Sylabusy Grafika 5-Letnie 2013-2018

str. 1

Sylabusy dla kierunku Grafika studia jednolite 5-letnie 2013 -2018

analiza sztuki współczesnej...............................................................3

działania interdyscyplinarne.............................................................7

estetyka..........................................................................................11

Filozofia kultury i sztuki..................................................................16

Formy przestrzenne........................................................................22

Formy reklamowe...........................................................................27

Fotografia.......................................................................................30

Gramatyka rysunku........................................................................34

Historia filozofii..............................................................................39

Historia grafiki................................................................................44

Historia sztuki do XX w. .................................................................53

Język obcy......................................................................................61

Komunikacja wizualna....................................................................66

Malarstwo......................................................................................69

Marketing sztuki z elementami prawa autorskiego........................74

Multimedia....................................................................................77

Plener............................................................................................80

Podstawy grafiki warsztatowej - druk wklęsły...............................83

Podstawy grafiki warsztatowej - druk cyfrowy...............................86

Podstawy grafiki warsztatowej - druk płaski..................................93

Podstawy grafiki warsztatowej - druk wypukły..............................96

Podstawy technik cyfrowych........................................................101

Praca dyplomowa.........................................................................104

Pracownia druku cyfrowego.........................................................106

Pracownia działań graficznych......................................................113

Pracownia grafiki warsztatowej I..................................................117

Pracownia grafiki warsztatowej II.................................................119

Pracownia grafiki warsztatowej III................................................124

str. 2

Pracownia multimedialna I.............................................................126

Pracownia multimedialna II............................................................130

Pracownia projektowa I..................................................................133

Pracownia projektowa II.................................................................138

Praktyka zawodowa........................................................................142

Projektowanie graficzne..................................................................144

Proseminarium................................................................................148

Przedmiot do wyboru......................................................................150

przygotowanie do druku..................................................................152

Psychologia reklamy........................................................................156

Psychologia twórczości i widzenia....................................................160

Rysunek eksperymentalny...............................................................162

Rysunek...........................................................................................168

Rzeźba..............................................................................................177

Seminarium dyplomowe...................................................................181

Sztuka najnowsza.............................................................................184

Środki wyrazu plastycznego..............................................................188

Technologie internetowe..................................................................196

teoria druku z elementami historii....................................................201

teoria filmu i animacji z elementami historii.....................................202

Typografia z elementami liternictwa.................................................205

Warsztaty form fotograficznych........................................................208

Warsztaty interdyscyplinarne............................................................211

Warsztaty projektowe.......................................................................214

Wiedza prawna i ochrona własności intelektualnej...........................218

współczesna krytyka artystyczna.......................................................221

wychowanie fizyczne.........................................................................225

Wykład monograficzny......................................................................229

str. 3

OPIS PRZEDMIOTU - SYLABUS

Nazwa przedmiotu Analiza sztuki współczesnej

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot WYDZIAŁ SZTUKI

Kod przedmiotu G04

Studia

Kierunek studiów Poziom kształcenia Forma studiów

Grafika studia jednolite magisterskie stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Z grupy przedmiotów

Rok i semestr studiów Rok IV (sem. 7)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu dr Anna Steliga

Imię i nazwisko osoby prowadzącej ( osób prowadzących) zajęcia z przedmiotu

dr Anna Steliga

Cele zajęć z przedmiotu

Wykłady prezentują sztukę współczesną przy uwzględnieniu rozmaitych uwarunkowań związanych z jej powstawaniem, funkcjonowaniem, a także oddziaływaniem na odbiorcę. Słuchacze będą mogli zaznajomić się z wiodącymi stylami i kierunkami w zakresie sztuk wizualnych na przestrzeni XX i XXI wieku, z dziełami i twórczością najbardziej reprezentatywnych artystów oraz poznać opiniotwórcze i kreatywne ośrodki, galerie oraz muzea. Celem zajęć jest: nabycie podstaw wiedzy o sztuce współczesnej, zdobycie narzędzi metodologicznych do interpretacji utworów multi- i intermedialnych i osadzanie ich w aktualnym kontekście kulturowym oraz społecznym, umiejętność świadomej, zobiektywizowanej analizy funkcjonowania dzieł multi- i ntermedialnych, integracja wiedzy i umiejętności z różnych dziedzin i łączenie ich w procesie twórczym, świadomy wybór strategii postępowania i argumentacji.

Wymagania wstępne

Student powinien posiadać podstawową wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne zdobyte na przedmiotach: historia sztuki do XX wieku, sztuka najnowsza a także niezbędnie z przedmiotów: środki wyrazu plastycznego i metody upowszechniania edukacji artystycznej

Efekty kształcenia

• przedstawia i tłumaczy teorie poszczególnych dyscyplin artystycznych, wskazuje przykłady publikacji związanych z dziedzinami artystycznymi

• wymienia i charakteryzuje podstawowe style i kierunki w sztuce, także w sztuce nowych mediów.

• Wskazuje i tłumaczy dzieła sztuki oraz krytyczne piśmiennictwo o sztuce, poznaje funkcje jakie pełni sztuka i krytyka artystyczna w życiu społeczno-politycznym człowieka

• Prawidłowo i ze znawstwem posługuje się wiedzą o sztuce w szerokim kontekście dziedzin uzupełniając ją samodzielnym doborem lektur.

• wykorzystuje analizę do formułowania własnej niezależnej wypowiedzi.

• Wykorzystuje analizę i interpretację jako narzędzia do formułowania idei, a także niezależnej krytycznej opinii i argumentacji.

Wiedza: Rozróżnianie kierunków sztuki drugiej połowy XX wieku i początku XXI wieku. Rozpoznawanie dzieł najważniejszych reprezentantów sztuki tego czasu na świecie i w Polsce.

str. 4

Charakterystyka środków ekspresji artystycznej rozwijanych od czasów neoawangardy do dziś. Umiejętności: Analizowanie, interpretowanie i ocenianie dzieła sztuki współczesnej w kontekście historii sztuki i współczesnej kultury. Kompetencje społeczne: Postawa aktywnego uczestnictwa we współczesnej kulturze wizualnej. Zdolność do samodzielnego i krytycznego myślenia. Postrzeganie relacji pomiędzy formami wypowiedzi artystycznej a kontekstem historycznym i współczesną kulturą.

Forma(y) zajęć, liczba realizowanych godzin

Wykład - 45 godz.

Treści programowe

Co właściwie sprawia, że dzisiejsza sztuka jest tak odmienna, tak pociągająca? Być może to, że aktualna sztuka jest problematyczna. W większym stopniu kwestionuje niż respektuje, bardziej dekonstruuje niż utwierdza. Najczęściej jej odbiorowi towarzyszy dezorientacja oraz zmieszanie. Oskarża się ją o niezrozumiałość, zaś artystów o zarozumiałość. Wykłady będą próbą przyjrzenia się temu zjawisku bez uprzedzeń. Świat sztuki jest mozaikowo zróżnicowany, niesłychanie pluralistyczny, o dawno zamazanych granicach, coraz bardziej zacierających się bądź po prostu niejasnych kryteriach, przepełniony powszechną niepewnością oraz narastającą frustracją zarówno twórców, jak i odbiorców. Celem spotkań jest ujawnienie istotnych kwestii oraz postawienie kolejnych pytań. Obejmuje: prezentację zarysu problemów sztuki współczesnej w ujęciach wybranych teorii sztuki rozszerzonych o materiały ikonograficzne (w tym filmowe) i teoretyczne z innych źródeł. Ważne miejsce zajmą m.in.: analiza formy, symbolu i znaku, ikonografia i ikonologia, semiotyka, systemy, kody, konteksty sztuki, historia idei, sztuka z perspektywy marksizmu i materializmu, feminizm, LGBTI Studies i teoria Queer, badania nad kulturą, teoria postkolonialna, psychologia i percepcja w sztuce, związki sztuki z psychoanalizą, teoria recepcji, psychologia sztuki, archetypy Junga, teoria obiektów przejściowych i natura kreatywności, lęk przed wpływem, hermeneutyka, strukturalizm i poststrukturalizm, dekonstrukcja, postmodernizm jako stan i praktyka, przeciwstawienie się „wielkim narracjom”, fragmentaryzacja, pastisz, symulakrum, modernizm. W ramach wykładów studenci będą zapoznawać się z wybranymi interpretacjami sztuki współczesnej uznanych autorytetów humanistyki, by następnie dokonywać słownej i pisemnej analizy zaproponowanych materiałów ikonograficznych. We wspólnych dyskusjach będą tworzone zbiory interpretacji proponowanych przez uczestników. Prezentacja przygotowanych przez studentów analiz wybranych zdarzeń nowej sztuki. Planowane omówienie następujących dzieł: Fontanna M. Duchamp, 1917, Cicho, J. Cage, 1952, Pomnik przyrody, Sonfist, od 1956 do dziś, Mała Sparta, I. F. Finlay od 1966 do dziś, Muzeum-rzeźba, O. Hansen, 1966, Wydeptana linia, R. Long, 1967, Niebieski pasek, E. Krasinski, 1968-2004, Zamknięta galeria, R. Barry, 1969, Magiczna kostka, C. Meireles, 1969-1970, Spiralna grobla, R. Smithson, 1970, Miasto, M. Heizer, od 1972 do dziś, Uwierz w dąb, M. Craig-Martin, 1973, Artysta z piłą, G. Matta-Clark, 1974, Rozmowa z kojotem, J. Beuys, 1974, W poszukiwaniu cudownego, B.J. Ader, 1975, Ścienne malarstwo, A. Szewczyk, 1976-1978, Pole błyskawicowe, W. de Maria, 1977, Szklarnia, A. Geva, 1977, Ubrane wyspy, Ch. i J. Claude, 1980-1983, Bez dachu nad głową, T. Hsieh, 1981-1982, Dziwny dom, G. Schneider, 1985-1997, Papierowy deszcz, R. Signer, 1987, Bieg rzeczy, P. Fischli i D. Weiss, 1987, Słodki portret, F. Gonzalez_Torres, 1991, Niewidzialne Królestwo, L. Elggren i C. M. von Hausswolff, od 1992 do dziś, Szczurzy król, K. Fritsch, 1993, Wyjście z galerii, P. Althamer, 1995, Supergaz, Superflex, od 1996 do dziś, Zatopiony grób, J. Wall, 1998-2000, Uprawa sztuki, R. Tiravanija, od 1998 do dziś, Dziewczynka z komputera, P. Parreno i P. Huyghe, 1999, Głodna maszyna, W. Delvoye, 2000, Śnieżne kule w środku lata, A. Goldsworthy, 2000, Kiedy wiara przenosi góry, F. Alys, 2002, Jerozolima w Warszawie, J. Rajkowska, 2002, Słońce dla Londynu, O. Eliasson, 2003, Dźwiękowy spacer, J. Cardiff, 2004, Pocałunek, T. Sehgal, 2004, Nie ma mnie, A. Grzeszczykowska, 2005, Szopałódkaszopa, S. Starling, 2005,

str. 5

Zwierzyniec, P. Piwvi, 2006, Pulsujący pokój, R. Lozano-Hemmer, 2006, Świnki i żołędzie, I. Winkler, 2006, Upiór w muzeum, R. Kuśmirowski, 2006, Eksperyment Zjeżdżalnia, C. Holler, 2006, Wieloryb książkowy, G. Orozco, 2006, Jeden do jednego, M. Sosnowska, 2007, Zgubione odbicie, S. Philipsz, 2007, Kacza przeprowadzka, C. Gaillard, 2008, Ziarna słonecznika, A. Weiwei, 2010 czy też Posklejany zegar, Ch. Marclay, 2010 oraz wybrane działania z ostatnich lat.

Metody dydaktyczne

Wykład z prezentacjami multimedialnymi, metody aktywizujące, elementy konwersatorium, wyjścia na wystawy, samodzielne studiowanie zaproponowanej literatury, prezentacja opracowanych przez studentów analiz dzieła sztuki.

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia

Zaliczenie z oceną (na podstawie); dłuższa wypowiedź pisemna (rozwiązywanie problemu), wykonanie określonej pracy dydaktycznej, przygotowanie projektu i prezentacja - ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych oraz egzamin ustny

Metody i kryteria oceny

Obecność na zajęciach i aktywny w nich udział, przygotowanie dwóch prac pisemnych i jednej artystycznej, zaliczenie z oceną na podstawie prac zaleconych do wykonania. I tak; Ocena bdb: pełne przyswojenie wiadomości objętych programem, uzupełniane informacjami z innych źródeł (np. z branżowych pism o sztuce czy z literatury uzupełniającej); czynny udział w zajęciach, dociekliwość podczas wspólnej interpretacji prezentowanych obiektów pod kątem ich form, znaczeń i emocjonalnego oddziaływania; kompletne wykonanie ćwiczeń obligatoryjnych; ogólne, zauważalne zainteresowanie sztuką (np. student np. prenumeruje pisma o sztuce, kolekcjonuje książki o sztuce, uczęszcza na wernisaże): Ocena + db: pełne przyswojenie wiadomości objętych programem, uzupełnianych samodzielnie dobranymi lub wskazanymi przez nauczyciela lekturami na temat stanowiący przedmiot nauczania; aktywny udział w zajęciach i dyskusjach związanych z prezentowanymi obiektami pod kątem ich form, znaczeń i emocjonalnego oddziaływania; staranne wykonanie ćwiczeń obligatoryjnych i zaangażowanie w wykonanie zaleconych prac. Ocena db: pełne przyswojenie wiadomości objętych programem: skupiony udział w zajęciach, gotowość i zdolność zabierania głosu w dyskusjach o prezentowanych obiektach, ewentualnie po zachęcie ze strony nauczyciela, staranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych i zaangażowanie w wykonanie zalecanych prac. Ocena + dst: średnie opanowanie materiału objętego programem (luki w wiadomościach o charakterze szczegółowym). Gotowość zabierania głosu w dyskusjach o prezentowanych obiektach, przede wszystkim w odniesieniu do ich formy, po zachęcie ze strony nauczyciela; poprawne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych. Ocena dst: luki w wiadomościach objętych programem, z szansą ich wypełniania (ewentualnie przy pomocy nauczyciela). Bierność podczas dyskusji o prezentowanych obiektach. Zgodne z podstawowym tematem, ale niestaranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych. Ocena ndst.: spore luki w wiadomościach objętych programem, trudne do uzupełnienia (notoryczne nie przygotowywanie się do zajęć). Bierność w zajęciach. Brak zainteresowania przedmiotem. Niewłaściwe wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych.

str. 6

Całkowity nakład pracy studenta potrzebny do osiągnięcia założonych efektów w godzinach oraz punktach ECTS

wykład - 45 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 55 godzin Przygotowanie do wykładów 5 godzin Przygotowanie dwóch prac pisemnych 15 godzin Przygotowanie do zaliczenia z oceną 15 godzin Przygotowanie do egzaminu ustnego 19,5 godziny Egzamin ustny 0,5 godziny

Suma punktów ECTS - 4 Suma godzin - 100

Język wykładowy

polski

Praktyki zawodowe w ramach przedmiotu

-

Literatura

Literatura podstawowa: Joanna Chrzanowska-Pieńkos, Andrzej Pieńkos, Leksykon sztuki polskiej XX wieku, Kurpisz, Poznań 1996. Silivia Ferrari, Sztuka XX wieku. Kierunki, twórcy, kontrowersyjne zjawiska artystyczne, nowe środki wyrazu, przeł. H. Borkowska, Arkady, Warszawa 2002 Piotr Piotrowski, Znaczenia modernizmu. W stronę sztuki polskiej po 1945 roku, Rebis, Poznań 1999. Anda Rottenberg, Sztuka w Polsce 1945-2005, Stentor, Warszawa 2007. Sztuka dzisiaj. Materiały Sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Warszawa, listopad 2001, pod red. M. Poprzęckiej, SHS, Warszawa 2002. Jon Thompson, Jak czytać malarstwo współczesne. Od Courbeta do Warhola, przeł. J. Holzman, Universitas, Kraków 2006. Thompson J., Jak Czytać malarstwo współczesne. Od Courbeta do Warhola, Kraków 2006 Luba I., Dialog nowoczesności z tradycją, Warszawa 2004 Juszkiewicz P., Od rozkoszy historiozofii do „Gry o nic”. Polska krytyka artystyczna czasu odwilży, Poznań 2005 Jedlińska E., Polska sztuka współczesna w amerykańskiej krytyce artystycznej w latach 1984-2002, Łódź 2005 Art Now. 137 Artists at the Rise of the New Millenium, pod red. Grosenick U., Riemschneider B. Berlin 2002. U. Czartoryska, Od pop-artu do sztuki konceptualnej, Warszawa 1973. R.W. Kluszczyński, Społeczeństwo informacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów, Kraków 2001 (wydanie 2: 2002). J. Baudrillard, Symulacja i symulakry, Warszawa 2005. R. Barthes, Imperium znaków, Warszawa 1999. Benjamin W., Twórca jako wytwórca. Poznań 1975. B. Frydryczak, Między gestem a dyskursem. Szkice z teorii sztuki. Warszawa 1998.

str. 7

B. Kowalska, Sztuka w poszukiwaniu mediów. Warszawa 1985. P. Krakowski, O sztuce nowej i najnowszej. Warszawa 1981. J. Ludwiński, Sztuka w epoce postartystycznej. Pokaz 2001, nr 32 K. Wilkoszewska, Wariacje na postmodernizm. Kraków 2000 Literatura uzupełniająca: J. Margolis: Czym, w gruncie rzeczy, jest dzieło sztuki?. Kraków, Universitas 2004

Podpis koordynatora przedmiotu

Podpis kierownika jednostki

Nazwa przedmiotu Działania interdyscyplinarne


Kod przedmiotu G43

Studia


Grafika Studia jednolite magisterskie stacjonarne


Rok i semestr studiów Rok III (sem. 5,6)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Jadwiga Sawicka


Jadwiga Sawicka, Karolina Niwelińska, Agnieszka Dobosz, Piotr Woroniec


Łączenie różnych mediów w celu realizacji koncepcji plastycznej; przekraczanie granic dyscyplin (sztuki wizualne, muzyka, literatura, filozofia, nauki ścisłe). Rozwinięcie umiejętności dłuższej pracy nad różnymi aspektami jednego zagadnienia; twórcze i świadome wykorzystanie różnych mediów w tym celu. Umiejętność przetwarzania obrazu i uzasadniania jego konieczności. Poznanie realizacji artystów multimedialnych i analiza użytych przez nich środków. Ważny jest proces dochodzenia do rozwiązania problemu, pokazany poprzez dokumentację etapów pracy nad zagadnieniem. Także kompleksowość i otwartość: efektem końcowym będzie raczej grupa prac– pokazująca różnorodność prób ujęcia tematu, lub konsekwentny rozwój idei – niż jedna realizacja.

Wymagania wstępne

Studenci opanowali podstawy fotografii, podstawy grafiki komputerowej 2D i 3D, animacji i montażu wideo (podstawy technologii cyfrowej, multimedia, projektowanie graficzne) – w stopniu pozwalającym na wykonanie ćwiczeń. Opanowali podstawy warsztatu i posługują się świadomie (efekty kształcenia przedmiotów: Środki wyrazu plastycznego i Struktura dzieła) środkami wyrazu z zakresu malarstwa, rysunku, rzeźby, grafiki warsztatowej. Znają podstawy historii sztuki (do XX w.) a także filmu i animacji, elementy filozofii kultury i sztuki.

str. 8

Efekty kształcenia

1. Wymienia przykłady twórczości artystów multimedialnych. Rozpoznaje środki wyrazu stosowane w realizacjach multimedialnych i powody łączenia różnych mediów w jednej realizacji.

2. Zna przykłady z historii sztuki najnowszej dotyczące łączenia różnych dyscyplin artystycznych ; zna przykłady czasopism artystycznych, portali internetowych i blogów o tej tematyce.

3. Dobiera i łączy środki wyrazu i techniki pochodzące z różnych dyscyplin artystycznych dla realizacji swojej koncepcji

4. Posługuje się rysunkiem, kolażem, fotografią, video, dokonuje wyboru pomiędzy realizacją w programie graficznym a wykonaniem manualnym/ analogowym zadania lub połączeniem technik.

5. Świadomie podejmuje decyzje twórczego rozwijania zasugerowanych rozwiązań formalnych lub bardziej samodzielnej interpretacji zagadnienia.

6. Ocenia swoją pracę opisując jej założenia i stopień ich realizacji. Dyskutuje o pracach

innych osób. 7. Zna i stosuje się do zasad prawa autorskiego dotyczących używania zdjęć i innych

materiałów znalezionych.

• Swobodnie porusza się pomiędzy obszarami teorii i praktyki w działaniach poszczególnych dyscyplin artystycznych

• ocenia znajomość dzieł sztuki dawnej i współczesnej jako potencjalnego źródła inspiracji we własnej twórczości

• Potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role.

• Formułuje własną wypowiedź artystyczną w oparciu o reguły percepcji wizualnej.

• Potrafi zintegrować się z innymi osobami dbając o własną indywidualność twórczą. Chętnie podejmuje udział w grupowych projektach, wykazuje otwartą postawę oraz efektywną komunikację, podejmuje się negocjowania i procesu organizacji działań artystycznych.


Laboratorium -60 godz.

Treści programowe

Zagadnienie (jedno na semestr) jest szerokim obszarem tematycznym, w ramach którego proponowane są zadania do wyboru. Zadania skupiają się na wybranym aspekcie problemu i na tym etapie kształcenia sugerują pewne rozwiązania formalne. Przykładowe zagadnienia i zadania to:

Zagadnienie: DOM- 30 godz. Zadania:

• Domowa atmosfera Zbadaj pojęcie domu/zadomowienia. Co decyduje o tym, że miejsce/pomieszczenie

str. 9

staje się domem? Audiosfera : zbadaj sferę dźwięków typowych dla domu. (Nagrania audio) Ikonosfera /Prywatna archeologia: co decyduje o indywidualności pomieszczeń? Jakie ślady zostawiają mieszkańcy? (Fotografia, tekst).

• Dom: marzenie-wyobrażenie Łączenie dowolnych mediów i technik. Kolaż z materiałów znalezionych. Sugerowane użycie tekstu.

• Dom: schronienie- więzienie/pułapka W jaki sposób oswoisz miejsce, aby stało się twoją przestrzenią? (Sugerowane rozwiązanie: kolaż z użyciem własnych fotografii). Lub: wykonaj projekt prowizorycznego domu/schronienia dla bezdomnych (rysunek, symulacja: umieszczenie w pejzażu).

• Dom: rekonstrukcja Zbuduj/zaaranżuj przestrzeń lub martwą naturę, która będzie sugerowała jakiś aspekt domu/atmosfery domowej (obiekt/fotografia aranżowana).

Zagadnienie: ULICA- 30 godz Zadania:

• Rejestracja Stwórz zapis spaceru, który będzie twoją subiektywną mapą miasta. Wyznacz trasę, która będzie właściwa tylko dla ciebie; pokaż ją poprzez obrazy, z których każdy powinien mieć estetyczną autonomię. (rysunek, dźwięk, dokumentacja działań w przestrzeni miejskiej)

• Interwencja Zaproponuj zmiany w przestrzeni miejskiej. Zastosuj wyobraźnię do przekształcenia rzeczywistości. Celem zmian/y ma być przyjemność wynikająca z działania. Charakter zmian może być absurdalny, ale powinien zakładać współdziałanie i wyzwalanie „energii niezwykłego”. Wykorzystaj swoje zdjęcia do prezentacji proponowanych zmian. Pokaż całość i detale. Dołącz wyjaśnienie/ uzasadnienie (rysunek, wizualizacja, dokumentacja działań w przestrzeni miejskiej).

• Prywatne/publiczne Zbadaj obszar stykania się/przenikania lub konfliktu tych sfer. Zaproponuj działania podkreślające wybrany aspekt zagadnienia (instalacja lub działanie w przestrzeni publicznej, dokumentacja fotograficzna lub filmowa działań).

Metody dydaktyczne

Elementy wykładu z prezentacją multimedialną , dyskusje w grupie, korekty indywidualne prac.


wykonanie prac zaliczeniowych; przygotowanie prezentacji nt. realizacji artystów multimedialnych.

str. 10


Kryteria: oceniana będzie umiejętność szukania rozwiązań przekraczających granice dyscyplin i łączenie różnych mediów, aktywność i zaangażowanie w trakcie zajęć; przede wszystkim poziom artystyczny prac: oryginalność koncepcji, ale także wkład intelektualny; samodzielność myślenia w trakcie realizacji, umiejętność wyrażania i uzasadniania swoich wyborów; również estetyczność i staranność wykonania prac. Studenci którzy uzyskają ocenę bardzo dobrą/dobrą plus oprócz 2 obowiązkowych zadań w semestrze, wykonanych zgodnie z w/w kryteriami, przygotują dodatkowy projekt, który będzie samodzielnym rozwinięciem jednego z zadań. Osoba, która otrzyma ocenę dobrą /dostateczną plus/dostateczną wykona obowiązujące zadania, będą to prace na temat, ale w różnym stopniu niespełniające w/w kryteria; będą niesamodzielne intelektualnie (tzn. polegające w zbyt dużym stopniu na sugestiach nauczyciela) lub artystycznie (powielające wyeksploatowane już rozwiązania), lub/i wykazujące braki warsztatowe. Ocena niedostateczna będzie efektem wykonania prac nie na temat, niespełniających żadnego z powyższych kryteriów lub niewykonania zadań w terminie i/lub kompletnego niezaangażowania (nieobecność na zajęciach/brak kontaktu).



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 90 godzin Przygotowywanie projektów zaliczeniowych, samodzielna praca nad realizacją dodatkowego zadania- 40 godzin Udział w konsultacjach (w czasie dyżuru i za pośrednictwem Internetu)- 20 godzin Przygotowywanie prezentacji, samodzielna lektura, poszukiwanie materiałów- 20 godzin Przygotowywanie pokazu prac- 10 godzin


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: „Nowe zjawiska w sztuce polskiej po 2000 roku”, Warszawa 2008, A. Mazur, „Historie fotografii w Polsce 1839-2009”, Warszawa 2010

ogólnie dostępne wydawnictwa dotyczące sztuki, np. „Arteon”, „Czas kultury”, „Obieg”, katalogi wystaw, materiały internetowe np. culture.pl, nina.gov.pl, http://www.artmuseum.pl/filmoteka/, http://strasznasztuka.blox.pl/html

str. 11

Literatura uzupełniająca: (w przypadku realizacji przykładowych zagadnień) wybrane fragmenty z: R. Drozdowski, „Obraza na obrazy. Strategie społecznego oporu wobec obrazów dominujących”, Poznań 2009, K. Nawratek, „Miasto jako idea polityczna”, Kraków 2008, (rozdz. „Intymne”). J. Brach-Czaina, „Szczeliny istnienia”, ”, Kraków, 1999 „Rewolucje 1968”, red. H. Wróblewska, M. Brewińska, Warszawa 2008, M. Krajewski „PoPamiętane, Gdańsk 2006, R.Sulima „Antropologia codzienności”, Kraków, 2000 G. Perec, „Rzeczy”, przeł. A. Tatarkiewicz, Warszawa 1997 R. Barthes, „Mitologie” Warszawa 2000



Nazwa przedmiotu Estetyka


Kod przedmiotu G06

Studia



Rodzaj przedmiotu

Rok i semestr studiów Rok IV (semestr 7)



Agnieszka Iskra - Paczkowska


Celem nauczania Estetyki na kierunku Edukacja Artystyczna jest dostarczenie studentom podstawowej wiedzy dotyczącej historii i teorii estetyki: jej metod i przedmiotu, swoistości obszaru badawczego, ze szczególnym uwzględnieniem podstawowych dla tej dyscypliny kategorii, takich jak: dzieło sztuki (przedmiot artystyczny, przedmiot estetyczny) – antysztuka; stosunek sztuki do rzeczywistości; przeżycie estetyczne; wartość artystyczna – wartość estetyczna (piękno i współczesne koncepcje wartości estetycznych); koncepcje twórczości; definiowanie roli artysty; kulturowe uwarunkowania sztuki i doświadczenia estetycznego. Przedmiot ma dawać podstawy do rozumienia i samodzielnej, krytycznej refleksji dotyczącej wzajemnych wpływów i zależności między różnymi obszarami kultury – ich wpływu na sztukę, sposób jej uprawiania, wartościowania i odbioru.

Wymagania wstępne

Studenci powinni zaliczyć następujące przedmioty: Historia sztuki do XX wieku, Historia filozofii, Filozofia kultury i sztuki, Struktura dzieła

1/ Wymienia i charakteryzuje podstawowe pozycje bibliograficzne dotyczące estetyki 2/ Poszerza i uzupełnia wiedzę z zakresu estetyki dotyczącą nowych koncepcji i sposobów ujęcia problematyki sztuki

str. 12

Efekty kształcenia

3/ Rozpoznaje i określa filozoficzne podstawy rozwoju sztuki 4/ Uzupełnia i uaktualnia wiedzę estetyczną dotyczącą wiodących dyscyplin artystycznych 5/ Interpretuje treści dzieła sztuki w odniesieniu do określonego kontekstu historycznego i kulturowego 6/ Przeprowadza analizę formalnych jakości dzieła sztuki i jego treści wykorzystując wiedzę z zakresu estetyki 7/ Staje się twórcą i odbiorcą świadomym kontekstu filozoficznego, w jakim rozwijały i rozwijają się poszczególne dyscypliny artystyczne


Wykład - 15 godzin Realizowany w pomieszczeniach dydaktycznych UR

Treści programowe

1/ Estetyka jako dyscyplina filozoficzna – zagadnienia wstępne (1 godz.) Estetyka a filozofia sztuki; przedmiot estetyki, metody, podstawowe obszary badań: dzieło sztuki, wartość (estetyczna – artystyczna), twórca, odbiorca sztuki, przeżycie estetyczne, sytuacja estetyczna; opisowy / normatywny charakter kategorii estetycznych 2/ Estetyka starożytna (4 godz.) a/ Sztuka i teoria sztuki okresu klasycznego: sztuka jako techne, zakres pojęcia „sztuka”, klasyfikacja sztuk; mimetyczny charakter sztuki, pojęcie kanonu, antyczne koncepcje piękna b/ Estetyka Arystotelesa: koncepcja mimesis i jej związek z teorią apatetyczną i pojęciem katharsis, greckie pojęcie poezji (poezja a sztuka), koncepcja tragedii (bohater tragiczny, teleologiczna koncepcja fabuły, odtwarzanie ogólnych stanów rzeczy, zbudowanie moralne jako cel poezji); tragedia a inne formy poetyckie c/ Estetyka Plotyna: miejsce estetyki w systemie Plotyna, koncepcja piękna: piękno zmysłowe a piękno nadzmysłowe, jakościowa natura piękna; koncepcja sztuki: klasyfikacja sztuk, funkcja sztuki, koncepcja malarstwa 3/ Estetyka średniowieczna (2 godz.) Klasyfikacja sztuk; sztuki plastyczne (sztuka romańska a sztuka gotycka), typowe formy sztuki średniowiecznej (mozaika, witraż, emalia), symboliczna funkcja koloru, sztuka jako biblia pauperum; metafizyka światła; poetyka średniowieczna, liryka świecka, misteria; podsumowanie: cechy charakterystyczne estetyki średniowiecznej 4/ Estetyka Odrodzenia (2 godz.) Nowożytny kanon sztuk, zmiana statusu artysty (rzemieślnik – uczony - twórca); renesansowe koncepcje sztuki - Albertiego, Leonarda da Vinci, Michała Anioła: cel sztuki (piękno a prawda), stosunek sztuki do natury, istota dzieła malarskiego (forma a materia, funkcja koloru w obrazie), paragon sztuk 5/ Koncepcje zmysłu estetycznego (2 godz.) a/ A.A. Shaftesbury, F. Hutcheson: koncepcja zmysłu wewnętrznego (estetyczny i moralny) jako wrodzonej, niezależnej od woli i operacji rozumowych zdolności odczuwania piękna i dobra, piękno absolutne a piękno relatywne, panestetyzm b/ I. Kant: przedmiot sądu smaku (piękno a wzniosłość), natura sądu estetycznego, jego cechy powszechne i konieczne, znamiona sądu smaku (bezinteresowność, bezpojęciowość, brak reguł, celowość formalna), czysty sąd smaku (piękno wolne) a stosowany sąd smaku (piękno zależne), idea tego, co piękne a ideał piękna c/ J.-B. Du Bos: koncepcja „szóstego zmysłu” - naturalistyczna próba połączenia smaku fizjologicznego i estetycznego 6/ Estetyka Romana Ingardena ( 2 godz.) a/ Dzieło sztuki: status ontyczny dzieła sztuki – analiza intencjonalnego sposobu istnienia, podstawa bytowa dzieła sztuki - dzieło sztuki - przedmiot estetyczny; różne typy dzieł sztuki, dzieło literackie jako przedmiot intencjonalny, heteronomiczny, wielowarstwowy, schematyczny - miejsca niedookreślenia w dziele literackim - konkretyzacje,

str. 13

quasi-czasowy charakter dzieła literackiego; obraz jako twór intencjonalny, możliwe/konieczne warstwy obrazu, możliwe rodzaje obrazu b/ Przeżycie estetyczne: fazowy charakter przeżycia estetycznego (emocja wstępna, postawa estetyczna, faza wytwórcza – dopełnianie jakościowe dzieła, kontemplacja, emocjonalna odpowiedź na wartość), przeżycie estetyczne a sąd estetyczny, funkcje przeżycia estetycznego, typy przeżyć estetycznych c/ Wartości: forma i materia wartości, sposób istnienia, wartości artystyczne a wartości estetyczne, jakości metafizyczne i ich potencjalny charakter 7/ Dzieło sztuki: (2 godz.) a/ Teorie dzieła sztuki, zmienny zakres pojęcia, metody klasyfikacji; koncepcja „sztuk pięknych” Ch. Batteux; emocjonalistyczna koncepcja sztuki L. Tołstoja; egzystencjalna koncepcja sztuki (M. Heidegger: źródła sztuki, prawda dzieła – analiza „Pary chłopskich butów” van Gogha); instytucjonalna teoria sztuki (krytyka pojęć tradycyjnej estetyki, poszukiwanie obiektywnych metod demarkacji, rola kontekstu społecznego) b/ Kategoria formy w sztuce: forma a jej korelaty, formalizm i kontrowersje z nim związane (formalizm vs. reprezentacjonizm, izolacjonizm vs. kontekstualizm); dezintegracja formy w sztuce współczesnej (H. Read); c/ Kicz: kryteria kiczu (estetyczne, moralne, prakseologiczne), kicz jako wytwór nieautentyczny, kicz jako współczesna dominanta kulturowa, kicz a kamp

Suma godzin: 15

Metody dydaktyczne

Wykład z prezentacją multimedialną, wykład z elementami dyskusji


Egzamin ustny składający się z dwóch części: a/ odpowiedzi na dwa pytania dotyczące problematyki omawianej w ramach wykładów b/ prezentacji wybranej przez siebie i samodzielnie opracowanej lektury (z listy literatury uzupełniającej)


1/ ocena niedostateczna: niedostateczny poziom wiedzy nabytej w ramach przedmiotu, nieprzygotowanie lektury, nieznajomość podstawowych pozycji bibliograficznych dotyczących estetyki 2/ ocena dostateczna: umiejętności zaprezentowania podstawowej wiedzy nabytej w ramach przedmiotu na poziomie rekonstrukcji wymaganych treści, streszczenie wybranej lektury, znajomość podstawowej literatury z zakresu estetyki 3/ ocena plus dostateczna: umiejętności zaprezentowania wiedzy nabytej w ramach przedmiotu na poziomie rekonstrukcji wymaganych treści, znajomość podstawowych strategii analitycznych i interpretacyjnych dzieła sztuki; znajomość podstawowej literatury z zakresu estetyki, syntetyczna prezentacja wybranej lektury 4/ ocena dobra: umiejętności zaprezentowania wiedzy nabytej w ramach przedmiotu – rekonstrukcja, analiza porównawcza uwzględniająca kontekst historyczny i kulturowy omawianego zagadnienia, umiejętność interpretacji i analizy dzieła sztuki na poziomie podstawowym; znajomość klasycznej literatury przedmiotu; syntetyczna prezentacja wybranej lektury 5/ ocena plus dobra: umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu - rekonstrukcja, analiza porównawcza uwzględniająca kontekst historyczny i kulturowy omawianego zagadnienia, umiejętność interpretacji i analizy dzieła sztuki na poziomie podstawowym; znajomość klasycznej i współczesnej literatury przedmiotu; problemowa prezentacja wybranej lektury 6/ ocena bardzo dobra: umiejętności pełnego zaprezentowania wiedzy nabytej w ramach przedmiotu – rekonstrukcja, umiejętności Interpretacji treści dzieła sztuki w perspektywie określonego kontekstu historycznego i kulturowego oraz przeprowadzenia jego analizy (formalnej i treściowej); znajomość klasycznej i współczesnej literatury przedmiotu; prezentacja wybranej lektury z umiejętnością jej analizy (analizy immanentnej danej koncepcji oraz analizy

str. 14

porównawczej) i rozpoznania jej filozoficznych źródeł


wykład - 15 godzin realizowany w pomieszczeniach dydaktycznych UR

1/ Samodzielne przygotowanie do egzaminu obejmujące materiał prezentowany na wykładach - 20 godzin 2/ Samodzielne opracowanie lektury - 13 godzin 3/ Udział w konsultacjach - 1 godzina - 4/ Egzamin ustny - 1 godzina

Pozostała ilość nakładu pracy studenta - 35 godzin

Suma punktów ECTS -2 Suma godzin – 50

Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Wł. Tatarkiewicz, Dzieje sześciu pojęć Wł. Tatarkiewicz, Historia estetyki, t. I-III B. Dziemidok, Główne kontrowersje estetyki współczesnej M. Gołaszewska, Estetyka i antyestetyka Estetyki filozoficzne XX wieku pod red. K. Wilkoszewskiej R. Ingarden Studia z estetyki, t. I, rozdz. IV, R. Ingarden, Wartość estetyczna i zagadnienie jej obiektywnego ugruntowania, w: Przeżycie. Dzieło. Wartość (lub: Studia z estetyki, t. III) A. Szczepańska, Estetyka R. Ingardena

Literatura uzupełniająca: Arystoteles, Poetyka M. Bachtin, Problemy poetyki Dostojewskiego M. Kundera, Sztuka powieści B. Bergstrom, Komunikacja wizualna R. Arnheim, Myślenie wzrokowe J. Ruskin, Niewinne oko. Szkice o sztuce H. Belting, Obraz i kult H. Danish, Teoria/obłoku/ . W stronę historii malarstwa M. Poprzęcka, Pochwała malarstwa. Studia z historii i teorii sztuki Leonardo da Vinci, Traktat o malarstwie, przekład, przedmowa, wprowadzenie, komentarze, M. Rzepińska H. Read, O pochodzeniu formy w sztuce U. Eco, Dzieło otwarte W. Hogarth, Analiza piękna W. Galewicz, O różnych rozumieniach wartości estetycznych, w: W kręgu filozofii R. Ingardena, red. Wł. Stróżewski, A. Węgrzecki

str. 15

A .Mordka, Przedmiot i sposób istnienia, rozdz. Sposób istnienia wartości, p.2, 3 T. Pawłowski, Wartości estetyczne L. Tołstoj, Co to jest sztuka? P. de Man, Ideologia estetyczna S. Morawski, Artysta i światopogląd. Idee estetyczne St. I. Witkiewicza, w: O nowoczesnej myśli estetycznej w Polsce pod red. T. Kostyrko K. Janicka, Światopogląd surrealizmu A. Breton, Manifest surrealizmu, w: Antologia współczesnej estetyki francuskiej, red. I. Wojnar N. Carrol, Filozofia horroru J. Szyłek, Komiks w kulturze ikonicznej XX wieku G. Deluze, Kino J. Szyłek, Kino nowej przygody P. Sitkiewicz, Małe wielkie kino. Film animowany Niedyskretny urok kiczu. Problemy filmowej kultury popularnej, red. G.Stachówny P.Beylin, Autentyczność i kicze H.Broch, Kilka uwag o kiczu i inne eseje A. Moles, Kicz, czyli sztuka szczęścia K. Clark, Akt. Studium idealnej formy L. Nead, Akt kobiecy. Sztuka, obscena i seksualność C. Korsmeyer, Gender w estetyce Muzeum sztuki. Antologia, red. M. Popczyk Th. W. Adorno, Sztuka i sztuki H.G. Gadamer, Aktualność piękna Ortega y Gasset, Dehumanizacja sztuki i inne eseje J. Wachowski, Performans T. Pękala, Awangarda i ariergarda. Filozofia sztuki nowoczesnej S. Morawski, Na zakręcie od sztuki do po-sztuki S. Sontag, Przeciw interpretacji i inne eseje W. Welsch, Estetyka po estetyce W. Welsch, Nasza postmodernistyczna moderna R. Shusterman, Estetyka pragmatyczna. Żywe piękno i refleksja nad sztuką M. Featherstone, Postmodernizm i estetyzacja życia codziennego Formy estetyzacji przestrzeni publicznej; red. J.S. Wojciechowski, A. Zeidler - Janiszewska Ch. Jencks, Ruch nowoczesny w architekturze E. Rewers, Post-polis. Wstęp do filozofii ponowoczesnego miasta



str. 16

Nazwa przedmiotu Filozofia kultury i sztuki


Kod przedmiotu G08

Studia




Rok i semestr studiów Rok II (sem. 4)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu


Dr Ryszard Wójtowicz


Celem wykładów z Filozofii kultury i sztuki jest zapoznanie studentów z ogólną wiedzą i problematyką podejmowaną w ramach przedmiotu. Przedmiot powinien dostarczyć studentom wiedzę odnośnie różnych metod interpretacyjnych, wykształcić umiejętność racjonalnej rekonstrukcji, krytycznej, pogłębionej i samodzielnej interpretacji tekstów źródłowych z zakresu przedmiotu. Celem przedmiotu jest także zapoznanie studenta z najważniejszymi i najnowszymi opracowaniami w szerszym kontekście filozofii europejskiej, filozofii kultury i sztuki oraz ich znaczenia dla dziedzictwa kulturowego człowieka. Wykład powinien umożliwić studentom tworzenie podejścia interdyscyplinarnego i wielostronnego do analizowanych zagadnień oraz wpływać na tworzenie postaw otwartych i tolerancyjnych, nastawionych na pluralizm różnych kultur ludzkich.

Wymagania wstępne

Student powinien dysponować wiedzą z zakresu historii filozofii, filozofii kultury, kulturoznawstwa, historii sztuki oraz posiadać umiejętności samodzielnej i grupowej pracy nad analizowanym materiałem na poziomie drugiego roku studiów jednostopniowych.

Efekty kształcenia

1. Zna i rozumie na poziomie podstawowym rolę refleksji filozoficznej w kształtowaniu kultury i sztuki (H1_AW05);

2. Dysponuje wiedzą na temat kontekstu historycznego, filozoficznego i kulturowego sztuk plastycznych i ich związków z innymi dziedzinami współczesnego życia oraz samodzielnie rozwija tę wiedzę w sposób odpowiadający studiowanemu kierunkowi studiów i specjalności (A1_W09);

3. Zna ogólne zależności między kształtowaniem się idei filozoficznych a zmianami w kulturze, sztuce i w społeczeństwie (S1A_W04);

4. Ma podstawową wiedzę o obecności idei filozoficznych w kulturze i sztuce oraz o zaangażowaniu filozofów w życie kulturalne i artystyczne (H1A_W09)

Umiejętności:

1. Umie tworzyć i realizować własne koncepcje artystyczne oraz dysponować wiedzą z zakresu filozofii kultury i sztuki potrzebną do ich wyrażenia (A1_U14);

2. Posiada doświadczenie w realizowaniu własnych działań artystycznych opartych na zróżnicowanych stylistycznie koncepcjach wynikających ze swobodnego i niezależnego wykorzystywania wyobraźni, intuicji, emocjonalności oraz wiedzy z zakresu filozofii kultury i sztuki (A1_U21);

3. Umie podejmować samodzielnie decyzje odnośnie do realizacji i projektowania własnych prac artystycznych (A1_U17);

str. 17

4. Jest przygotowany do współdziałania i pracy z innymi osobami w ramach prac zespołowych(A1_U18);

Kompetencje społeczne:

1. Zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania i uczenia się (H1A_K01; A1_K01);

2. Uczestniczy w życiu społecznym i kulturalnym, interesuje się nowatorskimi koncepcjami z zakresu sztuki w powiązaniu z filozofią kultury i życiem społecznym (A1_K05; H1A_K05);

3. Ma pogłębianą świadomość znaczenia refleksji humanistycznej szczególnie filozofii i sztuki dla formowania się więzi społeczno-kulturowej (H1A_K06);

4. Potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny (A1_K04; S1A_K06).

5. Zna i rozumie na poziomie podstawowym rolę refleksji filozoficznej w kształtowaniu

kultury i sztuki (H1_AW05); 6. Dysponuje wiedzą na temat kontekstu historycznego, filozoficznego i kulturowego sztuk

plastycznych i ich związków z innymi dziedzinami współczesnego życia oraz samodzielnie rozwija tę wiedzę w sposób odpowiadający studiowanemu kierunkowi studiów i specjalności (A1_W09);

7. Zna ogólne zależności między kształtowaniem się idei filozoficznych a zmianami w kulturze, sztuce i w społeczeństwie (S1A_W04);

8. Ma podstawową wiedzę o obecności idei filozoficznych w kulturze i sztuce oraz o zaangażowaniu filozofów w życie kulturalne i artystyczne (H1A_W09)

Umiejętności:

5. Umie tworzyć i realizować własne koncepcje artystyczne oraz dysponować wiedzą z zakresu filozofii kultury i sztuki potrzebną do ich wyrażenia (A1_U14);

6. Posiada doświadczenie w realizowaniu własnych działań artystycznych opartych na zróżnicowanych stylistycznie koncepcjach wynikających ze swobodnego i niezależnego wykorzystywania wyobraźni, intuicji, emocjonalności oraz wiedzy z zakresu filozofii kultury i sztuki (A1_U21);

7. Umie podejmować samodzielnie decyzje odnośnie do realizacji i projektowania własnych prac artystycznych (A1_U17);

8. Jest przygotowany do współdziałania i pracy z innymi osobami w ramach prac zespołowych(A1_U18);


5. Zna zakres posiadanej przez siebie wiedzy i posiadanych umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego dokształcania i uczenia się (H1A_K01; A1_K01);

6. Uczestniczy w życiu społecznym i kulturalnym, interesuje się nowatorskimi koncepcjami z zakresu sztuki w powiązaniu z filozofią kultury i życiem społecznym (A1_K05; H1A_K05);

7. Ma pogłębianą świadomość znaczenia refleksji humanistycznej szczególnie filozofii i sztuki dla formowania się więzi społeczno-kulturowej (H1A_K06);

8. Potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny (A1_K04; S1A_K06).

•


str. 18

Wykład - 15 godz.

Treści programowe

Wykłady: 1. Status teoretyczny oraz metodologiczny filozofii kultury i sztuki (1 godz.) Główne pojęcia filozofii kultury; rozróżnienie terminów ich zakres i treść: filozofia kultury a antropologia kulturowa, antropologia społeczna; etnologia; etnografia. Akceptowane i uznane przez filozofie kultury jako fundamentalne, aspekty rzeczywistości kulturowej (kultura jako zjawisko społeczne, historyczne, system symboli, a także jako instrumentalnie powiązana całość oraz jako zjawisko psychologiczne). 2. Wymiary zróżnicowania teorii filozofii kultury i sztuki (1 godz.) Omówienie synchronicznego i diachronicznego ujęcia kultury; podejście atrybutywne i dystrybutywne do kultury; zewnętrzne i wewnętrzne ujęcie kultury. Periodyzacja dziejów teorii kultury: problematyka okresu preformatywnego (od Herodota do XIX wieku), okres formatywny (druga połowa XIX wieki oraz początek XX – ewolucjonizm, historyzm, dyfuzjonizm), okres pełnego ukształtowania (od XX wieku do lat 60 tych XX wieku) oraz okres krytyczny przełom XX i XXI w.. 3. Ewolucjonizm kulturowy (1 godz.) Główne założenia ewolucjonizmu kulturowego (Lewis Morgan, Społeczeństwo pierwotne; Edward Taylor, Cywilizacja pierwotna). Założenie jedności świata, prawidłowości, ewolucji pojętej jako postęp. Zastosowanie przez ewolucjonistów metody porównawczej w celu ekstrapolowania w przeszłość zjawisk teraźniejszych. Omówienie okresów ewolucji kulturowej: od dzikości przez barbarzyństwo do cywilizacji. 4.Dyfuzjonizm (1 godz.) Przedstawiciele oraz główne tezy dyfuzjonizmu (Wilhelm Schmidt, Fazy rozwoju prawa macierzystego, Stefan Czarnowski, Wędrówka narzędzia, Ralph Linton, Dyfuzja.). Dyfuzyjne kryteria oceny kultury. Wyjaśnienie pojęcia „kręgu kulturowego” (kulturkreis); inercyjność natury ludzkiej oraz wpływ procesów dyfuzji na stan kultury. 5.Funkcjonalizm (1 godz.) Główne inspiracje i założenia funkcjonalizmu. Kultura jako instrumentalnie powiązana funkcjonalna całość. Bronisław Malinowski a funkcjonalizm strukturalny Alfreda Reginalda Radcliffa-Browna. Dwa wymiary kultury w ujęciu funkcjonalistów: instrumentalny i instytucjonalny. Rekonstrukcja i analiza „instytucji” kula, opis metody badań terenowych. 6.Strukturalizm wzór i idee (1 godz.) Od de Saussura do Clouda Levi Straussa. Analiza i wyjaśnienie elementarnej struktury społeczeństwa, trójkąt kulinarny, mit Edypa; Omówienie roli i wpływu językoznawstwa na strukturalizm (gramatyka języka analogią dla gramatyki kultury). Diachronia i synchronia, langue i parole, relacje syntagmatyczne i asocjacyjne oraz oznaczające a oznaczone. 7. Emil Durkheim i Marcel Mauss (1 godz.) Główne założenia socjologizmu szkoły francuskiej i jej znaczenie dla filozofii kultury. Szkic o darze M. Maussa jako próba ujęcia badań terenowych Malinowskiego i Boasa. Pojęcie „faktu społecznego” i „świadomości społecznej”. System społeczny, osobowość oraz kultura jako trzy wzajemnie powiązane sfery życia społecznego. Wyjaśnienie kulturowego obowiązku „dawania, przyjmowania i odwzajemniania darów”. 8. Franz Boas i jego „szkoła” (1 godz.) Omówienie monografizmu historycznego i zasady relatywizmu w badaniach filozofii kultury i sztuki. Relatywizm

str. 19

kulturowy jego typy i odmiany: r. opisowy(deskryptywny), r. normatywny: poznawczy i moralny, r. epistemologiczny. Przekonanie o nieskończonej różnorodności, złożoności i wyjątkowości fenomenów kulturowych. Wyjaśnienie metody: age and area method(approach) w badanich antropologii kulturowej. Boas jako prekursor culture and personality approach. 9. Konfiguracjonizm (1 godz) Ruth Benedict (Wzory kultury; różnorodność kultur); Przedstawienie i wyjaśnienie kultury jako konfiguracji wzorów. Porównanie trzech ludów (wzorów kultury): Zuni, Kwakiutle, Dobo. Wyjaśnienie założenia, że: kultura determinuje to, co uważane jest za zachowania właściwe, jak i to, co jest uważane za „normalny” stan psychiczny. 10. Culture and Personalisty Approach (psychokulturalizm) (1 godz.) Główni przedstawiciele kierunku badań w psychokulturalizmie: Abram Kardiner, Ralph Linton, Edward Sapir, Margared Mead. Rekonstrukcja i wyjaśnienie związków między powstaniem, rozwojem i funkcjonowaniem osobowości indywidualnej a środowiskiem społecznym (kulturą). Definicje i rozróżnienie trzech pojęć „osobowości podstawowej”: „głębinowa struktura osobowości”, „osobowość statusowa”, „osobowość modalna”. Analiza badań etnograficznych M. Mead (Dojrzewanie na Samoa). 11. Neoewolucjonizm a materializm kulturowy (1 godz.) Tezy i ich rozstrzygnięcia w ramach różnych odmian ewolucjonizmu i materializmu (L. A. Withe, J. H. Steward, M. Sahlins, Ch. Knighta- rewolucja symboliczna); neoewolucjonizm a materializm kulturowy, materializm marksistowski a ekologia kulturowa, neodarwinizm a socjobiologia. Analiza rytuału „kaiko” (świniobicie – Rappaport). Rozumienie rewolucji symbolicznej jako momentu przejścia od natury do kultury. Czynnikiem kulturotwórczym jest element „żeński” (dekonstrukcja androcentrycznej koncepcji kultury). 12. Podejście akcjonistyczne, procesualne i marksistowskie w XX wiecznej filozofii kultury i sztuki (1 godz) Transakcjonizm, szkoła manchesterska oraz trzy dyskusje etnograficzne: Friedman kontra Leach – ekonomia polityczna Kaczinów; Wilmsen kontra Lee – historia i etnografia pustyni Kalahari; Obeyeseker kontra Sahlins – śmierć kapitana Cooka. Transakcjonizm jako podejście badawcze podkreślające rolę relacji a decyzjami jakie podejmuje jednostka w działaniu społecznym (kulturze). 13. Poststrukturalizm oraz feministki w filozofii kultury i sztuki drugiej połowy XX wieku (1 godz.) Inspiracje filozoficzne dla poststrukturalizmu w antropologii kulturowej (J. Derrida, J. Lacan, L. Althusser, P. Bourdien, M. Foucalt). Zagadnienie Gander symbolism: Edwin Ardener, Henrietta Moore, Salvatore Cuchiari, zmiana pytania: nie jak przez kulturę doświadcza się płeć kulturową, ale jak owa płeć doświadcza np.: pokrewieństwa, rytuału, gospodarki, sztuki i jak się ja strukturyzuje. 14. Chrześcijańska koncepcja kultury (1 godz.) Inkulturacja jako strategia kulturowa Kościoła katolickiego. Wojtyliańska koncepcja kultury jako efekt realizacji postanowień Soboru Watykańskiego II oraz inspiracji humanizmem integralnym Maritaina. 15. Interpretacjonizm i postmodernizm w antropologii kulturowej (1 godz.) Główni przedstawiciele i konstytutywne założenia: Evans Pritchard oraz Clifford Geertz. Writing Culture – James Clifford, Georg Marcuse, Mary L. Pratt, Stephen A. Tyler i inni. Odrzucenie wszelkiej koncepcji kultury jako “nauki” na rzecz podejścia interpretacyjnego. Analiza pojęć: dekonstrukcja, narracja, dyskurs, refleksywizm, interpretacjonizm.

Metody

str. 20

dydaktyczne Wykład z elementami dyskusji


Wykład: egzamin pisemny: testowy oraz zaliczenie wykładu na podstawie ocen cząstkowych - dwie nieobecności dopuszczalne, pozostałe student zalicza na konsultacjach 20% - aktywność własna studenta (udział w dyskusji) 10% - egzamin (ocena) 70%


Wykład: Wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne zgodnie z założeniami w efektach kształcenia oraz treścią realizowaną podczas zajęć. Metoda: wykład i dyskusja. Kryteria: Indywidualna lektura, analiza tekstów, ocena aktywności (udział w dyskusji). Ocena: egzamin pisemny: testowy


wykład - 15 godz.

Wykład – 15 godz. Przygotowanie do egzaminu – 20 godz. Przygotowanie do wykładu (dyskusji) – 10 godz. Udział w konsultacjach – 5 godz. Suma godz. – 50 Liczba punktów ECTS – 2


Język wykładowy

Polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: 1. A. Bernard, Antropologia kulturowa, PIW, Warszawa 2006; 2. A. L. Zachariasz, Kulturozofia, UR, Rzeszów 2005; 3. A. L. Zachariasz, Filozofia kultury, UR, Rzeszów 2007; 4. Świat człowieka, świat kultury. Antologia tekstów klasycznej antropologii, red. E.

Nowicka, PWN, Warszawa 2007; 5. A. Kłoskowska, Socjologia kultury, PWN, Warszawa 2007; 6. B. Olszewska-Dioniziak, Człowiek, kultura, osobowość. Wstęp do klasycznej antropologii

kulturowej, Alta, Kraków 2002; 7. K. Brozi, Antropologia kulturowa, UMCS, Lublin 1992; 8. F. Barth, A. Gingrich, R, Parkin, S. Silverman, Antropologia. Jedna dyscyplina cztery

tradycje: brytyjska, niemiecka, francuska i amerykańska, tlum. J. Tegnerowicz, UJ, Kraków 2007;

9. R. Wójtowicz, Człowiek i kultura, UR, Rzeszów 2010.

str. 21

Literatura uzupełniająca:

10. L. H. Morgan, Społeczeństwo pierwotne, w: Świat człowieka, świat kultury. Antologia

tekstów klasycznej antropologii, red. E. Nowicka, PWN, Warszawa 2007, s. 71-81; 11. E. B. Tylor, Cywilizacja pierwotna, w: Świat człowieka, świat kultury…, s. 82-96; 12. B. Malinowski, Argonauci zachodniego Pacyfiku, w: Świat człowieka, świat kultury…,s.

507-552; 13. A. R. Radclif-Brown, Brat matki w Afryce Południowej, w: Świat człowieka, świat

kultury…,s. 591-598; 14. E. Evans-Pritchard, Wódz w lamparciej skórze, w: Świat człowieka, świat kultury…,s.612-

620; 15. M. Mauss, Szkic o darze, w: Świat człowieka, świat kultury…, s. 107-168; 16. C. Levi-Strauss, Bororo, w: Świat człowieka, świat kultury…, s. 715-736; 17. C. Levi-Strauss, Struktura mitów, w: Świat człowieka, świat kultury…,s. 755-775; 18. F. Boas, Ewolucja czy dyfuzja, w: Świat człowieka, świat kultury…,s. 264-273; 19. A. L. Kreober, Istota kultury, w: Świat człowieka, świat kultury…,s. 279-289; 20. W. Schmidt, Fazy rozwoju prawa macierzystego, w: Świat człowieka, świat kultury…,s.

315-322; 21. S. Czarnowski, Wędrówka narzędzia, w: Świat człowieka, świat kultury…,s. 323-331; 22. R. Benedict, Różnorodność kultur, w: Świat człowieka, świat kultury…,s. 357-371; 23. R. Linton, Pojęcie kultury, w: Świat człowieka, świat kultury…,s. 403-420; 24. E. Spir, Nieświadome modelowanie zachowań w społeczeństwie, w: Świat człowieka,

świat kultury…,s. 421-434; 25. B. L. Whorf, Model uniwersum Indian, w: Świat człowieka, świat kultury…,s. 435-441; 26. M. Mead, Dojrzewanie na Samoa, w: Świat człowieka, świat kultury…,s. 474-506; 27. L.A. White, Rozwój kultury, w: Świat człowieka, świat kultury…,s.641-647; 28. M. Harris, Matka krowa, w: Świat człowieka, świat kultury…,s. 670-682; 29. M. D. Shalins, Jak myślą tubylcy. O kapitanie Cooka na przykład, UJ, Kraków, 30. G. Obeyesekere, Apoteoza kapitana Cooka, UJ, Kraków, 31. C. Geertz, Interpretacjonizm kultur, tłum. M. Piechaczek, UJ, Kraków 2005.



str. 22

Nazwa przedmiotu Formy przestrzenne


Kod przedmiotu G27

Studia




Rok i semestr studiów Rok II (sem. 3,4), rok III (sem. 5)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr hab. Prof. UR Jadwiga Sawicka


Mgr Piotr Kisiel


Przedmiot formy przestrzenne, poruszał będzie zagadnienia związane z tworzeniem zaawansowanych struktur w środowisku 3D oraz aspektami animacji przestrzennej i wizualizacji. W wyniku toku nauczania słuchacz zapozna się z aspektami tworzenia trójwymiarowej grafiki komputerowej 3D opartej na bazie oprogramowania Autodesk i Blender

Wymagania wstępne

Podstawowa znajomość obsługi komputera, wiadomości z zakresu, rodzaju i przeznaczenia grafiki wektorowej i rastrowej, znajomość zagadnień związanych z zasadami i technologią zapisu obrazu ruchomego. Podstawowe wiadomości z zakresu grafiki 3D.

Efekty kształcenia

Na bazie wykonanych ćwiczeń student nabędzie umiejętności stawiane przed grafikiem 3D w pracowniach multimedialnych, biurach projektowych, studiach telewizyjnych, czy też firmach zajmujących się wizualizacją projektów, tworzeniem gier komputerowych oraz serwisów WWW. - Modelowanie Obiektów 3D - Przygotowywanie UV map - Tworzenie tekstur diffuse, normal, specular - Umiejętność doboru światła, kompozycji, koloru i detalu, w grafice 3D. - Rozróżni możliwości wypowiedzi artystycznej przy udziale współczesnych narzędzi i programów - Efektywnie rozwija własny potencjał twórczy i umiejętności kreacyjne w oparciu o możliwości technik warsztatowych, projektowych i multimedialnych.



Treści programowe

Lp. Treści merytoryczne przedmiotu Liczba godzin

1

Interfejs programu

• Typy okien

• Sterowanie widokiem

2

2

Omówienie podstawowych typów brył i ich właściwości

• plane - płaszczyzna

• cube - sześcian

• circle - koło

• uv sphere - sfera

3

str. 23

• icosphere - icosfera

• cylinder - walec

• cone - stożek

• •grid - płaszczyzna segmontowana

• •monkey - głowa małpki

3

Modelowanie brył. Tryb pracy edit.

• wierzchołki

• krawędzie

• płaszczyzny elementarne

• Narzędzie extrude - wytłaczanie.

• Skalowanie

• Dzielenie powierzchni - subdivide.

• Edycja proporcjonalna.

5

4

Modelowanie za pomocą krzywych

• Krzywe beziera

• Krzywe NURBS.

4

5

Figury obrotowe. tryb Edit

• Narzędzie spin.

• Narzędzie Spin Dup - kopiowanie wokół osi

2

6

Materiały – właściwości koloru i przezroczystości

• Nadawanie koloru obiektowi,

• Parametry diffuse, spectacular, shading

• Właściwość transparenty

• Teksturowanie

4

7 Nakładanie tekstur w trybie uv. 4

8

Zarządzanie plikami

• Zapisywanie

• Publikacja

• Archiwizacja sceny

• Dołączanie istniejącego obiektu do sceny funkcja Merge

• Zastępowanie obiektu na scenie

• Import i export plików

• Konfiguracja ścieżki dostępu do pliku.

• Kopie zapasowe

1

9

Tworzenie kształtów - Splajny

• Komponenty kształtów

• Kształty złożone

• Konwertowanie komponentów kształtu

• Tworzenie przekrojów

4

10

Precyzyjne tworzenie kształtów.

• Funkcja AutoGrid i ActiveGrid

• Definicja jednostki miary

4

str. 24

• Siatka konstrukcyjna, funkcja snap toggle

11

Edycja siatek w programie Autodesk viz 2007

• Selekcjonowanie na poziomie struktury

• Modyfikatory na poziomie struktury

• Miękka selekcja

• Transformowanie na poziomie struktury

• Modyfikowanie an poziomie struktury

4

12

Edycja kształtów Autodesk viz 2007

• Selekcjonowanie na poziomie struktury

• Pojęcie splajnu edytowalnego

• Modyfikator edycji na poziomie struktury

• Dostosowanie krzywizn

5

13

Kompozycja sceny

• rozmieszczenie obiektów

• ustawienie kamery

• oświetlenie sceny

• animacja za pomocą klatek kluczowych

• ruch obiektu po ścieżce

5

14 Paremetry renderingu Autodesk viz 2007

• Parametryzacja renderingu w Mental Ray

5

15

Selekcjonowanie i wyświetlanie obiektów

• Dodawanie odejmowanie obiektów do selekcjonowanego zbioru

• Blokowanie i odblokowywanie selekcji

• Selekcja odwrotna

• Selekcjonowanie ramką i selekcjonowanie imienne

• Grupowanie obiektów

• Wyświetlanie obiektów ukrytych

3

16

Transformacje

• Translacja

• Skalowanie

• Obrót

• Odbicie

• Przepływ informacji o obiekcie

• Systemy odniesień Parent, Local, Grid, Pick, Skreen

• Środek transformacji

• Transformacje precyzyjne

5

17

Powielanie

• Kopia

• Klon

• Odnośnik

• Serie powielonych obiektów

• Transformacje zaawansowane, funkcje

5

str. 25

Mirror, Array, Align

• Rozmieszczenie obiektów wzdłuż ścieżki

• Wyrównanie obiektów do normalnej

18

Modyfikowanie obiektów

• Listy modyfikatorów, bend, twist, taper

• Narzędzia listy modyfikatorów

• Zamiana kolejności modyfikatorów obiektu

• Usuwanie modyfikatora z obiektu

• Kopiowanie listy modyfikatorów i atrybutów obiektu

• Modyfikatory geometryczne

• Deformacje swobodne

• Modyfikatory podziału i renderowania

5

19

Generowanie geometrii

• Głębokość oraz segmentacja wytłaczania, polecenie Extrude

• Tworzenie bryły obrotowej, polecenie lathe

• Wytłaczanie i fazowanie tekstu, modyfikator bevel

5

20

Podstawy renderowania.

• Rodzaje i parametry renderowania

• Renderowanie sceny

5

21

Kamery

• Tworzenie kamer

• Kamera z celem, kamera swobodna

• Wyrównanie kamery do normalnej

• Dostosowywanie kamer, zmiana ogniskowej, kąt widzenia

• Środowisko kamery, głębia ostrości

• Nawigowanie kamerą

• Animowanie kamer

5

22

Edytor materiałów

• Paleta próbek

• Nadanie obiektowi tekstury

• Pobieranie materiału ze sceny

• Biblioteki materiałów

• Funkcje krycia materiału

• Mapowanie powierzchni

5

Metody dydaktyczne

wykład z prezentacją multimedialną, oglądowe (pokaz, prezentacja), ćwiczenia praktyczne.


- wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu aranżacji wnętrza i elewacji budynku mieszkalnego, rekonstrukcja budynku sakralno-użytkowego charakterystycznego dla danego okresu historycznego, projekt przedmiotu użytkowego.

str. 26

- przegląd prac, - ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych.


Poprawność budowy modelowanego obiektu, sumienność wykonywanych ćwiczeń, ilość i pietyzm zawartych detali w modelu, poziom artystyczny oraz oryginalność realizacji wykonanych w ramach przedmiotu.



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 85 godzin - analiza zawartych w Internecie przykładów – 15h - samodzielna praca nad doskonaleniem techniki modelowania brył – 20h - przygotowanie się do zajęć – 5h - samodzielna lektura - 5h - przygotowanie projektów - 40h


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: � Michael Tood Peterson: 3D Studio MAX3 dla każdego, Gliwice, Helion, 2000 � Ton Roosendaal, Stefano Selleri Blender 2.3. Oficjalny podręcznik - Document Transcript

Helion Gliwice ,2009 � Kelly L. Murdock: 3ds Max 8. Biblia, Helion, 1999 � Joanna Pasek: 3ds max 9.Animacja 3D od podstaw, Helion, 2000.


