Temat tygodnia : „ŁĄKA W MAJU”

Temat dnia „Barwa ochronna”

Poniedziałek - 11.05.2020r.

1. Karta pracy, cz. 4, s. 36−37.

Oglądanie obrazka. Określanie, co dzieje się na łące w maju.

Oglądanie zdjęć zwierząt, nazywanie ich.

2. Słuchanie piosenki Wiosna na łące (sł. i muz. Jolanta Kucharczyk).

https://www.youtube.com/watch?v=814z9Tpphkw

I. Dziś na łąkę przyszła Wiosna

w kwiecistej sukience,

budzi maki i stokrotki,

jaskry i kaczeńce.

Ref.: Ptaki trele wyśpiewują,

świeci ciepłe słońce,

w rosie kąpią się biedronki.

Wiosna już na łące!

II. Świerszcz zielone stroi skrzypce,

da dziś pierwszy koncert.

Tańczą pszczoły i motyle,

żabki i chrabąszcze.

Ref.: Ptaki…

III. Tak się wszyscy cieszą wiosną,

tańczą i śpiewają,

nawet krecik wyszedł z norki,

z myszką pląsa żwawo.

Ref.: Ptaki…

Rozmowa na temat tekstu piosenki.

Rodzic pyta:

− Kto przybył na łąkę?

− Co zaczęło się dziać na łące, kiedy przyszła wiosna?

− Co to znaczy, że świerszcz stroi skrzypce?

− Wymień mieszkańców łąki, o których jest mowa w piosence.

3. Zabawa pobudzająco-hamująca Wiosenne kwiaty (mel. Antonio Vivaldi

„Cztery pory roku – Wiosna)

https://www.youtube.com/watch?v=jdLlJHuQeNI

Przy cichych dźwiękach melodii (Rodzic ścisza melodię) dziecko –wiosenny

kwiat przechodzi do przysiadu.

Głośność dźwięku narasta, dziecko przechodzi do pozycji stojącej − kwiat

rośnie.

4. Zabawa rytmiczno-artykulacyjna z wykorzystaniem wiersza Teresy

Fiutowskiej Żabie łapki.

Dwie zielone małe żabki, Dziecko:

tak nad stawem grają w łapki:

jedną łapką podnosi prawą rękę ugiętą w łokciu,

klap, klap, klap. uderza o prawą dłoń Rodzica,

Drugą łapką podnosi lewą rękę ugiętą w łokciu,

klap, klap, klap. uderza o lewą dłoń Rodzica,

Potem dwiema podnosi obie ręce ugięte w łokciach,

klap, klap, klap. uderza w obie dłonie Rodzica,

Ty, bocianie przykuca i grozi bocianowi, poruszając

nas nie łap! wskazującym palcem.

5. Zabawa orientacyjno-porządkowa Owady na łące.

Dziecko porusza się w różnych kierunkach na palcach, naśladując głosem ciche

brzęczenie. Na dźwięk tamburynu przykuca – owady odpoczywają na kwiatach.

Na dwa dźwięki tamburynu ponownie porusza się po pokoju.

6. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby Zabawa

w chowanego.

Książka (s. 74–77)

• Przedstawienie bohaterów opowiadania: żaby, biedronki, konika polnego,

motyla cytrynka.

Podział nazw bohaterów opowiadania na sylaby.

Za lasem płynie strumyk, za strumykiem rozpościera się łąka, na łące rosną

zielona trawa i stokrotki o biało-żółtych kwiatach. I jeszcze wiele innych

kolorowych kwiatów i zielonych roślin.

Pewnego dnia biedronka, żabka, konik polny i motyl cytrynek bawili się na łące

w chowanego.

– Jeden, dwa, trzy... – mała biedroneczka odliczyła do dziesięciu i rozejrzała się

dookoła. –

Zaraz was znajdę – zawołała, pewna siebie.

Po chwili wykrzyknęła radośnie: – Widzę cię, żabko! Siedzisz pod liściem

mlecza!

Biedronka sfrunęła na liść i zajrzała pod spód.

Coś takiego! Żabki tam nie było. Wszędzie tylko zielone źdźbła trawy i liście

roślin łąkowych tak samo zielone jak żabka.

