tanie elektronów i dziur Spla w nadprzewodnikach...

123
La , dek Zdrój, 8 XI 2007 r. Spla , tanie elektronów i dziur w nadprzewodnikach wysokotemperaturowych T . DOMA ´ NSKI Instytut Fizyki Uniwersytet M. Curie-Sklodowskiej http://kft.umcs.lublin.pl/doman

Transcript of tanie elektronów i dziur Spla w nadprzewodnikach...

  • La↪dek Zdrój, 8 XI 2007 r.

    Spla↪tanie elektronów i dziur

    w nadprzewodnikach

    wysokotemperaturowych

    T. DOMAŃSKI

    Instytut Fizyki

    Uniwersytet M. Curie-Skłodowskiej

    http://kft.umcs.lublin.pl/doman

  • Plan wykładu

  • Plan wykładu

    ? Motywacja/ problem fazy pseudoszczelinowej /

  • Plan wykładu

    ? Motywacja/ problem fazy pseudoszczelinowej /

    ? Mieszanie elektronów i dziur/ w nadprzewodnikach klasycznych /

  • Plan wykładu

    ? Motywacja/ problem fazy pseudoszczelinowej /

    ? Mieszanie elektronów i dziur/ w nadprzewodnikach klasycznych /

    ? Fluktuacje par oraz mieszanie p-h/ w nadprzewodnikach wysokotemperaturowych /

  • Plan wykładu

    ? Motywacja/ problem fazy pseudoszczelinowej /

    ? Mieszanie elektronów i dziur/ w nadprzewodnikach klasycznych /

    ? Fluktuacje par oraz mieszanie p-h/ w nadprzewodnikach wysokotemperaturowych /

    ? Podsumowanie

  • I. Motywacja

  • Nadprzewodniki wysokotemperaturowe sa↪

    izolatorami Mottadomieszkowanymi:

  • Nadprzewodniki wysokotemperaturowe sa↪

    izolatorami Mottadomieszkowanymi:

    elektronami lub dziurami

    O. Fisher et al, Rev. Mod. Phys. 79, 353 (2007).

  • Nadprzewodniki wysokotemperaturowe sa↪

    izolatorami Mottadomieszkowanymi:

    elektronami lub dziurami

    O. Fisher et al, Rev. Mod. Phys. 79, 353 (2007).

    Istotny problem:

    Jakie zjawisko jest odpowiedzialne za stan pseudoszczeliny ?

  • Koncepcje teoretyczne

  • Koncepcje teoretyczne

  • Koncepcje teoretyczne

    (a) Pseudoszczelina jest prekursorem szczeliny stanunadprzewodza

    ↪cego, lecz z powodu silnych fluktuacji

    porza↪dek dalekozasie

    ↪gowy ulega zniszczeniu.

    (b) W stanie pseudoszczelinowym wyste↪puje inny rodzaj

    uporza↪dkowania niż nadprzewodnictwo. Porza

    ↪dek

    ten zanika ostatecznie w QCP.

  • Koncepcje teoretyczne

    (a) Pseudoszczelina jest prekursorem szczeliny stanunadprzewodza

    ↪cego, lecz z powodu silnych fluktuacji

    porza↪dek dalekozasie

    ↪gowy ulega zniszczeniu.

    (b) W stanie pseudoszczelinowym wyste↪puje inny rodzaj

    uporza↪dkowania niż nadprzewodnictwo. Porza

    ↪dek

    ten zanika ostatecznie w QCP.

    Nadal brak jednak experimentum crucis.

  • Stan nadprzewodza↪cy

  • Stan nadprzewodza↪cy

    Pomiary doświadczalne wskazuja↪

    wyraźnie, żefaza nadprzewodza

    ↪ca jest zwykłym stanem BCS

    chociaż z anizotropowa↪

    szczelina↪

    energetyczna↪.

  • Stan nadprzewodza↪cy

    Pomiary doświadczalne wskazuja↪

    wyraźnie, żefaza nadprzewodza

    ↪ca jest zwykłym stanem BCS

    chociaż z anizotropowa↪

    szczelina↪

    energetyczna↪.