� 3D FX magazyn � Michele Bousquet: 3D Studio MAX R2, Mikom, Warszawa, 1999 � J.D. Foley, A. Van Damm – Wprowadzenie do grafiki komputerowej. WNT Warszawa 1995



str. 27

Nazwa przedmiotu Formy reklamowe


Kod przedmiotu G34

Studia








- utrwalanie i doskonalenie technik obsługi programów graficznych oraz ich wykorzystywanie w zadaniach projektowych -tworzenie komunikatów wizualnych z wykorzystaniem obrazu, znaku, koloru lub ilustracji w połączeniu z odpowiadającą im treścią literniczą - praktyczne zastosowanie różnych form reklamy w zależności od określonych celów i treści -umiejętne wykorzystywanie kompozycji, koloru, faktury oraz struktur itp. w celu budowania czytelnych i atrakcyjnych wizualnie komunikatów -nadawanie pracom reklamowym indywidualnego charakteru -przyswajanie pojęć i fachowych terminów związanych z reklamą

Wymagania wstępne

- wiedza z zakresu historii sztuki i kultury - znajomość obsługi komputera i korzystania z Internetu - posługiwanie się podstawowymi programami graficznymi - otwartość na inspiracje zewnętrzne - orientowanie się w aktualnych trendach i zjawiskach występujących w szeroko rozumianym projektowaniu graficznym w Polsce i na świecie - rozwinięte zdolności manualno artystyczne - kreatywność, twórcza obserwacja, umiejętne wykorzystywanie inspiracji zewnętrznych oraz ich analizowanie w celu poszerzenia zasobu wiedzy

Efekty kształcenia

- zna podstawowe zasady pracy koncepcyjnej i projektowej, oraz zna jej miejsce w cyklu realizacyjnym - całościowo opanował warsztat techniczny w dziedzinie plastycznej, projektowej i multimedialnej - posiada umiejętności pracy w zespole projektowym zarówno na etapie koncepcyjnym, jak i realizacyjnym. - formułuje własne wypowiedzi artystyczne w oparciu o reguły percepcji wizualnej


str. 28


Treści programowe

(15 godz.) Opracowanie hasła reklamowego, sloganu oraz szaty graficznej w postaci plakatu dla wybranego produktu – rzeczy. Zadanie należy wykonać na podstawie dokumentacji fotograficznej oraz przy użyciu odpowiednich programów graficznych (CorelDraw/Adobe Ilustrator/ Adobe Photoshop/ Adobe inDesign). (30 godz.) Wizerunkowa reklama wielkoformatowa. Projekt kampanii wybranej istniejącej marki promującej jej pozytywne postrzeganie prze odbiorców. Reklamę należy opracować przy pomocy programów graficznych (CorelDraw/Adobe Ilustrator/ Adobe Photoshop/ Adobe inDesign) oraz inny zewnętrznych środków artystycznych (np. fotografia, rysunek). (30 godz.) Wypracowanie serii małych form reklamowych (np. ulotka, katalog, folder, teczka, zaproszenie) przeznaczonych do druku na wybrany temat. Prace należy wykonać przy użyciu odpowiednich programów graficznych (CorelDraw/Adobe Ilustrator/ Adobe Photoshop/ Adobe inDesign). (15 godz.) Projekt kampanii społecznej w przestrzeni miejskiej. Opracowanie w programie graficznym (CorelDraw/Adobe Ilustrator/ Adobe Photoshop) znaku akcji i reklamy wraz z odpowiednim dobraniem rodzaju nośnika do konkretnych potrzeb i miejsca.

Metody dydaktyczne

Przed rozpoczęciem zajęć każde z zadań jest szczegółowo omawiane i analizowane na konkretnych przykładach, publikacjach i innych mediach. Tematy zadań są podawane i omawiane zgodnie z rozpisaną wcześniej kolejnością. Podczas zajęć przeprowadzana jest indywidualna korekta oraz omawiane są najważniejsze problemy dotyczące poszczególnych zadań.


Wystawianie oceny po każdym semestrze na którą składa się: przygotowanie projektów, wykonanie określonej ilości zadań, obecność na zajęciach


Wymagane jest: udział w zajęciach, systematyczna praca na pracowni, przygotowanie wstępnych projektów w postaci szkiców oraz innych materiałów dokumentacji, wykonanie wszystkich zleconych zadań w ramach zajęć z przedmiotu, dobór odpowiednich środków artystycznych, metod ekspresji, różnorodności środków wyrazu do konkretnego zadania, kreatywność i zdolność metaforycznego myślenia, dopracowany warsztat graficzny, poprawna kompozycja, trafny przekaz wizualny oraz pokazanie indywidualnego styl w przygotowanych pracach. Do uzyskanie oceny niezbędne jest, oddanie prac w postaci plików graficznych nagranych na płycie CD oraz wydruków na papierze w wyznaczonym terminie. Skala ocen:

str. 29

bardzo dobrą (realizowanie wszystkich zadanych projektów graficznych oraz realizacja prac dodatkowych przekraczająca zakres określonego tematu w stopniu bardzo dobrym, pełna obecność i praca na zajęciach, aktywne udzielenie się, kreatywne, innowacyjne podejście do tematu, szczegółowo dopracowana jakość warsztatowa, wizualna i kompozycyjna) plus dobra (realizowanie wszystkich zadanych projektów graficznych w stopniu dobrym, obecność i praca na zajęciach, kreatywne podejście do tematu, szczegółowo dopracowana jakość warsztatowa, wizualna i kompozycyjna) dobra (realizowanie wszystkich zadanych projektów graficznych w stopniu odpowiednim, obecność i praca na zajęciach, dobre podejście do tematu, dopracowana jakość warsztatowa, wizualna i kompozycji) plus dostateczna (realizowanie wszystkich zadanych projektów graficznych w stopniu zadowalającym, obecność i praca na zajęciach w wymaganym czasie godzinowym) niedostateczna (brak obecności na zajęciach, niewykonanie zadanych projektów, brak zaangażowania na zajęciach)



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 90 godzin - przygotowanie do zajęć wstępnych projektów - szkiców - poszukiwanie materiałów, przykładów i inspiracji - przygotowanie projektów, nanoszenie poprawek - udział w konsultacjach w formie bezpośredniego kontaktu z nauczycielem podczas dyżuru lub za pośrednictwem poczty elektronicznej.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: 1.Biedermann H., „Leksykon symboli”, Muza, Warszawa, 2001 2.Q. Newark, „Design i Grafika dzisiaj, Podręcznik grafiki użytkowej”, ABE Dom wydawniczy, 2006 3.Charlotte, Fiell P., „Projektowanie graficzne w XXI wieku”, Taschen, 2005 4.Ambrowe G., Harris P., „Twórcze projektowanie”, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007 5. Burtenshaw K., Mahon N., Barfoot C., „Kreatywna reklama”, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007 6. Pinas S., Loiseau M., „Historia reklamy” TASCHEN, 2009 7. Healer M. „Czym jest branding?” ABE Dom Wydawniczy, Warszawa 2008 8. Wheeler A. „Kreowanie marki” Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010 Czasopisma: Graphis, Novum, Print, Text, 2+3D, Media Polska, Computer Arts Literatura uzupełniająca: 1. Młodkowski J., „Kulturowe aspekty wizualizacji” w: „Aktywność wizualna człowieka”,

str. 30

Warszawa, Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN 1998 2. Newark Q., „Język wizualny” w: „Design i grafika dzisiaj: Podręcznik grafiki użytkowej”, ABE Dom Wydawniczy 2006 3. Frutiger A., „Człowiek i jego znaki”, Warszawa 2005 4. Barry P., „Pomysł w reklamie” , Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2010 5. Nowacki R., Strużycki M., „Reklama w procesach komunikacji” , wydawnictwo Difin, 2010



Nazwa przedmiotu Fotografia


Kod przedmiotu G39

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 1,2), rok II (sem. 3),



prof. Jan Maciej Maciuch, mgr Krzysztof Pisarek, mgr Piotr Woroniec


- wstępne opanowanie analogowego i cyfrowego warsztatu fotograficznego - rozwijanie umiejętności obserwacji otaczającej rzeczywistości - rozwijanie umiejętności realizacji własnych wizji i pomysłów,

- poznanie różnych form wypowiedzi fotograficznej: fotografia aranżowana, fotografia dokumentalna, fotoreportaż

Wymagania wstępne

Elementarna znajomość warsztatu fotograficznego, podstawowa znajomość zasad kompozycji oraz umiejętność obserwacji otaczającej rzeczywistości.

Efekty kształcenia

- Rozpoznaje formy wypowiedzi fotograficznej (fotografia aranżowana, fotografia w sytuacji zastanej, reportaż, fotografia dokumentalna) - Zna twórczość najwybitniejszych fotografów, rozpoznaje podstawowe kierunki w historii fotografii - Rozróżnia podstawowe pojęcia z zakresu techniki fotografowania i zna ich wpływ na tworzenie obrazu fotograficznego(przesłona, migawka, ogniskowa obiektywu, ekspozycja) - Stosuje świadomie podstawowe narzędzia warsztatu fotograficznego (przesłona, migawka, obiektyw, lampy błyskowe)

str. 31

- Aranżuje w odpowiedzi na postawione zadanie plan zdjęciowy z wykorzystaniem przedmiotów i postaci - Świadomie stosuje w obrazie fotograficznym różne formy oświetlenia - Potrafi współpracować z grupą na planie zdjęciowym - Obserwuje i potrafi fotograficznie interpretować otaczającą go rzeczywistość (zdjęcia w sytuacji zastanej) - Potrafi nawiązać kontakt z fotografowaną osobą (reportaż) - Potrafi samodzielnie wykonać odbitkę fotograficzną (ciemnia) oraz przygotować zdjęcie do wydruku cyfrowego

• Szczegółowo wyjaśnia i adekwatnie odnosi do przykładów odpowiednie zagadnienia z zakresu technologii, możliwości warsztatowych, przekazu w zakresie projektowania graficznego i multimediów, oraz reguł budowania obrazu w realizacji grafiki artystycznej

• Tłumaczy technologie wybranych technik malarskich, rzeźbiarskich i rysunkowych, ze szczególnym uwzględnieniem technik graficznych i multimedialnych

• możliwości wypowiedzi artystycznej przy udziale współczesnych narzędzi i programów

• Biegle posługuje się różnymi technikami warsztatu artysty plastyka oraz poznanymi technologiami i aparaturą, które odpowiednio dobiera dla realizacji ostatecznej formy artystycznej.

• Jest świadomy konieczności stałego i ustawicznego pogłębiania swoich umiejętności językowych, oraz uzupełniania wiadomości i umiejętności w świetle poszerzającej się wiedzy i rozwoju technologicznego.



Treści programowe

I SEMESTR Wprowadzenie w podstawowe zagadnienia związane z techniką fotografowania: - proces powstawania obrazu fotograficznego - właściwości i zastosowanie obiektywów, wpływ ogniskowej obiektywu na charakter obrazu i odwzorowanie i odwzorowanie jego perspektywy - zastosowanie światłomierza, filtrów - ciemnia fotograficzna: metody wywoływania filmów i odbitek 4 godz. Głębia ostrości –wybór obszaru ostrości w świadomym kształtowaniu przestrzeni w obrazie fotograficznym. Zdjęcia studyjne Budowanie relacji przestrzennych w obrazie: - między dwoma postaciami - między postacią a przedmiotem - między przedmiotami w zdjęciach z bliskiej odległości Zdjęcia sytuacji zastanych - między przedmiotami lub w obrębie przedmiotu – przedmioty, obiekty zaobserwowane w najbliższym otoczeniu (praca domowa) Praca w ciemni nad wykonaniem odbitek.

str. 32

26 godz. Fotoreportaż (praca domowa) Fotograficzny reportaż pokazujący różne oblicza naszego wydziału: obiekt, człowiek, działanie II SEMESTR Studium ruchu – fotografia z wykorzystaniem krótkiego i długiego czasu naświetlania zdjęcia studyjne - ruch „zamrożony” w obrazie fotograficznym - postać w ruchu i statyczny przedmiot – rejestracja obrazu przy długim czasie naświetlania - zapis wielu faz ruchu w jednym obrazie fotograficznym z wykorzystaniem stroboskopowej lampy błyskowej zdjęcia sytuacji zastanych - rejestracja ruchu w życiu codziennym i w naturze – ulica, impreza sportowa itp. lub zjawiska zachodzące w przyrodzie. (praca domowa) 30 godz. Fotograficzny dziennik (praca domowa) – permanentna obserwacja najbliższego otoczenia, zapis zdarzeń i przeżyć, fotograficzna opowieść o sobie, swojej rodzinie, swoich przyjaciołach. III SEMESTR Światło i cień w fotografii - tworzenie kompozycji z zastosowaniem oświetlenia dziennego i sztucznego – światło i cień jako elementy budujące kompozycję oraz określające charakter obrazu fotograficznego (praca w studio) Tworzenie: - kompozycji z zastosowaniem oświetlenia rozproszonego (m.in. w technice high key) - kompozycji z zastosowaniem oświetlenia kierunkowego (m.in. w technice low key) - kompozycji, w której cień przedmiotu lub postaci jest podstawowym elementem budującym obraz - kompozycji nawiązującej poprzez charakter oświetlenia do obrazów mistrzów malarstwa. Obserwacja i zapis w naturze sytuacji oświetleniowych – cykl zdjęć plenerowych rejestrujących różne rodzaje oświetlenia zastanego (praca domowa). 30 godz. Fotograficzny reportaż (praca domowa) -fotograficzna opowieść o zdarzeniu, miejscu, człowieku

Metody dydaktyczne

Wykład wprowadzający z prezentacją multimedialną, ćwiczenia praktyczne w pracowni i w terenie


- wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji - wykonanie odbitek, - przegląd prac


- aktywność w trakcie zajęć (udział w pracy zespołowej) - realizacja wszystkich zadań - poziom artystyczny oraz oryginalność realizacji wykonanych w ramach przedmiotu

Całkowity nakład pracy

Laboratorium - 90 godz.

str. 33

studenta potrzebny do osiągnięcia założonych efektów w godzinach oraz punktach ECTS

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 60 godzin - wykonanie prac domowych z poszczególnych tematów – 20 godz. - realizacja reportaży – 20 godz. - samodzielne przygotowanie do przeglądu – 10 godz. - udział w konsultacjach w formie bezpośredniego kontaktu z nauczycielem podczas dyżuru – 5 godz. - samodzielna lektura – 5 godz.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Michael Busselle – „FOTOGRAFIA CZARNO-BIAŁA”. Warszawa 2001 Wyd. Artystyczne i Filmowe

Boris von Brauchitsch – „MAŁA HISTORIA FOTOGRAFII” Warszawa 2005 Wyd. Cyklady Charlotte Cotton – „FOTOGRAFIA JAKO SZTUKA WSPÓŁCZESNA” Kraków 2010 Wyd.

Universitas Urszula Czartoryska – „PRZYGODY PLASTYCZNE FOTOGRAFII”. Gdańsk 2002 Wyd.

Słowo/Obraz/Terytoria Susan Sontag – „O FOTOGRAFII” Warszawa 1986 Wyd. Artystyczne i Filmowe


Egon Brauer – „PODSTAWY FOTOGRAFII”, Warszawa 1976 Wyd. Artystyczne i Filmowe

Hans-Michael Koetzle – „NAJSŁYNNIEJSZE ZDJĘCIA I ICH HISTORIE”, Koeln 2003 Taschen

Naomi Rosenbaum – „HISTORIA FOTOGRAFII ŚWIATOWEJ” Bielsko-Biała 2005 Wyd. Baturo Grafis Projekt



str. 34

Nazwa przedmiotu Gramatyka rysunku


Kod przedmiotu G23

Studia




Rok i semestr studiów Rok III (sem. 5,6), rok IV (sem. 7,8)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr hab. Prof. UR Marlena Makiel-Hędrzak


Dr hab. Prof. UR Marlena Makiel-Hędrzak, Dr hab. Prof. UR Renata Szyszlak, dr Joanna Janowska-Augustyn


W dyscyplinie rysunku podstawową wartością jest nieustanne podejmowanie nowych zagadnień warsztatowych, rozwijanie metod pracy w kontekście podejmowanych zadań. Stąd niezbędne jest kontynuowanie i nieprzerwane korzystanie z już nabytej wiedzy i intuicji. Wśród najbardziej istotnych perspektyw realizowania programu jest wyposażenie studenta w takie umiejętności, które pogłębią jego świadomość jako twórcy, wyposażą w niezbędne do realizacji procesu twórczego metody pracy. W obszarze zamierzonych celów znajduje się wykorzystanie znajomości rysunku na rzecz innych dyscyplin artystycznych (malarstwo, grafika, rzeźba).

Wymagania wstępne

Studenci winni posiadać następujące umiejętności: zdolność studyjnego opracowania motywu z natury oraz znajomość anatomii ciała ludzkiego, wiedza w zakresie kompozycji, umiejętność posługiwania się różnymi technikami rysunkowymi oraz świadomość stosowania odpowiednich metod adekwatnych do realizowanego problemu plastycznego. Niezbędna jest wiedza w dziedzinie historii dyscypliny i jej aktualnego statusu na tle współczesnych zjawisk w sztuce, jak też znajomość wybitnych przedstawicieli i dzieł rysunkowych. Konieczna jest ponadto znajomość podstawowych środków wyrazu plastycznego oraz metod analizy sztuki współczesnej.

Efekty kształcenia

Semestr 5 Student: - swobodnie wyjaśnia oraz ilustruje zasady kompozycji plastycznej, perspektywy i podstawy anatomii dla artystów - rozróżnia historyczne konteksty dotyczące dyscypliny rysunku w odniesieniu zarówno do tradycji dawnych mistrzów jak i współczesności -weryfikuje autonomiczną rolę rysunku jako samodzielnej dyscypliny artystycznej jak i jego podstawową funkcję w procesie kreacji artystycznej dla innych dyscyplin - dobiera świadomie – odpowiednio do założonych celów – środki formalne i narzędzia rysunkowe - analizuje, obserwuje oraz interpretuje naturę jak i dzieła dawnych mistrzów - eksploruje obszary własnej wyobraźni i wykazuje umiejętność jej wykorzystania w procesie twórczym - samodzielnie integruje nabytą wiedzę praktyczną i teoretyczną w zakresie rysunku - dyskutuje na temat twórczości własnej i innych osób, wyciągając konstruktywne wnioski motywujące do dalszej kreatywności - jest otwarty na (zarówno indywidualne jak i grupowe) poszukiwania nowych rozwiązań

str. 35

artystycznych - jest zorientowany na współpracę i konfrontację z innymi osobami m.in. poprzez wspólne działania twórcze (warsztaty, pokazy prac studenckich, itp.) Semestr 6 Student: - szczegółowo wyjaśnia oraz odnosi do odpowiednich przykładów praktycznych i teoretycznych,

zasady kompozycji plastycznej, perspektywy i podstawy anatomii dla artystów - identyfikuje własne prace rysunkowe w oparciu o kontekst historyczno - kulturowy oraz przykłady

różnych tradycji twórczych i wykazuje umiejętność ich kreatywnej kontynuacji - rozpoznaje wzorce artystyczne i swobodnie je wykorzystuje w swoich interpretacjach - tworzy rysunek jako autonomiczną formę wypowiedzi artystycznej - kreatywnie posługuje się warsztatem rysunkowym - swobodnie interpretuje w sposób twórczy wybrane motywy zarówno w oparciu o naturę jak i wyobraźnię - porządkuje, dobiera i opracowuje (wspólnie z prowadzącym) reprezentatywne zestawy własnych prac z myślą o ich publicznej prezentacji (konkursy studenckie, przegląd i wystawa końcowo-roczna) - jest otwarty na nowe wyzwania artystyczne i samodzielnie szuka możliwości konfrontacji - jest zorientowany nie tylko na estetyczny, ale i społeczny oraz etyczny odbiór (a więc i funkcję) dzieła sztuki, z uwzględnieniem rysunku, jako najbardziej bezpośredniej i autentycznej formy wypowiedzi Semestr 7 Student: - szczegółowo wyjaśnia oraz adekwatnie odnosi do przykładów odpowiednie zagadnienia z zakresu technologii, umiejętności warsztatowych, reguł budowania obrazu w dyscyplinie rysunku - identyfikuje wzorce artystyczne (zarówno historyczne jak i współczesne) swobodnie i twórczo je wykorzystując we własnych interpretacjach - proponuje własne koncepcje artystyczne i dobiera odpowiednie środki formalne i warsztatowe - konstruuje własną koncepcję twórczą zachowując spójność i konsekwencję dokonywanych przez siebie wyborów - proponuje własne rozwiązania formalne oraz interpretacyjne - sprawnie i efektywnie posługuje się różnymi technikami rysunkowymi oraz środkami wyrazu, dokonując interesujących wyborów w procesie kreacji - swobodnie przekłada własną wrażliwość, wyobraźnię i ekspresję na język rysunku - samodzielnie eksploruje różne obszary teorii i praktyki w poszukiwaniu kreatywnych bodźców do dalszej pracy twórczej - wykazuje pogłębioną samoocenę własnej pracy twórczej - z większą odpowiedzialnością troszczy się nie tylko o estetyczny, ale i szerszy; społeczno-etyczny wydźwięk tworzonego przez siebie dzieła sztuki - rozumie i przestrzega zasady prawa autorskiego. Semestr 8 Student: - ilustruje na przykładach własnej twórczości zagadnienia z zakresu technologii, umiejętności warsztatowych, reguł budowania obrazu w dyscyplinie - identyfikuje zależności pomiędzy funkcją rysunku w sztuce dawnej i współczesnej

str. 36

- potrafi efektywnie zintegrować nabyte umiejętności w akcie twórczym , wyrażając własne koncepcje artystyczne

- świadomie i odpowiedzialnie konstruuje własną koncepcję twórczą zachowując spójność oraz indywidualny charakter poszczególnych prac jak i całego zestawu - łączy wrażliwość, ekspresję i intuicję z osiągniętym poziomem artystycznym i warsztatowym tworzonych prac - jest przygotowany do prezentacji własnych prac zarówno na uczelnianych przeglądach jak i na wystawach zewnętrznych - dąży do niezależności postawy twórczej i wykazuje daleko posuniętą świadomość artystyczną - jest otwarty na szeroko rozumianą konfrontację z innymi postawami twórczymi, konstruktywnie uzasadniając własne wybory artystyczne.



Treści programowe

Gramatyka rysunku jest przedmiotem kontynuującym edukację w zakresie studyjnego badania natury w jej najszerszym aspekcie, jak też daje możliwość poznawania historycznej tradycji tej dyscypliny w dziełach dawnych mistrzów. Rysowanie jest w tym sensie nabywaniem twórczej dojrzałości - niezbędnej do wartościowego wypowiedzenia się w realizacjach plastycznych. Istotnym jest fakt, iż przedmiot ten jest realizowany równolegle do przygotowywanego przez dyplomantów cyklu prac, daje to nieocenioną możliwość analizowania i dopracowywania koncepcji dyplomu w każdej z podjętych dyscyplin. Realizacja przewidzianych programem zadań pozwala studentom rozwijać i doskonalić niezbędną w sylwetce absolwenta kierunku postawę twórcy świadomego artystycznych możliwości i zdolnego do realizacji wyzwań jakie stawiają przed artystą, pedagogiem i animatorem kultury współczesne przejawy działalności artystycznej. Tematy dotyczą poznania i zastosowania umiejętności rysowania z natury (postać, martwa natura, pejzaż), obserwacji i dokonywania wyboru właściwej kompozycji, analizy i interpretacji obecnych w kulturze i środowisku zjawisk oraz doskonalenia warsztatu i wyobraźni poprzez podejmowanie ważkich motywów i tematów obecnych w sztuce od zarania dziejów. Przykłady realizowanych zadań:

1. Iluzja w rysunku. Zadanie wykorzystujące relacje elementów linii i plamy oraz czynniki pozornej głębi na płaszczyźnie (12 - 18 godzin lekcyjnych)

2. Światło obrazu, analiza i wykorzystanie światła, kreacja z zastosowaniem różnych metod dla wzbogacenia materii rysunku (12 - 18 godzin lekcyjnych).

3. Metafora. Badanie właściwości ekspresyjnych z zastosowaniem odpowiednio transformowanych elementów. Ćwiczenie z wykorzystaniem obserwacji natury (12 - 18 godzin lekcyjnych).

4. Stworzenie cyklu będącego wypadkową dotychczasowych poszukiwań formalnych, warsztatowych i intelektualnych wynikających ze świadomości stanu i kondycji rysunku współczesnego (12 godzin lekcyjnych).

5. Syntetyczna interpretacja wybranego fragmentu natury (12 - 18 godzin lekcyjnych). 6. Ciało – interpretacja motywu z wykorzystaniem zróżnicowanej skali, wprowadzeniem elementów gotowych (12 -

18 godzin lekcyjnych). 7. Ciało – fragment - materia. Ujęcie fragmentu ciała w kolejnych kompozycjach w postaci coraz to większego kadru.

Zwrócenie uwagi na sensualność materii. Stworzenie cyklu prac (12 - 18 godzin lekcyjnych). 8. Linia w przestrzeni. Badanie jakości, form i funkcji linii. Otwieranie kompozycji na kolejne wymiary, aranżacja

przestrzeni (12 - 18 godzin lekcyjnych).

str. 37

9. Dźwięk – punkt – linia. Utwór muzyczny i dzieło plastyczne – wzajemne relacje (12 - 18 godzin lekcyjnych). 10. Dialog z mistrzem. Próba odniesienia się (zarówno w warstwie treściowej, jak i formalnej) do wybranego dzieła

sztuki dawnej i nawiązania z nim relacji w postaci cyklu prac (12 - 18 godzin lekcyjnych). 11. Cztery żywioły. Próba interpretacji i wizualizacji wybranego żywiołu. Wyjście poza klasyczne rozumienie rysunku,

stworzenie swego rodzaju instalacji rysunkowej (12 -18 godzin lekcyjnych). Powyższe zadania są tylko przykładami i w kolejnych latach mogą ulec zmianie. Ilość realizowanych w danym roku akademickim ćwiczeń i czas na nie przeznaczony zależy od prowadzącego zajęcia oraz od poziomu grupy.

Metody dydaktyczne

Metody nauczania: - korekta indywidualna i zbiorowa; - konsultacje, pokaz reprodukcji; - dyskusje inspirowane wybranymi zagadnieniami dotyczącymi współczesnych zjawisk w kulturze; - elementy wykładu z pokazem multimedialnym; - wycieczki dydaktyczne (w zależności od prezentowanych wystaw).


Zaliczenie semestrów odbywa się: - na podstawie przeglądu wykonanych ćwiczeń przedłożonych do oceny. Wymagana jest obecność na zajęciach oraz samodzielna praca studenta. Na całokształt oceny składają się: - obecności, - zrealizowane ćwiczenia pracowniane i domowe (ćwiczenia domowe obejmują podane tematy

zadań oraz szkicownik), - sposób ich wykonania, - wynalazczość i twórcza interpretacja przy realizacji zadanych tematów, - aktywność, systematyczność pracy.


Ocena niedostateczna: - niezrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dostatecznym; - nieobecność na ponad 3/5 ogólnego wymiaru zajęć. Ocena dostateczna: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dostatecznym; - obecność na co najmniej 3/5 ogólnego wymiaru zajęć. Ocena plus dostateczna: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu wyżej niż dostatecznym; - obecność na co najmniej 3/5 ogólnego wymiaru zajęć; - pewna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań. Ocena dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć;

str. 38

- większa pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy. Ocena plus dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu wyżej niż dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - szczególna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy; - duża samodzielność przy wykonywaniu zadań; - przejawy pewnej dojrzałości twórczej i świadomości własnej postawy artystycznej. Ocena bardzo dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu bardzo dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - szczególna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy; - bardzo duża samodzielność przy wykonywaniu zadań; - dojrzałość twórcza i świadomość własnej postawy artystycznej; Ze względu na szczególną niewymierność oceniania w dziedzinie sztuk pięknych, kryteria te w uzasadnionych przypadkach mogą ulec zmianom.



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 90 godzin: - 25 godzin na przygotowanie do zajęć, w tym dodatkowe konsultacje przez internet, udział w wystawach; - 40 godzin na indywidualną pracę nad zadaniami domowymi, prowadzenie szkicownika, itp.; - 25 godzin na lekturę zalecanych pozycji.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa:

1. Albumy z twórczością rysunkową i graficzną dawnych mistrzów oraz artystów współczesnych;

2. Katalogi wystaw grafiki i rysunku, np. kolejne edycje Międzynarodowego Triennale Rysunku w Lubaczowie, Międzynarodowego Konkursu Rysunku we Wrocławiu, Międzynarodowego Biennale Rysunku w Pilźnie, Międzynarodowego Triennale Grafiki w

str. 39

Krakowie, Triennale Grafiki Polskiej w Katowicach, itp.; 3. Czasopisma zawierające teksty krytyczne o sztuce: Format, Odra, Znak, Projekt,

Sztuka.pl., Wiadomości ASP, itp.; 4. Atlas anatomiczny dla artystów (różne wydania; np. Barcsay J., Anatomia dla artysty, Wydawnictwo ZNiO, Wrocław 1988).


1. Brogowski L., Powidoki i po... Unizm i „Teoria widzenia” Władysława Strzemińskiego, słowo/obraz terytoria 2001;

2. Clark K., Akt. Studium idealnej formy, Warszawa 1998; 3. Pignatti T., Historia rysunku. Od Altamiry do Picassa, Warszawa 2006; 4. Strzemiński W., Teoria widzenia, Kraków 1958; 5. Wierzchowska W., Współczesny rysunek polski, Warszawa 1982; 6. Kowalska B., Rysunek bez granic. Materiały Triennale Polskiego Rysunku w Lubaczowie; 7. Gadamer H. G., Aktualność piękna, Warszawa 1993; 8. W. Kandinsky O duchowości w sztuce, tłum. S. Fijałkowski, Łódź 1996; 9. W. Kandinsky Punkt i linia na płaszczyźnie.



Nazwa przedmiotu Historia filozofii

Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot MIF, Zakład Filozofii Kultury

Kod przedmiotu G07

Studia


Grafika Studia jednolite magisterskie

stacjonarne

Rodzaj przedmiotu Kształcenia ogólnego

Rok i semestr studiów Rok I, semestr I

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Ryszard Wójtowicz


Dr Ryszard Wójtowicz


Celem wykładów jest zapoznanie studentów Edukacji Artystycznej z Historią filozofii. Przedmiot powinien dostarczyć studentom wiedzę odnośnie różnych metod interpretacyjnych oraz zapoznać z najważniejszymi i najnowszymi opracowaniami Historii filozofii. Celem wykładu jest także ukazanie studentowi, historię filozofii w szerszym kontekście tj. kontekście filozofii europejskiej, kulturowo-społecznym, oraz ukazanie znaczenia filozofii dla całokształtu kultury. Celem jest także wykształcenie u studentów umiejętności czytania, racjonalnej rekonstrukcji, krytycznej analizy a także samodzielnej interpretacji tekstów źródłowych oraz opracowań dotyczących historii filozofii. Celem jest również uczenie studentów formułowania własnego stanowiska oraz podejmowania dyskusji z

str. 40

innymi.

Wymagania wstępne Student powinien dysponować ogólną wiedzą humanistyczną, historyczną, historii idei oraz posiadać umiejętność samodzielnej oraz grupowej pracy nad tekstem na poziomie pierwszego roku studiów pierwszego stopnia.

Efekty kształcenia

Wiedza: 1. Zna i rozumie na poziomie podstawowym rolę refleksji

filozoficznej i historii filozofii w kształtowaniu kultury (H1A_W05);

2. Wykazuje się znajomością stylów w sztuce i związanych z nimi tradycjami twórczymi w historii filozofii (A1_W12);

3. Zna i rozumie historyczny charakter kształtowania się idei w filozofii. Rozumie powiązania między teorią a praktyką (A1_W15; H1A_W07);

4. Ma podstawową wiedzę o obecności idei filozoficznych w dziejach kultury i o zaangażowaniu filozofów w życie kulturalne. (H1A_W09);

5. Zna, rozumie, identyfikuje i interpretuje idee oraz tezy autorów z historii filozofii na podstawie lektury ich pism (H1A_W04)

Umiejętności:

1. Samodzielnie zdobywa wiedzę z historii filozofii (H1_U03); 2. Umie podejmować samodzielnie decyzje odnośnie do

realizacji i projektowania własnych prac artystycznych ze względu na wiedzę z historii filozofii (A1_U17);

3. Czyta, rekonstruuje, analizuje i interpretuje informacje, teksty źródłowe i opracowania z historii filozofii (H1A_U02);

4. Posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych i wystąpień ustnych, dotyczących zagadnień szczegółowych na temat różnych dziedzin twórczości plastycznej, z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł z historii filozofii (A1_U22)

5. Zna główne tezy filozoficzne wybranych autorów z historii filozofii, wykrywa zależności między historią filozofii a ideami filozoficznymi (H1_U06);


1. Rozumie potrzebę ciągłego kształcenia się oraz jest otwarty na nowe idee w świetle poszerzającej się wiedzy z historii filozofii (A1_K01; H1_K01);

2. Podejmuje próbę samodzielnej analizy zagadnień filozoficznych z wykorzystaniem wiedzy z historii filozofii (A1_K02; H1A_K03);

3. Posiada umiejętność samooceny, konstruktywnej krytyki w stosunku do działań innych osób, podjęcia refleksji na

str. 41

temat społecznych, kulturowych, naukowych, filozoficzno-etycznych aspektów związanych z własną pracą (A1_K04);

4. Ma świadomość znaczenia historii filozofii polskiej dla dziedzictwa europejskiego (H1_K04)


Wykład – 30 godz.; realizowane w pomieszczeniach dydaktycznych UR

Treści programowe

I. WYKŁADY:

1. Początki filozofii – starożytna Grecja (4 godz.) Omówienie kontekstu społeczno-kulturowego narodzin filozofii, jej źródeł, charakteru i tendencji. Okres przedsokratejski: Tales, Eleaci, Heraklit, Demokryt. Klasyczny okres filozofii greckiej: Sokrates, Platon, Arystoteles. Hellenizm: Stoicy, Epikurejczycy, Sceptycy.

2. Filozofia średniowiecza – ogólna charakterystyka (4 godz.) Spór o uniwersalia. Filozofia św. Augustyna recepcja platonizmu (prymat wiary nad rozumem, iluminacja, predestynacja, Państwo Boże-Państwo Ziemskie). Filozofia św. Tomasza, recepcja arystotelizmu („chcę zrozumieć by uwierzyć”, metafizyka, dowody na istnienie Boga). Brzytwa Ockhama.

3. Filozofia w Odrodzeniu i Baroku (ogólna charakterystyka) - 4 godz. Problematyka dociekań filozofów renesansu i baroku. Renesans antyku i humanizm via moderna. Koncyliaryzm, spór o trynitaryzm. Główne postacie, poglądy i ich znaczenie dla europejskiej filozofii. Montaigne, Giordano Bruno, Frances Bacon, Grzegorz z Sanoka, Kopernik, Galileusz, Kartezjusz, Pascal, Hobbes, Spinoza, Leibniz, Newton.

4. Filozofia w Oświeceniu – 6 godz. Nawiązanie filozofii do kultury europejskiej, filozofia kultury i religii w oświeceniu, zagadnienie filozofii wychowania i państwa, koncepcja „nowej nauki i filozofii”, historiozofia naturalistyczna filozofii oświecenia. Liberalizm, utylitaryzm, empiryzm, naturalizm, krytycyzm, idealizm. Locke, Berkeley, Hume, Wolter, encyklopedyści, Rousseau, Kant, Hugo Kołłątaj, S. Staszic, Śniadeccy, Fichte, Schelling, Hegel, Schopenhauer.

5. Filozofia polska w Romantyzmie – filozofia narodowa (4 godz.) Preromantyzm; filozofia mesjanistyczna i absolutna; historiozofia romantyzmu; polska filozofia narodowa, intuicjonizm, maksymalizm i uniwersalizm polskiej filozofii romantyzmu. J. Gołuchowski, M. Mochnacki, J.M.. Hoene-Wroński; B. Trentowski, A. Cieszkowski, K. Libelt;

str. 42

E. Dembowski, H. Kamieński; A. Mickiewicz, J. Słowacki, Z. Krasiński.

6. Filozofia w XIX wieku – 4 godz.

Pozytywizm filozofii. Program filozofii pozytywnej, etyki naukowej oraz pedagogiki narodowej filozofia kultury oraz filozofia dziejów i koncepcja pracy. Marksizm kontra liberalizm i chrześcijaństwo. Comte, Spencer, Marks, Mill, Nietzsche.

7. Filozofia XX wieku – główne kierunki i tendencje (4 godz.) Główne nurty, kierunki i szkoły, min.: „koło wiedeńskie”, fenomenologia, neokantyzm, neomarksizm, personalizm, neotomizm, strukturalizm, egzystencjalizm, hermeneutyka, filozofia dialogu, poststrukturalizmu (postmoderna).

Metody dydaktyczne I. Wykład: - wykład z elementami dyskusji

Sposób(y) i forma(y) zaliczenia I. Wykład: egzamin (pisemny test)

Metody i kryteria oceny I. Wykład: Wiedza, umiejętności, kompetencje – zgodnie z założeniami w efektach kształcenia oraz treścią realizowaną podczas zajęć. Metoda - wykład i dyskusja. Kryteria: - indywidualna lektura, analiza tekstów źródłowych, ocena aktywności (udział w dyskusji): Ocena: egzamin podsumowujący test: Bardzo dobry- 85-100 pkt; Dobry – 84-70 pkt; Dostateczny – 69-50 pkt. Niedostateczny – poniżej 50 pkt.


Wykład – 30 godz. Przygotowanie do egzaminu – 30 Przygotowanie do wykładu (dyskusji) - 10 Udział w konsultacjach – 5 Suma godzin – 75 Liczba punktów ECTS: 3

Język wykładowy Polski


Literatura I. Wykład - egzamin Literatura podstawowa

1. F. Copleston, Historia filozofii, t. I, II, III, IV,

V, VI, VII, VIII, IX, PAX, Kraków; 2. W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. I, II, III,

str. 43

PWN, Warszawa 1990; 3. Skoczyński J., Woleński J., Historia filozofii

polskiej, WAM, Kraków 2010; Literatura uzupełniająca

4. W.K. C. Guthrie, Filozofowie greccy od Talesa do Arystotelesa, Znak, Kraków 1996;

5. G. Reale, Historia filozofii starożytnej, t. I-II, KUL, Lublin 1994-96;

6. A. Sikora, Spotkania z filozofią, WSiP, warszawa 1995;

7. A. Krokiewicz, Zarys filozofii greckiej, PWN, Warszawa 1995;

8. E. Gilson, Historia filozofii chrześcijańskiej w wiekach średnich, PAX, Warszawa 1966;

9. G. R. Evans, Filozofia i teologia w średniowieczu, Kraków 1996;

10. A. Nowicki, Filozofia włoskiego Odrodzenia, PWN, Warszawa 1976; tenże: Filozofia francuskiego Odrodzenia, PWN Warszawa 1973;

11. Z. Drozdowicz, Główne nurty w nowożytnej filozofii francuskiej (od XVI do XX wieku), UAM, Poznań 1980;

12. Z. Drozdowicz, Filozofia Oświecenia, PWN, Warszawa 2006;

13. R. Palacz, Od wiedzy do nauki. U źródeł nowożytnej filozofii przyrody, PAN, Warszawa 1979;

14. Słownik myśli filozoficznej, red. M. Kuziak, Parkedukacja, Bielsko-Biała 2008;

15. Filozofia współczesna, red. L. Gawor, Z. Stachowski, Branta, Bydgoszcz-Warszawa-Lublin 2006;

16. Z. Kuderowicz, Filozofia XX wieku, Myśli i Ludzie, Warszawa 1990;

17. E. Gilson, Tomizm, PAX, Warszawa 1998; 18. L. Kołakowski, Główne nurty marksizmu,

Aneks, Londyn 1988; 19. E. Bakradze, Z dziejów filozofii

współczesnej, PWN, Warszawa 1964; 20. K. Pomian, Sartre – filozof ludzkiej

egzystencji, w: Filozofia i socjologia XX wieku, Warszawa 1965;

21. R. Wójtowicz, Człowiek i kultura. Prolegomena do Wojtyliańskiej myśli antropologicznej, UR, Rzeszów 2010;

22. A.L. Zachariasz, Filozofia, jej istota i funkcje,

str. 44

UR, Rzeszów 2002.



Nazwa przedmiotu Historia grafiki


Kod przedmiotu G03

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 1,2)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Anna Steliga


Dr Agnieszka Lech-Bińczycka


Przedmiot ma charakter teoretyczny. Tematy realizowane podczas zajęć mają na celu: - poszerzyć wiedzę i umiejętności z zakresu historii grafiki artystycznej oraz użytkowej, - zapoznać się z warsztatem pracy artysty grafika, - rozwinąć umiejętności świadomego wykorzystywania technik graficznych i wyrażania własnych koncepcji artystycznych;

Wymagania wstępne

Do zrealizowania treści przedmiotu konieczna jest umiejętność czytania ze zrozumieniem, rozpoznawania podstawowych dziedzin sztuki oraz wstępna znajomość historii sztuki.

Efekty kształcenia

• Rozpoznaje i określa historyczne, społeczno-ekonomiczne i filozoficzne podstawy rozwoju sztuki dawnej i współczesnej, wymienia i charakteryzuje podstawowe pozycje bibliograficzne z zakresu literatury przedmiotu, a także uzupełnia i uaktualnia wiedze z wiodących dyscyplin artystycznych.

• Rozpoznaje przynależność stylistyczną oraz określa orientacyjnie czas powstania dzieł sztuki charakterystycznych dla poszczególnych epok.

- Opisuje charakterystyczne cechy stylu, środki ekspresji stosowane w najistotniejszych dziełach do czasów współczesnych. - Prezentuje dzieje grafiki artystycznej i użytkowej od czasów najdawniejszych po czasy współczesne. - Rozpoznaje dzieła najważniejszych reprezentantów epoki (w dziedzinie grafiki) w Polsce i na świecie. Określa specyfikę danych kultur i okresów historycznych. - Wskazuje na technologię wykonania dzieł graficznych, wyjaśnia środki ekspresji użyte w najistotniejszych dziełach do czasów współczesnych.

str. 45

• Przedstawia i tłumaczy teorie poszczególnych dyscyplin artystycznych, wskazuje przykłady publikacji związanych z dziedzinami artystycznymi

- Wyjaśnia podstawowe terminy i pojęcia dotyczące grafiki jako dyscypliny sztuki oraz nowych mediów graficznych. Jest świadomy potrzeby znajomości pojęć i definicji związanych z warsztatem graficznym. - Opisuje i tłumaczy technologie poszczególnych technik druku wypukłego, wklęsłego, płaskiego oraz technik odrębnych. Analizuje dzieła sztuki graficznej, także współczesnych twórców. - Dobiera narzędzia i materiały do określonych technik graficznych. - Spostrzega relację pomiędzy graficznymi formami wypowiedzi artystycznej a kontekstem historycznym i współczesną kulturą.

• Wymienia i charakteryzuje podstawowe style i kierunki w sztuce, także w sztuce nowych mediów.

- Jest zorientowany na pogłębienie swojej wiedzy z zakresu historii grafiki oraz śledzenia najnowszych osiągnięć technologicznych. - Prezentuje publicznie twórczość wybranego współczesnego artysty grafika, sporządza analizę jego dzieł oraz rozróżnia i nazywa stosowane przez niego techniki.


Wykład - 60 godz.

Treści programowe

Wykład 1. Ogólne pojęcia i zasady

Rola grafiki w dziejach sztuki. Znaczenie technik graficznych. Podstawowe definicje dotyczące grafiki dawnej. Podział grafiki (artystyczna, użytkowa, nurt interpretacyjny, nurt autorski - peintre-graveurs). Definicja autorskiej odbitki graficznej (kongres grafiki w Paryżu, SAGA 1996). Budowa formalna odbitki graficznej. Numerowanie egzemplarzy, edycja bibliofilska, limit nakładu, stalowanie. Sygnowanie dzieł. Rodzaje odbitek (odbitki stanowe, odbitka odwrotna, odbitki z retuszami, odbitki avant la Littre, odbitki alec la lettre, odbitki sprawdzające, odbitki artysty, odbitka bon à tirer, odbitka hors commerce, odbitki wystawowe, odbitka unikatowa, odbitka końcowa). Dedykacje i inskrypcje. Sygnatura. Papiery i znaki wodne - filigrany (oraz inne podłoża m.in.: pergamin – welin). Papier japoński (washi). Farby do druku. Narzędzia. (czas trwania: 4 godziny)

Wykład 2: Grafika warsztatowa – historia - początki Problem autorstwa najwcześniejszych grafik. Początki grafiki (pieczęcie cylindryczne, podłoża, druk sitowy – serigrafia: zasada sitodruku, Samuel Simon z Manchesteru, rodzaje siatek; druk płytowy, najstarsza znana książka, wczesne druki japońskie, drzeworyt barwny w Japonii, ksylografie, ryciny gruntowane). Drzeworyt – materiały i narzędzia. Techniki druku wypukłego (Kamienioryt, Pirografia, Technika groszkowana, metaloryt, Ołowioryt, Cynkoryt, Drzeworyt – langowy, sztorcowy), książki blokowe, Biblia Kolońska, Kronika Świata. Początki miedziorytu. Niella. Tendencje: maniera fina i maniera larga. Artyści: MISTRZ ROKU 1446, ANTONIO POLLAIUOLO, MARTIN SCHONGAUER, MISTRZ KSIEGI DOMOWEJ zwany także MISTRZEM AMSTERDAMSKIEGO GABINETU RYCIN (sucha igła) oraz artyści nad środkowym Renem. WIT STWOSZ, ANDREA MANTEGNA, LUCAS CRANACH STARSZY, HANS BURGKMAIR STARSZY, ALBRECHT ALTDORFER.

str. 46

(czas trwania: 4 godziny)

Wykład 3: Od Albrechta Dürera do Rembrandta i jego naśladowców Albrecht Dürer (akwaforta, miedzioryt, drzeworyt – cykle). Obraz człowieka w czasach Dürera. Grafika ilustracyjna, drzeworyty książkowe i druki ulotne. Akwaforta. Opis techniki. Roztwory trawiące (m.in. kwas azotowy, kąpiel holenderska, chlorek żelazowy). Werniks twardy – receptura. DANIEL HOPFER, Albrecht Altdorfer, Augustin Hirschvogel, Lucas van Leyden, Marcantonio Raimondi. Drzeworyt światłocieniowy – opis techniki. Wskazanie artystów stosujących tę technikę. Artyści: UGO DA CARPI, ANTONIO DA TRENTO, FRANCESCO MAZZUOLA (zwany PARMIGIANINO). Grafika niderlandzka w wieku XVI i początkiem XVII (LUCAS VAN LEYDENW, HENDRIK GOLTZIUS). Graficy kręgu Rubensa (PIETER SOUTMAN, LUCAS VORSTERMAN). Grafika we Francji w wieku XVI i XVII (JACQUES CALLOT – cykle; Claude Lorrain). Miedziorytnicy francuscy z XVII stuleciu (MICHEL LASNE, CLAUDE MELLAN, ROBERT NANTEUIL). Twórczość graficzna Rembrandta, jego poprzedników i naśladowców (HENDRIK GOUDT, HERCULES SEGHERS, JAN VAN DE VELDE, REMBRANDT VAN RIJN (techniki i narzędzia, tematyka prac, przykłady), JAN LIEVENS, FERDINAND BOL). (czas trwania: 8 godzin)

Wykład 4: Wielcy mistrzowie grafiki XVII i XVIII wieku (Holandia, Niemcy, Włochy i Anglia) Holenderscy mistrzowie akwaforty XVII wieku. PIETER VAN LAER – BAMBOCCIO, JAN BOTH, NICOLAS BERCHEM, HERMAN SAFTLEVEN, ANTHOINE WATERLOO, JACOB VAN RUISDAEL, LUDOLF BACKHUISEN, SIMON DE VLIEGER, PAULUS POTTER. Wielcy akwaforciści siedemnastowiecznej Italii (JUSEPE DE RIBERA, GIOVANNI BENEDETTA CASTIGLIONE, STEFANO DELLA BELLA, SALVATOR ROSA). Mezzotinta w Europie w XVII i XVIII stuleciu. Narzędzia i opracowanie płyty, inne sposoby. (LUDWIG VON SIEGEN, RUPRECHT VON DEM PFALTZ, WALLERANT VAILLANT, ABRAHAM BLOOTELING, JOHANN GOTTFRIED HAID, JOHANN ELIAS HAID, JOHANN JACOBÉ, RICHARD EARLOM, RAPHAEL SMITH, JACOB CHRISTOFFEL LE BLON (druk barwny), WILLIAM WARD (metoda tamponowa lub a la poupée) Graficy niemieccy w wieku XVII i XVIII (LUCAS KILIAN, DANIEL CHODOWIECKI). Anglia – wiek XVII i XVIII (WENZEL (VACLAV), WILIAM HOGARTH (serie), THOMAS ROWLANDSON). Grafika francuska w XVIII stuleciu (JEAN PIERRE NORBLIN DE LA GOURDAINE - inspiracje) Osiemnastowieczna grafika włoska (GIOVANNI BATTISTA TIEPOLO, ANTONIO CANAL zwany CANALETTO, GIOVANNI BATTISTA PIRANESI - cykle). (czas trwania: 6 godzin)

Wykład 5: Nowe techniki graficzne osiemnastego stulecia ANTONIO MARIA ZANETTI, JOHN BAPTISTA JACKSON, sposób kredkowy (JEAN CHARLES FRANҪOIS), GILLES DEMARTEAU, technika punktowana (FRANCESCO BARTOLOZZI), druk barwny (THOMAS BURKE), akwatinta – napylanie płyty żywicą, możliwości akwatinty, rodzaje. Artyści: (JEAN BAPTISTE LE PRINCE), akwatinta barwna (LOUIS PHILIBERT DEBUCOURT). LITOGRAFIA. Kamień litograficzny, metody bezpośrednie, materiały rysnkowe. Alois Senefelder (THÉODORE GÉRICAULT i EUGÉNE DELACROIX, HONORÉ DAUMIER, MARIANO FORTUNY, GUSTAVE DORÉ, GRANDVILLE, PAUL GAVARNI, JUAN PÉREZ VILLAMILA, FRANCISCO JAVIER PARCERISA). Drzeworyt sztorcowy (THOMAS BEWICK). AUBREY BEARDSLEY, ARTHUR RAKHAM. (czas trwania: 4 godziny)

Wykład 6: FRANCISCO GOYA LUCIENTES, HENRI DE TOULOUSE-LAUTREC i drzeworyt japoński FRANCISCO GOYA LUCIENTES. Kaprysy (Los Caprichos), Okropności wojny (Los Desastres de la Guerra), Tauromaquia, Przysłowia (Los Proverbios) lub Szaleństwa (Los Disparates). HENRI DE TOULOUSE-LAUTREC - litografie, ilustracje i plakaty, afisze i japońskie drzeworyty. Drzeworyt japoński XVIII – XIX w. SUZUKI HARUNOBU, KITAGAWA UTAMARO, UTAGAWA HIROSHIGE, KATSUSHIKA

str. 47

HOKUSAI (cykle, wpływ na sztukę zachodnią). (czas trwania: 6 godzin)

Wykład 7: Narodziny polskiej grafiki artystycznej Sytuacja grafiki polskiej w drugiej połowie XIX w. JÓZEF PANKIEWICZ. Rozwój grafiki artystycznej w Polsce (po 1900 roku). Teka Stowarzyszenia Artystów Grafików. FELIKS JASIEŃSKI. Teka Melpomeny. Barwne drzeworyty Piotra Krasnodębskiego. Stefan Filipkiewicz. Jan Skotnicki. LEON WYCZÓŁKOWSKI. Franciszek Siedlecki, Ignacy Łopieński, Józef Holewiński, Jan Stanisławski, Ferdynand Ruszczyc, Stanisław Wyspiański, Mieczysław Jakimowicz, Wojciech Weiss, Witold Wojtkiewicz, Karol Tichy, Zofia Stankiewicz, Józef Mehoffer. Nowe techniki graficzne. Feliks Jabłczyński (ceratoryt i ziarnoryt), Tadeusz Estreicher (fluoroforta). Ojciec drzeworytu w Polsce – WŁADYSŁAW SKOCZYLAS. STANISŁAW OSTOJA-CHROSTOWSKI, TADEUSZ CIEŚLEWSKI – SYN (przebieg życia i twórczości graficznej. Cieślewski na tle drzeworytu i współczesnej jemu grafiki polskiej), Zofia Stryjeńska. BRUNO SCHULZ (cliche verre) W. Borowczyk. (czas trwania 8 godzin)

Wykład 8: Rola grafiki w Polsce Współcześni graficy polscy. TADEUSZ KULISIEWICZ. JÓZEF GIELNIAK. MIECZYSŁAW WEJMAN, KONRAD SRZEDNICKI, Krystyna Wróblewska, STANISŁAW WÓJTOWICZ, JERZY PANEK, i inni. Grupa Krakowska. Włodzimierz Kunz. Danuta Leszczyńska – Kluza. Portret ironiczny. Ścieżki grafiki. Włodzimierz Kotkowski. Jacek Sroka. JAN LEBENSTEIN. Grafika lat 90. Romuald Oramus. Jerzy Dmitruk. Mieczysław Górowski i Władysław Pluta. ANDRZEJ PIETSCH, EUGENIUSZ GET-STANKIEWICZ, Jacek Gaj. Zbiory grafiki, konkursy i wystawy graficzne w Polsce i na świecie. (czas trwania 6 godziny)

Wykład 9: Grafika użytkowa – podział, funkcje, historia Czym jest grafika użytkowa? Ilustracja. Plakat-początki. Jules Chéret, Eugene Grasset, Pierre Bonnard, Henri de Toulouse-Lautrec, Georges Meunier, Alfons Mucha, Thomas Heine, Julius Klinger, Peter Behrens. Plakat propagandowy. Rozwój plakatu w Polsce (plakaty reklamowe: Wojciech Kossak, Piotr Stachiewicz, Włodzimierz Tetmajer, Józef Mehoffer, Kazimierz Sichulski; plakaty dziecięce i historyczne. Stanisław Wyspiański. Motywy grafiki japońskiej (Wojciech Weiss, Teodor Axentowicz, Karol Frycz-plakaty kabaretowe). Plakat okresu międzywojennego (Tadeusz Gronowski, Józef Mroszczak, Edmund Bartłomiejczyk, Witold Chomicz). Fotomontaż w plakacie. Plakaty stylu Art Deco. Nurt folklorystyczny. Plakaty turystyczne. Plakat społeczny. Plakat filmowy. Polska Szkoła Plakatu (Wojciech Zamecznik, Józef Mroszczak, Henryk Tomaszewski, Jan Lenica, Roman Cieślewicz, Jan Młodożeniec, Waldemar Świerzy, Franciszek Starowieyski). Inspiracje m.in. pop-artem, neosecesją, surrealizmem, abstrakcją geometryczną. Wpływ fotografii na kształtowanie się plakatu. Plakat solidarnościowy. Nurt teratologiczny. Stylistyka kiczu. Ilustracja klasyczna. Nurt typograficzno-konstruktywistyczny. Małe formy graficzne. Banknoty (Johann Minheymer, Adam Półtawski, Zygmunt Kamiński, Józef Mehoffer, Andrzej Heidrich). Asygnaty, papiery wartościowe, akcje, obligacje. Maksymilian Fajans. Znaczki pocztowe (Schirnböck, Włodzimierz Vacek, Czesław Słania, Piotr Naszarkowski i inni). Książki. Ekslibrisy. (czas trwania: 14 godzin).

Metody dydaktyczne

Wykład, wykład z prezentacją multimedialną (komputer, projektor), praca z materiałem ilustracyjnym i filmem, analiza i interpretacja tekstów źródłowych, praca w grupach, analiza przypadków, dyskusja, pogadanka, ćwiczenia praktyczne, praca pisemna;


Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywnie zdany egzamin ustny oraz oceny (co najmniej) dostateczne z testów pisemnych przeprowadzanych w trakcie semestru, jak również pozytywnie zaliczona praca pisemna. Na ocenę ma wpływ systematyczność, udział w zajęciach, zaangażowanie.

str. 48


Student, który zamierza otrzymać ocenę:

• dostateczną, powinien

• plus dostateczną

- Opisać charakterystyczne cechy stylu, środki ekspresji stosowane w najistotniejszych dziełach do czasów współczesnych. - Prezentować dzieje grafiki artystycznej i użytkowej od czasów najdawniejszych po czasy współczesne. - Rozpoznawać dzieła najważniejszych reprezentantów epoki (w dziedzinie grafiki artystycznej i użytkowej) w Polsce i na świecie. Określać specyfikę danych kultur i okresów historycznych. - Wskazywać na technologię wykonania dzieł graficznych, wyjaśniać środki ekspresji użyte w najistotniejszych dziełach do czasów współczesnych. - Wyjaśniać podstawowe terminy i pojęcia dotyczące grafiki jako dyscypliny sztuki oraz nowych mediów graficznych. Być świadomym potrzeby znajomości pojęć i definicji związanych z warsztatem graficznym. - Opisywać i tłumaczyć technologie poszczególnych technik druku wypukłego, wklęsłego, płaskiego oraz technik odrębnych. Analizować dzieła sztuki graficznej, także współczesnych twórców. - Dobierać narzędzia i materiały do określonych technik graficznych. - Spostrzegać relację pomiędzy graficznymi formami wypowiedzi artystycznej a kontekstem historycznym i współczesną kulturą. - Być zorientowanym na pogłębienie swojej wiedzy z zakresu historii grafiki oraz śledzenia najnowszych osiągnięć technologicznych. (Weryfikacja odbędzie się podczas egzaminu ustnego oraz poprzez kolokwium pisemne); - Prezentować publicznie twórczość wybranego współczesnego artysty grafika, sporządzać analizę jego dzieł oraz rozróżniać i nazywać stosowane przez niego techniki. - uczestniczyć w co najmniej 75% zajęć, (weryfikacja na podstawie listy obecności); - wykazywać się dostateczną znajomością lektur podstawowych; (wykładowca wyprowadza wnioski na podstawie pracy ze studentami, omawiania kolejnych wynikających z siebie tematów, podczas dyskusji czy zajęć studentów w grupach). - posługiwać się w sposób zrozumiały wiedzą zdobytą podczas zajęć (ocena stanu wiedzy odbywać się będzie podczas egzaminu ustnego oraz na podstawie kolokwium pisemnego odbywającego się po zakończeniu omawiania poszczególnych grup środków wyrazu) - uzyskać ocenę co najmniej dostateczną z pracy pisemnej;

str. 49

Powyższe oraz: - w sposób aktywny brać udział w zajęciach; - poszerzać swoją wiedzę o wybrane lektury uzupełniające;

• dobrą

• plus dobrą

- Posiadać świadomość historycznej i współczesnej roli grafiki w szeroko pojętym obszarze sztuki. - Opisać charakterystyczne cechy stylu, środki ekspresji stosowane w dziełach do czasów współczesnych. - Prezentować dzieje grafiki artystycznej i użytkowej od czasów najdawniejszych po czasy współczesne. - Rozpoznawać dzieła najważniejszych reprezentantów epoki (w dziedzinie grafiki artystycznej i użytkowej) w Polsce i na świecie. Określać specyfikę danych kultur i okresów historycznych. Być zorientowanym na przemiany stylistyczne i tematyczne w sztuce na przełomie wieków. - Wskazywać na technologię wykonania dzieł graficznych, wyjaśniać środki ekspresji użyte w dziełach graficznych do czasów współczesnych. - Wyjaśniać i posługiwać się podstawowymi terminami i pojęciami dotyczącymi grafiki jako dyscypliny sztuki oraz nowymi mediami graficznymi. Być świadomym potrzeby znajomości pojęć i definicji związanych z warsztatem graficznym. - Opisywać i tłumaczyć technologie poszczególnych technik druku wypukłego, wklęsłego, płaskiego oraz technik odrębnych. Analizować dzieła sztuki graficznej, także współczesnych twórców. - Dobierać i nazywać narzędzia i materiały do określonych technik graficznych. - Spostrzegać relację pomiędzy graficznymi formami wypowiedzi artystycznej a kontekstem historycznym i współczesną kulturą. - Być zorientowanym na pogłębienie swojej wiedzy z zakresu historii grafiki oraz śledzenia najnowszych osiągnięć technologicznych. - Prezentować publicznie twórczość wybranego współczesnego artysty grafika, sporządzać analizę jego dzieł oraz rozróżniać i nazywać stosowane przez niego techniki. - Być zorientowanym na bieżące wydarzenia, które rozgrywają się w życiu artystycznym (konkursy, wystawy graficzne w Polsce). - wykazywać wysoką frekwencję podczas zajęć, (weryfikacja na podstawie listy obecności); - aktywnie uczestniczyć w zajęciach: m.in. udział w dyskusji, umiejętność pracy zespołowej; - wykazywać się dobrą znajomością lektur podstawowych; - poszerzać swoją wiedzę o lektury uzupełniające (weryfikacja odbędzie się podczas egzaminu ustnego na podstawie odpowiednich pytań dodatkowych); - uzyskać ocenę co najmniej dobrą z pracy pisemnej;

str. 50

Powyższe (do oceny db) oraz: - aktywnie i w sposób zaangażowany uczestniczyć w zajęciach: m.in. udział w dyskusji, umiejętność pracy zespołowej; (ocena na podstawie obserwacji prowadzącego zajęcia, oraz jego notatek) - wykazywać się bardzo dobrą znajomością lektur podstawowych (wraz z umiejętnością podawania przykładów, cytatów itp.)

• bardzo dobrą

- Posiadać świadomość historycznej i współczesnej roli grafiki w szeroko pojętym obszarze sztuki. - Opisać charakterystyczne cechy stylu, środki ekspresji stosowane w dziełach do czasów współczesnych. - Prezentować dzieje grafiki artystycznej i użytkowej od czasów najdawniejszych po czasy współczesne. Wyjaśniać problematykę kontynuacji i nawiązań do estetyki innych kultur. - Rozpoznawać dzieła najważniejszych reprezentantów epoki (w dziedzinie grafiki artystycznej i użytkowej) w Polsce i na świecie. Określać specyfikę danych kultur i okresów historycznych. Być zorientowanym na przemiany stylistyczne i tematyczne w sztuce na przełomie wieków. - Wskazywać na technologię wykonania dzieł graficznych, wyjaśniać środki ekspresji użyte w dziełach graficznych do czasów współczesnych. - Wyjaśniać i posługiwać się podstawowymi terminami i pojęciami dotyczącymi grafiki jako dyscypliny sztuki oraz nowymi mediami graficznymi. Być świadomym potrzeby znajomości pojęć i definicji związanych z warsztatem graficznym. - Opisywać i tłumaczyć technologie poszczególnych technik druku wypukłego, wklęsłego, płaskiego oraz technik odrębnych. Analizować dzieła sztuki graficznej, także współczesnych twórców. - Dobierać i nazywać narzędzia i materiały do określonych technik graficznych. - Spostrzegać relację pomiędzy graficznymi formami wypowiedzi artystycznej a kontekstem historycznym i współczesną kulturą. - Być zorientowanym na pogłębienie swojej wiedzy z zakresu historii grafiki oraz śledzenia najnowszych osiągnięć technologicznych. - Prezentować publicznie twórczość wybranego współczesnego artysty grafika, sporządzać analizę jego dzieł oraz rozróżniać i nazywać stosowane przez niego techniki. - Uporządkować i interpretować wydarzenia artystyczne związane z grafiką okresu od jej początków po bieżące wydarzenia. Być zorientowanym na bieżące wydarzenia, które rozgrywają się w życiu artystycznym (konkursy, wystawy graficzne w Polsce i na świecie).

str. 51

Przejawiać ciekawość i wyrażać oceny w odniesieniu do aktualnych wydarzeń artystycznych. - wykazywać wzorową frekwencję podczas zajęć (weryfikacja na podstawie listy obecności); - aktywnie i w sposób zaangażowany uczestniczyć w zajęciach: m.in. udział w dyskusji, umiejętność pracy zespołowej; (ocena na podstawie obserwacji prowadzącego zajęcia, oraz jego notatek); - wykazywać się bardzo dobrą znajomością lektur podstawowych (wraz z umiejętnością dobierania przykładów, cytowania, itp.) (wykładowca wyprowadza wnioski na podstawie pracy ze studentami, omawiania kolejnych wynikających z siebie tematów, podczas dyskusji czy zajęć studentów w grupach); - poszerzać swoją wiedzę o lektury uzupełniające; (weryfikacja odbędzie się podczas egzaminu ustnego na podstawie odpowiednich pytań dodatkowych); - w trakcie egzaminu wykazać się nie tylko wiedzą zdobytą podczas wykładów, ale również pochodzącą z innych źródeł, jak również łączyć wiedzę uzyskaną dzięki innym zajęciom dydaktycznym z informacjami pozyskanymi podczas wykładu z Historii grafiki (opinia na ten temat zostanie wypracowana na podstawie odpowiedzi ustnej studenta oraz poprzez kolokwium pisemne odbywające się po zakończeniu omawiania poszczególnych epok lub grup artystów); - uzyskać ocenę co najmniej plus dobrą z pracy pisemnej;


wykład - 60 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 40 godzin Poza uczestnictwem w zajęciach dydaktycznych student organizuje swój czas: Przygotowując się do zajęć (3 godziny), poświęcając czas na samodzielną lekturę (10 godzin), samodzielne przygotowując zadaną pracę pisemną (5 godzin), przygotowując się do egzaminu (20 godzin), egzamin (2 godziny).


Język wykładowy

polski

Praktyki zawodowe w

-

str. 52

ramach przedmiotu

Literatura


• Bóbr M., Mistrzowie grafiki europejskiej od XV do XVIII wieku, Krajowa Agencja Wydawnicza, W-wa 2000.

• Catafal J., Oliva C., Techniki graficzne, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 2005.

• Jurkiewicz A., Podręcznik metod grafiki artystycznej, Arkady, Warszawa 1975.

• Krejca A., Techniki sztuk graficznych. Podręcznik metod warsztatowych i historii grafiki artystycznej, WA i F W-wa 1984.

• Krużel K., Wśród starych rycin. Wybrane zagadnienia opracowania formalnego dawnej grafiki, Księgarnia Akademicka, Kraków 1999.

• Werner., Podstawy technologii malarstwa i grafiki, PWN, Warszawa-Kraków 1985.

• Wróblewska D., Polska grafika współczesna. Grafika warsztatowa, plakat, grafika książkowa, grafika prasowa, Interpress, Warszawa 1983.


• Bell J., Lustro świata. Nowa historia sztuki, przeł. Ewa Gorządek, Warszawa 2009.

• Białostocki J., Dürer, Wydawnictwo Sztuka, W-wa 1956.

• Bichler L., Trede M., Hiroshige. Sto słynnych widoków Edo, tłum. Edyta Tomczyk, Taschen 2010.

• Crispino E., Klasycy Sztuki nr 36, Toulouse – Lautrec, przeł. Agnieszka Majewska, Warszawa 2006.

• Czartoryska U., Od pop –artu do sztuki konceptualnej, Warszawa 1976.

• Dydo K., Dydo A., PL21. Polski plakat 21 wieku, Galeria Plakatu, Kraków 2008.

• Dzikowska E., Artyści mówią. Wywiady z mistrzami grafiki, Warszawa 2011.

• Gondowicz J., Bruno Schulz (1892-1942), Edipresse Polska S.A., W-wa 2006.

• Grabska E., H. Morawska, Artyści o sztuce. Od van Gogha do Picassa, Warszawa 1969.

• Grafika wczoraj i dziś, Materiały sesji Rola i miejsce grafik współczesnej (…), W-wa 1974.

• Gryglewicz T., Kraków i artyści. Teksty o malarzach i grafikach środowiska krakowskiego drugiej połowy wieku XX, Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2005.

• Grońska M., Tadeusz Cieślewski syn. Życie i dzieło, Ossolineum 1962.

• Hütt W., Niemieckie malarstwo i grafika późnego gotyku i renesansu, przeł. Sławomir Błaut, PWN Warszawa 1985.

• Jagodziński Z. K., Moi wielcy artyści. Czesław Słania, Piotr Naszarkowski, Andrzej Heidrich, Oficyna wydawnicza RYTM, Warszawa 2009.

• Kandinsky W., Eseje o sztuce i artystach, przeł. Ewa Sagan, Kraków1991.

• Kijak R., Skowrońska M., Kubicka K., Historia sztuki. Tom. 16. Polska. Malarstwo i grafika, Biblioteka Gazety Wyborczej, Kraków 2010.

• Kozłowska M., Życie dłutem wyżłobione. Twórczość Krystyny Wróblewskiej (1904-1994) (w:) Malinowski J., Archiwum Sztuki Polskiej XX wieku, tom II, Warszawa 2010.

• Locher J. L., Magia M. C. Eschera, Taschen 2009.

• Lubart-Krzysica J. (pod red.), Włodzimierz Kotkowski. Mezzotinty, Seria jubileuszowa X-lecia Konfraterni Poetów, Kraków 1998.

• Majewski L., Mała forma – wielka sztuka, oprac. graf. Lech Majewski, Polska Wytwórnia Papierów Wartościowych SA, Warszawa 2006.

str. 53

• Moisan-Jabłońska K., Ponińska K., Inspiracje grafiką europejską w sztuce polskiej. Czasy nowożytne, Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego, Warszawa 2010.

• Opałek M., Drzeworyt w czasopismach polskich XIX stulecia, Wrocław 1949.

• Sarzyńska-Putowska, J., Komunikacja wizualna – wybrane zagadnienia, Katedra Komunikacjii wizualnej ASP w Krakowie, Kraków 2002.

• Schlomps A., Hiroshige 1797-1858, Taschen 2008.

