PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU - KOWEZiU...Rysunek techniczny maszynowy 32 1.3. Podstawy...

Szkoła zawodowa szkołą pozytywnego wyboru

Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego.

PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH, 812106

O STRUKTURZE PRZEDMIOTOWEJ

wersja przed recenzją (wersja robocza) z dn. 28.06.2012

Warszawa 2012


Projekt współfinansowany przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społecznego. 1

SPIS TREŚCI

1. TYP PROGRAMU: przedmiotowy .................................................................................................................................................................. 2 2. RODZAJ PROGRAMU: liniowy ....................................................................................................................................................................... 2 3. AUTORZY, RECENZENCI I KONSULTANCI PROGRAMU NAUCZANIA: ................................................................................................................ 2 4. PODSTAWY PRAWNE KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO ..................................................................................................................................... 2 5. CELE OGÓLNE KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO ................................................................................................................................................ 3 6. KORELACJA PROGRAMU NAUCZANIA DLA ZAWODU OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH Z PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ

KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO ............................................................................................................................................................................ 3 7. INFORMACJA O ZAWODZIE OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH ........................................................................................ 3 8. UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH .............................................. 4 9. POWIĄZANIA ZAWODU OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH Z INNYMI ZAWODAMI........................................................... 5 10. CELE SZCZEGÓŁOWE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH ....................................................... 5 11. PLAN NAUCZANIA DLA ZAWODU OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH ............................................................................... 7 12. PROGRAMY NAUCZANIA DLA POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW ................................................................................................................. 9

1. Podstawy konstrukcji maszyn .............................................................................................................................................................. 10 2. Technologia procesów metalurgicznych ................................................................................................................................................ 19 3. Język obcy zawodowy w branży hutniczej ........................................................................................................................................... 26 5. Konstrukcje maszyn ............................................................................................................................................................................. 34 6. Eksploatacja maszyn i urządzeń metalurgicznych – zajęcia praktyczne .................................................................................................. 40

ZAŁĄCZNIKI ....................................................................................................................................................................................................... 53



TYP SZKOŁY: zasadnicza szkoła zawodowa

1. TYP PROGRAMU: przedmiotowy

2. RODZAJ PROGRAMU: liniowy

3. AUTORZY, RECENZENCI I KONSULTANCI PROGRAMU NAUCZANIA: Autorzy: mgr inż. Janina Gasik, mgr inż. Marek Olsza Recenzenci: … Konsultanci: mgr Zbigniew Zalas

4. PODSTAWY PRAWNE KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO Program nauczania dla zawodu OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH opracowany jest zgodnie z poniższymi aktami prawnymi:

− Ustawa z dnia 7 września 1991 o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.) − Rozporządzenie MEN z dnia 23 grudnia 2011r. w sprawie klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego (Dz. U. z 2012r. poz. 7) − Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie podstawy programowej kształcenia w zawodach (Dz. U. poz. 184) − Rozporządzenie MEN z dnia 7 lutego 2012r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych (Dz. U. poz. 204) − Rozporządzenie MEN z dnia 30 kwietnia 2007r. w sprawie warunków i sposobów oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów i słuchaczy oraz

przeprowadzania sprawdzianów i egzaminów w szkołach publicznych (Dz. U. Nr 83, poz. 562 z późn. zm.) − Rozporządzeniem MEN z dnia 17 listopada 2010 r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych

przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. Nr 228, poz. 1487) − Rozporządzeniem MENiS z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz. U. z

2003r. Nr 6, poz. 69 z późn. Zm.) − Rozporządzeniem MEN z dnia 15 grudnia 2010 r. w sprawie praktycznej nauki zawodu (Dz. U. Nr 244, poz. 1626) − Rozporządzenie MEN w sprawie dopuszczenia do użytku w szkole programów wychowania przedszkolnego i programów nauczania oraz dopuszczania

do użytku szkolnego podręczników (projekt)



5. CELE OGÓLNE KSZTAŁCENIA ZAWODOWEGO Celem kształcenia zawodowego jest przygotowanie uczących się do życia w warunkach współczesnego świata, wykonywania pracy zawodowej i aktywnego funkcjonowania na zmieniającym się rynku pracy. Zadania szkoły i innych podmiotów prowadzących kształcenie zawodowe oraz sposób ich realizacji są uwarunkowane zmianami zachodzącymi w otoczeniu gospodarczo-społecznym, na które wpływają w szczególności: idea gospodarki opartej na wiedzy, globalizacja procesów gospodarczych i społecznych, rosnący udział handlu międzynarodowego, mobilność geograficzna i zawodowa, nowe techniki i technologie, a także wzrost oczekiwań pracodawców w zakresie poziomu wiedzy i umiejętności pracowników. W procesie kształcenia zawodowego ważne jest integrowanie i korelowanie kształcenia ogólnego i zawodowego, w tym doskonalenie kompetencji kluczowych nabytych w procesie kształcenia ogólnego, z uwzględnieniem niższych etapów edukacyjnych. Odpowiedni poziom wiedzy ogólnej powiązanej z wiedzą zawodową przyczyni się do podniesienia poziomu umiejętności zawodowych absolwentów szkół kształcących w zawodach, a tym samym zapewni im możliwość sprostania wyzwaniom zmieniającego się rynku pracy. W procesie kształcenia zawodowego są podejmowane działania wspomagające rozwój każdego uczącego się, stosownie do jego potrzeb i możliwości, ze szczególnym uwzględnieniem indywidualnych ścieżek edukacji i kariery, możliwości podnoszenia poziomu wykształcenia i kwalifikacji zawodowych oraz zapobiegania przedwczesnemu kończeniu nauki. Elastycznemu reagowaniu systemu kształcenia zawodowego na potrzeby rynku pracy, jego otwartości na uczenie się przez całe życie oraz mobilności edukacyjnej i zawodowej absolwentów ma służyć wyodrębnienie kwalifikacji w ramach poszczególnych zawodów wpisanych do klasyfikacji zawodów szkolnictwa zawodowego.

6. KORELACJA PROGRAMU NAUCZANIA DLA ZAWODU OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH Z PODSTAWĄ PROGRAMOWĄ KSZTAŁCENIA OGÓLNEGO

Program nauczania dla zawodu operator maszyn i urządzeń metalurgicznych uwzględnia aktualny stan wiedzy o zawodzie ze szczególnym zwróceniem uwagi na nowe technologie i najnowsze koncepcje nauczania. Program uwzględnia także zapisy zadań ogólnych szkoły i umiejętności ponadprzedmiotowych zdobywanych w trakcie kształcenia w szkole ponadgimnazjalnej umieszczonych w podstawach programowych kształcenia ogólnego, w tym:

• umiejętność rozumienia, wykorzystania i refleksyjnego przetworzenia tekstów, prowadząca do osiągnięcia własnych celów, rozwoju osobowego oraz aktywnego uczestnictwa w życiu społeczeństwa;

• umiejętność wykorzystania narzędzi matematyki w życiu codziennym oraz formułowania sądów opartych na rozumowaniu matematycznym; • umiejętność wykorzystania wiedzy o charakterze naukowym do identyfikowania i rozwiązywania problemów, a także formułowania wniosków opartych na

obserwacjach empirycznych dotyczących przyrody lub społeczeństwa; • umiejętność komunikowania się w języku ojczystym i w językach obcych;



• umiejętność sprawnego posługiwania się nowoczesnymi technologiami informacyjno- komunikacyjnymi; • umiejętność wyszukiwania, selekcjonowania i krytycznej analizy informacji; • umiejętność rozpoznawania własnych potrzeb edukacyjnych oraz uczenia się; • umiejętność pracy zespołowej.

W programie nauczania dla zawodu operator maszyn i urządzeń metalurgicznych uwzględniono powiązania z kształceniem ogólnym polegające na wcześniejszym osiąganiu efektów kształcenia w zakresie przedmiotów ogólnokształcących stanowiących podbudowę dla kształcenia w zawodzie. Dotyczy to przede wszystkim takich przedmiotów jak: matematyka, chemia, a także podstawy przedsiębiorczości i edukację dla bezpieczeństwa.

7. INFORMACJA O ZAWODZIE OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH

Operator maszyn i urządzeń metalurgicznych obsługuje maszyny i urządzenia na wszystkich etapach przygotowania i przetwarzania rud metali oraz materiałów wsadowych w procesach ich wytwarzania. Użytkuje maszyny i urządzenia do przygotowania materiałów wsadowych w procesach metalurgicznych oraz obsługuje piece do redukcji i ogniowego wzbogacania rud metali, urządzenia do rafinacji wytworzonych metali i ich stopów. Zadaniem zawodowym operatora maszyn i urządzeń metalurgicznych jest również użytkowanie maszyn rozlewniczych, urządzeń do ciągłego odlewania stali, urządzeń do wytwarzania rozpylanych proszków metali oraz odczytywanie wskazania aparatury kontrolno-pomiarowej stosowanej w urządzeniach ciągów technologicznych przygotowania rud metali do procesów metalurgicznych. W zakres czynności zawodowych operatora wchodzi również wykonywanie bieżących przeglądów i konserwacji maszyn i urządzeń stosowanych w procesach metalurgicznych oraz wykonuje czynności z zakresu dozowania materiałów wsadowych, spustu ciekłego metalu i żużla, pobierania próbek do badań laboratoryjnych, odczytuje wskazania aparatury kontrolno-pomiarowej stosowanej do monitorowania procesów wytwarzania metali.

