PROGRAM NAUCZANIA ROZKŁAD MATERIAŁU PLAN...

1

PROGRAM NAUCZANIA

ROZKŁAD MATERIAŁU

PLAN WYNIKOWY

Fizyka i Astronomia Klasa 2B i 2D

Fizyka, poziom rozszerzony

Rok szkolny 2013/2014

Teresa Wieczorkiewicz

Numer ewidencyjny w wykazie 548/1/2012 Podręcznik: "Z fizyką w przyszłość" pod redakcją Marii Fiałkowskiej, Barbary Sa-

gnowskiej, Jadwigi Salach, wydawnictwo ZamKor

Warszawa, wrzesień 2013

2

PROGRAM NAUCZANIA W ROKU SZKOLNYM 2013/2014

Nr lekcji Dział fizyki Liczba

godz.

Część

podręcznika

1 Lekcja organizacyjna. 1 ––––

2 Sprawdzian (1) test diagnostyczny (na poziomie podstawo-

wym) wiedzy po gimnazjum i 1 klasie liceum. 1 –––

3 – 7 1. Niepewności pomiarowe. 5 –––

8 – 22 2. Opis ruchu postępowego. 15 1

23 – 36 3. Siła, jako przyczyna zmian ruchu. 14 1

37 – 44 4. Praca, moc, energia. 8 1

45 – 50 5. Zjawiska hydrostatyczne. 6 1

51 – 52 Sprawdzian maturalny M1 2

53 – 66 6. Pole grawitacyjne. 14 1


69 – 80 7. Bryła sztywna. 12 1


83 – 102 8. Ruch harmoniczny i fale mechaniczne. 20 2


105 – 123 9. Zjawiska termodynamiczne. 19 2


126 - 142 10. Pole elektryczne 17 2

Razem 145

Uwaga. Jeśli ostatni rozdział nie zostanie przerobiony, to zostanie on dalej podjęty w klasie 3.

OGÓLNY ROZKŁAD MATERIAŁU

1. Lekcja organizacyjna - 1 lekcja

2. Sprawdzian (1) test diagnostyczny wiedzy po gimnazjum i 1 klasie liceum – 1 lekcja

1. Niepewności pomiarowe - 5 lekcje

Temat Liczba godz.

Wiadomości wstępne. Niepewności pomiarów bezpośrednich. 1

Niepewności pomiarów pośrednich. 1

Graficzne przedstawianie wyników pomiarów wraz z ich niepewnościami i dopasowanie

prostej. 1

Opisujemy rozkład normalny (doświadczenie 1) 2

2. Opis ruchu postępowego - 15 lekcji

Temat Liczba godz.

Dodawanie i odejmowanie wektorów, iloczyn skalarny i wektorowy. 1

Podstawowe pojęcia i wielkości fizyczne opisujące ruch. 1

Spadek swobodny i rzut pionowy. 2

Wyznaczenie wartości przyspieszenia w ruchu jednostajnie przyspieszonym (doświad-

czenie 2). 1

Wyznaczenie wartości przyspieszenia ziemskiego (doświadczenie 3) 1

Rzut poziomy i ukośny. 4

Opis ruchu po okręgu. 2

Powtórzenie 1

Sprawdzian wiedzy i umiejętności (2) 1

Omówienie błędów sprawdzianu (2) 1

3

3. Siła jako przyczyna zmian ruchu – 14 lekcji

Temat Liczba godz.

Klasyfikacja poznanych oddziaływań. Zasady dynamiki Newtona. 2

Ogólna postać drugiej zasady dynamiki. 2

Zasada zachowania pędu dla układu ciał. 1

Tarcie. 1

Wyznaczenie współczynnika tarcia kinetycznego za pomocą równi pochyłej (doświad-

czenie 4).

1

Siły w ruchu po okręgu. 1

Badanie ruch po okręgu (doświadczenie 5). 1

Opis ruchu w układach nieinercjalnych. 2

Powtórzenie 1



4. Praca, moc, energia - 10 lekcji

Temat Liczba godz

Iloczyn skalarny dwóch wektorów (zadania). 1

Praca, moc i sprawność. 2

Energia mechaniczna. Rodzaje energii mechanicznej. 1

Zasada zachowania energii mechanicznej. 2

Powtórzenie 2



5. Zjawiska hydrostatyczne – 6 lekcji

Temat Liczba godz

Ciśnienie hydrostatyczne. Prawo Pascala. Prawo Archimedesa. 1

Zastosowanie prawa Archimedesa do wyznaczania gęstości 2

Powtórzenie 1



Sprawdzian maturalny (M1) – 2 lekcje + przerwa

6. Pole grawitacyjne - 14 lekcji

Temat Liczba godz

O odkryciach Kopernika i Keplera. 1

Prawo powszechnej grawitacji. 1

Pierwsza prędkość kosmiczna. 1

Oddziaływania grawitacyjne w Układzie Słonecznym. 1

Natężenie pola grawitacyjnego. 1

Praca w polu grawitacyjnym. 1

Energia potencjalna ciała w polu grawitacyjnym. 2

Druga prędkość kosmiczna. 1

Stan przeciążenia. Stany nieważkości i niedociążenia. 2

Powtórzenie 1




4

7. Bryła sztywna - 12 lekcji

Temat Liczba godz

Iloczyn wektorowy dwóch wektorów (zadania). 1

Ruch obrotowy bryły sztywnej. Energia kinetyczna bryły sztywnej. 2

Przyczyny zmian ruchu obrotowego. Moment siły. Moment pędu bryły sztywnej. 2

Analogie występujące w opisie ruchu postępowego i obrotowego. 1

Złożenie ruchu postępowego i obrotowego – toczenie. 1

Sprawdzenie drugiej zasady dynamiki dla ruchu obrotowego (doświadczenie 6) 2

Powtórzenie 1




8. Ruch harmoniczny i fale mechaniczne - 20 lekcji

Temat Liczba godz

Model oscylatora harmonicznego. Matematyczny opis ruchu harmonicznego. 3

Wahadło matematyczne. 1

Wyznaczenie wartości przyspieszenia ziemskiego (doświadczenie 7). 1

Drgania wymuszone i rezonansowe. 1

Właściwości sprężyste ciał stałych. 1

Pojęcie fali. Fale podłużne i poprzeczne. Wielkości charakteryzujące fale. 1

Funkcja falowa dla fali płaskiej. 1

Interferencja fal o jednakowych amplitudach i częstotliwościach. 2

Pomiar częstotliwości podstawowej drgań struny (doświadczenie 8). 1

Zasada Huygensa. Zjawisko dyfrakcji. 1

Interferencja fal harmonicznych wysyłanych przez identyczne źródła. 1

Fale akustyczne. 1

Zjawisko Dopplera. 2

Powtórzenie 1




9. Zjawiska termodynamiczne - 19 lekcji

Temat Liczba godz

Mikroskopowe modele ciał makroskopowych. Gazy. Ciecze. Ciała stałe. Temperatura.