• Schubert Z., Mistrzowie plakatu i ich uczniowie, Rzeczpospolita 2008.

• Screech T., Erotyczne obrazy japońskie 1700-1820. Przestrzeń przepływającego świata, przekł. Beata Romanowicz, Wioletta Laskowska, Joanna Wolska-Lenarczyk, Kraków 1999.

• Smith R., Tajemnice warsztatu artysty, przeł. Agnieszka Grochulska, Warszawa 1994.

• Talbierska J., Rembrandt. Ryciny i rysunki ze zbiorów Gabinetu Rycin BUW, Warszawa 2004.

• Tessaro-Kosimowa I., Historia litografii warszawskiej, PWN Warszawa 1973.

• Walker G.A., Podręcznik drzeworytnika. Techniki druku wypukłego, narzędzia, materiały, tajniki warsztatu, przeł. Agata Pietrzak, Warszawa 2005.

• Wejman M., Albrecht Dürer – Melancolia I, z: Wykłady inauguracyjne, Wydział Grafiki ASP w Krakowie, Kraków 1982.

• Włodarczyk – Kulak A., Kulak M., O sztuce nowej i najnowszej. Główne kierunki artystyczne w sztuce XX i XXI wieku, Warszawa – Bielsko-Biała 2010.

• Yourcenar M., Czarny mózg Piranesiego, przeł. Jan Maria Kłoczowski, Warszawa 1992.

• Zuffi S., Klasycy Sztuki nr 14, Dürer, przeł. Tamara Łozińska, Warszawa 2006.

• Zuffi S., Klasycy Sztuki nr 3, Rembrandt, przeł. Tamara Łozińska, Warszawa 2006. Podpis koordynatora przedmiotu


Nazwa przedmiotu Historia sztuki do XX w.


Kod przedmiotu G01

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (semestr 1,2) Rok II ( semestr 3,4) Rok III ( semestr 5)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Grażyna Ryba,


Dr Grażyna Ryba, mgr Tomasz Kisiel


Przekazanie usystematyzowanej wiedzy z zakresu historii sztuki, koniecznej w przygotowaniu przyszłych artystów i animatorów kultury. Stymulowanie intelektualnego i emocjonalnego rozwoju oraz kształtowanie wrażliwości

str. 54

estetycznej, umiejętności przeżywania kultury, a także refleksyjnej i krytycznej oceny zjawisk zachodzących w sztuce. Rozbudzanie potrzeby samodzielnego poszerzania wiedzy z różnych dziedzin sztuki oraz bezpośredniego obcowania z dziełami sztuki. W związku z ograniczoną liczbą godzin przeznaczonych na wykłady z historii sztuki możliwe jest zrealizowanie tylko wybranych zagadnień programowych (m. in. wiele zagadnień z zakresu historii sztuki polskiej zostało omówionych zaledwie marginalnie). Wprowadzenie elementów ćwiczeń ma na celu: Nabycie umiejętności samodzielnej analizy dzieła sztuki i krytycznej oceny zjawisk zachodzących w kulturze. Opanowanie i swobodne posługiwanie się językiem sztuki zarówno w ramach bezpośredniego przekazu, jak też w formach wypowiedzi pisemnej. Kształtowanie umiejętności zaangażowanego i atrakcyjnego przekazu treści związanych z prezentacją zagadnień związanych ze sztuką. Zaprezentowanie dzieł sztuki dawnej jako źródła inspiracji ukazującego możliwości wykorzystania środków ekspresji i symbolicznego języka sztuki.

Wymagania wstępne

Podstawowa wiedza z zakresu historii sztuki odpowiadająca wymogom na poziomie egzaminu maturalnego w wersji rozszerzonej

Efekty kształcenia

WIEDZA: 1. Student rozpoznaje i określa historyczne, społeczno-ekonomiczne i filozoficzne podstawy

rozwoju sztuki starożytnej, wczesnochrześcijańskiej i bizantyńskiej, romańskiej, gotyckiej, renesansowej, manierystycznej i barokowej oraz kierunków i stylów w sztuce XIX wieku

2. Wymienia, charakteryzuje i krytycznie ocenia podstawowe pozycje bibliograficzne z zakresu literatury przedmiotu

3. Rozpoznaje i charakteryzuje w ujęciu problemowym podstawowe tendencje w rozwoju sztuki

UMIEJĘTNOŚCI: 1. Wymienia i identyfikuje przemiany w dziejach sztuki, trafnie formułuje definicje stylów i

kierunków w sztuce od starożytności po koniec XIX wieku 2. Gromadzi, wartościuje, selekcjonuje i scala wiedzę na temat sztuki do końca XIX wieku przy

wykorzystaniu technologii informatycznych 3. Rozpoznaje i określa technikę wykonania dzieła reprezentatywnego dla sztuki dawnej (do

XX w.) 4. Przeprowadza analizę formalnych jakości dzieła sztuki dawnej (do końca XIX wieku) oraz

jego treści stając się świadomym twórcą i odbiorcą. KOMPETENCJE SPOŁECZNE:

1.Wykazywać wrażliwość estetyczną i potrzebę obcowania ze sztuką 2. Wykazywać umiejętność przeżywania kultury 3.Podejmować różne formy czynnego uczestnictwa w kulturze (wydarzenia artystyczne, konferencje naukowe)


Wykład -135 godz. Ćwiczenia – 15 godz.

Treści programowe

.

str. 55

WYKŁAD

1. Wprowadzenie. Omówienie zakresu materiału i specyfiki przedmiotu. Przedstawienie wymogów egzaminacyjnych. Charakterystyka pozycji bibliograficznych z zakresu obowiązkowej i uzupełniającej literatury przedmiotu. Krótka prezentacja zagadnień związanych z metodologią badań nad sztuką ze szczególnym uwzględnieniem najnowszych osiągnięć w tej dziedzinie……………………………………………………………………………………………4 godz.

2. Antyk grecko-rzymski. Historyczne, społeczno-ekonomiczne i filozoficzne podstawy rozwoju sztuki w starożytnej Grecji i Rzymie. Ewolucja formy architektonicznej. Analiza porównawcza zespołów architektonicznych i poszczególnych budowli w Grecji i Rzymie. Rzeźba antyczna. Od idealizmu greckiego po weryzm rzymski. Propagandowe funkcje sztuki. Greckie malarstwo wazowe i malarstwo pompejańskie – obserwacja życia i dążenie do iluzji otaczającej rzeczywistości…………………………………………………………………………………………………………….14 godz.

3. Sztuka wczesnochrześcijańska i bizantyńska. Kształtowanie się podstawowych typów budowli chrześcijańskiej. Związki między formą a funkcją. Narodziny symboliki chrześcijańskiej. Wykształcenie się podstawowych typów ikonograficznych. Ewolucja formy wypowiedzi artystycznej w sztukach przedstawiających na przykładzie zabytków Rawenny. Architektura bizantyńska od Hagii Sofii po cerkwie Podkarpacia. Teologia ikony……………………………..12 godz.

4. Sztuka islamu, sztuka przedromańska i romańska. Koncepcje architektury w islamie. Meczet i pałac. Ornament w kulturze Wschodu i barbarzyńskiego Zachodu. Idea renovatio imperii w sztuce karolińskiej i ottońskiej. Kulturotwórcza rola zakonów. Ewolucja formy świątyni wczesnochrześcijańskiej w architekturze romańskiej. Rzeźba architektoniczna. Podstawowe szkoły architektury i rzeźby romańskiej. Rzemiosło artystyczne. Znaczenie symbolu w sztuce średniowiecznej………………………………………………………………………………………………..………..15 godz.

5. Sztuka gotycka. Sztuka i ideologia w architekturze katedry gotyckiej. Zróżnicowanie terytorialne. Splendor luminis i sztuka witrażu. Walory ekspresywne witrażu we wnętrzu koscielnym. Rzeźba gotycka, wybitni twórcy, najsłynniejsze realizacje. Programy ikonograficzne wielkich katedr gotyckich.. Gotyckie malarstwo tablicowe. Średniowieczne malarstwo miniaturowe. Ewolucja obrazu Boga w sztuce. Wzrost zainteresowania otaczającym światem. Idealizm gotyku międzynarodowego i realizm mieszczańskiego stylu łamanego……………………………………………………………………………………………………………………15 godz.

6. Renesans. Warunki rozwoju sztuki. W renesansowej Florencji, Rzymie, Wenecji i w miastach Niderlandów. Humanizm i zainteresowanie antykiem. Indywidualizm – artyści i mecenasi. Rozwój teorii sztuki. Architektura i znaczenie formy centralnej. Renesansowy pałac włoski. Sztuki przedstawiające – poszukiwania formalne. Sztuka obrazem świata widzialnego: człowiek i przyroda. Obiektywizacja i indywidualizacja w sztuce. Geniusze renesansu.22 godz.

7. Manieryzm. Geneza i założenia kierunku w architekturze, rzeźbie i malarstwie. Palladianizm. Manierystyczne założenia willowo-ogrodowe. Główne ośrodki rozwoju malarstwa manierystycznego………………………………………………………………………………………………………..6 godz.

str. 56

8. Barok i rokoko. Kultura baroku. Sztuka zwierciadłem świata i narzędziem propagandy. Sztuka w służbie Kościoła i monarchii. Integracja sztuk. Subordynacja formy. Barokowe koncepcje urbanistyczne. Kościoły i architektura rezydencjonalna. Ogrody francuskie. Rzeźba w architekturze i złudzenia optyczne. Światło w malarstwie: tenebryzm i luminizm chromatyczny. Nowe tematy w malarstwie. Rozwój technik graficznych. Znaczenie grafiki w propagowaniu twórczości malarzy barokowych. Reprodukcyjne funkcje grafiki. Różnice w rozwoju sztuki w krajach katolickich i protestanckich na przykładzie Holandii i Flandrii. Rokoko i dworska elegancja……………………………………………………………………………………….…….……23 godz.

9. Oświecenie i zjawiska zachodzące w sztuce 2 poł. XVIII w. Klasycyzm i sentymentalizm. Architektura i sztuki przedstawiające. Inspiracja formami architektury greckiej i rzymskiej, związki z rzeźbą antyczną. Mitologia i historia starożytna a współczesność w sztuce. Nurt sentymentalny w malarstwie. Początki krytyki artystycznej – analiza tekstów źródłowych. Sztuka obrazem złożonych przemian kulturowych zachodzących na przestrzeni dziejów. Zagadnienie treści i formy. Funkcje sztuki. Społeczna rola artysty……………………….………6 godz.

10. Sztuka XIX w. Style historyczne, eklektyzm i nurt inżynieryjny w architekturze. Nowe materiały i funkcjonalizm w architekturze. Romantyzm i realizm w sztukach przedstawiających. Poszukiwania formalne i związki z literaturą. ………………………………………………….……..…10 godz.

11. Sztuka lat 1874-1914. Impresjonizm i narodziny nowej koncepcji obrazu. Postimresjonizm i narodziny kubizmu, ekspresjonizmu i rozwój symbolizmu w sztuce. Secesja w architekturze, rzeźbie, malarstwie………………………………………………………………………………………………………5 godz. ĆWICZENIA 1. Ornament i ewolucja formy plastycznej. Zagadnienie atrybucji i datowania…………….6 godz. 2. Źródła i opracowania. Specyfika kwerendy naukowej z historii sztuki…………………….1 godz. 3. Dokumentacja dzieł sztuki………………………………………………………………………………………2 godz. 4. Scenariusze wystaw dzieł sztuki. ……………………………….…………………………..……………..2 godz. 5. Przekrojowe zagadnienia o charakterze monograficznym z zakresu wiedzy objętej programem

nauczania przedmiotu………………………..……………..………………………………5 godz.

Metody dydaktyczne

WYKŁAD Wykład połączony z prezentacją multimedialną, analiza i interpretacja tekstów źródłowych. ĆWICZENIA Analiza i interpretacja tekstów kultury, praca w grupach, udział w projekcie, prezentacja multimedialna zagadnienia monograficznego referowanego przez studenta. Opcjonalnie: wycieczki dydaktyczne i prace terenowe.


. WYKŁAD: Wykonanie pracy semestralnej zaliczeniowej oraz uczestnictwo w wydarzeniu o charakterze naukowym bądź artystycznym (sesja naukowa, prelekcja, wernisaż wystawy)

str. 57

Egzamin końcoworoczny pisemny z pytaniami otwartymi

ĆWICZENIA: Praca zaliczeniowa (dokumentacja wybranego obiektu lub prezentacja multimedialna wybranego zagadnienia monograficznego) Uczestnictwo w przygotowaniu wydarzenia o charakterze naukowym bądź artystycznym


WYMOGI EGZAMINACYJNE: Odpowiedź na pytania, spójna i logiczna wykorzystująca podstawy metodologii historii sztuki i selektywnie stosująca wiedzę ogólną dotyczącą charakterystyki poszczególnych epok rozwoju kultury i ich przedstawicieli.

KRYTERIA OCENY : aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusji i w pracy zespołowej); wartość merytoryczna i projekt prezentacji oraz sposób jej przedstawienia; umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu oraz poziom tej wiedzy. EGZAMIN – SKALA OCEN: 5.0 bardzo dobra znajomość podstawowych epok rozwoju sztuki obejmująca umiejętność opisu i charakterystyki w ujęciu chronologicznym podstawowych tendencji rozwojowych ze szczególnym uwzględnieniem sztuki polskiej, bardzo dobra znajomość kontekstów kulturowych, bardzo dobra umiejętność analizy tekstów kultury z wykorzystaniem podstawowych metod badawczych historii sztuki, potrafi dokonać określenia przynależności stylistycznej, precyzyjnej atrybucji i datowania dzieła sztuki. 4.5 jak wyżej z nieznacznymi niedociągnięciami, szczególnie w zakresie atrybucji i datowania dzieła sztuki 4.0 możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsza umiejętność wykorzystania podstaw metodologii historii sztuki, bardziej ogólnikowa charakterystyka epok rozwoju sztuki i jej kontekstów oraz mniejsza umiejętność stylistycznego przyporządkowania dzieła sztuki w ciągu dziejów rozwoju kultury 3.5 zadowalająca znajomość podstawowych epok rozwoju sztuki, zadowalająca umiejętność analizy tekstów kultury, słabo wykształcona umiejętność usytuowania dzieła sztuki w kontekście kulturowym 3.0 zadowalająca znajomość głównych epok rozwoju sztuki , zadowalająca umiejętność krytycznej analizy tekstów kultury, brak umiejętności atrybucji i datowania w oparciu o podstawowe metody badawcze historii sztuki 2.0 niezadowalająca znajomość podstawowych epok rozwoju sztuki, brak umiejętności krytycznej analizy tekstów kultury oraz inne braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu.

Całkowity nakład pracy studenta

wykład - 135 godz. ćwiczenia - 15 godz.

str. 58

potrzebny do osiągnięcia założonych efektów w godzinach oraz punktach ECTS

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 140 godzin - 140 godzin Samodzielne przygotowanie do egzaminów końcoworocznych ………………………………………..……….45 godz. Przygotowanie prac semestralnych ………………..………………………………………………………………….……..27 godz. Udział w wydarzeniach artystycznych bądź naukowych………………………………….…………………….……15 godz. Udział w przygotowaniu wydarzenia artystycznego bądź naukowego…………………………………….…….5 godz. Przygotowanie dokumentacji bądź prezentacji…………………………………………………………………….……….8 godz. Przygotowanie się do zajęć ………………………………………………………………………………………………..………10 godz. Udział w konsultacjach……………………………………………………………………………………………………….………..8 godz. Samodzielna lektura …………………………………………………………………………………………………………………..12 godz.

Suma punktów ECTS -11 Suma godzin - 275

Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Literatura uzupełniająca: Literatura podstawowa i uzupełniajaca (literatura podstawowa wyróżniona pogrubioną czcionką):

WPROWADZENIE DO HISTORII SZTUKI

A. d’Alleva, Metody i teorie historii sztuki, Kraków 2008 H. Belting, Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie, Kraków 2007 J. Białostocki, Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław 1980 D. Freedberg, Potęga obrazów. Studia z historii i teorii oddziaływania, Kraków 2005 H. G. Gadamer, Aktualność piękna, Warszawa 1993 E. Gombrich, Sztuka a złudzenie. O psychologii przedstawienia obrazowego, Warszawa 1981

H. Woellflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki [1915], Gdańsk 2006 M. Wallis, Sztuki i znaki, Warszawa 1983 OPRACOWANIA OGÓLNE J. Białostocki, Sztuka cenniejsza niż złoto, t. I-II, Warszawa 1969 i następne wydania, szczególnie: Warszawa 2001 E. Gombrich, O sztuce, Warszawa 1997 W. Koch, Style w architekturze, Warszawa 1998 H. de Morant, Historia sztuki zdobniczej, Warszawa 1978 K. Piwocki, M. Porębski, Dzieje sztuki w zarysie, t. I-III, Warszawa 1988

str. 59

M. Rzepińska, Siedem wieków malarstwa europejskiego, Warszawa 1979 Sztuka Świata, t. I-XX, red. P. Trzeciak, Warszawa 1989- Dzieje sztuki polskiej, wyd. Kluszczyński, Kraków 2005 Chrzanowski T., Sztuka w Polsce Piastów i Jagiellonów - zarys dziejów, Warszawa 1993 Chrzanowski T., Sztuka w Polsce od I do III Rzeczypospolitej, Warszawa 1998 J. Kębłowski, Dzieje sztuki polskiej, Warszawa 1987 STAROŻYTNOŚĆ L. Bernhard, Sztuka grecka archaiczna, Warszawa 1989 L. Bernhard, Sztuka grecka V w. p.n.e., Warszawa 1970 L. Bernhard, Sztuka grecka IV w. p.n.e., Warszawa 1974 L. Bernhard, Sztuka grecka hellenistyczna, Warszawa 1980 W. Dobrowolski, Sztuka Etrusków, Warszawa 1971 W. Dobrowolski, Malarstwo Etrusków, Warszawa 1979 K. Kumaniecki, Historia kultury starożytnej Grecji i Rzymu, Warszawa 1967 K. Michałowski, Nie tylko piramidy, Warszawa 1966 K. Michałowski, Jak Grecy tworzyli sztukę, Warszawa 1970 E. Papuci-Władyka, Sztuka starożytnej Grecji, Warszawa-Kraków 2001 S. Parnicki-Pudełko, Architektura starożytnej Grecji, Warszawa 1975 G.Ch. Picard, Sztuka rzymska, Warszawa 1975 A. Sadurska, W cieniu Panteonu, Warszawa 1970 A. Sadurska, Archeologia starożytnego Rzymu okresu Republiki, Warszawa 1975 A. Sadurska, Archeologia starożytnego Rzymu okresu Cesarstwa, Warszawa 1980 H. Stierlin, Architektura świata. Imperium Romanum. Od Etrusków do upadku cesarstwa rzymskiego, Warszawa 1997 W. Tatarkiewicz, Estetyka starożytna, Wrocław 1962 Zanker P., August i potęga obrazów, Poznań 1999 SZTUKA WCZESNOCHRZEŚCIJAŃSKA I BIZANTYŃSKA B. Dąb-Kalinowska, Ikony i obrazy, Warszawa 2000 J. Filarska, Początki sztuki chrześcijańskiej, Lublin 1986 J. Filarska, Początki architektury chrześcijańskiej, Lublin 1983 E. Jastrzębowska, Sztuka wczesnochrześcijańska, Warszawa 1988 H. Stern, Sztuka bizantyńska, Warszawa 1975 L. Uspienski, Teologia ikony, Poznań 1993 SZTUKA ŚREDNIOWIECZNA Ch. Duby, Czasy katedr. Sztuka i społeczeństwo 980-1420, Warszawa 1986 J. Le Goff, Kultura średniowiecznej Europy, Warszawa 1970 G. Henderson, Wczesne średniowiecze, Warszawa 1987 Myśliciele, kronikarze i artyści o sztuce. Od starożytności do roku 1500, red J. Białostocki, Warszawa 1978 W. Sauerlander, Rzeźba średniowieczna, Warszawa 1975 O. von Simson, Katedra gotycka: jej narodziny i znaczenie, Warszawa 1989 M. Skubiszewska M., Malarstwo Italii w latach 1250-1400, Warszawa 1981 P. Skubiszewski, Malarstwo karolińskie i przedromańskie, Warszawa 1973 P. Skubiszewski, Malarstwo karolińskie i przedromańskie, Warszawa 1973

str. 60

P. Skubiszewski, Sztuka Europy Łacińskiej od VI do IX w., Lublin 2001 Sztuka romańska. Architektura, rzeźba, malarstwo, red. R. Toman, wyd. Koenemann 2004 Gotyk. Architektura, rzeźba, malarstwo, red. R. Toman wyd. Koenemann 2000 T. Mroczko, Polska sztuka przedromańska i romańska, Warszawa 1978 Z. Świechowski, Sztuka polska. Romanizm, Warszawa 2004 Z. Kębłowski, Polska sztuka gotycka, t. I-II, Warszawa 1976 SZTUKA NOWOŻYTNA

A. Bochnak, Historia sztuki nowożytnej, Kraków 1983 P. Burke, Kultura i społeczeństwo w renesansowych Włoszech, Warszawa 1991

M. Levey, Wczesny renesans, Warszawa 1972 M. Levey, Dojrzały renesans, Warszawa 1980 W. Łazariew, Dawni mistrzowie włoscy, Warszawa 1980 J. Michałkowa, Mistrzowie portretu niderlandzkiego XVII wieku, Warszawa 1958 M. Rzepińska, Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1976 Renesans w sztuce włoskiej. Architektura, rzeźba, malarstwo, red. R. Toman, wyd. Koenemann 2000 K. Secomska, Mistrzowie i książęta. Malarstwo francuskie XV i XVI wieku, Warszawa 1989 K. Secomska, Malarstwo francuskie XVII wieku, Warszawa 1985 J. Shaerman, Manieryzm, Warszawa 1970 Sztuka baroku. Architektura, rzeźba, malarstwo, red. R. Toman, wyd. Koenemann 2004 Wł. Tomkiewicz, Rokoko, Warszawa 1988 Z. Waźbiński, Sztuka Quattrocenta, Warszawa 1989 J. Białostocki, Pojęcie manieryzmu i sztuka polska, [w:] tegoż, Pięć wieków myśli o sztuce, Warszawa 1976 M. Karpowicz, Barok w Polsce, Warszawa 1991 H. i S. Kozakiewiczowie, Renesans w Polsce, Warszawa 1976 M. Zlat, Sztuka polska. Renesans i manieryzm, Warszawa 2008 SZTUKA NOWOCZESNA Artyści o sztuce: Od van Gogha do Picassa, red. E. Grabska, H. Morawska, Warszawa 1977. J. Cassou, Encyklopedia symbolizmu, Warszawa 1992 P. Chaunu, Cywilizacja wieku oświecenia, Warszawa 1989 J. Claudon, Encyklopedia romantyzmu, Warszawa 1992 G. Fahr-Becker, Secesja, wyd. Koenemann 2004 Francuscy pisarze i krytycy o malarstwie 1820 -1876, red. H. Morawska, Warszawa 1977 K. Geller, Malarstwo francuskie XIX w., Warszawa 1990 H. Hofstätter, Symbolizm, Warszawa 1987 H. Honour, Neoklasycyzm, Warszawa 1972 W. Juszczak, Postimpresjoniści, Warszawa 1985 (lub wcześniejsze wydanie) Z. Kępiński, Impresjonizm, Warszawa 1986 (lub wcześniejsze wydanie) A. Kotula, P. Krakowski, Rzeźba XIX wieku, Kraków 1980 L. Nochlin , Realizm, Warszawa 1974

str. 61

W. Okoń , Wtajemniczenia. Studia z dziejów sztuki XIX i XX wieku, Wrocław 1996 M. Poprzęcka, Akademizm, Warszawa 1989 (lub wcześniejsze wydanie) J. Serullaz, Encyklopedia impresjonizmu, Warszawa 1991 Teoretycy, artyści krytycy o sztuce 1700-1870, Warszawa 1989 M. Wallis, Secesja, Warszawa 1984 T. Dobrowolski, Malarstwo polskie ostatnich dwustu lat, Warszawa 1976 S. Lorenz, A. Rottemund, Klasycyzm w Polsce, Warszawa 1984 SŁOWNIKI I ENCYKLOPEDIE Encyklopedia sztuki dekoracyjnej, Warszawa 1978 N. Pevsner, J. Fleming, H. Honour, Encyklopedia architektury, Warszawa 1992 Od Maneta do Pollocka. Słownik malarstwa nowoczesnego. tłum. H. Devechy. Warszawa 1995 Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. M. Kozakiewicz, Warszawa 1969 Leksykon malarstwa od A do Z (od początków do współczesności), Warszawa 1992



Nazwa przedmiotu Język obcy


Kod przedmiotu G17

Studia




Rok i semestr studiów Rok II (sem. 4), rok III (sem. 5, 6), rok IV (sem. 7,8), rok V (sem. 9),

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Mgr Agnieszka Nahurska


Mgr Katarzyna Baradziej


Celem kursu jest rozwijanie 4 sprawności językowych na poziomie B2 a następnie B2+. Osoba posługująca się językiem obcym na tym poziomie rozumie stosunkowo długie wypowiedzi i wykłady. Potrafi zrozumieć dziennik oraz większość programów telewizyjnych dotyczących aktualnych tematów. Potrafi zrozumieć większość filmów, jeśli ich język jest standardowy. Potrafi zrozumieć artykuły i teksty opisujące problematykę współczesną, których autorzy przyjmują konkretną postawę lub szczególny punkt widzenia. Potrafi zrozumieć współczesny tekst literacki napisany prozą. Potrafi zrozumieć teksty specjalistyczne i długie instrukcje związane ze swoją specjalizacją. Potrafi porozumieć się swobodnie i spontanicznie w taki sposób, że interakcje z rdzennym użytkownikiem języka stają się naturalne. Potrafi przedstawiać swoje poglądy i ich bronić. Potrafi wypowiadać się jasno i szczegółowo na wiele tematów dotyczących swoich zainteresowań, potrafi przedstawić swój pogląd na aktualny temat oraz

str. 62

wyjaśnić korzyści i niedogodności różnych rozwiązań. Potrafi napisać teksty jasne i szczegółowe na wiele tematów związanych z swoimi zainteresowaniami. Potrafi napisać esej lub sprawozdanie przekazując informację lub przedstawiając swój pogląd za lub przeciw wyrażonej opinii. Potrafi napisać listy, w którym wyrazi swój stosunek do wydarzeń i doświadczeń innych osób.

Wymagania wstępne

Znajomość języka angielskiego na poziomie B1

Efekty kształcenia

Student

• potrafi napisać tekst odpowiadający elementarnym wymaganiom piśmiennictwa (sformułowanie i uzasadnienie celu; cytowanie źródeł; sporządzanie przypisów; zastosowanie warsztatu bibliograficznego

• czyta ze zrozumieniem i analizuje teksty ogólne i specjalistyczne napisane w języku obcym

• na podstawie wyszukanych informacji potrafi, w języku obcym napisać jasny i spełniający warunki formalne tekst na wiele tematów ogólnych oraz związanych ze studiowaną dyscypliną.

• formułuje i wyraża w języku obcym w mowie i piśmie własne poglądy w sprawach dotyczących kultury, życia społecznego, problemów zawodowych i kwestii światopoglądowych

• potrafi napisać tekst odpowiadający wymaganiom piśmiennictwa o charakterze naukowym (sformułowanie i uzasadnienie celu; przedstawienie zastosowanej metody; cytowanie źródeł; sporządzanie przypisów; zastosowanie warsztatu bibliograficznego)

• Posiada umiejętność przygotowania wystąpień, podczas których w postaci swobodnej wypowiedzi ustnej lub prezentacji z wykorzystaniem technik multimedialnych, przedstawia treści naukowe i artystyczne, lub też wyrażać idee i racje.

• porozumiewa się płynnie i spontanicznie, z wykorzystaniem różnych kanałów i technik komunikacyjnych w stopniu umożliwiającym w miarę swobodną konwersację z obcokrajowcami na tematy ogólne oraz związane z grafiką jako dyscypliną sztuki.


Ćwiczenia - 180 godz.

Treści programowe

Semestr IV Studia na uniwersytecie Zapoznanie w grupie studenckiej, struktura uniwersytetu, wydziały, kierunki, przedmioty, plan zajęć, program, formy zajęć, zaliczenia i egzaminy – wywiady ze starszymi kolegami 2 godz. Mieszkanie – rodzaje mieszkań, budynki, nowe trendy, życie studenckie, zasady współżycia we wspólnym mieszkaniu – wyrażanie życzeń 4 godz. Moja nauka w szkole – rozmowa o tym, co przeszłe, porównanie z nauką w szkole wyższej 4 godz. Zainteresowania – czas wolny, wymiana informacji w grupie, prezentacje indywidualne, wyrażanie życzeń 4 godz. Wymiana studencka - informacje o regionie, w którym mieszkam, oprowadzanie po mieście, w którym studiuję,

str. 63

imprezy kulturalne w moim mieście, wystawy, koncerty, kluby 4 godz. Życie w Polsce, życie w innych krajach - porównanie na wybranych przez studentów przykładach 4 godz. Zdrowie i zdrowy tryb życia - choroby cywilizacyjne, zalecenia, nakazy, zakazy 4 godz. Sztuka – rodzaje dzieł sztuki, materiały graficzne, ulubieni artyści – wymiana informacji w grupie – 4 godz. Semestr V Prasa, telewizja, media elektroniczne – zasady korzystanie z mediów, wywiady ze znanymi osobistościami – przeprowadzanie wywiadu 4 godz. Uroczystości, święta, jubileusze – formułowanie zaproszeń pisemnych i ustnych, przygotowanie okolicznościowych prezentacji 4 godz. Zawody, nauka zawodu – ogłoszenia w mediach, dokumenty, list intencyjny, CV 4 godz. Pieniądze – waluty, konto bankowe, zakupy przez Internet, centra handlowe 4 godz. Języki obce - nowe wyzwania, nowe trendy, korzystanie z Internetu, interpretacja grafik 4 godz. Podróże studyjne, służbowe, wypoczynkowe - wybór środków transportu, sporządzanie planu podróży, programu, folderu, informacje o ciekawych miejscach i zabytkach, dzienniki z podróży 4 godz. Kolory, kształty, wielkości – barwy i ich odcienie, figury geometryczne, jakość i stan, opis wybranej przez siebie grafiki 2 godz. Plastyka – popularne techniki graficzne i ich zastosowanie, wyrażenia specjalistyczne 4 godz. semestr VI Dokształcanie zawodowe - oferta kursowa, wybór, zalety i wady ofert, koszty 4 godz. Plany na przyszłość - rodzina, dobra materialne, wymarzone zawody – realne i nierealne 4 godz. Wybrane wydarzenia w kraju i na świecie - rozumienie wiadomości w mediach, interpretacja statystyk, wyciąganie wniosków 4 godz. Wydarzenia z dziedziny kultury i sztuki - znane festiwale, nagrody literackie, filmowe, w dziedzinie sztuk plastycznych w Polsce i na świecie, życiorysy artystyczne znanych osób, wyrażanie aprobaty i dezaprobaty 4 godz. Niezwykłe wydarzenia, wynalazki - opis, porównanie zachodzących zmian, wyrażanie podziwu lub uznania, przypuszczenia 4 godz. Wystawa artystyczna - organizacja, formalne zaproszenie i krotka prezentacja dzieła, informacje dla zwiedzających, informator kulturalny, muzea on-line 4 godz.

str. 64

Dzieła sztuki – najbardziej znani twórcy angielscy i amerykańscy i ich dzieła, analiza i prezentacja wybranego obrazu, architektura krajów anglojęzycznych 6 godz. semestr VII Rozmowa kwalifikacyjna - w tym informowanie o odbytych kursach i otrzymanych certyfikatach, sposób zachowania i wyrażania w różnych sytuacjach życia zawodowego, zasady dobrego zachowania - różnice kulturowe 6 godz. Wybrane wydarzenia polityczne, gospodarcze i społeczne w kraju i na świecie - rozumienie wiadomości w mediach, interpretacja statystyk, wyciąganie wniosków 6 godz. Praktyki zawodowe – oferty, czynności wykonywane w czasie praktyki, porównywanie warunków pracy i statusu zawodowego 4 godz. Fotografia, malarstwo, grafika – forma sztuki, monochromatyczna i barwna, opis i wyrażanie opinii 6 godz. Współcześni twórcy – nowe rodzaje sztuki, interpretacja i ocena, kierunki sztuki współczesnej oraz ich twórcy 8 godz. Semestr VIII Bieżące wydarzenia polityczne, gospodarcze i społeczne w kraju i na świecie - wymiana informacji, dyskusja 4 godz. Problemy współczesnego społeczeństwa – demografia, zagrożenia i choroby cywilizacyjne – prezentacje i dyskusje 4 godz. Gospodarka i rynek pracy w krajach angielskiego obszaru językowego – porównanie, interpretacja grafik 4 godz. Udział studentów w życiu społecznym – wolontariat – informacje, analiza ofert 4 godz. Animacja graficzna – opis, ocena i cel wybranej animacji, sposób jej tworzenia 8 godz. Reklama – funkcje i zagrożenia, analiza rynku reklamy w Polsce i krajach anglojęzycznych, kampanie reklamowe, studia artystyczne a praca w agencji reklamowej 6 godz. Semestr IX Bieżące wydarzenia polityczne, gospodarcze i społeczne w kraju i na świecie - wymiana informacji, prezentacje, dyskusje 8 godz. Międzynarodowy rynek pracy - różnice prawne i kulturowe – analiza ofert, umów, ubezpieczeń itp. 4 godz. Standardy życia, konsumpcja, trendy w kraju i na świecie - porównania na podstawie prezentacji i grafik 4 godz. Praca magisterska - temat, treść, metodologia, wnioski – prezentacje, pisanie streszczeń 4 godz. Przykładowa prezentacja egzaminacyjna na poziomie biegłości językowej B2+ 2 godz.

str. 65

Upowszednienie sztuki i kultury – przegląd aktualnych wystaw w galeriach i muzeach, instalacje artystyczne i ich przesłanie, sztuka a kampanie społeczne 4 godz. Pedagogika sztuki - edukacja artystyczna w szkołach, wychowanie przez sztukę, terapeutyczna funkcja sztuki 4 godz.

Metody dydaktyczne

Analiza i interpretacja tekstów popularno-naukowych i naukowych, projekt, praca w grupach, analiza przypadków, dyskusja, rozwiązywanie zadań i testów.


Egzamin ustny prezentacja projektu i dyskusja na jego temat. Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych.


Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zaliczenie na ocenę pozytywną wszystkich przewidzianych w danym semestrze prac pisemnych i uzyskanie pozytywnej oceny z odpowiedzi ustnych, a także obecność na zajęciach i aktywne uczestnictwo w zajęciach. Do zaliczenia testów pisemnych potrzeba minimum 51% prawidłowych odpowiedzi. Na egzaminie student musi wykazać się spełnieniem minimum wymogów na poziomie B2+ według europejskiego systemu opisu umiejętności językowych.



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 120 godzin przygotowanie się do zajęć 60 godz. samodzielna lektura – 27 godz. przygotowanie projektów - 20 godz. udział w konsultacjach w formie bezpośredniego kontaktu z nauczycielem podczas dyżuru lub za pośrednictwem Internetu – 6 godz. Przygotowanie do egzaminu – 6 godz. Egzamin – 1 godz. Razem - 120 godzin

Suma punktów ECTS – 12 Suma godzin - 300

Język wykładowy

Polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: “Language Leader- Upper Intermediate” David Cotton, David Falvey, Simon Kent Literatura uzupełniająca: “Repetytorium Leksykalne” Donata Olejnik “English Vocabulary Organizer” Chris Gough

str. 66

http://education-portal.com/commercial_art.html http://www.arttherapy.org/ http://culture.poland.com/ Aktualne materiały prasowe oraz informatory kulturalne



Nazwa przedmiotu Komunikacja wizualna


Kod przedmiotu G37

Studia




Rok i semestr studiów Rok III (sem. 6), rok IV (sem. 7)



Wiesław Grzegorczyk, Karolina Niwelińska, Aneta Bąk


- projektowanie komunikacji wizualnej i sposobów ich przekazu - związki i zależności pomiędzy przedmiotem, wizerunkiem, znakiem i graficzną metaforą w przedstawianiu idei i pojęć - pogłębienie umiejętności wyboru właściwej techniki przekazu oraz zdolności doboru środków i materiałów na potrzeby wykonywanego projektu - doskonalenie umiejętności doboru środków artystycznych adekwatnych do wyrażanej treści - umiejętność dokonywania skojarzeń, metaforyzowania i transformowania kreatywnego myślenia

Wymagania wstępne

- ogólna wiedza z historii kultury i sztuki, w szczególności na temat współczesnych trendów projektowych i artystycznych - chęć poszerzania wiedzy oraz otwartość na aktualne zjawiska i zagadnienia z dziedziny szeroko pojętej grafiki projektowej i multimediów - umiejętność twórczej obserwacji, nauki na przykładach, otwartość na inspirację - świadomość potrzeby nieustannej weryfikacji pomysłów oraz potrzeby poszukiwania indywidualnego języka wyrazu i formy przekazu - znajomość obsługi oprogramowania w stopniu pozwalającym zrealizować zadania

str. 67

Efekty kształcenia

• Całościowo opanował warsztat techniczny w dziedzinie plastycznej, projektowej i multimedialnej.

• Tworzy warunki do kreatywnego realizowania współpracy w ramach zespołu autorskiego, poszerzając i wzbogacając obszar wartości podejmowanych działań o charakterze artystyczno – naukowym.

• Efektywnie rozwija własny potencjał twórczy i umiejętności kreacyjne w oparciu o możliwości technik warsztatowych, projektowych i multimedialnych.

• Posiada umiejętność przygotowania typowych wystąpień, podczas których potrafi w postaci wypowiedzi ustnej lub prezentacji z wykorzystaniem technik multimedialnych, przedstawić treści naukowe i artystyczne



Treści programowe

Zadania zorientowane są na poszerzenie wiedzy z komunikacji wizualnej z ukierunkowaniem na formy reklamowe, zarówno w sferze warsztatu graficznego, jak i wiedzy teoretycznej. W projektach obejmujących kilka form istotna będzie spójność przekazu. Zadania praktyczne będą w szczególności dotyczyć zagadnień: - systemy identyfikacji wizualnej - warunkowanie zależności: analiza – kreacja - wizualny kontekst przekazu - typografia jako element marki i źródło inspiracji w kształtowaniu przekazu o firmie - problematyka znaku jako zapisu graficznego i jego oddziaływanie w kreowaniu wizerunku firmy - istota procesu, wydarzenia lub zjawiska w formie infografiki Formą końcową prac są wydruki i pliki cyfrowe projektów graficznych. Istotna będzie jasność i czytelność zapisu, warstwa wizualna, odpowiedniość zastosowanych środków, wsparcie idei przekazu, techniczna biegłość.

Metody dydaktyczne

Zajęcia prowadzone są w pracowni komputerowej. Tematy zadań są szczegółowo omawiane w kolejności ich wykonywania. Zajęcia poprzedzone są krótkim wstępem teoretycznym, który w zależności od potrzeb obejmuje dyskusję, pokaz przykładów i ich analizę oraz prezentacje multimedialne. W trakcie zajęć prowadzone są korekty indywidualne.


Warunkiem zaliczenia jest wykonanie projektów zgodnie z formalnymi wytycznymi i tematami zadań. Oceniane będą: kreatywność i zdolność metaforycznego myślenia, indywidualny język twórczy, różnorodność środków wyrazu, trafność doboru metody i ekspresji, sposób opracowania tematu, jakość warsztatu graficznego, kompozycja, przekaz wizualny. Ocenie podlegają również szkice koncepcyjne oraz materiały dokumentacyjne jako efekt zamierzonego ładu projektowego (w myśl zasady od pomysłu do ostatecznej realizacji). Udział w zajęciach jest obowiązkowy i będzie uwzględniony w ocenie zadań.

str. 68


Skala ocen: DO 50 - 2,0 50-59 - 3,0 60-69 - 3,5 70-79 - 4 80-89 - 4,5 90-100 - 5,0 Punktacja: Obecność na zajęciach - max 10 punktów Kompozycja i jakość wizualna - max 25 punktów Jakość warsztatowa - max 25 punktów Kreatywność - max 40 punktów



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 100 godzin przygotowanie się do zajęć - 5h samodzielna lektura i analiza przykładów – 20h przygotowanie projektów – 70h konsultacje podczas dyżuru lub za pośrednictwem Internetu - 15h


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: 1. Newark Q., „Język wizualny” w: „Design i grafika dzisiaj: Podręcznik grafiki użytkowej”, ABE Dom Wydawniczy 2006 2. Wheeler A., „Kreowanie marki”, Wydawnictwo Naukowe PWN 2010 3. A. Twemlow, „Czemu służy grafika użytkowa, Podręcznik grafiki użytkowej“, Dom Wydawniczy ABE 2006 4. Bernstein D., „Billboard: reklama otwartej przestrzeni”, Warszawa PWN 2006 5. Bhaskaran L., „Design XX wieku. Główne nurty i style we współczesnym designie”, ABE Dom Wydawniczy, 2006 6. Czasopisma: Graphis, Novum, Print, Text, 2+3D, Media Polska, Computer Arts Literatura uzupełniająca: 1. Młodkowski J., „Kulturowe aspekty wizualizacji” w: „Aktywność wizualna człowieka”, Warszawa, Łódź: Wydawnictwo Naukowe PWN 1998

str. 69



Nazwa przedmiotu Malarstwo


Kod przedmiotu G25

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 1,2), rok II (sem. 3,4), rok III (sem. 5)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr hab. Prof. UR Antoni nikiel


Dr hab. Prof. UR Antoni nikiel, Dr hab. Prof. UR Marek Pokrywka, dr Jacek Balicki, dr Katarzyna Cwynar


Malarstwo jest przedmiotem kierunkowym, obowiązkowym na wszystkich kierunkach artystycznych. Buduje podstawy myślenia plastycznego, ma charakter interdyscyplinarny i pozostaje w ścisłej korelacji z innymi przedmiotami plastycznymi. Wiedza i umiejętności zdobyte w ramach tego przedmiotu są fundamentem rozwoju świadomości artystycznej studenta. Cele przedmiotu: - Nauka wnikliwej obserwacji natury oraz kształtowanie zdolności analitycznego i syntetycznego jej ujmowania. - Wzbogacanie obserwacji natury poprzez emocjonalne studium malarskie. - Kształtowanie umiejętności analizowania własnego procesu twórczego. - Poszukiwanie własnej formy malarskiej w oparciu o studium natury. - Poszerzanie wiedzy technologicznej z zakresu malarstwa. Finalnym efektem procesu edukacji na przedmiocie malarstwo powinna być pełna świadomość zamierzeń twórczych studenta, która skutkować ma dojrzałą , indywidualną formą artystycznej wypowiedzi.

Wymagania wstępne

Umiejętność posługiwania się podstawową terminologią dotyczącą budowy i kompozycji obrazu. Znajomość podstaw technologii malarstwa sztalugowego.

str. 70

Efekty kształcenia

Rozróżnia i definiuje podstawowe terminy związane z treścią i formą dzieła malarskiego. Rozpoznaje podstawowe techniki malarstwa sztalugowego. Właściwie dobiera i definiuje środki wyrazu plastycznego charakterystyczne dla malarstwa. Wykonuje malarskie szkice i kompozycje studyjne w oparciu o naturę i wyobraźnię (studia martwych natur, motywów pejzażowych, postaci ludzkiej i zwierząt). Sprawnie posługuje się technikami malarskimi, eksperymentuje stosując techniki niekonwencjonalne. Świadomie komponuje na płaszczyźnie, stosuje właściwą konstrukcję, proporcje, skalę, itp., zwraca uwagę na barwę, właściwą formę oraz konstrukcję obrazu. Potrafi świadomie deformować rzeczywistość, by wyrazić własne odczucia i emocje. Dokonuje analizy różnorodnych zjawisk artystycznych i świadomie wykorzystuje w indywidualnym procesie tworzenia. Potrafi wypracować własną, malarską ekspresję artystyczną.

• Tłumaczy technologie wybranych technik malarskich, rzeźbiarskich i rysunkowych, ze szczególnym uwzględnieniem technik graficznych i multimedialnych

• Rozpoznaje, definiuje i pokazuje zależności stylistyczne w odniesieniu do własnej twórczości - ocenia dzieła sztuki jako potencjalne źródła inspiracji

• Tworzy prace artystyczne stosując normy, zasady i zalecenia obowiązujące w poszczególnych dziedzinach artystycznych, wykorzystuje wiedzę i tradycję.

• Potrafi krytycznie ocenić swoje możliwości i osiągnięcia, jest zdolny do rzeczowej i konstruktywnej krytyki działań innych osób oraz do precyzowania refleksji dotyczących naukowych i etycznych aspektów własnej pracy.

• Podejmuje dyskusje z poszanowaniem odrębności postaw i poglądów, werbalizuje konstruktywnie krytycznie uwagi w konfrontacji z innymi postawami twórczymi Np. podczas paneli dyskusyjnych.



Treści programowe

Szkice koncepcyjne i studia malarskie martwej natury w różnych układach kompozycyjnych, kolorystycznych, próby ujęcia tego problemu w różnych konwencjach obrazowania – 170 godz. Studia i szkice malarskie postaci ludzkiej (również studium portretowe) realizowane od formuły realistycznej do pełnej syntezy – 80godz. Motyw pejzażu od realizmu po próby obrazowania abstrakcyjnego – 50 godz. Ilość godzin przeznaczonych na poszczególne bloki tematyczne podana jest w przybliżeniu, proporcje mogą się zmieniać w zależności od potrzeb dydaktycznych, jak i od indywidualnych zainteresowań, predyspozycji studenta.

str. 71

Poszczególne ćwiczenia, zadania, jak również próby samodzielnego kreowania malarskiej płaszczyzny, warunkowane są rzetelną i wnikliwą obserwacją natury we wszelkich jej postaciach. Szkice z natury i jej studyjne realizacje są podstawą kształtowania każdego myślenia plastycznego i są zaczynem dla powstania indywidualnej świadomości twórczej studenta.

Metody dydaktyczne

Realizacja przedmiotu przebiega w formie ćwiczeń praktycznych. Każdy student podczas zajęć otrzymuje systematyczną, indywidualną korektę. Korekta jest indywidualnie dostosowywana do możliwości i predyspozycji studenta. Korekta indywidualna i zbiorowa, konsultacje, pokaz reprodukcji, dyskusje inspirowane wybranymi zagadnieniami dotyczącymi współczesnych zjawisk w sztuce i kulturze, czasami elementy wykładu. Zadania są realizowane przede wszystkim w pracowni. Oprócz zadań pracownianych , wymagane są zadane ćwiczenia domowe dotyczące szkiców i studiów postaci ludzkiej, motywów plenerowych, martwej natury, jak także indywidualnych prób malarskiego obrazowania. Studenta obowiązuje prowadzenie szkicownika, w którym znajdują się koncepcje prac, notatki malarskie oraz ćwiczenia studyjne.


Zaliczenie semestru odbywa się na podstawie prac malarskich powstałych podczas zajęć, jak też prac stanowiących przedłużenie zadań pracownianych. Ocenę warunkuje poziom artystyczny realizacji plastycznych zadanych ćwiczeń. Bardzo istotna jest również aktywność i systematyczność studenta w podejmowaniu twórczych działań malarskich na terenie uczelni, jak również w innych przestrzeniach kulturalnych.


Bardzo dobra frekwencja, wysoki poziom artystyczny, znajomość warsztatu i kreatywność podczas realizacji zadań z określonego tematu. Oryginalność realizacji malarskiej wykonanej w ramach zadanych ćwiczeń. Prezentacja prac domowych i autorskich szkicowników. Czynny udział w życiu artystycznym wydziału – ocena bardzo dobra Dobra frekwencja i dobra aktywność podczas zajęć, merytoryczny dialog z prowadzącym. Dobry poziom artystyczny i techniczny prac przedstawionych na zaliczenie, autorski zestaw prac domowych, szkicownik. Czynny udział w życiu artystycznym wydziału - ocena plus dobra Dobry poziom artystyczny prac, dobra znajomość warsztatu i prawidłowa realizacja określonych zadań plastycznych (nie tylko malarskich), dobra frekwencja i aktywność podczas zajęć, dobra jakość umiejętności praktycznych – ocena dobra Słaba frekwencja oraz słaba aktywność w trakcie zajęć, słaby udział w dyskusjach i podczas korekty. Słaby poziom prac artystycznych, pobieżna znajomość warsztatu, a przede wszystkim brak odpowiedniej sumienności w wykonywaniu zadanych ćwiczeń i brak zadań domowych – ocena od plus dostateczny do dostateczny Brak zaangażowania w proces dydaktyczny i nie przejawianie powyżej wymienionych cech i umiejętności (nawet w minimalnym stopniu) – ocena niedostateczna

str. 72



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 75 godzin Samodzielna lektura – 15 godzin Przygotowanie projektów w formie szkicownika, samodzielnych studiów malarskich – 40 godzin Przygotowanie do przeglądu, ewentualnie wystawy – 10 godzin


Język wykładowy

polski

str. 73

Literatura podstawowa: Jerzy Werner, ,,Podstawy technologii malarstwa i grafiki” Władysław Ślesiński, Techniki malarskie, Arkady 1983 Max Doerner, Materiały malarskie, Arkady 1975, M. Daszyńska Malarskie techniki dekoracyjne. Warszawa 2000 Praca zbiorowa, Techniki wielkich mistrzów malarstwa, Arkady 1999 Bohuslav Slanskỳ, Technika malarska, Arkady 1965. R. Arnheim, Sztuka i percepcja wzrokowa. Psychologia twórczego oka, WydawnictwoSłowo/Obraz terytoria, Gdańsk 2004, Maria Rzepińska „Historia koloru“ Wydawnictwo Literackie 1979 Jose M.Parramon, Kolor w malarstwie, Wyd.Szkolne i Pedagogiczne 1995 Wasyl Kandyński „Punkt, linia a płaszczyzna“ PIW 1986 Władysław Strzeminski „Teoria widzenia“ Wydawnictwo Literackie Kraków 1974 Ivan Zubal „Encyklopedia obrazu –jak zrozumieć obraz”- Solis -Warszawa 2004 Wasyl Kandyński „O duchowości w sztuce“ J.Kozielecki „ Koncepcja transgresyjna człowieka”, Warszawa 1987 Patrick de Rynck, Jak czytać malarstwo, Universitas 2005 Jon Thompson, Jak czytać malarstwo współczesne od Courbeta do Warhola, Universitas 2006 Albumy ze zbiorami muzealnymi. Monografie wielkich mistrzow. Katalogi z wystaw, czasopisma fachowe. Literatura uzupełniająca: J. Białostocki – Symbole i obrazy, Warszawa 1982 I.Wojnar „Teoria wychowania estetycznego”, Warszawa 1976 J.E. Cirlot – Słownik symboli, Krakow 2006 U. Eco (red.) – Historia piękna, Poznań 2006 U. Eco (red.) – Historia brzydoty, Poznań 2007 Gmitrowicz A., Karolak W. Arteterapia, Łodź 2000 Goleman D. Inteligencja emocjonalna. Poznań 1997 Janicki A. Twórczość artystyczna w świetle teorii psychologicznych. Warszawa 1989 Kozielecki J. Transgresja i kultura. Warszawa 1997 Limont W. Analiza wybranych mechanizmów wyobraźni twórczej. Toruń 1994 Nęcka E. Proces twórczy i jego ograniczenia. Krakow 1995 Stanisław Popek „Barwy i psychika”, Lublin 1999



str. 74

Nazwa przedmiotu Marketing sztuki z elementami prawa autorskiego


Kod przedmiotu G20

Studia




Rok i semestr studiów Rok V (sem. 9)



...


• Przekazanie najistotniejszych informacji dotyczących strategii marketingowej w sztuce. Studenci zapoznają się z podstawowymi pojęciami dotyczącymi przekazów promocyjnych, otrzymują szczegółowy wykład na temat psychologicznych modeli komunikacji perswazyjnej.

• Przekazanie studentom podstawowych wiadomości o podmiotach i przedmiocie ochrony praw autorskich oraz o zagadnieniach uregulowanych w prawie własności intelektualnej ze szczególnym uwzględnieniem kwestii prawa autorskiego w sztukach plastycznych;

• Przedstawienie pojęcia utworu; kryteria podziału utworów, rozpowszechniania i rodzaju ochrony; twórcy (współtwórcy) jako podmiotów praw autorskich, osobistych i majątkowych.

Wymagania wstępne

Podstawowa znajomość praw rynku; zainteresowanie sztuką.

Efekty kształcenia

1. Wskazuje podmioty i przedmioty ochrony praw autorskich z rozpoznaniem różnic w prawie autorskim i majątkowym, a także definiuje pojęcie utworu z punktu widzenia prawa autorskiego i rozpoznaje wpływy czynników zewnętrznych na istnienie dzieła

2. Respektuje zasady prawa autorskiego i ochrony własności intelektualnej, rozumie różnice między inspiracją, cytatem a trawestacją.

3. Śledzi zmiany w procesach legislacyjnych ochrony własności intelektualnej ze względu na dynamiczny rozwój nowoczesnych technologii cyfrowych.

4. Definiuje reklamę jako jedną z form promocji – elementu Marketingu Mix w obrębie Marketingu.

5. Wymienia funkcje, narzędzia i media reklamy. 6. Zachowuje ostrożność ale i krytycyzm w wyrażaniu opinii na temat istniejących kampanii

reklamowych poszczególnych marek komercyjnych i non-profit ze szczególnym uwzględnieniem kampanii reklamowych instytucji promujących sztukę

7. Zachowuje otwartość na pomysły i sugestie zespołu współpracujących z nim specjalistów różnych dziedzin pracujących nad spójnym efektem kampanii promocyjnej.

8. Śledzi zmiany w procesach legislacyjnych ochrony własności intelektualnej ze względu na dynamiczny rozwój nowoczesnych technologii cyfrowych.


Wykład - 15 godz.

Treści programowe

1. Obowiązująca podstawa prawna. Geneza obowiązujących praw autorskich i cele praw autorskich – 1 godz.

str. 75

2. Koncepcja własności intelektualnej i jej rodzaje. Kategoryzacja własności intelektualnej – 1 godz. 3. Autorskie prawa osobiste i majątkowe – 1 godz. 4. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych, pracownik jako twórca, nabycie przez pracodawcę

utworów pracownika – 1 godz. 5. Pojęcie dozwolonego użytku – 1 godz. 6. Fotografia a prawo autorskie. Fotografia a wykorzystanie wizerunku – 1 godz. 7. Oprogramowanie komputerowe a prawo (nie tylko autorskie) - Specyfika prawa autorskiego w odniesieniu

do oprogramowania – 1 godz. 8. Ściągnie i udostępnianie plików w internecie, prawo autorskie a internetowe portale społecznościowe – 1

godz. 9. Wprowadzenie – geneza, rodzaje i funkcje reklamy, definicja pojęć – 1godz. 10. Marketing mix – definicja, zależności – 1 godz. 11. Tożsamość a wizerunek organizacji (marki); Składowe tożsamości – 1 godz. 12. Identyfikacja wizualna i pozawizualna jako element tożsamości – 1 godz. 13. Problematyka znaku jako zapisu graficznego i jego oddziaływanie w kreowaniu wizerunku firmy – 1 godz. 14. Funkcje komunikacyjne i działania organizujące komunikację wizualną firmy na zewnątrz – 1 godz. 15. Społeczności internetowe w służbie podnoszenia wizerunku marki/firmy – 1 godz.

Metody dydaktyczne

• wykład z prezentacją multimedialną,

• analiza i interpretacja różnego rodzaju form marketingu

• analiza przypadków


Egzamin pisemny: testowy z pytaniami otwartymi


Umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu oraz poziom tej wiedzy. Aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusji i w pracy zespołowej); samodzielne poszukiwanie rozwiązań analizowanych na zajęciach problemów prawnych.

• Ocena niedostateczna – niedostateczne osiągnięcie wymaganych Efektów Kształcenia – do 50% trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym.

• Ocena dostateczna – dostateczne osiągnięcie wymaganych Efektów Kształcenia - powyżej 51 % trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym

• Ocena plus dostateczna – dostateczne osiągnięcie wymaganych Efektów Kształcenia - co najmniej 61 % trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym, udział w dyskusji i próba samodzielnego poszukiwania rozwiązań problemów prawnych

• Ocena dobra – dobre osiągnięcie wymaganych Efektów Kształcenia - co najmniej 71 % trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym –udział w dyskusji, przygotowanie do zajęć – samodzielne poszukiwanie rozwiązań problemów prawnych.

• Ocena plus dobra - bardzo dobre osiągnięcie Efektów Kształcenia – co najmniej 81 % trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym – częsty udział w dyskusji, przygotowanie do zajęć – samodzielne poszukiwanie rozwiązań problemów prawnych.

• Ocena bardzo dobra – Bardzo dobre osiągniecie Efektów Kształcenia – co najmniej 91% trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym, aktywność na zajęciach – częsty udział w dyskusji, przygotowanie do zajęć – samodzielne poszukiwanie rozwiązań problemów prawnych.

str. 76


wykład - 15 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 15 godzin

• czytanie lektur – 5 godzin

• Samodzielne przygotowanie do egzaminu – 9 godzin

• Udział w konsultacjach z nauczycielem za pośrednictwem Internetu – 1 godzina


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: 1. P. Kotler, Marketing, Wydawnictwo Rebis, 2005 2. J. Budzyński, Public relations. Zarządzanie reputacją marki, Warszawa 1999 3. A.Świątecki, Zintegrowane Komunikowanie Marketingowe, Warszawa 2001 4. Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Dz.U. 1994 nr 24

poz. 83 5. H. J. Orłowski , Prawo autorskie i prawa pokrewne, Wydawnictwo „Polcen”, 2008 6. G. Michniewicz, Ochrona Własności Intelektualnej, Wydawnictwo C. H. Beck, 2012 7. P. Ślęzak, Umowy w zakresie współczesnych sztuk wizualnych, Wydawnictwo Wolters Kluwer,

2012 Literatura uzupełniająca: 8. K. Wojcik, Public relations od A do Z, Warszawa 2004 9. Design i grafika dzisiaj. Podręcznik grafiki użytkowej, Quentin Newark , ABE Dom Wydawniczy,

2006 10. Znak graficzny - Estetyka przestrzeni w: Corporate Design, E.Stopa-Pielesz, Kraków,

Wydawnictwo PSB 2002 11. Twórcze wyzwanie w: Billboard: reklama otwartej przestrzeni, D. Bernstein, Warszawa, PWN 12. Joanna Banasiuk, Współtwórczość i jej skutki w prawie autorskim, Wydawnictwo Wolters

Kluwer, 2012 13. Arkadiusz Michalak, Interes publiczny i jego oddziaływanie na powstanie, trwanie i

wykonywanie praw własności, C. H. Beck, 2012



str. 77

Nazwa przedmiotu Multimedia


Kod przedmiotu G41

Studia




Rok i semestr studiów Rok III (sem. 3,4), rok IV(sem. 5,6),



Janusz Strzecha, Aneta Suslinnikow


Celem przedmiotu jest wyposażenie studentów grafiki w szczegółowa wiedzę dotyczącą multimediów, stanowiąc przygotowanie do praktycznych działań w dziedzinie wizualizacji projektów graficznych i multimedialnych.

Wymagania wstępne

Student powinien posiadać podstawową wiedzę i umiejętności dotyczące tworzenia obrazów w oparciu o techniki cyfrowe, dające przygotowanie do praktycznych działań w dziedzinie wizualizacji projektów graficznych i multimedialnych.

Efekty kształcenia

1. Zna podstawy budowy dzieła filmowego. a) środki wyrazu związane z techniką filmową, • kadr, • ujęcie, • sekwencja, • plany filmowe, • ruchy kamery, • spojrzenie kamery (perspektywa), b) środki wyrazu warstwy audialnej filmu.

2. Zna podstawy montażu filmu.

• techniki montażowe

• metody montażu

• podstawowe zasady montażowe 3. Potrafi napisać scenariusz, scenopis filmowy 4. Zna podstawowe zasady i techniki operatorskie 5. Zna podstawy obsługi kamer filmowych. 6. Posiada podstawowe umiejętności operatora filmowego 7. Posiada wiedzę dotyczącą ilustrowania różnych pojęć takich jak: czas, przestrzeń, radość

smutek, czas oczekiwania, postęp, wsteczność itp. stosowaną w kinematografii 8. Posiada wiedzę i rozumie konstrukcję sposobów ilustrowania: czasu i przestrzeni, stanów przedstawiających określone emocje w filmie. Rozumie i potrafi

charakteryzować i opisać różne konstrukcje płaszczyzn narracji w filmie. 9. Potrafi zrealizować etiudę filmową, która zawierać będzie ilustrację czasu, przestrzeni i

określonego stanu emocjonalnego. 10. Posiada wiedze dotyczącą filmów i etiud , reklam realizowanych w technice animacji 2D.

str. 78

11. Posiada wiedzę i rozumie sposoby realizacji filmów animowanych, wykorzystania animacji w postprodukcji filmowej.

12. Potrafi tworzyć animacje 2D : kreskówki, animacje na bazie obrazu rastrowego, animacje na obrazie filmowym, animacje z zastosowaniem technik maskowania (tworzenie efektów, tranzycji), animacja tekstu.

13. Posiada wiedze dotyczącą filmów i etiud , reklam realizowanych w technice animacji 3D. 14. Efekty kształcenia w zakresie sztuki: Szczegółowo wyjaśnia i adekwatnie odnosi do przykładów odpowiednie zagadnienia z zakresu technologii, możliwości warsztatowych, przekazu w zakresie projektowania graficznego i multimediów, oraz reguł budowania obrazu w realizacji grafiki artystycznej. Tłumaczy technologie wybranych technik malarskich, rzeźbiarskich i rysunkowych, ze szczególnym uwzględnieniem technik graficznych i multimedialnych. rozróżnia możliwości wypowiedzi artystycznej przy udziale współczesnych narzędzi i programów Efektywnie rozwija własny potencjał twórczy i umiejętności kreacyjne w oparciu o możliwości technik warsztatowych, projektowych i multimedialnych. Opracowuje własne kreacje artystyczne z wykorzystaniem wyobraźni, intuicji i emocjonalności. Posiada umiejętność przygotowania typowych wystąpień, podczas których potrafi w postaci wypowiedzi ustnej lub prezentacji z wykorzystaniem technik multimedialnych, przedstawić treści naukowe i artystyczne Jest świadomy konieczności stałego i ustawicznego pogłębiania swoich umiejętności językowych, oraz uzupełniania wiadomości i umiejętności w świetle poszerzającej się wiedzy i rozwoju technologicznego Osiągnięcie tych efektów pozwala na zaliczenie przedmiotu.



Treści programowe

1. Podstawy teoretyczne budowy dzieła filmowego. 2. Podstawy konstruowania scenariusza i scenopisu. 3. Podstawowe zasady i techniki operatorskie. 4. Rodzaje i budowa kamer filmowych. 5. Środki wyrazu w filmie. 6. Reklama telewizyjna- zasady tworzenia klipów reklamowych. 7. Realizacja etiud filmowych na zadany temat. 8. Ilustracja utworu literackiego w formie animacji filmowej. 9. Realizacja prezentacji multimedialnych na zadany temat. 10. Realizacja reklamowych interaktywnych prezentacji multimedialnych w formie płyt DVD lub Blu- ray.

Metody dydaktyczne

Wykład z prezentacją multimedialną, praca w grupach, dyskusja, praca w laboratorium - zajęcia

praktyczne.

str. 79


- zaliczenie ustne/ kolokwium, - wykonanie pracy zaliczeniowej (trzy tematy w semestrze) - przegląd prac - ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych.


Ocenianie ciągłe

1. Wiadomości 2. Kreatywność 3. Zdolności syntetycznego myślenia 4. Umiejętności posługiwania się programami komputerowymi 5. Aktywność i systematyczność

Oceniane będą: kreatywność i zdolność metaforycznego myślenia, indywidualny język twórczy, różnorodność środków wyrazu, trafność doboru metody i ekspresji, sposób opracowania tematu, jakość warsztatu graficznego, kompozycja, przekaz wizualny. Ocenie podlegają również szkice koncepcyjne oraz materiały dokumentacyjne jako efekt zamierzonego ładu projektowego Udział w zajęciach jest obowiązkowy i będzie uwzględniony w ocenie zadań.

Skala ocen: DO 50 - 2,0 50-59 - 3,0 60-69 - 3,5 70-79 - 4 80-89 - 4,5 90-100 -5,0

Punktacja: Obecność na zajęciach - max 10 punktów Kompozycja i jakość wizualna - max 25 punktów Jakość warsztatowa - max 25 punktów Kreatywność - max 40 punktów



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 80 godzin studiowanie literatury specjalistycznej, 10 godzin ćwiczenia praktyczne z zastosowaniem aplikacji komputerowych poznanych w czasie zajęć 20 godzin realizacja zadanych projektów 50 godzin


Język wykładowy

polski

Praktyki -

str. 80

zawodowe w ramach przedmiotu

Literatura

Literatura podstawowa: Grafika wektorowa. Szkolenie podstawowe. Vonglitchka 2012 3ds Max. Biblia Kelly l. Muldrock 2012 Adobe After Effects CS5. Oficjalny podręcznik helion 2012 Adobe After Effects 6.0. Oficjalny podręcznik Blender. Kompendium, Kamil Kuklo, Jarosław Kolmaga 2010 Adobe Photoshop CS5/CS5 PL. Oficjalny podręcznik: Adobe Creative Team 2011 DVD Authoring with Adobe Encore DVD Howell Wes Howell 2012

Literatura uzupełniająca: 5 tajników warsztatu filmowego Joseph V. Mascelli Yewdall 2012 Dźwięk w filmie. Teoria i praktyka David Lewis 2011 Gramatyka języka filmowego Daniel Arijon 2012 Jak napisać scenariusz filmowy, Robin U. Russin, William Missouri Downs ,2005 Kompresja dźwięku i obrazu wideo Andy Beach, 2009 Okiem filmowca. Nauka i łamanie zasad filmowej kompozycji. Mercado Gustavo Rok wydania: 2011 Opowiadanie obrazem. Tworzenie struktury wizualnej w filmie, tv i mediach cyfrowych, Bruce Block 2010



Nazwa przedmiotu Plener


Kod przedmiotu

Studia


Grafika Studia jednolite magisterskie Studia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu

Rok i semestr studiów Rok III (sem. 6)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Tadeusz Boruta


str. 81


Celem pleneru jest doskonalenie warsztatu malarskiego i rysunkowego oraz kształtowanie umiejętności do samodzielnej pracy twórczej. Zajęcia w plenerze są niezbędnym uzupełnieniem procesu kształcenia niemożliwym do przeprowadzenia w systemie pracownianym.

Wymagania wstępne

Uczestniczenie w zajęciach z przedmiotu Malarstwo w semestrze I i II.

Efekty kształcenia

• Wykorzystując umiejętności warsztatowe, realizuje prace malarskie wskazujące na poszukiwanie indywidualnego języka artystycznego.

• Przedstawia własne dokonania artystyczne w kontekście twórczości innych osób tworzących, poddając się krytycznej ocenie porównawczej.

• posiada umiejętność, nawyk samooceny własnych działań oraz krytyczne spojrzenie na działalność artystyczną innych osób.

• zna zagadnienia pracy w plenerze: różnorodności form i struktur, relatywności barw, perspektywy malarskiej

• potrafi twórczo interpretować pejzaż jako przestrzeń malarską

Jest odpowiednio przygotowany do publicznej prezentacji własnych dokonań badawczych i twórczych, posiadając w tym zakresie kompetencje zarówno merytoryczne, jak i techniczne K_U26 Świadomie i efektywnie wykorzystuje własne uwarunkowania psychologiczno - emocjonalne w konfrontacji z nowymi zmieniającymi się okolicznościami, jak również podczas realizacji własnych projektów twórczych. K_K05

Samodzielnie szuka możliwości konformacji swoich poglądów, postawy i upodobań artystycznych z innymi twórcami. K_K12


Plener - ilość godzin nieokreślona planem studiów . - 10 dni w wypadku pleneru wyjazdowego. - co najmniej 3 korekty w wypadku zaliczania pleneru stacjonarnie.

