Otolaryngologia Polska tom 63, nr 5, wrzesień–październik 2009

457SPRAWOZDANIA, RECENZJE / REPORTS, BOOK REVIEW

Sprawozdanie z Kongresu „10th Asia Pacifi c Congress on Deafness (APCD)” w Bangkoku

Report of the 10th Asia Pacifi c Congress on Deafness (APCD) in Bangkok

Henryk Skarżyński

Otolaryngol Pol 2009;63 (5): 457-458

©by Polskie Towarzystwo Otorynolaryngologów – Chirurgów Głowy i SzyiOtrzymano/Received: 31.08.2009Klinika Oto-ryno-laryngochirurgii Instytutu Fizjologii i Patologii Słuchu, WarszawaKonfl ikt interesu/Confl icts of interest: Autor pracy nie zgłasza konfl iktu interesów.Adres do korespondencji/Address for correspondence:imię i nazwisko: Henryk Skarzyńskiadres pocztowy: ul. Zgrupowania AK „Kampinos” 101-943 Warszawatel. 0 22 835 66 70fax 0-22 835 52 14e-mail kancelaria@ifps.org.pl

W dniach od 4 do 7 sierpnia 2009 r. odbyła się w Bangkoku niezwykle ważna nie tylko dla tego regionu Azji, ale i dla całego naukowego świata konferencja – 10th Asia Pacific Congress on Deafness (APCD). Wzięli w niej udział delegaci reprezentujący ponad czteromi-liardową populację współczesnego świata. Dość liczna reprezentacja uczestników przybyła ze Stanów Zjed-noczonych, a na tym tle dość skromnie prezentowała się kilkunastoosobowa reprezentacja Europy, w której znalazły się 3 osoby z Polski (z Instytutu Fizjologii i Pa-tologii Słuchu oraz Instytutu Narządów Zmysłów).

Wyjątkowe znaczenie tego spotkania naukowe-go było podkreślone również poprzez fakt, że po raz pierwszy było ono zorganizowane równolegle z inny-mi koferencjami – 10th Hearing International Annual Meeting (HI) oraz 2nd ASEAN Academy of Nauro-Oto-Audiology (AANOA). Hasłem przewodnim tego wyda-rzenia naukowego było „Hearing for All ... from Birth to Advanced Age... We Share – We Care”. Zasadniczy program naukowy Kongresu był uzupełniony kilkoma sympozjami towarzyszącymi, które odbyły się przed zasadniczymi obradami oraz w ich trakcie.

Główne tematy Kongresu obejmowały programy badań przesiewowych związanych z wczesnym wykry-waniem wad słuchu u noworodków i niemowląt oraz dalszą wczesną interwencją terapeutyczną; wczesnym protezowaniem uszkodzeń słuchu oraz leczeniem chi-rurgicznym z zastosowaniem różnego rodzaju i typu urządzeń wszczepialnych – implantów słuchowych: ślimakowych, pnia mózgu i ucha środkowego; leczeniem zachowawczym i operacyjnym schorzeń wrodzonych i nabytych ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrz-nego; szumów usznych i zawrotów głowy.

Szczególny nacisk podczas konferencji położono na różne sposoby rehabilitacji, której celem jest za-pewnienie optymalnego sposobu komunikowania się osoby z wadą słuchu z otoczeniem. Na podkreślenie zasługuje niezwykle rzetelne podejście do tego proble-mu instytucji odpowiedzialnych za zdrowie i edukację

w tym niezwykle mocno zaludnionym regionie świata. Prezentowane przez przedstawicieli poszczególnych krajów, regionów i kolejne centra naukowo-badawcze rozwiązania organizacyjne zasługują na wielki szacu-nek. Podziw budzi m.in. konsekwencja w poszukiwaniu optymalnych, powszechnych rozwiązań, które są tanie i możliwe do wdrożenia na szeroką skalę – należy to podkreślić – w większości biedniejszych regionach świata niż Europa czy USA. Zwracam na to uwagę, gdyż na naszym kontynencie i w naszym kraju w dal-szym ciągu bardzo wnikliwe analizy ekonomiczne, wypływające z prowadzenia badań przesiewowych na szeroką skalę są bardzo rzadkie i nie pozwalają na dopracowanie standardów powszechnych mimo zawarcia kilku konsensusów.

