest zabezpieczony przed przedostawaniem się organizmów hodowlanych do wód powierzchniowych;

• 3) w obiekcie są przeprowadzane coroczne kontrole pod kątem obecności gatunków niedocelowych, a w przypadku stwierdzenia występowania takiego gatunku podejmowane są działania ograniczające ich występowanie oraz dodatkowe działania uniemożliwiające wydostanie się osobników do środowiska;

• 4) w dokumentacji prowadzonej gospodarki rybackiej odnotowywane są przypadki występowania gatunków niedocelowych oraz podejmowanych działań zabezpieczających i unieszkodliwiających;

• 2. Zamknięte zakłady akwakultury, w rozumieniu art. 3 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 708/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. w sprawie wykorzystania w akwakulturze gatunków obcych i niewystępujących miejscowo (Dz. Urz. UE L 168 z 28.06.2007, str. 1), mogą wprowadzać i utrzymywać wszystkie gatunki ryb nierodzimych w celu prowadzenia ich chowu lub hodowli, przy spełnieniu warunków:


a) zgłoszenia obiektu do wykazu zamkniętych zakładów akwakultury prowadzonego przez ministra właściwego do spraw rybołówstwa wraz z informacją jakie gatunki w jakiej ilości są hodowane w obiekcie oraz coroczne aktualizowanie tych danych;

b) sprawdzania spełniania wymogów ustanowionych w art. 3 pkt 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 708/2007, a w przypadku braku ich spełniania, poinformowania o tym niezwłocznie prowadzącego wykaz zamkniętych zakładów akwakultury;

c) transportowanie gatunków nierodzimych dokonywane jest w sposób zapobiegający ucieczce tych gatunków.

§ 7. Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Minister Rolnictwa

i Rozwoju Wsi

W porozumieniu:

Minister Środowiska


• art. 3g ust. 1 zobowiązuje do utworzenia zespołu ekspertów do spraw związanych z wydawaniem zezwoleń oraz innych spraw w zakresie wykorzystania ryb gatunków obcych oraz ryb gatunków niewystępujących miejscowo. W związku z tym, Departament Rybołówstwa opracuje zarządzenie w sprawie utworzenia zespołu ekspertów, m.in. opiniującego wnioski o wydanie zezwolenia na działania z wykorzystaniem ryb z gatunków nierodzimych.

Zgodnie z art. 3g ust. 5 ustawy o rybactwie śródlądowym członków zespołu ekspertów powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw rybołówstwa, uwzględniając w składzie zespołu ekspertów przedstawiciela wskazanego przez ministra właściwego do spraw środowiska.


• w związku z wprowadzeniem zmiany do art. 7 ust. 1 ustawy o rybactwie śródlądowym polegającej na dopuszczeniu pozyskiwania ryb na przynętę przy użyciu podrywki wędkarskiej, niezbędne jest określenie parametrów podrywki wędkarskiej w rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 12 listopada 2001 r. w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie (Dz. U. Nr 138, poz. 1559, z 2003 r. Nr 17, poz. 160 oraz z 2009 r. Nr 94, poz. 780).

Przyjęto, że podrywka wędkarska, zgodnie z wcześniej obowiązującymi przepisami, zostanie określona jako narzędzie do połowu przynęty w celach amatorskiego połowu ryb, gdzie powierzchnia siatki nie może przekraczać 1m2,

a wielkość oczek - 5 mm.


PROJEKT

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI

z dnia ………………………2010 r.

o zmianie rozporządzenia w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie

Na podstawie art. 2 ust. 2 i art. 21 ustawy z dnia 18 kwietnia 1985 r. o rybactwie śródlądowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 189, poz. 1471, z 2010 r. Nr 182, poz. 1228 i Nr 200, poz. 1322) zarządza się, co następuje:

§ 1. W rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 12 listopada 2001 r. w sprawie połowu ryb oraz warunków chowu, hodowli i połowu innych organizmów żyjących w wodzie (Dz. U. Nr 138, poz. 1559, z 2003 r. Nr 17, poz. 160 oraz z 2009 r. Nr 94, poz. 780, z 2010 r. Nr 104, poz. 654) w § 11 po ust. 2 dodaje się ust. 3 w brzmieniu:

„ust. 3. Powierzchnia siatki podrywki wędkarskiej nie może przekraczać 1m2 , a wielkość oczek – 5 mm.”

§ 2. Rozporządzenie wchodzi w życie 14 dni o dnia ogłoszenia.

MINISTER ROLNICTWA

I ROZWOJU WSI

W porozumieniu:

MINISTER ŚRODOWISKA

•

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ


W art. 20 dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

• „6. Amatorski połów ryb przy użyciu sprzętu pływającego, o którym mowa w ust. 2, odbywa się z zachowaniem zasad bezpieczeństwa przy uprawianiu żeglarstwa, określonych w przepisach o kulturze fizycznej.”.