„To nie ten liść” – pomyślała i przeniosła się na sąsiedni, a potem na kolejny.

O! Coś zielonego mignęło jej przed oczami! Biedronka rozpostarła małe

skrzydełka. – Mam cię, koniku polny! Siedzisz między koniczynkami! Widzę cię!

Zaraz będziesz zaklepany – ucieszyła się z odkrycia.

– I hop! – biedroneczka usiadła na listku koniczyny.

„Znowu nic?” – nie mogła się nadziwić, że pośród zieleni nie ma nawet śladu

konika polnego.

– Zdawało mi się – westchnęła, jednak już po chwili uśmiechnęła się szeroko.

„Cytrynka na pewno znajdę. Jest większy od konika polnego i ruchliwszy od

żabki” – pomyślała.

Wzbiła się w górę, żeby objąć wzrokiem całą łąkę. Żółty kolor przyciągnął jej

uwagę.

– Jest! Widzę cię, motylku!

Już po chwili siedziała na płatku stokrotki. Jednak to był tylko kwiat, a dookoła

– tysiące podobnych. Czy któryś z nich był motylem cytrynkiem? Z pewnością

nie.

– Żabka, konik polny i motylek poszli sobie, a mnie zostawili – powiedziała

rozczarowana

biedronka. Zrobiło się jej bardzo przykro, że przyjaciele tak z nią postąpili.

– Mylisz się, biedroneczko – odezwał się mądry ślimak. – Twoi przyjaciele wciąż

są na łące.

Trudno znaleźć zieloną żabkę i zielonego konika polnego pośród zielonej trawy.

Niełatwo też wypatrzyć żółtego motyla, gdy łąka żółci się od kwiatów. Tak

jednak powinno być. Barwa chroni twoich przyjaciół przed niebezpieczeństwem.

Ci, którzy na nich polują, mają wielki kłopot z odróżnieniem motyla od kwiatka

albo konika polnego czy żabki od zielonych liści.

– To prawda – z zieleni wyskoczyli roześmiani przyjaciele biedronki: żabka

i konik polny.

– Najprawdziwsza prawda – potwierdził motylek cytrynek i wyfrunął z kępy

żółtych jaskrów.

– Nie przejmuj się, biedroneczko, że nas nie znalazłaś. Teraz ja będę szukał.

Ukryj się dobrze. Żabka i konik polny też.

Biedronka ucieszyła się z takiej zamiany. Ale gdzie znaleźć kryjówkę? Dookoła

tyle zieleni.

Czerwona biedronka w czarne kropki będzie widoczna z daleka.

Szczęśliwie brzegiem rzeki szła uśmiechnięta od ucha do ucha Ada. Usiadła na

skraju łąki, żeby odpocząć. Miała na sobie czerwone spodenki w czarne

kropeczki. Biedroneczka aż wstrzymała oddech z zachwytu. – Lecę –

powiedziała sobie. Skrzydełka, choć małe, poniosły ją na skraj łąki. Usiadła

leciutko na pięknych spodniach dziewczynki i... znikła.

A może wciąż tam siedzi. Jak myślicie?

• Rozmowa na temat opowiadania.

Rodzic pyta:

− W co bawili się: żabka, konik polny, biedronka i motylek cytrynek?

− Dlaczego biedronka nie mogła odnaleźć przyjaciół?

− Co to jest barwa ochronna?

Ubarwienie ochronne czy maskujące polega na upodobnieniu się barwą ciała do

środowiska życia danego zwierzęcia. Ubarwienie ochronne jest

rozpowszechnione wśród zwierząt, takich jak niedźwiedź polarny, pasikonik,

rzekotka drzewna.

7. Zabawa ruchowa Żabie zabawy.

Na hasło Żabki skaczą, dziecko naśladuje żabie skoki. Na hasło Żabki pływają,

wykonuje siad klęczny, chowa głowę w ramionach, pochyla się do przodu.

Dla każdego dziecka: wyprawka, karta 23, kolorowy papier, nożyczki, klej.

• Wycinanie z karty pasa w kolorze zielonym.

Składanie pasa według instrukcji.

