TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO PL/EP 2720645 … · -4- części sprzęgającej korzystnie z...
Transcript of TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO PL/EP 2720645 … · -4- części sprzęgającej korzystnie z...
RZECZPOSPOLITA POLSKA
Urząd Patentowy Rzeczypospolitej
Polskiej
(12) TŁUMACZENIE PATENTU EUROPEJSKIEGO (19) PL (11) PL/EP 2720645
(96) Data i numer zgłoszenia patentu europejskiego: 08.05.2012 12718684.9 (97) O udzieleniu patentu europejskiego ogłoszono: 14.09.2016 Europejski Biuletyn Patentowy 2016/37 EP 2720645 B1
(13) (51)
T3 Int.Cl. A61F 2/38 (2006.01) A61F 2/00 (2006.01) A61F 2/30 (2006.01)
(54) Tytuł wynalazku: Obrotowe protezy stawowe ze wzmocnioną tuleją łożyskową
PL/E
P 27
2064
5 T3
(30) Pierwszeństwo:
16.06.2011 EP 11170134
(43) Zgłoszenie ogłoszono:
23.04.2014 w Europejskim Biuletynie Patentowym nr 2014/17
(45) O złożeniu tłumaczenia patentu ogłoszono:
28.02.2017 Wiadomości Urzędu Patentowego 2017/02
(73) Uprawniony z patentu:
Waldemar Link GmbH & Co. KG, Hamburg, DE
(72) Twórca(y) wynalazku:
CAROLIN BARTELS, Barmstedt, DE KLAUS DMUSCHEWSKY, Hamburg, DE MARCO IREDI, Norderstedt, DE
(74) Pełnomocnik: rzecz. pat. Grażyna Palka
JWP RZECZNICY PATENTOWI DOROTA RZĄŻEWSKA SP. J. ul. Żelazna 28/30 Sienna Center 00-833 Warszawa
Uwaga: W ciągu dziewięciu miesięcy od publikacji informacji o udzieleniu patentu europejskiego, każda osoba może wnieść do Europejskiego Urzędu Patentowego sprzeciw dotyczący udzielonego patentu europejskiego. Sprzeciw wnosi się w formie uzasadnionego na piśmie oświadczenia. Uważa się go za wniesiony dopiero z chwilą wniesienia opłaty za sprzeciw (Art. 99 (1) Konwencji o udzielaniu patentów europejskich).
28078/16/ZWA/GP EP 2 720 645
Obrotowe protezy stawowe ze wzmocnioną tuleją łożyskową
Opis
[0001] Wynalazek dotyczy obrotowej protezy stawowej z dalszą częścią składową i bliższą
częścią składową i łączącą je przegubowo częścią sprzęgającą, obejmującą łożysko zginające
wokół pierwszej osi i łożysko obrotowe wokół drugiej osi zorientowanej poprzecznie do
pierwszej osi.
[0002] Protezy wymienionego na wstępie rodzaju są stosowane zwłaszcza jako protezy stawu
kolanowego względnie łokcia. Zwłaszcza protezy stawu kolanowego są ze względu na duże
obciążenie ciężarem ciała i kompleksowy przebieg ruchowy, mianowicie ruch zginający
(fleksja) jako ruch główny kombinowany z obrotem (rotacja) kości piszczelowej względem
uda jako ruchem dodatkowym stosunkowo podatne na zakłócenia powodowane zużyciem
albo chorobą. Dla leczenia potrzebne są protezy kolanowe, umożliwiające zwłaszcza
w interesie możliwie anatomicznego przywrócenia funkcji stawu oba ruchy. Kolejnym
wymogiem dotyczącym protezy stawowej jest konieczność jej wystarczającej stabilności,
zwłaszcza także wtedy, kiedy wykonany z miękkich części aparat utrzymujący (taśmy, itd.)
jest już osłabiony.