Treści programowe

Zasadniczym zagadnieniem pracy w plenerze jest pejzaż, a co za tym idzie nowa przestrzeń malarska i

str. 82

nowe inspiracje wynikające z obserwacji natury w pojęciu mikro i makro kosmosu. Różnorodność form i struktur, relatywność barw, perspektywa malarska to tylko niektóre z zagadnień realizowanych przez studentów. Specyficzny charakter plenerów malarskich daje możliwość integracji studentów różnych kierunków i grup oraz samych prowadzących, którzy w normalnych warunkach nie mają takich możliwości prowadzenia zajęć. Atmosfera nowego miejsca w sposób naturalny prowokuje studentów do podejmowania działań artystycznych wykraczających poza klasyczny rysunek i malarstwo np.: film, fotografia instalacja, rzeźba plenerowa, performances.

Metody dydaktyczne

• Korekty

• Przegląd

• Dyskusja


Zaliczenie odbywa się na podstawie wykonania wymaganego zestawu ( co najmniej 3) prac malarskich, zarówno szkiców koncepcyjnych jak i końcowych realizacji. Prace studenci prezentują w czasie codziennych przeglądów. Oraz na zaliczeniu po zakończeniu pleneru.


Kryteria oceny: uczestnictwo w plenerze, efektywność pracy, wykonanie określonej ilości prac, wartość artystyczna prac malarskich, oryginalność i odkrywczość, ich poziom techniczny i technologiczny, postawa studenta (zaangażowanie, poziom wiedzy, kultury osobistej, zdolność refleksji, samokrytycyzmu, wykorzystanie talentu, kreatywność, uspołecznienie) W przypadku każdego studenta indywidualnie nauczyciel sumiennie obserwuje i analizuje wszystkie wyżej wymienione składniki kryterium, sumuje elementy i decyduje o ostatecznej ocenie. Skala ocen zawiera: bardzo dobry, dobry, dostateczny, niedostateczny. Przy czym na ocenę niedostateczną kwalifikuje się student nie koniecznie o słabszych zdolnościach artystycznych, ale przede wszystkim ten, który pomimo ewidentnych zdolności artystycznych nie wykazuje zaangażowania i nie ma efektów kształcenia w zakresie przedmiotu


7 dni w wypadku pleneru wyjazdowego. 3 konsultacje w wypadku zaliczania pleneru stacjonarnie.

Konsultacje, korekty - 7x1h Udział w przeglądzie 8x1h Praca własna - 7x11 h Kończenie prac i przygotowanie ich do ekspozycji - 33h

Suma punktów ECTS – 5 Suma godzin – 125

Język wykładowy

polski

Literatura Literatura podstawowa: Literatura uzupełniająca:


Podpis

str. 83

kierownika jednostki

Nazwa przedmiotu Podstawy grafiki warsztatowej: Druk wklęsły


Kod przedmiotu G30

Studia



Rodzaj przedmiotu Z grupy przedmiotów.

Rok i semestr studiów Rok II (sem. 3,4), rok III (sem. 5)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Marcin Jachym


Marcin Jachym, Paweł Bińczycki, Agnieszka Lech-Bińczycka


Program nauczania przedmiotu obejmuje: - przekazywanie i utrwalanie podstawowych zagadnień wiedzy teoretycznej i praktycznej na temat grafiki artystycznej – druku wklęsłego. - celem nadrzędnym jest zdobycie umiejętności studiowania i spożytkowania zdobywanej wiedzy dla potrzeb kształcenia własnego poglądu i postawy artystycznej - zainteresowanie różnymi technikami druku wklęsłego Program nauczania przedmiotu oparty jest na przekazywaniu i utrwalaniu podstawowych zagadnień i wiedzy na temat grafiki artystycznej, jako indywidualnej formy wypowiedzi umożliwiającej uzyskanie odbitki graficznej (oryginalnego dzieła graficznego), będącego wynikiem zbieżności zamysłu twórczego i wrażliwości z wiedzą warsztatową, a także umiejętności powielania tego dzieła w określonej liczbie egzemplarzy. Metody nauczania związane są ściśle z indywidualnymi predyspozycjami poszczególnych studentów, w związku z tym realizacja programu powinna cechować znaczna elastyczność uwzględniająca szereg indywidualnych odniesień i uwarunkowań. Głównym celem pracy ze studentami jest pobudzenie i stymulowanie indywidualnej świadomości twórczej w obrazie graficznym przy pomocy wcześniej poznanych technicznych właściwości druku. Zajęcia polegają na dokładnym omówieniu zaproponowanych studentom tematów, indywidualnych rozmów związanych z praktyczną realizacją poruszanych zagadnień, a także próbami indywidualnego pokonywania problemów formalno – technicznych. W ciągu kolejnych zajęć realizowane są bieżące konsultacje i dyskusje nad kolejnymi etapami powstawania prac, zaistniałymi problemami technicznymi i sposobami ich wyeliminowania, oraz nowymi pomysłami.

Wymagania wstępne

znajomość podstawowych terminów z zakresu kultury i sztuki, podstawowa wiedza na temat budowy dzieła sztuki, znajomość celów przedmiotu, własne (praktyczne) doświadczenia z zakresu grafiki, rysunku i malarstwa.

str. 84

Efekty kształcenia

• Wykonuje i drukuje matryce graficzne w podstawowych technikach druku wklęsłego - akwaforta, akwatinta, odprysk, sucha igła

• Potrafi łączyć ze sobą, co najmniej dwie technik wklęsłodrukowe.

• Wykonuje odbitki kolorowe, z co najmniej trzech kolorów

• Samodzielnie dobiera odpowiednią technikę do realizacji danego projektu.

• Tworzy konsekwentne cykle graficzne



Treści programowe

Podstawy wiedzy o technikach graficznych (wykład) Określenie pojęcia „grafika”. Podział grafiki. Rodzaje grafiki warsztatowej. Wyjaśnienie podstawowych technik druku wypukłego, płaskiego oraz wklęsłego. Krótka historia grafiki. Zasady sygnowania grafik. Zapoznanie z zasadami obowiązującymi w pracowniach technicznych. Bezpieczeństwo pracy. Ćwiczenia praktyczne. Składanka. Sucha igła - wyjaśnienie technologii, wprowadzenie do warsztatu. Indywidualna interpretacja dzieła „Wieża Babel” Petera Bruegla. Ćwiczenia praktyczne. Czaszka. Część projektowa – studenci wykonują w dowolnej technice rysunkowej, dwa rysunki czaszki, z których jeden posłuży jako projekt do realizacji grafiki. Część warsztatowa – zapoznanie się z techniką druku wklęsłego - akwafortą. Przygotowanie matrycy, nakładanie werniksu oraz opracowanie rysunku w oparciu o wcześniej wykonany projekt. Określenie czasu trawienia matrycy w celu zróżnicowania rysunku. Trawienie rysunku. Indywidualne korekty podczas pracy. Część warsztatowa. Łączenie technik wklęsłodrukowych. Poznanie nowej techniki – akwatinty. Studenci uzupełniają pracę o jakości uzyskiwane w akwatincie. Przygotowanie płyty. Napylanie i zapiekanie kalafonii. Grafika barwna - zapoznanie się z różnymi rodzajami druku barwnego z jednej jak i z kilku matryc odbijanymi na papierze graficznym. Realizacja cyklu prac składającego sie z co najmniej 3 grafik, wykonanych w dowolnej, preferowanej przez studenta technice wklęsłodrukowej.

Metody dydaktyczne

regularne konsultacje (korekta pracy studenta ), oglądowe (pokaz, prezentacja), praca indywidualna (praktyczna)


Każdy student jest zobowiązany do realizacji ćwiczeń, a także do ich przedstawienia w formie określonej ilości własnoręcznie wykonanych odbitek graficznych na zadawalającym poziomie artystycznym. Zasadniczy wpływ na wysokość oceny ma oryginalność projektów, pomysłowość, a także zaangażowanie i skuteczność oraz uczestnictwo w zajęciach. Zaliczenie student otrzymuje po przeglądzie powstałych prac.

str. 85

- ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych. - przegląd prac


Ocena bardzo dobra (5,0) Osiągnięcie wszystkich efektów kształcenia, stuprocentowa obecność na zajęciach (nie bierze się pod uwagę absencji chorobowej), duża łatwość w przyswajaniu wiedzy i umiejętności, duża samodzielność w zakresie warsztatowym. Wykonanie prac na bardzo wysokim poziomie technicznym. Bardzo dobre funkcjonowanie w pracowni podczas zajęć tj. utrzymywanie porządku, współdziałanie w grupie, dbanie o sprzęt. Ocena dobra (4,0) Osiągnięcie wszystkich efektów kształcenia, stuprocentowa obecność na zajęciach (nie bierze się pod uwagę absencji chorobowej), łatwość w przyswajaniu wiedzy i umiejętności, samodzielność w zakresie warsztatowym. Wykonanie prac na dobrym poziomie technicznym. Prawidłowe funkcjonowanie w pracowni podczas zajęć tj. utrzymywanie porządku, współdziałanie w grupie, dbanie o sprzęt. Ocena dostateczna (3,0) Osiągnięcie wszystkich efektów kształcenia, niepełna obecność na zajęciach, mała samodzielność warsztatowa oraz wykonanie prac o słabym poziomie techniczny.

Oceny takie jak: 4,5; 3,5; wpisywane są przez prowadzącego, jeśli czterostopniowa skala ocen jest niewystarczająca.



Organizacja wystaw końcoworocznych 3 g. Przygotowanie projektów do poszczególnych zadań 12 g. Opracowywanie matrycy - 30 g.


Język wykładowy

polski

Praktyki -

str. 86


Literatura

Literatura podstawowa: - Małgorzata Daszyńska – „Techniki graficzne powielane i odbijane” WSiP, Warszawa 1992 r. - „Grafika wczoraj i dziś”, Warszawa 1974 r. - Irena Jakimowicz – „Współczesna grafika polska”, Arkady, Warszawa 1975 r. - Andrzej Jurkiewicz – „Podręcznik metod grafiki artystycznej”, Arkady - Jerzy Werner-„Technika i technologia sztuk graficznych”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1972 r. Literatura uzupełniająca: albumy dotyczące grafiki, katalogi z wystaw grafiki współczesnej.



Nazwa przedmiotu Podstawy grafiki warsztatowej: Druk cyfrowy


Kod przedmiotu G31

Studia



Rodzaj przedmiotu Kierunkowy

Rok i semestr studiów Rok II (sem. 4), rok III (sem. 5, 6)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Joanna Janowska-Augustyn


Dr Joanna Janowska-Augustyn, mgr Marcin Dudek


Studenci na zajęciach mają zapoznać się (teoretycznie i praktycznie) z dziedziną grafiki artystycznej, jaką jest druk cyfrowy czyli grafika, w powstawaniu której nadrzędną rolę odgrywa obróbka komputerowa (zarówno w sferze kreacyjnej, jak i czysto narzędziowej), a efekt finalny stanowi wydruk na różnego rodzaju podłożach, w szczególności na papierze. Student w wyniku realizacji programu powinien opanować umiejętność swobodnego i świadomego kreowania grafiki artystycznej przy pomocy komputera w stopniu średnio zaawansowanym.

Wymagania wstępne

Studenci powinni w stopniu podstawowym i średnio zaawansowanym posługiwać się programami graficznymi takimi jak Adobe Photoshop, Adobe Ilustrator (opcjonalnie Corel Draw), tak aby przy pomocy narzędzia, jakim jest komputer potrafili budować interesujące pod względem treści i formy kompozycje odpowiadające tematyce realizowanych w trakcie zajęć zadań. Muszą mieć

str. 87

zaliczone odpowiednie kursy (z wcześniejszych semestrów) dotyczące podstaw technik cyfrowych.

Efekty kształcenia

Semestr 4 Student: - rozpoznaje podstawowe zasady kompozycji plastycznej; - identyfikuje druk cyfrowy jako jedną z artystycznych technik graficznych; - rozróżnia wstępne zagadnienia technologiczne związane z zasadami budowania grafiki cyfrowej

(m. in. obsługa programów Adobe Photoshop, Adobe Ilustrator, Corel Draw – najpierw w stopniu podstawowym, a z biegiem czasu w coraz bardziej zaawansowanym;

- dobiera podstawowe narzędzia programów graficznych w celu uzyskani założonych efektów; - stosuje adekwatne środki ekspresji plastycznej łącząc je z odpowiednim wykorzystaniem

podstawowych narzędzi programów graficznych; - tworzy poprawne kompozycje na zadany temat, wykorzystując zarówno elementy generowane

bezpośrednio w komputerze, jak i wprowadzane do komputera przy pomocy urządzeń peryferyjnych jak skaner, aparat cyfrowy;

- zna podstawowe formy zachowań związane z publicznymi prezentacjami własnej twórczości (wydruk prac- prezentacja na wystawie końcoworocznej, zapis prac w różnych formatach na nośnikach cyfrowych, odtwarzanie prac z nośników cyfrowych);

- rozumie potrzebę doskonalenia umiejętności technologicznych związanych z obsługą programów graficznych, jak i szeroko rozumianych zasad percepcji wizualnej;

Semestr 5 Student: - rozpoznaje elementarne zasady budowania obrazu cyfrowego w oparciu o podstawy kompozycji

plastycznej; - identyfikuje dzieła wybranych artystów tworzących w technice druku cyfrowego; - rozróżnia (w stopniu bardziej zaawansowanym) zagadnienia technologiczne związane z zasadami

budowania grafiki cyfrowej – zarówno obrazów bitmapowych, jak i wektorowych; - wskazuje zależności pomiędzy ogólnoplastycznymi zasadami budowania obrazu, wiedzą na

temat koloru, kompozycji, zastosowaniem tych wiadomości przy obróbce cyfrowej; - coraz bardziej samodzielnie i świadomie dobiera narzędzia (obsługa programów graficznych)

oraz środki formalne w celu uzyskania założonych efektów; - z coraz większą swobodą i wrażliwością tworzy interesujące układy kompozycyjne; - potrafi wstępnie przygotować prace do publicznej prezentacji – zarówno w formie wydruków jak

i w postaci cyfrowej; - jest świadomy potrzeby ciągłego doskonalenia umiejętności warsztatowych (technologicznych)

jak i teoretycznych (np. z zakresu historii grafiki, umiejscowienia grafiki cyfrowej w kontekście technik klasycznych, itp.);

- rozumie wartość indywidualnych poszukiwań w celu kształtowania własnej wrażliwości i formowania indywidualnego „charakteru” języka wypowiedzi artystycznej;

Semestr 6 Student: - adekwatnie dobiera wiedzę na temat kompozycji plastycznej i zasad percepcji wizualnej w

procesie budowania obrazu cyfrowego; - identyfikuje dzieła graficzne artystów tworzących w technice druku cyfrowego i umiejscawia je

str. 88

w kontekście szeroko rozumianej grafiki artystycznej; - definiuje główne zagadnienia z zakresu technologii wybranych programów graficznych; - samodzielnie dobiera odpowiednie narzędzia programów w celu uzyskania założonych efektów; - świadomie dostosowuje środki formalne odpowiednio do wykorzystywanych narzędzi

(programów graficznych) w trakcie realizacji prac artystycznych; - samodzielnie analizuje wybrane zagadnienia technologiczne (dobór optymalnych narzędzi –

aplikacji graficznych w celu uzyskania założonych efektów) w odniesieniu do określonych zadań plastycznych;

- swobodnie tworzy interesujące układy kompozycyjne, wykorzystując własną wrażliwość i intuicję; - potrafi prawidłowo przygotować prace do publicznej prezentacji – zarówno w formie wydruków

(dobór papieru, zasady sygnowania i numeracji odbitki / wydruku, itp.) jak i w postaci cyfrowej (zapis prac w odpowiednim formacie : TIFF, JPG, PDF, itp.);

- potrafi wstępnie analizować artystyczne działania innych osób i wyciągać z nich konstruktywne wnioski; - jest otwarty na dyskusję i konfrontację własnej twórczości z postawami innych.



Treści programowe

Pracownia ma na celu nauczenie studentów kreatywnego myślenia w zetknięciu z nowymi mediami (technologiami komputerowymi) oraz przedstawienie tych mediów jako równoprawnych narzędzi do tworzenia grafiki artystycznej. Studenci zapoznają się z różnymi metodami budowania tzw. grafiki cyfrowej. Realizują zarówno zadania, gdzie grafika powstaje poprzez łączenie elementów wprowadzanych do komputera za pomocą aparatu fotograficznego bądź skanera, które są następnie odpowiednio przekształcane przy użyciu narzędzi programów graficznych (tu głównie: Adobe Photoshop), jak i kompozycje od podstaw generowane cyfrowo. Istotne, obok poznawania technicznych możliwości jest uświadomienie sobie roli komputera jako narzędzia – środka wiodącego do celu a nie celu samego w sobie. Ważny jest przy tym również charakter kreacyjny medium (komputera) i zasadność użycia takiej, a nie innej techniki (tzw. adekwatność pomysłu do sposobu jego realizacji). Student powinien przede wszystkim kształtować własną świadomość artystyczną i w oparciu o nią realizować postawione przed nim zadania. Przykłady zadań realizowanych w pracowni: 1. Kompozycja z akcentem. Format: 70 x 100 cm x 2, rozdzielczość: 150 ppi. Narzędzie pracy: program Adobe Photoshop. Czas realizacji: 15 godzin lekcyjnych ( może ulec zmianie w zależności od postępów w pracy). Kompozycja o charakterze kolażu cyfrowego, budowana z elementów wprowadzanych do komputera przy użyciu skanera bądź aparatu cyfrowego, takich jak fragmenty rysunków własnego autorstwa, które następnie zostaną poddane obróbce cyfrowej. W kompozycji można dodatkowo użyć elementów generowanych bezpośrednio w komputerze. Obróbka cyfrowa ma mieć charakter nadrzędny dla budowania obrazu. Zadanie stanowi próbę poszukiwania relacji pomiędzy indywidualnym charakterem warsztatowych działań i

str. 89

zręczności manualnej oraz zdolnością kreatywnego myślenia – a szerokim spectrum możliwości, jakie daje narzędzie w postaci komputera. Akcent (jeden lub kilka) ma, wprowadzając dodatkowe napięcia, porządkować płaszczyznę obrazu. Student realizuje 2 wersje ćwiczenia:

1) w skali szarości 2) w kolorze

Kompozycje powinny być ze sobą powiązane, należy unikać czysto mechanicznego przekładania działań w skali szarości na kolor. Kompozycja może (ale nie musi) mieć charakter abstrakcyjny. Student ma za zadanie stworzenie ciekawego pod względem plastycznym obrazu, gdzie istotna będzie adekwatność pomysłu i sposobu jego realizacji. Ważne, aby w sposób wyselekcjonowany i przemyślany korzystać z możliwości oferowanych przez komputer. 2. Przestrzeń. Format: 70 x 100 cm x 2, rozdzielczość: 150 ppi. Narzędzie pracy: program Adobe Photoshop. Czas realizacji: 15 godzin lekcyjnych ( może ulec zmianie w zależności od postępów w pracy). Kompozycja, w której zasadniczą rolę pełnią elementy fotografii (autorstwa studentów). Punktem wyjścia jest fotografia bądź fotografie, z których wybranych i przekształconych fragmentów tworzymy zupełnie nową przestrzeń (może być realistyczna lub abstrakcyjna). Przy budowaniu obrazu, oprócz elementów fotografii, można wykorzystać elementy generowane bezpośrednio w komputerze. Dwie wersje zadania:

1) w skali szarości 2) w kolorze

Kompozycje powinny być ze sobą powiązane, a jednocześnie zróżnicowane ze względu na odmienny charakter działań monochromatycznych i działań w kolorze. 3. Kompozycja z wykorzystaniem fotografii (grafiki bitmapowej) oraz grafiki wektorowej. Format: 100x70 cm, rozdzielczość 150 ppi. Narzędzie pracy: program Adobe Photoshop, Adobe Ilustrator / Corel Draw Czas realizacji zadania: 8 godzin lekcyjnych ( może ulec zmianie w zależności od postępów w pracy). Próba stworzenia interesującej formalnie kompozycji plastycznej i znalezienia odpowiedniej relacji pomiędzy elementami świata realnego (fotografia) a elementami generowanymi komputerowo jako obiekty wektorowe. Połączenie elementów kolorystycznych (kolory chromatyczne) z elementami w skali szarości ( do wyboru; czy w kolorze będzie bitmapa, czy obiekt wektorowy – ważna jest relacja pomiędzy nimi). 4. Multiplikacja. Części i całość. Format: 100x70 cm, rozdzielczość 150 ppi. Narzędzie pracy: program Adobe Photoshop, Adobe Ilustrator / Corel Draw Czas realizacji zadania: 7 godzin lekcyjnych ( może ulec zmianie w zależności od postępów w pracy).

str. 90

Próba stworzenia interesującej formalnie kompozycji wieloelementowej z zastosowaniem powtarzalności danego motywu (nie musi być to dokładnie ten sam motyw, można posłużyć się np. metamorfozą) zwrócenie uwagi na wzajemne relacje pomiędzy konstytuującymi ją modułami i odniesieniem ich do całości. Praca powinna być w całości wygenerowana w komputerze. 5. Quasi/fotografia – nie/fotografia. Format: 100x70 cm x 2, rozdzielczość 150 ppi. Narzędzie pracy: program Adobe Photoshop Czas realizacji zadania: 15 godzin lekcyjnych ( może ulec zmianie w zależności od postępów w pracy). Zadanie o charakterze pewnego rodzaju gry z widzem. Mają powstać dwie kompozycje:

1. Kompozycja quasi fotograficzna. Można używać wszelkich środków oprócz fotografii w celu stworzenia kompozycji działającej w odbiorze, tak jakby była fotografią. Nie chodzi jednak o utworzenie obrazu hiperrealistycznego, ale raczej o zabawę formą, przestrzenią, światłem i materią, tak aby operować środkami charakterystycznymi dla obrazowania fotograficznego.

2. Kompozycja, dla której punktem wyjścia są fotografie (autorstwa studentów), natomiast efekt końcowy w odbiorze z fotografią nie ma się kojarzyć. Odwrócenie sytuacji z pierwszej części ćwiczenia. Kompozycja może być formą kolażu, gdzie poszczególne elementy niejako surowych fotografii, odpowiednio kadrowane i zestawiane na nowo tworzą kompozycję o charakterze nie budzącym skojarzeń z fotografią.

Prace (1,2) mogą (choć nie muszą) być powiązane ze sobą. 6. Zewnętrze – wnętrze. Format: 100x70 cm x2, rozdzielczość 150 ppi. Narzędzie pracy: program Adobe Photoshop, Adobe Ilustrator / Corel Draw Czas realizacji zadania: 15 godzin lekcyjnych ( może ulec zmianie w zależności od postępów w pracy). Należy stworzyć dwie kompozycje:

1. Kompozycja będąca całościowym oglądem jakiejś struktury / przestrzeni (widokiem z zewnątrz), np. miasto widziane z lotu ptaka (kompozycja może np. zawierać wiele drobnych form tworzących pewną całość).

2. Kompozycja będąca fragmentarycznym wycinkiem danej struktury / przestrzeni (spojrzeniem z wewnątrz), np. to samo miasto widziane z perspektywy ulicy (kompozycja może zawierać mniejszą ilość bardziej monumentalnych form).

Prace mają być powiązane ze sobą tematycznie i formalnie, z uwzględnieniem różnych punktów widzenia tego samego motywu. Kompozycja może mieć zarówno charakter abstrakcyjny, jak i przedstawiający (do wyboru).

Podane powyżej zadania są jedynie przykładami ćwiczeń realizowanych w pracowni i w danym roku akademickim mogą ulec zmianie. Czas realizacji ćwiczeń ma także charakter orientacyjny i w zależności od postępów w pracy studentów może być modyfikowany. Poszczególne zadania są często prowadzone równolegle, gdyż poruszane w nich zagadnienia przenikają się i uzupełniają nawzajem.

Metody dydaktyczne

- wykład z prezentacją multimedialną (przedstawienie podstawowych funkcji wykorzystania

programów graficznych, itp.); - analiza i omówienie przykładów prac innych artystów (pokaz multimedialny, przegląd

str. 91

katalogów, przegląd prac w internecie); - praca w laboratorium – ćwiczenia przy stanowisku komputerowym połączone z indywidualną

korektą (zarówno merytoryczną dotyczącą zagadnień czysto plastycznych, jak i techniczną) dla każdego studenta;

- wycieczki dydaktyczne – w zależności od bieżących wystaw – wyjazdy grupowe np. na wystawy MTG w Krakowie, TGP w Katowicach, itp. – w celu zaprezentowania studentom oryginałów prac graficznych w technice druku cyfrowego, funkcjonujących w profesjonalnym obiegu artystycznym i w kontekście klasycznych technik graficznych;

- dyskusje wokół wybranych zagadnień kultury; - praca samodzielna studenta – lektura literatury obowiązkowej i uzupełniającej, dyskusja na

temat przeczytanych pozycji.


Zaliczenie semestrów odbywa się: - na podstawie przeglądu wykonanych ćwiczeń przedłożonych do oceny zarówno w formie

cyfrowej jak i w postaci wydruku. Wymagana jest obecność na zajęciach oraz samodzielna praca studenta. Na całokształt oceny składają się: - obecności, - zrealizowane ćwiczenia, - sposób ich wykonania, - wynalazczość i twórcza interpretacja przy realizacji zadanych tematów, - aktywność, systematyczność pracy.


Ocena niedostateczna: - niezrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dostatecznym; - nieobecność na ponad 3/5 ogólnego wymiaru zajęć. Ocena dostateczna: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dostatecznym; - obecność na co najmniej 3/5 ogólnego wymiaru zajęć. Ocena plus dostateczna: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu wyżej niż dostatecznym; - obecność na co najmniej 3/5 ogólnego wymiaru zajęć; - wprowadzanie do realizacji kreatywnych metod pracy. Ocena dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - wprowadzanie do realizacji kreatywnych metod pracy; - większa pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - aktywność w trakcie zajęć. Ocena plus dobra:

str. 92

- zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu wyżej niż dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - wprowadzanie do realizacji kreatywnych metod pracy; - większa pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - aktywność w trakcie zajęć; - duża samodzielność przy wykonywaniu zadań. Ocena bardzo dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu bardzo dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - wprowadzanie do realizacji kreatywnych metod pracy; - większa pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - aktywność w trakcie zajęć; - duża samodzielność przy wykonywaniu zadań; - realizowanie kilku wariantów danego zagadnienia; - własne poszukiwania i inwencja twórcza. Ze względu na szczególną niewymierność oceniania w dziedzinie sztuk pięknych, kryteria te w uzasadnionych przypadkach mogą ulec zmianom.



pozostała ilość nakładu pracy studenta – 60 godzin: - 20 godzin na przygotowanie do zajęć, w tym konsultacje przez internet, udział w wystawach; - 20 godzin na indywidualną pracę nad zadaniami; - 20 godzin na lekturę zalecanych pozycji.


Język wykładowy

polski


-

Literatura


1. Katalogi cyklicznych wystaw graficznych (różne edycje); m. in. Międzynarodowe Triennale Grafiki Kraków, Międzynarodowe Biennale Grafiki Cyfrowej Gdynia, Triennale Grafiki Polskiej Katowice, Międzynarodowe Triennale Sztuk graficznych IMPRINT Warszawa, Wirtualne Muzeum Grafiki – Icon Data (na stronach www. MTG), itp..

2. Katalogi indywidualnych wystaw artystów zajmujących się grafiką cyfrową oraz grafiką artystyczną w ogóle.

3. Czasopisma o sztuce (np. Format, Wiadomości ASP, Arteon, Art&Bussines, itp.).

str. 93

4. Podręczniki do nauki programów graficznych, czasopisma poświęcone grafice komputerowej.


1. W. Kandinsky O duchowości w sztuce, tłum. S. Fijałkowski, Łódź 1996. 2. W. Kandinsky Punkt i linia na płaszczyźnie. 3. W. Strzemiński Teoria widzenia, Kraków 1958. Leszek Brogowski Powidoki i po... Unizm i „Teoria widzenia” Władysława Strzemińskiego,

słowo/obraz terytoria 2001. 4. Ruolf Arnhein Sztuka i percepcja wzrokowa. Psychologia twórczego oka, słowo/obraz

terytoria 2005. 5. John Gage Kolor i kultura. Teoria i znaczenie koloru od antyku do abstrakcji. Universitas,

Kraków 2008. 6. David Hornung Kolor: kurs dla artystów i projektantów, Universitas, Kraków 2009.



Nazwa przedmiotu Podstawy grafiki warsztatowej: Druk płaski


Kod przedmiotu G29

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 2), rok II (sem. 3,4),

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Magdalena Uchman


Dr Magdalena Uchman, mgr Kamila Bednarska


− Zdobycie podstawowych wiadomości i umiejętności dotyczących druku płaskiego

− Swobodne posługiwanie się technikami druku płaskiego

− Poznanie możliwości warsztatu graficznego, jako bogatego zasobu środków wyrazu

− Rozwijanie twórczego myślenia poprzez interpretowanie i transponowanie natury

− Rozwiązywanie konkretnych problemów natury formalnej- kompozycja, środki wyrazu,

− Dyscyplinowanie ekspresji własnej wynikającej z samoograniczenia w ramach wybranej techniki graficznej

− Zapoznanie studentów z zasadami obowiązującymi w pracowni druku płaskiego

− Łączenie technik

str. 94

− Kształtowanie umiejętności wykonania odbitek końcowych i podpisywania grafik

Wymagania wstępne

Ogólnoplastyczna wiedza i umiejętności z zakresu rysunku i malarstwa oraz podstawowe wiadomości z historii grafiki.

Efekty kształcenia

− Rozróżnia techniki druku płaskiego- litografia, algrafia, offset oraz monotypii ( techniki graficznej odrębnej)

− Dobiera materiały oraz narzędzia do opracowania matrycy w technikach druku płaskiego

− Potrafi samodzielnie wykonać matryce w/w technikach

− samodzielnie wykonuje odbitkę graficzną

− Posiada umiejętność pracy w grupie przy odbijaniu matrycy

− Tworzy odbitkę graficzną złożoną z kilku matryc



Treści programowe

Zapoznanie z poszczególnymi technikami druku płaskiego oraz wykonanie zadań tematycznych. I litografia 50 godz.

- KREDKA LITOGRAFICZNA, TUSZ LITOGRAFICZNY, OSSASEPIA 1. Przygotowanie kamienia 2. Wykonanie rysunku w wybranej technice litograficznej 3. Trawienie 4. Wykonanie odbitek

II ALGRAFIA 35 GODZ. - KREDKA LITOGRAFICZNA, TUSZ LITOGRAFICZNY (DO WYBORU) 1. Przygotowanie blachy aluminiowej 2. Wykonanie rysunku w wybranej technice 3. Trawienie 4. Wykonanie odbitek

III OFFSET 35 GODZ. 1. Przygotowanie materiałów do naświetlenia (do wyboru: fotografia, rysunek, monotypia na foli) 2. Naświetlanie 3. Wywołanie matrycy 4. Wykonanie odbitek

IV MONOTYPIA 15 GODZ. - MONOTYPIA RYSUNKOWA I MALARSKA

1. Opracowanie monotypii metodą addytywną (5 godz.) Oraz redukcyjną (5 godz.) 2. Druk ręczny oraz przy użyciu prasy wklęsłodrukowej

Metody dydaktyczne

- MINI WYKŁAD ORAZ PREZENTACJA PRZYKŁADOWYCH PRAC GRAFICZNYCH WYKONANYCH W POSZCZEGÓLNYCH TECHNIKACH DRUKU PŁASKIEGO.

str. 95

- PREZENTACJA MULTIMEDIALNA ( FILM PREZENTUJĄCY OMAWIANĄ TECHNIKĘ ORAZ TWÓRCÓW DZIAŁAJĄCYCH W TEJ DZIEDZINIE) - SYSTEMATYCZNA KOREKTA PRAC STUDENTÓW - WSPÓLNY PRZEGLĄD PRAC


WYKONANIE PRAC ZALICZENIOWYCH PRZEGLĄD PRAC


Zaliczenie odbywa się na podstawie przeglądu prac powstałych podczas zajęć. Na ocenę końcową składać się będzie twórcza interpretacja zadań, samodzielność, pracowitość, systematyczność.

− NA OCENĘ BARDZO DOBRĄ SKŁADA SIĘ: PEŁNA OBECNOŚĆ NA ZAJĘCIACH ORAZ BARDZO AKTYWNY W NICH UDZIAŁ, UMIEJĘTNOŚĆ WYRAŻANA SWOJEGO ZDANIA PODCZAS KOREKT, WYSOKI POZIOM UMIEJĘTNOŚCI WARSZTATOWYCH I WYKONANYCH PRAC GRAFICZNYCH, UMIEJĘTNOŚĆ OBIEKTYWNEJ OCENY EFEKTÓW SWOJEJ PRACY WZGLĘDEM WCZEŚNIEJSZYCH ZAMIERZEŃ, OTWARTOŚĆ NA KONSTRUKTYWNĄ KRYTYKĘ DOTYCZĄCĄ SWOICH PRAC

− NA OCENĘ DOBRĄ SKŁADA SIĘ: OBECNOŚĆ NA ZAJĘCIACH, AKTYWNOŚĆ NA ZAJĘCIACH I PODCZAS KOREKT, DOBRY POZIOM UMIEJĘTNOŚCI WARSZTATOWYCH ORAZ WYKONANYCH PRAC GRAFICZNYCH, UMIEJĘTNOŚĆ OBIEKTYWNEJ OCENY EFEKTÓW SWOJEJ PRACY WZGLĘDEM WCZEŚNIEJSZYCH ZAMIERZEŃ, OTWARTOŚĆ NA KONSTRUKTYWNĄ KRYTYKĘ SWOICH PRAC

− NA OCENĘ DOSTATECZNĄ SKŁADA SIĘ: NIEPEŁNA OBECNOŚĆ, ZNIKOMA AKTYWNOŚĆ NA ZAJĘCIACH, BRAK UMIEJĘTNOŚCI KRYTYCZNEJ OCENY WŁASNYCH DOKONAŃ, SŁABY POZIOM UMIEJĘTNOŚCI.

− NA OCENĘ NIEDOSTATECZNĄ SKŁADA SIĘ: ZEROWA AKTYWNOŚĆ W TRAKCIE ZAJĘĆ, BRAK ZREALIZOWANYCH ZADAŃ LUB BARDZO SŁABA WARTOŚĆ ARTYSTYCZNA PRAC.


Laboratorium- 135 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 15 godzin Przygotowanie projektu- 8 godz. Zapoznanie się z literaturą przedmiotu- 5 godz. Samodzielne przygotowanie się do przeglądu i zaliczenia – 2 godz.


Język wykładowy

Polski

Praktyki -

str. 96


Literatura

Literatura podstawowa: Andrzej Jurkiewicz, Roman Artymowski, Podręcznik metod grafiki artystycznej, Arkady, Warszawa 1975 Jerzy Werner, Podstawy technologii malarstwa i grafiki, PWN, Warszawa-Kraków 1989 Ales Krejca, Techniki Sztuk Graficznych, WAiF, Warszawa 1984 Maciej Bóbr, Mistrzowie grafiki europejskiej, KAW, Warszawa 2000 Franciszek Bunsch, Grafika warsztatowa - podręcznik technik graficznych, MJM grafika, Kraków 2006 Literatura uzupełniająca: albumy i katalogi związane z grafiką



Nazwa przedmiotu Podstawy grafiki warsztatowej: Druk wypukły


Kod przedmiotu G28

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 1,2), rok II (sem. 3),

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu dr Łukasz Cywicki


dr Łukasz Cywicki dr Grzegorz Frydryk


Program nauczania przedmiotu dla I roku obejmuje: - przekazywanie i utrwalanie podstawowych zagadnień wiedzy teoretycznej i praktycznej na temat grafiki artystycznej – druku wypukłego, - celem nadrzędnym jest zdobycie umiejętności studiowania i spożytkowania zdobywanej wiedzy dla potrzeb kształcenia własnego poglądu i postawy artystycznej, - zainteresowanie nowymi zróżnicowanymi materiałami i koncepcjami w technice druku wypukłego, - indywidualne lub zespołowe omawianie koncepcji artystycznych, - otwarcie na wszelkie indywidualne pomysły, a także wybór najciekawszych z nich do dalszej realizacji, - zwracanie uwagi na zależności i różnice pomiędzy projektem (szkicem), a dalszą realizacją już w technice graficznej, - stopniowe poznawanie przez studenta możliwości technicznych i technologicznych w trakcie pracy,

str. 97

- omawianie warsztatu graficznego: (specjalistycznych dłutek, wałków, rodzaju farb i papieru, chemii a także sposobu pracy na prasie graficznej). Program nauczania przedmiotu dla II roku, oparty jest na przekazywaniu i utrwalaniu podstawowych zagadnień i wiedzy na temat grafiki artystycznej – druku wypukłego, jako indywidualnej formy wypowiedzi umożliwiającej uzyskanie odbitki graficznej (oryginalnego dzieła graficznego), będącego wynikiem zbieżności zamysłu twórczego i wrażliwości z wiedzą warsztatową, a także umiejętności powielania tego dzieła w określonej liczbie egzemplarzy. Metody nauczania związane są ściśle z indywidualnymi predyspozycjami poszczególnych studentów II roku studiów, w związku z tym realizacja programu powinna cechować znaczna elastyczność uwzględniająca szereg indywidualnych odniesień i uwarunkowań. Głównym celem pracy ze studentami jest pobudzenie i stymulowanie indywidualnej świadomości twórczej w obrazie graficznym przy pomocy wcześniej poznanych technicznych właściwości druku wypukłego. Zajęcia polegają na dokładnym omówieniu zaproponowanych przez studentów tematów, indywidualnych rozmów związanych z praktyczną realizacją poruszanych zagadnień, a także próbami indywidualnego pokonywania problemów formalno – technicznych. W ciągu kolejnych zajęć realizowane są bieżące konsultacje i dyskusje nad kolejnymi etapami powstawania prac, zaistniałymi problemami technicznymi i sposobami ich wyeliminowania, oraz nowymi pomysłami.

Wymagania wstępne

Rysunek Historii Sztuki

Efekty kształcenia

Student I roku: - biegle posługuje się środkami ekspresji plastycznej z zakresu grafiki warsztatowej – druk wypukły. - tworzy szerokie spektrum zestawień linii i plam, wiedze tą potrafi umiejętnie wykorzystać w doborze środków ekspresji artystycznej w odniesieniu do wyrażenia osobistych emocji i treści w dziele graficznym - formułuje swoją swobodną wypowiedź artystyczną w oparciu o świadome wykorzystanie ugruntowanych wzorców kreacji artystycznej - tłumaczy podstawowe i złożone problemy w zakresie warsztatowego pojmowania dzieła sztuki - poszerza i udoskonala zasób umiejętności grafiki warsztatowej – druk wypukły - prezentuje otwartą postawę na dalsze zdobywanie wiedzy Student II roku: - posiada znajomość dział sztuki dawnej i współczesnej - swobodnie posługuje się narzędziami i materiałami warsztatu graficznego – druk wypukły - odpowiednio dobiera środki ekspresji plastycznej do realizowanego zadania graficznego - posiada samodyscyplinę pracy - posiada umiejętność samooceny własnych działań oraz krytyczne spojrzenie na działalność artystyczną innych osób



Treści programowe

Treści programowe dla I roku: Linoryt linearny:

str. 98

Ćwiczenie polegające na wykonaniu - linorytu czarno-białego w oparciu o wcześniejsze szczegółowo omówione i zatwierdzone szkice. Temat projektów i format matrycy dowolny. Praca wykonywana, wycinana przy pomocy różnego rodzaju linii o różnej długości, grubości, kierunku i natężeniu. Temat dowolny, format matrycy graficznej nie mniejszy niż A4. Linoryt płaszczyznowy: Ćwiczenie polegające na wykonaniu linorytu czarno-białego za pomocą tylko plam czerni i bieli. Temat ćwiczenia dowolny, mający na celu stymulowanie do realizacji własnych pomysłów z uwzględnieniem specyficznych możliwości technicznych i technologicznych – linorytu. Temat dowolny, format matrycy graficznej nie mniejszy niż A4. Linoryt linearny + płaszczyznowy: Ćwiczenie polegające na wykonaniu linorytu czarno-białego, który w umiejętny i ciekawy sposób łączy w sobie dwa poprzednie ćwiczenia. Temat pracy dowolny mający na celu pobudzenie studentów do własnych poszukiwań ciekawego tematu i inspiracji. Temat dowolny, format matrycy graficznej nie mniejszy niż A4. EXLIBRIS – (temat dodatkowy) Ćwiczenie polegające na wykonaniu Exlibrisu (małej formy graficznej), która w ciekawy sposób łączy obraz graficzny z tekstem, poświęcony lub dedykowany konkretnej osobie lub instytucji. Temat dowolny, format matrycy dowolny, ale zgodny z przyjętymi normami projektowania Exlibrisu. Multiplikacja w obrazie graficznym. Trawestacja wybranego dzieła. Treści programowe dla II roku: Kolor w grafice: Ćwiczenie polegające na wykonaniu trzech linorytów, mogą one tworzyć cykl graficzny o wspólnym temacie, które w ciekawy sposób łączą czarno-biały obraz graficzny ze świadomie użytym kolorem, jako dopełnieniem, lub uzasadnieniem ich treści. Temat dowolny, format papieru nie mniejszy niż 50 x 70 cm.

Metody dydaktyczne

Metody dydaktyczne obejmują: - prezentację prac z archiwum pracowni druku wypukłego w celu lepszego zrozumienia techniki linorytu, - przegląd katalogów Ogólnopolskich i Międzynarodowych Biennale i Triennale Grafiki, - udział w wydarzeniach artystycznych i wystawach indywidualnych i zbiorowych prezentujących grafikę, - przybliżenie twórczości najciekawszych artystów grafików, poprzez prezentację multimedialną, prezentacją filmów - dyskusje - udział w wystawach graficznych prezentowanych ośrodkach kulturalnych

str. 99


Każdy student jest zobowiązany do realizacji ćwiczeń, a także do ich przedstawienia w formie określonej ilości własnoręcznie wykonanych odbitek graficznych na zadawalającym poziomie artystycznym. Zasadniczy wpływ na wysokość oceny ma oryginalność projektów, pomysłowość, a także zaangażowanie i skuteczność oraz uczestnictwo w zajęciach. Zaliczenie student otrzymuje po przeglądzie powstałych prac.


Ocenę bardzo dobrą otrzymuje student za: - wysoką frekwencję i aktywność w trakcie zajęć, - realizację wszystkich zadanych ćwiczeń na wysokim poziomie artystycznym, - bardzo dobrą znajomość warsztatu - czynny udział w dyskusjach, a także podczas korekt; jakość i wartość merytoryczną danego projektu oraz wysoki poziom prezentacji projektów i prac. Ocenę plus dobrą otrzymuje student za: - wysoką frekwencję i aktywność w trakcie zajęć, - realizację wszystkich zadanych ćwiczeń na dobrym poziomie artystycznym, - dobrą znajomość warsztatu - czynny udział w dyskusjach, a także podczas korekt; jakość i wartość merytoryczną danego projektu oraz bardzo dobry poziom prezentacji projektów i prac. Ocenę dobrą otrzymuje student za: - frekwencję i aktywność w trakcie zajęć, - realizację wszystkich zadanych ćwiczeń na zadowalającym poziomie artystycznym, - znajomość warsztatu - udział w dyskusjach, a także podczas korekt; jakość i wartość merytoryczną danego projektu oraz dobry poziom prezentacji projektów i prac. Ocenę plus dostateczną otrzymuje student za: - frekwencję i podstawową aktywność w trakcie zajęć, - realizację wszystkich zadanych ćwiczeń na dostatecznym poziomie artystycznym, - minimalną znajomość warsztatu - kontakt z prowadzącym zajęcia podczas udzielanych korekt oraz podstawowy poziom prezentacji projektów i prac. Ocenę niedostateczną otrzymuje student za: - brak jakiejkolwiek powyższej cechy podczas odbywania zajęć w pracowni druku wypukłego.


Laboratorium -135godz.

str. 100


Wykonywanie zatwierdzonych projektów wstępnych poprzedzonych konsultacjami z prowadzącym. Analiza i korekta projektów wyjściowych i szkiców koncepcyjnych oraz po ich zatwierdzeniu, przeznaczonych do realizacji, również poprzedzonych cyklicznymi korektami 90 godzin laboratorium. Dodatkowe godziny które student realizuje indywidualnie z myślą o zajęciach i ćwiczeniach realizowanych w pracowni druku wypukłego, np.: przygotowanie się do zajęć, samodzielna lektura, przygotowanie projektu, samodzielne przygotowanie do egzaminu, przeglądu, wystawy, pokaz, egzamin, zaliczenie, przegląd, udział w konsultacjach w formie bezpośredniego kontaktu z nauczycielem podczas dyżuru lub za pośrednictwem Internetu itd.


Język wykładowy

polski


Literatura

Literatura podstawowa: - Małgorzata Daszyńska – „Techniki graficzne powielane i odbijane” WSiP, Warszawa 1992 r. - „Grafika wczoraj i dziś”, Warszawa 1974 r. - Irena Jakimowicz – „Współczesna grafika polska”, Arkady, Warszawa 1975 r. - Andrzej Jurkiewicz – „Podręcznik metod grafiki artystycznej”, Arkady - Jerzy Werner-„Technika i technologia sztuk graficznych”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 1972 r. - Danuta Wróblewska – „Polska grafika współczesna”, Interpress, Warszawa 1983 r. Literatura uzupełniająca: - Maria Grońska – „Nowoczesny drzeworyt Polski – do 1945 roku” - Praca zbiorowa wykonana pod kierownictwem prof. M. Wejmana przez pracowników naukowych ASP w Krakowie – „Wprowadzenie do problemów i warsztatu grafiki artystycznej”, Kraków 1971 r. - Aleś Krejća – „Techniki Sztuk Graficznych” – podręcznik metod warsztatowych i historii grafiki artystycznej, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1984 r. - strony internetowe www: http://www.triennial.cracow.pl http://www.icondata.triennial.cracow.pl http://www.dyplomy.triennial.cracow.pl http://www.mtg.triennial.cracow.pl


str. 101


Nazwa przedmiotu Podstawy technik cyfrowych


Kod przedmiotu G38

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 1,2), rok II (sem. 3,4),



Janusz Strzecha, Aneta Bąk


Celem przedmiotu jest wyposażenie studentów grafiki w szczegółowa wiedzę dotyczącą możliwości i zakresu tworzenia własnego warsztatu pracy w oparciu o techniki cyfrowe, stanowiąc przygotowanie do praktycznych działań w dziedzinie wizualizacji projektów graficznych i multimedialnych.

Wymagania wstępne

Podstawowa znajomość i umiejętność obsługi komputera określona standardami szkoły średniej.

A. PODSTAWY TEORETYCZNE Zna i rozumie podstawowe pojęcia z zakresu teorii informacji i cyfryzacji sygnałów. Zna i rozumie podstawowe zasady praw fizyki i matematyki w dziedzinie cyfrowej obróbki obrazów. Zna i rozumie pojęcia, definicje, terminologie stosowane w dziedzinie cyfrowego przetwarzania obrazów. Zna i rozumie zasady i metody przetwarzania obrazów cyfrowych oraz ich zapisu, kompresji, przenoszenia i wizualizacji za pomocą różnych urządzeń. Zna i rozumie możliwości komputerowych środowisk graficznych umożliwiających realizację określonych zadań. Zna i rozumie techniki i technologie: gromadzenia, przesyłania, wymiany komunikatów: wizualnych, audiowizualnych za pomocą różnych technik medialnych. Zna i rozumie zasady działania, użytkowania: drukarek, ploterów, skanerów, kamer, aparatów cyfrowych. Zna i rozumie pojęcie obrazu wektorowego i bitmapowego.

Ma szczegółową wiedzę dotyczącą edycji w programie Adobe Photoshop. B. UMIEJĘTNOŚCI POSŁUGIWANIA SIĘ APLIKACJAMI GRAFICZNYMI

Ma szczegółową wiedzę dotyczącą edycji w programie Adobe Photoshop. Zna zasady edycji materiałów filmowych w programie Adobe Premiere. Zna zasady konstruowania płyt DVD za pomocą programu Adobe Encore. Zna i rozumie zasady transkodowania różnych formatów plików filmowych i audialnych za pomocą programu Adobe Media Encoder. Zna podstawowe zasady animacji 2D.

str. 102

Zna i rozumie techniki animacji w Corel PhotoPaint, Adobe Photoshop, Adobe After Effects. Posiada umiejętności warsztatowe umożliwiające tworzenie animacji 2D i 3D w Adobe After Effects. Zna podstawy modelowania przestrzeni z zastosowaniem technologii 3D. Posiada podstawową umiejętność warsztatową wizualizacji swoich projektów za pomocą technologii 3D. Posiada podstawowe umiejętności warsztatowe dotyczące animacji obiektów 3D.

C. KSZTAŁCENIE W ZAKRESIE SZTUKI

Tłumaczy technologie wybranych technik malarskich, rzeźbiarskich i rysunkowych, ze szczególnym uwzględnieniem technik graficznych i multimedialnych rozróżnia możliwości wypowiedzi artystycznej przy udziale współczesnych narzędzi i programów Biegle posługuje się różnymi technikami warsztatu artysty plastyka oraz poznanymi technologiami i aparaturą, które odpowiednio dobiera dla realizacji ostatecznej formy artystycznej. Jest świadomy konieczności stałego i ustawicznego pogłębiania swoich umiejętności językowych, oraz uzupełniania wiadomości i umiejętności w świetle poszerzającej się wiedzy i rozwoju technologicznego.



Treści programowe

Ad. A / 20 godz./ 1. Zarys fizyki zjawisk akustycznych i optycznych 2. Analogowy dźwięk i obraz 3. Cyfrowy dźwięk (parametry dźwięku), przetwarzanie A/C i CA, sposoby zapisu i przetwarzania

dźwięku, formaty plików audialnych) 4. Cyfrowy obraz (grafika rastrowa i wektorowa) 5. Parametry obrazu cyfrowego i sposoby kodowania informacji o kolorze 6. Urządzenia do tworzenia obrazów cyfrowych:

a. Przetworniki CCD: budowa i zasada działania. Wyświetlacze obrazów (LCD, plazmowe): budowa i zasada działania. Ad.B / 100 godz./ 7. Poznawanie obszaru roboczego Adobe Premiere. Podstawy cyfrowej edycji wideo 8. Montaż podstawowy. Dodawanie przejść. Dodawanie dźwięku. Tworzenie napisów. 9. Zaawansowane techniki edycyjne. 10. Poznawanie obszaru roboczego Adobe Encore, etapy pracy w Adobe Encore. 11. Podstawy tworzenia menu i submenu. 12. Edycja filmów w Adobe Encore. 13. Techniki zaawansowane. 14. Eksport projektu do formatu DVD i Blu- Ray 15. Podstawowe zasady animacji w programach Corel PhotoPaint, Adobe Photoshop - powtórzenie. 16. Poznawanie obszaru roboczego Adobe After Effects. Tworzenie projektu i importowanie materiałów. 17. Tworzenie kompozycji i rozmieszczanie warstw, Animowanie warstw.

str. 103

18. Tworzenie animacji za pomocą efektów i szablonów. Animowanie tekstu. 19. Praca z maskami. Kluczowanie. 20. Animowanie obiektów za pomocą narzędzi Puppet. 21. Budowanie i animowanie trójwymiarowych obiektów. Korzystanie z funkcji 3D 22. Renderowanie i tworzenie plików wyjściowych. 23. Zapoznanie z interfejsem programów 3D (Blendr) 24. Nawigacja i przekształcenia. Praca z manipulatorami. 25. Modele interakcji. Orientacja i przekształcenia. 26. Obiekty. Komponenty. Zaznaczanie i przyciąganie. Edycja siatki. 27. Projektowanie i modelowanie. 28. Animacja obiektów 3D

Metody dydaktyczne

Wykład z prezentacją multimedialną, praca w grupach, dyskusja, praca w laboratorium - zajęcia praktyczne, wycieczki dydaktyczne,


- zaliczenie ustne/ kolokwium, - wykonanie pracy zaliczeniowej (trzy tematy w semestrze) - przegląd prac, - ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych.


Ocenianie ciągłe 6. Wiadomości 7. Kreatywności 8. Zdolności syntetycznego myślenia 9. Umiejętności posługiwania się programami komputerowymi 10. Aktywność i systematyczność



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 80 godzin Studiowanie literatury specjalistycznej, ćwiczenia praktyczne z zastosowaniem poszczególnych aplikacji komputerowych, realizacja zadanych projektów.


Język wykładowy

polski


-

Literatura Literatura podstawowa:

Grafika wektorowa. Szkolenie podstawowe. Vonglitchka 2012

str. 104

3ds Max. Biblia Kelly l. Muldrock 2012 Adobe After Effects CS5. Oficjalny podręcznik helion 2012 Adobe After Effects 6.0. Oficjalny podręcznik Blender. Kompendium, Kamil Kuklo, Jarosław Kolmaga 2010 Adobe Photoshop CS5/CS5 PL. Oficjalny podręcznik: Adobe Creative Team 2011 DVD Authoring with Adobe Encore DVD Howell Wes Howell 2012




Nazwa przedmiotu Praca dyplomowa


Kod przedmiotu G49

Studia




Rok i semestr studiów Rok V (sem.10)




Weryfikacja osiągniętych w toku studiów, kluczowych efektów kształcenia, niezbędnych do podjęcia studiów trzeciego stopnia, jak też pracy zawodowej.

Wymagania wstępne

pozytywne zaliczenie wszystkich modułów na kierunku

Efekty kształcenia

• Podczas wystąpienia publicznego potrafi w sposób opanowany i swobodny , wyrażać własny pogląd na temat różnych zjawisk w sztuce.

• Potrafi przygotować publiczne wystąpienie, profesjonalnie przygotowując do niego odpowiednią prezentację twórczości artystycznej poprzez autorską aranżację, jak i publikację w postaci katalogu.

• Podczas przedstawiania własnych poglądów, chętnie dzieli się posiadaną wiedzą,

prezentując zadania o złożonej problematyce artystyczno-naukowej

Formułuje swoją swobodną wypowiedź artystyczną w oparciu o świadome zastosowanie ugruntowanych wzorców kreacji artystycznej. K_U17

str. 105

Posiada umiejętność przygotowania typowych wystąpień, podczas których potrafi w postaci wypowiedzi ustnej lub prezentacji z wykorzystaniem technik multimedialnych, przedstawić treści naukowe i artystyczne K_U19 Jest odpowiednio przygotowany do publicznej prezentacji własnych dokonań badawczych i twórczych, posiadając w tym zakresie kompetencje zarówno merytoryczne, jak i techniczne K_U26 Uwzględniając kontekst kulturowy i społeczny ,potrafi odpowiednio przygotować publiczną prezentację obiektów twórczych i przeprowadzić ją w sposób profesjonalny pod względem merytorycznym i technicznym. K_U27 Panuje nad własnymi zachowaniami, potrafi radzić sobie w sytuacji stresowej K_K06

Prezentuje zadania o złożonej problematyce artystyczno-naukowej w sposób komunikatywny, wykazuje odpowiedzialność za upowszechnianie i wymianę dorobku kulturalnego i naukowego. K_K15


Praca własna, egzamin - 25 godz.

Treści programowe

Praca dyplomowa składa się z dwóch komponentów zawierając w sobie realizację pracy praktycznej i teoretycznej. Praca realizowana jest przez studenta poza uczelnią, jednak stanowi integralną część seminarium dyplomowego oraz pracowni dyplomującej w zakresie wybranej specjalności i studiowanego kierunku. Temat i zakres pracy ustalany jest indywidualnie z prowadzącymi te przedmioty.

Metody dydaktyczne

• Prezentacja

• Dyskusja


Praca dyplomowa oceniana jest podczas obrony dyplomu na podstawie przeglądu i rozmowy w formie egzaminu, gdzie student odpowiada na pytania komisji, wcześniej prezentując prace dyplomowe Oceny oceny pracy magisterskiej oraz dyplomu artystycznego magisterskiego dokonuje dwóch promotorów i dwóch recenzentów


Na ocenę zamieszczoną w dyplomie składa się: Na kierunku artystycznym, na którym obowiązuje dwuczęściowy egzamin dyplomowy, na ocenę końcową zamieszczoną w dyplomie jako wynik ukończenia studiów składa się: - średnia arytmetyczna ocen egzaminów i zaliczeń z oceną z całego okresu, z uwzględnieniem ocen niedostatecznych - stanowiąca 2/5 oceny końcowej, - ocena teoretycznej części pracy dyplomowej - stanowiąca 1/5 oceny końcowej, - ocena artystycznej części pracy dyplomowej - stanowiąca 1/5 oceny końcowej,

str. 106

- ocena egzaminu dyplomowego (średnia odpowiedzi na minimum 4 pytania od komisji), stanowiąca 1/5 oceny końcowej. W dyplomie wpisuje się jako wynik ukończenia studiów średnią ocen uzyskaną w sposób opisany powyżej, po zaokrągleniu jej wg zasady: od 3,20 - dostateczny (3,0) od 3,21 do 3,50 - plus dostateczny (3,5) od 3,51 do 4,20 - dobry (4,0) od 4,21 do 4,50 - plus dobry (4,5) od 4,51 do 5,0 - bardzo dobry (5,0)


Przygotowanie do egzaminu - 12 godz. Przygotowanie pracy pisemnej (wydruk, oprawa) - 3 godz. Przygotowanie prac do ekspozycji - 2 godz. Przygotowanie i wydrukowanie folderu - 7 godz. egzamin - 1 godz. 1 ECTS - 25 godz.

Język wykładowy

polski


-

Literatura Literatura podstawowa: Literatura uzupełniająca:



Nazwa przedmiotu Magisterska Pracownia Artystyczna: Pracownia druku cyfrowego


Kod przedmiotu G57

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (semestr 7,8), Rok II (semestr 9,10)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Joanna Janowska Augustyn

str. 107


Joanna Janowska Augustyn, Marcin Dudek


Studenci na zajęciach mają kontynuować i pogłębiać tworzenie grafik artystycznych (aż do osiągnięcia samodzielnej wypowiedzi w postaci zestawu prac dyplomowych) w technice druku cyfrowego, gdzie nadrzędną rolę odgrywa obróbka komputerowa (zarówno w sferze kreacyjnej, jak i czysto narzędziowej), a efekt finalny stanowi wydruk na różnego rodzaju podłożach, w szczególności na papierze. W wyniku realizacji programu pracowni student nabywa umiejętność samodzielnego i świadomego kreowania grafiki artystycznej w technice druku cyfrowego.

Wymagania wstępne

Studenci powinni w stopniu średnio zaawansowanym i biegłym posługiwać się programami graficznymi takimi jak m. in. Adobe Photoshop, Adobe Ilustrator / Corel Draw (opcjonalnie: znajomość innych programów ), tak aby przy pomocy narzędzia, jakim jest komputer potrafili swobodnie budować interesujące pod względem treści i formy kompozycje, odpowiadające tematyce realizowanych zadań, będące jednocześnie formą coraz bardziej samodzielnej wypowiedzi artystycznej (zwłaszcza na latach wyższych, gdzie efektem finalnym jest przygotowanie pracy dyplomowej). Podstawą uczestniczenia w zajęciach jest pozytywne zaliczenie odpowiednich kursów (z wcześniejszych semestrów) dotyczących podstaw technik cyfrowych, w tym kursu: Podstawy grafiki warsztatowej. Druk cyfrowy.

Efekty kształcenia

Semestr 1 Student: - swobodnie identyfikuje druk cyfrowy, jako jedną z artystycznych technik graficznych; - rozróżnia w stopniu średnio zaawansowanym zagadnienia technologiczne związane z obsługą

danych programów graficznych (Adobe Photoshop, Corel Draw, Adobe Ilustrator, itp. – w zależności od preferencji);

- swobodnie identyfikuje dzieła graficzne artystów tworzących w technice druku cyfrowego; - umiejętnie dobiera narzędzia programów graficznych (Adobe Photoshop, Corel Draw, Adobe

Ilustrator, itp.) i stosuje adekwatne środki ekspresji plastycznej; - analizuje różne rozwiązania i wybiera najbardziej optymalne w procesie budowania grafiki

cyfrowej (chodzi o umiejętność podejmowania decyzji i selektywność w obliczu pozornej łatwości kreowania przy pomocy mediów cyfrowych);

- samodzielnie potrafi prawidłowo przygotować prace do publicznej prezentacji – zarówno w formie wydruków (dobór papieru, zasady sygnowania i numeracji odbitki / wydruku, itp.) jak i w postaci cyfrowej (zapis prac w odpowiednim formacie: Tiff, Jpg, Pdf, itp.);

- jest zorientowany na ciągłe samokształcenie, nie tylko w obszarze tzw. grafiki cyfrowej, ale w szerszym kontekście ogólnokulturowym, w powiązaniu z klasycznymi technikami grafiki oraz rysunkiem jako podstawą wszelkich działań twórczych;

- jest zdolny do krytycznej samooceny oraz konfrontacji z postawami innych osób; - rozumie podstawowe zasady prawa autorskiego (chodzi np. o zwrócenie uwagi na to, aby w

grafice cyfrowej pracować na materiałach własnego autorstwa; np. fotografii, itp.). Semestr 2 Student: - identyfikuje w stopniu szczegółowym zasady budowania obrazu cyfrowego świadomie i

str. 108

swobodnie ilustrując przy tym gruntowne zasady kompozycji plastycznej; - swobodnie identyfikuje dzieła graficzne artystów tworzących w technice druku cyfrowego, jak i w

klasycznych technikach graficznych oraz wyciąga na ich podstawie twórcze wnioski; - wyjaśnia relacje pomiędzy ogólnoplastycznymi zasadami budowania obrazu (wiedzą na temat

kompozycji, formy, waloru/koloru, własną wrażliwością, klasycznymi umiejętnościami warsztatowymi itp.) – a szeroko pojętym kreowaniem obrazu cyfrowego;

- tworzy interesujące pod względem plastycznym kompozycje, adekwatnie wykorzystując zarówno elementy wprowadzane do komputera przy pomocy nośników zewnętrznych jak skaner, aparat cyfrowy oraz elementy bezpośrednio generowane w komputerze;

- świadomie dobiera narzędzia (analizuje i wybiera możliwości oferowane przez konkretny program graficzny) i środki wyrazu w celu zrealizowania danego założenia (powstające prace nie są dziełem efektownego przypadku, o co w mediach cyfrowych nietrudno, lecz stanowią wynik świadomych i przemyślanych, popartych intuicją i wrażliwością decyzji);

- interpretuje i rozwija przedstawiane mu do analizy zagadnienia, jest otwarty na dyskusję, w sposób twórczy (a nie odtwórczy) podchodzi do korekty prowadzącego;

- w zależności od potrzeb - dobiera odpowiednie formy prezentacji własnych dzieł (prezentacja na nośnikach cyfrowych, artystyczne wydruki cyfrowe; wybór papieru, itp.);

- jest zorientowany na ciągłe doskonalenie umiejętności technologicznych (z zakresu obsługi programów graficznych), warsztatowych (np. doskonalenie warsztatu rysunkowego – sprawności manualno - percepcyjnych) jak i kształtowanie własnej wrażliwości artystycznej;

- jest otwarty na dyskusję i konfrontację własnej twórczości z postawami innych; - rozumie i przestrzega zasady prawa autorskiego. Semestr 3 Student: - szczegółowo wyjaśnia oraz adekwatnie odnosi do przykładów odpowiednie zagadnienia z zakresu

technologii, reguł budowania obrazu w dyscyplinie druku cyfrowego; - identyfikuje wzorce artystyczne (zarówno historyczne jak i współczesne) swobodnie i twórczo je

wykorzystując we własnych interpretacjach; - proponuje własne koncepcje artystyczne i dobiera odpowiednie technologie oraz środki

formalne; - konstruuje własną koncepcję twórczą zachowując spójność i konsekwencję dokonywanych przez

siebie wyborów; - proponuje własne rozwiązania formalne, technologiczne oraz interpretacyjne; - sprawnie i efektywnie posługuje się różnymi aplikacjami graficznymi oraz środkami wyrazu,

dokonując interesujących wyborów w procesie kreacji; - swobodnie przekłada własną wrażliwość, wyobraźnię i ekspresję na język grafiki cyfrowej; - samodzielnie eksploruje różne obszary teorii i praktyki w poszukiwaniu kreatywnych bodźców do

dalszej pracy twórczej; - wykazuje pogłębioną samoocenę własnej pracy artystycznej i konfrontuje jej efekty z postawami

innych osób; - rozumie i przestrzega zasady prawa autorskiego. Semestr 4 Student: - swobodnie ilustruje na przykładach własnej twórczości zagadnienia z zakresu technologii,

umiejętności artystycznej kreacji , reguł budowania obrazu w dyscyplinie druku cyfrowego; - identyfikuje zależności pomiędzy funkcją i miejscem klasycznej grafiki warsztatowej w sztuce

str. 109

dawnej i współczesnej, a obecną rolą grafiki cyfrowej; - potrafi efektywnie zintegrować nabyte umiejętności w akcie twórczym , wyrażając własne

koncepcje artystyczne; - świadomie i odpowiedzialnie konstruuje własną koncepcję twórczą zachowując spójność oraz

indywidualny charakter poszczególnych prac jak i całego zestawu; - łączy wrażliwość, ekspresję i intuicję oraz indywidualny charakter dzieła z optymalnym

poziomem artystyczno - technologicznym tworzonych prac; - jest przygotowany do prezentacji własnych prac graficznych (oraz ich dokumentacji) na

profesjonalnych wystawach; - dąży do niezależności postawy twórczej i wykazuje daleko posuniętą świadomość artystyczną; - jest otwarty na szeroko rozumianą konfrontację z innymi postawami twórczymi, konstruktywnie

uzasadniając własne wybory artystyczne; - jest zorientowany nie tylko na estetyczny, ale i szerszy; społeczno-etyczny wydźwięk tworzonego

przez siebie dzieła sztuki; - zna i przestrzega zasady prawa autorskiego.


Laboratoria – 360 godz.

Treści programowe

W pracowni dyplomowej student powinien dążyć do osiągnięcia jak największej samodzielności własnej wypowiedzi twórczej, której efektem finalnym jest realizacja dyplomu artystycznego. We wcześniejszych semestrach są realizowane zadania tematyczne o szerokim zakresie. W roku dyplomowym student jest zobowiązany do przedstawienia własnej propozycji cyklu prac, który ma w ostatecznym efekcie doprowadzić do powstania zestawu dyplomowego. W zależności od potrzeb studenci mogą realizować dodatkowe zadania odpowiednio ukierunkowujące ich sposób myślenia. Przykładowe tematy zadań: 1. Odniesienie się do podanych zagadnień i stworzenie cyklu min. 4 prac: a) z których każda odpowiada innemu zagadnieniu; b) z których wszystkie odpowiadają jednemu wybranemu zagadnieniu; c) z których każda odpowiada dowolnie wybranemu zagadnieniu.

1. Przestrzeń 2. Forma 3. Materia 4. Światło

2. Kompozycja zamknięta – kompozycja otwarta. Cykl dwóch prac powiązanych ze sobą pod względem formalnym, z których każda odpowiada podanym założeniom. 3. Tożsamo i inne. Cykl dwóch prac stanowiących wizualizację zagadnienia. Każda z prac może się odnosić do jednego z członów, albo też obie mogą odnosić się do całego zagadnienia.

str. 110

4. Zamiana ról. Cykl dwóch prac stanowiących wizualizację zagadnienia. Każda z prac może się odnosić do jednego z członów, albo też obie mogą odnosić się do całego zagadnienia. Tematyczne zestawy zadań są tak pomyślne, aby stanowiły cykle (co najmniej dwóch) prac, co ma szczególne znaczenie w przypadku bezpośredniego przygotowania do realizacji dyplomu, który powinien być pewną całością składającą się z powiązanych ze sobą części. Zadania zazwyczaj są realizowane równolegle, gdyż poruszane w nich zagadnienia przenikają się i uzupełniają nawzajem. Powstawanie prac powinno być poprzedzone przedstawieniem ich różnych wariantów, z których ostatecznie zostaną wybrane najlepsze. Kompozycje mogą mieć zarówno charakter abstrakcyjny, jak i przedstawiający. Ważne jest odpowiednie użycie środków do zamierzonego celu; tzw. adekwatność formy, jak i treści oraz zaproponowanego medium (w tym wypadku komputera, jako zasadniczego narzędzia i elementu kreacji). Podane powyżej zadania są tylko przykładami i w kolejnych latach mogą ulec zmianom.

