Dlaczego Teatr Profilaktyczny?

Teatr Profilaktyczny ALERT powstał z potrzeby rozmowy z młodymi ludźmi na temat ich

problemów. Potrzeba ta natomiast zrodziła się z obserwacji otaczającego nas świata,

wrażliwości i empatii. Pragniemy dotrzed do młodych odbiorców i stworzyd z nimi partnerski

dialog, a żeby było to możliwe, musimy wpierw wsłuchad się w nich i w problemy, z którymi

muszą się mierzyd. Nie chcemy, aby rozmowa z młodzieżą była "grożeniem palcem" i

moralizatorskim wykładem. Chcemy ich zrozumied i nawiązad z nimi kontakt, bo tylko wtedy

oni otworzą się na to, co zamierzamy im przekazad.

Czym jest profilaktyka?

Działalnośd profilaktyczną (zapobiegawczą), która dotyczy pewnej ilości problemów na tle

zdrowotnym, behawioralnym, moralnym, środowiskowym nazywamy PROFILAKTYKĄ

PROBLEMOWĄ. Próba zapobiegania lub zmniejszania tych problemów jest działaniem

profilaktycznym. Nasz teatr w tym sezonie w ofercie dla szkół gimnazjalnych i średnich,

pragnie zaangażowad Paostwa w profilaktykę problemów związanych z uzależnieniem

narkotykowym.

"Profilaktyka - jest - symbolicznie rzecz ujmując - jak podanie pomocnej dłoni, czy rozłożenie

ochronnego parasola, a czasem nawet jak szczepionka - bo wzmacnia odpornośd wobec

trudnych sytuacji życia i wspomaga prawidłowy rozwój. To tylko tyle, ale i aż tyle."

J. Szymaoska - terapeuta i specjalista d/s profilaktyki

Jakie są cele profilaktyki problemowej i Teatru Profilaktycznego ALERT?

A) Zapobieganie i zmniejszanie szkód, które aktualnie występują w życiu młodych ludzi w

związku z zażywaniem przez nich narkotyków, alkoholu i innych substancji.

B) Zapobieganie przyszłym szkodom, w tym uzależnieniu, które mogą się pojawid po

dłuższym zażywaniu.

C) Zmniejszanie szkód wynikających z zażywania narkotyków, alkoholu i innych substancji

przez osoby z otoczenia młodych ludzi.

D) Rozwijanie zdolności do prowadzenia zdrowego życia.

Czy spektakl jest dobrą formą rozmowy i edukacji?

" Wszystkie sztuki są piękne, wszystkie sztuki są interesujące, wszystkie sztuki są obarczone

ludzkimi zleceniami, cennymi i niezastąpionymi. Sztuka teatralna jest jednak ze wszystkich

najbardziej bezpośrednio ludzka, najbardziej bliska integralnej pełni życia, które stylizuje i

uwzniośla, aż do tego stopnia, że obdarza nas jego pełnym dynamizmu wzorem dla życia

naszego własnego."

E. Souriau

Andrzej Hausbrandt pisze, że "(...) teatr jest dyscypliną sztuki przygotowującą niejako

mimochodem odbiorcę (widza) do pracy intelektualnej, a więc sprzyja procesowi

edukacyjnemu."

Bogdan Suchodolski stwierdza, że " dzięki teatralnej edukacji człowiek staje się pełniejszy,

bardziej wrażliwy na sytuacje i losy ludzkie, głębiej zaangażowany w tworzenie

rzeczywistości, w której żyje i która warunkuje jego działalnośd."

Natomiast Jan Andrzej Fręś we wstępie do pracy poświęconej edukacji teatralnej,

przekonuje, że : " Wśród rozmaitych dziedzin sztuki, stanowiących przedmiot wychowania

estetycznego - sztuka dramatyczno - teatralna zajmuje miejsce szczególne. Ze względu na

swą audiowizualną strukturę, wielopłaszczyznowośd oddziaływania wychowawczego oraz

zdolnośd do wywoływania silnych napięd emocjonalnych - może i powinna ona byd

wszechstronnie wykorzystywana w procesie dydaktyczno - wychowawczym szkoły."

