PLAN AKTYWNOŚCI 4-LATKÓW NA I TYDZIEŃ – KRASNALE

do realizacji przez dziecko przy wsparciu rodziców

Temat kompleksowy: Wrażenia i uczucia

Termin realizacji: 18.03.2020 do 22.05.2020 r.

Dzień tygodnia PONIEDZIAŁEK CO MNIE CIESZY?

Obszar podstawy

programowej Zadanie/aktywność

Sytuacja

edukacy

jna

pomoce

Podsta

wa

progra

m-owa

I. Fizyczny

1. Podczas czynności higienicznych – nadzorowanie etapów

mycia rąk przy piosence Wlazł kotek na płotek –

podciągnięcie rękawów, odkręcenie wody, zmoczenie rąk,

namydlenie i mycie, spłukanie, zakręcenie kranu, wytarcie

rąk

2. Rytmiczna rozgrzewka w podskokach.

https://www.youtube.com/watch?v=Zg7pCZOtMXo&f

bclid=IwAR1sf-

ujDFgOqv2M4ySauc3btxSm9mD2PNAM01_Z4FuWm

MNYj8Z6WuTFE2M

(I.7, III.8, III.9, IV.18, III.2, III.3, III.4, IV.21)

(II.1)

(I.5, I.1) (II.2)

(II.6, II.9)

(IV.7)

(II.7, II.8)

II. Emocjonalny

Zabawa „Miny” Dziecko ogląda swój wizerunek w lustrze, pokazuje i nazywa

części ciała, rusza poszczególnymi częściami ciała, naśladuje i

pokazuje miny w lustrze (dowolne miny lub związane z

emocjami np. jestem wesoły, jestem smutny, jestem zły).

III. Społeczny

1. Zabawy dowolne dzieci. Stosowanie form

grzecznościowych w czasie zabawy.

IV. Poznawczy

„Co mnie cieszy? – rozmowa na temat sytuacji

wywołujących różne uczucia na podstawie KP2.37 i

doświadczeń dzieci.

Dzieci otwierają KP2.37. Opowiadają, co znajduje się na

rysunkach, naklejają w okienkach symbole uczuć –

smutku, zdziwienia, strachu lub radości. Po wykonaniu

ćwiczenia siadają z rodzicem, ze znakiem

przedstawiającym radość. Opowiadają, jakie sytuacje

wywołują w nich to uczucie.

„Kolorowe emocje” Dzieci malują farbami uczucia, jakie je

ogarniają, gdy tracą cierpliwość, panowanie nad sobą, złość,

strach, bezradność. Po wykonaniu pracy nauczyciel prosi, by

teraz zmieniły swoje malunki na obraz pozytywny,

np.

złość-radość

zdenerwowanie-wesołość

strach - pewność

KP2.37

Kartki,

farby.

Kredki,

do

wyboru

co kto

ma w

domu

Dzień tygodnia WTOREK CO ZROBIĆ, GDY CHCE MI SIĘ PŁAKAĆ?

Obszar podstawy

programowej zadanie

Sytuacja

edukacyjna

pomoce

Podstawa

program-

owa

I. Fizyczny

1.Kształtowanie czynności higienicznych w ciągu

dnia. Samodzielne wykonywanie czynności

samoobsługowych.

2.”W rytm”- dzieci korzystają z instrumentów

muzycznych, takich które posiadają w domu.

Biegają zgodnie z wybijanym przez siebie

rytmem.

(I.7, III.8, III.9, IV.18, III.2, III.3, III.4, IV.21)

(IV.7)

(I.5, I.1) (IV.8)

(IV.7)

(II.1, II.3)

(II.7, II.8) (IV.8)

(I.7, I.8, I.9) (III.3, III.4, III.8, III.9, IV.19)

II. Emocjonalny

1.Zabawa w chowanego. Poproście mamusię i

tatusia lub innych członków rodziny, żeby

pobawili się z wami w chowanego. To jest bardzo

wesoła zabawa, która wyzwala całą masę

pozytywnych emocji.

2.https://www.youtube.com/watch?v=ZP11AIZ

UPVcMuzyka klasyczna do relaksacji, Muzyka

redukująca poziom stresu

III. Społeczny

1. Stosowanie zwrotów grzecznościowych w różnych

sytuacjach w ciągu dnia

2. Pełnienie dyżuru przydzielonego na bieżący dzień

np. wycieranie kurzu na parapecie

IV. Poznawczy

1. Piosenka o beksie – nauka piosenki i

inscenizacji do niej. Kształtowanie poczucia

rytmu, wyobraźni muzycznej i ekspresji ruchowej

https://www.youtube.com/watch?v=PeYcxLa31hY 2. „Co zrobić, gdy chce mi się płakać?” –

formułowanie odpowiedzi na pytanie na

podstawie doświadczeń dzieci oraz słów piosenki

Piosenka o beksie. Kształtowanie umiejętności

radzenia sobie z emocjami w sposób społecznie

akceptowalny.

