UCHWAŁA Nr XLVIII/1297/10 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA … · Nazwy, poło Ŝenie, obszar, ustalenia...

UCHWAŁA Nr XLVIII/1297/10

SEJMIKU WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO

z dnia 28 czerwca 2010 r.

w sprawie przyj ęcia projektu uchwały dotyczącej obszarów chronionego krajobrazu

Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 151, poz. 1220 z późn. zm. 1), uchwala się, co następuje:

§ 1. Przyjmuje się projekt uchwały w sprawie obszarów chronionego krajobrazu, który

stanowi załącznik do niniejszej uchwały.

§ 2. Projekt uchwały, o którym mowa w § 1 podlega uzgodnieniu z Regionalnym Dyrektorem

Ochrony Środowiska w Bydgoszczy.

§ 3. Wykonanie uchwały powierza się Zarządowi Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

§ 4. Uchwała wchodzi w Ŝycie z dniem podjęcia.

1 Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone: w Dz. U. Nr 215, poz. 1664 i z 2010 r., Nr 76, poz. 489

UZASADNIENIE

do uchwały Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego w sprawie przyjęcia projektu

uchwały dotyczącej wyznaczenia obszarów chronionego krajobrazu.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody

(Dz. U. z 2009 roku Nr 151 poz. 1220) obszar chronionego krajobrazu obejmuje tereny

chronione ze względu na wyróŜniający się krajobraz o zróŜnicowanych ekosystemach,

wartościowe ze względu na moŜliwość zaspokajania potrzeb związanych z turystyką

i wypoczynkiem lub pełnioną funkcją korytarzy ekologicznych.

Zgodnie z art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody

(Dz. U. z 2009 roku Nr 151 poz. 1220) wyznaczenie obszaru chronionego krajobrazu

następuje w drodze uchwały sejmiku województwa, która określa jego nazwę, połoŜenie,

obszar, sprawującego nadzór, ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów oraz zakazy

właściwe dla danego obszaru chronionego krajobrazu lub jego części, wybrane spośród

zakazów wymienionych w art. 24 ust. 1, wynikające z potrzeb jego ochrony. Likwidacja lub

zmiana granic obszaru chronionego krajobrazu następuje w drodze uchwały sejmiku

województwa, po zaopiniowaniu przez właściwe miejscowo rady gmin, z powodu

bezpowrotnej utraty wyróŜniającego się krajobrazu o zróŜnicowanych ekosystemach

i moŜliwości zaspokajania potrzeb związanych z turystyką i wypoczynkiem.

Zgodnie z art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody

(Dz. U. z 2009 roku Nr 151 poz. 1220) projekty uchwał sejmiku województwa, o których

mowa w ust. 2, wymagają uzgodnienia z właściwym regionalnym dyrektorem ochrony

środowiska.

Obszary chronionego krajobrazu zostały utworzone rozporządzeniami:

Nr 11/2005 Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia 9 czerwca 2005r.

(Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 72, poz. 1375 z dnia 15 czerwca 2005r.),





zmienione rozporządzeniami:

Nr 3/2009 Wojewody Kujawsko-Pomorskiego z dnia 14 kwietnia 2009 r.

(Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 36, poz. 778 z dnia 17 kwietnia 2009 r.),


(Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 36, poz. 779 z dnia 17 kwietnia 2009 r.),


(Dz.Urz.Woj. Kujawsko-Pomorskiego Nr 36, poz. 780 z dnia 17 kwietnia 2009 r.).

Przedmiotowy projekt uchwały sejmiku wprowadza zmiany w zakazach na terenach

obszarów chronionego krajobrazu, to jest:

- zmienia się zakazy dotyczące wydobywania piasku i Ŝwiru poprzez wprowadzenie

odstępstwa zakazu jego wydobywania z udokumentowanych złóŜ wyznaczonych

w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku na

podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, na

obszarze do 2 ha i przy wydobywaniu nie przekraczającym 20 tys. m3 rocznie. Eksploatacja ta

nie moŜe powodować zmian stosunków wodnych i zagroŜeń dla chronionych ekosystemów,

a brak negatywnego oddziaływania na środowisko został wykazany w sporządzonym raporcie

o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko dla wszystkich obszarów oraz odstępstwo

jego wydobywania bez ograniczeń obszarowych dla jednostek wsi:

- Nowy Dwór i Chełmonie gmina Kowalewo Pomorskie,

- Kamionki DuŜe, gmina Łysomice.

Uwzględnione zmiany w zakresie zakazów umoŜliwiają wydobywanie piasku i Ŝwiru.

Dla zabezpieczenia przestrzennej ciągłości obszarów chronionego krajobrazu jako istotnych

funkcjonalnie korytarzy ekologicznych, teren po wydobyciu piasku i Ŝwiru winien być

poddany procesowi rekultywacji. Stosownie do art. 20, art. 21 w związku z art. 5 ustawy

z 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych właściwy miejscowo starosta

zobowiąŜe uprawnionego do wydobywania piasku lub Ŝwiru do rekultywacji gruntów

powydobywczych celem przywrócenia wartości przyrodniczych a w szczególności walorów

krajobrazowych dla zachowania ciągłości przestrzennej obszaru chronionego krajobrazu jako

korytarza ekologicznego.

Załącznik

do uchwały Nr XLVIII/1297/10 Sejmiku Województwa

Kujawsko-Pomorskiego z dnia 28 czerwca 2010 r.

PROJEKT

UCHWAŁA NR ………………….

SEJMIKU WOJEWÓDZTWA KUJAWSKO-POMORSKIEGO

z dnia ………………………………….. 2010r.

w sprawie obszarów chronionego krajobrazu

Na podstawie art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004r. o ochronie przyrody

(Dz.U. z 2009r. Nr 151, poz. 1220, Nr 215, poz. 1664 i z 2010r. Nr 76, poz. 489), uchwala

się, co następuje:

§ 1. Nazwy, połoŜenie, obszar, ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów, opisy

granic obszarów chronionego krajobrazu w województwie kujawsko-pomorskim

określają załączniki nr 1 - 29 do uchwały.

§ 2. 1. Na obszarach, o których mowa w załącznikach nr 1-29 do uchwały, wprowadza się

następujące zakazy:

1) zabijania dziko występujących zwierząt, niszczenia ich nor, legowisk, innych schronień

i miejsc rozrodu oraz tarlisk, złoŜonej ikry, z wyjątkiem amatorskiego połowu ryb oraz

wykonywania czynności związanych z racjonalną gospodarką rolną, leśną, rybacką

i łowiecką;

2) realizacji przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu

ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego

ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na

środowisko;

3) likwidowania i niszczenia zadrzewień śródpolnych, przydroŜnych i nadwodnych, jeŜeli nie

wynikają one z potrzeby ochrony przeciwpowodziowej i zapewnienia bezpieczeństwa

ruchu drogowego lub wodnego lub budowy, odbudowy, utrzymania, remontów lub

naprawy urządzeń wodnych;

4) wydobywania do celów gospodarczych skał, w tym torfu, oraz skamieniałości, w tym

kopalnych szczątków roślin i zwierząt, a takŜe minerałów i bursztynu;

5) wykonywania prac ziemnych trwale zniekształcających rzeźbę terenu, z wyjątkiem prac

związanych z zabezpieczeniem przeciwpowodziowym lub przeciwosuwiskowym lub

utrzymaniem, budową, odbudową, naprawą lub remontem urządzeń wodnych;

6) dokonywania zmian stosunków wodnych, jeŜeli słuŜą innym celom niŜ ochrona przyrody

lub zrównowaŜone wykorzystanie uŜytków rolnych i leśnych oraz racjonalnej gospodarce

wodnej lub rybackiej;

7) likwidowania naturalnych zbiorników wodnych, starorzeczy i obszarów wodno-błotnych;

8) lokalizowania obiektów budowlanych w pasie szerokości 100 m od linii brzegów rzek,

jezior i innych zbiorników wodnych, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów

słuŜących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej.

2. Zakaz o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie dotyczy realizacji nowych lub rozbudowy

i modernizacji istniejących przedsięwzięć, mogących znacząco oddziaływać na środowisko,

dla których przeprowadzona procedura oddziaływania na środowisko wykazała brak

niekorzystnego wpływu na przyrodę obszarów.

3. Zakaz wymieniony w ust. 1 pkt 4 i 5 nie dotyczy wydobywania piasku i Ŝwiru

z udokumentowanych złóŜ wyznaczonych w miejscowym planie zagospodarowania

przestrzennego, a w przypadku jego braku na podstawie studium uwarunkowań i kierunków

zagospodarowania przestrzennego gminy, na obszarze do 2 ha i przy wydobywaniu nie

przekraczającym 20 tys. m3 rocznie. Eksploatacja ta nie moŜe powodować zmian stosunków

wodnych i zagroŜeń dla chronionych ekosystemów, a brak negatywnego oddziaływania na

środowisko został wykazany w sporządzonym raporcie o oddziaływaniu przedsięwzięcia na

środowisko, a nadto nie dotyczy wydobywania piasku i Ŝwiru z obszarów:

1) wsi Nowy Dwór i Chełmonie, gmina Kowalewo Pomorskie,

2) wsi Kamionki DuŜe, gmina Łysomice.

4. Zakaz, o którym mowa w ust. 1 pkt 8 nie dotyczy zbiorników antropogenicznych

o powierzchni do 1 ha, cieków wodnych stanowiących budowle i urządzenia melioracyjne,

terenów przeznaczonych pod zabudowę, dla których szerokość strefy zakazu zabudowy

wyznacza się w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, przypadków budowy

obiektów budowlanych, gdy w wyznaczonej strefie znajduje się zespół istniejącej

zabudowy, które mają uzupełniać, bądź do których będą przylegać nowo planowane

obiekty.

5. Zakaz, o którym mowa w ust 1 pkt 8 nie dotyczy:

1) miasta Golub-Dobrzyń, w zakresie lokalizowania obiektów budowlanych w pasie

szerokości 20 m od linii brzegów rzek i jezior, z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz

obiektów słuŜących prowadzeniu racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej;

2) miasta Brodnicy na odcinku lewobrzeŜnym rzeki Drwęcy od cieku wodnego na działce

nr 40/2 do działki nr 11, prawobrzeŜnym od grobli przeciwpowodziowej przy ulicy

Ogrodowej do mostu na ulicy Sienkiewicza oraz przy południowej części jeziora

Niskie Brodno po stronie wschodniej od działki 8/27 wzdłuŜ linii brzegowej do

działki nr 1/2 po stronie zachodniej jeziora Niskie Brodno, w zakresie lokalizowania

obiektów budowlanych w pasie szerokości 5,0 m od linii brzegów rzek i jezior,

z wyjątkiem urządzeń wodnych oraz obiektów słuŜących prowadzeniu racjonalnej

gospodarki rolnej, leśnej lub rybackiej.

§ 3. Nadzór nad obszarami sprawuje Zarząd Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

§ 4. Uchwała wchodzi w Ŝycie po upływie 14 dni od daty ogłoszenia w Dzienniku

Urzędowym Województwa Kujawsko-Pomorskiego.

ZAŁĄCZNIK Nr 1

Śliwicki Obszar Chronionego Krajobrazu

1. Opis granic i powierzchni obszaru.

Lp. Nazwa Rodzaj

ekosystemu PołoŜenie Obszar

(ha) Ustalenia dotyczące czynnej ochrony

ekosystemów

1.

Śliwicki Obszar Chronionego Krajobrazu

Leśny Gmina: Śliwice, Osie, Cekcyn, Lniano, Lubiewo Powiat: świecki, tucholski

26 487 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk kompleksu Borów Tucholskich.

2. PołoŜenie i charakterystyka.

Jest to jeden z największych obszarów chronionych połoŜonych na terenie Borów

Tucholskich. Krajobraz równiny sandrowej z pagórkami morenowymi i nielicznymi

wydmami. Powierzchnia ogólna 265 km², w tym lasy 192,2 km², wody 2,8 km², tereny

rolnicze 70 km².

Niewielki udział wód powierzchniowych obniŜa nieco walory rekreacyjne. Bardzo

dobre warunki dla zbierania runa leśnego. Na terenie jednostki znajduje się rezerwat przyrody

„Cisy Staropolskie”.

3. Granice.

Granica obszaru biegnie od miejscowości Szlachta /województwo pomorskie/

generalnie na południowy – wschód wzdłuŜ granicy województw kujawsko-pomorskiego

i pomorskiego aŜ do bagna Kaczate /na północ od bagna Grzybna/. Stąd północno –

zachodnią granicą Wdeckiego Parku Krajobrazowego na południowy – zachód, a następnie

jego granicą zachodnią wzdłuŜ rzeki Prusiny przez Tleń, Wierzchy koło jeziora Wierzchy

szosą Tleń – Lniano do wsi Brzemiona. Stąd najpierw około 1 km na północny – zachód

następnie południowy – zachód i południowy – wschód do szosy Osie – Lniano i koło

Mszanej i doliny cieku Mukrz na południowy – zachód na odległość około 1 km na północ od

Lniana. Stąd około 2,7 km na zachód potem na południe drogami polnymi po wschodnim

brzegu Jeziora Ostrowite przez wieś Ostrowite i południowym brzegiem Jeziora Święte przez

Błądzim na południowy – zachód i zachód do Rykowiska. Stąd na północ, częściowo wzdłuŜ

linii PKP Bydgoszcz – Wierzchucin, a następnie na północny – zachód koło przysiółka

Karpaty drogami leśnymi do Leśn. Skrajna /ok. 1,5 km na północ od Wełpina/ do połączenia

ze wschodnią granicą otuliny, następnie parku i znowu otuliny – do połączenia z punktu

wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 2

Wschodni Obszar Chronionego Krajobrazu Borów Tucholskich


Lp. Nazwa Rodzaj



ekosystemów

2.