8. UZASADNIENIE POTRZEBY KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH Produkcja metali i ich stopów odbywa się od wieków i będzie trwać nadal, hutnictwo to przemysł podstawowy w każdym państwie, materiały metalowe zajmują znaczące miejsce wśród wszystkich materiałów konstrukcyjnych do budowy maszyn i urządzeń oraz konstrukcji budowlanych. Zmieniają się technologie wytwarzania materiałów metalowych, pracodawcy poszukują pracowników, którzy będą potrafili obsługiwać nowoczesne maszyny i urządzenia oraz użytkować urządzenia i systemy komputerowe w zakresie sterowania procesami wytwarzania metali i ich stopów. Zawód operatora maszyn i urządzeń metalurgicznych stwarza duże możliwości zatrudnienia w różnych wydziałach branży hutniczej. Praca odbywa się w zakładzie metalurgicznym, w którym wytapia się metale, uzyskuje stopy oraz poddaje się obróbce plastycznej, nadając im odpowiedni kształt. Ograniczenie w ostatnich latach kształcenia w zawodach hutniczych spowodowało zapotrzebowanie na rynku pracy na tego typu specjalistów.



9. POWIĄZANIA ZAWODU OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH Z INNYMI ZAWODAMI Podział zawodów na kwalifikacje czyni system kształcenia elastycznym, umożliwiającym uczącemu się uzupełnianie kwalifikacji stosownie do potrzeb rynku pracy, własnych potrzeb i ambicji. Wspólne kwalifikacje mają zawody kształcone na poziomie zasadniczej szkoły zawodowej i technikum, np.: dla zawodu operator maszyn i urządzeń metalurgicznych wyodrębniona została kwalifikacja M.6., która stanowi podbudowę kształcenia w zawodach technik hutnik. Technik hutnik ma kwalifikacje właściwe dla zawodu, które są nadbudową do kwalifikacji bazowej M.6. i jest to kwalifikacja M.38. Inną grupą wspólnych efektów dotyczących obszaru zawodowego są efekty stanowiące podbudowę kształcenia w zawodach określone kodem PKZ(M.a) i PKZ(M.d). Zawody, które mają wspólny PKZ(M.a) to: mechanik-operator pojazdów i maszyn rolniczych, zegarmistrz, optyk-mechanik, mechanik precyzyjny, mechanik automatyki przemysłowej i urządzeń precyzyjnych, mechanik-monter maszyn i urządzeń, mechanik pojazdów samochodowych, operator obrabiarek skrawających, ślusarz, kowal, monter kadłubów okrętowych, blacharz samochodowy, blacharz, lakiernik, technik optyk, technik mechanik lotniczy, technik mechanik okrętowy, technik budownictwa okrętowego, technik pojazdów samochodowych, technik mechanizacji rolnictwa, technik mechanik, monter mechatronik, elektromechanik pojazdów samochodowych, technik mechatronik, technik transportu drogowego, technik energetyk, modelarz odlewniczy, technik wiertnik, technik górnictwa podziemnego, technik górnictwa otworowego, technik górnictwa odkrywkowego, technik przeróbki kopalin stałych, technik odlewnik, technik hutnik, operator maszyn i urządzeń odlewniczych, operator maszyn i urządzeń metalurgicznych, operator maszyn i urządzeń do obróbki plastycznej, operator maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych, złotnik-jubiler. Zawody, które mają wspólny PKZ(M.d) to: operator maszyn i urządzeń odlewniczych, operator maszyn i urządzeń metalurgicznych, operator maszyn i urządzeń do obróbki plastycznej, operator maszyn i urządzeń do przetwórstwa tworzyw sztucznych, technik odlewnik, technik hutnik.

10. CELE SZCZEGÓŁOWE KSZTAŁCENIA W ZAWODZIE OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie operator maszyn i urządzeń metalurgicznych powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych: 1) użytkowania maszyn i urządzeń stosowanych w procesach przygotowywania i przetwarzania rud metali oraz materiałów wsadowych w procesach wytwarzania

i ich rafinacji; 2) użytkowania maszyn i urządzeń stosowanych w procesach wytwarzania, rafinacji i odlewania metali oraz metalurgii proszków; 3) wykonywania bieżących przeglądów i konserwacji maszyn i urządzeń stosowanych w procesach metalurgicznych.

Kwalifikacja Symbol zawodu

Zawód Elementy wspólne

M.6.

Użytkowanie maszyn i urządzeń stosowanych w procesach metalurgicznych

812106 operator maszyn i urządzeń metalurgicznych

PKZ(M.a) PKZ(M.d)

311704 technik hutnik



Do wykonywania zadań zawodowych niezbędne jest osiągnięcie efektów kształcenia określonych w podstawie programowej kształcenia w zawodzie operator maszyn i urządzeń metalurgicznych: – efekty kształcenia wspólne dla wszystkich zawodów (BHP, PDG, JOZ, KPS); – efekty kształcenia wspólne dla zawodów w ramach obszaru mechanicznego i górniczo-hutniczego stanowiące podbudowę do kształcenia w zawodzie PKZ(M.a) i

PKZ(M.d); – efekty kształcenia właściwe dla kwalifikacji wyodrębnionych w zawodzie: M.6. Użytkowanie maszyn i urządzeń stosowanych w procesach metalurgicznych.



11. PLAN NAUCZANIA DLA ZAWODU OPERATOR MASZYN I URZĄDZEŃ METALURGICZNYCH

Tabela 3. Plan nauczania dla programu o strukturze przedmiotowej

Lp.

Nazwa zajęć edukacyjnych

Klasa

Liczba godzin w okresie nauczania

I II III tygodniowo łącznie

Kształcenie zawodowe teoretyczne 1 Podstawy konstrukcji maszyn 3 2 5 160 2 Technologia procesów metalurgicznych 5 4 4 13 416 3 Język obcy zawodowy w branży hutniczej 1 1 32 4 Działalność gospodarcza w branży hutniczej 1 1 32

Łączna liczba godzin 8 6 6 20 640 Kształcenie zawodowe praktyczne **/***

5 Konstrukcje maszyn 2 5 7 234 6 Eksploatacja maszyn i urządzeń metalurgicznych - zajęcia praktyczne 4 5 14 23 736

Łączna liczba godzin 6 10 14 30 970 Łączna liczba godzin na kształcenie zawodowe 14 16 20 50 1610

**dla młodocianych pracowników liczbę dni w tygodniu przeznaczonych na praktyczną naukę zawodu u pracodawcy ustala dyrektor szkoły, z uwzględnieniem przepisów Kodeksu Pracy ***zajęcia odbywają się w pracowniach szkolnych, warsztatach szkolnych, centrach kształcenia praktycznego oraz u pracodawcy Egzamin potwierdzający kwalifikację (M.6.) odbywa się po pod koniec klasy trzeciej.



Wykaz działów programowych dla zawodu operator maszyn i urządzeń metalurgicznych

Nazwa przedmiotu Nazwa działu Liczba godzin

1. Podstawy konstrukcji maszyn 1.1. Bezpieczeństwo i higiena pracy 16

1.2. Rysunek techniczny maszynowy 32

1.3. Podstawy maszynoznawstwa z elementami części maszyn 32

1.4. Techniki wytwarzania z materiałoznawstwem 80

2. Technologia procesów metalurgicznych 2.1. Przygotowanie materiałów wsadowych 76

2.2. Wytwarzanie i odlewanie metali 276

2.3. Metalurgia proszków 64

3. Język obcy zawodowy w branży hutniczej 3.1 Język obcy zawodowy w branży hutniczej 32

4. Działalność gospodarcza w branży hutniczej 4.1 Podstawy formalno-prawne działalności gospodarczej 16

4.2 Prowadzenie przedsiębiorstwa w branży hutniczej 16

5. Konstrukcje maszyn 5.1 Sporządzanie dokumentacji technicznej 96

5.2 Techniki wytwarzania 138

6. Eksploatacja maszyn i urządzeń metalurgicznych- zajęcia praktyczne

6.1 Użytkowanie maszyn i urządzeń do przygotowania materiałów wsadowych w procesach metalurgicznych

160

6.2 Użytkowanie pieców do redukcji i ogniowego wzbogacania rud metali 204

6.3 Użytkowanie pieców i urządzeń do wytwarzania metali oraz pieców i urządzeń do ich rafinacji 204

6.4 Użytkowanie maszyn rozlewniczych, urządzeń do ciągłego odlewania metali oraz urządzeń do wytwarzania rozpylanych proszków metali

168



12. PROGRAMY NAUCZANIA DLA POSZCZEGÓLNYCH PRZEDMIOTÓW W programie nauczania dla zawodu operator maszyn i urządzeń metalurgicznych zastosowano taksonomię celów ABC. Niemierko

1. Podstawy konstrukcji maszyn 160 godzin 2. Technologia procesów metalurgicznych 416 godzin 3. Język obcy zawodowy w branży hutniczej 32 godziny 4. Działalność gospodarcza w branży hutniczej 32 godziny 5. Konstrukcje maszyn 234 godziny 6. Eksploatacja maszyn i urządzeń metalurgicznych – zajęcia praktyczne 736 godzin



1. Podstawy konstrukcji maszyn 1.1. Bezpieczeństwo i higiena pracy 1.2. Rysunek techniczny maszynowy 1.3. Podstawy maszynoznawstwa z elementami części maszyn 1.4. Techniki wytwarzania z materiałoznawstwem

1.1 Bezpieczeństwo i higiena pracy

Uszczegółowione efekty kształcenia. Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi:

Poziom wymagań

programowych ( P lub PP)

Kategoria

taksonomiczna

Materiał kształcenia

BHP(1)1. wyjaśnić pojęcia związane z bezpieczeństwem i higieną pracy; P B − Zasady ochrony przeciwpożarowej, higieny pracy i ochrony środowiska obowiązujące w zakładach metalurgicznych.

− Organizacja stanowisk pracy zgodnie z obowiązującymi wymaganiami ergonomii, przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska w zakładzie metalurgicznym.

− Instytucje i służby działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w Polsce.

− Przepisy dotyczące ochrony środowiska. − Prawa i obowiązki pracownika i pracodawcy w

zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy. − Czynniki szkodliwe dla zdrowia, uciążliwe i

niebezpieczne występujące podczas pracy. − Zagrożenia występujące przy obsłudze maszyn i

urządzeń w przemyśle hutniczym. − Czynniki szkodliwe dla organizmu człowieka

występujące przy produkcji wyrobów hutniczych. − Zagrożenia pożarowe. − Zagrożenia dotyczące urządzeń elektrycznych. − Udzielanie pierwszej pomocy w stanach zagrożenia

życia i zdrowia.