    J.E. Hoffman et al, Science 297, 1148 (2002).

  • Stan nadprzewodza↪cy

    Pomiary doświadczalne wskazuja↪

    wyraźnie, żefaza nadprzewodza

    ↪ca jest zwykłym stanem BCS

    chociaż z anizotropowa↪

    szczelina↪

    energetyczna↪.

    J.E. Hoffman et al, Science 297, 1148 (2002).

    Przerwa energetyczna ma symetrie↪

    typu fali d

    ∆k = ∆(cos kx−cos ky)

    z we↪złami (nodes) w kierunkach kx = ±ky .

  • Ewolucja przerwy powyżej Tc

  • Ewolucja przerwy powyżej Tc

    Powyżej Tc przerwa energetyczna jest nadal obecna,lecz jej ka

    ↪towa zależność ulega zmienie. Zamiast we

    ↪złów

    pojawiaja↪

    sie↪

    tzw. Fermi arcs, gdzie ∆pg(k) zanika.

  • Ewolucja przerwy powyżej Tc

    Powyżej Tc przerwa energetyczna jest nadal obecna,lecz jej ka

    ↪towa zależność ulega zmienie. Zamiast we

    ↪złów

    pojawiaja↪

    sie↪

    tzw. Fermi arcs, gdzie ∆pg(k) zanika.

    A. Kanigel et al, Phys. Rev. Lett. 99, 157001 (2007).

  • Ewolucja przerwy powyżej Tc

    Powyżej Tc przerwa energetyczna jest nadal obecna,lecz jej ka

    ↪towa zależność ulega zmienie. Zamiast we

    ↪złów

    pojawiaja↪

    sie↪

    tzw. Fermi arcs, gdzie ∆pg(k) zanika.

    W zwia↪zku z tym w literaturze pojawiły sie

    ↪różne komentarze, np.

    Death of a Fermi surface K. McElroy, Nature Physics 2, 441 (2006) .

  • Fluktuacje par

  • Fluktuacje par

    Jednym z istotnych problemów jest wie↪c określenie

    zakresu, w którym wyste↪puja

    ↪fluktuacje parowania.

  • Fluktuacje par

    Jednym z istotnych problemów jest wie↪c określenie

    zakresu, w którym wyste↪puja

    ↪fluktuacje parowania.

    〈ĉi↓ĉj↑ 〉 = ∆ij eiφij

  • Fluktuacje par

    Jednym z istotnych problemów jest wie↪c określenie

    zakresu, w którym wyste↪puja

    ↪fluktuacje parowania.

    〈ĉi↓ĉj↑ 〉 = ∆ij eiφij

    Oto kilka skrajnych podejść:

  • Wa↪ski zakres fluktuacji

    RVB – teoria rezonuja↪cych pasm walencyjnych

    P.W. Anderson, Phys. Rev. Lett. 96, 017001 (2006).

  • Krytyczne fluktuacje kwantowe

    QCP – scenariusz pra↪dów orbitalnych

    C.M. Varma, Phys. Rev. B 73, 155113 (2006).

  • Fluktuacje na całym diagramie

    QED3 – teoria dynamicznie fluktuuja↪cych parw pobliżu punktów we

    ↪złowych.

  • Fluktuacje na całym diagramie

    QED3 – teoria dynamicznie fluktuuja↪cych parw pobliżu punktów we

    ↪złowych.

    1 2

    2 1

    Z. Tesanovic, Phys. Rev. B 65, 180511 (2002).

  • Fluktuacje na całym diagramie

    QED3 – teoria dynamicznie fluktuuja↪cych parw pobliżu punktów we

    ↪złowych.

    Z. Tesanovic, cond-mat/0705.3836.

  • II. Spla↪tanie elektronów i dziur

    / w nadprzewodnikach klasycznych /

  • Znaczenie temperatury krytycznej

  • Znaczenie temperatury krytycznej

    ? Poniżej Tc pojawia sie↪ parametr porza↪dku

    Tc

    ∆(T)∆(0)

    0temperatura

    Jest on

    współmierny

    do przerwy

    energetycznej.

