Teresa TętnikUrodziła się w Radzyniu Podlaskim. Po ukończe-niu gimnazjum wyjechała do Warszawy, gdzie uczyła się w Liceum Sztuk Plastycznych. Po maturze studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Architektury Wnętrz. Po powrocie do Radzynia pracowała do emerytu-ry w Biurze Planowania Przestrzennego. Już na emeryturze zaczęła pisać wiersze, początkowo do szuflady. W 2018 r., w ramach „Radzyńskich Wędrówek Literackich”, wydała tomik pt. „Wiersze zebrane”.

ISBN 978-83-948568-8-5

Teresa Tętnik

12 bajek z RadzyniaW TEJ KSIĄŻECZCE O TYM BĘDZIE,

ŻE BAJKOWY ŚWIAT JEST WSZĘDZIE

Teresa Tętnik

12 bajek z RadzyniaW tej książeczce o tym będzie,

że bajkoWy śWiat jest Wszędzie

Wydawca:© Radzyńskie Stowarzyszenie „Podróżnik”

ul. Jana Pawła II 4

21-300 Radzyń Podlaski

www.podroznik-radzyn.pl

www.facebook.com/radzyn.wiersze

radzyn@op.pl

Projekt okładki i opracowanie graficzne:Przemysław Krupski

Rysunki:Dzieci z Niepublicznego Przedszkola „Ananas”

Wydanie I

Radzyń Podlaski 2019

ISBN 978-83-948568-8-5

Teresa Tętnik

12 bajek z Radzynia

Radzyńskie Wędrówki Literackie

W tej książeczce o tym będzie,że bajkoWy śWiat jest Wszędzie

Serdeczne podziękowania kieruję do wszystkich osób i instytucji, które swoim zaangażowaniemprzyczyniły się do wydania moich bajek.Szczególnie dziękuję dzieciomz Niepublicznego Przedszkola „Ananas”,które wykonały rysunki znajdujące się w książeczce.Bez nich nie miałaby ona urokui nie zachęcałaby do czytania bajek. Autorka

zosia Prokopczuk„Wiewiórka”

6

WiewiórkaWiewiórka w lesie mieszka

Tam gdzie wąska biegnie ścieżkaPrzy tej ścieżce rosną drzewa

Dobrze się tam w dziupli miewa

Po drzewach wciąż biegaPo gałęziach zwinnie skacze

I na zimę szyszki zbieraChowa je pod każdy krzaczek

To w sekrecie zachowałaTylko wronie powiedziałaWrona nikomu nie powieInne sprawy ma na głowie

A że wrona ciągle kraczeTo było całkiem inaczejWykrakała o tym sowie

Myśląc że się nikt nie dowie

7

Sowa wielką księgę miałaZaraz w księdze to spisała

Drobnym maczkiemŻe wiewiórka szyszki zbiera

Chowa je pod każdym krzaczkiem

Już po całym lesieTaka dalsza wieść się niesieGdy ktoś zimą głód poczuje

Niech pod krzaczkiem się stołuje

Są tam szyszki i żołędzieSmaczny obiad z tego będzie

I kolacja i śniadanie tu każdemuCoś dobrego się dostanie

I tak już co rok jesieniąWiewiórka szyszki zbiera

Pod krzaczkami wszystkie chowaWrona pewnie tak jak teraz

Tajemnicy nie dochowa

Sowa w księdze to zapisze tak jak terazDrobnym maczkiem kto jest głodny

To niech szuka smakołykówSą pod każdym w lesie krzaczkiem

8

A wiewiórka pewnie będzie się cieszyłaŻe przyjaciół mroźną zimą nakarmiła

Sama też głodna nie była

staś

and

rzej

czuk

„bu

ty”

10

ButyByła środa, może wtorek

W oknie siedział mały BolekA za oknem zima sroga

Zasypana śniegiem droga

Bolek z domu się nie ruszyBo mu mróz odmrozi uszy

A sikorki – o mój BożeBoso chodzą po tym dworze

Bolek myśli ja spróbujęButy im zaprojektuję

Cały tydzień się nie ruszęButy ptakom uszyć muszę

Wziął ołówek, papier w kratkęCoś rysuje i kredkami koloruje

Ptakom buty projektuje

11

Żeby były bardzo modneCiepłe, ładne i wygodne

Fason taki, kolor takiSkąd ma wiedzieć

Jakie buty noszą ptaki

Może zechcą mieć obcasyMoże lepsze adidasy

Może dobre będą kapcieTakie jakie noszą babcie

Kłopot wielki czy wróbelkiZechcą nosić pantofelki

Czy trzewiczki sznurowaneNoski żółto malowaneObcasiki jak szpileczki

Zechcą nosić sikoreczki

Bolek wciąż się zastanawiaCoś rysuje, coś poprawia

I zapewnia mały BolekButy zrobię wam na wtorek

Mama prosi: lepiej BolkuWeź słoninkę dla sikorek

A dla wróbli ziarna w worek

12

Weź kurteczkę, ciepłe butyCiepłą czapkę i idź z dziećmi

Na ślizgawkę

Bolka nic to nie obchodziPtaki muszą w butach chodzić

Wciąż powtarza mały BolekButy zrobię wam na wtorek

O, już wiele wtorków byłoSłońce lody rozpuściło

Przyszła wiosna, jest już lato i wakacjeBolek przyznał mamie rację

Że gdy zimą dni są chłodneNajważniejsze, by nie były

Ptaszki głodne

Chociaż mają gołe nóżkiNiepotrzebne im są butki

Niepotrzebne im do spaniaNi kołderka, ni poduszki

Wiosną ptaki i z radościąI z ochotą gniazdka plotą

Jajka w gniazdkach wysiadująNa pisklęta oczekują

13

Bolek też się dobrze miewaI pod nosem sobie śpiewa

Często ptaki obserwujeNa papierze je rysujeI kredkami koloruje

A na zimę mały Bolek naszykujeDla wróbelków ziarna worek

I słoninkę dla sikorek

Weźmie kurtkę, szalik w kratkęButy ciepłe, ciepłą czapkę

Wyjdzie z dziećmi na ślizgawkę

14

zuzia jakubowska„Polne myszki”