BHP(1)2. wyjaśnić pojęcia związane z ochroną przeciwpożarową oraz ochroną środowiska;

P B

BHP(1)3. wyjaśnić pojęcia związane z ergonomią; P B BHP(2)1. wymienić instytucje oraz służby działające w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w Polsce;

P A

BHP(2)2. określić zadania instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w Polsce;

P C

BHP(2)3. określić uprawnienia instytucji oraz służb działających w zakresie ochrony pracy i ochrony środowiska w Polsce;

P C

BHP(3)1. wskazać prawa i obowiązki pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy;

P A

BHP(3)2. wskazać prawa i obowiązki pracodawcy w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy;

P

A

BHP(3)3. określić konsekwencje wynikające z nieprzestrzegania praw i obowiązków pracownika w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy;

P C

BHP(9)1. dokonać analizy przepisów i zasad bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisy ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych w zakładzie pracy;

P

D

BHP(9)2. zastosować zasady bezpieczeństwa i higieny pracy, przepisy ochrony przeciwpożarowej, ochrony środowiska podczas wykonywania zadań zawodowych;

P

C

BHP(10)1.zidentyfikować stan zagrożenia zdrowia i życia; P B



BHP(10)2.udzielić pierwszej pomocy w stanach zagrożenia życia i zdrowia; P B − Pierwsza pomoc w przypadku porażenia prądem elektrycznym.

− Pierwsza pomoc w przypadku urazów mechanicznych.

BHP(10)3.zapobiegać zagrożeniom życia i zdrowia w miejscu wykonywania zadań zawodowych;

P C

KPS(1)1.stosować zasady kultury osobistej; P C KPS(1)2.stosować zasady etyki zawodowej; P C KPS(6)1.przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia zawodowego; P C KPS(6)2.wykorzystać różne źródła informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych;

P D

KPS(10)1.doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne; P B KPS(10)2.uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu; P D KPS(10)3.modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko; P D KPS(10)4.rozwiązywać konflikty w zespole; P C Planowane zadania (ćwiczenia) Wskazywanie typowych zagrożeń występujących przy obsłudze maszyn i urządzeń w przemyśle hutniczym. Wymień i scharakteryzuj typowe zagrożenia występujące w branży hutniczej. Zadanie najlepiej wykonać w grupach 3-4 osobowych. Nauczyciel prowadzący zajęcia przydziela grupom konkretne maszyny i urządzenia metalurgiczne. Uczniowie mają wypisać zagrożenia występujące przy obsłudze tych maszyn i urządzeń. Efekty pracy lider grupy prezentuje na forum klasy. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni BHP. Wyposażenie pracowni powinno zawierać niezbędne środki dydaktyczne. Zajęcia edukacyjne związane z pokazem dotyczącym udzielania pierwszej pomocy poszkodowanym mogą odbywać się w grupie do 15 uczniów. Wskazane jest, aby nauczyciel stosował metody aktywizujące oraz wykorzystywał prezentacje multimedialne oraz filmy dydaktyczne. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty pracy dla uczniów, schematy, plansze, makiety, filmy, komputer z dostępem do Internetu,. Aktualna baza literatury do prowadzenia zajęć. Zalecane metody dydaktyczne W wyniku realizacji programu nauczania tego działu programowego uczeń ma opanować wiadomości będące podstawą do bezpiecznego wykonywania zadań zawodowych oraz przewidywania zagrożeń w środowisku pracy. Niezbędne zatem jest, systematyczne ocenianie postępów ucznia, ewentualne korygowanie niewłaściwych działań podejmowanych podczas ćwiczeń, a także wskazywania wagi zdobywanych wiadomości i umiejętności. Dział programowy wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem metody ćwiczeń, dyskusji dydaktycznej. Metodami wspomagającymi powinien być wykład informacyjny lub problemowy. Aby ułatwić uczniom zrozumienie zagadnień związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy, ochrony przeciwpożarowej i ochrony środowiska, zwłaszcza w branży hutniczej, zaleca się stosowanie filmów poglądowych oraz prezentacji multimedialnych. Wykonywane ćwiczeń należy poprzedzić szczegółowym instruktażem, a następnie zwracać uwagę na właściwe wykorzystywanie instrukcji ćwiczeniowych. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w systemie klasowo- lekcyjnym lub grupowo.



Propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru oraz testu praktycznego, ćwiczeń praktycznych. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. Ćwiczenia powinny być dostosowane do możliwości i potrzeb ucznia, należy przygotować zadania o różnym stopniu trudności. 1.2 Rysunek techniczny maszynowy


Poziom wymagań


Kategoria

taksonomiczna

Materiał nauczania

PKZ(M.a)(1)1.dokonać podziału rysunków; P A – Rysunek techniczny maszynowy. – Rzutowanie prostokątne i aksonometryczne. – Odwzorowanie wewnętrzne zarysu przedmiotu. – Wymiarowanie. – Chropowatość powierzchni. – Zamienność części w budowie maszyn. – Tolerancje i pasowania.

PKZ(M.a)(1)2.wymienić i wskazać zastosowanie linii rysunkowych; P A PKZ(M.a)(1)3.wykonać rzuty prostokątne i aksonometryczne brył i części maszyn; p C PKZ(M.a)(1)4.wykonywać wymiarowanie na rysunkach zgodnie z zasadami wymiarowania;

P C

PKZ(M.a)(1)5.wykonywać przekroje proste i złożone części maszyn; P C PKZ(M.a)(1)6.wyjaśnić znaki i parametry chropowatości; P PKZ(M.a)(6)1.sklasyfikować tolerancje ze względu na sposób doboru odchyłek; P A PKZ(M.a)(6)2.obliczyć wymiary graniczne, odchyłki, tolerancje; P C PKZ(M.a)(6)3.sklasyfikować pasowania ze względu na efekt połączenia; P A PKZ(M.a)(6)4.obliczyć luzy, wciski, tolerancje pasowania; P C PKZ(M.a)(6)5.dobrać pasowania; P C PKZ(M.a)(6)6.oznaczać pasowania na rysunkach technicznych; P B KPS(2)1.zaproponować sposoby rozwiązywania problemów; P D KPS(2)2.dążyć wytrwale do celu; P C KPS(2)3.zrealizować działania zgodnie z własnymi pomysłami; P C KPS(2)4.zainicjować zmiany mające pozytywny wpływ na środowisko pracy; P D KPS(6)1.przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia zawodowego; P C KPS(6)2.wykorzystać różne źródła informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych;

P D



KPS(10)1.doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne; P B KPS(10)2.uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu; P D KPS(10)3.modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko; P D KPS(10)4.rozwiązywać konflikty w zespole; P C Planowane zadania(ćwiczenia) Wykonanie i zwymiarowanie przedmiotu w rzutach prostokątnych na podstawie modelu. Na podstawie otrzymanego modelu przedmiotu wykonać rzuty prostokątne tego przedmiotu na formacie A4 stosując podziałkę rysunkową zgodną z PN, zwymiarować zgodnie z zasadami wymiarowania. Kryteria oceny zadania (ćwiczenia) uwzględniają: - przygotowanie formatu A4 wg. PN - wykonanie rzutu prostokątnego przedmiotu w odpowiedniej podziałce, - zwymiarowanie zgodnie z zasadami, - zastosowane znaki wymiarowe. Zadanie(ćwiczenie) uczniowie wykonują indywidualnie. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne powinny być prowadzone w pracowni rysunku technicznego (jedno stanowisko dla jednego ucznia) wyposażonej w modele dydaktyczne oraz normy dotyczące zasad wykonywania rysunku technicznego. W trakcie realizacji treści kształcenia należy wprowadzać metody podające, jak również problemowe. Nauczyciel prowadzący zajęcia powinien dostosowywać sposoby realizacji treści programowych do możliwości organizacyjnych szkoły. Wskazane jest również stosowanie prezentacji multimedialnych dotyczących wykonywania rysunków technicznych. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, karty pracy, pakiety edukacyjne dla uczniów. Modele części maszyn i urządzeń, plansze i schematy dydaktyczne, filmy dydaktyczne oraz prezentacje multimedialne. Aktualna baza literatury do prowadzenia zajęć. Zalecane metody dydaktyczne W wyniku realizacji programu nauczania tego działu programowego uczeń opanować ma umiejętności będące podstawą do dalszego etapu kształcenia. Niezbędne zatem jest, systematyczne ocenianie postępów ucznia, ewentualne korygowanie niewłaściwych działań podejmowanych podczas ćwiczeń. Należy zwrócić szczególną uwagę na umiejętność korzystania z literatury fachowej, w tym norm i katalogów, danych zawartych w instrukcjach do ćwiczeń. Podczas procesu kształcenia zaleca się stosowanie metody ćwiczeń praktycznych, metodę projektu. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie podczas ćwiczeń oraz grupowo (w grupie do 15 uczniów). Propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się należy brać pod uwagę wyniki wykonywanych ćwiczeń, ich zgodność z założeniami i poprawność merytoryczną wykonania. Dodatkowo należy uwzględniać stosunek uczniów do wykonywania ćwiczeń, aktywność, zaangażowanie, wytrwałość w wykonywaniu ćwiczeń i efekty osiągnięte przez poszczególnych uczniów. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia



– dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia Ćwiczenia powinny być dostosowane do możliwości i potrzeb ucznia, należy przygotować zadania o różnym stopniu trudności. 1.3 Podstawy maszynoznawstwa z elementami części maszyn


Poziom wymagań


Kategoria

taksonomiczna

Materiał nauczania

PKZ(M.a)(4)1. sklasyfikować części maszyn i urządzeń; P C – Klasyfikacja części maszyn. – Normalizacja i unifikacja w budowie maszyn. – Osie i wały. – Łożyska. – Sprzęgła. – Hamulce. – Przekładnie mechaniczne. – Mechanizmy. – Połączenia części maszyn. – Maszyny i urządzenia transportowe. – Pompy, sprężarki, silniki. – Napędy hydrauliczne i pneumatyczne. – Dokumentacja techniczna.