  • Znaczenie temperatury krytycznej

    ? Poniżej Tc pojawia sie↪ parametr porza↪dku

    Tc

    ∆(T)∆(0)

    0temperatura

    Jest on

    współmierny

    do przerwy

    energetycznej.

    ? W Tc realizuje sie↪ przejście fazowe II-ego rodzaju

    Tc

    cV(T)

    00

    ~ e

    −∆/T

    0temperatura

    / według

    klasyfikacji

    Landaua /

  • Korelacje

  • Korelacje

    Przejście fazowe do stanu nadprzewodza↪cego jest konsekwencja

    oddziaływań

  • Korelacje

    Przejście fazowe do stanu nadprzewodza↪cego jest konsekwencja

    oddziaływań

  • Korelacje

    Przejście fazowe do stanu nadprzewodza↪cego jest konsekwencja

    oddziaływań

    Ĥ =∑

    k,σ

    (�k − µ)ĉ†k,σĉk,σ

    +1

    2

    k,k′,q,σ,σ′

    V (q)ĉ†k+ q

    2,σ

    ĉ†

    k′− q2

    ,σ′ĉk′+q

    2,σ′ ĉk− q

    2,σ

  • Stan podstawowy

  • Stan podstawowy

    Funkcja falowa stanu podstawowego ma postać:

  • Stan podstawowy

    Funkcja falowa stanu podstawowego ma postać:

    |BCS〉 = Πk(

    vk + uk ĉ†k↑ ĉ

    †−k↓

    )

    |vac〉

    gdzie vk oraz uk sa↪ tzw. czynnikami koherencyjnymi w teorii BCS.

  • Stan podstawowy

    Funkcja falowa stanu podstawowego ma postać:

    |BCS〉 = Πk(

    vk + uk ĉ†k↑ ĉ

    †−k↓

    )

    |vac〉

    gdzie vk oraz uk sa↪ tzw. czynnikami koherencyjnymi w teorii BCS.

    W pobliżu energii Fermiego kwazicza↪stki Bogolubova

    sa↪

    koherentna↪

    kombinacja↪

    elektronów i dziur.

  • Stan podstawowy

    Funkcja falowa stanu podstawowego ma postać:

    |BCS〉 = Πk(

    vk + uk ĉ†k↑ ĉ

    †−k↓

    )

    |vac〉

    gdzie vk oraz uk sa↪ tzw. czynnikami koherencyjnymi w teorii BCS.

    W pobliżu energii Fermiego kwazicza↪stki Bogolubova

    sa↪

    koherentna↪

    kombinacja↪

    elektronów i dziur.

    Non Fermi-liquid behavior !

  • Przykład mieszania p-h

  • Przykład mieszania p-h

    Tunelowanie elektronów przez zła↪cze N-S

  • Przykład mieszania p-h

    Tunelowanie elektronów przez zła↪cze N-S

    U

    N S

    Rozpatrzmy przepływ elektronówindukowany zewne

    ↪trznym napie

    ↪ciem U .

  • Przykład mieszania p-h

    Tunelowanie elektronów przez zła↪cze N-S

    N S

    elektron

  • Przykład mieszania p-h

    Tunelowanie elektronów przez zła↪cze N-S

    N S

    elektron

  • Przykład mieszania p-h

    Tunelowanie elektronów przez zła↪cze N-S

    N S

    elektron

  • Przykład mieszania p-h

    Tunelowanie elektronów przez zła↪cze N-S

    N S

    dziura para Coopera

  • Przykład mieszania p-h

    Tunelowanie elektronów przez zła↪cze N-S

    N S

    dziura para Coopera

  • Przykład mieszania p-h

    Tunelowanie elektronów przez zła↪cze N-S

    N S

    dziura para Coopera

    Taki proces nazywa sie↪

    odbiciem Andreeva.