15

Polne myszkiŻyły w polu myszki polne

Żyły sobie całe latoAle zima już się zbliża

Wiatry, deszcze, śnieg i błoto

W lecie w słońcu się wygrzałyI w kałużach wykąpały

Noski mają opaloneBrzuszki ziarnem wypełnione

Przyszły już jesienne deszczeMyszki ciągle mają dreszcze

Taka jedna myszka małaCztery razy już kichała

Dłużej myszki już nie mogąMieszkać jesienią na dworze

Same muszą o to zadbaćNikt im przecież nie pomoże

16

Do mieszkania by się myszomPrzydała zgoda

Dobra byłaby stodołaMoże w kuchni być podłoga

Myszki już się spakowałyW drogę do wsi się wybrały

W ciepłym sianku się wysypiaćSmaczne kąski w kuchni łykać

Do wsi droga jest dalekaCo je w tej podróży czeka

Całą nockę wędrowałyZanim do wsi się dostały

Lecz co zrobić z czarnym kotemKtóry leży tu pod płotem

Kot nastroszy sierść na grzbiecieMinę ma jak dzikie zwierzę

Miauknął – myszy ja nie wierzęChociaż przyszły tutaj w gościNiech się mają na baczności

Myszki bardzo wystraszoneKażda biegnie w inną stronę

Szybko w trawie się schowałyI cichutko tam siedziały

17

Nie bójcie się dzieciakiBo ten kot leniwy taki

Wszedł do kuchni, wypił mleczkoI zagryzł tłustą szyneczką

Położył się na kanapieZasnął mocno, głośno chrapie

Myszki długo nie czekałyDzieci swoje pozbierałyIdąc przez górki i doły

Cicho weszły do stodoły

Tam na sianie się rozsiadłySmaczny obiad z ziarna zjadły

I tak sobie pomyślałyMoże byśmy się wybrały

Do kuchni, gdzie kot śpi twardoTam jest jeszcze lepsze jadło

Gdy do kuchni myszki wpadłyCałą szynkę kotu zjadły

Rozejrzały się troszeczkęI popiły ciepłym mleczkiem

Dużo siły wnet nabrałyDziurkę w desce wyskrobały

Pod podłogą zamieszkały

18

Słońce zaszło białą chmurkąKot się wybrał na podwórkoŻeby straszyć biedne myszy

Które tu przed chwilą przyszły

Kot z miną dzikiego zwierzaWłaśnie robić to zamierza

Ale kot tu sam nie mieszkaNa podwórku mamy pieskaPiesek będzie chronił myszy

By przetrwały w cieple, w ciszy

Psu się to nie podobałoŻe kot straszy myszkę szarą

Która z małych dzieci grupkąWyszła sobie na podwórko

Piesek szczeknął – panie kocieTrudno im żyć w śniegu, w błocie

Myszki zimą chodzą głodneSpanie mają niewygodne

Niech się pan nie gniewaMyszkom zimą pomóc trzeba

19

Kot do pieska miauknął w złościNie potrzeba mi tu gości

Że mysz z dziećmi głodna chodziTo mnie wcale nie obchodzi

Jeśli ta mysz tu zostanieJutro zjem ją na śniadanie

Lecz nie bójcie się dzieciakiPrzecież kot leniwy taki

Kota sen znów zmorzyPewnie w kuchni się położyWygodnie mu na kanapie

Śpi kot twardo, głośno chrapie

Tak już jest przez zimę całąMyszy kota okrążają

Po cichutku się skradająKotu zjedzą szynkę

Gospodyni zjedzą serekPogryzą bluzeczkę, poprują sweterek

Pogryzły też nowe spodnieTe co były takie modne

20

Gospodyni ciągle stękaŻe z myszami jest udręka I ze szczotką myszy goniLecz niełatwo je dogonić

Ciężko myszkom żyć w zagrodzieTylko piesek z nimi w zgodzie

A ten piesek to jest znanyPewnie już na całym świecie

Z tego, że pomaga innymKtórym w życiu się nie wiedzie

A jak piesek ma na imięTo dla dzieci jest zagadka

Znacie go już z filmów, bajekGdy zgadniecie jego imięTo dopiero będzie gratka

Jeszcze tylko wam podpowiemŻe jest biały w rude łatkiMoże opis ten przybliżyTajemnicę psiej zagadki

A na wiosnę polne myszkiKiedy słońce grzać już zacznie

Zapakują swe tobołkiPójdą w pole na wakacje

21

Gabrysia kopyść„W nocnej ciszy”

22

W nocnej ciszyGdy wieczorem zmierzch zapadaSłońce za horyzont już zachodzi

Do łóżeczka się układaszA księżyc na niebo wychodzi

W domu robi się cichutkoAle cisza bywa krótko

W kuchni garnki zaczną gadaćDziwne rzeczy opowiadać

Komu dziś się przypaliłoKomu wczoraj wykipiało

Komu kiedyś coś przywarłoKomu się rozgotowało

Nigdy jednak tak nie byłoBy się nic nie wydarzyło

23

Tak się garnki rozgadałyI ten duży, i ten mały

To im smutno, to wesołoSłychać głosy garnków w koło

Chochla pierwsza głos zabrałaKtóra z garnków na talerze nalewała

Bardzo smutne mam wspomnienieW którym garnku nie wymienię

Gdy się zupa gotowałaNagle z garnka wykipiała

Na obiad było za małoBo niewiele jej zostało

To była wina sąsiadkiKtóra przyszła tu na plotkiZ gospodynią rozmawiały

I o zupie zapomniały

Przyznał rację garnek w kropkiCzęsto przez sąsiadki plotki

Gdy pierogi ja gotujęTo je całkiem rozgotuje

24

Rondel mówiByło takie wydarzenie

Aż ze wstydu się rumienięPrzywarły mi zrazy do dna

I rodzina była głodna

Ale rzadko to się zdarzaZapytajcie gospodarzaPochwalić się muszęLubi to, co ja uduszę

