GAZETA PARAFII ŚW. BARTŁOMIEJA APOSTOŁA W MIERZESZYNIE

Numer 17 (51) Mierzeszyn, 25 lipca 2012 r. ISSN 2082-0089 Rok 3

PIELGRZYMKA Z MIERZESZYNADO SANKTUARIÓW ŚWIĘTEJ WARMII

25 lipca 2012 roku

SANKTUARIUM

MATKI BOŻEJ W KROŚNIE

W Krośnie – wsi leżącej na Warmii, na RówninieOrneckiej, znajduje się sławne niegdyśsanktuarium maryjne. Według miejscowychprzekazów, początki kultu Matki Bożej w Krośniebyły następujące: Dzieci znalazły w nurtach rzekiDrwęcy płynącą figurkę Matki Bożej z Dzieciątkiemi zaniosły ją do kościoła w Ornecie. Figurka odpoczątku zasłynęła cudami. W 1593 roku właścicielKrosna wystawił kaplicę, w której umieszczonołaskami wsławioną figurę.

Kaplica wybudowana w celu umieszczenia w niejcudownej figury szybko okazała się zbyt mała, abypomieścić wszystkich wiernych. Przystąpiono więcdo budowy świątyni według planów architektawarszawskiego J. Piola, a wzorowanej nasanktuarium w Świętej Lipce. Dnia 8 września 1720

roku biskup warmiński Andrzej Potocki konsekrowałświątynię. W ołtarzu głównym umieszczono figurkę MatkiBożej. Niezwykłych łask doznawali tu wierni aż do II wojnyświatowej.

W roku 1945 figurka w nieznanych okolicznościachzaginęła. Dnia 4 czerwca 1960 roku biskup warmińskipoświęcił i uroczyście wprowadził kopię Matki BożejKrośnieńskiej, którą umieszczono także w głównym ołtarzu.

Imponująco przedstawia się trójkondygnacyjna fasadakościoła z dwiema wieżami. Nad głównym wejściem znajdujesię płaskorzeźba Nawiedzenia św. Elżbiety przez NMP. Dotrzyprzęsłowej, szerokiej nawy całkowicie otwierają sięarkadami płytkie kaplice. Wnętrze ma surowy toskańskiwystrój. Nad płytką kruchtą mieści się taras z balustradą iprospektem organowym. W latach 1726-77 wokół kościoławybudowano krużganki z czterema kaplicami wnarożnikach, nakryte kopułami z latarnią. W bramie znajdujesię kuta krata, a nad nią postać Chrystusa Króla. Po jegolewej i prawej stronie, na murze krużganków, stoją barokowefigury Apostołów.

(opracowano na podstawie: K.K. Czapliński „Madonny Polskie”)

U ŒW. BART£OMIEJA W MIERZESZYNIE - nr 17(51) 25 lipca 2012

2

Około czterech kilometrów na zachód od DobregoMiasta, na Warmii w województwie warmińsko-mazurskim, leży mała wieś Głotowo (spotyka się teżnazwę Glotowo). Miejscowość ta wzmiankowana jestjuż w 1290 roku. Słynie ona z SanktuariumNajświętszego Sakramentu oraz Kalwarii Warmińskiej.

Od XIV wieku przybywały tu rzesze pielgrzymówoddających cześć Chrystusowi Eucharystycznemu.Bowiem kościół został zbudowany na miejscucudownego znalezienia Przenajświętszej Hostii,którą ukryto w ziemi przed najazdem pogańskichLitwinów i Prusów. Nasilający się w ciągu wiekówruch pielgrzymkowy spowodował, że w 1726 r.wzniesiono większą, barokową świątynię istniejącąpo dzień dzisiejszy. Całe jej bogate wnętrze ukazujeteologię Eucharystii.

Woły pracowicie ciągnęły sochę, za którąrównomiernym krokiem podążał oracz. Szeroki pasurodzajnej ziemi, poznaczony równo świeżymi skibami,pozostawał w tyle. Słońce powoli chyląc się za horyzontkładło wydłużone cienie. Człowiek podniósł wzrok ikrzyknął na zwierzęta, które zmęczone całodziennąpracą, zwalniały idąc pod górę ku szczytowi pagórka.Orka dobiegała końca, będzie chleb.

Nagle socha zaparła się, woły szarpnęły mocniej ina boku znieruchomiała duża gruda ziemi. Zaprzęgstanął. Zniecierpliwiony oracz w pierwszej chwilichciał skarcić zwierzęta za lenistwo, lecz oszołomiłago nagła zmiana, jaka nastąpiła w otoczeniu. Polerozjaśniło się jak w południe, a blask dochodził gdzieśz podziemi, oświetlając klęczące woły wpatrzone wjeden punkt.