[0003] W stanie techniki znane są różne protezy kolanowe do powiązania tych częściowo
przeciwstawnych celów ruchliwości wokół dwóch osi z jednej strony, z zapewnieniem
wystarczającej stabilności z drugiej. W znanej obrotowej protezie kolanowej (EP 0174531
B1) część składowa piszczelowa i część składowa udowa są ze sobą połączone częścią
sprzęgającą, mającą oko osi do mocowania, utrzymującej część składową udową osi, by tak
stworzyć staw zginający. Poza tym część sprzęgająca ma skierowaną do kości piszczelowej
tuleję łożyskową, w którą ustala się umieszczonym na piszczelowej części składowej czopie,
by tak utworzyć staw obrotowy. Dla stworzenia korzystnych warunków tarcia w tym
utworzonym z czopa i tulei łożyskowej łożysku obrotowym, w tulei łożyskowej jest
umieszczona tuleja ślizgowa z tworzywa sztucznego. Jest wykonana w kształcie kołpaka,
z półkulistą, pokrywającą koniec czopa częścią górną. Cylindryczny zasadniczo płaszcz
przylega do tworzącej ściankę tulei łożyskowej części sprzęgającej. W ten sposób powstaje
efekt komorowy. Jednak okazało się, że mimo to może dochodzić do zgnieceń tulei
łożyskowej. Dla pacjenta to uszkodzenie oznacza z zasady operację rewizyjną.
[0004] Tuleja ślizgowa może być według US 5,824,102 A zamocowana na części
sprzęgającej za pomocą drążka gwintowanego, zamocowanego na zewnątrz na części
w kształcie kołpaka. Do tego część sprzęgająca ma otwór wiercony, przez który jest
prowadzony drążek gwintowany. Po stronie części sprzęgającej przeciwległej do tulei na
drążek gwintowany nakręca się nakrętkę, tak że panewka jest zamocowana w tulei. Także w
tym układzie mogą następować zgniecenia, przy czym może być także zgnieciony wykonany
z tworzywa sztucznego drążek gwintowany.
[0005] Do pokonania tej wady znana jest ulepszona endoproteza stawu kolanowego,
dystrybuowana pod nazwą „Endo Modell” przez Waldemara Linka z Hamburga. W niej tuleja
-2-
metalowa jest wykonana jako dwuczęściowa, przy czym korzystny ślizgowo materiał
tworzywa sztucznego jest ściśle otoczony osadzoną na skurcz i w wielu miejscach
przewierconą tuleją metalową. Przez tą jednostkę materiał tworzywa sztucznego lepiej
podparty, tak że ryzyko uszkodzenia tulei ślizgowej, zwłaszcza z powodu przepływu na
zimno tworzywa sztucznego przy dużym obciążeniu, jest znacznie zmniejszone. W praktyce
okazało się jednak, że najważniejsza w kierunku przepływu energii część, mianowicie
ustalająca właściwą tuleję łożyskową część sprzęgająca, jest podatna na wytrącanie przez
przeciążenie. Przy kontroli protezy wyciąganie tulei łożyskowej okazuje się często trudne.
[0006] Celem wynalazku jest takie ulepszenie protezy stawowej wymienionego na wstępie
rodzaju, że jest ona wytrzymalsza i w przypadku kontroli łatwiejsza w demontażu.
[0007] Rozwiązanie według wynalazku polega na cechach z zastrzeżenia niezależnego.
Korzystne przykłady wykonania są przedmiotem zastrzeżeń zależnych.
[0008] W obrotowej protezie stawowej z pierwszą dalszą częścią składową do zakotwienia
w pierwszej kości, bliższą częścią składową do zakotwienia na drugiej kości i częścią
sprzęgającą, tworzącą z bliższą częścią składową łożysko zginające wokół pierwszej osi
i tworzącą z drugą częścią składową utworzone z trzpienia i tulei łożyskowej łożysko
obrotowe wokół zorientowanej poprzecznie do pierwszej osi drugą oś, a w tulei łożyskowej
umieszczona jest mająca trzpień tuleja ślizgowa i otaczająca ją całkowicie komorowo tuleja
podporowa, zamocowana elementem zabezpieczającym na części sprzęgającej, według
wynalazku przewidziano, że element zabezpieczający ma człon uruchamiający wewnątrz tulei
podporowej i może być łączony z częścią sprzęgającą, wytrzymałą na rozciąganie, dwoma
zbiegającymi się otworami wierconymi w tulei podporowej.