Przyklejanie wiosennych kwiatów

narysowanych i wyciętych z kolorowego papieru.

Temat tygodnia : „ŁĄKA W MAJU”

Temat dnia „Nikt mnie więcej nie zobaczy…”

Wtorek - 12.05.2020r.

1. „Wędrówki Skrzata Borówki - Łąka”

Skrzat Borówka to edukacyjny program dla dzieci przedstawiający świat

przyrody i ekologii. Skrzat odwiedzi swoją kuzynkę – koniczynkę.

https://www.youtube.com/watch?v=LKLf5EN1Ff4&feature=emb_title

2. Zabawa pobudzająco-hamująca Wiosenne zagadki.

Dziecko swobodnie maszerują w dowolnych kierunkach w rytmie muzyki.

Podczas przerwy Rodzic prezentuje dziecku zagadkę o tematyce wiosennej. Po

jej rozwiązaniu (wskazaniu odpowiedniego obrazka) dziecko ponownie

maszeruje.

Rozwiązywanie zagadek Bożeny Formy Mieszkańcy łąki.

Wiosną i latem się pojawia,

kiedy ranek nastaje

jej kropelki są na kwiatkach,

listkach i na trawie. (rosa)

Na niebie jej barwy

pięknie się mienią,

jak most ogromny

łączy niebo z ziemią. (tęcza)

Błyszczący na jej plecach

płaszczyk czerwony,

czarnymi kropkami

pięknie ozdobiony. (biedronka)

Ma barwne skrzydła,

fruwa nad łąką

i bardzo lubi,

gdy świeci słonko. (motyl)

Rozciąga policzki

jak woreczki małe.

Zimowe zapasy

przenosi w nich całe.

Na czas mroźnej zimy,

gromadzi je w norze.

Ma miłe futerko,

znacie go może? (chomik)

Jak się ten owad nazywa?

Przez cały dzień pracuje.

Na plecach nosi ciężary,

kopiec wielki buduje. (mrówka)

3. Opowieść ruchowa „Majowa łąka” - ilustrowanie głosem i ruchem

opowiadania czytanego przez Rodzica

Był piękny wiosenny dzień i przedszkolaki wybrały się na spacer na pobliską

łąkę (dziecko maszeruje). Słońce mocno świeciło, a wiatr rozdmuchiwał nasiona

mniszka pospolitego i innych roślin (dziecko chodzi na czworakach i dmucha na

rośliny). Nagle dzieci usłyszały pierwsze odgłosy. To pracowite pszczółki krążyły