Zerowa zasada termodynamiki. Energia wewnętrzna. Ciepło. Pierwsza zasada termody-

namiki.

2

Równanie stanu gazu doskonałego. Równanie Clapeyrona. 1

Praca siły zewnętrznej przy zmianie objętości gazu. 1

Przemiany gazu doskonałego. 3

Ciepło właściwe i molowe. 1

Przemiana adiabatyczna. 1

Silniki cieplne. Cykl Carnota. Druga zasada termodynamiki. 2

Przemiany fazowe. 2

Wyznaczanie ciepła właściwego cieczy lub ciała stałego (doświadczenie 9). 1

Rozszerzalność termiczna ciał. 1

Transport energii przez przewodzenie i konwekcję. 1

Powtórzenie 1

5

Temat Liczba godz



Sprawdzian maturalny M5 – 2 lekcje + przerwa

10. Pole elektryczne - 17 lekcji

Temat Liczba godz

Prawo Coulomba. Elektryzowanie ciał. Zasada zachowania ładunku. 1

Natężenie pola elektrostatycznego. Zasada superpozycji natężeń pól. 2

Przewodnik naelektryzowany. 1

Praca w polu elektrostatycznym: jednorodnym i centralnym. 2

Energia potencjalna cząstki naładowanej w polu elektrostatycznym. 1

Wzór ogólny na pracę w polu elektrostatycznym. 1

Rozkład ładunku na powierzchni przewodnika. Przewodnik w polu elektro-statycznym.

1

Badanie kształtu linii pola elektrostatycznego (doświadczenie 10) 1

Pojemność elektryczna ciała przewodzącego Kondensator. 1

Pojemność kondensatora płaskiego. 1

Energia naładowanego kondensatora. 1

Dielektryk w polu elektrostatycznym. 1

Powtórzenie 1



6

SZCZEGÓŁOWY ROZKŁAD MATERIAŁU I PLAN WYNIKOWY

Uwaga. Treści podstawowe = ocena 2; treści rozszerzone = ocena 3 lub 4 (w zależności od stopnia opanowania); treści dopełniające = ocena 5 lub 6 (w zależno-

ści od stopnia opanowania).

1. Lekcja organizacyjna.

2. Sprawdzian (1) test diagnostyczny wiedzy po gimnazjum i 1 klasie liceum – 1 lekcja.

1. Niepewności pomiarowe - 4 lekcje Nr

lekcji Temat

Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi: Rozszerzone

Uczeń potrafi: Dopełniające

Uczeń potrafi:

3 Wiadomości

wstępne.

Niepewności

pomiarów

bezpośrednich.

wymienić przykłady pomiarów bezpo-

średnich (prostych),

odróżnić błędy od niepewności,

odróżnić błędy grube od błędów syste-

matycznych,

wymienić sposoby eliminowania błędów

pomiaru,

wskazać źródła występowania niepew-

ności pomiarowych,

odczytywać wskazania przyrządów po-

miarowych,

ocenić dokładność przyrządu.

obliczyć niepewność względną pomiaru.

4 Niepewności

pomiarów po-

średnich.

wymienić przykłady pomiarów pośred-

nich (złożonych).

oszacować niepewność pomiaru pośredniego

metodą najmniej korzystnego przypadku.

5 Graficzne

przedstawianie

wyników po-

miarów.

przedstawić graficznie wyniki pomiarów wraz

z niepewnościami,

dopasować graficznie prostą do punktów po-

miarowych i ocenić trafność tego postępowania,

odczytać z dopasowanego graficznie wykresu

współczynnik kierunkowy prostej.

dopasować prostą do wyni-

ków pomiarów,

obliczyć współczynnik kie-

runkowy prostej dopasowanej

do punktów pomiarowych.

6, 7 Opis rozkładu

normalnego

(dośw. 1)

obliczyć odchylenie standardowe poje-dynczego pomiaru,

podać wynik pomiaru w postaci x ± x.

obliczyć odchylenie standardowe średniej dla każdej serii pomiarów.

7

2. Opis ruchu postępowego - 19 lekcji

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

8 Dodawanie

i odejmowanie

wektorów, iloczyn

skalarny i wekto-

rowy.

podać przykłady wielkości fizycznych

skalarnych i wektorowych,

wymienić cechy wektora,

dodać wektory,

odjąć wektor od wektora,

pomnożyć i podzielić wektor przez licz-

bę,

rozłożyć wektor na składowe o dowol-

nych kierunkach,

obliczyć współrzędne wektora w dowol-

nym układzie współrzędnych,

zapisać równanie wektorowe w postaci

równań skalarnych w obranym układzie

współrzędnych.

zilustrować przykładem każdą z cech wektora,

mnożyć wektory skalarnie i wektorowo,

odczytać z wykresu cechy wielkości wektoro-

wej.

9 Podstawowe poję-

cia i wielkości

fizyczne opisujące

ruch.

podzielić ruchy na postępowe i obrotowe

i objaśnić różnice między nimi,

posługiwać się pojęciami: szybkość śred-

nia i chwilowa, droga, położenie, przemiesz-

czenie, prędkość średnia i chwilowa, przy-

spieszenie średnie i chwilowe,

obliczać szybkość średnią,

narysować wektor położenia ciała w

układzie współrzędnych,

narysować wektor przemieszczenia ciała

w układzie współrzędnych,

odróżnić zmianę położenia od przebytej

drogi,

podać warunki, przy których wartość

przemieszczenia jest równa przebytej

drodze,

narysować prędkość chwilową jako wektor

styczny do toru.

zdefiniować: szybkością średnią i chwilową,

przemieszczenie, prędkość średnią i chwilową,

przyspieszenie średnie i chwilowe,

skonstruować wektor przyspieszenia w ruchu

prostoliniowym przyspieszonym, opóźnionym

i w ruchu krzywoliniowym.

wyprowadzić wzór na wartość

przyspieszenia dośrodkowego,

przeprowadzić dyskusję pro-

blemu przyspieszenia w ru-

chach zmiennych krzywolinio-

wych.