Wschodni Obszar Chronionego Krajobrazu Borów Tucholskich

Leśny Gmina: Warlubie, Nowe, Dragacz, Świecie, JeŜewo Powiat: świecki

26 140

racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk kompleksu Borów Tucholskich.


Obszar połoŜony jest równieŜ na terenie Borów Tucholskich na obszarze sandru.

Charakteryzuje się znacznym udziałem wód powierzchniowych o duŜych walorach

przyrodniczych, krajobrazowych i rekreacyjnych. Ogólna powierzchnia: 190,49 km², w tym

lasy 161, 15 km², wody 1,47 km², tereny pozostałe 27, 87 km². Na terenie obszaru znajdują

się 2 rezerwaty przyrody: „Osiny” i „Kuźnica”.

3. Granice.

Granica bierze początek koło bagna Wylatki przy wschodniej granicy Wdeckiego

Parku Krajobrazowego przy granicy z województwem pomorskim. Dalej biegnie granicą

między województwami generalnie na wschód do okolic Kamionki. Stąd na południe do linii

PKP Bydgoszcz – Gdańsk i wzdłuŜ wschodniego i południowego brzegu Jeziora Czarne na

zachód do drogi do Lipinek, część szosą do Nowego na zachód i koło Płochocinka na

południowy – zachód drogami leśnymi do Borowego Młyna, stąd na północny – zachód do

wsi Lipinki i stąd drogą polną na południowy – zachód do Góry Skrzynia. Stąd na północ,

wzdłuŜ wschodniej granicy z województwem pomorskim.

ZAŁĄCZNIK Nr 3

Świecki Obszar Chronionego Krajobrazu


Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie

Obszar (ha)

Ustalenia dotyczące czynnej ochrony ekosystemów

3. Świecki Obszar Chronionego Krajobrazu

leśny Gmina: Świecie, JeŜewo, Drzycim Powiat: świecki

2 516

racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Wysoczyzny Świeckiej.


Obszar ten połoŜony jest na terenie Równiny Świeckiej – rozciętej doliną rzeki Wdy –

o duŜych walorach krajobrazowo – estetycznych. Na terenie obszaru znajduje się zbiornik

w Gródku. Rzeka Wda posiada zlewnię chronioną. W rejonie Jeziora Deczno – walory

wypoczynkowe. Powierzchnia ogólna 32 km², w tym: lasy 23,56 km², ok. 0,44 km² wód

i około 8 km² pozostałych terenów – głównie rolnych i osadniczych.

3. Granice.

Granica obszaru bierze początek około 0,8 km od Zakładu Rolnego Rowienica, stąd na

wschód wzdłuŜ południowej granicy Wdeckiego Parku Krajobrazowego do okolic ferm

hodowlanych Pólko. Stąd około 2 km na południowy – wschód szosą Osie – Świecie do

północnego fragmentu Krąplewic Nowych i dalej drogami polnymi na południe przez

Osłowo, Belno Stare, Starszewy aŜ do Sulnówka w południowej części Jeziora Deczna. Stąd

na północny – zachód i zachód przez tory PKP Bydgoszcz – Gdańsk szosą w kierunku

Drzycimia i po przekroczeniu rzeki Wdy koło Wyrwy Młyn około 0,7 km na północ potem na

wschód, częściowo wzdłuŜ Wdy, a następnie na północny – zachód wzdłuŜ jej doliny do

Dólska. Stąd na zachód i północ włączając wąwozy doliny Wdy koło Zakładu Rolnego

Lubocień do torów PKP Laskowice – Wierzchucin i dalej na północny – zachód do

Drzycimia około 1 km przed wsią – skąd dalej na północny – wschód do Zakładu Rolnego

Rowienica i połączenia z punktem wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 4

Nadwiślański Obszar Chronionego Krajobrazu



Obszar (ha)


4.

Nadwiślański Obszar Chronionego Krajobrazu

lądowy Gmina: Świecie, Pruszcz, Bukowiec Powiat: świecki

1 795 ochrona roślin metodami biologicznymi, ochrona zieleni wiejskiej oraz kształtowanie zróŜnicowanego krajobrazu rolniczego przez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŜnych, propagowanie nasadzeń gatunków rodzimych drzew i krzewach li ściastych.


Podobszar obejmuje krawędź wysoczyzny doliny Wisły o miąŜszości 0,5 – 1,0 km od

okolic Gruczna do Fordonu /górnego/. Obejmuje – podobnie jak pozostałe fragmenty obszaru

numer 6 – liczne wąwozy z wartościowym drzewostanem i incydentalnie występującą

roślinnością stepową /kserotermiczną/. W okolicach JaruŜyna i Mariampola – istnieje

moŜliwość występowania zjawisk geodynamicznych o duŜym natęŜeniu.

W granicach obszaru utworzono dwa rezerwaty przyrody p.n.: „Ostnicowe parowy

koło Gruczna” i „Parów Cieleszyński”.

Powierzchnia ogólna około 18 km² w tym lasy i inna zieleń średnia i wysoka 3 km².

Pozostałe tereny głównie rolne – 15 km.

3. Granice.

Granica podobszaru bierze początek koło Dworzyska, przy drodze krajowej

Bydgoszcz – Gdańsk, dalej na południe drogą lokalną i szosą przez Dworzysko, Gruczno /pod

Skarpą w Dolinie Wisły/ Topolno, Grabowo „Dolny” Kozielec, „Dolny” Trzęsacz, Strzelce

Dolne. Stąd na północny – zachód około 1 km do JaruŜyna i na północ drogą lokalną przez

Strzelce Górne, Gądecz do Włók. Dalej na wschód i północny – wschód drogą gruntową

przez Kozielec, Rudki, Topolno do drogi krajowej Bydgoszcz – Gdańsk do Gruczna

„górnego”. Stąd na zachód przez Małociechowo, Bagniewo do torów PKP, dalej na północny

– wschód do Parlina. Stąd na południowy – wschód do szosy do Gdańska i na północny –

wschód do punktu wyjściowego.

ZAŁĄCZNIK Nr 5

Obszar Chronionego Krajobrazu Zalewu Koronowskiego



Obszar (ha)


5.

Obszar Chronionego Krajobrazu Zalewu Koronowskiego

wodny i leśny

Gminy: Koronowo, Gostycyn, Lubiewo, Osielsko, Sicienko Miasto: Bydgoszcz Powiat: bydgoski, tucholski

28 687

zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych i sztucznych, płynących i stojących) wraz z pasem otaczającej roślinności, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej w Dolinie Brdy, zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŜliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych.


Charakteryzuje się wybitnymi walorami przyrodniczymi i turystycznymi.

Analizowana jednostka połoŜona jest na obszarze Doliny Brdy, do której od wschodu

przylega Równina Świecka, od zachodu natomiast Pojezierze Krajeńskie.

Malowniczość przyrodniczo – krajobrazowa tego obszaru wynika z występowania na

jego powierzchni doliny rzeki Brdy, Zbiornika Koronowskiego, znacznej ilości jezior, lasów

oraz urozmaiconego ukształtowania hipsometrycznego powierzchni.

Na ogólną powierzchnię jednostki wynoszącą 286,87 km² przypada 221,55 km² lasów

oraz występuje duŜy udział wód – 14,53 km². Tereny /na ogół rolne i osadnicze, w tym

miejscowość Koronowo/ zajmują 51,79 km².

3. Granice.

Granica obszaru rozpoczyna się na północy w miejscowości Gostycyn, skąd biegnie

na wschód, wzdłuŜ południowej granicy otuliny Tucholskiego Parku Krajobrazowego – do

Bysławka. Stąd drogą umocnioną do Klonowa. WzdłuŜ torów PKP /Więcbork – Terespol/

około 1,2 km, a następnie na południe po wschodnim brzegu Jeziora Suskiego drogami

okolnymi do wsi Sucha, następnie na południe wschodnim skrajem wsi Cierplewo do Glinek.

Około 1,5 km na południe od Glinek granica skręca na wschód włączając obręb obszaru tzw.

Las Świekatowski. Omijając wschodni brzeg Jeziora Zamkowego granica biegnie na

południowy – wschód w kierunku Serocka, skręca najpierw na południowy – zachód, potem

południe i omijając Nw. Jasiniec w odległości około 1 km na południe od wsi biegnie

równolegle do drogi umocnionej Tuszyny – Serock w kierunku południowego - zachodu. Po

przekroczeniu drogi Koronowo – Włóki granica biegnie na południe i południowy – wschód

koło Leśn. Nowy Mostek, przez BoŜenkowo Drugie /Ostrowo/ i BoŜenkowo do Łach granicy

Obszaru Chronionego Krajobrazu Północnego Pasa, którą na południe, po czym po północnej

stronie kolejowych zakładów naprawczych około 1 km na południowy – zachód, a następnie

na północ granicą północną miasta do rzeki Brdy, która na południe ulicą Opławiecką do

drogi kołowej Bydgoszcz – Koronowo. Wspomnianą drogą przez Tryszczyn, Gościeradz do

Koronowa. Stąd około 1 km na wschód, a następnie siecią dróg polnych zachodnim skrajem

masywów leśnych około 6 km na północny – zachód /na wschód od Nowego Dworu/, koło

Zakładu Rolnego Iwiekowo dalej na północny – zachód, a następnie południowy – zachód, aŜ

do torów PKP Pruszcz – Bagienica – Koronowo. WzdłuŜ torów około 0,5 km na północny –

zachód i następnie na północ i północny – wschód, południowo – wschodnią granicą Obszaru

Chronionego Krajobrazu Rynny Jezior Byszewskich, przez Kadzionkę, w odległości około

1,5 km na wschód od Mąkowarska, wschodnią granicą Obszaru Chronionego Krajobrazu

Doliny rzeki Sępolenki przez Pruszcz do drogi kołowej w kierunku Gostycyna, którą do

połączenia z punktu wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 6

Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny rzeki Kamionki



Obszar (ha)


6.

Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny rzeki Kamionki

wodny Gminy: Kęsowo, Gostycyn Powiat: tucholski

1 000 zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona rzeki Kamionki wraz z pasem otaczającej roślinności


Obszar obejmuje dolinę Kamionki – wraz z otaczającymi ją łąkami, szuwarami,

a w części zachodniej takŜe lasami – wciętą w dość bogato urzeźbioną Wysoczyznę

Krajeńską, charakteryzującą się krajobrazem młodo glacjalnym.

Powierzchnia obszaru około 10 km 2, w tym lasy i grunty rolne po około 50%.

3. Granice.

Około 0,5 km na południe od wsi Niwy od granicy z województwem

zachodniopomorskim granica biegnie na wschód drogami leśnymi przez Orzełek do

północnej części miejscowości Kamienia Kraj. Stąd na północ obejmując Jezioro Mochel

i dalej przez DuŜą Cerkwicę, DroŜdŜenicę /równolegle do rzeki Kamionki/ Pamiętowo do

Przyrowy. Stąd na południe i na południe od Gostycyna do zachodniej granicy Obszaru

Chronionego Krajobrazu Zalewu Koronowskiego. Stąd od Kamienicy z powrotem na zachód

– włączając mały kompleks leśny – drogami polnymi przez Witkowo, a na północ od

Teklanowa na północny – zachód, przez Zalesie, Mł. Cerkwicę do południowej części

Kamienia Krajeńskiego. Stąd szosą przez Płocicz, Witkowo do granicy z województwem

zachodniopomorskim i dalej na północ do punktu wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 7

Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny rzeki Sępolenki


Lp. Nazwa Rodzaj



ekosystemów

7.

Obszar Chronionego Obszaru Doliny rzeki Sępolenki

wodny Gmina: Koronowo, Gostycyn Powiat: bydgoski, Tucholski

650 zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona rzeki Sępolenki wraz z pasem roślinności okalającej.

2. PołoŜenie i charakterystyka .

Obszar obejmuje morfologiczną dolinę rzeki – wciętej w Pojezierze Krajeńskie oraz

liczne jeziora /m.in. Sępoleńskie, Lutowskie, Juchacz/ oraz kompleksy leśne na pograniczu

województwa zachodniopomorskie – porastające równiny sandrowe.

Powierzchnia: ok. 0,65 km2.

3. Granice.

Granica obszaru bierze początek na północy przy granicy z województwem

zachodniopomorskim koło wsi Gaj. Dalej biegnie na południe drogą 4,5 km do szosy do

Lutówka.

Od Lutówka drogami polnymi na południe od Dziechowa wzdłuŜ północnego brzegu

Jeziora Sępoleńskiego do Sępólna. Stąd na południowy – zachód od ulicy Chojnickiej na

południe potem na południowy – wschód przez Sikorz, drogami polnymi przez Komierówko,

Komierowo, Ciosek – doliną morfologiczną rzeki Sępolenki, przez Motyl do okolic stacji

PKP Pruszcz – Bagienica. Stąd na południe koło leśn. Wapienna z powrotem na zachód przez

Łakomowo, Dziedno /pod krawędzią doliny Sępolenki/ do Obodowa. Stąd drogą Sępólno –

Koronowo przez Niechorz do Sępólna i dalej na zachód przez Wiśniewkę, Lutowo /drogami

polnymi/ do szosy Lutowo – Lipka. Następnie do Iłowa, szosa do Jazdrowa.

Stąd około 1,5 km na północ potem południe przez Adamowo do zachodu. Część

Sypniewa skąd linią PKP na zachód do Dorotowa. Stąd /nieco na południe/ do granicy

w województwie wielkopolskim. Granicą z województwem wielkopolskim, a następnie

granicą z województwem zachodniopomorskim do punktu wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 8

Obszar Chronionego Krajobrazu Ozów Wielowickich


Lp. Nazwa Rodzaj



ekosystemów

8.