nad kwiatkami, szukając najpiękniejszych okazów, aby zebrać z nich nektar

(dziecko lata jak pszczółka, machając rękami – skrzydełkami), wesoło bzyczały,

nawołując się nawzajem (naśladuje bzyczenie pszczół: bzz, bzz, bzz). Na

listkach koniczyny siedziały koniki polne, poruszając śmiesznie łapkami, z

których strząsały resztki porannej rosy (dziecko siedzi, porusza w dowolny

sposób kończynami), cykając cichutko (naśladuje dźwięk: cyt, cyt). Nagle,

zupełnie nie wiadomo skąd, pojawiły się żaby (dziecko naśladuje

skakanie żabek), które kumkały głośno (naśladuje kumkanie: kum, kum, kum),

jakby ostrzegały się przed jakimś niebezpieczeństwem. Miały rację, że były takie

zdenerwowane, bo na łące pojawiła się para bocianów. Chodziły, wysoko

unosząc nogi (naśladuje chód bociana), z szeroko rozłożonymi

skrzydłami, i rozglądały się na boki, co chwilę przystawały i pochylały się,

szukając czegoś w trawie. Ponieważ niczego nie mogły znaleźć – klekotały ze

złością (naśladuje głos bocianów – kle, kle, kle). Wysoko nad łąką krążył

skowronek, śpiewając wiosenną piosenkę (naśladuje śpiew skowronka:–

dzyń, dzyń, dzyń), odpowiadał mu wróbel (naśladuje głos wróbla: – ćwir, ćwir,

ćwir), który przysiadł zmęczony na pobliskim drzewie w poszukiwaniu pokarmu

dla swoich głodnych dzieci. Czekały one niedaleko w gniazdku, piszcząc:…

(naśladuje kwilenie piskląt: pi, pi, pi), aby jak najszybciej przyniósł

im cos do jedzenia. Dzieci już miały wracać do przedszkola, kiedy zobaczyły

ślimaka, który wolno sunął po trawie. Gdy tylko napotkał na jakąś przeszkodę,

szybko chował się do domku, który niósł na grzbiecie. Dopiero po chwili

wystawiał głowę i rozglądał się dookoła (dziecko naśladuje zachowanie

ślimaka). Nad łąką latały kolorowe motyle, co pewien czas siadając na

kwiatkach (dziecko naśladuje ruch latających motyli). Przyglądała im się z

zaciekawieniem wrona, siedząca na pobliskiej wierzbie i głośno kracząca z

zachwytu (naśladuje krakanie: krrrra, krrr). Wiosenny wietrzyk poruszał

trawą , kwiatami i gałązkami drzew, szumiąc wesołe piosenki szszsz… szszsz…

szszuuu…(wydaje szumiące dźwięki, kołysząc uniesionymi rękami).

Dzieci były zadowolone ze spaceru. Wróciły pełne wrażeń do przedszkola

(maszeruje), gdzie czekał już na nie pyszny obiadek.

4. Karta pracy, cz. 4, s. 38.

Słuchanie opowiadania Rodzica o cyklu rozwojowym motyla. Numerowanie

kolejnych obrazków za pomocą kropek (lub liczb). Oglądanie zdjęć motyli.

Słuchanie ich nazw. Opowiadanie o najciekawszym motylu.

NIKT MNIE WIĘCEJ NIE ZOBACZY

W. Kozłowski

Gąsienica uważa się za bardzo piękną i nie ominęła ani jednej kropli rosy, żeby

się w niej nie przejrzed.

- Ach, co to za uroda! – szeptała, oglądając ze wszystkich stron swój pospolity

pyszczek i wyginając grzbiet, żeby popatrzed na dwa złociste prążki.

- Szkoda, że nikt nie zwraca na mnie uwagi!

Aż raz zdarzyło się, że po łące chodziła dziewczynka i zbierała kwiaty. Gąsienica czym

prędzej wypełzła na największy kwiatek.

Dziewczynka spostrzegła ją i powiedziała:

- Co to za brzydactwo!

- Ach tak! – syknęła obrażona gąsienica.

- Wobec tego nikt, nigdy, nigdzie, za nic na świecie, w żadnym wypadku i w żadnych

okolicznościach więcej mnie nie zobaczy! Daję na to słowo honoru, uczciwej

gąsienicy! Skoro się dało słowo honoru – należy go dotrzymad, zwłaszcza kiedy się jest

gąsienicą. I gąsienica wpełzła na drzewo. Z pnia na sęczek, sęka na gałąź, z gałęzi na

gałązkę. Wyciągnęła z pyszczka jedwabną niteczkę i zaczęła się nią owijad. Snuje się

niteczka, owija gąsienicę raz, drugi, trzeci, dziesiąty, setny… i wreszcie gąsienica

zniknęła w miękkim jedwabnym kokonie.

- Och, jaka jestem zmęczona! – westchnęła – ale owinęłam się znakomicie. W kokonie

było ciepło… i nudno. Gąsienica ziewnęła raz, potem drugi i zasnęła. Mijał dzieo za

dniem. Letni wietrzyk kołysał gałązką, szeleściły cicho liście, a obrażona gąsienica

spała i spała.

Obudziła się wreszcie – widocznie słooce musiało mocno dogrzewad, bo

w koocu upał był nieznośny.

- Muszę przewietrzyd trochę mój domek! – postanowiła i wyskrobała małe okienko

w kokonie.

- Ach, jak pięknie pachną kwiaty, gąsienica wychyliła się nieco – nikt mnie tu wśród

listków nie zauważy, co mam sobie żałowad powietrza – pomyślała.

Wychyliła się jeszcze troszeczkę, znowu troszeczkę i… wypadła ze swojej kryjówki! Ale

zamiast spaśd z drzewa na ziemię uniosła się do góry.