Źródło światłości znajdowało się międzyoblepionymi ziemią resztkami jakiegoś naczynia.Był to kielich, a w nim śnieżno biała hostia, ChlebŻywy. Tak oto można by opisać wydarzeniarozgrywające się w pierwszych latach XIV wieku naterenie obecnej wsi Głotowo. Fakt ten przyniósł sławętej miejscowości i trwa ona do dziś. W XIII wieku,

SANKTUARIUM

w GŁOTOWIE

gdy chrześcijaństwo obejmowało Prusy, w Głotowiewzniesiono drewniany kościół parafialny podwezwaniem św. Andrzeja. Początek wsi dał dokumentlokacyjny wystawiony 12 marca1313 roku przezbiskupa warmińskiego Ebenharda z Nysy. Pierwszymimieszkańcami byli pogezańscy Prusowie. Okolica tależąca na wschodnich rubieżach była często napadanaprzez pogańskie ludy mieszkające w sąsiedztwie. W1300 roku Głotowa sięgnął najazd Litwinów. Byćmoże, jak głosi legenda, przed tym właśnie najazdemmieszkańcy w obawie przed rabusiami wynieśli zewspomnianego kościoła Najświętszy Sakrament, byuchronić go przed profanacją. Puszkę z NajświętsząHostią zakopano w ziemi w pewnej odległości odświątyni. Niektórym mieszkańcom udało się schronićw pobliskich lasach. Wieś została zniszczona, akościół doszczętnie spalony. Prawdopodobnie osoba,która ukryła Najświętszy Sakrament nie przeżyłatego najazdu pogan, bowiem nikt z ocalałych o ukrytejświętości nie wiedział.

Upłynęło wiele lat. Dopiero podczas kolejnejwiosennej orki rolnik, jak już wspomniano,przypadkowo odnalazł ukryty w ziemi kielich, a w nimnienaruszoną hostię. Jak głosi legenda, wołyciągnące pług uklękły, jakby jeszcze podkreślającnadzwyczajność całego zdarzenia. Wiadomość o tymrozeszła się wśród ludu. Kielich z hostią zabrano i wuroczystej procesji przeniesiono do kościoła wDobrym Mieście. Ale jak głosi stare podanie, hostiaw niewytłumaczalny sposób znowu znalazła się napolu, gdzie została uprzednio zakopana. Przyjęto toza znak, że Bóg pragnie aby w tym miejscu zbudowanokościół ku czci Bożego Ciała. W połowie XIV wiekuzbudowano drugi już kościół, tym razem z cegły ikamienia. Od tego czasu Głotowo stało się miejscempielgrzymkowym.

W styczniu 1356 kolejny najazd wojsk litewskichspowodował, że wieś została spalona. Dopiero 27 maja1362 roku biskup Jan Striprok odnowił przywilejlokacyjny Głotowa. Wieś szybko odbudowała się izaludniła. Ruch pątniczy trwał nadal. Po przyłączeniuWarmii do Polski w 1466 roku do Głotowa przybywałocoraz więcej pielgrzymów. Powstałe tu SanktuariumNajświętszego Sakramentu zasłynęło także przezdokonujące się w nim cudowne uzdrowienia inawrócenia. Szczęśliwie w XVII wieku Głotowo omijałyzarazy a także wojska szwedzkie, które w tym czasiedwukrotnie najechały Polskę. Wówczas była to wieśzamożnych chłopów. Ziemia była żyzna. Sporedochody przynosiła uprawa lnu i hodowla owiec.Dopiero w 1709 roku Głotowo dotknęła straszliwadżuma powodując spustoszenie wśród miejscowejludności.

Sanktuarium Eucharystyczne nadal stanowiło cellicznych pielgrzymek. Ani wojna północna ani zarazanie przestraszyły ludzi. Z okolicznych wsi i miast szlipątnicy w nadziei poratowania zdrowia, oddaleniazarazy i innych nieszczęść. Kult NajświętszegoSakramentu rozwijał się coraz bardziej. Ta sytuacja

U ŒW. BART£OMIEJA W MIERZESZYNIE - nr 17(51) 25 lipca 2012

3

nakazywała wybudowanie nowego kościoła, gdyż staraśredniowieczna świątynia nie mogła już pomieścićwszystkich pielgrzymów. Rozebrano mury staregokościoła i rozpoczęto budowę nowego.W dniu 22sierpnia 1722 roku biskup Teodor Potocki wmurowałkamień węgielny pod budowę głotowskiegosanktuarium. 24 lipca 1726 roku biskup KrzysztofSzembek konsekrował nową świątynię.

Obok świątyni, w malowniczym wąwozie znajduje sięwspaniała KALWARIA WARMIŃSKA. Zbudowano ją wlatach 1878-1894.

Co do długości i ukształtowania terenu, KALWARIAWARMIŃSKA wiernie naśladuje jerozolimską DrogęKrzyżową.Wszystkiego nie da się wyrazić słowami - doGłotowa trzeba przyjechać,stąd blisko do Olsztyna,Gietrzwałdu czy Świętej Lipki.

W drugiej połowie XIX wieku zamożny mieszkaniecGłotowa Jan Merten udał się z pielgrzymką do ZiemiŚwiętej. Stamtąd przywiózł pomysł wybudowania wswojej wsi kalwarii wzorowanej na jerozolimskiej. Małekamyczki, które znalazł na Drodze Krzyżowej wJerozolimie zabrał ze sobą jako relikwie zamierzającumieścić je w mających powstać kaplicach - stacjach.

