ROZEZNANIE DUCHOWE

Rozeznanie w Piśmie św.• „Nie dowierzajcie każdemu

duchowi, ale badajcie duchy, czy są z Boga” (1 J 4, 1),

• „Ducha nie gaście, proroctwa nie lekceważcie! Wszystko badajcie, a co szlachetne – zachowujcie” (1 Tes 5, 19-21),

Szukanie woli Bożej • Podstawą rozeznawania duchowego jest

przekonanie o nieustannym działaniu Boga w naszym życiu.

• Wola Boża objawia się stopniowo w naszym życiu. Na każdym etapie życia mamy jej szukać, być wyczulonymi na wezwania Boga.

• Wola Boża jest dynamiczna, jest procesem, wymaga nieustannego dialogu człowieka z Bogiem. Bóg nie ma wobec nas sztywnego planu! Jesteśmy współtwórcami tego planu!

• Pełnienie woli Ojca było największym pragnieniem Jezusa. Jezus w trudzie odkrywał wolę Ojca. Wiedząc to, nie oczekujmy łatwego rozeznawania!

Konieczność rozeznawania• Dlaczego mamy rozeznawać? Bo grozi nam, że

coraz bardziej będziemy żyli poza sobą, w świecie zewnętrznym, daleko od swego serca, w iluzjach, w oszukiwaniu siebie i innych.

• Rozeznanie duchów ma mi pomóc żyć pełnią swojego życia, odnajdywać wolę Boga, trwać w prawdziwej rzeczywistości, pozbywać się swoich iluzji.

• Bóg objawia się nam przez znaki, które mają ścisłe powiązanie z tym, czego doświadczamy w sercu. Miejscem rozeznawania jest nasze serce. Znaki zewnętrzne mają naprowadzić nas na to, co się dzieje w naszym sercu.

Poruszenia wewnętrzne• W każdym z nas istnieje walka duchowa: dobrego

ducha ze złym duchem. Oni posługują się tym, co jest w nas – tzw. poruszenia wewnętrzne.

• Jakie są poruszenia: myśli, uczucia, pragnienia, poruszenia woli, obrazy, zdarzenia (z przeszłości, przechowywane w pamięci).

• Poruszenia mówią prawdę o nas samych. Mogą być kanałami komunikacyjnymi, przez które przemawia Bóg – „SMSY” OD BOGA!

• W życiu duchowym trzeba być wrażliwym na te poruszenia. Nie należy czuć się winnym swoich poruszeń. Należy je dopuszczać je i rozeznawać. Trzeba uczyć się ich słuchania.

• Istnieją trzy źródła tych poruszeń: moje „ja”, Duch Święty, zły duch.

Co jest potrzebne do rozeznania• znajomość siebie, swoich mocnych i słabych

stron, słabości, zranień, kompleksów,• otwartość i szczerość w poznawaniu swoich

poruszeń,• akceptacja swojego życia, takim jakie jest,• prawdziwy obraz Boga Ojca który chce tylko

mojego dobra,• otwartość na wolę Bożą,• wewnętrzne uspokojenie,• dłuższa modlitwa,• pomoc kierownika duchowego – obiektywizacja

swych poruszeń,

Znaki woli Bożej• zewnętrzne: przykazania Boże i kościelne,

słowo Boże zawarte w Biblii, nauczanie Kościoła, nakazy życia chrześcijańskiego, obowiązki wynikające z powołania, odpowiedzialności za Kościół, państwo, rodzinę, innych,

• wewnętrzne: poruszenia, natchnienia, osobiste wezwania Ducha,

• człowiek – jego potrzeby (np. wezwanie do miłosierdzia, pomocy, opieki),

• świat i to co z sobą niesie – tzw. znaki czasu,

Autentyczne Boże natchnienia• poznajemy je w czasie po ich owocach:

pokoju, radości, miłości,• towarzyszy im wolność wewnętrzna, która

jest jednym z najważniejszych kryteriów do rozpoznawania ich autentyczności: Bóg zaprasza, nigdy nie zmusza,

• nie ma w nich zamieszania, niepokoju, nie budzą wyrzutów sumienia (natchnienie Boże może w pierwszej chwili nas zaniepokoić ale z czasem jak się na nie otwieramy wnosi pokój i radość w nasze życie),

• prowadzą do stałości i życia w pokorze,

Autentyczne Boże natchnienia• prowadzą do posłuszeństwa Bogu i

Kościołowi (zalecane jest poddanie natchnienia ocenie wspólnoty Kościoła),

• ich cechą jest altruizm, ukierunkowanie na miłość, na dar z siebie. Czujemy wezwanie do pokonania egoizmu, lenistwa, poszukiwania wygody,

• wymagają nieustannego oczyszczenia (można je pomylić z potrzebami wynikającymi najczęściej ze zranień wyniesionych z domów rodzinnych),

Złe podejście do rozeznania• bierne posłuszeństwo – ślepe

posłuszeństwo autorytetowi (np. w sektach albo u osób lękliwych),

• odwoływanie się tylko do działania Boga (wyłączony rozum i krytyczne myślenie),

• odwoływanie się tylko do działania ludzkiego (myślenie, że Bóg ma pobłogosławić ludzkim planom).

Etapy rozeznania• zbieranie informacji,• modlitwa i refleksja nad decyzją,• zbadanie co się dzieje w sercu,• rozmowa z kierownikiem duchowym (w

ważnych sytuacjach życiowych),• podjęcie decyzji. Należy powierzyć

decyzje i jej skutki Bogu. Być cierpliwym. Dać sobie i Bogu czas. Badać owoce swej decyzji. Jeśli będą złe, należy zmienić swą decyzję.

Reguły rozeznania w strapieniu• jest to czas próby, oczyszczenia naszej miłości,

szkoła pokory i zawierzenia,• nie ulegać smutkowi i zniechęceniu – rozeznawać

przyczyny smutku,• bardziej badać swoje sumienie i wpływ uczuć na

wybory i postępowanie,• nie zmieniać decyzji wcześniej podjętych (np. stanu

życia),• zmieniać samego siebie przez częsty rachunek

sumienia,• porozmawiać z kierownikiem duchowym,• w pokorze szukać woli Bożej a nie swojej,• wytrwać w cierpliwości,• więcej modlić się, wzbudzać akty ufności, wiary (np.

z Pisma św.)

Reguły rozeznania w pocieszeniu• dzięki niemu wzrasta wiara, miłość, pokój, jasność,

duszy, cierpliwość, wolność,• dziękować Bogu za łaski, ale nie przywiązywać się

do nich,• cieszyć się będąc obdarowanym przez Boga,• być pokornym czyli wiedzieć, że ten dar zniknie, że

nie jest dany na zawsze,• być czujnym by nie wpaść w pychę i zaślepienie,

kim ja teraz nie jestem i co mogę uczynić,• nie działać spontanicznie bez rozeznania (diabeł

przybiera postać anioła światłości by zmylić człowieka),

• mieć cały czas świadomość swej grzeszności, słabości,

• pytać się: czy pocieszenie otwiera mnie na Boga czy też zamyka w sobie?

Pomocne pytania przed decyzją• Czy jest we mnie gotowość dostosowania

mojego życia do woli Bożej?• Która decyzja zbliża mnie do Boga?• Co by Jezus uczynił na moim miejscu?• W której decyzji jest więcej miłości, ofiary z

siebie, wyrzeczenia?• Co bym radził swojemu najlepszemu

przyjacielowi?• Co bym uczynił, gdybym był w obliczu

swojej śmierci?

DZIĘKUJĘ ZA UWAGĘ

Opracował ks. Marcin Kozyra