I patelnia się przyznałaŻe dość często przypalała

Tak ją wtedy szorowaliŻe ją całą podrapali

Blacha teflonowa ta coCiastka z dziurką piekła

Tak do wszystkich garnków rzekła

Ciastka się nie przypalałyDzieciom zawsze smakowałyWszyscy lubią ciasta słodkie

Sernik, piernik i szarlotkę

I tak wciąż opowiadająTo się żalą, to się chwalą

25

Nie byłoby w tym nic dziwnegoGdyby nie usłyszał tego

Czajnik nowy, zwany bezprzewodowy

Czajnik był cały białyI bardzo zarozumiały

Na garnki spojrzał z góryI zapytał

Widział mnie już garnek który

Spójrzcie jaka ma urodaJaka ze mną jest wygoda

Do gniazdka sznur wtykająI już go nie wyciągają

Gdy nacisną mały guzikWe mnie woda się gotuje

A jak już się ugotujeGotowanie zatrzymuje

Wodę ze mnie nalewająI herbatę zaparzają

Ja na stole sobie stojęWokół stoją filiżanki

Albo przezroczyste szklankiGospodyni bardzo radaProsi dzieci, męża, brata

26

Zaprosiła też sąsiadkęNa szarlotkę i herbatkę

Przechodziła przez podwórkoWpadła do nas ze swą córką

Zjadły wszystkie ciasta z dziurką

Dobrze się w tym towarzystwie czujeChętnie wodę im gotuje

Żadnych plotek nie wyjawięKtóre mówią tu przy kawie

Gdyby tego było małoNigdy mu nic nie przywarło

Nigdy mu nie wykipiało

Gdy to garnki usłyszałyZe zdziwienia oniemiałyTeraz już i w nocnej ciszy

Mowy garnków nie usłyszysz

27

amelia Łukasik„Lis”

28

L isW cichym lesie żyła sobie

Zwierząt gromadka dość sporaŻyły skromnie lecz w dostatku

Żyły tak jak chce przyroda

Między nimi w lisiej norzeByła też rodzina lisia

Mama, tata i dzieciakiŻyli sobie tak do dzisiaj

Bo dzisiaj rudemu lisowiNagle wpadło coś do głowy

Nie będę siedział w tej norzeSpryt mi w życiu dopomoże

Wezmę plecak, wezmę szalikPójdę w świat

29

Pójdę do wsiTam są kury, gęsi, kaczki

Gdy je złapię to się najemJeszcze wyślę dzieciom paczki

Żona mówi - zostań z namiPrzecież w lesie wszystko mamy

Lis uparty, tupnął nogąWyszedł z lasu, idzie drogą

Rów przeskoczył z zimną wodąOmal wpadłby do tej wody

Już się zbliża do zagrodyRobi lisie swe podchody

Na podwórko wolno wchodziGdzie kurczaków grupka chodzi

Sprytnie złapać chce kurczakaKurczak gdacze, kaczka kwacze

Kogut zapiałLisa ktoś za ogon złapał

To pies burek co pilnujeWszystkich kaczek, gęsi, kurek

Pies mu szarpie ogon, futro

30

Głośno szczeka – a ty rudyPrzyjdziesz ty tu jeszcze jutro

I gospodarz lisa goniKijem go po grzbiecie łoi

Lis ucieka szybko w krzakiOj mój ogon łysy taki

W krzakach siedział do wieczoraBał się tego psa potwora

A gdy znowu popróbowałZbliżyć się gdzieś do zagrody

Okazało się, że w każdejSiedzi psisko bardzo srogi

Wracaj lisie tam do lasuNie rób we wsi ambarasu

No i wraca lis do lasuZ pustym brzuchem, bez plecaka

Ogon łysy, sierść wyblakła

Żona woła – mój kochanyTeraz musisz lizać rany

Teraz chodzisz bez ogonaTak narzeka jego żona

31

Lepsza w lesie chuda wronaNiż u ludzi tłuste kaczki

WygłodniałeśNie wysłałeś dzieciom paczki

Miałbyś teraz piękną kitęPlecy kijem nie obite

Gdybyś z lasu nie wychodziłW pięknym futrze dziś byś chodził

Teraz siedzisz obolały i obityŻal ci pięknej rudej kity

Zatroskane lisa dzieciZatroskana lisa żona

Czy ktoś widział kiedyś w lesieBy lis chodził bez ogona

Sowa usłyszała narzekanieBo na drzewie ma mieszkanie

Wiele ksiąg w życiu czytałaI na wszystkim już się znała

Wzięła wielkie okularyObejrzała lisa rany Okulary odłożyła

I diagnozę postawiła

32

Że lis nie jest bardzo choryLis ma lisie swe humory

A receptę taką dałaI na liściu ją zapisała

Gorzkie zioła łykać staleNie ruszać ogonem wcale

Równomiernie ma oddychaćI powietrze leśne wdychać

Jeszcze dwa zalecenia może Lizać rany, to na pewno mu pomoże

Nie wychylać nosa z lasuBy nie robić ambarasu

Wtedy na ogonie futroZacznie jemu rosnąć jutro

A już za dwa lata biteBędzie miał swą piękną kitę

Co wiedziała, powiedziałaI na drzewie znów siedziała

Teraz lis lekami obłożonyLeży w norze pod opieką żony

Gorzkie zioła ciągle łykaNosa z lasu nie wytyka

33

A już za dwa lata biteGdy lis będzie miał swą kitę

Będzie przestrzegał swe wnukiBędzie dawał im nauki

By słuchały echa w lesieKtóre taką wieść tu niesie

„Lisom jest najlepiej w lesie”