Obszar Chronionego Krajobrazu Ozów Wielowickich

lądowy Gmina: Sośno Powiat: sępoleński

815

ochrona unikatowych form geomorfologicznych (ozów), prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych, propagowanie nasadzeń gatunków rodzimych drzew i krzewach li ściastych.

2. PołoŜenie i charakterystyka .

Obszar obejmuje fragment Pojezierza Krajeńskiego, charakteryzuje się

występowaniem młodego krajobrazu polodowcowego, a szczególnie unikatowymi formami

pozytywnymi tzw. Ozami. Granice rejonu wymagają ewentualnej korekty wyniku

szczegółowego kartowania geomorfologicznego. Powierzchnia zaproponowanego obszaru:

8,15 km2, głównie tereny rolne/i częściowo osiedleńcze w okolicach Sośna/.

3. Granice.

Od szosy Wielowicz – Szynwałd granica biegnie na wschód drogami polnymi do Sośna.

Południowym ograniczeniem wsi do szosy do Wąwelna i po około 0,8 km na zachód do linii

PKP. Następnie na północny – zachód potem przez Szynwałd – Wybudowanie do

Wielowicza i na północ do punktu wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 9

Obszar Chronionego Krajobrazu Rynny Jezior Byszewskich


Lp. Nazwa Rodzaj



ekosystemów

9.

Obszar Chronionego Krajobrazu Rynny Jezior Byszewskich

wodny Gminy: Koronowo, Sicienko, Mrocza Powiat: bydgoski, nakielski

1 800

zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych, płynących i stojących) wraz z pasem otaczającej roślinności, tworzenie stref buforowych wokół zbiorników wodnych w postaci pasów zadrzewień celem ograniczenia spływu substancji biogennych i zwiększenia bioróŜnorodności biologicznej.


Obszar leŜy na terenie Pojezierza Krajeńskiego i stanowi klasyczny przykład

znakomicie wykształconej i zachowanej formy polodowcowej na NiŜu Polskim, z licznymi

jeziorami o dość dobrej jakości wód. Zarówno forma polodowcowa jak i jej funkcja

turystyczna zasługują w pełni na ochronę, a szczególnie zasoby wodne zgromadzone w jej

największych zagłębieniach. Wydzielony obszar zajmuje łączną powierzchnię 18 km2

z czego: na lasy przypada zaledwie 4 km2 powierzchni, wody zajmują 3,33 km2 i pozostałe

tereny/na ogół o intensywnej gospodarce rolnej/ 10,67 km2. Szerokość obszaru – mieści się

w zasadzie w granicach morfologicznych rynny.

3. Granice.

Granica obszaru biegnie od zachodniego brzegu Jeziora Krzywe na południowy –

wschód, następnie na południowy – zachód do Buszkowa – drogami polnymi wzdłuŜ rynny

jeziornej – na wysokości północnego brzegu Jeziora Piekło. Stąd około 1,3 km na południowy

– wschód i wzdłuŜ zachodniego brzegu Jeziora śabno na północ do północnego – zachodu

Dworu i po wschodniej stronie Jeziora śabno do Salna. Stąd do Byszewa i dalej na

południowy – zachód przez Gogolińskim Młyn, Wierzchucinek, Trzemiętowo – Kolonię,

obejmując Jezioro Słupowskie, po czym ponownie na wschód przez Zakład Rolny Słupowo,

Wierzchucice i wzdłuŜ Jezior Wierzchucińskich przez wieś Wierzchucin Królewski, Lucie do

Kadzionki i do połączenia z zachodnim brzegiem Jeziora Krzywe w punkcie wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 10

Obszar Chronionego Krajobrazu Północnego Pasa Rekreacyjnego miasta Bydgoszczy


Lp. Nazwa Rodzaj



ekosystemów

10.

Obszar Chronionego Krajobrazu Północnego Pasa Rekreacyjnego Miasta Bydgoszczy

leśny i lądowy

Miasto: Bydgoszcz, Gmina: Osielsko Powiat: bydgoski

2 640

ochrona roślin metodami biologicznymi w celu ochrony istniejących ujęć wód podziemnych, prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej, polegającej na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk, propagowanie nasadzeń gatunków rodzimych drzew i krzewach liściastych.


Obszar łączy się w dość zwarty i ciągły system ekologiczny ze strefami ochronnymi

krawędzi dol. Wisły /na północnym – wschodzie/ i obszarem Zalewu Koronowskiego na

zachodzie i północy. Obejmuje strefę krawędziową Równiny Świeckiej – oddzielającej ją od

Kotliny Toruńsko-Bydgoskiej. Obszar obejmuje częściowo terasę pradoliny, w obrębie której

zlokalizowane są ujęcia wód podziemnych dla miejscowości Bydgoszczy oraz Leśny Park

Kultury i Wypoczynku, liczne zespoły ogrodów działkowych, rejon ogrodu botanicznego

i obszary sportów zimowych. Charakteryzuje go wielorakość form morfologicznych. Obszar

stanowi tereny źródliskowe m.in. Strugi Myślęcińskiej, Zacisze, Strugi Rynkowskiej. Rejon

charakteryzuje intensywna penetracja turystyczna codzienna i świąteczna oraz znaczne

naraŜenie na degradację siedlisk leśnych i powierzchni ziemi. Powierzchnia 34 km2, w tym

lasy 24 km2 tereny pozostałe /rolne i części osiedleńcze miejscowości Bydgoszczy/ -

10,00 km2.

3. Granice.

Granica obszaru bierze początek około 0,8 km na północ od stacji PKP Rynkowo,

dalej na wschodnią i południową część w Niemcz, Myślęcinek /przez drogę krajową

Bydgoszcz – Gdańsk/ drogami polnymi i leśnymi do połączenia z Nadwiślańskim Obszarem

Chronionego Krajobrazu na południe od JaruŜyna. Dalej wzdłuŜ południowej granicy

Nadwiślańskiego Obszaru Chronionego Krajobrazu i od Gośniewic, Zofina do północnej

części Fordon. Dalej na zachód ulicą pod skarpą przez Przylesie i dalej na południe około

1 km, a potem na zachód drogami leśnymi na północnej stronie stacji wodociągów, do

przystanku PKP Rynkowo – wiadukt i dalej na północ do stacji Rynkowo.

ZAŁĄCZNIK Nr 11

Obszar Chronionego Krajobrazu Wydm Kotliny Toru ńsko – Bydgoskiej

część wschodnia i zachodnia


Lp. Nazwa Rodzaj



ekosystemów

11.

Obszar Chronionego Krajobrazu Wydm Kotliny Toruńsko -Bydgoskiej część wschodnia i zachodnia

leśny

Gmina: Nowa Wieś Wielka, Białe Błota, Solec Kujawski, Bydgoszcz Gniewkowo Powiat: bydgoski Inowrocławski

28 100

racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Puszczy Bydgoskiej oraz ochrona wydm, pól wydmowych dla zachowania ich stateczności.


Jednostka połoŜona jest w większości w granicach najwyŜszej /72 – 75 m n.p.m/

terasy Pradoliny Wisły, pokrytej jednym z największych w Polsce pól wydmowych.

Wysokość względna wydm wynosi średnio 10-25 m i dochodzi do 30-45 m.

Obszar jednostki pokrywają zwarte kompleksy borów świeŜych i częściowo suchych z sosną

jako gatunkiem panującym.

Omawiany obszar stanowi strefę masowego wypoczynku mieszkańców aglomeracji

bydgosko-toruńskiej i pełni waŜną rolę w turystyce codziennej i świątecznej. W skład

jednostki wchodzą dwa podobszary.

3. Granice

Część Zachodnia

Podobszar ten obejmuje podstawowy fragment Kotliny w granicach powiatu bydgoskiego.

Jego powierzchnia ogólna wynosi 246 km2 w tym lasy 231,5 km2, wody /przede wszystkim

Jeziora Jezuickie/ - 1,50 km2, tereny pozostałe – głównie rolne 13 km2, leśny rezerwat

przyrody „ŁąŜyn”.

Część Wschodnia

Podobszar stanowi fragment głównej jednostki krajobrazowej i obejmuje część połoŜoną

w okolicach Gniewkowa i Suchatówki. LeŜy w strefie wypoczynku świątecznego

mieszkańców miejscowości Torunia.

Powierzchnia 35 km2 w tym lasy 33,21 km2, wody 0,29 km2, tereny pozostałe 1,5 km2.

Część Zachodnia

Granica podobszaru bierze początek przy skrzyŜowaniu obwodnicy południowej Bydgoszczy

z drogą Bydgoszcz – Nakło /przez Potulice/. Tą drogą na wschód przez Prądy około 0,5 km

na południe, potem północny – wschód południowym skrajem dz. Miedzyń do linii PKP

/Bydgoszcz – Inowrocław/ i przed Trzcińcem na wschód drogami leśnymi południowym

skrajem dz. Kapuściska, „Zachem” do stacji PKP Emilianowi. Dalej obwodnicą na wschód,

następnie szosą Bydgoszcz – Solec – Toruń do granicy z województwem Toruńskim. Granicą

obu województw do Osieczka. Stąd na zachód skrajem wydm i lasów wzdłuŜ Zielonej Srugi

do leśn. Chojnaty. Stąd na południe i południowy – zachód do Chrośnej. Stąd na południowy

– zachód i południe oraz zachód przez Dąbrowę Wlk., Nw Wioskę, Dobromierz do Prądocina.

Południowym skrajem Jeziora Jezuickiego do szosy Bydgoszcz – Inowrocław i na nw /przez

Brzozę/, Obwodnicą przez Ciele, Białe Błota i północnym skrajem Osiedla do torów PKP

Bydgoszcz – Szubie i po około 2,5 km na północ do Obwodnicy i nią do Lisiego Ogona

i punktu wyjścia.

Część Wschodnia

Granica podobszaru bierze początek na styku z granicą z województwem toruńskim /na

południowy – wschód od wsi Glinno Wlk./. Granicą województwa na wschód do Suchatówki

i dalej na południe koło Warzyna, następnie na północny – zachód przez Suchatówkę,

Zajezierze /północną częścią miejscowości Gniewkowa/ na zachód, następnie Godziębę około

2,5 km na północ do punktu wyjścia koło Glinna Wlk.

ZAŁĄCZNIK Nr 12

Nadnotecki Obszar Chronionego Krajobrazu



Obszar (ha)


12.

Nadnotecki Obszar Chronionego Krajobrazu

leśny i lądowy

Gmina: Sadki, Nakło n/Notecią Powiat: nakielski

2 500

ochrona roślin metodami biologicznymi, w przypadku stwierdzonego obniŜenia poziomu wód gruntowych niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej zaleca się melioracje nawadniające, prowadzenie racjonalnej gospodarki łowieckiej, m.in. poprzez dostosowanie liczebności populacji zwierząt łownych związanych z ekosystemami otwartymi do warunków środowiskowych, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej, polegającej na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk występujących na pograniczu Pojezierza Krajeńskiego i Doliny Środkowej Noteci.


Obszar połoŜony jest na granicy Pojezierza Krajeńskiego i Doliny Środkowej Noteci.

W strefie kontaktu tych jednostek fizyczno-geograficznych wykształciły się wysokie walory

krajobrazowe, potęgowanie znacznymi deniwelacjami /dochodzącymi w okolicach Dębowej

Góry – 193 m npm – w granicach województwa wielkopolskiego/ do 140 m. Na terenie

obszaru znajduje się rezerwat przyrody „Borek”.

Ochrony wymagają równieŜ – poza strefą krawędziową – łąki nadnoteckie. Powierzchnia

ogólna 25 km2, lasy 13 km2, tereny pozostałe /głównie łąki/ 12 km2.

3. Granice.

Począwszy od punktu około 1,5 km na zachód od Mrozowa, granica biegnie szosą

Bydgoszcz – Piła na wschód. Od Mrozowa drogą polną do Samostrzela włączając w granice

obszaru wąwozy na wschód. WzdłuŜ krawędzi pradoliny Noteci i przed Lubaszczem granica

skręca z powrotem na zachód pod skarpą, przez Anieliny, Łodzie i częściowo wzdłuŜ torów

PKP /Bydgoszcz – Piła/ biegnie od okolic stacji PKP Samostrzel. Stąd na południowy –

zachód przez Borek, kanałami pradoliny do kanału ŁoboŜonki i stąd na południowy – zachód

do granicy z województwem wielkopolskim. Stąd na północ do punktu wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 13

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior śędowskich


Lp.

Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie

Obszar (ha)


13.

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior śędowskich

wodny i leśny

Gmina: Szubin, śnin Powiat: Ŝniński

1000

zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych, płynących i stojących) wraz z pasem otaczającej roślinności, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej, zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŜliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŜliwości migracji duŜych ssaków, ochrona typowego krajobrazu Pojezierza (jezior rynnowych) ochrona wód jezior przed zanieczyszczeniem z powodu znikomej szaty roślinnej.


Jednostka obejmuje ciąg jezior z największymi: Sobiejuskim, śędowskim, Wąsoskim,

Gąbińskim, Dobrylewskim - połoŜonych w części w dolinie rzeki Gąsawki. Wymienione

jeziora leŜą w rynnie wciętej w Pojezierze Gnieźnieńskie –stanowiącej typowy krajobraz

pojezierza.

Strefy brzegowe jezior pozbawione na ogół szaty leśnej, co obniŜa walory estetyczno –

krajobrazowe i funkcjonalne rynny. Powierzchnia obszaru 10 km2, w tym lasy 1,5 km2, wody

3,46 km2, tereny pozostałe – głównie uŜytki rolne około 5,04 km2.