I nagle na tej samej łące zobaczyła tę samą dziewczynkę – co za wstyd – pomyślała –

że jestem brzydka, to nie moja wina, gorzej że teraz wszyscy będą mnie nazywad

kłamczuchą. Dałam słowo honoru, że nikt mnie więcej nie zobaczy i słowa nie

dotrzymałam.

Haoba! - Zrozpaczona upadła na trawę. A wtedy nadbiegła dziewczynka

i zawołała:

- Ach, jaki piękny!

- Czyżby to o mnie mowa? – szepnęła zdziwiona gąsienica – zdaje się, że o mnie.

I wierz tu ludziom! Dziś mówią tak a jutro zupełnie inaczej. Na wszelki wypadek

przejrzała się jednak w kropli rosy.

- Cóż to takiego? W lusterku ktoś nieznajomy z długimi, bardzo długimi wąsami.

Wygięła grzbiet. Na grzbiecie są dwa piękne, kolorowe skrzydła!

- Patrzcie, patrzcie stał się cud – jestem motylem!

I kolorowy motylek poszybował wysoko nad łąką, bo przecież on nie dawał

motylkowego słowa honoru, że nikt go nie ujrzy.

Co było najpierw: jaja, z jaj wykluły się gąsienice, które bardzo dużo jedzą

i owijają się w kokon - poczwarkę, z którego wychodzi motyl.

Dla chętnych polecam bardzo ciekawy filmik, który ukazuje zamianę poczwarki

w motyla.

https://www.youtube.com/watch?v=ocWgSgMGxOc&feature=emb_logo

5. A teraz posłuchajcie i obejrzyjcie piosenkę o motylkach.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=128&v=A3JEJqsP5P4&feature

=emb_logo

6. Praca plastyczna „Motylek”

Potrzebne nam będą kółka różnej wielkości i w różnym kolorze, klej i nożyczki.

Kształt koła obrysować można od małych talerzyków, zakrętek od słoików,

kubeczków. Następnie kółka trzeba wyciąć. Środek czyli brzuszek motylka,

który znajduje się poniżej można narysować kredką.

Jeżeli zostało Wam jeszcze kółek to może zrobicie również gąsienice.

Dla chętnych inna propozycja wykonania motylka

https://zabawyzdzieckiem.pl/zabawy/3-5/389-motyl-z-talerzyka-i-rolki

Temat tygodnia : „ŁĄKA W MAJU”

Temat dnia „Motyle i kwiaty”

Środa - 13.05.2020r.

1. Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady.

Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, s. 74.

Odszukiwanie na obrazku ukrytych zwierząt,

nazywanie ich. Kolorowanie rysunku.

2. Utrwalanie refrenu piosenki „Wiosna na łące”. Nauka zwrotek.

3. Karta pracy cz. 4, s. 39.

Nazywanie zwierząt przedstawionych na zdjęciach.

Otaczanie pętlą owadów. Dokańczanie

rysunku motyla według wzoru.

4. Zabawy z sześcianem.

•Przypomnienie cech kwadratu.

Rodzic mówi:

− Nakreśl w powietrzu kształt kwadratu.

− Jakie są boki kwadratu?

• Zapoznanie z sześcianem.

Kilka sześcianów (np. klocków) różniących się wielkością.

Rodzic prezentuje dziecku kilka sześcianów różniących się wielkością (klocki,

pudełko itp.) Dziecko je ogląda. Liczy ściany. Określa ich kształt – kwadrat.

Wyjaśnienie, że klocek (pudełko) ,które ma sześć ścian w kształcie kwadratów

nazywany jest sześcianem.

Dziecko układa (lub wskazuje na obrazku) figury według wzrastającej

wielkości, a potem – według malejącej.

• Karta pracy, cz. 4, s. 40.

Oglądanie sześcianów. Określanie różnic

i podobieństw między nimi.

Oglądanie rozłożonego sześcianu – jego siatki.

Liczenie kwadratów. Rysowanie na każdej ścianie

innego owada. Oglądanie obrazków sześcianu

w różnym położeniu.

Zabawy z sześcianem – kostką.