Dla chętnych praca plastyczna

„Rozśmieszamy płaczącego” – wykonywanie

rozweselających okularów. O pomoc prosimy

rodziców bądź starsze rodzeństwo. Na kartce

rysujemy okulary, wycinamy je, ozdabiamy

dostępnym materiałem i kolorujemy. Doklejają

jakieś śmieszne elementy: krzaczaste brwi, długi

nos, zwisające serpentyny.

Załącznik

nr 1

kolorowy papier;

nożyczki; klej; elementy

dekoracyjne dostępne w

domu (wstążeczki,

guziki, cekiny)

Dzień tygodnia ŚRODA CIEMNOŚĆ JEST NIEZWYKŁA!

Obszar podstawy

programowej zadanie

Sytuacja

edukacyjna

pomoce

Podstawa

program-

owa

I. Fizyczny

1. Podczas czynności higienicznych – nadzorowanie

etapów mycia rąk przy piosence Wlazł kotek na

płotek

2. „Celne rzuty” – zabawa z elementami rzutu.

Wykorzystujemy, stare gazety (dzieci ugniatają

kulki) po czym starają się rzucić kulka do

wyznaczonego celu. Celem może być, np. pusty

kosz na zabawki, miska, koszyk itp. Za każdy

celny rzut nagradzamy dziecko brawami.

Stare

gazety,

koszyk na

zabawki

I.7, III.8, III.9, IV.18, III.2, III.3, III.4, IV.21)

(I.5, I.1)

(III.1, III.2, III.5, III.8, III.9) (II.1, II.3, II.6)

(III.1, III.8, III.9, IV.7)

(I.5)

(III.3, III.4, III.8, III.9, IV.19) (I.5)

(I.7, I.8, I.9) (III.3, III.4, III.8, III.9, IV.19)

1. Emocjonalny

„Ciemność jest niezwykła!” – rozmowa na temat ciemności i oswajania się z nią na podstawie doświadczeń dzieci i wiersza Ewy Szelburg-Zarembiny Ciemnego pokoju nie trzeba się bać.

Załącznik

nr 2

2. Społeczny

1. Stosowanie zwrotów grzecznościowych w różnych

sytuacjach w ciągu dnia

2. Pełnienie dyżuru wg ustaleń na dany dzień np.

rozkładanie sztućców

3. Poznawczy

Polecam obejrzeć, a kto posiada w domku przeczytać

„Bajkę Kicia Kocia boi się zasnąć”.

https://www.youtube.com/watch?v=msmEJxOtaDM

Wspólnie usiądźcie i porozmawiajcie czego się

boję, co mi pomaga przezwyciężyć strach.

Wymyślcie, jak może wyglądać strach.

Chętne maluchy zapraszam do narysowania

„Straszydła, którego nie trzeba się bać” albo do

ulepienia z plasteliny, i zaś można wykorzystać

materiały dostępne w domku do ozdobienia

swojej pracy

Kartki,

kredki,

flamastry,

plastelina,

klej,

krepina itp.

Dzień tygodnia CZWARTEK JAK ŚMIESZNIE WYGLĄDA STRACH!

Obszar podstawy

programowej zadanie

Sytuacja

edukacyjna

pomoce

Podstawa

program-

owa

I. Fizyczny

1. Podczas czynności higienicznych –

nadzorowanie etapów mycia rąk przy piosence

Wlazł kotek na płotek

2. Piosenka o beksie – inscenizacja do piosenki.

Kształtowanie poczucia rytmu, wyobraźni

I.3, I.5, I.7, II.10, II.11, III.2, III.3, III.4, III.8, III.9, IV.8, IV.18, IV.21

muzycznej i ekspresji ruchowej

II. Emocjonalny

Zabawa „Słoneczna kanapa” - wymyślamy

komplement dla każdego członka rodziny, który

na ten moment siada na kanapie

III. Poznawczy

„Kto może nam pomóc, gdy się boimy?” –

rozmowa na temat sposobów radzenia sobie ze

strachem na podstawie doświadczeń dzieci i

opowiadania Renaty Piątkowskiej Zły sen.