Budowę Głotowskiej Kalwarii rozpoczęto 29 lipca1878 roku. Jak podają kroniki ludność katolickadiecezji warmińskiej tłumnie zgłaszała się do pracy, atakże składano przy tym hojne ofiary pieniężne. Wąwózpod Kalwarię wykonano ręcznie wykorzystując przytym niewielki jar ze strumykiem.

Oblicza się, że w ciągu 16 lat budowy w pracachuczestniczyło około 70 tysięcy ludzi. Troszczono się,aby wiernie naśladować długość i nachylenie DrogiKrzyżowej z Jerozolimy, po której w Wielki Piątek szedłna Golgotę Chrystus. Po kilkunastu latach mozolnejpracy nastąpił finał.

W piątek 18 maja 1894 roku ówczesny biskupwarmiński Andrzej Thiel dokonał poświęcenia Kalwarii.Pomiędzy wysokimi drzewami wznoszą się murowanez kamienia i cegły neoromańskie i neogotyckiekaplice. W ich wnętrzach znajdują się artystyczniewykonane rzeźby ukazujące naturalistycznie mękęChrystusa. W każdej stacji umieszczono wdrewnianych krzyżach przykrytych kloszami małejerozolimskie kamyki-relikwie. Do dziś zachowały sięone już tylko w niektórych kaplicach.

Oprócz 14 stacji Drogi Krzyżowej umieszczono tutakże grotę Matki Bożej z Luordes ze źródłem orazkaplicę modlitwy Pana Jezusa w Ogrójcu. Licząca sobieponad sto lat Kalwaria Warmińska w Głotowie zwanateż Warmińską Jerozolimą należy do najlepszych wPolsce, zachwyca bowiem nie tylko pięknem zabytkówale i malowniczym położeniem.

(źródło: strona internetowa sanktuarium)

STOCZEK KLASZTORNY

Mieszkańcy Warmii od wieków bronili swej więzi zMacierzą. Pod zaborem pruskim utrwaliła się więźWarmiaków z Kościołem, a cześć Bożej Matki stanowiłaszczególną pieczęć, wyróżniającą ich spośródprotestanckiej, niemieckiej ludności napływowej.Sanktuaria maryjne stanowiły ośrodek polskości tejziemi umęczonej pruskim, bismarckowskim i wreszciehitlerowskim uciskiem. W środkowej części Warmii,prawie w jej sercu, znajduje się wieś Stoczek Klasztorny,którą od wieków objęła w swe władanie Matka BożaKrólowa Pokoju.

W głównym ołtarzu kościoła mieści się otoczonyczcią obraz Matki Bożej, będący dość swobodną kopiąsłynnego wizerunku z bazyliki Santa Maria Maggiorew Rzymie. Obraz w Stoczku jest wyjątkowo duży - 166x 230 cm. Przedstawia Maryję w całej postaci zDzieciątkiem Jezus na lewym ręku (rzymski oryginałujmuje Madonnę jedynie w półpostaci). Maryja zDzieciątkiem na obrazie stoczkowskim przypominawizję św. Jana z Apokalipsy: Niewiasta w słońceobleczona, ma księżyc u stóp oraz aureolę z dwunastugwiazd. Charakterystyczną cechą tego właśniewizerunku jest to, że pielgrzym z każdego miejsca wkościele czuje na sobie wzrok Najświętszej Panny,przenikający go do głębi serca. Obraz jest dziełemnieznanego artysty, prawdopodobnie Polaka, idatowany jest na wiek XVII. Z tego samego okresu(1687r.) pochodzi srebrna sukienka okrywająca całepostacie Maryi i Jezusa.

KWIECIEŃ 2013:

PIELGRZYMKAZ MIERZESZYNA DO ZIEMI ŚWIĘTEJ

U ŒW. BART£OMIEJA W MIERZESZYNIE - nr 17(51) 25 lipca 2012

4

Historia sanktuarium w Stoczku sięga przełomu XVIi XVII wieku. Pierwsza historyczna informacja,pochodząca z 1671 roku, mówi o tym, że w 1570 rokuna terenie obecnej wsi została znaleziona figura MatkiBożej Bolesnej, którą przekazano do pobliskiegokościoła w Kiwitach. Kiedy cudownie powracała onado dziupli dębu, fakt ten uznano za zdarzenie cudowne,i w tym miejscu zbudowano kaplicę, aby Matka Bożaznajdowała się tam, gdzie w widoczny sposób samasobie życzyła pozostać. W kaplicy zaczęto odprawiaćnabożeństwa, przybywali pielgrzymi. Zanotowanorównież wiele niezwykłych łask. Niestety, kaplicę wokresie reformacji sprofanowano, a figurę zniszczono.Niemniej zachowała się tradycja kultu, toteż biskupMikołaj Szyszkowski ślubował w 1635 roku, że gdyWarmia zazna wreszcie pokoju, wystawi w Stoczkukościół, był to bowiem okres wojen ze Szwedami. Wlatach 1639-41 biskup wypełnił swe ślubowanie:wybudował w Stoczku kościół i osadził przy nim oo.bernardynów. Notatka w kronice klasztornej wskazujena specyfikę tego miejsca kultu maryjnego:„Cokolwiek byłoby najszczęśliwsze, niech płynie z tegoŹródła Pokoju. Niech płyną rzeki pokoju, nie zaśnieszczęścia”. Późniejszy prymas Polski, biskup JanWydżga wzniósł dla oo. bernardynów w roku 1666piękny klasztor. Był to pomnik wdzięczności za 700-lecie chrztu Polski. Na przełomie XVII i XVIII wieku.rozbudowano klasztor, a następnie kościół. W tensposób powstał zespół budowli sakralnych, któryobecnie jest jednym z najcenniejszych zabytkówpielgrzymkowych na Warmii. Sercem sanktuarium stałsię, w miejsce zaginionej figury, obraz Matki BożejŚnieżnej, który w roku 1641 został uroczyścieinstalowany tu przez biskupa M. Szyszkowskiego. Pozwycięstwie Jana III Sobieskiego pod Wiedniem, w roku1683, tyle już było przy obrazie wotów dziękczynnych,że wykonano z nich metalową suknię w stylu barokowym.Kroniki klasztorne zawierają wiele opisów cudów i łaskuproszonych za przyczyną Stoczkowskiej Królowej. Dużoplakietek wotywnych pochodzi z XVIII wieku. Ryte są nanich lub tłoczone podobizny rąk, nóg, oczu itp. Wśródlicznych zachowanych wotów najstarsze pochodzi z 1654roku. Jest to srebrna tablica dziękczynna za ocalenieLidzbarka od zarazy. W okresie porozbiorowym klasztorw Stoczku uległ kasacji, a w 1826 roku. zamknięto kościół.W XIX wieku zanika zupełnie ruch pielgrzymkowy iMatka Boża nie odbiera tu należnej Jej chwały.

Powojenne dzieje tego sanktuarium związane są z jakżebrzemiennym w skutkach uwięzieniem prymasa PolskiStefana kardynała Wyszyńskiego, właśnie w Stoczku.Przebywał w murach tego klasztoru od 12 X 1953 do 6 X1954 roku. Tutaj, 8 XII 1953 roku, dokonał aktuduchowego oddania się Matce Bożej. W liście pasterskim,ówczesny biskup warmiński, obecny prymas Polski, Józefkardynał Glemp tak pisał o tym wydarzeniu: „To właśniew więzieniu w Stoczku Warmińskim, które czasemnazywał (kardynał Wyszyński) rekolekcjami, dojrzał wnim proces oddania siebie Maryi jako niewolnika... Wtym zamierzeniu było zwycięstwo, droga do uwolnieniana wielkie Gody Milenijne, droga do pokojowegorozwiązania bolesnych problemów krajowych. Nie

możemy o tym zapominać, gdy będziemy czcić MatkęPokoju w Stoczku... Matka Pokoju w Stoczku była dlaprymasa Polski męstwem w zastraszeniu, rozwagą wzamętach, wytrwałością w niecierpliwości, pewnością istałością, kiedy wszystko się chwiało. Chcemy i o to prosić,by tym samym była dla nas w obecnych chwilach”.(Olsztyn, 22 VI 1981).

W marcu 1957 roku biskup warmiński TomaszWilczyński sprowadził do Stoczka księży marianów,którzy przez swoją działalność duszpasterską doprowadzilido wielkiego ożywienia ruchu pielgrzymkowego iprzygotowali dokumentację potrzebną do aktu koronacji.Stoczek stał się miejscem różnorodnych spotkań grupduszpasterskich, czemu sprzyjały przeprowadzone naszeroką skalę remonty wszystkich obiektów związanychz sanktuarium. Największą uroczystością, którą przeżyliczciciele Warmińskiej Matki Pokoju razem ze wszystkimipielgrzymami obecnymi na Jasnej Górze 19 czerwca1983 roku, była koronacja, której dokonał sam papież JanPaweł II. Tuż przed tą liturgiczną czynnością powiedział:

„Mam włożyć papieskie korony na skronie Jezusa iMaryi w obrazie z sanktuarium w Stoczku, diecezjiwarmińskiej. Tym aktem wyrażam dziękczynienie MatcePokoju za trzysta z górą lat opieki nad Świętą Warmią,która na przestrzeni dziejów i zmiennych losów historiidochowała wierności Chrystusowi i Jego Kościołowi.Stoczek Warmiński znany jest nam również jako miejsceuwięzienia kardynała Stefana Wyszyńskiego w latach1953-54. Tam właśnie Prymas Tysiąclecia ułożył «aktosobistego oddania się Matce Najświętszej» i tam teżdokonał tego oddania się w dniu 8 grudnia 1953 roku. ...W tym uroczystym momencie pragnę również wspomniećcałe pokolenie biskupów i kapłanów, którzy w przeszłościbudowali ten Kościół na fundamencie wiary i miłości. Wsposób szczególny przywołuję na pamięć tych, którzy wokresie po II wojnie światowej, nie bacząc na trudności,nieśli tam posługę duszpasterską. Wszystkich Waszawierzam Matce Pokoju”.