8

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

10 -

11

Spadek swobodny

i rzut pionowy. zdefiniować ruch prostoliniowy jedno-

stajny,

obliczać szybkość, drogę i czas w ruchu

prostoliniowym jednostajnym,

sporządzać wykresy s(t) i v(t) oraz od-

czytywać z wykresu wielkości fizyczne,

obliczyć drogę przebytą w czasie t ru-

chem jednostajnie przyspieszonym

i opóźnionym,

obliczać szybkość chwilową w ruchach

jednostajnie przyspieszonych i opóźnio-

nych,

porównać zwroty wektorów prędkości

i przyspieszenia w ruchu po linii prostej

i stwierdzić, że w przypadku ruchu przy-

spieszonego wektory v i a mają zgodne

zwroty, a w przypadku ruchu opóźnione-

go mają przeciwne zwroty.

wyprowadzić i zinterpretować wzory przedsta-

wiające zależności od czasu współrzędnej poło-

żenia i prędkości dla ruchów jednostajnych,

sporządzać wykresy tych zależności,

objaśnić, co to znaczy, że ciało porusza się ru-

chem jednostajnie przyspieszonym i jednostaj-

nie opóźnionym (po linii prostej),

wyprowadzić i zinterpretować wzory przedsta-

wiające zależności od czasu: współrzędnych po-

łożenia, prędkości i przyspieszenia dla ruchów

jednostajnie zmiennych po linii prostej,

sporządzać wykresy tych zależności,

zinterpretować pole powierzchni odpowiedniej

figury na wykresie vx(t) jako drogę w dowol-

nym ruchu,

zmieniać układ odniesienia i opisywać ruch z

punktu widzenia obserwatorów w każdym

z tych układów,

rozwiązywać zadania dotyczące ruchów jedno-

stajnych i jednostajnie zmiennych.

rozwiązywać problemy doty-

czące składania ruchów.

12 Wyznaczenie war-

tości przyspiesze-

nia w ruchu jedno-

stajnie przyspie-

szonym (dośw. 2).

przygotować zestaw doświadczalny wg

instrukcji,

wykonać samodzielnie kolejne czynno-

ści,

sporządzić tabelę wyników pomiaru,

obliczyć wartości średnie wielkości mie-

rzonych,

sporządzić odpowiedni układ współrzęd-

nych (podpisać i wyskalować osie, za-

znaczyć jednostki wielkości fizycznych),

zaznaczyć w układzie współrzędnych

punkty wraz z niepewnościami,

zapisać wynik pomiaru w postaci x ± x.

dopasować graficznie prostą do punktów pomia-

rowych i ocenić trafność tego postępowania,


współczynnik kierunkowy prostej,

podać przyczyny ewentualnych błędów syste-

matycznych,

oszacować wielkość błędów systematycznych,

ocenić krytycznie, czy otrzymany wynik do-

świadczenia jest realny,

samodzielnie sformułować wnioski wynikające

z doświadczenia.

samodzielnie zaproponować

inną metodę wyznaczenia przy-

spieszenia.

9

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

13 Wyznaczenie war-

tości przyspiesze-

nia ziemskiego

(dośw. 3).


instrukcji,

wykonać samodzielnie kolejne czynno-

ści,



rzonych,


podać przyczyny ewentualnych błędów syste-

matycznych,





z doświadczenia.



spieszenia.

14 –

17

Rzut poziomy

i ukośny. opisać rzut poziomy, jako ruch złożony

ze spadania swobodnego i ruchu jedno-

stajnego w kierunku poziomym,

objaśnić wzory opisujące rzut poziomy,

objaśnić wzory opisujące rzut ukośny.

opisać matematycznie rzut poziomy,

obliczyć wartość prędkości chwilowej ciała rzu-

conego poziomo lub ukośnie i ustalić jej kieru-

nek,

obliczyć zasięg w rzucie poziomym i ukośnym,

wyjaśnić zależność zasięgu od kąta rzutu uko-

śnego,

obliczyć maksymalne wzniesienie w rzucie uko-

śnym i wyjaśnić jego zależność od kąta rzutu,

rozwiązywać zadania dotyczące rzutu poziome-

go.

rozwiązywać zadania dotyczą-

ce rzutu ukośnego,

zaproponować i wykonać do-

świadczenie pokazujące, że

czas spadania ciała rzuconego

poziomo z pewnej wysokości

jest równy czasowi spadania

swobodnego z tej wysokości.

18, 19 Opis ruchu po

okręgu. wyrazić szybkość liniową przez okres

ruchu i częstotliwość,

posługiwać się pojęciem szybkości kąto-

wej,

wyrazić szybkość kątową przez okres

ruchu i częstotliwość,

stosować miarę łukową kąta,

zapisać związek pomiędzy szybkością

liniową i kątową.

wyprowadzić związek między szybkością linio-

wą i kątową,

przekształcać wzór na wartość przyspieszenia

dośrodkowego i zapisać różne postacie tego

wzoru,

rozwiązywać problemy dotyczące ruchu jedno-

stajnego po okręgu.

20 Powtórzenie.

21, 22 Sprawdzian wiedzy i umiejętności (2) i omówienie błędów sprawdzianu (2)

10

3. Siła jako przyczyna zmian ruchu – 14 lekcji

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

23, 24 Klasyfikacja

poznanych

oddziaływań.

Zasady dyna-

miki Newtona.

dokonać klasyfikacji oddziaływań na wy-

magające bezpośredniego kontaktu i od-

działywania „na odległość”,

wymienić „wzajemność” jako cechę

wszystkich oddziaływań,

objaśnić stwierdzenia: „siła jest miarą od-

działywania”, „o zachowaniu ciała decy-

duje zawsze siła wypadkowa wszystkich

sił działających na to ciało”,

wypowiedzieć treść zasad dynamiki,

wskazywać źródło siły i przedmiot jej

działania,

rysować siły wzajemnego oddziaływania

ciał.

stosować poprawnie zasady dynamiki,

posługiwać się pojęciem układu inercjalnego,

rozwiązywać problemy, stosując zasady dynami-

ki.