34

Hania matczak„Pod laskiem”

35

Pod laskiemGdzieś daleko, tam pod laskiem

Mieszka sobie babcia z dziadkiemW małym domku wraz z obórką

Jest ławeczka i podwórko

Mieszka z nimi zwierząt grupkaMiędzy nimi osioł, piesek, kogut, kurka

Ich mieszkaniem jest obórka

W dni słoneczne, często wiosnąKiedy pierwsze kwiatki rosną

Babcia siada na ławeczceW bielusieńkiej swej chusteczce

Obok babci dziadek siadaBajkę babci opowiada

Dzisiaj bajka o kogucieO koguta wielkiej bucieO przyjaźni, o urodzie

I śpiewaniu wiosną modzie

36

Kogut pięknie wystrojonyNa głowie grzebień czerwony

Na ogonie pewnie nowePiękne pióra kolorowe

I ułańskie dwie ostrogiWłożył na swe żółte nogi

Żaden ptak tu w tej zagrodzieNie dorówna mu w urodzie

Oprócz przepięknego pianiaMa zdolność dyrygowania

No i wbrew światowej modzieStworzył chór zwierząt w zagrodzie

Kogut piejeA zwierzęta, które tu mieszkają

O świtaniu wstawać mająBo już od samego rana

Wiara ma być rozśpiewana

Z osłem kogut ma kłopoty dużeBo on nie chce śpiewać w chórze

Choć barany go prosiłyŚpiewaj z nami, głos masz taki miły

37

Oj, z osiołkiem są kłopotyOn jest lepszy do robotyWoli nosić ciężkie woryI udawać, że jest chory

„Wrona by tu dużo wniosłaNiech zastąpi w chórze osła”

Tak się odzywają kaczkiKażdy wie, że to dziwaczki

Wrona na to zaraz kraczeChętnie w chórze dziś zakracze

Dziobem pióra przeczesujeDo śpiewania się szykuje

Kot co całą noc polowałNic dziwnego że jest śpiący

Gdzieś się schował

Gęś oczy otworzyłaBo dopiero się zbudziła

A dlaczego pies nie szczekaZawsze słychać go z daleka

Pies jest bardzo zasmuconyZ osłem jest zaprzyjaźniony

Wtedy zacznie swe szczekanieGdy osiołek zmieni zdanie

38

Osioł z wielkiego wzruszeniaSzybko swoje zdanie zmienia

Jeszcze dość nieśmiałoOsiołkowi au au się wyrwało

Dziadek dalej opowiadaDobrze mu się bajka składa

Kot się zbudziłI zamiauczał przeraźliwie

Ale zasnął znów szczęśliwie

Teraz koza głos zabrała„Dość już tego” powiedziała„Bez nich chór się nie zawali

Sami będziemy śpiewali.”

Kogut w swej koguciej dumieGłośno zapiał „Ja ich nie rozumiem”

I ze złością grzebał nogąNiech śpiewają ci, co mogą

Już powoli się zbierająCi co dobre głosy mają

Biegnie kura kwoką zwanaKtóra od samego rana

Bardzo jest zapracowana

39

Trochę w ziemi pogrzebałaDzieci swoje przywołałaZ kurzu siebie otrząsnęłaPiórka z lekka ogarnęłaPrzy kogucie tuż stanęła

Kogut pyta a gdzie dzieciKażde z nich za kwoką leci

W kupkę się zbijająI do kwoki przytulają

Babcia słodko się uśmiechaBo kurczątka to babcina jest pociecha

Kot już nie śpi, jeszcze ziewaJest nadzieja, że zaśpiewaKto nie zna kociej muzyki

Jakie jęki, jakie krzyki

Gęś znienacka zagęgałaKoza głośno zabeczała

Wszyscy głosy swe próbująDo śpiewania się szykują

Babcia uszy zatykałaI z ławeczki wstawać chciałaDziadek usiądź jeszcze woła

Bo to bajki jest połowa

40

Dziadek znowu bajkę bajeKogut już na środku staje

Sprawnie chórem dyryguje To na tego, to na tego pokazuje

Dobrze idzie nam śpiewanieGłośniej śpiewaj mój baranie

Baran teraz głośniej beczyJeszcze głośniej wrona skrzeczy

Kot zamiauczał, chyba płaczePrzerażona kwoka gdaczeA babcia się głośno śmieje

Mówi dziadku to nie bajkaTu naprawdę to się dzieje

Znów z ławeczki wstawać chciałaBo roboty dużo miała

A tu nagle za stodołąSłowik zaczął pieśń wesołą

Kogut przestał dyrygowaćSkrzydła w górę wznosi

I o ciszę wszystkich prosiBo słowiki zawsze wolą Swoją arię śpiewać solo

41

Babcia słowika słuchałaTak do dziadka zaszeptała

Słyszysz gdzieś kukułka kukaW lesie dzięcioł w drzewo puka

Nawet łąka brzmi radośnieSpójrz jak szybko kwiatek rośnie

Twoja bajka rozśpiewana i radosnaBo już właśnie przyszła wiosna

Wszystkim wkoło jest wesoło

Głośno teraz w polu, w lesieZewsząd ptaków głos się niesie

Każdy śpiewa tak jak umieWiosna pewnie to zrozumie

Chcesz posłuchać tej bajeczkiTo poszukaj gdzieś ławeczki

Usiądź na niej wiosną, latemPozachwycaj się tym światem

42

Nadia zabielska„ślimak”