Pamięć o pobycie tutaj prymasa-więźnia jest ciągle żywa.W ogrodzie klasztornym, gdzie wzniósł on Krzyż-Kalwarię,w 1996 roku umieszczono kapliczki różańcowe. Odbywająsię tu procesje różańcowe z figurą Fatimską. W 1985 rokuodtworzona została figurka Matki Bożej Bolesnej,uszkodzona przez żołnierzy rosyjskich w 1945 roku, azniszczona przez strażników księdza prymasa. Jej licznekopie są odpowiedzią na współczesne objawienia maryjnena świecie i częste łzy Maryi oraz orędzia o nawrócenieświata.

Ojciec Święty Jan Paweł II 19 V 1987 roku obdarzyłkościół w Stoczku godnością i tytułem bazyliki mniejszej.

(źródło: praca zbiorowa ,,Z dawna Polski Tyś Królową”)

w ostatnim czasie…

ZMAR£A:ZMAR£A:ZMAR£A:ZMAR£A:ZMAR£A:

1.HELENA MIERZEJEWSKA, zam. Mierzeszyn, ul.

Wolności 20, ur. 25 października 1933, zm. 10 lipca

2012, pogrzeb odbył się 14 lipca 2012 w

Mierzeszynie.

U ŒW. BART£OMIEJA W MIERZESZYNIE - nr 17(51) 25 lipca 2012

5

ZAPOMNIANY GIETRZWAŁD

Gietrzwałd to mała wioska położona w ArchidiecezjiWarmińskiej, ok.18 km na południowy zachód odOlsztyna. W tym roku mija 135 rocznica cudownychobjawień Matki Bożej i 35 rocznica ich zatwierdzenia.Objawienia te miały miejsce w 1877 roku, trwały od27 czerwca do 16 września i są jedynymiobjawieniami maryjnymi w Polsce zatwierdzonymiprzez Kościół.

Jako miejsce objawień Matka Boża wybrała ZiemięWarmińską, gdzie od kilku wieków mieszkali Polacy,w najtrudniejszym okresie walki rządu pruskiego zpolską mową i kulturą, a zwłaszcza z religią katolicką,zwanym okresem Kulturkampfu.

Gietrzwałd był bastionem i ostoją katolicyzmu.Parafia gietrzwałdzka była równocześnie sanktuariummaryjnym, a kult Matki Bożej rozwijał się bardziej niżw innych parafiach. Istniał tu np. zwyczaj codziennegoodmawiania różańca, odprawiano także specjalnenabożeństwo z wędrującym obrazem Maryi.

Ks. kustosz z Gietrzwałdu w swoim przesłaniu takopisuje tamte wydarzenia: „Objawienie Matki Bożejw Gietrzwałdzie miało na celu przede wszystkimumocnienie wiernych w wierze katolickiej ipodniesienie poziomu życia religijnego na Warmii, wPolsce i poza jej granicami. Ważnym wymiaremobjawień była troska Matki Bożej o uciśniony ludpolski. Maryja przemawiała do polskich dziewcząt wich ojczystym języku, a było to w okresie Kulturkampfu,kiedy polskość we wszystkich przejawach byłabrutalnie niszczona przez zaborcę.”

Widzeń doznały dwie proste, wiejskie dziewczyny:12-letnia Barbara Samulowska zwana też polskąBernadetą Soubirous oraz 13-letnia JustynaSzafryńska. Objawienia miały miejsce na drzewieklonu w pobliżu plebanii aż 160 razy, najpierw razdziennie, a od 24 lipca zwykle trzy razy dziennie: zrana, w południe i wieczorem, w czasie odmawianiaróżańca, podczas gdy w Lourdes było ich osiemnaście,w Fatimie sześć, a w La Salette zaledwie jedno.

Historię gietrzwałdzkich objawień zapisał napodstawie zeznań wizjonerek ówczesny proboszcz ks.Augustyn Weichsel, a ich kronikę opracował bp JanObłąk. Według niej, w pierwszym dniu objawień – 27czerwca 1877 roku – na niebie można było zauważyćniezwykły jasny obłok, który sięgał rozmiarami odCzęstochowy po Warmię, stąd przypuszczalnie wzięłosię nazwanie Gietrzwałdu „Warmińską Częstochową”.

W czasie drugiego i trzeciego widzenia Maryjaukazała się w gronie aniołów, z Dzieciątkiem Jezusna kolanach. We wszystkich następnych widzeniachMaryja objawiała się bez aniołów, bez Dzieciątka,siedząc na tronie. W czasie czwartego widzenia, wsobotę 30 czerwca na pytanie Justyny – Czego żądaszMatko Boża? usłyszała odpowiedź: „Ja żądam, abyściecodziennie odmawiali różaniec”.