25, 26 Ogólna postać

drugiej zasady

dynamiki.

posługiwać się pojęciem pędu,

zapisać i objaśnić ogólną postać II zasady

dynamiki.

stosować ogólną postać II zasady dynamiki,

objaśnić pojęcie środka masy.

znajdować położenie środka

masy układu dwóch ciał.

27 Zasada zacho-

wania pędu dla

układu ciał.

wypowiedzieć zasadę zachowania pędu. znajdować graficznie pęd układu ciał,

obliczać wartość pędu układu ciał,

stosować zasadę zachowania

pędu do rozwiązywania zadań.

28 Tarcie. rozróżnić pojęcia siły tarcia statycznego i

kinetycznego,

rozróżnić współczynniki tarcia statyczne-

go i kinetycznego,

zapisać wzory na wartości sił tarcia kine-

tycznego i statycznego.

zdefiniować współczynniki tarcia statycznego

i kinetycznego,

sporządzić i objaśnić wykres zależności wartości

siły tarcia od wartości siły działającej równolegle

do stykających się powierzchni dwóch ciał,

rozwiązywać problemy dynamiczne z uwzględ-

nieniem siły tarcia posuwistego.

11

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

29 Wyznaczenie

współczynnika

tarcia kine-

tycznego za

pomocą równi

pochyłej

(dośw. 4).


instrukcji,

wykonać samodzielnie kolejne czynności,



rzonych,


podać przyczyny ewentualnych błędów systema-

tycznych,




samodzielnie sformułować wnioski wynikające z

doświadczenia.

samodzielnie zaproponować inną metodę wyznaczenia przyspiesze-nia.

30 Siły w ruchu

po okręgu. sformułować warunek ruchu jednostajnego

po okręgu z punktu widzenia obserwatora

w układzie inercjalnym (działanie siły do-

środkowej stanowiącej wypadkową

wszystkich sił działających na ciało),

objaśnić wzór na wartość siły dośrodko-

wej.

stosować zasady dynamiki do opisu ruchu po okręgu,

rozwiązywać problemy dynamiczne dotyczące ruchu

po okręgu.

31 Badanie ruchu

po okręgu

(dośw. 5).


instrukcji,




rzonych,



tycznych,





z doświadczenia.

32

33

Opis ruchu

w układach

nieinercjal-

nych.

rozróżnić układy inercjalne i nieinercjalne,

posługiwać się pojęciem siły bezwładno-

ści.

potrafi opisywać przykłady zagadnień dynamicznych w układach nieinercjalnych (siły bezwładności).

34 Powtórzenie .


12

4. Praca, moc, energia - 8 lekcji

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

37 Iloczyn skalar-

ny (zadania). obliczyć iloczyn skalarny dwóch wekto-

rów.

zdefiniować iloczyn.skalarny dwóch wektorów,

podać cechy iloczynu skalarnego.

38 Praca, moc

i sprawność. obliczać pracę stałej siły,

obliczać moc urządzeń.

zdefiniować pracę stałej siły jako iloczyn skalarny

siły i przemieszczenia,

obliczać chwilową moc urządzeń.

podać sposób obliczania pracy

siły zmiennej.

39 Energia me-

chaniczna i jej

rodzaje.

obliczać energię potencjalną ciała w pobli-

żu Ziemi,

obliczać energię kinetyczną ciała,

wyprowadzić wzór na energię potencjalną

ciała w pobliżu Ziemi, korzystając z defi-

nicji pracy,

zapisać i objaśnić wzór na energię kine-

tyczną ciała.

objaśnić pojęcia: układ ciał, siły wewnętrzne

w układzie ciał,

siły zewnętrzne dla układu ciał,

sformułować i objaśnić definicję energii poten-

cjalnej układu ciał,

posługiwać się pojęciem siły zachowawczej,

rozwiązywać zadania, korzystając ze związków:

Em = Wz, Ep = Wsiły zewn. równoważącej siłę wewn.

,

Ep = −Ww, Ek = WFwyp..

wyprowadzić wzór na energię

kinetyczną.

40, 41 Zasada zacho-

wania energii

mechanicznej.

podać przykłady zjawisk, w których jest

spełniona zasada zachowania energii.

rozwiązywać zadania, korzystając ze związku:

Em = Wz,

zapisać i objaśnić zasadę zachowania energii,

stosować zasadę zachowania energii i pędu do

opisu zderzeń,

stosować zasadę zachowania energii do rozwią-

zywania zadań.

wyprowadzić zasadę zachowa-

nia energii dla układu ciał,

42 Powtórzenie.


13

5. Zjawiska hydrostatyczne – 7 lekcji

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

45 Ciśnienie hy-

drostatyczne.

Prawo Pascala.

Prawo Archi-

medesa.

zdefiniować ciśnienie,

objaśnić pojęcie ciśnienia hydrostatyczne-

go,

objaśnić prawo Pascala,

objaśnić prawo naczyń połączonych,

podać i objaśnić prawo Archimedesa.

wyjaśnić, na czym polega zjawisko paradoksu

hydrostatycznego,

objaśnić zasadę działania urządzeń, w których

wykorzystano prawo Pascala,

objaśnić sposób wykorzystania prawa naczyń

połączonych do wyznaczania gęstości cieczy,

objaśnić warunki pływania ciał.

rozwiązywać zadania, stosując prawa Archimede-

sa.

wyprowadzić prawo Archime-

desa.

46, 47 Zastosowanie

prawa Archi-

medesa do

wyznaczania

gęstości.

skorzystać z prawa Archimedesa do wy-

znaczania gęstości ciał stałych i cieczy.

rozwiązywać problemy z hydrostatyki.

48 Powtórzenie.

49, 50 Sprawdzian wiedzy i umiejętności (5) i omówienie błędów sprawdzianu (5).

51, 52 Sprawdzian maturalny (M1) – 2 lekcje + przerwa

6. Pole grawitacyjne - 15 lekcji

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

53 O odkryciach

Kopernika

i Keplera.

przedstawić założenia teorii heliocen-

trycznej

sformułować i objaśnić treść praw Keple-

ra

opisać ruchy planet Układu Słonecznego.

zastosować trzecie prawo Keplera do planet Ukła-

du Słonecznego i każdego układu satelitów krążą-

cych wokół tego samego ciała.

przygotować prezentację na

temat roli odkryć Kopernika

i Keplera dla rozwoju fizyki

i astronomii.