43

SlimakŻeby przejść drogi kawałek

Ślimak wyszedł w poniedziałekBo w sobotę imieninySą u ciotki ślimaczyny

Ślimak głodny, brzuch ma pustyCiotka zrobi tort z kapusty

Już się teraz oblizujeBo kapusta mu smakuje

Nic tu nie ma do robotyMoże dojdzie do soboty

Zabrał z sobą też i domekW nim ma cały swój dorobek

Wolno idzie polną drogąWszyscy go przegonić mogąŚlimak bliski jest rozpaczyBo mu droga się ślimaczy

44

Ciotka czeka z tortem słodkimOn zmęczony siadł pod płotkiemSchował się w swój domek małyZasnął słodko snem wspaniałym

Śniły mu się imieniny I tort ciotki ślimaczyny

Goście siedzą na kapuścieKapuściane jedzą liście

Jest wesoło, bardzo miłoPrzez pięć dni mu to się śniło

Już był piątek gdy się zbudziłPrzetarł oczy

Wziął swój domek, wolno kroczy Ślimak stara się jak możeAle szybciej iść nie może

Może szybciej iść by mógłGdyby miał choć parę nógŻeby miał choć cztery nogiNie bałby się długiej drogi

Przyszedł wreszcie, lecz w niedzielę Dzwony dzwoniły w kościele

45

Ciotka mówi – och mój miłyImieniny wczoraj były

Goście poszli, stół jest pustyJuż zjedzony tort z kapusty

Kiedy roczek równo minieTo wyjdź wcześniej mój kuzynie

Wtedy idąc przez opłotkiZdążysz przyjść na czas do ciotki

Spełni się to, co ci się śniłoBędzie słodko, będzie miło

Ślimak głodny i zmęczonyWolno wraca w swoje strony

Idąc myśli tak po drodzeChyba ja za wolno chodzę

Moja ciotka miała racjęWcześniej wyjdę

Wtedy zdążę na kolację

Kiedy roczek równo minąłWtedy ślimak już z rodziną

Wybrał się na imieninyDo swej ciotki ślimaczyny

46

Wszyscy już na czas przybyliI wesoło się bawili

Ciotka gości swych witałaDo kolacji zapraszała

Goście już się rozsiadająTort z kapusty zajadają

Jak to u ślimaków bywaŚwierszcz na skrzypcach

Im przygrywaA motyle tańczą wkoło

Tu naprawdę jest wesoło

Choć ślimaki nóg nie mająPrzyznać im musimy rację

Gdy nie zasną gdzieś pod płotkiemZawsze zdążą na kolację

Chociaż wolno chodzą Tam gdzie dojść chcą

Tam dochodzą

Gorzej przecież ma stonogaBo ją może boleć nogaPodczas długiej drogi

Mogą boleć nawet wszystkie nogi

47

Gorzej też się jej powodziNie ma domku

Na spacery boso chodzi

48

alan marczuk„domowe sprzęty”

49

Domowe sprzetySprzęty które w domu stoją

Dziś się bardzo niepokoją Bo lubią swoją pracę

A dziś w domu jest inaczej

Nikt nie piecze, nie gotujeNikt nie zmywa, nie prasuje

Coś się złego wydarzyłoNigdy przedtem tak nie było

Narzekają brudne ścierkiPrześcieradła i sukienki

Nikt za pranie się nie bierzeNiech nas wreszcie ktoś upierze

Pralka stoi cicho w kącieMówi sama się nie włączę

50

Zawsze sprzęty coś robiłyMyły, prały i czyściły

Gotowały, piekły, szyłyBo w tym bardzo dobre były

Dzisiaj stoją nic nie robiąZ tym pogodzić się nie mogą

Deska do uprasowaniaCo za szafą sobie stała

Na swój los tak narzekała

Nikt żelazkiem nie prasujeA ja lubię jak żelazko

Po mych plecach spacerujeI masuje moje kości

Bo mnie bolą ze starości

A żelazko do niej rzekłoI mnie też to już dopiekło

Źle się wtedy czujęGdy niczego nie prasuję

Nikt nie pierze, nikt nie zmywaSpójrz talerzy cały zmywak

51

Gdy to deska zobaczyłaBardzo się tym oburzyła

Bo talerze w strasznym stanieI w buraczkach, i w śmietanie

Kuchnia mówi nie zaprzeczęNie gotuję i piekarnik nic nie piecze

Nikt nie sprząta, nie zamiataPełna kurzu cała chata

W misce nie ma nic dla kotaZawsze ruch był i robota

Tylko łóżko to wiedziałoCo się z gospodarzami stało

Gospodyni bardzo choraTrzeba dzwonić po doktoraKaszle kicha, nos wyciera

Ciężko wzdycha

Przyszedł doktor, opukujeOsłuchuje, jakieś leki zapisuje

Gospodyni leki łykaAle dalej kaszle, prycha

52

Choć pastylki i syropyJuż się biorą do roboty

Wypędzają precz bakterieNo i bóle, opiekują się też czule

Gospodyni już zdrowiejeCzasem wstaje, lecz się chwieje

Jakimś żelem się smarujeMoże lepiej się poczuje

Długo ta kuracja trwałaTo kichała, to stękała

To się kładła, to wstawałaWreszcie całkiem wyzdrowiała

Do roboty się zabrałaUpiekła, ugotowałaPozmywała i uprała

Coś uszyła, no i kota nakarmiła

Deska już rozmasowanaI żelazkiem rozgrzewanaI tak mówi jak mi miłoŻe żelazko się włączyło

53

W domu ruch bo jest robotaGorzej tylko jest dla kotaKota z kąta w kąt ganiająŚmieci z kątów wymiatają

