Slackline

Co to jest?

Jan Gałek, pierwszy i jedyny Polak, który pokonał najsłynniejszy highline świata L.A.S w Yosemite pisze, że Slackline to sport, „sztuka” balansowania na nylonowej taśmie o szerokości 1 cala (25-26 mm), rozpiętej pomiędzy dwoma stałymi punktami. Równowagę zachowujemy tylko i wyłącznie za pomocą własnego ciała (bez jakiejkolwiek dodatkowej pomocy, np. drążka). Taśma charakteryzuje się rozciągliwością, a jej dynamiczna natura pozwala na wykonanie wielu różnych trików. Wiele osób myli slackline z cyrkową sztuką chodzenia po linie. Jedyną cechą wspólną obu aktywności jest balans, lecz na tym podobieństwa się kończą.

Kilka słów o historii…Slacklining narodził się w Kalifornii w dolinie

Yosemite na początku lat osiemdziesiątych XX w. Za jego twórców uważa się Adama Grosowskyiego i Jeffa Ellingtona.

Zaczęło się od chodzenia po łańcuchach okalających parking. Następnie próbowano chodzić po linach wspinaczkowych, które w końcu zastąpiono taśmą.

Trudno powiedzieć, kiedy slackline trafił do Polski. Przełomowy okazał się rok 2006, w którym rozegrano pierwsze w Polsce zawody "slackline master 2006„.

Rok później odbyły się kolejne zawody "slackline polish open 2007", na których stawili się slackerzy z wielu krajów a Damian Cooksey ustanowił pierwszy poważny rekord świata w longlinie - 123,5 metra.

14 lipca 2007 roku Jan Gałek jako pierwszy i jedyny Polak pokonał najsłynniejszy highline świata L.A.S w Yosemite.

Odmiany slacklinguTrickline to taśmy długości kilku do kilkunastu metrów, zawieszone

na wysokości kilkudziesięciu centymetrów. Wykonuje się na nich różnorodne tricki - od prostych obrotów po podwójne salta. Trickline jest najpopularniejszą formą slackliningu, nie wymaga dużych przestrzeni, mnogości sprzętu do naciągania, jest efektowny i bardzo "towarzyski".

Longline to taśmy długości kilkudziesięciu, a nawet powyżej 150 metrów. Zawieszane są z reguły na wysokości powyżej metra, a służą do pokonywania jak największych odległości. Obecny rekord świata Stefana Junghannß wynosi 171 metry.

Highline to taśmy rozwieszane na dużych wysokościach od kilku do kilkuset metrów. Uprawianie highliningu wymaga dużych umiejętności alpinistycznych z zakresu budowy stanowisk, auto asekuracji oraz wiedzy na temat wytrzymałości i przeznaczenia poszczególnych przyrządów alpinistycznych.

Jak zacząć?•Od rozwieszenia taśmy na wysokości nieco powyżej kolana. Jej długość nie powinna przekraczać 7 - 10 metrów. •Naukę rozpoczniemy od opanowania stania na jednej nodze. Stajemy przy taśmie mniej więcej w odległości metra od punktu zaczepienia (pewnie drzewa), dominującą nogą przy taśmie. Ustawiamy tę nogę na taśmie blisko ciała , zawsze wzdłuż taśmy,ustawienie bokiem wprowadzi taśmę w dodatkowe boczne wychylenia. •Ważną sprawą jest, aby starać się nie patrzeć pod nogi a najlepiej na koniec taśmy, aby błędnik miał stały punkt odniesienia.•Kolejna czynność to wybicie się w górę Z NOGI USTAWIONEJ NA TAŚMIE. I tak ćwiczymy aż będziemy utrzymywać równowagę na tyle długo, aby dostawić drugą nogę i ustać kila sekund. •Lepiej nie zaczynać nauki stając na środku taśmy. Tam wychylenia boczne są największe i najtrudniejsze do opanowania. •Pierwsze dwa trzy kroki powinniście stawiać po kilkunastu minutach treningu. Jeśli zajmie Wam to więcej czasu, nie ma się co zrażać. Strach przed upadkiem jest na początku największym wrogiem slackera. Potem staje się jego sprzymierzeńcem.

„Balance is something; It exist without you,

And moves through you, like love."