IV. Wydawanie stanowisk dotyczących celowości dokonania zmiany w operacie rybackim, w przypadku konieczności dostosowania zasad prowadzenia gospodarki rybackiej do planów lub programów w dziedzinie rybactwa śródlądowego (art. 6a ust. 4).

V. Wydawanie decyzji administracyjnych nakazujących uprawnionemu do rybactwa przekazanie operatu rybackiego do ponownego zaopiniowania - w uzasadnionych wypadkach, w szczególności, gdy opinia do operatu rybackiego jest wadliwa, nierzetelna lub obciążona błędem, który uniemożliwia dokonanie oceny prowadzenia gospodarki rybackiej w obwodzie rybackim (art. 6b).

62) Art. 37a dodany przez art. 67 pkt 4 ustawy z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz.U.10.127.857) z dniem 16 października 2010 r

Art. 37a. (62) 1. Prowadzenie statków przeznaczonych do uprawiania sportu lub rekreacji, zwane dalej "uprawianiem turystyki wodnej", wymaga:1) posiadania odpowiedniej wiedzy i umiejętności z zakresu żeglarstwa;2) przestrzegania zasad bezpieczeństwa przy uprawianiu turystyki wodnej.

2. Przepisy ust. 1 dotyczą statków przeznaczonych do uprawiania turystyki wodnej:1) o napędzie żaglowym (jachtów żaglowych), które mogą być wyposażone w pomocniczy napęd mechaniczny;2) o napędzie mechanicznym (jachtów motorowych), w tym także skuterów wodnych, łodzi pneumatycznych i poduszkowców;3) o napędzie innym niż żaglowy lub mechaniczny.

3. Uprawianie turystyki wodnej na jachtach żaglowych o długości kadłuba powyżej 7,5 m lub motorowych o mocy silnika powyżej 10 kW wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego wydanego przez właściwy polski związek sportowy.

4. Nie wymaga posiadania dokumentu kwalifikacyjnego uprawianie turystyki wodnej na jachtach motorowych o mocy silnika do 75 kW i o długości kadłuba do 13 m, których prędkość maksymalna ograniczona jest konstrukcyjnie do 15 km/h. W przypadku jachtów przeznaczonych do najmu, uprawianie turystyki wodnej wymaga odbycia przez prowadzącego jacht szkolenia z zakresu bezpieczeństwa na wodzie. Wymóg ten nie dotyczy osób posiadających kwalifikacje z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej określone w przepisach wydanych na podstawie ust. 5.

5. Minister właściwy do spraw transportu określi, w drodze rozporządzenia, sposób i tryb przeprowadzania szkolenia, o którym mowa w ust. 4, wzór dokumentu potwierdzającego odbycie szkolenia oraz wykaz kwalifikacji z zakresu żeglugi morskiej lub śródlądowej, których posiadanie zwalnia z obowiązku odbycia szkolenia, biorąc pod uwagę potrzebę zapewnienia bezpieczeństwa żeglugi.

WęgorzWprowadzony w oparciu o rozporządzenie Rady (WE) 1100/2007 Plan gospodarowania

zasobami węgorza stanowi szansę odbudowy zasobów węgorza europejskiego, a także gospodarki węgorzowej.

Plan gospodarowania zasobami węgorza w Polsce po ocenie naukowo-technicznej sporządzanej przez ICES został zatwierdzony przez Komisję Europejską (decyzja z dnia 6 stycznia 2010 r.)

Polski Plan zakłada prowadzenie działań na polu zwiększenia rekrutacji węgorza do polskich wód (wspomaganie gospodarki zarybieniowej i swobodnej wędrówki) oraz w zakresie ograniczenia śmiertelności wywołanej czynnikami antropogenicznymi (np. połowami, oddziaływaniem elektrowni wodnych, degradacją siedlisk itd.). W związku z czym wdrażane są środki prawne, pomocowe i kontrolne, w szczególności dotyczące:

1. Zwiększenia zarybień;2. Udrażniania szlaków migracji;3. Ograniczenia połowów profesjonalnych i amatorskich:

- ustanowienie okresu ochronnego (od 15 czerwca do 15 lipca),- ujednolicenie wymiaru ochronnego (50 cm),- wprowadzenie limitu połowu dziennego na wędkę - 2

sztuki/dobę,- poprawa selektywności narzędzi połowowych.

4. Działań uzupełniających: - ograniczenie presji kormorana,

- ograniczenie kłusownictwa (IUU),- ukierunkowanie środków kontrolnych.

5. Prowadzenia monitoringu.

Ustawa z dnia 24 września 2010 r. o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym, oraz

Documents

Transcript of Ustawa z dnia 24 września 2010 r. o zmianie ustawy o rybactwie śródlądowym, oraz