Rodzic po przeczytaniu opowiadania pyta:

Jakiego snu bał się Tomek? O co chłopiec

poprosił tatę, gdy obudził się w nocy, bo znów

przyśnił mu się ten pies? Dlaczego, mimo że

chłopiec spał z tatą, wciąż słyszał warczenie? Co

poradziła Tomkowi mama na jego sen o złym

psie? Co robił Zmorek? Co trzeba zrobić, by

pojawił się Zmorek? Kto pomógł Tomkowi

poradzić sobie ze złym snem? Jak wy radzicie

sobie, się gdy boicie?

„Jak śmiesznie wygląda Strach!” –

projektowanie, wycinanie, przyklejanie.

Na stoliku rodzic kładzie gazety, krepinę, taśmę

klejącą. Dziecko wymyśla, w jaki sposób użyć

zgromadzonych materiałów, aby zmienić się w

coś strasznego. Drą, wycinają, doklejają do

ubrania gazety i krepinę, robią opaski na głowę

lub proste maski. Chodzą po sali, rozśmieszając

się.

„W domu czuję się bezpiecznie” – praca z

KP2.38

Wyszukiwanie różnic

Załącznik

nr 3

• gazety, krepina, taśma klejąca

IV. Społeczny

„Zróbmy kanapki!” – wspólne wykonanie kanapek

na śniadanie

Razem z dzieckiem idziemy do łazienki, dokładnie

myje ręce mydłem. W czasie mycia rąk recytujemy

rymowankę:

Nasze ręce są dziś brudne.

Są na nich jakieś plamy trudne.

Woda po nich pięknie spływa.

Brzydkie plamy zmywa. Podajemy dziecku produkty z których może

przygotować kanapki, jesteśmy obok nie wyręczamy a

jeśli dziecko poprosi troszkę pomagamy. Uczymy

samodzielności

Produkty

spożywcze,

serwetki,

talerzyki,

sztućce

Dzień tygodnia PIĄTEK O CZYM OPOWIADA NAM MUZYKA?

Obszar podstawy

programowej zadanie

Sytuacja

edukacyjna

pomoce

Podstawa

program-

owa

I. Fizyczny

1. Podczas czynności higienicznych –

nadzorowanie etapów mycia rąk przy piosence

Wlazł kotek na płotek

2. Zabawa orientacyjno-porządkowa „W

gospodarstwie” Dzieci zamieniają się w różne

zwierzęta, chodząc i wydając dźwięki tak jak one,

np. konie, krowy, kozy, kury.

(I.7, III.8, III.9, IV.18, III.2, III.3, III.4, IV.21)

(IV.7)

(I.5, I.1) (IV.2, IV.5, IV.7)

(IV.7)

(IV.8)

(II.7, II.8, III.3, III.5, III.8, III.9) (IV.7)

(IV.7) (III.3, III.4, III.8, III.9, IV.19)

II. Emocjonalny

„Jakie to uczucie?” – zagadka:

Dopada cię to chwilę przed występem na scenie,

gdy śpiewasz, grasz na instrumencie lub gdy masz

przedstawienie. Czujesz niepokój przed tym

przedsięwzięciem, choć wiesz, że czeka cię miłe

przyjęcie. Gdy ktoś na ciebie patrzy, gdy oglądać

cię chce, to nieprzyjemne uczucie właśnie ogarnia

cię. (trema)

2.„Trema” – dyskusja. Rodzic rozmawia z

dziećmi, zadaje im pytania: Co to jest trema?

Jakie to uczucie? Kiedy można odczuwać tremę?

Co się z nami dzieje gdy czujemy tremę? Czy wy

kiedyś odczuwaliście tremę? W jakiej to było

sytuacji

Można nawiązać do występów w BCKu

III. Społeczny

1. Stosowanie zwrotów grzecznościowych w

różnych sytuacjach w ciągu dnia

2. Pełnienie dyżuru wg ustaleń na dany dzień, ocena

wykonania obowiązków w tygodniu

IV. Poznawczy

„O czym opowiada nam muzyka?” – rozmowa na

temat przekazu muzycznego na podstawie utworu

W grocie króla gór Edvarda Griega https://www.youtube.com/watch?v=ZEpWsu5IuiQ

lub Marzenie Roberta Schumana https://www.youtube.com/watch?v=V1uEgptq95A

Kształtowanie umiejętności wypowiadania się na

temat „historii” usłyszanej podczas trwania

utworu muzyki klasycznej.