W czasie objawienia w dniu 6 lipca 1877 roku MatkaBoża poprosiła, aby w miejscu tym powstał murowanykrzyż z figurą Maryi Niepokalanie Poczętej, a u jejstóp powinno być położone płótno dla uzdrawianiachorych. Ksiądz proboszcz zdecydował, że będzie tokapliczka przydrożna bez wejścia do środka. Na tencel - z dużym narażeniem na represje ze strony władz- zbierano wśród ludności miejscowej i pielgrzymówofiary. W tym czasie istniał bowiem zakazrozpoczynania budowy jakichkolwiek obiektówsakralnych oraz organizowania na ten cel zbiórekbez otrzymania odpowiedniej zgody władz pruskich.Figurę Maryi Niepokalanie Poczętej zamówiono wMonachium.

W związku z rozpoczęciem roku szkolnego (wówczasrozpoczynał się on 20 sierpnia) dzieci zapytały Maryję,czy mają przychodzić na różaniec przed Mszą świętą?Maryja przypomniała już wcześniej wypowiedzianesłowa, zawierające niezmiernie ważne pouczenie dlaczcicieli modlitwy różańcowej. Przypomniała bowiemo hierarchii ważności nabożeństw: „ Najpierwuczestnictwo we Mszy świętej, a później modlitwaróżańcowa, ponieważ Msza jest ważniejsza”. Maryjapowiedziała również, że w Dzień Swojego Narodzeniaw sobotę 8 września o godzinie dziewiątej wieczoremukaże się po raz ostatni.

Do Gietrzwałdu w tym czasie przybyło ponad 50tysięcy pielgrzymów z całej Polski. Nie zważali oni naliczne trudności jak: brak pogody (w tym czasie byłozimno i padał deszcz), brak jedzenia i picia, a takżecałkowity brak miejsc noclegowych w Gietrzwałdzie.Należy zaznaczyć, że narażeni byli oni także nacierpienia o wymiarze duchowym w postaci wieluszyderstw, urągań i przezwisk ze strony napotkanychpo drodze różnych ludzi, w tym także podstawionychprzez pruską władzę. Przybywali tutaj pieszo,pociągiem do stacji Biesal lub furmankami z wielkim

U ŒW. BART£OMIEJA W MIERZESZYNIE - nr 17 (51) 25 lipca 2012

6

pragnieniem zobaczenia klonu, wizjonerek iotrzymania błogosławieństwa od Niepokalanej Maryi.

Od piątku przedostatniego dnia objawień na różnychmiejscach śpiewano pieśni do Matki Bożej i odmawianomodlitwy, w tym Litanię Loretańską, a kilkudziesięciukapłanów spowiadało do późnego wieczora. Pielgrzymipalili świece, oświetlając cały plac wokół kościoła.

W sobotę liczba pielgrzymów była tak duża, że niebyło mowy o uczestnictwie we Mszy świętej,wysłuchaniu Słowa Bożego, jak również o przyjęciuKomunii św. (wówczas urządzenia nagłaśniające niebyły znane). Pielgrzymi stali, siedzieli lub nawetklęczeli w strugach deszczu, w błocie aż do sobotniegowieczoru.

Podczas ostatniego objawienia Niepokalana Maryja- spełniając prośbę księdza proboszcza - pobłogosławiłaznajdujące się nieopodal źródełko, wypowiadając przytym zachętę wobec chorych: „Teraz mogą chorzy braćtę wodę na uzdrowienie”!

Następnie procesja złożona z księży i wizjonerekudała się pod klon i rozpoczęło się nabożeństworóżańcowe. Gdy Najświętsza Panna pod konieczjawienia zaczęła błogosławić, miało miejsce dziwnewydarzenie, które naoczny świadek AndrzejSamulowski, mieszkaniec Gietrzwałdu i poeta m.in.tak opisuje: „... Była to rzeczywista chwila, której niktnie zapomni, kto tam przebywał. I można by sięspodziewać, że już nigdy w życiu na popełnienieśmiertelnego grzechu się nie odważy. Ludzie czuli sięzbliżeni do nieba!”

Na zakończenie Maryja powiedziała: „Nie smućciesię, bo ja zawsze u was będę”. Upragniona figura MaryiNiepokalanej dotarła do Gietrzwałdu z opóźnieniem,dopiero w środę 12 września. Była wielkości naturalneji przypominała dawny, tradycyjny wzór przedstawianiaMaryi w sztuce kościelnej jako Niepokalanie Poczętej.

W dniu 16 września 1877 roku Maryja objawiła sięjeszcze ponownie i pobłogosławiła Swoją figurę, apotem błogosławieństwa udzieliła proszącym iwszystkim zgromadzonym. A jako ostatnie, MatkaBoża wyrzekła następujące słowa: „Odmawiajciegorliwie różaniec”. I tak zakończyły się gietrzwałdzkieobjawienia.

Pisarz i poeta gietrzwałdzki Andrzej Samulowski,będący naocznym świadkiem objawień poczynił takiespostrzeżenie: „ Zaiste, musi się Matce Bożej podobaćto nabożeństwo, kiedy go sobie tak życzy! A zatempowinniśmy wszyscy zająć się odmawianiem różańca,chcąc u Matki Bożej wybłagania jakichś łask.”