Metody dydaktyczne

- wykład z prezentacją multimedialną (przypomnienie podstawowych funkcji wykorzystania

programów graficznych, itp.); - analiza i omówienie przykładów prac innych artystów (pokaz multimedialny, przegląd

katalogów, przegląd prac w internecie); - praca w laboratorium – ćwiczenia przy stanowisku komputerowym połączone z indywidualną

korektą (zarówno merytoryczną dotyczącą zagadnień czysto plastycznych, jak i techniczną) dla każdego studenta;

- wycieczki dydaktyczne – w zależności od bieżących wystaw – wyjazdy grupowe np. na wystawy MTG w Krakowie, TGP w Katowicach, itp. – w celu zaprezentowania studentom oryginałów prac graficznych w technice druku cyfrowego, funkcjonujących w profesjonalnym obiegu artystycznym i w kontekście klasycznych technik graficznych;

- dyskusje wokół wybranych zagadnień kultury; - praca samodzielna studenta – lektura literatury obowiązkowej i uzupełniającej, dyskusja na

temat przeczytanych pozycji.


Zaliczenie semestrów odbywa się: - na podstawie przeglądu wykonanych ćwiczeń przedłożonych do oceny zarówno w formie

cyfrowej jak i w postaci wydruku. Wymagana jest obecność na zajęciach oraz samodzielna praca studenta. Na całokształt oceny składają się: - obecności, - zrealizowane ćwiczenia, - sposób ich wykonania, - wynalazczość i twórcza interpretacja przy realizacji zadanych tematów, - aktywność, systematyczność pracy. Po 4 semestrze student jest zobowiązany do przedstawienia kompletnego materiału

str. 111

wchodzącego w skład pracy dyplomowej. Kurs kończy się egzaminem w postaci oceny, która jednocześnie stanowi podstawę dopuszczenia do obrony pracy magisterskiej.


Ocena niedostateczna: - niezrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dostatecznym; - nieobecność na ponad 3/5 ogólnego wymiaru zajęć. Ocena dostateczna: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dostatecznym; - obecność na co najmniej 3/5 ogólnego wymiaru zajęć. Ocena plus dostateczna: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu wyżej niż dostatecznym; - obecność na co najmniej 3/5 ogólnego wymiaru zajęć; - pewna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań. Ocena dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - większa pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy. Ocena plus dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu wyżej niż dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - szczególna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy; - duża samodzielność przy wykonywaniu zadań; - przejawy pewnej dojrzałości twórczej i świadomości własnej postawy artystycznej. Ocena bardzo dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu bardzo dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - szczególna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy; - bardzo duża samodzielność przy wykonywaniu zadań; - dojrzałość twórcza i świadomość własnej postawy artystycznej; Ze względu na szczególną niewymierność oceniania w dziedzinie sztuk pięknych, kryteria te w uzasadnionych przypadkach mogą ulec zmianom.



str. 112


pozostała ilość nakładu pracy studenta - 190 godzin: - 40 godzin na przygotowanie do zajęć, w tym konsultacje przez internet, udział w wystawach; - 120 godzin na indywidualną pracę nad zadaniami; - 20 godzin na lekturę zalecanych pozycji.


Język wykładowy

polski


-

Literatura


5. Katalogi cyklicznych wystaw graficznych (różne edycje); m. in. Międzynarodowe Triennale Grafiki Kraków, Międzynarodowe Biennale Grafiki Cyfrowej Gdynia, Triennale Grafiki Polskiej Katowice, Międzynarodowe Triennale Sztuk graficznych IMPRINT Warszawa, Wirtualne Muzeum Grafiki – Icon Data (na stronach www. MTG), itp..

6. Katalogi indywidualnych wystaw artystów zajmujących się grafiką cyfrową oraz grafiką artystyczną w ogóle.

7. Czasopisma o sztuce (np. Format, Wiadomości ASP, Arteon, Art&Bussines, itp.). 8. Podręczniki do nauki programów graficznych, czasopisma poświęcone grafice

komputerowej. Literatura uzupełniająca:

7. W. Kandinsky O duchowości w sztuce, tłum. S. Fijałkowski, Łódź 1996. 8. W. Kandinsky Punkt i linia na płaszczyźnie. 9. W. Strzemiński Teoria widzenia, Kraków 1958. Leszek Brogowski Powidoki i po... Unizm i „Teoria widzenia” Władysława Strzemińskiego,

słowo/obraz terytoria 2001. 10. Ruolf Arnhein Sztuka i percepcja wzrokowa. Psychologia twórczego oka, słowo/obraz

terytoria 2005. 11. John Gage Kolor i kultura. Teoria i znaczenie koloru od antyku do abstrakcji. Universitas,

Kraków 2008. 12. David Hornung Kolor: kurs dla artystów i projektantów, Universitas, Kraków 2009.



str. 113

Nazwa przedmiotu Pracownia działań graficznych


Kod przedmiotu

Studia



Rodzaj przedmiotu Z grupy przedmiotów kierunkowych

Rok i semestr studiów Rok IV(sem.7, 8)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Paweł Bińczycki


Dr Paweł Bińczycki


Celem przedmiotu jest rozwinięcie kreatywności studenta, wzbogacenie wrażliwości, wyobraźni oraz jego ekspresji decydujących o twórczej indywidualności. Program nauczania przedmiotu wdraża uczestników kursu w czynności stawiania i rozwiązywania problemu plastycznego, wspomaga kształcenie postawy kreacyjnej. Wśród problemów stawianych studentom największy nacisk stawiany jest na działanie wykraczające poza tradycyjne rozumienie grafiki i łamanie stereotypów, tak by w przyszłości podczas realizacji graficznych, student miał świadomość szerokiego spektrum możliwości jakimi dysponują realizując prace w tej dyscyplinie.

Wymagania wstępne

Podstawowa znajomość warsztatu graficznego oraz podstawowych technik graficznych. Znajomość zasad budowania kompozycji plastycznych. Umiejętność wnikliwej obserwacji i artystycznej interpretacji rzeczywistości. Znajomość potencjału różnych form wypowiedzi artystycznej w zakresie grafiki warsztatowej.

Efekty kształcenia

• Wykorzystując warsztat graficzny udoskonala go i poszerza o eksperyment oraz poszukiwania nowych rozwiązań formalnych i warsztatowych.

• Potrafi komunikować się z zespołem, oraz podejmuje w nim różne funkcje (w tym kierownicze) podczas realizacji wspólnych projektów artystycznych.

• Tłumaczy podstawowe i złożone problemy w zakresie warstwowego pojmowania dzieła sztuki, oraz transponuje te wiedze na własne decyzje twórcze.

• Potrafi wskazać kontekst wykazując źródło inspiracji w własnej twórczości graficznej.

wskazując na inspirację identyfikuje własną ekspresję w kontekście historycznym i w tradycji warsztatowej. Eksperymentuje, proponuje własne rozwiązania formalne i warsztatowe. Całościowo opanował warsztat techniczny w dziedzinie plastycznej, projektowej i multimedialnej. Potrafi inspirować i syntetyzować koncepcje twórcze zespołu. Chętnie podejmuje się przewodniczenia działaniom zespołu, jest zorientowany w

str. 114

różnorodnych aspektach prawidłowej realizacji różnych przedsięwzięć kulturalnych i troszczy się o ich efektywny przebieg.


Laboratoria - 60 godz.

Treści programowe

W semestrze realizowane jest zwykle jedno zadanie, które z założenia ma znacznie bardziej rozbudowaną część projektową niż w innych przedmiotach z zakresu grafiki warsztatowej, i w znacznym stopniu opiera się na wspólnym omawianiu projektów, gdzie sama realizacja jest tylko utrwaleniem ostatecznych ustaleń. Jednocześnie już podczas samego wykonania pracy, duży nacisk kładziony jest na innowacyjność i oryginalność.

Przykład typowych zadań realizowanych na zajęciach:

Grafika 3D Student ma za zadanie opracowanie w technikach graficznych takiego obrazu, który będzie funkcjonował w oderwaniu od jednej płaszczyzny. Zatem musi powstać praca, która będzie oglądana z kilku stron, posiadająca co najmniej dwie płaszczyzny, które będą odnosić się do jakiejś bryły, czy figury, której forma będzie miała ścisłe uzasadnienie w samym obrazie na niej się znajdującym. Interpretacja utworu muzycznego. Zadaniem studenta jest najpierw wybór a później interpretacja utworu muzycznego lub jego fragmentu w wybranej technice graficznej. Transpozycja wartości dźwiękowych, elementów muzyki, nastroju, harmonii, barwy itp. na środki wyrazu plastycznego. Tapeta. Zadanie ma na celu stworzenie matrycy w dowolnej warsztatowej technice graficznej, która będzie posiadała kompozycję otwartą, o takim charakterze, że kolejne odbitki z niej uzyskiwane można ze sobą zestawiać otrzymując jednorodną płaszczyznę „ornamentu”. Istotną cechą wykonywanej grafiki będzie taki układ, który pozwoli połączyć ze sobą dowolne boki odbitki i uzyskać kontynuację figury na niej zawartej. Dzięki temu, że w grafice z jednej matrycy jesteśmy w stanie uzyskać wiele jednakowych odbitek, mamy tutaj możliwość wykonania niemal dowolnej wielkości grafiki składającej się z wielu mniejszych odbitek Grafika w przestrzeni publicznej. Wykorzystując najbliższe otoczenie (pracownia, korytarz itp.), student ma za zadanie zaaranżowanie sytuacji, w której wykonana przez niego grafika w technice transferowej (szablon) będzie stanowić iluzyjne uzupełnienie, czy też komentarz do miejsca, w którym będzie odbijana Koszulka

• Pierwsza (główna)część zadania będzie polegała na stworzeniu autoportretu. Autoportret powinien zostać zaprojektowany jako syntetycznie potraktowany własny wizerunek wykonany za pomocą czarnej i białej plamy,

str. 115

bez tonów pośrednich. Wskazane jest by w pracy uchwycone zostało podobieństwo. Zatwierdzony projekt posłuży do wykonania szablonu o wymiarach 20cmx20cm, w którym zostaną wycięte miejsca , przez które następnie będzie nakładana farba akrylowa.

• Druga część zadania będzie miała na celu skonsolidowanie grupy projektantów którzy będą mieli za zadanie zrealizować zamówienie na znak graficzny, wykonany za pomocą czarnej i białej plamy, bez tonów pośrednich. Znak będzie się odnosił do całej grupy, stanowiąc rodzaj godła. Ta część zadania będzie realizowana bezpośrednio na zajęciach w gronie grupy. Projekt analogicznie jak w pierwszej części zadania będzie opracowany jako szablon o wymiarach 10cmx7cm, przez który będzie nakładana farba. Wynik obu zadań ostatecznie będzie nanoszony na podkoszulki. Wspólny znak graficzny znajdzie się z przodu każdego podkoszulka, zaś autoportret indywidualnie na placach zastępując standardowy napis z imieniem i nazwiskiem. Trójkąt równoboczny Ćwiczenie to składa się z trzech etapów, gdzie każdy etap traktowany jest jako osobne zadanie, a kolejne fazy ćwiczenia trzymane są w tajemnicy przed studentami . Pierwszy etap: student ma przygotować na zajęcia reprodukcję swojego ulubionego obrazu. W tym wypadku może być to dowolna rzecz reprodukowana na płaszczyźnie, jednak ograniczenie się do ulubionego obrazu skłoni studenta pierwszego roku Grafiki do zastanowienia się nad tym, jaki obraz jest dla niego ważny. Na zajęciach studenci dowiadują się, że w przyniesionych przez siebie reprodukcjach mają odnaleźć trójkątną przestrzeń, która po pierwsze będzie ciekawą kompozycją, z drugiej zaś strony, trójkątny fragment będzie pozbawiony elementów figuratywnych niosących jednoznaczne skojarzenia przedmiotowe. Wybrany i zaakceptowany przez prowadzącego fragment ma następnie być przeskalowany na trójkąt równoboczny o wymiarach poszczególnych boków 10cm. Drugi etap: Po otrzymaniu trójkątnego fragmentu, studenci dowiadują się, iż stanowi on projekt w skali 1:1 do wykonania linorytu na jego podstawie. Nakład jednakowych odbitek musi być równy lub większy ilości studentów znajdujących się w grupie realizującej to zadanie. Ta część zadania kończy się otrzymaniem przez studentów talii jednakowych odbitek wyciętych w taki sposób by nie posiadały białych marginesów. Odbitki wykonane przez wszystkich studentów powinny być wykonane na papierze o jednakowej barwie i grubości. Trzeci etap: Studenci realizujący zadanie wymieniają się między sobą odbitkami, w taki sposób by każdy z ich posiadał wyjściowo jednakowy zestaw linorytów. Każdy trójką od tej pory będzie stanowi moduł, który można dowolnie zestawiać z innym trójkątem. W oparciu o ten mechanizm należy stworzyć kompozycję, która nie będzie jedynie uwzględniać interesującego kształtu, ale również oparta będzie na jakimś porządku determinującym jej wewnętrzną strukturę. Przy realizowaniu tej części zadania , dzięki trójkątnej formie modułu, studenci mają możliwość wyjść poza płaszczyznę uzyskując „graficzne” obiekty. Każdy student posiadając zestaw trójkątnych grafik, nie ma obowiązku wykorzystania ich wszystkich do realizacji zadania. Według moich wstępnych obliczeń, wynika, że przy wykorzystaniu 15 trójkątów można uzyskać ponad 14 milionów kombinacji na płaszczyźnie. Jeśli zaś uwzględnimy przestrzenne zestawienia modułów, wówczas liczba rozwiązań jest co najmniej szesnastocyfrowa.

Metody dydaktyczne

• wykład,

• pokaz,

• ćwiczenia praktyczne,

• pogadanka,

str. 116

• dyskusja


Zaliczenie odbywa się na podstawie przeglądu prac powstałych podczas zajęć. Warunkiem otrzymania oceny jest wykonanie wszystkich ćwiczeń oraz frekwencja na zajęciach. Na ocenę końcową składać się będzie kreatywność, samodzielność, pracowitość, systematyczność.


oceniana będzie umiejętność szukania rozwiązań przekraczających granice klasycznej grafiki, aktywność i zaangażowanie w trakcie zajęć; przede wszystkim poziom artystyczny prac: oryginalność koncepcji, ale także wkład intelektualny; samodzielność myślenia w trakcie realizacji, umiejętność wyrażania i uzasadniania swoich wyborów; również estetyczność i staranność wykonania prac. Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest zrealizowanie programu kształcenia w stopniu dostatecznym tj uczestniczenie w zajęciach z wyjątkiem usprawiedliwionych nieobecności, wykonanie i przedstawienie do zaliczenia zestawu wymaganych prac. Zaliczenie przedmiotu w stopniu bardzo dobrym wymaga aktywnego uczestnictwa w zajęciach pracownianych z wyjątkiem usprawiedliwionych nieobecności oraz wykonanie i przedstawienie do zaliczenia zestawu wymaganych prac, które w twórczy i indywidualny sposób realizują zadania, a także prace które wykraczają poza podstawowe warunki zaliczenia.


Laboratoria - 60 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 90 godzin - praca własna studenta nad danym zagadnieniem, projektowanie i analiza, - 60 godzin. - przygotowywanie się do zajęć ćwiczeniowych poprzez odnajdywanie materiałów źródłowych będących obszarem danego tematu, zagadnienia plastycznego, - 13 godzin - realizacja zadań programowych wymagająca nakładu pracy studenta poza pracownią /pracownia multimedialna, pracownia fotograficzna, itp. - 5godzin -czytanie literatury 10 godzin - konsultacje indywidualne, wynikające z poszerzenia metod realizacji danego zagadnienia, - 2 godziny


Język wykładowy

polski


-


• Andrzej Jurkiewicz, Roman Artymowski Podręcznik metod grafiki artystycznej, Arkady

str. 117

1975

• Krystyna Zwolińska, Zasław Malicki Mały Słownik terminów plastycznych, Wiedza Powszechna

• Jerzy Werner Podstawy technologii malarstwa i grafiki, PWN, Warszawa-Kraków 1989

• Ales Krejca Techniki Sztuk Graficznych, WAiF, Warszawa 1984

• Maciej Bóbr Mistrzowie grafiki europejskiej, KAW, Warszawa 2000

• Franciszek Bunsch Grafika warsztatowa - podręcznik technik graficznych, MJM grafika 2006


• Oraz albumy i katalogi związane z grafiką.



Nazwa przedmiotu Magisterska Pracownia Artystyczna: Pracownia grafiki warsztatowej I


Kod przedmiotu G51

Studia


Grafika Jednolite magisterskie stacjonarne


Rok i semestr studiów IV (sem.7,8) V (sem. 9, 10)



Krzysztof Skórczewski


- Aktywowanie twórczego rozwiązywania problemów dotyczących struktur kompozycyjnych i formalnej budowy tworzonego obrazu graficznego - Rozwijanie wrażliwości estetycznej

Wymagania wstępne

- Zaliczenie zajęć „Podstawy grafiki warsztatowej” na poziomie licencjatu (odbycie 3 lat zajęć z grafiki warsztatowej) - Właściwe posługiwanie się narzędziami graficznymi. Opanowanie druku przy pomocy prasy graficznej

str. 118

Efekty kształcenia

1. Interpretuje właściwie podane informacje dotyczące realizacji projektów graficznych oraz grafik realizowanych na matrycach wypukłych

2. Posiada umiejętność samokrytyki artystycznej i analizy formalnej tworzonych grafik 3. Dobiera właściwe środki formalne jak przy realizacji projektów graficznych (struktury i

faktury). 4. Posiada łatwość rozpoznawania różnych konwencji estetycznych i stosuje je przy

projektowaniu graficznym, 5. Realizuje zadania zgodnie z zasadami kompozycji klasycznych dwuwymiarowych i

przestrzennych. 6. Dobiera właściwie narzędzia w celu uzyskania zamierzonego efektu i posiada biegłość

manualna w pracy artystycznej 7. Uzyskuje zamierzone efekty w seriach prac graficznych 8. Ocenia właściwie różnice poziomów artystycznych poszczególnych prac graficznych

powstałych w ciągu semestru. 9. Swoje przemyślenia intelektualne o twórczości własnej i innych potrafi zwerbalizować i

przedstawić na piśmie.



Treści programowe

Projekt i realizacja matrycy graficznej. Czas zależny jest od przyjętej konwencji i sposobu opracowania. Liczba zadań nie może być mniejsza niż trzy w ciągu semestru.

Metody dydaktyczne

Korekta w pracowni, podczas której następuje analiza formalna oraz sprawdzenie zgodności pracy z wcześniej przedstawionym materiałem koncepcyjnym.


Przegląd prac. Podsumowanie wyników jakościowych dotyczących każdej grafiki


5- spełnienie warunków zawartych w efektach kształcenia oraz aktywność i obecność na zajęciach. Wysoki poziom artystyczny i techniczny przedstawionych prac. Ilość prac znacznie przekracza wymogi standardowe 4,5 – Spełnienie warunków zawartych w efektach kształcenia, obecność na zajęciach. Wysoki poziom Artystyczny i techniczny. Ilość prac przekracza wymogi standardowe. 4 – spełnienie znacznej części warunków zawartych w efektach kształcenia. Usprawiedliwiona Nieobecność na części zajęć. Wystarczający poziom prac. Ilość prac zgodna z wyznaczonymi Standardami 3,5 – Spełnienie części warunków zawartych w efektach kształcenia. Słaby poziom prac. Usprawiedliwione

str. 119

Nieobecności 3 – Spełnienie minimalnych wymagań zawartych w efektach kształcenia. Słaby poziom prac, braki Techniczne. Część nieobecności nieusprawiedliwiona.



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 215 godzin: - 40 godzin na przygotowanie do zajęć, w tym konsultacje przez Internet, udział w wystawach; - 145godzin na indywidualną pracę nad zadaniami; - 20 godzin na lekturę zalecanych pozycji.


Język wykładowy

polski


-

Literatura Literatura podstawowa: Katalogi grafiki dawnej i współczesnej. Literatura uzupełniająca: Biografie wybitnych mistrzów grafiki. [ np. A.Durer, Rembrandt, Max Klinger].



Nazwa przedmiotu Magisterska Pracownia Artystyczna: Pracownia grafiki warsztatowej II


Kod przedmiotu G55

Studia


Grafika Studia 5-letnie stacjonarne


Rok i semestr studiów Rok IV (semestr 7,8), Rok V (semestr 9,10)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Marek Olszyński


Marek Olszyński , Kamila Bednarska, Magda Uchman

str. 120


Rozwijanie swojego potencjału kreacyjnego w zakresie grafiki warsztatowej poprzez indywidualne poszukiwania i cykl eksperymentów -warsztatowych i formalnych . Stymulowanie twórczej postawy badawczej oraz gotowości do podejmowania artystycznego ryzyka w tej dziedzinie sztuki . Podjęcie prób wypowiedzi artystycznej w nieznanej dotąd formie lub w nowatorskiej technice. Poszerzanie i wzbogacanie swojego warsztatu graficznego. Wykorzystanie i rozwijanie zdobytej dotychczas wiedzy przy realizacji zestawu grafik podczas dyplomu artystycznego w preferowanej technice druku . Szukanie własnego języka ekspresji w oparciu o wybrany wcześniej warsztat i wzbogacanie go o nowe rozwiązania – formalne i warsztatowe oraz eksperymentowanie w zakresie ulubionych technik graficznych. Samodzielna realizacja prac graficznych na wysokim poziomie artystycznym i warsztatowym.

Wymagania wstępne

Dobre przygotowanie ogólnoplastyczne oraz praktyczne umiejętności z zakresu klasycznych i nowoczesnych technik grafiki warsztatowej /druk płaski, wklęsły i wypukły oraz druk cyfrowy i techniki unikatowe/, ze szczególnym uwzględnieniem wiedzy - teoretycznej i praktycznej - dotyczącej technik graficznych . Dobra umiejętność posługiwania się warsztatem graficznym - na przykład samodzielne przygotowanie matryc w preferowanej przez studenta technice oraz ich profesjonalny wydruk; realizacja odbitki lub całego nakładu, połączona z bezproblemową obsługą wybranych pras graficznych. Duża samodzielność w pracy nad matrycą i odbitką graficzną ; chęć dalszego poszukiwania innowacji /formalnych i warsztatowych/ przy tworzeniu swojej matrycy i samej odbitki w wybranej technice graficznej. Wiedza teoretyczna z historii grafiki warsztatowej i praktyczne umiejętności użycia ulubionych środków wyrazu artystycznego w swojej twórczości. Program tej pracowni adresowany jest przed wszystkim do studentów posiadających już spore doświadczenie warsztatowe w zakresie grafiki, rysunku oraz fotografii, a także sympatyków działań interdyscyplinarnych i multimedialnych.

Efekty kształcenia

Szczegółowe efekty kształcenia: 1. Typowy student definiuje i stosuje terminy i pojęcia z zakresu technik grafiki artystycznej ze

szczególnym uwzględnieniem wiedzy z preferowanej grupy technik użytych wcześniej do realizacji licencjackiej pracy dyplomowej.

2. Rozróżnia, opisuje i charakteryzuje techniki graficzne z uwzględnieniem rodzaju druku z zakresu technik klasycznych, cyfrowych, mieszanych i unikatowych.

3. Zna zasady bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac graficznych. 4. Prezentuje własne sposoby kreowania w oparciu o zdobytą wiedzę, definiuje własny język

wypowiedzi artystycznej z zakresu grafiki artystycznej. 5. Formułuje swoje koncepcje artystyczne zachowując spójny i indywidualny charakter tych

realizacji, przy zachowaniu konsekwencji własnych wyborów. 6. Weryfikuje i wykorzystuje zdobyte umiejętności oraz własny dorobek twórczy

do określenia dalszych celów artystycznych w ramach wybranej specjalizacji. 7. Efektywnie rozwija potencjał twórczy i umiejętności kreacyjne w oparciu o możliwości

technik z zakresu grafiki artystycznej. 8. Formułuje swoją swobodną wypowiedź plastyczną świadomie stosując ugruntowane

wzorce kreacji artystycznej. 9. Wykazuje (podczas autoanalizy – formalnej i warsztatowej ) umiejętność pogłębionej

samooceny własnej pracy twórczej, jest otwarty na konstruktywną krytykę.

str. 121



Treści programowe

W pracowni tej realizowana jest magisterska praca dyplomowa w oparciu o samodzielną pracę studenta i jego twórczy potencjał. Preferowana jest tutaj otwartość na różnorodne przejawy poszukiwań –artystycznych i warsztatowych, ze szczególnym wykorzystaniem środków wyrazu z obszaru grafiki warsztatowej. Główny nacisk w tej pracowni kładziony jest na dalsze doskonalenie umiejętności doboru i użycia środków plastycznych do jak najpełniejszego wyrażenia swoich artystycznych koncepcji, a także na poszerzenie znajomości preferowanego warsztatu graficznego i poznanie nowych możliwości kreacji artystycznej w celu znalezienia oryginalnego języka ekspresji własnej. Bardzo ważny jest tutaj rozwój świadomości i osobowości artystycznej, w oparciu o tworzenie graficznych zestawów prac. Edukacja studentów dotyczy także wiedzy na temat nowych tendencji w sztuce z uwzględnieniem współczesnej grafiki warsztatowej i trendów w grafice polskiej i światowej. Nauka ta połączona jest z analizą /formalną i warsztatową / konkretnych prac plastycznych, jako przykładów do ewentualnej twórczej inspiracji. Dyplom artystyczny realizuje się tutaj w wybranym, preferowanym warsztacie graficznym - na przykład: litografii lub offsecie, sitodruku lub druku cyfrowym oraz druku wypukłym i wklęsłym, a także w technikach unikatowych – z możliwością ich łączenia i mieszania. Istotnym celem tej pracowni jest właśnie pogłębienie możliwości realizacji swoich twórczych zamierzeń poprzez wykorzystanie nowych technologii oraz wyjście poza specyfikę poszczególnych technik graficznych – to znaczy łączenie różnych środków i efektów graficznych w jednej pracy. Ważne są tutaj również próby eksperymentowania z technikami graficznymi, a także badanie i wykorzystanie szerokich możliwości kreacyjnych jakie dają metody łączenia różnych sposobów druku / na przykład zastosowanie - oprócz tradycyjnych podłoży– innych możliwości wydruku odbitki graficznej, na przykład na tkaninie, drewnie, folii, na tworzywach sztucznych itp./. Akceptowane w tej pracowni jest również wykorzystanie warsztatu graficznego do budowania kompozycji przestrzennych-instalacji czy tez obiektów. Dozwolone jest też odkrywanie nowych możliwości kreacyjnych w grafice poprzez zastosowanie komputerowych technik przetwarzania obrazu w połączeniu z warsztatem klasycznym. Tradycyjne, jak i te współczesne oraz nowatorskie metody druku artystycznego są tutaj jednak tylko punktem wyjścia do poszukiwania własnego języka ekspresji. Profesjonalne kreowanie przekazu artystycznego osadzone jest tutaj wprawdzie na bazie grafiki warsztatowej, ale warsztat w tej pracowni pełni zawsze tylko „służebną rolę” w kształtowaniu artystycznej świadomości i osobowości młodego twórcy.

Metody dydaktyczne

Zajęcia prowadzone są zazwyczaj w formie ćwiczeń, podczas których odbywa się praktyczna realizacja wybranych wcześniej projektów. Stosuje się tutaj również bardzo krótkie wykłady /czasami z prezentacją multimedialną/ połączone z analizą i interpretacją tekstów źródłowych, omówieniem krytycznym wybranych przykładów i wspólną dyskusją, a także rozwiązywaniem konkretnych zadań w ramach zajęć praktycznych. Dopuszczalny jest tutaj eksperyment warsztatowy jako źródło inspiracji – również w zakresie poszukiwań formalnych i ekspresji własnej. Podczas zajęć praktycznych odbywają się korekty indywidualne i grupowe oraz rozmowy i dyskusje z zakresu historii sztuki i grafiki oraz nowych tendencji -warsztatowych i formalnych w tej dziedzinie sztuki.

str. 122


Wykonanie określonej pracy zaliczeniowej: przygotowanie do przeglądu /semestralnego lub końcowego/ profesjonalnie wydrukowanych i opisanych grafik , przegląd wszystkich prac, ustalenie oceny zaliczeniowej. Etapy zaliczeń: student ma obowiązek zadbać o profesjonalne wykonanie odbitek – zgodne z zasadami przypisanymi do danej techniki graficznej oraz o ich fachowy opis i estetyczną oprawę wraz z odpowiednią prezentacją /wystawą/ wykonanego zestawu prac podczas zaliczenia. Przystąpienie do zamknięcia przeglądu semestralnego – letniego, w celu uzyskania wpisu do indeksu, poprzedzone jest obowiązkowym sfotografowaniem przez studenta swoich prac graficznych z całego roku /wybranych wcześniej przez opiekunów pracowni / i ich zapis na CD w celu archiwizacji osiągnięć artystycznych najzdolniejszych studentów z tej pracowni .


Bardzo duża aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusjach i podczas korekt); bardzo duża wartość merytoryczna projektu wstępnego /szkicu/ i finalnego – zestawu grafik; bardzo wysoki poziom artystyczny oraz oryginalność realizacji prac –także pod względem warsztatowym –są to wymagania względem studenta uzyskującego z danego przedmiotu ocenę: bardzo dobrą, duża aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusjach i podczas korekt); duża wartość merytoryczna projektu wstępnego /szkicu/ i finalnego – zestawu grafik; wysoki poziom artystyczny oraz oryginalność realizacji prac –także pod względem warsztatowym –są to wymagania względem studenta uzyskującego z danego przedmiotu ocenę plus dobrą, aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusjach i podczas korekt); spora wartość merytoryczna projektu wstępnego /szkicu/ i finalnego – zestawu grafik; w miarę dobry poziom artystyczny oraz oryginalność realizacji prac –także pod względem warsztatowym –są to wymagania względem studenta uzyskującego z danego przedmiotu ocenę dobrą, sporadyczna aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusjach i podczas korekt); poprawna wartość merytoryczna projektu wstępnego /szkicu/ i finalnego – zestawu grafik; w miarę poprawny poziom artystyczny oraz oryginalność realizacji prac –także pod względem warsztatowym –są to wymagania względem studenta uzyskującego z danego przedmiotu ocenę plus dostateczną, znikoma aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusjach i podczas korekt); znikoma wartość merytoryczna projektu wstępnego /szkicu/ i finalnego – zestawu grafik; znikoma jakość artystyczna oraz oryginalność realizacji prac –także pod względem warsztatowym –są to wymagania względem studenta uzyskującego z danego przedmiotu ocenę dostateczną, „zerowa” aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusjach i podczas korekt); bardzo słaba wartość merytoryczna projektu wstępnego /szkicu/ i finalnego – zestawu grafik; bardzo słaba jakość artystyczna oraz oryginalność realizacji prac –także pod względem warsztatowym –są to wymagania względem studenta uzyskującego z danego przedmiotu ocenę niedostateczną.



str. 123


Wykonywanie zatwierdzonych projektów wstępnych w poszczególnych, wybranych technikach graficznych /przeważnie w formie kilku matryc/ i odbitek stanowych lub próbnych z matryc oraz –po ich korektach i zatwierdzeniu - odbijanie „na czysto” całego nakładu - 240 godzin Pozostała ilość nakładu pracy studenta - 190 godzin Przygotowanie się do zajęć – około 5 godzin Samodzielna lektura – około 15 godzin Przygotowanie projektów- 40 godzin Samodzielne przygotowanie prac do realizacji: projektowanie i wykonywanie matryc w domu czy też realizacja czynności, które stanowią istotną część tego procesu; przygotowanie przeglądu prac , wystawy, pokazu: - łącznie 145 godzin Zaliczenie, przegląd, udział w konsultacjach w formie bezpośredniego kontaktu z nauczycielem podczas dyżuru lub za pośrednictwem Internetu itd. -10 godzin


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Literatura podstawowa: „Podręcznik warsztatowy, grafika artystyczna”, A.S.P. w Poznaniu, Jerzy Werner, ,,Podstawy technologii malarstwa i grafiki”, Andrzej Jurkiewicz, „Podręcznik metod grafiki art.”, Jordi Catafal i Clara Oliva, ,,Techniki graficzne”, Aleš Krejča „Techniki sztuk graficznych”, Beth Grabowski , Bill Fick , „Grafika .Techniki i materiały” Małgorzata Daszyńska, „Techniki Graficzne” Literatura uzupełniająca Kozielecki J. Koncepcja transgresyjna człowieka, Kozielecki J. Transgresja i kultura. Czasopisma internetowe: http://www.sekcja.org http://www.spam.art.pl/ http://www.magazynsztuki.pl/ http://kwartalnik.exit.art.pl/ http://fototapeta.art.pl/ http://www.obieg.pl www.sztukpuk.art.pl/

Podpis koordynatora

str. 124

przedmiotu


Nazwa przedmiotu Magisterska Pracownia Artystyczna: - Pracownia grafiki warsztatowej III


Kod przedmiotu G56

Studia




Rok i semestr studiów Rok IV (sem. 7,8), rok V (sem. 9,10),

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Paweł Bińczycki


Dr Paweł Bińczycki, dr Marcin Jachym


Realizowanie własnych zamierzeń twórczych przy wykorzystaniu warsztatu graficznego z zakresu wszystkich rodzajów druku. Możliwość poszukiwania nowych środków wyrazu artystycznego, także poprzez prowadzenie eksperymentów technologicznych, tworzenie matryc graficznych z nietypowych materiałów, odkrywanie nowych technik czy łączenie w ciekawy sposób różnych metod druku. Realizacja prac na wysokim poziomie artystycznym. Pogłębianie wiedzy i umiejętności w zakresie warsztatu graficznego.

Wymagania wstępne

Student, które chce realizować program obowiązujący w Pracowni Grafiki Warsztatowej, musi uprzednio posiąść podstawowe umiejętności w zakresie druku wklęsłego, wypukłego i płaskiego w wyniku ukończenia przedmiotu Podstawy Grafiki Warsztatowej lub odpowiednich kursów.

Efekty kształcenia

Samodzielnie realizuje idee twórcze w oparciu o warsztat graficzny.

• Trafnie dobiera środki wyrazu artystycznego w świadomym dążeniu do realizacji własnej koncepcji.

• Rozwiązuje spektrum problemów twórczych wykorzystując wypracowane umiejętności warsztatowe, które stanowią punkt wyjścia do realizacji własnych koncepcji i określenia indywidualnego języka artystycznego.

Wykonuje wybrane techniki opracowane na Wydziale Sztuki UR.


Realizuje cykle graficzne.

• Formułuje własne koncepcje projektowe i artystyczne zachowując spójny i indywidualny charakter swoich realizacji, przy zachowaniu konsekwencji własnych wyborów.

str. 125

• Formułuje swoją swobodną wypowiedź artystyczną w oparciu o świadome zastosowanie ugruntowanych wzorców kreacji artystycznej.

Pracuje w zespole podczas organizacji wystaw w obrębie wydziału. Potrafi się zmotywować, aby ukończyć z powodzeniem rozpoczęty projekt.



Treści programowe

W Magisterskiej Pracowni Artystycznej tematyka i treść realizowanych zadań, sposób ich realizacji oraz czas wykonania zależny jest od ustaleń pomiędzy prowadzącym a studentem. Najogólniej rzecz ujmując podstawową treścią programową jest realizacja własnych zamierzeń twórczych przez studentów. Często stosowaną, dodatkową praktyką może być realizacja narzuconych przez prowadzącego zadań, które mają na celu zdobycie dodatkowych umiejętności niezbędnych do realizacji cyklu dyplomowego.

Metody dydaktyczne

Instruktarz połączony z prezentacją, systematyczna korekta i wspólna analiza prac.


- ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych. - zaliczenie połączone jest przeglądem prac studenta. - student zobowiązany jest do profesjonalnego i estetycznego przygotowania prac do oceny.


Ocena bardzo dobra (5,0) Osiągnięcie wszystkich założeń programowych, stuprocentowa obecność na zajęciach (nie bierze się pod uwagę absencji chorobowej), duża samodzielność w zakresie warsztatowym oraz wyraźna tendencja do prowadzenia własnych poszukiwań twórczych wraz z umiejętnością ich werbalnej prezentacji. Wykonanie prac na bardzo wysokim poziomie artystycznym i technicznym. Ocena dobra (4,0) Osiągnięcie wszystkich założeń programowych, stuprocentowa obecność na zajęciach (nie bierze się pod uwagę absencji chorobowej), duża samodzielność w zakresie warsztatowym. Wykonanie prac na wysokim poziomie artystycznym i technicznym. Ocena dostateczna (3,0) Osiągnięcie wszystkich założeń programowych, niepełna obecność na zajęciach, mała samodzielność warsztatowa oraz wykonanie prac o słabym poziomie technicznym i artystycznym. Ocena niedostateczna (2,0) Nieosiągnięcie założeń programowych (wykonanie zbyt małej ilości prac, bardzo mały nakład pracy), lub całkowity brak samodzielności warsztatowej połączony z brakiem pomysłów na wykonywanie własnych realizacji.

str. 126

Oceny takie jak: 4,5; 3,5; wpisywane są przez prowadzącego, jeśli czterostopniowa skala ocen jest niewystarczająca.



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 210 godzin Opracowywanie projektów w dowolnej formie : rysunek, prezentacja multimedialna, fotografia itp. 125 godzin. Konsultacje z prowadzącym poza zajęciami; 30 godzin. Samodzielna lektura 20 g. Przygotowanie prac do zaliczenia. 10 godzin. Przygotowanie się do obrony cyklu dyplomowego 30 godz.


Język wykładowy

polski


-

Literatura Albumy dotyczące grafiki, katalogi z wystaw grafiki współczesnej. Literatura uzupełniająca:



Nazwa przedmiotu Magisterska Pracownia Artystyczna: Pracownia multimedialna Pracownia Transformacji Obrazu


Kod przedmiotu G49

Studia




Rok i semestr studiów Rok IV (semestr 7,8), Rok V (semestr 9,10)


str. 127


Dr hab. prof. UR Janusz J. Cywicki


W efekcie podejmowanych ćwiczeń i zadań, studenci powinni posiąść umiejętności samodzielnego lub zespołowego / grupowego kreowania i realizacji założonych wartości, sensów i znaczeń - od analizy pomysłu / projektu, poprzez wszechstronną ich analizę, wybór najlepszej formy wypowiedzi artystycznej - aż do realizacji końcowej. Wypowiedź artystyczna musi uwzględniać szereg istotnych uwarunkowań determinujących cel i formę przekazu: - w sferze wartości wizualno / plastycznych - uwarunkowań technicznymi i technologicznymi w sferze wartości przekazu - w kontekście realizacji oczekiwanych / założonych wartości. Dzięki zdobytej wiedzy i umiejętnościom wyniesionym z zajęć studenci powinni w sposób właściwy odnieść realizacje do możliwości technicznych uwarunkowanych czynnikami zewnętrznymi, a także znać i rozumieć ogólną specyfikę przedmiotu.

Wymagania wstępne

Studenci powinni w podstawowym stopniu posiadać umiejętności:

- analizy i formułowania propozycji realizacji własnych pomysłów uwzględniających możliwości otwartego i kreatywnego łączenia mediów.

- rozwiązywania problemów i zagadnień związanych z możliwościami jakie niesie tak rozumiana kreacja w oparciu o zdobytą wiedzę w posługiwaniu się współczesnymi mediami.

- Otwartość i kreatywność. - Podstawowe umiejętności posługiwania się narzędziami do kreowania i rejestracji obrazu,

a także edycji plików cyfrowych foto, audio i wideo.

Efekty kształcenia

• weryfikuje i wykorzystuje zdobyte umiejętności oraz własny dorobek twórczy do określenia dalszych celów artystycznych w ramach wybranej specjalizacji`


• Prezentuje własne sposoby kreowania w oparciu o zdobytą wiedzę, definiuje własny język wypowiedzi artystycznej - zarówno teoretycznej jak i praktycznej.




• Rozwiązuje spektrum problemów twórczych wykorzystując wypracowane umiejętności warsztatowe, które stanowią punkt wyjścia do realizacji własnych koncepcji i określenia indywidualnego języka artystycznego

• Wykazuje umiejętność pogłębionej samooceny własnej pracy twórczej, jest otwarty na

str. 128

konstruktywną krytykę.

• Samodzielnie szuka możliwości konformacji swoich poglądów, postawy i upodobań artystycznych z innymi twórcami.


Wykłady / ćwiczenia / prezentacja / DVD; Internet / dyskusja Konsultacje i korekty (grupowe i indywidualne) projektów Warsztaty, plenery, wystawy, działania w przestrzeni zewnętrznej, Dokumentacja, strona internetowa

Treści programowe

Problemy, którymi zajmujemy się w Pracowni dotyczą spraw związanych z analizą i rozumieniem szeregu zagadnień i działań możliwych do zrealizowania w obszarze multimediów. W konsekwencji chodzi o nabycie odpowiednich umiejętności związanych przede wszystkim z samodzielnym formułowaniem myśli, wiedzy umożliwiającej powstanie subiektywnego sposobu interpretacji rzeczywistości, zmierzającego do prób określenia własnego języka artystycznego. Równie ważną sprawą jest potrzeba otwartej dyskusji ze studentami. Celem jest próba dotarcia do ich osobowości, fascynacji czy upodobań i wykorzystanie / wskazanie tych wartości, które wydają się stwarzać nadzieję na wykreowanie indywidualności artystycznej w dalszych latach studiów, a przede wszystkim w przygotowaniu do samodzielnej pracy artystycznej.

Metody dydaktyczne

Nasza praca to intensywny trening zmierzający do rozpoznania możliwości własnego sposobu interpretacji rzeczywistości, nauki rozumienia i kreowania, świadomego podejmowania artystycznego ryzyka, zdobycia pewności i wiedzy na temat podejmowanych wyzwań i zagrożeń. Podstawową metodą dydaktyczną jest aktywny udział studentów w trakcie zajęć przy udziale i korekcie prowadzącego, a także indywidualna praca i samodzielne próby w okresie przygotowawczym do ostatecznej realizacji. Realizowane ćwiczenia mają przede wszystkim na celu uzyskanie podstawowej, zwartej koncepcyjnie, zindywidualizowanej wypowiedzi artystycznej, kreatywnie odpowiadającej na postawione problemy i zagadnienia artystyczne. Głównym sposobem przekazywania wiedzy przedmiotowej są wykłady, dyskusje i szeroko rozumienie konsultacje. Program zajęć zakłada otwartość na różnorodne postawy artystyczne, a także na poszukiwanie odpowiednich środków wyrazu w kontekście problemów otaczającego nas świata i własnymi możliwościami kreowania.

str. 129


- wykonanie pracy zaliczeniowej: - przygotowanie projektu lub prezentacji/ wykonanie określonej pracy, - przegląd prac, - ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych.


Ocena odbywa się na podstawie: Uczestnictwa i aktywnym udziale w zajęciach. Wielokrotnej konsultacji projektów. Przeglądu prac / realizacji. Sporządzenia dokumentacji z realizowanych tematów W przeciągu semestru studenci zobowiązani są do wykonania określonej liczby realizacji w uzgodnionych terminach.


laboratoria – 360godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 215 godzin Student poza uczestnictwem w zajęciach dydaktycznych powinien: - wszechstronnie analizować postawione przed nim zadania i problemy - samodzielnie i ze zrozumieniem przygotować pomysły realizacji tematów do analizy, korekty i dyskusji z prowadzącym zajęcia - kontaktować się z nauczycielem przy pomocy Internetu w celu bieżącej analizy i możliwości rozwiązania zaistniałych problemów - kontaktować się z kolegami celem analizy ewentualnej możliwości grupowej realizacji zadań - zapoznać się z dostępną literaturą - odwiedzać jak najczęściej galerie i muzea - brać udział w wernisażach wystaw i dostępnych akcjach i działaniach plastycznych - analizować materiały dostępne w Internecie - inicjować własne działania artystyczne – indywidualne i grupowe - w celu poszerzenia swej wiedzy studenci zachęcani są do nawiązywania bezpośrednich kontaktów z artystami i teoretykami z różnych dziedzin.


Język wykładowy

polski


-

str. 130

Literatura

Student we własnym zakresie winien zapoznać się z publikacjami (katalogi wystaw, książki, artykuły, periodyczne wydawnictwa o sztuce współczesnej) katalogi wystaw) dotyczącymi przede wszystkim sztuk audiowizualnych. Student winien śledzić specjalistyczne strony internetowe, poruszające tę tematykę. W zależności od rodzaju aktualnie rozwiązywanego problemu student powinien korzystać z osiągnięć wielu pozaartystycznych dyscyplin m.in. muzyki, informatyki, psychofizjologii, socjologii itp. Literatura podstawowa / Literatura uzupełniająca: - Lev Manovich - “Język Nowych Mediów”, Oficyna Wydawnicza ŁośGraf / 2012 - Krystyna Wilkoszewska - „Piękno w sieci. Estetyka a nowe media”, wyd. Universitas - Susan Sontag - „O fotografii“, Warszawa 1986 - Marvin Carlson -„Performans”, PWN, Warszawa 2007 - Zbigniew Warpechowski – „Podręcznik”, wyd. CSW Zamek Ujazdowski, Warszawa 1990 - Maria Anna Potocka – „To tylko sztuka”, wyd. Aletheia, Warszawa 2008 - Ryszard W. Kluszczyński - „Społeczeństwo informacyjne. Cyberkultura. Sztuka multimediów” wyd. Rabid, Kraków 2001 - Ryszard W. Kluszczyński – „Film Wideo Multimedia”, Warszawa 1999 - Ryszard W. Kluszczyński - „Sztuka interaktywna. Od dzieła - instrumentu do interaktywnego spektaklu”, Wyd. Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2010. - Ewa Wójtowicz - „Net Art.”, wyd. Rabid, 2008 Czasopisma - „Arteon”, „format”, „Magazyn filmowy” i inne.



Nazwa przedmiotu Magisterska Pracownia Artystyczna: - Pracownia multimedialna II


Kod przedmiotu G53

Studia







Prof. Jan Maciej Maciuch, mgr Krzysztof Pisarek


Przygotowanie do samodzielnej pracy twórczej,

str. 131

Świadome i swobodne posługiwanie się warsztatem fotograficznym Realizacja własnych koncepcji artystycznych

Wymagania wstępne

Zaliczenie zajęć z warsztatów form fotograficznych

Efekty kształcenia

Potrafi twórczo odnieść się do dorobku mistrzów malarstwa i fotografii, świadomie stosuje w swoich realizacjach formy pastiszu i parodii Potrafi krytycznie odnieść się do zjawisk i problemów społecznych Realizuje własne projekty w stylistyce fotografii reklamowej i fotografii mody Stosuje różne strategie fotografii dokumentalnej Stosuje elementy narracji fotograficznej Przygotowuje pod względem merytorycznym i organizacyjnym projekty fotograficzne Potrafi zdefiniować założenia i cele swojego projektu W oparciu o własną koncepcję artystyczną realizuje dyplomowy projekt fotograficzny

• Prezentuje własne sposoby kreowania w oparciu o zdobytą wiedzę, definiuje własny język wypowiedzi artystycznej - zarówno teoretycznej jak i praktycznej.





• weryfikuje i wykorzystuje zdobyte umiejętności oraz własny dorobek twórczy do określenia dalszych celów artystycznych w ramach wybranej specjalizacji`


• Wykazuje umiejętność pogłębionej samooceny własnej pracy twórczej, jest otwarty na konstruktywną krytykę

• Samodzielnie szuka możliwości konformacji swoich poglądów, postawy i upodobań artystycznych z innymi twórcami.



Treści programowe

SEMESTR VII Fotograficzna interpretacja dzieł mistrzów malarstwa i fotografii Tworzenie fotografii w stylu wybranego mistrza fotografii Tworzenie cyklu fotografii odnoszącego się w różnej formie do wybranego dzieła malarskiego (m. in. z zastosowaniem form pastiszu i parodii ) Przygotowanie i realizacja w studio i plenerze sesji fotograficznej wg własnego pomysłu i scenariusza

str. 132

Użycie średnio- i wielkoformatowych kamer Opracowanie materiału wyjściowego do druku wielkoformatowego SEMESTR VIII Fotografia reklamowa Indywidualna realizacja własnego projektu w dziedzinie fotografii reklamowej Przygotowanie i realizacja w studio i plenerze sesji fotograficznej wg własnego pomysłu i scenariusza Użycie średnio- i wielkoformatowych kamer Opracowanie materiału wyjściowego do druku wielkoformatowego SEMESTR IX Fotografia dokumentalna Indywidualna realizacja własnego projektu podejmującego ważny problem społeczny SEMESTR X Przygotowanie i realizacja projektu dyplomowego

Metody dydaktyczne

Wykład wprowadzający z prezentacją multimedialną, rozmowy grupowe i indywidualne ze studentami realizacje sesji zdjęciowych


- wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji - wykonanie odbitek, wydruków - przegląd prac


- aktywność w trakcie zajęć (udział w pracy zespołowej) - realizacja wszystkich zadań - umiejętność organizowania i realizacji sesji fotograficznych - poziom artystyczny oraz oryginalność realizacji wykonanych w ramach przedmiotu



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 215 godzin przygotowanie sesji fotograficznych - 125 godz. przygotowanie prac do druku i ekspozycji – 60 godz. udział w konsultacjach w formie bezpośredniego kontaktu z nauczycielem podczas dyżuru – 15 godz. samodzielna lektura – 15 godz.


Język wykładowy

polski

str. 133


-

Literatura

Literatura podstawowa: Susan Wright – „ART PHOTOGRAPHY NOW”, London 2005, Wyd. Thames&Hudson David Campany – “ART AND PHOTOGRAPHY”, London 2003,Wyd. Phaidon Allan Sekula – “SPOŁECZNE UŻYCIA FOTOGRAFII”, Warszawa 2010, Wyd. Uniwersytetu Warszawskiego Literatura uzupełniająca: Francis Soulages – „ ESTETYKA FOTOGRAFII – STRATA I ZYSK”, Kraków 2007, Wyd. Universitas Eberhard Schuy – „FOTOGRAFIA PRODUKTOWA”, Łódź 2011, Wyd. Galaktyka



Nazwa przedmiotu Magisterska Pracownia Artystyczna: - Pracownia projektowa I


Kod przedmiotu G50

Studia





Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu prof. UR Tadeusz Nuckowski

Imię i nazwisko osoby prowadzącej ( osób prowadzących) zajęcia z przedmiotu)

prof. UR Tadeusz Nuckowski mgr inż. Piotr Kisiel


Przedmiot poruszał będzie zagadnienia związane z typografią i przygotowaniem publikacji do druku metodą poligraficzną oraz tworzeniem interaktywnych prezentacji i stron internetowych, wzbogaconych o elementy multimedialne. W wyniku toku nauczania słuchacz zapozna się z konstrukcją programów do tworzenia grafiki komputerowej w technologii Flash (Adobe Flash CS5, SWiSHmax2, Adobe InDesign CS5) oraz zasadami pozycjonowania i optymalizacji graficznych serwisów WWW. Zdobyte umiejętności stanowić będą podstawę do realizacji własnych projektów. Zajęcia odbywają się w pracowni komputerowej, w oparciu o wybrany program do tworzenia aplikacji w technologii flash. Na bazie wykonanych ćwiczeń słuchacz nabędzie umiejętności stawiane przed grafikiem/FlashDeveloperem w pracowniach multimedialnych, agencjach reklamowych, studiach telewizyjnych czy też firmach zajmujących się tworzeniem gier komputerowych oraz serwisów WWW.

str. 134

Wymagania wstępne

Biegła znajomość obsługi komputera, wiadomości z zakresu, rodzaju i przeznaczenia grafiki wektorowej i rastrowej, znajomość zagadnień związanych z zasadami i technologią zapisu obrazu ruchomego. Podstawowe wiadomości z zakresu obsługi programów z pakietu Adobe Master Collection CS5. Wcześniejsze zaliczenie przedmiotu Technologie internetowe.

Efekty kształcenia

Kończąc naukę przedmiotu student: Swobodnie posługuje się wszystkimi programami graficznymi z pakietu Adobe Master Collection CS5 (ewentualnie nowszymi – w miarę pojawiania się aktualizacji programów). Zdolny jest do podjęcia i profesjonalnego rozwiązania każdego tematu z zakresu projektowania graficznego. Prezentuje wypracowany w trakcie studiów własny rozpoznawalny znak (styl) projektowy. Jest otwarty na wszelkie pojawiające się nowe tendencje w projektowaniu graficznym, świadomie do nich nawiązuje w realizacji zadań i zleceń, zachowując jednocześnie spójność stylistyczną i ogólny klimat wszystkich swoich dokonań. Jest gotowy do stałej samooceny i sprawdzania się oraz porównywania swoich prac z osiągnięciami innych grafików-projektantów poprzez udział w konkursach, przeglądach i wystawach. Dba o właściwą prezentację swoich dokonań, tak w formie profesjonalnie przygotowanego portfolio, jak i atrakcyjnie zaprojektowanej własnej strony internetowej. Potrafi bronić swoich racji i przekonywać do swoich idei projektowych w zetknięciu ze zleceniodawcą, przy równoczesnym zrozumieniu potrzeb klienta. Sprawdza się w działaniu zespołowym, przy realizacji dużych przedsięwzięć projektowych. Ma stały dostęp i korzysta z fachowej literatury, pism i magazynów poświęconych designowi.



Treści programowe

Tworzenie publikacji za pomocą Adobe InDesign CS5 – realizacja następujących ćwiczeń (140 godzin) - projekt całościowy i DTP składanki reklamowej, - projekt i DTP katalogu indywidualnej wystawy, - plakat typograficzny, wersja czarno-biała i barwna, - typografia prasowa, projekt całościowy gazety, ew. magazynu, - złożona publikacja książkowa, album fotograficzny. W ramach prac nad powyższymi zadaniami wyodrębnia się następujące zagadnienia: - Importowanie i edytowanie grafik - Prezentacja danych tabelarycznych - Wykorzystanie przezroczystości do tworzenia efektownych publikacji - Tworzenie spisów treści i indeksów - Przygotowanie dokumentów do publikacji – dla drukarni i do prezentacji - Wydruk dokumentów - Przygotowanie formy cyfrowej - format PDF, Flash Interakcja obiektów (15 godzin) Parametry animacji Clip event

str. 135

Instrukcje warunkowe Zapis animacji w tablicach języka Action Script 3.0 Elementy multimedialne (30 godzin) Dodawanie dźwięku Dźwiękowe tło projektu Sterowanie odtwarzaniem dźwięku za pomocą instrukcji języka AS2.0 Edycja tagów dla wyszukiwarek internetowych w plikach HTML, Zagadnienie pozycjonowania serwisów WWW Umieszczanie strony WWW na serwerze. Hosting, właściwości domen internetowych. Planowanie witryny internetowej, specyfikacja witryny (20 godzin) Projektowanie diagramu stron Omówienie cech funkcjonalnych Umieszczanie strony WWW na serwerze sieciowym (15 godzin). Aspekty ujednoliconego nazewnictwa obiektów Kompresja składowych elementów stron Protokół FTP Indywidualna praca nad realizacją wybranego tematu dyplomowego (140 godzin).

Metody dydaktyczne

Wykład z prezentacją multimedialną. Elementy historii grafiki użytkowej, historia plakatu z uwzględnieniem „polskiej szkoły plakatu”, przegląd najważniejszych stron internetowych poświęconych projektowaniu graficznemu, w tym autorskie strony projektantów i studiów graficznych. Sylwetki wybitnych projektantów. Indywidualne korekty poszczególnych prac studenckich (podczas zajęć, ale także i w kontaktach internetowych) oraz ich publiczna prezentacja i dyskusje w grupie.


Zaliczenie z oceną na podstawie przeglądu prac


Kryteria oceny: Na ocenę bardzo dobrą (5,0) student powinien: 1. wyróżniać się oryginalnością w rozwiązywaniu zadań projektowych, 2. umiejętnie stosować wszystkie możliwości programów komputerowych w pracy nad projektem, 3. potrafić przygotowywać materiały do publikacji w druku i Internecie, 4. znać zasady typografii, składu tekstu, 5. potrafić uzasadniać i bronić swoich rozwiązań zadanych ćwiczeń, 6. prezentować swoje projekty w atrakcyjnej formie zapisu cyfrowego lub wydruków, 7. orientować się w aktualnych trendach designu, 8. w terminie kończyć zadane ćwiczenia, 9. aktywnie uczestniczyć w zajęciach, korzystać z informacji przekazywanych przez wykładowcę, 10. nie mieć nieusprawiedliwionych nieobecności na zajęciach,

str. 136

Na ocenę +4 student powinien spełniać kryteria wymienione wyżej w poz. 2 – 10. Na ocenę 4 student powinien spełniać kryteria wymienione wyżej w poz. 3 – 10. Na ocenę +3 student powinien spełniać kryteria wymienione wyżej w poz. 3 – 10. Na ocenę 3 student powinien spełniać kryteria wymienione wyżej w poz. 4 – 10.



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 210 godzin W tym: przygotowanie się do zajęć – 20 godz. samodzielna lektura (publikacje drukowane i internetowe) – 60 godz. przygotowanie projektów – 65godz. samodzielne przygotowanie do zaliczenia (przeglądu) – 30 godz. przygotowanie prac do wystawy końcoworocznej – 20 godz. udział w konsultacjach w formie bezpośredniego kontaktu z nauczycielem podczas dyżuru lub za pośrednictwem Internetu – 20 godz.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Adobe Creative Team. Adobe InDesign CS5/CS5 PL. Oficjalny podręcznik, Gliwice, Helion, 2010 Adobe Creative Team. Adobe Illustrator CS5/CS5 PL. Oficjalny podręcznik, Gliwice, Helion,2010 Adobe Creative Team. Adobe Flash CS5/CS5 PL. Oficjalny podręcznik, Gliwice, Helion, 2010 Piętka Jacek Ćwiczenia z Photoshop CS. Wersja polska Mikom 2004 Lynch Richard: Photoshop CS. Zaawansowane techniki, Mikom, 2005 King Julie: Photoshop dla fotografów Zawsze pod ręką. Mikom, 2005 Katherine Ulrich: Flash 8. Klatka po klatce, Gliwice, Helion, 2006 Keith Peters, Manny Tan, Jamie MacDonald: Flash. Akademia matematycznych sztuczek. Wydanie II, Gliwice, helion, 2007 Zimek Roland: SWiSh 2 Animacje Flash w łatwy sposób, Mikom, wydanie 2003

str. 137

Zimek Roland: SWiSHmax! Animacje Flash jakie to proste, Wydawnictwo Naukowe PWN, wydanie 2007 J. Sklar: Zasady tworzenia stron WWW. Warszawa, Wydawnictwo RM, 2002

Jost Hochuli: DETAL W TYPOGRAFII, Wyd. d2d.pl, Kraków 2009 Robert Bringhurst: ELEMENTARZ STYLU W TYPOGRAFII, Wyd. d2d.pl, Kraków 2008 Jan Tschichold: NOWA TYPOGRAFIA. PODRĘCZNIK DLA TWORZĄCYCH W DUCHU WSPÓŁCZESNOŚCI, Wyd. Recto verso, Łódź 2011 Jacek Mrowczyk: NIEWIELKI SŁOWNIK TYPOGRAFICZNY, Wyd. Czysty Warsztat, 2008 Robin Williams: INDESIGN. PROJEKTY Z KLASĄ, Wydawnictwo Helion, 2012 Robin Williams: DTP OD PODSTAW. PROJEKTY Z KLASĄ, Wydawnictwo Helion, 2011 Robin Williams: TYPOGRAFIA OD PODSTAW. PROJEKTY Z KLASĄ, Wydawnictwo Helion, 2011 Paweł Zakrzewski Kompendium DTP. Adobe Photoshop, Illustrator, InDesign i Acrobat w praktyce. Wydanie II Wydawnictwo Helion, 2011 James Felici: KOMPLETNY PRZEWODNIK PO TYPOGRAFII, Wyd. Czysty Warsztat, 2008 Friedrich Forssman, Hans Peter Willberg: PIERWSZA POMOC W TYPOGRAFII Wyd. Czysty Warsztat, 2008 Adrian Frutiger: CZŁOWIEK I JEGO ZNAKI, Wyd. Do/Optima, 2006 Alice Twemlow: CZEMU SŁUŻY GRAFIKA UŻYTKOWA, Wyd. ABE Dom Wydawniczy, 2006 Quentin Newark: DESIGN I GRAFIKA DZISIAJ. PODRĘCZNIK GRAFIKI UŻYTKOWEJ Wyd. ABE Dom Wydawniczy, 2006 Tim Harrower: PODRĘCZNIK PROJEKTANTA GAZET, Wydawnictwo exPress, 2006 David Dabner: DESIGN & LAYOUT. SZTUKA PROJEKTOWANIA, Wydawnictwo Focus, 2004 Robert Chwałowski: TYPOGRAFIA TYPOWEJ KSIĄŻKI, Wydawnictwo Helion, 2001 Jacek Jarzina: TAJNIKI TYPOGRAFII DLA KAŻDEGO, Wydawnictwo Mikom, 2003 Scott Kelby: FOTOGRAFIA CYFROWA – EDYCJA ZDJĘĆ, Wydawnictwo Helion, 2005 Literatura uzupełniająca: Luanne Seymour Cohen PODSTAWY FOTOMONTAŻU I TWORZENIA KOLAŻY, Wydawnictwo Helion, 2004 ANGIELSKO-POLSKI SŁOWNIK TERMINÓW POLIGRAFICZNYCH Wyd. Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Przemysłu Poligraficznego, Warszawa 2010

str. 138

Krzysztof Dydo: PLAKATY. Współczesne plakaty polskie, Wydawnictwo BOSZ, 2001 David Bernstein: BILLBOARD. REKLAMA OTWARTEJ PRZESTRZENI Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005 Piotr Zawojski: ELEKTRONICZNE OBRAZOŚWIATY. MIĘDZY SZTUKĄ A TECHNOLOGIĄ Wydawnictwo Szumacher, 2000 Lakshmi Bhaskaran: DESIGN XX WIEKU. GŁÓWNE NURTY I STYLE WE WSPÓŁCZESNYM DESIGNIE Wyd. ABE Dom Wydawniczy, 2006 John Thackara: NA GRZBIECIE FALI. O PROJEKTOWANIU W ZŁOŻONYM ŚWIECIE Wyd. Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej „Academica”, Warszawa 2010 WIDZIEĆ – WIEDZIEĆ, Red. Przemek Dębowski i Jacek Mrowczyk, Wyd. Karakter, Kraków 2011 Monika Rosińska: PRZEMYŚLEĆ U/ŻYCIE. PROJEKTANCI. PRZEDMIOTY. ŻYCIE SPOŁECZNE Wyd. Fundacja Bęc Zmiana, Warszawa 2010 NERWOWA DRZEMKA. O POSZERZANIU POLA W PROJEKTOWANIU Pod red. Sebastiana Cichockiego i Bogny Świątkowskiej, Wyd. Fundacja Bęc Zmiana, Warszawa 2009 2+3D – Ogólnopolski Kwartalnik Projektowy



Nazwa przedmiotu Magisterska Pracownia Artystyczna: - Pracownia projektowa II


Kod przedmiotu G51

Studia





Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Prof. UR Wiesław Grzegorczyk


Prof. UR Wiesław Grzegorczyk, mgr Marcin Dudek

str. 139


Pracownia jest przeznaczona dla studentów zainteresowanych szeroko pojętym projektowaniem graficznym i mający w tej dziedzinie wysokie kompetencje, którzy zamierzają przygotować magisterską pracę dyplomową z tego właśnie zakresu. Student wybierający tę pracownię jest bardzo dobrze przygotowany do samodzielnej i zespołowej pracy nad wszelkimi zadaniami projektowograficznymi i potrafi wykorzystywać nabytą w trakcie zajęć z innych przedmiotów wiedzę i umiejętności. Celem zajęć jest ciągłe pobudzanie i rozwijanie u studenta takich przymiotów jak kreatywność, pomysłowość, systematyczność i precyzja, dalsze uświadamianie użytkowego charakteru projektowania graficznego, konieczności prowadzenia badań wstępnych i korzystania ze źródeł przed przystąpieniem do pracy, nauczenie odpowiedniego wykorzystywanie własnych zdolności artystycznych i umiejętności warsztatowych, doboru technik (komputerowych, manualnych) adekwatnych do postawionego zadania oraz udzielanie studentowi wsparcia merytorycznego i technicznego w tym zakresie ze strony prowadzących zajęcia. Podczas zajęć studenci nieustannie korzystają nie tylko z korekt prowadzącego, ale i z doświadczeń kolegów i dzielą się z nimi swoimi doświadczeniami. Doraźnym celem przedmiotu jest wszechstronna pomoc merytoryczna i warsztatowa w przygotowaniu wartościowej pracy dyplomowej, co w dalszej konsekwencji umożliwić ma przygotowanie go do w pełni samodzielnej, świadomej i twórczej pracy w zawodach związanych z projektowaniem graficznym.

Wymagania wstępne

Wiedza z zakresu historii i współczesnych tendencji w projektowaniu graficznym, wiedza na temat technik druku i publikacji w mediach elektronicznych; swobodne posługiwanie się komputerowymi edytorami obrazu (wektorowymi i rastrowymi); umiejętności manualne; wiedza i umiejętności nabyte w na przedmiotach Projektowanie graficzne, Typografia z elementami liternictwa, Formy reklamowe oraz Komunikacja wizualna.

Efekty kształcenia

• W oparciu o zdobytą wiedzę potrafi przedstawić własne sposoby kreowania dzieł projektowograficznych, umie zdefiniować własny język wypowiedzi projektowej, umiejscowić swoje prace w kontekście istniejących kierunków i stylów.

• Wypracowuje spójny i indywidualny charakter swoich realizacji przy zachowaniu konsekwencji własnych wyborów, a zarazem w swojej pracy umie podporządkować się obiektywnym celom i uwarunkowaniom.

• Formułuje swobodną wypowiedź artystyczną na temat własnych koncepcji projektowych i artystycznych; na podstawie zdobytych umiejętności oraz własnego dorobku twórczego potrafi określić swoje dalsze cele artystyczne w ramach projektowania graficznego; wykazuje umiejętność pogłębionej samooceny własnej pracy twórczej, jest otwarty na konstruktywną krytykę, gotowy do względnego kompromisu, lecz zarazem potrafi bronić swoich koncepcji i przekonań i umie je logicznie uzasadnić.

• W oparciu o wypracowane umiejętności warsztatowe (zarówno manualne, jak i związane z użyciem odpowiednich programów komputerowych) oraz indywidualne zdolności plastyczne trafnie dobiera środki wyrazu artystycznego do własnej koncepcji będącej odpowiedzią na zamówiony (zadany) projekt graficzny.

• Ma umiejętność zgodnej efektywnej współpracy w ramach autorskiego zespołu projektowego, odpowiedniego podziału ról w zespole, konfrontuje swoje poglądy, postawy i upodobania artystyczne i projektowe z innymi członkami zespołu dla uzyskania optymalnego efektu końcowego.



Treści programowe

Pracownia nastawiona jest przede wszystkim na realizację zadań z zakresu systemów informacji wizualnej (np. dla

str. 140

budynków użyteczności publicznej, parków, miast), systemów identyfikacji wizualnej (corporate identity) w oparciu o znak graficzny, kampanii reklamowych, a także zadań bardziej wycinkowych, jak serie plakatów, piktogramy czy logotypy wraz z ich podstawowym zastosowaniem. Dużą wagę przywiązuje się do sfery semantycznej, precyzji i jasności przekazu, możliwości i ograniczeń w zależności od kontekstu kulturowego i preferencji zleceniodawcy, a także do sposobu prezentacji pracy przez autorów.

Metody dydaktyczne

W trakcie zajęć wykonywane są: 1) ćwiczenia kompleksowe wspólne dla całej grupy, rozwijające, ewentualnie uzupełniające, już zdobytą przez studentów wiedzy i umiejętności z zakresu informacji i identyfikacji wizualnej. Tematyka ustalana przez prowadzącego w zależności od predyspozycji studentów i planowanych przez nich tematów prac dyplomowych. Możliwa jest tu praca zespołowa w podgrupach. Ćwiczenie łączy w sobie różne aspekty zadań wykonywanych na ukończonych przedmiotach, szczególnie na przedmiocie Informacja i identyfikacja wizualna. Może to być np.: seria piktogramów stanowiących zarys systemu informacji wizualnej, projekt logo wraz z zarysem identyfikacji wizualnej, wizualizacja kampanii reklamowej, projekt gry planszowej itp. Zwraca się uwagę na sposób prezentacji pracy przez autorów i na konieczność uzasadnienia każdego wyboru – zarówno na etapie tworzenia, jak i gotowego dzieła. 2) ćwiczenia dobrane indywidualnie dla każdego studenta w zależności od jego predyspozycji i planowanego tematu pracy dyplomowej. Zadaniem ćwiczenia jest rozwinięcie, ewentualnie uzupełnienie, już zdobytej przez studenta wiedzy i umiejętności z zakresu informacji i identyfikacji wizualnej. Może to być np. projekt plakatu, projekt logo – w każdym przypadku, na każdym etapie zaawansowania, poddawany jest on na bieżąco wnikliwej analizie pod względem znaczenia, przekazu, funkcjonalności, formy. Zwraca się uwagę na sposób prezentacji pracy przez autorów i na konieczność uzasadnienia każdego wyboru – zarówno na etapie tworzenia, jak i gotowego dzieła. Zwieńczeniem pobytu studenta w pracowni jest przygotowanie i realizacja magisterskiej pracy dyplomowej. W trakcie zajęć indywidualnie omawia się ze studentem każdy etap przygotowań i realizacji jego pracy dyplomowej począwszy od pomysłu na temat pracy na technikach wydruku i prezentacji gotowej pracy skończywszy.


