Środa na Okólniku RECITAL WOKALNY - chopin.edu.pl · Arioso op. 3 sł. Johan Ludvig Runeberg w...

UNIWERSYTET MUZYCZNY FRYDERYKA CHOPINAJ M R e k t o r p r o f . z w . R y s z a r d Z i m a k

P r o r e k t o r d s . a r t y s t yc z n y c h p r o f . U M F C K l a u d i u s z B a r a n

S a l a K o n c e r t o w a U M F C , Wa r s z a w a , u l . O k ó l n i k 21 5 s t y c z n i a 2 0 1 4 , ś r o d a , g o d z . 1 9 0 0

RECITAL WOKALNY

Środa na Okólniku

Olga Pasiecznik sopran

Natalia Pasiecznik fortepian

Program

EDVARD GRIEG (1843–1907)

6 Lieder op. 48 (1884–1888)

1. Gruss / Pozdrowieniesł. Heinrich Heine

2. Dereinst, Gedanke mein / Kiedyś, myśli mojasł. Emanuel Geibel wg Cristóbala de Castillejo

3. Lauf der Welt / Bieg rzeczysł. Ludwig Uhland

4. Die verschwiegene Nachtigall / Słowik zaufanysł. Karl Joseph Simrock wg Walthera von der Vogelweide

5. Zur Rosenzeit / Kiedy kwitną różesł. Johann Wolfgang von Goethe (Wehmut / Smutek)

6. Ein Traum / Sensł. Friedrich von Bodenstedt

JEAN SIBELIUS (1865–1957)

Våren fl yktar hastigt / Wiosna ulatuje w mgnieniu okasł. Johan Ludvig Runeberg

nr 4 ze zbioru 7 pieśni op. 13 (1891–1892)

Norden / Północsł. Johan Ludvig Runeberg

nr 1 ze zbioru 6 pieśni op. 90 (1917)

Arioso op. 3sł. Johan Ludvig Runeberg

w wersji na głos i fortepian (1911, rew. 1913)

Flickan kom ifrån sin älsklings möte / Dziewczyna przyszła ze spotkania z ukochanymsł. Johan Ludvig Runeberg


En slända / Ważkasł. Oscar Levertin


Przerwa

SIERGIEJ RACHMANINOW (1873–1943)

Здесь хорошо... / Jakże tu miło...sł. G. Galina = Glafi ra Eynerling

nr 7 z 12 Romansów op. 21 (1900–1902)

Как мне больно / Jak boleśniesł. G. Galina = Glafi ra Eynerling

nr 12 z 12 Romansów op. 21 (1900–1902)

Ночь печальна / Noc jest ponurasł. Iwan Bunin

nr 12 z 15 Romansów op. 26 (1906)

Маргаритки / Stokrotkisł. Igor Siewierianin

nr 3 z 6 Romansów op. 38 (1916)

Ночью в саду у меня / Nocą w moim sadziesł. Aleksandr Błok wg Awetika Isaakiana

nr 1 z 6 Romansów op. 38 (1916)

Нe пой, красавица / Nie śpiewaj, najpiękniejsza z dziewsł. Alekandr Puszkin

nr 4 ze zbioru 6 Romansów op. 4 (1890–1893)

MODEST MUSORGSKI (1839–1881)

Детская / W izbie dziecięcej (1868–1872, sł. Modest Musorgski)

1. С няней / Z nianią

2. В углу / W kącie

3. Жук / Żuk

4. С куклой / Z lalką

5. На сон грядущий / Przed zaśnięciem

6. Поехал на палочке / Jazda na kiju

7. Кот Матрос / Kot Bartek

OLGA PASIECZNIK sopran

NATALIA PASIECZNIK fortepian

Olga Pasieczniksopran

Olga Pasiecznik (ang. Olha Pasichnyk) urodziła się na Ukrainie. Studia z zakresu pianistyki i pe-

dagogiki muzycznej odbyła w rodzinnym Równem, zaś wokalistykę studiowała w Kijowskim

Konserwatorium. W trakcie podyplomowych studiów wokalnych w Akademii Muzycznej im.

Fryderyka Chopina zadebiutowała na scenie Warszawskiej Opery Kameralnej (1992), a cztery

lata później – na scenie Théâtre des Champs-Élysées w Paryżu (jako Pamina w Czarodziejskim

fl ecie Mozarta), rozpoczynając w ten sposób międzynarodową karierę.

Artystka ma w swoim repertuarze ponad 40 ról operowych, m.in. w dziełach Monteverdie-

go, Glucka, Händla, Mozarta, Webera, Rossiniego, Verdiego, Bizeta, Czajkowskiego, Pucciniego,

Debussy’ego oraz kompozytorów współczesnych. Role te przyniosły jej wielkie uznanie zarów-

no krytyki, jak i publiczności. Występuje także w repertuarze solowym (m.in. z siostrą, pianist-

ką Natalią Pasiecznik) oraz kameralnym, oratoryjnym i symfonicznym, koncertując w niemal

wszystkich krajach Europy oraz w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Japonii i Australii.

Wokalistka odnosiła sukcesy w słynnych salach koncertowych i na prestiżowych scenach ope-

rowych, takich jak: Opéra Bastille, Théâtre des Champs-Élysées, Théâtre du Châtelet, Salle Pleyel

(Paryż), Het Concertgebouw (Amsterdam), Palais des Beaux-Arts, Théâtre Royal de la Monnaie

(Bruksela), Konzerthaus (Berlin), Auditorio Nacional de Música, Teatro Real (Madryt), Bayeris-

che Staatsoper (Monachium), Theater an der Wien, Konzerthaus (Wiedeń), Lincoln Center

fot.

And

rzej

Św

ietl

ik

(Nowy Jork), Suntory Hall (Tokio), Vlaamse Opera (Antwerpia), Nederlandse Opera (Amster-

dam), Grand Théâtre de Genève, Suomen Kansallisooppera (Helsinki) oraz Teatr Wielki – Opera

Narodowa w Warszawie.

