Ruch „Światło – Ruch „Światło – Życie”Życie”

Ruch Światło - Życie (potocznie zwany „oazą”)

- jest jednym z ruchów odnowy Kościoła według

nauczania Soboru Watykańskiego II.

Założycielem tego Ruchu

jest sługa Boży

ks. Franciszek Blachnicki(1921-1987)

Początki historii Ruchu sięgają pierwszej oazy, która odbyła się w r. 1954 Ruch

Światło - Życie rozwinął się z oaz - rekolekcji zamkniętych prowadzonych

metodą przeżyciową. Przed rokiem 1976 Ruch był znany pod nazwą "Ruch

oazowy", "Ruch Żywego Kościoła".

Gromadzi ludzi różnego wieku i powołania: młodzież, dzieci,

dorosłych, jak również kapłanów, zakonników,

zakonnice, członków instytutów świeckich oraz rodziny w gałęzi rodzinnej, jaką jest Domowy Kościół.

Poprzez odpowiednią dla każdej z tych grup

formację Ruch wychowuje dojrzałych chrześcijan i

służy odnowie Kościoła.

Jako synteza tej duchowości jawi się wpisany w znak krzyża symbol "Fos-Zoe", zawierający w sobie najbardziej podstawową zasadę życia

chrześcijańskiego - jedność wiary i życia z wiary.

Kto idzie za Mną, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał

światło życia.

(J 8,12)

Jest to też znak Chrystusa, w którego życiu najpełniej objawiło się światło

miłości Boga i Jego zbawczego planu, dopełniającego się w Kościele.

Zgodnie z założeniami ks. Franciszka Blachnickiego, formacja we wspólnocie odbywa się głównie w małych grupach (6-12 osób). Grupie takiej służy animator - osoba, która formuje uczestników, pomaga im w poznaniu Jezusa. Animatorzy również się formują, spotykając się na swoich spotkaniach. Także można powiedzieć, że wspólnota oazowa w parafii jest odwierciedleniem Kościoła hierarchicznego.

Oprócz osób, formujących się w tych grupach, są również i takie, które przychodzą tylko na spotkania całej wspólnoty.

GRUPY OAZOWE W PARAFII

Martyria –

leiturgia

- diakonia

Używane w Ruchu Światło-Życie biblijne pojęcia określające funkcje, przez które dokonuje się

budowanie wspólnoty chrześcijańskiej - koinonii. Martyria to świadectwo, głoszenie słowa, leiturgia

to liturgia czyli sprawowanie kultu, diakonia to służba.

Rekolekcje wakacyjne

Oaza wakacyjna Ruchu Światło - Życie to piętnastodniowe rekolekcje zorganizowane w taki sposób, aby był czas i na modlitwę, i na zabawę (taniec i różaniec). Nie jest to kolonia, nie są to też rekolekcje podobne

np. do parafialnych czy szkolnych rekolekcji wielkopostnych.

Życie rodzi się z życia.Nie może dać ten, kto nie ma.

Oazy wakacyjne organizowane są dla różnych grup wiekowych.

Dla dzieci (szkoła podstawowa):Oaza Dzieci Bożych I stopień Oaza Dzieci Bożych II stopień Oaza Dzieci Bożych III stopień

Dla gimnazjalistów:Oaza Nowej Drogi I stopień Oaza Nowej Drogi II stopień Oaza Nowej Drogi III stopień

Dla młodzieży:(przeznaczona jest dla osób od 15 roku życia). Oaza Nowego Życia I stopień Oaza Nowego Życia II stopień Oaza Nowego Życia III stopień