Zadaniem Teatru Profilaktycznego ALERT jest efektywne informowanie i pobudzanie do

dialogu, mówienie o aktualnych problemach i skłanianie do szukania ich rozwiązao. Jednak

sztuka jest otwarciem na drugiego człowieka i dopełnia się dopiero w połączeniu z odbiorcą.

Dlaczego akurat o narkomanii?

Jak mówił Marek Kotaoski (lider MONARU) :

" Narkomana się tworzy - w domu, szkole, na podwórku i na kolonii, słowem wszędzie.

Lepi się go z cudownej materii dziecięcej naiwności, chęci poznania świata, wrażliwości

uczud, porywów serca, najskrytszych tajemnic i szczerych łez."

Jak więc można przestad o tym mówid? Badania alarmują, że nastolatki coraz wcześniej

sięgają po środki odurzające. Według raportu NIK " ponad 31 proc. uczniów było świadkami

zażywania narkotyków na terenie szkoły lub słyszało o tym z wiarygodnego źródła. Aż 17

proc. było świadkami sprzedaży narkotyków na terenie szkoły lub o tym słyszało. Ponad 28

proc. ankietowanych nauczycieli przyznaje z kolei, że w ich szkołach istnieje problem

zażywania narkotyków przez uczniów." Jak mówi oficer Wydziału Antynarkotykowego

Komendy Miejskiej Policji w Gdaosku " Problem nie dotyczy jednej szkoły. Problem dotyczy

każdej szkoły. I trzeba to zrozumied. Jeżeli zrozumiemy ten problem, zrozumiemy jego

rozmiar."

Eksperci twierdzą, że polska młodzież eksperymentuje z narkotykami, miesza różne

substancje, szukając nowych doznao. Nie można więc pozostad biernym wobec tak

niepokojących danych. W ostatnich latach zauważono wyraźny wzrost zaangażowania w

przeciwdziałanie narkomanii przez programy lecznicze, aktywnośd policji, gmin i urzędów

marszałkowskich. Mimo to nie radzimy sobie z tym problemem. Młodego człowieka tworzy

środowisko szkolne, rodzina i wszystko, co go otacza, a to oznacza, że wszyscy jesteśmy za

niego odpowiedzialni.

Narkomania - statystyki.

"My, dzieci z dworca ZOO" - historia prawdziwa.

Spektakl naszego teatru to autentyczna, wstrząsająca i poruszająca opowieśd

piętnastoletniej narkomanki. To nierówna walka z nałogiem, przepełniona goryczą i

bezsilnością, ale też refleksja nad kondycją społeczeostwa, rodziny i osamotnieniem młodego

człowieka szukającego akceptacji.

Pragniemy dotrzed do młodych widzów, mówiąc im prawdę. Sądzimy, że w ten właśnie

sposób możemy sprowokowad ich do zastanowienia, do przewartościowania swojego życia.

Jednocześnie nie oceniając, nie dając prostych rozwiązao, nie "grożąc palcem", ale

przestrzegając - nie umoralniając. Zależy nam, aby widz sam dostrzegł, jak cienka jest granica

między błogim stanem odurzenia, zabawą, a koszmarem nieodwracalnych skutków nałogu.

Młodośd ma to do siebie, że nie lubi słuchad zakazów i nakazów, ma potrzebę buntu, dlatego

właśnie musimy nawiązywad kontakt z młodym widzem w poczuciu, że potrzebę tę znamy

i rozumiemy.

Relacja nastolatki, która zagubiona w swoim życiu, szuka miejsca i sposobu, żeby byd

szczęśliwą, która chce imponowad rówieśnikom i po prostu pragnie byd kochana, mogłaby

zapewne byd relacją z życia wielu młodych ludzi. Dlatego ta historia na pewno będzie im

bliska (świadczy o tym nieustająca od ponad trzydziestu lat popularnośd książki "My, dzieci z

dworca ZOO" wśród kolejnych pokoleo młodzieży). Może odnajdą w niej siebie i zdążą

zawrócid z często niebezpiecznej drogi.