14

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

54 Prawo po-

wszechnej gra-

witacji.

sformułować i objaśnić prawo po-

wszechnej grawitacji,

podać przykłady zjawisk, do opisu któ-

rych stosuje się prawo grawitacji,

na podstawie prawa grawitacji wykazać,

że w pobliżu Ziemi na każde ciało o ma-

sie 1 kg działa siła grawitacji o wartości

około 10 N.

podać sens fizyczny stałej grawitacji,

wyprowadzić wzór na wartość siły grawitacji na

planecie o danym promieniu i gęstości,

przedstawić rozumowanie prowadzące od III pra-

wa Keplera do prawa grawitacji Newtona.

opisać oddziaływanie grawita-

cyjne wewnątrz Ziemi,

omówić różnicę między cięża-

rem ciała, a siłą grawitacji,


temat roli Newtona w rozwoju

nauki.

55 Pierwsza pręd-

kość kosmiczna. zdefiniować pierwszą prędkość kosmicz-

ną i podać jej wartość dla Ziemi.

uzasadnić, że satelita tylko wtedy może krążyć

wokół Ziemi po orbicie w kształcie okręgu, gdy

siła grawitacji stanowi siłę dośrodkową,

wyprowadzić wzór na wartość pierwszej prędko-

ści kosmicznej,

wyprowadzić wzór na masę źródła pola grawita-

cyjnego, posiadającego satelitę.

56 Oddziaływania

grawitacyjne w

Układzie Sło-

necznym.

wie, że dla wszystkich planet Układu

Słonecznego siła grawitacji słonecznej

jest siłą dośrodkową.

obliczać (szacować) wartości sił grawitacji, któ-

rymi oddziałują wzajemnie ciała niebieskie,

porównywać okresy obiegu planet, znając ich

średnie odległości od Słońca,

porównywać wartości prędkości ruchu obiegowe-

go planet Układu Słonecznego.

wyjaśnić, w jaki sposób badania

ruchu ciał niebieskich i odchy-

leń tego ruchu od wcześniej

przewidywanego, mogą dopro-

wadzić do odkrycia nieznanych

ciał niebieskich.

57 Natężenie pola

grawitacyjnego. wyjaśnić pojęcie pola grawitacyjnego i

linii pola,

przedstawić graficznie pole grawitacyjne,

poprawnie wypowiedzieć definicję natę-

żenia pola grawitacyjnego,

odpowiedzieć na pytanie: Od czego zale-

ży wartość natężenia centralnego pola

grawitacyjnego w danym punkcie?

wyjaśnić, dlaczego pole grawitacyjne

w pobliżu Ziemi uważamy za jednorod-

ne.

obliczać wartość natężenia pola grawitacyjnego,

sporządzić wykres zależności (r) dla r ≥ R,

rozwiązywać problemy, stosując ilościowy opis

pola grawitacyjnego.

wyprowadzić wzór na wartość

natężenia pola grawitacyjnego

wewnątrz jednorodnej kuli danej

gęstości

przygotować wypowiedź na

temat „natężenie pola grawita-

cyjnego, a przyspieszenie gra-

witacyjne”.

15

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

58 Praca w polu

grawitacyjnym. wykazać, że jednorodne pole grawitacyj-

ne jest polem zachowawczym.

podać i objaśnić wyrażenie na pracę siły grawita-

cji w centralnym polu grawitacyjnym,

obliczać pracę w polu grawitacyjnym,

objaśnić wzór na pracę siły pola grawitacyjnego.

przeprowadzić rozumowanie

wykazujące, że dowolne (sta-

tyczne) pole grawitacyjne jest

polem zachowawczym.

59, 60 Energia poten-

cjalna ciała w

polu grawitacyj-

nym.

odpowiedzieć na pytania: Od czego zale-

ży grawitacyjna energia potencjalna ciała

w polu centralnym? Jak zmienia się gra-

witacyjna energia potencjalna ciała pod-

czas zwiększania jego odległości od

Ziemi?

zapisać wzór na zmianę grawitacyjnej energii po-

tencjalnej ciała przy zmianie jego położenia w

centralnym polu grawitacyjnym,

poprawnie wypowiedzieć definicję grawitacyjnej

energii potencjalnej. poprawnie sporządzić i zin-

terpretować wykres zależności Ep(r).

wykazać, że zmiana energii po-

tencjalnej grawitacyjnej jest

równa pracy wykonanej przez

siłę grawitacyjną wziętej ze

znakiem „minus”,

wyjaśnić, dlaczego w polach

niezachowawczych nie operu-

jemy pojęciem energii poten-

cjalnej.

61 Druga prędkość

kosmiczna. objaśnić wzór na wartość drugiej prędko-

ści kosmicznej,

obliczyć wartość drugiej prędkości ko-

smicznej dla Ziemi.

wyprowadzić wzór na wartość drugiej prędkości

kosmicznej,

opisać ruch ciała w polu grawitacyjnym w zależ-

ności od wartości nadanej mu prędkości,

wyprowadzić wzór na promień Schwarzschilda.


temat ruchu satelitów w polu

grawitacyjnym w zależności

od wartości nadanej im pręd-

kości.

62, 63 Stan przeciąże-

nia. Stany nie-

ważkości

i niedociążenia.

podać przykłady występowania stanu

przeciążenia, niedociążenia i nieważko-

ści.

zdefiniować stan przeciążenia, niedociążenia

i nieważkości,

opisać (w układzie inercjalnym i nieinercjalnym)

zjawiska występujące w rakiecie startującej

z Ziemi i poruszającej się z przyspieszeniem

zwróconym pionowo w górę.

wyjaśnić, dlaczego stan nieważ-

kości może występować tylko w

układach nieinercjalnych,

wyjaśnić, na czym polega zasa-

da równoważnści,


temat wpływu stanów przecią-

żenia, niedociążenia i nieważ-

kości na organizm człowieka.