Wielokrotnie współpracowała ze światowej sławy zespołami symfonicznymi, m.in.: Orkiestrą

Symfoniczną Filharmonii Narodowej, Sinfonią Varsovią, Narodową Orkiestrą Symfoniczną Pol-

skiego Radia, Narodową Filharmoniczną Orkiestrą Rosji, Wiener Symphoniker, Orchestre Natio-

nal de France, Orchestre Philharmonique de Radio France, Münchner Philharmoniker, Orchestre

National de Belgique, Orchestre Philharmonique du Luxembourg, Teatro del Maggio Musicale

Fiorentino (Florencja), Orquesta Nacional de España i Orquesta Sinfónica de RTVE oraz z najlep-

szymi zespołami specjalizującymi się w grze na instrumentach historycznych, m.in.: Concerto

Köln, Neue Orchester (Kolonia), Akademie für Alte Musik Berlin, Freiburger Barockorchester,

English Concert, European Union Baroque Orchestra, Academy of Ancient Music, Orchestra of

the Eighteenth Century, Les Musiciens du Louvre Grenoble, La Grande Écurie et La Chambre du

Roy, Orchestre Colonne oraz Concerto Vocale i Collegium Vocale Gent.

Olga Pasiecznik występowała pod batutą takich mistrzów, jak: Harry Bicket, Ivor Bolton, Frans

Brüggen, Jean-Claude Casadesus, Marcus Creed, Paul Mc Creesh, Roy Goodman, Heinz Holliger,

Philippe Herreweghe, René Jacobs, Kazimierz Kord, Jerzy Maksymiuk, Jean-Claude Malgoire,

Marc Minkowski, Alessandro De Marchi, John Nelson, Peter Neumann, Kazushi Ono, Sakari

Oramo, Andrew Parrott, Krzysztof Penderecki, Trevor Pinnock, Marc Soustrot, Andreas Spering,

Christoph Spering, Marcello Viotti, Antoni Wit, Massimo Zanetti.

Artystka jest laureatką międzynarodowych konkursów wokalnych w ’s-Hertogen bosch/Holan-

dia (1994 – II nagroda), im. Mirjam Helin w Helsinkach (1999 – II nagroda) oraz im. Królowej

Elżbiety w Brukseli (2000 – III nagroda, nagroda specjalna w dziedzinie muzyki oratoryjnej oraz

nagroda publiczności).

W 2005 i 2010 roku została nominowana przez międzynarodowy magazyn operowy „Opern-

welt” do tytułu „Najlepsza śpiewaczka sezonu artystycznego” (za rolę Almireny w Rinaldzie

Händla i Roksany w Królu Rogerze Szymanowskiego), zaś w 2006 roku otrzymała nagrodę

monachijskiego festiwalu Opernfestspiele. W Polsce artystka została uhonorowana Paszpor-

tem tygodnika „Polityka” (1997), nagrodami polskiego przemysłu fonografi cznego Fryderyk za

najlepsze nagrania solowe w 1997 i 2004 roku (Pieśni kurpiowskie Szymanowskiego i Chante-

fl eurs et Chantefables Lutosławskiego), nagrodą Orfeusz festiwalu Warszawska Jesień (1999),

Złotym Krzyżem Zasługi (2001), Nagrodą im. Andrzeja Hiolskiego (2004) za najlepszą kobiecą

rolę operową (Melizanda w operze Peleas i Melizanda Debussy’ego, Teatr Wielki - Opera Naro-

dowa), ponadto nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida (2007) oraz doroczną Nagrodą Ministra

Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011). W roku 2012 artystka została odznaczona Krzyżem

Ofi cerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.

W swoim dorobku fonografi cznym ma ponad 50 płyt CD i DVD, które nagrała m.in. dla fi rm

Dabringhaus und Grimm, Harmonia Mundi, Naxos i Opus 111.

Natalia Pasiecznikfortepian

Natalia Pasiecznik (ang. Natalya Pasichnyk), urodzona w Równem na Ukrainie, naukę gry na

fortepianie rozpoczęła w wieku trzech lat. Ukończyła Średnią Specjalną Szkołę Muzyczną im.

Salomei Kruszelnickiej we Lwowie, przeznaczoną dla dzieci szczególnie uzdolnionych, a na-

stępnie kontynuowała naukę w Lwowskim Konserwatorium Państwowym im. Mykoły Łysenki,

w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (studia podyplomowe pod kie-

runkiem prof. Andrzeja Stefańskiego) oraz w Królewskiej Akademii Muzycznej w Sztokholmie

(pedagog – Staff an Scheja).

fot.

Dia

na D

omin

Jest laureatką szeregu międzynarodowych konkursów pianistycznych, m.in.: Nordisk Pianist-

konkurrence w Nyborg (Dania, 1998) i World Piano Competition w Cincinnati (USA, 1999),

zaś w 2001 roku otrzymała nagrodę specjalną w Concorso Pianistico Internazionale Umberto

Micheli w Mediolanie.

Artystka posiada bardzo bogaty repertuar, który wykonuje nie tylko na współczesnym fortepia-

nie, lecz także na instrumentach z epoki, występując zarówno jako solistka, jak i kameralistka.

Koncertowała w całej Europie oraz w USA, Japonii i Argentynie, występując pod batutą takich

dyrygentów, jak: B. Tommy Andersson, Arie van Beek, Christopher Hogwood, Jacek Kaspszyk,

Marek Moś, Robert Stehli, Jewgienij Swietłanow.

Występowała gościnnie w wielu słynnych salach koncertowych, m.in. Suntory Hall w Tokio,

Berwaldhallen i Konserthuset w Sztokholmie, De Singel w Antwerpii, Auditori Winterthur

w Barcelonie, Musikhalle w Hamburgu czy Teatro Colón w Buenos Aires.

Współpracowała ze znanymi orkiestrami, m.in. Sveriges Radios Symfoniorkester (szwedzka or-

kiestra radiowa), Mozarteumorchester Salzburg czy Orchestre d’Auvergne. Była też zapraszana

na prestiżowe festiwale muzyczne w Polsce i poza jej granicami.