  • Mieszanie wzbudzeń p-h

  • Mieszanie wzbudzeń p-h

    Warunkiem sprze↪żenia p-h jest k ∼ kF

  • Mieszanie wzbudzeń p-h

    Warunkiem sprze↪żenia p-h jest k ∼ kF

    0

    0.5

    1

    kF k

    2ukvk

  • Mieszanie wzbudzeń p-h

    Warunkiem sprze↪żenia p-h jest k ∼ kF

    0

    0.5

    1

    kF k

    2ukvk

    Procesy, w których przejawia sie↪

    sprze↪żenie p-h

    zachodza↪

    tylko w pobliżu powierzchni Fermiego.

  • Pseudospiny

  • Pseudospiny

    Do opisu mieszania p-h wygodnie użyć naste↪puja

    ↪cej notacji

  • Pseudospiny

    Do opisu mieszania p-h wygodnie użyć naste↪puja

    ↪cej notacji

    σ̂+k ≡ ĉ−k↓ĉk↑σ̂−k ≡ ĉ

    †k↑ ĉ

    †−k↓

    σ̂zk ≡ 1 − n̂k↑ − n̂−k↓

  • Pseudospiny

    Do opisu mieszania p-h wygodnie użyć naste↪puja

    ↪cej notacji

    σ̂+k ≡ ĉ−k↓ĉk↑σ̂−k ≡ ĉ

    †k↑ ĉ

    †−k↓

    σ̂zk ≡ 1 − n̂k↑ − n̂−k↓P.W. Anderson, Phys. Rev. 112, 1900 (1958).

  • Pseudospiny

    Do opisu mieszania p-h wygodnie użyć naste↪puja

    ↪cej notacji

    σ̂+k ≡ ĉ−k↓ĉk↑σ̂−k ≡ ĉ

    †k↑ ĉ

    †−k↓

    σ̂zk ≡ 1 − n̂k↑ − n̂−k↓P.W. Anderson, Phys. Rev. 112, 1900 (1958).

    W przybliżeniu średniopolowym Hamiltonian można zapisać

  • Pseudospiny

    Do opisu mieszania p-h wygodnie użyć naste↪puja

    ↪cej notacji

    σ̂+k ≡ ĉ−k↓ĉk↑σ̂−k ≡ ĉ

    †k↑ ĉ

    †−k↓

    σ̂zk ≡ 1 − n̂k↑ − n̂−k↓P.W. Anderson, Phys. Rev. 112, 1900 (1958).

    W przybliżeniu średniopolowym Hamiltonian można zapisać

    ĤMF = −∑

    k

    ~̂σ ·[

    ∆′

    k, ∆′′

    k, (εk−µ)]

  • Pseudospiny

    Do opisu mieszania p-h wygodnie użyć naste↪puja

    ↪cej notacji

    σ̂+k ≡ ĉ−k↓ĉk↑σ̂−k ≡ ĉ

    †k↑ ĉ

    †−k↓

    σ̂zk ≡ 1 − n̂k↑ − n̂−k↓P.W. Anderson, Phys. Rev. 112, 1900 (1958).

    W przybliżeniu średniopolowym Hamiltonian można zapisać

    ĤMF = −∑

    k

    ~̂σ ·[

    ∆′

    k, ∆′′

    k, (εk−µ)]

    gdzie ∆′

    k + i∆′′

    k =∑

    q Vk,q〈ĉ−q↓ĉq↑ 〉.

  • Zwia↪zek ~σ z mieszaniem p-h

  • Zwia↪zek ~σ z mieszaniem p-h

    Ka↪t nachylenia pseudospinu w stanie BCS wynosi:

  • Zwia↪zek ~σ z mieszaniem p-h

    Ka↪t nachylenia pseudospinu w stanie BCS wynosi:

    θk =π

    2− 2arctan

    (

    uk

    vk

    )

    .

  • Zwia↪zek ~σ z mieszaniem p-h

    Ka↪t nachylenia pseudospinu w stanie BCS wynosi:

    θk =π

    2− 2arctan

    (

    uk

    vk

    )

    .

    Mieszanie p-h jest wyrażone w naste↪puja

    ↪cy sposób:

  • Zwia↪zek ~σ z mieszaniem p-h

    Ka↪t nachylenia pseudospinu w stanie BCS wynosi:

    θk =π

    2− 2arctan

    (

    uk

    vk

    )

    .