PKZ(M.a)(4)2. rozróżnić przeznaczenie części maszyn i urządzeń; P C PKZ(M.a)(4)3. scharakteryzować części maszyn i urządzeń; P C PKZ(M.a)(4)4. rozróżnić znormalizowane części maszyn i urządzeń; P C PKZ(M.a)(4)5. dobrać znormalizowane części maszyn i urządzeń; P C PKZ(M.a)(5)1. sklasyfikować rodzaje połączeń; P C PKZ(M.a)(5)2. scharakteryzować połączenia stosowane w budowie maszyn; P C PKZ(M.a)(5)3. wskazać zastosowanie połączeń; P B PKZ(M.a)(8)1. sklasyfikować środki transportu wewnętrznego; P C PKZ(M.a)(8)2. określić środki transportu wewnętrznego; P C PKZ(M.a)(8)3. dobrać zastosowanie środków transportu wewnętrznego; P C PKZ(M.a)(16)1. rozróżnić maszyny i urządzenia; P B PKZ(M.a)(16)2. określać budowę maszyn i urządzeń; P C PKZ(M.a)(16)3. scharakteryzować zasadę działania maszyn i urządzeń; P C PKZ(M.a)(16)4. użytkować maszyny i urządzenia zgodnie z dokumentacją techniczną;

P B

KPS(2)1. zaproponować sposoby rozwiązywania problemów; P D KPS(2)2. dążyć wytrwale do celu; P C KPS(2)3. zrealizować działania zgodnie z własnymi pomysłami; P C KPS(2)4. zainicjować zmiany mające pozytywny wpływ na środowisko pracy; P D KPS(6)1. przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia; zawodowego;

P C

KPS(6)2. wykorzystać różne źródła informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych;

P D

KPS(10)1. doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne; P B KPS(10)2. uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu; P D



KPS(10)3. modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko;

P D

KPS(10)4. rozwiązywać konflikty w zespole; P C Planowane zadania (ćwiczenia) Rozpoznawanie połączeń i elementów budowy maszyn i urządzeń metalurgicznych. Na podstawie otrzymanych modeli zespołu maszyny należy rozpoznać rodzaje zastosowanych połączeń, części maszyn. Wyniki rozpoznania uczniowie zapisują w karcie pracy. Kryteria oceny zadania(ćwiczenia) uwzględniają wykaz: - połączeń nierozłącznych, - połączeń rozłącznych, - części znormalizowanych, - części nieznormalizowanych. Uczniowie wpisują nazwy połączeń i części. Zadanie(ćwiczenie) uczniowie wykonują indywidualnie lub w grupach 2 osobowych. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia dydaktyczne powinny być realizowane w pracowni wyposażonej w: modele połączenia rozłącznych i nierozłącznych, modele części maszyn, przykładowe części i zespoły maszyn i urządzeń stosowanych w branży hutniczej, modele połączeń, modele napędów, układów smarowania, modele maszyn i urządzeń transportu wewnętrznego, modele sprężarek, wentylatorów, pomp, części maszyn z różnymi postaciami zużycia, , instrukcje obsługi maszyn i urządzeń metalurgicznych, katalogi maszyn i urządzeń, normy elementów znormalizowanych stosowanych w budowie maszyn. Środki dydaktyczne W pracowni, w której przeprowadzane będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: zestawy ćwiczeń, instrukcje do ćwiczeń, karty pracy uczniów, dokumentacja techniczna i montażowa, urządzenia multimedialne, katalogi, czasopisma branżowe, filmy i prezentacje multimedialne dotyczące budowy maszyn i urządzeń metalurgicznych. Zalecane metody dydaktyczne Zaplanowane do osiągnięcia przygotowują ucznia do wykonania zadań zawodowych. Dział programowy wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia ze szczególnym uwzględnieniem metody tekstu przewodniego i ćwiczeń. Metody te zawierają opisy czynności niezbędne do wykonania ćwiczenia, a uczniowie pracują samodzielnie. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w systemie klasowym z podziałem na grupy (3-5 osób). Propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Podczas oceniania osiągnięć edukacyjnych uczniów należy brać pod uwagę wyniki testów, ćwiczeń oraz aktywność i zaangażowanie ucznia w wykonywanie zadań. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia. – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. Ćwiczenia powinny być dostosowane do możliwości i potrzeb ucznia, należy przygotować zadania o różnym stopniu trudności.



1.4 Techniki wytwarzania z materiałoznawstwem


Poziom wymagań


Kategoria

taksonomiczna

Materiał nauczania

PKZ(M.d)(1)1. rozpoznać materiały konstrukcyjne i eksploatacyjne; P A – Materiały konstrukcyjne i eksploatacyjne. – Korozja. – Techniki i metody wytwarzania części maszyn i

urządzeń. – Odlewnictwo. – Obróbka plastyczna. – Obróbka skrawaniem. – Przyrządy pomiarowe. – Metody kontroli jakości.

PKZ(M.d)(1)2. dobrać materiały konstrukcyjne i eksploatacyjne; P C PKZ(M.a)(7)1. sklasyfikować materiały konstrukcyjne i eksploatacyjne; P C PKZ(M.a)(7)2. scharakteryzować własności materiałów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych;

P C

PKZ(M.a)(7)3. określić zastosowanie materiałów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych;

P C

PKZ(M.a)(10)1. rozróżnić rodzaje korozji; P B PKZ(M.a)(10)2. wyjaśnić sposoby ochrony przed korozją; P C PKZ(M.a)(11)1. sklasyfikować techniki i metody wytwarzania części maszyn i urządzeń;

P C

PKZ(M.a)(11)2. scharakteryzować techniki i metody wywarzania części maszyn i urządzeń;

P C

PKZ(M.a)(11)3. dobrać techniki i metody wytwarzania części maszyn i urządzeń; P C PKZ(M.a)(12)1. sklasyfikować urządzenia i narzędzia do obróbki ręcznej; P A PKZ(M.a)(12)2. scharakteryzować urządzenia i narzędzia do obróbki ręcznej; P C PKZ(M.a)(12)3. sklasyfikować maszyny i narzędzia o obróbki maszynowej; P C PKZ(M.a)(12)4. scharakteryzować maszyny i narzędzia o obróbki maszynowej; P C PKZ(M.d)(3)1. rozróżnić sposoby wytwarzania wyrobów za pomocą obróbki ręcznej;

P B

PKZ(M.d)(3)2. rozróżnić sposoby mechanicznej obróbki skrawaniem; P B PKZ(M.d)(3)3. rozróżnić sposoby kształtowania wyrobów poprzez obróbkę plastyczną stopów Fe-C, metali nieżelaznych i ich stopów oraz materiałów niemetalowych;

P B

PKZ(M.d)(3)4. rozróżnić sposoby spajania metali i materiałów niemetalowych; P B PKZ(M.d)(3)5. rozróżnić metody odlewania stopów Fe-C, metali nieżelaznych i ich stopów oraz materiałów niemetalowych;

P B

PKZ(M.d)(2)1. wymienić rodzaje obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej; P A



PKZ(M.d)(2)2. opisać poszczególne rodzaje obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej; P B PKZ(M.d)(2)3. wyjaśnić celowość stosowania obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej P C PKZ(M.a)(13)1. sklasyfikować przyrządy pomiarowe stosowane podczas obróbki ręcznej i maszynowej;

p C

PKZ(M.a)(13)2. scharakteryzować przyrządy pomiarowe stosowane podczas obróbki ręcznej i maszynowej;

p C

PKZ(M.a)(13)3. dobierać przyrządy pomiarowe do pomiaru i sprawdzania części maszyn w zależności od kształtu oraz dokładności wykonania;

P D

PKZ(M.a)(15)1. sklasyfikować metody kontroli jakości wykonanych prac; P C PKZ(M.a)(15)2. opisać metody kontroli jakości; P B KPS(2)1. zaproponować sposoby rozwiązywania problemów; P D KPS(2)2. dążyć wytrwale do celu; P C KPS(2)3. zrealizować działania zgodnie z własnymi pomysłami; P C KPS(2)4. zainicjować zmiany mające pozytywny wpływ na środowisko pracy; P D KPS(6)1.przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia zawodowego; P C KPS(6)2. wykorzystać różne źródła informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych;

P D

KPS(10)1. doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne; P B KPS(10)2. uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu; P D KPS(10)3. modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko; P D KPS(10)4. rozwiązywać konflikty w zespole; P C Planowane zadania(ćwiczenia) Opracować wykaz operacji technologicznych, środków produkcji, przyrządów kontrolnych związanych z wykonaniem części przedstawionej na rysunku wykonawczym. Na podstawie wskazówek, założeń i materiałów dostarczonych przez nauczyciela (rysunek wykonawczy części maszyny) zaproponować wykaz operacji technologicznych, maszyn i urządzeń, narzędzi, przyrządów kontrolnych w celu uzyskania gotowego wyrobu dobierając odpowiednią technikę wytwarzania, np.: odlewanie, obróbka plastyczna, obróbka skrawaniem. Kryteria oceny zadania(ćwiczenia) uwzględniają: - dobór materiału wyjściowego ( postać i gatunek), - techniki wytwarzania, - wykaz niezbędnych operacji technologicznych, - wykaz maszyn i urządzeń, oprzyrządowania technologicznego, - wykaz narzędzi obróbkowych, - wykaz przyrządów kontrolnych. Zadanie należy wykonać w grupach 3-4 osobowych. Po wykonaniu zadania grupy prezentują efekty wykonanych prac: również z wykorzystaniem urządzeń multimedialnych.