Wieść o objawieniach Maryi w Gietrzwałdzie naZiemi Warmińskiej rozeszła się szybko po Polsce iEuropie, docierając nawet do Ameryki. Ruchpielgrzymkowy rozwijał się dynamicznie, auroczystości maryjne gromadziły i nadal gromadząwiernych ( obecnie jest to ok. 800 tysięcy pielgrzymówrocznie). Jednak dopiero w 100. rocznicę objawień, 11września 1977 roku, Kościół warmiński, na mocydekretu Prymasa Polski i za pozwoleniem StolicyApostolskiej, zatwierdził ich autentycznośćstwierdzając w Dekrecie Biskupa Warmińskiego m. in.że:„jest faktem historycznym, źródłowopotwierdzonym, iż dziewczęta Barbara Samulowska iJustyna Szafryńska zeznały w 1877 roku o swoich

widzeniach Matki Boskiej i usłyszanych od Niej słowach:1. Jestem Najświętsza Maryja Panna Niepokalanie

Poczęta2. Życzę sobie, abyście codziennie odmawiali różaniec3. Nie smućcie się, bo Ja zawsze będę przy was”Obie wizjonerki wstąpiły do Zgromadzenia Sióstr

Miłosierdzia. Barbara Samulowska zmarła 6 grudnia1950 roku w wieku 85 lat, w tym 66 lat powołania i 54lata pracy misyjnej w Gwatemali, gdzie do jednej zpostulantek powiedziała: „Niepokalanie Poczęta jestniewysłowioną pięknością” (2 lutego 2005 rokurozpoczął się jej proces beatyfikacyjny), JustynaSzafryńska wystąpiła ze Zgromadzenia po czternastulatach pobytu.

W Dekrecie podkreślono także pozytywne skutkiobjawień jak: rozwój ruchu pielgrzymkowego,rozpowszechnienie modlitwy różańcowej, koronacjęobrazu Matki Bożej Gietrzwałdzkiej koronami papieskimiw 1967 roku przez Prymasa Polski kard. StefanaWyszyńskiego i kard. Karola Wojtyłę, podniesienieSanktuarium do godności Bazyliki Mniejszej.

Na uroczystości zatwierdzenia objawieńgietrzwałdzkich w dniu 11 września 1977 roku, SłowoBoże wygłosił ówczesny Metropolita Krakowski,Kardynał Karol Wojtyła.

Można zauważyć, że zarówno wcześniejsze objawieniaw Lourdes, jak późniejsze w Fatimie mają wiele cechwspólnych z tymi, jakie miały miejsce w Gietrzwałdzie.We wszystkich Maryja ukazywała się jako NiepokalanaDziewica i wszędzie modlono się na różańcu. Lourdes,Gietrzwałd, Fatima niosą to samo przesłanie iuzależnienie otrzymania łask od codziennegoodmawiania modlitwy różańcowej.

Należy zwrócić uwagę na jeszcze jeden istotny aspektobjawień w Gietrzwałdzie, a mianowicie wątektrzeźwości, który w objawieniach zajmuje ważnemiejsce. W dokumentach zachowało się kilka próśb ipytań skierowanych do Maryi, dotyczących problemualkoholizmu, który w tamtych czasach byłrozpowszechniony w wyniku realizacji politykirozpijania narodu polskiego przez zaborców. Na uwagęw zeznaniu wizjonerek dotyczącym nadużywaniaalkoholu zasługuje westchnienie Maryi, jak równieżmowa o karze, co wyraża żal i troskę Matki o swojedzieci.

Już w czasie objawień Gietrzwałd stał się ośrodkiemruchu trzeźwościowego, co potwierdzają zanoszone wtej intencji modlitwy, liczne pielgrzymki i stwierdzoneprzypadki uzdrowień z nałogu pijaństwa.

Nie musimy jechać do odległych sanktuariów, abydoznać różnorakich łask dla siebie, swoich bliskich inaszej Ojczyzny. Mamy nasz Gietrzwałd na ZiemiWarmińskiej z cudownym źródełkiem, figurą MatkiBożej Niepokalanej znajdującą się w kapliczce objawieńoraz obrazem Matki Bożej z Dzieciątkiem, który zostałnamalowany przez nieznanego malarza w XVI wieku.

Spieszmy więc do „Warmińskiej Częstochowy”,zawierzmy Maryi swoje codzienne troski, oddając sięw opiekę Niepokalanej bez reszty.

Opracowała: KRYSTYNA KARCZYŃSKA na podstawie książki ks. Januarego Żelawskiego„Opowieść o zapomnianym Gietrzwałdzie” WTKM Kraków.