Duża kostka z krążkami (lub liczbami).

Rodzic pokazuje dużą kostkę z krążkami (lub liczbami). Dziecko rzuca kostką

i wykonuje tyle czynności podanych przez Rodzica ile oczek (lub jaką liczbę)

wyrzucono na kostce.

Czynności: podskoki, skłony, przysiady, okrzyki…

− Dziecko rzuca kostką i podaje liczbę większą (lub mniejszą) o jeden

w stosunku do liczby oczek wyrzuconych na kostce.

Na zakończenie dziecko przypomina, kształt jakiej bryły ma kostka.

5. Zabawa ruchowa Motyle i kwiaty.

Dziecko-motyl porusza się pomiędzy kwiatami w rytm tamburynu (melodii).

Podczas przerwy w grze przykuca na kwiatku(kwiatkami mogą być rozłożone

kolorowe kartki na podłodze)

6. Ćwiczenia w określaniu wartości logicznej zdań.

Rodzic wypowiada zdania. Jeżeli dziecko uznają, że zdanie jest prawdziwe,

klaszcze. Jeżeli sądzi, że nie jest prawdziwe – uderza rękami w podłogę.

Czy to prawda, czy to fałsz?

Gdy odgadniesz, sygnał dasz.

− Konik polny w wodzie gra.

− Żaba dwie głowy ma.

− Biedroneczki są w kropeczki.

− Motyle mają ciepłe czapeczki.

− Stokrotka jest czerwona.

− Ważka jest większa niż wrona.

7. Kolorowanka obrazka „Łąka w maju”.

Wyprawka: karta L, kredki, mazaki albo farby.

Temat tygodnia : „ŁĄKA W MAJU”

Temat dnia „Owady”

Czwartek - 14.05.2020r.

1. Zabawa z elementem dramy Jestem…

Dziecko losuje obrazek przedstawiający mieszkańca łąki (motyla, pszczołę,

konika polnego, komara). Za pomocą ruchów i głosu przedstawia go, nie

pokazując obrazka. Rodzic (rodzeństwo) odgadują, jakie zwierzę przedstawia

obrazek.

2. Karta pracy, cz. 4, s. 41.

Rysowanie szlaczków po śladach,

a potem – samodzielnie.

Rysowanie motyla po śladach.

Kolorowanie rysunku.

Rysowanie po śladzie drogi motyla do stokrotki.

3. Opowieść ruchowa przy muzyce – rozwijanie zdolności prawidłowego

operowania oddechem.

Nagranie muzyki o pogodnym charakterze

Rodzic zwraca się do dziecka:

− Nastała wiosna. Dzisiaj wybierzemy się na łąkę.

Dziecko spaceruje z Rodzicem w określonym kierunku w rytmie nagrania

muzyki o pogodnym charakterze.

Podczas przerwy w muzyce Rodzic mówi:

− Jak tutaj pięknie! Tyle kwiatów i miękka, świeża trawa!

Dziecko nabiera powietrza nosem, wydycha ustami na samogłosce – ooo!

i sylabie aaaach!

Ponownie maszerują w rytmie nagrania muzycznego. Podczas przerwy

w muzyce Rodzic kontynuuje:

− Czy czujesz, jak pachną kwiaty i kwitnące krzewy?

Dziecko zatrzymuje się, nabiera powietrza nosem, a wypuszcza ustami,

naśladując wąchanie kwiatów. Następnie udaje kichnięcie.

Ponownie maszeruje. Rodzic mówi:

− Pora odpocząć. Kładziemy się na trawie i powoli oddychamy.

Dziecko wykonuje wdech nosem, wydech ustami, następnie wdech ustami

i wydech ustami.

− Zasypiamy, słuchamy wiosennej muzyki.

W tle słychać cichą muzykę. Dziecko miarowo oddycha, z dłońmi ułożonymi na

przeponie.

− Zaczyna powiewać wiatr. Szumi trawa. Wiatr wieje coraz mocniej.

Dziecko przechodzi do pozycji stojącej. Nabiera powietrza nosem i wypuszcza

je, równocześnie wypełniając powietrzem policzki.

4.