    Mieszanie p-h jest wyrażone w naste↪puja

    ↪cy sposób:

    particle

    hole

    p−h m

    ixed

    quas

    ipartic

    le

  • kF momentum

    normal state

    Ka↪t nachylenia pseudospinu

    ~σ jest równoległy do wektora (0, 0, εk − µ)

  • kF momentum

    superconducting state

    Ka↪t nachylenia pseudospinu

    Wektor ~σ jest pochylony przy pow. Fermiego.

  • Empiryczny pomiar ka↪ta θk

  • Empiryczny pomiar ka↪ta θk

    W praktyce ka↪t θk można wyznaczyć za pomoca↪ pomiaru

    przewodnictwa różniczkowego pra↪du STM

  • Empiryczny pomiar ka↪ta θk

    W praktyce ka↪t θk można wyznaczyć za pomoca↪ pomiaru

    przewodnictwa różniczkowego pra↪du STM

    θi =π

    2− 2arctan

    dIi(V )

    dVdIi(−V )

    dV

  • Empiryczny pomiar ka↪ta θk

    W praktyce ka↪t θk można wyznaczyć za pomoca↪ pomiaru

    przewodnictwa różniczkowego pra↪du STM

    θi =π

    2− 2arctan

    dIi(V )

    dVdIi(−V )

    dV

    Szczegóły dotycza↪ce schematu pomiarowego podali

    K. Fujita, J.C. Davies, H. Eisaki, S. Uchida and A.V. Balatsky, cond-mat/0709.0632.

  • Empiryczny pomiar ka↪ta θk

    W praktyce ka↪t θk można wyznaczyć za pomoca↪ pomiaru

    przewodnictwa różniczkowego pra↪du STM

    θi =π

    2− 2arctan

    dIi(V )

    dVdIi(−V )

    dV

    Szczegóły dotycza↪ce schematu pomiarowego podali

    K. Fujita, J.C. Davies, H. Eisaki, S. Uchida and A.V. Balatsky, cond-mat/0709.0632.

    Czy powyżej Tc ka↪t θk można też zmierzyć?

  • III. Fluktuacje par

    / w nadprzewodnikach wysokotemperaturowych /

  • Preegzystuja↪ce pary

  • Preegzystuja↪ce pary

    Biora↪c pod uwage

    ↪, że w kierunkach antynodalnych przerwa

    energetyczna istnieje nawet powyżej Tc można oczekiwać

    wyste↪powania tam preegzystuja

    ↪cych par fermionowych.

  • Preegzystuja↪ce pary

    Biora↪c pod uwage

    ↪, że w kierunkach antynodalnych przerwa

    energetyczna istnieje nawet powyżej Tc można oczekiwać

    wyste↪powania tam preegzystuja

    ↪cych par fermionowych.

  • Preegzystuja↪ce pary

    Biora↪c pod uwage

    ↪, że w kierunkach antynodalnych przerwa

    energetyczna istnieje nawet powyżej Tc można oczekiwać

    wyste↪powania tam preegzystuja

    ↪cych par fermionowych.

    M.R. Norman and C. Pepin, Rep. Prog. Phys. 66, 1547 (2003).

  • Fenomenologiczny scenariusz

  • Fenomenologiczny scenariusz

    Do analizy preegzystuja↪ych par można wykorzystać

    dwuskładnikowy model opisuja↪cy fermionowe i bozonowe

    stopnie swobody sprze↪żone nawzajem ze soba

    ↪.

  • Fenomenologiczny scenariusz

    Do analizy preegzystuja↪ych par można wykorzystać

    dwuskładnikowy model opisuja↪cy fermionowe i bozonowe

    stopnie swobody sprze↪żone nawzajem ze soba

    ↪.

    Obszary zacieniowane wskazuja↪

    obecność preegzystuja↪cych par.

  • Fenomenologiczny scenariusz

    Do analizy preegzystuja↪ych par można wykorzystać

    dwuskładnikowy model opisuja↪cy fermionowe i bozonowe

    stopnie swobody sprze↪żone nawzajem ze soba

    ↪.