Zastosowanie materiałów konstrukcyjnych Dla podanych przez nauczyciela stali konstrukcyjnych uczeń wskaże ich zastosowanie w budowie maszyn i urządzeń, określi sposób ochrony przed korozją, ( jeżeli zachodzi taka konieczność) i parametry obróbki cieplnej. Wyniki doboru uczniowie zapisują w karcie pracy. Kryteria oceny zadania ( ćwiczenia) uwzględniają: - dobór gatunku wg. PN, - zapis oznaczenia danego gatunku, - przykład zastosowania, - sposób zabezpieczenia przed korozją, -dobór rodzaju i parametrów obróbki cieplnej. Zadanie(ćwiczenie) uczniowie wykonują indywidualnie lub w grupach 2 osobowych korzystając z PN. poradników, katalogów. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w systemie klasowo-lekcyjnym. W pracowni prowadzenia zajęć powinny znajdować się: modele, atrapy maszyn i urządzeń, elementy maszyn i urządzeń, narzędzia do obróbki ręcznej i maszynowej metali, przyrządy pomiarowe, dokumentację techniczną oraz normy, poradniki, katalogi maszyn i urządzeń oraz materiałów konstrukcyjnych i eksploatacyjnych, instrukcje obsługi maszyn i urządzeń. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, normy, poradniki, katalogi, urządzenia multimedialne, programy komputerowe wspomagające dobór materiału, maszyn i urządzeń, oprzyrządowania, narzędzi i wykonanie zadań. Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, zaplanowane do osiągnięcia efekty kształcenia przygotowują ucznia do zapoznania się z różnymi technikami wytwarzania elementów maszyn i urządzeń stosowanych w przemyśle hutniczym, procesami technologicznymi z uwzględnieniem maszyn, narzędzi obróbkowych, przyrządów pomiarowych, postaciami i gatunkami materiałów, korozją i sposobami ochrony antykorozyjnej, celem obróbki cieplnej. Proponowane metody to: podające (wykład informacyjny, pogadanka, objaśnienie), aktywizujące np. burza mózgów. Dominującą metodą sprawdzania efektów kształcenia powinna być metoda projektów, która sprzyja samodzielnemu rozwiązywaniu problemów oraz głębszemu rozpoznaniu wybranej tematyki. Formy organizacyjne Zajęcia mogą być prowadzone i w grupach klasowych. Grupy do wykonywania zadań mogą liczyć od 2 do 4 osób. Propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się uwzględnianie wyników testów oraz ćwiczeń. Należy brać pod uwagę zgodność z założeniami wykonanych przez uczniów ćwiczeń, ich poprawność merytoryczną, a także aktywność uczniów i sposób prezentowania wykonanych ćwiczeń. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia Ćwiczenia powinny być dostosowane do możliwości i potrzeb ucznia, należy przygotować zadania o różnym stopniu trudności.



2. Technologia procesów metalurgicznych 2.1 Przygotowanie materiałów wsadowych 2.2 Wytwarzanie i odlewanie metali 2.3 Metalurgia proszków

2.1 Przygotowanie materiałów wsadowych


Poziom wymagań


Kategoria

taksonomiczna

Materiał nauczania

M.6.1(2)1. rozróżnić urządzenia do kruszenia i przesiewania rud metali; P B – Urządzenia rozładowcze i transportowe rud. – Urządzenia do kruszenia i przesiewania rud. – Urządzenia do przygotowania mieszanek. – Przygotowanie rud do spiekania. – Proces spiekania rudy. – Grudkowanie rud.

M.6.1(2)2. rozróżnić urządzenia do przygotowania mieszanek; P B M.6.1(2)3. rozróżnić urządzenia do spiekania, grudkowania i brykietowania rud metali;

P B

M.6.1(2)4. wyjaśnić budowę urządzeń do przygotowania rud metali; P C M.6.1(3)1. rozróżnić urządzenia stosowane w rozładowaniu materiałów wsadowych;

P B

M.6.1(3)2. rozróżnić urządzenia transportujące materiały wsadowe; P B M.6.1(3)3. wyjaśnić budowę urządzeń transportowych materiały wsadowe; P C M.6.2(4)1. rozpoznać piece stosowane do redukcji i ogniowego wzbogacania rud metali;

P A

M.6.2(4)2. rozpoznać podzespoły i elementy pieców stosowanych do redukcji i ogniowego wzbogacania rud metali;

P A

PKZ(M.a)(17)6. korzystać z norm przy doborze materiałów wsadowych, parametrów obróbki cieplnej i cieplno-chemicznej;

P C

KPS(2)1. zaproponować sposoby rozwiązywania problemów; P D KPS(2)2. dążyć wytrwale do celu; P C KPS(2)3. zrealizować działania zgodnie z własnymi pomysłami; P C KPS(2)4. zainicjować zmiany mające pozytywny wpływ na środowisko pracy; P D KPS(6)1.przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia zawodowego; P C KPS(6)2. wykorzystać różne źródła informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych;

P D

KPS(10)1. doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne; P B KPS(10)2. uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu; P D KPS(10)3. modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko; P D



KPS(10)4. rozwiązywać konflikty w zespole; P C Planowane zadania (ćwiczenia) Opracowanie ciągu technologicznego przygotowania rudy do wielkiego pieca. Zadaniem uczniów jest wykonanie schematu przedstawiającego poszczególne etapy przygotowania rudy żelaza do procesu metalurgicznego. W każdym etapie należy określić cel wykonywania odpowiednich czynności i dobrać urządzenia umożliwiające wykonanie poszczególnych etapów. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w systemie klasowo-lekcyjnym. W pracowni prowadzenia zajęć powinny znajdować się: modele, maszyn i urządzeń metalurgicznych, próbki materiałów wsadowych stosowanych w procesach metalurgicznych, pomoce dydaktyczne ilustrujące budowę oraz zasady działania urządzeń rozładowczych i transportowych, do kruszenia i przesiewania rud, do spiekania rudy, dokumentację techniczną, instrukcje obsługi maszyn i urządzeń stosowanych w procesach metalurgicznych, katalogi maszyn i urządzeń stosowanych w procesach metalurgicznych. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, normy, poradniki, katalogi, urządzenia multimedialne, Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, zaplanowane do osiągnięcia efekty kształcenia przygotowują ucznia do zapoznania się z urządzeniami transportowymi i przygotowaniem rud metali do procesów metalurgicznych. Proponowane metody to: podające (wykład informacyjny, pogadanka, objaśnienie), aktywizujące np. dyskusja dydaktyczna. Dominującą metodą sprawdzania efektów kształcenia powinna być metoda projektów, która sprzyja samodzielnemu rozwiązywaniu problemów oraz głębszemu rozpoznaniu wybranej tematyki. Formy organizacyjne Zajęcia mogą być prowadzone i w systemie klasowo – lekcyjnym z podziałem na grupy. Grupy do wykonywania zadań mogą liczyć od 2 do 4 osób. Propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru i ćwiczenia. Do oceny proponuje się uwzględnianie zgodności z założeniami wykonanych przez uczniów ćwiczeń, ich poprawność merytoryczną, a także aktywność uczniów. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia Ćwiczenia powinny być dostosowane do możliwości i potrzeb ucznia, należy przygotować zadania o różnym stopniu trudności.



2.2 Wytwarzanie i odlewanie metali


Poziom wymagań


Kategoria

taksonomiczna

Materiał nauczania

M.6.1(1)1. wymienić materiały wsadowe do procesów metalurgicznych; P A – Materiały wsadowe do procesu wielkopiecowego i stalowniczego.

– Proces wielkopiecowy. – Elektrometalurgia. – Materiały ogniotrwałe. – Konstrukcja wielkiego pieca. – Maszyny i urządzenia do przygotowania złomu

wsadowego. – Metalurgia metali nieżelaznych. – Piece do procesów redukcji i ogniowego

wzbogacania rud metali. – Odlewanie stali. – Wady wlewków.

M.6.1(1)2. rozróżnić materiały wsadowe do procesu wielkopiecowego; P B M.6.1(1)3. rozróżnić materiały wsadowe do procesów otrzymywania metali nieżelaznych;

P B

M.6.1(1)4. rozróżnić materiały wsadowe i pomocnicze do procesów stalowniczych;

P B

M.6.2(1)1. rozróżnić i opisać metody procesów redukcji rud metali; P B M.6.2(1)2. rozróżnić I opisać metody procesów ogniowego wzbogacania rud metali;

P B

M.6.2(1)3. wymienić i opisać etapy procesów redukcji rud metali; P A M.6.2(1)4. wymienić i opisać etapy procesów ogniowego wzbogacania rud metali; P A M.6.2(2)1. rozróżnić produkty podstawowe procesów redukcji i ogniowego wzbogacania rud metali;

P B

M.6.2(2)2. rozróżnić produkty uboczne procesów redukcji i ogniowego wzbogacania rud metali;

P B

M.6.2(2)3. określić sposoby dalszego wykorzystania produktów podstawowych procesu redukcji i ogniowego wzbogacania rud metali;

P C

M.6.2(2)4. określić sposoby dalszego wykorzystania produktów ubocznych procesu redukcji i ogniowego wzbogacania rud metali;

P C

M.6.2(2)5. określić sposoby utylizacji produktów ubocznych procesu redukcji i ogniowego wzbogacania rud metali;

P C

M.6.2(5)1. rozróżnić materiały na obmurze pieców do redukcji lub ogniowego wzbogacania rud metali;

P B

M.6.2(5)2. rozróżnić materiały stosowane na fundamenty pieców do redukcji lub ogniowego wzbogacania rud metali;

P B

M.6.2(5)3. rozróżnić materiały na elementy konstrukcyjne pieców do redukcji lub ogniowego wzbogacania rud metali;

P B



M.6.3(1)1. rozróżnić metody procesów wytwarzania metali; P B M.6.3(1)2. rozróżnić etapy procesów wytwarzania metali; P B M.6.3(2)1. wymienić produkty podstawowe procesów wytwarzania i rafinacji metali;