5. Rozmowa na temat łąki i jej mieszkańców. Przypomnienie przez dziecko:

− Co możemy zobaczyć na łące? (kwiaty: maki, mniszki pospolite,

stokrotki, jaskry, zwierzęta)

− Jakie zwierzęta mieszkają na łące? (biedronki, motyle, pszczoły,

mrówki, ważki, koniki polne, muchy)

Rodzic wyjaśnia, że wszystkie wymienione zwierzęta należą do dużej

rodziny owadów.

Wyjaśnianie przez Rodzica:

− Dlaczego konik polny ma tak zbudowaną nogę? (Konik polny jest zwany

również skoczkiem. Skakanie ułatwiają mu tylne nogi. Dźwięki wydaje poprzez

pocieranie ostatniej pary nóg (na udach znajdują się specjalne guzki) o swoje

skrzydła (na brzegach, których znajduje się gruba, sztywna żyłka. Wydaje

ultradźwięki. Człowiek jest w stanie usłyszeć jedynie „cykanie”).

− Po co motylowi trąbka? (Motyle odżywiają się głównie pyłkiem kwiatowym.

Ssawka inaczej trąbka, to długa rurka, którą owad zwija i ukrywa pod spodem

głowy. Ułatwia motylowi zjadanie pyłku z kwiatów, które mają kształt kielicha.

Za pomocą ssawki może pić również wodę).

− Dlaczego biedronka ma kropki i czym się żywi? (Liczba kropek, ich barwa,

kształt i rozmieszczenie jest cechą gatunkową. Biedronka siedmiokropka ma ich

siedem, czarnych na tle pomarańczowych (u pokolenia zimującego) lub

jasnoczerwonych (u pokolenia letniego) skrzydeł. Biedronka dwukropka ma

dwie kropki. Kontrastowe ubarwienie, np. czerwono-czarne lub żółto-czarne,

jest sygnałem i oznacza: Nie dotykaj mnie! Biedronka, jak wszystkie

chrząszcze, posiada dwie pary skrzydeł. Pierwsza para wykształcona jest w

postaci grubych pokryw, które ochraniają błoniaste skrzydła drugiej pary.

Biedronki to zwierzęta drapieżne. Są sprzymierzeńcami człowieka w walce ze

szkodnikami roślin, zwłaszcza z mszycami).

− Jak zbudowane jest oko muchy? (Oko muchy jest zbudowane z dużej ilości

elementów – jak mozaika. Pozwala to na dostrzeganie intensywności światła

oraz jego natężenia. To sprawia, że muchy doskonale zdają sobie sprawę z tego,

czy np. zapadała noc, czy też pada na nie czyjś cień. Taka budowa oka pozwala

na widzenie wszystkiego, co się dzieje dookoła głowy).

6. Zadanie matematyczne „Policz i narysuj kropki”.

7. Ćwiczenia grafomotoryczne „Popraw po śladzie”.

Temat tygodnia : „ŁĄKA W MAJU”

Temat dnia „Mieszkańcy łąki”

Piątek - 15.05.2020r.

1. „ Mieszkańcy łąki” – rozmowa inspirowana wierszem

Słuchanie wiersza „Mieszkańcy łąki” Renaty Steczkiewicz,

Kiedy tylko nastał słoneczny poranek,

obudził się Benio, malutki baranek.

Zjadł grzecznie śniadanko, wziął mamę za rączkę

i raźno ruszyli na pobliską łączkę.

Zabrali koszyczek pełen smakołyków

i koc rozłożyli przy cichym strumyku.

Zachwycony Benio już biega po łące,

mrugają do niego kwiatuszki pachnące,

spod ziemi wygląda ciekawska dżdżownica,

po zielonym listku pełznie gąsienica,

a mrówki i żuki, muszki i chrabąszcze

beztrosko nurkują poprzez trawy gąszcze.

Zapytał więc Benio: – Czy mógłbym czasami

przychodzić na łąkę i bawić się z wami?

Odrzekł mu motylek: – A jakże, kolego,

będziemy się razem bawić w chowanego.

Poznasz wtedy wszystkich mieszkańców tej łąki,

gdy dołączą myszki, ptaszki i biedronki!