Połączone, trzy ważne konferencje naukowe w ra-mach jednego wielkiego Kongresu pokazały jak ważna jest współpraca całego środowiska naukowego – le-karzy różnych specjalności, psychologów, pedagogów, logopedów oraz inżynierów wywodzących się z różnych obszarów i techników na rzecz poprawy efektywnego komunikowania się współczesnego społeczeństwa informacyjnego. Wyniki obrad doskonale ilustrowały jak ważne jest upowszechnienie w codziennej praktyce zdrowotnej i edukacyjnej najnowszych rozwiązań te-leinformatycznych, narzędzi i programów. Jak ważne jest nowoczesne podejście i to niezależnie od zamoż-ności jakiegoś kraju czy regionu, jak coraz mniejsze znaczenie ma różnorodność kulturowa czy językowa, która wcale nie musi być przeszkodą, a niekiedy może być sprzymierzeńcem terapeutów. Należy podkreślić, że ogromny postęp w tej dziedzinie jest imponujący, że widoczna jest efektywna współpraca naukowców, którzy potrafią udowodnić w swoich krajach, że słuch to wielki problem społeczny i ekonomiczny współ-czesnego świata, w każdej szerokości geograficznej. Zwracali na to uwagę przedstawiciele Światowej Or-ganizacji Zdrowia, która poszukuje optymalnych, w tym tanich i możliwych do zastosowania w każdych

Otolaryngologia Polska tom 63, nr 5, wrzesień–październik 2009

SPRAWOZDANIA, RECENZJE / REPORTS, BOOK REVIEW458

warunkach nowych rozwiązań naukowych, klinicz-nych i organizacyjnych.

Na kolejne podkreślenie zasługuje podejście do problemu hałasu, który ma negatywny, zwykle nie-odwracalny wpływ na słuch w każdym wieku. Udział przedstawicieli spoza regionu Azji i Pacyfiku USA wią-zał się głównie z promocją najnowszych rozwiązań tech-nologicznych. Należy tu jednak podkreślić, że nie ma już przepaści pomiędzy tymi kontynentami. Naukowcy Azji niezwykle szybko wdrażają do codziennej praktyki nowe technologie. Dodają przy tym niezwykle wielkie zaangażowanie osobiste, które sprawia, że mają dziś poważny dorobek naukowy w tym zakresie.

Na tym tle, udział Europy był niezwykle skromny. Główne „nasze punkty” wiązały się z przedstawieniem audiologicznego dorobku europejskiego przez prof. Jose Barajasa – prezydenta ostatniego Kongresu Euro-pejskich Towarzystw Audiologicznych (EFAS), odbytego na Teneryfie w końcu czerwca br. oraz prof. Henryka Skarżyńskiego – prezydenta przyszłego Kongresu EFAS w Warszawie w 2011 r oraz zespołu Instytu-tu Fizjologii i Patologii Słuchu. Polskie doniesienia, które spotkały się z bardzo dużym zainteresowaniem dotyczyły upowszechnienia wyników, realizowanych na coraz większą skalę, badań przesiewowych narzą-dów zmysłów – słuchu, mowy i wzroku, pod kątem wczesnego wykrywania zaburzeń w wieku wczesno-szkolnym. Przedstawienie rozwiązań programowych i organizacyjnych, które pozwoliły zastosować różne programy wczesnego wykrywania wad narządów zmy-słów u dzieci w wieku szkolnymi, oparte na wynikach

analiz kilkunastu milionów różnych danych, zostało odebrane, jako wyzwanie dla tamtego regionu świa-ta. Dalsze rozmowy bilateralne powinny stanowić początek do przeprowadzenia badań przesiewowych i diagnostycznych na niespotykaną dotąd skalę. Dru-gim ważnym polskim programem, przyjętym z dużym zainteresowaniem, były możliwości powszechnego monitorowania hałasu opracowane przez zespół na-ukowców z Politechniki Gdańskiej i Instytutu Fizjo-logii i Patologii Słuchu, zwłaszcza hałasu szkolnego, który niesie największe zagrożenie dla współczesnego młodego pokolenia. Trzecim zagadnieniem była pre-zentacja kolejnych obserwacji leczenia częściowej głuchoty u dzieci i dorosłych. Zagadnienie to jest obecnie traktowane jako „polska szkoła” w terapii tego typu skomplikowanych uszkodzeń słuchu.

W podsumowaniu Kongresu, Prezydent – Prof. Suchitra Prasansuk z Tajlandii, Prof Ohnuma Naoki z Japonii, Prof. Hendarmin Hendarto z Indonezjii, Prof. DatoLokman Saim z Malezji i Prof. Greg Leigh z Australii podkreślili skalę i znaczenie tego wielkie-go integracyjnego spotkania naukowego. Przekazali przesłanie do ludzi niesłyszących i niedosłyszących tego regionu, do wielkiej, ponad czteromiliardowej populacji Azji i Pacyfiku, oraz konkretne propozycje do organizacji i instytucji światowych w tym WHO. Następne kongresy naukowe organizacji reprezento-wanych podczas obecnego kongresu to:

11th Hearing International – Shanghai 20103th ASEAN Academy of Neuro-Oto-Audiology – Ja-

karta 2011