P A

M.6.3(2)2. wymienić produkty uboczne procesów wytwarzania i rafinacji metali; P A M.6.3(2)3. wskazać sposoby dalszego wykorzystania lub utylizacji produktów podstawowych procesów wytwarzania i rafinacji metali;

P C

M.6.3(2)4. skazać sposoby dalszego wykorzystania lub utylizacji produktów ubocznych procesów wytwarzania i rafinacji metali;

P C

M.6.3(3)1. wymienić elementy konstrukcyjne pieców i urządzeń do wytwarzania metali;

P A

M.6.3(3)2. scharakteryzować elementy konstrukcyjne urządzeń do wytwarzania metali;

P C

M.6.3(3)3. scharakteryzować elementy konstrukcyjne pieców do wytwarzania metali;

P C

M.6.3(4)1. rozróżnić rodzaje materiałów ogniotrwałych stosowanych do budowy pieców i urządzeń do wytwarzania metali;

P B

M.6.3(4)2. określić zadania materiałów ogniotrwałych u budowie pieców i urządzeń metalurgicznych;

P C

M.6.3(4)3. określić przeznaczenie materiałów ogniotrwałych w zależności od rodzaju procesu metalurgicznego;

P C

M.6.3(5)1. wymienić urządzenia pomocnicze pieców i urządzeń do wytwarzania metali;

P A

M.6.3(5)2. określić rodzaje chłodnic stosowanych w układzie chłodzenia i objaśnić ich budowę;

P C

M.6.3(5)3. wymienić elementy konstrukcyjne urządzeń zasypowych; P A M.6.3(5)4. wymienić elementy konstrukcyjne urządzeń podgrzewania powietrza; P A M.6.3(5)5. rozróżnić urządzenia do odpylania; P B M.6.4(1)1. rozróżnić metody odlewania metali w procesach metalurgicznych; P B M.6.4(1)2. opisać ciągłe metody odlewania metali; P B M.6.4(1)3. opisać odlewanie metali do form i wlewnic; P B M.6.4(2)1. rozróżnić elementy i podzespoły maszyn rozlewniczych; P B M.6.4(2)2. opisać budowę osprzętu stalowniczego; P B M.6.4(2)3. rozróżnić urządzenia ciągu technologicznego ciągłego odlewania stali; P B M.6.4(2)4. opisać budowę i zadania kadzi pośredniej, krystalizatora, drąga P B



startowego; M.6.4(3)1. dobrać materiały pomocnicze do procesów odlewania metali; P C M.6.4(3)2. zastosować materiały ogniotrwałe do procesów odlewania odpowiednich metali;

P C

M.6.4(5)1. wymienić parametry procesów odlewania metali; P A M.6.4(5)2. dobrać parametry odlewania metali np. temperatura i prędkość odlewania, warunki chłodzenia;

P C

KPS(2)1. zaproponować sposoby rozwiązywania problemów; P D KPS(2)2. dążyć wytrwale do celu; P C KPS(2)3. zrealizować działania zgodnie z własnymi pomysłami; P C KPS(2)4. zainicjować zmiany mające pozytywny wpływ na środowisko pracy; P D KPS(6)1.przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia zawodowego; P C KPS(6)2. wykorzystać różne źródła informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych;

P D

KPS(10)1. doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne; P B KPS(10)2. uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu; P D KPS(10)3. modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko; P D KPS(10)4. rozwiązywać konflikty w zespole; P C Planowane zadania (ćwiczenia) Budowa wielkiego pieca. Na rysunku konstrukcji wielkiego pieca przygotowanym przez nauczyciela uczeń zaznacza występujące strefy używając prawidłowego nazewnictwa i elementy budowy pieca. W karcie pracy uczeń określa rodzaj materiału, z którego jest wykonany element i podaje jego przeznaczenie. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w systemie klasowo-lekcyjnym. W pracowni prowadzenia zajęć powinny znajdować się: próbki materiałów wsadowych stosowanych w procesach metalurgicznych, metali nieżelaznych i ich stopów, stopów Fe-C, pomoce dydaktyczne ilustrujące budowę oraz zasady działania pieców i urządzeń oraz ciągów technologicznych, modele pieców i urządzeń wykorzystywanych w procesach redukcji rud, wytopu i rafinacji metali, wytwarzania wyrobów metodami metalurgii proszków, dokumentację techniczną, instrukcje obsługi maszyn i urządzeń stosowanych w procesach metalurgicznych, katalogi maszyn i urządzeń stosowanych w procesach metalurgicznych. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, normy, poradniki, katalogi, urządzenia multimedialne, Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, zaplanowane do osiągnięcia efekty kształcenia przygotowują ucznia do zapoznania się z technikami wytwarzania i odlewania metali, środkami produkcyjnymi w tych technikach. Proponowane metody to: podające (wykład informacyjny, pogadanka, objaśnienie, pokaz), aktywizujące: dyskusja dydaktyczna, metoda projektu, ćwiczenia.



Formy organizacyjne Zajęcia mogą być prowadzone i w systemie klasowo – lekcyjnym z podziałem na grupy. Grupy do wykonywania zadań mogą liczyć od 2 do 4 osób. Propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się przeprowadzenie testu wielokrotnego wyboru, wykonanie i ocenę zadań. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia Ćwiczenia powinny być dostosowane do możliwości i potrzeb ucznia, należy przygotować zadania o różnym stopniu trudności. 2.3 Metalurgia proszków


Poziom wymagań


Kategoria taksonomiczna

Materiał nauczania

M.6.2(3)1. rozróżnić metody otrzymywania proszków różnych metali; P B – Technologia metalurgii proszków. – Metody wytwarzania proszków metali. – Własności proszków metali. – Urządzenia stosowane do wytwarzania proszków

metali.

M.6.2(3)2.określić rodzaje proszków metali otrzymywanych w procesach redukcji rud metali;

P C

M.6.2(3)3.opisać zastosowanie proszków metali otrzymywanych w procesach redukcji rud metali;

P B

M.6.3(11)1.określić rodzaje proszków metali otrzymywanych metodami hydrometalurgicznymi;

P C

M.6.3(11)2.opisać zastosowanie proszków metali otrzymywanych metodami hydrometalurgicznymi;

P B

M.6.4(2)5. rozróżnić elementy i podzespoły urządzeń do wytwarzania rozpylanych proszków metali;

P B

M.6.4(4)1.określić rodzaje i własności proszków metali wytwarzanych metodą rozpylania;

P c

M.6.4(4)2. opisać zastosowanie proszków metali wytwarzanych metodą rozpylania;

P B

KPS(2)1. zaproponować sposoby rozwiązywania problemów; P D KPS(2)2. dążyć wytrwale do celu; P C KPS(2)3. zrealizować działania zgodnie z własnymi pomysłami; P C KPS(2)4. zainicjować zmiany mające pozytywny wpływ na środowisko pracy; P D



KPS(6)1.przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia zawodowego; P C KPS(6)2. wykorzystać różne źródła informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych;

P D

KPS(10)1. doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne; P B KPS(10)2. uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu; P D KPS(10)3. modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko; P D KPS(10)4. rozwiązywać konflikty w zespole; P C Planowane zadania (ćwiczenia) Zalety metalurgii proszków. Zadaniem ucznia na podstawie charakterystyki technologii wytwarzania wyrobów i półwyrobów ze sproszkowanych metali, stopów, mieszanek wskazać i uzasadnić korzyści wynikające z zastosowania metalurgii proszków w porównaniu z konwencjonalną metalurgią ogniową. Metody otrzymywania proszków metali.

Korzystając z schematu przygotowania proszków(przygotowanego przez nauczyciela) należy opisać jaki proces przedstawia każdy jego element.

Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zajęcia edukacyjne mogą być prowadzone w systemie klasowo-lekcyjnym. W pracowni prowadzenia zajęć powinny znajdować się: próbki materiałów wsadowych stosowanych w procesach metalurgicznych, metali nieżelaznych i ich stopów, stopów Fe-C, proszków metali, materiałów ogniotrwałych, pomoce dydaktyczne ilustrujące budowę oraz zasady działania pieców i urządzeń oraz ciągów technologicznych, modele pieców i urządzeń wykorzystywanych w procesach redukcji rud, wytopu i rafinacji metali, wytwarzania wyrobów metodami metalurgii proszków, dokumentację techniczną, instrukcje obsługi maszyn i urządzeń stosowanych w procesach metalurgicznych, katalogi maszyn i urządzeń stosowanych w procesach metalurgicznych. Środki dydaktyczne Zestawy ćwiczeń, instrukcje do wykonywania ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, normy, poradniki, katalogi, urządzenia multimedialne, Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, zaplanowane do osiągnięcia efekty kształcenia przygotowują ucznia do zapoznania się z urządzeniami transportowymi i przygotowaniem rud metali do procesów metalurgicznych. Proponowane metody to: podające (wykład informacyjny, pogadanka, objaśnienie), aktywizujące np. dyskusja dydaktyczna. Dominującą metodą sprawdzania efektów kształcenia powinna być metoda projektów, która sprzyja samodzielnemu rozwiązywaniu problemów oraz głębszemu rozpoznaniu wybranej tematyki. Formy organizacyjne Zajęcia mogą być prowadzone i w systemie klasowo – lekcyjnym z podziałem na grupy. Grupy do wykonywania zadań mogą liczyć od 2 do 4 osób.



Propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Podczas oceniania osiągnięć edukacyjnych uczniów należy brać pod uwagę wyniki testów (np. wielokrotnego wyboru), wykonanych ćwiczeń oraz aktywność i zaangażowanie ucznia w wykonywanie zadań. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia Ćwiczenia powinny być dostosowane do możliwości i potrzeb ucznia, należy przygotować zadania o różnym stopniu trudności.