3. Granice.

Od północnego biegu Jeziora Gąbińskiego granica biegnie około 2,2 km przez wieś

Gąbin do Chomętowa. Stąd na północny – wschód przez część wsi do przesmyku między

jeziorami Wąsoskim i śędowskim i dalej na południe przez śędowo i Dobrylewo do drogi

w poprzek doliny Rzeki Gąsawki /około 1,1 km na północ od Jeziora DuŜego śnińskiego/.

Stąd około 0,9 km na zachód, a następnie na północ linią PKP śnin – Szubin i przez

Wilczkowo, Dobrylewo, śędowo, Chomętowo i Gąbin do punktu wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 14

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior śnińskich



Obszar (ha)


14.

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior śnińskich

wodny i leśny

Gmina: śnin, Gąsawa, Barcin Powiat: Ŝniński

9 017

zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych i sztucznych, płynących i stojących) wraz z pasem roślinności okalającej, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej, zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŜliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŜliwości migracji duŜych ssaków.


Obszar obejmuje dwa systemy jezior, usytuowanych w granicach Pojezierza

Gnieźnieńskiego /lub tzw. śnińskiego/ - róŜniących się zasadniczą fizjonomią: rynnę

zachodnią – z jeziorami DuŜym i Małym śnińskim, Weneckim, Biskupińskim, Gąsawskim

i in. charakteryzują płaskie brzegi i niski stopień lesistości. Natomiast rynna wschodnia –

charakteryzuje się wyŜszym stopniem lesistości brzegów, głębszym wcięciem rynny

i wyŜszymi walorami krajobrazowymi i przydatnością dla wypoczynku. Zachodnia rynna

spełnia natomiast rolę obszaru wskazanego do ochrony równieŜ ze względów kulturowo-

historycznych /Biskupin, Gąsawa, śnin, Wenecja/.

W obręb jednostki wchodzi takŜe fragment miejscowości śnina, stanowiący integralną część

rynny jeziornej. Powierzchnia ogólna 90,17 km2, w tym lasy 32 km2, wody 16,3 km2, tereny

rolne i miejskiej 41,87 km2.

3. Granice.

Północna granica obszaru pokrywa się z południową Obszaru Chronionego Krajobrazu Jezior

śędowskich i zaczyna się na linii PKP śnin – Szubie – biegnąc na wschód około 0,9 km,

następnie na południe przez Wilczkowi po wschodnim brzegu Jeziora DuŜego śnińskiego,

wzdłuŜ szosy Januszkowo – śnin, dalej ulicą Gnieźnieńską przez Podgórzan, Godawy, dalej

na południowy – wschód drogą umocnioną na Łysinie. Stąd 1,4 km na południowy - wschód

do Komnatowa. Stąd około 0,5 km na wschód potem na północ wzdłuŜ lasu w okolice Leśn.

Balczewo. Dalej na wschód do zachodniego brzegu Jeziora Ostrowieckiego, skąd na północ

przez ChomiąŜę KsięŜą aŜ do północnego brzegu Jeziora Kierzkowskiego. Stąd na południe

przez Wójcie, Szczepanowo po wschodniej stronie kompleksu leśnego i koło wsi

Słaboszewko na zachód do wsi Obudno, Laski Wlk., ChomiąŜę Szlachecką do miejscowości

Drewno, skąd na północny – zachód przez Oćwiekę do południowego brzegu Jeziora

Gąsawskiego. Stąd na zachód przez Gąsawę, Biskupin, Gomółkowo, BoŜejewiczki do drogi

krajowej Rogowo – śnin/Poznań-Bydgoszcz/, którą na północ do śnina, dalej wzdłuŜ rzeki

Gąsawki i dalej linią PKP na Północ do punktu wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 15

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior Rogowskich

1. Opis granic i powierzchni obszaru

Lp. Nazwa Rodzaj



ekosystemów

15.

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezior Rogowskich

wodny i leśny

Gminy: Rogowo, śnin Powiat: Ŝniński

1 700

zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych i sztucznych, płynących i stojących) wraz w pasem roślinności okalającej, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej, zwiększanie istniejącego stopnia pokrycia terenów drzewostanami, w szczególności na terenach porolnych tam, gdzie z przyrodniczego i ekonomicznego punktu widzenia jest to moŜliwe; sprzyjanie tworzeniu zwartych kompleksów leśnych o racjonalnej granicy polno-leśnej; tworzenie i utrzymywanie leśnych korytarzy ekologicznych ze szczególnym uwzględnieniem moŜliwości migracji duŜych ssaków.


Obszar obejmuje ciąg jezior rynnowych z największymi Rogowskim, Zioło

i Wolskim. O wydzieleniu obszaru zdecydowały względy ochronne: niezbędne

przeciwdziałaniu dalszej degradacji Jez. Zioło /wody poniŜej III kl. czystości/ oraz

pozostałych akwenów naraŜonych za eutrofizację wód, spowodowaną spływem związków

mineralnych i organicznych z obszarów rolnych. Obszar posiada fragmenty przydatne dla

rekreacji. Powierzchnia ogólna 17 km2, w tym lasy 3,5 km2, wody 7 km2, tereny pozostałe

6,5 km2.

3. Granice.

Granica obszaru bierze początek ok. 0,8 km na północ od północnego brzegu Jeziora

Kaczkowskiego, skąd około 1 km na południowy wschód do Zakładu Rolnego Kaczkowo,

stąd szosą ze śnina przez Wolę, Izdebko II do drogi Czewujewo-Izdebna I, potem na

południowy wschód do Rogowa i drogą krajową Poznań-Bydgoszcz. Następnie na wschód

Jeziora Lubieckiego do wsi Lubcz. Stąd wzdłuŜ południowego brzegu jeziora na południowy

zachód w kierunku wsi Foton, skąd na północ przez Ostrów do granicy z województwem

wielkopolskim. Następnie przez Jezioro Zioło, potem na północ od Zakładu Rolnego Rzym

na północ-równolegle do Jeziora Rogowskiego i Wolskiego przez Szkółki, Wiewiórczyn

i Kaczkowo do połączenia z punktu wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 16

Obszar Chronionego Krajobrazu Lasów Balczewskich


Lp.

Nazwa Rodzaj



ekosystemów

16.

Obszar Chronionego Krajobrazu Lasów Balczewskich

leśny Gminy: Inowrocław, Dąbrowa Biskupia, Gniewkowo Powiat: inowrocławski

2 400 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk, w tym ochrony pól wydmowych w jednym kompleksie wód Ŝyznych czarnych ziem Kujawskich.


Obszar nie jest jednolity geograficzni i przyrodniczo. Obejmuje kompleks leśny –

borów świeŜych i suchych porastających wydmy i pola wydmowe okolic Rejny, Niemojewa

i Radojewic, w obrębie którego, znajdują się dwa rezerwaty przyrody: „Rejna” i „Balczewo”.

Jest to jedyny kompleks leśny wśród Ŝyznych czarnych ziem kujawskich. Stanowi on

przedmiot penetracji świątecznej mieszkańców Inowrocławia. Obszar ten integralnie łączy się

wąskim korytarzem wzdłuŜ Kanału Parchańskiego z systemem rozległych mokradeł i bagien

tzw. „Gąskich” i „Ostrowskich” – spełniających waŜną rolę w retencji wodnej tego fragmentu

Kujaw. Pokryte są one siedliskami wilgotnymi i bagiennymi. Drzewostany tworzą: olcha,

topola, sosna, świerk, wierzba. Powierzchnia ogólna 24 km2, w tym lasy 15,93 km2, wody

0,07 km2, tereny pozostałe około 8 km2.

3. Granice.

Granica obszaru rozpoczyna się na północ od wsi Ostrowo i obejmuje tzw. Błota

Ostrowskie, biegnąc na południe po wschodniej stronie tzw. Błota Wąskiego, potem od

południowej części wsi Błota – przebiega równolegle do Kanału Parchańskiego /w odległości

ok. 100 m/ i około 1 km na wschód od Marcinkowa skręca na wschód – ciągle wzdłuŜ Kanału

Parchańskiego i koło wsi Brudnia skręca na południe biegnąc do wsi Pieranie. Stąd drogami

polnymi na zachód przez Niemojewo w okolice wsi Balczewo /obejmując cały kompleks

leśny okolic Balczewa/ i dalej na północ do Kanału Parchańskiego, którym na północ do

punktu wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 17

Obszar Chronionego Krajobrazu Lasów Miradzkich


Lp.

Nazwa Rodzaj ekosystemu PołoŜenie

Obszar (ha)


17.

Obszar Chronionego Krajobrazu Lasów Miradzkich

leśny Gmina: Strzelno, Jeziora Wielkie, Mogilno Powiat: mogileński

6 300 czynna ochrona ekosystemu realizowana w ramach racjonalnej gospodarki leśnej, polega na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk rejonu Pojezierza Gnieźnieńskiego.


Obszar leŜy na terenie Pojezierza Gnieźnieńskiego. Relatywnie wysoki stopień

lesistości tego fragmentu Pojezierza tłumaczyć naleŜy obecnością pól sandrowych –

zbudowanych z utworów sypkich, a w konsekwencji słabych gleb. W obrębie obszaru

znajduje się rezerwat „Czapliniec Ostrowo”, a takŜe rozległe Jezioro Ostrowskie. Obecność

tych dwóch elementów sprawia, iŜ omawiany obszar stanowi centrum rekreacji. Powierzchnia

63 km2, w tym lasy 49,67 km2, wody 2,33 km2, tereny pozostałe 11 km2.

3. Granice.

Granica obszaru bierze początek koło Leśniczówki Kurzbiela przy drodze kołowej

Strzelno – Orchowo. Stąd biegnie na wschód przez Strzelno Klasztorne następnie na południe

drogami leśnymi i krawędzią lasu do linii PKP Mogilno – Inowrocław aby koło wsi Wrony

skręcić na południe i po około 3 km przejść przez wieś Pomiany. Następnie na południowy

zachód, krawędzią lasu do wsi Bartodziejewice, skąd wschodniego brzegu Jeziora

Wójcińskiego około 2,5 km do granicy z województwem wielkopolskim. Stąd generalnie na

północny zachód w okolice wsi Bielsko – granica biegnie drogami polnymi oraz granicą gmin

Strzelno i Mogilno, wzdłuŜ lasu na północ i północny wschód do wsi Cieńcisko. Stąd na

północ do połączenia z punktem wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 18

Obszar Chronionego Krajobrazu Wydmowy na południe od Torunia


Lp. Nazwa Rodzaj

ekosystemu PołoŜenie

Obszar (ha)


18.

Obszar Chronionego Krajobrazu Wydmowy na południe od Torunia

leśny Gmina: Wielka Nieszawka Powiat: toruński, Miasto: Toruń

15 697 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Kotliny Toruńskiej.


Obszar Chronionego Krajobrazu Wydmowy na południe od Torunia połoŜony jest na

południowo – zachodnim krańcu powiatu toruńskiego. Ponad 99,8% powierzchni obszaru

występuje na terenie gminy Wielka Nieszawka, a jedynie niewielki północny jego skrawek

wkracza na teren miasta Torunia / 21,6 ha/. Obszar ten połoŜony jest między znaczącymi

ciągami komunikacyjnymi /drogowo – kolejowymi/, które ograniczają jego zasięg: Toruń –

Włocławek od wschodu oraz Toruń – Bydgoszcz od północy. Jedynie ciąg komunikacyjny

Toruń – Inowrocław przecina omawiany obszar w jego części centralnej.

Pod względem geograficzny cały obszar połoŜony jest w południowej części

szerokiego rozszerzenia pradoliny Wisły zwanego Kotlinką Toruńsko – Bydgoską.

Charakteryzuje się ona występowaniem potęŜnego kompleksu wydm śródlądowych, na

terasach pradoliny Wisły.

3. Granice.

W wyniku analizy walorów przyrodniczych i źródeł zagroŜeń ustalono granice obszaru, które

oparto o wyraźne naturalne i antropogeniczne linie terenowe oraz granice administracyjne.

Granica północna biegnie od granicy z powiatem bydgoskim wzdłuŜ linii kolejowej Toruń-

Bydgoszcz, następnie duktem leśnym rozpoczynającym się między oddziałami nr 23 i 37

prosto do odcinka ujściowego Strugi Zielonej, dalej wzdłuŜ Strugi Zielonej i Kanału

Nieszawskiego, a następnie wzdłuŜ wału przeciwpowodziowego i południowej krawędzi

doliny Strugi Zielonej do wsi Kąkol, gdzie skręca na wschód drogą, omijając od południa

wsie Kąkol i Cierpice do rozwidlenia z drogą Toruń-Bydgoszcz, aŜ po granice

administracyjne miasta Torunia. Tu skręca na południe wzdłuŜ linii kolejowej Toruń-

Inowrocław do skrzyŜowania z ul. Glinki, gdzie skręca na północ i wzdłuŜ kompleksu

wysokich wydm dochodzi do linii kolejowej Toruń-Włocławek.

Granica wschodnia przebiega wzdłuŜ linii kolejowej Toruń-Włocławek, a następnie

administracyjną granicą z powiatem aleksandrowskim dochodzi do rzeczki TąŜyny.

Granica południowa przebiega wzdłuŜ TąŜyny, a następnie tzw. „drogą słuŜewską”

w kierunku zachodnim, by skręcić w kierunku południowo-zachodnim drogą śródleśną

w kierunku wsi Warzyn. Końcowy odcinek przebiega w kierunku zachodnim w kierunku wsi

Suchatówka wzdłuŜ granicy administracyjnej z powiatem inowrocławskim.

