Przykłady wybranych fragmentów prac egzaminacyjnych z komentarzami Terapeuta zajęciowy 322[15]

1

Terapeuta zajęciowy 322[15]

2

Terapeuta zajęciowy 322[15]

3

Terapeuta zajęciowy 322[15]

4

W pracy egzaminacyjnej ocenie podlegało osiem następujących elementów: I. Tytuł pracy egzaminacyjnej. II. Założenia.

III. Diagnoza terapeutyczna i cele działań terapeutycznych. IV. Metody i techniki do realizacji planu terapii zajęciowej. V. Szczegółowy plan działań terapeutycznych.

VI. Uzupełniona dokumentacja terapeutyczna. VII. Przewidywane efekty zastosowanej terapii indywidualnej. VIII. Przejrzystość struktury projektu.

Ad I. Tytuł pracy egzaminacyjnej. Zdający dobrze sobie radzili z zatytułowaniem pracy egzaminacyjnej. U większości zdających tytuł pracy zawierał informacje dotyczące całego zakresu opracowania projektu i sporządzenia dokumentacji terapeutycznej. Przykład poprawnie sformułowanego tytułu pracy egzaminacyjnej.

W niektórych pracach w tytule brakowało informacji, że praca egzaminacyjna obejmuje sporządzenie (uzupełnienie) dokumentacji zaplanowanych działań terapeutycznych. Zdarzały się pojedyncze prace, które nie zawierały tytułu lub tytuł nie był związany z treścią zadania. Ad II. Założenia. Większość zdających potrafiła dokonać analizy informacji zapisanych w treści zadania i załącznikach i na tej postawie prawidłowo formułowała założenia. Przykładem poprawnego opracowania założeń może być podany niżej fragment rozwiązania zadania:

Terapeuta zajęciowy 322[15]

5

Terapeuta zajęciowy 322[15]

6

Niektórzy zdający w założeniach nie zamieszczali danych istotnych dla rozwiązania zadania, w tym do opracowania diagnozy terapeutycznej i zaplanowania działań terapeutycznych, tj. informacji dotyczących sytuacji materialnej podopiecznej, poziomu opanowanych przez nią umiejętności z zakresu edukacji szkolnej (liczy na poziomie klasy piątej), niechęci do noszenia okularów oraz braku umiejętności gospodarowania materiałami do terapii. Niektóre prace nie zawierały innych istotnych do opracowania projektu informacji, np.: poczucie osamotnienia podopiecznej, tęsknota za miłością. Informacje te wynikały z analizy załącznika 3. - przykłady prac podopiecznej. Zdarzały się prace, w których zdający w założeniach przepisali prawie całą treść zadania bez selekcji informacji. Ad III. Diagnoza terapeutyczna i cele działań terapeutycznych. Ten element pracy został prawidłowo zrozumiany i opracowany przez większość zdających. W dużej liczbie prac diagnoza zawierała wszystkie problemy i potrzeby podopiecznej wynikające z analizy treści zadania i załączników. Przykładem jednej z najpełniej opracowanych diagnoz są załączone fragmenty pracy egzaminacyjnej.

Terapeuta zajęciowy 322[15]

7

W niektórych pracach zdający w diagnozie pomijali problemy pacjentki wynikające z jej niepełnosprawności fizycznej i umysłowej, w tym szczególnie niedowład spastyczny kończyn dolnych i upośledzenie umysłowe w stopniu lekkim. Niektórzy nie zauważali problemów podopiecznej obejmujących: problemy ekonomiczne, trudności w wykonywaniu czynności dnia codziennego, nieumiejętne gospodarowanie materiałami do terapii i niechęć do noszenia okularów. W wielu pracach diagnoza nie uwzględniała potrzeb pacjentki, wynikających ze zdiagnozowanych problemów, w tym przede wszystkim pomijano potrzeby: przynależności do grupy, bezpieczeństwa, ruchu, akceptacji, uznania, samorealizacji, samodzielności. Zdecydowana większość zdających potrafiła określić cele ogólne i szczegółowe działań terapeutycznych wynikających z przeprowadzonej diagnozy. Przykład poprawnie opracowanych ogólnych celów działań terapeutycznych:

Terapeuta zajęciowy 322[15]

8

Przykład poprawnie opracowanych szczegółowych celów działań terapeutycznych:

Nie wszyscy zdający ujmowali w celach działań terapeutycznych motywowanie podopiecznej do działań, w tym do doskonalenia czynności dnia codziennego, rozwijania umiejętności komunikowania się, kształtowania umiejętności oszczędnego gospodarowania materiałami wykorzystywanymi do terapii, wdrażania do starannego wykonywania prac oraz do noszenia okularów. Niektórzy zdający określali cele działań terapeutycznych w innych elementach pracy. Ad IV. Metody i techniki do realizacji planu terapii zajęciowej. Opracowanie tego elementu pracy nie sprawiło zdającym problemów. Jako przykład poprawnie sporządzonego opisu metod i technik załączono poniższy fragment pracy egzaminacyjnej.