Ocena na koniec semestru jest wypadkową ocen z obu zadań, przy czym do zaliczenia wymagana jest też obecność na ćwiczeniach. Ocena na koniec sem. 10. stanowi ocenę przygotowań i realizacji magisterskiej pracy dyplomowej.


Przy ocenie bierze się pod uwagę: a) zgodność z tematem ćwiczenia (lub tematem pracy dyplomowej), b) pomysłowość, c) czytelność, d) poprawność techniczną, e) staranność wykonania, f) możliwość zastosowania w praktyce, g) zdolność do pracy zespołowej, g) jakość prezentacji pracy.

• Na ocenę 3 (dst): student uczęszcza na zajęcia, rozumie przekazywane treści i wykonuje polecenia związane z ćwiczeniami, realizuje do końca wszystkie zadania: zgodnie z tematem ćwiczenia, dość czytelnie i technicznie poprawnie, uzyskując projekty możliwe do praktycznego zastosowania. Potrafi zaprezentować swoją pracę. Te same kryteria stosuje się do oceny przygotowania i realizacji pracy dyplomowej.

• Na ocenę 4 (db): poza spełnieniem warunków potrzebnych do uzyskania oceny 3 (dst) student wykazuje się ponadprzeciętnym zainteresowaniem i zaangażowaniem w zarówno w zadane

str. 141

ćwiczenia, jak i wykonywaną pracę dyplomową. Pracę tę charakteryzuje staranność wykonania i pomysłowość. Student prawidłowo prezentuje swoją (lub zespołową) pracę.

Na ocenę 5 (bdb): poza spełnieniem warunków potrzebnych do uzyskania oceny 4 (db) student wykazuje się dalece wykraczającymi ponad program zaangażowaniem, zdolnościami i innymi predyspozycjami do projektowania graficznego, co znajduje swój wyraz zarówno w ćwiczeniach, jak i w pracy dyplomowej. Student potrafi bardzo dobrze zaprezentować swoją (lub zespołową) pracę, jak również swoją pracę dyplomową.



pozostała ilość nakładu pracy studenta – 215 godzin Udział w konsultacjach – 60 godz. Praca samodzielna studenta – 150 godz., w tym: samodzielne studiowanie tematyki zajęć – 50 godz. zaangażowanie w przygotowanie i prezentację projektu – 85 godz.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: 1. Biedermann H., „Leksykon symboli”, Warszawa 2001. 2. Dydo K., Dydo A., „Polski plakat w 21 wieku”, Kraków 2008. 3. Newark Q., „Design i grafika dzisiaj. Podręcznik grafiki użytkowej”, Warszawa 2006. 4. Frutiger A., „Człowiek i jego znaki”, Warszawa 2005. 5. Evarny M., „Logo. Przewodnik dla projektantów”, Warszawa 2008. 6. Mrowczyk J., Warda M., „PGR Projektowanie graficzne w Polsce", Kraków 2010. 7. Bringhurst R., „Elementarz stylu w typografii”, Kraków 2008. 8. 2+3D Ogólnopolski kwartalnik projektowy, Kraków. Literatura uzupełniająca: 1. „Plakat z krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych 1899-2003”, Kraków 2008. 2. „Karol Śliwka”, Warszawa 2011. 3. Hochuli H., „Detal w typografii”, Kraków 2009. 4. Forssman F., Willberg H. P., „Pierwsza pomoc w typografii“, Warszawa 2008. 5. Dydo K., „Polski Plakat Teatralny 1899-1999”, Kraków 2000. 6. Dydo K., Pluta W., „Współczesne plakaty polskie”, Olszanica 2001. 7. Rypson P., „Nie gęsi. Polskie projektowanie graficzne 1919–1949”, Kraków 2011.

str. 142



Nazwa przedmiotu Praktyka zawodowa


Kod przedmiotu

Studia



Rodzaj przedmiotu





Celem praktyki jest nabycie przez studenta umiejętności wykonywania czynności wyodrębnionych w ramach zakładowego podziału pracy z wykorzystaniem już nabytego przygotowania teoretycznego i praktycznego. Biorąc pod uwagę rodzaj pracy (działalności zakładu pracy), stopień kwalifikacji zawodowych studenta, jego stanowisko w zespole pracy i stosunek do własności, praktyka ta ma być jednym z czynników kształtujących osobowość studenta: jego ogólną postawę, stosunek do wybranego zawodu, zaangażowanie i satysfakcję, którą może czerpać.

Wymagania wstępne

Zaliczenie trzeciego roku studiów. Zapoznanie z BHP, Ergonomia stanowiska pracy. Zaznajomienie się z regulaminem praktyki.

Efekty kształcenia

• jest kreatywny i wykazuje chęć do ciągłego poszerzania wiedzy oraz rozwijania i doskonalenia własnych umiejętności, a także jest zdolny do inspirowania i organizowania procesu uczenia się innych osób

• Jest świadomy konieczności stałego i ustawicznego pogłębiania swoich umiejętności praktycznych, w świetle poszerzającej się wiedzy i rozwoju technologicznego

Jest świadomy konieczności stałego i ustawicznego pogłębiania swoich umiejętności językowych, oraz uzupełniania wiadomości i umiejętności w świetle poszerzającej się wiedzy i rozwoju technologicznego. K_K01 Wykazuje gotowość do dzielenia się zdobytą widzą K_K03 Świadomie i efektywnie wykorzystuje własne uwarunkowania psychologiczno - emocjonalne w konfrontacji z nowymi zmieniającymi się okolicznościami, jak również

str. 143

podczas realizacji własnych projektów twórczych. K_K05


Praktyczne wykonywanie czynności wyodrębnionych w ramach zakładowego podziału pracy z wykorzystaniem już nabytego przygotowania teoretycznego i praktycznego. W ramach praktyki student realizuje co najmniej 120 godzin pracy .

Treści programowe

Treści programowe uzależnione są od wyboru miejsca praktyki i określane na podstawie porozumienia z instytucją przyjmującą na praktykę. Program realizacji praktyki powinien być zawarty w dokumentacji prowadzonej przez studenta uczestniczącego w praktyce.

Metody dydaktyczne

Praktyczna nauka zawodu w środowisku zakładu pracy


Ocena osiąganych efektów kształcenia odbywa się na podstawie opinii opiekuna praktyki, kierownika praktyki, który ma możliwość hospitowania, oraz na podstawie wymaganej dokumentacji. Moduł ten jednak nie kończy się oceną lecz zaliczeniem.


Terminowe spełnienie wszystkich wymogów określonych w regulaminie praktyk stanowi podstawę do zaliczenia praktyki, jak również obecność na praktyce zgodnie z harmonogramem.


Praktyka – 125 godz.

Uczestnictwo w praktyce 120 godzin Przygotowanie dokumentacji praktyki 5 godzin Czytanie literatury - 1 godzina

Suma punktów ECTS – 5 Suma godzin – 126

Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Regulamin praktyki regulamin BHP i PPOŻ




str. 144

Nazwa przedmiotu Projektowanie graficzne


Kod przedmiotu G33

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 1,2), rok II (sem. 3,4)




- nauka programów graficznych oraz ich wykorzystywanie w zadaniach projektowych -tworzenie komunikatów wizualnych z wykorzystaniem obrazu, znaku, koloru lub ilustracji w połączeniu z odpowiadającą im treścią literniczą -umiejętne wykorzystywanie kompozycji, koloru, faktury oraz struktur itp. w celu budowania czytelnych i atrakcyjnych wizualnie komunikatów -nadawanie pracom w świadomy sposób indywidualnego charakteru -przyswajanie pojęć i fachowych terminów związanych z tematyką przedmiotu

Wymagania wstępne

-podstawowa wiedza z zakresu historii sztuki i kultury -znajomość obsługi komputera i korzystania z internetu -orientowanie się w aktualnych trendach i zjawiskach występujących w szeroko rozumianym projektowaniu graficznym w Polsce i na świecie -kreatywność, umiejętności manualno-artystyczne, twórcza obserwacja, umiejętne wykorzystywanie inspiracji zewnętrznych oraz ich analizowanie w celu poszerzenia zasobu wiedzy

Efekty kształcenia

- posiada wiadomości o możliwościach projektowych prac i dobiera odpowiednie środki wyrazu plastycznego w swojej twórczości - tłumaczy wiedze o wybranych technikach projektowych i dobiera prawidłowo programy i narzędzia do ich realizacji - zna podstawowe zasady pracy koncepcyjnej i projektowej, oraz zna jej miejsce w cyklu realizacyjnym - rozpoznaje wzajemne relacje pomiędzy rodzajem stosowanej ekspresji artystycznej a niesionym przez nią komunikatem -nadaje własnym pracą świadomy indywidualny charakter -swobodnie posługuje się narzędziami warsztatu artystycznego w obszarach ogólnoplastycznych i projektowych - biegle posługuje się różnymi technikami oraz poznanymi technologiami i aparaturą, które w zależności od złożoności i ukierunkowanego zadanego problemu odpowiednio dobiera dla realizacji ostatecznej formy artystycznej

str. 145

- potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role.



Treści programowe

(10 godz.) Budowanie rysunków, kształtów i elementów graficznych takich jak znak lub symbol za pomocą programów graficznych (CorelDraw/Adobe Ilustrator). Praca z wykorzystaniem podstawowych narzędzi jak: linii wektorowych, węzłów i kształtów. (10 godz.) Projekt okładki na wybrany temat wykonany przy użyciu programu wektorowego (CorelDraw/Adobe Ilustrator) łączący elementy testu, obrazu oraz kształtu, dopasowany do formatu nośnika. Nauka dokonywania skojarzeń, metaforyzowania i transformowania wybranych tesli w procesie projektowograficznym. (10 godz.) Bazując na zdjęciach i narzędziach programu Adobe Photoshop należy wykonać grafikę w postaci kolarzu artystycznego na określony temat. Doskonalenie umiejętności doboru środków artystycznych adekwatnych do wyrażonej treści poprzez użycie elementów grafiki rastrowej. Zapoznanie z możliwościami, narzędziami, funkcjami oraz trybem pracy programu do obróbki zdjęć. (20 godz.) Opracowanie i tworzenie znaku graficznego - logo za pomocą programu wektorowego (CorelDraw/Adobe Ilustrator) oraz dalsze jego wykorzystanie w serii materiałów promocyjnych (wizytówka, papier, teczka itp). Umiejętność tworzenia spójnych i czytelnych komunikatów za pomocą znaku graficznego. (10 godz.) Projekt plakatu na wybrany temat wykonanego przy użyciu programów graficznych (Adobe Photoshop/CorelDraw/Adobe Ilustrator) z wykorzystaniem materiałów fotograficznych, skanów i rysunków. (15 godz.) Projekt grafiki o tematyce muzycznej – kompozycja wielobarwna. Format pracy ma charakter przestrzenno- użytkowy interpretujący treści muzyczne na grunt projektowo-graficzny. Praca wykonywana za pomocą łączenia programów wektorowych (CorelDraw/Adobe Ilustrator) i rastrowych (Adobe Photoshop) na podstawie autorskich szkiców, rysunków, skanów, fotografii. (30 godz.) Projekt etykiety lub opakowania dla wybranej grupy produktów. Wykonany przy pomocy programów graficznych (CorelDraw/Adobe Ilustrator/ Adobe Photoshop/ Adobe inDesign) oraz innych materiałów pomocniczych (aparat cyfrowy, skaner, rysunki i szkice) z przeznaczeniem pod druk.

str. 146

(30 godz.) Opracowanie graficzne kilkustronicowej publikacji na wybrany temat. Przygotowanie w programie graficznym do składu (Adobe inDesign) oraz programach wspierających (Adobe Photoshop/CorelDraw/Adobe Ilustrator). Umiejętność logicznego zarządzania treścią oraz obrazem fotograficznym w publikacji wielostronicowej. (15 godz.) Projekt grafiki z przeznaczeniem na tkaninę (np. koszulkę). Wykonany na podstawie rysunków, szkiców, fotografii oraz innych technik artystycznych opracowanych w dowolnie wybranych programach graficznych (CorelDraw/Adobe Ilustrator/ Adobe Photoshop).

Metody dydaktyczne

Przed rozpoczęciem zajęć każde z zadań jest szczegółowo omawiane i analizowane na konkretnych przykładach, publikacjach i innych mediach. Tematy zadań są podawane i omawiane zgodnie z rozpisaną wcześniej kolejnością. Podczas zajęć przeprowadzana jest indywidualna korekta oraz omawiane są najważniejsze problemy dotyczące poszczególnych zadań.


Wystawianie oceny po każdym semestrze na którą składa się: przygotowanie projektów, wykonanie określonej ilości zadań, obecność na zajęciach


Wymagane jest: udział w zajęciach, systematyczna praca na pracowni, przygotowanie wstępnych projektów w postaci szkiców oraz innych materiałów dokumentacji, wykonanie wszystkich zleconych zadań w ramach zajęć z przedmiotu, dobór odpowiednich środków artystycznych, metod ekspresji, różnorodności środków wyrazu do konkretnego zadania, kreatywność i zdolność metaforycznego myślenia, dopracowany warsztat graficzny, poprawna kompozycja, trafny przekaz wizualny oraz pokazanie indywidualnego styl w przygotowanych pracach. Do uzyskanie oceny niezbędne jest, oddanie prac w postaci plików graficznych nagranych na płycie CD oraz wydruków na papierze w wyznaczonym terminie. Skala ocen: bardzo dobrą (realizowanie wszystkich zadanych projektów graficznych oraz realizacja prac dodatkowych przekraczająca zakres określonego tematu w stopniu bardzo dobrym, pełna obecność i praca na zajęciach, aktywne udzielenie się, kreatywne, innowacyjne podejście do tematu, szczegółowo dopracowana jakość warsztatowa, wizualna i kompozycyjna) plus dobra (realizowanie wszystkich zadanych projektów graficznych w stopniu dobrym, obecność i praca na zajęciach, kreatywne podejście do tematu, szczegółowo dopracowana jakość warsztatowa, wizualna i kompozycyjna) dobra (realizowanie wszystkich zadanych projektów graficznych w stopniu odpowiednim, obecność i praca na zajęciach, dobre podejście do tematu, dopracowana jakość warsztatowa, wizualna i kompozycji) plus dostateczna (realizowanie wszystkich zadanych projektów graficznych w stopniu zadowalającym, obecność i praca na zajęciach w wymaganym czasie godzinowym) niedostateczna (brak obecności na zajęciach, niewykonanie zadanych projektów, brak zaangażowania na zajęciach)

str. 147



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 120 godzin - przygotowanie do zajęć wstępnych projektów - szkiców - poszukiwanie materiałów, przykładów i inspiracji - przygotowanie projektów, nanoszenie poprawek - udział w konsultacjach w formie bezpośredniego kontaktu z nauczycielem podczas dyżuru lub za pośrednictwem poczty elektronicznej.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: 1. Twemlow Alice, „Czemu służy grafika użytkowa”, ABE Dom wydawniczy, 2006 2. Julius Wiedemann, „Ilustration Now!”, Taschen, 2005 3. Zeegen L., “Twórcze ilustrowanie”, Wydawnictwo naukowe PWN, Warszawa 2007 4. Biedermann H., „Leksykon symboli”, Muza, Warszawa, 2001 5. Q. Newark, „Design i Grafika dzisiaj, Podręcznik grafiki użytkowej”, ABE Dom wydawniczy,

2006 6. Charlotte, Fiell P., „Projektowanie graficzne w XXI wieku”, Taschen, 2005 7. Ambrowe G., Harris P., „Twórcze projektowanie”, Wydawnictwo naukowe PWN,

Warszawa 2007 8. Burtenshaw K., Mahon N., Barfoot C., „Kreatywna reklama”, Wydawnictwo naukowe

PWN, Warszawa 2007 9. H.P. Willberg, F. Forssman, „Pierwsza pomoc w typografii”, Gdańsk 2006 10. Czasopisma: 2+3D, Computer Arts, Graphic, Media Polska, PSD Photoshop,

Communication Arts Literatura uzupełniająca:



str. 148

Nazwa przedmiotu Proseminarium


Kod przedmiotu G18

Studia







Dr Anna Steliga, dr Grażyna Ryba


Opanowanie podstawowych zasad pracy badawczej obejmujące cele dydaktyczne (wykształcenie umiejętności formułowania celów badawczych i ich wybór, nabycie gruntownej wiedzy w zakresie tematu badania, umiejętności wykorzystania literatury przedmiotu, opanowanie metodologii określonej dziedziny naukowej ) i naukowe (zebranie i wstępne opracowanie materiału badawczego)

Wymagania wstępne

Umiejętności przygotowania pracy naukowej na poziomie rozprawy licencjackiej. Techniczna umiejętność zbierania i selekcji materiału badawczego, umiejętność operowania literaturą przedmiotu, umiejętność formułowania celów badawczych, umiejętność konstruowania pracy naukowej pod względem formalnym

Efekty kształcenia

WIEDZA 1. Posiada wiedzę dotyczącą formalnych zasad konstruowania pracy naukowej 2. Potrafi wyczerpująco scharakteryzować literaturę przedmiotu związaną z opracowywanym

zagadnieniem badawczym 3. Charakteryzuje w sposób wyczerpujący problematykę badawczą związaną z

opracowywanym zagadnieniem UMIEJĘTNOŚCI

1. Potrafi napisać tekst odpowiadający elementarnym zasadom piśmiennictwa (sformułowanie i uzasadnienie celu, cytowanie źródeł; sporządzanie przypisów; zastosowanie warsztatu bibliograficznego)

2. Potrafi napisać tekst odpowiadający wymaganiom piśmiennictwa o charakterze naukowym ( sformułowanie i uzasadnienie celu, przedstawienie zastosowanej metody, cytowanie źródeł, sporządzanie przypisów, zastosowanie warsztatu bibliograficznego

KWALIFIKACJE 1. Dokonuje krytycznej oceny publikacji z zakresu literatury przedmiotu

2. Wykorzystuje elementy analizy dzieła sztuki do krytycznej oceny własnej pracy


seninarium - 15 godz.

str. 149

Treści programowe

1. Określenie problematyki badawczej i wstępny wybór tematów badawczych……..2 godz. 2. Wstępna charakterystyka materiału badawczego w zakresie wybranych tematów…4 godz. 3. Wstępne zapoznanie się z literaturą przedmiotu……………………………………4 godz. 4. Metody badawcze i propozycje ich doboru………………………………………….3 godz. 5. Ostateczny wybór tematu badawczego……………………………………..……….2 godz

Metody dydaktyczne

Wykład połączony z analizą reprezentatywnych przykładów; ćwiczenia praktyczne z zakresu poznanej wiedzy i umiejętności; prezentacja tekstów przygotowanych przez studentów, ich analiza i dyskusja


Wykonanie kolejnych zadań w trakcie ćwiczeń przeprowadzanych podczas zajęć bądź przygotowanych w ramach pracy własnej


. Aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusji, wykonywanie ćwiczeń), wartość merytoryczna zadań przygotowanych w ramach pracy własnej


seminarium - 15 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 35 godzin 35 godzin Zebranie i opracowanie materiału badawczego……………………………………5 godz.. Dobór literatury i materiałów źródłowych………………………………………….5 godz. Przygotowanie się do zajęć …………………………………………………………4 godz. Wykonywanie ćwiczeń w ramach pracy własnej……………………………………5 godz. Udział w konsultacjach……………………………………………………………...6 godz. Samodzielna lektura ………………………………………………………….....10 godz.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: D. Lindsay, Dobre rady dla piszących teksty naukowe, Wrocław 1996. P.Pioterek, Metodyka pisania prac dyplomowych, Poznań 2000 Literatura uzupełniająca: L. Bartkowiak, Redagowanie pracy magisterskiej: poradnik dla studentów, Poznań 1988

str. 150

Bibliografia. Metodyka i organizacja. Red, A.Żmigrodzki, Warszawa 2000



Nazwa przedmiotu Przedmiot do wyboru


Kod przedmiotu

Studia



Rodzaj przedmiotu

Rok i semestr studiów

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Paweł Bińczycki


...


Przedmiot ma na celu uzupełnienie, pogłębienie lub utrwalenie wiedzy i umiejętności w zakresie, który określi sam student, mając na względzie "doposażenie się" komponenty istotne i pomocne przy realizacji pracy dyplomowej. Student ma możliwość wyboru dowolnego przedmiotu lub przedmiotów znajdujących się na siatce studiów studiowanego kierunku, lub innego kierunku, gdzie na zasadzie porozumienia wydziałowego lub ogólnouczelnianego istnieje taka możliwość.

Wymagania wstępne

Przed wyborem przedmiotów (w zakresie nie mniejszym niż 6 punkty ECTS) - student jest zobowiązany napisać krótkie uzasadnienie dokonanego wyboru przedmiotów i przedłożyć je opiekunowi naukowemu do zatwierdzenia.

Efekty kształcenia

Podczas realizacji pracy dyplomowej trafnie określa słabsze strony w zakresie własnego warsztatu. Właściwie i samodzielnie dobiera komponenty w postaci modułów kształcenia, umożliwiające mu pogłębienie lub zaktualizowananie własnych umiejętności. Jest świadomy konieczności stałego i ustawicznego pogłębiania swoich umiejętności językowych, oraz uzupełniania wiadomości i umiejętności w świetle poszerzającej się wiedzy i rozwoju technologicznego. K_K01

str. 151

Samodzielnie eksploruje różne obszary teorii i praktyki w poszukiwaniu bodźców do niezależnej postawy twórczej, a także jako pomoc w rozwiązywaniu problemów artystycznych i organizacyjnych. K_K04


Program studiów nie określa formy tego przedmiotu

Treści programowe

Treści programowe wynikają z karty przedmiotu (lub przedmiotów) wybranego przez studenta

Metody dydaktyczne

Metody dydaktyczne wynikają z karty przedmiotu wybranego przez studenta


Osiągnięcie efektów kształcenia przynajmniej na ocenę dostateczną w wybranych przez siebie modułach. Zaliczenie z wpisem do indeksu, na podstawie spełnienia tego warunku, dokonane przez opiekuna naukowego.


Opiekun naukowy dokonuje zaliczenia w oparciu o pisemne potwierdzenie na specjalnej karcie przedmiotu, w której znajduje się wpis prowadzącego lub prowadzących, u których student zdobył całość lub część wymaganych punktów ECTS.


Nakład pracy studenta wynika z opisu w karcie przedmiotu (lub przedmiotów) wybranego przez studenta

Suma punktów ECTS – 5 Suma godzin od 125 do 150

Język wykładowy

Język wykładowy uzależniony jest od wyboru studenta


-

Literatura

Literatura podstawowa: wynika z opisu w karcie przedmiotu (lub przedmiotów) wybranego przez studenta Literatura uzupełniająca: wynika z opisu w karcie przedmiotu (lub przedmiotów) wybranego przez studenta


str. 152


Karta zaliczenia modułu - PRZEDMIOT DO WYBORU Imię i Nazwisko: ................................................................................ Kierunek: .......................................................................................... Rok i semestr: .................................................................................... Stopień studiów: ...................

Nazwa przedmiotu Imię i nazwisko oceniającego

ocena data Podpis

prowadzącego przedmiot

Ilość punktów

ECTS

Wydział i kierunek na jakim przedmiot jest realizowany

Podpis koordynatora modułu

..........................................................

Nazwa przedmiotu Przygotowanie do druku


Kod przedmiotu G42

Studia



Rodzaj przedmiotu


Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Tadeusz Nuckowski


Paweł Lasota


str. 153

Przygotowanie do druku to przedmiot zajmujący się końcową fazą projektowania graficznego w każdej dziedzinie grafiki użytkowej, czyli poprawnym zapisem pracy, która ma być przekazana do druku w technologii druku cyfrowego, offsetowego, sitodruku, solventu i plotera tnącego.

Wymagania wstępne

Zaliczenie 3 semestru z przedmiotu - Projektowanie graficzne

Efekty kształcenia

• Zdaje sobie sprawę z różnic przy projektowaniu do druku i dla mediów elektronicznych

• Posiada umiejętność samodzielnego przygotowania materiałów do publikacja na różnych nośnikach i w różnych mediach.

• Zna współczesne techniki powielania i druku wykorzystywane w projektowaniu graficznym


Laboratorium 30 godzin

Treści programowe

- Wprowadzenie - Omówienie przedmiotu zajęć - Prezentacja arkuszy drukarskich (produktów, uszlachetnień) - Wybór formatu papieru (spady, bigowanie, falcowanie) PRAKTYCZNIE: Projektowanie wizytówki z wykorzystaniem tekstu i grafiki bitmapowej (krzywe, cmyk, wysłanie pliku do drukarki cyfrowej, impozycja) OFFSET: - Omówienie kwestii doboru formatów papieru w poligrafii, pełnego wykorzystania arkusza z uwzględnieniem niezbędnych znaczników, spadów odległości od łapek, etc. PRAKTYCZNIE: Projektowanie ulotek jednostronnych formatu A4, A5 i A6. Zaplanowanie i utworzenie arkusza drukarskiego wg ustalonego formatu papieru optymalnie wypełnionego z uwzględnieniem wszystkich niezbędnych znaczników drukarskich, spadów, wycinek oraz obszarów niezadrukowalnych. OFFSET: - Omówienie tematu koloru w poligrafii Modele RGB i CMYK Subiektywność widzenia, złudzenia optyczne, profile kolorystyczne, pomiar barwy, kalibracja monitora, dobór profilu kolorystycznego

str. 154

- Prezentacja wzorników kolorystycznych PRAKTYCZNIE: Praca na fotografii - konwersja RGB do CMYK OFFSET: - Omówienie kwestii doboru formatów papieru w poligrafii, pełnego wykorzystania arkusza z uwzględnieniem niezbędnych znaczników, spadów, odległości od łapek, etc. PRAKTYCZNIE: Projektowanie dwustronnie zadrukowanej sztancowanej teczki A4 z podwójnym bigiem wykorzystującej wybrany wykrojnik. Utworzenie arkusza drukarskiego teczki wg ustalonego formatu papieru z uwzględnieniem wszystkich niezbędnych znaczników drukarskich, spadów, wymogów sztancowania oraz obszarów niezadrukowalnych. OFFSET: - Przygotowanie do druku broszury PRAKTYCZNIE: Przygotowanie do druku broszury formatu A4, 48 stron w dwóch wariantach: - do szycia zeszytowego drutem - do zszywania nicią i klejenia OFFSET: - Przygotowanie do druku książki PRAKTYCZNIE: Przygotowanie do druku książki formatu B5, 120 stron w dwóch wariantach: - do oprawy miękkiej - do oprawy twardej kaszerowanej PLOTER TNĄCY: - Omówienie specyfikacji ploterowania - Wymagania obróbki na ploterze tnącym (obraz wektorowy, linie tnące niekrzyżujące, linie tnące niedublowane, łączenie kolorów i obiektów) - Ploterowanie naklejek drukowanych - Ploterowanie folii do kasetonu PRAKTYCZNIE: Przygotowanie pliku z kolorowym logotypem pod ploterowanie SOLVENT: - Omówienie specyfikacji druku solventowego

str. 155

- Przedstawienie tabel sugerowanych rozdzielczości obrazu do druku solventowego. PRAKTYCZNIE: Projektowanie wielkoformatowego baneru (5x2 m) z uwzględnieniem odpowiednich rozdzielczości, widoczności i czytelności obrazu oraz oczkowania materiału. SITODRUK: Rozbarwienie ręczne nadruku wielokolorowego na papier lub plastik (e-plak) PRAKTYCZNIE: Projekt wizytówki drukowanej techniką sitodrukową i wykonanie rozbarwień z zastosowaniem kolorów PANTONE SITODRUK: - Omówienie specyfikacji druku - Wymaganie techniki sitodrukowej (grubość linii, ilość kolorów druku) - Przedstawienie sposobów rozbarwień kolorystycznych do sitodruku PRAKTYCZNIE: Rozbarwienie ręczne nadruku dwukolorowego na tkaninę SITODRUK: Wykorzystanie wiedzy na temat uszlachetniania druków offsetowych i sitodrukowych PRAKTYCZNIE: Projekt uszlachetnienia projektu z wykorzystaniem nabytej wiedzy z uwzględnieniem możliwości i atrybutów technik uszlachetniania. ZALICZENIE - Test końcowy podsumowujący wiedzę. - Weryfikacja pliku do druku: I wariant: druk offsetowy II wariant: druk sitodrukowy na tkaninie

Metody dydaktyczne

Wykład połączony z prezentacją, realizacja projektów


Ocena z przedmiotu, który nie zakłada tworzenia nowych projektów, a jedynie ich przygotowanie do druku, oparta będzie na podstawie aktywności w trakcie zajęć, stopnia zaangażowania i zainteresowania oraz poprawności plików przeznaczonych

str. 156

dla zakładów poligraficznych i drukarni.


Na ocenę 3 (dst) Frekwencja na zajęciach, opanowanie zasad działania komputerowych programów edytorskich, jak i służących w pracy z grafiką wektorową i rastrową.

Na ocenę 4 (db) Ponad warunki niezbędne do uzyskania oceny dostatecznej student wykazuje sprawność działania w weryfikacji i zapisie plików dla drukarni.

Na ocenę 5 (bdb) Wyróżniające się umiejętności i sprawność działania, znajomość fachowej literatury, wiedza i zainteresowania przekraczające wymagania programu przedmiotu.


30 laboratorium

Udział w konsultacjach – 2 godz. Suma godz. – 50 Liczba punktów ECTS – 2


Język wykładowy

polski

Literatura

Literatura podstawowa: 1. A. Casey, S. Calvert, D. Dabner, SZKOŁA PROJEKTOWANIA GRAFICZNEGO. ZASADY I PRAKTYKA, NOWE PROGRAMY I TECHNOLOGIE, Wydawnictwo Arkady, 2012. 2. Ambrose Gavin , Harris Paul, Pre press. Poradnik dla grafików, Wydawnictwo Naukowe PWN Literatura uzupełniająca:



Nazwa przedmiotu Psychologia reklamy


Kod przedmiotu G13

Studia



str. 157




Imię i nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) zajęcia z przedmiotu

...


• Przekazanie najistotniejszych informacji dotyczących reklamy jako elementu strategii marketingowej oraz związanych z aktualnym stanem wiedzy dotyczącej psychologicznych mechanizmów zaangażowanych w odbiór przekazów reklamowych. Studenci zapoznają się z podstawowymi pojęciami dotyczącymi przekazów reklamowych, otrzymują szczegółowy wykład na temat psychologicznych modeli komunikacji perswazyjnej, dowiadują się o specyfice odbioru reklam drukowanych, telewizyjnych, radiowych, internetowych i outdoor.

• Prezentowane zagadnienia związane z odbiorem reklamy są analizowane z punktu widzenia projektowania przekazu reklamowego.

• Samodzielne analizowanie przekazów reklamowych z punktu widzenia założeń dotyczących projektowania komunikatu perswazyjnego reklamy.

Wymagania wstępne

Podstawowe umiejętności w zakresie projektowania; podstawowa wiedza z zakresu psychologii; podstawowa znajomość praw rynku.

Efekty kształcenia

1. Definiuje reklamę jako jedną z form promocji – elementu Marketingu Mix w obrębie Marketingu.

2. Wymienia funkcje, narzędzia i media reklamy. 3. Rozróżnia poszczególne perswazyjne oddziaływania psychologiczne w obrębie języka,

elementów wizualnych i audialnych reklamy. 4. Odczytuje i przetwarza sugestie psychologów i specjalistów ds. marketingu projektując

elementy graficznej interpretację kampanii reklamowej. 5. Sporządza dokumentację (Brief) kampanii reklamowej produktu/usługi z uszczegółowionymi

wytycznymi dla grafików. 6. Analizuje elementy oddziaływania psychologicznego w istniejących reklamach określając ich

potencjalną trafność doboru. 7. Zachowuje ostrożność ale i krytycyzm w wyrażaniu opinii na temat istniejących kampanii

reklamowych poszczególnych marek komercyjnych i non-profit. 8. Zachowuje otwartość na pomysły i sugestie zespołu współpracujących z nim specjalistów

różnych dziedzin pracujących nad spójnym efektem kampanii reklamowej.


Wykład - 15 godz.

Treści programowe

1. Wprowadzenie – geneza, rodzaje i funkcje reklamy, definicja pojęć – 1godz. 2. Marketing mix – definicja, zależności – 1 godz. 3. Tożsamość a wizerunek organizacji (marki); Składowe tożsamości – 1 godz. 4. Identyfikacja wizualna i pozawizualna jako element tożsamości – 1 godz. 5. Problematyka znaku jako zapisu graficznego i jego oddziaływanie w kreowaniu wizerunku firmy – 1 godz. 6. Funkcje komunikacyjne i działania organizujące komunikację wizualną firmy na zewnątrz – 1 godz. 7. Wartość materialna i niematerialna produktu w ocenie klienta w aspekcie wizualnym – 1 godz. 8. Przykładowy brief jako podstawa działań kreacyjnych i marketingowych – 1 godz.

str. 158

9. Warunkowanie zależności: analiza – kreacja - wizualny kontekst przekazu – 1 godz. 10. Jakość designu jako ważny czynnik wspierający promocję oraz markę firmy – 1 godz. 11. Emocje i nastroje – ich wykorzystanie w reklamie – 1 godz. 12. Język reklamy – zjawiska językowe w przekazie perswazyjnym – 1 godz. 13. Kanały komunikacji z grupą docelową – 1 godz. 14. Społeczności internetowe w służbie podnoszenia wizerunku marki/firmy – 1 godz. 15. Analiza mechanizmów perswazyjnych przykładowych reklam – 1 godz.

Metody dydaktyczne

• wykład z prezentacją multimedialną,

• analiza i interpretacja różnego rodzaju reklam wizualnych, filmów reklamowych, muzyki w reklamie

• projekt,

• analiza przypadków,


• wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu w postaci prezentacji multimedialnej


Wartość merytoryczna i projekt prezentacji oraz sposób jej przedstawienia; umiejętność zaprezentowania w prezentacji wiedzy nabytej w ramach przedmiotu oraz poziom tej wiedzy. Ocena projektów zrealizowanych na zaliczenia wg następujących kryteriów:

� poprawność merytoryczna przekazywanych treści praktycznych � zgodność intencji i faktycznie przekazywanych treści z tematem projektu � sposób opracowania tematu, � zdolność syntetycznego wykorzystania nabytej wiedzy i umiejętności, � jakość warsztatu graficznego, forma wizualna i czytelność i projektu.

• Ocena niedostateczna – niedostateczne osiągnięcie wymaganych Efektów Kształcenia w postaci prezentacji niepełnej lub merytorycznie niepoprawnej – spełnienie wymaganych kryteriów do 50 %

• Ocena dostateczna – dostateczne osiągnięcie wymaganych Efektów Kształcenia - spełnienie wymaganych kryteriów powyżej 51 %

• Ocena plus dostateczna - dostateczne osiągniecie Efektów Kształcenia – spełnienie wymaganych kryteriów prezentacji w co najmniej 61%, aktywność na zajęciach – udział w dyskusji i próba samodzielnego poszukiwania wskazanych na wykładach treści i praktycznego ich wykorzystania

• Ocena dobra - bardzo dobre osiągniecie Efektów Kształcenia – spełnienie wymaganych kryteriów prezentacji w co najmniej 71%, aktywność na zajęciach – udział w dyskusji, przygotowanie do zajęć – samodzielne poszukiwanie wskazanych na wykładach treści i praktycznego ich wykorzystania

• Ocena plus dobra - bardzo dobre osiągniecie Efektów Kształcenia – spełnienie wymaganych kryteriów prezentacji w co najmniej 81%, aktywność na zajęciach – częsty udział w dyskusji, przygotowanie do zajęć – samodzielne poszukiwanie wskazanych na wykładach treści i praktycznego ich wykorzystania

• Ocena bardzo dobra – Bardzo dobre osiągniecie Efektów Kształcenia – spełnienie wymaganych kryteriów prezentacji w co najmniej 91%, aktywność na zajęciach – częsty udział w dyskusji, przygotowanie do zajęć – samodzielne poszukiwanie wskazanych na wykładach treści i praktycznego ich wykorzystania

str. 159


wykład - 15 godz.


• przygotowanie do egzaminu – 9 godzin

• samodzielna lektura – 5 godzin

• udział w konsultacjach z nauczycielem – 1 godzina


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: 14. P. Kotler, Marketing, Wydawnictwo Rebis, 2005 15. J. Budzyński, Public relations. Zarządzanie reputacją marki, Warszawa 1999 16. Czemu służy grafika użytkowa?, Alice Twemlow, 2006 17. A.Świątecki, Zintegrowane Komunikowanie Marketingowe, Warszawa 2001 Literatura uzupełniająca: 18. Design XX wieku. Główne nurty i style we współczesnym designie., Lakshmi Bhaskaran, L.

Bhaskaran, ABE Dom Wydawniczy, 2006 19. Nie tylko logotyp: wyróżnienie i przynależność w biznesie, A. M. Nikodemska-Wołowik, T. II P.

Górski, M. Wołowik, Bydgoszcz, Oficyna Wydaw. "Branta", 2004 20. K. Wojcik, Public relations od A do Z, Warszawa 2004 21. Design i grafika dzisiaj. Podręcznik grafiki użytkowej, Quentin Newark , ABE Dom Wydawniczy,

2006 22. Znak graficzny - Estetyka przestrzeni w: Corporate Design, E.Stopa-Pielesz, Kraków,

Wydawnictwo PSB 2002 23. Twórcze wyzwanie w: Billboard: reklama otwartej przestrzeni, D. Bernstein, Warszawa, PWN



str. 160

Nazwa przedmiotu Psychologia twórczości i widzenia


Kod przedmiotu G12

Studia





Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Krystyna Węgrzyn-Białogłowicz


Dr Krystyna Węgrzyn-Białogłowicz


Wykłady mają na celu wprowadzenie studentów w podstawowe zagadnienia procesu twórczego, zapoznanie ich z psychologicznymi uwarunkowaniami procesów poznawczych nieodłącznie związanych z pracą twórczą jednostki, wskazanie uwarunkowań osobowościowo-społecznych. Celem zajęć jest również wskazanie psychologicznej analizy samorealizacji oraz barier w indywidualnej pracy twórczej

Wymagania wstępne

Aktywność poznawcza i motywacja do zgłębiania wiedzy wraz ze świadomością holistycznego funkcjonowania własnego Ja w rozwoju twórczym oraz przyszłej pracy zawodowej

Efekty kształcenia

Wiedza: 1. Posiada wiedzę i świadomość odnośnie sposobów oddziaływania dzieł plastycznych na

odbiorcę oraz metod uczenia się i organizowania pracy twórczej Umiejętności :

1. Opracowuje własne kreacje artystyczne z wykorzystaniem wyobraźni, intuicji i emocjonalności.

Kompetencje społeczne: 1. Panuje nad własnymi zachowaniami, potrafi radzić sobie w sytuacji stresowej 2. Wykazuje umiejętność pogłębionej samooceny własnej pracy twórczej, jest otwarty na

konstruktywną krytykę.


Wykład - 30 godz.

Treści programowe

1. Zajęcia organizacyjne, zapoznanie z treściami programowymi, wymaganiami i literaturą przedmiotu i warunkami zaliczenia 1h 2. Proces twórczy i jego kategorie 1h 3. Psychologiczne definicje procesu twórczego 1h 3. Zdolności i uzdolnienia jako warunki procesu twórczego 2h 4. Osobowościowe i społeczne uwarunkowania procesu twórczego 3h 5.Twórczość jako rezultat samorealizacji osobowości 2h 6. Stymulatory i bariery indywidualnej twórczości 2h 4. Rysunek jako odzwierciedlenie rozwoju psychicznego 2h 5. Twórczość jako wytwór i cecha 1h 6. Psychologiczne prawidłowości procesów poznawczych , ich rola w procesie twórczym 2h

str. 161

7.Cechy myślenia twórczego 2h 8. Rozwój myślenia wyobrażeniowego. Wyobraźnia a wyobrażenia 2h 9. Zewnętrze i wewnętrzne warunki procesu twórczego 2h 10. Psychofizjologiczne zasady widzenia 2h 11 Fizjologiczne podstawy widzenie barw 2h 12.Oddziaływanie barw na człowieka 2h 13. Widzenie barwy, widzenie ruchu, głębi, złudzenia optyczne 1h

Metody dydaktyczne

Wykład ( prezentacja multimedialna), warsztat myślenia twórczego - diagnoza własnych możliwości twórczych, możliwość porównawcza na tle grupy


Egzamin ustny


Obecność w trakcie zajęć potwierdzona na liście obecności; nieobecność na zajęciach wymaga indywidualnego zaliczenia treści wykładu w terminie ustalonym przez wykładowcę ; umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu na co najmniej przeciętnym poziomie (ocena dostateczna) Kryteria oceny: 5,0 - znakomita wiedza , umiejętności i kompetencje na poziomie 91-100% ; 4,5 - bardzo dobra wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne na poziomie 81-90%; 4,0 - dobra wiedza, umiejętności i kompetencje na poziomie 71- 80 %; 3,5 - zadawalająca wiedza , umiejętności i kompetencje społeczne na poziomie 61-70%; 3,0 - zadawalająca wiedza , umiejętności i kompetencje społeczne jednak z licznymi błędami na poziomie 51-60%; 2.0 - niezadowalająca wiedza, umiejętności i kompetencje społeczne ( 0-50,%) Ocena podsumowująca: W-egzamin ustny


Aktywność Liczba godzin/nakład pracy studenta

Wykłady 30h Przygotowanie się do egzaminu 30h Udział w konsultacjach 5h Suma godzin 65 h Liczba punktów ECTS 2

Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Bruner S.J .(1987). Poza dostarczone informacje. Wyd. PWN. Warszawa Hochberg J.E. (1970). Percepcja, PWN. Warszawa Kocowski T. (1983). Aktywność twórcza człowieka. Wyd. UJ .Kraków Kozielecki J.(1995). Koncepcje psychologiczne człowieka. OW Znak. Kraków Kozielecki J.(1987). Koncepcja transgersyjna człowieka. Warszawa

str. 162

Majerska M. Tyszka T (1993). Psychologia i poznanie. Wyd. PWN. Warszawa Nęcka E ( 1987). Proces twórczy i jego ograniczenia. Wyd. UJ. Kraków Nalaskowski A (1989). Społeczne uwarunkowania twórczego rozwoju jednostki. Wyd. UMCS. Toruń Literatura uzupełniająca: Hans& Michael Eysenck.(2000). Podpatrywanie umysłu. GWP. Gdańsk Przetacznik - Gierowska M, Makiełło-Jarża G(1989). Podstawy psychologii ogólnej. Wyd. WSiP. Warszawa Strelau J.(red.) Psychologia. Podręcznik akademicki. GWP, Gdańsk 2000



Nazwa przedmiotu Rysunek eksperymentalny


Kod przedmiotu G24

Studia




Rok i semestr studiów Rok III (sem. 5,6), rok IV (sem. 7,8)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr hab. Prof. UR Dorota Sankowska


Dr hab. Prof. UR Dorota Sankowska


Rysunek jest z natury swojej dziełem eksperymentalnym, dlatego też oczywiste wydaje się ustawiczne znoszenie jego granic, pojmowanie owej dyscypliny jako tej, która zawiera niewyczerpany potencjał koncepcyjny, konstruktywny i kreacyjny. Studenci wykorzystują opanowane wcześniej techniki rysunkowe uzupełnione o stosowanie technik nietypowych i niekonwencjonalnych, rozwijając umiejętność selekcjonowania i kompilacji środków służących uzyskiwaniu pożądanych efektów i rozwiązywaniu problemu artystycznego. Realizowane podczas zajęć tematy stanowią propozycję ukierunkowania formalnego twórczych koncepcji, jej rozwinięcia w określonym zakresie.

Wymagania wstępne

Podejmowane w programie zagadnienia dotyczą nabytych w procesie kształcenia umiejętności w zakresie analizy i interpretacji natury, zdolności graficznego interpretowania abstrakcyjnych pojęć, znajomości walorów różnych technik rysunkowych, wykorzystanie nietradycyjnych metod zapisu rysunkowego. Wiedza z historii rysunku, znajomość aktualnych zjawisk w tej dyscyplinie. Uczestnik zajęć winien być kreatywny i mieć świadomość zależności formy rysunkowej od zastosowanego materiału i narzędzi, powinien dobierać środki ekspresji i narzędzia rysunkowe odpowiednie dla zagadnień, nad którymi pracuje. Wymagania wstępne dotyczą zaliczenia następujących przedmiotów: rysunek, malarstwo,

str. 163

rzeźba, fotografia, historia sztuki.

Efekty kształcenia

Semestr 5 Student: - swobodnie wyjaśnia oraz ilustruje zasady kompozycji plastycznej, perspektywy i podstawy anatomii dla artystów - rozróżnia historyczne konteksty dotyczące dyscypliny rysunku w odniesieniu zarówno do tradycji dawnych mistrzów jak i współczesności -weryfikuje autonomiczną rolę rysunku jako samodzielnej dyscypliny artystycznej jak i jego podstawową funkcję w procesie kreacji artystycznej dla innych dyscyplin - dobiera świadomie – odpowiednio do założonych celów – środki formalne i narzędzia rysunkowe - analizuje, obserwuje oraz interpretuje naturę jak i dzieła dawnych mistrzów - eksploruje obszary własnej wyobraźni i wykazuje umiejętność jej wykorzystania w procesie twórczym - samodzielnie integruje nabytą wiedzę praktyczną i teoretyczną w zakresie rysunku - dyskutuje na temat twórczości własnej i innych osób, wyciągając konstruktywne wnioski motywujące do dalszej kreatywności - jest otwarty na (zarówno indywidualne jak i grupowe) poszukiwania nowych rozwiązań artystycznych - jest zorientowany na współpracę i konfrontację z innymi osobami m.in. poprzez wspólne działania twórcze (warsztaty, pokazy prac studenckich, itp.) Semestr 6 Student: - szczegółowo wyjaśnia oraz odnosi do odpowiednich przykładów praktycznych i teoretycznych, zasady kompozycji plastycznej, perspektywy i podstawy anatomii dla artystów - identyfikuje własne prace rysunkowe w oparciu o kontekst historyczno - kulturowy oraz przykłady różnych tradycji twórczych i wykazuje umiejętność ich kreatywnej kontynuacji - rozpoznaje wzorce artystyczne i swobodnie je wykorzystuje w swoich interpretacjach - tworzy rysunek jako autonomiczną formę wypowiedzi artystycznej - kreatywnie posługuje się warsztatem rysunkowym - swobodnie interpretuje w sposób twórczy wybrane motywy zarówno w oparciu o naturę jak i wyobraźnię - porządkuje, dobiera i opracowuje (wspólnie z prowadzącym) reprezentatywne zestawy własnych prac z myślą o ich publicznej prezentacji (konkursy studenckie, przegląd i wystawa końcowo-roczna) - jest otwarty na nowe wyzwania artystyczne i samodzielnie szuka możliwości konfrontacji - jest zorientowany nie tylko na estetyczny, ale i społeczny oraz etyczny odbiór (a więc i funkcję) dzieła sztuki, z uwzględnieniem rysunku, jako najbardziej bezpośredniej i autentycznej formy wypowiedzi Semestr 7 Student: - szczegółowo wyjaśnia oraz adekwatnie odnosi do przykładów odpowiednie zagadnienia z zakresu technologii, umiejętności warsztatowych, reguł budowania obrazu w dyscyplinie rysunku

str. 164

- identyfikuje wzorce artystyczne (zarówno historyczne jak i współczesne) swobodnie i twórczo je wykorzystując we własnych interpretacjach - proponuje własne koncepcje artystyczne i dobiera odpowiednie środki formalne i warsztatowe - konstruuje własną koncepcję twórczą zachowując spójność i konsekwencję dokonywanych przez siebie wyborów - proponuje własne rozwiązania formalne oraz interpretacyjne - sprawnie i efektywnie posługuje się różnymi technikami rysunkowymi oraz środkami wyrazu, dokonując interesujących wyborów w procesie kreacji - swobodnie przekłada własną wrażliwość, wyobraźnię i ekspresję na język rysunku - samodzielnie eksploruje różne obszary teorii i praktyki w poszukiwaniu kreatywnych bodźców do dalszej pracy twórczej - wykazuje pogłębioną samoocenę własnej pracy twórczej - z większą odpowiedzialnością troszczy się nie tylko o estetyczny, ale i szerszy; społeczno-etyczny wydźwięk tworzonego przez siebie dzieła sztuki - rozumie i przestrzega zasady prawa autorskiego. Semestr 8 Student: - ilustruje na przykładach własnej twórczości zagadnienia z zakresu technologii, umiejętności warsztatowych, reguł budowania obrazu w dyscyplinie - identyfikuje zależności pomiędzy funkcją rysunku w sztuce dawnej i współczesnej - potrafi efektywnie zintegrować nabyte umiejętności w akcie twórczym , wyrażając własne

koncepcje artystyczne - świadomie i odpowiedzialnie konstruuje własną koncepcję twórczą zachowując spójność oraz indywidualny charakter poszczególnych prac jak i całego zestawu - łączy wrażliwość, ekspresję i intuicję z osiągniętym poziomem artystycznym i warsztatowym tworzonych prac - jest przygotowany do prezentacji własnych prac zarówno na uczelnianych przeglądach jak i na wystawach zewnętrznych - dąży do niezależności postawy twórczej i wykazuje daleko posuniętą świadomość artystyczną - jest otwarty na szeroko rozumianą konfrontację z innymi postawami twórczymi, konstruktywnie uzasadniając własne wybory artystyczne.



Treści programowe

Rysunek eksperymentalny jest przedmiotem kontynuującym edukację w dyscyplinie rysunku ze szczególnym uwzględnieniem jej współbrzmienia i przenikania się z innymi dziedzinami sztuki. Nacisk kładziony jest przede wszystkim na nowatorskie i eksperymentalne poszukiwania, odejście od czystko klasycznych form rysunku na rzecz badania jego granic. Istotnym jest fakt, iż przedmiot ten jest realizowany równolegle do przygotowywanego przez dyplomantów cyklu prac, daje to nieocenioną możliwość analizowania i dopracowywania koncepcji dyplomu w każdej z podjętych dyscyplin. Realizacja przewidzianych programem zadań pozwala studentom rozwijać i doskonalić niezbędną w sylwetce absolwenta kierunku postawę twórcy świadomego artystycznych możliwości i zdolnego do realizacji wyzwań jakie stawiają przed artystą, pedagogiem i animatorem kultury współczesne przejawy działalności artystycznej.

str. 165

Przykłady realizowanych zadań:

1. Fotografia a rysunek. Ćwiczenie ma na celu zaadaptowanie zdjęcia czarno-białego na potrzeby rysunku z wykorzystaniem danego motywu. W rysunku powinny zostać uwzględnione relacja światła i cienia ze szczególnym zwróceniem uwagi na plamę i linię. Praca powinna oddawać indywidualny charakter gestu, należy przy tym unikać hiperrealistycznego odwzorowywania fotografii. (12 – 18 godzin lekcyjnych).

2. Struktury i collage. Język collage’u nastawiony na zmysłowe działanie materii rysunkowej. Transpozycja myśli zawartej w koncepcji budowy obrazu, zapisanie w materii różnych tworzyw (fragmenty fotografii, reprodukcji gazetowej i reportażowej i innych środków). (12 – 18 godzin lekcyjnych).

3. Przestrzeń. Zagadnienie przestrzeni obrazu i przestrzeni realnej. Stworzenie cyklu prac o charakterze sekwencyjnym, będących formą dialogu z przestrzenią zastaną. Kompozycja ma być odwzorowaniem bądź interpretacją jakiegoś fragmentu rzeczywistości, a następnie powinna stać się częścią kolejnej przestrzeni dwuwymiarowej poprzez sfotografowanie jej wraz z fragmentem rzeczywistości, którego „uzupełnienie” stanowi. (12 – 18 godzin lekcyjnych).

4. Rysunek w przestrzeni. Próba odejścia od klasycznego traktowania rysunku, jako kompozycji na papierze. Stworzenie form quasi rysunkowych poprzez wykorzystanie i modyfikowanie elementów gotowych trójwymiarowego świata realnego. Zadanie obejmuje również dokumentację fotograficzną. (12 – 18 godzin lekcyjnych).

5. Dominanta w kompozycji. Analiza układu form z uwzględnieniem roli elementów tworzących dominantę. Różnicowanie kompozycji rysunkowej z zastosowaniem różnych faktur i zagęszczeń linii, odmiennych walorów i wartości kontrastowych. (12 – 18 godzin lekcyjnych).

6. Elementy koloru w rysunku.

Stworzenie cyklu podobnych formalnie prac, w których kolor stanowi dominantę w kompozycji, a tym samym decyduje o jej odmiennym charakterze. (12 – 18 godzin lekcyjnych).

7. Synestezja (równoczesne postrzeganie przez zmysły). Próba znalezienia relacji pomiędzy elementami utworu muzycznego, a rysunkiem. Stworzenie cyklu prac rysunkowych inspirowanych dźwiękami wybranych utworów muzycznych. Praca ma powstawać bezpośrednio w czasie słuchania utworu, a zatem zakładamy pewien automatyzm przekładania doznawanych wrażeń. (12 – 18 godzin lekcyjnych).

8. Projekcja stanu wewnętrznego wywołanego przeżyciem utworu muzycznego, wiersza, akcji dramatycznej. Rozwinięcie ćwiczenia nr 6 w szerszym aspekcie i w sposób mniej zautomatyzowany. (12 – 18 godzin lekcyjnych).

9. To samo – i inne. Ten sam motyw widziany z różnych perspektyw. (12 – 18 godzin lekcyjnych).

10. Światło i cień.

str. 166

Cykl prac inspirowanych efektami światła i cienia zarówno na etapie powstawania pracy (np. wykorzystanie cieni padających na kartkę papieru w trakcie rysowania), jak i uwzględnienie mogących zaistnieć efektów świetlnych w trakcie ekspozycji. Praca może wychodzić poza ramy dwuwymiarowej kompozycji na papierze. (12 – 18 godzin lekcyjnych). (12 – 18 godzin lekcyjnych).

11. Różne odcienie szarości. Stworzenie cyklu prac, z których pierwsza jest kompozycja dwuwymiarową o tonalnej rozpiętości w skali szarości budowana przy pomocy plamy, druga stanowi bardziej syntetyczne jej odwzorowanie w postaci działań linearnych, trzecia zaś jest obiektem przestrzennym wykonanym z białego kartonu, gdzie odpowiednie gradacje szarości są uzyskane poprzez efekty światłocieniowe. (12 – 18 godzin lekcyjnych).

Powyższe zadania są tylko przykładami i w kolejnych latach mogą ulec zmianie. Ilość realizowanych w danym roku akademickim ćwiczeń i czas na nie przeznaczony zależy od prowadzącego zajęcia oraz od poziomu grupy.

Metody dydaktyczne




zadań oraz szkicownik), - sposób ich wykonania, - wynalazczość i twórcza interpretacja przy realizacji zadanych tematów, - aktywność, systematyczność pracy.


Ocena niedostateczna: - niezrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dostatecznym; - nieobecność na ponad 3/5 ogólnego wymiaru zajęć. Ocena dostateczna: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dostatecznym; - obecność na co najmniej 3/5 ogólnego wymiaru zajęć. Ocena plus dostateczna: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu wyżej niż dostatecznym; - obecność na co najmniej 3/5 ogólnego wymiaru zajęć;

str. 167

- pewna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań. Ocena dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - większa pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy. Ocena plus dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu wyżej niż dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - szczególna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy; - duża samodzielność przy wykonywaniu zadań; - przejawy pewnej dojrzałości twórczej i świadomości własnej postawy artystycznej. Ocena bardzo dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu bardzo dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - szczególna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy; - bardzo duża samodzielność przy wykonywaniu zadań; - dojrzałość twórcza i świadomość własnej postawy artystycznej; Ze względu na szczególną niewymierność oceniania w dziedzinie sztuk pięknych, kryteria te w uzasadnionych przypadkach mogą ulec zmianom.





Język wykładowy

polski


-


str. 168


6. Katalogi wystaw grafiki i rysunku, np. kolejne edycje Międzynarodowego Triennale Rysunku w Lubaczowie, Międzynarodowego Konkursu Rysunku we Wrocławiu, Międzynarodowego Biennale Rysunku w Pilźnie, Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie, Triennale Grafiki Polskiej w Katowicach, itp.;

7. Czasopisma zawierające teksty krytyczne o sztuce: Format, Odra, Znak, Projekt, Sztuka.pl., Wiadomości ASP, itp.;

8. Atlas anatomiczny dla artystów (różne wydania; np. Barcsay J., Anatomia dla artysty, Wydawnictwo ZNiO, Wrocław 1988).



11. Clark K., Akt. Studium idealnej formy, Warszawa 1998; 12. Pignatti T., Historia rysunku. Od Altamiry do Picassa, Warszawa 2006; 13. Strzemiński W., Teoria widzenia, Kraków 1958; 14. Wierzchowska W., Współczesny rysunek polski, Warszawa 1982; 15. Kowalska B., Rysunek bez granic. Materiały Triennale Polskiego Rysunku w Lubaczowie; 16. Gadamer H. G., Aktualność piękna, Warszawa 1993; 17. W. Kandinsky O duchowości w sztuce, tłum. S. Fijałkowski, Łódź 1996; 18. W. Kandinsky Punkt i linia na płaszczyźnie.



Nazwa przedmiotu Rysunek


Kod przedmiotu G22

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 1, 2), rok II (sem. 3, 4)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr hab. Prof. UR Marlena Makiel-Hędrzak


Dr hab. Prof. UR Marlena Makiel-Hędrzak, Dr hab. Prof. UR Renata Szyszlak, dr Joanna Janowska-Augustyn


str. 169

Rysunek, jako najbardziej elementarna i zarazem osobista forma twórczości jest podstawą do wielu dalszych działań, a jednocześnie stanowić może samodzielną formę wypowiedzi artystycznej. Stąd też niezwykle ważne dla całego procesu kształcenia przyszłego artysty plastyka (w szczególności grafika) jest odpowiednie przygotowanie studentów w tej dyscyplinie. Cele zajęć: 1. Doskonalenie i pogłębianie umiejętności rysowania w oparciu o motywy z natury ustawiane w różnych

układach kompozycyjnych, przestrzennych i oświetleniowych (studium aktu, martwa natura, szkielet, elementy zastanej bądź zaaranżowanej przestrzeni, pejzaż, itp.) ;

2. Rozwijanie umiejętności obserwacji i rejestracji natury przy jednoczesnym zachowaniu charakteru i odrębności własnej, indywidualnej wypowiedzi artystycznej;

3. Kształtowanie twórczego myślenia poprzez interpretowanie natury (natura staje się pretekstem do dalszych, bardziej swobodnych działań), eksplorowanie własnej wyobraźni jak również transponowanie pojęć czy obszarów innych dziedzin sztuki (np. utworu muzycznego) na język rysunku;

4. Zdobywanie świadomości plastycznej w oparciu o warsztat rysunkowy; 5. Rozwijanie umiejętności posługiwania się różnymi środkami wyrazu; 6. Pogłębianie indywidualnej wrażliwości, wyobraźni, ekspresji; 7. Kształtowanie własnej postawy twórczej; 8. Nabywanie i ugruntowywanie umiejętności samodzielnej wypowiedzi artystycznej (student w czasie

studiów powinien opanować takie umiejętności, które dadzą mu swobodę w posługiwaniu się warsztatem rysunkowym umożliwiającym wyrażanie własnych zamierzeń artystycznych).

Wymagania wstępne

Kurs na I roku ma charakter podstawowy. Kryterium uczestnictwa w kursie stanowi zdany egzamin wstępny, a tym samym posiadanie pewnych umiejętności rysowania z natury, interpretowania tejże, predyspozycji w kierunku wrażliwości plastycznej oraz zdolności kreatywnego myślenia. Kurs na II roku ma charakter średnio-zaawansowany. Kryterium uczestnictwa stanowi pozytywne zaliczenie kursu na I roku studiów, a tym samym posiadanie umiejętności poprawnego rysowania z natury oraz jej interpretowania, a także wykazywanie się ewoluującą zdolnością kreatywnego myślenia.

Efekty kształcenia

Semestr 1 Student: - identyfikuje podstawowe zasady kompozycji plastycznej ; - rozróżnia wstępnie ogólne pojęcia z zakresu anatomii dla artystów niezbędne przy tworzeniu studium aktu; - definiuje podstawowe zagadnienia dotyczące technologii rysunku; - posługuje się podstawowymi narzędziami warsztatu rysunkowego i stosuje adekwatne środki

ekspresji plastycznej; - tworzy (relatywnie) poprawne studia rysunkowe (uwzględniając proporcje, charakter, zasady

perspektywy, itp.) w oparciu o zadany motyw z natury: szkielet, akt, martwa natura, itp.; - dobiera podstawowe techniki ćwiczenia umiejętności warsztatowych (np. prowadzenie szkicownika); - jest otwarty na doskonalenie umiejętności warsztatowych jak i poznawanie teoretycznych

str. 170

podstaw z zakresu historii i technologii rysunku. Semestr 2 Student: - identyfikuje zasady kompozycji plastycznej oraz podstawy perspektywy; - rozpoznaje elementarną konstrukcję budowy ciała ludzkiego w oparciu o podręczniki do

anatomii dla artystów oraz o ćwiczenia praktyczne z modelem – studium aktu; - identyfikuje w stopniu podstawowym dzieła rysunkowe wybranych artystów dawnych i współczesnych; - wyjaśnia i rozpoznaje podstawowe zagadnienia związane z technologią rysunku (media, podłoża,

itp.); - coraz bardziej świadomie planuje dobór środków formalnych i narzędzi rysunkowych w celu

uzyskania założonych efektów; - dobiera techniki rysunkowe adekwatnie do rozwiązywanego problemu plastycznego; - potrafi wstępnie zaproponować interesujący układ kompozycyjny; - z większą swobodą i wrażliwością tworzy zarówno poprawne studia z natury oparte na

obserwacji, oddając charakter rysowanego motywu (akt, martwa natura, pejzaż, itp.) jak i podejmuje próby twórczej interpretacji;

- analizuje różne zagadnienia formalne zarówno w oparciu o naturę jak i wyobraźnię, np. poprzez prowadzenie szkicownika, realizację tzw. zadań domowych oraz własne działania twórcze;

- jest świadomy potrzeby ciągłego doskonalenia umiejętności warsztatowych i teoretycznych; - jest zorientowany na indywidualne poszukiwania w celu kształtowania własnej wrażliwości i

formowania indywidualnego „charakteru” języka wypowiedzi artystycznej. Semestr 3 Student: - identyfikuje i dobiera odpowiednie rodzaje kompozycji plastycznej; - ilustruje zasady perspektywy; - rozpoznaje i uzupełnia potrzebne zagadnienia z zakresu podstaw anatomii dla artystów; - charakteryzuje główne zagadnienia z zakresu historii i technologii rysunku; - rozpoznaje wzajemne zależności pomiędzy teoretycznymi aspektami, a realizacjami

artystycznymi w dziedzinie rysunku i grafiki (np. myślenie koncepcyjne – projekt – i jego sfinalizowanie);

- samodzielnie i świadomie dobiera środki formalne w zależności od użytych technologii oraz w celu uzyskania założonych efektów;

- dobiera rozwiązania technologiczne, jak i środki wyrazu pozwalające na jak najlepsze rozwiązanie danego zagadnienia plastycznego;

- z coraz większą swobodą i wrażliwością tworzy wnikliwe studia z natury (obserwacja i interpretacja) oraz kompozycje z wyobraźni, oddając charakter rysowanego motywu i budując ciekawe układy kompozycyjne;

- efektywnie rozwija umiejętności warsztatowe, analizując różne zagadnienia formalne w obrębie rysunku jak i jego powiązania z grafiką (szkicownik, prace domowe, własna twórczość, itp.);

- świadomie wdraża własną intuicję, emocjonalność i wyobraźnię w proces twórczy; - jest zdolny do krytycznej samooceny oraz konfrontacji z postawami innych osób. Semestr 4 Student: - rozróżnia wiedzę teoretyczną i praktyczną na temat kompozycji plastycznej, zasad perspektywy

str. 171

oraz podstaw anatomii dla artystów; - swobodnie charakteryzuje zagadnienia technologiczne związane z dyscypliną rysunku,

nawiązując zarówno do tradycji dawnych mistrzów jak i współczesności; - odnosi określone zagadnienia teoretyczne do odpowiednich zjawisk w sztuce; - analizuje zasadność doboru takich, a nie innych środków formalnych i narzędzi rysunkowych w

celu uzyskania założonych efektów; - dobiera rozwiązania technologiczne, jak i środki wyrazu zgodnie z własną intuicją i

preferencjami, dążąc do jak najlepszych efektów w obrębie danego zagadnienia plastycznego; - tworzy interesujące pod względem formalnym studia, zarówno w oparciu o naturę jak i wyobraźnię; - twórczo i efektywnie rozwija we własnym zakresie umiejętności warsztatowe, umożliwiające

dalszy rozwój artystyczny; - potrafi wstępnie transponować pojęcia teoretyczne i założenia formalne na język rysunku; - wie, jak należy przygotować prace rysunkowe do publicznej prezentacji; np. prezentacja prac

podczas przeglądu i montaż wystawy końcowo-rocznej; - potrafi analizować artystyczne działania innych osób i wyciągać z nich konstruktywne wnioski; - jest otwarty na dyskusję i konfrontację własnej twórczości z postawami innych.



Treści programowe

Zajęcia z przedmiotu Rysunek mają charakter ćwiczeń i realizowane są zarówno w pracowni w oparciu o odpowiednie tematy zadań, jak i poza nią – w formie samodzielnej pracy nad zadaniami domowymi, prowadzeniem szkicownika oraz szeroko pojętego kształcenia (lektura odpowiednich tekstów, oglądanie wystaw oraz udział w wystawach prac studenckich, dyskusje, konfrontacja własnych postaw twórczych z innymi, itp.).

Praca odbywa się w oparciu o indywidualną korektę udzielaną każdemu studentowi przez prowadzącego zajęcia oraz korektę zbiorową. Przykłady zadań realizowanych w pracowni: 1. Studium modela z natury (8-12 godzin lekcyjnych). Jest to studium aktu (lub półaktu) odbywające się w ciągu ok. 6 godzin lekcyjnych. Należy zwrócić uwagę na prawidłowe proporcje, uchwycenie charakteru modela, ekspresję środków wyrazu (kreskę, plamę, światłocień), kompozycję całego rysunku. Na I roku jest to zazwyczaj (jeśli nie ma innych założeń przy konkretnym ćwiczeniu) rysunek całej postaci, ze szczególnym uwzględnieniem poprawności anatomicznej i kompozycyjnej. Na II roku pojawia się większa swoboda w wyborze kompozycji oraz możliwość kadrowania postaci. Zakładamy, że student II roku potrafi bardziej świadomie i odważnie podejmować trafne decyzje oraz dobierać odpowiednie środki wyrazu. Temat aktu nadal traktowany jest wnikliwie i rzetelnie (z uwzględnieniem poprawności anatomicznej), ale z większym naciskiem na indywidualną ekspresję, interpretację, inspirację do działań abstrakcyjnych. Zwracanie uwagi nie tylko na oddanie poprawnej budowy anatomicznej modela, ale i stworzenie ciekawej formalnie kompozycji. 2. Studium modela z natury przy dodatkowych założeniach (do wyboru), np.:

str. 172

- rysunek modela okrytego tkaniną; zwrócenie uwagi na rytmy, kierunki, efekty światłocieniowe (8 godzin lekcyjnych);

- rysunek tylko linearny; próba oddania proporcji, charakteru i bryły aktu przy pomocy bardzo oszczędnych środków formalnych (4 godziny lekcyjne);

- rysunek tylko światłocieniowy, postać kadrowana; akt traktowany w sposób abstrakcyjny, gdzie postać jest pretekstem do zbudowania ciekawej kompozycji (8 godzin lekcyjnych);

- rysunek ekspresyjny o charakterze szybkiego szkicu; poszukiwanie własnego, indywidualnego charakteru kreski (4 godziny lekcyjne);

- rysunek symultaniczny – ta sama postać nakładająca się na siebie w różnych pozach (4 – 8 godzin lekcyjnych); - kompozycja z akcentem (4 - 8 godzin lekcyjnych) itp. 3. Interpretacja i transpozycja natury (4 - 8 godzin lekcyjnych). Tworzenie cyklu rysunków, z których pierwszy jest studium z natury, kolejne zaś stanowią pewne rozważania na jego temat. Rozważania te mogą iść np. w kierunku syntezy (np. szablon) lub też działań swobodnych, coraz bardziej ekspresyjnych (np. zad. jesienne). 4. Natura jako inspiracja do działań abstrakcyjnych (4 – 8 godzin lekcyjnych). Próba obserwacji rzeczywistości, a następnie transpozycji (przeniesienia) wybranego jej fragmentu (np. wnętrza pracowni) na płaszczyznę papieru przy pomocy odpowiednio dobranych środków wyrazu z uwzględnieniem interesującego kompozycyjnie kadru. Należy unikać przedmiotowości. Naturę kadrujemy w sposób abstrakcyjny, ze względu na najciekawszy układ konstytuujących się form. Zadania 3, 4 mogą być realizowane zarówno w pracowni, jak i w formie ćwiczenia domowego.