Dane policji są zatrważające, bo według nich polska młodzież zażywa najwięcej środków

odurzających w całej Europie. Nie można więc biernie przyglądad się tym problemom, ale

trzeba wypowiedzied im wojnę. Niech jednym ze sposobów walki będzie właśnie wyjście na

spektakl, który nie przedstawia wymyślonych historyjek "ku przestrodze", ale prawdziwe

życie nastolatki, która wierzyła, że ma nad nim kontrolę.

Spektakl ten boli, wzrusza, czasem odraża, ale nie mówi o niczym czego pośrednio lub

bezpośrednio dzisiejsza młodzież chod w pewnym stopniu by nie znała, o co by się nie otarła i

co by jej nie dotyczyło. Jest to tym bardziej smutne...

w intencji zachorowania i cierpienia z tym związanego. Po prostu często próbuje z

ciekawości, dla zabawy. Narkomania jak każde inne uzależnienie głównie polega na utracie

kontroli zarówno nad zażywanym środkiem jak i całym swoim życiem."

Narkomania nazywana jest często chorobą duszy i emocji. Zazwyczaj jest konsekwencją

braku zaspokojenia podstawowych potrzeb człowieka takich jak: miłośd, poczucie

bezpieczeostwa, akceptacja. Bardziej narażone są na nią osoby o niskim poczuciu własnej

wartości, nie radzące sobie z trudnymi sytuacjami i mające problem z asertywnością.

Nie zmienia to jednak faktu, że choroba ta dotyka również osoby zajmujące wysokie

stanowiska i pozornie radzące sobie życiowo bardzo dobrze. Przyczyn narkomanii jest wiele

m.in. kłopoty w szkole, presja rodziców, kompleksy, brak akceptacji, ale też nuda, ciekawośd,

brak zainteresowao, presja kolegów, chęd imponowania i niestety po prostu chęd stworzenia

utopijnego, idealnego świata. Powodów jest tak wiele, że właściwie każdy z nas może się

w swoim otoczeniu zetknąd z problemem narkotyków. Nie można więc mówid, że to nas nie

dotyczy. To dotyczy KAŻDEGO! Pamiętajmy, że problem nałogu nie jest powodem do

wstydu, ale do szukania wsparcia i pomocy.

My, twórcy tego spektaklu traktujemy zmierzenie się z tak trudnym tematem jako misję

i wierzymy, że pobudzając młodych widzów do myślenia i współodczuwania z bohaterami,

zrobimy kolejny krok w przeciwdziałaniu narkomanii.

Narkomania to choroba. Gdzie szukad pomocy?

Narkomania jest chorobą wieloczynnikową i wielopłaszczyznową, która powoduje

dysfunkcję w każdym obszarze działalności chorego.

Jak opisuje ten problem Poradnia Psychologiczna Perspektywa " Jest chorobą niezawinioną,

postępującą, nawrotową i w konsekwencji doprowadzającą do śmierci. Istotnym jest fakt,

że narkomania jest chorobą niezawinioną tz. nikt kto eksperymentuje z narkotykami nie ma

- 0 800 12 02 89 - Infolinia Stowarzyszenia KARAN

pomoc w problemach związanych z narkotykami połączenie bezpłatne, od PN do PT, od 10.00 do 17.00

- 0 800 120 359 - Infolinia Pogotowia Makowego Towarzystwo Powrót z U

- 0 800 20 148 - Anonimowa policyjna linia specjalna Połączenie bezpłatne, czynne całą dobę

- 0 801 199 990 - Ogólnopolski ( antynarkotykowy) Telefon Zaufania Narkotyki - Narkomania informacja o sieci profesjonalnej pomocy, miniedukacja, wsparcie psychologiczne codziennie, od 16.00 do 21.00. Całe połączenie płatne tylko 35 gr.

- Narkomania - pomoc rodzinie pogotowie makowe 0 801 109 696 czynny od poniedziałku do piątku 10.00-20.00 w soboty 10.00-15.00 całkowity koszt połączenia wynosi 35 gr.

- Antynarkotykowa Poradnia Internetowa

http://www.narkomania.org.pl