Odpowiadanie na pytania inspirowane jego treścią:

- Kto się obudził, kiedy nastał słoneczny poranek?

- Gdzie wyruszył Benio z mamą?

- Co ze sobą zabrali?

-Czym zachwycał się Benio, biegając po łące?

- O co baranek zapytał mieszkańców łąki?

- Jak myślisz, czy baranek też mógłby być mieszkańcem łąki?

- Jacy mieszkańcy łąki zostali wymienieni w wierszu?

- Jakie stworzenia mogą przebywać na łące?

2. Jestem mieszkańcem łąki – zabawa ruchowa

Dziecko porusza się po dywanie w rytm bębenka (tamburynu). Rodzic co jakiś

czas przerywa grę i wypowiada rożne nazwy mieszkańców łąki (np. jestem

pszczołą/biedronką/żukiem itp.). Dziecko naśladuje ruchem sposób poruszania

się danego zwierzątka. Jeśli wymieni nazwę stworzenia, które nie kojarzy się

z łąką, np. papuga, dzik, krokodyl, wielbłąd, dziecko stoi nieruchomo.

3. Kiedy tak mówimy? – zabawa czytelnicza (kartoniki z wyrazami

i obrazkami)

Rodzic rozkłada na dywanie kartoniki z wyrażeniami oraz obrazki do nich

pasujące.

Chętne dziecko próbuje odczytać całe zdanie, łącząc je z obrazkiem. Jeśli ma

problem z odczytaniem

napisów, łączy je z obrazkiem, sugerując się linią cięcia. Na zakończenie

dziecko wspólnie z Rodzicem zastanawiają się, co oznaczają powiedzenia.

4. Prawda czy plotka? – doskonalenie umiejętności słuchania ze

zrozumieniem

Rodzic czyta rymowanki Joanny Wołoch, a dziecko określa, czy zdanie jest

prawdziwe (podskakuje), czy fałszywe (tupie).

Piękny motylek – każdy to powie –

kapelusz nosi na swojej głowie.

Pszczółki na łące nektar zbierają,

żółte paseczki na odwłoku mają.

Raz mrówka mała – jak głosi plotka,

wybrała na męża małego kotka.

I duży, i mały – każdy z nas to wie,

że osa może użądlić cię.

Każda biedroneczka siedem kropek ma,

do tego na gitarze bardzo pięknie gra.

Pająk zaplata pajęczą sieć,

bo na śniadanie muszki chciałby zjeść.

Konik polny podskakuje w swym różowym fraku,

a gdy się zmęczy, to siada na czerwonym maku.

5. „Każdy inaczej się porusza” – zabawa ruchowo-naśladowcza

Rodzic recytuje rymowankę, a dziecko porusza się po dywanie według

własnego pomysłu. (Joanna Wołoch)

Na łące każdy inaczej się porusza.

Biedroneczka – tup, tup, tup.

Gąsienica – szur, szur, szur.

Żabka skacze hop, do gory.

Motyl lata aż pod chmury.

Konik polny skacze tak…

– A ty chodzisz jak?

6. Łąka barwiona bibułą – wykonanie pracy plastycznej

Materiały: biała kartka z bloku technicznego formatu A4; kolorowa bibuła

marszczona; grube pędzle; czysta woda; czarny pisak

Wykonanie:

1.Dziecko układa fragmenty kolorowej bibuły na dolnej połowie

kartki. Za pomocą pędzelka nakłada wodę na bibułę, przyklejając ją w ten

sposób do kartki.

2.Wolne przestrzenie wypełnia zieloną bibułą i również moczy ją za pomocą

pędzla.

3.Górną część kartki wypełnia bibułą w odcieniach niebieskiego (niebo)

i jedną dużą plamą w kolorze żółtym (słońce). Ponownie moczy wodą suche

fragmenty

bibuły.

4.Po wyschnięciu praca wygląda dosyć oryginalnie, dlatego można zostawić

taki efekt albo wykonać kolejny etap.

5.Dziecko usuwa bibułę z kartki, a następnie za pomocą czarnego pisaka rysuje

kontury i szczegóły obrazka: słońce, kształty kwiatów, liście i trawę na łące.