Impresje ruchowe do utworu muzycznego. Dzieci tańczą swobodnie do utworu W grocie

króla gór Edvarda Griega lub Marzenie Roberta

Schumana.

„Teraz czuję, jak pada deszcz” – malowanie w rytm muzyki Fryderyka Chopina Preludium deszczowe op. 28 nr 15. Rodzic włącza utwór Fryderyka Chopina Preludium deszczowe. Mówi, że ten utwór opowiada o padającym deszczu. Razem z dzieckiem palcami w powietrzu maluje do usłyszanego rytmu padający deszcz. W czasie powtórnego słuchania malują już farbami po kartce. Dostosowują dotknięcia pędzla do tempa i natężenia utworu. Gdy utwór grany jest głośniej, dzieci mocniej przyciskają pędzel do kartki. Dzieci tworzą swoje deszczowe obrazy, cały czas słuchając Preludium deszczowego.

https://www.youtube.com/watch?v=SoteyAXuEKY

• kartki, farby, pędzle

Załącznik nr 1.

„Beksa” sł. Jerzy Dąbrowski, muz. Jarosław Kukulski

Czeka nas dzisiaj Nie lada gratka Bo w tej piosence

Będzie zagadka Jak się nazywa osoba, która

Płacze jak ciemna chmura

Płacze, gdy każą umyć jej szyje

Płacze, gdy chudnie

Płacze, gdy tyje Płacze, gdy zrobi w zeszycie kleksa Jak się nazywa?

Beksa Beksa to jest taka dama

Co bez przerwy robi dramat Zawsze nie tak

Zawsze źle Beksa ciągle mówi be

Beksa to jest taka pani Co się nie uśmiechnie za nic

Nie ma mowy Nie ma nie Beksa ciągle mówi be

Czeka nas dzisiaj trudne zadanie

Jak wygnać z beksy to jej płakanie

Jaką tu radę znaleźć dla beksy

Uśmiech tu jest najlepszy

Bekso spróbuj a zobaczysz Ile uśmiech w życiu znaczy

Tylko ten się czuje źle Kto bez przerwy mówi be

Bekso nie rób takiej miny

Bo się w końcu obrazimy Bekso tak prosimy cię.

Załącznik nr 2

Ciemnego pokoju nie trzeba się bać Ewa Szelburg-Zarembina

Ciemnego pokoju nie trzeba się bać,

bo w ciemnym pokoju czar może się stać…

Ach! W ciemnym pokoju, powiadam wam, dzieci,

lampa Aladyna czasem się świeci…

Ach! W ciemnym pokoju wśród łóżka poduszek

spoczywa z rodzeństwem sam Tomcio Paluszek…

Ach! W ciemnym pokoju podobno na pewno

zobaczyć się można ze Śpiąca Królewną…

Ach! W ciemnym pokoju Kot, co palił fajkę,

opowiedzieć gotów najciekawszą bajkę,

a wysoka czapla chodzi wciąż po desce

i pyta się dzieci: Czy powiedzieć jeszcze?

Rodzic zadaje pytania:

Dlaczego ciemnego pokoju nie trzeba się bać?

Jakie postaci z bajek możemy sobie wtedy wymyślić?

Co wy widzicie, gdy jesteście w ciemnym pokoju?

Czy to jest miłe? Dlaczego?

Jaką miłą postać chcielibyście zobaczyć w swoim ciemnym pokoju? Dlaczego?

Załącznik nr 3

Zły sen Renata Piątkowska

Jak ja nie lubię, gdy śni mi się ten pies. Jest duży, czarny i zły. Stoi na mojej drodze i warczy.

Gdy unosi górną wargę, widać białe, ostre kły. Ale najgorsze są jego oczy, niespokojne i

błyszczące. Śledzi nimi każdy mój ruch. We śnie na widok tego psa ogarnia mnie taki strach,

że nie mogę uciekać ani wzywać pomocy. Mogę tylko płakać, więc robię, co mogę. Tej nocy

znowu czarny pies pojawił się przede mną. Wydawał się większy i bardziej groźny niż

zwykle. Przysłoniłem oczy ręką, żeby go nie widzieć, i głośno zapłakałem. Obudził mnie głos

taty:

– Tomku, to tylko zły sen. Już dobrze syneczku. Śnił ci się ten pies, prawda?

– Tak, to znowu on – chlipałem. – Tato, zostań ze mną. Jak będziesz blisko, to on nie

wróci. Będzie się bał – poprosiłem.

– W porządku – tata uśmiechnął się i otulił mnie pierzyną.