Stać się oazą…

Wreszcie ostatnia myśl, która mi się nasuwa, kiedy słyszę słowo: oaza. Kiedy słyszę to słowo odmieniane przez tyle ust [...], wtedy myślę sobie: jeżeli jest oaza, to znaczy, że niestety jest pustynia, bo oaza ma rację bytu tylko na pustyni. Tam, gdzie nie ma pustyni, nie ma oaz. Otóż to jest jakiś podtekst tej prawdy, którą wy tutaj wyrażacie i przeżywacie. To oczywiste, że jest pustynia. Nie może nas ona jednak zniechęcać, może nas tylko zachęcić, ażeby było jak najwięcej oaz. Pustynia jest bowiem tylko wtedy groźna, jeżeli na niej nie ma oazy, jeżeli oazy są bardzo rzadko, bardzo daleko. Wtedy można naprawdę, jak tutaj jeden z was powiedział, umrzeć z pragnienia. Ale jeżeli oazy są, jeżeli są dość gęsto, blisko siebie, to nawet pustynia nie jest groźna. [...] Ja myślę, moi drodzy, że jest bardzo głęboka prawda w nazwie oaza. W jakimś znaczeniu życie jest jednak pustynią. Grozi nam pustynia. Powiem jeszcze inaczej: groziłaby nam pustynia, gdybyśmy nie tworzyli oaz.

Jan Paweł IIFragment przemówienia z dnia wspólnoty w Tylmanowej, 16 VIII 1972 r., [w:] „Słowa Jana Pawła II do Ruchu Światło-Życie”, Wyd. Światło-Życie, Kraków 2003, s. 68-70

I teraz drugi wniosek z tego wyprowadzam: jesteście tutaj na oazie, jest was tutaj wielu. Myślę, że na tej oazie poniekąd każdy z was staje się oazą po to, ażeby wrócić na pustynię i żeby tę pustynię zagęścić oazami. Może to spojrzenie, które tutaj wnoszę, jest nieco inne, aniżeli wasze. Wy patrzycie bardziej od wewnątrz, od strony waszego przeżycia. Ja na to patrzę inaczej. Patrzę pod kątem życia naszego społeczeństwa, pod kątem życia naszej młodzieży, pod kątem wielkich zmagań, które się w tej chwili toczą, jeżeli chodzi o styl życia, o pewien świat wartości, o poziom duchowy całego społeczeństwa, a zwłaszcza naszej młodzieży. Od tego zależy całą nasza przyszłość, społeczeństwo jutra. Dlatego wracam do mojego wniosku: jesteście tutaj na oazie, trzeba, aby każdy z was wziął tę oazę w siebie i żeby się stał taką oazą, i żeby tymi oazami zagęścić jak najbardziej pustynię. Wtedy ona nie będzie groźna.

Jan Paweł IIFragment przemówienia z dnia wspólnoty w Tylmanowej, 16 VIII 1972 r., [w:] „Słowa Jana Pawła II do Ruchu Światło-Życie”, Wyd. Światło-Życie, Kraków 2003, s. 68-70

…. i zagęścić pustynię

oazami

Duchowość Ruchu Światło - Życie została wyrażona w "Drogowskazach Nowego

Człowieka".

1. JEZUS CHRYSTUS jest moim Światłem i Życiem oraz jedyną Drogą do Ojca; Przyjąłem Go jako mojego Pana i Zbawiciela; oddaję Mu swoje życie, aby nim kierował.

2. NIEPOKALANA jest dla mnie najdoskonalszym wzorem Nowego Człowieka oddanego całkowicie w Duchu Świętym Chrystusowi, Jego słowu i dziełu; dlatego oddaję się Jej, rozważam z Nią w Różańcu tajemnice zbawienia i naśladuję Ją.

3. DUCH ŚWIĘTY namaścił Jezusa; dzięki Chrystusowi i ja otrzymałem Ducha Świętego, który sprawił, że narodziłem się na nowo do życia dziecka Bożego skierowanego w miłości i posłuszeństwie ku Ojcu; dlatego chcę prowadzić życie w Duchu, poddając się Jego tchnieniu i mocy.

Duchowość Ruchu Światło - Życie została wyrażona w "Drogowskazach Nowego

Człowieka".

5. SŁOWO BOŻE stanie się dla mnie światłem życia, jeżeli będę podejmował stały wysiłek zachowania go, pójścia za nim i czynienia go słowem życia; chcę karmić się nim jak najczęściej szczególnie poprzez osobiste i wspólne z braćmi studiowanie Pisma świętego.

