Skromnej położnej, Łodzianki, która uratowała życie wielu dzieci.

Zapraszamy na ulicę

StanisławyLeszczyńskiej

Natalia SkrzyneckaJustyna Pęcherzewska

uczennice kl. VI aSzkoły Podstawowej nr 29

w Łodzi

Wybrałyśmy ulice Stanisławy Leszczyńskiej ponieważ urzekła nas jej historia i pełne

poświęcenia życie. Jesteśmy pełne podziwu dla bohaterstwa

i odwagi tej skromnej kobiety. Całe życie pomagała potrzebującym. Jest wybitną postacią w historii naszego miasta,

godną pamięci i naśladowania. Szkoda tylko, że choć mieszkała i

pracowała w Łodzi, jest osobą tak mało znaną.

Zaczyna się od ulicy Cegielskiej, a kończy przy ulicy Przedniej. Przecina ją ulica Emilii

Szczanieckiej. Wzdłuż niej ciągną się domki jednorodzinne i wielorodzinne oraz bloki

mieszkalne. Znajduje się przy niej również Przedszkole Miejskie nr 20.

Czyżby przez przypadek, a może celowo umieszczono ulicę Stanisławy Leszczyńskiej przy szpitalu Centrum Zdrowia Matki Polki?!

Kim była ?...

Stanisława Leszczyńska urodziła się 8 maja 1896 r. w Łodzi. Jej rodzice Jan i Henryka Zambrzyccy mieszkali na Bałutach przy ul. Żurawiej 7. Ojciec zajmował się pracami stolarskimi, a matka pracowała w fabryce Poznańskiego.

Mimo trudnych warunków życiowych rodziny, w wieku 7 lat rozpoczęła prywatną naukę szkolną.

W roku 1908 cała rodzina wyjechała do Brazylii, do Rio de Janeiro w celach zarobkowych. Po dwóch latach pobytu za granicą powróciła do Łodzi i Stanisława kontynuowała przerwaną naukę w gimnazjum.

Kiedy rozpoczęła się I wojna światowa jej ojciec został powołany

do wojska, a dla Stanisławy , jej matki i dwóch młodszych braci rozpoczął się trudny okres. W tym czasie

zaczęła pracę w Komitecie Niesienia Pomocy Biednym.

W roku 1916 wyszła za mąż za Bronisława Leszczyńskiego. W roku

1920 rodzina Leszczyńskich przeniosła się do Warszawy, gdzie Stanisława podjęła naukę w Szkole Położniczej. Po ukończeniu szkoły powróciła do Łodzi i podjęła pracę jako położna. Pracowała w tym

zawodzie przez 40 lat.

Bardzo kochała swoją pracę i zachwycała się każdym nowonarodzonym

dzieckiem.

Podczas II wojny światowej rodzina Leszczyńskich przeżywała ciężkie czasy. Ich dom przy ul. Żurawiej został włączony do getta, więc przeprowadzili się na ul. Wspólną.

Poświęciła się pomocy Żydom w getcie dostarczając żywność, fałszywe dokumenty. Za tę działalność została aresztowana z córką i dwoma synami przez gestapo. Mężowi i synowi Stanisławy udało się uciec, lecz mąż zginął w Powstaniu Warszawskim.

17 kwietnia 1943 roku Stanisława wraz z córką została przewieziona do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Dzięki schowanemu zaświadczeniu uprawniającemu do wykonywania zawodu położnej została mianowana obozową położną. Sprzeciwiła się rozkazowi obozowego lekarza, który kazał jej zabijać nowonarodzone dzieci.

Zawsze pomagała

innym…

Jej mottem życiowym były słowa…

Codziennie przyjmowała na świat dzieci, które starała się ocalić od śmierci. Swoje przeżycia opisała w „Raporcie położnej z Oświęcimia”. Obóz opuściła z córką 2 lutego 1945 roku po jego wyzwoleniu.

Po powrocie do Łodzi zamieszkała przy ul. Zgierskiej 99 i znów podjęła pracę położnej. Po 25 latach od zakończenia wojny Stanisława Leszczyńska spotkała się 27 stycznia 1970 roku w Warszawie z matkami, więźniarkami z Oświęcimia i ich uratowanymi dziećmi.

Stanisława Leszczyńska zmarła 11 marca 1974 roku. Jej pogrzeb odbył się na cmentarzu na Radogoszczy w Łodzi. W setną rocznicę urodzin (1996 r.) jej doczesne szczątki zostały przeniesione do kościoła Wniebowzięcia NMP w którym została ochrzczona.

Stanisława Leszczyńska całe życie pomagała potrzebującym. Jest wybitną postacią w historii naszego miasta, godną pamięci i naśladowania. Kościół katolicki ogłosił ją Sługą Bożą.

,,Pasiaki i druty, żołnierze pijani

Wołanie umęczonych– Panie zmiłuj się nad nami!Noc ciemna, płacz matek, nie gojące się rany...

To wigilia – tam za drutami.Do głodnych, zbolałych, zaszczutych ludziZstąpił Anioł dobroci, by wieścić przyszłym

wiekom Że tam, pośród śmierci, w nędzy i brudzie,Tam też powiła Jezusa- Maryja w pasiaku”.

Wiersz ten zadedykowany Stanisławie Leszczyńskiej, napisała uratowana przez

nią w obozie Elżbieta Salomon.

Szpital w Katowicach;Dom Samotnej Matki w Łodzi;Krakowską Medyczną Szkołę Policealną;Krakowską Szkołę Medyczną; Towarzystwo Pomocy Chorym; Medyczne Studium Zawodowe ;

www.wimbp.lodz.pl „Kieszonkowy atlas Łodzi” Wyd.

Demart www.wikipedia.pl zdjęcia własne

Wszelkie informacje zawarte w prezentacji zostały zapożyczone m.in. z….

Bibliografia