Zachodnią granicę stanowi w całości granica administracyjna z powiatem inowrocławskim.

NaleŜy stwierdzić, Ŝe granice obszaru w kierunku zachodnim mają charakter otwarty

i posiadają swoje przedłuŜenie na obszarze powiatu bydgoskiego. Punkty stykowe tych granic

zostały uzgodnione przez Wojewódzkich Konserwatorów Przyrody w Bydgoszczy i Toruniu

notatką słuŜbową z dnia 22.05.1991r. Natomiast odpowiednie organy byłego województwa

włocławskiego nie przejawiały zainteresowania przedłuŜeniem granic obszaru w kierunku

Aleksandrowa i Ciechocinka. Stąd zamknięcie obszaru granicami przebiegającymi

od wschodu i południa wzdłuŜ granic administracyjnych z powiatem aleksandrowskim.

Granice obszaru chronionego krajobrazu opisane powyŜej obejmują teren

o powierzchni 15.697 ha.

Powierzchnia obszaru charakteryzuje się duŜą zwartością, czytelnością w przebiegu

granic. Prawie w całości pokryta jest lasami, bądź wrzosowiskami /99,4%/ i prawie w całości

leŜy w obrębie jednej jednostki administracyjnej – w gminie Wielka Nieszawka /99,8%/.

ZAŁĄCZNIK Nr 19

Obszar Chronionego Krajobrazu Strefy Krawędziowej Kotliny Toru ńskiej


Lp. Nazwa Rodzaj


Obszar (ha)


19.

Obszar Chronionego Krajobrazu Strefy Krawędzio-wej Kotliny Toruńskiej

leśny Gminy: ZłaWieś Wielka, Łubianka, Łysomice, Powiat: toruński, Miasto: Toruń

11 811 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Kotliny Toruńskiej, Pojezierza Chełmińskiego.


Ponad 61,5% powierzchni obszaru występuje na terenie gminy Zławieś Wielka,

a pozostała jego część połoŜona jest na terenach gmin Łubianka i Łysomice oraz miasta

Torunia. Obszar ten rozciąga się między linię kolejową Toruń – Olsztyn na wschodzie aŜ po

zachodni skraj powiatu toruńskiego bezpośrednio sąsiadujący z terenami gminy Dąbrowa

Chełmińska. Od południa ogranicza obszar droga krajowa Toruń – Bydgoszcz, natomiast

północną granicę stanowi strefa krawędziowa Kotliny Toruńskiej. Charakteryzuje się ona

głębokimi i długimi rozcięciami, tzw. dolinami bocznymi.

3. Granice.



Granica północna biegnie od granicy z powiatem bydgoskim wzdłuŜ drogi polnej Bolumin –

Skłudzewo, następnie na północ drogą lokalną Skłudzewo-Gierkowo, by skręcić na wschód

i przeciąć kompleks leśny duktem w oddziale nr 31. WzdłuŜ wschodniej ściany lasu i drogą

polną dochodzi do wsi Rzęczkowo, skąd polnymi drogami obejmując strefę krawędziową

dochodzi do Zamku Bierzgłowskiego. Stąd wzdłuŜ drogi lokalnej Zamek Bierzgłowski-

Łubianka i linii kolejowej Toruń-Unisław, oraz polnymi drogami omijając wieś Leszcz

dochodzi do północnej ściany kompleksu leśnego dochodzi do linii kolejowej Toruń-Olsztyn.

Wschodnią granicę stanowią fragmenty linii kolejowych Toruń-Olsztyn i Toruń-Sierpc.

Południową granicę stanowi skraj lasu na północ od miejskiego składowiska odpadów,

następnie granice administracyjne Torunia, aŜ do linii kolejowej Toruń-Unisław. Obejmując

teren Barbarki duktami leśnymi dochodzi do dawnej bocznicy kolejowej Toruń Północ-

Polchem. Na północ od Przysieka wzdłuŜ ściany lasu, kanału melioracyjnego i polnej drogi

dochodzi do drogi krajowej Toruń-Bydgoszcz. WzdłuŜ tej drogi zbliŜa się do

Złejwsi Wielkiej, gdzie wzdłuŜ ściany lasu, polnej drogi i Kanału Górnego skręca na północ.

Na gruntach Złejwsi Małej i Toporzyska zbliŜa się bardzo do północnej granicy, by wzdłuŜ

Kanału Górnego i brzegu Wisły dojść do zachodniej granicy administracyjnej z powiatem

bydgoskim.

Zachodnią granicę stanowi w całości granica administracyjna z powiatem bydgoskim.

NaleŜy stwierdzić, Ŝe granice obszaru w kierunku zachodnim mają charakter otwarty

i posiadają swoje przedłuŜenie na obszarze powiatu bydgoskiego. Punkty stykowe tych granic

zostały uzgodnione przez Wojewódzkich Konserwatorów Przyrody w Bydgoszczy i Toruniu

notatką słuŜbowa z dnia 22.05.1991r.

Granice obszaru chronionego krajobrazu opisane powyŜej obejmują teren


Powierzchnia obszaru charakteryzuje się duŜą rozciągłością ze względu na strefę

krawędziową, jedynie w centralnej części obszar znacznie się rozszerza ze względu na

włączenie w jego zasięg terenów projektowanego ujęcia wód podziemnych dla miasta

Torunia.

Obszar charakteryzuje się duŜym pokryciem lasami 56,3%.

ZAŁĄCZNIK Nr 20

Obszar Chronionego Krajobrazu Strefy Krawędziowej Doliny Wisły


Lp. Nazwa Rodzaj


Obszar (ha)


20.

Obszar Chronionego Krajobrazu Obszaru Strefy Krawędziowej Dolny Wisły

lądowy

Gminy: Grudziądz, Rogoźno, Radzyń Chełmiński, Gruta, Chełmno, Stolno, PłuŜnica Powiat: grudziądzki, Powiat chełmiński, Powiat wąbrzeski

11 542

ochrona istniejących form geomorfologicznych i naturalnego ukształtowania skarpy wiślanej w obrębie Kotliny Grudziądzkiej, Doliny Kwidzyńskiej, Pojezierza Chełmińskiego, ochrona roślin metodami biologicznymi, ochrona zieleni wiejskiej oraz kształtowanie zróŜnicowanego krajobrazu rolniczego przez ochronę istniejących oraz formowanie nowych zadrzewień śródpolnych i przydroŜnych, propagowanie nasadzeń gatunków rodzimych drzew i krzewów liściastych.


Rozciąga się ona na przestrzeni ok. 35 km. Poza strefą krawędziową basenów doliny

Wisły: Chełmińskiego i Grudziądzkiego obszar obejmuje dodatkowo kompleks leśny

otaczający Jezioro Rudnickie oraz znaczny kompleks leśny na północ od Dusocina /przy

granicy z województwem pomorskim/. Obszar występuje na terenie 7 jednostek

administracyjnych: 6 gmin i 1 miasta /Grudziądz/. Przez obszar przebiega szereg dróg

o znaczeniu krajowym, a takŜe dwie linie kolejowe jednotorowe niezelektryfikowane: Toruń

– Grudziądz – Kwidzyn i Jabłonowo – Grudziądz – Laskowice.

3. Granice.


oparto o wybrane naturalne i antropogeniczne linie terenowe oraz granice administracyjne.

Granica północna stanowi granice administracyjna z województwem pomorskim.

Granica wschodnia biegnie skrajem kompleksu leśnego na północ od Dusocina, a następnie

granicą gmin Grudziądz i Rogóźno dochodzi do drogi Grudziądz-Gardeja, by drogami

polnymi i ścianą lasu dojść do drogi Owczarki - Białochowo, skąd znowu polnymi drogami

i duktami leśnymi dochodzi od linii kolejowej Grudziądz-Kwidzyn i znowu drogami

lokalnymi dochodzi do Osy. Stąd drogą polną i wzdłuŜ cieku dochodzi do drogi Nicwałd-

Owczarki, by znowu drogami polnymi i wzdłuŜ ściany lasu poprzez zakład rolny Wielkie

Lniska dojść do drogi Mełno - Grudziądz. Dalej przebiega ciągle w kierunku południowym

polnymi i lokalnymi drogami poprzez wsie Stary Folwark, Skarszewy, Dąbrowie dochodzi do

drogi Paparzyn - Radzyń Chełmiński, gdzie wyraźnie kieruje się na zachód drogami polnymi

obejmując liczne dolinki boczne znowu osiąga drogę Paparzyn - Radzyń Chełmiński, skąd

poprzez wsie Gorzuchowo i śarnowo dochodzi do wsi Klęczkowo. Przebieg granicy zmienia

się na północ-zachodni, gdyŜ opiera się tu o drogę Stolno - Grudziądz.

Granica południowa opiera się o granicę Chełmińskiego Parku Krajobrazowego.

Granica zachodnia rozpoczyna się od krótkiego odcinka wzdłuŜ granicy administracyjnej

z powiatem świeckim. Dalej wzdłuŜ cieków dróg polnych i lokalnych oraz ściany lasu

poprzez wsie: Gogolin, Ruda, Wałdowo Szlacheckie kieruje się na północ obejmując Jezioro

Prudnickie i kompleks lasu komunalnego Grudziądza, by znowu skierować się na zachód

wzdłuŜ rzeki Maruszy. Od wsi Marusza omijając Węgrowo, Wielkie Tarpno i Owczarki

polnymi i lokalnymi drogami dochodzi do Osy. Po krótkim odcinku wzdłuŜ Osy polnymi

i lokalnymi drogami wzdłuŜ ściany lasu omijając wsie: Lisie Kąty i Mokre opiera się o drogę

lokalną Zakurzewo -Wielki Wełcz skąd wzdłuŜ polnych dróg, cieków i ściany lasu dochodzi

do granicy administracyjnej z województwem pomorskim.

NaleŜy stwierdzić, Ŝe granice obszaru na południu i północy mają charakter otwarty

i posiadają swoje przedłuŜenie na obszarach województwa pomorskiego i powiatu

świeckiego.

Punkty stykowe tych granic zostały uzgodnione przez Wojewódzkich Konserwatorów

Przyrody:

- w Bydgoszczy i Toruniu notatką słuŜbową z dnia 22.05.1991 r.

- w Elblągu i Toruniu notatką słuŜbową z dnia 08.07.1991 r.

Opisane powyŜej granice obszaru chronionego krajobrazu zajmują teren o powierzchni

11.542 ha.


krawędziową doliny Wisły, jedynie w rejonie Grudziądza obszar znacznie rozszerza poniewaŜ

włączono w jego zasięg kompleks lasu komunalnego Grudziądza wraz z Jeziorem Rudnickim.

Obszar charakteryzuje się znacznym pokryciem lasami 42%.

ZAŁĄCZNIK Nr 21

Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Osy i Gardęgi


Lp. Nazwa Rodzaj


Obszar (ha)


21.

Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Osy i Gardęgi

lądowo-leśny Gminy: Gruta, Rogoźno, Łasin, Świecie n. Osą, Jabłonowo Pomorskie, Powiat brodnicki, Powiat grudziądzki

16 355 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Pojezierza Chełmińskiego i Pojezierza Brodnickiego; ochrona rzeki Osy i Gardęgi wraz z pasem roślinności okalającej, ochrona form krajobrazowych (jamy, wąwozy).


Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Osy i Gardęgi rozciąga się on z zachodu na

wschód na powierzchni ok. 30 km.

Poza strefą krawędziową dolin: Osy i Gardęgi obszar obejmuje dodatkowo kompleks wokół

nadleśnictwa Jamy, gdzie przechodzi w obręb województwa oraz teren wokół jeziora PłowęŜ,

gdzie łączy się z obszarem Brodnickiego Parku Krajobrazowego.

Omawiany obszar przebiega przez 5 jednostek administracyjnych /gmin/. Przez obszar

przebiega droga krajowa Grudziądz - Łasin - Ostróda oraz drogi wojewódzkie: oraz

powiatowe: Łasin - Gruta - Radzyń Chełmiński, Jabłonowo - Świecie n/Osą i Biskupiec n/Osą

- Radzyń Chełmiński.

3. Granice.



Granicę zachodnią stanowi styk z Obszarem Chronionego Krajobrazu Strefy Krawędziowej

Doliny Wisły, a dalej przebiega drogą do Kłódki Szlacheckiej skąd polnymi ścieŜkami

dochodzi do drogi Rogóźno – Szembruk. W Szembruku skręca się na zachód drogi Łasin –

Gardeja, następnie skrajem lasu i drogą lokalną poprzez Gubiny, wzdłuŜ cieku Czerwona

Woda i polnymi drogami we wsi Zarośle łączy się po raz kolejny z Obszarem Chronionego

Krajobrazu Strefy Krawędziowej Doliny Wisły.

Granica północna przebiega pierwotnie granicą administracyjną z województwem

pomorskim, aŜ do drogi polnej Pawłowo - Szynwałd, skąd drogami lokalnymi obejmując

Wydrzno dochodzi do drogi Łasin – Gardeja. W Szembruku skręca na południe

i ścieŜkami polnymi oraz drogą lokalną dochodzi do Rogóźna - Zamku. Stąd drogami

polnymi i lokalnymi poprzez wsie: Szczepanki, Hermanowo, Bogdanki, Mędrzyce, Szarnoś,

Koralewo, Lisnowo i Partęczyny.

Granica wschodnia przebiega wzdłuŜ granicy powiatu grudziądzkiego.