I odkurzacz straszy kota

Ciężko mu gdy trwa robotaChociaż kot jest nakarmiony

Często z drzemki jest budzony

A gdy jest już posprzątanePozmywane i uprane

Żelazkiem uprasowaneZ kątów też powymiatane

Sprzęty są zadowoloneŻe już wszystko jest zrobione

Czysto w domu jest i miłoO już dawno tak nie było

Gdzieś podziały się kłopotyBo nic nie ma do roboty

54

Gospodyni siedzi sobie, czyta książkiI wyjada smaczne kąskiA kot leży na kanapie

Mruczy to znowu chrapie

Ale w domu nie posiedziszMnie zapytaj to uwierzysz

Zaraz będzie nowe praniePieczenie i gotowanie

Śmieci z kątów wymiatanieKota z kąta w kąt ganianie

Sprzęty będą się cieszyłyŻe potrzebne znowu były

55kuba kiewel„do muzeum”

56

Do muzeumDo muzeum się wybrałyJeden duży, drugi małyJeden to był duży gracikDrugi to był mały fiacik

Mały fiacik nie nadążaMałe kółka bak obciąża

Za to duży stary gracikJedzie szybciej choć się poci

Sapie stękaTaki z niego niedołęga

Mały fiacik jak to małyKółka w dołki mu wpadały

Duży gracik podskakujeCoś mu pęka coś się psuje

57

Miały fiacik w dużym pędzie Zgubi zderzak na zakręcie

Duży gracik się rozpadaWolniej jedzie

Bo już wszystko mu odpada

Mały fiacik jeszcze żwawyCzy dojedzie do Warszawy

Czego jeszcze on dokonaZ koła spadła mu opona

I tak ciągle coś gubiłyBrakło im w silnikach siłyDo muzeum nie zdążyły

Dźwig pozbierał je na kupęPołożył na ciężarówkę

Powieźli je w inną stronęZ tą nadzieja, że z nich Będzie coś zrobione.

58

Hania sidorowicz„W małym domku”

59

W malym domkuW małym domku nad jeziorem

Co na czterech cegłach stoiTylko w lecie tam ich spotkasz

Mieszka Paweł, Michał, Piotr, Dorotka

Przyjeżdżają tutaj latemCzasem z mamą no i tatem

Powiesz – lato po to by odpocząćW nim z ochotą

Lecz poczekaj – zaraz chwilkęBo pod domkiem zamieszkała

Jeżowa rodzinkaŻyją tu spokojnie

Pod schodami im wygodnie

60

Ale co ich wtedy spotkaGdy do domku się sprowadzaPaweł, Michał, Piotr, Dorotka

Chodzą, trzepią, wciąż sprzątająJeżom spokój zakłócają

Jeż chce żony się poradzićKto stąd ma się wyprowadzićPaweł, Michał, Piotr, Dorotka

Albo może ich to spotka

Kilka dni na to czekaliAle się nie doczekali

Bo się nie wyprowadzająCi co spokój zakłócają

Zdecydował jeż z jeżowąNie będą nam nad głowąSkakać, pukać, hałasować

Rzeczy trzeba nam pakować

Gdy walizki spakowaliW długą drogę się wybrali

Idą, idą polną drogąTam gdzie spokój znaleźć mogą

61

Kiedy doszli już nad rzeczkęWolno przeszli przez kładeczkęPotem ścieżka w stronę lasku

Trochę szli też i po piasku

Żona ze zmęczenia stękaNiech już skończy się udręka

Jeż powiedział – szkoda czasuZamieszkamy obok lasu

Do roboty się zabraliZ liści domek zbudowali

Jeż już jest zadowolonyCieszy się radością żony

U jeżyka i jeżynkiTeż nie widać smutnej minki

Tu pod lasem spokój mająŚwierszcze im na skrzypkach grają

Leśne ptaki wciąż ćwierkająJeżom życie umilają

A tam w domku nad jezioremCo na czterech cegłach stoi

Bardzo dziś się niepokoiJaki los tam gdzieś ich spotkaPaweł, Michał, Piotr, Dorotka

62

mikołaj szymala„Pierwsze kroki”

63

Pierwsze krokiTaka jedna myszka mała

W norce z mamą swą mieszkałaNudno jej w tej mysiej norceMyszka biegać chce po łące

Chociaż mama ją prosiłaŻeby jeszcze z nią pobyła

Zostań ze mną jeszcze w norzeNiebezpiecznie jest na dworze

Myszka mamy nie słuchałaI z uporem powtarzała

Nie chcę dłużej siedzieć w norzeChcę pobawić się na dworze

Myszka tak postanowiłaMyszki nikt już nie zatrzymaNo i wyszła w świat szeroki

Stawiać swoje pierwsze kroki

64

Taka piękna okolicaTutaj wszystko ją zachwyca

Weszła w trawę dosyć śmiałoChoć serduszko jej pukało

Coś tu skrzeczy, coś tu bzykaCoś tu fruwa, coś przemyka

Żaby obok niej skakałyDo zabawy zapraszały

Myszka chętna do zabawyPodziwiała sprytne żaby

I skakała tak jak oneChoć przeszkadzał jej ogonek

Żuczki, muszki i ślimakiKażdy inny, jeden taki, drugi taki

Było tych żyjątek wieleWszystkie myszki przyjaciele

Och jak pięknie tutaj wszędzieW kwiatkach pająk nitkę przędzie

Pasikonik skacze wkołoJak na łące jest wesoło

65

Jest wesoło i jak miłoW norce nigdy tak nie byłoWszyscy myszkę tak witaliJakby ją już dawno znali

Ona tu się świetnie bawiPewnie mamę swą zostawiByła jeszcze bardzo małaNa różowo świat widziała

Nie wiedziała, że w obłokachJastrząb fruwa

A na płocie kocur czuwa

Takich kotów i jastrzębiZwierzyny co myszy gnębi

Znajdzie się na świecie wieleI to nie są przyjaciele

Myszka jeszcze jest za małaBy to wszystko już wiedziała

Zając który hycał w trawieMyszce przyjrzał się ciekawie

I zapytał gdzie jest mamaTy na łące jesteś sama?