[0009] Ideą wynalazku jest pozycjonowanie członu uruchamiającego elementu
zabezpieczającego we wnętrzu tulei łożyskowej. Wtedy inaczej niż w najbardziej zbliżonym
stanie techniki dostęp do elementu zabezpieczającego nie musi prowadzić z zewnątrz przez
część sprzęgającą, do czego konieczny był odpowiedni otwór w części sprzęgającej,
powodujący jej osłabienie. Dzięki przemieszczonemu według wynalazku do wewnątrz
członowi uruchamiającemu otwór w części sprzęgającej może być znacznie mniejszy, przez
co uzyskuje się większą stabilność. Poza tym przez to element zabezpieczający może ustalać
się bezpośrednio w tulei łożyskowej, tak że również wtedy, kiedy jest ona osadzona
stosunkowo trwale, może być pewnie wyciągnięta. W ten sposób stworzono warunki do
wzmocnienia tulei podporowej grubszym materiałem i wręcz włączenia jej w przepływ
obciążenia, co powoduje odpowiednie odciążenie wykonanej zwykle z tworzywa sztucznego
tulei ślizgowej. W ten sposób mogą być pewnie odbierane także większe obciążenia
i niebezpieczeństwo wytrącenia z powodu przeciążenia maleje. Przy tym pod pojęciem
większej grubości materiału tulei podporowej rozumie się grubość materiału wynoszącą 0,8-
krotność grubości materiału tulei ślizgowej.
[0010] Korzystnie na tulei ślizgowej jest przewidziany otwór dostępu do członu
uruchamiającego. Tak człon uruchamiający jest położony patrząc od strony wejścia czopa za
tuleją ślizgową i może ją przy zwalnianiu elementu zabezpieczającego zabierać ze sobą.
-3-
W ten sposób element zabezpieczający ze swoim członem uruchamiającym działa
jednocześnie jak odciągacz tulei ślizgowej. W ten sposób można też łatwo usuwać
uszkodzone tuleje ślizgowe, zwłaszcza z powodu zgniecenia względnie przepływu na zimno
materiału tworzywa sztucznego przy przeciążeniu. Szczególnie celowym wykonaniem
elementu zabezpieczającego jest śruba, której łeb tworzy człon uruchamiający. W ten sposób
można w konstrukcyjnie prosty sposób z jednej strony uzyskać pewne zabezpieczenie
w stanie zmontowanym, a z drugiej przez przekręcenie śruby, dzięki działającej przez gwint
przemianie siły, oddziaływać ze znacznym naciskiem na tuleję ślizgową. Przy tym zgodnie
z celem szerokość otworu dostępu jest mniejsza niż szerokość łba śrub. Sprawdziło się
poszerzenie otworu dostępu tulei ślizgowej w kierunku tulei podporowej. Wynika z tego
stożkowatość, sprzyjająca naciskowi.
[0011] Korzystnie otwory wiercone elementu zabezpieczającego w tulei podporowej z jednej
strony i części sprzęgającej z drugiej strony są wykonane z różną szerokością. Tak
stopniowany otwór wiercony ma zaletę możliwości przeprowadzenia elementu
zabezpieczającego trzpieniem przez tuleję podporową, aż będzie przylegał (do niej) głowicą.
W przypadku śruby elementu zabezpieczającego oznacza to, że średnica otworu wierconego
w tulei podporowej jest większa niż średnica trzpienia śruby, ale mniejsza niż średnica
głowicy, i że otwór wiercony na części sprzęgającej ma poza tym odpowiednią średnicę śruby
i że na otworze wierconym jest wykonany gwint wewnętrzny.
[0012] W wyniku tego przez dociągnięcie elementu zabezpieczającego, zwłaszcza przez
dociągnięcie śruby, można uzyskać pewne pozycjonowanie, przy czym przez poluzowanie nie
tylko usuwa się zabezpieczenie, lecz także można wycisnąć tuleję ślizgową.
[0013] Ażeby w przypadku zakleszczonej tulei podporowej także ją można było usunąć przy
kontroli łatwo i pewnie, jest na niej korzystnie przewidziane zbiegające się z otworem
dostępu mocowanie dla ekstraktora. Szczególnie sprawdza się wykonanie mocowania jako
gwintu wewnętrznego w otworze wierconym na element zabezpieczający. W ten sposób po
usunięciu elementu zabezpieczającego przez wprowadzenie ekstraktora i połączenie z tuleją
podporową można ją łatwo wyciągnąć z części sprzęgającej. Przy wykonaniu w gwincie
wewnętrznym ekstraktor musi mieć do tego tylko na końcu gwint współdziałający, łączony z
tuleją podporową przez zwykłe wkręcenie.