Granica południowa przebiega drogami przez Rywałdzik i PłowęŜ do Nowej Wsi, które

stanowią granicę Brodnickiego Parku Krajobrazowego. Następnie skrajem łąki, drogami

polnymi i lokalnymi zbliŜa się do Świecia n/Osą. Tu skręcając na południe drogami polnymi

i lokalnymi obejmuje niewielki kompleks leśny na południe od Nowego Młyna dochodzi do

wsi Kitnówko. Stąd drogą Jabłonowo – Świecie n/Osą zbliŜa się do tej miejscowości od

strony zachodniej, gdzie wyraźnie skręca na zachód drogami lokalnymi przez Słup dochodzi

do wsi Orle. Dalej przebiega drogami polnymi omijając jez. Salno dochodzi do Dąbrówki

Królewskiej skąd obejmując bagno „Przepadlisko” łączy się z wschodnią granicą Obszaru

Chronionego Krajobrazu Strefy Krawędziowej Doliny Wisły.

NaleŜy stwierdzić, Ŝe granice obszaru na północnym-zachodzie mają charakter

otwarty i posiadają swoje przedłuŜenie na obszarze województwa pomorskiego.


Przyrody w Elblągu i Toruniu notatką słuŜbową z dnia 08-07-1991r.

Opisane powyŜej granice obszaru chronionego krajobrazu obejmują teren



krawędziową doliny Osy i Gardęgi. Jedynie na północnym-zachodzi znacznie się rozszerza

ze względu na włączenie w jego zasięg kompleksu leśnego wokół nadleśnictwa Jamy.

Obszar charakteryzuje się znacznym pokryciem lasami -19,5%.

ZAŁĄCZNIK Nr 22

Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Drwęcy


Lp. Nazwa Rodzaj


Obszar (ha)


22.

Obszar Chronionego Krajobrazu Doliny Drwęcy

wodno-lądowy

Gminy: Bartniczka, Brzozie, Brodnica, Bobrowo, Jabłonowo Pomorskie, Osiek, Golub-Dobrzyń, Radomin, Dębowa Łąka, Ciechocin, Kowalewo Pomorskie, Wąpielsk, Lubicz, Obrowo, Łysomice, Zbiczno Powiaty: brodnicki, toruński, golubsko – dobrzyński, rypiński, Miasto: Toruń, Brodnica, Golub-Dobrzyń

56 848 zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona doliny rzeki Drwęcy wraz w pasem roślinności okalającej, propagowanie nasadzeń gatunków rodzimych drzew i krzewów liściastych, racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk w obrębie Doliny Drwęcy.


Trzonem obszaru jest dolina środkowej i dolnej Drwęcy rozciągająca się na przestrzeni

ok. 85 km, między granicą z województwem warmińsko - mazurskim na północ od Nowego

Miasta Lubawskiego, aŜ po Wisłę w rejonie wsi Złotoria.

Dolina Drwęcy mająca charakter pradoliny oddziela Pojezierze Brodnickie od Garbu

Lubawskiego a następnie Pojezierze Chełmińskie od Dobrzyńskiego.

Poza Doliną Drwęcy obszar obejmuje tereny odgałęziające się od niej i bezpośrednio z doliną

związane: rynnę jeziora Bachotek, rynnę jezior Wysokie i Niskie Brodno, rynnę jezior

Wądzyńskich, dolinę Strugi Rychnowskiej, dolinę rzeki Ruziec z rynnami jezior

Nowogrodzkie i Słupno oraz dolinę Rypienicy. Jest to największy obszar chronionego

krajobrazu w województwie .

Przez obszar przebiegają liczne drogi o znaczeniu krajowym i wojewódzkim, a takŜe

linie kolejowe jednotorowe. Rejony miast są prawdziwymi korytarzami infrastruktury

technicznej przecinającymi obszar chronionego krajobrazu.

3. Granice.

W wyniku analizy walorów przyrodniczych i źródeł zagroŜeń ustalono granice

obszaru, które oparto o wyraźne naturalne i antropogeniczne linie terenowe oraz granice

administracyjne.

Granicę zachodnią stanowi prawy brzeg rzeki Wisły.

Granica północna biegnie drogami polnymi oraz duktami leśnymi przez dzielnicę Torunia,

Kaszczorek, dochodzi do Lubicza Dolnego. Stąd częściowo wzdłuŜ linii kolejowej Toruń –

Sierpc i drogami polnymi dochodzi do Jedwabna, dalej wzdłuŜ drogi Jedwabno – Rogówko

oraz drogami polnymi przez grunty wsi Gronowo, drogą wzdłuŜ lasu na zachód od Jeziora

Kamionkowskiego, przekracza autostradę A-1, drogami gruntowymi doprowadza do Strugi

Toruńskiej, którą na północ do linii kolejowej ChełmŜa – Kowalewo Pomorskie. Linią

kolejową na wschód. Następnie drogami polnymi przez grunty wsi: Nowy Dwór, Wielkie

Rychnowo i Wielka Łąka dochodzi do Pruskiej Łąki, skąd drogą Pruska Łąka –

Gospodarstwo Rolne Szewa i polną droga dochodzi do ściany lasu, wzdłuŜ której polnych

dróg przebiega przez grunty wsi: Chełmonie, po granicy lasu na południe od wsi Chełmoniec,

Gajewo i Skępsk. Dalej wzdłuŜ drogi Słuchaj – Golub-Dobrzyń dochodzi do Lisewa, skąd

drogami polnymi przez grunty wsi Owieczkowo i Soligóra dochodzi do drogi Toruń –

Olsztyn w Dylewie, a następnie drogami polnymi i granicą gminy przez Soligórę, Gałczewo

dochodzi do Nowej Wsi. Dalszy przebieg opiera się o ścianę kompleksu leśnego /tu łączy się

z Obszarem Chronionego Krajobrazu „Zgniłka-Wieczno-Wronie”/ i znowu drogą Toruń –

Olsztyn i drogi polne przez grunty wsi Wrocki, Cieszyny, Pusta Dąbrówka, Słoszewy,

Niewierz, Chojno, Bobrowo, Wądzyń i Miliszewy dochodzi do Brodnickiego Parku

Krajobrazowego. Stąd drogą Czekanowo – Grzybno, drogami polnymi opiera się częściowo o

drogę Toruń – Olsztyn, dochodzi do Mszana a dalej drogą Mszano – Szabda po raz kolejny

przecina drogę Toruń – Olsztyn, duktem leśnym między oddziałami 228, 229 leśnictwa

Szabda opiera się o linię kolejową Golub-Dobrzyń – Brodnica. Następnie omija wieś

Kruszynki i biegnie wzdłuŜ linii kolejowej Jabłonowo – Brodnica, od Kruszyn Szlacheckich

drogami polnymi dochodzi w Najmowie do granicy Brodnickiego Parku Krajobrazowego.

WzdłuŜ drogi Zbiczno – Brodnica i drogami polnymi omijając Karbowo opiera się o ścianę

lasu i po raz kolejny dochodzi do granicy Brodnickiego Parku Krajobrazowego. Od

Pokrzydowa-Wybudowania ścianą lasu i drogami polnymi omijając Jajkowo, Kuligi

i Pokrzydowo opiera się o granicę z województwem warmińsko-mazurskim.

Granica wschodnia prowadzi drogami polnymi poprzez grunty wsi Brzozie Lubawskie

i Augustowo dochodzi do Brzozia i Zembrza, gdzie łączy się z granicą Górznieńsko-

Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego.

Granica południowa rozpoczyna się we wsi Pólko skąd drogą Brodnica – Działdowo przez

GrąŜawy i Łaszewo zbacza na drogi polne omijając wsie Stare Świerczyny, Cielęta

i Podgórz. Następnie opiera się o linie kolejową Rypin – Brodnica i drogami polnymi

dochodzi do Gorczenicy, skąd aŜ do Obórek opiera się o drogę Rypin – Brodnica. Drogami

polnymi przez grunty wsi Warpalice, Tomaszewo, Wrzeszewo i ŁapinóŜ opiera się

o wąskotorową linię kolejową Brodnica – Ostrowite. Następnie wzdłuŜ drogi ŁapinóŜ –

Radziki DuŜe i polnymi drogami dochodzi do Półwieska Małego, a drogami polnymi omija

Sokołowo. Dalej droga Sokołowo – Dulsk i częściowo drogami polnymi przekracza granice

z gminą Zbójno na linii Wilczewko – RuŜe. Pojawia się znowu wzdłuŜ drogi Sitno –

Węgiersk, omijając wieś Węgiersk przez Macikowo przy granicy z gminą Zbójno w kierunku

na jez. Sitno. Z kolei pojawia się na drodze Działyń – Rudaw skąd drogami lokalnymi

poprzez Nową Wieś, Kujawy, Ciechocin i Małyszce, a następie drogami polnymi przez

grunty wsi Sęk, Lelitowo, Józefowo, Mierzynek dochodzi do Lubicza Górnego. Końcowy

odcinek przebiega wzdłuŜ drogi Lubicz Górny – Złotoria, skąd polną drogą dochodzi do

brzegu Wisły.

NaleŜy stwierdzić, Ŝe granice obszaru na północnym wschodzie mają charakter

otwarty i posiadają swoje przedłuŜenie na terenach województwa warmińsko-mazurskiego.


Przyrody:

- w Olsztynie i Toruniu notatka słuŜbową z dnia 11.10.1991r.

- we Włocławku i Toruniu notatka słuŜbową z dnia 24.01.1992r.

Opisane powyŜej granice obszaru chronionego krajobrazu zajmują teren

o powierzchni aŜ 56.848 ha.

Obszar charakteryzuje się duŜą rozciągłością nie tylko ze względu na samą dolinę

Drwęcy, ale na liczne jej odgałęzienia i doliny: Strugi Rychnowskiej, Ruźca

i Rypienicy oraz rynny jezior Wądzyńskich, Niskiego i Wysokiego Brodna. NaleŜy równieŜ

zwrócić uwagę na liczne połączenia obszaru z obszarami parków krajobrazowych:

Brodnickiego i Górznieńsko-Lidzbarskiego.

Obszar charakteryzuje się znacznym pokryciem lasami – 36,7%.

ZAŁĄCZNIK Nr 23

Obszar Chronionego Krajobrazu Kompleksu Torfowiskowo-Jeziorno-Leśnego

„Zgniłka-Wieczno-Wronie”


Lp. Nazwa Rodzaj ekosystemu

PołoŜenie Obszar (ha)


23.

Obszar chronionego Krajobrazu Torfowiskowo – Jeziorno – Leśny „Zgniłka – Wieczno – Wronie”

lądowo-leśny

Gminy: Wąbrzeźno, Dębowa Łąka, PłuŜnica, Kowalewo Pomorskie, ChełmŜa Powiaty: wąbrzeski, golubsko-dobrzyński, toruński

11 140

racjonalna gospodarka leśna polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk, ochrona roślin metodami biologicznymi, melioracje odwadniające, w tym regulowanie odpływu wody z sieci rowów, dopuszczalne tylko w ramach racjonalnej gospodarki rolnej, jednak z bezwzględnym zachowaniem w stanie nienaruszonym terenów podmokłych, w tym torfowisk i obszarów wodno-błotnych oraz obszarów źródliskowych cieków, w przypadku stwierdzonego obniŜenia poziomu wód gruntowych niekorzystnego dla racjonalnej gospodarki rolnej - zaleca się melioracje nawadniające.


Obejmuje on zespół jezior na zachodzie, obszar leśny między Wroniem i Nielubrem

oraz Bagno Zgniłka tworzące kompleks w kształcie litery „U”. Cały ten kompleks poprzez

dolinę Strugi Wąbrzeskiej łączy się z doliną Drwęcy.

Omawiany obszar połoŜony jest na terenie 5 jednostek administracyjnych /gmin/.

Przez obszar przebiegają: droga krajowa Toruń – Olsztyn, drogi wojewódzkie Stolno –

Wąbrzeźno, Wąbrzeźno – ChełmŜa, Golub – Dobrzyń – Wąbrzeźno oraz linia kolejowa

zelektryfikowana dwutorowa Toruń – Wąbrzeźno – Iława.

3. Granice.

W wyniku analizy walorów przyrodniczych i źródeł zagroŜeń ustalono granicę

obszaru, które oparto wyraźnie o naturalne i antropogeniczne linie terenowe oraz granice

administracyjne.

Granica północna przebiega wzdłuŜ drogi PłuŜnica-Wąbrzeźno. Następnie skręca na południe

drogami polnymi omijając gospodarstwo rolne Bartoszyce i obejmując od wschodu ośrodek

wypoczynkowy w Przydworzu oraz drogami dochodzi do Ryńska. Stąd drogą polną obejmuje

kem w Sosnówce kierując się na północ drogami polnymi i wzdłuŜ cieków dochodzi do wsi

Trzcianek. Dalej drogą, granicą administracyjną gmin PłuŜnica i Wąbrzeźno oraz drogami

polnymi dochodzi do drogi Nowa wieś Królewska – Stanisławki, którą przebiega na krótkim

odcinku. Następnie drogą polną i poprzez Stanisławki wzdłuŜ działu wodnego obejmuje teren

źródliskowy Strugi Wąbrzeskiej skąd krótkim odcinkiem drogi Stanisławki – Jarantowice

i drogą polną dochodzi do drogi Radzyń Chełmiński – Wąbrzeźno. To juŜ jest początek

granicy wschodniej, ciągnący się dalej drogami polnymi poprzez grunt wsi Cymbark, Łabędź

po raz kolejny opiera się o drogę PłuŜnica – Wąbrzeźno. Stąd drogami polnymi poprzez

Nielub, Czystochleb przekracza Strugę Wąbrzeską i dalej drogami polnymi poprzez grunty

wsi: Wałyczek, Wielkie Radowiska, Anielewo i Wielkie Pułkowo dochodzi do drogi Toruń –

Brodnica, gdzie łączy się z Obszarem Chronionego Krajobrazu Dolina Drwęcy.