    Obszary zacieniowane wskazuja↪

    obecność preegzystuja↪cych par.

    V.B. Geshkenbein, L.B. Ioffe and A.I. Larkin, Phys. Rev. B 55, 3173 (1997).

  • Fenomenologiczny model BF

    Ĥ =∑

    (εk − µ) ĉ†kσ ĉkσ +∑

    q

    (Eq − 2µ) b̂†qb̂q

    +1

    √N

    k,q

    vk,q

    [

    b̂†qĉk,↓ĉq−k,↑ + h.c.]

  • Fenomenologiczny model BF

    Ĥ =∑

    (εk − µ) ĉ†kσ ĉkσ +∑

    q

    (Eq − 2µ) b̂†qb̂q

    +1

    √N

    k,q

    vk,q

    [

    b̂†qĉk,↓ĉq−k,↑ + h.c.]

    R. Micnas, J. Ranninger, S. Robaszkiewicz, Rev. Mod. Phys. 62, 113 (1990).

  • Fenomenologiczny model BF

    Ĥ =∑

    (εk − µ) ĉ†kσ ĉkσ +∑

    q

    (Eq − 2µ) b̂†qb̂q

    +1

    √N

    k,q

    vk,q

    [

    b̂†qĉk,↓ĉq−k,↑ + h.c.]

    R. Micnas, J. Ranninger, S. Robaszkiewicz, Rev. Mod. Phys. 62, 113 (1990).

    Analogiczny Lagrangian uzyskuje sie↪

    po zastosowaniu transformacji

    Hubbarda – Stratonovicha eliminuja↪c oddziaływania dwuciałowe.

  • Fenomenologiczny model BF

    Ĥ =∑

    (εk − µ) ĉ†kσ ĉkσ +∑

    q

    (Eq − 2µ) b̂†qb̂q

    +1

    √N

    k,q

    vk,q

    [

    b̂†qĉk,↓ĉq−k,↑ + h.c.]

    R. Micnas, J. Ranninger, S. Robaszkiewicz, Rev. Mod. Phys. 62, 113 (1990).

    Analogiczny Lagrangian uzyskuje sie↪

    po zastosowaniu transformacji

    Hubbarda – Stratonovicha eliminuja↪c oddziaływania dwuciałowe.

    Taki sam Hamiltonian typu B-F jest również właściwy do opisu

    niskoenergetycznych wzbudzeń w modelu Hubbarda w dim=2.

  • Fenomenologiczny model BF

    Ĥ =∑

    (εk − µ) ĉ†kσ ĉkσ +∑

    q

    (Eq − 2µ) b̂†qb̂q

    +1

    √N

    k,q

    vk,q

    [

    b̂†qĉk,↓ĉq−k,↑ + h.c.]

    R. Micnas, J. Ranninger, S. Robaszkiewicz, Rev. Mod. Phys. 62, 113 (1990).

    Analogiczny Lagrangian uzyskuje sie↪

    po zastosowaniu transformacji

    Hubbarda – Stratonovicha eliminuja↪c oddziaływania dwuciałowe.

    Taki sam Hamiltonian typu B-F jest również właściwy do opisu

    niskoenergetycznych wzbudzeń w modelu Hubbarda w dim=2.

    E. Altman and A. Auerbach, Phys. Rev. B 65, 104508 (2002).

  • Analiza średniego pola

  • Analiza średniego pola

    Przybliżenie średniego pola = rozwia↪zanie punktu siodłowego.

  • Analiza średniego pola

    Przybliżenie średniego pola = rozwia↪zanie punktu siodłowego.

  • Inte

    nsity

    Energy

    Wave vector

    kF

    EF

    Tc< T (a)

    εk

    Ek

    -Ek

    (b)|vk|

    2

    |uk|2

    Inte

    nsity

    Energy

    Wave vector

    kF

    EF

    2|∆|

    T

  • Efekt fluktuacji

  • Efekt fluktuacji

    Piewsza↪

    korekte↪

    do rozwia↪zania punktu siodłowego

    można wyrazić poprzez poprawki gaussowskie.