[0014] Korzystnie tuleja ślizgowa jest zabezpieczona przed ruchem osiowym z tulei
podporowej, umieszczonymi w obszarze jej ujścia po stronie trzpienia, noskami
zatrzaskowymi, ustalającymi się w tylnym podcięciu na powierzchni wewnętrznej tulei
podporowej. W ten sposób zapobiega się uszkodzeniu przez ruch zwichnięcia.
[0015] Korzystnie tuleja podporowa jest wyposażona w wysuniętą promieniowo listwę,
ustalającą się w uformowanej uzupełniająco wnęce na części sprzęgającej. W ten sposób
zapewnia się niekręcenie wspólne tulei podporowej przy ruchu obrotowym wokół czopa
w niepożądany sposób. Przez umieszczenie noska i wnęki na końcu po stronie czopa można
uzyskać połączenie kształtowe przez proste wsunięcie tulei podporowej w jej tuleję
łożyskową na części sprzęgającej. Poza tym zamocowanie tulei podporowej jest wykonane na
-4-
części sprzęgającej korzystnie z gładkimi ścianami ze zwłaszcza cylindrycznym kształtem
wewnętrznym. Jest to proste do wytworzenia i daje równomiernie stabilne osadzenie, także
przy osiowym ruchu czopa w tulei łożyskowej.
[0016] W szczególnie korzystnym przykładzie wykonania, zasługującym ewentualnie na
ochronę niezależną, na stronie przedniej części sprzęgającej jest przewidziana powierzchnia
ustalająca dla ochrony przeciwudarowej, przedłużona zagłębieniem w kształcie kieszeni
w obszar oka ustalającego. Ochrona przeciwudarowa funkcjonuje jako opór nastawny dla
ruchu zginającego, dokładnie dla położenia rozciągniętego. Ponieważ przy tym część
sprzęgająca może dosuwać się do dalszej części składowej, ochrona przeciwudarowa służy do
jej ochrony przed uszkodzeniem. By przy występujących uderzeniowo obciążeniach pozostała
w swojej przewidzianej pozycji, konieczne jest wystarczająco pewne zamocowanie.
Za pomocą zagłębienia w kształcie kieszeni można w prosty sposób uzyskać zapobieganie
unoszeniu i odpadaniu ochrony przeciwudarowej z jej pozycji na stronie przedniej części
sprzęgającej. Korzystnie zagłębienie w kształcie kieszeni ma przekrój prostokątny
i przechodzi płasko w powierzchnię ustalającą. W ten sposób ochrona przeciwudarowa może
być wykonana jako ciągła płytka, ustalona w swojej pozycji przez wsunięcie zagłębienia
w kształcie kieszeni. Dla uniknięcia niepożądanego wysuwania się z zagłębienia w kształcie
kieszeni, na stronie przedniej w części sprzęgającej jest uformowane korzystnie jedno,
maksymalnie dwa zagłębienia, funkcjonujące jako zabezpieczenie przed przesunięciem,
zwłaszcza z umieszczonym na stronie tylnej ochrony przeciwudarowej występem. W ten
sposób ochrona przeciwudarowa jest zamocowana nie tylko w prosty do montowania i pewny
sposób, lecz układ zamocowania pozwala też uniknąć niepożądanego osłabienia części
sprzęgającej.
[0017] Wynalazek zostanie następnie bliżej objaśniony w odniesieniu do załączonego
rysunku, na którym jest przedstawiony korzystny przykład wykonania. Pokazuje on:
Fig. 1 widok od tyłu protezy stawowej częściowo w przekroju;
Fig. 2 powiększony widok od tyłu części sprzęgającej z przylegającą częścią
składową;
Fig. 3 widok szczegółowy tulei łożyskowej z boku w przekroju;
Fig. 4 widok złożeniowy części sprzęgającej z tuleją łożyskową;
Fig. 5 a, b widoki szczegółowe w ustawieniu zatrzaskowym;
Fig. 6 a, b widok szczegółowy elementu zabezpieczającego;
Fig. 7 ekstraktor.
[0018] Endoproteza według przykładu wykonania wynalazku zostanie objaśniona na
podstawie endoprotezy stawu kolanowego.