64 Powtórzenie.



16

7. Bryła sztywna - 12 lekcji

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

69 Iloczyn wekto-

rowy (zada-

nia).

podać przykład wielkości fizycznej, która

jest iloczynem wektorowym dwóch wekto-

rów.

zapisać iloczyn wektorowy dwóch wektorów,

podać jego cechy (wartość, kierunek, zwrot),

wyjaśnić, co to znaczy, że iloczyn wektorowy jest

antyprzemienny.

70, 71 Ruch obrotowy

bryły sztywnej.

Energia kine-

tyczna bryły

sztywnej.

wymienić wielkości opisujące ruch obro-

towy,

posługiwać się pojęciami: szybkość kąto-

wa średnia i chwilowa, prędkość kątowa

średnia i chwilowa, przyspieszenie kątowe

średnie i chwilowe,

stosować regułę śruby prawoskrętnej do

wyznaczenia zwrotu prędkości kątowej,

zapisać i objaśnić wzór na energię kine-

tyczną bryły w ruchu obrotowym

posługiwać się pojęciem momentu bez-

władności.

zdefiniować: szybkość kątową średnią i chwilową,

prędkość kątową średnią i chwilową, przyspiesze-

nie kątowe średnie i chwilowe,

opisać matematycznie ruch obrotowy: jednostaj-

ny, jednostajnie przyspieszony, jednostajnie

opóźniony,

zapisać i objaśnić związek między wartościami

składowej stycznej przyspieszenia liniowego i

przyspieszenia kątowego,

podać definicję momentu bezwładności bryły,

obliczać momenty bezwładności brył względem

ich osi symetrii,

obliczać energię kinetyczną bryły obracającej się

wokół osi symetrii,

stosować twierdzenie Steinera.

wyprowadzić związek między

wartościami składowej stycznej

przyspieszenia liniowego i przy-

spieszenia kątowego,


kinetyczną bryły w ruchu obro-

towym,

wyjaśnić, dlaczego energie kine-

tyczne bryły obracającej się zta-

ką samą szybkością kątową wo-

kół różnych osi obrotu (równo-

ległych do osi symetrii bryły) są

różne.

72, 73 Przyczyny

zmian ruchu

obrotowego.

Moment siły.

Moment pędu

bryły sztywnej.

podać warunek zmiany stanu ruchu obro-

towego bryły sztywnej,

posługiwać się pojęciem momentu siły,

podać treść zasad dynamiki ruchu obroto-

wego.

zdefiniować moment siły,

obliczać wartości momentów sił działających na

bryłę sztywną, znajdować ich kierunek i zwrot,

znajdować wypadkowy moment sił działających

na bryłę,

rozwiązywać zadania, stosując zasady dynamiki

ruchu obrotowego.

74 Analogie wy-

stępujące

w opisie ruchu

postępowego

i obrotowego.

przedstawić analogie występujące w dynamicz-

nym opisie ruchu postępowego i obrotowego,

rozwiązywać zadania, stosując zasady dynamiki

ruchu obrotowego.

17

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

75 Złożenie ruchu

postępowego

i obrotowego –

toczenie.

opisać toczenie bez poślizgu, jako złożenie ruchu

postępowego bryły i jej ruchu obrotowego wokół

środka masy,

opisać toczenie, jako ruch obrotowy wokół chwi-

lowej osi obrotu,

znajdować prędkość punktów toczącej się bryły,

jako wypadkową prędkości jej ruchu postępowego

i obrotowego wokół środka masy,

obliczać energię kinetyczną toczącej się bryły,

zapisać równania ruchu postępowego i obrotowe-

go toczącej się bryły sztywnej.

76, 77 Sprawdzenie II

zasady dyna-

miki dla ruchu

obrotowego

(dośw. 6).


instrukcji,




rzonych,

sporządzić odpowiedni układ współrzęd-

nych (podpisać i wyskalować osie, zazna-

czyć jednostki wielkości fizycznych),

zaznaczyć w układzie współrzędnych

punkty wraz z niepewnościami,


dopasować graficznie prostą do punktów pomia-

rowych i ocenić trafność tego postępowania,


współczynnik kierunkowy prostej,


tycznych,





doświadczenia.

78 Powtórzenie.



18

8. Ruch harmoniczny i fale mechaniczne - 20 lekcji

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

83 –

85

Model oscyla-

tora harmo-

nicznego. Ma-

tematyczny

opis ruchu

harmoniczne-

go.

wymienić przykłady ruchu drgającego w

przyrodzie,

wymienić i zdefiniować

pojęcia służące do opisu ruchu drgającego,

zapisać i objaśnić związek siły, pod wpły-

wem której odbywa się ruch harmoniczny,

z wychyleniem ciała z położenia równo-

wagi.

obliczyć współrzędne położenia, prędkości, przy-

spieszenia i siły w ruchu harmonicznym, rozkła-

dając ruch punktu materialnego po okręgu na dwa

ruchy składowe,

sporządzić i objaśnić wykresy zależności współ-

rzędnych położenia, prędkości i przyspieszenia od

czasu,

obliczać pracę i energię w ruchu harmonicznym.

wyprowadzić wzór na okres

drgań w ruchu harmonicznym.

86 Wahadło ma-

tematyczne.

rozwiązywać zadania dotyczące wahadła matema-

tycznego.

wykazać, że ruch wahadła ma-

tematycznego jest ruchem har-

monicznym dla małych kątów

wychylenia wahadła z położenia

równowagi.

87 Wyznaczenie

wartości przy-

spieszenia

ziemskiego

(dośw.7).


instrukcji,




rzonych,



tycznych,





doświadczenia.



spieszenia.

88 Drgania wy-

muszone i re-

zonansowe.

wyjaśnić, na czym polega zjawisko rezonansu.

89 Właściwości

sprężyste ciał

stałych.

podać sens fizyczny współczynnika sprę-

żystości.

podać przykłady praktycznego wykorzystania

właściwości sprężystych ciał,

podać treść prawa Hooke’a

objaśnić wykres zależności (

).

19

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

90 Pojęcie fali.

Fale podłużne i

poprzeczne.

Wielkości cha-

rakteryzujące

fale.

wyjaśnić, na czym polega rozchodzenie się

fali mechanicznej,

wymienić i objaśnić wielkości charaktery-

zujące fale,

podać przykład fali poprzecznej i podłuż-

nej.

rozwiązywać problemy dotyczące ruchu falowe-

go.