  • Efekt fluktuacji

    Piewsza↪

    korekte↪

    do rozwia↪zania punktu siodłowego

    można wyrazić poprzez poprawki gaussowskie.

    Wpływ silnych fluktuacji wymaga jednak wyjście poza ten schemat.

  • Metoda

  • Metoda

    Dla zbadania wzajemnego wpływu pojedynczych i sparowanych

    femionów użyliśmy cia↪głej transformacji kanonicznej

  • Metoda

    Dla zbadania wzajemnego wpływu pojedynczych i sparowanych

    femionów użyliśmy cia↪głej transformacji kanonicznej

    eˆS(l)Ĥe−Ŝ(l)

  • Metoda

    Dla zbadania wzajemnego wpływu pojedynczych i sparowanych

    femionów użyliśmy cia↪głej transformacji kanonicznej

    eˆS(l)Ĥe−Ŝ(l)

    Hamiltonian dla l = 0

    ĤF + ĤB + V̂BF

  • Metoda

    Dla zbadania wzajemnego wpływu pojedynczych i sparowanych

    femionów użyliśmy cia↪głej transformacji kanonicznej

    eˆS(l)Ĥe−Ŝ(l)

    Hamiltonian dla 0 < l < ∞

    ĤF (l) + ĤB(l) + V̂BF (l)

  • Metoda

    Dla zbadania wzajemnego wpływu pojedynczych i sparowanych

    femionów użyliśmy cia↪głej transformacji kanonicznej

    eˆS(l)Ĥe−Ŝ(l)

    Hamiltonian dla l = ∞

    ĤF (∞) + ĤB(∞) + 0

  • Metoda

    Dla zbadania wzajemnego wpływu pojedynczych i sparowanych

    femionów użyliśmy cia↪głej transformacji kanonicznej

    eˆS(l)Ĥe−Ŝ(l)

    Hamiltonian dla l = ∞

    ĤF (∞) + ĤB(∞) + 0

    T. Domański and J. Ranninger, Phys. Rev. B 63, 134505 (2001).

  • Efektywne widmo

  • Efektywne widmo

    T < Tc

    -0.1

    0.0

    0.1k-kF

    -0.1

    0

    0.1

    ω

    0

    10

    20

    AF(k,ω)

    T. Domański and J. Ranninger, Phys. Rev. Lett. 91, 255301 (2003).

  • Efektywne widmo

    T > Tc

    -0.1

    0.0

    0.1k-kF

    -0.1

    0

    0.1

    ω

    0

    10

    20

    AF(k,ω)

    T. Domański and J. Ranninger, Phys. Rev. Lett. 91, 255301 (2003).

  • Efektywne widmo

    T > Tc

    -0.1

    0.0

    0.1k-kF

    -0.1

    0

    0.1

    ω

    0

    10

    20

    AF(k,ω)

    T. Domański and J. Ranninger, Phys. Rev. Lett. 91, 255301 (2003).

    Podobny jakościowo wynik był uzyskany w oparciu

    o symulacje QMC dla ujemnego modelu Hubbarda:

    a) J.M. Singer et al, Phys. Rev. B 54, 1286 (1996)b) D. Senechal et al, Phys. Rev. Lett. 92, 126401 (2004)

  • Dane doświadczalne poniżej Tc

    Momentum

    Ene

    rgy

    (meV

    )

    -50

    EF

    50

    B C

    -εk εk

    Ek

    (a) A

    140 K -Ek

    εk (meV)

    Coh

    eren

    ce fa

    ctor

    |uk|2

    |vk|2

    |uk|2 +|vk|2

    0.0

    0.5

    1.0

    3020100-10-20-30

    (c)

    Inte

    nsity

    (arb

    . uni

    ts)

    Binding Energy (meV)EF50 100 150 -50

    A

    B

    C

    (b)

    EF -50

    A

    BC

    H. Matsui, T. Sato, and T. Takahashi, Phys. Rev. Lett. 90, 217002 (2003).

  • Date: Tue, 27 Feb 2007 19:05:55 +0900

    From: Hiroaki Matsui

    To: Tadeusz Domanski

    Dear Dr. Domanski,

    ...We completely agree with you on that detecting the normal stateBQP in the UD cuprates has a huge potential impact on thepseudogap problem. As you know, this kind of measurement isnot very easy because the ARPES peak is broad in UD at anti-nodeand high-temperature. We do not have the data at present, but weare trying to realize such an experiment by selecting theconditions.