Nagrywała zarówno dla rozgłośni radiowych i telewizyjnych, jak też dla znanych wytwór-

ni płytowych, m.in.: Opus 111, Naxos, Pro Musica Camerata, Musicon. Jej solowy album The

fourth dimension, z muzyką Johanna Sebastiana Bacha i Oliviera Messiaena, otrzymał najwyż-

szą ocenę (pięć gwiazdek) magazynu „Muzyka 21”. Płytę z pieśniami Mozarta, nagraną z sio-

strą, Olgą Pasiecznik, uhonorowano nagrodą im. Cypriana Kamila Norwida. Ich kolejny wspólny

projekt zatytułowany Chopin – Complete Songs, wydany przez Naxos w Roku Chopinowskim

2010, został zaś wysoko oceniony przez krytyków „Gramophone”, „Diapason” i „Ruchu Muzycz-

nego”.

EDVARD GRIEG – 6 Lieder / 6 Pieśni op. 48

GrussLeise zieht durch mein GemütLiebliches Geläute,Klinge, kleines Frühlingslied,Kling hinaus ins Weite.

Kling hinaus bis an das Haus,Wo die Blumen sprießen,Wenn du eine Rose schaust,Sag, ich laß sie grüßen.

sł. Heinrich Heine

Dereinst, dereinst, Gedanke meinDereinst, dereinst,Gedanke mein,Wirst ruhig sein.

Läßt LiebesglutDich still nicht werden,In kühler Erden,Da schläfst du gut,Dort ohne Lieb’und ohne PeinWirst ruhig sein.

Was du im LebenNicht hast gefunden,Wenn es entschwunden,Wird’s dir gegeben,Dann ohne WundenUnd ohne PeinWirst ruhig sein.

sł. Emanuel Geibel wg Cristóbala de Castillejo

Lauf der WeltAn jedem Abend geh’ ich ausHinauf den Wiesensteg.Sie schaut aus ihrem Gartenhaus,Es stehet hart am Weg.Wir haben uns noch nie bestellt,Es ist nur so der Lauf der Welt.

PozdrowienieCicho grają w duszy mejDźwięki, nuty, tony...Leć, wiosenna piosnko, w świat,Leć w dalekie strony.

Leć, gdzie domek stoi jej,Wkoło krąż tajemnie;Kiedy różę zoczysz tam,Pozdrów ją ode mnie.

przeł. Czesław Jankowski

Kiedyś, kiedyś, myśli mojaKiedyś, kiedyś,myśli moja, zaznasz spokoju.

Jeśli miłość nie daje ci odpocząć, w chłodnej ziemi zaśniesz na dobre. Tam bez miłości i bez bólu zaznasz spokoju.

To, czego w życiu nie odnalazłaś i co ci umknęło, będzie ci dane, kiedyś bez ran i bez cierpień zaznasz spokoju.

tłum. Tomasz Ososiński

Bieg rzeczyTego wieczora wychodzę z domu,idę w górę ścieżką pośród łąk.Ona wygląda ze swojego domku w ogrodzie,który stoi przy drodze.Nigdy się nie umawialiśmy,taki jest po prostu bieg rzeczy.

Ich weiß nicht, wie es so geschah,Seit lange küss’ ich sie,Ich bitte nicht, sie sagt nicht: ja!Doch sagt sie: nein! auch nie.Wenn Lippe gern auf Lippe ruht,Wir hindern’s nicht, uns dünkt es gut.

Das Lüftchen mit der Rose spielt,Es fragt nicht: hast mich lieb?Das Röschen sich am Taue kühlt,Es sagt nicht lange: gib!Ich liebe sie, sie liebet mich,Doch keines sagt: ich liebe dich!

sł. Ludwig Uhland

Die verschwiegene NachtigallUnter der Linden,An der Haide,Wo ich mit meinem Trauten saß,Da mögt ihr fi nden,Wie wir beideDie Blumen brachen und das Gras.Vor dem Wald mit süßem Schall,Tandaradei!Sang im Thal die Nachtigall.

Ich kam gegangenZu der Aue,Mein Liebster kam vor mir dahin.Ich ward empfangen,Als hehre Fraue,Daß ich noch immer selig bin.Ob er mir auch Küsse bot?Tandaradei!Seht, wie ist mein Mund so roth!

Da gieng er machenUns ein BetteAus süßen Blumen mancherlei,Des wird man lachenNoch, ich wette,So Jemand wandelt dort vorbei.Bei den Rosen er wohl mag,Tandaradei!Merken wo das Haupt mir lag.

Nie wiem, jak to się stało,że od dawna już się całujemy,nie proszę jej o to, a ona wcale nie daje mi zgody.Ale nie mówi też nie.Gdy nasze wargi się spotkają,pozwalamy na to, sprawia nam to przyjemność.

Wiatr bawi się różąi nie pyta: czy mnie kochasz?Różyczka chłodzi się w rosiei nie musi prosić jej o pozwolenie.Ja kocham ją, ona mnie kocha,ale nikt nikomu nie mówi: kocham cię!


Słowik zaufanyKędy szeleszczeLipa w kwiecie,Gdzie z miłym swym siedziałam wraz,Miejsce to jeszczeOdnajdziecieBo zmięte kwiaty pomną nas.Z lasku płynął słodki śpiewTan – da – ra – daj!Słowik nucił pośród drzew.

Gdym porą nocnąW to ustroniePrzyszła, mój miły już tam był.Tulił mnie mocnoNa swym łonie,Dotąd mam słodycz w głębi żył.Czy całował? Rozdział z chust?Tan – da – ra – daj!Patrz na czerwień moich ust!

I poszedł łożePopod lasemZ przeróżnych kwiatów usłać nam.Śmiałby się może,Kto by czasemPrzechodził i przystanął tam.Zaraz by po różach zgadłTan – da – ra – daj!Mej leżącej głowy ślad.

Wie ich da ruhte,Wüßt’ es Einer,Behüte Gott, ich schämte mich.Wie mich der GuteHerzte, KeinerErfahre das als er und ich.Und ein kleines Vögelein,Tandaradei!Das wird wohl verschwiegen sein.

sł. Karl Joseph Simrockwg Walthera von der Vogelweide

Zur RosenzeitIhr verblühet, süße Rosen,Meine Liebe trug euch nicht;Blühtet, ach! dem Hoff nungslosen,Dem der Gram die Seele bricht!