5. Zadania do realizacji w domu (przykłady):

I. Zadanie jesienne (autorstwa prof. Włodzimierza Kotkowskiego) Cykl rysunków z motywem korony drzewa, kępy krzaków itp.. Szczególną uwagę należy zwrócić na ekspresję bezlistnej korony drzewa oglądanej na tle nieba (chodzi o naturalność rysunku gałęzi i konarów drzew na świetlistym tle nieba). Można w rysunkach pokazać- charakterystyczne dla jesieni odsłanianie się korony drzew. Ważne jest również szukanie relacji pomiędzy gęstwiną gałęzi tworzącą swoiste układy przestrzenne. Obserwacja elementów podobnych, jak i kontrastów – formy delikatne, ażurowe (gałęzie) - zestawiane z monolitycznymi (pień). W punkcie wyjścia należy wykonać min. 10 czarno–białych rysunków w formacie zbliżonym do A4 lub A3, a następnie przejść do min. 3, 4 prac w formacie większym. W czasie realizacji zadania obowiązują co najmniej 3 konsultacje. Zadanie podejmuje problem rejestracji, interpretacji i transpozycji. Ważne jest indywidualne, podejście do jego realizacji, a co za tym idzie, osobista ekspresja intuicyjnie użytych środków (charakterystyczny dla każdego twórcy rodzaj „pisma”), pewna odwaga i nieograniczoność w działaniu. Należy zwrócić uwagę na celowość użycia określonych środków warsztatowych (węgiel, ołówek, czarna kredka, piórko, tusz itp.) II. Studium głowy. Cykl rysunków z motywem głowy. Należy wykonać rysunki studyjne głowy z uwzględnieniem wiedzy anatomicznej na temat budowy głowy, przy jednoczesnym zachowaniu własnej indywidualnej ekspresji i oddaniu charakteru

str. 173

modela. Szukanie różnych ujęć głowy, mające na celu odejście od szablonowości i przedmiotowości. Poszukiwanie formy i bryły. Eksperymentowanie z różnym oświetleniem motywu. Zadanie podejmuje problem rejestracji, obserwacji i dogłębnej analizy formy. Ważne jest również indywidualne, podejście do jego realizacji, a co za tym idzie, osobista ekspresja intuicyjnie użytych środków. W efekcie końcowym ma powstać cykl co najmniej 4 rysunków formatu 50 x 35 będących wnikliwymi studiami różnych ujęć głowy. III. Interpretacja głowy. Kontynuacja wcześniejszego ćwiczenia studium głowy, ukierunkowana na bardziej swobodne i autorskie podejście do tematu. Próba interpretacji, wyrażania, szukania własnej ekspresji. W efekcie końcowym ma powstać cykl co najmniej 4 rysunków formatu 50 x 35 będących interpretacjami na temat motywu głowy. IV. Podobieństwa – przeciwieństwa. Interpretacja i wizualizacja zestawu pojęć. Utworzenie cyklu 3 rysunków odnoszących się do 3 zestawień:

1) miękkie - miękkie 2) miękkie - twarde 3) twarde - twarde

Budowa obrazu na zasadzie zestawień form, waloru, zróżnicowania kreski, szukania struktury materii. Można inspirować się naturą, należy jednak unikać przedmiotowości. Chodzi o takie użycie środków, aby przy ich pomocy (bez dodatkowej anegdoty) konstytuując układ abstrakcyjnych form wyrazić napięcia pomiędzy interpretowanymi pojęciami. Format modułu: 50 x 70 cm. W efekcie końcowym mamy otrzymać 3 prace formatu 50x70 cm. V. Metamorfoza. Wątek fabularny. Cykl trzech rysunków będących pewnym kontinuum, w których następuje kolejno metamorfoza kompozycji wyjściowej. Kompozycje mogą być budowane na zasadzie stop klatek bądź też pewnej ciągłości ruchu. Mogą być to zarówno prace abstrakcyjne, jak i realistyczne. Ważne jest osiągnięcie spójności w konstrukcji całego cyklu. Format modułu: min. 50x70 cm. VI. Kompozycja otwarta. Kompozycja zamknięta. Zestaw 2 rysunków, poprzedzonych szkicami. Rysunki mogą być inspirowane naturą (np. pejzaż) lub wyobraźnią. Kompozycja otwarta. Rysunek ma sprawiać wrażenie, iż mógłby być kontynuowany poza granicami papieru. Kompozycja skierowana na zewnątrz. Można zastosować powtarzalność elementów. Kompozycja zamknięta. Kompozycja dająca się zamknąć w określonej przestrzeni, ograniczona z zewnątrz, tworząca wrażeniowo ograniczoną zwartą całość, której elementy ciążą ku zaakcentowanym kluczowym punktom układu (dominantom). Format modułu 50 x 70 cm. W efekcie końcowym otrzymujemy 2 prace formatu 50 x 70 cm. VII. Przestrzeń. Interpretacja i wizualizacja pojęcia. Utworzenie cyklu rysunków. Możliwość wyjścia poza ramy klasycznie rozumianego rysunku na rzecz poszukiwania relacji pomiędzy przestrzenią rzeczywistą a wykreowaną, próba

str. 174

przekroczenia dwuwymiarowości rysunku, ograniczoności ramami i formatem papieru. Można również szukać relacji pomiędzy przestrzenią a człowiekiem. Wyjście od szkiców z natury (jakieś wnętrze, pejzaż – zewnętrze, postać we wnętrzu,), a następnie interpretacja tej natury - stworzenie własnej przestrzeni - działanie środkami abstrakcyjnymi. Należy zachować umiar pomiędzy formą a treścią, a przy tym uniknąć nadmiernej ilustracyjności i dosłowności. Budowa obrazu na zasadzie zestawień form, waloru, zróżnicowania kreski. Ilość rysunków oraz format do indywidualnego ustalenia. Finalna wersja ma być poprzedzona wieloma szkicami i studiami zadanego motywu.

VIII. Studium formy. Doświadczanie procesu przekładu /transpozycji/ natury na: - bardziej syntetyczne środki wyrazu - bardziej ekspresyjne środki wyrazu.

Należy wykonać rysunek studyjny z natury (motyw pejzażu, martwa natura), następnie:

a) wykonać 2 rysunki, z których każdy kolejny idzie w kierunku jak najdalej posuniętej syntezy (próba wydobycia form konstytuujących daną kompozycję, będących niejako jej szkieletem),

b) wykonać 2 rysunki, z których każdy kolejny idzie w kierunku coraz bardziej wyrazistej ekspresji (próba wydobycia form decydujących o sile wyrazu danej kompozycji).

W efekcie końcowym otrzymujemy cykl 5 rysunków. Format zadania: 35 x 50 cm. IX. Szkicownik. Podane powyżej zadania domowe są jedynie przykładami i w kolejnych latach mogą ulec zmianie. Ilość poszczególnych ćwiczeń realizowanych w danym roku akademickim jest kwestią prowadzącego i zależy również od poziomu grupy.

Metody dydaktyczne




zadań oraz szkicownik),

str. 175

- sposób ich wykonania, - wynalazczość i twórcza interpretacja przy realizacji zadanych tematów, - aktywność, systematyczność pracy.


Ocena niedostateczna: - niezrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dostatecznym; - nieobecność na ponad 3/5 ogólnego wymiaru zajęć. Ocena dostateczna: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dostatecznym; - obecność na co najmniej 3/5 ogólnego wymiaru zajęć. Ocena plus dostateczna: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu wyżej niż dostatecznym; - obecność na co najmniej 3/5 ogólnego wymiaru zajęć; - pewna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań. Ocena dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - większa pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy. Ocena plus dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu wyżej niż dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - szczególna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy; - duża samodzielność przy wykonywaniu zadań; - przejawy pewnej dojrzałości twórczej i świadomości własnej postawy artystycznej. Ocena bardzo dobra: - zrealizowanie wymaganego minimum ćwiczeń w stopniu bardzo dobrym; - obecność na co najmniej 4/5 ogólnego wymiaru zajęć; - szczególna pomysłowość i wynalazczość przy realizacji zadań; - wprowadzanie do realizacji indywidualnych, kreatywnych metod pracy; - bardzo duża samodzielność przy wykonywaniu zadań; - dojrzałość twórcza i świadomość własnej postawy artystycznej; Ze względu na szczególną niewymierność oceniania w dziedzinie sztuk pięknych, kryteria te w uzasadnionych przypadkach mogą ulec zmianom.



str. 176




Język wykładowy

polski


-

Literatura



10. Katalogi wystaw grafiki i rysunku, np. kolejne edycje Międzynarodowego Triennale Rysunku w Lubaczowie, Międzynarodowego Konkursu Rysunku we Wrocławiu, Międzynarodowego Biennale Rysunku w Pilźnie, Międzynarodowego Triennale Grafiki w Krakowie, Triennale Grafiki Polskiej w Katowicach, itp.;

11. Atlas anatomiczny dla artystów (różne wydania; np. Barcsay J., Anatomia dla artysty, Wydawnictwo ZNiO, Wrocław 1988).



20. Clark K., Akt. Studium idealnej formy, Warszawa 1998; 21. Pignatti T., Historia rysunku. Od Altamiry do Picassa, Warszawa 2006; 22. Strzemiński W., Teoria widzenia, Kraków 1958; 23. Wierzchowska W., Współczesny rysunek polski, Warszawa 1982; 24. Czasopisma o sztuce: Format, Odra, Znak, Projekt, Sztuka.pl., Wiadomości ASP, itp.; 25. Kowalska B., Rysunek bez granic. Materiały Triennale Polskiego Rysunku w Lubaczowie; 26. Gadamer H. G., Aktualność piękna, Warszawa 1993; 27. W. Kandinsky O duchowości w sztuce, tłum. S. Fijałkowski, Łódź 1996; 28. W. Kandinsky Punkt i linia na płaszczyźnie.



str. 177

Nazwa przedmiotu Rzeźba


Kod przedmiotu G26

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 1,2), Rok II (sem. 3)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Agnieszka Jankowska

Dr Agnieszka Jankowska, dr hab. prof. UR Jerzy Kierski, dr Krystyna Gawron


Celem przedmiotu jest zapoznanie się z podstawowymi zagadnieniami rzeźbiarskimi, rozwinięcie umiejętności postrzegania kształtów w przestrzeni i przeniesienie ich na język form. Zapoznanie studenta z technologią oraz narzędziami warsztatu artystycznego w obszarze rzeźby, Zdobycie umiejętności samodzielnego rozwiązywania problemów rzeźbiarskich i własnej kreacji.

Wymagania wstępne

Do zrealizowania treści przedmiotu konieczna jest podstawowa znajomość pojęć ogólnoplastycznych i technik rzeźbiarskich.

Efekty kształcenia

• Definiuje rodzaje podstawowych właściwości materiałów realizacyjnych w twórczości artystycznej.

• Posiada wiadomości o możliwościach realizacyjnych, projektowanych prac i dobiera odpowiednie środki wyrazu plastycznego w swojej twórczości. - Rozpoznaje podstawowe zagadnienia dotyczące kompozycji, formy, bryły w realizacji form rzeźbiarskich. - Opisuje relacji formy i treści w realizacji form rzeźbiarskich. - Dobiera odpowiednie środki formalne do konkretnych zadań rzeźbiarskich. - Rozpoznaje podstawowe techniki i technologie rzeźbiarskie np.; z zakresu ceramiki i szkliwienia form ceramicznych. - Świadomie dobiera podstawowe środki i techniki rzeźbiarskie oraz wskazuje zagadnienia związane z ich rozwojem.

• Tłumaczy technologie wybranych technik w poszczególnych dziedzinach artystycznych i dobiera prawidłowo materiały narzędzia do ich realizacji.

• Swobodnie posługuje się narzędziami warsztatu artystycznego w obszarach ogólnoplastycznych i projektowych. - Prezentuje podstawową wiedzę dotyczącą warsztatu rzeźbiarskiego. - Projektuje rzeźby wykorzystując podstawowe umiejętności warsztatowe umożliwiające realizację własnych koncepcji artystycznych. - Posługuje się podstawowymi narzędziami stosowanymi w tworzeniu obiektów rzeźbiarskich w zależności od zastosowanych rozwiązań materiałowych. - Dąży do ciągłego samodoskonalenia rzeźbiarskiego warsztatu pracy i zdobywania umiejętności technologicznych. - Swobodnie posługuje się narzędziami warsztatu rzeźbiarskiego. - Posiada szerokie umiejętności warsztatowe z zakresu rzeźby umożliwiające realizację

str. 178

własnych koncepcji artystycznych.


laboratorium - 165 godz.

Treści programowe

1. Szkic postaci z natury. Praca z modelem. 2. Kompozycja przestrzenna. Kompozycja statyczna, dynamiczna, rytmiczna, moduł. 3. Studium głowy z natury. Praca z modelem. 4. Płaskorzeźba. Kompozycja rytmiczna, faktura, multiplikacja. 5. Kompozycja z wyobraźni. Synteza formy, linia biologiczna, faktura, jednorodność napięcia. 6. Relief. Kompozycja w technice ceramiki.

Metody dydaktyczne

Pogadanka, projekt, dyskusja, analiza przypadków, zajęcia praktyczne, praca z modelem.


Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest uczestniczenie w zajęciach oraz prawidłowe zrealizowanie wszystkich zadań oraz wykonanie odlewu gipsowego. Ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych.


Student pragnący uzyskać ocenę dostateczną powinien regularnie uczestniczyć w zajęciach oraz prawidłowo zrealizować wszystkie zadania, a także wykonać odlew gipsowy. Oceniany jest poziom zrozumienia realizowanych zadań, koncepcje oraz umiejętności rozwiązywania problemów rzeźbiarskich. Student rozpoznaje podstawowe zagadnienia dotyczące min. kompozycji, bryły, faktury w realizacji obiektów rzeźbiarskich oraz opisuje relacje treści i formy w rzeźbie. Prezentuje podstawową wiedzę dotyczącą możliwości realizacyjnych projektowanych prac rzeźbiarskich. Dobiera odpowiednie środki formalne i techniki rzeźbiarskie, wskazuje zagadnienia związane z ich rozwojem. Sporządza rzeźby wykorzystując twórcze realizacje w zakresie form półprzestrzennych i przestrzennych. Projektuje rzeźby wykorzystując podstawowe umiejętności warsztatowe umożliwiające realizacje własnych koncepcji artystycznych. Posługuje się podstawowymi narzędziami stosowanymi w tworzeniu obiektów rzeźbiarskich, zależności od zastosowanych rozwiązań materiałowych. Rozpoznaje podstawowe techniki i technologie rzeźbiarskie. Tworzy rzeźby ze świadomym wykorzystaniem różnych środków ekspresji. Student pragnący uzyskać ocenę dostateczną plus Powinien regularnie uczestniczyć w zajęciach oraz prawidłowo zrealizować wszystkie zadania oraz wykonać odlew gipsowy. Oceniany jest poziom zrozumienia realizowanych zadań, koncepcje oraz umiejętności rozwiązywania problemów rzeźbiarskich. Student rozpoznaje podstawowe

str. 179

zagadnienia dotyczące kompozycji, bryły itp. w realizacji obiektów rzeźbiarskich oraz opisuje relacje formy i treści w rzeźbie. Prezentuje podstawową wiedzę dotyczącą możliwości realizacyjnych projektowanych prac rzeźbiarskich. D Świadomie dobiera odpowiednie środki formalne i techniki rzeźbiarskie, wskazuje zagadnienia związane z ich rozwojem. Sporządza rzeźby wykorzystując twórcze realizacje w zakresie form półprzestrzennych i przestrzennych. Projektuje rzeźby wykorzystując podstawowe umiejętności warsztatowe umożliwiające realizację własnych koncepcji artystycznych. Świadomie posługuje się podstawowymi narzędziami stosowanymi w tworzeniu obiektów rzeźbiarskich, w zależności od zastosowanych rozwiązań materiałowych. Rozpoznaje techniki i technologie rzeźbiarskie ( gips, ceramika ).Tworzy rzeźby ze świadomym wykorzystaniem, ekspresji artystycznej. Wykazuje zaangażowanie podczas sporządzania projektów ( wiele różnych propozycji ) i zainteresowanie rozwijaniem wiedzy dotyczącej obecnej kondycji rzeźby na świecie –współcześni twórcy i realizacje. Student pragnący uzyskać ocenę dobrą Powinien regularnie i z zaangażowaniem uczestniczyć w zajęciach oraz na dobrym poziomie zrealizować wszystkie zadania w tym wykonać odlew gipsowy. Oceniany jest poziom zrozumienia zrealizowanych zadań, interesujące koncepcje oraz umiejętność kreatywnego rozwiązywania problemów rzeźbiarskich. Student rozpoznaje środki wyrazu wykorzystywane w realizacji obiektów rzeźbiarskich oraz opisuje relacje formy i treści w rzeźbie. Prezentuje wiedzę dotyczącą rzeźby, możliwości realizacyjnych projektowanych prac. Tworzy rzeźby świadomie dobierając środki formalne i techniki rzeźbiarskie, wskazuje zagadnienia związane z ich rozwojem. Buduje rzeźby świadomie wykorzystując twórcze realizacje w zakresie form reliefowych i przestrzennych. Z zaangażowaniem projektuje rzeźby wykorzystując umiejętności warsztatowe umożliwiające realizacje własnych koncepcji artystycznych. Posługuje się narzędziami stosowanymi w tworzeniu rzeźb w zależności od zastosowanych rozwiązań materiałowych. Chętnie podejmuje się konstruktywnej krytyki w stosunku do własnych działań rzeźbiarskich oraz działań innych osób. Jest otwarty na poszukiwanie i analizowanie wciąż nowych informacji z dziedziny rzeźby i organizacji przestrzeni. Zapoznaje się z proponowaną bibliografią. Jest otwarty na nowe doświadczenia z zakresu działań rzeźbiarskich, nie obawia się wyzwań i eksperymentów, nawet kosztem poniesionych pomyłek. Student pragnący uzyskać ocenę dobrą plus Powinien regularnie i z zaangażowaniem uczestniczyć w zajęciach oraz na wysokim poziomie zrealizować wszystkie zadania w tym wykonać odlew gipsowy. Oceniany jest poziom zrozumienia zrealizowanych zadań, oryginalne koncepcje oraz umiejętność kreatywnego rozwiązywania problemów rzeźbiarskich. Student rozpoznaje zagadnienia środków wyrazu plastycznego w realizacji obiektów rzeźbiarskich oraz opisuje relacje formy i treści w rzeźbie. Prezentuje wiedzę dotyczącą możliwości realizacyjnych projektowanych prac rzeźbiarskich. Tworzy rzeźby świadomie dobierając odpowiednie środki formalne i techniki rzeźbiarskie, wskazuje zagadnienia związane z ich rozwojem. Konstruuje rzeźby wykorzystując twórcze realizacje w zakresie form reliefowych i przestrzennych. Projektuje rzeźby opierając się na umiejętnościach warsztatowych umożliwiających realizację własnych koncepcji artystycznych. Posługuje się narzędziami stosowanymi w tworzeniu rzeźb w zależności od zastosowanych rozwiązań materiałowych. Chętnie podejmuje się konstruktywnej krytyki w stosunku do własnych działań rzeźbiarskich oraz działań innych osób. Jest otwarty na poszukiwanie i analizowanie informacji z zakresu dziedziny rzeźby i organizacji przestrzeni, a także na nowe doświadczenia, nie obawia się nowych wyzwań i eksperymentów, nawet kosztem poniesionych pomyłek. Wykazuje się dobrą znajomością lektur oraz umiejętnością zaangażowania się w pracę w grupie. Student pragnący uzyskać ocenę bardzo dobrą Powinien wzorowo , z zaangażowaniem uczestniczyć w zajęciach oraz bardzo dobrze realizować

str. 180

wszystkie zadania i wykonać odlew gipsowy. Oceniany jest poziom zrozumienia realizowanych zadań, interesująca koncepcja oraz umiejętność kreatywnego rozwiązywania prostych i złożonych problemów rzeźbiarskich. Student rozpoznaje środki wyrazu plastycznego w realizacji obiektów rzeźbiarskich oraz opisuje relacje treści i formy w rzeźbie. Prezentuje wiedzę dotyczącą możliwości realizacyjnych projektowanych prac rzeźbiarskich, świadomie dobierając odpowiednie środki formalne i techniki rzeźbiarskie oraz wskazuje zagadnienia z ich rozwojem. Konstruuje rzeźby wykorzystując twórcze realizacje w zakresie form reliefowych i przestrzennych. Projektuje rzeźby opierając się na umiejętnościach warsztatowych, umożliwiających realizacje własnych koncepcji artystycznych. Posługuje się narzędziami stosowanymi w tworzeniu rzeźb w zależności od zastosowanych rozwiązań materiałowych. Chętnie podejmuje się konstruktywnej krytyki w stosunku do własnych działań rzeźbiarskich oraz działań innych osób. Pozostaje otwarty na poszukiwanie i analizowanie informacji z zakresu rzeźby i organizacji przestrzeni, a także na nowe doświadczenia, nie obawia się nowych wyzwań i eksperymentów, nawet kosztem poniesionych pomyłek. Wykazuje się bardzo dobrą znajomością lektur oraz umiejętnością zaangażowania się w pracę w grupie. Student samodzielnie podejmuje próby twórczych odpowiedzi na pytania i problemy dotyczące problematyki opisu i przedstawiania przestrzeni, nie ucieka od odpowiedzialności za podjęte trudy artystycznych rozwiązań podejmowanego problemu.



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 60 godzin Poza uczestnictwem w zajęciach dydaktycznych student organizuje swój czas; Przygotowuje się do zajęć, poświęca czas na samodzielną lekturę , wykonuje projekty, samodzielnie opracowuje zadania - dodatkowa, samodzielna praca nad rzeźbą, dopracowanie odlewu gipsowego, retusz itp.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: 1 Bommes g., Anatomia człowieka dla artystów, Warszawa 1995 2 Kotkowska – Bareja H., Polska rzeźba współczesna, Warszawa 1974 3 Kotula A., Krakowski P., Rzeźba współczesna, Warszawa 1985 4 Osęka, Śródzki W., Współczesna rzeźba polska, Warszawa 1977 5 Hesleoowod J., Historia rzeźby zachodnioeuropejskiej, Warszawa 1995 7 Mikocka – Kachubowa K., Rzeźba polska XIX wieku. Od klasycyzmu do symbolizmu, Warszawa 1993 8 Ślesiński W., Konserwacja zabytków sztuki. T 2. Rzeźba, Warszawa 1990 Literatura uzupełniająca: 1 Rudomino T., Mały leksykon sztuki współczesnej, Warszawa 1990 2 Smith T., Ciało człowieka, Warszawa 1995 3 Michalik A., Ramotowski W., Anatomia i fizjologia człowieka, Warszawa 1994 4 Read H., O pochodzeniu formy w sztuce, Warszawa 1976

str. 181

5 KsiążekA., Sztuka przeciw sztuce. Z teorii awangardy XX wieku, Warszawa 2000



Nazwa przedmiotu Seminarium dyplomowe


Kod przedmiotu G19

Studia




Rok i semestr studiów Rok IV (sem. 8), Rok V (sem. 9,10),



Dr Anna Steliga, dr Agnieszka Lech-Bińczycka, dr Grażyna Ryba, Dr hab Prof UR Artur Mordka, dr Agnieszka Iskra-Paczkowska


Przygotowanie pracy magisterskiej – rozprawy naukowej o charakterze przyczynkarskim, z wykorzystaniem posiadanej wiedzy i umiejętności. Wykształcenie właściwej postawy badawczej: dążenie do rzetelności i obiektywizmu w analizie i interpretacji zebranego materiału

Wymagania wstępne

Określony cel badawczy (wybrany i zatwierdzony temat pracy) oraz gruntowna wiedza z zakresu tematu badania. Przeprowadzone na poziomie proseminarium prace przygotowawcze umożliwiające rozwiązanie problemu badawczego na poziomie pracy magisterskiej. Znajomość metodologii określonej dyscypliny naukowej i literatury przedmiotu. Wstępnie opracowany materiał badawczy.

Efekty kształcenia

WIEDZA 1. Charakteryzuje podstawowe zagadnienia metodologiczne związane z określoną dyscypliną

badawczą 2. Posiada znajomość celów i zakresu prac badawczych odpowiadających wymogom pracy

dyplomowej UMIEJĘTNOŚCI 1. Potrafi napisać tekst odpowiadający elementarnym wymaganiom piśmiennictwa

(sformułowanie i uzasadnienie celu; cytowanie źródeł; sporządzanie przypisów; zastosowanie warsztatu bibliograficznego)

2. Potrafi napisać tekst odpowiadający wymaganiom piśmiennictwa o charakterze naukowym (sformułowanie i uzasadnienie celu; przedstawienie zastosowanej metody; cytowanie źródeł; sporządzanie przypisów; zastosowanie warsztatu bibliograficznego)

str. 182

KWALIFIKACJE 1. Jest odpowiednio przygotowany do publicznej prezentacji własnych dokonań badawczych i

twórczych, posiadając w tym zakresie kompetencje zarówno merytoryczne, jak i techniczne

2. Wykazuje gotowość do dzielenia się zdobytą wiedzą 3. Prezentuje zadania o złożonej problematyce artystyczno-naukowej w sposób

komunikatywny, wykazuje odpowiedzialność za upowszechnianie i wymianę dorobku kulturalnego i naukowego

4. Docenia i rozumie konieczność stosowania zasad z zakresu ochrony praw autorskich i własności intelektualnej oraz wykazuje odpowiedzialność w korzystaniu z materiałów gotowych powszechnie dostępnych (inspiracja, cytaty, trawestacje)



Treści programowe

1. Organizacja procesu pisania i redagowania tekstu…………………………………………..6 godz. 2. Analiza formalna i merytoryczna przygotowanych kolejnych części pracy………….…….8 godz. 3. Formułowanie krytycznej oceny (w tym samooceny) przygotowywanych

Tekstów……………………………………………………………………………………...4 godz. 4. Weryfikacja problematyki badawczej; analiza zgodności treści pracy

z założeniami wstępnymi i podjętym tematem…………………........................................6 godz.

5. Analiza sposobu wykorzystania źródeł i opracowań…………………………………………6 godz.

6. Analiza zasadności doboru zastosowanych metod badawczych…………………………….4 godz. 7. Redakcja tekstu; analiza podstawowych błędów

(leksykalnych, gramatycznych, frazeologicznych)………………………………………….6 godz. 8. Analiza formalna pracy (przypisy, aneksy, bibliografia)……………………………………8 godz. 9. Sporządzanie katalogów, przygotowanie materiału ilustracyjnego…………………………7 godz. 10. Analiza merytoryczna przygotowanych kolejnych części pracy……………………………8 godz. 11. Formułowanie krytycznej oceny (w tym samooceny), określanie

stopnia nowatorstwa pracy…………………………………………………………………..6 godz. 12. Korekta i autokorekta pracy………………………………………………………….………6 godz.

Metody dydaktyczne

Wykład połączony z analizą reprezentatywnych przykładów; ćwiczenia praktyczne z zakresu poznanej wiedzy i umiejętności; prezentacja tekstów przygotowanych przez studentów, ich analiza i dyskusja

Sposób(y) i forma(y)

Wykonanie kolejnych zadań w trakcie ćwiczeń przeprowadzanych podczas zajęć bądź przygotowanych w ramach pracy własnej

str. 183

zaliczenia


Aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusji, wykonywanie ćwiczeń), wartość merytoryczna zadań przygotowanych w ramach pracy własnej



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 375 godzin - 350 godzin Zebranie i opracowanie materiału badawczego……….…………………………60 godz.. Dobór literatury i materiałów źródłowych……….………………………………..60 godz. Przygotowanie pracy magisterskiej …………….……………………………….100 godz. Przygotowanie się do zajęć ………………………………………………………30 godz. Wykonywanie ćwiczeń w ramach pracy własnej…………………………………30 godz. Udział w konsultacjach…………………………………………………..………..20 godz. Samodzielna lektura ………………………………………………………….…..75 godz


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Z. Szkutnik, Metodyka pisania pracy dyplomowej. Skrypt dla studentów, Poznań 2005. Literatura uzupełniająca: G. Gambarelli, Jak przygotować pracę dyplomową lub doktorską; wybór tematu, pisanie,

prezentowanie, publikowanie, Kraków 1998 J. Majchrzak, Metodyka pisania prac dyplomowych. Poznań 1995



str. 184

Nazwa przedmiotu Sztuka najnowsza


Kod przedmiotu G02

Studia





Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Grażyna Ryba


Dr Grażyna Ryba, mgr Tomasz Kisiel


. Przekazanie usystematyzowanej wiedzy z zakresu historii sztuki najnowszej (nowoczesnej i współczesnej), koniecznej w przygotowaniu przyszłych artystów i animatorów kultury. Stymulowanie intelektualnego i emocjonalnego rozwoju oraz kształtowanie wrażliwości estetycznej, umiejętności przeżywania kultury, potrzeby biernego i czynnego uczestnictwa w zbiorowych formach organizacji kultury, a także refleksyjnej i krytycznej oceny zjawisk zachodzących w sztuce. Rozbudzanie potrzeby samodzielnego poszerzania wiedzy z różnych dziedzin sztuki oraz bezpośredniego obcowania z dziełami sztuki. W związku z ograniczoną liczbą godzin przeznaczonych na wykłady z historii sztuki możliwe jest zrealizowanie tylko wybranych zagadnień programowych (m. in. wiele zagadnień z zakresu historii sztuki polskiej zostało omówionych zaledwie marginalnie). Wprowadzenie elementów zajęć o charakterze konserwatoryjnym ma na celu: Nabycie umiejętności samodzielnej analizy dzieła sztuki współczesnej i krytycznej oceny zjawisk zachodzących w kulturze. Opanowanie i swobodne posługiwanie się językiem sztuki zarówno w ramach bezpośredniego przekazu, jak też w formach wypowiedzi pisemnej. Kształtowanie umiejętności zaangażowanego i atrakcyjnego przekazu treści związanych z prezentacją zagadnień związanych ze sztuką. Zaprezentowanie tekstów kultury współczesnej jako źródła inspiracji, ukazującego możliwości wykorzystania środków ekspresji i symbolicznego języka sztuki.

Wymagania wstępne

Podstawowa wiedza z zakresu historii sztuki XX w. odpowiadająca wymogom na poziomie egzaminu maturalnego w wersji rozszerzonej; podstawowa wiedza z zakresu historii sztuki do XX w. na poziomie egzaminu końcowego; podstawowa wiedza z zakresu przedmiotów: środki wyrazu plastycznego i struktura dzieła sztuki

Efekty kształcenia

WIEDZA:

4. Student rozpoznaje i określa historyczne, społeczno-ekonomiczne i filozoficzne podstawy rozwoju sztuki XX wieku

5. Wymienia, charakteryzuje i krytycznie ocenia podstawowe pozycje bibliograficzne z zakresu literatury przedmiotu

6. Rozpoznaje i charakteryzuje w ujęciu problemowym podstawowe tendencje w rozwoju sztuki XX wieku

UMIEJĘTNOŚCI: 5. Wymienia i identyfikuje przemiany w dziejach sztuki, trafnie formułuje definicje stylów i

kierunków w sztuce XX wieku

str. 185

6. Gromadzi, wartościuje, selekcjonuje i scala wiedzę na temat sztuki XX wieku przy wykorzystaniu technologii informatycznych

7. Rozpoznaje i określa technikę wykonania dzieła reprezentatywnego dla sztuki XX wieku 8. Przeprowadza analizę formalnych jakości dzieła sztuki XX wieku oraz jego treści stając się

świadomym twórcą i odbiorcą. KOMPETENCJE SPOŁECZNE:

1.Wykazuje wrażliwość estetyczną i potrzebę obcowania ze sztuką 2. Wykazuje umiejętność przeżywania kultury 3.Podejmuje różne formy czynnego uczestnictwa w kulturze (wydarzenia artystyczne, konferencje naukowe)


Wykład - 30 godz.

Treści programowe

12. Wprowadzenie. Omówienie zakresu materiału i specyfiki przedmiotu. Przedstawienie wymogów egzaminacyjnych. Charakterystyka pozycji bibliograficznych z zakresu obowiązkowej i uzupełniającej literatury przedmiotu. Krótka prezentacja zagadnień związanych z metodologią badań nad sztuką współczesną …………………………………………2 godz.

13. Sztuka XIX i początku XX w. U źródeł zjawisk determinujących rozwój sztuki współczesnej. Przemiany społeczno-polityczne i ekonomiczne. Postęp naukowo-techniczny a rozwój architektury. Przewrót impresjonistyczny i jego konsekwencje w sztuce. …………………3 godz.

14. Sztuka 1 poł. XX w. Abstrakcjonizm i sztuka czysta, ekspresjonizm i sztuka zaangażowana. Dadaizm, surrealizm i nowe pojęcie sztuki. Odrodzenie realizmu i sztuka ustrojów totalitarnych. Art Déco i wzornictwo przemysłowe, Bauhaus i funkcjonalizm w sztuce. Sztuka w Polsce…………………………………………………………………………………………………………………….10 godz.

15. Sztuka 2 poł. XX w. Ekspresjonizm abstrakcyjny i malarstwo materii. Nowy realizm i pop-art. Op-art i sztuka kinetyczna. Od minimalizmu do konceptualizmu. Wizualizm i sztuka komputerowa. Granice sztuki i sztuki pogranicza (environnement, happening, performence). Postmodernizm i dekonstrukcja. Ludyczna kultura masowa. Sztuka polska w PRL. Dekada kultury niezależnej. Sztuka krytyczna………………………………….……………………………………..15 godz.

Metody dydaktyczne

Wykład połączony z prezentacją multimedialną, analiza i interpretacja tekstów kultury.


. Wykonanie pracy semestralnej zaliczeniowej oraz uczestnictwo w wydarzeniu o charakterze naukowym bądź artystycznym (sesja naukowa, prelekcja, wernisaż wystawy) Egzamin końcoworoczny pisemny z pytaniami otwartymi

str. 186


WYMOGI EGZAMINACYJNE: Odpowiedź na pytania, spójna i logiczna wykorzystująca podstawy metodologii historii sztuki i selektywnie stosująca wiedzę ogólną dotyczącą charakterystyki poszczególnych epok rozwoju kultury i ich przedstawicieli.

KRYTERIA OCENY : aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusji i w pracy zespołowej); umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu oraz poziom tej wiedzy. EGZAMIN – SKALA OCEN: 5.0 bardzo dobra znajomość podstawowych kierunków rozwoju sztuki XX w., obejmująca umiejętność opisu i charakterystyki w ujęciu chronologicznym podstawowych tendencji rozwojowych ze szczególnym uwzględnieniem sztuki polskiej, bardzo dobra znajomość kontekstów kulturowych, bardzo dobra umiejętność analizy tekstów kultury z wykorzystaniem podstawowych metod badawczych historii sztuki, umiejętność dokonania określenia przynależności stylistycznej, precyzyjnej atrybucji i datowania dzieła sztuki. 4.5 jak wyżej z nieznacznymi niedociągnięciami, szczególnie w zakresie atrybucji i datowania dzieła sztuki 4.0 możliwy szerszy zakres niedociągnięć: słabsza umiejętność wykorzystania podstaw metodologii historii sztuki, bardziej ogólnikowa charakterystyka kierunków rozwoju sztuki XX w. i jej kontekstów oraz mniejsza umiejętność stylistycznego przyporządkowania dzieła sztuki. 3.5 zadowalająca znajomość podstawowych kierunków rozwoju sztuki XX w., zadowalająca umiejętność analizy tekstów kultury, słabo wykształcona umiejętność usytuowania dzieła sztuki w kontekście kulturowym 3.0 zadowalająca znajomość podstawowych kierunków rozwoju sztuki XX w., zadowalająca umiejętność krytycznej analizy tekstów kultury, brak umiejętności atrybucji i datowania w oparciu o podstawowe metody badawcze historii sztuk 2.0 niezadowalająca znajomość podstawowych epok rozwoju sztuki XX w., brak umiejętności krytycznej analizy tekstów kultury oraz inne braki w zakresie efektów kształcenia zdefiniowanych dla przedmiotu.


wykład - 30 godz.

str. 187


pozostała ilość nakładu pracy studenta - 20 godzin - 20 godzin Samodzielne przygotowanie do egzaminów końcoworocznych ………………………………………..……….10 godz. Udział w wydarzeniach artystycznych bądź naukowych………………………………….…………………….……3 godz. Przygotowanie się do zajęć ………………………………………………………………………………………………..………3 godz. Udział w konsultacjach……………………………………………………………………………………………………….………..2 godz. Samodzielnalektura …………………………………………………………………………………………………………………..2 godz.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Literatura uzupełniająca: Literatura podstawowa (wyróżniona pogrubionym drukiem) i uzupełniająca: B. Baran, Postmodernizm, Kraków 1992 Ch. Baumgarth, Futuryzm, Warszawa 1978 U. Czartoryska, Od pop-artu do sztuki konceptualnej, Warszawa 1973 G. Dziamski, Awangarda po awangardzie. Od neoawangardy do postmodernizmu,Poznań 1995 G. Dziamski, Awangarda w perspektywie postmodernizmu, Poznań 1996 G. Dziamski, Nowoczesność po nowoczesności, Poznań 2007 G. Dziamski, Szkice o nowej sztuce, Warszawa 1984 G. Dziamski, Sztuka u progu XXI wieku, Poznań 2002 S. Ferrari, Sztuka XX w., Warszawa 2002 D. Ghirardo, Architektura po modernizmie, Toruń 1999 J. Guze, Impresjoniści, Warszawa 1986 K. Janicka, Malarstwo surrealistyczne 1940-1970, Warszawa 1978 K. Janicka, Surrealizm, Warszawa 1984 Ch. Jencks. Architektura postmodernistyczna, Warszawa 1984 P. Jodido , Nowe formy. Architektura lat dziewięćdziesiątych XX wieku, Warszawa 1998 W. Juszczak, Fakty i wyobraźnia, Warszawa 1979 W. Juszczak, Postimpresjoniści, Warszawa 1985 A. Kępińska, Żywioł i mit. Żywioł i chaos jako wartość w sztuce action painting w świetle badań nad strukturą mitow i „świadomością mityczną”, Kraków 1983 Z. Kępiński, Impresjoniści u źródeł swych obrazów, Wrocław 1976 Z. Kępiński, Impresjonizm, Warszawa 1986 A. Kotula, P. Krakowski, Malarstwo, rzeźba, architektura. Wybrane zagadnienia plastyki

str. 188

współczesnej, Warszawa 1981 A. Kotula, Krakowski, Rzeźba wspołczesna,Warszawa1985 Kotula, P. Krakowski, Sztuka abstrakcyjna, Warszawa 1973 B. Kowalska, Od impresjonizmu do konceptualizmu. Odkrycia sztuki, Warszawa 1989 E. Kuryluk, Hiperrealizm – nowy realizm, Warszawa 1983 G. Naylor, Bauhaus, Warszawa 1988 A. Olszewski, Dzieje sztuki polskiej 1890-1980, Warszawa 1988 P. Overy, De Stijl, Warszawa 1979 N. Pevsner, Pionierzy współczesności, Warszawa 1979 M. Poprzęcka, O złej sztuce, 1998 M. Porębski, Kubizm, Warszawa 1986 J. Rewald, Historia impresjonizmu, Warszawa 1985 T. Richardson, N. Stangos, Kierunki i tendencje sztuki nowoczesnej, Warszawa 1980 H. Richter, Dadaizm, Warszawa 1983 A. Rottenberg, Sztuka w Polsce 1945–2005, Warszawa 2005 Słownik sztuki XX wieku, Warszawa 1977 T. Thorn, Słownik pojęć kultury postmodernistycznej, Warszawa 1995 S. Tschudi-Madsen, Art Nouveau, Warszawa 1977 A. Turowski, W kręgu konstruktywizmu, Warszawa 1979 J. Willett, Ekspresjonizm, Warszawa 1976 Wojciechowski A., Czas smutku czas nadziei. Sztuka niezależna lat osiemdziesiątych, Warszawa 1992



Nazwa przedmiotu Środki wyrazu plastycznego


Kod przedmiotu G14

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem.1 i 2)



Dr Agnieszka Lech-Bińczycka


Celem przedmiotu jest: poszerzenie wiedzy i umiejętności z zakresu teorii sztuki; zapoznanie z teorią plastyczną, językiem sztuki – wizualnym i perceptualnym; formułowanie sądów artystycznych i estetycznych; dostrzeżenie zależności pomiędzy wiedzą teoretyczną a praktycznym poznaniem; poszukiwanie oraz pielęgnowanie własnego sposobu wypowiedzi, oryginalności, indywidualności.

str. 189

Wymagania wstępne

Do zrealizowania treści przedmiotu konieczna jest umiejętność czytania ze zrozumieniem, rozpoznawania podstawowych dziedzin sztuki.

Efekty kształcenia

• Rozpoznaje wzajemne relacje pomiędzy rodzajem stosowanej ekspresji artystycznej a niesionym przez nią komunikatem

• Posiada wiedzę i świadomość odnośnie sposobów oddziaływania dzieł plastycznych na odbiorcę oraz metod uczenia się i organizowania pracy twórczej a także związanych z tym korzyści dla jednostki i grupy

• Opisuje i wyjaśnia pojęcia związane z odbiorem wrażeń (np. kreska jako wyznacznik przestrzeni i środek ekspresji) i identyfikacją wizualną, z perspektywą, barwą, kompozycją, światłem i dynamiką w obrazie. Prezentuje reguły i zasady dotyczące wymienionych środków.

• Rozpoznaje rodzaje perspektyw, typologię złudzeń wizualnych. Nazywa podstawowe schematy kompozycyjne w dziele sztuki.

• Przedstawia i tłumaczy teorie widzenia (odbiór doznań wzrokowych) i świadomości wzrokowej na przestrzeni wieków.

• Wyjaśnia ewolucję zasad perspektywy, analizuje wybrane metody wydobycia przestrzeni trójwymiarowej.

• Charakteryzuje wybrane teorie barw oraz ich systematykę od czasów starożytnych po współczesne.

• Rozpoznaje i określa technikę wykonania dzieła reprezentowanego dla epok sztuki dawnej i współczesnej

• Rozpoznaje kluczowych twórców i dzieła charakterystyczne dla poszczególnych kierunków w obrębie zagadnień związanych ze środkami wyrazu plastycznego.

• Rozpoznaje i wskazuje różnice punktu i linii w poszczególnych technikach graficznych. Tłumaczy technologie wybranych technik druku płaskiego, wypukłego oraz wklęsłego oraz ich wpływ na rekonstrukcję kreski.

• Wylicza środki wyrazu używane w wybranych animacjach (od jej początków do czasów współczesnych).

• Swobodnie porusza się pomiędzy obszarami teorii i praktyki w działaniach poszczególnych dyscyplin artystycznych

• Wskazuje przykłady dzieł konkretnych artystów dla lepszego wyjaśnienia i zilustrowania omawianych problemów w historii sztuki.

• Posługuje się teorią plastyczną, językiem sztuki, dostosowuje właściwą terminologię do opisu dzieła sztuki.

• Definiuje rodzaje i rozpoznaje podstawowe właściwości materiałów realizacyjnych w twórczości artystycznej.

• Rozumie wpływ użytego narzędzia (w malarstwie, grafice, rzeźbie) na rodzaj pozostawionego śladu.


str. 190

Wykład – 40 godz.

Treści programowe

Wykład 1: Elementy dzieła sztuki – punkt i linia. Pojęcie punktu i jego powstanie. Sposoby istnienia punktu: w naturze, architekturze i rzeźbie oraz tańcu

i muzyce. Sposoby otrzymywania punktu w grafice w wybranych technikach (techniki suche i mokre). Pojęcie linii. Rodzaje. Linia a płaszczyzna. Linia w malarstwie, grafice, rzeźbie i architekturze. Ornamentyka. Rekonstrukcja kreski w grafice (sucha igła, miedzioryt, akwaforta). Grawiura i druk. Funkcje kreski w dziele sztuki. Kreska jako wyznacznik przestrzeni, jako tworzywo faktury oraz środek ekspresji. (czas trwania: 4 godziny/rob)

Wykład 2: Teoria widzenia. Widzenie a świadomość wzrokowa. Widzenie konturowe (kontur zewnętrzny, kontur w konturze). Rysunek schematyczny i zgeometryzowany. Perspektywa intencjonalna oraz perspektywa rzutu równoległego prostego. Widzenie sylwetowe. Widzenie bryły. Towarowe cechy przedmiotu. Perspektywa rzutu równoległego ukośnego, perspektywa topograficzna, naiwna i odwrócona oraz perspektywa rzutu zbieżnego. Widzenie światłocieniowe. Klucze kompozycyjne - analiza wybranych przykładów z historii sztuki. Pełne widzenie empiryczne. Wielowymiarowość w kubizmie. (czas trwania: 4 godziny/rob)

Wykład 3: Percepcja przestrzeni. Wyjaśnienie pojęcia perspektywa. Badania nad perspektywą (m.in. Euklides, Filippo Brunelleschi, Leon Battista Alberti, Leonardo da Vinci, Albrecht Dürer, impresjonizm, kubizm). Niektóre konsekwencje założeń kubizmu (rosyjski konstruktywizm, dadaizm, surrealizm, malarstwo Chagalla). Sposoby wyrażenia przestrzeni w obrazie – analiza metod wydobycia przestrzeni trójwymiarowej. Perspektywa malarska, zbieżna (z lotu ptaka, żabia, z dwoma punktami zbiegu), perspektywa barwna i powietrzna. Aksonometria. Świadome odstępstwa od zasad ścisłego stosowania perspektywy (przykłady z historii sztuki). (czas trwania: 2 godziny/rob) Wykład 4: Złudzenia wizualne. Iluzja. Ogólna charakterystyka złudzeń, definicja złudzenia. Typologia złudzeń wizualnych. Iluzje jednoznaczne i wieloznaczne. Złudzenia wielkości, kształtu, przestrzeni, barwy i ruchu. Sylwetki i figury alternatywne. Figury niemożliwe. Obrazy konkurencyjne. (czas trwania: 2 godziny/rob)

Wykład 5: Warstwa wizualna dzieła sztuki. Kompozycja. Czym jest kompozycja? Podstawowe elementy układu kompozycyjnego. Elementy kompozycji

przestrzennej (kompozycja architektury i krajobrazu, wnętrza, rzeźby, sztuki użytkowej), kompozycja płaszczyzny (kompozycja otwarta, zamknięta, statyczna, dynamiczna, bezośrodkowa, z dominantą). Napięcia w płaszczyźnie obrazu (Rudolf Arnheim, Wasyl Kandyński). Analiza obrazu przy zastosowaniu interpretacji kompozycyjnej. (czas trwania: 4 godziny/rob)

Wykład 6: Wartości kolorystyczne w obrazie.

Czym jest barwa? Barwa, nasycenie, wartość. Dlaczego widzimy? Badania nad kolorem (Demokryt, Arystoteles, Newton, Eugene Chevreul, George Seraut, Vincent van Gogh, Paul Cézanne, fowizm, kubizm, Goethe, Wasyl Kandyński, Piet Mondrian, Robert Delaunay, Kazimierz Malewicz, Mark Rothko). Barwy chromatyczne, achromatyczne. Kolory komplementarne, prawa kontrastu symultanicznego. Harmonie barw przez analogie i opozycję. Relacja barw. Melanż optyczny. Dywizjonizm, pointylizm – różnice. Wybrane problemy koloru w historii sztuki. Systematyka barw, sposoby ich uzyskiwania. Symbolika barw. (czas trwania:

str. 191

4 godziny/rob) Wykład 7: Światło.

Doznanie światła. Światłocień. Chiaroscuro. Luminizm. Walor. Modelunek. Refleks. Cienie przywiązane i cienie rzucane. Światło w średniowieczu i renesansie. Sfumato. Tenebryzm. Nokturn. Impresjonizm i jego paleta barw. Światło w twórczości wybranych artystów. Edward Hopper, Zdzisław Beksiński, Balthus, Grupa Trzech (Janusz Szpyt, Piotr Naliwajko. Leszek Żegalski). Symbolika światła (przykłady z historii sztuki). Sztuka a fotografia – eksperymenty z fotografią. Wartości światłocieniowe na podstawie sztuki hiperrealizmu. (czas trwania: 2 godziny/rob)

Wykład 8: Ruch i dynamika.

Pojęcie ruchu w obrazie. Dynamika w obrazie. Dynamika skosów (m.in. Auguste Rodin, Theo van Doesburg), deformacje (Wilhelm Lembruck, Giacometti, Gaston Lachaise), kompozycja dynamiczna, efekty stroboskopowe. Etienne – Jules Marey. Futuryzm – „wszystko się rusza, wszystko biegnie” - omówienie zagadnienia ruchu, przykłady dzieł (m.in. Giacomo Balla, Gino Severini). „Mouvement” i jej artyści po 1955 roku (Yaacow Agam, Pol Bury, Aleksander Calder, Robert Jacobsen, Jesus Rafael Soto, Jean Tinquely). Wybrani artyści Kinetic – art (Reuben Heyday Margolin, Theo Jansen, Ned Kahn). Optical art (wybrani artyści, ogólna zasada, np. Victor Vasarely, Bridget Riley, Carlos Cruz-Diez). (czas trwania: 2 godziny/rob) Wykład 9: Środki wyrazu plastycznego w animacji. Środki wyrazu w pierwszych animacjach. Wycinanka, zatrzymanie kamery, rotoskop. Film sylwetkowy. Film kukiełkowy. Technika ekranu szpilkowego. Animacje na podstawie drzeworytów, fresków i ikon. Technicolor. Muzyka wizualna. Animacja uproszczona. Animacja trójwymiarowa. Technika kserowania. Technika rysunku na gipsie. Animacja komputerowa. Programy: Blu Sky, Fitzt i Massive. System „motion capture”. (czas trwania: 6 godzin/rob)

Metody dydaktyczne

- wykład, wykład z prezentacją multimedialną (komputer, projektor), analiza i interpretacja tekstów źródłowych, praca w grupach, analiza przypadków, dyskusja, pogadanka, ćwiczenia praktyczne;


Warunkiem zaliczenia przedmiotu jest pozytywnie zdany egzamin ustny oraz oceny (co najmniej) dostateczne z testów pisemnych przeprowadzanych w trakcie semestru.


Kryteria oceny: aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusji i w pracy zespołowej); umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu oraz poziom tej wiedzy.

Student pragnący uzyskać ocenę

• dostateczną powinien:

- Opisywać i wyjaśniać pojęcia związane z odbiorem wrażeń i identyfikacją wizualną, z perspektywą, barwą, kompozycją, światłem i dynamiką w obrazie. Prezentować reguły i zasady dotyczące wymienionych środków.

str. 192

• plus dostateczną

Rozpoznawać rodzaje perspektyw, wyszczególniać typologię złudzeń wizualnych. Nazywać podstawowe schematy kompozycyjne w dziele sztuki. - Przedstawiać i tłumaczyć teorie widzenia (odbiór doznań wzrokowych) i świadomości wzrokowej na przestrzeni wieków. - Wyjaśniać ewolucję zasad perspektywy, analizować wybrane metody wydobycia przestrzeni trójwymiarowej. - charakteryzować wybrane teorie barw oraz ich systematykę od czasów starożytnych po współczesne. - rozpoznawać kluczowych twórców i dzieła charakterystyczne dla poszczególnych kierunków w obrębie zagadnień związanych ze środkami wyrazu plastycznego. - rozpoznawać i wskazywać różnice w ekspresji punktu i linii w poszczególnych technikach graficznych. Tłumaczyć technologie wybranych technik druku płaskiego, wypukłego oraz wklęsłego oraz ich wpływ na rekonstrukcję kreski. - wyliczać środki wyrazu, techniki używane w wybranych animacjach (od jej początków do czasów współczesnych). - wskazywać przykłady dzieł konkretnych artystów dla lepszego wyjaśnienia i zilustrowania omawianych problemów w historii sztuki. - posługiwać się teorią plastyczną, językiem sztuki, dostosowywać właściwą terminologię do opisu dzieła sztuki. rozumieć wpływ użytego narzędzia (w malarstwie, grafice, rzeźbie) na rodzaj pozostawionego śladu. - uczestniczyć w co najmniej 75% zajęć, (weryfikacja na podstawie listy obecności); - wykazywać się dostateczną znajomością lektur podstawowych; (wykładowca wyprowadza wnioski na podstawie pracy ze studentami, omawiania kolejnych wynikających z siebie tematów, podczas dyskusji czy zajęć studentów w grupach). - posługiwać się w sposób zrozumiały wiedzą zdobytą podczas zajęć (ocena stanu wiedzy odbywać się będzie podczas egzaminu ustnego oraz na podstawie kolokwium pisemnego odbywającego się po zakończeniu omawiania poszczególnych grup środków wyrazu) Powyższe oraz: - w sposób aktywny brać udział w zajęciach; - poszerzać swoją wiedzę o wybrane lektury uzupełniające;

• dobrą

- Opisywać i wyjaśniać pojęcia związane z odbiorem wrażeń i identyfikacją wizualną, z perspektywą, barwą, kompozycją, światłem i dynamiką w obrazie. Prezentować reguły i zasady dotyczące wymienionych środków. Rozpoznawać wszystkie rodzaje perspektyw, wyszczególniać

str. 193

• plus dobrą

typologię złudzeń wizualnych. Nazywać schematy kompozycyjne w dziele sztuki. - Przedstawiać i tłumaczyć teorie widzenia (odbiór doznań wzrokowych) i świadomości wzrokowej na przestrzeni wieków (wraz z najnowszymi osiągnięciami na tym polu). - Wyjaśniać ewolucję zasad perspektywy, analizować metody wydobycia przestrzeni trójwymiarowej. - charakteryzować teorie barw oraz ich systematykę od czasów starożytnych po współczesne. - rozpoznawać kluczowych twórców i dzieła charakterystyczne dla poszczególnych kierunków w obrębie zagadnień związanych ze środkami wyrazu plastycznego. - rozpoznawać i wskazywać różnice w ekspresji punktu i linii w poszczególnych technikach graficznych. Tłumaczyć technologie technik druku płaskiego, wypukłego oraz wklęsłego oraz ich wpływ na rekonstrukcję kreski. - wyliczać środki wyrazu, techniki używane w wybranych animacjach (od jej początków do czasów współczesnych). - wskazywać przykłady dzieł konkretnych artystów dla lepszego wyjaśnienia i zilustrowania omawianych problemów w historii sztuki. - posługiwać się teorią plastyczną, językiem sztuki, dostosowywać właściwą terminologię do opisu dzieła sztuki. Rozumieć wpływ użytego narzędzia (w malarstwie, grafice, rzeźbie) na rodzaj pozostawionego śladu. - wykazywać wysoką frekwencję podczas zajęć, (weryfikacja na podstawie listy obecności); - aktywnie uczestniczyć w zajęciach: m.in. udział w dyskusji, umiejętność pracy zespołowej; - wykazywać się dobrą znajomością lektur podstawowych; - poszerzać swoją wiedzę o lektury uzupełniające (weryfikacja odbędzie się podczas egzaminu ustnego na podstawie odpowiednich pytań dodatkowych); Powyższe oraz: - aktywnie i w sposób zaangażowany uczestniczyć w zajęciach: m.in. udział w dyskusji, umiejętność pracy zespołowej; (ocena na podstawie obserwacji prowadzącego zajęcia, oraz jego notatek) - wykazywać się bardzo dobrą znajomością lektur podstawowych (wraz z umiejętnością podawania przykładów, cytatów itp.)

• bardzo dobrą

- Opisywać i wyjaśniać pojęcia związane z odbiorem wrażeń i identyfikacją wizualną, z perspektywą, formą, barwą, kompozycją, światłem i dynamiką w obrazie.. Prezentować reguły i zasady dotyczące wymienionych środków. Rozpoznawać wszystkie rodzaje perspektyw, wyszczególniać

str. 194

typologię złudzeń wizualnych. Nazywać schematy kompozycyjne w dziele sztuki i wyjaśniać je na podstawie przykładów dzieł. - przedstawiać i tłumaczyć teorie widzenia (odbiór doznań wzrokowych) i świadomości wzrokowej na przestrzeni wieków (wraz z najnowszymi osiągnięciami na tym polu). - wyjaśniać ewolucję zasad perspektywy, analizować metody wydobycia przestrzeni trójwymiarowej (z uwzględnieniem współczesnych technologii używanych w tym celu). - charakteryzować analizowane teorie barw oraz ich systematykę i symbolikę od czasów starożytnych po współczesne. - rozpoznawać kluczowych twórców i dzieła charakterystyczne dla poszczególnych kierunków w obrębie zagadnień związanych ze środkami wyrazu plastycznego. - rozpoznawać i wskazywać różnice w ekspresji punktu i linii w technikach graficznych. Tłumaczyć technologie technik druku płaskiego, wypukłego oraz wklęsłego (jak również serigrafii) oraz ich wpływ na rekonstrukcję kreski i punktu. - wyliczać środki wyrazu, techniki używane we wszystkich omawianych animacjach (od jej początków do czasów współczesnych). - wskazywać przykłady dzieł konkretnych artystów dla lepszego wyjaśnienia i zilustrowania omawianych problemów w historii sztuki. - stosować zdobytą wiedzę jako podstawę studiów nad formą plastyczną oraz szeroko rozumianą komunikacją wizualną. - posługiwać się teorią plastyczną, językiem sztuki, dostosowywać właściwą terminologię do opisu dzieła sztuki. Rozumieć wpływ użytego narzędzia (w malarstwie, grafice, rzeźbie) na rodzaj pozostawionego śladu. - wykazywać wzorową frekwencję podczas zajęć (weryfikacja na podstawie listy obecności); - aktywnie i w sposób zaangażowany uczestniczyć w zajęciach: m.in. udział w dyskusji, umiejętność pracy zespołowej; (ocena na podstawie obserwacji prowadzącego zajęcia, oraz jego notatek); - wykazywać się bardzo dobrą znajomością lektur podstawowych (wraz z umiejętnością dobierania przykładów, cytowania, itp.) (wykładowca wyprowadza wnioski na podstawie pracy ze studentami, omawiania kolejnych wynikających z siebie tematów, podczas dyskusji czy zajęć studentów w grupach); - poszerzać swoją wiedzę o lektury uzupełniające; (weryfikacja odbędzie się podczas egzaminu ustnego na podstawie odpowiednich pytań dodatkowych); - w trakcie egzaminu wykazać się nie tylko wiedzą zdobytą

str. 195

podczas wykładów, ale również pochodzącą z innych źródeł, jak również łączyć wiedzę uzyskaną dzięki innym zajęciom dydaktycznym z informacjami pozyskanymi podczas wykładu ze Środków wyrazu plastycznego (opinia na ten temat zostanie wypracowana na podstawie odpowiedzi ustnej studenta oraz poprzez kolokwium pisemne odbywające się po zakończeniu omawiania poszczególnych grup środków wyrazu)



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 60 godzin Poza uczestnictwem w zajęciach dydaktycznych student organizuje swój czas: przygotowując się do zajęć (4 godziny), poświęcając go na samodzielną lekturę (20 godzin), wykonując zalecane ćwiczenia praktyczne (np. przy omawianiu perspektywy – 10 godzin) oraz zapoznając się z proponowanymi filmami (np. animowanymi, przy realizacji tego typu tematów – 5 godzin), samodzielne przygotowując się do egzaminu (20 godzin), egzamin (1 godzina).


Język wykładowy polski


-

Literatura


• Arnheim R., Sztuka a percepcja wzrokowa. Psychologia twórczego oka, Gdańsk 2004.

• Deręgowski J., Oko i obraz. Studium psychologiczne, Warszawa 1990.

• Gage J., Kolor i kultura. Teoria i znaczenie koloru od antyku do abstrakcji, Kraków 2008.

• Hohensee – Ciszewska H., Podstawy wiedzy o sztukach plastycznych, Warszawa 1982.

• Kandyński W., Punkt i linia a płaszczyzna, Warszawa 1986.

• Osęka A., Spojrzenie na sztukę, W-wa 1964.

• Rzepińska M., Studia z teorii i historii koloru, Kraków 1979.

• Strzemiński W., Teoria widzenia, Kraków 1974. Literatura uzupełniająca:

• Porębski M., Kubizm. Wprowadzenie do sztuki XX wieku, Warszawa 1980.

• Czartoryska U., Od pop –artu do sztuki konceptualnej, Warszawa 1976.

str. 196

• Gillian R., Interpretacja materiałów wizualnych. Krytyczna metodologia badań nad wizualnością, Warszawa 2010.

• Grabska E., H. Morawska, Artyści o sztuce. Od van Gogha do Picassa, Warszawa 1969.

• Lindsay P., Norman D., Procesy przetwarzania informacji u człowieka, Warszawa 1984.

• Młodkowski J., Aktywność wizualna człowieka, Łódź 1998.

• Sheybal S., Podstawowe wiadomości o rzutach geometrycznych i perspektywie malarskiej, Warszawa 1963.

• Suffczyński M., Rysunek. Akwarela. Sztuka komunikacji wizualnej, W-wa 2010.

• Frutiger A., Czlowiek i jego znaki, Kraków 2010.

• Ujma M., Sztuki wizualne, Warszawa 2011.



Nazwa przedmiotu Technologie internetowe


Kod przedmiotu G35

Studia







Piotr Kisiel


Przedmiot Technologie internetowe wprowadza studentów, mających już za sobą zajęcia z podstaw informatyki w szeroko pojęte zagadnienia technologii sieciowych, stanowiąc przygotowanie do praktycznych działań w dziedzinie wizualizacji projektów graficznych i multimedialnych w Internecie.

Wymagania wstępne

Podstawowa znajomość obsługi komputera, wiadomości z zakresu, rodzaju i przeznaczenia grafiki wektorowej i rastrowej, znajomość zagadnień związanych z zasadami i technologią zapisu obrazu ruchomego.

Efekty kształcenia

Na bazie wykonanych ćwiczeń student nabędzie umiejętności określenia możliwości komputerowych środowisk graficznych umożliwiających realizację określonych zadań graficznych, mając na względzie ograniczenia wynikające z podstawowych praw fizyki i matematyki w dziedzinie cyfrowej obróbki obrazów statycznych i dynamicznych. - przybliżenie w praktyce procesu zarządzania projektem aplikacji WWW, - poszerzenie możliwości słuchacza o tworzenie witryn opartych o szablony - umiejętność rozumienia i zastosowania mechanizmów służących bezpieczeństwu i handlowi elektronicznemu. - Szczegółowo wyjaśnia i adekwatnie odnosi do przykładów odpowiednie zagadnienia z zakresu technologii, możliwości warsztatowych, przekazu w zakresie projektowania graficznego i

str. 197

multimediów, oraz reguł budowania obrazu w realizacji grafiki artystycznej - Tłumaczy technologie wybranych technik malarskich, rzeźbiarskich i rysunkowych, ze szczególnym uwzględnieniem technik graficznych i multimedialnych - rozróżnia możliwości wypowiedzi artystycznej przy udziale współczesnych narzędzi i programów - Zna podstawowe zasady pracy koncepcyjnej i projektowej, oraz zna jej miejsce w cyklu realizacyjnym - Opracowuje własne kreacje artystyczne z wykorzystaniem wyobraźni, intuicji i emocjonalności. - Jest świadomy konieczności stałego i ustawicznego pogłębiania swoich umiejętności językowych, oraz uzupełniania wiadomości i umiejętności w świetle poszerzającej się wiedzy i rozwoju technologicznego



Treści programowe

Lp. Treści merytoryczne przedmiotu Liczba godzin

1

PODSTAWY JĘZYKA HTML

• Tworzenie własnego kodu HTML

• Stosowanie formatowania wierszowego .

• Najczęściej używane znaczniki kodu HTML 4

4

2

PODSTAWY CSS

• Formatowanie za pomocą HTML a CSS

• Domyślne ustawienia HTML

• Formatowanie tekstu

• Formatowanie obiektów

• klasy oraz ID

4

3

TWORZENIE SZABLONÓW

• Tworzenie szablonów na podstawie gotowych układów strony

• Tworzenie regionów edytowalnych

• Tworzenie stron potomnych

• Aktualizacja szablonu

4

4

WITRYNY HANDLU ELEKTRONICZNEGO

• Bezpieczeństwo o Zastosowanie SSL o Certyfikaty o Bezpieczeństwo bazy

danych

• Przetwarzanie płatności

• Dostarczanie produktów

4

5 PODSTAWY PROGRAMOWANIA W ŚRODOWISKU ACTIONSCRIPT

5

str. 198

• Zmienne, typy danych, wyrażenia, instrukcje, bloki

• Sterowanie przepływem, konstrukcja rozgałęzień i pętli

• Obiekty

• Funkcje

6

DYNAMICZNE APLIKACJE INTERNETOWE

• Interfejs, planowanie architektury projektu

• Komunikacja silnik – interfejs

• Standardowe klony

• Główne założenia i realizacja kodów programów ładujących

• Techniki rozwiązywania problemów

5

7

ZAGADNIENIA POZYCJONOWANIA STRON. OPTYMALIZACJA TWORZONYCH STRON POD KONTEM WYSZUKIWAREK.

• Typy wyszukiwarek

• Szperacze WWW

• Wybór słów kluczowych i docelowego natężenie ruchu w sieci

• Znacznik <META>

• Listingi

4

8

ELEMENTY GRAFICZNE

• Dostosowanie położenia obrazu za pomocą klas CSS .

• Praca z panelem Insert (Wstaw) .

• Program Adobe Bridge .

• Wstawianie plików o niezgodnych formatach .

• Inteligentne obiekty programu Photoshop .

• Kopiowanie i wklejanie grafi ki z programu Fireworks i Photoshop

5

9

NAWIGACJA

• Łącza do stron należących do tego samego serwisu

• Tworzenie łączy w postaci elementu graficznego

• Tworzenie łączy do stron zewnętrznych

• Tworzenie łączy e-mail .

• Łącza w obrębie strony .

• Tworzenie paska menu Spry .

• Umieszczanie menu Spry jako elementu biblioteki.

5

str. 199

• Sprawdzanie strony .

10

PRACA Z OBIEKTAMI PROGRAMU FLASH

• Umieszczanie animacji Flash na stronie WWW

• Wyświetlanie fi lmów wideo przy użyciu technologii Flash

8

11

PROJEKTOWANIE FORMULARZY

• Ogólne informacje o formularzach

• Umieszczenie formularza na stronie

• Wstawianie pól tekstowych

• Tworzenie pól wyboru .

• Przyciski opcji .

• Tworzenie list

• Tworzenie przycisku wysyłania danych .

• Określanie operacji formularza .

• Przesyłanie danych za pomocą poczty elektronicznej

5

12

OMÓWIENIE TECHNOLOGII DYNAMICZNYCH STRON WWW

• Tworzenie stron WWW za pomocą ASP, ColdFusion oraz PHP

• Tworzenie zestawów stron macierzystych i szczegółowych

• Tworzenie strony szczegółowej

2

13

PRACA Z KODEM

• Dodawanie nowego kodu .