    ...

    Sincerely yours,H. Matsui

  • Spla↪tanie p-h w fazie pseudoszczeliny

  • Spla↪tanie p-h w fazie pseudoszczeliny

    T∗

    > T > Tc

    0.1

    0.0

    -0.1 0.2 0.1

    0-0.1

    -0.2

    10 5 0

    A(k,ω)

    k-kF ω

    A(k,ω)

  • Spla↪tanie p-h w fazie pseudoszczeliny

    Przypadek gdy k jest dużo poniżej kF

    −0.1 0 0.1

    A(k,ω)

    ω

    k=kF−0.2

    50

    v2k

    u2k

    100

    0 0

    10

    5

    inco

    here

    nt

    cohe

    rent

    T. Domański, cond-mat/0710.1758

  • Spla↪tanie p-h w fazie pseudoszczeliny

    Przypadek gdy k jest tuż poniżej kF

    −0.1 0 0.1

    A(k,ω)

    ω

    k=kF−0+

    50 v2

    k

    u2k

    100

    0 0

    10

    5

    2∆pg

    inco

    here

    nt

    cohe

    rent

    T. Domański, cond-mat/0710.1758

  • Ka↪t nachylenia pseudospinu

    normal statepg state (T=0.007)pg state (T=0.004)sc state

    θk

    k−kF

    −π/2

    −0.2 −0.1 0.0 0.1 0.2

    0

    π/2

    Zmiana nachylenia pseudospinu dla przykładowych temperatur.

    T. Domański, cond-mat/0710.1758

  • kF momentum

    normal state

    Ka↪t nachylenia pseudospinu

    S T A N N O R M A L N Y

  • kF momentum

    pseudogap state

    Ka↪t nachylenia pseudospinu

    S T A N P S E U D O S Z C Z E L I N O W Y

  • kF momentum

    superconducting state

    Ka↪t nachylenia pseudospinu

    S T A N N A D P R Z E W O D Z A↪

    C Y

  • IV. Podsumowanie

  • IV. Podsumowanie

    W stanie nadprzewodza↪cym (T < Tc) kwazicza↪stki sa↪

    koherentna↪

    superpozycja↪

    elektronu i dziury (dualizm p-h).

  • IV. Podsumowanie

    W stanie nadprzewodza↪cym (T < Tc) kwazicza↪stki sa↪

    koherentna↪

    superpozycja↪

    elektronu i dziury (dualizm p-h).

    Również w fazie pseudoszczeliny (T > Tc) obecność

    niekoherentnych par prowadzi nadal do spla↪tania p-h.

  • IV. Podsumowanie

    W stanie nadprzewodza↪cym (T < Tc) kwazicza↪stki sa↪

    koherentna↪

    superpozycja↪

    elektronu i dziury (dualizm p-h).

    Również w fazie pseudoszczeliny (T > Tc) obecność

    niekoherentnych par prowadzi nadal do spla↪tania p-h.

    Pomiar ka↪ta nachylenia pseudospinów może posłużyć do

    identyfikacji zakresu wyste↪powania fluktuacji par.

  • IV. Podsumowanie

    W stanie nadprzewodza↪cym (T < Tc) kwazicza↪stki sa↪

    koherentna↪

    superpozycja↪

    elektronu i dziury (dualizm p-h).

    Również w fazie pseudoszczeliny (T > Tc) obecność

    niekoherentnych par prowadzi nadal do spla↪tania p-h.

    Pomiar ka↪ta nachylenia pseudospinów może posłużyć do

    identyfikacji zakresu wyste↪powania fluktuacji par.

    Dzie↪kuje

    ↪za uwage

    ↪.