91 Funkcja falo-

wa dla fali

płaskiej.

zinterpretować funkcję falową dla fali płaskiej,


go.

92, 93 Interferencja

fal o jednako-

wych amplitu-

dach i często-

tliwościach.

wyjaśnić pojęcie interferencji fal. matematycznie opisać interferencję dwóch fal

o jednakowych amplitudach i częstotliwościach,

opisać fale stojące,

wyjaśnić pojęcie spójności fal,


go.

wyprowadzić warunki wzmoc-

nienia i wygaszania w przypad-

ku interferencji fal harmonicz-

nych wysyłanych przez iden-

tyczne źródła.

94 Pomiar często-

tliwości pod-

stawowej

drgań struny

(dośw. 8).


instrukcji,




rzonych,



tycznych,





doświadczenia.

95 Zasada Huy-

gensa. Zjawi-

sko dyfrakcji.

wyjaśnić zasadę Huygensa.

wyjaśnić zjawisko dyfrakcji.

rozwiązywać problemy dotyczące zjawiska dy-

frakcji.

96 Interferencja

fal harmonicz-

nych wysyła-

nych przez

identyczne

źródła.

wyjaśnić pojęcie interferencji fal. opisać fale stojące,

rozwiązywać problemy dotyczące instrumentów

strunowych i piszczałek.

20

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

97 Fale akustycz-

ne.

opisać fale akustyczne, wyjaśniać pojęcia:

natężenie dźwięku i poziom natężenia

dźwięku.

rozwiązywać zadania dotyczące natężenia i po-

ziomu natężenia dźwięku.

98, 99 Zjawisko Dop-

plera.

opisać sytuację, w której występuje zjawi-

sko Dopplera.

rozwiązywać zadania dotyczące efektu Dopplera

w przypadku poruszającego się źródła i nieru-

chomego obserwatora.

100 Powtórzenie.

101

102 Sprawdzian wiedzy i umiejętności (8) i omówienie błędów sprawdzianu (8).


9. Zjawiska termodynamiczne - 21 lekcji

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

105

106 Mikroskopowe

modele ciał

makroskopo-

wych. Gazy.

Ciecze. Ciała

stałe. Tempera-

tura. 0 zasada

termodynamiki.

Energia we-

wnętrzna. Cie-

pło. I zasada

termodynamiki.

wymienić właściwości gazów,

wyjaśnić, na czym polega zjawisko dyfu-

zji,

wymienić właściwości cieczy i ciał sta-

łych.

zapisać związek temperatury ciała ze śred-

nią energią kinetyczną jego cząsteczek,

zdefiniować energię wewnętrzną i ciepło,

przeliczać temperaturę ze skali Celsjusza

na skalę Kelvina i odwrotnie.

opisać skutki działania sił międzycząsteczkowych,

wyjaśnić zjawiska menisku,

wypowiedzieć i objaśnić zerową i pierwszą zasa-

dę termodynamiki.

wypowiedzieć i objaśnić zerową i pierwszą zasa-

dę termodynamiki,

rozwiązywać zadania, stosując pierwszą zasadę

termodynamiki.

wyjaśnić co to znaczy, że ener-

gia wewnętrzna jest funkcją sta-

nu.

21

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

107 Równanie sta-

nu gazu dosko-

nałego. Rów-

nanie Clapey-

rona.

opisać założenia teorii kinetyczno-

molekularnej gazów,

objaśnić pojęcie gazu doskonałego,

zapisać i objaśnić równanie stanu gazu

doskonałego.

zapisać i objaśnić równanie Clapeyrona.

108 Praca siły ze-

wnętrznej przy

zmianie objęto-

ści gazu.

wyjaśnić pojęcie pracy przy zmianie obję-

tości gazu.

zapisać i objaśnić wzór na ciśnienie gazu (pod-

stawowy wzór teorii kinetyczno- molekularnej).

wyprowadzić wzór na ciśnienie

gazu w zbiorniku zamkniętym.

109

110

111

Przemiany ga-

zu doskonałe-

go.

wymienić i opisać przemiany gazowe. skorzystać z równania stanu gazu doskonałego i

równania Clapeyrona, opisując przemiany gazu

(izotermiczną, izobaryczną, izochoryczną, adiaba-

tyczną),

sporządzać i interpretować wykresy, np. p(V),

p(T), V(T), dla wszystkich przemian,

zastosować pierwszą zasadę

termodynamiki do opisu prze-

mian gazowych,

112 Ciepło właści-

we i molowe.

posługiwać się pojęciami ciepła właściwe-

go i ciepła molowego. obliczać pracę objętościową i ciepło w różnych

przemianach gazu doskonałego,


przemian gazu doskonałego.

wyprowadzić związek między

Cp i Cv.

113 Przemiana ad-

iabatyczna.

wyjaśnić pojęcie przemiany adiabatycznej. opisać przemianę adiabatyczną i porównać ją z

izotermiczną.

114

115

Silniki cieplne.

Cykl Carnota.

Druga zasada

termodynami-

ki.

opisać zasadę działania silnika cieplnego,

wymienić przemiany, z których składa się

cykl Carnota.

sporządzić wykres p(V) dla cyklu Carnota i opisać

go,

zdefiniować sprawność silnika cieplnego.

zapisać wzór na sprawność idealnego silnika Car-

nota,

obliczać sprawności silników cieplnych,

rozwiązywać problemy doty-

czące drugiej zasady termody-

namiki,

na podstawie wykresów opisy-

wać cykle przemian zachodzą-

cych w silnikach.

116

117

Przemiany fazowe. Bilans cieplny.

opisać zjawiska: topnienia, krzepnięcia,

parowania, skraplania, sublimacji, resu-

blimacji, wrzenia i skraplania w tempera-

turze wrzenia,

zdefiniować wielkości fizyczne opisujące te pro-

cesy,

sporządzać i interpretować odpowiednie wykresy,

opisać przemiany energii w tych zjawiskach,

rozwiązywać problemy dotyczące przejść fazo-

wych stosując metodę bilansu cieplnego.

22

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

118 Wyznaczanie

ciepła właści-

wego cieczy

lub ciała stałe-

go (dośw. 9).


instrukcji,




rzonych,



tycznych,





doświadczenia.


inną metodę wyznaczenia ciepła

właściwego.