• Korzystanie z narzędzia Code Navigator (Nawigator kodu)

• Dostęp do trybu Live Code (Aktywny kod)

• Korzystanie z trybu inspekcji .

• Praca z plikami powiązanymi. .

• Włączanie trybu Split Code (Podziel kod)

• Tworzenie komentarzy

5

Metody dydaktyczne

Zajęcia odbywają się w pracowni komputerowej, w oparciu o aplikacje pakietu Adobe Dreamweaver, Adobe Flash, wykład z prezentacją multimedialną, oglądowe (pokaz, prezentacja), ćwiczenia praktyczne.


- realizacja poszczególnych zadań testowych i problemowych. Umiejętność łączenia poznanych aplikacji w funkcjonalne bloki.

- przegląd prac, - ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych.

str. 200


Analiza poprawności budowy aplikacji internetowych. Analiza poprawności działania aplikacji interaktywnych w środowisku sieciowym, oryginalność realizacji wykonanych w ramach przedmiotu.



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 90 godzin - analiza zawartych w Internecie przykładów – 10h - samodzielna praca nad grafiką – 30h - przygotowanie się do zajęć – 20h - samodzielna lektura - 10h - przygotowanie projektów - 20h


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: � J. Sklar: Zasady tworzenia stron WWW. Warszawa, Wydawnictwo RM, 2002 � Brian Underdahl – Flash MX Głębsze spojrzenie, HELION, Gliwice, � Kris Jamsa: JAVA, Wydawnictwo Mikom 1996. � Nikhil Adnani, KevinAirgid: Flash 5 – Techniki zaawansowane, Helion 2002. � Luis Argerich, Wankyu Choi: PHP 4 – Zaawansowane programowanie – Helion 2002 � Jacek Rumiński: „Język JAVA- podstawy programowania” � Adobe Creative Team, tłumaczenie: Joanna ZatorskaAdobe Dreamweaver CS5/CS5 PL.

Oficjalny podręcznik, Helion Gliwice 2010. Literatura uzupełniająca:

� Piętka Jacek Ćwiczenia z Photoshop CS. Wersja polska Mikom 2004 � Lynch Richard: Photoshop CS. Zaawansowane techniki, Mikom, 2005 � King Julie: Photoshop dla fotografów Zawsze pod ręką. Mikom, 2005 � Paweł Lenar: SWiSHmax ćwiczenia, Helion, wydanie 2007 � Zimek Rolad: SWiSh 2 Animacje Flash w łatwy sposób, Mikom, wydanie 2003 � Zimek Rolad: SWiSHmax! Animacje Flash jakie to proste, Wydawnictwo Naukowe PWN,

wydanie 2007


Podpis

str. 201

kierownika jednostki

Nazwa przedmiotu Teoria druku z elementami historii


Kod przedmiotu G10

Studia


Graika Studia jednolite magisterskie Studia stacjonarne

Rodzaj przedmiotu

Rok i semestr studiów Rok I (sem. 1)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Mgr Karolina Niwelińska


Tadeusz Grajpel


Celem tych zajęć jest poszerzanie wiedzy i otwartość na aktualne zjawiska i zagadnienia z dziedzin wykładanych i pokrewnych. Wykłady mają przybliżyć istotne zagadnienia związane z realizacją projektów graficznych, głównie z zakresu komunikacji wizualnej i sposobów ich przekazu w aspekcie teoretycznym i historycznym. Związki pomiędzy przedmiotem, wizerunkiem, znakiem i graficzną metaforą w przedstawianiu idei i pojęć.

Wymagania wstępne

- ogólna wiedza z historii kultury i sztuki, - chęć poszerzania wiedzy z filmu i animacji, - umiejętność twórczej obserwacji, nauki na przykładach, otwartość na inspirację,

Efekty kształcenia

Posiada wiedzę na temat historii projektowania komunikacji wizualnej i metod projektowania, realizacji poszczególnych form wydawniczych. Potrafi wymienić czołowych twórców reklam, ilustratorów, studia wydawnicze i ich dzieła. Rozpoznaje techniki realizacji wydawniczej. Zna współczesne i historyczne poglądy i kierunki projektowe. Rozpoznaje i określa technikę wykonania dzieła reprezentowanego dla epok sztuki dawnej i współczesnej. Prawidłowo posługuje się terminologią związaną z przedmiotem.



Treści programowe

Rys historyczny rozwoju druku i wydawnictw Planowanie i realizacja wydawnictwa Techniki druku konwencjonalnego (tradycyjnego) – offset, typografia, fleksografia, rotograwiura, sitodruk Rozdzielczość dla druku Polskie projektowanie graficzne

Metody dydaktyczne

Wykład, wykład z prezentacją multimedialną, projekt, praca w grupach, analiza przypadków, dyskusja, rozwiązywanie zadań. Zadania do indywidualnego opracowania merytorycznego przy równoczesnym poszukiwaniu materiałów źródłowych. W trakcie zajęć studenci będą mieli możliwość wykazania się umiejętnościami analizy i syntezy oraz oceny różnych zjawisk i nurtów zgodnych z tematyką wykładów.

str. 202


Zaliczenie odbywa się na podstawie listy obecności i obserwacji aktywności na zajęciach, oraz uczestnictwa w dyskusji



Ćwiczenia – 15 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 35 godzin - analiza przykładów – 15h - przygotowanie się do zajęć – 10h - samodzielna lektura - 10h


Język wykładowy

polski


-

Literatura


• Aleksander Kwaśny, DTP. Księga eksperta, Helion 2002 2. Piotr Rypson, Nie gęsi. Polskie projektowanie graficzne 1919–1949, Karakter 2011 3. Sybil Ihrig, Emil Ihrig, Obrazy cyfrowe: przygotowanie do druku, Oficyna Wydawnicza

Read Me, 1998 Literatura uzupełniająca: 1. Krzysztof Lenk, Krótkie teksty o sztuce projektowania, Słowo / Obraz / Terytoria 2011



OPIS PRZEDMIOTU - SYLABUS

Nazwa przedmiotu Teoria filmu i animacji z elementami historii


Kod przedmiotu G11

Studia



Rodzaj przedmiotu


Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Mgr Karolina Niwelińska

str. 203


Dr Grażyna Bochenek


Celem tych zajęć jest poszerzanie wiedzy i otwartość na aktualne zjawiska i zagadnienia z dziedzin wykładanych i pokrewnych. Wykłady mają przybliżyć istotne zagadnienia związane z realizacją obrazu filmowego zarówno w aspekcie teoretycznym, jak i w historycznie ujętym aspekcie warsztatowym. Zapoznanie się z budową dzieła filmowego oraz animowanego, technikami operatorskimi oraz historycznymi i nowoczesnymi technikami montażu filmu i animacji. Pisanie scenariusza i tworzenie storyboardu jako istotnych elementów budujących dzieło filmowe w korelacji do fabuły, ekspresji aktorstwa i kompozycji obrazu. Gatunki filmowe i ich cechy charakterystyczne. Współczesna kreacja świata fantazji i realizmu filmowego w wizualizacjach 3D (animacji przestrzennej generowanej komputerowo). Wybitni twórcy i studia realizacji obrazu.

Wymagania wstępne

- ogólna wiedza z historii kultury i sztuki, - chęć poszerzania wiedzy z filmu i animacji, - umiejętność twórczej obserwacji, nauki na przykładach, otwartość na inspirację,

Efekty kształcenia

Posiada wiedzę na temat filmów i etiud, reklam realizowanych w technice animacji 2D i 3D. Potrafi wymienić czołowych twórców filmowych i ich dzieła. Rozpoznaje techniki realizacji dzieła filmowego. Zna współczesne i historyczne poglądy i kierunki filmowe. Rozpoznaje i określa technikę wykonania dzieła reprezentowanego dla epok sztuki dawnej i współczesnej. Prawidłowo posługuje się terminologią związaną z przedmiotem.



Treści programowe

Rys historyczny filmu i animacji Właściwości medium filmowego – charakterystyka ogólna Kompozycja obrazu ruchomego Muzyka i udźwiękowienie Aktorstwo i dialog filmowy Rola fabuły i jej poetyki w oddziaływaniu na widza Kierunki i trendy w realizacji filmowej Gatunki filmowe Techniki realizacji filmowej

Metody dydaktyczne

Wykład, wykład z prezentacją multimedialną, analiza i interpretacja materiałów źródłowych (np. etiud filmowych, animowanych spotów reklamowych), projekt, praca w grupach, analiza przypadków, dyskusja, rozwiązywanie zadań. Zadania do indywidualnego opracowania merytorycznego przy równoczesnym poszukiwaniu materiałów źródłowych. W trakcie zajęć studenci będą mieli możliwość wykazania się umiejętnościami analizy i syntezy oraz oceny różnych zjawisk i nurtów zgodnych z tematyką wykładów.


- kolokwium, - wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji, - ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych.

str. 204


Skala ocen: DO 50 - 2,0 50-59 - 3,0 60-69 - 3,5 70-79 - 4 80-89 - 4,5 90-100 - 5,0 Punktacja: Obecność na zajęciach - max 20 punktów Wiedza ogólna z przedmiotu (kolokwium) - max 50 punktów Projekt - max 30 punktów



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 35 godzin - analiza przykładów – 10h - przygotowanie się do zajęć – 5h - samodzielna lektura - 10h - przygotowanie projektów - 10h


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: 2. Kracauer S., Teoria filmu. Wyzwolenie materialnej rzeczywistości, Słowo / Obraz

Terytoria, 2009 3. Filmoznawstwo--film--telewizja / pod redakcją Jana Trzynadlowskiego, Uniwersytet

Wroclawski, 1992 4. Dzieło filmowe: zagadnienia interpretacji pod redakcją Jana Trzynadlowskiego,

Uniwersytet Wrocawski, 1987 5. Zagadnienia interpretacji dzieła filmowego pod redakcją Jana Trzynadlowskiego,

Uniwersytet Wrocawski, 1986 6. Problemy poznawania dzieła filmowego, Jan Trzynadlowski, Uniwersytet Wrocawski,

1990 Literatura uzupełniająca: 1. Dzieło filmowe: teoria i praktyka, , Jan Trzynadlowski, Uniwersytet Wrocawski, 1989



str. 205

Nazwa przedmiotu Typografia z elementami liternictwa


Kod przedmiotu G36

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 2), Rok II (sem. 3)




Projektowanie liternicze i typograficzne kształci zdolność widzenia plastycznego, wyczucie formy i kompozycji w omawianej dyscyplinie. Poprzez pogłębienie świadomości plastycznej studenta i rozwijanie sprawności manualnej stwarza bazę do samodzielnej pracy w tym zakresie. Poznanie i przyswojenie podstaw konstrukcji i budowy litery i jej funkcji indywidualnie i w zespole (wyraz, tekst ciągły). Wykonywanie ćwiczeń powinno w sposób równomierny rozwijać sprawność intelektualną i manualną studenta. Stopniowo poprzez wykonywanie kolejnych ćwiczeń student nabywa świadomości i umiejętności prawidłowego konstruowania liter, uczy się komponowania obrazu typograficznego. Dzięki zajęciom na semestrze drugim student nabywa umiejętności ręcznego kreowania prac literniczych, semestr trzeci poświęcony jest nauce wykorzystywania programów komputerowych w zadaniach literniczych i typograficznych. Dużą wagę przywiązuje się do uświadomienia konieczności odpowiedzialnego podejścia do programu komputerowego, jako narzędzia mającego ułatwić pracę, lecz niezastępującego uwagi, kreatywności i doświadczenia.

Wymagania wstępne

Podstawowa wiedza z zakresu historii pisma. Umiejętność posługiwania się graficznymi programami wektorowymi w stopniu podstawowym.

Efekty kształcenia

• Student wykazuje się znajomością zasad pracy koncepcyjno-projektowej w zakresie liternictwa i typografii, zdaje sobie sprawę z obecności i kluczowej roli liternictwa/typografii we wszystkich dziedzinach projektowania graficznego.

• Potrafi użyć odpowiednich środków ekspresji adekwatnych do charakteru pracy z zakresu liternictwa/typografii.

• W pracach literniczych i typograficznych wykorzystuje wyobraźnię oraz (z umiarem) intuicję i emocjonalność, które jednakże nie osłabią wymaganej w takich pracach czytelności i jasności przekazu.


Laboratorium – 60 godz.

Treści programowe

Semestr 2. Teoria: Zarys historii pisma. Funkcja litery. Rodzaje znaków literniczych. Historia pisma łacińskiego. Kapitała rzymska.

str. 206

Minuskuła. Antykwa. Budowa litery łacińskiej. Praktyka: Litera jednoelementowa o proporcjach kapitały rzymskiej rysowana ołówkiem (majuskuła do pełnego światła litery O, kolumna tekstu bezakcentowego, prawidłowe zastosowanie światła międzyliterowego, jednolity rytm znaków). Litera narzędziowa rysowana tuszem (majuskuła kwadratowa dwuelementowa do pełnego światła litery „O” oraz pisanka kaligraficzna – minuskuła karolińska, gęstość i rytm znaków, automatyczne wariacje cienkich i grubych kreskach właściwe dla kapitały). Pismo narzędziowe odręczne (czytelna kompozycja liternicza, tekst interpretowany, długość i temat tekstu dowolny, forma: od użytkowych haseł, ulotek, regulaminów, do form literackich lub abstrakcyjnych, blok literniczy o równomiernej gęstości i kolorze, może zawierać rytmicznie występujące akcenty). Semestr 3. Teoria: Historia typografii. Podstawowe definicje i kontrowersje z nimi związane (krój pisma, czcionka, font). Budowa litery. Rodzaje krojów pisma. Rodzaje antykw. Parametry tekstu ciągłego. Udogodnienia i niebezpieczeństwa związane z użyciem programów komputerowych w typografii. Praktyka: Afisz wykonany w programie wektorowym (Corel Draw, Adobe Illustrator) – informacja przekazana wyłącznie środkami typograficznymi. Plakat typograficzny wykonany w programie wektorowym (Corel Draw, Adobe Illustrator). Oprócz informacji obecność pomysłu formalno-semantycznego – wyłącznie przy zastosowaniu znaków typograficznych. Pismo złożone w programie komputerowym (czytelna kompozycja liternicza, tekst interpretowany, długość i temat tekstu dowolny, forma: od użytkowych haseł, ulotek, regulaminów, do form literackich lub abstrakcyjnych, blok literniczy o równomiernej gęstości i kolorze, może zawierać rytmicznie występujące akcenty).

Metody dydaktyczne

Czas przeznaczony na ćwiczenia prowadzący dzieli w zależności od potrzeb na ogólne wprowadzenie do przedmiotu, a następnie przybliżenie tematyki poszczególnych zadań, wyjaśnianie ich założeń i sposobu wykonania. Prowadzący zajęcia czuwa nad wykonywaniem zadań przez studentów, wyjaśnia wątpliwości udziela wskazówek. Studenci pracują także poza uczelnią. Podczas kolejnych spotkań udziela się dalszych korekt, aż do zakończenia pracy. Na początkowych zajęciach studenci zapoznają się z historią liternictwa przy szczególnym uwzględnieniu kapitały rzymskiej i jej roli w kulturze, a także z nomenklaturą obowiązującą w tej dziedzinie sztuki. Pierwsze zadania polegają na nauce budowy antykwy jako pisma dwuelementowego, szeryfowego, zaznajomieniu się z proporcjami poszczególnych liter, wprowadza się pojęcie światła i odległości między znakami, między wierszami. Uczą przy tym studenta dokładnej i starannej pracy, co jest konieczne w projektowaniu graficznym, a zwłaszcza w liternictwie. Zadania w 3. semestrze wymagają pracy przy użyciu programów graficznych (Adobe Illustrator, Adobe InDesign, Corel Draw) i dotyczą prawidłowego wykonywania napisów – logotypów, nagłówków, tytułów, szyldów, jak również podstawowych zasad prawidłowego składu tekstów, ich parametrów, kompozycji.

Sposób(y) i forma(y)

Ocena na koniec każdego semestru jest wypadkową ocen z poszczególnych zadań, przy czym do zaliczenia wymagana jest też obecność na ćwiczeniach.

str. 207

zaliczenia


Przy ocenie bierze się pod uwagę: a) zgodność z tematem ćwiczenia (lub tematem pracy dyplomowej), b) pomysłowość, c) czytelność, d) poprawność techniczną, e) staranność wykonania, f) jakość prezentacji pracy.

• Na ocenę 3 (dst): student uczęszcza na zajęcia, rozumie przekazywane treści i wykonuje polecenia związane z ćwiczeniami, realizuje do końca wszystkie zadania: zgodnie z tematem ćwiczenia, dość czytelnie i technicznie poprawnie, uzyskując projekty możliwe do praktycznego zastosowania. Potrafi zaprezentować swoją pracę. Te same kryteria stosuje się do oceny przygotowania i realizacji pracy dyplomowej.

• Na ocenę 4 (db): poza spełnieniem warunków potrzebnych do uzyskania oceny 3 (dst) student wykazuje się ponadprzeciętnym zainteresowaniem i zaangażowaniem w zadane ćwiczenia.

• Na ocenę 5 (bdb): poza spełnieniem warunków potrzebnych do uzyskania oceny 4 (db) student wykazuje się dalece wykraczającymi ponad program zaangażowaniem, zdolnościami i innymi predyspozycjami do projektowania graficznego.


Laboratorium – 60 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta – 40 godzin Udział w konsultacjach – 5 godz. Praca samodzielna studenta – 20 godz., w tym: samodzielne studiowanie tematyki zajęć – 5 godz. zaangażowanie w przygotowanie i prezentację projektu – 10 godz.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: 1. Bernaciński S. – „Liternictwo”, WSiP, 1985. 2. Szanto T. – „Pismo i styl”, ZN Imienia Ossolińskich, 1986. 3. Woleński J. – „Technika liternictwa”, PWE, 1990. 4. Mrowczyk J. – „Niewielki słownik typograficzny”, Czysty Warsztat, 2008. 5. Ambrose G., Harris P. - "Typografia", PWN, 2008. 6. Hochuli H., „Detal w typografii”, Kraków 2009.

str. 208

7. Forssman F., Willberg H. P., „Pierwsza pomoc w typografii“. Warszawa 2008. 8. Mc Dermott C. – „Typografia” (w Design 20 wieku, Sztuka projektowania). Prowincja 1998 r. Literatura uzupełniająca: 1. Gieysztor A. – „Zarys dziejów pisma łacińskiego”, PWN 2009. 2. Jean G., Pismo-pamięć ludzkości, Wyd. Dolnośląskie, 1994. 3. Młodożeniec J., red. Andrzej Stroka – „Armarium”, Warszawa 2000 r. 4. P. Bogdanowicz – „Znak (w Człowiek i Sztuka). WsiP, Warszawa 1992 r. 5. Tyczkowski K. – „Lettera Magica”, Polski Drukarz Sp. Z.o.o. Łodź 2005 r. 6. Bringhurst R., „Elementarz stylu w typografii”, Kraków 2008. 7. Dydo K., Dydo A., „Polski plakat w 21 wieku”, Kraków 2008. 8. Frutiger A., „Człowiek i jego znaki”, Warszawa 2005. 9. Rypson P., „Nie gęsi. Polskie projektowanie graficzne 1919–1949”, Kraków 2011. 10. 2+3D Ogólnopolski kwartalnik projektowy, Kraków.



Nazwa przedmiotu Warsztaty form fotograficznych


Kod przedmiotu G40

Studia




Rok i semestr studiów Rok III (sem. 4), rok IV(sem. 5),



Prof. Jan Maciej Maciuch, mgr Krzysztof Pisarek


- opanowanie analogowego i cyfrowego warsztatu fotograficznego - poznanie strategii i stylistyk fotografii portretowej - rozwijanie umiejętności tworzenia cykli fotograficznych - łączenie fotografii z innymi dyscyplinami sztuki

Wymagania wstępne

Zaliczenie zajęć z fotografii – semestr 1, 2, 3

str. 209

Efekty kształcenia

Orientuje się w głównych strategiach stosowanych we współczesnym portrecie fotograficznym Tworzy autoportret jako próbę zdefiniowania swojej tożsamości Stosuje różne formy fotografii portretowej (portret kreacyjny, zbiorowy, o charakterze dokumentalnym) Umiejętność portretowania ludzi stosuje w reportażu. Tworzy cykle fotografii Potrafi łączyć fotografię z innymi dyscyplinami sztuki Organizuje sesje fotograficzne w terenie, dociera do ludzi i nawiązuje z nimi kontakt

• wskazując na inspirację identyfikuje własną ekspresję w kontekście historycznym i w tradycji warsztatowej.

• Świadomie i swobodnie dobiera metody przygotowawcze do zamierzonego zadania artystycznego, traktując dzieło jako etap w procesie kształtowania świadomości.

• Efektywnie rozwija własny potencjał twórczy i umiejętności kreacyjne w oparciu o możliwości technik warsztatowych, projektowych i multimedialnych.

• Uwzględniając kontekst kulturowy i społeczny ,potrafi odpowiednio przygotować publiczną prezentację obiektów twórczych i przeprowadzić ją w sposób profesjonalny pod względem merytorycznym i technicznym.

• Chętnie podejmuje się przewodniczenia działaniom zespołu, jest zorientowany w różnorodnych aspektach prawidłowej realizacji różnych przedsięwzięć kulturalnych i troszczy się o ich efektywny przebieg.



Treści programowe

SEMESTR IV STUDIUM PORTRETU Zdjęcia studyjne Autoportret Portret psychologiczny Portret zbiorowy

Portret wielokrotny Zdjęcia w sytuacji zastanej – reportaż, fotografia dokumentalna Portret dokumentalny Samodzielne przygotowanie cyklu zdjęć przedstawiającego grupę ludzi i związany z nią problem społeczny (praca domowa)

SEMESTR V Łączenie fotografii z innymi dyscyplinami sztuki Multimedialne zastosowania fotografii

str. 210

Tworzenie kolaży, fotomontaży, instalacji z wykorzystaniem zdjęć własnych, odnalezionych i archiwalnych

Metody dydaktyczne

Wykład wprowadzający z prezentacją multimedialną, ćwiczenia praktyczne w pracowni i w terenie


- wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji - wykonanie odbitek, - przegląd prac


- aktywność w trakcie zajęć (udział w pracy zespołowej) - realizacja wszystkich zadań - umiejętność organizowania i realizacji sesji fotograficznych - poziom artystyczny oraz oryginalność realizacji wykonanych w ramach przedmiotu



pozostała ilość nakładu pracy studenta - 40 godzin - wykonanie prac domowych z poszczególnych tematów – 25 godz. - samodzielne przygotowanie do przeglądu – 5 godz. - udział w konsultacjach w formie bezpośredniego kontaktu z nauczycielem podczas dyżuru – 5 godz. - samodzielna lektura – 5 godz.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Michael Busselle, David Wilson – “PORTRET DOSKONAŁY ” Warszawa 2002, Wyd. Artystyczne i Filmowe Max Kozloff – „THE THEATRE OF THE FACE – PORTRAIT PHOTOGRAPHY SINCE 1900” London

str. 211

2007, Wyd. Phaidon Maria Anna Potocka – „FOTOGRAFIA – EWOLUCJA MEDIUM SZTUKI” Warszawa 2010, Wyd. Aletheia Francesco Stocchi – „CINDY SHERMAN“ Milan 2007, Wyd. Electa Literatura uzupełniająca: Roland Barthes – „ŚWIATŁO OBRAZU – UWAGI O FOTOGRAFII” Warszawa 1996 Wyd. KR Andre Rouille – „FOTOGRAFIA – MIĘDZY DOKUMENTEM A SZTUKĄ WSPÓŁCZESNĄ” Kraków 2007, Wyd. Universitas Zbigniew Tomaszczuk –„ŚWIADOMOŚĆ KADRU-SZKICE Z ESTETYKI FOTOGRAFII” Września 2003 Wyd. Kropka



Nazwa przedmiotu Warsztaty interdyscyplinarne


Kod przedmiotu G44

Studia







Jadwiga Sawicka, Karolina Niwelińska,


Wykorzystanie wiedzy, wyobraźni i intuicji dla wykształcenia umiejętności adaptacji i translacji różnorodnego materiału, przekraczając granice gatunków i dyscyplin artystycznych. Umiejętność samodzielnego definiowania zadania i wyboru środków działania. Świadome inicjowanie sytuacji twórczych, angażujących zmysły, intelekt i emocje odbiorcy. Tworzenie złożonych narracji multimedialnych.

Wymagania wstępne

Warsztaty interdyscyplinarne są kontynuacją „Działań interdyscyplinarnych”; zakłada się więc, umiejętności będące efektami kształcenia tego przedmiotu, jak również Technologii internetowych, Form reklamowych, Warsztatów form fotograficznych, Historii sztuki najnowszej

str. 212

Efekty kształcenia

1. Na przykładzie realizacji twórców multimedialnych identyfikuje/ analizuje charakter różnorodnych działań artystycznych, powody ich podjęcia i sytuacje, w których mogą być inicjowane. Dobiera przykłady twórczości artystów multimedialnych istotne dla realizowanej koncepcji. Opisuje środki wyrazu stosowane w realizacjach multimedialnych i powody łączenia różnych mediów w jednej realizacji. Wskazując na inspiracje, wykorzystuje ich analizę dla formułowania własnej niezależnej wypowiedzi.

2. Pracuje w zespole realizując zadanie interaktywne wymagające negocjowania i komunikatywności. Jest przygotowana do współdziałania w ramach wspólnie realizowanego projektu.

3. Wykorzystuje wiedzę i umiejętności warsztatowe z innych

obszarów dla realizacji własnej koncepcji. Samodzielnie decyduje o wyborze narzędzi i środków ekspresji oraz łączenia dyscyplin i mediów. Proponuje rozwiązania łączące umiejętności warsztatowe w zakresie przetwarzania obrazu statycznego i ruchomego, a także rysunku, grafiki i malarstwa i projektowania przestrzennego.

4. Interpretuje, pod kątem realizowanego zadania, zebrane samodzielnie na materiały wykraczające poza dziedzinę sztuk pięknych (literatura piękna, dziennikarstwo, psychologia, socjologia, antropologia kultury).

• wskazując na inspirację identyfikuje własną ekspresję w kontekście historycznym i w tradycji warsztatowej.

• Przewiduje odbiór dzieła w odniesieniu do jej zamierzonego kształtu estetycznego i rodzaju publikacji w aspektach kulturowym, społecznym i prawnym.

• Samodzielnie eksploruje różne obszary teorii i praktyki w poszukiwaniu bodźców do niezależnej postawy twórczej, a także jako pomoc w rozwiązywaniu problemów artystycznych i organizacyjnych.




Treści programowe

Zagadnienie (jedno na semestr) jest szerokim obszarem tematycznym, w ramach którego proponowane są zadania do wyboru. Na tym etapie kształcenia oczekuje się od studentów samodzielnego definiowania interesujących ich aspektów zagadnienia; uzgadniane są one w drodze dyskusji wspólnie z prowadzącymi, podobnie jak metody działania; wymagane jest także zapoznanie się z tłem teoretycznym zagadnienia.

str. 213

Materiały będą częściowo sugerowane przez prowadzących, a częściowo samodzielnie gromadzone przez studentów. Wspólnie uzgadniana będzie też forma wykorzystania tej wiedzy: bądź to formie samodzielnie przygotowanej prezentacji, zajęć warsztatowych dla grupy, lub indywidualne przetworzenie w formie np. pastiszu, powtórzenia gestu artystycznego lub innego rodzaju dialogu. Przykładowe zagadnienia: Mistyfikacje artystyczne. Tworzenie złożonych narracji multimedialnych, w których niezbędna jest wiedza historyczna, socjologiczna, antropologiczna etc. -– 15 godzin. Interakcje: generowanie sytuacji twórczych w życiu codziennym (sztuka partycypacyjna) lub: Gra i reguły gry; gra z zastanymi regułami (Dada, sytuacjoniści i społeczeństwo spektaklu,) – 15 godzin.

Metody dydaktyczne

Elementy wykładu z prezentacją multimedialną , praca w grupach, dyskusje w grupie, korekty indywidualne prac.


wykonanie prac zaliczeniowych; przygotowanie prezentacji lub przeprowadzenie działań warsztatowych dla grupy


Kryteria: oceniana będzie umiejętność szukania rozwiązań przekraczających granice dyscyplin i łączenie różnych mediów, aktywność i zaangażowanie w trakcie zajęć; przede wszystkim poziom artystyczny prac: oryginalność koncepcji, wkład intelektualny; szczególnie ceniona będzie samodzielność myślenia w trakcie realizacji, umiejętność wyrażania i uzasadniania swoich wyborów; również estetyczność i warsztatowa poprawność prac. Studenci którzy uzyskają ocenę bardzo dobrą/dobrą plus oprócz 2 obowiązkowych zadań w semestrze, wykonanych zgodnie z w/w kryteriami, przygotują dodatkowy projekt, który będzie samodzielnym rozwinięciem jednego z zadań. Osoba, która otrzyma ocenę dobrą /dostateczną plus/dostateczną wykona obowiązujące zadania, będą to prace na temat, ale w różnym stopniu niespełniające w/w kryteria; będą niesamodzielne intelektualnie (tzn. polegające w zbyt dużym stopniu na sugestiach nauczyciela) lub artystycznie (powielające wyeksploatowane już rozwiązania), lub/i wykazujące braki warsztatowe. Ocena niedostateczna będzie efektem wykonania prac nie na temat, niespełniających żadnego z powyższych kryteriów lub niewykonania zadań w terminie i/lub kompletnego niezaangażowania (nieobecność na zajęciach/brak kontaktu).



str. 214


pozostała ilość nakładu pracy studenta - 45 godzin Przygotowywanie projektów zaliczeniowych, samodzielna praca nad realizacją dodatkowego zadania- 25 godzin Udział w konsultacjach (w czasie dyżuru i za pośrednictwem Internetu)- 5 godzin Przygotowywanie prezentacji, samodzielna lektura, poszukiwanie materiałów- 10 godzin Przygotowywanie pokazu prac- 5 godzin

Suma punktów ECTS -3 Suma godzin - 75

Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: ogólnie dostępne wydawnictwa dotyczące sztuki, np. „Arteon”, „Czas kultury”, „Obieg”, katalogi wystaw, materiały internetowe np. culture.pl, nina.gov.pl, http://www.artmuseum.pl/filmoteka/, Literatura uzupełniająca: zależeć będzie od wybranego obszaru tematycznego zadania. Np. w przypadku zagdnienia „Gra i reguły gry; gra z zastanymi regułami” byłyby to wybrane fragmenty z: Johan Huzinga, „Homo ludens. Zabawa jako źródło kultury”, Warszawa 1998, Roger Caillois, „Ludzie a gry i zabawy” [w:] R. Caillois „Żywioł i ład”, Warszawa 1973, „Manual CC. Instrukcje gier dla początkujących i zaawansowanych”, wydawnictwo do wystawy, galeria Kronika, Bytom 2007, Bartek Chaciński, „Wyż nisz. Od alterglobalistów do zośkarzy. 55 małych kultur.”, Kraków 2010, Julio Cortazar, „Gra w klasy”, Kraków 1974, „Rewolucje 1968”, red. H. Wróblewska, M. Brewińska, Warszawa 2008, „Antropologia widowisk. Zagadnienia i wybór tekstów.” Red. L. Kolankiewicz, Warszawa 2005 Hans Richter, „Dadaizm”, Warszawa 1983, Tadeusz Pawłowski, „Happening”, Warszawa 1988, Łukasz Ronduda, „Sztuka polska lat 70. Awangarda”, Warszawa 2009



Nazwa przedmiotu Warsztaty projektowe


Kod przedmiotu G45

str. 215

Studia




Rok i semestr studiów RokIV (sem. 8), rok V (sem. 9),

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Wiesław Grzegorczyk


Wiesław Grzegorczyk


Celem przedmiotu Warsztaty projektowe jest postawienie studenta w roli grafika projektanta, który staje przed prawdziwym zamówieniem na projekt graficzny. Student styka się, być może po raz pierwszy, nie z zadaniem wymyślonym przez prowadzącego, lecz z realnym problemem projektowym. Warsztaty a) prowadzone są we współpracy z podmiotami zewnętrznymi – instytucjami samorządowymi,

państwowymi, firmami, które potrzebują profesjonalnie przygotowanego projektu graficznego, i/lub b) polegają na wykonaniu projektu na ogłoszony oficjalnie konkurs projektowograficzny.

Wymagania wstępne

Wiedza z zakresu historii i współczesnych tendencji w projektowaniu graficznym, wiedza na temat technik druku i publikacji w mediach elektronicznych; swobodne posługiwanie się komputerowymi edytorami obrazu; umiejętności manualne; wiedza i umiejętności nabyte w szczególności na przedmiotach kierunkowych Edytorstwo oraz Informacja i identyfikacja wizualna.

Efekty kształcenia

• Umiejętnie przewiduje odbiór dzieła w odniesieniu do jego zamierzonego kształtu estetycznego i rodzaju publikacji w aspektach kulturowym, społecznym i prawnym.

• Potrafi współdziałać i pracować w zespole projektowym, przyjmując w niej różne role.


• Potrafi inspirować i syntetyzować koncepcje twórcze zespołu.




Treści programowe

Zamówienie na projekt graficzny. Temat zadania ustalony zostanie w porozumieniu z Instytucją, która wyrazi chęć współpracy z Uczelnią w celu uzyskania potrzebnego projektu graficznego. W trakcie warsztatów, które mają charakter praktyczny, student powinien się wykazać wiedzą i umiejętnościami zdobytymi na wszystkich dotychczasowych przedmiotach, przygotowaniem do samodzielnej i zespołowej pracy nad wszelkimi zadaniami projektowograficznymi. Najpierw następuje zaznajomienie studentów z tematem pracy, jaką będą mieli wykonać. Przewiduje się udział w zajęciach (zwłaszcza pierwszych i ostatnich) przedstawiciela instytucji dającej zlecenie. Dalej następuje etap

str. 216

przygotowawczy polegający na zbieraniu wszelkich potrzebnych materiałów, studiowaniu literatury, wizycie w instytucji współpracującej w warsztatach. W zależności od rodzaju zamówienia może być ono realizowane w mniejszych lub większych zespołach, bądź też indywidualnie. Następnie studenci sporządzają szkice koncepcyjne i przystępują do wykonywania projektów. Które na każdym etapie korygowane są przez prowadzącego zajęcia. Warsztaty kończą się wyborem najlepszej pracy, która – o ile to możliwe – zostanie wykorzystana i wdrożona przez zleceniodawcę. Przewiduje się, iż zlecenia dotyczyć będą takich obszarów projektowania graficznego, jak szata graficzna różnego rodzaju publikacji, systemy informacji wizualnej (np. dla budynków użyteczności publicznej, parków, miast), systemy identyfikacji wizualnej (corporate identity) w oparciu o znak graficzny, kampanie reklamowe, a także zadań bardziej wycinkowych, jak plakaty, piktogramy czy logotypy wraz z ich podstawowym zastosowaniem. Ze względu na to, iż dopiero porozumienie ze zleceniodawcą ukazać może rozmiar zadania, nie można a priori przyjąć, ile zadań zostanie zrealizowanych w ciągu semestru, czy nawet roku. Udział w konkursie/konkursach. W trakcie warsztatów studenci realizują zadanie będące odpowiedzią na aktualny konkurs (lub konkursy) z zakresu projektowania graficznego. Zwykle dostępne są liczne konkursy na plakaty lub na znaki graficzne, są też konkursy towarzyszące np. biennale czy triennale plakatu, w których mogą brać udział studenci. Student wykonuje badania wstępne i przygotowuje się teoretycznie do udziału w konkursie. Następnie sporządza szkice koncepcyjne, będące wyrazem pomysłu autorskiego. Wreszcie przystępuje do wykonania projektu, który na bieżąco korygowany jest przez prowadzącego zajęcia. Projekty spełniające warunki dobrego projektu graficznego (pomysł, forma plastyczna, jakość wykonania) wysyłane są do organizatorów zgodnie z regulaminem konkursu.

Metody dydaktyczne


Przy ocenie bierze się pod uwagę: a) zgodność z tematem zadania, b) pomysłowość, c) czytelność, d) poprawność techniczną, e) staranność wykonania, f) możliwość zastosowania w praktyce, g) zdolność do pracy zespołowej, g) jakość prezentacji pracy. Ocena na koniec semestru 5 jest wypadkową ocen z obu zadań, przy czym do zaliczenia wymagana jest też obecność na ćwiczeniach. Ocena na koniec sem. 6. Stanowi ocenę przygotowań i realizacji licencjackiej pracy dyplomowej.


- Na ocenę 3 (dst) Student uczęszcza na zajęcia, rozumie przekazywane treści i wykonuje polecenia związane z ćwiczeniami, realizuje do końca wszystkie zadania: zgodnie z tematem ćwiczenia, dość czytelnie i technicznie poprawnie, uzyskując projekty możliwe do praktycznego zastosowania. Potrafi zaprezentować swoją pracę. Na ocenę 4 (db)

str. 217

Poza spełnieniem warunków potrzebnych do uzyskania oceny 3 (dst) student wykazuje się ponadprzeciętnym zainteresowaniem i zaangażowaniem. Wykonaną pracę charakteryzuje staranność wykonania i pomysłowość. Student prawidłowo prezentuje swoją (lub zespołową) pracę. Na ocenę 5 (bdb) Poza spełnieniem warunków potrzebnych do uzyskania oceny 4 (db) student wykazuje się dalece wykraczającymi ponad program zaangażowaniem, zdolnościami i innymi predyspozycjami do projektowania graficznego. Student potrafi bardzo dobrze zaprezentować pracę swoją i zespołową.




Aktywność Obciążenie studenta

Obciążenie studenta na zajęciach kontaktowych 50 godz.

Udział w zajęciach 40 godz.

Udział w konsultacjach 10 godz.

Praca samodzielna studenta 100 godz.

Samodzielne studiowanie tematyki zajęć 75 godz.

Zaangażowanie w przygotowanie i prezentację projektu 25 godz.

Sumaryczne obciążenie pracą studenta 300 godz.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

1. Biedermann H., „Leksykon symboli”, Warszawa 2001. 2. Dydo K., „Polski Plakat Teatralny 1899-1999”, Kraków 2000. 3. Dydo K., Pluta W., „Współczesne plakaty polskie”, Olszanica 2001. 4. Dydo K., Dydo A., „Polski plakat w 21 wieku”, Kraków 2008. 5. „Plakat z krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych 1899-2003”, Kraków 2008. 6. „Karol Śliwka”, Warszawa 2011. 7. Rypson P., „Nie gęsi. Polskie projektowanie graficzne 1919–1949”, Kraków 2011. 8. Frutiger A., „Człowiek i jego znaki”, Warszawa 2005. 9. Evarny M., „Logo. Przewodnik dla projektantów”, Warszawa 2008. 10. Mrowczyk J., Warda M., „PGR Projektowanie graficzne w Polsce", Kraków 2010.

str. 218

11. Bringhurst R., „Elementarz stylu w typografii”, Kraków 2008. 12. Newark Q., „Design i grafika dzisiaj. Podręcznik grafiki użytkowej”, Warszawa 2006. 13. Hochuli H., „Detal w typografii”, Kraków 2009. 14. Forssman F., Willberg H. P., „Pierwsza pomoc w typografii“, Warszawa 2008. 15. 2+3D Ogólnopolski kwartalnik projektowy, Kraków.



Nazwa przedmiotu Wiedza prawna i ochrona własności intelektualnej


Kod przedmiotu G21

Studia







...


Przekazanie studentom podstawowych wiadomości o podmiotach i przedmiocie ochrony praw autorskich, związkach tej gałęzi prawa z prawem cywilnym, administracyjnym, pracy i karnym oraz o zagadnieniach uregulowanych w prawie własności intelektualnej ze szczególnym uwzględnieniem kwestii prawa autorskiego w sztukach plastycznych; Przedstawienie pojęcia utworu; kryteria podziału utworów, rozpowszechniania i rodzaju ochrony; twórcy (współtwórcy) jako podmiotów praw autorskich, osobistych i majątkowych. Zaznajomienie z rodzajem roszczeń związanych z ochroną praw autorskich, system zbiorowego zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi oraz z dochodzeniem roszczeń z zakresu prawa własności intelektualnej.

Wymagania wstępne

Podstawowa znajomość praw rynku i świadomość konstrukcji prawa.

Efekty kształcenia

1. Definiuje pojęcie utworu z punktu widzenia prawa autorskiego. 2. Wskazuje podmioty i przedmiot ochrony praw autorskich z rozpoznaniem różnic w prawie

autorskim osobistym i majątkowym. 3. Rozpoznaje związki prawa autorskiego z prawem cywilnym, pracy, karnym czy administracyjnym. 4. Analizuje i dobiera ochronę prawną w postaci umów prawnych w zakresie ochrony własności

intelektualnej. 5. Wykazuje odpowiedzialność za korzystanie z różnego rodzaju źródeł informacji i inspiracji ze

szczególnym uwzględnieniem specyfiki internetu. 6. Jest zorientowany na zmiany w procesach legislacyjnych ochrony własności intelektualnej ze

względu na dynamiczny rozwój nowoczesnych technologii cyfrowych.

str. 219

7. Umiejętnie przewiduje odbiór dzieła w odniesieniu do jej zamierzonego kształtu estetycznego i rodzaju publikacji w aspektach kulturowym, społecznym i prawnym.

8. Realizuje w zgodzie z prawem ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego projekty artystyczne (reklamowe, wzornicze itp.) i intelektualne (prace pisemne).


Wykład - 15 godz.

Treści programowe

1. Obowiązująca podstawa prawna. Geneza obowiązujących praw autorskich – 1 godz. 2. Główne cele praw autorskich – 1 godz. 3. Koncepcja własności intelektualnej i jej rodzaje. Kategoryzacja własności intelektualnej – 1 godz. 4. Autorskie prawa osobiste – 1 godz. 5. Autorskie prawa majątkowe – 1 godz. 6. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych – 1 godz. 7. Pojęcie dozwolonego użytku – 1 godz. 8. Pracownik jako twórca. Nabycie przez pracodawcę utworów pracownika – 1 godz. 9. Fotografia a prawo autorskie. Fotografia a wykorzystanie wizerunku – 1 godz. 10. Organizacje zbiorowego zarządzania – 1 godz. 11. Rzetelność dziennikarska a prawa autorskie – 1 godz. 12. Wykorzystanie materiałów z internetu a prawo autorskie – 1 godz. 13. Oprogramowanie komputerowe a prawo (nie tylko autorskie) - Specyfika prawa autorskiego w odniesieniu

do oprogramowania – 1 godz. 14. Ściągnie i udostępnianie plików w internecie – 1 godz. 15. Prawo autorskie a internetowe portale społecznościowe – 1 godz.

Metody dydaktyczne

• Wykład z prezentacją multimedialną,

• Analiza i interpretacja tekstów źródłowych – wybranych artykułów ustawy

• Analiza przypadków,

• Dyskusja,

• Rozwiązywanie zadań – konkretnych problemów prawnych


Egzamin pisemny: testowy z pytaniami otwartymi

str. 220


Umiejętność zaprezentowania na egzaminie wiedzy nabytej w ramach przedmiotu oraz poziom tej wiedzy. Aktywność w trakcie zajęć (udział w dyskusji i w pracy zespołowej); samodzielne poszukiwanie rozwiązań analizowanych na zajęciach problemów prawnych.

• Ocena niedostateczna – niedostateczne osiągnięcie wymaganych Efektów Kształcenia – do 50% trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym.

• Ocena dostateczna – dostateczne osiągnięcie wymaganych Efektów Kształcenia - powyżej 51 % trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym

• Ocena plus dostateczna – dostateczne osiągnięcie wymaganych Efektów Kształcenia - co najmniej 61 % trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym, udział w dyskusji i próba samodzielnego poszukiwania rozwiązań problemów prawnych

• Ocena dobra – dobre osiągnięcie wymaganych Efektów Kształcenia - co najmniej 71 % trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym –udział w dyskusji, przygotowanie do zajęć – samodzielne poszukiwanie rozwiązań problemów prawnych.

• Ocena plus dobra - bardzo dobre osiągnięcie Efektów Kształcenia – co najmniej 81 % trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym – częsty udział w dyskusji, przygotowanie do zajęć – samodzielne poszukiwanie rozwiązań problemów prawnych.

• Ocena bardzo dobra – Bardzo dobre osiągniecie Efektów Kształcenia – co najmniej 91% trafnych odpowiedzi na teście sprawdzającym, aktywność na zajęciach – częsty udział w dyskusji, przygotowanie do zajęć – samodzielne poszukiwanie rozwiązań problemów prawnych.


wykład - 15 godz.


• Przygotowanie się do zajęć – 5 godzin

• Samodzielne poszukiwanie rozwiązań określonych podczas wykładów problemów prawnych – 5 godzin

• Samodzielne przygotowanie do egzaminu – 23 godzin

• Udział w konsultacjach z nauczycielem za pośrednictwem Internetu – 2 godziny


Język wykładowy

polski


-

Literatura


• Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Dz.U. 1994 nr 24 poz. 83

• H. J. Orłowski , Prawo autorskie i prawa pokrewne, Wydawnictwo „Polcen”, 2008

• G. Michniewicz, Ochrona Własności Intelektualnej, Wydawnictwo C. H. Beck, 2012

• P. Ślęzak, Umowy w zakresie współczesnych sztuk wizualnych, Wydawnictwo Wolters Kluwer,

str. 221

2012 Literatura uzupełniająca:

• Joanna Banasiuk, Współtwórczość i jej skutki w prawie autorskim, Wydawnictwo Wolters Kluwer, 2012

• Arkadiusz Michalak, Interes publiczny i jego oddziaływanie na powstanie, trwanie i wykonywanie praw własności, C. H. Beck, 2012



Nazwa przedmiotu Współczesna krytyka artystyczna


Kod przedmiotu G05

Studia







dr Anna Steliga


Krytyka sztuki – zwana też artystyczną, wraz z przemianami zachodzącymi w sztuce zajmuje się budowaniem kontekstu myślowego nowych zjawisk artystycznych, wspomaganiem teoretyczną refleksją oraz interpretacją - działań artystycznych; współtworzy obraz życia artystycznego; towarzyszy zjawiskom sztuki na zasadzie współuczestnictwa. Także sami artyści uprawiają krytykę artystyczną.

Wymagania wstępne

Student powinien posiadać podstawową wiedzę, umiejętności i kompetencje społeczne zdobyte na przedmiotach: historia sztuki do XX wieku, sztuka najnowsza, analiza sztuki współczesnej a także niezbędnie z przedmiotów: środki wyrazu plastycznego i metody upowszechniania edukacji artystycznej

Efekty kształcenia

• przedstawia i tłumaczy teorie poszczególnych dyscyplin artystycznych, wskazuje przykłady publikacji związanych z dziedzinami artystycznymi

• wymienia i charakteryzuje podstawowe style i kierunki w sztuce, także w sztuce nowych mediów.

• Wskazuje podmioty i przedmioty ochrony praw autorskich z rozpoznaniem różnic w prawie autorskim i majątkowym, a także definiuje pojęcie utworu z punktu widzenia prawa autorskiego i rozpoznaje wpływy czynników zewnętrznych na istnienie dzieła

• Wskazuje i tłumaczy dzieła sztuki oraz krytyczne piśmiennictwo o sztuce, poznaje funkcje jakie pełni sztuka i krytyka artystyczna w życiu społeczno-politycznym człowieka

• Prawidłowo i ze znawstwem posługuje się wiedzą o sztuce w szerokim kontekście dziedzin uzupełniając ją samodzielnym doborem lektur.

str. 222

• Wykorzystuje analizę i interpretację jako narzędzia do formułowania idei, a także niezależnej krytycznej opinii i argumentacji.

Wiedza:

• Student nazywa i definiuje pojęcie sztuka, krytyka ; wymienia i opisuje nominatywną, kontekstualną, instytucjonalną i postmodernistyczną definicje sztuki, różnicuje obszary krytyki artystycznej

• Student rozpoznaje i charakteryzuje przemiany ideowe w historii polskiej krytyki artystycznej (klasycyzm, romantyzm, realizm, impresjonizm, symbolizm, realizm socjalistyczny itp.)

• Student wskazuje i tłumaczy różnorodność zjawisk w sztuce współczesnej (np. event, videoart, sztuka nowych mediów, happening, performance itp.)

Umiejętności:

• Student potrafi opisać, dostosować i zakwalifikować zjawiska w polskiej i światowej sztuce plastycznej

• Student potrafi konstruować tekst krytyczny (m.in. popularną recenzję, esej krytyczny, rozprawę krytyczną)


• Student dyskutuje na temat zjawisk sztuki plastycznej

• Student jest zorientowany na pogłębianie swojej wiedzy z zakresu analizy dzieł plastycznych

• Student ma zdolność elastycznego myślenia, posiada umiejętność krytycznego wyrażania opinii, a także podjęcia refleksji na tematy artystyczne.


Wykład - 45 godz.

Treści programowe

Wykład pierwszy: Co to jest sztuka? – próba definicji, rys historyczny i współczesny, granice w sztuce. Czym jest krytyka artystyczna? – analiza triady: krytyk – dzieło – odbiorca, typologia krytyki artystycznej (czas trwania: 2 h) Wykład drugi: Podział wartości związanych z dziełem sztuki według Romana Ingardena (czas trwania: 2 h) Wykład trzeci: Historia krytyki sztuki w Polsce (wpływ klasycyzmu, romantyzmu i realizmu na rozwój polskiej myśli o sztuce, impresjonizm i symbolizm w recenzjach krytycznych, krytyka sztuki okresu międzywojennego, sztuka „nowoczesna” w krytyce lat 50-tych XX wieku, dekady lat 60-tych i 70-tych w sztuce i krytyce) (czas trwania: 5 h) Wykład czwarty Oblicza polskiej sztuki lat 80-tych (czas trwania: 6 h) Wykład piąty Sztuka krytyczna lat 90-tych (czas trwania: 6 h) Wykład szósty: Sztuka najnowsza w Polsce (sztuka po 2000 roku i pierwszej dekady XXI wieku) (czas trwania: 6 h) Wykład siódmy: Cenzura jako element światopoglądowy. Kondycja krytyki artystycznej i jej wpływ na polską sztukę najnowszą. (czas trwania: 5 h) Wykład ósmy:

str. 223

„Nie zwalczamy ani sztuki nagiej, ani wolnej, tylko brzydką” – analiza wybranych dzieł skandalizujących i tekstów krytycznych na ich temat (m.in. Michał Anioł „Sąd Ostateczny”, Manet „Olimpia”, Klimt „Alegoria fakultetów’, Beyus „Zając pokoju”, Koons „Made In Heaven”) (czas trwania: 6 h) Wykład dziewiąty: Konstruowanie tekstu krytycznego ( m.in. krytyka A. Danto, teoria C. Greenberga) (czas trwania: 5 h) Wykład dziesiąty: Podsumowanie i ocena pracy studentów. Zaliczenie semestru. (czas trwania: 2 h)

Metody dydaktyczne

elementy wykładu z prezentacją multimedialną, analiza i interpretacja tekstów źródłowych (dzieła sztuki plastycznej), dyskusja, praca w grupach, projekty


Zaliczenie z oceną (na podstawie); dłuższa wypowiedź pisemna (rozwiązywanie problemu), wykonanie określonej pracy dydaktycznej, przygotowanie projektu i prezentacja - ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych oraz egzamin ustny


Obecność na zajęciach i aktywny w nich udział, przygotowanie dwóch prac pisemnych i jednej artystycznej, zaliczenie z oceną na podstawie prac zaleconych do wykonania. I tak; Ocena bdb: pełne przyswojenie wiadomości objętych programem, uzupełniane informacjami z innych źródeł (np. z branżowych pism o sztuce czy z literatury uzupełniającej); czynny udział w zajęciach, dociekliwość podczas wspólnej interpretacji prezentowanych obiektów pod kątem ich form, znaczeń i emocjonalnego oddziaływania; kompletne wykonanie ćwiczeń obligatoryjnych; ogólne, zauważalne zainteresowanie sztuką (np. student np. prenumeruje pisma o sztuce, kolekcjonuje książki o sztuce, uczęszcza na wernisaże): Ocena + db: pełne przyswojenie wiadomości objętych programem, uzupełnianych samodzielnie dobranymi lub wskazanymi przez nauczyciela lekturami na temat stanowiący przedmiot nauczania; aktywny udział w zajęciach i dyskusjach związanych z prezentowanymi obiektami pod kątem ich form, znaczeń i emocjonalnego oddziaływania; staranne wykonanie ćwiczeń obligatoryjnych i zaangażowanie w wykonanie zaleconych prac. Ocena db: pełne przyswojenie wiadomości objętych programem: skupiony udział w zajęciach, gotowość i zdolność zabierania głosu w dyskusjach o prezentowanych obiektach, ewentualnie po zachęcie ze strony nauczyciela, staranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych i zaangażowanie w wykonanie zalecanych prac. Ocena + dst: średnie opanowanie materiału objętego programem (luki w wiadomościach o charakterze szczegółowym). Gotowość zabierania głosu w dyskusjach o prezentowanych obiektach, przede wszystkim w odniesieniu do ich formy, po zachęcie ze strony nauczyciela; poprawne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych. Ocena dst: luki w wiadomościach objętych programem, z szansą ich wypełniania (ewentualnie przy pomocy nauczyciela). Bierność podczas dyskusji o prezentowanych obiektach. Zgodne z podstawowym tematem, ale niestaranne wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych. Ocena ndst.: spore luki w wiadomościach objętych programem, trudne do uzupełnienia (notoryczne nie przygotowywanie się do zajęć). Bierność w zajęciach. Brak zainteresowania przedmiotem. Niewłaściwe wykonywanie ćwiczeń obligatoryjnych.

str. 224


wykład - 45 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 30 godzin Przygotowanie do wykładów 5 godzin Przygotowanie dwóch prac pisemnych 10 godzin Przygotowanie do zaliczenia z oceną 5 godzin Przygotowanie do egzaminu ustnego 10 godzin Egzamin ustny 0,5 godziny


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Bukowski J., Postawy wobec sztuk najnowszej, Warszawa 1981 Freeland C., Czy to jest sztuka?, Rebis, Poznań 2004 Gołaszewska M., Estetyka współczesności, WUJ, Kraków2001 Kuczyńska A., Sztuka i społeczeństwo, PWN, Warszawa 1976

Kruczkowska Z., Główne tendencje w polskiej krytyce sztuki, WNAP, Kraków 2002 Porębski M., Pożegnanie z krytyką, Kraków-Wrocław 1983 Szuman S., O sztuce i wychowaniu estetycznym, WSiP, Warszawa 1975


Schuler U., Tauber R. E., Skandal? Sztuka!, Świat Książki, Warszawa 2010



str. 225

Nazwa przedmiotu Wychowanie fizyczne


Kod przedmiotu G16

Studia




Rok i semestr studiów Rok I (sem. 1, 2)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Mgr Bogusław Berdel


Mgr Jacek Smulski, mgr Anna Barć, mgr Bogusław Berdel, mgr Adam Maryniak


C1. Doskonalenie sprawności fizycznej i cech motorycznych, C2. Rozwijanie umiejętności ruchowych i technicznych w zespołowych formach aktywności fizycznej oraz w zakresie turystyki i krajoznawstwa,

C3. Kształtowanie i wyrabianie niezbędnych nawyków do systematycznej aktywności fizycznej C4. Samokontrola oceny poziomu sprawności fizycznej oraz wydolności organizmu na podstawie

przeprowadzonych testów i sprawdzianów, C5. Kształtowanie postaw wychowawczych i społecznych w walce sportowej (zasady fair – play ) związanych z działalnością w grupie oraz podczas uprawiania turystyki i rekreacji, C6. Promowanie aktywnego i zdrowego stylu życia oraz postaw prozdrowotnych.

Wymagania wstępne

a. Brak przeciwwskazań zdrowotnych do aktywnego uczestnictwa w programowych zajęciach wychowania fizycznego

b. Deklaracja uczestnictwa w zajęciach turystyki i rekreacji.

Efekty kształcenia

Umiejętności – Student: EK U01 –Posiada umiejętność doboru ćwiczeń kształtujących odruch prawidłowej postawy ciała oraz umie w sposób bezpieczny i odpowiedzialny uprawiać turystykę kwalifikowaną i rekreację ruchową. Potrafi kontrolować poziom własnej sprawności fizycznej, wykonując podstawowe testy i sprawdziany. EK U02 – Umie wykonać podstawowe elementy techniczne zespołowych gier sportowych (siatkówki, koszykówki, piłki nożnej i piłki ręcznej) i wykorzystać w praktyce ćwiczenia fizyczne, mające wpływ na motorykę organizmu. Potrafi swobodnie poruszać się i orientować w terenie nizinnym i górskim oraz posługiwać się mapą i kompasem. Umie dostosować się do zmiennych warunków środowiska przyrodniczego z zależności od pory roku, oraz organizować i uczestniczyć w różnych formach rekreacji plenerowej (rajdy, spływy, złazy) . EK U03 – Potrafi podjąć działania prozdrowotne i edukacyjne, wykorzystując w praktyce różne formy plenerowej aktywności ruchowej oraz technikę i przepisy wybranych gier sportowych i

str. 226

rekreacyjnych. Kompetencje społeczne – Student: EK K01 – Potrafi współdziałać i współpracować w grupie, przyjmując w niej różne role EK K02 – Kształtuje samodyscyplinę i samoocenę oraz poczucie odpowiedzialności za zdrowie i bezpieczeństwo własne i drugiego człowieka. EK K03 – Kreuje wartości aktywności ruchowej jako formy relaksu fizycznego i psychicznego oraz promuje pozytywną postawę prozdrowotną wpływającą na sprawność funkcjonalną w dorosłym życiu człowieka.



Treści programowe

LP.

Treści merytoryczne przedmiotu – ćwiczenia audytoryjne – Rok I (semestr 1)

L. GODZIN

ĆW. 1

Omówienie zasad bezpiecznego korzystania z obiektów, przyrządów i środowisk związanych z uprawianiem różnych dyscyplin sportu. Zapoznanie z regulaminem CSiR. Organizacja, higiena i porządek pracy.

1

ĆW. 2

Gry i zabawy ruchowe , różne formy wyścigów z wykorzystaniem sprzętu sportowego. Ćw. ogólnorozwojowe.

3

ĆW. 3

Ćwiczenia kształtujące prawidłową postawę ciała z wykorzystaniem przyrządów i przyborów. Wychowanie Zdrowotne: Koncepcje i cele promocji zdrowia oraz zachowania

4

ĆW. 4

P. Siatkowa : Doskonalenie odbić i zagrywki sposobem górnym i dolnym. Ćw. kształtujące koordynację wzrokowo – ruchową. Taktyka rozegrania piłki w stałych fragmentach gry szkolnej.

2

ĆW. 5

P. Siatkowa: Doskonalenie : wystawy , ataku i zastawiania pojedynczym blokiem. Doskonalenie zastawiania , bloku pojedynczego i podwójnego – gra szkolna. Przepisy gry.

2

ĆW. 6

P. Siatkowa: Zadania kontrolno – oceniające – stosowanie znanych elementów techniki podczas gry szkolnej. Przepisy i sędziowanie.

2

ĆW. 7

P. Ręczna: Doskonalenie : Technika podań półgórnych, górnych, dolnych i kozłem w różnych ustawieniach oraz kozłowania piłki. Technika rzutu w wyskoku oraz chwytów piłek leżących i toczących się. Gra szkolna.

2

ĆW. 8

P. Ręczna: Prowadzenie piłki w dwójkach i trójkach, wyprowadzenie ataku szybkiego podania sytuacyjne, rzuty piłki do bramki z biegu i w wyskoku. Obrona „ każdy swego”. Gra szkolna.

2

ĆW. 9

Koszykówka: Doskonalenie podań sytuacyjnych prawą i lewą ręką , kozłowania ze zmianą ręki i kierunku. Rzut do kosza po zatrzymaniu na jedno i dwa tempa. Krycie każdy swego , rozegranie piłki na własnej połowie. Przepisy gry – rzut sędziowski.

2

ĆW. 10

Koszykówka: Nauka i doskonalenie ataku 1x1 z piłką i bez piłki. Zbiórka z tablicy – pierwsze podanie i wyprowadzenie szybkiego ataku w trójkach. Doskonalenie współdziałania zespołowego w ataku. Gra właściwa – przepisy i sędziowanie.

2

ĆW. 11

P. Nożna: Doskonalenie techniki : podanie , przyjęcie, strzały do bramki z miejsca , w biegu, po podaniu, żonglowanie piłki, gra głową. Zastosowanie doskonalonych elementów w stałych fragmentach gry. podaniu . Taktyka sposobów krycia w obronie - gra szkolna.

4

str. 227

ĆW. 12

Łyżwiarstwo: Poślizg z odbicia, jazda przodem, zatrzymanie półpługiem i pługiem, jazda tyłem, zatrzymanie zwrotem na jednej i dwóch nogach, przekładanka przodem i tyłem – hamowanie.

2

ĆW. 13

Testy czynnościowe sprawności motorycznej.

2

LP.

Treści merytoryczne przedmiotu – ćwiczenia audytoryjne – Rok II (semestr 3)

L. GODZIN

ĆW. 1

Zajęcia organizacyjne, zapoznanie z regulaminem i zasadami bezpieczeństwa i higieny. Podstawy wiedzy na temat zasad uprawiania turystyki kwalifikowanej. Akty prawne obowiązujące w turystyce.

2

ĆW. 2

Turystyka piesza górska. Charakterystyka dyscypliny, formy uprawiania, zasady uprawiania, zasady bezpieczeństwa, teren działalności. Wyjazd terenowy. Wędrówka piesza po Beskidzie Niskim. Wychowanie Zdrowotne: Koncepcje i cele promocji zdrowia realizowane w formach

12

ĆW. 3 Gry i zabawy ruchowe. 2

ĆW. 4

Gry rekreacyjne - technika, przepisy i metodyka nauczania wybranych gier rekreacyjnych: gra w kule (boccia), krykiet, kometka, ringo, kwadrant, kręgle ogrodowe, gry i zabawy z piłkami,

6

ĆW. 5

Zabawy z chustą Klanza. 2

ĆW. 6

Plenerowe formy aktywności ruchowej: zgadywanka terenowa, marsz na orientację, bieg patrolowy.

4

ĆW. 7

Testy czynnościowe sprawności motorycznej.

2

Metody dydaktyczne

praca w grupie ,objaśnienie, prezentacja projektu , analiza przypadków, dyskusja, ćwiczenia praktyczne, wycieczki dydaktyczne


Sposób zaliczenia: – zaliczenie z oceną Formy zaliczenia: – testy czynnościowe kontrolujące postępy w zajęciach, – świadomy i aktywny udział w zajęciach, – przygotowanie i prezentacja materiału dydaktycznego z wychowania zdrowotnego – ocena zaliczeniowa na podstawie ocen cząstkowych,


Metoda realizacji zajęć dydaktycznych: ćwiczeniowa i zadań praktycznych – zajęcia praktyczne na hali sportowej i w terenie. Kryteria oceny: Student potrafi: – demonstrować poprawnie wybraną technikę aktywności fizycznej zgodnie z zasadami wynikającymi z fachowej literatury – realizować założenia taktyczne, dotyczące współpracy pomiędzy zawodnikami danej drużyny – aktywnie uczestniczyć w wybranej formie aktywności fizycznej – poprawnie wykonywać wybrane ćwiczenia fizyczne wg wzorca zaprezentowanego na zajęciach – kontrolować poziom sprawności fizycznej i wydolność organizmu



str. 228


Aktywność Nakład pracy studenta

ćwiczenia 60

Suma godzin 64

Obciążenie studenta związane z zajęciami praktycznymi + przygotowanie projektu z wychowania zdrowotnego

64

Obciążenie studenta na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich

60

Liczba punktów ECTS 2


Język wykładowy

polski


brak

Literatura

Literatura podstawowa: Gołaszewski J., Piłka nożna, Poznań, 2003. Huciński T., Metodyka nauczania i doskonalenia podstaw, Wrocław, 2006. Huciński T., Kelner J., Koszykówka, Wrocław, 2001. Stawiarski St., Piłka ręczna cz. I i II, Kraków, 2003. Uzarowicz J., Piłka siatkowa. Co jest grane, Kraków, 2001. Bondarowicz M., Zabawy i gry ruchowe w zajęciach sportowych. Warszawa, 2002. Merski J, Turystyka Kwalifikowana, Wyższa Szkoła Ekonomiczna, Warszawa 2002 Łobożewicz T, Kogut R, Szmytke R, Turystyka Kwalifikowana , Warszawa, 1998 Fąk T., Szałtynis D., Sport dla wszystkich. Gry rekreacyjne, Zeszyt 1, 2 ZG TKKF, Warszawa 1996 Literatura uzupełniająca: Drabik J., Aktywność fizyczna w treningu zdrowotnym osób dorosłych, Gdańsk 1996. INTERNET-Oficjalne Przepisy Gry w: Piłkę nożną, piłkę ręczną, koszykówkę i siatkówkę, Praca zbiorowa, Krajoznawstwo i turystyka w szkole, ZG PTTK, Warszawa 2003



str. 229

Nazwa przedmiotu Wykład monograficzny


Kod przedmiotu G09

Studia


grafika Jednolite magisterskie stacjonarne


Rok i semestr studiów Rok V(sem. 10)

Imię i nazwisko koordynatora przedmiotu Dr Grażyna Ryba



Zapoznanie z wybranymi zagadnieniami z dokonań naukowych bądź twórczych wybitnego badacza lub artysty. Stymulowanie intelektualnego i emocjonalnego rozwoju oraz rozwijanie wrażliwości estetycznej, umiejętności przeżywania kultury, a także refleksyjnej i krytycznej oceny zjawisk zachodzących w sztuce. Poszukiwanie wzorców i inspiracji w planowaniu własnego rozwoju artystycznego bądź naukowego. Doskonalenie umiejętności samodzielnej i krytycznej oceny zjawisk zachodzących w kulturze. Kształtowanie umiejętności zaangażowanego i atrakcyjnego przekazu treści związanych z prezentacją zagadnień związanych ze sztuką.

Wymagania wstępne

) Dostateczna wiedza z zakresu przedmiotów obowiązujących na danym etapie kształcenia

Efekty kształcenia

WIEDZA

1. Posiada dobrą znajomość zagadnienia prezentowanego podczas wykładu 2. Ujmuje zagadnienie prezentowane w trakcie wykładu w szerszym kontekście określonej

dyscypliny badawczej UMIEJĘTNOŚCI

1. Potrafi zaprezentować sylwetkę twórczą bądź naukową prelegenta w kontekście rozwoju współczesnej sztuki i prac badawczych prowadzonych w tej dziedzinie

2. Określić i rozwiązać problem badawczy 3. Definiuje złożone pojęcia z zakresu historii sztuki i potrafi je zilustrować na podstawie

własnej twórczości KOMPETENCJE 1.Dokonuje selekcji uzyskanych informacji 2. Weryfikuje uzyskane informacje z wykorzystaniem różnych źródeł i opracowań


Wykład - 15 godz.

Treści programowe

1. Wprowadzenie. Ogólna prezentacja dziedziny badawczej lub sztuki w zakresie dotyczącym badań

str. 230

własnych bądź kierunków poszukiwań artystycznych wykładowcy………………5 godz. 2. Omówienie określonego problemu badawczego…………………………………………8 godz. 3. Perspektywy badawcze w zakresie omawianego problemu………………………………2 godz.

Metody dydaktyczne

Wykład połączony z prezentacją multimedialną, opcjonalnie elementy konwersatorium (pytania studentów, dyskusja)


Zaliczenie odbywa się na podstawie listy obecności



wykład - 15 godz.

pozostała ilość nakładu pracy studenta - 10 godzin 35 godzin Udział w wydarzeniach artystycznych bądź naukowych………………………………….…….……………….……5 godz. Przygotowanie się do zajęć ……..…………………………………………………………………………………………..………2 godz. Udział w dyskusjach……………………………………………………....………………………………………………….………..2 godz.. Samodzielna lektura ………………………………………………………………………………………………………….………..1 godz.


Język wykładowy

polski


-

Literatura

Literatura podstawowa: Literatura uzupełniająca: Literatura podstawowa: Literatura uzupełniająca: Ze względu na specyfikę przedmiotu zakładającą możliwość dużego zróżnicowania tematyki wykładu literatura podstawowa i uzupełniająca zostanie podana każdorazowo przez prowadzącego zajęcia



Sylabusy Grafika 5-Letnie 2013-2018

Documents

Transcript of Sylabusy Grafika 5-Letnie 2013-2018