Jener Tage denk’ ich trauernd,Als ich, Engel, an dir hing,Auf das erste Knöspchen lauerndFrüh zu meinem Garten ging;

Alle Blüten, alle FrüchteNoch zu deinen Füßen trugUnd vor deinem AngesichteHoff nung in dem Herzen schlug.

Der auf erste Knöspchen lauerndfrüh zu seinem Garten ging,ach der Tage denk ich trauernd,als ich Engel an dir hing.

sł. Johann Wolfgang von Goethe

Ein TraumMir träumte einst ein schöner Traum:Mich liebte eine blonde Maid;Es war am grünen Waldesraum,Es war zur warmen Frühlingszeit:

Die Knospe sprang, der Waldbach schwoll,Fern aus dem Dorfe scholl Geläut –Wir waren ganzer Wonne voll,Versunken ganz in Seligkeit.

Gdyby obwieściłKto te śluby,Broń Boże, gdzież przed wstydem schron?Lecz jak mnie pieściłMiły, luby,Wiemy jedynie ja i on.A słowiczek pośród różTan – da – ra – daj!Pewnie milczeć będzie już.

przekł. Leopold Staff przekł. Leopold Staff

Kiedy kwitną różePrzekwitacie, słodkie róże,nie wspomogła was moja miłość;kwitłyście, ach, dla nieszczęśnika,którego duszę wypełnia żałość!

Ze smutkiem wspominam te dni,gdy cię kochałem,gdy wcześnie rano szedłem do ogrodu,by zobaczyć pierwszy pąk;

gdy składałem ci u stópwszystkie kwiaty i owocei gdy stojąc przed tobą,mogłem mieć w sercu nadzieję.

Który wcześnie rano szedłem do ogrodu,by zobaczyć pierwszy pączek,ach, ze smutkiem wspominam te dni,gdy cię kochałem.


SenMiałem kiedyś piękny sen:kochała mnie jasnowłosa dziewczyna,działo się to w zielonym lesie,działo się to ciepłą wiosną:

pękały pąki, wzbierał leśny strumień,słychać było głosy z odległej wsi –wypełniała nas rozkosz,tonęliśmy w szczęściu.

JEAN SIBELIUS – Pieśni wybrane

Våren fl yktar hastigtVåren fl yktar hastigt,

Hastigare sommarn,

Hösten dröjer länge,

Vintern ännu längre.

Snart I sköna kinder,

Skolen i förvissna.

Och ej knoppas mera.

Gossen svarte åter:

Än i höstens dagar

Gläda vårens minnen,

Än i vinterns dagar

Räcka sommarns skördar.

Fritt må våren fl ykta,

Fritt må kinden vissna,

Låt oss nu blott äska,

Låt oss nu blott kyssas.

sł. Johan Ludvig Runeberg

NordenLöfven de falla,

Sjöarna frysa. –

Flyttande svanor,

Seglen, o seglen

Wiosna ulatuje w mgnieniu okaWiosna ulatuje w mgnieniu oka,

Lato umyka jeszcze szybciej,

Jesień się ociąga,

Zima potrafi zasiedzieć się na dobre.

Wkrótce, przepiękne policzki,

Zwiędniecie, zszarzejecie.

Nie będziecie już rumiane.

Chłopiec odpowiedział:

W jesienny dzień

Wspomnienie wiosny nadal uszczęśliwia,

W zimowy dzień

I tak wystarczą plony lata.

Cóż z tego, że wiosna przemija,

Cóż z tego, że policzki więdną,

Teraz, po prostu się kochajmy,

Teraz, po prostu się pocałujmy.

tłum. Monika Kolenda

PółnocZ wolna opadają liście,

Powoli zamarzają jeziora –

W górze stada białych łabędzi

Odlatują, ah, odlatują,

Und schöner noch als einst der TraumBegab es sich in Wirklichkeit –Es war am grünen Waldesraum,Es war zur warmen Frühlingszeit:

Der Waldbach schwoll, die Knospe sprang,Geläut erscholl vom Dorfe her –Ich hielt dich fest, ich hielt dich langUnd lasse dich nun nimmermehr!

O frühlingsgrüner Waldesraum!Du lebst in mir durch alle Zeit –Dort ward die Wirklichkeit zum Traum,Dort ward der Traum zur Wirklichkeit!

sł. Friedrich von Bodenstedt

A rzeczywistość byłajeszcze piękniejsza niż sen:działo się to w zielonym lesie,działo się to ciepłą wiosną:

pękały pąki, wzbierał leśny strumień,słychać było głosy z odległej wsi –objąłem cię mocno, długo trzymałem w ramionachi nigdy cię już nie wypuszczę!

O wiosenny, zielony lesie!Na zawsze pozostaniesz w mojej pamięci –tam rzeczywistość stała się snem,tam sen stał się rzeczywistością!


Sorgsna till södern,

Söken dess nödspis,

Längtande åter,

Plöjen dess sjöar,

Saknande våra!

Då skall ett öga

Se er från palmens

Skugga och tala:

„Tynande svanor,

Hvilken förtrollning

Hvilar på norden?

Den, som från södern

Längtar, hans längtan

Söker en himmel”.


AriosoFlickan gick en vintermorgon

i den rimbeströdda lunden,

såg en vissnad ros och talte:

„Sörj ej, sörj ej arma blomma,

att din sköna tid förfl utit!

Du har levat, du har njutit,

du har ägt din vår och glädja,

innan vinterns köld dig nådde.

Värre öde har mitt hjärta,

har på en gång vår och vinter:

gossens öga är dess vårdag

och min moders ärdess vinter.

Sorj ej, arma blomma,

att din sköna tid förfl utit!”


Flickan kom ifrånsin älsklings möteFlickan kom ifrån sin älsklings möte,

kom med röda händer. Modern sade:

„Varav rodna dina händer, fl icka?”

Flickan sade: „Jag har plockat rosor

och på törnen stungit mina händer”.

Kierują się na południe,

Szukając światła słonecznego,

Lecz zachowują w pamięci

Czystą, chłodną wodę

Jaką cieszyły się na północy.