Granica południowa początkowo opiera się o kompleks leśny, poprzez który łączy się

z Obszarem Chronionego Krajobrazu Doliny Drwęcy, polną drogą dochodzi do Lipnicy, skąd

droga przez Małe Pułkowo, wzdłuŜ granicy administracyjnej gmin: Kowalewo Pomorskie

i Dębowa Łąka i polną drogą przez Małe Radowiska przekracza linie kolejową Toruń –

Olsztyn. Dalej drogami polnymi omijając Pływaczewo i poprzez Sabłonowo dochodzi do

Orzechówka, skąd droga i działem wodnym osiąga Orzechowo. Następnie drogą poprzez

Węgorzyn dochodzi do Zajączkowa.

Granica zachodnia drogami polnymi z Zajączkowa omijając Orłowo opiera się o ślad dawnej

linii kolejowej ChełmŜa – Mełno, w PłuŜnicy łączy się z granicą północną obszaru.

Opisane powyŜej granice obszaru chronionego krajobrazu obejmują teren

o powierzchni 11 140,0 ha.

NaleŜy podkreślić, Ŝe granice obszaru mają bardzo urozmaicony przebieg. Wynika

to z konieczności połączenia róŜnorodnych terenów: obrzeŜa jezior, kompleksów leśnych,

terenów bagiennych i doliny cieków. Nadają one obszarowi kształt litery „U”.

Na południowym wschodzie granice posiadają swoje przedłuŜenie na Obszar

Chronionego Krajobrazu Doliny Drwęcy.

Obszar charakteryzuje się średnim pokryciem lasami – 23,3%.

ZAŁĄCZNIK Nr 24

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Głuszyńskie





24.

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Głuszyńskie

wodno - leśny Gminy: Piotrków Kujawski, Topólka, Bytoń Powiat: radziejowski

5. 985 zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk i form krajobrazowych Wysoczyzny Kujawskiej, zachowanie róŜnorodnej roślinności leśnej, łąkowej, torfowiskowej, bagiennej i wodnej, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych, płynących i stojących) wraz z pasem roślinności okalającej, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej.


Pod względem fizyczno-geograficznym obszar ten połoŜony jest na obszarze

Pojezierza Wielkopolsko-Kujawskiego. Pod względem geomorfologicznym leŜy w obrębie

Wysoczyzny Kujawskiej. Rzeźba powierzchni, charakteryzująca się duŜym urozmaiceniem

jest efektem rzeźbotwórczej działalności lądolodu, wód lodowcowych oraz postglacjalnych

procesów erozyjnych. Budowę geologiczną omawianego obszaru stanowią przede wszystkim

róŜnofrakcyjne piaski i Ŝwiry. Lokalnie, zwłaszcza w północno-wschodniej części występują

równieŜ pisaki zaglinione i gliny. Większość zagłębień terenowych wypełniona jest młodymi,

holoceńskimi utworami pochodzenia organogenicznego. Głównym elementem

hydrograficznym omawianej strefy jest Jezioro Głuszyńskie zajmujące powierzchnię ponad

600 ha. Jest to klasyczne jezioro rynnowe, charakteryzujące się wydłuŜonym kształtem,

duŜymi i zróŜnicowanymi głębokościami oraz bardzo urozmaiconą linią brzegową.

Uzupełnienie sieci wodnej stanowią jeziora, Czarny Bród i Chalno rzeka Zgłowiączka

/fragment górnego odcinka/ oraz system stawów drobnych oczek wodnych i cieków.

Zasadniczym składnikiem szaty roślinnej są lasy zajmujące powierzchnię 576 ha.

Uzupełnienie stanowią waŜne, zwłaszcza z ekologicznego punktu widzenia, kompleksy

łąkowo-bagienne.

Warunki klimatyczne omawianego terenu są typowe dla tej części Kujaw. Średnia roczna

temperatura wynosi około 8,00C. Średnie temperatury miesięcy najzimniejszego

i najcieplejszego wynoszą odpowiednio -2,50C dla stycznia oraz 18,00C dla lipca.

Podstawy utworzenia strefy krajobrazu chronionego na tym obszarze są następujące:

- Jezioro Głuszyńskie stanowi obszar źródłowy rzeki Zgłowiączki

- wody jeziora posiadają I-wszą klasę czystości, stanowią przyszłościowy rezerwuar czystej

wody dla celów rolniczych i komunalnych

- okolice jeziora posiadają wyjątkowe walory krajobrazowe

- w skład strefy wchodzi spory kompleks leśny Lasu Orle, mający ogromne znaczenie

ekologiczne dla prawie bezleśnych Kujaw.

3. Granice.

Poczynając od południa granica biegnie od miejscowości Władysławowo duktem poprzez

kompleks Lasów Orle do miejscowości Kamieńczyk. Następnie drogą polną poprzez

miejscowości Olszak i Kamieniec do wsi Chalno gdzie po przekroczeniu Zgłowiączki granica

dochodzi do szosy Topólka – Orle. Tutaj skręca w lewo i dochodzi do skrzyŜowania z drogą

na Rybiny Leśne. Wspomnianą drogą granica biegnie w kierunku na wieś Opielankę i dalej

na Kolonię Iłowo. Począwszy od Kolonii Iłowo poprzez Świerczynek aŜ do wsi Czarnocice

granica przebiega grzbietami wyniesień terenowych bądź krawędziami zagłębień.

Z Czarnocic granica biegnie w kierunku wsi Raciny na Kolonię StróŜewo. W tej ostatniej

miejscowości granica skręca na południe i biegnie drogą poprzez wsie StróŜewo, Dąbrówka,

Głuszyn, Kolonia Głuszyn i Stefanowo aŜ do Potołówka. Z Potołówka granica biegnie wzdłuŜ

krawędzi rynny w kierunku północno – zachodnim do miejscowości Świesz. Tutaj zawraca

biegnąc szosą przez Lubsin Huby do Wzgórza Jaźwica. Następnie wzdłuŜ dróg polnych

i krawędzi leśnych do przysiółka Malina w rejonie linii kolejowej Śląsk – Porty.

We wspomnianej miejscowości granica zawraca w kierunku wschodnim biegnąc pograniczem

łąk i lasów do wsi Bycz. Na skrzyŜowaniu dróg granica skręca w kierunku południowym do

kompleksu leśnego lasu Orle.

ZAŁĄCZNIK Nr 25

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Skępskie


Lp. Nazwa Rodzaj


Obszar (ha)


25.

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Skępskie

wodno - leśny

Gminy: Skępe, Lipno, Powiat: lipnowski

10 405

zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk obrębu kompleksu leśnego Skępe oraz ochrona fragmentu Wysoczyzny Dobrzańskiej, w tym obszarów źródliskowych rzeki meandrującej Mień, ochrona zbiorników wód powierzchniowych (naturalnych, płynących i stojących) wraz z pasem roślinności okalającej, prowadzenie racjonalnej gospodarki leśnej.


Obszar strefy krajobrazu chronionego Jezior Skępskie leŜy w obrębie Wysoczyzny

Dobrzyńskiej we wschodniej części Zandru Skrwy.

Budowę geologiczną stanowią tutaj przede wszystkim róŜnofrakcyjne pisaki ułoŜone

horyzontalnie. W zagłębieniach występują równieŜ osady pochodzenia organogenicznego.

Jedynie lokalnie w zachodniej części strefy występują nieco frakcji pylastych w postaci

zaglinionych pisaków. Rzeźba powierzchni charakteryzuje się stosunkowo małymi spadkami

co stwarza pewną monotonię. OŜywienie do orografii wprowadzają zagłębienia rynnowe

wypełnione na ogół wodami jezior oraz dolina rzeki Mień.

W kompleksie leśnym na południu występują równieŜ formy eoliczne wykształcone w postaci

nieduŜych wydm.

Oś hydrograficzna omawianego terenu stanowi rzeka Mień. Przepływa ona przez cały

kompleks Jezior Skępskich oraz system stawów.

Największym jeziorem jest Jezioro Skępskie Wielkie zajmujące powierzchnię około 120 ha.

Głównym składnikiem szaty roślinnej są lasy zajmujące powierzchnię około 400 ha. Są to

w przewaŜającej części bory sosnowe, głównie suche.

Istotnym elementem flory są równieŜ Łąki. Koncentrują się one głównie w południowej

części strefy oraz w rejonie wielkich stawów w okolicy wsi Wólka /Łąki Hałacie/.

Warunki klimatyczne są w zasadzie reprezentatywne dla tej części Wysoczyzny

Dobrzyńskiej. Charakteryzują się nieco niŜszą temperaturą średnią aniŜeli np. na Kujawach.

Wartości roczne średnich temperatur wynoszą tutaj około 7,50C. Nieco niŜsze są równieŜ

temperatury miesięcy najzimniejszego i najcieplejszego. Wynoszą one odpowiednio -3,00C

dla stycznia oraz 17,50C dla lipca.


- Jezioro Łąkie wraz kompleksem Jezior Skępskich stanowi obszar źródłowy rzeki Mień,

- ochrona duŜego kompleksu leśnego porastającego luźne gleby piaszczyste,

- ochrona duŜych powierzchni wodnych przed degradacją,

- dolina rzeki Mień na odcinku poniŜej Jezior Skępskich posiada nieprzeciętne walory

widokowe,

- teren posiada ogromne znaczenie ekologiczne dla tej części województwa kujawsko-

pomorskiego,

- występują liczne obiekty o duŜych wartościach kulturowych.

3. Granice.

Granica obszaru chronionego bierze swój początek we wsi Karnkowo. Następnie

biegnie w kierunku wschodnim do wsi Wioska. Tutaj skręca na północ i przecinając tory

kolejowe linii Lipno – Sierpc biegnie wzdłuŜ dróg polnych do zachodniego krańca Jeziora

Łąkie. Utrzymując północno – wschodni kierunek granica otacza od północy wspomniane

jezioro gdzie przecina kompleks leśny biegnie w kierunku przysiółka Turka. Zaraz za wsią

granica skręca na południowy wschód biegnąc w kierunku szosy Lipno – Sierpc.

W tym miejscu ponownie skręca się na wschód i dochodzi do granicy województwa. Wspólna

granica, województwa i strefy krajobrazu chronionego utrzymuje się w zasadzie do

miejscowości Boguchwała, jedynie we wsi Kurowo granica strefy nie pokrywa się z granicą

województwa, gdyŜ biegnie drogą wiodącą przez wieś. W miejscowości Boguchwała granice

się rozdzielają. Granica strefy skręca w kierunku zachodnim biegnąc wzdłuŜ krawędzi lasów

do wsi Huta, a następnie poprzez duŜy kompleks leśny do wsi Suradówek. Tutaj skręca na

północny – wschód i poprzez Suradowo wzdłuŜ kompleksu łąk i krawędzi lasu zmierza do

wsi Łępiczyzna. Po przyjęciu ponownie kierunku zachodniego granica biegnie drogą poprzez

Wierzbiek do wsi Głódowo. W tym miejscu nieco odchyla się na północ i biegnie wzdłuŜ

krawędzi lasu, dochodzi do miejsca po torach kolejki buraczanej. Tu skręca na północ do

Podgłodowa. Przed wsią granica zmienia kierunek na wschodni i biegnie wzdłuŜ krawędzi

lasów i łąk oraz odchyląc się ku północy dochodzi do wsi Karnkowo.

ZAŁĄCZNIK Nr 26

Obszar Chronionego Krajobrazu Źródła Skrwy


Lp. Nazwa Rodzaj


Obszar (ha)


26.

Obszar Chronionego Krajobrazu Źródła Skrwy

lądowo - wodny

Gmina: Skwrilno Powiat: rypiński

5. 178 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Równiny Urszulewskiej, ochrona krajobrazu jeziora Urszulewskiego i źródlisk rzeki Skrwy w bezpośrednim sąsiedztwie Górznieńsko - Lidzbarskiego Parku Krajobrazowego.


Morfologicznie całość strefy leŜy w obrębie Zandru Skrwy.

Budowę geologiczną tworzą róźnofrakcyjne piaski oraz holoceńskie utwory organogeniczne.

Orograficznie teren jest dosyć jednorodny i tylko w zachodniej części wykazuje większe

zróŜnicowanie.

Dominantą jest tutaj rozmyta rynna Jeziora Urszulewskiego.

Głównym elementem hydrograficznym jest wspomniane wyŜej jezioro, będące trzecim co do

wielkości zbiornikiem wodnym w województwie /powierzchni 294 ha/. Ponadto na obszarze

strefy znajduje się drugie duŜe jezioro Skrwilno. Jest to główny zbiornik z którego wypływa

rzeka Skrwa.

Szatę roślinną tworzą przede wszystkim lasy. Zajmują one stosunkowo duŜą powierzchnię –

2479 ha., co stanowi prawie 50% omawianego obszaru. Ponadto waŜny ekologicznie

i znaczący terytorialnie element stanowią kompleksy łąk i bagien.

Pod względem klimatycznym warunki są takie ja w przypadku strefy krajobrazu chronionego

Jezior Skępskich. Większe będzie natomiast zróŜnicowanie mikroklimatyczne z uwagi na

wpływ duŜych powierzchni leśnych oraz kompleksów łąkowo-bagiennych.