3. Język obcy zawodowy w branży hutniczej 3.1 Język obcy zawodowy w branży hutniczej


Poziom wymagań


Kategoria

taksonomiczna

Materiał nauczania

JOZ(1)1. posłużyć się zasobem środków językowych w zrozumieniu wypowiedzi z użyciem specjalistycznego słownictwa stosowanego w hutnictwie; p C

– Pojęcia związane przemysłem hutniczym. – Słownictwo związane z wykonywaniem czynności

zawodowych. – Organizacja stanowiska pracy. – Poszukiwanie i podejmowanie pracy zawodowej. – Korespondencja dotycząca branży hutniczej w

języku obcym. – Informacje na tabliczkach znamionowych,

instrukcjach obsługi, prospektach maszyn i urządzeń.

– Środki techniczne w zasobach internetowych. – Oferty szkoleniowe.

JOZ(1)2. posłużyć się językiem obcym w zakresie wspomagającym wykonywane zadań zawodowych;

P C

JOZ(1)3. zabrać głos w dyskusji na temat wysłuchanego tekstu zawodowego; P C JOZ(1)4 posłużyć się słownictwem związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej;

P B

JOZ(2)1. zrozumieć sens prostych wypowiedzi dotyczących procesów hutniczych; P C JOZ(2)2. zinterpretować typowe pytania stawiane w języku obcym; P B JOZ(3)1. zanalizować krótkie teksty pisemne dotyczące czynności na stanowiskach hutniczych;

P D

JOZ(3)2. zinterpretować krótkie teksty pisemne dotyczące czynności na stanowiskach hutniczych;

P B

JOZ(3)3. zinterpretować informacje zamieszczone na instrukcjach, tabliczkach znamionowych, prospektach maszyn i urządzeń w języku obcym;

P B

JOZ(4)1. sformułować wypowiedź ustną umożliwiającą komunikowanie się w środowisku związanym z branżą hutniczą

P A

JOZ(4)2. przekazać w języku obcym informacje dotyczące wykonywanych prac; P C



JOZ(4)3. sformułować krótki tekst pisemny umożliwiający komunikowanie się w środowisku związanym z branżą hutniczą

P B

JOZ(5)1. skorzystać z obcojęzycznych zasobów Internetu związanych z tematyką zawodową;

P C

JOZ(5)2. skorzystać z dwujęzycznych słowników oraz z obcojęzycznych słowników specjalistycznych;

P C

JOZ(5)3. skorzystać z obcojęzycznych norm, katalogów i poradników zawodowych; P C JOZ(5)4. posłużyć się obcojęzycznymi instrukcjami i oprogramowaniem; P c KPS(2)1. zaproponować sposoby rozwiązywania problemów; P D KPS(2)2. dążyć wytrwale do celu; P C KPS(2)3. zrealizować działania zgodnie z własnymi pomysłami; P C KPS(2)4. zainicjować zmiany mające pozytywny wpływ na środowisko pracy; P D KPS(4)1. analizować zmiany zachodzące w branży; P D KPS(4)2. podejmować nowe wyzwania; P D KPS(4)3. wykazać się otwartością na zmiany w zakresie stosowanych metod i technik pracy;

P D

KPS(5)1. przewidywać sytuacje wywołujące stres; P D KPS(5)2. stosować sposoby radzenia sobie ze stresem; P C KPS(5)3. określić skutki stresu; P C KPS(6)1.przejawiać gotowość do ciągłego uczenia się i doskonalenia zawodowego; P C KPS(6)2. wykorzystać różne źródła informacji w celu doskonalenia umiejętności zawodowych;

P B

KPS(10)1. doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne; P B KPS(10)2. uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu; P D KPS(10)3. modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko; P D KPS(10)4. rozwiązywać konflikty w zespole; P C Planowane zadania (ćwiczenia) Odczytywanie informacji o piecach, maszynach i urządzeniach hutniczych zagranicznych producentów. Zadaniem uczniów jest odczytanie charakterystyki technicznej pieców, maszyn i urządzeń hutniczych zagranicznych producentów na podstawie katalogu, prospektu, strony internetowej w języku obcym. Informacje te mają dotyczyć: - parametrów pieców, maszyn i urządzeń hutniczych, - możliwości produkcyjnych, - warunków instalowania. W zakres zadania wchodzi również napisanie zapytania na temat możliwości szkolenia dotyczącego użytkowania i przesłanie drogą mailową zagranicznemu producentowi w języku obcym.



Uczniowie po wykonaniu ćwiczenia prezentują wyniki swojej pracy. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Zaproponowane do osiągnięcia efekty kształcenia przygotowują ucznia do porozumienia się na tematy zawodowe w języku obcym. Powinny być kształtowane umiejętności poszukiwania, pozyskiwania, analizowania i selekcjonowania najnowszych informacji w języku obcym z zakresu przemysłu hutniczego. Należy także kształtować umiejętności samokształcenia i współpracy w grupie. Środki dydaktyczne W pracowni języka obcego zawodowego powinny się znajdować: czasopisma branżowe, katalogi i instrukcje obsługi maszyn w języku obcym, słowniki techniczne w języku obcym, urządzenia multimedialne, filmy i prezentacje multimedialne o tematyce hutniczej. Ważne jest umożliwienie korzystania ze stanowisk komputerowych z dostępem do Internetu (1 stanowisko dla dwóch uczniów). Należy przygotować zestawy i instrukcje do wykonywanych ćwiczeń. Zalecane metody dydaktyczne Język obcy zawodowy wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, ze szczególnym uwzględnieniem dyskusji dydaktycznej w różnych odmianach. Metody te pozwalają na prowadzenie dyskusji, ukierunkowaną wymianę poglądów uczestników na określony temat. Podczas zajęć należy wykonywać ćwiczenia, do których należy przygotować opisy czynności niezbędne do wykonania zadania, a uczniowie będą pracować samodzielnie lub w zespołach. W tym dziale programowym powinny być kształtowane umiejętności samodzielnego myślenia, wyszukiwania, selekcjonowania informacji z zakresu środków technicznych w rolnictwie. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone z wykorzystaniem zróżnicowanych form: indywidualnie lub w zespołach 2-3 - osobowych. Zajęcia w pracowni należy prowadzić w grupach do 15 osób. Propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Ocena osiągnięć edukacyjnych powinna odbywać się na bieżąco w ramach wykonywanych ćwiczeń i wypowiedzi ustnych. Podczas wykonywania ćwiczeń i zadań należy również uwzględnić efekt ich wykonania, a także aktywność, zaangażowanie i dokładność ucznia w trakcie wykonywanie poszczególnych zadań. Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się proponuje się również przeprowadzenie testu (np. wielokrotnego wyboru). Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, – dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia Nauczyciel powinien wskazywać konieczność znajomości języka obcego, udzielać wskazówek jak się uczyć i pomagać w trakcie uczenia się,wyszukiwać w uczeniu się uczniów mocne strony i na nich opierać nauczanie, zachęcać uczniów do pracy i pozytywnie ich motywować, w ocenie uwzględniać zaangażowanie uczniów podczas wykonywania zadania.



4. Działalność gospodarcza w branży hutniczej 4.1. Podstawy formalno-prawne działalności gospodarczej 4.2. Prowadzenie przedsiębiorstwa w branży hutniczej

4.1 Podstawy formalno-prawne działalności gospodarczej


Poziom wymagań


Kategoria

taksonomiczna

Materiał nauczania

PDG(1)1. określić działania mechanizmów rynkowych właściwych dla branży hutniczej;

P C – Podstawy prawne działalności gospodarczej. – Zasady planowania określonej działalności. – Formy organizacyjno-prawne działalności

przedsiębiorstwa. – Formy pozyskiwania kapitału. – Rejestrowanie przedsiębiorstwa. – Dokumentacja dotycząca podejmowania

działalności gospodarczej. – Opodatkowanie działalności gospodarczej. – Obowiązki pracodawcy dotyczące ubezpieczeń

społecznych. – Ubezpieczenia gospodarcze. – Etyka w biznesie.

PDG(1)2. rozróżnić podmioty gospodarcze funkcjonujące w branży hutniczej; P B PDG(2)1. analizować przepisy prawa pracy, przepisy prawa dotyczące ochrony danych osobowych, przepisy prawa podatkowego i prawa autorskiego;

P D

PDG(2)2. określić skutki nieprzestrzegania przepisów prawa pracy, przepisów prawa o ochronie danych osobowych oraz przepisów prawa podatkowego i prawa autorskiego;

P C

PDG(3)1. stosować przepisy prawa dotyczące podejmowania działalności gospodarczej w branży hutniczej;

P C

PDG(3)2. określić przepisy prawa dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej w branży hutniczej;

P C

PDG(7)1. wyznaczyć kolejne etapy czynności mających na celu ustanowienie działalności gospodarczej w branży hutniczej;

P B

PDG(7)2. skonstruować spójny i realistyczny biznesplan dla działalności gospodarczej w branży hutniczej;

P C

PDG(7)3. sporządzić dokumenty niezbędne do uruchomienia działalności gospodarczej w branży hutniczej;

P C

PDG(7)4. sporządzić dokumenty niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej w branży hutniczej;

P C

KPS(1)1. stosować zasady kultury osobistej; P C KPS(1)2. stosować zasady etyki zawodowej; P C KPS(4)1. analizować zmiany zachodzące w branży; P D KPS(4)2. podejmować nowe wyzwania; P D KPS(4)3. wykazać się otwartością na zmiany w zakresie stosowanych metod i technik pracy;