Później z cienia,

spośród palmowych liści

wyłoni się głos:

„Delikatny łabędziu,

Czego pragniesz?

Co za magiczne zaklęcie

Wzywa cię ponownie na północ?

Tęskniący za domem,

Marzy tylko o raju”.


AriosoPewnego zimowego poranka

spacerująca dziewczyna na oszronionej łące

ujrzała zwiędłą różę i powiedziała:

„Nie płacz, nie płacz, biedny kwiatku,

Że twoje najszczęśliwsze dni przeminęły!

Poznałeś życie, cieszyłeś się nim,

Poznałeś wiosnę i radość, jaką przynosi

Zanim dosięgła cię zima.

Moje serce miało znacznie gorsze przeznaczenie

poznało bowiem wiosnę i zimę jednocześnie.

Oczy mojego kochanka są wiosną mego serca

A oczy mej matki jego zimą.

Nie płacz, nie płacz, biedny kwiatku,

Że Twoje najszczęśliwsze dni przeminęły!”


Dziewczyna przyszłaze spotkania z ukochanymDziewczyna przyszła ze spotkania z ukochanym,

ręce miała czerwone. Matka pyta:

„Od czego masz, dziewczyno, takie czerwone ręce?”

Dziewczyna mówi: „Właśnie zrywałam róże

i ciernie pokłuły mi ręce.”

Åter kom hon från sin älsklings möte,

kom med röda läppar. Modern sade:

„Varav rodna dina läppar, fl icka?”

Flickan sade: „Jag har ätit hallon

och med saften målat mina läppar.”

Åter kom hon från sin älsklings möte,

kom med bleka kinder. Modern sade:

„Varav blekna dina kinder, fl icka?”

Flickan sade: „Red en grav, o moder!

Göm mig där och ställ ett kors däröver,

och på korset rista, som jag säger:

En gång kom hon hem med röda händer,

ty de rodnat mellan älskarns händer.

En gång kom hon hem med röda läppar,

ty de rodnat under älskarns läppar.

Senast kom hon hem med bleka kinder,

ty de bleknat genom älskarns otro”.


En sländaDu vackra slända, som till mig fl ög in,

när tyngst min längtan öfver boken drömde,

du kom med hela sommarn till mitt sinn.

Du kom och jag allt gammalt svårmod glömde.

Blott dig jag såg, min dag jag lycklig dömde,

du vackra slända.

Men bäst jag jublade, att du var min

och lifvets skänk i sång på knä berömde,

du fl ög den samma väg som du kom in,

du trolska slända.

All afskedsgråt i välgångsord förrinn!

Ej beska fauns i bägarn, som vi tömde.

Att du var sol, jag skugga blott vi glömde.

Flyg ljus, fl yg blå, än sommarlycka fi nn,

välsignade, som en gång varit min,

min vackra slända.

sł. Oscar Levertin

Znów dziewczyna przyszła ze spotkania z ukochanym,

miała czerwone wargi. Matka pyta:

„Od czego masz, dziewczyno, takie czerwone wargi?”

Dziewczyna mówi: „Jadłam właśnie maliny

i wargi mam czerwone od soku.”

Znów dziewczyna przyszła ze spotkania

z ukochanym,

była blada na twarzy. Matka pyta:

„Od czego jesteś, dziewczyno, taka blada na twarzy?”

Dziewczyna mówi: „Szykuj grób, matko!

Ułóż mnie w dole, w górze postaw krzyż,

a na krzyżu napisz to, co ci mówię:

Raz gdy wróciła do domu, miała czerwone ręce,

czerwone były od uścisków ukochanego.

Raz gdy wróciła do domu, miała czerwone wargi,

czerwone były od pocałunków ukochanego.

Potem gdy wróciła do domu, była blada na twarzy,

przyczyną jej bladości była niewierność ukochanego.


WażkaPiękna ważko, wleciałaś tu do mnie,

zobaczyłaś, jak nad książką dręczy mnie tęsknota,

serce wypełniłaś mi jasnym blaskiem lata.

Sprawiłaś, że zniknęły nędza i dawne cierpienie.

Na sam twój widok poczułem radość,

piękna ważko.

Cieszyłem się, bo należałaś do mnie,

na kolanach, śpiewem chciałem dziękować życiu,

wtedy odleciałaś tam, skąd przybyłaś,

czarodziejska ważko.

Nie czas na płacz, lecz na podziękowanie!

Napój, który piliśmy, nie był napojem gorzkim.

Ty lecisz ku światłu, ja muszę skryć się w cieniu,

leć jasna ku niebu, ciesz się pięknem lata,

bądź szczęśliwa, ty, która kiedyś należałaś do mnie,

piękna ważko.


Галина - Здесь хорошо...Здесь хорошо...Взгляни, вдалиОгнём горит река;Цветным ковром луга легли,Белеют облака.Здесь нет людей...Здесь тишина...Здесь только Бог да я.Цветы, да старая сосна,Да ты, мечта моя!

sł. Glafi ra Eynerling

Как мне больноКак мне больно, как хочется жить...Как свежа и душиста весна!Нет! не в силах я сердца убитьВ эту ночь голубую без сна.

Хоть-бы старость пришла поскорей,Хоть-бы иней в кудрях заблестел,Что-б не пел для меня соловей,Чтобы лес для меня не шумел,

Чтобы песнь не рвалась из душиСквозь сирени в широкую даль,Чтобы не было в этой тишиМне чего то мучительно жаль!

sł. Glafi ra Eynerling

Ночь печальнаНочь печальна, как мечты мои.Далеко в глухой степи широкой,Огонёк мерцает одинокий...В сердце много грусти и любви.

Но кому и как разскажешь ты,Что зовет тебя, чем сердце полно! –Путь далек, глухая степь безмолвна,Ночь печальна, как мои мечты.

sł. Iwan Bunin

Jakże tu miło...Jakże tu miło...Spójrz – w oddalirzeka stanęła w płomieniach ognia;Łąka rozciąga się niczym wielobarwny dywanChmury są białe.Nie ma tu nikogo…Jest tylko cisza…Jedynie Bóg i ja.Kwiaty, stara sosna,I Ty, moje marzenie!