[0019] Endoproteza stawu kolanowego składa się zasadniczo z dwóch części 1, 2, z których
jedna jest wykonana jako piszczelowa część składowa 1, a druga jako udowa część składowa
2. W udowej części składowej 2 do trzonka 20 wstawianego do kości udowej pacjenta
-5-
przylega udowa połowa łożyskowa 21, wyposażona w dwie wysuwające się widlaście do
piszczelowej części składowej 1 kłykciowate płozy ślizgowe 22. Wspierają się one na plateau
piszczeli 12, umieszczonym na piszczelowej połowie łożyskowej 11, zamocowanej trzonkiem
10 na kości podudzia pacjenta.
[0020] Między nimi jest umieszczona część sprzęgająca 3, mająca element T 30 jako główny
korpus z umieszczonym w jego górnym obszarze okiem ustalającym 33 na trzpień osi 34
i tuleją łożyskową 32 na wystający z plateau piszczeli 11 czop łożyskowy 31.
[0021] Pierwsze łożysko (łożysko zginające) umożliwia ruch wychylny między częściami
składowymi 1 i 2, realizuje więc ruch zginający między udem i podudziem. Ten ruch
wychylny wokół osi trzpienia osi 34 tworzy w ten sposób pierwszą oś dla ruchu endoprotezy
stawu kolanowego. Poprzecznie do tej osi jest ustawiony czop 31, tworzący drugą oś dla
ruchu obrotowego, którym udowa część składowa 2 obraca się wokół drugiej osi względem
piszczelowej części składowej 1.
[0022] Dla tego łożyska obrotowego wchodzi czop 31 do tulei łożyskowej 32 na części
sprzęgającej 3. Między tymi dwiema częściami jest umieszczona wkładka łożyskowa 4. Jest
ona zamocowana w oku ustalającym 33 umieszczonym na jej górnym końcu elementem
zabezpieczającym 5 w postaci śruby 50.
[0023] Wkładka łożyskowa 4 ma kształt podstawowy zasadniczo cylindryczny i na górnym
końcu półkolisty trzpień. Wkładka łożyskowa 4 składa się z tulei ślizgowej 41 i tulei
podporowej 42. Przy tym średnica zewnętrzna tulei łożyskowej 41 jest tak duża, że powstaje
lekkie pasowanie wtłaczane w ściance wewnętrznej tulei podporowej 42. Na dolnym końcu
tuleja podporowa 41 ma ujście 40 na wlot czopa. Na stronie wewnętrznej jest umieszczony
obiegowo na obwodzie element ustalający 43, przy czym jest on korzystnie ciągły, ale może
być także przerwany w kilku miejscach. Ustala się on w odpowiednio uformowanym nacięciu
tylnym (patrząc od ujścia 40 wkładki łożyskowej 4) i zabezpiecza tak tuleję ślizgową 41
przed wyjściem z tulei podporowej 42. Tuleja podporowa 42 ma na końcu po stronie ujścia na
stronie zewnętrznej wystającą promieniowo listwę 45, ustalającą się w połączeniu
kształtowym w uformowanym uzupełniająco zagłębieniu na stronie wewnętrznej tulei
łożyskowej 32 części sprzęgającej 3. Zapobiega to niepożądanemu obrotowi tulei podporowej
42 względem części sprzęgającej 3.
[0024] Części składowe wkładki łożyskowej 4, a więc tuleja podporowa 42 i tuleja ślizgowa
41, ciągną się aż do ujścia 40 wkładki łożyskowej 4, tj. tworzą obie swoją dolną powierzchnią
czołową obramowanie ujścia 40. Tuleja ślizgowa 41 może mieć przewidziany na stronie
wewnętrznej tulei ślizgowej 41 zwężający się stożkowo kształt. Ułatwia ona wkładanie czopa
31 do wkładki łożyskowej 4.
[0025] Na górnym końcu tuleja ślizgowa 41 ma otwór dostępu 46. Jest wyposażona
w stożkową powierzchnię krawędzi, której szerokość powiększa się ku górze. Zbieżnie z nią
w tulei podporowej 42 jest przewidziany pierwszy otwór wiercony 47 i w oku ustalającym 33
drugi otwór wiercony 38, wyposażony w gwint wewnętrzny 39. W otworze wierconym 47
tulei podporowej 42 jest umieszczony gwint wewnętrzny 48. W te otwory wiercone jest
-6-
wstawiona jako zabezpieczenie śruba 50 i wkręcona trzpieniem 51 w gwint wewnętrzny 39.
Łeb 52 śruby 50 ma większą średnicę niż szerokość otworu dostępu 46. Jest położona trwale
na stronie wewnętrznej tulei podporowej 42 i zabezpiecza ją w jej pozycji.