Jan Gałek 25 letni absolwent wrocławskiego AWFu. Prekursor slackline w Polsce.Odwiedził najbardziej znane rejony highline w USA (Yosemite, Moab i Joshua Tree) oraz Europie. Jako pierwszy Polak przeszedł highline na Lost Arrow Spire (Yosemite, OS & full-man, 14 lipca 2007). Ma na koncie 21 highline pokonanych w stylu free-solo.

Rekordy Najdłuższy highline: 67 m („Big Boy” Highline, Joshua Tree, CA) [FM], Najwyższy highline: 1200 m („Mönchsbüffel” Highline, Szwajcaria, Dolina Lauterbrunen) [FM]. Najdłuższy slackline: 201 metrów (Berlin). Highline Free-Solo: najdłuższy 30,5 m, najwyższy: 90 m.

Czy kazdy moze sie tego nauczyć?

„Moim zdaniem, tak. Nie jest to sport, który wymaga jakichś specjalnych umiejętności czy atletycznego ciała. Trzeba być po prostu sprawnym fizycznie i tyle. Koncentracji i innych rzeczy można się nauczyć. Nie mówię, że każdy zostanie od razu mistrzem. Ale na pewno każdy może nauczyć się pewnych podstaw. Potrzebna jest też cierpliwość, bo na początku więcej jest spadania, niż chodzenia po taśmie. Talent to jeden procent, reszta to ciężka praca.”

Co się wtedy czuje?

„W zasadzie nie można tego opisać, to trzeba poczuć. Bo jak stoi się na taśmie, nie czuje się kompletnie nic. Nie ma miejsca na strach czy wątpliwości. Emocje uwalniają się dopiero po drugiej stronie. To nie jest też tak, że chodzenie na takiej taśmie, to chęć zabicia siebie. Jestem za młody na śmierć, zbyt wiele rzeczy chcę jeszcze zrobić. Mam doświadczenie, które daje mi pewność, że tego dokonam. Na taśmie kompletnie się wyłączam. Jestem skoncentrowany, wyrównuję oddech, jestem skupiony tylko na teraźniejszości. Slackline ma coś w sobie z medytacji, jogi czy tai-chi. Uczy spokoju, opanowania własnego ciała i równowagi umysłu.”

Jeżeli ktoś jest już tak zaawansowany jak Ty, wkrada się wtedy rutyna?

„W slackline nie ma miejsca na rutynę. Przechodzi się do kolejnych stopni zaawansowania, które są coraz bardziej złożone albo ryzykowne. Kiedy pierwszy raz spróbowałem tego, wydawało mi się to paraliżująco niebezpieczne. Myślałem, że nigdy nie wejdę bez asekuracji na taśmę. Dzisiaj już wchodzę.”

Boisz się, kiedy chodzisz po linie nad przepaścią?

„Każdy się boi. Błędnik zaczyna szaleć. Jesteśmy zawieszeni w przestrzeni, koniec taśmy jest jedynym stabilnym punktem przed nami. Jeśli wszystko jest dobrze przygotowane, to nie ma takiej opcji, żebym spadł na ziemię. Mam lonżę, czyli zabezpieczenie. Ale strach i tak pozostaje, choć jest irracjonalny. Moja filozofia jest taka, że staram się nie spadać na lonżę, tylko łapię taśmę, po której idę. Niektórzy uważają, że przejście nad przepaścią z zabezpieczeniem, to nie jest żaden wyczyn. Podają przykład słynnego Philippe’a Petita, który przeszedł bez asekuracji pomiędzy wieżami World Trade Center. Nie wiedzą jednak, że on był linoskoczkiem, a to coś zupełnie innego niż slackline czy highline.Różnica jest taka, że Petit chodził po sztywnej linie z około 20-kilogramowym drążkiem, a my pracujemy tylko z własnym ciałem. Naszym balastem są ręce, natomiast taśma jest elastyczna, rusza się również na boki, wibruje pod wpływem wiatru...”

Tabela trików – nazwa

+ sposób wykona

nia

Przykładowe

ceny

zestawów

slackline

http://slackline.pl/?-b-montaz-slackline-b-,11

http://www.youtube.com/watch?v=CmuMSnT9ISU