U ŒW. BART£OMIEJA W MIERZESZYNIE - nr 17 (51) 25 lipca 2012

7

INTENCJE MSZALNE sierpień 2012

1. środa

2. czwartek

3. piątek

4. sobota

5. niedziela

6. poniedziałek

7. wtorek

8. środa

9. czwartek

10. piątek

11. sobota

12. niedziela

13. poniedziałek

14. wtorek

15. środa

16. czwartek

17. piątek

18. sobota

19. niedziela

20. poniedziałek

21. wtorek

22. środa

23. czwartek

24. piątek

25. sobota

26. niedziela

27. poniedziałek

28. wtorek

29. środa

30. czwartek

31. piątek

700

1800

1800

1800

730

930

1100

700

700

700

700

700

1600

1800

730

930

1100

1800

700

730

930

1100

700

1800

1800

730

930

1200

1800

700

700

1800

1800

1800

730

930

1100

1800

700

700

700

1800

+ Bolesław Kiełczykowski: pół roku po śmierci

+ Gertruda Kuduk, Jan Kuduk, zmarli z rodziny Kuduk, Żabińskich oraz

dusze w czyśćcu cierpiące

dzięk. błag. w intencji rodzin Antoniewicz, Fryca i Kuchnowskich

+ Teresa Błońska: 1. rocznica śmierci

+ Łucja i Franciszek Tocha

+ Klara Kazimierowicz: 3. rocznica śmierci

+ Jan, Bernadetta, Mirosława oraz zmarli z rodziny Dysarz

dzięk. błag. w intencji Róży św. Jadwigi z Mierzeszyna

+ Helena Mierzejewska

+ Helena Mierzejewska

+ Helena Mierzejewska

+ Zbigniew i Marianna Wieczorek

ślub: Tomasz Kielak i Katarzyna Kacperska

+ Waleria Nosal, mąż Jan i syn Adam

+ z rodziny Wohlert i Kolbusz

+ Władysława, Stanisław i brat Jerzy

dzięk. błag. w intencji Agnieszki i Marcina Papis: 10. rocznica ślubu

+ Zdzisław Kobrzyński oraz rodzice z rodzin Kobrzyńskich i Sekietów

+ wypominkowa za zmarłych

dzięk. błag. w intencji mieszkańców Olszanki (od ministrantów)

+ Tadeusz Muszyński

+ rodzice: Agnieszka i Władysław Kolka i rodzeństwo

+ Bronisław Wajsbrot

+ Marianna Koprowicz: 12. rocznica śmierci oraz Jan i Krystyna

+ Leokadia Chodukiewicz oraz zmarli z rodziny Gromak

+ Klemens, Stanisław, Kazimierz, Jarosław, zmarli z rodziny Lellek

+ z rodziny Dobrowolskich i Kromrów

w intencji Parafian

dzięk. błag. w intencji Marianny i Zygmunta Koprowicz

+ Kazimiera Temberska

+ Helena Mierzejewska

+ Aleksander Temberski oraz Helena, Janina i Henryk

+ Joanna i Leopold Döring: z okazji urodzin oraz zmarli z rodziny Platów

dzięk. błag. w intencji Wandy i Piotra Jąkalskich: 27. rocznica ślubu

+ Jadwiga i Konrad Lewandowscy: z okazji urodzin

dzięk. błag. w intencji Anny i Wojciecha Rekowskich: 20. rocznica ślubu

dzięk. błag. w intencji Sylwestra Dawidowskiego: 18. rocznica urodzin

+ mąż Edward, syn Henryk, córka Helenka, siostra Zofia Mateja, rodzice z

obojga stron z rodzin Kwidzińskich i Miotków, całe rodzeństwo oraz wnuk Bartek

dzięk. błag. w intencji Ewy i Krzysztofa Borkowskich: 2. rocznica ślubu

+ Bronisław Wajsbrot

+ Helena Mierzejewska

+ Alfred Kraiński: 3. rocznica śmierci

U ŚW. BARTŁOMIEJA W MIERZESZYNIE – Gazeta Parafii św. Bartłomieja Apostoła w Mierzeszynie.Redaktor naczelny: ks. Andrzej Sowiński, zastępca red. naczelnego: Irena Krzemińska, red. techniczny: Franciszek Sowiński.

Wydawca: Parafia św. Bartłomieja Apostoła, ul. Wolności 17, 83-041 MIERZESZYN, tel. fax: (0048) 58 682 81 78,e-mail: mierzeszyn@diecezja.gda.pl Cena: dobrowolna ofiara, liczymy także na sponsorów gazety.

25 lipca 20128

U ŒW. BART£OMIEJA W MIERZESZYNIE - nr 17(51)

NUMER KONTA PARAFIALNEGO Parafia św. Bartłomieja Apostoła w MierzeszyniePL34833500030303243720000001 Kod BIC/SWIFT: GBWCPLPP

Bank Spółdzielczy w Pruszczu Gdańskim Oddział Trąbki Wielkie

STRONA INTERNETOWA NASZEJ PARAFII: www.parafia.i3k.pl

PIELGRZYMI Z PARAFII ŚW. BARTŁOMIEJA APOSTOŁAW MIERZESZYNIE W MIEJSCU OBJAWIEŃ

NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNY W GIETRZWAŁDZIE (1877 rok).9 LIPCA 2012