[0026] Na stronie przedniej (w widoku na fig. 3 po stronie prawej) część sprzęgająca 3 ma
płaską powierzchnię ustalającą 35. Na jej górnym końcu jest uformowana w oku ustalającym
33 kieszeń 36, przechodząca u podstawy płasko w powierzchnię ustalającą 35. W obszarze
środkowym powierzchni ustalającej 35 jest przewidziany otwór utrzymujący 37, wykonany
jako otwór przelotowy w tulei łożyskowej 31 aż do tulei podporowej 42. Na powierzchnię
ustalającą 35 jest nasadzona i wsunięta górną krawędzią w kieszeń 36 płytka ochrony
przeciwudarowej 6. Przez wsunięcie do kieszeni 36 górną krawędzią 60 jest zabezpieczona
przed odsunięciem od powierzchni ustalającej 35, zwłaszcza przy oddziaływaniu siły od
przodu (na fig. 3 od strony prawej) przy dojściu do pozycji oporu nastawnego. Dla uniknięcia
przesunięcia płytki ochrony przeciwudarowej 6 zwłaszcza ku dołowi, na jej stronie tylnej jest
uformowany występ 62 ustalający się w połączeniu kształtowym w otworze utrzymującym 37
i przez zabezpieczający płytkę ochrony przeciwudarowej 6 w jej pozycji.
[0027] Poza tym jest przewidziany ekstraktor 7 wykonany jako śrubokręt z trzonkiem 70 na
uchwycie 71 na jego tylnym końcu. Na przednim końcu jest umieszczona baryłka prowadząca
72, mająca większy przekrój niż trzonek 70, i którego średnica dostosowana jest do
szerokości wewnętrznej wkładki łożyskowej 4. Przy tym pod pojęciem dostosowana rozumie
się, że ma ona podwymiar około 1 mm, tak że powstaje pasowanie luźne. W przednim
obszarze baryłki prowadzącej 72 jest umieszczony koniec śruby 73, mający gwint zewnętrzny
74. Jest tak wykonany, że wchodzi w gwint wewnętrzny 48 w otworze wierconym 47.
[0028] W stanie zmontowanym wkładka łożyskowa 4 jest ustalona przez wkręcenie śruby
zabezpieczającej 50 zabezpieczenia 5. Przy tym śruba zabezpieczająca 50 przylega łbem 52
do strony wewnętrznej tulei podporowej 42 i dociąga ją do osadzonego w oku osi 33 trzpienia
osi 34. W ten sposób wkładka łożyskowa 4 jest zabezpieczona przed ruchem
(wyprowadzającym) z tulei łożyskowej 32.
[0029] Dla demontażu po wyciągnięciu czopa 31 z tulei łożyskowej 32, śrubę zabezpieczającą
50 odkręca się w zasadniczo znany sposób za pomocą (nieprzedstawionego) śrubokręta. Przy
tym śruba 50 wyciska łbem 52, ponieważ ma on większą szerokość niż otwór przelotowy 46
w tulei ślizgowej 41, tuleję ślizgową 41 w dół. To wyciskanie może być wsparte przez
ściskanie tulei ślizgowej 41 w obszarze ujścia 40, dla ułatwienia uzębienia elementów
zatrzaskowych 43, 44. Wtedy w wielu przypadkach tuleję podporową 42 można wyjąć z tulei
łożyskowej 32. Jeżeli jednak zakleszczy się, do czego może łatwo dojść zwłaszcza po
przeciążeniu albo przy długim użytkowaniu, wtedy po usunięciu śruby zabezpieczającej 50 do
wnętrza tulei podporowej 42 można wprowadzić ekstraktor 7 z baryłką prowadzącą 72 i
wkręcić ekstraktor 7 gwintem 74 na końcu śruby 73 w gwint wewnętrzny 48 tulei podporowej
42. W ten sposób ekstraktor 7 jest połączony wytrzymale na rozciąganie z tuleją podporową
42 i można ją wyciągnąć z tulei łożyskowej 32.