Jak boleśnie!Jak boleśnie, tak chce mi się żyć...Powiew wiosny roznosi woń bzu!Nie! Nie mogę marzenia już skryćI w tę noc nie doczekam się snu.

Gdyby nadszedł starości już czas,Gdyby szronem posrebrzył się włos,Żeby dla mnie nie szumiał już lasI nie dla mnie słowika brzmiał głos.

W sobie pieśń tę, o serce me, zgłusz,Z krzewu bzów, mój słowiku, sfruń w dal,Żeby w ciszy nie było mi jużTak okrutnie i gorzko, i żal.

przekł. Stanisław Średnicki

Noc jest ponuraNoc jest ponura, jak moje sny.W oddali, na szerokim, głuchym stepiemigoce samotne światełko...Serce przepełniają smutek i miłość.

Ale komu i jak opowiesz,Jaki zew Cię wzywa, czym przepełnione jest Twoje serce – Długa droga przed Tobą, głuchy step pogrążył się w bezruchu,Noc jest tak ponura, jak moje sny.


SIERGIEJ RACHMANINOW – Pieśni wybrane

МаргариткиО, посмотри! как много маргаритокИ там, и тут...Они цветут; их много; их избыток;Они цветут.

Их лепестки трехгранные – как крылья,Как белый шелк...Вы – лета мощ! Вы – радость изобилья!Вы – слетлый полк!

Готовь, земля, цветам из рос напиток,Дай сок стеблю...О, девушки! o, звезды маргариток!Я вас люблю...

sł. Igor Siewierianin

Ночью в саду у меняНочью в саду у меняПлачет плакучая ива,И безутешна она,Ивушка, грустная ива.

Раннее утро блеснёт – ,Нежная девушка ЗорькаИвушке, плачущей горько,Слёзы – кудрями сотрёт.

sł. Aleskandr Błok wg Awetika Isaakiana

Не пой, красавица, при мнеНе пой, красавица, при мнеТы песен Грузии печальной:Напоминают мне онеДругую жизнь и берег дальний.

Увы! напоминают мнеТвои жестокие напевыИ степь, и ночь – и при лунеЧерты далёкой, бедной девы.

Я призрак милый, роковой,Тебя увидев, забываю;Но ты поёшь – и предо мнойЕго я вновь воображаю.

StokrotkiO, spójrz, o, spójrz, dokoła lśnią stokrocieI tu, i tam,Rozkwitły nam ich niezliczone krocie.Rozkwitły nam.

Jak piórko białe, każdy jest rozpiętyW jedwabny płat.W nich lata moc! Ich jasne regimentyRadują świat.

Przygotuj, ziemio, kwiatom z róż napoje,Daj pędom sok...Dziewczęta, was, stokrotki gwiezdne roje,Mój kocha wzrok.

przekł. Jerzy Zagórski

Nocą w moim sadzieNocą w moim sadzieSzlocha wierzba płacząca.I jest nieukojona,wierzbusia, smutna wierzba.

O świcie, gdy zabłyśnie poranek – Nieznana dziewczyna JutrzenkaSzlochającej gorzko wierzbie Otrze łzy swoimi włosami.


Nie śpiewaj, najpiękniejsza z dziewNie śpiewaj, najpiękniejsza z dziew,Piosenek Gruzji twej tak smętnych,Bo przypomina mi ten śpiewDaleki brzeg i czas pamiętny.

Ach, śpiew twój przypomina mi,Gdy srogie się odezwą tonyI step, i noc, gdy księżyc lśni,I twarz dziewczyny utraconej!

O zjawie miłej moim snomUjrzawszy ciebie zapominam,Lecz twoja pieśń przywraca ją,Na nowo o niej śnić zaczynam.

Не пой, красавица, при мнеТы песен Грузии печальной:Напоминают мне онеДругую жизнь и берег дальний.

sł. Aleksandr Puszkin

Nie śpiewaj, najpiękniejsza z dziew,Piosenek Gruzji twej tak smętnych,Bo mi przypomnieć może śpiewDaleki brzeg i czas pamiętny.

przekł. Jerzy Zagórski

MODEST MUSORGSKI – Детская / W izbie dziecięcej

С нянейРасскажи мне, нянюшка,

расскажи мне, милая,

Про того про буку страшного:

Как тот бука по лесам бродил,

Как тот бука в лес детей носил

И как грыз он их белые косточки,

И как дети те кричали, плакали!

Нянюшка!

Ведь зато их, детей-то, бука съел,

Что обидели няню старую,

Папу с мамой не послушали.

Ведь зато он съел их, нянюшка?

Или вот что: Расскажи мне лучше

про царя с царицей,

Что за морем жили в терему богатом.

Ещё царь всё на ногу хромал,

Как споткнётся, так гриб вырастет,

У царицы то всё насморк был,

Как чихнёт, стекла в дребезги!

Знаешь, нянюшка:

Ты про буку то уж не рассказывай!

Бог с ним, с букой!

Расскажи мне, няня, ты, смешную-то!

sł. Modest Musorgski

В углу„Ах ты проказник!

Клубок размотал, прутки растерял,

Ах ты! все петли спустил!

Чулок весь забрызгал чернилами!

В угол! В угол!

Z nianiąNianiu moja, powiedz mi,

Nianiu moja, powiedz mi

Straszną rzecz, jak brzydki, groźny dziad

dnie i noce chodził poprzez las,

jak porywał dzieci w ciemny bór

i jak zgrzytał zębami, jak szczerzył kły

i jak dzieci te krzyczały,

Powiedz mi!

To dlatego je porwał straszny dziad,

że skrzywdziły swą nianię dzieci złe,

taty, mamy nie słuchały się,

czy dlatego wziął je? Nianiu, mów!

Nianiu, wiesz co? Lepiej powiedz o tym,

jak królowa z królem

za morzami żyli we wspaniałym zamku.

A ten król kulawą nogę miał,

gdzie się potknie, tam grzyb rośnie wnet.

A królowa tak kichała wciąż,

że co dnia szyby w drobny mak!

Nianiu słuchaj mnie!

O tym dziadu złym już więcej nie mów mi.

Ja już nie chcę!