- cały rejon stanowi obszar źródliskowy rzeki Skrwy,

- Jezioro Urszulewskie wraz z rynną tworzy bardzo malowniczy krajobraz,

- kompleksy leśne stanowią bardzo waŜny czynniki ekologiczny dla tej części województwa

3. Granice.

Ze wsi Skrwilno granica biegnie drogą do miejscowości Okalewo. Zaraz za wsią skręca na

wschód i przecinając kompleks leśny dochodzi do granicy województwa. Tutaj skręca na

południe i biegnie w kierunku wsi Szczawno. Po minięciu wspomnianej osady, utrzymując

zasadniczy południowy kierunek, granica biegnie wzdłuŜ wschodniej krawędzi kompleksu

leśnego dochodzi do Zambrzycy. Następnie biegnie wzdłuŜ drogi, dochodzi do rzeki

Urszulewki, gdzie przyjmuje kierunek zachodni zgodny z biegiem cieku. W odległości ca 300

od Jeziora Urszulewskiego granica skręca na południe i biegnie krawędzią łąk nadbrzeŜnych,

dochodzi do szosy Rypin – Sierpc. Biegnąc wschodnim skrajem drogi granica strefy dochodzi

do wsi Urszulewo. Z Urszulewa granica biegnie generalnie na północ, z lokalnymi

odchyleniami na zachód i wschód, dochodzi do Warszawki. Tutaj skręca na południowy –

wschód i biegnie wzdłuŜ kompleksów łąkowych, dociera do wsi Ruda. Następnie ze wsi Ruda

granica biegnie drogą prowadzącą do Skrwilna, gdzie osiąga punkt wyjścia.

ZAŁĄCZNIK Nr 27

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Modzerowskie





27.

Obszar Chronionego Krajobrazu Jezioro Modzerowskie

wodny Gmina: Izbica Kujawska, Powiat: włocławski

1 508 zachowanie róŜnorodności biologicznej siedlisk Pojezierza Kujawskiego, ochrona jezior rynnowych Modzelewskiego i Długiego oraz bagien, ochrona kilku kompleksów leśnych olsów, lasów łęgowych, grądów i dębów.


Opisywana strefa znajduje się w południowej części województwa na obszarze gminy

Izbica Kujawska. Pod względem geomorfologicznym leŜy ona w obrębie Wysoczyzny

Kujawskiej. Rzeźba terenu wykazuje tutaj duŜe urozmaicenie, tak obrębie samej strefy jak

i terenach okolicznych. WiąŜe się to głównie z występowaniem młodo glacjalnych form

takich jak pagórki morenowe i rynny. Dominantą orograficzną jest rynna Jeziora

Modzerowskiego wcinająca się w otaczający teren na głębokość ponad 20 m. Budowę

geologiczną reprezentują głównie takie utwory jak róŜno frakcyjne piaski oraz Ŝwiry,

natomiast w licznych zagłębieniach występują holoceńskie osady pochodzenia

organogenicznego. Głównym elementem hydrograficznym opisywanej strefy jest Jezioro

Modzerowskie. Stanowi ono klasyczny przykład jeziora rynnowego i tworzy wraz

z znajdującym się w sąsiedztwie Jeziorem Brdowskim obszar źródłowy rzeki Noteć.

Głównym elementem trwałej szaty roślinnej są lasy. Zajmują one stosunkowo niewielką

powierzchnię 242 ha co stanowi zaledwie 1/7 powierzchni strefy. Pod względem

klimatycznym warunki zbliŜone są do średnich dla tej części Kujaw. Temperatury powietrza

w skali rocznej zamykają się średnią w granicach 8,0°C. Średnie miesięcy najzimniejszego

i najcieplejszego wynoszą odpowiednio -2,5°C oraz 18,0°C. Dominują wiatry z sektora

zachodniego stanowiące ponad 40% wszystkich kierunków.

Roczna suma opadów nie przekracza wartości 500 mm.


- cały rejon stanowi obszar źródliskowy rzeki Noteć,

- Jezioro Modzerowskie stanowi bardzo interesujący element morfologiczny i krajobrazowy

w tej części województwa,

- kompleksy leśne/ jedne z nielicznych w południowej części województwa/ wymagają ścisłej

ochrony.

3. Granice.

Zachodnia i południowa część strefy krajobrazu chronionego wyznaczona jest przez

granice województwa kujawsko – pomorskiego i wielkopolskiego. Wschodnia granica bierze

początek od punktu przecięcia granicy województwa oraz drogi Szatanowo – Smielnik.

Po przebiegnięciu około 1,5 km w kierunku północnym granica strefy skręca na wschód od

Mieczysławowa. Z Mieczysławowa odchylając się na północ granicy dochodzi do

Chociszewa. Z Chociszewa granica dochodzi do Przypiórowa Komorowskiego, gdzie sięga

na wschód osiągając wieś Długie. Tutaj na krótkim odcinku odchyla się na północ i biegnie

wzdłuŜ drogi do szosy Izbica Kuj. – Brdów. Nie osiągając skrzyŜowania z wymienioną szosą

ponownie na zachód w kierunku wsi Grochowiska. Po ominięciu wsi granica strefy biegnie

wzdłuŜ drogi Izbica Kuj. – Mchówek, przecina Noteć. Po przejściu rzeki, w odległości około

100 – 150 m od brzegu skręca na południe osiągając granicę województwa.

ZAŁĄCZNIK Nr 28

Obszar Chronionego Krajobrazu Drumliny Zbójeńskie





28.

Obszar Chronionego Krajobrazu Drumliny Zbójeńskie

lądowo - leśny

Gminy: Zbójno, Chrostkowo, Brzuze, Kikół Powiaty: golubsko – dobrzyński, lipnowski

7 085 ochrona: unikatowych form polodowcowych (drumliny), zbiorników wód powierzchniowych, ochrona niewielkich powierzchni higrofilnych lasów w Dolinie Drwęcy.


Geomorfologicznie leŜy w obrębie Wysoczyzny Dobrzyńskiej. Budowę geologiczną

tworzą tutaj przede wszystkim gliny i gliny piaszczyste a lokalnie w zagłębieniach utwory

pochodzenia organogenicznego. Rzeźba powierzchni jest wyjątkowo urozmaicona. WiąŜe się

to przede wszystkim z występowaniem unikalnych form polodowcowych jakimi są drumliny.

Te ciekawe o dość tajemniczej genezie formy tworzą ciągi bochenkowatych pagórków

o róŜnym kierunku przebiegu.

Sieć hydrograficzną tworzą przede wszystkim trzy jeziora : Wojnowskie, Sitno i Zbójeńskie.

Uzupełnienie stanowi cały system drobnych rowów, cieków i drobnych oczek wodnych.

Szata roślinna jest bardzo uboga. Dotyczy to zwłaszcza lasów, które zajmują łączną

powierzchnię 117 ha. Ubóstwo lasów jest wynikiem intensywnych wyrębów i uzyskiwania

w ten sposób terenów dla rolnictwa o glebach charakteryzujących się wysokimi klasami

bonitacyjnymi.

Pod względem klimatycznym warunki na opisywanym terenie zbliŜone są do średnich jakie

panują na Wysoczyźnie Dobrzyńskiej. Większe jest natomiast zróŜnicowanie

mikroklimatyczne. WiąŜe się ono przede wszystkim z bardzo urozmaiconą rzeźbą terenu.


- główną i jedyną przyczyną utworzenia strefy krajobrazu chronionego jest konieczność

zachowania unikalnych walorów krajobrazowych i dydaktycznych niezwykle rzadkich form

polodowcowych jakimi są drumliny.

3. Granice.

Począwszy od wsi Działyń granica biegnie drogami polnymi w kierunku Wielgiego.

Z Działynia poprzez Klonowo, przecinając szosę Zbójno – Kikół granica strefy osiąga

północne fragmenty wsi Zajezierze. Następnie poprzez Stalmierek i Kontrewersę dochodzi do

Stalmierza. Ze Stalmierza biegnie przez wsie Głęboczyce i Lubianki oraz wschodnie brzegi

Jeziora Oborowskiego i dochodzi do wsi Okonin. Tutaj skręca na północny – zachód

w kierunku wsi RuŜe, przecinając po drodze szosę relacji Kikół – Rypin. Z RuŜy granica

strefy biegnie krawędzią doliny rzeki RuŜe. Na wysokości wsi Frankowo Dulskie odchyla się

w kierunku północnym, aby następnie zawrócić Łukiem do miejscowości Sitno. Z Sitna

początkowo biegnie północnym skrajem jeziora o tej samej nazwie i dochodzi do granicy

województwa. Współnym przebiegiem z granicą administracyjną utrzymuje się do

miejscowości Ciechanówek. Tutaj granica strefy zawraca w kierunku południowo –

wschodnim i zmierza do punktu wyjścia, w miejscowości Działyń.

ZAŁĄCZNIK Nr 29

Obszar Chronionego Krajobrazu Niziny Ciechocińskiej





29.

Obszar Chronionego Krajobrazu Niziny Ciechocińskiej

leśny Miasta: Ciechocinek, Nieszawa. Gminy: Aleksandrów Kuj., Bobrowniki, Czernikowo, Fabianki, Lipno, Lubanie, RaciąŜek, Kikół, Waganiec Powiat: aleksandrowski

36 814 racjonalna gospodarka leśna, polegająca na zachowaniu róŜnorodności biologicznej siedlisk Kotliny Płockiej, Kotliny Toruńskiej, Pojezierza Dobrzyńskiego, ochrona monokulturowych lasów sosnowych (mikroklimat Ciechocinek) oraz krajobrazu nadwiślańskiego, ochrona rzeki Wisły, ŁąŜyny i Mieni wraz z pasem roślinności okalającej głównie lasów li ściastych.


Pod względem geomorfologicznym obszar omawianej strefy krajobrazu chronionego

połoŜony jest w obrębie Kotliny Toruńskiej, stanowiącej fragment Pradoliny Wisły.

Budowę geologiczną tej części województwa stanowią przede wszystkim osady akumulacji

rzecznej takie jak piaski, Ŝwiry i lokalnie drobnofrakcyjne mady. W części północno –

zachodniej występują równieŜ utwory wtórne pochodzenia eolicznego.

Rzeźba powierzchni charakteryzuje się na ogół niewielkimi spadkami i w przewaŜającej

większości jest płaska. Jedynie rejony przykrawędziowe Wysoczyzny Kujawskiej oraz

fragmenty wydmowe w północni – zachodniej części strefy charakteryzują się duŜą

malowniczością, wynikającą z duŜych deniwelacji terenowych.

Osią hydrologiczną opisywanego terenu jest rzeka Wisła. W części północno – zachodniej

przepływa rzeka TąŜyna stanowiąca lewobrzeŜny dopływ Wisły. Uzupełnienie sieci

hydrograficznej stanowi cały system drobnych cieków i rowów.

Trwałym i bardzo waŜnym składnikiem szaty roślinnej Niziny są lasy. Zajmują one łączną

powierzchnię 1150 ha. Są to przede wszystkim bory sosnowe mające ogromne znaczenie dla

mikroklimatu Ciechocinka. Pod względem klimatycznym obszar strefy krajobrazu

chronionego wchodzi w skład dzielnicy rolniczo – klimatycznej środkowej. Jest to obszar

zaliczany do cieplejszych regionów Pasa Wielkich Dolin i kraju. Średnia roczna temperatura

powietrza waha się w granicach 8,0 – 8,5°C. Uśrednione temperatury miesięcy

najcieplejszego/ lipiec/ i najzimniejszego /styczeń/ wynoszą odpowiednio 18,5°C oraz -2,5°C.

Roczna suma opadów waha się w granicach 500 mm. Dominującym kierunkiem wiatrów jest

kierunek zachodni, stanowiący 40% wszystkich kierunków. Charakterystycznym elementem

klimatycznym opisywanego terenu jest stosunkowo duŜy udział cisz wynoszący dla

Ciechocinka 20%. Bardzo interesującym i decydującym o funkcji terenu, jest mikroklimat

ciechociński. Jest to zjawisko powstałe w wyniku połączenia naturalnych predyspozycji

z działalnością człowieka /budowa i eksploatacja tęŜni solankowych/. Podstawy utworzenia

strefy krajobrazu chronionego na tym obszarze są następujące:

- ochrona unikalnych walorów mikroklimatycznych Ciechocinka i jego najbliŜszych okolic,

- ochrona piękna nadwiślańskiego krajobrazu, posiadającego cechy bardzo zbliŜone do

naturalnych.

3. Granice.

Poczynając od miejscowości Białe Błota, granica biegnie na południe w kierunku

Aleksandrowa Kuj., omijając od strony wschodniej miasto, dochodzi do linii kolejowej

Włocławek – Toruń. Biegnąc wschodnią stroną torów granica dochodzi do wsi Probostwo

Dolne. Tutaj skręca na wschód i przechodząc przez Wisłę dociera do jej prawego brzegu.

Następnie biegnąc wzdłuŜ tego brzegu dochodzi do wsi Łęg Witoszyn, gdzie na jednym

z duktów skręca w kierunku wschodnim. Przekracza drogę Włocławek – Bobrowniki,

następnie idąc drogami poprzez wieś Rachcin i kompleks leśny dochodzi do Łochocina. Tutaj

skręca w kierunku północnym i biegnie drogami poprzez wsie Lisek, Barany, Mętowizna

i Komorowo dociera do miejscowości Maliszewo. We wspomnianej wsi przekracza rzekę

Mień i dociera do linii kolejowej Lipno – Toruń na wysokości wsi Jankowo. Dalej granica

biegnie zachodnim skrajem torów aŜ do Czernikowa. Tutaj zmienia kierunek na południowo

– zachodni i w rejonie wsi Zimny Zdrój dochodzi do gminy z powiatem toruńskim.

UCHWAŁA Nr XLVIII/1297/10 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA … · Nazwy, poło Ŝenie, obszar, ustalenia...

Documents

Transcript of UCHWAŁA Nr XLVIII/1297/10 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA … · Nazwy, poło Ŝenie, obszar, ustalenia...