Bałem się tego psa, więc pomyślałem, że najlepiej będzie, jak nie zmrużę już oka do rana.

Ledwo tak postanowiłem, natychmiast zasnąłem. Pies też chyba zasnął, bo tej nocy nie

pojawił się już w moim śnie. Nie dał jednak o sobie zapomnieć, bo cały czas słyszałem jego

ponure warczenie. Co gorsza, słyszałem je również rano, gdy się już obudziłem. Dopiero po

chwili dotarło do mnie, że ten okropny dźwięk wydaje z siebie mój tata. Okryty kocem,

chrapał w fotelu tuż obok mojego łóżka.

Nie do wiary, że można spać i jednocześnie tak strasznie hałasować – pomyślałem i

cichutko wymknąłem się z pokoju.

W kuchni krzątała się mama. Zanim postawiła na stole śniadanie, opowiedziałem jej mój

sen. Na koniec dodałem:

– Ten pies jest paskudny i nie wiem, czemu ciągle się mnie czepia.

– Wiesz, w tej sytuacji dziwię się, że nie poprosiłeś o pomoc Zmorka. – mama pokręciła

głową z niedowierzaniem.

– Kto to jest ten Zmorek? – spytałem zaskoczony.

– Och, Zmorek to taka dziwna postać. Najbardziej ze wszystkiego przypomina jamnika.

Wielkiego, latającego jamnika. Z aksamitnymi skrzydłami, okrągłym brzuszkiem i wąskim

pyszczkiem. Nie jest piękny, ale bardzo pożyteczny. Zmorek zjada złe sny. Na zawołanie po-

żera je, jakby to był makaron. Wciąga koszmary i zjawy, nawet te najdłuższe i

najstraszniejsze. Mlaska przy tym i niestety czasem mu się odbija, ale wtedy po złych snach

nie ma już ani śladu. A Zmorek krótkimi łapkami gładzi brzuszek i już rozgląda się za

następnym nieszczęśnikiem, którego męczą nocne zmory. Dlatego gdy następnym razem

przyśni ci się ten okropny pies, to zawołaj : „Zmorku, tutaj!”, a on nadleci w jednej chwili.

Zje twój zły sen, jakby to było ciastko z kremem. Wiem, co mówię, bo sama też nie raz

wzywałam Zmorka i nigdy nie zawiódł.

– Tobie, mamusiu, też śnił się czarny pies? – spytałem zdziwiony.

– No, niekoniecznie pies. Śniły mi się inne okropieństwa.

–Jakie? Jakie? – chciałem wiedzieć.

Na przykład, że wygrałeś konkurs na najbardziej upartego chłopczyka na świecie. Albo, że

w twoim przedszkolu wydano zakaz gotowania zupy jarzynowej, a dzieci karmiono

wyłącznie chipsami i czekoladą – wyliczała mama.

– Ale to nie są żadne koszmary! Sam chciałbym mieć takie piękne sny. Dziwię się, że

Zmorek w ogóle chciał je zjeść! – zawołałem.

– Jemu tam wszystko jedno. Pożarł wszystko co do okruszyny. Mlasnął jęzorem i odleciał.

Gdy mama powiedziała mlasnął jęzorem, przyszła mi do głowy pewna piękna myśl.

– Mamo, czy ten Zmorek pojawia się tylko we śnie? Czy nie mógłby przylecieć choć raz do

przedszkola? Gdybym zawołał: „Zmorku, tutaj!” i pokazał mu Jolkę, dałby radę wciągnąć ją

jak makaron? Bo ona ciągle pokazuje mi język, mlaska przy stole i chwali się, że już dwa razy

była w szpitalu. No, jak myślisz, Zmorek mógłby to zrobić dla mnie? – spytałem z nadzieją w

głosie.

– Nie, na pewno nie. On może przyjść tylko we śnie. Zje złego, czarnego psa, ale Jolki nie

tknie – wyjaśniła mama.

– A tak w ogóle, to dlaczego ja nie byłem jeszcze w szpitalu? – spytałem ze złością.

Mama, zamiast odpowiedzieć po ludzku, wzniosła oczy do nieba. A ja pomyślałem, że jeśli

Zmorek nie może przylecieć do przedszkola, to trudno. Za to, jeśli przyśni mi się Jolka to go

zawołam i Zmorek zrobi, co do niego należy. Fajnie jest mieć takiego kolegę. Dobrze, że

mama mi o nim powiedziała. Teraz nie mogę się doczekać, kiedy znowu przyśni mi się ten

czarny pies.