Lepiej śmieszną bajkę tę opowiedz mi!

tłum. Jerzy Ficowski

W kącie„Ach, ty psotniku,

poplątał mi nić, szydełka gdzieś wziął!

Ojej! on oczka mi spruł!

Pończochę poplamił, że spojrzeć strach!

Idź stąd! Idź stąd!

Пошёл в угол!

Проказник!”

„Я ничего не сделал, нянюшка,

Я чулочек не трогал, нянюшка!

Клубочек размотал котёночек,

И пруточки разбросал котёночек,

А Мишенька был паинька,

Мишенька был умница.

А няня злая, старая,

у няни носик то запачканный.

Миша чистенький, причесанный,

А у няни чепчик на боку.

Няня Мишеньку обидела,

напрасно в угол поставила

Миша больше не будет любить свою

нянюшку, вот что!”


ЖукНяня, нянюшка!

что случилось, няня душенька!

Я играл там на песочке,

за беседкой, где берёзки,

Строил домик из лучиночек кленовых,

Тех, что мне мама,

сама мама нащепала.

Домик уж совсем построил,

Домик с крышкой,

настоящий домик, вдруг!

Но самой крышке жук сидит,

Огромный, чёрный, толстуй такой,

усами шевелит страшно так,

И прямо на меня всё смотрит!

Испугался я! А жук гудит, злится,

Крылья растопырил,

схватить меня хочет!

И налетел,

в височек меня ударил!

Я притаился, нянюшка,

присел, боюсь пошевельнуться!

Только глазок один чуть-чуть открыл,

Do kąta marsz!

Psotniku!”

„Ja tu nic nie zrobiłem, nie krzycz tak.

Ja pończoszki nie tknąłem, nie łaj mnie!

Kłębuszek splątał ci ten psotnik kot

i szydełka psotnik kot zagubił gdzieś,

A Michaś nie, on dobry był,

Michaś nie, on grzeczny jest!

A niania gderze, stara jest,

a niani sadzą nos ubrudził się.

Michaś czysty jest, uczesał się,

a nianiusia zmięty czepek ma.

Tylko łaje wciąż, nianiusia zła,

grzecznego za nic ukarać chce.

Michaś nigdy już niani swej kochać

nie będzie, nie, i już!”


ŻukNianiu, popatrz no,

Co się stało, nianiu, słuchaj mnie!

Tam na piasku się bawiłem,

za altanką, gdzie są brzózki.

Dom stawiałem z drewienek klonowych,

które mi mama

dzisiaj sama nałupała.

Domek był już całkiem gotów,

domek z daszkiem,

bardzo ładny domek.

Wtem! Na samym dachu usiadł żuk,

ogromny, czarny, gruby aż strach!

Wąsami wciąż rusza

i wbija we mnie wzrok, i patrzy.

Nastraszyłem się! A żuk jest zły, huczy,

skrzydła rozczapierza

i chciałby mnie złapać!

Przyleciał, ach,

i w główkę co sił mnie stuknął!

Aż przykucnąłem, zdjął mnie strach

I drżę, i boję się poruszyć.

Zerkam nań, gdzież on jest, ten groźny żuk?

И что-же, послушай, нянюшка:

Жук лежит, сложивши лапки,

кверху носиком, на спинке,

И уж не злится, и усами не шевелит,

И не гудит уж, только крылышки дрожат.

Что-ж, он умер, иль притворился?

Что-ж это, что-же, скажи мне, няня,

С жуком-то сталось?

Меня ударил, а сам свалился!

Что-ж это с ним сталось, с жуком-то!


С куклойТяпа, бай, бай, Тяпа, спи, усни,

Угомон тебя возьми! Тяпа! Спать надо!

Тяпа, спи, усни, Тяпу бука съест,

серый волк возьмёт,

в тёмный лес снесёт. Тяпа, спи, усни!

Что во сне увидишь,

мне про то расскажешь

Про остров чудный, где ни жнут ни сеют,

Где цветут и зреют груши наливные,

День и ночь поют птички золотые!

Бай, бай, баю бай, бай, бай, Тяпа!


На сон грядущий„Господи помилуй папу и маму

и спаси их, Господи!

Господи помилуй братца Васеньку

и братца Мишеньку!

Господи помилуй бабушку старенькую,

Пошли ты ей доброе здоровьице,

Бабушке добренькой,

бабушке старенькой, Господи!

И спаси, Боже наш, тётю Катю,

тётю Наташу, тётю Машу, тётю Парашу,

Тётей Любу, Варю, и Сашу,

и Олю, и Таню, и Надю,

Дядей Петю и Колю, дядей Володю

и Гришу, и Сашу, и всех их,

I cóż to? posłuchaj, nianiu, mnie.

Leży żuk, złożywszy łapki,

nosek sterczy mu bez ruchu,

już się nie złości i wąsami już nie kiwa,

już ani piśnie, tylko drżą skrzydełka mu.

Czyżby umarł, czy też udaje?

Cóż to jest, co to, nianiusiu moja,

z żukiem się stało?

Żuk mnie uderzył, a sam się skrzywdził!

Cóż to z nim się stało, opowiedz!


Z lalkąLalo, luli, lalo, uśnij już,

Swoje małe oczka zmruż.

Lalo, spać pora! Lalo, uśnij już,

Lalę weźmie dziad, złapie bury wilk,

porwie w ciemny bór! Lalo, uśnij już!

Co zobaczysz we śnie,

pewno mi opowiesz:

o dziwnej wyspie, gdzie nie sieją ziarna,

gdzie zielone grusze rodzą wciąż owoce,

złotych ptasząt chór śpiewa dnie i noce.

Lulu, zaśnij już! Luli, luli, lalo...


Przed zaśnięciem„Boże mój, błogosław tacie i mamie

i zbawienie racz im dać.

Boże mój, błogosław, braciom zdrowie daj,

niech rośnie Jaś i Staś.

Boże mój, błogosław starej już babci mojej

i zesłać chciej zdrowie jej i sił dużo.

Jeszcze raz proszę Cię,

w szczęściu żyć pozwól jej, Boże nasz.