-7-
[0030] Według wynalazku w części sprzęgającej potrzebny jest tylko jeden stosunkowo mały
otwór dostępu w postaci otworu wierconego 38. Poza tym część sprzęgająca może być
wykonana jako masywna, tj. zwłaszcza w obszarze oka ustalającego 33 nie są potrzebne
żadne dalsze przerwy. W ten sposób unika się osłabienia oka ustalającego 33. Jednocześnie
wynalazek umożliwia pewne zamocowanie i łatwe wyjmowanie wkładki łożyskowej 4. Przez
umieszczenie płytki ochrony przeciwudarowej 6 w kieszeni 36 również unika się osłabienia,
występującego w stanie techniki przez dużą ilość otworów kontaktowych w obszarze
powierzchni ustalającej 35.
Grażyna Palka
Rzecznik patentowy
-8-
Zastrzeżenia patentowe
1. Obrotowa proteza stawowa z dalszą pierwszą częścią składową (1) do zakotwienia na
pierwszej kości, bliższą drugą częścią składową (2) do zakotwienia na drugiej kości,
częścią sprzęgającą (3), tworzącą z pierwszą częścią składową (1) łożysko zginające
wokół pierwszej osi (34) i z drugą częścią składową (2) utworzone z czopa (31) i tulei
łożyskowej (32) łożysko obrotowe wokół drugiej osi, zorientowanej poprzecznie do
pierwszej osi (34), przy czym łożysko obrotowe ma kilkuwarstwową wkładkę łożyskową
(4) z obejmującą czop (31) tuleją ślizgową (41) i otaczającą ją komorowo tuleją
podporową (42), zamocowaną na części sprzęgającej (3) przez element zabezpieczający
(5), znamienna tym, że
element zabezpieczający (5) ma wewnątrz tulei podporowej (42) człon uruchamiający
(52) i jest łączony wytrzymale na rozciąganie z częścią sprzęgającą (3) przez dwa
zbiegające się otwory wiercone (47, 38) w tulei podporowej (42) i części sprzęgającej (3).
2. Obrotowa proteza stawowa według zastrz. 1, znamienna tym, że na tulei ślizgowej (41)
jest przewidziany otwór dostępu (46) do członu uruchamiającego (52).
3. Obrotowa proteza stawowa według zastrz. 2, znamienna tym, że człon uruchamiający
(52) ma większą szerokość niż otwór dostępu (46).
4. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,
że element zabezpieczający (5) ma śrubę (50), której łeb tworzy człon uruchamiający
(52).
5. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,
że otwory wiercone (47, 38) mają szerokości stopniowane.
6. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,
że otwór dostępu (46) ma większą szerokość niż głowica (52), która zwęża się korzystnie
do wewnątrz.
7. Obrotowa proteza stawowa według jednego z zastrz. 2 do 6, znamienna tym, że na tulei
podporowej (42) jest przewidziane zbieżne z otworem dostępu (46) mocowanie (48) dla
ekstraktora (7).
8. Obrotowa proteza stawowa według zastrz. 7, znamienna tym, że mocowanie jest
wykonane jako gwint wewnętrzny.
9. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,
że tuleja ślizgowa (41) jest zabezpieczona przed ruchem osiowym przez umieszczony
w obszarze jej otworu ustalającego (40) element ustalający (43), który ustala się
w podcięciu tylnym (44) na powierzchni wewnętrznej tulei podporowej (42).
10. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,
że na stronie zewnętrznej tulei podporowej (42) jest przewidziany wystający
promieniowo nosek (45), który ustala się w uformowanej uzupełniająco wnęce na części
sprzęgającej (3).
-9-
11. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,
że tuleja łożyskowa (32) jest wykonana z gładkimi ścianami, z korzystnie cylindrycznym
kształtem wewnętrznym.
12. Obrotowa proteza stawowa według jednego z poprzednich zastrzeżeń, znamienna tym,
że na stronie przedniej części sprzęgającej (3) jest przewidziana powierzchnia ustalająca
(35) dla ochrony przeciwudarowej (6), dla której przedłużenia jest wykonane zagłębienie
w kształcie kieszeni.
13. Obrotowa proteza stawowa według zastrz. 12, znamienna tym, że zagłębienie (36)
w kształcie kieszeni ma przekrój prostokątny i przechodzi płasko w powierzchnię
ustalającą (35).
14. Obrotowa proteza stawowa według jednego z zastrz. 12 albo 13, znamienna tym, że
maksymalnie dwa zagłębienia (37) są przewidziane jako zabezpieczenie przed
przesunięciem dla ochrony przeciwudarowej (6).
Grażyna Palka
Rzecznik patentowy