119 Rozszerzalność

termiczna ciał.

omówić na przykładach zjawisko rozsze-

rzalności ciał.

obliczać zmiany objętości ciał spowodowane

zmianami temperatury,

zdefiniować współczynniki rozszerzalności linio-

wej i objętościowej,

podać związek między współczynnikami rozsze-

rzalności liniowej i objętościowej ciała stałego.

120 Transport ener-

gii przez prze-

wodzenie i

konwekcję.

podać przykłady ciał, które są dobrymi

przewodnikami ciepła i ciał, które źle

przewodzą ciepło,

opisać zjawisko konwekcji w cieczach i

gazach,

podać przykłady praktycznego wykorzy-

stania zjawiska konwekcji.

omówić doświadczenia, pozwalające zbadać zja-

wisko przewodnictwa cieplnego ciał stałych, cie-

czy i gazów oraz sformułować wnioski wynikają-

ce z tych doświadczeń,

wyjaśnić przyczyny różnic przewodnictwa ciepl-

nego różnych substancji na podstawie teorii kine-

tyczno-molekularnej,

wyjaśnić, na czym polega zjawisko konwekcji.

objaśnić analogie między prze-

wodzeniem ciepła i prądu elek-

trycznego.

121 Powtórzenie.

122



23

10. Pole elektryczne - 17 lekcji

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

126 Prawo Cou-

lomba. Elek-

tryzowanie

ciał. Zasada

zachowania

ładunku.

opisać oddziaływanie ciał naelektryzowa-

nych,

zapisać i objaśnić prawo Coulomba,

wypowiedzieć i objaśnić zasadę zachowa-

nia ładunku,

opisać i wyjaśnić sposoby elektryzowania

ciał, posługując się zasadą zachowania ła-

dunku.

objaśnić pojęcie przenikalności elektrycznej

ośrodka,

obliczać wartości sił Coulomba,

rozwiązywać zadania, stosując prawo Coulomba.

127

128

Natężenie pola

elektrostatycz-

nego. Zasada

superpozycji

natężeń pól.

poprawnie wypowiedzieć definicję natę-

żenia pola elektrostatycznego,

przedstawić graficznie pole jednorodne i

centralne,

odpowiedzieć na pytanie: od czego zależy

wartość natężenia centralnego pola elek-

trostatycznego w danym punkcie?

sporządzić wykres E(r),

korzystać z zasady superpozycji pól i opisać jako-

ściowo pole wytworzone przez układ ładunków,

posługiwać się pojęciem dipola elektrycznego,

obliczyć wartość natężenia pola elektrycznego

w środku dipola,

opisać zachowane dipola w zewnętrznym, jedno-

rodnym polu elektrostatycznym.

129 Przewodnik

naelektryzowa-

ny.

opisać rozkład ładunku wprowadzonego

na przewodnik.

130

131

132

Praca w polu

elektrostatycz-

nym: jednorod-

nym i central-

nym.

podać definicję elektronowolta,

zapisać i objaśnić wzór ogólny na pracę

wykonaną przy przesuwaniu ładunku

przez siłę dowolnego pola elektrostatycz-

nego.

obliczyć pracę siły pola jednorodnego i centralne-

go przy przesuwaniu ładunku.

wyprowadzić wzór ogólny na

pracę w polu elektrostatycznym.

133 Energia poten-

cjalna cząstki

naładowanej

w polu elektro-

statycznym.

potrafi zapisać i objaśnić wzór na energię

potencjalną elektrostatyczną ładunku.

obliczyć energię potencjalną naładowanej cząstki

w polu elektrostatycznym,


pola elektrostatycznego.


potencjalną ładunku w polu cen-

tralnym,

24

Nr

lekcji

Temat Wymagania

Podstawowe

Uczeń potrafi:

Rozszerzone

Uczeń potrafi:

Dopełniające

Uczeń potrafi:

134 Rozkład ładun-

ku na po-

wierzchni

przewodnika.

Przewodnik

w polu elektro-

statycznym.

opisać rozkład ładunku na różnych po-

wierzchniach.

opisać wpływ pola elektrycznego na rozmieszcze-

nie ładunków na przewodniku,

wyjaśnić działanie piorunochronu i klatki Fara-

daya.

135 Badanie kształ-

tu linii pola

elektrostatycz-

nego (dośw.

10)


instrukcji,


wykonać rysunki kształtu linii pola elek-

trostatycznego w różnych, charaktery-

stycznych sytuacjach.

ocenić krytycznie, czy otrzymane wyniki do-

świadczenia są realne,


doświadczenia.

zaproponować doświadczenie

sprawdzające rozkład ładunku

na powierzchni przewodnika.

136 Pojemność

elektryczna

ciała przewo-

dzącego Kon-

densator.

zdefiniować pojemność przewodnika i

jednostkę pojemności i wymiar,

wyjaśnić od czego zależy pojemność elek-

tryczna?

objaśnić pojęcie kondensatora.

objaśnić pojęcie stałej dielektrycznej,

wyjaśnić wpływ dielektryka na pojemność kon-

densatora.

137 Pojemność

kondensatora

płaskiego.

odpowiedzieć na pytanie: od czego i jak

zależy pojemność kondensatora płaskiego?

wyjaśnić wpływ dielektryka na pojemność

kondensatora,

rozwiązywać zadania dotyczące pojemności ukła-

du kondensatorów.

138 Energia nała-

dowanego kon-

densatora.

objaśnić, od czego i jak zależy energia

naładowanego kondensatora.

rozwiązywać zadania dotyczące pojemności

i energii kondensatora płaskiego,

139 Dielektryk

w polu elektro-

statycznym.

opisać zjawiska zachodzące w dielektryku

umieszczonym w polu elektrostatycznym.

140 Powtórzenie.

141


Uwaga 1. Ostatni sprawdzian (10) zostanie zrobiony na początku klasy 3, jeśli zakończenie tego działu wypadnie po klasyfikacji rocznej.

Uwaga 2. Jeśli okaże się, że pozostaną wolne godziny przed końcem roku szkolnego, to zostaną one przeznaczone na zadania przekrojowe typu maturalnego.

PROGRAM NAUCZANIA ROZKŁAD MATERIAŁU PLAN...

Documents

Transcript of PROGRAM NAUCZANIA ROZKŁAD MATERIAŁU PLAN...