4. KOŚCIÓŁ - wspólnota pielgrzymujących ludu Bożego, zjednoczona z Ojcem przez Syna w Duchu Świętym jest jedynym środowiskiem życia, w którym może rozwijać się Nowy Człowiek; chcę wzrastać coraz głębiej w tę braterską wspólnotę poprzez żywą komórkę grupy w ramach Kościoła lokalnego, który jest znakiem i urzeczywistnieniem Kościoła powszechnego.

Duchowość Ruchu Światło - Życie została wyrażona w "Drogowskazach Nowego

Człowieka".

6. MODLITWA jest oddechem Nowego Życia, wielkim przywilejem i radością Nowego Człowieka, źródłem mocy i dziełem Ducha Świętego w nas; dlatego chcę być wierny praktyce codziennego Namiotu Spotkania.

7. LITURGIA, szczególnie eucharystyczna, jest uprzywilejowanym miejscem spotkania z Chrystusem w Duchu Świętym, znakiem objawiającym i urzeczywistniającym tajemnicę Kościoła - wspólnoty oraz źródłem i szczytem jego życia; dlatego chcę zawsze jak najpełniej w niej uczestniczyć, a moim zaszczytem i radością jest służba w zgromadzeniu liturgicznym według zaleceń soborowej odnowy liturgii.

8. ŚWIADECTWO słowa i życia jest nakazem Pana, który chce, aby światłość nasza świeciła przed ludźmi i dlatego obiecał nam moc Ducha Świętego, abyśmy mogli stać się jego świadkami; ufając tej mocy i modląc, się o nią chcę przy każdej okazji wyznawać Chrystusa, mojego Pana i Zbawiciela

Duchowość Ruchu Światło - Życie została wyrażona w "Drogowskazach Nowego

Człowieka".

10. AGAPE czyli piękna miłość, którą Duch Święty rozlewa w sercach naszych, dzięki której osoba może odnaleźć się w pełni przez bezinteresowny dar z siebie (KDK 24) dla Boga i bliźnich, jest najwyższą formą świadectwa i urzeczywistniania się osoby; dlatego poprzez stałą metanoię, przekreślanie swego egoizmu, naśladowanie Chrystusowego Krzyża, chcę wdrażać się w postawę bezinteresownej służby - diakonii, służąc na wzór

Syna Człowieczego wspólnocie Kościoła oraz wszystkim braciom, zwłaszcza najmniejszym i uciśnionym.

 

9. NOWA KULTURA polega na uwolnieniu człowieka od wszystkiego, co poniża jego godność, oraz na rozwijaniu wartości osoby i wspólnoty we wszystkich dziedzinach życia; jest ona dziś bardzo potrzebną formą świadectwa i ewangelizacji; moim świadectwem w tej dziedzinie będzie więc ofiara całkowitej abstynencji od alkoholu, tytoniu i wszelkich narkotyków oraz szerzenie kultury czystości i skromności jako wyrazu szacunku dla osoby.

"Nowe wspólnoty i ruchy kościelne w tej odnowie spojrzenia na Słowo Boże, na Jego rolę w życiu chrześcijan, odegrały niezmiernie doniosłą rolę. (…) dla wielu świeckich stały się one laboratoriami Słowa Bożego. Tam nauczyli się brać do ręki Pismo Święte, modlić się Pismem Świętym, medytować nad Słowem Bożym, a także odważnie to Słowo głosić. (…) Ich oryginalność polega nie tylko na nowości metody, pedagogii, inicjacji w Słowo Boże. Ich nowość polega na przeżyciu wielkiej skuteczności Słowa Bożego. Ojcowie synodalni często podkreślali, iż Słowo Boże ma nie tylko charakter informacyjny, ale także performatywny. To znaczy, że sprawia to, co głosi. I ruchy kościelne właśnie to pokazują, a mianowicie, że Słowo Boże jest żywe, że sprawia w życiu człowieka to, co głosi i obiecuje”.

Słowo Boże – owocem (kard. Stanisław Ryłko dla Radia

Watykańskiego)

Oaza to piękna propozycja, aby stać

się przyjacielem Jezusa – Jego umiłowanym

uczniem.

www.oaza.pl

www.wruchu.oaza.pl

www.warszawa.oaza.pl

Nie lękaj się!