SPRAWOZDANIE Z LABORATORIUM OBRÓBKI PLASTYCZNEJ

Łukaszewicz PawełWydział: BMiZKierunek: ZiIP

Rok: ISemestr: IGrupa: ZP-3

Data wykonania ćwiczenia: 23-10-2008

Podpis:

Temat: Cięcie i wykrawanie

1. Cięcie.

Cięcie jest procesem kształtowania wyrobów lub półwyrobów polegającym na oddzieleniu jednej części materiału od drugiej w wyniku koncentracji naprężeń wzdłuż określonej linii zwanej linią cięcia.W zależności od użytej maszyny rozróżnia się cięcie na nożycach lub cięcie na prasach zwane wykrawaniem.

Cięcie na nożycach: Arkusze blach, przeznaczone do kształtowania wyrobów w większości przypadków rozcina się na pasy lub pojedyncze kawałki na nożycach. Są one następnie wykorzystywane do dalszych operacji kształtowania, bądź stanowią gotowy wyrób w produkcji jednostkowej lub małoseryjnej.

Cięcie na wykrojnikach: W produkcji wielkoseryjnej i masowej opłaca się wykonywać specjalne narzędzia zwane wykrojnikami. Elementami roboczymi wykrojnika są: stempel tnący i płyta tnąca (matryca). Wykrawanie na prasach skraca czas trwania operacji nawet do ułamków sekundy (przy automatycznym podawaniu materiału), wymaga jednak wykonania drogich i skomplikowanych narzędzi.

Do cięcia możemy używać: nożyc gilotynowych

nożyc krążkowych:

Do procesu cięcia zalicza się także: odcinanie (a) i wycinanie (b)

1

Cięcie arkuszy na pasy lub kawałki.

Kształt linii cięcia prosty.

Wady: skrzywienie odcinanej części, trudność w zachowaniu równoodległości, zadzior położony po obu stronach elementu odcinanego.

Cięcie arkuszy na pasy lub kawałki, wycinanie krążków i pierścieni.

Kształt linii cięcia prosty lub łukowy.

Zalety: dowolnie długa linia cięcia, duża uniwersalność.Wady: Krzywienie obu części materiału.

dziurkowanie (a) i przycinanie (b)

okrawanie (a) i nacinanie (b)

i. Wycinanie: Cięcie następuję wzdłuż linii zamkniętej. Część wycięta (wewnętrzna) stanowi przedmiot, a materiał leżący na zewnątrz linii cięcia jest odpadem.

ii. Dziurkowanie: Cięcie następuje wzdłuż linii zamkniętej. Część wycięta (wewnętrzna) stanowi odpad, a materiał leżący na zewnątrz linii cięcia – przedmiot, w którym wykonano otwór.

iii. Odcinanie: Cięcie następuje wzdłuż linii niezamkniętej. Przy oddzielanie żądanego przedmiotu od materiału wyjściowego powstaje odpad lub nie.

iv. Przycinacie: Cięcie następuje wzdłuż linii niezamkniętej. Usuwa się zbędny materiał, który przylega do krawędzi przedmiotu.

v. Nadcinanie: Cięcie następuje wzdłuż linii niezamkniętej, która nie dochodzi do krawędzi przedmiotu. Nie ma rozdzielania materiału na dwie oddzielne części.

vi. Okrawanie: Celem operacji jest wyrównanie obrzeża przedmiotu przez usunięcie nadmiaru materiału najczęściej odkształconego w poprzednich operacjach tłoczenia.

2. Fazy cięcia.

Proces cięcia można podzielić na szereg charakterystycznych faz. Wszystkie fazy procesu występują tylko podczas cięcia wzdłuż linii zamkniętej (wycinanie, dziurkowanie) blachy o dobrych własnościach plastycznych. W czasie wycinania takiego materiału mogą wystąpić następujące fazy:

Odkształceń sprężystych Odkształceń sprężysto-plastycznych Plastycznego płynięcia Pękania Całkowitego oddzielenia wyciętego przedmiotu od blachy.

3. Siła cięcia.

2

Przebieg siły cięcia Pt, wywieranej przez stempel podczas wycinania z luzem nieco mniejszym od optymalnego, zmienia się w miarę zagłębiania stempla w materiał. Maksymalną wartość siły można wyznaczyć ze wzoru:

Ptmax=k*l*g*Rt

Rt – wytrzymałość materiału na ścinanieg – grubość blachyl – długość linii cięciak = (1,1 – 1,3) współczynnik uwzględniający wzrost siły cięcia spowodowany zużyciem noży, tarciem , zmienną szybkością cięcia, różną chropowatością narzędzi itp.

4. Schemat kinematyczny nożyc gilotynowych mechanicznych.

1. Konstrukcja stalowa; 2. Nóż dolny stały; 3. Nóż górnyh ruchomy; 4. Wyłącznik awaryjny;5. Arkusz blachy w procesie cięcia; 6. Osłona; 7. Dociskacz; 8. Dźwignia mimośrodowa;

9. Przekładnia zębata; 10. Koło łańcuchowe; 11. Silnik samohamowny; 12. Śruby regulacyjne

5. Rysunek wykrojnika.

3