P D



KPS(5)1. przewidywać sytuacje wywołujące stres; P D KPS(5)2. stosować sposoby radzenia sobie ze stresem; P C KPS(5)3. określić skutki stresu; P C KPS(7)1. przyjmować odpowiedzialność za powierzone informacje zawodowe; P B KPS(7)2. respektować zasady dotyczące przestrzegania tajemnicy zawodowej ; P C KPS(7)3. określić konsekwencje nieprzestrzegania tajemnicy zawodowej; P C KPS(9)1. stosować techniki negocjacyjne; P C KPS(9)2. zachowywać się asertywnie; P C KPS(9)3. proponować konstruktywne rozwiązania; P D KPS(10)1. doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne; P B KPS(10)2. uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu; P D KPS(10)3. modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko; P D KPS(10)4. rozwiązywać konflikty w zespole; P C Planowane zadania (ćwiczenia) Rejestracja firmy. Zadaniem uczniów jest opracowanie procedury postępowania przy rejestracji firmy. W ramach projektu mają uwzględnić: etapy rejestracji firmy, właściwe im instytucje i potrzebne dokumenty. Uczniowie pracują w dwuosobowych grupach. Oceną wykonania zadania jest uzyskana przez uczniów ocena projektu działań. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne Dział programowy „Podstawy formalno-prawne działalności gospodarczej” wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia, zaplanowane do osiągnięcia efekty kształcenia przygotowują ucznia do funkcjonowania na rynku pracy, jako przedsiębiorcy. Powinny być kształtowane umiejętności analizowania przepisów prawa, a także postawy odpowiedzialności za działania niezgodne z przepisami prawa. Oceny osiągnięć edukacyjnych uczniów należy dokonać przez ocenę wykonanego projektu. Środki dydaktyczne W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny znajdować się: zbiory przepisów prawa w zakresie działalności gospodarczej i prawa pracy. Komputer z dostępem do Internetu (1 stanowisko dla dwóch uczniów) Urządzenia multimedialne. Zestawy ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów. Zalecane metody dydaktyczne Dominującą metodą kształcenia powinna być metoda tekstu przewodniego, która ułatwi uczniom samodzielne zbieranie i analizowanie informacji dotyczących zakładania własnej działalności, oraz metoda projektu. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w formie pracy w grupach 15 osobowych i indywidualnie. Propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się, proponuje się ocenę wykonanego projektu z zastosowaniem kryteriów uwzględniających wypełnienie wymagań i założeń do projektu. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia,



Nauczyciel powinien: - udzielać wskazówek i służyć pomocą w trakcie uczenia się - pomóc ustalić cele uczenia się i oceniać uzyskane efekty - stosować materiały i pomoce dydaktyczne odwołujące się do różnych zmysłów - zadawać prace związane z zainteresowaniami uczniów - wyszukiwać mocne strony uczniów i na nich opierać nauczanie - motywować uczniów do pracy i wysiłku - w ocenie wyników nauczania uwzględniać również zaangażowanie i determinację uczniów podczas wykonywania zadań.

4.2. Prowadzenie przedsiębiorstwa w branży hutniczej


Poziom wymagań


Kategoria

taksonomiczna

Materiał nauczania

PDG(4)1. dokonać klasyfikacji przedsiębiorstw i instytucji występujących w branży hutniczej;

P A – Zasady prowadzenia działalności biurowej. – Badanie rynku w zakresie popytu na usługi branży – hutniczej. – Reklama usług w branży hutniczej. – Marketing w branży usług hutniczych. – Koszty i przychody w działalności małego

przedsiębiorstwa branży hutniczej. – Źródła przychodów i kosztów przedsiębiorstwa w

branży hutniczej. – Obsługa urządzeń biurowych. – Prowadzenie korespondencji właściwej dla

działalności gospodarczej. – Zasady współpracy przedsiębiorstwa branży

hutniczej ze środowiskiem.

PDG(4)2. wyjaśnić powiązania między przedsiębiorstwami, instytucjami funkcjonującymi w branży hutniczej;

P B

PDG(5)1. wskazywać czynniki wpływające na działania związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstw w branży hutniczej;

P C

PDG(5)2. analizować działania prowadzone przez przedsiębiorstwa konkurencyjne; P D PDG(6)1. planować współpracę z innymi przedsiębiorstwami z branży hutniczej; P C PDG(6)2. organizować współpracę w ramach wspólnych przedsięwzięć z innymi przedsiębiorstwami z branży hutniczej;

P C

PDG(8)1. wykonywać czynności związane prowadzeniem korespondencji w różnej formie;

P C

PDG(8)2. sporządzić pisma związane z prowadzeniem działalności gospodarczej P C PDG(9)1. posługiwać się urządzeniami biurowymi; P C PDG(9)2. korzystać z programów komputerowych wspomagających prowadzenie działalności gospodarczej;

P C

PDG(10)1. opracować plan marketingowy dla prowadzonej działalności gospodarczej;

P D

PDG(10)2. dobrać instrumenty marketingowe do prowadzonych działań; P C



PDG(10)3. podejmować współpracę z przedsiębiorstwami funkcjonującymi w branży marketingowej;

P D

PDG(11)1. dokonać analizy kosztów i przychodów prowadzonej działalności gospodarczej;

P D

PDG(11)2. oceniać efektywność działań w zakresie kosztów i przychodów prowadzonej działalności gospodarczej ;

P D

PDG(11)3. wskazać możliwości optymalizacji kosztów i przychodów prowadzonej działalności gospodarczej;

P C

KPS(1)1. stosować zasady kultury osobistej; P C KPS(1)2. stosować zasady etyki zawodowej; P C KPS(4)1. analizować zmiany zachodzące w branży; P D KPS(4)2. podejmować nowe wyzwania; P D KPS(4)3. wykazać się otwartością na zmiany w zakresie stosowanych metod i technik pracy;

P D

KPS(5)1. przewidywać sytuacje wywołujące stres; P D KPS(5)2. stosować sposoby radzenia sobie ze stresem; P C KPS(5)3. określić skutki stresu; P C KPS(7)1. przyjmować odpowiedzialność za powierzone informacje zawodowe; P B KPS(7)2. respektować zasady dotyczące przestrzegania tajemnicy zawodowej ; P C KPS(7)3. określić konsekwencje nieprzestrzegania tajemnicy zawodowej; P C KPS(9)1. stosować techniki negocjacyjne; P C KPS(9)2. zachowywać się asertywnie; P C KPS(9)3. proponować konstruktywne rozwiązania; P D KPS(10)1. doskonalić swoje umiejętności komunikacyjne; P B KPS(10)2. uwzględniać opinie i pomysły innych członków zespołu; P D KPS(10)3. modyfikować działania w oparciu o wspólnie wypracowane stanowisko; P D KPS(10)4. rozwiązywać konflikty w zespole; P C Planowane zadania (ćwiczenia) Wykonanie projektu reklamy firmy hutniczej. Wykonaj projekt działań związanych z reklamą pr5zedsiębiorstwa hutniczego na lokalnym rynku. W ramach projektu uwzględnij: odbiorców usług, zakres działań reklamowych i marketingowych, formę reklamy. Uczniowie pracują w dwuosobowych grupach. Oceną wykonania zadania jest uzyskana przez uczniów ocena projektu działań. Warunki osiągania efektów kształcenia w tym środki dydaktyczne, metody, formy organizacyjne W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: zbiory przepisów prawa w zakresie działalności gospodarczej i prawa pracy, wydawnictwa z zakresu prowadzenia działalności gospodarczej, filmy i prezentacje multimedialne dotyczące prowadzenia działalności gospodarczej. Pracownia powinna być wyposażona w rzutnik multimedialny, rzutnik pisma, wizualizer (opcjonalnie), komputer multimedialny z dostępem do Internetu i drukarką.



Środki dydaktyczne W pracowni, w której prowadzone będą zajęcia edukacyjne powinny się znajdować: zbiory przepisów prawa w zakresie działalności gospodarczej i prawa pracy. Zestawy ćwiczeń instrukcje do ćwiczeń, pakiety edukacyjne dla uczniów, karty samooceny, karty pracy dla uczniów, czasopisma branżowe, katalogi, filmy i prezentacje multimedialne związane z tematem prowadzenia działalności gospodarczej. Zalecane metody dydaktyczne Dział programowy Prowadzenie firmy w branży hutniczej wymaga stosowania aktywizujących metod kształcenia. Zaplanowane do osiągnięcia efekty kształcenia przygotowują ucznia do funkcjonowania na rynku pracy, wskazują możliwości założenia i prowadzenia własnej firmy. Powinna być kształtowana postawa przedsiębiorczości, kreatywności i innowacyjności działania. Dominującymi metodami kształcenia powinny być metody problemowe np. gra dydaktyczna lub metoda przypadków, metoda symulacyjna, metoda decyzyjna, burza mózgów, dyskusja. Formy organizacyjne Zajęcia powinny być prowadzone w formie pracy w grupach 15 osobowych i indywidualnie zgodnie z zasadami metod aktywizujących. Propozycje kryteriów oceny i metod sprawdzania efektów kształcenia Do oceny osiągnięć edukacyjnych uczących się, proponuje się ocenę wykonanego projektu z zastosowaniem kryteriów uwzględniających wypełnienie wymagań i założeń do projektu. Formy indywidualizacji pracy uczniów uwzględniające: - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do potrzeb ucznia, - dostosowanie warunków, środków, metod i form kształcenia do możliwości ucznia. Nauczyciel powinien: - udzielać wskazówek i służyć pomocą w trakcie uczenia się, - pomóc ustalić cele uczenia się i oceniać uzyskane efekty, - stosować materiały i pomoce dydaktyczne odwołujące się do różnych zmysłów, - zadawać prace związane z zainteresowaniami uczniów, - wyszukiwać mocne strony uczniów i na nich opierać nauczanie, - motywować uczniów do pracy, - w ocenie wyników nauczania uwzględniać również zaangażowanie uczniów podczas wykonywania zadań.



5. Konstrukcje maszyn 5.1. Sporządzanie dokumentacji technicznej 5.2. Techniki wytwarzania

5.1 Sporządzanie dokumentacji technicznej Uszczegółowione efekty kształcenia. Uczeń po zrealizowaniu zajęć potrafi:

Poziom wymagań


Kategor

PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU - KOWEZiU...Rysunek techniczny maszynowy 32 1.3. Podstawy...

Documents

Transcript of PROGRAM NAUCZANIA DLA ZAWODU - KOWEZiU...Rysunek techniczny maszynowy 32 1.3. Podstawy...