66

Czy wiesz myszko że po łąceChodzą nie tylko grzeczne zające

W norach drapieżniki siedząKtóre chętnie myszkę zjedzą

Myszkę to też nie obchodziŻe po łące bocian chodziAle co się wtedy stanie

Gdyby chciał tu zjeść śniadanie

Martwi się to zajączyskoCo to będzie z małą myszkąMartwi się też myszki mamaOna gdzieś tam taka sama

Myszka dalej bawi się wesołoZ motylami tańczy wkoło

I nie myśli o bocianieŻe on przyjdzie na śniadanie

Bocian rano wcześnie wstajeWłaśnie przyszedł na śniadanie

Dziobem trawę przeczesujeSmacznych kąsków poszukuje

67

Zając tym jest przerażonyNie widząc znikąd obrony

Myszkę w swoją norę schowałPrzed bocianem uratował

Potem szepnął jej do uchaNiech się myszka mamy słucha

W mysią norkę niech się schowaNim ją mama nie wychowa

Bo nie tylko mysie dziecięMusi wiedzieć coś o świecie

Zanim wyjdzie w świat szerokiStawiać swoje pierwsze kroki

68

julia matysiak„Wyścigi”

69

WyscigiOpowiadał zająca kolega

Że wiewiórka szybko biegaJuż po polu wieść się niesieŻe najszybsza w całym lesie

Nikt jej nigdy nie prześcignieTak to robi z wdziękiem zwinnieI po drzewach sprytnie skacze

Zając mówi – nie uwierzę aż zobaczę

I pomyślał – szkoda czasuSzybko wybrał się do lasu

Do wiewiórki zagadujeI nogami przytupuje

Opowiadał mi kolegaŻe pani tak szybko biega

I na drzewa też się wspinaDla mnie żadna to nowina

70

Ja też jestem wielki chwatTak jak i mój starszy brat

Nie boję się żadnej przygodyProponuję więc zawody

Stąd aż dotąd tam do drzewaTam na którym ptaszek śpiewa

Wiewióreczka główką kręciI się zastanawia

Pomyślała – a spróbujęPrzecież to zabawa

Gdy to wrona usłyszałaBardzo głośno zakrakała

Wiewióreczka jest za małaBy z zającem się ścigała

Jej to nawet nie wypadaA wiewiórka odpowiadaZamiast dawać mi nauki

Lepiej wronko trzymaj kciuki

Lecz czy słyszał ktoś na świecieBy zające kiedyś w lesie

Z wiewiórkami się ścigałyI na drzewa wskakiwały

71

Ale zając jest upartyBo dla niego to nie żarty

Z wiewióreczką iść w zawodyPrzecież on jest silny, młody

Kiedy tego on dokonaDumna będzie z niego żona

Już do biegu się szykujeLewą nogą przytupujeI podnosi w górę uszy

Już za chwilę z miejsca ruszy

W całym lesie poruszenieBo to wielkie wydarzenie

Jakiś szary leśny ptakStart – zawołał głośno – start!

I zaczęły się zawodyZ wiewióreczką zając młody

Wrona wzdycha – co to będzieI usiadła w pierwszym rzędzie

Za nią siedzą inne ptakiKukułeczka, dzięcioł, szpaki

72

Są wyścigi że aż miłoTakich jeszcze tu nie byłoDopingują wszystkie ptaki

I zwierzęta i robaki

Wiewióreczka szybko goniPewnie zająca przegoni

Aż tu nagle się potknęłaJakiś kamień ominęła

Wszystkim się zdawałoŻe wiewiórce coś się stało

Szmer wśród widzów, poruszenieBardzo przykre to zdarzenie

Wiewióreczka taka miłaCo by było gdyby nóżkąW jakiś kamień uderzyła

A wiewiórka dalej goniZając już jej nie przegoniJuż zmęczone zajączysko

Już wiewiórka bardzo blisko

Przyśpieszyła i na drzewoWnet wskoczyła

73

Brawo biją wszystkie ptakiI zwierzęta i robakiByło ich tam tyle

Pasikonik i motyle

Kracze wrona terazJuż zadowolona

Że wiewiórka taka małaA zająca pokonała

Zając stanął słupkaCałkiem osłupiały

Gdy zobaczył wiewióreczkiSkok wspaniały

Smutny, zawstydzonyPobiegł w pole do swej żony

Zając w polu czy na ugorzeSzybko biega pięknie chycaI tym właśnie nas zachwyca

Kiedy zając to zrozumieBędzie robił to co umie

Wszyscy będą go chwaliliJemu będą brawo bili

Spis tresciWiewiórka .................................................................................. 6

Buty ........................................................................................... 10

Polne myszki ............................................................................. 15

W nocnej ciszy .......................................................................... 22

Lis ............................................................................................. 28

Pod laskiem .............................................................................. 35

Ślimak ....................................................................................... 43

Domowe sprzęty ...................................................................... 49

Do muzeum .............................................................................. 56

W małym domku ..................................................................... 59

Pierwsze kroki .......................................................................... 63

Wyścigi ..................................................................................... 69

Radzyńskie Stowarzyszenie „Podróżnik” po-wstało 25 listopada 2016 r. Zarząd Stowarzyszenia tworzą: Robert Mazurek (prezes), Agnieszka Wło-szek (wiceprezes), Janusz Chmielarz (skarbnik), Re-nata Sieromska (członek) i Piotr Skowron (członek).