Terapeuta zajęciowy 322[15]

9

Ad V. Szczegółowy plan działań terapeutycznych. Zdający opracowywali ten element pracy w różnych formach, np. jako plan tygodniowy, harmonogram dnia, scenariusz zajęć. Niezależnie od przyjętej formy, opracowania obejmowały te same elementy działań terapeutycznych i uznawane były za poprawne. Jako przykłady poprawnego opracowania szczegółowego planu pracy terapeuty załączono poniżej fragmenty prac egzaminacyjnych.

Terapeuta zajęciowy 322[15]

10

Przykład 1.

Terapeuta zajęciowy 322[15]

11

Przykład 2.

Terapeuta zajęciowy 322[15]

12

Tylko nieliczni zdający nie sporządzili planu w formie tabelarycznej Zdarzały się również opracowania, w których zdający w planie nie uwzględnili indywidualnych zajęć z podopieczną. Ad VI. Uzupełniona dokumentacja terapeutyczna. Większość zdających bardzo dobrze radziła sobie ze sporządzeniem dokumentacji terapeutycznej, która obejmowała dwa konspekty działań terapeutycznych oraz tygodniowy plan działań terapeutycznych z podopieczną. Zdający opracowywali dwa konspekty zajęć na załączonych drukach lub według podanego wzoru. Przykład poprawnie sporządzonych konspektów zawiera poniższy fragment pracy egzaminacyjnej.

Terapeuta zajęciowy 322[15]

13

Terapeuta zajęciowy 322[15]

14

Terapeuta zajęciowy 322[15]

15

Zdarzały się prace, w których zdający opracował tylko jeden konspekt lub dwa identyczne konspekty tych samych zajęć. Nieliczni zdający nie sporządzali konspektów lub opracowane konspekty były niepełne. W konspektach pomijane były: cele, formy, metody i techniki zajęć, materiały (środki dydaktyczne) oraz plan realizacji założonych celów. Do dokumentacji terapeutycznej, wskazanej w treści zadania, należało również sporządzenie planu działań terapeutycznych. Zdającym nie sprawiło problemu jego sporządzenie. Większość zdających sporządziła plan wypełniając zamieszczony w Karcie Pracy Egzaminacyjnej Druk 2. Poniżej przedstawiono dwa przykłady poprawnie sporządzonego planu działań terapeutycznych.

Terapeuta zajęciowy 322[15]

16

Przykład 1.

Terapeuta zajęciowy 322[15]

17

Przykład 2.

Terapeuta zajęciowy 322[15]

18

Przy sporządzaniu planu działań, problemem dla wielu zdających było sformułowanie uwag dotyczących zasad bhp do zaplanowanych form, metod i technik pracy. Niektórzy zdający mieli również problemy z poprawnym określeniem w planie czasu pracy z podopieczną i częstotliwości zajęć, myląc te dwa pojęcia. W niektórych planach zdający nie podejmowali się określenia przewidywanych efektów terapii. Ad VII. Przewidywane efekty zastosowanej terapii indywidualnej. W większości prac zdający określili przewidywane efekty końcowe zaplanowanej dla podopiecznej terapii. W niektórych pracach efekty działań zostały określone jedynie w tygodniowym planie lub zostały pominięte przez zdających. Przykładem poprawnie opracowanych przewidywanych efektów zastosowanej terapii indywidualnej może być poniższy fragment pracy egzaminacyjnej.

Terapeuta zajęciowy 322[15]

19

Ad VIII. Przejrzystość struktury projektu.

W większości prac zdający wyodrębniali w pracach egzaminacyjnych rozdziały odpowiadające elementom projektu, wskazanym w treści zadania, co nadawało pracom przejrzystą, czytelną strukturę. Terminologia stosowana przez zdających była na ogół poprawna i właściwa dla zawodu terapeuta zajęciowy. W nielicznych pracach występowały rażące błędy merytoryczne.

Zdarzały się opracowania bardzo obszerne, napisane bez zachowania logiki układu przedstawionych treści i wyodrębnienia tytułów poszczególnych elementów.