Nie szczędź łask, Panie nasz, Cioci Kasi,

cioci Natalii, cioci Zosi, cioci Małgosi,

ciociom: Krysi, Basi i Hali,

i Oli, Marysi i Stefci,

i wujowi Jankowi, wujkom: Józiowi,

Grzesiowi, Tadziowi i wszystkich,

Господи, спаси и помилуй,

и Филю, и Ваню, и Митю, и Петю,

и Дашу, Пашу, Соню, Дунюшку.

Няня! а, няня! Как дальше, няня?”

„Вишь ты, проказница какая!

Уж сколько раз учила:

Господи помилуй и меня грешную!”

„Господи помилуй и меня грешную!

Так, нянюшка?”


Поехал на палочке„Гей! Гоп, гоп! Гей, поди! Гей! Гей!

Та, ..., та, гей! Та, ..., та, поди!

Тпру!... стой! Вася, а Вася!

Слушай, приходи играть сегодня!

Только не поздно!

Ну ты, гоп! Гоп! Прощай, Вася!

Я в Юкки поехал...

Только к вечеру непременно буду,

Мы ведь рано, очень рано спать ложимся...

Приходи, смотри!

Та, ... та, гей! Та, ..., та, поди!

Гоп! Гей, поди! Гей, гей поди!

Гей, гей! Раздавлю!

Ой, больно! Ой, ногу!

Ой, больно! Ой, ногу...”

„Милый мой, мой мальчик, что за горе?

Ну, полно плакать! Пройдёт, мой друг!

Постой-ка, встань на ножки прямо:

Вот так, дитя! Посмотри, какая прелесть!

Видишь? В кустах налево!

Ах, что за птичка дивная!

Что за пёрышки! Видишь?

Ну что? Прошло?”

„Прошло! Я в Юкки съездил, мама!

Теперь домой торопиться надо...

Гоп! Гоп! Гости будут... Гоп!

Торопиться надо!...”


Panie nasz, osłaniaj od złego

i Jasię, i Stasię, i Alę, i Cesię,

i Krysię, Misię, no i Lalę też...

Nianiu, no nianiu, jak dalej nianiu?”

„Popatrzcie, jaki głuptas mały!

Uczyłam tyle razy:

Boże mój, miłościw grzesznej bądź, Boże mój!”

„Boże mój, miłościw grzesznej bądź, Boże mój!

Tak? Dobrze już?”


Jazda na kiju„Hej, hop, hop, hej!

Hej, wio, hejże hej!

Prr... Stój! Jasiu, hej, Jasiu,

słuchaj, przyjdź się bawić ze mną dzisiaj.

Tylko nie późno!

Ej, w cwał hop! Hop! Bądź zdrów, Jasiu!

Jadę dziś do Juków...

i pod wieczór już będę tu z powrotem,

bo nam wcześnie, bardzo wcześnie każą spać iść...

więc pamiętaj, przyjdź!

Ta, ta, ..., hej, ta, ta, ..., hej!

Ta, ta, ... hej, ta, ta, ..., wio!

Hej, hop! Z drogi tam!

Oj, boli, oj, noga!

Oj, boli, oj, noga!”

„Synku mój, mój chłopcze, co się stało?

No przestań płakać, ból minie wnet.

Zaczekaj, stań na nóżkach prosto.

O, dobrze. Widzisz, jak tam prześlicznie?

Widzisz, o tu, na lewo?

Ach, jaki piękny ptaszek siadł!

Co za pióra ma! Widzisz?

No jak? Ból znikł?”

„Już znikł! Byłem w Jukach, mamusiu.

I już... już chcę do domu wracać...

Hop, hop, będą goście... hop!

Już do domu wracam”.


Кот МатросАй, ай, ай, ай, мама, милая мама!

Побежала я за зонтиком,

мама, очень ведь жарко,

шарила в комоде

и в столе искала:

нет, как нарочно!

Я второпях к окну подбежала,

может быть зонтик там позабыла...

Вдруг вижу, на окне-то, кот наш Матрос,

забравшись на клетку, скребёт!

Снегирь дрожит, забился в угол, пищит.

Зло меня взяло!

„Э, брат, до птичек ты лаком!

Нет, постой, попался. Вишь-ты, кот!”

Как ни в чём не бывало стою я,

смотрю в сторонку,

Только глазом одним подмечаю:

странно что-то!

Кот спокойно в глаза мне смотрит,

А сам уж лапу в клетку заносит:

Только что думал схватить снегиря,

а я его хлоп!

Мама, какая твёрдая клетка!

Пальцам так больно, мама!

Мама! вот в самых кончиках, вот тут,

Так ноет, ноет так...

Нет! каков кот-то, мама, а?


Kot BartekAj, aj, aj, aj, mamo, mamo, aj, mamo!

Parasolkę swoją wziąć chciałam,

mamo, tak dziś gorąco;

szukam jej w komodzie,

szukam jej w szufl adzie:

nie, tu jej nie ma, nie...

Więc prędziutko biegnę do okna,

może tam właśnie jest parasolka.

Wtem, widzę, nasz kot Bartek

na okno wlazł, na klatkę się wdrapał, raz, dwa,

a biedny gil aż piszczy z lęku, chce żyć.

Aż mnie złość wzięła!

„Ej ty, zachciało się ptaszków!

O nie, nie ujdziesz, już cię mam!”

A ja, niby nań wcale nie patrzę,

nie widzę niby,

Ale zerkam spod powiek ukradkiem:

Coś niedobrze!

Kot spokojnie spogląda na mnie,

a tam swą łapę wsuwa do klatki.

Właśnie już gila zły kot capnąć chciał,

a ja ręką go, pac!

Mamo, ta klatka twarda jak kamień!

Palce mnie tak bolą, mamo, mamo!

Tak w samych końcach tu,

o tu, tak boli, boli wciąż...

A to ci kocur, mamo... Co?


Środa na Okólniku RECITAL WOKALNY - chopin.edu.pl · Arioso op. 3 sł. Johan Ludvig Runeberg w...

Documents

Transcript of Środa na Okólniku RECITAL WOKALNY - chopin.edu.pl · Arioso op. 3 sł. Johan Ludvig Runeberg w...