Celem Stowarzyszenia jest kontynuowanie, ale i rozszerzenie działalności rozpoczętej przez „Radzyńskie Spotkania z Podróżnikami” – propa-gowanie idei podróżowania po Polsce i świecie, krzewienie turystyki i krajoznawstwa, upowszech-nianie modelu aktywnego stylu życia i czynnego wypoczynku. Oprócz poznawania „dalekich, egzo-tycznych lub też tajemniczych miejsc, odległych nie tylko geograficznie, ale również kulturowo” wśród celów Stowarzyszenia znajduje się poznawanie kraju ojczystego, podtrzymywania tradycji naro-

dowej, pielęgnowanie polskości, rozwoju świado-mości narodowej, obywatelskiej i kulturowej oraz wzbogacanie oferty kultural nej Radzynia Podla-skiego i okolic. Ponadto Radzyńskie Stowarzysze-nie „Podróżnik” pozwala na tworzenie płaszczyzny wymiany informacji, wiedzy i doświadczeń pomię-dzy osobami zaintere sowanymi szeroko rozumia-ną tematyką podróżniczo-geograficzną, populary-zowanie walorów krajoznawczych i turystycznych Polski.

Stowarzyszenie jest organizatorem trzech cy-kli: „Radzyńskich Spotkań z Podróżnikami”, „Ra-dzyńskich Podróży Teatralnych” oraz „Radzyńskich Wędrówek Literackich”. Ponadto prowadzi portal www.kochamradzyn.pl oraz fanpage na Facebo-oku - Kocham Radzyń Podlaski.

W serii „Radzyńskich Wędrówek Literackich”dotychczas ukazały się:

Bronisława Niebrzegowska„Chwile refleksji”

(2019)

Mariusz Bober

Bożenna Bielska

Mariusz Bober - urodzony w Radzyniu Podlaskim w 1976 r. Pisarz, poeta, dziennikarz, szkoleniowiec, animator kultury. Realizuje się w formach: wiersz, esej, felieton, wywiad, opowiadanie, proza, proza poetycka, recenzja. Autor 4 książek. Nagroda Stowarzyszenia Pisarzy Polskich „Niestrudzeni dla Kultury” za współtworzenie Kwartalnika Kulturalnego „Kozirynek”. Redaktor „RzeczPospolitej Kulturalnej” - - Wydawnictwo Br@ndBook London Publishing Ltd. Członek Międzynarodowego Leksykonu Wybitnych Osobistości „Hubners Who is Who” (Austria/Szwajcaria). Uczestnik Miasta Poezji w Lublinie. Propaguje idee kreatywnego myślenia, działania, rozwoju pasji i talentów. Bloger. Konstruktor kopuł geodezyjnych.

www.mariuszbober.wordpress.com/about/

ISBN 978-83 948568-2-3

PATRONAT

sensualnieElzbieta kalarus

Elżbieta Kalarus

Mieszka i pracuje w Radzyniu Podlaskim. Estetka, miłośniczka rzeczy pięknych oraz literatury, zwłaszcza sf i malarstwa akwarelowego. Szyje i dzierga. Laureatka IX Ogólnopolskiego Konkursu Satyrycz-nego „Biały Miś” - III miejsce w kategorii literackiej. Tomik „SENSUALNIE” jest jej debiutem. Od dzieciństwa tworzy do szuflady, lecz dopiero od niedawna przenosi słowa na papier.

ISBN 978-83-948568-5-4

ISBN 978-83-948568-1-6

Urodziłam się w Radzyniu Podlaskim. Po ukończeniu gimnazjum wyjechałam do Warszawy, gdzie uczyłam się w liceum plastycznym, a później na Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Architektury Wnętrz. Po powrocie do Radzynia pracowałam, aż do emerytury, w Biurze Planowania Przestrzennego. Będąc już emerytką zaczęłam pisać wiersze, początkowo tylko do szuflady. Zawarte w tym tomiku wiersze będą się Państwu, mam nadzieję, podobały i skłonią czytelników do chwili refleksji, a także zadziwienia się Światem.

Teresa Elżbieta Tętnik

Teresa Tętnik

wiersze zebrane

Teresa Tętnik „Wiersze zebrane”

(2018)

Mariusz Bober „Piękni prozaiczni”

(2018)

Elżbieta Kalarus„Sensualnie”

(2019)

Halina Adamczuk

CZTERYPORYROKU

Halin

a Adam

czuk „C

ZT

ERY

PORY

RO

KU

”

ISBN 978-83-948568-3-0

HalinaAdamczuk

Urodziła się 25 czerwca 1956 r. w Parczewie. Razem z rodzicami i mło- dszą siostrą mieszkała w Cichostowie. Ukończyła Technikum Odzieżowe w Lublinie. Przez wiele lat pracowała w Spółdzielni Pracy „Radzynianka”. Ma dwie córki - Agnieszkę i Joannę, zięcia Damiana i wnuczkę Aurelię. Obecnie przebywa na emeryturze. Należy i aktywnie działa w Klubie Seniora „Radzyńskie Wrzosy”.

Fot.

Tom

asz Mły

nar

czyk

Halina Adamczuk „Cztery pory roku”

(2018)

Partnerzy wydawnictwa:

Miasto Radzyń Podlaski

PowiatRadzyński

Teresa TętnikUrodziła się w Radzyniu Podlaskim. Po ukończe-niu gimnazjum wyjechała do Warszawy, gdzie uczyła się w Liceum Sztuk Plastycznych. Po maturze studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Architektury Wnętrz. Po powrocie do Radzynia pracowała do emerytu-ry w Biurze Planowania Przestrzennego. Już na emeryturze zaczęła pisać wiersze, początkowo do szuflady. W 2018 r., w ramach „Radzyńskich Wędrówek Literackich”, wydała tomik pt. „Wiersze zebrane”.

ISBN 978-83-948568-8-5

Teresa Tętnik

12 bajek z RadzyniaW TEJ KSIĄŻECZCE O TYM BĘDZIE,

ŻE BAJKOWY ŚWIAT JEST WSZĘDZIE